/
ผมขับรถกลับบ้านด้วยใจระทึก ไอ้คิวมันกลายเป็นโรคจิตไปแล้ว... ที่ผ่านมาตอนอยู่ในห้อง ผมไม่เห็นมันจะมีทีท่าว่าจะอะไรกับผมเลยสักกะติ๊ด พออยู่ๆ มันมาบอกว่าอยาก.....กับผม
ผมตกใจดิคับ
บ้ารึเปล่า ใครจะยอมให้ทำแบบนั้น ยอมรับว่าผมเองก็เคยคิดจะไปกิ๊กๆ กับมันตอนขึ้น ม.สี่มาใหม่ๆ เหมือนกัน มันดูแบด แบบเถื่อนๆ ในคราบเด็กเก่ง แต่ดูไปดูมา ไอ้นี่มันคนจีบเยอะเกิน โดยเฉพาะน้องตุ๊ด ผมเลยไม่ขอไปชิงเข็มขัดกับเค้าดีกว่า
คนอื่นมีอีกเยอะแยะอ่ะคับ เพราะ รร. ผมคนหน้าตาดีหาง่าย
ผมตอบอะไรไอ้คิวไปอ่ะเหรอคับ หง่ะ ก็เผ่นดิ ไม่เอาดิ เรื่องไรจะยอมล่ะ ขนาดผมชอบเคน ผมยังไม่ยอมเคนเลย
แล้วมันเป็นใคร ทำไมผมต้องยอมไปทำอะไรอย่างนั้นกับมัน...
พอผมถึงบ้าน... ผมก็โทรหาเคนทันทีเลย
“เคน เราถึงบ้านแล้ว”
“อืม...” มันนิ่งว่ะคับ ตอบสั้นผิดปกติ
“เราขอโทษนะกลับบ้านช้า ก็มันมีกิจกรรมต่ออีกนิดหน่อย เราต้องอยู่ช่วยห้องอ่ะ” เรื่องจริงนะเนี่ย แต่ไม่บอกหรอกว่าได้ประกวดบ้าบออะไรนั่น
“.....................” เคนไม่พูด นิ่ง...
“เคน ทำไมเงียบอ่ะ” เริ่มใจไม่ดี
“เปล่า”
“หง่ะ เคนเป็นไร เกิดไรขึ้น?” ผมจับน้ำเสียงมันได้ เวลามันทำตัวมีปัญหามันจะชอบเงียบๆ แบบนี้แหล่ะ แล้วพอผมทำเหมือนสนใจอยากรู้เรื่องมันมากๆ เข้า มันก็จะคายทุกสิ่งทุกอย่างออกมาจนผมเหนื่อยที่จะฟัง
“ไม่ได้เป็นไร แค่เหนื่อยๆ เบื่อ เซ็ง” หง่ะ มันเอาอีกแล้ว....
“เบื่อไรเหรอ?”
“ไม่มีอะไร” ชิ ไอ้บ้า นอยด์รับประทานอีกแล้วนะ เมิงเบื่อกูก็เบื่อเหมือนกันแหล่ะ กูยิ่งเซ็งกว่ามึง เจออะไรบ้าๆ มาไม่รู้ตั้งเยอะแยะ ที่จริงอยากจะบอกมันเรื่องไอ้คิวพี่ชายมันเหมือนกัน แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงไม่พูด... ผมไม่ใช่คนขี้ฟ้องอ่ะมั้งครับ ที่สำคัญเล่าไปแล้วไม่รู้มันจะช่วยอะไรได้มั้ย เลยขี้เกียจจะเล่า
“พรุ่งนี้ไปไหนรึเปลา?” เคนถาม คิดในใจ มันจะชวนกูไปไหนอีกเนี่ย... ไม่อยากไปเลย
“ก็...ว่าจะไปบ้านพี่” ผมแหลสด
“เหรอ... พี่คนไหนอ่ะ?”
“พี่บอล” ก็มีอยู่คนเดียวเนี่ยล่ะคับ คนที่ผมไปค้างด้วยได้
“อืม.....ไปทำไม?”
"...ไปค้างอะ"
หง่ะ มันพูดน้อยแบบแปลกๆ แฮะวันนี้ แถมขอวางสายเร็วมากด้วย
ผมนิ่งคิดว่ามันเป็นอะไร มันโกรธอะไรผมรึเปล่า แต่ก็นั่นแหล่ะ.... คิดเองไปก็ไม่ได้คำตอบ งั้นก็ช่างมันเถอะ
/
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมไม่ได้ไปไหนหรอกครับ ก็โกหกเคนไปงั้นๆ เผื่อมันชวนไปไหน หรือไม่ก็มันจะมาหาผม ผมขี้เกียจเผชิญหน้ากับมัน เพราะพักหลังๆ มาเนี้ย ดีกรีความร้อนแรงของมันพุ่งสูงขึ้นไงไม่รู้
จากนิ่งๆ กลายเป็นคนมากมาย หลายสิ่ง ผมเบื่อ
เบื่ออะไรที่มันมากเกินไป
สักตอนเที่ยงๆ โทรศัพท์บ้านดัง แม่อยู่ในครัว พ่ออยู่บนบ้าน ผมเลยเป็นคนที่ต้องไปรับสาย
“ฮัลโหล”
“.....................”
“ฮัลโหลล” ไม่ได้ยินรึไง ผมรัวคำพูดเดิมอีกสองสามครั้งก็เงียบ กำลังจะวางสาย แต่เสียงคุ้นๆ ดังขึ้นซะก่อน
“ไหนว่าจะไปบ้านพี่” อ่ะจ๊ากก เคนโทรมา ปกติมันจะไม่โทรเบอร์บ้านหาผมตอนกลางวัน ทำไมวันนี้โทรวะ
ผมซีดไปพักนึง คิดหาข้อแก้ตัวอย่างด่วนๆ
“ก็......กำลังจะออกไปแล้ว เพิ่งตื่นตอนสิบโมงเอง แหะๆๆ”
“เหรอ งั้นดีเลย เราผ่านมาแถวนี้พอดี พุแวะรับเราหน้า xxx หน่อยดิ”
อ๊ากกก ม่ายย มาทำไมไอ้บ้า นี่มันจงใจจับผิดชัดๆ
“อ่า เหรอ.... เคนจะไปไหนเหรอ?”
“ก็แวะมาซื้อของ พอดีผ่านมาเลยอยากเจอ” ขอบใจ
ผมเลยจำเป็นต้องไปอาบน้ำแต่งตัว เตรียมเสื้อผ้าไปค้างบ้านพี่บอลจริงๆ เง้อออ วันนี้ทำไมมันซวยจังเลยฟะเนี่ย
/
เคนยืนรอผมหน้าป้ายรถเมล์แถวๆ ปากซอยหน้าบ้านผมนั่นแหล่ะ พอรถมาเทียบข้างฟุตบาทมันก็ยิ้มกว้างขวางมาเลย ชิ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเก๊กแล้วเหรอมึง เมื่อก่อนไอ้นี่มันมัวแต่เก๊กเลยยิ้มน้อยมากๆๆๆ
“หวัดดี” มันทักผม
“ดี เคนจะไปไหนต่ออ่ะ?” ผมถามเหมือนจะไล่มันกลายๆ
“โห เพิ่งเจอหน้า ก็จะไล่กันแล้วเหรอ” มันอ้อน เวลานั่งอยู่ในรถมันชอบหันมามองผมทั้งตัว แล้วก็ไม่ชอบคาดเบลท์อ่ะคับ เงอะ เปลืองน้ำลายผมต้องเตือนมันอีกบ่อยๆ ไม่อยากเจอตำรวจเรียกหนิ
“ไม่ได้ไล่ ก็จะได้รู้ปลายทางไง” ผมบอก
“น้ำพุรีบไปบ้านพี่รึเปล่าล่ะ?”
“ก็... ไม่รีบมาก” ผมชอบพูดแบบรักษาน้ำใจคนฟังอ่ะคับ ทั้งที่อยากจะบอกว่า กูรีบ กูไม่อยากเห็นหน้ามึง แหะๆ
“เหรอ งั้นไปซื้อหนังสือเป็นเพื่อนเราหน่อยดิที่ห้าง xxx” ไอ้เวร... หางานมาให้กูอีกแล้ว
ผมไม่รู้จะปฏิเสธเคนยังไง เห็นท่าทางมันร่าเริงดีก็เลยไม่อยากขัดศรัทธา อีกอย่าง... เราไม่ได้เจอกันบ่อย ถ้าไม่ไปเดี๋ยวมันน้อยใจ
ผมก็ขับรถไปจอดที่ห้าง... แล้วก็เดินซื้อของกับมัน ตามปกติ ไอ้เคนเวลาอยู่ต่อหน้าคนหมู่มากจะขี้เก๊กสุดๆ ผมก็ไม่ได้ว่ามันเรื่องนี้หรอก ไม่เหนื่อยก็ทำไป
สักตอนบ่ายแก่ๆ พี่บอลโทรมา (ผมโทรบอกพี่บอลไว้ก่อนมาแล้วว่าจะไปค้างด้วย)
“ฮัลโหล”
“เออ แกจะมาเมื่อไหร่?” พี่บอลถาม
“ก็....คงเย็นๆ อ่ะมั้ง”
“อืม เดี๋ยววันนี้เพื่อนพี่มาค้างด้วยนะ”
“ใครอ่ะ?”
“ไอ้ออต”
“พี่ออตโต้!”
เหอๆๆ ออตโต้เป็นฉายาคับ แต่ชื่อจริงๆ พี่ท่านคือ พี่เน เท่มากกก ผมแอบปลื้มอยู่ พี่บอลห่างกับผมหกปี(จบไปก่อนผมเข้า) เรียนมัธยมโรงเรียนเดียวกัน แต่กลุ่มพี่แกจะเป็นเด็กแรงที่อยู่ห้องบ๊วยๆ อ่ะ
พี่บอลพี่ผมก็แรงใช่ย่อยเหมือนกัน ไปสักหลังตั้งแต่อยู่ ม.หก ลายพร้อยเลย มีแฟนก็เป็นเด็กพาณิชย์แต่งตัวเปรี้ยวๆ ชอบขี่มอไซต์เป็นกลุ่มเกะกะถนน แม่ผมอ่ะ ชอบบอกว่าอย่าไปคบไอ้พี่บอลมาก เดี๋ยวจะพากันไปในทางที่ไม่ดี
เพราะพี่บอลอ่ะคับ ชอบทำอะไรรุนแรง น่ากลัวอยู่เหมือนกัน ผมเคยเห็นรอยแผลตรงท้องแขน พอผมถามว่าไปโดนอะไรมา ทำไมแผลมันกลมๆ น่ากลัวแบบนั้น พี่บอลบอกว่าเครียด...เลยเอาบุหรี่จี้แขนตัวเอง เหอๆๆ
แต่ผมว่ากับผมพี่เค้าก็ดีนะ ดูแลได้อ่ะคับ
เมื่อก่อนพี่บอล กับไอ้ฟิวเนี่ย.... ผมสนิทด้วยมาก
แล้วสองคนนี้ก็เคยพาผมซ้อนมอไซต์หวิดตายมาแล้วด้วย
จนป่านนี้ผมก็ยังไม่กล้าบอกแม่เลยว่าผมเคยไปนอนสลบบนถนนมาแล้วกี่ครั้ง เหอๆๆ
/
วางสายจากพี่บอลปุ๊บ เคนมันถามทันทีว่าใครโทรมา
“พี่บอลอ่ะ บอกว่าให้รีบไปได้แล้ว” สะตออีกและผม เบื่อ ขี้เกียจอยู่อ่ะ ไปบ้านพี่ผมสนุกกว่า
“เหรอ งั้นกลับเลยก็ได้” ยะฮู้ว
“เคนจะให้เราไปส่งที่ไหนรึเปล่าอ่ะ?”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวเรานั่งรถเมล์ข้างหน้ากลับเอง” รถเมล์ตรงนี้มีหลายสายคับ อิอิ สบายผมดิ
“งั้นเรากลับนะ”
“เดี๋ยวเราเดินไปส่งที่รถ” เคนบอก
พอเดินมาถึงลานจอดรถ ผมก็ปลดล็อค แล้วบอกลาเคนตามปกติ
แต่พอเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น!!
H
........ให้เดาว่าอะไร จะมีคนทายถูกมั้ยน้อ อิอิ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
