บทที่ 31.
เสียงครางและเสียงหอบหายใจยังดังแข่งกันไม่หยุด ฝ่ามือของทั้งสองคนที่ผลัดกันรวบกึ่งกลางลำตัวของอีกฝ่ายรวมกับของตัวเองแล้วขยับเบียดเสียดสีกันไปมา แรงขยับที่ช้าและเร็วตามอารมณ์ ริมฝีปากที่ดูดกลืนซึ่งกันและกันไม่ยอมห่าง ทั้งคลอเคลียและเร่งเร้าให้ยิ่งรู้สึกดีไปในคราวเดียว
“อึก!!”
“อื้อออออ”
เมื่อทุกอย่างขาวโพลนอีกคราเสียงครางพอใจก็ดังออกมายาวเหยียด อยากจะถอดถอนลมหายใจตัวเองให้สมกับที่หอบหนัก แต่ริมฝีปากก็ยังไม่เป็นอิสระ จนอีกคนแลบเลียจนพอใจถึงได้ปล่อยให้หายใจเข้าได้เต็มปอด
ใครบางคนทิ้งตัวลงนอนแผ่กับที่นอนอย่างหมดแรง ไม่สนใจแล้ว ณ นาทีนั้นว่าตัวเองจะอยู่ในสภาพไหน ก็เล่น‘สาวกันซะเร็ว..หลายรอบ’ ไม่มีใครยอมใครสุดท้ายก็หมดแรง เปลือกตาที่เหมือนปรือลืมไม่ขึ้นเห็นแผ่นหลังของอีกคนวิ่งแผล็บหายเข้าไปในห้องน้ำ...
นายตุลถอนหายใจออกมายืดยาว ทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย แต่ก็จำต้องฝืนเอาไว้เพราะท่อนล่างลำตัวยังเลอะไปด้วยคราบเหนียว....คิดมาถึงตอนนี้(ก็ไม่มีประโยชน์แล้วเว้ย!!)ใบหน้าก็ร้อนวูบอย่างช่วยไม่ได้ ดันไปหลงเล่นเกมกับไอ้หมีถึกซะ....หลายรอบ!! แล้วเป็นไง...? สังขารไม่เอื้อ!! สุดท้ายก็มานอนหมดแรง ปล่อยให้ไอ้หมีมันวิ่งแซงเข้าห้องน้ำไปก่อนอีก!!
แกร๊ก!!
พอได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดออก คนที่นอนหมดแรงอยู่ก็คว้าเอาผ้าห่มที่อยู่ใกล้มือที่สุดมาคลุมตัวเอาไว้ แม้ว่าเพิ่งจะผ่านเรื่องน่าอับอายไปหยกๆ แต่ตอนนี้กลับอายมากกว่า ทั้งที่อีกฝ่ายเป็นแค่ไอ้ไวไวแท้ๆ ไอ้หมีบ้า ไอ้หมีถึก ไอ้หมีลามก...!!
"เฮีย..ผมเช็ดตัวให้นะ" ที่แท้ที่มันรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ก็เพื่อไปหาผ้าชุบน้ำมาให้ พอโดนเอาใจด้วยความอ่อนโยนแบบนี้ความขุ่นเคืองที่มีหายไปเกลี้ยง ความรู้สึกของการที่ถูกใครซักคนมอบความรักให้มันช่างอิ่มเอิบแล้วเติมเต็มในอกให้พองโตจนแทบจะคลี่ยิ้มออกมาได้ไม่หยุด
"ไม่ต้อง จะไปห้องน้ำ" แต่คนปากแข็งยังไงก็ยังคงปากแข็งอยู่วันยังค่ำ แม้ว่าใบหน้าจะร้อนวูบวาบขึ้นสีจัด จนต้องเบือนหน้าหลบสายตาหวานฉ่ำที่มองมา
ขืนปล่อยให้ไอ้หมีมันทำให้ คราวนี้คงได้ต่อรอบกันถึงเช้า แม้ว่ามันจะไม่ได้รุกล้ำตามที่ขอแต่หลายรอบมันก็เหนื่อยนะ เสียงหอบหนักบวกกับเสียงครางของตัวเองยังดังก้องอยู่ในหูให้ยิ่งอับอาย ไม่น่าเชื่อว่าจะมีอารมณ์เตลิดไปกับผู้ชายด้วยกัน....ได้ขนาดนั้น!!
ปฏิเสธไม่ได้ว่าลึกๆแล้วในใจมันเรียกร้องให้เป็นแบบนั้น หากว่าเมื่อกี้ไอ้เด็กบ้าไวไวมันเรียกร้องอะไรที่มากกว่านั้น...ก็คงไม่สามารถปฏิเสธคำขอได้ แต่ก็น่านับถือนะ ที่ไอ้หมีสุดหื่นมันก็หยุดตัวเองได้ตามที่ขอจริงๆ
"ผมเตรียมชุดเอาไว้ให้หน้าประตูนี่นะเฮีย..." เสียงร้องบอกพร้อมกับเคาะประตูสองสามที ทำเอาคนที่ยืนมองตัวเองอยู่ที่หน้ากระจกสะดุ้งหลุดจากความคิด...
....ให้ตายเหอะ ห้องน้ำที่นี่...มีหน้าต่างให้ปีนหนีไหมวะ!! วายุเหลือบมองคนที่เอาผ้าห่มพันท่อนล่าง ก่อนจะลุกพรวดก้าวยาวๆเข้าไปในห้องน้ำทั้งอย่างงั้น ค่อยโล่งใจหน่อยที่อย่างน้อยก็ไม่ได้ถูกโกรธ...ไอ้คุณเฮียที่น่ารักที่สุดของไวไว แทบจะคลั่งตายเสียให้ได้ตอนที่สู้กันเมื่อกี้...แต่ถ้าเฮียจะท้าประลองแบบนี้บ่อยๆ ไอ้ไวไวจะสู้ไม่ถอยซักก้าวเลยคอยดูซิ
เคยแอบคิดและจินตนาการไว้บ้าง..ว่าหากได้รับความร่วมมือบ้างอะไรบ้างจากไอ้คุณเฮีย จะสุขใจซักแค่ไหนกันนะ...? คำตอบคือ...'สุขใจมากๆ ถึงมากๆที่สุด' เกือบจะหยุดตัวเองไม่ได้ตั้งหลายรอบตอนที่เห็นหน้าเฮียตอนที่อยู่ในสมรภูมิรบ ช่างยั่วยวนและเชิญชวนจนแทบจะจับกดลงกับเตียงตั้งหลายที แต่ตอนนี้...ได้แค่นี้ก็ถือว่าพัฒนาไปอีกขั้นแล้วเหอะ
แม้ว่าจะต้องเปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่กลางดึกเจ้าของห้องก็ยังคลี่ยิ้มออกมาได้ ผ้าห่มก็ถูกโจรใจกล้าขโมยหายไปในห้องน้ำอีกผืน เหลือก็แค่ผืนเดียวหากจะไปเอาอันใหม่มาต้องเข้าไปเอาที่ห้องใหญ่ ที่ซึ่งไอ้จอมสู่รู้สองคนมันนอนอยู่ เพราะงั้นก็จำต้องตัดใจแล้วก้มหน้าก้มตาเก็บเช็ดทำความสะอาดทำลายหลักฐานที่เป็นคราบเลอะออกให้หมดก่อนที่คุณโจรจะออกมา
"เฮียนอนเตียงก็ได้ ผมเปลี่ยนผ้าปูให้แล้ว เอ่อ..ถ้า...ถ้าเฮียไม่สะดวกเดี๋ยวผมไปขอนอนกับไอ้พวกนั้นก็ได้" พอออกมาจากห้องน้ำ ไอ้หมีมันก็ยืนตรงพร้อมก้มคำนับ(ไม่ใช่แหละ) อาการเหมือนบริกรตามโรงแรมที่ยกเครื่องดื่มมาให้แล้วรอขอติ๊บ!! ไอ้นี่!! ทำอะไรไว้แล้วชอบชิ่งตลอดเวลา
"เออ!! อยากไปไหนก็ไปเลยป่ะ จะกลับบ้านยาย!!" ไม่รู้ตัวเองว่าหงุดหงิดเรื่องอะไร แต่ก็หงุดหงิดไปแล้ว ..ทีตอนเมื่อกี้ไล่ยังไงมันก็ไม่ยอมไป แล้วทีนี้...จะหนีไปนอนที่อื่นจะให้นอนเฝ้าห้องคนเดียว แบบนี้ก็เหมือนว่าตัวเองเดินมาให้ไอ้หมีมันงาบแล้วจากไปน่ะซิ!!
"เฮียจะอนุญาตให้ผมนอนที่นี่ด้วยไหม..อยากให้ผมนอนด้วยกันรึเปล่า..?" คนขี้โมโหที่ยังไม่ทันจะได้เดินไปถึงประตูก็ถูกคว้าตัวเอาไว้เสียก่อน ที่แท้มันก็เป็นแผนซินะ!! ทำเป็นมายืนทำหน้าหงอย..ไอ้หมีเจ้าเล่ห์!!
"ไม่เอาเว้ย!! จะกลับ....ไอ้!!!" พูดยังไม่ทันจะจบ ไอ้หมีไวไวมันก็งับหมับเข้าให้แถวต้นคอทำเอาสะดุ้ง ขืนมันเริ่มอีกตอนดึกขนาดนี้...คงไม่ได้นอนยันเช้า
"อยากนอนกอดเฮียอ่ะ ...ผมไม่ทำแล้ว หมดแรงเหมือนกัน" วายุทำเสียงอ้อนสุดฤทธิ์ กลัวจะโดนเคืองก็กลัว แต่กลัวว่าไอ้คุณเฮียจอมเอาแต่ใจจะหนีกลับไปมากกว่า นานๆ ถึงจะได้มีโอกาสแบบนี้ซักที ส่วนเรื่องหมดแรง...แค่โกหกหรอกเหอะ!!
"ถ้าเล่นตุกติกอีก คราวนี้โดนเชือดแน่!!" เสียงขู่ลอดไรฟันไม่ได้ทำให้คนฟังรู้สึกสลดเลยแม้แต่น้อย
"ผมสัญญา...." ไอ้คุณเฮียคงไม่เห็นว่าไอ้หมีมันไขว้นิ้วไว้ข้างหลัง ...
('ผมสัญญาว่าพอกลับไปถึงบ้านค่อยสานต่อโครงการ หึหึ')"งั้นก็ไปนอนได้แล้ว ดึกดื่นป่านนี้แล้วง่วงจะตายชัก!!" พอหันไปตวาดใส่ไอ้เด็กโย่งมันก็ฉวยโอกาสก้มลงมาหอมแก้มอีกที ก่อนจะโดดขึ้นไปนอนชิดผนังห้อง คลี่ผ้าห่มที่มีเพียงผืนเดียวคลุมตัวเอง แล้วเปิดชายข้างหนึ่งเรียกให้อีกคนเข้าไป
"แบ่งๆกันนะ เหลือแค่ผืนเดียว ถ้าเฮียหนาวเดี๋ยวผมจะกอดไว้เอง" คนที่กำลังจะถอดแว่นวางไว้บนโต๊ะแทบจะหยิบมันปาใส่หน้าไอ้หมีหน้าทะเล้น
"ไอ้เด็กเวร!! จะนอนดีๆ หรืออยากจะสลบไม่ได้สติถึงเช้า!!?" แม้จะโดนข่มขู่แต่วายุก็แกล้งทำตาโต ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา
"เฮียจะ'ทำ'จนผมสลบเลยเหรอ เฮียทะลึ่ง~!!" ดูมันทำท่า รวบผ้าห่มปิดไปจนถึงต้นคอแล้วทำหน้าทะเล้นใส่..ไอ้หมีบ้านี่สงสัยอยากตายจริง
"ไอ้...!! อยากลองดูไหมล่ะ นวดทั้งตัวด้วยฝ่าเท้า รับรอง....สบาย!!!" คราวนี้วายุส่ายหน้ารัว เพราะไอ้คำว่า'สบาย' กับ 'ตาย' ของไอ้คุณเฮียมันน่าจะความหมายไม่ต่างกันมากนัก
"ผมล้อเล่นน่ะ มานอนเถอะครับ" ไอ้ไวไวตบฟูกที่ว่างข้างตัว แต่คนมาดเยอะก็ยังคงนั่งทำหน้าบูดไม่ยอมเอนตัวลงมานอนซักที จนต้องเอื้อมไปคว้าตัวลงมา กลิ่นแชมพูที่แม้จะเป็นกลิ่นเดียวกันแต่กลับหอมละมุนจนเผลอยื่นหน้าไปสูดกลิ่นแถวขมับ พร้อมกับกระชับอ้อมแขนแน่นตอนที่ได้ยินเสียงไม่พอใจในลำคอของเจ้าของ
"หลับฝันดีนะครับ ที่รัก...."
คำหวานที่กระซิบที่ข้างหูเพียงแค่นั้น แล้วเจ้าของคำพูดมันก็แน่นิ่งไป ไม่เรียกร้องหรืองอแงเอาอะไรมาต่อรองอีก คนที่อยู่ในอ้อมแขนค่อยๆพลิกตัวหมุนกลับมา จากตอนแรกที่นอนหันหลังให้ สายตาจดจ้องไปที่ใบหน้ายามหลับของไอ้หมีเจ้าเล่ห์เนิ่นนาน ก่อนจะซุกตัวเข้าหาไออุ่นจากอ้อมกอดหนาแล้วหลับตามไปในที่สุด
.
.
.
.
ในตอนเช้าของวันทุกคนต่างก็ช่วยกันเตรียมของที่จะเอาไปทำบุญเลี้ยงพระที่วัด เจ้าของงานดูเหมือนจะสดใสร่าเริงเป็นพิเศษแม้ว่าจะตื่นมาก่อนแต่เช้าและยังไม่ได้หยุดมือ วิ่งคอยหยิบจับช่วยคนโน้นคนนี้อยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งเพื่อนอีกสามคนตื่นมาช่วยอีกแรงในตอนสาย
"นายตุลมันไปไหนทำไมป่านนี้ยังไม่โผล่หัวมา" เสียงคุณยายถามหาหลานชายคนโตเพราะเห็นหน้าทุกคนมารวมตัวกันช่วยงานหมดแล้ว
"เฮียคงเพลีย..เอ๊ย!! เหนื่อยนะครับยาย เมื่อวานก็ขับรถทั้งวัน นานๆได้พักที" คนที่แก้ตัวแทนไม่ใช่ใครอื่นเป็นหลานชายข้างบ้านเจ้าของงานที่เงยหน้าขึ้นมาจากถาดขนมพร้อมคลี่ยิ้มประจบ
“ฉันว่าพี่ตุลคงเพลียมากกว่า เมื่อคืนเห็นนะเว้ย!!” วายุสะดุ้งตอนที่ได้ยินเสียงกระซิบโหดของไอ้หญิงหยกที่ทำเนียนย่อตัวลงนั่งข้างๆ ประเมินจากสายตามันไม่ออกว่าไอ้ที่ว่า’เห็น’ของมันนะ...คืออะไรครับไอ้คุณเพื่อน!
“เห็นอะไรไอ้หยก เจอของดีเหรอวะ!!?” ไอ้คุณป๋าตามมาเนียนด้วยอีกคน แต่ที่เนียนกว่าคงเป็นไอ้ชายเอิงที่ทำเป็นช่วยหยิบโน่นนี่ แล้วก็จับทองหยิบใส่ปากตัวเองไปสองสามลูกแล้วหันมาทำหน้าเหมือนสนใจวงสนทนา...ไอ้นี่เนียนบริโภคจริงๆ
“เจอดิ!! พวกแกไม่รู้เหรอ เมื่อคืนมี’ผีทะเล’ออกอาละวาด” คำพูดของเพื่อนสาวที่ได้ยินทำเอาใครบางคนแถวนั้นสะดุ้งอีกรอบ ส่วนไอ้สองคนที่เหลือหันมาสบตากันอย่างไม่เข้าใจ
“ผีทะเลบ้าบออะไรวะ แถวนี้คลองยังไม่มี มั่วใหญ่แล้วไอ้หยก!!” หญิงเดียวในกลุ่มโดนไอ้คุณป๋าเอานิ้วจิ้มที่หน้าผากจนหน้าหงาย ก่อนที่มันจะกลับมาทรงตัวได้เหมือนเดิมแล้วเหล่มองไปทางใครบางคนที่กำลังก้มหน้าหลบสายตารู้ทัน
“หรือว่า...เสียงแปลกๆที่เราได้ยินเมื่อคืน!!?” คราวนี้ไอ้คุณชายที่ปากว่างเริ่มเปิดประเด็น เวรแล้วไหมล่ะ!!!? อย่าบอกนะว่าไอ้สองตัวนั่นมันได้ยินเสียง...กิจกรรมยามดึกเมื่อคืน..!! ซวยล่ะ!!?
“เหรออออออ...? มีเสียงด้วยเหรอ...เสียงแบบไหนล่ะ” ไอ้หยกขยับยื่นหน้าเข้าไปใกล้คนที่บอกว่าได้ยินเสียงอย่างตื่นเต้น
แต่ก่อนที่ไอ้คุณชายจะได้เปิดปากเล่าเรื่องเสียงปริศนาที่ได้ยิน รถคันหนึ่งก็แล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน วายุชะโงกหน้าไปมองอย่างแปลกใจเพราะเห็นว่าเป็นเพียงงานบุญเล็กๆ จึงไม่ได้เชิญใครมา แต่แทนที่เจ้าของบ้านจะทันได้ลุกออกไปดู ใครบางคนก็ดันตัดหน้าเดินนำไปเสียก่อน
“มาได้ไงล่ะนั่น!!?” วายุเอ่ยถามอย่างแปลกใจ แต่พอมองตามแผ่นหลังของคนที่เดินออกไปรับแขกแทนก็พอจะเดาออก ให้มันได้อย่างงี้ซิวะเพื่อน!!
“ชิ!! ยังไม่รู้เรื่องเลยว่าเสียงอะไร!!” ไอ้หยกบ่นราวกับว่าเสียดายนักหนา เพราะงั้นตอนนี้..ไอ้วายุจำต้องขอชิ่งก่อนล่ะ
“ผมไปเรียกเฮียนะครับยาย มีเพื่อนมาหา..” หันไปขออนุญาตก่อนจะอาศัยความว่องไวคลานหนีมาได้ พยายามไม่หันไปสบสายตารู้ทันของไอ้หยกมันอีก เพราะเมื่อวานตอนลาเฮียตกลงว่าจะนอนบ้านยาย แต่ไหงตอนเช้ามาตื่นเอาที่บ้านไอ้ไวไว ครั้งนี้คงต้องปล่อยให้มันสงสัยไปเหอะ....!!
หึ..หึ ขอปลุกอีก
ซักรอบ...จะทันไหมนะ!!
===========================
แอบสงสารเฮียนิดๆ 
ไอ้หมีมันคึกถึกเหลือเกิน ดูจิ!! หมดแรงไปแล้ว 555
ว่าแต่ว่า..ตอนหน้าใครจะมาเป็นแขกรับเชิญนะ คึคึ
โปรดติดตามตอนต่อไป(ซะดีๆ 
)
กอดคนอ่านที่น่ารักทุกคนก่อนไป
หัวข้อ: ข้างใจ [##บทสัมภาษณ์พิเศษไวไว<3เมษา,55>] (อ่าน 490555 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก