หัวข้อ: -.\Ql.ปล้นรักเจ้าวายร้าย.๐.-ll-จบแล้ว-ll-150112-ll

[arm32505]

ตามอ่านอยู่แล้วครับ 

หุหุ แม่ต้องรู้แน่ๆเลย

[aohka]

ตอนหน้าจะเจอกันม๊าย..

ลุ้นๆๆ 

[icyblue]

 


winer

[なおみ™]

-ที่เพื่อนๆถามว่าเมื่อไหร่จะได้เจอกัน  ตอนหน้านี่แหละครับจะได้เจอกันแล้ว อิอิ

-เจอแน่เลยครับ เจอ เจอ แน่....5555  ขอบคุณทุกคนที่มาอุดหนุนนะ..

คลอดออกมาเร็วๆ นะคะคุณวินเนอร์ น้องมิคอยอยู่

มันจะมา :oo1:กันท่าไหนนะ คุณวินเนอร์ถึงตั้งชื่อว่า "ปล้นรัก" ไอ้วายร้าย
เอ๊ะน้องมิคิดข้ามตอนไปไกลเกินรึเปล่าคะเนี่ย

[Cupcake]

อ่านซิคะ เป็นกำลังใจแถมให้ด้วย
แล้วมาต่ออีกนะคะ
เรื่องนี้ต้องดร่าม่าแน่ๆเลย เฮ้อ~

[Tageszeit]

เมื่อไหร่ พ่อกับลูกเค้าจะเจอกันอ่ะเนี่ย
อืม ต้องพ่วงน้าด้วยสิ เมื่อไหร่พ่อกับน้าจะเจอกัน 

[kyoya11]

เจอกันคงจะฉะกันเลยแน่ๆ 55+
เตรียมตัวมันส์ล่ะคราวนี้^^

[KM]

โอ๊ยยย เกลียดพระเอกอยู่นะเนี่ย

[win200]

 

[Tun_Bow]

รอเก่งกะปาล์มเจอกัน

[sodamini]

  เป็นกำลังใจให้คร่าพี่ชาย

[ordkrub]

ปอมเป็นพระรองแหง

[Winer]

 


(...3...)




-หลายปีผ่านไป-



เวลาไม่เคยหยุดวิ่ง  ทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนแปลง  ทุกอย่างยังคงดำเนินไปตามแรงเหวี่ยงหมุนของแกนโลก    จนกระทั่งงงงงงงงงง…….

“...แม่ครับ   คิดดีแล้วหรือครับ....”
“..จะถามเซ้าซี้อะไรหนักหนานี่...”แม่ตอบผมอย่างรำคาญ
“..เผื่อแม่จะเปลี่ยนใจไง......”
“..แม่ไม่เปลี่ยนหรอก.....”
“..แม่ก็รู้นี่ว่าโรงเรียนนั่น ค่าเทอมมหาโหด  แพงกว่าของผมอีก  แล้วคุณปุ๊บปั๊บ  ตัวแค่เนี้ย  มันจะคุ้มค่าเหรอ...”
“..จะยังไงก็ช่างแม่อยากให้หลานเรียนโรงเรียนดีๆ  เผื่อโตขึ้นจะได้ไม่กร้านโลกเหมือนแก....”
“..ขอบคุณที่ชมครับแม่....”ผมก็รับหน้าด้านๆ

“.ยายคับ  คุณปุ๊บปั๊บ แต่งตัวหล่อเสร็จแล้วคับ...”

ขณะที่ผมกำลังต่อล้อต่อเถียงกับแม่  ไอ้ตัวต้นเหตุมันก็เดินออกมาจากบ้าน  อย่างหน้าตาชื่นและน่าตีด้วย...

“..โห    หลานยายใส่เสื้อผ้าเอง หล่อมากเลยคับ...”แม่ชมแถมจูบให้มันเป็นรางวัลอีกที  แต่มันก็ไม่ได้เรียบร้อยตรงไหนหรอก  แม่ก็ต้องจัดช่วย
“..น้าปาล์มไปส่ง  คุณปุ๊บปั๊บสมัครเรียนวันนี้นะคับ..”เสียงพูดเนิบๆ ช้าๆ มันทำให้อดจะยิ้มไม่ได้
“.เห็นมั้ย  หลานดีใจแค่ไหนที่จะได้ไปโรงเรียน  มีแต่แกนี่ จะขัดขวาง.........”
“...โป๊กก.......”
พูดจบแม่ก็แจกมะเหงกให้ผมกิน...

“อุ่ยยยยย  แม่  ผมห้ามที่ไหน  ผมแค่ไม่อยากให้เรียนโรงเรียนแพงๆแค่นั้น...”
“..อิจฉาตาร้อนหลานเห็นๆเลย...”
“...ฮิ ฮิ  ยายเคาะหัวน้าปาล์ม ฮิ ฮิ....”ดูมันขำซิ...
“..พาแม่ไปเลยปาล์ม  เสร็จแล้วแม่จะไปธุระให้พ่อต่อ....”
“.ไปก็ได้  จำใจ.....”
“.ยังไม่เลิกอีก....”



“..ยายจ๋า  คุณปุ๊บปั๊บจะได้ไปโรงเรียนเมื่อไร....”
“..อีกไม่นานหรอกลูก  เตรียมตัวไว้นะ...”แม่ผมลูบหัวหลานรักอย่างเอ็นดู

“..คับ.....”เจ้าหนูพยักหน้า
“.... คุณปุ๊บปั๊บอยากไปเรียน  คุณปุ๊บปั๊บอยากมีเพื่อนเยอะๆ...”
“..ประจบแฮะ..”
“................”แม่หยิกที่เอวผมแทนด่า
“..อย่าซิแม่....”ผมขำเพราะว่ากำลังขับขี่จักรยานยนต์  ที่พ่อซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิด  กลัวเสียเส้น





...เมื่อถึงโรงเรียนที่แม่ต้องการให้หลานรักเข้าเรียน  ผมก็ได้แต่ยืนอึ้ง  แม้จะเคยผ่านมาเห็นภายนอกมาบ้างแล้ว  แต่ว่าก็ยังไม่เคยเข้ามาภายใน  เพราะว่าไม่มีความจำเป็น  แถมมีตึกเรียนที่สร้างขึ้นใหม่อีก  สิ่งที่ผมรู้มาอีกอย่างก็คือ  โรงเรียนแห่งนี้เจ้าของเก่าขาย  เมื่อเจ้าของใหม่มาจึงมีการปรับปรุงครั้งใหญ่  จึงทำให้ที่นี่น่าอยู่มากขึ้น...


แม่พาผมเดินร่วมกับคนที่เบียดเสียดพาลูกหลานมาเข้าสมัครในวันแรกกันคึกคักอย่างกับให้เรียนฟรี  ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเขาเห่อ  หรือว่าอยากจะโก้หรู  เหมือนแม่ผมเลย  คงอยากให้ไอ้คุณปุ๊บปั๊บ  ฉลาดเร็วกว่าผมถึงส่งมาเรียนที่นี่  ผู้คนจอแจ  ขอใบสมัคร กรอกรายละเอียดตามที่ เขาต้องการลงไป...

....ผมก็ช่วยแม่ทำจนเรียบร้อยแล้วให้แม่เอาไปยื่น  แต่จะว่าไป  ที่นี่แค่มาสมัครก็รู้สึกถึงกับความประทับใจในการได้เข้ามาตั้งแต่ครั้งแรก  ดีกว่าโรงเรียนที่ผมเรียนอยู่อีก  นี่เป็นแค่เปิดรับเด็กอนุบาลน่ะนี่  คนยังเยอะขนาดนี้  แล้วระดับอื่นล่ะจะขนาดไหน....


“..แม่ขอไปดูรอบๆนะแม่  สวยดี  อย่างกับสวนสาธารณะเลยอ่ะ.......”
“.ไปซิ  แต่อย่าเถลไถลน่ะ  ไปเร็วเคลมเร็วนะ  จะได้มาช่วยดูหลานด้วย.......”
“..ครับแม่  แถวนี้แหละ...”
พูดจบผมก็ชายตามองไปรอบอีกครั้ง  ถ้าเป็นผมก็ดีนะซิได้เรียนที่นี่  จริงๆที่นี่มันก็ไม่ได้ไกลจากที่ผมเรียนเท่าไร  ต่างกันตรงที่  ที่นี่มันเป็นเอกชน  ส่วนผมอุดหนุนของรัฐตามนโยบายของแม่....




...ขณะที่ผมเดินอยู่บริเวณลานจอดไม่ไกลจากที่แม่อยู่กับหลาน  ผมกลับได้ยินเสียงเด็กร้องจ้า......
ใจนึกถึงหลานขึ้นมาตะหงิดๆ  เพราะว่าเสียงมันคล้ายมาก.  คิดได้อย่างนั้นผมก็รีบตรงไปตามแหล่งที่มาของเสียงอย่างทันควัน.....

“.ฮือ ฮือ ฮือ....”
“.กูบอกให้หยุด...” เสียงตะคอกใส่หนูตัวเล็กๆ  จากเสือโคร่งใหญ่
เจ้าหนูน้อยร้องลั่น ตัวสั่นเป็นลูกนก ... พร้อมกับมือถือเศษเหล็กอยู่ในมือ  โดยมีร่างยักษ์จ้องจะเขมิบ...

“...ไปเลยน่ะ  ไอ้เด็กเวรพ่อแม่ไม่สั่งสอน...”ชายร่างยักษ์ตวาดลั่น
“.เป็นลูกหลานจะให้เตะกลิ้งเลย แม่งไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง......”
“..พ่อแม่มึงอยู่ไหนว่ะ  พามาหากูหน่อย  แม่งทำเรื่อง....”
“.ฮือ ฮือ.....”หลานผมได้ยินเสียงขู่คำรามมันก็ยิ่งกลัวลนลานใหญ่ตามประสาเด็ก
“.ปังง......”
มันทรงกริ้วพิโรธเกือบจะเตะโดนหลานผม.. แต่เตะล้อรถมันแทน...
“..ไอ้ชั่ว........”ผมด่ามันในใจ

“..คุณ...นี่มัน......”ผมรีบไปอุ้มหลานที่นั่งร้องไห้กับพื้นอย่างน่าเวทนาเหมือนจะเป็นไข้..
“...ฮือฮือ....”
ผมกำลังงงที่มาที่ไปของเรื่องเมื่อหลานผมก็เอาแต่ร้อง... ไม่ยอมพูด....
“.มองหน้ากูทำไม  มึงเป็นพ่อไอ้เด็กนี่ใช่มั้ย......”
“..ใช่ครับ...”
ถ้ามันตาแหล่เห็นผมหน้าแก่ขนาดนั้นผมก็จะยอมรับ

“..งั้นดี  เจอจำเลยพอดี......”เทพบุตรหน้าหล่อแสยะยิ้ม.. ขบกรามจนเมื่อยเลยมั้ง..
“....มึงดูนี่ ลูกมึงทำอะไรไว้...”เขาชี้ไปตรงประตู  ที่มีรอยขีดข่วน  ผมมองไปที่มือของหลาน  ที่ยังกำหลักฐานมัดตัวเองไว้แน่น

ผมจับมือหลานมาแกะเอาออก  แล้วทำท่าจะโยนทิ้ง...

“.เฮ้ยย  จะทำอะไร......”
คำทักของมันทำให้ผมชะงักมือที่จะทิ้ง.....  ผมเริ่มจ้องหน้ามันเขม็ง  ชักเกลียดไอ้คนตรงหน้าเข้าไส้  เมื่อมันทำท่าทำทางเป็นผู้ยิ่งใหญ่ กำชัยอยู่ในมือ...

“..เงียบครับ....”ผมกอดหลานแนบอก  ทำให้เสียงเริ่มเบาลง
“.คุณปุ๊บปั๊บทำไมถึงซนอย่างนี้ละครับ...”

“..........คุณปุ๊บปั๊บจะเขียนหนังสือ...”หลานรักสารภาพความจริง..
ผมหรือครับ อยากจะบ้าตายเจอคำสารภาพซื่อๆ  แล้วทำไมถึงอยากจะเขียนเวลานี้  แล้วทำไมต้องเขียนที่ตัวรถเขาอีก  มองดูก็รู้ว่ามันไม่ใช่ถูกๆเลยนะสำหรับสิ่งที่ลูกเลือกเขียน..

“..เห็นม่ะ.....”ไอ้โย่งกระแนะกระแหน่..
“...อะไร...”ผมขึ้นเสียง...
“..มีลูกแต่เด็ก  มิน่า  ถึงสั่งสอนไม่เป็น....”
“.เด็กมันไม่รู้ไม่ชี้ คุณจะอะไรนักหนา...”

“..อ๋อเด็กไม่รู้ไม่ชี้  จะหาทางเลี่ยงไม่ยอมชดใช้ค่าเสียหายใช่มั้ย....”
“..ไม่มีเงินโว้ย....”ผมตะคอกใส่อย่างเหลืออด
“..อย่าหนี.......”มันจับแขนผมไว้เหมือนกลัวหาย

“..จะไปไหน......”มันบีบแขนผมแน่น...
“...มึงนี่นอกจากจะไม่สั่งสอนลูกให้ดีแล้ว  มึงก็คงขาดการอบรมจากพ่อแม่มึงด้วยซิ...”
พอได้ยินคำนี้เท่านั้น เลือดในการผมก็พุ่งปรื้ดดดดเกิน 100 องศา..
“..กูถึงไม่แปลกใจเลยว่าลูกมึงมันได้เชื้อมาจากใคร....”มันต่อความอีก

“ผั๊วะ.........”ผมชกหมัดไปที่หน้ามันเต็มๆ.
“.สัดด......”มันสบถคำด่าออกมา
“..มึงดูถูกกูได้แต่อย่าขึ้นถึงพ่อแม่กู......”
“..แง้ๆๆๆ.........” หลานผมร้องลั่นอีก  คงเป็นเพราะเห็นมีเรื่องแน่...

“..มึงนี่ถ้าไม่เจ็บตัวมึงคงไม่จำ.........”
มันกำหมัดตรงมาที่ผมลิ่ว  ตาขวางเหมือนจอมมาร....  แต่ไอ้หลานรักผมมันก็วิ่งมากอดขาทำให้ผมไม่ถนัดที่จะทำอะไร....

“..หยุด.........”เสียงตวาดนี่ทำให้สะดุ้งสะเทือน....

“...แม่......”ผมพูดเบาๆ  มองหน้าไอ้ปีศาจตรงหน้า ที่ตอนนี้มันได้แต่ยืนกำหมัดนิ่ง..
“..นี่มันเรื่องอะไรกัน....”แม่ผมทัก  ทั้งที่กำลังจะเข้าขั้นคอขาดบาดตาย.
“..ผมจะสั่งสอนคนที่ไม่มี...........”
“..ไม่มีอะไร........”ผมเถียง  แล้วไล่หลานไปหาแม่..


“..นี่คุณคงเป็นแม่ไอ้เด็กคนนี้ใช่มั้ย....”
“.ทำไมคะ.......”แม่จ้องมันเหมือนกับเคยเป็นศัตรูกันมาก่อน..
“..สั่งสอนลูกหลานหน่อย  ทำผิดแล้วไม่ยอมรับผิด  แล้วยังจะหนีอีก...”
“..ลูกหลานฉันทำอะไรผิดไม่ทราบ........”
แม่เดินเข้าไปหา  มองหน้ามันใกล้ๆ อย่างท้าทาย จนผมต้องห้ามไว้...

“..ก็ไอ้เด็กเหี๊ยะเนี่ยมันขูดรถผม  ผมเรียกค่าเสียหายพ่อมันก็ไม่ยอมจ่าย.....”มันชี้หน้าใส่ปุ๊บปั๊บ
“...............”แม่หันมามองผม
“...คะ    ....หลานฉันมันเหี๊ยะ  เหมือนพ่อมันแหละค่ะ......”แม่ผมยอมรับเฉย
  แต่ทำไมผมรู้สึกว่าแม่เหมือนนักเลงจังว่ะ  อย่างกับแม่เคยมีเรื่องกับมันมาก่อน  แม่ถกแขนเสื้อข้างขวาขึ้น....

“...แม่......”
ผมเข้าไปดึงแขนแม่ออก  กลัวมันจะต่อยหน้าแม่   ก็ดูมันเห็นหัวแม่ผมที่ไหน   ถ้ายังไงผมจะขอประจัญหน้ากับมันเอง..

“.................”ผมมองหลานตัวต้นเหตุที่กำลังยืนดูอยู่ห่างๆ สีหน้าหวาดกลัว สงสัยเพิ่งคิดได้หรือเปล่าไม่รู้...

“เพี๊ยะ......”
แม่ยกมือตบไปที่หน้าหล่อๆของมันเต็มรัก....
“.เฮ้ยย  แม่......”ผมตกใจอย่างมหันต์แม่ทำอะไร  ผมรีบเข้าไปขวางกลัวมันจะสวนแม่คืน....
“..แกมาด่าลูกหลานฉันทำไม....”แม่ชี้หน้าด่าจะๆ  โดยที่ผมขวางหน้าอยู่..
“........................”
มันเองก็ตาแดงกล่ำคงเต็มไปด้วยความโกรธที่เก็บกัก.....
“..หลานฉันมันไม่ดีก็เพราะมันมีพ่อเลวๆไง  แล้วทำไม......”
“..แม่พอแล้ว.....”ผมเห็นความโกรธแม่แล้วชักกลัวขึ้นมา....  ไม่รู้ว่าแม่ไปโกรธใครมาแล้วมาลงกับมัน

“...อ๋อกูรู้ล่ะ  กูว่าสงสัยจะเป็นทั้งโคตร.....”มันสวนมา
ผมรี่ไปหา หวังจะให้มันชิมหมัดอีกรอบ  แต่ว่ากลับถูกมันสวนกลับอย่างรู้งาน......  แหมมันด่าทั้งโคตรอย่างนี้ใครจะทนไหวเป็นไงเป็นกัน....
ผมลุกขึ้นทันควัน...

“..ระวังตัวนะลูก......”แม่ผมไม่ห้ามแต่เหมือนสนับสุน คงจะเห็นด้วยที่จะให้ผมสั่งสอนไอ้คนปากเสีย..

ถึงจะตัวเตี้ยกว่ามันนิดๆ  แต่ผมก็คิดว่าไม่ได้เสียเปรียบหรอก ใช้ความคล่องว่องไวให้เป็นประโยชน์..
พอมันต่อยมาผมก็หลบ  เตะขาตัดกำลัง  แต่ผิดคาดมันไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลย....
“..ผั๊วะ.....”มันต่อยผมที่แก้ม  จังหวะนี้ผมก็สวนคืนอย่างไม่ยอมให้เสียโอกาส...

“.ผั๊วะ.....”มันเซไปเหมือนกัน..ผมลูบตรงที่มันต่อยเช็คความเจ็บนิดนึง...


“...หยุดครับหยุด.....”เสียงทุ้มใหญ่ทำให้ผมต้องหยุดชะงักการต่อสู้แล้วหันไปมอง..

“..พี่หนึ่ง..........”มันทักผู้ชายคนนั้น..
“นี่มันอะไรกันเก่ง  ถึงกับต้องชกต่อยกันเลยหรือ....”
“..ก็ไอ้ครอบครัวนี้มันกวนโอ๊ย  ทำรถผมเสียแล้วยังจะหนีไม่ยอมจ่ายค่าเสียหาย  ผมต้องสั่งสอน....”
“...เฮ้ยคุณ  ใช่น้องคุณหรือเปล่าค่ะ....”
“..ใช่ครับ......”ชายคนนั้นตอบเสียงน่าฟังกับแม่ผม..
“..น้องคุณมาด่าดิฉันกับลูกถึงโคตร  เป็นคุณคุณจะยอมมั้ยละคะ....”
“...พี่หนึ่ง มันเริ่มก่อน....”
“.เก่งมีสติหน่อยซิ..........”
“...เอาอย่างนี้นะครับ  เรื่องชกต่อยผมขอให้หยุดก่อนนะ  แล้วมาคุยกัน  ผมจะเป็นคนกลางให้เพราะคนนี้น้องผมเอง....”
ฟังเสียงคนมาช่วยค่อยน่าสนใจหน่อย..
“..พี่หนึ่งไม่ต้องไปคุยกับพวกสถุลพวกนี้....”
“เก่ง..........”พี่ชายมันตะคอกกลับอย่างโมโห..
“...ทำไมถึงพูดอย่างนี้ล่ะ  มิน่าคุณน้ากับลูกเขาถึงได้โมโหกันขนาดนี้....”
“หือ  ก็พี่ไม่ได้เห็นตอนที่มันด่าผมนี่....”มันเถียง
“..ถึงยังไงพี่ว่าเราก็ต้องผิดมั่งล่ะ  ขนาดต่อหน้าพี่ยังด่าเขาถึงขนาดนี้.....”
“..ก็มันอดไม่ไหวนี่พี่..แม่งวันซวยแห่งชาติเลย......”



-ใต้ร่มไม้และม้านั่ง-


แม่ผมยกหลานขึ้นมาอุ้ม......
“..นี่หลานคุณน้าหรือครับ.........”
“..ค่ะ  ......วันนี้พามาสมัครเรียนที่นี่  พอดีดิฉันกำลังรอยื่นเอกสารอยู่  หันมาอีกทีหลานก็หายไป  จึงออกมาตามหา  ก็เห็นลูกชายกำลังทะเลาะกับผู้ชายคนนี้อยู่ค่ะ....”
“..ดิฉันยอมรับนะคะ ว่าไม่มีเวลาสั่งสอนหลาน  เพราะพ่อมันทำลูกเป็นอย่างเดียว อย่างนี้มันเลวมั้ยคะ.................”
แม่จ้องหน้ามันแล้วด่า  แทนที่จะเป็นผม (..โอ๊ยยยย  งง.....)  แม่ผมกินยาลืมเขย่าขวดข้างซ้ายหรือเปล่า....

“..หึ...ด่าลูกตัวเองมั่งก็ดี..”มันสะบัดหน้าใส่
“..เห็นมั้ยพี่หนึ่ง  ยอมรับไม่บิดเบือน.....”
“.คะ   พ่อมันชั่วจริงนี่คะ....”แม่ผมจ้องหน้ามัน..
“.โน่นพ่อมันอยู่โน่น  ทำไมจ้องมาทางผม....”มันย้อนแม่คืน...ทำสายตาลุกลิก


“..เก่งเรื่องที่เด็กขีดขูดรถน่ะ  พี่ว่ามันไม่ได้เสียอะไรมากมาย  ช่างมันเถอะ....”
“..อะไรพี่หนึ่งจะปล่อยมันไปหรือไง...”มันทำโมโหใส่พี่ชาย
“..เด็กมันไม่รู้อะไรหรอก...”
“..พี่ก็อีกคนเข้าข้างมันเหรอ  ผมจะบอกแม่...”
“..พี่จะออกค่าเสียหายให้เองน่า  แค่นั้น....”
“..โห    พี่หนึ่งงงงงง..พวกมันเป็นญาติฝ่ายไหนของเรานี่......”มันลากเสียงดุคนที่เรียกว่าพี่
“..ปล่อยคนผิดให้ลอยนวล.....”มันบ่น

“..เก่ง นายเป็นคนยังไง อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้น่ะ....”
“..ครับพ่อเทวดา  ใครจะดีเหมือนพี่ล่ะ  ผมไม่คุยด้วยแล้ว...”มันควันออกหูเมื่อรู้ว่าต้องล่าถอย...
“..ขอบคุณคะ.........”แม่ผมแสดงความขอบคุณ แถมยิ้มเยาะไอ้คนที่มันกำลังเดือด
“..ไม่เป็นครับ....  แล้วนี่สมัครเรียนให้เจ้าหนูเสร็จยังครับ....”
“..ยังเลยคะ......”
“...ไหนชื่ออะไรครับ.....”
“.บอกคุณเขาไปซิลูก......”แม่ผมแนะ..

“..ชื่อ  คุณปุ๊บปั๊บคับ...”เสียงน่ารักๆสร้างความเอ็นดูให้ชายตรงหน้าทันที...

“..โอ... ชื่อคุณปุ๊บปั๊บ.....”พี่หนึ่งหัวเราะร่วนอย่างถูกใจ..

“...แหวะ ชื่อปุ๊บปั๊บ  พ่อแม่มันคงเอากันเร็วแต่เด็ก  เลยออกมาชื่อปุ๊บปั๊บ....”นั่น..มันแขวะ...

“..เก่ง  ไปเลยปะ.......”
“..อย่าไปสนใจเลยน่ะครับ  เสียงหมาเห่าอย่างนั้น....”
“..ไปก็ได้วะ  อยู่นานคงได้ต่อยคนอีก......” มันเดินลูบหน้าลูบตาออกไปตรงที่รถมันจอดไว้

“..เดี๋ยวผมจะพา คุณปุ๊บปั๊บไปสมัครเองดีกว่านะครับ  ไปด้วยกัน.......”
“..ขอบคุณคะ  จะรบกวนมากกว่า...”
“..ไม่เป็นไรครับ  ถือว่าชดเชยน้องชายของผมมันทำไม่ดีไว้...”

ปุ๊บปั๊บอ้าแขน กอดคอเพื่อนใหม่เฉย  มันคงมองเห็นความเป็นมิตรจากใบหน้าคนที่มาเยือน....
..แม่ผมมองไอ้เลวที่ขับรถหรูของมันออกไปด้วยสายตาไม่พอใจเท่าไร   เหมือนอยากจะเคลียร์กับมันอีกรอบ  จนผมต้องดึงมือให้แกเดินตาม

 

[thisispom]

 

[gayraygirl]

เอิ่ม...เริ่มมาก็จะฆ่ากันตายแล้ว
มันจะไปสปาร์คกันยังไงเนี่ยยยยยยยยยยย
รอลุ้นต่อไปคร่า

[railay]

 

[win200]

น่าหนุกแหะ
ทั้งแม่ทั้งลูกทั้งหลานท่าจะร้ายพอกันเลย
พี่ของไอ้พระเอกเลวกับแม่ของปาล์มเหมือนจะรู้นะว่าใครคือพ่อของน้องหนูปุ๊บปั๊บ

อยากให้ไอ้คุณพระเอกเลวหลงรักหนูปาล์มโดยทีหนูปาล์มไมรู้สึกอะไรแล้วรู้ตัวจริงของพ่อชั่วตัวจริงของหนูปุ๊บปั๊บเร็วจริง
คงสนุกพิลึก

[พี่วันเสาร์]

รอตอนที่ปาล์มรู้ว่าเก่งคือไอ้พี่เขยสุดชั่วคงมันพิลึก

[Pumpkin]

เก่งมันรู้ตัวป้ะ ว่ามันด่าตัวเองอยู่ โง๊...โง่เนอะ!! หึหึหึ


แต่ว่านะ นายปาล์มเนี่ย เอะอะท้าตีท้าต่อย จะเลือดร้อนไปไหนจ๊ะนั่น

[nemesis]

มันมากกกมาต่อไวๆๆนะคับ

[taroni]

ไอเก่งเลววววว

[aehJTS]

 แม่รู้แน่ ๆ ว่าพ่อของหลายเป็นใคร
แต่แม่นี่เจ๋งอะนักเลงได้ใจชอบ ๆ  

  writer คะ

[NCJung]

เฮ่อ สงสารเด็ก

[i1_to*pp]

คุณแม่สุดยอดเลยค่ะ   
แม่ต้องรู้แน่ๆเลยว่าใครเป็นพ่อคุณปุ๊บปั๊บ
+1 ค่ะคุณ winer

[kaporzung]

ปอม เปนไรเนี่ย ต่อยเค้าแล้วก็มาทำดีด้วย -*-

แล้วเมื่อไรปาล์มจะเจอชายโฉดชั่ว พ่อของลูกล่ะ 555+

[Kusano ~~ Kawaii]

ปุ๊บปั๊บเหมือนรู้เลย
เจาะจงรถได้เหมาะมาก
โดนตัวพอดีเลย

คุณแม่ท่าทางจะร้ายใช่ย่อยนะเนี่ยยย

[som]

สั้นๆคำเดียว  หนุกมาก เปิดมาไม่กี่ตอนก้ชกกันแล้ว
ไอ้พระเอกชั่วกับนายเอก  อยากอ่านต่อแล้ว

[b27072010]

ว้าวววววววววววววววววววววววววววว

เจอกันก็ฉะ ปะ ดะ กันอย่างรวดเร็ว

ขนาดไม่รู้เรื่องอะไรทีนะ

ถ้ารู้เรื่องกันเหมือนแม่ละก็

ได้ตายไปข้างแหละ

[なおみ™]

มาค่ะ มาต่ออีก สนุกดีค่ะ 

[~EnSlAvE_tO_dEsIrE~]

เก่งเลวมากกกกกกกกกกกกอ่า

เปลี่ยนพระเอกด่วนเป็นพี่หนึ่ง