รีบปั่นสุดๆ ไปอ่านกัน....
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
เมิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ!
ตอนที่ 20 ความจริงที่อยากหนี
..........................
..........................
ผมขึ้นเรียนคาบบ่ายด้วยความเบื่อหน่าย ไม่คิดว่าตัวเองจะโง่แบบนี้ หลงรักคนเลวๆ แบบนั้นได้ยังไง ทั้งทีมันทำกับเราเอาไว้มากมาย ยากที่จะให้อภัยหันง่าย ง่าย แต่ดีแล้วเหละที่รู้ตอนนี้ ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม จะได้ไม่ถลำ ลึกไปมากกว่านี้ ให้มันยิ่งปวดใจเลย แค่นี้หัวใจก็เริ่มหวั่นไหวมากพอแล้ว รู้สึกจุกแน่นที่หน้าอก ไม่อยากสูญเสียไป นี่นะสินะที่เขาเรียกว่ารัก แต่ทำไมเราถึงไปรักคนแบบนี้ ทำไมกัน....
“เจมส์” เสียงเรียกทักจากไอเชน ปลุกผมจากความคิด เรื่อยเปื่อย
“หืม อะไรเชน”
“ป่าว...หรอก กรู เห็นมึง นั่งเหม่อ ตั้งนาน จะถามว่ามึงเป็นอะไรรึเปล่า” ไอเชนถามผม แววตาแสดงความห่วงใย
“ป่าวหรอก กูแค่นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยนะ” พูดไปพร้อมกับเก็บของเข้ากระเป๋า
“อืม มีอะไรก็คุยกับกรู ได้นะมึง ยังไงกรูก็เพื่อนมึง” มันพูดพร้อมกลับตบบ่าผม มึงเป็นเพื่อนที่ดีมากเลยวะไอเชน แต่เรื่องแบบนี้กูไม่อยากให้ มึงไม่สบายใจ ขอเก็บเอาไว้คนเดียวดีกว่า
“ขอบใจมากวะ แต่กรูไม่เป็นไร จริงๆ” ผมพูดพร้อมกับหมุนตัวให้มันดู ว่าผมไม่เป็นอะไรจริง
“เออ ว่าตาไอเอกไปไหนวะ กรูยังไม่เห็นมันตั้งแต่บ่าย” ผมหันไปมองที่นั่งข้างที่เอกนั่ง แต่ก็พบแค่ที่ตรงนั้นว่าเปล่า ใช่สิผมมัวแต่คิดเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนบ่าย จนลืมสังเกตไปว่าเอกไม่ได้ขึ้นเรียนตอนบ่าย
“กรูไม่รู้วะ มันขอแยกตัวตอนอยู่โรงอาหาร จากนั้นกรู ก็ไม่เห็นมันอีก” ผมตอบกลับไปตามความสัตย์
“เฮ้ออ ไอห่านี่เหลวไหลจริง” ไอเชนถอนหายใจ อย่างละอา
“มันคงมีธุระ สำคัญจริงๆ มั้ง มันไม่ใช่คนแบบนั้นหรอก” ผมก็แก้ตัวให้เอก ก็จริงนิครับ ไอเอกมันเป็นคนที่เรียนเด่งเอามาก มาก คงจะไม่มีทางเหลวไหลหรอก
“เออ ว่าแต่มึงเหอะ กรูกับไอก๊าซ จะไปห้องสมุด มึงจะไปกับ กรู ป่าว” มันพยักหน้ารับ รู้ แล้วไม่พูดอะไร คงจะรู้นิสัยเอก หลังจากที่คบกันมาตั้งแต่ ม.1
“กรูไม่ไปหรอก มึงไปเหอะ กรูว่าจะกลับบ้านแล้ว” ผมตอบไป อยากจะกลับบ้าน รู้สึกเพลีย เพลีย
“เออ งั้นตามใจ เมิง ไปไอก๊าซ” มันพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปเรียกไอก๊าซ แล้วเดินออกจากห้องไป
“ไอแกะ อี บอย อะ” ผมจัดการเก็บหนังสือเข้าเป้ จะกลับบ้าน แต่ขอไปหาไอบอยเพื่อนเลิฟซักหน่อย แต่พอเดินไปโต๊ะก็เห็นแต่ไอแกะที่นั่งเม้าส์กับสมุน
“ไม่รู้วะ กูไม่เห็นแม่งตั้งแต่ตอนบ่ายไม่รู้หายไปไหนของมัน โทรหาแม่งก็ไม่รับสาย สงสัยบ้าผู้ชายตาย” ผมถามคำเดียวไอแกะเพื่อนสาว ก็ตอบซะยาวยืด แถมแช่งเพื่อนอีกต่างหาก
“เฮ้อ กรูแค่จะมาหามัน กรูเห็นตอนกลางวันมันดูแปลกๆ ไป บอกว่านัดเพื่อนไว้แล้วก็ขอแยกตัว” ผมเป็นห่วงอีบอยมากเลย มันก็เป็นเพื่อนสนิทผมอีกคน เห็นท่าทีของมันแปลกๆ เมื่อตอนกลางวัน แถมยังโกหกว่าไปหาเพื่อสนิทอีก ก็มีแต่อีแกะนี่แหละที่สนิท
“เพื่อนที่ไหนเมิง อีดอก อีบอยก็มีแต่พวกเราเป็นเพื่อนเท่านั้นแหละ มีเมิง กู และอีเก่ง” เท่าที่เห็นนะ ไอบอยก็ทีแต่พวกผมเป็นเพื่อน ไอแกะก็ไม่ได้มาหา ส่วนไอเก่งก็ไม่มาโรงเรียน แล้วใครกัน เพื่อนสนิท? มันไปไหนของมันว่ะ แล้วทำไมต้องโกหก
“เออว่าแต่พูดมาก็ดีและ มีเรื่องจะเมาส์ กูเห็นอีแกะนั่งซึมมาตั่งแต่เช้าแล้ว ไม่รู้เป็นไร เห็นเงียบๆ นั่งเหม่อลอย” อีแกะมันบอกเสียงเบา เหมือนกลัวใครแอบฟังยังไงยังงั้น
“กรูก็ไม่รู้วะ เฮ้ออ! มันคงมีเรื่องอะไรไม่สบายใจมั้ง” ผมตอบออกไปตามที่คิด
“เออ กรูก็คิดแบบนั้นแหละย่ะ แต่มันจะมีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจอีก ทั้งชีวิตมันก็มีแต่ความสุข” ก็จริงครับตามที่ไอแกะบอก ไอบอยออกจะเพอร์เฟค ทั้งหน้าตา ตระกูล และก็เงิน ครอบครัว แถมมีผู้ชายมาให้เลือกถึงที่อีกต่างหาก มันจะกลุ้มใจตรงไหน
“เออวะ กรูกลับบ้านก่อนนะเมิงอีแกะ” ผมพูดแค่นั้นก่อนที่จะเดินออกจากห้อง
ผมแวะห้องน้ำข้างอาคาร รู้สึกปวดชิงฉ่องขึ้นมากะทันหัน เรียนคาบบ่ายสี่ชั่วโมงติดต่อกันยังไม่ได้เข้าห้องน้ำเลย ขอไปปลดปล่อยสักหน่อย ผมเดินเข้าไปที่ห้องน้ำแต่ก่อนที่เท้าจะเดินเข้าไปก็ ได้ยินเสียงสนทนาขึ้นจากข้างในเสียก่อน
“เอกทำไมคน คนนั้น ของเอกถึงเป็นบอยไม่ได้”
“บอย เอกว่าเอก พูดรู้เรื่องแล้วนะ”ภาพที่ผมเห็นก็คือเอกกับบอยกำลังพูดคุย โดยที่ผมแอบฟังอยู่หน้าห้องน้ำ ทั้งสองต้องมีอะไรกัน แน่ๆ
“ทำไมอะเอก เอกได้บอยแล้วอะ ทำไมถึงเป็นบอยไม่ได้” O_O ได้กัน หมายความว่าไง?
“เอกว่าบอยพูดไม่รู้เรื่องล่ะ” เอกพูดพร้อมกับจะเดิน แต่บอยกับคว้ามือเอกและเข้าไปกอด
“ฮึก...บอยรักนะ รักเอกมานานแล้วฮือๆ” บอยพูดออกมาพร้อมกลับ น้ำเอ่อที่ล้นออกมาจากตา
บอยรักเอกงั้นหรอ? รักมานานแล้ว? ตอนนี้ผมยื่นอึ้ง เป็นหินเลย
“ปล่อย...พอแล้ว อย่ามาชอบเอกเลย เมื่อตอนเจ้าเราก็คุยกันไปรู้แล้ว” เอกพูดพร้อมกับจับแขนบอยที่กอดเขาอยู่ออก
“ทำไมเอก รู้เรื่อง ที่เอกบอยว่าชอบเจมส์นะหรอ ฮึก เอกใจร้ายมาเลยรู้มั้ย ฮึกใจร้าย”
เอกชอบเรางั้นหรอ? ใช่เราเคยได้ยินแล้ว เรารู้ แต่ทำไมครั้งนี้ ที่ได้ยินจากบอย เรากลับรู้สึก หดหู่ใจยิ่งนัก บอยรักเอก และผมก็เป็นสาเหตุให้ทั้งคู่ไม่ลงเอยกัน
ทำไมกัน ทำไม ปัญหาทุกอย่างถึงมารุมเล้าผมอย่างนี้? โดยที่ผมเป็นต้นเหตุ ทำไมถึงต้องไปเกี่ยวข้องทุกที ทำไมกัน
“แกร่ก” ด้วยความที่ผมตรงตะลึงกลับบทสนทนาที่พึ่งได้ยิน ทำให้ผมก้าวถอยหลังไปชนกระป๋องน้าพลาสติกเข้า
ทำให้คนทั้งสองหันสายตามาที่ผมพร้อมกัน
“เจมส์! !!”
ตอนนี้ผมไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น แม้จะได้ยินเสียงของคนข้างหลัง ตระโกนมา แต่สองขาก็ขอวิ่งไว้ก่อน หนี หนีออกไปให้พ้นจากตรงนี้ หนีให้พ้นจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ตอนนี้รู้อย่างเดียวก็คือหนี... หนี ให้ไกลที่สุด เท่าที่จะทำได้
“ตุบ บ”
แต่ด้วยความพวง แต่ข้างหลังไม่สนใจข้างหน้า ก็ชนกับ คน คน หนึ่งเสีย ก่อน
คนที่
คนที่
คนทีอยากหนีไปให้ไกลมากมากที่สุด...
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ค้างไปอีกตอน ตอนหน้ารู้กัน อิอิ รีบปั่นแบบสุดขีด ครึ่งชั่วโมงไม่รู้ทำได้ไง ฮ่าๆ ช่วงนี้เปิดเทอมแล้ว วุ่นวายหน้าดู อาจาร์ยสั่งงานเยอะน่าดู ไม่รู้จะคิดถึงกันอะไรมากมาย เกรตออกมาไม่ค่อยดีเลย เทอมนี้สัญญากับตัวเองไว้ว่ะจะตั้งใจเรียนขึ้น ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ รอกันต่อไป นะ จ๊วฟๆ แฟนๆ
หัวข้อ: เมิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ I&II (อ่าน 291449 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก