หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399

[puppyluv]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม



กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

admin
thaiboyslove.com

*******************************************
(***edit: 15-01-2011)
---1) list สารบัญ
---2 แก้ไขคำส่อติดฉากเรท ตอนลมตาที่ 3,5,28,35,40,47,74,88,100 และ 151
---------------------------------
ลมเหนือที่รัก: my luv vento de nord

สารบัญ
ตอน 1/1,1/2 ลมเหนือ intro p.1
ตอน 1/3 ลมและแม่ p.1
ตอน 2 เหยี่ยวขาว prologe p.1
ตอน 3/1 เหยี่ยวขาว intro p.2
ตอน 3/2 เหยี่ยวขาว(ในรถ) p.2
ตอน 4 คลิปพ่นพิษ p.3
ตอน 5 ลมที่บ้านเก็ท p.3
ตอน 6 ทางด่วน p.4
ตอน 7 เหยี่ยวตื่น p.5
ตอน 8 ห้องเดียว p.6
ตอน 9 เหตุห้อง p.7
ตอน 10 ถึงบ้าน+ตอน 11 unicorn ลูกพ่อ p.8
ตอน 12 เริ่มเรื่องเก็ท p.9
ตอน 13 get's intro (ย้อน ม.4) p.10
cartoon4ช่อง#1 post&ment p.10
ตอน 14 มีดบิน p.11
ตอน 15 บิ๊กเรียกพี่ p.12
ตอน 16 ออกล่า p.13
ตอน 17 สิทธิ์ของพี่ p.14
ตอน 18 แม่ p.15
cartoon4ช่อง#2 ลมละเมอ p.16
ตอน 19 ออกเรือ p.16
ตอน 20 (จูบ)กุ้ง p.18
ตอน 21 บทเพลงของเรา&โรงงานยาสูบของเจฟฟรี่ p.19
ตอน 22 ยิงสลุต p.20
ตอน 23 kiss of apple p.20
cartoon4ช่อง#3 jeffry take over p.22
ตอน 24 ผมพลาดซะแล้ว p.22
ตอน 25 ชะโดหลงเล p.23
ตอน 26 ผมพลาดได้ไง!? p.25
ตอน 27 กลับบ้าน p.26
ตอน 28 ลมตา (มามะ nc) p.28
cartoon4ช่อง#4ครั้งแรก p.29
ตอน 29 รับน้องโควต้า p.30
ตอน 30 p.31
ตอน 31 เยี่ยมไข้ p.32
ตอน 32 get got bee p.33
ตอน 33 กิ๊ก!? p.35
cartoon4ช่อง#5 ใครๆ ก็ไม่รัก p.36
ตอน 34 หมดรูป p.37
ตอน 35 ลมตา (ปลอบ) p.39
ตอน 36 ว่าไงนะ!? (หูหาเรื่อง) p.40
ตอน 37 เจอกิ๊ก! p.42
ตอน 38 deal? p.44
ตอน 39 เหยี่ยวขาว insight p.46
cartoon4ช่อง#6 กาย come? p.46
ตอน 40 ลมตา (4ห้องหัวใจ) p.47
ตอน 41 guy's wave#1 first p.48
ตอน 42 guy's wave#2.1 tide p.49
ตอน 43 guy's wave#2.2 still p.50
ตอน 44 guy's wave#3 the last one p.51
cartoon4ช่อง#7 กระโห้ลูกรัก#1 p.52
ตอน 45 guy's move on p.53
ตอน 46 นกเอี้ยง p.55
ตอน 47 ลมตา (ชอคชิพ) p.56
ตอน 48 นัดแม่ห้าง cen p.57
ตอน 49 แยกพญาไท p.59
cartoon4ช่อง#8 กระโห้ลูกรัก#2 p.60
ตอน 50 ร้องไกด์ p.61
ตอน 51 jeffry's melody#1 p.62
ตอน 52 jeffry's melody#2 p.63
ตอน 53 jeffry's melody#3 p.65
ตอน 54 jeffry's move on p.66
cartoon4ช่อง#9 กระโห้ลูกรัก#3 p.67
ตอน 55 พี่ชอบลม+เหยี่ยวน้อย p.68
ตอน 56 mona spa (super moon) p.70
ตอน 57 joke's flash#1 p.71
ตอน 58 joke's flash#2 p.73
ตอน 59 joke's flash#3 p.74
cartoon4ช่อง#10 ขอพี่โจ๊กเหอะน้อง! p.75
ตอน 60 joke's move on p.76
ตอน 61 เข้าผับ x88#1 ท้า p.77
ตอน 62 เข้าผับ x88#2 มอมเมา p.78
ตอน 63 เข้าผับ x88#3 กิ้งก่าไรเดอร์ p.80
ตอน 64 เข้าผับ x88#4 หิ้วเด็ก p.81
cartoon4ช่อง#11 j2j side kick p.83
ตอน 65 บันทึก diary p.84
ตอน 66 ปีศาจซักผ้า p.85
ตอน 67 มอร์นิ่งของเหยี่ยว p.87
ตอน 68 ของพี่ล่ะ? p.89
ตอน 69 ถาม p.90
cartoon4ช่อง#12 สงกรานต์ (ของกาย) p.92
special j2j ภูชี้ฟ้า (jeffry) p.93
special j2j ภูชี้ฟ้า (joke) p.94
ตอน 70 โรงกลาง (ศึกของลม) p.97
ตอน 71 โรงกลาง (ศึกของเหยี่ยว) p.98
เปิดตัวแก๊งค์ dj the greatest four p.100
ตอน 72 ล้างศึก p.101
ตอน 73 ใช่ว่าจะเสร็จศึก p.102
ตอน 74 ลมตา (ติดลบ) p.103
ตอน 75 ไม่มีตรงกลาง (ของเก็ท) p.105
ตอน 76 เฮ๊ย เด็กกู!!! p.106
pigeon reality#1 egg+egg p.108
ตอน 77 เพื่อนเชษฐ์ p.109
ตอน 78 ป๋าจ่าย p.110
ตอน 79 get's call#1 p.112
ตอน 80 get's call#2 p.113
pigeon reality#2 ฟักไข่+april report p.115
ตอน 81 my sweet welcome, my welcome sweet p.115
ตอน 82 worldless p.117
ตอน 83 เริ่มเค้่าลาง p.119
ตอน 84 สะดุดกรวด p.121
ตอน 85 วีดีโอ p.123
pigeon reality#3 ออกไข่ p.125
ตอน 86 มีเคลียร์ p.126
ตอน 87 สัญญา p.128
ตอน 88 ลมตา (on top) p.130
pigeon reality#4 นกพี่ p.133
ตอน 89 ทวิน p.134
ตอน 90 คลิปฉาว (หมาหมู่) p.135
ตอน 91 ห้ามควัน p.137
ตอน 92 ต้อนลม p.139
ตอน 93 ยี่สิบคำถาม (จีบกันทำยังไง?) p.140
pigeon reality#5 ขนฟู p.142
ตอน 94 on m with wizard p.142
ตอน 95 ต้มยำกุ้ง p.144
ตอน 96 รวมหัวบ้านเจฟฟรี่ p.146
ตอน 97 เฟรชี่ไนท์ p.148
pigeon reality#6 ขนดำ p.150
ตอน 98 gundam battle ทุเรียน p.150
ตอน 99 p.152
ตอน 100 ลมตา p.155
สารบัญที่เหลือ ตอนที่ 102-150 FFS_Yaoi ใจดีช่วยทำให้
อันนี้เจ๋งดี ตรงรีพลายที่อัพได้เลย
กรุณาคลิก>> http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20598.msg2462404#msg2462404


ขอบคุณที่มอบโอกาสให้ลมเหนือและเหยี่ยวขาว
ได้สร้างความสุข ความประทับใจลงบนแผ่นกระดาษ/puppyluv

[puppyluv]

สารบัญ 2
ตอน 151 ลมตา (shall we dance?) p.280
august's report p.282
special dialogue pic from joke: indream p.283
ตอน 152 call back p.286
ตอน 153 come back p.288
ตอน 154 จัดกระเป๋า p.289
ตอน 155 ออกเดินทาง p.292
ตอน 156 ดูรูป p.295
ตอน 157 มาร์โค-โปโล p.297
ตอน 158 ลมตา (สุดท้าย) p.299
ตอน 159 ป้ามารีน่า p.302
ตอน 160 ป้าและร้านแม่ p.304
ตอน161 ครีตของลม p.307
september's review p.306
(ซ่อม)ตอน162-163-164 p.309
(ซ่อม)ตอน165 out-door jacuzzi p.310
ตอน 166 GES's@BKK p.311
ตอน 167 ทานข้าวและเล่าข่าว p.313
ตอน 168 ราตรีสวัสดิ์ p.315
ตอน 169 ห้องงานวัด p.317
ตอน 170 กายและโจ๊ก p.319
ตอน 171 กายสารภาพ p.322
ตอน 172 กายและเหยี่ยว (coffee shop) p.325
ตอน 173 ลมและเหยี่ยว (coffee shop) p.327
ตอน 174 สวนทางและแทนที่...ของเหยี่ยว p.331
ตอน 175 ความเงียบ...ของลม p.334
ตอน 176 กายและลม (coffee shop) p.337
ตอน 177 ความเสียใจ...ของกาย p.339
ตอน 178 กายกลับมา p.344
ตอน 180 ตาสว่าง p.347
ตอน 181 ไม่มีอีกแล้วที่เจนีวา p.350
ตอน 182 การจากลาที่แท้ p.353
october's review p.355
ตอน 183 เจฟฟรี่@sv p.356
ตอน 184 pandora's box p.358
ตอน 185 เรียลลิตี้ p.361
ตอน 186 เก็ทค้น+บีโวย p.364
ตอน 187 out to drink p.366
ตอน 188 เปียโนของลม p.369
ตอน 189 with icarus p.371-372
ตอน 190 do not tell y p.374
ตอน 191 back to BKK p.377
ตอน 192 ทะเลของลม p.380
ตอน 193 คุกเข่า!!! p.383
ตอน 194 จบภาคลมเหนือxเหยี่ยวขาว p.386
november's review+มือใหม่และมือบอน p.391
ตอนพิเศษ#1 (บนเตียง)จุดเริ่มต้นของสองเรา p.393
ตอนพิเศษ#2 บาร์บีคิวปาร์ตี้ p.397
ตอนพิเศษ#3 หน้า X88 p.399
     
***edit : 18 กุมภา 2014 FFF_Yaoi ช่วยแก้หน้าที่ไม่ตรง+ทำสารบัญให้ด้วย /ขอบคุณมาก



นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแต่ง เหตุการณ์และชื่อบุคคลในเนื้อเรื่อง ย่อมสมมุติขึ้น

**************************

ลมเหนือที่รัก

ตอน 1ลมเหนือ intro

---------------------------------
lom's

      ผมชื่อลม...ลมเหนือ ใจที่รัก
นักเรียน ม.6 โรงเรียนมัธยมชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพ

“ไง...ลม มาแต่เช้าเหมือนเคย”
“ดีว่ะเก็ท” เก็ท กิดากร เพื่อนสนิทคนแรก และคนเดียวของผม
"วันนี้ลุงชัยมาก่อน รึมึงมาก่อนวะ"
"ลุงว่ะ มีขนมไส่ใส้มาฝากกูด้วย บอกไม่อยากให้เรียนจบเลย"
"555 อดฟังมึงเล่นเพลงโปรดแกอ่ะดิ๊"
"งั้นล่ะว่ะ"

      ผมออกบ้านตั้งแต่ 6 โมงครึ่ง บ้านห่างจากโรงเรียนแค่กิโลกว่า ๆ ปั่นจักรยานคู่ชีพมาเล่นเปียโนตอนเช้า และตอนพักเที่ยงก่อนกินข้าวทุกวัน
ที่นั่งม้าหินอ่อนฝั่ง ตรงข้าม ก็คือเพื่อนรัก ไอ้เก็ทคนนี้
     เจอกันตั้งกะเช้าวันแรกที่ย้ายมาเรียน ม.2ที่นี่ เหตุเพราะจักรยานแม่บ้านคันเก่าที่ผมใช้เบรคไม่อยู่ชนรถยนต์บ้านมัน เลยได้เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ครั้งกระนั้น
 
     ก็หล่อตี๋ หน้าตาดี สะอาดสะอ้าน ตัวสูงไล่เลี่ยกัน (เก็ท 181 ผม 180 ซม.) นิสัยบ้ากิจกรรม ดำรงตำแหน่งหัวหน้าห้องตั้งแต่ ม.1 ยัน ม.6 ---โลกของมันสดใส เฮฮาตลอดศก

“โว๊ย ... ลายมือมึงอ่ะ จะคัดไทยไปไหน คนยิ่งรีบ ๆ อยู่” เสียงใสเล็กๆประชดขึ้น
     นี่อีกคน บี ทิวากร นั่งตรงข้ามผมข้างไอ้เก็ท เข้าเรียนที่นี่ตอน ม.4 สนิทกันเพราะครูเรียกชื่อสลับกันไปมาระหว่างสองคน ‘ทิวากร/กิดากร’

     เด็กผู้ชายตัวเล็ก หน้าตาน่าเอ็นดู ผิวขาวจัด เหมือนอาหมวยน้อยแต่ตาโตสองชั้นสวย หน้าจิ้มลิ้ม แก้มป่องปากแดง น่ารักโคตร ...เสียอย่าง ไม่ใช่เพื่อน บีปากร้ายไม่เลือก ...คู่กัดเก็ท
 
  “ลมจ๋า...ขอบีลอกหน่อยเร้ว จะเข้าแถวแล้วน๊า” นี่ล่ะบีกับผม ลมจ๊ะ ลมจ๋า อ่อนหวานที่หนึ่ง
 เลยเจอไอ้เก็ทเกลอแก้วโบกด้วยสมุดชีวะของมันเอง ตบฉาดแบบเฉียด ๆ
“เออ...ลายมือกูมันเทพ ไม่เหมือนลมจ๋าของมึงนี่” แขวะเพราะหมวยตัวเล็กส่งยิ้มหวาน ชู๊ตลูกอ้อนกับผม
“โหย ไอ้เก็ท เจ็บม๊าก..ก... มากว่ะ” ชิวาว่าปากเปราะเห่าเกรทเดนหุ่นเสาไฟฟ้า บีตัวเล็กนิดเดียว 160 ซม.ได้ ขนาดโวกินนมเป็นอาชีพหลัก ยังทำคะแนนได้เท่านี้
 “555” ได้แต่หัวเราะประกอบฉากข่าวเช้าประจำวัน พลางยื่นสมุดให้เพื่อนตัวเตี้ย
        เป็นเก็ทเสียเองที่ดีใจหาย เปิดสมุดผมให้คนข้างกันลอกโดยไว

“เร็วเข้า อีก 10 นาที” เกรทเดนเห่าโฮ่ง
“รู้แล้วน่า เร่งอยู่ได้” ขมวดคิ้วยุ่ง แก้มป่องพองลม ปากแดงจู๋นิด ๆ เห็นเพื่อนสนิทเหลือบมอง ซ่อนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว

     แล้วทะเลาะกันเพื่อ...

     ผมอมยิ้มทำไมจะไม่รู้ สายตาที่เก็ทมองบี---ไม่ใช่เพื่อนธรรมดา
     เก็ทยังตามรังควานแตะแขนแตะศอกคนนั่งลอกอยู่นั่น

  “ไปแกล้งมันทำไม เดี๋ยวมันงอนก็เดือดร้อนถึงกูอีก” ยื่นปึกชีทใส่ตัวใหญ่เพราะตัวเล็กจิ๊จ๊ะเริ่มหงุดหงิดหนัก
 “เปิดอีกหน้าเร็ว โอ๊ย ไอ้เก็ท จะช่วยให้ช้าแบบนี้ไปไกล ๆ เลยไป๊” ค้อนเพื่อนมือปลาหมึกเกาะบ่า วนแตะตัวเองอยู่นั่น
“เร็วบี ส่วนมึงไอ้เก็ทอย่าเพิ่งเล่น” ผมปราม

“ไม่รู้ล่ะ โทษฐานทำกู ‘รมณ์เสีย เที่ยงนี้สตรอเบอรี่ 2 ก้อนด้วย” หมวยโวยวายจะเอาไอติมรสโปรด
“ได้ไงตั้ง 2 ก้อน จะเอาพุงที่ไหนใส่ข้าว” เก็ทเสียงดังไม่เลิก ที่โวยไม่ใช่เรื่องที่ต้องเลี้ยงคนน่ารักข้างตัว แต่โวยเพราะบีมันไม่ยอมกินข้าว ตกบ่ายหิวซกมาควานขนมในเป้ไอ้เก็ทตลอด
...สองคนนี่มันยังไง

  “มีขนมในครอบครอง ต้องสงเคราะห์คนหิวซิ เอากลับบ้านก็เน่าพอดี”
“อ้าว...นี่ คุณหนูครับ มีที่ไหนขนมถุงเน่า”
“พอเลย ให้ว่อง อีก 5 นาที” กรรมการห้ามทัพ ทุกเช้าล่ะผม
“ดูดิ๊ลม ...กินแต่ของเด็ก เมื่อไหร่จะโตซะที” หันหาแนวร่วม เด็กตัวเล็กค้อนวงใหญ่มาก..ก..ก  เขวี้ยงปากกาลงสมุด คว้าคอเสื้อหมาตัวโตทันที เรื่องนี้ยอมมิได้!

“อยากปากมีสีมั้ย ...เก็ท” ตาสองชั้นหรี่ร้ายหาเรื่อง
“อ้าวๆ ไอติม 2 ก้อน ยังจะรับอยู่มั้ยครับ ....คุณหนู” ยักคิ้วกวนตอบ
“หนอย....” แก้มป่องตาวาวโรจน์ โคตรน่ารัก ผมผุดลุกพรืดม้วนชีทสรุปข้อสอบในมือเอื้อมข้ามไปฟาดสองหน่อแบบเน้น ---ป๊าบบบบบ ๆ

  “ของฟรีรออยู่  เร็วบี ปล่อยอาเสี่ยหย่าย ก่อน... มึงด้วยเก็ท สตอเบอรี่หนึ่ง อีกหนึ่งชอคชิพของกู โอเค๊?”
   
บีลอยหน้าลอยตายิ้มกริ่ม รู้ว่าผมเข้าข้างใคร

“เอาเชอรี่กีบวิปครีมให้บีด้วย”
“จ้า ...ยกให้จ้า” กับบีต้องหยอดน้ำเชื่อมหลอกเด็ก รับรอง...เสร็จ
    ทีนี้ล่ะยิ้มแก้มแทบปริ งุ้งงิ้ง ลัลล้าฮัมเพลงก้มหน้าก้มตาลอกการบ้านต่อ
     เก็ทหันมาพยักเพยิดกับผม รู้กัน ---ยังดีที่ลดโควต้าเหลือแค่ก้อนเดียว ไม่ช่วยเพื่อนแล้วจะช่วยใครที่ไหน

     นึกย้อนถึงตอนม.4 บีเข้ามาใหม่ ๆ กรี๊ดทักผม โรคคลั่งดารา เห็นหน้าผมหล่อออกสวย ผิวขาวบางใส สูงบอบบางร่างระหงชนิดดารายังอาย
'ต่อไปลมจ๋าต้องดังแน่ ...เสียแต่บางทีตาดูเศร้าไปหน่อย แค่นั้น น่าจะดัดขนตาให้งอนๆ' บีชมให้ได้ยินบ่อย
     
     ก็ใครจะเหมือนไอ้เก็ท หล่อแนวใส ๆ เกาหลีอินเทรนด์ ร่าเริงตลอดศก ใจดีไนซ์กายกับใครเขาไปทั่ว จนกระเทยในนอก-ต่างโรงเรียนตั้งแก๊งค์แฟนคลับ ใฝ่ฝันถึงยกให้เป็นผู้ชายน่านอน น่าควงอันดับหนึ่ง (ผมก็พ่วงตามติด โทษฐานหน้าตาดีแต่ไม่แสดงออก ไม่มีไรมาก...แค่วางตัวดี ไม่ยุ่งกะใคร ใครมายุ่งเจอผมสวนกลับ แถมตัวสูงเท่า ๆ กัน ต่างคนต่างเป็นไม้กันหมา เลยรอดปากนกกระจิบมาได้ทุกจนวันนี้)

     บีเข้ามาสนิทช่วงแรก ๆ โดนบอยคอท แฟนคลับรุมแกล้ง โดนล็อคในห้องน้ำ หนังสือหาย รองเท้าพังอะไรเทือกนั้น แต่หมวยบีน่ารัก เอ๋อเด็ก มองโลกในแง่ดีเสมอต้นเสมอปลาย ไม่เคยหน้าบูด ไม่เคยหน้างอ (กับคนอื่น) ใครทักมา บีทักตอบ แม้จะโดนประชดประชันเพราะหึงเก็ท แต่ขานี้ยิ้มรับหน้าใสให้เค้าไปเรื่อย

     แค่เทอมเดียวได้เรื่อง...แฟนคลับเก็ทกับผมเปลี่ยนใจมาคลั่งบีกันพรึ่บ สังเกตุจากขนมนมเนย ดอกไม้ มีมาส่งส่วยตลอด…กลับกลายเป็นไอ้เก็ทตามบีแบบติดแจแทน

      ...นี่ล่ะเพื่อนสนิทคนที่สองผม

     ส่วนผมน่ะเหรอ ขออยู่เงียบ ๆ คนเดียวดีกว่า
     แต่อีกไม่ถึง 3-4 วันต่อมา ผมกลับรู้ตัวว่า ...คิดผิด

     -------------------------------------

*****************************

[roseen]

 :เฮ้อ:รันทดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[pinkky_kiku]

น่าสนุกนะ ถึงจะเคยมี แต่มองโลกในแง่ดีมากๆเลยอะ
ชอบๆ มาต่ออีกนะคะ อยากรู้จะเจอใครอุปถัมภ์เนี่ยะ
แบบว่ามาหลงรักแบบนี้อ่าน๊าาาา เอาการเอางานเยี่ยม

[hotladyanyavee]

รันทดมากคะ แต่จิ้นเรื่องใหม่

[JJHJJH]

ชีวิตต้องสู้จริงๆ
มาคอยเชียร์ลมจ๋าด้วยคนนะ
บวกเจาะไข่ให้กำลังใจจ้า มาต่อไวๆ น๊า

[puppyluv]

ลมเหนือที่รัก
ตอน 1/2
lom's

-------------------------------------

“ลม...มึงไม่เรียนต่อแน่เหรอวะ” เก็ท ทำลายความเงียบ
“อื้อ ตามที่คุยให้ฟังน่ะแหละ วางแผนไว้แล้ว” คุยกับแม่รู้เรื่อง หน้าเศร้าแต่เคารพการตัดสินใจของผม
“คุณพ่อขายาวมึงเค้าก็จะส่งมึงต่อไม่ใช่เหรอ”
“เออดิ แต่ทางแม่สาหัสกว่าว่ะ กูต้องแก้ไปตามเนื้อผ้าไปก่อน”
“ทางมหา’ลัย k เค้าก็มีทุนสำหรับนักดนตรีเก่ง ๆ อย่างลมแน่ ไม่ลองยื่นประวัติดูก่อนล่ะ” บี
“น่า...บี  อุตส่าห์ต่อให้ก่อน ไม่ดีเหรอ จะได้เป็นรุ่นพี่น่ะ” แพลนไว้จะทำงานซักปีสองปี ให้มั่นคง เก็บเงินทุนซักก้อนค่อยเข้ามหา’ลัยเปิด ยังไงก็ไม่ทิ้งเรื่องเรียน---สัญญากับแม่ไว้

“งั้นบีจะได้บอกแม่เรื่องงานที่ห้างให้ ” แม่บีจะเปิดซุ้มขายเบเกอรี่ในห้าง ผมก็สนใจจะเรียนเชฟของหวาน ลงตัวเป๊ะ--- เจียดเวลาเรียนทำขนมเป็นเรื่องเป็นราว กลางวันทำงาน ตกค่ำก็เล่นดนตรีที่โรงแรม

ชีวิตย่อมมีทางของมัน เอาวะ... ในโชคร้ายก็มีโชคดี
ชิลขนาดนี้ หาที่ไหนได้อีก

     ส่วนเรื่องคุณพ่อขายาวของผม
     
     คุณลุงหมอชัยพฤกษ์ ผู้อำนวยโรงพยาบาลใหญ่แห่งหนึ่ง รับอุปการะให้ทุนผมเรียนมัธยมที่โรงเรียนนี้ รู้จักกันตอนพ่อนอนป่วยที่โรงพยาบาล รักเสียงเปียโน เห็นผมซ้อมอ่านโน๊ต เคาะนิ้วกับขอบเตียงคนไข้เลยเสนอตัวช่วยเหลือ
     ทราบทีหลังเป็นญาติฝ่ายภรรยาของเจ้านายพ่อไอ้เก็ท (พี่ชายเมียเจ้านาย ว่างั้น) เลยรู้จักกันกลาย ๆ โลกมันช่างกลมดิก …
ส่วนแม่ นี่เรื่องด่วน สาหัสสากรรจ์ ---ก็เล่นใจอ่อนไปค้ำประกันคนรู้จัก หนีหนี้แม่เลยรับแทน เงินเดือนหามาก็ใช้เจ้าหนี้ ผมมีหน้าที่หาเงินทำงานพิเศษ จ่ายค่าบ้าน ค่าน้ำไฟทั้งหมด เรื่องมาแดงเมื่อปีที่ผ่านมาเพราะเจ้าหนี้รายใหม่จะยึดบ้าน

“เค้าลำบากอ่ะ ลูกจ๋า หาใครไม่ได้ คุณแม่ก็ช่วยเหลือกันไปตามประสา” ผลเป็นไงล่ะครับ จะไม่มีที่ซุกหัวนอน

“ลมก๊อไปอยู่หอแถวที่ทำงาน คณแม่ก๊อไปอาศัยน้าอร ง่ายจะตาย” น้าอรเพื่อนที่ทำงาน สถาบันสอนพัฒนาฝีมือและแรงงานละแวกบ้าน สนิทกันยิ่งกว่าญาติ คบหาช่วยเหลือกันมาตลอด

“ก็ยังดีเนาะ แค่นี้ไม่เห็นจะลำบากอะไร ได้รู้รสชาดชีวิต แถมลมของคุณแม่ยังเก่ง หาเงินเข้าบ้านสบายบรื๋อ” บอกผม ยิ้มหวานจ๋อยให้ลูกชาย
     ดู ดู๊ คิดง่าย คิดดีอย่างคุณนายรมย์ฤดี ….ไม่รักไงไหว
     หนี้แค่ 5 ล้าน แค่นี้ ชิล
     
     คิดแล้วก็ใจหาย...อีกไม่ถึง 10 วันดีจะเข้าสู่ฤดูสอบไล่ เราจะมีเวลาอยู่ด้วยกันไม่ถึงเดือน ผมก็ต้องแยกจากสองคนนี่แล้ว
ทั้งบีและเก็ทจะเรียนต่อ ม.เอกชนชื่อดัง มหาวิทยาลัย K ในกรุงเทพ งี้ล่ะครอบครัวรวย เก็ทมีฐานะสุด พ่อเป็นผู้จัดการใหญ่โรงแรมพ่วงเจ้าของรีสอร์ทที่เกาะไหนซักแห่ง แม่เป็นหนึ่งในกลุ่มผู้บริหารโรงเรียนที่ผมเรียน (คราวนี้รู้ยัง ทำไมมันกร่างเป็นหัวหน้าห้องตลอด 6 ปี)
     
     ส่วนบ้านบี แม่มันมีร้านเซเว่น 2 สาขา กำลังจะเปิดซุ้มขายของหวานในห้างอีกแห่ง
พวกมันเริ่มต้นชีวิตนักศึกษาในมหา’ลัย ผมก็เริ่มต้นมหา’ลัยชีวิต

******************************

    ห้าโมงเย็น ที่บ้าน

“คุณแม่ทานอีกซิครับ วันนี้ป้านัดแบ่งแกงเลียงมาให้โดยเฉพาะ” ร้านข้าวแนวชีวจิตในโรงเรียนที่ผมรับจ้างล้างจานแลกข้าวตอนพักเที่ยง
“จ้า ลูกจะออกไปเลยเหรอ”
“ครับ ไว้จะแอบเอาเค้กมาฝาก ถ้าเหลือนะครับคุณผู้หญิง” หอมหัวไหล่คนแก่ กอดหลวม ๆ
“ฝากบอกพี่แมวด้วยนะคะ เค็กอัลมอนด์คราวก่อนอร่อยมาก..ก....ก” เป็นไง ลูกอ้อนคุณนายรมย์ฤดีแม่ผม ตัวเล็ก สวยแบบลูกผู้ดีเก่า นิสัยเด็ก คิกขุเป็นที่หนึ่ง มองโลกในแง่ดีจัด ไม่เคยทุกข์ร้อนอะไรกะเค้าหรอก
     
     พี่แมว เป็นหัวหน้าฝ่ายจัดเลี้ยงโซนอาหารในโรงแรมที่พ่อไอ้เก็ทเป็นผู้จัดการใหญ่ ใกล้โรงเรียนผม (ก็ใกล้บ้านผมนี่ล่ะ ใช้จักรยานเป็นอาชีพ ในกรุงเทพผมแนวมาก ขอบอก)
     ...ผมน่ะ เด็กเส้นนะครับ ธรรมดาซะที่ไหน!
    เล่นเปียโนที่นั่นทุกเย็นวันพฤหัส-ศุกร์ และวันอาทิตย์อีกวัน เวลา 6 โมงเย็นถึง ทุ่มครึ่ง ช่วงคนทานข้าวกัน

     ช่วงกลางวัน วันเสาร์ อาทิตย์เพิ่งเข้าทำงานร้านอาหารถัดปากซอยบ้านไปอีกราว 5 ซอย นี่ก็ร้านญาติแม่ไอ้เก็ทอีก ช่วยงานครัวโดยเฉพาะซุ้มเบอเกอรี่กับของหวาน ทำได้จะ 4 ครั้งแล้ว นับดูจริงๆ ก็น่าจะครบเดือนพอดี---นี่เองที่จุดประกายให้อยากเรียนทำอาหารจริงจัง
     นอกนั้นก็มีงานขาจร เล่นดนตรีต้อนรับแขก ผู้มาประชุมดูงานที่ทำงานแม่ น้าอรเรียกใช้ตลอด
     ...จัดการดี ๆ ชีวิตก็ย่อมไม่เดือดร้อน
--------------------------------
     หน้าบ้าน
     สุนัขกระดิกหางรับขนาดย่อม ๆ  ฝูงนึง อานิสงฆ์กับข้าวเหลือ กระดูกชิ้นโตจากโรงอาหารโรงเรียนมาแจก

“ไงบิ๊ก เฝ้าบ้านแล้วก็ดูแม่ด้วยนะ” ลูบหัว ทักหมาตัวใหญ่สีดำ หน้าบากมีจุดสีน้ำตาลเหนือลูกกะตาแบบหมาสี่ตา สมุนหมายเลขหนึ่ง อีก 4-5 ตัวเข้ามาคลอเคลียรอส่ง
 
    ...เร่งปั่นจักยานคันเก่งออกตัวเร็ว สัมผัสสายลม อา...ช่วงเวลาที่ผมโปรดปราน
     คันนี้เก็ทยกให้ตอน ม.4 บ้าจักรยานตามผมก็ว่าได้
     นึกถึงตอนหลงไหลจักรยานครั้งแรก ราว ม.1 แอบแม่ให้พี่ลูกคนสวนสอนให้

     ใช่ ---บ้านผมเคยมีฐานะ เคยรวยมาก เคยมีบ้านหลังใหญ่ เคยมีรถยนต์หรู พ่อเคยเป็นเจ้าของกิจการขนส่งสินค้าให้กับโรงแรม รีสอร์ทตามเมืองหลักทั้งกรุงเทพ เชียงใหม่ ภูเก็ต อ้อ ชลบุรีอีกแห่ง ตอนประถมย้ายตามพ่อกับแม่เป็นว่าเล่น เห็นลูกเป็นตุ๊กตาหิ้วตะลอนทัวร์รอบประเทศ
     ราวจะจบ ป.6 ก็เกิดเรื่อง คนใกล้ตัวพ่อทรยศหักหลังคดโกง เป็นหนอนชอนไชมาโดยตลอด บ้านล่มสลาย พ่อล้มละลายไม่พอ เครียดหมดสติล้มตึงในห้องน้ำ โคม่า แล้วไม่เคยฟื้นอีกเลยกระทั่งวันสิ้นใจในเดือนต่อมา

     ชีวิตเราสองคนแม่ลูกพลิกผันครั้งมโหฬาร แต่ผ่านมาได้ราวปาฎิหารย์ จะด้วยบุญเก่าหรือโชคช่วยก็ตาม หลักสำคัญคือเพราะมองแง่ดีมาตลอด เราถึงมีวันนี้ได้

‘ชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไป หากลำบากก็แค่ยิ้มรับ ต้องกล้าเผชิญใช่มั้ยค่ะลูก’ (ว่ากันตามซีรีย์ญี่ปุ่นที่คุณนายเธอชอบ ---เด็กออทิสติก แม่พาวิ่งมาราธอน มีหนึ่งหนุ่มในวงอาราชิเล่น ดูซ้ำไม่รู้กี่รอบ กอดหมอนแอบซ่อนน้ำตาไหลทุกครั้งไป นั่นล่ะแม่ผม)

********************





ตอน 1/3
-----------------------------------------------

lom's

สามทุ่ม วันเสาร์ ร้านอาหารที่ผมทำงานพิเศษ
“เฮ้ย เก็ท คุยได้มั้ยวะ”
“ได้ดิ...มีไร ที่ร้านมีปัญหารึเปล่า”  รู้ดีไปหมด ผมอยู่ไหน ทำอะไร ไม่ใช่อะไรผมมีตารางเวลาชัดเจน ไม่เคยนอกบท ถ้าไม่จำเป็น
“ไม่มีว่ะ แต่กำลังคิดไม่ตกเรื่องอื่น”

“เฮ้ย มีไร พูดมาร็ว...ลม”
“มึงจำพี่ลิซ่า กระเทยแมวมองโมเดล กูเคยเล่าให้ฟังอาทิตย์ที่แล้วได้มั้ยว่ะ”
“อ๋อ...ที่เจอหน้ามึงครั้งแรกวันอาทิตย์ก่อน แล้วจะให้มึงถ่ายแบบอะไรนั่นน่ะเหรอ” วันนั้นผมออกก่อนตั้งแต่ห้าโมงเย็นไปเล่นเปียโนต่อที่โรงแรม เรื่องเลยยังไม่ไปถึงไหน

“เออ วันนี้พี่ลิซ่าเค้ารุกหนัก จะเอาตัวไปถ่ายรูปทำประวัติให้ได้”
“อย่าบอกนะว่าหลังเลิกงาน 4 ทุ่ม วันนี้”
“ก็ใช่ อะดิ ”
“ไม่ได้หรอก ลม.. ถ้ามึงมันน็อตหลุดตอนนั้น เผลอหลับขึ้นมาจะยุ่ง” ผมนอนเร็ว ตื่นเช้าก่อนไก่โห่เป็นนิสัย เก็ทเจอบ่อย --ยืนหลับพิงหลังให้มันแบกยังเคยมาแล้ว
     ใกล้สี่ทุ่มปั๊บหนังตาจะปิด นาฬิการ่างกายชัทดาว์น แม่เลี้ยงมาอนามัยจัดโคตร

“นั่นดิ...แต่บ้านกูขาดส่งธนาคาร 3 เดือนแล้ว ไม่จ่ายเดือนหน้าธนาคารจะมายึดก่อนเจ้าหนี้อีกนะว๊อย” เล่าให้แค่เก็ทฟัง มันให้ยืมเงินบ่อย ---ผมเป็นหนี้มันตั้งแต่ ม.4 แล้ว
     เงินขาด เพื่อนคนนี้ช่วยตลอดแต่จดใส่สมุดบัญชีไม่มีโกง เดือนไหนมีงานเข้ามากก็ยัดใส่บัญชีส่งคืน เคยให้เงินสดเก็ทไม่ยอมรับท่าเดียว จะเสียเพื่อนเอาได้

“มึงไม่ต้องรีบหรอกลม กูจะยืมพี่กายให้เอง อาทิตย์หน้าก็จะสอบแล้ว เอาให้เสร็จเป็นเรื่อง ๆ”
“กูเกรงใจมึงว่ะ”
“ห่าน...จะมาเกรงใจอะไรตอนนี้ เอาให้จบ ม.6 ก่อนเหอะ จะเป็นดาราโกอินเตอร์ก่อนกูได้ไง ตกลงกันไว้แล้วนะเว๊ย” แรงบียุไว้ครับ อยากเห็นเพื่อนเป็นดาราให้ได้

 “มึงแน่ใจนะเก็ท”
“แน่ซะยิ่งกว่าแน่ ถ้ากูรีบใช้เดี๋ยวบอกพ่ออัดงานให้มึงเล่น 7 วัน 7 คืน ไม่ต้องห่วง” นี่ก็อีก งานเปียโนที่โรงแรมก็พ่อมันหาให้ ร้านอาหารก็น้าชายน้าสะใภ้ญาติมัน

“เออ ๆ แต่พี่ลิซ่าเค้าพูดดักจะเอาให้ได้เลยว่ะ” จ้อไม่หยุดหายใจทางผิวหนังได้
“แล้วมึงไม่คิดว่ามันแหม่ง ๆ มั่งเหรอ ถ่ายแบบอะไรดึกขนาดนั้น” เก็ทใส่ความ
“พี่เค้าบอกเป็นงานนอกเวลา ช่างภาพว่างเวลานั้น”
“…เข้าใจ แต่มึงจะแย่ เอาน่า...ค่อยเข้าโมเดลเดียวกับพวกพี่กายนั่นแหละปลอดภัยสุด ไม่กี่วันเอง นะลมนะ” กรอกหูผมเรื่องภัยแอบแฝงวงการมายาไว้หลาย …และเวลานี้มันได้ผลกับผม!

“โอเค...ตามนั้น  กูจะบอกยกเลิกพี่ลิซ่าเค้าเอง”
     เก็ทอยากเป็นดารา นายแบบ เคยถ่ายโฆษณาปีสองปีที่แล้ว หล่อทั้งบ้าน พี่กายอีกคน ถือแมกกาซีนที่ถ่ายแบบมาอวดให้เห็นอยู่ 3-4 งาน  น้องชายจะโลดตามพี่ชายแต่แม่ห้ามไว้ กลัวเสียการเรียน รอให้จบม.6 ก่อนจะตามใจลูกคนเล็กเต็มที่ ครอบครัวมันหัวสมัยใหม่ซ๊า
     วันนี้ผมทำงานที่นี่วันสุดท้ายก่อนจะขอหยุดเพื่อเตรียมสอบไล่ พี่ลิซ่ากระเทยควายเลยจี้หนัก จะเอาให้ได้

 “ดี เจอกันพรุ่งนี้ 10 โมงเช้า”  เก็ทย้ำ งานกลุ่มชิ้นสุดท้ายในชีวิต ม.ปลาย จริง ๆ วันจันทร์หยุดอีกวัน แต่เพื่อนผู้หญิงสองคนไม่ว่าง เลยนัดทำงานวันพรุ่งนี้แทน
“ได้ ...ขอบใจว่ะเก็ท เจอกัน หวัดดี”
“เฮ้ย... อย่าลืมซ่าหริ่มของไอ้ตัวเล็กด้วยล่ะ กูขี้เกียจฟังมันบ่น” ร้านของหวานเจ้าอร่อยข้างบ้านผม บีเคยไปเที่ยวบ้านติดใจใหญ่ จากนั้นมาถ้าว่างเป็นต้องมีไปถวาย
“555 รู้น่า หวัดดี”
“เออ ว่ะ” เก็ทตัดสาย

     ...ผมถอนหายใจ ท่าจะชวดเงินหมื่น
     อ้อล้อ หว่านล้อมผมจะเอาตัวไปให้ได้ บอกแค่ถ่ายรูปทั้งตัว-ครึ่งตัว ง่าย ๆ ได้เงินหมื่นฟรี ๆ ยังตะหงิดในใจ ทำเหมือนไก่ย่าง 5 ดาวแบบนั้น จะได้เงินง่ายดายมากเกินไปหน่อยนะ

     แต่ช่างเถอะ... เสร็จงานก่อนกลับบ้านค่อยปฏิเสธให้ชัด ๆ
     ยอมให้พี่กายช่วย สองคนพี่น้องมิสเตอร์ไนซ์กายพอกัน รู้ปัญหาเรื่องเงินบ้านผมดี ช่วงนี้เก็ทเลี้ยงข้าวบีบ่อยเลยช็อต เดือดร้อนผมหาเงินอุดเผือกระอุจ้าละหวั่น
   
    เอาวะ สู้ๆ อีกไม่กี่วันเรียนจบก็หาเงินเต็มเวลา จะได้ไม่ต้องยืมจมูกคนอื่นหายใจ

**********************************************
TBC by puppyluv
อ่า ใครทราบวิธีเปลี่ยนหัวข้อกระทู้หน้าสุดให้บอกวันที่หรือเปลี่ยนตอนใหม่แล้วได้มั่ง (ประมาณอัพแล้วนะ ทำนองนั้น)...บอกหน่อยดิ
thank you ล่วงหน้า

[Vesi]

กด modify ที่ข้อความที่เป็นหัวกระทู้แล้ว เปลี่ยนชื่อหัวเรื่องเป็น ตอนที่ และวันเวลาที่อัพ

[puppyluv]

thanks Vesi
be happy new year!!!
puppyluv

[hotladyanyavee]

เฮ่อ อย่างเก็ทว่าทะเเม่ง ไงอย่าหลงเชื่อนะคะ

[โจ๊กกุ้ง]

เอาใจช่วยลม

[JJHJJH]

รอการเปิดตัวของตัวละครสำคัญอีกสักตัวน๊า ^^

[golove2]

ติดตาม ๆ

พระเอก สงสัยจะเป็นนายเอก 
มองโลกแง่ดีสุด ๆ คุณแม่ด้วย

 

[LalaBam]

ลมเหนือ
ชอบชื่ออ่ะ
น่ารักจัง

[roseen]

 

[pinkky_kiku]

มาสั้นจังจ้า จะรอน๊าาาา 

[samsoon@doll]

จะรอตอนต่อไปนะคะสนุกมากๆเลยรอพระเอกจะมาตอนไหนน๊า หรือจะเป็นนายเอกที่โผล่มา หุหุ

[indy❣zaka]

อย่าไปเชื่อเนอะลม คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ 
ดูสิ ขนาดคนเก่าคนสนิทของคุณพ่อลมยังโกงบริษัท เพื่อนแม่ยังหนีหนี้ทิ้งให้เราใช้แทนเลยเนอะ
ลมมีตัวอย่างให้เห็นแล้ว ทำอะไรต้องมีสติตลอดเวลานะคะ จะได้ไม่เกิดเรื่องร้ายๆอีก 

กอดคนแต่ง  มาต่อเร็วๆนะคะ

[จันทร์ผา]

รอตอนต่อไปครับ

[fahsai]

น่าติดตามมากมายยยยยยยยย

เนื้อเรื่องน่าสนุกกกกกกกกกกกกกก

[puppyluv]

ลมเหนือที่รัก
ตอน 2

-----------------------------------------------------------

lom’s

     สามทุ่มสี่สิบห้า---
    ตอนนี้ผมเดินวนอยู่หน้าประตูทางออกด้านข้างเป็นรอบที่ห้าสิบได้ 
     ที่ลานจอดรถ รถปิคอัพกำลังเลี้ยวออกไป เหลือรถสปอร์ตสีดำหรูจอดอยู่คันเดียว คันที่พี่ลิซ่านัดไว้แน่

“4 ทุ่มนะคะ น้องลมขา พี่เค้าเอารถสปอร์ตมารับ ห้ามหนีกลับก่อนเด็ดขาด!”

     ช่างภาพมีรถหรูขนาดนี้เหรอวะ เอาน่า... วงการนี้หาเงินง่าย
ตั้งใจแน่วแน่ ต้องปฏิเสธให้ชัดเจน สิ้นเรื่องสิ้นราว
ความคิดสะดุด ได้ยินเสียงประตูกระชากเปิดพร้อมเสียงเกรี้ยวกราด

“อยู่ไหนวะ!?” /... ...
“แม่ม...ปล่อยให้กูรอเก้อเหรอวะ”/… ...
“ช่าง... ไม่แล้ว แค่นี้นะเว้ย!” ตะโกนใส่มือถือสีดำหรู ไม่ได้มองผมที่ตาโตเท่าบ้าน

เทพบุตรกรีกตัวสูงสง่านั่น พี่เหยี่ยว!
เหยี่ยวขาว อาทิตย์ชิงดวง...มา...มาอยู่ที่นี่ ตรงหน้าผม...ได้ยังไง!?
ในหัวอึงอล !
------------------------------------

     ขายาวก้าวสวบ ๆ ตรงไปที่รถสปอร์ตคันนั้น ผมชั่งใจ... รีบก้าวตามหัวใจเต้นรัว ไม่เป็นตัวของตัวเอง
           
      “พี่...เอ่อ คุณ ..คุณครับ ผมขอบคุณที่ให้โอกาส แต่ผมไปไม่ได้จริงๆ ครับ ขอ...” คำขอโทษหายไปกับเสียงปิดประตูรถปึงใหญ่ เสียงบิดสตาร์ทรถดังกระหึ่ม แล้วมันก็เงียบไป ตัวรถไม่เคลื่อนออก
     
     ผมยืนเคว้ง จะหันหลังกลับ
     ทันเห็นคนขับทุบมึงกับพวงมาลัยปึง! ...ระบายอารมณ์
     ตาย...เพราะผมแหง๋ เผลอทำเรื่องคอขาดซะได้
     
     เอาไงดี...?
     เคาะกระจก ---ก๊อก ๆ
     ใบหล่อเหลาคมสันหันมอง แต่หน้าดุโคตร ...เปิดประตูแล้วลิ่วออกมาหาผม!

“ขอโทษครับ วันนี้ผมไป...โอ๊ย..เจ็บ!” โดนมือแข็งแรงจับยัดเข้ารถ
น่ากลัวจัง จะโผนออกกลับโดนรวบจับต้นแขน ---เข้าประจำที่นั่งคนขับไวทายาด

“ห่านเอ๊ย...นัดไม่เป็นนัด” ผมจ๋อย โดนบีบแขนจนเจ็บ หน้านิ่วตัวลีบติดเบาะ
      ออกรถกระชาก ศรีษะขมำเกือบชนคอนโซลรอมร่อ ดียันตัวไว้ทัน เล่นเอารถสปอร์ตสีเหลืองที่ตีไฟกระพริบรอกำลังจะเลี้ยวเข้ามาหักหลบจ้าละหวั่น
หันกลับไปเห็นสปอร์ตแต่งโหลดเตี้ยเปิดกระจกปล่อยเสียงเพลงดังกระหึ่มคันนั้น หมุนคว้างคลุกฝุ่นหลายตลบก่อนจอดนิ่ง

     ท่าทางกริ้วจัดแฮะ เอาไงดี ความกลัว ความกล้าลุกเต้นชะชะช่าไม่ลงรอย อารมณ์ง่วงงุนหายวับ
     ....เงียบไว้ก่อน แม่สอนไว้

     เสียงริงโทนไม่คุ้น ไม่ใช่ของผมดังขึ้น
“ไรวะ!?” กรอกเสียงโดยไม่ดูเบอร์นั่นไม่เท่าไร แต่ไม่ลดความเร็วนี่ซิคร้าบ เผลอเหลือบมองหวาด ๆ
“มึงมีไรพูดมา กูขับรถอยู่!” /.....
“เออ ...กูไม่ไป กูมีธุระ”/..........
“ตาม’บายโว๊ย!”/……… ขึ้นเสียง ตามสบายแน่เหร๊อ
“ชิ..ธุระของกูซิวะ หึ หึ“/……..
“เออ แค่นี้”... จบข่าว หน้าเครียดน้อยลงแฮะ
     ความเร็วรถเริ่มลดลงนิ๊ดส์นึง

--------------------------

“เท่าไหร่...? “ ห๋า จู่ ๆ ก็... ผมหันหน้า ช้อนตามองถามกลับ ถามผมเหรอ
“อยู่กันแค่นี้เป็นใบ้รึไง..!?”
“พี่..ลิซ่า...ว่าไงครับ?” พี่ติดต่อตกลงกับพี่ช่างภาพเค้าแล้ว กระเทยดัดจริตเสียงหญิงใส่ยังคารูหูผม
“ห๋า อะไรนะ… ลิซ่าไหน?“
“พี่ฤทธิ์ครับ พี่กระเทยที่เป็นเด็กเสริฟ์ ปากแดง ๆ ติดกิ๊ฟมินนี่เม้าส์../พอ ๆ รู้แล้ว” รู้แล้วยังมาถามนะคนเรา ปล่อยผมลิ้นพันกันก่อนได้

“...ตุ๊ดคนนั้นเอง” พยักหน้าหงึกหงัก 
“ครับ... พี่เค้าบอกเท่าไรก็เท่านั้นล่ะครับ?”
“2!”
“ ...ไม่ใช่ครับ 5!” รีบขัด สองหมื่นไม่ใช้ราคาที่ตกลงกันไว้  แค่ถ่ายรูปหมื่นนึง ถ้าตกลงเซ็นสัญญาจ่ายห้าหมื่นสำหรับงานชิ้นแรก ก่อนเซ็นจริงค่อยนัดคุยละเอียดกับบริษัทโมเดลอีกที แต่ต้องให้พี่ลิซ่าเป็นผู้จัดการส่วนตัวนะคะ ---หญิงเทียมว่างั้น

“อะไรนะ 5 เหรอ!” ชายตา เหมือนฟังอะไรผิด
ผมมองหน้าเต็ม ๆ เตือนคนขับ ดูถนนซิคร๊าบ..บ

“5 เชียวเหรอ ...มากไปมั้ง” น้ำเสียงเหยียดหยามเยาะเย้ย แสยะยิ้มมุมปาก ผมฉุนกึก

“ก็ตกลงกันไว้เท่านี้นี่ครับ ไม่ได้ก็กรุณาจอดรถ” ได้ยินเสียงถอนหายใจ ตามองถนน ...ค่อยโล่งใจไปเปราะ

เงียบชั่วครู่….
“...ครั้งแรกเหรอ?”
“อะไรนะครับ?” หันขวับ หน้าชา ใจตื่นไม่รู้สาเหตุ
“กูถาม... ยังไม่เคยใช่มั้ย!?”
“....ครับ” รู้สึกหน้าไหม้ๆ พิกล ก้มหน้างุด

“รู้ใช่มั้ยต้องทำไง” ผมพยักหน้า
นิ้วสวย มือแกร่งนั่นกดปุ่มเปิดเพลง
----------------------------------------------

     โทรศัพท์สั่นครืดที่กระเป๋ากางเกงผม
      โชว์หรา  ‘พี่ลิซ่า’ คนขับเหลือบมามองนิด ๆ

“สวัสดีครับ” .......บรรยากาศชวนไม่อยากกดรับ แต่จำใจ

“น้องลม อยู่ไหนคะเนี่ย พี่ย้ำนักหนาให้รอพี่ที่ลานจอดรถไง รถสปอร์ตน่ะ รถสปอร์ต ...”

“ก็...ครับ”  ยังอึ้ง ๆ นั่งอยู่นี่มอไซค์วินรึไง

“แล้วนี่พี่จะเอาหน้าสวย ๆ ไปไว้ที่ไหน รับปากพี่ดิบดี...” เสียงดังโคตร บ้านเจ้ฝังโทรโข่งติดลูกกระเดือกรึไง  ดึงยืดออกจากหูเสียงสวดให้พรยังแจ๋น ๆ ไม่เลิก

“ใคร!?” คนในรถตวาด

“...พี่ลิซ่าครับ”
ตัวรถปาดเลี้ยวชิดซ้ายเข้าจอดทันที แรงเหวี่ยงทำผมหัวขะมำอีกรอบ

“เอามานี่... ลงไปซื้อเบียร์ยี่ห้อ Hein แพ็คนึง” กระเป๋าสตางค์สีดำหรูหล่นปุ๊หน้าตักผม ชี้ร้านสะดวกซื้อไฟสว่างโร่ อ้อ...จอดแม่นโคตร เทียบฟุตบาท   หน้าร้านตรงประตูพอดีเป๊ะ หมาเก่าๆ ผวาตัวสั่นหลบมุมตึก
     
มือใหญ่คว้ามาฉวยเอาโทรศัพท์จากผมพยักหน้าส่งให้ออกจากตัวรถ ได้ยินเสียงดังก่อนปิดประตู ว่า
“นั่นใครพูด...”
----------------------------------------


“เบียร์แพคเดียวนะคะ รับอะไรเพิ่มอีกมั้ยค่ะ” พนักงานขายร่างท้วมถามไม่สบตา ปากส่งเสียงเจื้อยแจ้วหมุนเทปเล่นซ้ำ

      ผมก้มลงมองกระเป๋าสตางค์สีดำเป็นมันปราบ ดูแพงและหรูระยับ วับวาวสะท้อนใบหน้าของผมในนั้น
     ปึ๊ก...มือหนาหยิบกล่องถุงยางโยนลงตรงหน้า ผมตาโต ...กะสร้างเมืองใหม่รึไง เยอะขนาดนี้เหมาหมดร้านเค้าคงไม่กล้าว่าหรอก กี่อันเข้าไปล่ะ 
      ผงะถอยหลังชนแผงอกล่ำที่ยืนซ้อนหลังตั้งแต่เมื่อไร เอื้อมฉกกระป๋าสตางค์จากมือ สั่งไปหยิบของที่กินได้มา
ลังเลเดินวนแถวชั้นวางขนมขบคี้ยว หยิบช็อกโลแลตได้แท่งเดียว ก้าวพรวดกวาดของจากชั้นใส่อกให้ผมหอบ เดินลิ่วไปรอจ่ายตังค์ ของล้นมือเก็บหล่น ๆ 2-3 ที

“ให้ไวหน่อย เอาไว้หลังรถโน่น”
     แม่ม...เดินตัวปลิว เสียงดังไม่พอจ้องเขม่นซะ ชักเดือดเหมือนกันเฟ้ย แค่แคสติ้งปฏิเสธแต่แรกไม่ยอมฟัง ดันต่อรองราคาซะกระจุยขนาดนั้น .....น่าร่วมงานด้วยเจรง ๆ เล๊ย
     
      ตอนแรก ....ว่าจะรักษาภาพพจน์อยู่หรอก แต่ตอนนี้ไม่ไหว พ่อแม่สอนมารยาทมาไงเนี่ย ให้ถ่านหินกินเป็นอาหารรึไง ดุไม่มีเพ็ดดีกรีไปได้
ไม่ได้ ๆ จะให้หน้าบอกอารมณ์อย่างที่ไอ้เก็ทแซวไม่ได้ รีบจัดการให้มันจบ ๆ ...ง่วงชิบ
       รถผ่านหน้ามหา-ลัย K สถาบันที่เก็ทกับบีจะมาเรียนเทอมหน้า
        เลี้ยวเข้าซอย จอดในคอนโดหรู อยู่ที่นี่เหรอ อย่าบอกนะว่าเรียนในประเทศ มหา-ลัย K ไม่ได้เรียนต่อต่างประเทศ

“…นั่งหน้ามุ่ย ยกของขึ้นมา!” สั่งแรงไป คนมันง่วง เข้าใจมั้ย! อ้าว...เดินตัวปลิวไปรอหน้าลิฟต์ ฮ่วย…
      นาฬิกาดิจิตอลคาสิโอสีดำพิมพ์นิยมเด็กโมโซอย่างผม ส่งเสียงติ๊ด ๆบอกเวลา 5 ทุ่ม นึกได้ มีเงินติดกระเป๋าไม่ถึง 100 ไม่พอค่าแท๊กซี่แน่ แล้วจะกลับไง
   
“ชักช้า กินเต่าเป็นอาหารรึไง!” พ่อคู๊ณ ตัวเองคงเสวยกระต่ายติดจรวดไอพ่น F1 เป็นอาหารเนอะ
      ปึ๊ด!---เส้นความหงุดหงิดในอารมณ์ขาดผึงเป็นเส้นแรก

“เพื่อนกูไปต่อที่ผับเฮฮาปาร์ตี้ ดูกูดิ๊ ต้องติดแหงกอยู่นี่” เหยียดตามอง ไม่ต้องบอกก็รู้ มีกันอยู่สองคน อยากทิ้งแพ็คเบียร์ลงหัวแม่เท้ามันโครม
       นี่ของ ๆ มึงทั้งน้าน ไม่ช่วยไม่ว่า แต่อย่าด่ากระทบ...มันแปล๊บว๊อย

       โชคช่วย ลิฟต์กระโชกโฮกฮากลงมาพอดี ผมถอยชิดด้านในสุด ไม่อยากโดนยิงสลุตจากสายตาดุเข้ม
---------------------------------------------

“ติ๊ง” ชั้น 15 ...บนสุด
....ชั้นเพนส์เฮาส์รึไง

“เข้าไป” ที่เหม่อ ๆ หายเป็นปลิดทิ้ง

      ห้องสวยมาก... แนวชิค-เรทโทรสุดเดิ้น แต่งโทนสีดำ -ขาว เข้ากับไม้สีเข้ม กระจก อลิเนียมเงาวาววับ
      สไตล์ลอฟท์  บ้านสองชั้นดี ๆ นี่เอง เจอห้องโถงนั่งเล่นเปิดโล่งถึงห้องข้างบน ที่น่าจะเป็นห้องนอนกับห้องทำงานนะ ผมว่า
กว้างชะมัด
     
     ...พลัน! หันไปประสบพบเจอ!!!
    ...ไม่ได้การ โรคคลั่งของสวย ๆ งาม ๆ กำเริบ... โต๊ะทำครัวแบบไอร์แลนด์ตั้งโดดเด่นเป็นสง่ากลางห้องครัวเปิดโล่งนั่น ทำผมใจละลาย เลือดกำเดาจะไหลให้ได้
       สีของมันเหมือนน้ำสีทะเลสวยมาก ๆ สีฟ้าอมเทาเขียวฟอสฟอรัส

      อาร์...ลืมลมหายใจไปเลย

“เอาเบียร์ไปแช่ตู้เย็น!” หน้าผมคงเอ๋อบอกยี่ห้อ เพราะมันชี้นิ้วหมับที่วัสดุสีดำเงางาม ตั้งทะมึนรอท่าอยู่อย่างสงบเสงี่ยม ตู้เย็นพูดได้ ผมก็เปิดก่อนล่ะ

“เอ่อ คุณครับ” ....ไม่ตอบแต่ล้วงหยิบกล่องถุงยางออกไปต่อหน้าต่อตา ไม่อายกูนิ๊ดส์!!!

“ผมขอใช้ห้องน้ำหน่อยได้มั้ยครับ?” ไม่ใช่ไร กลัวหาไม่เจอ ตาจะปิดอยู่รอมร่อ

“ขึ้นไปใช้ชั้น 2 ห้องนอนใหญ่ ห้องข้างล่างช่างยังทำไม่เสร็จ”  มือชี้ห้องบนหัว
อ้อ..รับทราบ เปลี่ยน

“...ครับ”

”ให้ไว อย่าช้า จะได้เสร็จๆ ไป...ชักรำคาญเต็มที”
     ปึ๊ดๆๆๆ---เส้นอารมณ์ขาด ผึง ๆ ๆ  หลายสิบเส้น ...กูก็ชักไม่ไหวเหมือนกันเฟ้ย!
     เดินกระแทกเท้าตึง ๆ ขึ้นห้อง  ส่งเสียงกับโทรศัพท์มือถือตัวเอง

“ว่าไง...ทำไรนะ เฮ้ย...555” เสียงแว่ว ๆ ไม่ได้ศัพท์
      ชั่วอึดใจเดียว ..เดินตามขึ้นไปเหมือนแมวย่อง หน้าห้องฝั่งตรงข้ามที่ไม่ได้เปิดไฟ มีกระดาษสีขาวม้วนใหญ่ ๆ เต็มตระกร้าตะแกรงอลูมิเนียม เค้าอัดรูปแล้วเก็บภาพแบบม้วนกลมดิกงั้นเหรอ แต่ขาตั้งกล้องสูงใหญ่มาก คงเป็นสตูดิโอ...ซินะ  (รู้ทีหลัง นั่นกระดาษแบบ ขาตั้งไว้วัดระดับพื้นที่ ส่วนห้องนั้นเรียกสตูดิโอจริง แต่ไว้สำหรับออกแบบ เอ่อ... หน้าหง่าวมากผม)

      ห้องนอนกว้างมาก เปิดไฟแค่หัวเตียงสีส้มเหลืองนวลสวย เตียงหลังใหญ่น่าจะเป็นสีขาวที่มันนั่งหันหลัง เปลือยท่อนบน คุยโทรศัพท์ไม่สนใจ เสื้อเชิ๊ตสีดำถูกเหวี่ยงบนพื้นไม่ใยดี
      แค่กล้ามเนื้อปีกหลังแน่นขยับไหว ผมเผลอกลืนน้ำลาย ไม่รวมเสียงทุ้มนุ่ม---คุย หัวเราะถูกใจ
คงเผลอใส่ดวงเนตรมารเข้าไป เรือนร่างเทพหันกลับมาเจอะผมเงอะงะหน้าประตู ยกมือชี้หมับประตูบานเลื่อนกระจกฝ้าทั้งผืน ...นั่นห้องน้ำเรอะ เปิดโป้กันเลยดีมั้ย ประตูมองเกือบทะลุไส้งี้ มีทำม๊าย..ยคร๊าบบบ

      ตัวลีบเป็นจิ้งจกเลาะผนังเข้าห้องน้ำ

      วางเป้ หยิบผ้าขนหนูเล็ก ๆ เตรียมออกมาเช็ดเนื้อเช็ดตัว
      ค่อย ๆ ถอดเสื้อออกช้า ๆ มองคนในกระจกผิวขาวจัดผอมบาง แม้มีกล้ามแห้ง ๆ แค่พอกล้อมแกล้ม เทียบหุ่นแมนกล้ามล่ำแข็งแรง ซิคแพ็คเป็นลอนข้างนอกนั่น ติดตาจนตามมาอายถึงในนี้

       เฮ้อ... ชุบน้ำเช็ดคราบคาว คราบเหงื่อไหล ...ถ่ายรูปทั้งที จะขึ้นกล้องต้องใสหน่อยล่ะวะ
วักน้ำล้างหน้า บ้วนปาก ควานหาเสื้อยืดห่านคู่ที่เพิ่งถอนทิ้งมาเช็ด ดันเจอผ้าขนนุ๊มนุ่มมาแทน

      ว๊าก... ร่างสูงท้าวแขนกับกรอบประตู ...มองกรูตั้งกะเมื่อไรจ๊ะ!?

      แววตานกหื่นวิววับนั่นอีก สำเหนียกอันตรายจู่โจมแล่นริ้วตามไขสันสันหลัง
      โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงสั่นครืด สะดุ้งโหยง แค่ล้วงหยิบไม่ทันดูเบอร์มือหนาก็ฉวยขว้างหวือไปที่เตียง

“เฮ้..นั่นโทรศัพท์ผม” เส้นอารมณ์ทุกเส้นขาดผึง จะเมาหรือมั่วก็ควรมีมารยาท นี่มันอะไรกัน!

      น่าจะเกือบ 5 ทุ่มกว่าแล้ว
       ใจกระหวัดนึกถึงแม่ ไม่มีทาง...คุณนายหลับตั้งแต่ก่อน 4 ทุ่ม แถมหลับสนิทลึกมาก เคยต้องนอนค้างอ้างแรมที่หอพักสตาฟโรงแรมเพราะฝนตกหนัก รึเผลอหลับบ้านเพื่อนเก็ท..กลับไม่ได้ คุณนายไม่ห่วงไม่ถามซักคำ
       ห่วงลูกมั้ย บอกคำเดียว ‘…ไม่ คุณแม่เชื่อใจคุณลูก’

       งานเข้าแน่ผม
        ...จะเป็นใครได้อีก ถ้าไม่ใช่เก็ทกับบี!

“ลีลาจัดนักนะ” เท่านั้นเอง กระชากร่างปลิวออกจากห้องน้ำ เท้ายังเปียกทำผมลื่นเซปะทะแผงอกแกร่ง กลิ่นน้ำหอมผสานกลิ่นเหงื่อชวนหลงไหล ใจเต้นแรง

“อ๊ะ…” จูบจาบจ้วงล้วงลึก ถูกขโมยไม่ทันตั้งตัว ผงะหนีตกใจวูบ แต่อ้อมแขนแข็งแรงรัดแน่นไม่ให้ดิ้น มืออีกข้างกระชับท้ายทอยรับบดจูบเต็ม ๆ จากบดขยี้รุนแรงค่อยแปรเปลี่ยนเป็นอ่อนหวานชวนละลาย

“อือ...” สาบานได้ว่านั่นเสียงผม ไม่นะ จะเคลิ้มได้ไง รู้แต่ว่าน้ำตาคลอเนื้อตัวสั่นระริก เรี่ยวแรงถูกสูบหาย ความรู้สึกวาบหวามพุ่งกระจายสู่ท้องน้อยจนปวดตึบ น้ำหวานในปากถูกดูดกลืนโดยแรง ก่อนปล่อยผมลอยละล่อง
         รู้สึกตัวอีกที ผมอ้าปากสูบอากาศเข้าปอดเอาเป็นเอาตาย

“ดะ เดี๋ยว นี่มัน... ยัง..งะ... ผมแค่มาถ่ายรูป!” ไปไม่เป็นแต่ยังปากเก่ง 

“ถ่ายรูปอะไร?” รวบข้อมือผม ซุกไซร้ซอกคองับใบหู เลาะเล็มข้างแก้มไม่หยุด

“ระ รูป แคสติ้ง!” โว๊ย หยุดก่อน! ผมตะโกนก้องในใจ ชิ ...ร่างอ่อนปวกเปียกซบอกมัน
     ได้ผล...หยุดกระทำชำเรา จ้องหน้าผมพรายยิ้มเจ้าเล่ห์
ม่าย..ย. นะอย่าหลงรอยยิ้มปีศาจวายร้าย

“มุกใหม่นะเนี่ย ...โรคจิตก็ไม่บอก” บีบคางผมจนเจ็บ ต้องเผยอริมฝีปากออก

“มะ...ช่าย..ย....” โดนจูบอีกรอบ ไม่ไหวแล้ว เข่าอ่อนจะยืนไม่อยู่ รีบเตือนสติเกร็งตัวดิ้นหนี
เจอขาแข็งแรงหนีบไว้ ....ปลาหมึกรึไง ทำไมมีแปดขา!

“ดิ้นแบบนี้ กูชอบ..บ....ว่ะ 555 ” เชี่ย...ไอ้ซาดิสต์

“อ๊ะ…อาร์” เจ๊บแปล๊บที่คอ โดนแวมไพร์ดูดเลือด ตายแน่งานนี้
       จังหวะมันเพลินคอผม ล็อคแขนคลายออก รวบรวมพละกำลังเฮือกใหญ่เตะผ่าหมากทันที
       แต่...
      มันดันหลบทัน เฉียดแค่โคนขา รีบผละออกห่าง

“จะไปไหน... แบบนี้พี่โดนมาเยอะแล้วน้อง ...เด็ก ๆ ว่ะ 555”

“ไม่นะ ไม่เอา…ช่วยด้วยคร๊าบ..บ ช่วย.ย..ดะ ..โอ๊ย..ย”
แหกปากตะโกน โดนผลักล้มบนเตียงโครมใหญ่จุกทั้งตัว เจ็บซี่โครงทิ่มปอด งอเป็นกุ้งดิ้นไม่ออก

“พูดดี ๆ ไม่ชอบ เด็กขายซะเปล่า กูจ่ายให้เต็มที่อยู่แล้วน่า” ยักษ์ใจร้ายคร่อมร่างผมมิด รวบข้อมือผมทั้งสองข้างขึ้นไพล่กดเหนือศรีษะด้วยมือมันข้างเดียว ชิ..มืออีกข้างสาละวนที่กางเกงข้างล่าง
     
       อะไรนะ เด็กขายเหรอ บ้ารึเปล่า
      ไม่... ต้องไม่ใช่แบบนี้!

“หยู๊ด..ด...ด...ผะ..ผมไม่ได้ขายตัว!”

“แน่ใจเหร๊อ” บ้าแล้ว น้องชายข้างล่างไม่เชื่อฟังคำสั่ง

“คะ..คุณเข้าใจผิด ช่วยด้วยครับ ช่วยด้วย ชะ..ช่วย...”

“ฮื่ย....ปากดี” ก้มจะจูบ ส่ายหน้าดิ้นสิครับ ยอมได้ไง

“งั่ม /โอ๊ย.. หู..กู!!!” ดีดตัวออกแต่ยังนั่งทับเอว ตัวแทบหักติดเตียง

“ปล่อยผมไปนะครับ ผมจะไม่บอกใคร อะ อาร์” รีบพูดเร็วปรื๋อ น้ำตาคลอเต็มหน่วยตา ภาพพร่ามัวไปหมด ข้างล่างถูกจู่โจมเร็ว ถอดกางเกงผมออกพรวดเดียวทั้งชั้นนอก-ชั้นใน ผิวกายปะทะแอร์เย็นจนสะท้าน

“ทำเป็นพูดดี น้องชายมึงแข็งโด่ออกอย่างนี้”

“ ไม่นะครับ มะ... ไม่... ใช่...” เค้นคำแสนลำบาก พยายามดีดตัวหนีสุดชีวิต แต่มือคีมกลับรัดแน่น  น้ำตาร้อนไหลเร็วผ่านร่องหางตาลงหายไปกับฟูก หัวใจถูกบีบจนแหลกสลาย
 
“งั้น...กูจะให้มึงร้องทั้งคืนเลย”
...ได้ยินเสียงตัวเองกรีดร้อง ก้องทั่วห้องสีดำอันมืดมิด ช่างลึกเหลือคณาและหนาวเย็นสุดแสน

      ****************************** TBC by puppyluv
             

[samsoon@doll]

ตามแล้วอีหนู็๋ขึ้นรถผิดคนเสียแล้วไหมหละเนี้ย

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดได้สามีแบบไมไ่ด้ตั้งใจ

ว่าแต่มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[indy❣zaka]

กำ 
.
.
.
.
.
.
แบ.....     (เล่นมุขอะไรของมัน )

[askmes]

วู๊วววววว  ชอบๆ รอติดตามอยู่คร๊าบบบบบ

[roseen]

มันเรื่องอะไรกันนี่

[golove2]

น้องลม

น่าสงสารอ่ะ

    ไอ้บ้ากาม

[pinkky_kiku]

กำละ ลมทำไงเนี่ยะ 
ไม่เอาเศร้านะตัวเอง แง้ๆๆๆ เสดซะแล้วอ่า

[JJHJJH]

กำของนู๋ลม >.<

[insomniac]

เปิดตัวได้น่าสนุกดีครับ ไว้มาต่อเรื่อยนะครับ จะรออ่าน

[hotladyanyavee]

กรรมของเวร หรือเวรของกรรมดีหว่า เพราะน้องลมเราจากจะมาแคสติ้ง ดันมาโดนสร้างฉากหื่น เป็นเด็กขายไปซะงั้น
เนื่องด้วยมาจากขึ้นรถผิดคัน เฮ่งานนี้ คงกลายเป็นดาราหนังAV แคสบนเตียง แทนที่จะเป็นสตู
สงสารน้องลม