โยว่ โยว่ มาทักทายตอนเกือบเที่ยงค๊าบบบ
*********************************************************************
"อ้าวเอ็มเป็นไงบ้างมึงทำข้อสอบได้บ้างหรือเปล่า”
เพื่อนกลุ่มใหญ่ที่เล่นบาสด้วยกันทุกวันเดินเข้ามาทักเอ็มในขณะที่เขากำลังจะลุกเดินตามต่อไป ทำให้เขาต้องหยุดทักในขณะที่ต่อเดินไกลออกไปเรื่อยๆ
“ก็พอได้แล้วนี้พวกมึงจะยกพวกกันไปไหนเนี่ย”
“ไปหาอะไรกินดิ แม่งสอบคราวนี้เล่นเอาพวกกูเครียด”
“เออกูก็ว่างั้น”
“แล้วมึงจะไปด้วยกันป่ะ”
“ไม่ดีกว่าพวกมึงไปกันเหอะกูว่าจะกลับแล้ว”
“รีบไปไหนวะไม่รอเล่นบาสด้วยกันวะมึง”
“อืมกูคงไม่ได้เล่นกะพวกมึงเป็นเดือนเลยแหละ จะกลับบ้านที่เชียงใหม่ว่ะ”
พูดจบเอ็มถึงฉุกคิดได้ว่าเขามีเวลาที่จะเจอกับต่อเพียงอีกไม่กี่วัน แต่เมื่อมองกลับไปทางที่ต่อเดินไปกลับไม่เห็นร่างของต่อแล้ว
“มองหาใครวะ”
เพื่อนๆเอ่ยถามเอ็มได้แต่ส่ายหน้าก่อนจะแยกตัวออกไปตามหาต่อ
“อ้าวเสือกปิดมือถืออีกมึง”
เอ็มบ่นเมื่อโทรหาต่อไม่ติดเลยแม้ซักครั้ง พาลฉุนขึ้นมาเมื่อคิดว่าต่อตั้งใจจะหลบหน้าเขาถึงตัดสินใจย้อนกลับไปหาเพื่อนกลุ่มเดิมโดยไม่รู้เลยว่าต่อกำลังคุยอยู่กับเพื่อนเก่าสมัยเรียนมัธยมที่บังเอิญเจอกัน
“เฮ้ยไอ้ต่อไปกินเหล้ากันดีกว่าว่ะไม่เจอกันตั้งนาน”
หนึ่งในกลุ่มเพื่อนเอ่ยชวนแต่ต่อปฎิเสธเพราะรู้ว่าที่บ้านคงไม่พอใจแน่ถ้าเขากลับบ้านในสภาพงัวเงีย
“ไม่เอาเดี๋ยวพี่เตยเพ่นกบาลกูพวกมึงไปกันเหอะ”
“เฮ้ยไรวะนิดหน่อยเองไม่ถึงกับเมาหรอก รับรองพี่เตยจับไม่ได้แน่หรือมึงจะค้างกะพวกกูก็ได้”
“ไม่อ่ะพวกมึงไปเหอะจำไม่ได้หรือไง ตอนที่พวกมึงพากูไปเลี้ยงตอนจบม.6พี่เตยเอากูเกือบตาย”
“ไรวะไอ้นี่กลัวพี่จัง”
“กูเกรงใจโว้ยเพราะกูยังเรียนไม่จบ งานการก็ยังไม่ได้ทำอีกอย่างพ่อกูก็ไม่อยู่เหลือแต่พี่กูคนเดียวที่ส่งเสียให้กูเรียน กูไม่อยากทำให้เขาเสียใจ”
“งั้นไปนั่งกะพวกกูก็ได้ไม่ต้องแตะเหล้ามึงคงไม่ขัดนะ”
ต่อนิ่งคิดซักพักก่อนจะตอบตกลง
เย็นแล้วเอ็มยังคงขลุกอยู่กับเพื่อนคุยเฮฮาไปตามประสาก่อนที่จะชวนกันไปเล่นบาส โดยที่เขาลืมต่อไปเสียสนิทที่กำลังนั่งพูดคุยอยู่กับเพื่อนเก่าอยู่อย่างครื้นเครงเหมือนๆกัน
“เฮ้ยต่อมึงมีแฟนหรือยังวะ”
หนึ่งในกลุ่มเอ่ยถามในขณะที่ต่อกำลังมึนๆกับเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอลล์ที่เพื่อนๆแอบผสมให้เขาหลายแก้วจนเขาเริ่มมึนแต่ก็แยกตัวออกมาไม่ได้เพราะโดนยื้อไว้ตลอด
“ยังใครที่ไหนเขาจะมาเอากู”
ต่อตอบงัวเงียพลางปัดแก้วเครื่องดื่มที่เพื่อนยกให้ออก
“พอเลยพวกมึงกูรู้นะว่าแอบผสมเหล้าให้กูกินกูจะกลับแล้ว”
“น่าไอ้ต่อแก้วสุดท้ายมึงจะรีบกลับไปไหนวะ เดี๋ยวพวกกูพามึงไปเที่ยวต่อรับรองมึงจะไม่อยากกลับบ้าน”
“เที่ยวอะไรของพวกมึงวะ”
“เที่ยวหญิงไงกูมีที่จะพามึงไปเด็ดๆทั้งนั้นนะมึง”
“หอกแน่ะกูจะกลับกูไม่ไปกะพวกมึงหรอก”
ต่อตวาดกลับจนเพื่อนๆงง
“อะไรวะไอ้ต่อกูชวนมึงไปเที่ยวผู้หญิงนะไม่ได้พาไปเที่ยวผู้ชาย แม่งตวาดกูซะลั่นไม่ไปก็ไม่ไปดิวะแปลกไปนะมึง”
ต่อมองหน้าเพื่อนทุกคนที่จ้องเขาเป็นตาเดียว เขาคงจะแปลกไปในสายตาเพื่อนในกลุ่มจริงๆเพราะอะไรต่อเองรู้ตัวเองดีจนคนที่ทำให้เขาแปลกไปกลับเข้ามาในห้วงความคิดเขาอีกครั้ง
ต่อนึกถึงเอ็มขึ้นมานึกไปว่าถ้าเขากำลังนั่งอยู่กับเอ็ม ตอนนี้เขาคงจะไม่อยากกลับบ้านจริงๆอย่างที่เพื่อนว่า
แต่ตอนนี้เอ็มอยู่ไหนและทำอะไรอยู่กับใคร?
“เฮ้ยพวกมึงกูกลับก่อนนะมืดแล้วว่ะ”
เอ็มบอกเพื่อนๆก่อนจะรีบแยกตัวออกมา พลันนึกถึงต่อขึ้นมาจึงกดโดทรศัพท์กลับไปหาอีกครั้งแต่ก็ไม่ติดอีกตามเคย
“ไอ้นี่หายหัวไปไหนของมันวะ”
เอ็มบ่นและกำลังจะกดโทรศัพท์ไปที่บ้านของต่อแต่ก็เปลี่ยนใจ
“ในเมื่อมึงยังไม่โทรมา มึงจะไปโทรหามันทำไมวะไอ้เอ็ม”
เขาบอกตัวเองเบาๆพร้อมกับตัดสินใจปิดโทรศัพท์ก่อนจะเดินออกไปรอรถด้วยอารมณ์ว้าวุ่น
“เดี๋ยวมันดึกกูว่ากูกลับดีกว่าว่ะ”
ต่อบอกเพื่อนอีกรอบจนเพื่อนๆยอมเพราะต่อขอมาหลายครั้ง ตอนแรกหนึ่งในกลุ่มบอกจะไปส่งแต่เขาขอกลับเองก็ในเมื่อเขามีจุดหมายอื่นที่ไม่ใช่บ้าน เขาอยากจะไปขอโทษเอ็มกับเรื่องเมื่อเช้าและก็ยากคุยกับเอ็ม เพราะเขาเพิ่งนึกได้ว่าอีกไม่กี่วันเอ็มก็จะกลับบ้านแล้วคงอีกนานกว่าจะได้เจอกัน
“เวรล่ะกูแบตกูหมดตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
ต่อโพล่งออกมาเมื่อจะโทรถามว่าเอ็มอยู่ไหน แต่โทรศัพท์ดับไปตอนไหนไม่รู้
“หวังว่ามึงคงยังไม่ได้โทรมาหากูนะเอ็ม”
ต่อพึมพำออกมาก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปที่ตู้โทรศัพท์ใกล้ๆตัวกดเบอร์เอ็มอย่างรวดเร็ว แต่ก็ต้องยืนเหม่อซึมเมื่อไม่มีสัญญานตอบรับจากปลายสาย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
