เสือไบ:the series (ตอน 129)
สัปดาห์สุดท้ายของการเตรียมงานแล้ว คฤโหดใช่เล่นคับ กิจกรรมที่ต้องดูก็จะเป็นพวกนี้ครับ คือไปตรวจดูความเรียบร้อยของสถานที่จัดงาน......เวที(สองที่เลยครับ ไอ้ลูกเจี๊ยบผมเหมาหมด ก็อย่างว่าแหละเบียร์เค้ายังมีอาการแพ้ท้องอยู่...ให้ไปไหนด้วยเดี่ยวจะเป็นที่สังเกตุของชาวบ้านเอา) ซื้อของทั่วไป พวกเครื่องประดับ รองเท้า กล่องใส่ซอง จัดโปรแกรมงานต่างๆ ดูให้เรียบร้อย อ่านสคริปท์ที่ออร์แกนไนท์จัดเตรียมให้ไว้....ว่าต้องทำไงบ้าง เข้าคอร์สเจ้าสาว คอร์สเจ้าบ่าว อีก....จนผมแทบไม่มีเวลาคุยกับมันเลยคับ ไอ้ลูกเจี๊ยบเคยถามผมว่าทำไมผมไม่ไปช่วย ผมบอกมันไปว่า
"งานมรึง มรึงต้องจัดการเอง กรูไม่รู้หรอกว่า......ถ้ากรูทำไปมันจะถูกใจพวกมรึงเปล่า ขอให้กรูอยู่แบบนี้ล่ะกันนะ..."ก็จริงๆครับ ผมเป็นคนนอกนี่ ขืนเข้าไปยุ่ง......เดี่ยวเบียร์กับพ่อเบียร์จะถามเอาว่าผมเป็นใครถึงเข้ามายุ่งวุ่นวาย...
วันจันทร์ช่วงเย็นผมกลับมาจากที่ทำงาน ไอ้ลูกเจี๊ยบกับเบียร์วันนี้ไม่มาที่นี่ครับ ไอ้ลูกเจี๊ยบ....บอกว่ามันต้องไปส่งเบียร์ทำคอร์สเจ้าสาวเจ้าบ่าวเสร็จแล้วจะแวะไปหาออร์แกนไนท์เซอร์ด้วย ...............ผมก็เลยอยู่คนเดียว....ก๊อก ก๊อก...
"ใครมานี่" ผมเดินไปเปิดประตูครับ ไอ้กายเอง....
"อ้าว ทำไมไม่บอกล่ะจะได้ไปรับ"
"โห ไอ้เอก กรูไม่ใช่เด็กแล้วน่ะเฟ๊ย ดอนเมืองแค่นี้เอง มาจนหลับตาเดินก็ถึงแล้ว"
"ถ้ามรึงหลับตาเดินมา....กรูว่ามรึงไปลงนรกก่อนแหละ...เข้ามาดิ จะยืนมองความหล่อกรูไปถึงไหน"
"เออ นึกว่าไม่ชวนเข้า แล้วนี่ไอ้เกมไม่อยู่เหรอ"
"ช่วงนี้มันยุ่ง ตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน๊อต....มรึงมาก็ดีแล้ว......จะได้ช่วยมันหน่อย"
"โห กรูจะไปช่วยอะไรมันวะ งานแต่งของมันสองคนนะ กรูไม่ได้แต่งด้วย"
"แหะ แหะ ขับรถให้มันไง ทำไม่ได้เหรอ พี่ชายทำให้น้องชายไม่ได้เหรอไง.....แค่ขับรถ" ผมแซวมัน...
"แค่ขับรถน่ะได้ แล้วนี่มันจะกลับกี่โมงวะ"
"ไม่รู้............แต่น่าจะเกิน เที่ยงคืนน่ะ มันกลับแบบนี้ทุกคืน บางคืนเกือบ ตีสองตีสาม"
"เฮ้อ ทำไมแต่งงานมันลำบากจังหว่ะ ดีนะที่กรูไม่ได้แต่งงานกับยูมิ" ไอ้กายมันบ่น...
"โห ถ้ามรึงแต่งงานกับยูมิ มีหวังได้เป็นข่าวแน่เลย ฮ่าฮ่า มรึงไปอาบน้ำก่อนเดี่ยวกรูตั้งวงรอ" มันเอาของไปเก็บในห้อง...อาบน้ำแล้วก็ออกมาส่วนผมตั้งวงเหล้ารอมัน.....
"ยูมิไม่มาจริงเหรอวะ เฮ้อ ถ้ายูมิมามีหวังได้สวยโดดเด่นเกินเจ้าสาว แน่เลย" ผมแซวมัน....
"แหม มรึงจะอะไรกับเมียกรูนักหนาวะไอ้เอก หรือว่า มรึงชอบเมียกรู" อ้าวเวนดูมันคิด...ได้เลยเดี่ยวผมจัดให้.....
"ใช่หว่ะกาย กรูชอบยูมิ...........จริงๆ นะ.............ทั้งสวย........... ทั้งเซ็กซี่............. นมเป็นนม........... ก้นเป็นก้น เห็นแล้ว สยิว สยิว ซี๊ดๆ.............." ผมทำหน้าตาท่าทางหื่นๆ
"ไอ้สา................ด พอเลยไอ้เอก อย่างมรึงนี่ล่ะนะชอบยูมิ..................... ถ้าเป็นกรูก็ว่าไปอย่าง" มันหัวเราะคริๆ ไอ้นี่มันรู้ครับว่าผมไม่ค่อยชอบพวกกระเทยเท่าไหร่....
"โหสา...............ด รู้ทันอีก" ผมยกแก้วชนมันครับ....
"มรึงไม่ต้องกลัวหรอก ยูมิเค้าไม่มาแต่เค้าฝากของขวัญมาน้องเขยเค้าให้ด้วย.................. เป็นภาพแต่งห้องนอนน่ะเก๋นะเฟ๊ย แล้วเค้าก็ให้เงินไอ้เกมมาแล้วหนึ่งแสนบาท ที่กรูโอนให้มรึงไง.........."
"อือ แหม ไอ้เกมมันคงดีใจน๊อ มีพี่สะใภ้ใจดี......อิจฉาเฟ๊ย" ผมแกล้งแหย่ๆ มันครับ...
"ไอ้เอก เลิกเล่นได้แล้ว กรูถามมรึงจริงๆหว่ะ........... ตอนนี้มรึงรู้สึกไงบ้างวะ........... ดีขึ้นเหรอยัง" มันถามผมตรงๆ ครับ................ผมนิ่งเงียบไปพักหนึ่ง....
"มรึงจะให้กรูรู้สึกดีขึ้นได้ไงวะ.......... ได้เห็นมันทุกวัน เห็นคนที่เรารัก............และรักเรา กำลังจะไปมีความสุขกับคนอื่น...เป็นมรึงมรึงจะทำใจได้ง่ายๆเหรอวะ"
"เออ............. กรูเข้าใจ ...............กรูมันเห็นแก่ตัว...............ที่บังคับให้มรึงอยู่กับมันจนถึงวันสุดท้าย"
"มรึงไม่เกี่ยวหรอก...กรูอยากอยู่กับมันเอง............... นี่มันเป็นช่วงเวลาสุดท้ายของกรู............ที่กรูจะได้อยู่ใกล้มัน ....ได้นอนกับมัน....... ได้กอดมัน...... ได้ลูบ.....ได้คลำ.....ใบหน้าที่ของคนที่กรูรัก.....แม้กรูจะต้องเจ็บปวด... ทรมาน..กรูก็ยอม"
"เอก เอ๊ย กรูไม่เข้าใจมรึงจริงๆหว่ะ....... ถ้าเป็นกรู............ ป่านนี้คงเตลิดไปไหนไกลๆ แล้ว"
"น่านมันมรึง ชีวิตกรูก็เป็นแบบนี้แหละ...... ความสุขความทุกข์ในชีวิตกรูมันเหมือนฝาแฝดกัน.... ตอนนี้กรูมีความสุขที่ได้อยู่กับไอ้เกม ได้กอดมัน ได้เห็นหน้ามัน .......แต่มรึงรู้เปล่า.......กรูก็มีความทุกข์ด้วย...ความทุกข์ที่ว่าอีกไม่นานกรูก็จะไม่ได้ทำแบบนี้อีกแล้ว .....กรูจะเสียมันไป เสืยมันไปตลอดกาล....... คิดแล้วแย่หว่ะ มา..........สา.......ด......ชน....."
"เออ ไอ้ ......here........ต้องทำใจหว่ะ ถ้าเป็นกรูนะ กรูจะไม่มาเห็นหน้ามันแบบนี้หรอก....กรูจะใช้เวลาใช้เวลาทำใจ ให้แผลมันลบเลือน........"
"แล้วนี่มรึงจะอยู่ถึงวันไหนวะ" ผมถามมัน.....
"วันอาทิตย์ กรูจองไฟท์ไว้แล้ว "
"ทำไมรีบกลับวะ...... ไม่อยู่ฮันนีมูนเป็นสักขีพยานมันเหรอวะ................มันไปพีพีด้วย"
"ไม่น่ะผัวเมียเค้าจะหวานแหววกัน กรูจะไปเจือกทำไม เดี่ยวช่วงปีใหม่กรูก็พายูมิมาอีก มรึงห้ามหนีห้ามหลบหน้ากรูนะโว๊ย...... กรูกับไอ้เกม มันคนละส่วนกัน" แหม รู้นิสัยผมดีจริงๆ ไอ้นี่
"อ้าวสา.....ด.....กรูนึกว่ามรึงจะเป็นปาปารัชซี่แอบอยู่ใต้เตียงตอนคู่ผัวเมียเค้าทำอะไรกัน.... ฮ่าอ่า"
"สา...................ด ถ้ากรูเป็นปาปารัชซี.....กรูคงไม่แอบอยู่ใต้เตียงหรอก กรูแถแดด แถแดด....ขอแจมด้วย ห่านี่ยุแต่ละอย่าง..... เออเอกแล้วพิธีแต่ง.....มันเป็นไงบ้างวะจัดแบบไหน"
"เท่าที่กรูรู้นะก็จัดแบบง่ายๆ หว่ะ.... มีงานเช้าบ้านเจ้าสาว.... เจ้าบ่าวเจ้าสาวตักบาตร. ต่อจากนั้นญาติผู้ใหญ่ใกล้ชิดก็จะรดน้ำอวยพรหรือผูกข้อมือ ..............เลี้ยงแขกนิดหน่อยตอนเที่ยง แล้วค่อยไป จัดงานที่โรงแรมตอนเย็น "
"อือ ก็ดีน่ะ ง่ายดี .... กรูว่าแบบนี้ก็ดีนะ "
"กรูก็ว่าดี แต่มันแพงไปหน่อย น้องมรึงมันจ้างออแกไนซ์ แพงโคตะระ..... แต่ก็ดี....ถ้ามันจัดเองป่านนี้คงหัวหมุนไปหมดแล้ว.....ทุกอย่างต้องดูแลเองหมด"
"สมน้ำหน้ามัน.......มันคงจะเข็ดงานแต่งไปอีกนาน เสือกไปหาเมียเอง" ไอ้กายมันแขวะน้องชายมัน..
"กรูก็ว่างั้นแหละ"
เรานั่งกินกันจนถึงตีหนึ่ง.......ไอ้ลูกเจี๊ยบผมยังไม่กลับเลย ผมกับไอ้กายรอไม่ไหวเลยแยกย้ายเข้านอน......
เช้าวันอังคารผมไปทำงานตามปกติ ตอนออกจากคอนโด.....ไอ้ลูกเจี๊ยบผมกลับมาแล้ว....มันนอนหลับสนิทคงเหนื่อยเพลีย....ผมก็ไม่อยากรบกวนมัน ส่วนไอ้กายยังไม่ตื่น....เกือบเทียงวันตื๊ดๆ เสียงโทรศัพท์ผมดัง ไอ้ลูกเจี๊ยบโทรมา..
"พี่เอก ไปเที่ยวสัตหีบกัน...... ผมกับพี่กายจะเอาการ์ดไปให้น้า......."
"ไปตอนนี้เหรอ แล้วจะค้างเปล่า...." ผมถามต่อความจริงไม่อยากไปครับ...
"ประมาณเที่ยงกว่าๆ น่ะพี่ ถ้าพี่ไปด้วยผมจะรอ ไม่ค้างนะพี่......เย็นนี้ผมต้องมาเตรียมงานกับออร์แกไนซ์"
"โอเค ไป รอกรูแป๊บ เดี่ยวอีกครึ่งชั่วโมงกรูไปถึง"ผมวางสายแล้วผมก็รีบดิ่งไปคอนโด โดดงานตามเคย.......
วันนี้ไอ้กายเป็นคนขับรถ.... ผมนั่งหน้า ไอ้ลูกเจี๊ยบนั่งเบาะหลัง..
"ไอ้เกม มรึงไปทำอะไรมาวะ หน้าตาผ่องเชียว"
"ก็เข้าคอร์สไงพี่กาย แหม แต่งงานทั้งทีนะ ออร์แกไนซ์เค้าบอกผมว่า ทุกอย่างในวันแต่งงานต้องดีที่สุด เพราะวันนั้นแขกผู้มีเกียรติเค้าก็คงอยากเห็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวดูดีที่สุดในงาน ...ผมก็เลยหน้าใส เด้ง ขาวเนียนอยู่นี่ไง เบียร์ก็ใช่ย่อยนะพี่ ขาวผ่อง เป็นยองใย....แต่เมื่อวานเพิ่งแก้ชุดแต่งงาน..... เฮ้อ อุตส่าห์บอกว่าอย่ากินเยอะก็ไม่เชื่อ"
"โห......สา........ด...... คนท้องไส้นี่หว่ะ จะกินน้อยได้ไง........" ผมแซวมัน
"พี่กายว่า พวกน้า แกจะมาเปล่าครับ ผมว่าไม่น่าจะมางานแต่งผมนะ"
"แต่กรูว่ามาหว่ะ .....งานแต่งหลานแกทั้งที มรึงเป็นห่าอะไร... แกเลี้ยงมรึงมาตั้งแต่เด็ก แกก็คงอยากเห็นมรึงได้ดี มีครอบครัวที่อบอุ่นบ้างแหละ"
"ครับพี่"
เกือบบ่ายสอง พวกเราไปถึงบ้าน้าของมัน.....
"น้า....ผมจะแต่งงานเสาร์นี้นะครับ ที่.........................กรุงเทพครับ ถ้าน้าว่างเชิญนะครับ" โหทางการจังผมว่าไอ้เกมมันค่อนข้างจะกลัวๆ ครับ วันนี้มีน้าผู้ชายอยู่ด้วย แต่ลูกชายคนที่ผมเจอครั้งก่อนไม่อยู่
"ไปหน่อยนะน้า.......ลูกหลานแต่งงานทั้งคน ไปนอนบ้านผมก็ได้ มีเลี้ยงเช้าเย็น อาเปี๊ยกแกบอกให้ไปให้ได้เลยนะ"
"เออ....... เสาร์นี้ใช่เปล่า ถ้าไปจะโทรบอกล่ะกัน" เอ้าเวนมีกั๊กด้วย....
"ไปนะน้า ผมอยากเห็นน้าอยู่ในงานพิธีแต่งของผม" แหม....ทำเหมือนงานบวชเลยนะมรึง....ไอ้เกม....
"เออๆ ......ไปก็ไป เดี่ยวไงจะโทรหาตอนวันศุกร์ล่ะกัน"
"ขอบคุณครับ "
เราอยู่คุยกันแป๊บ ก็ไปบ้านญาติคนอื่นต่อต่ออีกสามสี่ที่ แล้วก็กลับกรุงเทพ......
"เห็นมะกรูว่า น้า.....แกไงก็ต้องมางานแต่งมรึง"
"ให้มานอนห้องผมก็ได้ ห้องกว้างอยู่แล้ว"
"ใช่วันนั้นกรูก็ไม่ได้อยู่แล้วแหละ" ผมรีบสมทบ.....
"อะไรพี่เอก"
"วันศุกร์เป็นวันสุดท้ายของกรูแล้วนะเกม.....วันสุดท้ายที่กรูจะได้อยู่กับมรึง....... อยู่ที่คอนโดนั้น"มันอึ้งไปพักใหญ่...
"โหพี่เอกทิ้งกันเลยเหรอ" เสียงมันสั่นๆ ไอ้กายหันดูผมกับไอ้เกม ตอนนี้มันขับรถอยู่..
"หมดเวลาของกรูแล้ว..... มรึงจะให้กรูอยู่ไปทำไมล่ะ หลังมรึงแต่งงาน......เบียร์ก็ต้องเข้ามา.... จะให้กรูอยู่ในฐานะอะไรล่ะ มรึงอยากจะให้กรูอยู่เพื่อเห็นภาพบาดตาบาดใจของมรึงกับเบียร์เหรอวะ.......เห็นใจกรูบ้างดิ" มันนิ่งอีกแล้ว....ผมไม่สนหรอกครับตอนนี้.....ผมจะทำแบบนี้จริงๆ....
"พี่เอกใจร้าย" มันนึกไงนี่ถึงพูดแบบนี้ออกมา
"ไอ้ here......เกม มรึงต้องเห็นใจไอ้เอกมันบ้าง.... มรึงจะให้มันอยู่ทำไมวะ.....อีกหน่อยตัวจริงมรึงก็ต้องเข้ามา ปล่อยไอ้เอกมันไป ......สา........ดมรึงอย่าเห็นแก่ตัว...... กรูไม่อยากเห็นมรึงทำกับเพื่อนกรูแบบนี้" มันนิ่งไปอีกแล้ว
"นะเกม มรึงต้องเข้าใจ............ทุกอย่างของเรามันใกล้จบแล้ว กรูต้องไปตามทางของกรู มรึงก็ต้องเดินตามทาง......ของมรึง แต่ยังไงนะ.....มรึงก็ยังเป็นน้องชายกรูเสมอ"
"ครับ.....พี่เอก" เฮ้อ เสียงมันสั่นมากๆเลย สั่นจนผมกับไอกายต้องหันไปมองมัน....มันพิงพนักเบาะหลังจนหลับไป......
ผมกับมันเงียบกันไปตลอดทางจนถึงกรุงเทพ ไอ้กายส่งผมลงที่คอนโดส่วนมันกับไอ้เกมต้องไปดูความเรียบร้อยที่บ้านเบียร์และโรงแรมต่อ.......
จนถึงวันศุกร์ หลังจากวันนั้น......ผมได้คุยกับมันน้อยมากๆ มันต้องไปดูความเรียบร้อยของงาน บางครั้งก็นอนค้างที่บ้านเบียร์เลย....... เย็นวันศุกร์ผมเลิกงานแล้ว....เฮ้อวันสุดท้ายแล้วนี่ที่ผมจะได้มาที่คอนโดนี้ตอนนี้ผมย้ายของไปหมดแล้ว แต่ผมยังมาอยู่ที่นี่คืนนี้..........
ตอนนี้ไอ้ลูกเจี๊ยบ,เบียร์,ไอ้กายคงยุ่งๆ อยู่ ไอ้เกมกับเบียร์คงจะยุ่งอยู่กับการเตรียมงาน ช่วงนี้สองคนนี้มันคงต้องเตรียมเกี่ยวกับ สถานที่ ตรวจสอบเวลาของสถานที่จัดเลี้ยง catering ดอกไม้ เค้ก เครื่องดื่ม ช่างภาพ ช่างวีดีโอ วงดนตรี ช่างแต่งหน้า ช่างผม ตรวจ VDO presentation ว่าเรียบร้อยเหรอเปล่า ....รูปต่างๆ ที่ต้องใช้หน้างาน เตรียมลำดับเรื่องเนื้อหาที่จะพูดบนเวที ของเจ้าสาว เจ้าบ่าว พิธีกร ....ทั้งงานเช้างานเย็นและต้องนำของบางส่วน ไปฝากไว้กับโรงแรมหรือเอาไปไว้ที่บ้านงาน...ดูความบกพร่องว่ามีอะไรต้องแก้ไขอีกเหรอเปล่า ชุดแต่งงาน พิธีการ หรือ สถานที่ แม้จะมี ออร์แกนไนซ์ แต่ก็ต้องดูครับ อะไรงานนี้ต้องให้ดีที่สุดพราะมันเป็นงานแต่งานของมันครั้งแรกและครั้งเดียว ตอนนี้ไอ้กายเป็นผู้ช่วยของไอ้เกม ส่วน หมวยกับอ้อ เป็นผู้ช่วยของเบียร์.....
สามทุ่มครับ ตอนนี้จิตใจผมว้าวุ่นไงไม่รู้...พรุ่งนี้แล้วซินะ ไอ้เกมกับเบียร์จะแต่งงานกันแล้ว....จุดจบมันมารออยู่ตรงหน้าหน้าผมแล้วเหรอนี่.....
เสียงไขประตูเข้ามา ใครมาล่ะ...ไอ้กายน่ะเอง อ้าวมากับใครนี่ โห คงญาติมันน่ะครับ เกือบสิบคน....
"มาเข้ามา....นอนกันที่นี่ เดี่ยวพรุ่งนี้จะได้ไปงานกันตอนเช้า" ผมยกมือไหว้ญาติของมัน ก็คงมาจากสัตหีบกันแหละ..
"อ้าวเอก กรูนึกว่ามรึงอยุ่บ้านมรึงซะอีก"
"โห ไอ้กาย ไล่กรูเหรอมรึง....แล้วน้องมรึงล่ะ" ผมเริ่มยั๊วะ
"มันไปส่งเบียร์ เดี่ยวคงกลับ ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เหนื่อยโคตร "
"ก็แบบนี้แหละขนาด มีออร์แกไนซ์นะนี่........มรึงดูแลญาติมรึงไปเถอะ เดี่ยวกรูจะกลับแล้ว"
"โหได้ไงวะ อยู่ก่อน...เดี่ยวญาติๆ กรูจะตั้งวงเหล้ากัน อยู่รอไอ้เกมก่อน"
"เอ๊ย....อย่ากินเยอะนะเฟ๊ย พรุ่งนี้มรึงต้องเป็นพ่องาน แทนไอ้เกมมัน"
"เออ กรูรู้ .....มาเลย มรึงไปตั้งวงเลย เดี่ยวกรู หาที่หลับที่นอนให้พวกผู้หญิงก่อน"มันเดินไปดูความเรียบร้อยทั้งสองห้อง วันนี้คงต้องนอนพื้นกันบ้างล่ะ แต่ห้องผมมีผ้าห่มเยอะนะครับ....
ตอนนี้.....พวกญาติผู้หญิงก็ดูโทรทัศน์ไป ส่วนพวกญาติๆ ผู้ชายก็มากินเหล้ากันหลังห้อง มีผู้ชายลูกน้า...ที่ไอ้เกมไม่ชอบหน้ามาด้วย มากับเค้าได้ไงนี่....ตอนนี้ผมก็นั่งกินกับญาติๆมัน แต่ไม่กินมากนะ.... ฟังพวกญาติของไอ้กายคุยกัน...สนุกดีครับ ดูจริงใจไงไม่รู้
เกือบห้าทุ่ม ไอ้เกมกลับมาแล้ว......มันมองหน้าผม....หลังจากมันเอาของเก็บ(ก็ชุดแต่งงานที่ต้องใส่พรุ่งนี้แหละครับ สองชุด) มันก็เข้ามาคุยกับผมในวงเหล้า..ญาติ มันแซวใหญ่ ตอนนี้ผมเหมือนคนนอกไปแล้ว.....
"กาย เกม กรูกลับก่อนนะ เดี่ยวพรุ่งนี้เจอกันที่งานตอนเช้า"พูดจบผมก็ลุกออกมา
"เดี่ยวผมไปส่งพี่เอก" มันเดินออกมากับผม ...เราสองคนเดินกัน..จนมาถึงลิฟท์ รอลิฟท์ ........ ตอนนี้สองคนไม่มีใครพูดอะไร......บรรยากาศมันหดหู่ไงไม่รู้สำหรับผม....ลิฟท์มาแล้ว....ผมกับมันเดินเข้าไป ผมจะกดลิฟท์ไปชั้นหนึ่งชั้นล่าง.... แต่มันแย่งกดก่อน มันกดบนสุดชั้นสุดท้าย ...... ผมมองหน้ามัน...
"พี่เอกครับ ผมขอคุยกับพี่หน่อยนะครับ คุยกันแบบที่ร๊ากเมียจ๋า ......เป็นครั้งสุดท้าย" ผมมองหน้ามันตอนนี้มันเงียบขรึม น่ากลัวไง ไม่รู้..... ผมพยักหน้า
ลิฟท์ไปเลื่อนไปถึงชั้นบนสุดแล้ว เราเดินไปมุมสุดของตึกที่เราเคยมาดูแสงสียามค่ำคืนของกรุงเทพ เราสองคนยืนนิ่งไปสักพัก...
"เมียจ๋า"
"อะไร" ผมหันมามองมัน
"ที่ร๊ากขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างนะ รู้เปล่าช่วงเวลาสี่ปีที่เราคบกันนี้.....ที่ร๊ากมีความสุขมากๆ"
"เมียจ๋าก็เหมือนกัน" ผมมองทอดสายตาไปไกล ตอนนี้น้ำตามันจะไหลออกมา..แต่ผมพยายามกลั้นเอาไว้...
"เมียจ๋า รู้เปล่า ว่าที่ร๊ากไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย แต่ยังไง ที่ร๊ากก็ไม่สามารถปฎิเสธความรับผิดชอบในสิ่งที่ที่ร๊ากทำได้....."
"เฮ้อ เมียจ๋าไม่ได้ว่าอะไรนี่.....ฟ้าหรือ สวรรค์คงอยากให้มันเป็นแบบนี้ก็ได้.............. เบียร์อาจจะเป็นคู่แท้ของที่ร๊าก "
"คงงั้นแหละ แต่เมียจ๋าจำไว้เลยนะ ว่าที่ร๊ากรักเมียจ๋า......และจะรักไม่มีวันเปลี่ยน..... "
"เมียจ๋า ก็รักที่ร๊าก..... รักมากด้วย ต่อไปจะเป็นอย่างไร เมียจ๋าก็ยังจะรักที่ร๊ากเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าสถานะภาพเราจะเป็นอะไรก็ตาม"
"ที่ร๊ากก็เหมือนกัน ...............เฮ้อ.....เมียจ๋า ที่รักขออะไรอีกเมียจ๋าสักครั้งได้เปล่า" ผมหันไปมองมัน ตอนนี้น้ำตามันนองหน้าแล้ว
"ได้สิ ถ้าเมียจ๋าทำได้"
"ที่ร๊ากขอกอดเมียจ๋าได้เหรอเปล่า... กอดเป็นครั้งสุดท้าย" น้ำเสียงมันสั่นมากๆ....ผมมองหน้ามันตอนนี้น้ำตาผมไหลแล้ว....ผมไม่อยากให้มันกอดเลยครับ กลัวมันจะทำใจไม่ได้ คืนสุดท้ายแบบนี้.....เดี่ยวอะไรที่เตรียมๆ มามันจะล่มเอา ผมมองตามัน เฮ้อ ผมสงสารมัน จับใจ เอาวะเป็นไงเป็นกัน......อย่างน้อยก็เป็นครั้งสุดท้ายของเราสองคนแล้วนี่ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ผมขอทำตามเสียงเรียกร้องของหัวใจตัวเองก็แล้วกัน.............ผมพยักหน้า...มันสวมกอดผมเลยครับ สวมกอดด้วยร้องไห้ด้วย อ้อมกอดของมันแน่นมาก ผมโอบกอดมันตอบ
เรากอดกันแน่นและนาน.... นานเท่าไหร่ไม่รู้.... และแล้วผมค่อยดันอ้อมกอดมันออก....
"ขี้แยอีกแล้วนะที่ร๊าก พรุ่งนี้ที่ร๊ากก็ต้องโตเป็นผุ้ใหญ่แล้ว.... แต่งงานแล้วต้องมีความรับผิดชอบ อีกหน่อยจะมาร้องไห้แบบนี้ไม่ได้นะ"
"ก็ที่ร๊ากเห็นเมียจ๋าร้องนี่ ที่ร๊ากเลยร้องตาม" อ้าวเวนโยนความผิดมาให้ผมอีก....ผมต้องจริงจังกับมันบ้างแล้ว...
"เกม กรูขอให้มรึงมีความสุขและประสพความสำเร็จในชีวิตครอบครัวนะ ชีวิตครอบครัวมันต้องมีอะไรหลายอย่างที่มรึงต้องเรียนรู้นะ มรึงต้องอดทน หนักนิดเบาหน่อยมรึงต้องรู้จักให้อภัย กรูไม่ได้ต้องการอะไรมากมายแค่ขอเห็นมรึงประสพความสำเร็จในชีวิตคู่และมีครอบครัวที่อบอุ่น กรูก็ดีใจแล้ว" ตอนนี้น้ำตาผมกับมันไหลพรากเลยครับ..
"ขอบคุณครับ พี่เอก ผมขอโทษกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงๆ ผมทำให้พี่เอกต้องเสียใจกับความรักของเรา"
"มันผ่านมาแล้ว ไม่ต้องพูดถึงมันหรอก....................... พรุ่งนี้กรูอยากเห็นเจ้าบ่าว เจ้าสาว ที่สวยที่สุดนะ ทำให้กรูได้เปล่าวะ กรูอยากเห็นคนที่กรูรัก ดูดี เหมือนรูปที่มรึงถ่าย........ ได้เปล่าวะเกม"
"ได้ครับ ผมจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด รับรองครับ พรุ่งนี้พี่เอกต้องเห็นผมดูดีที่สุดครับพี่"
"ดีแล้ว งั้นเรากลับกันเถอะ เดี่ยวพรุ่งนี้มรึงต้องไปงานแต่เช้า..... นอนพักเยอะๆ พรุ่งนี้ทุกอย่างจะได้ออกมาดี......."
"ครับพี่เอก" ผมอยากจะกอดมันอีกครั้ง แต่ผมก็ไม่อยากเห็นน้ำตาของมัน.........ผมจูงมือมันลงลิฟ... ผมหยุดส่งมันตรงชั้นที่เราอยู่...... รอจนมันเดินหายลับกลับห้องไป.....ตอนนี้ผมกลั้นน้ำตาไม่ไหวแล้ว ผมปล่อยให้มันไหลออกมา....ดีนะครับไม่มีใครขึ้นลิฟท์มาเห็น......
จบแล้วทุกอย่าง....จบแล้วสำหรับผม ความรักของผมกับไอ้ลูกเจี๊ยบ......พรุ่งนี้มันต้องแต่งงานและผมคงต้องไปงานแต่งงานของมันในฐานะแขกคนหนึ่ง.....ผมเดินไปเรื่อยๆ เดินไปตามถนนเส้นเพชรบุรี.....น้ำตาผมไหลออกมาเรื่อยๆ เฮ้อ...... ภาพต่างๆ ของผมกับมัน ......เรื่องที่เราเคยทำกันมา....สิ่งที่เราเคยใช้ชีวิต.....เคยคุยเคยมีความสุขกัน มันเข้ามาหลอกหลอนแล้วตอนนี้......ผมเดินไปเรื่อยๆ เดินไปไกลแค่ไหนผมไม่รู้. ผมไม่เหนื่อย ไม่มีเหงื่อ มีแต่น้ำตา.......... ตอนนี้ความเศร้า ความเสียใจ ความผิดหวัง มันมาอยู่กับผมเต็มๆ ....เฮ้อ....ขอเป็นคืนสุดท้ายล่ะกันนะที่ผมจะร้องไห้กับมัน......ความเสียใจ ....ความผิดหวัง......ความเศร้า..........
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=harmonic-major&month=08-2006&date=09&group=2&gblog=21ฉันก็คงไม่ขอให้เธอกอด เพราะรู้ดีว่ามันฝืนใจ
และฉันคงไม่ขอร้องอะไร เพราะใจเธอคงไม่มี
จากกันตรงนี้ จบกันตรงนี้ ไม่มีอะไรรบกวนใจกัน
จากกันตรงนี้ ไม่ต้องห่วงฉัน ช่วยทิ้งฉันไว้คนเดียว
ฉันอยากนึกถึงความสุข เรื่องเก่าที่เราคุยกัน
ฉันอยากนึกถึงเมื่อวาน ที่ผ่านที่พ้นกันมา
ขออยู่กับช่วงเวลา ที่จะสูญเสียมันไป
แม้ต้องเจ็บช้ำเพียงใด ฉันไม่อยากลืม
ฉันก็คงไม่ขอให้เธอปลอบ ทั้งที่จริงยิ่งกว่าเสียใจ
และฉันคงไม่สงสัยอะไร ในการกระทำของเธอ
จากกันตรงนี้ จบกันตรงนี้ ไม่มีอะไรรบกวนใจกัน
จากกันตรงนี้ ไม่ต้องห่วงฉัน ช่วยทิ้งฉันไว้คนเดียว
ฉันอยากนึกถึงความสุข เรื่องเก่าที่เราคุยกัน
ฉันอยากนึกถึงเมื่อวาน ที่ผ่านที่พ้นกันมา
ขออยู่กับช่วงเวลา ที่จะสูญเสียมันไป
แม้ต้องเจ็บช้ำเพียงใด ฉันไม่อยากลืม
ฉันอยากนึกถึงความสุข เรื่องเก่าที่เราคุยกัน
ฉันอยากนึกถึงเมื่อวาน ที่ผ่านที่พ้นกันมา
ขออยู่กับช่วงเวลา ที่จะสูญเสียมันไป
แม้ต้องเจ็บช้ำเพียงใด ฉันไม่อยากลืม
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
