"รัก........เชิญครับ" จบแล้วค่ะ ย้ายได้เลย >>> รายละเอียดเปิดจองหนังสือ {20/7/55} ByAeaw
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: "รัก........เชิญครับ" จบแล้วค่ะ ย้ายได้เลย >>> รายละเอียดเปิดจองหนังสือ {20/7/55} ByAeaw  (อ่าน 530077 ครั้ง)

ออฟไลน์ i_ang

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 566
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +120/-0
    • เพจนิยาย
^
^
^
 o18


ชัวร์เหรอคะ?

 :confuse:

ไม่มั้งงงงง

Y2Y

  • บุคคลทั่วไป
^
^
^
 o18


ชัวร์เหรอคะ?

 :confuse:

ไม่มั้งงงงง

ก็ตอนหน้าๆๆ ไง แบบหน้าไม่รู้ว่าหน้าต่อไปหรือหน้าไหนง่า   (อุ๊ยเจ็บสีข้าง)

samsoon@doll

  • บุคคลทั่วไป
แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆหวานน้ำตาตกใน

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16
แรงและแรดไม่น้อยเลยนะน้องลม


เพิ่งรู้จักกันยังปกป้องกันขนาดนี้ เกินคำว่าเพิ่งรู้จักกันไปมั้ย

ออฟไลน์ kokikung

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1594
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +133/-3
คุรรู้ปะคนอ่านนะจะอึดอัดตายเพราะ2คนนี้นะเนี่ย
ไม่ต้องหวานหรอกแค่เปิดใจคุยกันสะทีก็พอแล้วละ
น้ำเพชรนางมาอีกคนแล้วไม่อยากจะเขื่อว่าตอนต่อไปจะหวาน
 :z3: :z3:

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16
ตลกดีจริงไอ้คู่นี้ปากหนักพอกันเหมือนเอาหน้าผามาผูกปากไว้เลยพูดไม่ออก



ได้แต่คิดอยู่ในใจ คิดเองว่าเป็นแบบนั้นเป็นแบบนี้  ชาตินี้คงไม่มีความสุขหรอก


แต่ก็ดีดูดิใครช้ำใจตายก่อนกัน

ออฟไลน์ akera

  • I love him anymore. but he love him.
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 178
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-1
เมื่อไหร่จะเข้าใจกัน

ออฟไลน์ NONSENSE

  • เพ้อฝัน ไปวันวัน
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 644
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +66/-2
โอ๊ยยยยยยยยยยย

ขัดใจ อ่า

 :n1: ซักทีเถอะ 

hahn

  • บุคคลทั่วไป
เมื่อไหร่่จะรู้ใจกันนะ

ออฟไลน์ BEN*_*MOS

  • เด๊กน้อยเลือดกรุ๊ปY
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1864
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +52/-0
Re: ^^ ... รักเธอ...^^ ตอนที่
«ตอบ #189 เมื่อ22-03-2011 20:49:48 »

บอกตรงๆว่าตอนนี้"เคลียด"ได้ใจจริงๆค่ะตินก็ไม่พูดลมก็ไม่พูด

ไอ้ที่ว่าหวานเนี้ยไอ่หมอสัตว์กับลมหรือเปล่าคะ

แล้วปล่อยให้ตินช้ำใจตายหรอ ลมแม่งใจร้ายยยยที่สุด

รอตอนต่อไปค่ะ~~~

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-03-2011 08:17:49 โดย araya »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ^^ ... รักเธอ...^^ ตอนที่
« ตอบ #189 เมื่อ: 22-03-2011 20:49:48 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ JJHJJH

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +293/-2
บวกให้ด้วยความสงสารนัยภาคี >.<

ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26
หวานเคลือบยาพิษอ่ะ
รู้สึกแย่แทนตินจัง

ออฟไลน์ EVE910

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 550
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-1

ออฟไลน์ พี่วันเสาร์

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1381
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +282/-3
สงสารพระเอกเรื่องนี้มากจนแล้วเมียยังควงคนอื่นให้เจ็บปวดใจอีกในขณะที่ตัวเองไม่มีใครเลย :m15:
กอดปลอบใจติน :กอด1:

ออฟไลน์ Pa'veaw

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1305
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-1
เข้ามาฝากตัวอ่านเรื่องนี้ได้คนน้าาา

เฮ้อปากแข็งกันจริงๆ
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

yayee2

  • บุคคลทั่วไป
ไม่อยู่หลายวัน กลับมาได้อ่านอย่างจุใจ ได้ทั้งรสหวานและขมปร่าปนกัน
สงสารตินจัง วันนี้ต้องเจอแต่เรื่องตอกย้ำ
แล้วยัยแพทมาไมอีกเนี่ย  ฮึ...มากล่าวหาลมว่าเป็นเพื่อนทรยศ
ตัวเองรู้ทั้งรู้ว่าอะไรเป็นอะไร กลับอมพะนำเสียนี่
แล้วก็ เมื่อไร ลมกับตินจะได้เผยความในใจต่อกันซะทีเนี่ย คนอ่านใจไม่ดีเลย

โจ๊กกุ้ง

  • บุคคลทั่วไป
ตอนนี้ ปวดตับมากมายค่ะ T_T สงสารภาคีจังแต่ก็เห็นใจสีฟ้า

kslave

  • บุคคลทั่วไป
โอ๊ยย ขัดใจ ฉุดเลยติน  :fire:
ทำไมสีฟ้าทำงี้อ่ะ
ตินก็ไม่พูดซักที

ออฟไลน์ fuku

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +462/-20
สงสารติน นานๆ จะมีซักเรื่องที่เราเกลียดนายเอกนะเนี่ย
น่ารำคาญได้โล่ 

ออฟไลน์ j4c9y

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2820
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +178/-7
ต่างคนต่างรัก

แต่ก็


ต่างคนต่างคิดอ่าาาา

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






snice_cz

  • บุคคลทั่วไป
โหยดราม่ามากค่ะ ปากหนักทั้งคู่จริงๆ อ่ะ เมื่อไหร่จะเข้าใจกันอ่า อยากอ่านตอนหวานๆ แล้วค่ะ ที่ผ่านมาก็ดราม่าเกิ๊น ดีกันเร็วๆ นะค่ะ อยากอ่านตอนหวานๆ ของติน กับ ลม แล้วอ่ะ

ออฟไลน์ ♠♥♦♣

  • ex-ChCh13
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1612
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-7
มาลงชื่อตามอ่านด้วยคนค่าแต่ยังไม่จบนะ อิอิ
**********edit**********
อ่านทันแล้ว โอ๊ยยยยย เจ็บปวด :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
อึดอัดมาก อยากตะโกนให้ลั่นบ้าน(แต่กลัวโดนด่าเพราะดึกมากจนจะเช้าแล้ว) :z3:
มาต่อไวไวนะคะ ทนไม่ไหวอยากระบายออกไม่รู้จะทำไง โอ๊ย เมื่อไหร่มันจะดีกัน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 23-03-2011 04:56:30 โดย ChCh13 »

ออฟไลน์ SoN

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2965
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +123/-15

ออฟไลน์ aehJTS

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1830
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +216/-8
 :z3: อึนมาก ๆ
 
 :pig4: คะ

koraorni

  • บุคคลทั่วไป
คิดเองเออเองทั้งคู่ แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่จะได้รู้ใจกันสักที
คาดว่าคนที่มาใหม่จะมาทำให้เรื่องมันยิ่งยุ่งเข้าไปอีกแน่

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
ถ้าพูดในสิ่งที่คิดกันบ้างนี่ก็คงจะดี  :a14:
+1 ขอบคุณค่า ตินสู้ๆๆ  :ped149:

ออฟไลน์ nutjung19

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 154
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-0
โอ้ยยยยย ขัดใจ

ไอ้คนปากแข็ง

debubly

  • บุคคลทั่วไป
ลุ้นจริงๆๆๆ

ปากแข็งกันจัง


 :3125: :3125: :3125:

Y2Y

  • บุคคลทั่วไป
สวัสดีค่ะ ตอนนี้ต้องออกตัวไว้ก่อนว่า  คุณๆนักอ่านที่รักทั้งหลายขราโปรดใจเย็นๆ  ทนๆอ่านช่วงขมๆไปก่อนเดี่ยวอะไรๆก็จะดีและเริ่มหวานขึ้นเองนะเค๊อะ 

ตอนที่ 11

“กูรู้นะโว้ย มึงจงใจ” คณิตเอนตัวเข้าใกล้ ป้องปากบอก

“เออสิวะ มึงจะให้กูนั่งยิ้มดีใจ หัวเราะเริงร่าหรือไงวะ ที่เห็นคนของกูหัวเราะต่อกระซิกอยู่กับไอ้หมอสัตว์นั้น ” น้ำสีอำพันเปลี่ยนนิสัยคนได้อย่างไม่น่าเชื่อ จากคนที่พูดน้อยเก็บความรู้สึกได้เก่ง กลับพูดออกมาอย่างใจคิดทุกอย่าง ซ้ำร้ายตาขุ่นๆ ที่แอบเศร้าทุกครั้งที่เห็นคนหน้าหวานยิ้มหวานๆ ให้หมอพิษณุ ยังจ้องเขม็งไปยังร่างบางที่ถูกโอบกอดกลายๆ ด้วยสองแขนของหญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้ม ถึงจะไม่มีอะไรแอบแฝงหรือน่าหวั่นวิตกกับอ้อมแขนของณัชชาก็ตาม แต่อดที่จะหวงไม่ได้ ร่างบางนั้นควรมีแค่เขาคงเดียวเท่านั้นไม่ใช่เหรอที่จะแนบชิดสัมผัสได้

“ปากเก่งจริงนะเพื่อนกู แล้วเมื่อกี้ทำไมไม่ชกไปเลยวะ มึงเห็นไหม นั่งแทบจะเกยตักกันอยู่แล้ว แล้วมือหมอสัตว์นั้นก็นะ ไม่จับมือก็โอบตัวคุณลมของมึงตลอด นี่ถ้าไม่รีบกลับไปทำคลอดหมาที่บ้าน กูว่า มึงได้เห็นภาพบาดตามากกว่านี้แน่”

ชักสนุกแล้วสิสำหรับคณิตกับการพยายามจะบิ้วอารมณ์ของภาคีให้มันร้อนเกินองศาเดือด ภาคีกำมือเข้าหากันแน่น หากก็ทำได้แค่นั้น เขาจะทำอะไรได้มากกว่านี้ ในเมื่อทุกสิ่งอย่างมันคือสิทธิ์ของสีฟ้าที่จะยอมให้ใครเข้าใกล้ เขามันก็แค่ใครคนหนึ่งที่ไม่มีความสำคัญอะไรมากไปกว่าคนธรรมดาๆ คนหนึ่ง

ก็แค่คนเคยกก คนเคยกอด แค่คนพร่ำเพ้อหลงรัก ไม่มีค่า ไม่มีความหมายอะไรเลย 

“ไม่ต้องย้ำได้ไหมวะ” ภาคีผลักคณิตให้ไปไกลๆ แต่มีหรือคณิตเพื่อนแสนดีจะยอมหยุด

“ไม่ย้ำไม่ได้โว้ย มึงบอกว่าคุณลมเป็นของๆ มึง มึงก็ต้องเอากลับคืนสิวะ ไม่ใช่เอาแต่มองตาละห้อย มีหวังของๆ มึง เสร็จคุณหมอสัตว์นั่นแน่ กูรับรอง”

“แล้วจะให้ทำยังไง” จนปัญญาจริงๆ อยากได้คนร่างบางกลับคืนมาสู่อ้อมกอดก็จริงอยู่ เพราะทุกคืนอ้อมแขนของเขามันเรียกร่างหาแต่สีฟ้าอยู่คนเดียว จนแทบอยากจะเป็นบ้าตายอยู่แล้วทุกค่ำคืน

“กูมีแผนวะ อยู่ที่มึงจะทำหรือเปล่าก็เท่านั้น” ยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ภาคีคุ้นเคยมานานผุดขึ้นบนหน้าของคณิต เมื่อไหร่ที่คณิตยิ้มแบบนี้ให้เห็น มันบอกให้รู้ว่าเจ้าตัวกำลังมีความคิดที่ก้าวล้ำนำหน้าคนฟังไปหลายขุมแล้ว

“แผนอะไร?”

คณิตยังไม่ทันจะกระซิบบอกแผนการที่เขาวางไว้ หนึ่งในตัวหมากที่เขาต้องการให้เข้าร่วมในแผนนี้ด้วย ก็เหมือนจะรู้หน้าที่โดยไม่ต้องบอกกล่าวให้เสียเวล่ำเวลาอะไร

“คุยอะไรกันอยู่ ขอผมร่วมวงด้วยคนสิครับ” อชิตะแยกออกจากอีกวงหนึ่ง เพราะในวงนั้นเหมือนเขาเป็นส่วนเกิน ก็เพราะแฟนสาวของเขาเอาแต่คุยกับเพื่อนเก่าจนลืมเขาไปแล้ว

อชิตะย้ายเก้าอี้มานั่งฝั่งเดียวกับลูกน้องทั้งสอง การสนทนาจึงแบ่งเป็นสองฝั่งไปโดยอัตโนมัติ

“บอสอยากให้ลูกน้องของบอสกลับมาเป็นผู้เป็นคนเหมือนเดิมไหมครับ” คณิตที่เวลานี้นั่งอยู่ตรงกลางระหว่างเพื่อนสนิทและหัวหน้าที่รัก บอกด้วยสุ้มเสียงเจ้าเล่ห์ แล้วก็แอบยิ้มให้กับความฉลาดหลักแหลมของตัวเอง รู้สึกภูมิใจกับความคิดของตัวเองเหลือเกิน

“อยากสิครับ ผมไม่อยากหูชาเพราะลูกค้าด่าเรื่องงานอีกแล้ว”

คนอยากรู้อยากเห็นและอยากกลมกลืนเป็นพวกเดียวกันกับลูกน้อง บอกอย่างอารมณ์ดี กว่าสามเดือนแล้วมั้งที่โดนลูกค้าเฉ่งเรื่องงานที่ออกมาไม่ตรงกับความต้องการ ทั้งที่เมื่อก่อนงานแต่ละชิ้นของภาคีออกมาดี เป็นที่ชื่นชมและถูกอกถูกใจลูกค้ามาตลอด พอเจอมรสุมพิษรักทำให้งานแต่ละชิ้นต้องแก้แล้วแก้อีก

“งั้นบอสก็ต้องบอกผมให้ชื่นใจก่อน ว่าจะเลือกลูกน้องหรือเพื่อนรัก” เจ้าตัวดียังทำตัวเป็นมนุษย์เจ้าคำถามต่อ

“แปลว่าผมต้องเลือก” เจอคำถามนี้เข้า อชิตะก็ลำบากใจเหมือนกัน เพื่อนก็รัก ลูกน้องก็เป็นห่วง

“ต้องเลือกครับ เพราะตอนนี้บอสต้องเลือกว่าจะอยู่ฝั่งไหน ไอ้ตินหรือคุณหมอ” คณิตบอก พร้อมกับนั่งลุ้นคำตอบจากปากของเจ้านาย

“ผมต้องเลือกจริงๆ หรือครับ แต่ผมยังไม่รู้เลยว่าอะไรเป็นสาเหตุให้ผมต้องเลือก” อชิตะก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี เพราะคำพูดของคณิตมันยังคลุมเครืออยู่

“ ก็คนหน้าหวานที่นั่งข้างแฟนบอสไงครับ บอสอยากจะให้ใครได้ไปครองล่ะครับ ระหว่างเจ้าของตัวจริงกับมือที่สามที่มาแย่งของๆ คนอื่น”

แรงไม่แรงไม่รู้ล่ะ แต่คณิตก็พูดออกไปแล้ว โดยไม่กลัวสักนิดว่าจะโดนไล่ออกเพราะคำพูดของตัวเอง ว่าก็ว่าเถอะ คณิตคิดว่าเขารู้จักบอสหนุ่มดี อชิตะเป็นคนมีเหตุผลเสมอและรักลูกน้องมาก

“โอ.เค บอกให้ชัดอย่างนี้ค่อยเลือกถูกหน่อย เอาเป็นว่าผมเข้าข้างลูกน้องละกัน เพราะผมยังไม่อยากเสียลูกน้องฝีมือดีไป”

ในวินาทีนี้ถึงอชิตะจะรักเพื่อนมากแค่ไหน ก็จำต้องขอทรยศเพื่อนสักครั้ง ทำไงได้ล่ะก็หนุ่มหน้าหวานคนนี้เป็นของลูกน้องของเขานี่นา จะปล่อยให้เพื่อนเป็นมือที่สามทำร้ายความรักคนอื่นได้ไง มันปาบไม่ใช่น้อย แล้วค่อยไปขอโทษเพื่อนทีหลังละกัน

“คำตอบนี้สิครับที่ต้องการ งั้นก็เอาหูมาได้ครับบอส”

จากนั้นคณิตก็กระซิบกระซาบอะไรบางอย่างกับคนเป็นเจ้านาย อชิตะพยักหน้าหงึกหงักกับสิ่งที่ถูกถ่ายทอดออกมาให้รู้ ภาคีที่อยากจะรู้ว่าแผนนั้นคืออะไร พยายามจะเอียงหูไปใกล้ๆ แต่ก็กลัวว่าอีกสองคนที่นั่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจะจับความผิดปกติบางอย่างได้ เลยเสหยิบน้ำสีอำพันขึ้นมาดื่มเสียหน่อย

“ไอ้ตินเดี๋ยวกูมานะโว๊ย” คณิตที่ร่ายแผนการในหัวให้อชิตะฟังจนครบถ้วนกระบวนความแล้ว จึงได้โอกาสเริ่มต้นแผนอันแยบยลของตัวเองทันที

ขณะที่อชิตะที่ซึมซับแผนการทั้งหมดสู่หน่วยความคิดไว้ทั้งหมดแล้ว ก็ขยับตัวไปนั่งข้างแฟนสาว พร้อมกับสะกิดต้นแขนของณัชชาเบาๆ ให้หันมาสนใจตัวเองบ้างไม่ใช่เอาแต่นั่งจ้อซะจนลืมว่ามีเขามาด้วย

“จะไปไหววะ มึงยังไม่ได้บอกแผนให้กูรู้เลยนะ” อุตส่าห์คิดว่าเจ้าเพื่อนตัวดีจะหันมากระซิบบอกอะไรกับเขาบ้าง แต่ไม่เลย ซ้ำร้ายยังทำท่าจะลุกไปจากโต๊ะอีก อะไรกัน แผนนี้เขาควรมีส่วนร่วมรับรู้ด้วยไม่ใช่หรือไง

“เออน่ะ เดี๋ยวก็รู้” คณิตบอกปัด ก่อนหันไปทำพูดกับคนร่วมโต๊ะคนอื่นๆ “ผมขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะครับ”

“หวานครับ พี่อิงก็ขอตัวไปห้องน้ำเหมือนกันนะครับ” พอคณิตเดินออกไปไม่ทันไร อชิตะก็ขอตัวตามออกไปด้วยอีกคน

“ค่ะ”

ณัชชาไม่ได้สนใจแฟนหนุ่มสักเท่าไหร่ เพราะเธอยังคงสนุกกับการซักถามถึงเรื่องเพื่อนเก่าๆ จากปากของสีฟ้า ซึ่งสีฟ้าก็เต็มใจที่สุดที่จะตอบทุกความอยากรู้ของณัชชา เพราะอย่างน้อยเขาก็สามารถทำลืมสายตาคู่ที่มองเขาอยู่ตลอดเวลาไปได้บ้างเป็นบางครั้ง

เพราะไม่ได้ให้ความสนใจแฟนหนุ่มสักเท่าไหร่ ณัชชาจึงไม่ทันเห็นอีกฝ่ายกำลังล้วงเอาบางสิ่งบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง พร้อมกับยัดมันใส่ในมือของลูกน้องหนุ่มอย่างรวดเร็ว

“ผมไปก่อนนะติน” เขากระซิบเบาๆ เอากับคนที่ทำหน้าเหวอ ไม่เข้าใจ

ภาคีมองสิ่งที่อชิตะยัดมันใส่มือเขา มันคือกุญแจรถ แต่ภาคีก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีกว่าอชิตะเอามันให้เขาทำไม หากความสงสัยนั้นก็กลายเป็นคำถามที่หาคำตอบไม่ได้

ถ้าณัชชาและสีฟ้าจะสังเกตสักนิดว่าสองหนุ่มที่เดินออกไปจากโต๊ะในเวลาแทบจะไล่เลี่ยกัน เดินไปยังทิศทางที่ไม่น่าจะใช่ทางไปห้องน้ำ คงมีแต่ภาคีเท่านั้นแหละที่เห็นว่าเพื่อนและเจ้านายเดินออกไปจากนอกร้านแล้ว

.........................................................................................

…Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr……….

Y2Y

  • บุคคลทั่วไป
^

โพสอยู่ดีดี tot หลุดซะงั้น  :serius2: :serius2: ขอโทษที่ทำให้ขาดช่วงนะค่ะ
ต่อกันค่ะ



เสียงโทรศัพท์มือถือของณัชชาดังขึ้น หน้าจอปรากฏชื่อของเพื่อนเก่า คนที่เธอเพิ่งเจอเมื่อเช้านี้โดยบังเอิญที่หน้าคอนโดของเธอ เพราะเธอและอีกฝ่ายต่างก็อยู่คอนโดเดียวกัน

“จ๊ะแพท แพทอยู่ไหนแล้ว ใกล้ถึงหรือยัง ทำไมมาช้าจัง ” เพราะหลงคุยกับสีฟ้าเพลินไปหน่อย ทำให้ณัชชาลืมว่าตัวเองได้นัดเพื่อนอีกคนหนึ่งไว้ เมื่อน้ำเพชรโทรเข้ามาเจ้าตัวถึงเพิ่งจะนึกขึ้นมาได้

‘แพท’

ชื่อที่ถูกเรียกขานแทนตัวตนคนที่อยู่ปลายสายของณัชชา ทำสีฟ้าสะดุ้ง จะใช่ ‘แพท’ คนเดียวกับคนที่เขาเผลอตัวทำร้ายไปหรือเปล่า หวังเหลือเกินว่าคงไม่ใช่ หวังทั้งๆ ที่สีฟ้าเองก็รู้ดีว่า ณัชชามีเพื่อนที่นี่น้อยมาก หรือจะพูดว่าแทบไม่มีเลยด้วยซ้ำ ตามคำบอกเล่าของหญิงสาวเมื่อครู่ที่ผ่านมา

แล้ว...แล้ว คำถามที่ณัชชาถามออกไปนั่นอีก อย่าบอกนะว่าคนปลายสายกำลังจะมา ถ้าเป็นน้ำเพชรจริงๆ เขาจะทำยังไงดี ยังจะสู้หน้าได้อีกเหรอ? แล้วภาคีก็ยังนั่งอยู่ตรงนี้ มันจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือเปล่า

แม้ไม่ได้นั่งใกล้ณัชชาเหมือนใครอีกคนหนึ่ง แต่ภาคีก็ได้ยินชัดเจนว่าณัชชาเรียกชื่อคนปลายสายว่าอะไร ก็เสียงณัชชาเบาเสียที่ไหน ภาคีรับรู้ถึงความอึดอัดที่สีฟ้าแสดงออกมาให้เห็น เจ้าตัวกำลังมองเขาคล้ายๆ จะขอความช่วยเหลือ แต่แล้วเสียงที่ไม่เคยเบาเลยของณัชชาก็ทำให้คนที่ไม่รู้จะทำยังไงดีอย่างสีฟ้าคลายยิ้มออกมาได้

“อะไรนะ มาไม่ได้ ประชุมยังไม่เสร็จ อะไรกันแพท ทำไมประชุมกันนานจัง นี่มันจะห้าทุ่มแล้วนะ ยังไม่เลิกประชุมอีก ก็ๆ ได้ เอาไว้คราวหน้าก็ได้ เออนี่แพท ลมก็อยู่กับหวานนะ จะคุยด้วยไหม”

คำพูดของณัชชาทำให้สีฟ้าผ่อนคลายได้ไม่ทันไร ก็เปลี่ยนมาบีบเค้นอารมณ์ของสีฟ้าอีกครั้งจนได้ และก็ช่วยตอกย้ำให้สีฟ้ารู้ได้เป็นอย่างดีว่าคนปลายสายคือน้ำเพชรที่เขารู้จักจริงๆ

“ลมคุยกับแพทนะ” ณัชชาหันมายื่นโทรศัพท์ให้สีฟ้า หลังจากที่เธอบอกคนปลายสายไปแล้วว่าสีฟ้าอยู่ที่นี่กับเธอ จำได้ว่าเมื่อครั้งที่เรียนอยู่ด้วยกัน สีฟ้ากับน้ำเพชรเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน แถมยังสนิทสนมกันมาก เลยอยากให้สองคนคุยกัน

ณัชชาไม่ได้รู้เลยว่าระหว่างเพื่อนทั้งสอง อะไรๆ หลายอย่างมันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว

สีฟ้าไม่รู้จะทำยังไงดี จะปฏิเสธหรือก็กลัวณัชชาสงสัย หากจะรับก็กลัวเกินกว่าจะพูดกับน้ำเพชรได้ แม้ทางโทรศัพท์ก็ตามเถอะ แต่สุดท้ายแล้วสีฟ้าจำต้องรับโทรศัพท์ที่ณัชชายื่นมาให้อย่างจำยอม

“แพท.... ลมนะ”

เพียงแค่แนบมันที่ข้างหู แล้วกรอกเสียงแสนเบาลงไป สิ่งที่สีฟ้าได้รับกลับมาคือคำสั้นๆ ที่ทำให้ขอบตาร้อนผ่าวขึ้นมา

“เพื่อนทรยศ”

เท่านี้จริงๆ ที่สีฟ้าได้จากคนที่เคยเป็นเพื่อนรัก ก่อนที่สัญญาณจะถูกตัดไป สีฟ้าคืนโทรศัพท์ให้กับณัชชา  

“สายหลุดหรือลม?” ณัชชาสงสัยเมื่อรับโทรศัพท์คืนจากสีฟ้า ชายหนุ่มส่ายหน้าแทนคำตอบ คนช่างชักยังอยากจะชักต่อ หากโทรศัพท์เครื่องเดิมในมือจะไม่ร้องขึ้นมาอีกครั้ง

“สงสัยแพทจะโทรมา อ้าว? ไม่ใช่” คิ้วของหญิงสาวขมวดเข้าหากัน เมื่อชื่อที่ปรากฏบนหน้าเจอไม่ใช่คนที่เธอคิด แต่กลับเป็นแฟนหนุ่มที่ขอตัวไปห้องน้ำเมื่อหลายนาทีก่อน นึกสงสัยว่าทำไมต้องโทรมาหาเธอด้วย ถึงจะสงสัยยังไงณัชชาก็ยังกดรับสายและกรอกเสียงลงไป

“ว่าไงคะ...พี่อะ...” ชื่อที่กำลังจะถูกเรียกขานกลับถูกคนปลายสายห้ามไว้ก่อน

“อย่าเรียกชื่อพี่นะครับหวาน” ปลายสายบอกมาอย่างนี้

“ทำไมล่ะคะ” ย้อนถามอย่างนึกสงสัย แต่ก็ยอมทำตาม

“ฟังพี่นะครับหวาน คือว่าพี่อยากให้หวานช่วยอะไรพี่หน่อยได้ไหมครับ”

“ได้ค่ะ” จะให้ทำไงได้ล่ะ ฟังเสียงของคนรักแล้ว ดูมันจะมีอะไรที่สำคัญอยู่ไม่น้อย ถึงไม่ยอมให้เธอเรียกชื่อของเขาให้คนร่วมโต๊ะรู้ ณัชชาเลยรับคำ พร้อมทำตาม

“หวานออกมาพบพี่อิงนอกร้านหน่อยนะครับ พี่อิงมีเรื่องจะบอก แต่ห้ามบอกน้องลมกับตินนะครับ”

“ทำไมล่ะคะ ทำไมบอกไม่ได้” เจ้าตัวยกมือขึ้นป้องปาก พร้อมๆ กับลดเสียงให้เบาลงจนเป็นกระซิบ

“ออกมาก่อนเถอะนะครับ ออกมาแล้ว หวานอยากรู้อะไรพี่อิงตอบให้หมดทุกข้อเลย ”

“ก็ได้ๆ ค่ะ แต่สัญญาแล้วนะว่าจะตอบทุกคำถามของหวาน ห้ามงุบงิบเด็ดขาด ไม่งั้นหวานจะงอนไม่พูดด้วยเลย” เธอขู่ รู้สึกตื่นเต้น เหมือนกำลังเล่นเกมอะไรสักอย่าง หันกลับไปมองสีฟ้า ก็เห็นเพื่อนมองอย่างสงสัย

“ลมจ๊ะ ตินจ๋า หวานขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะ คุยกันเองไปก่อนนะ”

แล้วณัชชาก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ทั้งที่ควรจะนึกออกตั้งนานแล้วก็ตาม โอ๊ย....นี่เธอลืมได้ยังไงกันเนี่ย ว่าภาคีกับสีฟ้ารู้จักกัน แต่แปลกที่สองคนกลับไม่พูดคุยกันเลย ไม่สิ ก็มีนะ เมื่อครู่นั้นไง ตอนที่ภาคีเดินชนพี่หมอ แต่นั่นมันก็เหมือนการทะเลาะมากกว่า ช่างเถอะคร้านจะคิดหาคำตอบ สู้ออกไปหาแฟนหนุ่มที่รออยู่นอกร้านดีกว่า เธออยากรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว

...

“หา ! จริงเหรอคะ?”

หญิงสาวถามเสียงดัง หลังจากที่เรื่องราวต่างๆ ถูกถ่ายทอดออกมาจากปากของคนรัก ผสมกับคำบอกเล่าอย่างออกรสออกชาติของคณิต

สองหนุ่มพยักหน้ารับ

“จริงครับหวาน”

“จริงยิ่งกว่าจริงอีกครับคุณหวาน” คณิตช่วยเสริม เพื่อให้คนถามเชื่อ

“โอย...หวานไม่อยากเชื่อ ลมกับตินนี่นะรักกัน แต่...แต่ว่าหวานไม่เห็นว่าสองคนจะรักกันตรงไหนเลย” เธอพูดตามที่เห็น

“รักนะแต่ไม่แสดงออกไงครับคุณหวาน” คณิตบอก

“แล้วพี่หมอล่ะพี่อิง พี่หมอรู้เรื่องนี้หรือยัง” หันไปถามคนรักหนุ่ม อดเป็นห่วงหมอพิษณุอยู่ไม่น้อย เห็นสายตาหมอพิษณุที่มองสีฟ้าแล้ว ถ้าเป็นเธอนะคงได้ละลายไปตรงนั้นไปแล้ว

“ยังครับหวาน พี่จะหาทางบอกเจ้าหมอมันวันหลัง ว่าแต่ตอนนี้หวานช่วยให้ความร่วมมือกับพวกเราหน่อยนะครับ”

“ช่วยอะไร?” เธอสงสัย

“ก็ช่วยให้พี่ยืมรถของหวานไปส่งคณิตเอารถที่บริษัทก่อน แล้วก็ให้พี่อิงยืมรถหวานไปส่งหวานที่คอนโดไงครับ นะครับๆ” อชิตะอ้อนแฟนสาว โดยมีคณิตเป็นลูกคู่

“ใช่ครับๆ เราปล่อยให้สองคนมีเวลาอยู่ด้วยกันไงครับ ปรับความเข้าใจกัน แล้วก็แฮปปี้กันไป”

“จะดีเหรอพี่อิง คุณหนึ่ง ลมกับตินอาจไม่ได้รักกันแล้วก็ได้ ไม่อย่างนั้นคงไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านมาถึงสามเดือนหรอกนะ หวานว่าเรากลับเข้าไปข้างในกันเถอะ ไปถามให้รู้เรื่องดีกว่า ว่ายังรักกันอยู่ไหม ทำแบบนี้ หวานว่ามันไม่เวิร์คเท่าไหร่นะ”

ณัชชายังไม่เห็นดีไปด้วยกับทั้งสองหนุ่ม จะให้ปุบปับเห็นดีเห็นงามไปด้วยก็ไม่ใช่ณัชชาน่ะสิ อย่างน้อยๆ เธอก็ควรจะถามเอาความจริงกับคู่กรณีทั้งสองเสียก่อน

“ โธ่...หวานครับ เข้าใจหน่อยสิครับ สองคนนั้นน่ะปากแข็งทั้งคู่ เข้าไปถามตอนนี้จะได้คำตอบอะไรล่ะครับ” อชิตะรีบห้าม ดึงตัวแฟนสาวเอาไว้

“นั่นสิครับ คุณหวานเป็นเพื่อนไอ้ตินกับคุณลมมาก่อน น่าจะรู้นะครับว่าปากแข็งซะยิ่งกว่าอะไร เข้าไปถามหรือ คงได้คำตอบว่าไม่ ไม่ๆๆๆ ไม่คำเดียวเท่านั้นแหละครับ”

“ก็หวานไม่ได้สนิทสนมกับสองคนนั่นนี่นา กับตินหวานก็แค่รู้จัก ส่วนลม ถึงจะอยู่ห้องเดียวกัน แต่หวานก็ไม่ใช่เพื่อนในกลุ่มเดียวกับลม หวานจะไปรู้ได้ยังไงว่าสองคนนั่นปากแข็งแค่ไหน หวานผิดใช่ไหมล่ะที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย”  คำพูดติดจะน้อยใจนิดๆ ที่โดนสองหนุ่มรุมกล่าวหา ร้อนถึงอชิตะที่ต้องรีบเข้ามากอดและปลอบ ไม่อยากให้แฟนสาวงอน

“โอ๋ๆ พี่อิงไม่ได้ว่าหวานนะครับ พี่แค่บอกว่าเราควรเปิดโอกาสให้สองคนได้เคลียร์กัน โดยไม่มีพวกเราทั้งสามไปบังคับต่างหากล่ะครับ อย่างอนนะครับคนดี”

“ผมก็ไม่หมายความอย่างนั้นนะครับ คุณหวาน ผมแค่อยากให้สองคนปรับความเข้าใจกัน ส่วนเรื่องรักหรือไม่รัก ผมว่าคนทั้งสองรู้ดีครับ ไม่จำเป็นต้องให้พวกเราเข้าไปเค้นเอาความจริงอะไรหรอกครับ”

“แต่....”

“นะครับหวาน รักหรือไม่รัก พรุ่งนี้ก็รู้ครับ” เพราะเห็นคนรักเริ่มจะอ่อนลงบ้างแล้ว อชิตะก็เลยรีบดึงให้เห็นดีเห็นงามด้วยกับแผนที่คณิตวางไว้

“ก็ได้ค่ะ เอ้า....เอาไปเลย ส่งหวานให้ถึงคอนโดด้วย ห้ามพาออกนอกเส้นทางเด็ดขาด หวานง่วงแล้ว”

สุดท้ายณัชชาก็จำต้องยืนกุญแจรถของเธอให้กับแฟนหนุ่ม ก่อนเดินไปยังรถที่จอดอยู่ไม่ไกลนัก สองหนุ่มถอนหายใจยาวแทบจะพร้อมกัน เมื่อคนที่ไม่คิดว่าจะมีปัญหากลับทำตัวมีปัญหาซะได้

“เร็วๆ สิพี่อิง หรืออยากจะให้หวานกลับเข้าไปในร้านอีก” ปลายเสียงที่ตะโกนบอกมาออกจะติดประชดเล็กน้อย

“ครับๆ ไปแล้วครับ”

.........................................................................................

หลังจากที่ณัชชาเดินไปห้องน้ำในความคิดของสีฟ้า หากแต่ในสิ่งที่ภาคีเห็นคือณัชชาสาวเท้าออกไปทางประตูทางออก ด้วยอาการที่แทบจะวิ่งเลยทีเดียว ทั้งโต๊ะจึงตกอยู่ในความเงียบ

สีฟ้าไม่พูด ส่วนภาคีก็เงียบ

“หล่อดีน่ะครับ ไอ้หมอสัตว์นั่น”

ภาคีเป็นฝ่ายเริ่มต้นทำลายความเงียบที่เขามีส่วนสร้างขึ้น ในวินาทีที่เขาเริ่มจะทนกลายเป็นคนที่ไม่มีตัวตนในสายตาของสีฟ้าได้อีกต่อไป

ได้ผล สีฟ้าที่เอาแต่มองดินฟ้าอากาศไปทั่ว หากแต่มีจุดเดียวที่เขาไม่มองคือคนตรงหน้า ชายหนุ่มหันกลับมามองคนพูดทันทีทันใด ตาคู่เรียวจ้องเขม็ง

“ นายพูดอะไรของนาย”

“ฟังไม่ชัดหรือครับ งั้นก็คงต้องอย่างนี้สินะถึงจะฟังชัด แล้วเข้าใจอะไรมากขึ้น”

ไม่รู้ความกล้ามันมาจากไหน ไม่อยากจะหาสาเหตุให้เสียเวลา เพราะตอนนี้ภาคีพาตัวเองไปนั่งแนบชิดติดกับคนร่างบางหน้าหวาน ชนิดที่อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัวใดๆ

 จบตอน



 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด