หัวข้อ: @<<รักแท้..หรือแค่บำเรอ >>@ Special part ..HBD...กร-น๊อต 28/06/54

[nine-poo]

เห็นกรกับน็อตแบบนี้แล้วรู้สึกโล่งใจแทนเฮียเรจริงๆ
ว่าแล้วสองคนนี้มันมีอะไรแปลกๆ แต่เป็นคู่ที่สมน้ำสมเนื้อกันมากๆ

รอตอนต่อไปนะฮับไรเตอร์

[roseen]

พี่กรชอบน็อตหรอกเร๊อะ

[fannan]

พี่กรกดน๊อตไปเลยพูดไปก็ทะเลาะกันป่าวๆๆ

[hotladyanyavee]

งานนี้เชียร์พี่กรจีบน้องน๊อตเลย เอาให้เป็นกรน๊อตไปเลย และดูท่าพี่แกก็ขจะมุ่งอย่างนั้น
และเหมือนละรทั่วไปพระเอกนายเอก ไม่ถูกกัน แต่ไหงสุดท้ายดูดปาก และลัลลล้ากันทุกคน

[Muzik]

จัดไปอย่าให้เสีย
กรxน๊อต

ตาพี่เรพูดเหมือนกับว่าจะมีมาม่ามาอีกถ้วย
หรือคิดไปเอง 

[TanyaPuech]

พี่เรน่รักอ่
ส่วนกรน๊อตคงจดุดือดน่ดู

[Papoonn]

กรน๊อต  ! 
คู่นี้มี something wrong แน่ ๆ 
พี่เรน่ารักค่า  : )

[❝CHŌN❞]

พี่กรกับน๊อตมันยังไงๆ ไม่น่าพลาดอ่ะ

พี่เรตอนนี้ช่างน่ารัก อย่าทำร้ายหมูแฮมอีกนะ

[Pumpkin]

เชื่อดิ! เดี๋ยวคู่ กร-น๊อตก็บังเกิด หึหึหึ

ส่วนพี่เรน่ะ จะน่ารักไปไหน(วะ)คะ!? ขอเอากลับบ้าน1วันได้ไหมหมูแฮม? อิอิ

[devaz]

พี่เร กะ น้องหมูแฮม >>> 

และคาดหวังเป็นอย่างยิ่งกับคู่วาย กร&น๊อต   
หวังว่าจะสมหวังน้าไรเตอร์

ปล. พี่เร เวอร์ชั่นนี้น่ารักเป็นที่สุด 
เริ่มจะรักเร หลงเร แล้ว 

สู้ๆๆๆ จ้าไรเตอร์ มาอัพบ่อยๆ น้อ ติดตามๆๆๆๆ

[BeeRY]

ในที่สุดก็เปิดใจ จากนี้ก็คงจะรักกันมากกว่าเดิมสิเนอะ
แต่คู่กัด เมื่อไหร่จะกลายมาเป็นคู่รักกันนะ

[mumumama55]

 :z2:นั่งรอ นอนรอ คู่ กรกะน๊อต ละกัน 

ส่วนพี่เร ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก

 

[whistle]

พี่เรเปิดใจกะหมูแฮม
เหลือก้แต่ใช้เวลาให้หมูแฮมรักพี่เรเต็มหัวใจ................

[mascot]

มีลุ้นอีกคู่ใช่มั๊ยเนี่ย

[tombaza]

อยากอ่านต่อพี่กรกับน็อตมาก
มันน่าดูๆ

[cheyp]

มารอน้องหมูแฮมกะพี่เร

ช่วงนี้พี่เรน่ารักมากมาย

เชียร์คู่น๊อตกะพี่กรอีกคู่ อิอิ
 

[jpkoko]

กร+น็อต น่าสนใจแฮะ

[Sugar_Love]

@ <<  รักแท้....หรือแค่บำเรอ >> @  ///  ตอนที่  15 ..ความรู้สึกที่เริ่มเปลี่ยน....  ///18/12/2010///

   ตอนนี้ผมยืนอยู่ตรงระเบียงบังกะโล หลังจากที่มาถึงตอนเกือบ 5 ทุ่ม แล้วเช็คชื่อเข้าห้องพัก.. ที่หาดทรายมีพวกรุ่นพี่จับกลุ่มนั่งเล่นกันอยู่  

   “ไม่ง่วงเหรอแฮม” เสียงพร้อมมือที่เอื้อมมาแตะที่ไหล่ทำให้ผมต้องหันมองหน้าหล่อ ๆ ของมัน ไอ้น๊อตแต่งตัวธรรมดาแต่มันดูดีเสมอ ไม่งั้นรุ่นพี่คงไม่ลากมันไปถ่ายรูปด้วยทั้งที่เป็นเวลากลางคืนหรอก

   “อืม นิดหน่อยแต่อยากสูดอากาศให้สดชื่น แล้วสองตัวนั่นล่ะ” ผมตอบและถามมันหลังจากที่มันเดินมายืนอยู่ข้าง ๆ กันแล้ว

   “เล่นเกมส์ในห้อง....บรรยากาศดีนะ พึ่งรู้ว่าเวลากลางคืนมันก็มองเห็นอะไรสวย ๆ ได้เหมือนกัน”หันไปมองไอ้น๊อตที่สายตามันกำลังเหม่อมองออกไปที่ทะเลคลึ้มด้านหน้า

   “นั่นสิ บางครั้งเงาลาง ๆ มันก็ไม่ได้น่ากลัวเสมอไป บางสิ่งไม่ต้องมองให้ชัดเจนก็สวยไปอีกแบบ” ผมยิ้มให้ไอ้น๊อตที่หันมามองหน้าผม

   “มีสาระเชี่ย ๆ...เพื่อนกู” คำพูดพร้อมมือที่ผลักหัวผมเบา ๆ.....ทั้งที่มันบอกและแสดงออกอะไรกับผมมากมายแต่แปลกที่ผมกลับไม่รู้สึกอึดอัดเมื่อเวลาอยู่กับมัน คงเพราะมันเป็นอย่างนี้

   “แล้วตอนนี้เป็นไงบ้างวะแฮม” ผมหันไปมองหน้ามันอีกรอบ ผมรู้ว่ามันหมายความว่ายังไง ถึงแม้มันจะไม่รู้อะไรมากกว่าที่เห็นผมทำหน้าไม่สบายใจ แต่มันก็ห่วงผมเสมอ

   “ไม่รู้สิ ก็คงจะดีมั๊ง” พูดแล้วมองทะเลที่คลื่นสาดกระทบฝั่งเป็นระยะ ๆ  ทะเลยังไม่เคยหยุดกระทบฝั่ง ชีวิตเราตราบใดที่ยังไม่สิ้นลม ก็คงมีอะไรเข้ามาอีกเรื่อย ๆ ผมไม่แน่ใจว่าความสุขที่เจอจะยั่งยืน

   “ก็ดี...มีความสุขดีใช่ไหม”

   “อืม...คงจะมี..หรือไม่มันอาจจะไม่ถึงเวลาที่จะมีความสุขจริง ๆ ก็ได้” ไม่รู้จะตอบมันว่ายังไง ความสุขเหรอ..มี..แต่ก็มีความกลัวมาแทรกตลอด....กลัววันที่ความสุขนั้นจะหายไป...และอยากมีมากกว่านี้

   “แฮม...บางทีถ้าเราทิ้งเหตุผลไปบ้าง ก็ไม่เป็นไรหรอก เพราะความสุขบางครั้งก็เป็นอะไรที่ไม่มีสาระ และไร้กฎกติกา อย่ากลัวที่จะรับสิ่งที่คนอื่นหยิบยื่นให้บางครั้งความกลัวทำให้เราไม่มีวันได้เจอสิ่งที่ดีนะ..” ผมละสายตาลงจ้องที่หาดทรายขาว  ไอ้น๊อตมันพูดเหมือนมันรู้อะไรเสมอ ผมไม่รู้หรอกว่ามันรู้เรื่องผมมากแค่ไหน พี่ลูกหมีจะพูดรึเปล่าผมก็ไม่รู้ แต่มันก็ไม่เคยถาม

   “บรรยากาศพาไปเหรอวะ พูดซะกูซึ้ง” เอื้อมมือไปทุบบ่ามันเบา ๆ มันยิ้มให้พร้อมกับจับมือผมไว้

   “อืม คงใช่แค่อยากบอกว่า..หัดรับซะบ้าง อย่าให้อย่างเดียว..รับในสิ่งที่ชอบก็ได้ สิ่งไหนไม่ชอบก็ปล่อยไป แม้แต่....ความรู้สึกของกู” สายตาที่มองมาเสมองหลบออกไป ความเงียบเข้าปกคลุมได้ยินเพียงเสียงโวยวายของรุ่นพี่ที่ดังอยู่ไกล ๆ และเสียงคลื่น ผมลืมไปสินะว่าผมจะหลอกใช้ความรู้สึกของมันต่อไปเรื่อย ๆ ไม่ได้ ซักวันมันก็ต้องเปิดใจให้ใครซักคน ผมไม่รู้ว่าการที่อยู่อย่างนี้ เป็นการให้ความหวังมันรึเปล่า แต่มันคงจะรู้สึกแย่กับการที่รอแต่ไม่รู้ว่ามีความหวังรึเปล่า

   “กูขอโทษนะ....มึงก็เหมือนกัน บางครั้งเปิดใจรับอะไรใหม่ ๆ มึงอาจจะเจออะไรที่ดีกว่าสิ่งที่มีอยู่ก็ได้” ผมค่อย ๆ ถอยมือกลับจากการกอบกุม อบอุ่นแต่ผมไม่สมควรที่จะได้รับ

   “ฮึ ๆ นั่นสินะ ...ลองดูทั้งมึงทั้งกู แต่ตอนนี้กูไม่มีใคร ก็คงเหมือนเดิม” ผมหันไปยิ้มให้มันที่ยิ้มและมองหน้าผมอยู่เหมือนกัน ถ้าผมไม่มีใคร ก็คงเป็นมันแน่ ๆ .....ผมมีใคร...หึ..ก็ต้องลองดูว่าใช่รึเปล่า

   “ไปนอนเหอะ ดึกแล้วพรุ่งนี้ก็ต้องตื่นแต่เช้า” ผมดึงแขนมันหันหลังเพื่อจะเดินกลับเข้าห้อง  แต่....

   “จะไปนอนแล้วเหรอครับน้องแฮม” กลุ่มพี่กร ที่ถือกระเป๋าขึ้นบันไดบังกะโลมาจากอีกทางที่พวกผมยืนอยู่ บังกะโลหนึ่งหลังที่เป็นชายคาเดียวกันแต่แบ่งเป็นสองห้องไม่ติดกันแต่หันหน้าเข้าชนกัน มีทางเดินตรงกลางและระเบียงล้อมรอบตัวห้อง อย่าบอกนะว่า...

   “ครับ..เอ่อ..พี่กรพักหลังนี้เหรอครับ” ผมพูดพร้อมกับชี้มือไปหาห้องที่ว่างอยู่ ผมก็ว่ามันเงียบ ๆ ที่แท้ก็ยังไม่มีใครมา

   “ครับพวกพี่อยู่หลังนี้ บังเอิญจังนะครับ” ผมส่งยิ้มแหย ๆ ให้พี่กร กลุ่มพี่แกที่นอนก็มี 4 คนเหมือนกัน หันไปมองได้น๊อตที่ยืนล้วงกระเป๋าจ้องกลุ่มรุ่นพี่ที่เดินมาใหม่

   “จะคุยอีกนานไหม  กูง่วง” มันพูดพร้อมกับหันมามองหน้าผม ผมต้องหันไปยิ้มให้พี่กรที่ยืนอยู่คนเดียวหลังจากที่แกยื่นกระเป๋าให้เพื่อนเอาเข้าไปเก็บ

   “ยังไงพวกผมขอตัวนะครับ ดึกแล้ว” พูดแล้วดึงแขนไอ้คนที่บ่นว่าง่วงแต่ไม่ยักจะอยากก้าวออกมา ยังจะไปจ้องหน้าพี่เขาอยู่อีก

   “ฝันดีนะครับ... ยังไงก็ไม่ต้องฝันถึงกูนะครับ” พูดกับผมแล้วหันไปมองหน้าไอ้น๊อต

   “มันคงเป็นฝันที่เลวร้าย และชั่วสุดกู่แหละกูว่านะ” จะเดินพ้นอยู่แล้วมันยังเดินไปต่อปากต่อคำไปได้ ผมรีบฉุดมันให้เดินเร็วขึ้น

   “คิดอย่างนั้นก็ไม่ว่ากัน...แต่อย่าให้กูรู้ว่ามันเป็นฝันเปียกน่ะครับมึง” ยิ่งได้ฟังผมรีบเปิดประตูแล้วดันเพื่อนที่กำลังจะหันไปหาคนที่ยืนพูดอยู่ให้เข้าไปในห้องเร็วที่สุด และปิดประตูอย่างแน่นหนาไม่ได้กลัวคนเข้ามา แต่กลัวคนที่จะออกไปมากกว่า

   “ฮึ่ย!! ฟายเอ๊ยยย.. มึงก็ดีแต่ปล่อยให้มันว่ากูนะแฮม” เอ๊า.. ห่านนิ โกรธแล้วพาล ผมมองดูมันเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงไปล้มตัวลงที่เตียงนอน ไอ้ไปส์กับไอ้ไทมองตามแล้วหันมามองหน้าผม

   “มันเป็นส้นตีนอะไรวะแฮม กระเทือบส้นซะพื้นแทบทรุด” ผมหันไปมองหน้าพวกมันแต่ไม่ตอบอะไรเดินไปนั่งบนเตียงข้าง ๆ ไอ้คนที่นอนคว่ำหน้าอยู่

   “คิดถึงฉันสักครั้ง เมื่อไม่ได้คิดถึงใคร ทำตัวตามสบาย แล้วเจอกันในความฝัน มีเวลาดีๆ ก็บอกให้ฉันได้ฟัง ไม่มากเกินไปกว่านั้น ค่อยๆ รักกัน เบาเบา” ( เบา เบา – Singular…เอิ๊ก ๆ จนได้  เอิ๊ก ๆ อ๊าก ๆ หัวเราะอย่างชอบใจตัวเอง Singular ฟีเวอร์)  ผมมองโทรศัพท์ตัวเองที่ส่งเสียงและสั่นอยู่ในกระเป๋ากางเกง หยิบขึ้นมากดรับและเดินออกมานอกห้องเมื่อมองหน้าจอเป็นชื่อของคนที่กำลังจะตามมาพรุ่งนี้เช้า

   “ครับ..แฮมครับ”

   “ถึงรึยังครับ..” เสียงพี่เรดูงัวเงีย คงไม่หลับแล้วลุกขึ้นมาโทรหาผมนะ

   “ถึงแล้วครับ กำลังจะเตรียมตัวอาบน้ำ แล้ว.. พี่เร..เอ่อ..นอนรึยังครับ” ถามแบบอ้อมแอ้มไม่เต็มเสียงเท่าไหร่ อยากถามเหมือนกัน แต่มันกระดากยังไงไม่รู้ ก็ไม่เคยคุยอะไรกันเป็นเรื่องเป็นราวซักที

   “นอนแล้วครับ แต่หลับ ๆ ตื่น ๆ ก็เลยโทรหา...คิดถึงนะครับ”เสียงทุ้มน่าฟัง เสียงและคำพูดของพี่เรพักนี้ทำให้ผมใจสั่นได้เรื่อย ๆ

   “ครับ..” ตอบกลับและเผลอยิ้มไม่รู้ตัว

   “คิดถึงพี่รึเปล่า” จะว่ายังไงดีล่ะ จะบอกว่าไม่ก็คงไม่ใช่ ไม่กล้าตอบ...ก็พึ่งไม่เจอกันแค่ไม่ถึงวันเอง

   “ว่าไงครับ..คิดถึงพี่บ้างรึเปล่า...ตอบให้ชื่นใจหน่อยสิครับ พี่จะได้นอนหลับฝันดีซักที” เสียงที่ผ่านสายมาเป็นเชิงออดอ้อนที่พักนี้มักจะได้ยินบ่อย ๆ ....รู้สึกว่าตัวเองกำลังเขิน...ที่จะตอบไป..

   “พึ่งจะไม่เจอกันไม่กี่ชั่วโมงเอง ..ก็...คิดถึงว่าพรุ่งนี้พี่เรจะมาถึงกี่โมงน่ะครับ” ...แถ..พูดไปมือก็เด็ดใบไม้ที่ปลูกแล้วเป็นพุ่มชูขึ้นเสมอระเบียง..

   “เหรอ....ก็ยังดีครับที่คิดถึงพี่ แม้จะไม่ใช่อย่างที่พี่คิดถึงหมูแฮมก็ตาม” เสียงพี่เรฟังดูตัดพ้อ และน้อยใจ ช่างแสดงออกทางน้ำเสียงได้ชัดเจนจริง ๆ

   “...ก็คิด...เอ่อ เอาเป็นว่าพี่เรพักผ่อนนะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องตื่นไปดูงานแต่เช้า” อยากบอกแต่ก็ยังทำใจไม่ได้ เอาไว้ก่อนละกัน

   “อย่างนั้นก็ได้ครับ หมูแฮมก็รีบนอนนะ แล้วหลับฝันดีนะครับ ไม่ต้องคิดถึงพี่ก็ได้ ฝันถึงพี่ละกัน บายครับ..”

   “ ฝันดีครับ...พี่เร” ผมพูดออกไป ทั้งที่สายตัดไปแล้ว เฮ่อ! สภาพผมตอนนี้เหมือนกับที่ไอ้น๊อตพูด ไม่ใช่ว่าไม่อยากรับ แต่ยังไม่แน่ใจมากกว่า ก็แค่ต้องใช้เวลาเท่านั้นเอง…

         *************************************

   ช่วงเช้าพวกเรามารวมตัวกันที่ชายหาด แต่งตัวธรรมดาแต่ต้องเป็นขายาวทั้งผู้หญิงผู้ชายแบ่งกลุ่มตามห้อง มีทั้งหมด10 ห้อง แต่ละห้องมีประมาณ 40 คน แต่ละกลุ่มจะมีรุ่นพี่และอาจารย์ประจำชั้นคอยดูแล และจะแยกกันออกไปบำเพ็ญประโยชน์ตามสถานที่ท่องเที่ยวและสถานที่สำคัญบริเวณใกล้ ๆ รวมทั้งการเก็บขยะรอบ ๆ หาดที่พวกเราพักกันอยู่ซึ่งก็เป็นกลุ่มพวกผมเอง กลุ่มพวกเรารู้ล่วงหน้ากันก่อนแล้วว่าห้องไหนได้ทำอะไร เพราะอาจารย์ประจำชั้นพวกผมเป็นคนจัดเอง  ผมถืออุปกรณ์ที่หนีบขยะเข้าถัง (ไม่รู้ว่าเรียกว่าอะไร) และถุงดำไว้กับมือ ทุกห้องเริ่มแยกย้ายกันออกไป แต่ละกลุ่มจะมีข้าวกล่องและน้ำไว้กินกันตอนเที่ยงจะกลับมารวมตัวกันที่เดิมตอนเย็นทีเดียว กลุ่มผมก็เริ่มเดิมเรียงหน้ากระดานตั้งแต่บริเวณริมหาดขึ้นมาบนถนนซีเมนต์ที่สร้างไว้รอบนอกบริเวณหาด มีนักท่องเที่ยวเริ่มออกมาเรื่อย ๆ  บรรยากาศปรายฝนต้นหนาวทำให้บรรยากาศไม่ร้อนมาก มีเมฆบาง ๆ พอที่จะชะลอความร้อนจากแสงอาทิตย์ที่ส่องลงมาได้ ……..ผมและกลุ่มเพื่อนเดินตามริมหาด ที่มีโต๊ะและเก้าอี้ผ้าใบกาง มีนักท่องเที่ยวนั่งกันประปรายส่วนมากจะเป็นกลุ่มใหญ่ ๆ  เสียงแซวผู้หญิงมีให้ได้ยินเรื่อย ๆ มีโต้ตอบกันเล็กน้อยพอได้หัวเราะและสนุกสนานกัน

   “น้องเสื้อดำ น่ารักจังเลยคร๊าบบ” เริ่มจะไม่สนุกแล้วครับเมื่อผู้ชายกลุ่มใหญ่ที่นั่งติดริมชายหาดฝั่งที่พวกผมกำลังเก็บขยะอยู่ตะโกนและหันมองมาทางกลุ่มพวกผม ผมที่กำลังคีบถุงพลาสติกอยู่หันมองไปรอบตัวว่าใครใส่เสื้อดำอีก...นอกจากผม ก็มีคนอื่นด้วยรวมทั้งไอ้น๊อตด้วย

   “น้องนั่นแหละ หมูแฮม หันมองใครครับแถวนั้นไม่มีใครน่ารักเท่าน้องหรอก” ใช่เลยครับ ผมเอง ในห้องคงไม่มีใครแขวนป้ายชื่อหมูแฮมนอกจากผม ผมหันไปมองกลุ่มที่นั่งอยู่แล้วหันกลับมาเก็บขยะต่อ ชีวิตกรูจะมีผู้หญิงมาสนใจบ้างก็ไม่มี

   “นี่ครับ... พี่ช่วย” ผมเงยหน้ามองคนที่เอาแก้วกระดาษมาหย่อนใส่ถุงดำที่ผมถืออยู่  ผู้ชายตัวใหญ่หน้าตาสะอาดสะอ้านจัดว่าหน้าตาดีเลยทีเดียว

   “ขอบคุณครับ” ผมขอบคุณ ยิ้มให้พอเป็นพิธีแล้วเดินเลี่ยงออกจากคนที่ยืนขวางทางอยู่

   “ฮึ่ยยยยย...ยิ้มน่ารักโครต” เสียงแซวจากในกลุ่มยังดังออกมาให้ได้ยิน

   “แฮม!! ไปเก็บฝั่งนู้นปะ!!”เสียงไอ้น๊อตดังขึ้น พร้อมกับที่มันเดินมาดึงแขนผมออกไปอีกทาง

   “โฮ่ๆๆ หวงงงงง” เสียงโห่เสียงดัง ทำให้คนที่อยู่ในบริเวณนั้นหันมามองกันหมด ผมรีบดึงไอ้ใจร้อนไว้เมื่อมันตั้งท่าจะหันกลับ หน้าตามันก็ฟ้องแล้วว่าไม่พอใจ

   “น๊อตไปเหอะมึง” ผมดันหลังให้มันเดินออกมา

   “เอ๊า แม่งไม่แน่จริง..”

   “พี่มีปัญญาอะไรกันรึเปล่าครับ!!” อ้ายยย น๊อต ...ไม่ทันแล้วครับ ผมคว้าแขนไม่ทัน เมื่อมันหันหลังเดินดุ่ม ๆ กลับไปหากลุ่มที่นั่งอยู่พร้อมกับถามเสียงดัง ...เชี่ยน๊อต เมื่อไหร่มันจะหัดประมาณตนซักที..ผมรีบมองหาอาจารย์ที่ปรึกษา เวลาอย่างนี้อาจารย์ไปอยู่ไหนนะ

   “ถ้ามี แล้วจะทำไมน้องง ซ่าส์เหรอ”

   “เฮ๊ยท๊อปใจเย็น มึงก็ไปหาเรื่องน้องมันก่อนนะโว๊ย” เสียงพี่คนที่เก็บขยะให้ผมดังขึ้นพร้อมกับดึงเพื่อนที่กำลังจะลุกขึ้นมาหาไอ้หล่อที่ยืนอยู่อย่างท้าทาย

   “มีอะไรกันรึเปล่าครับ” ผมหันไปตามเสียงที่ดังแทรกขึ้น...พี่กร

   “เพื่อนน้องน่ะกวนตีนพี่” พี่กรได้ยินแล้วหันหน้ามามองหน้าไอ้น๊อตทันที

   “มันแซวเพื่อนกู”

   “อ้าวน้อง เรียกพี่ว่ามันได้ไง ห๊ะ!!” ไอ้พี่นั่นหลุดออกมา และตรงดิ่งมาหาไอ้น๊อตพร้อมหมัดที่เหวี่ยงออกมาทั้งที่ไอ้น๊อตยังไม่ทันตั้งตัว

   “น๊อต!!....เฮ้ย พี่กร!!” หมัดรุ่น ๆ ที่ปล่อยออกมาแทนที่จะกระแทกหน้าไอ้น๊อต กลับเป็นอีกคนที่เข้ามาขวาง..พี่กร..หน้าพี่กรหันตามแรงหมัด ผมและทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ได้แต่ยืนอึ้ง พี่กรเข้ามารับหมัดแทนไอ้น๊อต...

   “พอใจรึยังพี่ ถ้ายังไม่พอ ต่อกับผมก็ได้..” พี่กรพูดเสียงเข้มขึ้น น่ากลัวน้อยที่ไหนเวลาที่พี่กรโกรธ

   “ท๊อปเลิกบ้าได้แล้วมึง เฮ้ย! บาสเอามันไปดิ๊” พี่คนเดิมที่เก็บขยะมาดึงเพื่อนแล้วเหวี่ยงออกไปหากลุ่มเพื่อนที่ออกมายืนออกันอยู่ เพื่อนพี่แกก็จับไอ้พี่เลือดร้อนไว้

   “พี่ขอโทษพวกน้องแทนเพื่อนพี่ด้วยนะ พี่ชื่อเวย์เป็นเจ้าของบังกะโลที่พวกน้องพักอยู่ มีอะไรพี่รับผิดชอบเอง ยังไงก็ใจเย็น ๆ นะครับ” พี่เวย์แกก็ยอมก้มหัวขอโทษกันเลยทีเดียว พี่กรยืนมองซักพักก่อนจะเช็ดเลือดที่ซึมมุมปาก หมัดหนักน่าดูเหมือนกัน แต่มันก็สะเทือนพี่กรแค่นิดเดียว

   “ก็ให้แล้วไป แล้วกันครับ ผมเป็นรุ่นพี่คุมน้อง ๆ อยู่ ยังไงอย่าให้เพื่อนพี่มาหาเรื่องอีกแค่นั้นละครับ ไม่งั้นผมไม่จบแน่!! ” เสียงเย็น ๆ เข้ม ๆ และสายตาที่มองไปหาคนที่โดนเพื่อนจับไว้ แต่ยังฮึดฮัดอยู่ พี่กรน่ากลัวกว่าที่เคยเห็นอีก

   “ส่วนมึง..มากับกูนี่.. เฮ้ยพวกมึงดูแลน้องต่อด้วย” พี่กรพูดแล้วหันมามองหน้าได้น๊อตที่กำลังมองหน้าพี่กรอยู่เหมือนกัน มันคงจะอึ้งแดกพอกับพวกผมที่พี่กรยอมรับหมัดและออกตัวปกป้องขนาดนี้ ถึงแม้จะเป็นหน้าที่ที่ต้องทำก็เถอะ
พี่กรดึงแขนไอ้น๊อตให้เดินตาม พร้อมกับหันมาบอกเพื่อน ๆ แกที่ยืนออกกันอยู่

   “ปล่อยเลยสัด กูเดินเองได้” มันยังอดที่จะเก่งไม่ได้อีก สะบัดแขนหลุด แต่ก็ยอมเดินตามพี่กรหลังจากที่พี่แกส่งสายตาพิฆาตใส่ครู่นึง ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่  คงจะไม่มีเรื่องกันเองหรอกนะ ผมมองตามหลังพี่กรกับไอ้น๊อตไป ก่อนจะหันมาเจอพี่เวย์ ที่ยืนแล้วส่งยิ้มให้ผมอยู่ ......เฮ่อ! ผมยิ้มตอบให้อย่างเลี่ยงไม่ได้ พร้อมกับหันหลังเดินออกมาพร้อมไอ้สองเกลอที่เข้ามาหา ...สายตาเหลือบมองเห็นรถคันคุ้นตาวิ่งผ่านที่ถนนซีเมนต์รอบนอก..รถพี่เร..รู้สึกว่าใจตัวเองกำลังเต้นแรง ....ดีใจ...เริ่มรู้สึกอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่....

[Kimchuchu]

เหอ ๆ ไอพี่กรจะเอาหล่อน๊อตมาเป็นเมีย !!  ใช่มิ!!   

[hahn]

พี่เร...สิ่งที่หวังใกล้จะเป็นจริงแล้วซินะ..นู๋แฮมของเราเริ่มหวั่นไหวแล้ว

แต่พี่เรคงไม่ทำให้อะไรมันเลวร้ายอีกนะ

[pinkky_kiku]

พี่กร แมนมากอ่ะ หรือว่าจริงๆแล้วพี่กร ชอบน๊อต แต่ทำเป็นจีบหมูแฮมน๊าาา
ไม่แน่ๆๆ พี่เรมาแล้วจัดการมันเลยคร๊าาา มาอ่อยหมูแฮมเราได้ไงนิ 

[Kimchuchu]

อ๊ะน็อตจะเป็นเมียกรจริงรึ!!!!!!!!!

เย้ ๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ !!!!!!!!!   พี่เรมาแล้ว !!!

[@StaR@]

พี่กรจริงๆแล้วแมนกว่าที่คิดวุ้ย
อยากรู้วาสจริงๆแล้วพี่กรคิดอะไรกับน็อตกันแน่
ชอบน็อตหรือว่าอย่างไรเห็นแหย่ตลอดเลยแล้ว
พี่เรก็มาถึงสักทีมาแล้วอย่าลืมไปจัดการไอ้บ้านั้นด้วย
หมูแฮมคงจะน่ารักจริงๆมีหนุ่มๆมาชอบมาแซวตลอด
แค่คิดก็หนักใจแทนพี่เรจริงมีแฟนน่ารักขนาดนี้อ่ะ
 

[yayee2]

หมูแฮม เปิดใจกว้างๆรับพี่เรไปเล้ย โฮะ โฮะ โฮะ
เอ่อ..แล้ว ผอ.จะมีโอกาสได้ทำให้น้ำทะเลหวานกับนักเรียน(หมูแฮม)เหรอ
เพราะน่ากลัวจะทำให้เสียระบบระเบียบอ้ะ
กรแมนมักมาก แล้วเหตุการณ์ ณ ตรงนี้คือจุดเริ่มต้น
ที่น็อตจะเกิดความรู้สึกดีๆ(นิดนึงๆน่ะ)ให้กับกรใช่ปะ
อ่ะท่าทางกรจะสมใจซะละมั้ง
(คือตรงนี้ดิฉันจิ้นไปเองเน้อ เพราะใจอยากให้เป็นดังว่า)

[mascot]

อย่ารุนแรงนักนะพี่กร

[TanyaPuech]

น๊อตดนจัดกรน่
หมูฮมริ่มปิดจร้ว

[4559]

น็อตจะได้สามีก็ทีนี้แหละ



น้องแฮมสามีมาครับ

[nine-poo]

หนูแฮมซาเน่ห์แรงง่ะ ระวังพี่เรจะแสดงความเป็นเจ้าของยันเช้านะเอ้า

นี่ตกลงน็อตจะเป็นเจ้าหญิงของกรจริงๆ หรา  รับมะค่อยได้อ่าอุตส่าห์จะให้เป็นเทพบุตรของหนูแฮมแล้วนะดันจะเสร็จไอ้เจ้ากรซะงั้น

ขอบคุณค้าบไรเตอร์ค้าบสนุกมากมาย 

[littleFiNgeR]

น็อตเอ๊ย เสร็จกรแน่ๆ กร๊ากกกกกก พี่เรกำลังมาหาน้องหมูแฮมแล้ว เอิ๊กๆ

[litlittledragon]

น็อตกร แน่ๆ เลย
แล้วยังมีพี่เวย์อีก จะมาป่วนให้ชีวิตที่ดูเมหือนกำลังจะดีของหมูแฮมปั่นปวนหรือเปล่าน่า

ขอบคุณสำหรับตอนนี้ และจะรอตอนต่อๆ ไปนะฮับ