-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออก ไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2. ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ดโดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคล ที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้ โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
▲▼ กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ ▲▼ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)
***=================================================***
๐ สวัสดีค่ะทุกคน ตั้งแต่เปิดจองคุณคนเดียวและ Box set โปรเจคพิเศษ รวมผลงาน 3 เรื่องมา ไม่ค่อยได้อัพเดทข่าวสารผ่านหน้าบอร์ดสักเท่าไหร่ นอกจากเป็นการแจ้งข่าวสารระหว่างเมลล์กับคนซื้อเท่านั้น และมีคนอ่านตอบกลับมาน้อยมากเหมือนเดิม :sad4: คนเขียนเลยไม่แน่ใจว่าจะได้รับเมลล์กันทั่วถึงหรือเปล่า เพราะเป็นไปได้ว่าส่งถึงจำนวนเยอะๆนั้น บางคนอาจจะตั้งค่าเมลล์ลักษณะนี้เป็นสแปม เพื่อความไม่ประมาท คนเขียนขออัพเดทข่าวสารไว้ที่นี่นะคะ
๐ ตอนนี้เรื่องหนังสือและ Box set มาถึงปลายทางแล้วนั่นคือขั้นตอนการแพ็คและจัดส่งค่ะ :m4:
๐ ข่าวดีสำหรับคนที่สั่งเฉพาะคุณคนเดียวแต่เราสองคนเพียงเรื่องเดียว หรือ พี่เมฆกับพี่ดิน แบบสั่งแยกออกมา คนเขียนจัดส่งให้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะคะ 3-06-11 ช่วงบ่าย
ตรวจสอบหมายเลขพัสดุ Click ที่นี่ค่ะ (http://utellido.com/utellido/index.php/forum/16-%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%82%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%9E%E0%B8%B1%E0%B8%AA%E0%B8%94%E0%B8%B8%E0%B9%84%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%A9%E0%B8%93%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B9%8C/18-%E0%B9%81%E0%B8%88%E0%B9%89%E0%B8%87%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%82%E0%B8%9E%E0%B8%B1%E0%B8%AA%E0%B8%94%E0%B8%B8-%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2-%E0%B8%84%E0%B8%99%E0%B8%84%E0%B8%B8%E0%B8%93%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%A7%E0%B9%81%E0%B8%A5%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%84%E0%B8%99-By-TRomance.html)
๐ สำหรับคนที่สั่ง Box set คนเขียนกำลังแพ็คอยู่ค่ะ เพราะกล่องมาส่ง 4 ทุ่มของวันที่ 3-06-11
๐ Box set น่าจะจัดส่งได้ไม่เกิน วันอังคารที่ 7 นี้นะคะ :m1:
๐ คนเขียนสั่งหนังสือมาเผื่อเหลือเผื่อขาดนิดหน่อย ถ้าสนใจเมลล์มาได้ที่ romancefic [at] hotmail.co.th ค่ะ
๐ ถ้าใครสะดวกจะมี Box set ไปวางที่ร้าน @Quartette จำนวน 10 ชุดถ้วน และหนังสือแยกเป็นเรื่องๆ อีกนิดหน่อยค่ะ (พี่ดินหมดเกลี้ยงแล้วนะคะ) ถ้าหมดจากที่สั่งเผื่อมากับที่วางร้านแล้ว Box set คนเขียนจะไม่สั่งทำแล้วนะคะ เนื่องจากเป็นโปรเจคพิเศษ คนเขียนเลยให้เป็น limited edition แต่เพียงเท่านี้ ถ้าในอนาคตมีคนอ่านสนใจอยากเก็บ หรือมีรีพริ๊น ก็จะไม่ Box หรือแพ็คเกจนะคะ ไว้คนเขียนค่อยทำให้ใหม่ในโปรเจคใหม่อื่นๆ(ถ้ามี) ในโอกาสหน้าค่ะ
๐ วันนี้คงแจ้งข่าวแต่เพียงเท่านี้ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมค่ะ :pig4:
๐ ถ้าได้รับหนังสือแล้วแจ้งข่าวที่หน้ากระทู้กันบ้างนะคะ ลุ้นมากๆ หรือจะรีพลายทิ้งไว้ที่หน้าเพจสำหรับตรวจสอบหมายเลขพัสดุได้ค่ะ
๐ ขอบคุณค่ะ TRomance
(http://image.free.in.th/z/in/110602_010640.jpg)
(http://image.free.in.th/z/il/110525_173749.jpg)
(http://image.free.in.th/z/ih/110602_010930.jpg)
(http://image.free.in.th/z/iz/110602_011019.jpg)
(http://image.free.in.th/z/iu/110602_011122.jpg)
(http://image.free.in.th/z/in/110604_102235.jpg)
(http://image.free.in.th/z/it/110604_102257.jpg)
(http://image.free.in.th/z/in/110604_102314.jpg)
(http://image.free.in.th/z/ik/241156_223903044302012_100000469531816_902785_3667673_o.jpg)
(http://image.free.in.th/z/ia/242904_223906034301713_100000469531816_902804_2203942_o.jpg)
-
จับเข่าคุย กับ TRomance
สวัสดีคะทุกคน หลายๆคนที่เคยตามอ่านนิยายอาจจะแปลกใจว่าทำไมวันนี้ทอล์คมาก่อนเนื้อหา
เหตุผลคือคนเขียนเองมีเรื่องอยากจะชี้แจงให้ทุกท่านทราบว่า ความจริงแล้วนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสั้น
ที่คนเขียนแต่งให้เป็นเรื่องพิเศษในรวมเล่มของพี่เมฆ ”เมื่อแหงนมองจันทร์ผมเห็นตะวัน” และเคยประกาศเอาไว้ว่า
จะไม่ลงเรื่องนี้ในเล้า แต่มีคนอ่านหลายๆท่านที่ซื้อหนังสือชุดนี้ไปแล้วได้อ่านสอบถามผ่านทางหน้ากระทู้และmail
ว่า อยากกจะให้เรื่องนี้เป็นเรื่องยาว บอกตรงๆว่าคนเขียนเองลำบากใจและเกรงใจคนที่ซื้อหนังสือพี่เมฆมากๆ ปรึกษากับเซมากูเตะเรามีความเห็นตรงกันว่าจะทำโพลขึ้นมาสอบถาม ซึ่งผลของโพลปรากฎอยู่ในกระทู้เรื่องพี่ดิน [ภูตะวัน vs เพียงดิน]เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง คนเขียนจึงขอเลือกที่จะทำตามมติส่วนใหญ่ นำเรื่องนี้มาปรับปรุงให้เป็นเรื่องยาวนะคะ ต้องขอโทษทุกๆคนที่ซื้อหนังสือแล้วหวังว่าจะมีส่วนพิเศษเก็บไว้เป็นที่ระลึก จริงๆคนเขียนแต่งเรื่องนี้ขึ้นมาแทนคำขอบคุณ ไม่ได้ต้องการให้เรื่องนี้เป็นส่วนเพิ่มเติมพิเศษทางการตลาดเพื่อเอื้อ ประโยชน์ทางธุรกิจใดๆทั้งสิ้น ขอให้ทุกคนที่มีหนังสือพี่เมฆอยู่ในมือเข้าใจและคิดว่าเรื่องที่คนเขียนนำมา ปรับให้เป็นเรืองยาวนี้ เป็นของขวัญพิเศษให้ก็แล้วกันนะคะ เพียงแต่ว่าเป็นของขวัญพิเศษที่แบ่งปันให้เพื่อนๆชาวเล้าซึ่งเป็นนักอ่าน นิยายทุกคนได้มีส่วนร่วมด้วย และขอโทษจริงๆถ้าสิ่งนี้ไปกระทบความรู้สึกของคนอ่านคนใดที่เสียเงินซื้อ หนังสือนะคะ
ขอบคุณที่เข้าใจคะ
๐ นิยายเรื่องนี้ อาจจะบีบหัวใจใครหลายๆคน แต่ถ้ามีหนังสือในมือ รู้กันแล้วใช่มั้ยคะ ว่าตอนเจ็บแฮปปี้แค่ไหน ^__^
๐ เพราะเป็นเรื่องที่นำมาปรับปรุงใหม่ เนื้อหาทั้งหมดจึงไม่เรียงตามเนื้อหาในหนังสือนะคะ ส่วนเติมเต็มอาจจะสอดแทรกปะปนอยู่กับเนื้อหาในหนังสือ เพราะฉะนั้นใครที่มีหนังสืออยู่ในมือ เริ่มอ่านใหม่ก็ดีนะ
๐ หลายคนที่ติดตามผลงาน อาจจะยกให้คนเขียนเป็นนักเขียนแนวตลกโปกฮา แต่เรื่องนี้ฉีกเลยนะคะ เพราะฉะนั้นเชิญปวดใจไปพร้อมๆกันนะ
๐ ส่วนเรื่องเด็กป๋า ขอให้คนเขียนจัดการกับรวมเล่มพี่ดินให้เรียบร้อยก่อนนะค่ะ อยากมีโอกาสลงนิยายพร้อมกันทีละสองเรื่องบ้างอะไรบ้างเหมือนกัน
๐ ความคืบหน้าหนังสือนักเลงใหญ่อย่างพี่ดิน เพราะมีตอนพิเศษหลายตอนมากกกกกกกกกกก คนเขียนเลยวุ่นวายกับการจัดรูปเล่มและปรับปรุงเนื้อหาจนหัวยุ่งผมพันกันเป็น ยายเพิ้งงง (แต่ก็ยังปลีกตัวไปหลั่นล้าและเมากับชาวคณะอย่างสม่ำเสมอ 55)
๐ ไม่ค่อยได้อัพเดทข่าวคราวเรื่องพี่ดิน หากใครมีข้อสงสัยหรือสอบถาม เมลล์มาถามได้นะจ๊ะ หรือลงคำถามไว้ที่กระทู้พี่ดินเลยก็ได้ ช่วงที่วุ่นวายอยู่นี้ ขอตอบคำถามเป็นกรณีๆไปเนอะ
๐ สำหรับคนที่แจ้งโอนเงินเรื่องพี่ดินมา ธรรมเนียมเดิมนะคะ ถ้ามีเมลล์ตอบกลับไปว่า “ขอบคุณคะ” นั่นหมายถึงคุณเป็นเจ้าของพี่ดินโดยสมบูรณ์แบบ ให้ใจเย็นๆรอพี่ดินอยู่ที่บ้านนะ (อีกตั้งนาน อิอิ.....คนเขียนตื่นเต้นล่วงหน้า)
๐ พี่ดินมีแพ็คเกจ คอนเซปคล้ายๆเดิมแต่ไม่เหมือนเดิมจ้า.....คนเขียนขอเอาส่วนที่ผิดพลาดจาก เรื่องพี่เมฆมาปรับปรุงในแพคเกจของพี่ดินนะคะ (กลายเป็นว่าหนังสือของ TRomance ต้องมีแพ็คเกจทุกเรื่องไปเสียแล้ว หาเรื่องจริงๆ T_T แกล้งบ่นไปอย่างนั้นแหละ จริงๆแล้วตั้งใจและเต็มใจแถมให้เน้อ)
(http://image.ohozaa.com/i/8eb/alonecover2.jpg)
๐INTRO๐คุณคนเดียวแต่เราสองคน
เพราะพ่อของผมเป็นต้นเหตุ
ครอบครัวของเขาถึงต้องล่มสลาย
เพราะพ่อของผมเป็นต้นเหตุ
แม่ของใครคนนั้นถึงต้องตาย
มันไม่ใช่ความผิดของใคร ผมรู้
เมื่อไหร่........
ที่คุณคนเดียวจะเข้าใจว่าความรักไม่ใช่ความผิดของใคร
ผลพวงจากความสูญเสียทั้งหลาย ไม่มีใครทำ
แต่มันเป็นวิบากกรรมที่เราทำร่วมกันมา
จะมีวันไหนที่คุณคนเดียวจะเข้าใจบ้างมั้ยนะ
ขลุ่ย.....ต้องทำแบบไหน ต้องทำยังไง
ถึงจะได้คุณคนเดียวคนเดิมกลับมา
;
;
;
;
พอดีเซมากูเตะนางจะไปซื้อของ ดึกๆเราค่อยมาเจอกันในตอนแรกนะคะ ๐๐๐๐๐๐>TRomance
-
มาปูเสื่อรอ
-
:L1: :mc4:
-
เข้ามารอด้วยคน
:กอด1: :L2:
-
ปูเสื่อ+นอนรอด้วยคนค่า
:z2:
-
:mc4: :กอด1:
ผ้าเช็ดหน้าและทิสชู่พร้อมค่ะ
มาตีตั๋วรออ่าน
ชอบจริงชอบจัง น้องขลุ่ยผู้สวมวิญญาณอีเย็นปี 2011
-
ในที่สุดก็ได้อ่านเเบบยาว ๆ ซักที มาปู่เสื่อรอด้วยคน :laugh:
-
ในที่สุดก็เอามาลงตามคำเรียกร้อง :mc4:
:a12: นอนรอ มาลงแล้วปลุกด้วยนะคะ :pig4:
-
อยากอ่านเรื่องนี้แบบเป็นเรื่องยาวมากกกกกๆ ที่อ่านเป็นเรื่องสั้นในหนังสือ เหมือนกับว่ามันยังไม่สุดอ่ะ
ดีใจครับที่คุณ TRomance นำมาทำเป็นเรื่องยาว
รออ่านนะครับ
o13 o13 o13
-
เข้ามาลงชื่อรอค่าาา~~~~~~~~~~~~ :mc4: :mc4: :mc4:
รออ่านนะคะะ
-
ที่บ้านไม่มีเสื่อ เอาหนังสือพิมพ์มาปูรองนั่งรอได้ป่ะ :z1:
-
อร๊ายยยยยย มาแล้วววววว
อ่านแล้วอ่านอีก :laugh:
-
มารอด้วยคน :L1:
-
ว๊าววววววววว ทำเป็นเรื่องยาวสินะ ดีๆๆๆ :interest:
-
ขอรอด้วยคนค่ะ
เรื่องนี้มาม่าหรอค่ะ??
-
มารอด้วยคนนนนนนนนนน
อ๋อที่ลงในของพี่เมฆ
เพิ่งจะนึกออก
รอๆๆแบบยาววววววว
-
เข้ามารอด้วยคน
-
มาจองที่~~
น้องขลุ่ยแบบเต็มม ทำไมเห็นเเววดราม่ามาแต่ไกลเลยล่ะ :m15:
-
รอจนเช้าเลยยังไหว
-
:mc4:
-
555 ได้อ่านยาวๆแว้ว
-
รอด้วยคนครับ
ว่าแต่จะว่าผมบ้ามั้ย ถ้าบอกว่าอยากอ่านพี่ไม้กับน้องบ้านข้างๆแบบยาวๆมั่ง แหะๆ :L2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดด :m3:
น้องขลุ่ยได้ฤกษ์เปิดกล้องแว้ววววววว :o8:
รอด้วยอีกหนึ่งคนค่ะ :กอด1:
เรื่องนี้ท่าทางได้กินมาม่าเป็นโอ่งแน่ๆอ่ะ :m29:
-
ตอนที่ 1
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/57671.gif)(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/57671.gif)
ทุกอย่างเกิดขึ้นจาก “รัก”
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/57671.gif)(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/57671.gif)
เสียงลอยหวือของก้อนกระดาษที่ขยำจนยับยู่ยี่ผ่านหัวเกรียนๆนับสิบหัว ผ่านโต๊ะนับสิบโต๊ะ
ถึงมันจะลอยมาไกลขนาดนั้นแต่กลับไม่ผิดเป้าหมายเลยสักนิดเดียว
“โอ๊ยยย”
มือเล็กยกขึ้นลูบท้ายทอยตัวเองบรรเทาความเจ็บที่เกิดจากแรงปะทะของก้อนกระดาษที่ถูกขยำจนแน่น
สมัยนี้เค้ามี BB ใช้กันแล้ว แต่ทำไมคนส่งสารมันยังเลือกใช้การเขียนจดหมายลงในเศษกระดาษวะ แล้วที่สำคัญมันเสือกโยนข้ามหัวเพื่อนนักเรียนต่อหน้าอาจารย์ที่ยังยืนสอนอยู่หน้าห้องเนี่ยนะสิ
“นายวายุ มีอะไรเกิดขึ้น”
“เปล่าครับ”
คอตก หน้าหงอย สองมือประสานกันไว้ด้านหน้าตามประสาของคนที่รู้สำนึกว่าตัวเองผิด
“งั้นเธอมีอะไรสงสัยจะถามครูหรือเปล่าเห็นเธอยกมือขึ้นนี่”
คนที่ถูก “ครู” ยัดเยียดให้ว่าเป็นเด็กขี้สงสัยคือคนที่เรียนได้อันดับหนึ่งของชั้นเรียน ที่สำคัญได้โควตาเข้าเรียนในมหาลัยตั้งแต่ยังไม่จบปีการศึกษาของชั้นมัธยมปีที่ 6 เลยเถอะ
“ปะ เปล่า ครับ”
ไม่ใช่น้ำเสียงที่ติดอ่างเพียงอย่างเดียว ดวงตากลมโตที่ขยายใหญ่มากกว่าปกติให้รู้ว่ากำลังตกใจ ขลุ่ยไม่ได้ตั้งใจจะยกมือเพื่อตั้งคำถาม แต่เขายกมือขึ้นเพื่อจะลูบหัวตัวเองบรรเทาความเจ็บปวดต่างหาก
“งั้นก็นั่งลงได้ ครูกำลังคิดว่าถ้าวายุสงสัย ครูจะนัดเรียนเสริมให้ในวันเสาร์-อาทิตย์”
น้ำเสียงราบเรียบที่พูดออกมาพร้อมปลายนิ้วที่เลื่อนขึ้นไปขยับกรอบแว่นทำให้เกิดเสียงโห่ร้องขึ้นมารอบห้อง มันก็ควรต้องเป็นอย่างนั้นในเมื่อขลุ่ยเป็นนักเรียนดีเด่น ถ้าครูคนไหนที่สอนแล้วนักเรียนดีเด่นยังมีประเด็นที่ต้องสงสัย สาเหตุอาจเกิดมาจากครูยังสอนให้นักเรียนเข้าถึงเนื้อหาน้อยเกินไปก็ได้
กระดาษ ก้อนกลมๆของคลี่ออกเพื่อดูข้อความที่เพื่อนสนิทหลังห้องส่งผ่านหัวเพื่อนมา ให้อ่านตอนที่สถานการณ์ในห้องเรียนกลับสู่ภาวะปกติแล้ว
[ทำอะไรอยู่วะ ขยุกขยิกไปมา มดกัดไข่หรือไง]
ถ้า ไม่ใช่ไอ้แซคเพื่อนสนิทตัวร้ายหลังห้องที่ดูยังไงก็ไม่น่าจะเป็นเพื่อนสนิท ของนักเรียนหัวกะทิได้คงไม่มีใครที่คิดจะถามคำถามแบบนี้กับขลุ่ยหรอก
ก้อนกระดาษถูกขยำเหมือนเดิมก่อนที่ขลุ่ยจะยัดมันลงไปในกระเป๋ากางเกง สิ่งที่ถูกหยิบขึ้นมาแทนที่ก้อนกระดาษก้อนนั้นคือโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุด แป้นพิมพ์ถูกปลายนิ้วกดรัวส่งข้อความไปหาเจ้าของคำถามนั้นอย่างรวดเร็ว
[เก็บของอยู่]
ส่งข้อความไปแล้วก็หันไปเช็คทางปลายทางเสียหน่อยว่าคำตอบส่งไปถึงแล้วหรือยัง ไม่ใช่อะไรขลุ่ยกลัวว่าถ้าช้าเกินไปจะไม่ทันใจเพื่อนเวร กลัวใจมันจริงๆว่าจะทำอะไรแบบเมื่อกี้ให้ขลุ่ยต้องเดือดร้อนอีก ปลายตาเหลือบเห็นเพื่อนเวรล้วงของขยุกขยิกออกมาจากกระเป๋ากางเกงทำให้โล่งใจว่าข้อความส่งไปถึงปลายทางแล้วจริงๆ สักพักโทรศัพท์ที่ยังติดอยู่คามือสั่นขึ้นมาอีกครั้ง บ่งบอกว่ามีข้อความเข้า
[รีบเก็บไปไหนวะ ยังไม่หมดชั่วโมงเรียนสักหน่อย ไอ้เว่อร์]
เห็นข้อความที่โต้ตอบกลับมาแล้วต้องส่ายหน้าด้วยความระอา ยังไม่หมดเวลาเรียนก็จริงแต่นาฬิกาบอกว่าเหลืออีกไม่กี่นาทีก็จะหมดแล้ว มันจะแปลกตรงไหนถ้าขลุ่ยจะเก็บของที่เกะกะไม่ได้ใช้บนโต๊ะเข้ากระเป๋านักเรียนไปก่อน แต่คำตอบที่ส่งกลับไปมันตรงกันข้ามกับที่ใจคิดหมดเลยนี่สิ
[วันนี้คุณคนเดียวมารับ ไม่อยากให้เค้ารอนาน]
ปลายนิ้วกดคำว่า sent ส่งกลับไปแต่คราวนี้ขลุ่ยไม่ได้หันไปเช็คดูว่าข้อความส่งไปถึงอีกฝ่ายหรือไม่ เพราะหางตามองไปหน้าห้องเรียนเห็นว่าอาจารย์มองมาทางเขาแล้ว และตลอดเวลาจนหมดคาบเรียนก็ไม่มีข้อความไหนส่งมาจากไอ้แซคอีก ในเมื่อมันรู้เหตุผลที่แท้จริงแล้ว การที่มันจะหยุดการโต้ตอบกันผ่านข้อความมือถือก็ควรจบเหมือนกัน ในเมื่อไม่กี่อึดใจเราก็พูดคุยกันได้ตามปกติ
ป๊าบบบบบ!!!
“โอ้ยย ไอ้แซค เจ็บนะเว้ย เมื่อกี้ก็กระดาษมาตอนนี้ยังมาตบหัวอีก”
มือเล็กถูกยกขึ้นมาลูบหัวตัวเองเป็นครั้งที่สองของวันโดยการกระทำจากคน คนเดียวกัน
“กูหมั่นไส้ พอพี่ชายต่างสายเลือดมารับทีไร มึงตื่นเต้นยิ่งกว่าสอบได้ 4.00 ติดกันทุกเทอมอีกนะ”
อย่าหวังเลยว่าขลุ่ยจะโต้ตอบอะไรกลับไป ขลุ่ยฉลาดพอที่จะไม่หาเรื่องเข้าตัวเองในเมื่อไอ้แซครู้ดีว่า “พี่ชาย” ที่พูดถึงคือคนสำคัญขนาดไหนยิ่งพูดไปก้เหมือนกับขว้างงูไม่พ้นคอตัวเองนั่นแหละ
“น่าอิจฉาจริงๆเลยโว้ย นายวายุสุดหล่อ เลิศเลอเพอร์เฟคของโรงเรียน นอกจากเรียนดี กีฬาเด่นแล้ว ยังมีผู้ชายมหาลัยหน้าตาดีมารับที่โรงเรียนบ่อยๆอีกต่างหาก”
“หุบปากไปเลยไอ้แซค นั่นพี่ชายกูนะเว้ย แล้วมันน่าดีใจตรงไหนที่ผู้ชายมีผู้ชายมารับวะ”
“พี่ชายจริงเหรอวะ”
“เออ ไปละ”
ตัดบทสนทนาไอ้แซคไปแค่นั้น ไม่รู้จะยืนให้มันล้อให้เปลืองตัวทำไม ไอ้แซครู้ดีว่าตามสถานะจริงๆแล้ว คุณคนเดียวก็เหมือนพี่ชายนั่นแหละ ลูกชายของเพื่อนสนิทพ่อรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ จะเรียกว่าเพื่อนก็ไม่ผิดแต่เพราะอายุที่ต่างกันคุณคนเดียวเลยอยู่ในฐานะพี่ชายโดยปริยาย
แต่สำหรับความรู้สึกจริงๆในใจแล้วขลุ่ยรู้ดีว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น
ความรู้สึกที่ขลุ่ยมีให้มันมากกว่าพี่ชายมาหลายปีแล้ว
แต่มันเป็นความรู้สึกของขลุ่ยแค่คนเดียว ในเมื่ออีกฝ่ายเขามีใครอีกคนเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้วทั้งคน
ได้แค่น้องชายคนสนิทมันก็ดีเท่าไหร่แล้วสำหรับคนที่กำพร้าแม่และมีแค่พ่อเพียงคนเดียวอย่างขลุ่ย
เสียง ดังแซงแซ่ที่ดังมาจากใต้อาคารเรียนลอยมากระทบหู มันไม่แปลกหรอกที่จะมีเสียงดังแบบนี้ในเวลาเลิกเรียน แต่ที่มันต่างไปจากปกติก็เพราะว่าหน้าอาคารเรียนมีรถหรูสีดำจอดเด่นเป็นสง่า พร้อมภาพผู้ชายผิวขาวตัวสูงที่ยืนพิงรถในท่าทางสบายๆปล่อยควันออกจากมวน บุหรี่แบบที่ไม่สนใจเลยว่าตัวเองนั้นเด่นเป็นจุดรวมสายตาของนักเรียนหญิงชาย ในโรงเรียนนี้แค่ไหน
“คุณคนเดียวครับ”
บุหรี่ถูกปล่อยทิ้งลงพื้นก่อนปลายเท้าจะขยี้ดับไฟแดงวาบที่ปลายมวนบุหรี่มวนนั้น ร่างที่ยืนหันหลังให้ค่อยๆหันมาประจันหน้ากันคนที่เรียกชื่อตัวเอง
“ทำไมลงมาช้า”
ช้า ของคนตรงหน้าคือห้านาทีหลังจากหมดคาบเรียน แต่ขลุ่ยไม่แปลกใจเลยเพราะคนที่โวยวายคือคุณคนเดียว เพราะเป็นลูกโทนถึงได้ชื่อว่า “คนเดียว” และเพราะเป็นคุณหนูเพียงคนเดียวของบ้านทุกคนถึงได้เรียกกันติดปากว่าคุณคน เดียวไม่เว้นแม่กระทั่งพ่อและแม่ การที่เกิดมาในครอบครัวที่สมบูรณ์เพียบพร้อมทุกอย่างได้มาง่ายๆเพียงแค่เอ่ย ปากแสดงความต้องการออกไป ถ้าเป็นคนที่ไม่รู้จักคุณคนเดียวมานานเหมือนขลุ่ยก็ต้องพูดออกมาเป็นเสียง เดียวกันว่าคุณคนเดียวนั้นเอาแต่ใจตัวเองและเป็นเพลย์บอยหาตัวจับยากคนหนึ่ง
“ห้านาทีเองนะครับ พออาจารย์ปล่อยขลุ่ยก็ลงมาเลย”
“งั้นกลับกันเถอะ พี่หิวแล้ว”
“คุณคนเดียวไม่โกรธใช่มั้ยครับ”
“ถามแบบนี้มัดมือชกพี่ชัดๆ ถ้าจะถามแบบต้องการคำตอบจริงๆต้องถามว่าโกระหรือเปล่าสิ แต่นี่พูดว่าไม่โกรธใช่ไหมถ้าให้พี่ตอบกลับไปว่าโกรธพี่ก็คงดูใจดำมากเลยนะ ใช่เปล่า”
“ไม่ได้ตั้งใจจะมัดมือชกนะ แค่ไม่อยากให้คุณคนเดียวโกรธ”
“ทำไมล่ะ”
“เวลาคุณคนเดียวโกรธแล้วน่ากลัว”
“ทุกคนบอกว่าพี่หล่อ”
“ก็เค้าไม่ได้เห็นตอนคุณคนเดียวโกรธนี่”
“งั้นขลุ่ยก็พิเศษกว่าคนอื่นสิ ได้เห็นพี่ทุกอารมณ์”
“เฮ้ยยยยยยยยยยยเฟิร์น วันนี้มึงพกยาฉีดมดมาป่าววะ”
“อะไรของมึงวะแซค ยาฉีดมดอะไรของมึง”
“มึงไม่รู้สึกเหรอว่ามดเต็มหน้าตึกเลยเนี่ย เฮ้ยยยไต่มากัดขากูด้วยแล้วมั้งเจ็บๆคันๆไปถึงหัวใจเลยว่ะ”
“อะไรของมึงวะ อย่าว่าแต่รู้สึกเลย มดสักตัวกูก็ไม่เห็น ประสาทแดกแล้วมึง”
ไม่น่ายืนคุยนานให้เพื่อนมาแทงข้างหลังได้เลยจริงๆ คุณคนเดียวเริ่มขมวดคิ้วมุ่นไม่รู้ว่าสงสัยหรือโกรธกันแน่
“ขึ้นรถเถอะครับคุณคนเดียว เดี๋ยวรถติด”
“น่าอิจฉาจริงๆเลยน๊าาาาาาาาา อยากมีพี่ชายบ้างจังเลย”
ขนาดหนีแล้วเสียงเพื่อนเวรยังตามมาหลอกหลอน จนรถเคลื่อนตัวออกจากหน้าอาคารเรียนนั่นแหละเสียงนั้นจึงค่อยๆสลายไปกับสายลม
อย่าว่าแต่ไอ้แซคจะแกล้งทำเป็นอิจฉาเลย ขลุ่ยเองยังอดอิจฉาตัวเองไม่ได้ ที่ทุกอย่างดูสวยงามขนาดนี้เพราะคุณคนเดียวไม่รู้ว่าในใจขลุ่ยคิดอะไรอยู่ แต่ความใจดีเหล่านั้นมันห่างหายไปจากชีวิตขลุ่ยนานแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้
เพราะตอนนี้เวลาในแต่ละวันผ่านไปยาวนานราวกับวันเวลามันหมุนอยู่กับที่ไม่ไปไหนเลย
มันเกิดขึ้นตั้งแต่วันนั้น.......จนถึงตอนนี้
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/57671.gif)(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/57671.gif)
ปัง !!!!!!........โครม!!!!
เสียงดังตึงตังโครมครามมันเกิดขึ้นทุกวัน นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเสียงที่เกิดจากอารมณ์เกรี้ยวกราดของลูกชายเพียงคนเดียวของบ้าน เจ้านายตัวน้อยเพียงคนเดียวที่เรียกรอยยิ้มให้ทุกคน
บ้านหลังใหญ่ของครอบครัวเล็กๆ สามคนพ่อแม่ลูก
บ้านที่มีคนรับใช้มากกว่าเจ้านาย
บ้านที่เคยอบอุ่นยิ่งกว่าบ้านไหนๆ คุณคนเดียวที่อ่อนโยนยิ่งกว่าใครๆ
ทุกสิ่งทุกอย่างมันเลือนลางจางหายไปนานแค่ไหนแล้ว
โอ๊ยยยย!!
เสียงร้องเพียงคำเดียวสั้นๆ แต่กรีดความรู้สึกของคนที่ได้ยินจนต้องห่อไหล่ด้วยรู้สึกใจหาย
สงสาร เป็นห่วง แต่ช่วยอะไรไม่ได้
ในเมื่อมันเป็นวิบากกรรม แม่บ้านวัยกลางคนจึงได้แต่ทอดถอนใจ โบกมือไล่ให้เหล่าแม่บ้านภายใต้การควบคุมไปพักผ่อนห้องใครห้องมัน
“เรื่องของเจ้านาย”
เพียงแค่ประโยคสั้นๆ กลุ่มเด็กทำงานบ้านถึงได้แยกย้ายจากไปด้วยความเสียดาย
“อดทนนะคะคุณขลุ่ย ป้าเชื่อว่า สักวันคุณคนเดียวต้องเข้าใจ”
ชายเสื้อยกขึ้นซับน้ำตา ถอนหายใจทอดอาลัยด้วยความจนใจ ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นเรื่องของเวลา
ร่าง เด็กผู้ชายที่ลอยหวือไปกระแทกผนัง แรงปะทะที่ไม่ทันได้เตรียมตัวทำให้ฟันกระแทกริมฝีปากจนเลือดไหล มือทั้งสองข้างยกขึ้นขยำตามเนื้อตัว บรรเทาอาการเจ็บปวดจากบานประตูที่กระแทกเข้าไปเต็มแรง ตั่วสั่นเทาเพียงเพราะเดาไม่ได้ว่าต่อจากนี้จะเจออะไรที่ต้องเจ็บปวดกว่านี้ อีกบ้าง
รู้ว่าคนที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้กำลังโกรธ แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่ถามมีหรือที่เขาจะกล้าอธิบาย แม้แต่สายตายังต้องกดต่ำมองพื้น อย่าว่าแต่จะโวยวายเลย แค่เพียงจะหาญกล้าช้อนตาขึ้นสบกับอีกสายตา ขลุ่ยเองยังไม่กล้าคิดที่จะทำเลย
“ทำไมมาช้า”
คำถามที่เป็นเหมือนเหตุของการกระทำที่ผ่านมา ถ้ามันถูกใช้ก่อนหน้านี้ เหตุการณ์แบบเมื่อกี้จะเกิดขึ้นมั้ยนะ หรือว่าโอกาสมันไม่ได้มีตั้งแต่ต้นแล้ว ที่ถามไปเพราะต้องการลดกระแสความแรงของอารมณ์คนถามเท่านั้นก็ไม่รู้
“ทำรายงานครับ ผมต้องทำรายงานก่อน เพราะต้องส่งก่อนแปดโมงเช้า”
“แล้วทำไมไม่ให้ใครมาบอก หรือว่าหน้าที่ตรงนี้มันไม่สำคัญ”
“ตอนแรกผมคิดว่ามันจะเสร็จก่อนที่จะต้องขึ้นมาบนนี้ ไม่คิดว่ามันจะยากจนเลยเวลามาแบบนี้”
ตอบความจริงทั้งๆที่หลบตาอยู่นั่นแหละ ไม่กล้าสบตาคนตรงหน้าหรอก คนอย่างขลุ่ยไม่ชินกับการมองหน้าคุณคนเดียวตอนเกรี้ยวกราดแบบนี้
คุณคนเดียวที่ขลุ่ยเคยมองมีแต่รอยยิ้มของเพื่อนหรือพี่ชายที่ใจดี แต่เรื่องที่มันผ่านไปแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้ เวลามันย้อนกลับไม่ได้เหมือนสายน้ำนั่นแหละ
ไม่มีเสียงใดๆ หลังจากคุณคนเดียวได้คำตอบแล้ว ไม่รู้เป็นคำตอบที่น่าพอใจแค่ไหน สายตาที่ถูกบังคับให้มองแต่พื้นห้องจึงค่อยกวาดมองไปรอบๆ ไม่มีปลายขาที่ยังมองเห็นผ่านกรอบสายตาอีกแล้ว ไม่นานคำตอบที่กำลังสงสัยก็เผยออกมาผ่านเสียงของสายน้ำจากฝักบัว
เสียงพรูลมหายใจดังออกมาพร้อมเสียงซี๊ดปากด้วยความเจ็บปวด ปลายนิ้วที่ไล้ไปรอบๆบริเวณที่รู้สึกเจ็บมีเลือดสีสดติดออกมาเป็นคำตอบ
“อาาาาาาาา อูยยยยยย”
ไม่รู้ทำไม ทั้งๆที่รู้ว่าเจ็บแต่ก็ยังจะขยับปากตอกย้ำความเจ็บให้รู้ว่ามันคือเรื่องจริงไม่ใช่แค่ฝันไปเหมือนที่ใจอยากให้เป็น รู้สึกตึงๆตั้งแต่ขอบปากจนลามไปทั่วทั้งหน้า ทำอะไรไม่ได้นอกจากขยับทุกส่วนของใบหน้าให้น้อยที่สุด ถึงแม้ร่องรอยความเจ็บปวดยังเล่นริ้วทุกครั้งที่ขยับตัวก็เถอะ
เจ็บจนชิน !!!
จิตใต้สำนึกบอกแบบนั้น แต่ปฎิกริยาของร่างกายกลับตรงกันข้าม
เจ็บตามเนื้อตามตัวทุกวัน จนลืมความรู้สึกของร่างกายที่ปกติเหมือนคนอื่นๆเค้าไปแล้ว
ขลุ่ยเป็นผู้ชาย ที่โตตามวัยเหมือนผู้ชายทั่วไป ไม่ได้บอบบางเก้งก้าง แต่ก็ไม่ได้บึกบึนมีมัดกล้ามเหมือนผู้ชายที่เล่นกีฬา เตะต่อยต่อสู้ได้ ช่วยเหลือตัวเองได้
แต่กับคุณคนเดียว......ขลุ่ยไม่คิดจะทำ
ยอมเจ็บ.....
ถ้ามันช่วยให้คุณคนเดียวรู้สึกดีขึ้นกับความรู้สึกโกรธแค้นที่มีต่อเขา
ยอมถูกด่า....
ขอเพียงแค่ไม่ก้าวล้ำไปถึงบุพการีเพียงคนเดียวที่ขลุ่ยเคยเห็นหน้า
ต่อให้ใครๆตอกย้ำว่าพ่อของขลุ่ยชั่วช้า แต่ในสายตาขลุ่ยแล้วพ่อก็คือทุกสิ่งทุกอย่างเสมอ
เสียงสายน้ำที่กระทบพื้นกระเบื้องเงียบลง เหมือนเรียกสติให้กลับมาอีกครั้ง สลัดความเจ็บปวดที่เริ่มรุนแรงขึ้นทุกเวลาออกไปก่อน ถ้าไม่อยากเจ็บซ้ำที่เดิมมากไปกว่านี้ เสื้อผ้าที่คุณคนเดียวถอดทิ้งไว้เรี่ยราดตามพื้น ถูกเก็บเข้าที่ของมันตามหน้าที่
ชุดนอนอย่างดีถูกหยิบออกมาวางไว้ให้ที่ปลายเตียง เสื้อและกางเกงทั้งแบบแขนขาสั้นและยาวถูกวางเอาไว้เผื่อคนหยิบใช้จะเลือก ผ้าคลุมที่นอนถูกดึงออก พร้อมทั้งดึงผ้าปูให้เรียบตึง ทั้งๆที่มันก็ตึงอยู่แล้ว แต่ก็ต้องทำเหมือนเป็นขั้นตอนที่บันทึกเอาไว้จนกลายเป็นความเคยชิน
ประตูห้องน้ำถูกเปิดพร้อมไอความร้อนที่ลอยตามตัวออกมา กลิ่นหอมสดชื่นของเครื่องอาบน้ำลอยกระทบจมูกทำให้รู้สึกดีขึ้นมาบ้าง ทุกอย่างเรียบร้อยตามขั้นตอน ที่เหลือคือรอ ถ้าคุณคนเดียวเลือกชุดนอนแขนสั้นก็หมายความว่าอุณหภูมิห้องเย็นสบายพอดีแล้ว แต่ถ้าเป็นชุดแขนยาว ขลุ่ยต้องปรับอุณหภูมิของแอร์ขึ้น แล้วก็รอจนกว่าจะมีคำสั่งอีกครั้ง
คุณคนเดียวเลือกใส่แขนสั้น
อาการพรูลมถอนหายใจถูกใช้เมื่อรู้สึกว่าโล่งอกจนกลายเป็นนิสัยไปแล้วสินะ ไอ้ขลุ่ย!!
“อาบน้ำหรือยัง”
“ยังครับ”
“สกปรก ทำไมไม่อาบ”
“ผมกลัวจะช้าไปกว่านี้ ทำงานเสร็จก็เลยรีบขึ้นมาเลยครับ”
ไม่กล้ามองหน้าอีกแล้ว ได้ยินน้ำเสียงแบบนี้ทีไร ขี้ขึ้นหัวทุกทีไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
“ทั้งๆที่รู้ว่าจะไม่ได้ลงไปจนกว่าจะเช้าอะนะ มีแผนอะไรหรือเปล่า”
“คะ ครับ แผนอะไรครับ”
“ช่างมันเหอะ ยังไงก็ไม่รอดอยู่ดี เอ้า..นี่”
ผ้าขนหนูเปียกชื้น ลอยผ่านอากาศมาตกที่หัวขลุ่ยแบบพอดิบพอดีเหมือนจับวาง คลี่มันออกมาพร้อมกับสะบัด ก่อนจะเดินไปที่ที่มันควรจะต้องอยู่
“ทำอะไร”
“เอาผ้าขนหนูไปตากครับ”
อากาศข้างนอกระเบียงกับอากาศข้างในห้องให้ความรู้สึกเย็นจนสั่นพอกัน ถึงจะเย็นคนละแบบ แต่ก็รู้สึกปวดตามเนื้อตัวมากขึ้นกว่าเดิมจะข้างในหรือข้างนอกสำหรับขลุ่ยแล้วค่าของมันเท่ากัน
“ตากทำไม ชั้นหมายถึงให้นายเข้าไปอาบน้ำ หรือว่าชั้นสื่อสารผิด นายเลยไม่เข้าใจ”
ทั้งสองอย่างนั่นแหละ แต่ใครจะกล้าพูดออกไปล่ะ ถึงแม้ทุกครั้งหลังจากอาบน้ำเสร็จ คุณคนเดียวจะไม่ได้เหวี่ยงผ้าอย่างที่ทำวันนี้ นอกจากเสร็จตรงไหนก็วางไว้ตรงนั้น แล้วขลุ่ยก็จะตามเก็บไปตากให้
ใครจะไปตรัสรู้ว่าอาการแบบนี้คือคำสั่งให้ขลุ่ยเข้าไปอาบน้ำกันล่ะ ก็ในเมื่อครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ขลุ่ยขึ้นมาทั้งๆที่ยังไม่อาบน้ำ
“ผมคิดว่า ถ้าทำตรงนี้เสร็จแล้วขออนุญาตกลับไปบ้านนู้นอะครับ”
“เดี๋ยวนี้เริ่มมีข้อเรียกร้องเหรอ ชั้นใจดีกับนายมากไปหรือเปล่า ถึงได้ลืมว่าตอนนี้ตัวเองเป็นอะไร”
แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเถียงไปก็เท่านั้น มันแพ้ตั้งแต่ขยับปากออกไปแล้ว
ริมฝีปากที่เตรียมจะยกพูดประโยคถัดไปจึงถูกเม้มกลับไปที่เดิม ปิดประตูระเบียงเหมือนเหตุการณ์เมื่อกี้ไม่ได้เกิดขึ้น ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปแบบเสียไม่ได้
รู้สึกผ่อนคลายตั้งแต่โดนสายน้ำอุ่นย้ำลงตรงหัวไหล่และแนวกล้ามเนื้อที่ปวดตุบๆ ถึงได้ลืมตัวอาบน้ำยาวนานไปหน่อย กลับออกมาอีกที คุณคนเดียวก็หลับปุ๋ยเฝ้าพระอินทร์ไปแล้วเรียบร้อย
ระเบียงถูกเลื่อนเปิดให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ กลับเข้ามาในห้องก็ต้องหันรีหันขวางว่าจะเอายังไงต่อไประหว่างไปหยิบฟูกมาวางแล้วนอนอยู่ด้านล่างของเตียง หรือหลบกลับออกไปเงียบๆดี สมองกำลังชั่งน้ำหนักระหว่างสองทางเลือก มันตัดสินใจยากมากทั้งสองทาง เพราะไม่รู้อย่างไหนจะทำให้คนที่หลับไปแล้วพอใจมากกว่ากัน เพราะทั้งสองทางเลือกเป็นทางที่ขลุ่ยไม่เคยทำเลยทั้งสองทาง
เพราะที่ผ่านมา มันไม่เคยมีทางให้เลือก นอกจากคำสั่ง
“หมุนตัวไปมาทำไม มานี่สิ”
ยกเลิกทั้งสองทางเลือก คำสั่งเกิดขึ้นแล้วตอนนี้
“บอกว่าให้มานี่ มันจะอะไรนักหนาห๊ะ ตัวสั่นทำไม ทำเป็นไม่เคยไปได้ “
ถึงไม่ใช่ผู้หญิง แต่มันก็รู้สึกกลัวขึ้นมาแบบช่วยไม่ได้ ในเมื่อรู้ว่ากำลังจะเจอกับอะไรที่ไม่อยากเจอมากที่สุด ไม่ได้อยากจะยอม แต่มันขัดขืนไม่ได้ มันฝังใจเพราะครั้งแรกที่เจอมันเลวร้ายยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดมารวมกัน
แรงกระชากมากพอที่จะทำให้ร่างผู้ชายวัยสิบเก้าปีคนนึงลอยมานั่งลงบนตักแบบพอดีๆ แต่แรงกระแทกนั้นทำให้อาการปวดที่เพิ่งบรรเทาเบาบางกลับมาเด่นชัดอีกครั้ง
“โอ้ย”
เสียงร้องถูกเก็บกลืนเอาไว้เพียงเพราะกลัวไปกระตุ้นอารมณ์ให้ใครบางคนต้องโหดร้ายอีก
แค่นี้ก็สั่นจนควบคุมอะไรไม่ได้อยู่แล้ว
ทุกอย่างเป็นเหมือนทุกวันที่เคยพบเจอ ไปเรียน กลับบ้าน ทำงานรับใช้คุณคนเดียว
แล้วก็เป็นตัวอะไรก็ได้ที่คุณคนเดียวใช้ระบายอารมณ์
บนเตียง
ซอกคอถูกฟันคมขบย้ำ ถึงแม้ไม่เกิดรอย แต่มันก็เจ็บแสบมากพอจนต้องซี๊ดปากระบายความเจ็บ จมูกที่ฝังและลากผ่านไปมาตามใบหน้า ซอกคอและลำตัว ไม่มีส่วนไหนได้รับความอ่อนโยนทะนุถนอม มีแต่ทำตามอารมณ์ดิบเถื่อนของตัณหาที่มันพาไปเท่านั้น มันเกิดจากความใคร่ ไม่มีอะไรที่บ่งบอกขลุ่ยได้ว่ามีส่วนไหนที่รู้สึกได้ถึงความรัก น้ำตามันไม่ได้ไหลเพราะมารยาหรือความอ่อนแออะไร แต่มันไหลเพราะสมเพชตัวเอง
เจ็บแต่ทำอะไรไม่ได้ อยากจะสะบัดตัวให้หลุดจากพันธนาการป่าเถื่อนดุร้าย แต่นั่นก็ได้แต่คิด ในเมื่อร่างทั้งร่างยังนิ่งให้คนตรงหน้าทำตามความพอใจ เสียงครางที่ประสานคลอกันไป มาจากความพอใจของห้วงอารมณ์ของคุณคนเดียวและมาจากความเจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจใครอีกคน
แต่แปลก มันดันกลายเป็นเสียงเดียวกัน เพียงแค่ต่างความรู้สึกกันก็เท่านั้น
ทุกอย่างยาวนานในความรู้สึก
ร่างเปล่าเปลือยปวดหนึบทุกครั้งที่ขยับ คราบขาวขุ่นหลังจากกิจกรรมนั่นเริ่มใสและเริ่มเหนียวเกรอะกรัง แต่จะให้จัดการอะไรในตอนนี้นั้น มันก็เพลียเกินกว่าจะลุกขึ้นไปจัดการไหว
เหนื่อยและกดดันมาทั้งวัน มันยิ่งกว่าวิ่งรอบประเทศไทยอีกมั้งเนี่ย
ในเมื่ออะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิด ในเมื่อเจ็บปวดมาจนชาและเริ่มชิน
หากตื่นขึ้นมาแล้วต้องเจอกับอะไร ขลุ่ยก็ขอให้เป็นเรื่องของพรุ่งนี้ก็แล้วกัน
เป็นผู้ชายจะร้องไห้กับทุกเรื่องจนแยกไม่ได้ว่าเรื่องไหนสำคัญกว่ากัน มันก็ไม่ใช่ผู้ชายอย่างขลุ่ย
ไม่ใช่เรื่องอะไรที่จะต้องมาอ่อนแอเอาตอนนี้ ในเมื่อตลอดชีวิตที่ผ่านมาขลุ่ยก็ใช้ชีวิตแบบลูกผู้ชายกับพ่อมาตลอด ถูกสอนให้เข้มแข็งตั้งแต่รู้ว่าไม่มีแม่แล้ว
ต่อสู้กับความสูญเสียและคำครหาตั้งแต่ พ่อตาย
แล้วการที่ขลุ่ยจะต่อสู้ เพื่อผู้ชายแสนดีอีกคนหนึ่งในชีวิตของขลุ่ยให้กลับมาจะกลัวอะไร ในเมื่อในชีวิตที่เหลือ ขลุ่ยมีเพียงแค่ “คุณคนเดียว” คนนี้
ถึงแม้สิ่งที่ทำอยู่จะเป็นวิธี โง่ๆ ในสายตาใครๆ
แต่เรื่องแบบนี้ มันจะพิสูจน์ความจริงได้ ก็ต่อเมื่อใช้ ความรักเท่านั้นหละ
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/57671.gif)(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/57671.gif)
-
,,,,,,,,,,,
มาเต็ม
น้องขลุ่ย ผู้น่าสงสาร.. :sad4:
-
น้องขลุ่ย ยยยยยยยย!!!!!! :o12:
คุณคนเดียวใจร้ายยยยยยย :sad4: รังแกน้องขลุ่ยยังงี้ขอให้ได้อยู่คนเดียวไปทั้งชีวิตเหมือนชื่อเหอะย่ะ :angry2:
:กอด1:กอดทั้งคุณเซกับคุณทีเลยค่ะ :กอด1:
ของแถมฝากคุณเซกิและคุณทีโรมานซ์ :o8:
"ต่อหน้าอาจารย์ที่ยังยืนสอนอยู่หน้าห้องเนี่ยนะสิ" ---> น่ะสิ (นะ-เสียงสูง/น่ะ-เสียงต่ำ)
"ยิ่งพูดไปก้เหมือนกับขว้างงูไม่พ้นคอตัวเองนั่นแหละ" ---> ก็
"เสียง ดังแซงแซ่ที่ดังมาจากใต้อาคารเรียนลอยมากระทบหู" ---> เซ็งแซ่
"ถ้าจะถามแบบต้องการคำตอบจริงๆต้องถามว่าโกระหรือเปล่าสิ" ---> โกรธ
-
สงสารขลุ่ยจังเลยย
พ่อของขลุ่ยไปทำอะไรครอบครัวคุณคนเดียวหรอ??
อาจจะมีเรื่องเข้าใจผิดกันรึป่าว??? :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
แค่เปิดเรื่อง ก็เศร้ามาแระ
ดูท่าขลุ่ยต้องทรมานทรกรรม อีกนาน แหง๋ :เฮ้อ:
:กอด1: :L2: คุณ seiki
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
งง :confuse:
จิตตกอย่างแรง :เฮ้อ:
-
มาม่าถ้วยแรกของเรื่องนี้
จะคอยดูซิว่ากว่าจะจบมีต้องกินมาม่ากี่ถ้วย
เอิ๊กกกก
-
รอแนวนี้มานานแสนนาน-.-
นานทีปีหนจะมีนิยายดราม่าโผล่มาสักเรื่อง
-
กินมาม่าจนอิ่มแน่ แค่ตอนแรกก็เศร้าขนาดนี้
-
ตามอ่านทุกเรื่อง
แต่เรื่องแนวนี้ขอผ่าน
-
ความผิดพลาดของผู้ใหญ่ แต่คนรับกรรมกลับเป็นขลุ่ย :impress3:
ความดีเท่านั้นที่จะชนะใจ คุณคนเดียว แต่ว่าเมื่อไหร่ล่ะ
+1 ให้เซกิ เป็นกำลังใจให้ ครับ กับการปรุงมาม่า ต้มยำรสแซบชามใหญ่ :กอด1:
-
เศร้า.... :sad4: :sad4: :sad4:
อ่านจบ รีบคว้าพี่ฉานเล่ม 2 มาอ่านตอนจบเรื่องนี้ดามใจอย่างด่วน :m15: :m15:
-
ได้กินมาม่าชามโตอีกแล้ว
-
น้องขลุ่ยมาแล้วววว
เฮ้อออออ...อ่านแล้ ว ปวดใจ TT
-
เรื่องนี้ต้องเป็นมาม่ารสต้มยำแน่ๆ เลย :z3:
-
ดีจังที่นำเรื่องนี้มาเขียนต่อเป็นเรื่องยาว อาจทำให้เราชอบคุณคนเดียวมากขึ้น หุหุ ..สารภาพว่าอ่านเรื่องสั้นในเล่มจนจบแล้วยังไม่ชอบคุณคนเดียวอยู่เลย เป็นเรื่องแรกที่อ่านจบแล้วไม่ประทับใจพระเอก รู้สึกเหมือนเป็นคนไม่มีเหตุผล ไม่มีมุมอ่อนโยนหรือเข้าใจผู้อื่นเลย ไม่รู้นายเอกไปทนทำไมอ่ะ :z3: เราอ่านแล้วอินมากไปหน่อยมั้งเลยไม่ชอบ :pigha2:
-
ขลุ่ยมาแล้วๆๆ
:เฮ้อ: อ่านไปสะเทือนใจไป
รอตอนต่อไปจ้าาาา
-
ขอบคุณค่ะ
ที่มาต่อน้องขลุ่ยแบบเต็มๆ
:pig4:
-
ฮือออออออ
น้องขลุ่ยน่าสงสาร
จะติดตามต่อไปนะคะ :กอด1:
-
แค่เริ่มเรื่องมาก็เศร้าแล้ว
สงสารขลุ่ยที่สุดเลยเป็นคนที่อดทนจริงๆ
คุณคนเดียวจะโหดไปถึงไหนขนาดนี้แค่ตอนแรก
ยังขนาดนี้แล้วตอนต่อๆไปจะขนาดไหนเนี้ย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
เศร้า
สงสารขลุ่ย
-
อิ่มเลยไง
-
คุณคนเดียว คุณคนเดียว คุณคนเดียว มาตามคำขอ ขอบคุณค๊าบไรเตอร์ จัดมาให้หนักๆๆๆๆๆ แต่ขออย่างเดียวตอนจบต้องแฮ๊ปปี้เอ็นดิ้งนะจ๊ะ
:L1:
-
น้องขลุ่ย เปิดตัวมาก็รันทดเชียว
คุณคนเดียว ชื่อแปลกมากก
-
ยังทำใจให้อ่านแบบละเอียดไม่ได้เลย
สงสารน้องขลุ่ย :o12:
-
เง้อออออออออออออ :o12:
-
คุณคนเดียวค่ะจะอารมณืร้ายไปไหนเนี้ย :serius2:
-
เปิดเรื่องมามันก็รันทดเหลือแสนแล้วครับ ขอติดตามต่อเพราะอยากรู้ว่าความจริงคืออะไรครับ
-
:-[ :-[ :-[ (((((อ๊ายยยยย.....รอมาตั้งกะอ่านในเล่มแล้วค่า ดีใจที่ได้อ่านแบบยาวๆ)))))))
รู้สึกว่าคุณคนเดียวยังไม่โฉด(มาก)เท่าที่เคยอ่าน แต่แบบนี้ก็ดีแล้วนะค้า ((ที่อ่านในหนูเมฆนี่น่าตื้บกลบฝังมาก))
แค่มีโต้ตอบกันตอนไปรับนี่ ก็ทำเอากรี๊ดกร๊าดได้มั่ง (((ค่อยยังชั่ว อีตาคุณคนเดียวยังไม่เหวี่ยงมาก)))
จะรอตอนหน้านะคะ
-
ไอ้คุณคนเดียวมาต่อยกันม้ายยยย
-
เข้ื้ามากรี๊๊ดเรื่องใหม่
และก็เข้ามาแซดกับน้องขลุ่ย
คุณคนเดียวอย่าใจร้ายกับน้องขลุ่ยให้มันมากนักสิ
จุ๊บคุณเซกับคุณโทรมานซ์ค่ะ
-
ในที่สุดก็ได้อ่านคุณคนเดียว
-
คุณคนเดียวววววว ร้ายมากนะ
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
สงสารขลุ่ยจัง :sad11:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
โถ น้องขลุ่ย
-
:mc4: :L1: :pig4:
-
สงสารขลุ่ย :m15:
-
ขอขอบคุณก่อนนะ ทั้งคนแต่งคนอัพ และคนที่ซื้อ เรื่อง”เมื่อแหงนมองจันทร์ผมเห็นตะวัน” เพราะมันเป็นอะไรที่รู้สึกขอบคุณมาก ๆ ในการแบ่งปันกัน แล้วก็ทำห้เราสามารถอ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องยาวในเล้าได้
ไอ้คำว่า "ตอนเจ็บแฮปปี้" ที่ TRomance
มันพิมพ์ผิด หรือ อย่างงั้นจริงๆ หว่า
-
ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้ นึกว่าจะไม่มีโอกาสซะแล้ว :-[
แต่เราแอบงงนิดนึงค่ะ ว่าตอนเรื่มเรื่องที่คุณคนเดียวไปรับขลุ่ยที่โรงเรียน ตอนนั้นยังไม่มีเรื่องราวของคุณพ่อขลุ่ยใช่ไหมคะ
เพราะตอนนั้น คุณคนเดียวแทนตัวเองว่า พี่
แสดงว่าเรื่องเกิดหลังขลุ่ยจบ ม 6 ใช่ไหม
-
ชอบมากเลยค่ะ พล๊อตเรื่องแบบนี้
มาลงบ่อยๆๆนะค่ะ o13 :3123:
-
ชอบชื่อพระเอกมากมายอ่ะ
คุณคนเดียว....
เวลาบอกรัก
รักคุณคนเดียว...
อ๊ายยยยยยยยยยย
บ้าไปแล้ว5555
ตอนนี้อาจจะยังงงๆนิดหน่อย
รอติดตามค่า o13
-
ได้อ่านแบบเรื่องยาวแล้วดีใจจัง :m4:
-
เศร้าบาดใจ จะอ่านไหวมั้ยเนี่ยยยย >.<
-
กีซซซซซซซซซซซซซซซซ
น้องขลุ่ยของพี่
น่าสงสารจริงๆ
:monkeysad:
-
คุณคนเดียวโหดมากอ่ะ :m15:
สงสารขลุ่ย ถนอมกันหน่อยก็ไม่ได้ :o8:
รอตอนต่อไปนะคะ :mc4:
-
แวะมาอ่านขอรับ :man1:
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ดีใจที่เรื่องนี้ได้เป็นเรื่องยาว เพราะพล็อตเรื่องแปลกดี ถึงแม้ตอนจบจะจบแบบนิยายน้ำเน่าทั่วไป
แต่ก็สนุกและประทับใจไปอีกแบบ รออ่านและลุ้นไปกับน้องขลุ่ยครับ o18
-
:pig4:
-
wowwwwwwwwww
ชอบมากเลยยยยย
ชอบกินมาม่า ชอบ ชอบ ชอบ
ขอบคุณนะค่ะ ที่แบ่งปัน ^^
-
มะวานปูเสื่อนอนรอเพลินไปหน่อย
จนหลับไปซะสนิทเลย ><
คุณคนเดียวยังคงสเต๊ปร้ายได้คงเส้นคงวามากๆคะ
นู๋ขลุ่ยก็น่าสงสารสุดๆไปเลย
แต่พอได้มาอ่านเวอร์ชั่นเรื่องยาว
ทำให้เข้าใจขลุ่ยขึ้นเยอะเลยคะ
ว่าทำไมถึงยอมขนาดนี้
:เฮ้อ:
มาม่าๆๆ ถึงจะมาม่าแต่ก็ชอบค่า
:L2:
-
อ่านแล้วสงสารน้องขลุ่ย น้ำตาจะไหล :m15:
-
มารับมาม่าชามโต
ได้แต่อ่านตอนจบเพื่อปลอบใจ
ขอบคุณ TRomance และ seiki นะคะ
-
:m15:ขลุ่ย ทำไมชีวิตขลุ่ยถึงได้รันทดจัง
-
เข้ามาเพื่อบอกว่าดีใจที่จะำได้อ่านเรื่องนี้แบบยาววววววว ขอบคุณค่า :mc4:
-
:z3: คุณคนเดียว
-
ดันกดดันเอาไว้ก่อน
-
เย่ น้องขลุ่ยแบบยาวๆ :mc4:
-
ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องยาวค่ะ
ติดตามจาก พี่เมฆ กะ พี่ดิน :)
-
ชอบงานเขียนของพื่นะแต่เรื่องนี้ขอบาย...ดราม่าเต็มสตรีม
-
:m15:
-
:sad4: :sad4: :monkeysad: ขลุ่ย~~~ น่าสงสาร
กระชากอารมณ์จริงๆ :o12:
-
เข้ามาดันน้องขลุ่ย
:z10: :z10: :z10:
-
ลงชื่ออ่านด้วยคนนะคะ
ขลุ่ยจังน่าสงสาร แงๆ :monkeysad:
-
ตกแว้ววว ดันๆ
-
๐คุยกัน เบา เบา กับ TRomance๐
๐ สวัสดีกับตอนที่ 2 นะคะ ถึงแม้คุณคนเดียวฉบับต่อความยาวสาวความยืดนี้ จะมีพล็อตเรื่องเดียวกันกับเรื่องสั้น แต่มันไม่เหมือนเดิมซะทีเดียวนะคะ
๐ จริงๆเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก ที่เล่าเรื่องผ่านทั้งคุณคนเดียวและขลุ่ย จนลามไปถึงพี่ดินและพี่ภู แต่เพราะเรื่องนี้เมื่อนำมาปรับปรุงใหม่ มันปะปนกันไปทั้งปัจจุบันและในบางครั้งก็จะมีเรื่องราวในอดีตเข้ามาสอดแทรก เอาเป็นว่าถ้าเป็นเรื่องในอดีตจะเป็นตัวเอียง และจะแบ่งสีระหว่างคุณคนเดียวกับขลุ่ยนะคะ
มันอาจจะง่ายขึ้นในการอ่านนะ
๐ ส่วนหนังสือเรื่องพี่ดิน ไม่ค่อยได้อัพเดทอะไรเลย แต่จะค่อยๆทยอยอัพเดทให้นะคะ สำหรับคนที่สั่งซื้อก็รับความเคลื่อนไหวกันทางเมลล์ไปก่อนนะ ปกและแพคเกจจะตามมาเร็วๆนี้ทันทีที่องค์อาร์ตลงค่ะ
๐ TRomance
ตอนที่2
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/57671.gif)(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/57671.gif)
ไม่มีใครสามารถย้อนเวลาได้
ไม่มีใครย้อนกลับไปแก้ไขเรื่องราวในอดีต
พอๆกับที่ไม่มีใครเรียกคืนวันเวลาที่สวยงามในอดีตให้กลับมา
ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นวิบากกรรม
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/57671.gif)(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/57671.gif)
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะที่รู้สึกว่าผู้คนเยอะแยะมากมายที่รายล้อมอยู่รอบๆตัวเหมือนภาพลวงตา ทั้งๆที่กำลังนั่งอยู่ท่ามกลางฝูงคน ทั้งๆที่อยู่ท่ามกลางความวุ่นวายของเสี่ยงพูดคุยจอแจ ทั้งๆที่เป็นแบบนั้น
แต่ขลุ่ยก็ยังรู้สึกเหงาจับใจ
เลิกเรียนของวันนี้ ไม่เหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว หน้าอาคารเรียนไม่มีรถหรูสีดำมารอรับอีกต่อไป ถึงขลุ่ยจะยังเป็นนักเรียนดีเด่นเหมือนที่เคยเป็นมา แต่ขลุ่ยไม่ใช่ผู้ชายที่น่าอิจฉาอีกต่อไปแล้ว
เพื่อน ในห้องไม่มีใครเข้ามาสอบถามถึงเรื่องราวที่ทำให้เด็กผู้ชายสดใสร่าเริงสมวัย คนหนึ่งกลายเป็นเด็กเก็บตัวเงียบที่มักสร้างโลกของตัวเองขึ้นมาทุกครั้งที่ ขาดแรงกระตุ้นจากคนรอบข้าง เพราะเพื่อนในห้องรู้ดีว่าสิ่งที่ขลุ่ยพบเจอมามันเจ็บปวดเกินกว่าที่จะทำใจ ได้ง่ายๆเพียงชั่วข้ามวันหรอก
เรื่องที่พ่อคนเดียวของนักเรียนดีเด่นเสียชีวิต เพื่อนในห้องและเด็กนักเรียนคนอื่นๆรู้
แต่ที่ไม่มีใครรู้คือ ทำไมเด็กมหาลัยสุดหล่อที่แสนจะเย่อหยิ่งคนนั้นไม่มารับเหมือนเคย
เพราะไม่มีใครรู้ว่าเรื่องราวมันเกี่ยวเนื่องผูกพันกัน
“เฮ้ยย ขลุ่ยพี่ผู้ชายที่หล่อๆเรียนมหาลัยคนนั้นน่ะ ไม่มารับขลุ่ยแล้วเหรอ”
ไม่มีคำตอบให้ ขลุ่ยไม่รู้ว่าจะต้องตอบคำถามนี้ยังไงนอกจากส่ายหัวไปมา ไม่ใช่ไม่รู้ว่าทำไมคุณคนเดียวถึงไม่ยอมมารับอีก เพราะขลุ่ยรู้ทั้งรู้ว่าเพราะอะไร ก้อนสะอื้นที่มันมาจุกอยู่ตรงคอหอยถึงได้ทำให้ขลุ่ยเอ่ยคำตอบออกมาไม่ได้
ขลุ่ยไม่ใช่เด็กผู้ชายอ่อนแอ
แต่รู้ดีว่าถ้าตอบคำถามเพื่อนออกไป น้ำตาต้องไหลออกมาตอกย้ำความอ่อนแอแน่ๆ
ตอนนี้ขลุ่ยไม่เหลือใครอีกแล้วจริงๆ กลายเป็นเด็กกำพร้าโดยสมบูรณ์แบบ
“ขลุ่ย ไอ้ขลุ่ย ขลุ่ยโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
แรงสะดุ้งไม่ได้มาจากเสียงที่ดังแข่งกับเสียงจามสายในตอนเลิกเรียนแบบนี้หรอก แต่ที่ต้องสะดุ้งเพราะแรงเขย่าที่มีความสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งตัวอยู่ตอนนี้น่ะสิ
“อะ อะไรแซค เขย่าทำไม”
“เรียกวิญญาณขลุ่ยกลับเข้าร่างไง”
“อืม เข้ามาตั้งแต่เรียกครั้งแรกแล้วล่ะ ว่าไง”
“ไปกินชาบูกัน พวกผู้หญิงในห้องเค้านัดกันไว้ นี่ยกไปทั้งห้องเลยนะ”
“ไม่ได้หรอก ต้องกลับไปทำงาน”
“งานอะไรวะ เฮ้ย ไหนบอกคุณลุงอะไรนั่นเลี้ยงดูแบบลูกแบบหลานไง รวยขนาดนั้นไม่มีคนใช้เหรอ ทำไมให้ขลุ่ยทำงาน”
“ไม่ใช่งานแบบที่แซคเข้าใจหรอก”
ต่อให้บอกไปแซคก็ต้องไม่เข้าใจแน่ๆว่างานที่ต้องทำนั้นเป็นงานอะไร ถึงแซคจะเป็นเพื่อนที่สนิทแต่ขลุ่ยก็บอกไม่ได้มันน่าสมเพชเกินไปที่จะบอกให้ใครรู้ และคงยากที่จะมีใครเข้าใจ
“งั้นก็ไปด้วยกันนี่แหละ โทรไปบอกที่บ้านว่าจะกลับช้าหน่อย ไปกินข้าวกับเพื่อนทั้งห้อง ถ้าขลุ่ยไม่กล้าเดี๋ยวแซคขอให้”
“แต่”
“ไม่ต้องแต่เลย กลับไปขลุ่ยก็ต้องไปนั่งเหม่อ แซครู้ ไปด้วยกันเนี่ยแหละ”
“เดี๋ยวโทรบอกที่บ้านก่อนแล้วกัน”
ถอนหายใจให้ชะตาชีวิตตัวเองหนึ่งที ปฎิเสธแซคไปก็เท่านั้น เหนื่อยเปล่าเพราะถ้าแซคมันไม่ยอมก็คือไม่ยอม มันเป็นมาเฟียหลังห้องจะว่าไปก็ยังหาสาเหตุที่ทำให้เราสนิทกันไม่เจอเลย ในเมื่อแซคเป็นเด็กหลังห้องส่วนขลุ่ยไม่เคยไปนั่งที่ไหนไกลกว่าแถวแรกของห้องเลย
“สวัสดีคะ”
“ป้าเหรอครับ ขลุ่ยเอง”
“ค่ะคุณขลุ่ย โทรมามีอะไรหรือเปล่าคะ”
“คือเพื่อนในห้องเค้านัดไปกินข้าวเย็นกันนะครับ ขลุ่ยจะบอกป้าว่าจะกลับช้าหน่อย ไม่ต้องรอนะครับ ฝากบอกคุณลุงกับ เอ่อ...คุณคนเดียวด้วย”
“ได้ค่ะ เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง กลับดึกมั้ยคะ ป้าจะได้ให้พี่ธงเค้าไปรับ”
“ไม่ดึกหรอกครับ ขลุ่ยกินเสร็จก็จะกลับ เดี๋ยวนั่งแท็กซี่กลับไปเอง...เอ่อป้าครับ”
“คะ มีอะไรกังวลหรือเปล่าคะ”
ลม หายใจสะดุดกึกเพียงเพราะรู้สึกว่ามันนานมาแล้วที่ขลุ่ยมีคนรู้ใจ มันเหมือนความอบอุ่นที่วาบเข้ามาตรงใจกลางความอ้างว้าง เป็นความรู้สึกที่สัมผัสได้จากคนที่ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกันเลยอย่างหัว หน้าแม่บ้านของคุณคนเดียวหรือจะเรียกให้ถูกก็คงต้องเรียกว่าคุณนมนั่นแหละ
“เมื่อเช้าถ้าจำไม่ผิด คุณคนเดียวบอกว่าจะกลับช้าเหมือนกันใช่มั้ยครับ”
“อ๋อ กังวลเรื่องคุณคนเดียวนี่เอง วันนี้เธอมีนัดสังสรรค์กับเพื่อนค่ะ คงจะดึกๆนู้นแหละ ป้าว่าคุณขลุ่ยกลับมาทันแน่ๆ เชื่อป้าสิคะ เที่ยวให้สนุกนะคะ ป้าอยากเห็นคุณยิ้มบ้าง”
“ขอบคุณครับป้า”
ถ้ายิ้มที่หมายถึงยกริมฝีปากขึ้นให้ริมฝีปากบนทิ้งห่างจากริมฝีปากล่าง ขลุ่ยก็ทำแบบนั้นให้เห็นหลายครั้งอยู่นะ แต่ถ้ายิ้มที่ถูกส่งออกมาจากในใจขลุ่ยเองก็จำไม่ได้ว่าทำแบบนั้นครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กัน
“เรียบร้อยแล้วใช่มั้ยวะ”
เป็นคำถามที่เจ้าตัวเองก็รู้คำตอบอยู่แล้ว เล่นลุ้นอยู่ขอบสนามตั้งแต่ขลุ่ยยังไม่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออกเสียอีก แต่ถึงยังไงก็พอจะรู้ว่าแซครอคอยคำตอบด้วยอาการลุ้นและเป็นห่วงแค่ไหนก็ได้แค่พยักหน้าให้มันไปเพื่อคลายความกังวล
“อ่ะ”
“อะไร”
มัน น่าสงสัยน้อยซะที่ไหน อยู่ๆแซควิ่งไปหยิบถุงพลาสติกที่ใส่ถุงลูกชิ้นจากเพื่อนคนหนึ่งในห้องเปิด ปากถุงให้แล้วยื่นมาตรงหน้า....แต่ยังไม่มีประโยคไหนที่ขลุ่ยบอกว่าอยากอ๊วก เลยนะ
“หน้าแบกโลกของขลุ่ยไง ถอดเก็บไว้ในถุงนี้ก่อน เดี๋ยวตอนจะกลับบ้านค่อยเอาออกมาใส่ใหม่”
“ไอ้บ้าแซค รู้ดีนักนะ”
ถ้ายิ้มจริงๆต้องยิ้มทั้งสีหน้าและแววตา ครั้งนี้คงเป็นครั้งแรกในรอบสองสามเดือนมานี้เลยละมั้ง ถึงจะหมั่นไส้ในท่าทางของแซคแค่ไหนก็ได้แต่ตอบโต้โดยเอาข้อศอกกระทุ้งสีข้างของมันไปทีนึงเท่านั้นแหละ
ห้าง สรรพสินค้าขนาดใหญ่ใจกลางกรุงดูจะเป็นที่สนใจของคนที่เดินผ่านไปมาเพื่อ ชอปปิ้งไม่น้อยเมื่อเห็นกองทัพนักเรียนม.ปลายของโรงเรียนชื่อดังยกโขยงเข้า มากลุ่มใหญ่ขนาดนี้ แค่จำนวนคนที่รวมกลุ่มกันก็เป็นที่สนใจอยู่แล้ว ไหนจะเสียงพูดคุย หยอกล้อ และเสียงหัวเราะที่ทำให้กลุ่มเป็นที่สนใจมากขึ้นไปอีก
มันอาจจะเป็นภาพที่น่ารำคาญสำหรับคนที่พบเห็นบางคน
แต่สำหรับขลุ่ยแล้ว มันทำให้รู้สึกลืมเรื่องเศร้าๆไปได้ชั่วขณะหนึ่งเหมือนกัน
โทรศัพท์ยังต้องชาร์ตแบต ขลุ่ยเองก็อยากจะหาอะไรมาเสริมสร้างกำลังใจเพื่อต่อสู้กับวันต่อๆไปบ้างเหมือนกัน
สำหรับข้าวเย็นของวันนี้เรียกได้ว่าแทบจะเหมาร้าน มีคนนอกที่ทานร่วมโต๊ะอยู่ด้วยแทบจะนับนิ้วได้ หนึ่งชั่วโมงกับสิบห้านาทีผ่านไปไวเหมือนกับโกหก หนึ่งทุ่มกับสี่สิบห้านาทีถือว่าเป็นเวลาที่ขลุ่ยกลับบ้านช้าที่สุดเป็นครั้งแรกกับการเข้ามาใช้ชีวิตอยู่ในความดูแลของพ่อคุณคนเดียว
ทั้งๆที่ไม่ใช่เวลาห้างปิดแต่หน้าห้างก็ยังคลาคล่ำไปด้วยฝูงคนที่ออกมาออกันตรงถนนเพื่อเรียกหารถกลับบ้าน เพื่อนๆแยกย้ายกันไปคนละทิศละทางแล้วแต่ทางบ้านใครบ้านมัน ส่วนคนที่คะยั้นคะยอให้มาร่วมทริปกับเพื่อนๆจนต้องกลับบ้านผิดเวลาก็ได้ทิ้งกันไปไหน แซคแสดงความรับผิดชอบออกมาส่งถึงด้านหน้าและคิดว่าคงจะรอจนกว่าขลุ่ยจะได้ขึ้นรถนั่นแหละ ตัวเองถึงจะได้ฤกษ์หาทางกลับบ้านตัวเองบ้าง ถึงไม่ดึกสักเท่าไหร่แต่ผิดเวลาครั้งแรกแบบนี้ขลุ่ยขอพึ่งรถแท็กซี่สถานเดียว
“น้องขลุ่ย”
เสียงเรียกที่ดังมาจากทางด้านหลังขณะที่กำลังเดินออกมาเรียกรถแท็กซี่ทำให้จังหวะก้าวขาหยุดชะงักไป
“พี่ทีม สวัสดีครับ”
หนึ่งในเพื่อนสนิทของคุณคนเดียวที่มหาลัยนั่นเองที่มาร้องทัก ว่าแต่เวลาแบบนี้ทำไมพี่ทีมถึงได้มาอยู่ที่ห้างใจกลางกรุงแห่งนี้ได้ พี่ทีมน่าจะสังสรรค์กับแกงค์ของคุณคนเดียวที่ไหนสักแห่งไม่ใช่เหรอ
“มาอยู่นี่ได้ไงครับ”
ปากถามคำถามต่อไปแต่มือก็ยื่นออกมารับไหว้ขลุ่ยกับแซคประหลกๆ คงไม่ชินกับการเจอคนอายุน้อยกว่าทักทายเวลาเจอกันด้วยการไหว้มั้ง จะว่าไปพี่ทีมกับคุณคนเดียวเพิ่งจะเข้ามหาลัยปีสอง ถึงจะอายุมากกว่าขลุ่ยแต่ก็ไม่ได้อายุเยอะอะไรมากมายเมื่อเทียบกับทั่วๆไปแล้ว ยังอยู่ในช่วงวัยรุ่นตอนกลางเลยก็ว่าได้
“มากินข้าวกับเพื่อนในห้องครับ กำลังจะกลับบ้าน พี่ทีมล่ะครับ”
“พี่มาอัพเดทโทรศัพท์นิดหน่อยน่ะ พอดีนัดสังสรรค์คืนนี้ของแกงค์พี่ล่มกะทันหันน่ะ”
จบคำพูดของพี่ทีมทำให้รู้สึกว่าเลือดที่ไหลวนกันอยู่ในตัวตอนนี้นั้นหยุดไหลเวียนขึ้นมาทันทีทันใด มืออุ่นเริ่มลดอุณหภูมิลงรวดเร็วเสียจนทำใจไม่ทัน เหงื่อเริ่มไหลซึมออกมาฟ้องอาการหน้ามืดใจสั่นนี้ทางฝ่ามือ
ท่านัดสังสรรค์คืนนี้ล่มนั่นหมายความว่าคุณคนเดียวก็ไม่ได้กลับบ้านช้าอย่างที่คิดไว้น่ะสิ แล้วถ้าคุณคนเดียวกลับไปถึงบ้านแล้วรู้ว่าขลุ่ยยังมาไม่ถึง อะไรจะเกิดขึ้นบ้าง ขลุ่ยเองแทบจะไม่ต้องเดา
บ้านคงลุกเป็นไฟเพราะเป็นตัวการแน่ๆ
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/57671.gif)(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/57671.gif)
หงุดหงิดจนรู้สึกโกรธ
นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ทำไมขลุ่ยยังไม่มาทำหน้าที่ที่ต้องทำ ไอ้เด็กไม่มีความรับผิดชอบ ไหนว่าจะยอมจะทำทุกอย่างชดใช้ความผิดพ่อไงล่ะ
เด็กหลอกลวง นี่มันเลยเวลาที่ขลุ่ยต้องมาดูแลเขานานแล้วถึงแม้จะทำอะไรก็ขัดไปหมดในสายตา แต่ว่าขลุ่ยก็ไม่เคยเหลวไหลแบบนี้
ทำไมนะ ทั้งๆที่รู้ว่าถ้าทำให้เค้าโกรธตัวเองต้องเจ็บตัวยังไง
ทำไมไม่กลัว ทำไมไม่จำ
ร่องรอยฟกชำตามเนื้อตามตัวทั้งเก่าทั้งใหม่เห็นแล้วรู้สึกวูบโหวงในใจแต่คิดเหรอว่าจะสน ขลุ่ยแค่เจ็บ แต่แม่เค้าตาย มันทดแทนกันได้มั้ย เจ็บแค่นี้ต้องทนให้ได้สิ
ยิ่งคิดถึงยิ่งหงุดหงิด ยิ่งหงุดหงิดก็ยิ่งโกรธ นึกไปถึงใบหน้าเศร้าศร้อย ตั้งแต่วันนั้นไม่เคยเห็นรอยยิ้มที่ส่งออกมาจากตาของขลุ่ยอีกเลย
แล้วทำไมจะต้องสนใจ ในเมื่อความตั้งใจคือทรมาน ทรมานให้เด็กคนนั้นรู้ว่าเจ็บปวดมันเป็นยังไง ถูกพรากไปจากคนที่รักมันเป็นยังไง ถูกหลอกลวงว่ารักทั้งๆที่จริงแล้วทุกอย่างที่เกิดขึ้นมาเป็น “คุณคนเดียว” ไม่มีอะไรที่หล่อหลอมจากคำว่ารักเลยนอกจากหน้าที่ความรับผิดชอบของหญิงชายที่แต่งงานกันเพราะต้องการทายาทสืบสกุล
ตลกสิ้นดี มีนิยายเรื่องไหนน้ำเน่ากว่าชีวิตเขาอีกมั้ย.....คงไม่มีสินะ
พ่อเป็นเกย์ มีคนรักที่บอกใครๆว่าเป็นเพื่อนสนิท ทุกคนเชื่อว่ามันเป็นแบบนั้นแม้กระทั่งแม่
ทุกอย่างมันสายและมาไกลเกินกว่าจะทำใจได้ มันยากแค่ไหนที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะรับได้เมื่อรู้ว่าสามีที่นอนใกล้ๆกันทุกคืนจะมีใครอื่นอีกคน ใครคนนั้นคือคนที่สามีตัวเองรัก ที่สำคัญเค้าเป็นผู้ชาย
แม่เจ็บที่ถูกปิดบัง เจ็บที่คิดว่าทุกอย่างมีความรักเจือปนอยู่บ้าง เจ็บที่โดนแทงข้างหลังจากคนใกล้ชิด
แม่เจ็บ คุณคนเดียวก็เจ็บ
เสียงประตูเปิดออกจากกันเบาๆ พร้อมร่างของผู้ชายตัวเล็กๆ ที่แทรกเข้ามา
“ตัวสั่น” คงรู้ตัวสินะว่ามีความผิด
“กินข้าวกับเพื่อนๆในห้องมาครับ”
“แล้วทำไมไม่ให้ใครมาบอก หรือว่าหน้าที่ตรงนี้มันไม่สำคัญ”
“ตอนแรกผมคิดว่ามันจะเสร็จก่อนที่คุณคนเดียวจะกลับมา พอดีป้าบอกว่าคุณคนเดียวโทรมาบอกว่ากลับช้านี่ครับ”
ตาหรุบต่ำ ตัวสั่นปากสั่น และคำตอบที่ได้รับทำให้หงุดหงิดน้อยลงบ้าง นิดหน่อย
แปลก ใจตัวเองเหมือนกัน ตอนที่ไม่เห็น ตอนที่รู้ว่าผิดเวลา ทำไมถึงได้หงุดไร้เหตุผลขนาดนั้น แน่ใจว่าไม่เคยแสดงนิสัยงี่เง่าแบบนี้กับใคร แต่ทำไมต้องมาเป็นกับขลุ่ย แล้วอาการโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงเห็นอะไรก็ขวางหูขวางตาไปหมดเมื่อสักครูที่ ผ่านมาถึงได้หายวับไปเพียงแค่ตัวการโผล่หน้ามาให้เห็นก็ไม่รู้
คนที่รู้สึกโกรธแค้นต่อกัน ความรู้สึกที่เกิดขึ้นนี้เป็นเรื่องปกติใช่มั้ย
ทิ้งอารมณ์หงุดหงิดไว้เบื้องหลัง อาบน้ำให้สดชื่น เพื่อจะเข้าใจอะไรๆขึ้นมาบ้าง ชุดนอนแขนสั้นแขนยาววางไว้ให้เลือกบนเตียง ส่วนคนจัดหาไปนั่งก้มหน้าอยู่มุมห้อง
รู้สึกเอ็นดูแว่บเข้ามาในสมองจนต้องสะบัดทิ้งไป เขาทิ้งความรู้สึกนี้ไปตั้งแต่วันนั้นแล้ว ถ้ามันจะมีพัดผ่านเข้ามาบ้างก็คงจะไม่แปลก แต่อย่าฝังลึกจนแน่นก็แล้วกัน เดี๋ยวความตั้งใจที่วางเอาไว้จะสูญเปล่า
อาการนั่งรอคำสั่งคล้ายๆหุ่นยนต์ที่รอให้กดปุ่มรีโมทเพื่อใช้งานนั้น ทำให้รู้สึกหงุดหงิดในหัวใจ อีกแล้ว ครั้งที่เท่าไหร่ของวันนี้ก็ไม่รู้
ขอให้การกระทำเกิดมาจากขลุ่ยเถอะ คุณคนเดียวพร้อมเหวี่ยงได้ตลอดเวลา
ผ้าชนหนูเปียกชื้นเหวี่ยงไปคลุมร่างคนที่นั่งก้มหน้าอยู่มุมห้องเสียเกือบมิด รูปร่างก็สมส่วนเหมือนเด็กผู้ชายวัยรุ่นทั่วไป ติดเสียว่าผอมไร้มัดเนื้อไปหน่อยก็เท่านั้น แต่ละวันยัดอะไรใส่ท้องบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้
แล้วจะต้องไปห่วงเค้าทำไม อยากให้เค้าทรมานอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ
หุ่นยนต์ที่ไม่แสดงความรู้สึกอะไร ได้แต่หยิบผ้าขนหนูขึ้นมาแล้วลุกเข้าห้องน้ำไป เป็นนักเรียนม.ปลายปีสุดท้าย เรียนในห้องเรียนตลอดเวลา แล้วทำไมทั้งตัวถึงได้โทรมเหมือนไปวิ่งมาราธอนมาแบบนี้ล่ะ
บาง เวลาก็รู้สึกรำคาญตัวเองที่ใช้ตรรกะงี่เง่ากับคนตรงหน้าก็รู้ว่าการเหวี่ยง ผ้าเช็ดตัวคลุมหัวอีกฝ่ายไม่ใช่สัญลักษณ์ที่ต้องเข้าใจกันทั่วสากลโลกว่าคือ การสั่งให้ไปอาบน้ำ แต่ไม่ใช่เรื่องที่ต้องเอามาใส่ใจมากมาย ในเมื่อขลุ่ยมาเพื่อชดใช้ เรื่องที่เขาเอาแต่ใจแค่นี้มันเรื่องเล็กน้อย
รู้เลยว่าขลุ่ยประหม่าและเกร็งทุกครั้งที่ย่างกรายเข้ามาในห้องนี้ และรู้ว่าขลุ่ยมักจะลนลานกันทุกคำสั่งของตัวเอง ดูอย่างเรื่องโยนผ้าขนหนูให้อีกฝ่าย เพียงแค่ครั้งแรกที่ทำอย่างนั้น เพราะถูกลงโทษครั้งนั้นขลุ่ยก็รู้และจำมาตลอดว่าการโยนผ้าขนหนูให้หมายถึงอะไร
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/57671.gif)(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/57671.gif)
ทิ้งตัวลงบนที่นอน หลับตาคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ชีวิตเงียบเหงาบัดซบสิ้นดี ใครว่าการเป็นลูกคนเดียวจะได้สิ่งที่ดีที่สุดในทุกๆอย่าง จะบอกเอาไว้ตรงนี้เลยว่า ไม่เสมอไป
หลายเดือนก่อนหน้านี้ก็ยอมรับอยู่หรอกว่าใช่ คุณคนเดียวเป็นศูนย์กลางจักรวาลของบ้าน ได้รับความรักเต็มที่ไม่ต้องแบ่งกับใคร ความสุขที่ได้รับเต็มเปี่ยมจนล้น จนได้มีโอกาสเผื่อแผ่ให้ลูกเพื่อนคนสนิทของพ่อ คิดแล้วก็เกร็งตัวเองขึ้นมาไม่รู้ตัว มื้อสองข้างกำผ้าปูที่นอนแน่นจนยับย่น ยิ่งรู้สึกอยากจะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบตัว เมื่อเห็นร่างของคนที่เข้าไปอาบน้ำโครตนานออกมายืนหันรีหันขวางเหมือนกำลังตัดสินใจอะไร
“หมุนตัวไปมาทำไม มานี่สิ”
ร่างทั้งร่างหยุดอยู่กับที่ไม่ขยับตามคำสั่งเหมือนทุกทีมันเป็นเพราะอะไรท่าทีที่แสดงออกก็เหมือนรังเกียจไม่อยากจะเข้าใกล้ มันจะอะไรนักหนาวะ เชลยทาสมีสิทธิ์ต่อต้านจ้าวชีวิตได้หรือไง
“บอกว่าให้มานี่ มันจะอะไรนักหนาห๊ะ ตัวสั่นทำไม ทำเป็นไม่เคยไปได้“
คำพูดคำเดิมๆที่หยิบเอามาใช้ทุกครั้งที่รู้สึกไม่ได้ดั่งใจกับอาการที่แสดงออกมาของคนตรงหน้า
ร่างบอบบางตามแบบเด็กผู้ชายเซถลาพริบตาเดียวก็มานั่งสั่นอยู่บนตักเขา อารมณ์เดือดพล่านที่ถูกขัดใจกระชากร่างปากเข้ามาใกล้ ขลุ่ยไม่ได้ต่อต้านแต่ก็ไม่ได้ให้ความร่วมมือเหมือนกัน
คุณ คนเดียวไม่เคยจะเข้าใจทำไมพ่อถึงได้รักผู้ชายด้วยกันมากมายขนาดนี้ ร่างกายผู้ชายมันมีอะไรดีกว่าผู้หญิง ร่างขลุ่ยเรียบแต่ไม่ได้นุ่มลื่นเหมือนผู้หญิงแต่พอลูบไล้ผ่านไรขนอ่อนๆตาม เนื้อตัวก็รู้สึกหวามใจประหลาดๆ กลิ่นหอมที่ติดตัวนอกเหนือจากสบู่ที่ใช้ร่วมกันกระตุ้นให้ความต้องการทะยาน สูง
ความเป็นผู้ชายของคนที่เขากำลังสัมผัสให้ความรู้สึกตอบสนองอารมณ์ดิบภายในได้เป็นอย่างดี ไม่อ้อนแอ้นนุ่มนิ่มเหมือนผู้หญิงที่จะจับจะบีบเค้นแต่ละทีก็กลัวเนื้อตัวจะแหลกเหลว ถึงขลุ่ยจะผอมแต่ก็เนื้อแน่น ซอกคอที่แหงนเริดขึ้นตามกามอารมณ์ที่พาไปทำให้ระงับอารมณ์ฝ่ายต่ำไม่ไหว
คอ ขาวถูกดูดเม้มทิ้งรอยเอาไว้ทั้งปากและฟันรู้ว่าร่างที่กำลังสั่นอยู่ในอ้อม กอดไม่ได้อยากให้ความร่วมมือ แต่ธรรมชาติคือสิ่งที่บังคับกันไม่ได้โดยเฉพาะเมื่ออารมณ์ใคร่ถูกปลุกเร้า รุ่มร้อนเท่าไหร่กลไกที่ธรรมชาติสร้างไว้ก็ส่งเสียงออกมาให้รับรู้อยู่ดี เสียงร้องครางแหบห้าว ไม่หวานแต่มันก็เร่งอารมณ์ความต้องการได้มากมายจนเหนือความคาดหมาย
ลำตัวบิดเร่าแต่พยายามเกร็งต่อต้านความรู้สึกบางสิ่งบางอย่างเอาไว้ ยิ่งกระตุ้นให้อยากเอาชนะ ยอดอกถูกลิ้นละเลงวนรอบจนเปียกชุ่ม เสียงครางที่ร้องรับ อดไม่ได้ที่จะฝังรอยฟันเอาไว้เป็นเครื่องหมาย
ริม ฝีปากที่ขบเม้มกั้นเสียงครางน่ารำคาญจนต้องขบย้ำให้เปิดเพื่อรับการเยี่ยม เยือนจากลิ้นร้อนที่ส่งเข้าไปกวาดต้อนอีกก้อนเนื้อนิ่ม ขลุ่ยไม่ได้จูบตอบกลับมาเยี่ยงเด็กไร้เดียงสาแล้ว ปลายลิ้นที่ดูดกลืนพันเกลียวไล่ต้อนที่ตอบโต้เพียงเพราะต้องการระบายอารมณ์ อยากปลดปล่อยภายใน เนิ่นนานกว่าจะผละออกจากกันเพื่อรับอากาศเข้าไปใหม่
ทั้ง เนื้อทั้งตัวถูกลิ้นลากผ่านและดูดเม้มขบฟันทิ้งรอยเหมือนงานศิลปะอย่างหนึ่ง เอาไว้ จนสุดทางแห่งความปรารถนา บางสิ่งที่ตั้งตรงมีน้ำเหนียวใสไหลเอ่ออยู่ตรงส่วนปลายยอดทำให้ต้องฉกปลาย ลิ้นลงไปทักทายไล้เลียดูดกลืนครอบครองจากส่วนยอดจนปลายโคนทำแบบเดิมซ้ำๆเร็ว บ้างช้าบ้างแล้วแต่เสียงครวญครางที่ติ๊ต่างว่ามันคือเสียงเชียร์
รอยจ้ำแดงที่เกิดจากความเร่าร้อนตามกามารมณ์เด่นชัดไปทั้งตัวเมื่อเขาลุกขึ้นเพื่อควานหาอะไรบางอย่าง ร่างที่นอนบิดเร่าอยู่เบื้องร่างเริ่มส่งเสียงประท้วง เมื่อบางสิ่งที่ควรจะต่อเนื่องจนถึงจุดสิ้นสุดถูกหยุดให้ชะงักค้าง
“ทำให้คุณคนเดียวบ้าง”
มัน คือคำสั่งแต่น้ำเสียงคล้ายอ้อนวอนขอและท่าท่างที่คุกเข่ารอคนเบื้องล่างมา สานต่อให้ คนที่ไม่อยากให้ความร่วมมือก็ต้องกลั้นใจลุกขึ้นมาทำสิ่งเดียวกันกับที่ได้ รับไปเมื่อกี้นี้ ปลายลิ้นอ่อนนุ่มเคลื่อนไหวเชื่องช้า นั่นทำให้ต้องส่งเสียงครางแทบขาดใจ ท่าทางเรียบเรื่อยที่เหมือนไม่มีอะไรแต่ความหนักแน่นที่ลงลิ้นดูดเลียเข้าไป มันทนไม่ไหวจริงๆ มือที่เหลือใช้ยันที่นอนเอาไว้ ขยับมาจับบางสิ่งบางอย่างที่มือเหมือนกันสาวชักเร่งจังหวะให้ต้องประสาน เสียงครวญครางดั่งลั่นไปทั้งห้อง ไม่นานน้ำขุ่นสีขาวก็พุ่งออกมาเต็มฝ่ามือ
แรงกระตุก ครั้งใหญ่ทำให้ตัวค้อมไปข้างหน้าสองแขนยันที่นอนคุกเข่าทั้งสองข้างอยู่ใน ท่าทางที่เรียกอารมณ์ดิบเถื่อนในตัวให้ต้องรีบชโลมตัวช่วยแบบไม่พิถีพิถัน อะไร
ตอนสอดยังข่มใจให้เย็นอยู่ได้แต่พอหัวหลุดรอดเข้าไปแล้วนั่นแหละ แรง มีเท่าไหร่ก็กระแทกเข้าไปไม่ยั้งยิ่งคนเบื้องล่างส่งเสียงครวญครางตอบสนอง จังหวะช้าแนบเริ่มเปลี่ยนเป็นถี่รัวแต่ความหนักแน่นไม่ได้ลดน้อยลงไปเลย ไม่นานก็กอดก่ายกันล้มฟุบลงไปนอนหายใจรวยริน
ร่างผู้ชายตัวเล็กกว่าจัดท่าตัวเองให้ขดตัวนอนในท่าที่ใช้พื้นที่น้อยที่สุดทั้งๆที่เตียงออกจะกว้างจุคนได้มากกว่าสามคนแบบนี้ ลำตัวขดกันจนลีบเล็กเหมือนอยากให้คุณคนเดียวรู้สึกว่าไม่มีใครอีกคนอยู่ร่วมเตียงเดียวกัน
แรงอารมณ์ที่ถาโถมและบทเล้าโลมที่ร้อนแรงทำให้คนตัวเล็กหลับลงง่ายๆ แต่คนที่เหนื่อยกว่าไม่มีทีท่าว่าจะข่มตาให้หลับเหมือนที่ตั้งใจ
ไหนว่าเกลียดการร่วมเพศระหว่างผู้ชายกับผู้ชาย
ไหนว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่น่าขยะแขยง
ไหนว่ามันเกิดเพราะอารมณ์พาไปไม่ใช่ความรัก
ก็แล้วทำไมต้องมานั่งวูบโหวงสะเทือนในอกข้างซ้ายเพียงเพราะเห็นร่องรอยที่ตัวเองทำเอาไว้
ไม่รู้ร่างที่หดตัวจนลีบเล็กตรงหน้าจะรู้สึกหนาวหรือเพราะเจ็บปวดตามร่างกาย
แต่ไม่ว่าเพราะอะไรก็ตามมันทำให้เขาต้องลูบไล้ไปตามร่องรอยนั้นด้วยฝ่ามือที่สั่นไหว
นี่เขาทำอะไรลงไป สิ่งนี้คือสิ่งที่ดีที่สุดแล้วจริงๆเหรอ การแก้แค้นคือสิ่งที่คุณคนเดียวต้องทำจริงๆใช่มั้ย
เพราะพ่อของขลุ่ยทำให้ครอบครัวร้าวฉานและแม่ต้องตาย ภาพที่เห็นตรงหน้ามันก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้วไม่ใช่เหรอไง
ก็แล้วทำไมเขาถึงไม่ได้มีความสุขเลยล่ะ
ทำไมถึงยังนึกถึงภาพวันวานเก่าๆ ภาพรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของใครบางคนที่คุณคนเดียวสุขใจนักหนา ภาพเด็กผู้ชายที่ยอมให้คุณคนเดียวและยกให้เป็นฮีโร่ตลอดเวลาที่ผ่านมา ทำไมถึงยังคิดถึงแต่ภาพเด็กคนนั้น
ทำไมเรื่องอัปยศแบบนี้ต้องเกิด และทำไมต้องเป็นขลุ่ย
ผ้าห่มผืนใหญ่ถูกเอื้อเฟื้อให้คนที่นอนข้างๆอย่างมีน้ำใจ
เอาวะ คิดซะว่าเพื่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
แต่! รู้สึกแบบนั้นจริงๆเหรอคุณคนเดียว
ไม่ใช่เพราะคนที่ได้กอดรัดไปเมื่อกี้ตัวรุมๆหรอกเหรอ!!
ไม่ใช่ สะบัดหัวไล่ความรู้สึกอนาทรออกไป ตอกย้ำกับตัวเองไว้ เป้าหมายที่ต้องการคือความทรมานของขลุ่ย
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/57671.gif)(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/57671.gif)
-
:z13: ไรท์เตอร์ค่ะ
-
โอ้ย ไอ้เด็กไม่รู้จักโต :m16:
-
คิดให้ได้เร็วๆนะคะคุณalone :monkeysad:
อย่าคิดนาน สงสารน้องขลุ่ยบ้างเต๊อะ :o12:
-
เฮ่อออออออออออออออออออออออ
-
เพราะแค่คุณคนเดียว ทำให้อิชั้นและหลายคนเครียดเลย...ชิชิ
-
คุณคนเดียว ทำแบบนี้ไม่ไหวน้าา เอาความแค้นของตัวเองมาลงกับคนที่ไม่รู้เรื่องได้ไง
-
ต้องซื้อผ้าเช็ดหน้าสำรองซะแล้วมั้งเนี่ย :sad11:
-
เอาละวา น้ำแข็งเริ่มละลายแล้ว ชีวิตของขลุ่ยจะดำเนินต่อไปยังไง
มาลุ้นกันต่อว่า อีกเมื่อไหร่ ความสดใสจะกลับมาอีกครั้ง
+1 ให้เซกิ และกำลังใจให้ TRomance นะครับ
-
เกลียดที่พ่อรักผู้ชายแล้วทำไมตัวเองมาทำแบบนี้กับขลุ่ยละ ยังไม่เข้าใจตัวเองตรงไหนอีก
-
:monkeysad: :sad11: :m15: :o12:
-
ฮืออออออออ :o12:
คุณคนเดียวขาาา ถ้ารู้สึกไม่ดีก็อย่าทำเลยนะ
สงสารน้องขลุ่ย :monkeysad:
-
:เฮ้อ: :o12:
รอตอนต่อไปค่าาาา
-
โถ...หนูขลุ่ยของเจ้
อดทนเข้านะลูก :monkeysad:
-
ทุกอย่างเริ่มจากความผิดหวัง สงสารขลุ่ยมาก ๆ
-
จิ้มก่อนอ่าน
-
งงอ่ะค่ะ ตกลงใครตายกันแน่อ่า ทำไมพ่อของขลุ่ยก้อตาย แม่ของคุณคนเดียวก้อตาย ทำไมตายพร้อมกันได้ งงอ่ะ
เรื่องเวอร์ชั่นยาว เรียงเรื่องสับสน งงๆไปนิดค่ะ คิดว่าคนที่ไม่ได้อ่านเรื่องสั้นอาจจะสับสนเล็กน้อย
-
:เฮ้อ: คุณคนเดียวความแค้นมันไม่ช่วยอะไรเลย
เรื่องของความรักมันห้ามกันได้ที่ไหนกัน แล้วดูสิ
แค้นพ่อแต่มาลงที่ลูก ขลุ่ยเลยโดนซะไม่รู้จะเม้นท์อะไรเลย
สงสารขลุ่ยรับไปเต็มๆเลย แต่อย่างคุณคนเดียวก็เริ่ม
ที่จะหวั่นไหวและเหมือนจะรู้สึกผิดแล้ว
:กอด1: :L2:
-
ถ้ารักเขาเข้าแล้ว ก็อย่ามาง้อเขานะ อิฉันจะเชียร์ให้หนูขลุ่ยไปหาสามีใหม่ หนีไปไกลๆ ให้ไอ้เด็กเจ้าคิดเจ้าแค้นมันได้เจ็บบ้าง ชิๆๆๆๆ
-
ถ้ารักเขาเข้าแล้ว ก็อย่ามาง้อเขานะ อิฉันจะเชียร์ให้หนูขลุ่ยไปหาสามีใหม่ หนีไปไกลๆ ให้ไอ้เด็กเจ้าคิดเจ้าแค้นมันได้เจ็บบ้าง ชิๆๆๆๆ
ใช่ค่ะหนับหนุนค่ะคุณMercy
อิฉันน่ะสงสารน้องขลุ่ยมากเลย :sad11:
เราคงได้สะใจแน่ อีกไม่นานหรอก
ตอนนี้คุณคนเดียวกำลังสับสนอยู่ ไม่นานๆๆๆ ได้ตามง้อน้องขลุ่ยแน่
-
พวกหลอกตัวเอง ใช่มั้ยคุณคนเดียว
รักเค้ารึเปล่า หรือเกลียด ยังตอบตัวเองไม่ได้เลย
รอการพิสูจน์ต่อไปนะจ๊ะ
-
งืม พ่อแม่ทำผิดแต่ึคนที่รับกรรมคือคนที่เป็นลูกน่าสงสารน้องขลุ่ยจริงๆ
-
งื่อ...สงสารนู๋ขลุ่ย
:monkeysad:
ยอมเค้าทำไมละนู๋
เรามีมือมีเท้าก็หนีไปซะให้ไกลๆเลย
ให้รู้กันไปเลยว่าเราไม่ใช่ตุ๊กตานะ
ที่คิดอยากจะทำอะไรก็ทำน่ะ
:m16:
คุณคนเดียวคนเก่าหายไปไหน
คนที่มารับนู๋ขลุ่ยหน้าโรงเรียน
คนที่อบอุ่น ใจดีคนนั้นหายไปไหนกัน
เอาคุณคนเดียวคนเก่ากลับคืนมาให้ขลุ่ยเดียวนี้นะ
:o12:
แต่อีกใจก็แอบเข้าใจคุณคนเดียวนิดๆ
ถึงจะร้ายยังงัยแต่ก็เหมือนยังมีความอ่อนโยนเล็กๆอยู่
ถ้าตัดเรื่องความแค้นไปได้ คุณคนเดียวคนเดิมก็คจะกลับมา
ทนอีกนิดละกันนะนู๋ขลุ่ย TT
-
สงสารน้องขลุ่ย :sad11: :sad11: :sad11:
เป็นกำลังใจให้ผ่านเรื่องร้ายๆ ไปได้ :m15: :m15: :m15:
-
คุณคนเดียว เมริงนะเมริง นิสัยว่ะ ว้อยยยยยยย หงุดหงิด :angry2:
สงสารน้องขลุ่ย :o12:
ระวังนะคุณคนเดียว ถ้าทำขลุ่ยเจ็บไปมากกว่านี้ระจะเจอ :z6: จากคนหลายคน :m16:
-
สงสารน้องขลุ่ยอ่ะคะ เฮ้อ ความเคียดแค้นไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นหรอกนะคุณคนเดียว
แล้วจะเสียใจทีหลัง
-
:monkeysad: สุดท้ายแล้ว..ใครที่เจ็บกว่า
-
สงสารน้องขลุ่ยจัง
คุณคนเดียวใจร้ายอ่ะ ...
แต่เรื่องคุณคนเดียวก็น่าสงสาร T^T
ฮาร์ดคอร์ กันทุกคน !!!!
-
สงสารขลุ่ย เมื่อไรคุณคนเดียวจะคิดได้ซะที
-
คุณคนเดียวจะทรมานขลุ่ยทำไมอ่าาา
ในเมื่อตัวเองก็เจ็บ ก็ไม่มีความสุขเหมือนกัน
แล้วไม่คิดหรอว่าขลุ่ยจะเจ็บกว่านั้นอีกเป็นล้านเท่าอ่ะ :z3: :z3: :z3: :z3: :m15: :monkeysad:
-
ไม่โกรธค่ะไม่โกรธ ดีใจที่ได้อ่านฉบับขายของเรื่องนี้
เพราะว่าในหนังสือมันรวบรัดไปนิดนึงอะคะ
อยากรุ้ความรุ้สึกของทั้งคุณคนเดียวแล้วก้อขลุ่ยด้วยค่ะ
ที่สำคัญอยากอ่านฉากหวานๆๆๆบ้างนะคะ
-
คุณคนเดียวไม่น่าเอาความแค้นของตัวเองมาลงที่ขลุ่ยเลย
น่าสงสารขลุ่ยออก พ่อก็ตายแถมยังมาถูกแกล้งให้ทรมานอีก :เฮ้อ:
-
ขอให้คุณคนเดียวคิดได้ไวไว
ก่อนที่ขลุ่ยจะตายไปซะก่อน
ปล.กว่าจะหวานคงอีกนาน หรือไม่มี :เฮ้อ:
-
ถึงคุณคนเดียวจะใจร้าย แต่คุณคนเดียวก้น่าสงสารนะ...
อาการแบบนี้ของคุณคนเดียว คือ ยังไม่รู้ใจตัวเองสินะ
-
แอบสงสารน้องขลุ่ย!!!คุณคนเดียวเทอเปลี๊ยนไป๊.. :z3:
ปล.ชอบนายสยมภูกับนายฉานแสงจัง จุี๊๊บๆๆ
-
ขลุ่ย~~~~~ โฮก~~~~~ คุณคนเดียวใจร้าย~~~ ใจร้ายที่สุด :o12: :o12:
-
คิดถึงไรเตอร์มากกกก
สงสารขลุ่ย ทำไมคุณคนเดียว ทำแบบนี้
หวั่นไหว อ่อนใจแล้วอ่าดิ
-
เหวยๆๆ เรื่องใหม่ๆ (คิดถึงพี่ดินจัง)
คุณคนเดียวทำเหมือนแค้นมาก แต่ว่าในหัวตัวเองก็มีความขัดแย้งอยู่ :z3:
ขลุ่ยสู้ๆนะ สงสารอ่ะ :o12:
-
:serius2:
น้องขลุ่ยช้ำ...โธ่...
เมื่อคุณคนเดียวรู้ตัว เรื่องราวคงหวานซึ้ง...รออ่านตอนต่อไปดีกว่า...
ขอบคุณนะจ๊ะ
-
คุณคนเดียวววววววววว!!!!! :fire:
-
เข้ามารอให้กำลังใจขลุ่ย สู้สู้ :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
-
ฮือๆๆๆๆๆ สงสารน้องขลุ่ย
คุณคนเดียวใจร้าย
-
อ่านไป .. น้ำตาหยดแหมะๆเลยค่ะ :m15:
-
อ่านจบแล้วกระอัก สงสารขลุ่ย
-
ตุนตนเดียวกำลังสับสนหัวใจตัวเองนะ หาไวๆล่ะ :t2:
เดี๋ยวจะมีคนคาบขลุ่ยไปล่ะ ก้อแย่เลยยยยยยยย :m19:
ปล. มาต่อไวๆนะคะ อยากอ่านต่อมากๆๆๆ :L2: :กอด1: :3123: :L1: :pig4:
-
สงสารขลุ่ย :m15:
-
:monkeysad:
-
ไม่รู้ทำไม ชอบแนวนี้
แบบรันทด ๆ
แต่เมื่อไหร่คุณคนเดียวจะสำเหนียกใจบ้างนะ
-
ชอบอ่ะ :-[
คุณคนเดียวนิสัยเด็กกว่าขลุ่ยอีกอ่ะ ฮ่าาา
อยากรู้อดีตของสองคนนี้จังเลยยย
รอตอนต่อไปค๊า :pig4:
-
คุณคนเดี่ยวจะฝืนใจตัวเองไปทำมัย รัก เป็นห่วงเค้า ก็ยอมรับมาเถอะะะะะะ
ทิฐิสูงจิงๆๆ เอาใจช่วยนะครับบ
รักไรท์เตอร์ นะครับบ
+1
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:sad4:สงสารขลุ่ยจังเลยอ่า T^T ขลุ่ยสู้ๆเอาชนะใจคุณคนเดียวให้ได้เลย :o12:
-
:pig4:
-
ตอนหน้าขอเป็นมาม่าน้ำข้นนะค่ะ :z2:
-
สงสารน้องขลุ่ย :o12:
-
อ่านแล้ว หายใจแทบไม่ออก
สงสารขลุ่ย T^T ไม่เหลือใครแล้ว
แต่ยังต้องใช้ชีวิตที่เหลือแบบนี้อีก
สงสารคุณคนเดียว ที่เลือกการแก้แค้น
แทนทุกสิ่งอย่าง
-
เมื่อไรจะรู้ใจตัวเองซะทีล่ะ
สงสารขลุ่ยอ่ะ เป็นที่ระบายอารมณ์ชัดๆเลย
คุณคนเดียวใจร้าย พาล โกรธพ่อมาลงกับลูกได้ไง :fire:
-
น้องขลุ่ยน่าสงสาร แต่คุณคนเดียวก็ยังสับสนอยู่ :monkeysad:
เอาน่ะ มันต้องมีทางออกที่ดีสิ :กอด1:
-
เตะขึ้นมากดดัน..... :angry2: :angry2:
-
ต้องไปไล่เตะคนเขียนให้เร่งส่งต้นฉบัับ
:laugh:
-
อ่านภาคขยายแล้ว ก็พอจะเข้าใจอิตาคุณคนเดียวอยู่นะ
แต่ความรู้สึกหมั่นไส้มีมากกว่า ชิชิ :angry2:
อยากเห็นอิตาคุณคนเดียวมันเจ็บเยอะๆ
-
:z10: :z10:มาช่วยดันค่ะ :L1:
-
เตะขึ้นมากดดัน..... :angry2: :angry2:
ร่วมด้วยช่วยเตะช่วยดัน :angry2: :angry2: :angry2:
-
... :mc4: Happy New year 2011... :L2:
-
:mc2: Happy New Year :mc2:
-
คุณคนเดียววววววววววววว!!! ฮึ่มๆๆๆ :m16: :m16: :m16: :m16:
:z6:
ขอเหยียบหน้าซักทีเหอะ
-
อีตาคุณคนเดียว..จะเอาแต่ใจมากเกินไปแล้ว..อย่างงี้ต้อง :beat: :z6: :angry2:
-
สงสารขลุ่ย
คุณคนเดียว ชื่อโคตรจะเท่ห์
แต่การกระทำนี่ไม่เท่ห์สมชื่อเล้ยยยยย
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
-
น้องขลุ่ยทำทุกอย่างไปเพราะ...รัก
แล้วคุณคนเดียวหล่ะ ทำแบบนี้ลงไปเพื่ออะไร
เพื่อทำให้น้องขลุ่ยเจ้บงั้นหรอ....ทั้งที่คุณคนเดียวต้องเจ็บไปด้วย
:z3: :z3: :z3:
ชีวิตรักรันทด มาม่ารสน้ำตาจริงๆ
ขอให้คุณคนเดียว เข้าใจตัวเองเร้วๆนะค่ะ
จะได้ไม่ต้องเจ็บกันต่อไป
-
:m15: :monkeysad: :sad11: :o12:
สงสารขลุ่ย~
TT_TT
-
Happy New Year' 2010
Starting,,,
good healthy
good richful and
lucky in game lunck in love ^^
-
ขอต้อนรับเรื่องใหม่ด้วยความยิืนดี
จะติดตามต่อไปนะครับ ขอเป็นกำลังใจให้นะ
หวังว่าจะได้อ่านจนถึงตอนจบนะครับ
-
^
^
คนเขียนกำลังปลุกปล้ำกับรวมเล่มพี่ดินอยู่ค๊า
คิดว่าน่าจะจบนะ เพราะเค้าต้องรวบเล่มให้คนที่ประมูลหนังสือพี่ดินได้อะ
แต่ข่าวว่าไม่รวมเล่มขายนะ เรื่องยาวอ่ะค่ะ
-
อ่านแล้ว สงสารขลุ่ยจับใจเลย คุณคนเดียวใจร้าย :m15:
สงสัยขลุ่ยยังต้องทรมานอีกเยอะ o22 คุณคนเดียวก็ช่วยเห็นใจขลุ่ยด้วยนะ :o12:
รออ่านต่อไปจ้า :o8:
-
TT น้องขลุ่ย!!!
น้องขลุ่ยเจ็บไหม......
ไรเตอร์ ขอตอนที่ 3 ด่วนคับ!!
-
เรียกร้องหาน้องขลุ่ย
แอร๊ยยยยยยยยยยยย
:z2:
-
คุณคนเดียว ก็รู้ตัวนิ ไม่ใช่ไม่รู้
แ่ไม่ยอมรับความจริงแค่นั้นและ รีบๆทำความเข้าใจกับตัวเองละกัน ก่อนที่จะเสียขลุ่ยไปนะ
-
Hello,,,
:z13:
-
:z13:
ทวงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
ตามมาอ่านคุณคนเดียว หุหุ
-
เมื่อไหร่จะมาต่อน้าาาาาา
-
มานั่งรอ ขลุ่ย กับคุณคนเดียว :call: :call: :call:
-
:sad2: :sad2: :sad2
มานอนรอคุณคนเดียว
-
เข้ามากระดึ๊บรอขลุ่ยกับคุณคนเดียวด้วยคน :z10:
-
อยากบอกว่า
"รอคุณคนเดียว"
แต่อย่าใจร้ายกับน้องขลุ่ยมากนะ ไม่งั้นจะกลายเป็น "อยาก...คุณคนเดียวแทน" :fire:
-
ตอนที่ 3
ห้องสโมกลายเป็นบ้านหลังที่สองของนักศึกษา หนุ่มหน้าหล่อแห่งวิศวะคอมคนนี้ไปเสียแล้ว ระเบียงกว้างมีกระถางต้นไม้ใส่ทรายเอาไว้ มีร่องรอยก้นบุหรี่อยู่ทุกอณูของพื้นที่ทราย บอกได้ว่าคนที่นอนรับลมและกลิ่นควันบุหรี่ของตัวเองสิงอยู่ที่นี่นานมากแล้ว แต่จะนานแค่ไหนถ้าไม่ถามก็คงจะหาคำตอบจากคนที่มีโลกส่วนตัวสูงชนฝ้าเพดานคน นี้ไม่ได้แน่ๆ
“เฮ้ย คนเดียววันนี้มึงเข้าเรียนกี่ตัววะ”
ไม่มีคำตอบจากปาก ได้แต่ส่ายหน้าไปมาให้คนถามต้องเกาท้ายทอยบรรเทาอาการเซโรงังจนหนังหัวหลุดติดปลายเล็บออกมาจนแสบไปหมดทั้งกบาล
“ไม่รู้ ไม่ได้นับ หรือว่า...”
“ไม่ได้เข้า”
ขอบคุณมากสำหรับคำตอบที่โพล่งขึ้นมาก่อนที่จะพูดจบ
“ไม่เข้าสักวิชาเลยเหรอวะคนเดียว”
“เออ”
“ทำไมวะ จะมิดเทอมแล้วนะเว้ย”
“เบื่อ”
“เบื่ออาจารย์ หรือเบื่อรายวิชาวะ”
“เบื่อไปหมดทุกอย่างนั้นแหละ เบื่อเรียน เบื่อเพื่อน เบื่อโลก”
“กูอนุญาติให้มึงเบื่อทุกอย่าง แต่อย่าเบื่อเพื่อนเลยนะคุณคนเดียว”
“ทีม กูขอบุหรี่ตัวดิ”
“พอเหอะ มึงสงสารปอดบ้าง มึงดูดไปหมดซองยังไม่ทันจะข้ามวันเลยนะคนเดียว”
บุหรี่ เริ่มเป็นสิ่งที่น่าสยดสยองสำหรับผู้พบเห็น เมื่อซากซองบุหรี่ที่วางอยู่เกลื่อนกลาดและก้นบุหรี่ที่แออัดยัดเยียดจนบาง ตัวขี่กันเองอยู่ในกระถางแล้ว ผวาแทนปอดคนดูดเสียจริงๆ ถึงแม้ตัวเองจะดูดก็เถอะ
“วันนี้มึงไม่มีนัดกับน้องเมย์ นางเอกสาวของมึงเหรอ”
“มี วันนี้เมย์นัดไปดูหนัง เมื่อวานก็เบี้ยวไปเพราะนัดกับพวกมึง”
“อะไรกัน นัดเมื่อวานก็ล่มนี่หว่า กูนึกว่ามึงจะไปซบอกน้องเมย์แก้เซ็งซะอีก”
“เปล่า พอดีช่วงนี้เบื่อๆไม่อยากอออกไปไหน”
“เฮ้ย อย่าบอกนะว่ามึงเบื่อน้องเมย์แล้ว สวยขนาดนั้น หุ่นดีขนาดนี้ นางฟ้าดีๆนี่เองนะเว้ยคนเดียว มึงนี่ใช่ผู้หญิงเปลืองจังวะ น้องเมย์นี่ยังไม่ถึงสามเดือนเลยนะเว้ย หมดโปรโมชั่นแล้วเหรอ”
ป๊าบ!!
ฝ่ามือส่งไปนาบหน้าคนถามแบบไม่มีสัญญาณเตือนภัยใดๆทั้งสิ้น
“มึงเพ้อเจ้ออะไรมากไปป่ะทีม กูแค่เบื่อ ไม่ได้หมายความว่ากูจะทิ้ง”
“ก็ ใครจะไปรู้ล่ะวะ เห็นมึงเลิกเสพย์นารีตอนที่น้องชายมึงเข้าม.ปลายแล้วต้องวุ่นๆเรื่องหาที่ เรียนติวให้น้องอะไรของมึงนั่นน่ะ ทำตัวดีได้ไม่นาน มึงก็หันมาฟาดผู้หญิงไม่ยั้งอีกแล้วนี่หว่า”
“กูบอกมึงแล้วนะทีมว่าอย่าพูดเรื่องเด็กคนนั้นอีก”
“ทำไมวะ มึงปล่อยวางบ้างเถอะคนเดียว เมื่อวานกูก็ไปเจอน้องเค้าที่ห้าง ถึงว่าพอเจอกูเค้ามีท่าทางตกใจ คงคิดว่าจะเจอมึงอยู่ด้วยมั้ง”
“ไม่ใช่เรื่องของมึงว่ะทีม ไม่เป็นกูมึงไม่เข้าใจหรอก”
บางทีก็ต้องขอบคุณโชคชะตานะที่ไม่ต้องตกอยู่ในสภาพแบบมัน
ห้อง สโมยังคงเงียบต่อไปจนถึงช่วงเย็น หลังจากหมดเวลาของช่วงบ่ายแล้ว ห้องที่สงบเหมาะกับการปล่อยอารมณ์กลายเป็นตลาดสดย่อยๆ ให้คนที่ไม่มีบุหรี่สูบแต่ขี้เกียจเดินไปซื้อหงุดหงิดขึ้นมาครามครัน
“เบาๆกันหน่อยได้มั้ย จะเสียงดังกันไปไหนเนี่ย”
“อ้าว คนเดียวอยู่เหรอ แล้วไปอยู่ที่ระเบียงทำไมไม่ร้อนเหรอ โทษทีนะ พอดีน้องๆมายืมอุปกรณ์ของสโมน่ะ”
“อือ ช่างมันเหอะเป้า พอดีหงุดหงิดไปหน่อยไม่มีอะไรหรอก”
“บุหรี่มั้ย”
“ก็ดี”
ทุก สิ่งพร้อมใจกันสงบนิ่งอีกครั้ง ระยะหลังมานี้คนที่อารมณ์ดี ยิ้มง่าย มนุษยสัมพันธ์สุดจะบรรยายอย่างคุณคนเดียว กลายเป็นคนเก็บตัวเงียบ ขี้หงุดหงิด และเอาแต่ใจตัวเอง เพื่อนๆเข้าใจว่าการสูญเสียใครสักคนด้วยการตายจากกันมันทรมานและยากจะทำใจ แค่ไหน โดยเฉพาะคนๆนั้นคือคนที่ให้กำเนิดเรามา แต่นี่เวลาผ่านไปนานหลายเดือนแล้ว คนเดียวไม่ได้นั่งเหม่อลอยแบบเมื่อก่อนก็จริง แต่ไอ้อาการนอนอยู่นิ่งๆบนเตียงผ้าใบที่ระเบียงของห้องสโมพร้อมใช้บุหรี่ เป็นเพื่อนตายนั้นมีให้เห็นจนชินตา
เหมือนความเศร้าหมองจะทุเลาลงไป แล้ว แต่คนเดียวเหมือนมีเรื่องอะไรให้ต้องคิด ก้นบุหรี่กองพะเนินบอกได้ดีว่า ตอนนี้คุณคนเดียวของวิศวะไม่เป็นตัวของตัวเองแค่ไหน
บานเลื่อนประตู ระเบียงถูกเลื่อนออกแล้วก็ปิดทันทีที่พาตัวเข้ามาในห้องได้ นอกจากเป้าและสมาชิกของสโมแค่ไม่กี่คนแล้วก็ไม่มีใครอยู่สร้างความรำคาญทาง เสียงให้ต้องหงุดหงิดอีก
“อ้าว คนเดียวจะกลับแล้วเหรอ”
เสียงร้องทักจากผู้กล้าคนเดิมที่กล้าเสียงร้องทักตอนคุณคนเดียวเก็บข้างของใส่เป้ไม่เป็นระเบียบนัก
“อืม นัดเมย์เอาไว้ ไปก่อนนะ”
“แล้วเจอกัน”
ทั้งๆ ที่บอกเพื่อนว่านัดแฟนสาวเอาไว้ แต่จุดหมายปลายทางกลับไม่ใช่สถานที่ที่เมย์นัดไว้สักนิด หน้าโรงเรียนมัธยมที่คุ้นเคยไม่ต่างจากมหาลัยตัวเอง เด็กๆเลิกเรียนกำลังจะกลับบ้าน จึงได้กรูกันออกมาออเต็มหน้าโรงเรียนขนาดนี้
หนีซุปเปอร์มาเก็ตมาเจอตลาดสดของแท้
กลุ่มเด็กมากมายที่เดินผ่านไปมาหน้ารั้วโรงเรียนทำให้ลำบากที่จะมองหาใครบางคน เด็กสมัยนี้กินอะไรถึงได้โตเกินมาตรฐานเด็กไทยกันนัก
โกรธตัวเองที่ทำตัวเหมือนพวกสโตรกเกอร์ไปได้
มันไม่ใช่น้องชายอีกต่อไปแล้ว ไม่ใช่เด็กผู้ชายน่ารักคนนั้นอีกแล้ว
คนที่กำลังมองหาฝ่าฝูงนักเรียนร่วมร้อยอยู่นี้เป็นศัตรู
เค้าคือลูกของคนที่ทำให้แม่ต้องตาย ถ้าไม่มีแม่พ่อก็คงอยู่ได้
แต่ถ้าไม่มีพ่อของขลุ่ยแล้ว พ่อเหมือนหุ่นยนต์ เป็นคนแค่ร่างกายเท่านั้น่หัวใจตายตามพ่อขลุ่ยไปตั้งแต่วันนั้นแล้ว
แล้วนี่จะยังมามองหามันที่หน้าโรงเรียนทำไม จะเป็นตายร้ายดียังไงก็ช่างมันสิ
ต้องการให้เป็นอย่างนั้นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอคุณคนเดียว
หรือ เพราะคนที่นอนร้องครางอยู่ใต้ร่างเมื่อคืนตัวรุมร้อน และบนโต๊ะกินข้าวเด็กคนนั้นหน้าเผือดขาวเหมือนไม่มีเลือด หลังๆมานี่เหมือนขลุ่ยจะสำออยอย่างกับผู้หญิง เจ็บไข้ได้ป่วยบ่อยเสียจนไม่รู้ว่าแกล้งทำเพื่อให้ไม่ต้องขึ้นมาหาหรือเปล่า
เพราะฉะนั้นที่มาในวันนี้ก็จะมาดูว่าทาสผู้ชดใช้คนนี้ยังสบายดีให้ทรมานได้อีกนานใช่มั้ย
แล้ว ไอ้ที่โซซัดโซเซประคองกันเดินออกมา คนที่โดนพยุงมองแต่ระยะไกลแบบนี้เหมือนโอบกอดกันไม่มีผิดนั่น หนึ่งในนั้นคือคนที่ร้องว่าอย่าๆอยู่เมื่อคืนหรือเปล่า เมื่อคืนขลุ่ยมีแรงพยศไปตั้งเยอะ ถึงจะยอมแต่ก็ไม่ให้ความร่วมมือ แล้วทำไมตอนนี้ถึงได้ดูไร้เรี่ยวแรงอย่างนั้นล่ะ
“มานี่”
ทน ดูอยู่นานแต่เห็นแล้วมันหงุดหงิดรำคาญจนทนไม่ไหว ไม่ได้เรื่องทั้งคนประคองทั้งคนไม่สบายนั่นแหละ แทนที่จะจัดการอะไรสักอย่าง กลับเดินไปมาหน้าโรงเรียนอยู่ได้
หงุดหงิดรำคาญใจชะมัดเลย
ร่าง เด็กผู้ชายที่ดูจะบอบบางลงไปเยอะตั้งแต่สูญเสียพ่อไปครั้งนั้น กระตุกข้อมือนิดเดียวร่างทั้งร่างก็ลอยหวือเข้ามาในรถแท็กซี่แทบไม่ต้องออก แรงอะไรเลยด้วยซ้ำ
ไม่เจียมตัวเอง รู้ว่าไม่สบายจะมาโรงเรียนทำไมให้เป็นหนักกว่าเดิมวะ
แขนขา ไร้เรี่ยวแรง ตัวเย็นชืด หน้าซีดเผือด ปากสั่นเหมือนร่างไร้วิญญาณแบบนี้ยังจะอวดดีมาโรงเรียนอีก ให้ตายเถอะอยากจะบีบคอเด็กคนนี้ให้แหลกคามือเลยจริงๆ
ถ้าเป็นเมื่อก่อน
แค่ คุณคนเดียวบอกให้พักผ่อนอยู่บ้านเวลาไม่สบาย ขลุ่ยก็ทำตามอย่างว่าง่ายนี่นา เด็กชายผู้เชื่อฟังคนนั้นหายไปไหน หายไปพร้อมกับพี่ชายที่แสนใจดีตั้งแต่วันนั้นด้วยหรือเปล่า
วันนี้ เราสองคนถึงได้เหมือนคนไม่รู้จักกันขนาดนี้ ทั้งๆที่ใครคนหนึ่งกำลังนอนหนุนตัก และมีใครอีกคนกำลังลูบหัวให้ผ่อนคลาย ทั้งๆที่กำลังมองหน้าขลุ่ยอยู่ตลอดเวลา
แต่ทำไมนะ ทำไมเราถึงเหมือนคนไม่รู้จักกัน
คำตอบง่ายๆ...ขลุ่ยคือศัตรูไม่ใช่น้องชายอีกต่อไปแล้ว
มือ เล็กขยำมือที่วางไว้บนหน้าขาเบาๆ ดูก็รู้ว่าคงรวบรวมกำลังและความกล้าทั้งหมดที่มีเพื่อทำอย่างนี้โดยเฉพาะ ริมฝีปากยกขึ้นน้อยนิดเหมือนจะพูดอะไรออกมา
“นอนซะ จะตายอยู่แล้วยังจะอวดดี”
“มะ มารับผมเหรอครับ”
“อะไรนะ บอกให้นอนไง”
“คะ คุณคนเดียวมารับขลุ่ยเหรอครับ”
“ใครว่า ผ่านมาต่างหาก บอกให้นอนไง”
“ขะ ขอบคุณมากนะครับ”
“พูดไม่รู้เรื่องเหรอขลุ่ย บอกให้นอน ถ้าไม่ทำตามที่สั่งจะจูบให้พี่แท็กซี่ดูเป็นไง เก่งนักนี่ ดีมั้ย”
ใบหน้าส่ายระริก ริมฝีปากเม้มแน่น หลับตาปี๋ เป็นซะอย่างนี้ทุกที พูดจาด้วยดีๆแล้วเหลิงก็ต้องขู่กันแบบนี้แหละ
ไม่ รู้คนที่นอนหนุนตักหลับไปเพราะสู้ไม่ไหว เหนื่อย หรือเพราะพิษไข้ ลมหายใจสม่ำเสมอบอกให้รู้ว่า ถึงจะซมเพราะพิษไข้แต่ก็ยังหลับสบาย และมันจะสบายกว่านี้ถ้าไม่มีเสียงโทรศัพท์ดังแผดเข้ามาในหู
“ฮัลโหล ขลุ่ย เป็นไงบ้างถึงบ้านหรือยัง ไหวมั้ย แซคไปเยี่ยมนะได้หรือเปล่า”
“ขลุ่ยหลับอยู่ แค่นี้นะ”
มัน จะอะไรกันนักหนาวะ ก็ในเมื่อขลุ่ยถึงมือผู้ปกครองแล้วจะห่วงใยอะไรกันเว่อร์มากมายขนาดนี้ เป็นแค่เพื่อนกันแล้วแถมทั้งคู่ยังเป็นผู้ชาย จะห่วงใยอะไรจนน่าหมั่นไส้ขนาดนี้วะ ก็ได้แค่ห่วงแต่ก็ไม่เห็นจะช่วยเหลืออะไรขลุ่ยได้เลยสักอย่าง มันน่าโมโหจริงๆ
เสียงเพลงสากลร่วมสมัยแผดดังขึ้นมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ขลุ่ย แต่เป็นเสียงเรียกเข้าของเครื่องตัวเองที่ตั้งเอาไว้สำหรับคนรู้ใจ
“ครับ”
“คุณคนเดียวอยู่ไหนค่ะ”
“อยู่บนแท็กซี่ครับ”
“แล้วรถละค่ะ เสียเหรอ”
“เปล่าครับ ขี้เกียจขับเลยจอดไว้ที่คณะ”
“เหรอค่ะ เมย์คิดว่ารถเสียซะอีก เห็นเลยเวลานัดมานานมากแล้วนะค่ะ ทำไมคุณคนเดียวยังไม่มา เมย์รอนานแล้วนะ”
“น้องเมย์พี่โทษทีนะ วันนี้พี่คงไปไม่ได้แล้วล่ะ เด็กที่บ้านไม่สบาย”
“คะ แล้วยังไงคะ เด็กที่บ้านไม่สบายก็ให้ใครสักคนมารับไปก็ได้นี่คะ ทำไมต้องเป็นคุณเดียว ทำไมต้องเป็นตอนที่มีนัดกับเมย์ เราไม่ได้เจอกันมาสองอาทิตย์แล้วนะคะ”
“น้องเมย์มีเหตุผลหน่อยสิครับ ไปเที่ยวไปดูหนังเราไปวันไหนก็ได้”
“ถ้าเป็นอย่างนั้นคุณคนเดียวจะนัดเมย์ทำไมคะ นัดล้วไม่มา ให้ความหวังเมย์ทำไม ให้เมย์รอทำไม”
“น้องเมย์ครับ เพราะพี่ไม่รู้นี่ครับว่าเด็กที่บ้านจะไม่สบายขนาดนี้”
“ไม่รู้ละคะ เดี๋ยวเมย์ไปหาคุณคนเดียวที่บ้านนะคะ คงไปถึงพร้อมกันพอดี”
ร่างที่นอนหนุนตักเริ่มจะขยับท่านอน ไม่รู้ว่าเพราะไม่สบายตัวหรือเพราะเสียงพูดคุยโทรศัพท์ไปรบกวนคนนอนกันแน่ก็ไม่รู้
แต่ไม่ใช่เรื่องที่ต้องสนใจใส่ใจไม่ใช่เหรอ แค่เอากลับบ้านมาด้วยก็ถือว่าคุณคนเดียวปราณีมากแล้ว
“ไว้วันหลังแล้วกันครับ วันนี้พี่ไม่สะดวก”
“ทำไมคะ คุณคนเดียวไม่ได้เป็นหมอนะ ส่งเด็กนั่นถึงบ้านแล้วก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่คนอื่นสิคะ นะคะเราไปดูหนังกัน”
“ถ้าน้องเมย์พูดไม่รู้เรื่อง เราค่อยคุยกันดีกว่านะครับ สวัสดี”
“ขลุ่ยเป็นอะไร”
“เปล่าครับ ผมแค่เมื่อยตัว”
“ทนเอาหน่อย จะถึงบ้านแล้ว”
“ครับ”
รถ เทียบจอดหน้าบ้านปุ๊บ คนใช้ก็กรูเข้ามาเข้าแถวรอรับเหมือนงานพิธีอะไรสักอย่างนำทีมด้วยหัวหน้าแม่ บ้านที่รับตำแหน่งแม่นมพ่วงไปด้วยอีกตำแหน่ง จะโวยวายกับความเอิกเริกที่ไม่จำเป็นก็ไม่ได้ ถ้าด่านมก็เหมือนกันด่าแม่ตัวเองนั่นแหละ
“คุณคนเดียว อุ๊ย คุณขลุ่ย เกิดอะไรขึ้นคะ”
“นมถามใครครับ ถามผมหรือถามขลุ่ย”
“ถามคุณคนเดียวสิคะ ก็คุณขลุ่ยแทบจะสลบอยู่แล้วนี่นา แล้วไปเจอกันได้ยังไงคะเนี่ย มาค่ะนมช่วย”
“คุณขลุ่ยของนมไม่สบาย ดูเหมือนจะไม่สบายมากด้วยมั้ง เจอกันที่โรงเรียนเค้านั่นแหละ คุณคนเดียวผ่านไปพอดี”
“เห ผ่านไปพอดีเหรอคะ ไปทำธุระแถวนั้นเหรอ ทำไมนมไม่เคยทราบเลยคะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนไปแถวนั้นทีไรเพราะแวะไปหาคุณขลุ่ยทุกทีนี่นา”
“เดี๋ยวนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนนี่ครับนม จะให้พยุงไปไหนเนี่ย คุณคนเดียวหนักนะ คุณขลุ่ยของนมไม่ได้ตัวเล็กๆเบาเหมือนปุยนุ่นนะ”
“ไป ที่เรือนนมสิค่ะ เอาเธอไปนอนที่ห้องนอนเธอเลยค่ะ เดี๋ยวนมเช็ดตัวหาข้าวหาปลาให้กินแล้วจะได้้กินยา ถ้ายังไม่ดีขึ้นนมจะโทรตามหมอแล้วนะคะ ช่วงนี้คุณขลุ่ยอ่อนแอแล้วก็ป่วยบ่อยเหลือเกิน”
“อะไรนะ เรือนนมเลยเหรอ ไกลไป กว่าจะไปถึงทั้งนมทั้งคุณคนเดียวเป็นลมกันพอดี”
“งั้น เดี๋ยวนมจะเรียกธงมาช่วยพยุงนะคะ คุณคนเดียวจะได้ขึ้นไปอาบน้ำพักผ่อน เดี๋ยวตั้งโต๊ะแล้วนมจะเรียกลงมากินข้าว วันนี้ทานคนเดียวนะคะ คุณผู้ชายไม่อยู่ คุณขลุ่ยเดี๋ยวป้าจะให้ทานที่ห้อง
“ไม่ต้องหรอกเอา ขลุ่ยขึ้นไปบนห้องคุณคนเดียวนี่แหละ ใกล้ดี นมจะได้ไม่ต้องวิ่งไปวิ่งมาเรือนโน้นทีเรือนนี้ที ไม่ใช่ 18 เหมือนเมื่อก่อนแล้วนะครับนม”
“ก็ใช่สิค่ะ คุณคนเดียวโตขนาดนี้แล้ว จะให้นมยัง 18 อยู่ได้ยังไง”
“แต่ยังค้อนเหมือนตอนสาวๆไม่มีผิดเลยนะครับ”
“คุณ คนเดียวก็ มาค่ะถ้าจะให้ไปห้องคุณก็มาช่วยกันพยุงค่ะ โถคุณขลุ่ย เมื่อเช้าป้าก็บอกแล้วว่าพักอยู่บ้านก็ได้ ไม่เชื่อกันเลย นี่คงไปโหมเรียนหนังสือด้วยสิท่า”
คนที่ถูกต่อว่าไม่มีสติพอที่จะโต้ ตอบหรือแก้ตัวอะไร ขลุ่ยไม่สบายแบบไหนก็ไม่รู้ ตัวไม่ได้ร้อนเหมือนไฟอย่างที่คุณคนเดียวเคยเป็นไข้ ตัวกลับเย็นเฉียบเหมือนน้ำแข็ง ตัวสั่นปากสั่นตลอดเวลา
“เฮ้อออ”
“เหนื่อยเหรอคะ คุณคนเดียวไปอาบน้ำเถอะค่ะ เดี่ยวทางนี้นมจัดการเอง”
“เรื่อง อะไรละครับนี่มันห้องผม ต้องทำอะไรให้ขลุ่ยบ้างล่ะเดี๋ยวคุณคนเดียวจัดการเอง นมไปดูข้าวเย็นเถอะครับ คงต้องหาอาหารอย่างอื่นให้คนป่วย”
“ต้องเอา น้ำอุ่นเช็ดตัวคะ แต่เดี๋ยวเวลาเอาน้ำอุ่นโดนตัวคุณขลุ่ยก็จะบอกว่าร้อน แต่ตอนถอดเสื้อเธอก็จะบ่นว่าหนาว นี่ถ้าไม่ติดว่ากำลังป่วยนะคะ คุณขลุ่ยงอแงเป็นเด็กแบบนี้น่ารักดีค่ะ”
ขลุ่ยมีช่วงเวลางอแงเป็น เด็กๆด้วยเหรอ ตอนที่ขลุ่ยยังเป็นน้องชายที่น่ารักไม่เคยมีช่วงเวลาอ่อนแอให้ได้เห็นเหมือน ตอนที่เป็นศัตรูกันแบบนี้เลย ไม่รู้เลยว่าเวลาขลุ่ยงอแงจะน่ารักอย่างที่นมบอกมาขนาดไหน
แต่จะไปอยากเห็นทำไม ในเมื่อสิ่งที่ต้องการคือความทรมานของสายเลือดคนที่ฆ่าแม่ไม่ใช่เหรอ
“นี่ค่ะน้ำ”
คน ใช้คนหนึ่งในบ้านยื่นน้ำมาให้อย่างรู้หน้าที่ แต่ที่ควรต้องรู้แต่แกล้งทำไม่รู้คือเอาน้ำมาให้แล้วก็ออกไปกันสักทีสิ ไหนว่าขลุ่ยต้องเช็ดตัวไม่ใช่เหรอ
“ขอบใจ ออกไปได้แล้วล่ะ”
เป็นอันว่าใช้ได้ คำสั่งคุณคนเดียวย่อมประกาศิตเสมอ แต่ดูเหมือนจะใช้ไม่ได้กับหัวหน้าแม่บ้านที่เลี้ยงดูกันมาตั้งแต่ทารกคนนี้
“นมด้วยครับ”
“ทำไมละคะ คุณคนเดียวไม่เคยทำเผื่อไม่ถนัดป้าจะได้ช่วย”
“ไม่เป็นไรครับคุณคนเดียวทำได้”
“จะดีเหรอคะ”
“ดีครับ เพราะเดี๋ยวขลุ่ยจะต้องแก้ผ้านะ”
“อุ๊ย นมเคยเห็นของคุณขลุ่ยหมดแล้วล่ะคะ ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ไม่ต้องพึ่งยาหอมยาหม่องด้วยนะคะ คะๆแหม นมล้อเล่นหน่อยก็ไม่ได้ ไปเดี๋ยวนี้ละคะ”
กว่าจะพูดจากันรู้เรื่องต้องใช้สายตาปรามไปไม่น้อย คงไม่บาปไปกว่านี้แล้วละนะ เพราะมันคงจะบาปหนาตั้งแต่ใจไม่สงบมัวแต่คิดจะแก้แค้นแทนความเสียใจของแม่ แล้วล่ะ
คนเจ้าปัญหาพอหลังถึงที่นอนก็หลับเป็นตาย ไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นประเด็นให้เค้าพูดคุยกันไปถึงไหนต่อไหน ทั้งๆที่บอกกับตัวเองว่าให้เกลียดเด็กคนนี้ แต่ตอนนี้ก็ต้องมานั่งเช็ดตัวลดพิษไข้ให้ นอกร่มผ้าขาวซีดเหมือนในตัวไม่มีเลือดไหลเวียนอยู่เลย พอแตะที่เนื้อตัวก็ต้องสะดุ้งเฮือกเพราะตัวขลุ่ยเย็นเฉียบ เหมือนน้ำที่ทิ้งไว้ในห้องแอร์ไม่มีผิด
กระดุมเสื้อนักเรียนถูกริด ออกทีละเม็ด เม็ดแรกไม่เท่าไหร่แต่พอเม็ดล่างๆลงไปมือเริ่มสั่น ผิวเนื้อด้านในเผยให้เห็นผิวขาวซีดไม่ต่างจากด้านนอก แต่เนื้อตัวก็ไม่ได้เพลนขาวซีดเป็นไก่ต้มเพียงอย่างเดียว เพราะตั้งแต่หน้าอกลงมายังเหลือร่องสีแดงคล้ำ เข้มบ้างจางบ้างอยู่ประปรายไปทั้งตัว ร่องรอยที่คุณคนเดียวบรรจงฝากไว้และตั้งใจให้มันติดตัวขลุ่ยไปทุกคืนวัน
ถึงแม้ร่องรอยนั้นจะไม่ซับสีเลือดสดใส แต่มันก็ยังคงดูดีในสายตาคนมองอยู่ดีแหละ โดยเฉพาะคนที่ตั้งใจทำมันขึ้นมา
ผ้า ชุบน้ำอุ่นค่อนไปทางร้อนถูกบิดจนหมาด ค่อยแตะไปตามท่อนแขนเพื่อให้คนป่วยสร้างความคุ้นชินกับสิ่งแปลกใหม่ที่ได้ รับ แรงสะบัดตอบกลับมาจนผ้าเปียกหลุดจากมือบุรุษพยาบาลจำเป็นทำให้คนที่พยายามทำ ดีมานานต้องโมโหอีกจนได้สิน่า
“เฮ้ย ชิส์“
ขนาดป่วยยังพยศกับคุณคนเดียวขนาดนี้ ถ้าปกติดีนี่ต้องซ่ามโซ่เอาไว้เลยมั้ย
“เป็นอะไรอ่ะ อยู่นิ่งๆสิจะเช็ดตัว อยากตายหรือไงห๊า”
“ยะ อย่าครับ ระ ร้อน ร้อน”
ริม ฝีปากแห้งผากยกขึ้นเพื่อพูดประโยคต่อต้านแทบจะไม่ได้ยินว่าหลุดรอดออกมาจาก ปากซีดตอนไหน ในเมื่อจะยกริมฝีปากสีกทียังลำบาก มันแห้งผากจนยึดติดกันขนาดนี้ทั้งปากบนปากล่าง
“อยู่นิ่งๆนะ อย่าอวดดี ห้ามตายใส่ นายยังไม่ทันจะทำอะไรเพื่อไถ่โทษเลยนะ รีบๆหายได้แล้วรู้มั้ย”
หายมาให้คุณคนเดียวแก้แค้นเสียดีๆ เจ็บป่วยแค่นี้ไม่หนักหนาสาหัสเท่ากับความตายหรอก ยังต้องอยู่ให้คุณคนเดียวทรมานไปอีกนานเลยล่ะ
๐ สวัสดีค่ะ ทิ้งเรื่องนี้ไปนานแบบไม่เคยมาก่อน ตอนนี้กลับเข้าสู่ภาวะปกติแล้วนะคะ หนังสือพี่ดินได้จัดการส่งงานทุกอย่างไปโรงพิมพืและร้านรวงต่างที่เกี่ยว ข้องเรียบร้อยหมดแล้ว....ทีนี้ก็เหลือแต่รอไปพร้อมๆกับคนอ่านแล้วล่ะค่ะ
๐ เรื่องคุณคนเดียวถึงจะมาต่อตามปกติแต่ไม่ใช่ทุกวันแล้วนะคะ มีภารกิจหายอย่างที่ลนก้นอยู่เหมือนกัน ใครที่ไปงานมิตติ้งเล้าก็อย่าลืมทักทายกันนะ
๐ ขอบคุณ rakza สำหรับของฝากจากเชียงใหม่นะคะ ถูกทั้งใจถูกทั้งปากเลยคะ ขอบคุณมากๆ
๐ วันที่ 17-23 คนเขียนกลับใต้นะคะ ถ้าสามารถต่อเน็ตได้จะมาต่อเรื่องให้นะคะ
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมคะ TRomance
-
ขอบคุณค่ะที่มาต่อให้ได้อ่าน :L2:
-
คุณคนเดียวปากแข็ง แต่สุดท้ายก็ใจดี
น้องขลุ่ยไม่สบายอยู่ อย่าหักโหมมากนะคะ หึหึ :-[
-
แข็งนอก อ่อนในนะ คุณคนเดียว
-
ดีใจจังที่ที่คุณคนเดียวกลับมาแล้ว
น้องขลุ่ย จะต้องทนเจ็บไปอีกนานไหมนี่
กว่าคุณคนเดียวจะปากกับใจตรงกันน่ะ
-
เย้ๆๆ น้องขลุ่ยกับคุณคนเดียวมาแล้ว
:เฮ้อ: สงสารน้องขลุ่ย แต่คุณคนเดียวแอบใจดี
-
เฮ่อออออออออออออ นึกว่าห้ามตามแล้วกลับมารักกันที่ไหนได้ยังไมไ่ด้แก้แค้นเลย อิอิ แน่ใจหรือที่ทำอยู่คือการแก้แค้น
-
น้องขลุ่ยป่วยแบบนี้น่ากลัวงับ
เป็นไข้แต่ตัวกลับเย็น
-
อ่านไปก็สงสารขลุ่ยไป
คุณคนเดียวจะใจร้ายไปไหน
ถึงจะช่วยเช็ดตัวก็ตามที่น่ะ
เข้าใจว่าเสียใจแต่มาลงกับ
คนที่ไม่รู้เรื่องด้วยนี่ไม่ไหวอ่ะ
ขอให้ขลุ่ยหายป่วยเร็วๆ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ตายทั้งเป็นนะสิ ตายทั้งที่ความรู้สึกดีๆยังมีอยู่ในใจของขลุ่ย
-
ทำไมขลุ่ยถึงต้องยอมขนาดนี้ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :sad11: :sad11:
-
ขลุ่ยน่าสงสารมากนะ
งื้ออออออออ
คุณคนเดียวอ่ะเหมือนจะอ่อนโยนนะ
แต่ติดอยู่ที่อคติอ่ะ!!!
ขลุ่ยสู้ๆนะ!
-
คุณคนเดียวน่า
คิดได้แต่ชอบหักล้างความคิดนั้นอยู่เรื่อยเลย
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m31: :m31: :m31: :m31:
เกลียดอิคุณคนเดียวค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :angry2: :angry2:
สงสารนุ้งขลุ่ย :sad4:
-
คุณคนเดียวให้อภัยขลุ่ยได้แล้วว
จะได้ไม่ต้องมานั่งทุกข์ใจเองขนาดนี้ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
สงสารขลุ่ยจัง
-
ขลุ่ยจะเป็นอะไรมากไหมนะ น่าสงสาร
-
เฮ้อ..คุณคนเดียวหนอคุณคนเดียว
ทำกับนู๋ขลุ่ยแบบนี้แต่ตัวเองก็ทรมาณใช่ไหมละ
:เฮ้อ:
การแก้แค้นไม่ใช่ทางออกของทุกอย่างหรอก
แม่ของคุณคนเดียวก็คงไม่ดีใจ
ที่เห็นคุณคนเดียวทำแบบนี้
กลับมาเป็นพี่ชายที่แสนดีเถอะนะ
แค่นี้นู๋ขลุ่ยก็น่าสงสารพออยู่ละ
:monkeysad:
-
คุณคนเดียวรักน้องขลุ่ยล่ะสิ น่ารักอ่า :m4: :m4: :m4:
คุณคนเดียวแอบน่ารัก เวลาคุยกับคนที่บ้าน :a11: :a11:
ขลุ่ยก็น่ารัก เรื่องนี้มาต่อไวๆนะคะ อยากได้เก็บเป็นเล่มเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ จะติดตามๆ :m13: :m13: :m13: :m13:
-
ขลุ่ยจ๋าอดทนไว้นะ
-
:เหอะ1:
-
ความรักความเอ็นดูขลุ่ยในอดีต เริ่มกลับมาวนเวียนให้คุณคนเดียวคิดนึกถึงวันเก่า ๆ
แต่ไอ้ที่ทำไป ก็ด้วยทิฐิ ที่ยังคงมีอยู่ นี่แหละน้า ความโกรธแค้น มันไม่มีอะไรดีเลยจริง ๆ
รอ วัน และ เวลา ที่จะทำให้คุณคนเดียวกลับมารักน้องขลุ่ย เหมือนเดิม
+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ
-
ขลุ่ย...
:sad4:
-
เย่ๆๆๆ คุณคนเดียวกับน้องขลุ่ยมาแว้วววว :กอด1:
-
มาต่อแล้ววววววววววววววววววววววววว
หายไปน๊านนาน คิดถึงจิงๆ
น้องขลุ่ยป่วยหนักเลย คุณคนเดียวอย่าโหดร้ายมากเลยนะ
-
ขลุ่ย :m15: :monkeysad: :sad11:
-
น้องขลุ่ยไม่สบายนะอีตาคุนคนเดียว
อ่อนโยนนะ
สะกดเปนมั้ย หือ????
-
สงสารขลุ่ย
แต่คุณคนเดียวนี่ไม่สนใจขลุ่ยคงไม่ได้แล้วละมั้งงงงงงงงง
-
อยากรู้เรื่องเมื่อก่อนอ่ะ :serius2:
คุณคนเดียว เรียกชื่อตัวเองว่าคุณน่ารักดีเนอะ ฮ่าๆ
รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:
-
คุณคนเดียวนี่ปากแข็งชะมัด :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: คุณคนเดียวใจร้ายปากแข็ง เซ็ง
-
:serius2: :serius2: เบื่อๆๆๆ ไอ้พวกแค้นฝังหุ่นเนี่ยเห้นมาหลายรายแล้วเดี๋ยวก็คลานกลับมาหาขลุ่ยแทบไม่ทัน
ถ้าถึงวันนั้นนะ :mc4: จะเชียร์ขลุ่ยให้เอาคืนแรงๆเรยคอยดู ชิส์
-
ขลุ่ย กลับมาแล้ว
-
ขลุ่ยกลับมาแล้ว เมื่อไหร่คุณคนเดียวจะคิดได้น่ะเนี่ย
-
มาติดตามเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยคน ชอบชื่อเรื่องอ่ะ
ดูเหงาหวานๆ ชอบกล...แต่เปิดเรื่องมาแบบว่าสุโค่ย
คุณคนเดียว ทำไมเจ้าคิดเจ้าแค้นจัง...ไม่ใช่ความผิดขลุ่ยซะหน่อย
มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่เขาที่รักกัน สงสารขลุ่ย :monkeysad:
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้พี่ชายที่แสนดีคนเดิมกลับคืนมา
ตอนนี้น้องขลุ่ยไม่ค่อยสบาย คุณคนเดียวอย่าใจร้ายมากนะ
สงสารน้องให้ได้พักกาย พักใจบ้างเถอะ.... :เฮ้อ:
ความแค้นพักเก็บไว้ก่อน หรือเก็บไว้เลยก้อได้
กลัวจริงว่าจะมารู้ใจตัวเองเมื่อสายไป
เป็นกำลังใจให้คนแต่งฮับ :pig4:
-
คุณคนเดียวโดนน้องขลุ่ยตีตั๋วตายใส่เลย
สมน้ำหน้า
:m20:
-
คุณคนเดียวอ่ะ ทำไมต้องทำเหมือนใจร้าย เหมือนไม่รักล่ะคะ
เจ็บปวดกันทั้งคู่นะ โฮ่ววววว
-
รัก แต่รักไม่ได้ สงสารทั้งสองคนแต่ ขลุ่ยน่าสงสารมากๆอะ
-
สงสารก็แต่น้องขลุ่ยแหล่ะ
ต้องรองรับอารมณ์ขึ้นๆลงๆของคุณคนเดียวไปอีกนานแค่ไหนน้อ :serius2:
-
มาจิ้มไว้ก่อน :z1:
อ่านจากหนังสือพี่เมฆ แล้วชอบมาก :o8:
เดี๋ยวค่อยมาอ่าน
ขอบคุณครับ :mc4:
-
่คุณคนเดียวชอบน้องขลุ่ยแล้วใช่มั้ยล่ะ
:m20:
-
ชื่อเรื่องนี้มันแนวได้ใจ โดนจริงๆเลย
ว่าแต่มาม่ามาตั้งแต่เริ่มขนาดนี้ รอให้จบเรื่องกอนค่อยอ่านดีมั้ยนะ :o12: ไม่งั้นอิเจ๊ต้องชีช้ำตายแน่ๆเลย
//////////////////////////////////////////
มา edit ใหม่....
และแล้ว..ก็อ่านไปจนได้ โฮ :sad4:
ก่อนอื่นขอตื้บอิคุณคนเดียวสามทีเถอะ (ตอนละที มี 3 ตอน เอาไป 3 ที)
จะแก้แค้นก็เอาให้มันถูกคนสิเฟ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
นี่มันอะไร~~ โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ระวังเถอะจะมารู้ค่าตอนเสียไปแล้วจะรู้สึก หึ :a14:
-
คุณคนเดียว :z6:
อีกสักทีเหอะ :beat:
-
เพราะคุณคนเดียวเลย...
น้องขลุ่ยเลยป่วยซะขนาดนี้
-
อยากอ่านต่อแล้วอ่ะคร้าบบบบบ ทำไงดี
-
ตอนที่ 4
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line13/26213_191273.gif)
“อะ ให้”
หุ่น ยนต์ประกอบร่างขนาดเล็กยื่นมาตรงหน้าสุดแขน ในอ้อมกอดของแขนอีกข้างเป็นกล่องของเล่นกล่องใหญ่ที่คาดว่าข้างในจะต้องมี หุ่นยนต์ชนิดเดียวกันอยู่อีกมากมาย
“หะ ให้ เราทำไม ของเราก็มี”
ใบ หน้าสั่นระริกแต่ในใจนั้นตื่นเต้นจนจะทะลุออกมาประจารความรู้สึกอยู่แล้ว แต่ของเล่นแบบนี้ขลุ่ยก็มี พ่อก็ซื้อให้เหมือนกัน เพียงแต่มันไม่เยอะขนาดนี้ ไม่มีตัวเลือกมากมาย ที่สำคัญมันน้อยเกินกว่าจะสร้างฐานทัพขนาดย่อมๆอย่างที่อยากทำได้ ตาเลยลุกวาวกับของเล่นที่อยู่ตรงหน้า
“พูดใหม่สิ ทีหลังต้องพูดว่าของขลุ่ยก็มี”
คำพูดเหมือนจะเป็นคำตักเตือนบอกกล่าวแต่น้ำเสียงหนักแน่นนั้นบอกได้อย่างเดียวว่าต้องทำตามเท่านั้น
“นั่นแหละ ของเรา เอ้ย ของขลุ่ยก็มี”
พอ จะรู้ว่าลูกชายของเพื่อนพ่อคนนี้เป็นรุ่นพี่ปีสองปี เพราะเป็นลูกชายคนเดียวของบ้านจึงมีคนดูแลล้อมหน้าล้อมหลัง ทุกคำที่ออกจากปากคุณคนเดียวถึงแม้จะเป็นเพียงการแสดงความคิดเห็น แต่ใครๆก็รู้ว่ามันมีความหมายมากกว่านั้น เพราะมันคือคำสั่ง แต่ขลุ่ยเองก็เป็นลูกคนเดียวของพ่อเหมือนกันนะ ถึงที่บ้านจะมีคนทำงานบ้านแค่คนเดียว บ้านไม่ใหญ่โตขนาดนี้แต่ขลุ่ยก็ไม่ได้ลำบากอะไรนี่นา ของเล่นอะไรที่เพื่อนวัยเดียวกันมี ขลุ่ยก็มีแต่ไม่ได้เยอะมากมายเหมือนที่คุณคนเดียวมีแค่นั้นเอง แต่แค่นั้นขลุ่ยก็พอใจแล้ว ถ้าไม่นับความเหงาที่ต้องเล่นคนเดียว ทุกอย่างที่ขลุ่ยมีเป็นสิ่งที่น่าพอใจทุกอย่าง
“รู้ว่ามี แต่ตอนนี้ขลุ่ยอยู่บ้านคุณคนเดียวก็ต้องเล่นของคุณคนเดียว หรือขลุ่ยก็พกหุ่นกันดั้มมาจากที่บ้านด้วยล่ะ”
“ไม่ได้เอามาหรอก”
“งั้นก็มาเล่นด้วยกันนะ คุณคนเดียวมีเยอะมาก เล่นไม่หมดหรอก มาช่วยกันเล่นเถอะ”
ภาพ เด็กผู้ชายสองคนที่ศาลาหลังใหญ่กลางสวน สองมือสาละวนอยู่กับการเล่นหุ่นยนต์ประกอบตัวจิ๋ว หัวแทบจะชนกัน เสียงหัวเราะดังสนั่นไปทั้งบ้าน เด็กน้อยที่คุณนมชอบเปรยบ่อยๆจนขลุ่ยยิ้มรับทุกครั้ง ต่อไปขลุ่ยกับคุณคนเดียวจะต้องเดินตามรอยเท้ารุ่นคุณพ่อแน่ๆ
เพื่อนสนิทที่แสนรู้ใจ นึกถึงเมื่อไหร่ก็เรียกรอยยิ้มได้ทุกครั้ง
ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ขลุ่ยก็ยังยิ้มได้ ถึงต้องยิ้มไปเอาหลังมือเช็ดน้ำตาไปก็เถอะ
ภาพวันวานก็เหมือนฝนแรกที่ตกอำลาหน้าแล้งนั่นแหละ
สาย น้ำที่ตกลงมากระทบพื้นดินแห้งผากให้ความชุ่มชื้นแก่ดินแตกระแหงและต้นไม้ใบ หญ้าเมื่อไหร่ ก็เหมือนกับใจขลุ่ยตอนนี้ที่ปวดใจเมื่อไหร่ก็ได้แต่คิดถึงภาพวันวาน มันเหมือนน้ำมันที่คอยหยอดให้กล้ามเนื้อหัวใจไม่เสียดสีกันจนเจ็บเกินไป เมื่อคิดว่าอดีตอาจจะไม่หวนกลับคืนมาอีกแล้ว และไม่รู้ว่าวันข้างหน้าต้องพบเจอกับอะไรบ้าง เป็นสิ่งที่ขลุ่ยเอามาปลอบใจตัวเองเล็กๆยามต้องการกำลังใจ
คิดถึงสวน ลีลาวดีหลากสายพันธุ์แถบชานเมืองที่ใช่ฝังกระดูกของพ่อและแม่คุณคนเดียว เป็นสถานที่ที่ขลุ่ยคิดถึงเสมอเมื่อรู้สึกว่าใจกำลังอ่อนแอ ภายนอกคือพื้นที่กว้างสุดลูกหูลูกตาที่มีเพียงต้นลีลาวดีเรียงรายอยู่เต็ม พื้นที่ ถ้าไม่ใช่คนในจะมีใครรู้ว่าสวนสวยนอกเมืองหลวงนั้นเป็นสุสานของตระกูลคุณคน เดียวมานานหลายปี ใต้ต้นลีลาวดีดอกสีขาวมีเถ้ากระดูกของแม่คุณคนเดียวฝังอยู่ และใต้ต้นดอกสีส้มสลับชมพูระเรื่อที่อยู่ไม่ห่างกันนั้นเป็นของพ่อขลุ่ยเอง
ทั้ง แม่ของคุณคนเดียวและพ่อของขลุ่ยอยู่ใกล้กันโดยมีต้นลีลาวดีดอกสีชมพูเข้ม กั้นอยู่ตรงกลาง เพราะต้นนั้นจะเป็นที่ที่ใช้ฝังเถ้ากระดูกของพ่อของคุณคนเดียว ในเมื่อทั้งสองคนคือคนที่พ่อคุณคนเดียวรักเหมือนกัน สุดท้ายของปลายทางก็จะอยู่ด้วยกัน
เคยมีโอกาสติดตามพ่อคุณคนเดียวไปไหว้ หลุมกระดูกพ่อสองสามครั้ง ได้คุยกับดินที่กลบเถ้ากระดูกที่เป็นตัวแทนพ่อทำให้ใจสงบ ทุกครั้งที่คุยกับพ่อขลุ่ยยังทักทายและพูดคุยกับแม่คุณคนเดียวแทนเจ้าตัวที่ ไม่เคยย่างกรายมาเลยตั้งแต่รู้ว่าพ่อให้คนรักอยู่ในบริเวณที่เรียกได้ว่า เป็นของคนใน “ตระกูล” มันจะหมายความไปเป็นอย่างอื่นไม่ได้นอกจากพ่อคุณคนเดียวยกให้พ่อของขลุ่ย อยู่ในฐานะคนในครอบครัวเหมือนกัน
ป่านนี้ใต้ต้นของพ่อและแม่คุณคนเดียวจะ มีหญ้าขึ้นมาคลุมโคนต้นแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้ เป็นเดือนแล้วที่คุณลุงไม่ได้ชวนขลุ่ยไปที่นั่นอีก ถึงจะมีคนดูแลอยู่ตลอดแต่ทุกครั้งที่ไปขลุ่ยก็ยังได้มีโอกาสถอนหญ้าต้นเล็กๆ ที่ขึ้นคลุมโคนต้นทุกครั้ง เหมือนจะบอกว่าอย่างน้อยขลุ่ยก็ยังมีโอกาสทำอะไรให้พ่อและแม่คุณคนเดียวบ้าง
นึกถึงอดีตที่ย้อนเวลากลับไปไม่ได้เมื่อไหร่ ต้องจบลงที่อยากไปสวนลีลาวดีทุกครั้ง
ทั้งๆ ที่รู้สึกหนักอึ้งไปทั้งหัว แต่ภาพบรรยากาศที่คุ้นเคยโดยรอบทำให้ต้องสลัดความรู้สึกนั้นออกไป ไม่รู้เลยว่าตัวเองนอนไปนานแค่ไหนแล้ว ยันตัวลุกขึ้นจากที่นอน น้ำหนักที่ไปรวมตัวกันอยู่ที่หัวทำให้ต้องล้มตัวลงไปนอนอีกครั้ง ขยับตัวเพียงเล็กน้อยแต่ปวดร้าวไปทั่วทั้งตัว พิษไข้มันร้ายแรงขนาดนี้เลยเหรอ จำได้ว่าเมื่อก่อนขลุ่ยเป็นเด็กแข็งแรงคนหนึ่งในยุทธจักรไม่แพ้ใคร แต่ตอนนี้รู้สึกความอ่อนแอจะเข้ามาครอบงำซะจนเริ่มเกลียดตัวเองบ้างแล้ว
อด ทนข่มความรู้สึกทางใจไว้ได้ แต่ความอ่อนแอยังฟ้องออกมาทางกายแบบนี้จะมีประโยชน์อะไร อยากหลุดพ้นไปจากวงจรนี้แต่อะไรบางอย่างบอกว่ายังต้องอยู่ต่อไป
เพื่อพ่อและเพื่อใครอีกคน
นิ้ว โป้งถูกใช้กดขมับทั้งสองข้างบีบคลึงไปมาหวังให้บรรเทาอาการปวดหนึบที่แล่น ริ้วขึ้นมาเป็นจังหวะอยู่ในสมองให้เบาบางลงบ้าง ข่มใจยันตัวเองให้ลุกขึ้นจากที่นอนอีกครั้ง ทุกอย่างต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไปตามสภาพร่างกาย ใครจะไปคาดคิดว่าภาพสโลโมชั่นนี้จะเข้าไปอยู่ในกรอบสายตาเจ้าของบ้าน ใครจะไปรู้ว่ามันจะไปจุดชนวนอารมณ์โกรธเกรี้ยวขึ้นมาได้
คนอย่างขลุ่ยเหรอจะตั้งใจให้คุณคนเดียวโกรธ ในเมื่อรอยยิ้มและคุณคนเดียวโหมดใจดีนั้นเป็นอะไรที่ขลุ่ยใฝ่ฝันจะได้เห็นมันมาตลอด
“ไม่สบายจะเป็นจะตายไม่ใช่เหรอ แล้วลุกขึ้นมาทำไม”
“ขลุ่ยดีขึ้นแล้วครับ”
“แค่ดีขึ้นไม่ได้แปลว่าหายไม่ใช่เหรอ ถ้าอวดดีแบบนี้เมื่อไหร่จะหายสักทีล่ะ หรือจะป่วยไปแบบนี้เพราะจะหลีกเลี่ยงอะไรกันแน่”
ถึง ไม่ได้อยากจะอ่อนแอจนเสียชาติที่เกิดมาเป็นผู้ชาย แต่คำพูดจากคนที่แคร์มันก็มีอานุภาพร้ายแรงเสียจนน้ำตีขึ้นมาคลอหน่วยตาอยู่ เหมือนกัน ถ้าเป็นเมื่อก่อน ถ้าไม่เกิดเรื่องนั้น คุณคนเดียวจะแข็งกร้าวได้ขนาดนี้มั้ย ถึงจะไม่ค่อยได้ป่วยต่อหน้าคุณคนเดียวสักเท่าไหร่ แต่ขลุ่ยเชื่อว่าถ้าเป็นแบบวันวานคุณคนเดียวจะต้องใจดีกับขลุ่ยแน่ๆไม่ใช่ ตะคอกเหมือนขลุ่ยทำผิดใหญ่หลวงขนาดนี้
“งั้นจะให้ขลุ่ยทำยังไงครับ”
สิ่ง ที่คิดว่าดีที่สุดในตอนนี้คงหนีไม่พ้นทำตามคำสั่งเหมือนทุกครั้งที่เคยทำ ถึงมันจะไม่ได้ทำให้คุณคนเดียวให้อภัยแต่อย่างน้อยมันก็พอจะช่วยลดกระแส อารมณ์เชี่ยวกราดของคุณคนเดียวได้บ้าง สักนิดก็ยังดี
แค่พอทำให้หายใจคล่องขึ้นบ้าง ก็แค่นั้น
“นอนลงไปสิ แค่ยันตัวเองจากที่นอนยังไม่ค่อยจะรอด แล้วจะฝืนสังขารทำไม เจ็บคอหรือเปล่า”
“เปล่าครับ”
ตามอารมณ์ที่แปรปรวนตลอดเวลาไม่ค่อยทัน เป็นเรื่องที่ชินเสียแล้ว
“ถึงไม่เจ็บคอก็กินข้าวต้มไปนั่นแหละดีแล้ว รีบๆหายสักที สะ....”
ยัง ไม่ทันจะจบประโยค เสียงเพลงสายเรียกเข้าของโทรศัพท์ที่ขลุ่ยไได้ยินบ่อยจนคุ้นชินว่าน่าจะเป็น สายพิเศษของคุณคนเดียวเพราะมันถูกตั้งให้ไม่เหมือนใคร
‘ฮัลโหล ครับ’
‘ที่ไหนครับ’
‘วันนี้เลยเหรอครับเมย์ อ่า เปลี่ยนเป็นวันหลังได้มั้ย’
‘ครับผม !@#$%&(^()*&___)(*&^’
อาการ เจ็บป่วยทางกายเทียบเท่ากับความทรมานในใจไม่ได้เลย ไม่ได้ตั้งใจจะฟังคุณคนเดียวคุยโทรศัพท์ แต่คุณคนเดียวไม่ได้ไปไหนไกลขลุ่ยเลย เค้านั่งคุยอยู่ใกล้ๆ แค่ชอบเค้าอยู่ฝ่ายเดียวมันก็เจ็บพออยู่แล้วยังจะต้องมาถูกตอกย้ำให้เจ็บ หนักเข้าไปอีก รู้ดีว่าคุณคนเดียวมีแฟนอยู่แล้ว แต่ความชอบและความรักมันห้ามกันไม่ได้นี่นา มันเกิดขึ้นแล้วและมันคงไม่มีวันเป็นไปได้ เพราะคุณคนเดียวเกลียดความรักระหว่างผู้ชายกับผู้ชาย คุณคนเดียวจะรู้ไม่ได้ว่าขลุ่ยรักเกินพี่ชายมานานแค่ไหนแล้ว แค่เรื่องพ่อคุณคนเดียวก็เครียดจนแทบจะฆ่าให้ตาย แล้วถ้ารู้ว่าขลุ่ยคิดเรื่องอัปยศแบบนี้เมื่อไหร่ คงได้ตามไปอยู่กับพ่อแน่ๆ
แต่ มันก็ดีเหมือนกันนะ ถ้าไปอยู่กับพ่อแล้วไม่ต้องหายใจ ไม่ต้องปวดหนึบไปทั้งใจแบบนี้ ไม่ต้องตกอยู่ในสภาพมีแต่ร่างกายแต่แสดงความรู้สึกไม่ได้แบบนี้
ข่มตา หลับอีกครั้งเพื่อหนีจากสิ่งรอบข้าง หยดน้ำอุ่นร้อนล้นออกมาจากขอบตาทันทีที่หลับตาลงไป แต่มันก็ออกมาประจานอาการสาวแตกของผู้ชายอย่างขลุ่ยได้แค่นิดเดียวเท่านั้น แหละ หลังมือก็ปาดมันทิ้งไปแรงๆ
“หลับแล้วเหรอ”
“หลับตาเฉยๆครับยังไม่หลับ”
ต่อให้หลับสนิทจนไปถึงฝันแล้วก็ต้องตื่นนะขลุ่ย
“บอกให้รีบหายก็ต้องรีบหายซะนะ เพราะชั้นออกไปไหนไม่ได้เลยเพราะไม่มีคนจัดเสื้อผ้าให้ ต้องปฎิเสธคนไปกี่คนแล้วรู้มั้ยเนี่ย”
“คุณคนเดียวจะไปไหนเหรอครับ ขลุ่ยพอจะลุกไหว”
“แค่ ลุกนั่งให้หลังตรงก่อนเถอะ แล้วค่อยบอกว่าไหว ห้องแต่งตัวใกล้ๆนี่ก็จริงแต่ถ้าก้าวขาได้เกินสามก้าวได้นี่ให้เหยียบหน้า เลย อวดดีไม่เข้าเรื่อง”
โดนอีกจนได้ หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆเลยไอ้ขลุ่ย จริงๆแล้วคุณคนเดียวก็ไม่ได้เลือกเสื้อผ้าได้แย่อะไร ออกจะดูดีเสียด้วยซ้ำ เพราะไม่ใช่คนที่แต่งตัวจัดอะไร เพราะสไตล์การแต่งตัวแบบเรียบๆ บางครั้งก็ออกแนวเท่ห์ แต่บางครั้งก็ออกมาเรียบหรูดูดี ถึงไม่ใช่ขลุ่ยจัดเสื้อผ้าให้ก็คิดว่าคุณคนเดียวสามารถเลือกเสื้อผ้าออกไป ข้างนอกได้ไม่ยากเลย
“แต่คุณคนเดียวมีนัดไม่ใช่เหรอครับ”
“อือ แต่ยกเลิกไปแล้ว”
“ขลุ่ยขอโทษนะครับ”
“เปลี่ยนจากขอโทษเป็นรีบๆหายเถอะ”
“ครับ”
“ทำไมนมยังไม่ให้ใครยกข้าวขึ้นมาอีก ต้องกินยาไม่ใช่เหรอ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ป้าคงยุ่งเรื่องอื่นอยู่ ขลุ่ยยังไม่หิวเท่าไหร่”
“ไม่หิวก็ต้องกิน ค่อยเก่งตอนหายดีแล้วกัน นี่เพราะอยากออกไปพบปะผู้คนเร็วๆหรอกนะถึงจะลงไปดูให้”
“ขอบคุณครับ”
“หลับไปเลย เดี๋ยวข้าวมาแล้วจะเรียก”
“ครับ”
ถึง ไม่ง่วงแต่ก็ต้องบังคับตัวเองให้หลับ ต่อให้เบื่อที่จะนอนนับแกะแล้ว แต่สภาพตัวเองในตอนนี้นอนนับจังหวะปวดหัวตุบๆไปก็ได้มั้งนะ ยังดีกว่าให้คุณคนเดียวไม่พอใจนะขลุ่ย เพราะเวลาคุณคนเดียวโกรธนั้นมันไม่ใช่แค่ปวดหนึบเข้าไปในหัวเท่านั้น แต่มันทำให้หายใจลำบาก ทรมานยิ่งกว่าอะไรซะอีก
เสียงเคาะประตูห้องเป็น จังหวะสามครั้งบอกมารยาทอันดีของคนมาเยือน ความหนักแน่นในจังหวะไม่ใช่ของป้าแม่บ้านหรือเด็กทำงานบ้านคนไหนแน่ๆ เก็บความสงสัยอยู่ไม่นาน คนที่อยากรู้ว่าใครก็เดินเข้ามาใกล้ๆแล้ว
“ไม่ต้องลุกลูกไม่ต้องลุก”
“สวัสดีครับคุณลุง”
“นอน เถอะ นมบอกว่าขลุ่ยไม่สบายหนัก ลุงเป็นห่วงแต่ก็ไม่ค่อยว่าง เดี๋ยวก็ต้องออกไปอีกแต่อยากแวะมาดูก่อน เป็นยังไงบ้าง เรียกหมอมาตรวจมั้ยลูกจะได้รู้ว่าเป็นอะไร จะได้รักษากันให้ถูกโรคถูกทาง”
“ดีขึ้นแล้วครับ ขลุ่ยแค่เป็นหวัดเฉยๆแหละครับ”
“ตัวร้อนจี๋เลย นมบอกว่าเดี๋ยวก็ตัวร้อนเดี๋ยวก็ตัวเย็น พอจะเรียกหมอก็ไม่ยอมเหรอลูก”
“ขลุ่ยไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับ”
“คุณคนเดียวสอนให้ดื้อใช่มั้ยเนี่ย แล้วนี่นอกจากป่วยแล้วยังถูกกักบริเวณอีกเหรอลูก คุณคนเดียวนี่มันร้ายจริงๆนะ”
น้ำเสียงไม่ได้ต่อว่าจริงจังอะไรเลย ออกจะติดตลกในน้ำเสียงด้วยซ้ำ แต่มันก็ทำให้หน้าเห่อแดงขึ้นมาได้เหมือนกัน ไม่รู้ทำไม
ไม่ รู้จะตอบคำถามนี้ยังไงดีเหมือนกัน เพราะไม่รู้เลยว่าตัวเองมาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไง สำนึกสุดท้ายมันน่าจะหายไปตั้งแต่ถูกกระชากขึ้นรถแท็กซี่ หายไปตั้งแต่ตอนนั้น ตอนที่ได้หลับอยู่บนตักคุณคนเดียว
“แล้วนี่กินข้าวกินยาหรือยังล่ะลูก”
“ยังครับรอป้าอยู่ครับขลุ่ยยังไม่หิวหรอกครับคุณลุง”
“อื้อ ไม่ได้ให้กินเพราะหิวหรือไม่หิวนะ ต้องกินเพราะต้องกินยานะจะได้หายเร็วๆ อยู่กับคุณคนเดียวก็อดทนหน่อยนะลูกนะ ลุงเชื่อว่าสักวันมันต้องดีขึ้น ลุงขอโทษที่ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้”
“ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ ทุกอย่างมันถูกกำหนดไว้แล้ว ไม่ใช่ความผิดของใคร”
“ลุงขอบใจขลุ่ยมากนะลูก”
มือ คร้ามที่ลูบแผ่วเบาลงมาบนหัวทำให้คิดถึงพ่ออีกแล้ว เวลาไม่สบายพ่อก็ชอบทำแบบนี้ ถึงปากจะบอกว่าเป็นผู้ชายต้องเข้มแข็งแต่มือที่พ่อใช้ลูบหัวนั้นอ่อน โยนอย่างกับอะไรดี น้ำเสียงเอื้ออาทรห่วงใยของพ่อคุณคนเดียวทำให้ในอกตื้นตันจนน้ำตาเริ่มแล่น รื้นขึ้นมาอีกครั้ง นี่อาจจะเป็นครั้งแรกที่รู้สึกอบอุ่นหลังจากที่ไม่มีพ่ออยู่ข้างๆอีกแล้ว ถึงจะทดแทนกันไม่ได้แต่มันก็ทำให้ความรู้สึกเดียวดายลดน้อยลง
“พ่อมาห้องคุณคนเดียวทำไม”
เสียง ทักทายที่ความดังเข้าใกล้ตะโกนทำให้สะดุ้งตกใจกันไปทั้งสองคน เวลาแม่เหล็กขั้วเดียวกันปะทะแล้วผลักกันยังไงก็คงจะเหมือนตัวเองกับพ่อคุณ คนเดียวตอนนี้ไม่มีผิดสินะ แถมใจเต้นรัวแรงขึ้นมาอีกอย่าง หวั่นใจอยู่ว่าแรงสั่นสะเทือนของหัวใจมันจะดังประจานให้ต้องอับอายนี่สิ
ควบคุมยากทุกอย่างเลยนะทั้งใจทั้งความรู้สึก!!!
“พ่อมาเยี่ยมขลุ่ยสิ นมบออกว่าขลุ่ยไม่สบาย”
“แล้วเยี่ยมเสร็จหรือยังครับ”
“ทำไมเหรอคุณคนเดียว พ่อเพิ่งมาเองนะ”
“เค้าต้องกินข้าวกินยา”
“ตามสบายเลยพ่อไม่รบกวนหรอก”
“ต้องเช็ดตัวด้วย”
“เอาเลย เอาเลย แล้วนมขึ้นมาหรือยังล่ะ”
“ยังครับ กำลังดูเด็กทำข้าวต้มอยู่”
“งั้นยังพอมีเวลาเยี่ยมไข้สินะ กว่าจะกินข้าว เช็ดตัว เรายังคุยกันพอหายคิดถึงได้ใช่มั้ยขลุ่ย”
เป็น สงครามเย็นค่อนไปทางอุ่นที่ไม่อยากเข้าไปเกี่ยวข้องเลยสักนิด คุณลุงพูดคุยกับคุณคนเดียวด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม แต่คุณคนเดียวนี่สิ หน้าบูดสนิทจนน่ากลัว คุณคนเดียวโกรธพ่อมากแต่ดูเหมือนคุณลุงจะแกล้งมองข้ามไป เพื่อลดความรุนแรงหรืออะไรก็ตาม แต่มันก็ทำให้ครอบครัวไม่เป็นครอบครัวอยู่ดี
“คุณคนเดียวจะเช็ดตัวให้ขลุ่ยก่อน”
“อ่า เช็ดตัวแล้วกินข้าวมันจะไม่เปื้อนเหรอ”
“ขลุ่ยอายุ 18 ย่าง 19 แล้ว โตแล้วถ้ากินให้เปื้อนได้ก็ลองดูสิ”
ต้องขอร้องด้วยวิธีไหนคุณคนเดียวถึงจะหยุดลากเข้าไปร่วมวงด้วยสักทีนะ แค่นี้ก็เสียวสันหลังจนขนลุกเกรียวแล้ว
“อ่าฮะ งั้นพ่อก็ควรออกไปก่อนสินะ หรือว่ายังไง”
“ครับ ก็ควรจะเป็นอย่างนั้น”
“โอเคๆ ลุงไปก่อนนะขลุ่ย หายเร็วๆล่ะ มีคนแถวนี้คลุ้มคลั่งทีไร เด็กในบ้านทำงานไปตัวสั่นไปทุกที”
“ขอบคุณครับ”
ยิ่ง คุณลุงลูบหัวให้กำลังใจเป็นจังหวะเร็วขึ้นเท่าไหร่ ดูเหมือนว่าสีหน้าคุณคนเดียวจะขึ้งเครียดมากขึ้นเท่านั้น ความรู้สึกของตัวประกันในสงครามเป็นแบบนี้สินะ มันมากกว่าคำว่าลำบากใจจนจะกลายเป็นอึดอัดใจอยู่แล้ว พอดีที่จังหวะมือหยุดชะงักและโยกไปมาสองสามทีก่อนจะถอนออกแล้วยิ้มให้
เป็นการบอกลาที่รู้สึกอบอุ่นใจวูบขึ้นมาในอกเลยทีเดียว
“พ่อไปแล้วนะคุณคนเดียว”
“ครับ”
“คุณคนเดียวโกรธได้ไม่เหมือนใครดีนะ พ่อเพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรกตั้งแต่เกิดมา โกรธแต่ก็หวง ไม่เคยเจอแบบนี้ที่ไหนจริงๆ”
แรง มือที่ตบลงบนบ่าคุณคนเดียวเบาๆจากคนเป็นพ่อส่งผลให้คุณคนเดียวเกร็งตัวหลัง ตรงอัตโนมัติ ถ้าอ่านไม่ผิดแว่บหนึ่งของสายตาบอกว่าตกใจก่อนจะเปลี่ยนไปเป็นนึ่งขรึม เหมือนเดิมแต่หน้าผากและคิ้วยังขมวนมุ่นไม่เปลี่ยนแปลง
ระเบิดลูกสุดท้าย ที่คุณลุงทิ้งไว้ถึงไม่ได้มีอานุภาพทำลายล้างในทันที แต่มันคงมีผลต่อความรู้สึกของคุณคนเดียวอยู่มาก เพียงแต่ขลุ่ยไม่รู้เลยว่าเป็นความรู้สึกแบบไหน
ขลุ่ยอ่านใจคุณคนเดียวไม่ได้อีกแล้ว!!!
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line13/26213_191273.gif)
๐ สวัสดีค่ะทุกคน เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่รู้สึกว่าตัวเองดองแต่ละตอนนานมาก ต้องขอโทษจริงๆที่พอสะสางงานพี่ดินเสร็จก็มีงานใหญ่จ่อตูดมาอีกงาน ตอนแรกที่ตั้งใจจะลง "เด็กป๋า" ควบคู่กันไปก็ต้องหยุดก่อนนะ ไว้คนเขียนสะสมสต็อกไว้เพียงพอเผื่อเวลาที่ติดธุระจะได้ไม่ขาดตอนนะคะ
๐ รู้สึกว่าขยายความเรื่องคุณคนเดียวจากเรื่องสั้น เป็นอะไรที่ยากกว่าแต่งเรียกใหม่มาก คนเขียนเองก็มือสมัครเล่น เลยกังวลมากเหมือนกันว่ามันจะดีหรือแย่กว่าของเดิมที่มีอยู่มั้ย ยังไงก็ติชมกันได้นะคะ
๐ ข่าวฝากสำหรับคนอ่านที่สั่งซื้อหนังสือคุณคนเดียว หรือพี่เมฆรอบเก็บตกรอบที่เท่าไหร่แล้ว :sad4: คนเขียนจะอัพเดทไว้ที่กระทู้พี่ดินนะคะ งานอาจจะช้าเพราะแต่ละขั้นตอนใช้เวลานานเหมือนกัน ใจเย็นๆกันนะคะ
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมค่ะ ขอบคุณสำหรับคำผิดที่ช่วยตรวจทานนะคะ
๐ TRomance
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
เย้ๆตอนสี่มาแว้ว
-
:L1:สงสารขลุ่ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ปากเเข็ง หรือว่ายังไม่รู้ใจตัวเองนะคุณคนเดียว
-
สงสัยคุณพ่อจะรู้ว่าคุณคนเดียวชอบขลุ่ย
-
คุณคนเดียวขี้หวง :laugh:
-
คุณคนเดียวปากทำด้วยอะไร
นอกจากแข็งแล้วคงจะหนักด้วย
สงสารขลุ่ยตลอดเลยเรา
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ปากแข็งจังคุณคนเดียว :z1:
-
เรื่องนี้มีทำเป็นเล่มด้วยหรือครับ
นึกว่ามีแค่ตัวอย่างในหนังสือของเมฆอ่ะ
-
^
^
^
ตอบคุณ JAROEN ค่ะ เดิมทีเรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นพิเศษที่อยู่ในหนังสือเรื่อง "เมื่อแหงนมองจันทร์ ผมเห็นตะวัน"
แต่หลายๆคนบอกว่าสั้นไป คนเขียนเลยขยายให้เป็นเรื่องยาวให้ค่ะ
-
คุณคนเดียวเค้ายอมยกเลิกนัดมาเฝ้าน้องขลุ่ยแบบนี้ไม่ธรรมดาเนอะ :z1:
หายป่วยไวๆนะจ๊ะน้องขลุ่ย :กอด1:
-
หวงแบบเด็กๆ กร๊ากกกก ยังไงคนเป็นพ่อก็ดูออกอะนะ
-
อ่านแล้วเครียด คุณคนเดียวมันจะตกมันไปอีกนานไหมนะ
-
+1 ให้กำลังใจค่ะ
ชอบอ่านแนวนี้ค่ะ
มันบีบหัวใจดีค่ะ
-
อยากได้หนังสือคุนคนเดียว โฮกฮาก มากๆค่า :o8: :-[ :-[ :-[
-
:z13:+
-
ทำไมปากแข็งอย่างงี้~
-
ตอนที่ 4 มาต่อแล้วววววววววววววววว เย๊
-
สงสารขลุ่ยนะ
คุณคนเดียวคงเคืองมากนะ แบบโกรธพ่อขลุ่ยมากอ่ะ
T^T
แล้วอย่างงี้จะยอมเปิดใจมั้ยเนี่ย!!
-
ทำไมคุณคนเดียวเป็นคนหลอกลวงแบบนี้
หลอกแม้กระทั่งความรู้สึกของตัวเอง
แล้วมีความสุขรึ ที่อยู่กับความหลอกลวงเช่นนี้น่ะ
-
คุณคนเดียวปากแข็งแต๊ะแข็งว่า เฮ้อ สงสารขลุ่ย
-
คุณคนเดียว เฮ้อ~~~!! ชีวิต ทั้งรักทั้งแค้นสินะ เฮ้อ~~~~ จะรู้ตัวเมื่อสายไป รึว่าจะรู้ตัวตอนที่ยังทันการณ์นะ
มีความรู้สึกเหมือนว่าคุณคนเดียวคือพี่วุฒิจากบุพเพวายร้ายเลยอ่ะ 55+ เพียงแต่ว่าไม่ร้ายกาจเท่า แน่นอนว่าขลุ่ยคือจุมไง 55+ เป็นนายเอกต้องทน!!! 55+
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกก ชอบจนเริ่มสงสัยว่าตัวเองเป็นมาโซหรือเปล่า
แต่ถึงจะมาโซขนาดไหนก็ปลื้มการจบแบบแฮปปี้นะคะ
รอคุณคนเดียวต่อไป ..เอ๊ะ!...ไม่ได้รอแค่คุณคนเดียวนี่เนาะ รอขลุ่ยด้วยอีกคน
-
น่าสงสารน้องขลุ่ย
คุณพ่อคุณคนเดีียว คงจะรู้ว่าลูกชายรู้สึกอย่างไรกับขลุ่ย
-
:เฮ้อ: เหนื่อยใจกับคุณคนเดียวจัง
-
คุณคนเดียวเนี่ยมันหนุ่มซึนชัดๆเล้ย~~ ทั้งซึนทั้งไม่รู้ใจตัวเอง เฮ้อ~~~
-
:m15: :m15: :sad11:
สงสารขลุ่ยจัง
-
มาต่อแล้ว :mc4:
-
สงสารน้องขลุ่ย
อิตาคุณคนเดียวเนี่ย ก็ยังเป็นห่วงน้องอยู่ละนะ แต่การแสดงออกเนี่ยมันช่าง :angry2:
-
คุณพ่อน่ารักโฮก
รอให้คุณคนเดียวยอมรับตัวเองสักที
รออ่านตอนหน้าจ๊ะ
-
กว่าคุณคนเดียวจะยอมรับความรู้สึกตัวเอง
น่ากลัวว่าขลุ่ยจะตายซะก่อนอ่ะสิ
-
ชิคุณคนเดียวจะทำให้ขลุ่ยเจ็บไปถึงไหนะ
ขลุ่ยทิ้งแม่งเลย มาง้อก็ไม่ต้องสน
-
อูยยยย คุณพ่อหย่อนนิวเคลียร์ทิ้งไว้หนึ่งลูก ฮ่าๆๆๆๆ
คุณคนเดียวนี่หาข้ออ้างได้ตลอดเลยจริงๆนะ 5555555555
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆคุณคนเดียว มาแล้วววว
ระเบิดเวลาที่คุณพ่อทิ้งไว้ เมื่อไรจะระเบิดอะ
-
*พ่นไฟ* :m31: :m31:
คุณคนเดียวมันจะอารมณ์เฝียอะไรหนักหนาค๊าาาาาาาา :sad4:
สงสารขลุ่ยน้อยอ่ะ แงๆๆๆ :o12:
-
โกรธแต่หวง.....
-
อีตาคุณคนเดียว...แกตายยย!!! :m31
มาใจร้ายกับน้องขลุ่ยของฉานน :o12:
-
โกรธแต่หวง คำนี้โดนใจสุดๆ o13
-
เป็นมากขนาดนี้ยังไม่รุ้ตัวอีกเหรอคุณคนเดียว
-
น้องขลุ่ย ต้องอดทนนะ :o12:
สักวันคุณคนเดียวคนเดิมจะกลับมา
Fighting!!!!! :L2:
-
คุณคนเดียว เป็นพวกไม่รู้ใจตัวเองนะ
ขลุ่ยอดทนไว้น้า
-
คุณคนเดียวคงไม่รู้จะทำอะไรกะตัวเองเหมือนกัน
ทั้งรักทั้งเกลียด
ตีกันอยู่ในใจ
หยิกเล็บเจ็บเนื้อ ฮ่า ๆ
-
:3123:
ปากแข็งจังวู้ย... จะรอดู ว่าปากจะเเข็งได้นานเเค่ใหน
ขลุ่ย สุ้ๆ นะ สงสารขลุ่ยอะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
ขลุ่ยต้องเข้มแข็งนะจ๊ะ
-
โกรธแต่หวง.....เปลี่ยนเป็นรักและหวงได้มั้ยคุณคนเดียว :เฮ้อ:
-
มารอคับ
-
อดทนไว้นะน้องขลุ่ย
ทุกอย่างซักวันมันจะดีเอง
+1 :กอด1:
-
สงสารขลุ่ย :o12:
เมื่อไหร่คุณคนเดียวจะคิดได้สักทีนะ :เฮ้อ:
-
รอคุณคนเดียวครับ
-
ตอนที่ 5
“ทำไมครับพ่อ เขาดีกว่าแม่ตรงไหนครับ พ่อถึงกล้าบอกว่ารักเขา ทั้งๆที่พ่อยังมีแม่ มีผม จนวันนี้ แม่ต้องมาตายเพราะเขา แต่พ่อก็ยังบอกว่า เขาคือคนที่พ่อรัก ทั้งๆที่เขาเป็นผู้ชาย ทั้งๆที่เราเข้าใจว่าเค้าคือเพื่อนตายของพ่อ ผมกับแม่โง่มากใช่มั้ยครับ ที่ไม่เคยรู้เลยว่าผู้ชายกับผู้ชายจะรักกันได้เกินกว่าคำว่าเพื่อน พ่อนอนกับแม่จนมีผม เค้านอนกับใครจนมีขลุ่ยออกมา แต่ว่าพวกผมไม่ได้เกิดมาด้วยความรัก ผมเกิดมาเพราะว่าหน้าที่ใช่มั้ยครับพ่อ”
“ไม่ใช่ คุณคนเดียวเป็นลูก เป็นลูกที่พ่อรัก แล้วขลุ่ยก็เป็นลูก เป็นลูกที่ลุงกรณ์รัก”
“แล้วแม่ละครับ พ่อรักแม่มั้ย พ่อรักแม่รึเปล่า”
“แม่เป็นคู่ชีวิตของพ่อ”
“แต่ ไม่ใช่คนรักใช่มั้ยครับ ใช่มั้ยครับพ่อ อะไรครับที่แม่ไม่มีให้ เซ็กส์แบบถึงใจพ่อเหรอครับ เพราะผู้ชายด้วยกันถึงจะรู้ใช่มั้ยครับว่าต้องการอะไร เพราะอย่างนี้ใช่มั้ยครับ พ่อถึงให้เค้าอยู่ในตำแหน่ง คนรัก ใช่มั้ยพ่อ”
“ไม่ใช่ เซ็กส์ต่างจากรักนะ ลูกไม่เข้าใจ”
“ใช่ ผมไม่เข้าใจหรอก ไม่มีวันจะเข้าใจ แต่พ่อไม่ต้องกลัวหรอกนะ อีกไม่นานผมจะเข้าใจ ผมจะพิสูจน์เองว่ามันต่างกันยังไง รักระหว่างผู้หญิงและผู้ชาย”
“คุณคนเดียว ลูกอย่าทำแบบนั้น มันไม่ใช่เรื่องที่ลูกต้องมาหาคำตอบ ถึงลูกหามันก็ไม่เจอถ้าลูกให้อารมณ์โกรธตามหา ให้ทุกอย่างมันเป็นอดีตเถอะนะ ในเมื่อคุณกรณ์ก็ตายไปแล้ว แม่ก็ตายไปแล้ว ตอนนี้เรามีกันแค่สามคน เราเดินไปข้างหน้าได้มั้ย”
“ผมจะไม่เดินไปไหน ถ้าผมพิสูจน์ไม่ได้ว่าเพราะอะไรพ่อถึงรักเค้า แม่ต้องตายเพราะทนกับความอัปยศนี้ไม่ได้ ใครที่มันมีส่วนก็ต้องชดใช้”
“แล้วคุณคนเดียวจะเสียใจ”
“ผมยอมเสียใจ”
“คุณ คนเดียวจะไม่มีวันรู้หรอกว่า ทำไมพ่อถึงกล้าบอกว่ารักคุณกรณ์ คุณคนเดียวจะไม่มีวันเข้าใจว่าทำไมพ่อถึงรักผู้ชายด้วยกัน ความแค้นมันพิสูจน์ความจริงไม่ได้หรอกลูก”
“แล้วผมต้องใช้อะไรพิสูจน์ล่ะ เซ็กส์เหรอ ผมจะลองฝืนใจทำแบบนั้นก็ได้ ในเมื่อพ่อทำได้ ผมก็ทำได้เหมือนกัน”
“ไม่ ใช่เซ็กส์ คุณคนเดียวจะไม่มีวันรู้ ถ้าคุณคนเดียวไม่ได้รัก ถ้าคุณคนเดียวรักผู้ชายด้วยกันขึ้นมาวันไหน วันนั้นคุณคนเดียวจะเข้าใจว่าทำไมพ่อถึงได้รักคุณกรณ์”
ไม่รู้ว่าวันนั้นที่พ่อบอกมันจะมีมั้ย
แต่คนที่จะพิสูจน์ ผมบอกได้คำเดียวว่ามีแล้ว
ตัวแทนของใครคนนั้น ไม่ใกล้ไม่ไกล และเขาจะไม่มีวันไปจากผม
ถ้าไม่ใช่คำสั่ง........ขลุ่ยต้องรับผิดชอบทุกอย่างแทนเค้าคนนั้น
แสง ไฟวาบสุดท้ายดับลง พร้อมแรงอัดที่สูดแน่นเข้าเต็มปอดก่อนระบายออกมาเป็นควันสีเทาพวยพุ่งไปใน อากาศ ปลายเท้าบดขยี้ก้นบุหรี่ให้ไฟมอดสนิทอีกครั้ง แหงนหน้ามองฟ้าสูดอากาศบริสุทธ์เข้าปอดไปเจือจางกับสารนิโคตินที่อัดเข้าไป ก่อนหน้านั้น
ครั้งแรกที่คุยกับพ่อหลังจากที่แม่ตาย หลังจากนั้นก็ไม่มีครั้งไหนที่สองพ่อลูกจะพูดคุยกันด้วยดีอีกเลย คุณคนเดียวรู้ว่าพ่อมีเหตุผล เพียงแต่เหตุผลนั้นเป็นเหตุผลที่คุณคนเดียวรับไม่ได้
ใครจะไปรับได้!!!!!!
เกิด มาเพิ่งเคยรู้ว่ารักแบบคนรักกับรักแบบคู่ชีวิตให้ความหมายต่างกัน ทั้งๆที่ความรักทั้งสองอย่างนั้นควรจะต้องเกิดขึ้นกับคนเพียงคนเดียว แต่พ่อก็ยังจะแยกมันออกมาเป็นสองทางจนได้ พ่อแยกคนรักออกจากคู่ชีวิต
ถ้า ไม่มีพ่อขลุ่ยเป็นตัวแปร ป่านนี้ครอบครัวคุณคนเดียวคงจะอบอุ่นไม่แพ้ครอบครัวไหนๆแน่ ถึงแม้ก่อนหน้าที่จะรู้ความจริงอันน่าชิงชังนั้น ครอบครัวคุณคนเดียวจะเป็นแบบนั้นก็เถอะ
เพิ่งจะรู้ว่าที่จริงแล้ว ความอบอุ่นจอมปลอมนั้นคือบรรยากาศที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อให้ครอบครัวเป็นครอบ ครัวและเพื่อให้เชิดหน้าชูตาอยู่ในสังคมชั้นสูงได้สง่างามเหมือนเดิม
มันก็แค่ใส่หน้ากากเข้าหากัน
ในเมื่อความจริงในสังคมมันเป็นแบบนั้น คุณคนเดียวก็ทำได้
คุณคนเดียวมีเมียเป็นผู้ชายเหมือนที่พ่อมี แต่ขลุ่ยไม่ใช่คู่ชีวิตหรือคนรักหรอกนะ
ขลุ่ยจะมายืนตรงจุดนั้นไม่ได้หรอก ไม่มีวันได้
ที่ ผ่านมาเคยเอ็นดูขลุ่ยที่เป็นเด็กมองโลกในแง่ดี สดใสร่าเริงได้แม้จะกำพร้าแม่ เพราะตัวเองไม่มีน้องจึงสนิทกับขลุ่ยได้ง่ายๆมองเด็กคนนี้เป็นน้องชายตลอดมา ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าเด็กหัวอ่อนว่าง่ายอย่างขลุ่ยจะทำใจยอมรับได้กับเรื่อง นี้
เหอะ! ถึงจะมองโลกในแง่ดีแค่ไหนแต่รับเรื่องแบบนี้ได้มันเกินไปจริงๆ มันเห็นแก่ตัวเกินไป ขลุ่ยรับได้ยังไงที่พ่อตัวเองมีอะไรกับผู้ชายด้วยกันในฐานะคนรัก ที่สำคัญเค้าคนนั้นมีครอบครัวที่อบอุ่นแล้วและเราสองครอบครัวเป็นมิตรที่ดี ต่อกัน ต่อให้เคยรักกันมาก่อนแค่ไหนคุณคนเดียวไม่สนใจหรอก ในเมื่อพ่อกับแม่ทำทุกอย่างถูกต้องตามกฎหมาย สังคมและผู้ใหญ่รับรู้ ยังไงแม่คุณคนเดียวก็ได้ชื่อว่าเป็นเมียพ่อ แล้วพ่อขลุ่ยเป็นใคร ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วก็ยังทำเรื่องอัปยศแบบนี้ได้มันก็คงไม่ต่างอะไรกับชู้ แหละนะ แล้วลูกชายที่รับรู้ความจริงแล้วยังรับได้ มันคนนั้นก็ต้องได้รับโทษที่ทำลายครอบครัวคนอื่น
พ่อขลุ่ยทำลายชีวิตแม่คุณคนเดียวโดยตั้งใจ!!
แล้วเลือดเนื้อเชื้อไขของผู้ชายคนนั้นจะไม่ใช่ผู้สมรู้ร่วมคิดไปได้ยังไง?
คุณคนเดียวไม่เชื่อหรอก ไม่เชื่อเด็กหลอกลวงอย่างขลุ่ยอีกแล้ว!!
โธ่เว้ย!!!
สิ้นเสียงสบถความซวยตกอยู่ที่ข้าวของที่อยู่ใกล้รัศมีขาที่เหวี่ยงถึงแถวนั้น
แม่ง เอ๊ย โกรธเค้า เกลียดเค้า แต่ก็คิดถึงเค้าทุกที ทุกอย่างทรยศคุณคนเดียวหมดเลย ไม่เว้นแม้กระทั่งความรู้สึก ให้มันได้อย่างนี้สิ ถาโถมเข้ามาเลยนะไอ้ความรู้สึกบ้าๆพวกนี้ ถาโถมเข้ามาเลยเอาให้คลั่งตายไปเลยยิ่งดี เบื่อตัวเองที่งี่เง่าแบบนี้เต็มทีแล้วเหมือนกัน
เสียงโครมครามที่เกิด จากโทสะทำลายข้าวของดังไปถึงคนที่อยู่ในห้องน้ำให้รีบวิ่งหน้าตาตื่นออกมา ทั้งๆที่หยดน้ำยังเกาะพราวไปทั้งตัว ผ้าเช็ดตัวสีขาวที่พันมาลวกๆหมิ่นเหม่จะหลุดแหล่มิหลุดแหล่เผยให้เห็นเนินอก สีน้ำนมอวดร่องอกยั่วน้ำลายคนมองให้ต้องกลืนน้ำลายหนืดเหนียวลงคอยากเย็น
แต่ไม่ใช่คุณคนเดียวในตอนนี้แน่ๆ
ไม่ ใช่เพราะเคยเห็นร่างของหญิงสาวตรงหน้ามาหลายครั้งแล้ว ไม่ใช่ภาพที่เห็นไม่เซ็กซี่ไม่เย้ายวนอารมณ์ดิบในกาย แต่ตอนนี้คุณคนเดียวไม่มีอารมณ์จะทำอะไรแค่นั้นเอง สีหน้าที่เคยตื่นตระหนกตกใจในตอนแรกค่อยๆเปลี่ยนเป็นเขินอายเมื่อมองกวาดไป ทั่วห้องแล้วเห็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีอะไรบุบสลายนอกจากที่เขี่ยบุหรี่กับกระถางต้นไม้เล็กๆนอกระเบียงที่ยัง เปิดค้างเอาไว้ มือที่จับชายผ้าเหนือเนินเนื้อแน่นจึงค่อยๆยัดขมวดลงไปให้เรียบร้อยขึ้น
“เกิดอะไรขึ้นคะคนเดียว”
“ไม่มีอะไร ถอยหลังมาสะดุดกระถางต้นไม้นิดหน่อย”
‘นิด หน่อย’ ที่ว่าก็แค่ชั้นไม้วางกระถางแคคตัสทั้งแถบตลอดแนวฝาผนังร่วงลงมากระจัด กระจายหาดีไม่ได้ และถังสแตนเลสเขี่ยบุหรี่ด้านบนใส่ทรายเอาไว้ล้มกลิ้งทรายรวมถึงขี้เถ้า บุหรี่กระจายไปทั้งระเบียง แค่นั้นเอง ความเสียหายนิดหน่อยที่ว่าของคุณคนเดียว
“วันนี้ค้างด้วยกันที่นี่กับเมย์นะคะ”
“ไม่ได้หรอก วันนี้ต้องกลับบ้าน”
“เป็นคำสั่งของพ่อเหรอคะ”
“หึ ไม่มีใครสั่งหรอก แต่ถ้าคนเดียวจะกลับบ้านมันคือการตัดสินใจที่ไม่เปลี่ยนแปลง เมย์รู้ใช่มั้ย”
คน ฟังพยักหน้ารับรู้ ไม่มีคำถามเซ้าซี้ให้คุณคนเดียวต้องขัดเคืองใจอีก ร่างบอบบางเดินเข้ามาใกล้ เอามือคล้องแขนคุณคนเดียวเอาไว้ใบหน้าซบกับหัวไหล่คล้ายจะออดอ้อน รอยยิ้มบางเบาส่งให้เหมือนกำลังรอรางวัลอะไรสักอย่าง
ริมฝีปากเจือกลิ่น บุหรี่จางๆโผเข้าหาริมฝีปากบางที่เผยอรับอยู่แล้วอย่างรู้ใจ ก้อนเนื้อนิ่มบดเบียนกันอยู่ชั่วอึดใจเท่านั้นแล้วก็ผละออกมา เหลือเพียงร่องรอยคำถามไว้ในหน่วยตาของฝ่ายตรงข้าม เรื่องคุณคนเดียวอารมณ์ไม่ปกตินั้นพอจะเข้าใจ แต่แบบนี้เค้าเรียกบดปากไม่ใช่บดจูบอย่างที่เคยได้รับ
“ไปแต่งตัวซะ พรุ่งนี้คนเดียวจะมารับ”
ทิ้ง ท้ายคำพูดไว้แค่นั้น ให้ความหวังไว้แค่ว่าจะมารับ แต่ไม่บอกว่าตอนไหน ไม่มีเวลาให้เอ่ยถามสักข้อสงสัย แผ่นหลังกว้างก็หายวับไปพร้อมบานประตูห้องที่ปิดเข้าหากันตามเดิม
เสียงกรีด ร้องที่ดังไล่หลังบานประตูที่ปิดสนิทนั้นเรียกร้องความสนใจของคนที่เพิ่งออก ไปเพียงแค่ชะงักฝีเท้าแล้วไหวไหล่สองสามครั้งก่อนจะก้าวเดินต่อไปเหมือนรู้ อยู่แล้วว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้น
ทั้งๆที่ชื่อเสียงคุณคนเดียวที่ เปลี่ยนแปลงรวดเร็วเสียยิ่งกว่าซินามิดังกระฉ่อนไปทั่วมหาลัย ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์สูญเสียครั้งยิ่งใหญ่คราวนั้น ใครๆก็รู้ดีว่าไม่มีคุณคนเดียวที่อ่อนโยนและใจดีอีกต่อไปแล้ว ทั้งๆที่รู้กันดีว่าใครที่เดินเข้ามาในชีวิตคุณคนเดียวตอนน้ำเชี่ยวกรากแบบ นี้ อาจจะถูกเขี่ยทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้ที่ทำให้คุณคนเดียวเบื่อหน่ายขึ้นมา แต่ถึงจะรู้แบบนั้นก็ยังมีคนเสนอตัวเข้ามาให้คุณคนเดียวควงในฐานะแฟนใหม่ไม่ ซ้ำหน้า ทุกคนพร้อมที่เสี่ยง
น้องเมย์เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่ อยู่ในฐานะ ‘แฟน’ ของคุณคนเดียวได้นานกว่าใคร ดาวคณะบริหารที่หนุ่มๆในมหาลัยหมายปองเดินเข้ามาขอเบอร์คุณคนเดียวพร้อม เพื่อนๆกลุ่มใหญ่ ความน่ารักสดใสและดีกรีดาวมหาลัยไม่ใช่ประเด็นที่ทำให้ตกลงคบกับน้องเมย์ แต่เป็นเพราะคุณคนเดียวชอบให้โอกาสคนต่างหาก ถ้าคิดว่าใครจะทนรับกับคุณคนเดียวที่เป็นแบบนี้และพร้อมจะเข้าใจคุณคนเดียว ได้ คำว่า ‘แฟน’ ก็ไม่ได้ยากอย่างที่สาวๆหลายๆคนเข้าใจหรอก ถึงแม้หลายคนอาจจะต้องการเข้าหาเพื่อชื่อเสียงว่าเคยควงกับชายหนุ่มคนดัง ของมหาลัยเพื่ออะไรสักอย่างหนึ่งก็เถอะ ในเมื่อคุณคนเดียวตกลงว่าเป็นแฟนก็ต้องให้เกียรติไปตามนั้น
เครื่อง ยนต์รถหรูถูกสตาร์ทอุ่นเครื่องพร้อมออกตัวตลอดเวลา แต่คุณคนเดียวไม่พร้อมจะเหยียบคันเร่งตอนนี้ โทรศัพท์ในมือกดไปหาปลายทาง ไม่ต้องรอนานให้อารมณ์เสียอีกรอบก็มีเสียงตอบรับกลับมาจากปลายสาย
“สวัสดีค่ะ”
“นมเหรอครับ”
“อ้าว คุณคนเดียว
“คุณขลุ่ยดีขึ้นแล้วล่ะค่ะ”
“คุณคนเดียวไม่ได้อยากรู้สักหน่อย”
“เหรอค่ะ งั้นนมเล่าสู่ให้ฟังก็แล้วกันนะคะ ว่าแต่โทรเข้าบ้านมีอะไรหรือเปล่าค่ะ”
“เปล่าครับ โทรมาว่ามีอะไรเหลือให้คุณคนเดียวทานบ้าง ตั้งแต่เที่ยงยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย”
“มีเยอะเชียวค่ะ วันนี้คุณผู้ชายมีกินเลี้ยงกับลูกค้า ส่วนคุณขลุ่ยเธอกินข้าวต้มไปได้แค่สามคำก็วางแล้วค่ะ ดมเอากลิ่นมากกว่า”
“ทำไม ไม่บังคับให้กินเยอะกว่านี้ เดี๋ยวก็หายช้า เค้าหาเรื่องไม่อยากทำงานให้คุณคนเดียวนมก็ดูเอาแล้วกันคุณขลุ่ยคนดีของนม น่ะเจ้าเล่ห์แค่ไหน”
“ใครว่าละคะ เธอบอกว่าเธอหายดีแล้วต่างหาก หน้ายังซีดเซียวอยู่เลย ลุกขึ้นได้แต่เดินยังไม่ค่อยจะไหว นี่งอแงจะไปเรือนโน้นไปจัดตารางเรียน นมเลยบอกว่าให้อยู่รอคุณคนเดียวอนุญาตก่อน”
“รอคุณคนเดียวทำไม ตัวใครตัวมันสิครับนม คุณคนเดียวต้องการแค่เค้ากลับมาทำหน้าที่ตัวเองเหมือนเดิมก็แค่นั้น อย่างอื่นไม่อยากจะสนใจหรอก ไม่เกี่ยวกัน”
“งั้นนมให้เธอไปเรือนโน้นนะคะ”
“ไม่ต้อง อวดดีตลอดแหละคนดีของนมอะ ถ้ากลับเรือนโน้นแทนที่จะหายป่วยคงได้ล้มหัวฟาดพื้นตายกลางทาง”
“คุณคนเดียวก็ พูดอะไรไม่รู้ค่ะ ไม่ดีเลยนะคะ นมไม่เคยสั่งสอนแบบนี้นะคะ”
“ครับ เรื่องนี้คุณคนเดียวเรียนรู้เอง อีกสิบห้านาทีคุณคนเดียวไปถึง บอกให้คนที่หายป่วยแล้วลงมาเตรียมอะไรไว้ให้กินด้วย”
“นมเตรียมให้ก็ได้ค่ะ คุณขลุ่ยเพิ่งหลับไปเมื่อกี้”
“นอนได้ก็ตื่นได้ครับนม ไหนว่าหายดีแล้ว นมจะปลุกเองหรือจะรอคุณคนเดียวไปปลุกก็ได้นะครับมีทางเลือกให้สองทาง”
“ค่ะๆ เป็นหน้าที่นมดีกว่าค่ะ นมจะรอนะคะ”
“ครับผม”
ไม่เคยมีครั้งไหนสักครั้งที่รับรู้เรื่องขลุ่ยแล้วไม่หงุดหงิด ต้องมีเรื่องให้คุณคนเดียวไม่สบอารมณ์จนได้สิน่า
ไม่ ถึงสิบห้านาทีตามที่บอกไว้กับนมล้อรถคันหรูก็เทียบท่าหน้าบ้าน ถึงจะทำใจกับความเงียบที่เกิดขึ้นได้ไม่นานเท่าไหร่แต่คุณคนเดียวก็เริ่มชิน กับความเงียบเหงาวังเวงของบ้านนี้แล้ว เมื่อก่อนเคยมีแม่มายืนรอรับพร้อมรอยยิ้มอยู่หน้าบ้าน แต่วันนี้มีเพียงคนรถที่รอรับกุญแจเพื่อเอารถไปเก็บในโรงจอดเท่านั้น
ไฟ ทุกห้องปิดมืดยกเว้นทางเดินไปสู่ห้องทานอาหาร เงาคนสองคนกับลังเคลื่อนไหวในห้องนั้น คงจะเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่เด็กอวดดีคนนั้นกับคุณนมที่เลี้ยงดูกันมา ตั้งแต่เล็กแต่น้อย
“แฮะ แฮ่ม”
แกล้งกระแอมให้คนที่กำลังแยก น้ำฝรั่งกับกากออกจากกันให้ผินหน้ามาหา ใบหน้ายังซีดเซียวตามที่นมรายงานทุกอย่าง แววตายังร่วงโรยเหมือนคนไม่สบายเหมือนเดิม ไม่มีอะไรที่บ่งบอกว่าเด็กอวดดีคนนี้หายป่วยแล้ว ที่เห็นว่ามีเรี่ยวแรงลุกขึ้นมาจัดนู่นเตรียมนี่ได้คงไม่พ้นฝืนร่างกายทำ แน่ๆ ริมฝีปากแห้งผากถูกกัดข่มอาการต่อต้านของร่างกายจนซีดขาวมองไม่เห็นสีสดของ ริมฝีปากที่แท้จริงขนาดนั้น
ก็ดี...อวดเก่งได้ขนาดนี้จะได้อยู่ให้คุณคนเดียวทรมานไปนานๆ
“หายแล้วใช่มั้ย”
“ครับ”
“นมบอกว่านายจะไปโรงเรียน”
“ครับ”
“เก่งนี่ เพิ่งจะหายไม่ใช่เหรอ ไปโรงเรียนแล้วก็กลับมาไม่สบายอีก ไม่ต้องไปหรอกยังไม่ให้ไป”
“แต่ใกล้สอบแล้วนะครับ ปลายเทอมแล้วขลุ่ยจะต้องเตรียมสอบเอ็นทรานซ์ ถ้าไม่ไปเรียนจะต้องตามเพื่อนไม่ทันแน่ๆ”
คน ที่ว่าง่ายไม่ได้รับคำอย่างสองคำถามแรกอีกแล้ว เสียงคัดค้านออกมาจากปากแห้งผากให้คนถามนึกขุ่นใจ ปากระล่ำระลักร้องขอแววตาตื่นตะหนกปิดไม่มิด มันทั้งน่าโกรธและน่าแกล้งไปพร้อมๆกันนั่นแหละ
“แล้วถ้าล้มป่วยไปอีกจะทำยังไง อย่ามาทำเป็นเก่งนะ เมื่อคืนยังเหมือนจะเป็นจะตายอยู่เลย”
“ค่อยยังชั่วขึ้นเยอะแล้วครับ กินยาอีกมื้อก็คิดว่าน่าจะหายดี”
“เป็นหมอหรือไงถึงได้รู้ดีขนาดนั้น”
“เปล่าครับ”
“ไว้รอดูพรุ่งนี้ก่อนแล้วกันแล้วจะบอกว่าให้ไปหรือไม่ให้ไป ออกไปตักข้าวได้แล้ว หิวจนไส้จะออกมาเดินสายประท้วงแล้ว”
“ครับ”
-
จาน เปล่าเพียงหนึ่งใบที่เตรียมพร้อมสำหรับตักข้าว โต๊ะอาหารขนาด 12 ที่นั่งมีคนรอกินข้าวแค่คนเดียวท่ามกลางกับข้าวหลากหลายชนิด มันเริ่มจะเป็นความเคยชินที่คุณคนเดียวทำใจให้ชินไม่ได้เลยสักครั้ง ทั้งๆที่กินข้าวบนโต๊ะตัวนี้มาตั้งแต่เกิด แต่เพิ่งมารู้สึกว่าโต๊ะตัวนี้มันใหญ่เกินไปเมื่อไม่นานมานี้เอง
คนที่หลอกตัวเองว่าหายป่วยแล้วค่อยๆตักข้าวแบบงกๆเงิ่นๆใส่จานก่อนจะไปยืนคอยข้างๆ
“ไปยืนตรงนั้นทำไม”
“ครับ”
“ถามว่าไปยืนตรงนั้นทำไม”
“ก็”
“ก็อะไรล่ะ มานั่งสิ หิวแล้ว”
“ขลุ่ยกินแล้วครับ”
“ข้าวต้มสามคำนั่นเหรอเรียกว่ากินแล้ว”
“เอ่อ”
คน เก่งเค้าหันไปสบตากับนมเพื่อขอตัวช่วยหรือไม่ก็ต้องการหาคำตอบว่าเรื่องที่ ไม่อยากให้รู้ถึงได้มาถึงหูฝ่ายตรงข้ามอย่างคุณคนเดียวได้ ในบ้านหลังนี้ทุกคนอยู่ฝ่ายขลุ่ยหมดแหละ แม้กระทั่งนมที่เลี้ยงคุณคนเดียวมาก็เถอะ ไม่ว่าจะผ่านเรื่องเลวร้ายมาด้วยกันสักแค่ไหนแต่ดูเหมือนทุกคนจะทำใจยอมรับ กับเรื่องที่เกิดขึ้นได้หมดเลย ยกเว้นคุณคนเดียว
จานเปล่าพร้อม อุปกรณ์ถูกจัดวางตรงหน้าคนที่ทิ้งตัวลงนั่งฝั่งตรงข้ามอีกชุดเหมือนรู้ หน้าที่อยู่แล้ว จะไม่ให้คุณคนเดียวเหวี่ยงไปทั่วราชอาณาจักรได้ยังไงในเมื่ออะไรๆก็เอื้อต่อ คนที่คุณคนเดียวต้องการแก้แค้นขนาดนี้ โอ๋กันเข้าไป เอาให้เยอะๆ คุณคนเดียวจะได้เหวี่ยงแรงๆโดยไม่รู้สึกว่าตัวเองผิดอะไรมากมาย
“ผมตักเองครับป้า”
ทัพพี ถูกยื้อแย่งจากคนป่วยทันทีที่นมจะจ้วงทัพพีตักข้าวให้ เหมือนบนโต๊ะอาหารนี้ไม่มีคุณคนเดียวอยู่ด้วยอย่างนั้นแหละ โลกที่มีแต่นมและขลุ่ยทำให้อารมณ์คุณคนเดียวคุกกรุ่นอีกแล้ว กลายเป็นคนที่อารมณ์ขึ้นลงได้งี่เง่าและน่ารังเกียจตัวเองเป็นที่สุด แต่มันก็เป็นไปแล้ว อารมณ์และความรู้สึกเป็นสิ่งเดียวที่คอนโทรลไม่ได้
“ป้าตักเองค่ะคุณขลุ่ย ขืนให้คุณตักมันก็มีค่าเท่ากับไม่ได้กินนั่นแหละค่ะ”
“ขลุ่ยตักเองดีกว่าครับ ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่”
“ไม่หิวก็ต้องกิน ตักเลยครับนม”
สงคราม ย่อมๆระหว่างหัวหน้าแม่บ้านและเจ้านายคนใหม่หยุดลงทันทีเมื่อได้รับคำสั่ง ประกาศิต ความเงียบเข้าครอบงำอีกครั้ง ผู้ร่วมโต๊ะอาหารเพียงคนเดียวเอื้อมมือมาตักแกงจืดร้อนๆเพียงช้อนเดียวราดไป บนข้าวแล้วก้มหน้าก้มตากินเหมือนทำตามหน้าที่ที่ถูกบังคับให้ทำ
“ใจคอจะกินแกงจืดช้อนเดียวกับข้าวทั้งจานเลยหรือไง”
นั่นแหละคนที่คิดว่าตัวเองหายป่วยแล้วถึงได้เอื้อมมือไปตักหมูทอดมาวางเป็นพร็อพประดับจานข้าวอีกชิ้น
“กับข้าวบนโต๊ะไม่ได้มีแค่สองอย่างนะ ถึงบ้านนี้จะไม่ได้ลำบากอะไรแต่ก็ไม่เคยมีใครสั่งสอนให้กินทิ้งกินขว้างหรอกนะ”
ผัด ผักรวมถูกตักไปวางคู่กับหมูทอดอีกอย่าง เมื่อก่อนขลุ่ยก็ว่าง่ายแบบนี้แหละ เพียงแต่ไม่ได้ว่าง่ายเพราะถูกสั่งแบบนี้ เด็กผู้ชายตัวเล็กน่ารักที่ชอบตามหลังเพื่อนพ่อมาหาคุณคนเดียวบ่อยๆแต่ก่อน นั้น คุยเก่งว่านอนสอนง่ายแทบจะยกคุณคนเดียวเป็นฮีโร่ทุกอย่างเสียด้วยซ้ำ ไม่รู้เหมือนกันว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้และอะไรๆมันไม่เลวร้ายขนาดนี้ วันนี้ขลุ่ยก็อาจจะยังเป็นเงาตามตัวคุณคนเดียวเหมือนที่เพื่อนๆที่คณะชอบแซว ก็เป็นได้
วันนี้คุณคนเดียวยังทำใจให้ทุกอย่างเป็นเหมือนวันวานไม่ ได้ แผลที่กรีดลึกในใจยังสดใหม่เกินไป ภาพแม่ที่กรีดร้องแล้ววิ่งออกไปบนถนนต่อหน้าต่อตาวันนั้นยังชัดเจนทุกครั้ง ที่หลับตา
“อิ่มแล้วเหรอค่ะคุณคนเดียว”
“ครับ”
“ไหนบ่นว่าหิวไส้จะขาดไงค่ะ กินไปหน่อยเดียวเอง”
โดน คนที่เปรียบเสมือนแม่ค่อนขอดว่ากินได้ไม่เท่าไหร่ แล้วคนดีของนมล่ะ กินเข้าไปแค่ปลายทัพพี แล้วแบบนี้เมื่อไหร่จะหาย ถึงขลุ่ยจะเป็นคนที่คุณคนเดียวสมควรจะใจร้ายด้วยแต่ต้องไม่ใช่ตอนที่อ่อนแอ แบบนี้สิ ถ้าขลุ่ยยังเป็นแบบนี้คุณคนเดียวก็ลงโทษได้ไม่เต็มที่ อย่างน้อยถ้าจะรังแกใครก็จะต้องทำตอนที่เค้ามีเรี่ยวแรงพอที่จะตอบโต้ได้ไม่ ใช่แค่ลุกขึ้นก็แทบจะล้มแบบนี้
“คุณคนเดียวจะอาบน้ำเลยมั้ยครับ”
“อาบเลย เตรียมชุดให้ด้วยล่ะ ไหวใช่มั้ย”
“ครับ”
ไม่ได้แกล้งคนป่วยนะ แต่คุณเดียวถามแล้วว่าไหวมั้ย เจ้าตัวดันรับปากว่าไหวเองนี่ ช่วยไม่ได้
คืน นี้เป็นคืนแรกในรอบหลายๆคืนที่มีขลุ่ยนอนอยู่ข้างๆ แต่ไม่ได้มีอะไรกันเหมือนที่เคยทำ ทั้งๆที่อยากจะทำร้ายเหมือนเคยแต่อดที่จะสงสารไม่ได้ อยากจะใจดำมากกว่านี้ อยากจะให้ขลุ่ยเจ็บ แต่พอได้ยินเสียงไอตลอดเวลาที่เข้ามาในห้องนอนที่อุณหภูมิต่ำกว่า 24 องศาแล้วทำไม่ลง พยายามบอกตัวเองว่าเมื่อไหร่ที่ขลุ่ยเจ็บปวด มันจะชดเชยความเจ็บปวดที่แม่เคยได้รับ ทั้งๆที่ได้แก้แค้นแทนแม่แล้วควรจะสบายใจกว่านี้ แต่ทุกอย่างกลับตรงกันข้ามกับหมดเลย หัวใจกระตุกวูบทุกทีที่ได้ยินเสียงไอหนักหน่วง รู้สึกเป็นกังวลถ้าบรรยากาศในห้องเงียบเกินกว่าที่ควรจะเป็น
ได้ เวลาที่คนบอกว่าตัวเองหายป่วยแล้วจะต้องตื่น แต่ความจริงยังนอนขดตัวใต้ผ้าห่มตัวงอเป็นกุ้งอยู่เลย ปกติขลุ่ยจะตื่นเองโดยไม่ต้องมีนาฬิกาปลุก ถ้าคุณคนเดียวตื่นนั่นหมายความว่าขลุ่ยจะต้องตื่นก่อนหน้านั้นสักพักหนึ่ง แล้ว เพราะทุกทีที่ตื่น ปลายเตียงจะมีเสื้อคลุมวางเอาไว้ให้ ที่ห้องแต่งตัวจะมีเสื้อผ้าของวันใหม่เตรียมพร้อมไว้อยู่แล้ว กำลังนั่งมองคนอวดดีเพลินๆก็ต้องตกใจเมื่ออยู่ดีๆก้อนที่อยู่ในความคิดใต้ ผ้าห่มขยับตัวไปมาซะงั้น
ให้ขลุ่ยรู้ไม่ได้หรอกว่านั่งมองเค้า อยู่นานแค่ไหนแล้ว ที่ให้รู้ไม่ได้คือความรู้สึกที่มีต่อขลุ่ยตอนนี้มันตีกันจนยุ่งเหยิงไปหมด มันก้ำกึ่งระหว่างเอ็นดูกับเกลียด เป็นห่วงหรือสงสาร ยังดีที่ว่าเค้าแค่พลิกตัวเปลี่ยนท่าเท่านั้นไม่ได้ตื่นขึ้นมาอย่างที่ตกใจ
เสียง โทรศัพท์ดังฝ่าสายน้ำออกมาให้ต้องขมวดคิ้ว ฝักบัวถูกปิดเพื่อจะฟังให้แน่ใจว่าเสียงโทรศัพท์ที่ดังอยู่นั้นไม่ใช่ของตัว เอง และที่มันเงียบไปเพราะคนที่โทรมาวางสายหรือเพราะคนที่นอนหลับสบายอยู่บน เตียงรับกันแน่
บางครั้งห้องที่กว้างเกินไปและมีห้องแต่งตัวกั้น ระหว่างห้องน้ำกับห้องนอนก็เป็นอุปสรรคต่อการรับฟังเหมือนกัน หยุดการอาบน้ำไว้แต่เพียงเท่านี้ ผ้าขนหนูสีขาวถูกกระชากมาพันตัวลวกๆเพื่อจะออกไปดูให้แน่ว่าตกลงแล้วเสียง โทรศัพท์เงียบไปเพราะอะไร
เสียงแหบห้าวลอยมากระทบหูทำให้สองขาที่ก้าวเดินต้องหยุดกึก
‘หายแล้วแซคไม่ต้องเป็นห่วงหรอก’
‘อื้ม ถ้าขออนุญาตที่บ้านได้ก็จะไปโรงเรียน’
‘แซคส่งการบ้านให้แล้วเหรอ ขอบใจมากนะ อืม ไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆ’
‘เสียงแหบเพราะเพิ่งตื่นต่างหาก’
‘ครับคุณแซค จะดูแลตัวเองครับ แล้วเจอกัน’
ปัง!!!
เท้า มันเสือกเผลอไปเตะประตูตู้เสื้อผ้าเองนะ คุณคนเดียวไม่ได้ตั้งใจเหวี่ยง แต่ก็ยอมรับว่าเสียงพูดคุยโทรศัพท์ของคนที่ลุกขึ้นนั่งพิงหลังกับพนักเตียง ทำให้รู้สึกหมั่นไส้ คงจะเป็นเพื่อนสนิทคนเดิมของขลุ่ยสินะที่โทรมา เพื่อนที่คุณคนเดียวไม่เคยถูกชะตาด้วยเลย เพื่อนที่เอาใจใส่กันจนเว่อร์เกินคำว่าเพื่อนของขลุ่ยคนนั้นชอบทำให้คุณคน เดียวหงุดหงิดใจ เหมือนอย่างตอนนี้
ตอนป่วยสีหน้าก็ไม่ซับสีเลือด อยู่แล้ว ตอนตกใจยิ่งซีดขาวเหมือนหน้ากระดาษเข้าไปใหญ่ คนที่วิ่งหน้าตาตื่นมาหยุดหอบตรงหน้าในห้องแต่งตัวคงจะตกใจเสียงเตะตู้เสื้อ ผ้าเมื่อกี้ และยิ่งลนลานเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นว่าคุณคนเดียวอาบน้ำเรียบร้อยแล้วแต่ยังไม่ มีชุดเตรียมเอาไว้
“ขอโทษครับที่ตื่นสาย”
“อือ”
อยาก จะวีนอยากจะเหวี่ยงใจจะขาด อยากจะกระชากตัวคนป่วยมากระแทกฝาผนังให้สมกับอารมณ์ที่เดือดพล่านอยู่ตอนนี้ แต่กลัวคนตรงหน้าจะตายใส่เลยได้แต่ข่มเก็บเอาไว้ ถึงตอนนี้จะเป็นโอกาสดีที่จะทรมานขลุ่ยให้สมกับที่โกรธแค้น แต่คุณคนเดียวไม่อยากทำร้ายคนที่อ่อนแอและไม่มีทางสู้ ทำแบบนั้นมันหน้าตัวเมียเกินไป
ประตูตู้เสื้อผ้าถูกเปิดออกอีกครั้ง ด้วยมือของคนที่ต้องทำหน้าที่ตรงนี้ทุกวัน ขลุ่ยรู้จักทุกซอกทุกมุมของตู้เสื้อผ้ามากกว่าเจ้าของตู้อย่างคุณคนเดียว เสียอีก กางเกงยีนส์สีซีดตัวที่ชอบใส่บ่อยๆช่วงหลังๆมานี้ถูกเลือกออกมาแขวนหน้าตู้ ตามด้วยเสื้อยืดสีขาวธรรมดาและปิดท้ายด้วยชอปคณะสีเข้ม
ขลุ่ยจำชีวิต ประจำวันของคุณคนเดียวได้ ในขณะที่ตัวเองบอกว่าไม่อยากรับรู้เรื่องราวของอีกฝ่ายเลย แต่ก็รีบออกมาจากห้องน้ำเพื่อฟังเค้าคุยโทรศัพท์
ทำแบบนั้นเพื่ออะไรวะคุณคนเดียว ตอบตัวเองได้มั้ย!!!
“คุณคนเดียวครับ”
“มีอะไร”
“วันนี้ขลุ่ยไปเรียนได้มั้ย”
มือ ที่กำลังปลดเสื้อยืดออกจากไม้แขวนหยุดชะงักทันที ที่กล้าเอ่ยปากขออนุญาตเป็นเพราะสายที่โทรเข้ามาเมื่อกี้หรือเปล่า เพราะไอ้คนที่มันโทรมาแสดงอาการห่วงใยตั้งแต่เช้าใช่มั้ย ขลุ่ยถึงได้กล้ามากกว่าที่เคยเป็นขนาดนี้
ร่างบอบบางที่บางยิ่งกว่า เดิมเพราะพิษไข้ ลอยหวือมาปะทะอกทันทีที่คว้าข้อมือแล้วออกแรงกระชากแค่เล็กน้อย ขลุ่ยเกร็งตัวต่อต้าน แววตาตื่นตระหนก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นตัวสั่นเทิ้มเพราะหน้าผากถูกแตะแต้มด้วยริมฝีปากอย่าง ตั้งใจ
“ตัวยังร้อนอยู่เลย ยังไม่ต้องไปหรอก จะให้นมเรียกหมอมาตรวจ ถ้าหมอบอกว่าไม่เป็นอะไรพรุ่งนี้จะให้ไป”
วิธี วัดไข้ของคุณคนเดียวไม่ได้มาตรฐานเท่ากับหมอ แต่ไอร้อนระอุที่กระทบริมฝีปากยังร้อนแทบจะลวกไหม้ขนาดนี้จะปล่อยให้ไป โรงเรียนได้ยังไง แทนที่จะหายมาให้คุณคนเดียวทรมานได้เร็วๆก็จะกลายเป็นป่วยจนไม่รู้ว่าจะหาย เมื่อไหร่นะสิ ไม่เอาหรอกแบบนั้น คุณคนเดียวอยากจะแก้แค้นให้แม่เร็วๆ
ไม่เกี่ยวกับโทรศัพท์ที่ได้ยินเมื่อเช้าเลย ไม่เกี่ยวเลยจริงๆ
๐ สวัสดีค่ะทุกคน ขอโทษนะคะที่เรื่องนี้ต่อช้ามากอย่างที่ไม่ควรจะเป็น แต่ความวุ่นวายหลายเรื่องมันซัดมาพร้อมๆกันค่ะ เลยต้องเคลียร์งานก่อน แต่ไม่ได้ลืมนะคะ รู้ตัวเลยว่าไม่ได้จับคุณคนเดียวมาต่อนานจนเอ๋อๆ ต่อไม่ค่อยติด อารมณ์ไม่ต่อเนื่อง และดูเหมือนตอนนี้จะไม่ค่อยมีอะไร ถือซะว่าคนเขียนเข็นออกมาแก้ลืมนะคะ
๐ คนที่อ่านเรื่องสั้นเรื่องนี้ในหนังสือแล้ว อยากให้อ่านใหม่นะค่ะ เพราะคนเขียนนำมาแปรรูปใหม่ เหตุการณ์เลยอาจจะไม่ต่อเนื่องเหมือนในหนังสือ เพราะฉะนั้นแล้วอ่านใหม่เถอะค่ะ :sad4: จะแบ่งเป็นสองช่วงนะนะคะ คือช่วงดราม่าน้ำตานองและช่วงที่เค้าเสพสุขกัน แบ่งกันไปคนละครึ่งนะ ทนอ่านทนเซ็งกันไปก่อน อีกไม่นานค่อยอ่านตอนหวานๆนะคะ น่าจะประมาณยี่สิบตอนจบ (ถ้าทำได้) :monkeysad:
๐ ยืนยันเหมือนเดิมว่า การเอาเรื่องที่เขียนจบแล้วมาขยายใหม่เป็นอะไรที่ยากมากค่ะ
๐ ตอนนี้มีเรื่องที่ซุ่มเขียนทีละเล็กละน้อยอยู่สองเรื่อง ขอเวลาสร้างสต็อกก่อนแล้วจะเข็นมาให้อ่านกัน เป็นแนวที่คนเขียนถนัดคือ ฮาๆบ้าๆบอๆ ไม่พระเอกร่วก็นายเอกรั่ว เผลอๆรั่วทั้งคู่ แน่นอนว่าเรื่องแรกคือเรื่องเด็กป๋า ที่เคยบอกเอาไว้แล้ว ส่วนอีกเรื่องขออุบไว้ก่อนค่ะ
๐ ถ้าผ่านอาทิตย์นี้ไปแล้ว อาทิตย์หน้าขอสัญญาว่าจะมาลงนิยายแบบปกติจอง TRomance คือไม่เกินสองวันต่อหนึ่งตอนนะคะ
๐ หลายคนที่เมลล์มาถามถึงการจองรวมเล่มเรื่องนี้ ประกาศตรงนี้ก่อนเลยนะคะว่า ไม่มีโปรเจครวมเล่มสำหรับเรื่องนี้ในตอนนี้ค่ะ อย่างที่บอกคือเรื่องนี้ตั้งใจเอามาขยายเพิ่มสำหรับคนที่ได้อ่านเรื่องสั้น แล้วรู้สึกว่ามันยังไม่จบ หรือยังไม่กระจ่าง เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ยังถือเป็นเรื่องพิเศษที่แถมในรวมเล่มพี่เมฆ จะเอามารวมเล่มแยกก็รู้สึกละอายแก่ใจตัว แต่ขออนุญาติรวมไปในแพ็คเกจสามเรื่อง ให้คนที่ประมูลเรื่องพี่ดินไปได้นะคะ
๐ สำหรับคนที่สั่งจองพี่ดิน คนเขียนจะแพ็คหนังสือและจัดส่งภายในสัปดาห์นี้ พร้อมกันทั้งหมด ไม่แบ่งกันส่งนะคะ เพราะฉะนั้นใครที่สั่งหนังสือมาก็จะได้เวลาไล่เลี่ยกันตามความช้าหรือเร็ว ของพี่ไปรษณีย์นะคะ
๐ ขออภัยถ้ามีคำผิดนะคะ ตรวจทานแล้วแต่อาจจะไม่ละเอียดพอ
๐ ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาตลอดค่ะ TRomance
-
ดีใจจะได้พี่ดินมาไว้ในอ้อมอกแล้ว สำหรับเรื่องนี้แต่งมาเหอะ ไม่ต้องกังวลว่าจะเป็นยังงัย
เข้าใจอยู่ว่าการเอาเรื่องเดิมที่จบแล้วมาขยายมันยาก แต่คนแต่งก็ทำออกมาได้ดี
ไม่ได้รู้สึกขัดหรือสะดุดตรงไหน อ่านแล้วก็จุก ๆ เศร้า ๆ ปะแหล่ม ๆ ปน ๆ กันไป
-
"เพราะคุณคนเดียวชอบให้โอกาสคนต่างหาก"
ไม่จริงงง แล้วทำไมไม่ให้โอกาสขลุ่ยบ้างงง :z3:
แอบสะใจเวลาคุณคนเดียวแกสับสนตัวเองอ่ะ ยอมรับไปว่าชอบว่าหึงขลุ่ยซะก็สิ้นเรื่อง o18
ขอบคุณคุณTRomanceและคุณSeikiค่ะ :pig4: :L2:
-
คุณคนเดียวววว
คงสับสนมากนะ T^T
แต่ว่า นิดนึงก็หึงแบบนี้ จะไปได้ซักที่น้ำคะ
หุหุ ... ขลุ่ยอยู่เฉยๆนะเนี่ย!!
-
อ้าวๆยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่าหน้าตัวเมียนะ
-
อ่านแล้วยิ่งสงสารขลุ่ย รักเขามากจนยอมให้ปู้ยี่ปู้ยำทุกอย่าง
คุณคนเดียวนี่มันแย่จริงๆ
-
ตามอ่านจนทัน อิอิ
คุณคนเดียวก็นะ ยอมรับใจตัวเอเถอะว่า หึง ขลุ่ย
-
จะรอตอนต่อๆๆๆๆๆไปจนกว่าจะถึงตอนหวานนะคะ
สงสารขลุ่ยมากมายอ่ะ แต่คุณคนเดียวก็น่าสงสารนะ
สับสน วุ่นวาย ทั้งแค้ ทั้งเกลียด ทั้งรัก อารมณ์แบบนี้
น่าสงสาร อยากให้เค้ารักกันเร็วๆ
-
อีตาคุณคนเดียวเนี่ยเอาแต่ใจเหลือรับ
รักขลุ่ยแล้วนะนั่นมีหึงด้วย
ฉะนั้นก็รีบยอมรับใจตัวเองซักทีเซ่
ขลุ่ยทำไมไปยอมมันมากขนาดนั้นล่ะลูก
ขลุ่ยสู้มัน
คนแต่งกับคนโพสต์ก็สู้ด้วยเน่อ
-
เมื่อไหร่จะถึงตอนหวานๆนี่ :m15: :m15: กัดฟันอ่านตอนเศร้าๆ มานานแล้วนะ :sad11: :sad11:
สงสารขลุ่ย :monkeysad: คุณคนเดียวใจร้าย :serius2: :serius2:
-
ยิ่งอ่านยิ่งทรมาณใจ :sad4:
-
"คุณคนเดียวไม่อยากทำร้ายคนที่อ่อนแอและไม่มีทางสู้ ทำแบบนั้นมันหน้าตัวเมียเกินไป"
----------------------------------------------------------------
ไอ้ที่ทำอยู่ทุกวันเนี้ย มันยังไม่เกินไปอีกเหรอห๊าาาาา :angry2:
-
คุณคนเดียวเอ๊ย ที่ทำอยู่ก็ใช่จะมีความสุข แต่ถ้ายังให้ความโกรธมันบังตาอยู่ ก็ยังมองไม่เห็นอย่างอื่นอยู่ดี
แล้วก็เย่ๆๆๆ จะได้พี่ดินมาไว้ในอ้อมอก (แฟบๆ) แล้ว :o8:
-
ฮือออออ :monkeysad:
สงสารขลุ่ยยย แต่ก็สงสารคุณคนเดียวด้วยยย
อยากอ่านตอนเค้าเข้าใจกันแล้วววว หวานๆๆๆ
-
:serius2: สับสนกับคุณคนเดียว
ก็เห็นชัดๆอยู่ว่าหึง ว่าตัวเองรู้สึกยังไงกับขลุ่ยแท้ๆ
ทิฐิเหลื๊อเกินน พ่อคุณ :เฮ้อ:
-
เมื่อไหร่คุณคนเดียวจะได้รู้ถึงความรู้สึกของตัวเองจริงๆสักที
-
ไม่เกี่ยวเลยจริงจริ๊งพ่อคุณ...
แต่วันนี้ใจดีผิดปกตินะคุณคนเดียว แค่จิกๆกัดๆให้แสบคันเล็กน้อย
เป็นห่วงก็บอกมาเห๊อะ!!
-
ลดบ้าง แล้วจะดีขึ้นนะ
คนเดียว,,
-
หึงเค้าละซิ คุณคนเดียว
-
คุณคนเดียวอ่า
เมื่อไหร่จะรู้ใจและยอมรับสะทีอ่า
สงสารขลุ่ย
-
คุณคนเดียวปากแข็งตลอดด
แอบพาขลุ่่ยหนีดีกว่า
ฮะๆไอ้เสือไบ
-
คุณคนเดีวซึนชัดๆ
ห่วงเค้าก้ยังไม่รู้ตัวอีกแหน่ะ
-
คุณคนเดียวหลอกตัวเองไปถึงไหนนะ
สงสารขลุ่ยจังเลย
-
คุณคนเดียวน่าจะเข้าใจตัวเองนะ แค่ไม่ยอมรับหรือเปล่า?
-
คุณคนเดียวเมื่อไหร่จะเข้าใจตัวเองสักที
ว่าที่ทำอยู่น่ะมันทั้งรักทั้งหึงเลย
-
คุณคนเดียว รักขลุ่ยชอบขลุ่ยก็ยอมรับซะเหอะ
จะได้ไม่ต้องมามาม่ากันขนาดนี้
บีบอ่ะ :monkeysad:
-
ไม่ยอมรับว่ารักขลุ่ยละสิ
-
:z6:
ขอกระโดดถีบยอดหน้าอิคุณคนเดียว
-
สงสารขลุ่ย มากอะ เมือไรน่าคุณคนเดี่ยวจะยอบรับความจิงสักที่
อยากอ่านตอน หวานๆๆ เร้ววๆๆๆ
ขอบคุณครับบบ
-
คุณคนเดียว....ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาใช่ไหม.... :angry2:
เดี๋ยวจะต้องเสียใจอย่างที่คุณพ่อว่าแน่ๆ.... :angry2:
-
อิคุณคนเดียวนี่มันประจำเดือนหมดแล้วใช่มั๊ยคะ!!! :angry2:
อารมณ์แปรปรวนยังกะเป็นสตรีวัยทองเลยนะแก :beat: :beat:
-
อ่านแล้วหมั่นไส้คุณคนเดียวแทบอยาก :z6: ทำกับน้องขลุ่ยแบบนี้ได้ไง
อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ปากไม่ตรงกับใจ
นายเอกเราน่าสงสารจริงๆ อ่อนแอ บอบบางมากๆ
ช่วงนี้กินมาม่าบ่อยแล้ว อยากกินอะไรหวานๆ บ้างอ่ะ :o8:
-
คุณคนเดียวคงจะสับสนมากจริงๆ
แต่ก็อยากให้เห็นใจขลุ่ยบ้างน่ะ
เป็นใครเจอเรื่องแบบนี้คงไปต่อไม่ถูก
แต่ไม่อยากให้เอามาลงกับขลุ่ยแบบนี้เลย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
คุณคนเดียวกำลังจะเข้าใจ ความรักของพ่อแล้วใช่ไหม
-
คุณคนเดียวหน่ะต้องหัดยอมรับความจริงซะบ้าง
ไมา่ใช่มัวแต่หลอก (ใจ) ตัวเองแบบนี้...
เพราะมันทำให้ใครอีกหลายๆ คนเจ็บปวด :monkeysad:
สงสารขลุ่ยอยากให้คุณคนเดียวรู้ใจตัวเองไวไว
ว่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้หนะ มันเรียกว่า รักเข้าไปไม่รู้ตัว
เป็นกำลังให้คนแต่ง :pig4: รอตอนต่อไปฮับ ^^
-
คุณคนเดียวโง๊โง่ :serius2:
-
คุณคนเดียวซึนรึเปล่าคะ รู้นะ แอร๊ยยยยย ;p
-
สงสารคุณคนเดียวจริงๆ ไม่มีใครรักเลยในนี้ สงสัยมีแต่ ขลุ่ย ที่หลงรักอยุ่คนเดียว :laugh:
-
^
^
^
^
นึกว่ามาต่อ
-
คุณคนเดียวกำลังสับสนอยู่อันนี้เข้าใจ แต่ว่าเค้าสงสารน้องขลุ่ยอ่ะ :monkeysad:
เป็นกำลังใจให้ค่า
-
ไอ้คุณคนเดียวหลอกตัวเองได้เก่งโครต
หรือจะเรียกว่าโง่ดีหว่า
-
คุณคนเดียวนี่นะ...
ปากแข็งมากๆ อยู่ในช่วงกำลังสับสนแน่ๆ
-
ว้าว ว้าว :impress2:
เป็นคนหนึ่งที่ซื้อหนังสือพี่เมฆ
และดีใจมากกกกกกกกกกกที่จะได้อ่านเรื่องนี้เวอร์ชั่นยาวอีกค่ะ
สบายใจได้นะคะ จะรอติดตามเสมอค่ะ สู้ๆ นะคะ o13
-
ปากแข็งมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :เฮ้อ:
-
:sad11: ซับน้ำตาก่อนนะค่ะ อ่านรวดเดียวถึงตอนนี้ สงสาร ทั้งคู่จัง เมื่อไหร่คุณคนเดียวจะหลุดพ้นอารมณ์ ความรู้สึกนี้ได้นะ
Happy Valentine' s Day นะค่ะ :L1:
-
:angry2:เพราะคุณคนเดียว
-
รอคุณคนเดียววววว แหะๆ
-
ชอบบบบบ อ่ะ :z2:
ชอบพล็อต พระเอกอย่างงี้อ่ะ :z3:
หล่อ ดิบ เถื่อน แต่อ่อนโยน :impress2:
:laugh:
:กอด1:
-
ถึงกูจะร้ายย แต่กูก็แอบรักโว้ย อิอิ
-
ตอนที่ 6
และแล้ววันนี้ก็ไม่ได้เป็นโรงเรียนตามคำสั่งประกาศิตอีกจนได้
ไข้หายสนิทแล้วแต่อาการอ่อนเพลียยังหลงเหลืออยู่บ้าง ความจริงวันนี้ขลุ่ยมีแรงพอที่จะไปโรงเรียนได้แล้ว แต่ปรอทวัดไข้ของคุณคนเดียวบอกว่ายังไม่หายดีเท่าไหร่ถึงได้นอนแกร่วเป็นนกน้อยในกรงทองแบบนี้
นกน้อยที่ได้รับอาหารและการดูแลเอาใจใส่อย่างเต็มเปี่ยม จะขาดก็แต่ความรักความผูกพันที่มันขาดออกจากกันไปนานแล้ว ปลายเทอมแบบนี้เป็นเวลาที่ควรจะต้องกระตือรือร้นให้มากที่สุด มหาวิทยาลัยคือปลายทางที่ทุกคนพยายามเอื้อมให้ถึง
ครั้ง หนึ่งขลุ่ยเองก็เคยรู้สึกแบบนั้นแต่ตอนนี้เริ่มไม่มั่นใจแล้วว่ามหาลัยคือ ความใฝ่ฝันหรือหนทางที่จะทำให้ตัวเองหลุดพ้นจากสภาพกาฝากอย่างทุกวันนี้กันแน่ ถ้าหากวันไหนที่คุณคนเดียวเบื่อที่จะแก้แค้นหรือหายโกรธขลุ่ยกับพ่อแล้ว
วันนั้นคงต้องออกไปผจญโลกภายนอกด้วยตัวเองสักที เพราะคุณคนเดียวไม่อยู่บ้านถึงได้มีโอกาสมานอนฟังเสียงนกร้องแทนเสียงเครื่องปรับอากาศในห้องนอนคุณคนเดียวอยู่อย่างนี้ หลังจากแนบฝีปากวัดไข้เอากับหน้าผากอย่างคนเอาแต่ใจและสั่งไม่ให้ขลุ่ยไปโรงเรียนแล้ว ตัวเองก็หายออกไปจากบ้านจนป่านนี้แล้วยังไม่ได้ยินเสียงรถให้รู้ว่ากลับมาแล้วหรือยัง สภาพตัวเองทุกวันนี้เหมือนคนมีความผิดร้ายแรงติดตัว จะทำอะไรแต่ละทีต้องคอยระแวงว่าจะทำให้คุณคนเดียวขุ่นใจมั้ย คืนนั้นจะโดนทำโทษร้ายแรงแค่ไหน
ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตตอนนี้แปรผันตรงตามความต้องการของคุณคนเดียวหมดเลย จากที่คอยวิ่งตามมาตั้งแต่ต้น กลายเป็นหยุดเพื่อฟังคำสั่งเท่านั้น ภายใต้ข้อบังคับที่แสนเจ็บปวดแต่บางเวลาก็ยังรู้สึกว่ามีความสุขมาฉาบทับ เหมือนอย่างที่ไม่สบายอยู่ตอนนี้ ทั้งๆที่ความจริงดังกรอกหูอยู่ทุกวันว่าคุณคนเดียวไม่พอใจและรำคาญที่ขลุ่ยป่วยและอ่อนแอไม่หายสักที ข้อบังคับทั้งหลายถูกตั้งขึ้นมาเพื่อให้ขลุ่ยหายไปชดใช้ความผิดได้เหมือนเดิม แต่ก็ไม่วายหลอกตัวเองว่า ภายใต้ข้อบังคับเหล่านั้นคุณคนเดียวยังหลงเหลือความห่วงใยต่อน้องชายคนนี้อยู่บ้าง สักนิดก็ยังดี
เสียงฝีเท้าที่ย่ำเข้ามาใกล้เรื่อยๆทำให้อดไม่ได้ที่จะหันหน้ากลับไปมอง ไม่ใช่คนที่กำลังกลัวแต่เป็นป้าแม่บ้านที่เดินมาพร้อมกับน้ำสำหรับสองที่และของว่างอีกหนึ่งจานใหญ่ๆ แก้วใบหนึ่งที่มีน้ำหวานสีแดงเหนือขอบน้ำสีสวยมีไอพวยพุ่งใต้ฝาที่ปิดสนิท ส่วนอีกแก้วเป็นน้ำชนิดเดียวกันแตกต่างกันที่ไอเย็นเกาะข้างแก้วจนขึ้นฝ้าขาวแค่นั้นเอง รอยยิ้มของคนสูงวัยกว่าทำให้อบอุ่นในหัวใจจนต้องส่งยิ้มกลับไป
“ใครจะมีแขกเหรอครับป้า”
“คุณขลุ่ยไงค่ะ”
“ผมเหรอครับ”
“ค่ะ มีเพื่อนมาหาบอกว่าชื่อแซคค่ะ”
“แล้วเค้าอยู่ไหนล่ะครับ”
“รออยู่ในบ้านค่ะ พอดีเพิ่งมีเด็กมาบอกว่าคุณขลุ่ยอยู่ที่นี่ ป้าให้คนไปตามมาเจอคุณขลุ่ยที่นี่แล้วนะครับ”
“จริงๆแค่มาบอกก็ได้ครับ ขลุ่ยไปหาเองก็ได้”
“ออกมาสูดอากาศข้างนอกบ้างก็ดีค่ะ อยู่แต่ในบ้านอุดอู้จะแย่ ป้าไม่ฟ้องคุณคนเดียวหรอกนะคะ”
“ขอบคุณครับ”
ป้าแม่บ้านดูจะเป็นเพียงคนเดียวที่เข้าใจทุกอย่างทะลุปรุโปร่ง รู้ว่าขลุ่ยกำลังกลัวอะไรและรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับขลุ่ยบ้าง รู้ เข้าใจ เห็นใจ แต่ช่วยอะไรไม่ได้มากไปกว่าให้กำลังใจและปลอบประโลม สิ่งเดียวที่ทำให้รู้ว่าบางเวลาที่อยู่ในสถานะกาฝากในบ้านหลังนี้ไม่ได้โดดเดี่ยวจนเกินไปก็คือป้าแม่บ้านและรอยยิ้มที่หมั่นส่งมาให้เสมอๆนี่แหละ
เห็นแซคเดินตามหลังเด็กในบ้านมาแต่ไกล สายตาสอดส่องสำรวจไปทั่วบริเวณที่เดินผ่านอย่างใคร่รู้ นี่เป็นครั้งแรกที่แซคได้มาเหยียบบ้านผู้ปกครองคนใหม่หลังจากที่เคยมาส่งแต่ไม่ได้เข้ามาในบ้านหลายครั้งแล้ว การที่เป็นคุณหนูคนล่าสุดในบ้านหลังนี้มองจากภาพนอกดูดีทุกอย่าง แต่นั่นมันก็แค่สิ่งนอกกายที่ส่งเสริมให้ดูดีขึ้นเท่านั้น เทียบไม่ได้กับความรู้สึกในใจเลยแม้แต่น้อย รอยยิ้มแต่เจือความขุ่นเคืองที่แซคส่งมาให้เรียกเสียงหัวเราะแรกในรอบสองสามวัน มานี้เลยก็ว่าได้ เด็กผู้ชายตัวโตๆที่กำลังค้อนใส่เพื่อนผู้ชายด้วยกันนั้นดูยังไงก็ไม่เข้า กับบุคลิกเลยสักนิด แซครู้ว่าขลุ่ยรักและบูชาคุณคนเดียวในฐานะพี่ชายแค่ไหน แต่ที่แซคไม่รู้คือขลุ่ยมองข้ามคำว่าพี่ชายไปนานแล้วและอีกอย่างที่แซคยังไม่รู้และจะไม่มีวันรู้คือขลุ่ยอยู่ในฐานะอะไรในบ้านหลังนี้เท่านั้นเอง
“ว่าไง”
“ว่าไงอะไรล่ะ ไม่ยอมไปเรียนเลยนะ เป็นห่วง”
“ก็ไม่สบาย”
“รู้แล้วล่ะว่าไม่สบาย แล้วนี่ดีขึ้นหรือยัง”
“ยัง”
“อ้าว ไหงเป็นงั้นล่ะ”
“แต่หายแล้วต่างหาก”
“หัดอำนะ เดี๋ยวจะโดนหนัก ไว้ให้หายสนิทก่อน แซคไม่อยากรังแกคนที่อ่อนแอกว่า”
“แล้วลมอะไรหอบมาถึงนี่”
“ลมที่ไหนกันล่ะ เรียกว่าพายุเลยดีกว่า มีรายงานกลุ่มน่ะสิ แล้วให้จัดกลุ่มละสองคนด้วยนะ แล้ววิชานี้แซคทำคนเดียวได้ที่ไหนล่ะ เวลาสอบกระทืบขาเก้าอี้ขลุ่ยทุกที ขลุ่ยก็รู้”
“มาสิจะช่วยทำ งานกลุ่มก็ต้องช่วยกันนั่นแหละถูกแล้ว”
“แซคพิมพ์เอง ขลุ่ยสรุปข้อมูลแล้วกัน ส่วนนี้เป็นแลคเชอร์ของวิชาที่ขลุ่ยไม่ได้เรียน การบ้านแซคส่งให้แล้ว”
“ขอบคุณมากค๊าบท่านแซค ไม่เสียแรงที่ลดตัวลงไปคบนะเนี่ย”
มะเหงก ที่ทิ้งลงมากลางหัวใช้แทนคำต่อว่าได้เจ็บตัวได้ดี โต๊ะญี่ปุ่นสีไม้โอ๊คตัวเล็กถูกใช้แทนโต๊ะเขียนหนังสือชั่วคราว หยุดเรียนไปวันสองวันกว่าจะจูนตัวเองให้เข้าที่เข้าทางก็ต้องใช้เวลาไม่น้อย ขนมในจานที่ป้าแม่บ้านเตรียมมาให้พร่องไปเกือบหมด แซคอ้างแค่ว่ากินฆ่าเวลารอ
เวลาผ่านไปรวดเร็วกว่าที่เคยรู้สึกจากแสงสว่างจ้าของดวงอาทิตย์ค่อยๆอ่อนแสงลง เสียงหรีดหริ่งเรไรเริ่มดังเข้ามาแทนเสียงนกร้องในตอนกลางวันแล้ว รายงานเสร็จลุล่วงไปเกินกว่าครึ่ง ยังพอมีเวลาถึงได้ค่อยๆทำแบบไม่รีบร้อนนัก แซคเองก็พิมพ์ไปกินไปทั้งขนมทั้งน้ำจะเติมเท่าไหร่ๆก็ดูเหมือนจะไม่พอ
“ยังไม่เสร็จกันอีกเหรอค่ะ”
เสียงป้าแม่บ้านดังมาก่อนตัวซะอีก
“ยังเลยครับแต่ไม่รีบ ป้ามีอะไรหรือเปล่าค่ะ”
“น้ำค้างเริ่มลงแล้วค่ะ ได้เวลาข้าวเย็นแล้วด้วย กินข้าวกันก่อนแล้วค่อยทำต่อในบ้านนะคะ คุณผู้ชายท่านนั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่นแล้วค่ะ บอกให้ป้าตั้งโต๊ะแล้วเชิญเพื่อนคุณขลุ่ยด้วยนะคะ”
“เดี๋ยวขลุ่ยตามไปนะครับ ขอเอาของไปเก็บที่ห้องก่อน”
“ห้องไหนค่ะ”
“ห้องขลุ่ยครับ พรุ่งนี้จะไปโรงเรียนแล้ว”
“จะดีเหรอค่ะ”
“เดี๋ยวจะขอคุณคนเดียวเองครับ”
“ดีค่ะ รีบตามมานะค่ะ”
คนมาตามเดินกลับไปบ้านใหญ่แล้ว คนที่ยังยืนอยู่ตรงนี้ก็ควรจะก้าวตามไปติดๆเหมือนกันถ้าไม่ติดว่ามือมือแกร่งของใครอีกคนฉุดรั้งข้อมือเอาไว้
“มีอะไรเหรอแซค”
“ทำไมต้องขออนุญาตคุณคนเดียว”
จะต้องให้คำตอบนี้กับแซคว่าอะไรดีล่ะ จะให้บอกว่าชีวิตตัวเองขึ้นอยู่กับประกาศิตคุณคนเดียวมันจะน้ำเน่าไปมั้ย แต่ไม่มีคำตอบดีๆคำตอบไหนที่จะมีให้แซคเลยจริงๆ นอกจากจะให้ความเงียบสยบทุกสิ่งอย่างแล้วยังสาวเท้าออกมาจากตรงนั้นแบบลืมคิดไปเลยว่าแซคเป็นแขกที่จะต้องคอยเทคแคร์ แต่พอลองหันหลังไปดูค่อยโล่งอกมาอย่างน้อยแซคก็ค่อยๆเดินตามมาไม่ได้โกระอย่างที่ขลุ่ยนึกกลัวละนะ
ภาพที่ประมุขของบ้านนั่งอ่านหนังสือรอไม่ทำให้น่าหวั่นใจได้เท่ากับบนโต๊ะอาหารที่คิดว่าจะมีจานพร้อมอุปกรณ์อยู่แค่ 3 ชุด เท่ากับจำนวนคนที่คิดว่าน่าจะมีอยู่ตอนนี้ แต่กลับเป็นสี่ชุดอย่างที่ไม่ควรจะเป็น
ไม่ต้องหวั่นใจนานสิ่งที่กำลังกลับก็คลืบคลานเข้ามาทันที บุคคลทีสี่ที่หายไปจากบ้านตั้งแต่เช้าเดินหน้ามุ่ยเข้าห้องอาหารมาเป็นคนสุดท้าย แต่ไม่ใช่คุณคนเดียวเท่านั้นที่เดินเข้ามา ด้านหลังยังมีผู้หญิงที่เคยเห็นหน้าบ้างแล้วแต่เห็นไกลๆเดินตามเข้ามาด้วย พร้อมๆกับบนโต๊ะอาหารมีจานและอุปกรณ์ชุดที่ห้าเข้ามาเสริม
คำทักทายระหว่างประมุขของบ้านและแขกใหม่ที่มาเยือนทำให้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกินอย่างช่วยไม่ได้ คำว่ากาฝากที่ชอบตอกย้ำตัวเองเหมือนจะแจ่มชัดในมโนสำนึกขึ้นมาอีกเท่าตัว ทั้งๆที่ไม่มีสิทธิ์จะรู้สึกอย่างนี้เลยสักนิดแต่ก็ห้ามใจไม่ได้
แซคนั่งข้างๆทางด้านขวามือ ฝั่งตรงข้ามเป็นคุณคนเดียวที่ปลายตาขุ่นเคืองมาให้เห็นแค่แวบเดียว แล้วเปลี่ยนไปเป็นดูแลคนที่มาด้วยต่อ ฝั่งตรงข้ามแซคเป็นแฟนคุณคนเดียวที่ส่งยิ้มหวานแจกจ่ายให้ทั่วทั้งโต๊ะ
ยอมรับแบบหน้าชื่นอกตรมเถอะขลุ่ย เค้าทั้งคู่เหมาะสมกันในทุกๆด้าน ชายหนุ่มหญิงสาวที่กำลังตักกับข้าวให้กันนั้นคือความจริงที่ต้องท่องจำให้ขึ้นใจมากที่สุด
“เป็นไงบ้างขลุ่ย ขาดเรียนจนเพื่อนต้องมาตามเลยเหรอ”
“มีรายงานคู่ครับ แซคเลยขนมาทำที่นี่”
“ตามสบายเลยนะ มาทำการบ้านอ่านหนังสือได้ตามสบายเลย”
“ขอบคุณครับ”
คำขอบคุณนี้ไม่ได้พูดออกไปเองหรอก แต่เป็นแซคที่พูดออกไปพร้อมพนมมือไหว้
“เทอมสุดท้ายกันแล้วสินะ คิดกันหรือยังว่าจะเรียนมหาลัยไหนกันดี ขลุ่ยล่ะวางแผนหรือยัง”
“กำลังดูๆอยู่เลยครับ ผมเบื่อกรุงเทพแล้ว อยากออกต่างจังหวัดกำลังดูอยู่ว่าจะขึ้นเหนือหรือลงใต้ดี ส่วนขลุ่ยนี่ไม่รู้ครับผมว่าจะชวนไปเรียนด้วยกันไม่รู้จะสนใจมั้ย”
“อืม ลุงว่าเชียงใหม่ก็ดีนะ อากาศดีของกินอร่อยบรรยากาศนุ่มนวลไม่เร่งรีบแบบกรุงเทพ ขลุ่ยคิดว่าไงล่ะสนใจมั้ย”
“ครับ”
ความจริงแล้วตกอยู่ในฐานะอย่างนี้เลือกอย่างที่ใจต้องการมากไม่ได้หรอก ไม่ได้ใช้เงินพ่อเรียนอีกต่อไปแล้ว แค่คุณลุงยื่นมือมารับภาระเลี้ยงดูและให้การศึกษานี่ก็ไม่รู้จะตอบแทบครอบครัวนี้ยังไงดีแล้ว ไหนพ่อยังจะมาเป็นต้นเหตุให้ต้องเกิดเรื่องร้ายๆอีก
“เรียนอย่างที่อยากเรียนนะขลุ่ย ไม่ต้องห่วงเรื่องค่าใช้จ่าย เรียนให้เต็มที่จะเรียนสูงแค่ไหนก็ได้แล้วอย่าลืมมาช่วยลุงทำงานนะ”
“ครับ ขอบคุณครับคุณลุง”
เสียงช้อนกระทบจานดัง “เคร้ง”ใหญ่ ทั้งโต๊ะกินข้าวสะดุ้งเฮือก เห็นจะมีแต่ประมุขของบ้านเท่านั้นที่ยังนั่งหลังตรงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น วงแตกทั้งๆที่เพิ่งจะเริ่มกินข้าวกันไปได้ไม่เท่าไหร่ แต่แผ่นหลังคุณคนเดียวก็หายไปจากห้องกินข้าวแล้วเหมือนกัน
ไม่รู้คุณคนเดียวโกรธใครแต่สุดท้ายมันก็ต้องถูกระบายใส่ขลุ่ยคืนนี้แน่ๆ ไม่มีหนทางหลีกหนี มีแต่จะต้องเตรียมตัวยอมรับสิ่งที่ต้องเกิดเท่านั้น
“ขอโทษนะแซค”
“ไม่เป็นไรหรอก เค้าอารมณ์ไม่ดีเหรอ”
“ไม่รู้สิ”
สาเหตุน่ะขลุ่ยไม่รู้หรอก ไม่เคยรู้ว่าคุณคนเดียวเป็นอะไร มีแต่ผลลัพธ์เท่านั้นแหละที่ขลุ่ยรู้
“อย่าถือสาเลยนะ กินกันต่อเถอะลูก หนูเมย์ก็ไม่ต้องตกใจไปนะปล่อยไปก่อนเดี๋ยวก็ปกติ อารมณ์ของคนเอาแต่ใจน่ะ”
“ค่ะ คุณลุง”
ดูท่าทางแฟนคุณคนเดียวจะตกใจกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาอยู่มาก คงไม่เคยเจอคุณคนเดียวโหมดอารมณ์นี้แน่ๆ วงข้าวยังมีต่อไปตามปกติแต่ไม่มีใครอารมณ์ปกติเลยสักคน คุณลุงเองก็คงจะมีเรื่องให้ต้องคิด เพียงแต่เก็บอารมณ์ได้ดีกว่าใครๆเท่านั้นเอง แซคก็ขยุกขยิกสะกิดสีข้างเหมือนอดใจไม่ไหวอยากจะรู้เรื่องนี้ให้ได้ ส่วนแฟนคุณคนเดียวไม่รู้เหมือนกันว่าคิดอะไรอยู่แต่เค้าก็ชำเลืองมาทางนี้ตลอดเวลา อาจจะเห็นท่าทีของแซคก็ได้
“ลุงอิ่มแล้ว ขึ้นไปพักผ่อนก่อนนะ”
ดูเหมือนทุกคนจะประคองสถานการณ์เพื่อรอเวลานี้อยู่แล้ว ทันทีที่คุณลุงลับหลังไปจากห้อง ทุกคนที่เหลือก็แทบจะวางช้อนพร้อมกัน
“น้องขลุ่ยคือลูกของเพื่อนคุณลุงที่เสียชีวิตพร้อมแม่คุณคนเดียวใช่มั้ยค่ะ”
“ครับ”
“งั้นก็คงจะสนิทกับคุณคนเดียวมากสินะ”
ไม่ มีคำตอบอะไรออกมาจากลำคอที่ตีบตัน เมื่อก่อนขลุ่ยเคยเป็นน้องชายที่สนิทกับคุณคนเดียวน่ะใช่ แต่ตอนนี้ระยะห่างที่เกิดขึ้นมาหลังจากวันนั้นมันจะเป็นแค่ระยะห่างที่รอวัน เข้ามาใกล้เหมือนเดิมหรือจะเป็นเส้นทางคู่ขนานที่ไม่มีวันจะมาเจอกันได้ก็ ไม่รู้ มีแค่คุณคนเดียวเท่านั้นที่ให้คำตอบนี้ได้ เคยวิ่งตามคุณคนเดียวอยู่ยังไงก็ยังวิ่งตามอยู่อย่างนั้น มันมีอะไรที่มากกว่าความรักที่เปิดเผยไม่ได้ แค่นี้ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะหลุดออกมาจากกรอบสายตาเย็นชานั้นยังไง
“ขลุ่ยไปทำงานกันต่อเถอะ เดี๋ยวดึก”
“อือ ไปสิ ขอตัวก่อนนะครับ”
รู้ตัวดีว่าไร้มารยาทกับแฟนคุณคนเดียวแค่ไหน แต่ถ้าจะให้อยู่ต่อไปก็มีแต่ความเงียบเท่านั้น เพราะขลุ่ยไม่มีคำตอบอะไรให้ ไม่รู้เลยว่าควรจะตอบคำตอบนั้นยังไงดี ดีนะที่เส้นทางไปเรือนป้าแม่บ้านไม่ไกลมาก ไม่งั้นแซคคงจะซักฟอกจนขาวแบบไม่ต้องขอแรงไฮเตอร์เลยแน่ๆ กว่าจะเบี่ยงเบนประเด็นมาคุยเรื่องอื่นได้ก็เกือบหลุดความอ่อนแอออกไปให้ เพื่อนเห็นตั้งหลายครั้ง อยู่ที่โรงเรียนแซคเป็นเหมือนเด็กที่ก้าวร้าวเกเรและชอบโวยวาย ใครๆก็มักจะแววว่าแซคเป็นบอดี้การ์ด แต่ความจริงแล้วแซคเป็นคนละเอียดอ่อนและเอาใจใส่เพื่อน ดูอย่างที่คอยทำการบ้านและจดแลคเชอร์ให้ตอนไม่ได้ไปเรียนสิ ไหนจะยอมลงทุนเดินทางมาหาถึงบ้านเพื่อช่วยกันทำรายงานอีก จริงๆแล้วแซคทำเองคนเดียวก็คงจะได้แต่ที่แซคมาหานี่ก็คงจะมาดูให้เห็นด้วยตา ตัวเองว่าขลุ่ยเป็นยังไงบ้าง อย่างน้อยการที่ต้องมานั่งทำงานด้วยกันก็เป็นเหมือนทวนบทเรียนให้ทันเพื่อน คนอื่นละนะ
เวลาผ่านไปรวดเร็วจนเลยเวลาขึ้นบ้านใหญ่ไปมาก พอส่งแซคขึ้นรถเสร็จขาก็อ่อนแรงขึ้นมาซะเฉยๆ ทางสั้นๆที่แค่เดินไปก็ใช้เวลาไม่เท่าไหร่ก็ดูจะไม่ทันใจเสียแล้ว สูดหายใจเข้าปอดลึกยาวก่อนจะจ้ำอ้าวสลับวิ่งให้ไปถึงบ้านใหญ่ให้เร็วที่สุด
บ้านทั้งหลังเงียบและมืดสนิท ถึงจะไม่ใช่เวลาเข้านอนแต่ทุกคนคงจะแยกย้ายกลับไปห้องตัวเองกันหมดแล้ว มีแต่แสงไฟสลัวๆที่คอยส่องให้พอมองเห็นทาง ประตูบานใหญ่ที่ต้องเปิดเข้าไปทุกวันอยู่ใกล้แค่เพียงสาวเท้าไม่กี่ก้าวก็ถึง แต่สำหรับวันนี้ขลุ่ยอยากให้ประตูบานนั้นอยู่ไกลแบบไม่สิ้นสุด ไม่รู้เลยว่าแค่เพียงเปิดเข้าไปแล้วอะไรจะเกิดขึ้น หยุดยืนทำใจอยู่หน้าประตูไม้บานกว้างอยู่เนิ่นนาน สูดลมหายใจและระบายออกมาหลายต่อหลายครั้ง แต่ความกลัวก็ไม่ได้ลดน้อยลงเลย
ปัง!!
“โอ้ยยยยย”
เสียงประตูบานใหญ่กระแทกเข้ากับกรอบวงกบไม่น่าตกใจเท่าแรงกระชากที่ข้อมือ ขลุ่ยไม่ได้เปิดประตูบานใหญ่ด้วยตัวเอง ทั้งหมดถูกกระชากด้วยมือคุณคนเดียวพร้อมกับร่างของขลุ่ยที่มือใหญ่ดึงรั้งเข้ามา แผ่นหลังกระทบกับบานประตูจนเจ็บร้าว ใบหน้าคุณคนเดียวที่มองมาแข็งกร้าวจนน่ากลัว แววตาดุดันเหมือนใครไม่รู้ที่ขลุ่ยไม่เคยรู้จัก
“เชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆด้วยสินะ ร่านเหมือนกันไม่มีผิด”
“คุณคนเดียวหมายถึงอะไรครับ”
“ไม่เจอกันแค่วันสองวันมันจะตายเลยเหรอ ถึงได้มาหากันถึงบ้านขนาดนี้”
“แซคเอางานมาให้ครับ”
“แล้วไอ้ที่จะขึ้นขี่กันอยู่ในศาลานั่นเรียกว่าอะไร ห๊า ไอ้ที่ได้อยู่ทุกคืนๆมันยังไม่พอเหรอ ที่ใจดีด้วยว่าเห็นว่าป่วยนี่ไม่ใช่ที่ต้องการสินะ ทำไมไม่บอกล่ะว่าอยาก จะได้สนองให้”
“ไม่ใช่นะคุณคนเดียว มัน มะ.................อื้อ”
ถ้าหยุดฟังเหตุผลก็คงจะไม่ใช่คุณคนเดียว ไม่มีคำอธิบายใดๆหลุดออกจากปากเพราะมันถูกปิดด้วยปากอีกคู่หนึ่งแล้ว แรงบดขบย้ำจาบจ้วงจนรับรู้รสคาวคละคลุ้งอยู่ในปาก ลิ้นที่เกี่ยวพันกันไม่มีโอกาสได้ถอยหนี แค่เพียงกระชากปลายลิ้นหลบก็ถูกอีกปลายดิ้นดึงรั้งเอาไว้ก่อนจะดูดกลืนเนื้อนิ่มจนแทบลืมหายใจ มือหนาปะป่ายไปทั่วแผ่นหลังก่อนจะวนมาหยุดนิ่งเนิ่นนานที่ปลายยอดยก แรงสะกิดบดบี้ทำให้รู้สึกเสียวกระสันแล่นขึ้นมาถึงกลางหลัง ปลายลิ้นสากร้อนลากผ่านซุกไซ้ซอกคอก่อนจะโหมจูบดูดเม้มทิ้งรอยไว้ทั่วทั้งแผ่นอก ทั้งเจ็บทั้งเสียวซ่าน น้ำตาที่รินไหลกลั่นออกมาจากหลากหลายอารมณ์ โกรธ เสียใจ และสุดท้ายก็ต้องพ่ายแพ้ให้แก่ธรรมชาติของกามอารมณ์ คุณคนเดียวรู้จุดอ่อนของขลุ่ยดีทุกจุด รู้ดีว่าเสียงครวญครางด้วยเสียวซ่านนั้นมาจากปลายลิ้นที่เลียวนรอบยอดอกจนแข็งเป็นไต เสียงครางครึมร้องพอใจเมื่อเสียงกรีดร้องแสดงความเจ็บปวดที่ฟันขบย้ำที่ยอดอกจนเกิดรอยแดงสดชัดเจน
ถึงมันจะเป็นความสุขสมบนความเจ็บปวดที่ต้องพบเจออยู่ทุกวัน ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นคุณคนเดียวและขลุ่ยก็มาไกลเกิดกว่าจะกลับไปตั้งต้น ใหม่ได้แล้ว ฝืนต่อต้านไปก็เท่านั้น สุดท้ายทุกอย่างก็ต้องเป็นไปตามความต้องการของคุณคนเดียว เสื้อยืดบางๆที่ใส่ติดตัวมาเพียงตัวเดียวถูกถอดออกพร้อมๆกับเสื้อของคนถอด ที่ไม่เสียเวลาริดกระดุมทีละเม็ดให้มากความ กางเกงนอนยางยืดขายาวก็ถูกมือหนาร่นลงเป็นชิ้นต่อมาก่อนจะใช้ปลายขาเกี่ยว รั้งให้พันจากตัว คุณคนเดียวยังเหลือกางเกงแต่ขลุ่ยไม่เหลืออะไรติดตัวเลยสักชิ้น สายตาลามเลียลากผ่านตั้งแต่หัวจรดเท้า นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ถูกสำรวจร่างกาย แต่ก็ไม่ใช่บ่อยครั้งที่คุณคนเดียวจะมองมาด้วยแววตาโกรธแค้นแต่ก็ต้องการ ร่างกายนี้ไปพร้อมๆกัน สิ่งที่ทรยศที่สุดคงไม่พ้นท่อนเนื้อที่ตั้งชันน่าบัดสีของตัวเอง ปากบอกว่าอย่าบอกว่าให้พอ พร่ำร้องขอบอกว่าเจ็บแต่ท่อนเนื้อและอารมณ์ความต้องการไม่เข้าข้าง ชูชันบ่งบอกว่าต้องการปลดปล่อยจนคนที่มองดูต้องเหยียดยิ้มดูหมิ่นเหยียดหยามก่อนจะฝังใบหน้าลงมาคลุกเคล้ากับกลุ่มไหมสีดำ มือรูดรั้งท่อนเนื้อจังหวะเร็วช้า สมองขาวโพลนจนไม่รู้ว่าตัวเองส่งเสียงน่าอายอย่างไรออกไปบ้าง เหมือนคุณคนเดียวต้องการลงโทษให้ขาดใจตายมือที่คอยให้จังหวะรูดขึ้นลงจึงเปลี่ยนเป็นครอบครองด้วยปากและลิ้น เลียขึ้นลงสลับดูดชิมน้ำที่ปริ่มออกมาที่ปลายยอด เสียงจ๊วบจ๊าบทำให้ลืมหมดสิ้นทุกสิ่งอย่าง ไม่รู้เลยว่าบั้นทายถูกนิ้วร้อนแหวกหาช่องทางรักตั้งแต่ตอนไหน
“โอ๊ย จะ เจ็บครับคุณคนเดียว”
นิ้วเพียงนิ้วเดียวที่หลุดรอดเข้าไปแต่ความเจ็บแสบกลับพุ่งทะยานขึ้นสูงแข่งกับความเสียวซ่านที่ปลายลิ้นมอบให้
“เจ็บแหละดีจะได้จำได้ว่าใครเป็นเจ้าของ”
“โอ๊ะ โอ๊ย”
นิ้วที่สองและสามตามเข้าไปเหมือนจะตอกย้ำความผิดที่ไม่รู้ตัวเลยว่าวันนี้ทำอะไรลงไปให้คุณคนเดียวโกรธได้ขนาดนี้ เจ็บปวดเหมือนบั้นท้ายจะแยกออกจากกัน แสบร้าวจนลืมรู้สึกถึงความซ่านเสียวที่อีกคนกำลังปรนเปรอให้
“ปากบอกว่าเจ็บแต่ตอดรัดขนาดนี้จะให้เชื่อได้ยังไงห๊ะขลุ่ย บอกมาว่ามีอะไรที่เชื่อได้บ้าง นอกจากชั้นแล้วยังมีใครได้เข้าไปอีก บอกมา บอกมาสิ
“ไม่มีครับ ไม่มีใคร ไม่เคยมี”
คำแก้ตัวคงไม่มีความหมาย คุณคนเดียวโกรธยิ่งกว่าทะเลคลั่งขนาดนี้ ต่อให้เขื่อนที่แข็งแรงแค่ไหนก็พังลงมาได้ง่ายๆ ตัวถูกจับให้หันหลังคุกเข่ากับเบาะนุ่มหัวเตียงเป็นที่ยึดเหนี่ยวอย่างเดียว ในตอนนี้ ไม่มีโอกาสมองเห็นเลยว่าอีกฝ่ายกำลังจะทำอะไรกับร่างกายของตัวเองแต่มีอีกคน เป็นเจ้าของ ท่อนเนื้ออันมหึมาที่ใหญ่โตกว่านิ้วทั้งสามถูกใส่เข้ามาแทนที่ ความแสบร้าวค่อยๆเพิ่มขึ้นเมื่อส่วนปลายพยายามจะสอดแทรกเข้าไปและความเจ็บ ปวดครั้งสุดท้ายก่อนจะกลายเป็นปวดหนึบไปทั้งร่างเมื่อคุณคนเดียวทิ้งจังหวะ ลงไปสุดแรงจนมันฝังมิดด้าม นอกจากความเจ็บปวด มือและขาสั่นเทิ้มแล้วก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลย
“อย่าเกร็งสิ อยากตายหรือไง”
คำสั่งคำรามรอดไรฟันมาอีกแล้ว แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะทำได้ กัดฟันผ่อนลมหายใจเข้าออกจนความอึดอัดเริ่มผ่อนคลายลง เริ่มรับรู้ถึงความอุ่นร้อนของแท่งเนื้อที่อยู่ข้างใน แรงขยับเริ่มขึ้นช้าๆ ปากและลิ้นของคุณคนเดียวเริ่มทำงานอีกครั้ง ใบหูและแผ่นหลังถูกลิ้นร้อนลากไล้และดูดเม้ม ความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่ความเจ็บปวด จูบดูดดื่มเร่าร้อนเหมือนตีกลองชัยเริ่มทัพ แรงขยับจากด้านหลังเริ่มเร็วขึ้น เสียงร้องสอดประสานกันจนไม่รู้เสียงใครเป็นเสียงใคร ปลายทางถูกชักนำไปถึงไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ทั้งเจ็บปวด สุขล้น เร่าร้อนและรุนแรงหมุนวนกันอยู่บนเตียงกว้าง ทุกอย่างขาวโพลนเหมือนอยู่ในห้วงอวกาศหรืออะไรสักอย่าง
สติสุดท้ายเหมือนจะรับรู้แค่ว่ากำลังถูกอีกฝ่ายกกกอดและพรมจูบไปทั่วทั้งตัว เหมือนคุณคนเดียวจะพร่ำบอกอะไรสักอย่างที่ขลุ่ยจับใจความไม่ได้ แล้วทุกอย่างก็ดับวูบลง
-
:z13: :z13: จิ้มก่อนอ่าน คุณคนเดียวมาแล้ว คิดถึงแทบแย่อ่ะ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: o13 o13 o13 o13
-
ตอนนี้จบตอนแล้วใช่มั้ย ไม่ได้เม้นท์ใช่มั้ย
แต่ที่รู้ๆอยากกระทืบคุณคนเดียวมากๆเลย
พี่ท่านแกเล่นไม่ฟังอะไรเลยทำอย่างเดียว
สงสารก็แต่น้องขลุ่ยของเราเนี้ยแหละโดนตลอด
นี้ขนาดเพิ่งจะหายไข้น่ะโดนอีกแล้ว
:กอด1: :L2: :pig4:
-
คุณคนเดียวววว หวงใช่มั้ยล่ะ
ขลุ่ยทนก่อนนะ :monkeysad:
สักวันคุณคนเดียวคนเดิมจะกลับมา
-
คุณคนเดียวแกล้งขลุ่ยอีกแล้วอ่ะ น่าสงสารขลุ่ยจังเลยอ่า คำว่าอ่อนโยนอ่ะมีมั้ยห๊ะ :o12: :o12:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก เค้าสงสารขลุ่ยอ่ะ คุณคนเดียวทำเกินไปแล้วน๊าาาา
ชักติดใจเรื่องนี้แล้วค่ะ ขอบคุณTromance นะคะ ^________^
-
เมื่อไหร่ขลุ่ยจะหลุดพ้น :monkeysad:
ไอ้คุณคนเดียวสักวันเหอะมันจะเสียใจเพราะการกระทำของตัวเอง
-
บอกว่าเกลียดคนอื่น น่าจะเกลียดตัวให้มากๆนะไอ้คุนเดียว ต่อไปไม่น่าจะเหลือใครที่ให้ความรู้สึกดีๆด้วย
เกลียดแต่ทำซะเอง ควายไร้ความรู้สึกรัก
-
คุณคนเดียวบอกอะไรขลุ่ย บอกมาเดี๋็ยวนี้เลย
คนอ่านอยากรู้ที่สุด 555
ว่าแต่แซคมาจังหวะไม่ดีเลย หนูขลุ่ยเลยต้องรับกรรม
ว่าแต่คุณคนเดียวนี่ฮาหว่ะ ปากบอกว่าเกลียดแต่ก็หวง
:z3:
-
เมื่อไหร่คุณคนเดียวจะเข้าใจตัวเองสักทีนี่ :serius2::z6:
สงสารขลุ่ย เจ็บทั้งกายทั้งใจ :sad11: :sad11:
-
ชอบชื่อคุณคนเดียวจริงๆค่ะ อ่านทีไรก้อรู้สึกว่าเป็นชื่อที่น่าฟัง
ถึงแม้ว่าพฤติกรรมคุณคนเดียวในช่วงนี้นี่จะ... :เฮ้อ:
สงสารน้องขลุ่ยจัง :z3:
-
สงสารขลุ่ย ...คุณคนเดียวใจร้ายยยยยยย :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: :monkeysad:
-
ปาดน้ำตา โบกผ้าเช็ดหน้า
สงสารขลุ่ยจัง
เมื่อไรคุณคนเดียวจะหายโกรธนะ
T^T
-
สงสารขลุ่ยสุดใจ
ต้องให้ขลุ่ยใกล้ตายก่อนไหมถึงจะรู้ตัวสะทีคุณคนเดียว :z3:
-
เค้าสงสารน้องขลุ่ยอ่ะ เมื่อไหร่น้องจะมีความสุขซะที
:beat: คุณคนเดียว
-
คุณคนเดียวทำไมทำงี้ เดี๋ยวหน่าจะเชียร์แซคแล้ว หมั่นไส้คุณคนเดียวจังวุ้ย
-
สงสารขลุ่ยย :monkeysad:
-
เฮ้อออออคนไม่มีเหตุผล
เมื่อไหร่จะหลุดพ้นจากคุณคนเดียวละนี่ฤ
-
น้องขลุ่ยไข้ขึ้นอีกแหง คุณคนเดียวบ้าพลังอีกแล้ว :serius2:
-
จะมีไหม วันที่ขลุ่ยได้เป็นต่อคุณคนเดียวน่ะ คงไม่มีวันนั้นหรอกนะ
แล้วขลุ่ยจะทนแบบนี้ไปได้ซักแค่ไหนกัน คนมีเลือดเนื้อมีหัวใจมีความรู้สึกนะ มิใช่เหล็กไหล
จะต้องให้ขลุ่ยเจ็บช้ำทั้งกายและใจจนตายใช่ไหม จึงจะสาแก่ใจคุณคนเดียว
-
:3125: :3125: :3125:
-
สรุป..ป่วยต่อ :เฮ้อ:
ไปเรียนไม่ไหวก็ไอ้คนเดียวนี่แหละ
น่า :z6: จริงๆ
-
อ่านแล้วก็ได้แต่สงสารขลุ่ย....
คุณคนเดียวหน้ามืดไปแล้วนะ....เฮ้อออออ
-
สงสัยขลุ่นยังไม่หายป่วย
คุณคนเดียวเลยจับฉีดยาอีกรอบมั้ง :laugh:
แต่อย่าฉีดยาแบบนี้บ่อยน่ะคุณคนเดียว เดี๋ยวขลุ่ยยิ่งป่วยหนัก :angry2:
:กอด1:
-
ตลอดตลอดอ่ะ คุณคนเดียว ชอบบอกอะไรตอนขลุ่ยไม่รู้เรื่องทุกที แล้วเมื่อไหร่จะเข้าใจกันนี่
-
ทำไมคุณคนเดียวไม่มีเหตุผลเลย สงสารขลุ่ย :o12:
-
คุณคนเดียว อยู่คนเดียวไปเลย
แบบนี้อะ จะยุให้ขลุ่ยนี้
ให้ตายเถอะ โหดจิงไรจิง
-
เพิ่งจะหายป่วย มาเจอแบบนี้อีก :monkeysad: สงสารขลุ่ย อะ ส่วนคุณคนเดียวไม่อยากจะเอ่ย เลย :m16
ขอบคุณนะค่ะ
-
เฮ้อ!!! ขลุ่ยรับกรรมอยู่คนเดียว
น่าสงสารอ่ะ
-
สงสารขลุ่ย
ทนให้เขาทำ้ร้ายจิตใจร่างกายทุกอย่าง
เมื่อไหร่คุณคนเดียวจะเิลิกทำตัวแบบนี้สักทีนะ
-
:เฮ้อ:
:m31:
-
เฝ้ารอวันที่คุณคนเดียวจะต้องเดินตามขลุ่ยต้อยๆบ้าง
:z3:
-
คุณคนเดียวทำไมโหดร้ายกับน้องขลุ่ยเยี่ยงนี้
:z3:
-
พูดไม่ออกสงสารขลุ่ย :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
ทำร้ายร่างกายยังไม่พอ ยังทำร้ายจิตใจกันด้วยอีก
สงสารขลุ่ยมาก ๆ
-
หึงโหดจังเลยคุณคนเดียว
-
เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันไย โถ น้องขลุ่ยน่าสงสารจริง
-
ขลุ่ยเจ็บอีกแล้ว....น่าสงสารจัง ทั้งรัก ทั้งเกลียด...เห้อ...
รออ่านตอนหน้าจ๊ะ
-
เมื่อไหร่คุณคนเดียวจะเข้าใจตัวเองสักที :z3:
:serius2:
สงสารขลุ่ย
:monkeysad:
-
คุณคนเดียวยังไม่รู้ตัวอีก
ปากก็ว่าไม่ แต่การกระทำนั่นใช่ชัดๆ :fire:
-
:impress2:
ดีใจได้อ่านตอนที่ 6 แล้ว
นี่คือ...จบแล้วหรอคะ ? ดูแปลกกว่าทุกทีเลยสงสัยนิดหน่อยค่ะ
แต่ความเข้มข้นของเนื้อเรื่องไม่เคยเปลี่ยนเลยค่ะ
ชอบมากๆ เลยค่ะ กำลังอยู่ในขั้นตอนการเรียนรู้ใจตัวเองสินะคะคุณคนเดียว
ระหว่างนี้น้องขลุ่ยคงต้องเจ็บ(ปน....)อีกมากกว่าคุณคนเดียวจะคิดได้
สนุกจริงๆ ที่ได้ติดตามค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ :กอด1:คุณTromance :กอด1:คุณSeiki
-
อร๊ากกก
สงสารน้องขลุ่ยยย โดนตลอด T^T
ขี้หึงจริง ๆ เลยคุณคนเดียว
รออ่านต่อนะค้าบ :)
-
คุณคนเดียวนี่น๊า รักเค้าแล้ว หึงเค้าขนาดนี้ยังมาทำปากแข็ง สงสารขลุ่ยจริงๆเลย
-
มันซาดิสต์จริงๆ :fire: :fire: :fire:
-
สงสารน้องขลุ่ย
-
:fire:
กีสสส อินน
ไม่เข้าใจด้วย เป็นดั๊นคงไม่ทนแล้ว
ขลุ่ยเด็กดีมากกกก ไฉนท่านพ่อรับเค้ามาอุปการะแล้วก็ยังไม่เห็นจะดูดำดูดี
รู้ก็ทั้งรู้
:fire:
แอร๊ยยส์
เฝ้ารอวันเอาคืนนนนนน แฮ่!
-
ขอบคุณค่ะ รอขลุ่ยตั้งนาน :L2:
-
สงสารขลุ่ยจังเลยอะ T_T
-
เมื่อไหร่นะที่คุณคนเดียวจะเปิดใจให้กว้างมากกว่านี้
คนใกล้ตัวจะได้ไม่ต้องเจ็บปวดไปกับการกระทำของตัวเองด้วย
ระวัง!!! จะรู้ตัวเมื่อสายเกินไปนะ
ขลุ่ยก้อได้แต่ยอมอยู่ร่ำไป เพราะความรักเพียงเท่านั้น
อยากให้ขลุ่ยได้คุรคนเดียวทีีดีกับขลุ่ยกลับมาไวไว...
ได้แต่สงสาร :monkeysad:
เป็นกำลังใจให้คนแต่งฮับ :pig4:
-
หึงแรงมากเลยคนเดียวอ่า
-
สักวันต้องเป็นวันของขลุ่ยนะ
อดทนหน่อยนะ
-
เป็นเรื่องที่แบบว่าบีบเค้นทรมานจิตใจมากๆค่ะ
สงสารขลุ่ยจังเลย ;___________;
-
ตอนที่ 7
ตื่นไม่ใช่เพราะรู้ว่าเช้าแต่ตื่นเพราะจิตใต้สำนึกบอกว่าได้เวลาตื่น
อย่าหวังว่าจะได้ยินเสียงไก่จากใจกลางเมืองหลวงแบบนี้หรอก และไม่ใช่เพราะแสงอาทิตย์มันผ่านหน้าต่างเข้ามาแยงตา
เพราะห้องคุณคนเดียวมืดอย่างกับอะไร ผ้าม่านกรองแสงติดแบคเอาท์สองชั้น ใช้ชีวิตเยี่ยงแวมไพร์
อยากจะบิดตัวไปมองนาฬิกาตามความเคยชิน แต่ว่าพอขยับตัวก็ต้องทรุดลงไปจมกับที่นอนอีกครั้ง
รู้สึกปวดตุบๆแล่นขึ้นมาตั้งแต่หัวแม่เท้าแล้วมาหยุดอยู่ที่ขมับทั้งสองข้าง
เอา ปลายนิ้วไปกดคลึงผ่อนคลายเส้นเลือดที่หดเกร็งก็ไม่ได้ช่วยอะไร จะบิดตัวก็เจ็บร้าวไปทั้งบั้นท้าย ขยับตัวนอนท่าเดิมเนื้อตัวก็เสียดสีกับผ้าปูที่นอนจนปวดแสบไปหมด ไหนจะกระบอกตาที่หนักอึ้งและม่านตาพร่าลายจนมองก็อะไรก็ไม่ชัด รู้สึกสะบัดร้อนสะบัดหนาวสลับกัน จะว่าเพลียก็คงจะไม่ใช่สินะ เพราะขลุ่ยเจอแบบนี้จนชิน ทุกคืนก็ต้องเจอแบบเมื่อคืน ท่วงท่าลีลาแตกต่างไปบ้าง แต่ปวดแสบตามเนื้อตัวและบั้นท้ายยังเท่าเดิม ไม่ได้เต็มใจให้มันเกิดขึ้นเลย แต่เวลาแบบนั้นมันต่อต้านอะไรไม่ได้สักอย่าง นอกจากคล้อยตามผู้นำเพียงอย่างเดียว
นอนแช่อยู่ที่เดิมเผื่อว่าจะรู้สึกดีขึ้น แต่เปล่าเลย ยิ่งตั้งสติเท่าไหร่ ยิ่งรู้สึกหนักอึ้งไปทุกส่วนมากเท่านั้น
จะ เอ้อระเหยมากไปก็ไม่ได้ ไหนจะต้องเตรียมตัวเอง เตรียมอุปกรณ์การเรียนนู่นนี่นั่น กว่าจะกลับเข้ามาบ้านใหญ่อีกทีก็พอดีอาหารเช้า ถ้าขลุ่ยยังมัวแต่นอนแช่อยู่แบบนี้ ไม่ดีแน่ๆ วันนี้มีสอบย่อยตอนเช้า เมื่อวานแซคก็กำชับแล้วกำชับอีกว่าถ้าไหวก็ให้ไปเรียนเพราะเรื่องสอบไม่มี ใครทำแทนใครได้ ขลุ่ยจึงยิ่งต้องไปเร็วกว่าวันไหนๆ
กัดริมฝีปากข่ม ความเจ็บปวดที่กัดกินทุกทิศทางก็แยกร่างออกมาจากผ้าห่มผืนเดียวที่ใช่ร่วม กัน คุณคนเดียวยังหลับสบาย หลายเดือนมานี้ ขลุ่ยมีรอยยิ้มให้แค่ตอนคุณคนเดียวหลับเท่านั้นแหละ ดูเหมือนผู้ชายใจดีที่ไม่มีพิษมีภัยอะไร เป็นพี่ชายที่น่ารักของขลุ่ยเหมือนเมื่อหลายเดือนก่อนหน้านั้นที่สุดแล้ว
เส้น ทางจากบ้านใหญ่ไปบ้านพักที่ขลุ่ยอาศัยอยู่กับป้าแม่บ้านหรือเรียกให้ถูกก็ แม่นมของคุณคนเดียวนั่นแหละ จะเรียกว่าบ้านที่อาศัยก็คงจะไม่ได้ ต้องเรียกว่าที่ทำการบ้านและห้องเก็บของ ที่พักอาศัยจริงๆที่ขลุ่ยต้องไปนอนทุกวันก็คือห้องคุณคนเดียวบนบ้านใหญ่ ทุกคนรู้ว่าขลุ่ยนอนห้องคุณคนเดียว แต่ไม่มีใครรู้ว่าแต่ละคืนนอกจากรับใช้เล็กๆน้อยๆแล้วขลุ่ยต้องเจอกับอะไร
ร่อง รอยที่โผล่ออกมานอกร่มผ้าบอกได้แค่ว่าขลุ่ยทำไม่ถูกใจคุณคนเดียวเลยโมโหร้าย แต่ไม่มีใครรู้ว่าร่องรอยที่อยู่ด้านในทั้งรอยใหม่รอยเก่า มีทั้งยังแดงสดใหม่และเขียวจนม่วงคล้ำเกิดขึ้นจากอะไร อย่าว่าแต่เกิดจากอะไรเลย แค่รู้ว่ามีร่องรอยที่ว่านั้นอยู่มั้ย ขลุ่ยแน่ใจว่าไม่มีใครรู้ และก็ไม่อยากให้ใครมารับรู้อารมณ์โหดร้ายที่เปลี่ยนไปของคุณคนเดียว
ไม่อยากให้ใครรู้ว่านอกจากทำร้ายร่างกายแล้วคุณคนเดียวยังทำร้ายจิตใจและอะไรของขลุ่ยอีกบ้าง รับรู้แค่นี้ก็พอแล้ว
ได้แต่หวังว่าสักวันคุณคนเดียวจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม เหมือนฮีโร่คนนั้นที่ขลุ่ยรักและภูมิใจตลอดมา
ความรู้สึกที่คิดว่ารัก รักมากเกินกว่าพี่ชายก็ให้คุณคนเดียวรู้ไม่ได้
คุณคนเดียวรังเกียจความรักของผู้ชายกับผู้ชายด้วยกัน
คุณคนเดียวเกลียดความรักของพ่อที่มีต่อพ่อของตัวเอง
คุณคนเดียวเกลียดพ่อขลุ่ยเพราะเค้าคือคนรักของพ่อ
คุณคนเดียวเกลียดขลุ่ยเพราะขลุ่ยเป็นลูกของคนที่ทำให้แม่ตาย
แต่คุณคนเดียวรู้มั้ยว่าขลุ่ยก็เสียใจแทบอยากจะตายตาม
เพราะไม่ใช่แค่แม่คุณคนเดียวที่ตาย......
พ่อขลุ่ยก็ตายไปพร้อมกัน
เราต่างสูญเสียกันทั้งคู่ทำไมเราถึงไม่ปลอบใจซึ่งกันและกัน
เส้น ทางเล็กๆตัดด้วยแนวพุ่มของโมกสองชั้นที่ใช้เดินไปมาทุกวันดูไกลกว่าที่เคย เหงื่อออกจนเปียกชื้นไปทั้งตัวแต่กลับรู้สึกหนาวจนต้องห่อตัวเข้าหากัน กัดริมฝีปากจนเจ็บและเริ่มชาเพียงเพื่อระบายความเจ็บปวดที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตาเริ่มมองไม่เห็นทาง
สติสุดท้ายรับรู้แค่ว่าที่รองรับแผ่นหลังคือเบาะกว้างในห้องตัวเอง
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/15342_95230.gif)
เช้านี้คุณคนเดียวอารมณ์ดี ตัวเบาหวิว จริงๆก็ตัวเบาหวิวแทบจะทุกวัน เสียงฮัมเพลงสลับผิวปากหวีดหวิดล่องลอยมาตั้งแต่ชั้นบนยันชั้นล่าง มันเพิ่งจะมาหยุดแบบทันทีทันใดเหมือนน้ำที่ไหลอยู่แล้วไปปิดวาล์วแบบ กะทันหันยังไงยังงั้น
บนโต๊ะกินข้าวมีพ่อนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รออยู่ แต่สิ่งที่หายไปคือร่างของใครอีกคนที่ต้องนั่งตรงข้ามกันในทุกๆเช้า
ก็ไม่ได้พอใจสักเท่าไหร่กับการมีอยู่ของใครอีกคน แต่พอไม่เห็นก็รู้สึกหงุดหงิดใจไม่แพ้กัน
หายไปไหน ปกติไม่เคยผิดเวลา โดนไปเมื่อคืนยังไม่เข็ดอีกหรือไง ทำไมถึงได้ทำผิดซ้ำซ้อนให้ต้องหงุดหงิดรับอากาศสดใสตอนเช้าแบบนี้
นม ยกมือเป็นสัญญาณให้เด็กตักข้าวเช้าใส่ชาม คิ้วเลยขมวดมุ่นเพราะรู้ดีว่าปกติข้าวเช้าจะถูกตักเมื่อสมาชิกมาพร้อมหน้า กัน ซึ่งก็ไม่ได้มากมายอะไร สามชีวิตในบ้านกินที่อาณาเขตเกินกว่าไร่ใจกลางกรุงเทพหลังนี้ วันนี้มีเขาและพ่อแต่ขลุ่ยหายไปไหน ไม่ได้เป็นห่วงหรอกนะแต่มันรำคาญคนที่ไม่รู้จักมารยาท ทำให้คนอื่นต้องคอยมันใช้ได้เสียที่ไหน
“ฝากคุณดูขลุ่ยด้วยนะ ผมมีประชุมตอนเช้า”
ไม่ต้องแปลกใจ มันคือบทสนทนาของพ่อและหัวหน้าแม่บ้านที่มีตำแหน่งแม่นมของคุณคนเดียวรั้งท้ายอีกตำแหน่ง
พ่อ พูดพร้อมกับยกแก้วใสที่มีน้ำกาแฟสีดำจัดอยู่ครึ่งแก้วซดรวดเดียวหมด แต่อาหารเช้าแค่นั้นมันจะไปพออะไรกับคนที่ต้องใช้สมาธิและพลังในการทำงาน
เป็นห่วงแต่ไม่พูดออกไป
“ขลุ่ยเป็นอะไร “
ถามเพราะเห็นว่าอยู่บ้านเดียวกันหรอกนะ
“ไม่ สบายคะ ไข้ขึ้นสูง ตัวสั่นเทิ้มเชียวไม่รู้เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่นมไม่เห็นคุณขลุ่ยออกมาสักทีไป เคาะเรียกก็เงียบใจนมหล่นหายไปอยู่ที่ตาตุ่ม เปิดประตูเข้าไปนอนตัวสั่นหน้าซีดอยู่บนเตียง เมื่อคืนคุณขลุ่ยไปนอนห้องคุณคนเดียวไม่ใช่เหรอคะ”
“ครับ แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่ แค่ตัวรุมๆมั้งนะ”
“เหรอ คะ ทำไมเช้านี้อาการหนักขนาดนี้ก็ไม่รู้ ไข้กลับมาอีกแล้วแน่ๆ เมื่อวานออกมาทำการบ้านข้างนอกตั้งนานสองนาน นี่เช็ดตัวให้แล้วถ้าสายๆไข้ไม่ลดป้าจะเรียกรถพยาบาลแล้วนะคะ”
ตัวปลิวตั้งแต่ฟังคำสุดท้ายจบ
ไม่ ได้เป็นห่วง ไม่ได้สนใจ ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ทำไมขามันถึงได้จ้ำเอาๆจนมันจะพันเกลียวกันอยู่แบบนี้นะ ทำไมต้องอยากรู้ทำไมต้องอยากเห็นว่าคู้แค้นเป็นอะไรไป
เพื่อให้แน่ใจว่าไม่สบายจริงๆ ไม่ใช่เรียกร้องความสนใจ.......
เหตุผลจริงๆเป็นแบบนั้นแน่เหรอคุณคนเดียว
ใช่แน่ๆต้องเป็นเหตุผลนี้แน่ๆที่ทำให้ระยะทางร่วมสามร้อยเมตรสิ้นสุดลงแค่ชั่วอึดใจ
ห้องนอนโดนเปิดหน้าต่างและเก็บม่านโปร่งจนห้องดูโล่งและสว่างเกินไปไม่ค่อยชินกับบรรยากาศอะไรแบบนี้
“นมปิดแอร์ เปิดหน้าต่างให้อากาศถ่ายเทค่ะ นอนแช่แอร์เชื้อโรคก็วนเวียนอยู่แบบนี้ไม่ไปไหน”
คนที่เพิ่งมาถึงโพล่งขึ้นมาทั้งๆที่มือยังจับหน้าอกยืนหอบเหนื่อยอยู่ตรงกรอบประตู
ก้อนกลมๆ บนเตียงที่โดนผ้านวมห่อเอาไว้สั่นไหวตลอดเวลามองเห็นแต่ไกล เข้าไปใกล้ๆได้ยินเสียงจากริมฝีปากแห้งผากนั่นบ่นว่าร้อนทั้งๆที่ตัวสั่น สะท้าน ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะกำจัดก้อนที่ห่อตัวเองเหมือนดักแด้นี้ได้ ขยับจะคลายก้อนผ้าออกก็มีมือคร้ามของนมมาตีเข้าให้จนต้องหยุดทำอย่างที่ ตั้งใจ
“อย่าคะ เธอเพ้อ จริงๆแล้วคุณขลุ่ยหนาว เมื่อตอนเช้าเธอก็เพ้อแบบนี้พอนมเอาผ้าออกเธอก็บ่นว่าหนาวพอห่อตัวให้เธอก็บ่นว่าร้อน”
เฮ้ย อาการหนักหนาจนเหมือนหน้ามือกับหลังมือแบบนี้ทำไมทุกคนยังใจเย็นรอให้ถึงตอน สาย คนที่ตัวสั่นเทิ้มแต่ไร้สติบ่นว่าร้อนตลอดเวลานี่อาการไม่ธรรมดาแล้วนะ
“นมไม่ต้องรออะไรแล้ว เรียกรถพยาบาลเลยเร็ว”
“มันยังเช้าเกินไปคะ หมอเข้าสิบโมงเช้า นมไม่อยากให้คุณขลุ่ยไปนอนรอหมอที่โรงพยาบาล ยังไงบ้านเราก็น่านอนกว่าเป็นไหนๆ”
“หมอ ไม่อยู่แต่หมอเวรก็อยู่พยาบาลก็อยู่ทั้งโรงบาลจะไม่มีใครช่วยอะไรได้เลยเหรอ ไง ถ้าเป็นแบบนั้นอย่าเปิดเป็นโรงพยาบาลเลย เปิดเป็นเซอร์วิสอพาร์ทเม็นต์จะดีกว่ามั้ยครับนม”
รู้ว่าไม่ควรพาล ถึงเค้าไม่ได้ให้กำเนิดแต่ก็ไม่ต่างอะไรไปจากแม่เพราะครั้งหนึ่งคุณคนเดียว ก็เคยดื่มน้ำนมที่มาจากผู้หญิงตรงหน้านี้ เสียใจที่ไม่ระวังคำพูด แต่คุณคนเดียวร้อนใจนี่ ถ้าขลุ่ยจะต้องเจ็บปวดทรมานก็ให้มาจากน้ำมือคุณคนเดียวเถอะไม่ใช่อาการเจ็บ ไข้ได้ป่วยบ้าๆนี่
“ค่ะ งั้นนมจะไปเรียกให้บำรุงเอารถออก คุณคนเดียวไปเรียนได้เลยนะค่ะทางนี้นมจัดการเอง”
“ไม่ไปแล้ว”
“อะไรนะคะ นมไม่ได้ยิน”
“คุณคนเดียวไม่ไปเรียนแล้วครับนม”
“คะแต่นมดูนาฬิกาแล้วยังทันนะคะ ยังไม่สายถ้าคุณคนเดียวจะไปมหาลัยก็ยังทัน”
ไม่ คุยกับนมแล้ว รู้นะว่านมรู้ว่าเพราะอะไร แต่ก็ยังจะแกล้งอยู่นั่นแหละ แค่อยากจะไปส่งให้ถึงมือหมอด้วยตัวเอง แค่อยากจะรู้ว่าขลุ่ยจะออกมาให้เขาทรมานเล่นในอีกกี่วัน
แค่นั้น ทำไมนมต้องส่งสายตาบอกว่ารู้ทันด้วยนะ!!!
หงุดหงิดแต่เช้าคุณคนเดียวจะยิงยาวไปจนเย็นเลยคอยดู
๐ อีกไม่นานเรื่องเลวร้ายก็จะพ้นผ่าน น้ำตาลจะเข้ามาแทนที่ (มีผู้กำกับสั่งมาบอกว่าจะรันทดไปไหน สงสารน้องขลุ่ยจะตายอยู่แล้ว ฮิ้ววววว)
๐ ขอบคุณทุกคนมากค่ะ TRomance
-
แฮ่ อยากให้ขลุ่ยได้ทรมานคุณคนเดียวบ้าง แม้จะรู้ว่าไม่มีวัน
-
เข้ามารอน้ำตาลครับ :pig4: :pig4:
-
กรี๊ดดด...น้องขลุ่ยมาแล้ว!!!
มาแบบป่วยหนัก..น่าสงสาร :m15:
-
ตอนนี้กินบอระเพ็ดอยู่
จะอดทนรอตอนกินน้ำตาลนะคะ
-
อยากกินหวาน ๆบ้าง ไรบ้าง
ต้องการน้ำตาลด่วน ๆ
มาม่าเบื่อแล้วว มันไม่ดีต่อกระเพาะ อิอิ
-
อยากกินหวาน ๆบ้าง ไรบ้าง
ต้องการน้ำตาลด่วน ๆ
มาม่าเบื่อแล้วว มันไม่ดีต่อกระเพาะ อิอิ
-
อยากอ่านตอนน้ำตาลเรียกพี่เเล้วหง่ะ......ชอบมากกกกกก
-
ตอนนี้กินบอระเพ็ดอยู่
จะอดทนรอตอนกินน้ำตาลนะคะ
ตามนั้นค่ะ โฮ้ยยย ปวดใจ TT
ปล. จริงๆเราชอบชื่อคุณคนเดียวมากเลยอะค่ะ ชอบเวลาแทนตัวเองว่าคุณคนเดียวด้วย (แต่ดันไม่ชอบไอ้นิสัยไม่ยอมรับความจริงในเรื่องซะนี่)
ชอบจนเคยไปบอกพ่อกะแม่ด้วยว่า ถ้าเค้ามีลูกอยากให้ชื่อนี้อะ เคยอ่านนิยายเจอ โดนหัวเราะใส่เลยอะค่ะ บอกว่าหาแฟนให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาพูด :laugh:
-
รออ่านตอนสวีทหวานแหววอยู่นะคะ
-
ช่วงเริ่มแรกชักห่อเหี่ยวหัวใจ ชั่งหลังๆอ่านไปยิ้มไป โอ๊ยยยมีความสุข ^-^
-
ไม่เจ็บไม่ปางตายคงไม่มีคำว่าเห็นใจ
รู้ว่าอะไรเป็นอะไรแต่ไม่ยอมรับซะอย่างใครจะทำไม่ ใช่มั้ย
-
ไม่ได้ห่วงขลุ่ยเลยเนาะ คุณคนเดียว แต่แจ้นไปหาขลุ่ยเร็วจี๋เชียว o18
-
ึุคุณคนเดียใจร้าย ขลุ่ยเพิ่งจะหายแท้ๆ ด้วยพิษรักแรงหึง ไข้กลับเลยเห็นมั้ย :m16: :m16: :m16:
แต่อยางว่า ทั้งรักทั้งหวง แหม่ๆๆ อุ้มกันไปเลยสิ หึหึหึหึ :m12: :m12: :m12: :m12:
-
พวกไม่รู้ความรู้สึกตัวเอง เนอะ...คุณคนเดียว
เดี๋ยวเถอะ ตอนหวานๆ ขอให้ขลุ่ยจัดหนักให้เลยนะ
-
ตั้งแต่อ่านมา ขลุ่ยไม่สบายตลอดเลย TT
สงสารขลุ่ยยย แต่คุณคนเดียวน่ารักอ้ะ แอร้ยๆ
-
รอน้ำตาลค่ะรอน้ำตาล :sad11: :sad11: ก่อนที่รู้สึกไม่ดีกับคุณคนเดียวไปมากกว่านี้ :z6: :z6: :z3: :z3:
-
อยากให้คุณคนเดียวถูกกระทำแบบช้าๆ แต่เจ็บนานมากกกกกกก
ผู้ชายใจร้ายยยยยยย
-
คุณคนเดียว อย่าใจร้ายมากนะ เด๊ยวขลุ่ยหนีหาย
เดี๋ยวคุณคนเดียวจะรู้สึก หุหุ
-
ฮืออออ ขลุ่ยจ๋าาาา ทนอีกนิดนะ เกือบแล้วววว
ช่วยเติมนำ้ตาลเยอะๆเลยนะคะ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ ^_^
-
ดีใจ...~~~
ใกล้ฉากหวานๆแล้ว :pighaun: :pighaun:
สงสารน้องขลุ่ยเหลือเกิน...
-
อยากกินน้ำตาลมากๆเลย :o8:
-
มันจะมีจริงเหรอ
วันที่จะได้ซดน้ำตาล
กลัวกว่าจะถึงวันนั้นขลุ่ยช้ำในตายก่อนพอดี
-
อ่านตอนนี้อยากร้องไห้จริงๆๆๆ
มาม่าไหนไปไหนนนนนนน
สงสารขลุ่ยจริงๆๆเลย
ขอให้มันผ่านไปเร็วๆๆนะคุณตอนเรียกน้ำตาเนี่ย
มารอตอนเรียกน้ำตาล มันจะหวานขนาดไหน
-
ปากบอกไม่ห่วง ไม่ห่วง ไม่สนใจกัน o18
แต่ว่าการกระทำมันดูขัดๆ กับที่ปากพูดนะเนี่ย!!
อยากได้อะไรหวานๆ แล้วอ่า...อยากเพื่มน้ำตาลในเลือด
เพราะตอนนี้กินมาม่า จนจะขาดสารอาหารแล้ว
:pig4:
-
ขลุ่ยป่วยอีกแล้ว...น่าสงสารจัง...
ป่วยซ้ำๆ แบบนี้เมื่อไหร่คุณคนเดียวจะเห็นใจน้อ....
รออ่านต่อจ๊ะ
-
โอ่ยยยยยยยยยยยยยยย
หนาวแทนขลุ่ย !!!!
T^T คุณคนเดียวใจร้ายอ่ะ
โฮๆๆๆ พาไปโรงบาลเดี๋ยวหมอก็รู้ดิว่าแบบน้องขลุ่ยโดนอะไรมา
-
น้ำตาลมาเร็วๆน้าาา
คนอ่านขาดน้ำตาลขั้นรุนแรงแล้ววว
-
คุณคนเดียวนี่ สงสัยจะทั้งรักทั้งแค้น
เลยสับสน แต่เดี๋ยวก็จะรู้ว่ารักมากกว่าแค้นนะจ๊ะ อิอิิ
-
ร้องไห้เลยอ่ะ สงสารขลุ่ยจังเลย เศร้ามากเลยค่ะ อ่านแล้วซึม คนแต่งรับผิดชอบเลยน๊าาาา
-
อ่านไปก็สงสารขลุ่ยไปด้วยจะรันทดไปไหน
คุณคนเดียวช่างไม่สงสารกันบ้างเลยน่ะ
แต่คนแต่งบอกว่าจะมีหวานๆมาให้อ่านก็จะรอ
อยากอ่านหวานๆบ้างมันจะได้สดชื่น
:กอด1: :L2: :pig4:
-
กระซิก ๆ โหดร้ายจริงๆ ไอ้คุณตัวเดียวอันเดียว แง ๆ
คน..หนึ่งคนเท่านั้นเอง
วัน..ที่คนหนึ่งคนทิ้งกัน
เคยคิดว่าคงเจ็บ เพียงไม่นาน
แล้วสักวัน ก็หายดี
คน..หนึ่งคนเท่านั้นเอง
ใจก็ยังไม่ลืมเสียที
ถึงแม้เวลา ผ่านเดือนพ้นปี
ก็ยังเป็นดังเคยเป็น
ทำไม แค่คนคนเดียว ทำให้เจ็บช้ำ
ได้นานเหลือเกิน
ไม่เข้าใจ ทำไม ทำไม
ใจ..ไม่เคยจะคิดเลย จะมี
สักวันที่เจ็บช้ำใจ
ต้องทุกข์และทนอยู่ ไม่รู้คลาย
เพราะว่าคนเพียงคนเดียว
ทำไม แค่คนคนเดียว ทำให้เจ็บช้ำ
ได้นานเหลือเกิน
ไม่เข้าใจ ทำไม ทำไม
ใจ..ไม่เคยจะคิดเลย จะมี
สักวันที่เจ็บช้ำใจ
ต้องทุกข์และทนอยู่ ไม่รู้คลาย
เพราะว่าคนเพียงคนเดียว
+1 คราาาาาาาาาบ
-
จะรอวันที่ได้กินน้ำตาลแทนน้ำตานะคะ ฮืออออออ เศร้าจริงอะไรจริง
-
แงอิคนเดียวบ้า
รังแกน้องขลุ่ยอ่า
-
น้องขลุ่ยผู้น่าสงสาร :o12:
เมื่อไหร่น้ำตาลจะมาสักที
คุณคนเดียวอย่ามากไปกว่านี้เลย ขลุ่ยจะตายอยู่แล้ว :z3:
-
**
จะรอน้ำตาลนะคะ
สงสารขลุ่ยอ่ะ.....
-
มีอะไรง้างปากคุณคนเดียวได้มั่งมั้ยเนี้ย จะเหมาสักโหลสองโหล :m16:
-
... เห็นมั้ยยย น้องขลุ่ยไม่สบายหนักกว่าเดิมอีก
เห้อ คุณคนเดียวนะคุณคนเดียว ทำอะไรเอาแต่ใจตัวเองแท้ ๆ ไม่นึกถึงความรู้สึกของอีกฝ่ายบ้างเลย
ทั้ง ๆ ที่ใจก็หวง ก็ห่วง (รักด้วยหรือเปล่า?) ก็นั่นแหละ น่าจะยอมรับความรู้สึกของตัวเองซักที
คุณคนเดียวก็จะได้มีความสุข และน้องขลุ่ยก็จะได้มีชีวิตที่สดใสเสียที
อิอิ แอบดีใจที่คนเขียนบอกจะมีฉากหวาน ๆ
:) อยากอ่านต่อแล้ว เป็นกำลังใจให้นะครับ
^^
-
ปากแข็ง ชิ :angry2: ห่วงเค้าอยู่ล่ะสิ
อยากเห็นอิคุณคนเดียวเจ็บหนักบ้าง แบบเจ็บเจียนตายแบบที่ขลุ่ยรู้สึกอยู่เนี่ย
อยากรู้อิคุณคนเดียวจะเป็นยังไง
-
อิคุณคนเดียวปากแข็งจริงๆ
:z6:
-
อดทนไว้น้ะขลุ่ย :m15:
-
รอน้ำตาล~
ขาดกรูโคสสสสสสสสสสส(ถูกป่าว?)
-
:monkeysad: แง แง สงสารเจ็บปวดไปกับขลุ่ยอีกแหละ
ฮึ..กระหน่ำมันลงไปหัวใจคนอ่านน่ะ
เอ่อ..แล้วจริงเหรอ ที่ต่อไปมาม่าจะหมดชาม แล้วมีแต่น้ำตาลน่ะ
ถ้าอย่างไรก่อนจะมีน้ำตาล ดิฉันขอหนับหนุนความคิดของคุณiforgive ค่ะ
ขอให้มีวันนั้นของขลุ่ยบ้างด้วย วันที่ขลุ่ยมีโอกาส มีวันได้เอาคืนคุณคนเดียวแบบหนักๆด้วย
-
ยิ่งวันยิ่งเกลียดไอ้คุณคนเดียว แกล้งได้กระทั่งเด็ก
-
น่าสงสาร :เฮ้อ:
-
น่าสงสาร :เฮ้อ:
ไปอ่าน "เด็กป๋าปลอบใจสิจ๊ะ" :impress2:
-
คุณคนเดียวน่าตีให้ก้นลายจริง ๆ
ทำตัวซึนเดเระอย่างนี้ ไม่น่ารักเลยนะจ้ะ o18
แกล้งขลุ่ยอยู่นั่น ไม่เห็นใจกันบ้าง
ขลุ่ยออกจะเป็นเด็กดีขนาดนี้ หาได้ที่ไหน
หัดทะนุถนอมกันบ้างสิ(วะ)
เดี๋ยวเถอะ อิฉันจะพาขลุ่ยหนี ว่ะฮ่ะฮ่า :m16:
รอตอนต่อไปจ้ะ :กอด1:
-
โธ่ น้องขลุ่ยโดนจัดหนักอีกแล้ว
แต่ก็นะ....คราวนี้คุณคนเดียวคงรู้ตัวสักที
ไชโย ความดราม่าจะจบลงแล้วใช่ไหมคะ :sad11:
ดีใจๆ ต่อไปจะมีความหวานเข้ามาแทนที่
ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าคุณคนเดียว(สุดโหด) เวลาหวานจะขนาดไหนกันนะ ?
จะเฝ้ารอคอยความหวานนะคะ ขอบคุณสำหรับตอนนี้ค่ะ :กอด1:
-
ดราม่ามานานนน จะได้อ่านตอนหวานๆแล้ว :m1:
อดทนไว้นะหนูขลุ่ย :กอด1:
-
แงๆๆๆๆ สงสารอ่ะ
-
ฮิ้ววววววววววววววววววว เราต้องการน้ำตาลอย่างด่วนค้า :impress2:
-
เพราะคุณคนเดียว!!!! :angry2: :angry2:
ขลุ่ยไม่สบายอีกแล้ว :m15:
เป็นกำลังใจให้ค่า แถม :กอด1: :3123:
-
ใกล้ที่คนอ่านจะได้ชิมความหวานแล้วใช่มั้ยคะ ฮือ ๆ
ส่วนอันนี้ :z6: แด่คุณคนเดียวค่ะ
-
หึหึ คุณคนเดียวสะใจมากไหมค่ะ ทำขลุ่ยเกือบตายแบบนี้อ่ะ หึ รู้ใจตัวเองเมื่อไรจะยุให้ขลุ่ยเมินซะให้เข็ดรุ้ย
-
เมื่อไรจะถึงตอนหวานๆ :serius2:
-
ตอนนี้ทำไมถึงชอบคุณคนเดียวก็ไม่รู้ดูเหมือนเด็กเอาแต่ใจเลย ขลุ่ยไม่สบายอีกแล้ว หนักกว่าเดิมอีก รพ.ระวังคนเห็นรอยนะ :impress2:
-
เฮ้ออออออ แล้วเมื่อไรจะรักกันได้ซะทีนะเนี่ย มัวแต่ทำแบบนี้อะ เอาแต่ใจจริงๆ ไอ้คุณคนเดียว
-
ตอนนี้ต้องการน้ำตาล ด่วนๆๆๆๆ :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
คิดถึงตอนหวานๆๆ เเล้วววว :-[ :o8: :-[ :o8: :impress2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:ไรท์เตอร์ครับบบบบ
+1
-
น้ำตาลยังเรียกแม่ กว่าจะถึง น้องขลุ่ย โดนเป่าไม่ยั้งแน่ๆๆ สงสาร น้ำตาคลอจะตายแล้ววววววว
ใครไม่สงสารไม่ใช่คนเอ้า........
-
ไม่ใช่แค่ขลุ่ยใกล้ตายนะ คนอ่านก็ใกล้ตายแล้ววววววววว :sad4:
-
โอ๊ยยยยย....คุณคนเดียวคิดให้ดีๆเถอะว่าตัวเองคิดยังไงกับขลุ่ยกันแน่
สงสารขลุ่ยนะเนี่ย...
เฮ้ออออ
-
สงสารขลุ่ยอ่ะ
-
กว่าจะหวาน น้องขลุ่ยของอิชั้นช้ำในตายก่อนพอดีค่ะ :sad4: :sad4: :sad4:
-
คุณคนเดียวทำเรื่องอีกแล้ววววววววว :เฮ้อ:
:กอด1:ปลอบน้องขลุ่ย...รอวันหวานชื่นเหมือนคนอื่นเค้ามั่ง :a2:
-
คุณคนเดียวยอมรับความจริงเถอะ
สงสารขลุ่ยจะตายอยู่แล้ว
-
ไอหยา! น้ำตาลกำลังจะมาแล้ววว
-
คือเป็นไรไม่รู้นะ อ่านแล้วชอบคุณคนเดียวมากกกกกก
ชอบบุคลิก ชอบนิสัย และอะไรหลายๆอย่าง ฮ่าๆๆๆ
แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่สงสารขลุ่ยน้า าา าา
อยากเห็นคุณคนเดียวตอนหวานมั่ง จะรอนะค่ะ :L2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ พี่ดินก็น่ารักอยู่หรอกแต่เค้าชอบแบบคุณคนเดียวอ่า (ก็ไอ่เรามันมาโซ) :laugh:
ปล.ใครว่าคนเขียนเหมาะกับแนวตลกโปกฮาอย่างเดียว แนวนี้ก็เขียนดีได้โล่เลยเหอะค่ะ บีบหัวใจ เจ็บจี๊ดๆเลย o13
-
แหง่มๆ เรื่องนี้แอบมีหวาน ปะแล่มๆ เหมือนกันนะเนี่ย
รอน้ำตาลถึงแหมระหว่างรอจะระทมก็เถอะ :sad11:
-
อ่านกี่ครั้งก็สงสารน้องขลุ่ยทุกครั้ง บีบหัวใจตลอด :monkeysad:
รอลุ้นว่าน้ำตาลจะหวานแค่ให้
รอตอนต่อไปค่า
-
ตอนนี้กินบอระเพ็ดอยู่
จะอดทนรอตอนกินน้ำตาลนะคะ
ตามนั้นค่ะ โฮ้ยยย ปวดใจ TT
ปล. จริงๆเราชอบชื่อคุณคนเดียวมากเลยอะค่ะ ชอบเวลาแทนตัวเองว่าคุณคนเดียวด้วย (แต่ดันไม่ชอบไอ้นิสัยไม่ยอมรับความจริงในเรื่องซะนี่)
ชอบจนเคยไปบอกพ่อกะแม่ด้วยว่า ถ้าเค้ามีลูกอยากให้ชื่อนี้อะ เคยอ่านนิยายเจอ โดนหัวเราะใส่เลยอะค่ะ บอกว่าหาแฟนให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาพูด :laugh:
มีความคิดเห็นเหมือนข้างบนเปี๊ยบเลย
-
คุณคนเดียวนี่น่ะน๊า :เฮ้อ:
:z3:
:z2:
:กอด1:
-
หวังว่าคราวนี้จะทำให้คุณคนเดียวคิดได้ซะที ว่าไอ้อาการร้อนรนที่เกิดขึ้นน่ะมันคืออะไร
จะรอความหวานค่ะ จัดหนักมาเลยนะคะ
-
:sad4:ไม่ไหวๆ ในที่สุดก็ตามมาอ่านจนทัน อ่านไปก็สงสารขลุ่ยไป
-
อ่านไปเครียดไป อะไรมันจะโชคร้ายขนาดนี้(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/mimio207.gif)
คุณคนเดียวทำเกินไปแล้ว
เด๋วเถอะ วันไหนที่ขลุ่ยตัดใจขึ้นมาแล้วจะรู้สึก
-
ตอนที่ 8
เสียงดังลอยออกมาถึงรั้วนอกบ้าน
ยิ่งเดินเข้าไปใกล้ๆยิ่งรู้ว่าเสียงดังสนั่นนั้นเกิดจากการทะเลาะกันของคนสามคน
ผู้ชายสองผู้หญิงหนึ่ง ทุกคนคือคนคุ้ยเคย ผู้ชายที่ยืนก้มหน้าอยู่ข้างๆไม่พูดอะไรคือพ่อของตัวเอง
ผู้ชายที่มีปากเสียงกับผู้หญิงอยู่นั้นคือพ่อและแม่คุณคนเดียว
ประโยคที่ลอยมาเข้าหูทำให้สองขาหดเกร็งอยู่กับที่ไม่เว้นแม้กระทั่งคนที่เดินมาข้างกัน
คุณคนเดียวที่กำลังเล่าเรื่องราวสนุกสนานในมหาลัยก็หยุดชะงักนิ่งงัน
“คุณสองคนมันน่าขยะแขยง น่ารังเกียจ”
“พวกคุณทำแบบนี้กับฉันและลูกได้ยังไง”
“พวกคุณวิปริตผิดเพศแบบนี้กันมานานแค่ไหนแล้ว”
“ฉันทนมีสามีคนเดียวกันกับผู้ชายอีกคนไม่ได้หรอกนะ”
“พอสักทีกับครอบครัวที่ไม่มีให้กันแม้กระทั่งความรัก”
“พวกคุณเป็นเกย์เป็นคนรักกันแล้วมายุ่งมาแต่งงานกับฉันทำไม”
มันเร็วเกินกว่าจะตั้งสติได้ทัน แม่คุณคนเดียวควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้
ร่างที่สะบัดจนหลุดจากการจับกุมของพ่อคุณคนเดียวปลิวหวือออกทางถนนใหญ่
“ระวัง”
พ่อที่ถลาตามมาไล่เลี่ยกันตะโกนออกไปเสียงดังลั่นสนั่นหวั่นไหว
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด โครม
เสียงล้อรถบดถนนดังเสียดเข้าไปถึงโสตประสาทชั้นใน เพียงแค่พริบตาเดียว ร่างคนสองคนก็ลอยขึ้นสูงไปในอากาศแล้วหล่นลงมากระแทกพื้นถนน
ทุกอย่างสงบนิ่งและเงียบงัน เสียงหวีดของล้อรถที่เสียดสีกับถนนเงียบลงแล้ว
เหตุการณ์ที่ผ่านสายตาตรงหน้าหยุดอยู่กับที่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ไม่มีอะไรสักอย่าง
ไม่แม้แต่ลมหายใจ
เสียงหวีดร้องดังก้องไปทั่วบริเวณ ไม่นานความวุ่นวายทั้งหลายก็ดังกลบความเงียบ
หลายชีวิตวิ่งวนผ่านหน้าไปมาพลุกพล่าน เสียงรถพยาบาลเปิดหวอดังสนั่นหวั่นไหว
แต่ขลุ่ยไม่รับรู้อะไร ไม่รับรู้ ไม่อยากจะรับรู้ ว่าต่อไปนี้ขลุ่ยจะไม่มีใครอีกแล้ว
ขาดแม่ตั้งแต่จำความไม่ได้ ขลุ่ยยังพอทำใจ แต่วันนี้ขลุ่ยไม่เหลืออะไรแล้ว
ไม่มีแม้แต่กำลังใจเพียงหนึ่งเดียว ผู้ให้กำเนิดเพียงคนเดียวจากไปแล้ว ขลุ่ยไม่มีพ่ออีกต่อไปแล้ว
ไม่รู้ว่าน้ำตาไหลออกมามั้ยแต่ตอนนี้ไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว
“พ่อครับมารับขลุ่ยไปอยู่ด้วยได้มั้ย นะครับพ่อขลุ่ยอยากไปอยู่ด้วย นะครับ ได้มั้ย”
“ใครอนุญาต”
สอง ขาก้าวถอยหลังจนสิ้นสุดกับแผ่นกำแพงกว้าง ใบหน้าของคนคุ้นเคย ย่างเข้ามาหาแบบไม่ทันได้ตั้งตัว กลัวจนตัวสั่น ไม่มีคุณคนเดียวที่ตามใจและยิ้มให้ตลอดเวลาอีกแล้ว
มีแต่ใครก็ไม่ รู้ที่มีแววตาเหี้ยมเกรียมน่ากลัว สองแขนยื่นมาจับแขนไว้แน่น มันเจ็บจนร้าว ปากถูกครอบครองโดยปากคนตรงหน้า ไม่มีความอ่อนโยน ไร้ความปราณี ริมผีปากโดนขบกัดจนเลือดไหลคาวคลุ้งอยู่เต็มปาก พยายามถอยหนีเพื่อหยุดยั้งความบ้าคลั่งนั่น
ไม่เป็นผล
มัน ยิ่งทำให้พายุโกรธลุกกระพือยิ่งกว่าเดิม ตาเหลือกลานด้วยความกลัวกับท่าทีของคนตรงหน้า แววตาคุณคนเดียวไม่มีทีท่าว่าจะยอม มือแกร่งบีบคางจนเจ็บ ปลายลิ้นถูกส่งตรงเข้าปาก เลือดยังไหลรินตลอดเวลา
ร่างโดนเหวี่ยง อีกครั้ง ไม่เจ็บแต่ก็จุกจนเริ่มถอยหนีเมื่อคนตรงหน้าเริ่มถอดเสื้อผ้าออก สายตาที่มองมามีแต่ความโกรธแค้นล้วนๆ เสื้อผ้าถูกกระชาก แรงเสียดสีทำผิวเนื้อเจ็บแสบจนร้อน ไม่มีความเมตตาเกิดขึ้นจากการร้องขอ ทุกอย่างยังดำเนินไปตามครรลองของมันเหมือนเสียงกระซิบอ้อนวอนเมื่อสักครู่ เป็นเพียงสายลมพัด สิ่งที่น่าหวาดกลัวคลืบคลานเข้ามาไม่มีเวลาให้ทำใจ เสียงกรีดร้องครั้งสุดท้าย
“พ่อช่วยขลุ่ยด้วย มาช่วยขลุ่ยที มารับขลุ่ยที จะไปอยู่กับพ่อนะ”
“ใครอนุญาต ห๊า ใครอนุญาตกัน ไม่ให้ไปได้ยินมั้ยไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น”
เสียงเว้าวอนร้องขอที่คิดว่าเปล่งเสียงตะโกนออกไปสุดกำลังแต่ทว่าเสียงที่สะท้อนกลับมากลับดังมากกว่าเสียงกระซิบแค่เพียงนิดเดียว
แต่เสียงปฎิเสธที่สวนเข้ามากลับดังก้องไปทั้งโสตประสาท ร่างสั่นไหวเหมือนมีใครจับเขย่า
เฮือกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!
“เป็นไงบ้างคะคุณขลุ่ย ฟื้นแล้วนะค่ะ ได้สติแล้วนะ”
“ป้า”
“ค่ะ ป้าเอง”
“ผมเหนื่อย”
“ค่ะ พักนะคะ เดี๋ยวก็หายนะคะคนดีของป้า”
“ป้าร้องไห้”
“เปล่าค่ะป้าไม่ได้ร้องไห้นะคะ ป้าดีใจต่างหากที่คุณฟื้นแล้ว”
“ผมฝันร้าย”
“คะ คุณฝันร้าย มันจะผ่านไปนะคะ”
“มีใครมาตวาดผม ในฝัน เค้าโกรธมาก”
“ไม่มีใครคนนั้นแล้วนะคะ ไม่มีแล้ว เค้าตายไปแล้ว ไม่มีคนใจร้ายอีกแล้ว”
“ผมเพลียจังครับ ขอหลับอีกสักนิดได้มั้ย”
“คะ พักเยอะๆเลยก็ได้ แต่สัญญานะ ว่าจะตื่นขึ้นมาอีก”
“ครับ ป้าหมายถึงอะไร”
“ไม่มีอะไรคะ นอนนะคะ ตื่นขึ้นมาจะได้ดีขึ้นนะ”
“ครับ”
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line16/00024619_93436.gif)
ขลุ่ยช็อค!!
เป็น ไปได้ไง เวลาสั้นๆและระยะทางแค่ไม่กี่ร้อยเมตรที่เค้ากลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะชุดนักศึกษาคงไม่เหมาะสมกับการเยี่ยมเยียนโรงพยาบาลสักเท่าไหร่ เสียงเรียกของเด็กทำงานบ้านที่สิ้นสติกล้าตะโกนเรียกเขา ทั้งๆที่ไม่มีใครเคยทำแบบนี้ ทั่วทั้งบ้านอลหม่าน เกือบใกล้เคียงเหตุการณ์วันนั้น
“คุณคนเดียว เร็วค๊า พยาบาลบอกว่าคุณขลุ่ยหยุดหายใจ”
ทุกอย่างหยุดนิ่งอยู่กับที่ ประโยคสุดท้ายที่ได้ยิน รู้สึกเหมือนมีใครกระชากหัวใจออกไปจากร่าง
เจ็บหน้าอกจนแทบลืมหายใจ กลัวจนตัวสั่นไปทั้งร่าง
“ไปบอกมันว่าให้หายใจเลยนะ ใครอนุญาตให้หยุดหายใจวะ ไปบอกว่าคุณคนเดียวสั่งให้หายใจเดี๋ยวนี้ โว้ยยยยยย ยืนบื้ออยู่ทำไม”
ดี จริงๆ คนทำงานบ้านนี้กลายเป็นหินไปแล้ว จะตกใจก็ตกใจเสียให้พอ ก็เข้าใจว่าไม่เคยเห็นเขาตอนเป็นบ้าอาละวาดแบบนี้ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาใจเย็นเก๊กขรึมได้
ร่างขลุ่ยที่นอนอยู่บนเตียงคนป่วยถูกเข็นผ่านหน้าไป ไม่มีอะไรกระเทือนจิตใจได้เท่าภาพที่พยาบาลพยายามช่วยปั๊มหัวใจขลุ่ยอีกแล้ว
ใน ปากโดนยัดอะไรเข้าไปก็ไม่รู้ ร่างนอนนิ่งไม่ไหวติงไม่รับรู้ว่าสิ่งที่กระแทกถี่รัวอยู่ตรงหน้าอกนั้นเจ็บ ขนาดไหน ลูกโป่งที่อยู่เหนือปากบีบอัดเข้าออกทำใจสับสน
วุ่นวายไปหมด เครื่องช่วยชีวิตทั้งหลายถูกระดมติดตามตัวคนไข้เหมือนหุ่นยนต์ที่เคยค่อนขอด เอาไว้ไม่มีผิด โดนทำขนาดนี้ทำไมยังไม่ลุกขึ้นมาโต้ตอบอะไรบ้างนะ ไม่เจ็บตัวบ้างหรือไง หรือว่าเจ็บจนชินแล้ว
แต่รู้มั้ย.....คุณคนเดียวเจ็บแทนจนต้องกุมหน้าอกข้างซ้ายเอาไว้เลยนะ
ตื่นขึ้นมารับผิดชอบการกระทำของตัวเองด้วยนะขลุ่ย ความผิดมันพอกพูนจนชดใช้ทั้งชีวิตยังไม่รู้จะชดใช้ได้หมดหรือเปล่าเลย
นม นั่งร้องไห้ยิ่งกว่าคนที่อยู่ข้างในห้อง ตัวเองได้ให้น้ำนมมายังไงยังงั้น ขลุ่ยเข้ามาเป็นสมาชิกประจำบ้านได้หลายปีแล้วแต่มันก็น้อยกว่าคุณคนเดียวที่ อยู่มาตั้งแต่เกิดไม่ใช่หรือไง แล้วทำไมเด็กคนนั้นถึงได้รับความรักความห่วงใยจากใครๆมากมายขนาดนี้
ไม่ใช่ว่าจะอิจฉาคนที่อยู่ข้างในห้องที่ป้ายไฟ EMERGENCY เปิดไว้อยู่ตลอดเวลาหรอกนะ
เพราะ ตอนนี้คุณคนเดียวเองก็อยากร้องไห้ แต่น้ำตามันเหมือนจะอัดอยู่ข้างใน ทุกอย่างบีบอัดกันอยู่ในตัวจนปวดร้าวไปหมดโดยเฉพาะหัวใจมันบีบอัดจนน่ากลัว กลัวว่าถ้าต้องรอข่าวจากห้องนั้นนานกว่านี้ คุณคนเดียวอาจจะตายก่อนขลุ่ยแน่ๆ
“คนป่วยปลอดภัย”
“อ่อนเพลียและเครียดสะสม”
“มีอาการอักเสบตามร่างกายหลายจุด”
“ที่หนักที่สุดเห็นจะเป็นทวารหนัก คาดว่าน่าจะเกิดมาจากการร่วมเพศ”
ไม่รู้จะต้องรู้สึกดีใจหรือสะเทือนใจดี
ถ้วย คำของหมอเจ้าของไข้ราบเรียบ แต่ความรู้สึกเหมือนมีใครเอาค้อนมาทุบตีบนหัว ไอ้คนที่มันทำให้ขลุ่ยเป็นแบบนั้นเลวทรามมากในความรู้สึก แววตาที่เบิกโพลงของนมยิ่งตอกย้ำว่าตัวเองเป็น ฆาตกร
แต่ใครจะรู้มั้ย ถ้าขลุ่ยเป็นอะไรไป คนคนนี้ตายตามไปด้วยแน่ๆ
นี่เหรอคืออาการของคนที่จ้องแต่จะโกรธแค้นทำลาย ทำไมความรู้สึกจริงๆจากใจมันแตกต่างกันสิ้นดี
ความรู้สึกโกรธแค้นจนอยากจะทำร้ายอยากจะทรมานให้สาแก่ใจมันหายไปไหน หายไปตั้งแต่เมื่อไหร่
“คุณขลุ่ยหยุดหายใจ”
คงเป็นตอนนี้สินะ
เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง คุณคนเดียวเป็นลูกผู้ชายพอ ในเมื่อกล้าทำก็ต้องกล้ารับ
ตอนนี้สิ่งที่อยากทำที่สุดคือพรูลมหายใจมวลใหญ่ที่มันอัดแน่นมานานแสนนานและขอปล่อยน้ำตาที่มันเริ่มไหลเหมือนเขื่อนแตกให้หมดไป
ไม่ให้ไปไหนอีกแล้ว ใครหน้าไหนที่บังอาจมาพรากลมหายใจไปจากขลุ่ย คุณคนเดียวจะไปกระชากมันกลับคืนมา
เวลาผ่านไปอีกยาวนานกว่าพยาบาลจะออกมาตามให้เข้าไปเยี่ยมคนป่วยได้
โล่งใจ.....
คน ที่นอนอยู่บนเตียงใบหน้าเริ่มซับสีเลือดขึ้นมาให้เบาใจบ้างแล้ว อุปกรณ์ทางการแพทย์ก็ลดน้อยลงกว่าตอนแรกเห็นมีเพียงท่อใสเส้นเล็กๆที่คาด ผ่านจมูกเชื่อมกับกล่องสีเหลี่ยมใสที่มีน้ำและฟองอากาศแตกพล่านอยู่ด้านใน และสายน้ำเกลือที่ห้อยระโยงระยางอยู่เท่านั้น ถึงจะรู้ว่าปลอดภัยแล้วแต่มันนานเกินไปไหม หลายชั่วโมงแล้วที่ร่างบนเตียงนอนหลับแต่ท่าทีนิ่งเฉยก็ทำให้อดที่จะกังวล ไม่ได้ ทั้งๆที่หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงเป็นจังหวะสม่ำเสมอ คุณคนเดียวยังไม่พอใจเลยคิดดู
อยากพักละสิ ถึงได้แกล้งหลับนานขนาดนี้ จะเบี้ยวไม่ยอมลุกขึ้นมาชดใช้หรือไงนะ
จำไว้เลย.......ไม่ว่ายังไงคนอย่างคุณคนเดียวไม่ปล่อยขลุ่ยไปง่ายๆแน่
“มดขึ้นหลังเหรอคะคุณคนเดียว นมเห็นคุณคนเดียวกระสับกระส่ายอยู่นานแล้วนะคะ”
ค้อน!!!
เออ เขาจะค้อนให้คนที่มีพระคุณเทียบเท่ากับบุพการีนี่แหละ มีแค่นมเท่านั้นที่จะได้รับสิทธิ์นี้
ไม่สิ.....ครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้วคนบนเตียงก็ได้รับสิทธิ์นี้เหมือนกัน
“อือ อือ”
เสียงทุ้มติดจะแหบออกเสียงครางยาวเรียกความสนใจของคนที่มองหน้าจ้องจับผิดความรู้สึกของต่างคนที่รู้ทัน
เป็น ห่วงแต่ปากแข็ง รักแต่ไม่แสดงออกในทางที่ถูกต้อง ปากบอกว่าเกลียด สองมือจ้องจะทำลาย แต่ทำไมแววตาที่มองคนบนเตียงนั้นถึงได้อ่อนโยนตรงกันข้ามกับการกระทำ ทุกอย่างเลยล่ะ
สองคนแย่งกันจับขอบเตียงคนละฝั่ง คนที่นิ่งเหมือนนอนหลับมายาวนานเริ่มกระสับกระส่าย เหงื่อผุดพรายเต็มหน้า ผ้าห่มที่พยาบาลเอาคลุมตัวเอาไว้โดนสองขาเกี่ยวหลุดไปจนพ้นตัว สองมือเริ่มตะกายไขว่คว้าอากาศ ปากพะงาบๆเหมือนจะพูดอะไรแต่ทว่าไม่มีเสียงใดหลุดออกมาเลยสักคำ
ทำอะไรไม่ถูกมันเป็นยังไงเพิ่งจะรับรู้วันนี้เป็นครั้งที่สอง
“พ่อครับมารับขลุ่ยไปอยู่ด้วยได้มั้ย นะครับพ่อขลุ่ยอยากไปอยู่ด้วย นะครับ ได้มั้ย”
ขลุ่ย กระสับกระส่ายมากขึ้น พอเริ่มจะมีเสียงเปล่งออกมาจากปากได้ก็ดันเป็นประโยคที่กระแทกหน้าอกข้าง ซ้ายคุณคนเดียวจนปวดหนึบขึ้นมาทันที คนไข้พูดประโยคเดิมซ้ำๆจนทนไม่ไหว ขลุ่ยร้องเรียกหาพ่อที่ตายไปแล้วหมายความว่าไง หมายความว่าขลุ่ยอยากตายอย่างนั้นเหรอ แสดงว่าขลุ่ยกำลังคิดจะตีจากไม่รับผิดชอบในสิ่งที่ทำกับเขาไว้สิ ยิ่งคิดยิ่งปวดใจจนตัวสั่น
“ใครอนุญาต”
ไม่ได้ ตั้งใจจะตวาดไปสุดเสียงขนาดนี้ ไม่ใช่แค่นมที่สะดุ้ง คนที่นอนอยู่บนเตียงที่บิดตัวปัดป่ายอากาศไปมาจนผ้าปูที่นอนยับย่นยังตกใจ เก็บกลืนประโยคน่าโมโหนั่นจนแทบจะสำลักออกมา
แต่เหมือนขลุ่ยจะเป็น เด็กดีให้คุณคนเดียวเบาใจได้ไม่นาน ทุกอย่างเหมือนจะเข้าสู่ภาวะปกติแต่แล้วเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดไปเมื่อครู่ เหมือนเดจาวูเข้ามาจู่โจมคุณคนเดียวให้ต้องฟิวส์ขาดอีกครั้ง
มีใครขยันกวนตะกอนอารมณ์คุณคนเดียวได้เท่าขลุ่ย ไม่มีอีกแล้ว
แม่ง เด็กบ้าอะไรขยันปั่นอารมณ์เขาได้มันทุกอารมณ์
โดยเฉพาะตอนนี้มือทั้งสองข้างเริ่มจะกำเข้าหากันจนปลายเล็บจิกเข้าเนื้อนิ่มตรงฝ่ามือบ้างแล้ว
“พ่อช่วยขลุ่ยด้วย มาช่วยขลุ่ยที มารับขลุ่ยที จะไปอยู่กับพ่อนะ”
“ใครอนุญาต ห๊า ใครอนุญาตกัน ไม่ให้ไปได้ยินมั้ยไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น”
แรงมหึมา จากทิศทางไหนไม่รู้กระชากร่างที่เต็มไปด้วยมัดเนื้อความเป็นชายของคุณคน เดียวอย่างกับเขาไม่มีน้ำหนัก แรงปะทะกับกำแพงทำให้แทบกระอักเลือด ดีที่แรงเหวี่ยงสุดท้ายแผ่วไปจึงได้แค่จุก
“จะเสียสติอาละวาดพ่อก็ไม่ว่านะคุณคนเดียว แต่นี่มันโรงพยาบาล”
รู้ ตัวดีว่าตัวเองส่งสายตาแบบไหนไปให้พ่อเพียงคนเดียวที่มีอยู่ตอนนี้ ตาทั้งสองข้างคงอัดแน่นไปด้วยความโกรธแน่ๆพ่อถึงส่งสายตากลับมาเครียดขึ้ง ไม่แพ้กัน
“น้องไม่สบายจนเพ้อคุณคนเดียวส่งเสียงดังแบบนั้นถ้าน้องช็อคขึ้นมาจะทำยังไง”
“มันไม่ใช่น้องผม”
คุณคนเดียวไม่ผิดนะ ขลุ่ยไม่ใช่น้องจริงๆนี่
“นั่น สินะ คุณคนเดียวถึงได้ข่มเหงน้องขนาดนั้น แค่คุณคนเดียวมองน้องมันก็กลัวไม่เป็นอันทำอะไรแล้ว ถ้าขลุ่ยหายดีเห็นทีพ่อต้องส่งไปเรียนไกลๆคุณคนเดียวซะแล้ว”
“ใครอนุญาต”
“ทำไม ต้องมีใครอนุญาต ขลุ่ยอยู่ในความปกครองของพ่อ พ่อตัดสินใจได้ ถ้าขลุ่ยอยากไปเรียนต่อที่ไหนพ่อก็ส่งไปได้ จบม.หกพอดี คุณคนเดียวก็ไม่ได้ยินดีที่มีขลุ่ยอยู่ร่วมบ้านไม่ใช่เหรอ”
“แต่ขลุ่ยต้องดูแลรับใช้ผมนะ”
“พ่อบอกคุณคนเดียวตอนไหน ว่าพ่อให้ขลุ่ยมาอยู่ในบ้านในฐานะคนใช้ พ่อจำได้ว่าไม่เคยพูด”
“แต่ยังไงผมก็ไม่อนุญาตอยู่ดีแหละ”
“คุณ คนเดียวรู้มั้ย ในสายตาคนอื่นคุณคนเดียวดูเป็นผู้ใหญ่ใจเย็น ใครเห็นใครก็ชื่นชมให้พ่อได้ยินไม่ขาดหู แต่มีแค่สามคนที่ได้เห็นอีกมุมของคุณคนเดียว มีแค่
นมกับพ่อแล้วก็ ขลุ่ยที่ได้เห็นมุมของคุณคนเดียวที่เอาแต่ใจ ร้ายกาจ ขนาดคุณคนเดียวอาละวาดวันนี้เด็กทำงานบ้านยังตกใจเพราะไม่เคยเห็นคุณคนเดียว มุมนี้เลยสักที แล้วคุณคนเดียวเคยคิดมั้ยว่าสามคนนี้สำคัญยังไงกับคุณคนเดียว”
“พ่อจะพูดอะไรกับผม”
“คุณ คนเดียวของพ่อฉลาดเสมอ พ่อคิดว่าเวลาจะเยียวยาคุณคนเดียวได้ พ่อไม่เคยห้ามที่คุณคนเดียวอาละวาดไร้เหตุผลกับใครๆ เพราะพ่อคิดว่าสักวันหนึ่งคุณคนเดียวจะต้องทำใจได้ แต่พ่อมาเห็นสภาพขลุ่ยวันนี้แล้วพ่อได้แต่สลดใจ พ่อไม่ห้ามก็เหมือนพ่อสมรู้ร่วมคิดให้คุณคนเดียวทำร้ายขลุ่ยทั้งๆที่ขลุ่ย ไม่มีส่วนในความผิดอะไรเลย”
“ขลุ่ยเป็นลูกของคนที่ทำให้แม่ผมตายนะ”
“แล้ว พ่อล่ะ พ่อถือว่าเป็นหนึ่งในตัวการสำคัญที่ทำให้แม่ของลูกเสียใจ จนคุมสติไม่ได้จนต้องกลายเป็นแบบนั้น คนที่คุณคนเดียวควรจะโกรธมากกว่าใครๆมันคือพ่อไม่ใช่เหรอ แต่คุณคนเดียวแค่ทำสงครามเย็นใส่พ่อ แต่กับขลุ่ยคุณคนเดียวทำร้าย คุณคนเดียวไร้เหตุผลมากเลยนะรู้มั้ย”
“แต่”
“คุณคนเดียวลืม หรือไงว่าพ่อขลุ่ยก็ตายนะ คุณคนเดียวขาดแม่ คุณคนเดียวยังทุกข์ใจขนาดนี้ แต่คุณคนเดียวยังมีพ่อมีนม แล้วเคยมองมุมขลุ่ยมั้ย เคยเห็นใจขลุ่ยหรือเปล่าว่าพอขาดพ่อแล้วเขาเองไม่เหลือใครเลยนะลูก ทุกอย่างมันเป็นวิบากกรรมถ้าเลือกได้พ่อก็อยากเป็นเหมือนปกติทั่วไป แต่คนเรามันเลือกเกิดไม่ได้นี่ลูกแต่เราเลือกทำได้ พ่อถามคุณคนเดียวแค่หนึ่งข้อถ้าคุณคนเดียวตอบได้โดยไม่ต้องใช้เวลาคิดพ่อจะ ยอมให้คุณคนเดียวทุกอย่าง แต่ถ้าคุณคนเดียวให้คำตอบพ่อไม่ได้ คุณคนเดียวต้องเชื่อฟังเข้าใจมั้ย”
นิ่งกันไปนาน
“ถามมาสิ...................ครับ”
“คน ที่โกรธแค้นอีกฝ่ายจนถึงกับจะทรมานให้เค้าตาย พอรู้ว่าเค้าไม่สบายทำไมถึงได้อยู่ไม่ติดที่แบบนี้ล่ะ แล้วคุณคนเดียวรู้ไหมตอนที่คุณคนเดียวรู้ว่าขลุ่ยหยุดหายใจ สีหน้าท่าทางคุณคนเดียวเป็นยังไง”
“...................................................................”
“เวลาผ่านไปเป็นนาทีคุณคนเดียวก็ตอบพ่อไม่ได้ งั้นพ่อบอกเลยแล้วกัน เด็กในบ้านบอกพ่อว่าตอนนั้นคุณคนเดียวทำหน้าเหมือนจะ “ตาย” ตาม”
“ผมเปล่า”
“แน่ใจเหรอ”
“...................................................................”
“ถ้าคุณคนเดียวแน่ใจ พ่อก็จะได้หมดห่วง ตั้งใจไว้ว่าตอนขลุ่ยเลือกคณะตอนเข้ามหาลัยพ่อจะยุให้ไปเรียนที่เชียงใหม่ ที่นั่นอากาศดี”
“ผมไม่ให้ไป”
“เพราะ อะไร เพราะแก้แค้นเหรอ นี่ไม่ใช่ละครนะคุณคนเดียว เมื่อไหร่จะยอมรับสักทีว่าคุณคนเดียวแค่ต้องการเอาชนะ เซ็กส์จะมีกับใครเมื่อไหร่ก็ได้แต่ make love เค้าเอาไว้ทำกับคนที่รักเท่านั้น เซ็กส์พอชิมจนรู้รสชาติพออิ่มแล้วก็แล้วกันไป แต่คนที่ยังเก็บไว้เหมือนเป็นสมบัติของตัวเอง ถึงไม่รักษาแต่ก็หวงแหน แล้วแบบนี้คุณคนเดียวจะไม่ยอมรับกับพ่ออีกเหรอว่ารักขลุ่ย”
“ขลุ่ยเป็นเหมือนน้องชาย”
“แล้วทำไมคุณคนเดียวถึงมีอะไรกับขลุ่ยล่ะ”
“พ่อรู้เหรอ”
“พ่อเป็นเกย์นะคุณคนเดียว ถึงพ่อจะมีอะไรกับผู้หญิงได้ มีลูกได้แต่ลึกๆในใจพ่อรักผู้ชายคุณคนเดียวก็รู้”
เจ็บจี๊ดในใจดีพิลึก พ่อกำลังสารภาพว่ารักคนอื่นที่ไม่ใช่แม่แล้วเค้าคนนั้นเป็นผู้ชายด้วยกัน
“แล้วพ่อหลอกแม่ทำไม พ่อปล่อยให้มีผมทำไม พลาด!!!!”
พ่อตาโตทันทีที่ฟังคำถามจบ
“พ่อ ไม่เถียงว่าการแต่งงานกับแม่เกิดมาจากผู้ใหญ่ แต่พ่อสาบานได้ว่าคุณคนเดียวเกิดจากความรักนะ พ่อไม่ได้รักแม่แบบคนรัก แต่พ่อก็รักแม่ของลูกนะ ปรารถนาดีเหมือนพี่ชายรักน้องสาว ถ้าพ่อจะมีทายาทสักคน พ่อคิดว่าพ่อเลือกคนที่จะมาเป็นแม่ของลูกไม่ผิดนะ เค้าเป็นคู่ชีวิตที่ดี แต่พ่อเป็นสามีที่ชั่วเองแหละ”
“ไม่หรอกแม่ก็รักพ่อ แต่เค้ากำลังตกใจ ใครจะไปคิดว่า”
“เราทิ้งอดีตไว้ข้างหลังดีมั้ยลูก ถ้าเราย้อนเวลาไม่ได้ ทำไมเราไม่เดินต่อไปข้างหน้า ตกลงเรื่องขลุ่ยคุณคนเดียวไม่ค้านแล้วใช่มั้ย”
“เรื่องไหนครับ ถ้าพ่อหมายถึงให้ขลุ่ยไปเรียนที่เชียงใหม่อย่างที่บอกมา ผมก็ยืนยันเหมือนเดิมว่าไม่อนุญาต”
“งั้น ต่อไปนี้คุณคนเดียวเลิกโกรธเลิกเจ้าคิดเจ้าแค้นน้องได้แล้ว ทำดีกับน้องเหมือนที่คุณคนเดียวเคยทำมาตลอดน่ะจำได้ใช่มั้ย แล้วถ้าคุณคนเดียวคิดว่าไม่ได้รู้สึกกับน้องแบบนั้น ก็คิดเสียว่าขลุ่ยเป็นน้องชาย ไม่นานหรอกต่อไปเมื่อคุณคนเดียวหรือขลุ่ยมีครอบครัว คุณคนเดียวก็ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรแล้ว”
“นี่ผมมีอะไรกับขลุ่ยได้ หมายความว่าผมเป็นเกย์เหรอ”
“ก็ไม่เสมอไปหรอกลูก บางทีคุณคนเดียวอาจสับสน เวลาจะช่วยคุณคนเดียวได้นะ”
“แล้วขลุ่ยล่ะ ขลุ่ยจะเป็นมั้ย”
“อัน นี้พ่อก็ไม่รู้ คุณคนเดียวคงต้องถามขลุ่ยเอง แต่ขลุ่ยจะเป็นหรือไม่เป็นก็ไม่มีผลอะไร ยังไงขลุ่ยเค้าก็มีดี คนติดกันทั้งหญิงทั้งชายนั่นแหละ”
“ก็ให้มันรู้กันไป ถ้ามีปัญหาหัวกระไดบ้านไม่แห้งผมจะจับมันขังไว้ไม่ให้ออกไปไหนอีกเลย”
“หึ หึ ปากแข็งจนวินาทีสุดท้ายเลยนะไอ้เสือไบลูกพ่อ ถ้าคิดว่าจะไม่ปล่อยขลุ่ยให้ใคร ก็ควรต้องรู้นะว่าต้องทำยังไงเค้าถึงจะอยู่กับเราไปนานๆ”
“พ่ออย่ามาทำเป็นรู้ทันผม พ่อเสียคนที่รักไปทีเดียวสองคน พ่อทำใจได้แล้วเหรอ..................ครับ”
เสียง อ่อนติดจะสลดใจเจืออยู่มาก ตั้งแต่วันที่แม่ตาย นี่เป็นครั้งแรกที่เราเปิดอกคุยกัน ไม่เคยรู้เลยว่าที่ผ่านมาพ่อต้องทรมานแค่ไหน ต้องข่มใจและใช้ความอดทนมหาศาลขนาดไหนกับการที่ต้องอยู่ตัวคนเดียวให้ได้ ไม่มีใครเป็นเพื่อนไม่มีคนปลอบใจ ถึงจะมีคุณคนเดียวเป็นลูกแต่ก็เหมือนไม่มีใคร แวบนึงเห็นพ่อกระพริบตาเพื่อขับไล่บางสิ่งบางอย่างให้กลับไป เพิ่งสังเกตว่าพ่อแก่มากแล้ว ตอนนี้พ่อกำลังยิ้มให้แต่ร่องรอยบนใบหน้าก็บอกชัดว่าพ่อโทรมไปมากแค่ไหน
ทุกคนเจ็บปวดกับเรื่องที่ผ่านมาเท่าๆกัน
ทุกคนใช้เวลาเพื่อช่วยทำใจ
แต่คุณคนเดียวกลับคิดต่างออกไปจากนั้น อะไรดลใจให้คุณคนเดียวเจ้าคิดเจ้าแค้นกับคนที่ไม่มีส่วนร่วมอะไรในความผิดพลาด
เป็น ไปได้มั้ย ว่าเขากำลังหลอกตัวเองว่ามันคือความโกรธแค้นทั้งๆที่ความจริงมันเป็นเพียง ข้ออ้าง ฉวยโอกาสเอาเรื่องแก้แค้นบ้าบอคอแตกมาเป็นข้ออ้างเพียงเพราะรับไม่ได้ว่าคน ที่บอกใครๆว่าเป็นน้องชายนั้น จริงๆแล้วคือคนที่ “รัก”
เพราะเค้าเป็นผู้ชายและเพราะต่อต้านความรักในรูปแบบนี้ กว่าจะรู้ใจตัวเองก็เกือบจะสาย....เกือบไปแล้วนะคุณคนเดียว
“พ่อ แก่แล้วนะคุณคนเดียว อีกไม่นานพ่อก็ตาย พ่ออาจจะได้ไปเจอกับพวกเขา เป็นห่วงตัวเองเถอะ ถ้ารู้ใจตัวเองแล้วก็เคลียร์บรรดากิ๊กเก่าใหม่และพวกเก็บได้ข้างทางให้ดีๆ พ่อช่วยอะไรไม่ได้นะถ้าวันหนึ่งขลุ่ยรับสภาพไม่ได้แล้วมีใครมางาบไป”
“ไม่มีทาง”
“5555555555 ไอ้เสือไบปากแข็งเอ้ย ไปนับรอยไป๊ ว่าเติม ‘s เค้าไว้กี่รอย”
นั่นสินะคุณคนเดียว.....
แล้วเคยนับมั้ยว่าไม่เคยเยี่ยมชมสวรรค์ทางประตูหน้ามานานแค่ไหนแล้ว
ตั้งแต่ครั้งแรกที่รู้ว่าประตูหลังก็ไปสวรรค์ได้เหมือนกันใช่มั้ย
ใช่หรือเปล่า??
เย้ๆ :mc4: ตอนหน้าจะหวานแล้ว หมดทุกข์ซะทีหนูขลุ่ย
-
แวะ มาจิ้ม นู๋ขลุ่ยก่อนอ่าน :กอด1: :กอด1:
-
หลังจากนี้ขลุ่ยก้คงไม่ต้องทุกข์แล้วสินะ
นี่ถ้าคุณคนเดียวไม่เห็นขลุ่ยในภาวะเฉียดตายและไม่ได้พ่อมาเตือนสติเนี่ย
คุณคนเดียวก้คงไม่รู้ตัวเลยสินะ
เกือบพลาดไปแล้วมั้ยหล่ะ
-
เราจะรอน้ำตาลจากท่านค่ะ :impress2:
-
รู้ตัวซักทีนะคุณคนเดียว รักเค้าหลงเค้าซะปานนั้นนี่น้องขลุ่ยจะเจ็บอีกนานไม๊เนี่ยหืมมม :z6:
-
เย้ๆ ในที่สุดคุณคนเดียวก็คิดได้ :mc4:
(แต่ก็เล่นเอาเกือบจะสายไปเลยนะคะ)
จะรอต้อนรับความหวานในตอนหน้าค่ะ :pig2:
ขอบคุณ คุณ TRomance ＆ Seiki ค่ะ :กอด1:
-
อ๊ายยยย เริ่มเห็นเค้าหวานมาลางลาง :-[
คุณคนเดียวน่ารักเนาะ นิสัยเหมือนเด็กๆ หลงรักเค้าไปแล้วก็ยอมรับเหอะ o18
-
:เฮ้อ: ดีใจกับขลุ่ย ยอมรับได้ซะที่นัคุณคนเดียว กว่าจะรู้ ทำเอาขลุ่ยเกือบตายแล้วมั้ยล่ะนั้น :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ขลุ่ย ฟื้นมาอย่าไปยอมมันง่ายๆนะ ให้มันเจ็บปวดบ้าง
-
:m31: เข้ามาพ่นไฟใส่คุณคนเดียว ย๊ากกกกกก
อยากเอาประทัดยัดปาก แต่ดีนะที่เริ่มคิดได้แล้ว ชิชิ
น้องขลุ่ยนอนยาวไปเลยลูก นอนต่อไป นอนไม่ต้องตื่น
ชิชะ ปล่อยให้คุณคนเดียวได้ทุกข์ทรมาน สำนึกซะบ้าง
รู้หรอกว่าน้องตื่นมาก็คงไม่กล้าโวยวาย ทำอะไรคุณคนเดียวแน่
ฉะนั้นทางเดียวตอนนี้ คือ นอนยาวไปเลยยยยยยย o18
อย่าเพิ่งหวานกันได้มั้ยคะ? ชิชะ
-
โว้ววววววววววววว
ขอบคุณมาที่ต่อจ้า
จะหวานแล้ว ดีใจจังเลย
อยากเห็นมุมสวีทๆ บ้าง ^_____________^
-
กดไลค์คุณพ่อของคุณคนเดียวมากๆค่ะ ให้ไปนับด้วยว่ากี่รอย กรี๊ดดดดดด
คุณคนเดียวรู้ใจตัวเองซะทีนะ อยากรู้จิงๆว่าคุณคนเดียวจะทำไงกับขลุ่ยต่อไปอ่ะ
ต้องให้พ่อมาขู่นะ แหม่ๆๆ
-
ชอบบทนี้จัง!!!
เป็นการเปิดอกคุยกันแบบพ่อลูก ชอบที่คุณพ่อเรียกว่า"ไอ้เสือ(ไบ)"จริงๆ
ขลุ่ยฟื้นขึ้นมาเร็วๆนะ จะได้เจอคุณคนเดียวแบบใหม่(เอ..หรือว่าแบบเก่าตอนยังใจดีอยู่)
รอน้ำตาลมา แต่จะมีฉากเอาคืนคุณคนเดียวบ้างก็ไม่ว่ากันนะ :laugh:
-
น่าจะถึงเวลาของขลุ่ยจะทรมานกลับบ้างแล้วละ อย่าเพิ่งหวานก่อนเลย
เอาให้มันเจ็บซะบ้างก็ดี จะได้รู้บ้างว่าเจ็บและทรมาน มันเป็นแบบไหน
-
ก็อยากให้หวานนะแต่แอบอยากให้ขลุ่ยเหวี่ยงคืนบ้างไรบ้าง :m16:
-
โอ๋ๆๆ กอดคุณคนเดียว :กอด1: :กอด1:
-
หมดทุกข์หมดโศกเสียที :เฮ้อ:
-
บทหวานของคุณคนเดียวจะทำให้มดขึ้นขนาดไหน :L2:
-
รอยยิ้มเริ่มมาแล้ว...ตอนหน้าจะยิ้มแก้มปิแน่เลย
รอๆ ตอนต่อไปจ้า :กอด1:
-
สงสารขลุ่ยจัง ขนาดในฝันยังโดนคุณคนเดียวรุกรานเลย
อยากให้ขลุ่ยฟื้นมาแล้วจำคุณคนเดียวไม่ได้คนเดียวจัง จะได้รู้ถึงความเจ็บปวดซะมั่ง :angry2:แง่งๆ (โหดไปไหมเนี่ยเรา )
-
อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึมไปกับน้องขลุ่ย :sad11:
รอลุ้นตอนต่อไปว่าคุณคนเดียวจะหวานขนาดไหน
เป็นกำลังใจให้ค่าา :กอด1:
-
คิดได้แล้วนะคุณคนเดียว
ต้องถนอมรู้ไหม ความรักมักจะมาหาเราโดยไม่รุตัว แล้วก็ไปจากเราแบบไม่รู้ตัวเหมือนกัน :เฮ้อ:
ถนอมขลุ่ยเอาไว้นะจ๊ะ :กอด1:
-
อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึม :sad4:
สงสารน้องขลุ่ย
อิคุณคนเดียวก็น่าจะคิดได้แล้ว(มั้ง)
แต่ยังยืนยันอยากเห็นคุณคนเดียวเจ็บบ้าง :angry2:
-
คุณคนเดียวมันบ้า ปากแข็ง เหมือนที่คุณพ่อว่าเลย
ฮ่า ฮ่า ไม่รักษาแต่ก็หวง ไม่ให้ใครแตะ อันนี้โดนใจ(ใจร้าย)
ตอนหน้าหวานแล้วโว๊ยยยยยย ดีใจ
:-[ :impress2:
-
เฮ้อ!!! ถอนหายใจแรงๆ ให้กับขลุ่ย
เขาว่าฟ้าหลังฝนย่อมสดใส ชีวิตขลุ่ยจะต้องสดใสแน่นอน
เพราะจากเหตุการณ์นี้คงทำให้คุณคนเดียวคิดได้แล้วแหละ
ว่าปากกะใจหน่ะ ควรจะต้องตรงกันได้แล้ว ไม่งั้นต้องเสียขลุ่ยแน่ๆ
แต่ก้อต้องขอบคุณความบ้าของคุณคนเดียวที่ดึงขลุ่ยกลับมาได้
ถ้าไม่มีเสียงตะคอกนั้น ขลุ่ยอาจจะไม่กลับมาก้อได้
เป็นกำลังใขให้คนแต่งฮับ ^^ :pig4:
รอตอนต่อไปอยากบริโภคความหวานนนนนนนนนนน
-
อ๊ากกกกขลุ่ยยยยเกือบบบไปแล้วววว
คุณคนเดียวเมื่อไหร่จะเลิกปากแข็งสะทีๆๆๆ
อยากอ่านตอนต่อไปไวไวเพราะมันจะหวานใช่ไหมคุณ
ปล.รอน้องโจมกะป๋าด้วยน้าๆๆอย่าลืมอัพน้าคุณ
-
เหอะ จะรอดูต่อไป ว่าไอ้ที่ยอมรับใจตัวเองน่ะ
มันจะทำยังไงต่อไป
ลองยังปากหนักเอาแต่บ้าอำนาจเอาแต่ใจอยู่ล่ะก็
จะยุให้ขลุ่ยหนีไปไกลๆเลย :angry2:
-
บ่อน้ำตาแตก หงุงหงิง อิ๊งๆๆ
-
กว่าจะรู้ใจตัวเอง ไอ้คุณคนเดียวทำน้องขลุ่ยเกือบตายแล้ว ชริ ๆ :z6:
ตอนหน้าหวานแล้วเหรอค่า แหม อยากให้น้องขลุ่ยเล่นกลับให้เจ็บบ้างจังเลย :angry2:
-
จะหวานแล้วใช่ม้ายยยย
โฮ่ววว ขลุ่ยจ๋าาา รีบตื่นมาเร็วๆๆ
คุณคนเดียวคนเดิม(??) จะกลับมาแล้วววว
มาต่อเร็วๆนะคะ อยากอ่านตอนหวานๆจะแย่แล้วววว
ปล.คุณคนเดียวขี้หวงอ่ะ
-
รออ่านฉากหวานๆ อยู่นะคะ
-
ต้องขอบพระคุณคุณพ่อมากกก ที่ทำให้คุณคนเดียวรู้ใจตัวเอง
เย้ๆๆๆ ไม่ชอบอ่านอะไรที่เศร้า เคล้าน้ำตาเลยจริงๆค่ะ ^ ^
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/anigif-01.gif)ประโยคเด็ดโดนใจตอนที่ 8
แล้วเคยนับมั้ยว่าไม่เคยเยี่ยมชมสวรรค์ทางประตูหน้ามานานแค่ไหนแล้ว
ตั้งแต่ครั้งแรกที่รู้ว่าประตูหลังก็ไปสวรรค์ได้เหมือนกันใช่มั้ย
ใช่หรือเปล่า??(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/012-1.gif)
นี่ถ้าขลุ่ยไม่หยุดหายใจ พ่อของคุณคนเดียวคงไม่พูดเตือนใจใช่ไหม(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/mimio206.gif)
-
ไอเสือไบปากแข็ง อิอิ ในที่สุดก็เริ่มฉลาดกะเค้าซะที
มารอตอนหวานนะคะ
-
รู้ตัวซะที :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เข้ามาฉลองกับขลุ่ย หมดเคราะห์หมดโศรกแล้วใช่มั๊ย เย้ๆๆๆๆๆๆๆ :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
รอน้ำตาลค่ะรอน้ำตาล มาเร็วๆนะ :call: :call:
-
มาช่วยดันให้ขลุ่ยหมดเคราะห์สักที โอ้ย ขนาดอ่านหลายรอบแล้วก็ยังไม่วาย น้ำตาไหลอีก สงสารขลุ่ยอ่ะ
-
:mc4: ต้อนรับความหวานล่วงหน้าจ๊า
แอบคิดว่าขลุ่ยต้องยอมคุณคนเดียวแบบง่ายๆแน่เรยเฮ้อ เซ็ง
แต่ก็คิดภาพขลุ่ยดื้อด้านไม่ออกอ่ะ
-
อยากอ่านตอนหวานๆๆ
ตอนหน้าจะหวานแล้วเย้ :mc4: :mc4: :mc4:
-
โอยๆๆๆลุ้นจนตัวโก่ง
รอตอนหวานๆค๊าบๆๆๆ
-
เอร้ยยยยยยยย
จะได้หมดทุกข์ซะทีน้องขลุ่ย
คุณคนเดียวนั่นแหละ ปากแข็งไปเรื่อย
ระวัง จะเป็นอย่างที่พ่อว่านะจ๊ะ
ถ้าขลุ่ยไม่อยู่ด้วยแล้วจะเสียใจ หึหึ
รอตอนต่อไปจ้ะ :กอด1:
-
:z6: :beat:
*จัดให้คุณคนเดียวชุดใหญ่
ทำไมทำงี้ห๊า :angry2:
ถ้าน้องไม่เกือบตายนี่ไม่สำนึกใช่ม้ายย :z6:
-
ทำไมคุณคนเดียวรู้ตัวช้าอย่างนี้อ่ะ
ขลุ่ยเกือบจะตายแล้วเพิ่งมารู้หรอ??
ระวังจะสายไปน่ะคุณคนเดียว :เฮ้อ:
-
ตอนนี้ทำเอาหลังรักคุณพ่อยังไงก็ไม่รู้
แต่ที่แน่ๆคุณคนเดียวปากน่ะแข็งมากเกินไปมั้ย
คุณพ่อเตื่อนแล้วน่ะถ้าไม่รัก ดูแลน้องขุล่ย
ระวังจะโดนหมาคาบไปรับประทานไม่รู้ด้วย
ตอนหน้่จะหวานแล้วดีใจสุดๆเลย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ตอนหน้าแล้วซินะ น้องขลุ่ย จะได้พ้นจากสภาพ ตกนรกทั้งเป็นสักที
คิด ๆ ดู มันน่าเอาคืน คุณคนเดียวสักตั้งก่อนนะ ก่อนที่จะ ลั่นล้า กับน้องขลุ่ยอ่ะ
+1 กับสิ่งที่ดี ๆ กำลังจะเกิดขึ้นกับน้องขลุ่ย ครับ หนูเซกิ
-
ฮือ...คุณคนเดียวยอมรับแล้วใช่มั๊ยว่ารักขลุ่ยอะ
ดีใจๆ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จะหวานแล้ววววว
คุณคนเดียว เริ่มจะฉลาดขึ้นมานิดนึงแล้ว
อ่อยยยยย หยุดหายใจ อาการนี้น่ากลัวจัง!!!!
-
ต่อไปนี้คงจะมีเรื่องดีๆๆๆเกิดขึ้นน่ะ
-
คุณพ่อพูดเตือนสติแล้ว คุณคนเดียวคงรู้ตัวซะที รอตอนหวานๆอยู่ :o8:
-
น่าจะถึงเวลาของขลุ่ยจะทรมานกลับบ้างแล้วละ อย่าเพิ่งหวานก่อนเลย
เอาให้มันเจ็บซะบ้างก็ดี จะได้รู้บ้างว่าเจ็บและทรมาน มันเป็นแบบไหน
ใช่คะ เห็นด้วย ดิฉันอ่านตอนขลุ่ยเพ้อน่ะ มีแอบน้ำตาซึมแหละ
ใก้คุณคนเดียวเจ็บซะมั่ง จะได้รู้สึก
-
:z2: ถึงเวลาเอาคืนแล้ว พี่น้อง :z2:
:pig4: :pig4:
-
ชอบคาแร็คเตอร์คุณคนเดียวจัง :-[
-
คุนคนเดียวนี่มันบ้าจิง ๆ
ไม่อนุญาติ เอาดิ ให้มันรู้ไป
ฮ่า ๆ
กรงที่กักขังคนเราได้นานเท่าที่เราไม่อาจจะนับได้
คือ พันธนาการแห่งรัก นะคุนคนเดียว
-
o13 o13 o13
o13 ขลุ่ย ..
ต่อไปนี้คงจะมีความสุขสักทีนะ .. :L2:
-
:monkeysad: == > อันนี้ให้ขลุ่ย
:z6: == > ให้คุณคนเดียว ที่จริงน่าจะจัดให้หนักกว่านี่นะ ชิส์ คนอะไรจัยร้าย
ขอบคุณค่ะ
-
ขอให้น้องขลุ่ยมีคนมาจีบเยอะ ๆ
คุณคนเดียวจะให้หึงจนตายไปเลย 555 สะใจ
ทีทำกะเค้าหล่ะไม่คิดเล้ยยย
นี่ถ้าน้องขลุ่ยตายไปแล้วจะเป็นยังไง
อยากให้แบบว่า คุณพ่อกับแม่นมน่าจะหลอกคุณคนเดียวว่าน้องขลุ่ยเสียแล้ว
แต่ว่าเอาน้องขลุ่ยไปอยู่ที่อื่น
แล้วให้คุณคนเดียวทรมาณ แล้วก็ค่อยให้น้องขลุ่ยกลับมา
จะได้รู้ว่าขาดกันไปแล้วจะเป็นยังไง (เอ๊ะ หรือคุณคนเดียวมันจะโมโหร้ายกว่าเดิม)
555
^^
ขอบคุณไรเตอร์มาก ๆ จ๊าาา :)
-
ทันแล้ว น้ำตาพรากเลย :m15:
-
กว่าจะคิดได้นะคุณคนเดียว เล่นเอาขลุ่ยเกือบตาย :angry2:
ทีนี้ก็หมดเคราะห์แล้วนะหนูขลุ่ย :กอด1:
-
นั่นสินะคุณคนเดียว.....
แล้วเคยนับมั้ยว่าไม่เคยเยี่ยมชมสวรรค์ทางประตูหน้ามานานแค่ไหนแล้ว
ตั้งแต่ครั้งแรกที่รู้ว่าประตูหลังก็ไปสวรรค์ได้เหมือนกันใช่มั้ย
ใช่หรือเปล่า??
กร๊ากกกกกกกกกกก ฮาตอนท้ายอ่ะค่ะ :m20: :m20: :m20:
ไปเที่ยวแปปเดียว คุณคนเดียวอัพไปเยอะเลย :o8:
-
อูย คุณคนเดียวรู้ใจตัวเองอย่างนี้แล่ว
ตอนหน้าต้องเตรียมหายาฆ่ามดมาโรยซ่ะแล้ว :laugh:
กลัวมดมันกดเอา สงสัยจะเยอะด้วย ต้องเตรียมเยอะหน่อย :z1:
:กอด1:
-
ขลุ่ยหายเร็วๆๆ นะะ
คิดได้สักทีนะ คุณคนเดี่ยว คิดได้เเล้วก็ไปงอล เค้าเลย เดี่ยวเค้าหนีไปก่อนหรอก
ขลุ่ยอย่ายอมง่ายๆนะ สู้ๆๆ
+1
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: ยินดีตอนรับตอนหวานๆๆๆ
-
ขอให้ขลุ่ยมีความสุขกับเค้าสักที
คุณคนเดียวรักขลุ่ยมากๆๆ น๊าา :m15:
-
อ่านแล้วสุดแสนจะสงสารนู๋ขลุ่ย
แต่ ๆ ๆ แอบฮาคุณคนเดียวจัง ทำเป็นปากแข็งเนอะ 555+
[
“5555555555 ไอ้เสือไบปากแข็งเอ้ย ไปนับรอยไป๊ ว่าเติม ‘s เค้าไว้กี่รอย”
นั่นสินะคุณคนเดียว.....
แล้วเคยนับมั้ยว่าไม่เคยเยี่ยมชมสวรรค์ทางประตูหน้ามานานแค่ไหนแล้ว
ตั้งแต่ครั้งแรกที่รู้ว่าประตูหลังก็ไปสวรรค์ได้เหมือนกันใช่มั้ย
ใช่หรือเปล่า??
-
คุณคนเดียวคงจะคิดได้แล้วนะ
โดนพ่อพูดซะขนาดนั้น
-
คุณคนเดียวยอมรับให้ได้สักทีนะ สงสารขลุ่ย...
-
ค่อยยังชั่วที่ขลุ่ยปลอดภัยแล้ว :sad4:
:impress2:ต่อไปก็จะได้อ่านตอนหวานๆบ้างแล้ว
-
ขอแบบหวานๆ มาปลอบใจเยอะๆ หน่อยนะจ๊ะ
เรา เอ๊ย ขล่ย จะได้หายป่วยไวไวไง
-
เข้าใจกันซะทีนะคุณพ่อกะคุณคนเดียว นี่ถ้าไม่ต้องเกือบจะเสียขลุ่ยไป
คุณคนเดียวจะได้รุ้ใจตัวเองแบบนี้ไม๊นะ คราวนี้ก้อทำดีชดเชยให้มากล่ะ
-
คุณคนเดียวจะรอดแล้ว....ทั้งจากความโกรธที่กัดกินใจตัวเอง
อ่านแล้วสงสารขลุ่ยเนอะ มุมมองของคนที่เสียทั้งพ่อ แม่ ไม่มีที่ยึดเหนี่ยว...
พ่อคุณคนเดียวก็น่าสงสาร....
จากนี้คงมีแต่เรื่องดีๆ หวานๆ สินะ อิอิ รออ่านจ้า...
-
จะได้แก้แค้น เอ๊ย อ่านบทหวานๆ ของน้องขลุ่ยแล้ว อิอิ o13
-
คุณคนเดียวซึนเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ =_=
ดีใจ...ตอนจากนี้น้องขลุ่ยจะได้เข้าโหมดหวานแหววซักที ^_^
-
รอตอนหน้าน้องขลุ่ยจะได้มีตอนหวานๆบ้างแล้ว
-
กดให้+จ้า
ดีใจที่พ่อลูกเข้าใจกันได้ซะที
-
เฉียดตายครั้งนี้ถือว่าฟาดเคราะห็ ซัดกรรมก็แล้วกันนะหนูขลุ่ย หวังว่าคุณครเดียวคงไม่ทำอะไรร้ายๆ ใส่ขลุ่ยแล้วหรอกนะ แอบหวังลึกๆ ให้ขลุ่ยประมาณความจำเสื่อมชั่วคราว - ถาวรไปเลย จำทุกคนได้ยกเว้นคุณคนเดียว คงสะใจพิลึกนะ หึหึ
-
อ่านถึงตอนสาม แต่ขอเม้นก่อน
ชอบแบบนี้บีบหัวใจดี อิอิ
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน
ชอบจัง
รอตอนต่อไปค่า ในที่สุดหนูขลุ่ยก็หมดทุกข์หมดโศกซะที
อยากอ่านตอนหวานๆมั่ง
-
คุณคนเดียวร้ายกาจมาก จะอะไรกับขลุ่ยนักหนาเนี่ย
-
:mc4: :mc4:มารอต้อนรับความหวาน
-
มารอ วันนี้คุณคนเดียวจะหวานไงน้อ
รอจ้า
แต่ขอโทษ อ่านไป พ่อขโมยซีนคุณคนเดียวมิดเลย
พ่อวายของเราช่างน่าร๊ากกกกกกกก
-
ตอนที่ 9
ในหัวเบาหวิวแต่ตัวหนักอึ้งเหมือนใครเอาหินมา ถ่วงไว้ สองแขนสองขาไร้เรี่ยวแรง ฝ้าเพดานเบลอจนตาลายยิ่งมองเท่าไหร่ก็ยิ่งปวดหัว ทำไมไฟถึงได้มีสองดวงบ้างสามดวงบ้างไม่เท่ากันเลยสักครั้งล่ะ
สูดหายใจลึกๆนอนนิ่งๆสักพักลืมตามองใหม่ครั้งสุดท้ายไฟเหลือแค่ดวงเดียว ฝ้าเพดานฉาบเรียบสีขาวไม่ได้มีลายอะไร
“หิวน้ำมั้ย”
สะดุดลมหายใจตัวเองจนแทบช็อค!!
คนที่ไม่คิดว่าจะเจอเป็นคนแรกมายืนอยู่ข้างๆ ใบหน้าอยู่ห่างกันแทบจะแบ่งลมหายใจกันใช้
กลัว เกร็ง และทำอะไรไม่ถูก
หิวน้ำจนคอแห้งแล้วรู้สึกว่าเสียงก็หายไปด้วยนะ แต่ร่างกายก็สวนทางกับจิตใจทุกอย่าง
หิวแทบตายแต่ก็ส่ายหน้าจนตัวเกร็ง คนตรงหน้ามีอิทธิพลต่อร่างกายและจิตใจได้ขนาดนี้เลยเหรอ
“ไม่หิวเหรอ แต่กินหน่อยก็แล้วกันล้างปากซะบ้างนอนหลับไปตั้งนานน้ำลายบูดเหม็นจะแย่”
ปกติก็ไม่กล้าสู้หน้าแล้วก็หลบสายตาเป็นอาชีพอยู่แล้ว เจอแบบนี้ไอ้ที่จะอ้าปากงับหลอดน้ำเลยกลายเป็นเม้มแน่น
“พูดเล่น ให้โอกาสอีกครั้งจะกินมั้ยน้ำ”
กลัวคุณคนเดียวจะเปลี่ยนใจ มีกำลังเท่าไหร่เอาออกมาใช้ดูดน้ำจากหลอดจนหอบแฮ่กๆ
“อ้าวๆ เดี๋ยวก็ได้สำลัก ไม่ต้องตะกละน้ำทางโรงพยาบาลเค้าไม่คิดตังค์กินเท่าไหร่ก็ได้”
ยังพอมีแรงอีกนิดเลยเผลอหยิกเนื้อตัวเองดูหน่อยว่านี่ไม่ได้ฝันไป
คุณคนเดียวพูดดีๆได้ หัวเราะ และ ยิ้ม
หิมะคงจะตกทางภาคอีสานของประเทศไทยแน่ๆ
ที่สำคัญถึงแรงจะไม่ค่อยมีแต่ที่หยิกเนื้อไปเมื่อกี้มันเจ็บมาก เจ็บฉิบหาย
วูบ!!
สาบานได้ว่าไม่ใช่ลมพัดเอามือจับแก้มก็รู้สึกอุ่นแล้วก็ชื้นๆ
ถูกขโมยหอมแก้ม!!
ความอ่อนโยนครั้งสุดท้ายที่ได้รับจากคุณคนเดียวมันนานมากจนจำไม่ได้
“55555 ทำไมทำหน้าตลกแบบนั้นล่ะ ช็อคจนเพี้ยนไปเลยหรือไง”
ก็อยากจะตรวจอยู่เหมือนกันแหละว่าใครกันแน่ที่เพี้ยนแต่ไม่ใช่ฝันก็ดีแล้ว คุณคนเดียวกลับมาเกือบเหมือนเดิมก็ดีแล้ว
หยุดหายใจไปไม่กี่วินาทีตื่นขึ้นมาเจอความเปลี่ยนแปลงขนาดนี้ก็ถือว่าคุ้มนะ
“เจ็บมั้ย”
“ครับ หมายถึงอะไรครับ”
“ก็รอยพวกนี้ไง ขลุ่ยเจ็บมั้ย”
พอ บทจะดีก็ดีเสียจนตามอารมณ์ไม่ทันใครจะรู้ว่าไอ้ที่เอาแขนเขาไปจับแล้วพลิกไป พลิกมาเพื่อจะดูร่องรอยที่ตัวเองทำเอาไว้ ถ้าไม่เกรงใจจะถอดเสื้อให้ดูเลยว่ามันลายพร้อยไปทั้งตัวแค่ไหน
“ไม่แล้วครับ”
ดีนะที่ยั้งปากไว้ได้ไม่เผลอต่อท้ายประโยคไปว่าชินแล้ว
“คุณคนเดียวขอโทษนะ ขอโทษนะครับ”
อูยยยยย.....นี่ตกลงไม่ได้ฝันแต่ความจริงคือตายไปแล้วใช่มั้ย
ตะกุกตะกักสุดๆทำตัวไม่ถูกเลยให้ตาย
“ยกโทษให้พี่ได้มั้ย”
สัญญาณเรียกพยาบาลอยู่ไหน ช่วยตามหมอมาฉีดยาให้ตายไปเลยดีกว่า หน้าร้อนฉ่าตัวจะละลายแล้ว
“หืมมม ว่าไง ได้มั้ยครับ”
“คะ ครับ”
เรียกได้ว่าเงียบไปหลายอึดใจ เหมือนเกมส์สงครามเวลา ใครส่งเสียงก่อนคนนั้นชนะ
“คุณคนเดียวครับ”
“หือ มีอะไร”
“ตอนนี้คุณคนเดียวเกลียดผมน้อยลงหรือยังครับ”
“พี่เคยบอกว่าเกลียดเหรอ”
ส่ายหน้า ไม่เคยจริงๆด้วย ไม่เคยบอกว่าเกลียด เคยแต่ใช้กำลังทำร้ายร่างกาย คุณคนเดียวไม่ผิด
“แต่โกรธ”
“ครับ”
“อ้าว ไม่ถามแบบเมื่อกี้แล้วเหรอ”
“ถามว่ายังไงครับ”
ใครปิดสวิซส์ปุ่มอารมณ์ดีคุณคนเดียวกะทันหันกันนะ ใบหน้าต่างกับเมื่อกี้ราวกับหน้ามือหลังมือ
สงครามเวลาเริ่มขึ้นอีกครั้ง ดูท่าทีกันยาวนานแค่ชั่วอึดใจเดียว
“ตอนนี้คุณคนเดียวโกรธขลุ่ยน้อยลงหรือยังครับ”
อาห์......ขอบคุณสมองที่ตัดสินใจให้ปากทำงานได้เร็วพอๆกับความคิด
คุณคนเดียวยิ้มเหมือนเดิมแล้ว
“ไม่น้อยลง”
คนที่สลดแทนคือขลุ่ย
“แต่มันไม่มีแล้วต่างหาก ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไง”
ทำหน้าแบบไหนนะ ไม่มีกระจก ตอบคำถามไม่ได้
“ดีใจครับ”
“ดีใจก็ยิ้มสิ ทำไมทำหน้าเหมือนกินยาขม ตลกดีนะจะว่าไปก็ไม่เห็นอะไรแบบนี้นานแล้ว”
ยิ้มก็ยิ้มครับ......ไม่อยากขัดใจไม่อยากเจ็บตัวมากไปกว่านี้
“คุณลุงล่ะครับ”
“พ่อกลับไปแล้วขลุ่ยขี้เซาไม่ตื่นสักทีพ่อเค้ามีประชุมเช้ารีบกลับไปนอน”
“แล้วป้าล่ะครับ”
“นี่ใจคอจะใช้นมเฝ้าไข้ถึงเช้าเลยเหรอ นมแก่แล้วพี่เป็นคนบอกให้ไปพักผ่อนเองแหละ”
“ครับ”
“ทำไมเหรอ”
“ปล่าวครับ ขลุ่ยถามเฉยๆ”
ก็มีกันอยู่สามคนแค่นี้ คนหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้า ถ้าไม่ถามหาคนที่เหลือจะให้ถามหาใครที่ไหนล่ะ ตามอารมณ์คุณคนเดียวไม่ทันจริงๆ
“ขลุ่ย”
“ครับ”
“จบม.หก แล้วใช่มั้ย”
“ครับ”
อารมณ์ไหนอีกนะ คุณคนเดียวไม่ถามเรื่องแบบนี้ตั้งแต่วันนั้นแล้วนี่นา
“อยากเรียนคณะอะไร”
“บริหารระหว่างประเทศครับ”
“คณะนี้มหาลัยพี่ก็มี รู้ใช่มั้ยว่าต้องเลือกมหาลัยไหน”
ถอด รหัสได้ว่ามันคือคำสั่งสินะ เอาเหอะ เลือกก็ได้นอกจากไม่อยากขัดคำสั่งให้ต้องอารมณ์เสียแล้ว ความจริงก็ยากอยู่ใกล้ๆคุณคนเดียวเหมือนกันแหละนะ
“ครับ”
เอาแค่น้ำๆ เนื้อทดเก็บเอาไว้ในใจ
“เออขลุ่ย”
“ครับ”
เหมือนคุณคนเดียวไม่ได้พูดมานานมาก พอพูดได้นี่น้ำไหลไฟดับตอบรับแทบไม่ทัน
“ถึงจะไม่โกรธแล้วแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่ต้องขึ้นไปเหมือนทุกวันนะ”
ห๊ะ! อะไรดลใจให้วกมาเข้าเรื่องนี้ได้ล่ะ
“เพราะฉะนั้นรีบหายเร็วๆรู้มั้ย เพราะที่นี่พี่ไม่ชินสถานที่อ่ะ”
เอาเลยครับเอาให้แก้มผมร้อนจนมันย่อยสลายตัวเองได้ไปเลยแล้วกันให้หน้าท้องมันวูบวาบๆเสียวแวบไปทั้งสันหลังจนถึงบั้นท้าย
เอาให้ไม่ต้องแหงนหน้าสบตากันเลยทีเดียว ให้มันค้างไปจนกว่าจะออกจากโรงพยาบาลได้ ถือว่าเอาคืนที่โดนทำร้ายมาก็แล้วกัน
ว่าแต่บวกลบคูณหารแล้วจุดคุ้มทุนมันอยู่ตรงไหนกันนะ
ทำไมรู้สึกว่าคุณคนเดียวมีแต่ได้กับได้ล่ะ
“ขลุ่ย”
“ครับ”
“ลืมอะไรรึเปล่า”
ลืมอะไรมั้ยไม่รู้ ที่รู้คือคืนนี้เพลียและง่วงมาก
ร่างกายขาดน้ำและต้องการพักผ่อนอย่างใหญ่หลวง
“นี่”
จะเขย่าตัวผมทำไมครับ เขย่าอย่างเดียวไม่เด็ดถ้าจะให้เด็ดต้องขูดแล้วโรยแป้ง
“อะไรครับ คุณคนเดียวนอนได้แล้วไก่ขันแล้ว”
ตรึกตรองภายใต้ระบบปฎิบัติการของสมองกลวงๆหลังโดนทะลวงไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งสำหรับคืนนี้
“ขลุ่ย”
เสียงเริ่มเขียว ตาเริ่มแข็ง น้ำลายอย่าไหลตอนนี้นะไม่มีแรงจะวิ่งแล้วอ่อนเปลี้ยเพลียแรง
“ขลุ่ยรักคุณคนเดียวนะครับ”
สำนึกสุดท้ายมาพร้อมกับฝ่ามือที่เลื้อยเข้าใต้ผ้าห่มและเริ่มลูบไล้แผ่นหลังแล้วนั่นแหละ สติถึงได้กลับมาแล้วปัญญาถึงได้เกิด
เราไม่เข้าใจกันนานแค่ไหนก็ต้องบอกรักชดเชยให้เท่าเทียมหรือมากกว่า
ไม่ใช่จำไม่ได้แต่มันอายทุกครั้งที่จะเอ่ยมันต่างหาก
๐ สวัสดีค่ะ เอาของเก่ามาหากินอีกตอน แต่หมดแล้วล่ะ ตอนต่อไปจะไม่มีในหนังสือแล้วนะคะ
๐ ขอบคุณทุกคนมากเหมือนเดิมค่ะ
๐ TRomance
-
ยังไม่จบใช่ป่ะ ฮี่ ฮี่ ดีเลย ได้อ่านคุณคนเดียวต่อ
-
คุณคนเดียวทำตัวดีแล้ว (http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/anigif-11.gif)แต่ยังไม่ดีที่สุด
ขอให้ดีให้ตลอดนะคุณคนเดียว อย่าดีแตกก่อนหล่ะ(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/anigif-04.gif)
-
อะไรกันๆๆ ไม่มีวันที่คุณคนเดียวจะได้ลองเจ็บมั่งเลยรึ
ฮึ ! ขลุ่ยต้องตกเป็นข้างล่าง เอ๊ย..เบี้ยล่างตลอดดิ
-
กรี๊ดดด คุณคนเดียวมาแล้ว
-
เป็นแบบนี้ให้นานๆ นะพ่อคุณสงสารน้อง ต้องมารองรับอารมณ์ตลอดเลย
-
ปรับอารมณ์ตามคุณคนเดียวไม่ทันเหมือนหนูขลุ่ย
แต่คุณคนเดียวเป็นแบบนี้ก้ดีแล้วเนอะ
รู้สึกความคิดในใจของขลุ่ยจะดูรั่วขึ้นนะ
-
อืม...คุณคนเดียวเปลี่ยนไป
ง่ายไปมะเนี่ย
อย่างคุณคนเดียวมันต้องเจอมุขแก้แค้น :fire:
ขลุ่ยน่าสงสารจะเเย่ :monkeysad: ต้องเอาคืนให้เข็ด
-
หวานได้อีก :-[
:กอด1:
-
หมั่นไส้คุณคนเดียว ชริชะ :m16:
-
ฮิ้ววววววววววววววววววววว
น่ารัก ๆ
-
เอ่อออ ตอนท้ายๆนี่กลับบ้านแล้วใช่ป่าวอ่ะ >///<
ตอนหน้าเอาหวานๆๆๆๆเลยนะคะ
:L2:
-
ความหวานกำลังจะมาแล้วใช่ไหมค่ะ :m3:
เป็นกำลังใจให้ค่าา
-
เย้
ได้หวานแล้ว
-
คุณคนเดียวนี่บทจะดีก็ใจหายเลย
อย่าว่าแต่ขลุ่ยเลยตกใจซะขนาดนั้น
คนอ่านเองก็ทั้งตกใจและแปลกใจ
ที่คุณคนเดียวทำตัวดีได้สงสัยจะกลัว
ว่้าขลุ่ยเกลียดแล้วหนีไปอยู่ที่อื่น
:กอด1: :L2: :pig4:
-
รสชาติเริ่มกลมกล่อมขึ้นมานิดแ้ล้ว........ 555
-
รอรับน้ำตาลต่อไป หุหุ :z2:
-
บทจะขมก็ขมซะ บทจะหวานก็ห๊วานหวาน คุณคนเดียวนี้ความพอดีอยู่ตรงไหน 555 :serius2:
-
คุณคนเดียว กว่าจะหายจากอาการกลัวน้ำได้ เล่นเอาขลุ่ยเกือบแย่
ขอหวาน หวาน อีกหลาย ๆ ตอนเลยก๊าบบบบบบ
-
:-[ เจอคุณคนเดียวในมาดแบบนี้ รับไม่ทันจริง ๆ 555 น่าร๊ากกกก
แหะ ๆ ดูน้องขลุ่ยอึ้ง ๆ นิดหน่อยนะครับเนี่ย
เอ๊ะ แต่อยากรู้จริง ๆ ว่าคุณคนเดียวคิดไงถึงได้เปลี่ยนนิสัยมาทำดีกับน้องขลุ่ย
หรือว่าเข้าห้องน้ำแล้วลื่นหัวกระแทก 555
:กอด1:
-
คุณคนเดียวเอาแต่ใจอ่ะ
แต่ยกโทษให้ก็ได้
เห็นว่าทำตัวน่ารักแล้วหรอกนะ
*กอดน้องขลุ่ยย*
=]]
-
ดีใจๆๆๆๆ ต่อไป จะมีเเต่ตอนหวานๆๆ ชอบๆ ของหวานชอบบบบ :impress2: :impress2: :-[ :-[ :o8: :o8:
ที่ผ่านมาจะยังไงก็ชั่ง เเต่ต่อไปนี้ รักกันมากๆๆๆๆนะคับบบบบบ :L2: :L2: :L2:
เอาให่หวานท้วมจอกันไป เลย ยาวไปๆๆ o13
อยากอ่านตอนนี้ไป มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: ไรท์เตอร์ครับบบบ o13 o13 o13
+1
-
:mc4: ความหวานที่รอคอย
ตอนต่อไปหวานๆ แบบไม่เคยอ่านมาก่อนแล้วใช่ไหมคะ ดีใจจัง :impress2:
ขอบคุณสำหรับตอนนี้ที่อะไรดีๆ ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
และจะรอคอยตอนต่อไปหวานๆ (อีกหลายๆ ตอน) นะคะ :bye2:
ป.ล. ชอบจังตอนที่คุณคนเีดียวบอกขลุ่ยว่า "คณะนี้มหาลัยพี่ก็มี รู้ใช่ไหมว่าต้องเลือกมหาลัยไหน" ...ร้ายชะมัด
-
:กอด1:สำหรับตอนหวานๆ
-
เอาเถอะ ที่ผ่านมาคุณคนเดียวจะร้ายยังไง แต่ต่อไปขอให้ดีให้หวานไปเรื่อยๆนะ :-[ :-[
เพราะความรักคือการให้อภัย :o8: :o8: อารมณ์หวานติดต่อกันได้ ฮิ้วๆๆๆ
-
:กอด1: กอดขลุ่ย :กอด1:
-
o18
-
ตอนหวานๆที่รอคอยมาถึงแล้วใช่มั้ย
ตอนต่อไปขอให้ความหวานยังอยู่
ให้คุณคนเดียวทำตัวดีดี อย่าเพิ่งดีแตกนะจ๊ะ
-
สวัสดีค่ะพี่TRomance เข้ามาติดตามอ่านนิยายจากรเองเด็กป๋า
อ่านเริ่มแรกๆๆก็ว่าเศร้ารันทดใจ และรู้สึกปวดใจหนึบๆๆๆ เพิ่งมาร้องไห้น้ำตาแตกตอนที่แล้ว :m15: ตอนที่น้องขลุ่ยหยุดหายใจ โอ้ววววววววว น้ำตาทะลักออกมาเลยยย นึกว่าจะแย่ซะแล้วววว.....คุณคนเดียวนี่ก็ใจร้าย แต่ร้ายไม่หมดทีเดียว
สงสารน้องขลุ่ยมากกกกก แต่พอมาอ่าน ตอนที่ 9 พระเจ้า :a5: เปลี่ยนจากหลัง teeen เป็นหน้ามือเลยอ่ะ... อารมณ์พี่ท่านจะมาแนวหวาน เล่นเอา :really2: มึนกันไปเลยยทีเดียว แต่สนุกมากกกกค่ะ....เปลี่ยนอารมณ์มาดราม่าก็ยังสนุก o13
จะรอติดตามต่อนต่อไปนะค่ะ :bye2: :bye2:
-
ขนาดนั้นเลยหรือคุณคนเดียว...น้องยังอยู่ รพ. อยู่เลย ไม่ชินที่เหรอ กรี๊ดดดด อ่านแล้วหัวใจจะวาย 555
เอาเป็นว่า ดีกันแล้ว รักกันแล้ว หวานๆ เยอะๆ คิคิ
รออ่านตอนหน้านะจ๊ะ
-
ทำไมขลุ่ยใจอ่อนง่ายๆอย่างน้ี!!!!!
ไม่สะใจเลย
-
เย้!! ในที่สุดก็เข้าสู่ช่วงครึ่งหลังอันหวานชื่นเสียที หลังจากที่อึดอัด หายใจหายคอไม่ออกกับความ S ของคุณคนเดียวมานาน
ขอซีนหวานปลอบใจน้องขลุ่ยผุ้น่าสงสารบ้างนะค่ะ คุณไรเตอร์ T^T
-
ไม่อยากนึกถึงจอนต่อไปเลยว่าจะหวานสักแค่ไหน
-
โฮะๆๆๆๆมาแปลกนะตอนนี้คุณคนเดียวสงสัยต้องกินยาแล้วละ
-
:mc4: :mc4:
โอ๊ยย บทจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนซะปรับคัวไม่ทันเลยนะคุณคนเดียว
แต่ขลุ่ยยอมง่ายไปนะหนู สั่งสอนซะหน่อยสิ o18
-
น่าจะเอาคืนซะให้เข็ด :z13:
-
คุณคนเดียวน่ารักอ้ะ แต่แอบหื่น ตล๊อดดดดดดดดด :o8: :o8:
ไม่ชินโรงพยาบาล ลองหน่อยดิ เผื่อขลุ่ยจะหายเร็วขึ้น ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ :z1: :z1:
ปล.คุณคนเดียวเวลาใจดี อ่อนโยน แล้วน่ารักอย่างนี้นี่เอง ขลุ่ยถึงรักถึงหลงน่ะ อ๊างงงง :-[ :-[ :-[
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
จะหวานแล้ว จะหวานแล้ว จะหวานแล้ว จะหวานแล้ว
รออ่านตอนหวานๆ >///<
แว่บไปดูโคนันต่อ 555+
-
เปลี่ยนอารมณ์ไปแบบหน้ามือหลัง...เลยอ่ะ
แต่ก็น่ารัก ว่าแต่ขลุ่ยนี่เสียเปรียบทุกประตูเลยแฮะ
-
ขลุ่ยเป็นงงคุณคนเดียวเกิดอารมณ์ดีขึ้นมา
555++ หารู้ไม่ว่าตอนที่ตัวเองหลับไปเกิดอะไรขึ้นบ้าง :L2:
-
เปลี่ยนอารมณ์จนตามไม่ทันเลยอ่ะ
>< :o8: :o8: :o8: :o8:
-
แหมๆๆๆ พอบทจะดี ก็พูดเป็นต่อยหอยเชียวนะคุณคนเดียว
-
รออ่านตอนต่อไปค่ะ :o8:
-
แอร๊ยยยย บอกรักกันทุกวันเลยหรือเปล่าน้า :o8:
-
อร๊ายยย เปิดมาอ่านตอนนี้แล้วช็อคค่าาา
พลาดไปตอนไหนเนี่ยเรา ต้องกลับไปอ่านดีๆ :-[
-
กลัวขลุ่ยตื่นมาอีกที จะนึกว่าฝัน ก้อคุณคนเดียวเปลี่ยนไปตั้งขนาดนี้
ตื่นมาก้อรับมือกันดีๆ นะ หนูขลุ่ย เดี๋ยวคุณคนเดียวจะเคือง
-
โอยยย คุณคนเดียว บทจะหวานก็หวานซะ
เล่นเอาอ่านไปเขินไป :-[
----
มีคำผิดนิดนึงค่า
ความจริงก็ยากอยู่ใกล้ๆคุณคนเดียวเหมือนกันแหละนะ > อยาก
-
มันง่ายไป.............
:a5:
ขลุ่ยเอาคืนคุณคนเดียงเถอะนะ จะได้ให้คุณคนเดียว เจ็บกระดองใจเล่น
:z3:
เค้าทำเราเยอะแล้วนะ อย่างนี้ต้องเอาคืน :z2:
-
โห่ ขลุ่ยอ่ะ ตื่นมาปุ๊บ ตามใจคุณคนเดียวปั๊บเลยอ่ะ ชริ!!!!!!! :a14:
-
:m16:หวานนน..จนน่าหมั่นไส้อีตาคุณคนเดียว..ชิส์ :z6:
-
ทำไมน้อยจังเลย :call:
-
ลางดีเริ่มมาแล้วววว
เอาจนได้ให้เข้ามหาลัยเดียวกันจนได้คุณคนเดียว
แต่น่ารักดีเนอะพูดกันแบบนี้
ขอหวานๆๆอีกกกก
-
อะไรกันๆๆ ไม่มีวันที่คุณคนเดียวจะได้ลองเจ็บมั่งเลยรึ
ฮึ ! ขลุ่ยต้องตกเป็นข้างล่าง เอ๊ย..เบี้ยล่างตลอดดิ
อิอิชอบเมนต์ของคนนี้อ่ะ
นี่กะจะให้น้องขลุ่ยจับคุณคนเดียวกดเลยหรอครับเนี๊ยะ +1 คร้าบ o13
-
เลือดขาดน้ำตาลมานาน ตอนหน้าจะรอความหวานนะคะ
เฮ้อ ไม่อยากคิดก็ต้องคิด เวรต้องระงับด้วยการไม่จองเวร
ให้เค้าได้หวานกันไปเถอะค่ะ เหอๆ คนอ่านอยากกินของหวานนนนน
-
:man1:
-
ใส่น้ำตาลแล้วกลมกล่อม o13
-
ความหวานเริ่มเข้ามาแล้ว :impress2:
-
หวานกันจนมดจะขึ้นแล้วค่ะ :-[
-
:z2: แบบว่า ไม่มีขลุ่ย เอาคืนมั่งเหรอ รออยู่อ่ะ :z13:
:pig4: :pig4:
-
จะว่า ขลุ่ยก็ไม่ได้ ก็ไม่ได้เจอกับอาการอ่อนโยนมานาน
การปรับตัว ก็เลยยังไม่ราบรื่นเท่าไหร่
ให้เวลาน้องขลุ่ยอีกสักพัก หรือว่า คุณคนเดียวน่าจะโดนเอาคืนก่อน แล้วค่อยให้อภัย ดีไหมเอ่ย
+1 ให้เป็นกำลังใจ สำหรับ การเปลี่ยนแปลงในทาง + :z2:
-
ขลุ่ยหายไข้แล้วแต่คุณคนเดียวเป็นเบาหวานแทน :laugh:น่ารากกกกกก
-
รอออ่านตอนใหม่ที่ไม่มีในหนังสือ อิอิ
-
กรี๊ดดดดสลบ
อ่านไปอ่านมาไม่รู้ใครป่วยกันแน่ เอิ้กๆ
-
ขลุ่ยยอมง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้นะคะลูก :angry2: เค้าทำเราเจ็บมามาก ต้องเล่นตัวนิดนุงน๊าาาา
เจ๊ไม่ยอมๆๆๆๆ คุณคนเดียวยังไม่ได้บทเรียนไรเลยอ่ะ อย่าเพิ่งยอมๆๆๆ :m16:
-
งงอยู่เล็กน้อย เหอๆๆ คุณคนเดียวพอปัญญาเกิดนี้รู้สึกจะเปลี่ยนเลยนะค่ะ ถึงขลุ่ยจะบอกว่าเป็นคนเดิม แต่สำหรับคนอ่านแล้วการที่คุณคนเดียวออกแนว เจ้าเล่ห์นิดๆ หื่นหน่อยๆ น่ารักมากๆ แบบนี้แปลกค่ะแปลก 55+
-
คุณคนเดียวอยู่ๆก็ดี
เป็นขลุ่ยเราก็งงนะ
แต่ งง แบบเขินๆสินะ
เพราะรักอยู่แล้ว
กรี๊ดดดดดด อยากให้หวานกว่านี้อีกอ่ะ ^^
-
คุณคนเดียว...ไม่ใช่คนเดียวแล้วล่ะ มีสองคนในคนเดียว :laugh:
ทำไมเปลี่ยนไปได้เร็วขนาดนี้ o22 น่ารักเหมือนแต่ก่อนเลยใช่มั้ยน้องขลุ่ยยยยย
-
ขลุ่ยใจดีเกินไปแล้วนะ....
เกินไปจริงๆนะ....
แต่ก็ดีแล้ว เพื่อความสุขของตัวเอง...
-
ว้าว หวานแล้วๆ
น่าร้ากกกกกกกกกก
-
หวานกว่านี้มีอีกมั้ย
จัดมา อย่าให้เสีย
อิอิ
เวอร์ชั่นเทพบุตร ซาตานแอบตายไปแล้ว
ไม่นึกว่าคน ๆเดียวกันเลยนะเนี่ย
-
มารอคุณคนเดียวแต่เช้า
ชอบคุณพ่อมากมาย อยากรู้จังว่าคุณพ่อนี่..รุกหรือรับ... :-[
-
อยากอ่านต่อแล้ว ต่อวันนี้ชิมิ
-
ขลุ่ยน่าจะเอาคืนบ้างนะ นิดๆหน่อยๆ :z3:
-
รวดเดียว 3ชม.จบ :mc4: อ่านมาตั้งแต่ตอนแรกรู้สึกอยากจะ :z6: คุณคนเดียวสักที
ทำร้ายจิตใจนุ้งขลุ่ยเกินไปแล้ววววว :m15:
แต่พอมาอ่านหลัง ๆ รู้สึกใจชื้นขึ้นมาบ้าง :เฮ้อ:
คน ๆ นั้นหายไปแล้วใช่หม้ายยยยยย มันจะไม่มาทำร้ายนุ้งขลุ่ยอีกแล้วใช่มั้ยฮะ :z3:
รอ...ตอนต่อไป อย่างใจจดใจจ่อ คึคึ -..-
ขอบคุณ คุณ TRomance มากนะครับที่ตั้งใจนั่งแต่งเรื่องดี ๆ มาให้ได้อ่านกัน :กอด1:
ความจริงแล้วตามมาตั้งแต่เรื่องพี่ภูกับพี่ดินแล้วครับ แต่ตอนนั้นยังไม่ได้เป็นสมาชิก เอิ๊ก ๆ :laugh:
ขอบคุณพี่เซที่นำมาโพสให้อ่านกันด้วยนะคร้าบ (เนียนเรียกพี่แบบชิล ๆ :-[ )
:pig4:
-
อ่า ยังสงสัยกับชื่อเรื่องอยู่ เพราะงั้นจะตามต่อไป
หนุกมากเลยนะ
-
กว่าจะจบทำเอาเสียน้ำตาไปหลายปี๊ปนะ ยิ่งตอนขลุ่ยหยุดหายใจนี่...
ในที่สุดก็รู้ใจตัวเองซักที แต่ก็ยังสั่งให้ขลุ่ยไปเรียนที่เดียวกับตัวเองอยู่ดีล่ะน่าา
ของรักของหวงนี่นะ ฮิฮิ
-
คิดถึงน้องขลุ่ยอ่ะ
-
ตอนที่ 10
โกรธ แค้น ชิงชัง...สุดท้ายแล้วได้อะไร
ไม่ได้อะไรกลับมาเลยสักอย่าง ไม่มีอะไรดีเลย ไม่มีความสุข ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีเสียงหัวเราะ สุดท้ายก็รู้สึกเหมือนไม่มีใครสมชื่อ ‘คนเดียว’
เพราะไม่เคยสูญเสีย ไม่เคยทุกข์ใจ ในชีวิตไม่เคยมีคำว่าไม่ได้ เส้นทางชีวิตลูกชายเพียงคนเดียวของบ้านเหมือนถูกปูทางเดินด้วยพรมแดง
คนที่ไม่มีภูมิต้านทานด้านความผิดหวัง ล้มเหลวและสูญเสียแบบนี้จะทนรับกับการตายของแม่ได้ยังไง ถ้าใครลองมาเป็นคุณคนเดียวก็คงยอมรับเรื่องหนักหนาขนาดนี้ไม่ไหวเหมือนกันโดยเฉพาะถ้าเรื่องนั้นมันเกิดต่อหน้าต่อตาและเรื่องบางเรื่องถูกปกปิดมาเนิ่นนาน
เพราะสูญเสียถึงได้โกรธแค้น มันกระทันหันเกินกว่าสติจะตรองอะไรได้
และเพราะกำลังจะสูญเสียถึงได้รู้ว่าจะขาดใจมันเป็นยังไง
ถ้าไม่ได้พ่อเตือนสติคุณคนเดียวคงสูญเสียคนที่รักอีกคนไปตลอดกาล
แค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้วกับความรู้สึกที่ทรมาน คุณคนเดียวไม่สามารถแบกรับเรื่องอะไรแบบนี้เป็นครั้งที่สองได้อีกแล้ว
พ่อพูดถูก เรื่องที่ผ่านไปแล้วแก้ไขไม่ได้ แต่เราสามารถแก้ไขเรื่องที่กำลังจะเกิดได้
ถ้าขลุ่ยไม่หยุดหายใจ จะรู้ใจตัวเองไหมว่าอีกฝ่ายสำคัญยังไงกับชีวิต กว่าจะรู้ว่ารักขลุ่ยขนาดไหนก็เกือบจะสายเกินไปเสียแล้ว ถ้าดึงลมหายใจขลุ่ยกลับมาไม่ได้ ไม่ต้องเดาเลยว่าต้องมีใครอีกคนตายตามไปแน่ๆ
ตายทั้งเป็นหรือเพราะหมดลมหายใจมันก็คือตายเหมือนกันนั่นแหละ
ขอบคุณทุกส่วนร่วมที่ไม่พรากขลุ่ยไป
คนที่เพิ่งฟื้นไข้ดูจะยังปรับตัวเองให้เข้ากับคุณคนเดียวคนใหม่ไม่ได้
ในหน่วยตายังฉายชัดถึงความสับสนและประหลาดใจ
ขลุ่ยตอนที่ทำอะไรไม่ถูกน่ารักเสียจนอยากจะฝังให้จมหายเข้าไปในอก
ทุกอิริยาบถที่รวมกันเป็นขลุ่ยน่าหวงเก็บไว้ดูคนเดียวหมดเลย
เพราะอคติแท้ๆที่มาบังตาไม่ให้มองเห็นว่าเด็กผู้ชายที่คอยแต่จะวนเวียนอยู่ใกล้ๆน่ารักว่าใครทั้งหมด หลอกตัวเองมาตลอดชีวิต ว่าที่ผ่านมารู้สึกแค่เอ็นดูน้องชายลูกเพื่อนพ่อที่ว่าง่ายเท่านั้น จริงๆแล้วเด็กผู้ชายตรงหน้าที่คอยจะหลบตาอยู่นี้เป็นยิ่งกว่า ‘รัก’ เสียอีก
ไม่ใช่แค่ห่วงแต่หวงจนไม่เป็นตัวของตัวเอง
“อยากได้อะไรหรือเปล่า”
สังเกตว่าขลุ่ยนอนพลิกไปพลิกมาอยู่สักพักแล้ว บางครั้งเหมือนกำลังปรึกษาอะไรอยู่กับฝ้าเพดาน ตากลอกสลับไปมา บางทีก็ชายตามามองบ้างแต่พอเห็นว่าถูกจ้องมองอยู่ก่อนแล้วก็รีบหลบตา
“เปล่าครับ คือ ป้ายังไม่มาอีกเหรอครับ”
“หือ นมน่ะเหรอ วันนี้นมมาไม่ได้หรอกพ่อเค้าเชิญแขกมากินข้าวเย็นที่บ้าน แต่คงจะให้ใครมาส่งปิ่นโตละมั้ง จะเอาอะไรที่บ้านหรือเปล่า”
“เปล่าครับ เอ่อ แล้วพยาบาลล่ะ”
น้ำเสียงแหบโหยจะเปล่งออกมาแต่ละคำแลดูคนป่วยยังลำบาก ถึงหมอจะยืนยันว่าขลุ่ยไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วแต่ยังอ่อนเพลียอยู่มาก ถ้าทำอะไรที่ต้องออกแรงเกินตัวก็จะหอบและต้องใช่เครื่องช่วยหายใจ ถึงตอนนี้ท่ออ็อกซิเจนยังคาจมูกอยู่เลย
“เรียกหาพยาบาลทำไม ปวดหัวเหรอ หายใจไม่ออกหรือเปล่าหรือเจ็บอะไรตรงไหน หืม”
ไม่ได้ห่วงจนเว่อร์ แต่ลองมาอยู่ในเหตุการณ์ตอนที่พยาบาลและหมอกำลังช่วยชีวิตขลุ่ยสิ ลองมามีใครตะโกนเข้าหูว่าคนที่ตัวเองรักหยุดหายใจดู แล้วจะรู้เลยว่ากลัวจนหวาดระแวงมันเป็นยังไง
มันก็แค่ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างแล้วถลาซะจนแทบจะขึ้นไปนอนเบียดกับคนไข้ แทบจะคว้าอุปกรณ์ทางการแพทย์ที่อยู่รอบๆตัวมาต่อกับคนไข้เสียเอง อาการที่แสดงออกคงจะ’เยอะ’เกินไปจนขลุ่ยตกใจไปด้วย ส่ายหน้าระรัวให้รู้ว่าไม่ได้เป็นอะไร ไม่รู้ว่ากลัวคุณคนเดียวจะตกใจเกินกว่าเหตุหรือกลัวคุณคนเดียวจะโกรธแล้วอาละวาดกันแน่ ติดอยู่ที่ว่าไม่ควรจะเสี่ยงก็อยากจะอำคนไข้เล่นๆอยู่เหมือนกัน
“แล้วตกลงเรียกหาพยาบาลทำไมครับ”
ความผิดแล่นเข้ามาในความรู้สึกจนต้องยื่นมือไปลูบหัวคนป่วยเพื่อปลอบประโลม
“อยากเข้าห้องน้ำครับ”
เสียงอุบอิบตอบจนต้องรวบรวมสมาธิทั้งหมดเพื่อจะฟังว่าเสียงที่ดังอยู่แค่ในลำคอนั้นบอกว่าอะไร
“โธ่ แล้วทำไมไม่บอกคุณคนเดียวล่ะ เรื่องแค่นี้ไม่ต้องถึงมือพยาบาลหรอก คุณคนเดียวก็ทำได้”
“ขลุ่ย เอ่อ................”
ไม่รอลุ้นคำตอบให้คนป่วยต้องออกแรงไปมากกว่านี้แล้ว รีบกดปุ่มปรับเตียงให้คนไข้ได้ลุกง่ายขึ้น
“ปรับเตียงขึ้นแค่นี้โอเคมั้ย”
“ครับ”
“ปวดหัวหรือเปล่า นั่งให้ชินก่อนนะเดี๋ยวจะวูบ”
ออกคำสั่งกับคนว่าง่ายแล้วก็เดินอ้อมเตียงคนไข้ไปถอดสายน้ำเกลือ เลือดไหลย้อนขึ้นมานิดหน่อย ค่อยๆดีดสายน้ำเกลือไล่อากาศอย่างที่พยาบาลสอนเอาไว้ก่อนหน้านี้ เสร็จแล้วถึงจะหมุนล็อคสายน้ำเกลือแล้วดึงออกจากหลังมือชั่วคราว
“เรียบร้อยแล้ว ลุกไหวมั้ย”
ถามไปอย่างนั้นแหละ แขนขวาโอบแผ่นหลังคนป่วยเอาไว้ ส่วนแขนอีกข้างใช้จับต้นแขนเพื่อประคองคนป่วยอีกแรง อย่างน้อยขลุ่ยก็ยังได้ก้าวเดินไปเอง ไม่ใช่ถูกอุ้มไปอย่างที่ใจคนเฝ้าไข้อยากจะทำ
“ส่งแค่หน้าห้องก็พอครับที่เหลือขลุ่ยจัดการเอง”
“ไม่ได้ ถ้าหน้ามืดล้มหัวฟาดพื้นลงไปจะทำยังไง”
จะให้ส่งแค่หน้าห้องน้ำได้ยังไง ในเมื่อทั้งคนป่วยทั้งคนประคองเอาตัวเข้ามาในห้องน้ำซะเต็มตัวขนาดนี้แล้ว ผิดที่ขลุ่ย ขลุ่ยบอกคุณคนเดียวช้าไป คนป่วยต้านทานแรงฉุดเอาไว้แค่หน้าเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าเหมือนกำลังตัดสินใจว่าจะเอายังไงต่อดี ตรงไปเป็นชักโครก ฝั่งขวามือเป็นตู้อาบน้ำกระจกใส แต่คนป่วยคงไม่ได้อยากจะมาอาบน้ำหรอกมั้ง
“จะฉี่หรือจะถ่ายหนัก หืม”
หน้าซีดไม่ต่างจากกระดาษเริ่มซับสีเลือดขึ้นมาจนอดยิ้มไม่ได้ ที่หยุดอยู่กับที่อยู่ตั้งนานสองนานคงจะอายคุณคนเดียวสินะ
“ฉี่ครับ”
“งั้นไปสิ”
ฉุดให้คนป่วยเดินเข้าไปหาชักโครก แต่ขลุ่ยไม่ให้ความร่วมมือเสียอย่างนั้น
“คุณคนเดียวรอตรงนี้ดีกว่าครับ เดี๋ยวขลุ่ยจัดการเอง”
จริงๆก็พอจะรู้แล้วว่าขลุ่ยต้องการทำธุระอะไร เพราะตอนประคองกันลงมาจากเตียงคนไข้อะไรๆมันก็สีต้นขาคุณคนเดียวจนรู้สึก แล้วไอ้ชุดผู้ป่วยของโรงพยาบาลนี้มันมิดชิดซะที่ไหน มันไม่ต่างอะไรกับชุดคลุมอาบน้ำผ่าหน้าเลยสักนิดเดียว แค่เพียงก้าวขาอะไรๆมันก็แหวกให้ต้องใจหาย มันจะออกแบบให้ทำร้ายจิตใจคนเฝ้าไข้น้อยกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือไง มันง่ายต่อหมอและพยาบาลก็จริง แต่มันไม่ง่ายเลยสำหรับคนที่ไปถึงไหนต่อไหนกันมาแล้วอย่างนี้ เพราะอยากแกล้งคนบางคนถึงได้ถาม เพราะรู้ว่าขลุ่ยต้องอาย แล้วก็ได้เห็นสมใจ ขลุ่ยอายจนแดงไปหมดทั้งหน้าลามไปจนถึงหู คนตัวขาวจนซีดเพราะพิษไข้พอเจอเลือดหมุนเวียนเข้าไปก็เลยน่ามองอยู่แบบนี้ สายคาดเอวที่ถูกมัดไว้หลวมๆถูกปลดออก ยังไม่จะทันจะหลุดคนป่วยก็ยื่นมือมาตะปบเอาไว้
“คุณคนเดียวบอกว่าจะทำให้ก็ทำให้สิ ทำไมล่ะ อายเหรอ”
“ครับ อาย ถ้าคุณคนเดียวโดนช่วยเหลือขนาดนี้ไม่อายเหรอครับ”
“หึ ไม่เลย ไม่อาย ก็เห็นกันมาหมดแล้วนี่จะอายทำไม”
“แต่ขลุ่ยอาย”
“งั้นก็หลับตา เอาหน้าซบกับบ่าคุณคนเดียวไว้ก็ได้”
“มันไม่ใช่อย่างนั้นครับ มันจะออกมาได้ยังไงถ้ามีคนอื่นอยู่ใกล้ๆแบบนี้”
“งั้นคุณคนเดียวจะทำตัวเป็นอากาศก็ได้ โอเคมั้ย จะเงียบ จะไม่ส่งเสียงอะไรเลย สัญญา”
ไม่รู้เพราะเถียงสู้ไม่ได้หรือเพราะอ่อนใจที่จะต่อล้อต่อเถียงด้วย คนป่วยจึงแกล้งหลบหน้าไปทางอื่นแล้วก็หลับตาแกล้งทำเป็นไม่รับไม่รู้เสีย ไม่นานกรดยูเรียที่เก็บกลั้นไว้นานก็ถูกปล่อยออกมาตามกระบวนการของร่างกาย รอจนท่อนเนื้อในมือกระตุกเป็นครั้งสุดท้ายและเสียงน้ำที่ไหลตกกระทบกันเงียบไปนั่นแหละถึงได้เอื้อมมือไปหยิบสายชำระมาล้างทำความสะอาดให้
ขลุ่ยไม่ได้อายแค่ที่มีคุณคนเดียวยืนอยู่ใกล้ๆหรอก แค่ขลุ่ยอายที่คุณคนเดียวเป็นคนคอยจับให้น้องร้องไห้ต่างหาก ถึงได้ซุกหน้าอยู่กับบ่าอยู่อย่างนั้นไม่ยอมผละออกมาทั้งๆที่คุณคนเดียวจัดการทุกอย่างแม้กระทั่งจัดเสื้อผ้าให้จนเรียบร้อยแล้ว
“เรียบร้อยแล้วครับ”
ใจจริงอยากแกล้งคนป่วยมากกว่านี้ อยากเห็นขลุ่ยมีปฎิกิริยาตอบกลับมาบ้าง ภาพขลุ่ยที่นอนนิ่งอยู่บนเปลคนไข้ ไม่ตอบสนองทุกสิ่งเร้าที่พยาบาลทำให้เลยสักนิด ตัวซีดขาวไร้ชีวิตชีวา ไม่ว่าจะเป็นฝ่ามือที่กดหน้าอกกระตุ้นหัวใจ หรืออัมบูแล๊นซ์ที่บีบอัดเพื่อขยายช่องทางหายใจก็ไม่มีผลอะไรเลย ภาพนั้นมันคอยหลอกหลอนอยู่ตลอดเวลาที่เห็นขลุ่ยนอนนิ่งหลับอยู่บนเตียง และคิดว่ามันจะเป็นภาพที่คอยตอกย้ำความเลวร้ายของตัวเองไปอีกนาน
“ขอบคุณครับ”
คำขอบคุณถูกปล่อยออกมากระแทกอยู่ตรงไหปลาร้านั่นแหละ คนขี้อายเค้ายังไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาเลย ไม่ใช่ปัญหาใหญ่โตอะไรสำหรับคุณคนเดียวอยู่แล้ว ขลุ่ยทั้งตัวยังอุ้มไหว นับประสาอะไรกับอีแค่หน้าที่ซุกอยู่บนบ่าล่ะ
ยิ่งขลุ่ยอายเท่าไหร่ยิ่งได้กำไรเท่านั้น
เพราะอาย เลยไม่ได้ระวังตัวว่าเบียดเข้ามาจนจะสิงเป็นร่างเดียวกันอยู่แล้ว
ไม่ได้ฉวยโอกาส แต่เพราะกลัวคนไข้จะล้มลงไปหรอกนะถึงได้กอดเอาไว้
ไม่ได้อยากจะรังแก แต่ว่ากลิ่นหอมอ่อนๆมันลอยมาแตะจมูกเอง ช่วยไม่ได้ และเพราะกลิ่นมันอ่อนเสียจนแยกแยะไม่ออกว่ามันคือกลิ่นแป้งหรือกลิ่นผิวกายเลยต้องยื่นจมูกลงไปพิสูจน์ใกล้ๆสูดซับกลิ่นให้แน่ใจอยู่ตรงซอกคอและไรผมนั่นแหละ กว่าจะรู้ว่าเป็นกลิ่นหอมที่ติดตัวตามธรรมชาติ คนไข้ก็รู้ตัวผละออกมาจากบ่าเสียแล้ว
“คุณคนเดียวครับ”
“หืม”
“ขออะไรอย่างนึงได้มั้ยครับ”
“ต้องดูก่อนสิว่าขออะไร แต่ถ้าให้ได้ก็จะให้”
“เราจะไม่มองหน้าและจะเงียบกันไปจนกว่าจะถึงเตียงได้มั้ยครับ”
มีคำร้องขอของคนขี้อายที่ไหนจะน่ารักไปกว่านี้อีกไหม ถึงแม้ในประโยคจะตีออกมาได้หลายความหมายขนาดไหน แต่ตอนนี้ต้องคอยเตือนตัวเองว่าขลุ่ยไม่สบาย จะเอาแต่ใจตัวเองอย่างที่อยากทำไม่ได้...อีกอย่าง...ที่นี่มันโรงพยาบาลนะคุณคนเดียว ท่องเอาไว้ให้ดี
ทำไมตั้งแต่รู้ตัวเองว่ารักเด็กคนนี้ ถึงได้รู้สึกว่าความสุขวิ่งวนอยู่รอบตัว
ทั้งๆที่อยู่ใกล้กันเท่าเดิมแต่หวงใจมันพองโตยิ่งกว่าเดิม ยิ่งกว่าที่เคยเป็น
นี่เป็นอานุภาพอย่างหนึ่งของรักหรือเปล่า
ถ้าใช่!!!
ก็เล่นงานคุณคนเดียวหนักหนาเอาการเหมือนกันนะความรัก
๐ สวัสดีค่ะ มีคนขอมาว่าให้หวานปลอบใจแม่ยกหน่อย เลยจัดให้ซะไม่รู้ใครจะอ๊วกก่อนใครระหว่างคนแต่งกับคนอ่าน :laugh: กลายเป็นนิยายรักกันไปวันๆเสียแล้ว ไม่เป็นไรค่ะ หวานกันไปก่อน ไว้คนเขียนหมดมุขตัดจบเมื่อไหร่ เราค่อยดราม่าส่งท้ายกันอีกสักรอบ :m26:กระซิบเบาๆนะอย่าบอกใคร :m29:
๐ เหมือนจะต่อเรื่องผิดจากกำหนดอีกแล้วเนอะ ทั้งสองเรื่องเลย ต้องโทษดินฟ้าอากาศที่แปรปรวนเกินเหตุ เดี๋ยวฝนตกแดดออก เพิ่งจะเย็นจนหาผ้ามาห่มไม่ทันไร สักพักร้อนตับแล่บ เลยไม่สบายประชดดินฟ้าอากาศซะเลย :sad4:
๐ มีหลายคนเคืองแค้นแทนน้องขลุ่ยที่คุณคนเดียวตบหัวแล้วลูบหลัง อดใจรอสักนิดนะคะ ถ้าผ่านการอนุมัติจากกองเซ็นเซอร์ คนเขียนจะจัดหนักให้คุณคนเดียวดูบ้าง แล้วแม่ยกขลุ่ยจะมาโอดครวญสงสารคุณคนเดียวมั้ย :m17:
๐ ถ้าใครที่วิ่งรอกทั้งสองเรื่อง ถ้าคนเขียนปั่นทัน เจอกันกับเด็กป๋า พรุ่งนี้นะคะ กะจะเขียนให้ฮา แต่ออกมาอึมครึมเนอะ ดีนะพี่มห่ช่วยชีวิตเอาไว้ ถ้าปล่อยให้น้องโจมอยู่กับป๋าสองคน เผลอๆอาจจะเป็นนิยายใบ้ก็ได้นะ แต่น้องโจมอาจจะไม่แค่ เริด เชิด หยิ่ง ขรึม เงียบอย่างเดียวนะ น้องแกอาจจะมีหลายมุมที่ยังไม่เห็นก็ได้ (สปอยหาเรื่องเข้าตัวเองอีกแล้ว)
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมค่ะ ช่วยดูคำผิดและเหตุการณ์ที่ขัดแย้งกันเองด้วยนะคะ
๐ TRomance
-
จอง
----------------------------------------------
โอ๊ยยยย คุณคนเดียวเนี่ย พอทำตามใจตัวเองแล้วหื่นขึ้นแบบทันตาอ่ะ :o8:
อ่านแล้วเขินแทนขลุ่ย ขาดทุนสุดๆ
จะมีจัดหนักคุณคนเดียวเหรอ :interest:
รอตอนต่อไปนะค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปนั่งเฝ้าทู้นู้น :haun5:
:pig4:
-
แหม หวานซะ
ไม่เกรงใจใคร
เหมือนกันนะคู่นี้ :man1:
-
ฮ่า ฮ่า
เอาเป็นแก้แค้นโดยการให้คุณคนเดียวหึงแบบรายวันดีกว่า สะใจ
ขลุ่ยจะได้รู้ด้วยว่าคุณคนเดียวหน่ะรักขลุ่ยยมากกกกกก
:call:
-
:o8:จะหวานไปไหน...หมั่นไส้ว่ะ :m31:
-
คุณคนเดียวจริงๆๆเลย
ทำขลุ่ยเขิลสะ
ฮ๋าๆๆดีใจที่มาต่อเพราะพรุ้งนี้จะได้อ่านน้องโจมแล้วววววว
ฮ๋าๆๆๆขอข้ามเรื่องหน่อยละกันกำลังหลงเด็กป๋าตอนนี้
-
เพิ่งหวานจริงๆจังๆได้ตอนเดียว อย่าเพิ่งพูดถึงดราม่าซิคะ คนอ่านหวั่นไหวนะเออ...
:L2:ดอกไม้เยี่ยมไข้น้องขลุ่ย จะได้หายเร็วๆ
-
อืมๆหวานเกิน :L1:
-
ยังจะมีมาม่าอีกหรอคะเนี้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
น้องขลุ่ยปกติก็น่ารักน่าถนุถนอมอยู่แล้วน่ะ
พอมาอ่านตอนนี้อยากสิงร่างคุณคนเดียว
ขึ้นมาซะอย่างนั้นเลยเรา แถมคุณคนเดียว
ในตอนนี้ทำเอาน้องขลุ่ยเขินแถมหวานด้วย
อย่างกับคนละคนกับที่แล้วๆมาเลย
ไม่อยากให้มีมาม่าเลยแค่ที่ผ่านมาก็ตาบวมไปหลายรอบแล้ว
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ไม่อยากมาม่าเท่าไหร่
แต่ก็พอรับได้ = w =
คุณคนเดียว ท่าทางจะมีคนหมั่นไส้เยอะ
งานนี้ไม่รอดแหงม 5 5 5+
-
แหม่ อุตส่าห์โหล่งใจ คนเขียนมาสปอยจะจัดมาม่าอีกแระ ให้เจ๊ได้เป็นเบาหวานตายดีกว่า ตายเพราะอืดมาม่าดีกว่านะคะ ขอบอก
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:หวานจริงอะไรจริงตอนนี้
-
:impress2: หวานซะน้ำตาลในเลือดขึ้นเลยค่ะ
-
คราวนี้น้องขลุ่ยได้ช็อคอีกแน่ๆ แต่ช็อคเพราะความหวานลงตับเกินขนาดนี่แหล่ะ
คุณคนเดียวบทจะหวานก็หวานไม่เกรงใจใครเลย :-[
-
ชอบ ๆๆ หวานๆ แบบนี้ ชอบๆๆๆ :-[ :-[ :-[ :-[
ไม่เอาเราจะไม่ดราม่า อีกเเล้ว นะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
สปอยกันแบบนี้
+1 ซะแล้ว
ฮ่า ๆ
-
จัดหนักคุณคนเดียวเลยค่ะ
คุณคนเดียวจะได้รู้ว่าขลุ่ยรู้สึกยังไงตอนที่โดนคุณคนเดียวทำ
:m16:
-
เลี่ยนเล็กๆ เหอๆ
-
ถึงหมดมุขแล้ว ก็ไม่ต้องตัดกลับไปดราม่าก็ได้นะครับ
-
อยากให้เป็นนิยายที่รักกันไปทุกวัน ไม่อยากดราม่า :L2:
-
โอยยยยย
หวานซ้า......
-
คุณคนเดียวมาทำแบบนี้ไม่ใช่แค่ขลุ่ยที่ตายคะ
คนอ่านตาดำก็จะตายเหมือนกันคะ
สำลักความหวานของคุณเดียวมากอ่ะ ><
นู๋ขลุ่ยไม่งงก็แปลกแล้วอ่าเนอะ
จู่คุณคนเดียวก็เปลี่ยนไปซะขนาดนี้
จะหวานจะดราม่าก็ตามอ่านหมดเลยคะ
รับได้ทุกอย่าง ^^
-
หวานซะฆ่ามดเเทบไม่ทันเลย :-[
ไม่เอาดราม่าเเล้วได้ป่าว อยากได้หวานเเบบจัดหนักเลยนะคะ...ไรท์เตอร์
-
นิยายรักกันไปวันๆ
ชอบคำนี้ ไม่รู้เป็นไร
5555555
-
เดินจากเตียงมาถึงห้องน้ำได้ไปแล้วหนึ่งตอน :m16:
กีสๆ
เอาหวานๆกว่านี้อีก เอาให้แม่ยกเป็นเบาหวานกันไปข้างนึงเลย
:impress2:
-
เดินจากเตียงมาถึงห้องน้ำได้ไปแล้วหนึ่งตอน :m16:
กีสๆ
เอาหวานๆกว่านี้อีก เอาให้แม่ยกเป็นเบาหวานกันไปข้างนึงเลย
:impress2:
แค่นี้ก็ไม่ไหวจะหวานแล้วล่ะ :laugh:
-
เพิ่งจะสัมผัสความหวานสองตอน พูดถึงดรามาแล้ว ไม่เอาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :z3: :z3: :z3: :z3:
จะเอานิยายหวานนนนนนนนนนนนนนน :serius2: :serius2: :serius2:
-
กลัวว่าจะมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นน่ะสิ
-
ความรักทำให้คุณคนเดียวเป็นมากขนาดนี้เลย
แต่ก้อน่ารักดีนะ(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/anigif-01.gif) เพราะไม่ค่อยเห็นคุณคนเดียวเอาใจขลุ่ยเท่าไหร่
-
ไม่มีอ๊วกจ๊ะไรเตอร์ มีแต่อาการยิ้มจนแก้มปริเลยจ้า :กอด1:
ไม่อยากให้มีดราม่าเลย....
-
จะทำตัวให้อ่อนโยนยังไง ความระแวงในตัวคุณคนเดียวของน้องขลุ่ย ก็ยังมีอยู่
ถึงตอนนี้จะหวาน แต่ไม่ฉ่ำนะครับ รอฉากฉ่ำ ๆ กับฉากมาม่า คงสนุกดี :z1:
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ
-
จะมีดราม่าอีกหรอคะ? ฮืออออออ
คุณคนเดียวอย่าดีแตกนะ ทำให้ขลุ่ยหายระแวงด้วยนะ
-
หวานเข้าไส้กันไปเลยตอนนี้ :-[
-
ทำไมตั้งแต่รู้ตัวเองว่ารักเด็กคนนี้ ถึงได้รู้สึกว่าความสุขวิ่งวนอยู่รอบตัว
ทั้งๆที่อยู่ใกล้กันเท่าเดิมแต่หวงใจมันพองโตยิ่งกว่าเดิม ยิ่งกว่าที่เคยเป็น
จัดมาค่า ขอมาม่าหม้อใหญ่ให้คุณคนเดียว :laugh:
+1 จัดไป!
-
แหมมม พอรู้ว่ารักล่ะก็ เอาใจใส่ขนาดหนักเลยนะ
ขลุ่ยจะงงมั๊ยเนี่ยะว่าผีอะไรมาเข้าสิงคุณคนเดียว
ถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้
-
เิิริ่มหวานกันแล้ว
ขนาดหวานๆ อิคุณคนเดียวยังไม่วายเอาแต่ใจนิ แกล้งน้องขลุ่ยซะ :o8:
-
อุ๊ยคุณคนเดียว :-[
ช่วยจับ "น้อง"ขลุ่ยไปร้องไห้ด้วยอ่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
-
อ่านแล้วยิ้มเนอะ ขลุ่ยน่ารักจะตายยยย
ถ้าจะจัดหนักให้คุณคนเดียว ก็อย่าหนักมากนะคะ แม่ยกจะตายเอา...
ถึงจะเหวี่ยงมาก แต่ตอนหวาน ก็หวานมากเหมือนกันเน้อ....
รออ่านตอนหน้าจ้า....
-
มดขึ้นแล้วค่ะ หวานกันมาก :-[
-
คุณคนเดียวน่ารัก อิอิ
หวานๆๆ มดขึ้นเต็มตาเลยย
อยากไปเป็นพยาบาลที่โรงพยาบาลนั้นจัง อิอิ
:3123: :3123:
-
คุณคนเดียวมาทั้งทีหวานสุดๆไปเลยอ่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
หวานซะหมดขึ้น :impress2:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
หวานมากค่ะ
ขลุ่ยน่ารักมาก
:L2: :L2: :L2:
-
จะยังมีดราม่ากันอีกหรอ!?
ไม่เอาแล้วนะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ
ให้หวานๆอย่างนี้แหละ อยากเห็นน้องขลุ่ยเขินเยอะๆ
ไม่เอาดราม่าแล้ว เบื่อมาม่า อยากกินอย่างอื่นนนนนนนนนนนน
-
+1 ค่ะ
เรื่องนี้เค้าจะไม่หวานกันจนจบไปเลยหรือคะ
จะมีช่วงดราม่าแทรกเข้าอีกเหรอ
จัดไปค่ะ
คุณคนเดียวเนี่ย ต้องหนักหน่อยเนอะ
-
ยังจะเหลืออยู่อีกเหรอค่ะไอ้ดราม่าเนี่ย
แต่ถ้ามีไว้เพื่อคุณคนเดียวก้อจัดมาเลยค่ะ
อยากจะซ้ำเติมบ้างอะไรบ้าง จะได้เข้าใจคนที่ถูกกระทำ
-
ไม่เอาดราม่าแล้วได้ไม๊นี่ คุณคนเดียวสำนึกผิดแล้วอย่าไปทำอะไรเลย
-
โอยยยตอนกินมาม่าก็นะ
ซะจนแบบว่า
ไม่เหลือที่ให้เก็บน้ำตาได้อีกเลย
แต่พอหวานนะ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขออินซุลินด่วนนนนนนนนนนนนนนน
-
ขลุ่ยไม่ต้องตกใจไปจ่ะ
ตอนนี้ คุณคนเดียวกลับมาน่ารักเหมือนก่อนแล้ว
*ขุดพลุ ฉลอง* :mc4:
หวานกันซะให้พอ ช่วงนี้ 55
รอตอนต่อไปจ่ะ :กอด1:
-
ความโกรธอิฉันค่อนข้างจะฝังลึกค่ะ สำหรับคุณคนเดียว
ดังนั้นไอ้ที่คุณคนเดียวสำนึกได้จากคำพูดของคุณพ่อ
แล้วมาปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ มาอ่อนมาหวานให้น้องขลุ่ยตอนนี้น่ะ
อิฉันรู้สึกดีแค่นิดเดียวเอง ดังนั้น...................
จัดมาเลยค่ะ อยากรู้รสชาติมาม่าหม้อต่อไปค่ะ เตรียมตัวกินเต็มที่ จัดมาได้เลย (ตอนคุณคนเดียวโดนบ้าง)
-
กด+ให้จ้า คุณคนเดียวหวานไม่เกรงใจคนป่วยเลยนะ
-
หวานน้ำตาลเรียกแม่ไปเลย :laugh:
:z2:
:กอด1:
-
เล่นงานคุณคนเดียวให้หนักเลยนะความรัก
-
อะ... ไม่เอาดราม่าได้ไหม เอาแค่แสบๆคันๆให้พอสะใจเล็กน้อย แต่อย่าให้ถึงขั้นแยกจากกันเลยนะ
ถ้าตอนจบมันดราม่างั้นคุณคนเดียวต้องรีบฉวยโอกาสนี้ไว้แล้วล่ะ แต๊ะอั๋งทุกครั้งที่มีโอกาสให้ได้นะนาย o13
-
หวานเจี๊ยบๆ สุขที่สุดเลย :o8:
-
หวานนนนนนน เกินไปแล้วว :o8:
-
ระวัง ถ้าหายแล้วออกจากโรงบาล แล้วจะได้กลับมาอีกนะขลุ่ย
น้ำตาลในเลือดสูงจัดแล้วววว :o8:
-
ฮู่ว หวานมาก จนคนอ่านอิจฉาเลยค่ะ ^^
น้ำตาลในเส้นเลือดมันขึ้น เขิลแทน
-
เห็นกระทู้ว่าพี่มาต่อ คุณคนเดียว...อุ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย :z2: :z2: :z2: หวานซะ...มดยังอายย น้ำตาลทรายยังหลบบบ
แต่ก็เห็นใจน้องขลุยนะค่ะ ปรับตัวตาม(กิ้งก่า) คุณคนเดียวไม่ทันเลยยยย o18 o18 o18
จะติดตามตอนต่อไปค่ะ
ปล. :กอด1: :กอด1: :กอด1:สู้ๆๆๆนะค่ะ เป็นกำลังใจให้พี่มาต่ออีกค่ะ o13
ปลล. จะรอเด็กป๋านะค่ะ อยากรู้จังเลยยว่าน้องโจม(ท่าน)คิดอะไรอยู่ เริ่มเงียบเหมือนนิยายใบ้จริงๆๆๆซะแล้ววว :really2: :really2: :really2:
-
:o8: เขิลลแทนน้องขลุ่ยอ่ะ เห็นคนแต่งบอกว่าเด๋วจะจัดหนักคุณคนเดียว เริ่มไม่อยากให้จัดแระ
กลัวตาบวมอ่ะ :m15: เอาหวานๆ ไปซักพักก็ได้น๊าาาาา :impress2:
-
อย่าจัดหนักมากเลยค่ะ เอาแค่แสบๆคันๆก็พอ
เพราะถ้าคุณคนเดียวเจ็บ ขลุ่ยก็คงเจ็บไปด้วย
ขอให้ขลุ่ยมีความสุขบ้างเถอะค่ะ
-
เริ่มหวานมาแหล่ะ แต่ว่าเค้าไม่อยากให้จัดหนักคุณคนเดียวเลย
อยากให้คู่นี้หวานๆ นานๆ
-
ขลุ่ย ทำไมพ่อพระได้ขนาดนะ คำน้อยก็ไม่เคยด่า เคยว่า ไอ้คุณคนเดียวเลย
-
นุ้งขลุ่ยคงสับสนเล็กน้อยถึงปานกลาง ว่าผีอะไรมาเข้าสิงคุณคนเดียว
คุณคนเดียวถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้ :laugh:
-
ขลุ่ยสับสนกับอาการของคุณคนเดียว :L2: :L2:
-
ต๊ายตายยยย คุณคนเดียวคะ บทจะหวาน(เจี๊ยบ) ก็ยังไม่ทิ้งลาย (หื่น+เจ้าเล่ห์) เลยนะคะ o18
อยากรู้จัง คุณคนเดียวจะหาอะไรมาทำให้น้องขลุ่ย( + คนอ่าน) ละลายอีกล่ะเนี่ย
ชอบจังเลยค่ะ ตอนนี้อ่านได้อย่างมีความสุข ไม่ต้องเผื่อใจไว้สงสารใครแล้ว o13
อ้อ ยังต้องสงสารน้องขลุ่ยอีกนิดที่โดนแกล้งอยู่เรื่อยเลยเนอะ แต่ก็มีความสุขใช่ไหมล่ะ งั้นก็โอเคเนอะ อิอิ
ขอบคุณคุณ TRomance & Seiki ค่ะ สำหรับความหวาน(สักที) :กอด1:
-
น่ารักสุดๆเลยค่ะ
ตอนต่อไปขอหวานๆนะค้า
-
ครึ่งแรกเจอดาร์ดช็อกโกแล็ตเข้าไปจนอิ่ม สามตอนหลังค่อยยังชั่วหน่อยที่มีความหวานมาให้เสพกันบ้าง
คนแต่งขาอิเจ๊มาม่าขึ้นคอจะอ๊วกแล้ว ไม่ต้องเสริฟมาม่าแล้วล่ะค่ะ แถมท้ายปิดเรื่องก็ไม่เอา :o12:
ขอหวานๆ ให้น้ำตาลอายไปเลยน้า ขอแบบความรักจุกอก สำลักออกมาเป็นเลือด :m25: ฮุฮุ อะไรประมาณนั้น~~
:กอด1: คนแต่ง +1 คนโพส
และคารวะงามๆให้ทั้งสองคนค่ะ
-
โอ๊ยยยยยย เพิ่งตามมาอ่านคุณคนเดียวกลับมาแล้ว^^
แถมยังหวานซะ!!! ทรีตดีอีกต่างหาก
น้องขลุ่ยกำลังจะพลิกเป็นผู้กุมอำนาจแล้วสินะคะ
รอตอนต่อไปค่ะ^^
-
เข้ามาจนทัน ขอหวานด้วยคน
ดราม่าพอแล้วนะ
-
หวานนนนน นเยิ้มมม 55
แอบขนลุกหน่อยๆ ฮะฮ่าๆ
-
อ่านไป อมยิ้มไป :-[
-
โอยยยยยยยยย
คนแต่งจะรุ้มั้ยเนีย ว่าทำเอาคนอ่านคนนี้ร้องไห้ไปรอบนึง
ตอนที่พ่อกับคุณคนเดียวเคลียร์ใจกันที่ รพ นั่นน่ะค่ะ
โอยยยยยยยยย
ทำเอาอ่านไม่ได้เลยนะคะ ตาพร่า น้ำตาบดบัง 5555555555555
แล้วนี่อะไรยังไง
ตอนแรก นึกว่าป้อนมะระเข้าปากทุกตอนเชียว
พอสองตอนหลังนี่ สาดน้ำตาลใส่เลยนะคะ
เบาหวานจะขึ้น 555
-
จมถังน้ำหวาน...
คำเดียวจบๆ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรก
สงสารขลุ่ยจังเลย
แต่ก็ลงเอยด้วยดี
แต่จะนานแค่ไหนนั้นก็ขึ้นอยู่กับคนเขียนแล้วหล่ะ อิอิ
-
อ่านตอนนี้ แล้วเขิ้น เขิน หวานแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะค่ะ แต่ก็อยากเห็นโหมดขลุ่ย ตอนโหด มั้งอ่ะ (โหดแบบน่าร้กอ่ะ)
ขอบคุณค่ะ
-
:L1: :call:
-
เมื่อไหร่จะหวานต่อหง่ะ :call:
-
:call: :call:
:กอด1:
-
:beat:
ลงแส้คนเขียนให้รีบปั่น
-
ดีนะขลุ่ยยังฉี่ออก
ถ้าขลุ่ยจะถ่ายหนัก
อยากรู้จังคุณคนเดียวจะทำยังไง :laugh:
-
รอค่ะ
&^^
-
มาแปะ รอเป็นเล่มมมมมมม
-
เหมือนรีบน :call:
-
มารอ :m13:
-
คุณคนเดียวน่ารักขึ้นมากระทันหัน
อูยยยย ไม่อยากให้มาม่าเลยค่ะ
ชอบแบบหวานๆ คงจะมาม่าตอนน้องเมย์อะไรนั่นหรือป่าวนะ
มาม่าอาจจะพอรับได้ แต่อย่าโศกเศร้านักเลย T^T
-
มาตามอ่านคุณคนเดียวรวดเดียว 10 ตอน ตอนร้ายก็นะ ร้ายแบบโกดไม่ลงจริงๆ
พอบทจะรู้ใจตัวเอง แหมมันจะง่ายไปหน่อยไหมเนี่ย 55555555 แต่ให้อภัย เพราะสงสารน้องขลุ่ยหรอกนะ :กอด1:
-
อ่านทันแล้วคร้าบบบบ
พี่น้องชาวไทยยยย :z2:
เม้นท์ถึงตอนล่าสุดเลยละกันนะ
แบบ.. หายโกรธง่ายไปมั้ยฟระขลุ่ยเอ๊ยยย
:z3:
ก็เข้าใจว่าเพราะรักถึงได้ยอมง่ายขนาดนี้ แต่..ง่ายไปมั้ยลูกกกก
ถึงเราจะไม่ใช่คนที่จะกระทืบไอ่คุณคนเดียวตอนที่มันร้าย
เพราะรู้สึกว่ามันร้ายได้น่ารักมากกกในความคิดเรา :-[
แต่ก็นะ มันก็ร้ายอยู่ดีน่ะแหละ
อยากเห็นขลุ่ยร้ายให้คุณคนเดียวจุกบ้างอ่ะ o18
สุดท้าย เป็นกำลังใจให้คนเขียนและคนโพสต์ต่อไปคร้าบบบบบ :กอด1:
-
เข้ามารอหนูขลุ่ย :กอด1:
-
มารอนุ้งขลุ่ยค่ะ :o8:
-
:call:
จงลง ๆๆๆๆ
-
คิดถึงน้องขลุ่ยสุดน่ารักกับคุณคนเดียวจอมปากแข็งค่ะ :z3: :z3: :z3:
อยากอ่านอ่ะ งื่ออออออออออออ :m1: :m1: :m1:
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก >_< เขินแทนขลุ่ยยยยยย
คุณคนเดียวนี่หื่นจริงๆเล้ยยยยยยยย
รอตอนต่อไปนะดะ :D:D:D:D
-
เพ้อๆๆๆๆๆๆ
คุณคนเดียวน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่ไหวแล้ววววว
-
ตอนที่ 11
ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาล นักโทษประหารกลายเป็นนกน้อยในกรงทองไปแล้วเรียบร้อย
เป็นนกที่ออกไปไหนก็ได้ตามแต่ใจต้องการ กรงที่ใช้ขังเป็นกรงซี่ห่างซะจนต้องยอมรับว่า นกไม่ได้อยู่ในกรงเพราะถูกขัง แต่อยู่ด้วยความเต็มใจต่างหาก
ขลุ่ยได้ไปทุกที่ที่อยากไป...แต่ทุกที่ที่ไปต้องมีคุณคนเดียวติดสอยห้อยตามไปด้วยนะ
มันคือความจริงที่ผ่านการพิสูจน์ด้วยการหยิกเนื้อตัวเองจนต้องซี๊ดปากว่าไม่ใช่ฝันแน่ๆ
มันเป็นความสุขที่มีแบลคกราวน์เป็นความกังวลที่กระตุ้นเตือนไม่ให้หลงใหลจนลืมตัว
ทั้งๆที่อยู่ๆคุณคนเดียวก็กลับไปเป็นคุณคนเดียวที่ใจดีอย่างเดิม ไม่สิ ใจดียิ่งกว่าเดิมเสียจนทำให้ขลุ่ยก็อยากจะเป็นขลุ่ยที่เอาแต่ใจตัวเองอย่างที่เคยเป็นเหมือนกัน
ช่วงเวลาที่ทรมานรู้สึกโหยหาความใจดีอย่างเดิมแทบตาย พอได้อย่างที่ต้องการแล้วกลับกลายเป็นความกังวล
ทั้งๆที่ได้รับอนุญาตให้รัก แต่ดันกังวลที่จะทุ่มเทให้กับรักซะอย่างนั้น
<-•´¯`•.¸¸.•´¯`•._.•`•.¸¸.•´¯`•._.•`•.¸¸.•´¯`•._.•´¯`•.¸>
“คุณขลุ่ย มาอยู่ตรงนี้นี่เองป้าคิดเอาไว้แล้วเชียว”
เสียงเรียกของป้าแม่บ้านกับท่าทางที่เอามือเกาะเสาศาลากลางสวนท่าทีเหนื่อยหอบทำให้ตกใจกึ่งประหลาดใจในเวลาเดียวกัน รู้สึกแย่ที่ตัวเองออกมาเดินเล่นเรื่อยเปื่อยโดยไม่ได้บอกใครเอาไว้ ขลุ่ยจะไม่รู้สึกเสียใจขนาดนี้ถ้าคนที่ออกมาตามหาเป็นเด็กคนไหนสักคนในบ้านที่ไม่ใช่ป้าหัวหน้าแม่บ้านที่แก่คราวแม่อย่างนี้
“ขอโทษครับป้าที่ขลุ่ยออกมาไม่ได้บอกใครไว้ มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ จริงๆจะไม่เป็นไรเลยถ้าคุณคนเดียวไม่กลับมา”
เส้นเสียงยังสั่นไม่หาย ป้ายังหายใจแรงเพราะยังไม่หายเหนื่อยอยู่เลย แต่พอจะเข้าใจสถานการณ์ในบ้านตอนนี้อยู่ พอจะรู้แล้วว่าทำไมป้าต้องกระหืดกระหอบวิ่งตามหาขลุ่ยจ้าละหวั่นอย่างนี้ ต้นเหตุไม่ใช่ใครที่ไหนถ้าไม่ใช่คุณคนเดียวของบ้าน
“วายวายเหรอครับ”
“ลั่นบ้านเลยค่ะ เด็กรับใช้เข้าหน้าไม่ติดวิ่งไปกระจุกกันที่ครัว ส่วนคนขับรถไม่ว่าจะเป็นบำรุงหรือนายธงก็สตาร์ทรถรอแล้วล่ะคะ”
เพราะคุณคนเดียวถึงได้วุ่นวายกันไปทั้งบ้านจริงๆ พี่บำรุงเป็นคนขับรถที่อยู่ประจำบ้าน ใครจะเรียกให้ขับไปไหนก็ได้น่าจะเรียกว่าคนขับรถทั่วไป ส่วนน้าธงเป็นคนขับรถประจำตัวของคุณลุงถ้าน้าธงอยู่แสดงว่าพ่อคุณคนเดียวน่าจะกลับมาแล้วเหมือนกัน
“คุณลุงกลับมาแล้วเหรอครับ แล้วคุณลุงว่าอะไรบ้างหรือเปล่า”
ไม่ได้กังวลเรื่องคุณคนเดียวจะโดนพ่อดุหรอก แต่ขลุ่ยเกรงใจ ถึงแม้จะรู้สึกกระอักกระอ่วนที่รู้ว่าคุณลุงรู้เรื่องระหว่างขลุ่ยกับคุณคนเดียวมานานแล้วก็เถอะ แต่มันก็ประหม่าอยู่ดีที่จะมีผู้ใหญ่ที่ใกล้ชิดรับรู้ถึงความสัมพันธ์นี้ ยิ่งคุณลุงให้ความรักและเอ็นดูขลุ่ยมากเท่าไหร่ ยิ่งรู้สึกเกรงใจมากเท่านั้น
“คุณผู้ชายเหรอค่ะ หัวเราะลั่นห้องหนังสือเลยล่ะค่ะ พูดแค่ว่าสมน้ำหน้าแล้วก็อ่านหนังสือต่อ”
“เหรอครับป้า”
เพราะคุณลุงเป็นคนรักของพ่อ เพราะคุณลุงเข้าใจความรักระหว่างผู้ชายกับผู้ชายดี คุณลุงไม่ได้สนับสนุนขลุ่ยจนออกนอกหน้าแต่ก็ไม่มีทีท่าต่อต้านเลยสักนิด เพราะอย่างนี้แหละขลุ่ยถึงได้อาย ความจริงความรักระหว่างผู้ชายกับผู้ชายไม่ต้องแสดงออกเหมือนผู้ชายกับผู้หญิงก็ได้นะ ไม่ต้องห่วงหวงออกนอกหน้าก็ได้ เพราะเปอร์เซ็นต์ที่ขลุ่ยจะโดนใครงาบไปนี่มีค่าเป็นศูนย์ แต่เพราะคุณคนเดียวคือผู้ที่อยู่เหนือทุกอย่างเลยไม่มีใครสามารถกำกับความรู้สึกนึกคิดของคุณคนเดียวได้ ใครจะกล้า....ถึงระดับความเยอะของคุณคนเดียวจะเพิ่มมากขึ้นทุกวันจนรู้สึกหมั่นไส้ อยากเป็นคนบงการคุณคนเดียวบ้าง แต่นั่นก็ได้แต่คิดนั่นแหละ ไม่กล้าทำอย่างที่คิดจริงๆหรอก
“โอ๊ย ทุกอย่างเปลี่ยนไปเร็วจนป้าตั้งรับไม่ทันเลยนะคะ พวกเด็กๆยิ่งแล้วใหญ่แต่ละคนทำหน้าอย่างกับถูกผีหลอก”
“ยังไงเหรอครับป้า”
“ก็เมื่อก่อนคุณผู้ชายยิ้มง่ายหัวเราะง่ายซะที่ไหนล่ะคะ กลับมาถึงบ้านไม่ขึ้นห้องก็เข้าห้องทำงาน ห้องหนังสือ เงียบๆขรึมๆนานๆจะพูดออกมาให้เด็กมันได้ยินสักคำ
อยู่ๆก็ยิ้มง่าย หัวเราะง่าย ใจดี บางทีเวลาเด็กเอาน้ำเอากาแฟไปให้มีชวนคุยด้วยนะคะ ส่วนคุณคนเดียวที่ร่าเริงตลอดเวลานี่สิค่ะ กลายเป็นคนอารมณ์ร้อนขี้โวยวายตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนที่คุณผู้หญิงตายคุณคนเดียวก็แค่เก็บตัวเงียบไม่พูดกับใคร แต่ตอนนี้สิค่ะมากกว่าความน่ากลัวซะอีกค่ะ ป้าต้องรับมือคนเดียว หัวใจจะวาย”
“ขลุ่ยขอโทษนะครับป้า ที่ทำให้อะไรมันวุ่นวายหนักกว่าเดิม”
“โถๆคนดีของป้า ป้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นค่ะ ถ้าให้ป้าเลือก ป้าเลือกที่เป็นอยู่ตอนนี้นะคะ ตอนนี้คุรคนเดียวเธอกำลังกังวลแล้วก็กลัวน่ะค่ะ เดี๋ยวก็ดีขึ้น เชื่อป้าสิ”
“ครับ”
“ไปค่ะไป ช่วยไปดับไฟทีค่ะ ป่านนี้ในบ้านลุกเป็นไฟแล้ว”
“ครับ เดี๋ยวขลุ่ยช่วยพยุงป้าไปนะ ไม่ต้องรีบหรอกครับ เดี๋ยวขลุ่ยจัดการเอง”
รับปากป้าไปแล้วก็ต้องมากลุ้มใจไปตลอดทางเดินกลับบ้านใหญ่ว่าตัวเองจะทำได้มั้ย จะดับไฟอารมณ์คุณคนเดียวได้หรือเปล่า
บ้านไม่ได้ร้อนเป็นไฟอย่างที่กังวล แต่สถานการณ์มันอึมครึมยิ่งกว่านั้น มันเหมือนฟ้าที่ครึ้มไปด้วยเมฆฝนที่รอพายุพัดกระหน่ำ โถงกลางบ้านเงียบสนิท รอบๆบริเวณไม่มีใครสักคนแม้แต่เด็กทำงานบ้านที่ปกติจะเดินผ่านไปมาในบ้านเพื่อรอรับคำสั่ง ความเปลี่ยนแปลงที่ไม่ค่อยจะคุ้นชินนี้ทำให้ต้องมองหน้าขอความคิดเห็นจากคนข้างๆ ป้าเป็นคนเดียวที่รับรู้ทุกสถานการณ์ภายในบ้าน
“คุณผู้ชายน่าจะยังอยู่ในห้องหนังสือค่ะ ส่วนคุณคนเดียวถ้าไม่อยู่ห้องนั่งเล่นน่าจะอยู่บนห้องหรือไม่ก็ยืนกดดันอยู่ในโรงรถมั้งค่ะ”
เป็นสมมุติฐานที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่สถานการณ์ไม่มีอะไรที่น่าจะยิ้มได้เลยสักอย่าง คุณคนเดียวตอนที่อารมณ์ไม่ดีมันชวนให้ขนหัวลุกจนคิดไม่ออกเลยว่าจะเข้าหาด้วยวิธีไหน ที่แรกที่ตั้งใจจะไปหาคือห้องนั่งเล่น ไม่รู้โชคดีหรือโชคร้ายที่เจอคนที่ตามหาเสียต้องแต่ห้องแรก
‘เออๆ เดี๋ยวไปอาจจำมืดๆหน่อย’
‘บอกว่าไปก็ไปสิวะทีม มึงนี่เซ้าซี้ จะรีบไปไหน บอกว่าไปก็คือไปแต่เวลายังบอกไม่ได้’
‘เออน่า ไปทีหลังแต่เมาทันน่า’
‘เอารถไปเอง อาจจะไม่กินหรอกไปนั่งคุยกับพวกมึงเฉยๆเดี๋ยวหาว่ากูไม่ใส่ใจเพื่อน’
‘เออ รออยู่ว่าจะเอาไปด้วย มึงจะมาคิดถึงอะไรคนของกูวะ เดี๋ยวกูไม่ไปซะเลยนี่’
‘ก็กูบอกว่ารออยู่เนี่ย นมไปตามให้อยู่ เจอเร็วก็ไปเร็วเจอช้าก็ไปช้า ถ้ากูไม่มีอารมณ์ก็ไม่ไป’
‘กูไม่ได้เฝ้าเว้ย ถ้าเฝ้าจะตามหากันอยู่อย่างนี้มั้ย มึงเข้าใจที่บอกแล้วนะ เออ แล้วเจอกัน’
คิดว่าน่าจะได้เวลาที่ควรจะเคาะประตูเข้าไปแล้วนะ คุณคนเดียวน่าจะคุยโทรศัพท์เสร็จแล้ว เบื้องหน้าคือประตูบานใหญ่กั้นห้องระหว่างทางเดินภายในบ้านกับห้องนั่งเล่น ข้างในมีความกังวลใจรออยู่ ส่วนข้างนอกก็อึดอัดใจ บทสนทนาที่ดังรอดผ่านช่องว่างระหว่างบานประตูชัดเจนเสียจนคนข้างๆยิ้มให้อย่างรู้ทัน มันเขินจนอึดอัด มันร้อนวูบวาบบนใบหน้าจนรู้สึกได้ คุณคนเดียวคุยกับเพื่อนที่ขลุ่ยรู้จัก พี่ทีมเป็นเพื่อนสนิทคุณคนเดียวที่ขลุ่ยเคยเจอบ่อยๆตอนที่ยังไม่เกิดเรื่อง บทสนทนาช่วงแรกธรรมดามาก จนมาช่วงท้ายที่แหละที่ทำให้ลมหายใจชะงักกึก ไม่ต้องเอ่ยชื่อคุณก็รู้ว่าบุคคลที่สามในบทสนทนาคือใคร ถ้าไม่ใช่คนที่ยืนอายจนทำอะไรไม่ได้อยู่หน้าประตูอย่างตัวเอง ขลุ่ยแน่ใจว่าก่อนหน้านี้เพื่อทุกคนของคนเดียวรับรู้ว่าขลุ่ยเป็นน้องชายลูกของเพื่อนพ่อ แต่จากที่ได้ยินคุณคนเดียวคุยโทรศัพท์เมื่อกี้ขลุ่ยเริ่มไม่แน่ใจว่าระหว่างคุณคนเดียวกับขลุ่ยที่เพื่อนๆคุณคนเดียวรับรู้นั้นเป็นแบบไหน
ความสุขมาพร้อมกับความทุกข์เสมอจริงๆ เพราะมันทำให้ขลุ่ยวางตัวไม่ถูกจนกลัวไปหมดแล้วเนี่ย
ทั้งหมดก็เพราะ เพราะคุณคนเดียว!!!
ขลุ่ยคงช้าเกินไปไม่ทันใจป้าแม่บ้านที่เคาะประตูขออนุญาตจากคนข้างในเรียบร้อยแล้ว แถมด้วยการดันแผ่นหลังให้ขลุ่ยเข้าไปเผชิญหน้ากับคนข้างในเป็นคนแรกอีกต่างหาก
“ไปไหนมา”
คำทักทายที่จะใช้กับคุณคนเดียวที่ครุ่นคิดมาตลอดทางไม่เป็นผล มันไม่ต้องใช้ เพราะทันทีที่โผล่หน้าเข้ามาในห้องคำถามก็ถูกยิงเข้าใส่ไม่ให้ตั้งตัวเลยทันที
“ไปนั่งเล่นที่ศาลาในสวนมาครับ”
“ออกไปทำไมเดี๋ยวไม่สบายอีกหรอก”
“ขลุ่ยหายดีแล้วครับ”
หายดีมากจนสามารถไปเรียนได้แล้วด้วย แต่เพราะประกาศิตคนแถวนี้แหละ ขลุ่ยถึงได้แกร่วอยู่ที่บ้านเนี่ย ถ้าการเรียนแบบตัวต่อตัวได้รับใบรับรองจากกระทรวงศึกษาธิการ ขลุ่ยมันใจว่าตัวเองคงต้องหมกตัวอยู่แต่ในบ้านเพื่อเรียนกับครูที่จ้างมาสอนแบบตัวต่อตัวแน่ๆ
“ยังจะเถียงอีก ข้างนอกน่ะแดดร้อนมีฝุ่นควัน แถมช่วงนี้ดอกไม้ก็แข่งกันออกดอก แพ้เกสรดอกไม้ตัวไหนบ้างก็ไม่รู้ ไม่ควรเลยนะ”
ข้างนอกที่พูดมามันคือศาลาในสวนที่ร่มรื่นไปด้วยต้นไม้ที่ปลูกมายาวนานพอๆกับอายุของบ้านหลังนี้นะ ไม่ใช่สี่แยกไฟฉายที่เต็มไปด้วยรถและควันของคาร์บอนมอนออกไซด์ แล้วขลุ่ยก็ไปอยู่ที่นั่นเป็นประจำมาตั้งนานแล้ว ป้าแม่บ้านยังไปตามถูกเลย แล้วขลุ่ยก็ไม่ได้อ่อนแอซะจนโดนอะไรนิดหน่อยก็ป่วยง่ายๆขนาดนั้นนะ
คุณคนเดียวโครตเว่อร์!!!
แค่คิดในใจแต่ไม่กล้าพูดออกมาให้ตัวเองต้องซวยหรอก
“นมหาเจอแล้วนะคะ นมจะไปดูเด็กตั้งโต๊ะแล้ว คุณคนเดียวกับคุณขลุ่ยล้างมือได้เลยนะคะ จะกินข้าวเย็นแล้วค่ะ”
“ครับนม ขอบคุณนะครับ แต่นมพูดเหมือนหมั่นไส้คุณคนเดียวเลยนะ”
“นมไม่กล้าหรอกค่ะ นมกลัว”
“คุณคนเดียวน่ากลัวเหรอครับนม”
“โอ๊ย นี่คุณคนเดียวไม่รู้จริงๆเหรอค่ะ นี่นมอาจจะต้องทำงานบ้านเองแล้วนะ”
“ทำไมอ่ะครับ”
“เด็กมันกลัวจนจะลาออกหมดแล้วค่ะ มันว่าไม่ชินกับคุณคนเดียวโหมดน่ากลัว”
“คุณคนเดียวน่ากลัวเหรอ จริงเหรอขลุ่ย”
“ครับ”
ถามได้ถูกคนมาก พ่อไม่เคยสอนให้โกหกด้วยสิ ถามมาได้ไม่ส่องกระจกดูเงาตัวเองเลย ป้าแม่บ้านหัวเราะทิ้งท้ายเดินออกจากห้องไปแล้ว ทิ้งให้ขลุ่ยเผชิญชีวิตสองต่อสองกับคุณคนเดียวเนี่ยนะ เอาวะ คงไม่มีอะไรเลวร้ายจนขลุ่ยรับไม่ได้แล้วมั้ง คุณคนเดียวหน้าซีดกับความจริงที่ได้รับรู้ไปแล้ว ส่วนตัวเองก็คงจะหน้าซีดพอกันมั้ง คุณคนเดียวหน้าซีดกับความจริง ส่วนขลุ่ยหน้าซีดไปกับสิ่งที่ยังไม่เกิด
“คุณคนเดียว”
“หือ”
“เป็นอะไรไปครับ”
“ไม่รู้สิ หน้ามืดมั้ง”
รับความจริงไม่ได้ขนาดนี้เลยเหรอ หน้ามืดเลยเนี่ยนะ สาวเท้าเข้ามาใกล้ก็เห็นคุณคนเดียวยืนได้มั่นคงดีนี่นา ทรุดนั่งบนโซฟาได้ปกติมากไม่เห็นเหมือนคนจะเป็นลมเลย
“เฮ้ย”
โอเค...คุณคนเดียวไม่ได้โมโหร้ายอย่างเดียวหรอก คุณคนเดียวน่ะเจ้าเล่ห์ตัวร้ายเลยเหมือนกัน โซฟาชุดใหญ่มีที่ว่างตั้งเยอะสำหรับรองรับคนสองคน โซฟาที่ข้ามน้ำข้ามทะเลมาจากฝั่งยุโรปนิ่มกว่าตักของคนที่ดึงให้ขลุ่ยนั่งลงมาเป็นไหนๆ แต่มันลุกไม่ได้ แขนคุณคนเดียวล็อคเอวไว้แน่นหนา ถ้าขลุ่ยแค่ออกแรงดันตัวเองออกมาจะต้องเจ็บตัวกว่าเดิมโดยเปล่าประโยชน์แน่ ถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงขออย่าให้มีใครโผล่เข้ามาเวลาที่น่าอายแบบนี้เลยนะ ห้องหรูห้องนี้ไม่มีดินให้ขลุ่ยมุดหน้าหนีเลยน่ะสิ
แย่จริงๆ!!!
“คุณคนเดียวไม่หิวเหรอครับ”
“หิวสิ”
“งั้นไปกินข้าวกันมั้ย คุณลุงน่าจะไปรอแล้วนะครับ”
“ไปสิ แล้วนี่ทำไมนั่งตัวแข็งแบบนี้ล่ะ”
จะให้ตอบว่าไงล่ะ จะให้บอกว่าถ้าขลุ่ยปล่อยตัวตามสบายมากไปกว่านี้ ตัวขลุ่ยอาจจะไม่แข็งแต่อย่างอื่นของคุณคนเดียวแข็งขลุ่ยก็ซวยน่ะสิ ต่อให้คุณคนเดียวไม่ได้รังเกียจความรักและเซ็กส์ระหว่างผู้ชายกับผู้ชายแล้ว ต่อให้เราสองคนผ่านเรื่องราวแบบนั้นมามากมายแค่ไหน แต่ถ้าจะให้ขลุ่ยเปรี้ยวพูดออกไปตรงๆ ขลุ่ยทำไม่ได้หรอก ไม่กล้าจริงๆ
“เดี๋ยวกินข้าวเสร็จให้เวลาอาบน้ำแต่งตัวสิบนาทีนะ พอมั้ย”
“เปลี่ยนเสื้อผ้าเอาอย่างเดียวง่ายกว่าครับ”
“เอางั้นก็ได้ ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ค่อยมีคนเข้าใกล้เท่าไหร่”
“คุณคนเดียวกำลังบอกว่าขลุ่ยเหม็นนะ”
“จำได้ว่ายังไม่ได้พูดแบบนั้นสักคำเลยนะ”
“ไม่พูดตรงๆแต่ความหมายมันออกมาแบบนั้นเลยนะครับ”
“ก็นั่นแหละ ขลุ่ยไม่ได้เจอเพื่อนคุณคนเดียวนานแล้วใช่ไหม เดี๋ยวพอพวกมันเจอขลุ่ยนะก็ต้องมารุมล้อมขลุ่ยแน่ๆเหมือนที่พวกมันชอบทำเมื่อก่อนนั่นแหละ”
เมื่อก่อนตอนที่ขลุ่ยยังเป็นแค่น้องชาย คุณคนเดียวชอบแวะเวียนมารับขลุ่ยที่โรงเรียนเสมอทั้งๆที่ขลุ่ยก็เรียนมัธยมแล้ว มีแค่เหตุผลเดียวก็คือ เพราะพ่อขลุ่ยมีนัดกินข้าวกับที่บ้านคุณคนเดียวยังไงซะปลายทางของเราทั้งคู่ก็คือบ้านคุณคนเดียวอยู่แล้ว ถ้าคุณคนเดียวไม่มารับขลุ่ยก็ต้องไปเอง มันคงไม่สะดวกแน่ๆถ้าพ่อขลุ่ยจะฝ่ารถติดเพื่อมารับขลุ่ยเพื่ออ้อมไปบ้านคุณคนเดียวอีกครั้ง หลายครั้งที่ขลุ่ยเลิกเรียนบ่ายแต่คุณคนเดียวกลับมีเรียนจนถึงเย็น ช่วงเวลาว่างคุรคนเดียวเลยมารับไปนั่งเล่นที่มหาลัยบ่อยๆจนได้รู้จักกับเพื่อนๆคุณคนเดียว เพราะเป็นน้องเล็กในกลุ่ม ขลุ่ยเลยเป็นศูนยืกลางให้พี่ๆทุกคนตบหัวด้วยการแกล้งและลูบหลังด้วยการเลี้ยงขนมเสมอๆ หรือแม้กระทั่งช่วยดูแลเวลาโดนคุณคนเดียวสั่งให้นั่งทำการบ้านรอ หรือดูแลแม้กระทั่งช่วงที่คุณคนเดียวต้องไปเทคแคร์แฟน พอย้อนกลับไปคิดถึงความหลังทีไรมันก็รู้สึกสุขใจปนปวดใจทุกๆครั้งเหมือนกัน เพราะมันตอกย้ำให้รู้ว่าพ่อขลุ่ยเองก็ทำผิดกับครอบครัวคนอื่นมานานแค่ไหนแล้ว เพราะอย่างนี้ต่อให้คุณคนเดียวเลวร้ายกว่าที่ผ่านมาแค่ไหนขลุ่ยก็จะต้องทนให้ได้ ในเมื่อพ่ออยู่ไถ่โทษให้ไม่ได้เป็นขลุ่ยก็ยังดีที่ได้แสดงความรับผิดชอบกับสิ่งนี้แทนพ่อ
มันเป็นความผิดพลาดที่ไม่มีใครอยากให้เกิดหรอก...ขลุ่ยรู้...มันเป็นวิบากกรรม
“เป็นอะไรไป หือ”
“เปล่าครับ คิดอะไรนิดหน่อย”
“คิดนิดหน่อยแต่เครียดมากหรือเปล่า สีหน้าไม่ดีเลยนะ”
“เปล่าครับ ไปกินข้าวกันเถอะ”
ไม่น่าเชื่อเลยว่าตัวเองจมอยู่กับความคิดตั้งแต่คุณคนเดียวปล่อยให้เป็นอิสระ จนกระทั่งไปล้างมือในห้องน้ำ นี่ถ้าไม่ยกมือขึ้นมาดูคงจะไม่รู้เลยว่าตัวเองมือเหี่ยวเพราะแช่น้ำนานแค่ไหน และก็คงจะเป็นคุณคนเดียวที่คอยจัดการให้ทั้งหมดแม้กระทั่งดันแผ่นหลังให้เดินมาจนถึงห้องอาหารจนได้
“ไงไอ้เสือ โวยวายลั่นบ้านเลยนะ สงบได้แล้วเหรอ”
เหมือนคุณลุงจะสนุกปากที่ได้แซวลูกชายตัวเองนะ แต่คนกลางอย่างขลุ่ยกำลังมองหาที่ซุกหน้าหนีอายอยู่เนี่ย ระดับความอายเวลาอยู่กับคุณคนเดียวแค่สองต่อสองกับระดับความอายเวลาอยู่ต่อหน้าคนหมู่มากมันต่างกันนะ ถ้าเลือกได้ขลุ่ยยอมอายต่อหน้าคุณคนเดียวดีกว่า อย่างน้อยถ้าสู้ไม่ได้ก็หลับหูหลับตาเดี๋ยวมันก็ผ่านไป
“ก็ไม่เห็นใครจะตอบได้สักคนว่าขลุ่ยหายไปไหน อยู่บ้านเดียวกันแท้ๆ”
“ขลุ่ยผิดเองแหละครับ แค่คิดว่าออกไปเดินเล่นนิดหน่อยไม่คิดว่าจะเพลินจนวุ่นวายกันขนาดนี้”
“อย่าโทษตัวเองเลยลูก โทษคนที่มันโอเวอร์แอคติ้งดีกว่า ขลุ่ยโตแล้วดูแลตัวเองได้ที่สำคัญขลุ่ยเป็นผู้ชาย”
“แต่ขลุ่ยไม่สบายอยู่นะครับพ่อ”
“ไม่สบายแต่ไม่ได้เป็นง่อยนี่คุณคนเดียว ขลุ่ยจะไม่หายเพราะคุณคนเดียวตอกย้ำว่าน้องไม่สบายอยู่นี่แหละ”
“ก็เพิ่งออกจากโรงพยาบาลมาภูมิต้านทานอาจจะยังไม่ดีเท่าไหร่ หมอบอกให้พักผ่อนเยอะๆก็ต้องพักผ่อนเยอะๆสิ”
“น้องคงนอนมากกว่าเวลาตื่นแล้วล่ะคุณคนเดียว นี่คงเบื่อล่ะสิถึงได้ออกไปเดินเล่น”
ความจริงแล้วมีคุณลุงอยู่ในวงสนทนาด้วยก็ไม่ได้แย่อย่างที่กังวลนะ ออกจะดีด้วยซ้ำ เหมือนคุณคนเดียวมีคนคอยเบรก เพราะถ้าไม่นับคุณลุงแล้ว ในบ้านหลังนี้ไม่มีใครกล้ากับคุณคนเดียวเลยสักคน
“จริงเหรอขลุ่ย”
“คะ ครับ” บอกแล้วว่าพ่อไม่เคยสอนให้ขลุ่ยโกหก
“งั้นรีบกินข้าวเลย เพราะเดี๋ยวคุณคนเดียวจะพาขลุ่ยออกไปเปิดหูเปิดตา นอกบ้าน ดีมั้ยครับพ่อ”
ตอนแรกก็เหมือนจะส่งสายตาเป็นคำสั่งมาที่ขลุ่ย แต่สุดท้ายก็ปลายสายตาไปที่พ่อตัวเองเหมือนจะตีรวนซะงั้น แต่มันเป็นบรรยากาศเดิมๆระหว่างพ่อกับลูกที่ไม่ได้เห็นมานานมากแล้ว
“นี่ขนาดเดินเล่นในบ้านคุณคนเดียวยังกลัวขลุ่ยไข้กลับ แล้วถ้าออกไปนอกบ้านคุณคนเดียวไม่กลัวขลุ่ยจะไม่สบายอีกเหรอ”
ช่างเป็นคู่พ่อลูกที่ต่อสู้กันได้น่าจับตามองจริงๆ เป็นมื้อแรกๆที่ออกจากโรงพยาบาลเลยมั้งที่รู้สึกตัวเองเจริยอาหารกว่าครั้งไหนๆ
“ไม่เป็นไรหรอกครับพ่อ คุณคนเดียวไปด้วยไม่เป็นไรหรอก”
“คุณคนเดียว”
“ครับ”
“ขอพ่อจับปากหน่อยสิ”
“ข้าวติดปากคุณคนเดียวเหรอครับ”
จริงจังมาก....มือรีบละล้าละลังสายตามองหากระดาษทิชชู่ เป็นภาพที่ดูแล้วเพลินดี
“พ่ออยากรู้ว่ามันจะแข็งอยากที่พ่อรู้สึกหรือเปล่าน่ะ มันยากมากเลยเหรอลูกถ้าเราไม่ต้องรักษาฟอร์ม ถ้าเราจะบอกตรงๆว่าที่โวยวายลั่นบ้านขนาดนั้นไม่ใช่เพราะกลัวขลุ่ยไม่สบายหรอก แต่เป็นเพราะไม่อยากให้ขลุ่ยห่างสายตาใช่มั้ยล่ะ พอไม่เห็นก็กระวนกระวายเป็นเรื่องธรรมดา กูพูดออกมาตรงๆไม่เห็นต้องปากแข็งเลยนี่นา”
อ่า....มันเป็นหมัดฮุกซ้ายที่ไม่ใช่แค่จะน็อคคู่แข่งขันแค่คนเดียวแล้วละมั้ง ลูกหลงมันกระเด็นมาโดนผู้ชมที่นั่งเชียร์เงียบๆอยู่ขอบสนามด้วยนี่สิ เหมือนเค้าจะคุยกันสองคนไม่น่าจะเกี่ยวอะไรกับตัวเอง แต่มือไม้กลับสั่นจนช้อนแทบจะร่วงจากมือ ที่ร้ายไปกว่านั้น หน้ากลับร้อนฉ่าอวดสายตาอยู่บนโต๊ะกินข้าวนี่สิ
ช่วยเถียงกันในเรื่องที่ไกลไปจากตัวขลุ่ยบ้างได้ไหม...ความสุขมันจะล้นอกตายอยู่แล้ว
ภูมิต้านทานทั้งหลายที่สั่งสมมาดูจะไร้ค่าหมดเลย เมื่อเทียบกับความสุขที่ได้รับอยู่ตอนนี้
ขลุ่ยอยากแข็งแกร่งประหนึ่งหินผา ไม่ใช่เทียนไขที่พร้อมหลอมละลายตลอดเวลาแบบนี้
<-•´¯`•.¸¸.•´¯`•._.•`•.¸¸.•´¯`•._.•`•.¸¸.•´¯`•._.•´¯`•.¸>
๐ สวัสดีค่ะ วันนี้มาโผล่ที่เรื่องนี้ ผลุบๆโผล่ๆสองเรื่องนี่ก็มึนดีเหมือนกันนะคะ แยกแยะสมองในการแต่งได้ลำบากดีแท้ เขียนตอนที่เขารักกันมีความสุขกันแล้วก็นะ เพลินดี แต่มันไม่ใช่แนวคนเขียนเล้ยยยยยยยย รักกันหวานแหววเนี่ย เขียนไปเขินไป สรุปแล้วทุกวันนี้ยังให้คำจำกัดความไม่ได้ว่า TRomance แต่งนิยายแนวไหน เข้าใจนักเขียนมือสมัครเล่นด้วยนะคะ
๐ อีกไม่กี่ตอนก็น่าจะจบได้แล้วเนอะสำหรับคุณคนเดียวแต่เราสองคน ทุกคนลืมไปหรือเปล่าว่าตอนนี้คุณคนเดียวเค้ามีแฟนสาวอยู่แล้วนะ ถ้าปิดประเด็นนี้ได้ก็คงเกมส์โอเวอร์นะคะ หรือมีใครจะแนะนำอะไรมั้ย อยากรู้มุมไหนอีกหรือเปล่า เป็นภารกิจต่อความยาวสาวความยืดที่ยากมาก นี่เป็นเหตุผลที่ไม่กล้าเอา พี่ไม้กับน้องปลื้มมาเขียนเป็นเรื่องยาว หรือแม้แต่พี่แก๊กกับน้องก้านก็เหมือนกัน ถ้าไม่ได้วางแผนมาก่อน มันยากมากเลยนะคะ จริงๆ
๐ แต่เรื่องนี้คนเขียนชอบชื่อเรื่องและชื่อตัวละครมากเลยนะ คุณคนเดียว มันมาจากเพลงๆนึง ที่ร้องว่า “คุณคนเดียวเพราะคุณคนเดียว ผมเลยต้องเที่ยวเมามายเสียคน” 555 ถ้ามันกลายมาเป็นชื่อคนได้ เวลาแต่งออกมาบางประโยคมันไม่ได้เป็นแค่ชื่อคนอย่างเดียวนะ มันกลับมีความหมายว่า ‘เพราะคุณคนเดียวนั่นแหละ’ ประมาณนี้
๐ ถึงแม้จะไม่เคยคุยกับคนอ่านรายคนเลยสักครั้ง แต่ชอบอ่านทุกความเห็นนะคะ และรู้สึกดีใจมากที่ทุกคนอินไปกับมัน
๐ ขอบคุณทุกๆคนเหมือนเดิมค่ะ TRomance
-
:L1:
-
คุณคนเดียวนะคุณคนเดียว
ปากแข็งเป็นเหล็กแล้วเนี่ย แต่ก็ชอบนะ ฮ่าๆๆๆ
-
คนแต่งยังเขิน
แล้วคนอ่านจะเหลือเหรอคะ
:-[
-
น้องขลุ่ยยังไม่ชิน แต่เดี๋ยวอีกหน่อยก็ชิน
อ่านไปก็เขินไป ตอนมีความสุขนี่ดีจริงๆ :o8:
แฟนสาวของคุณคนเดียวยังอยู่หรือนี่ ลืมไปแล้วจริงๆ มัวแต่เพลินกับตอนหวานๆอยู่ :-[
ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้าา :man1:
-
คุณคนเดียวนี่จะปากแข็งไปถึงไหน
เอะอะก้อ้งว่ากลัวขลุ่ยไม่สบาย
พูดมาตรงๆเลยดีกว่าน่า
-
คุณพ่อชนะเลิศอีกแล้ว ฮ่าๆๆ คุณคนเดียวโดนน็อคคาโต๊ะอาหารเลย
อ่านตอนหวานๆแบบนี้แล้วมีความสุขจังค่ะ :o8:
ปล. ชอบเวลาที่คุณคนเดียวคุยกับนมค่ะ น่ารักดี
-
อ่านไป เขินไป แอร๊ยยย คุณคนเดียวช่างมากมายซะเหลือเกิน
-
ที่ขลุ่ยกังวลหลายเรื่อง รวมเรื่องแฟนคุณคนเดียวด้วยหรือเปล่า
เฮ้ออ เอาหวานๆอะ ไม่เอาหวานปนขม :z3:
-
เค้าชอบมากกอ่ะ
แต่อยากให้คุณคนเดียวหึงขลุ่ย เยอะ ๆ สะใจดี ฮ่า ฮ่า
-
พูดเหมือนจะมีมาม่าตามมาเลยอ่ะ เหอ เหอ
-
คุณคนเดียวนี่เวิ้นเว้อเนอะ
กร๊ากกกกหลงขลุ่ยเว่อร์อ่า
หวงมาอ่าสิ
แต่ขลุ่ยนี้อย่าไปคิดมากเลยคนกำลังมีความรัก
ปล.มะมีมาม่าให้กินแล้วใช่ไหมนิคุณ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เหอะๆๆ อ่านแล้วอยากจะยุน้องขลุยให้ปีกกล้าขาแข็ง
หนีออกไปเที่ยวนอกบ้านซะเลย
เอาให้คุณคนเดียวช๊อคตาตั้ง กร๊ากกกก สะใจจริงๆๆ
ห่วงเว่อร์ หวงเว่อร์ ขนาดให้เรียนในบ้านเลยเนี่ยนะ หึหึ
-
บรรยากาศระหว่างคุณคนเดียวกับคุณพ่อดีขึ้นมากเลย น้องขลุ่ยก็เขินซะน่ารักเชียว :o8:
-
ขอเวลาเพื่อความแน่ใจอีกสักหน่อย น้องขลุ่ย ค่อยเอาคืน เก็บทั้งต้นทั้งดอกเลยคราวนี้
ยิ่งมีพ่อคอย สุมไฟใส่แบบนี้ คุณคนเดียว อยู่ไม่เป็นสุขแน่ ๆ
ส่วนเรื่องแฟนสาว ด้วยนิสัยคุณคนเดียว คิดว่า ไม่น่ามีปัญหามากมาย พอที่จะทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายไปได้ หรือเปล่า หึ หึ หึ ...
+1 ให้หนูเซกิ ส่วน TRomance เอากำลังใจเต็มเปี่ยมไปเลย :กอด1:
-
น็อกจริงๆ
ประโยค ฮุคขวามากๆ ฮ่าๆๆ
สงสารคุณคนเดียวจัง โดนเต็มๆเลย ^^
พาออกไปนอกบ้านบ้างก็ดีนะ เราอยากเที่ยว !!
-
ฮ่าๆๆ
คุณคนเดียวนี่ท่าจะเป็นเอามากนะครับนี่
หลงน้องขนาด o13
-
คุณพ่อสุดยอดมาก โดนจริงๆ "ปากแข็ง"
-
ดีใจที่คุณคนเดียวกับพ่อกลับมาคุยกันดีเหมือนเดิม ดีใจที่ขลุ่ยกลับมามีความสุข :3123: :3123:
มาม่าไม่ต้องนะคะ ขอหวานๆ น่ารักแบบนี้ดีกว่า o13 o13
-
คุณพ่อชนะเลิศค่ะตอนนี้ :-[
-
เอาคำผิดมาฝากค่ะ
“วายวายเหรอครับ”
ตอนนี้คุรคนเดียวเธอกำลังกังวลแล้วก็กลัวน่ะค่ะ
เป็นสมมุติฐานที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม
‘เออๆ เดี๋ยวไปอาจจำมืดๆหน่อย’
ก่อนหน้านี้เพื่อทุกคนของคนเดียวรับรู้ว่า
ขลุ่ยมันใจว่าตัวเองคงต้องหมกตัว
คาร์บอนมอนออกไซด์ ---> คาร์บอนมอนอกไซด์
ช่วงเวลาว่างคุรคนเดียวเลยมารับ
ขลุ่ยเลยเป็นศูนยืกลางให้พี่ๆทุกคนตบหัวด้วยการแกล้ง
ที่รู้สึกตัวเองเจริยอาหารกว่าครั้งไหนๆ
กูพูดออกมาตรงๆไม่เห็นต้องปากแข็งเลยนี่นา
เขินแทนน้องขลุ่ย :-[ :-[
-
คุณพ่อตรงใจ เอาไปเลย5ดาว 555+ ปากแข็งจริงๆด้วยใช่ไม๊เนี่ย
ปล.ที่มาของชื่อคุณคนเดียวนี่.....ได้ใจจริงๆ
-
คุณคนเดียวแอบน่ารักนะ ฮ่าฮ่า
รออ่านต่อนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ชอบทุกเรื่องเลย
-
^
^
ขอบคุณค่ะ ขนาดนั่งอ่านตอนที่ลงไปแล้ว เจอเยอะมากสะดุดแต่คำผิด :laugh:
:beat: คนเขียนไม่ได้เรื่อง มัวแต่นั่งดูผู้ชาย
-
เพราะคุณคนเดียวจริงๆ ฮิฮิ
:กอด1: คนแต่ง
+1 ให้กำลังใจคนโพส
-
อยากอ่านตอนคุณคนเดียวหึงอ่า เอาหึงแบบหวานๆพอนะคะ หึงโหดมะอาว
>///< นู๋ขอมากไปป่าวเนี่ย
ปล.จะเก็บตังรอรวมเล่มนะคะ จะต้องเอาคุณคนเดียวมานอนกอดให้ได้เลย
-
ก็ยังรักษาฟอร์มตลอดเลย จะรักษาไว้ทำไมก็ไม่รู้
-
คุณคนเดียวโครตเว่อร์!!!
อยากกดไลท์สักล้านครั้ง
-
โอ๊ยยยย เขินนนน :-[
นั่งอ่านไปก็นั่งบิดไป คุณคนเดียวเวอร์มากกกกก
บทจะหวานก็ทำคนอ่านจะลงไปนอนกับพื้นเลยอ่ะ
อยากเห็นคุณคนเดียวหึง ฮ่าๆๆ รอตอนต่อไปนะค่ะ :L2:
-
คุณคนเดียวหนอคุณคนเดียว บทโหดก็โหดเหลือใจ บทห่วงก็ห่วงเหลือใจอีกแระ สายกลางน่ะคุณคนเดียวเคยรู้บ้างป่ะคะ
555 ที่มาของชื่อพระเอก 555
-
ชอบคุณพ่อคุณคนเดียวจังค่ะ น่ารักจริงๆ o13 ชอบมุกจับปาก ว่าปากแข็งไหม คิดได้ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
พ่อคุณคนเดียว ชนะเลิศ o13
-
อ๊าย โหมดหวงเวอร์ๆ
>///<...เหมือนขลุ่ยน้อยยังเกร็งๆอยู่เลยเนาะ
สู้ๆค่ะคุณคนเดียว อย่าปากแข็งมากนักนะคะ^^
รอตอนต่อไปค่ะ
-
เชื่อไหมว่าเหนื่อยกับการอ่านเรื่องนี้มากๆ ก็เพราะมันคอยลุ้นมาตลอดลุ้นทุกซีนเลยค่ะ
ตอนล่าสุดก็เหนื่อยเพราะดันเขินไปพร้อมๆกับขลุ่ยด้วย เฮ้อ...เหนื่อยจริงๆ
แต่เมื่อยแก้มเป็นของแถมพ่วงมาด้วยนะสิคะ
-
โอ้ยยยยยยยคุณพ่อออ เอาใจไปเลยค่ะฮ่าๆๆๆๆ
ถูกใจที่สุดดด กดไลค์ให้คุณพ่ออ ฮ่าๆๆๆๆ
อีกไม่กี่ตอนก็จบแล้วหรอเนี่ยยยเฮ้ออออ T____T
ทำไมช่วงนี้นิยายในเล้าจบหลายเรื่องติดๆกันจัง T^T
-
คุณคนเดียวเหมือนเด็กหวงของเล่น
อ่านแล้วนั่งยิ้มแทนน้องขลุ่ย
มันหวานๆในอกแฮะ :)
-
คุณคนเดียวเว่อร์มากกกกกกก
555+
-
ชอบตรง"ระดับความเยอะของคุณคนเดียว"เนี่ยแหละ เยอะจริง(แต่รักนะ อิอิ)
+1 ให้คุณพ่อคร่า ปลื้มมากมาย :จุ๊บๆ:
-
ง่า จะจบจริงๆเหรอคะ ยังกินของหวานไม่อิ่มเลย ส่วนเรื่องแฟนสาวของคุณคนเดียว
ก็ปล่อยให้ลืมๆไปเหอะค่ะ คนอ่านลืมไปแล้ว ตอนนี้มีแต่คุณคนเดียวกับขลุ่ย เอิ๊กๆๆๆ
-
จะจบเร็วไปไหน ขออีกหน่อยเถอะน่ะจ้ะ
ตอนนี้น้ำตาลในเลือดต่ำ ขอมาเติมกับคุณคนเดียวนี่แหละ :laugh:
ถูกของขลุ่ยนะ คุณคนเดียวโคตเวอร์ เว่อร์ชิบหาไม่เจอ
แถมยังซึนเดเระ ทำเป็นปากแข็งอีก
รอตอนต่อไปจ้ะ :กอด1:
-
แปะคำผิดเพิ่มเติมค่ะ
ไม่รู้โชคดีหรือโชคร้ายที่เจอคนที่ตามหาเสียต้องแต่ห้องแรก
ขลุ่ยแน่ใจว่าก่อนหน้านี้เพื่อทุกคนของคนเดียวรับรู้
พ่ออยากรู้ว่ามันจะแข็งอยากที่พ่อรู้สึกหรือเปล่าน่ะ
คุณคนเดียวเว่อร์เกินไปละ แต่หนูขลุ่ยน่ารักเหมือนเดิม :กอด1:
ปล.ปลื้มคุณพ่อมากค่ะ ฮ่าๆๆ
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
โอ้ย........คนอ่านเขิลแทน
อย่าพึ่งจบดิครับบบ ยังต้องการน้ำตาลอยู่เลยยย
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:เขินจัง
-
อยากรู้ว่าปากคุณคนเดียวแข็งแค่ไหน
ขอให้น้องขลุ่ยพิสูจน์ด้วยการตบด้วยปากกระชากด้วยลิ้นได้มั้ยคะ
:z1:
-
โอ๊ย ขอเป้นเทียนด้วยคนได้ป่ะ o18
-
คุณคนเดียวนี่ปากแข็งจริงอะไรจริง :laugh:
-
คุณคนเดียวจัด (รัก) หนักไปไหมคะ ? :m12:
เพาๆ ลงบ้างก็ได้ แค่นี้น้องขลุ่ยก็รักจะแย่ จนอึดอัดคับอกคับใจแล้วค่ะ
สงสัยคุณคนเดียวคงยังไม่มั่นใจ ก็คนมีคดีติดตัว(เยอะะะะะะะะะะ)นี่นะ
แต่ความปากแข็งแถมไม่ตรงกะใจเนี่ย ไม่เปลี่ยนจริงๆ ค่ะ
ขอบคุณคุณ TRomance & Seiki มากนะคะที่มาต่ออีกตอนแล้ว
แถมช่วงนี้สถานการณ์ไม่ดราม่าแล้ว หวานๆ อ่านไปสบายใจ ยิ้มไปได้
ฝากตอนที่เหลือด้วยนะคะ จะคอยเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ สู้ๆ o13
-
ไรเตอร์เราอยากได้มีผู้ชายซักคนมาชอบขลุ่ย
แล้วให้คุณคนเดียวหึงเล่นๆ :laugh: :laugh:
แอบซาดิสนะเนี่ยเรา แหะๆ :m13:
-
คุณพ่อชนะน๊อคคุณคนเดียวไปหลายรอบแล้วนะเนี่ย :laugh:
:pig4:
-
เป็นเทียนไขที่พร้อมจะละลาย... :L2: :pig4:
-
อยากมีคนมา ห่วง หวง หึง เวอร์ๆ แบบนี้บ้าง
-
พ่อลูกคู่นี้น่ารักอ่ะ อิอิ
-
อิจฉาหนูขลุ่ยจังค่ะ
ดูเป็นหนุ่มสุขภาพดีเพราะเลือดสูบฉีดตลอดเวลา
-
เพื่อนๆคุณคนเดียวรับรู้หมดแล้วซินะ เหลือแต่แฟนคุณคนเดียวละซิที่ยังไม่รู้
แต่ดูท่าทางแล้วคุณคนเดียวเอาใจใส่แฟนน้อยกว่า(มากๆ)ขลุ่ย แฟนคุณคนเดียวก็น่าจะเอ๊ะใจบ้าง
-
กรีดร้อง เหอะๆ ใกล้จบแล้ว :serius2:
-
คุณคนเดียวหวงน้องเว่อร์อ่ะ คุณพ่อก็ชนะเลิศไปเลย
รอตอนต่อไปค่าาา :กอด1:
-
คุณคนเดียวโครตเว่อร์!!!
กดไลค์คำนี้แบบไม่ยั้ง อะไรพ่อคุณจะหวงจะห่วงปานนั้น
เป็นไงล่ะ โดนคุณพ่อเบรคซะจี้ใจดำชะบัด :laugh:
ขอแบบนี้อีกเถอะนะ หวานจนแอบยิ้มแก้มจะระเบิดอยู่แล้ว :-[
-
คุณคนเดียวค่อยได้ดังจายหน่อย
ต้องงี้ดิ อุๆๆ
-
คุณคนเดียว หวงหึงเวอร์ แถมปากแข็งยังกะเพชร
คุณพ่อก็น่ารัก ทำได้ดีค่ะคุณพ่อ 555+
จะทำรวมเล่มไม๊คะ อยากได้มาก ๆ เก็บน้องขลุ่ยไว้นอนกอด ฮี่ ๆ ๆ
-
เวอร์ไปไหม คุณคนเดียว
-
อ้ากกกกกกก น่ารักง่ะ
ช่างเป็นฟ้าที่งดงามหลังฝนจริงๆ
ว่าแต่ว่า พ่อลูกคู่นี้นี่. . . สนิทกันดีนะ
:laugh: :laugh: :laugh:
-
พาขลุ่ยไปด้วย แล้วจะเจอแฟน(?) ของคุณคนเดียวหรือเปล่าเนี่ย
เป็นเทียนที่เข้มแข็งอ่ะดีแล้วนะขลุ่ย ถ้าไปเจอเรื่องเจ็บปวดมาอีก เทียนเล่มนี้จะได้ไม่ละลายไง
-
ความสุขมันล้นจนออกมาข้างนอกแล้วเนอะขลุ่ย
-
จมถังน้ำหวาน X2
:-[
-
ออกไปข้างนอกแล้วจะเจอแฟนของคุณคนเดียวหรือป่าวนะ
-
จะมีใครเชื่อมั้ยว่า ผู้ชายอย่างผมเสียน้ำตาให้เรื่องนี้ บางตอนอ่านแล้วจุกๆอก แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรน่าห่วงก็เลยหมดความน่าล้นไปด้วยเลย จบไวไปมั้ย? แค่เสียดายและคิดถึงอารมณ์ตัวเองตอนอ่านแล้วน้ำตาตก ถึงจะเศร้าแต่ชอบลึกๆ
-
คุณคนเดียวขี้หึงเว่อร์
ชอบคุณพ่อมากๆอ่ะ
พ่ออะไรน่ารักเกิ๊นนนน...
ตอกลูกหน้าหงายเลยนะเนี่ย
สะจายยยยยยยยยย!!!! :laugh:
-
หวานนนนนนนนนนน :-[ :-[ :-[
-
ลลาย
-
อยากอ่านไม้กับปลื้มมากเลยอ่ะ :sad4: :m15: :monkeysad:
-
ไม่ไหวแล้วนะ!!!
บทจะร้ายก็ร้ายขาดใจ บทจะดีก็.......
จะกรี๊ดตายหน้าคอม!!!!
-
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :-[
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อยากจับปาก คนปากแข็งด้วยคน :laugh:
-
ขอหวานยาวๆนะ คุณคนเดียวปากแข็ง
-
รักทั้งขลุ่ยทั้งคุณคนเดียวจิงๆค่าๆๆ ยังไม่อยากให้จบเลย แฟนคุณคนเดียวจะยังไงล่ะนั่น อยากรู้ๆ :m5: :m5: :m5:
ติดตามๆๆๆ อยากให้มีอีกหลายแง่หลายมุมเลยค่ะ :m13: :m13: :m13:
ที่สำคัญ บทอัศจรรย์ซักรอบสองรอบ เน้นๆได้มั้ย กร๊ากก :m25: :m25: :m10: :m10:
-
คุณคนเดียวหวงขลุ่ยซะเว่อร์จริงแถมปากแข็งอีกต่างหาก อิอิ
-
น้องขลุ่ยยังไม่ชินกับคุณคนเดียวอีกเหรอ คุณคนเดียวหวง ห่วง โคตรเวอร์จริงๆ
อยากให้คุณคนเดียว พาน้องขลุ่ยไป sweet วีดวิ้ว เที่ยวทะเลบ้างอ่ะ เอาแบบคนอ่าน :pighaun: :haun4:
ปล. คุณ TRomance อยากอ่านพี่ไม้กะน้องปลื้มแบบยาววววววววววววว
-
ถ้าเป็นขลุ่ยก็คงทำใจลำบากมากๆๆๆ อยู่ๆเหตุการณ์มันก็พลิกแบบนี้
แต่ยังหงุดหงิดที่คุณคนเดียว เหมือนกับไม่ได้รับผลจากการทรมานขลุ่ยเลยนะ
ว่าแต่ที่มาชื่อคุณคนเดียวนี่มันเก่าๆๆๆๆๆมากๆเลยนะ เพลงเนี้ย 555+
-
คุณพ่อเลิศมาก ชนะเลิศไปเลยค่า
คุณคนเดียวนี่ก็น่ะจะปากแข็งไปไหน
น้องขลุ่ยเดี๋ยวต่อไปก็ชินน่ะไม่ต้องเขิน
:กอด1: :L2: :pig4:
-
อ่านทันแล้ว...เสียทิชชูไปหลายแผ่น ในที่สุดก็ยิ้มออกซักที :mc4:
กลัวแทนขลุ่ยจริง ๆ นั่นล่ะ...หวังว่าคุณคนเดียวจะดีได้ตลอดรอดฝั่งนะ (อย่างน้อย ๆ ก็ดูแลน้องจากกิ๊กคุณคนเดียวให้ดี)
คุณพ่อเข้มแข็งมาก ๆ อ่ะ เพราะเหลือคุณคนเดียวกับขลุ่ยที่อยู่เป็นตัวแทนของคนที่รักให้ดูแลมั้งก็เลยต้องอยู่ต่อ การสูญเสียคนที่รักไปพร้อม ๆ กันต่อหน้าต่อตามันคงเจ็บจนไม่อยากอยู่เลยแหละ :m2:
-
คุณคนเดียวแนววมากกกค่ะ เล่นเปลี่ยนอารมณ์ซะทุกคนตามไม่ทันกันเลยย
นึกจะเกลียดก็ไม่เกลียด นักจะรัก ก็ทำตัวหน้าหมั่นไส้มากกกค่ะ กว่าจะรู้ใจตัวเอง ขลุ่ยเกือบตายยเลยยนะ :serius2:
แต่ขอปรบมือให้คุณพ่อนะค่ะ หมัดฮุกที่ส่งผ่านไป เจ๋งค่ะ o13 โดนใจนักอ่านมากเลยยย :laugh: :laugh:
สงสารก็น้องขลุ่ย จะปรับตัวทันหรือเปล่าก็ไม่รู้ เดี๋ยวดี เดี๋ยวไม่ดี แต่ก็ยังน่ารักเหมือนเดิม :o8: :o8: :o8:
-
อยากเห็นขลุ่ยลุยมั้งอ่ะ เอาไปลุยกะน้องเมย์ แฟนของคุณคนเดียวเลยเป็นไง คุคุ อยากเห็นขลุ่ยโหดมั้งอะไรมั้งอ่ะ โฮะๆๆๆ
-
รอนาน จนคุณคนเดียวตกไปอยู่หน้า 2 กันเลยทีเดียว
-
:call: :call:
:กอด1:
-
ตามมาอ่านเรื่องคุณคนเดียวค่ะ
แบบว่าเห็นชื่อพูดถึงอยู่ในกระทู้เด็กป๋า อิอิ
โอ้วววว เรื่องนี้ต้มมาม่ากินเคล้าน้ำตาเลยไหมคะเนี่ย ส่อแววดราม่ากันมาเลย
คืนนี้เห็นทีจะอ่านได้แค่ตอนแรก เพราะพรุ่งนี้ต้องไปทำงาน อ๊ากกกกก.... =[]=
สงสารน้องขลุ่ย กระซิกๆๆ
คุณคนเดียว โหด + เย็นชาไปนะคะ งี๊ด.....
ให้อยู่ตัวคนเดียวไปเลยดีไหม หึหึ
แต่ก็เข้าใจนะคะ เหมือนมีความแค้นต่อกัน เลยต้องมาระบายออกแบบนี้
สุดท้ายจะเจ็บทั้งคู่ไหมเนี่ย
ติดตามค่ะ แต่เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอ่านต่อ คืนนี้ต้องจรลีไปนอนก่อนล่ะค่ะ เฮ้ออออ.....
-
ดันคุณคนเดียวหน่อย
เดี๋ยวคนเขียนไม่เห็นแล้วจะไม่ยอมมาลงต่อ
:z2:
-
^
^
^
:z13:
:beat:
แกไม่คิดว่านังคนเขียนมันจะ แกล้งลืม มั่งเหรอ..... :laugh: :laugh:
-
^
^
:z6:ให้มันหายลืม
-
ชอบคุณคนเดียว เว่อร์ดี อะไรจะขนาดนั้น
พ่อคุณคนเดียวเป็นคนที่คำพูดคมมากกกกกกก
สุดยอด ชอบพ่ออีกคนได้มั้ยอ่ะ
รออ่านตอนต่อไปคะ
+1
-
น้องขลุ่ยยยยยย น่ารักจังเลยยยยยยยยยยย~~~~
คุณคนเดียว (<< +1 ถูกใจชื่อนี้ 555+) ปากแข็งได้โล่ แต่ก็น่ารักล่ะนะ
ถูกใจพ่ออีกคน คนอะไร๊ รู้ทันลูกไปเสียหมด โดยเฉพาะหมัดฮุกสุดท้าย 55555+
สนุกๆๆ รออ่านต่อนะ เป็นกำลังใจให้ ^____^~
-
ตอนที่ 12
<-•´¯`•.¸¸.•´¯`•._.•`•.¸¸.•´¯`•._.•`•.¸¸.•´¯`•._.•´¯`•.¸>
ทุกอย่างเหมือนย้อนเวลากลับไปเหมือนเดิม มันเป็นเดจาวูที่เคยเกิดแบบนี้แล้วก่อนเกิดโศกนาฎกรรม
เด็ก ผู้ชายตัวเล็กที่เดินตามผู้ชายอีกคนที่ตัวโตกว่า แผ่นหลังใหญ่พอที่จะบังคนตัวเล็กเสียมิด ความรู้สึกปลอดภัยและอยู่ภายใต้การปกป้องกลับมาอีกครั้ง.......ภายใต้สถานะ ที่เปลี่ยนไป หรือเปล่า?
การกระทำมันบ่งบอกว่าขลุ่ยกับคุณคนเดียวไม่ ใช่พี่ชายกับน้องชายอีกต่อไปแล้ว แต่คุณคนเดียวก็ไม่เคยย้ำสักคำว่าเราเป็นอะไรกัน คำบอกรักที่เคยบอกกันมันถูกจัดอยู่ในรักแบบไหน อยากรู้ใจจะขาดแต่มันงี่เง่าเกินไปที่จะถาม
คุณคนเดียวไม่ชอบคนน่ารำคาญ...เกลียดคนเซ้าซี้และงี่เง่า
<-•´¯`•.¸¸.•´¯`•._.•`•.¸¸.•´¯`•._.•`•.¸¸.•´¯`•._.•´¯`•.¸>
บ้าน พี่ทีมยังครึกครื้นเหมือนเดิม เมื่อก่อนคุณคนเดียวกับพี่ทีมจะสลับกันใช้บ้านตัวเองเป็นที่สังสรรค์กับ เพื่อนๆ ถ้าครั้งไหนที่บ้านคุณคนเดียวจัดปาร์ตี้ ขลุ่ยก็จะได้เป็นแขกรับเชิญทุกครั้งเพราะถ้าดึกเกินไปก็ค้างบ้านคุณคนเดียว ได้ แต่ถ้าครั้งไหนไปงานปาร์ตี้บ้านพี่ทีมแล้ว ไม่บ่อยนักที่ขลุ่ยจะได้ไปเพราะคุณคนเดียวจะสนุกได้ไม่เต็มที่ อย่างน้อยคุณคนเดียวก็ต้องรีบกลับก่อนเที่ยงคืนเพราะต้องไปส่งขลุ่ยที่บ้าน ไม่อย่างนั้นวันต่อไปจะไม่มีแรงตื่นไปเรียน และมันจะกลายเป็นความผิดของคุณคนเดียวที่ชวนน้องไปเหลวไหล
วันนี้คุณ คนเดียวโตขึ้นกว่าวันนั้นมาก แต่ในสายตาขลุ่ยไม่ว่าตอนไหนคุณคนเดียวก็เป็นผู้ใหญ่ในสายตาอยู่ดีนั่นแหละ ส่วนตัวเองก็โตพอที่จะดูแลรับผิดชอบตัวเองได้แล้ว การมาเยือนบ้านพี่ทีมในวันนี้คุณลุงเลยปล่อยเต็มที่โดยไม่มีเงื่อนไขอะไร เหมือนเคย
“คนเดียวมาแล้วเว้ย”
“เออ มาแล้ว”
เสียงจิ๊ ปากไม่พอใจของคุณคนเดียวดังพอที่เพื่อนๆที่แห่เข้ามาทักทายได้ยินแน่ๆ แต่ดูเหมือนความสนใจของทุกคนจะตกอยู่ที่ขลุ่ย ส่วนเสียงโห่ร้องเมื่อกี้เหมือนประโยคอุปธานที่ร้องขึ้นมาแล้วก็ปล่อยให้ ผ่านไปตามสายลม
“น้องขลุ่ยก็มาด้วยเหรอ เฮ้ยโตขึ้นเยอะเลยนะ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน”
นาน ของเพื่อนๆคุณคนเดียวกินเวลาแค่ร่วมหลายเดือนเองนะ แต่ท่าทางที่เดินวนสำรวจรอบตัวขลุ่ยเหมือนกำลังเดินล้อมกรงดูยีราฟในเขาดิน เหมือนไม่ได้เจอกันนานร่วมปีหรือหลายๆปีก็ว่าได้ จะว่าไปก็คงไม่ใช่คุณคนเดียวหรอกที่เว่อร์ คงต้องเหมาแพ็คเกจเว่อร์รวมกันทั้งกลุ่มนั่นแหละ
“หงส์ ชื่นชมน้องขลุ่ยแต่พองามเว้ย พ่อน้องเค้ามองตาเขียวแล้ว”
“ใครวะพ่อน้องขลุ่ย ดีเลยถ้าพ่อน้องมาด้วยพี่หงส์จะได้สู่ขอกับพ่อน้องอย่างเป็นทางการ”
ปัง!
“เฮ้ย คนเดียว วางแก้วเบาๆสิวะ เพิ่งจะแก้วแรกมึงเมาแล้วเหรอ มาช้าเมาทันจริงๆ”
“ไอ้หงส์ หาเรื่องตายนะมึง น้องขลุ่ยไปนั่งเถอะ คนเดียวมันมองเรียกแล้ว”
ท่า ทางที่พี่หงส์ยืนงงเกาหัวดูจะเรียกเสียงหัวเราะไปทั่วทั้งวงเหล้าจริงๆ แต่มันเป็นเสียงของความสนุกสนานที่ทำให้ขลุ่ยประหม่า เพราะไม่รู้ว่าต้นเหตุที่ทำให้เพื่อนๆคุณคนเดียวมาจากท่าทางของพี่หงส์หรือ เรื่องที่พี่ทีมแซวขลุ่ยกระทบคุณคนเดียวกันแน่
“น้องขลุ่ย ยิ่งโตยิ่งหล่อนะเนี่ย พี่ถามหน่อยมีใครตามจีบบ้างหรือยัง”
“ไม่มีหรอกครับพี่โป้ง ขลุ่ยไม่ได้มีอะไรน่าสนใจขนาดนั้นหรอกครับ”
“เหรอ ว๊า เสียดายนะ อย่างน้องขลุ่ยเนี่ยเป็นเทรนของสาวๆสมัยนี้เลยนะ”
พี่ โป้งน่าจะหนึ่งในเพื่อนคุณคนเดียวที่ยังเข้าใจว่าขลุ่ยอยู่ในฐานะน้องชาย ถึงได้ถามแบบนี้เพื่อชวนคุย ความจริงเพื่อนๆคุณคนเดียวอัธยาศัยดีทุกคน ขี้เล่น ชอบแกล้ง ชอบหยอก จะมีก็แต่พี่ทีมที่ดูเหมือนจะรู้อะไรๆเยอะกว่าคนอื่นๆ ถึงได้ทำหน้าที่เป็นกรรมการเบรกไม่ให้วงสนทนาออกทะเลไปมากกว่าที่ควรจะเป็น เพราะถ้ายิ่งออกนอกฝั่งมากเท่าไหร่ ไม่เป็นผลดีต่อการควบคุมอารมณ์ของคุณคนเดียวมากขึ้นเท่านั้น มันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
“มึงไม่ต้องแนะนำน้องแต่เรื่องจีบสาวก็ได้นะโป้ง น้องขลุ่ยเพิ่งม.ปลายเอง มึงถามพ่อน้องเค้าก่อนว่าพ่อน้องอนุญาตให้มีแฟนได้มั้ย”
“ไม่ได้ เพิ่งจะม.ปลายเองจะรีบไปไหน”
เสียงเบรก ABS หัวทิ่มดินขนาดนี้จะเป็นใครเสียไม่ได้ ถ้าไม่ใช่คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
“ม.6 นี่มีลูกได้แล้วนะเว้ยคนเดียว กูฟันหญิงตั้งแต่ม.3 มึงเองก็ไม่น้อยหน้าไปกว่ากูสักเท่าไหร่หรอกมั้ง”
“ขลุ่ยไม่ใช่มึงนี่โป้ง ใครก็ได้ไปเอาไอ้หงส์มานั่งที่ที บอกว่ากูให้อภัยแล้ว”
ปลาย ตาไปมองที่เดิมที่จากมาเมื่อกี้ก็เห็นพี่หงส์ยืนงงอยู่เหมือนเดิม เริ่มยืนโงนเงนแล้วด้วย นี่แสดงว่าตั้งวงกันมานานแล้วแน่ๆ เพราะดูเหมือนพี่หงส์จะเมาเต็มรูปแบบไปแล้ว พอพี่โป้งลุกขึ้นไปประคองพี่หงส์มานั่ง พี่หงส์ก็นั่งนิ่งคอตกไปแล้วเรียบร้อย ถึงว่า ที่คุณคนเดียวไม่แสดงอภินิหารมากเพราะรู้ว่าเพื่อนตัวเองถอดสติไปแล้วนี่เอง
“ไอ้หงส์แม่งอ่อนว่ะ ตัวโคตรหนัก”
พี่โป้งบ่นกระปอดกระแปดแต่ก็ยังจัดท่านั่งให้พี่หงส์อยู่ในท่าที่สบายที่สุดอยู่ดี
“น้องขลุ่ยโตแล้วจะลองกินเหล้าดูมั้ย เดี๋ยวเข้าปีหนึ่งไปก็ต้องโดนรุ่นพี่มอมอยู่ดีแหละ หัดไว้ตั้งแต่ตอนนี้”
“มึงถามคนเดียวก่อนมั้ยโป้ง”
พี่ ทีมร้องถามออกมาเตือนสติให้พี่โป้งรู้ว่าคนที่จะตัดสินใจว่าขลุ่ยจะกินได้ มั้ยน่ะ ไม่ใช่ตัวขลุ่ยเองหรอก แต่เป็นคนที่พามาต่างหาก ชำเลืองมองไปที่ผู้ปกครองก็เห็นคุณคนเดียวมองอยู่ก่อนแล้ว
“ครับ ได้มั้ยครับคุณคนเดียว”
ทั้งๆ ที่นั่งติดกันแท้ๆ แต่ตอนที่ทรุดตัวลงนั่งจนถึงตอนนี้ ขลุ่ยยังไม่กล้าชายตาไปมองคุณคนเดียวเลยสักที เพราะยังไม่ทันได้เตรียมตัว ไม่รู้ว่าคุณคนเดียวจะอยู่ในอารมณ์ไหนในสถานการณ์แบบนี้
แต่คุณคนเดียวเหยียดยิ้มอยู่.....แสดงว่าอยู่ในโหมดอารมณ์ดีถึงดีมาก
แต่จะวางใจได้ซะที่ไหนล่ะ อารมณ์ดีมากเท่าไหร่ ก็อารมณ์เสียได้ง่ายพอๆกันนั่นแหละ คาดการณ์ยากมากอารมณ์ของคุณคนเดียวเนี่ย
“อยากลองกินหรือเปล่า”
“ขลุ่ยเคยลองกินแล้ว”
“ที่ไหน กับใคร”
เห็น มั้ยบอกแล้ว...ยิ้มเมื่อกี้ไม่ได้ฟันธงว่าลมพายุจะสงบจริงๆด้วย เสียงเขียวเข้มที่ส่งผ่านลำคอนั้นไม่มีใครเค้าทำได้ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่ กี่วินาทียังยิ้มอยู่หรอกใช่มั้ย คงไม่มีใครทำได้ถ้าไม่ใช่คุณคนเดียว
“ที่บ้านครับ กับพ่อ”
ถึง ตอนอยู่กับคุณคนเดียวในสายตาใครๆขลุ่ยมักจะถูกปกป้องและถูกดูแลเสมอๆ แต่ขลุ่ยก็เป็นผู้ชายและอยู่กับพ่อมาตั้งแต่จำความได้ เรื่องแบบนี้ก็เคยผ่านมาบ้างแล้วเหมือนกัน พ่อเคยให้ดื่มบ้างเพื่อสร้างความคุ้นเคย ไม่ว่าวันไหนสักวันเราก็ต้องอยู่ในสังคม มันเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
“แล้วไป อย่าให้รู้ว่าไปเหลวไหลที่ไหนนะ”
“น้อยๆหน่อยคนเดียว น้องขลุ่ยโตแล้วนะเว้ย มึงก็มองน้องเป็นเด็กๆไปได้”
“เออ เรื่องของกู คนของกูต้องเชื่อฟังคำสั่งกูสิ”
“ทีม คนเดียวมันสืบเชื้อสายมาจากนาซีป่าววะ กูมองยังไงก็เผด็จการชัดๆเลยนะ ไม่อึดอัดบ้างเหรอน้องขลุ่ย”
เป็น คำถามที่ตอบยากที่สุดตั้งแต่พี่โป้งถามมา ถ้าถามว่าอึดอัดมั้ย มันก็มีบ้างที่บางครั้งก็ทำตัวไม่ถูก แต่ถ้าตอบออกไปตามความจริง คืนนี้ขลุ่ยจะเป็นยังไงแทบจะไม่ต้องเดาเลย
“ไม่หรอกครับ”
“เป็นเด็กดีจัง เอาๆ พี่ทีมช่วยชงบางๆให้น้องขลุ่ยก็แล้วกันนะ”
ถึง พี่โป้งไม่กำชับพี่ทีมเองก็พอจะรู้อยู่แล้วว่าตัวเองจะต้องทำยังไง เท่าที่มองพี่ทีมกับคุณคนเดียวส่งสายตาหากันตลอดเวลา เค้าต้องรู้ใจกันอยู่แล้ว
“เป็นไงบ้าง”
คนชงเหล้าให้ร้องถามออกมาเหมือนลุ้นกับผลงานของตัวเองมาก มากจนลำบากใจที่จะตอบ
“เหมือนน้ำเปล่าเลยครับ”
เสียง ตึงตังตบโต๊ะคลอไปกับเสียงหัวเราะเหมือนชอบอกชอบใจนักหนาที่ทำให้พี่ทีมเสีย หน้าได้ จริงๆก็พอจะเข้าใจพี่ทีมนะว่าทำตามคำสั่ง แต่เหล้ามันจางมากจริงๆถ้าไม่นั่งดูตอนพี่ทีมชงแทบจะรู้สึกว่าไม่มีเหล้าผสม อยู่เลยด้วยซ้ำ
“ไหนคุณคนเดียวขอชิมหน่อย”
ปากบอกว่าขอชิม แต่มือยังวางนิ่งอยู่ที่เดิมหมายความว่าไง? อย่าบอกนะว่าจะต้องส่งให้ชิมถึงปาก
“ครับ”
ขนาด ตอบรับแล้วคุณคนเดียวก็ยังนิ่งเฉย ยกคิ้วถามก็แล้วได้คำตอบมาแค่พยักหน้าให้ กวาดตามองรอบวงเพื่อนๆของคุณคนเดียวคนอื่นๆก็ดื่มกันไปตามอัธยาศัย นั่นไม่ได้ทำให้หนักใจเท่ากับพี่ทีม พี่โป้ง มองอยู่นี่สิ เหมือนทั้งสองคนกำลังรอดูอะไรสักอย่าง
“ไหนว่าคุณคนเดียวจะชิม”
“ก็รออยู่นี่ไง ป้อนสิคุณคนเดียวมือไม่ว่าง”
ไม่ ว่างเพราะมือหนึ่งกำลังวางบนขา ส่วนอีกมือถือแก้วเหล้าของตัวเองอยู่เนี่ยนะ ขลุ่ยไม่น่าถามออกมาเพื่อให้เป็นจุดสนใจเลย น่าจะยกแก้วส่งให้ถึงปากคุณคนเดียวตั้งแต่คุณคนเดียวพยักหน้าให้ตอนยกคิ้ว ถามแล้ว....หาเรื่องเองจริงๆนะขลุ่ย สุดท้ายเลยได้แต่ก้มหน้าก้มตายกแก้วเหล้ายกขึ้นจ่อให้ถึงปากคนอยากชิม
“ถือดีๆสิ มันยังไม่ถึงปากคุณคนเดียวเลย มัวแต่ก้มหน้าจะรู้ได้ไง”
ก็ คนกำลังอายนี่นา ขลุ่ยเป็นผู้ชายนะไม่ใช่เด็กเชียร์เบียร์ ต่อให้ทุกคนคิดว่าขลุ่ยเป็นน้องชาย แต่ขลุ่ยก็รู้ดีอยู่แก่ใจนี่นาว่าเราสองคนนั้นมีความสัมพันธ์กันแบบไหน มันกระดากเกินกว่าจะทำให้เป็นธรรมชาติได้นี่
“น้ำแข็งละลายหมดพอดี มานี่”
มือ ที่ไม่(เคย)ว่างของคุณคนเดียวยื่นออกมากุมทับมือขลุ่ยที่จับแก้วเอาไว้ แล้วรั้งเข้าไปจ่อที่ปากตัวเองก่อนจะยกดื่มลงไป กว่าเหล้าจะหมดแก้วแรงรั้งของคุณคนเดียวที่กระตุกข้อมือตัวเองเพื่อส่งเหล้า เข้าปากนั้น ทำให้ขลุ่ยถลาเข้าไปใกล้ชิดคุณคนเดียวมากกว่าเดิม จะขยับหนีก็ไม่ได้ มือยังถูกจับผ่านแก้วเหล้าเอาไว้ไม่ยอมปล่อย ตั้งใจจะกวาดตามองปฎิกิริยาของพี่ทีมกับพี่โป้ง คิดว่าพี่ทั้งสองคงจะตกใจ แต่กลายเป็นมาพี่ทั้งสองกำลังยกยิ้มจ้องมองไม่วางตาเสียอย่างนั้น
“จืดจริงๆด้วยว่ะทีม มึงฝีมือตกเหรอ”
“ก็กูไม่เคยชงบางเลยกะเหล้าไม่ถูก ชงใหม่มั้ย”
“ไม่เป็นไรครับ”
ความ จริงก็ไม่อยากกินเท่าไหร่ ตั้งใจว่าจะปล่อยให้คุณคนเดียวได้สนุกกับเพื่อนๆเต็มที่ ถ้าคุณคนเดียวเมาขลุ่ยก็จะดูแลเอง อีกอย่างสถานที่ไม่คุ้นเคยเท่าไหร่ ขลุ่ยเองก็ไม่ได้ดื่มบ่อยอะไรเลยไม่รู้ว่าแค่ไหนตัวเองถึงจะเมา ถ้าไม่ดื่มคงจะดีกว่า
“เดี๋ยวคุณคนเดียวชงให้เอง”
บรรยากาศใน วงเหล้าพร้อมด้วยเหล่าเพื่อนๆคนรู้ใจนี่มันมีความสุขจริงๆนะ เสียดายที่ขลุ่ยมีเพื่อนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ และเพราะตัวติดอยู่แต่กับคุณคนเดียวเลยไมค่อยได้ไปสังสรรค์กับเพื่อนของตัว เอง ความจริงเพื่อนที่ขลุ่ยสนิทที่สุดคงไม่พ้นแซค แต่คุณคนเดียวเหมือนจะไม่ปลื้มแซคเท่าไหร่ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
บรรยากาศ แห่งการร่ำสุรามักเป็นบรรยากาศแห่งการเปิดเผยความจริง ทุกคนที่ฟอร์มจัดแค่ไหนพอโดนเหล้าละลายพฤติกรรมเข้าไป อะไรๆที่เก็บเอาไว้คนเดียว อะไรที่ไม่ควรพูด มักจะพรั่งพรูออกมาตอนนี้ วงเหล้าเป็นสังคมจริงๆที่ไม่ต้องคำนึงถึงมารยาท ไม่มีใครติดใจโกรธแค้นใครเพราะรู้ว่าต่างฝ่ายต่างเมา
แต่มันคงใช้ไม่ได้ กับคนที่มีสติครบถ้วนอย่างขลุ่ยที่กินเหล้าไม่ต่างจากน้ำตอนนี้ ทุกคนพูดคุยหยอกล้อสนุกสนาน ขลุ่ยเองก็สนุก....สนุกเสียจนลืมบางสิ่งบางอย่างไป
“คนเดียว”
“ว่าไงวะ”
“มึงไม่ได้บอกเมย์เหรอว่ามึงจะมาที่นี่”
“เปล่า ทำไมวะโป้ง”
“ไอ้ทีมยืนคุยกับเมียมึงอยู่หน้าบ้านนู่นแล้วไง”
-
ได้จิ้ม
-
เมย์มาทำไมนะ - -*
ท่าทางเพื่อนคุณคนเดียวสังเกตุอะไรได้แล้ว :-[
-
เอาแล้วไงเมียที่ไหนอีกกกกกกกกก
แต่น้องขลุ่ยจะโดนอะไรไหมเนี่ยชน.เดี๋ยวนี้ไว้ใจไม่ได้
-
ไม่จัดการให้เรียบร้อยเลยนะคุณคนเดียว :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :fire: :fire: :fire:
อย่าให้ขลุ่ยต้องเสียใจอีกนะ :m31: :m31:
นังเมย์ไรนี้ก็ตามไม่เลิกจิงๆ ดูไม่ออกรึไงว่าเป็นแค่ตัวฆ่าเวลา :z6: :z6: :z6: :z6:
-
คนเดียว ได้เวลาและบอกเลิกไปได้เลย
-
จี๊ดเลยคับพี่น้อง
-
โอ๊ยยย มาม่าอีกแล้ววว
คุณคนเดียวจัดการเคลียร์ด่วน :angry2: :angry2:
-
เอาแล้วไง~ น้องขลุ่ยเพิ่ง happy ไม่เท่าไหร่ ต้อง sad อีกแล้วหรอเนี่ย!!!!! :angry2:
-
งานเข้า??? คุณคนเดียว...เคลียร์ตัวเองด่วนค่ะๆๆ
ไม่อยากรับประทานมาม่าอีกแล้ว อิ่มแล้วค่ะ ^^
-
อ้ากกกกกก....ค้างงงงงง :z3:
-
มาม่ากำลังจะมาอีกแล้วเหรอ
คุณคนเดียวรีบๆไปเคลียร์ให้เรียบร้อยน่ะ
ไม่อยากให้มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นอีกแล้ว
คิดว่าทีมกับโป้งน่าจะดูออกน่ะระหว่าง
คุณคนเดียวกับขลุ่ยมันต้องไม่ธรรมดา
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ไม่อยากกินมาม่าแล้วนะ :serius2:
-
ป๊าดดดดดดดดด คุณคนเดียวงานเข้าเต็ม ๆ
แล้วขลุ่ยจะทำยังไงหล่ะเนี่ย :impress2:
-
รักสามเศร้า เราสามคนหรือเปล่า
คุณคนเดียวรีบตัดสินใจได้แล้วนะ
ไม่งั้นเปลี่ยนใจไปเชียร์แซค ไม่รู้ด้วย โกรธ :m16:
-
เหอๆ
สมน้ำหน้าอิผู้ชายหลายเมีย :angry2: :angry2:
-
ตัวหายนะมาแล้วสินะ เหอๆๆ พูดจริงๆ นะ อยากเห็นขลุ่ยวีนมั้ง โหดมั้งอะไรมั้งอ่ะ แบบนี้ไม่ใช่ไม่ชอบนะ แต่อยากเห็นขลุ่ยวีนกะคุณคนเดียวบางอ่ะ เหอๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ชะนีนางนั้นรีบมาทำไมตอนเน้~~ :angry2: คุณคนเดียว เอาเป็ดโปรสาดไล่แม่นางไปเดี๋ยวนี้น้า~~
-
ลืมเมย์ไปซะสนิท :z3: :z3: :z3: :z3:
-
อ้ายยยย คุณคนเดียวสร้างเรื่องอีกแล้ว
-
งานเข้าแล้วพี่น้อง....ไม่เอามาม่าแล้วน๊าาา คุณคนเดียวเครียร์ด่วนเลย ไม่ไหวๆ
-
คะ คะ ค้างงงง
ชะนีมาแล้วไง คุณคนเดียวจะทำขลุ่ยเสียใจหรอ
ก็ลองดูเซ่ จะจับขลุ่ยใส่พานถวายให้แซคเลย หึหึ
ปล.โพสหมดแล้วหรอ มันแปลกๆนะ ไม่มีทอล์คต่อท้ายเนี่ย -*-
-
เมียมีเมียต้องมา แต่ที่เมียมาสองคนนี่สิ
จะทำไงดีไอ้คุณ
ว่าไงจ๊ะน้องขลุ่ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆงานนี้มีเฮอีกแล้ว
ฮื่ออออออออออออออออออออ :sad4:
-
ขลุ่ย เพิ่งยิ้มได้แค่สองตอน ทำไม๊ :serius2: :serius2: :serius2: อย่าใจร้ายกับขลุ่ยเลย :m15: :m15:
คุณคนเดียวเคลียร์ด่วน :a5: :beat: :beat:
-
ไม่นะะะะ
มีวี่แววว่าจะต้องสงสารน้องขลุ่ย :o12:
-
ตัวปัญหา ตามมาให้ขลุ่ยต้องรับมืออีกแล้ว
-
อ่าว.................
น้องขลุ่ยระทมอีกแล้วสิเนี่ย :sad4:
-
:m31:
จริงๆอยากเห็นขลุ่ยเมาบ้างอ้ะ
-
อ้าวววววววว คุณคนเดียว ไหงงี้อ่ะ :m16:
-
ท่าทางบางคนจะงานเข้า
-
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ค้างงงงงง!!
คุณคนเดียวงานเข้าแล้วไงงงง จัดการให้เรียบร้อยนะแก :m16:
-
กำ งานเข้าแล้วไง ช่วงนี้อากาศหนาว ขอความอบอุ่นเพิ่มหน่อยค่ะ เอิ๊กๆๆๆ
-
มาละ
แม่ทอร์นาโดของคนเดียว :angry2:
จัดการซะนะ :beat: :z6:
-
อุ๊บส์!!!
-
กรี๊ดดด คุณคนเดียว รีบเคลียร์ตัวเองด่วน!!!! :angry2:
อย่าให้ญหน้าไหนมาทำร้านน้องขลุ่ยนะ >"<
-
ไอหยา พายุจะมามั้ยน้า?
หรือมาม่าชามโตจะมาหว่า?
ลุ้นค่ะ
:a5:
-
คุณคนเดียว ต้องทำอะไรๆให้มันกระจ่างได้แล้วนะคะ
สงสารน้องขลุ่ยอ่ะค่ะ
น้อยยิ่งไม่มั่นใจในสถานะของตัวเองอยู่
รออ่านตอนต่อไปค่ะ^_______^
-
:serius2:
ม่ายยยย
ขลุ่ยจ๋า :o12:
-
มาทำไมฟะ???
-*-
แต่ก็ดี เคลียร์ไปเรยนะคะคุณคนเดียว
-
“มึงไม่ได้บอกเมย์เหรอว่ามึงจะมาที่นี่”
“เปล่า ทำไมวะโป้ง”
“ไอ้ทีมยืนคุยกับเมียมึงอยู่หน้าบ้านนู่นแล้วไง”
:a5:
-
ชะนีหลงป่า อีกเเล้ว
-
เมียคุณคนเดียว จะยืนอยู่หน้าบ้านได้ไง เค้านั่งอยู่ข้างๆ ตั้งหาก คริๆ :กอด1:
-
สงสารขลุ่ย :m16:
-
:กอด1: น้องขลุ่ยยย
รีบเคลียเลยนะคุณคนเดียวว :angry2:
อย่าทำให้น้องขลุ่ยต้องเสียใจอีก
------
"เพราะไม่รู้ว่าต้นเหตุที่ทำให้เพื่อนๆคุณคนเดียว...มาจากท่าทางของพี่หงส์หรือเรื่องที่พี่ทีมแซวขลุ่ยกระทบคุณคนเดียวกันแน่"
>ตกคำว่า หัวเราะ ไปรีเปล่าอ่ะคะ
-
ค้างตอนบอกว่าเมียคุณคนเดียวมานี่แหละ :angry2:
-
สั้น :a5:
ขลุ่ยไม่แน่ใจในตัวคุณคนเดียวเลย นี่เป็นการเอาคืนรึเปล่า
-
เอาไงล่ะทีนี้คุณคนเดียว :angry2:
อย่าบทโศกน๊าาาาาา
-
คุณคนเดียวเคลียร์กับอดีตเมียให้ดีนะ :angry2:
-
อุ๊ยยยย คุณคนเดียวค่ะ
ทำไมไม่รู้จักเคลียร์อะไรให้เรียบร้อยค่ะ
- -*
-
นางจะมาทำมายยยยยยย :angry2:
หนูไม่เอาชะนีนะค่ะ เดี๋ยวน้องขลุ่ยเสียความรู้สึก
คุณคนเดียวนี่ก็ยังไง จะคบกับขลุ่ยก็ไปสลัดคุณเมย์ทิ้งก่อนสิค่ะั
รอตอนต่อไปจ๊า :pig4:
-
เ ค ลี ย ส์ ซะ คุณคนเดียว ต้องรัก คนเดียว
งานนี้ชะนี ถอยไป
คุณคนเ้ดียวจะเป่า้ขลุ่ยเฟ้ยยย
-
อะไร ใครคือ เมีย
เอาให้เคลียร์นะ คุณคนเดียว
-
:m16:คุณคนเดียวเคลียร์ด่วนค่ะ
-
เย้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
มันจะถึงช่วงเวลามาม่าอีกแล้วใช่มั้ยยยย
-
คุณคนเดียวงานเข้า
-
ตัวร้ายมาแล้ว :angry2: :angry2:
-
อ้าวคนเดียว เมียมา
-
คุณคนเดียวคะ เคลียร์ด่วนอย่างแรงเลยด้วย :angry2:
-
555
งานเข้าคุณคนเดียวแล้ว...
-
อ้าว เวรกรรม...ลืมน้องเมย์ไปสนิทโววววว
แล้วนี่ จะดรามา หรือจะปิดฉากความสัมพันธ์ลงอย่างสวยงาม (กะน้องเมย์)ละเนี่ย....
รออ่านตอนหน้าจ้า
-
กรรม...........เรื่องนี้ต้องมีเคลีย...... :m31:
คุณคนเดียวลืมได้อย่างไร ว่ามียัยตัวปัญหาอยู่ :z3:
อย่าให้น้องขลุยไปสู้รบปรบมือ กับ แม่คนนี้นะ สงสารน้องขลุ่ย
คุณคนเดียวก็เคลียๆๆๆๆๆ กับ ยัยเมย์ด้วยล่ะ :เฮ้อ:
ปล. พี่ไรเตอร์มาต่อได้ ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงมากกกกกค่ะ
ฆ่าคนอ่านที่ติดตาม มาให้อยากแล้วก็จากไป :o12:
ปปล. รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยยยจนตามไม่ทัน :กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ มาต่อเร็วๆนะค่ะ จะรอตอนต่อไป :bye2:
-
ระเบิดลงหน้าบ้าน จะมีใครตายบ้างหว่า
-
ถึงเวลาที่คุณคนเดียวจะต้องเลือกแล้วแหละ :m16:
เพราะถ้าปล่อยไว้อย่างนี้ ขลุ่ยจะเจ็บซ้ำๆ (ไม่อยากให้ขลุ่ยเจ็บอีก)
คนที่รออยู่ข้างนอกก้อเมีย คนที่นั่งอยู่ข้างๆ ก้อเมีย (ลับๆ)
อยากรู้แล้วคุณคนเดียวจะแก้ปัญหายังไงที่จะไม่ทำให้ขลุ่ยเจ็บช้ำ
ขลุ่ย ถ้าครั้งนี้ต้องเจ็บเพราะคุณคนเดียวอีก จำเลยนะ ห้ามกลับไปอีก
รอตอนต่อไปฮับ :pig4:
-
ชริบเป๋งล้วคร้าบบบ
:z3:
-
งานเข้า ???
ขลุ่ยคิดมาก
อ่าาา เข้าใจนะๆ แบบอยู่ๆมาดีใจหายแบบนี้
เป็นเราก็ระแวงว่ะ
แต่อย่าระแวงกันเกินไปนะ ><
คุณคนเดียวเปิดตัวเลยดิ ว่าเนี่ยแฟน !!!!
-
อิชะนีเมย์มาไมเนี๊ยะ :m16:
-
มาม่าชัวร์ o18 o18
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
-
งานเข้าแล้วซิ
-
หวังว่าคุณคนเดียวจะลืมเข้าประตูหน้าไปเเล้วนะ และไม่สนใจชะนีอีกต่อไป ไม่อยากให้ขลุ่ยเสียใจอีกเเล้วหง่ะ
รอตอนต่อไปค่ะ...
-
รถไฟสองขบวนชนคุณคนเดียวแล้วไง
แต่ดูเหมือนขบวนของขลุ่ย โบกี้จะใหญ่กว่ารึเปล่าน่ะ :laugh:
:กอด1:
-
อ้าววว แค่เนี่ย
มาแบบว่า " ห๊า แค่เนี่ย แล้วจะทำยังไงว่ะ"
:m31: 555+
-
ค้างเลยทีเดียว
คุณคนเดียวรีบๆจัดการซะเถอะค่ะ
-
ถึงเวลาต้องจัดการกับปัญหา ที่รออยู่แล้ว คุณคนเดียว
สงสารน้องขลุ่ยจัง คงรู้สึกอึดอัดน่าดู
เป็นกำลังใจให้น้องขลุ่ย กับคุณคนเดียวรีบจัดการปัญหาตามแบบฉบับนิสัยของตัวเองด่วน
+1 ให้เซกิ ส่วน TRomance เอากำลังใจไปเต็ม ๆ เลยครับ
-
แรงอ่ะ T_T!
มาทำไม!!?
คุณคนเดียวววว เด็ดขาดเลยนะ!! อย่าปล่อยให้น้องขลุ่ยต้องทนทุกข์นะ!!!!!!!! อ๊ากกกกก แค่นึกถึงก็ปวดใจ อย่านะุคุณคนเดียว เด็ดขาดเลย!!!! เลือกเลย!!! ฮืออออ :m15:
กอดขลุย :กอด1: :กอด1:
-
ง่ะ งานเข้าแล้วไหมละ
คุณคนเดียวรีบเคลียร์ไปเลยนะ
-
เพิ่งจะได้หวานกัน ดันมาเจอมารผจญ คุณคนเดียว รีบเคลียร์ด่วน อย่าให้น้องขลุ่ยร้องไห้นะ
-
อะไรกันอีกยังไม่ทันจะได้หวานกันเลยอะ จะมีมารมาอีกแล้วเหรอ ไม่นะ
-
หลวงปะทะน้อยเหรอ :z13:
รีบๆ เลิกไปซะ คุณคนเดียว ทำร้ายผญ o18
-
ตอนแรก อ่านช่วงแรกได้สองตอนแล้วปิดเลย เห็นว่ามาม่า นึกว่าจะมาม่าทั้งเรื่อง จนเห็นไปเกริ่นๆเด็กป๋าว่านิยายเรื่องนี้กำลังหวานกันอยู่เลยแอบมาดู...อ๊ายยยยยยย หวานกันจริงๆด้วย โหดอยู่สองสามตอนที่อ่านไปนั่นแหละ หลังจากนั้นโหดเหมือนกัน แต่แบบป่วงๆ ห่วงๆไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย
อ่านแล้วปลื้ม ไม่อยากสารภาพว่าชอบตอนน้องช็อคแล้วคุณคนเดียวรู้ใจตัวเอง โอ้ววว ตอนนั้นมันช่างซึ่งใจ
แต่แอบงงๆตอนที่9 ที่อยู่ดีๆ น้องก็สารภาพรัก...อ่านแล้วแบบว่า ห๊ะ...อะไรนะ เดี๋ยว คุณคนเดียวเลิกโหดแป๊ปเดียว สารภาพรักเลยเหรอ??? รู้สึกช่วงหวานๆดำเนินเรื่องเร็วไปนี๊ดดดด
คือเข้าใจนะว่าทั้งสองคนมีความผูกพันธ์กันอยู่แล้ว แต่แบบ...คิดว่าขลุ่ยน่าจะเหลือความกลัวที่เคยถูกกระทำมาบ้างน่ะ เลยคิดว่าไม่น่าจะเลิฟๆหวานแหววกันเร็วขนาดนี้
แต่ยังไงก็ตาม เรื่องนี้ก็ยังสนุกอยู่ดี555 มาต่อเร็วๆน๊า
และคุณคนเดียว เคลียตัวเอง ด่วน!
ปล.สารภาพว่าไม่อยากให้จบ หรือถ้าจบอยากให้มีตอนพิเศษเรื่อยๆ อยากเห็นสองคนนี้มมอื่นๆบ้าง นอกจาโหดๆกับหวานๆน่ะ^^
-
อยากจะบอกว่าแต่งดีครับ
คือเนื้อเรื่องเอื้อให้คุณคนเดียวสามารถโมโหนายขลุ่ยของเราได้อย่างมีเหตุผลหน่อย
เพราะว่าเหตุการณ์นั้นมันก็แรงจริง สำหรับเด็กปีสองคนนึงอาจจะทำแบบคุณคนเดียวก็ไม่แปลก
แต่ถ้าสถานการณ์นั้นเกิดกับคนอายุซักยี่สิบห้าขึ้นไป ก็น่าจะทำอะไรได้ดีกว่านี้
ยังไงคุณคนเดียวรีบๆ เคลียร์ละกัน
ไม่อยากให้มีดราม่า น้องขลุ่ยต้องมาวุ่นวายชีวิตอีก ถ้าเมย์ไม่เลิกรา
-
อ้าวว มีเมียมาตาม
แต่ผิดคนป่าว
ไม่ใช่คนนั่งเฝ้าอยู่นี่หรอ ? ~
-
งานเข้าแล้ว คุณ คน เดียว(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/028.gif)
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/024.gif)เชิญอธิบาย คน เดียว เลยนะ
-
งานเข้า แล้ว คุณคนเดียว
-
อิป้า มาทำไม
-
ห๊ะ..เมียคุณคนเดียว โอยย น้องขลุ่ยจะรู้สึกยังไงล่ะเนี่ย
-
หุหุ อ่านตามทันแล้ว
ตามอ่านมาตั้งแต่พี่ดินแระ แต่ขอบอกว่าชอบนายเอกแบบพี่ดินมากกว่าแฮะ :o8:
-
:serius2:
-
อย่าลืมมาต่อน้าาาาาาาาาา
-
มารอคุณคนเดียวครับ
-
กางเสื่อรอแล้ว เด็กป๋าอัพแล้ว แต่คุณคนเดียวยังไม่อัพ เรามากางเสื่อรอ~~~
-
ตอนที่ 13 คุณคนเดียวแต่เราสองคน
ไม่ควรเลยที่ประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย แต่ต้องยอมรับว่ามันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้
ภาพเหตุการณ์ที่หน้าบ้านวันนั้นลอยเข้ามาในมโนสำนึก นัยย์ตาถูกภาพของโศกนาฎกรรมเข้ามาแทนที่ภาพผู้หญิงที่ยืนร่ำไห้และส่งเสียงเกรี้ยวกราดโต้เถียงกับพี่ทีมอยู่หน้าบ้าน ในหูมันตีกันจนอื้อไปหมด จับใจความไม่ได้เลยว่าเค้าพูดอะไรกัน
เสียงกรีดร้องของผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนคุณคนเดียวซ้อนทับกับเสียงกรีดร้องของแม่คุณคนเดียวในวันนั้นไม่มีผิดเพี้ยน เสียงต่อว่าที่ตอกย้ำความจริง ขลุ่ยกำลังเดินตามรอยพ่อ ขลุ่ยกำลังทำลายความรักของใครอีกคนโดยไม่ตั้งใจ
ดูเหมือนงานสังสรรค์จะกร่อยลงไปถนัดตา พี่ทีมหลบออกมาเมื่อคุณคนเดียวเดินเข้าไปถึง เสียงกรีดร้องในตอนแรกเงียบลงไปเมื่อคุณคนเดียวพูดอะไรสักอย่าง
“น้องขลุ่ยเข้าบ้านไปกับพี่ก่อนเถอะ เดี๋ยวคนเดียวก็เข้ามา”
“เอ่อ ขลุ่ย เอ่อ...”
กังวลและเป็นห่วงมันปั่นรวมกันจนปั่นป่วนไปหมด
“ไม่มีอะไรหรอกครับ คนเดียวมันเคลียร์ได้”
ส่งเรื่องให้คุณคนเดียวจัดการต่อแล้วพี่ทีมก็เดินมาหาก่อนจะดึงมือขลุ่ยเข้ามาในบ้าน พี่หงส์เหมือนจะสร่างเมาแล้วแต่ยังเบลอๆอยู่ ดูไม่ออกว่ากำลังอยู่ในอารมณ์ไหน ส่วนพี่โป้งและคนอื่นๆคงจะตกใจ แต่ไม่มีใครส่งเสียงอะไรออกมา ทุกคนได้แต่เงียบและเฝ้าสังเกตการณ์อยู่ห่างๆเท่านั้น
นี่หรือเปล่าคือวิบากกรรมที่ขลุ่ยจะต้องชดใช้ รู้อยู่แล้วว่ามันเป็นรักต้องห้ามก็ยังไม่ยอมห้ามใจตัวเอง ยิ่งรู้ว่าคุณคนเดียวมีใจให้ก็ยิ่งย่ามใจ สุดท้ายขลุ่ยก็ได้กลายเป็นผู้ร้ายโดยสมบูรณ์แบบจริงๆ
“คิดมากเหรอขลุ่ย”
“ครับ”
ถ้าปฎิเสธพี่ทีมว่าไม่ได้คิดอะไรมันคงเป็นเรื่องที่ขลุ่ยโกหกได้ไม่เนียน ความผิดมันซัดกระหน่ำมาเต็มๆความรู้สึกเลยตอนนี้ มันรู้สึกจนไม่รู้จะทำสีหน้ายังไงไม่ให้ดูแย่จนใครๆก็มองออกแบบนี้ เสียงต่อว่าที่ทะลุโสตประสาทเข้ามาทำร้ายความรู้สึกจนหูอื้อตาลายไปหมด นี่ขลุ่ยกำลังแย่งคนรักอยู่กับผู้หญิงงั้นเหรอ มันดูเสียชาติเกิดเสียยิ่งกว่าเป็นเกย์อีกนะ
“ไม่ต้องคิดมากหรอก ความรักมันเป็นเรื่องที่ห้ามกันไม่ได้นี่นะ มันไม่มีใครผิดหรอก มันมีแค่สมหวังกับผิดหวังแค่นั้นเอง”
“พี่ทีมรู้เหรอครับ”
ความจริงต่อให้ไม่มีใครรู้เรื่องราวอัปยศพวกนี้ แต่เสียงโหวกเหวกโวยวายของแฟนคุณคนเดียวที่หน้าบ้านเมื่อสักครู่ก็ไม่ต่างอะไรกับป่าวประกาศให้ทุกคนรู้เรื่องหรอก
“พอรู้อะครับ คนเดียวมันไม่ได้เล่าหรอก แต่มันแสดงออกพี่เลยสังเกตเอาเอง”
“ขลุ่ยทำให้คุณคนเดียวสับสนเองแหละครับ”
“อย่าเรียกว่าทำให้สับสนเลย เรียกว่าทำให้มันรู้ใจตัวเองดีกว่า”
“แต่คุณคนเดียวไม่ได้เป็นเกย์นะครับ”
“เท่าที่พี่รู้มาเกย์เค้าก็ไม่ได้เป็นกันมาตั้งแต่เกิดนี่ครับ มันเกิดจากความรู้สึกใช่มั้ยล่ะ อย่างพี่ถ้าวันหนึ่งพี่เจอใครที่อยู่ใกล้ๆแล้วมีความสุข พี่ก็จะอยู่กับคนนั้น แล้วถ้า
เค้าเป็นผู้ชายพี่ก็จะกลายเป็นเกย์”
มันแปลกใช่มั้ยที่ใครสักคนจะพูดถึงความรักที่ผิดธรรมชาตินี้เหมือนกำลังพูดถึงเรื่องปกติทั่วไป ทั้งๆที่ความจริงแล้วมันไม่น่าจะเป็นเรื่องที่ยอมรับกันได้ง่ายๆ
“ความสุขที่พี่ทีมพูดถึงคือความสุขที่อยู่บนความทุกข์ของใครอีกคนนะครับ แล้วเค้าก็ไม่ได้ผิดอะไร”
“ทุกข์ตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่าทุกข์ไปตลอดชีวิตเพราะหลอกตัวเองไปวันๆนะครับ บางทีคนเรายอมทุกข์แค่ต้องการจะเอาชนะกันก็แค่นั้น ไม่เห็นมีอะไรดีเลยนะ ทุกข์กันไปทุกฝ่าย”
“ขอบคุณนะครับพี่ทีมที่ช่วยปลอบใจ”
ยอมรับว่าคำพูดของพี่ทีมทำให้ลดความอึดอัดใจลงไปบ้าง ไม่ทำให้ลมหายใจสะดุดจนเกินไป ถ้าขลุ่ยต้องอยู่ในสถานการณ์แบบนี้คนเดียว บางทีขลุ่ยอาจจะฟุ้งซ่านไปกว่านี้ แล้วอาจจะตัดสินใจอะไรผิดพลาดไปก็ได้
“พี่พูดความจริงครับ เชื่อใจคนเดียวมันเถอะครับ พี่ว่ามันได้รับบทเรียนแล้วมันคงมีทางแก้ของมัน ปล่อยให้คนแก้ปมเชือกคือคนที่ผูกปมนั้นเองเถอะครับ”
ขลุ่ยเชื่อใจคุณคนเดียวเสมอ เคารพทุกการตัดสินใจเหมือนผู้ตามที่ไม่เคยทะเยอทะยานขึ้นมาเทียบเท่าหรือเป็นผู้นำแต่อย่างใด คุณคนเดียวรู้แล้วแน่ๆว่าความรักของขลุ่ยมีแค่ไหน คนที่ไม่รู้คือขลุ่ยเองต่างหาก ไม่รู้ว่าความรักที่คุณคนเดียวตอบกลับมามีค่าเท่ากันหรือเปล่า
จากที่ยืนคุยกันอยู่ที่หน้าบ้าน ตอนนี้คุณคนเดียวกับแฟนเปลี่ยนเป็นมานั่งคุยกันที่โต๊ะสนามหน้าบ้านแล้ว เสียงเกรี้ยวกราดเหมือนคนที่ระงับสติอารมณ์ไม่ได้ในตอนแรกของพี่เมย์ดูเหมือนจะสงบลงมากเมื่ออยู่ต่อหน้าคุณคนเดียว
สิ่งเดียวที่ขลุ่ยรอ คือรอการตัดสินใจของคุณคนเดียว ไม่ว่าการตัดสินใจนั้นจะต้องดีใจหรือเสียใจก็คิดว่าตัวเองจะรับได้ ไม่รู้ว่าตอนนั้นพ่อจะทรมานใจได้เท่ากับตอนที่ขลุ่ยเป็นอยู่ตอนนี้มั้ย หรือสถานการณ์ที่พ่อเผชิญมามันจะเลวร้ายกว่านี้
“ดึกแล้วขึ้นไปพักผ่อนก่อนดีมั้ย ท่าทางจะเคลียร์กันยาว บ้านพี่มีห้องรับรองแขกอยู่พักผ่อนได้ตามสบายเลยนะ”
“ไม่เป็นไรครับขลุ่ยรอได้ หรือไม่ขลุ่ยกลับเองได้นะครับ”
เพื่อนบางคนที่รอจนแน่ใจว่าวงเหล้าแตกแน่ๆแล้วก็ค่อยๆทยอยกลับกันทีละคนสองคน ที่ดูจะปักหลักแบบไม่คิดจะถอยไปไหนนอกจากเจ้าของบ้านแล้วก็มีพี่หงส์กับพี่โป้งนี่แหละที่ยังนั่งจิบเหล้าไปแบบไม่มีใครยอมพูดอะไรออกมาเลยสักคน
“กลับเองก่อนนี่เลิกคิดเลยครับ คนเดียวโวยวายบ้านพี่พังแน่ๆ ถึงจะนอนไม่หลับแต่พักสายตาบ้างก็ดีนะครับ ขลุ่ยคงไม่อยากให้คนเดียวมันห่วงหน้าพะวงหลังใช่มั้ย”
พี่ทีมพูดถูก ถ้าขลุ่ยตัดสินใจอะไรตามอารมณ์นางเอกหนังไทยที่สับสนกับการกระทำของตัวเองหรือพระเอกแล้วหนีไป มันคงเป็นความคิดที่งี่เง่ามากแน่ๆมันยิ่งจะทำให้คุณคนเดียวลังเลที่จะตัดสินใจทำอะไร การรอคอยอย่างสงบน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด ปิดบังความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองไว้มันทรมานยิ่งกว่ายอมรับความจริงเป็นไหนๆ
“งั้นขลุ่ยรบกวนหน่อยแล้วกันนะครับพี่ทีม ขอล้างหน้าแล้วก็พักสายตาสักหน่อย พรุ่งนี้จะไปโรงเรียนนะครับ”
“ได้เลยๆ ตามพี่มาเลย หงส์ โป้ง เดี๋ยวกูมานะพาน้องขลุ่ยไปพักผ่อนก่อน”
“โอเคๆ ตามสบายนะครับน้องขลุ่ย อย่าคิดมากนะ”
“ขอบคุณครับพี่ ขอตัวก่อนนะครับ”
ถึงจะยังเพลียๆอยู่เพราะเพิ่งหายจากไข้แต่พอหัวถึงหมอนแผ่นหลังถึงที่นอนก็ข่มตาหลับไม่ลงจริงๆนั่นแหละ ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีอยู่บ้างที่แฟนคุณคนเดียวไม่เตลิดไปเหมือนเหตุการณ์ครั้งนั้น ถ้าประวัติศาสตร์มันจะซ้ำรอยกันเหมือนถ่ายเอกสารออกมาจริงๆขลุ่ยคงไม่มีสติพอที่จะมานอนรออย่างสงบอยู่อย่างนี้
บางครั้งความรู้สึกของคนที่ถูกเลือกก็ไม่ได้มีความสุขอย่างที่ใครๆเข้าใจสักเท่าไหร่ ขลุ่ยถึงได้เลือกที่จะเข้าใจพ่อในตอนนั้นและยอมให้คุณคนเดียวระบายอารมณ์ยังไงก็ได้ ถึงพ่อจะเป็นคนที่คุณลุงเลือกแล้วว่ารัก แต่ความรักที่ได้มาก็ไม่ได้ทำให้พ่อมีความสุขเลยสักนิดเดียว ที่พ่ออยู่ได้เพียงเพราะทั้งพ่อและคุณลุงต่างอยู่เป็นกำลังใจให้กันและกันเพื่อครอบครัวเท่านั้นเอง ไม่มีใครมีความสุขกับความรักที่เลือกไม่ได้และต้องหลบซ่อน ถึงขลุ่ยจะเป็นผลผลิตที่เกิดจากความต้องการของผู้ใหญ่ แต่ก็ไม่เคยคิดเสียใจเลยที่เรื่องมันต้องเป็นอย่างนั้น ถึงไม่ได้เกิดมาจากความตั้งใจแต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่พ่อทำให้ขลุ่ยรู้สึกว่าไม่ได้รับความรัก พ่อก็ยังเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบที่สุดสำหรับขลุ่ยอยู่ดี
ตอนที่จะเดินขึ้นมาพักผ่อนข้างบน หางตาอดที่จะมองไปยังสองคนที่คุยกันอยู่ที่หน้าบ้านไม่ได้ ขลุ่ยไม่รู้หรอกว่าคุณคนเดียวมีสีหน้ายังไง เพราะคุณคนเดียวนั่งหันหลังให้ แต่พี่เมย์กำลังนั่งร้องไห้อยู่แน่ๆ ถึงจะไม่ฟูมฟายอะไรแต่ก็มองเห็นน้ำตาที่ไหลอาบแก้มได้ชัดเจน
.
.
.
รอยอุ่นชื้นบนใบหน้าและแรงกอดรัดจากทางด้านหลังทำให้รู้สึกตัว ที่เผลอหลับไปคงเป็นเพราะยังไม่ฟื้นจากไข้เต็มที่ น้ำหนักตัวที่ทิ้งลงนอนข้างๆเป็นคนเดิมที่คุ้นเคย ไม่รู้ว่าดึกแค่ไหนแล้ว เผลอๆอาจจะดึกมากหรือไม่ก็กลายเป็นเช้าวันใหม่ไปแล้วก็ได้
“ขอโทษ คุณคนเดียวทำให้ตื่นเหรอ”
แรงกอดรัดที่ช่วงเอวแน่นขึ้นกว่าเดิมจนแทบจะจมหายไปกับอกกว้าง ปลายจมูกที่ซุกไซ้ลงมาที่ซอกคอไม่ได้เกิดจากความต้องการของร่างกายแต่เหมือนคนที่กำลังเหนื่อยล้าและต้องการที่พักพิงมากกว่าความใคร่
“ไม่ได้หลับหรอกครับ แค่เคลิ้มๆไปเท่านั้นเอง”
“อือหึ๊”
“คุณคนเดียวครับ...เป็นยังไงบ้าง”
“ก็ผ่านไปได้ด้วยดีนะ แต่ก็รู้สึกแย่”
“เล่าได้มั้ยครับ”
“ได้สิ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ได้มั้ย”
“เมื่อไหร่ก็ได้ครับ”
“เหมือนคุณคนเดียวกำลังชดใช้กรรมอยู่เลยนะ ขอโทษนะที่ทำให้ขลุ่ยต้องโดนไปด้วย กำลังคิดมากเรื่องนี้เหมือนกันใช่มั้ย”
“ขลุ่ยแค่สงสารคนที่ไม่ถูกเลือกน่ะครับ”
“แล้วไม่สงสารคนที่ต้องเลือกบ้างเหรอ”
“คุณคนเดียวลำบากใจที่ต้องเลือกเหรอครับ”
“เปล่าหรอก คนที่ต้องเลือกคุณคนเดียวมีอยู่แล้ว แต่รู้สึกแย่ที่ทำให้เค้าเสียใจน่ะ”
“คุณคนเดียวเลือกใครเหรอครับ”
“เป็นคำถามที่สมกับเป็นขลุ่ยจริงๆเลยนะ มันทำให้คุณคนเดียวรู้สึกแย่ขึ้นอีกสองเท่าเลย”
“อ้าว....ขอโทษครับ”
“ที่ผ่านมาคุณคนเดียวไม่เคยชัดเจนเลยใช่มั้ย เลยทำให้ใครต่อใครเข้าใจผิดไปทั่ว ขนาดขลุ่ยเองยังไม่มั่นใจจนต้องถามคำถามนี้ออกมาเลย”
“ก็คุณคนเดียวไม่เคยบอกเลยนี่ครับ”
“บอกว่าอะไร บอกว่าเลือกใครน่ะเหรอ หรือว่าบอกรัก”
“ทั้งสองอย่างครับ”
“พูดว่ารักมันง่ายมากเลยนะขลุ่ย ง่ายกว่าเข้าใจความรู้สึกตัวเองเยอะ แต่ถ้าอยากได้ยินก็จะบอก แล้วอย่าบ่นว่าเบื่อนะ”
“มันบ่อยขนาดเบื่อได้เลยเหรอครับ”
“ถ้าตลอดชีวิตนี่มันบ่อยมั้ยล่ะ คุณคนเดียวไม่อยากใช้คำว่ารักผูกมัดใครพร่ำเพรื่ออีกแล้วนะ”
“เราจะได้อยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตอย่างที่คุณคนเดียวบอกจริงๆน่ะเหรอครับ แล้ว......”
“จริงสิ คุณคนเดียวนี่เป็นลูกที่แย่มากเลยนะ ทั้งๆที่พ่อพยายามต่อสู้และเสียสละหลายสิ่งหลายอย่างเพื่อเปิดทางกว่าจะมาถึงเราขนาดนี้ คุณคนเดียวก็ยังโกรธและ
ไม่เข้าใจพ่อได้ ถ้าคุณคนเดียวเป็นพ่อยังไม่รู้เลยว่าจะต้องทำยังไงกับเรื่องพวกนี้ดี บอกเลิกใครสักคนยังรู้สึกแย่ขนาดนี้แล้วคิดดูสิพ่อต้องแต่งงานกับใครสักคนบังหน้าเพื่อรักษาความรักเอาไว้จะรู้สึกแย่สักแค่ไหน”
“แต่พ่อคุณคนเดียวก็รักแม่คุณคนเดียวจริงๆนะครับ”
“คุณคนเดียวรู้ แต่รักของพ่อกับของแม่มันมีความหมายไม่เหมือนกันใช่มั้ยล่ะ”
“ครับ”
“กลับบ้านเรากันเถอะ”
“แล้วพี่ๆเค้าละครับ”
“คงสลบกันอยู่ในห้องไอ้ทีมแหละมั้ง พวกมันคงหมดแรงลุ้นกันไปแล้ว”
“แล้วแฟนคุณคนเดียวล่ะครับ”
“เมย์เป็นอดีตแฟนไปแล้วล่ะ คุณคนเดียวส่งขึ้นแท็กซี่ไปแล้ว”
“น่าจะไปส่งเค้าให้ถึงบ้านนะครับ”
“เมย์เค้าต้องการแบบนั้นน่ะ เค้าต้องการเวลาทำใจ ถ้าคุณคนเดียวยังใจดีด้วย เดี๋ยวอาจจะเปลี่ยนใจไม่ปล่อยคุณคนเดียวแล้วขลุ่ยจะทำยังไง”
“ก็ทำอะไรไม่ได้หรอกครับ”
“ไม่เสียใจเลยเหรอ”
“เสียใจสิครับ”
“เมื่อไหร่ขลุ่ยจะคิดว่าคุณคนเดียวเป็นของตัวเองเหมือนที่คุณคนเดียวคิดว่าขลุ่ยเป็นของคุณคนเดียวสักทีนะ”
“ได้เหรอครับ”
“ได้สิ”
“แล้วคุณคนเดียวจะไม่รำคาญเหรอ”
“ไม่รำคาญหรอกเพราะคุณคนเดียวก็จะเป็นแบบนั้นเหมือนกันต่อไปนี้เราเท่าเทียมกันแล้วนะ จะมาว่าคุณคนเดียวเอาแต่ใจตัวเองเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว”
๐ สวัสดีค่ะ เราต่อความยาวสาวความยืดคุณคนเดียวมาพอสมควรแล้ว ม่านคงจะปิดลงในตอนหน้าได้แล้วนะคะ...คนเขียนทำได้เท่านี้ก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีและประหลาดใจมากแล้วล่ะคะ :sad4:
๐ คุณคนเดียวแต่เราสองคนเป็นหนังสือหนึ่งเล่มจบประมาณสองร้อยหน้าได้มั้งค่ะ อันนี้ตั้งใจจะทำออกมาหนึ่งเล่มให้พี่คนประมูลหนังสือเล้าได้อยู่แล้ว และจะเก็บไว้เองเป็น Ref.ด้วยว่าตัวเองแต่งนิยายไว้กี่เรื่อง ลูกหลานTRomance ในอนาคตจะได้สืบสานความตั้งใจสนับสนุนให้ผู้ชายรักกันต่อไปนะจ๊ะ แต่เรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบคนเขียนลงเล้าหมดนะคะ ไม่ต้องกลัวขาดตอน ถ้าเล้ายังอยู่สามารถคุ้ยอ่านนิยายคนเขียนคนนี้ได้ทุกเรื่อง แต่อาจจะมีตอนพิเศษเพิ่มในเล่มประมาณสามตอน (ไม่ได้ลงเล้าก็ไม่ได้ทำให้สับสนอะไรในเรื่องราวนะคะ คนเขียนแค่เพิ่มขึ้นมาเฉยๆ ไม่ใช่ส่วนอธิบาย หรือขยายภายในเนื้อเรื่องหลักแต่อย่างใดค่ะ) ... ไม่ต้องตกใจคนที่อ่านเด็กป๋ามานะคะ คนเขียนกอปมาเลยทั้งดุ้น อิอิ
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนที่ติดตามและสนับสนุนกันมาโดยตลอด คนเขียนเป็นมือใหม่ที่ผิดพลาดไปบ้าง แต่งเองขัดแย้งกันเองบ้าง มีคำผิดให้ทุกคนได้ฝึกสายตากันอยู่บ่อยๆ แต่คนอ่านก็ยังให้อภัยและอยู่ข้างกันมาเสมอ นะคะ
๐ TRomance :pig4: [/color]
-
กรี๊ด!! ได้จิ้ม
-
ขลุ่ยน่ารักอ่า
คุรคนเดียวไม่รักก้แย่แล้ว
แต่รักน้องมากๆๆนะคุณคนเดียว
แต่แอบสะเทือนใจนิดๆ
-
+1 ให้กำลังใจน้องขลุ่ยและคุณคนเดียวจ้า ขอให้หวานได้ตลอดนะ
-
สีตัวอักษรตอน TRomance ทักทายคนอ่าน มองไม่เห็นเลยค่ะ ต้องใช้เมาส์ลากคลุมเอาถึงจะอ่านเห็น
อยากให้ขลุ่ยแสดงความรู้สึกกับคุณคนเดียวมากกว่านี้จังค่ะ
รอรวมเล่มอยู่นะคะ ^_^
-
จะจบแล้วเหรอ :monkeysad: :monkeysad:
ขลุ่ยก็ยังคงดีไม่เสื่อมคลาย คุณคนเดียวก็ยังเอาแต่ใจเหมือนเดิม แต่ก็น่ารัก
ตอนหน้ามดคงขึ้นคอมใช่มั้ยคะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ปัญหาเคลียร์หมดแล้ว น้องขลุ่ยคงไม่ต้องกังวลอะไรแล้ว :-[
-
รู้ตัวสักทีนะคุณคนเดียว
ขลุ่ยเองก็กล้าๆหน่อย o13
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
จบลงอย่างสวยงาน o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
ตอนหน้าขอจัดหนักเลยนะคะ
ตอนนี้มันมีความสุขแบบอั้นๆยังไงไม่รู้อ่าาา
-
ตอนหน้าจะจบแล้วเหรอรู้สึกยังไม่อยากให้จบเลย
ดีใจที่ตอนนี้เคลียร์ทุกอย่างไปเรียบร้อยแล้ว
ขลุ่ยยังคงเป็นคนดีและห่วงความรู้สึกคนอื่นเสมอเลย
ดีใจที่คุณคนเดียวชัดเจนและแสดงออกถึงความรัก
ความห่วงใยที่มีให้ขลุ่ยมากขึ้นและอยากให้ขลุ่ยกล้าเหมือนกัน
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ขลุ่ยน่ารักมากอ่าค่า
ชอบคุณคนเดียวเวอร์นี้นะ
น่ารัก ตรงไปตรงมา อ่านแล้วรู้สึกดี
-
“ไม่รำคาญหรอกเพราะคุณคนเดียวก็จะเป็นแบบนั้นเหมือนกันต่อไปนี้เราเท่าเทียมกันแล้วนะ จะมาว่าคุณคนเดียวเอาแต่ใจตัวเองเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว”
คุณคนเดียวไม่เอาแต่ใจแล้ว??? งั้นจะใช่คุณคนเดียวหรอ
-
:เฮ้อ: หมดเรื่องปวดใจซะทีเนอะ
:กอด1:น้องขลุ่ยกับคุณคนเดียว
:z13:คนโพส ฮ่าๆๆ
-
รักกันๆๆ ^_^
ปล.อ่านคำทักทายไม่ได้เรย มองไม่เห็นนน T^T
-
ง่า าา จะจบแล้วเหรอ
ตอนหน้าขอหวานๆส่งท้ายก็ดีนะ :impress:
ปล.แอบคุ้นๆตอนส่งท้าย ฮ่าๆๆ
-
ตอนหน้า NC หวาน ๆ อิ อิ
-
กลัวเรื่องไม่หมดแค่นี้อะ
แอบหวั่นใจนิดๆ กลัวมีปัญหาตามมาอีก
-
จะจบแล้วเหรอคะTT^TT
จบได้ไม่ว่า แต่แอบขอตอนพิเศษมาเรื่อยๆหน้าเทศกาลได้ไหมอ่ะ แหะๆ
-
นับว่าคุณคนเดียวโชคดีนะ ที่มีเพื่อนดี พ่อดี แฟนดี ตัวเองถึงกลับมาดีได้แบบนี้ จะจบแล้วเหรอนี่ แต่ก็ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่านนะคะ
-
ตอนหน้าจบแว้ววววว
จะมีเรื่องใหม่มาแทนชิมิคะ :กอด1:
-
เย่ คุณคนเดียวเป็นของขลุ่ย โดยชอบธรรม แล้ว
:-[
-
ขอบคุณมากๆ เหมือนกันค่ะ
ชอบขลุ่ย จังเลย เป็นคนไม่พูดโกหก รู้สึกอย่างไรก็พูดไปแบบนั้น
อ่ะ ชอบประโยคนี้จัง
"“เท่าที่พี่รู้มาเกย์เค้าก็ไม่ได้เป็นกันมาตั้งแต่เกิดนี่ครับ มันเกิดจากความรู้สึกใช่มั้ยล่ะ อย่างพี่ถ้าวันหนึ่งพี่เจอใครที่อยู่ใกล้ๆแล้วมีความสุข พี่ก็จะอยู่กับคนนั้น "
โดนใจสุดๆ
ขอบคุณค่ะ :L2: +
-
ขลุ่ยคณคนเดียว :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :3123: :3123:
-
ชอบคุณคนเดียวกับขลุ่ยนะ มีอะไรพูดกันตรงๆ เข้าใจง่ายดี
-
สิ่งต่างๆที่คุณคนเดียวเคยทำมาในอดีตเขาให้อภัยแล้วนะ ตอนนี้คุณคนเดียวน่ารักมาก ขลุ่ยจ๊ะเมื่อคุณคนเดียวเปิดทางให้แล้ว เราก็เอาให้เต็มที่เลยนะ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ชอบมากค่ะ ๆ
ทำไมน่ารักอย่างนี้นะ ทั้งขลุ่ย และ คุณคนเดียวเลย
ขอบคุณค่ะ ๆ
-
หวานซึ้งเชียว :o8:
-
ในที่สุด คุณคนเดียว ก็จัดการปัญหาได้ตามแบบฉบับ
และไม่เกิดความผิดพลาด เหมือนที่เคยประสบมาในอดีต
อีกทั้งให้ความมั่นใจ และเสมอภาค ระหว่างกันและกัน :m1:
มารออ่านบทส่งท้ายของเรื่องนี้ ว่าจะ Happy Happy and So good ขนาดไหน
+1 ให้เซกิ และกำลังใจให้กับผู้แต่ง TRomance นะครับ
-
ขลุ่ยมีความสุขซะทีนะเศร้ามาซะหลายตอนแล้ว
-
+1 ค่ะ
:กอด1:
-
คุณคนเดียวทำถูกแล้วหล่ะ
ขอบคุณที่น้องขลุ่ยไม่ทำอะไรบ้าๆลงไป
-
คุณคนเดียวกับขลุ่ยรักกันนานๆๆๆๆๆๆๆน่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ชัดเจนกันซะที อุอุ
ตอนหน้าเอาหวานๆนะค้า plz :o8:
-
โล่งอกนิดๆที่ทุกๆอย่างจบลงด้วยดี :กอด1:
-
:เฮ้อ:สงบสุขซะที
-
และแล้วคุณคนเดียวก็เป็นของขลุ่ยจริงๆ ซะที ชอบขลุ่ยอ่ะ เป็นคนที่ตรงไปตรงมา กับความรู้สึกของตัวเอง รู้สึกยังไง ก็แสดงออกไปให้คุณคนเดียวเห็น
คุณคนเดียวก็น่ารักขึ้น ต่อไปขลุ่ยคงมีแต่รอยยิ้ม อยากเห็นขลุ่ยอ้อนคุณคนเดียวจัง หรือให้คุณคนเดียวอ้อนขลุ่ยดีอ่ะ
-
ตอนหน้าขอหวานนนนนนนนนนนหยดไปเลยนะ
คุณคนเดียวเก่งจริง ๆ
-
กริีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หวานได้ใจจิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอแสดงความยินดีกับขลุ่ยด้วยนะ จะมีความสุขซะที :L2: :L2: :L2: :L2:
:เฮ้อ:ไม่อยากให้จบเลย อยากอ่านต่ออะ
-
ตอนหน้าจะจบแล้วเหรอ งือ ๆ
แต่ตอนนี้ดูอึมครึมชอบกลนะ
-
น่ารักแบบเศร้าๆๆ
สงสารคนที่ไม่ถูกเลือก
แต่วันนี้ก็มาถึงอยู่ดี
มารอตอนต่อไปครับ
-
ในที่สุด คุณคนเดียวก็ได้บทสรุปที่ดีอะนะ
ขลุ่ยดีจัง ไม่ตีโพยตีพาย
-
อ่านรวดเดียวเพราะเรามาช้าไป 55
คุณคนเดียวเหมือนเด็กเลย
ขลุ่ยยังดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่า 55
คนที่คุณก็รู้ว่าใคร<<ว่าแต่คนนี้ใช่ลอร์ดวอลเดอะมอร์หรือป่าว 55
-
น่ารักอ่ะ :impress2:
-
หวานเลยตอนนี้
แต่ให้บอกรักกันทั้งชีวิต ใครก็ชอบน่ะ :-[
:กอด1:
-
ความรักก็เหมือนเหรียญสองด้านเนอะ
มีสมหวังมีผิดหวัง มีคนถูกเลือกกับคนที่ไม่ถูกเลือก
มีรักล่ะก็มีไม่รัก มีความสุขแต่ก็ขาดความทุกข์ไม่ได้ :เฮ้อ:
-
ดีใจจัง เคลียร์กันซักที ^^ เฮ้อ...
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ในที่สุดก็ลงเอยด้วยดีซะที
รอตอนหน้านะคะ เผื่อมีหวานๆส่งท้าย อ๊ายยยยยยยยยยยยย :-[
-
ชัดเจน o13
-
เยี่ยม หมดปัญหาแล้ว
คุณคนเดียวน่ารักนะเนี่ย ^^
-
โล่งใจ ในที่สุดฟ้าก็ใสแบบไม่มีเมฆหมอกจางๆ แล้วใช่ไหมคะ ดีใจเป็นที่สุดค่ะ :m1:
ชอบตอนนี้จังที่ทุกอย่างมันเคลียร์มากๆ
และสุดท้ายทั้งสองคนก็คงจะเท่าเทียมกันแล้ว โดยเฉพาะในแง่ของความรู้สึก
ขอบคุณสำหรับตอนที่ทำให้สบายอกสบายใจตอนนี้นะคะ :กอด1:
เมื่อมันมาถึงที่สุดแล้วเรื่องราวก็คงต้องจบลง แต่จบแบบสวยงาม คนอ่านก็อิ่มเอมใจค่ะ
แล้วจะรอคอยตอนสุดท้าย(หวานๆ...ไหม?) ของคุณคนเดียวและน้องขลุ่ยนะคะ
-
โอ้ววว เท่าเทียมกันละ
โชว์สิทธิ์ให้เต้มที่เลยหนูขลุ่ย
คุณคนเดียวเปิดไฟเขียวละ^^
-
เ้ง้อออ มาแบบหวานๆ
รู้แล้วว่าทำไมมดเต็มโต๊ะคอมเลย
-
(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/emoticon_015_cactus.gif) คุณคนเดียวเปลี่ยนไปมากเลยรู้ตัวบ้างไหม
คุณคนเดียวแคร์ขลุ่ยขึ้นเป็นกอง อย่าเปลี่ยนไปอีกนะ คุณคนเดียว(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/19.gif)
-
น่าสงสารขลุ่ยเนอะ...ยิ่งอ่านยิ่งเศร้า ไม่รู้สิ...มันสะเทือนใจกับทุกเรื่องที่ผ่านไปแล้วแต่ลืมไม่ลงอ่ะ :m15:
คุณคนเดียวคงต้องชัดเจนแบบจริง ๆ จัง ๆ แล้วล่ะ (ดีขึ้นจนน่าใจหาย...แต่ก็ขอให้ดีได้ตลอดนะ) :angry2:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: ขอมอบดอกไม้ให้กับ คุณคนเดียวค่ะ เริ่ดมากกก o13 o13 o13
-
มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนค่ะ
ยังไงก็จบด้วยแฮปปี้เอนดิ้งเนอะ :z2:
-
*แปะ* *แปะ*
เฮ้ยๆๆเอาสเปรย์มาเลยดิ๊ ตีก๋ไม่หมดสักที
*ชืดดดดดดด*
-*-
ยังเหลืออยู่
หวานจิงๆ
:-[
-
คุณคนเดียว แต่เราสองคน ~~~~
-
โอเค เลือกได้แล้ว
ดีมากค่ะ คุณคนเดียว
^^
น้องขลุ่ยก็เลิกคิดมากได้แล้วน้าาาาา
-
ดีแล้วครับที่เคลียร์เรื่องทุกอย่าง ปล่อยค้างอาไว้มันจะทำให้ทุกคนยื่งแย่
หลังวันฝนตก ฟ้าจะสดใสครับ
-
นะ....น้องขลุ่ยT^T //กอด
น้องขลุ่ยน่าร้ากกก
-
ตอนหน้าก็จะจบเเล้วเหรอ ขอหวานเเบบจัดหนักเลยได้ป่ะคะ...ไรท์เตอร์ :laugh:
-
น่ารักจริงๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ชื่อพระเอกเราประหลาดมาก แต่ก็มีเอกลักษณ์ดี
-
อืม..ลูกผู้ชายซะจริง!
แต่ก็ดีที่เคลียร์ได้ แต่โดยส่วนตัวแล้วชอบแบบชัดเจนไม่แคร์สื่อมากกว่า เหอๆๆ
-
สวัสดีคะทุกคน...วันนี้ไม่ได้ลงเรื่องนะคะ
ตอนแรกจะประชาสัมพันธ์ในวันที่ลงตอนจบของเรื่องนี้ (คุณคนเดียวแต่เราสองคน)
แต่วันนี้เป็นวันดีวันที่ 29 ค่ะ...เลยขอลงเอาฤกษ์เอาชัยก่อนนะคะ
:impress2: :impress2: :-[ :-[
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line19/kuma1.gif)
ข่าวประกาศประชาสัมพันธ์นะคะ
คนเขียนเคยเล่าให้ฟังช่วงทอล์คไปแล้ว เกี่ยวกับที่มาที่ไปของเรื่องคุณคนเดียวแต่เราสองคน เพราะว่าทุกคนถึงได้มีฉบับต่อความยาวสาวความยืดนี้เกิดขึ้น ทั้งๆที่ตั้งใจให้เป็นเรื่องสั้นพิเศษแถมในเรื่องแมื่อแหงนมองฯ เพราะตอนพิเศษของเมื่อแหงนมองนั้นลงเล้าไปหมดแม็กแล้ว...
และเมื่อ ต้นปีถ้าใครได้ติดตามกิจกรรมของเล้าเรื่องประมูลเงินเพื่อทำบุญและทำกิจกรรม เล้า (มีมิตติ้งไปแล้ว) มีน้องคนหนึ่งได้รางวัลจากเซกิเป็นหนังสือรวมเล่มพี่ดินไปแต่น้องได้สั่ง ซื้อหนังสือไปก่อนหน้านี้แล้ว น้องเลยมอบหนังสือชุดนี้ให้เล้าประมูลหารายได้
มีพี่ใจดีคนหนึ่ง ประมูลหนังสือชุดพี่ดินไปในราคา 3300 บาทถ้วน ในฐานะคนเขียนทั้งดีใจและตกใจไปพร้อมๆกัน สำหรับหนังสือราคาชุดละ 700 บาท ขยับเป็น 3300 นั้น มันเกินราคาจริงไปเกือบ 5 เท่า คนเขียนเลยอยากจะทำอะไรให้พี่เค้าเป็นการตอบแทน จากที่เคยประกาศไป เลยมาสรุปที่ Boxet รวบรวมผลงานของคนเขียนเองนี่แหละ โดยจะยุบรวมแต่ละเรื่อง จากเรื่องละสองเล่ม เหลือเพียงเล่มเดียวและทำปกแข็งกระดาษจัวปัง (เหมือนแฮรี่พอตเตอร์) และเปลี่ยนรูปแบบปกใหม่ทั้งหมด และแถมเรื่องคุณคนเดียวแต่เราสองคนไปให้ด้วย ในเมื่อรวมกันได้ 3 เรื่องแล้วก็จะต้องมีแพ็คเกจตามสไตล์ TRomance จึงมาลงตัวที่ Boxet กล่องไม้ขีดกระดาษแข็งปิดผิวกระดาษอาร์ตพิมพ์ลาย 4 สี เคลือบ PVC ด้าน (เนื่องจากคนเขียนเองเคยมีส่วนร่วมในการออกแบบและจัดทำ box แบบนี้แล้วในเรื่องหรือว่าความรักของพี่ figs เลยเป็นแพ็คเกจที่ลงตัวที่สุดสำหรับงานจำนวนน้อยๆนี้ เมื่อแจ้งข่าวให้พี่ที่ประมูลได้ ว่าคนเขียนจะทำแบบนี้ขึ้นมาเพียงแค่สองชุดสำหรับตัวคนเขียนเองและพี่คน ประมูลได้ พี่ได้แนะนำคนเขียนมาว่า ในเมื่อคนเขียนปั้นคุณคนเดียวมาเป็นเล่มแล้วก็เปิดโอกาสให้คนที่อยากเก็บ เรื่องนี้ด้วยเถอะ ส่วนอีกสองเรื่องที่เปลี่ยนปกใหม่และทำเป็นปกแข็ง ก็เปิดไปด้วยเลยเผื่อมีใครที่อยากเก็บจริงๆ ด้วยคำแนะนำและกำลังใจจากหลายๆคน คนเขียนเลยตัดสินใจเปิดให้คนอ่านที่อยากเก็บผลงานเอาไว้นะคะ
****ก่อนอ่านรายละเอียดและจับจอง ให้อ่านคำอธิบายให้ละเอียดก่อนนะคะ (ขอร้องว่าอ่านก่อนนะคะ)
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line19/kuma1.gif)
1.เรื่องคุณคนเดียวแต่เราสองคน
(http://image.ohozaa.com/i/1e7/112covers.jpg)
๐ 1 เล่มจบ จำนวน 200-250 หน้า
๐ หนังสือขนาด 13.5*18.5 cm เล็กกว่า A5 นิดหน่อย (A5 ปกติขนาด 14.8*21 cm) ปกปีกด้านเดียว มีที่คั่นปกติและที่คั่นแม่เหล็กตามมาตรฐาน TRomance
๐ เนื้อหาตั้งแต่ต้นจนจบมีให้อ่านในเล้าเป็ด และไม่ลบเรื่องออกขณะทำการเปิดขายและหลังจากนั้น ในเล่มมีตอนพิเศษให้ 3 ตอนซึ่งไม่มีลงในเล้าเป็ด เป็นตอนที่คนเขียนเพิ่มขึ้นมา ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเนื้อหาหลักหรือส่วนขยายเนื้อหาหลักแต่อย่างใด
๐ ราคา 300 บาท ต่อเล่ม ค่าจัดส่งแบบลงทะเบียน 50 บาท/ชุด
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line19/kuma1.gif)
2.Boxets รวมผลงาน 3 เรื่องของ TRomance ประกอบไปด้วย
๐ เมื่อแหงนมองจันทร์ผมเห็นตะวัน (พี่เมฆพี่ฉาน) จากเดิม 2 เล่มจบ ยุบเหลือ 1 เล่มจบ ปกแข็งกระดาษจัวปัง เนื้อหาภายในเล่มเหมือนที่เคยรวมเล่มไปแล้วทุกประการ
อ่านเรื่องทั้งหมดได้ที่นี่ค่ะ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13928.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13928.0)
(http://image.ohozaa.com/i/24c/mekchancover.jpg)
๐ [ภูตะวัน vs เพียงดิน] เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง (พี่ดินกับไอ้เสาไฟฟ้า) จากเดิม 2 เล่มจบ ยุบเหลือ 1 เล่มจบ ปกแข็งกระดาษจัวปัง เนื้อหาภายในเล่มเหมือนที่เคยรวมเล่มไปแล้วทุกประการ เพิ่มตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ที่ลงเล้าไปหลังจากรวมเล่มให้อีก 1 ตอน
อ่านเรื่องทั้งหมดได้ที่นี่ค่ะhttp://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18569.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18569.0)
(http://image.ohozaa.com/i/d73/phoodincover3.jpg)
๐ คุณคนเดียวแต่เราสองคน รายละเอียดตามที่บอกไปแล้วหัวข้อข้างบน
อ่านเรื่องทั้งหมดได้ที่นี่ค่ะhttp://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20393.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20393.0)
(http://image.ohozaa.com/i/1e7/112covers.jpg)
๐ ราคา Boxet 1 ชุด ราคา 1,700 บาท ค่าจัดส่งชุดละ 75 บาท เป็นพัสดุลงทะเบียนนะคะ
*** Boxet นี้ทำขนาดเดียวสำหรับใส่ผลงานทั้ง 3 เพราะฉะนั้นไม่แยกขายนะคะ
*** สำหรับใครที่ต้องการแยกซื้อไม่ว่าเรื่องพี่ดินหรือพี่เมฆ ชุดละ 750 บาท ค่าจัดส่งชุดละ 65 บาท (แยกซื้อไม่มี Boxet ให้นะคะ)
๐ รูปแบบกล่องให้ทุกคนนึกถึงภาพกล่องไม้ขีด จะมีถาดสำหรับใส่หนังสือ (ป้องกันขอบหนังสือเวลาสอดเข้าหรือถอดออก) แล้วสวมทับด้วย Box นอกอีกทีค่ะ
ตัวอย่าง box...ลายกล่องเป็นเพียงตัวอย่างนะคะ เนื่องจากคนเขียนยังนึกแบบไม่ออก
(http://image.ohozaa.com/i/3f2/4page.jpg)
(http://www.whenifallinlove.net/diary/images_line/line19/kuma1.gif)
ครั้ง นี้เป็น Project พิเศษจริงๆ ต้องขอบคุณพี่ที่ประมูลหนังสือได้ที่สนับสนุนให้คนเขียนเปิดให้คนอ่านทุกๆคน ได้สั่งจองเข้ามา และต้นทุนในการทำในครั้งนี้ สำหรับคนเขียนแล้วเป็นต้นทุนที่สูงมากค่ะ จำนวนที่สั่งทำก็คงจะไม่เยอะเท่าที่เปิดจองรอบปกติ ดังนั้นคนเขียนจะเปิดจองแค่รอบนี้เพียงรอบเดียว ไม่มีรอบเก็บตกอีกแล้วนะคะ และในอนาคตต่อไปข้างหน้า หากจะมี Reprint อีกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไหน คนเขียนจะกลับไป Reprint เหมือนชุดปกติอย่างที่เคยทำค่ะ
๐ เปิดจองและโอนเงิน วันนี้ ถึง 15 พฤษภาคม ศกนี้ค่ะ
คนที่สนใจ mail มาขอรับ Code โอนเงินที่ Mail ด้านล่างนี้นะคะ
(http://image.ohozaa.com/iw/ymail.jpg)
ตั้งชื่อเมลล์ว่า สั่งจองหนังสือ...
1.ระบุชื่อคนจองหรือ Login
2.ระบุเรื่องที่ต้องการจอง
2.1 รวมเล่มคุณคนเดียวแต่เราสองคน จำนวน.....เล่ม
2.2 Boxet ประกอบด้วย (พี่ดิน+พี่เมฆ ปกแข็ง และ คุณคนเดียวฯ) จำนวน........ชุด
2.3 แยกซื้อ พี่ดินหรือพี่เมฆ ปกแข็ง อย่างใดอย่างหนึ่ง หรือทั้งสองเรื่อง (ไม่เอา Box) จำนวน.........เล่ม
3.รอรับ Code โอนเงินทางเมลล์เหมือนเดิมค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่ให้การสนับสนุนกันมาโดยตลอดนะคะ
:pig4: :pig4: :pig4:
(http://image.ohozaa.com/i/91e/1untitled1.gif)
-
ยังเก็บเงินทัน ๆ คราวนี้ต้องได้ ๆ
-
เมล์ไปแล้วนะคะ :m1:
ปล.ไม่สนใจทำแค่box setขายหรอคะ แบบว่าอยากได้มากก แต่ซื้อพี่ดินกับพี่เมฆไปแล้วอ่า T^T
-
ต้องไปเก็บตังก่อน
แต่เข้ามาให้กำลังใจครับ ^^
:กอด1: :กอด1:
-
เมล์ไปแล้วนะคะ :m1:
ปล.ไม่สนใจทำแค่box setขายหรอคะ แบบว่าอยากได้มากก แต่ซื้อพี่ดินกับพี่เมฆไปแล้วอ่า T^T
นังคนเขียนมันบอกว่า ไม่รู้พออัดแต่ละเรื่องรวมเป็นเล่มเดียวแล้ว เอา 3 เรื่องมาวางต่อกัน ความหนามันจะพอดีกับชุดปกติหรือเปล่าอะคะ
ข่าวว่า ต้นทุนสูง เลยต้องเลือกทำเพียงหนึ่งขนาดความหนาค่ะ ถ้าความหนาเท่าๆกันจะลองถามให้นะค่ะ ว่าขายกล่องเปล่ามั้ย
-
ว้าวยังเก็บเงินทันครับอิอิ
-
นังคนเขียนมันบอกว่า ไม่รู้พออัดแต่ละเรื่องรวมเป็นเล่มเดียวแล้ว เอา 3 เรื่องมาวางต่อกัน ความหนามันจะพอดีกับชุดปกติหรือเปล่าอะคะ
ข่าวว่า ต้นทุนสูง เลยต้องเลือกทำเพียงหนึ่งขนาดความหนาค่ะ ถ้าความหนาเท่าๆกันจะลองถามให้นะค่ะ ว่าขายกล่องเปล่ามั้ย
ขอบคุณค่า :กอด1:
-
เพิ่งหมดไปกับงานหนังสือล่าสุด รวมๆแล้วเหยียบหมื่น :z3: :z3:
(ไม่ได้เว่อร์นะ ตอนแรกงบไว้ห้าพัน แต่ไปๆมาๆไหงยอดงบมันบานขึ้นเรื่อยๆไม่รู้ :m8:)
ได้ข่าวว่าวันที่31มันก็ยังจะไปซื้อมาอีก :a5:
เก็บเงินด่วนจี๋เลยงานนี้ :impress3:
คุณคนเดียวเอาแน่ๆค่ะ แต่box set นี่ต้องเก็บเงินอย่างด่วน :sad4: :sad4:
ถามค่ะๆๆๆ ไม่รอทำป๋ากับโจมรวมไปเลยหรอคะ? สี่เรื่องรวด บ็อกซ์เดียวกัน น่าสนอยู่นา :impress:
-
เมล์ไปแล้วค่ะ หวังว่าคราวนี้คงได้มานอนกอด คราวที่แล้วจองพี่ดินไปแต่ไม่ได้เมล์ตอบกลับมาเลย แล้วก็ดันวุ่นๆ เลยไม่ได้ตามเรื่องว่างมาอีกที ....หมดเวลาไปแล้ว แง๊ :o12:
-
เก็บเงินๆ ๆ ๆ รอบนี้พลาดไม่ได้แล้ว~
-
อยากจะบอกว่า ช้อคค่ะ :a5: หนูเสียเงินอีกแล้ว :sad11:
รูปแบบปกใหม่สวยมากๆ :z1: แต่เค้าไม่มีเงินแล้วง่า :z3:
ขนาดคุณคนเดียวยังไม่ไม่ทันเลย แง้ :m15: เสียดาย
เลยอยากได้ boxset เอามาใส่รวมให้หมดเลย(อยากให้พอดีเงินหนูจะได้อยู่ อ๊ากก!)
ถ้าไม่พอก็ จะขอยืดเวลาออกไปหน่อยได้ม้ายยยย :o12:
นานๆ ได้ยิ่งดี T^T ปิดเทอมไม่มีรายได้ง่ะ
ไม่ก็อยากให้รีปริ้นสำหรับเด็ก(จนๆ)อย่าหนูด้วยเต๊อะ
หรือไม่หนูก็จองพี่ไว้สักชาติหนึ่งแล้วพี่นับจำนวนหนูไปด้วย :angry2:
(แต่ยังไม่จ่ายตัง) ตีพิมพ์ไปก่อนแล้วพี่ก็ค่อยส่งเมื่อเค้าจ่ายตังค์เนอะ
แท้งค์ ยูโซมาสสสสสสส :pig4:
-
ิชุด boxset อยากได้แต่คิดก่อน เพราะมีเมฆฉานแล้ว :เฮ้อ:
คนคนเดียวสั่งแน่นอนค่ะ o13
-
นอนรอคุณคนเดียวมาพักใหญ่
แล้วก็เปิดให้จองเป็นเจ้าของแล้วววว
ไม่พลาดแน่นอนค่ะ o13
ส่วนเรื่อง boxset อยากได้ค่ะ
แต่อีกไม่นานก็จะมี ป๋ากับโจมอีก (เรื่องนี้ก็รอค่ะ ^^)
ไม่ทำรวมกันเหรอคะ :z2:
-
เปิดจองที่ร้านด้วยหรือเปล่าค่ะ
อยากได้คุณคนเดียว หุหุ
-
คือหนูอยากรู้ว่า พี่เขาแต่งไปกี่เรื่องแล้ว จะได้ตามอ่านได้ถูกอ่ะ
รบกวนบอกหน่อยนะคะ
พลีสสสสสสสสสสสๆ
-
คือหนูอยากรู้ว่า พี่เขาแต่งไปกี่เรื่องแล้ว จะได้ตามอ่านได้ถูกอ่ะ
รบกวนบอกหน่อยนะคะ
พลีสสสสสสสสสสสๆ
เมื่อแหงนมองจันทร์ผมเห็นตะวัน
ภูตะวัน vs เพียงดิน เมียพี่มีดีกรีเป็นนักเลง
แล้วก็เรื่องนี้แหล่ะจ้า
-
คือหนูอยากรู้ว่า พี่เขาแต่งไปกี่เรื่องแล้ว จะได้ตามอ่านได้ถูกอ่ะ
รบกวนบอกหน่อยนะคะ
พลีสสสสสสสสสสสๆ
เมื่อแหงนมองจันทร์ผมเห็นตะวัน
ภูตะวัน vs เพียงดิน เมียพี่มีดีกรีเป็นนักเลง
แล้วก็เรื่องนี้แหล่ะจ้า
มีเรื่อง "เด็กป๋า" ที่กำลังลงอยู่ด้วยอีกหนึ่งเรื่องจ้า :impress2:
-
ซึ้งมากเลยอ่ะ ตอนที่ขลุ่ยหยุดหายใจอ่ะ น้ำตาไหลแบบไม่รู้ตัว
จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
มันเป็นบทเริ่มต้นของชีวิต
แต่ถ้าเป็นเราเราคงปลงแล้วตายไปดีกว่า
-
boxet สวยมากก อยากได้ ๆ
-
:impress2:
-
เพิ่งได้ฤกษ์เข้ามาอ่านคุณคนเดียวกับน้องขลุ่ย
ตอนแรกไม่กล้าเข้ามาอ่าน
เพราะเป็นภูมิแพ้มาม่าเข้าเส้น
แถมที่ได้อ่านเรื่องนี้ในรวมเล่มพี่เมฆแล้วคิดว่า
น้องขลุ่ยน่าสงสารมากๆ
เลยใช้เวลาทำใจนานกว่าที่จะตัดสินใจเข้ามาอ่าน
แต่พอได้มาอ่านจริงๆแล้ว
ก็รู้สึกว่าคุณคนเดียวยังทำตัวร้ายๆกับน้องขลุ่ยได้แบบว่าเด็กน้อยมากๆ :jul3:
เลยทำให้เรื่องนี้เราไม่ต้องเครียดอย่างที่คิดไว้
ไหนๆเรื่องก็ใกล้จะถึงบทสรุปแล้ว
ก็ขอจองที่ไว้สำหรับตอนจบด้วยคนนะคะ
:pig4:
-
นั่งรอตอนจบ วันไหนนะ :3123:
-
ตอนอวสาน 'คุณคนเดียวแต่เราสองคน' ๐ ครึ่งแรก ๐
“พ่อครับ”
คนที่ทำลับๆล่อๆส่งเสียงเรียกพ่อลองเชิงเพื่อขออนุญาตนั้น ความจริงเป็นผู้ชายตัวโตที่กำลังอยู่ในวัยรุ่นตอนปลายแล้ว ท่าทางประหม่าเก้อเขินยามที่พาตัวเองเข้ามาในห้องหนังสือที่คนเป็นพ่อยึดเป็นห้องพักผ่อนส่วนตัวกลายๆยามกลับมาจากทำงาน
มโนสำนึกพาให้คิดย้อนไปถึงตอนที่คุณคนเดียวยังเป็นเด็กน้อย พ่อดูจะมีความหมายและเป็นที่พึ่งยามมีปัญหาเสมอๆ ประมุขของบ้านเพิ่งกลายมาเป็นหัวหลักหัวตอเมื่อไม่นานมานี้เอง ตั้งแต่วันที่เกิดโศกนาฎกรรมและการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ในบ้าน ระหว่างพ่อและลูกชายเพียงคนเดียวกลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกันไปทันที
เวลาช่วยเยียวยาทุกอย่างก็จริง แต่มันช่างยาวนานสำหรับคนที่ใช้ชีวิตไปวันๆในช่วงบั้นปลายของชีวิต แต่เพราะผ่านอะไรมายาวนานทำให้รอคอยอย่างอดทน คุณคนเดียวเองก็ต้องใช้เวลาปรับตัวเข้าหาพ่อหลังจากเปิดอกทำความเข้าใจกันไปแล้วเหมือนกัน
ไม่เสียแรงเลยที่อดทนรอคอย!!
แววตาคุณคนเดียวที่มองส่งกลับมา เป็นแววตาดวงเดิมที่เคยเห็นจากเด็กผู้ชายคนนี้เมื่อหลายปีก่อนไม่มีผิด มันเป็นเหมือนสัญญาณที่ดีว่าเขากำลังได้ลูกชายคนเดิมกลับคืนมา
“มีอะไรกับพ่อหรือเปล่า”
“คุณคนเดียวมีเรื่องอยากจะเล่าให้ฟัง”
ทุกครั้งที่ได้อยากได้คำปรึกษา สำหรับคนที่เป็นที่หนึ่งของบ้านอย่างคุณคนเดียวแล้วมักจะฟอร์มจัดแบบนี้เสมอ ไม่มีทางที่ไอ้ตัวดีจะเปิดปากกับใครๆว่าต้องการความช่วยเหลือ ต่อให้ต้องอ้อมประเทศไทยขนาดไหน คุณคนเดียวก็จะหาวิธีที่จะไม่ทำให้ตัวเองรู้สึกเสียหน้าเสมอ แม้กระทั่งคนที่ให้กำเนิดมาก็ยังไม่เว้น มรดกที่คนเป็นพ่อรู้ดีว่ามันสืบทอดกันทางสายเลือดได้ทางเดียวเท่านั้น มองดูลูกชายตัวเองก็เหมือนมองตัวเองย้อนไปเมื่อวันวาน
“เข้ามาสิ”
คนที่มีเรื่องอยาก ‘เล่า’ รีบสาวเท้าเข้ามานั่งตรงข้าม สายตาไหวระริกคอยมองลงต่ำเสมอๆ เหมือนคนที่กำลังมีเรื่องไม่สบายใจ ในบ้านหลังนี้เขาเชื่อว่ามีใครไม่กี่คนที่จะจับทางความรู้สึกของคุณคนเดียวออก ถ้าไม่ใช่คนที่ใกล้ชิดกันมากๆ ก็ต้องเป็นคนที่ให้กำเนิดเขาขึ้นมาเท่านั้นที่จะรู้
“คุณคนเดียวมีเรื่องอะไรอยากเล่าให้พ่อฟังเหรอ”
“เรื่องเมย์ครับ ผมกับเมย์เลิกกันแล้ว ผมเป็นคนบอกเลิกเธอเอง”
“นั่นมันเป็นเรื่องที่ลูกตัดสินใจจะทำมันอยู่แล้วนี่ใช่มั้ย”
“ครับ แต่ก็รู้สึกแย่ที่ทำให้เค้าเสียใจ คุณคนเดียวเหมือนคนที่เห็นแก่ตัวที่สุดในโลกเลยพ่อว่ามั้ย”
“คุณคนเดียวรู้สึกโล่งใจแต่ก็รู้สึกแย่ที่ทำมันลงไปใช่มั้ย”
“ครับ รู้สึกว่าตัวเองเห็นแก่ตัว รักแต่ตัวเอง ไม่เคยรังเกียจตัวเองตอนไหนเท่าตอนนี้เลย”
“ถ้าพ่อบอกว่าทุกคนในโลกนี้รักตัวเองที่สุดกันทั้งนั้น ลูกจะรู้สึกดีขึ้นมั้ย”
“ทุกคนที่คุณคนเดียวทำร้ายไม่มีใครมีความผิดสักคนเลย”
“เวลาจะช่วยคลี่คลายทุกอย่างนะลูก สักวันเค้าจะรู้ว่าที่ลูกทำร้ายเค้าในวันนี้เป็นการทำร้ายที่ปรารถนาดี”
“คุณคนเดียวไม่เข้าใจครับพ่อ”
“ถ้าพ่อถามคุณคนเดียวว่า ถ้าคุณคนเดียวเลือกความถูกต้องคุณคนเดียวจะทำได้เหรอลูก ถ้าใครคนหนึ่งต้องฝืนใจทำอะไรมันก็ไม่มีใครมีความสุขแล้ว”
“เหมือนที่พ่อต้องแต่งงานกับแม่ทั้งๆที่รักลุงกรณ์น่ะเหรอครับ”
“ความลำบากใจของพ่อไม่ใช่ต้องแต่งงานกัับแม่ แต่ความลำบากใจของพ่อคือเปิดเผยความจริงไม่ได้ต่างหาก พ่อยืนยันว่าแม่ของลูกคือคู่ชีวิตที่ดี และพ่อก็รักแม่ของลูกในฐานะคู่ชีวิต”
“พ่อกับคุณคนเดียวไม่เหมือนกันนี่ครับ พ่อต้องทำเพราะเลือกไม่ได้ แต่คุณคนเดียวตั้งใจทำทั้งๆที่ยังมีทางเลือก”
“นั่นเพราะลูกยังไม่รู้ใจตัวเองต่างหาก เหมือนคนที่ลอยคออยู่กลางทะเลไง เค้าจะไม่มีวันรู้ว่าความหวังคืออะไรถ้าไม่เจอเกาะร้าง ถ้าคุณคนเดียวไม่มีขลุ่ย คุณคนเดียวก็ไม่รู้หรอกว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่ ถ้าเป็นแบบนั้นอาจจะไม่ใช่เมย์คนเดียวที่เสียใจ อาจจะมีใครต้องเสียใจเพราะคุณคนเดียวอีกหลายคน”
“นั่นสินะครับ ขนาดคิดว่าทางที่คุณคนเดียวเลือกคือทางที่คิดว่าดีที่สุดแล้ว ยังเป็นทางที่ทำให้คนใกล้ตัวเสียใจไปด้วยเลย”
“คุณคนเดียวหมายถึงขลุ่ยเหรอ”
“ครับ เค้าคิดว่าเพราะตัวเองที่ทำให้คุณคนเดียวเลิกกับเมย์”
“มันก็ถูกแล้วไม่ใช่เหรอ ถ้าคุณคนเดียวไม่รู้ใจตัวเองว่ารักขลุ่ย คุณคนเดียวก็ยังหลอกตัวเองแล้วก็หลอกเมย์ต่อไปว่านั่นคือรักแล้ว”
“มันก็ใช่ แต่ขลุ่ยทำเหมือนว่าถ้าคุณคนเดียวเลือกความถูกต้องเค้าก็จะเสียสละอย่างนั้นแหละ”
“ขลุ่ยเป็นเด็กดีจริงๆนะ”
“พ่อ........!!”
“พ่อพูดผิดเหรอ”
“เปล่าครับ แต่เค้าไม่คิดจะทำอะไรเพื่อตัวเองเลยเหรอ ทั้งๆที่เค้าบอกว่ารักคุณคนเดียวแท้ๆ แต่ไม่คิดจะสู้เพื่อคุณคนเดียวเลย”
“อ๋อ คุณคนเดียวอยากให้ขลุ่ยหึงแล้วก็แสดงความเป็นเจ้าของเหมือนที่คุณคนเดียวทำน่ะเหรอ”
“มันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว”
“ฮ่าๆๆ ไอ้เสือไบเอ้ย ยังมีอีกเรื่องนะที่ลูกยังไม่รู้”
“เรื่องอะไรครับ”
“การที่ลูกทำร้ายจิตใจคนอื่นแล้วรู้สึกผิด มันทำให้พ่อรู้สึกว่าลูกโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก เมื่อก่อนคุณคนเดียวของพ่อเป็นเด็กที่เอาแต่ใจตัวเอง เอาตัวเองเป็นศูนย์
กลางของกาแลคซี่เลยก็ว่าได้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นคุณคนเดียวจะมองเห็นความผิดของคนอื่นเสมอ หรือไม่คุณคนเดียวก็โยนให้เป็นความผิดของคนอื่นทั้งๆที่เค้าไม่ได้ทำอะไรเลย อย่างเรื่องของแม่จริงๆมันเป็นความผิดของพ่อ แต่ลูกกลับโทษว่าเป็นความผิดของลุงกรณ์ เรื่องของแม่ทั้งๆที่มันเป็นอุบัติเหตุและทุกคนก็สูญเสียเท่าๆกัน แต่คุณคนเดียวกลับมองว่าเป็นตัวเองที่สูญเสียอยู่คนเดียว และโยนความผิดนั้นไปที่ขลุ่ย ทั้งๆที่ขลุ่ยไม่ได้ทำอะไรเลย และขลุ่ยเองก็รู้เรื่องทุกอย่างพร้อมๆกับคุณคนเดียวนั่นแหละ”
“...........................................”
“พ่อตั้งชื่อลูกว่า ‘คนเดียว’ เพราะอยากจะให้ทุกอย่างมีความหมายในตัวมันเอง พ่อตั้งใจจะมีลูกแค่คนเดียวเพราะรู้ดีว่าความรักที่พ่อให้แม่ไม่ใช่ความรักอย่างที่แม่ต้องการและมีให้พ่อ พ่อตั้งชื่อว่าคนเดียวเพราะต้องการให้ลูกยืนหยัดด้วยตัวของตัวเองให้ได้ ทำอะไรได้ด้วยตัวของตัวเอง แต่พ่อคงพลาดไปหน่อย คุณคนเดียวเลยโตมาแบบผิดวัตถุประสงค์ เพราะคำว่าคุณคนเดียวมันทำให้ลูกกลายเป็นเด็กที่เอาแต่ใจตัวเอง ตอนที่ลูกเป็นเทวดาของบ้านนั้น ขลุ่ยเองก็เป็นเทวดาของบ้านเหมือนกัน เพียงแต่เป็นเทวดาที่ว่านอนสอนง่ายกว่าลูกมากนัก ถึงขลุ่ยจะเป็นลูกคนเดียวที่เอาแต่ใจเหมือนกัน แต่เป็นการเอาแต่ใจตัวเองที่มีขอบเขต พ่อกับลุงกรณ์เองมีความตั้งใจเหมือนกันว่าชีวิตนี้จะมีลูกแค่คนเดียว แต่การอยู่คนเดียวมันไม่ง่ายเลย มันมองแต่ตัวเราคนเดียวไม่เห็นหัวใครที่อยู่รอบข้างทั้งนั้น ไม่รู้จักว่าใจเราใจเขาเป็นยังไง ไม่รู้จักกับว่ามีน้ำใจและเมตตากรุณา พ่อเลยจับเอาคนเดียวมารวมกัน หนึ่งบวกหนึ่งเป็นสอง จากคนเดียวที่ดูเหว่ว้ากลายเป็นเราขึ้นมาปุ๊บ มันดูอบอุ่นทันทีเลยลูกว่ามั้ย”
“พ่อคิดเองเออเองไปแล้วนี่ครับ”
“แล้วพ่อก็คิดไม่ผิด ใช่มั้ยล่ะ พอมีขลุ่ยคุณคนเดียวก็รู้จักมองคนรอบข้างมากขึ้น รู้จักมีน้ำใจรู้จักแบ่งปัน รู้จักเอาใจใส่ห่วงใยคนอื่น”
“สรุปคือพ่อวางแผนคลุมถุงชนคุณคนเดียวกับขลุ่ยมาตั้งแต่เด็กแล้วนี่นา”
“โนๆ ไอ้เสื้อไบ ลูกเข้าใจผิดแล้ว ถ้าพ่อตั้งใจทำแบบนั้นจริงนะพ่อจะยอมให้ลูกตามหาด้วยตัวของลูกเองมั้ย พ่อแค่อยากให้ลูกมีเพื่อน มีน้อง แต่ความหมายอย่างอื่นลูกตามหาของลูกเองไม่ใช่หรือไง ไอ้อะโพสโซฟี่เอสเอ้ยยย (‘s)”
“ผมแค่อยากรู้ความแตกต่างของผู้ชายกับผู้หญิงต่างหาก”
“เมื่อไหร่จะเลิกปากแข็งสักที คุณคนเดียวโตเป็นผู้ใหญ่ในทุกๆเรื่องนะ ทั้งความคิดและความรับผิดชอบ แต่มีอยู่เรื่องเดียวที่คุณคนเดียวไม่ยอมโตขึ้นสักที”
“เรื่องอะไรครับ”
“เรื่องเอาแต่ใจกับขลุ่ยและยึดขลุ่ยเป็นสมบัติของตัวเอง”
“ผม......................................”
“เถียงไม่ออกใช่มั้ย แต่เรื่องนี้นะผิดกันทั้งคู่นั่นแหละ ทั้งคุณคนเดียวทั้งขลุ่ยพอกัน”
“เรื่องอะไรอีกละครับพ่อ”
“คนนึงเอาแต่ใจส่วนอีกคนก็ยอมมันซะทุกเรื่อง พ่อเลยจะยุให้ขลุ่ยไปเรียนไกลๆซะ อยากรู้เหมือนกันว่าคุณคนเดียวจะปากแข็งแล้วก็วางฟอร์มไปได้นานแค่ไหน”
“พ่อตั้งใจแกล้งกันเลยใช่มั้ย ทำไมทุกคนถึงอยากเห็นคุณคนเดียวอาละวาดกันนักนะ”
“พ่ออยากดัดนิสัยลูกตัวเองพ่อผิดเหรอ แต่ความอดทนคุณคนเดียวต่ำกว่าที่พ่อคิดเยอะนะ ฮ่าๆ”
“เอาเถอะครับ ถ้าพ่อมีความสุขกับการแกล้ง คุณคนเดียวยอมพ่อก็ได้ แต่ต่อไปห้ามแกล้งแรงแบบนี้แล้วนะครับ”
“ทำไมล่ะ พ่อไม่ได้แกล้งนะ พ่อแค่สนับสนุนอยู่ห่างๆเอง”
“สรุปคือต่อไปนี้คุณคนเดียวจะเป็นหมาหัวเน่าของบ้านหลังนี้ และขลุ่ยก็จะเป็นที่รักของทุกคนแทนใช่มั้ย”
“ลูกเข้าใจผิดแล้วคุณคนเดียว ทุกคนรักขลุ่ยมานานแล้วส่วนลูกก็หัวเน่ามาได้พักใหญ่ๆแล้วเหมือนกัน ที่ดูเหมือนลูกยังมีอำนาจอยู่เพราะทุกคนกลัวลูกจะโกรธแล้วไปอาละวาดเอากับขลุ่ยต่างหาก”
“งั้นคุณคนเดียวจะเอาแต่ใจเสมอต้นเสมอปลายแล้วกันครับ คนในบ้านจะได้ชิน”
“เอาเลย พ่อก็จะยุให้ขลุ่ยไม่ยอมคุณคนเดียวแล้วเหมือนกัน”
“พ่อจะทำอะไรก็ทำเถอะครับ จะดีมากถ้าทำให้เค้าแสดงความรู้สึกออกมามากกว่านี้”
“ขอร้องพ่อแบบนี้เป็นเสือสิ้นลายนี่หว่าคุณคนเดียว ถ้าสมัยพ่อวัยรุ่นเค้าเรียกว่าอ่อน”
“คุณคนเดียวพลาดตั้งแต่มีเรื่องจะเล่าให้พ่อฟังแล้วล่ะ ฝันดีนะครับ คุณคนเดียวจะไปนอนแล้วเหมือนกัน”
“อืมๆ ไปนอนก็ไป พ่อฝันดีแน่ๆอยู่แล้ว แต่คนบางคนจะได้ฝันหรือเปล่านี่สิ อย่าหักโหมมากนะคุณคนเดียว น้องเพิ่งหายป่วย”
เสียงประตูปิดเข้าหากันอย่างแรงนั้นไม่ได้ทำให้ประมุขของบ้านสะทกสะท้านแต่อย่างใด เสียงดังสนั่นหวั่นไหวไม่ได้มาจากความโกรธของลูกชายคนเดียว แต่มันมาจากความอาย คุณคนเดียวถอดแบบมาจากพ่อทุกตารางนิ้ว รวมไว้ทุกความร้ายกาจ รักแรง หึงแรง หวงแรง มีเพียงเรื่องรักเท่านั้นที่มั่นคง ถ้าไม่นับอคติและสับสนในตัวเอง ไม่มีทางที่คนเป็นพ่อจะมองผิด คุณคนเดียวไม่ได้เพิ่งรักขลุ่ยตอนที่ได้เป็นเจ้าของ แต่เค้ารักของเค้ามานานแล้ว เพราะมันเป็นเรื่องผิดธรรมชาติและเพราะคุณคนเดียวไม่รู้ความหมายของรักดีพอ เค้าถึงได้หลงทางไปแบบนี้
ไม่มีอะไรที่ทำให้คนเป็นพ่อภูมิใจได้เท่าลูกเดินกลับเข้าลู่ทางเดินที่ถูกต้องด้วยตัวของตัวเอง ต่อไปนี้ถึงจะเป็นคุณคนเดียวของทุกคน แต่เค้าก็ไม่ต้องอยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว อย่างน้อยคุณคนเดียวก็มีส่วนเติมเต็ม
นี่หรือเปล่าที่เค้าเรียกว่าหมดห่วง
๐ สวัสดีคะ หายไปหลายวัน เพราะยุ่งหลายเรื่องจริงๆค่ะ.....คุณคนเดียวแต่เราสองคนมาถึงตอนจบแล้ว และยังไม่หมดนะคะ ยังมีต่ออีกครึ่งตอนจ้า
๐ สำหรับเรื่องรวมเล่ม "คุณคนเดียวแต่เราสองคน" และ Boxet อย่างที่คนเขียนบอกคือเป็นโปรเจคพิเศษและฉุกละหุกจริงๆ แต่ถึงอย่างนั้นคนเขียนอยากให้ทุกคนเห็นถึงความตั้งใจ ถึงแม้จะเป็นโปรเจคที่คนเขียนตั้งใจจะทำเพื่อตอบแทนพี่คนประมูลแต่ในเมื่อมันเป็นกรณีพิเศษ ก็อยากให้มันพิเศษจริงๆ ไม่ได้ตั้งใจจะก่อให้เกิดกิเลสสำหรับพี่ๆน้องๆคนอ่านคนอื่นที่มีผลงานคนเขียนอยู่แล้วทั้ง 2 เรื่องก่อนหน้านี้นะคะ มีหลายคนที่คนเขียนจำได้ว่ามีผลงานคนเขียนอยู่แล้ว แต่ก็สนับสนุนกันด้วยการสั่ง Boxet เข้ามาอีก เยอะกว่าที่คาดไว้มากทีเดียวค่ะ แม้กระทั่งคุณคนเดียวเองที่คนเขียนเพียงแค่จะต่อยอดให้อย่างที่หลายๆคนเรียกร้อง ไม่คิดว่าพอรวมเล่มแล้วทุกคนจะสนับสนุนเสมือนเรื่องแต่งขึ้นมาใหม่แบบนี้ บอกตรงๆว่าดีใจและซึ้งใจกับคนอ่านทุกคนมากๆค่ะ รวมทั้งคนที่เข้ามาอ่านแต่ไม่ได้อุดหนุนก็ต้องขอบคุณเช่นกันนะคะ
ปล.ไม่สนใจทำแค่box setขายหรอคะ แบบว่าอยากได้มากก แต่ซื้อพี่ดินกับพี่เมฆไปแล้วอ่า T^T
๐ สาเหตุหลักๆเลยที่คนเขียนไม่ได้เปิดขาย Box เปล่าๆ เพราะถ้าคนไหนสังเกตจะเห็นว่า ราคาชุด Boxet นั้น คนเขียนขายตามราคาหนังสือสามเรื่องรวมกันเท่านั้นเองค่ะ ไม่ได้บวกค่า box เพิ่ม นั่นหมายถึง คนเขียนให้ boxet เป็นของแถมนั่นเองค่ะ (ต้นทุนต่อกล่องหลักร้อยค่ะ และแพงกว่าหนึ่งร้อยบาท เนื่องจากคนเขียนขอราคาที่จำนวนน้อยนะคะ ราคาของเหล่านี้ ราคาจะขึ้นอยู่กับจำนวนที่สั่งค่ะ)
๐ สาเหตุที่สอง เหมือนที่เซกิบอกค่ะ คนเขียนไม่แน่ใจว่าความหนามันจะใช้กันได้หรือเปล่า คนเขียนจะตอบได้ชัวร์ๆ ตอนที่ ได้ Mock up หนังสือปกแข็ง และ Mock up กล่องนะคะ ถ้าได้มาแล้วจะรีบเอามาอวดนะคะ ถ้าใช้ร่วมกันได้ และคนไหนอยากได้ Box เปล่า คนเขียนจะเปิดให้จองกันนะคะ
ถามค่ะๆๆๆ ไม่รอทำป๋ากับโจมรวมไปเลยหรอคะ? สี่เรื่องรวด บ็อกซ์เดียวกัน น่าสนอยู่นา
๐ ZakuPz จ๋า พี่ลง 'เด็กป๋า' ยังไม่ถึงครึ่งเรื่องเลยนะจ๊ะ อนาคตอีกยาวไกลมากๆ แล้วของที่ประมูลได้เค้าส่งมอบกันไปหมดแล้ว Boxet พี่ เป็นของประมูลชิ้นสุดท้ายที่ส่งมอบให้คนประมูลหรือเปล่ายังไม่รู้ กินเวลามานานมากแล้วจ้า เกรงใจพี่ที่ประมูลได้เหมือนกัน โปรเจคเลยออกมาแค่ผลงาน 3 เรื่องนะ ส่วนเด็กป๋า จะให้รวมเล่มอีกจริงๆเหรอ ZakuPz ไม่ตรวจคำผิดให้ คนเขียนจะรวมเล่มได้ยังไงล่ะจ๊ะ (พี่ล้อเล่นนะ ถ้าไม่ว่างไม่เป็นไรจ๊า) ไม่รู้ว่าคนเขียนท่านอื่นจัดการระบบพรูฟยังไงนะ แต่คนเขียนเอง พรูฟในไฟล์หนึ่งรอบ และ ให้เพื่อนๆ พรูฟจาก mock up หนังสือหนึ่งรอบ น่าจะยังหลงเหลือคำผิดอยู่บ้างเนอะ จะพยายามเรื่องคำผิดให้มากกว่านี้นะคะ
อยากจะบอกว่า ช้อคค่ะ :a5: หนูเสียเงินอีกแล้ว :sad11:
รูปแบบปกใหม่สวยมากๆ :z1: แต่เค้าไม่มีเงินแล้วง่า :z3:
ขนาดคุณคนเดียวยังไม่ไม่ทันเลย แง้ :m15: เสียดาย
เลยอยากได้ boxset เอามาใส่รวมให้หมดเลย(อยากให้พอดีเงินหนูจะได้อยู่ อ๊ากก!)
ถ้าไม่พอก็ จะขอยืดเวลาออกไปหน่อยได้ม้ายยยย :o12:
นานๆ ได้ยิ่งดี T^T ปิดเทอมไม่มีรายได้ง่ะ
ไม่ก็อยากให้รีปริ้นสำหรับเด็ก(จนๆ)อย่าหนูด้วยเต๊อะ
หรือไม่หนูก็จองพี่ไว้สักชาติหนึ่งแล้วพี่นับจำนวนหนูไปด้วย :angry2:
(แต่ยังไม่จ่ายตัง) ตีพิมพ์ไปก่อนแล้วพี่ก็ค่อยส่งเมื่อเค้าจ่ายตังค์เนอะ
แท้งค์ ยูโซมาสสสสสสส :pig4:
๐ น้องๆคนไหนที่ยังเรียนอยู่ เก็บเงินไว้ใช้ในสิ่งที่จำเป็นก่อนนะจ๊ะ ถ้ามีเรื่องของคนเขียนอยู่แล้ว เนื้อหาเหมือนกันเลยจ้า เพิ่มนิดๆหน่อยๆส่วนที่เพิ่มก็คือส่วนที่มีในบอร์ดที่ไม่มีในหนังสือ สามารถเข้ามาอ่านในเล้าได้นะ แต่ถ้าอยากได้จริงๆ และเอาแน่ๆ เมลล์ถึงคนเขียนและบอกรายละเอียดที่ตัวเองสะดวกไว้นะคะ คนเขียนจะสั่งเผื่อและเก็บไว้ให้ น้องๆพร้อมเมื่อไหร่ ค่อยส่งมอบมรดกกันเนอะ
เปิดจองที่ร้านด้วยหรือเปล่าค่ะ
อยากได้คุณคนเดียว หุหุ
๐ ถ้าหมายถึงที่ร้าน @Quartette มาบุญครองชั้น 7 จะมีวางหลังจากคนเขียนจัดส่งรอบปกติแล้วนะคะ krappom มันบังคับว่าให้วางที่ร้านสำหรับคนไทยหัวใจ Y ที่เข้าเล้าไม่ได้ด้วยค่ะ มาเฟียสั่ง คนเขียนต้องทำตามอยู่แล้วค่ะ กลัวมันล้มทับ :laugh:
ส่วนเรื่อง boxset อยากได้ค่ะ
แต่อีกไม่นานก็จะมี ป๋ากับโจมอีก (เรื่องนี้ก็รอค่ะ ^^)
ไม่ทำรวมกันเหรอคะ :z2:
๐ เด็กป๋ายังมาไม่ถึงครึ่งทางเลยค่ะ เก็บไว้เป็นโปรเจคสายสีม่วงในอนาคตได้มั้ยอ่ะ (เอานโยบายรถไฟฟ้ามาใช้กันเลยทีเดียว นานพอกัน :impress2:)
ิชุด boxset อยากได้แต่คิดก่อน เพราะมีเมฆฉานแล้ว :เฮ้อ:
คนคนเดียวสั่งแน่นอนค่ะ o13
เก็บเงินๆ ๆ ๆ รอบนี้พลาดไม่ได้แล้ว~
ว้าวยังเก็บเงินทันครับอิอิ
ต้องไปเก็บตังก่อน
แต่เข้ามาให้กำลังใจครับ ^^
:กอด1: :กอด1:
ยังเก็บเงินทัน ๆ คราวนี้ต้องได้ ๆ
๐ ขอบคุณมากค่ะ ยังมีเวลาเก็บเงินกันนะคะ คนเขียนเปิดยาวเดือนครึ่งกันเลยค่ะ....นานจนกลัวทุกคนจะลืม :z3: จะได้มีเวลาเตรียมเงินกันนะคะ
คือหนูอยากรู้ว่า พี่เขาแต่งไปกี่เรื่องแล้ว จะได้ตามอ่านได้ถูกอ่ะ
รบกวนบอกหน่อยนะคะ
พลีสสสสสสสสสสสๆ
เมื่อแหงนมองจันทร์ผมเห็นตะวัน
ภูตะวัน vs เพียงดิน เมียพี่มีดีกรีเป็นนักเลง
แล้วก็เรื่องนี้แหล่ะจ้า
มีเรื่อง "เด็กป๋า" ที่กำลังลงอยู่ด้วยอีกหนึ่งเรื่องจ้า :impress2:
๐ ขอบคุณสำหรับคำตอบที่ถูกต้องค่ะ :laugh: แป๊บๆ นี่แต่งนิยาย 4 เรื่องแล้วเหรอนี่...มีคนเคยบอกคนเขียนว่าถ้าเรารักและชอบสิ่งไหนจะทำสิ่งนั้นออกมาได้ดี เป็นเรื่องจริงสินะคะ คนที่อยู่รอบตัวคนเขียนเอง หลายคนที่รู้จักนิสัยใจคอกัน ถึงกับอึ้งกันไปเป็นแถบๆที่คนเขียนแต่งนิยายและรวมเล่มกับเค้าได้ ตัวเองก็ยังไม่ค่อยจะเชื่อตัวเองอยู่เหมือนกันค่ะ (พ่อคงคิดในใจว่าไม่น่าเปลืองเงินส่งให้มันเรียนถาปัตย์เลย ออกแบบตึกราบ้านช่องได้น้อยกว่าแต่งนิยายอีกมั้งเนี่ยไว้อาลัยให้กับอุปกรณ์การเรียนที่แสนแพง :z3:)
๐ อย่าลืมนะคะ ตอนจบยังเหลืออีกครึ่งนะ
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมค่ะ
๐ รายละเอียดการจองรวมเล่ม คุณคนเดียวแต่เราสองคนและ Boxet เซกิย้ายไปอยู่ P1 แล้วนะคะ
Click รายละเอียดการจองรวมเล่ม คุณคนเดียวแต่เราสองคนและ Boxet (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20393.0)
๐ ขอบคุณค่ะ TRomance [เจอกันตอนจบจริงๆครั้งหน้าค่ะ
-
อย่างน่ารักเลยอ่า><
คุณคนเดียวน่ารักที่สุดเล้ยยยยยยยยยยยย
(อ่านมาตั้งนานเพิ่งมาน่ารักก็ตอนนี้เเหละวะ)
ปลื้มมากๆๆอ่าค่า^-^
-
แหง่ะ ครึ่งหลังต้องมีมาม่าแน่เลยยยยยยยยย
-
มาแล้วครึ่งแรก รอครึ่งหลังต่อไป
-
ไวจัง...เผลอแป๊บๆเรื่องนี้ก็จะจบอีกเรื่องแล้วววววว ใจหายวาบเลยค่ะ ;__;
-
คุณป๋าน่ารักจังเลยค่ะ ชอบตอนอบรมคุณคนเดียวจังเลย^^
-
คุณคนเดียวเหมือนเด็กประถมเลย :laugh:
-
คุณพ่ออย่าเพิ่งคิดสั้นนะ... :m15:
-
คุณคนเดียว... คุณพ่อเข้าใจตั้งชื่อเนอะ o13
ตอนนี้คุณคนเดียวงุ๊งงิ๊งๆ เหมือนเด็กเลย น่ารักดี :o8:
-
ทำไมประโยคสุดท้ายของป๋า เหมือนป๋าคุณคนเดียวจะลาตายเลยอ่ะ
อิเจ๊แอบเศร้า~ ทั้งที่ไม่มีอะไรจะเศร้า
-
:L1:
-
มาให้ลุ้นจนเหนื่อยอีกล่ะ
-
:จุ๊บๆ:
-
อ่านตอนนี้รู้สึกคุณคนเดียวเป็นเด็กเลย
ดูขี้อายๆเหมือนจะไม่มีพิษมีภัย
จะจบแล้วๆ ใจหาย :sad4:
รอครึ่งหลังต่อไป
-
คุณคนเดียวเด็กมาก :-[
ไอ้หย๋าาา จะจบแล้วววว
พ่อคุณคนเดียวน่ารักดีง่ะ 5555
น่าจะมีตอนพิเศษ พ่อคนเดียว&ลุงกรณ์ =///=
-
คุณคนเดียวอายเป็นด้วยยยย
-
ใกล้จะจบแล้วเฮ้อออออ....ดีใจกับคนพ่อด้วยที่ได้ลูกชายคนเดิมกลับมา
-
คุณป๋าเก่งจริง สมเป็นประมุขบ้าน
อ่านคุณคนเดียวออกตั้งแต่เดินเข้าประตูมา ปรบมือค่า!!!
คุณคนเดียวน่าแกล้งจัง
:laugh:
-
แอบปลื้มคุณพ่อ :o8:
ตอนจบครึ่งหลังขอหวานๆนะค๊า :กอด1:
แปะคำผิด
ทุกครั้งที่ได้อยากได้คำปรึกษา
ไม่ใช่ต้องแต่งงานกัับแม่
-
พ่อคุณคนเดียวน่ารักมากมาย
พูดดักทางคุณคนเดียวได้เรื่อยเลย สุดยอดดดดด
-
รออ่านครึงหลังค่ะ
:z1:
-
รอครึ่งหลังนะคะ ขอหวานๆเรยนะ >.<
-
มาลงชื่อรอตอนจบครับ
และอยากสั่ง Box set มากมาย ไว้ยังไงจะเมล์ไปหานะครับ
-
คุณคนเดียวรีบไปปรับความเข้าใจกับน้องขลุ่ยเร็วๆ เลยนะ
-
กำลังเริ่มเก็บออมเงินกับเพื่อนอยู่ค่ะ :กอด1:
ถ้าเก็บครบทัน อาจจะเอาบ๊อกซ์มาสะสมไว้มั่ง :o8:
แต่ที่แน่ๆจะเอาคุณคนเดียวเดียวด้วยแย้วววล่ะ
-
รอครึ่งหลังจร้า
-
ชอบวิธีการสอน การพูดของคุณพ่อของคุณคนเดียวจัง
เพิ่งจะเห็นคุณคนเดียวอายเป็นกับเขาด้วย
-
ปลื้มคุณพ่อมากมาย หุๆๆ เดาว่าคุณพ่อต้องเป็นรุก ส่วนพ่อขลุ่ยเป็นรับใช่มั้ยคะ หุๆๆๆ
ตอนหน้าก็จบแล้วสิ :เฮ้อ: ดีนะยังมีน้องโจมอยู่ปลอบใจ
-
คุณคนเดียววันนี้น่ารักมากกกกกกกกกกก
หลังจากที่เป็นเด็กดื้อมานาน
วันนี้กลายเป็นเด็กน้อยขี้อายของคุณป๋าไปแล้ว
น่ารักแบบนี้อย่าลืมไปทำตัวดีๆกับน้องขลุ่ยด้วยน้า
:กอด1:
-
รอตอนจบ
ขอแบบหวานปนหื่นจะได้มั้ย ^o^
-
จะจบแล้วหรอเนี่ย :z3:
ยังเพลินๆ อยู่เลย :z2:
-
อย่าเพอ่งจบได้ไหม :z3:
-
ใกล้จะจบแล้วเหรอเนียะ
-
ตอนนี้คุณพ่อ กะคุณคนเดียวน่ารักเนาะ ดูอบอุ่นมากๆ
-
รออ่านตอนครึ่งหลัง คุณคนเดียวน่ารักมากกกก ^^
อยากได้ Box set มากมายค่ะ
เห็นแล้วอยากได้ สวยมากกกก ชอบปก
-
แหม คุณพ่อคะ
คำว่า หมดห่วง มันหลอนนะคะ
ห่วงไปก่อนเถอะค่ะ อย่าเพิ่งหมดไปไหนเลย
ว่าแต่ ,,
คุณคนเดียวน่ารักจัง!!
-
ตอนนี้คุณคนเดียวดูเป็นเด็กมากเลย
แต่แบบนี้ก็น่ารักดีนะ
-
บทจะดีคุณคนเดียวก็ดีจนใจหาย
้ร้ายที่น้องขลุ่ยก็น่าสงสาร
ใจดีกับน้องขลุ่ยให้มากๆหน่อยสิค่ะ :call:
-
เรื่องนี้น่ารักดีค่ะ และชุด Boxset น่าซื้อมาก แต่ต้องดูงบก่อน แหะๆ
-
ส่งเมล์ไปจองแล้วค่ะ อยากได้boxเหมือนกันแต่มีอีก2เรื่องแล้วเลยตัดใจดีกว่า ^^
-
:fire: ไอ้คุณคนเดียวที่เคราพค่ะ จะใจร้ายใส่ระกำไปไหน
:เฮ้อ:สงสารน้องขลุ่ย มาซบอกพี่มาเร็ว
-
อยากจะ:z6:คุณคนเดียวมากๆๆ
แหมๆๆทำเป็นห่วงน้องขลุ่ย
-
ตอนนี้คุณคนเดียวน่ารักจัง
รอครึ่งหลังอยู่นะคะ
-
:z1: เอามารวบยอดทีเดียวเลย
ไอ้คุณคนเดียวใจร้ายอ่ะ ทำซะ เกือบตาย ไอ้เราก็นึกว่า น้องขลุ่ยจะไปซะแล้ว
แหมๆๆแล้วทำมาเป็นดูแลตอนอยู่โรงพยาบาล หวานใส่ซะมดขึ้น เล่นซะ น้องขลุ่ย :o8:ไปหมดเลย
ชอบคุณพ่อจริงๆๆๆ เข้าใจไปซะหมด
:seng2ped:ที่คุณคยเดียวปากแข็ง น่าจะเอาก้อนหินมาทุบ :z3:
-
ทำเป็นท่ามาก ที่จริงแล้วตับ ไต ไส้ พุง กี่ขด ๆ คนเป็นพ่อ เห็นจนหมดตั้งนานแล้ว
คุณคนเดียวยังคิดว่า ไม่มีใครรู้ทันอีกเหรอ :m20:
อีกครึ่งตอน คงต้องมาดูแล้วล่ะว่า น้องขลุ่ย จะมีวิธี จัดการกับคนท่ามากนี้ยังไง
+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ :กอด1:
-
คุณคนเดียวนี่สุดยอดมากปากแข็งได้โล่จริงๆ
แต่รักคุณพ่อจริงๆ เข้าใจลูกแบบสุดๆเลย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
คุณคนเดียว ขาดความมั่นใจก้อเป็นด้วยหรอเนี่ย
แต่ก้อน่ารักดี ไม่ค่อยเห็นคุณคนเดียวเป็นแบบนี้ :laugh:
-
เป็นอีกคนที่มีแล้วสองเรื่อง แต่ขอสั่ง boxset เหอะ ไม่ไหวอ่ะ ชอบมั่กๆๆ
-
มีทั้งสองเรื่องแล้ว แต่ก็จะสั่ง boxset ด้วยมีไว้ดีกว่าไม่มี :laugh:
แต่ว่าตอนจบเมื่อไหร่อะ ไวๆนะ :z10:
-
ตอนนี้คุณคนเดียวน่ารักดีค่ะ แต่คุณพ่อก็ยังสุดยอดเหมือนเดิม
รอครึ่งหลังค่ะ
-
=[]=!
เซ็ตใหม่แพงค็อต! ไม่มีเงินแหล่ววว~ งื้ดๆ T.T
ไม่มีเงินให้ เอาใจไปแทนแล้วกันนะคะ ให้ทั้งดวงเลย! :กอด1:
คุณคนเดียวเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วจนน่าตกใจเลยค่ะ แปรปรวนเกินไปแล้วววว :z3:
น้องขลุ่ยนี่ปลื้มตัวลอยค่ะ นายเอกแบบเด็กดีมากกกก ไม่รักไม่ได้หรอกค่ะ!~♥
ปล.ที่จริงคิดว่าชื่อบทสุดท้ายชื่อตอนว่า ครึ่งแรก แหละ 5555 :laugh:
-
อีกครึ่งตอนที่เหลือ คนอ่านหวังเป็นอย่างมากว่าจะได้ใช้อีโมนี้
:m25:
:jul1:
เยอะนะค่ะ คึคึ
-
สอบถามนิสนึงเน๊าะครับ
เรื่องนี้จะเขียนไปจนจบเลยหรือเปล่าครับ
หรือว่าตอนจบจะอยู่ในหนังสือ ใครอยากอ่านก็ซื้อหนังสือมาอ่านต่อ ใช่หรือเปล่าครับ
หรือว่า จะลงที่เว็บนี้เลยจนจบเรื่อง
รบกวนให้คำตอบด้วยนะครับ
เพราะตอนนี้กำลังเริ่มอ่านครับ หากอ่านแล้วจบแล้ว แต่ตอนจบอยู่ในหนังสือ ผมก็คงค้างแย่ เพราะไม่มีตังค์จะไปซื้อมาอ่านครับ(ยาจกชู)
-
สอบถามนิสนึงเน๊าะครับ
เรื่องนี้จะเขียนไปจนจบเลยหรือเปล่าครับ
หรือว่าตอนจบจะอยู่ในหนังสือ ใครอยากอ่านก็ซื้อหนังสือมาอ่านต่อ ใช่หรือเปล่าครับ
หรือว่า จะลงที่เว็บนี้เลยจนจบเรื่อง
รบกวนให้คำตอบด้วยนะครับ
เพราะตอนนี้กำลังเริ่มอ่านครับ หากอ่านแล้วจบแล้ว แต่ตอนจบอยู่ในหนังสือ ผมก็คงค้างแย่ เพราะไม่มีตังค์จะไปซื้อมาอ่านครับ(ยาจกชู)
นิยายของ TRomance ลงจบทุกเรื่องค่ะ เพราะเป็นความตั้งใจของคนเขียน
และในนามของคนที่เอาเรื่องมาลง เราจะไม่เอาเรื่องที่ไม่ลงตอนจบมาลงแน่ค่ะ
เพราะเราก็คนนึงที่อ่านนิยายเหมือนกัน เข้าใจความรู้สึกคนอ่าน เพราะงั้นสบายใจได้
คุณได้อ่านเรื่องนี้จนถึงตอนจบแบบไม่ค้างแน่นอน
แต่สำหรับคนที่ซื้อหนังสือ เราก็มีพิเศษสำหรับคนที่เก็บหนังสือเหมือนกัน แฟร์ๆค่ะ
-
ตอนอวสาน ครึ่งหลัง 'คุณคนเดียวแต่เราสองคน'
สวนลีลาวดีประจำตระกูลที่กินพื้นที่กว้างสุดลูกหูลูกตาต่างทิ้งใบชูช่อดอกบานสะพรั่งไปทั้งสวน ลมโชยพัดกลิ่นหอมอ่อนเย็นลอยเข้าจมูกจนเผลอสูดเก็บเอาไว้เสียเต็มปอด
วันนี้คุณคนเดียวตื่นแต่เช้า สิ่งที่ชวนให้ประหลาดใจกันไปทั้งบ้านคือคุณคนเดียวอยากจะมาหลุมฝังกระดูกแม่ ป้าแม่บ้านรีบวิ่งมาบอกข่าวดีถึงห้องส่วนตัวที่เรือนเพราะตื่นเต้นจนลืมคิดไปว่าอีกไม่นานขลุ่ยจะต้องเดินมากินข้าวเช้าที่ห้องอาหารอยู่แล้ว วันนี้คุณคนเดียวอนุญาตให้ขลุ่ยไปเรียนได้ เป็นเรื่องที่น่าดีใจไม่แพ้กันเลย
บนโต๊ะอาหารมีเพียงคุณลุงเพียงคนเดียวที่ดูจะสงบนิ่งตามปกติเหมือนทุกวัน แต่ระหว่างทางที่เดินมาห้องอาหารนี้ คุณแม่บ้านได้กระซิบข่าวดีว่าคุณลุงดีใจถึงขนาดที่โทรไปเลื่อนประชุมช่วงเช้าทั้งหมด แค่นี้ก็พอจะรู้แล้วว่าลูกชายคนเดียวของบ้านนี้ฟอร์มจัดเหมือนใคร
กว่าจะแห่ขบวนกันมาที่สวนลีลาวดีได้ก็ต้องรอพระเอกของงานอยู่นาน คุณลุงบอกว่าคุณคนเดียวต้องการเวลาทำใจและเตรียมตัวเอง ถึงแม้คนที่จะไปหาเหลือเพียงเถ้ากระดูกที่ถูกฝังอยู่ใต้โคนไม้แล้วก็ตาม
แม้ไม่ใช่หน้าร้อนและสวนลีลาวดีแห่งนี้จะมีแต่ต้นโตเต็มที่แล้วทั้งหมดก็ตาม แต่เพราะช่วงเวลาที่ลีลาวดีแข่งกันชูช่อดอกแบบนี้ ใบของต้นไม้ฟอร์มสวยก็จะลาต้นไปด้วยตามธรรมชาติ ทุกคนที่แห่ตามคุณชายมาด้วยความตื่นเต้นถึงได้ยืนซับเหงื่อเพราะได้รับแสงจากดวงอาทิตย์เต็มที่ ส่วนพระเอกของงานนั้น ยืนทำมิวสิคอยู่หน้าต้นไม้ดอกสีขาวอยู่นานมากแล้ว ไม่มีใครรู้ว่าคุณคนเดียวพูดอะไรกับต้นไม้ที่ใช้ฝากเถ้ากระดูกของแม่ นอกจากเจ้าตัวเท่านั้นที่รู้
ดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์ช่อโตถูกวางไว้ใต้ต้นดอกลีลาวดีสีเดียวกัน ส่วนอีกช่อถูกวางไว้ใต้ต้นลีลาวดีดอกสีชมพูอมส้ม ถึงลมจะหอบเอาอายร้อนของแดดพัดมาโดนผิวเนื้อสักแค่ไหน แต่ยังดีที่เป็นอายร้อนที่กลุ่นไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้ คนที่แห่ตามกันมาครึ่งค่อนบ้านถึงได้รอคนที่บอกว่ามีธุระจะคุยกับแม่และพ่อของขลุ่ยอยู่นานสองนานด้วยรอยยิ้ม
คนที่เก็บรอยยิ้มได้มิดชิดที่สุดเห็นจะเป็นคุณลุง แต่ถึงริมฝีปากจะไม่ยกยิ้มแต่สายตาคุณลุงกลับบ่งบอกว่ายิ้มตลอดเวลา ส่วนป้าแม่บ้านที่เป็นถึงคุณนม รายนี้ยิ้มไม่หุบและดูจะตื่นเต้นกว่าใครๆมาตั้งแต่เช้าแล้ว และคนสุดท้ายที่แม้จะเมื่อยกระพุ้งแก้มและรู้สึกชาๆที่กรามและเหงือกจะเริ่มแห้งเพราะสัมผัสอากาศมานาน แต่ก็ยังฉีกยิ้มได้ไม่มีหวั่นก็คงไม่พ้นจะเป็นตัวเอง
การที่คุณคนเดียวยอมมาที่สวนแห่งนี้เป็นนิมิตหมายที่ดี ทุกคนรู้เหตุผลที่คุณคนเดียวไม่ยอมมาเหยียบที่นี่ดี สถานที่ที่ควรจะมีแต่คนในครอบครัวเท่านั้น แต่กลับมีคนที่คุณคนเดียวจัดให้อยู่ในประเภท ‘คนนอก’ ได้มีโอกาสฝังเถ้าถ่านสุดท้ายของร่างกายตัวเอง การที่คุณคนเดียวยอมมานั้น แสดงว่าคุณคนเดียวจัดให้พ่อขลุ่ยเป็นคนในครอบครัวแล้ว
“ธุระของคุณคนเดียวเล่นเอาเหงื่อไหลกันไปทั้งบ้านเลยนะ”
เสียงต่อว่าไม่จริงจังนี้ออกมาจากปากคนเป็นพ่อทั้งรอยยิ้ม ส่วนคนที่ถูกแซวตั้งแต่เพิ่งเดินมาถึงที่ที่ทุกคนยืนรอกันอยู่กลับไหวไหล่ไม่ได้รู้สึกผิดที่ทำให้หัวหงอกหัวดำทั้งหลายยืนรอแต่อย่างใด ก็ถึงแม้ทุกคนจะยืนรอกันจนเหงื่อตกแล้วตกอีกแต่ก็ไม่เห็นจะมีใครหุบยิ้มเลยสักคน แล้วจะเรียกร้องให้คนที่เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของบ้านเห็นใจได้ยังไง
“คุณคนเดียวบอกแล้วว่าจะมาแค่กับขลุ่ยสองคน แล้วจะแห่กันมาทำไมทั้งบ้านละครับพ่อ”
เห็นมั้ย ขลุ่ยเดาผิดเสียที่ไหน ไม่มีอะไรที่คุณคนเดียวจะยอมรับผิด ถ้าไม่ใช่ความผิดที่ทำให้เห็นกันซึ่งๆหน้า ความผิดทั้งหลายสามารถยอมความกันได้นั้น คุณคนเดียวไม่เคยยีหระอยู่แล้ว ไม่ยอมรับเสียอย่าง ใครจะไปกล้าว่าอะไรผู้ยิ่งใหญ่ของบ้านได้
“แม่คงดีใจนะที่ลูกมาเยี่ยม”
“ครับ จริงๆแล้วคุณคนเดียวก็ไม่ได้มาเยี่ยมแม่อย่างเดียวหรอก คุณคนเดียวมาธุระด้วยน่ะครับ”
“ธุระเหรอ ธุระกับแม่เนี่ยนะ ธุระอะไร”
“ความลับครับ แล้วนี่พ่อจะไปไหนต่อ”
“ไปทำงานสิ กว่าคุณคนเดียวจะมารับช่วงต่อพ่อก็คงต้องเหนื่อยไปก่อนละนะ”
“อีกนานเลยสิครับพ่อ เพราะไม่ใช่แค่รอคุณคนเดียว ต้องรอขลุ่ยด้วย คุณคนเดียวทำคนเดียวไม่ไหวหรอก บริษัทใหญ่โตขนาดนั้น”
“จะผูกมัดใครให้อยู่กับเราก็ต้องพูดกับเค้าดีๆสิลูก ไม่ใช่มัดมือชกเอาแต่ใจเหมือนบีบบังคับเค้าอย่างนี้ คุณคนเดียวยังไม่ใช่ไม้แก่ยังพอดัดได้อยู่นะ”
“คุณคนเดียวไม่ได้บังคับ ก็บอกแล้วว่าทำคนเดียวไม่ไหว กว่าจะถึงวันที่เข้าไปทำงานแทนพ่อ ตอนนั้นบริษัทคงขยับขยายไปกว่านี้อีกมาก ถึงได้บอกว่าต้องการคนมาช่วยเหลือไงครับ”
เป็นครั้งแรกที่เห็นคุณคนเดียวสลดเพราะถูกคนเป็นพ่ออบรมต่อหน้าคนหมู่มากขนาดนี้ คนที่เลี้ยงดูกันมาตั้งแต่เด็กอย่างคุณนมหรือป้าแม่บ้าน ยังหลุดขำออกมาให้คนตัวโตแถวนี้ส่งค้อนสายตาปรามแกมดุไปให้เลย
“ว่าไงขลุ่ย ลุงไม่บังคับนะลูก อยากอยู่ช่วยพี่เค้าหรือเปล่า”
เล่นส่งบทกับมาแบบไม่มีเตี๊ยมกันไว้อย่างนี้ คนกลางอย่างขลุ่ยวางตัวลำบากเลยสิ คำตอบมีในใจอยู่แล้วเพียงคำตอบเดียว แต่ถ้าพูดออกมาต่อหน้าคนเกือบทั้งบ้านขนาดนี้ ก็ต้องเป็นขลุ่ยคนเดียวนะสิที่อาย เพราะคุณลุงนั้นคงรู้คำตอบอยู่แล้วเหมือนกันถึงได้กล้าถาม ส่วนคุณคนเดียวนั้นก้าวข้ามคำว่าอายไปนานแล้ว
“ครับ”
สั้นๆง่ายๆได้ใจความ ไม่ควรจะต้องบอกเป้าหมายหรือขยายความของอุดมการณ์ไปมากกว่านี้ รู้ดีว่าทุกคนพยายามช่วยไม่ให้ขลุ่ยมีสภาพเป็นกุ้งต้มสุกด้วยการกลั้นยิ้มกันอยู่ แต่มันก็คงจะยากสำหรับใครๆหลายๆคนที่ไม่ถนัดแสดงละครสักเท่าไหร่
เหมือนรอบๆตัวอบอวลไปด้วยความสุขแต่มันก็เป็นสุขบนทุกข์เล็กๆของคนกลางอย่างขลุ่ยเหมือนกัน ไม่รู้จะจับสายตาไว้กับอะไรหรือเอามือไปวางไว้ตรงไหนถึงจะดี
เหมือนมรสุมร้ายๆจะผ่านไป เหตุการณ์ทุกอย่างคลี่คลายไปในทางที่ดีแล้ว แต่ความวุ่นวายในบ้านดูเหมือนจะเท่าเดิม คุณคนเดียวก็ยังเป็นศูนย์กลางของบ้านที่ยังหมุนรอบตัวเองเหมือนเดิมแต่ก็มีบ้างที่จะยอมหมุนรอบคนอื่นๆ หลังเวลาอาหารเย็นคุณคนเดียวยอมแบ่งเวลาส่วนตัวเข้าไปขลุกอยู่กับคุณลุงในห้องหนังสือทุกวัน และเหมือนจะมีเวลาวุ่นวายกับขลุ่ยน้อยลง
แต่เปล่าเลย!!!
คุณคนเดียวยังเอาตัวเองมาเป็นจักรวาลของขลุ่ยเท่าเดิม
ไม่ใช่แค่เข้ามาคอยดูแลและกำกับชีวิตขลุ่ยแค่ในบ้าน ตอนนี้คุณคนเดียวแผ่กิ่งก้านสาขามาดูแลด้านการเรียนขลุ่ยแล้วด้วย นอกจากจะไปโรงเรียนในวันธรรมดาแล้ว คุณคนเดียวยังเข้ามาดูแลเรื่องเรียนพิเศษเพื่อเตรียมพร้อมที่จะสอบเข้ามหาลัยด้วยอีกอย่าง
คณะที่จะเรียนขลุ่ยเป็นคนเลือก แต่คนที่เลือกมหาลัยให้ขลุ่ยนั้นเป็นคุณคนเดียว และถึงขลุ่ยจะไม่ต้องชดใช้ความผิดอย่างที่คุณคนเดียวเคยบอกเอาไว้แล้ว แต่ขลุ่ยก็ยังต้องดูแลและขึ้นไปค้างด้วยตามปกติด้วยเหตุผลเพียงเหตุผลเดียว
คุณคนเดียวชินกับการที่จะมีใครสักคนดูแลแล้ว
ถึงแม้ขลุ่ยยังต้องทำหน้าที่เหมือนเดิม แต่หลายสิ่งหลายอย่างก็เปลี่ยนไป ไม่มีคุณคนเดียวที่เคยโหดร้ายอย่างในวันนั้นอีกแล้ว ทุกความรู้สึกที่ส่งผ่านการกระทำของคุณคนเดียวไม่ได้มาจากความโกรธแค้นอีกต่อไป
ความรู้สึกสุขและอบอุ่นที่ล้นอยู่เต็มอกนั้นเป็นการกระทำที่มาจากความรัก
ทุกความวุ่นวายของคุณคนเดียวคือการเอาใจใส่
เหมือนอย่างทุกๆคืนที่ผ่านมาและอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นในคืนนี้
ต่อให้ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วก็ไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่เราสองคนนอนร่วมเตียงเดียวกันแบบนี้ แต่ความรู้สึกแตกต่างออกไปจากทุกครั้งที่ผ่านมามาก ไม่มีจูบจาบจ้วงเอาแต่ใจอย่างที่เคยได้รับอีกแล้ว ทุกสัมผัสอ่อนโยนจนตัวเองยังรู้สึกว่าคุณคนเดียวกำลังจูบเหมือนจิบชา จูบมูมมามเอาแต่ได้อย่างที่เคยได้รับแปรเปลี่ยนเป็นค่อยๆแตะต้องเหมือนอยากจะเก็บกลืนเข้าไปทุกรสสัมผัส ฟันคมที่เคยขบเม้มสร้างร่องรอยและความเจ็บปวดถูกเก็บกลับไปราวกับเป็นอาวุธต้องห้าม มีเพียงลิ้นและริมฝีปากเท่านั้นที่คุณคนเดียวใช้มันลากผ่านไปทั่วทั้งตัวขลุ่ย ยอดอกทั้งสองถูกลิ้นร้อนลวกสลับกันจนแข็งเป็นไต ฟันคมขบเม้มเบาๆแค่พอรู้สึกเสียวกระสัน มันรู้สึกดีจนลืมไปว่าที่ผ่านมาเคยรู้สึกเจ็บและกลัวช่วงเวลานี้แค่ไหน แต่ตอนนี้ขลุ่ยแค่ตอบสนองทุกอย่างตามความรู้สึกของตัวเองและแรงชักจูงจากคุณคนเดียว
ท่าทีเนิบนาบในตอนแรกจึงค่อยๆเร่าร้อนและรุนแรง
จูบแบบละเลียดจิบชาเปลี่ยนเป็นบดขยี้ไปทั้งริมฝีปาก สองปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดดูดดื่ม ยิ่งคุณคนเดียวลากมือสำรวจไปทั่วทั้งตัวมากเท่าไหร่ ขลุ่ยยิ่งบดเบียดลำตัวเข้าหามากขึ้นเท่านั้น สองมือสลับหน้าที่กันประคับประคองปลุกปั่นของที่มีลักษณะเหมือนกันแต่ขนาดกลับต่างกันมากนัก คุณคนเดียวเอามันเข้าปากเสมือนลูกอมชั้นดีที่ต้องเร่งจังหวะหนักหน่วงเพื่อลิ้มรสชาติให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ มันต่างกันกับขลุ่ยที่จะต้องค่อยๆประคับประคองและลิ้มรสมันอย่างแผ่วเบา
เสียงร้องครวญครางยามที่ขลุ่ยใช้ปลายลิ้นเล็มไล้ตั้งแต่ยอดลงไปที่ปลายโคนสลับครอบปากเข้าไปรูดเข้ารูดออกด้วยความระมัดระวัง ขนาดของมันกินพื้นที่เต็มโพรงปากจนรู้สึกได้ถึงความแข็งร้อนและพร้อมแล้วที่จะไปต่อยังจุดหมายปลายทาง
ขลุ่ยอยากส่งเสียงแบบเดียวกับที่คุณคนเดียวส่งเสียงนั้นเรียกความพลุ่งพล่านในร่างกายออกมาบ้าง แต่มันก็ร้อนและแน่นจนเกินกว่าจะส่งเสียงอะไรออกมาได้ ท่อนเนื้อแข็งร้อนนั้นเดือดตุบๆบ่งบอกทางต้องการอยู่เต็มปาก ทุกอย่างทำได้แค่เพียงดูดกลืนทุกความรู้สึกเข้าไปข้างใน
ไม่ได้ตั้งใจเลยจริงๆ ไม่คิดว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่จะทำให้อีกคนดีดตัวออกจากพันธนาการทุกอย่างแล้วจับขลุ่ยพลิกคว่ำคุกเข่าไปกับเตียงแบบไม่ได้ตั้งตัวแบบนี้ มันทั้งตกใจแต่ก็ปฎิเสธไม่ได้ว่าตื่นเต้นไปกับท่าทางที่แสดงให้เห็นความต้องการผ่านทางสายตาคุณคนเดียวมากขนาดนั้น
“ทำกันแบบนี้ใครจะไปทนไหว หืม อ๊ะ อาาาา”
คำๆเดียวที่แบ่งได้สองความหมาย ตัดพ้อการกระทำของขลุ่ยแต่ก็บอกสิ่งที่ต้องการไปในคราวเดียวกัน เจลใสถูกใช้เป็นตัวช่วยนำทางร่วมกันไปกับนิ้วหมุนวนเพื่อเปิดทางอยู่ด้านในช่องทางคับแคบ แค่เพียงไม่นานก็เปลี่ยนเป็นของจริงที่ทั้งใหญ่ทั้งร้อน แท็งเอ็นเต้นตุบๆบ่งบอกความต้องการที่จะเข้าไปอยู่ข้างใน เพียงแค่จ่อแค่ทางเข้าก็รู้สึกวูบโหวงไปทั้งท้องน้อย และยิ่งรู้สึกหลากหลายมากกว่านั้น เมื่อมันค่อยๆขยับเข้าไปด้านใน มันปั่นป่วนในความรู้สึกจนแยกแยะไม่ออกว่ารู้สึกดีแค่ไหน มันก้ำกึ่งกันไปทั้งรู้สึกดีและแน่นจุกเสียดจนเจ็บ มันสับสนว่าอยากให้คุณคนเดียวเอามันเข้าไปหรือเอาออกมากันแน่
“ทำตัวสบายๆนะคนดี อย่าเกร็ง ถ้าเกร็งขลุ่ยจะเจ็บนะ เชื่อคุณคนเดียว”
มวลอากาศที่อัดแน่นอยู่ข้างในถูกปล่อยออกมาหนักหน่วงเพียงเพราะคำพูดเพียงประโยคเดียว แต่เพราะประโยคนั้น จากที่คอยแต่จะร่นหนีแท่งเอ็นใหญ่ร้อนแท่งนี้ กลับเป็นขลุ่ยเสียเองที่ขยับรับมันเข้าไว้ข้างในตัวจนมิดด้าม เสียงครางสอดประสานเป็นเสียงเดียวกันระหว่างคนสองคน คุณคนเดียวเริ่มเล้าโลมใหม่อีกครั้งเพื่อให้ขลุ่ยลืมความเจ็บ ลิ้นร้อนเริ่มลากผ่านใบหูและซอกคอก่อนจะไล้เลียเพื่อเปิดเข้าไปในโพรงปากอีกครั้ง
ทุกการร้องขอขลุ่ยยินดีที่จะตอบรับ ทุกจังหวะที่คุณคนเดียวถาโถมเข้ามาขลุ่ยตอบโต้กลับไปเสมอกัน ปลายทางใกล้เข้ามาแล้ว ช่วงเวลาที่ขลุ่ยกำลังหูอื้อตาลายเพราะสิ่งที่คุณคนเดียวปรนเปรอให้ สัญญาณบอกความสุขครั้งสุดท้าย คุณคนเดียวเร่งเครื่องพร้อมกับปลุกปั่นแท่งร้อนด้านหน้าของขลุ่ยไปด้วยพร้อมๆกัน
เหมือนตัวเองกำลังอยู่ในสงคราม สงครามที่เต็มไปด้วยการต่อสู้ที่ผลลัพธ์ไม่ใช่แพ้หรือชนะ แต่ปลายทางของสงครามคือความสุข ความสุขที่สองฝ่ายร่วมกันทำกับคนแค่สองคน
เสียงครางและหอบเหนื่อยตามจังหวะการเต้นของหัวใจค่อยๆ เงียบไปเหลือแค่ร่างเปลือยเปล่าของคนสองคนที่ล้มตัวลงนอนในอ้อมกอดของกันและกัน มีเพียงเสียงลมหายใจสม่ำเสมอและหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะของการหายใจเท่านั้น
ความโกรธแค้นชิงชังมันจบลงไปตั้งแต่คุณคนเดียวยอมรับว่าตัวเองสูญเสียอีกครั้งไม่ได้แล้ว บทสรุปของการแก้แค้นที่ไม่สามารถตอบคำถามกับตัวเองได้ว่า ถ้าได้แก้แค้นสุดท้ายแล้วเราได้อะไรกลับมา
ไม่ได้อะไรกลับมาเลยนอกจากความเดือดร้อนของคนรอบข้าง
ทุกคนทุกข์รวมถึงตัวเอง
ไม่มีอะไรจะดีไปกว่ายอมรับความเป็นจริงและเดินหน้าต่อสู้ไปกับมัน ไม่มีอุปสรรคไหนที่คนๆเดียวจะต่อสู้ไปกับมันได้ดีเท่ากับเราสองคนต่อสู้ไปด้วยกัน
เสียงกระซิบที่บอกผ่านสายลมไปยังหลุมฝังกระดูกของคนเป็นแม่ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าให้แม่ช่วยเป็นธุระจัดการเจรจาขอลูกชายจากเจ้าของหลุมกระดูกใต้ต้นลีลาวดีสีชมพูอมส้มมาเป็นของตัวเอง ทุกคนเป็นคนในครอบครัวเดียวกันมานานแล้ว คุณคนเดียวรู้ดี คนนอกครอบครัวที่เพิ่งจะยัดเยียดตัวเองเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่คือคุณคนเดียวต่างหาก อวดดีและทิฐิเนรเทศตัวเองออกมาจากคำว่าครอบครัว แต่สุดท้ายก็แทบจะคลานเข่าเข้ามาขอลูกชายเค้ากับกองเถ้ากระดูก
ถ้าไม่มีรักของพ่อกับลุงกรณ์ คุณคนเดียวไม่มีทางรู้เลยว่าความหมายของรักคืออะไร เมื่อรู้ความหมายก็เป็นเรื่องธรรมดาที่คุณคนเดียวจะต้องไขว่คว้ามาครอบครอง
คุณคนเดียวไม่ใช่ไม่ดี...แต่เราสองคนดีกว่าเป็นไหนๆ
๐ สุดท้ายเราก็เดินมาถึงปลายทางจนได้นะคะ ขอบคุณคนอ่านทุกคนจริงๆที่อยู่กันมาจนถึงตอนนี้ เพราะแรงผลักดันและแรงขับเคลื่อนจากคนอ่าน เรื่องสั้นแทนคำขอบคุณราวๆ 60 หน้ากระดาษ ถึงได้ต่อความยาวสาวความยืดมาเกือบ 200 หน้า ขอบคุณคนอ่านทุกคนที่สนับสนุนให้คนอ่านแต่งเรื่องนี้เพิ่มเติมและเผยแพร่ให้คนอ่านคนอื่นๆได้มีโอกาสรู้จักกับขลุ่ยและคุณคนเดียวนะคะ
๐ สิ่งที่คนเขียนภูมิใจที่สุดคือคนอ่านทุกคนมีน้ำใจต่อเพื่อนนักอ่านด้วยกัน คนเขียนเองลำบากใจกับเรื่องนี้และหนักใจกับเรื่องนี้อยู่นานมาก มันไม่ถูกต้องนักที่จะเอาเรื่องแถมในหนังสือมาต่อเติมและเปิดให้อ่านทั่วไป รวมถึงรวมเล่มในครั้งนี้ก็เช่นกัน ขอบคุณทุกคนจริงๆนะคะที่เข้าใจกันมาตลอด ระหว่างคนเขียนและคนอ่านเราเอาใจมาแลกกันแล้วนะคะ :กอด1:
๐ สำหรับใครหลายๆคนที่โกระแค้นคุณคนเดียว รวมไปถึงหมั่นไส้ในความเอาแต่ใจและอะไรหลายๆอย่างของคุณคนเดียวและยุยงให้ขลุ่ยเอาคืนทั้งหลาย ความจริงแล้วคนเขียนก็อยากให้เป็นอย่างนั้นค่ะ แต่เอาคืนกันไปเอาคืนกันมามันก็แค่นั้นเนอะ มันไม่จบเดี๋ยวมันจะน้ำเน่าไปมากกว่านี้นะ คนเขียนค่อยเขียนให้ขลุ่ยเอาคืนคนเอาแต่ใจสักตอนในตอนพิเศษในหนังสือแล้วกันนะคะ แต่คนที่ไม่ซื้อหนังสือไม่ต้องกลัวว่าจะขาดตอนนะ ตอนพิเศษทั้งหมดในหนังสือเป็นเรื่องราวในอนาคต ค่ะ เป็นตอนที่ทั้งสองคนโตเป็นผู้ใหญ่ทำงานกันแล้วนะคะ
๐ ท้ายที่สุดนี้ คนเขียนอยากจะขอบคุณทุกคนที่สั่งจองหนังสือและ Box set กันเข้ามา ทั้งๆที่ส่วนใหญ่ก็มีผลงานคนเขียนกันอยู่แล้วแท้ๆก็ยังสนับสนุนกันทุกหยดจริงๆ ราคา box set ค่อนข้างสูง ซึ่งมันแปรผันไปตามต้นทุนนะคะ เกรงใจทุกคนเหมือนกันและขอโทษที่สร้างกิเลสให้หลายๆคนต้องควักกระเป๋า มีโอดครวญผ่านพี่ที่ร้าน @Qurtette ว่าคนเขียนทำแบบนี้เค้าก็ต้องควักเงินซื้ออีกนะสิ :sad4: คนเขียนเองไม่ได้ตั้งใจจะทำอย่างนั้นเลยนะคะ ในเมื่อปั้นออกมาแล้วก็อยากเปิดให้คนที่สนใจด้วยกันเท่านั้นเอง :m15:
(http://image.ohozaa.com/i/18c/0untitled2.gif)
๐ ขอบคุณทุกคนมากๆค่ะ อยู่ด้วยกันไปนานๆนะคะ :pig4: TRomance
Click รายละเอียดการจองรวมเล่ม คุณคนเดียวแต่เราสองคนและ Boxet (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20393.0)
-
อ่าาา จบแบบอิ่มเอม แต่คุณคนเดียวก็ยังเป็นคุณคนเดียวที่ฟอร์มจัดเหมือนเดิม หึหึ
-
:n1:หวานมากค่ะดีใจกับขลุ่ยด้วยนะ :3123:
-
จบแบบหวานซึ่งดีค่ะ ยังแอบมีฉากให้วาบหวิวอีกต่างหาก
-
คำผิดส่งท้ายค่ะ :กอด1:
แต่ยังดีที่เป็นอายร้อนที่กลุ่นไปด้วยกลิ่นหอมของดอกไม้
---> ไอ (อาย=กลิ่น) /// กรุ่น
คุณคนเดียวไม่เคยยีหระอยู่แล้ว
---> ยี่หระ
แท็งเอ็นเต้นตุบๆบ่งบอกความต้องการ
---> แท่ง
ใกล้หมดเขต เดี๋ยวไม่เค้าก็เพื่อนจะสั่งแน่ๆ :laugh:
รอเด็กป๋าอยู่นะคะ จรุ๊ฟๆ :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
ปิดฉากแบบคุณคนเดียว ที่ยังคงรักษาฟอร์มเอาไว้อย่างเหนียวแน่น
มีเพียงน้องขลุ่ย ที่เสียเปรียบตลอดแต่ก็ยินดีกับการเสียเปรียบนี้
+1 ให้เป็นกำลังใจเช่นเคย ส่วน TRomance ขอ :จุ๊บๆ: ให้กับตอนสุดท้ายแบบเน้น ๆ :z1:
-
คุณคนเดียวฟอร์มเยอะเสมอต้นเสมอปลายเลยจริงๆ :laugh:
-
สุขสมหวัง :กอด1: :L1:
-
จบแบบอบอุ่น วาบหวาม :กอด1: :L2:
ไม่ชอบการแก้แค้น เอาคืน ประชดประชันเหมือนกันค่ะ เจ็บทั้งสองฝ่าย :pig4: :pig4:
-
:pig4: สำหรับตอนจบที่มีความสุขแบบนี้ค่ะ
-
คุณคนเดียวตลอดเลยอ่ะ ^^
-
คุณคนเดียว+ขลุ่ย = เราสองคน
เป็นสมการที่ลงตัวที่สุดค่ะ
o13
-
:sad4: box set สวยค่ะอยากได้
แต่ซื้อพี่เฆมกับพี่ดินแล้วเสียดายจัง
แต่เดี๋ยวจะ mail ไปจองคุณคนเดียวนะค่ะ
-
จบแล้วแบบอิ่มเอม o13
-
อ่านตอนจบแล้วอิ่มเอมในหัวใจมาก
มันไม่มากไปแต่หวานกำลังดีสุดๆเลย
ดีใจที่ทุกคนมีความสุข ยิ้มได้และไม่ทรมานกันอีกแล้ว
:กอด1: :L2: :pig4:
-
หอมกลิ่นลีลาวดี
หอมกลิ่นความรัก
..................เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ อ่านแล้วมีความสุขจัง
-
คุณคนเดียวฟอร์มจัดตั้งแต่ต้นจนจบไม่ทิ้ง concept เลย ขลุ่ยน่ารัก
ยิ้มมีความสุขไปกับตอนจบที่ แอร๊ยยย หื่นได้ใจ
:pig4: :L1: :3123: คุณTRomance
-
กรี๊ดดดดดดดดดด(บ้านแตก)รวมเล่มแล้วววววว
อะโฮ....ดีใจจัง...แต่อาทิตย์หน้าบริษัทจะส่ง(ไล่)ให้ไปทำงานออนทัวร์ทั่วไทยแล้วอะ
ประเดี๋ยวจะลองขอร้อง(บังคับ)ให้เพื่อนซักคนในบอร์ดจองไว้แทนนะคะ
ขอบคุณมากๆค่า(ดีใจ)
-
สั่ง Boxet ไปคงประมาณกลางเดือนเมษาฯ
หรือไม่ก็หลังสงกรานต์จะโอนเงินไปให้นะครับ^^
รออ่านตอนพิเศษ..คุณคนเดียวฯ ในหนังสือด้วยใจจดจ่อ :)
-
ใช่จ๊า
เราสองคนดีกว่าเป็นไหนๆ
ว๊าจบแล้ว ทำไงดี นิยายที่ตาม หายไปอีกเรื่องแล้ว
ว่าแต่ขอตอนพิเศษเยอะๆนะคะ :call:
-
คุณคนเดียวฟอร์มจัดจริง ๆ ฮ่า ฮ่า
-
:กอด1: :L2:
-
+1 โลดจบได้สวยงามมาก :L1:
-
ใช่แล้ว เราสองคนดีกว่าเห็น หุหุ
อบอุ่นหวานซาบซ่า
ขอบคุณค่ะ
-
ขอบคุณค่ะ
จะติดตามผลงานต่อไปนะคะ ^_^
-
จบแบบสวยงาม แม้คุณคนเดียวจะฟอร์มจัดเหมือนเดิม แต่ก็น่ารักขึ้นเยอะ
-
จบแบบหวานๆ :z1:น่ารักๆ :-[
-
ความรักเอาชนะเอฟรี่ติง!!
ดีใจกับขลุ่ยด้วยจริงๆ
ทำรักไงก็อบอุ่นกว่าทำเซ็กส์ล่ะ
><
-
:pig4:
-
น่ารักจนหยดสุดท้าย :o8:
-
จบตามคอนเซป
"คุณคนเดียว" จิง ๆ
ฮ่า ๆ
-
เหมาะสมกับคำว่าจบบริบูรณ์จริงๆ น่ารักมากคะ :-[
อิ่ม(ใจ)ไปจนถึงเย็นแน่เลย ฮุฮุ
-
ชอบมากเลยค่ะ
ในที่สุดก็แฮปปี้เอนดิ้ง หลังจากดราม่ากันมาหลายยก
เป็นฉากจบที่ไม่ทำให้คนอ่านเสียน้ำตา
แต่แอบเสียเลือดแทน :pighaun: หุหุ
สั่งจองแน่นอนค่ะเรื่องนี้
อยากอ่านภาคพิเศษเหมือนกัน อยากเห็นคุณคนเดียวกับขลุ่ยในอนาคต
-
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีดี อ่านแล้วอบอุ่น ซึ่งจนเรียกน้ำตา แต่ก็หวานตามมา
ขอบคุณมากๆ และจะรอติดตามผลงานชิ้นต่อๆๆๆไป นะ
-
จบลงแบบสวยงามที่สุด ตอนแรกกลัวจะมีมาม่า
o13 ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆ ที่ทำให้อมยิ้มทุกครั้งที่อ่านนะคะ
-
จบแล้วววววววววววววววววววว
กรี๊ซซซซซซซซซซซซ
น่ารักจัง
ไม่ใช่คุณคนเดียว แต่เราสองคน
-
และแล้วตอนจบก็มาถึง happy กันถ้วนหน้า :กอด1:
ต่อไปก็ไปล้นกับ ป๋า+โจม กันต่อแล้วล่ะน๊า~ :z1:
-
ขอบคุณมากๆ ค่ะ :pig4:
-
นิยายจบลงแล้ว ก็:pig4:ขอบคุณผู้เขียนมากๆเลยค่ะ
ที่ได้มอบช่วงเวลาแห่งความเพลิดเพลิน และความสุขในการอ่านให้
ใช่ค่ะ ข้อคิดที่ว่าเอาคืน(แก้แค้น)กันไปเอาคืนกันมา ก็จะใม่มีวันจบ
แล้วผลก็คือเป็นทุกข์ทั้งสองฝ่าย
ที่ดีที่สุดคือยอมรับความเป็นจริงตามเหตุผลที่เป็นไป แล้วก็อภัยกัน ความสุขก็จะตามมา
ขอมอบ :L2:สำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้ค่ะ
-
ดีเเล้วละ ไม่ต้องเอาคงเอาคืนกันหรอกครับบบ
จบเเบบนี้ก็ดีชอบ :haun4: ได้เลือดกันเลยทีเดียว
ขอบคุณนะครับ ที่เเต่งนิยายดีๆ ให้พวกเราได้อ่านก่อน ขอบคุณจิงๆ ครับบ
:L2: :L2: :L2: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
จบแบบสวยงาม :m25:
:pig4:
-
เริ่ดที่สุด จบได้ดีมากค่ะ...เราสองคนดีกว่าเป็นไหนๆ เนอะ อิๆ
-
สมกับเป็นตอนจบจริงๆ :m25:
หนูขลุ่ยนี่น่ารักเสมอต้นเสมอปลายเลย :กอด1:
ส่วนคุณคนเดียวก็ฟอร์มเยอะตลอดดด
//รออ่านตอนพิเศษในหนังสือ :impress2:
คำผิดส่งท้ายค่ะ
บ่งบอกทางต้องการอยู่เต็มปาก > ความ
-
ชื่นใจ คุณคนเดียวแต่เราสองคน
-
มีความสุข ฟู่ๆ :-[
-
คุณคนเดียว กับเราครอบครัว
เป็นครอบครัวทีมีความสุขแล้วสิน่ะ :z2:
:กอด1:
-
ขอบคุณคุณทีและคุณเซกิสำหรับนิยายดีๆ อีกหนึ่งเรื่องนะคะ :L2:
เป็นเรื่องที่ทำให้ยิ้มแก้มปริได้จริงๆ ก็คุณคนเดียวน่ารักซะ :m1:
หวานซะจนลืมครึ่งแรกที่ขมลิ้นปวดปร่ามากมาย(แต่ก็ชอบนะคะ ฮุๆ)
ปล. เป็นกำลังใจและจะติดตามอ่านเรื่องต่อๆ ไปอย่างแน่นอนค่ะ^^ (เสร็จงานแล้วเอาน้องโจมมาลงด้วย :angry2: :laugh: :laugh: :laugh:)
-
คุณคนเดียวไม่ใช่ไม่ดี...แต่เราสองคนดีกว่าเป็นไหนๆ
o13
-
happy ending♥
วาววว ว
นึกว่าจะ sad ending ซะแล้ว
ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้นะคะที่ทำให้รู้ว่า
"คุณคนเดียวไม่ใช่ไม่ดี...แต่เราสองคนดีกว่าเป็นไหนๆ"
อยากมีใครซักคนบ้างจัง 555+
-
ไม่ทิ้งรายอ่ะ 555 ฟอร์มจัดตล๊อดดด เอิ๊กกก
ชอบๆ จบหวาน >__<
-
ขอถามหน่อยคร้าบบบบบบ
เล่มเดียวจบเนี่ย เนื้อหามันเท่ากับ 2 เล่มจบรึป่าวครับ สงสัยมากๆ และอยากซื้อมากๆๆๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
อยากอ่านนนนนนนนนนนนนนนนนน
หนังสืออออออออออออออออออออออออออออออออออ
-
เป็นโรคกลัวมาม่า พอคุณเซกิโพสท์จบจึงแอบสปอยตัวเองเล็กน้อย
พอจบแฮปปี้ ก็เริ่มปฏิบัติการได้
อ่านจบหน้าแรก โฮก น้องขลุ่ยน่าสงสารอ่ะ :sad11:
-
มีความสุขไปด้วย :-[
สองคนดีกว่า(มากกกกกกกกกกกกกกก) จริงๆ ค่ะ :m1:
ขอบคุณคุณ TRomance & Seiki อีกครั้งสำหรับทุกๆตอนที่ผ่านมาจนกระทั่งตอนจบนะคะ :กอด1:
-
ขอถามหน่อยคร้าบบบบบบ
เล่มเดียวจบเนี่ย เนื้อหามันเท่ากับ 2 เล่มจบรึป่าวครับ สงสัยมากๆ และอยากซื้อมากๆๆๆ
มาช่วยตอบให้ค่ะ....เนื้อหาเท่ากับสองเล่มจบค่ะ เพียงแต่ยุบสองเล่มเป็นเล่มเดียวปกแข็งหนาๆอะค่ะ เรื่องเมื่อแหงนมองไม่น่าจะมีอะไรเพิ่มเติม แต่ภูตะวันเพียงดิน เค้ายัดตอนพิเศษล่าสุดที่ลงเล้าลงไปด้วยอะค่ะ (ในหนังสือมีตออนพิเศษอยู่แล้ว 9 ตอน)
-
Happy End
สุโค่ยค่า รักหวานฉ่ำละมุนละไม เอร๊ยยยย :-[
ยังติดตามผลงานอยู่เรื่อยๆนะคะ :bye2:
-
หวานส่งท้ายนะเนี่ย คุณคนเดียวของขลุ่ย
ขอบคุณคนแต่งสำหรับความสุขที่ได้รับจากเรื่องนี้ค่ะ
-
สอบถามนิสนึงเน๊าะครับ
เรื่องนี้จะเขียนไปจนจบเลยหรือเปล่าครับ
หรือว่าตอนจบจะอยู่ในหนังสือ ใครอยากอ่านก็ซื้อหนังสือมาอ่านต่อ ใช่หรือเปล่าครับ
หรือว่า จะลงที่เว็บนี้เลยจนจบเรื่อง
รบกวนให้คำตอบด้วยนะครับ
เพราะตอนนี้กำลังเริ่มอ่านครับ หากอ่านแล้วจบแล้ว แต่ตอนจบอยู่ในหนังสือ ผมก็คงค้างแย่ เพราะไม่มีตังค์จะไปซื้อมาอ่านครับ(ยาจกชู)
นิยายของ TRomance ลงจบทุกเรื่องค่ะ เพราะเป็นความตั้งใจของคนเขียน
และในนามของคนที่เอาเรื่องมาลง เราจะไม่เอาเรื่องที่ไม่ลงตอนจบมาลงแน่ค่ะ
เพราะเราก็คนนึงที่อ่านนิยายเหมือนกัน เข้าใจความรู้สึกคนอ่าน เพราะงั้นสบายใจได้
คุณได้อ่านเรื่องนี้จนถึงตอนจบแบบไม่ค้างแน่นอน
แต่สำหรับคนที่ซื้อหนังสือ เราก็มีพิเศษสำหรับคนที่เก็บหนังสือเหมือนกัน แฟร์ๆค่ะ
โล่งอกไปที
งั้นขออ่านเลยนะครับ เพราะเรื่องนี้ผมได้อ่าน บทนำจากนิยาย เมื่อแหงนมองฯ แล้วเกิดชอบครับ มันดูโหดๆ เศร้าๆ ดีๆ ครับ
กอดทีหนึ่ง
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด..... :a5:
จบแล้วง่ะ......คุณคนเดียวจบแล้ว...
น่ารักมากค่ะ..แบบว่า สุดท้าย ทุกอย่างก็ลงเอยกันด้วยดี... :o8:
จะเก็บตังซื้อ boxset ละ...เพราะอยากได้ทุกเรื่อง (แต่เก็บไม่ทันสักเรื่อง) :z3:
ปล. นอกจากนี้ จะรอเรื่อง เด็กป๋า นะค่ะแบบว่ากำลังเข้มข้นมากมาย
เป็นกำลังใจให้แต่งเรื่องดีๆๆอีกนะค่ะ :กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
-
บทจะหวานก็นะ.... หวานซะจนแอบเขิน
จบแว้ววว แต่ชอบคุณคนเดียวมากๆ เหวี่ยงเก่งเป็นที่ซู้ดดด
-
เรื่องนี้น่ารักจริงๆ
ชอบคนแต่งแหวกมาเขียนแนวนี้บ้าง
แบบเดิมก็ชอบ
:3123:
-
คุณคนเดียวโหมดเนี้ย อ่ะ อ่อนโยน อบอุ่น เลยแอบเขินแทนขลุ่ยเลย :-[
ขอบคุณค่ะ
-
คุณคนเดียวไม่ใช่ไม่ดี...แต่เราสองคนดีกว่าเป็นไหนๆ
เจอประโยคนี้เข้าไป หยางเงิบ
................
..........
สะดุดความหวานตาย(อย่างมีความสุข^^)
ขอบคุณคนเขียนมากๆนะค้ะ เป็นกำลังใจติดตามต่อไปค่า
-
เรื่องนี้น่ารักจริงๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆๆนะคะ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วแอบเศร้าแหะ
เศร้าที่จะไม่ได้อ่านอีก
และก็เศร้าที่จะไม่ได้อ่านตอนพิเศษ(ถ้าจะอ่านต้องซื้อหนังสือ :monkeysad:)
ปล. อ่านไปอ่านมา ผมชื่อชื่อพระเอกนะครับ "คุณคนเดียว" คือเท่ห์ เก๋ ไม่ซ้ำใคร หากมีลูก ก็อยากจะให้ลูกชื่อนี้ อิอิ ไอ้คุณคนเดียว ชอบ :-[
-
จบลงด้วยดี :monkeysad: :sad11: :impress3:
-
คุณคนเดียวรู้จักถนอมขลุ่ยซะที
จบลงด้วยดี สำลีอุดจมูกกันถ้วนหน้า 555(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/2.gif)
-
อยากรู้ใครเป็นคนออกแบบปกของsetนี้
สวยเด็ดจิงๆชอบๆ
-
เห็นเม้นแล้วอยากอ่านอ่ะครับ
แต่รออ่านในหนังสือดีกว่า อิอิ
-
เห็นแล้วอยากเก็บไว้เป็นคอลเลคชั่นเลยอ่ะค่ะ
สวยน่ารักดี คนออกแบบนี้เข้าใจหัวอกคน
รักหนังสือนะคะ ป้องกันรอยยับย่นต่างๆ ให้เราด้วย
-
สั่งเรื่องนี้ด้วยจิ PM รายละเอียดมาหน่อยนะ (เอาเฉพาะเรื่องนี้ เพราะอีกสองเรื่องมีแล้วอ่ะ)
-
โทดทีครับที่มาอ่านช้า
แต่ก็จบลงไปอย่างสวยงามนะครับกับความรักของทั้งคู่
รออ่านต่อเรื่องอื่นนะคร้าบบบบ ^^
-
เพิ่งอ่านพี่เมฆกะพี่ดินจบไป ไม่นึกว่าคุณคนเดียวจะลงเร็วจบเร็วขนาดนี้
ยังไงๆ ก็จะติดตามเด็กป๋าอีกเรื่องด้วย
ขอบคุณที่แต่ง+อัพให้ค่ะ :กอด1:
ปล. หนังสือสวยมาก box ก็สวย อยากได้บ้างแต่ยังไม่มีเงิน :seng2ped:
-
เพิ่งเคยอ่านผลงานของคุณ TRomance ครั้งแรก สะดุดกับชื่อเรื่อง เล่นคำแปลกดี เลยต้องขอเข้ามายลหน่อย และก้อไม่ทำให้ิผิดหวัง เนื้อเรื่องสนุกมากๆ อ่านแล้ว ทั้งหมั่นไส้คุณคนเดียว ทั้งสงสารขลุ่ย แต่ก้อเข้าใจถึงเหตุผลที่ทำให้เป็นเยี่ยงนั้น แต่คุณคนเดียว ปากแข็งจริงๆ ขลุ่ยก้อใจดี ใจอ่อนเกินไป แต่ก้อเป็นสูตรความรักที่ลงตัว :กอด1:
ขออุดหนุน เก็บไว้เป็นที่ระลึกแน่นอนค่ะ แต่ขอดูก่อนว่าจะซื้อแยก หรือเป็นเซ็ตค่ะ เพราะอีก 2 เรื่องยังไม่เคยอ่าน อาจขอไปลองอ่านก่อนจ้ะ ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆ ยังงี้ให้ได้อ่านกันจ้ะ o13 รอติดตามผลงานเรื่องอื่นๆ ต่อไปค่า
-
ขลุ่ยเป็นเด็กดีมากเลยอะ... แต่ก็ใจอ่อนกับคุณคนเดียวมากไปด้วยแหละ..
ตอนแรกๆๆนี่สงสารมากมายอะ... คุณคนเดียวโหดกับขลุ่ยเกิ๊นนน...
แต่ก็นะ.. พอรู้ตัวว่ารักขลุ่ยปุบก็ไม่ปล่อยให้ห่างตัวกันเลยทีเดียว.. ฮาๆๆๆๆ ค่อยให้อภัยได้หน่อย..
แต้งส์ๆๆสำหรับเรื่องดีๆๆนะฮํบ..
-
โอนเงินค่า Boxet ไปเรียบร้อย :a1:
-
Box set ลายคลอดออกมาแล้วจ้าาา......
(http://image.free.in.th/z/iu/page333.jpg)
(http://image.free.in.th/z/if/page2222.jpg)
(http://image.free.in.th/z/ig/page4444jpg.jpg)
-
อ่านเรื่องนี้แล้ว ต้องถอนใจเฮือกออกมาด้วยความสงสารนายเอก
ทั้งๆ ที่ตนก็เป็นฝ่ายสูญเสียเช่นกัน แต่การแสดงออกกลับต่างจาก
พระเอก ใครกันแน่ที่เป็นผู้ใหญ่มากกว่ากัน วุฒิภาวะของขลุ่ย
กับคุณคนเดียวนี่สลับกันจริงๆ ทั้งๆ ที่พระเอกแก่กว่านายเอกตั้ง 2ปี
ไม่ค่อยการกระทำของพระเอก แม้จะบอกว่าเป็นการลงโทษ เป็นการเอาคืน
แต่ถามหน่อยว่าน้องขลุ่ยเป็นคนทำให้คุณแม่พระเอกทนรับความจริงไม่ได้
จนต้องวิ่งถลาออกนอกบ้านไปให้รถชนจนเสียชีวิตหรือก็เปล่า...
แต่ที่เอาคืนเพราะต้องการหาเรื่องแก้ตัวให้กับตัวเองเพราะชอบน้องขลุ่ยเกินกว่า
น้องชาย...รัก...แต่ลงไม้ลงมือ....รัก...แต่ทำให้คนที่ตัวรักต้องเจ็บปวดเจียนตาย
นี่หรือคือความรักของคุณคนเดียว แม้ใจจะเพียรปฏิเสธ แต่ลึกๆ ความสงสารมัน
ต้องมีสิ...อ่านจนจบก็ยังคงไม่เข้าใจกระบวนการทางความคิดของคุณคนเดียว
อยู่ดี แต่บอกว่าชอบคุณนมมากมาย 555+ น่ารักอ่ะ อบอุ่นดีด้วย คุณพ่อ
คุณคนเดียวก็เก๋กู๊ดมากมาย เอิ๊กๆ (ตกลงนี่ฉัน?)
เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่อ่านแล้วติด จนตามอ่านรวดเดียว (3วัน) จบค่ะ
ขอบคุณมากๆ สำหรับนิยายดีๆ ค่ะ เราจะซื้อ Boxset เก็บไว้ค่ะรับรอง :pig4:
-
จบแล้วเหรอเนี้ยะ
-
o13
-
:mc4: :mc4: จบแล้วสนุกดีจ้า อ่นไปเช็ดน้ำตาไป เห้อ
-
คุณคนเดียวแต่เราสองคน แค่ชื่อเรื่องก็โดนใจ กระทืบไลค์สักล้านที
แต่คุณคนเดียวนี่มันเอาแต่ใจจริงๆ
-
เพิ่งอ่านเรื่องฉานเมฆ จบ อ่านเรื่องนี้ต่อเลยค่ะ
ร้องไห้เลย ตอนที่ขลุ่ยไม่หายใจ TT :sad4: :sad4:
คนเดียวเนี่ย น่า :beat: มากกกกก
แต่ให้อภัยนะ ในเมื่อห่วง หวง ซะขนาดนั้น :-[
-
อย่าลืมเอาหนังสือ คุณคนเดียวมาวางที่ @Quartette นะคร๊าบ อยากอ่านตอนพิเศษมากคร๊าบ :-[
-
อ่านไปก็สงสารน้องขลุ่ย แต่แหมๆไอ้บทลงโทษเนี่ย+ความรู้สึกของคุณคนเดียวที่ออกมาดูยังไงๆมันก็เรียกว่ารัก อิอิ
ปากแข็งจริงๆเลย
ดีใจที่สุดท้ายลงเอยด้วยดี....หวานจนน้ำตาลเรียกพี่เลย
ขอบคุณมากๆค่ะ
-
ลายบ็อกเซ็ต งามแท้ๆ
-
5555555+ น่ารักจังเลยเนอาะ
ตอนแรกๆอ่านแล้วงสารขลุ่ย :sad11: มากมาก
แต่ตอนหลังๆเนี้ยสิเขิ้ลเขิล :z1:แทนขลุ่ย
ขอบคุณคนโพสคนแต่งนะครับที่มีเรื่องสนุกๆมาแบ่งปันกัน
เป็นเรื่องที่ดราม่าสุดๆเรื่องหนึ่ง
ขอบคุณมากคราบ :L2: :L2:
-
o13
-
ตามอ่านเรื่องนี้รวดเดียวจบเลย 555
น่ารักและสนุกมากๆๆๆๆๆ
คนเดียว เผด็จการ เอาแต่ใจแต่ก็มีมุมเด็กๆให้ยิ้มๆได้
ส่วนน้องขลุ่ยก็น่ารักได้ตลอดเลยยยยยยยย
-
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ ;)
คุณคนเขียนภาษาดีมากนะคะ ใช้คำบรรยายแต่ละอย่างได้เห็นภาพดีทีเดียวเชียว~
โดยส่วนตัวแล้วชอบชื่อของตัวละครมากค่ะ โดยเฉพาะ " คุณคนเดียว " บุคลิกของคุณคนเดียวช่างน่ากรี๊ดเสียเหลือเกิน หนุ่มซึนแบบนี้ เจอเด็กดีเด็กน่ารักอย่างขลุ่ยเข้าไปถึงกับไปไหนไม่รอด
ชอบคุณพ่อกับคุณนมด้วยค่ะ ถ้าขาดตัวละครสองตัวนี้ไป เรื่องจะไม่เข้มข้นมันหยดติ๋งแบบนี้แน่ ๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารัก ๆ เรื่องนี้นะคะ แล้วจะรีบโอนเงินค่ะ 5555555
-
ลายปกสวยอ่ะกล่องด้วย
-
สั่งไปเรียบร้อยแล้วค่า
หลงรักตัวละครในเรื่องนี้มากๆๆๆ
ทั้งคุณคนเดียว (ที่ดูเหมือนจะร้ายแต่จริงๆก็แค่ซึนและรู้ตัวช้า - -)
น้องขลุ่ยก็แสนดีและน่าสงสารเหลือเกิน
ดีใจที่ตอนหลังก็ลงเอยกันได้อย่างมีความสุข
รออ่านตอนพิเศษในเล่มค่า :L2:
-
ไม่กล้าอ่าครับ รออ่านในเล่มอย่างเดียว 555
กลัวอ่านแล้วไปอ่านในเล่มจะเปิดผ่าน
เรารอเซอไพรซ์
-
:bye2:
-
อ่านจบแล้วครับ ขอบคุณครับ
-
พึ่งรุนะเนี่ยว่าเป็นคนแต่งคนเดียวกันกับเรื่อง
[ภูตะวัน vs เพียงดิน]เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง
เราชอบเรื่องนี้มากเลยนายเอกเถื่อนด้วย ช๊อบบบบบ
-
สวัสดีค่ะ คนอ่านทุกท่าน :m5:
ตั้งแต่เปิดจองหนังสือกันมา เราไม่ได้อัพเดทข่าวกันเลยนะคะ o1
เพื่อป้องกันการเกิดข้อเปรียบเทียบ คนเขียนขออนุญาตลงไม่รายชื่อคนจองและคนโอนเงินขึ้นหน้าบอร์ดนะคะ
เพราะฉะนั้นแล้ว
ถ้าใครที่จองหนังสือเข้ามา CODE โอนเงินคือเมลล์ตอบรับการจอง นะคะ
และถ้าใครที่แจ้งโอนเงินเข้ามา เมลล์ตอบกลับจากคนเขียน จะถือว่าเราได้ทำการซื้อหนังสือกันเรียบร้อยสมบูรณ์ ทุกคนรอรับหนังสือที่บ้านได้เลยค่ะ
คนเขียนปิดรับจองและรับโอนเงินวันที่ 15 พ.ค นี้แล้วนะคะ
- สำหรับใครที่สั่ง Box set เข้ามา คนเขียนขอความกรุณาโอนเงินมาภายในระยะเวลาที่กำหนดนะคะ o1
ในส่วนของ Box set คนเขียนทำเป็นของแถมให้สำหรับคนที่ซื้อทั้งแพ็คเกจ เพราะฉะนั้นจะทำแค่รอบเดียว และจะสั่งปลีกย่อยเหมือนพิมพ์หนังสือไม่ได้แล้วนะคะ
และคนเขียนคงไม่ได้สั่งมาเผื่อนะคะ
ในช่วงระยะเวลาที่รอปิดรับจองและรับโอนเงิน คนเขียนได้ส่งไฟล์ไปขอ mock up หนังสือมาตรวจสอบ art และ ตรวจคำผิดอีกรอบ โรงพิมพ์แจ้งมาว่าหนังสือตัวอย่างจะได้วันที่ 9 พ.ค นี้นะคะ (คนเขียนมีเวลาตรวจสอบ art และคำผิดแค่ 6 วันก่อนสั่งพิมพ์จริง krappom มันต้องตายแน่ๆค่ะ)
*** ถ้าคนเขียนโชคดีก็จะได้ตัวอย่าง box มาพร้อมหนังสือค่ะ
วันเวลาที่จะจัดส่งหนังสือ คนเขียนจะแจ้งให้ทราบอีกครั้งหลังจากที่คนเขียนแจ้งจำนวนให้กับโรงพิมพ์และร้าน box นะคะ เพราะต้องรอทางโรงพิมพ์และร้าน Box แจ้งมาอีกทีว่าต้องใช้เวลาในการทำทั้งหมดกี่วัน เพราะมาตรฐานของ TRomance นั้น ของทุกอย่างมาส่งครบเมื่อไหร่ จะแพ็คและจัดส่งพร้อมกันทั้งหมดทันทีค่ะ เวลาในการแพ็ค 2-3 วัน
ขั้นตอนการทำหนังสือของ TRomance
๐ ทุกครั้งที่เปิดจองหนังสือ นั่นหมายถึงเนื้อหาของเรื่องหลัก คนเขียน แต่งจบแล้ว (ในช่วงที่เปิดจองก็จะแต่งตอนพิเศษเพิ่มให้ค่ะ)
๐ คนเขียนจะส่งงานทั้งหมดไปให้ร้านต่างๆ ทำตัวอย่างมาตรวจสอบก่อนปิดจองและปิดโอนเงินเสมอ เพื่อที่ว่าหลังปิดจองและปิดโอนเงินแล้ว จะสั่งพิมพ์จริงทันที
(ถ้างานมีข้อเสีย มีข้อผิดพลาด ก็จะได้แก้ไขภายในเวลาที่ทำการเปิดจองอยู่)
๐ เวลาที่จะจัดส่ง ขึ้นอยู่กับเวลาที่ร้านต่างๆใช้ผลิตของนะคะ ดังนั้นคนอ่านท่านใดถามวันที่จัดส่ง คนเขียนมักจะตอบว่า ต้องรอฟันธงจากทางร้านอีกทีค่ะ
๐ คนเขียนจะแพ็คทันทีที่ของครบ (ส่งพร้อมกันหมดทุกคน ไม่มีทยอยส่งนะคะ) ถ้าตรงกับวันธรรมดาจะใช้เวลาแพ็คช้าหน่อย แต่ถ้าตรงกับเสาร์อาทิตย์ คนเขียนก็จะมีน้องๆเพื่อนๆมาช่วยแพ็คก็จะเร็วขึ้นค่ะ
๐ ทั้งนี้ทั้งนั้นคนเขียนจะพยายามควบคุมเวลาในการผลิตให้เร็วที่สุดนะคะ เพราะรู้ว่าคนอ่านทุกคนรอคอย และคนเขียนเองก็เกรงใจคนอ่านที่จองและโอนเงินมาเป็นคนแรกๆมาก ที่จะต้องรอนานกว่าใครเลย แต่ถ้าให้คนเขียนลงทุนทั้งหมดจัดพิมพ์แล้วค่อยเปิดขาย คนเขียนก็ไม่ได้มีทุนรอนขนาดนั้น เลยต้องพึ่งพากันด้วยวิธีนี้นะคะ และทุกครั้ง คนโอนเงินมักจะไม่ครบตามจำนวนคนจอง ดังนั้นคนเขียนเลยต้องรอสั่งทำหลังวันปิดโอนเพราะต้องสั่งตามยอดโอนนะคะ (สั่งเผื่อสำหรับคนที่ไม่ทันจริงๆแค่ไม่กี่ชุดเท่านั้น หลายครั้งที่ทำมาเผื่อแล้วไม่โอนเงินมาก็มีค่ะ เลยต้องมาทยอยขายกันทีหลังอย่างที่ผ่านๆมา)
๐ ขอบคุณทุกคนมากค่ะ TRomance o1
-
:impress2: :impress2: รออยู่นะครับ :haun4: :haun4:
-
เหมือนกันนนนนนนนนนน
-
สวัสดีค่ะ คนอ่านทุกคน ขอแจ้งข่าวนิดหน่อยนะคะ :impress2:
ความจริงแล้ววันนี้จะต้องลงเรื่องใช่ไหม (ห้ามใครบอกว่าเมื่อวานต่างหากล่ะ นะ :sad4:)
แต่เมื่อคืน คนเขียนนอน ตี4 ค่ะ (ปูทางไปหาข้อแก้ตัวกันสุดๆ) :m23:
แล้ววันนี้ดันมีนัดรับตัวอย่าง box set และ หนังสือที่ขอไว้ โปรเจคพิเศษนั่นแหละค่ะ
วันนี้เลยไร้ซึ่งสติและวิญญาณ เลยไม่ได้ปั่นเลยสักเรื่อง พรุ่งนี้จะต้องเอาตัวหนังหนังสือไปพิสูจน์อักษร
คิดว่าถ้าฟ้าไม่ใจร้ายเกินไป ไม่น้องโจมก็พี่สิงหา คงจะได้ลงเรื่องใดสักเรื่องก่อนนะคะ
ขอโทษนะคะ ที่ทำให้ต้องรอ:m5:
===================
แก้ตัวไปแล้ว เอ้ยยย :m23: บอกเหตุผลไปแล้ว
ขออวดของหน่อยนะคะ มีหลายคนที่ตามน้องโจมหรือพี่สิงห์สั่งซื้อโปรเจคนี้กันใช่มั้ยค่ะ
เหมือนโฆษณาไปในตัวเลย.....จริงๆคนเขียนพยายามแจ้งอัพเดททางเมลล์ด้วยนะคะ
แต่คนอ่านที่ซื้อตอบกลับมาน้อยมาก ไม่รู้ว่าเมลล์ไปถึงหรือเปล่า ขออนุญาตอัพเดทหลายๆทางแล้วกัน
ตัวอย่าง box set กับหนังสือส่งมาให้ตรวจแล้วนะคะ กล่องใหญ่และหนามาก หนังสือทำออกมาดีกว่าที่คิดไว้ค่ะ
กังวลมาก เพราะคนเขียนตัดสินใจทำเป็นปกแข็งครั้งแรก แต่ออกมาดูดีดูแพงดูไฮโซ แต่ส่วนตัวแล้ว มันเหมาะที่จะเก็บมากกว่าเอาออกมาอ่านนะคะ
เล่มหนามาก (เท่าๆ แฮรี่ภาค 4 ภาคีนกฟีนิกซ์ เลยค่ะ) แต่ถ้าใครอ่านเรื่องหมาป่า ความหนาระดับนี้คงจะบ่ยั่นกันใช่มั้ยค่ะ
ใครที่ไม่ชอบอ่านหนังสือหนาๆ ก็อ่านกันในเล้านะคะ อยู่ในห้องจบแล้วทั้งสามเรื่องค่ะ :กอด1:
แต่ใครที่หลวมตัวสั่งมาแล้วและโอนเงินแล้ว คนเขียนไม่คืนเงินนะ :laugh: :laugh:
ปล.คนทำกล่องบอกว่า กล่องใช้เวลาทำนานกว่าหนังสือแน่ๆ (โรงพิมพ์เองก็บอกว่าใช้เวลานานค่ะเนื่องจากปกแข็ง จะนานกว่าปกนิยายธรรมดาปกติเวลาสั่งพิมพ์จริงๆ โรงพิมพ์จะใช้เวลา 5-7 วันในการพิมพ์ไม่เกินนี้ แต่ถ้าปกแข็งอาจจะต้องใช้เวลา 2 สัปดาห์ ค่ะ วันเวลาที่แน่นอนต้องรอหลังปิดโอนและสั่งพิมพ์จริงนะคะ)
คนเขียนเลยนับจำนวนคนที่โอนเงิน box set มาแล้ว ให้คนทำกล่องเริ่มทำไปก่อนค่ะ เผื่อว่าวันสังพิมพ์หนังสือจริง ทั้งกล่อง ทั้งหนังสือ ที่คั่นแม่เหล็ก จะเสร็จทันกันพอดี (ภาวนาว่าจะเป็นแบบนั้นนะคะ)
รูปตัวอย่าง mock up box set และหนังสือค่ะ
๐ หนังสือคนอ่านใส่ปกพลาสติกใสเอาไว้นะคะ เผื่อดูรูปแล้วรู้สึกแปลกๆ
๐ ปกของพี่เมฆ ที่ดูยับๆนั้น เป็น texture ปกหนังสือจ้า คนเขียนให้พื้นหลังเป็นกระดาษยับๆ นั่นเอง
๐ ขอตัวอย่างปกคุณคนเดียวมา 2 แบบ คือแบบกระดาษปกอาร์ตการ์ดธรรมดาเหมือนปกนิยายทั่วไป กับปกกระดาษขาว texture เหมือนสมุดวาดเขียน ซึ่งออกมาแล้วให้อารมณ์ต่างกัน ส่วนตัวคนเขียนชอบกระดาษที่เหมือนกระดาษวาดเขียนนะคะ มันดิบๆอาร์ตๆดี แต่ข้อเสียที่พบคือ ตรงขอบพับ สัน เนี่ย สีมันจะถลอกจนเป็นสีขาวของกระดาษ เพราะถ้าเลือกปกแบบนี้ ทางโรงพิมพ์ไม่เคลือบให้อะคะ เดี๋ยวจะลองถามดูว่า จริงๆแล้วเคลือบมั้ย คนเขียนเลยถ่ายรูปตัวอย่างปกธรรมดามาให้ดูนะคะ
TRomance
(http://image.ohozaa.com/i/f7b/img_2954.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/0e3/img_2956.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/3f5/img_2947.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/f65/img_2950.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/27c/img_2951.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/6bc/img_2945.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/9e3/img_2946.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/f4a/img_2939.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/d6b/img_2942.jpg)
(http://image.ohozaa.com/i/157/img_2959.jpg)
๐ สำหรับคนอ่านที่เพิ่งตามมาอ่านทีหลัง ยินดีต้อนรับและขอบคุณสำหรับคำแนะนำติชมนะคะ :pig4: TRomance
-
ผมขอสารภาพตามตรงเลยนะครับว่ายังไม่เคยอ่านนิยายของคุณ TRomance เลย
เพราะที่ผ่านมาไม่ค่อยจะมีเวลาว่างสักเท่าไร และจะว่าไปผมก็ชอบอ่านนิยายที่เป็นเล่มเลยมากกว่า
ซึ่งอยู่ที่บ้านก็ต้องคอยระวังว่าจะมีคนแอบเข้าห้องแล้วมาอ่านเจอหรือไม่ ฮ่าๆ แต่ตอนนี้ผมค่อนข้างเป็นอิสระแล้ว (นิดหนึ่ง)
จึงคิดว่าสามารถสั่งซื้อนิยายได้เต็มที่แล้ว ประกอบกับปกบ็อกเซ็ตนี้แลดูน่าทานมากครับ ฮา และที่สำคัญเป็นแบบพิเศษปกแข็งด้วย
จึงมาขอจองชุดหนึ่งครับผม ขอรายละเอียดการโอนเงินด้วยคนครับ ก่อนที่เงินในกระเป๋าจะหายไปหมดเสียก่อน ฮา
-
:o8:
-
อ๊ากกกก เค้าสั่ง box set ไป เห็นแล้วอยากได้มานอนกอดไวๆ จัง ส่วนเรื่องเมล์ได้รับนะคะ แต่ไม่ได้ตอบกลับเพราะคิดว่าเป็นการแจ้งข่าวเฉยๆ
กลัวว่าเมล์จะไปรกก็เลยไม่ได้ตอบกลับไป แต่ได้รับเมล์แจ้งข่าวทุกรอบจ้า
-
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ เปิดมาเศร้าๆ แต่ตอนจบยังยิ้มได้นะคะ
จะรอติดตามผลงานค่ะ :L2:
-
เพิ่งมาอ่านได้ เมื่อไม่ไกีวันนี่เองค่ะ น่ารักดี แอบยิ้มด้วย
ในช่วงที่เปิดจองก็จะแต่งตอนพิเศษเพิ่มให้ค่ะ<<จะมีในหนังสือไหมค่ะ
-
อยากได้แบบBoxจังเลยยยยยยยย YoY ปั้มเงินไม่ทันนน โฮ~
-
เพิ่งมาอ่านได้ เมื่อไม่ไกีวันนี่เองค่ะ น่ารักดี แอบยิ้มด้วย
ในช่วงที่เปิดจองก็จะแต่งตอนพิเศษเพิ่มให้ค่ะ<<จะมีในหนังสือไหมค่ะ
มีตอนพิเศษเพิ่มในหนังสือ 3 ตอน ค่ะ :impress2:
-
^
^
^
อยากอ่านน้องโจมแว้วววววว :laugh:
-
ยังไม่ได้รับหมายเลขบัญชีการโอนเลยครับ
หรือว่าต้องรอไปก่อนอ่ะครับผม หรือพี่ลืม :laugh:
-
น้องขลุ่ยน่ารักกกก
-
เมล์ขอรายละเอียดการโอนเงินคุณคนเดียวไปแล้วนะคะ
รอๆๆๆ :กอด1:
-
อ่านแล้วอิ่มเอมใจ ขอบคุณมากๆนะคะ
-
อาจจะเป็นการเสียมารยาทนะ แต่ว่าเรา ไม่เข้าใจว่าต้องการสื่ออะไรอ่ะ อ่านมาตั้งแต่ต้นจนจบ งง มากๆ
-
งงเรื่องอะไรเหรอค่ะ เซจะได้ไปถามคนเขียนให้ค่ะ o18
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆครับ "คุณคนเดียว" ชอบชื่อนี้อ่ะ
-
ขอบคุณค่า สนุกมากๆเลยค่ะ
-
หลังจากทำใจอยู่สักพักเพราะพี่TRomanceบอกว่ามันเศร้า
เราเลยทำใจอยู่ตั่ง4-5วันค่ะ กว่าจะได้อ่าน ๕๕
ติดสอบด้วย กลัวอ่านไม่จบละไม่นอน -0-(:impress2: ชอบอ่านนิยายตอนดึกๆที่สุด~ )
อ่านตอนแรกๆเศร้าจริงๆด้วย น้องขลุ่ยไม่ผิดอะไรเลย
แต่โดนทำร้ายขนาดนั้น แม่ยกนายเอกทุกเรื่องอย่างเราปวดใจคะ :o12:
สงสัยคุณคนเดียวเอาไส้ติ่งคิดว่าน้องผิด :m16:
. ..
กว่าจะคิดได้น้องก็ไม่สบายซะแล้ว T^T
แถมเปลี่ยนการแสดงออกใหม่อีก , อยากยุให้น้องขลุ่ยงอนจริงๆค่ะ :laugh:
แต่ก็ให้อภัยเพราะตอนหลังคุณคนเดียวทำตัวน่ารักน่ากอด♥
จากเรื่องไม่แน่ใจว่าเด็กป๋าหรือว่าสิงหาถึงกุมภาที่พี่TRomanceชอบให้แต่งแบบไหน
มาอ่านเรื่องนี้คิดว่าแต่งแนวนี้ก็สนุกดีนะค่ะ ( o13 จริงๆเราชอบทุกแนวเลย~)
แบบปวดตับยังไงก็ได้(ชอบร้องไห้เวลามันปวดใจ ทำให้รู้สึกว่ามันเข้าถึงอารมณ์ :z6:)
แต่ขอจบแบบมีความสุขก็พอค่ะ♥
แอบเสียใจนิดๆ :o12: เราไม่ทันจองBoxset
เราพึ่งมาอ่านๆจริงจังเมื่อเค้าปิดโอนแล้ว :a5:
-
โว้วววววววววว .. รูปแบบสวยงามมากมายอ่ะคะ ..
เห็นแล้วอยากเก็บมากกกกกกกกกกกกกกกกกก ..
แต่ว่า .. เราเพิ่งจะซื้อพี่ดินไปเมื่อไม่นานมานี้เองอ่ะ .. - -*
ปกแบบใหม่เราก็ชอบบบ งืออออ เห็นแล้วกิเลสเกิดค่าาาา
เดี๋ยวเอาไว้ไปอ่าน คุณคนเดียวก่อนนะ ^^
-
หลังจากทำใจอยู่สักพักเพราะพี่TRomanceบอกว่ามันเศร้า
เราเลยทำใจอยู่ตั่ง4-5วันค่ะ กว่าจะได้อ่าน ๕๕
ติดสอบด้วย กลัวอ่านไม่จบละไม่นอน -0-(:impress2: ชอบอ่านนิยายตอนดึกๆที่สุด~ )
อ่านตอนแรกๆเศร้าจริงๆด้วย น้องขลุ่ยไม่ผิดอะไรเลย
แต่โดนทำร้ายขนาดนั้น แม่ยกนายเอกทุกเรื่องอย่างเราปวดใจคะ :o12:
สงสัยคุณคนเดียวเอาไส้ติ่งคิดว่าน้องผิด :m16:
. ..
กว่าจะคิดได้น้องก็ไม่สบายซะแล้ว T^T
แถมเปลี่ยนการแสดงออกใหม่อีก , อยากยุให้น้องขลุ่ยงอนจริงๆค่ะ :laugh:
แต่ก็ให้อภัยเพราะตอนหลังคุณคนเดียวทำตัวน่ารักน่ากอด♥
จากเรื่องไม่แน่ใจว่าเด็กป๋าหรือว่าสิงหาถึงกุมภาที่พี่TRomanceชอบให้แต่งแบบไหน
มาอ่านเรื่องนี้คิดว่าแต่งแนวนี้ก็สนุกดีนะค่ะ ( o13 จริงๆเราชอบทุกแนวเลย~)
แบบปวดตับยังไงก็ได้(ชอบร้องไห้เวลามันปวดใจ ทำให้รู้สึกว่ามันเข้าถึงอารมณ์ :z6:)
แต่ขอจบแบบมีความสุขก็พอค่ะ♥
แอบเสียใจนิดๆ :o12: เราไม่ทันจองBoxset
เราพึ่งมาอ่านๆจริงจังเมื่อเค้าปิดโอนแล้ว :a5:
ลองเมลล์ไปถามนาง T ดูค่ะ ข่าวว่าสั่งมาเผื่อเหลือเผื่อขาด
-
เซต ของ JoMKaN คุณ TRomance ช่วยเซ็นชื่อมาให้ด้วยนะครับ ทุกเล่มเลยนะครับ
ขอบคุณครับ
JoMKaN
-
:z1: :z1:ในระหว่างที่รอโจมจัดการป๋าอยู่
แอบมาดูหนังสือที่จองไว้ อิ อิ สารภาพเลย
จองเกือบสุดท้าย จองเสร็จไปตามอ่านต่อจนจบ เฮ้ยยยยย
ภูมิใจที่ได้มาครอง.... :กอด1:
**** เซ็นต์หนังสือให้ด้วยน่ะค๊าาาาา***
-
ช่วงแรกๆคุณคนเดียวน่ากลัวมาก
หลังๆ หวานนนนนมาก
เป็นอีกเรื่องที่ทำให้อมยิ้มได้ครับ
-
๐ สวัสดีค่ะทุกคน ตั้งแต่เปิดจองคุณคนเดียวและ Box set โปรเจคพิเศษ รวมผลงาน 3 เรื่องมา ไม่ค่อยได้อัพเดทข่าวสารผ่านหน้าบอร์ดสักเท่าไหร่ นอกจากเป็นการแจ้งข่าวสารระหว่างเมลล์กับคนซื้อเท่านั้น และมีคนอ่านตอบกลับมาน้อยมากเหมือนเดิม :sad4: คนเขียนเลยไม่แน่ใจว่าจะได้รับเมลล์กันทั่วถึงหรือเปล่า เพราะเป็นไปได้ว่าส่งถึงจำนวนเยอะๆนั้น บางคนอาจจะตั้งค่าเมลล์ลักษณะนี้เป็นสแปม เพื่อความไม่ประมาท คนเขียนขออัพเดทข่าวสารไว้ที่นี่นะคะ
๐ ตอนนี้เรื่องหนังสือและ Box set มาถึงปลายทางแล้วนั่นคือขั้นตอนการแพ็คและจัดส่งค่ะ :m4:
๐ ข่าวดีสำหรับคนที่สั่งเฉพาะคุณคนเดียวแต่เราสองคนเพียงเรื่องเดียว หรือ พี่เมฆกับพี่ดิน แบบสั่งแยกออกมา คนเขียนจัดส่งให้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะคะ 3-06-11 ช่วงบ่าย
ตรวจสอบหมายเลขพัสดุ Click ที่นี่ค่ะ (http://utellido.com/utellido/index.php/forum/16-%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%82%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%9E%E0%B8%B1%E0%B8%AA%E0%B8%94%E0%B8%B8%E0%B9%84%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%A9%E0%B8%93%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B9%8C/18-%E0%B9%81%E0%B8%88%E0%B9%89%E0%B8%87%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%82%E0%B8%9E%E0%B8%B1%E0%B8%AA%E0%B8%94%E0%B8%B8-%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2-%E0%B8%84%E0%B8%99%E0%B8%84%E0%B8%B8%E0%B8%93%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%A7%E0%B9%81%E0%B8%A5%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%84%E0%B8%99-By-TRomance.html)
๐ สำหรับคนที่สั่ง Box set คนเขียนกำลังแพ็คอยู่ค่ะ เพราะกล่องมาส่ง 4 ทุ่มของวันที่ 3-06-11
๐ Box set น่าจะจัดส่งได้ไม่เกิน วันอังคารที่ 7 นี้นะคะ :m1:
๐ คนเขียนสั่งหนังสือมาเผื่อเหลือเผื่อขาดนิดหน่อย ถ้าสนใจเมลล์มาได้ที่ romancefic [at] hotmail.co.th ค่ะ
๐ ถ้าใครสะดวกจะมี Box set ไปวางที่ร้าน @Quartette จำนวน 10 ชุดถ้วน และหนังสือแยกเป็นเรื่องๆ อีกนิดหน่อยค่ะ (พี่ดินหมดเกลี้ยงแล้วนะคะ) ถ้าหมดจากที่สั่งเผื่อมากับที่วางร้านแล้ว Box set คนเขียนจะไม่สั่งทำแล้วนะคะ เนื่องจากเป็นโปรเจคพิเศษ คนเขียนเลยให้เป็น limited edition แต่เพียงเท่านี้ ถ้าในอนาคตมีคนอ่านสนใจอยากเก็บ หรือมีรีพริ๊น ก็จะไม่ Box หรือแพ็คเกจนะคะ ไว้คนเขียนค่อยทำให้ใหม่ในโปรเจคใหม่อื่นๆ(ถ้ามี) ในโอกาสหน้าค่ะ
๐ วันนี้คงแจ้งข่าวแต่เพียงเท่านี้ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมค่ะ :pig4:
๐ ถ้าได้รับหนังสือแล้วแจ้งข่าวที่หน้ากระทู้กันบ้างนะคะ ลุ้นมากๆ หรือจะรีพลายทิ้งไว้ที่หน้าเพจสำหรับตรวจสอบหมายเลขพัสดุได้ค่ะ
๐ ขอบคุณค่ะ TRomance
(http://image.free.in.th/z/in/110602_010640.jpg)
(http://image.free.in.th/z/il/110525_173749.jpg)
(http://image.free.in.th/z/ih/110602_010930.jpg)
(http://image.free.in.th/z/iz/110602_011019.jpg)
(http://image.free.in.th/z/iu/110602_011122.jpg)
(http://image.free.in.th/z/in/110604_102235.jpg)
(http://image.free.in.th/z/it/110604_102257.jpg)
(http://image.free.in.th/z/in/110604_102314.jpg)
(http://image.free.in.th/z/ik/241156_223903044302012_100000469531816_902785_3667673_o.jpg)
(http://image.free.in.th/z/ia/242904_223906034301713_100000469531816_902804_2203942_o.jpg)
-
เข้ามาบอกคนเขียนว่าได้หนังสือเรียบร้อยแล้วนะคะ ไวมากมาย o13
สั่งคุณคนเดียวกะพี่ดินไป ...
หนังสือสวยงามเรียบร้อยดีค่ะ ที่คั่นแม็กเนตก็น่ารักมากๆ ^^
ปล. เรื่องพี่ดินนี่หนาเหมือนแฮร์รี่พอตเตอร์จริงๆ 555555
-
ได้รับหนังสือของคุณคนเดียวแล้วค่า ปลื้มมากๆ :o8:
พึ่งมาเมื่อกี้เอง อุอุ
แต่เีสียดายอย่างแรงไม่ได้ซื้อเป็นเซ็ต T___T
ก็ของเก่ามันมีแล้วอ่ะ ฮืออ
แต่โดยรวมชอบค่ะ
ขอบคุณพี่ๆคนแต่งและทีมงานนะคะ
ขอตัวไปอ่านก่อนนะคะ ฟิ้ววววว
-
ได้รับหนังสือตั้งแต่เช้าแล้วค่า~
มาสภาพเรียบร้อยมากมาย ขอบคุณค่า
-
เข้ามาแจ้งว่าได้รับเรียบร้อยแล้วค่ะ o13
-
เข้ามาแจ้งว่า ได้รับหนังสือเรียบร้อยแล้วนะค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
-
ได้รับหนังสือแล้วนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ :L2:
-
ได้รับหนังสือเรียบร้อยแล้วค่า
หนังสือสวยมากๆเลย ชอบที่คั่นหนังสือมากๆเลยค่า
ตอนนี้กะลังนั่งอ่านตอนพิเศษอยู่ คุณคนเดียวหวงขลุ่ยโคดๆอะ 5555555
-
ได้รับหนังสือเรื่องคุณคนเดียวฯ แล้วนะคะ (รับเช้าวันศุกร์ที่ 3 มิ.ย. 54)
เสียดายจังที่ไม่ได้ซื้อเป็นเซ็ต เหตุเพราะซื้อสองเรื่องแรกไปก่อนหน้านี้แล้ว
ชอบสำนวนการเขียนของน้องตูนจังค่ะ
พี่ไม่เข้ามาอ่านในบอร์ดหรอกค่ะ เพราะไม่มีเวลา
แต่อาศัยเข้ามาเช็คดูเวลามีการเปิดจองรวมเล่ม ก็จะรีบจอง
จะรอรวมเล่มอีกสองเรื่องของน้องตูนนะคะ
ไม่ผิดหวังในเรื่องที่น้องแต่งเลยค่ะ สนุกทุกเรื่องเลย
ขอบคุณนะคะ
-
ได้รับหนังสือเรื่องคุณคนเดียวฯ แล้วนะคะ (รับเช้าวันศุกร์ที่ 3 มิ.ย. 54)
เสียดายจังที่ไม่ได้ซื้อเป็นเซ็ต เหตุเพราะซื้อสองเรื่องแรกไปก่อนหน้านี้แล้ว
ชอบสำนวนการเขียนของน้องตูนจังค่ะ
พี่ไม่เข้ามาอ่านในบอร์ดหรอกค่ะ เพราะไม่มีเวลา
แต่อาศัยเข้ามาเช็คดูเวลามีการเปิดจองรวมเล่ม ก็จะรีบจอง
จะรอรวมเล่มอีกสองเรื่องของน้องตูนนะคะ
ไม่ผิดหวังในเรื่องที่น้องแต่งเลยค่ะ สนุกทุกเรื่องเลย
ขอบคุณนะคะ
ขอบคุณมากค่ะพี่
ขอบคุณทุกคนที่แจ้งข่าวด้วยนะคะ
:pig4:
-
:z13:
เข้ามาบอกว่าเจอคำผิดในหนังสือค่ะ เผื่อจะได้แก้เวลารีปริ๊น
หน้า232บรรทัดแรก ชื่อขลุ่ย ไม้เอกหายไปค่ะ
ตอนนี้เจอแค่ที่เดียว แบบว่ารีบอ่านตอนพิเศษก่อนเลย :-[
ถ้าเจอเพิ่มจะเข้ามาแจ้งนะคะ
-
ได้รับหนังสือตั้งแต่วันเสาร์แล้วค่ะ สวยมากเลยค่ะเล่มกำลังเหมาะแก่การพกพา
-
:z13:
เข้ามาบอกว่าเจอคำผิดในหนังสือค่ะ เผื่อจะได้แก้เวลารีปริ๊น
หน้า232บรรทัดแรก ชื่อขลุ่ย ไม้เอกหายไปค่ะ
ตอนนี้เจอแค่ที่เดียว แบบว่ารีบอ่านตอนพิเศษก่อนเลย :-[
ถ้าเจอเพิ่มจะเข้ามาแจ้งนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ ที่ช่วยดูให้ และต้องขอโทษคนอ่านด้วยนะคะที่ไม่ 100% อย่างที่ควรจะเป็น
พยายามแล้วก็ยังเจออยู่ตลอดเลย :z3: :z3: :z3: :o12:
-
รายงานตัว ว่าได้รับหนังสือแล้วครับ
สวย เลอค่ามากมายครับ
-
ได้รับหนังสือแล้วเช่นกันค่ะ
ตั้งแต่วันเสาร์แล้ว แต่กว่าจะมีโอกาสเข้ามาบอก ก้ออ่านจบไปสองรอบแล้ว
ชอบ บทส่งท้ายมากๆ เลยค่า
-
ได้รับหนังสือแล้วค่ะ ขอบคุณมาก
คืนนี่จะอ่านให้ชุ่มปอด อิอิ รอมานานแว้วว
จะรอรวมเล่ม เด็กป๋านะคะ หุหุ :impress2:
ปล.อยากบอกว่าชอบงานเขียนของพี่ทุกเรื่องเลยยยยย :กอด1:
-
๐ สวัสดีค่ะ ทุกคน
๐ มีทั้งข่าวดีและข่าวร้ายมาบอกค่ะ :z3: การจัดส่งรอบนี้ รวนไปหลายอย่างทีเดียวค่ะ :sad4: ว่ากันไปทีละเรื่องนะคะ
๐ เรื่องแรก วันนี้ รอบ Box set ได้จัดส่งเรียบร้อยแล้วนะคะ แต่ คนเขียนต้องขอโทษคนอ่านเป็นอย่างสูง เนื่องจากรับปากกับทุกคนแล้วว่า จะจัดส่งเป็นพัสดุลงทะเบียน แล้วคนเขียนก็ไม่รู้จริงๆว่าไอ้พัสดุลงทะเบียนเนี่ยมันกำหนดน้ำหนักไว้ไม่เกิน 2 กิโลกรัม พอชั่งน้ำหนักปุ๊ป ปรากฎว่าหนัก 2.672 kg ไม่สามารถส่งเป็นพัสดุลงทะเบียนได้ ถ้าจะเอาแบบตรวจสอบได้ จะต้องส่งเป็น EMS เท่านั้น พอตรวจสอบค่าจัดส่งอยู่ที่ชิ้นละ 122 บาทถ้วนค่ะ คนเขียนเลยต้องตัดใจส่งแบบธรรมดา เลยต้องขอความร่วมมือคนอ่านทุกคน รอรับของด้วยนะคะ ถ้าภายใน 7 วันนี้ ยังไม่ได้รับของ ให้เอาหมายเลขรับพัสดุ โทรไปถามที่ 1545 หรือที่ไปรษณีย์เขตพื้นที่บ้านค่ะ (ตรวจสอบทางหน้าเวปของไปรษณีย์ไม่ได้) ต้องขอโทษทุกคนจริงๆนะคะ เป็นบทเรียนครั้งใหญ่เลยว่าการจัดส่งมีขอบเขตที่เราต้องเรียนรู้อีกมาก
๐ สำหรับการจัดส่งของคนเขียนทุกครั้ง จะจัดส่งแบบจำนวนมาก ซึ่งคนเขียนได้ขอสมุดเลขรหัสรับแบบลงทะเทียบเอาไว้ และทำตารางรายชื่อไว้แล้ว ในเมื่อมันใช้ไม่ได้ เราเลยต้องรื้อและติดเลขรหัสชุดใหม่เป็นแบบธรรมดาค่ะ พี่เจ้าหน้าที่ก็ดีแสนดี คงเห็นพวกเราขานชื่อขานเลขกันช้า พี่เค้าเลยมาช่วย ปรากฎว่า คุณ indigo ไม่มีเลขรับพัสดุค่ะ ดังนั้น คนเขียนรบกวนคุณ indigo ตรวจสอบด้วยนะคะ ว่าถ้าภายใน 7 วัน ไม่ได้รับของ แสดงว่า กล่องของคุณ indigo จะต้องส่งคืนมาที่คนเขียน เพราะเค้าคิดเงินตามรายชื่อที่มีเลขรับพัสดุค่ะ แต่คนเขียนนับกล่องไปครบนะคะ (แต่ถ้าพี่พนักงานเค้าตรวจพบว่าได้ข้ามการลงเลขรับไปหนึ่งกล่อง แล้วกรุณานำจ่ายให้ ก็จะขอบคุณพี่ไปรฯมากเลยค่ะ)
๐ สำหรับของคุณ loveis คนเขียนมาตรวจสอบแล้วพบว่าไม่ได้จัดส่งให้ น้องๆที่มาช่วยบอกว่า ไม่มีที่อยู่จัดส่ง ซึ่งเป็นความผิดของคนเขียนเองค่ะ เพราะคุณ loveis ได้แจ้งที่อยู่ไว้ตั้งแต่แจ้งโอนเงินรอบแรกแล้ว ดังนั้นความผิดพลาดนี้เป็นของคนเขียนเอง คนเขียนจะรีบจัดส่งให้ภายในพรุ่งนี้นะคะ ขออภัยในความพลาดค่ะ
๐ สำหรับคนที่แจ้งความประสงค์ไว้ว่าจะรับของที่ร้าน @Quartette คนเขียนจะเอาของไปวางที่ร้านตั้งแต่พรุ่งนี้นะคะ (วันพุธที่ 8 ช่วงเย็นค่ะ)
๐ เพราะรับปากกับทางร้านว่าจะเอา Boxset ไปวางที่ร้านนี่แหละค่ะ คนเขียนถึงได้พบความโก๊ะของตัวเอง เนื่องจากต้องทำรายการส่งของไว้เตือนความจำปลาทองของตัวเอง ทีนี้มมันจะมีหนังสือยิบย่อยจำนวนหนึ่งที่สั่งมาเผื่อเหลือเผื่อขาด ตอนที่ระบุราคาขายนั้นพบว่า ในกระทู้คนเขียนแจ้งราคาว่า พี่ดินและพี่เมฆแยกเล่ม เล่มละ 750 บาท คุณคนเดียว 300 บาท เมื่อมันมารวมเป็น 1 Box ราคาจะต้องเท่ากับ 1800 บาท (box ไม่คิด เพราะคนเขียนตั้งใจแถมให้อยู่แล้วค่ะ) แต่คนเขียนขาย box set ที่ราคา 1700 บาท ซะอย่างนั้น อันนี้เอามาเล่าสู่กันฟังนะคะ ไม่ได้คิดเงินเพิ่มน๊าา
๐ สำหรับคนที่สั่งเข้ามาทางเมลล์กับคนเขียนโดยตรงก็เลยโชคดีในจุดนี้นะคะ สำหรับคนที่สอบถามขอซื้อ Box เปล่าเข้ามาแล้วคนเขียนไม่ได้เปิดจอง box เพราะบอกกันตรงๆก็คือ ราคา box มันสูงมากค่ะ ราคาต่อกล่องที่คนเขียนทำให้คือ 250 บาทโดยประมาณ ในความรู้สึกคนเขียนเองแล้ว ราคานี้สำหรับกล่องเปล่ามันเลยดูแพงเกินไปเลยเกรงใจที่จะเอาออกมาขายเป็นกล่องเปล่า ให้ของที่อยู่ในครอบครองของทุกคนเป็น ลิมิเต็ดไปนะคะ เพราะยากมากแล้วที่จะสั่งปลีกย่อยมาเพิ่ม เอาไว้โอกาสอื่นถ้ามี กับโปรเจคอื่นๆ ดีกว่านะคะ
๐ ความโก๊ะอีกเรื่องคือ คนเขียนสั่งพี่ดินพี่เมฆปกแข็งมาเท่าจำนวนกล่องค่ะ โดยลืม (อีกแล้ว) คิดไปว่า มีคนสั่งแบบแยกเรื่องมาด้วย ดังนั้นเลยมีกล่องเหลืออยู่ 7 ใบเห็นจะได้ คนเขียนเลยสั่งเฉพาะหนังสือมาใส่ให้เป็นชุด box set นะคะ เพราะทาง utellido จะเปิดขายที่หน้าเวป 5 ชุด ทุกคนสามารถสั่งซื้อที่หน้าเวปได้เลยค่ะ (คนเขียนขอเก็บไว้เผื่อคนเขียนลืมส่งให้ใครอีกสัก 2 ชุดนะคะ รับเงินคนอ่านมาแล้วแต่ลืมนี่เป็นความผิดของคนเขียนทั้งนั้น Y_Y) :o12: :sad4:
๐ แจ้งอีกนิดนึงค่ะ ถ้าใครมีเพื่อนๆแล้วต้องการ box set ที่มีเหลืออยู่ที่หน้าเวป utellido.com หรือที่ @Quartette ราคาขายจะอยู่ที่ 1900 บาทนะคะ เนื่องจากคนเขียนต้องหักค่าใช้จ่ายตามกฎของทางร้านค่ะ
๐ ขอบคุณทุกคนเช่นเคยนะคะ แล้วพบกันในหน้ากระทู้นิยายค่ะ
๐ ขอบคุณค่ะ TRomance :pig4:
ตรวจสอบหมายเลขพัสดุ Click ที่นี่ค่ะ (http://utellido.com/utellido/index.php/forum/16-%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%82%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%9E%E0%B8%B1%E0%B8%AA%E0%B8%94%E0%B8%B8%E0%B9%84%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%A9%E0%B8%93%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B9%8C/18-%E0%B9%81%E0%B8%88%E0%B9%89%E0%B8%87%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%82%E0%B8%9E%E0%B8%B1%E0%B8%AA%E0%B8%94%E0%B8%B8-%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2-%E0%B8%84%E0%B8%99%E0%B8%84%E0%B8%B8%E0%B8%93%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%A7%E0%B9%81%E0%B8%A5%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%84%E0%B8%99-By-TRomance.html)
-
ได้รับหนังสือแล้วนะครับ แล้วก็อ่านจบแล้วอ่ะ
-
ได้รับ BoxSet แล้วนะค้าบบบบบ วันนี้ตอน 11 โมง เร็วมากกกกกกกกกก ^_____________^
-
ได้รับ Boxset เรียบร้อยแล้วค่ะ
box+หนังสือ สวยและแข็งแรงมากค่ะ
ที่คั่นก้อสวยค่ะ ถูกใจที่สุด
^________^
-
ได้รับ box set แล้วครับ
ทุกอย่างเรียบร้อยดีครับ o13
มาแจ้งไว้ในกระทู้นี้นะครับ ไม่ได้แจ้งไปใน E-mail คงไม่เป็นไรนะ
*ตอนที่เปิดให้จอง box set ผมก็ดูแต่ราคา box แล้วก็อ่านผ่านๆไปไม่ได้เอะใจราคาแยกเล่ม
แต่พอมาอ่านอีกที..เออ!! จริงด้วยคนเขียนคิดราคาผิด แล้วอย่าบอกไม่เป็นไร ไม่ได้นะครับ
สำหรับผมแล้วเงินส่วนต่างที่ TRomance คิดขาดไป เอาไว้รอรวมเล่ม"เด็กป๋า"หรือเรื่องอื่นๆ
ที่จะมีขึ้นแล้วผมจะชดเชยไปให้นะครับ
มีอะไรผิดพลาดก็แจ้งบอกกันได้ครับ
ขอบคุณ TRomance สำหรับนิยายที่เขียน :กอด1:จะติดตามและอุดหนุนต่อไปครับ
-
ไม่อยู่บ้าน 3 วัน
คุณคนเดียวกับน้องขลุ่ยมานอนรออยู่ที่บ้านแล้ว
ปลอดภัย ไร้ที่ติค่ะ
ทั้งที่คั่นกระดาษและแม็คเน็ต น่ารักทั้งคู่ ชอบมาก ๆ ค่ะ
เสาร์อาทิตย์นี้จะนอนอ่านให้ชื่นใจ
ขอบคุณนะคะ .... รอเด็กป๋า รอเล่มต่อ ๆ ไปของ TRomance ค่ะ o13
:L2: :กอด1:
-
ไ้ด้รับหนังสือแล้วน่ะค่ะ ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
ขอบคุณทุกคนที่มาแจ้งข่าวนะคะ
ได้รับ box set แล้วครับ
ทุกอย่างเรียบร้อยดีครับ o13
มาแจ้งไว้ในกระทู้นี้นะครับ ไม่ได้แจ้งไปใน E-mail คงไม่เป็นไรนะ
*ตอนที่เปิดให้จอง box set ผมก็ดูแต่ราคา box แล้วก็อ่านผ่านๆไปไม่ได้เอะใจราคาแยกเล่ม
แต่พอมาอ่านอีกที..เออ!! จริงด้วยคนเขียนคิดราคาผิด แล้วอย่าบอกไม่เป็นไร ไม่ได้นะครับ
สำหรับผมแล้วเงินส่วนต่างที่ TRomance คิดขาดไป เอาไว้รอรวมเล่ม"เด็กป๋า"หรือเรื่องอื่นๆ
ที่จะมีขึ้นแล้วผมจะชดเชยไปให้นะครับ
มีอะไรผิดพลาดก็แจ้งบอกกันได้ครับ
ขอบคุณ TRomance สำหรับนิยายที่เขียน :กอด1:จะติดตามและอุดหนุนต่อไปครับ
แจ้งที่นี่ได้ค่ะ วนไปติดตามข่าวทุกที่ค่ะ เรื่องเงินชดเชยในรอบหน้า ขอบคุณมากนะคะ แต่ไม่ต้องชดเชยค่ะ
ให้สบายใจได้ว่า ไม่เข้าเนื้อคนเขียนแน่ๆค่ะ แต่ไม่ได้กำไร อย่างมาตรฐานทั่วไปที่เค้าได้กันเท่านั้นเองค่ะ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ
ให้คนที่มีบ็อกชุดนี้เก็บเป็นของสะสม เป็นที่ระลึกนะคะ เพราะมันเกิดขึ้นมาเป็นดปรเจคพิเศษจริงๆค่ะ
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
ได้รับหนังสือคุนคนเดียวแล้วคร้าาาา (สั่งไปเล่มเดียวอะ) ชอบมากกกก
แต่เช็คหนังสือแล้ว พบขอผิดพลาดนิดหน่อย คือ
หนังสือมรรอยยับ ลักษณะเหมือนพิมพ์แล้วกระดาษติดอยู่ 1 แผ่นค่ะ
ไม่ทราบจะส่งไปเปลี่ยนได้รึเปล่าค่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
^
^
^
เคลมได้ค่ะ แต่ถ้าไม่อยากส่งไปส่งมา เอาหนังสือชุดเดิมไปเปลี่ยนได้ที่ @Quartette ได้เลยนะคะ
ถ้าส่งมาที่คนเขียน จะต้องส่งไปเคลมกับโรงพิมพ์อะค่ะ :sad4: อาจจะช้านิดหน่อย แต่เปลี่ยนได้ค่ะ
-
ได้ หนังสือ แล้วครับ Box Set กับหนังสือ สวยมากมายครับ ^^
เก็บขึ้นหิ้งบูชา กันเลยทีเดียว :laugh: :laugh:
ปล. กล่อง ขาด ไป นิดนึง T__T แต่ว่า หนังสือดีครับ ฮ่าๆ ใหม่เอี่ยม 5555+ กำลังเพ้ออออ
-
^
^
^
ขาดที่กล่อง หรือปลอกหุ้มอะคะ มีคนอ่านแจ้งมาว่า ปลอกสวมกันฝุ่นกันรอยขาดเหมือนกันค่ะ :sad4:
-
^
^
^
เคลมได้ค่ะ แต่ถ้าไม่อยากส่งไปส่งมา เอาหนังสือชุดเดิมไปเปลี่ยนได้ที่ @Quartette ได้เลยนะคะ
ถ้าส่งมาที่คนเขียน จะต้องส่งไปเคลมกับโรงพิมพ์อะค่ะ :sad4: อาจจะช้านิดหน่อย แต่เปลี่ยนได้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
พอดีอยู่เกาะอะคะ กว่าจะได้เข้ากรุงก็เดือนหน้า
ส่งกลับไปให้น่าจะสะดวกกว่า ที่อยู่ตามตราประทับเลยใช่มั๊ยค่ะ
-
^
^
^
ขาดที่กล่อง หรือปลอกหุ้มอะคะ มีคนอ่านแจ้งมาว่า ปลอกสวมกันฝุ่นกันรอยขาดเหมือนกันค่ะ :sad4:
ขาดที่ตัวกล่องอ่าครับ กระดาษที่ห่อกล่องสีม่วงอ่าครับ มันลอก เกือบแถบ -*- เลย แต่ไม่เป็นไรครับ
เดี่ยวเอากาวติดๆๆ เอา 555+ ไม่ได้ซีเรียสอะไร ถ้าหนังสือขาดถึงจะว่าไปอย่าง
-
รักขลุ่ยรักคุณคนเดียว :o8: :กอด1: :mc4:
-
^
^
^
เคลมได้ค่ะ แต่ถ้าไม่อยากส่งไปส่งมา เอาหนังสือชุดเดิมไปเปลี่ยนได้ที่ @Quartette ได้เลยนะคะ
ถ้าส่งมาที่คนเขียน จะต้องส่งไปเคลมกับโรงพิมพ์อะค่ะ :sad4: อาจจะช้านิดหน่อย แต่เปลี่ยนได้ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
พอดีอยู่เกาะอะคะ กว่าจะได้เข้ากรุงก็เดือนหน้า
ส่งกลับไปให้น่าจะสะดวกกว่า ที่อยู่ตามตราประทับเลยใช่มั๊ยค่ะ
ใช่ค่ะ......
-
:กอด1: :กอด1:กอดคนเขียนค่ะ ได้รับ Boxset แล้วค่ะ สวยงามมากกกกกกก o13 เห็นแล้วรีบเอาขึ้นมาเก็บบนห้องเลย อ่านคุณคนเดียวไปได้หน่อยนึงแต่เจอคำสะกดผิดไป1ที่ค่ะ ที่เหลือยังไม่ได้อ่านแต่ ทุกอย่างก็สวยงามดีค่ะ ชอบมากๆเลยค่ะ :L1:
-
:L1:javascript:v :mc4: :mc4:oid(0);
-
ได้รับหนังสือแล้วนะคะ
เป็นวินาทีที่ตื่นต้นมาก เพราะไปค่ายมาสามวัน
นั่งใจจดใจจ่อรอหนังสืออยู่ที่ค่าย
พอกลับมาที่ห้อง คุณน้าบอกว่ามีพัสดุส่งมาหลายวันแล้ว แทบกรี๊ด
คิดไว้ว่าใช่หนังสือแน่ๆ พอมาเปิดดู แพ็คเกจน่ารักมากๆค่ะ
ชอบหนังสือทั้งสามเล่มมาก โดยเฉพาะ พี่ฉานกะพี่ภู อิอิ
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะที่ทำหนังสือดีๆมาให้คนอ่านได้อ่านและเก็บสะสม
-
ได้รับหนังสือแล้วนะคะ
-
ได้รับ Boxset แล้วค่า
เท่าที่ดูผ่าน ๆ ไม่มีปัญหาอะไร
-
ได้รับหนังสือแล้วค่ะ
งามมากกกกกกกกก
แต่กล่องแอบขาดขาดในหน่อยนึง+ข้างนอกเผยอนิดหน่อยจ้า :impress2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด..............ดีใจที่ได้้รับของกันแล้ว
แต่เรื่องกล่องนี่สิ..... :z3:
อยากให้ทุกคนที่กล่องเกิดปัญหาร่วมกันแชร์สาเหตุนะคะ เพื่อการปรับปรุง เพราะร้านกล่องก็มือใหม่ คนเขียนเองก็เพิ่งทำกล่องครั้งแรก
คือตอนที่รับของกันอะคะ มัน 100% ทุกใบจริงๆนะ (ต้องตรวจสอบเพราะไม่ได้สั่งเผื่อเลยค่ะ) ตรวจกันจนครบถึงจะจ่ายเงิน 50%ค่ากล่องที่เหลือ
เรื่อง artwork เผยอ อันนี้พอจะทราบว่าถ้าชบขอบพอดีมันจะเป็นเรื่องปกติ แต่กล่องขาดนี่สิ เพราะความหนาของโครงสร้างกล่อง คือโอเคเลยนะ(สำหรับคนเขียน)
หรือหนังสือมันหนักไป.... :o12:
-
ได้รับ box set แล้วค่ะ สวยงามมาก
ตรงด้านขอบยุบไปนิดนึง คงเป็นตอนขนส่งอะค่ะ
แต่ไม่เป็นไรจ้า รวมๆ แล้วถือว่าถูกใจมากๆ ค่ะ^^
คืนนี้จะนอนอ่านคุณคนเดียวให้หนำใจเลย :impress2:
-
ได้รับหนังสือแล้วคะ คุณชื่นชม นะคะ ขอบคุณมากคะ
-
:L2: ดีใจที่คุณคนเดียวยังคิดได้ทัน ก่อนจะเสียน้องไปจริงๆ
เฮ้อ...ความรักหนอความรัก :o8:
-
สวดยอดดดดด.... o13 o13 o13
-
ขอบคุณมากนะคะ
สนุกมากๆเลย
:L2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้อ่านนะคะ
-
แล้วครึ่งหลังล่ะคะ
หวังว่าคุณคนเดียวจะเลิกใจร้ายกับขลุ่ยตลอดไป
อวยพรให้รักกันนานๆนะคุณคนเดียว ขลุ่ย
ขอบคุณค่ะ :bye2:
-
สนุกมาก ขึ้นชื่อว่า TRomance ไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ อยากจะอ่านตั้งนานแล้ว แต่ไม่กล้าอ่านเพราะได้ยินมาว่ามันเศร้า
...มันก็เศร้าจริงๆนั่นแหล่ะ ช่วงแรกทำเอาน้ำตาซึม :m15: พอมาตอนหลังแล้วก็นะ หวานซะ :o8: แต่แอบหมั่นไส้คุณคนเดียวเหมือนกัน ปากแข็งมากกกกก..... ชอบคุณพ่อที่สุด :กอด1: +1 ให้คุณพ่อ กับคุณ Seiki
:pig4: o13
-
น่ารักกกดี
แต่คุณคนเดียวนี่ปากแข็งจนตอนจบเลยทีเดียว
-
ตอนแรกๆ นี่หมั่นไส้คุณคนเดียวมากเลยค่ะ
อยากจะกระทืบมาก! ใจร้ายอะ ไม่ยอมฟังขลุ่ยเลย
ืทำร้ายร่างกายขลุ่ย ซึนเดเระมากเลยนะคุณคนเดียวเนี่ย
:sad4: :sad4: :sad4:
เ็ฮ้อ~ กว่าจะรู้ใจตัวเองนะคุณคนเดียว
บทจะดีก็ดีใจหายอะ หวานน่าีรักซะ
:o8: :-[ :impress2:
-
น่ารักมากกกกค่า
แต่ว่าคุณคนเดียว ทำน้องช็อคคค
แอบบโกรธธธธธ
ทำไมต้องปากแข็ง ไม่ยอมรับความรู้สึกตัวเองงงงง
แล้วทำร้ายคนที่ตัวเองรัก
ถ้าไม่ดูแลขลุ่ยดี ตอนท้ายๆๆๆนะ
ไม่ยกขลุ่ยให้หรอกกกกกก
ชิชิชิ
ขอบคุณมากๆๆๆนะค่า
-
เปิดเรื่องมาก็เศร้าเลย
คุณคนเดียวทำไมใจร้ายจัง สงสัยขลุ่ย :m15:
-
โธ......น้องขลุ่ย :monkeysad:
ทำไมคุณคนเดียวทำแบบนี้หละคะ แต่ก่อนเป็นพี่น้องรักกันไม่ใช่หรอ
ทำไมต้องทำให้ตัวเองเป็นเด็กมีปัญหาด้วยนะ โกรธคุณคนเดียว :fire:
-
ลึกๆแล้วคุณคนเดียวก็ดีกับขลุ่ยเหมือนกันนะเนี่ย
เหมือนพ่อคุณคนเดียวจะรู้เลยว่าลูกตัวเองรู้สึกยังไงกับขลุ่ย :impress2:
-
นั่นแน่ รู้นะว่าเป็นห่วงขลุ่ยอ่ะ จะทำดีกับเค้าแล้วยังจะเล่นตัวอีก เชอะ
หึงขลุ่ยหล่ะสิกับแซคอ่ะ เรารู้ทันนะ 555+
-
:m31: :m31: พ่นไฟใส่คุณคนเดียว :fire:
-
เชอะ จะเป็ดนเพราะใครหล่ะ เมื่อคืนขลุ่ยโดนใครรังแก
:z6: กระโดฟรีคิคใส่คุณคนเดียวซะเลย
-
o13 คุณพ่อยอดเยี่ยมเลยค่า ตอกหน้าคุณคนเดียวซะหงายหลังแทบไม่ทัน5555+
".... เด็กในบ้านบอกพ่อว่าตอนนั้นคุณคนเดียวทำหน้าเหมือนจะ “ตาย” ตาม”
-
:o8: คุณคนเดียวบ้า เขินแทนขลุ่ยเลยอ่ะ
-
คุณความรักคะ เล่นงานคุณคนเดียวให้หนำใจไปเลยค่า
ชอบทำให้น้องขลุ่ยเขินเหลือเกิน :-[
-
เฮ๊ยยยยย ยัยแรดเงียบมาแล้ว
น้องขลุ่ยก็เป็นเมียคุณคนเดียวเหมือนกันนะ
-
"เท่าที่พี่รู้มาเกย์เค้าก็ไม่ได้เป็นกันมาตั้งแต่เกิดนี่ครับ มันเกิดจากความรู้สึกใช่มั้ยล่ะ อย่างพี่ถ้าวันหนึ่งพี่เจอใครที่อยู่ใกล้ๆแล้วมีความสุข พี่ก็จะอยู่กับคนนั้น แล้วถ้า เค้าเป็นผู้ชายพี่ก็จะกลายเป็นเกย์” กรี๊ดดดดดดดดด พี่ทีมพูดถูกใจมากเลยอ่ะ
“ขลุ่ยแค่สงสารคนที่ไม่ถูกเลือกน่ะครับ” “แล้วไม่สงสารคนที่ต้องเลือกบ้างเหรอ”
กรี๊ดดดดดดดดด คุณคนเดียวน่ารักก็วันนี้แหละ อ้อนเชียวนะ
-
จบแล้ว แอบเสียดายไม่อยากให้จบ อยากเห็นน้องขลุ่ยหึงโหดบ้าง555+
ตามมาอ่านจากเด็กป๋า นายโลม น้องกุมภ์ ค่ะ ชอบทุกเรื่องของTRomanceมากเลย
กำลังทะยอยเก็บตังซื้ออยู่นะคะ ตอนนี้ก็กำลังตั้งหน้าตั้งตารอเด็กป๋าอยู่ที่บ้าน
:กอด1: กอดทั้งคุณTRomance และคุณเซกิเลยค่า
-
คุณคนเดียวน่ารักมากคะ :bye2:
-
:o8: :-[ :o8: :-[ :o8: :-[
น่ารักมากเรื่องนี้ คุณคนเดียว♥ขลุ่ย♥
อยากได้อ่ะ แต่น้ำท่วมแล้วไม่ไหวอ่ะ เงินไม่มีT^T :sad4: :o12: :o12:
ชอบเรื่องนี้มาก ขอบคถณสำหรับนิยายดีๆค่ะ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
จบซะแล้วอ่ะ :z3:
ช่วงแรกก็ดราม่านำ้ตาท่วมจอ ส่วนตอนจบนี่เลือดแทบหมดตัว :m25:
ขอบคุณที่แต่งมาให้ได้อ่านกันค่ะ :กอด1:
-
น่ารักมากคะ
-
"คุณคนเดียวไม่ใช่ไม่ดี...แต่เราสองคนดีกว่าเป็นไหนๆ"
^_^ จบแล้วนะ..รักคุณคนดี รักน้องขลุ่ย..
รักไอ้แซค รักพี่โป้ง รักพี่หงส์ รักพี่ทีม..
รักคุณลุง รักลุงกรณ์ รักแม่ๆของทั้งสองคน..
รัก Seiki รัก รัก รัก...
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้ ขอบคุณ^_^
-
และแล้วก้อ่านจบซะที
ชอบทุกเรื่องของคุณเลยนะคะ
ขอบคุณที่แต่งเรื่องราวดีๆสนุกๆมาให้อ่านนะคะ
-
อ่านจบแล้วววว นิยายสนุกมาก คุณคนเดียวน่ารักมากก
ขอบคุณ Seiki และ ผู้แต่งสำหรับความสนุกเกินบรรยาย
-
หนุกหนานมาก
ดีนะที่ไม่จบเศร้า หวานดี :mc4:
-
>w< ชอบทุกเรื่องเลยคะ
ปล.แต่มาอ่านเอาเมื่อสายไป อยากได้ Boxet T^T
-
:duck1: :duck1: :duck1:
:duck1:
:duck1: :duck1:
:duck1:
-
:L2: ขลุ่ยน่ารักมากๆ คนเดียวกวนประสาทชะมัด :a6:
รู้สึกดีที่ได้อ่านเรื่องนี้มากครับ น่ารักดี
แม้พระเอกเราจะร้ายกาจมาก ถึงขั้นมากไป
แต่โชคดีที่คิดได้ในที่สุด :กอด1:
:pig4: :L2: :3123:
อ่อ กลับมาแก้เพราะลืมบอกว่าตามมาจากเด็กป๋า
พอดีอ่านตอนพิเศษแล้วคิดถึงอ่าครับ มันน่าจะมีเรื่องราว
แม้ว่าจะมาจากความจับคู่มั่ว เพราะจำผิดว่าคุณคนเดียวคู่กับปลื้มอ่าครับ ฮ่าๆๆๆ
-
:impress2: :impress2:
-
ヾ(＠⌒ー⌒＠)ノ♥ ขอบคุณค่ะคุณตูน ขอบคุณคะคุณเซกิ
หมั่นไส้คุณคนเดียวเนอะ เอาแต่ใจเอาแต่ได้เป็นที่หนึ่ง สงสารขลุ่ยจริงๆ หัดมีปากมีเสียงมั่งนะแข็งข้อมั่งก็ดี
เรื่องทุกเรื่องของที่อ่านมา เริ่มมาจากครอบครัวทั้งนั้น ถึงแม้จะมีคำพูดที่ว่าจะดี จะชั่วอยู่ที่ตัวทำ แต่คนเราเดินไปคนเดียวไม่ได้ถ้าไม่มีคนเข้าใจเช่น พ่อ แม่ คนในครอบครัวความรักแบบนี้ก็คงไม่สมบูรณ์ ...รักกันเถอะ (ในใจแอบคิดว่าน้องชายเรามันจะพาสามีเข้าบ้านตอนไหน?หาได้ก่อนพี่มันรึเปล่า55)
....อยากจะบอกว่าอ่านเรื่องนี้ตอนที่สองปุ๊ปเพลงเดียวกับคนเขียนเลย ร้องมันอยู่ ~คุณคนเดียวเพราะคุณคนเดียว ผมถึงต้องเที่ยวเมามายเสียคน~เมารักคุณคนเดียว5555
..น่าจะมีเปิดโหวต ตัวละครที่ลงเล้าของคุณตูนเรื่องไหนที่คุณรักที่สุด หมั่นไส้ที่ชุด 55(ถามคนอื่นเจ้ก็ตอบไม่ได้ เหมายกแผง)
-
อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่าเปลี่ยนอารมณ์ตัวเองไม่ทัน
จากที่พระเอกร้ายมากกกกกกกกกก
มาเป็นดีมากกกกกกกกกกกกกกกก
แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นที่สนุกมาก
-
อ่านจบแล้ว เพิ่งได้เม้น เห็นชื่อเรื่องคิดว่า 3P ค่ะ ที่ไหนได้ไม่ใช่เสียหน่อย สนุกดีนะคะเรื่องนี้
-
ในที่สุดก็ตามอ่านจนครบ 3เรื่อง
ขอบคุณคนแต่งมากๆนะจ๊าาาาา ที่มอบความสุขมากายก่ายกองให้กับแฟนคลับลับๆ
ม้วฟๆๆ
-
เนื้อเรื่องดำเนินได้ดีมากครับ ชอบนิสัยของขลุ่ยดูอ่อนโยนมาก ๆ เลยครับ อ่านไปประมาณกลางเรื่องเข้าใจว่าแซคเพื่อนสนิทของขลุ่ยน่าจะแอบรักขลุ่ยหรือเปล่า ? แต่ไม่น่าจะใช่ ,, ชอบคุณคนเดียวตอนหึงหรือตอนฟอร์มจัดอ่ะครับ ดูแล้วน่ารักดี แบบว่าปากแข็งแต่ก็หึงสุดขั้วแบบนั้น อิอิ จะติดตามผลงานของคนเขียนต่อไปนะครับ ขอบคุณที่นำเรื่องราวดี ๆ แบบนี้มาแบ่งปันกัน (:
-
แต่งเรื่องได้เยี่ยมมากๆเลยนะครับผมตามอ่านหลายเรื่องแล้วสุดยอดที่สุด
-
จบลงด้วยดีมีความสุขจัง
-
เรื่องนี้จะพูดไปแล้วก็ดูจะธรรมดากว่า 3 เรื่องที่ได้อ่าน(ฉาน-เมฆ, ภู-ดิน, ป๋า-โจม)
ก็นะมันเป็นเรื่องสั้นหนิ จะเอาไรมากฉัน :laugh: :laugh:
แต่ก็ชอบนะคะมันแปลกหน่อยตรงที่พ่อคุณคนเดียวนั่นแหละค่ะ
รักแบบคนรักกับรักแบบคู่ชีวิต อืมๆๆ เรางง ฮ่าๆๆๆ
แต่ยังไงก็ชอบผลงานของคุณ TRomance นะ อ่านทีสี่เรื่องรวดเลย
จริงๆเราเห็นคนแนะนำมานานแล้ว แต่ไม่ได้แตะซะที :o8: :o8:
ขอบคุณคุณ Seiki คนที่เอามาลงด้วยนะคะ o13
-
คนเดียวตอนแรก ๆ ร้ายมากเลยนะนั่น สงสารขลุ่ย
-
ชอบมากกกกกกกกค่ะ
บทจะเศร้าก็เศร้าซะ
บทจะหวานก็ว๊านหวานนนนน
ชอบอ่ะ
ชอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :L2: :L2: :L2:
-
ลึกซึ้งและกินใจมาก สองคนดีกว่าเป็นไหนๆ
ขอบคุณนะคะ
-
เรื่องนี้สนุกและแปลกดีค่ะ
คุณคนเดียว
ร้ายมากกกกกกกกก
ขี้วีนเหวี่ยง สงสารขลุ่ยสุดๆ
นี่ขนาดดีกันแล้ว
รักขลุ่ยแล้ว ก็ยังบังคับอีก
-
เค้าพึ่งเข้ามาอ่านคุณคนเดียวอ่ะ
สงสารน้องขลุ่ยจังเลย แก้แค้นน้องน่ากลัวมาก ทำเอาคนอ่านเกลียดคุณคนเดียวมากกก
จริงๆไม่อยากให้น้องขลุ่ยให้อภัยง่ายๆเลย แต่ก็นะ น้องรักคุณคนเดียวนิคะ ความรักทำให้เราให้อภัยได้เสมอๆ ถึงคนนนั้นจะทำร้ายเรามากแค่ไหน(ทำเหมือนเกิดกับตัวเองเลยเนอะ แต่ไม่เคยหรอกค่ะ)
ร้องไห้ตอนที่น้องเข้าโรง'บาลด้วย สงสารน้องอะ ลุ้นมาก ไม่อยากให้น้องเป็นอะไรเลยและก็อยากให้คุณคนเดียวรีบให้อภัยและรู้ตัวซะทีว่ารักน้องมากกกก
พออ่านจบก็โล่งอกสุดๆไปเลยค่ะ
-
:pig4:
-
ชอบมากเลย ตอนนี้ำำกำลังตามอ่านทุกเรื่องที่ คุณ TRomance เขียน
-
คิดถึงขลุ่ย คิดถึงคุณคนเดียว ><~
เมนท์ให้หายคิดถึงซะหน่อย อิอิ :กอด1:
-
ตอนแรกสงสารขลุ่ยมากเลย
แต่พอคุณคนเดียวยอมรับความจริงได้
มดนี่วิ่งให้เต็มห้องเลยแหละ
ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้มากเลยนะค่ะ
-
:monkeysad: บอกฟามรู้สึกไม่ถูก อ้า แบบ ว่า .......... แค่คุณคนเดียวจริงๆ :กอด1:
ขอบพระคุณมากคร้า ยิ่งอ่าน ยิ่ง ร๊าก คนแต่ง (คนโพสด้วย) จะติดตามผลงานเรื่อยๆน๊า ค่ะ ม่ะค่อยกล้า เข้าปายอ่าน
ห้องอื่นอ้า อ่านอยู่แต่ห้องโพสจบแล้ว กลัว เข้าปายอ่านแระ ลง แดง คลั้ง ตาย หรือ ไร เถือก น๊าน หละ นะ :z6:
-
ขอบคุณมากๆสำหรับเรื่องดีๆ
-
สนุกมากเลย ชอบมากๆค่ะ (เหมือนตัวเองจะชอบเเนวดราม่า มันเจ็บดี สงสัยจะซาดิส55555+ ) จะติดตามผลงานต่อไปนะคะ :bye2: :bye2:
-
แต่งได้สนุก น่าติดตามมากครับ
boxset เท่ห์และสวยมากครับ
-
แค่เริ่มเรื่องก็เศร้าซะแล้ว สงสารหนูขลุ่ยอะ :monkeysad:
หนูขลุ่ยกับคุณคนเดียวก็มีคุณพ่อเป็นเกย์เหมือนกันน้า
คุณคนเดียวไม่เข้าใจหรือไงงงงง :angry2:
อ่านจบแล้ว เมื่อเปิดใจก็จะเข้าใจเนอะ
เร่ิมต้นอาจจะร้อนแรงแผดเผา แต่จบด้วยความรักแบบรักอุ่นๆดีจัง
นอกจากเรื่องราวจะสนุกแล้ว รูปเล่ม หน้าปกหนังสือสวยทุกเล่มเลยคะ
อยากเป็นเจ้าของบ้างจัง ขอบคุณงานเขียนดีๆด้วยจ้า :L2:
-
มาแปะไว้หน้า11จ้า
-
เป็นนิยายอีกเรื่องที่อ่านและติดตามาตลอด สนุกและสงสารคละเคล้าปนกันไป
ความโกรธ ความแค้น ความรัก สุดท้ายคืความเข้าใจ
-
แค่ชื่อเรื่องเราก็ชอบแล้วจ้า
ชื่อเรื่องแปลก ชวนติดตามมาก
ยิ่งได้อ่านเนื้อเรื่องยิ่งสนุกใหญ่
ถึงคุณคนเดียวจะดูโหด แต่จริงๆก็แฝงความน่ารักเอาไว้เอาไว้ลึกๆน๊า
ถึงแม้มันจะดูลึกมากไปหน่อยก็เหอะ ฮ่าๆๆๆ
กว่าจะคลี่คลายเล่นเอาน้องขลุ่ยของเจ้ช้ำเชียว
-
ในที่สุดก็อ่านจบ อินจนร้องไห้เลยยยย ชอบมากๆเลยฮะเรื่องนี้ :กอด1:
-
อ่านเพราะชื่อเรื่องค่ะ!!
สนุกดีอ่า คุณคนเดียวรักขลุ่ยให้นานๆน๊า
-
มาเม้นก่อนอ่านคะ55
เห็นชืีอคนแต่งก็รู้แล้วว่าต้องสนุก :o8:
คาดว่าพรุ่งนี้ก็อ่านจบ55
-
น่าติดตาม ว่างแล้วจะมาอ่านต่อ
-
เจ็บแล้วก็สุข โชคดีนะหลานขลุ่ย
:bye2: :bye2: :bye2:
-
อ๊ายยเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่ชอบเลยนะคะเนี่ย
ชอบคนแต่งอะแต่งแต่ละเรื่องสนุกมากกกก
คุฯคนเดียว(ชื่อน่าเอ็นดูได้อีก)ปากแข็งไปไหนจ๊ะห๊ะกว่าจะลงรอยกันง๊างปากซะ
ขลุ่ยก็นะรักเสมอต้ยเสมอปลายถ้าไม่รักไม่ทนหรอกเนอะ
ยังไงก็ขอบคุณมากเลยนะคะสนุกมากคะ
-
เปิดเรื่องมาน้ำตาซึม สงสารขลุ่ย
แต่พออ่านๆ ไปมันอดขำกับคุณคนเดียวไม่ได้จริงๆ
น่ารักอ้ะ อิมเมจของคุณคนเดียวในความคิดเราเหมือนเด็กอ้วนกลมที่คอยแต่นั่งทำแก้มป่องเวลาโดนขัดใจ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:m15: :ruready :ruready :ruready :ruready
-
สนุกมาก ขอบคุณครับ ^^
-
คุณคนเดียว แต่เราหลายรอบ
เหนื่อยแทนขลุ่ย จริง ๆ
-
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้มาแบ่งปันกันนะคะะ^^ อ่านจบแล้วอิ่มเอมมากจริงๆ
คุณคนเขียนเก่งมากเลยค่ะ ชื่มชมจริงๆ ลื่นไหลมากมีอะไรมาให้หยุดคิด ภาษาก็สวยมากค่ะ
:pig4: :pig4: :3123:
-
:bye2: o13 o13 o13 :bye2:
-
คิดถึงเรื่องนี้จังเนาะ
:กอด1:
-
เป็นอีกเรื่องของคุณ TRomance ที่ชอบมากค่ะ จริงก็ชอบมากทุกเรื่อง ฮาา
อ่านความคิดคุณคนเดียวแล้วเข้าใจอารมณของคุณหนูเอาแต่ใจ ผู้คิดว่าข้าคือศูนย์กลางเลย หนูขลุ่ยถึงจะแอบขัดแย้งในใจบ้าง แต่ก็ยอมคุณคนเดียวตลอดด แต่หลังๆคุณคนเดียวเอาแต่ใจน่ารักขนาดนั้น เป็นใครใครก็ยอม
ขอบคุณคุณ TRomance สำหรับนิยายนะคะ
ขอบคุณคุณ seiki สำหรับโพสต์ค่ะ
-
:pig4: :L2:
-
จบไปอีกเรื่องแล้ว
เย่ 55555
ยังเป็นอีกเรื่องที่ให้ความรู้สึกดีๆเสมอนะคะ
ขอบคุณพี่ที และคนโพสต์มากค่า
-
:katai4: :katai1: :a5:หดหู่ อึดอัด บีบจิต 7 ตอนรวด! เป็นเรื่องแรก ที่อ่านนิยายของของคุณ T
อ่านคุณคนเดียวมาถึงตอนที่7แล้ว น้ำตาจะไหลให้ได้เล ถ้าเป็น เรื่องพี่ดิน หรือ ป๋า ละก็นะ อ่านมา7ตอน คงฮาท้องแข็งไปแล้ว
ถือว่าแหวกแนวได้ไหมคะ แต่ก็เป็นแนวที่เราชอบอ่านนะ แบบว่าชอบกิน มาม่าน่ะ
:mew4:
-
ตอนที่ 10
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:เกือบไปแล้วนะ คุณคนเดียว เกือบเสีย ขลุ่ยไปแล้วววววว
ดีนะได้พ่อช่วยเตือนสติอีกแรง
แต่คนอ่านจะน้ำตาลขึ้นเอานะคะ ตอนนี้ ถึงขนาดต้องช่วยจับน้องร้องไห้เนี่ย :z1: :pighaun: :m25:
-
ตอนที่12
:a5: :a5: :a5:
o22 o22 o22
:z3: :z3::z3:
งานงอก!!!!! รถเมย์ จอดผิดป้าย เรียกเทศกิจ มายกไปทิ้งด่วนนนนนนนนนนน :z6: :z6: :z6:
-
อ่านถึงหน้า 9
-
:sad4: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
:monkeysad: กว่าจะเข้าใจกัน
ขอบคุณสำหรับเรื่องค่ะ คุณทำให้เราอินอีกแล้ว รู้สึกราวกับว่าตัวเองเป็นน้องขลุ่ย :mew2:
-
อ่านจบแล้ว เย้
คุณคนเดียวน่ารักมากเลย ชอบคุณคนเดียวอ่า
ปากแข็ง แถมกว่าจะรู้ใจตัวเองนี่ก็เกือบเสียขลุ่ยไปแล้วไหมล่ะ แต่ดีนะที่กลับตัวทัน
ที่ว่าน่ารักคือน่ารักจริงๆ คุณคนเดียวคือมุ้งมิ้งดีอ่ะ 55555555
ชอบมากเลย ขอบคุณมากค่ะ ><
-
อ่านจบแล้วววว
คุณคนเดียวเป็น ผช ที่เยอะมากกกก 5555 เอาแต่ใจเหมือนเด็กๆเลย น้องขลุ่ยผู้น่าสงสารก็ยอมทุกอย่างเพราะรัก เฮ้ออออ ที่สุดก็จบแบบแฮปปี้
ชอบมากเลย คุณ Tromance ไม่ทำให้ผิดหวังอีกแล้ว ขอบคุณมากค่า
:กอด1:
-
ชื่อพระเอกเรื่องนี้แอบเก๋และสับสนบางช่วง 555+ คุณคนเดียวน่าหมันไส้มากเลยตอนแรกๆ รู้อยู่ว่ามันมีสาเหตุที่ทำแบบนั้นแต่มันก็ไม่จำเป็นต้องเอาตัวเองเข้าไปพิสูจน์ปะ เหอะ!! ที่แท้ก็แอบคิดอะไรกับขลุ่ยนี่เอง ถ้าตัวเองเป็นขลุ่ยคงจะไม่ยอมขนาดนี้หรอก เราเองก็สูญเสียนะ โดนเอาเปรียบแบบนี่ยอมได้ไง (คุณคนเดียวคงโล่งใจที่เราไม่ได้เป็นขลุ่ย>>งั้นเราเป็นปี่แทนแล้วกัน) หรือนั่นเพราะเราไม่ได้รักคุณคนเดียว(เรารักกิ๊ก)ขนาดขลุ่ยกระมัง เฮ้ออออออ กว่าจะลงเอยได้เกือบต้องสูญเสีย เสียศูนย์อีกรอบแล้วไหมล่ะ ต้องขอบคุณคุณพ่อมากๆ ที่เปิดทางสว่างให้เสือไบรุ่นใหม่ที่เพิ่งออกวาดลวดลายกับเค้า ดูสิเกือบเดินทางผิดเลยไหมล่ะเนี่ย
เสียดายเลยอยากรู้เรื่องราวต่อจากนี้อีกสักหน่อย อยากรู้ว่าแซคเป็เพื่อนที่หวังเคลมเพื่อนไหม น้องขลุ่ยจะได้เข้าที่เดียวกับคุณคนเดียวป่าว แล้วเมื่อไหร่หนอขลุ่ยจะแสดงความรู้สึกอย่างอื่นให้อีกคนมันได้ใจบ้าง 55+ นี่คงไม่เรียกว่าสักหน่อยแล้วเนอะ แต่ยังไงก็ถือว่าตอนนี้ก็ลงเอยในตีวของมันแล้วและก็สนุกซะด้วย อยากได้ไว้สะสมแต่ก็สายเกินไป แต่ถึงจะไม่ได้ก็คงไม่มีตังค์เหมือนกันเนื่องจากเราอยากได้หลายเรื่องจัดแหะๆ ถ้ามีโอกาสเราคงได้เอาไว้ครอบครองบ้างเนอะ
-
ยอมง่ายไปแล้ว !!!!
อีตาคนเดียวต้องเจอจัดหนักก่อนสิโถ่วววว
:katai1: :katai1:
-
คุณคนเดียว
เจ้าจักรวาล
ผู้ทรนง เป็นใหญ่ในบ้านตัวเอง ผู้ไม่ง้อใคร
วางมาด ได้ยิ่งใหญ่สมชื่อที่สุด
แต่ต้อง แพ้พ่าย ให้ ขลุ่ยน้อยผู้น่ารัก ผู้กอบกุมหัวใจ คุณคนเดียว ไว้อย่างหนักแน่น
:hao7: :hao7:
เป็นเรื่องราวที่น่ารักมาก
ถ้าไม่เกือบสูญเสีย คุณคนเดียว จะรู้ตัวไหม หนอ
ขอบคุณ เรื่องราว คันๆ มากมาย คับ
:haun4:
:hao6:
-
เรื่องนี้ขลุ่ย น่าสงสารมาก แค่ที่โดนคุณคนเดียวทำร้ายทั้งกายทั้งใจ ก็เจ็บแล้ว แต่คุณคนเดียวเป็นคนที่ขลุ่ยรักด้วย โดนคนที่ตัวเองรักทำร้าย เจ็บหนักเป็นเท่าทวีคูณเลย :m15:
-
สงสารขลุ่ย แต่ขลุ่ยก็สมหวังงงงงง :hao7: :heaven
-
แหมๆ กว่าจะหวานได้นะคุณคนเดียว
เล่นเอาอยากกระโดดถีบวันละหลายๆ ครั้งเลยเหอะ
แต่พอหวานก็หวานกระจาย เขินแทนน้องขลุ่ยอ่ะ 5555
จะว่าไป คุณคนเดียว แต่เราสองคนดีกว่าจริงๆ อ่ะเนอะ
-
เห็นชื่อเรื่องแร้วกลัวดราม่านำ้ตาท่วม ทำใจยังไม่อ่านผ่านมาเป็นปี ลองตามมาอ่านดู ไม่ดราม่าหนักอย่างที่คิด ขลุ่ยน่าจะลองสู้คนเดียวสักครั้งนะ 5555 แต่ก้อเหมาะกับคนเดียวที่เอาแต่ใจแร้วอะ :hao6:
เป็นอีกเรื่องที่สนุกดีคะ ติดตามผลงานเรื่องต่อไปคะ
-
ตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่มีตอนไหนที่เกลียดคุณคนเดียวได้ลงคอเลยนะ ของแบบนี้ไม่เจอกับตัวคงไม่รู้ แต่ก็มีโกรธบ้างที่ทำร้ายขลุ่ยมากไป คุณคนเดียวปากแข็งได้โล่มากอ่ะ แต่สุดท้ายบรรยากาศทุกอย่างก็จบลงด้วยความอบอุ่น สนุกมากค่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สงสารขลุ่ย
คุณคนเดียวนี่มันคุณคนเดียวจริงๆ #ความคุณคนเดียว
อ่านไปร้องไห้แทนขลุ่ยบ่อยมาก โถ พ่อคุณ
ดีนะที่ดราม่าไม่นาน แต่คุณคนเดียวนี่มันปากแข็งได้โล่จริงๆ
ยิ่งตอนขลุ่ยช็อกหัวใจหยุดเต้น น้ำตานี่ไหลพรากเลย
กว่าจะรู้ใจตัวเองก็แทบแย่เลยน้า
ปล. เรื่องจบไวไปนิดนึง
แซคเพื่อนขลุ่ยหายเข้าไปในกลีบเมฆเลย #ถูกลืม
-
แรกๆหน่วงจิตแทบตาย หลังๆก็มาฟินใจหาย ยังไงก็รักกันรักกันนะ :กอด1: :กอด1:
ปล. อยากรู้เรื่องราวความรักของพ่อพระเอกกับพ่อของนายเอกจังว่าเป็นมายังไง
-
เพิ่งเข้ามาตามอ่าน ชอบแนวคุณทีโรแมนซ์มากๆเลยค่ะ มันหน่วงแบบนี้ตลอดเลย เหมือนเสพติดความหน่วงนี้ไปแล้ว 5555 ดราม่าแรกๆหายใจไม่ออกทุกตอนเลยค่ะไม่อยากจะเม้าส์เลย 5555555 อ่านแล้วโหวงในอกตลอดๆ ใจอยากให้ยืดยาวๆๆๆๆๆกว่านี้อีกนะคะ ชอบบ 555555 แต่เราจะยอมรับนะคะว่ามันจบแล้วจริงๆ สุดท้าย จะติดตามและให้กำลังใจไปตลอดๆค่ะ สู้ๆนะคะ ^^
-
:pig4: :pig4:
-
:L1:
น้องขลุ่ยเขิน. หน้าจะระเบิดแร้วอะ.
-
บางครั้งการที่้้ยอมจนมากเกินไป
ก็ใช่ว่าจะดีนะ
-
สนุกมากครับเรื่องนี้ ช่วงแรกปวดตับมาก ๆ แต่ช่วงหลัง คุณคนเดียว-น้องขลุ่ย น่ารักมาก ๆ ครับ
ขอบคุณครับ
-
ชอบอะ มันอึนดี แต่ตอนท้ายก็หวานน่ารักมาก
นิสัยแบบคุณคนเดียวก็น่ารักสุดๆเลย
ขอบคุณผู้แต่งมากครับสำหรับเรื่องสนุกๆแบบนี้
-
คิดถึงคุณคนเดียว
-
เพิ่งมีโอกาสได้อ่าน ขอบคุณนิยายดีๆ ครับ
-
สนุกค่ะ o13
-
เป็นพระเอกที่ไร้สติมาก
-
ห๊ะ อะไรอ่ะง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ ตบตีทารุณสารพัด ขอโทษคำเดียวยอมเลย ไม่ได้ดั่งใจ นิยายนี่เนอะ
-
ขอบคุณมากนะคะ ขอโทษขออนุญาตไม่อ่านต่อ ไม่ไหวจริง ๆ กับคาแรคเตอร์พระเอกแบบนี้
-
กว่าจะแฮปปี้ สงสารขลุ่ยสุดๆ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านนี้เรื่องนี้
ผ่านตาหลายรอบมาก
เนื้อเรื่องสนุกดีค่ะ
ชอบชื่อคุณคนเดียวจัง
ชอบที่แทนตัวเองด้วยชื่อด้วย