เสือไบ:the series(ตอน140)
ผ่านมาเกือบอาทิตย์กว่าๆแล้ว หลังจากกับจากพัทยาครั้งนั้นผมกับไอ้ขวัญก็ต้องพักเครื่องพักตับ.... โหขากลับวันนั้นกว่าจะหอบสังขารมากันได้....แทบไม่รอดครับ..
"พี่เอก ฟื้นเหรอยังนี่" ไอ้ขวัญโทรมาหาผมตอนเย็นวันต่อมา...
"พื้นไรล่ะเพิ่งเลิกงาน....แล้วมรึงล่ะ"
"ผมเพิ่งตื่นครับ กำลังจะไปหาแฟน" เวนแล้วมรึงจะโทรมาบอกกรูทำไมวะนี่...
"อือ อิจฉาเฟ๊ย เดี่ยวกะจะไปนอนเหมือนกัน"
"ครับพี่ งั้นแค่นี้นะพี่ ผมจะไปห้วยขวาง....บายครับ" อ้าวเวนมันตัดสายไปแล้ว
หลังจากวันนั้นมันก็หายเงียบเลยครับ จนวันนี้วันวาเลนท์ไทน์....ผมก็ไปทำงานตามปกตินะครับ วันนี้ไม่ต้องหวังเลยว่าผมจะได้ไปเดทกับใคร.....เพิ่งอกหักมาแบบนี้หาคู่ควงที่ไหนไปได้ล่ะ....อีกอย่างมิสเตอร์เชนก็เมลล์มาบอกแล้วว่าแกติดธุระไม่สามารถมาหาผมได้ ทั้งที่วันนี้ผมกับแกนัดกันไปกินข้าวฟังเพลงสวีทกัน.....
ใกล้เลิกงานแล้วครับผมเตรียมตัวกลับบ้านแล้ว....
"ไปดินเน่อร์ไหนวะไอ้นุ่ม" พี่พีครับ โหวันนี้แกแต่งตัวหล่อเป็นพิเศษครับ ช่วงนี้อย่างว่าแหละแกกำลังมีความรัก....
"รอไปกับพี่แหละครับ ไปเป็นหมาคอยเฝ้ากระดูก" ปัก....ผมโดนพี่พีแกเบิร์ดกระโหลกผมเต็มๆ...
"กรูไม่ใช่กระดูกนะเฟ๊ย ....."แกหัวเราะอย่างยิ้มๆ อารมณ์ดีจริงๆ แกจะรู้บ้างเปล่านี่ว่าน้องนุ่งคนนี้กำลังทุกข์ใจอยู่.....
"เย็นนี้ไปไหนล่ะพี่ แต่งตัวซะเนี๊ยบเลย...กินข้าวกับแฟนทำไมต้องหรูเนี๊ยบขนาดนี้นี่.... เฮ้อเมื่อไหร่จะมีข่าวดีล่ะนี่..."แกหน้าแดงครับ ผมแกล้วหยอกๆแก..
"มันเรื่องของกรู....มรึงจะไปไหนก็ไป ไป๊" โหดูดิ ไล่น้องนุ่ง..
"พี่พีใจร้ายน่ะ ไปก็ได้ ไปล่ะ" ผมเดินออกมาแล้วครับ ความจริงผมดีใจนะครับที่พี่พีเค้าจีบผู้หญิง แต่เอหรือว่าผู้หญิงจีบนี่....ผมไม่เห็นแกเริ่มต้นก่อนเลยนะนี่....
ผมกลับมาถึงแฟลตที่ปากเกร็ดแล้วครับ..วันนี้ผมคงไม่ได้ไปไหนแน่นอน เพราะโทรศัพท์ผมมันเงียบมากๆเลยวันนี้...เกือบทุ่มครับ ตื๊ดๆ เสียงโทรศัพท์ผมดัง ผมรีบรับครับ...นึกว่าไอ้ขวัญต้องโทรมาแน่นอน ผมรีบจนลืมเบอร์ไปเลย..
"ว่าไง ไม่ไปไหนกับแฟนเหรอ" ผมเริ่มทักมันก่อนครับ
"รอชวน เมียจ๋านี่แหละ" เอ๊ย ผมเอาเบอร์มาดู โหไอ้ลูกเจี๊ยบผมนี่เอง..
"เดี่ยวเบียร์ก็ว่าหรอก วันสำคัญ..แบบนี้มรึงอยู่กับเค้าจะดีกว่า เกม"ผมรีบปรับอารมณ์และน้ำเสียงครับ เมื่อกี๊มันดีใจจนเกินเหตุเพราะผมนึกว่าไอ้ขวัญ
"ผมเบื่อน่ะพี่เอก....นี่ผมก็กำลังรอเค้าอยู่น่ะ รอเค้าเลิกงาน" มันต้องไปรับไปส่งครับ สามสาว...ดีแฮะไปทางเดียวกันรถคันเดียวเช้าไปส่งเย็นรับกลับ
"ทนๆ หน่อยหว่ะเกม ชีวิตครอบครัวมันก็แบบนี้แหละ.....ตอนนี้มรึงต้องเป็นหลักให้ครอบครัวมรึงนะ เบียร์เค้ายิ่งท้องๆ อยู่อารมณ์แปรปรวน อีกไม่นานมรึงก็จะได้อุ้มตัวเล็กแล้ว"
"ครับพี่ ...แล้ววันนี้พี่ไม่ไปไหนเหรอครับ"
"ไม่อยากไปไหนล่ะ...ออกไปความอิจฉามันจะพลุ่นพล่าน อิจฉาคนสวีทกัน อิจฉาคนให้ดอกไม้กัน" ผมบอกไปตามความจริงครับ...
"งั้นคืนนี้เราไปด้วยกันนะพี่ ไป รำลึกความหลังกัน" โหดูมัน กะจะรื้อฟื้นอะไรอีกล่ะนี่....แค่นี้ยังเจ็บกันไม่พออีกเหรอ...
"ไม่ไหวหว่ะเกม พรุ่งนี้กรูต้องทำงานเช้า....มรึงพาเบียร์ไปกินข้าวดีกว่า ซื้อดอกไม้สักช่อ....หรือไม่งั้นก็พาไปโคลี่เซี่ยมที่แรกที่มรึงเจอกับเค้า....รับรองเค้าต้องปลื้มมรึงแน่เลยน่ะ" นี่ขนาดผมแนะนำมันนะครับภาพความหลังเก่าๆ มันหวนทำให้ผมนึกอีกแล้วตอนวันวาเลนท์ไทน์ ที่ผมกับมันไปเที่ยวโคลี่เซี่ยมแล้วเจอเบียร์....
"ก็ผมอยากไปกับพี่เอกบ้างนี่ครับ" มันทำเสียงเว้าวอนครับ....
"ไม่ว่างจริงๆหว่ะเกม เอาไว้วันอื่นนะ"
"ได้ๆ แต่พี่เอกอย่าเพิ่งวางนะครับ อยู่เป็นเพื่อนคุยกับผมหน่อย ผมรอเบียร์อยู่ เหงาๆ น่ะ" ดูมัน เฮ้อ คุยก็คุย...
"คุยมาดิ"
"พี่เอก ไม่หาแฟนใหม่เหรอพี่" ดูมันถาม.....จะบอกไงกับมันดีนี่
"หน้าตาอย่างกรูจะหาไหนได้ล่ะ"
"แหมพี่เอก ไม่ต้องมาพูดประโยคนี้เลย....อย่างพี่น่ะถ้าชอบใครพี่เข้าไปแล้ว" โหดูมัน....แต่ก็จริงแฮะ...
"ช่วงนี้ขอพักก่อนหว่ะ โสดๆ แบบนี้ดีแล้ว อยากเมาก็เมา อยากเที่ยวก็เที่ยว..."
"แล้วพี่ไปอตก.บ้างเหรอเปล่า ไม่คิดชวนผมเลยเหรอ"เอาแล้วเชียว...
"ก็ไม่ได้ไปน่ะ..ส่วนใหญ่ก็จะอยู่ห้องเมาที่ห้อง เมาก็หลับ ชีวิตกรูจะมีอะไรมากกว่านี้หรอกเกม..."ผมโกหกมันครับ แหะๆ ขืนบอกว่าไป มีหวังโดนค่อนขอด หรือมีหึงแน่เลย....
"ถ้าไป ชวนผมบ้างนะพี่ ศุกร์เสาร์ ผมไปทำงานว่างๆ อยู่แล้ว"
"เออๆ ได้..."
"พี่เอก แค่นี้ก่อนนะ เบียร์ หมวย อ้อ ลงมาแล้ว แล้วไงผมโทรไปใหม่นะครับ"
"เออ อย่าลืมไปสวีทกันที่โคลีเซี่ยมนะ"ผมแนะนำไอ้เกมไปครับ ผมว่าเบียร์คงจะมีความสุขถ้าไอ้เกมพาไปกินร้านนี้คืนนี้...
"ครับพี่เดี่ยวผม ลองชวนดู บายนะครับ" มันวางสายไปแล้ว....
หลังจากวางสายไปผมก็ไม่มีอะไรทำเฮ้อ ทำไมวันนี้มันช่างเงียบเหงาแบบนี้นี่...ตอนนี้บอกตรงๆ ครับผมรอโทรศัพท์ใครบางคนอยู่...รอทั้งๆ ที่รู้ครับ ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้...เสือผู้หญิงแบบนั้น ป่านนี้มันคงไปสวีทหวานแหววกับแฟนมันแล้ว....หรือไม่ก็คงหนีเดทไปกับพวกกิ๊กๆ ของมัน...
เกือบสามทุ่มครับ ผมนั่งๆนอนๆ เบื่อมากครับ...ตอนนี้คิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปแล้ว...การรอคอยมันทรมานจังเลยนะนี่ ขนาดแค่รอโทรศัพท์จากคนบางคนผมยังร้อนรนกระวนกระวายขนาดนี้เลย...เฮ้อ....
ตอนนี้ผมคิดไปไกลแล้วครับ ถ้าเอาการรอคอยมาเปรียบเทียบกับการเลิกกันล่ะ อันไหนจะแย่กว่ากันนี่...เหตุการณ์ทั้งสองผมก็ผ่านมาแล้วทั้งนั้น.....มาคิดเล่นๆ ดูล่ะกัน..สำหรับผมแล้ว...
ผมว่าการรอคอยดีกว่านะ..เพราะอย่างน้อยแม้มันจะทรมาน....มันจะเนิ่นนาน แต่ว่ามันก็แฝงไปด้วยความสุขนะ แม้จะเป็นความสุขเล็กๆ ก็เถอะ..... ความสุขที่ได้เฝ้ารอ อาจจะเพราะเรารักเค้า ถึงแม้ว่าเค้าไม่เคยรักเราหรือไม่เคยบอกรักเรา แต่อย่างไรเราก็ยังมีความหวังการการรอคอยนี้...ส่วนการเลิกกันน่ะเหรอ....สั้นๆ ง่ายๆ ครับ ก็คือจบ จบแล้ว.....สิ่งที่ตามมาก็คือความเสียใจ ความทุกข์ ความเศร้า ความระทม น้ำตา...อย่างน้อยการเลิกกันต้องมีคนเจ็บ ไม่เรา ก็เค้า หรืออาจจะทั้งสองคน...
เอหรือว่าการเลิกราดีกว่าน่ะ การรอคอยมันไม่มีจุดจบ ไม่มีกำหนด มันคาราคาชัง กว่าการเลิกกัน การเลิกกันไปก็จบ...จบแล้วก็เจ็บ เจ็บครั้งเดียว เจ็บแล้วก็ต้องมีวันหาย ถ้าเราไม่คิดถึงมันมันก็ไม่เจ็บ ส่วนการรอคอยที่เราต้องเจ็บเพราะเรารอคอยอย่างมีหวัง ความหวังที่เลือนลอย
เฮ้อฟุ้งซ่านไปใหญ่แล้วผม....ทั้งสองอย่างแม้จะเจ็บเหมือนกันแต่การรอคอยเจ็บน้อยกว่าแต่นานกว่า การเลิกกันเจ็บมากกว่าแต่คงใช้เวลาน้อยกว่าการรอคอย....
ห้าทุ่มกว่าแล้วครับ..ผมพลิกตัวไปพลิกตัวมาครับ ตอนนี้รายการโทรทัศน์มันไม่ค่อยเป็นที่สนใจของผมเท่าไหร่หรอก...ตื๊ดๆ เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นตอนนี้ไม่ดีใจหรอกครับที่มันดัง เพราะผมคาดว่าน่าจะเป็นไอ้ลูกเจี๊ยบผมโทรมามากกว่า มันคงจะชวนผมไปสวีทหวานแหววแน่เลย ผมจะทำอย่างไงดีนี่ ผมพยายามจะวิ่งหนีมันมันก็พยายามที่จะวิ่งตาม ...ผมกดรับโทรศัพท์ครับ ตอนกดรับไม่ได้ดูหรอกครับว่าใครโทรมา...
"พี่เอก เหรอครับ ว่างเหรอเปล่าครับ" เสียงไอ้ขวัญนี่หว่ะ..มันโทรมาทำไมนี่ อารมณ์ที่เหงาเศร้าสร้อยของผมเมื่อครู่หายไปทันทีเลยครับ..
"ว่างดิ อ้าวแล้ววันนี้ไม่ไปไหนเหรอ ทำไมเสียงมันเงียบแบบนี้ล่ะ"ผมแปลกใจครับ บรรยากาศฝั่งไอ้ขวัญมันเงียบๆเหมือนอยู่ริมทางอะไรแบบนี้น่ะไม่มีเสียงเพลง...มีแต่เสียงรถ...
"ไปมาแล้วล่ะพี่ ร้านยกกะดก ไปกับหวาน แต่มีเรื่องกันก่อน ผมเลยแอบมานั่งนี่ไง พี่ว่างเปล่าออกมากินเหล้ากันหน่อยซิพี่ ผมไม่อยากกับหอ ไอ้เต้มันพาแฟนมาที่หอน่ะ..ผมไม่อยากจะกวนมัน " น้ำเสียงมันเศร้าน่ะๆ...
"แล้วมรึงอยู่ไหนล่ะนี่"
"อยู่ปั้มพี่ มานะครับ ผมจะรอ" อ้าวตัดสายไปแล้ว อะไรของมันนี่...เฮ้อไปก็ไป ผมอยากจะเจอมันอยู่แล้วนี่...
ผมรีบแต่งตัวเลยครับ น้ำไม่ต้องอาบแล้ว เอาโรลออนทาจั๊กแร้ ฉีดดีโอเปร์ย ปิดไฟ ล๊อคห้อง ผมก็ปั่นจักรยานไปโบกแท๊กซี่ที่หน้าหน่วยงานที่ปากเกร็ดแท๊กซี่วิ่งไม่นานหรอกครับ สิบนาทีก็ถังปั๊มแล้ว...
"อ้าวไอ้เสือ มานั่งนี่เอง" ตอนนี้มันนั่งหงอยครับ....ในมือถือเบียร์กระป๋องอยู่..
"หวัดดีครับ พี่เอก" หน้าตามันเครียดๆ หงอยๆ มากเลย
"เกิดอะไรขึ้นนี่ทำไมมานั่งเป็นหมาเศร้าแบบนี้ล่ะ"ผมแปลกใจมากเลยครับ วันนี้วันวาเลนท์ไทน์ด้วยดิ ผมมองหน้ามันเอ๊ย ที่คิ้วขวา เหมือนมีแผลแต่ด้วยน่ะแต่แค่ถากๆ นะครับ มีเลือดซึมมาหน่อยๆ ...
"ไปโดนอะไรมานี่ คิ้วแตก กรูขอดูหน่อยซิ" ผมเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆมันครับ แผลเล็กๆ ครับ เหมือนโดนถูกของแข็งฟาดมา....
"โดนแก้วพี่ ขนาดหลบทันนะนี่"
"เดี่ยวมานะ..ไปซื้อเบียร์ในร้านก่อน" ผมจัดการซื้อเบียร์ และก็สำลี,ยาหม่อง(ความจริงจะซื้อยาใส่แผลแต่มันไม่มี)ครับ
"เล่าให้กรูฟังหน่อยซิ ไปทำอะไรมานี่" ผมจัดการเช็ดแผลแล้วเอายาหม่องทา มันจะได้ไม่บวม..
"คือวันนี้ผมชวนหวานไปกินข้าว ไปเที่ยวกันที่ยกกะดกล่ะพี่ ไปกินตั้งแต่สองทุ่ม...เราก็นั่งฟังเพลง กินดื่มกันไปจนกระทั้งสี่ทุ่มๆ กว่าๆ....ยัยแจงมาจากไหนก็ไม่รู้มาคุยกับผม ตอนหวานเข้าห้องน้ำ คุยกันได้สักแป๊บหวานก็ออกมา คราวนี้เป็นเรื่องซิครับ พี่เอก หวานควันออกหูเลย ตบเต็มๆ เลยครับ ไอ้แจงมันก็สู้ผมไม่รู้จะห้ามยังไหวแรงสาว ดีนะพี่บอมพ์ลากมาเคลียร์ข้างนอก...ผมรำคาญผมเลยนั่งแท๊กซี่ออกมาเลย อะไรนักหนาก็ไม่รู้ อีกคนก็หึงจนใช่ที่ อีกคนก็ตามผมจัง...."เฮ้อ สมน้ำหน้าแล้วไอ้เสือ....มรึงไม่คิดเลยเหรอวะทุกอย่างมันเกิดจากตัวมรึง ...
"เฮ้อ มรึงจะไปโทษสองคนนั้นก็ไม่ถูกหว่ะ มันอยู่ที่มรึงน่ะของแบบนี้...ถ้ามรึงซื่อสัตย์กับแฟนมรึง...หวานเค้าคงไม่หึงแบบนี้หรอก" ผมพูดไปตามความจริงครับ มันมองหน้าผม..
"มันก็ต้องมีบ้างนะพี่เอก ผู้ชายไม่เจ้าชู้เหมือนงูไม่มีพิษ..."โหดูมัน...
"คิดซะอย่างนี้ล่ะนะ ดูดิ เจ้าชู้แล้วไงล่ะ....ฮ่าฮ่า" ผมอยากให้มันขำครับ....
"แล้วหวานเค้าไม่โทรตามมรึงเหรอ" ผมยังสงสัยครับ
"ไม่รู้ดิ ผมปิดเครื่องครับ เบื่อเซ็ง เดี่ยวเค้าก็ด่าผมย้อนหลังเองหล่ะ...."
"เบื่อเซ็ง มรึงก็เลิกกับเค้าดิ มรึงบอกเองไม่ใช่เหรอ ว่าผู้ชายไม่เจ้าชู้เหมือนงูไม่มีพิษ" ผมแหย่มันครับ..
"เลิกไม่ได้หรอกพี่ คนนี้ผมรักจริง แม้เค้าจะขี้หึง จู้จี้จุกจิก แต่ผมก็รักเค้า ผมอยากแต่งงานกับเค้า"โหดูมันพูดดิ ตอนนี้ผมรู้สึกแย่แล้วครับ ในส่วนลึกในใจอย่างที่ผมบอกแหละ ผมตกหลุมรักมันแล้ว.....
"กรูว่ามรึงทำตัวมรึงใหม่ไม่ดีกว่าเหรอ ถ้ามรึงทำตัวดีขึ้น......เค้าอาจจะไม่ขึ้หึง หรือจู้จี้จุกจิกกับมรึงก็ได้นะ"
"ผมก็คิดแบบนั้นแหละพี่ แต่ รอก่อนล่ะกัน ชีวิตของผมตอนนี้กำลังสนุก แหมจะไปหงอยเหงาจับเจ่าอยู่กับแฟนได้ไง"ดูมัน....
"เออ แล้วมรึงก็คอยระวังล่ะกัน วันนี้มรึงโดนแค่นี้ วันหน้ามรึงอาจจะโดนตัดเลยก็ได้"
"พี่เอกก็พูดซะ ผมกลัวนะนี่ มาๆ ชนพี่"
เรานั่งดื่มกันจนเกือบตีสามแหละครับ ไม่รู้มีเรื่องอะไรคุยกันนักหนาครับ ตอนนี้มันร่างเริงขึ้น มีมุขตลกคุยหยอกล้อเหมือนเดิมแล้ว.....
"จะนั่งจนเช้าเลยใช่เปล่า"ผมถามมันครับ..ก็เห็นไม่มีวี่แววว่ามันจะมูฟไปไหนเลย..
"ก็ไม่รุ้จะไปไหนล่ะพี่ วันนี้ผมกะจะไปนอนห้องหวานซะหน่อย ผมก็เลยบอกไอ้เต้ไป ไอ้เต้มันเอาแฟนมานอนด้วยน่ะผมไม่อยากไปกวนมัน.."
"ไม่ง่วงเหรอวะ" ผมเริ่มหาวแล้ว..แหมบรรยากาศแบบนี้คืนนี้แปลกครับ ที่นี่ไม่ค่อยมีคนมานั่งเลย...
"ก็ง่วงน่ะพี่ แต่ทำไงได้ล่ะ......ถ้าพี่เอกง่วงพี่เอกกลับบ้านก่อนก็ได้นะ"
"มรึงไปนอนที่ห้องกรูก็ได้นะ" ผมแหย่ๆ มันไปแบบนั้นแหละครับ ไม่คิดหรอกว่ามันจะไป...
"มีที่นอนเหรอพี่ ถ้ามีก็ไป" อ้าวเวน นึกว่าจะปฏิเสธ...
"มี แต่นอนที่โซฟานะ"
"ได้ๆ พี่ งั้นหมดขวดนี้ไปเลยล่ะกัน ผมเกรงใจพี่ด้วยพรุ่งนี้พี่เอกต้องทำงานเช้า"
"ไม่เป็นไรหว่ะ กรูจะทิ้งไอ้ผู้ชายเจ้าชู้แบบนี้ได้ไงล่ะ ฮ่าฮ่า เดี่ยวเกิดมันไปจีบแฟนชาวบ้านได้ไง"
หลังจากกินหมดขวดแล้วผมพาไอ้ขวัญกลับแฟลตครับ....บอกตรงๆ ผมยังไม่คิดจะเผด็จศึกมันคืนนี้หรอก ผมจะรอให้มันตายใจก่อน คืนนี้ผมว่ามันมีเรื่องมาแบบนี้ถ้าผมไปทำอะไรมันเข้าไปอีก...มันจะรู้สึกแย่ไปกว่าเดิม...งั้นผมขอใช้คืนนี้ให้เป็นประโยชน์กับผมก็แล้วกัน....ทำดีกับมันไปเรื่อยๆ ให้มันตายใจ ให้มันไว้ใจผม และเหตุการณ์ต่างๆ ที่ตามมามันคงจะง่ายขึ้นสำหรับผม......แหะแหะ คิดชั่วอีกแล้วผม.....
http://www.dseason.com/coolsong/coolsong_play.php?id=737เนิ่นนานเท่าไรไม่รู้ที่รอเธอ ฉันจำไม่ได้
ที่จำได้ดีคือฉันมีเพียงเธอ แม้นานสักแค่ไหน
เธออยู่ที่ใดยังรักกันไหม ฉันไม่รู้ แต่ที่รู้คือฉันนั้นยังไม่เปลี่ยนใจ
ยังอยู่ตรงนี้ถึงแม้จะเหงาและเดียวดาย
ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันจะยังรักเธอ ไม่ว่าเธอกับฉันวันนี้จะอยู่แสนไกล
ก็ยังจะรออย่างมีความหวัง ยังคงไม่เปลี่ยนไป
ไม่ว่าใครจะมองว่าฉันงมงาย ฉันก็ยังเหมือนเดิม
เมื่อเธอมีทางชีวิตไม่เหมือนฉัน ฉันห้ามไม่ได้
แต่ฉันจะมีชีวิตเพื่อรอเธอ แม้วันสุดท้าย
เกิดมาได้เจอคนที่ตามหามานานแสนนาน ทำให้รู้ว่าเธอมีค่ามากแค่ไหน
จะอยู่ตรงนี้ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เหลือใคร
ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันจะยังรักเธอ ไม่ว่าเธอกับฉันวันนี้จะอยู่แสนไกล
ก็ยังจะรออย่างมีความหวัง ยังคงไม่เปลี่ยนไป
ไม่ว่าใครจะมองว่าฉันงมงาย ฉันก็ยังเหมือนเดิม
จะรอแค่เธอถึงแม้ใครหาว่างมงาย
ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันจะยังรักเธอ ไม่ว่าเธอกับฉันวันนี้จะอยู่แสนไกล
ก็ยังจะรออย่างมีความหวัง ยังคงไม่เปลี่ยนไป
ไม่ว่านานเท่าไรยังมีเพียงเธอ (ไม่ผิดใช่ไหมที่ฉันมีเธอคนเดียวในหัวใจ)
ไม่ว่ายังไง ฉันก็จะรักเธอ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
