“...ห่วยแตกชะมัด...” ภายในห้องสีชมพูหวาน..ร่างของคู่รักบันลือโลกทั้งสองหนุ่มผละออกจากกันอย่างรวดเร็วทันทีที่ประตูห้องปิดลง..คาวัลโลเช็ดน้ำตาตัวเองอย่างรวดเร็วพลางเอ่ยวิจารณ์การแสดงของอีกฝ่ายด้วยท่าทางอ่อนอกอ่อนใจ..
“..ใครกันแน่ที่หัวเราะจนเกือบถูกจับได้..” อัลชาอ์จ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างจับผิด แววตาแสนหวานอันแสดงความรักและความห่วงใยอย่างสุดซึ้งจากหายไปราวกับไม่เคยปรากฏอยู่..
“...แล้วไง..จากนั้นผมก็บีบน้ำตา..” ว่าแล้วคาวัลโลก็ทำปากเบี้ยวสีหน้าเจ็บปวดอีกรอบ.. “อย่างสมจริงจนชาวบ้านชาวช่องเขาเชื่อกันหมด ไม่เหมือนคุณที่พอไม่ต่อบทให้ก็เงียบทื่อ ไร้เซนท์ชะมัด...”
“...หึ...ใครจะแสดงได้สมบทบาทเท่าคุณชายคาวัลโลล่ะ...” อัลชาอ์ยิ้มแสยะให้อีกฝ่ายทันควัน..”ใช่ไหม.. สวมบทชายผู้อาภัพรัก ยอมจากไปเพราะอยากให้คนรักมีชีวิตที่ดีกว่า..บทดีแบบนี้...ผมจำไม่ได้ว่าเขียนสคริปต์ให้ตอนไหน..”
“..แน่นอนอยู่แล้ว จะมีผู้กำกับคนไหนห่วยเท่าคุณอีกหล่ะ..การเตรียมการก็ไม่มี..จู่ๆก็มาล่วงละเมิดทางเพศหนุ่มหล่อแบบผม...ไม่ฟ้องศาลให้มันหมดตัวดีเท่าไหร่..” คาวัลโลเหยียดยิ้มใส่ชีคหนุ่มทันควัน..”..วางแผนไว้ตั้งแต่แรกล่ะสิท่า..กะให้ผมประสาทเสียเพราะเรื่องห้องปัญญาอ่อนนี้ แล้วเรียกคุณมาเคลียร์ จากนั้นก็จะยั่วโมโหผมจนมีเรื่องกันใหญ่โต พอทุกคนมาดูเหตุการณ์..ก็จะ...”
ว่าแล้วมาเฟียหนุ่มก็ทำหน้าสยองขวัญกันสิ่งที่ผ่านไปหมาดๆ ก่อนจะชี้หน้าอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง..
“..นี่คุณติดหนี้ผมอีกครั้งแล้วนะครับมิสเตอร์อัลชาอ์.. แล้วไม่ทราบว่าทำไมถึงได้ไม่ชอบแม่สาวคนนั้น เธอก็ออกจะสวย รึว่าคุณ....” ว่าแล้วก็ทำท่าครุ่นคิดก่อนจะหรี่ตาลงช้าด้วยสีหน้าเคลือบแคลง “เกิดหลงรักผมเข้าจริงๆ เลยจะเอาเหตุการณ์นี้มาแอบอ้างให้ผมเป็นของคุณ..บอกก่อนนะว่าผมไม่ยอมแน่ๆ...”
“...ผมคิดว่าตัวเองมีทางเลือกพอที่จะไม่คว้า....” ว่าแล้วก็กวาดมองอีกฝ่ายตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสีหน้าเหม็นเบื่อ..
“..หึ....แล้วเมื่อกี้ใครกัน..ทั้ง..อย่าไปจากผม..ผมรักคุณ...ที่รักอย่างโน้นอย่างนี้...จะบอกรักก็บอกกันมาตรงๆสิครับ ผมจะได้รับไว้พิจารณา..อย่ามาทำวางมาดเลย..”คาวัลโลแสร้งถอนใจราวกับหนักอกในความป๊อปปูล่าห์ของตัวเองนักหนา..ทำให้ชีคหนุ่มได้แต่ถอนหายใจเฮือกอย่างนึกระอาใจอีกรอบ..
“..ถ้ามีทางเลือกดีกว่านี้..ผมก็ไม่อยากจะใช้..”คนบ้า” มาหลอกลวงคนอื่นหรอก..แต่เผอิญมันเร่งด่วน หาได้แค่นี้ก็ต้องเอา..” อัลชาอ์มีสีหน้าเสียไม่ได้ปรากฏชัดแจ้ง จนคาวัลโลชักอยากจะเขวี้ยงฝ่าเท้าใส่หน้าตงิดๆ..
“...ทำเป็นพูด...เหอะ....”ชายหนุ่มส่งเสียงขึ้นจมูกอย่างไม่ยอมแพ้..จ้องมองใบหน้าของชีคหนุ่มแห่เซเนียยาเขม็ง” และขอบอกไว้ก่อน..ว่าถึงจะร่วมมือกับคุณ แต่ผมก็ยังไม่หายเคืองเรื่องที่คุณทำกับผม..มิสเตอร์อัลชาอ์...”
“..แล้วที่คุณเขวี้ยงปืนมาปาใส่ผมล่ะ..มิสเตอร์คาวัลโล...” อีกฝ่ายก็หรี่ตาลงอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน..
ก๊อกๆ...
“..ชีคครับ..ท่านอาเหม็ดแจ้งว่าจะกลับ จารเซแล้วครับ..” เสียงของฮาซานดังขึ้นภายนอกทำเอาสองหนุ่มชะงัก..อัลชาอ์มีสีหน้าครุ่นคิดแต่ก็เดินไปหาองค์รักษ์หนุ่มอย่างรวดเร็ว ขณะที่คาวัลโลทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้บุนวมตัวเดิม..ทำท่าก้มหน้าก้มตาราวกับคิดหนัก..
เสียงพุดคุยภาษาอาหรับดังขึ้นเบาๆก่อนที่ประตูจะปิดลงอีกรอบ และชีคหนุ่มทรุดกายลงตรงหน้าอีกครั้ง คาวัลโลจ้องหน้าอีกฝ่ายตอบกลับ..
“...ที่คุณเอาปืนเขวี้ยงใส่ผม แลกกับที่คุณยอม..แล่นละครนี่กับผม..จะถือว่าลบล้างกันไปก็แล้วกัน..” อัลชาอ์บอกเรียบๆ แต่คนฟังมีสีหน้าไม่ชอบใจ..
“...เท่ากันเรอะ...ไอ้ที่ผมทำคุณน่ะ..มันเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของไอ้แผนบ้านี่ด้วยนี่ ใครบอกให้ทำตัวกวนประสาทกับผมก่อน.ยังจะมีหน้ามาเอาเรื่องชาวบ้าน..” คาวัลโลจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ “ แล้วนี่น่ะ..ผมยังต้องมาถูกลวนลามอีก..เสียเนื้อเสียตัวฟรีๆอย่างผมนี่ไม่ใช่ว่าใครคิดจะแตะก็แตะได้นะครับท่านชีค..”
“..งั้นเหรอ?..จูบแรกรึไง..หรือว่าเกิดมาเพิ่งมีคนมากอดถึงได้หวงเนื้อหวงตัวเสียขนาดนี้..” ปากคอเราะร้ายของท่านชีคทำเอาคนฟังแยกเขี้ยวงุด
“..หวงงั้นเหรอ?..ผมไม่ได้หวง แต่ไม่ได้เป็นของสาธารณะ..ผมจะยอมให้แตะเฉพาะกับคนที่ผมพอใจจะให้เขาแตะต้อง.....และ....นั่นไม่ใช่คุณ...”คาวัลโลหรี่ตาลงมองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ และเดินไปมองระเบียงที่มีกระจกใสกั้นอยู่...ก่อนจะหันมามองหน้าคนฟัง
“..แล้วก็นะ...ถ้าคุณยังมีสามัญสำนึก..สักนิด...แค่นิดหน่อยเองก็ได้...จะขอบคุณผมที่ช่วยให้รอดจากแม่สาวคนนั้น..หรือจะขอบใจที่ผมยอมร่วมมือด้วย..น่าจะดีกว่ามาถากถางคนที่คุณออกปากว่าจะร่วมมือกันมาหมาดๆ..”
“ น่าจะขอบคุณ...ที่ผมไม่ฆ่าคุณทิ้งเสียยังจะดีกว่า..” อัลชาอ์ตอบกลับ..ปฏิเสธไม่ได้ว่าประโยคของคาวัลโลทำให้เขานึกหงุดหงิดขึ้นมา..โดยเฉพาะกับถ้อยคำที่ว่า..กับใครก็ได้..ที่ไม่ใช่ตัวเขานั่น..
“...รื้อฟื้นเหรอ?..จะทวงบุญคุณรึไง...” คาวัลโลจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างท้าทาย
“..เปล่า...แต่ให้ใครบางคนรู้ตัว..ว่าอยู่ในฐานะอะไร..” อัลชาอ์ตอบเรียบๆจ้องมองนัยน์ตาสีน้ำทะเลคู่งามที่วาววับเอาเรื่อง..
“..ผม...อยู่ในฐานะ...คนรักของท่านชีคอัลชาอ์ไงครับ.....คนที่รักนักหนาถึงขั้นยอมละทิ้งหญิงสาวที่คบหากันมานาน และฝ่าฝืนประเพณีของเชื้อชาติ....รักมากเลยล่ะครับ..ท่านชีค...คนที่ทำให้คุณยอมได้ถึงขนาดนั้น ผมก็อยากจะเห็นเหมือนกัน...”
“........... “ อัลชาอ์จ้องมองใบหน้าและแววตาอีกฝ่ายที่วาววับเอาเรื่อง..คาวัลโลก็จ้องตอบอย่างไม่ยอมหลบ เขาทนกับพฤติกรรมที่เอะอะไม่พอใจก็ขู่จะฆ่าของท่านชีคคนนี้มานานเต็มที.. ก่อนหน้านี้ท่าทีที่มีต่อกันอาจจะเป็นการถ้อยทีถ้อยอาศัย แต่เมื่ออีกฝ่ายแสดงชัดว่ายังไงก็มองเขาเป็นนักโทษ ก็ไม่รู้จะหาทางญาติดีไปด้วยทำไม..
“..ต้องการอะไร?..” ในที่สุดอัลชาอ์ก็ออกปากถามขึ้นมา..
“..เลิกให้ฮาซานตามผมซักที..รำคาญ..” คาวัลโลบอกเสียงห้วนเมื่อนึกถึงองค์รักษ์หนุ่มหน้าห้อง..
“..ไม่ได้...”
“....ทำไมไม่ได้...” คาวัลโลมีท่าทีเอาเรื่องขึ้นมาทันควัน..
“..เพราะจากนี้ผมจะยุ่งกับการบริหารงาน..ไม่ได้ว่างมาจับตาดูคุณทุกฝีก้าว..”
“..แล้วทำไมต้องมาตามดูด้วยไม่ทราบ..คนธรรมดาๆคนนึงแบบผมจะทำอะไรได้เหรอ? จะทำวังคุณล่มรึไงถึงได้กลัวนักหนา..” คำถามของมาเฟียหนุ่มทำให้คนฟังได้แต่ยิ้มเครียด..นัยน์ตาสีนิลจ้องมองร่างตรงหน้า คนธรรมดา...คนธรรมดางั้นหรือ? ถ้าอย่างคาวัลโลเป็นคนธรรมดา ผู้คนในโลกนี้คงได้เป็นแค่อะมีบ้ากันหมด เจ้าตัวพูดเหมือนกับว่านับแต่ปรากฏตัวขึ้นมาเขาทำเรื่องวุ่นวายให้อัลชาอ์น้อยไปเสียอย่างนั้น
“...ผมคิดว่าถ้าปล่อยคุณไป...ไม่ใช่ก็คงใกล้เคียง...” อัลชาอ์ตอบอีกฝ่ายทันที และจ้องมองใบหน้าของหนุ่มอิตาเลียนเขม็ง “..แล้วอีกอย่าง คิดว่าหลังจากที่คุณเปิดเผยกับ..ญาติๆของผมว่าเราเป็นอะไรกันแล้ว จะได้ใช้ชีวิตสงบสุขงั้นหรือ?..”
“...นั่นเป็นหน้าที่ที่ท่านชีคอย่างคุณจะปกป้องคนรักแบบผมไม่ใช่เหรอครับ? “คาวัลโลยิ้มให้อีกฝ่ายตาใสปิ้ง “ ผมคิดว่า..ชายหนุ่มแสนดีและไร้พิษสงแบบผมเนี่ย..คงไม่มีปัญญาไปต่อกรกับใครเขาได้หรอก ต้องให้ท่านชีค..ที่แสนจะองอาจของผมคอยปกป้องต่างหาก..”
“....เพราะอย่างนั้นผมถึงต้องให้ฮาซานคอย”ดูแล” คุณยังไงล่ะครับ..ที่รัก...” คาวัลโลแสยะยิ้มตอบกับคำพูดที่ได้ฟัง และสองหนุ่มต่างเชื้อชาติก็เริ่มจ้องหน้ากันเขม็งภายในห้องสีหวาน มองภายนอกอาจจะเหมือนคู่รักกำลังฮันนีมูน...แต่หากจ้องลุกเข้าไปแล้วไซร้ ก็จะได้พบความจริงที่ว่า..ทั้งสองคนรักใคร่กันแค่ไหน..
“...เลิกให้ไอ้บ้านั่นกวนประสาทผม..ไม่อย่างนั้นไม่รับรองความปลอดภัย..” คาวัลโลครางเสียงต่ำ.. “ ถ้ามันเสือกพูดจาพล่อยๆกับผมอีก..รับรองว่าสมองกระจุยแน่ๆ...”
“...ก็ได้...” อัลชาอ์รับคำด้วยสีหน้าไม่ระหยี่
“..อ้อ...อีกอย่าง...” คาวัลโลเกริ่นขึ้นมาพร้อมกับเริ่มปลดกระดุมในส่วนคอของโธปตัวยาวที่เขาใส่อยู่ช้าๆ ทำเอาอัลชาอ์เริ่มชะงัก...และขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างรวดเร็ว..
“...” โธปสีขาวตัวยาวถูกถอดออกมาจากศรีษะแล้ว ด้านในคือเสื้อกล้ามสีดำรัดรูปตัวเดิม คาวัลโลยังคงมีสีหน้าปกติขณะที่เริ่มถอดเสื้อกล้ามออกอีกเช่นกัน..และเมื่อร่างกายท่อนบนที่เปลือยเปล่าผิวกายขาวสะอาดปรากฏสู่สายตา ชีคหนุ่มแห่งเซเนียยาก็เริ่มจะลุกจากเก้าอี้ด้วยไม่มั่นใจในความปลอดภัยในชีวิตตนเอง..
“...เฮ้...จะลุกพรวดพราดทำหน้าเหมือนโดนข่มขืนไปทำไมครับอัลชาอ์..” คาวัลโลถามอีกคนด้วยสีหน้ารำคาญ..และก้มลงถอดเข็มขัดออกจากกางเกงตัวเดิมที่ใส่อยู่..โดยไม่รู้เลยว่าท่านชีคอัลชาอ์ใกล้จะเผ่นออกจากห้องด้วยสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกเต็มทีแล้ว..
ก๊อกๆ
..แอ๊ด......
“...ท่านพี่อัลชาอ์....” เจ้าชายฟาลซาอ์ โมฮัมเหม็ด บิน ราชิด แห่งเซเนียยาที่เปิดประตูห้องเข้าด้วยอารามรีบร้อน เขาเดินเข้ามาภายในห้อง หากพลันก็ต้องชะงัก..นัยน์ตาสีเขียวมรกตเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นสภาพภายในห้องและสองหนุ่มที่อยู่บนเก้าอี้บุนวมตัวใหญ่..
ภาพที่มองเห็นชัดเจนคือสภาพห้องที่มีเสื้อผ้าถูกเขวี้ยงทิ้งระเกะระกะ..โธปตัวยาวสีขาว และเสื้อกล้ามสีดำถูกเขวี้ยงทิ้งบนพื้นอย่างไม่มีใครใคร่จะสนใจ เข็มขัดก็นอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้น และบนเก้าอี้ตัวนั้น..มีร่างของสองหนุ่มนั่งอยู่...ชายหนุ่มผมสีดำสนิทนัยน์ตาสีเดียวกันและใบหน้าคุ้นเคยคือญาติผู้พี่ของตนที่กำลังโอบกอดร่างของหนุ่มชาวต่างชาติ ผู้มีดวงตาสีน้ำทะเลสดใสและใบหน้าน่าหลงใหล เส้นผมสีมะฮอกกานีนั้นกำลังนั่งบนตักและซุกซบใบหน้าอยู่กับไหล่หนาของชีคหนุ่มแห่งเซเนียยา..ขณะที่แก้มขาวนั้นแดงจัดจนซุกซ่อนอย่างไรก็ไม่หมด..และร่างกายสมส่วนผิวกายขาวสะอาดน่าสัมผัสก็อยู่ในอ้อมแขนของญาติผู้พี่ตน ซึ่งมือใหญ่ก็โอบรอบเอวบางแน่น และหันมาจ้องมองเขาด้วยสีหน้าไม่พอใจ..
“...มีอะไร...ฟาลซาอ์...” น้ำเสียงของชีคหนุ่มแห่งเซเนียยาขุ่นมัวอย่างที่บ่งว่าไม่ชอบใจเมื่อถูกขัดจังหวะ..นั่นทำให้ฟาลซาอ์ชะงัก..และก้มมองพื้นทันควัน.
.
“..ผมจะมาแจ้งว่า..นายพลกาซิม มารอเข้าเฝ้าอยู่ที่ห้องทำงานขอรับ..” เจ้าชายหนุ่มเอ่ยกุกกัก หรุบสายตามองพื้น ไม่กล้ามองภาพชายหนุ่มสองคนกอดประคองกันอย่างแนบสนิท..โยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อชายคนนั้นคือชีคแห่งเซเนียยา..
“...อืม...บอกเขาให้รอสักครู่..” อัลชาอ์รับคำเบาๆ..ขณะที่สายตาจ้องเขม็งไปยังเจ้าชายหนุ่มที่ออกปากขอตัวเงียบๆและรีบเดินเข้าไปปิดประตุห้องให้อย่างรวดเร็ว...
“...อะไรกันเนี่ย..ไม่หัดมีมารยาทกันซะบ้างเล้ย...” เสียงบ่นจากชายที่นั่งคร่อมตักทำให้อัลชาอ์หันมายิ้มแสยะให้ทันควัน สีหน้าของชีคหนุ่มแดงจัด..และยิ่งแดงมากขึ้น...แต่ทว่านานเข้าก็เริ่มมีสีเขียว..
“..เห...เป็นอะ....อ้อ โทษทีๆ...” คาวัลโลเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายแล้วยิ้มเฉยให้ ก่อนจะขยับเข่าออกจาก”หว่างขา” ของชีคหนุ่ม ด้วยสีหน้าไม่รู้สึกผิดแต่อย่างใด “ ก็แหมมันเร่งด่วนนี่..ผมก็เลยรีบกระโดดลงมา...กลัวไม่เนียนไงคุณ..”
“........” คำขอโทษของชายหนุ่มตรงหน้าเหมือนจะไม่เข้าหู อัลชาอ์มีสีหน้าทะมึนด้วยความหงุดหงิด..
“.แล้วนี่จะทำอะไร..จะยั่วผมรึไงถึงได้ถอดเสื้อผ้า..” อัลชาอ์ถามอีกฝ่ายแล้วหรี่ตาลงช้าๆ กวาดมองร่างที่นั่งบนตักเขาแต่หัวจรดเท้าพลางถอนใจ “ แต่ถึงจะถอด...ก็ไม่ได้เรื่อง...”
พูดไปก็ไม่ต่างจากคำโกหก เพราะรูปร่างของมาเฟียหนุ่มแห่งอิตาลีถือได้ว่ายั่วยวนน่ามอง ร่างเพรียวสมส่วน ผิวกายขาวจัดอย่างคนแถบเมืองหนาว ร่างกายถือว่ายังเป็นหนุ่มน้อยไม่เติบโตเต็มที่ กล้ามเนื้อในร่างกายจึงมีไม่มากเท่าที่ควร ทว่าเรี่ยวแรงของอีกฝ่ายไม่ได้น้อยเช่นรูปร่างที่ออกจะผอมบางอย่างนี้แน่ เรื่องนี้อัลชาอ์รู้ดีทีเดียว..
“..หึ....ไม่ได้เรื่อง ไหงจ้องหุ่นผมซะตาถลนเลยล่ะคร้าบบบบ..” คาวัลโลลากเสียงยียวน เขาหรี่ตาสีฟ้าน้ำทะเลของตนเองน้อยๆจ้องมองใบหน้าขึ้นสีของชีคหนุ่มอย่างล้อเลียน.. “เอาเถอะ จะเขินเพราะจู่ๆก็ได้หนุ่มหล่ออย่างผมมานั่งตักในสภาพกึ่งเปลือย หรือหน้าแดงเพราะ”ไอ้นั่น”โดนทับก็เรื่องของคุณ..แต่สาเหตุที่ผมจู่ๆก็ลุกมาถอดเสื้อผ้าน่ะก็คือ...”
“คุณ...” ปลายนิ้วจิ้มลงไปบนแผ่นอกหนาในโธปตัวยาวสีขาว นัยน์ตาสีน้ำทะเลจ้องสบแววตาอีกฝ่าย..
“..ช่วยทำให้ผม”ตาย”ที..”
“........” คิ้วเข้มของคนฟังขมวดเข้าหากัน ขณะที่มองใบหน้าระรื่นของหนุ่มอิตาเลียนที่นั่งเปลือยครึ่งท่อนบนตักเขาอย่างครุ่นคิด อัลชาอ์กระพริบตาช้าๆ พยายามเรียบเรียงข้อมูลที่ได้รับมา เขาหูฝาดไปรึเปล่า ถึงได้ยินว่าอีกฝ่าย เสนอให้เขา”ฆ่า”ตัวเอง..
...........................................................................................
หลังจากที่พระเอกของเราป้อคำหวานแล้วขนลุกขนพองกันไปทั้งกระทู้ มาตอนนี้ความจริงก็เปิดเผยแล้วค่ะ จู่ๆท่านอัลชาอ์ของเราจะมาหวานและพิษวาส คาวี่เรอะ...เหอๆ..มันเป็นไปไม่ด้ายยย แต่แผนสลัดสาวของท่านชีคดูแปลกๆเนอะ แอบลวนลามเขาอ่ะสิอัลชาอ์( โดนถีบ
)
..ส่วนคาวี่..ตอนนี้แสดงได้สุดยอดมากค่ะ เกือบจะซึ้งแล้วน่ะถ้าไม่ติดว่าเอ็งมันตอแหล เอาออสการ์ไปเหอะ ไอ้คู่หูคู่นี้ตอนสะตกชาวบ้านล่ะแลดูเข้ากันแบบแปลกๆ ..(ห้าๆ
)
และตอนจบ..แฮ่มๆ...โปรดสังเกตว่าคาวี่ยังนั่งตักท่านชีคอยู่เลย ระวังเหอะ เดี๋ยวโดนจับกดนะย๊ะ มีถ่งมีถอด หุหุ...ร้ายน่ะพ่อคุณ..
และสุดท้าย..คาวี่จะให้อัลชาอ์ฆาตกรรมตัวเองอิท่าไหนล่ะนี่?..โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ หุหุ
หัวข้อ: Stone rose's line:กุหลาบทรายใต้เงาหิน-จบ- UP>>แจ้งข่าวส่งหนังสือ+โด 28/2/55 (อ่าน 1001248 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก