8.2
เอ๊ะ นี่ผมเล่าอะไรเนี่ย ไม่ๆ ตัดทิ้ง ไม่เล่าแล้ว....
รุ่งเช้าผมตื่นมาด้วยอาการมึนหัว....อะไรนะ? ผมข้ามตอน? ไม่ได้ข้าม เอ๊ะ ยังจะเถียง!!
ชีวิตผมมันน่าสงสารมาตั้งแต่เกิด ใครๆ ก็ไม่เข้าข้าง...ไม่อยากเล่า ก็ต้องเล่า!(เอ๊ะ เหมือนได้ยินเสียงเฮจากที่ไหน)
ทีมมันเริ่มจูบผมหนักหน่วงมากขึ้น ไซร้ไปทั่วทั้งข้างแก้ม กกหู ซอกคอ สุดท้ายยังมีอารมณ์แวะกลับมากัดจมูกผมเบาๆ
“น่ารักจัง”
จะได้สติก็เพราะคำพูดมันนี่แหละครับ ผมทุบอกไอ้ห่านป่าจอมฉวยโอกาสดังพลั่กใหญ่ แต่ดูมันจะไม่สะท้านแม้แต่น้อยซ้ำยังขยับมือข้างที่โอบเอวผมอยู่กลับมาคว้าเอาอาวุธที่เพิ่งใช้ประทุษร้ายมันไว้ให้อยู่เฉยๆ ..นี่แปลว่าบางทีที่ผมลอบทำร้ายแล้วมันร้องโวยวาย ไอ้ทีมมันตอแหลสินะ..?
“ทีม ไม่เอานะ กูจะอาบน้ำนอน”
“ก็ไม่ได้ให้เอา ให้ยืนอยู่เฉยๆ เดี๋ยวพี่ทำให้ก็ได้” ทีงี้สันดานอะไรโผล่ พูดเพราะเชียวนะมึง
ทีมมันไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น กลับล้วงลงข้างล่างจนผมสะดุ้งเฮือกเมื่อโดนมือเย็นๆ สัมผัสเสียจนเต็มที่
“ทีม! กูบอกว่าไม่เอา” ตอนเรียกชื่อมันก็เข้มแข็งดีหรอก แต่ประโยคหลังรู้สึกจะไขว้เขว...ไอ้ห่านป่ามันรุกหนัก ขยับมือไม่ยอมหยุด รูดขึ้นลงอย่างไม่สนใจสักนิดว่าผมกำลังจะสำลักและขาดใจตาย
“ดีมั้ย?” ทีมก้มลงมากระซิบข้างหูผมเบาๆ ก่อนจะเลียและงับใบหูเล่นอย่างจงใจจะเร้าอารมณ์ให้ยิ่งพุ่งสูงขึ้น
“อะ ทีม...อา” อยากจะบ้า...นี่กูครางแต๋วอะไรขนาดนี้
ไอ้ห่านป่ามันยังจูบดูดแรงๆ แถวๆ ต้นคอจนผมอดหวั่นในใจไม่ได้ว่ามันจงใจจะทิ้งรอยเอาไว้แน่ๆ ผมสะดุ้งอีกครั้งตอนที่รู้สึกได้ถึงปลายนิ้วที่กดลงตรงส่วนปลายแรงๆ ผมเริ่มหายใจหอบหนักขึ้น..รู้ดีว่าปลายทางอยู่อีกไม่ไกล และก็ไม่ได้มีผมเพียงคนเดียวที่รับรู้ถึงอาการนั้น
“ทำให้หน่อย” เสียงนั้นไม่ได้บังคับ กลับกันติดจะเว้าวอนเสียด้วยซ้ำ ผมเหลือบสายตาลงมองตามที่ทีมมันจับมือผมไปวางไว้แถวๆ สิ่งที่เราสองคนมีเหมือนกัน และสิ่งนั้นของไอ้ทีมเอง...ก็กำลังตื่นตัวอย่างเต็มที่เช่นกัน
ผมรู้สึกว่าตัวเองหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างไรชอบกล ไม่กล้ามองหน้าเจ้าของมัน แต่ในขณะเดียวกันก็เขินที่จะจ้องส่วนกลางลำตัวของไอ้ทีมที่โผล่พ้นขอบกางเกงออกมานั่น...ผมกำเอาไว้แทบไม่รอบตอนที่ทีมมันนำทางให้ผมมอบความสุขให้มันบ้าง
“อืม...ฝุ่น แบบนั้น...เด็กดี อืมม” เสียงครางทุ้มต่ำกระตุ้นให้อาการอยากรู้อยากเห็นของผมมีมากขึ้นหลายเท่าตัว ตอนแรกๆ ก็ขยับมือตามที่ทีมมันนำทาง แต่หลังๆ ทีมมันปล่อยให้ผมคลำหาทางด้วยตัวเอง และก็จับจุดได้ในไม่ช้า ผมขยับมือปลุกเร้าตั้งแต่ส่วนฐานขึ้นยังส่วนปลาย ลงน้ำหนักมือเบาบ้างแรงบ้างยิ่งเรียกเสียงครางและอาการหอบหนักจากมันได้มากขึ้น
“อ๊ะ!” เป็นผม ที่ถูกพลิกตัวให้หันหลัง ทีมมันก้มลงมาจูบที่ต้นคอผมอีกครั้ง แรงจูบเลื่อนไล้ไปแถวกลางหลังก่อนเสียงกระซิบจะกลับมาดังใกล้ๆ
“ฝุ่น..ขอนะ” เสียงที่ถามแหบพร่าแบบที่ผมไม่เคยได้ยิน ทำให้เผลอหันหน้ากลับไปมอง ดวงตายาวรีสีน้ำตาลเข้มจัดจ้องสบตรงๆ ยิ่งทำให้ผมรู้สึกไม่มีแรงมากขึ้น ไม่รู้ว่าต้องตอบว่าอะไร จึงได้แต่หันหน้าหลบ แต่กลับโดนคนที่ยืนอยู่ด้านหลังเอื้อมมือมาจับคางให้หันกลับไปรับจูบร้อนอีกครั้ง
“อื้อ!!” เพราะเราสองคนกำลังยืนอยู่ใต้สายน้ำจากฝักบัว ทำให้ไม่มีฟองสบู่หรือเจลอะไรเหลือไว้หล่อลื่นอีกแล้ว การบุกรุกของปลายนิ้วหยาบนั่นจึงเป็นเหมือนมีดชั้นดีที่กำลังกรีดเข้ามาในร่างกายผม
“ทีม..กูเจ็บ ไม่เอานะ พอแล้ว” ผมพยายามดิ้นรน แต่อีกฝ่ายกลับปลุกเร้าด้านหน้าผมอีกครั้ง พร้อมๆ กับที่ปลายนิ้วใหญ่ยังเพียรพยายามขยับไปมาให้ผมคุ้นชิน รู้สึกคล้ายๆ วิญญาณกำลังจะหลุดออกจากร่าง มันไม่ใช่ครั้งแรกแต่ครั้งสุดท้ายที่ผมเคยทำก็ห่างจากวันนี้อยู่หลายเดือน และยิ่งถ้าทีมไม่เคยมีประสบการณ์ทำกับผู้ชายด้วยกัน.......
กูตายสถานเดียว....
“ไม่เจ็บนะคนดี” ฮืออ ไม่เจ็บพ่อมึงเหรอ น้ำตากูจะไหลอยู่แล้ว
ทีมจับหน้าผมให้หันกลับไปรับจูบในขณะที่ปลายนิ้วยังขยับอยู่ในร่างกายของผมไม่ยอมหยุด
“ทีม...ทีม..กูขอเถอะ..” ผมเห็นว่ามันยิ้ม แต่ขอโทษ กูไม่ได้ขอไอ้นั่นของมึงโว้ย “หยุดนะ กูเจ็บมาก”
รอยยิ้มของไอ้ห่านป่าเจื่อนลงไปเล็กน้อย ยอมถอนนิ้วออกช้าๆ...ขนาดนิ้วมึงถอดออกไป กูยังเจ็บ ถ้าเป็นไอ้นั่นของมึง กูไม่ตายห่าคาห้องน้ำเลยเหรอวะ ฮือออ
“อย่าร้องไห้สิ กู..กูเอาแค่น้ำออกก็ได้ ไม่ใส่เข้าไปก็ได้” มันบอกอย่างเด็กสำนึกผิด
ผมเผลอยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาเหมือนเด็กเล็กๆ ที่โดนแกล้ง ไอ้เหี้ยทีมเลยยิ้มออกมาบางๆ ก้มลงมาจูบแล้วเริ่มลูบคลำบริเวณกลางลำตัวผมอีกครั้ง ไม่นานก็กลายเป็นว่าผมกำลังยืนหอบกระเส่าอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงนั่น เสียงทีมกระซิบทุ้มนุ่มอยู่ข้างๆ หูพร้อมแรงขบกัดเบาๆ
“ทำให้พี่บ้าง...นะ”
ผมยอมทำตามคำขอนั้นแต่โดยดี เพียงอึดใจถัดมาผมก็รับรู้ได้ถึงสุดปลายทางของตัวเอง ทีมจงใจเร่งจังหวะมากขึ้นจนร่างกายผมกระตุกและปลดปล่อยออกมาอย่างไม่สามารถควบคุมได้ แต่ผมเองก็ไม่ได้ใจร้ายมากพอจะเสร็จคนเดียว ทั้งที่แทบไม่มีแรงแล้วแต่ก็ยังขยับมือจนรู้สึกได้ถึงอาการกระตุกและของเหลวเหนียวร้อนที่มือ...
“จูบหน่อย” ทีมร้องขอมาแบบนั้นแล้วประคองหน้าผมขึ้นจูบ...
“อะ..ฮะ..ฮัดเช่ยยยยยย”
TT.TT คนจะจามห้ามกันไม่ได้...ผมไม่ผิดนะ
“เป็นไข้แน่ๆ นอนไปเลยนะ เดี๋ยวเอาหนอนอวกาศมาแปะหน้าผากให้” คนที่เปลี่ยนตัวเองจากผู้ชายหื่นกามมาเป็นพี่ชายสุดโหดเขาสั่งเสียงเหี้ยม โมโหตัวเองที่ทำผมไข้ขึ้นหรือโกรธที่ผมจามใส่หน้าก็ไม่รู้
หลังจากหิ้วผมออกจากห้องน้ำเมื่อสิบนาทีก่อนก็จัดการเอาผ้าขนหนูมาพันตัว เช็ดให้เหมือนกำลังเช็ดขนลูกหมา...นี่กูไม่ใช่เซ็กส์ซี่นะ แสรด
ผมโดนไอ้ทีมจับแต่งตัวด้วยเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงขาสามส่วนแล้วมันก็โยนผมลงไปบนเตียงในห้องมันเอง จัดการเอาผ้าห่มมาห่อไว้อีกชั้น ถ้ามันเอาสายรัดมารัดผมให้ติดกับเตียงได้คงทำไปแล้ว
“กินยาดักไว้ก่อน” สั่งเสียงเหี้ย เอ้ย เสียงเหี้ยมแล้วยื่นยากับน้ำเปล่าไม่เย็นมาให้
“กูอยากได้น้ำเย็น”
“ไม่มี ตู้เย็นเสีย”
เออะ.......
สรุปคือกูเถียงอะไรไม่ได้เลยใช่มั้ย
หลังจากจำใจกลืนยาเม็ดใหญ่ลงคอ ไอ้ห่านป่าก็จัดการเอาแผ่นเจลลดไข้มาแปะที่หน้าผากและห่มผ้าให้จนแทบจะถึงจมูก แทนที่มันจะไปจัดการอาบน้ำหรือทำอะไรที่ควรจะทำ มันกลับยังนั่งอยู่ริมขอบเตียงแล้วเอี้ยวตัวหันกลับมามองผม มือเดียวกันกับที่ลวนลามผมเมื่อกี้เอื้อมมาปัดผมที่เริ่มยาวไปให้พ้นหน้าผาก
“นอนพักซะ กูไม่ไปไหนหรอก” แต่กูอยากให้มึงไป แสรด
“ถ้ามึงนั่งจ้องแบบนี้ กูนอนไม่หลับ”
“ไงๆ มึงก็หลับ ยาที่มึงเพิ่งกินไปมันทำให้ง่วงนอนด้วย” พูดแล้วแม่งก็ยิ้มอย่างคนที่เหนือชั้นกว่า
ผมเลยพลิกตัวหันหลังหนีแม่งซะเลย หมั่นไส้ แต่ขอโทษ ห่านป่าตัวนี้สงสัยไม่เคยดูละคร กูหันหน้าหนีหมายถึงไม่อยากเสวนากับมึงต่อครับ เอามือมาคร่อมกูทำไม
“เมื่อกี้เจ็บมากรึเปล่า” มึงจะฟื้นฝอยหาตะเข็บเพื่อ???
“มาก” ผมตอบห้วนๆ
“กูไม่ได้ตั้งใจให้มึงเจ็บเลยนะ แค่อยากทำ แต่วันหลังกูคงต้องเตรียมเจลด้วยใช่มั้ย”
ผมลุกขึ้นพรวดแล้วนั่งจ้องหน้าหงอยๆ ของมันนิ่ง
“นี่มึงไม่เคยทำกับผู้ชายรึไง!?”
“มึงคนแรก”
“กูอนุญาตให้มึงไปเที่ยวบาร์เกย์ก่อนค่อยมาทำกับกู ไอ้เหี้ย” ผมด่าชัดถ้อยชัดคำ แล้วทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง ไอ้ทีมยิ่งหางลู่หูตกกว่าเดิมขยับตัวเข้ามานอนซ้อนหลังผม “กูอึดอัด ถอยไป”
“ไม่เอาน่า อย่าโกรธสิ กูเคยได้ยินมาว่าครั้งแรกมันจะเจ็บบ้าง...แต่มึงก็บอกเองอะ ว่าไม่ใช่ครั้งแรก”
แสรดดดดดด สำนักไหนสอนมึง!!!
“ถ้ามึงทำไม่เป็น จะครั้งที่ล้านตูดก็แหกได้ ไอ้เวร”
“อ้าวเหรอ..แต่ว่า กูมั่นใจนะ ว่าถ้าเข้าไปได้ มึงต้องเสียวแล้วก็แฮปปี้มากแน่ๆ” มันบอกพร้อมกอดผมแน่นขึ้น
“ส้นตีน กูจะนอนแล้ว!!”
ไม่ได้ดับความอาย แต่ยาออกฤทธิ์แล้วครับ ราตรีสวัสดิ์!!!
เจอกันต่อได้ในตอนที่ 9 ค่ะ
Eiizes’s talk
แปลกมั้ย มาอัพสองรอบในวันเดียว คึคึคึ
เมื่อเช้ากดอัพเสร็จ ก็หนีไปนอนต่ออีกรอบ ผลกระทบของการตื่นเช้าเนี่ยลำบากจริงๆค่ะ เอิ้กๆ
หวังว่าน้องฝุ่นคงเล่าได้ถูกใจหลายๆ คนนะคะ
ไม่ได้เขียนฉากหวิวๆ มานานมากกกกกกกกกกกก ตอนนั่งเขียนทีแรกก็รู้สึกเขินๆ ยังไงไม่รู้ ไม่เคยเขียนฉากแบบนี้กับตัวละครออริจินัลของตัวเองด้วยยิ่งแล้วใหญ่เลย ผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยมา ณ ที่นี้นะคะ
รักน้องฝุ่น กรี๊ดพี่ทีม หรืออยากข่วนหน้าคนเขียนก็เขียนได้เต็มที่นะคะ
ขอบคุณทุกๆ เสียงตอบรับ ทุกกำลังใจและทุกคอมเม้นท์ค่ะ
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้นะคะ
Eiizes
หัวข้อ: บาป...หวาน ♥ แจ้งข่าวดีด่วนสุดดดด หน้า 31 จ้า [16/1/16 :D] (อ่าน 334724 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก