จอมไตรซีรี่ส์-คนมืดมนที่หลงรักคุณหมดใจ[ไม้♥กลอน] by JUPJIB เปิดจองหนังสือ p.46
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: จอมไตรซีรี่ส์-คนมืดมนที่หลงรักคุณหมดใจ[ไม้♥กลอน] by JUPJIB เปิดจองหนังสือ p.46  (อ่าน 530418 ครั้ง)

salemon

  • บุคคลทั่วไป
สงสารกลอนแทนแล้วละ

เกลียดคนไม่รู้เรื่องอะไรเลย
พูดแรงแบบนั้น

ออฟไลน์ uknowvry

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-6
โอ้โห...แจ๊กพอตแตก...โลกกลมโคตร

ออฟไลน์ CHIVAS

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 473
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-1
เชอะ คุณไม้  พูดเองนะว่าอย่าไปสนใจกลอน   ตัวเองก็อย่ามาสนใจกลอนทีหลังแล้วกัน  เลิกรักคุณไม้เลยกลอน  :m16:
กลอนมีอดีตที่เจ็บปวดจริงๆ  คงเป็นบาดแผลที่ลึกมาก
แต่ก็แอบสงสารน้องน้ำตาลอ่ะ  แกคงได้รับผลกรรมที่ตัวเองไมได้ก่อ
 :เฮ้อ:
อยากอ่านต่อแล้วค่า  
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 26-06-2010 16:28:54 โดย CHIVAS »

ออฟไลน์ จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า

  • I LOVE MY SMILE
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1892
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +103/-4
 :z6: :z6: :z6:ไอ้ไม้

 :angry2:มาว่ากลอนได้ไง ไอ้ขี้เก๊กเอ้ยยยยยยยย

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16
มองคนแค่หน้าจริงๆไอ้ไม้   อย่าเพิ่งตัดสินคนอื่นแค่หน้าตาดิรู้เหรอว่าเขาเป็นคนยังไงนิสัยแบบไหนถึงได้มาว่าเขาแบบนี้   นิสัย :z6:

ออฟไลน์ Me_kame_nishi

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 917
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +83/-1

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5
มาต่อให้อีกตอนจ้า  :L2:
รู้สึกจะมีคนไม่พอใจนายไม้อยู่เยอะ
-----------------------------------------


Title : จอมไตรซีรี่ส์-คนมืดมนที่หลงรักคุณหมดใจ
Chapter : 3


ผมกลับมาที่อพาตเมนท์ด้วยใจว่างเปล่า คิดถึงรอยยิ้มน่ารักสดใสของน้ำตาลที่ส่งมาให้ผม คิดถึงใบหน้านั้นเปลี่ยนเป็นใบหน้าเศร้าสร้อยเย็นชาอย่างที่ผมเห็นตอนไปหาแกเช้านั้น ผมนี่คงใจร้ายจริงๆ ใบหน้าร้อนใจของอาจารย์ที่เป็นห่วงน้ำตาลมากมาย ใบหน้าเย็นชาจากคนที่ผมแอบรักมาตลอด ตามเข้ามาไม่หยุด ผมนอนขดตัวอยู่คนเดียวในความมืด

ก็แน่ล่ะคนดีที่เดือดร้อนเรื่องของคนอื่นแบบนั้นจะเป็นที่รักก็ไม่แปลก ผมมันเลว คนเลวๆอย่างผมเป็นได้แค่ตัวอิจฉา ไม่ก็ตัวประกอบที่อยู่ฝ่ายผู้ร้ายเท่านั้น เป็นได้เท่านั้นจริงๆ

.........................................................................

ปามโทรศัพท์มาถามอาการผมในวันถัดมา ผมยังลาได้อีกวันและนอนอยู่บนเตียงโดยไม่ขยับไปไหนตั้งแต่วางโทรศัพท์กับปาม ผมรู้ว่าปามเองก็คิดว่าผมทำเกินไปกับเด็กตัวเล็กๆอย่างน้ำตาล แต่เพราะเข้าใจและรู้จักกับผมมานานถึงได้ไม่พูดขึ้นมาตรงๆ แต่เลียบๆเคียงๆถามแทน ผมไม่ตอบอะไรและปามก็ไม่เซ้าซี้ รู้ว่าถามมากๆจะเป็นการราดน้ำมันลงบนกองไฟซะเปล่าๆ
 
ผมนึกถึงใบหน้ามีความสุขของพี่กวางที่เห็นในภาพ พี่กวางที่ผมรู้จักยิ้มแบบนั้นเสมอ อายุแก่กว่าผม5ปี เป็นคนเรียบร้อย และเป็นที่ชื่นชม มีครอบครัวที่อบอุ่น ผมก็เคยมีนะครอบครัวที่อบอุ่นจนกระทั่งอายุ 10 ปี เมื่อพ่อแม่จากไปด้วยอุบัติเหตุ ญาติๆเข้ามายึดทรัพย์สิน ผมก็ไม่เหลืออะไรสักอย่าง โดนส่งตัวไปสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า โดนรังเกียจจากคนอื่นๆที่อยู่ที่นั่นเพราะถูกเรียกว่าผู้ดี ไม่มีเจ้าหน้าที่คนไหนให้ความเมตตา ไม่มีเพื่อนสักคน

พออยู่ม.ต้น ผมก็ขอให้อาจารย์ที่โรงเรียนรับรองและออกมาอยู่ข้างนอกคนเดียว ผมหยุดคิดเรื่องของตัวเอง สมองวนกลับมาคิดเรื่องน้ำตาลอีกครั้ง ผมลองนึกภาพน้ำตาลอยู่ที่นั้น โดนใครๆเย็นชาใส่อย่างที่ผมโดน.....ไม่จริงหรอก

ไม่น่าเชื่อ อาจจะมีอะไรผิดพลาด ที่บ้านนั้นไม่น่าปล่อยให้ลูกของพี่กวางต้องลำบาก

“ช่วยไม่ได้”
ผมบ่นเบาๆเมื่อนึกถึงเด็กที่อาจจะกำลังจะมีโชคชะตาเดียวกับผม กดโทรศัพท์ไปยังเบอร์บ้านใหญ่ที่ผมเคยอยู่กับครอบครัว

“กวางอยู่ไหมครับ”
ผมพยายามทำเสียงให้เป็นผู้ใหญ่ ให้เข้าใจว่าเป็นเพื่อนของพี่กวาง พอเขาตอบว่าพี่กวางตายแล้ว ผมจะได้ถามถึงสถานะของน้ำตาลได้

“คุณกวางเสียแล้วค่ะ เมื่อเดือนก่อน”
เสียงหญิงชราตอบกลับมา ผมรู้ว่าเป็นป้าสำลีที่เลี้ยงพวกผมมาแน่ๆ

“แล้วลูกสาวเธอล่ะครับ”
ป้าสำลีถอนหายใจแล้วพูดเบาๆ

“คงต้องไปอยู่ที่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าน่ะคะ ที่นี้ไม่มีใครสนใจคุณน้ำตาลสักคน”
“ทำไมล่ะครับ”
ผมแปลกใจเพราะพี่กวางเป็นลูกรักและหลานคนโปรดเสมอ
 
“ก็คุณกวางเธอหนีออกจากบ้านไปน่ะสิคะ ก่อนหน้านั้นก็ขัดแย้งกับคุณพ่อคุณแม่มาตลอด”
ป้าสำลีเล่าไปร้องไห้ไป แกคงไม่มีใครให้พูดด้วยได้ในบ้าน พอคิดว่าผมเป็นเพื่อนพี่กวางเลยพูดเอาพูดเอา

“เธอประท้วงที่เอาตัวลูกพี่ลูกน้องคนนึงไปไว้ที่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าน่ะคะ แต่ตอนนั้นเธอยังเด็กทำอะไรไม่ได้ พอโตขึ้นก็ออกตามหา แต่ไม่เจอตัวหรอกคะ แล้วเลยออกจากบ้านไป ไม่กลับมาเลย”
ผมเงียบไปเมื่อได้ฟัง ดูเหมือนลูกพี่ลูกน้องคนที่ว่าจะเป็นผมรึเปล่า

“ที่จริงนอกจากคุณกวางแล้ว คุณกุ้งกับคุณกั้งก็เหมือนกันนะคะ ที่นี้เลยแทบไม่มีลูกหลานเหลือเลย”
ผมรับฟังความจริงอย่างปวดใจ พี่กุ้งกับพี่กั้ง ผมและพี่กวางสี่คนมักเล่นด้วยกันเสมอ ผมเจ็บแค้นสามคนนี้มากที่สุดเพราะรักมากจึงเกลียดมาก

“คุณกุ้งกับคุณกั้งไม่ได้ติดต่อมา เลยไม่ทราบเรื่องคุณกวางกับสามีเสียชีวิตน่ะคะ คุณน้ำตาลเลยหมดที่ไป”

ผมวางโทรศัพท์ลงตอนไหนไม่รู้ ความเสียใจเอ่อท้วมทนในอก เสียใจที่นึกโกรธคนที่ผมรักและรักผมทั้งสามคน ไม่ได้รู้เลยว่าทั้งสามคนพยายามเพื่อผมมากแค่ไหน ถึงขนาดขัดแย้งกับพวกคุณลุง ตอนนี้หนึ่งในนั้นได้จากไปและผมก็ทำร้ายความรู้สึกของลูกสาวตัวน้อยของเขาไปแล้วด้วย

ผม.....ยังพอแก้ตัวได้ไหมนะ
ผมยกโทรศัพท์ขึ้นอีกครั้งต่อเบอร์ไปที่ไปที่สถานสงเคราะห์เด็กและสอบถามเรื่องการรับน้ำตาลมาเลี้ยง วันนั้นผมหัวหมุนทั้งวันกับการทำเอกสารต่างๆที่ดูยุ่งยากสิ้นดี ผมคิดว่ายุ่งยากแล้วนะ แต่เจ้าหน้าบอกว่าเพราะเป็นญาติเลยทำให้ง่ายขึ้น แต่ผมก็แอบถามในใจว่า นี่ง่ายขึ้นแล้วหรือ

................................................

น้ำตาลถูกพามาส่งที่บ้านผมโดยเจ้าหน้าที่พามาจากโรงพยาบาล เด็กที่ทำหน้าเศร้าซึมอย่างที่ผมไม่เคยเห็น เผยก็ยิ้มกว้างทันทีที่เห็นผม

“พี่กลอน”
เด็กหญิงโผเข้ากอดผมด้วยความยินดี ผมเองก็รับแกเข้ามากอดไว้ คราวนี้อาจเป็นคราวที่ผมทำถูกและดีที่สุดในชีวิตผมแล้วก็ได้
..................................................

ผมไม่ได้บอกใครแม้แต่ปามว่าผมรับน้ำตาลมาเลี้ยงถึงแม้จะคุยโทรศัพท์กับปามบ่อยๆ แต่ผมก็ไม่พูดให้ฟัง น้ำตาลเล่าเรื่องพี่กุ้งและพี่กั้งที่ไปเยี่ยมเป็นบางครั้งตอนที่พี่กวางยังไม่ตายให้ผมฟัง ผมติดต่อโรงเรียนใกล้บ้านให้น้ำตาลเข้าเรียน เราใช้ชีวิตกันสองคนน้าหลาน(ถึงน้ำตาลจะเรียกผมว่าพี่ก็เถอะ)อย่างมีความสุข

ผมไม่ได้อยากปิดปาม แต่เพราะปามอยู่ที่บ้านนั้นและดูเหมือนจะเป็นคนของบ้านนั้นผมเลยไม่เล่า ผมไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคนคนนั้น นึกถึงสายตาที่มองผมครั้งนั้นผมยังเจ็บในใจอยู่ไม่หาย หลังๆนี่ถึงคุณไม้จะมาที่บริษัทและผมจะแอบดูเขาเหมือนทุกครั้งแต่ก็รู้สึกได้ว่าเขาห่างไกลมากขึ้นกว่าเดิม

“พรุ่งนี้น้ำตาลต้องไปโรงพยาบาลค่ะ”
น้ำตาลที่นั่งทำการบ้านเงยหน้าบอกผมซึ่งกำลังทอดไข่ดาวด้วยความทุลักทุเล ผมทำอาหารไม่เก่ง เป็นความจริงที่ต้องยอมรับ พรุ่งนี้วันเสาร์ผมทำงานครึ่งวัน แต่ผมไม่อยากไปที่นั่นอีกแล้ว

“พี่กลอนไม่อยากไปหรือคะ”
น้ำตาลถามเมื่อเห็นผมไม่ตอบและทำหน้าลำบากใจ

“น้ำตาลไปคนเดียวก็ได้คะ”
ผมอยากจะตอบรับความหวังดีอยู่หรอกนะ แต่จะปล่อยให้เด็กหญิงไปคนเดียวได้อย่างไร

...............................................
“หายดีแล้วนะครับ”
เป็นความซวยของผมหรือไงนะอาจารย์ห้องพยาบาลถึงได้มีเวรตรวจวันนี้ น้ำตาลยิ้มสดใสให้ทุกคนและกล่าวขอบคุณคุณหมอ ในขณะที่ผมนั่งอยู่ข้างๆด้วยใบหน้าปั้นยาก พอตรวจเสร็จ ผมกับน้ำตาลกำลังจะกลับแต่อาจารย์ดันเรียกผมไว้ซะก่อน บอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย ผมนึกว่าจะบอกอาการน้ำตาลเลยอยู่คุยด้วยโดยให้น้ำตาลล่วงหน้าไปรับยาที่แกบอกว่าทำคนเดียวได้ก่อน

“ผมดีใจมากเลยนะที่คนที่รับเลี้ยงน้ำตาลเป็นคุณ”
“ครับ”
ผมตอบรับตามมารยาทแต่ไม่ยิ้มสักนิด

“คราวที่แล้วผมต้องขอโทษด้วยที่โวยวายใส่คุณ แถมนายไม้ยังพูดไม่ดีอีก”
ผมไม่อยากสนใจแล้ว ไม่อยากนึกถึงด้วย ไม่ต้องมาพูดให้ผมฟังได้ไหม ใจเรียกร้องแต่ก็พูดออกไปไม่ได้

“มีธุระแค่นี้หรือครับ”
ผมถามออกไปเสียงเรียบๆ ผมเห็นอาจารย์หน้าเสียเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้ารับ

“งั้นผมขอตัว”
ผมเดินออกมาจากห้องทันที จะว่าเสียมารยาทก็ช่างเถอะ ยังไงผมมันก็เลวอยู่แล้วนิ่

..........................................................
“กลอนรับน้ำตาลมาเลี้ยงหรือ”
ปามโทรหาผมตอนเย็นวันนั้น ผมยิ้มให้ตัวเองที่คิดถูกและเริ่มมองปามเป็น’คนอื่น’มากขึ้นทุกที ปามจะรู้เรื่องจากใครถ้าไม่ใช่จากคุณไม้ที่รู้มาจากอาจารย์อีกที

“ทำไมไม่บอกกันบ้างเลย”
ปามถามอย่างตัดพ้อ

“ก็ไม่คิดว่านายจะอยากรู้”
ปามเงียบไปอึดใจกับคำพูดของผม

“กลอนเป็นอะไรรึเปล่า อารมณ์ไม่ดีเรื่องอะไร”
ปามรู้เสมอเมื่อผมผิดปกติไปไม่ว่าจะทางอารมณ์หรือร่างกาย

“เปล่า มีธุระอื่นอีกไหม พอดีฉันทำงานค้างอยู่น่ะ”
พอผมขอวาง ปามก็ยอมวาง แต่ดูเหมือนยังคาใจอยู่

“พี่กลอนอารมณ์ไม่ดีหรือคะ”
น้ำตาลเองก็ดูรู้สินะ ผมแสดงโจ่งแจ้งมากเลยหรือ

“เปล่าหรอกน่า พรุ่งนี้ไปเที่ยวสวนสัตว์กันไหม”
ผมเปลี่ยนเรื่องและน้ำตาลก็ลืมเรื่องอารมณ์ผมไปทันทีที่ผมชวนไปเที่ยว
.........................................................................

เสียงเคาะประตูห้องแต่เช้าทำเอาผมต้องรีบลุกจากที่นอนทั้งที่ยังงัวเงียเพราะกลัวน้ำตาลจะตื่น ใครกันนะมาแต่เช้าแบบนี้ วันหยุดทั้งทีขอนอนสบายๆหน่อยก็ไม่ได้

“ยังไม่ตื่นหรือ”
ปามนั่นเองที่มาแต่เช้า

“มีอะไรรึเปล่า”
ผมถามทั้งทียังงัวเงีย แต่เห็นท่าทางร้อนรนก็เลยยิ่งไม่เข้าใจ

“ก็กลอนดูโกรธๆ ปามทำอะไรไม่ดีรึเปล่า”
อ้อ มาเพราะเรื่องเมื่อวาน ผมถอนหายใจ ทำไมคนรอบๆผมถึงดูเป็นคนดีนักนะ อย่างงี้ผมก็ยิ่งเลวมากขึ้นน่ะสิ

“ไม่มีอะไรหรอกน่า”
ปามท่าทางไม่เชื่อ ผมเลยตัดสินใจพูดตรงๆดีกว่า

“ฉันไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องของฉัน แต่ดูเหมือนจะมีคนสอดส่องเรื่องของฉันอยู่เรื่อย นายก็รู้ว่าฉันเกลียดพวกแบบนั้น”
ปามดูเหมือนจะเข้าใจ

“แต่...”
ไม่มีคำแก้ตัวหลุดออกมาจากปากปาม ถ้าเป็นปามก่อนหน้านี้จะไม่มายุ่งเรื่องที่ผมไม่บอกแบบนี้ แต่ตอนนี้ปามไม่ใช่คนเดิม ไม่ใช่เพื่อนที่เข้าใจผมที่สุด เพื่อนคนเดียวของผมอีกแล้ว

“ขอโทษนะ”
ปามพูดเบาๆราวกับจะร้องไห้ ผมคงถนัดทำร้ายจิตใจคนอื่นสิ ผมคิดอย่างเบื่อหน่ายตัวเอง

“นายกลับไปเถอะ ขอร้องว่าอย่ามายุ่งกับฉันอีกเลย แค่นี้ฉันก็เกลียดโลกใบนี้มากพออยู่แล้ว”
ปามรับฟังและออกจากบ้านผมไป พอร่างปามลับไปน้ำตาผมก็เริ่มไหลออกมาทันที ปามเป็นเพื่อนคนเดียวที่ผมมี เป็นคนที่ผมนับเป็นคนในครอบครัว แต่ผมก็ทำให้มันจบสิ้นไป ด้วยตัวผมเอง เพียงเพราะทิฐิและความโกรธงี่เง่า ความน้อยอกน้อยใจต่อโลกและผู้คนรอบข้างของผม ผมรู้...แต่ไม่คิดที่จะแก้ไขมัน
 
......................................................................

TBC................

 :z3: :z3: กว่าจะโพสได้ กดไปสิบกว่ารอบ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 26-06-2010 19:19:10 โดย nolirin »

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16

salemon

  • บุคคลทั่วไป
มันจะดีกันตอนไหนอ่ะ เฮ้อ
สงสารกลอนจัง

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16
เรื่องในอดีตมันเลวร้ายนักหรือกลอน

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ uknowvry

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-6
ติดหนึบแล้วอ่ะ กับเรื่องนี้

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5
+1 ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาอ่าน และเม้นต์เป็นกำลังใจแถมให้ด้วย
คุณจิ๊บคงดีใจที่มีคนชอบเรื่องนี้
:กอด1:

---------------------------------------------------------------------
n2 ,crazy_jum ,kitty ,iamnan ,เกริด้า(๐-*-๐)v ,CHIVAS ,MaZeltoV ,everytime ,
fuku ,Poes ,j3llnlyza ,roseen ,monoo ,oaw_eang ,a_tapha ,@BUA@ ,sukie_moo,
Zhenelle[♥] ,Annetemis ,mett ,cavalli ,DraCo_SLa13 ,panari ,
€H_bO[51] ,uknowvry ,jiBtar

 :pig4: อย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหนนะคะ :pig4:

ออฟไลน์ Me_kame_nishi

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 917
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +83/-1

บางครั้งสิ่งที่ถูกต้องก็ไม่ใช่คำตอบที่ถูกเสมอไป ถ้าเกี่ยวข้องกับอารมณ์และความรู้สึกซิน่ะ...

อ่านแล้วติดใจ รอคอยตอนต่อไป....

ออฟไลน์ จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า

  • I LOVE MY SMILE
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1892
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +103/-4
กลอนน่าสงสารอ่ะ

ไม้ นะ ไม้ อย่ามาหลงรักเค้านะ

อยู่กันสองคนอาหลานอ่ะ :sad11:

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
อ่านแล้วจี๊ดได้อีก  :z3:
เมื่อไหร่กลอนจะเปิดใจให้ใครมาดูแลน้าาา
อย่างปามก็ดีนะ แต่รอไอ่คุณไม้อยู่ใช่มั้ยล่ะ ชิส์ :m16:
รออ่านตอนต่อไปนะคะ :กอด1:

ออฟไลน์ sukie_moo

  • ปัจจุบัน คือ อดีตของอนาคต
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +457/-15
กลอนน่าสงสารนะ แต่ปิดใจไปหรือเปล่า  ระแวงแม้กระทั่งเพื่อนรัก

กลอนเปิดใจ โลกอาจสว่างขึ้น หวังว่าความสดใสของน้ำตาลจะช่วยให้กลอนดีขึ้น

สำหรับนายไม้ ต้องดูกันต่อไป

ออฟไลน์ •ผั๑`|nกุ้va’ด•

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1278
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-69
อ่านแล้วเจ็บจี๊ดด!!~ กลอนมองทุกอย่างในแง่ร้ายก็จริง แต่ในใจก็ยังงดงามอยู่นะ . . .
 
เปลือกนอกแต่แข็งกระด้าง  สร้างเกราะป้องกันให้ดูเหมือนโหดร้าย

ออฟไลน์ CHIVAS

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 473
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-1
กลอนเป็นคนที่มืดมนจริงๆ
แล้วเมื่อไหร่แสงสว่างจะมาถึง
ยังไม่เห็นหนทางที่กลอนกับไม้จะมาลงเอยกันเลยอ่ะ
คอยดูต่อไป  :a6:
มองพี่กวางผิดไป  ต้นเหตุมาจากลุงของกลอนซะงั้น   :fire:

Annetemis

  • บุคคลทั่วไป
กลอนต้องเผชิญกับความจริงที่โหดร้ายบนโลกตั้งแต่ 10 ขวบด้วยตัวคนเดียวมาโดยตลอด เจอทุก ๆ อย่างในแง่ - มากกว่า + ในชีวิตตลอดมา จึงสร้างเกราะสร้างกำแพงเพื่อปกป้องตัวเองมาตลอดตั้งแต่นั้น ทำให้ยากที่จะเชื่อและมอบความไว้วางใจให้กับใครสักคน หรือแม้กระทั่งโลกใบนี้ เค้าเข้าใจ :monkeysad: เค้าเข้าใจนะค่ะ...กลอน :monkeysad:
ได้แต่รอใครสักคนที่ดีพอที่จะมาเปลี่ยนโลกให้กลอน :o12:

ปีโป้-แยลลี่

  • บุคคลทั่วไป

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
เนื้อแท้เเล้วกลอนไม่ใช่คนเลวร้าย และเข้มแข็ง
กลอนแค่ "สร้างเกราะ" ป้องกันตัวเอง
ทำให้ค่อยๆกันตัวเองออกจากคนอื่น แม้กระทั่งเพื่อนที่มีเพียงคนเดียว
ได้แต่หวังว่าสักวันนึงกลอนจะทำลายเกราะนั้นด้วยตัวกลอนเอง
โลกนี้ยังมีสิ่งดีๆอีกเยอะนะหนูกลอน


+1 นะคะ

ออฟไลน์ jaaeyboy

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 522
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-0
ว๊าวววววววว จอมไตรมาบอร์ดนี้แล้วเหรอค่ะ

ชอบเรื่องนี้อ่ะ ตอนนี้ก็ติดอีกเรื่องของคุณจุ๊บจิ๊บอยู่

ออฟไลน์ Shock_n2n

  • Deep cute...
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-0
ชอบบบบบบบบบบบบบบ อ่ะ
ชอบจังเลย
ของไห้ลงแบบต่อเนื่องนะจ๊ะ
อยากติดตามมากมาย
เป็นกำลังใจช่วยจร้า
 o13 o13 o13

 :pig4: :pig4: :pig4:

crazy_jum

  • บุคคลทั่วไป
กลอนเจออะไรมาเยอะแยะ อ่ะนะ
เป็นคนที่มืดมนแบบนี้ก็ไม่ผิดหรอก
แต่กลอนทำเหมือนกับว่า ในโลกใบนี้มีแค่ตัวเองที่เจ็บปวด
ปล่อยวางบ้างอะไรบ้างก็ได้กลอน
น่าสงสารทั้งกลอนแล้วก็น้องน้ำตาล 

 :o12:  น้ำตาไหลพรากกกกกกกกกก

ออฟไลน์ ~tai~

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 238
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
 :3123: สวัสดีค่ะ
เรื่องนี้ ตอนนี้ อ่านกี่ทีก็ชอบมากๆ ค่ะ
ตามมาเป็นกำลังใจกันอีกครั้งค่ะ  :กอด1:

ออฟไลน์ iiดาวพระสุขლii

  • คิดการใหญ่ ใจต้องเหี้ย(ม),,
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1690
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +746/-3
เนื้อเรื่อง น่าสนใจมากค่ะ....
ภาษาเขียน บีบใจ  ดีแท้........
เป็นหนึ่งเรื่องที่จะเฝ้าติดตามค่ะ 

everytime

  • บุคคลทั่วไป
เมื่อไหร่กลอนจะได้คุณก่ะอี่คุณไม้เกิน2ประโยคซะที

มาอัพไวๆๆนะ +1 ให้ด้วย

ออฟไลน์ fuku

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +462/-20
อืม ชอบกลอน  ชอบมากด้วย
เดาเอาเองว่า กลอนไม่อยากคาดหวังอะไรจากคนที่ตัวเองรักอีกแล้ว
เพราะความผิดหวังครั้งใหญ่ตอนยังเด็ก
ไม่รักก็ไม่ต้องเจ็บปวดเพราะมันสินะ T_____T


น่าสงสารเกินไปแล้ว

ออฟไลน์ JUPJIB

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +218/-0
ชอบด้วย ชอบเรื่องนี้ด้วยคนจิ อิอิ

55555

 :-[

บ้าไปแล้วจิ๊บ

คุณไม้ เรทติงดีไม่มีตกเลยนะ ฮ่าๆ เค้าเกลียดกันเต็มเลยอ่า  :laugh:

ขอบคุณคุณแก้มและทุกคนที่ชอบและติมตามเรื่องนี้นะคะ อยู่เป็นกำลังใจให้คุณแก้ม(ผู้โพส)ไปจนจบเรื่องด้วยนะคะ (เพี้ยง สาธุ!!) :call:



ออฟไลน์ เกริด้า(๐-*-๐)v

  • ไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้นแหละ
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3191
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +349/-29
 :กอด1: กลอน จะมองโลกในแง่ร้ายเพราะเรื่องในอดีตก็เข้าใจ .. แต่มิตรภาพของ"เพื่อน"ก็ต้องรักษาเอาไว้บ้างนะ อย่าให้"คนอื่น"มันมาทำร้ายจิตใจเรามากนักเลย อีกอย่าง...เป็นแบบนี้ต่อไปเด็กน้อยน้ำตาลจะเครียดไปด้วยนะ ปล่อยวางหน่อยๆ อะไรที่โยนทิ้งไปได้ก็โยนทิ้งไป อย่าเก็บเอามาคิดนักเลย คนเรามันต้องก้าวต่อนะ ไม่ใช่ใช้ชีวิตเพื่ออยู่ไปวันๆแบบนี้ :เฮ้อ:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด