มาต่อล่ะ
ในตอนเย็นของวันนั้น หลังจากที่พ่อกับแม่ของสองกลับมาแล้ว สองจึงพาหนึ่งไปแนะนำตัว
"สวัสดีครับ" หนึ่งยกมือไหว้ พ่อและแม่ของสอง
"สวัสดีจ้า " แม่ของสองพูดทักทาย ใขขณะที่พ่ออ้วนพยักหน้ารับเฉยๆ แต่ก็ส่งยิ้มให้
มีหรือที่คนสูงวัยทั้งสองจะไม่รู้ว่า ผู้ชายที่หน้าตาท่าทางมีการศึกษาอายุแก่กว่าเจ้าคนตัวเล็กนี่ มีความสำคัญแค่ไหนสำหรับเจ้าลูกคนนี้
ใช่แล้ว..เพราะการที่พ่อกับแม่ของสองเปิดใจรับในเรื่องนี้ ทำให้สองสามารถเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวได้อย่างเปิดเผยกับคนในครอบครัว
"มาเหนื่อยๆ ได้พักกันบ้างรึยังล่ะ" แม่ถามสอง ขณะที่หันไปยิ้มให้กับหนึ่ง ที่ดูว่าจะตัวสูงที่สุดในวงสนทนา
"ก็ได้พักบ้างแล้วครับ อาบน้ำแล้วก็รู้สึกเย็นสบาย" หนึ่งบอกผู้หญิงสูงวัยด้วยท่าทางนอบน้อม
"ดีจ้ะ งั้นก็พากันไปนั่งเล่นที่ศาลาเรื่อนไม้หน้าบ้านก่อนนะ เดี๋ยวพ่อเค้าทำข้าวเย็นเสร็จแล้วแม่จะไปเรียก เอ้า ..สองไปเอาน้ำกับขนมให้พี่เค้าทานเล่นก่อนนะ" สองยิ้มรับ..ก่อนที่จะตั้งใจเอ่ยถามมารดาว่า วันนี้มีปลากริมไข่เต่าที่สองชอบรึเปล่า
"อ่ะ..มะ....." แต่ยังไม่ทันที่จะเอ่ยเป็นเรื่องเป็นราว ชายสูงวัยอีกคนในวงสนทนา ที่กำลังพยายามตีหน้าขรึม ก็พูดขึ้น
"แต่พ่อ ..ยังไม่มีลูกมือเลยนะ...เฮ้ย..ใครจะช่วยได้บ้างเนี่ย ต้องการแรงช่วยทำโน่นทำนี่เยอะซะด้วย" พ่ออ้วนของสองหันไปมองทางหนึ่งด้วยแววตาเจ้าเล่ห์นิดๆ ซึ่งหนึ่งเองก็เห็นพอดี จึงยิ้มบางๆแล้วพูดขึ้น
"เดี๋ยวผมช่วยนะครับ"
"ทำได้เร้ออ" พ่ออ้วนแกล้งทำเสียงสูง
"ได้ครับ..สบายมาก" หนึ่งรับคำหนักแน่น
"เดี๋ยวผมช่วยด้วยนะ"สองรีบพูดขึ้น รู้สึกกังวลในความเจ้าเล่ห์ของพ่อตัวเองเล็กน้อย
"โอ้ย...ไม่ต้องหรอก ถ้าหนึ่งเค้าอยากช่วย แค่นี้ก็พอแล้ว พ่อเบาแรงขึ้นเยอะ หนึ่งไหวนะ?" คนแก่หันไปถามคนหนุ่ม
"ครับ..ไหวครับ" หนึ่งยิ้มรับ
"เห็นมั้ย เจ้าตัวเค้ารับคำแล้ว ไปๆ สองแกไปทำหน้าที่แกซะ"
"ทำไรอ่ะพ่อ" สองหน้าตาเลิกลั่ก ไม่เข้าใจว่าจู่ๆตัวเองก็มาหน้าที่ซะอย่างนั้น
"ก็ล้างรถไง"
"เฮ่ย..โหพ่อ..นี่สองเพิ่งถึงบ้านเหนื่อย ใช้สองล้างรถเลยอ่ะ" สองบ่นกระปอดกระแปด
"เออ..นั่นล่ะ ขัดให้ขึ้นเงาเลยนะ" ลุงอ้วนพ่อของสองกำลังบอกให้ไอ้เจ้าลูกชายล้างรถวีโก้สีดำคันโปรดของตัวเองนั่นเอง
"เอ่อ..งั้นเดี๋ยวพอทานข้าวเสร็จแล้ว ให้หนึ่งช่วยสองล้างด้วยดีกว่าครับ" หนึ่งรีบออกความเห็น เพราะนึกเป็นห่วงเจ้าคนตัวเล็ก ไม่เข้าใจว่าพ่ออ้วนทำไมปล่อยให้สองล้างรถคันใหญ่คนเดียว ขณะที่ต้องการให้คนตัวโตแบบหนึ่งช่วยงานเบาๆอย่างการทำกับข้าวแทน
"เฮ้ย..พี่หนึ่ง..สองว่าอย่าดีกว่าครับ ถึงตอนนั้นพี่หนึ่งก็หมดแรงทำแล้วล่ะ"
"ทำไมล่ะครับ แค่ช่วยทำกับข้าวเอง พี่ไหวนะ ไม่ลำบากหรอกครับ"
"เอ่อ..คือ..สองว่า..ล้างรถสบายกว่านะ" สองกระซิบบอกหนึ่งเบาๆ
"หืม!..." ตอนนี้หนึ่งชักจะแปลกใจกับคำพูดของคนตัวเล็ก
หลังจากนิ่งฟังมานาน พ่อของสองจึงตัดบทว่า
"เอาล่ะ..เนี่ย..แบบนี้ดีแล้วล่ะ แกรีบๆไปทำเลยสอง อย่าอู้ เอ่อ..แล้วหนึ่งคงไม่รังเกียจที่จะเป็นลูกมือทำอาหารกับพ่อหรอกนะ" คนแก่หันไปถามคนหนุ่ม
เพียงแค่ได้ยินชายสูงวัยให้ความสนิทสนมเอ็นดู ถึงขนาดพูดแทนตัวเองว่าพ่อ มีหรือที่หนึ่งจะปฏิเสธได้
"ครับ ไม่รังเกียจครับ เต็มใจมากๆด้วย" หนึ่งยิ้มรับเสียงสดใส
"อื้ม..ดีๆ งั้นก็ตามเข้าไปในครัวเลยนะ"
"ครับ" หนึ่งรับคำแล้วเดินตามพ่ออ้วนเข้าไปในครัว เหลือแต่สองที่กำลังยืนทำหน้าเซ็งเพราะถูกใช้ให้ล้างรถ แต่ว่าเจ้าคนตัวเล็กก็ยังห่วงคนตัวสูง เพราะไม่แน่ใจว่าเขาจะต้องเข้าไปเจอกับอะไรบ้าง เมื่อคิดจะเป็นลูกมือของพ่อจอมเจ้าเล่ห์ของสอง
"ไงเรา..เป็นห่วงพี่เค้าเหรอ" ผู้เป็นแม่ถาม
"ฮะ..พ่อเนี่ย เวลาอยู่ในครัวอ่ะ ใช้ให้ทำแต่ละอย่าง โหดๆทั้งนั้นเลย พี่หนึ่งจะไหวเหรอฮะ" สองถามแม่ที่ยืนอยู่ข้างๆด้วยความเป็นห่วงคนข้างในครัว
"โอ๊ย..แค่นี้ไม่ตายหรอก พ่อเค้าก็แค่อยากทดสอบว่าหนึ่งเป็นคนยังไง ก็เวลาฟังจากที่ลูกตัวเองเล่าน่ะ มันฟังดูดีไปซะหมดนี่ พ่อเค้าคงแอบหมั่นไส้ ที่พี่หนึ่งของสองดูจะดีเพียบพร้อมไปซะทุกอย่าง" ผู้เป็นแม่แกล้งแหย่ลูกชายตัวเล็ก
"โห...สองก็เล่าตามที่สองเห็นแล้วก็คิดนั่นแหละฮะ ก็พี่หนึ่งดีกับสองจริงๆนี่นา"สองพูดเบาๆแล้วก็ทำหน้าบูดๆ
"จ้าๆๆ..ดีจ้ะ..ไม่งั้นเค้าคงไม่ยอมตามลูกของแม่มาถึงบ้านหรอกนะ"
"แม่ก็...." พูดไปพูดมาสองก็ชักจะอายซะแล้ว
"ไป..รีบไปล้างรถซะ เสร็จแล้วจะได้มากินข้าวกันนะ เดี๋ยวแม่ไปดูซิว่าหนึ่งยังอยู่ครบสามสิบสองรึเปล่า" มารดาของสองพูดแล้วก็ยิ้มน้อยๆ
"ฮะ..สองฝากพี่หนึ่งด้วยนะ อย่าให้พ่อแกล้งมากนะฮะ เดี๋ยวเค้ากลัวแล้วหนีกลับ"
"จ้า...เป็นห่วงกันจริงน้า" ผู้เป็นแม่ส่งสายตาค้อนให้กับลูกชาย แต่ริมฝีปากระบายยิ้ม
"แม่ก็..."สองอายม้วนต้วน คนตัวเล็กเลยรีบเดินไปนอกบ้านเพื่อจัดการล้างรถตามคำสั่งของบิดา
และในตอนค่ำของวันนั้น หลังจากที่หนึ่งและสองได้รับประทานอาหารมื้อเย็นและอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยเพื่อที่จะเตรียมตัวเข้านอน ตอนนี้สองนั่งอยู่บนเตียงในห้องพักของหนึ่ง
"อูยย..เบาหน่อยสิ พี่จี๊ดๆเลยนะเนี่ย"
"ก็นะ..ใครใช้ให้พี่หนึ่งเส้นตื้น..ไปเชื่อพ่อเค้าทำไม ..เค้าให้หั่นพริกเป็นกิโลๆ..ยังจะทำอีก"
"อ้าว..ก็พ่อสองบอกว่าจะเอาไปใช้ที่ร้าน...แกหั่นไม่ทัน"
"บ้าเหรอพี่...ที่ร้านน่ะ เค้ามีคนทำอยู่แล้วนะ แล้วดูดิได้แผลจนจะครับห้านิ้วแล้วนะ มือซ้ายของพี่หนึ่งอ่ะ" สองบ่นทำหน้ายู่ยี่ ก่อนหรี่ตาถามคนตัวสูงที่นั่งอยู่บนเตียง
"นี่พ่อใช้ให้พี่หนึ่งทำไรบ้างเนี่ย.."
"ก็....ไม่มากหรอกน่า" หนึ่งหลบตาคนตัวเล็ก
"บอกมาซะดีๆ ไม่งั้นโดน" สองทำหน้าตาจริงจัง พร้อมกับยกมือทำนิ้วขยุกขยิก เป็นอันรู้กันว่าถ้าไม่ยอมบอก..หนึ่งก็จะโดนคนตัวเล็กจี้เอวแล้วนะ
"อือๆ..ก็ได้ บอกก็ได้ครับ ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่..ทอดปลา หุงข้าว หั่นพริกประมาณ2กิโล อืม..พี่คิดว่าน่าจะประมาณนั้นล่ะนะ แล้วก็หั่นหอม ปลอกหอมใหญ่ เด็ดใบกระเพา ก็ไอ้สองถุงใหญ่ๆที่วางอยู่บนโต๊ะนั่นล่ะ แล้วก็อะไรอีกนะ เดี๋ยวนะ...อ๋อ..ตำน้ำพริก แล้วก็ลับมีด 55แค่นี้ล่ะ"
คนตัวเล็กทำตาโตก่อนพูดขึ้นว่า
"มิน่าล่ะ...พี่หนึ่งถึงมีรอยบาดเต็มมือ แล้วก็นี่อีก..รอยไหม้ๆนี่ต้องโดนน้ำมันในกระทะกระเด็นใส่ตอนทอดปลาแน่เลย เฮ้ย..แล้วไอ้ตาแดงๆปูดๆของพี่หนึ่งนี่หายแสบยังเนี่ย" สองเอื้อมมือไปแตะเบาๆที่ตาแดงๆของหนึ่ง หลังจากรู้ว่าหนึ่งเผลอเอามือไปขยี้ตาตอนหั่นพริก
สองแสดงสีหน้ากังวล.. แค่เห็นรอยขมวดคิ้วกับอาการห่วงใยของคนตัวเล็ก หนึ่งก็คลี่ยิ้มออกมา เขาจับมือคนตัวเล็กมาแนบไว้ที่แก้มสากของตัวเองก่อนบอกว่า
"มีสองคอยดูแล..เดี๋ยวก็หายแล้วล่ะนะ"
"ฮึ...ให้มันจริงเหอะนะ หายเร็วๆนะฮะ ถ้าไม่หายพรุ่งนี้อดเที่ยว เอาล่ะ..ปล่อยมือสองได้แล้ว สองง่วง จะไปนอนแล้วนะ"
"ถ้าอยากให้พี่หายเร็วก็....นอนด้วยกันนะ" หนึ่งทำเสียงออดอ้อนพร้อมส่งสายตากรุ้มกริ่ม
"ฮึ...ปล่อยเลย ไม่งั้นโดนนะ เดี๋ยวจี้เอวเลย"
"อื้อ..ยอมให้จี้ทั้งคืนเลย" หนึ่งพูดเสียงงัวเงีย พร้อมกับเอาแขนโอบรอบเอวสองไว้ ซุกใบหน้าที่ไหล่เล็กของคนในอ้อมกอด
"อื้อ..พี่หนึ่งอ่ะ..สองง่วงแล้ว..อย่าแกล้งดิ" สองออกแรงผลัก
"พี่ไม่อยากนอนคนเดียวนี่" หนึ่งชักจะงอแงเสียแล้ว
"พี่หนึ่งอ่ะ..ถ้านอนกับพี่หนึ่งพ่อด่าตาย...ให้สองไปนอนเถอะนะ อย่างอแงนะ นะครับ" สองใช้ไม้อ่อนเข้าหา
"เฮ้ย..ก็ได้ครับ..เห็นแก่คุณพ่อของสองนะ ไม่งั้นไม่ยอมหรอก"
คนตัวเล็กยิ้มเมื่อหลุดพ้นจากพันธนาการอ้อมกอดของหนึ่ง
"แต่..." เสียงแต่..ของคนตัวสูง ทำให้สองขมวดคิ้วแปลกใจ ว่าหนึ่งจะมาไม้ไหน
"อะไรอีกล่ะ?" สองถาม
"ก่อนไป หอมแก้มพี่ทีนึงก่อนนะ" หนึ่งทำแก้มป่องให้สอง
"อ่ะ..ก็ได้..อื้ม" คนตัวเล็กยื่นใบหน้าเข้าไปหอมแก้มคนตัวสูงฟอดใหญ่ๆ
"ขอบคุณครับ"
"งั้นสองไปนะ" คนตัวเล็กบอกขณะเดินไปเปิดประตู
"ครับ ฝันดีนะ หมายถึงฝันถึงพี่นะ" หนึ่งบอกแล้วก็ส่งยิ้มให้
"อื้อ..." สองแก้มแดงเปิดประตูออกไป หนึ่งยิ้มให้กับประตูที่ค่อยๆปิดลง
หัวข้อ: (เรื่องสั้น)นายมีฉัน..ฉันมีนาย จบบริบูรณ์.(P.2)รบกวนย้ายไปห้องจบได้เลย (อ่าน 97152 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก