แชมป์โทรศัพท์หาคนที่ตนหว่านเสน่ห์ไว้ให้จริงๆ ในสายวันต่อมา ที่ต้องรักษาสัญญาเพราะต้องการวาดแผนการให้เนียนสนิท
“ฮัลโหล” เอ่ยทักออกไปตอนฝ่ายนั้นกดรับสัญญาณ
“ครับ” ฝ่ายนั้นตอบกลับมาเป็นการเริ่มสนทนา
“ทำอะไรอยู่อ่ะ”
“กินข้าวอยู่”
“ที่ไหน”
“มหา’ลัย”
“เหรอ แล้วคุยได้ป่าว”
“ได้ มีไรล่ะ”
“ก็ตื่นมาแล้วคิดถึง”
“จริงอ่ะ”
“อ้าวแชมป์จะโกหกทำไมล่ะคร้าบที่รัก”
“ขี้อ้อนขนาดนี้ไม่น่าเชื่อว่าแฟนแชมป์จะทิ้งแชมป์ไป”
“คนเรามันชอบอะไรไม่เหมือนกันหรอก ว่าแต่เต็นชอบป่ะล่ะแฟนขี้อ้อนแบบนี้”
“ก็ดี”
“ชอบก็บอกว่าชอบสิครับ จะปากแข็งทำไมแชมป์ไม่ใช่คนอื่นคนไกลแล้วนะ”
“ครับชอบก็ได้ครับ”
“ก็แค่เนี่ย วันนี้เลิกเรียนกี่โมง”
“ก็บ่ายๆ อ่ะ”
“เจอกันป่าว”
“แล้วแชมป์ไม่มีเรียนเหรอ”
“หึ”
“มิน่าตื่นซะสายเชียว”
“ก็เมื่อคืนนอนไม่หลับมัวแต่คิดถึงคนบางคน”
“คิดถึงใคร”
“ก็พูดกับใครอยู่ล่ะ”
“ว่าคนอื่นปากแข็งตัวเองก็เหมือนกันแหละ”
“คิดถึงเต็นคร้าบ พอใจหรือยัง”
“ก็แค่เนี่ย แล้วเจอไงอ่ะ จะมาหาเต็นเหรอ”
“แล้วว่างป่ะล่ะ ต้องไปไหนกับแฟนป่าว”
“ไม่มั้ง เขายังไม่โทรมาเลยนี่”
“แล้วไม่โทรถามเขาล่ะ”
“ไม่แล้วล่ะ อยากโทรเขาคงโทรมาเอง”
“เฮ้ย เอาให้เคลียร์นะ แชมป์อยากให้เราคบกันด้วยความรู้สึกดีๆ”
“สรุปจะให้เต็นโทรถามเขาก่อนเหรอ”
“ถ้าได้มันก็ดี อย่างน้อยก็ให้เกียรติเขาหน่อย แชมป์มาทีหลัง ไงก็ได้”
“แต่เต็นไม่อยากโทรไปแล้ว”
“เพราะแชมป์หรือเปล่า”
“ก็มีส่วน เต็นมาคิดดูอีกที เต็นกับนพคงถึงจุดอิ่มตัวแล้วมั้ง”
“แชมป์ไม่ใช่มือที่สามแน่นะ”
“ขนาดนี้ยังคิดว่าไม่ใช่อีกเหรอ”
“เฮ้ย พูดงี้แชมป์คิดนะ”
“อ้าว ไหงพูดงี้ล่ะ ก็เมื่อคืนคะยั้นคะยอให้เต็นเผยความรู้สึกไม่ใช่เหรอ”
“รู้นะคิดอะไรอยู่ ไม่เอาแล้ว คุยกันเดี๋ยวจะพาลทะเลาะกันป่าวๆ ตกลงบ่ายนี้เจอกันละกัน”
“อืม ไปไหนดีล่ะ”
“กินข้าว ดูหนัง”
“ก็ดี”
“งั้นแชมป์ไม่กวนแล้ว กินข้าวต่อเหอะ ไว้บ่ายๆ จะโทรหา”
“ครับ”
“ครับ ตั้งใจเรียนด้วยล่ะ รักนะครับ”
แชมป์ยุติการสนทนาลงแค่นั้น ตัดสัญญาณทิ้งเสร็จก็ยิ้มเยาะที่มุมปากหน่อยๆ ที่ปั่นหัวเกย์หนึ่งคนให้หลงเสน่ห์ตนจนได้ อาการเซ็งๆ เบื่อๆ จากการคิดถึงแฟนหญิงทำให้นึกอยากออกไปเดินเล่นนอกบ้านบ้าง จึงได้เอ่ยชวนเหยื่อทดลองทฤษฎี ไอ้นั่นก็นะ ไม่เคยคิดจะปฏิเสธอะไรเล้ย ชวนปุ๊บตกลงปั๊บ สงสัยอยากได้แฟนใหม่เป็นชายแท้อย่างเขาจนตัวสั่น ฝันไปเถอะ ไอ้ตุ๊ดเอ้ย!
ที่โรงหนัง ณ ห้างๆ เดิมที่นัดเจอกันครั้งแรก แชมป์จัดการซื้อตั๋วหนังอยู่ ในใจนึกคิดว่าทำไมตนจะต้องเทคแคร์คนเป็นเกย์ขนาดนี้ด้วยนะ จะเป็นสุภาพบุรุษเพื่อมันทำไมไม่ได้คิดจะเอามาเป็นแฟนจริงๆ จังๆ สักหน่อย เด็กหนุ่มสลัดความคิดนี้ทิ้งตอนซื้อตั๋วเสร็จแล้วเดินออกมาจากช่องจำหน่ายตั๋ว
“อ่ะ คราวนี้เต็นจ่ายบ้าง” อีกคนที่เดินเข้าหายื่นเงินให้
“ไม่ขัดศรัทธานะ” แชมป์ตอบพร้อมหยิบเอาสิ่งที่ถูกยื่นให้ ดีนะที่นายนี่ยังมีจิตสำนึก ใช้ได้ๆ
“ก็แฟร์ๆ ไง คราวที่แล้วแชมป์ก็เลี้ยงไปแล้วนี่” เสียงเจ้าของเงินเอ่ยบอก จึงเอ่ยหยอดกลับไป
“แฟนใครวะน่ารักชะมัด”
***********************************************************
“ขอบใจนะแชมป์ที่ทำให้เต็นรู้สึกดีขึ้น” คนตรงหน้าเอ่ยขึ้นในขณะที่กำลังนั่งกันอยู่ในร้านอาหารภายในห้างๆ เดิมหลังจากที่ดูหนังกันเสร็จ แชมป์มองสบตาเจ้าตัวเยาะหยันอยู่ในใจว่าที่พูดออกมาคงต้องการเอาใจเพื่อหวังให้ตนรู้สึกดีน่ะสิ เอาวะ สนองความต้องการให้สักหน่อยก็ดี ถือซะว่าสงสารคนกำลังจะโดนเขี่ยทิ้ง
คิดได้แบบนั้นแชมป์จึงสนทนาในเชิงให้ความหวังกับคนตรงหน้า แต่ระหว่างพูดคุยฝ่ายนั้นก็ดูจะยังระแวงถึงการกระทำตนอยู่ โดยการถามโน่นถามนี่ถึงอนาคตและความเป็นไป ให้มันได้อย่างนี้สิ นึกว่าจะโง่หลงกลลวงง่ายๆ เด็กหนุ่มแอบคิดในตอนที่โดนถามบ่อยๆ ท่าทางหลอกยากอยู่ไม่น้อยแฮะไอ้เกย์นี้ แต่ได้ลองเดินหน้าลุยมาขนาดนี้จะยอมตกม้าตายตอนท้ายคงไม่ได้หรอก ระวังตัวแจแบบนี้ตอนตัดรอนความสัมพันธ์จะเอาให้ร้องไห้เสียผู้เสียคนเลยเชียว
เด็กหนุ่มงัดไม้ตายในการมัดใจเหยื่อด้วยการชวนไปบ้านของตนในที่สุด ไม่มีอะไรน่าเสียหายนักหรอก ลักษณะท่าทางนายนี่อยู่ต่อหน้าคนอื่นก็เป็นเพียงผู้ชายทั่วไปคนหนึ่ง หากคนที่บ้านเห็นก็คงจะไม่ใส่ใจมันเท่าไหร่ อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมคนเดียวมีคนไว้คอยแกล้งเล่นก็น่าสนุกอยู่เหมือนกัน
***********************************************************
แชมป์พาเหยื่อทฤษฎีมาถึงบ้านซึ่งเป็นตึกแถวสามชั้น เด็กหนุ่มเดินนำเข้าไปข้างใน เห็นคนที่มาด้วยยืนอยู่หน้าประตูบ้านจึงหันมาทัก
“แล้วนั่นจะยืนมองบ้านแชมป์อีกนานมั้ย เข้ามาข้างสิคร้าบคุณเต็น”
ฝ่ายนั้นยอมเดินเข้ามาในบ้าน สายตามองสำรวจรอบๆ ชั้นล่าง จึงเอ่ยบอก
“บ้านรกหน่อยนะ ไม่ค่อยมีใครได้เก็บ”
“ไม่เป็นไรหรอก” คนนั้นบอกจึงเอ่ยชวนขึ้นไปข้างบน ฝ่ายนั้นเอ่ยถามถึงคนอื่นๆ ภายในบ้านก่อนลงท้ายด้วยถ้อยคำเชิงไม่แน่ใจ
“ถามอะไรหน่อยสิแชมป์ไม่คิดตะขิดตะขวางใจบ้างเหรอที่มาคบกับเต็น”
แชมป์ชะงักหน่อยๆ ไอ้นี่มันขี้ระแวงจริงแฮะ เด็กหนุ่มคิด แต่ก็ตอบปิดประเด็นออกไปได้สำเร็จจนคนถามยอมตามขึ้นห้องของตน
“เนี่ยห้องแชมป์ ห้ามล้อนะถ้ามันรกมากกว่าข้างล่าง” เด็กหนุ่มเอ่ยบอกในตอนพาเหยื่อคารมขึ้นไปถึงประตูห้องตนเอง
“ห้องผู้ชายมันก็รกเป็นธรรมดาล่ะน่า” ฝ่ายนั้นตอบจึงว่า
“พูดยังกะไปห้องใครๆ บ่อยเลยนะ”
“ก็หลายคนอยู่”
“ยั่วๆ พูดยั่วเดี๋ยวโดน”
“กล้าทำอะไรเต็นเร้อ”
“เฮอะ กำลังยืนอยู่ถิ่นใครดูให้ชัดๆ ซะก่อนนะครับคุณเต็น ไปเข้าไปในห้อง”
แชมป์ผลักคนปากดีเข้าไปในห้อง รู้สึกเลือดสูบฉีดอยู่บ้างกับคำพูดยั่วล้อเมื่อครู่ เสียดายว่านายนี่ไม่ใช่ผู้หญิง หากเป็นแบบนั้นลองมาพูดจายั่วล้อแบบนี้เป็นได้เสีย
“เก๊กท่ายังกะนายแบบเลยนะ” เสียงเอ่ยแซวดังมาให้ได้ยินตอนกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดง่ายๆ
“คนมันหล่ออ่ะนะ ท่าไหนมันก็เหมือนนายแบบทั้งนั่นแหละ เปิดเครื่องล่ะนะ มานั่งใกล้แชมป์มาจะเล่นเกมส์แล้ว” เด็กหนุ่มตอบกลับจัดการไปนั่งลงหน้าเครื่องคอมพิวเตอร์
“เปลี่ยนเสื้อผ้าตอนไหน” อีกคนเอ่ยถาม จิตใจวาบหวิวเลยล่ะสิที่เห็นผู้ชายหน้าตาดีนุ่งน้อยห่มน้อยอยู่ตรงหน้า อย่างว่าล่ะนะ เสื้อกล้ามสีขาวกับเกงกางขาสั้นจู๋อยู่บนรูปร่างที่สมสัดส่วนพร้อมผิวขาวๆ ของผู้ชายแมนๆ เกย์ที่ไหนมันจะไม่มอง
“ก็ตอนที่เต็นมองสำรวจห้องแชมป์น่ะแหละ จริงๆ เต็นก็น่าจะเปลี่ยนบ้างนะ อึดอัดตายเลยใส่กางเกงยีนส์ในบ้าน” คิดดูถูกคนอีกเพศเสร็จจึงบอกออกไปตามนั้น
“ก็มันไม่ใช่บ้านเต็นนี่นาจะอึดอัดทำไม” ฝ่ายนั้นปฏิเสธจึงว่า
“บอกให้เปลี่ยนก็เปลี่ยนเหอะน่าอย่าขัดใจสามีหน่อยเลย”
“โหย หน้าแดงใหญ่เลยอ่ะ อายเหรอที่แชมป์พูดเมื่อกี้” เด็กหนุ่มเอ่ยล้อต่อเมื่อเห็นคนที่มองตนอยู่ใบหน้าแดงระเรื่อขึ้น อายหรือดีใจจนเนื้อเต้นกันนะพ่อคู๊ณ!
“เอาเสื้อผ้ามาเลยอย่าพูดมาก” ที่สุดฝ่ายนั้นจึงเอ่ยออกมา จึงล้อต่อพลางหยอดคำหวาน
“อายอ่ะดิ๊ รู้ตัวมั้ยเนี่ยว่าเวลาอายแล้วเต็นโครตน่ารักเลย”
“บอกให้เอาเสื้อผ้ามาไงไอ้แชมป์” คนนั้นหลุดเรียกหยาบคาย นึกฉุนและอยากแกล้งต่อจึงเอ่ย
“เฮ้ย แค่นี้เรียกกันไอ้เลยเหรอ แบบนี้ต้องลงโทษซะหน่อยแล้ว”
พูดจบก็พุ่งตัวเข้าใส่ร่างตรงหน้าจัดการกอดรัดแล้วใช้ไรหนวดซุกไซ้ตามซอกคอ ต้องการยั่วล้อให้เกิดอาการจั๊กจี้มากกว่าอารมณ์อื่นใด เห็นฝ่ายนั้นขัดขืน ใจหนึ่งก็นึกสมเพชที่คิดว่าเจ้าตัวพอใจแต่แกล้งเล่นตัว อีกใจหนึ่งก็นึกสนุกแกล้งต่อไปเรื่อยๆ
“เล่นบ้าอะไร เดี๋ยวก็ขำจนตายหรอก” คนนั้นบอกปนหอบเหนื่อยเมื่อตนปล่อยร่างกายให้เป็นอิสระแชมป์นึกสนุกอยากยั่วอารมณ์เกย์เล่นๆ จึงเอ่ย
“เมื่อกี้ขำใช่มั้ย คราวนี้ไม่ขำล่ะ มานี่”
พูดจบก็ผลักคนนั้นให้ล้มลงบนที่นอนโถมกายลงมาทับร่างเจ้าตัวเอาไว้
“เฮ้ยนายคิดจะทำอะไรแชมป์” คนนั้นร้องถาม แชมป์นึกตลกในใบหน้าตื่นกลัวของเจ้าตัว เว่อร์ได้อีก เป็นผู้หญิงจะไม่ว่าเลย นี่เป็นเกย์เสือกกลัวผู้ชายไอ้ห่าเอ้ย ข้าทำอะไรเอ็งไม่ลงหรอก
นั่นแค่ความคิด แต่การกระทำที่แสดงออกคือก้มหน้าลงชิดใกล้คนหวาดกลัวหวังยั่วล้ออารมณ์ดิบในกายให้กระเจิดกระเจิง
“อย่าแชมป์ มันยังไม่ถึงเวลานะ” คนที่ต้องการยั่วเอ่ยปากห้าม แอบโล่งอกที่นายนี่ไม่บ้าจี้ตอบสนองจริงๆ แต่ก็แกล้งตัดพ้อ
“ทำไมล่ะเต็น เต็นไม่ต้องการแชมป์เหรอ”
“เต็นยังไม่ได้เลิกกับนพนะ”
“อืม จริงด้วย แชมป์ขอโทษละกัน” แชมป์ลุกออกจากตัวยืนถอนหายใจที่ปลายเตียง นึกคิดว่าถึงเอ็งโสดข้าก็ไม่ทำอะไรเอ็งมากกว่านี้หรอกไอ้ตุ๊ด!
“โกรธเต็นเหรอ” คนนั้นเอ่ยถาม
“เปล่านี่ โกรธทำไมอ่ะ ก็เต็นพูดเรื่องจริง” เอ่ยตอบ นึกตลกในคำถาม โกรธที่ไม่ได้มีอะไรกับเกย์เนี่ยนะ เอาสมองส่วนไหนคิดนะไอ้เต็น
“ก็เห็นถอนหายใจ” ฝ่ายนั้นถามอีก จึงเอ่ยตัดบทให้เจ้าตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ จะได้ลงมือเล่นเกมส์ จริงๆ ไม่อยากให้เจ้าตัวแสดงคำถามและอาการให้ตนรู้สึกสมเพชมากกว่านี้นั่นเอง
“รออีกนิดแล้วกันนะ เต็นว่าอีกไม่นานหรอกที่นพจะบอกเลิกเต็น” อุตส่าห์ตัดบทแล้วยังไม่วายแสดงคำพูดตลกๆ ออกมาอีก เฮ้อ สงสัยต้องจัดการขั้นเด็ดขาดซะแล้ว จะได้จบเกมส์ทดสอบทฤษฎีบ้าๆ นี้เสียที
“แล้วทำไมต้องรอให้เขาบอกเลิกล่ะ บอกเลิกเขาก่อนไม่ได้เหรอ แชมป์ไม่ได้ยุให้เลิกนะ แต่การกระทำของเขาที่เต็นเล่าให้แชมป์ฟัง แชมป์ว่าเขาคงไม่ยินดียินร้ายกับการที่เป็นฝ่ายถูกบอกเลิกก่อนหรอก”
คำพูดนี้ทำให้เจ้าตัวคล้อยตาม เฮ้อ อีกนิดไอ้แชมป์ ทฤษฎีเอ็งใกล้เป็นจริงแล้ว ทนเอาใจมันอีกหน่อยเดียวเท่านั้นแหละน่า พอมันเลิกกับแฟนปุ๊บเอ็งก็ชิ่งปั๊บ แล้วทุกอย่างก็จะจบ หุหุ
“จะมืดแล้วอ่ะ เต็นว่าเต็นกลับก่อนดีกว่า” เสียงคนข้างกายเอ่ยบอกตอนกำลังสนุกกับการเล่นเกมส์ไปได้ระยะหนึ่ง จึงหันมาตอบ
“อืมจริงด้วย เล่นซะเพลินเชียว”
“แชมป์เล่นต่อก็ได้นะ เดี๋ยวเต็นเดินออกไปขึ้นรถเอง”
แชมป์มองคนพูด เฮ้อ ถ้าเป็นผู้หญิงมาพูดแบบนี้ล่ะรักตายเลย เสียดายจริงๆ ที่นายนี่ไม่ใช่ แม้จะเสียดายแต่ก็แกล้งเอาใจอยู่ดีโดยการออกตัวว่าจะไปส่งที่สถานีรถไฟฟ้า คนนั้นยินยอมจึงเดินนำลงมาข้างล่างเจอหน้าน้องชายกับพี่สาวเข้าพอดี เลยแนะนำ แล้วเอ่ยชวนเจ้าตัวเพื่อไปส่ง
ที่ทางขึ้นไปยังสถานีรถไฟฟ้าวงเวียนใหญ่ แชมป์เอื้อมมือไปจับมือคนที่ตนมาส่งเบาๆ ตอนที่เจ้าตัวเตรียมจะขึ้นไปยังสถานี เอ่ยบอกอย่างเอาใจ เพราะเชื่อว่าหลังจากนี้ตนคงไม่ได้ข้องแวะกับคนนี้เท่าไหร่นัก เพราะสังหรณ์ใจว่าเกมส์ทดสอบทฤษฎีใกล้จะจบลงแล้ว
“วันหลังมาเที่ยวบ้านแชมป์อีกนะ เดี๋ยวจะพาไปหาแม่ที่ร้าน”
“อืมๆ ว่างจะแวะมา แต่ปล่อยเต็นก่อนเถอะ เต็นจะกลับแล้ว” ฝ่ายนั้นเอ่ยบอกจึงยอมปล่อยมือ แต่ก็ไม่วายที่จะส่งคำพูดหวานๆ ให้ได้ยิน
“ถึงบ้านแล้วโทรหาแชมป์นะที่รัก”
“อืม เต็นไปล่ะนะ” คนนั้นเอ่ยตัดบทแล้วรีบเดินขึ้นสถานีรถไฟฟ้าไป ลับหลังไปแล้ว แชมป์ลอบยิ้มร้ายตามหลังเมื่อการเอาชีวิตเข้าไปพัวพันกับเกย์ใกล้จะจบลงเต็มทน เชื่อสิว่าเกย์อย่างนายเต็นจะต้องบอกเลิกคนรักเพื่อมาขอคบกับตนแน่ ลองหว่านเสน่ห์ให้ขนาดนี้ หนีไปไหนรอดก็ให้มันรู้ไป คำว่ารักแท้ไม่มีในหมู่เกย์มันท่าจะจริงแฮะ เฮ้อ นึกแล้วก็สมเพช
โปรดติดตามตอนต่อไป
หัวข้อ: Love Story Ten & Champ ตอนที่ 33-34 อวสาน พร้อมเปิดจองหนังสือ : 25.04.54 (อ่าน 159664 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก