สวัสดีคร๊าบบ มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน
แฮ่ๆ กะทิเองครับ เนื่องจากว่า มีมิตรรักแฟนหมาบางท่านอยากได้ผมไปเลี้ยงที่บ้าน เจ๊ PPK ก็เลยคุยกับเพื่อนว่าจะลองเปิดฟาร์มหมากะทิกันอีกสักรอบดีไหม คุณเจ้าหน้าที่ฟาร์ฺมเค้าก็เลยบอกว่า ถ้ายอดคนสนใจเยอะก็อาจจะทำครับ เจ๊แกก็เลยส่งผมมาเป็นด่านหน้าในการสอบถามว่ามีใครสนใจอยากจะรับเลี้ยงโคลนนิ่งหมากะทิบ้างครับ เรามีโครงการจะทำเป็น 2 เล่มต่อ 1 ชุดครับ คือ เรื่องหลัก กับเรื่องเล่านอกรอบ เพื่อไม่ให้เกิดการสับสน ถ้าใครสนใจ กรุณา PM หาเจ๊ PPK นะครับ ถ้าจำนวนคนสนใจมีเยอะ ฟาร์มหมากะทิ อาจจะมีโอกาสเปิดอีกรอบ ครับผมม โฮ่ง
***************************************************************
กะทิขอพล่าม
สวีดัส สวัสดียามดึกครับ มิตรรักแฟนหมาทุกท่าน ( ยกขาหน้าไหว้แบบหมา ๆ ) วันนี้มาตอนดึกครับ แบบว่าแอบอู้งานนิดหน่อย แหะๆ น่าๆ อย่าโมโหหมานะครับ เดี๋ยวตีนกามาเยือนจะหาว่าหมาไม่เตือนนะครับ ว่าแต่ว่าวันนี้ผมก็ยังจะนอกเรื่องต่อไป กับเจ้าเบอนาร์ด และ เจ้ากุชชี่ เพื่อนซี้ต่างสายพันธุ์ครับ ตอนแรกกะว่าจะไม่เล่า แต่อดไม่ได้ เพราะเจ้าเบอนาร์ดมันไปก่อวีรกรรมวีัรเวรโดยมีเจ้ากุชชี่เป็นผู้ร่วมชะตากรรมอีกแล้วครับ ( ถึงจะแบบไม่เต็มใจก็เถอะ ) ยังไงเหรอครับ ตามไปดูกันดีกว่า แล้วคราวหน้า ผมจะเก็บตกที่บ้านคุณรินทร์คุณราชกันบ้าง อิอิ แบบว่าผมแอบเก็บรายละเอียดไปไว้เยอะครับ แต่ว่าตอนนี้ เราไปดูเจ้าเบอนาร์ดกับเจ้ากุชชี่กันก่อนดีกว่า
หมาครับ นอกเรื่องแบบนอกรอบ ครั้งที่ 2
Friend มิตรภาพนี้สปีชีย์ไม่เกี่ยว ตอน ไปเล่นกันเถอะ
" ต๊าย ดูหมาตัวนั้นสิเธอ น่ารักเนอะ "
เสียงใสของสาวน้อยที่กำลังเดินตามถนนเรียกเพื่อนให้ดูเจ้าลาบาดอร์รีทรีฟเวอร์ตัวใหญ่ที่กำลังเดินตามตามถนนอย่างมีความสุขตามประสาหมา ๆ ถ้ามันยิ้มได้ มันคงยิ้มไปแล้วล่ะ แต่บังเอิญคงไม่ต่างจากแยกเขี้ยวเลยใช้วิธีกระดิกหางแทนยิ่งได้ยินคำชมเกี่ยวกับเจ้าเพื่อนซี้ ( ที่มันไปเหมาเอาเอง ) ว่าน่ารักยิ่งมีความสุข
" นั่นสิ อ๊ะ ดูสิๆ มีหนูแฮมสเตอร์นั่งบนหัวมาด้วย น่ารักจัง "
" แหม ดูสิ นั่งนิ่งถือเม็ดทานตะวันไว้ด้วย ต๊าย น่ารัก "
ชมสิ ชมเข้าไป แต่ใครจะรู้มั่งว่า เจ้าตัวขนฟูที่นั่งจุมปุ๊กบนหัวโต ๆ นั่นน่ะ ไม่ได้ปลื้มอะไรกับคำชมเล้ย ให้ดิ้นตายไปเกิดเป็นต้นดอกทานตะวันสิเอ้า ไอ้ที่นั่งนิ่งน่ะ ก็เพราะกลัวจะตกหรอก แล้วไอ้ที่กอดเม็ดทานตะวันเม็ดเบ้งไว้แน่นเนี่ย ก็เพราะมันเป็นเสบียงอาหารที่เจ้านายให้มาตะหากเล๊า แง๊ !!
ว่าแต่ ทำไมเจ้าตัวน้อยถึงจับพลัดจับผลูมานั่งเล่นบนหัวหมาแล้วพากันมาเดินกินลมชมวิวน่ะเหรอ ... มันก็มีเหตุมาจากความซวย เอ้ย ความโชคดี ( ในเชิงลบ ) ของเจ้ากุชชี่ตัวน้อยนี่แหละ
งั้น.. มาย้อนรอยกันหน่อยดีกว่า เรื่องมันก็มีอยู่ว่า หลังจากที่เจ้ากุชชี่หนูน้อยรอดมาจากการ โดนหมาอม ย้ำ หมาอม จากตอนที่ 1 มาได้อย่างหวุดหวิดชนิดเส้นยาแดงผ่าแปด มันก็เกิดอาการวิตกจริตมาตลอดและหวาดระแวงหมาทุกชนิดโดยเฉพาะหมาตัวใหญ่ข้างบ้านชื่อ เบอนาร์ด ที่ดูเหมือนจะถูกอกถูกใจมันซะเหลือเกิน
มาเยี่ยมได้ทุกวัน ( ไม่ต้องการเว้ย >> กุชชี่ )
มาเล่นด้วยบ่อยๆ ( ขอบใจแต่ฉันชอบความสงบ ไป๊ >> กุชชี่ )
แต่เจ้าหนูตัวน้อยก็ยังไม่ยอมใจอ่อนยอมญาติดีด้วยสักที
แต่..ใครจะสน ก็จะเล่นอ่ะ เบอนาร์ดเสียอย่างใครจะทำมาย ฮี่ๆ แล้ววันนี้ก็เป็นอีกวันที่ความสงบไม่เคยมีอยู่ในพจนานุกรมของเจ้ากุชชี่ โอ้หนอ ฟ้าส่งกุชชี่มาเกิดบนโลกใบนี้ แล้วทำม๊าย ถึงได้ส่งเจ้าหมาบ้าพลังมาด้วย ไม่เข้าใจ ไม่เข้าจ๊ายยยย ( แฮมสเตอร์คลั่ง !! )
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ที่โต๊ะข้างหน้าต่างของบ้านหลังเล็ก ๆ น่ารัก บนโต๊ะนั้นมีกรงขนาดพอดีสำหรับเจ้าขนฟูตัวน้อยได้พักอาศัยอย่างสบาย และเมื่อแสงแดดส่องผ่านกระจกใสมายังบ้านน้อยๆของมัน เปลือกตาบางก็ค่อยๆเปิดขึ้น ร่างเล็กๆน่ารัก กลมๆ ฟูๆ ด้วยขนนิ่มสะอาดเพราะได้รับการดูแลอย่างดีก็เริ่มขยับ
( ฮ๊า วันนี้อากาศดีจังเลย )
เสียงเล็กๆจากเจ้าตัวน้อยขนฟูในกรงขนาดพอดีรำพันกับตัวเอง สองขาหน้าเล็กๆจับเมล็ดทานตะวันแสนอร่อยไว้แน่น ดวงตาเล็กๆวาวใสเป็นประกายสะท้อนกับแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาในห้อง ชีวิตน้อยๆกำลังจะเริ่มต้นในบ้านใหม่อย่างมีความสุข อา .. โลกนี้ช่างดีจริงๆ
โฮ่งๆ .. เอ่อ .. ดี
โฮ่งๆๆๆ ( กุ๊จจี่ .. อยู่หนายยยยยย ) ง่า .. ดีมั้ง แหะๆ เอื๊อก เสียงคุ้นๆแฮะ เจ้าขนฟูตัวน้อยเริ่มเหงื่อตกเมื่อรู้สึกคุ้นๆกับเสียงเห่านั้นและแล้วนรกสำหรับแฮมสเตอร์ก็มาบังเกิดตรงหน้าเมื่อ ...
งี๊ดดดดดดดดดด ( เจอแล้ว กุ๊จจี่ ไปเล่นกานนนนนนนนน ) ...
แล้วสวรรค์น้อยๆของแฮมสเตอร์ผู้น่ารักก็ถล่มลงต่อหน้าต่อมา เมื่อมันมา ... ม่ายยยย
สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่กว่าเจ้าขนฟูตัวน้อยราว ๆ 300 เท่าก็โผล่พรวดเข้ามาราวกับผี ( ผีหมาด้วยอ่ะ แง๊ ~~ )
และทันทีที่กุชชี่น้อยได้เห็นเต็มสองลูกตาว่า ใครเป็นคนมาขัดจังหวะความสุขของตัวเองชัดๆ ตาเล็กๆก็แหกโตเท่าที่จะได้พร้อมกับกรีดร้องแบบแฮมสเตอร์
กี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ ( อย่าน๊า ออกไป๊ ชิ่วๆๆ )
เจ้าขนฟูตัวน้อยวิ่งพล่านไปทั่วกรงของตน หัวใจดวงน้อยๆแสนอ่อนไหวสั่นระริกด้วยความกลัว อารามตกใจทำให้สะดุดขาสั้นๆของตัวเองล้มกลิ้งเป็นลูกบอล ก่อนนะหนีไปซุกอยู่มุมกรงด้วยความสิ้นหวังน้ำตาคลอ ร่างน้อยสั่นระริกสองตามองหาชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของด้วยความหวังอันริบหรี่
( เจ้านายอยู่หนาย ช่วยกุชชี่ด้วย กุชชี่กลัว แงง เจ้านาย )
เจ้าตัวน้อยร้องหาเจ้านายเสียงหลงน่าสงส๊ารรร น่าสงสาร แต่นั่นไม่ใช่สำหรับเบอร์นาร์ดผู้มุ่งมั่นในการจะพาหนูตัวน้อยไปท่องโลกกว้างตามประสาหมาๆ ( ชั้นไม่ใช่หมาน๊า >> กุชชี่กรีดร้อง )
( นี่ๆ ฉันไปเจอที่เล่นใหม่ล่ะ จะพาไปนะ ไปกันๆ )
เบอนาร์ดหมายักษ์ในสายตากุชชี่หาได้ฟังเสียงกรีดร้องของมันไม่ เจ้าตัวแสบยังคงพยายามจะพาเพื่อนซี้ ( ซั้ว ) ของมันออกจากกรงให้ได้ และหากว่ามีใครจะตาดีเสียหน่อย ก็จะพบว่า ที่มุมหนึ่งของบ้านหลังนี้ มีเศษซากความเจริญของสิ่งที่เรียกว่า กรงหนูแฮมสเตอร์ กองสุมอยู่ในสภาพพังยับ แน่น๊อนว่าเจ้ากุชชี่น้อยมันคงไม่บ้าพังวิมานของมันหรอก นอกเสียจาก
กี๊ดๆๆๆๆ ( จ๊ากก อย่านะ อย่ามาพังบ้านฉันนะ ไอ้หมาบ้า เจ้าน๊าย เจ้านายอยู่ไหน ไอ้ใบหนาดมันจะพังบ้านกุชชี่อีกแล้ว )
เจ้าหนูตัวน้อยส่งเสียงหาเจ้านายลั่น เมื่ออุ้งตีนใหญ่ ๆ ของเจ้าเบอนาร์ดเริ่มตบกรงมันเบาๆ ( แต่สะเทือนไปทั้งกรง ) พร้อมกับปากกว้าง ๆ ที่งับและง้างเหล็กเล็ก ๆ ที่ประกอบกันเป็นกรงนั้นให้ง้างออก
ในขณะที่เจ้าขนฟูตัวน้อยกำลังอกสั่นขวัญแขวนกับการโดนหมาบ้าพลังพังบ้านเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็จำไม่ได้อยู่นั้น สวรรค์ก็ยังเมตตาต่อมันเมื่อร่างสูงของเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องนั้น
" ถ้าแกพังกรงของกุชชี่อีกรอบ ฉันจะหาตะกร้อมาครอบปากแก ล็อคกุญแจโซโลแล้วเอาลูกกุญแจไปโยนทิ้งแม่น้ำเจ้าพระยา "
เสียงมึนๆออกแนวเย็นชาดังขึ้นจากเด็กหนุ่มร่างสูงเจ้าของแฮมสเตอร์น้อยในกรงที่กำลังจะโดนหมาแทะอยู่รอมร่อนั้น ทำเอาเจ้าตัวแสบหงอยสนิท ยอมผละออกจากกรงแต่โดยดี ตากลมใสช้อนขึ้นมองเด็กหนุ่มออดอ้อน
งี๊ดดดดด ( เค้าอยากเล่นกับกุ๊ดจี่อ่ะ นะๆ พาออกมาให้หน่อยจิ นะ น๊าา )
ถ้ามันพูดได้ ที่มันจะพูดก็คงแบบนี้ละมั้ง และดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจเสียด้วย หางพวงใหญ่ของเจ้าเบอร์นาร์ดกระดิกแกว่งไกวไปมาด้วยความดีใจ เมื่อร่างสูงเดินผ่านหน้าไปยังกรงที่เกือบจะโดนมันพังเป็นครั้งที่ 20 ของเดือน
จี๊ดๆๆๆๆ ( เจ้านาย กุชชี่กลัว ฮืออ )
เจ้าตัวน้อยไต่มานั่งสั่นระริกบนฝ่ามือเจ้านายทันทีที่มือใหญ่นั้นเปิดประตูกรงให้ ดวงตาน้อย ๆ พยายามส่งประกายขอความช่วยเหลือไปยังเจ้านายให้ช่วยเหลือมันให้รอดพ้นจากปากหมาที่พร้อมจะคาบมันออกไปผจญภัยในโลกกว้างทุกนาที
" ไงกุชชี่ หิวไหม " เสียงโมโนโท๊น โมโนโทนเอ่ยถามคนละเรื่องกับสถานการณ์ ก่อนที่จะหยิบเอาเม็ดทานตะวันมายื่นให้เจ้าตัวน้อยบนฝ่ามือที่รับไปแทะแต่โดยดี ดวงตาสีน้ำตาลเข้มมองเจ้าตัวน้อยบนฝ่ามือที่ค่อยๆแทะเม็ดทานตะวันเม็ดโตอย่างเอ็นดู ก่อนจะนั่งลง โดยมีหมาตัวโตนั่งแหมะใกล้ๆ พร้อมกับเอาคางมาเกยขาเขาไว้
" มาแต่เช้าเลยนะ บอกเจ้านายแกหรือยังว่าจะมา เดี๋ยวก็หน้าตาตื่นมาอีกหรอก " มือใหญ่ลูบหัวโตๆที่ปกคลุมด้วยขนอันเงางามไปมา แล้วก็ปล่อยเจ้าตัวน้อยในอีกมือลงนั่งบนโต๊ะพร้อมกับหยิบเม็ดทานตะวันให้อีกหลายเม็ด
งี๊ดดดด ( บอกแล้วค๊าบ เจ้านายไม่ว่าหรอก ก็มาเล่นกับกุ๊ดจี่อ่ะ )
เจ้าตัวดีส่งเสียงครางงี๊ดง๊าดในลำคอ ดวงตาสีดำซุกซนยังคงจ้องมองหนูน้อยที่นั่งแทะเม็ดทานตะวันบนโต๊ะไม่คลาดสายตา
" แกรู้ไหมว่าแกพังกรงกุชชี่มากี่กรงแล้ว "
เด็กหนุ่มถามเสียงเนือยๆ เดาไม่ถูกว่อารมณ์ไหน แต่เจ้าเบอร์นาร์ดหรือจะสนใจ เจ้าตัวแสบค่อยๆยกหัวโตๆของมันขึ้นก่อนจะเอียงคอมองใบหน้าหล่อเหล่าของคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า ทำตาไม่รู้ไม่เห็น จนอีกฝ่ายอ่อนใจ
" เฮ้อ ฉันว่านะ ถ้าแกพังกรงนี่อีกกรงล่ะก็ ฉันจะเลิกหากรงมาให้กุชชี่แล้วล่ะ ยังไง ๆ ก็เลี้ยงในบ้านอยู่แล้วนี่ "
ร่างสูงถอนหายใจปลงตก จะให้ไปทำข้อตกลงกับหมาไฮเปอร์ก็คงไม่ได้ผลเท่าไหร่นักหรอก หมาอะไรบ้าพลังเสียจริง
งี๊ดดดดดดดดดดด ( จริงเหรอ จริงนะ เย้ )
เจ้าตัวแสบทำท่าดีใจเริงร่ากระดิกหางราวกับติดมอเตอร์ ในขณะที่เจ้ากุชชี่น้อยแทบมือไม้อ่อนทำเม็ดทานตะวันของโปรดหลุดมือ ร่างเล็กๆหยุดนิ่ง เงยหน้ามองเจ้านายด้วยดวงตาคลอน้ำตา
( ไม่อาว กุชชี่จะอยู่ในกรง ไม่นะเจ้านาย ) ร่างน้อยๆทิ้งเม็ดทานตะวันแล้ววิ่งไปเกาะนิ้วของเจ้านายทันที แต่ดูเหมือนว่ามันจะทำให้อีกฝ่ายเข้าใจผิดไปเสียนี่
" หือ ชอบเหรอกุชชี่ ดีใจล่ะสิ ไม่ต้องอยู่ในกรง "
เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับรอยยิ้มเมื่อเห็นเจ้าขนฟูตัวน้อยมากอดนิ้วตัวเองแน่น พร้อมกับส่งเสียงกี๊ดๆ น่ารักน่าเอ็นดู
กี๊ดๆๆๆๆๆๆ ( ม่ายช่ายน๊า กุชชี่ไม่อยากอยู่นอกกรง เจ้านายอย่าเอากรงกุชชี่ไปน๊า )
ความจริงมันอยากจะบอกแบบนี้ต่างหาก แต่ ใครมันจะเข้าใจภาษาแฮมสเตอร์กันเล่า ><~~
" เอ่อ ขอโทษนะ เบอนาร์ดมาที่นี่ไหม "
เสียงนุ่มดังขึ้นพร้อมกับร่างเพรียวของเด็กหนุ่มข้างบ้านที่ค่อยๆเดินเข้ามาด้วยความเกรงใจ เพราะเจ้าหมาตัวแสบของเขาที่ชอบเข้ามาก่อกวนหนูแฮมสเตอร์เป็นประจำ
" ก็มาตามปกติแหละ " เจ้าของดวงตาสีน้ำตาลเข้มตอบพร้อมกับลูบขนหนานุ่มของเจ้าตัวแสบเบาๆ
" เบอนาร์ด เมื่อไหร่จะเลิกกวนกุชชี่สักที " ร่างเพรียวบ่นจนเจ้าตัวดีทำหูตกหางลู่พร้อมกับกระเถิบไปอยู่หลังเด็กหนุ่ม
" ก็ไม่ได้อะไรมากนี่พี่ยู กุชชี่เองก็ชอบด้วย เห็นพากันไปเที่ยวทุกวันจะได้ไม่เหงา " เจ้าของเจ้าตัวน้อยขนฟูบอกเสียงนิ่งพร้อมกับพาหนูที่เกาะนิ้วตัวเองไม่ปล่อยกลับเข้ากรงแล้วลุกขึ้น
" มาแต่เช้า ดื่มกาแฟมั้ยพี่ยู "
" อืมก็ดี เอ่อ แล้ว ... "
ยูหันไปมองเจ้าหนูตัวน้อยที่กำลังซุกตัวอยู่ที่มุมของกรงด้วยความลำบากใจ ดวงตาคู่สวยมองไปที่เจ้าแสบที่กำลังทำท่าเหมือนอยากจะพังกรงตรงหน้าเพื่อเอาเจ้าตัวน้อยออกมาเล่นเหมือนทุกวัน
" เบอนาร์ด ฉันไม่อยากซื้อกรงใหม่มาคืนลัญแล้วนะ "
ยูถอนหายใจก่อนจะเดินตามเด็กหนุ่มเข้าไปข้างในด้วยความหวังว่า หมาไฮเปอร์ของตัวจะเข้าใจในสิ่งที่พูด แต่ ... โบราณว่าไว้ อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจหมา โดยเฉพาะเจ้าเบอนาร์ด เพราะทันทีที่คล้อยหลังเจ้านาย เจ้าตัวแสบก็ย่างกรายไปหาเป้าหมายทันที
งี๊ดดด ( กุ๊ดจี่ ... ไปเที่ยวกานน๊า ... )
กี๊ดๆๆๆ ( ไอ้หมาบ้า ฉันชื่อกุชชี่ ไม่ใช่กุ๊ดจี่ หัดจำไว้ซะมั่งไอ้บ้าใบหนาด )
เสียงเล็กโวยวายทั้งๆที่กำลังทำตัวกลมอยู่มุมกรงหาทางหนีสุดชีวิต
( ทีตัวเองยังเรียกชั้นใบหนาดได้ น่ากุ๊ดจี่ไปเที่ยวกานนน ป่ะ )
สิ้นเสียงนั้น ปากกว้าง ๆ อันอุดมสมบูรณ์ด้วยเขี้ยวอันแข็งแรงและแหลมคมของหมายักษ์บ้าพลังก็เริ่มปฏิบัติการทันที
งั่ม ...
กี๊ดดดดดด ( เจ้าน๊ายยย ไอ้ใบหนาดมันจะพังบ้านกุชชี่แล้ว เจ้าน๊ายยยย ) เจ้าตัวน้อยวิ่งพล่านอีกรอบ กลัวก็กลัว และสุดท้ายบ้านน้อยของมันก็วินาศสันตะโรด้วยฝีปากเจ้าเบอนาร์ดจนได้
( แงงง เจ้านายช่วยด้วย ไอ้ใบหนาดมันจะกินกุชชี่แล้ว ) เสียงเล็กๆสั่นเครือ หนีไม่รอด และแล้วก็อีหรอบเดิม เมื่อมันโดนอุ้งตีนใหญ่ๆ เขี่ยๆออกมาจากซากกรง
( ป่ะ ไปเที่ยวกาน ) ปากใหญ่ๆคาบขนนุ่มๆของแฮมสเตอร์น้อยแล้วตวัดขึ้นจนร่างเล็กๆลอยปลิวหวือไปตกปุ๊บนหัวโตๆของตน
กี๊ดๆๆๆ ( จ๊ากกก ไอ้หมาบ้า ฉันเกลียดแก๊ ) กุชชี่น้อยแหกปากด่าแต่ ก็ได้แค่นั้น กลัวตกก็กลัว สุดท้ายก็ต้องเกาะขนนิ่ม ๆ ที่รองรับตัวเองไว้แน่นยามเมื่อเจ้าเบอร์นาร์ดเริ่มเดิน
งี๊ดดดดด ( เค้าจะพากุ๊ดจี่ไปเที่ยวนะ ) เสียงครางงี๊ดง๊าดเหมือนจะขออนุญาตพาลูกสาวชาวบ้านไปเที่ยว ในขณะที่ยูแทบตาถลนเมื่อเห็นเจ้าขนฟูตัวน้อยที่เกาะนิ่งบนหัวโตๆของหมาตัวเอง เพราะมันหมายถึง ...
" เบอนาร์ด นี่พังกรงกุชชี่อีกแล้วเหรอ "
ยูโวยลั่น ในขณะที่เจ้าตัวดีถอยหลังไป 3 ก้าว ทำหูลู่ ส่วนลัญกลับไม่มีปฏิกิริยาอะไรนอกจากหยิบถุงเล็กๆออกมาพร้อมกับเรียกเจ้าหมาตัวดีให้มาไป
" เบอนาร์ดมานี่ซิ " สิ้นเสียงเรียก เจ้าหมาจอมแสบก็รีบวิ่งไปมาทันที ทำเอากุชชี่ตัวน้อยแทบหล่นจากหัวโตๆของมันทำเอายูแทบหัวใจวายตาย
" เบอนาร์ด ระวังหน่อยซี่ กุชชี่ตกลงมาจะทำไงเล่า " ยูโวยวายลั่น แต่พอจะจับกุชชี่ออกจากหัวเจ้าตัวดี มันก็รีบสะบัดตัวหนีทันที
" ไม่เป็นไรหรอกพี่ยู เอ้ากุชชี่ " ลัญบอกเสียงเรียบไม่แสดงอาการอื่นใด ก่อนจะยื่นอะไรบางอย่างให้กุชชี่ที่มองเขาอยู่
( อ๊ะ เม็ดทานตะวัน ว้าวๆๆ ) กุชชี่น้อยทำตาวาวรับเม็ดทานตะวันด้วยสองขาหน้าเล็กอย่างเริงร่าจนลืมไปเลยว่ากำลังอยู่ในสถานการณ์ใด แต่แล้วความเริงร่าของมันก็กลับมืดมนทันที เมื่อได้ยินประโยคนรกของมัน แต่เป็นสวรรค์ของเจ้าเบอนาร์ด
" จะพาไปเที่ยวก็ระวังกุชชี่โดนแมวคาบไปด้วยล่ะ อย่ากลับค่ำด้วย "
คำสั่งเหมือนสั่งหนุ่มๆที่บังอาจมาขอลูกสาวไปเที่ยว ทำเอาเจ้าหมาบ้าพลังเริงร่า แต่เจ้าตัวน้อยแทบจะกระโดดจากหัวหมาลงมาเอาหัวทิ่มพื้นให้ตายๆไปซะ
กี๊ดๆๆๆๆ ( ไม่อ๊าวววว กุชชี่ไม่ป๊ายยย ไม่ไปๆๆๆๆๆ ) ร่างเล็กๆ ดิ้นรนจะลงจากหัวโตๆ แต่ก็ทำไม่ได้ เลยได้แต่โยกตัวไปมา ดูแล้วเหมือนจะดีใจ ( เวร -"- )
งี๊ดดดดดดดด ( ค๊าบบ ไปน๊าาาา ) เสียงครางรับคำสั่งก่อนจะวิ่งตรงออกบ้านทันที โดยมีเสียงเล็กๆ กรีดร้องสลับไป
กี๊ดๆๆๆ ( ม่ายย ไม่ไป ช่วยด้วย เจ้าน๊ายยยย )
ก็บอกแล้ว ร้องไปเหอะ ใครเข้าใจก็แปลกละ โชคดี กุชชี่ สู้เค้านะ อิอิ ...
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
และนั่นก็คืออดีตอันแสนหวาน ( ตรงไหน ) ที่ทำให้เจ้าหนูน้อยกุชชี่ต้องมาใช้ชีวิต 1 วันบนหัวโต ๆ ของเจ้าเบอร์นาร์ดให้ผู้คนได้เอ็นดูเล่นอีกครั้ง และดูเหมือนว่า คงจะเป็นแบบนี้ไปอีกทุกๆวัน เพราะตอนนี้ ลัญ เจ้านายที่แสนดีของมันได้ตัดสินใจแล้วว่า เพื่อความประหยัดเงินที่จะต้องเสียไปในการซื้อกรงใหม่แล้วให้เจ้าเบอนาร์ดมาพังเล่นนั้นคงไม่คุ้ม ก็เลยจะเลี้ยงแบบปล่อยในบ้านมันเสียเลย แหม้ ช่างเป็นข่าวที่ดีเสียนี่กระไร แต่.. นั่นมันปัญหาในอนาคต ตอนนี้น้ะ มาแก้ปัญหาในปัจจุบันก่อนเหอะ
งี๊ดดด ( นี่กุ๊ดจี่ จับแน่นๆ จะวิ่งล่ะ ไปละนะ 1.. 2.. )
กี๊ดๆๆ ( บอกกี่รอบแล้วไอ้ใบหนาด ฉันชื่อกุชชี่ ไม่ใช่กุ๊ดจี่ แล้วแกจะวิ่งทำม๊ายย ช่วยด้วยยยยยย )
โฮ่งๆๆๆๆๆ ( ไปละน๊าาาาา ) ใส่ตีนหมาโกยอ้าวทันทีอย่างเริงร่า เย้ๆๆๆ
กี๊ดดดดดดดดดดดดดด ( ตายแน่ เจ้าน๊ายยยยยยยยยยย ช่วยด้วย กุชชี่อยากกลับบ้านนนนนนนนนนนน )
และแล้ว การผจญภัยอันแสนสนุกของ 1 หมา และ 1 หนูแฮมสเตอร์ก็เริ่มขึ้น ขอให้ไปที่ชอบๆน๊า ^___^ เอ๊ะ เสียงอะไรลอยมา
....... กลับบ้าน จากลับบ้าน เจ้านายยยยยยยยยยยย ....
สงสัยหูแว่วเนาะ เอาเหอะ เจ้าสองตัวนั่นก็ไปเที่ยวละ พวกเราก็ไปพักกันดีกว่าเนาะ บายยย
กะทิพล่ามรอบ 2
เป็นไงครับ สนุกไหมครับ จะว่าไปเจ้าสองตัวนี่มันก็ป่วนแบบนี้ประจำเลยครับ ผมว่าเราปล่อยเจ้าเพื่อนซี้ (ม่องเท่ง ) ไปเริงร่ากันตามสบายดีกว่าเนาะ ผมว่า ผมจะเก็บตกเรื่องสนุก ๆ ของคุณรินทร์คุณราชดีกว่า เอ้าตีวงเข้ามาครับ ตีวง เอ่อ ... โทษครับ ตีวงครับ ไม่ใช่ตีเข่า โธ่~~
เจอกันใหม่ตอนหน้าครับ โฮ่ง ( โบกขาหน้าลาแบบหมา ๆ )
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
