หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399

[tippy]

เข้ามาอ่านอีกทีแล้วย้ำอีกที นกเอี้ยงมันโง่ๆๆๆๆๆๆๆๆ

ไม่สดับรับฟังอะไรเล้ยยยย หงุดหงิดๆ

[indy❣zaka]

เลิกเลย!! 
กรุจะสมน้ำหน้าให้อิเหยี่ยว!!!   

[nuteenza]

  เลิกซะ จะได้สะใจไอ่พี่เหยี่ยว ไม่รู้จักหัดถาม คิดเองเออเองนะ

[murasakisama]

ช่างทิ้งท้ายได้วิกฤตมาก

 

อ๊ากกกกกกกกกกกกกก เห็นด้วยกะรีนี้ค่ะ เหมือนสถานการณ์น้ำตอนนี้เลยอะ

[sayhi11]

อยากให้ถึงวันศุกร์เร็วๆๆ
อิพี่เหยี่ยวมันจะโดนพี่กาย ต่อยแล้ว
ต่อยพี่เหยี่ยวให้หายโง่ที่เถอะ

[phasau]

โอ๊ย อินกเอี้ยงโง่
ฟังไม่ได้ศัพท์แล้วจับไปกระเดียดดดดดดด

สมควรแล้วที่จะโดนกายต่อย!

[sanfran]

มีแต่คนว่าเหยี่ยวเนอะ
55555
แต่จริงนะ สงสารลมอะ ตอนนี้เล่นเอาคนอ่านอย่างเราช๊อกไปเหมือนกัน
ขอให้กลับมา แฮปปี้ไวๆนะ
จะรอ

[talentcs]

งานนี้มีจัดหนัก จัดเต็มแน่ 555

[kisz]

อ๊ากกกกกกกกก อะไรเนี่ยะเพ่เหยี่ยววววววววววว เดี๋ยวกะกระทืบซะหร๊อกกกกกกกกก

คิดเอาเองสุดย๊อดดดดด ฮ่วย

[Ella]

พี่เหยี่ยวอีกแล้วทำไมทำแบบนี้......

[dariganae]

=[]=!!
ค้างได้เจ็บช้ำสุดๆ
อย่าลืมรีบๆมาเขียนต่อให้แฮปปี้นะคะT^T
ตอนนี้ข้าพเจ้าเจ็บฉึกเรียบร้อยแล้วTT

[Magis]

ชักอยากให้ลมลงเอยกับกายแทนแล้วนะเนี่ย สมน้ำหน้าเหยี่ยว

[MildRiYa]

แง่วววว !! ค้างอย่างแร๊งอ๊ะ TT.
มาต่อเร็ว ๆ นะค๊ะ ' : )

[daisy]

ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา~

[eern]

 :L2:อยากบอกว่าอ่านนานแล้วเพิ่งมีโอกาศสมัครสมาชิกใด้โคตรดีใจมากชอบน้องลมกับพี่เหยี่ยวมากๆรักนะจุ้บๆ

[๐DoNuT๐]

โหไอ้พี่เหยี่ยว ไม่ฟังอะไรเลยยยยย เซ็ง

[ToffeE_PrincE]

  นกเอี้ยงมาเลี้ยงความเฒ่า
เลี้ยงไปเลี้ยงมาสปีชี่ควายเลยซึมทราบไปหน่อยเลย

 

[MS SASA]

นกเอี้ยง เอ้ย สมเเล้วที่อยู่กับควาย
น้องลมจัดหนักเลยน๊า
อย่าไปยอม

[nona159]

มาดันให้อยู่หน้าแรกค่ะ

[emmybblood]

ดัดปีก(หลัง)เหยี่ยวอีกซักรอบดีมะหนูลม

[sayhi11]

อีก 8 ชั่วโมง คงจะได้เจอน้องลมแล้วเน้อ
อยากอ่านมากเลยยยยย

จัดหนักจัดเต็ม อิพี่เหยี่ยวไปเลย

[Ember]

ว๊ากกกกกกกกกกกกก !!! ดันๆๆ

พี่เหยี่ยวไม่ผิดน๊าา~
ก็อิพี่กายมันทำให้คิดแบบนั้นก่อนหนิ ?
แล้วลมก็มัวแต่อายอยู่ได้ บรึ๊ยยยย~

เป็นกำลังใจให้พี่เหยี่ยว
ลมเหนือต้องมาง้อม๊างง !!!!!!!!!!!!

พี่กายนี้เลิกคบไปได้เลย เพื่อนนิสัยไม่ดีๆๆๆๆๆๆๆ ย้ำ ไม่ดีๆๆ 55555+

พี่เหยี่ยวไม่ผิดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!

[puppyluv]

ลมเหนือที่รัก
ตอน 174 สวนทางและแทนที่...ของเหยี่ยว
--------------
yeaw’s
         
“เราเลิกกัน” มันหลุดจากปากผมไปได้ยังไง!???
                    เพราะน้อยใจ
                    เพราะถูกหลอก
                    เพราะเสียใจ
                    เพราะอะไร?

                     ดวงตาคู่สีน้ำตาลที่เคยสดใสคู่นั้นคล้ายถอดแววแห่งชีวิต
วูบดับลงไปอย่างฉับพลัน หัวคิ้วโค้งได้รูปแค่กระตุกขมวดมุ่นนิดเดียว แค่นิดเดียวจริงๆ
รอยยิ้มที่มุมปากยังคงค้างคาพร้อมๆ กับเงาเมฆก้อนใหญ่บดบังแดดบ่าย
ให้สายตาพร่ามัวปรับโฟกัสไม่ได้ชั่วขณะ

                   ในความรู้สึกผม ความมืดนี้มันช่างมืดมิดหลือเกิน สลัวไม่ชัดและพร่าเลือน
จนจับคว้าอะไรไม่ได้ ...ต่างฝ่ายต่างเงียบ เป็นบทตอนที่หายใจไม่ออก

“จะต้องให้บอกอะไรไหม?”
“.......”

                   ผมถามย้ำถึงเรื่องที่นึกออกในหยักสมอง ประโยคที่ไม่อยากได้ยิน
‘ถ้าพี่จะจากลมไป จะไม่ถามซักคำ ไม่ต้องบอกอะไร...ไม่ต้องบอก...ไม่ต้อง...’ สะท้อนก้องไปมา

                   ก็บอกแล้วไง เราเลิกกัน นี่กูยังหวังอะไรอีก???

                   คนนั่งฝั่งตรงกันข้ามของโต๊ะแลดูเงียบเกินไป เงียบจนอดมองไม่ได้
เห็นอีกฝ่ายแค่ส่ายศรีษะช้าๆ เล็กน้อย สีใบหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์อื่นใดเจือปน
แค่ริมฝีปากที่อ้าค้างเล็กๆ นั้นหุบลง ไม่ได้เม้มปาก ไม่ได้ขบกัด
เส้นรูปกระจับยกโค้งเล็กน้อยปล่อยคลายเป็นปกติแค่นั้น
 ...มันธรรมดาเกินไป
...มันสมบูรณ์แบบเกินไป
...มันผิดวิสัยของคนที่ถูกบอกเลิก

                 นี่มันอะไรกัน...ทำไม...เพราะอะไร ไม่ตกใจ ไม่โวยวาย
ไม่แสดงอาการอะไรซักอย่างให้พอจับได้ คำพูดของผมมันไม่มีความหมาย
ไม่มีค่าพอที่จะสะกิดเปลือกใจคนตรงหน้า...คนนี้เชียวหรือ
ความเจ็บแปลบวิ่งชนอวัยวะภายในจนปั่นป่วน

“แล้วมีอะไรจะบอกพี่ไหม?” ผมย้ำทวงคำที่เขาเคยพูดอีกครั้ง หวังอยากฟังเสียงจากปาก อย่างน้อยจะ

โกหกหลอกลวงแค่ไหน จะอย่างไรก็ได้
“......”
                    คนที่ผมต้องการอยากฟังมีเพียงความเงียบตอบกลับ
ไม่ไหวติงใดๆ รึไม่หายใจไปแล้ว หากแต่ดวงตาคู่นั้นยังกะพริบอยู่
แม้ไม่มองมาผม หลุบต่ำจับจ้องน้ำในแก้วใสที่คายความเย็นผุดเป็นเม็ดเกาะข้างผิวแก้ว
                   เม็ดน้ำกลั่นตัวเกาะรวมเป็นหยดแล้วไหลลงกระทบผิวโต๊ะกระจกสีดำ...หยดเดียว
คล้ายอากาศที่เคยหยุดนิ่งอยู่กับที่เริ่มหมุนวนอีกครั้ง ค่อยๆ เคลื่อนตัวช้าๆ
และผมกำลังพยายามสูดหายใจอัดอากาศเข้าปอดทีละน้อยๆ

                    ละครบทนี้มันจะจบอย่างนี้จริงหรือ!???

                   หากได้ยินเสียงจากปากเล็กๆ นั่นซะคำ จะคำไม่จริง คำเท็จ
คำโกหกปลิ้นปล้อนลวงโลก เหยี่ยวขาวคนนี้พร้อมจะยอมคุกเข่า
อ้อนวอนว่าที่บอกไปเมื่อครู่...ไม่ใช่อย่างที่ต้องการ
...ขอแค่มองมา
...ขอแค่ยังอยู่ด้วยกัน
...ขอแค่ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม
 
                    ในใจจะรักใคร เป็นของใครจะไม่สน ขอแค่นี้...แค่นี้จริงๆ ผมพร้อมยอมศิโรราบ จะทิ้ง

ทุกอย่างที่มี ทิ้งศักดิ์ศรี ทิ้งทิฐิถือดี ทิ้งหลักการดำรงอยู่มาตลอดชีวิตเพื่อมีคนนี้อยู่เคียงข้าง
ได้โปรด...
ได้โปรดเถิด...
                  ภายในร่ำร้องกู่ก้องตะโกนถึงชั้นบรรยากาศ แต่ภายนอกผมกลับนิ่งงันไม่ว่ากล่าวอะไรออกไป...เพราะอะไรน่ะหรือ

                 เพราะลมเหนือแสนสวย สง่างามล้ำค่าที่สุดยังคงนั่งหลังตรงดุจเดิม
ลาดไหล่ไม่มีอาการเกร็งแข็งหรือเครียดเคร่งใดๆ ดวงหน้านั้นแค่ผ่อนลมหายใจยาวเล็กน้อย
ค่อยเอนตัวลงพิงพนักช้าๆ น่าสบาย แล้ว...แล้วหันหน้าออกไปอีกด้าน
มองทะลุกระจกกว้างถึงข้างนอกร้าน นัยน์ตาจับจ้องที่จุดๆ เดียวไม่วาง
...ไม่ปล่อยแนวสายตา
...ไม่ใช่ผมที่อยู่ตรงหน้า
 
                  เราห่างแค่โต๊ะเล็กเอื้อมมือถึง ลมเหนือกลับไม่ได้มาที่มองผมเหมือนดังเคย...

“มีอะไรจะบอก...”
                     ผมกล้ำกลืนความเป็นตัวตนที่ทระนงองอาจอีกครั้ง
ภายในใจสั่นไหว หวาดกลัวอย่างที่สุด ได้แต่หวังว่าฝันร้ายที่เผชิญอยู่ ณ นาทีนี้
จะมลายหายไป ขอแค่ดวงหน้า แววตาคู่นั้นหันมามองที่ผม
                     รอยยิ้มเหมือนเคย
                     รอยยิ้มที่ให้ผมทุกวันเวลาที่ผ่านมา
                     รอยยิ้มที่ปัดเป่าทุกข้อทุกอย่าง ไร้ทางต่อกร
                     รอยยิ้มที่ลมเหนือมอบให้ผมคนเดียว...เพียงคนเดียว

                     แต่ก็ไม่...คนตรงหน้ายังคงจับจ้องที่จุดๆ นั้นไม่คลาดเคลื่อนองศาแม้ซักน้อย
ไม่ได้หันกลับมา ไม่ได้สนใจความเป็นตัวตนของผมที่นั่งอยู่ตรงหน้านี้ด้วยซ้ำ
มองอะไร เขามองอะไรอยู่!???

                       ผมเบนสายตาออกไปมองบ้าง
ข้ามฟุตบาทหน้าร้านคือถนนภายในของโครงการก่อนเลี้ยวเข้าไปที่จอดรถด้านหลัง
ขณะนี้เป็นเวลาช่วงบ่ายจะเข้าช่วงเชื่อมต่อกับเวลายามเย็น
มีรถยนต์จอดเรียงเป็นแนวยาวติดสวนหย่อมด้านข้างคอนโด
จุดที่คนนี้มองมีเพียงหนึ่งเดียว ไม่ต้องดูลึกละเอียดก็จำได้...รถเบนซ์สีบรอนซ์ของไอ้กาย

                       หึหึ แค่รัศมีไม่เกิน 10 ก้าวจากตัวรถ สนามหญ้าสีเขียวสด
มีผู้คนเข้ามานั่งเล่นพักผ่อนอยู่บ้างก็จริง แต่ร่างสูงคุ้นตากำลังก้มหน้าง่วนเดินวน
มือกุมปาก ถูแนวคางครุ่นคิดกระวนกระวาย ลักษณะอากัปกิริยารอใครซักคน
วนเวียนก้าวหยุดก้าวอยู่แค่ใต้ร่มไม้ใหญ่นั่น...ไอ้กาย
---------------

                        กายเงยมองชั้นบนสุดของอาคารแล้วก้มหน้าลงมองหญ้าที่เท้า
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเพื่อนคนนี้คิดอะไรอยู่เพราะเพิ่งเผชิญหน้ากันมา
มันพูดกับผมเมื่อชั่วโมงกว่าๆ แล้วเจ้าตัวยังไม่ได้จากไปไหน คงคอยคนนี้อยู่...ลมเหนือ

“ไอ้กาย...” ชื่อเพื่อนหลุดละเมอออกจากปากตัวเองตอนไหนก็ไม่รู้

                        ไม่มีเสียงใดๆ จากคนที่นั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ไม่กระดิกตัว
ไม่ละสายตาจากเพื่อนผมเลย ยังคงทอดสายตาที่จุดเดิม
จุดที่ไอ้กายยืนอยู่ใกล้ๆ รถของมัน...เพื่อนสนิทของผมเอง

                       555 พระเจ้า สองคนนี้นัดกันไว้หรอกเหรอ!???

                       ความคาดหมายที่ว่า โดนผมบอกเลิกกระทันหันแบบนี้
น่าจะตกใจคล้ายสายฟ้าฟาดเปรี้ยง
ไม่ใช่ล่ะ นี่คงไม่กระเทือนถึงใดๆ เลย
อาจจะรอเวลานี้มานานแล้วก็เป็นได้ ทั้งคู่แค่หาเวลาอยู่ด้วยกัน
                        เป็นกูที่เสือกเอง เจอเอง ดันบอกเองแล้วก็เจ็บเองอีกต่างหาก
สองคนนี้ไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยด้วยซ้ำ
...ช่างน่าขัน
...มึงช่างโง่หนักหนามากมายเลยว่ะเหยี่ยวขาว

                     โง่เง่า ดักดาน ถูกหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็ไม่รู้ตัว ไม่ยอมเฉลียวใจซักนิด
แค่โดนเด็กกอด เด็กอ้อนแค่นั้นก็หลงจนลืมโลก 555555
ไม่แน่ว่าช่วงวันเวลาที่ผ่านมา...สองคนนี้ต่างนัดเจอกัน อาจเป็นได้ที่กายตื่นเช้ามาหา
มันเรียนบ่ายแต่ไปเจอกันทุกเช้าเสมอ ส่วนเด็กนอนกกกอดผมก็จริง แต่เช้าตรู่รุ่งสาง
ต้องลงมาตักบาตร ซื้อของซื้อผลไม้ กระทั่งเลือกเรียนโยคะก็เลือกช่วง 6 โมงเช้า
คลาสแรกรับอรุณของวันหยุด

                    เหยี่ยวหนอไอ้เหยี่ยว มึงไม่ใช่แค่โง่อย่างเดียว ยังบ้าด้วย บ้าของจริง

                   มัวแต่หลับฝันหวานเคลิบเคลิ้มอยู่ข้างบน ตัวจริงของเด็กคนนี้
รุดมาหาถึงข้างล่าง พรอดรักกันใต้จมูก
ทำไม...
ทำไมกัน...
ทำไมถึงทำกันขนาดนี้...

“หึหึ” ภายนอกสงบนิ่ง หัวเราะออกมาเบาๆ ภายในร่ำร้องทุรนทุราย
---------------

                     มีคนว่ากันว่า เมื่อแรกที่คนเราเกิดอุบัติเหตุ เจอเรื่องร้ายร้ายแบบไม่ทันตั้งตัว
คนๆ นั้นจะยังไม่รู้สึก หัวสมองจะด้านชาขาวโพลน อาจกระดิกตัวไม่ได้ กระทั่งประสาทการรับรู้อาจหยุด
หรือปิดไปชั่วขณะเพื่อมิให้จิตใจและร่างกายรับรู้ถึงความเจ็บปวดนั้น
                      เป็นปฏิกิริยาป้องกันตัวเองชั้นเลิศของมนุษย์ ชัทดาว์นทุกอย่างจากระบบ
แล้วค่อยเริ่มรีบู๊ทใหม่ พอเข้าถึงระยะช่วงเวลานั้นจึงจะมีความเจ็บปวดแทรกแซงเข้ามาทีละน้อยๆ
ให้คนหาทางรักษาชีวิตตัวเองไว้ทัน

                      ผมคงอยู่ในช่วงเวลาวิกฤติที่ว่าแน่ๆ ไม่งั้นคงไม่ชาดิกไปหมดอย่างนี้
สั่งตัวเอง ต้องหนีต้องก่อนที่จะปางตายจนเอาชีวิตไม่รอด
................
.....................
                     หันมอง...เส้นโค้งรูปหน้ายังคงจับตา หน้าผากมน สันจมูกโด่งคม
ริมฝีปากนุ่มรูปกระจับ ช่างสวยงามน่าหลงไหลยิ่งนัก ได้แต่บังคับกดเปลือกตาตัวเองลง
สั่งสมองจดจำเอาไว้ จะเก็บภาพดวงหน้านี้ไว้...ตลอดกาล

                     หยัดกายลุกขึ้นพยายามทรงตัวเดินตรงไปที่ประตู
อัตโนมัติร่างกายให้วางธนบัตรมูลค่าสูงสุดที่เคาน์เตอร์แคชเชียร์
ไม่ต้องพูดบอกอะไรเพราะคุ้นเคยกันดีอยู่
                    ได้ยินพนักงานหญิงกล่าวขอบคุณเบาๆ แต่หูผมใช้การไม่ได้
จะมีเพียงแค่เสียงกรุ๋งกริ๋งของกระดิ่งติดขอบบานประตูดังเล็ดลอดตามหลัง
เสียงนั้นกวัดแกว่งก้องกังวานเข้ากระทบขั้วหัวใจที่กลวงโบ๋ซ้ำไปซ้ำมา...ไม่จบสิ้น

                     จังหวะเงาคนตัวสูงคุ้นเคยก้าวข้ามเส้นถนนตัดตรงมาที่ร้าน
กระดิ่งลมใบจิ๋วยังดังไม่จบ กายก็เข้ามาแทนที่ผมเสียแล้ว

                     ...กายกับลมเหนือ

*************************************TBC by puppyluv

[roseen]

 :เฮ้อ:รอยร้าวที่สร้างเองนะเหยี่ยว น้องยังไม่รู้เรื่องเลย

สิ่งที่อยากจะพูดอยากจะอกก็ไม่ได้ทำ

เพราะคำว่าเราเลิกกัน อีเหยี่ยว

[moneza]

แอบสงสารพี่เหยี่ยวละ  ผิดม่ะ  555555

คนมีความรักอะนะก็คิดมากโน่นนี่นั่น  แต่พี่เหยี่ยวเยี่ยมมากคิดได้เป็นเรื่องเป็นราวขนาดนี้ไปแต่งนิยายขายเลยเอามะคะ  5555

เราว่าคราวนี้เราอยากให้น้องโอ๋พี่เหยี่ยวซักนิดให้หายบ้าแล้วค่อยด่ามันทีหลังให้หายโง่ 

ดีกันเร็วๆนะเหยี่ยวขาว  ลมเหนือ

[nona159]

อ๊าย เศร้าอ่ะ

ไม่รู้จะเอ่ยอะไรออกมาดี

ต่างคนต่างเก็บเหตุผลของตัวเองไว้ในใจ

แล้วทำไมไม่พูดมันออกมาล่ะ

(สั้นแต่เศร้าค่ะ)

[eern]

 :a5:โอ๊ยทำไมอีพี่เหยี่ยวมันไม่ฟังน้องพูดจบก่อนวะใจร้อนอย่างนี้ทุกทีแล้วก้อต้องมานั่งเสียใจเองเป็นงัยสมน้ำหน้ามั้ยน้องลมนี้ก้อทำไมไม่บอกว่ารักอีพี่เหยี่ยวตั้งแต่ม3มานั่งเก็บไว้เองแล้วเป็นงัยทีนี้เสียใจทั้งคู่

[mizuths]

รอยมันยิ่งราวได้อีก ถ้าตาเหยี่ยวตามหนูลมไปนะ บอกพี่ไม่พูดเยียงนี้อีกเเล้วตาบ้านี้อาจจะได้นู๋ลมกลับคืนก็ได้ แต่ก็นะ ขี้น้อยใจ งี่เง่า คิดไม่ตก เอาเเต่ใจมันก็อย่างนี้แหละ ตาเหยี่ยวเอ้ย  ลมจ๋าคราวนี้เอาให้ตานี่เข็ดไปเลยนะ พูดไม่รู้จักคิด จะน้อยใจไปใย่  เค้าไม่เอามาม่าได้ไหมอ่ะ

[rujaya]

ไอ้พี่เหยี่ยวววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

สงสารลม

[iota]

มันจุกอยู่ที่อก...จนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้