part 2 ......................
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ปังงงงงงงง !!!
“แล้วน้ำซุปไปอยู่ที่นั่นได้อย่างไงห๊ะ”
“เอ่อ...คือ” คำถามดังกล่าวทำเอาลูกน้องคนสนิทอึ้งไปทันที นี่แหละปัญหา กลัวอะไรไม่เท่ากลัวนายตอนโมโหหึง ทำได้ทุกอย่างยกเว้นอย่างเดียว นายผใหญ่แห่งแอ็คซายน์ไม่กล้าทำอะไรคุณน้ำซุป
ดวงตาเรียวคมหรี่ลงทันที นึกเอ๊ะใจตั้งแต่ลูกน้องเข้ามารายงานแล้ว เพราะไม่ว่าจะเป็นคนใหญ่คนโตที่ไหน คมกริชจะจัดการได้ด้วยตัวเอง ยกเว้นว่ามันจะกลัวคำสั่งใครเข้า คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันด้วยความไม่พอใจ ปนความหึงหวง เพราะคนที่คมกริชเอ่ยชื่อออกมานั้น เป็นหัวใจของเขาเจ้าพ่อแห่งแอ็คซายน์ และถ้าใครแตะต้องดวงใจของเจ้าพ่อแล้วล่ะก็ มันผู้นั้นจะไม่ได้ตายดีแน่นอน
“ไหนนายบอกฉันว่า ซุปกลับบ้านไปหาเจ้างี่เง่าไง” มันน่านักเชียว วันนี้กะว่าจะพาไปดูพระอาทิตย์ตกดินที่พัทยาแต่เจ้าตัวดันเอาแมวมาอ้าง ถ้าเจอตัวจะจับจูบซะให้เข็ดเลย ร่างสูงคาดโทษร่างบางอยู่ในใจ
“ผมขอโทษครับ ก็คุณน้ำซุปสั่งผมไว้อย่างนี้ครับนาย ผมก็งงเหมือนกันตอนที่คุณน้ำซุปเดินเข้ามาในร้าน” คงไม่พ้นไปหาลูกน้องล่ะซิ ขอเขาดีๆ เขาก็ให้ไป ไม่ใช่ว่าจะกักตัวของร่างบางไว้กับเขาตลอดเวลา
“ไม่ต้องพูดแล้ว ถ้าซุปมีรอยขีดข่วนซักนิดเดียวนะ ฉันจะเตะแก” ขาเรียวยาวรีบก้าวออกจากห้องทำงานชั้นบนสุดอย่างเร่งรีบ ส่วนมือหนาก็ทำหน้าที่กดโทรศัพท์ไปหาคนรักอย่างรวดเร็ว รอสัญญาณได้ซักพักฝ่ายโน้นก็รับโทรศัพท์
“น้ำซุป เกิดอะไรขึ้น รายงานให้เจ้าพ่อรู้เดี๋ยวนี้!” ด้วยความที่เป็นห่วงเจ้าร่างบางมากไปหน่อย ลีโอเลยเผลอตวาดน้ำซุปเข้า
/“เจ้าพ่อบ้า! ตกใจหมดเลยตะคอกมาได้”/
“อย่ามาโอ้เอ้ ไหนบอกว่าจะไปหาไอ้แมวงี่เง่าไง ทำไมถึงไปเล่นซุกซนจนมีเรื่อง” เมื่อประตูลิฟต์เปิดร่างสูงก็กระโจนวิ่งไปขึ้นรถที่เตรียมไว้แล้วอย่างเร่งรีบ
/ “ไม่มีอะไรหรอกน่า แค่ไอ้พวกตื้อไม่เลิก” /
“ขับไปให้ถึงภายใน 5 นาที ไม่อย่างนั้นแกจะโดนหางเลขด้วยคน” แล้วคมกริชก็เร่งความเร็วเต็มที่ เพราะถ้างั้น เขาจะเป็นคนโดนตีนนายซะเอง โทษฐานเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด
/”ไม่ต้องไปว่าคมกริชหรอก ผมแค่เหงาๆเลยออกมาหาลูกน้องแค่นั้นเอง”/
“แล้วทำไมไม่บอกผมก่อน ผมจะได้พาคุณไป ทำไมต้องแอบหนีไปด้วย มันน้อยใจนะ” เอาแล้วไงเจ้านายเขาเข้าโหมดงอนเมียซะแล้ว
/”ลีโอ อย่างอนเลยน่า น้ำซุปง้อไม่เก่งนะ นะ นะ”/ ถึงแม้จะได้ยินเพียงแค่เสียง แต่ก็พอแล้วสำหรับการที่จะทำให้ลีโอหายงอน กลับมายิ้มอีกครั้ง
“อยู่เฉยๆ นะห้ามก่อเรื่องให้มากกว่านี้ เดี๋ยวเจ้าพ่อไปรับ”
/ “จะมาแล้วหรอ ผมยังไม่ได้เล่นอะไรเลย เดี๋ยวค่อยมาได้ป่ะ” / เสียงหวานของน้ำซุป ออดอ้อนมาตามสายอย่างน่ารัก ถ้าเจ้าตัวมาอยู่หน้าเขา จะดึงมาหอมแก้มซะให้เข็ดโทษฐานน่ารักจนเกินไป
“ไม่ต้องเล่นอะไรทั้งนั้น แล้วไอ้ตูนอยู่ตรงนั้นหรือเปล่า ฝากบอกมันด้วยถ้าผมเจอมันมันโดนหนักแน่ โทษฐานพาลูกพี่หนีเที่ยว”
/ “รังแกแม้กระทั่งคนที่ไม่มีทางสู้ คุณนี่มันจริงๆ เลย มาเร็วๆนะ ผมหิวข้าวแล้ว”/ ร่างสูงกำลังจะถามกลับซักหน่อยว่าทำไมถึงไม่กินข้าวให้เรียบร้อยก่อนออกไปเที่ยว แต่อีกฝ่ายก็ตัดสายทิ้งอย่างซะแล้ว
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมคนอย่างเขา นายลีโอ แอ็คซายน์ เจ้าพ่อแห่งย่านสถานบันเทิงต้องมาตกหลุมรัก นายธีรวุฒิ วัฒนะชัยพันธ์ หรือที่ใครๆ เรียกสั้นๆ ว่า น้ำซุป ตอนแรกที่เขาเจอน้ำซุปก็เกิดความรู้สึกว่า คนๆนี้ต้องมาอยู่เคียงข้างเราตลอดไป หลังจากวันนี้เขาก็พยายามหาเรื่องแกล้งเจ้าตัวมาโดยตลอดเพราะ น้ำซุปทำงานอยู่ตกลูกปีกซ้าย เขาไม่รู้มาก่อนเลยว่าระบบลูกพี่ลูกน้องจะมาอยู่ในตึกทำงานของเขา พนักงานในนั้นบอกว่า ลูกพี่ใหญ่ก็คือน้ำซุป มีอำนาจสั่งได้ทุกอย่าง ไม่เกรงกลัวใคร แม้กระทั่งเขา ทำเอาเขางงไปไม่น้อยว่า ตกลงแล้วร่างบางหรือเขากันแน่เป็นเจ้าของร้าน
สงสัยคงคิดถึงลูกน้อง ก็เลยหนีเที่ยว อย่างนี้มันน่านัก ถ้าโดนคู่กรณีเขาจับไปตัวไปจะเป็นอย่างไง แต่เขาก็ทำอะไรร่างบางไม่ได้ เพราะเจ้าตัวอ้อนเป็นที่หนึ่ง น่ารักก็ที่หนึ่ง ไม่ว่าครั้งไหนที่ทำผิดเขาก็ไม่เคยโกรธเจ้าตัวได้นานเลยซักครั้ง เขาจึงตั้งฉายาให้คนรักของตัวเองว่า “น้ำซุป ผู้ชนะ10ทิศ”
************** ตอนแรกไม่รู้วิธีลง ลงแบบมั่วๆ 
ไม่คิดว่ามันจะลงได้
ติชมกันได้อย่างไม่ต้องเกรงใจ 55555555+ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
