หัวข้อ: ]* love is a drug! *[RIP my Bro______________UP! Aug 22

[หัวเเม่มือ]

หงะ!!

[moouan]

ชอบๆๆๆ

[punchnaja]

อ่านตอนที่แล้ว(ไม่ใช่ตอนล่าสุดนะ ที่เขียนว่า...

ผมเป็นคนไม่อดทน
เอาแต่ใจตัวเอง แถมอีโก้ด้วย
แต่ส่วนใหญ่ผมไม่แสดงอะไรออกมามากครับ จะเฉยๆ เงียบๆ มากกว่า >>อ่านแล้วแบบว่า เฮ้ย เขียนถึงนิสัยกูป่าววะ?!? เหมือนมาก ...สงสัยเพราะงี้คนอื่นเลยทนไม่ได้(และทนคนอื่นไม่ได้)สักคน555

บักเคนจะเจอพี่นัทแล่วๆๆๆ

[snice_cz]

ยังไม่มาต่ออีกหรอค่ะ หนีไปเที่ยวสงกรานต์แน่เลย อิอิ รอนะค่ะ

[getto]

อ่านตอนนี้ก็แอบสงสารพุนิดนึง
ในที่สุดเคนกะพี่นัทก็เจอกัน
เรื่องเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ
 

สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ

[snice_cz]

สวัสดีปีใหม่ไทย ปีใหม่ปีนี้ขอให้เจอแต่สิ่งๆ ดีนะค่ะ ^^

[u-only-one]

    ออนเซ็นรอน้ำพุไปพลางๆ

คิดถึงๆ

[Na_RimKLonG]

คิดถึงๆๆ 

เล่นเกมรอ  หุหุ

[snice_cz]

และแล้วก็ยังไม่มา รออยู่นะ ><

[indy❣zaka]

รู้ว่าคนผิดคือน้ำพุ

แต่ยังไงก็สงสารน้ำพุที่สุดอยู่ดีอ่ะ

[ordkrub]

หัวเปลี่ยนแล้ว  แต่ยังไม่เห็นมาเลยครับ
รออยู่ครับ ขอบคุณ

[foyer]

/
  

ผมยังเบลอๆ อยู่ตอนเคนเดินมาถึงตัวแล้วดันผมออกมาห่างๆ จากพี่นัท

“มันทำอะไรพุ!?” เคนถาม คือมันนึกว่าพี่นัททำผมร้องไห้อ่ะคับ
“ป่าวๆ ไม่ใช่” ผมก็รีบปฏิเสธ แต่เคนมันไม่รอให้ผมพูดจบก่อนเนี่ยดิ
 
“ยังมามองหน้ากูอีก... จะไปไหนก็ไป!”

หว่า...  

ผมชักทำอะไรไม่ถูก จะไปลากแขนมันมาก็ไม่กล้าแตะตัวมันอีก
พอโดนไล่ไปซะงั้น พี่นัทจากทำหน้านิ่งๆ ตอนนี้เริ่มยิ้มกวนตีนออกมาและคับ
“โทษนะครับ ผมยืนตรงนี้ก็ไม่เห็นมันจะผิดกฎหมายหรือหนักศีรษะใครตรงไหน...”  

“หนักตรงที่มึงมายุ่งกับแฟนคนอื่นไง!”

..............หา?…………

“คนไหนเหรอครับ แฟนมึง?” พี่นัทถามสิ่งที่ผมสงสัยพอดี แต่เคนดันตอบว่า


“.....อย่ามากวนตีน!!”

และก่อนที่จะไปกันใหญ่ ผมจำเป็นต้องดึงแขนเคนออกมาห่างๆ จากพี่นัทก่อนรีบบอกมันไปว่าพี่นัทเป็นพี่ผม และเค้าก็เป็นคนขับรถพาผมกับไอ้ขันมาที่นี่

“พี่?”
“อืม”
“แล้วร้องไห้ทำไม?”
“ก็...........อธิบายไม่ถูกอ่ะ” จะให้บอกว่าเสียใจที่โดนพี่เอ็งว่า ผมก็ไม่อยากบอกงั้นอ่ะคับ
“.....................” เคนมองผมและทำหน้าประหลาดๆ มันเหลือบตาโหดๆ มองพี่นัทซึ่งกำลังจ้องเขม็งมาแบบเย็นยะเยือกพอกัน

แหง่ะ ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย
แต่จะให้พูดอะไรก็นึกไม่ออกเหมือนกัน

“เคน นี่พี่เรานะ” ขอโทษซักหน่อยดิ ไปด่าเค้างั้นไม่โดนต่อยปากแตกนี่ดีแค่ไหนแล้ว (ที่เรียกนัทเถื่อนไม่ได้ซี้ซั้วะตั้งนะคับ)
“เรารู้แล้ว” มันว่างั้น แต่ก็ไม่ยอมพูดขอโทษที่เข้าใจผิด
ผมว่าเคนก็คงสงสัยพี่นัท แต่ไม่ได้ถามซอกแซ่กเหมือนก่อนว่าพี่ที่ไหน อะไรยังไง  

“.......................” เงียบกันชั่วหนึ่งอีดใจพี่นัทก็พูดขึ้นว่า

“กลับได้แล้วมั้งน้ำพุ พี่ร้อนว่ะ”

เอ่อ... ที่จริงผมก็คิดอยากจะกลับ แต่พอเคนตามมาก็ชักลังเลอ่ะครับ ยิ่งตอนมันพูดว่า
‘หนักตรงที่มึงมายุ่งกับแฟนคนอื่น’ ถึงจะไม่เอ่ยชื่อ แต่ผมรู้ว่ามันไม่ได้หมายถึงฟ้าแหงๆ

ผมยังอยากคุยกับเคนอยู่ แต่ถ้าสถานการณ์ไม่เอื้อแถมทำท่าจะมีเรื่องกันงี้ ผมก็คงต้องกลับ
“ครับ งั้นเดี๋ยวพุไปตามขัน...” ผมชี้ๆ นิ้วบอก เหงื่อแตกซิก

แต่......
ทุกคนนิ่งคับ....

หง่ะ

“เคน ไปมั้ย?” ลองถามดู แมร่งเอ๊ย มาคุชิบเป๋ง ไม่รู้จะเขม่นกันไปทำไม  
“ไม่ไปได้ป่ะ?”
“ก็พี่เราจะกลับแล้ว” ไงๆ ผมก็ต้องฟังพี่นัทอ่ะคับ
“ไว้ค่อยคุยกันนะ” ผมบอกมัน

“จะลีลากันอีกนานมั้ย?” พี่นัทถามขึ้น

เหออ รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ไงก็ไม่รู้สิคับ ผมว่าอีกนิดเดียวเท่านั้นล่ะคงต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นแน่ๆ
พี่นัทเดินนำไปก่อน ผมก็มองเคนนิดนึง ก่อนเดินตามผู้ปกครองไป

“พุ” เคนจ้ำตามมาเรียก
“จะกลับแล้วจริงๆ เหรอ?”
“อืม”  
“อยู่ก่อนดิ มีเรื่องจะถาม”
“ไม่ได้โว้ย!”

“..............................” เอ่อ ผมไม่ได้พูดนะครับ ผปค. ผมพูด
พี่นัทเค้าทำน้ำเสียงและหน้าตาได้...กวนสุดยอดมาก....... ขนาดผมเห็นยังรู้สึกว่าน่าหมั่นไส้ แล้วเคนล่ะ? มันเป็นคนจริงจังเวอร์อ่ะคับ อะไรนิดหน่อยก็คิดมากแล้ว  

“ผมถามพุ” เคนหันไปบอกพี่นัทเสียงเย็นๆ
“ก็เนี่ย คำตอบ”
“.....................”
แล้วพี่นัทก็โยนขี้มาให้ผมครับ
เหอออ เล่นบ้าอะไรเนี่ย บางทีก็ไม่แน่ใจนะคับว่าเค้าทำเพราะหวังดี มีแผน หรือว่าทำเพราะสนุกดี

“อย่ายุ่งเรื่องผมได้ไหม ผมพูดกับพุ คนอื่นไม่เกี่ยว”


“ทำไมจะเกี่ยวไม่ได้ ...น้ำพุเป็นเด็กกู”
 
“.......................”
เอ่อ อึ้งเป็นรอบที่แปดของวัน ไม่ได้อึ้งที่พี่นัทพูดอย่างงี้นะครับ เพราะเค้าเจอใครก็ชอบพูดแบบนี้เป็นกิจวัตรอย่างที่ผมเคยบอกไปแล้ว แต่เคนมันจะคิดว่าพี่นัทพูดเล่นมั้ยย ไม่มีทาง!

ผมว่าพี่นัทคงอยากลองของแน่ๆ หรือไม่ก็เช็คปฏิกิริยาเคน ผมเตือนเค้าไปแล้วนะว่าเคนมันบ้า
ไม่ให้เค้าพูดอะไรมาก ทีนี้....... ไม่รู้จะเคืองพี่นัทที่ปากเสียหรือเซ็งเคนที่อารมณ์ร้อนเกินดี

เรื่องมันเกิดเร็วมากครับ ประมาณห้าวิ หรือน้อยกว่านั้น
ความวุ่นวายเมื่อกี้ก็จบลงตรงที่เคนโดนต่อยจนเซไปชนกำแพง

“ไม่มีปัญญาทำเหี้ยอะไร ก็อย่าอวดเก่งให้มากนัก!” พี่นัทพูดเหมือนจะโกรธ (โกรธจริงป่าววะ?) ผมมองไม่ทันอ่ะ รู้แต่แลกหมัดกันแป้บนึงเคนก็โดนเสยไปอย่างที่เห็น  
“....พูดทีเดียวให้เข้าใจนะมึง วันนี้พอแค่นี้”

“.............................”
 
เจอพี่นัทเวอร์ชั่นเถื่อนของแท้ผมก็ชักหวาดๆ เหมือนกัน อึ้งอ่ะคับ ก็เข้าใจว่าเคนมันเริ่มก่อน แต่พี่นัทก็กวนตีนเคนก่อนหง่ะ ไม่รู้จะเข้าข้างใครดี เลยทำได้แค่ยืนบื้อเหมือนเดิมอ่ะคับผม


“จะไปได้ยัง?” พี่นัทถามผมคับ
ผมก็พยักหน้ารับ แต่ตามองเคน... คือ....ก็เป็นห่วงมันหง่ะ เจ็บมากป่าวไม่รู้ ตั้งแต่มันเจอผมเจ็บตัวไปไม่รู้กี่ที
“เคน!!!”
ผมหันไปตามเสียงก็เห็นฟ้ารีบวิ่งพุ่งเข้าไปหาเคนละคับ
“ทำไมปากแตก! มีเรื่องอะไรกันเหรอ! ใครทำอะไรเคน?” ฟ้ารีบค้นหากระดาษทิชชู่ในกระเป๋าถือจะซับเลือดให้อ่ะมั้งคับ
“.....ช่างเหอะ” เคนปัดมือไล่แฟนมันซะงั้น ถ้าผมเป็นฟ้าผมคงใจแป้วน่าดู
“พี่ xxx ก็บอกแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับเค้าอีก ทำไมเคนไม่เชื่อ เค้าหลอกเคนนะ แถมพาผู้ชายคนอื่นมาเย้ยต่อหน้าต่อตา เป็นแบบนี้แล้วเคนจะทนอยู่อีกทำไม?”
“....................”
“เคนลืมแล้วเหรอว่าเค้าทำอะไรไว้ เค้าทิ้งเคนไม่ใยดี เคนจะเป็นจะตายก็ไม่มาสนใจสักนิดเดียว คนแบบนี้เหรอที่เคนต้องเสียเวลาไปง้อ เคนบ้ารึเปล่าอ่ะ ทำไมถึงไม่มองคนที่เค้าหวังดีกับเคนบ้างล่ะ? เคนตาสว่างสักทีได้มั้ย...”
 
ผมเห็นฟ้าแล้วสงสารจริงๆ ครับ (สงสารตัวเองด้วยนิดนึง) รู้ว่าเค้าคงรักเคนมาก แต่เคน... ดูยังไงมันก็ไม่รัก แต่ที่เป็นแฟนกันผมไม่รู้หรอกว่าทำไม
            
ผมยืนฟังอยู่แป้บนึงก็โดนพี่นัทลากออกมา... นี่ถ้าหากมีภาคสมทบผมกลัวพี่ชายเคนอ่ะคับ
อยู่ๆ น้องก็ปากแตกงานรับปริญญา ครอบครัวเค้ารู้คงเกลียดผมยิ่งกว่าเดิมแน่ๆ
พอเดินไปตามไอ้ขันเสร็จมันเห็นบรรยากาศมาคุๆ ที่เกิดขึ้นกับผมก็เลยถาม แถมรู้อีกนะว่าต้องเกี่ยวกับเคน ผมไม่รู้จะเล่าว่าไงดี แต่ถามมันกลับอ่ะคับ

“มึงว่ากูเลวมั้ยที่ทิ้งเคน?” ผมรู้สึกผิดมาตลอดเลยเรื่องนี้ ยิ่งเจอคนตอกย้ำก็ยิ่งปวดใจ  
“กูก็เห็นมึงทิ้งเกือบทุกคน ใครมาว่าอะไรมึงอีกล่ะ เคนว่ามึงเหรอ?”
“ป่าว” เมื่อก่อนผมทำอะไรก็ไม่มีใครว่านี่คับ
“ใครคบมึง กูว่าเค้าก็พอรู้นะว่ามึงแค่เล่นๆ”
“แต่เคนไม่คิดงั้นอ่ะดิ”
“งั้นมึงก็จริงจัง มันเลยไม่คิด”
“...........................”
“มึงคบกับมันนานที่สุดเลยไม่ใช่เหรอ กับเคนอ่ะ กี่ปีล่ะ ปกติกูเห็นไม่กี่อาทิตย์มึงก็เลิกแล้ว ถ้ามึงไม่จริงจัง มึงจะคบกับมันนานขนาดนี้มั้ย แล้วที่เลิกกัน มึงยังไม่บอกกูเลยนะว่าเพราะอะไร?”
“...........................” หง่ะ ไม่รู้จะพูดไงดีคับ คิดอยู่
“คนจะเลิกกันมันต้องมีเหตุบ้างแหล่ะ กูก็เลิกกับพี่ปอนด์แล้วเหมือนกัน”

หือ??

“จริงดิ?” ตอนนั้นยังบอกว่าคบกันดีๆ อยู่เลย
“อืม มันติดเอฟเปอร์ไปสองเทอมแล้วไม่ยอมเรียนต่อ กูบอกให้ขยันๆ มันก็ไม่เอา แถมมาด่ากูว่าไปยุ่งเรื่องของมันอีก เอออ แม่ง อนาคตมัน ชีวิตมันๆ ยังดูแลตัวเองไม่ได้เลย พูดไรไปก็ไม่ฟังก็เลยเลิกกันซะดีกว่า” ทีนี้ไปๆ มาๆ เรื่องผมก็กลายเป็นเรื่องพี่ปอนด์กับไอ้ขันได้ไงก็ไม่รู้ครับ
ไอ้ขันมันชอบพาเรื่องผมออกอ่าวไทยหง่ะ ผมเลยขี้เกียจจะพูดเรื่องตัวเองกับมัน กลายเป็นต้องรับฟังปัญหาของมันกับแฟนเก่าซะงั้น แต่ขันก็เป็นเพื่อนที่ดีนะครับ ตอนม.ต้นผมโคตรสนิทด้วยเลย มันเล่ามาผมก็มีหน้าที่ฟังและให้คำแนะนำปลอบใจมันอ่ะคับ งานถนัดผมเลยนะ เรื่องพูดให้คนอื่นรู้สึกดีขึ้นง่ะ ไม่งั้นเคนมันไม่เล่าเรื่องตัวเองให้ผมฟังตั้งแต่สามทุ่มยันเช้าหรอก (เกือบตาย)

  
/

พอส่งขันเสร็จ ทีนี้ก็เหลือแต่ผมกับพี่นัท วันนี้เค้าไม่ได้กวนตีนมากกว่าปกตินะคับ แต่เค้าดูโหดกว่าปกติ ผมสงสัยว่า...อาจเป็นเพราะเคนไปต่อยเค้าก่อนก็ได้
“เจ็บป่าวพี่นัท?” คงโดนบ้างล่ะคับ แต่คงน้อยกว่าเคน
“หึ ไม่อ่ะ เด็กๆ” ขี้โม้ แล้วเค้าก็ยิ้มคับ
“แฟนเก่าเอ็ง มันบ้าจริงด้วยว่ะ” แหง่ะ
“พุก็บอกแล้วว่าอย่าไปยั่วโมโหชาวบ้าน” เตือนไปแล้วนะ อย่าหาว่าไม่บอก

“ไม่ยั่วแล้วจะรู้เหรอว่ามันคิดยังไง”
“.......................” เอาอีกและ
“มันยังรักเอ็งเต็มๆ เลยหนิ”
“.......................” ได้ยินแบบนี้แล้ว บอกไม่ถูกว่าจะดีใจหรือเศร้าใจดีอ่ะคับ  

“แต่พี่แสดงบทโหดไปป่าว ไม่เห็นต้องไปต่อยเคนเลยอ่ะ” เห็นท่าพี่เค้าตอนชกละเจ็บแทนเคน
“แล้วเอ็งจะให้พี่ยืนนิ่งเป็นกระสอบทรายรึไง?” เกินไป
“ก็พี่.....” ผมหยุดพูดกะทันหันคับ เพราะรู้ตัวว่ากำลังจะย้อนกลับเรื่องเดิมคือ ก็พี่ไปยั่วโมโหเค้าก่อนนี่หว่า

“ก็อะไร?”
“ป่าวครับ... พี่ไม่เจ็บก็ดีแล้ว”
“หึ ไอ้บ้านั่น ต่อยมาได้” ดูท่าทางแค้นๆ ไงไม่รู้อ่ะคับ สงสัยจะรักษาหน้าตาเท่าชีวิตเลยอ่ะดิ

“แต่อย่างน้อยก็ได้ยินอ่ะไรดีๆ จริงป่ะ?” พี่นัทหันมายิ้มถาม
“อะไร?” งง ไม่เห็นมีอะไรดีเลย นอกจาก....

‘หนักตรงที่มึงมายุ่งกับแฟนคนอื่นไง!’

โห... ประโยคนี้โคตรแอคโค่


“แฟน?.... พูดมาได้ไม่อายปากบ้างรึไง”
“.....แหะๆ มันหมายถึงคนอื่นมั้ง”  
“แกล้งโง่... ที่จริงดีใจจนกลั้นยิ้มไม่ไหวเลยล่ะสิ” แหว่ะ บ้า
“ไม่ใช่สักหน่อย”
“แน่ใจ?”
“.......................” อะไรอีกล่ะ ผมหันไปมอง
“แน่ใจว่าไม่ใช่ ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ?”

รู้สึก?


ที่ผมได้ยินเคนพูด

ผมก็... รู้สึกดีใจนะคับ ถึงจะไม่เต็มที่เพราะมันมีแฟนอยู่แล้ว และที่ผมเจอคนอื่นว่ามา
แต่ผมก็ดีใจที่เคนยังรู้สึกดีกับผมอยู่


“มันไม่ได้เกลียดเอ็งเลย เพราะงั้นรู้สึกผิดอย่างเดียวชีวิตไม่ได้ดีขึ้นหรอก แสดงความรู้สึกออกมาซะบ้าง.... เแล้วไอ้เคนมันจะได้เข้าใจด้วย ดูท่าทางมันไม่ค่อยฉลาดเท่าไหร่นะ ให้เดาความรู้สึกไอ้ง่อยแบบเอ็ง ชาติหน้าจะเดาถูกรึเปล่าก็ไม่รู้”

อ่า...นั่นสิ  

“อย่าหัดเป็นเด็กเก็บกด เก็บไว้คนเดียวก็เครียดคนเดียว ความเครียดมันต้องเผื่อแผ่ เหมือนเหล้านั่นแหล่ะ เคยได้ยินป่ะ ให้เหล้าเท่ากับแช่ง แต่ถ้าไม่แบ่งเท่ากับเชี้ย”

“ฮ่าๆๆๆ” คิดได้ ไม่เห็นเคยได้ยินเลย

ผมเข้าใจที่พี่นัทพูดคับ และตอนนี้ผมก็ไม่ได้เก็บกดอยู่คนเดียวแล้ว
เพราะผมมีพี่นัท


/

ส่วนเรื่องเคน... หลังจากวันนั้น เราก็ได้ติดต่อกันคับ แต่ผ่านทาง MSN
MSN! ที่เคนแสนจะเกลียด แต่คราวนี้มันกลับเล่น แถมเล่นแบบ offine (มันบอกว่าหนี ญ.)
ผมก็ชอบออฟไลน์คับ แต่ BUSY บ่อยสุด
ไม่ได้คุยไรกันมากหรอกคับ เพราะไอ้เคนมันพิมช้ามากๆๆๆ มันจะขาดใจตาย
ที่พอจับใจความได้คือผมขอโทษแทนพี่นัทที่ต่อยมัน
ส่วนมันขอโทษผม..... (ไม่บอกว่าทำไม แถมไม่ยอมขอโทษพี่นัท)

เหออ งง

ก็ติดต่อกันเรื่อยๆ แบบนี้อ่ะคับ คุยนิดๆ หน่อยๆ พอให้ได้คุย
แล้วก็แก้ความเข้าใจผิดเรื่องผมเป็นเด็กพี่นัท แก้ให้ด้วยว่าพี่เค้านิสัยยังไง
แต่ผมก็บอกมันไปตรงๆ คับว่าผมสนิทกับพี่นัทมาก และผมก็รู้สึกดีกับเค้ามากด้วย

พอผมพิมไปงั้นมันก็ตอบมาว่า “อืม” และก็หายวับไปเลย

 
“.............................”

พอเคนหายไปผมก็เจ็บหน่วงๆ ไงไม่รู้ แอบคิดว่าไม่น่าไปบอกมันเลย แต่ความจริง... ผมไม่อยากเก็บเอาไว้แล้ว การปกปิดกับเรื่องโกหกที่แล้วมานี่มันทำผมและมันสาหัสเกินพอ

ก็ลองดูคับว่าที่พี่นัทพูด จะทำให้ผมกับเคนดีขึ้นมั้ย?

/

หลังจากรับปริญญาเคนก็มีคิวเพื่อนคนอื่นเยอะแยะเต็มไปหมดเลยคับ ผมอยู่ว่างๆ ก็ต้องไปร่วมงานอยู่แล้ว โห... ไปแต่ล่ะที่ เจอกิ๊กเก่าเพียบเลย ส่วนใหญ่ผมจะไปซื้อของรับปริญญากับไอ้โมคับ เดี๋ยวนี้มันดูดีขึ้นเยอะ ทำสีผมใหม่ ดัดฟัน แต่งตัวก็ดีขึ้น (สงสัยเพราะไม่ต้องเจอแอนเลยหล่อได้) ฮ่าๆๆ คือ ถ้าหล่อไปให้เห็นมาก แอนจะพุ่งเข้าใส่อ่ะคับ ผมกับไอ้โมเลยง่อยกระรอกสุดๆที่คณะ ซกมกเลวร้ายเกินพรรณนา (เวอร์ไป) แต่ผญ.คนนี้ น่ากลัวจริงๆ คับ ผมเคยไปหอแอนและเห็นรูปไอ้โมติดเต็มฝาผนังบวกวอลเปเปอร์เดสท้อปพีซี

เจอแล้วอึ้งแดกไปพักนึง นึกในใจโชคดีที่ไม่มีกรู..... (แต่ไม่รู้ผมไปและเค้าจะมีรูปผมด้วยป่ะนะ)

ไอ้โมนี่จะมีโรคประจำตัวอยู่อย่างนึงคับ ผมเคยหามมันส่งโรงบาล(บ่อยๆ) และหมอตรวจเจอสารเสพติด เหอๆๆ เค้าก็ถามคับว่ามันติดยารึเปล่า?
หง่ะ ตลก หน้าแม่งโคตรเด็กเรียน ถามไปได้ แต่มันใช้ยาจริงๆ คับเวลาที่โรคนี้กำเริบหง่ะ

ไปกับไอ้โมก็ดีคับมันช่วยคิดว่าจะให้ของอะไรเพื่อนดี แล้วไอ้นี่ถ้ามันไม่ชอบของที่ผมเลือกมันไม่ให้ผมซื้อนะคับ มันต้องชอบด้วยผมถึงจะซื้อได้ (?) ก็ไม่ว่าไรคับ เพราะที่เลือกก็โอเคอยู่  

ผมไปงานรับปริญญาเพื่อนสนิทในห้องคนหนึ่ง (เอาของที่ไอ้โมเลือกนั่นแหล่ะให้ เพื่อนโคตรปลื้มใหญ่เลย) คราวนี้ไปคนเดียวคับ เพราะมหาลัยนั้นผมไปบ่อย ก็เดินดุ่มๆ หา...หาไม่เจอ มือถือก็โทรโคตรยาก พอโทรติดเจอกัน สักพัก......ช้อคคับ ผมเจอไอ้เอ็ม!  

ไม่ได้ทักกันสักนิดเลยคับ มันมาคุยกับเพื่อนผมแป้บนึงก็ไป (ก็เพื่อนมันด้วยนั่นแหล่ะ) ผมก็เอ๋อๆ
แต่เจอแบบจังๆ อีกครั้ง ตอนผมไปรับปริญญาทั้งของเพื่อนในห้องและเพื่อนนอกห้อง
คราวนี้แอบหวังว่าจะเจอคนที่ผมเคยแอบชอบตอนม.ปลาย (เพื่อนในกลุ่มผมคับ) โทรจิกให้มันมาใหญ่เลย ได้เจอและดีใจแทบจะเข้าไปกอด หุหุ แต่ประเด็นคือต้องแยกร่างไปหาเพื่อนอีกคนด้วย ทีนี้ก็เลยได้เจอไอ้เอ็ม

ผมก็ไม่ได้รู้สึกไม่ดีกับมันนะคับ แต่เคยทิ้งมันมาก่อนก็เลยไม่กล้าสู้หน้า แถมมาวันนี้ก็ไม่มีเพื่อนคนไหนบอกเลยว่าเอ็มจะมาด้วย ตอนแรกนี่มันไม่มองไม่คุยกับผมเลยคับ แต่ผ่านไปสักพักเหมือนโดนเพื่อนต้อนทิ้งให้อยู่ด้วยกันสองคน ก็เลยต้องคุยกัน
ผมก็ทำเนียนคุยกับมันแบบลืมอดีต ไอ้เอ็มก็คุยคับ แต่แบบอายๆ แล้วเวลาคุยกับเพื่อนคนอื่นขอบอกว่ามันพูดหยาบมากกก (หมอบ้าอะไรวะ หยาบคายขนาดนี้) แต่กับผมมันจะสงบเสงี่ยมเจียมตัวไม่เถียง ไม่ว่า ยอมทุกอย่าง (แต่แอบด่าผมเป็นศัพท์เทคนิคทางแพทย์ด้วยมั้ง แปลไม่ออก)

หลังรับฯ ผมก็ไปเลี้ยงกับพวกนี้ต่อคับ ไม่ได้สนิทกับกลุ่มนี้ด้วยเลยสักนิดเดียว แต่เคยเป็นแฟนไอ้เอ็มมาก่อนก็โออ่ะคับ ได้รับการเทคแคร์อย่างดี หลังๆ เริ่มสนิทใจ(นิดนึง) ไอ้เอ็มก็เริ่มแซวผมอย่างที่มันชอบทำ แซวแบบเสี่ยวๆ อ่ะคับ ฟังแล้วจะอ้วก แต่ฮา

พอดีว่าแถวๆ ที่เพื่อนพาไปเลี้ยงอยู่ข้าวสาร... ตกเย็นก็ได้โอกาส
อยากแหลกเหล้าจังเลย.... แต่ปรากฏเพื่อนไม่เอาด้วยสักคน เลยโทรรายงานพี่นัทเจ้าเก่าคับ

“กินเหล้ากันพี่นัท”
“เรื่องแบบนี้ เด็กสมควรชวนด้วยเหรอวะ?”
“พุอยู่ข้าวสารร....” ชิ พูดยังกับตัวเองไม่เคยชวนผมไปกินเหล้า เอ็งอ่ะตัวสูบเลย
“ไม่ต้องบอก รีบกลับบ้านเลย”
“อ้าว ไม่กินเหรอ?” ไหนบอกไม่แบ่ง = เชี้ย
“งานเยอะจะตายห่า” เลิกงานแล้วเถอะ
“อยากชิวแถวนี้หง่ะ แต่เพื่อนไม่เอาด้วย”
“ก็เค้าไม่ขี้เมาแบบเอ็งไง
“อ่าๆ ชวนคนอื่นก็ได้”          
“อยากชวนใครก็ชวน เรื่องของเอ็ง” เออ ไอ้บ้า ไม่เคยสนใจกันเลย
“วันนี้พุเจอแฟนเก่าด้วย!”
“บอกทำไม?” เอออ
“ก็เดี๋ยวชวนมันไปแทนก็ได้” ที่จริงไม่กล้าชวนไอ้เอ็มหรอกคับ และมันก็คงไม่ไปด้วยถ้าเพื่อนคนอื่นไม่ไป (มั้งนะ เดา)

“เรื่องของเอ็ง” ตอบกวนมั้ยหนิ
“จำไว้”
“ปัญญาอ่อนเอ๊ย แค่นี้นะ”
“เดี๋ยวดี้.... มารับหน่อย” เรื่องไรจะให้จบด้วยคำว่าปัญญาอ่อนล่ะคับ
“กลับเองไม่เป็นรึไง แขนขาก็มี”
“มารับหน่อยดี้ เพื่อนจะกลับหมดแล้วเนี่ย” อันนี้พูดจริงคับ ทยอยกลับกันและ เหลืออยู่สามสี่คน
“ไม่ว่างว่ะ...”
“......................” ผมคิดนิดนึงก็เข้าใจว่าเค้าคงอยู่กับกิ๊ก!!!

 


H
*โอ๊ะ โพสไม่ติด
สงกรานต์ไปเล่นน้ำที่ไหนกันบ้างพี่น้อง? สงกรานต์กลับกท. รถโล่งมากมาย อยากเจอน้ำพุ แต่น้องเค้าไปไหว้พระที่อยุธยากับแฟนเค้าค่ะ
ปกติไหว้กัน 9 วัด แต่น้ำพุไหว้พระ 10 วัด อีกวัดนึง น้ำพุบอกแถม... ต่อไปจะได้ของแถมเยอะๆ (55 เกี่ยวมั้ย?)


[at]Wordslinger : ไม่ใช่รูปน้ำพุจ้า รูปดาราญี่ปุ่น
[at]snice_cz : ขอบคุณ คุณ snice_cz มากค่ะ ขอให้รวยๆ + happy ทุกๆ วันเน้อ
 

ปล. เน็ตไม่ค่อยดีขอตอบเท่านี้นะทุกท่าน

[อิสระ]

 
นึกว่าสงครามโลกครั้งที่สามจะเกิด
เห็นด้วยกับพี่นัท ไอ้เคนมันบ้า
แต่ก็บ้ารักพุแหละ กับคนอื่นไม่ยักกะเป็น
นี่ตั้งกีปียังกล้าพูดเนอะว่าพุเป็นแฟน

ตัดไม่ได้ขายไม่ขาดแถมยังหลอกตัวเองอีก
โตแต่ตัวพัฒนาแต่ใบปริญญาจริงๆ
พุก็รีบเคลีย์เหอะ
ก็ใช่ว่าจะไม่รักเคน แค่กลัวใจตัวเองไม่ใช่หรือไง
เข้าใจปะเนี่ย
เน็ตไม่ค่อยดีเหมือนกัน สงสัยมันจะเล่นน้ำเพลินจนเป็นไข้

[love2y]

พุชอบใคร รักใครกันแน่เนี่ย สับสน 

[u-only-one]

หายคิดถึงสัก 20%  
...อืม...น้องเคน น้องออกจะรุนแรง ร้อนรุ่ม รักแรง ก็มานั่งร้าวรานอยู่แบบนี้
เฮ้อ...สงสารก็สงสาร รู้ว่ารักน้ำพุมากๆ แต่เคนจะแก้ปัญหาต่างๆได้มั้ยน๊อ
...นัท...โหด กวนได้ใจสุดๆ แถมตอนนี้ไม่ปลื้มอยู่กะกิ๊กอีกแระ น้ำพุจะเซ็งมั้ยละนั่น
...น้ำพุ...กิ๊กเยอะดีจริงๆ ไปไหนก็มีแต่กิ๊กเก่า นี่ครบทุกมหา'ลัยป่าวนิ  

ไปๆมาๆเรื่องก็ยังอึมครึมกันต่อไป ไหนต้องรอซีโผล่มาทวงคืนอีก เอาเป็นว่าพี่นัทเป็นคนของประชาชนละกัน ขอเหอะ...ช๊อบบบบบ

ปล. สงกรานต์อยู่กทม.จ้ะ รถโล่งดี ไปไหนมาไหนเร๊วเร็ว, ว่าแต่น้ำพุอยากได้ของแถมเหรอคิดได้ไงเนี่ยแถมอีก 1 วัด 55555555+
น่ารักจริงๆ +1ค่ะ

[โจ๊กกุ้ง]

เย้ตอนล่าสุดมาแล้ววว คาดว่าพุคงรู้สึกน้อยใจตามประสาคนเอาแต่ใจอิอิ   อยากให้คืนดีกะเคนนะแต่คิดอีกทีก็ไม่อยากอ่ะคิดว่าถ้าคืนดีกันอยู่ด้วยกันจะมีความสุขจริงๆเหรอ ความจริงพี่ซีก็เหมาะกับพุนะ(ถ้าตัดพี่นัทออก)ถ้าลดอาการขี้ประชดขี้หึงไปอ่ะ แล้วแบบแฟนกงแฟนเก่าไรงี้ไม่เคลียร์ เห่อ พุอยู่เป็นโสดดีกว่าว่ะสบายใจดีอิอิ

[Wordslinger]

คิดว่าน้องพุคงเป็นแฟนกับพี่นัทในที่สุด ไม่รู้ทำไม แต่...คิดว่างั้นนะคะ

โอเค...ไม่รู้ก็ได้ค่ะ เอาเป็นว่ารอดูต่อไป

ขอบคุณคุณโบว์& แบ็งค์นะคะ จุ๊บๆ

ปล. กดบวกหนึ่งให้แล้วนะคะ

[sin]

น้ำพุ = =

สงสารเคน มาแบบนี้อย่าออกมาเลยเคนเอ้ยย สงสารจริงๆ ไม่อยากเชียร์สุดที่รักเค้าแระ

[aekporamai2]

อยากให้พุได้กับพี่นัทไปเลยดีกว่า..เคนจะได้ตัดใจและมีคนใหม่ได้ซะที
เพระพุร้ายเหลือเกิ๊น..ปากบอกไม่ตั้งใจแต่การกระทำได้ทำร้ายเคนมากมาย

[indy❣zaka]

ไม่ได้บ้าแค่เคนนะ
เค้าว่า พี่นัทก็บ้า พอกันเลยแหละ

[ordkrub]

ชอบนัท    แมนสุดๆ!!!!!
พุ  เลือกสักทีเถอะ

[yoyo]

กรี๊ดๆ พี่นัท โคดกวนอะ ดูโคดเชี่ยเลย ชอบบบบ

พุเริ่มคุยกับเคนแล้ว ดีจัง
อยากให้ปรับความเข้าใจกันได้  ไม่ต้องเป็นแฟนกันก็ได้

[nunamicky]

กรี๊ดพี่นัท
เมื่อไหร่จะเลิฟ เลิฟ กับพุซะทีนะ
สงกรานต์ที่ผ่านมาไม่ได้ไปเที่ยวไหนเป็นพิเศษ
แค่ตระเวนกินฟรีตามบ้านญาติค่ะ

[lucifel]

เชียร์เคนอ่ะ

[BeeRY]

เดินเครื่องเชียร์เคนเต็มสูบ

[suginosama]

เดาไม่ถูกเลยน้ำพุจะคู่กะใคร 555++
จะรอนะคะ ^^

[snice_cz]

พุเลือกซะทีเหอะ ฮ่าาา พี่นัทฮาตลอดเลยอ่า ชอบๆ เอิ่มเพิ่งรู้ว่าไหว้พระ 10 วัดแล้วจะได้ของแถมเยอะๆ ฮ่า เกี่ยวกันด้วยหรอ เพิ่งรู้ว่าพี่พุคิดแบบนี้ กร๊ากกกก รอตอนต่อไปค่ะพี่ ^^

[หัวเเม่มือ]

หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็เชียร์....

รู้สึกตัวละครจะถูกตัดไปทีละตัว ช่วงนี่พี่นัทแกเด่นเหลือเกิน

[foyer]

/


ไอ้ทึ่คิดว่าอยู่กับกิ๊กนี่ก็ไม่ได้เดาส่งเดชนะคับ ผมมีประสบการณ์
คือพี่นัทเค้าจะเปิดปิดโทรศัพท์เป็นเวลาอ่ะคับ ตอนผมฝึกงานนี่ได้ยินประจำ
อย่างตอนพักเที่ยงพอสายเข้า คนแรกเค้าบอกงานยุ่งมาก ตรวจงานอยู่โน่นนี่นั่น กว่าจะเสร็จสามสี่ทุ่ม พอคนที่สองกลับบอกว่างานวันนี้ชิว... เลิกเร็ว เดี๋ยวไปรับ... บลาๆๆ

ผมได้ยินก็ได้แต่ด่าในใจ ไอ้บ้านี่ สตอเบอร์รี่จริงๆ  

ประจำอ่ะคับ พอเค้าพูดงี้กับผมก็เลยคิดว่า พี่นัทคงอยู่กับคนอื่นมั้ง

........ชิ เซ็ง ไม่ว่างก็ไม่ว่างวะ ไม่ง้อเว้ยยย
ผมก็กลับเองด้วยความหงุดหงิด เซ็งมากเลยหง่ะ รู้สึกไม่อยากเป็นอย่างงี้แล้ว

ผมกับพี่นัทคบกันแบบไหนก็ไม่รู้ แต่มันก็เหมือนกิ๊กล่ะคับ
ไอ้ที่ว่าให้ผมเป็นที่ 1 นี่คงหมายความว่าเป็นกิ๊กเบอร์หนึ่ง (ตรงไหนวะ?)

หง่ะ แม่งเอ๊ย กรูไม่อยากเป็นกิ๊กแล้วโว้ยยย!!  
เพิ่งเข้าใจความรู้สึกที่แท้จริงของคนที่ไปเป็นกิ๊กคนอื่นก็คราวนี้เอง มันน่าหงุดหงิดไงไม่รู้อ่ะคับ จะทำไร จะพูดไรมากก็ไม่ได้ ก็มันเป็นกฎของเค้า แถมพี่นัทก็ไม่ง้อผมด้วย
เอออ จำไว้  

/    

และช่วงนั้นมันจะมีทริปรับน้องด้วยอ่ะคับ เพื่อนๆ ผมก็ชวนไป
คือคณะผมเรียนจบก็ยังไปวุ่นวายกับเด็กๆ ได้อยู่คับ เพียงแต่ว่าต้องออกตังค์เองค่ารถกับค่าที่พัก

ผมอยู่เบื่อๆ ก็ต้องไปอยู่แล้ว ไปดูเด็กใหม่ที่น่ารักๆ กะไปกินเหล้า (เฮ้ออ ชีวิต – ก็ไม่มีใครสนใจนี่หว่า) กินเหล้ากับคนรู้จักเป็นร้อยก็ต้องน่าสนุกเป็นธรรมดา ไม่ไปได้ไงหนอ

และด้วยความไม่คิดอะไร บวกเซ็งชีวิตหน่อยๆ ตอนกำลังจะออกรถผมเจอ...
พี่ซีอะคับ!  
อ๊ากกกกกส์
ช้อคไปชั่ววูบนึง พี่ซีไปด้วยเหรอวะ อึ้งคับ ไม่รู้มาก่อนเลย
พอเห็นนี่คิดจะวิ่งหนีอย่างเดียว ทั้งที่ผมไม่ได้ผิดอะไรสักหน่อย

ทำไงดี ผมยืนเหงื่อแตกซิกตอนที่พี่เค้าเดินมาหา

“สวัสดีครับ” พี่ซีทักงี้ ท่าทางก็ดูเหมือนเดิม
“หวัดดีครับ” ไหว้... ไม่มองหน้า ชิ โผล่มาได้ไง แล้วทำไมเพื่อนผมไม่มีใครบอกเลยสักคนหนิ
โดนหักหลังแล้วแหงๆ เลยกู

“เป็นไงบ้าง สบายดีไหม?” โหยยย พิธีการไปมั้ยหนิ คำถามง่ายๆ นะคับ แต่ผมไม่อยากตอบทุกที
“ก็ดีคับ”
“นั่งรถคันไหนเหรอ?” พอดีพวกพี่ๆ ที่จบแล้วจะเช่ารถตู้ไปกันอ่ะคับ ผมก็ชี้นิ้วบอกไปงั้นๆ
พอพี่ซีมาคุยกับผม คนอื่นก็หลบฉาก ทำหน้าที่น้องที่ดี แต่เพื่อนที่เลวประจำ

“ตัดผมทรงนี้น่ารักดีนะ” เหอออ พี่ซีเค้าชอบแบบเรียบๆ ธรรมดาๆ อ่ะคับ พอตัดทรงประหลาดเค้าจะหน้าแหยๆ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
“ขอบคุณคับ” พูดงี้กลับกรุงเทพฯ จะเปลี่ยนทรงแม่งซะเลย
“หายโกรธพี่รึยัง?” โอ้ ก๊อด..... ผ่านมาห้าเดือนเพิ่งมาถาม
“ไม่อ่ะคับ”
“.....ห่างกันนานขนาดนี้ ยังไม่พออีกเหรอ?”
“......................” นึกออกแล้ว จำได้แล้วคับ ผมขอแค่ห่างกันนี่หว่า

“เดี๋ยวค่อยคุยได้มั้ยพี่”

พี่ซีนิ่งไปแป้บนึง
“ก็ได้ครับ”

พูดจบเค้าก็ยื่นขนมที่ถือมาให้ผม... และก็เดินจากไปง่ายๆ อ่ะคับ

หง่ะ ชิบหายแล้ว!!!  
จะทำไงดีวะเนี่ย กะจะมาเที่ยวกับเพื่อนสบายๆ สักหน่อย ดันต้องมาขุดเรื่องเก่าคุยกับพี่ซีอีก
ผมรู้สึกกระวนกระวายใจกลัวคุยกับเค้าไม่รู้เรื่อง
แถมตอนนี้ผมไปคบกับคนที่เค้าเพ่งเล็ง ซึ่งถ้าเป็นงั้น มันก็เหมือนที่พี่ซีกล่าวหาผมนี่คือเรื่องจริง

แต่ว่า... เค้านอกใจผมก่อนนี่คับ ผมคบพี่นัทมั่งมันจะเป็นไรไป (นิสัยยังชอบเอาชนะอยู่)

ทีนี้.... ไม่รู้มันเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนผม... ทำไมมันถึงพร้อมใจกันจัดแจงให้ผมกับพี่ซีนั่งด้วยกันงี้วะ รถตู้ ปกติ ข้างหลังมันต้องนั่งสามคน แต่ผมโดนต้อนให้ไปนั่งกับเค้าสองคน
สตางค์กับไอ้โมโดนไล่ไปนั่งหน้าสุด... คั่นด้วยแก๊งค์มาเฟียกับเพื่อนพี่ซี

ผมไม่อยากเรื่องมากอ่ะคับ นั่งก็นั่ง ทนสี่ชั่วโมง...กรูทนได้
แต่ระหว่างทางมันมาคุหง่ะ ผมรู้สึกว่าพี่ซีเค้ามองอยู่ตลอด ชิ มองไรนักหนา ที่ทิ้งผมๆ ยังไม่ลืมง่ายๆ นะคับ

“จะไม่คุยกันจริงๆ เหรอน้ำพุ?” เค้าถามผมเบาๆ อ่ะ
“คุยไร?”
“ห่างกันพอหรือยัง?”
“........................” ทำไมต้องมาถามตอนนี้ด้วยว้า คนก็เต็มรถ
“โทษนะไม่ได้ติดต่อไปเลย กลัวเราไม่พอใจน่ะ”
“........................” เชื่อได้มั้ยหนิ แต่ก็ชักลังเลเรื่องเค้ากับพี่จูนเหมือนกัน เพราะผมฟังความจากพี่หมอกแค่ฝ่ายเดียว (ที่ไม่ได้ยอมรับตรงๆ อีก)

“ได้ข่าวว่าไปสเปนมา” ผมลองถามดู
“อืม ไปกับครอบครัว พี่ซื้อของฝากมาให้ด้วยนะ” เหมือนเตรียมไว้แล้วคับ พี่ซีก็หยิบไอ้ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงยื่นให้ กล่องเล็กๆ อ่ะคับ เสียวว่าไม่สร้อยก็แหวน หรืออะไรเล็กๆ ที่ติดตัวได้สักอย่าง
ที่จริงผมไม่อยากได้หรอก แต่ขี้เกียจพูดมากเลยรับไว้ก่อน มีอารมณ์พูดค่อยคืน (แต่พอเห็นแล้วแทบไม่อยากคืนเพราะเป็นพวงกุญแจรูปโบสถ์ Sagrada Familia อ๊าก งามงดเกินบรรยาย)

“ครั้งที่แล้วไปกับพ่อแม่พี่ ก็เลยไม่ได้ชวน ไว้คราวหน้าเราไปกันมั้ย?” มือพี่ซีเริ่มเลื้อยมาใกล้มือผม แต่ผมไหวตัวทันรีบยกหนีก่อน
“ไม่เป็นไรอ่ะคับ” พี่ซีเห็นท่าทีผมแข็งๆ เค้าก็เลิกตื๊อ เขยิบไปนั่งห่างๆ กว่าเดิมแล้วเงียบไปเลย

ส่วนผมก็หาเพลงมาเสียบใส่หู ทำเป็นตัดขาดจากโลกภายนอก นานๆ ทีถึงจะหันไปมองพี่ซี ก็เห็นเค้านั่งหน้าเคร่งอยู่ ผมเครียดนะคับ ถ้าเค้าไม่ได้นอกใจจริงๆ แล้วผมจะทำยังไง
ถ้าพี่ซีไม่ได้นอกใจ พี่หมอกจะทำเป็นเล่นละครหลอกผมทำไม มันไม่มีเหตุผลเลย


ช่วงที่นั่งรถไปมันก็ดึกแล้วอ่ะคับ ตอนแรกก็คุยเสียงดังอยู่หรอก แต่พอนานๆ ก็พากันหลับกันทั้งรถ ผมนอนไม่หลับหรอก พี่ซีก็เหมือนกัน
เพราะผมรู้สึกว่าเค้าขยับเข้ามานั่งใกล้อีกและ

“น้ำพุ” พี่ซีเรียกเสียงเบา
“.............”  
“ทำไมต้องทำท่ารังเกียจพี่ด้วย พี่ทำอะไรผิดเหรอครับ?” อ้าว นอกใจผมย้งไม่รู้ตัวอีกเหรอ หรือต้องให้บอก ผมไม่อยากส่งเสียงอะไรให้คนอื่นได้ยินอ่ะคับก็เลยเงียบ

เค้าก็เข้ามาใกล้อีก จนผมแทบจะแบนติดรถอยู่และ
“ค่อยคุย...” ผมบอกพลางเอียงตัวหนีสุดฤทธิ์
“..............” พี่ซีเงียบไปแป้บนึง เค้าก็ขยับห่างออกมา
“ก็ได้... แต่อย่าหนีพี่นะ”
“..............” หนีล้านเปอร์เซนต์
 
ไม่รู้ผมคิดไปเองว่าเค้าเปลี่ยนไปหรือว่าเพราะผมเปลี่ยน ผมเลยมองเค้าไม่เหมือนเดิม

พอถึงรีสอร์ท ความอึดอัดก็ค่อยหายไป ผมแยกกับพี่ซีไปบ้านพักกับเพื่อนๆ
ได้โอกาสก็ขอด่าไอ้โมกับสตางค์สักหน่อยที่ทิ้งผมไปซะงั้น

“ไม่ได้ทิ้ง... กูก็นั่งอยู่หน้ามึง” ไอ้โมแถ
“ไหนบอกชอบพี่ซีวะ กรูงง มึงโวยวายทำไม” ไอ้สตางค์มันตกข่าว ไม่รู้เรื่องผมไปช่วงนึงอ่ะคับ
“ชิ พี่ซีลูกกระจ๊อกเยอะว่ะ พวกไอ้ฐาแม่งขับไล่ไสส่งกรูใหญ่เลย” แทบจะยกผมถวายพานให้พี่ซี
“ตอนนี้กรูยังไม่พร้อมจะคุยกับพี่เค้า พวกมึงช่วยกันออกให้หน่อยดิ แล้วก็เวลาจะพูดถึงพี่ซี อย่าเรียกชื่อนะเว้ย เรียกเป็นโค้ดลับดีกว่า” เรียกชื่อเดี๋ยวมีใครได้ยินและคาบข่าวไปบอกคับ ส่วนผมขอหลบบังเกอร์ชั่วคราว ไว้นึกออกว่าจะทำไงค่อยว่ากัน

“จะเรียกว่าไรว่ะ?” ไอ้สตางค์ถามหน้าเอ๋อ
“มะกรูด มะนาว” อะไรก็ว่าไปเหอะ
“มะพร้าว ส้มโอ” ไอ้โมต่อ....
“ฟักแฟง แตงโม....”
“ไชโย โฮ่ฮิ้ว”  
    
ไอ้พวกบ้าเอ๊ยยย ยังจะมาตลก กรูเครียด
  
“กรูนึกออกแล้ว นี่เลย มังคุด” ไอ้โมเสนอไอเดีย
“เออๆ มังคุดก็ดีว่ะ” ตกลงเรียกพี่ซีว่ามังคุดคับ เวลาจะนินทาเค้า หรือเวลาเค้าจะเข้ามาใกล้ผม ผมจะให้ไอ้สองคนนี้ช่วยส่งสัญญาณให้

นึกในใจ ทำไมกรูต้องหนีขนาดนี้ด้วยว้า..... (อย่าถามนะคับ ผมเองก็ตอบไม่ได้)
  
/

ผมอ่ะบ้าๆ บอๆ หนีแบบโคตรหนี เหมือนตอนโดนเคนตามเลยคับ
พี่ซีก็ขยันตามจนผมมึนส์ หนีขาขวิด เวลาจะไปไหนก็อยู่ไม่สุข เวลาจะกินข้าวก็ลุกลี้ลุกลน
เวลามีคนมาบอกว่า ห้าม หรืออย่าทำอย่างงั้นอย่างงี้ ผมจะยิ่งทำอ่ะคับ
เป็นบ้าไรไม่รู้

เย็นๆ วันต่อมาหลังทำกิจกรรมแต่ล่ะฐานเสร็จ ก็มีแข่งกีฬาชายหาดกันต่อ ผมก็ไปนั่งดูกับเพื่อน เกาะหนีบไอ้โมกับสตางค์สองข้าง ข้างหน้าผมก็มีคนนั่งกองเต็ม ปรากฏไอ้ตังค์กับไอ้โมส่งสัญญาณบอก

“มังคุดอยู่บนหัวมึง”

เวร....... นั่งข้างผมไม่ได้ ยืนค้ำหัวเลยคับ รู้สึกถึงออร่าแปลกๆ แผ่ซ่านอยู่ด้านหลัง
เวลาผ่านไป พี่ซีหายไปไหนไม่รู้คับ สตางค์มันเลยลงไปแข่งกีฬา.... ที่นั่งข้างผมเลยว่าง!!

ว่างแล้วกลัวคับ เลยไปอ้อนเพื่อน ญ. คนนึงมานั่งใกล้ๆ เค้าก็งงว่าผมเป็นไร จนจบกีฬาผมเลยเห็นพี่ซีไปนั่งกินเหล้ากับเพื่อนเค้าที่โต๊ะริมหาด

พอเพื่อนเค้าเห็นผมมอง ก็ตะโกนเรียกให้ผมไปหาคับ มีพี่คนนึงน่ากลัวมากกก ตัวใหญ่ เสียงดัง โวยวาย ขี้เมา ตะโกนเรียกใหญ่เลยคับ คนก็มอง ผมเลยเหงื่อตก ต้องเดินไปหาอย่างเสียมิได้

“กูพูดเสียงเบาไปหรือไงวะ มึงถึงไม่ได้ยิน?” แหง่ะ กลัวนะ
“ชงเหล้าดิ๊” พี่ตัวใหญ่สั่ง ผมก็รับแก้วมาแล้วยืนงงแป้บนึง เพราะผมไม่เคยชงเหล้าเอง ให้คนอื่นทำให้ตลอด...

“เร็วๆ กูจะแดกวันนี้นะเว้ย ไม่ใช่พรุ่งนี้” อยากแดกก็ทำเองดิ แหง่ะ
“เฮ้ย ซี น้องมึงชงเหล้าเป็นป่ะวะ?” พี่ตัวใหญ่หันไปกระซิบถามพี่ซี เสียงไม่ได้เบาเล๊ยย
“กูไม่รู้”
“...................”
“เหี้ย ผัวเมียกันประสาอะไรวะไม่รู้”

กรูได้ยิน.........นะ  

“มาๆ ทำไม่เป็นก็ไปนั่งเฉยๆ ไป” พี่หมอกลุกมาคว้าแก้วไปชงเองคับ
“ผมกลับห้องนะพี่” ไม่อยากอยู่แล้วคับ
“เฮ้ยย กลับได้ไง กลับไม่ได้.... นั่งก่อนๆ” เก้าอี้ผมคือตักพี่ซีคับ....... เชรี้ย กูไม่เอาแล้วโว้ย

“อย่าดิ้นๆ นั่งเฉยๆ ตักไอ้ซีนุ่มไม่พอเหรอจ๊ะ น้องน้ำพุ” ผมโดนกดไหล่ไว้ไม่ให้ลุกคับ ส่วนเพื่อนคนอื่นก็ยกแขนพี่ซีให้กอดเอวผมไว้
“กินเหล้าเป็นมั้ยน้ำพุ อ่ะ แดรกให้หมดแก้ว ไม่หมดไม่ให้กลับ” เหล้าให้จิบเรื่อยๆ ผมไหวอยู่คับ แต่ให้เทลงคอพรวดเดียวนี่เดี๋ยวจะเมาเอาง่ายๆ

แก้วแรกก็พอไหว แก้วต่อๆ ไป เริ่มอึนอ่ะคับ แล้วไอ้พวกรุ่นพี่มันก็แกล้งไม่ให้ผมไปหง่ะ พูดไม่เป็นพูด ผมเลยต้องหันไปให้พี่ซีช่วย

“พี่ซี พุอยากกลับแล้ว”
“........อืม หิวข้าวเหรอ?”
“ครับ” ที่จริงกูมึนหัว ขืนกินไรตอนนี้คงอ้วกแตก
“นั่งอยู่นี่แหล่ะ เดี๋ยวไปตักข้าวมาให้”

อ๊ากกก ไม่ช่ายยย
ซวยเลยกรู

ตอนที่พี่ซีไป พวกไอ้โมก็เดินมาตามผมไปกินข้าวเย็นเหมือนกันคับ แต่ว่าโดนพี่ตัวใหญ่ไล่เปิง... ผมสงสารเพื่อนง่ะ เลยพยักหน้าบอกไม่เป็นไร อยู่ได้ พี่ซีไปตักมาให้แล้ว

กรรมเวร...
ไม่ได้อยากอยู่ซักเท่าไหร่หรอก

พอพี่ซีตักข้าวมา ผมก็นั่งกินเงียบๆ แบบแมวดมคับ กินเยอะไม่ได้อ่ะ อยู่ในวงนั้นก็ไม่มีไรมากคับ กินเหล้า ร้องเพลงกัน สนุกมากกก (ประชด)
แล้วทีนี้ จำต้องวงแตก เพราะมันต้องทำกิจกรรมรวมสายรหัส... ผมก็น้องพี่ซีเนอะ ก็ต้องไปกับเค้าเหมือนเดิม พอดีว่า... ตอนยืนคุยกับพวกน้องๆ ไอ้โมเดินผ่านมาพอดีคับ ผมเลยแกล้งทำเป็นเนียน... เมา ไม่รู้เรื่อง กอดคอไอ้โมให้มันลากออกไปจากตรงนั้น

พอพี่ซีเห็นก็เรียกดิคับ

“น้ำพุ! จะไปไหน!?”
อ๊ากกส์ แกล้งเมาแล้วก็ต้องทำต่อไปคับ แสดงละครไม่รู้เรื่อง ไม่ได้ยิน น้องไอ้โมคนนึงเห็นผมโงนเงนงั้นก็มาช่วยพยุงเดินออกไป ผมไม่ได้สนใจพี่ซีคับ ขอแค่ออกมาได้ก็โอและ

แต่ไอ้โมมันต้องไปรวมสายมัน ผมก็คนนอกเต็มที่ คนอื่นก็ถามดิคับว่ามาทำไม ไอ้ตรงที่ยืนอยู่มันเป็นลานโล่ง พี่ซีก็มองอยู่ห่างๆ เลยต้องแกล้งเมาอย่างต่อเนื่อง
พอกิจกรรมเสร็จ ผมก็ถามไอ้โมว่ามังคุดอยู่ไหน กรูจะหนีต่อ (บ้ามะ?)
แต่ไอ้โมบอกไม่เห็นพี่เค้าละคับ ทีนี้ผมเลยเลิกแกล้งเมา เดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อนกินเหล้าต่อ (ไม่รู้จะทำไร เพราะมาทีไรก็ทำแบบนี้ เหอๆ) แล้วก็ฟังดนตรีที่น้องๆ เค้าเล่นกันอ่ะคับ


ผมไม่กินเหล้าให้เมาหรอก แต่พอถึงระดับนึงมันจะง๊วงง่วง ง่วงมาก ซดจากโต๊ะพี่ซีมาก็ไม่น้อย มาต่ออีกสองสามแก้วนี่ถึงกับน้อค
เลยขอไอ้โมนอนตัก มันก็ให้นอนคับ ผมก็หลับไปได้ท่ามกลางคนเต้นยั้วเยี้ย กับดนตรีกระหึ่ม

ผมนอนนานมากกกคับ ตอนหลังมีน้องมาบอกว่าจะชวนไปเต้นทีไรเห็นผมเมาก่อนทุกที (กรูแค่นอนหลับ)
รู้สึกตัวอีกที เพราะไอ้โมปลุกให้กลับไปนอนที่ห้อง แต่พอผมลุกขึ้นมาอ้วกแตกหง่ะ.... หาถุงมารองรับแทบไม่ทัน อ้วกเสร็จไอ้โมกับสตางค์ก็หิ้วปีกไปล้างหน้าล้างปากที่ห้องน้ำ ผมก็ดีขึ้น แต่ยังโคตรมึน

“โมๆ มึงพาไอ้พุไปเองได้มะวะ กรูซื้อดอกไม้มาจะเอาให้น้อง xxx น้องเค้าจะเล่นวงต่อไปเนี้ย” ไอ้สตางค์เห็นเด็กดีกว่าเพื่อนซะงั้นอ่ะคับ ก็เด็กคนเดิมที่มันชอบนั่นแหล่ะ
“กรูจะแบกมันไปไงวะ” ห้องพักอยู่ไกลจากที่จัดกิจกรรมมากกกหง่ะ ที่รีสอร์ทมีรถรับส่งก็จริง... เพียงแต่ไอ้โมมันอยากรีบพาผมกลับ รถยังไม่มาอ่ะคับ (ผมไม่แน่ใจว่ายังไม่ถึงเวลารถออกรึเปล่า)
“งั้นมึงรอกูได้มะ กรูขอไปดูแป้บเดียว ลากไอ้พุไปนอนล็อบบี้ก่อนก็ได้”
“เออๆ มึงรีบมาละกัน”

ผมเดินไม่ไหว ตาลืมไม่ขึ้น แต่รู้เรื่องคับว่าเค้าพูดไรกัน
ไอ้โมพาผมไปนอนตายที่โซฟาล็อบบี้ ผมก็หลับไปหนึ่งตื่น ตื่นมาอีกทีไอ้โมหายหัว....
แต่เหมือนได้ยินแว่วๆ มันบอกผมว่าเดี๋ยวไปตามสตางค์ก่อน ให้ผมนอนรอมันอยู่ที่นี่

เพื่อนว่าไงก็ว่างั้นคับ ผมไม่มีแรงแม้แต่จะลุกเดิน ไม่อยากเชื่อเลยว่าจะหมดแรงได้ปานนี้
ผมนอนสลบอยู่งั้น ไม่ได้คิดระวังตัวอะไรมาก เพราะในคณะก็รู้จัก เคยเห็นหน้ากันทั้งนั้นอ่ะคับ
ทีนี้ตอนที่นอนๆ อยู่ ผมรู้สึกได้ยินเสียงซุบซิบ จากนั้นก็มีคนดึงแขนผมลุกขึ้น และตัวผมก็ลอยขาไม่แตะพื้น...

ความจริงก็อยากลืมตาขึ้นดูว่าใครอ่ะคับ แต่ได้กลิ่นตัวก็จำได้ทันทีว่าเป็นพี่ซี
  


H
พี่ซีมาแล้ว... เห็นมีคนเชียร์อยู่น้อยนิดมาก
ตอนหลังๆ เรื่องเดินช้าเน้อ... ที่เลิกกับเคนก็ประมาณเก้าเดือนกว่าได้
ตอนหน้า! น้ำพุกับพี่ซี จะเคลียร์กันยังไงหนอออ

[โจ๊กกุ้ง]

พี่ซีเค้ามาง้อแล้วน้า  แอบฮาพุไม่อยากเป็นกิ๊ก ฮ่าๆ เข้าใจความรู้สึกกิ๊กละดิ่