พิมพ์ยากอะ งื้อ
****************************************************************************
ใบแทรก กริชที่เราไม่รู้จัก
ผมเคยเล่าให้ฟังไปแล้วว่า แบงค์บอกผมว่าเค้าสองคน คือพี่กริชกับแบงค์จะขอจัดการความสัมพันธ์กันเอง นั่นเป็นสาเหตุที่ผมเลือกไม่ยุ่งกับคู่นี้ครับ
“ คิม น้องว่าแบงค์เป็นคนยังไง ” เมื่อกลางเดือนที่ผ่านมา ดิษพูดกับผมตอนกำลังไปทำธุระด้วยกัน .... ธุระของบริษัทนะเออ
“ สูง หล่อ ขาว ” ผมบอก วากบ้ากัดกรามงุ้มๆ คือทุกวันนี้ห้ามชมใครหล่อเด็ดขาด ไม่งั้นเค้าจะแง่งเขี้ยวแบบนี้เลย
“ ในหัวไม่คิดเรื่องอื่นเลยสิ ”
“ แล้วถามเคลียร์ไหมครับ ” ผมไม่ได้มองหน้าเค้าหรอกครับ จ้องเอกสารอยู่
“ อุปนิสัย ” ถามสั้นๆแสดงว่าเอาจริง เหอะๆๆ
“ ถ้าเอาที่รู้จัก เป็นคนอ่อนไหวเรื่องความรักมาก แต่ก็กล้าได้กล้าเสียนะ ”
“ อืม พี่ก็คิดแบบนั้น ”
“ แล้วจะถามคิมทำไม ” วากดิษทำท่าเหมือนโดนผีเข้า เหงื่อที่คอไหลนิดนึง
“ พี่จะบอกคิมดีไหมนะ ”
“ ถ้าจะถามยั่วก็ไม่ต้อง ..... บอกมาเลยครับ ผมยอมแพ้ ” วากดิษหัวเราะไปลูบหัวผมไป คอยดูกูจะตัดสกินเฮด คึคึคึ
“ กริชดูจะมีคนอื่น ”
“ อะไรนะ !!!!! ” ตกใจสุดขีดเลย
“ เอาไงดี บอกแบงค์ดีไหม ”
“ ....... ” ประมวลผลไม่ทันครับ เหอะๆ
“ คือพี่รู้มาว่าเค้านอนด้วยกันแล้วด้วย ”
“ ใครกันอะดิษ ”
“ พี่เห็นกริชซื้อกระเป๋าเหมือนของผู้หญิงเป็นของขวัญ ..... กลัวจะเป็นผู้หญิง ” ผมหันขวับ
“ เดี๋ยวๆ ดิษรู้ได้ยังไง ” วากดิษกระพริบตาปริบๆ
“ คือ ....... คือ เค้าบอกพี่ แต่พี่ไม่ได้บอกคิม ” ผมรู้สึกตัวร้อนๆ ไม่ใช่เป็นไข้นะครับ แต่ดูท่าฮีทจะขึ้น
“ ปกปิดให้เค้าทำไม นี่มันนอกใจกันนะ ไม่ต้องมาทำตาละห้อย ”
“ คิมอะ จะให้พี่ทำยังไงล่ะ พี่ก็ติดหนี้เค้าเรื่องนึง ” ผมหรี่ตามองวากดิษ
“ หนี้อะไร ”
“ ก็เรื่องพานกับคิมไง ” กูล่ะอยากกัดคอคน
“ ถ้าจะขนาดนี้ก็ให้เลิกกันเถอะ จะให้อีกคนมาขี่บนหัวเพื่อนของคิมได้ไง ” วากดิษจับแขนผมเขย่าๆ ถ้ากูทำจะดูน่ารักเลยแหละ นี่สูงอย่างกับอะไรมาทำอ้อนกู ฮึ่ยยยย
“ ที่ตัดสินใจบอก เพราะอยากให้ไปคุยให้ที ”
“ ไม่คุย ” ผมพูดเสร็จก็เดินลิ่วๆมารอที่รถ พอมาถึงปรากฏว่าวากบ้ายังเดินชักช้าไม่มาซักที
“ เออ คิมรู้แล้วนะ ...... ไม่ได้บอกๆ ..... เห็นคิมโง่ขนาดนั้นหรือไง ” ทำไมมีชื่อกระผมไปเกี่ยวด้วยอะ
“ คุยกับใคร ” ผมถาม วากดิษทำปากจุ๊ๆ
“ จะทำก็รีบทำ เออๆ ” วากดิษกดวางสายแล้วถอนหายใจ
“ ตกลงคุยกับใคร ” วากดิษยิ้มแหมๆ ไม่ยอมพูด แต่มาเปิดประตูกับเช็ดเหงื่อให้ ก่อนให้ผมไปนั่งบนรถ อะไรจะบริการดีขนาดนี้
“ กลับบริษัทเลยดีไหม ”
“ คุยกับพี่กริชใช่ปะ ตกลงยังไง ” วากบ้าทำหน้าเอ๋อสุดขีด
“ มันว่ามันมีวิธี ...... อะ ” ดูมันจะปกป้องไอหมอหื่นนี่จริงๆ
“ ไม่ยุ่งก็ไม่ยุ่ง ”
“ ปะๆ กลับบริษัท ”
กลับมาถึงที่ทำงานเกือบเย็นแล้วครับ ผมก็นั่งคิดถึงแบงค์ รู้สึกสงสารมันมากๆที่โดนคนที่มันมอบความรักให้ทำเรื่องเหม็นคาวลับหลังมัน
“ แบงค์เหรอ นี่คิมนะ ” ก็เลยโทรไปหาครับ
“ อื้อออ ” ทำไมเสียงอ้อแอ้แบบนี้วะ
“ ทำอะไรน่ะแบงค์ ”
“ กำลังเมา คิมอยู่ที่ไหนคร้าบ ” โห นี่บ่ายแก่ๆเองครับ
“ อยู่กับใคร ”
“ นับก่อนนะๆ ...... มีวาฬ แม็ค แค่นี้แหละ ” ยังจะขอนับก่อน
“ ขอคิมคุยกับวาฬหน่อย ”
“ ครับ ” เสียงหวานๆแบบนี้ สงสัยจะกรึ่มๆพอกัน
“ วาฬ แบงค์กินเหล้าทำไม ” ปกติแบงค์ดื่มก็จริง แต่จะไม่เมาจนเสียงเปลี่ยนขนาดนี้ครับ
“ แบงค์บอกว่ามีความลับที่บอกใครไม่ได้ มันเสียศักดิ์ศรี ” ได้ยินแบบนี้ ชักจะอยู่ไม่สุขละครับ
“ บอกชื่อร้านมา เดี๋ยวไปหา ” วาฬบอกสถานที่ ไม่ใช่ร้านอาหารครับ แต่ก็บอกอีกว่าอาจจะพากลับหอของแม็คก่อน เพราะแบงค์เมามาก
ผมเดินมาขอดูงานจากไอเดย์ กับผู้ช่วย เห็นว่าไม่มีงานค้าง ก็เลยเดินไปหาวากดิษครับ
“ ดิษ เราไปหาแบงค์ก่อนนะ ” วากดิษกำลังนุ่งคุยกับพี่พานอยู่ครับ สองคนนี้เริ่มเข้าหน้ากันติดหลังจากพี่พานล้วงพี่ริชอยู่หมัดแล้ว แฮะๆๆ
“ ไปหาทำไมล่ะน้อง เดี๋ยวเค้าก็ ....... ” วากดิษหยุดพูด พี่พานมองหน้าผมก่อนจะลุกออกไปก่อน
“ พี่รอข้างนอกนะ ” มีมารยาทซะด้วยครับ
“ ขอไปหาแบงค์นะ ” ผมถามอีกรอบ
“ น้อง กริชบอกว่าจะจัดการเร็วๆนี้ ”
“ คืออะไรบอกเลิกเพื่อนเราเหรอ ” วากดิษถอนหายใจ
“ เราจะไม่ให้โอกาสกริชเหรอคิม ”
“ คิมจะไปดูว่าเพื่อนเป็นยังไง ไม่ได้ไปให้เค้าฆ่ากันหรอกน่า ไม่เชื่อฝีมือเลย ฮุ้ว ” วากดิษค่อยๆยิ้มออกมา
“ พี่จะรอฟังข่าวนะ ” ผมขอยืมรถของวากดิษไป เพราะรถคันเก่าพังพ่อไม่ให้ขับคันเดิมครับ ผมก็ไม่อยากได้คันใหม่ เลยอาศัยไปมากับวากบ้าตลอด
ผมมาถึงหอของแบงค์ ก็เจอแบงค์กำลังขนอะไรไม่รู้ลงมาจากรถ น่าจะเป็นรถของวาฬไม่ก็ของแบงค์อะครับ
“ ทำอะไรกันเหรอ ” ผมรีบเดินเข้าไป แบงค์กำลังปาดน้ำตา
“ แบงค์ขอฝากของจากหอพี่กริชไว้กับแม็ค มีบางส่วนยังไม่ได้ขนออกมา ”
“ เฮ้ย นี่เลิกกับพี่กริชเหรอ .... พี่กริชว่ายังไง ” ผมถาม
“ ถ้าเค้ามีคนอื่นแทนที่พี่แบงค์ ก็ไม่จำเป็นต้องถามไม่ใช่เหรอครับ ” ไอแม็คนี่ดูดีมีมุมกวนบาทาใช้ได้ครับ ตัดกับคู่ขามันเลย เหอะๆๆๆ
“ หมายความว่าไง ” ผมพยายามแกล้งทำโง่ เพราะไม่อยากผิดใจกับแบงค์อีกคน เกิดเค้ารู้ว่าผมรู้มาก่อนทั้งที่รู้วันนี้ก็เหอะ อาจจะกลายเป็นผมไม่ยอมบอก
“ ฮืออ .... เค้าให้คนอื่นนอนบนเตียงของแบงค์ .... นั่งเบาะของแบงค์อะคิม เค้าทำให้แบงค์เป็นอะไรคิม ฮือ ” ปล่อยโฮซะงั้นครับ ผมเดินเข้ามาจับไหล่ของแบงค์
“ ขึ้นบนห้องดีกว่านะ ”
มาถึงที่ห้อง แบงค์ยังร้องไห้เสียใจไม่หยุด ทำให้ผมรู้ว่าแบงค์น่ะรักพี่กริชเข้าแล้ว ที่ผมไม่รู้เพราะผมไม่ได้ยุ่งเกี่ยวเลย
“ แบงค์ยอมรับว่าพี่กริชน่ะเจ้าชู้ ตาของเค้าหลอกกริชไม่ได้หรอกคิม .... แต่ถึงเค้าจะคบผู้ชาย แบงค์ก็เจ็บปวดอยู่ดี ” หืม ว่าไงนะ
“ ไม่ใช่ผู้หญิงเหรอ ” แล้วก็เพิ่งรู้สึกตัวว่าพลาดครับ สามคนนั้นหันมามองผมเป็นทางเดียว
“ คิมหมายถึงอะไร .... พี่หมอกริชมีอีกคนเหรอ ”
“ เฮ้ย ไม่ใช่นะ .... โว้ยย ช่างแม่มละ คือคิมเพิ่งรู้เรื่องพี่กริชวันนี้ นึกว่าเป็นผู้หญิง เพราะได้ยินว่าไปซื้อกระเป๋าผู้หญิง ” แบงค์ก้มหน้าร้องไห้อีก คราวนี้อ้วกพุ่งครับ วิ่งไปกอดโถส้วมอ้วก ผมเป็นคนตามมันไป
“ ........ ฮ้วกกกกกก ฮืออ ” ผมล่ะกลัวมันขาดใจเหลือเกิน การร้องไห้แบบนี้น่ะ ใครจะรู้ว่ามันสาหัสขนาดไหน
“ ทำใจดีๆก่อนนะ ” แบงค์พิงฝาห้องน้ำ ร้องไห้ไม่หยุด ผมก็เลยเกิดอารมณ์ขึ้นมาเหมือนกัน
“ คิม อย่าลำบากเพื่อแบงค์เลยนะ ” เหมือนแบงค์จะรู้ว่าเชื้อคิมในอดีตโดนปลุก เหอะๆๆ ก็มันเป็นเพื่อนผมนี่
“ ตกลงจบแน่ใช่ไหม ” ผมถาม
“ ....... ” ไม่ตอบ
“ เอางี้ คิมจะไปลากคอมัน แล้วถามให้รู้เรื่อง ถ้ามันยอมรับและจบกับคนๆนั้น ก็แล้วแต่แบงค์ ถ้ามันไม่จบคิมขอถีบมันก่อนแล้วเลิกคบกับมัน ” แบงค์หัวเราะออกมา
“ แบงค์เคยเห็นคิมทำแบบนั้น มันโหดมากนะ ”
“ อย่านอกเรื่องสิ เอาไหม ”
“ คือแบงค์เลือกได้ว่าจะเลิกไหม ..... เหรอ ”
“ อืม ”
“ ก็ได้ .... ขอโทษนะคิม แบงค์ไม่ได้อยากให้คิมทำแบบนั้นอีกแล้ว ” แบบนั้น แบบไหน คอยดู หึหึหึหึ ผมโทรหาวากดิษ เล่าเรื่องที่แบงค์ขนของออกจากหอให้ฟัง
“ ......... ” เงียบทำไมวะ
“ เงียบทำไม ”
“ กริช ..... เพิ่งโทรมานัดพี่กินข้าว เราเอายังไงดีน้อง กริชอยากให้พี่ไปคนเดียว ”
“ ไม่ได้ เราต้องไปด้วย ถ้าดิษไม่ยอมนะ ..... ”
“ ภรรยาพูดขนาดนี้ ผัวไม่กล้าหรอกน่า ” แม่มนี่
“ เออ งั้นรอด้วยเดี๋ยวกลับ ” โมโห ไอคำว่าภรรยา กับผัวเนี่ย เหอะๆๆ
ดิษดูจะเกร็งมากครับ ผมก็ไม่รู้ทำไม เพราะความจริงเค้าไม่บอกกับผมก็คงเพราะรู้ว่าผมอารมณ์ร้อน ได้ยินว่านอกใจเพื่อนรักคงไม่วายตามหา แล้วกระทืบไอตัวการแน่ๆ ซึ่งผมเข้าใจความรู้สึกดิษดีครับ
ช่วงค่ำวากดิษนัดพี่หมอกริชไปที่ร้านอาหาร ไม่ใช่ร้านพี่นากครับ เพราะกลัวเรื่องจะรั่วไปถึงคนอื่น
“ คิม ...... ”
“ นั่งเหอะกริช ” วากดิษให้พี่กริชนั่งลงครับ พี่แกเดินมานั่งลงช้าๆ
“ คิดได้ไงนอกใจแฟนน่ะ ”
“ คิมน่าจะเข้าใความรู้สึกของพี่นะ ” นั่นๆๆ
“ ขอเลย ผมไม่เคยลากไอพานไปขี่ ไม่ได้ให้มันนอนบนเตียงไอดิษแล้วผสมพันธุ์กัน นอกใจก็ไม่มีซักนิดด้วย ” วากดิษกลืนน้ำลายเอือกๆ
“ ขอพี่อธิบายได้ไหม ” มันไม่เถียงแฮะ
“ เอาเลย รีบๆ ” วากดิษรีบตัดบท ไอพี่หมอกริชสั่งเหล้ามากิน ผมกับวากดิษไม่ดื่มครับ
“ พี่เจอกับเค้าครั้งแรก ตอนมาสมัครทำงานที่โรงพยาบาล ..... เค้าเป็นนักวิชาการ เพิ่งจบสาธารณสุขมา เราออกพื้นที่ไปดูงานกันพวกเรื่องจัดกระดูก แล้วพี่ก็ถอนตัวไม่ได้เลย ”
“ หมายความว่ายังไง ” ดิษถามครับ
“ พี่รู้สึกอยากดูแลเค้า แต่พี่ไม่ได้รู้สึกจะผูกพันเค้า มันคืออะไรพี่ก็ไม่รู้ ...... พี่รักแบงค์ แต่พี่ก็อดดูแลเค้าไม่ได้ ”
“ งั้นให้เลือกจะเลือกใคร ” ผมถามบ้าง
“ พี่ ..... เลิกกับเค้าตอนนี้ไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ ”
“ ไอกริช มึงไม่เกินไปเหรอ ถ้าแบงค์เป็นแค่แฟนของมึงกูจะไม่ว่าเลย แต่ไหนมึงบอกว่าจะรักเค้าดูแลเค้า ..... มึงบอกว่าอยากเหมือนกูกับคิมไง ” วากดิษคงจะโมโหเหมือนกันแหละครับ อาการเริ่มออก
“ แต่กับเค้าคนนี้ มันเหมือนกันหลายอย่าง เคยอกหัก ชอบอะไรเหมือนๆกัน กินก็เหมือนกัน ...... เวลาอยู่กับเค้าแล้วมันสบายใจ ”
“ มึงหาโอกาสบอกเลิกแบงค์ซะ มึงถลำลึกไปไกลแล้ว ” ดิษพูดครับ ซึ่งผมก็เห็นด้วยครับ ในเมื่อเค้าดีกว่าเพื่อนผมขนาดนั้น จะดึงเพื่อนผมเอาไว้ทำไม
“ ไม่ได้ ”
“ อะไรไม่ได้ ”
“ พี่ขาดแบงค์ไม่ได้เหมือนกัน ...... ทุกวันพี่ขมขื่นจนทำใจรับความน่ารังเกียจนี้ไม่ไหว พี่กินยานอนหลับทุกคืน เหลือแค่ยาที่ทำให้มันหลอนเท่านั้นที่พี่กำลังจะลอง ” อ้าวๆ
“ กริช มึงตั้งสติหน่อยสิวะ เออใช่ สถานการณ์อย่างมึงหลายคนเคยเจอ กูก็เคย แต่มึงเองที่ปล่อยตัวจนเกิดปัญหา มึงต้องเลือกว่าจะเอายังไง แบงค์รู้เรื่องของมึงแล้ว ” พี่กริชทำตาโต
“ หม ...... หมายความว่ายังไง เค้ารู้แล้ว ” หมอกริชส่งสายตาเคียดแค้นใส่ผม
“ เฮ้ยๆ อย่ามองแบบนั้น ผมไม่เกี่ยวนะพี่ ”
“ กริชๆๆ แฟนกูนิสัยยังไง มึงรู้แก่ใจดี ” แหม แฟนกูๆ ฮึ่ย
“ รับไม่ได้ที่ต้องโทษตัวเองหรือไง เหอะ ” ผมด่าแสกหน้าเลย จากนั้นเค้าก็กินเหล้าปานจะกลัวคนแย่ง
ไม่นานก็พี่กริชก็อ้อแอ้ๆ นั่งก็แทบจะนอนกอง เดินนี่ไม่ตรงทางละครับ
“ คิม ปล่อยมันกลับเอง มันคว่ำตายแน่เลย ”
“ งั้นเอาไงล่ะ ”
“ พี่ห่วงมันน่ะ ขอไปส่งมันที่หอนะ ” ผมเอื้อมมือไปลูบหัวของมัน วากดิษก็ยิ้มให้ เราไม่ได้ตอบอะไรกันครับ ดิษส่งกุญแจรถให้ผม ส่วนเค้าขับรถพี่กริช
ขณะเดินทางวาฬโทรหาผมถี่มาก แต่ผมไม่สนใจครับ ผมคิดว่าคงไม่มีเรื่องอะไร เลยขับไปเรื่อยๆ พอมาถึงคอนโด ผมขอยามว่าจะหิ้วหมอขี้เมาขึ้นไปที่ห้อง ก็ได้ยินยามบอกว่า
“ คุณหมอเป็นอะไรเหรอครับ ทำไมถึงเมาบ่อยมาก ”
“ คือว่า มีใครที่พี่หมอพาขึ้นมานอกจาก ..... เอ่อ นอกจาก ” พี่ยามยิ้มๆ
“ หมายถึงคู่รักใช่ไหมครับ นอกจากผู้ชายที่สูงๆหน้าตาดี ผมจำชื่อไม่ได้ ไม่มีคนอื่นครับ ผมอยู่กะกลางคืนไม่เคยเห็นเลย ” แต่ถึงยังงั้นตอนเช้า หรือบางทีเค้าอาจจะมาโดยที่ไม่ได้บอกว่ามาหาพี่กริชก็ได้ ผมเลยคิดเลยเถิดแล้วมาช่วยวากดิษหิ้วขึ้นมาที่ห้อง
“ ซักครู่นะ ” ไอวาฬมันโทรจิกไม่หยุดครับ ผมเลยโทรกลับไป ยังไม่ทันได้ยกโทรศัพท์มาแนบที่หู ไอวาฬก็พูดสวนขึ้นมา
“ คิม ทำไมไม่รับโทรศัพท์ เกิดเรื่องแล้วนะ รีบมาๆ ”
“ อะไร เกิดอะไร อุบัติเหตุเหรอ ”
“ ไม่ใช่ เอาไงดี มาที่ห้องพี่กริชนะ !!!@##@@@!! ” มันบอกเส้นทางซะผมไปไม่ถูกอะครับ นี่ถ้าไม่ยืนอยู่ที่คอนโดเค้านะ กูหลงแล้วไอวาฬบ้า
“ อะไรเหรอน้อง ” วากดิษถามผม
“ ไม่รู้อะ ขึ้นห้องพี่เค้าเหอะ ” วากดิษล้วงกุญแจจากกระเป๋ากางเกง ไอหมอขี้เมานี่ก็หัวเราะคิกคัก ว่าดิษอยากลูบขา เลยโดนวากดิษตบหัวไปทีนึง
พอเดินมาถึงห้องเป้าหมายก็ต้องตกใจ เพราะเห็นห่อเสื้อ ถุงย่าม กระเป๋ากองอยู่ที่หน้าห้องเต็มไปหมด พร้อมด้วยนายปลาวาฬ แม็ค กับแบงค์ ซึ่งท่าทางคล้ายๆกับว่า มันมาเก็บของที่เหลือออกไป
“ พวกมึงมาเสือกเรื่องของผัวเมียทำไม ” เสียงนี้ หมอกริชนี่หว่า นี่มันยังไม่สลบอีกเหรอ
“ อย่าว่าคนอื่น .... หลีกไปซี่ !!!!! ” แบงค์พยายามเดินเลี่ยง แต่พี่กริชผละจากผมกับวากดิษไปยืนประจันหน้ากับแบงค์
“ เฮ้ย ทำอะไรกัน อายชาวบ้านบ้าง ปิดห้องๆ ” ผมไล่ทุกคนเข้าไปในห้อง เพราะเริ่มเห็นคนมามองๆกันแล้ว
“ คิมก็ยุ่งกับเค้าด้วยเหรอ ”
“ พูดเมื่อกี้ไม่ชัดใช่ไหม สันดานโทษแต่คนอื่นน่ะพอเถอะ ” แบงค์สาดกระสุนใส่ไม่ยั่งเลยครับ
“ แล้วใครทำให้เป็นแบบนี้ ”
“ -วยตัวเอง ยังไม่เข้าใจ จะมีปัญหาเข้าใจใคร พอเถอะ ” พี่กริชเดินเข้าไปเหมือนจะหาเรื่องแบงค์ แต่ก็ไม่แน่ใจนะครับ เพราะสุดท้ายมันเหมือนทำท่าจะจูบปากแบงค์มากกว่า ผมรีบดึงเสื้อพี่หมอ
“ ใครไม่เข้าไปตอนนี้กูต่อยแม่งปากฉีก ..... แม็คกับวาฬรอข้างนอกที ไล่ๆพวกที่แอบฟังด้วย ” แม็คกับวาฬมองหน้ากัน ส่วนคนที่มองอยู่ก็ขยับถอยออกไป
“ ผมจะไม่โดนต่อยใช่ไหมครับ ” ไอหนุ่มแม็คนี่ก็ถามซื่อ
“ เออๆ ขอโทษ พูดถึงสองคนนี้ ” วาฬกับแม็คยืนรอข้างนอก เหลือแค่หมอกริช แบงค์ วากดิษกับผม
“ คิม ฮืออ ...... แบงค์เหนื่อย แบงค์ไม่ไหว คบกันต่อแบงค์ต้องตายแน่ ฮือ ”
“ แบงค์ พี่บอกแล้วไงว่า พี่แค่หลงไปเท่านั้นเอง ” นาทีนี้ขอนั่งฟังดีกว่า
“ หลงกับกูมากกว่ามั้ง .... เค้าคือคนที่ใช่นี่ มึงว่าอะไรจำได้บ้างไหม ” แบงค์พูดไปน้ำตานองน่าสงสารจริงๆครับ
“ ตอนนั้นพี่พูดประชด ”
“ กูจับได้ก็หาว่ากูหาเรื่อง ฮือ ..... กูบอกว่าถ้าไม่จบกับมัน ก็อย่ามานอนกับกู ฮือ ...... มึงก็ทำร้ายกู ทำจนกูเลือดออก มึงหมดรักกูก็ปล่อยกูไปเถอะ ” โห X กันเลือดสาดฟังแล้วเสียววาบเลย
“ กริช มึงถึงขนาดขืนใจแบงค์แล้วเหรอวะ ” วากดิษหันไปถามคุณหมอ
“ เค้าจะได้รู้ไง ว่าพี่มีอะไรกับเค้าแค่คนเดียว ”
“ เดี๋ยวๆ ไหนแบงค์บอกว่าเค้าเอากันแล้ว ” หมอกริชรีบโบกมือ
“ ไม่ใช่ พี่ทำกับแบงค์แค่คนเดียว ...... ถึงพี่เลวพี่ก็รู้ว่า ใครคือหัวใจของพี่ ” เมาแต่เลี่ยน ฮุ้ว
“ ไอคนโกหก แล้วกูอยู่ตรงไหน กูเป็นใคร ทาสที่เอาไว้ระบายน้ำเ-ยน มึงใช่ไหม ”
“ แล้วใครกันห๊ะ ที่เล่นตัว เอะอะก็บอกว่าอยู่ได้ ห้ามยุ่งกับความเป็นอยู่ ซื้ออะไรก็ไม่ถูกใจ ..... ทุกวันนี้ไม่ได้แค่ติดใจ -วยของพี่หรือไง ”
“ สัดเอ้ย ..... พวกมึงหยุดซิ ” ผมลุกชี้หน้าพวกมันสองคน
“ น้องๆ ” วากดิษ
“ คิมอายุแค่นี้ จะเข้าใจอะไร ” ไอหมอบ้านี่ไม่หยุดแฮะ
“ ลองตีนกูก่อนดีกว่า ..... เว้ย อย่าดึง ” ผมถีบโดนถากๆครับ แต่หมอกริชล้มถลาไปกอง แบงค์ได้แค่ยืนมอง
“ หึ ...... หรือไม่จริง ตอนนี้พี่เป็นอะไรสำหรับแบงค์ ” สองคนนี้อะไรกันวะ หมอกริชพูดไปก็น้ำตาไหลไป
“ หายบ้ายังหมอกริช มึงฟังกูมั่ง ” ผมพูด
“ คิมไม่ต้อง ..... ”
“ แบงค์ด้วย มึงยั่วเรื่องน้ำเ-ยนมันก่อนนะ มันถึงพูดใส่ ” แบงค์นี่เงียบไปเลยครับ
“ ถามจากใจ ยังรักกันอยู่หรือปล่าว ” วากดิษถาม
“ มันก็รักกันนั่นแหละ แต่ครั้งนี้พี่กริชผิด ยอมรับไหม ” ผมพูด
“ ก็ ..... คิมไม่ได้ฟังที่พี่พูดเหรอ ” ไอหมอหัวดื้อนี่
“ พี่ มึงคิดซิ โทษแบงค์ว่าไม่ยอมนู้นยอมนี่ มันเกี่ยวอะไรกับนอกใจแฟนตัวเอง ”
“ พี่แค่อยากได้รับความรู้สึกแบบนั้นจากคนรัก ” แบงค์ยังยืนนิ่งๆครับ
“ แล้วเคยถามกันไหม คุยกันหรือยัง ...... ความคิดของพี่น่ะเป็นไงไม่รู้ เพราะไม่ได้เกี่ยวกับคนอื่น แต่ที่พี่ไปทำเนี่ย คือพี่ผิดกับแบงค์ แค่นี้ยังจะไม่ยอมรับเหรอ ”
“ เฮ้อ คนที่ไม่เคยผิดอย่างมึง ฟังไงก็ไม่เข้าใจ กลับเหอะ ” วากดิษกดดันอีกคน
“ แบงค์ พี่ขอโทษ ...... ขอโทษนะ พี่ผิดไปแล้ว ” หมอกริชแอ๊บแตกละครับ เดินไปกุมมือของแบงค์ แต่แบงค์สะบัดมือออก ทำท่าจะเดินหนีออกจากห้อง
“ เดินกลับมานี่ สูงๆแบบมึงกูก็ต่อย ”
“ คิม อย่า ....... ” มันเหมือนจะเถียงผมเลยครับ แต่พอเห็นไม้กวาดในมือผมมันคงจะเปลี่ยนใจ
“ น้อง จะดีเหรอ ขู่จนมันสองคนกลัวแบบนี้ มันอาจจะจำใจยอมก็ได้ ” วากดิษถามผม
“ ไม่อะดิษ ปากแม่งบอกจัดการได้ๆ สุดท้ายก็จะพังอยู่ละ รักกัน เถียงกัน แล้วก็เอากัน มันสองคนไม่คิดจะหาความสุขบ้างหรือไง ” ผมถามผ่านวากดิษ
“ ก็ได้คิม พี่จะขอคุยกับแบงค์ดีๆ ” หมอกริชบอกผม
“ ไม่ได้ กูเสียประสาทเพราะคู่พี่หลายครั้งละ ...... แบงค์ เก่งแบบนั้นทำไมไม่อยู่คนเดียวซะเลยวะ กูบอกให้คุยกัน มึงก็คุยเพราะกูสั่งเหรอ งั้นกูขอเอามึงทีนึงมึงยอมไหม ”
“ เอ้ย น้อง พูดอะไรบ้าๆ ”
“ พูดเล่นคร้าบพี่วาก ตกลงว่าไงแบงค์ ” ความจริงก็แค่อยากให้อารมณ์เย็นลงอะครับ
“ คิม ..... คิมรู้จักเรา คิมรู้ว่าแบงค์น่ะ ไม่ได้อยู่โดนพึ่งพาใครมากี่ปี ขายตัวแลกเงินแบงค์ก็ทำ มันไม่ง่ายเลยนะคิมที่จะเลิก ...... ทุกครั้งที่พี่กริชให้ของ ก็จะชอบให้ ..... ชอบให้หลังจากที่ ..... ”
“ พี่ผิดเอง พี่ขอโทษ ...... พี่ไม่คิดว่าแบงค์มีเรื่องอ่อนไหวขนาดนี้ ” เริ่มมีสัญญาณละๆ แฮะๆๆๆๆ
“ กริช มึงเป็นหมอ มึงทำตัวฉลาดตลอดเวลา แต่มึงเคยได้ยินไหมว่า เวลาที่มึงทำความผิดมึงจะชอบคิดว่าคนอื่นโง่ ครั้งนี้มึงปกปิดทุกคนไม่ให้ใครรู้ กูรู้เพราะมึงหลอกว่าจะซื้อกระเป๋าไปให้แม่กู ไม่ใช่มึงมาสารภาพกับกู ” วากดิษต่ออีกเป็นชุดครับ
“ ถ้าพี่ไม่ยอมรับว่าผิด ...... และเลิกกับเด็กของพี่คนนั้น ผมจะไม่พูดแทนแบงค์ ”
“ แต่ ...... ”
“ มึงจะรออะไร โอกาสพิสูจน์มาถึงแล้ว ทำไมมึงต้องทำให้ยุ่งยากอีกวะ ”
“ คือ พี่กำลังจะเลิกกับเค้า อีกแค่อาทิตย์หลังสอบภาค ก. ”
“ ทำไมวะ ”
“ เค้าอยากรับราชการ ..... พี่ติวหนังสือให้ ไม่ว่าจะผ่านหรือปล่าว พี่ก็จะหยุด ” คือเค้ายอมรับมาเยอะแล้ว ถ้าจะโกหกเรื่องนี้ไป จะทำเพื่ออะไร
“ งั้นตอนนี้ผ่านการสอบมาแล้ว เลิกกันหรือยัง ” แบงค์เป็นคนถาม
“ พี่อยากขอให้แบงค์เชื่อ ...... พี่คิดจะเลิกแบบจบกันมาหลายวัน พี่กินเหล้าให้เมาเพื่อหาโอกาสสารภาพกับแบงค์ด้วยตัวเอง แต่เวลาพี่เห็นแบงค์ยิ้มเวลาพี่กลับมา พี่ไม่อยากให้แบงค์ร้องไห้เพราะพี่ พี่เลือกจะหนี ” ไอหมอมันหยิบถุงยาถุงนึงขึ้นมา
“ กริช นั่นยาอะไร ”
“ ยานอนหลับไง แบบแรงที่สุดเท่าที่พี่จะหาได้ ถ้าพี่ตื่นพี่จะพูด ถ้าไม่ตื่นพี่ก็ไป ” แบงค์น้ำตาไหลออกมาอีก วันนี้เพื่อนผมเสียน้ำตาไปเป็นกิโลแล้ว มิน่าล่ะ มันถึงกินเหล้าเยอะมาก เยอะขนาดอาจจะทำเรื่องไม่คาดฝันได้เลย
“ พวกบ้านี่คิดไม่ออกก็จะฆ่าตัวหาย ฮุ้ว ”
“ มีแค่พวกบ้าๆที่คิดได้ ”
“ พูดก็หันไปทางมันสองคนเด้ ” หมอกริชกับแบงค์พอเห็นผมสองคนหยอกกันก็ยิ้มออก
“ นี่ร่วมสองชั่วโมงแล้ว ...... สองคนจะเอายังไง ” วากดิษถาม
“ เอางี้ คุยกันให้ดี ไม่ต้องเร่ง พรุ่งนี้คิมจะถามดีกว่า ปะดิษ ” สองคนนั้นยังไม่ทันบอกข้อสรุป ผมก็ออกมา ทั้งแม็คและวาฬก็นั่งอยู่หน้าห้อง ยิ้มรอผมสองคนอยู่แล้ว
“ คิมนี่วากไม่แพ้สมัยเรียนเลยนะ ”
“ อะไรวะ แอบฟังเหรอเนี่ย ” แม็คหันไปยิ้มกับวาฬ
“ พี่วาฬบอกให้ฟังครับ ”
“ โหช่างกล้านะ ”
“ เรากลับกันเถอะ เอาของเข้าไปไว้ในห้อง สองคนนั้นจะคุยกันเอง ” ผมบอก
“ แต่เมื่อกี้เค้าเกือบจะต่อยกันเลยนะ ”
“ โดนคิมดูดออกหมดแล้ว ปะเหอะ ง่วงจริงๆ ” ได้ยินดูดๆ ไอแม็คก็หัวเราะครับ ไอนี่ดูไปดูมา ไม่ได้เหนียมอย่างที่เห็นครับ คงได้ดูกันไปยาวๆ เพราะตอนนี้มันก็ยังคงใกล้ชิดกับไอวาฬอยู่
กลับถึงห้องวากดิษก็จ้องเขม็งผ่านเนื้อหนังผมเลย
“ อะไรครับพี่วาก ” วากดิษถอดเสื้อออก แล้วทำท่ายืดกล้ามเนื้อ
“ เมื่อกี้ ..... บอกว่าขอเอาแบงค์เหรอ ” ท่าไม่ดีแล้วแฮะ
“ พูดล้อเล่นเว้ย ” มันประชิดเข้ามาอีก ผมเหลือบมองนาฬิกาดึกแล้วอะครับ
“ ดูท่าเราสองคน ไม่ค่อยได้ใกล้ชิดกันสินะ ” มันสื่ออะไรวะเนี่ย
“ แล้วไง ”
“ เห็นคิมวันนี้แล้ว รู้สึก ...... รู้สึก ” ตามันเยิ้มจนสงสารอะครับ หึหึหึ ผมถอดเสื้อออก แล้วยืดกล้ามเนื้อบ้าง
“ มีอารมณ์ล่ะสิ คืนนี้ใครแพ้โดน ใจปล่าว ” วากดิษยิ้มแบบโคตรเจ้าเล่ห์
“ ได้สิ ..... อื้มมมม ” วากดิษโถมตัวลงทับผมลงที่เตียง แล้วจูบปากผมแบบโหดสุดเท่าที่เคยโดนมาเลย ตั้งแต่มันรู้จุดอ่อน มันก็จงใจทำแบบนี้ตลอด ฮึ่มมม
“ หึหึ กล้าเหลือเกินนะ ” ผมผลักไอวากบ้าบ้าง แล้วก็เล่นหน้าอกมัน เล่นด้วยอะไร ก็นะ หึหึหึหึ
“ อึ่กกกก .... โอย ” วากดิษตัวสั่นเลยครับ ฮ่าๆๆ ขณะที่ผมกำลังจะชูมือชนะ ไอวากบ้าก็ดันตัวมาจูบผมอีกรอบ ทีนี้คิมตายเลย เหอะๆๆๆ
“ ฮุ้ว ไรวะ ” บ่นตัวเอง เหอะๆ
“ วันนี้เท่ดีนะ พี่ไม่เห็นมานานแล้ว ” วากดิษไม่ได้รุกใส่ผมต่อ ทั้งๆที่ผมนอนหมดแรงบนตัวมัน
“ แต่เราไม่รู้เค้าจะโอเคกันไหม ”
“ คิมให้โอกาสทั้งสองคนแล้ว ถ้าเค้าไม่คว้าไว้ คิมก็พอเถอะนะ ...... ที่วันนี้จูบแพ้พี่เพราะใช้พลังปากมากไปล่ะสิ ฮ่าๆๆ อุ๊บ ” พูดมากนะ จูบซะเลย คึคึคึ
“ จะไม่ทำเหรอ ” วากดิษถามผม
“ ดิษไม่ทำก็ไม่เอา ” วากดิษดันหัวผมลงซบที่อก
“ พักให้หายเหนื่อยนะ ”
“ อืมม ” ผมขยับตัวไปนอนข้างๆ ผมสองคนคงจะใช้ทั้งความคิดและร่างกายไปมาก ทำให้เรานอนทั้งชุดแบบนั้นจนเช้าเลยครับ
รุ่งเช้าแบงค์บอกผมว่า เค้าอยากให้โอกาสพี่กริชอย่างจริงจัง เพราะสิ่งที่ผมพูดเมื่อวาน เป็นสิ่งที่เค้าสองคนควรคุยกันตั้งแต่วันแรกที่เริ่มคบ แต่ทั้งสองคนก็เลือกเอาด้านดีออกมาแสดง นานวันเข้าด้านไม่ดีก็ค่อยๆหลุดออกมา
“ ต่างจากพี่ดิษกับคิม ที่รู้กันหมดซอกหมดมุมแล้วถึงตัดสินใจคบกัน ”
“ เหอะๆ ไม่จริงหรอก ไม่มีทางที่จะรู้ทุกอย่างหรอกแบงค์ ”
“ งั้นก็ขอให้เปิดใจกันจริงๆนะ ”
“ ขอบคุณนะคิม ” พอกดวางสาย วากดิษก็มองผมยิ้มๆ ไม่ได้พูดอะไรกันครับ
*****************************************************************************
บันทึกหลักก็ใกล้ลงตัวแล้วครับ ส่วนใหญ่เป็นเรื่องของพ่อผมสองคน ซึ่งพ่อผมก็ไม่เคยบอกเลย ส่วนพี่พานกับพี่ริช ก็จะอยู่ในบันทึกหน้าเนี่ยครับ
ขอบคุณที่ติดตามกันนะครับ
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1218401 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก