หัวข้อ: {มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโต ] ตอนพิเศษ น้ำซอส+เดียร์ P.80 |10/พฤษภาคม/2555|

[boylove_yj]

Part 59


.
.
.
.
.
.




“ฮัลโหล คุณน้ำซุปใช่ไหมคะ ดิฉันคือคุณครูประจำของน้องน้ำซอสน่ะค่ะ ตอนนี้น้องมีเรื่องชกต่อยกับเพื่อนในห้อง รบกวนคุณพ่อมาที่โรงเรียนหน่อยนะคะ”   เสียงนี้ วาจาอย่างนี้ คำพูดอย่างนี้ ได้ฟังมาถึงสองครั้งสองครา รู้ได้ทันทีว่าไอ้ตัวแสบมันทำเรื่องงามหน้าไว้อีกแล้ว

“ครับๆ  ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยครับ”   

ให้ตายเถอะนั่งทำงานอยู่ดีๆ คุณครูห้องน้ำซอสก็โทรมาบอกว่าลูกชายตัวดีมีเรื่องชกต่อย แล้วทำไม น้ำซุปถึงไม่ตกใจเลยซักนิด ก็เพราะว่าครั้งนี้เป็นครั้งที่สามแล้ว ที่ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนมันมีเรื่องต่อยกับเด็กคนอื่น เลือดทางป๊ามันแรง มาเฟียกันทั้งแถบ ขนาดไปอยู่ที่โรงเรียนยังมีลูกน้องเดินตามเต็มไปหมด ยอมใจจริงๆ

น้ำซุปเคลียร์งานบนโต๊ะอย่างเร่งด่วน แล้วเดินไปห้องข้างๆ ซึ่งเป็นห้องทำงานของประธานใหญ่ อย่าง ลีโอ แอ็คซายน์ ทำไมจัดให้โต๊ะทำงานอยู่ห้องเดียวกัน นั่นก็เพราะว่า น้ำซุปออกคำสั่งให้แยกห้องนั่นเอง ร่างบางรู้ดีว่า หากไปอยู่ห้องเดียวกับเจ้าพ่อลีโอ คงไม่ได้ทำการทำงานเป็นแน่ๆ  มาเฟียหน้าหล่อจะต้องหาทางนัวเนียคลอเคลียตลอดเวลาแน่ๆ

“ลีโอ ซอสมีเรื่องที่โรงเรียน เมื่อกี้คุณครูโทรมาบอกให้ผู้ปกครองไปพบ เดี๋ยวน้ำซุปมานะไปดูลูกก่อน”     

ร่างสูงเงยหน้ามองคนรักด้วยสายตาล้อเลียน  ถึงแม้น้ำซุปจะดุน้ำซอสเรื่องชกต่อยเป็นประจำ เมื่อสองครั้งที่ผ่านมา เจ้าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนมันไปมีเรื่องชกต่อยกับเด็ก ม.2 ทั้งที่ตัวเองอยู่ ป.6  สองครั้งก็สองครั้ง  ปัญหาเดิมๆ ก็เรื่องผู้มีอิทธิพลในโรงเรียนนั่นแหละ อย่างนี้ซิ มันผมแล้วที่เป็นลูกป๊าไอ้ซอส แต่ดูเหมือนว่าน้ำซุปจะไม่ชอบใจเท่าไร ก็พยายามเตือนลูกชายให้เพลาๆลงบ้าง น้ำซอสก็ทำตาม แต่ในความคิดของเขานั้น น้ำซอสรับฟังเฉยๆ แต่คงไม่ปฏิบัติตาม ก็เชื้อพ่อมันแรง

“อย่าดุลูกมากนะน้ำซุป  ถ้าไม่มีเหตุให้ซอสต้องลงไม้ลงมือเรื่องมันคงไม่ออกมาอย่างนี้”     

“ก็ตามใจกันไปอย่างนี้ล่ะซิ น้ำซอสถึงได้เอาแต่ใจเกินไป เชอะ เจ้าพ่อบ้า”   ส่งสายตาจิกกัดให้พอประมาณและเอ่ยวาจาเหน็บแหนมพอเป็นวิธีแล้ว น้ำซุปก็หมุนตัวอย่างรวดเร็ว เพื่อหนีกรงเล็บพญามาร..

แต่ดูเหมือนว่าไม่ทันเสียแล้ว........

เพราะลีโอ แอ็คซายน์พุ่งออกมาจากโต๊ะทำงานรวบเอวบางของคนรักเข้ามากอดแล้วกดจมูกฟัดแก้มนวลใสอย่างหมั่นเขี้ยวและเอ็นดู   คนตัวเล็กดิ้นไปมาเพื่อให้หลุดพ้นจากอ้อมกอดของเขา  เสียเปล่า......หึหึ ว่ามากันอย่างนี้เรื่องอะไรจะให้หลุดไปได้ง่ายๆ ต้องเจอจูบสั่งสองซักทีสองที

“อืมม......ฮึๆๆ ฮ่าๆ....เจ็บแก้มหมดแล้ว.....ปล่อยเร็วเจ้าพ่อเดี๋ยวไปหาลูกช้า”   

มือบางผลักไสเรือนกายสูงใหญ่ออกอย่างยากลำบาก นอกจากลำแขนแกร่งจะไม่ขยับแล้ว กลับกันยังคงกอดรัดแน่นยิ่งขึ้นไปอีก  หน้าผากมนของน้ำซุปขยับคลอเคลียไปมาที่ริมฝีปากหนาของลีโอ  ลมหายใจร้อนเป่ารดกันและกันอย่างหวานซึ้ง เรียกปากหนาจดจูบหน้าผากมนของคนรักอย่างแผ่วเบา แล้วคลอเคลียริมฝีปากไล่ต่ำลงมายังเปลือกตาบางทั้งสองข้าง ปัดเป่าผ่านแก้มใสและไม่ลืมที่จะสูดกลิ่นแก้มนวลของน้ำซุปไปฟอดใหญ่

“เจ้าเล่ห์อย่างนี้ต้องถูกลงโทษ” 

ริมฝีปากหนากดจูบลงบนริมฝีปากบางของน้ำซุปอย่างช้าๆ ละเมียดละไมอย่างไม่เร่งรีบ เรียวลิ้นร้ายเล็มขอบริมฝีปากของน้ำซุปไปมาอย่างช้า ร่างสูงต้องการให้คนตัวเล็กหมดอากาศหายใจแล้วเปิดปากออกมา และดูเหมือนว่าความหวังของลีโอจะเป็นเสียแล้ว เมื่อทันทีที่น้ำซุปเปิดริมฝีปากออกจากกัน เรียวลิ้นร้อนของลีโอก็สอดเข้าไปต้อนลิ้นเล็กของน้ำซุปทันที  ปลายลิ้นรัดรึงดูดดื่มอย่างหิวกระหาย เสมือนคนพเนจรในทะเลทรายที่เจอแหล่งน้ำโอเอซิส  ลีโอดูดชิมน้ำหวานจากโพรงปากของน้ำซุปอย่างหิวกระหาย และร่างบางก็จูบตอบกลับไปอย่างเต็มความสามารถทันที และในที่สุดลิมิตของคนตัวเล็กก็หมดลง

น้ำซุปทุบอกแกร่งของลีโออย่างประท้วง เพราะตัวเองนั้นหายใจหายคอไม่ทันแล้ว ร่างสูงจึงผละริมฝีปากออกมาอย่างเสียดายและคลอเคลียเวียนจูบอยู่ที่มุมปากแทน มือหนาโอบกอดเอวบางอย่างรักใคร่หวงแหน เช่นเดียวกับเรียวแขนบางของน้ำซุปที่ยกขึ้นกอดลำคอแข็งแรงของลีโอย่างคำนึงหาเช่นกัน   ลมหายใจร้อนของลีโอ แอ็คซายน์ที่สูดเข้าออกอย่างอดกลั้น ทำเอาร่างบางอดที่จะยิ้มและภูมิใจในตัวเองไม่ได้ ไม่ว่าจะกี่ปีต่อกี่ปีความต้องการของลีโอที่มีต่อเขา ก็ไม่เคยลดน้อยลงไปเลย มีแต่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆขึ้นไปตามกาลและเวลา

“รับน้ำซอสเสร็จแล้วกลับบ้านเลยนะอีหนู เดี๋ยวเจ้าพ่อจะรีบกลับบ้าน”    หมดซึ่งอารมณ์ทำงานต่อไปแล้ว ตอนนี้อยากกลับบ้านไปหาเมียและลูก   เมื่อไรน้ำซอสมันจะโตซักทีน้า จะได้มาช่วยทำงานที่มันล้นมือออกมาจนแทบรับไม่หวาดไม่ไหว

“ครับผม รีบทำงานให้เสร็จแล้วกลับบ้านนะเจ้าพ่อ เดี๋ยวลูกเมียคิดถึง”   อ้า..........ได้ฟังอย่างนี้แล้วไม่อยากทำงานเลยแฮะ ในอกฟูฟ่องไปด้วยความปิติที่เมียพูดจาเชิญชวนขนาดนี้

“เมียจ๋า กลับไปรออยู่บ้านนะ หึหึ”

“หัวเราะได้เจ้าเล่ห์และมีเลศนัยมาก แต่ไม่เป็น ไม่ว่าลีโอจะเป็นอย่างไร น้ำซุปรับได้ทุกอย่างอยู่แล้ว  ฮ่าๆ ไปนะครับ”   ร่างบางยืดกายหอมแก้มสากของลีโอทั้งสองข้างและปิดท้ายที่เรียวปากหนา  ลีโอ แอ็คซายน์หลับตาแน่นแล้วอมยิ้มขำในความน่ารักปนแก่นเซี้ยวของน้ำซุป


“ไปน้า.........จุ๊บๆ”   

“อย่าไปนานนะครับ......เจ้าพ่อคิดถึง”

และเมื่อร่างของน้ำซุปลับกายหายไป ทิ้งไว้เหลือเพียงมาเฟียหน้าที่ยืนยิ้มอยู่คนเดียวเหมือนคนบ้า อ๊าๆ   ลีโอ แอ็คซายน์ คนนี้บรรลุคำว่า รักเมีย หลงเมีย มองแต่เมีย คนเดียวมาตั้งนานแล้ว




*****************************************************

“ครูจะโทรบอกม้าผมทำไม เรื่องแค่นี้ผมจัดการได้”   น้ำซุปมาถึงห้องเรียนได้ประมาณสิบนาทีแล้ว แต่ยังไม่เข้าไปข้างในเพราะอยากจะยืนฟังว่าไอ้ลูกตัวแสบมันจะจัดการอย่างที่ปากมันว่าอย่างไร  ข้างในห้องก็มีผู้ปกครองอยู่ประมาณ สองสามคน

“ไม่ได้นะซอส เรื่องอย่างนี้ต้องบอกม้าเข้าใจไหม พอม้ามาถึงห้ามโวยวายเป็นเด็ดขาดนะ ครูไม่ช่วยแน่คราวนี้ เสี่ยงต่อการตกงาน”     ก็ทุกครั้งที่มีเรื่องคุณครูท่านนี้ก็หนุนหลังไอ้ซอสไม่น้อยเหมือนกัน และเขาก็ปรามหล่อนเอาไว้บ่อยๆว่าอย่าตามใจไอ้เสือ เดี๋ยวมันอาการจะหนักกว่าเดิม แต่ดูเหมือนว่าคำสั่งจะไม่เป็นผลซะแล้ว

“แล้วน้องเดียร์เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ”    เด็กน้อยตัวเล็ก น่ารักๆเหมือนกวางที่นั่งซ้อนตักไอ้เสือก็คือน้องเดียร์  บุคคลที่เขาให้ทุนการศึกษาเพราะสงสารและเอ็นดู

ว่าแต่ทำไมต้องนักตักกันด้วยล่ะ โต๊ะก็มีนั่งให้ถมเท ให้ตายเถอะ สงสัยเรื่องนี้คงต้องคุยกันอีกทีแล้ว ครั้งล่าสุดที่คุยกัน ไอ้ซอสก็บอกว่ายังเป็นแค่เพื่อนกัน มันไม่กล้าบอกน้องเดียร์ กลัวน้องเดียร์จะไม่เข้าใจไอ้ความรู้สึกอย่างนี้ ช่วยบอกเถอะว่านี่คือเด็ก ป.6 ทำไมมันแก่นเซี้ยวได้ขนาดนี้นะ

“ไม่เป็นอะไรแล้วครับ  หายเจ็บแล้ว  เมื่อกี้ซอสเป่าให้เดียร์น่ะครับ” อ๊า เด็กๆนี่มันน่ารักจริงๆ  มองไปมองมาแล้วก็คารวะให้กับแก่นเซี้ยวของน้ำซอสจริงๆ เจ้าชู้ได้ป๊ามากๆ

“อ้าวคุณน้ำซุป มาถึงแล้วเหรอค่ะเชิญค่ะ”   

ทันทีที่ร่างบางของน้ำซุปย่างกายเข้าไปในห้องพักครูก็ได้รับสายตาทิ่มแทงจากบุคคลหนึ่งเข้าแบบเต็มๆ ผู้หญิงรูปร่างท้วม ผมหยิก ใส่ชุดผ้าไหม ใส่เครื่องประดับเต็มตัว ไม่บอกก็รู้ว่าเป็นแม่ของเด็กอ้วนคนที่นั่งซุกอกอยู่ข้างๆ ให้ตายเถอะเลี้ยงลูกมาอย่างไรทำไมถึงปล่อยให้เป็นลูกแหง่อย่างนี้นะ น้ำซอสจับปืน ขับรถยนต์เป็นตั้งแต่ ป.5 ศิลปะป้องกันตัว ก็เป็นเกือบทุกอย่าง  อย่างนี้ซิถึงเรียกว่าลูกผู้ชาย

“มีเรื่องอะไรกันครับ”  ปากถามครู แต่สายตาส่งไปยังไอ้ลูกตัวดีที่นั่งกอดเอวน้องเดียร์อยู่   มันช่างไม่เกรงกลัวใครเลยจริงๆ

“ซอส ลุกขึ้นมาหาม้า แล้วปล่อยน้องเดียร์ลงนั่งที่โซฟาดีๆ” 

“ม้า เดียร์จะนั่งที่โซฟาได้ไง ในเมื่อเดียร์หกล้มจนเจ็บสะโพก”       ก็ไหนปัดเป่าความเจ็บช้ำให้เขาไปแล้ว

“ปล่อยน้องเดียร์ลงก่อน ก็ค่อยๆวางสิ จะวางแรงๆทำไมล่ะ แล้วซอสก็เดินมาหาม้า เร็วๆ”   

ไอ้ซอสตัวดีค่อยๆวางเพื่อนรักหน้าหวานลงบนโซฟาอย่างช้าๆ ทุกคนอาจจะมองว่านี่คือกิริยาหวงเพื่อน แต่สำหรับน้ำซุปแล้ว นั่นคือการกระทำที่ถะนุทนอมคนที่รักมากต่างหากล่ะ

“คือเรื่องมันมีอย่างนี้นะคะคุณน้ำซุป  น้องเดียร์กับน้องซอสและเพื่อนคนอื่นๆในห้องกำลังเล่นลิงชิงบอลกันอยู่ค่ะ น้องปลิวที่มาเห็นเพื่อนเล่นก็อยากเล่นด้วย จึงเข้าไปขอเล่นแล้วก็เกิดเหตุค่ะ”

“ถ้าปลิวมาขอดีๆ ซอสก็ให้เล่น แต่นี่ปลิวเข้ามาแย่งบอลจากมือเดียร์ แล้วก็ผลักเดียร์ซะเอง ซอสก็เลยเอามือลูบหน้าปลิวสองทีติดกันอ่ะครับม้า” 

แล้วไอ้สำนวนที่ไปต่อยเขาแล้วบอกว่าเอามือลูบหน้านั้นมันได้มาจากใครให้ตายเถอะ ปล่อยให้อยู่กับพวกบอดี้การ์ดมากเกินไปแล้วละมั้ง สำบัดสำนวนเสียจริงๆ

อืมๆ ไอ้เด็กอ้วนลูกแหง่ชื่อปลิวอย่างนั้นเหรอ ช่างตั้งชื่อลูกได้แมทกับตัวมาก  ฮ่าๆ

“ไม่ได้ลูบนะครับคุณครู ซอสต่อยปลิวครับ แรงมากด้วย ดูซิเป็นรอยเลย”   น้ำซุปหันหน้าไปมองเด็กปลิวด้วยแววตาค้น และก็พบว่าใบหน้าของเด็กปลิวนั้นหาร่องรอยไม่เจอเลย แสดงว่าไอ้ซอสมันออมมือไว้อยู่เหมือนกัน

“เลี้ยงลูกด้วยอะไรกันยะ ทำไมถึงป่าเถื่อน เลวทรามขนาดนี้”    ให้ตายเถอะ เลี้ยงมันมาตั้งแต่แบเบาะยังไม่เคยมีใครกล้ามาว่าไอ้ซอสขนาดนี้เลย จี๊ดโว้ยยยยยยยยยยยย

“หยุดวาจาดูแคลนของคุณเดี๋ยวนี้นะครับ ถ้าจะบอกว่าลูกผมเลวทราม ป่าเถื่อนล่ะก็ ทำไมไม่ดูลูกตัวเองบ้าง ถ้าหากเด็กได้รับการอลรมสั่งสอนมาอย่างดี คงไม่เข้ามาแย่งเพื่อนเล่นหรอกครับ”

“ต๊ายยยยยยยยยยยย แกว่าชั้นเหรอ........ผู้อำนายการอยู่ไหน ฉันต้องการพบ ฉันจะให้ไอ้เด็กซอสออกจากโรงเรียนนี้”

“เอ่อ..........คือ”   คุณครูประจำชั้นผู้น่าสงสาร

“ผมนี่แหละผู้อำนวยการ”

“..................................” 

และนั่นก็เรื่องจริง โรงเรียนนี้มีหุ้นผมเยอะเลยทีเดียว  คราแรกคณะครูอาจารย์ลงมติให้ผมเป็นผู้อำนวยการ แต่ผมปฏิเสธเพราะงานโรงแรมและธุรกิจของแอ็คซายน์ก็ล้นมือแล้ว จึงให้ลูกน้องมานั่งบริหารแทน

“เอ่อ....โกหกใช่ไหม คุณครูคะ ผู้ชายคนนี้เป็นผู้อำนวยกาเหรอคะ”

“ใช่ค่ะ คุณน้ำซุปเป็นผู้อำนวยการของที่นี่ และน้ำซอสก็ลูกชายของคุณน้ำซุปค่ะ”     ดีมากคุณครู เอาให้รู้แจ้งเห็นจริงไปเลย หมั่นไส้นัก พวกโวยวายตีโพยตีพายจะเล่นให้หนักเลยคอยดู

“น้องปลิวลมเข้ามาแย่งบอลน้องเดียร์ไปก่อน หนำซ้ำยังผลักน้องเดียร์ลมจนเจ็บตัว อย่างนี้แล้วยังจะคิดว่าลูกตัวเองถูกอีกไหมครับ(คุณนายปากอ้า)”   

“เล่าไปเลยน้องปลิวว่าเรื่องมันใช่อย่างที่คุณครูพูดหรือเปล่า”   

“เอ่อ..........คือ”

“ถ้าพูดโกหกแล้วถูกจับได้ผายหลัง จะไม่มีใครมาเล่นกับน้องปลิวแน่ๆ เพราะน้องปลิวเป็นเด็กโกหก เพื่อนก็จะไม่คบ เพราะฉะนั้นพูดความจริงด้วยนะครับ”    น้ำซุปไม่ได้ขู่นะ แต่ถ้าไอ้น้องปลิวผมมันตอแหล ยี่สิบตลบล่ะก็จะสั่งให้ น้ำซอสแกล้งตลอดปีตลอดชาติแน่ๆ หึหึ

“ครับๆ ปลิวไปแย่งบอลของเดียร์แล้วก็ผลักเดียร์ครับ ...........ฮึกๆ คะ คือ......ปลิวก็อยากเล่นกับเพื่อนเหมือนกันนี่ครับ”

น้ำซอสเดินเข้าไปหาเพื่อนตัวอ้วนแล้วลูบบ่าไปมาอย่างปลอบโยน  เรียกสายตาเอ็นดูและชื่นชนของทุกคนในห้องได้เป็นอย่างดี ไม่เว้นแม้แต่มารดาของน้องปลิว

“ถ้าอยากเล่นก็ขอเราดีๆไง เราให้ปลิวเล่นอยู่แล้ว เพื่อนก็อยากให้เล่น..........ใช่ไหมลูกน้อง”     

“ใช่คร้าบบบบบบบบบบบลูกพี่ ต่อไปมาเล่นกับพวกเรานะปลิวว่อน”    บรรดาเด็กน้อยที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างพากันส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าว อย่างกับนกกระจอกแตกรัง แต่ภาพเหล่านั้นก็ไม่ได้สร้างความน่ารำคาญให้กับน้ำซุปเลย เจ้าตัวออกจะชอบเสียด้วยซ้ำที่เห็นเด็กๆสามัคคีกัน

“ปลิวว่อนไปขอโทษเดียร์ได้ไหม ต่อไปจะได้เป็นเพื่อนกันไง”        น้องปลิวพยักหน้าแล้วลุกมาหาน้องเดียร์ที่นั่งอยู่ข้างๆน้ำซุป

“ปลิวขอโทษที่ผลักเดียร์นะ ปลิวนิสัยไม่ได้เองแหละ”     

“ไม่เป็นไร เดียร์ไม่โกรธหรอก เราเป็นเพื่อนกันนะ”    น้องเดียร์ยื่นนิ้วก้อยออกมาหาน้องปลิวแล้วส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรให้ น้องปลิวก็ยื่นนิ้วก้อยของตัวเองไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยของน้องเดียร์เช่นกัน เขย่ากันไปมาอยู่นานสองนาน จนกระทั่ง

“อะแฮ่มๆ นานไปแล้วนะ ................”    ไอ้ซอสมันกระแอมอย่างกับอะไรไปติดคอ ช่างเหมือนกับลีโอเสียจริงๆ ให้ตายซิ สมแล้วที่เป็นพ่อลูกกัน

“เด็กๆกลับเข้าห้องเรียนได้แล้วนะ”   เหล่าลิงน้อยก็สลายโต๋หายไปในพริบตา แต่ก่อนที่น้ำซอสจะออกจากห้องไป ไอ้เสือมันก็เดินมาหอมเขาทั้งสองข้างเสียงดังฟอด แล้วก็เดินยิ้มร้ายออกไปจากห้อง   

“ดิฉันต้องขอโทษคุณน้ำซุปด้วยนะคะที่เอ่ยวาจาเสียๆหายๆอย่างนั้น  ดิฉันไม่ดีเองค่ะ”

“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ถือสา”

“งั้นผู้ปกครองก็กลับบ้านได้แล้วนะคะ”

ร่างบางเดินออกมาจากห้องพักครูด้วยท่าทีที่ผ่อนคลายกว่าตอนเข้าไป ระหว่างทางเหล่าครูอาจารย์ก็ยกมือไหว้กันอย่างไม่ขาดสาย หึหึ สร้างอิทธิพลไว้มันก็ดีเหมือนกัน  เวลาน้ำซอสมีปัญหาจะได้แก้ได้ง่าย


ตี๊ดดดดดดดดดดดดด..........ตี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด

“ฮัลโหลครับ...เสร็จแล้วครับ เดี๋ยวน้ำซุปว่าจะรอรับน้ำซอสกลับเลย ลีโอกลับไปรอที่บ้านเลยนะ”   หวงจริงๆ จะกี่ปีกี่เดือนไอ้ความหวงความหึงของมาเฟียหน้าหล่อนี่มันไม่เคยลดลงไปเลยจริงๆ

คร้าบบบบบบบบบบบ เดี๋ยวอิหนูจะรีบกลับ ครับๆ คิดถึงนะครับ......หึหึ เจ้าพ่อบ้า”  จะไม่ให้ด่าว่าบ้าได้ไงก็ในเมื่อก่อนที่น้ำซุปจะตัดสาย มาเฟียหน้าหล่อดันพูดประโยคนี้ขึ้นมา



“อยากล่อเมียโว้ยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!”

************************************

๐ ไม่เจอะกันนานคิดถึงจังเล๊ยยยยยยยยยยยยยยยย 55555+

๐ ลืมกันไปแล้วหรือเปล่า สำหรับน้ำซุป + ลีโอ

๐ ก็อย่างที่บอกนะคนอ่านน้าๆ เค้าติดอ่านหนังสือ กับทำงานจริงๆ เห็นใจเถอะพี่น้อง

๐ เหลืออีกหนึ่ง Part  ที่คนอ่านจะเอาลง และนิยายเรื่องนี้จะจบลงอย่างสมบูรณ์แบบ

๐ เพราะฉะนั้นอย่าลืมติดตาม

๐ อยากได้เป็ด กับ + อ่ะ พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสส กดเถอะนะแม่


รักและขอบคุณ
By Chocolate Love ~

[/b][/color]

[roseen]

คำสุดท้ายถูกใจมากเจ้าพ่อ :m20:กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆ

[akike]

ประทับใจ  แม่เจ้าความรักวัยละอ่อนนี่ช่างหวานผสมกลิ่นแป้งจริง ๆ
ฮี่ ๆ ประทับใจ ความรักรุ่นเดอะก้อยัง กลุ่นไม่จาง แต่เหมือนจาแอบร้อนหน่อย ๆ นะเนี่ย
รักร้อนแรง 5555+

[pochu52]

น้องน้ำซอสไม่ทิ้งลายพ่อลีโอเลย 5555 ปกป้องน้องเดียร์ได้น่ารักมาก  แต่ลีโอกับน้ำซุปไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็หวานกันไม่เปลี่ยน

[ao16]

   

[e_new]

55555 ชอบน้ำซอล รักเลยดีกว่า ฮ่าๆๆ
เก่งมากๆ ดูแลเดียร์ดีๆน่ะ อย่าให้เค้าเสียใจเน้อ

[mamacub]

น้ำซอสเชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆ ตั้งแต่เด็กเลยน่ะ

[MiSS-U]

ลีโอกะน้ำซุปเค้าหวานกันตลอดๆจริงๆคู่นี้

ส่วนน้ำซอสกะน้องเดียร์ก็น่ารักอยากอ่านคู่นี้ด้วยน้า

[The Smild]

เค้าอยากอ่านน้ำซอสสสสสส~~ 

เชื้อไม่ทิ้งแถวจิงๆ แล้วนั่งตักเนี๊ย แรงไปน้ำซอส

[Yunatsu]

 


น้ำซอสกับน้องเดียร์

อยากอ่านเรื่องตอนโตจัง

[tawan]

ยังไม่หายคิดถึงงงงงง

 

[boylove_yj]

โอเคๆ ไม่จุใจใช่ไหม งั้นเดี๋ยวรอก่อนน้าาาาาาา

ทำฟิสิกส์เดี๋ยวจะมาอัพ


กด บวก+ กับ กดเป็ดเยอะๆ ซิ ก๊ากกกกกกกๆ

[Horizon]

มานอนรอน้องเดียร์
+1 เรียบร้อยแล้วนะน้องหมวย

[playgirl]

เจ้าพ่อ  ชัดไปไหม  -////-

[boylove_yj]

มานอนรอน้องเดียร์
+1 รอครบ 24 ชมก่อนนะน้องหมวย

น่ารักจัง เดี๋ยว +1 กลับคืนและตอบแทน 5555+

[prawy]

เย้มาต่อแล้ว

[sam3sam]

คู่นี้หวานกันเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ 
น้ำซอสได้นิสัยพ่อมาเต็มเลยๆ
และอนาคต(อันใกล้)คงได้นิสัยหลงเมีย+กลัวเมียเหมือนพ่อเหมือนกัน

[vunzen]

เจ้าพ่อยังคง รัก หลง (หื่น) กะเมียน้ำซุป เสมอต้นเสมอปลาย...
 

[ChiOln]

คุณพ่อกะคุณลูกเนี้ยสำเนาถูกต้องจริง

[hahn]

+1 อยากอ่านน้องซอสตอนโต

[kitty]

อยากอ่านน้ำซอสกะน้องเดียร์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[boylove_yj]

รอต่อไป  ก๊ากกกกกกกกกกกกๆ

[leeteuk]

เข้ามา +1  ให้ทั้งสอง แล้ววิ่งไปอ่าน อิอิ

[seaz]

เชื้อไม่ทิ้งแถวเลยจริงๆ

[punchnaja]

เหมือนกันทั้งพ่อทั้งลูกจริงๆ

[nongrak]

เจ้าพ่อยังหวานกับอิหนูน้ำซุปไม่เปลี่ยนแปลง
แถมน้ำซอสยังทำตังเหมือนพ่อซะด้วย

กดเป็ดให้แล้วนะค่ะ
แต่+1 ขอค้างเป็นตอนหน้านะ

[lovely1714]

น้ำซอสจะเหมือนเจ้าพ่อมากไปแล้วมั้ง อิอิ

[boylove_yj]

ลงวันที่ 27 สิงหาคม 2554

   ถึงคนอ่านที่น่ารักทุกคน  อยากจะกล่าวคำว่า "ขอโทษ" เป็นอย่างมากที่ไม่ได้เข้ามาอัพ อันเนื่องมากจากตัวคนเขียนนั้นเรียนหนักไปหน่อย เวลาก็มีไม่พอที่จะสรรสร้างนิยายดีๆซักตอน .........เหนื่อย
   
   คนอ่านไม่ใช่ นักแต่งนิยายมืออาชีพ บางครั้งบางตอนมันก็ไม่ตรงใจ ตรงความรู้สึกของคนอ่าน ที่คาดหวังว่าเรื่องมันต้องออกมาเป็นอย่างนี้นะ ต้องสนุกนะ  คนแต่งพยายามทำทุกอย่างออกมาให้ดีที่สุดแล้ว โอเค! เข้ามาไม่บ่อยคนก็จะลืมนิยาย ซึ่งนั่นไม่ใช่เรื่องดีทเท่าไร แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่องเราลงมือแต่งไปแล้ว แต่มันก็มีหน้าที่อย่างอื่นที่ต้องทำและทุ่มเทให้ดีที่สุดเหมือนกัน นั่นก็คือเรื่องเรียนน 2 สัปดาห์ข้างหน้า คนแต่งจะสอบ final ซึ่งยากกว่า มิดเทอม อยู่แล้ว เวลาส่วนมากจะจมอยู่กับกองหนังสือ เข้าใจคนแต่งหน่อยนะ

   อ่านหนังสือและเคลียร์งานจนลงตัวพอสมควร คนแต่งจะกลับมาปั่นต่อทันที นิยายคือเรื่องที่คาใจคนแต่งอยู่เสมอ และมักจะพะวงว่า คนอ่านจะโกรธไหม จะลืมเราไปหรือเปล่า และถ้าหากเป็นเช่นนั้น คนแต่งก็พร้อมที่จะน้อมรับ

   

ลงชื่อ

Chocolate Love ~

[CarToonMiZa]

น่าร๊ากกกกกกกกจริงๆให้ตายเถอะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค๊า

[ao16]

  สู้ๆ เรื่องเรียนก็สำคัญ ต้องทุ่มเทให้เต็มที่ ปิดเทอมแล้วค่อยมาแต่งต่อก็ได้ รอได้เสมอ