-17-
เมื่อถึงยามค่ำคืน ปฐวีเดินออกมาจากห้องน้ำและใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดผมที่เปียกก่อนจะนั่งลงบนเตียงที่มีอีกร่างนอนอยู่ นภดลลุกขึ้นก่อนจะมานั่งซ้อนด้านหลังและดึงผ้ามาอยู่ในมือพร้อมกับเช็ดผมให้
เมื่อเห็นว่าผมยังไม่แห้งดีชายหนุ่มหุ่นนายแบบก็หยิบไดร์มาเป่าผมให้ มือใหญ่ลูบเรือนผมเส้นละเอียดอย่างเบามือ เมื่อเสร็จสิ้นจนเรียบร้อยปฐวีก็เดินไปปิดไฟก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆโดยมีท่อนแขนแกร่งต่างหมอนหนุน
ความมืดทำให้คนทั้งคู่นอนมองเพดานที่เต็มไปด้วยดาวสีเขียวเรืองๆที่กระจัดกระจายอยู่เต็มไปหมด แต่อยู่ๆนภดลก็หัวเราะออกมา
“มีความสุขจริงนะ”
ปฐวีเอ่ยกะแนะกะแหนก่อนจะขยับตัวหนีแต่อ้อมแขนกว้างกลับโอบกลับมาจนศีรษะทุยได้รูปหนุนนอนอยู่บนแผ่นอกกว้างตรงตำแหน่งหัวใจด้านซ้าย
“ที่หัวเราะเพราะดลคิดว่าตอนนี้กำลังนอนอยู่ในห้องเด็กตัวน้อยๆหรือห้องของคนที่อายุใกล้จะเข้าเลขสามไปทุกทีแล้วกันแน่ ดูสิ…ดาวเต็มเพดานเลย”
“ติดไว้ตั้งแต่ตอนเด็กๆแล้ว มีอะไรจะพูดก็พูดมาเถอะอย่าเฉไฉนอกเรื่อง”
“ดลต้องดูแลแองจี้”
คำพูดตรงๆทำให้ปฐวีอดไม่ได้ที่จะกำชายเสื้ออีกฝ่ายแน่น รู้สึกเจ็บปวดใจอย่างบอกไม่ถูก
“ก็ดีที่พูดตรงๆ”
“จะไม่ยื้อกันเลยเหรอ”
“จะยื้อกันไปทำไมให้เจ็บปวดมากกว่านี้”
“วี! …ร้องไห้ทำไม”
นภดลเอ่ยด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นเป็นวงกว้างที่เสื้อ อ้อมแขนกว้างรีบรวบร่างนั้นเข้ามากอดไว้แน่นขึ้นก่อนจะลูบแผ่นหลังราวกับปลอบประโลม
“เงียบซะนะคนดี ที่ดลต้องดูแลแองจี้น่ะเพราะสงสาร แฟนของแองจี้เขาไม่ยอมรับเด็กในท้องเป็นลูก อีกอย่างแม่ของดลสนิทกับแม่ของแองจี้ด้วย พอเขามาขอร้องให้ช่วยก็เลยปฏิเสธไม่ได้น่ะ”
“แล้วความสงสารของดลจะเปลี่ยนเป็นความรักไหม”
มือใหญ่เอื้อมมือไปที่โต๊ะตัวเล็กข้างหัวเตียงก่อนจะเปิดโคมไฟ แสงสีนวลส่องกระทบใบหน้าหมดจดที่ยังมีร่องรอยน้ำตา ปลายนิ้วเรียวเกลี่ยจนแห้งก่อนจะลูบสัมผัสแก้มนุ่มแผ่วเบา
“แค่วีคนเดียวก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว”
“อยากไม่เหนื่อยไหมล่ะ เลิกยุ่งไปสิ”
“ดูสิ…ยังไม่ทันไรก็หัดประชดประชันซะแล้ว ถ้าดลไปจริงๆกลัวว่าบางคนจะร้องไห้ขี้มูกโป่งสิไม่ว่า”
ปฐวีเบือนหน้าหนีไปทางอื่นแต่ฝ่ามือใหญ่ก็แนบกับซีกหน้าให้หันมาสบตาสื่อความหมาย
“ในหัวใจของดลมีแต่วีอยู่เต็มทุกพื้นที่ ไม่มีที่ว่างเหลือให้ใครแล้วล่ะ”
นภดลจับฝ่ามือของอีกฝ่ายขึ้นมาจรดกับริมฝีปากก่อนจะจับลดต่ำลงมาหยุดตรงตำแหน่งหัวใจ
“คำพูดเมื่อกี๊ถูกใจใช่ไหม ขอรางวัลหน่อยสิ”
ยังโรแมนติกได้ไม่ถึงสิบนาทีนภดลก็ออกลายทะลึ่งตึงตังทำให้ปฐวีตีท่อนแขนอีกฝ่ายเสียเต็มแรง
“ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก เดี๋ยวจัดให้เลย”
เมื่อกล่าวจบฝ่ามือใหญ่ก็รวบมือทั้งสองข้างของปฐวีตรึงไว้เหนือศีรษะก่อนจะกอดรัดฟัดเหวี่ยงอีกฝ่ายเสียเต็มแรงแต่แล้วเสียงหัวเราะคิกคักก็ดังขึ้นทำให้คนที่อยู่เหนือกว่าต้องหยุดการกระทำ
“ดูคนเรา อุตส่าห์จะทำให้เกิดอารมณ์รักดันมาเกิดอารมณ์ฮา”
“ก็มันจั๊กจี้นี่ หนวดก็ไม่ยอมโกน”
นภดลคลี่ยิ้มก่อนจะกลับมาทิ้งตัวลงนอนข้างๆแทน มือใหญ่คว้ามือเล็กว่ามากุมประสานไว้
“วี…บอกรักดลหน่อยสิ”
ปฐวีปล่อยมือใหญ่ที่กุมอยู่ออกทำให้ภายในของนภดลวูบโหวงแต่เมื่อเห็นร่างโปร่งนอนตะแคงหันมายิ้มให้เขาทำให้รู้สึกดีจนหัวใจพองโตคับอก
ใบหน้าใสหมดจดยื่นเข้าไปใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกันก่อนจะหยุดเมื่อริมฝีปากเกือบแตะสัมผัสกับ
“วีรักดล”
เสียงที่แผ่วเบาราวกับกระซิบแต่นภดลกลับได้ยินดังก้อง ใบหน้าคมเข้มระบายยิ้มดูมีเสน่ห์ยั่วยวนอยู่ในทีจนปฐวีอดไม่ได้ที่จะแนบเรียวปากลงบนริมฝีปากสีจัดคู่นั้นออกแรงกดเน้นย้ำให้ลึกซึ้ง
มือใหญ่ต้องควานหาสวิตช์ปิดโคมไฟปล่อยให้ความมืดบดบังบทรักในครานี้ เพราะเขากำลังจะกอดคนที่รักยิ่งภายใต้แสงดาว…
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่กำลังยืนครุ่นคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยแต่ความคิดก็ต้องมาสะดุดลงเพราะอ้อมแขนเล็กทว่าอบอุ่นที่รวบกอดจากด้านหลัง
“มินทร์นึกว่าอาวัตรหายไปไหนซะอีก ที่แท้ก็มายืนทำท่าเป็นพระเอกเอ็มวีอยู่ตรงนี้นี่เอง”
“อาไม่ได้มายืนถ่ายเอ็มวีนะ แค่มายืนดูวิวน่ะ ดูสิ…สะพานพระราม 8 สวยมากเลย”
ชายหนุ่มชี้ไปยังสะพานข้ามแม่น้ำที่เปิดไฟสีเหลืองทองส่องสว่าง ภูมินทร์มองด้วยความชื่นชมในความสวยงามก่อนจะขยับตัวเข้ามาใกล้กอดท่อนแขนแข็งแรงไว้และเอนหัวซบ
สายลมเย็นที่พัดผ่านทำให้เด็กหนุ่มอมยิ้มให้กับตัวเองก่อนที่จะฮัมทำนองเพลงหวาน
“อาวัตร กลับไปเราไปเที่ยวงานยี่เป็งกันนะครับ ปีนี้มินทร์อยากให้อาวัตรไปด้วย”
“ส่วนใหญ่อาก็พามินทร์ไปนี่นา”
“ไม่รู้แหละ ปีนี้ยังไงต้องไปด้วยกันนะครับ”
“ครับผม อาวัตรสัญญา”
“ว่าแต่…อาวัตรมีเรื่องอะไรกวนใจอยู่หรือเปล่าครับ”
เรวัตรหันไปหาก่อนทั้งคู่จะยืนสบตากัน มือใหญ่ยกขึ้นลูบเรือนผมนุ่มของเด็กหนุ่มก่อนจะส่งยิ้มให้อีกฝ่ายเบาใจ
“มีเรื่องเดียวที่กวนใจอาอยู่ตลอด คือเรื่องของมินทร์นั่นแหละ”
“ดีครับ ให้กวนใจตลอดเวลาเลย อาวัตรจะได้หยุดคิดถึงมินทร์ไม่ได้”
ภูมินทร์เอ่ยด้วยวาจาที่ทำให้ผู้ฟังรู้สึกเอ็นดูจนไม่ได้ที่จะต้องประคองซีกแก้มของคนตรงหน้าไว้และโน้มใบหน้าเข้าไปหาผิวแก้มนุ่ม
วันรุ่งขึ้นเรวัตรตัดสินใจว่าจะพาภูมินทร์กลับเนื่องจากใกล้จะเข้าช่วงประเพณียี่เป็งแล้วเลยอยากจะกลับไปเตรียมตัวและอีกอย่างเขาเกรงใจที่แม่ของปฐวีดูแลเป็นอย่างดีจนท่านแทบไม่มีเวลาส่วนตัวทำอะไร
“ไอ้ดล แกจะขึ้นเหนือด้วยเปล่า”
เรวัตรเอ่ยถามเพื่อนสนิท
“ข้าเคลียร์งานที่บริษัทได้สบายอยู่แล้ว แต่เคลียร์อีกเรื่องไม่ได้ว่ะ”
“วีล่ะ ไปด้วยกันไหม”
เรวัตรเอ่ยถามอีกคน
“ไม่ๆๆ…ไม่ให้วีไปเด็ดขาด เดี๋ยวเกิดไอ้ศิลาอะไรนั่นมายุ่งด้วย ใครจะดูแล”
“ดลก็อยู่ดูแลภาระของดลไปสิ ดี…จะได้ตกลงคบกับคุณศิลาไปเลย”
“วี…เราเคลียร์เรื่องแองจี้กันแล้วนะ”
“ดลก็อยู่กรุงเทพฯไปสิ วีแค่จะขึ้นไปเที่ยวงานยี่เป็ง ไม่กี่วันก็กลับ”
“ไม่เอาอ่ะ…ดลไม่อยากไปลอยกระทงคนเดียว”
“ปีอื่นยังไปลอยกับผู้หญิงคนอื่นได้ไม่ใช่เหรอ ปีนี้ก็ไปอีกสิ ขาดวีแค่คนเดียวไม่ตายหรอกจริงไหม”
“วี…ดี…ไปสิ…ไปเลย”
นภดลที่ถกเถียงกับปฐวีไปมาจนเกิดอาการเง้างอนจนปฐวีต้องเข้าไปง้อ เพียงแค่คำพูดจาหวานหูไม่กี่คำก็ทำให้นภดลกลับมายิ้มแป้นได้เหมือนเดิม
ภูมินทร์และเรวัตรมองหน้ากันก่อนจะยิ้มออกมา ในที่สุด…ก็เข้าใจกันสักที
“แล้วตกลงว่ายังไงกัน”
“ข้าไปส่งแกกับน้องมินทร์ที่ท่ารถแล้วกัน ส่วนวี…ข้าปล่อยไปไม่ได้จริงๆ ข้าหวง”
นภดลเอ่ยทำให้เรวัตรทำหน้าพะอืดพะอมราวกับกินของทอดของมันจนเต็มท้อง
ชายหนุ่มหุ่นนายแบบเดินเข้าห้องนอนของปฐวีไปเพื่อเตรียมจะอาบน้ำ อีกสามคนที่นั่งเล่นอยู่ข้างนอกก็ชวนกันคุยเรื่องต่างๆนาๆแต่แล้วเสียงโทรศัพท์มือถือของนภดลก็ดังขึ้นขัดจังหวะ
“แองจี้โทรมา”
ปฐวีเห็นชื่อที่โชว์อยู่ที่หน้าจอก่อนจะกดรับ
“ดลอาบน้ำอยู่น่ะครับ มีอะไรฝากบอกไว้ไหม”
แองจี้ชวนคุยไปเรื่อยเปื่อยก่อนจะพยายามพูดว่าตัวเองและลูกสำคัญสำหรับนภดลมากแค่ไหน ปฐวีอยากจะถามออกไปเหลือเกินว่าทำไมถึงคิดว่านภดลจะให้ความสำคัญขนาดนั้นในเมื่อชายหนุ่มบอกว่ารักเขา
และในเมื่อรักเขา…เขาย่อมมาเป็นที่หนึ่งเสมอ
“พี่ว่าเดี๋ยวโทรมาใหม่ดีกว่านะ ดลเขาอาบน้ำอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงน่ะ”
เธอเอ่ยชมว่าเราทั้งคู่สนิทกันดีและดูเหมือนว่าต่างฝ่ายต่างให้ความสำคัญสำหรับกันและกันมาก
“แองจี้ พี่ไม่รู้ว่าเธอมีจุดประสงค์อะไรกันแน่ แต่ขอบอกไว้เลยว่า…คนนี้พี่หวง”
เสียงหัวเราะใสๆดังขึ้นก่อนจะตามมาด้วยประโยคที่ทำให้ปฐวีถึงกับหัวเสียจนต้องกดวางโทรศัพท์ทันที
-ดีค่ะ…ยิ่งพี่หวง แองจี้ยิ่งชอบ-
เห็นทีคราวนี้คงจะเป็นศึกใหญ่วัดใจกันไปข้าง เขาเชื่อนภดลแต่จะบอกว่าไม่หวั่นไหวเลยแม้แต่น้อยก็ไม่ใช่ แม้ว่าความสงสารของชายหนุ่มจะแปรเปลี่ยนเป็นความรักไม่ได้แต่ใครจะไปทนให้คนที่เรารักอยู่กับคนที่พร้อมจะแย่งเขาไปจากเราได้ทุกเมื่อกันล่ะ
“อาวี เป็นอะไรไปเหรอครับ”
“ไม่มีอะไรครับน้องมินทร์ ก็แค่…พวกแมวจ้องจะขโมยปลาย่าง”
ปฐวีถอนหายใจด้วยความปลงอนิจจัง เรวัตรเมื่อเห็นอาการของเพื่อนก็ได้แต่ยักไหล่ด้วยความไม่รู้ว่าจะเสนอความคิดเห็นอะไรดี
แก้ได้หนึ่งปัญหาอีกหนึ่งปัญหาก็เข้ามาแทรกต่อทันที นี่…รักของเราจะไม่ราบเรียบเลยสักวันใช่ไหม
“วี…วัตรว่าชวนไอ้ดลมันขึ้นเหนือเถอะ ขืนยังอยู่แบบนี้คงไปไหนไม่ได้กันพอดี”
“ถ้าวีพูดอย่างนั้นดลคงต้องหาว่าวีเป็นคนใจร้ายแน่ๆ เพราะเมื่อคืนเราก็คุยกันรู้เรื่องแล้ว”
“ต้องบอกให้ดลรู้ตัวบ้างแล้วล่ะ”
“พูดไม่มีหลักฐาน วีไม่อยากโดนหาว่ารังแกผู้หญิงหรอกนะ แถมผู้หญิงท้องที่ทำท่าทางดูเหมือนไม่มีทางสู้ด้วย”
“เลิกยุ่งกับดลซะดีไหมเนี่ย ปัญหาเยอะจริงๆ”
ปฐวีเอ่ยเล่นๆแต่กลับทำให้คนๆหนึ่งที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลแถวนั้นได้ยินชัดเต็มสองหูจนยืนนิ่งไปแต่ก็รีบปรับสีหน้าก่อนจะเดินเข้ามาหาทุกๆคน
“สายเข้าน่ะ”
ชายหนุ่มร่างโปร่งส่งเครื่องมือสื่อสารให้ นภดลพยักหน้าก่อนจะรับมากดทิ้งก่อนจะเก็บใส่กระเป๋ากางเกง ระหว่างนั้นก็ได้แต่คิดไปคิดมาถึงคำพูดของปฐวีเพราะถ้าอีกฝ่ายคิดอย่างนั้นจริงๆ
เขามันก็เป็นได้เพียงแค่
…ตัวปัญหา…
2BCon…
มาต่อแล้วคับ
ขอถามความเห็นหน่อยคับว่ารู้สึกว่านิยายเรื่องนี้
ยืดเยื้อไปไหมอ่ะคับ ถ้ามีอะไรล่ะก็แนะนำได้เลยนะคับจะได้เอาไปปรับปรุงให้ดีขึ้น ปล แรก ดราม่าอาจจะตามมาเร็วๆนี้ ^^
ปล อีกครั้ง เพลง “ลอง” ของ Singular เพราะมากคับ ลองหาฟังดูนะคับ ^^
ตอบเม้นต์
Églantier✿- - > เคลียร์กันแต่ยังไม่จบดีคับ ฮ่าๆๆ ส่วนเรื่องมาม่าทีละคู่ก็โอเคคับ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
silverspoon- - > ไม่ใช่ข่าวร้ายนะคับแต่ดูเหมือนยังมีลางร้ายอยู่ ฮ่าๆๆ รอติดตามอ่านตอนต่อไปด้วยนะคับ
roseen- - > คับ ยังไม่ชัดเจน รอติดตามอ่านตอนต่อๆไปด้วยนะคับ
Nus@nT@R@- - > อาหลานหวานกันไปก่อนคับ ส่วนดลกับวีเคลียร์เรื่องนี้เรื่องต่อไปมาต่อ ฮ่าๆๆ ติดตามอ่านตอนต่อไปด้วยนะคับ
tawan- - > คับ ไนท์ก็ว่าวีน่าสงสาร แต่ก็เคลียร์ไปได้เรื่องหนึ่งแล้ว ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
win200 - - > ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
samsoon@doll - - > มาเป็นชุดไนท์ตอบไม่ถูกเลยคับ ฮ่าๆๆ ก็แบบนี้ล่ะคับปัญหามีมากมายบนโลกใบนี้ ยังไงอย่างน้อยดลก็ไม่ได้ทำแองจี้ท้อง ฮ่าๆๆ ติดตามอ่านตอนต่อไปด้วยนะคับ
iforgive- - > แม้จะไม่ใช่ข้าวร้ายแต่ก็ยังไม่ใช่ข่าวดีที่สุด ไนท์จะพยายามเขียนให้วีน่าสงสารน้อยลงนะคับ ส่วนมากจะเป็นแฟนคลับวี ฮ่าๆๆ ติดตามอ่านตอนต่อไปด้วยนะคับ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์
King_Arthur - -> ว่างก่อนแล้วค่อยมาอ่านก็ได้คับคุณเอ็ม อีกอย่างยังไม่ถึงบทน้องมินทร์เด่นมาก ฮ่าๆๆ นิยายเรื่องนี้ไม่หนีไปไหนแน่นอนคับ
berlyn- - > อาหลานกำลังจะมีแววดราม่าเร็วๆนี้คับ ส่วนเรื่องวีกับดลก็ต้องตามอ่านตอนต่อๆไปว่าจะแก้ไขปัญหาที่ตามมายังไงต่อ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ ปล Singular ร้องเพลงเพราะจริงๆคับ ยิ่งไปฟังสดที่ริมหาด ได้บรรยากาศมากคับ
4life- - > ใจจริงไนท์ยังอยากให้วีหนีไปอยู่กับคนอื่นด้วย ฮ่าๆๆ แต่ดลก็น่าสงสารนะคับ เอาเป็นว่าขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคับ
heefever- - > โอ๋ๆๆ ไนท์เคลียร์แล้วนะคับแม้จะยังไม่ค่อยชัดเจน แต่หวังว่าจะพอลดอาการไมเกรนได้อยู่ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์และการติดตามนะคับ
padigree- - > จัดการให้แล้วนะคับ เคลียร์แต่เหมือนยังไม่ค่อยชัดเจนเท่าที่ควร รอตามอ่านต่อๆไปด้วยนะคับ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์และการติดตามนะคับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
