หัวข้อ: คุณคนเดียวแต่เราสองคนByTRomance[ แจ้งเลขพัสดุ Box & คุณคนเดียว] P.1,39,40

[thehackzzi]

สอบถามนิสนึงเน๊าะครับ

เรื่องนี้จะเขียนไปจนจบเลยหรือเปล่าครับ

หรือว่าตอนจบจะอยู่ในหนังสือ ใครอยากอ่านก็ซื้อหนังสือมาอ่านต่อ ใช่หรือเปล่าครับ

หรือว่า จะลงที่เว็บนี้เลยจนจบเรื่อง

รบกวนให้คำตอบด้วยนะครับ

เพราะตอนนี้กำลังเริ่มอ่านครับ หากอ่านแล้วจบแล้ว แต่ตอนจบอยู่ในหนังสือ ผมก็คงค้างแย่ เพราะไม่มีตังค์จะไปซื้อมาอ่านครับ(ยาจกชู)

[Seiki]

สอบถามนิสนึงเน๊าะครับ

เรื่องนี้จะเขียนไปจนจบเลยหรือเปล่าครับ

หรือว่าตอนจบจะอยู่ในหนังสือ ใครอยากอ่านก็ซื้อหนังสือมาอ่านต่อ ใช่หรือเปล่าครับ

หรือว่า จะลงที่เว็บนี้เลยจนจบเรื่อง

รบกวนให้คำตอบด้วยนะครับ

เพราะตอนนี้กำลังเริ่มอ่านครับ หากอ่านแล้วจบแล้ว แต่ตอนจบอยู่ในหนังสือ ผมก็คงค้างแย่ เพราะไม่มีตังค์จะไปซื้อมาอ่านครับ(ยาจกชู)

นิยายของ TRomance ลงจบทุกเรื่องค่ะ เพราะเป็นความตั้งใจของคนเขียน

และในนามของคนที่เอาเรื่องมาลง เราจะไม่เอาเรื่องที่ไม่ลงตอนจบมาลงแน่ค่ะ
เพราะเราก็คนนึงที่อ่านนิยายเหมือนกัน เข้าใจความรู้สึกคนอ่าน เพราะงั้นสบายใจได้
คุณได้อ่านเรื่องนี้จนถึงตอนจบแบบไม่ค้างแน่นอน

แต่สำหรับคนที่ซื้อหนังสือ เราก็มีพิเศษสำหรับคนที่เก็บหนังสือเหมือนกัน แฟร์ๆค่ะ

[Seiki]

ตอนอวสาน ครึ่งหลัง 'คุณคนเดียวแต่เราสองคน'


สวนลีลาวดีประจำตระกูลที่กินพื้นที่กว้างสุดลูกหูลูกตาต่างทิ้งใบชูช่อดอกบานสะพรั่งไปทั้งสวน ลมโชยพัดกลิ่นหอมอ่อนเย็นลอยเข้าจมูกจนเผลอสูดเก็บเอาไว้เสียเต็มปอด

วันนี้คุณคนเดียวตื่นแต่เช้า สิ่งที่ชวนให้ประหลาดใจกันไปทั้งบ้านคือคุณคนเดียวอยากจะมาหลุมฝังกระดูกแม่ ป้าแม่บ้านรีบวิ่งมาบอกข่าวดีถึงห้องส่วนตัวที่เรือนเพราะตื่นเต้นจนลืมคิดไปว่าอีกไม่นานขลุ่ยจะต้องเดินมากินข้าวเช้าที่ห้องอาหารอยู่แล้ว วันนี้คุณคนเดียวอนุญาตให้ขลุ่ยไปเรียนได้ เป็นเรื่องที่น่าดีใจไม่แพ้กันเลย
บนโต๊ะอาหารมีเพียงคุณลุงเพียงคนเดียวที่ดูจะสงบนิ่งตามปกติเหมือนทุกวัน แต่ระหว่างทางที่เดินมาห้องอาหารนี้ คุณแม่บ้านได้กระซิบข่าวดีว่าคุณลุงดีใจถึงขนาดที่โทรไปเลื่อนประชุมช่วงเช้าทั้งหมด แค่นี้ก็พอจะรู้แล้วว่าลูกชายคนเดียวของบ้านนี้ฟอร์มจัดเหมือนใคร

กว่าจะแห่ขบวนกันมาที่สวนลีลาวดีได้ก็ต้องรอพระเอกของงานอยู่นาน คุณลุงบอกว่าคุณคนเดียวต้องการเวลาทำใจและเตรียมตัวเอง ถึงแม้คนที่จะไปหาเหลือเพียงเถ้ากระดูกที่ถูกฝังอยู่ใต้โคนไม้แล้วก็ตาม

แม้ไม่ใช่หน้าร้อนและสวนลีลาวดีแห่งนี้จะมีแต่ต้นโตเต็มที่แล้วทั้งหมดก็ตาม แต่เพราะช่วงเวลาที่ลีลาวดีแข่งกันชูช่อดอกแบบนี้ ใบของต้นไม้ฟอร์มสวยก็จะลาต้นไปด้วยตามธรรมชาติ ทุกคนที่แห่ตามคุณชายมาด้วยความตื่นเต้นถึงได้ยืนซับเหงื่อเพราะได้รับแสงจากดวงอาทิตย์เต็มที่ ส่วนพระเอกของงานนั้น ยืนทำมิวสิคอยู่หน้าต้นไม้ดอกสีขาวอยู่นานมากแล้ว ไม่มีใครรู้ว่าคุณคนเดียวพูดอะไรกับต้นไม้ที่ใช้ฝากเถ้ากระดูกของแม่ นอกจากเจ้าตัวเท่านั้นที่รู้

ดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์ช่อโตถูกวางไว้ใต้ต้นดอกลีลาวดีสีเดียวกัน ส่วนอีกช่อถูกวางไว้ใต้ต้นลีลาวดีดอกสีชมพูอมส้ม ถึงลมจะหอบเอาอายร้อนของแดดพัดมาโดนผิวเนื้อสักแค่ไหน แต่ยังดีที่เป็นอายร้อนที่กลุ่นไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้ คนที่แห่ตามกันมาครึ่งค่อนบ้านถึงได้รอคนที่บอกว่ามีธุระจะคุยกับแม่และพ่อของขลุ่ยอยู่นานสองนานด้วยรอยยิ้ม

คนที่เก็บรอยยิ้มได้มิดชิดที่สุดเห็นจะเป็นคุณลุง แต่ถึงริมฝีปากจะไม่ยกยิ้มแต่สายตาคุณลุงกลับบ่งบอกว่ายิ้มตลอดเวลา ส่วนป้าแม่บ้านที่เป็นถึงคุณนม รายนี้ยิ้มไม่หุบและดูจะตื่นเต้นกว่าใครๆมาตั้งแต่เช้าแล้ว และคนสุดท้ายที่แม้จะเมื่อยกระพุ้งแก้มและรู้สึกชาๆที่กรามและเหงือกจะเริ่มแห้งเพราะสัมผัสอากาศมานาน แต่ก็ยังฉีกยิ้มได้ไม่มีหวั่นก็คงไม่พ้นจะเป็นตัวเอง

การที่คุณคนเดียวยอมมาที่สวนแห่งนี้เป็นนิมิตหมายที่ดี ทุกคนรู้เหตุผลที่คุณคนเดียวไม่ยอมมาเหยียบที่นี่ดี สถานที่ที่ควรจะมีแต่คนในครอบครัวเท่านั้น แต่กลับมีคนที่คุณคนเดียวจัดให้อยู่ในประเภท ‘คนนอก’ ได้มีโอกาสฝังเถ้าถ่านสุดท้ายของร่างกายตัวเอง การที่คุณคนเดียวยอมมานั้น แสดงว่าคุณคนเดียวจัดให้พ่อขลุ่ยเป็นคนในครอบครัวแล้ว

“ธุระของคุณคนเดียวเล่นเอาเหงื่อไหลกันไปทั้งบ้านเลยนะ”

เสียงต่อว่าไม่จริงจังนี้ออกมาจากปากคนเป็นพ่อทั้งรอยยิ้ม ส่วนคนที่ถูกแซวตั้งแต่เพิ่งเดินมาถึงที่ที่ทุกคนยืนรอกันอยู่กลับไหวไหล่ไม่ได้รู้สึกผิดที่ทำให้หัวหงอกหัวดำทั้งหลายยืนรอแต่อย่างใด ก็ถึงแม้ทุกคนจะยืนรอกันจนเหงื่อตกแล้วตกอีกแต่ก็ไม่เห็นจะมีใครหุบยิ้มเลยสักคน แล้วจะเรียกร้องให้คนที่เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของบ้านเห็นใจได้ยังไง

“คุณคนเดียวบอกแล้วว่าจะมาแค่กับขลุ่ยสองคน แล้วจะแห่กันมาทำไมทั้งบ้านละครับพ่อ”

เห็นมั้ย ขลุ่ยเดาผิดเสียที่ไหน ไม่มีอะไรที่คุณคนเดียวจะยอมรับผิด ถ้าไม่ใช่ความผิดที่ทำให้เห็นกันซึ่งๆหน้า ความผิดทั้งหลายสามารถยอมความกันได้นั้น คุณคนเดียวไม่เคยยีหระอยู่แล้ว ไม่ยอมรับเสียอย่าง ใครจะไปกล้าว่าอะไรผู้ยิ่งใหญ่ของบ้านได้

“แม่คงดีใจนะที่ลูกมาเยี่ยม”

“ครับ จริงๆแล้วคุณคนเดียวก็ไม่ได้มาเยี่ยมแม่อย่างเดียวหรอก คุณคนเดียวมาธุระด้วยน่ะครับ”

“ธุระเหรอ ธุระกับแม่เนี่ยนะ ธุระอะไร”

“ความลับครับ แล้วนี่พ่อจะไปไหนต่อ”

“ไปทำงานสิ กว่าคุณคนเดียวจะมารับช่วงต่อพ่อก็คงต้องเหนื่อยไปก่อนละนะ”

“อีกนานเลยสิครับพ่อ เพราะไม่ใช่แค่รอคุณคนเดียว ต้องรอขลุ่ยด้วย คุณคนเดียวทำคนเดียวไม่ไหวหรอก บริษัทใหญ่โตขนาดนั้น”

“จะผูกมัดใครให้อยู่กับเราก็ต้องพูดกับเค้าดีๆสิลูก ไม่ใช่มัดมือชกเอาแต่ใจเหมือนบีบบังคับเค้าอย่างนี้ คุณคนเดียวยังไม่ใช่ไม้แก่ยังพอดัดได้อยู่นะ”

“คุณคนเดียวไม่ได้บังคับ ก็บอกแล้วว่าทำคนเดียวไม่ไหว กว่าจะถึงวันที่เข้าไปทำงานแทนพ่อ ตอนนั้นบริษัทคงขยับขยายไปกว่านี้อีกมาก ถึงได้บอกว่าต้องการคนมาช่วยเหลือไงครับ”

เป็นครั้งแรกที่เห็นคุณคนเดียวสลดเพราะถูกคนเป็นพ่ออบรมต่อหน้าคนหมู่มากขนาดนี้ คนที่เลี้ยงดูกันมาตั้งแต่เด็กอย่างคุณนมหรือป้าแม่บ้าน ยังหลุดขำออกมาให้คนตัวโตแถวนี้ส่งค้อนสายตาปรามแกมดุไปให้เลย

“ว่าไงขลุ่ย ลุงไม่บังคับนะลูก อยากอยู่ช่วยพี่เค้าหรือเปล่า”

เล่นส่งบทกับมาแบบไม่มีเตี๊ยมกันไว้อย่างนี้ คนกลางอย่างขลุ่ยวางตัวลำบากเลยสิ คำตอบมีในใจอยู่แล้วเพียงคำตอบเดียว แต่ถ้าพูดออกมาต่อหน้าคนเกือบทั้งบ้านขนาดนี้ ก็ต้องเป็นขลุ่ยคนเดียวนะสิที่อาย เพราะคุณลุงนั้นคงรู้คำตอบอยู่แล้วเหมือนกันถึงได้กล้าถาม ส่วนคุณคนเดียวนั้นก้าวข้ามคำว่าอายไปนานแล้ว

“ครับ”

สั้นๆง่ายๆได้ใจความ ไม่ควรจะต้องบอกเป้าหมายหรือขยายความของอุดมการณ์ไปมากกว่านี้ รู้ดีว่าทุกคนพยายามช่วยไม่ให้ขลุ่ยมีสภาพเป็นกุ้งต้มสุกด้วยการกลั้นยิ้มกันอยู่ แต่มันก็คงจะยากสำหรับใครๆหลายๆคนที่ไม่ถนัดแสดงละครสักเท่าไหร่

เหมือนรอบๆตัวอบอวลไปด้วยความสุขแต่มันก็เป็นสุขบนทุกข์เล็กๆของคนกลางอย่างขลุ่ยเหมือนกัน ไม่รู้จะจับสายตาไว้กับอะไรหรือเอามือไปวางไว้ตรงไหนถึงจะดี

เหมือนมรสุมร้ายๆจะผ่านไป เหตุการณ์ทุกอย่างคลี่คลายไปในทางที่ดีแล้ว แต่ความวุ่นวายในบ้านดูเหมือนจะเท่าเดิม คุณคนเดียวก็ยังเป็นศูนย์กลางของบ้านที่ยังหมุนรอบตัวเองเหมือนเดิมแต่ก็มีบ้างที่จะยอมหมุนรอบคนอื่นๆ หลังเวลาอาหารเย็นคุณคนเดียวยอมแบ่งเวลาส่วนตัวเข้าไปขลุกอยู่กับคุณลุงในห้องหนังสือทุกวัน และเหมือนจะมีเวลาวุ่นวายกับขลุ่ยน้อยลง

แต่เปล่าเลย!!!

คุณคนเดียวยังเอาตัวเองมาเป็นจักรวาลของขลุ่ยเท่าเดิม

ไม่ใช่แค่เข้ามาคอยดูแลและกำกับชีวิตขลุ่ยแค่ในบ้าน ตอนนี้คุณคนเดียวแผ่กิ่งก้านสาขามาดูแลด้านการเรียนขลุ่ยแล้วด้วย นอกจากจะไปโรงเรียนในวันธรรมดาแล้ว คุณคนเดียวยังเข้ามาดูแลเรื่องเรียนพิเศษเพื่อเตรียมพร้อมที่จะสอบเข้ามหาลัยด้วยอีกอย่าง

คณะที่จะเรียนขลุ่ยเป็นคนเลือก แต่คนที่เลือกมหาลัยให้ขลุ่ยนั้นเป็นคุณคนเดียว และถึงขลุ่ยจะไม่ต้องชดใช้ความผิดอย่างที่คุณคนเดียวเคยบอกเอาไว้แล้ว แต่ขลุ่ยก็ยังต้องดูแลและขึ้นไปค้างด้วยตามปกติด้วยเหตุผลเพียงเหตุผลเดียว



คุณคนเดียวชินกับการที่จะมีใครสักคนดูแลแล้ว



ถึงแม้ขลุ่ยยังต้องทำหน้าที่เหมือนเดิม แต่หลายสิ่งหลายอย่างก็เปลี่ยนไป ไม่มีคุณคนเดียวที่เคยโหดร้ายอย่างในวันนั้นอีกแล้ว ทุกความรู้สึกที่ส่งผ่านการกระทำของคุณคนเดียวไม่ได้มาจากความโกรธแค้นอีกต่อไป

ความรู้สึกสุขและอบอุ่นที่ล้นอยู่เต็มอกนั้นเป็นการกระทำที่มาจากความรัก

ทุกความวุ่นวายของคุณคนเดียวคือการเอาใจใส่

เหมือนอย่างทุกๆคืนที่ผ่านมาและอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นในคืนนี้

ต่อให้ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วก็ไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่เราสองคนนอนร่วมเตียงเดียวกันแบบนี้ แต่ความรู้สึกแตกต่างออกไปจากทุกครั้งที่ผ่านมามาก ไม่มีจูบจาบจ้วงเอาแต่ใจอย่างที่เคยได้รับอีกแล้ว ทุกสัมผัสอ่อนโยนจนตัวเองยังรู้สึกว่าคุณคนเดียวกำลังจูบเหมือนจิบชา จูบมูมมามเอาแต่ได้อย่างที่เคยได้รับแปรเปลี่ยนเป็นค่อยๆแตะต้องเหมือนอยากจะเก็บกลืนเข้าไปทุกรสสัมผัส ฟันคมที่เคยขบเม้มสร้างร่องรอยและความเจ็บปวดถูกเก็บกลับไปราวกับเป็นอาวุธต้องห้าม มีเพียงลิ้นและริมฝีปากเท่านั้นที่คุณคนเดียวใช้มันลากผ่านไปทั่วทั้งตัวขลุ่ย ยอดอกทั้งสองถูกลิ้นร้อนลวกสลับกันจนแข็งเป็นไต ฟันคมขบเม้มเบาๆแค่พอรู้สึกเสียวกระสัน มันรู้สึกดีจนลืมไปว่าที่ผ่านมาเคยรู้สึกเจ็บและกลัวช่วงเวลานี้แค่ไหน แต่ตอนนี้ขลุ่ยแค่ตอบสนองทุกอย่างตามความรู้สึกของตัวเองและแรงชักจูงจากคุณคนเดียว

ท่าทีเนิบนาบในตอนแรกจึงค่อยๆเร่าร้อนและรุนแรง

จูบแบบละเลียดจิบชาเปลี่ยนเป็นบดขยี้ไปทั้งริมฝีปาก สองปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดดูดดื่ม ยิ่งคุณคนเดียวลากมือสำรวจไปทั่วทั้งตัวมากเท่าไหร่ ขลุ่ยยิ่งบดเบียดลำตัวเข้าหามากขึ้นเท่านั้น สองมือสลับหน้าที่กันประคับประคองปลุกปั่นของที่มีลักษณะเหมือนกันแต่ขนาดกลับต่างกันมากนัก คุณคนเดียวเอามันเข้าปากเสมือนลูกอมชั้นดีที่ต้องเร่งจังหวะหนักหน่วงเพื่อลิ้มรสชาติให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ มันต่างกันกับขลุ่ยที่จะต้องค่อยๆประคับประคองและลิ้มรสมันอย่างแผ่วเบา
เสียงร้องครวญครางยามที่ขลุ่ยใช้ปลายลิ้นเล็มไล้ตั้งแต่ยอดลงไปที่ปลายโคนสลับครอบปากเข้าไปรูดเข้ารูดออกด้วยความระมัดระวัง ขนาดของมันกินพื้นที่เต็มโพรงปากจนรู้สึกได้ถึงความแข็งร้อนและพร้อมแล้วที่จะไปต่อยังจุดหมายปลายทาง

ขลุ่ยอยากส่งเสียงแบบเดียวกับที่คุณคนเดียวส่งเสียงนั้นเรียกความพลุ่งพล่านในร่างกายออกมาบ้าง แต่มันก็ร้อนและแน่นจนเกินกว่าจะส่งเสียงอะไรออกมาได้ ท่อนเนื้อแข็งร้อนนั้นเดือดตุบๆบ่งบอกทางต้องการอยู่เต็มปาก ทุกอย่างทำได้แค่เพียงดูดกลืนทุกความรู้สึกเข้าไปข้างใน
ไม่ได้ตั้งใจเลยจริงๆ ไม่คิดว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่จะทำให้อีกคนดีดตัวออกจากพันธนาการทุกอย่างแล้วจับขลุ่ยพลิกคว่ำคุกเข่าไปกับเตียงแบบไม่ได้ตั้งตัวแบบนี้ มันทั้งตกใจแต่ก็ปฎิเสธไม่ได้ว่าตื่นเต้นไปกับท่าทางที่แสดงให้เห็นความต้องการผ่านทางสายตาคุณคนเดียวมากขนาดนั้น

“ทำกันแบบนี้ใครจะไปทนไหว หืม อ๊ะ อาาาา”

คำๆเดียวที่แบ่งได้สองความหมาย ตัดพ้อการกระทำของขลุ่ยแต่ก็บอกสิ่งที่ต้องการไปในคราวเดียวกัน เจลใสถูกใช้เป็นตัวช่วยนำทางร่วมกันไปกับนิ้วหมุนวนเพื่อเปิดทางอยู่ด้านในช่องทางคับแคบ แค่เพียงไม่นานก็เปลี่ยนเป็นของจริงที่ทั้งใหญ่ทั้งร้อน แท็งเอ็นเต้นตุบๆบ่งบอกความต้องการที่จะเข้าไปอยู่ข้างใน เพียงแค่จ่อแค่ทางเข้าก็รู้สึกวูบโหวงไปทั้งท้องน้อย และยิ่งรู้สึกหลากหลายมากกว่านั้น เมื่อมันค่อยๆขยับเข้าไปด้านใน มันปั่นป่วนในความรู้สึกจนแยกแยะไม่ออกว่ารู้สึกดีแค่ไหน มันก้ำกึ่งกันไปทั้งรู้สึกดีและแน่นจุกเสียดจนเจ็บ มันสับสนว่าอยากให้คุณคนเดียวเอามันเข้าไปหรือเอาออกมากันแน่

“ทำตัวสบายๆนะคนดี อย่าเกร็ง ถ้าเกร็งขลุ่ยจะเจ็บนะ เชื่อคุณคนเดียว”

มวลอากาศที่อัดแน่นอยู่ข้างในถูกปล่อยออกมาหนักหน่วงเพียงเพราะคำพูดเพียงประโยคเดียว แต่เพราะประโยคนั้น จากที่คอยแต่จะร่นหนีแท่งเอ็นใหญ่ร้อนแท่งนี้ กลับเป็นขลุ่ยเสียเองที่ขยับรับมันเข้าไว้ข้างในตัวจนมิดด้าม เสียงครางสอดประสานเป็นเสียงเดียวกันระหว่างคนสองคน คุณคนเดียวเริ่มเล้าโลมใหม่อีกครั้งเพื่อให้ขลุ่ยลืมความเจ็บ ลิ้นร้อนเริ่มลากผ่านใบหูและซอกคอก่อนจะไล้เลียเพื่อเปิดเข้าไปในโพรงปากอีกครั้ง

ทุกการร้องขอขลุ่ยยินดีที่จะตอบรับ ทุกจังหวะที่คุณคนเดียวถาโถมเข้ามาขลุ่ยตอบโต้กลับไปเสมอกัน ปลายทางใกล้เข้ามาแล้ว ช่วงเวลาที่ขลุ่ยกำลังหูอื้อตาลายเพราะสิ่งที่คุณคนเดียวปรนเปรอให้ สัญญาณบอกความสุขครั้งสุดท้าย คุณคนเดียวเร่งเครื่องพร้อมกับปลุกปั่นแท่งร้อนด้านหน้าของขลุ่ยไปด้วยพร้อมๆกัน
เหมือนตัวเองกำลังอยู่ในสงคราม สงครามที่เต็มไปด้วยการต่อสู้ที่ผลลัพธ์ไม่ใช่แพ้หรือชนะ แต่ปลายทางของสงครามคือความสุข ความสุขที่สองฝ่ายร่วมกันทำกับคนแค่สองคน

เสียงครางและหอบเหนื่อยตามจังหวะการเต้นของหัวใจค่อยๆ เงียบไปเหลือแค่ร่างเปลือยเปล่าของคนสองคนที่ล้มตัวลงนอนในอ้อมกอดของกันและกัน มีเพียงเสียงลมหายใจสม่ำเสมอและหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะของการหายใจเท่านั้น

ความโกรธแค้นชิงชังมันจบลงไปตั้งแต่คุณคนเดียวยอมรับว่าตัวเองสูญเสียอีกครั้งไม่ได้แล้ว บทสรุปของการแก้แค้นที่ไม่สามารถตอบคำถามกับตัวเองได้ว่า ถ้าได้แก้แค้นสุดท้ายแล้วเราได้อะไรกลับมา

ไม่ได้อะไรกลับมาเลยนอกจากความเดือดร้อนของคนรอบข้าง

ทุกคนทุกข์รวมถึงตัวเอง

ไม่มีอะไรจะดีไปกว่ายอมรับความเป็นจริงและเดินหน้าต่อสู้ไปกับมัน ไม่มีอุปสรรคไหนที่คนๆเดียวจะต่อสู้ไปกับมันได้ดีเท่ากับเราสองคนต่อสู้ไปด้วยกัน
เสียงกระซิบที่บอกผ่านสายลมไปยังหลุมฝังกระดูกของคนเป็นแม่ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าให้แม่ช่วยเป็นธุระจัดการเจรจาขอลูกชายจากเจ้าของหลุมกระดูกใต้ต้นลีลาวดีสีชมพูอมส้มมาเป็นของตัวเอง ทุกคนเป็นคนในครอบครัวเดียวกันมานานแล้ว คุณคนเดียวรู้ดี คนนอกครอบครัวที่เพิ่งจะยัดเยียดตัวเองเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่คือคุณคนเดียวต่างหาก อวดดีและทิฐิเนรเทศตัวเองออกมาจากคำว่าครอบครัว แต่สุดท้ายก็แทบจะคลานเข่าเข้ามาขอลูกชายเค้ากับกองเถ้ากระดูก
ถ้าไม่มีรักของพ่อกับลุงกรณ์ คุณคนเดียวไม่มีทางรู้เลยว่าความหมายของรักคืออะไร เมื่อรู้ความหมายก็เป็นเรื่องธรรมดาที่คุณคนเดียวจะต้องไขว่คว้ามาครอบครอง

คุณคนเดียวไม่ใช่ไม่ดี...แต่เราสองคนดีกว่าเป็นไหนๆ



๐ สุดท้ายเราก็เดินมาถึงปลายทางจนได้นะคะ ขอบคุณคนอ่านทุกคนจริงๆที่อยู่กันมาจนถึงตอนนี้ เพราะแรงผลักดันและแรงขับเคลื่อนจากคนอ่าน เรื่องสั้นแทนคำขอบคุณราวๆ 60 หน้ากระดาษ ถึงได้ต่อความยาวสาวความยืดมาเกือบ 200 หน้า ขอบคุณคนอ่านทุกคนที่สนับสนุนให้คนอ่านแต่งเรื่องนี้เพิ่มเติมและเผยแพร่ให้คนอ่านคนอื่นๆได้มีโอกาสรู้จักกับขลุ่ยและคุณคนเดียวนะคะ

๐ สิ่งที่คนเขียนภูมิใจที่สุดคือคนอ่านทุกคนมีน้ำใจต่อเพื่อนนักอ่านด้วยกัน คนเขียนเองลำบากใจกับเรื่องนี้และหนักใจกับเรื่องนี้อยู่นานมาก มันไม่ถูกต้องนักที่จะเอาเรื่องแถมในหนังสือมาต่อเติมและเปิดให้อ่านทั่วไป รวมถึงรวมเล่มในครั้งนี้ก็เช่นกัน ขอบคุณทุกคนจริงๆนะคะที่เข้าใจกันมาตลอด ระหว่างคนเขียนและคนอ่านเราเอาใจมาแลกกันแล้วนะคะ 

๐ สำหรับใครหลายๆคนที่โกระแค้นคุณคนเดียว รวมไปถึงหมั่นไส้ในความเอาแต่ใจและอะไรหลายๆอย่างของคุณคนเดียวและยุยงให้ขลุ่ยเอาคืนทั้งหลาย ความจริงแล้วคนเขียนก็อยากให้เป็นอย่างนั้นค่ะ แต่เอาคืนกันไปเอาคืนกันมามันก็แค่นั้นเนอะ มันไม่จบเดี๋ยวมันจะน้ำเน่าไปมากกว่านี้นะ คนเขียนค่อยเขียนให้ขลุ่ยเอาคืนคนเอาแต่ใจสักตอนในตอนพิเศษในหนังสือแล้วกันนะคะ แต่คนที่ไม่ซื้อหนังสือไม่ต้องกลัวว่าจะขาดตอนนะ ตอนพิเศษทั้งหมดในหนังสือเป็นเรื่องราวในอนาคต ค่ะ เป็นตอนที่ทั้งสองคนโตเป็นผู้ใหญ่ทำงานกันแล้วนะคะ

๐ ท้ายที่สุดนี้ คนเขียนอยากจะขอบคุณทุกคนที่สั่งจองหนังสือและ Box set กันเข้ามา ทั้งๆที่ส่วนใหญ่ก็มีผลงานคนเขียนกันอยู่แล้วแท้ๆก็ยังสนับสนุนกันทุกหยดจริงๆ ราคา box set ค่อนข้างสูง ซึ่งมันแปรผันไปตามต้นทุนนะคะ เกรงใจทุกคนเหมือนกันและขอโทษที่สร้างกิเลสให้หลายๆคนต้องควักกระเป๋า มีโอดครวญผ่านพี่ที่ร้าน @Qurtette ว่าคนเขียนทำแบบนี้เค้าก็ต้องควักเงินซื้ออีกนะสิ  คนเขียนเองไม่ได้ตั้งใจจะทำอย่างนั้นเลยนะคะ ในเมื่อปั้นออกมาแล้วก็อยากเปิดให้คนที่สนใจด้วยกันเท่านั้นเอง 



๐ ขอบคุณทุกคนมากๆค่ะ อยู่ด้วยกันไปนานๆนะคะ  TRomance


Click รายละเอียดการจองรวมเล่ม คุณคนเดียวแต่เราสองคนและ Boxet

[Piaanie]

อ่าาา จบแบบอิ่มเอม แต่คุณคนเดียวก็ยังเป็นคุณคนเดียวที่ฟอร์มจัดเหมือนเดิม หึหึ

[plaraya]

 :n1:หวานมากค่ะดีใจกับขลุ่ยด้วยนะ

[KaorPaor]

จบแบบหวานซึ่งดีค่ะ ยังแอบมีฉากให้วาบหวิวอีกต่างหาก

[indy❣zaka]

คำผิดส่งท้ายค่ะ  

แต่ยังดีที่เป็นอายร้อนที่กลุ่นไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้  
---> ไอ (อาย=กลิ่น)  /// กรุ่น
คุณคนเดียวไม่เคยยีหระอยู่แล้ว
---> ยี่หระ
แท็งเอ็นเต้นตุบๆบ่งบอกความต้องการ
---> แท่ง

ใกล้หมดเขต เดี๋ยวไม่เค้าก็เพื่อนจะสั่งแน่ๆ  

รอเด็กป๋าอยู่นะคะ  จรุ๊ฟๆ  

[wan]

ปิดฉากแบบคุณคนเดียว ที่ยังคงรักษาฟอร์มเอาไว้อย่างเหนียวแน่น
มีเพียงน้องขลุ่ย ที่เสียเปรียบตลอดแต่ก็ยินดีกับการเสียเปรียบนี้
+1 ให้เป็นกำลังใจเช่นเคย ส่วน TRomance  ขอ  ให้กับตอนสุดท้ายแบบเน้น ๆ 

[n2]

คุณคนเดียวฟอร์มเยอะเสมอต้นเสมอปลายเลยจริงๆ

[roseen]

สุขสมหวัง

[donutnoi]

จบแบบอบอุ่น วาบหวาม    

ไม่ชอบการแก้แค้น เอาคืน ประชดประชันเหมือนกันค่ะ เจ็บทั้งสองฝ่าย  

[BeeRY]

  สำหรับตอนจบที่มีความสุขแบบนี้ค่ะ

[seaz]

คุณคนเดียวตลอดเลยอ่ะ ^^

[nunamicky]

คุณคนเดียว+ขลุ่ย = เราสองคน
เป็นสมการที่ลงตัวที่สุดค่ะ
 

[tiktok]

  box set  สวยค่ะอยากได้
แต่ซื้อพี่เฆมกับพี่ดินแล้วเสียดายจัง
แต่เดี๋ยวจะ mail ไปจองคุณคนเดียวนะค่ะ

[yeyong]

จบแล้วแบบอิ่มเอม

[@StaR@]

อ่านตอนจบแล้วอิ่มเอมในหัวใจมาก
มันไม่มากไปแต่หวานกำลังดีสุดๆเลย
ดีใจที่ทุกคนมีความสุข ยิ้มได้และไม่ทรมานกันอีกแล้ว
 

[Sornpattra]

หอมกลิ่นลีลาวดี
หอมกลิ่นความรัก
..................เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ อ่านแล้วมีความสุขจัง

[gookgik]

คุณคนเดียวฟอร์มจัดตั้งแต่ต้นจนจบไม่ทิ้ง concept เลย  ขลุ่ยน่ารัก
ยิ้มมีความสุขไปกับตอนจบที่ แอร๊ยยย  หื่นได้ใจ

  คุณTRomance

[นัตสึกิ]

กรี๊ดดดดดดดดดด(บ้านแตก)รวมเล่มแล้วววววว
อะโฮ....ดีใจจัง...แต่อาทิตย์หน้าบริษัทจะส่ง(ไล่)ให้ไปทำงานออนทัวร์ทั่วไทยแล้วอะ
ประเดี๋ยวจะลองขอร้อง(บังคับ)ให้เพื่อนซักคนในบอร์ดจองไว้แทนนะคะ
ขอบคุณมากๆค่า(ดีใจ)

[iota]

สั่ง Boxet ไปคงประมาณกลางเดือนเมษาฯ
หรือไม่ก็หลังสงกรานต์จะโอนเงินไปให้นะครับ^^
รออ่านตอนพิเศษ..คุณคนเดียวฯ ในหนังสือด้วยใจจดจ่อ

[DraCo_SLa13]

ใช่จ๊า

เราสองคนดีกว่าเป็นไหนๆ 
ว๊าจบแล้ว  ทำไงดี   นิยายที่ตาม  หายไปอีกเรื่องแล้ว

ว่าแต่ขอตอนพิเศษเยอะๆนะคะ

[kinjikung]

คุณคนเดียวฟอร์มจัดจริง ๆ ฮ่า ฮ่า

[monoo]

 

[hahn]

+1 โลดจบได้สวยงามมาก 

[Chk~a]

ใช่แล้ว เราสองคนดีกว่าเห็น หุหุ
อบอุ่นหวานซาบซ่า

ขอบคุณค่ะ

[urmein]

ขอบคุณค่ะ
จะติดตามผลงานต่อไปนะคะ ^_^

[sukie_moo]

จบแบบสวยงาม แม้คุณคนเดียวจะฟอร์มจัดเหมือนเดิม แต่ก็น่ารักขึ้นเยอะ

[จันทร์ผา]

จบแบบหวานๆ :z1:น่ารักๆ

[A-J.seiya*]

ความรักเอาชนะเอฟรี่ติง!!
ดีใจกับขลุ่ยด้วยจริงๆ
ทำรักไงก็อบอุ่นกว่าทำเซ็กส์ล่ะ
><