***** ตอนที่ 40 *****
หลังจากนั้นเบสก็พาผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้า คืนกุญแจ และจ่ายเงินเพิ่มเติมในส่วนที่เราใช้ซื้อกินกันไป
ระบบการจ่ายเงินในส่วนของธีมปาร์ค จะเป็นการอ่านจากบาร์โค้ดที่พวงกุญแจตู้ล๊อกเกอร์ ดังนั้นจึงไม่มีการใช้เงินสดในนี้
แต่เราจะมาจ่ายเงินที่ด้านนอกตอนคืนกุญแจตอนก่อนกลับ
ผมเดินออกจากโอเอโดะในสภาพเบาสบายไปทั้งตัว อากาศข้างนอกเริ่มเย็นแล้ว เพราะเป็นเวลากลางคืน
แต่ผมที่ไปแช่น้ำร้อนมา ไม่รู้สึกหนาวเลยแม้จะถอดแจ็กเก็ต การแช่น้ำร้อนมันสบายตัวยังงี้นิเองคนญี่ปุ่นถึงชอบแช่น้ำร้อนกัน
เบสพาผมขึ้นรถไฟ ร่วมสามต่อ กว่าจะถึงสถานีบ้านป้าเบส
เบสบอกว่า บ้านป้าเบส ตั้งอยู่นอกโตเกียว แต่คั่นไว้เพียงแค่แม่น้ำสายเดียวเท่านั้น เรียกว่าติดกับโตเกียวมากๆ เลย
สถานีที่เราไปลงชื่อสถานีคาวาซากิ จากตรงนี้จริงๆต้องนั่งรถบัส หรือเดินไปต่อเพื่อไปบ้านป้าเบส
แต่เบสบอกว่า เค้ามีจักรยาน จอดไว้ที่จอดจักรยานหน้าสถานี เดียวเราจะปั่นจักรยานไปกัน
“นายจะขี่หรือให้เราขี่” ผมหันไปถามเบสทันทีที่เราไปถึงที่จอดรถจักรยาน
“นายไม่รู้ทาง เดี๋ยวเราขี่ให้เอง”
“นายจะไหวหรอ เราหนักกว่านายนะ?”
“ไหวซิ แค่นี้เอง”
ผมขึ้นนั่งซ้อนที่นั่งข้างหลังเบส เบสหันมาบอกผมว่า
“เกาะแน่นๆ นะ “
“เออ รู้หรอกน่า”
จากนั้นผมก็แกล้งกอดเอวเบสแน่นเลย
“เอ่อ....แน่นจัง .......” เบสพูด
“อ้าว...ก็บอกให้กอดแน่นๆ” ผมแกล้งพูดกวนประสาทเบส
“ตามใจ...” เบสหันมายิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มตอบกลับไป
เบสค่อยๆ ขี่จักรยานพาผมลัดเลาะผ่านถนน ซอยต่างๆ เพื่อไปยังบ้านของป้าเบส
ผมที่กอดเบสแน่นอยู่ข้างหลัง เอาหน้าแนบกับแผ่นหลังเบส แล้วก็สูดดมความหอมจากตัวเบสอย่างมีความสุข
มือก็กอดเบสแน่น อ้า......มีความสุขจัง
ระยะทางปั่นจักรยาน รวม20นาทีได้ นี่ถ้าเดิน คงเดินกันเกือบชั่วโมงแน่ๆ
“ถึงแล้ววววว มายสวีทโฮมมมมม” เบสพูดอย่างร่าเริ่ง เวลาแห่งความสุข หมดไวจริงๆ ผมกำลังดื่มด่ำกับความหอมจากตัวเบสเพลินๆเลย ยังไม่อยากให้ถึงบ้านป้าเบสเลยตอนนี้
ผมอยากจะยืดระยะทางออกเป็นกิโลๆ ผมจะได้กอดเบสไปนานๆ
ผมหันไปมองตามทิศที่เบสชี้ โอโห้ บ้านของคุณป้าเบส ใหญ่ใช้ได้ มีสองชั้น และยังมีสวนหน้าบ้านด้วย
เคยได้ยินคนญี่ปุ่นที่ ม.โนได เล่าให้ฟังว่า ราคาที่ดินที่ญี่ปุ่นแพงมาก คนไหนมีบ้านเดี่ยวพื้นที่กว้างขวาง แสดงว่าต้องรวยมากด้วย
แต่ก็นะ พ่อเบสเองก็รวยมาก ป้าเบสจะมีฐานะดีก็คงไม่แปลก
เบสเปิดประตูนำผมเข้าไปในบ้าน ไฟในบ้านปิดหมดแล้ว คาดว่าคงนอนกันหมดแล้ว
“ตามสบายนะโต้ง คุณป้าคงนอนแล้วละ “
“แล้วลูกพี่ลูกน้องนาย 2 คนนั้นละ ที่ชื่อมิกิ กับอามิ ใช่ไหม”
“พี่มิกิ แต่งงานแล้วก็ย้ายไปอยู่ข้างนอกแล้วละ ส่วนพี่อามิ ก็กำลังเรียนต่อป.โท อายุมากกว่าเราไม่เยอะ แต่เค้าสอบติดมหาลัยที่ต่างจังหวัด
นี่ก็ไม่อยู่เหมือนกัน เลยเหลือแต่คุณป้ากับคุณลุงสองคน”
ผมเดินตามเบสขึ้นไปบนบ้าน เบสบอกห้องนอนเค้าอยู่บนชั้น 2 จริงๆ เมื่อก่อนเป็นห้องว่าง แต่หลังจากเบสมาบ่อยๆ ทุกปีคุณป้าเลยจัดให้เป็นห้องของเบสเอาไว้เลย
“ดูท่า นายจะชอบญี่ปุ่นมากนะ” ผมถามขณะเดินเข้าบ้านไปกับเบส
“อึม...ชอบมากเลยละ เราถึงมาบ่อยๆไง”
“แล้วทำไม ไม่รู้จักแต่งตัวซะเลย มาญี่ปุ่นก็บ่อยซะเปล่าๆ เมืองแห่งแฟชั่นชัดๆ เลย”
“ก็คนมันทำไม่เป็นนิโต้ง.....เราได้แต่มองคนอื่นอย่างอิจฉานะละ”
เราสองคนพยายามเดินให้เงียบที่สุด เพราะกลัวจะไปรบกวนคุณลุงคุณป้าที่นอนหลับไปแล้ว
เบสพาผมเดินขึ้นบันได ไปยังห้องนอนเค้าที่อยู่มุมนึงของบ้าน
ในห้องนอนเบส ตกแต่งอย่างสบายตา ค่อนข้างโล่ง คงเพราะไม่ได้มาอยู่ตลอด
มีตู้ใบนึงอยู่มุมห้อง มีเตียงหลังใหญ่วางอยู่อีกมุม แล้วก็เป็นชั้นวางของเล็กๆน้อยๆ
มีทีวีอยู่ตรงปลายเตียง แล้วก็มีกระเป๋าเดินทางของเบส วางอยู่อีกมุมนึง
“เด๋ียวเอาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยนนะ ตะกี้อาบน้ำไปแล้ว คงไม่ต้องอาบใหม่แล้วเนอะ”
“อึม แค่มารบกวนนอนก็เกรงใจแล้ว”
“บอกแล้วไม่ต้องเกรงใจ ป้าเราเค้าขี้เหงา ยิ่งลูกๆ ไม่อยู่ แกยิ่งชอบให้คนมาหา แกใจดีจะตาย”
ว่าแล้วเบสก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบชุดนอนมาให้ผม มันเป็นชุดนอนแบบเต็มยศเลยละ เป็นเชิร์ตแขนสั้นกับกางเกงขายาว
ผมรับเสื้อผ้ามา แล้วก็หันหน้าเลิกลัก จะให้ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ไหนกันละ
“เอ่อ...ห้องน้ำไปทางไหนอะเบส”
“ทำไมละโต้ง”
“ก็จะเปลี่ยนเสื้อผ้านะ”
“จะอายไรกันเล่า ยังกับไม่เคยเห็นกัน” เบสหันมาขำผม
โหยยยยรู้สึกเจ็บใจมาก เหมือนโดนดูถูกอยู่
ผมเลยไม่สนละ ถอดเสื้อผ้ามันตรงนี้ละ เบสก็ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ หันไปถอดเปลี่ยนเสื้อผ้าของตัวเองบ้าง
----------------------------------------------------------------------------
แว่บเข้ามาลงให้แล้วกลับไปทำงานต่อ
หัวข้อ: (อวสาน) เปลี่ยนลุคให้เป็นรัก...โดย Dream Come True ตอนพิเศษ 4 (100%) 22/1 (อ่าน 327686 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก