หัวข้อ: -.\Ql.ปล้นรักเจ้าวายร้าย.๐.-ll-จบแล้ว-ll-150112-ll

[sodamini]

  รอทั้งสองเรื่องค่ะพี่วินเนอร์

[ขนมหวาน]

ตามมาชมด้วยคนค่ะ เรื่องเก่ายังตามอ่านไม่จบดี
ตามมาเรื่องใหม่ด้วย ชอบค่ะ พระเอกแรง
และท่าทางนายเอกก็แรงพอกัน สมน้ำสมเนื้อดีค่ะ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

 :z6:ชอบแบบนี้นะครับ เรื่องแรงได้ใจดีมาก 

[nunam]

มาติดตามเรื่องใหม่ 

[ordkrub]

ขอตามมาอ่านด้วยคนครับ

[myall]

มารอด้วยอีกคน
ไปอ่านคู่คุณพ่อก่อนนะคะ ตอนใหม่ อิอิ

[KM]

เชียร์ปาล์มเป็นพระเอกนะ ฮ่าๆๆ บ้าไปละ

[Lonelyนู๋โรนลี่]

พระเอกมีพี่หรอ...
แล้วพี่เคะใช่มะ
ประมาณว่า ปาร์มเข้าใจผิด(เนื่องจากหน้าคล้ายกัน)
แล้วกดคุณพี่เข้าไรงี้
555+
ไม่ใช่ละ
เดี๋ยวจะ3p

[A-J.seiya*]

ดำลังจะบอกว่า ขอ ซอฟท์ๆ
ฮ่าๆๆ แต่เปิดเรื่องมาก็ ซอฟท์ไม่ได้แล้วนะะ
งื้อออออ
ลุ้นนนนนนนน
ใครเป็นพระเอกนะ  พี่เก่งเหรอ???
ปาล์ม สู้ๆ !!

[aehJTS]

ว้ายยยย......ยกมือขอเข้ามาอ่านด้วยคนทันไหมคะ (ช้าไปหน่อยไหม)

แต่นะพระเอกแบบว่ามาเป็นตัวกินไก่กันเลยทีเดียว เอ๊ะหรือมันเป็นนายเอกหว่า

  writer คะ

[Winer]

 



-ปรับปรุงใหม่เยอะทีเดียว  ลงให้เต็มขั้นไปเลยครับ-


(......1......)



แสงไฟสลัวๆในห้องนอนยามราตรี  สร้างบรรยากาศสำหรับคู่รักให้ปั่นป่วนได้อย่างดี   ณ ห้องพักส่วนตัวบนตึกสูงระฟ้าของเทพบุตรคาสโนวาเป็นที่คลั่งไคล้ของบรรดาสาวๆ  คืนนี้เขามีแขกรับเชิญเป็นสาวสวยคนเดิมที่เคยมาเหยียบที่นี่ไม่กี่ครั้ง  หลังกลับมาจากสังสรรค์กับเพื่อนฝูงเกือบทุกคืน  ไม่มีคืนไหนที่เขาจะกลับมานอนตัวคนเดียว...

“.เก่ง  ใบปอมีเรื่องจะบอก.........”
หญิงสาวพยายามเอามือยันใบหน้าชายหนุ่มที่กำลังหื่นขึ้น ทำท่าทางแสดงความงุ่นง่านสุดจะกลั้นออกมาให้เห็น...
“.เสร็จก่อนนา แล้วค่อยว่ากันที่รัก........”
ชายหนุ่มออดอ้อน  เพราะกำลังอยู่ในอารมณ์เริงรักแห่งโลกราคะ

“..แต่  ....  ใบปอรอไม่ได้แล้วค่า..........”เธอยังยืนยันที่จะบอกตอนนี้

เธออึดอัดเกิน จะควบคุมความรู้สึกที่เก็บบ่มไว้เต็มกลืนหลายวันแล้ว.. พร้อมกันนั้นก็ขยับตัวขัดขืนเล็กน้อย เมื่อโดนฝ่ายชายโจมตี  ซุกไซร้เรือนร่างดั่งดอกไม้แรกแย้มแบ่งบานสะพรั่งหอมหวน  ชวนให้แมลงภู่ดมดอม..
“.ขออีกนิดน่า  อย่าดิ้นซิ......”เสียงออเซาะคลอเคลีย  ทำให้เธออ่อนระทวยกับคำหวานๆ  แต่สิ่งที่อึดอัดในใจมันมีมากกว่าสิ่งใดๆ

“..จุ๊บ....
“..จุ๊บ.....”

หนุ่มหล่ออายุ 20  ต้นๆ จุบพิตที่แก้มใสขาวอย่างรักใคร่..ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากลงที่ซอกคอนวลเนียน แล้วเลื่อนต่ำลงที่เนินอกตูมขาวผ่อง
“.อื่อ  เก่งอ่ะ  เดี๋ยวก่อนซิ....”
“..ก็พูดไปซิ.....”
“..เก่งก็ตั้งใจฟังด้วยดิ...”
“..สำคัญมากเลยหรือ  ให้เวลา 30 วิ.......”เสียงทุ้มๆสั่นเครือร้องตอบ  แบบไม่มต้องงการให้อะไรขัดจังหวะในเวลานี้

“.......................”เธอมองหน้าชายหนุ่มอย่างชั่งใจ พร้อมกับความกังวลที่ก้าวเข้ามาครอบงำ  แม้ว่าสิ่งที่พูดออกไปผลออกมาอย่างไรเธอก็พยายามทำใจยอมรับ...



“...ปอ ทะ ท้อง ค่ะ........”ความอดทนมานานแสนนาน  สำหรับเธอสิ้นสุดเมื่อหลุดคำนี้ออกมา
เก่งสะดุด  ใบหน้าและมือเริ่มขยับหนี  จากเรือนร่างของเธอ

“..อะไร เธอพูดว่าอะไร..........”ชายหนุ่มตาเบิกโพลงเหมือนโดนทุบหัวอย่างแรง   เมื่อได้ยินสิ่งที่ร้าวอารมณ์ให้เสียขึ้นมาอย่างอัติโนมัติ......
“.ท้องกับใคร........”
ชายหนุ่มพูดน้ำเสียงเชือดเฉือน  พร้อมกับยันกายลุกขึ้นมานั่งห่างๆ.  สีหน้าที่หยอกเย้าของเทพบุตรกลายเป็นหน้าปีศาจซาตานในชั่วพริบตา.....

“..ทะ ทำไม    เก่งถามอย่างนี้ล่ะ....”
“..................”ชายหนุ่มเหลือบมองหญิงสาวอย่างดูแคลน  พร้อมกับยิ้มที่มุมปากอย่างรู้ทัน..
“..ต้องการอะไร.....”
“.เก่ง คิดอะไร.......”หญิงสาวเธอก็ช๊อคพอกันเมื่อเห็นปฎิกิริยาที่เปลี่ยนกระทันหัน...

“.อย่า คิด ใช้ วิธีนี้ผูกมัดกู...........”
เสียงตอบเน้นๆ  ยิ่งทำให้สาววัยไม่ถึง 20  เครียดหนัก

“.นี่  กะ เก่ง...........”
“กูเจอมาเยอะแล้ว  อยากได้กูเป็นผัวจนตัวสั่นนักไง  กูทับมึงไม่กี่ครั้งมึงก็ท้องได้ หึ...”ชายหนุ่มส่ายหน้าอย่างเอื่อมระอาพร้อมกับลุกขึ้นจากที่นอน  หยิบบ๊อกเซอร์ที่เพิ่งถอดทิ้งมาสวมใหม่...

“.ฮือ ฮือ.......”
เสียงร้องไห้ของเธอ  ไม่ได้ช่วยให้ฝ่ายชายเมตตาหรือสงสารขึ้นแม้แต่นิด..  แต่กลับสร้างความเบื่อหน่ายน่ารำคาญเข้าไปอีก

“.ทำไมเก่งพูดแบบนี้  เด็กคนนี้เป็นลูกของเราน่ะ......”
“.ใบปอ...........”ชายหนุ่มตรงไปจับบ่าหญิงสาวเขย่าเต็มแรง...

“..คนอย่างเธอก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นแหละ  ที่อยากได้ผู้ชายรวยๆเป็นผัว  แต่เสียใจด้วยนะ  กูไม่ได้โง่และง่ายอย่างที่คิดไว้หรอก  พรุ่งนี้กูจะเอาเงินจ่ายค่าตัวที่เธอเสียเวลา  ส่วนเรื่องลูกถ้าเธอไม่อยากเป็นลิงอุ้มแตง  ก็ไปเอามันทิ้ง  แค่นี้  หรือเธอต้องการให้ช่วยค่าทำแท้งก็ได้นะ  แล้วต่อนี้ไป  ก็เลิกติดต่อกัน กูเกลียดเด็ก  และกูก็ไม่มีวันเชื่อว่าไอ้ตัวที่อยู่ในท้อง  มันเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของกู...”
“.........มึงกับเพื่อนกูก็สนิทสนมกันดีใช่น้อย  เห็นเล่นหูเล่นตาแพรวพราวใส่มันบ่อยๆ  อย่าบอกว่าพวกมึงไม่มีอะไร  คนอย่างกูให้มึงได้เป็นเพียงของเล่นเท่านั้นแหละใบปอ  จำใส่หัวให้ดี...........”

“...กรี๊ดดดดด......”
“..ฮืออ  ฮืออ....”
เสียงร้องหญิงสาวร้องไห้สะบัดหน้าอย่างบ้าคลั่ง  เมื่อเจอคำพูดเสียดแทงหัวใจชนิดให้ตายกันไปข้างนึง
“..หยุด.........”

“..เพี๊ยะ........”

ชายหนุ่มรำคาญเสียงกรีดร้อง  จึงต้องตบลงไปที่ใบหน้าเธอเรียกสติซักครั้ง..

“..เลว    เลวยิ่งกว่าสัตว์.......”
หญิงสาวสบถด่าพร้อมด้วยใบหน้าที่มีน้ำตาพรั่งพรู  แล้วลุกขึ้นเข้าไปจะบีบคอคนเคยรักตรงหน้า  ให้ตายแหลกเหลวคามือ...
“...เพี๊ยะ....”
“..เพียะ......”
เธอฟาดฝ่ามือลงไปซ้ำกันติดๆ  เมื่อความอดทนสิ้นสุด..
“..ไอ้หมาตัวผู้.....”เธอตะโกนด่าลั่น

“ถ้ากูเป็นหมา  มึงก็หมาตัวเมียล่ะ ใบปอ  เพราะร่านแร่หาแต่ผู้ชาย  มึงได้กูก็เป็นเป็นคู่นอนชั่วคราวก็บุญหัวอย่างมากแล้ว ..5555.....”
“.ไม่คิดว่าปากจะเน่าได้สุดๆแบบนี้  คนอย่างแกสมควรตาย  ลูกตัวเองแท้ๆรังเกียจอย่างกับหมูกับหมา  สัตว์มันยังรักลูกมัน  แต่มึง...ไอ้เดรัจฉาน กูขอแช่งให้มึงมีเมียเป็นผู้ชาย  เป็นตุ๊ด  เป็นกะเทยเลย  มึงจะได้ไม่ต้องมีลูกเต้าสืบสกุล....”
“.ใบปอ  มึงจะมากไปแล้วน่ะ..............”ชายหนุ่มตวาดลั่น.  เมื่อเจอคำด่าสะเทือนใจ...
“..มึงแช่งกูเหรอ....”เก่งถลึงตา เงื้อมือจะตบซ้ำ
“..เออ  กูขอแช่งมึงไอ้สารเลว  คนชั่วไม่มีจุดจบดีแน่....”
“...มึงนี่น่ะ น่าตบให้ชักดิ้นตายไปเลย....”ชายหนุ่มขบกรามจนเจ็บ

แต่เขาก็สะกดอารมณ์ไม่ทำตามใจตัวเอง  ลดมือลงอีกครั้ง     “..จำใส่หัวไว้เลยน่ะ กูไม่ใช่ไอ้โง่ที่จะให้ผู้หญิงหน้าไหนมาหลอกง่ายๆ  คนอย่างมึงเจอมาเยอะแล้ว  ท้องไม่มีพ่อเสือกจะมาให้กูรับ  ทีทับแล้วไม่ร้อง  ทีท้องแล้วร้องจะให้รีบรับ  กูละเบื่อจริงๆโวย.....”
“ฮือ ฮือ.........”ใบปอปิดหน้าปิดตาร้องให้อย่างหมดอาลัยตายอยากในชีวิต  เมื่อนึกถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นในภายหน้า

ลูกชายนักธุรกิจกิจใหญ่  ยืนบ่นอุบอย่างเบื่อหน่ายที่ริมระเบียง  เมื่อคืนนี้  กลายเป็นคืนค้างคาในอารมณ์พิศวาส  ไม่ได้ระบายสิ่งที่ร้อนระอุออกมา.....  แน่นอนผู้ชายที่เพียบพร้อมทุกอย่างเช่นเขา  มีเหรอที่จะไม่มีใครอยากเป็นเจ้าของ.........  หลังจากที่ยืนระบายอารมณ์ให้เย็นลงอีกนิด  เขาเดินย้อนกลับ....

“.เก็บข้าวของแล้วออกไปจากห้องกูเดี๋ยวนี้  กูจะโทรหาน้องใหม่  เสียเวลากูหมด....”
“..ไอ้ชั่ว แกต้องไม่ตายดีแน่.......”
“..แล้วไง......”
“..แก........”
“..หาที่เหมาะๆวางไข่ตัวเองเถอะ  แล้วไม่ต้องมายุ่งกับกูอีก  เรียนปีหนึ่ง  เสือกท้องอีก  กูเป็นพ่อเป็นแม่ไม่รู้จะเอาหน้าไปวางไว้ที่ไหน....”
“..ฉันจะฆ่าแก..........”ใบปอทำท่าจะพุ่งเข้าหา....

“..โอ๊ะ........”เธอยกมือกุมท้อง..... สีหน้าบูดเบี้ยว.....
“.สมน้ำหน้า  อยากคิดไม่ดีกับกูสวรรค์ถึงลงโทษมึง.....”
“..โอ๊ะใบปอทิ้งตัวลงที่นอน.......”

“..อย่ามาสำออยใบปอ  เก็บของของเธอแล้วออกไปจากห้องนี้ซะ....”ชายหนุ่มเก็บผ้าผ่อนหญิงสาว  แล้วไล่เธอออกจากห้องส่วนตัว.
“.........................”หญิงสาวมองด้วยสายตาโกรธแค้น....

“.เชิญ.....”เก่งกระแทกเสียงแข็งไล่
“..เร็ว  อย่าอู้อี้  กูรำคาญ..........”เก่งพูดอย่างเหลือทน

“โครม...........
ชายหนุ่มโยนเสื้อผ้าเธอโยนออกนอกห้องแล้วเปิดประตูเชิญ.......

“..กรี๊ดดดดดด......”
“....ถึงฉันจะเป็นผี  ฉันก็จะมาหักคอแก ไอ้นรกส่งมาเกิด......”

หญิงสาวทำอะไรไม่ได้ มันตึบมืดแปดด้านรับไม่ได้  เมื่อผู้ชายที่เธอรักคนนี้เปลี่ยนไปกระทันหันชนิดหน้ามือเป็นหลังท้าวได้อย่างว่องไว.....

ใบปอ พยายามประคับประคองสภาพที่ร่างกายและจิตใจที่บอบช้ำย่ำแย่พอกัน  กลับห้อง  ตอนนี้เธออยากโดดตึกหรือโดดสะพานให้มันตายไปเลยข้างนึง  ไม่คิดว่ามันเป็นการผิดพลาดครั้งใหญ่ในชิวิตเธอ  ยอมรับว่าต้องการจะตีตราจองผู้ชายคนนี้  ยามรักทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้มันก็เป็นสีชมพู  ได้รับการดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี  ทำให้ขาดการยับยั้งช่างใจ   จนพลั้งเผลอ  แต่วันนี้เป็นบทเรียนใหญ่ที่ติดตัวเธอไปตลอดชีวิต  กับคนที่จะกำลังจะลืมตาดูโลกคนนี้ล่ะ  เธอจะทำอย่างไร........

**



-หลายเดือนผ่านไป-






หลังจากที่พี่ปอคลอดน้องได้ไม่นาน  ครอบครัวผมก็ต้องสูญเสียเธออย่างไม่มีวันกลับ  ท่ามกลางเสียงติชินนินทาครอบครัวของผมดังระงมไปทั่วซอย  หรือไม่ก็อาจเป็นทั้งอำเภอก็ได้มั้ง  ดั่งนั้นครอบครัวผมจึงต้องอดทนเพื่อจะอยู่บ้านตัวเองให้ได้   ยังดีที่แม่ทำเป็นหูทวนลมกับเรื่องเหล่านั้น  ทำให้ผมสบายใจได้ปะเลาะนึง....

...แต่สำหรับผมแล้วใครหน้าไหนมาพูด  ถ้าเป็นวัยเดียวกัน  ผมจะไม่มีวันยอมที่จะมันดูแคลนกันง่ายๆ  มันต้องเอาเลือดออกซักตั้ง  แต่ก็ใช่ว่าคนอื่นจะให้ผมทำง่ายๆ  นั่นจึงไม่แปลกที่บางครั้ง  เนื้อตัวก็มักจะมีรอยช้ำกลับมาฝากแม่ให้ได้ด่าได้บ่นประจำ  บางครั้งก็เจอบทลงโทษของแม่ไปโดยปริยาย....


............เสียงเด็กร้องไห้โยเย  จนบางครั้งมันก็เป็นเรื่องน่ารำคาญสำหรับคนวัยอย่างผม..  ก็ตอนนี้ที่บ้านผมมีเด็กชาย อุ่นรัก  หรือ น้องปุ๊ปปั๊บ  มาให้นอนแหกปากยามหิว  รบกวนสายตาเวลาที่ผมจะได้ดูทีวี  หรือเล่นเนทอย่างสบายใจ  แต่ผมก็แอบหลงรักมันเหมือนกันกับไอ้เด็กคนนี้  แต่ยามร้องก็ตัวใครตัวมัน  มีแต่แม่เท่านั้นที่รู้วิธีหยุดเสียงลั่นบ้านได้....


“.ไอ้ปาล์มดูหลานหน่อยซิลูก....”
“.ครับแม่.....”ผมล่ะเบื่อจริงๆ  แทนที่ผมจะได้เล่นกับเพื่อนกลับต้องมาเลี้ยงหลานตัวเล็กๆ  แถมร้องเสียงดังหนวกหูอีกต่างหาก...

“...แม่ไอ้หนูนี่พ่อมันเป็นใครอ่ะแม่...”ผมตะโกนถามแม่  แต่ไม่รู้กี่มันกี่ร้อยครั้งแล้ว  กับคำถามเดิม  หรือว่าแม่รู้แต่ไม่บอกผม  เพราะมันข้องใจมาตลอด  แม่ก้มหน้าก้มตาเลี้ยงมันอย่างกับไข่ในหิน......
“.จะถามทำไมล่ะปาล์ม  แค่นี้แม่ก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไหนแล้ว  ส่งมันไปเรียนแทนที่จะได้ปริญญา  กลับได้หลานมาให้เลี้ยงแทน  แถมแม่มันก็ใจร้ายเอาตัวรอดคนเดียวทิ้งลูกเอาไว้ให้ดูต่างหน้า....”
“..สงสัยต้องเลี้ยงกันอีกยาวเลยแม่....”
“.มันก็ต้องอย่างนั้นอยู่แล้ว  ว่าแต่ปาล์มจะช่วยแม่เลี้ยงหลานหรือเปล่า...”
ผมได้แต่ยิ้มกับคำถามของแม่
“.มันไม่มีพ่อแม่แล้ว  ผมเป็นพ่อมันแทนได้มั้ยแม่...”ผมถามเล่นๆสนุกๆ  เมื่อเรื่องเศร้ามันผ่านไปแล้ว  สิ่งที่ครอบครัวผมต้องทำต่อ  คือเลี้ยงดูเด็กคนนี้ให้เติบโตอย่างแข็งแรง...
“..จะดีหรือลูก....”
“แล้วแต่แม่ซิครับผม  สงสารไอ้หนู  ถ้าโตมาแล้วไม่มีพ่อ....”


“..ตามใจละกัน  ก็ดีไอ้หนูมันจะได้มีพ่อกับเขา  ฮ่า ฮ่า......”
“..แม่เห็นดีด้วยใช่มั้ย....”
“.............”หญิงชราพยักหน้ารับอย่างเป็นใจ...




ขณะที่ผมกำลังเลี้ยงหลานตัวน้อยๆ  อยู่อารมณ์เอ็นดูเด็ก  เสียงตึงตังก็วิ่งเข้ามาในบ้าน.......

“..ไอ้ปาล์ม............”

“..ไอ้ปาล์มโว้ย............”

“..มีอะไรว่ะ...  ทำหน้าอย่างกับเจอโจรเป็นสิบ....”ผมอุ้มหลานแนบขึ้นกับอกอย่างชำนาญ  หลังจากที่ช่วยแม่เลี้ยงมาได้ซักพัก..
“...คือกูได้ยินพวกไอ้ปอมมันนินทาว่าพี่มึง  ก็เลยอึดอัดว่ะ  มันพูดเสียๆหายๆ  เหมือนมันเป็นเรื่องร้ายแรงขั้นโทษประหาร...”
“....มันว่าไงว่ะ...”
“..พี่มึงมันแร่ด  ร่านจนท้องไม่มีพ่อแบบนี้  บลาๆๆ...”ไอ้โอ๊ตมันใส่อารมณ์ในการว่า  เหมือนมันออกมาจากปากมันเอง..

“........ผั๊วะ....”
“..โอย...  มึงชกกูทำไมว่ะ....”

“.กูโมโห  ใครแม่งว่าพี่กูว่ะ...”
“..แล้วมึงต่อยกูนี่น่ะ...”
“.แล้วจะให้กูไปต่อยใคร  พรุ่งนี้กูจะไปชำระคดีกับมัน....”

“..ปาล์ม  พอได้แล้วน่ะลูก  ตั้งแต่มีเรื่องนี้เกิดขึ้น  ปาล์มชกต่อยกับเพื่อน  จนเลิกคบกันไปหลายคนแล้วน่ะ”
“...ใครให้มันปากเสียละแม่  มันต้องสั่งสอน..คนอย่างพี่ปาล์มยามไม่ได้....”ผมพูดอย่างโกรธแค้นเมื่อนึกถึงโดนล้อเรื่องครอบครัวที่ย่ำแย่..
“....ไม่มีใครไม่ถูกนินทาหรอกลูก  ...”
“...ผมไม่เท่าไหร่  แต่อย่าให้มันมาว่าหลานผมละกัน  ผมจะชกมันให้เลือดอาบ  มันไม่ได้เป็นผมนี่มันไม่รู้หรอกว่าครอบครัวเราบอบช้ำแค่ไหน  กับสายตาสังคมรอบข้าง  เหมือนพี่ปอไปฆ่าคนมาแล้วติดคุกอย่างนั้นแหละ.....”

“....กินข้าวกันโอ๊ต  แล้วก็หยุดหัวรุนแรงซะบ้างน่ะเรา....”
ด่าจบ แม่ก็เข้ามารับหลานไปจากอ้อมแขนผมอย่างใจเย็น
“...ตอนนี้ใบปอก็ไม่อยู่แล้ว  ทุกคนจะใจร้ายกับเขาไปถึงไหน...”แม่ผมอุ้มหลานไปหลังบ้าน  ทิ้งให้ผมกับไอ้โอ๊ตเพื่อนรัก 1 เดียว  กินข้าวด้วยกันอีกมื้อ....






-ที่โรงเรียน-





“...ปั๊กกก......
มันเป็นเสียงที่ผมเดินเอาไหล่กระแทกคู่อริร่างโย่งกว่าผมหน่อย ขณะ ที่มันกำลังเดินเสวนากับเพื่อน....
“.เชี๊ยะ.......”มันด่าผม...

“.ไอ้ปาล์ม  เดินดูตาม้าตาเรือหน่อยซิว่ะ......”
“..ไอ้ปอม  ได้ข่าวเมื่อวานมึงว่าพี่กูเหรอ.....”
“..ฮึฮึ...มึงจะเอายังไงไอ้ปาล์ม  พี่มึงไม่ใช่เทวดาที่ไหนที่กูจะว่าไม่ได้....”มันแสดงสีหน้าเยาะเย้ยใส่

“.ฉึบบ...”มันเป็นเสียงที่ผมกระชากคอเสื้อมันดึงมา....

“.เฮ้ยยย  เฮ้ยยย...”เสียงเพื่อนๆกรูเข้ามาห้าม...


“..กูไม่กลัวมึงหรอกโวย  ตัวแค่นี้มึงคิดหรือว่าคนอย่างกูจะยกมือไหว้..”
“..ถ้ามึงแน่จริง  เย็นนี้หลังหมู่บ้านที่สนามฟุตบอล  ตัวต่อตัว.....”ผมเน้นเสียงใส่..
“..เอาซิว่ะ  มึงท้าทั้งทีกูต้องรับแน่....”
มันก็กระชากคอเสื้อผมดึงหาตัวมัน.  พร้อมกับมองตาแทบทะลักออกมา..
“...มึงชอบระรานคนเขาไปทั่ว  กูนี่แหละจะสั่งสอนให้มึงสยบคาตีนกูเลย  มึงเตรียมตัวรอได้เลย...”
ผมเองก็กระตุกคอเสื้อมันเข้าหาตัวอย่างไม่เกรง....
“..มึงแน่มากไอ้ปอมกูชอบ.....”ผมยิ้มให้มันอย่างนับถือในความกล้า...






-ที่สนามประลอง-

ผมมายืนคอยมันเพื่อไม่ให้มันมาถึงแล้วต้องรอ  สนามแห่งนี้ผมเคยสยบไอ้คนที่ดูถูกครอบครัวผมมาแล้วนับไม่ถ้วน...

“.....ปาล์มระวังตัวด้วยนะโว้ย  ไอ้ปอมมันเป็นมวยน่ะมึง....”
“.เออน่า  กูรู้.........”ผมบอกไอ้โอ๊ตที่นั่งรอดูอย่างใจจดจ่อ..
“..ถ้าเป็นไปได้กูว่ามึงคุยกับมันดีๆก็ได้.......”
“..มันต้องออกแรงว่ะ  ปากไอ้ปอมมันจะได้ปิด.....”
“..นักเลงมากระวังเถอะ จะซวย....”
“.ไอ้เหี้ย มึงจะอวยพรกูหรือไง.....”
“..ไอ้ปอมมันมีพวกเยอะน่ะ....”
“.กูไม่กลัว....”
“..แต่กูเป็นห่วง.........”
“..เรื่องอย่างนี้มันต้องลอง.......”
ผมหันไปมองตามที่ไอ้โอ๊ตโบ๊ยปากบอก  ว่ามีคนกำลังเดินมา............

“..มาล่ะ.....”ไอ้โอ๊ตเตือน
ขณะหันไปยืนจังก้าใส่กับผู้มาเยือนคนใหญ่....

“..มาคนเดียวหรือว่ะ.....”
“..มึงท้ากูคนเดียวนี่หว่า.....”มันทำหน้ากวนบาทาใส่....
“..เจ๋งว่ะ....”ผมตอบ...
“.แค่กูคนเดียวก็ล้มหมูอย่างมึงได้ไอ้ปาล์ม.....”
ได้ยินคำนี้ดังขึ้น  ถึงกับทำให้ผมเดือดพล่าน...

“..งั้นก็เอาเลย......”ผมร้องท้า  พร้อมกับจะวิ่งเข้าหา...

“.....เดี๋ยวววว...”มันเบรคกะทันหัน...
“..เอี๊ยดดดดด..”ผมเบรคเท้าเกือบไม่ทัน...
“..ให้กูถอดเสื้อก่อนว่ะ.....”
มันปลุดกระดุมเสื้อนักเรียนอย่างลีลา  ส่วนสายตามันก็มองผมเหมือนจะพิสวาส....มันโยนเสื้อใส่กองหญ้าข้างๆ  มีเพียงเสื้อกล้ามสีขาวตัวเดียว  พร้อมกับตั้งท่ารอรับการจู่โจม....
“..เข้ามาเลยไอ้หมูน้อย....”มันกวักมือเรียกเฉย...

“..ระวังด้วยปาล์ม..........”ไอ้โอ๊ตมันตะโกนบอก  แต่มันจะตะโกนทำไม  มันทำให้ผมอารมณ์สะดุด....

“.ตุ๊บ  ตับ......”
ผมเหวี่ยงหมัดเข้าหาแต่มันก็เหวี่ยงตัวหลบอย่างคล่องแคล่ว....
ผมเตะมันก็ยกขาตั้งรับ.....ทันท่วงที

“.เป็นไง....”มันยิ้มเยาะ แล้วชกผมคืนที  แต่มีเหรอที่ผมจะให้มันต่อยง่ายๆ  ผมหลบปั๊บก็สวนหมัดเข้าที่ท้องมัน

“ปั๊ก ปั๊ก........

ผมยักคิ้วให้เป็นการตอกย้ำ  ว่าเป็นไงล่ะ.....
มันทำสีหน้าเจ็บปวดให้ผมได้เห็น.......  พร้อมกับจู่โจมใส่ผมอย่างบ้าคลั่ง.......


-สิบ นาทีผ่านไป-



“.โอ๊ยยยยยยยย  ซี๊ดดด.....”

มันเป็นเสียงผมที่ร้องพร้อมกับเอามือกุมปากอย่างเจ็บปวด  เมื่อมันเล่นงานผมอย่างหนัก......  แต่ก็ใช่ว่ามันจะสบายตัวนะครับ  ดูหน้ามันซิ  บูดบวมไม่แพ้กัน  ผมยิ้มเยาะมันทั้งเจ็บๆนี่แหละ.....

“..เป็นไงบ้างว่ะ  ไอ้ปาล์ม.....”ไอ้โอ๊ตเข้ามาปลอบ..
“..เฮ้ย  ขี้ๆ  แค่นี้.....”ผมจะบอกว่าตัวเองเจ็บแทบปางตายได้ไงก็ไอ้ศัตรูยังนั่งจ้องไม่ห่าง  ยังไงก็ต้องกัดฟันอดทนให้ถึงที่สุด..

“..ปอมไงมั่งว่ะ......”โอ๊ตถาม..
“..ชิว ชิว  นิ่ม นิ่ม ดี.....”มันตอบพร้อมกับทำมือบีบแตร..

เอ........มันหมายความว่าไงว่ะ  ผมพยายามที่จะคิดสิ่งที่มันทำ  ดูท่ามันจะไม่เจ็บเลย  แล้วไอ้ตอนมันคลุกวงในกับผมล่ะ  ผมรู้สึกเหมือนมันมีอะไรซุกซ่อนอยู่  ตอนนั้นไม่คิดอะไร  แต่ตอนนี้  ชักเริ่มล่ะครับ..

“...อะไรไอ้ปอม...”ผมถาม
“..มึงคิดว่าอะไรไอ้ปาล์ม....”
ดูมันย้อนยิ่งทำให้ผมคิดหนักเครียดเข้าไปอีก....

ตอนที่เราจู่โจมกันและกัน  ทำไมมันดูแปลกๆไงชอบกล  ผมสะบัดหัวพรืดดด  อย่างกังวล  สีหน้ามันยิ้มได้ตลอดไม่รู้จะมีความสุขอะไรนักหนา...
“กลับเถอะว่ะ....”ผมบอกไอ้โอ๊ต..
“...ไม่ต่ออีกซักยกหรือว่ะ....”
“..เอามั้ยล่ะ...”ผมเถียง
“..พอเถอะว่ะไอ้ปาล์ม  หน้ามึงมันฟ้องว่าไม่ไหวอยู่แล้ว....”
“..เอาไว้วันหลังเถอะว่ะ  กูพร้อมเสมอ....”มันพูดอย่างน่าชกอีกซักเปรี้ยง...

“..เดินไหวมั้ยว่ะ.....”
“.ไหว   กูไหว...”ผมตอบเพื่อนเสียงแข็ง....
ผมพยายามเกร็งขาเดินให้เป็นปกติที่สุด  เพื่อไม่ให้คู่ต่อสู้เห็นความบอบช้ำของร่างกาย.....
“..กูมียาน่ะมึง.....”ไอ้ปอมมันล้อ..

“.ทาให้พ่อมึงเถอะ...”ผมตอบ

“....อย่าอวดเก่งนัก  ระวังจะเดินไม่ได้....”

ผมหันหน้ามองมันอย่างเชิดๆ  ก่อนจะกอดคอไอ้โอ๊ตเดินกลับบ้าน  อย่างทุลักทุเล.....

  -รู้สึกจะหลุดเยอะ  เดี๋ยวนอนก่อนแล้วจะมาแก้ให้ครับ-

[JJHJJH]

^
^
จิ้มๆๆๆ ระยะประชิด

[win200]

น่าจะเสริมให้ปาล์มเป็นนักเลงเก่า หรือนักมวยเก่า
รู้สึกเกลียดพระเอกแต่เริ่มเลยอ่ะ
อยากเห็นนายเอกได้เปรียบพระเอกกว่ามากมาย

[b27072010]

มีเลศนัยนะนี่ที่ทำมือแบบนี้ใช่หรือเปล่าปอม

[Zurruz]

เอ แปลกๆนะ ท่าทางจะชอบคลุกวงใน เเถมยังถอดเสื้อโชว์อีก ท่าทางจะหวังเเอ้มนายเอกของพวกเรานะนี่

อิอิ +1 จร้า เป็นกำลังใจให้นิยายเเรงๆ !

[kyoya11]

แช่งซะเห็นภาพเลย

กูขอแช่งให้มึงมีเมียเป็นผู้ชาย  เป็นตุ๊ด  เป็นกะเทยเลย  มึงจะได้ต้องมีลูกเต้าสืบสกุล....
^^
^^
^^
แรงมากกกกก!!!!

แล้วคนๆนั้น....อ้าว....ไม่ใช่น้องชายตัวเองหรือนั่น!
เอาล่ะสิ สมพรคุณพี่เลย 55+

[roseen]

 

[なおみ™]

อยากอ่านตอนใหม่แล้วค่ะคุณวินเนอร์ อยากรู้ว่าปาล์มกับนายเก่งจะโคจรมาเจอกันได้อย่างไร

[Dee^daY]

อะไรของ ปอม หว่า

[som]

พี่วินเนอร์ครับ  มันครับผม  
แต่เหมือนได้อ่านสั้นๆยังไงไม่รู้เนาะ

[sodamini]

ไม่ต้องเห็นอนาคตก็รู้ว่าคำแช่งนั้นจะเป็นจริง  
เปิดตัวแรงจริงอะไรจริงน๊ะคะพี่ชาย  
* แต่คำหลุด คำเบิ้ลเยอะเหลือหลายคร่า  

[railay]

 

[ordkrub]

ปอมจะมีบทบาทต่อไปไหมนะ

[i1_to*pp]

เข้าใจแช่งนะ

ปอมคิดอะไรกับปาล์มรึป่าว

[bbyuqin]

หึหึ..ท่าทางไม่น่าไว้ใจ ปอมคิดไรป่ะ

[heefever]

ปอมหาเรื่องปาล์มเพื่อหวังผลอะไรเนี่ย
.
.
.
.. พระเอกเลว ๆ  ต้องเจอนายเอกร้าย ๆ มันถึงจะสาสม..

[kny]

แค่ตอนแรกชักขเม่นพระเอกแล้ว

[aehJTS]

ถ้าปอมคิดไรกับปาร์มนะมันเป็นการเรียกร้องความสนใจที่สุดยอกมาก

  writer คะ

[ลูกลิงแสดงตัว]

อิเก่งมันเลว!!!!
ปาล์มอย่างซ่าเลย ปอมมีซัมติงอะไรรึเปล่า

[iChoCoHoLiC]

Writer เข้ามาเฉลยด่วน แต่มีแววว่าเรื่องนี้พระเอกต้องเลวอ่ะ กร๊ากกกกกกกกกกก