@ << รักแท้....หรือแค่บำเรอ >> @ /// ตอนที่ 16 ..Part..Not... ///20/12/2010///
“ส่วนมึง..มากับกูนี่.. เฮ้ยพวกมึงดูแลน้องต่อด้วย” เสียงเหี้ยยักษ์มันพูดใส่หน้าผมแล้วตะโกนบอกเพื่อนชั่วของมัน ให้คุมน้อง ๆ ที่ยืนมองกันโด่เด่
“ปล่อยเลยสัด กูเดินเองได้” ผมสะบัดแขนออกจากมือใหญ่ ๆ ของมันที่มันกระชากให้ผมเดินตาม ก็ผมมัวแต่ยืนอึ้งมันอยู่ไม่ยอมเดินตามมันซักที ก็จะไม่ให้อึ้งได้ยังไง ใครจะไปคิดว่าคนที่กวนตีนเชี่ย ๆ แบบมันจะมารับหมัดแทนผม คิดว่าเท่ห์รึไง ....แต่ก็นิดนึง....
“มึงมีอะไรกับกู รีบพูดมา” ผมหยุดยืนตรงแถวหน้าบังกะโลที่เราพัก ไอ้กรมันก็หยุดแล้วยืนล้วงกระเป๋าทำท่าเก๊ก ๆ ในแบบของมัน
“มึงจะพูดให้สมกับที่กูเป็นรุ่นพี่มึงได้ไหม”
“แล้วมึงทำตัวสมกับเป็นรุ่นพี่ไหมล่ะ” ผมตอบมันแทบจะทันทีแบบไม่ต้องคิด ผมไม่เคยคิดที่จะเคารพนับถือ หรือให้เกรียติ.... คำว่า พี่ ผมก็ไม่คิดจะเรียกด้วยซ้ำ
“มึงก็กวนตีนอย่างนี้”
“มึงก็กวนตีนเหมือนกัน” มันว่าผมก่อน...
“มึงมีอะไรก็พูดมา กูจะไปเก็บขยะต่อ ใช้แรงงานให้เหงื่อออก ดีกว่ามายืนให้ลมโกรกแล้วได้ยินเสียงมึงเป็นไหน ๆ” มันมีอะไรก็ไม่ยอมพูดซักที จนผมชักเริ่มหงุดหงิดแล้ว
“มึงสงบสติอารมณ์มึงก่อนได้ไหม”
“เออ.... ว่ามามีไร” มึงจะลีลาให้หมาได้ไปดาวอังคารรึไงสัด ผมทำเสียงที่คิดว่าเป็นปกติที่สุดมันจะได้เข้าเรื่องเข้าราวมันซักที ไม่อย่างนั้นคงได้ยืนดูพระอาทิตย์ตกดินกันแน่ ๆ ผมยังไม่อยากมีอารมณ์โรแมนติกร่วมกับมัน
“มึงชอบน้องหมูแฮมใช่ไหม..” ...มันหันมามองหน้าผมแล้วพูดแบบสไตล์เก๊ก ๆ กวนตีน ๆ ของมัน ทำอย่างนี้แล้วมึงคิดว่าหล่อรึไง......ก็ใช่อยู่แต่..น้อยกว่ากู
“ถ้าใช่ แล้วมึงจะทำไม ถ้าจะแย่งก็ตัว ๆ อย่าเล่นอะไรที่หน้าตัวเมียเค้าเล่นกัน” ผมไม่แปลกใจที่มันจะรู้ว่าผมชอบเพื่อนตัวเอง เพราะผมก็ไม่ได้คิดจะปิดบังใคร แต่ก็ไม่ได้ป่าวประกาศให้ใครรู้ ในเมื่อไอ้กรมันเป็นเกย์ ผมคิดว่ามันก็ต้องมองออกอยู่แล้ว
“งั้นเหรอ แล้วมึงคิดว่าตัวเองเหมาะสมกับหมูแฮมว่างั้น” คำพูดกวนไม่พอ ยังจะท่าทาง ที่ผมอยากจะยกนิ้วโป้งตีนแหย่ตามันจริง ๆ
“ไม่รู้สิ ถ้าถามกูขอตอบว่าใช่ก่อนแล้วกัน” ผมตอบแบบชิลล์ ๆ ใครจะไปรู้ว่าเหมาะไม่เหมาะ ก็แค่ชอบมันผิดตรงไหน
“มึงใช้อะไรวัดว่ามึงเหมาะ” ไม้บรรทัดมั้งไอ้ฟาย ...มึงจะมาไม้ไหนกันแน่ อย่าคิดว่าช่วยรับหมัดแทนกู แล้วกูจะยอมให้มึงทำท่ากวนตีนใส่กูไปตลอดชีวิตหรอกนะ
“มึงตั้งใจ จะพูดอะไรกันแน่”
“เปล๊า กูก็แค่เห็นคนพยายามจะเก่ง ปกป้องคนที่ตัวเองชอบทั้งที่ตัวเองก็จะเอาตัวไม่รอด” เสียงธรรมดา ๆ แต่คำพูดมันกระตุ้นต่อมใต้ตรีนผมจริง ๆ
“มึงพูด หมายถึงใคร!!” อารมณ์ผมชักร้อนกว่าอุณหภูมิปกติรอบ ๆ ตัวซะแล้ว...
“แล้วแต่มึงจะคิด.. คนเราอย่าคิดว่าจะทำได้ทุกอย่างเพราะบางครั้งแทนที่จะดีกลับยิ่งเพิ่มความเสียหายและสูญเสีย หัวน่ะเขามีไว้คิด ถ้าจะเก่ง เก่งให้มันฉลาดอย่าเก่งแบบโง่ ๆ” พูดไม่พอยังเอานิ้วมาจิ้มที่หัวผมอีก
“ฮึ่ย!! มึงคิดว่าตัวเองเป็นใคร !! คิดจะมาสั่งสอนคนอื่น ทำตัวเองให้มันดีก่อนเถอะ!!” ผมปัดมือมันออกก่อนจะตวาดใส่มันเสียงดัง ดีที่แถวนี้เป็นบริเวณที่พัก และมีพุ่มไม้ต้นไม้ขึ้นบังไม่งั้นเสียงผม คงจะทำให้ผมกับมันเด่นแน่ ๆ
“กูใจเย็นกับมึงแล้วนะน๊อต” พูดแล้วมองหน้าผมนิ่ง ผมรู้ว่ามันก็โกรธเหมือนกันสังเกตจากสันกรามที่ขยับจากการขบ มันสูดลมหายใจเข้าแล้วค่อย ๆ ผ่อนออก
“น้อยคนนะที่จะเห็นกูลุคนี้ .... หรือมึงว้อนท์ลุคอื่น!!!!” ....!!!..ผมแทบสะดุ้ง ตกใจที่มันพูดเสียงเย็น ๆ แล้วตวาดขึ้นเสียงดัง แต่ต้องเก็บอาการไว้เดี๋ยวมันจะหาว่าผมกลัวมัน
“จะลุคไหนมึงก็เป็นแค่รุ่นพี่เลว ๆ คนนึงเท่านั้นแหละ!!!...อย่าสะเออะ...มาสอนกู” ผมตะโกนเสียงดังใส่มันเหมือนกัน ก่อนจะยิ้มเหยียดแล้วพูดคำที่ผมอยากบอกมันออกไป เห็นว่าตัวใหญ่กว่าแล้วผมจะกลัวมันรึไง
“จะทำอะ อุ๊บ!! อือ!!!” ผมยังไม่ทันได้หันหลังกลับ แขนถูกกระชากเข้าไปจนตัวผมชนอกแข็ง ๆ ของมัน ริมฝีปากแนบชิดลงมาอย่างไม่ตั้งตัว ผมทำอะไรไม่ถูกเมื่อมันพยายามแหย่ลิ้นเข้ามาในโพรงปาก มือข้างดึงมันดึงแขนทั้งสองข้างผมล็อคไว้ข้างหลังอีกมือของมันกดท้ายทอยผมให้รับจูบมันถนัดขึ้นทั้งที่ผมไม่ต้องการซักนิด...ทำไมแรงมันเยอะอย่างนี้ ผมตัวบางและเตี้ยกว่ามันก็จริง แต่ก็ไม่ได้บอบบางแบบไอ้แฮมพอที่มันจะฉุดกระชากลากถูได้ง่าย ๆ ซักหน่อย...ยอมไม่ได้ ผมกำลังตัดสินใจว่าจะกระทุ้งเข่าหรือกัดลิ้นมันดี….
“จุ๊บ!! อย่าคิดจะทำอะไรกูไม่งั้นกูจัดหนักแน่ ” มันถอนปากออกแล้วพูดเสียงกดต่ำ แต่ก็ยังคลอเคลียอยู่ที่ปากผม
“ไอ้เชี่ยปะ อะ” อีกแล้ว....กำลังอ้าปากด่ามัน แต่มันกลับกวาดลิ้นเข้ามาดูดดุนในโพรงปากจนได้ ....เสียงดูดปากดังออกมา... ไม่อยากยอมรับว่าตัวเองกำลังเคลิ้ม ขาผมอ่อนยวบลงจนมันต้องปล่อยแขนแล้วรั้งเอวผมไว้ .....เชี่ยจูบเก่งโคตร ๆ .....แต่มันไม่ใช่เวลาจะมาภาคภูมิใจในตัวมันตอนนี้ ผมชอบผู้ชายด้วยกันแต่ตั้งปณิธานไว้ว่าต้องรุก ไม่ใช่มารับแรงหงี่ของใคร
“ไอ้นรกปล่อยกู!!!” ผมหันหน้าหนีแล้วผลักมันออกสุดแรง สภาพผมตอนนี้หลังจากที่เป็นอิสระ ก็ยืนกอบโกยเอาออกซิเจนเค็ม ๆ เข้าปอดจนหอบแฮ่ก มันเซตามแรงผลักผมออกไปแค่นิดเดียว มึงจะถึกไปหนาย
“มึงโดนต่อยจนปราสาทแดกรึไงควายยย!!!ถุย!!” ผมด่ามันไปพร้อมกับถ่มน้ำลายที่รู้สึกว่ามีของมันเจือปนอยู่ แล้วยกมือขึ้นเช็ดปากตัวเอง มันไม่เสียหายอะไรแต่มันเสียศักดิ์ศรีสุด ๆ มันบ้า...โดนต่อยหัวสมองเสื่อมจนมองหน้าผมเป็นไอ้หมูแฮมรึไง.....
“ฮึ ๆๆฮ่า ๆๆๆ หน้าแม่งเอ๊กซ์ชิบ” ฟายยยยยยยยยยย ............
“เอ๊กซ์บ้านพ่องมึงดิ!!” ผมตะโกนใส่หน้ามัน อารมณ์นี้ไม่กงไม่กลัวมันหรอก ฮึ่ย!! หมดกันกรู ถ้าไอ้แฮมกับได้สองเอ๋อนั่นรู้ ผมจะเอาหน้าไปไว้ไหน
“ฮึ....มึงจำไว้น๊อต มึงดูดปากกับกูแล้วมึงก็ไม่คู่ควรที่จะไปยุ่งกับหมูแฮม และมึงควรจะภูมิใจที่ได้จูบกับกูนะ เพราะคนอย่างกูไม่ดูดปากกับใครง่าย ๆ” มันพูดอะไรของมัน มันน่าภูมิใจตรงไหน เรื่องอะไรจะต้องฟังมันด้วย
“กูไม่นับน้ำลายมึงหรอก กูจะยุ่งหรือไม่ยุ่งมันก็เรื่องของกู กูบอกแล้วไงถ้ามึงก็ชอบไอ้หมูแฮมมึงก็มาแข่งกับกูตัวต่อตัว กูไม่บ้าจี้ทำตามที่มึงบอกหรอกนะ”
“แต่...กูถือว่ากูยอมดูดปากกับใคร หมายถึงว่า.....มันจะต้องเป็นของ..ของกู.. ห้ามใครมายุ่ง แล้วก็ห้ามยุ่งกับใคร..” ...อึ้ง...อึ้ง..อึ้งแดกกกกก....หน้าตาผมตอนนี้คงเหมือนตอนคางคกเห็นเอเลี่ยนปี้กันแน่ ๆ อ้าปากหวอเพราะพูดอะไรไม่ออก ถ่างตาให้โตจนแทบจะถลนออกเพราะไม่อยากเชื่อว่าไอ้คนที่พูดนี่เป็นไอ้รุ่นพี่ที่เคยหลีเพื่อนตัวเอง แล้ว แล้ว ๆๆ....โอ๊ยยยย กรู งงงงงงงง
“มึงพูดเชี่ยอะไรของมึง!!” ผมพูดแล้วอยากจะทึ้งผมบนหัวตัวเองให้ล้านไปเลย เพราะมันงง งุ่นง่านไปหมด
“ฮึ ก็อย่างที่มึงเข้าใจ ..มึงจำไว้อย่าทำให้กูมีอารมณ์.....เพราะมึงอาจจะได้ผัวเร็วกว่ากำหนด..นิดหน่อย” มันพูดก่อนเดินล้วงกระเป๋าออกไปอย่างเท่ห์ ๆ ไม่ใช่ ๆ อย่างเควี่ย ๆ ปล่อยให้ผมยืนกำหมัดแน่น...โว้ยยยยยยยยยยยย ......
ผมเดินหัวฟาดหัวฟาดหางกลับไปหากลุ่มเพื่อนที่กำลังเอาถุงขยะ มารวม ๆ กันอยู่ผมมองซ้ายขวาหาไอ้ควายธนูนั่น ดีแล้วมันไม่อยู่แถวนี้
“เป็นอะไรน๊อต มองหาที่ขี้เหรอมึง” ผมหันมามองไอ้คนที่ทักผม คำพูดช่างไม่เข้ากับหน้าตาของมันซักนิด เฮ่อ~ เห็นหน้ามันแล้วค่อยชื่นใจหน่อย
“กวน....แล้วไอ้สองเอ๋อนั่นไปไหนล่ะ”
“อยู่นู่นแหน่ะ” ผมมองตามปากไอ้หมูแฮมที่มันบุ้ยไป เห็นสองเพื่อนรักกำลังนั่งคุ้ยทราย ทำท่าทำทางเหมือนนั่งเก็บขยะแต่สายตามันกำลังส่องแหม่มที่ปูผ้านอนอาบแดดอยู่บนหาด ฮึ่ม!! ทำไมไม่มีใครทุกข์ร้อนอย่างกูเลยยย
“เป็นไงมั่งน๊อต” มันคงหมายถึงเรื่องที่ผมเดินตามไอ้ฟายนั่นไป
“มะ..ไม่มีอะไร แค่คุยกันนิดหน่อย” แถ+โกหก รู้สึกผิดกับมึงจังแฮม แต่กูไม่มีทางเลือก *!-!* ถ้าบอกความจริงไปมันจะเป็นการทำลายภาพพจน์พระเอกของกรูจนสิ้น
“ดีแล้วล่ะ กูกลัวจะมีเรื่องกัน ยังไงพี่กรแกก็เป็นรุ่นพี่ แล้ว เอ่อ ยังช่วยมึงไว้ด้วย”..มึงจะย้ำทำม๊ายยย นอกจากที่มันช่วยกรู แล้วมึงจะรู้ไหมว่ามันทำอะไรกรูอีก
“เป็นปลื้มมากไหมล่ะ” ผมอดที่แขวะมันและหงุดหงิดไม่ได้ ดูเหมือนการรับหมัดแทนผมของได้หน้าหล่อ เอ๊ย หน้าปลวกนั่นจะทำให้เพื่อนผมดูจะชื่มชมในตัวมัน
“ไม่ใช่อย่างนั้น มึงก็ ไปทางนู้นเหอะ ไปดิ” ผมเดินตามได้ตัวเล็กที่ดึงแขนผมให้เดินตามมัน จนถึงตอนนี้ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าความหวังมีน้อยนิด แต่ก็ยังอยากหวัง หมูแฮมมันคงไม่รู้ว่าผมรู้เรื่องของมันหมดทุกอย่างแล้ว แม้กระทั่งเรื่อง ผอ. นั่นผมเองนี่แหละ ด้วยความเป็นห่วง เพราะท่าทางมันแปลกมาก ๆ บอกว่าไม่มีอะไรผมไม่มีทางเชื่อ แต่ไม่กล้าที่จะถามจากมันเอง เพราะรู้ว่ายังไงมันก็ไม่บอกแน่ ๆ ผมเจอพี่หมีวันที่ย้ายออกมาอยู่คอนโดกับพี่โน้ต ผมตัดสินใจถามและรับปากพี่หมีว่าจะดูแลมันเอง พี่หมีร้องไห้จนยืนไม่อยู่ พรั่งพรูเรื่องที่ผมไม่คิดว่าจะได้ยินว่ามันจะเกิดกับชีวิตของคนที่ผมชอบ ผมสงสารมันจับใจ แต่ไม่รู้จะแสดงออกกับมันยังไง คงไม่ดีแน่ถ้ามันรู้ว่าผมไปแอบถามเรื่องส่วนตัว ผมเลือกที่จะเก็บและถามไถ่บ้างแค่นั้นเอง อย่างน้อยมันก็ไม่ต้องลำบากใจที่จะคุยอะไรกัน....จะยังไงก็แล้วแต่มันก็คือเพื่อนผมคนนึงถึงแม้ว่าในใจผมจะคิดเกินเลยไปแล้ว...........
ตอนเย็นเป็นบรรยากาศของปาร์ตี้ริมหาดที่มีการจัดเวทีเล็กไว้สำหรับวงดนตรีสด ก็เป็นพวกที่เล่นดนตรีและร้องเพลงได้ที่จะขึ้น ที่นั่งของพวกเราก็เป็นโต๊ะและเก้าอี้ผ้าใบที่กางไว้ และปูเสื่อกันกระจัดกระจาย พวกผู้หญิงก็ปิ้งย่างและมีอาหารจากทางบังกะโลมาด้วย คงเป็นไอ้พี่ที่ส่งยิ้มหวานให้ไอ้หมูแฮมแน่ ๆ เพราะมันบอกว่าเป็นเจ้าของบังกะโลที่พวกผมพักอยู่ ดูก็รู้ว่ามันสนใจเพื่อนผม
“ครับ.. แฮมครับ” เสียงไอ้คนที่กำลังแทะปูอยู่ข้างผมรับโทรศัพท์แล้วลุกออกไป มันเป็นอย่างนี้เสมอเวลารับโทรศัพท์ ผมไม่รู้หรอกว่าเป็นใครแต่ถ้าให้เดาก็เดาได้ ผมละสายตาจากมันที่เดินออกไปจากบริเวณนี้ ไปไหนของมัน ผมหันมาสนใจลูกชิ้นในจานต่อ
“ไอ้อ๊อตอึงอ้าไอ้แอมอันอีแอนอังอะ” เชี่ยไปส์....
“มึงกระเดือกลงไปก่อนได้ไหมมึงค่อยมาคุยกับกูสาด” เสียงเพลงไม่ดังมากเพราะใช้ลำโพงตัวเล็ก ๆ ดังให้ได้ยินแค่ในบริเวณใกล้ ๆ แต่มันเล่นพูดตอนลูกชิ้นเต็มปาก มันคงฉกจากถ้วยผมไปกิน เพราะถ้วยมันมีแต่หอยแครงกับขาปู ดีนะที่กรูไม่หิวมาก ไม่งั้นมึงตาย...
“อึก..กูบอกว่ามึงว่าจะแฮมมันมีแฟนยัง” มันกระเดือกลูกชิ้นลงคอ แล้วถามคำถามที่ผมไม่อยากตอบมากที่สุด
“ไม่รู้สิ กูไม่ใช่มันกูจะรู้ไหม เสือกจริงมึง”
“มึงก็ เพื่อนกัน” ถูกว่าก็ทำหน้าหมางอนซะงั้น ผมส่ายหัวกับท่าทางปัญญอ่อนของเพื่อนรัก
“มันก็มีบางอย่างละวะที่ถึงแม้จะสนิทกันแค่ไหนก็บอกไม่ได้”
“เออ..แล้วเมื่อกลางวันพี่กรเรียกมึงไปทำไมวะ” ไอ้ไทถามผมแล้วจ้องหน้ารอคำตอบ
“ไม่มีอะไร.. เฮ้ยมึงไปเอาลูกชิ้นมาคืนกูดิ ห่าแม่งแดกหมด” ผมเฉไฉแล้วยัดจานกระดาษใส่มือไอ้ไปส์ พวกมึงจะรู้ไหมว่ากูก็มีความลับสุดยอดเหมือนกัน
“โห่ไอ้ขี้หวง” มันพูดแต่ก็สะบัดตูดออกไป
“กรี๊ดดดดดด อ๊ายยยยยยยยยยยยยย” เสียงชะนีที่ไหนโดนรถทับ ผมหันซ้ายขวาก่อนจะหันไปตามสายตาที่บรรดาสาวแท้สาวเทียมพากันแหกปากแล้วชะเง้อคอมองไปที่เวทีกัน
“สัด..ควายพูดได้” ผมพูดเหมือนเรอ ก็ไอ้คนที่ยืนถือไมค์เด่นอยู่บนเวที พร้อมกีต้าร์ทำท่าทางเหมือนจะเท่ห์เป็นไอ้ควายเผือกตัวนั้น
“สวัสดีตอนหัวค่ำครับน้อง ๆ” ได้ยินเสียงมันเหมือนได้ยินเสียงหมากำลังสำรอกชัด ๆ ฮึ่ย !! หงุดหงิดเว้ย!!
“กรี๊ดดดดด พี่กร พี่กรร” เอาเข้าไป ทำไมต้องไปได้ปลื้มมันขนาดนั้นด้วย
“วันนี้น้อง ๆ คงเหน็ดเหนื่อยกันพอสมควรเนาะ” มันพูดแล้วเอาไมค์เสียบที่ขา พร้อมกับตั้งสายกีตาร์...ผมรีบหลบสายตาลงเมื่อรู้สึกว่า....มันมองมาทางนี้
“วันนี้พี่มีเพลงมาฝากให้หายเหนื่อยกันหน่อย ฟังแล้วก็คิดตามด้วยนะครับ” เสียงดนตรีคุ้น ๆ อาจจะเป็นเพราะเป็นกีตาร์สดทำให้ยังเดาไม่ออก แต่พอเริ่มร้องก็เรียกเสียงกรี๊ดได้ท่วมท้น
ทุกวันได้พบสบตาทุกทีที่เจอ ก็กลับไปยิ้มเฝ้าฝันละเมอ ก็มันชอบเธอ แต่ไม่เคยกล้าจะบอก
ก็ใจไม่เคยจะเป็นอะไรอย่างนี้ ได้คุยกับเธอก็พูดไม่ดี แต่จิตใจนี้แทบอยากจะเข้าไปกอด
ก็ฉันไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร แค่มองอายๆ เผื่อเธอรู้ รู้ว่าตัวเธอคือคนที่ฉันอาย
อยากจะบอกว่ารัก พูดไม่เป็น อยากให้เธอได้เห็น เธอคือคนนั้น
อยากให้เธอได้รู้ แล้วมารักกัน แต่ติดอยู่ที่ฉันนั้นมันคนปากแข็ง
ตั้งใจจะบอกให้เธอได้รู้วันนี้ อึดอัดในใจต้องพูดสักที ก็เดินเข้าไปฉันมีอะไรจะบอก
ว่าไงสบายดีไหม เธอเป็นอย่างไร กำลังจะพูดเรื่องความในใจ แค่เธอจ้องตาเท่านั้นก็พูดไม่ออก
ก็ฉันไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร แค่มองอายๆ เผื่อเธอรู้ รู้ว่าตัวเธอคือคนที่ฉันอาย
อยากจะบอกว่ารัก พูดไม่เป็น อยากให้เธอได้เห็น เธอคือคนนั้น อยากให้เธอได้รู้ แล้วมารักกัน
แต่ติดอยู่ที่ฉันนั้นมันคนปากแข็ง
อยากจะบอกว่ารัก พูดไม่เป็น อยากให้เธอได้เห็น เธอคือคนนั้น อยากให้เธอได้รู้ แล้วมารักกัน
แต่ติดอยู่ที่ฉันนั้นมันคนปากแข็ง
อยากจะบอกว่ารัก พูดไม่เป็น อยากให้เธอได้เห็น เธอคือคนนั้น อยากให้เธอได้รู้ แล้วมารักกัน
แต่ติดอยู่ที่ฉันนั้นมันคนปากแข็ง.............. ( ปากแข็ง- ตีน่า)
ทั้งที่เป็นเพลงผู้หญิงแต่เสียงมันบวกดนตรีสามารถทำให้เพลงนี้เป็นอีกเวอร์ชั่นที่เพราะเหมือนกัน ฟังแล้วสบาย ๆ แต่จะไม่สบายก็ตรงที่มันร้องไปเล่นดนตรีไปตามสไตล์ที่คิดว่าเท่ห์สุดกู่ แต่สายตามันนี่สิถ้าผมไม่คิดไปเองผมว่ามันกำลังมองผมอยู่..... จะมองใครก็ช่างผมก้มหน้าลงจิ้มลูกชิ้นที่พึ่งได้มาใหม่เข้าปากแล้วเสมองออกไปทางทะเล ที่คงจะรู้สึกดีกว่ามองไปบนเวที....ละมั๊ง....
“ใครแอบฟังไม่หันมามองพี่ คืนนี้พี่จะไปหาที่ห้องนะคร๊าบ”
“แค๊ก ๆๆๆ “ ผมสำลักจนน้ำหูน้ำตาไหล ......
“กรี๊ดดดดด ฉ้านไม่ได้ฟัง ทางนี้ค่าพี่กรขา” “ อร๊ายยยย หนูไม่ได้ฟังฮ่า ทางนี้” พวกมึงอยากให้มันไปหลอนถึงห้องขนาดนั้นรึไง หลังจากที่ผ่านพ้นการสำลักจากถ้อยคำล่อแหลมของมันผมสะบัดหน้าหันไปมองบนเวที ก็เห็นมันกำลังจะเดินลงแล้ว แต่ตายังมาทางนี้พร้อมกับหัวเราะสะใจเหมือนมันตีเด็กช่างแล้วแย่งหัวเข็มขัดมาได้ มึง....ฮึ่ย มึงหัวเราะกูใช่ไหม...รึเปล่าไม่รู้...แต่กรูพาล.........
หัวข้อ: @<<รักแท้..หรือแค่บำเรอ >>@ Special part ..HBD...กร-น๊อต 28/06/54 (อ่าน 617343 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก