มาอีกตอนนะ ก่อนจะแอบหายไปยาว ฮ่าๆ
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ!
ตอนที่ 24 ปากกา พัดลม ปืน
............
............
“ขอโทษ”
คำพูดที่เข้าเปล่งออกมา แต่การกระทำกับตรงข้าม กี่หยดน้ำตาแล้วที่ต้องเสียให้กับเค้าคนนี้ ทำไมนะ เค้าบอกว่ารัก แต่ทำไมทำเหมือนกับว่าเราเป็นแค่สิ่งของ จะทำยังไงก็ได้ เหมือนกับเราเป็นแค่หุ่นตัวหนึ่งที่ไม่มีจิตใจ ถ้าจะให้รักก็ต้องรัก จะทำอะไรกับมันก็ได้ ไม่คำนึงถึงหัวใจ ไม่คำนึงถึงชีวิต จนร่างกายแน่นิ่งไม่ไหวติง ไร้วิญญาณไปสะอย่างนั้น
“ขอโทษ”
คนตรงหน้าย้ำกับคำพูดเดิม ไม่รู้กี่ร้อยครั้ง ใบหน้าหล่อคมคายซุกที่หน้าอก น้ำตาของลูกผู้ชายไหลออกมา น้ำตาที่ไม่เคยได้เห็น และไม่คิดว่าจะได้เห็น ตรงข้ามกับการกระทำที่ผ่านไปไม่ถึงเสี้ยววินาที ความรุนแรงทีถาโถมเข้ามา อย่างป่าเถื่อนนี่นะหรือคนที่บอกว่ารักเขากระทำ นี่นะหรือเรียกว่ารัก มันคืนความในกามไม่ใช่หรอกหรือ ความที่อยากได้โดยไม่คำนึงถึงจิตใจ ใจที่มันร้าวแล้ว แต่ตอนนี้มันกับแตกไม่เหลือชิ้นดี
“ฮึก...ขอโทษ มาร์ค ขอโทษครับ” คนตรงหน้าไม่หยุดพร่ำขอโทษ ซึ่งเปล่งออกมาไม่รู้กี่หน แต่ทำไปแล้วไม่คิด ไม่ตรอง จะมาหวังอะไรกับร่างบางที่ใจเหลือแต่ซาก จะมาหวังอะไรเมื่อทำไม่คิด จะมาขอโทษก็สายไป ร่างบางนอนไหลนิ่งคาบน้ำตาไหลพราก ไม่มีแล้วความรู้สึก ไม่รับรู้อะไร มีเพียงแค่ลมหายใจ รับรู้ว่าร่างนี้ยังมีชีวิต แต่ไร้ซึ่งจิตวิญาณ
อันเข้าว่าแก้วร้าว จะมาผสานดังเดิมคงจะเป็นไปไม่ได้ มีแต่ต้องหลอมใหม่เป็นสิ่งไม่ไม่ใช่อันเดิม ก็เปรียบกับใจคน แตกแล้วจะเหมือนเดิมคงเป็นไปไม่ได้
............
............
“เจมส์ทำไมกลับบ้านค่ำนักละลูก..โรงเรียนเรียนเลิกตั้งแต่บ่ายสามแล้วนะลูก เดี๋ยวนี้ซักเหลวไหล” เมื่อมาถึงบ้าน แม่ก็ซักฟอกใหญ่ แต่ก็คงจะเป็นห่วงผมอ่ะแหละครับ
“อะ..เอ่อ” ผมยังไม่ทันพูด คนข้างหลังที่เดินเข้ามาในบ้านก็ชิงพูดตัดขึ้นก่อน
“พอดีว่าผมพาน้องเขาไปติวหนังสือนะคับ ขอโทษด้วยทีไม่ได้บอก”
“โอ้ย..จะมาขอทงขอโทษอะไร แม่นะสิที่จะต้องขอบคุณ ดีสะอีกเจ้าเจมส์จะได้มีคนติวหนังสือให้” แม่ผมพูดออกมา ท่าแม่รู้ว่ามันทำอะไรผมไว้บ้างแม่จะไม่พูดแบบนี้เลย ส่วนไอพี่มาร์คนะหรอ มันทำหน้าหยักคิ้วชนะผม หมั่นไส้
“แม่เจมส์ขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ” ผมชิงพูดตัดบท ก่อนจะเดินขึ้นห้องไป ปล่อยให้ไอพี่มาร์ คุยกับแม่ไป
ผมขึ้นไปบนห้องก็จัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่เมื่อผมถอดเสื้ออกมานี้สิแทบบ้าเลย รอยแดงเต็มไปหมดเลยดี นะที่ผมเอาเสื้อไอพี่มาร์คมาใส่ก่อน (เพราะเสื้อนักเรียนผมมันกระชากสะขาด) พอที่จะบังรอย คิสมาร์คเอาไว้ได้ เพราะเสื้อไอพี่มาร์คมันตัวใหญ่
หลังจากที่มันกอดเอาหน้าซุกร้องไห้บนตัวผม ผมก็ดังใจอ่อนสะงั้นดันเอามือไปกอดมันอีก เห้อ ทำไงได้ก็ผมรักมันไปทั้งใจแล้วหนิ แต่ผมก็ยังไม่บอกมันหรอกว่าผมหายโกรธมันขอเล่นตัวอีกซักพักจะเป็นไรไป ผมจัดการอาบน้ำจนเสร็จ ขัดทุกซอกมุม แต่พอออกมาก็พบกับไอพี่มาร์คที่นอนอยู่บนเตียงผมแล้ว ผมสงสัยว่ามันมาตั้งแต่ตอนไหน ไม่เห็นจะได้ยินเสียงลูกบิดประตูเลย
ผมเดินไปที่มุมเครื่องแป้งจัดการแต่งแต่ แต่ก็มีสัมผัส มีคนมากอดผมเอาไว้ ผมก็ไม่ขัดขื่น เพียงแต่ไม่พูดอะไรเท่านั้น ดูสิว่ามันจะทำอะไร
“เมื่อไหร่จะหายโกรธพี่สักทีล่ะครับ” มันพูดพร้อมกับหอมแกมผมไปหนึ่งฟอดใหญ่
“ไม่รู้” ผมตอบกลับไป ตอนนี้แก้มผมคงแดงระเรื่อแน่ เลย เขินโครตๆ เลย
“ไม่รู้แล้วทำไมต้องแก้มแดงด้วย” มันพูด ส่วนตอนนี้ผมนะอยากเอาหน้ามุดแผ่นดินหนีจริงเลย
“บอกว่าไม่รู้ไงเล่า” ผมบอกปัดๆ ไปส่วนไอพี่มารึก็เอาหน้าเข้ามาใกล้ ทำให้ผมเขินมากขึ้น จะหลุดก็แบบนี้นี่แหละ
“เขินแบบนี้แสดงว่าหายโกรธพี่แล้วสิ” มันพูดพร้อมกับคลอเคียต้นคอของผม
“อ่ะ...ไม่” ผมรีบตอบกลับมัน ตอนนี้มันเริ่มรุกผมมากขึ้น เพิ่งจะได้ไปมันจะเอาอีกแล้ว หื่น จริงๆ ไอพี่มาร์ค
“ปะ..ปล่อย” ผมบอกเมื้อมันเปลี่ยนจากต้นขอ ไปที่หลัง ไม่อยากเจออีกยกของเก่ายังไม่หายเลย ไม่รู้จะฉีกหรือเปล่า ก็ไม่รู้
“ไม่ปล่อย..ครับ แล้วเจมส์มายั่วพี่ทำไม ก็รู้ว่ารัก ว่าหลง” มันพูดพร้อมจูบเน้นที่ต้นคอขาว มันเป็นรอยอยู่แล้วจะไปย้ำมันทำไม
“คะ..ใครยั่ว” ผมตอบกลับไป แต่คิดตรองอีทีแล้วผมยั่วมันจริงๆ นะครับ ก็ผมนุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวสีขาวเพียงผืนเดียวเท่านั้นตั้งแต่ผมออกมา แต่สุดท้ายอารมณ์ผมก็พาไปก็เสร็จไปอีกรอบจนได้ เห้อ
.............
.............
“หอมจัง” ไอพี่มาร์คพูดขึ้นตอนนี้มันกำลังกอดผมอยู่ แต่ก็ไม่วายเอาจมูกโด่งของมันมาซุกที่ต้นคอผม เพิ่งจะเสร็จไปแล้วแท้
“เจมส์ครับ” มันพูดขึ้นอีกครั้ง มือก็ยังกอดผมแน่นอยู่
“หืม” ผมรับคำก่อนจะพลิกหน้าไปหาไอพี่มาร์ค
“ปากกา พัดลม ปืน กันนะ” ปากกา พัดลม ปืน? มันคงเห็นผมทำหน้า เอ๋อ มั้งครับ มันก็เลยหัวเราะผม และมันก็ยอมเฉลยมุขฝืดๆมันออกมา
“ปากกาก็คือ Pen พัดลมก็คือ Fan และส่วนปืนก็คือ Gun” มันเฉยออกมา ส่วนผมนะหรอ เขินอีกแล้วครับท่าน ถึงมุขมันจะเห่ยแต่มันก็ทำให้ผมอายได้นับถือจริง
“เป็นแฟนกับพี่นะ” มันพูดออกมา ไม่สนใจว่าผมตอนนี้แทบจะเอาหน้าซุกแผ่นดินหนีอยู่แล้ว
“ไม่รู้” ผมตอบกลับไป
“เจมส์”
“อืม” ผมพูดแค่นั้น ไอพี่มาร์คกับกระชับ กอดผม และก็ยืนหน้าเข้ามาใกล้ รับรู้ถึงลมหายใจอุ่นทีรดต้นคอ
“ขอบคุณนะครับ ขอบคุณที่ให้โอกาสพี่ พี่ขอโทษสำหรับเรื่องที่ผ่านมา ลืมเรื่องในอดีตแล้ว เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ พี่สัญญาว่าพี่พี่จะไม่ทำให้เจมส์เสียใจอีก พี่รักเจมส์มาก ยิ่งได้ใกล้ชิดก็ยิ่งรัก” พูดจบมันก็ยืนหน้ามาจูบที่หน้าผม
“อย่าสัญญาเลย เพราะผมไม่ชอบคนผิดสัญญา ผมอยากให้พี่ทำตามสิ่งที่พี่พูดมากกว่า” ผมพูดตามที่ผมคิด ผมไม่ชอบคนที่สัญญา เมื่อเขาคนนั้นผิดสัญญาแล้วมันจะทำให้เสียความรู้สึกไปเลย ผมไม่อยากให้เป็นแบบนั้น ผมอยากให้เข้ากระทำมากกว่า
“หึหึ ครับ แต่พี่ขี้หึง และก็หื่นนะครับ เตรียมใจไว้ได้เลย”
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนนี้ก็คงเข้าร็อคนะคับ ไม่รู้ว่าคืนดีง่ายไปรึเปล่านะ แต่ไม่อยากยื้อต่อแล้ว ตอนต่อไปจะเป็น คู่ของเอกกะบอยนะคับ ตอนนี้ขอตัวหายไปก่อน อิอิ
หัวข้อ: เมิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ I&II (อ่าน 270623 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก