" คูณคิดว่าการกระทำแบบไหนที่ให้อภัยไม่ได้มากที่สุด? "หลังจากทำ"กิจกรรมยืนยันความเป็นพลเมืองของประเทศเซเนียยา"กับอัลชาอ์ไปสองรอบ และเลยเวลาอาหารเที่ยงไปเรียบร้อยแล้วคำถามจากปากของชีคแห่งเซเนียยาทำให้คนฟังโคลงหัวอย่างไม่เข้าใจ คาวัลโลซุกตัวแนบใบหน้าซบแผ่นอกหนา ยังคงนอนระรื่นลอยชายแบบมีความสุขทั้งที่ทำให้อีกฝ่ายพลาดนัดรับประทานอาหารเที่ยงไปแล้ว ก็แล้วยังไง ใครจะสนในเมื่อเขาก็ยังไม่ได้กินเหมือนกัน
" หมายถึงอะไร? " มาเฟียหนุ่มเงยหน้าไปมองคนพูดอย่างงๆ ก่อนจะยิ้มแสยะ" ผมถามถึงเรื่องโรเบิร์ตและเหตุผลที่หมายหัวว่าผู้ชายคนหนึ่งเป็นอันตรายนักหนา.. แล้วมาเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ยังไม่ทราบ"
แน่นอนคำถามในตอนต้นคือเรื่องที่ราเซย์ เซฮามัคเล่าให้ฟังเกี่ยวกับแฟนเก่าอดีตรักอันมากมายของโรเบิร์ต ชอว์ตัน สำทับให้ไปถามจากอัลชาอ์เอง...ความข้องใจมากพอดูที่เหมือนว่าท่านชีคจะรู้เรื่องอะไรมากมายของ"แฟนเก่า" จึงเป็นแรงผลักดันสำคัญที่ทำให้คาวัลโลออกปากถาม
" นี่ก็เป็นคำตอบไง..." อัลชาอ์ยิ้มให้คนในอ้อมแขนแล้วถอนหายใจเบาๆ " นี่...ผมรู้ว่าคุณไม่พอใจ แต่โรเบิร์ตเขาไม่ใช่แค่แฟนเก่า คนรักคนแรก หรือ...อะไรแบบนั้น " อัลชาอ์ยิ้มกลบเกลื่อนเมื่อเจ้าแมวเหมียวตวัดสายตามามองขู่แบบเคืองๆ
" ตอนที่ผมเกิดมา ก็มีเรื่องทำให้ผมต้องไปอยู่อังกฤษตั้งแต่เด็ก จนถึงสิบขวบถึงจะได้กลับมาเยี่ยมบ้าน...บ้าง..."อัลชาอ์เอ่ยพลางเขี่ยนจมูกคนฟังเล่นเบาๆ นัยน์ตาจ้องมองเพดานห้องเมื่อคิดถึงเรื่องราวความหลัง " อยู่ที่นี่ถึงจะเป็นกษัตริย์เป็นเชื้อพระวงศ์ แต่ที่อังกฤษ ยังไงผมก็เป็นแค่คนธรรมดา เด็กเอเชียธรรมดาคนนึงที่อาศัยอยู่ในอพาร์ทเมนท์กับพ่อบ้าน...พ่อของฮาซานน่ะ.....เด็กพวกนั้นเรียกผมที่โรงเรียวว่ายังไงรู้ไหม? พวกลิงเหลืองสกปรก พวกเอเชียต่ำต้อยไม่ควรค่าจะมาอยู่ที่นี่ ดูถูกกันสารพัด แล้วผมก็ใช่จะยอมอยู่เฉยๆ ด่ากลับไปทันทีว่าพวกหมูขาว ก่อเรื่องชกต่อยวิวาทกันไม่เว้นแต่ละวัน แผลงี้ได้กลับมาทุกวัน พ่อของฮาซานส่งจดหมายเชิญผู้ปกครองไปให้พ่อผมแทบจะทุกๆเดือน โดนสั่งลงโทษแทบทุกครั้งที่ท่านมา ก่อเรื่องจนโดนขึ้นทะเบียนเป็นเด็กมีปัญหา ที่ไม่โดนไล่ออกก็เพราะเงินสนับสนุนที่พ่อผมจ่ายไปกับทางโรงเรียนทั้งนั้น.... แต่อยู่ที่นั่นผมไม่มีเพื่อน ไม่มีความสุข ...แถมยังเกลียดพวกยุโรปเข้ากระดูกดำ"
" ...แล้ว....วันนึงผมถึงได้เจอโรเบิร์ต สำหรับคนที่ไม่มีเพื่อนและถูกมองด้วยสายตาดุถูกมาตลอดน่ะ รอยยิ้มและมือที่ยื่นมาหามันมีค่ามากเลยนะคาวัลโล เพราะฉะนั้นเขาถึงได้เป็นคนสำคัญ ไม่ได้มีค่าแค่คำว่าคนรักที่เลิกรากันไป แต่ยังไงเราก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเสมอ ผมหวังดีต่อเขา และเขาก็หวังดีต่อผม..คำว่าเพื่อนแท้ เพื่อนรักที่ไม่ว่ายังไงก็อยู่เคียงข้างกันได้เสมอคุณก็น่าจะรู้ไม่ใช่หรือ ว่าสำหรับคนที่ไม่เคยมี สิ่งที่ได้รับมามันมีค่าเพียงใด "
"..........." คาวัลโลไม่ตอบ เขาทำได้เพียงถอนหายใจยาวรับคำถามนั้น...ตอนนี้รู้และเข้าใจความรู้สึกอัลชาอ์ไม่น้อย และรู้ด้วยว่าอีกฝ่ายคงลำบากใจไม่น้อยที่ตัวเขาเองชอบทำหน้าตาไม่พอใจเวลาพูดถึงโรเบิร์ตหรือมีท่าทีห่วงใยสนิทสนม
คาวัลโลรู้ดีว่าเพื่อน...คำว่าเพื่อนที่อัลชาอ์พูดมันมีค่าแค่ไหน ในชีวิตของคนๆหนึ่ง ก็ย่อมมีบางคนที่สำคัญ บางคนที่แตะต้องไม่ได้ และบางคน..ที่ไม่ว่ายังไงก็ให้อภัย รัก และห่วงใยอยู่ตลอด จะมากแค่ไหนขึ้นอยู่กับว่าจะจัดเขาไว้ในส่วนใดของหัวใจ โรเบิร์ตไม่ได้เป็นแค่อดีตคนรัก แต่เป็นเพื่อน เป็นคนที่คอยเคียงข้างอัลชาอ์มาตลอด ก่อนที่จะมาเจอตัวเขา ก่อนจะได้มาที่นี่ ในช่วงเวลาที่ยังเป็นเด็กน้อยและถูกรังเกียจจากผู้คนรอบข้าง มันเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ที่ทั้งสองคนจะสนิทสนมและรู้ใจกันในเรื่องที่คาวัลโลไม่อาจจะแทรกเข้าไปได้..มันก็ไม่ต่างจากกรณีคนรักกับเพื่อนสนิท และไม่ต่างกับการกระทำงี่เง่ากลายๆของเขาที่บอกโต้งๆว่าให้เลือกระหว่างเพื่อนสนิทกับคนรัก ซึ่งเป็นการกระทำที่งี่เง่าดีแท้ๆ
ไม่ต่างอะไรกับตัวเองที่มีคนๆหนึ่งเป็นเพื่อนรัก มีคนๆหนึ่งอยู่ในใจในฐานะเพื่อนคนสำคัญเสมอ แม้ว่ามันจะไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้แล้วก็ตาม คนที่เป็นอะไรหลายๆอย่าง..ทั้งแรงบันดาลใจ แรงผลักดัน ทั้งความสุขและความเศร้า
เราสองคนต่างก็มีอดีตในหัวใจ จะแปลกอะไร หากเมื่อเวลาที่มาพบพานกันในช่วงหนึ่ง จะแอบรัก แอบคิดถึงคนๆนึงไว้บ้าง
"...แล้ว...คุณคิดว่าผมจะรู้สึกยังไง ถ้าวันนึงมีคนทำร้ายจิตใจเพื่อนรักของเรา จนเขาต้องฆ่าตัวตาย ผมจะไม่เกลียด ไม่โกรธ ไม่ระแวงเขาเลยเหรอ? "
"....เอ๋? " ข้อความนั้นทำให้คนฟังขมวดคิ้วมุ่น คาวัลโลมองหน้าอัลชาอ์ ทบทวนคำพูดนั้น นึกถึงคำถามของตัวเองและบริบทก่อนหน้า...คิ้วยิ่งขมวดหนัก " หมายถึง....เชื่อไม่ได้ ไว้ใจไม่ได้ เพราะหมอนั่น...ทำแบบนั้นกับโรเบิร์ต "
" ผมไม่ค่อยรู้เรื่องนี้ละเอียดนักหรอกนะ มันเป็นช่วงเวลาที่ผมมาอยู่ที่นี่แล้ว..น่าจะประมาณเกือบๆสองปีก่อน" ชีคหนุ่มขมวดคิ้วถอนหายใจพรู "จากที่ถามรามิล ผู้ชายคนนั้นทำให้โรเบิร์ตหลงรัก ทั้งๆที่ตอนนั้นโรเบิร์ตกำลังคบอยู่กับราเซย์ เหมือนว่าราเซย์จะยอมแพ้ แต่พอราเซย์ยอมแพ้ถอยออกมา เขาก็......หักอกโรเบิร์ต ทันที โรเบิร์ตรักและทุ่มเทกับความรักครั้งนี้มาก และเสียใจจนถึงขนาดคิดฆ่าตัวตาย.."
" โอ......" ไม่คิดเหมือนกันว่าเรื่องราวมันจะเป็นแบบนี้ ทว่าคาวัลโลก็ยังไม่เข้าใจ สาเหตุเพียงแค่ว่าเพราะเป็นเพื่อน เป็นอดีตคนรัก และถูกทำร้ายจิตใจแบบนี้น่ะหรือถึงทำให้อัลชาอ์ไม่ไว้วางใจคริส
"....และที่แย่กว่านั้น คือนั่นทำให้โรเบิร์ตป่วย ป่วยเป็นโรคที่เขาก็ยังรักษาไม่หาย โรคที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็น เขาเป็นโรคโหยหาความรัก โรคจิตชนิดหนึ่งจากผลของการถูกทำร้ายจิตใจแบบนั้น คุณไม่สังเกตหรือ? ทำไมเขาถึงได้เหมือนคนโลเลและต้องการความรักจากคนนั้นคนนี้ตลอดเวลา ทั้งกับผม ราเซย์ หรือกระทั่งตอนนี้ กับรามิล...เขาขาดความรักไม่ได้ ขาดคนรักคนที่คอยพึ่งพิงทางใจไม่ได้ ...เพราะอะไรเหรอ? ก็เพราะการกระทำของคนๆหนึ่งไง ที่ทำให้กลายเป็นแบบนี้ "
สีหน้าของอัลชาอ์ฉาบฉายไปด้วยความไม่พอใจอย่างลึกซึ้งเมื่อเอ่ยออกมา และ....นั่นทำให้คาวัลโลนิ่งงันไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย เขาเคยตีความเอาไว้ถึงความไม่ไว้วางใจที่ผู้คนมีต่อผู้ชายคนนั้น อาจจะเพราะมีประวัติอาชญากรรม เคยติดต่อกับพวกไม่ดี หรืออื่นๆ แต่ว่าไม่เคยคิดถึงในแง่นี้เอาเสียเลย กับเหตุผลที่แสนธรรมดาและเป็นอะไรที่ง่ายเสียจนคาดไม่ถึง แต่...ถึงกระนั้น มันก็เป็นเหตุผลที่เขารู้สึกว่าฟังขึ้นมากกว่าเสียอีก..
กับโรเบิร์ต คนที่เขาเคยประนามเอาไว้ว่าอ่อนแอและเหมือนพวกบ้าที่ต้องโผเกาะคนนั้นคนนี้ตลอด...ใครจะรู้ ว่าเบื้องหลัง...เรื่องราวที่ทำให้ชายคนนั้นต้องเป็นอย่างทุกวันนี้มันจะน่าเศร้าถึงขนาดนี้ น่าสงสารเสียจนคาวัลโลเสียใจที่ตัวเองไปคิดดูถูกอีกฝ่ายเข้า
" แล้วคุณไม่โต้ตอบ...." คาวัลโลถามกลับ นึกถึงตอนที่คนสำคัญของตนเองต้องเจอแบบนี้บ้าง อย่างไอ้คนที่เคยมาหลอกพี่สาวของเขาตอนหล่อนอยู่ไฮสคูลก็โดนพี่ชายเขาลากคอไปซัดเสียจนน่วมและถูกรังควานเสียจนมันไม่อาจจะอยุ่ในโรมได้อีก กับกรณีแบบนี้ จะปล่อยให้เกิดขึ้นแล้วไม่ทำอะไรเลย จะเป็นไปได้หรือ?
" ใครว่าผมไม่ทำ " ชีคหนุ่มตอบทันควันอัลชาอ์เผยยิ้มร้ายพลางสบตาสีน้ำทะเลคู่สวย "ถ้าหากมันจะเป็นการเลิกรากันเพราะความรักที่จืดจาง ความไม่เข้าใจ หรืออย่างอื่นน่ะอาจจะพอรับได้ แต่มันชัดเจนว่าเขาทำไปเพียงเพื่อความสะใจของตัวเอง และทำร้ายจิตใจของเพื่อนผมมากมายเสียจนเขาทนไม่ไหว แต่การจะแก้แค้นประเภททำร้ายร่างกายน่ะมันน้อยไป...เขาหลอก เขาทำร้ายคนอื่นด้วยวิธีไหน ก็ต้องได้รับผลตอบแทนแบบนั้น และมันต้องเจ็บปวดกว่าอีกร้อยเท่า "
"...เรื่องพวกนั้นผมยกให้ราเซย์กับรามิลจัดการ ...สำหรับผม ก็แค่เล่นงานบริษัทของพ่อเขา ให้ล้มละลาย จนเขาต้องมาทำงานหาเงินงกๆแบบนี้ไงล่ะ "
".............." คราวนี้คาวัลโลเงียบไปอีกครั้ง และมองหน้าชีคหนุ่มด้วยสายตาที่ใคร่ครวญขึ้น มองแววตาที่ยังคงฉายรอยสาใจโดยไม่มีร่องรอยความรู้สึกผิดแม้สักเสี้ยวหนึ่งแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจเฮือก แอบปฏิญาณกับตัวเองเงียบๆว่าคราวหลังจะหาเรื่องอัลชาอ์ต้องคิดดีๆเสียหนึ่งรอบถ้วนก่อน ขณะที่สมองก็ใคร่ครวญเงียบๆ
" เพราะงั้นคราวนี้ คนที่เคยหักอกโรเบิร์ต และถูกคุณเล่นงานจนแทบง่อย มาปรากฏตัวขึ้นในเวลาที่กำลังเกิดเรื่อง มันก็น่าจะถูกจับตา และน่าสงสัย ใช่ไหม? "คาวัลโลเลิกคิ้ว ถามกลับ
" เพิ่มอีกเรื่องด้วยก็ได้ ว่าหมอนั่นมันรู้แล้ว เรื่องผมเล่นงานบริษัทของพ่อเขา "โอ๊ะ โอ....คำตอบแบบนี้ยิ่งทำให้ปวดหัวจี๊ด คาวัลโลมองคนพูด พลางคิดถึงเจ้าคนที่เป็นต้นเหตุ..คิดถึงเรื่องราวทั้งหมดแล้ว ก็ได้แต่บอกคำเดียวว่า "สมควร"
เอาเข้าจริงๆการหลอกลวง หรือการทำแบบที่โรเบิร์ตโดนมันก็มีให้เห็นอยู่ทั่วไป ใช่ว่าจะเพิ่งเกิด คาวัลโลไม่ได้หมายความว่ามันไม่ร้ายแรงหรือน่าเห็นใจ เพราะต่อให้มันมีเรื่องแบบนี้ซ้ำซากมากมายแค่ไหน คนที่ถูกทำร้ายก็ปวดใจอยู่ดี เพียงแต่ว่าคริส..ผู้ชายคนนั้น มันโง่เองที่เลือกเล่นกับหัวใจของคนอื่น และคนอื่นที่ว่าก็ดันเป็นโรเบิร์ต ชอวตัน
ดันไปเล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับเพื่อนคนสำคัญของท่านชีคแห่งเซเนียยา จะโดนเอาคืนอย่างสาสมแบบนี้ก็สมควรแล้ว
"การกระทำที่ยังไงก็ให้อภัยไม่ได้ คือการหลอกลวง หลอกว่ารัก...แล้วหักหลัง นั่นเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุด " อัลชาอ์เอ่ยช้าๆด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ชีคหนุ่มหันมาจ้องสบตาสีน้ำทะเลของคนรักแล้วถอนหายใจเบาๆ "เพราะฉะนั้น..นี่คือเหตุผลที่ผมระแวง และอยากให้คุณอยู่ห่างๆเขา ถึงผู้ชายคนนั้นจะทำหน้าเหมือนไม่มีอะไร ไม่คิดอะไรแล้ว แต่ว่าในใจเขาจะคิดเห็นยังไง เราไม่มีทางรู้ "
" อืม...." รับคำอัลชาอ์เบาๆ สาเหตุที่ได้ฟังมาทั้งหมดก็ฟังขึ้นอยู่ว่าทำไมถึงได้เป็นเหตุให้ไม่ไว้วางใจ "แต่ว่านะ...ถ้าต้องมาระแวงแบบนี้ ก็ไม่ต้องรับเขาเข้ามาทำงานตั้งแต่แรกก็ได้นี่ "
" เขาเป็นคนของบริษัทที่ผมจ้างมา..ผมไม่รู้หรอกว่าคนที่จะมาเป็นใคร เราเรียกร้องจ้างไป เขาก็คัดเอาคนที่เหมาะสม และ...ผมก็ดันไปถูกใจแบบของเขา มันเลยเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ " อัลชาอ์ตอบเบาๆ ชีคหนุ่มโคลงหัวช้าๆ สีหน้าครุ่นคิด "ที่สำคัญ เราก็สมควรจะเป็นผู้ใหญ่พอที่จะลืมเรื่องในอดีตและทำงาน กันอย่างมืออาชีพ"
" แต่เห็นได้ชัดนี่ ว่าคุณก็ยังระแวง " คาวัลโลบ่น
" มันก็เป็นเรื่องช่วยไม่ได้เช่นกัน โดยเฉพาะเมื่อคนที่ไม่เคยคิดว่าจะเจอ ต้องมาพบกันอีกอย่างนี้ " คำตอบของคนรักทำให้มาเฟียหนุ่มพยักหน้าอย่างจำยอม...เพราะเท่าที่ดู โรเบิร์ต รามิล ราเซย์ อัลชาอ์ และคริส ก็มาอยู่กันพร้อม เหมือนกับกำลังเคาท์ดาวน์รอความวิบัติฉิบหายกันอีกรอบไม่มีผิด
...และ...คาวัลโลนิ่วหน้านิดๆเมื่อนึกถึงสิ่งที่ตนเองพบเห็น.. ท่าทางของคริสเมื่อเช้านี้ ...หมอนั่นต่อหน้ารามิลและราเซย์ทำเป็นเฉยก็จริง แต่ว่าพอพ้นสายตาพวกเขาปุ๊บ ท่าทางก็เปลี่ยนไปปั๊บ..แบบนั้น...มันน่าสงสัยเหมือนมีอะไรแอบแฝง
และยังจงใจจะมีความลับอะไรอีกชัดๆ...
"...และอีกเรื่องที่ผมจะบอก..." อัลชาอ์เกริ่นขึ้นช้าๆ ทำให้คนฟังเลิกคิ้วงงๆ "พรุ่งนี้ เราจะไปจารเซกัน "
" เอ๋? " คาวัลโลขมวดคิ้ว ครางออกมางงๆ " ทำไม? "
" มีบางเรื่อง ที่ผมต้องไปหาคำตอบเอง....ที่นั่น " ชีคหนุ่มตอบอย่างเคร่งขรึม ฝ่ามือหนาแตะลงบนผิวแก้มนิ่มแล้วลูบไล้เบาๆ " การเดินทางครั้งนี้อาจจะอันตรายกว่าครั้งก่อน...ถ้าคุณคิดว่าอยากจะอยู่ทีนี่..."
" ไม่ "ตอบทันควันเสียงเขียว แทบไม่ต้องคิด เรียกเสียงหัวเราะพรืดจากปากชีคหนุ่ม หากแต่คาวัลโลใช้ตาวาวๆจ้องมองกลับอย่างไม่ยอมแพ้ " คุยกันเรื่องรับมือกับพวกนั้นเมื่อกี้ก็ทีแล้วนะ อย่ามาอ้างว่าเป็นอันตรายหน่อยเลย ผมจะไป คิดจะทิ้งผมไว้ที่นี่เหรอฮึ ! "
" ผมก็บอกแล้วไงว่า "ถ้า" ...If นะครับที่รัก If ...ถ้าคุณไม่อยากไป...แล้วไม่ได้ฟังที่ผมพูดว่า "เรา"จะไปด้วยกันรึไงหือ ? " ชีคหนุ่มยิ้มล้อเจ้าคนที่ยังคงนิสัยเดิมไม่เปลี่ยน คนที่ยังคงไม่ยอมหากจะถูกทิ้งไว้ข้างหลัง คนที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็พร้อมจะยืนขึ้นและเผชิญอันตรายทุกเมื่อ
"...ก็คุณพูดเหมือนจะไปเองนี่ ใครจะยอม " คาวัลโลหน้านิ่วเมื่อถูกหลอก แต่เขาก็ยังออกปากทักท้วงชนิดไม่ยอมแพ้ง่ายๆ
" ..ผมไม่ทิ้งคุณไปหรอกน่า...ไม่ทิ้งคุณไว้ที่นี่ให้คุณโมโหแล้วแล่นตามผมไป จนเราต้องทะเลากันอีกหรอก " เอ่ยถึงเรื่องราวครั้งที่เคยผ่าน...กับสาเหตุของการทะเลาะวิวาทด้วยสิ่งที่เรียกว่า"ความห่วงใย" ทะเลาะกันเพียงเพราะห่วงมากไป ทุกข์ทรมารและปวดใจเพราะต่างก็ไม่เข้าใจกัน
...จะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีกแล้ว กับคนที่กว่าจะได้มาก็ยากแสนยาก จะไม่ยอมปล่อยไป จะไม่ยอมให้เกิดอะไรขึ้นอีกแน่นอน..
"....อืม....." คาวัลโลหรุบตาต่ำ มาเฟียหนุ่มเองก็รู้สึกผิดอยู่ลึกๆ...และดูจะนิ่งๆไปเอ่ยถึงเรื่องนี้ " ผมมาคิดดูดีๆแล้ว ผมมันก็ดื้อแล้วงี่เง่าเองด้วยส่วนหนึ่ง...ขอโทษด้วย"
" ผมก็เหมือนกัน...ไปขังคุณไว้ไม่ยอมให้ออกไป ทั้งที่รู้อยุ่แแก่ใจว่ายังไงคุณก็ไม่ยอมแพ้...แล้วยังไปทำร้ายคุณต่อหน้าคนอื่นอีก...ผมเองก็ผิดเหมือนกัน " คำขอโทษและกล่าวถึงความผิดของตัวเอง เมื่อพูดออกไป เมื่อได้เอ่ยปากก็ทุเลาความรู้สึกผิดลงไปได้มากโข และ...ยิ่งทำให้ประกายสดใสในดวงตาสีน้ำทะเลคู่นั้นวาววับขึ้นอย่างน่ามอง ดูแล้วชื่นใจนัก
"...ก็เหมือนที่รามิลว่านั่นแหละ คนงี่เง่าสองคนทะเลากันเพราะคนนึงห่วงมากไปแล้วอีกคนก็หัวดื้อเกินไป คิดแล้วก็อายสองคนนั้นนะเนี่ย " คาวัลโลบ่นขึ้นมาอย่างขบขัน น่าแปลกที่ตอนทะเลาะกัน ศักดิ์ศรี เหตุผลโง่ๆและทิฐิที่ค้ำคออยู่มันทำให้คิดอยู่ตลอดว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูกเสมอ อีกทั้งยังคิดว่าเรื่องนี้มันหนักหนามากมายจนยอมไม่ได้ ทั้งที่ความจริงมันก็แค่เรื่องไม่เป็นเรื่อง เรื่องง่ายๆ ที่จะผ่านมันไปได้หากใช้สติ....แล้วดูสิมานึกถึงตอนนี้ที่ผ่านมันมากได้แล้ว เรื่องทะเลาะที่ว่าใหญ่นักหนาในวันวาน มันดูไร้สาระและปัญญาอ่อนเป็นบ้า
"....พาผมไปดูดาวด้วยนะ..." คาวัลโลกระซิบ นั่นทำให้ชีคหนุ่มเลิกคิ้ว พยักหน้ารับก่อนจะยิ้มซุกซน
" นอนกลางทรายสักคืนก็ยังได้ หรือว่าจะลอง...out door...อุ่ก..."
" จะบ้าเรอะ ! สำลักทรายตายกันพอดี "คาวัลโลบ่นพลางออกแรงซัดกำปั้นใส่แผ่นอกคนพูดแรงๆ แต่อัลชาอ์กลับยิ้มเจ้าเล่ห์
"...ที่จริงก็สนใจใช่มั้ยล่ะ? "
"...ไม่เอา...แต่ถ้าไม่มีทรายปลิวว่อนก็อีกเรื่อง
"
คำตอบรับนั้นทำให้ชีคหนุ่มทำตาโต ส่วนคนพูดก็หัวเราะขบขัน สักพักอัลชาอ์จึงถอนหายใจ จ้องมองเสี้ยวหน้าของคนข้างกายอย่างใคร่ครวญ..
"..แล้วตอนนี้ เราเข้าใจกัน...รึยัง? " คำถามจากอัลชาอ์ ทำให้คนฟังกรอกตามองเพดานอย่างครุ่นคิด และยิ้มออกมาเมื่อได้คำตอบในทันที..คำถามถึงความเข้าใจกันในตอนนั้นดูจะยากเย็น...พอมาคิดถึงตอนนี้แล้วคำตอบที่ได้มันก็ช่าง...ง่ายดายเหลือเกิน
* " we will conserve
only what we love .
we will love
only what we understand
we will understand
only what we want
to understand "
" หืมมมมม...? " คนฟังครางรับ ยิ้มให้กับบทกวี for in the end ของAuther Unknown บทกวีหวานๆที่แฝงปรัชญาของความรักออกมาจากปากของคนที่พูดปาวๆว่าไม่ชอบเรื่องราวเพ้อฝัน อ่อนไหว ทำให้ต้องให้ความสนใจอย่างเต็มที่
" เราจะถนอมเฉพาะสิ่งที่เรารัก เราจะรักเฉพาะสิ่งที่เราเข้าใจ เราจะเข้าใจ เฉพาะสิ่งที่เราต้องการจะเข้าใจ..ใช่ไหม? "ชีคหนุ่มเอ่ยเอื้อนถึงความหมายของมันออกมาแล้วยิ้มให้อีกฝ่าย " มีคนบอกผม ว่าความรักสำคัญแค่ไหน ความเข้าใจก็สำคัญยิ่งกว่า คนเรามักมีความอดทนทำความเข้าใจได้ดีกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เมื่อมีความรักต่อสิ่งนั้น เมื่อคนรักกันพยายามทำความเข้าใจกัน มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร...แต่คนเอาแต่ใจ..." ว่าแล้วลูกตาสีดำวาววับคู่นั้นก็ตวัดมองมายังนัยน์ตาสีน้ำทะเลอย่างหยอกเย้า ยั่วล้อจน"คนเอาแต่ใจ"ค้อนเสียจนตาคว่ำ
" คนเอาแต่ใจมักจะคิดว่า "เธอไม่เข้าใจฉันก็ได้ ขอให้รักและตามใจฉันก็พอ" แต่บางครั้งมันก็ยังไม่พอ ไม่พอดี-ไม่ดีพอสำหรับสิ่งที่คนสองคนต้องการเสียที ความรักที่ไร้ความเข้าใจก็เหมือนฐานง่อนแง่นที่พร้อมจะพังได้ทุกเวลาเมื่อคนๆหนึ่งหมดความอดทน "
...ใช่ เหมือนในตอนที่อัลชาอ์ละความพยายามจากการต้องการเข้าใจคนๆหนึ่ง..รากฐานที่ง่อนแง่น มาจากความต้องการที่สวนทางกันเมื่อฝ่ายหนึ่งความพยายามอยู่ในขั้นที่เรียกว่าติดลบ ส่วนอีกฝ่ายกลับมีองศารุนแรงถึงร้อย ความ"ไม่พอดี"ในความต้องการนี้ทำให้สุดท้ายแล้ว แม้จะรักก็ไม่อาจจะอยู่ร่วมกันได้ แม้อยากจะเข้าใจ ก็ไม่อาจจะเข้าใจ เพราะเวลานั้นเขาสองคนต่างเฝ้าดึงดัน คิดไปในทิศทางตรงกันข้าม เมื่อหันหน้าไปคนละฝั่ง ความเข้าใจ ความต้องการสุดโต่งไปคนละทาง ก็ไม่ต่างอะไรกับแม่เหล้กสองขั้วที่ผลักดันกันอยู่เสมอ...ไม่อาจอยุ่ใกล้..
" อืม....ตอนนี้ผมได้คำตอบแล้ว.." คาวัลโลมีท่าทีครุ่นคิดกับคำพูดของอัลชาอ์เล็กน้อยก่อนจะยักไหล่แล้วยิ่มให้อีกฝ่าย " ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเข้าใจ หรือไม่เข้าใจที่เราเคยทะเลาะกัน ...รึคนเอาแต่ใจที่คุณว่าน่ะ คนเอาแต่ใจอย่างผม ทำให้ปวดหัว ปวดใจก็จริง แต่รู้อะไรไหม คนที่ชอบทำให้ปวดหัวใจนี่แหละ อาจสอนให้รู้ว่า มนุษย์น่ะสามารถยอมรับได้ ทั้งที่เราอาจจะไม่"เข้าใจ" เลยแม้แต่น้อย...."
" ไม่จำเป็นต้องเข้าใจ แค่ยอมรับได้ก็พอ ! "
"........." วาจาเอาแต่ใจและแสนอวดดีจนน่าจับตีก้นแบบนี้มันเหมาะจะเป็นคำพูดของคาวัลโล วาลกัสเสียจริงๆ ทว่าใจความของมันทำให้ชีคหนุ่มนิ่งไปอย่างครุ่นคิด อัลชาอ์ยิ้มออกมาแล้วสบตาอีกฝ่าย..อย่างเข้าใจ..ทั้งที่เขาไม่อาจจะเข้าใจแม้แต่น้อย..เช่นเดียวกัน
ไม่จำเป็นต้อง"ปรับ"ทัศนะคติ เปลี่ยนตัวตน พยายามอะไรมากมายเพียงเพื่อจะ"เข้าใจ"คนหนึ่งคน
เปลี่ยนไปก็ไม่ใช่ตัวเอง ปรับเปลี่ยนตามใจคนนั้นคนนี้มากจนเกินพอดีก็อาจจะหาตัวตนที่แท้จริงของตัวเองไม่พบ
อยากเปลี่ยนแปลงเพื่อตามใจ เพื่อเข้าใจคนอื่นมากเกินไป ก็ต้องเสียตัวตนของตัวเองไปอย่างไม่ต้องสงสัย
แต่หากตามใจตัวเองมากเกินไป ก็อาจจะไม่เหลือใคร แม้แต่คนใจร้ายที่มาตำหนิติเตียน
ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนอะไร ไม่จำเป็นต้องฝืนใจ ...แต่เพียงแค่"ยอมรับ"ตัวตนนั้นได้ก็เท่านั้น
..หากยอมรับได้หนึ่งอย่างแล้วจากนี้ต่อไปก็จะค่อยๆเรียนรู้ที่จะยอมรับทุกสิ่งในตัวของคนๆนั้นมากขึ้น ไม่จำเป็นต้องทำความเข้าใจอะไรมากมาย บางครั้งเรายังไม่อาจจะเข้าใจตัวเอง แล้วเหตุใดจึงต้องไปคร่ำครวญคิดมากเรื่องการ"เข้าใจ"ผู้อื่น
ขอเพียงแค่ยอมรับ ค่อยๆยอมรับตัวตนของคนๆนั้น แล้วจะพบว่าระยะห่างที่แสนไกลได้ขยับเข้ามาชิดใกล้จนสามารถ"เข้าใจ"กันได้โดยไม่ต้องมีแม้คำพูดสักคำ!
...................................
* มาจากหนังสือเรื่อง ฉันเกลียดเธอ ฉันรักเธอ ชีวิต ของคุณ'ปราย พันแสงคะ (ชอบงานแปลเล่มนี้ของเธอมาก)
สอบซัมเมอร์เพิ่งเสร็จคะขอโทาด้วยนะคะที่ไม่ได้แจ้ง
ยอมรับแต่ไม่ต้องเข้าใจ ไม่ได้หมายความว่าอย่าเข้าใจกันนะคะ ประมาณว่าไม่ต้องเครียดหรอกจะมาเข้าจงเข้าใจอะไรกันมากมาย เรายังไม่เข้าใจตัวเองเลยนับและสาอะไรกับเข้าใจคนอื่น ขอแค่ยอมรับได้ ไม่นานก็จะเข้าใจเองล่ะ เรื่องแบบนี้ต้องใช้เวลา ว่าแล้วนึกไปถึงตอนที่สองคนนี้ทะเลาะกัน เพราะมัวซีเรียสเรื่องเข้าใจไม่เข้าใจสิ ถึงได้ปวดหัว(ใจ)กันอยู่หลายตอน
ตอนนี้ยังไม่ได้อัพเดทฝั่งพี่ชาย....เพราะมันยาวไป (ฮ่าๆ)ตอนหน้าอาจจะจัดฝั่งอิตาลีเยอะหน่อย เรื่องเริ่มวุ่นละ หุหุ ท่านชีคแงะคาวี่ออกจากโหมดแมวเหมียวไร้วิญญาณได้ในที่สุด เพราะเอาจริงๆแมวว่าง่ายมันไม่ใช่คาวี่อ่ะอย่างคาวัลโลต้องขาบู๊ 555+ และคาวี่ประกาศจะเอาคืนกันแล้วนะคะ ส่วนเรื่องคริส...เคลียร์ไปในระดับหนึ่ง แต่ต้องลุ้นต่อไป ว่าจะเกิดเรื่องอะไรอีกรึเปล่า
- อาการของโรเบิร์ตเป็นโรคในกลุ่ม โรคประสาท (neurosis) เรียกว่า ฮิสเทอริคัล นิวโรซิสค่ะ บุคลิกภาพมีความเป็นเด็กสูง ชอบเรียกร้องความสนใจ จึงมีการแสดงออกทางอารมณ์ค่อนข้างมาก ที่เขาเป็นแบบนี้เพราะขาดความรักในช่วงใดช่วงหนึ่งของชีวิต ซึ่งเป็นช่วงที่ต้องการความรักอย่างมาก เมื่อขาดความรักในช่วงนั้นจึงทำให้โหยหาความรักอยู่ตลอดเวลา โรคนี้คล้ายๆฮิสทีเรีย แต่ผู้ชายก้เป็นได้นะคะและไม่ใด้ต้องการเรื่องเซ็กส์เสมอไป จะมีพฤติกรรมเป็นไม้เลื้อยเช่นโรเบิร์ตเป็นต้น
ปล. มีคำถามมาเยอะมาก สำหรับการค้นหาท่านชีคอัลชาอ์เวอร์ชั่นมนุษย์โลก ขอบอกสั้นๆว่าผู้ชายดีๆนี่มันแต่ในนิยาย(วาย) ค่ะ555+(เพราะตอนนี้นิยายรักทั่วไปเขากำลังนิยมพระเอกเลวๆกันอยู่555+)
ปล.2 กร๊าซซซ ยังไม่มีใครเดาออกอีกเหรอว่าคุณกริช(ที่รัก)เขาคือใคร 55+ ความจริงมันก็ตามที่หลายคนทักมาแหละ แล้วตอนนี้ก็เฉลยออกมาเยอะพอควรแล้ว...แต่ไม่ได้เกี่ยวกับดีหรือไม่ดีนะ ตัวเอกปุ้ยนิสัยดีจนน้ำตาไหลได้ทุกค๊นน(ดูพี่โต+พี่กันย์แห่งแดนสิบสองเป็นตัวอย่าง 555+)
...อัพแบดกายแล้วนะง้าบบบบ
หัวข้อ: Stone rose's line:กุหลาบทรายใต้เงาหิน-จบ- UP>>แจ้งข่าวส่งหนังสือ+โด 28/2/55 (อ่าน 1006013 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก