ขอบคุณจ้า
แอบมาเห็น รีบจิ้มเข้ามาอ่านเลย
ตั้งแต่ต้นจนจบ ^ ^ สนุกเหมือนเดิมจ้า
ตอนจบมีความสุขเหมือนเดิมนะจ๊ะ (ไม่ชอบมาม่าง่ะ)
การที่เราจะรู้ใจตัวเองนี่ คงต้องรู้สึกถึงเวลาที่กำลัง
จะเสียของ หรือเสียสิ่งนั้นไปก่อนค่อยรู้ว่าสิ่งนั้น
สำคัญมากขนาดไหนสำหรับเรา นายเก่งก็คงจะ
ได้รับรู้ความรู้สึกนี้สักวัน แต่แค่ว่ามันจะเป็นคำว่า
"เกือบสาย" หรือว่า "สายไป" กันเท่านั้นเอง.....
เป็นกำลังใจให้จ้า
-ขอบคุณครับ ลองเดาดูซิว่าพี่เก่งจะเจออะไร อิอิ ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจ
โอ้ว รีบมาต่อนะครับ
ชอบการเล่าของคุณมากดำเนินเรื่องได้ดีอะ
รีบๆมานะครับ จะรอ
**ยินดีต้อนรับนะครับ ถ้ามีคนอ่านกับคนเม้นท์ให้ก็มีกำลังใจ จะเขียนครับ..
:L2:เช่นกันครับ
พี่ปุ๊บปั๊บน่ารักน่ากอดมาก
คู่นี้จะลงเอยกันแบบไหนเนี่ย
ขอแบบอ่านแล้วไม่ตะลึงนะคะพี่
บวกค่ะ
*เรื่องนี้จะจบตอนที่พี่ปุ๊บปั๊บยังเด็กนี่แหละครับ แต่รักปุ๊บปั๊บจะหันไปทางไหนล่ะนี่+55
**บวกคืนเช่นกันครับ รวมทั้งทุกคนที่แวะมาให้กำลังใจด้วยครับ
**อีกไม่นานจะมีอีกเรื่อง มาลง เป็นเรื่อง -น้องเก่งกับน้องวิน- ฝากด้วยนะครับ เป็นเรื่องแรกที่หัดเขียน แต่มาโฉมใหม่
**ตอนจบ คงเก็บไว้ให้ลุ้น ใครจะเสียน้ำตา +55
เหอะๆ
อยากอ่านฉากนั้นจริงๆเล้ย ฉากอัศจรรย์เนี่ย 55+
**คิคิ ยังไม่กล้าใสฉากนี้เข้าไป แบบว่ายังไม่ออกหัวออกก้อยเลย
แอบชอบกันแล้ว แต่ยังอมภูมิอยู่
ปุ๊บปั๊บน่ารักมากเลย อยากเอามานอนกอด
**ต่างคนก็ต่างคิดเองเออ เอง ที่สำคัญยังไม่ยอมรับสิ่งใหม่ที่แทรกเข้ามา หลังต้องมาใช้ชีวิตจำเป็นร่วมกัน
จะลงเอยกันยังไงน้าๆๆๆๆ
**กำลังคิดอยู่ว่าจะเดินไปได้อีกกี่ตอน แต่ที่แน่ๆ ท่าจะหลายเดือน แบบว่ามาเรื่อยๆ คนเขียนเองก็พักผ่อนไปในตัวด้วย หลังจากเหนื่อยๆกับสิ่งที่รุมเร้ามาพักหนึ่ง ตอนนี้อะไรๆก็ดีขึ้นมาก ก็เลย บลาๆๆๆๆ ได้ตามปกติ
**ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังครับ เห็นคลิกจะครบสามร้อย ทั้งที่ยังไม่ถึง 24 ชม.ก็ดีใจ เพราะคิดว่า อย่างมาก 200 คลิกก็หรูแล้ว+55 เอาเป็นว่าอะไรดีบ้างไม่ดีบ้างก็ต้องขออภัยด้วยนะครับ