เสือไบ:the series (ตอน 144)
เช้าวันต่อมาวันเสาร์ผมต้องตื่นนอนแต่เช้า หกโมงครึ่ง..อาบน้ำแต่งตัวไปสอบ....ชุดที่ไปสอบก็จะประมาณเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงแสลค.....ผมต้องไปขึ้นรถตู้ที่ปากเกร็ด..ไปลงมีนบุรีแล้วต่อรถตู้อีกต่อไปมหาลัยอีกที......
ผมไปถึงมหาลัยเกือบเก้าโมง...ไปถึงก็ตาลีตาเหลือกเข้าสอบเลย....ช่วงสอบนี่คึกคักนะครับ ประมาณว่าคนที่ไม่เคยเห็นไม่เคยเรียนในห้อง.....มาวันนี้วันสอบเห็นหมดครับ ว่ามีใครบ้าง...ผมก็มาเรียนบ้างไม่เรียนบ้างแต่คนมันมีพื้นฐานอยู่แล้วนี่ ผมเคยเรียนวิชานี้แล้วที่วิทยาลัยเก่าและอีกอย่างวิชานี้ผมลงเป็นไม้ที่สามแล้ว..ยังไงที่มาสอบนี่ผมก็ตั้งความหวังไว้แค่เกรดดีด๊อกแค่นั้นเอง คือถ้าเอฟผมก็ไม่จบ.........
ผมออกจากห้องสอบเที่ยงตรงพอดี........วิชาปราบเซียนจริงๆ มีสี่ข้อทำไม่ทัน...ใจผมตอนนี้สองจิตสองใจครับว่าจะผ่านหรือจะตกมันไม่มั่นใจริงๆ...ออกจากห้องสอบเสร็จผมก็มานั่งกินข้าว....นี่คงใกล้เวลาที่ผมจะจากสถาบันแห่งนี้แล้วเต็มที เหลือการสอบอีกครั้งและการมาติดต่อกับฝ่ายทะเบียนอีกครั้งหรือสองครั้ง..ถ้าสอบเทอมนี้ไม่มีวิชาไหนที่ผมติดเอฟผมก็น่าจะจบในปีการศึกษานี้...
กินข้าวเสร็จผมนั่งรถตู้มาเรื่อยๆ ครับ ชีวิตนักศึกษาผมใกล้จบเต็มทีแล้วนี่...ไม่รู้ชิครับ ตลอดเวลา 10 ปีที่ผมมาเรียนที่นี่ผมรู้สึกผูกผันธ์กับที่นี่มากเลย คิดถึงตอนมาเรียน คิดถึงตอนทำกิจกรรม แม้จะไม่อบอุ่นเท่าวิทยาลัยเก่าแต่มันก็ถือว่ามีความสุขระดับหนึ่ง...ต่อไปถ้าผมจบ....ผมก็คงไม่ต้องรีบตื่นมานั่งรถตู้...คงไม่ได้มาเหล่มามองนักศึกษารุ่นน้องของที่นี่อีกแล้ว...ใจหายเหมือนกัน...
ผมนั่งรถตู้มาเรื่อยๆ กำลังจะเข้าหลักสี่....โทรศัพท์ผมดัง.....ตื๊ดๆ...ผมรีบรับ รถตู้ตอนนี้คนไม่เต็มครับประมาณห้าหกคน.....ไอ้ขวัญโทรมานี่....
"ว่าไง" ผมทักมันก่อน...
"พี่เอกอยู่ไหนครับ" เสี้ยงแจ้วๆ เลยมรึง..แต่ในใจผมตอนนี้มันสดชื่นเลยครับ แค่ได้ยินเสียงมัน
"อยู่บนรถตู้กำลังจะกลับแฟลต..." ผมไม่ค่อยชอบคุยโทรศัพท์บนรถตู้เท่าไหร่หรอก..มันไม่ถนัด...อีกอย่างมันรบกวนคนบนรถด้วย...แต่ไงตอนนี้ขอก่อนล่ะกัน....
"ผมเพิ่งเลิกสอนเทนนิสให้เด็กน่ะพี่เหนื่อย เอางี้ เดี่ยวเจอกันแฟลตพี่นะครับ ผมอยากไปปั่นจักรยาน..ไปดื่มเหล้าริมเจ้าพระยา.....คืนนี้ไปเมากันที่ยกกาดกนะพี่"
"ได้ๆ กรูสอบเสร็จไปวิชาหนึ่งแล้ว จะสอบอีกทีก็วันอาทิตย์หน้า.."ผมบอกมัน....
"งั้นเจอกันห้องพี่นะครับ"
"อือ" มันตัดสายไปแล้ว...ทำไมช่วงนี้ผมเป็นแบบนี้นี่เมื่อกี๊ช่วงเช้ายังเครียดๆ กับการสอบอยู่เลย.....พอได้ยินเสียงมันทุกอย่างหายปลิดทิ้ง....
ผมมาถึงห้องก็อาบน้ำแต่งตัวเก็บกวาด.....อะไรให้เอี่ยมหน่อย ห้องคนหนุ่มก็แบบนี้แหละปกติผมก็ไม่ถนัดในการปัดกวาดเช็ดถูกอยู่แล้ว ...ที่ผ่านมาก็มีคนทำให้ พี่นกงี้ ไอ้ลูกเจี๊ยบงี้...ต่อไปคงต้องทำเองแล้ว...
ผมเก็บกวาดเช็ดถูไปผมคิดเรื่องราวของผมกับไอ้ขวัญสารพัด...
"ไอ้เอก มรึงรักไอ้ขวัญจริงเหรอ" ผมถามตัวเองครับ....คนมีความรักมันบ้าๆบอๆ แบบนี้กันทุกคนเหรอเปล่านี่...
"ไม่รู้ดิ...คงรักมั๊งแค่ได้ยินเสียงมันกรูก็ระริกระรี้ ...ตอนที่กรูเจอมันกรูรู้สึกมีความสุข....กรูอยากเห็นอยากเจออยากอยู่ใกล้อยากกอดอยากมีอะไรกับมันน่ะ" จิตใต้สำนึกผมตอบ...ฮ่าฮ่า ใครไม่เจอบ้างก็คงไม่รู้นะ...
"แล้วทำไมมรึงไม่กอด มรึงไม่มีอะไรกับมันอีกล่ะ"เสียงนั้นดังขึ้นอีก....
"ก็อยากล่ะนะ แต่จะให้กรูทำไงล่ะ คราวที่แล้วนี่....ก็ลุ้นแทบแย่....กรูยังไม่อยากให้มันทิ้งกรูไปตอนนี้ ยังไม่อยากให้มันคิดว่ากรูเป็นเกย์แก่ที่คิดจะกามกับมันอย่างเดียว...."
"กรูก็เห็นแบบนี้ทุกทีเห็นคนหล่อๆ ระริกระรี้" มันจะตอกย้ำผมไปถึงไหนนี่.....
"เปล่าน่ะ มันเฉพาะคน ถ้างั้นกรูก็ระริกระรี้ไปหมดล่ะซิไอ้มด ไอ้ระไอ้เต้ ไอ้เติ้ล ...ไอ้ขวัญกรูรู้สึกมากกว่านั้น รู้สึกรักรู้สึกสงสารมัน...เหมือนไอ้เกม"
"มรึงคงคิดว่ามันเป็นไอ้เกมล่ะซิ.....ไอ้ขวัญนะเว๊ย ไม่ใช่ไอ้เกม...."
"กรูรู้มันคนละคนกัน.....กรูคงไม่รักใครจนหมดหัวใจเหมือนที่กรูรักไอ้เกมอีกแล้ว.....ถึงกรูจะรักไอ้ขวัญแต่ครั้งนี้กรูจะรักแบบเซฟตัวเอง ....ไม่บ้า ไม่ทุ่มเทให้มันจนหมดใจเหมือนไอ้เกม...."
"ดีแล้ว....มรึงก็รู้ มรึงเจ็บ...กรูก็เจ็บด้วย" อ้าวมันหายไปแล้ว เฮ้อ นี่ผมจะบ้าไปแล้วนี่....พูดกับส่วนลึกของใจตัวเองได้ด้วยฮ่าฮ่า.....
สี่โมงตรง มีเสียงเคาะประตู...ปกติผมจะเปิดประตูห้องไว้แต่ช่วงกลางวันช่วงบ่ายๆ แดดมันจะส่อง.....แสงแดดมันจ้าและร้อนมากๆ ผมเลยปิดไว้.....ผมเดินไปเปิดประตู...วันนี้มันมาชุดที่พร้อมไปเที่ยวเลย....
"หวัดดีพี่เอก"
"เข้ามาดิ มาเร็วดีแฮะ...." ผมเดินนำมันเข้ามาในห้อง....
"เหนื่อยพี่ ตากแดดตั้งสองชั่วโมงแหละ" มิน่าหน้าไอ้ขวัญแดงๆ .....
"สอนเด็กตีเทนนิสเหรอ....ว่างๆ กรูจะไปดูบ้างดีกว่า...ครูขวัญ....ขี้เหล้า เมายา แถมขี้หลีอีก "ผมแกล้งแซวมัน....
"ว่าผมเข้าไป....ไปริมเจ้าพระยากันดีกว่าพี่เอก" โหอะไรมันแดดยังจ้าๆ อยู่เลย...
"เอ๊ย รอแป๊บ สักห้าโมงล่ะกันแดดจัดแบบนี้ร้อนตาย.....ใจเย็นเสือ ใจเย็น"
"ฮ่าฮ่า งั้นได้พี่รอห้าโมง" มันเปิดโทรทัศน์ดูรายการเพลง....ส่วนผมก็นั่งข้างๆมันนั่นแหละ....
"เดี่ยวผมโทรชวนไอ้แบงค์ไปด้วยดีกว่า ไปกันหลายๆ คนมันส์ดี" ไม่มันหรอกกรูอยากอยู่กับมรึงสองคน ผมได้แต่คิดในใจครับ...
"เอาดิ เดี่ยวกรูของเตรียมเหล้าเตรียมแก้วก่อนนะ" ผมเดินไปหลังห้องหยิบกระติกน้ำแข็ง...แก้วพลาสติกเตรียมไว้ส่วนมันก็กดโทรศัพท์ไปหาไอ้แบงค์ใกล้ๆ ผม...
"แบงค์หรอวะ อยู่ไหนนี่"
".................................."ไม่ได้ยิน.....
"อ้าวเหรอ แหมสวีทกันจัง..."
"......................................."
"โอเคงั้นไม่กวนล่ะกัน .....คืนนี้ถ้าว่างไปยกกาดกนะจะตามไปก็ได้ บายนะพวก" ไอ้ขวัญวางเสร็จมันก็บอกผม..
"ไอ้แบงค์มันไปหาเมียมันน่ะพี่ ไม่ว่าง แต่ไม่เป็นไรไปกับพี่เอกสองคนก็ได้" ดีแล้ว...แต่ผมจะแกล้งลองใจมันดู..
"โทรชวนไอ้บอลดิ ขวัญ ไอ้บอลมันก็อยู่แถวๆนี้"
"ผมไม่มีเบอร์น่ะ...ถึงมีผมก็ไม่ชวนหรอกพี่ ไม่ค่อยสนิทกับมันเท่าไหร่" โหผมจะดีใจมั๊ยนี่ที่มันพูดแบบนี้ผมกับไอ้บอลก็รู้จักไอ้ขวัญพร้อมๆกัน...
"เออ เตรียมตัวได้แล้ว จะอาบน้ำก่อนหรือว่าไงจะไปชุดนี้เหรอ"
"ผมขอยืม ขาสั้น เสื้อยืดพี่เอกล่ะกัน มีตัวใหญ่ๆ บ้างเปล่านี่"
"มีๆ เดี่ยวกรูมา...หาก่อน" ผมเดินเข้าไปหาเสื้อผ้า..เอาเสื้อกีฬานี่แหละ เสื้อสีขาวกางเกงดำ...มันเป็นชุดเตะบอลแหละครับ...
ตอนนี้ห้าโมงแล้ว ผมกับมันหิ้วเหล้าถึงกระติกไปตรงแม่น้ำเจ้าพระยาหลังแฟลตผม มันปั่นจักรยานส่วนผมเป็นคนซ้อน..ผมว่ามันชอบบรรยากาศที่นี่ครับ ผมพาใครมามันก็ชอบทุกคนแหละ มันค่อยข้างร่มรื่นตามที่ผมบอกแหละ...
เรานั่งดื่มนั่งคุยกันไปเรื่อยๆ ครับ....ครั้งนี้มันไม่ลงเล่นน้ำนะครับ...เรากลับมาถึงห้องก็เกือบทุ่ม......
"มรึงอาบน้ำก่อนล่ะกัน นี่ผ้าเช็ดตัว"
"ครับ พี่ " มันรับผ้าเช็ดตัวตอนนี้มันก็ปกตินะ ถอดเสื้อผ้าตามปกติ ไม่มีอาการอายหรือกลัวผมจะจ้องจะมองอะไรมันเลย....มันเดินหายเข้าห้องน้ำไป ผมก็เตรียมตัวอาบน้ำต่อจากมัน....ผมอาบน้ำเสร็จ มันก็นั่งรอ...ผมว่ามันไม่ได้เอาอุปกรณ์การแต่งตัวมาแน่เลย ครับ ผมมันก็ไม่ได้ทาเจล ห้องผมไม่มีเจลนะครับ เพราะผมไว้ทรงสกินเฮด ไม่ต้องใส่เจล...
หลังจากเราอาบน้ำเสร็จเราก็เดินออกมากินข้าวที่ใต้ตึกผมก่อนแล้วค่อยนั่งแท๊กซี่ไปที่ร้านยกกาดก ตอนนี้เรานั่งอยู่บนรถแท๊กซี่ครับ เบาะหลัง. ผมกับมันตอนนี้ก็ปกตินะครับ แม้ผมจะสั่นๆ ที่ได้เจอมันที่ได้คุยกับมันแต่ผมก็พยายามซ่อนความรู้สึกเหล่านี้ให้มิดชิดไม่ให้มันรู้...ส่วนมันก็คุยกับผมปกติครับ เหมือนเพื่อน เหมือนรุ่นน้องมากกว่า...
"แล้วมรึงเคลียร์กับหวานเรื่องแจนเหรอังวะ" ผมถามมัน.....
"ผมโทรไปง้อแล้ว แต่หวานเค้ายังโกรธอยู่ เค้าบอกว่าถ้าให้เค้าหายโกรธก็เลิกติดต่อกับแจน"
"แล้วมรึงเลิกติดต่อเหรอยังล่ะ" ผมถามกลับ....
"ความจริงตั้งแต่ผมไปนอนกับแจนคราวแล้วผมก็ไม่ได้ติดต่อกันเลยนะพี่เอก....ไม่เคยโทร ไม่เคยติดต่อ"
"มรึงก็บอกหวานเค้าไปดิ"
"ได้ไงล่ะพี่ หวานก็รู้หมดล่ะซิว่าผมไปนอนกับแจน"
"เค้าคงรู้แล้วมั๊ง....เฮ้อเพลาๆ บ้างเถอะวะขวัญ เรื่องกิ๊กของมรึง ถ้ากรูเป็นแฟนมรึง กรูก็คงทนไม่ได้หรอก" ไม่รู้หลุดปากไปแบบนี้ไปได้ยังไงครับ...
"ขออีกปีนะพี่เอก....เรียนจบ ผมทำงานผมเลิกทุกอย่างแน่นอน"
"กรูกลัวตอนนั้นหวานเค้าจะทนไม่ไหวล่ะซิ...มรึงบอกเองนะว่าคนนี้รักจริงหวังแต่ง"
"ฮ่าฮ่า ผมจะพยายามสับรางให้ดี" ดูมันแทนที่จะสำนึกกลับ เห็นเป็นของเล่น ระวังเถอะ.....ผมก็ได้แต่เตือนมันครับตอนนี้มันไม่ใช่รุ่นน้องผมอย่างเดียวแล้วตอนนี้เป็นคนที่ผมรัก...แม้มันจะเป็นความรักที่ไม่มีความหวังก็เถอะ..
"เออ ระวังไว้หน่อยก็แล้วกัน ผู้หญิง นะมรึงไม่ใช่ของเล่น....เค้ามีชีวิตจิตใจ...มีความรู้สึก...ยิ่งมีหล่อเพียบพร้ออย่างมรึง....เค้าพร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มรึง........"
เกือบสามทุ่มครับ เรามาถึง อตก. แล้ว วันนี้คนเยอะนะครับ ปกติจะเยอะศุกร์เสาร์อยู่แล้ว ตอนนี้ร้านที่ผุดขึ้นอย่างกับดอกเห็ดแฮะทั้งๆ ที่มันเพิ่งจะบูมนะนี่...ผมกบไอ้ขวัญเดินเข้าไปที่ยกกาดกทันที.....เหมือนเดิมครับ ไอ้ขวัญมันเดินไปทักคนนั้นคนนี้ของมันก่อน ส่วนผมไปที่โต๊ะ ผสมดื่มเหล้ารอมันแล้ว...
"อ้าว พี่เอก วันนี้ไม่เหล้าป๊อกเหรอ" ไอ้สาด เดี่ยวก็เมาปลิ้นอีกหรอก..
"แบบนี้น่ะดีแล้ว กินเรื่อยๆ ....เหนื่อยก็พัก หมดก็สั่งต่อ"
"ได้ๆ พี่...ซอร์ฟ ๆ มาชนประเดิมก่อนล่ะกัน" ไอ้เวน นึกว่าจะไม่ชน...เดี่ยวนี้มันเลยเป็นพวกที่ชนหมดแก้วไปเลยครับไอ้ขวัญ..
"คืนนี้มรึงร้องเพลงเหรอเปล่าวะขวัญ"
"ร้องดิ...ไม่ได้ร้องนานแล้ว .ผมยังนึกเพลงอยู่....พี่เอกช่วยนึกเพลงหน่อยดิครับ.....เดี่ยวผมร้องให้ฟัง"
"อ้าว แล้วแต่มรึงดิ มรึงเป็นคนร้องนะ กรูไม่รู้หรอกว่ามรึงจะร้องแนวไหน"
"งั้นเอาเพลงนี้ดีกว่า คอยฟังนะพี่ เดี่ยวผมร้องให้ฟัง"
"เออ" เห็นมันสนุกแบบนี้ ผมก็มีความสุขครับ ใสๆ หล่อๆ แบบนี้.....
ผมกับมันนั่งกินไปเรื่อยๆ ครับ ไอ้ขวัญมันก็เป็นของมันเหมือนเดิมนะครับ มีคนมาคุยมาจีบ มาคอยชนแก้ว ไม่งั้นมันก็เดินไปคุยกับ คนนั้นคนนี้...แต่มันก็ไปไม่นานนะครับ...มันคงเกรงใจผม... ผมกับมันนึ่งกินกันจนเที่ยงคืนกว่าๆ นิดหน่อย หลังจากที่วงนี้ร้องเพลงแฮปปี้เบริ์ดเดย์เสร็จ ไอ้ขวัญก็เดินไปบอกมือเบส ว่ามันจะขอแจมเพลงอะไร..
"ต่อไปพบกับนักร้องรับเชิญค่ะ น้องขวัญ" เสียงยังกรี๊ดดังเหมือนเดิม....น่าจะออกเทปซักชุดนะมรึง...
http://www.mthai.com/webboard/46/61378.html เมื่อเธอเลือกอยู่กับเขา
ตัวฉันคุกเข่าสั่นไหว
ใจนักเลงถึงปวดร้าวเจียนตาย
ปล่อยเธอไปตามใจเธอต้องการ
จะยอมให้สั่งและตัดสิน
ว่าฉันต้องถูกทอดทิ้ง
เรานั้นมันไม่อาจฝืนความจริง
ได้แต่ยิ้มอวยพรให้ไปดี
ให้เธอได้กับเขา และจงโชคดี
อย่ามีอะไรให้เสียใจ
ส่วนตัวฉันจะลืม ว่าเคยร้องไห้
ลืมว่าเคยต้องเป็นใคร ที่เธอไม่เอา
มันร้องเสร็จแล้วครับ กว่ามันจะเดินกลับมาที่โต๊ะ เฮ้อ เหมือนเดิม คุยกับโต๊ะนั้นโต๊ะนี้....
"พี่เอกครับ หวัดดีพี่" ผมหันไปเสียงนั้น ไอ้ลูกเจี๊ยบนี่หว่ะ
"อ้าวมาได้ไงวะ....." ไอ้ลูกเจี๊ยบผมมันมากับไอ้ไบร์ท ไอ้โด่ง...
"พอดีพวกผมตามไอ้เกมมากินเลี้ยงงานวันเกิดแขกมันที่ร้านโวเคโน่น่ะพี่... คนมันเยอะพวกผมเลยออกมาต่อกันแถวนี้ ไอ้โด่งมันบอกว่าเคยมานั่งร้านนี้แล้วสนุกดี แต่ตอนนี้มันไม่มีโต๊ะน่ะ" ก็แหงล่ะดิ มาตอนนี้จะไปได้นั่งอะไรวะ ไอ้ไบร์ทมันพูดนะครับ ส่วนไอ้เกมน่ะยืนยังไม่ตรงเลย...
"งั้นนั่งกับกรูมั๊ยล่ะ นั่งดิ ไบร์ท โด่ง" ผมชวนมันครับ
"โอเคพี่เดี่ยวพวกผม ช่วยจ่ายนะ" ไอ้ไบร์ท กับไอ้โด่ง มันนั่ง ส่วนไอ้ลูกเจี๊ยบผมเหมือนมันเมามากแหละครับ..
"ไปกินไหนมานี่ ทำไมสภาพแบบนี้ล่ะ"ท่าทางมันเมามากๆด้วย....
"นิดหน่อยพี่ มาๆ พี่เอกชน ไอ้ไบร์ทไอ้โด่งมาชน" ชนกันไปพอสมควรครับ....ไอ้ขวัญเดินกับมาแล้วครับ มันคงงงง แหละครับ ว่าพวกนี้ใคร..
"นี่น้องชายกรูนะขวัญ พี่เกม ส่วนนี่เพื่อนมัน ไอ้ไบร์ท ไอ้โด่ง " ไอ้ขวัญยกมือไหว้ ก็คงแบบนั้นแหละครับ ไอ้ขวัญมันน่าจะอ่อนกว่าไอ้เกม..ไอ้ไบร์ท ไอ้โด่ง
"ใครล่ะพี่" ไอ้เกมถาม ครับ ตอนนี้หน้าตามันเหมือนหาเรื่อง......เมาๆแบบนี้ด้วย...
"รุ่นน้องกรู" มีแต่ไอ้เกม แหละครับ ที่มันคุยกับผม คนอื่น ไอ้ไบร์ทไอ้โด่งยืนแดนซ์กัน ส่วนไอ้ขวัญยืนข้างๆ ไอ้เกม
"รุ่นน้องจริงเหรอพี่เอก" อ้าวเวนทำไมถามแบบนี้ล่ะ...ผมมองหน้ามัน...
"จริงครับ ผมรุ่นน้องพี่เอกครับ" ไอ้ขวัญรีบตอบแทน ครับ มันคงนึกตะหงิดตะหงิดแล้ว
"แน่ใจนะพี่เอก" มันถามแปลกๆครับ...เอ้ยทำไมเมาแบบนี้วะแล้วจะคุยกันรู้เรื่องเหรอ...
"มาชน หมดแก้ว " ไอ้เกมมันยื่นแก้วมาที่ผม ยื่นไปที่ไอ้ขวัญ ไอ้ไบร์ท ไอ้โด่ง อะไรของมันนี่...แต่ทุกคนก็ดื่มหมดนะครับ
"มาผมชงให้พี่" ไอ้ขวัญรับแก้วจากพวกผมครับ มันเด็กสุดในนี้ และอีกอย่าง มันก็นั่งใกล้เหล้าด้วย...
"พี่เอก..ที่ผมถามย้ำ เพราะผมรู้ว่าถ้าพี่เอกจะไปกับรุ่นน้องส่วนใหญ่.....พี่จะไม่ไปกันสองต่อสองไม่ใช่เหรอพี่ ....บอกมาเถอะพี่เอกแฟนพี่เหรอครับ" ไม่จบอีกครับ ไอ้เกม....ผมน่ะกลัวไอ้ขวัญมันรู้อยู่
"ไม่มีอะไรหรอกเกม รุ่นน้องจริงๆ เฮ้อเบื่อหว่ะ" ผมชักระอาแล้ว...มันจะจับผิดผมไปเพื่ออะไรนี่..
"มาชนครับ พี่เอก มากินกันไม่มีชวนผม....... มาชนกันหน่อยขวัญ" อีกแล้ว ....โอ๊ยจะกินทำไมมากมายนี่มรึงเมาแล้วนะ
"เดี่ยวกรูมานะเข้าห้องน้ำก่อน" ผมเดินเข้าห้องน้ำ....บอกตรงๆครับ ตอนนี้ผมเซ็งกับกระทำของไอ้ลูกเจี๊ยบจริงๆ มันทำอะไรของมันนี่..แล้วไอ้ขวัญมันจะคิดไงล่ะนี่....มันจะรู้จะสงสัยเหรอเปล่าว่าไอ้เกมไม่ใช่น้องชายผม ผมเอาน้ำมาล้างหน้าครับ มันเครียดๆ ไงไม่รู้....
"พี่เอกพี่เอก ไอ้เกมกับไอ้ขวัญเดินออกนอกร้านไปแล้วพี่ " อ้าวเวนแล้ว มันจะเดินออกไปทำอะไรกันนี่...หลีหญิงก็ไม่น่าใช่...แล้วยิ่งไอ้เกมมันบ้าๆ เมาๆ แบบนี้... เร็วเท่าความคิด.....
"เอ้ยไบร์ทเร็วไปดูพวกมันหน่อย" ผมรีบเดินออกไปนอนร้านครับ ไอ้ไบร์ทเดินตามมา... เดินหามันไม่มี เอ๊ยมันไปไหนกันนี่...ผมมองไปไกลที่ซอย ตอนนี้มันไม่ค่อยมีคนครับ แล้วภาพที่ผมเห็นแทบช๊อคครับ ผมวิ่งไปที่สองคนนี่ทันที่...ไอ้เกมมันต่อยไอ้ขวัญไปแล้วหนึ่งหมัด...ผมรีบเข้าไปห้ามเพราะไอ้เกมมันกำลังเงื้อหมัดจะต่อยไอ้ขวัญอีกี....ไอ้ไบร์ทวิ่งตามมาเข้ามา...
"พอเกม เรื่องอะไรวะ " ผมเข้ามาตรงกลางครับ
"มรึงต่อยกรูเหรอวะ ไอ้เหี้ย " ไอ้ขวัญมันกำลังเงื้อหมัดแต่ผมดึงไว้ก่อน
"เอ้ย ขวัญพอหว่ะ กรูขอน่ะ น้องชายกรูมันเมา"
"เข้ามาดิวะ ไอ้คนไม่ยอมรับความจริง แน่จริงมรึงบอกมาดิ ว่ามรึงไม่ได้เป็นแฟนกับพี่เอก" เอ๊ยอะไรของมันนี่..ผมน่ะงงไปหมดแล้ว ไอ้เกมมันจะเดินเข้ามาซ้ำไอ้ขวัญอีก แต่ไอ้ไบร์ทมันดึงไว้
"พอโว๊ยเกม ไปต่อยรุ่นน้องพี่เอกทำไม มรึงเมาแล้ว กลับเถอะ" ไอ้ไบร์ทมันค่อยดึงคอยกัน มันไม่รู้หรอกครับ ว่าผมกับไอ้เกมเป็นอะไรกัน ....หรือรู้แล้วก็ไม่รู้..
"ปล่อยกรู"ไอ้เกมมันยังจะมาหาเรื่องอยู่ครับ..
"เกม กรูขอล่ะถ้ามรึงยังเป็นน้องชายกรูอยู่ อย่ามีเรื่องกันเลยหว่ะ..อายเค้า..กรูขอล่ะ" ได้ผลครับ ไอ้เกมเย็นลงบ้างส่วนไอ้ขวัญมันคงงง และสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น มันอยากจะเอาคืนแต่ผมกันๆ มันไว้อยู่
"ไบร์ทมรึงพาไอ้เกม เข้าร้านไปก่อน นี่เงิน จ่ายให้ด้วย แล้วอารมณ์เย็นเมื่อไหร่ค่อยมาคุยกัน" ผมยื่นเงินให้มันครับ..
"ไปขวัญกลับเถอะ....."มันคงงงล่ะครับ แต่ผมก็ลากมันขึ้นรถแท๊กซี่จนได้.....ไอ้เกมมันคอยจะตามมามีเรื่องแต่ไอ้ไบร์ทก็คอยดึงคอยกันไว้....
นี่มันอะไรกันนี่....ผมยังงงงเลยกับเหตุการณ์วันนี้.....ป่านนี้ไอ้ขวัญมันจะคิดอย่างไร...ผมก็ยังไม่เข้าใจเหตุผลที่ไอ้เกมไปต่อยหน้ามัน.....ต่อยเพราะหึง หรือต่อยเพราะอะไร ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี แต่ตอนนี้ผมสงสารไอ้ขวัญน่ะโดนต่อยไปหนึ่งหมัด มีเลือดซิบๆ ที่มุมปากมันด้วย....ส่วนไอ้เกมเดี่ยวผมคงต้องเคลียรร์กับมันซะหน่อยแล้วทำแบบนี้ได้ไง....
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
