มาต่อแล้วนะ หาเวลาว่างปั่นจนได้ ฮ่าๆ ไปอ่านกาน...
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ!
ตอนที่ 21 คำขอโทษของคนเลว
...............
...............
“จะไปไหน” มือของไอพี่มาร์ค จับเข้าที่ข้อมือ ของผม เมื่อผมวิ่งเข้าไปชนร่างไอพี่มาร์คอย่างจัง แล้วจะพยายามหนี แต่ก็ไม่พ้น
“อะ...เอ่อ” ผมพูดติดๆ ขัด แต่ยังไม่ทันที่จะพูด ไอพี่มาร์คมันก็พาผมไปหลบที่ซอกตึก ใกล้ๆ เสียก่อน
“ไปทำอะไรมา” มันถามขึ้นเมื่อผมกับมัน เข้ามาหลบซอกตึก ข้างอาคารเกษตร และหันไปมองที่ ที่ผมเพิ่งมา ก็พบเอกที่วิ่ง หอบ แฮ่ก แฮก ตามมา ผมยอมรับว่ายังตั้งสติยังไม่ได้กับเรื่องที่เพิ่งได้เจอมา ผมเข้าใจหมดแล้วทุกสิ่ง ทุกสิ่งที่แปลกไป แต่มันเร็วเกินไปที่จะพะเชินหน้า ขอเวลาให้ผมได้คิด ได้ยอมรับก่อน ผมไม่พร้อมที่จะเจอหน้าใคร
“ไม่มีไรหรอกน่า” ผมตอบกลับ ไม่อยากให้ใครมารับรู้ แต่มันคงจะไม่ส่งผมต่อคนข้างหน้า ที่ส่งสายตาโหดมาให้
“ไม่มีไรงั้นหรอ...แล้วมันตามมึงมาทำไม” มันพูดขึ้นเสียงดังแต่ไม่ถึงกับตระคอก แต่ก็ทำให้ผมรู้สึกกลัวขึ้นมา ไม่รู้ว่ามันมายุ่งเรื่องของผมทำไม เรื่องตัวเองก็ไม่ใช่
“แล้วจะมายุ่งทำไม” ผมเผอหลุดปากออกไป ปากไวกว่าความคิด
“ทำไมจะยุ่งไม่ได้ ทำไม หรือว่าลืมไปแล้วว่าเราเป็นอะไรกัน หึหึ อยากจะรื้อฟื้นมั้ย” ไอพี่มาร์คมันพูด พร้อมกับเดินเข้ามาใกล้
“อย่าเข้ามานะ” ผมพูดพร้อมกับเดินถอยหลัง มีหรอที่มันจะฟัง ผมเดินถอยหลังจนชนกำแพง ก็เจอทางตัน
“หึ หึ” หันหัวเราะในรำคอ ก่อนจะยื่นหน้าหื่นของมันเข้ามาใกล้ใบหน้าผม
“ออกไปซิ จะเข้ามาใกล้ทำไม” ผมพูดออกไป รู้สึกได้ถึงแก้มที่ร้อนผ่าวป่านี้มันคงจะแดง เหมือนลูกตำรึง
“ก็ตอบคำถามมาก่อนสิ” ไอนี่หนิทำไมเมิงชอบ ยุ่งเรื่องชาวบ้านว่ะ มันพูดจบก่อยื่นหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
“อ่ะ” ผมหันหน้าหลบไอพี่มาร์ค เมื่อมันยืนมาจูบปากผม แต่หลบทันก่อน มันจึงจุ๊ฟเข้าที่ต้นคอ
“โอ๊ย! !!” ผมร้องออกมา เมื่อมันใช้ฟันงับที่ต้นคอของผม ก่อนจะผละออกมาหันมายิ้มกวนๆ ให้ผม
“ปล่อย ซิ ปล่อย” ผมพยามดิ้น ปากก็เอาพูดว่าให้มันปล่อย แต่มันกับมันสนอะไร เพียงแต่เอามือมาบีบที่บั่นท้ายผม แล้วขย้ำไปมาเหมือนพวกโรคจิต
“บอกให้ปล...” ยังไม่ทันได้พูดจบมันก็เข้ามาประกบปากผม
“อะ..อือ” ผมพยายามดิ้น เผลออ้าปากออก ทำให้ลิ้นอุ่นแทรกเข้ามาในโพรงปาก แล้วพันกับลิ้นผมทำให้ผมรู้สึกเคลิ้ม จากมือที่กำแน่นที่ทุบไปตามร่างกายของไอพี่มาร์คก็แบออก แล้วลดลงมาที่ข้างลำตัวแทน ผมยอมรับว่าไอพี่มาร์คมันจูบเก่งมากทำให้เข่าผมอ่อนยวบเลย แต่ทำไมหัวใจผมมันถึงเต้นเร็ว และแรง ขนาดนี้ อย่างแตกออกมาจากอกเสียให้ได้ ใช่ผมรักไอพี่มาร์คแล้ว ผมตกหลุมหลังเข้าอย่างจัง ผมรู้ว่าผมผิด ที่ไปรัก คนเลวๆ อย่างมัน แต่ทำอย่างไรในเมื่อผมรักไปแล้ว ผมอยากจะให้เวลาหยุดลงตรงนี้ มีแค่ผมกับมันเท่านั้น แต่คงจะเป็นไปไม่ได้ เพราะวันข้างหน้ามันก็ต้องทิ้งผมไปแบบผู้หญิงคนอื่นๆ ที่มันเคยคบมา มันจะมาสนใจอะไรผม มันเบื่อเดี๋ยวมันก็เขี่ยทิ้ง
“พอแค่นี้ก่อนะที่รัก ทำตรงนี้คง มันคงจะไม่ดีมั้ง” มันผละออกจากปากผม ก่อนจะหันมาส่งสายตาหื่นใส่ผม
“อะ...ไอบ้า” ผมพูดออกไป แต่รับรู้ได้ว่าหน้าร้อนผ่าวมาก แก้มคงจะแดงมาก แน่ๆ ผมทุบไปที่มันหนึ่งที่ ส่วนมันนะหรอทำท่าเจ็บปวด เจียนตาย กวนตีนโครต
“เพิ่งรู้ว่าเมียพี่...เวลาอาย น่ารัก เหมือนกันนะเนี๊ย” มันพูด พร้อมยักคิ้วหนากวนๆ
“ใครเมีย?” ผมพูด
“ก็เจมส์ไงคับ หืม หรือว่าจะให้พี่ย้ำความสำพันธ์กันตรงนี้เลย” เป็นครั้งแรกที่มันเรียกชื่อผม เพราะส่วนมากมันจะมึงกูพูดกับผมตลอด มันเป็นอะไรว่ะ
“ไม่” ผมรีบปฏิเสธ มันเป็นคนที่พูดจริงทำจริงคับ ไม่อยากเป็นเมีนมันคาซอกตึก
………………..
………………..
หลังจากนั้นมันก็พาผมไปที่รถของมัน เรียกว่าลากเลยก็ว่าได้ วันนี้มันเอามอไซด์มา มันขับรถพาผมไปที่คอนโดมัน
“พามาทำไม” ผมถามมันเมื่อมันจอดรถ ตามจริงที่นี่มันคือสถานที่ฝันร้านของ เป็นที่ที่มันข่มขืนผม ผมจำได้ไม่มีลืม ผมเกลียดที่นี่
“มาเหอะน่า” มันพูดแค่นั้นก่อนที่มันจะจับมือผมเดินไป
“ไม่” ผมพูดสะบัดมือออก
“อย่าดื้อน่า หรือว่าจะให้อุ้ม” มันพูดพร้อมจะเดินเข้ามาอุ้ม ผม มีหรือผมจะยอม ผมก็เลยจำใจต้องเดินตามมันไป
“พามาที่นี่ทำไม” ผมถามขึ้นเมื่อมันพาผมมาบนห้องของมัน
“ก็เรือนหอของเราไง” มันพูดหน้าตาย
“หึ เรือนหอหรอ นรกนะสิ ไม่ ว่า” ผมตอกกลับไป ทำให้ไอพี่มาร์คหน้าเสีย ผมไม่ชอบที่นี่เลยจริง ผมอยากจะลืมมันด้วยซ้ำ ภาพในอดีตเก่ามันย้อนเข้า สถานที่ทีมันทำร้ายผมไว้
“ขอโทษ” มันพูดแค่นั้น ก่อนจะเดินมากอดที่ข้างหลังผม
“ขอโทษ”
“ขอโทษ”
“ขอโทษ”
มันพูดขอโทษผมหลายครั้ง กระชับกอดผมแน่นขึ้น แล้วเอาหน้าซุกที่กลางหลัง ตอนนี้ผมรู้สึกว่าต่อมน้ำตามันได้ล่วงลงมาอีกครั้ง ผมนี่มันใจอ่อนง่ายเสียจริง
“ทำไม?” ผมถามมัน มันไม่ใช่คำถามที่ผมควรถามไป แต่ก็เผอ หลุด ออกไปแล้ว
เพราะว่า
เพราะว่า
กูรักมึง
เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ...
...
..
.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
โทษทีที่หายไปนานมาก ขอโทษจากใจจริง ไม่ค่อยมีเวลาเลยจริงๆ ตอนนี้คงไม่ดราม่านะ ฮ่าๆ เอาไปแค่นี้ก่อนนะ ไว้ถ้าว่างแล้วจะมาต่ออีกนะจ๊ะ จุ๊ฟๆ
หัวข้อ: เมิงเกลียดกะเทย แล้วมายุ่งกะกูทำไมฟร่ะ I&II (อ่าน 270764 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก