เชียร์บอลๆๆ
**************************************************************************
หน้าที่ 42 วรรค 4
รุ่งเช้าของวันต่อมา วากดิษกำลังก้มๆเงยๆ ..... ออกกำลังกายครับ ขยันจริงคนนี้ ผมเลยรีบลุกขึ้นล้างหน้าล้างตา
“ รีบจังเลยนะ จะไปคุยกับเดย์เหรอ ” วากบ้าถามผม
“ อืม เป็นห่วงน้องมัน ” ดิษพยักหน้าหงึกๆแต่ไม่พูดอะไรต่อ ผมเลยเดินลงมาข้างล่าง ก็เจอคนรูปร่างคุ้นๆกำลังนั่งอยู่กับไอเดย์
“ กั้ง มาได้ยังไงเนี่ย ”
“ เดย์โทรไปเรียกครับ ” ผมมองดูรอบๆยังไม่สว่างดีเลย
“ แล้วนั่นอะไรไอดิษน้อย ” ผมหันไปหาไอตัวดีมั่ง ไม่ใช่อะไรหรอกครับ มันนั่งกินเบียร์อะ
“ เบียร์ไงพี่ ไม่เคยเห็นเหรอ ของชอบนี่ ” ตอบกวนอีก
“ นี่มันหอพักนะเว้ย ถ้าจะกินก็ไปนั่งด้านใน ” ไอเดย์ก้มหน้าลง ผมเห็นมันยิ้มๆ
“ ขนาดที่นี่ ผมยังทำอะไรตามใจไม่ได้เลย ”
“ เดย์ อย่าร้องอีกเลยนะ ” พอกั้งพูดขึ้น ถึงรู้ว่าไอเดย์มันยิ้มทั้งน้ำตานี่หว่า ผมเดินไปหามันใกล้ๆ
“ โอ๊ยยย !!! ...... ตบหัวผมทำไมพี่ ” หมั่นไส้แม่ม เหอะๆ
“ ปัญหาก็เยอะอยู่แล้ว ยังจะทำท่าตัวแบบนี้อีก ไปๆ เข้าไปในห้อง ” ไอเดย์ลุกเซๆถือกระป๋องเข้าไปในห้อง กั้งก็จะเดินตามไปแต่ผมดึงไว้ก่อน
“ กั้ง เกิดอะไรขึ้นเล่าให้ฟังหน่อยสิ ” กั้งถอนหายใจแล้วเริ่มเล่าให้ฟังครับ
หลังจากที่ผมบอกเรื่องไอเดย์กับไอวินในวันนั้น ไอวินคงอดคิดถึงไม่ไหวเลยไปด้อมๆมองๆที่บ้านของไอเดย์ จนโดนตำรวจล็อคไป มันไม่ยอมบอกใครเรื่องนี้ พอพ่อของเดย์ได้ยินว่ามีคนมาใกล้ๆบ้าน นึกว่าไอเดย์เลยตามมาดูแ พอรู้ว่าเป็นวินเลยบอกตำรวจว่าเป็นคนรู้จัก ตำรวจถึงปล่อยตัวออกมา
“ อาคงจะหว่านล้อมวินน่ะครับ อาเค้ามีวิธีการพูด ” อืม คงมีแหละ ไม่งั้นเค้าคงไม่เป็นท่านทูตหรอกมั้ง
“ วินก็เลยบอกอาเรื่องที่เดย์กลับมาอยู่ที่นี่ ” กั้งพยักหน้า
“ งั้นเรื่องนี้พี่ก็ผิดเองที่ไปบอกวิน เฮ้อออ ”
“ อย่าโทษตัวเองเลยครับ ถ้าเป็นผมได้ยินแบบนั้น ต่อให้เสี่ยงกว่านี้ก็อยากไปหา ” ดูจะเข้าใจอะไรดีนะครับ กั้งคนนี้ ยังไม่ทันที่ผมสองคนจะไปหาไอเดย์ วากดิษก็เดินลงมา
“ อ้าว ...... กั้งเหรอ ”
“ สวัสดีครับพี่ ...... คิม ทำไมพี่คนนี้จำเราได้ล่ะ ”
“ เหอะ กวนมากๆระวังล้มทั้งยืนนะ ” กั้งมันจะล้อว่าผมขี้ลืมอะ ดิษทำหน้างง คงจะสงสัยว่าผมไปสนิทกับกั้งได้ยังไง
“ เดย์ล่ะ ”
“ กินเบียร์อยู่ในห้อง ” วากดิษขมวดคิ้วเลยครับ
“ สมเป็นรูมเมทคิมจริงๆเลย ”
“ เออ อะไรดีๆยกให้เรานี่แหละ ฮุ้ว ” กั้งหัวเราะใหญ่เลยครับ
“ พี่ว่าจะพาไปสมัครงาน ดันมาเมาซะแล้ว ....... ติดเชื้อใครแถวนี้แน่ๆ ” ยังไม่วายกัดกูๆ
“ ดูภายนอกไม่รู้จริงๆนะเนี่ย ” ไอกั้งก็ไปเล่นกับไอวากบ้าอีกครับ
“ คุยกันเป็นงานเป็นการบ้างได้ไหมคร้าบ ” ดิษยิ้มๆครับ
“ กั้งถูกทางบ้านตำหนิมาด้วยหรือปล่าว ”
“ ยังครับ อาคงไม่อยากทะเลาะกับแม่ของผม ” เออดี ไล่ลูกตัวเอง ลูกเลี้ยงไม่ไล่ ไอเดย์คงจะภูมิใจตายเลย
“ เอาไงต่อดีล่ะ สภาพนี้คงทำอะไรไม่ได้หรอก ” ผมพูดบ้าง
“ ลองคุยกับเดย์หน่อยดีปะ ” วากบ้าพูดแล้วก็เดินนำไปเลยครับ
พอเข้ามาข้างใน ผมเห็นไอเดย์นั่งซุกอยู่ที่มุมห้อง กอดเข่าตัวเอง ตามันลอยไปลอยมา จะว่าเมาก็ใช่ แต่ปกติมันไม่ดูหลุดลอยแบบนี้ เชื่อไหมครับว่าใจผมเสียไปเลย
“ เดย์ ...... ”
“ พี่คิม ..... ผมโดนไล่ออกจากบ้าน แฟนก็ทิ้งผมไปมีคนใหม่ อะไรก็ไม่เหลือ ผมจะทำอะไรต่อไปดี ” ฟังมันพูดออกมา ก็น่ากลุ้มอยู่นะเนี่ย จู่ๆวากดิษก็เดินตรงเข้าไปหาไอเดย์ครับ
“ เดย์ ฟังพี่ ” วากดิษเอามือประคองหน้าของไอเดย์ ตางี้ดุเข้มเลย ผมไม่เห็นวากบ้าจริงจังขนาดนี้มานานแล้วครับ
“ ก่อนทำเรื่องนี้ เดย์ต้องรู้สิ่งที่อาจจะเกิดตามมา ....... ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว ดีหรือร้ายก็ต้องรับ เข้าใจไหม ” เดย์มันย่นไหล่นิดนึง ผมว่ามันกลัวนะ
“ ผมไม่เคยลำบากอะพี่ และผมก็หมดกำลังใจแล้ว ..... วินเค้า ....... โอ้ย !! พี่ ” ภาพที่เห็นตรงหน้าทำผมตกใจเลยครับ วากบ้าตบหน้าไอเดย์ ตบแบบมือเดียวอะ อีกมือก็จับหน้าไอเดย์ จะบอกว่าเถื่อนมาก
“ พี่ดิษครับ ผมว่า ” กั้งขยับมาใกล้ขึ้น
“ ใครทนดูไม่ได้ ออกไปรอข้างนอก ...... คิมช่วยปิดประตูให้พี่หน่อย ” กั้งเลยได้แต่ยืนนิ่ง ส่วนผมก็เดินไปปิดประตูให้
“ ฮือ พี่ ...... ผมไม่อยากแยกกับวินอะพี่ ฮือ ผมถึงคิดทำเรื่องนี้ ”
“ เดย์ มันยังไงกันแน่ ” ฟังไปฟังมา มันทะแม่งๆนะครับ มันหลอกพ่อว่าติดผู้หญิง แล้วเกี่ยวอะไรกับการแยกกับไอวิน
“ พ่อผมพี่ ฮือ ...... พ่อผม เค้าบังคับให้ผมหมั้นหมายกับผู้หญิง โดยไม่ได้บอกผม กะว่าผมกลับมาก็จะจับผมแต่งงาน ”
“ อาน่ะเหรอ ..... ไม่จริงมั้ง ระยะหลังนี้ อาดูเข้าใจเดย์มากนะ ” กั้งพูดครับ
“ ล่อให้กูมาติดกับไงไอโง่ !!!! โฮ้ยพี่ดิษ ผมเจ็บ ” ดิษนี่น่ากลัวแฮะ มันตบเสียงดังฉาดเลยอะ ขนลุกๆ
“ โมโหแค่ไหนก็ห้ามด่าคนที่ยืนข้างเราเวลาที่ลำบาก ..... ขอโทษกั้งเร็ว ” เป็นกูนะ แกล้งตายไปละ หึหึหึหึ
“ ทำไมผม ....... ก็ได้ครับ กั้งโทษว่ะ ”
“ แสดงว่าเดย์รู้เรื่องตั้งแต่อยู่เมืองนอกแล้วใช่ไหม ถึงทำแบบนี้ ..... ทำไมไม่บอกเราล่ะเดย์ ”
“ เพราะพ่อกูจะหลอกถามมึงจนมึงยอมพูด ใครก็หลอกเค้าไม่ได้หรอก ” ถึงตรงนี้รู้สึกผิดคาดครับ เพราะวันที่ผมได้คุยกับพ่อของเดย์ ท่านดูกังวลเรื่องไอเดย์มา ท่านหลอกได้แม้กระทั่งแววตาเลยเหรอ
“ วันนี้เดย์ตามพี่ไปทำงาน สมัครงานเอาไว้วันหลัง ........ คิมเราต้องไปแล้ว เดี๋ยวไม่ทันเตรียมงาน ” จริงด้วยครับ
“ เดย์รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า ...... กั้งไว้คุยกันต่อนะ ” ผมขึ้นมาเสื้อผ้ามาให้ไอเดย์เปลี่ยน ส่วนกั้งกลับไปแล้วครับ
“ พี่ .... ขาพี่สั้นกว่าผม ”ไอเดย์ยังไม่ได้อาบน้ำ มันลองเสื้อผ้าก่อนเลย
“ หดขาดิ ไอค - - ย ...... ” ด่ามันแก้เซ็งซะหน่อย
“ อย่าดุนักดิพี่ ”ทำเสียงอ้อนอีก
“ เออๆๆ เดี๋ยวไปเอากางเกงไอดิษมาให้ลอง ”
“ พี่คิม พี่โกรธผมไหม ” พอผมจะเดินกลับ ไอเดย์ก็ถามขึ้น
“ กูไม่เหมือนดิษว่ะเดย์ กูไม่โกรธมึง ” มันยิ้มครับ ผมขึ้นไปเอากางเกงมาให้ลอง ปรากฏว่าพอใส่ได้ครับติดที่เอวของดิษหนากว่า แต่ใส่เข็มขัดแล้วก็พอดูดีอยู่ จากนั่นผมขึ้นมาที่ห้องบ้าง ดิษยังไม่ได้อาบน้ำครับ
“ รออะไรครับ พี่วากขาโหด ” ผมแซวเล่นๆ แต่มันไม่ยิ้มอะ
“ ปะอาบน้ำ ” นั่นไง
“ ดิษ เช้าแบบนี้ โดนเข้าไปเราเดินไม่ไหวแน่ๆ ” วากบ้าหัวเราะ
“ คิดทะลึ่งล่ะสิ ...... อาบน้ำด้วยกันเฉยๆ ”
“ เฉยได้ซักทีไหมล่ะ ฮุ้ววว มืออย่าซนแล้วกัน ” เริ่มจะยิ้มออกละครับ ที่จริงผมก็อยากรู้ว่าพี่วากนึกครึ้มอะไรถึงอยากจะอาบน้ำแบบนี้ตอนเช้า
พอเข้ามาในห้องน้ำ เรายืนหันหน้าชนกันครับ วากดิษยืนนิ่งๆ ตัวแทบจะไม่ขยับเลย
“ เป็นอะไรดิษ จะให้อาบน้ำให้เหรอ ” ผมถาม
“ ฮึก ....... ” เฮ้ย มันเป็นอะไรไป
“ เป็นอะไร ” ดิษยืนก้มหน้าลง น้ำตาไหลออกมาช้าๆครับ
“ ....... ถ้าทำไม่ได้ก็ออกไปจากบ้าน สอบไม่ได้ก็ออกไปนอนข้างถนนเถอะ ” มันเพ้ออะไรไม่รู้ครับ
“ พูดอะไรน่ะ ”
“ วันนั้นเป็นวันก่อนที่จะสอบเข้า ม.1 พี่จับสลากไม่ได้ พ่อพี่โกรธและไล่พี่ขึ้นมาบนห้องเพื่ออ่านหนังสือ พอพี่ได้ยินที่พ่อพูด พี่กอดเข่าพ่อ ขอร้องว่าอย่าไล่พี่เลย ...... พี่ต้องสอบเข้า ม.1 ให้ได้ พี่จะไม่ยอมนอนข้างถนน ”
“ ดิษ ไม่เอาน่า ” ผมนึกอะไรไม่ออกนอกจากเดินเข้าไปกอดมัน ..... รู้สึกเสียวๆอยู่นะ คึคึ
“ หลังจากที่พ่อพี่เดินออกไป พี่อยู่ในสภาพเดียวกับเดย์เลย ”
“ เราไม่ขอให้นายลืมอดีตนะดิษ แต่อย่าเอามันมาตอกย้ำดีปะ ” ผมผละมันออก แล้วส่งยิ้มให้
“ ที่ให้คิมอยู่ด้วย พี่ไม่ได้คิดลามก ...... พี่แค่ไม่กล้าหลับตาแล้วรู้สึกว่าอยู่คนเดียว พี่กลัว ” นี่คงเป็นสาเหตุที่พี่วากอารมณ์ฉุนเฉียวเมื่อกี้
“ พอๆ นั่งนี่เลย จะสระผมให้ ” ผมคิดว่ามันคงโดนวัยเด็กหลอนอีกแล้ว เลยตัดบทดื้อๆ ผมจำได้ว่าดิษเคยเป็นครับ ถ้าจำไม่ผิดจะเป็นตอนที่ผมนอนกับมันครั้งแรกๆ หมายถึงนอนหลับเฉยๆนี่นะ มันร้องไห้ ฮึกๆ คล้ายๆกันเลย
“ ขอบคุณนะ ”
หลังจากนั้นผมสามคนออกมาที่ทำงานครับ พอมาถึงก็เจอพี่ริชกับพี่พานกำลังยืนอยู่แถวๆทางเข้า ส่วนคนอื่นๆ ไม่ต้องมองหาหรอกครับ เหอะๆ
“ มากันแล้วเหรอ ..... นั่นใครน่ะ ” พี่พานถามครับ
“ ชื่อเดย์ เป็นนักเรียนนอก มือตีนหนักใช้ได้เลย ” พี่ริชแนะนำไอเดย์ให้พี่พานรู้จัก พร้อมบรรยายสรรพคุณด้วย เหอะๆ
“ สวัสดีครับพี่ริช ” พี่ริชยกมือไหว้ ว่าแต่ทำไมเค้าสองคนถึงมายืนด้วยกันนะ ปกติพี่ริชออกจะไม่ชอบพี่พาน
“ รู้จักด้วยเหรอ ”
“ ผมเดย์ครับ พี่ชื่ออะไรครับ ” ไอเดย์เสียงแข็งๆนะผมว่า
“ พี่ชื่อพาน ”
“ ...... พี่ดูไม่คล้ายพี่ดิษเลย ทำไมพี่คิมถึงไปชอบพี่ได้ ” นั่นดิ ทำไมผมถึงไปชอบมันได้ ถุยยยย
“ เฮ้ยไอเดย์ ปากมอมนะมึง ” ผมหลุดด่ามันเลย ลืมไปว่าไอเดย์ไอวินเป็นแฟนกัน มันคงรู้เรื่องนี้จากไอวิน
“ น้องพูดอะไรครับ คิมไม่เคยชอบพี่หรอก ..... พี่ ”
“ พานๆ พูดอะไรใช้ความคิดบ้าง ” พี่ริชพูดถูกครับ เรื่องมันซาแล้วจะคุ้ยกันเพื่ออะไร เดี๋ยวกูก็โดนอีกอะ
“ พี่จะเข้าไปทำงาน จะคุยกันต่อก็ได้นะ ” วากบ้าเดินไปละครับ ส่วนพี่ริชมองซ้ายมองขวาก่อนจะส่ายหน้าแล้วเดินตามไป
“ พี่ดิษเค้าเป็นสุภาพบุรุษ แต่ผมไม่ใช่ ขืนทำแบบนั้นอีกผมไม่ไว้หน้า ” ไอเดย์นี่หัวรุนแรงว่ะ
“ หึหึ ” ไอพานก็พอได้ครับ มันไม่ตอบโต้ไม่พอ ยังยิ้มให้แล้วก็แตะไหล่ไอเดย์ก่อนจะเดินไป
“ กรรมอะไรของกูเนี่ย ฮุ้ววว ” ผมบ่นๆ
“ ตอบมา พี่ดิษกับพี่พาน คนไหมมองแล้วจี๊ดกว่ากัน ”
“ มึงไม่ใช่พ่อกูนะเดย์ เดี๋ยวต่อยคว่ำ คดีของมึงอะไปเคลียร์ก่อนดีมะ ” มันทำปากหมุบหมิบๆ แต่ไม่พูดอะไรต่อครับ
อีกไม่กี่วันจะถึงวันที่พวกเราจะพากันไปกินเลี้ยงนอกสถานที่ ผมวางแผนจัดโชว์ให้พวกกลุ่มหัวหน้าแสดงเซอร์ไพรส์ในงาน พวกเราบอกลูกน้องว่าจะประชุมงานเช้า แต่นัดมาคุยเรื่องอื่นครับ ตอนนี้มีแต่พวกหัวหน้า ผม และไอเดย์ครับ
“ พวกพี่ต้องแกล้งไม่อยู่หลังพิธีปิด แล้วหลบไปแต่งตัว ” ผมเอาภาพชุดให้เลือก วากดิษอยากให้ใส่ชุดบอยด์แบนด์เกาหลีครับ
“ โอย แบบนี้ก็มีแค่ดิษ พาน กับริชที่ดูดี พวกพี่ไม่ไหวแน่ๆ ” หัวหน้าบุคคลทัก
“ ที่จริงผมก็คิดอยู่ครับ แต่ถ้าไม่ใส่ชุดเดียวกันก็เต้นไม่เท่ ” ท่าทางนี่ พวกหัวหน้าซักซ้อมดีครับ เต้นออกมาทั้งตลกทั้งน่าเอ็นดู
“ ทำไมไม่เอางี้ล่ะครับ ” ไอเดย์โพล่งขึ้นพูด
“ เอาอะไรเดย์ ” ผมถาม
“ ทำไมไม่ให้ทุกท่าน เลือกชุดที่เหมาะกับรูปร่างไปเลย ” ไอนี่จะประจบผู้ใหญ่หรือไงวะ
“ มันก็จะดีนะ แต่ฉากเปิดตัวนี่ล่ะ ที่พอเปิดไฟแล้วเราออกมาพร้อมกันที่เวที ไม่ชุดเดียวกันก็ไม่เข้าจริงๆนะผมว่า ” หัวหน้าคนนึงถามครับ
“ จะยากอะไรครับ นี่ ....... ” ไอเดย์บอกลำดับการแสดงที่มันคิดให้ แอบชมเลยว่าดี และมันช่างคิดมากๆครับ
“ งั้นท่าก็เอาที่คิมฝึกให้ แต่ฉากเปิดตัวกับเครื่องแต่งกายให้เดย์ดูให้ ” วากดิษสรุปครับ
“ ดิษ พาน้องชายมาทำงานเหรอ หน้าเหมือนกันเลย ” ผมขำดิครับ
“ ไม่ใช่ครับ ..... คนนี้แหละที่ผมจะให้สมัครทำงานแทนเจน ” แทนพ่อทอมหล่ออะครับ
“ อ๋อๆ ดีเลย เดี๋ยวรายละเอียดหลังกลับจากกินเลี้ยง เรามาว่ากันอีกทีนะ ” หัวหน้าท่านๆอื่นๆค่อยๆเดินออกไป ก็เหลือผม ดิษ กับไอเดย์ครับ
“ สมองแล่นดีนี่ดิษน้อย ” ผมแซวครับ
“ พี่ ..... ผมอยากเจอวิน ” ปรับอารมณ์ไม่ทันเลยกู
“ ตอนนี้วินไปอยู่ที่ไหนล่ะ มีใครรู้บ้าง ” ผมถาม
“ พี่คิมลองโทรหาดิครับ ”
“ ได้ ” ผมโทรศัพท์ไปหาไอวินครับ แต่มันไม่รับสาย
“ ไม่รับว่ะ ” ไอเดย์ถอนหายใจ
“ เดย์ไปนั่งอยู่กับเลขาพี่ มีอะไรก็ช่วยพี่เค้า แล้วพี่จะเรียก ” วากบ้าใช้น้องใหญ่เลยครับ ผมก็ปล่อยให้พวกหน้าเหมือนกันนั่งแถวนั้น ส่วนผมกลับมานั่งทำงาน
งานตอนนี้ไม่มีอะไรเครียดหรือหนักครับ ส่วนนึงเพราะเพิ่งจะปิดงบภาคนี้ไป กำลังจะเริ่มกันใหม่ ทำให้ผมมีเวลาเรียงลำดับเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับไอเดย์กับไอวิน
ผมกำลังคิดว่า ครั้งนึงพ่อไอเดย์เคยให้ตำรวจออกหมายเรียกพวกผม ซึ่งก็เหมือนจะไม่ใช่หมายจริงๆ ถ้าไอวินถูกจับไปจริง คนที่มันสนิทด้วยก็มีคนชื่อแม็ค ผมติดต่อแม็คไม่ได้แน่ เลยติดต่อแบงค์แทนครับ
“ แบงค์ อยู่ไหน ยุ่งไหม ”
“ ไม่หรอกมีอะไรเหรอ ” ก่อนที่เราจะแยกกันวันนั้น ได้ยินว่าครอบครัวของแบงค์ลดอาการแพ้เกย์ลงแล้วครับ ทำให้มันไม่ขัดสนถึงขนาดต้องทำงานหนักๆเหมือนก่อนหน้านี้
“ คนชื่อแม็ค พักนี้เค้าสนิทสนมกับวินอยู่ปะ ”
“ แบงค์ถามแล้ว เค้าว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน เห็นวินอยู่ตัวคนเดียวเหงาๆก็เลยสนิทกัน ” ความเหงานี่น่ากลัวเนอะ
“ เราอยากไปหาแม็คน่ะ จะไปหาได้ที่ไหน ” แบงค์เงียบไปพักนึง
“ อืม งั้นคิมมารับเราสิ เดี๋ยวพาไป ” ผมตอบตกลงครับ แบงค์บอกให้มารับที่บ้าน ผมบอกไปว่าจะไปรับหลังเลิกงาน
ตลอดทั้งวัน ผมทำงานตามปกติครับ เที่ยงก็พักกินข้าว ไอเดย์นี่น่าสงสารครับ มันกินเบียร์จนเมาตั้งแต่เช้า ยังโดนไอดิษลากมาทำงานจนหน้ามืด อ้วกด้วย แต่มันก็ไม่ให้กลับ หลังจากที่มันออกไปนั่งกับเลขา ผมขอคุยกับดิษครับ
“ ดิษ ” วากบ้าหันมาส่งสายตาคมกริบใส่ผม เสื้อผ้ากูขาดหมดละมั้ง อยู่กันสองคนยังจะโหดอีกเฮ้ย
“ ถ้าทนไม่ได้ก็ไม่ต้องดู บอกแล้วไง ”
“ นึกว่าจบตั้งแต่อยู่ที่หอ นี่ยังจะทำอะไรกับมันอีกดิษ ถ้าไม่บอกเหตุผลเราจะสู้แล้วนะ ” หมายถึงเถียงนะ ไม่ได้ท้าเค้าต่อยหรอก ถึงจะซูบลงแต่ก็ยังหนากว่าอยู่ดีอะ งืมๆ
“ น้องทำส่วนของน้อง พี่ทำส่วนของพี่ไง ”
“ นี่เรียกเหตุผลเหรอพี่วาก ” มันเริ่มจะยิ้มละครับ
“ เดย์ต้องไม่เดินหลงทางอีกไง ส่วนคิมก็ไปคุยกับวิน ”
“ คราวนี้ลงมือเองเลยสินะ ” ผมพูด
“ เพิ่งรู้ว่า ...... สนุกดี ” ชักจะลามไปใหญ่ละ บ่ายวันนั้นวากดิษสั่งผมออกไปซื้อของเตรียมจัดงาน ทีแรกพี่พานจะมาด้วย แต่แน่นอนไม่มีใครยอม คนที่มาด้วยเลยเป็นไอเดย์ครับ
“ มึงนั่งเฉยๆดีกว่า กูซื้อเอง ” ไอเดย์โดนไอดิษทรมานจนหมดราศีเลยครับ
“ ผมเคยคุยกับพี่ก่อนไปเมืองนอกนี่ ว่าผมไม่เคยทำอะไรเองเลย ถือซะว่าให้คุณหนูอย่างผมพิสูจน์ตัวเองนะพี่ ” สงสัยวิธีของวากบ้าจะเริ่มเกิดผลแฮะ เปลี่ยนไปยังไม่ทันข้ามวันเลย
“ เออ ก็ได้ ”
หลังจากผมซื้อเครื่องดื่ม ขนม กับอื่นๆครบ ผมก็ขับรถไปหาแบงค์ตามสถานที่ ที่บอกครับ
“ พี่จะไปไหนน่ะ ”
“ ตามหาแฟนมึงไง ” ไอเดย์เริ่มยุกยิกๆละครับ
“ อ้าว ...... เดย์เหรอ ” แบงค์เดินตัวสูงมาเลยครับ
“ สวัสดีครับ ” ความจริงมันอายุเท่ากันหมดนะ แต่เดย์คงจะชินแบบนี้มากกว่าครับ
“ จะไปกันแบบนี้เหรอ ” แบงค์คงกลัวไอเจอวินมั้งครับ
“ มาเถอะๆ ”
ผมเดินทางไปที่หอเก่าของแบงค์ ลืมไปว่าเดิมแบงค์กับแม็คเป็นรูมเมทกัน พอมาถึงแบงค์ก็โทรไปหาว่าอยากเจอ แบงค์บอกว่าแม็คเสียงลนลานๆ แบงค์เลยแกล้งบอกไปว่าอีกชั่วโมงจะไปถึง
“ เดย์ เกิดเห็นอะไรเข้า อย่าตกใจหรือสติแตกได้ไหมวะ ” หลังจากฟังที่แบงค์บอกมา ผมกลัวว่าวินจะอยู่กับแม็ค
“ ครับ ” ผมไม่เชื่อมันหรอกครับ เหอะๆ ขนาดเมื่อเช้ามันยังประกาศสงครามกับพี่พานเลย แบงค์เดินมาถึงห้องเก่า แล้วเคาะประตู ไม่นานก็มีคนเปิดประตู
“ อ๊ะ ....... นี่ ” คนที่เปิดประตูออกมาทำเอาผมอยากจะแหกปากร้อง ทำไมถึงเป็นมันได้นะ
คนที่เปิดประตูออกมา ไม่ใช่ใครแปลกหน้าหรอกครับ แต่ดันเป็น ......
“ ไอวาฬ ทำไมมึงมาอยู่ที่นี่ ” แล้วสภาพนี่ก็ เฮ้อ ท่องบนเปลือย ดีที่ท่อนล่างยังปกปิดไว้ เหอะๆ
“ คิม ..... คือ นายมากันได้ยังไง ”
“ วินอยู่ที่นี่ไหมครับ ” ไอเดย์ถามวาฬ
“ ไม่นะ พี่ไม่เห็นวินเลย ”
“ นี่ๆ ทุกคนลงไปรอข้างล่างได้มะ ขอคุยกับเพื่อนหน่อย ” ผมโบกมือไล่ไอสองคนที่มาด้วยให้ลงไปครับ พวกนั้นก็ดีครับ เดินลงไปก่อน
“ วาฬนี่อะไรวะ เลิกกับจอยแล้วก็เปิดตัวเลย ” หมายถึงประกาศเพศสภาพอะครับ เหอะๆ
“ จอยเลิกกับเราก็เพราะแบบนี้ไง จอยไม่บอกคิมเหรอ ”
“ จอยเสียใจมากไหม ” วาฬยืนนิ่ง
“ แล้วที่เราเสียใจ คิมไม่สนใจเลยใช่ไหม ” อารมณ์มาเต็มเลยไง
“ วาฬ ..... อยากใส่เสื้อก่อนปะ ” ไอวาฬยิ้มๆ
“ เขินเหรอ หุ่นเราเป๊ะสู้พี่ดิษไม่ได้อยู่แล้ว คิมจะเขินทำไม ” ยังจะวนไปหามันอีก
“ พูดงี้ถอดเสื้อคุยกันเลยมะ ฮุ้ว ” แซวกันเล่นนิดหน่อยครับ จากนั้นวาฬก็เล่าต่ออีกว่า วันนั้นคือวันที่ผมเจอพวกนี้ครั้งสุดท้าย วาฬเป็นคนมาส่งแม็คที่หอนี้ ทำให้รู้จักกัน แต่ก่อนจะมาถึงเรื่องแม็ค วาฬเล่าเรื่องของมันกับจอยให้ฟังก่อน
“ ตลอดปีสองปีนี้เราทำให้จอยสบายใจ พยายามคิดทุกวิธีที่จะทำให้เราคบกับต่อ แต่ยิ่งทำมันเหมือนยิ่งตอกย้ำว่ามันไม่ใช่ตัวเรา เราทนหลอกทั้งตัวเองกับจอยไม่ได้เลยบอกทุกอย่างกับจอย ” ใจเด็ดกว่าที่คิดแฮะ
“ ผลล่ะ ..... เฮ้ยๆๆ ทำอะไร ” วาฬมันแก้ผ้าเช็ดตัวอะครับ
“ ดูดีๆสิคิม ” วาฬมันใส่กางเกงในครับ แต่รอยที่ผมเห็นทำเอาตกใจเลยทีเดียว
“ รอยกรีดนี่หว่า ได้มายังไง ” วาฬเอาผ้าเช็ดตัวมาคาดไว้ แล้วค่อยๆเล่า
“ จอยเสียใจมาก ร้องไห้ แต่ไม่ด่าเราเลย เราขอให้จอยด่า ทำร้ายเราบ้างก็ยังดี ..... ร่างกายเราสองคนใกล้ชิดก็จริง แต่ใจเราล่องลายไปนานแล้ว ” งงปะ
“ หมายถึงอะไร มึงนอนกับจอยด้วยใช่ปะ ”
“ เราคิดว่านั่นจะทำให้เราผูกพันกัน ” คดีใหม่นี่ทำเอาผมเวียนหน้าเลย
“ งั้นแผลนี่ จอยเป็นคนทำสินะ ” วาฬส่ายหน้า
“ วันนั้นจอยร้องไห้หนักมาก เรารู้สึกเหมือนจะขาดใจแทน ก็เลยหยิบมีด ....... ” ผมได้แต่ส่ายหน้า
“ เรากะเฉือดแขนตัวเอง แต่จอยมาคว้าไว้ เลยพลาดมาโดนท้องน้อย ”
“ น่าจะโดนช้างน้อยซะ จะได้จบๆ เป็นอะไรมากมะคิดทำร้ายตัวเองน่ะ ”
“ คิมไม่เคยเลยเหรอ ” นั่นไง ด่าไม่คิดเลยกู เหอะๆๆ
“ จบกันด้วยดีหรือปล่าว ”
“ จอยขอให้เราเลือกทางเดินให้ดี เค้ามีความสุขที่ได้คบกัน ” คงจะดีอยู่เนอะ
“ งั้นคิมไม่ถามต่อละ ในเมื่อเลือกแล้วก็ ...... ขอให้พบแต่ความสุขนะ ” ผมกอดมันแน่นเลยครับ สำหรับวาฬมันคงทนทุกข์มาตลอด การฝืนทั้งใจทั้งกาย คงเป็นอะไรที่ทรมานมากจริงๆ
“ คิมถามหาวินอยู่ วาฬได้ยินว่าวินลางานหลายวัน ไปต่างจังหวัด ” เกือบละๆ เกือบลืมละไง ฮ่าๆๆ
“ อะไรก็ยุ่งไปหมดแล้ววาฬ ” วาฬยิ้มให้ผม
“ วากหน้าหวาน มีอะไรให้ช่วยก็บอก ...... วาฬขอร่วมด้วย เราจะเป็นวาฬที่ควรจะเป็นแล้ว ” พอมันเลิกทำตัวสมเป็นชายชาตรี ยอมรับว่ารอบยิ้มของมันสดใสอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาตลอดนับห้าปีเลย
“ แล้วเจอกับ ..... ลืมไป กูหล่อเว้ย ” ไอวาฬหัวเราะก่ากเลย พวกนี้นี่ ฮุ้ว
พอผมเดินลงมา แม็คก็อยู่ตรงนั้นกับไอเดย์และแบงค์ด้วยครับ
“ คือ พี่คิมครับ ผมน่ะ .... คือผม ” แม็คเสียงสั่นเลยครับ สงสัยสองคนนั้นจะเล่าวีรกรรมมแหงเลย
“ แม็ค พี่ฝากเพื่อนพี่ด้วย เค้าไม่เคยมาก่อนทะนุถนอมด้วยนะ ”สามคนนั้นยืนเอ๋อ ผมเห็นไอวาฬเขย่งเท้า ไม่ก็ร้องเบาๆ เลยเดาว่า ..... แฮะๆๆๆๆๆ
“ พี่พูดอะไรอะ ”ไอเดย์ถาม
“ ยังไม่เข้าใจกันอีก ไม่ต้องกลัวพี่โกรธ คบกันหรือยัง ”
“ ยังครับ ”
“ แต่นอนกันแล้ว ”
“ คือ ..... คือ ”
“ พี่พูดเอง คิม พวกอย่างเราน่ะ น้อยคู่จะเหมือนคิมกับพี่ดิษนะ ” แบงค์แทรกขึ้นมาซะงั้นครับ
“ แล้วกูพวกไหนวะ ” ผมถามกลับไป
“ พี่แบงค์หมายถึงชายรักชายอะพี่ ที่แม็คกับวาฬทำกันเป็นน่ะปกติ ”
“ ล่อกันโดยไม่ต้องจริงใจก็ได้ จะว่างั้นเหรอ ” ผมถามอีก
“ ไม่งั้นแบงค์จะมีเงินใช้เหรอคิม ”
“ ไม่สน ....... แม็ค เพื่อนคนนี้พี่รักมาก เค้าเจ็บพี่เจ็บกว่าเค้าแน่ๆ ถ้าจะไม่สานต่อ เอาแค่เพื่อนนอน หาคนใหม่ซะ ถ้าได้ยินว่าแตะต้องเพื่อนพี่ พี่เอาตายแน่ ”
“ ทำไมต้องขู่ด้วยล่ะคิม ” แบงค์ไม่เห็นด้วยครับ
“ หึหึ เพิ่งรู้จักคิมเหรอแบงค์ ปะกลับห้าง ” ผมแตะไหล่ของแม็ค แล้วเดินออกมาก่อน ไอสองคนนั้นคงจะคุยต่ออีกหน่อย ผมไม่ว่าครับ จากนั้นก็ขับรถกลับมาที่ห้าง
“ คิม จะซื้อของพวกนี้ ทำไมไม่ซื้อร้านแบงค์ล่ะ ลดให้ก็ได้นะ ” ขณะที่แบงค์กำลังจะล็อบบี้ผม ก็มีคนโทรเข้ามาพอดี
“ กั้ง ว่าไง ”กั้งโทรมาครับ
“ คิมครับ ...... ฟังดีๆนะครับ ” ผมแวะจอดข้างทางครับ
“ ว่าไงบอกมาเลย ”
“ แม่ของผมบอกว่า อา พาวินไป ....... ไปต่างประเทศแล้วครับ ”
“ เฮ้ย จริงเหรอ ถูกหลอกหรือปล่าว ”
“ พี่คุยอะไรกันครับ ผมฟังด้วย ” ขืนบอกมันได้ร้องไห้ขาดใจแน่มึงอะ
“ เฉยๆเหอะ ...... ตกลงยังไงกั้ง ”
“ ไปจริงๆครับ ไปกันเมื่อสองวันก่อน หลังจากที่วินถูกตำรวจจับ ” โอย เวียนหัวๆ
“ แบงค์ ขับรถเป็นไหม ขับแทนคิมทีสิ ” แบงค์พยักหน้าครับ ผมเดินลงไปนั่งข้างหลังแทนแบงค์
“ จะให้กั้งช่วยอะไรก็บอกนะ ”
“ ไว้คิมโทรกลับ ” ผมนั่งพิงเบาะ พ่อของเดย์จะจับเดย์แยกกับวินเหรอ
“ พี่บอกผมได้ยัง ไม่บอกผมจะบีบคอกั้งจนยอมบอก ”
“ กั้งบอกว่าพ่อมึงกลับมาที่บ้าน กำลังให้คนตามหามึง ” ไอเดย์ผงะ
“ พวกพี่วุ่นวายแน่ๆ งั้นผมจะไปนอนที่อื่น ” หลอกง่ายจริงดิษน้อย
“ พวกพี่ยังอยู่ มึงไม่ต้องกลัวไปหรอก ปะ กลับห้าง ” ทุกคนไม่ถามต่อ ใจลึกๆผมก็คิดว่านี่เป็นเรื่องจะล่อให้ไอเดย์โผล่ไปหรือปล่าว ก็เลยใจร่มๆไว้ก่อน บ้านนั้นเค้านิสัยเหมือนชาวบ้านที่ไหน เรื่องยุ่งๆนี่จะผ่านไปได้ยังไงนะ
************************************************************
ความจริงก็ดีอย่างนะเนี่ย พอเห็นเค้าโครง ทำให้น่าจะเล่าบอกเรื่องที่มันต้องจินตนาการหน้าตาพวกผมได้ แฮะๆๆ มีในใจหลายเรื่องเลย แต่ตอนนี้ตั้งใจไว้อันนึง สปอยว่า เป็นเหตุการณ์ที่วากดิษพาผมไปเจอรักแรกของเค้า สนุกสนานทีเดียว งืมๆ
เรื่องของคู่ทรหดวินเดย์มีอีกวรรคนึงครับ พรุ่งนี้มาแน่นอน ที่ไม่ต่อวันนี้เพราะ ..... เยอรมันแพ้มากไป เหอะๆ ไม่เกี่ยวๆ กำลังนั่งพิมพ์ครับ
พรุ่งนี้พบกันครับ
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1221023 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก