หัวข้อ: ที่ผูกพัน...ของสองใจ [ตอน 24: 21-09-53] รวมรูปหน้าแรกครับ

[getto]

 :กอด1:พี่บี
ตินหอมแก้มไผ่ น่าร๊ากก

[nolirin]

อร๊ายยยยยยยย
หอมแก้มไปแล้วๆๆๆ
เอาอีกๆ

[kun]

ตัดคะแนนเจเลยงานนี้ขัดจังหวะซะงั้น

คราวหน้าให้ได้มากกว่าหอมแก้มน่ะดิน  อิอิอิ

[mascot]

พึ่งเข้ามาอ่าน
ตินกับไผ่น่ารักจัง  หอมแก้มแล้ว

[sadness]

[20]

   “มึงชอบไผ่” ไอ้เจลากผมมาหลังบ้านไอ้ไผ่ โดยที่ปล่อยให้กุ้งกับไอ้ไผ่เตรียมของในบ้าน
   “ไม่มั้ง” ผมตอบกลับไอ้เจไป แบบไม่ได้คิดอะไร
   “มึงต้องชอบแน่ๆ ทุกทีมึงจะปฏิเสธเสียงแข็ง แต่นี่อะไร – ไม่มั้ง – กูว่าชัวร์” ไอ้เจจ้องหน้าผมนิ่ง พร้อมทั้งอธิบายเป็นฉากๆ
   “กูไม่รู้โว้ย” ผมเลี่ยงที่จะตอบไอ้เจ พร้อมกับหันตัวหนี แต่ไอ้เจก็จับตัวผมไว้ก่อน พร้อมกับถามผมต่อ
   “มึงอยากอยู่ใกล้ๆไผ่ มึงอยากเจอทุกวัน มึงเป็นห่วงทุกๆเรื่อง แล้วแบบนี้มึงยังจะบอกว่าไม่ได้ชอบอีกหรือไง”
   
   ผมอยากอยู่ใกล้ๆไอ้ไผ่ไหม มันก็ถูกเพราะผมอยู่ใกล้ๆมันแล้วมีความสุข ผมอยากเจอมันทุกวันไหม ก็ใช่อีก เพราะเมื่อไหร่ที่ไม่เจอมันผมก็หงุดหงิดทุกที เป็นห่วงไอ้ไผ่ไหม อันนี้ไม่เถียงเพราะผมห่วงมันจริงๆ
   “แบบนี้เรียกว่าชอบหรือวะ” ผมมองหน้าไอ้เจ แล้วถามด้วยความสับสน
   “เออสิวะ” ไอ้เจตอบกลับมาทำให้ผมอึ้งไปสักพัก แต่อึ้งได้ไม่นานก็ต้องแปลกใจ เมื่อมีรถยนต์คันหนึ่งมาจอดหน้าบ้านไอ้ไผ่

   ผมเดินตามไปดูว่าใครมาที่หน้าบ้านไอ้ไผ่ ซึ่งตอนนี้ไอ้ไผ่ก็เดินออกมาจากบ้านแล้วเช่นกัน เมื่อคนบนรถลงมาทำให้ผมต้องแปลกใจ เพราะผมไม่เคยเจอสองคนนี้มาก่อน...คนหนึ่งตัวสูง ขาว ตี๋ หุ่นนักกีฬา ไม่ได้ต่างจากผมนัก ส่วนอีกคน ผิวถึงแม้จะไม่ได้ขาวมาก แต่ก็ไม่ถึงกลับคล้ำ ตัวเล็ก บอบบาง มีรอยยิ้มที่ทำให้โลกดูสดใส แต่ก็ยังน้อยกว่ารอยยิ้มของไอ้ไผ่
   “นินจา...” ผมหันไปตามเสียงของไอ้ไผ่ ซึ่งตอนนี้มันยิ้มแก้มแทบปริ เดินเข้าไปหาคนที่เพิ่งลงรถมา ส่วนคนบอบบางเมื่อครู่ก็ยิ้มร่าวิ่งเข้าหาไอ้ไผ่เช่นกัน
   “สุขสันต์วันเกิดนะไผ่ นินจามาอวยพรถึงที่เลย” คนที่ชื่อนินจายิ้มพร้อมกับจับมือของไอ้ไผ่ทั้งสองข้าง

   “ใครนะ” ผมเดินเข้าไปถามไอ้ไผ่ที่ตอนนี้เอาแต่ยิ้ม
   “อ๋อ นี่นินจา เพื่อนสมัยเรียนมัธยม....เข้าบ้านก่อนนะ” ไอ้ไผ่หันมาบอกผม ก่อนจะหันไปชวนนินจาเข้าบ้าน ซึ่งเดินผ่านผมไปแบบไม่สนใจเลย
   “ไหนมึงบอกว่าไผ่ไม่มีเพื่อนไง” ไอ้เจเดินมากระซิบถามผมเบาๆ
   “กูก็ไม่รู้วะ” ผมกำลังอึ้งที่ไอ้ไผ่มันไม่สนใจผมเลย ปกติมันต้องเห็นผมสำคัญที่สุดสิ แต่นี่อะไร พอเพื่อนมาแล้วลืมผมทันที

   ผมเดินตามไอ้ไผ่เข้ามาในบ้านก็เห็นนินจาอะไรนั่นนั่งอยู่ข้างๆไอ้ไผ่ คุยกันอย่างออกรส รวมไปถึงกุ้งที่มีส่วนร่วมกับสองคนนั้นไปด้วย ผมเดินไปนั่งประกบไอ้ไผ่อีกข้างหนึ่ง เอาสินั่งข้างๆขนาดนี้จะไม่สนใจเลยหรือไง
   “นายเป็นเพื่อนกับไผ่ใช่ไหม นายชื่ออะไร” คนที่สนใจผมกลับไม่ใช่ไอ้ไผ่ แต่กลายเป็นนินจาแทน
   “ชื่อติน” ผมตอบกลับไปห้วนๆ
   “นายต้องดีกับไผ่ของนินจาให้มากๆนะ ไผ่ขี้เหงา” ว่าไงนะ......ไผ่ของนินจางั้นหรอ มันจะมากไปแล้วไอ้เปี๊ยก ไอ้ไผ่นะมันของนายตินต่างหาก
   “ไผ่ทานเค้กที่ตินซื้อมาให้หรือยัง เจ้านี้อร่อยมากๆเลยนะ” ผมถามถึงเค้กที่ผมให้ไอ้ไผ่ตอนที่มาถึงบ้านนั่นเอง
   “อ๊ะ..นินจาก็มีมานะ แต่เดี๋ยวนะ” นินจาวิ่งออกไปด้านนอกก่อนจะกลับมาพร้อมขนมเค้กก้อนเล็กขนาดพอๆกับที่ผมให้ แต่เค้กชิ้นนี้เป็นเค้กแยมแทนที่จะเป็นเค้กครีมแบบของผม
   “นี่ๆๆ เราจำได้ว่าไผ่ชอบกินเค้กแยม เห็นไหมนินจารักไผ่แค่ไหน” จึก...เหมือนโดนเจ้านินจาตอกกลับ แต่แววตาใสๆที่นินจาไม่ได้บ่งบอกว่าจะทำเพื่อยั่วอารมณ์ผมเลย

   ผมหันไปมองไอ้เจกับกุ้งเพื่อขอกำลังเสริม แต่ทั้งคู่ก็ยืนส่ายหน้าเป็นนัยว่าช่วยอะไรไม่ได้ ทำให้ผมต้องคิดหาวิธีเพียงคนเดียว
   “นินจาป้อนนะ” เอาแล้วมันป้อนเค้กให้ไอ้ไผ่อีกต่างหาก แล้วแบบนี้ผมจะทำยังไงดีๆๆๆ

   “นินจา!!” มีเสียงพูดออกมาทำให้ทุกอย่างนิ่งลง เพราะน้ำเสียงนั้นบ่งบอกถึงความไม่พอใจอยู่ไม่ใช่น้อย เมื่อพวกผมหันไปตามเสียงก็เจอกับผู้ชายตัวสูงที่มาพร้อมนินจา กำลังยืนกอดอกมองจ้องนินจาอยู่
   “ทำไมหรอพี่เค เดี๋ยวสิ ให้นินจาป้อนเค้กเพื่อนก่อน” นินจาไม่ได้สนใจท่าทางโหดๆของผู้ชายคนนั้นเลย ส่วนผมก็ได้นั่งดูเชิงเท่านั้น
   “เพื่อนเรากินเองได้ วางไว้แล้วมานี่” ไอ้พี่คนนั้นกวักมือเรียกนินจาให้เดินไปหา
   “ไม่เอาหรอก กินดีกว่านะไผ่ เดี๋ยวนินจาป้อน” หลังจากหันไปแลบลิ้นใส่คนตัวสูงนั้นแล้ว นินจาก็หันมาตักเค้กให้ไอ้ไผ่อีก

   อยู่ๆไอ้พี่คนนั้นก็เดินมาหานินจา จับข้อมือนินจาที่ถือช้อนเค้กไว้ หันเข้าหาตัวเอง ก่อนจะอ้าปากงับก้อนเค้กนั้นเสียเอง ทำให้หน้าของนินจาเหวอไปไม่ใช่น้อย
   “ทำงี้ได้ไงพี่เค เค้กวันเกิดไผ่นะ” นินจาเริ่มโวยวาย แต่พี่เคก็ไม่ได้สนใจเสียงโวยวายนั้น แต่กลับหยิบเค้กที่เหลือ ยัดเข้าปากจนหมดก้อน
   “หึง เข้าใจไหม” โห จะหาคนหน้าด้านแบบนี้ได้ที่ไหนวะเนี่ย พูดออกมาซะตรงเลย
   “หึงทำไม นี่เพื่อนนินจานะ รู้จักกันตั้งแต่ม.ต้น” นินจาก็ดูไม่ได้เดือดร้อนกับท่าทางโมโหของพี่คนนั้นเลย กลับทำหน้ายุ่งๆใส่อีกต่างหาก
   “ก็รัก...เลยหึง....แล้วไอ้นี่ไม่หึงบ้างหรือไงมีคนมาทำหวานๆใส่แฟนตัวเองนะ” พี่คนนั้นพูดใส่หน้านินจา ก่อนจะหันมามองขวางผม
   
   “ผมกับไผ่เป็นเพื่อนกันครับ” ผมตอบกลับไปตามที่ผมคิด
   “เอาให้แน่ เจอมานักต่อนักแล้วไอ้พวกปากแข็งเนี่ย” พี่เคจ้องหน้าผมนิ่งถามกลับมา
(แหม่พี่เค...ตัวเองไม่ปากแข็งเลยเน้อ : จากใจคนเขียน อิอิ)

   “ผมชอบไอ้ไผ่ครับ” ผมหันไปมองหน้าไอ้ไผ่ แล้วก็ทยทวนความรู้สึกของตัวเอง และที่ผมได้รับกลับมา ก้คือ ผมชอบไอ้ไผ่..................................

[iforgive]

พี่เคกับนินจา  คุ้น ๆ นะ  แขกรับเชิญจากเรื่องอะไรนะ

อิ อิ อิ แต่ชอบพี่เคจัง  ตรง แรง
ง้างปากติณได้ชะงัดเลยแฮะ

[PEENAT1972]

แงๆ อีป้าแก่ๆ อยากอ่านอีกอะ

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก นินจากับพี่เค โผล่มาเรื่องนี้ได้ไง เทเลพอต มาใช่ไม๊นี่..

แต่มาหวานข้ามเรื่องแบบนี้ ไม่ได้น๊า~!!!!!!!!!!! เรื่องนี้ ติณกะไผ่เป็นนักแสดงนำ มาแย่งช๊อตแบบนี้ได้ไง

แต่เอ๊ะ!~ เหมือนจะลืมอะไรไป ....  "ผมชอบไอ้ไผ่ครับ"

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 

[♠DekDoy♠]

กรี๊ดดดด นินจากะพี่เคก็มา ฮ่าๆๆๆ


แหมๆเข้มเชียวพี่เค ได้ข่าวว่าตัวเองก็ปากแข็งเหมือนกันแหละ อิอิ


บอกรักไปเลยตินแล้วก็จูบโชว์ซะ หุหุ

[pandaๅ123]

  มีพี่เคมาแวบ ๆ ด้วย
กอดนินจา....กอด เพราะความซนของเราเลยนะ
เค้าถึงได้บอกชอบกันซักที
ดีใจจริง ๆ คึคึ
รักกัน ๆ

[win200]

จ๊ายยยยยยยยยย


เรื่องเน้มีพี่เคกับนินจาด้วย 

สงสัยได้รับเชิญเข้ามาเมื่อตินไม่ยอมบอกรักไผ่ซะที





"ผมชอบไอไผ่ครับ"


แล้วป่านนี้ไผ่ของเราทำหน้ายังไงอยู่นิ

[kanda53]

ได้....บรมครู...คนความรู้สึกช้า(พี่เค)...มาแจม
กระตุ้นนิดหน่อย...คุณชายตินตินก็คายแล้ววว...
แหม...นู๋นินจากะพี่เค...โผล่มาทีแย่งซีนคู่หลักไปซะแล้ว.....
นินจาน่ารักอ่ะ....ขอ นู๋หน่อยน้า........
แล้วหันไป.... น้องไผ่....กลัวเค้าน้อยใจ..หุ  หุ..

  ให้คุณ บี กด +ให้ด้วยใจ ค่ะ

[anajulia]

กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เป็นไงล่ะ พวกรู้ตัวช้าเค้าสั่งสอนกันเอง


แมนมากค่ะน้องติน "ผมชอบไอไผ่ครับ" ตายๆๆๆๆๆๆๆๆ อิคนอ่านจะตายเอา

ปล.กอดน้องนินนจาของพี่(เค)แน่นๆ น่ารักที่สุดดดดดดดดดดดด

[Nabee]

แหมะ...กว่าจะรู้ใจตัวเองได้เนี่ย...ต้องใช้ตัวช่วยหลายคนเหลือเกินนะติน - -"


แต่ใครก็ได้ช่วยเค้าหุบยิ้มที...อ๊ากกกกกกกกกกก ก ก ก กกกก...เค้าจะน่ารักกันไปถึงไหนเนี่ย

โดยเฉพาะพี่เคกะนินจา...ขอกอดสองคนนี้หน่อย...เค้าคิดถึงนะตัวเอง >///////<

ข้ามเรื่องมาเพื่อช่วยให้ตินรู้ใจตัวเองเลยเหรอเนี่ย...แต่รู้สึกว่าคำพูดสุดท้ายของพี่เคย์มันคุ้น ๆ นะ...ว่ามั้ย =^= b

5555555555555555+

[dukdikdukdik]

กริ้ดดดดดดด ได้โปรดอย่าตัดตอนแบบนี้

เอามาให้อ่านต่ออีกเร็ว ๆ เถอะะะะะะะะ 

[N.T.❁]

ฮ่าๆ พี่เคไม่ค่อยเลยอะ พูดเหมือนสอนเนอะ 55555
แล้วนั่นตินพูดไปแล้ววววววว ไผ่ไม่เหวอแย่เหรอ? อิอิ
น้องนินจาน่าร๊ากกกกก 

[SweetSacrifice]

ขอบคุณพี่เคที่ทำให้ติณพูดคำนี้

[p_pink]

ถ้าไม่มีพี่เค ไผ่อาจต้องรอไปถึงชาติหน้า
กว่าตินจะยอมรับว่า "ชอบไผ่" ได้ นานโขชะมัด ฮ่าๆๆ

  ขอบคุณไรท์เตอร์จ้ะ

+1 เป็นค่าเค้กน้องนินจา ที่ไผ่อดกิน ^^

[namtaan]

ว้าวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่เคกะน้องนินจามาช่วยเพิ่มสีสัน แถมทำให้ทุกอย่างมันเข้าที่เข้าทางมากขึ้นใช่มั้ยนี่
พี่เคเป็นฮีโร่งานนี้เลยนะ

ตินพูดไปแล้ว น้องไผ่จะว่าไงกันเอ่ย

บวก 1 แต้ม ฝากให้น้องนินจากะพี่เคหน่อยนะจ๊ะบีบี
ขอบคุณจ้า 

[-Otto-]

ชอบไปซักพักเดี๋ยวก็รักใช่ไหมจ๊ะติน

[Zepher]

พี่เคกับน้องนินจา 
แย่งซีนตินกับไผ่เลย 

[roseen]

ยอมรับความรู้สึกของตัวเองซะทีนะนายตินว่าชอบไผ่อ่ะ

[yayu]

“ผมชอบไอ้ไผ่ครับ”  ในที่สุดตินก็พูดคำนี้ออกมาแล้ว 
น้องไผ่จะมีอาการยังไงบ้างหลังจากที่ได้ยิน ลุ้นๆ

+เป็นกำลังใจค่ะ   

[OHmeza019]

เยี่ยมมากเลยครับ ติน
วู้ๆๆ
ไผ่ว่าไงละทีนี้
ตินจะน่าเเตก กลางงานไหม๊ ?

[silverspoon]

กรี๊ดดดดด มีแขกรับเชิญ

นินจายังน่ารักใสซื่อเหมือนเดิม   พี่เคนี่เป็นรุ่นพี่มาเทรนติณหน่อย สายเดียวกัน พวกปากไม่ตรงกับใจ  

[kungyung]

ว้าววววววๆๆๆ
น้องนินจากะพี่เคมาโผล่ได้งัยอ่ะ

[getto]

 :กอด1:พี่บี
คนน่ารักกับคนน่ารักมาเจอกัน
และคนปากแข็งกับปากแข็งกว่ามาเจอกัน
นินจากะไผ่น่าร๊ากกกกกกกก

[mascot]

ผมชอบไผ่...น่ารัก

[i1_to*pp]

แขกรับเชิญ นินจาน่ารัก   

ถ้าไม่ได้พี่เค...ตินคงไม่พูดออกมาแน่ๆ

[YongaMO]

 กรี๊ ดดด ด ด ... พี่เคกะน้องนินจา มาจากไหน !!! คิดถึงที่สุด