***** ตอนที่ 49 *****
“เอ่อ........” ผมถึงกับพูดไม่ออกเลย พอเห็นภาพ
“ถ่ายกันเล่นๆ นะครับ ผมจะแกล้งเบสเค้าเฉยๆ ขำๆ นะครับ ฮ่าๆ” ว่าจบแล้ว ผมก็ยกแก้วน้ำชามาดื่มกลบเกลื่อนอาการตื่นเต้น
คุณป้าพยายามมองสบตากับผม แต่ผมก็แกล้งเฉไฉไปดูทีวีต่อ ไม่ได้อธิบายอะไร
คุณป้าเองก็เลิกถาม หันไปกดกล้อง ดูรูปต่อ
ผมรู้สึกถึงบรรยากาศคุกรุ่น ไม่มีใครพูดอะไรอีก ผมรู้สึกอยากหายตัวไปจากตรงนี้ชะมัดเลย
จนเบสออกมาจากห้องน้ำ ผมจึงรีบหนีไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว
อาบน้ำไป ใจก็คิดไป ว่าจะทำไงดี ผมปล่อยพิรุธไปเยอะเลย ถ้าผมจะแกล้งคุยต่อ ทำเป็นขำๆ สนุกๆ แบบหยอกเพื่อน คุณป้าคงไม่สงสัยอะไร นี่ผมเงียบ แถมทำตัวเครียดๆ อีก โดนจับได้แน่ๆ เลย
ถึงจะกังวลแค่ไหน ผมก็ต้องออกจากห้องน้ำอยู่ดี ในเมื่อหนีไปพ้น ก็เอาวะ ลุยเลย ชนกับปัญหาซะดีกว่าจะหนี ผมไม่อยากหนีอีกแล้ว
พอผมกลับไปที่ห้องนั่งเล่นอีกครั้ง ก็เห็นเบสคุยสนุกสนานอยู่กับคุณป้า บรรยากาศเงียบๆ เมื่อสักครู่หายไปแล้ว
คุณป้ากำลังนั่งหัวเราะ ฟังเบสเล่าเรื่องตอนพายเรือในทะเลสาบ ว่าสนุกตื่นเต้นแค่ไหน
ผมเดินมานั่งข้างๆ เบส
“นี่ๆ โต้ง เมื่อตอนเราพายเรือกันนะ มีเรือเร็วลำนึง วิ่งผ่านไป เกิดคลื่นใหญ่ น่ากลัวมากเลยใช่ไหมๆ เรือเกือบคว่ำแนะ โหย ตอนนั้นเราตื่นเต้นแทบแย่” เบสที่กำลังคุยสนุกปาก หันมาถามผม ผมก็เออออกับเบสไป
ดูท่าคุณป้าจะไม่ได้คุยถามอะไรเบสเรื่องรูป ผมก็จะแกล้งๆ ทำเป็นไม่มีอะไรไปแล้วกัน
“แล้วตอนนั่งรถผ่าน อิโระฮะซะกะ นั่นนะครับ แทบแย่แนะคุณป้า 48โค้ง พระเจ้า มันมึนมากเลยละ แบบว่าอยากอ้วกสุดๆ ดีที่โต้งเค้าไม่เป็นอะไรเลย ผมเลยได้นอนพิงโต้งไปตลอดทางเลยละ” โอ้ยยย เบส พูดอะไรออกมา
เด๋ียวคุณป้าก็ยิ่งสงสัยหรอก ผมรีบสะกิดเบส
แต่ดูเหมือนเบสจะไม่เข้าใจแหะ เค้าหันมาถามผม
“มีอะไรหรือโต้ง”
ผมเห็นคุณป้าก็มองมาที่ผม ผมเลยแกล้งเป็นพูดเรื่องอื่น
“อ้อ ก็จะบอกว่า เล่าเรื่องนั่นหรือยัง.........เอ่อ.......เรื่องที่พักนะ ดีมากๆเลย ต้องขอบคุณคุณป้านะที่แนะนำที่พักให้”
“อ๋อ ใช่ๆ ที่พักถึงจะเล็กและเดินเข้าไปไกลหน่อย แต่สวยมากเลยครับคุณป้า บรรยากาศดี โรแมนติกมาก เมื่อเช้าโต้งเค้าเลยปลุกผมไปเดินเล่นด้วย ง่วงชะมัดเลย ตอนกลางคืนก็นอนดึก แต่ยังมาปลุกผมไปเดินเล่นตอนเช้า โหดชะมัด”
“อ้าว แล้วทำไรกัน นอนซะดึกละเบส” คุณป้าถาม
“อ้อ.....เอ่อ.......... อ้อ.....นั่งคุยกันนะครับ ไม่มีอะไร “ เบสหนอเบส ตอบได้มีพิรุธสุดๆ จู่ๆ มาทำเขินหน้าแดงต่อหน้าคุณป้าทำไมกัน
โอ้ยยยย ยิ่งพยายามชวนคุยเรื่องอื่น แต่ก็ยังวกเข้ามาเรื่องนี้จนได้
คุณป้าก็ดี ไม่ซักต่อ หันไปคุยเรื่องอื่นกันต่อ
ซักพัก เบสก็บ่นว่าหิวแล้ว คุณป้า เลยขอตัวไปอุ่นกับข้าว
“เบส....นายรู้ปะ นายตอนพูดเรื่องตะกี้นะ นายหน้าแดงมากเลย” ผมรีบเข้าไปคุยกับเบส
“รู้นะโต้ง แต่ทำไงได้ พอคิดว่า โต้งทำอะไรกับเรามาบ้าง มันก็อดเขินไม่ได้นิ” ยิ่งพูด เบสยิ่งหน้าแดง
โธ่ๆๆ ช่างมันละ อะไรจะเกิดก็ต้องปล่อยให้มันเกิดแล้วละ
พอดีกับที่คุณป้ามาเรียกพวกเราไปกินข้าว
วันนี้ก็อีกเช่นเคย กับข้าวเต็มโต๊ะอีกแล้ว
“พรุ่งนี้จะไปไหนกันละ” คุณป้าถาม
“........ไปไหนดี โต้งอยากไปไหนละ”
“เราหรอ...ที่ไหนก็ได้อะ ให้เบสจัดการเลย เบสอยากไปไหนละ”
“เราหรอ.......จะว่าไป แถวนี้ก็เคยไปเที่ยวมาหมดละ.........Disney Land ก็เคยไปมาละ แต่ ไม่เคยไปกับโต้งเลย ไป Disney Land กันเหอะ นะๆ”
“โอเค ได้เลย Disney Land ก็ได้ ”
“แล้วเบสอยากไป Disney Land หรือว่า Disney Sea ละ ป้าว่านะ ป้าชอบDisney Sea มากกว่า”
“นั่นซินะครับคุณป้า .......ผมเองก็ไป Disney Land มาหลายรอบแล้ว... Disney Sea ยังไม่เคยไปเลย....แต่โต้งเค้าไม่เคยไป Disney Land งั้นไปแลนด์ก็ได้ครับ”
“ไม่ต้องหรอกเบส เราไปไหนก็ได้ นายไม่เคยไป Disney Sea งั้นไป Disney Sea แล้วกัน” ผมรีบแย้ง
“จริงนะ เย้ จะได้ไป Disney Sea แล้ว เห็นอามิจัง เคยเล่าให้ฟังว่า Disney Sea เครื่องเล่นจะน้อยกว่า แต่เน้นบรรยากาศละ เหมาะกับคู่รักไว้เดทกัน“ เบสพูดโดยไม่รู้ตัว
“............” แล้วเหมือนเบสจะรู้ตัวแล้วว่า พูดอะไรออกไป จู่ๆ บรรยากาศก็กลับมาคุอีกครั้ง
ผมรีบแก้สถานการณ์ทันที
“อ๋อ.....ก็ดีนะ เราเองก็แพ้เครื่องเล่น เล่นมากๆ เดี๋ยวเวียนหัวด้วย ไปถ่ายรูปเล่นกันดีกว่าเนอะ ฮ่าๆๆๆ” จบประโยคด้วยเสียงหัวเราะกลบเกลื่อนเต็มฝืน
คุณป้ามองพวกเราแล้วก็ยิ้มๆ ไม่พูดอะไร ชี้ชวนให้กินข้าวกันต่อ
หลังมืออาหาร คุณลุงก็กลับมาถึงบ้านพอดี
นี่แสดงว่าปกติคุณป้ากินข้าวคนเดียวมานานแล้วซินะ เพราะสังคมที่นี่ ผู้ชายมักจะกลับดึก ทำงานเลิกดึกไม่พอ ยังต้องไปกินเหล้ากับเพื่อนร่วมงาน หรือกับลูกค้าอีก
คนเป็นภรรยาได้แต่รอสามีกลับถึงบ้านคนเดียว
ถ้าเป็นสมัยก่อนลูกๆ ยังเล็ก คงไม่เหงาเท่าไร แต่นี่ลูกสาวโตๆ กันหมดแล้ว คุณป้าคงเหงามาก ถึงว่าดีใจที่เบสมาหาบ่อยๆ
บนห้องนอนเบส ผมเล่าให้เบสฟังว่าคุณป้าเห็นรูปจูบของพวกเราด้วย
“เพราะโต้งละ ดันทะลึ่ง อยากมาจูบเรา” เบสพูดอย่างขำๆ แปลกแหะ ผมนึกว่าเบสจะกังวลซะอีก
“นายไม่กังวลหรอ”
“ก็กังวลไปก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว เรื่องมันผ่านไปแล้วนิ.........อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดละ” เบสพูดทำหน้าจนปัญญา
“นั่นซินะ....ช่างมันเหอะ มีอะไรก็อย่าเก็บไว้คนเดียวละ เราจะร่วมทุกข์ ร่วมสุขกันนะเบส”
“อึม....มีโต้งให้กำลังใจ ผมก็รู้สึกไม่กลัวอะไรอีกต่อไปแล้วละ”
พวกเราพูดคุย ดูทีวีกันอีกซักพักนึง ก็ปิดไปนอนกัน เพราะว่าเพลียมาทั้งวัน แล้วพรุ่งนี้ยังต้องตื่นเช้าอีก
คืนนี้ ผมนอนกอดเบสเอาไว้ในอ้อมกอดเฉยๆ ไม่ได้ล่วงเกินอะไร...
.....................................................
คงหายค้างคาใจ (รึเปล่า) คนเขาไม่แกล้ง ก็อย่าลืมมาเม้นต์ให้กำลังใจเขาบ้างดิ ไม้แข็งขู่ก็แล้ว ไม้อ่อนออดอ้อนก็แล้ว
กระซิกๆ

ไม่มีคนมาให้กำลังใจเขามั้ง