ตอนพิเศษของพี่วี นอกรอบ 2 ครบรอบแต่งงานลงโพสให้แล้วนะค่ะ หลังได้รับต้นฉบับมา เข้าไปทักทายพี่วีได้เลยค่ะที่กระทู้นิยายจบแล้วนะค่ะ 'เพราะรัก...จึงเปลี่ยนได้' เตรียมเบาหวานขึ้นกันได้เลย หึหึหึ!!!!.... 
Part 100
เจอหน้าคนรัก....
.
.
.
.
.
“
ตะเกียงอย่าวู่วาม ใจเย็นๆ...เราต้องวางแผนกันก่อนจะทำไง...ตอนนี้พวกมันคงชะล่าใจ
คิดว่าตะเกียงกับพวกพี่มั่วกันเพราะพิษหนอนราคะ...พี่ว่าวินไปดูไอ้พวกที่เฝ้าเรามีกันกี่คน พวกมันทำอะไรอยู่
ส่วนที่เหลือล้อมวงปรึกษากันก่อน” พี่ชนะ..สวมบทแม่ทัพทันที หลังจากเห็นว่ากูสงบสติอารมณ์ลงได้มากแล้ว
แกเตือนสติต้องวางแผนให้รอบคอบ...จะประมาทฝีมือกรองกุมภ์ไม่ได้เด็ดขาด วิชามารที่นังปีศาจนั่นฝึก
ไม่รู้ว่าร้ายกาจแค่ไหน...เห็นทีต้องระดมความคิดนั่นแหละ กูปฏิญาณว่าจะไม่ยอมให้ใครต้องมาตายอีกเป็นอันเด็ดขาด
“ผมว่าเราเอาเสื่อม้วนศพเทคก่อนไหมพี่...ไม่ควรทิ้งมันไว้แบบนี้” ไอ้พี่พรตพูดขึ้นมา
“
อืมดี...จัดการเลย” พี่ชนะเห็นด้วย...พูดจบก็ช่วยกันลากเสื่อปูพื้นตรงร่างไอ้พี่เทคนอนทับอยู่
ก่อนจะค่อยม้วนพันศพมันไว้ หามไปแอบตรงริมฝา...กูอธิฐานบอกมันในใจ.. ‘อดทนนิดนะพี่ ตะเกียงจะพาพี่กลับบ้าน
ด้วยกัน’ ก่อนจะกลับมารวมกลุ่ม ซึ่งไอ้พี่วินก็เดินเข้ามาสมทบพอดี
“พวกมันจัดคนเฝ้าเราไว้ 5 คน หน้าประตู 2 ห่างราว 5 ก้าว มันยืนคุยกันอยู่ อีกสามคนเดินตรวจรอบๆ
ทุกคนมีปืนเอ็ม 16 พร้อมมีดสปาต้าครบมือ” พวกเราฟังมันรายงานกำลังพลของศัตรู
“วินโทรศัพท์มึงอยู่ป่าว?” ไอ้พี่บอมย์ถามไอ้พี่วิน
“อยู่ในกระเป๋ากางเกงกูเนี่ยะแหละ” ว่าแล้วมันล่วงออกมายื่นให้ไอ้พี่บอมย์ทันที
“ไอ้โต๋ กะไอ้รันคงแทบอกระเบิดแล้วหวะ...โทรศัพท์กูแบ็ทหมดตอนไหนไม่รู้..” พูดจบมันกดเบอร์
โทรออกทันที...พวกเรารอฟังมันคุยโทรศัพท์ ไม่นานฝั่งโน้นก็รับสาย
“
โต๋กูเอง...เหี้ยมึงใจเย็นฟังกูก่อน...
ตอนนี้พวกกูสลายพิษได้แล้ว รวมทั้งตะเกียงด้วย..แต่ไอ้เทคจากไปแล้วหวะเพื่อน...ใช่มึงเข้าใจถูกแล้ว...
มันยอมสละชีวิตช่วยตะเกียง..อย่างที่มึงรู้แหละ..มันใช้พลังสิงห์โตคำราม...บลาๆๆๆ...” แล้วไอ้พี่บอมย์มันก็เล่าเรื่องราว
อย่างละเอียดให้ไอ้พี่โต๋ฟัง ไม่ลืมเปิดสปีคโฟนให้พวกกูได้ยินพร้อมกันไปด้วย เสร็จแล้วไอ้พี่โต๋ขอพูดกับกูหน่อย
“
พี่ครับ..ตะเกียงพูดครับ..” ทุกคนเงียบฟังกูคุยกับมัน
“
ไม่เป็นไรใช่ไหม?...บอกพี่สิครับ”
เสียงทุ้มแสดงความเป็นห่วงอย่างไม่ปกปิด..ทำเอากูจุกอก หากมันอยู่ไอ้พี่เทคคงไม่ตาย แน่นอนพลังสิงห์โตคำราม
ไอ้พี่โตขั้นเทพ คงช่วยกูโดยไม่ต้องมีใครสละชีวิต...กูสะกดกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลออกมา..จะอ่อนแอ
ตอนหน้าสิ่วหน้าขวานไม่ได้
“
ตะเกียงปลอดภัยดี...แต่พี่เทคเค้าเสียสละไปแล้ว” อดเสียงสั่นไม่ได้เมื่อพูดถึงตรงนี้
“พี่เข้าใจ...อย่าเพิ่งโทษตัวเองนะครับ..ฟังพี่นะเราห้ามวู่วามใจร้อนเด็ดขาด พวกเราพอมีเวลา
ตอนนี้พวกพี่รวมคนพร้อมแล้ว พ่อสิงห์กับพ่อเกริกรอฮอร์ฯ ของกองทัพ..ซึ่งกำลังเดินทางมา 5 ลำ..เราจะไปช่วย
ไม่เกินสามชั่วโมง นี่เพิ่งสี่ทุ่มราวตีหนึ่งเราคงเข้าไปถึงที่หมาย เป็นไปได้จะไปให้เร็วที่สุด พวกตะเกียงต้องเล่นละคร
หลอกพวกมันไปก่อน..อย่าผลีผลามจู่โจม..อาวุธไม่มีกันสักคนห้ามทำอะไรเสี่ยงเด็ดขาด...รอพี่นะครับรู้ไหม?...” มันบอก
แผนให้ทุกคนได้ยินถ้วนหน้า..ต่างมองหน้ากันและพยักหน้าเห็นด้วยกับแผนนี้ แบ็ทโทรศัพท์ไอ้พี่วินกำลังจะหมด...
กูรีบบอกมันไปทันที
“
พี่ครับ...โทรศัพท์แบ็ทฯจะหมดแล้ว ตกลงทำตามแผนของพี่ครับ...ยังไงตะเกียงต้องปิด
โทรศัพท์ก่อน..พี่รู้ที่ตั้งพวกเราแล้วใช่ไหม?..ตะเกียงจะเก็บแบ็ทที่เหลือไว้คุยกับพี่เมื่อมาถึงที่นี่ จำไว้พวกเราอยู่
กระต๊อบหลังกลาง นับจากซ้ายมือเยี่ยงมาหลังที่หก...มีเวรยาม 5 คน..ปืนเอ็ม 16 มีดสปาต้าครบมือ ส่วนกิ่งซึ่งพี่คงรู้แล้ว
เธอคือปีศาจกรองกุมภ์กับริต้าน้องสาว น่าจะอยู่บ้านหลังที่สี่ เพราะหลังนั้นใหญ่กว่าเพื่อน ซ้ำยังเก็บสัมภาระของพวกพี่ชนะ
และทุกคนที่มาตามผมกับพี่พรตไว้ที่นั่นด้วย...มันคงใช้เป็นฐานบัญชาการ...พี่ครับแบ็ทจะหมดแล้วแค่นี้ก่อนนะครับ”
กูรวบรัดเพราะแบ็ทเตือนจะหมดอีกครั้ง
“
ตกลง..พี่จำรายละเอียดได้หมดแล้ว ตอนนี้พวกพ่อและทุกคนได้ยินที่ตะเกียงบอกและเข้าใจดี
เราจะวางแผนเข้าโจมตีอย่างรัดกุม..ดูแลตัวเองให้ดีนะครับ...” พูดจบกูปิดมือถือทันที ก่อนจะส่งคืนให้ไอ้พี่วินมันรับไป
“เก็บไว้กับตะเกียงนั่นแหละ...เดี๋ยวไอ้โต๋มันมาจะได้ติดต่อเราได้..เห็นบอกไม่เกินตีหนึ่งใช่ป่ะ?..”
ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยให้กูเก็บโทรศัพท์ไว้กับตัว กูเลยยัดใส่กระเป๋ากางเกง ก่อนจะมองตามสายตาพวกมันแต่ละคน...
พระเจ้า!..กูไม่ได้สวมเสื้อ...หน้าอกมีแต่รอยคริสมาร์ก...ตายห่า...รีบลุกไปหยิบเสื้อที่ทิ้งกองตรงพื้นมาสวม ..
โชคยังดีที่มีกระดุมเหลือให้ติดสองเม็ด..ไม่งั้นถึงใส่ก็เหมือนไม่ใส่..พวกมันเหมือนรู้หลุบตากันระนาว....สาด...ยังมีอารมณ์
คิดกันอีกเนอะ..
“พี่โต๋..บอกให้เล่นละครตบตาพวกมัน....แต่ตะเกียงไม่รู้ตัวนี่..ว่าตอนโดนพิษ..ออกอาการยังไง...กลัวจะทำ
ได้ไม่เนียน” กูบอกพวกมันไป ถึงความกังวลที่ติดค้างในใจ
“งั้นเอางี้...พี่กะไอ้พรตจะเล่นเป็นตะเกียงแล้วนัวกันเองดีป่ะ!..” ไอ้พี่บอมย์มันเสนอไอเดีย
“
ไม่โว้ย!...กูคงนัวกะมึงได้หรอกสาด...เห็นหน้าตาปากกูเปล่าเนี่ยะ!...บ่วมจนเลือดกลบขนาดนี้
หาตัวช่วยใหม่เหอะบอมย์” ไอ้พี่พรตมันออกตัวทันที จริงของมันเพิ่งสังเกตุหน้ามันจริงจัง แก้มบ่วมช้ำทั้งสองข้าง
มุมปากเลือดแห้งเกรอะ แถมช้ำเขียวซะขนาดนั้น ฝีตีนของกรองเกยหนักเอาการ ซัดหน้าหล่อๆ ของไอ้พี่พรตจนจำ
แทบไม่ได้ ไอ้พี่รันเห็นเข้ากูว่างานนี้ทอร์นาโดลงแน่ๆ มันออกจะรักจะหวงคนของมันขนาดนั้น
“
งั้นมึงเล่นแทน..ไอ้วิน...พวกเราเล่นเงียบกันมาร่วมชั่วโมงแล้วนะโว้ย ก่อนที่พวกมันจะผิดสังเกตุ
เริ่มเลยแล้วกัน...” ไอ้พี่บอมย์มันไม่รอให้ไอ้พี่วินปฏิเสธ โจนเข้าใส่คลุกวงในคล่อมไอ้พี่วินทันที แถมซุกหน้าไซร้ซอกคอ
ขาวๆ พร้อมทำเสียงครวญครางซะเหมือนเลย เล่นเอาไอ้พี่วินหน้าแดงก่ำไปเลย
“
เห้ย!..เดี๋ยวๆ..เหี้ยบอมย์...มึงล่อกูไม่ให้ทันตั้งตัว ตกลงมึงเล่นบทเป็นใครแล้วกูเล่นเป็นใคร...
สาดนิ” ยังแอบประท้วงจนได้ไอ้พี่วิน
“กูก็เป็นตะเกียงตอนหื่นไง...มึงจำไม่ได้..ตะเกียงแม่งเข้ามานัวกูแบบนี้แหละ...ส่วนมึงก็ไม่ต้องเล่นเป็นใคร
เป็นตัวมึงที่โดนพิษสลายพลังนอนเฉยๆ ให้กูนัวดีที่สุด...แล้วจะดีมากๆ..ท่ามึงจะไม่นอนแข็งอย่างเดียว ช่วยออกเสียงแสดง
ความรู้สึกประกอบด้วย จะได้เว่อร์สมจริงเข้าไปอีก..โอเคป่ะ!..” ไอ้เหี้ยพี่บอมย์...นั่นกูไม่รู้ตัวหรอก..เสือกพูดได้เต็มปาก
ตอนกูหื่น...ไม่ต้องสาธยายหรอกกูจะบ้าตายไอ้พี่บร้า..
“
ไม่โอเคหวะ!...ห่าบอมย์...ตะเกียงตัวเล็กนิดเดียว..ดูมึงดินี่ตะเกียงหรือควายกันแน่หวะ....
กูทำใจไม่ลงหวะ...เปลี่ยนเป็นตะเกียงเล่นกะกูดีกว่าไหม..รับรองกูจะครางให้เกินจริงเลยมึง” ไอ้พี่วินยังค้านไม่เลิก
แถมขอเปลี่ยนเป็นกูเล่นอีก..ไอ้นี่นิ
“
เพี๊ยะ!...หุบปากไปเลยมึง..แล้วทำตามกูสั่ง...สัดนิ...อย่าเนียนนึกว่ากูรู้ไม่ทัน..ถ้าตะเกียงเล่นเอง...
เรื่องไรจะต้องให้มึงแสดงคู่..เป็นกูไม่ดีกว่ารึ..” ไอ้พี่บอมย์มันโบดกระโหลกไอ้พี่วินไปเต็มๆ..เล่นเอาคนโดนทำคอย่นหน้านิ่ว
ไปเลย..ก่อนจะเหวทับอีกรอบ...แล้วหันมาตวาดพวกกูพร้อมกันไปด้วย
“
อ้าว!..จะนั่งชมกันอีกนานไหม?..เนียนไหมนั่น...โดนพิษสลายพลังกันไม่ใช่รึไง...นอนลงไปสิเออ...
บอกให้นอนลงไป...เดี๋ยวปั๊ด!..โบกรายตัวเลยนิ...อุ๊ย!..โทษทีพี่ชนะผมลืมตัวไปหน่อย...ผีผู้กำกับเข้าสิงห์เลยอินจัด..
แฮ่ะ..แฮ่ะๆๆ” พอรู้ว่าลามปามพี่ชนะเข้าให้ มันรีบออกตัวขอโทษอย่างไว...กระล่อนตัวพ่อจริงๆไอ้พี่บอมย์...พวกกูได้แต่อมยิ้ม
ส่ายหน้ากับมัน....แต่ก็ทำตามที่มันบอก..พากันแยกย้ายล้มตัวลงนอนนิ่งๆ ตามจุดที่พวกมันเคยนอนมาก่อน...ปล่อยให้มันกับ
ไอ้พี่วินเล่นบทเลิฟซีนกันให้หนำใจ ซึ้งมันก็แสดงกันต่อได้สมจริงมาก...หรือมันเกิดอยากเอากันขึ้นมาจริงๆว่ะ!
“
อ่า..อือออๆๆ..ซี๊ดดดด..โอวววว!!...” ไอ้พี่บอมย์เล่นคลุกเคล้าไซร้ไปตามซอกคอหน้าอกไอ้พี่วิน.
ที่ได้แต่นอนตัวเกร็งแข็งทื่อแต่ปากส่งเสียงครวญครางซะคนฟังขนลุกสยิวกิ้วไปถึงไหนๆ...ไอ้พี่บอมย์มันเล่นบทหื่น
แอคติ้งได้เวอร์มาก....เอาซะกูนึกว่ามันจะปี้กันโชว์ซะงั้น ยังดีหน่อยที่มันไม่ถอดกางเกงออก แค่ปลดกระดุมเสื้อเผยแผงอก
ขาวซุกไซร้อย่างเมามัน
การแสดงของไอ้พี่บอมย์กับไอ้พี่วิน....ทำของมันไปเรื่อยๆ..เหนื่อยก็พักแล้วมันก็เริ่มส่งเสียงครวญคราง
กันใหม่ แต่ก็ได้ผลหละนะ...เพราะพวกเหี้ยนั่นเดินมาส่องดูตรงประตูสักแป๊ปแล้วก็เดินกลับไป..กูคอยสังเกตุฟังเสียงอยู่ตลอด
ถือว่าผ่านไปได้ดี...จบงานนี้มึงพากันไปสมัครเข้าวงการแสดงทั้งคู่คงดังระเบิดหวะ...หน้าให้ตุ๊กตาทองชิบเป๋ง...
ผ่านไปร่วมเกือบสองชั่วโมง.....ที่ไอ้พี่บอมย์พักเหนื่อยสลับเล่นบทหื่นกับไอ้พี่วิน....ทันทีนั่นกูสัมผัสได้ถึง
ความผิดปกติ...เพราะไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินลาดตระเวนของพวกมัน เลยนอนนิ่งขยับเอาหูแนบพื้นกระต๊อบเดินพลังไทเก็กฟัง
เสียงความเคลื่อนไหวภายนอกดูให้แน่ชัด ส่งสัญญาณให้ไอ้พี่บอมย์มันพักการแสดงหนังสดสักครู่ หูกูจับเสียงฝีเท้าไม่ต่ำ
กว่าห้าคน หนึ่งในนั้นฝีเท้าคมเฉียบมาก...เงียบกริบแทบจับไม่ได้ถึงน้ำหนักของเท้าที่เหยียบลงพื้น...แสดงถึงพลังฝีมือไม่
ธรรมดา...พากันตรงมาที่ประตู...กูรีบกระซิบบอกให้พวกมันนอนนิ่งๆ ดูสิพวกมันจะทำอะไรกัน...แล้วประตูกระต๊อบก็เปิดออก...
ก่อนที่พวกกูจะเห็นหน้าพวกมันทั้งห้าคนที่ทยอยกันเข้ามาในกระต๊อบ
ต่อด้านล่าง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
