หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559

[KimDit]

  พิมพ์ 4x100 เลย พิมพ์ไม่ทันบันทึกอะ งื้อ

***********************************************************

หน้าที่ 43 วรรคแรก (เตรียมกระดาษทิชชู่ หมอนมุ้งด้วยนะ หน้านี้ทั้งหมดของหนัก แฮ่ๆๆ)

หลังจากจบเรื่องของไอวินและไอเดย์ พวกเราได้พบความสงบสุขยาวๆกันซะทีครับ เราไปทำงานไปเที่ยวกันตามปกติ หลายๆคนที่รู้จักใช้ชีวิตตามทางของตัวเอง ผมคิดถึงพ่อครับเลยโทรศัพท์ไปคุยในเรื่องที่เพิ่งผ่านไป กะจะอวดด้วยว่าครั้งนี้ไม่ได้พึ่งพาพ่อเลี้ยง หึหึ
“ อืมๆ ” ทำไมเสียงพ่อผมไม่ค่อยตื่นเต้นเลยอะ
“ พ่อจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ ”
“ เฮ้อ เอาไว้จะพูด ...... ว่างก็กลับมาเยี่ยมพ่อบ้างนะ ” ทำไมเสียงเรียบเฉยจัง หลังจบงานเลี้ยงก็มีให้หยุดพักร้อนกันต่อครับ เหลือแค่พนักงานที่พร้อมมาทำงานเท่านั้น ส่วนพวกผมน่ะไม่มีที่ไปอยู่แล้ว ก็เลยมาจุ่มกันอยู่ที่ทำงาน

เรื่องราวช่วงที่ผมจะเล่านี้ ก็เป็นช่วงที่บางส่วนกระจายตามใบแทรกนะครับ ผมคงไม่เล่าซ้ำอีก แต่มันจะต่อๆกัน พ่อของวากดิษนอนรักษาตัวลุกไม่ขึ้น ไม่ตอบสนองเท่าที่ควร (ซึ่งท่านเสียไปก่อนห้างจะดำเนินการทางทะเบียน ทำให้ดิษได้มรดก) ต่อมาผมก็ประสบอุบัติเหตุ ถ้าจำได้กันลางๆคงนึกออกว่าพี่พานยังทำท่าซึ้งๆกับผม เรื่องที่จะเล่าก็จะต่อจากช่วงนั้นครับ

“ อย่าน่า ” เสียงอะไรวะ
“ ตกลงจะเอายังไง ...... ” เสียงคุ้นๆอยู่นะครับ ผมค่อยๆเดินไปแอบฟังกลัวเสียมารยาท คึคึคึคึคึ
“ อย่าเร่งเร้ากับกู โอเคนะ ” พอได้ยินเสียงฝีเท้า ผมรีบวิ่งไปแอบอีกมุม ก็เห็นพี่ริชเดินออกมา คนที่พูดเสียงแข็งๆคงเป็นพี่ริช แล้วอีกคนใครล่ะ ผมเดินถึงจุดที่มีคนคุยกัน ก็ไม่มีคนแล้ว พี่ริชกำลังโมโหใครอยู่นะ

“ คิมมาพบพี่ที่ห้อง ” วากดิษโทรศัพท์ตามผมครับ ชิ ผู้จัดการนี่นะ พักเดียวผมก็มาถึงห้องของเค้า
“ มาแล้วครับท่าน ..... สวัสดีครับพี่ ” พี่ที่ว่าคือทนายความในสำนักงานของอาทนายความประจำห้างเราน่ะครับ แต่คนนี้หนุ่มกว่ามาก พี่เค้าบอกว่าเป็นพี่ผมไม่กี่ปี
“ นั่งก่อนสิคิม ” วากดิษให้ผมนั่งครับ
“ ดิษคุยกับน้องก่อนไหม กูออกไปอยู่ข้างนอกดีกว่า ” เรื่องอะไรวะ ท่าทางจะวาระสำคัญ งืมๆๆ
“ มึงอยู่นี่เลย ...... น้องพี่มีเรื่องขอร้อง ”
“ เรื่องอะไรล่ะ ” วากดิษเล่าถึงแผนการที่จะแปรสภาพห้างให้มีเงินทุนมากขึ้นครับ ซึ่งวากดิษบอกว่าเค้าไม่ได้เป็นคนคิดแผน แต่พวกหุ้นส่วนเค้าต้องการเห็นผลกำไรที่มากกว่านี้ บวกกับรูปแบบห้างมันมีปัญหาเรื่องความรับผิดชอบด้านต่างๆ
“ เป็นเพราะเรื่องของเราด้วยหรือปล่าว ” ผมถาม
“ ไม่หรอกคิมครับ คนส่วนใหญ่มองแค่เงินของเค้า ที่เราเอาเงินเค้ามาเราใช้มันคุ้มหรือปล่าว ..... ส่วนเรื่องของคิมกับดิษเป็นแค่เรื่องบังหน้าที่เค้าใช้หยุดความก้าวหน้าของดิษ ” พี่ทนายเล่าเป็นฉากๆ
“ งั้นจะขออะไร ”
“ พี่อยากขอให้คิมยินยอมให้พี่จัดการหุ้นในส่วนของคิม ” ผมนั่งคิดสิครับ ผมไปมีหุ้นตอนไหนวะ
“ เรามีเหรอ ” พี่ทนายเอาเอกสารโอนสิทธิหุ้นของพ่อให้ผมดู
“ ไม่บอกเลยนะพ่อเนี่ย ”
“ พ่อของคิมบอกให้หัวหน้าพี่บอกคิมตอนที่เหมาะสม ...... ตอนนี้คงเหมาะแล้ว ”
“ เราให้ดิษจัดการมันจะมีผลอะไรล่ะ เงินแค่นี้เอง ” มูลค่าที่ผมจำได้คือเงินที่พ่อวากดิษยืมจากพ่อผมไปอะครับ ซึ่งวัดกับจำนวนที่พวกหุ้นส่วนขาใหญ่มีนี่ถือว่าน้อยมาก
“ พี่จำเป็นต้องใช้ต่อรอง ”
“ งั้นเอาเอกสารมา ผมลงนามให้ ” ผมไม่ได้คิดอะไรหรอกครับ เค้าให้ลงนามก็เอาเลย อีกอย่างดิษลำบากมามาก ให้เค้ามีอำนาจสูงๆซักครั้งคงจะดี หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้เข้าประชุมกับหุ้นส่วนครับ เป็นดิษที่จัดการแทน แต่เค้าก็จะมาเล่าให้ฟังตลอด

ผ่านช่วงนั้นมา ผมก็เริ่มเห็นความเปลี่ยนแปลงของคนใกล้ชิดครับ
“ ไปไหนครับ ” ภาพที่เห็นบ่อยๆในช่วงนี้คือ พี่พานมันจะเดินออกจากห้องไปบ่อยๆ พี่เค้าเป็นหัวหน้าผมครับ ส่วนพี่ริชไปเป็นรองผู้จัดการ
“ พี่จะไปเยี่ยมริชหน่อย เค้าไม่สบาย ”
“ ก็เอาแต่ไปเที่ยวกันดึกๆดื่นๆ นี่ดิษรู้เข้านะโดนแน่ ” พี่พานทำหน้าคิดอยู่ครู่นึง
“ คิมไม่ต้องบอกดิษหรอกนะ ”
“ เอ้าพี่ รองผู้จัดการป่วย ดิษก็ต้องรู้ดิ ” ผมตอบกลับไป
“ เถอะน่า ช่วยหน่อย ” อะไรวะ สรุปเค้ามีอะไรกัน พอเรดาร์สงสัยตรวจเจอ ผมก็เดินไปหาดิษทันที
“ พี่ครับ ผู้จัดการมีแขก ”
“ ไหนแขก ” ผมมองไปที่หน้าต่างห้องท่านวาก แต่ปิดครับ
“ สำคัญมากเหรอ ” น้องเลขาไม่ตอบครับ ผมนั่งคอยนานพอสมควร ประตูห้องถึงเปิดออก คนที่เดินออกมาทำผมแทบหยุดหายใจ
“ พี่ ..... พี่มาได้ยังไง ”
“ เอ่อ คิม ” วากดิษสะดุ้งนิดหน่อย
“ เราค่อยคุยกันดีกว่านะ ที่นี่ไม่สะดวกหรอก ไปก่อนนะ ..... จะทำตามที่ขอแล้วกัน ” ผู้หญิงคนนี้ ยังแจงงี่ เค้ามาที่นี่อีกทำไม มิน่าน้องเลขาถึงทำหน้าแบบนั้น
“ คิมจ้ะ เจอกันเย็นพรุ่งนี้นะ ” ยังแจงงี่เดินมาโค้งให้ผมด้วย ผมหันไปมองวากบ้าทันที
“ บ่ายไม่มีอะไรอีกแล้วใช่ไหม ” วากดิษหันไปถามเลขา
“ ไม่มีครับ ..... แต่รองไม่อยู่ไปต่างจังหวัด เกิดมีเอกสารเข้าจะไม่มีคนลงนามนะครับ ”
“ เอาไงดีน้า พี่ว่าจะพาคิมไปกินข้าวแล้วเดินเล่น ” พูดไม่อายน้องเลยอะ
“ อยู่นี่แหละ กินที่นี่ มีเรื่องเคลียร์เยอะ ”
“ ฮะๆ ก็ได้ ..... สั่งข้าวให้ที ” พอมันสั่งเลขาเสร็จก็เดินกลับเข้าไป ผมก็เดินประชิดตัวเลยครับ

“ เล่าให้ละเอียดห้ามตกหล่น ” ผมผลักวากบ้าจากด้านหลัง มันแกล้งเซๆก่อนจะดึงผมไปที่โซฟา
“ แต๊ะอั๋งเค้าเหรอ ” แหม เค้า ฮึ่ยยย
“ เล่าๆ ” วากดิษนั่งลงแล้วค่อยๆพูดขึ้นครับ
“ พี่ให้ไอต้น (ชื่อพี่ทนายครับ) มาคำนวณหุ้นกับมูลค่ากับสิทธิต่างๆ ก็เลยรู้ว่าเราต้องเป็นหุ้นใหญ่ ไม่งั้นพี่ลำบากตอนเลือกกรรมการ พี่ขอสิทธิทั้งหมดจากพ่อแล้ว ที่ให้แค่สิทธิเพราะกลัวเรื่องถูกฟ้องร้องเลยไม่ได้ยกหุ้นให้ เพราะญาติๆพี่ต้องการส่วนแบ่ง ตอนนี้พ่อพี่นอนอยู่เฉยๆ เค้าขู่ว่าถ้าโอนหุ้นให้พี่ทั้งหมดจะฟ้องว่าพ่อพี่เป็นคนอะไรซักอย่างคิมคงรู้ดีกว่าพี่ ”
“ เสมือนไร้ความสามารถ ไม่ก็ไร้ความสามารถเนี่ยนะ ไม่แรงไปเหรอดิษ ” ไม่ต้องขยายมากหรอกเนอะ ผิวๆพอเดี๋ยวนึกว่าติวนิติศาสตร์ คึคึคึคึ
“ พี่ได้สิทธิในการดูแลผลประโยชน์ สิทธิออกเสียง ตอนนี้พี่ได้ของพ่อ ของคิม ...... เลยขอพ่อของแจงอีกคน ”
“ ถึงขนาดต้องไปขอกับเค้าเลยเหรอดิษ ไม่กลัวโดนนินทาหรือไง ” ผมถามเพราะห่วงอะครับ
“ เพื่อรักษาของๆพ่อ กับรักษาคิม แย่กว่านี้พี่ก็จะทำ พี่ไม่สนหรอก ” ที่ว่ารักษาผมต้องเล่าซ้ำว่า ผมเพิ่งโดนเบรกไม่ให้รับตำแหน่งที่สูงขึ้น เรื่องเอกสารที่ผมจัดทำเป็นร้อยๆหน้านั่นแหละครับ และต่อด้วยเรื่องที่เคยมีรองกรรมการของบริษัทใหญ่มาขอตัวผมไปทำงานและผมได้คุยกับอาม่าของดิษ (กระทู้เลข 4958)
“ ดิษ ..... ขอคิมมีส่วนด้วยเถอะนะ ดิษวางแผนซับซ้อนเหมือนผู้ร้ายเลยว่ะ ” ผมพูดเหมือนเล่นๆอะครับ กลัวเค้าเครียด
“ เชื่อใจพี่เถอะ ” ยังคุยไม่จบ ข้าวก็มาซะก่อนครับ เรานั่งกินข้าวกันโดยไม่คุยเรื่องงานอีก

“ เมื่อกี้ เลขาดิษบอกว่าพี่ริชไปต่างจังหวัดเหรอ ”
“ อืม ..... ใช่ ”
“ พี่พานบอกว่าพี่ริชป่วย ”
“ หืม ..... สองคนนี้เล่นอะไรกัน ” วากดิษมองซ้ายมองขวา แล้วหยิบเอกสารมาดู
“ อะไรอะดิษ ”
“ พี่ไม่ไว้ใจสองคนนี้น่ะคิม เราไปตามดูที่พักเค้าเถอะ ” ผมคิดว่าดิษคงกลัวคนแทงข้างหลังอะครับ เพราะตอนนี้พวกหัวหน้าโดนชักจูงกันให้วุ่น หลังจากมีการเริ่มดำเนินการทางทะเบียน มรสุมก็จะมาเยือนห้างของพวกผมแน่ๆ

วากดิษสั่งเลขาให้ดูหนังสือทุกฉบับที่เข้ามาถึงเค้า ให้ละเอียด ตอนนี้ดิษทำงานรัดกุมเข้มงวดมากครับ หล่อเลย เหอะๆ ไม่ใช่หรอกครับ โหดมากเลย
“ ให้เลือก จะไปไหนดี ” หมายถึงห้องพี่พานกับห้องพี่ริชครับ
“ ดิษรู้จักห้องพี่ริชเหรอ ”
“ คิมรู้จักห้องพานล่ะสิ ” ไม่วายอีกละ กลับมาเรื่องเดิมจนได้
“ ขอร้องเอาเรื่องงานก่อน ...... แล้วไปหาที่ห้องคิดว่าจะเจออะไรเหรอ เกิดเค้านัดกันไปที่อื่นล่ะ ”
“ อยู่เฉยๆพี่ร้อนใจน่ะ ถ้าคนใกล้ตัวจะทำร้ายพี่ พี่อยากรู้เหตุผล ” ดิษเองบอกว่าต่อไปอีกว่า เค้าเจอข้อมูลเรื่องสินค้าที่พานดูแลบ่อยๆ แต่ไม่ใช่เรื่องทุจริตนะครับ ลักษณะบกพร่อง ดิษบอกว่าพานภายนอกดูเป็นคนของเรา เกิดฝ่ายตรงข้ามโจมตีว่าคนของเราบกพร่อง แค่นี้ก็พอจะทำลายวากดิษได้แล้ว
“ ทำไมคิดได้เนี่ย ” ผมว่าดิษนี่เป็นคนน่ากลัวกว่าที่เห็นอะ แฮะๆๆ
“ เหตุผลเดียวกันที่พี่เป็นผู้จัดการ ..... คิมเป็นรองหัวหน้าไง ”
“ โห แรงไปไหมพี่วาก ...... วันนี้นอนข้างเตียงนะ ข้อหาปากดี ” กวนซะเลย ฮ่าๆ
“ อันนี้แรงกว่าอีกนะ ปะ งั้นบอกทางไปห้องพาน ” ผมบอกทางไปห้องของพี่พาน ไม่นานก็มาถึง เราเจอรถของพี่พานจอดอยู่ด้วยครับ
“ คิมเดินนำไป พี่จะดูห่างๆ ”
“ เฮ้ย เราเป็นสายลับเหรอ ”
“ ใช่สิ คู่รักสายลับไง เก๋ปะ ” เล่นแม่มตลอด เขินเด้ เหอะๆๆ

ผมบอกยามให้เปิดประตูให้ โชคดีของเราครับตรงที่ยามจำผมได้ ประกอบกับไอพานบอกว่าถ้าเป็นคนของห้าง มีธุระให้เข้ามาได้ แต่ให้เอาบัตรประชาชนไว้ครับ ผมเดินนำวากดิษมา รายนั้นก็มาดสายลับจับบ้านเล็กเลย ยืนอยู่ห่างๆ พอถึงหน้าห้อง ผมก็เคาะประตูครับ
“ คิม !!!!! ..... มาได้ยังไง ”
“ ออกจากห้างมาทำ ........ ” ผมยังไม่ทันพูด วากดิษก็โผล่ออกมาผลักไอพานเข้าไปในห้อง แต่ภาพที่เราเห็นทำเอาผมเกือบหยุดหายใจเป็นครั้งที่สองของวัน
“ พี่ริช ..... พี่เอากับพี่พานเหรอ ” ผมถาม
“ สองคนทำอะไรกัน ” วากดิษก็ตกใจเหมือนกันครับ
“ ถึงขนาดนี้แล้วปิดไปก็เท่านั้น ” พี่พานพูด
“ ใส่เสื้อผ้ากันก่อน ผมรอที่ระเบียง มาคิม ” ไอพี่สองคนนี้มันจูนกันติดได้ยังไงวะ

หลังจากที่ผมกับดิษออกมาหาข้อมูลเรื่องของพี่ริชกับพี่พาน เดิมทีดิษกลัวว่าสองคนนี้จะโดนอีกฝ่ายชักจูงให้ไปช่วยเหลือ กลับกลายเป็นว่าได้มารู้ความลับของเค้าสองคนแทน
“ กูพูดเอง ” พี่พานเรียกผมสองคนเข้ามานั่งในห้องแล้วครับ
“ ........ ” พี่ริชยังเงียบอยู่
“ พี่กับเค้ากำลังดูใจกัน ”
“ พี่สองคนไม่เห็นผมกับคิมเหรอ ” วากดิษพูดครับ
“ หมายความว่าไง ” พี่พานถามกลับมา
“ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกฝ่ายตรงข้ามเค้ารู้ เราจะอยู่กันได้ไหมครับ ” วากดิษพูดออกแนวไม่เห็นด้วยอย่างแรงเลย
“ เราจะชอบกันไม่ได้เหรอ ” พี่พานพูดกับดิษ
“ ไม่ได้ ..... อย่างน้อยจนกว่าจะจบเรื่องแปรสภาพ ห้ามคนอื่นรู้เด็ดขาด ”
“ ดิษ ทำไมต้องทำขนาดนี้ล่ะ ” ผมถามบ้างครับ
“ ห้ามถามพี่เรื่องนี้ พี่ตัดสินใจแล้ว ...... มาสิกลับกันเถอะ ” อะไรจะขนาดนั้น
“ เดี๋ยวๆ ขอคุยกับพี่ก่อน ”
“ ก็ได้ ถ้าจะคุย เอากุญแจไป ..... พี่จะกลับก่อน ” มันยื่นกุญแจให้ แล้วก็มองหน้าผม
“ คิม กลับก่อนเถอะ เพิ่งจะคืนดีกัน อย่าทะเลาะกันอีกดีกว่า ” พี่ริชยอมเปิดปาก ดูสภาพแล้วคงโดนจัดหนักแน่เลย แฮะๆๆ
“ จะเอายังไง ” วากดิษจะคาดคั้นผมเพื่ออะไรเนี่ย
“ เอากุญแจมา แล้วกลับไปก่อนเลย ”
“ นี่ ..... ได้ ” วากบ้าเดินออกไปละครับ
“ ไร้เหตุผลว่ะ ทีไอเดย์กับไอวินดิ้นจะเป็นจะตาย ฮุ้วว ”
“ เอาไงดี กูบอกแล้วว่าดิษต้องไม่ยอม ...... เค้ากลัวว่าจะโดนโจมตี เราทั้งสี่คนมีตำแหน่งกันทั้งนั้น ถ้าเกิดเรื่องตอนนี้ ดิษรับศึกไม่ไหวหรอก ” พี่ริชพูดครับ
“ งั้นพานจะออก ”
“ พาน ขอคุยกับคิมสองคนได้ไหม มึงออกไปก่อน ”
“ ได้ไง ตอนนี้เราเป็นอะไรกันลืมแล้วเหรอ ”
“ อย่าให้ย้ำ ” พี่พานดูไม่ค่อยพอใจนะครับ
“ หึ ใจแข็งให้ถึงที่สุดแล้วกัน ” เดินออกไปอีกคนละ
“ ทำอะไรกันวะพี่ ผมงงไปหมดแล้ว ” พี่ริชยิ้มสุดเศร้าเลยครับ
“ พี่ไม่น่าเลย ...... พี่คงติดใจพานเข้าแล้วคิม ”
“ อะไรนะครับ ” พี่พานนั่งเล่าถึงเรื่องต่างๆให้ผมฟัง เริ่มตั้งแต่ที่ผมกับดิษคืนดีกัน ส่วนพานก็ตรอมใจจนป่วย ไม่รู้ไปตรอมใจเพราะใคร ใจร้ายเนอะ
“ พี่อดสงสารไม่ได้เลยพาเค้าไปเที่ยว เดิมทีมันก็สนุกๆน่ะ พานมักจะชวนผู้หญิงมานอน พี่ขับมาส่งเฉยๆ ...... จนมันผิดพลาดไปหมดเมื่อเดือนก่อน พี่ขับรถมาส่งมันเหมือนทุกที คราวนั้นมันไม่ได้คั่วผู้หญิง มันถามว่าทำไมพี่ไม่เห็นพาใครกลับไปที่หอบ้าง จะผู้ชายมันก็ไม่รังเกียจ ถือว่าพี่เป็นเพื่อน ”
“ แล้วยังไงต่อ ”
“ พี่ตอบว่าพี่จะหาเด็กมหาลัยนอนด้วย ” หึหึ แดกเด็ก ฮ่าๆๆ
“ พานกำลังเมาก็จูบปากพี่แบบไม่ทันตั้งตัว เราเกือบมีอะไรกันในรถเลย แต่พี่รับไม่ได้ พี่กลัว ”
“ มันน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอพี่ ” ไม่กล้าเล่าว่า ..... ผมว่ามันก็โอเคอยู่นะ คึคึคึคึ
“ ปล่าว มันอ่อนโยนจนพี่กลัว ...... พี่ตัดปัญหาเลยบอกว่างั้นพี่จะจ่ายเงินให้มัน ”
“ เหมือนซื้อบริการเลยนะ ” พี่ริชยิ้ม
“ ใช่ไง แต่พานโมโหทั้งฉุดทั้งกระชากพี่ขึ้นมาที่นี่ ..... แล้วมันก็ เฮ้อ ”
“ งั้นน่าเศร้าตรงไหนล่ะพี่ ออกจะสบายตัว ” ผมแซวครับ
“ คิม .... พี่รู้จักพานพอสมควรนะ แต่พี่รู้แต่ด้านลบของเค้าทั้งนั้น จะให้พี่พูดว่าพี่ชอบเค้า เพื่อให้เค้ามีอิทธิพลกับพี่ พี่ทำไม่ได้หรอกคิม ”
“ คิดมากไปหรือปล่าวพี่ ”
“ ทุกครั้งที่มีอะไรกัน พี่จะจ่ายเงินให้ ...... เค้าไม่พูดอะไร แค่รับแล้วก็ทำเหมือนคนพวกนั้น ” พวกนั้นก็พวกนั้นแหละนะ ไม่แปล แฮะๆๆๆ
“ ผมว่าพี่คิดผิดละ ...... ผมต้องกลับไปทำงานแล้ว ต้องไปตามไอวากบ้านั่นด้วย พี่พักผ่อนนะ ”
“ คิม ขอบคุณนะ ” ผมจับมือพี่ริชมากุมไว้เพื่อให้กำลังใจ จากนั้นก็เดินออกมา ตรงทางลงก็เจอพี่พานนั่งรออยู่
“ เค้าพูดอะไร เค้ารักพี่ใช่ไหม ”
“ พอๆๆ ผมต้องรีบไปตามดิษนะ เอาไว้คุยกันทีหลัง ”
“ งั้นพี่ส่งที่รถแล้วกัน ” ระหว่างทางลงผมก็คุยกับพี่พานไปด้วย
“ พี่ ..... ผมว่าพี่พูดตรงๆไปเถอะ จะทำเหมือนเด็กขายทำไม ”
“ เค้าชอบแบบนั้นนี่ พี่ทำให้ได้แล้วกัน ” นิสัยแม่มไม่เปลี่ยน ถากถึงที่สุด
“ พี่ริชเค้าอายุมากกว่าพี่นะ เล่นกับจิตใจมันไม่ดีนะ เกิดพี่เค้าเด็ดเดี่ยวขึ้นมา ทีนี้ไม่มีคนห่วงพี่แล้วนะ ”
“ คิมก็จะไม่ห่วงเหรอ ”
“ ไม่แน่นอน ” เราสองคนเดินมาจนถึงประตู พี่พานก็ยิ้มให้
“ เรื่องคนนอก พี่รับปากไม่บอกใครแน่นอน บอกดิษด้วย ”
“ ก็ดี ”
“ เฮ้ย ...... ไหนว่ากลับก่อนไง ” วากดิษโผล่มาจากห้องของยามครับ ไอนี่นะ
“ ฮ่าๆๆ ไม่ทิ้งห่างหูห่างตาเลยนะ ” พี่พานบอกวากดิษ
“ เรื่องตัวเองกลับไปแก้ อย่าลืมที่สัญญา ...... ถ้ายังคิดถึงผมกับคิมอยู่ มาได้แล้ว ” วากดิษดึงผมไปหา
“ พรุ่งนี้เจอกัน ” พี่พานลาพวกผม วากบ้าก็แทบจะอุ้มอยู่แล้วเนี่ย
“ ทำอะไรกัน สามคนสุขสันต์หรือไงถึงลงมาช้าน่ะ ” ปากอะปาก
“ ถ้าให้สนุก สี่คนไม่มันกว่าเหรอ ”
“ กลับที่ทำงานเถอะ พี่มีเอกสารเข้า ” มันเดินกอดผมจนถึงรถครับ เฮ้อ พี่ริชกับพี่พานจะเป็นยังไงต่อนะ

*************************************************************************

ที่มาช้ามีเหตุครับ เพราะงี้เลย
วากดิษพาผมมากินข้าวกับไอเดย์แล้วก็ไอวิน ไอเดย์เล่าว่าตอนนี้ผู้นำของยุโรปสองประเทศเปิดตัวว่าเป็นรักร่วมเพศ เป็นชายชาย หญิงหญิง อย่างละคู่ แต่งงานกันด้วย
" กล้าเนอะ ระดับนายก " ผมพูด
" อืมๆ " ไอเดย์มันโชว์รูปให้ดูด้วย
" แฟนนายกหล่อว่ะ " ผมพูดต่อ
" แล้วที่นั่งเนี่ยยังไง " นั่นไงกูหาเรื่องแท้ๆ
" พี่คิมเค้าเขินนะพี่ ความจริงอะแกโคตรเห่อพี่เลย "
" ไอวิน ปากมาก กูเคยเห่อที่ไหน "
" ไม่เห่อก็ไม่เห่อ " ฮึ่ย

หินข้าวเสร็จ ผมบอกว่าจะมานั่งพิมพ์บันทึกต่อ วากดิษดันบอกว่าจะไปหาประวัติของสองคนที่เดย์พูดถึงไปจัดบอร์ดที่บริษัท
" เออจริงอะ มันจะไม่แรงไปเหรอ "
" นี่ ..... ที่นายกเค้าทำก็เพื่อพวกเรานะ ก็แค่ประกาศให้คนอื่นเห็นว่ามันไม่แปลกแล้ว ผิดตรงไหน " วากดิษยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ตอนนั้นผมเข้าไปบริษัทเพื่อสั่งประชาสัมพันธ์เตรียมขึ้นบอร์ด แล้วถึงกลับมาที่บ้าน
" นายกคนนั้นรู้คงปลื้มใจตายเลย ที่มีคนหลอกใช้เค้า " ผมแกล้งกัดมันครับ
" หึ ว่าไปเถอะ สามีตัวเองน่ะ "
" โว้ยยยยย " เซง ฮ่าๆๆ

อ่านให้สนุกๆน้า ผมจะพิมพ์เรื่อยแหละ มาอีกทีคงดึกหน่อย แบบอารมณ์อยากนอนกลางวัน แฮ่ๆ

ขอบคุณทุกคนนะครับ

[anukul]

มาให้กำลังใจพี่คิมพี่ดิษครับ

[fc_fic]

รอตอนต่อไป   

[gambee]

ยอมๆๆพี่ดิษนุ้งคิมเจอแต่ละเรื่องหนักหนาเหลือเกิน
แต่ก็ผ่านกันมาแล้ว 
พี่ริชเขากลัวอะไรไม่เข้าใจเท่าไหร่หวังว่าคู่นี้จะลงเอยด้วยดี
อุปกรณ์หมอนผ้าห่มพร้อมรอคิมมาเร็วเลยคริคริ
  

[bomm]

อ่านในบันทึกของเฮียแล้วประทับใจเลย เห็นเลยว่าเฮียรักและรอคิมมาก แต่เฮียกลับเล่นบทโหดในตอนแรก แปลกที่ไม่เข้ามาแบบหวานๆ และกว่าจะได้มาเป็นแฟนไม่รู้ว่าคิมเรียนปีไหน แต่จำได้แม่นว่าเฮียเบิ้ล 6 ยก 

[anukul]

อ่านในบันทึกของเฮียแล้วประทับใจเลย เห็นเลยว่าเฮียรักและรอคิมมาก แต่เฮียกลับเล่นบทโหดในตอนแรก แปลกที่ไม่เข้ามาแบบหวานๆ และกว่าจะได้มาเป็นแฟนไม่รู้ว่าคิมเรียนปีไหน แต่จำได้แม่นว่าเฮียเบิ้ล 6 ยก 

ใช่เลย ฮ่าๆๆๆ  โดยเฉพาะประโยคสุดท้ายยังจำได้ดีเลย555ครึ่งโหลฮ่าๆๆๆ




ปล.มารอพี่คิมพี่ดิษครับ

[Au_y]

ขอให้ได้ตั๋วทนายน๊า
รอ รอ รอ
คิมดิษ ดิษคิม
 
 

[snowboxs]

ึใบแทรกจดหมายของดิษอ่ะ
ดิษรักและรอที่จะเป็นแฟนคิม
คารวะให้กับดิษเลย จิตใจมั่นคงมาก

ส่วนเรื่องพี่ริชกับพาน เขาอาจเป็นคู่แท้กันก็ได้

เรื่องขึ้นบอร์ด ทำเอาดิษอารมณ์ดีไปเลยซิ

รอบันทึกของคิมเสมอนะคะ

[Star_ss]

ต่อ 43 วรรคสองด่วนจ้า 

ขอใบแทรงจดหมายว๊ากดิษด้วยนะค่ะ ชอบความคลั่งคิมของพี่ว๊ากมาก ฮ่าๆๆ 

อาการหนักมั่กๆ 

ขอบคุณมากค่ะ

[Nano PL]

ฟินนนนน 555555

[Paparazzi]

ขอบคุณที่มาต่อนะหนูคิม อยากอ่านเยอะๆๆๆเลย
ขอให้พี่พานพี่ริชเค้าสมหวังกันน้า จะมีสักกี่คู่ที่รักกันได้แบบคิมดิษฐ์ยากอ่ะ
ก็เรื่องเยอะอ่ะเราสองคน 5555

รอตอนต่อไปน้าาาา

[Zarch krub]

ก้องภพไม่น่าโหดกับน้ำหนึ่งเลย ทำเขาแรงๆสุดท้ายตัวเองมาช้ำใจตลอด555555.
หลังๆรู้สึกพี่ว้ากเรามุ้งมิ้งขึ้นนะ

[anukul]

ขอพระรัตนไตรปกป้องรักษาพี่ๆให้สามารถผ่านอุปสรรคไปได้แม้จะยากเพียงใดก็ตามครับ



 

[Yarkrak]

เข้ามารอครับบบบบ

 

[ขนมโก๋]

ก้องภพนี่ปากหนักจริงเชียว

[Kfc_Pizza]

 
เข้ามารอด้วยหนึ่งคน
 

[jum1201]

ในที่สุดความลับก็ถูกเปิดเผยยย พานริช
ดิษคงภูมิใจน่าดูมีคนประกาศตัวแทนแล้วว มีความสุขกันมากๆ นะจ๊ะ ดิษคิม. 

[papanoy]

อิจฉาความรักของคิมกับพี่ดิษจัง ขอให้รักกันยั่งยืนตลอดไป

แถมคู่ พาน-ริช เยอะๆหน่อยนะ น่าลุ้นให้ร้กกันเหมือนคู่อื่นๆ

                         

[KimDit]

ดิษโดนรถชนอะ งื้อ แต่โดนเค้าชนนะครับ รถบุบเลย เพิ่งเคลียร์เรื่องจบ ผมได้โชว์ฝีมือเจรจาขั้นเทพด้วย คึคึคึคึ ไม่มีคนเจ็บนะครับ โชคดีไป ตอนนี้นอนหลับไปแล้ว ผมก็มาต่อตามสัญญา แฮะๆๆ

*****************************************************************

หน้าที่ 43 วรรคที่ 2

พอกลับมาถึงห้าง วากดิษก็บอกให้ผมกลับไปจัดการงานของไอพาน ให้ไปแก้งานที่ขาดๆเกินๆเผื่อพวกฝ่ายอื่นจะขอดู ส่วนตัวเค้ามีงานเยอะเป็นปกติอยู่แล้วครับ ...... คนอื่นก็น่าโมโหอะครับ ใช้มันทำขนาดนี้ยังจะอยากได้ของๆมันอีก
“ พี่วากคิมไปไหนมาครับ ” ไอดิษน้อยโผล่มาละครับ
“ เออ มาก็ดีละ ข้างนอกมีคนอยู่ไหม ”
“ แอบกลับไปหลายคนละพี่ พวกพี่แหละหายไปไหนมา พอไม่เห็นทั้งหัวหน้าทั้งรอง เค้าก็กลับกันหมดสิ ” พูดไปก็ทำมือทำไม้ไป ติดมาจากนอกหรือไงมึง เหอะๆ
“ ก็ดี ไปเอาเอกสารพวกนี้มา แล้วออกไปคลังกับพี่ ” ไอเดย์ขมวดคิ้ว
“ ไหนว่างานผมแค่นั่งโต๊ะไงพี่ ”
“ เกี่ยงงานตั้งแต่เดือนแรกเลยนะ เดี๋ยวกูไม่เสนอขั้นระวังเหอะ ” มันยิ้ยเยาะผมเฉยเลยครับ
“ เงินผมเยอะแยะพี่ ไม่กลัว ” ขู่ผิดคนเองแหละกู ฮุ้วว
“ มาๆ งานเยอะนะ ” มันเดินมารับกระดาษที่ผมให้ไปเอาเอกสาร แล้วก็ออกไปพักนึงครับ ก่อนจะกลับมาพร้อมกองงาน

จากนั้นเราก็ออกไปดูของที่คลังว่าเสร็จตามที่รายงานจริงไหม ปรากฏว่าบางส่วนยังไม่มา บางส่วนมาแล้ว คือตามปกติเค้าทำกันแบบนี้อยู่แล้ว แต่ช่วงนี้ดิษอยากให้เข้มงวดเราก็ต้องทำครับ ผมบอกไอเดย์ว่าต่อไปมันต้องมาช่วยผมตรวจของอีกคน เพราะคนอื่นผมไม่ไว้ใจ เสร็จงานก็กลับมาที่ห้าง พี่ทนายต้นจะมาตอนช่วงนี้ของทุกวันครับ ก็เลยมีกันอยู่สี่คน
“ พี่ ห้างพี่นี่ทำไมทำงานกันน้อยจัง รวยได้ไงเนี่ย ”
“ ช่วงนี้เราให้เค้าลาได้ เพราะมันมีคิวแปรสภาพ ไม่ต้องให้คนรู้เยอะน่ะดีแล้ว ..... อีกอย่างที่นี่สำนักงาน อยากเห็นคนมากๆ ไปโรงงานกับคลังสิ ย้ายเลยไหมล่ะ ” วากดิษโหดกับน้องนอกไส้ละครับ เหอะๆ
“ ผมก็พูดไปงั้นเอง พี่ต้องการความช่วยเหลือ ถามพ่อผมไหมล่ะ ”
“ อย่าเลย แค่นี้ตัวแปรก็เยอะมากแล้ว ท่านเข้ามาอีกจะยุ่งมากขึ้น ” ผมเห็นด้วยนะ
“ พรุ่งนี้บริษัท (ชื่อ) เค้าจัดเลี้ยงดิษต้องไปใช่ไหม ” พี่ทนายต้นถาม บริษัทนั้นเป็นของพ่อเจ๊แจงงี่ครับ ได้ยินว่าได้เงินมาซื้อครอบเลย
“ จะขอสิทธิเค้าคงต้องไป ...... คิมนั่งเล่นกับเดย์แล้วกันนะ ”
“ นั่งเล่นแบบไหนพี่ แบบผู้ใหญ่ได้ปะ ”
“ มึงก็ไม่หยุดนะไอเดย์ เปลี่ยนตัวมึงกับวินได้ไหมวะ ไอนั่นได้งานกว่ามึงเยอะเลย ” ไอดิษน้อยขมวดคิ้วทำหน้าเหมือนวากบ้าครับ
“ อยากได้ผมจัดให้ ..... พี่คิมควรไปกับพี่ดิษนะ ผมเห็นพี่แจงมาโฉบแถวนี้ ไม่ควรไว้ใจ กับไปเป็นกำลังใจให้ผัวพี่ด้วย ”
“ เชี้ยนี่ ผัวเลยนะ ” ไอนี่มันไวครับ ถีบไม่เคยทันเลย
“ อืม เดย์พูดก็มีเหตุผล พาคิมไปด้วย ” พี่ต้นคงไปด้วยกัน เพราะช่วงนี้ควรมีนักกฎหมายตามไป ความจริงผมก็เรียนกฎหมายนะ แต่ยังมีได้เข้าสายวิชาชีพเลยไม่ออกตัว
“ พี่ไม่สบายใจเลย รู้สึกไม่ดี ”
“ ทำเป็นกลัวไปได้ท่านผู้จัดการ วันนี้หาข้าวกินแล้วค่อยแยกย้ายเถอะ ” ตอนนี้ยังหัวค่ำครับ วากดิษเลยชวนไปร้านพี่นาก เวลาแบบนี้คนไม่มาก แค่มากินข้าวแล้วกลับคงไม่ติดลม

“ นี่ ...... บาร์เกย์เหรอวะดิษ ” พี่ต้นหน้าซีดเลยครับ คือผมคงไม่ได้อธิบายคุณลักษณะของพี่ต้น ถือโอกาสบรรยายซะเลย พี่ต้นรูปร่างสูง คล้ำนิดหน่อย คิ้วเข้มๆ จมูกโด่ง จัดว่าพอใช้เลย แต่พี่เค้าไม่ได้ชอบผู้ชายครับ
“ กลัวอะไร มากับผู้ชายตั้งสามคน ”
“ ไม่ได้กลัวเว้ย ” หน้ามันฟ้องอะพี่ เหอะๆ พอเราทั้งหมดมาก็สั่งข้าวกินกัน คุยเรื่องทั่วๆไป
“ ต้น มึงไม่หนักใจนะที่ต้องอยู่กับพวกกู ”
“ ตอนแรกหัวหน้าไม่ได้บอกหรอกว่าเป็นยังไง แต่พอได้มาทำงาน มันก็ไม่แปลกอะไร กูยังรู้สึกรำคาญคนในห้างมึงด้วยซ้ำ ” ดีไปครับที่เค้ารับได้
“ ทำไมพี่ต้นดูสนิทกับดิษจังเลยครับ ” ไอเดย์ถาม
“ อ๋อ ดิษเคยลงเรียนกฎหมายน่ะ ไม่รู้กันเหรอ ” ช็อคเด้
“ อย่าพูดต่อขอร้อง ”
“ พี่เรียนที่ภูมิภาคนี่แหละ เจอดิษก็เลยถามไถ่กัน เจอบ่อยเข้าก็ถามเรื่องส่วนตัว ถึงรู้ว่าอายุเท่ากัน ” เห็นมะ โชควาสนาคนอะ (ผมเองก็ได้เจอเหมือนกันนะครับ ยังหาคิวเล่าถึงมันไม่ได้เลย เพื่อนคนนี้สอบไล่จบมาด้วยกัน เรียนเนจบพร้อมกันด้วยครับ เอาไว้จะหาโอกาสเล่าถึง)
“ แล้วทำไมพี่จบจนเป็นทนาย พี่ดิษไม่ต่อละครับ ” มึงนี่ก็ปิดมิดดีเหลือเกินนะ เคยเรียนก็ไม่บอก
“ ..... มันยากอะ เยอะด้วย พี่อ่านไม่ไหว ”
“ ใจไม่สู้ว่ะ ฮ่าๆๆๆ ” ผมแซวเลยครับ มันกัดกรามงุ่มๆๆ
“ พอๆเลย คุยเรื่องอื่น ” ไม่นานไอวินก็มากินข้าวด้วยอีกคน คืนนั้นไม่มีอะไรพิเศษครับ อิ่มแล้วก็แยกกัน

ถึงห้องผมก็จ้องเตรียมแซวเรื่องเรียนนิติของวากดิษครับ
“ มองจ้องขนาดนี้จะกินพี่เหรอ ” ผมเอาเสื้อสีขาวที่ถอดไปแช่ให้ครับ พี่วากชอบใส่เชิ้ตขาวโชว์หน้าอก ชิชะ
“ สนใจให้ติวให้ปะกฎหมายอะ ”
“ มีคิมจบแล้วคนนึงนี่ ทำไมต้องเรียนอีกคน ...... ไม่กลัวพี่เก่งกว่าหรือไง ” แอบจริงแฮะ ฮ่าๆๆ
“ เก่งก็ดีดิ จะแกะแน่นๆ ไม่ช่วยหากินเลย ” ผมเดินลิ่วๆเข้าห้องน้ำ แต่วากบ้าดึงไว้ซะก่อน
“ ไหนว่าจะเกาะไง ” อารมณ์นี้ จะเชือดกูแหงเลย
“ พูดเล่น คิดเป็นจริงเป็นจังไปได้ ”
“ ครับ เชื่อใจพี่นะ ” เชื่อใจอีกแล้ว ช่วงนี้มันย้ำบ่อยมากนะครับ บ่อยจนเริ่มแปลก แต่เอาเถอะ ปล่อยไปก่อน คืนนั้นไม่ได้ทำอะไรกันครับ เพราะพรุ่งนี้ต้องไปงานของพ่อแจงงี่กัน

รุ่งเช้าวากดิษดึงผมลุกไปเดินด้วยกัน ช่วงนี้เค้าห่วงใยสุขภาพมาก ยิ่งหุ่นไม่หนาควายเหมือนเมื่อก่อน ดันดูดีไปอีกแบบ
“ คิมไม่คิดจะเพิ่มมั่งหรือไง หน้าอกหน้าท้องน่ะ ” มันทั้งจับทั้งลูบเลยครับ
“ มีแล้วพิเศษตรงไหน แค่นี้ก็ดูดี ..... ไม่ใช่เหรอ ” เห็นหุ่นมันแล้วชักไม่มั่นใจ แฮะๆๆ
“ หึหึ พิเศษสิ เอาหูมา ....... ฮ่าๆๆ ” มันพูดเสร็จก็วิ่งนำผมไป ไอที่มันพูดไม่พ้นเรื่องใต้กางเกงหรอก คิดเองเถอะ

ตลอดทั้งวันไม่มีเรื่องให้ทำเท่าไรครับ ส่วนพี่ริชกับพี่พานยังเงียบกันอยู่ ถึงจะกลับมาทำงานแล้วแต่ไม่ได้เข้าหากันเหมือนก่อน เห็นแล้วรู้สึกว่าผมกับดิษเห็นแก่ตัวยังไงไม่รู้ครับ

พอช่วงบ่ายแก่ๆ ดิษให้ผมกับเดย์ไปเตรียมตัวก่อน เค้าจะไปรอที่งาน (ดิษมีเสื้อผ้าที่ห้าง) ส่วนพี่ริชกับพี่พานไม่ตามไปด้วย คงจะแอบเคืองแต่ไม่พูดอะครับ
“ ต้องหล่อขนาดไหนพี่ ” ไอเดย์ถาม
“ งานเลี้ยงธรรมดา ก็สุภาพหน่อยแล้วกัน ”
“ อีกชั่วโมงผมกลับมารับนะ ” ไอเดย์บอกผมก่อนขับรถออกไป (ช่วงนี้เป็นช่วงหลังเกิดอุบัติเหตุครับ ผมไม่ได้ขับรถเองเลย)

ผมอาบน้ำแล้วก็เลือกชุด พอถึงเวลาที่นัดหมาย ผมกับเดย์ก็ไปที่งานกันครับ ที่งานไม่มีอะไรพิเศษครับ แต่พวกนักธุรกิจมากันเยอะแยะ มีเลี้ยงโต๊ะจีน ร้องเพลง ก็ธรรมดาครับ
“ พี่ดิษอยู่ไหนเนี่ย ”
“ คิม ”
“ เอ่อ ” คนที่มาดันเป็นแจงงี่ครับ
“ ดิษคุยธุระกับพ่อของพี่ ...... น้องคะ พี่ขอคุยกับคิมสองคนนะคะ ” ไอเดย์ขยับมาใกล้เลยครับ
“ ไม่ครับ คุยกันก็คุยไปแต่ผมจะอยู่ด้วย ” ผมยืนคิดว่า ถ้าเค้าจะหาเรื่องผมอีก ดิษก็อยู่มันคงอาละวาดบริษัทแตกแน่ แจงงี่ก็น่าจะรู้
“ เดย์ไปนั่งก่อน เดี๋ยวพี่ตามไป ” ไอเดย์ทำท่าฮึดฮัดตามนิสัยมัน แต่ยอมไปโดยดีครับ
“ เชิญครับ ” แจงงี่ยกน้ำมาให้ผม ก่อนจะเริ่มพูดขึ้น

“ ที่ผ่านมา พี่รู้ว่าคิมคงรังเกียจพี่ ...... แต่ถ้าพี่ไม่พูด ทุกอย่างคงจะติดอยู่ในใจพี่และคิม ”
“ อะไรครับ ” คือแจงงี่เค้าดูสวยสุภาพอะครับ (พูดไปก็ไม่แพ้รักแรกเค้าหรอก ฮึ่มมม) ดูแล้วมีเสน่ห์ไม่น้อยเลย
“ พี่ทำกับคิม เพราะคิดว่าดิษไม่ได้รักปักใจกับคิม ใจจริงแค่จะลองใจ ไม่คิดว่าจะเลยมาถึงขั้นนี้ ”
“ จริงเหรอครับ ผมเชื่อได้เหรอ ”
“ พี่ทำไปเพราะพี่รักเค้า ” ตอนแรกผมก็จะไม่คล้อยตามหรอก แต่บังเอิญไปเจอแหวนเพชรที่มือของเค้า
“ นั่น ..... ”
“ พี่หมั้นแล้วจ้ะ ”
“ ถ้าพี่พูดว่าทำไปเพราะรัก ผมจะไม่ถือเอาเรื่องเก่ามาคิดอีก ..... พี่มีความรักจริงๆแล้ว พี่คงเข้าใจผม ” พี่แจงกุมมือผม
“ อีกเรื่อง จำได้ไหมว่าพี่เคยพูดเรื่องมีลูก ” ผมกลืนน้ำลายเลยครับ
“ ครับ อันนั้นผมก็ ...... ”
“ ดิษเค้า .... ” ยังไม่ทันพูดจบ พี่แจงก็มองข้ามหัวผมไปด้านหลัง ผมเลยหันตาม

ผมเห็นดิษอยู่ในชุดสูทสีเทา ดูสง่ามากเลย แต่ที่ผมต้องตกใจคือดิษกำลังหยอกกับเด็กน้อยที่มันอุ้มอยู่ ผมเห็นสายตาที่เอ็นดูและเปล่งประกายมากๆของดิษ ใจผมสั่นไหวไปหมดเลยครับ
“ คิมจ้ะ ..... อย่าคิดมากเรื่องนั้นเลย พี่พูดแบบไม่คิด แค่ต้องการให้คิมแพ้ ”
“ ไม่หรอกครับ เรื่องของพี่ก็อีกเรื่อง แต่พี่ดูสายตาสิครับ ” พี่แจงลูบไหล่ของผม
“ เพราะพี่พูดเรื่องนี้ใช่ไหม ...... พี่ขอโทษนะจ้ะ ”
“ ไม่เกี่ยวจริงๆครับ ” ผมคงเบลอเพราะความคิดเมื่อกี้ ก็เลยเอามือจับมือของพี่แจง กว่าผมจะรู้ตัว วากดิษก็เดินหน้าเข้มมาอยู่ตรงหน้าผมแล้ว
“ อุ้มลูกชายเหรอ ” ผมถาม
“ แจง พูดอะไรกับคิมน่ะ ”
“ ไม่ต้องยุ่งกับพี่แจง พี่เค้าไม่เกี่ยว ” วากดิษส่งสายตาพิฆาตไปที่พี่แจง ผมรีบไปบังตัวพี่เค้าไว้ มันจะพาลคนแบบนี้ไม่ได้ครับ
“ ขอร้อง ”
“ อย่าใส่ไฟ อย่ายุ่งกับเรื่องครอบครัวคนอื่นนะ ” มันพูดจบก็เดินไปครับ ผมหันกลับมาหาพี่แจง รายนี้ยิ้มทั้งน้ำตาเลย
“ พี่อย่าเสียใจไปเลยครับ ”
“ ฮึก พี่รู้แล้วล่ะ ..... ว่าทำไมเค้าถึงรักคิม ” ผมสองคนยิ้มให้กัน
“ ว่าแต่ตอนนี้พี่อยู่ที่ไหน ทำอะไรครับ ” พี่แจงมีร้านเสื้อและขายน้ำหอม อาหารเสริม บอกว่าตอนนี้มั่นคงดี จากนั้นต่างคนต่างไปทำธุระ ผมเดินมาที่โต๊ะที่ไอเดย์นั่งคอยอยู่

“ พี่ชอบหายไปนานๆอะ ”
“ ขอโทษๆ ไปเคลียร์กันมาไง ”
“ เข้าใจกันไหมล่ะ ” มันจะถามทำไมนะ
“ ก็คงดีอะ ”
“ คือพวกใครไม่รู้โต๊ะข้างๆอะ คุยกัน ผมไม่ได้ตั้งใจแอบฟังนะ ..... ก่อนพี่ดิษจะเดินมา เค้าคุยกันเรื่องพี่ด้วย ”
“ ดิษมาหามึงเหรอวะ ”
“ ครับ มาบอกผมว่าห้ามผมคุยกับคนอื่น เสร็จงานจะรีบกลับ ..... พี่ฟังเรื่องนั้นก่อนดีปะ ”
“ เออๆ เล่ามา ” ไอเดย์ขยับเก้าอี้มาใกล้ผมครับ
“ เค้าบอกว่าพี่ดิษเนี่ยเจ้าเล่ห์หลอกได้หมดทุกคน โดยเฉพาะกับคนที่เป็นแฟน คงหมายถึงพี่อะ ”
“ มึงได้ยินมาชัดหรือปล่าววะ ” ไอเดย์หน้าเครียดเลยครับ
“ ชัดครับ ...... เค้าบอกว่าพี่แจงเปลี่ยนไปมาก เข้าข้างทั้งพี่ทั้งพี่ดิษ มาขอสิทธิไปให้พี่ดิษ ...... ส่วนพี่น่ะหนักที่สุด โดนหลอกให้ลงนามเรื่องสิทธิออกเสียง ”
“ พูดไปมึงจะเข้าใจหรือปล่าวไม่รู้นะเดย์ สิทธิของกูน่ะน้อยนิดเดียวเอง ”
“ เค้าบอกว่ามันเป็นข้อตกลงตอนตั้งห้าง ...... เหมือนสิทธิพิเศษอะพี่ พี่ดิษบอกพี่ไม่หมด ” ตอนนี้ผมตัวชาเลยครับ หลอกเหรอ
“ พี่ คือ ..... ผมไม่ได้ตั้งใจเอาเรื่องมาทำให้พี่กลุ้มใจนะ แต่ผมว่าพี่ดูเอกสารดีแล้วหรือปล่าว ถ้าสิทธิอะไรนั่นมีจริงๆ พี่สามารถไปอยู่ระดับใกล้เคียงพี่ดิษนะครับ ” ผมหลับตานั่งนิ่ง
“ เค้าปิดพี่เพื่ออะไรวะ ”
“ แล้ว ..... ผมไปเติมน้ำนะครับ ” ผมจับอาการไอเดย์ได้ครับ ถึงผมใกล้วีนแตกแค่ไหน ผมก็มีสติ (เพราะไม่กินเหล้างาย ฮ่าๆ)
“ พูดมาซิ เค้าว่าอะไรอีก ”
“ พี่เรื่องนี้มันไร้สาระอะ เรื่องสำคัญพูดไปแล้ว ”
“ ก็บอกให้พูด สำคัญไหมกูคิดเองได้ ” ไอเดย์หางตาตกเลยครับ
“ .... เค้าว่า หลังพี่ดิษกับพวกแปรสภาพแล้ว เค้าคงจะหาแฟนใหม่ มีครอบครัว มีลูกซักที ”
“ หึ ..... หึ ” ไอเดย์รีบมาจับมือผม
“ ผมว่าไปๆมาๆ มันเหมือนพวกขี้อิจฉาพูดกันน่ะพี่ พี่ต้องเชื่อใจพี่ดิษ ” เชื่อใจ คำนี้อีกแล้ว
“ กูจะเชื่อตาตัวเองดีกว่า ” ผมเดินออกมาที่ด้านข้างของห้องประชุมที่เค้าจัดเลี้ยง

ดิษทำอะไรอยู่กันแน่นะ ถ้าเค้าจะใช้สิทธิที่ผมมี แค่บอกผมยอมยกให้เลยก็ได้ เพราะผมรู้ดีว่า คนที่สร้างห้างขึ้นมาคือพ่อของดิษ พ่อผมได้มันมาเพราะหนี้ทางศีลธรรมที่พ่อวากข้าวกล้องติดไว้เท่านั้นเอง

แต่ถ้าเค้าหลอกผม เค้าทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาร่วมปีๆแบบนี้เลยเหรอ ...... ไม่สิ เค้ารอผมมาหลายปีได้ แต่รอเพื่อผมแค่นั้นจริงๆหรือปล่าว พักนี้ผมรู้สึกว่าดิษดูจะไม่ใช่คนที่ผมรู้จักเท่าไร ทั้งห้ามพี่พานพี่ริชด้วยเหตุผลเรื่องงาน ไม่หรอก ชีวิตจริงคงไม่มีตัวร้ายอย่างในละครหรอกมั้ง

“ ยืนคิดอะไร ”
“ ไม่อุ้มลูกแล้วเหรอ ” มันถอนหายใจ
“ เจอกับแจงไม่นาน ก็มีอาการแบบนี้ ..... พี่ขอโทษที่ห้างวันนั้น เดิมทีพี่จะไปหาพ่อเค้าเอง แต่ท่านให้แจงมาหา ”
“ เรื่องพี่แจงเราไม่ติดใจแล้ว ”
“ งั้นไม่พอใจพี่เรื่องอะไร ”
“ ปล่าวนี่ ” ความจริงผมอยากถามเรื่องหุ้น แต่ในเมื่อเค้ายังไม่พูด ผมใจเย็นไว้ก่อนดีกว่า
“ ตาของคิมบอกพี่ว่ากำลังโกรธพี่ บอกมาเถอะ ”
“ นายนี่มองเรารู้หมดจริงๆเนอะ เรานี่ของตายจริงๆ ”
“ อย่าพูดถึงตัวเองแบบนั้นนะ ไม่พอใจก็ว่าพี่ อย่าดูถูกตัวเองสิ ” มันเดินมาใกล้ผมมากขึ้น
“ ..... ถ้าวันนึง ดิษต้องการสิ่งที่คิมให้ไม่ได้ ...... จะยังเป็นแบบนี้อยู่ไหมวะ ” วากดิษเอามือมาจับแขนทั้งสองข้าง มันบีบแน่นจนผมยอมรับว่าเจ็บครับ
“ พี่ว่าคนที่อยากมีลูกน่ะ เป็นคิมมากกว่ามั้ง ถึงเอาแต่พูดเรื่องนี้ ” เสียงมันเย็นจับหัวใจผมเลยครับ
“ กูไม่เคยอุ้มเด็กแล้วยิ้มแบบนั้น มึงต่างหากล่ะ !!!! ” นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนจริงๆนะครับ แม้แต่ตอนที่ทะเลาะกันครั้งพี่พาน เราขึ้นเสียงกันแบบไม่เต็มที่นัก
“ บอกแล้วไงอย่าพูดเรื่องนี้ ” เรื่องนี้มันกวนใจผมนาตลอดเลยครับ พูดเรื่องนี้ทีไร ผมน้ำตาไหลทุกที
“ มึงน่ะ ...... ตอบมาสิ ” ผมเห็นเส้นเลือดขึ้นจนลำคอของมันแดงไปหมด ก่อนที่วากดิษจะคำราม เดย์กับพี่แจงก็เดินออกมาเจอเข้าพอดี
“ สองคนไม่ได้มีปัญหากันใช่ไหม ” พี่แจงถาม
“ เรื่องของครอบครัว อย่ายุ่งแจง ”
“ พี่ดิษครับ พี่โมโหผมเถอะ ผมเล่าเอง ” ไอดิษหันไปมองหน้าไอเดย์ ซึ่งไอเดย์ก็กล้านะครับ ทั้งๆที่รู้ว่าไอวากบ้าเวลาโมโหไม่ธรรมดา มันยังกล้ายอมรับอีก
“ เดย์ .... ” ก่อนมันจะเดินไปหา ผมดึงมือมันไว้
“ ไหนว่าทำงานอยู่ไง ทำให้เสร็จก่อนสิ ” ผมพูดเตือนสติ
“ พอแล้ว ให้ต้นจัดการต่อ พี่ไม่ไหวแล้ว ...... ทุกคนวันนี้ห้ามยุ่ง ถอยไป ” ดิษจูงมือผมเดินออกมาจากงาน ให้ผมขึ้นรถแล้วออกตัวอย่างรวดเร็ว ตลอดทางไม่ได้คุยอะไรกันครับ

“ ว่ามาซิ จะให้พี่ทำยังไง ”
“ ก็ไม่อะไร แค่ถาม ”
“ บอกแล้วว่าไม่เคยคิดไง ทำไมชอบบีบคั้นพี่อยู่เรื่อย ” ไอดิษถอดเสื้อปาลงที่พื้น ก่อนจะขึ้นเสียงกับผม
“ ไม่คิดแล้วจะโมโหกูทำไม ห๊ะ !!!!! ”  ผมสวนกลับ
“ ก็ต้องโมโหสิ ถ้าคิมอยากมีลูกนัก ก็บอกมาสิ ไม่ต้องกดดันพี่ ”
“ พอเหอะ ” ผมถอดเสื้อนอกวาง แล้วถอนเนกไทออก
“ จะไปไหน ” มันไม่ได้ดึงมือนะครับ แค่ถามเสียงดัง
“ หาเบียร์กิน อารมณ์นี้ไม่เมานอนไม่หลับ .....  ไม่ต้องตามมา ” ผมเดินข่มอารมณ์ลงไปหาซื้อเบียร์ที่ร้าน ผมค่อยๆเดินลงมา ใจก็ลอยไปไหนไม่รู้หรอกครับ ไม่มีเป้าหมายเลย
“ เฮ้ย !!!! ”
“ ตกใจทำไม ” ไอดิษครับ
“ ไม่จบใช่ไหม บอกว่าอย่าตาม หรือต้องให้ด่า ” ช่วงหลังนี่ เราไม่ได้ด่ากันเจ็บๆเลยครับ จนนึกคำด่าไม่ออกแล้ว
“ เรื่องเมื่อกี้ .... พี่ไม่ได้ตั้งใจ ที่บอกว่าคิมอยากมีลูก พี่พูดส่งๆเพราะโมโห ”
“ ไปบอกตัวเองในกระจกเถอะ กูรู้ว่าไม่ตั้งใจ ” ผมบอก
“ งั้นกลับห้องเถอะ ”
“ ไม่ บอกแล้วว่าวันนี้ต้องกิน ” ผมเดินต่อไป ส่วนวากดิษก็พยายามจะจับมือ แต่ผมสะบัดตลอด กว่าจะมาถึงร้านเสียเวลามาก จนมาถึงเซเว่นผมก็เดินตรงไปเลือกเบียร์
“ คุณคะ ..... หมดเวลาจำหน่ายแอลกอฮอร์แล้วค่ะ ”
“ นี่ ..... แค่สามสี่นาทีเองนะครับ ”
“ ไม่ได้จริงๆค่ะ ” ผมหันไปมองหาวากดิษ มันถือน้ำอัดลมมาให้ผม แล้วก็ยิ้มที่มุมปาก
“ มึงนี่วางแผนแม้กระทั่งเรื่องกินเบียร์เลยเหรอ ” มันแกล้งดึงแกล้งลากผมเพราะเรื่องแค่นี้อะนะ
“ ตัวเองอย่างอนเค้าแล้วกินเบียร์สิ ขอนะๆ ” มันตีบทแตกเลยครับ พนักงานยิ้มกันหมด ผมเลยจำใจไม่กิน

“ เรื่องนี้จะให้พี่พิสูจน์ยังไงล่ะคิม ” พอมาถึงห้อง ผมรีบอาบน้ำแล้วนอนคลุมโปงเลย
“ ไม่ต้องหรอก มันอยู่ในหัวคิมเองแหละ คิมขอโทษ ”
“ ......... ” วากดิษเงียบไปครับ ผมเลยต้องแง้มผ้าห่มออกมามอง
“ เงียบทำไมอะ ”
“ พี่ไปทำหมันดีไหม ”
“ เฮ้ย อย่านะ ห้ามเลย ” วากดิษยิ้มครับ
“ ทำหมันน่ะยังเอากับคิมได้เหมือนเดิมน่า ”
“ รู้เว้ย ห้ามเลยนะ ถ้าทำกูจะไม่เจอหน้ามึงอีกเลย ” วากดิษขยับมากอดผมครับ
“ ขอบคุณนอน นอนเถอะ ” ผมแปลกใจเหมือนกันที่เราปรับความเข้าใจกันเร็ว แต่ลึกๆมันแค่การวางปัญหาไว้ก่อนครับ ผมไม่สามารถขจัดความคิดนี้ไปจากหัวของผมจริงๆ ไม่รู้จะทำยังไง

ผมนอนหลับไปได้น่าจะไม่กี่นาทีก็มีคนโทรศัพท์หาผม
“ สวัสดีครับ ” วากดิษงัวเงียลุกมาฟังด้วย เพราะโทรศัพท์ตอนดึกๆเนี่ยมักเป็นเรื่องไม่ดี
“ ขอโทษว่ะคิม มึงรู้ข่าวหรือยัง ”
“ ใครครับ ”
“ กูจักรไงวะ ”
“ อ๋อ .... นี่ตีหนึ่งตีสอง มึงโทรมาทำไมวะ ”  ไอจักรเหมือนจะเงียบไปพักนึง
“ พ่อเลี้ยงน่ะ นอนลุกไม่ขึ้นมาสองวันแล้ว ”
“ ว่าไงนะ !!!!!!!! ...... มึงว่าอะไรนะ พ่อกูเหรอ ” เกิดอะไรขึ้นกับพ่อของผม

*****************************************************************************

  ไม่ต้องห่วงวากบ้านะครับ ปกติดี ค่ำๆค่อนไปทางก่อนดึกจะมาต่ออีกรอบครับ ช่วงนี้ว่างแล้วขยันใหญ่เลย คึคึคึคึ

[anukul]

มารอรอพี่คิมพี่ดิษครับบ

[fc_fic]

รอตอนต่่อไป (คุณดิษมีลูกกับแจงจริงๆเหรอ)
 

[Infinity 888]

หายเร็วๆ สุขภาพแข็งแรงทั้งคู่

เรื่องบางเรื่องอย่าใช้อารมณ์ ถ้าจะทำแค่เรื่องสิทธิ์มีวิธีต่างๆอีกมากมาย

ถ้าไม่รักชอบจริง ยิ่งเป็นชายชาย ไม่มีใครเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงหรอก

[yjm]

เลิกเถอะน้องคิม เวลาโมโหแล้วต้องดื่มน่ะ
พ่อไม่สบายเหรอ

[DayDaySay]

เลี้ยงหลานสิ่ น้องคิมดิษ หรือไม่ก็ หาแม่อุ้มบุญ หรือขอแจงให้ช่วยอุ้มท้องให้ วินๆ แจงยอมตกลงแน่นอน

[Star_ss]

  รอหน้า 43 วรรคสามค่ะ อิอิ

ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ ทั้งพี่คิมและท่าว๊ากค่ะ
 

[Yarkrak]

 

ถึงจะช้าแต่เข้ามาก็ดีใจแล้วครับ

เรื่องลูกอย่ามาเก็บให้กวนอารมณ์ทั้งสองคน

หลานๆมีตั้งหลายคนเลี้ยงดูเขาดีๆด้วยความรักเขาก็จะรักเราเองนั่นแหละ

บุญกุศลมีจริง เราไม่ทิ้งบุพการี แก่เฒ่าขึ้นมาก็จะมีคนดูแลเราเหมือนกัน


พี่ดิษไม่เป็นไรแน่นะ ดูแลสุขภาพด้วยนะครับทั้งสองคน

หมดเคราะห์หมดโศกนะว๊ากดิษ ต่อไปก็จะมีแต่ความสุขความเจริญนะครับ

 

[gambee]

พระเอกร้ายเริ่มออกมาอีกครั้งแล้วสินะพี่ดิษนิน่ากลัวจริงๆซับซ้อนซะ
เรื่องเด็กนุ้งคิมก็คิดม้ากกกอุ้มเด็กเอ็นดูเด็กธรรมดาจะตาย
ว่าแต่พ่อนุ้งคิมเป็นอะไรน้อ รอเผือกต่อไปชอบมากกกกกกกกกคิมมาบ่อยๆนะเลิฟเลย   

[bomm]

คิมคงกังวลเรื่องนี้จริงๆ ถึงขั้นทะเลาะกันเลย เฮียโหดอ่ะถอดเสื้อปาลงพื้น...ลุ้นมาก
คิดว่าจะมีเหตุการณ์เสียเลือดเหมือนละครซะอีก ที่พระเอกโมโหแล้วจับนายเอกกด...

มีพี่่ในที่ทำงานเป็นข้าราชการทั้งสอง ยังหนุ่มสาวกันอยู่เลย พอถามเรื่องลูกทั้งสองบอกจะไม่มีลูก
เลยถามว่าทำไมไม่มีเพราะเมื่อแก่เฒ่าจะได้มีลูกดูแล...แต่พอพี่เขาตอบกลับมาเท่านั้น ทำเงิบเลย
เพราะบอกว่าเด็กสมัยนี่คิดเหรอว่าเขาจะดูแลยามเราแก่...ไปไม่เป็นเลย...
ฉะนั้น ดูแลกันเองดีที่สุด ยิ่งเอาเด็กมาเลี้ยงนิต้องคิดหนักและคิดให้รอบคอบเลย อย่าเอาเรื่องนี้มาทำร้ายจิตใจกันเลยนะ

เป็นห่วงเฮียจัง โชคดีที่ไม่เป็นอะไรนะ 

[MIkz_hotaru]

ไม่รู้จะเม้นอันไหนก่อนดี ขยันจริงๆพี่คิม555
ตอนจดหมายพี่ดิษวางแผนอย่างดีเลยนะเนี่ย
ทำให้ย้อนกลับไปอ่านตอนแรกๆอีกรอบเลย
ได้รู้แล้วว่าพี่ดิษคิดอะไรอยู่

พี่ริชพี่พานหวังว่าจะเจอรักจริงเนอะลุ้นอ่ะ

ส่วนตอนล่าสุด อึมครึมจัง
ขอให้ทุกเรื่องผ่านไปได้ด้วยดี
 

[snowboxs]

เรื่องโดนรถชนดีแล้วที่ดิษปลอดภัยและไม่มีใครเจ็บ

เรื่องบันทึกก็กำลังลุ้น คิมต้องเชื่อใจดิษนะ
ดิษรอคิมมาตลอด กว่าจะถึงวันสมหวัง
ไม่รู้ต้องเจ็บปวดกับการเฝ้ารอมากแค่ไหน

รอบันทึกต่อไปนะ