the_pupae---คนที่แอบดูและเฝ้าตามหาลมตอน ม.1 คือ กายกับเจฟฟรี่ ไอ้เหยี่ยวมัวแต่ตามหญิงว่าที่คู่หมั้นมันอยู่
แถมตอนนั้นมันนักบาสนาร์ซิซัสหลงตัวเองขั้นเทพ ไม่มีชายตาแลหรอก แค่รอฟังเสียงเปียโนตอนเย็นแค่นั้นเอง
iforgive, คุณนมซัม--- เจฟฟรี่ขนยาวๆ เคราเยอะๆ ลื่นมือหนุกดิ ไว้มาเสิร์ฟบ่อยๆ
pattybluet---อ๊าซซซซ น่ากลัวมาก รู้ได้ไงว่าตั้งชื่อเรื่องนี้เพราะทริกนี้อ่า เค้าจอดสนิทแล่ววว อ่านทะลุเกินไปน๊าาา T^TTT
ห่างหายไม่ติดบ้าน(Vesi), รึไปสอบลา 2 อาทิตย์(mumoo), ย้ายบ้าน(namtaan), บ้าการ์ตูนมาราธอน(ZakuPz) หน่อยก็ ด๊ายยย!
เข้ามาทีไร-เม้นท์ซะ
rakza---ทายถูกเป้งแต่อยากให้ดูตอนนี้กับตอนหน้า สรุปเจฟฟรี่จบ-คำตอบคงกระจ่าง
ถามเรื่องนามสกุลไว้ (LoveAholic อีกคน) ตอนแรกสุดบบรทัดแรก p.1 กับเมื่อกี้-ตอน 49 แยกพญาไท เอ่ยนามสกุลลมเหนือไว้
บอกโยงเรื่องสติกเกอร์รูปหัวใจไว้ด้วยล่ะ นามสกุลใกล้เคียงกะล็อคอิน rakza อิอิ
ทว่ามันใกล้กันจริงๆ 'ใจที่รัก' กับ 'ใจรักษา' พาร์ทโจ๊กจะขยายความอีกที (นกรู้อีกแหล่ะ เม้นท์สงสัยแต่ละทีเฮฟวี่ตาหลอด)
น่าจะอีก 2- 3 ข้างหน้า ศ.-ส.-อา นี้ รออ่านกัน...ความบังเอิญมีในนิยาย หุหุ
litlittledragon---มาได้ไงเนี่ย ตอนหน้าโน้นๆ ลมอยากได้รถ-แล้วไอ้เหยี่ยวจะโดนว่าเป็นแบด แบดมารุด้วยล่ะ
ไว้ใกล้ถึงจะตามตัวมาอ่านนะ อ้อ... welcome new entry ที่ 162 ของเรื่อง!!!
อ้อ dukdikdukdik เปลี่ยนรูปเหรอ คนเดิมป่าว?
อรุณสวัสดิ์!!!
**************************************************************************************
ลมเหนือที่รัก
ตอน53 jeffry's melody#3 the last one
------------------
Jeffry’s
พักเที่ยง ในห้องเรียน ชั้น ม. 3 โรงเรียนนานาชาติ
“เจฟฟรี่ ขาดอีกสองครั้ง หมดสิทธิ์สอบนะ” ไอ้กาย ห้องหน้าห้องรายงานความประพฤติ
“เป็นเชี่ยไร ไม-ใจร้อนนักวะ!?” ไอ้มิกกี้ เมื่อเย็นวานนี้-มึงก็อยู่กะกู!
"ไอ้ตัวหัวหน้าขาใหญ่นั่นไม่เท่าไรหรอก กูนำหลายขุม" ชาย-ชายชาติ เพื่อนในแก็งค์ ตัวรีบาร์วสำรองในทีมบาสแต่ตัวจริงในสนามต่อยตีข้างนอก
"พักนี้มันเป็นไร พวกหน้าถนนมันกวนชิบ -เห็นกันไม่ได้" ไอ้ต้นแซวพวกโรงเรียนวัดหน้าปากซอยคู่ปรับ
“ไอ้ตัวกะเปี๊ยกตาคมที่ชื่อโจ๊กนั่น ดูท่าจะบริการมึงเป็นพิเศษว่ะ ไปทำไรมันไว้วะ?” เหยี่ยว มึงช่างสังเกตุมากไปนิดนะ
ผมไม่ตอบ ยกมือลูบหน้า ปากแตกหางคิ้วแตก โหนกแก้มบวมช้ำ
“ช่ายย ด่ายั่วมึงคนเดียวเลย แล้วมึงก็เสือกของขึ้นอีก” ไอ้ชาย
“อาทิตย์หน้าจะเริ่มแข่งรอบคัดเลือกแล้ว อาจารย์ให้เก็บตัวตั้งแต่วันมะรืนเลย รู้ใช่มั้ย” ไม่ต้องมาย้ำได้มั้ยกาย ผมลุกเก้าอี้ครืดดดด-แรง!!!
“ไปไหนวะ?” มิกกี้ส่งเสียง
“---ห้องพยาบาล” เป็นเหยี่ยวตอบแทนอย่างเอือมๆ
“พวกกูไปด้วย!” 4-5 คนพร้อมใจ เสียงดังสุดน่าจะเป็นมิกกี้กับชายชาติ
“ไม่ต้อง!”ผมตวาด รีบออกเดิน
“ปล่อยมันไปคนเดียว-ไม่ต้องตาม!” เป็นเหยี่ยว-เหยี่ยวขาวผู้รู้ใจผม สนิทกับผมพอๆ กับมิกกี้ สั่งตามหลังพอให้ได้ยิน
เหยี่ยวมันรู้อะไร---ไม่มั้ง มันเคยถาม ผมบอกแค่ว่าไปทำสมาธิ ดูมันจะเข้าใจไม่ว่าอะไร
แต่จริงๆ ไม่ใช่เลย สมาธิบ้าอะไรหัวใจเต้นจังหวะรุมบ้าแบบนี้!?
---------------------------------------
“...พี่การ์เดี๊ยน!” เสียงระฆังแก้วใบเล็กๆ โผล่มาตรงทางเดิน ผมยิ้มกว้าง อา...ในที่สุด วันนี้ที่รอคอย
ใจเต้นรัวไม่เป็นส่ำ
“หายไปไหนมา-ตัวเล็ก!?” ตั้งแต่วันโน้นที่ประกาศท้ารบหน้าปากซอยก็ไม่เคยได้เจอกันอีกเลย เจือกเจอแต่ไอ้แก๊งค์ปากหมาตาคมนั่น เมื่อวานเลยได้แผลมาประดับเพราะเข่าอ่อนจากซ้อมบาสหฤโหด ทั้งที่ทุกคราวไม่เคยมีปรากฎ
นึกไอ้นัยน์ตาแขกขนตางอนเช้งนั่นยังทำคลั่งในอกไม่หาย...คิดจะแย่งเด็กกูเหรอ-ฝันไปเหอะ เพราะตอนนี้เค้ามายืนอยู่ตรงหน้ากูแล้วว๊อย 555
ยิ้มหวานแทนคำตอบ ยื่นถ้วยไอติมให้เห็น ---รสชอคโกแลตชิบ ใช่รสเดียวกับวันนั้นรึเปล่า
แค่รอยยิ้มเดียว ความคลุ้มคลั่งตลอดหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา ---มลายสิ้น
“พี่หน้าบวม เป็นไรมากมั้ยครับ?” ตาโตเป็นห่วงเป็นใย จ้องแผลที่ใบหน้าผม
“ไม่หนิ ไม่เห็นเป็นไร” ไม่น่าให้เจอสภาพทุเรศ เห็นสีหน้าตกใจแบบนี้-ทำตัวไม่ถูกเลยแฮะ
“ผมเรียกอาจารย์ให้มั้ยครับ?” ชะโงกหน้าเข้าไปในห้อง พักเที่ยงแบบนี้ไม่มีใครอยู่ซักคน ย้อนมาถามผม -ทำท่าจะเดินไปตามคนมาจริงๆ
“ไม่ต้อง พี่อยากอยู่คนเดียว!”
"ง่ะ....." หน้าสวยหล่นวูบ ปากหนอปากกู
“เดี๋ยว---จะไปไหน!?” จะเดินกลับ ไม่ได้สิ
“...อาจารย์ไม่อยู่ แล้วพี่ก็อยากอยู่คนเดียวนี่ครับ” เสียงจ๋อยๆ อยากชกปากตัวเองจริงเล้ย ต้องฝึกภาษาไทยให้คล่องๆ ไม่งั้นก็อย่าพูดแม่มเลยดีกว่า
“มานี่ก่อน พี่ไม่อยากอยู่คนเดียว...อยากกินไอติมด้วย” ผมง๋อสุดๆ ทำหน้าเลิ่กลัก หันขวับมาทันที
“ทีเมื่อกี้---” ไม่สน คว้าข้อมือมาใกล้ๆ
“โอ๊ย!—เจ็บคร้าบบ” ชิ---เป็นอะไรอีก
“โอ๋ๆ เจ็บตรงไหน เป็นไรมากมั้ย พี่ขอโทษ” รีบแย่งถ้วยไอติมมาวางเก้าอี้ สำรวจละเอียด
ที่อุ้งมือมีรอยถลอก ปลายนิ้วมีรอยแผลมีดบาด ดวงใจผมถูกกรีดตาม
“ไปทำไรมา...” ดันตัวนั่งข้างๆ จนได้ ศรีษะเล็กๆ กลิ่นดอกไม้จางๆ อยู่แค่หน้าอกผม เผลอสูดเข้าเต็มปอด
“หัดทำกับข้าวครับ แม่ครัวไม่อยู่แล้ว...” ผมล้วงกล่องพลาสเตอร์ยาปิดแผลจากกระเป๋ากางเกง พกมาทุกวันจนกล่องจะเปื่อยหมดแล้ว
“อ่ะนี่ โอมเพี๊ยง ห๊ายยย” ปิดทับเบามือ ทำตาโตก่อนหัวเราะชอบใจ ตาปิดเหลือเส้นเดียว...ขนตาเป็นแพ
อีกแล้ว ใจเต้นระทึก ...เพิ่งสังเกตุว่าขนตาหนาและยาวมาก แตะผิวแก้มสีชมพู---น่ารักโคตร!!!
“ห๊ายย ...ไม่เจ็บเลย” โบกมือเล็กเรียวไปมาหยอยๆ
“ทีหลังต้องระวัง เดี๋ยวอดเล่น---/อ๊ะ ไอติมจะละลายแล้วครับ!” ชูถ้วยพร้อมช้อนพลาสติก คำว่า’อดเล่นเปียโนให้พี่ฟัง’ ไม่ได้ส่งเสียง ผมถอนหายใจ โดนขัดทุกทีซิน่า
“...ชอบรสนี้เหรอ?” มองเด็กเปิดฝาครอบถ้วย ชอคโกแลตชิพลายพร้อย
“ครับ เกล็ดเล็กๆ ขมดี ผมชอบ” ตักจิ้มเนื้อครีมค้างช้อนไว้ ยื่นทั้งถ้วยให้ผม
“---ป้อนหน่อย” รู้สึกตัวเองหน้าแดง พูดมาได้ไง ...นี่เด็กผู้ชายนะมึง เสียงหัวเราะสดใสแทนคำตอบ
“ฮิ พี่เหมือนโชแปงเลย มันชอบให้ป้อน เทใส่ฝ่ามือแบบนี้แล้วเลียแผล่บๆๆ” หงายมือเล็กๆ ศรีษะทุยสวยก้มลงทำท่าเลีย ...เกือบถูไถกับลิ้นปี่ผม
“โชแปง---” ผมกัดฟันกรอด หยามกู ...เกิดมาเพิ่งอายหน้าม้านเพราะแพ้หมาหมดรูปก็คราวนี้
เสจ้วงไอติมเข้าปากคำใหญ่ ไม่เคยชอบแต่ต้องกิน
“ว๊าว มีรูปลูกหมาสีขาวด้วย” จ้องมองแผ่นยาสีฟ้าใกล้ๆ ลูกตากลมโตสีน้ำตาลเข้มชิดสันจมูก อ๊างง—น่ารัก!!!
เลือกสีนี้เพราะเป็นสีเดียวกับแฟ้มชีทโน๊ตเปียโนและเป็นสีเดียวกับสติกเกอร์รูปหัวใจนั่นหรอก
“พี่เป็นเทพผู้พิทักษ์ของผมจริงๆ ด้วย เป็นการ์เดี้ยนของแท้เลย ฮิ” ยิ้มใส ชูพลาสเตอร์ชมเชย ใจผมฟูลอยถึงดาวอังคาร
...เหมือนโลกหยุดหมุน!!!
...ไอติมในปากช่างอร่อยเลิศ-ใส่ยามาป่าวหว่า???
['อ๊อดดดด...'] กริ่งเข้าเรียนภาคบ่ายดังยาวแทงทะลุขั้วปอด มือจะคว้าตัวเล็กมาใกล้ตกลงข้างตัว ไม่ทันได้ทำอย่างที่ใจคิด...เสียงฝีเท้าวิ่งห่างออกไป
“ขอบคุณคร้าบบ พี่การ์เดี๊ยนน”
นึกได้อีกที แม่ม ไม่ได้รู้ชื่ออีกล่ะ!?
-----------------------------------
คืนนั้น ผมตัดสินใจบอกครอบครัว จะไม่กลับไปเรียนที่อังกฤษ ทะเลาะกันบ้านแทบแตกแต่ก็ยอมผมในที่สุด
...แล้วโลกก็เหมือนถูกถอดปลั๊ก มันดับวูบ มืดมิดมองไม่เห็นทาง
ยังจำความรู้สึกตอนยืนมองรูปปั้นกรีกหน้าห้องพยาบาลได้ มันเคว้งคว้างว่างเปล่า รสชาดในปากช่างขมปร่า เด็กนั่นย้ายโรงเรียนไปแล้ว ---ผมถูกทิ้ง!!!
นั่นเป็นเหตุให้ผม---เริ่มชอบคอมพิวเตอร์
มีพลาสเตอร์ปิดแผลไว้ใกล้มือ
เลี้ยงลาบราดอร์สีน้ำตาล
ไว้ผมยาว
กินไอติมรสชอคโกแลตชิพ
...และเจอโจ๊ก---จิระ อีกคน!!!
****************************************************TBC by puppyluv
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 3124947 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก