หัวข้อ: [____________มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้] # ตอนพิเศษโคตรๆ...คลิปหลุด 290954 (คุณไม่ได้ตาฝาด)

[P★RiTŸ]

ศึกใหญ่จริงๆด้วยว่ะ เหอะๆ

ลองมาคิดตามนะ ถ้าสมมุติ
ต้านต้องแต่งกับผู้หญิงคนนึงจริงๆ ทั้งๆที่ทั้งกาย ทั้งใจยังอยู่กับอิฐ
แล้วถ้าผู้หญิงคนนี้เกิดมีลูกขึ้นมาอีก แพรว่าแม่งน่าเศร้ากว่าลูกรักกับผู้ชายด้วยกัน
แล้วมีหลานให้ไม่ได้ซะอีก เหอะๆ มันคงมีคำถามเกิดขึ้นมามากมายพร้อมๆกับปัญหาแหละ
พ่อต้านก็น่าจะคิดได้นะ ถ้าเค้าบังคับต้านให้เลิกกับอิฐแล้วไปแต่งงาน คนที่น่าสงสารที่สุด
ก็คือลูกสะใภ้กับหลานของเค้า เพราะเหมือนถูกดึงมาเป็นแค่เครื่องมือ
เพื่อมาทำให้ต้านดูเป็นผู้ชายปกติในสายตาของคนในสังคม ที่มีเมียมีลูกได้แค่นั้นให้

ปล. ไรเตอร์สู้ๆนะคะ  

[anajulia]

สู้ๆๆๆ ทั้งน้องอิฐทั้งพี่ต้าน
เอาน่า....ลุงธี ถ้าคุยดีๆคงไม่มีไรหรอก (เหรอ???)

คุณfoyer ก็สู้ๆกับsystemนะคะ

[EunJin]

มาแล้วหรือออออ คิดถึงต้านกับอิฐจัง
ดูเหมือน อะไรๆมันจะดีขึ้น?? เนอะๆๆๆ
เอาใจช่วยคู่รักคู่นี้ ที่สุดจริงๆๆจ้า
+1 ให้นะตัวเธอว์

[sukie_moo]

ตีตนไปก่อนไข้ป่าวเนี่ยต้าน  คุยก่อนอะไรก่อนไหม

อิฐตอนนี้น่ารักจัง ต้องงี้ซิพูดๆมาเหอะ ต้านรับได้

[Little Devil]

ทำไม งานเข้าตลอด
สงสารนายต้าน น้องอิฐ
คิดได้ยังไงเรื่องแต่งงาน
สงสารผู้หญิงเค้าบ้าง
เห็นแก่ตัวมากไปนะ

[Pepor]

ดีใจนะคะที่น้องอิฐกับพี่ต้านเข้าใจกันมากขึ้นแล้ว  แต่ก็ยังจะมีปัญหาจากคุณพ่อต่อนะเนี่ย  ยังไงก็ขอเอาใจช่วยให้พี่ต้านพูดกับคุณพ่อให้เข้าใจนะคะ จะได้สบายใจทุกคน

ส่วนไรเตอร์ก็สู้ๆ กับการเรียนและการสอบนะคะ   

[4life]

เอาเลยไอ้ต้าน ลุยเลย

[kitty]

 o13สู้ๆทั้งคู่ เป็นกำลังใจไห้น้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[DexTunG]

 

[nunamicky]

ศึกใหญ่แค่ไหนก็ไม่หวั่น
ขอแค่มีกันและกันก็พอเนอะ
 

[ordkrub]

ต้าน คุยกับพ่อดีๆละ ยังไงก็พ่อ ถ้าเขาโกรธจนเราต้องออกมา อย่างน้อยก็จะได้สบายใจว่าเราไม่ได้ทำเลวกับเขาไว้

[wisa]

 

[andaseen]

 :m1:ชอบมุมมองความคิด การตัดสินใจ ของพี่ต้านมากอ่า มั่นใจในตัวเอง มั่นคง เด็ดขาดมาก ชอบๆๆๆ 
สู้ๆน๊าน้องอิฐกะพี่ต้าน

[kongkilmania]

วัดจากสถิติที่ผ่านๆมา
สังหรณ์ของพี่ต้านเป็นจริง 100% 
กรี๊ดดดดดดดดด.............ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 

[โมโม่ที่รัก]

มีคนที่แรงกว่าพี่ต้านอีก...
พ่อแรงกว่าลูกได้ไงเนี่ย...555+
แต่ก็สู้ๆนะ
 

[yayu]

คุยกันมากขึ้น เข้าใจกันมากขึ้น รักกันมากขึ้น ดีใจๆๆๆ   

แต่เรื่องที่กำลังจะเกิดท่าจะใหญ่ คุณพ่อเลยนะนั่น
ยังไงก็ขอให้พี่ต้านกับน้องอิฐผ่านมันไปด้วยดีนะ

+เป็นกำลังใจให้ foyer ค่ะ

[foyer]

82
#

แม่อิฐไปกาญแล้ว... พอดีกับที่กูไปตัดไหมบนหัวให้จบสิ้นกันไป
แต่ยังเหลือที่ขาว่ะ เดี้ยงไม่เลิก ต้องใช้ไม้เท้าอยู่....
ตอนโดนกระทืบไม่รู้ไอ้พวกเชรี้ยนั่นสรรหาอาวุธอะไรมาเล่นงานกูนักหนา รู้แต่ว่าเจ็บหนักสุดละ แต่นานๆ ไปกูเริ่มชินกับเฝือก เสียแต่ว่ามันคันไปหน่อย คันยิบๆๆ ได้แต่เอามือเกาข้างนอก โคตรจะเซ็งเลย

“พี่ต้านพรุ่งนี้จะกินไรอ่ะ?” อิฐถามตอนกูนั่งพิจารณาข้อความของเพื่อนๆ ที่รัก ที่วันนี้พวกมันยกขบวนกันมาหากู แล้วก็เอาเมจิกมาเขียนเฝือกอันขาวสะอาดของกูจนเละ ด้วยข้อความอันแสนจะอุบาทว์ชาติชั่ว
เหอะ.... อย่าให้กูวิ่งได้นะมึง กระโดดถีบยอดหน้าเรียงตัวเลยสัสส

“อยากกินต้มยำ กับปูผัดผงกะหรี่” เหมือนชีวิตประจำวันเปลี่ยนไปแล้วสำหรับกูกับอิฐ เพราะจากนี้ไปเราต้องดูแลตัวเอง ทุกเรื่อง... ไม่มีใครคอยเซอร์วิสเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
“ต้มยำไรอ้ะ?” เมียกูทำอาหารเก่ง... อิอิ สั่งได้...
“ปลากะพง เออ อยากกินปอเปี๊ยะสดสูตรฮ่องกงด้วย”
“ปะ เดี๋ยวพาไปร้านอาหารจีน”
“ไม่อาววว อยากกินที่เมียทำ” กูเลิกสนใจความอัปยศบนขา แล้วเลื้อยมานอนบนตักอิฐ ตอนนี้ก็ดึกละ เตรียมนอน... อิฐมันหงอยๆ นะพักนี้ คงเพราะคิดถึงแม่
แต่มันก็เข้าใจดีว่าน้าภัทรมีเหตุผลอะไร ตอนนี้เลยต้องปรับตัวที่จะต้องอยู่กับสามีสุดที่รักแทนแม่สุดที่รัก เหอะๆๆ ก็พูดไปได้เนอะกู

“ทำก็ได้ งั้นพรุ่งนี้คงต้องไปตลาดแต่เช้า”
“ไปทำไมตอนเช้า ตื่นทันเหรอ?”
“ไม่ไปตอนเช้าให้ไปตอนไหนล่ะ”
“อยากไปตอนไหนก็ไปดิ”
“ง่ะ พ่อค้าแม่ค้าเค้าคงรออิฐอ่ะนะ....ตลาดนะพี่ไม่ใช่ super market” เออ บอกตามตรงคือกูไม่เคยไปตลาด....ยิ่งตลาดสดนี่ตัวดีเลย เคยเห็นแต่ในทีวี บ้านนอกไหมล่ะกู

“เออๆ เข้าใจละ เช้าขนาดไหน?” เดี๋ยวกูจะตามไปด้วย... ไม่ใช่ไร และอย่าเข้าใจผิด กูไม่ได้อยากไปตลาดนะ แต่แค่อยากไปดูแลเมีย
“เจ็ดโมงกำลังดี” อิฐตอบ
“เยสเป็ด กูยังไม่ตื่นโว้ย”
“ไม่ตื่นก็นอนไปดี้”
“ได้ไง กูจะไปด้วย” อิฐก้มหน้ามามองแบบประหลาดใจ
“พี่ต้านขาเจ็บอยู่นะ แล้วตลาดมันก็วุ่นวายมากด้วย พี่รออยู่นี่แหล่ะ อิฐไปเอง”

“กู-จะ-ไป!” สามคำเน้นๆ
“.............ไปทำมายยย”
“ก็ไปดู ช่วยมึงถือของ ดีมะ?” กูยักคิ้ว แต่เจออิฐมองหน้าแหยๆ
“ถ้ารำคาญอย่ามาบ่นให้ฟังนะ”
“ไม่บ่นหรอกน่า”

#
 
“โอ้ย ไมพื้นมันแฉะหยั่งงี้วะ”
“เฮ้ย เดินชนคนอื่นขอโทษน่ะเป็นไหม?”
“อากาศแม่งร้อนสาด ทำไมไม่รู้จักติดแอร์วะเนี่ย”
“จะมาเข็นอะไรตอนนี้ คนซื้อของอยู่ไม่เห็นเหรอ”
“กลิ่นไรวะ เหม็นชิบหายเลย”

“พี่ต้าน” อิฐเบรคด้วยการเรียกชื่อกูเสียงห้วน
“อะไร?”
“ไหนว่าจะไม่บ่นไง” อิฐหันมาทำตาดุใส่กรูซะงั้น
“ไม่ได้บ่น แค่พรรณนาโวหาร”
“พี่พรรณนาตั้งแต่เหยียบเข้ามาในนี้แล้วนะ.... ก็บอกไม่ต้องมาๆ ก็ไม่เชื่อ”
“คนอุตส่าห์มาช่วย พูดงี้ใส่เหรอวะ” ถึงจะเดี้ยง แต่ไม้เท้ากูมีประโยชน์นะเว้ย สามารถกรุยทางให้ที่รักกูเดินได้อย่างสะดวก เหอะๆ และที่สำคัญ กูอาศัยความรันทดของตัวเองช่วยเรียกคะแนนสงสารจะพ่อค้าแม่ขายทั้งหลายแหล่ ให้ช่วยลดราคาของให้... โคตรจะคุ้มเลยว่ะ ที่พากูมา

“เหลือไรมั่ง ร้อนจะตายห้าอยู่แล้ว” กูขี้ร้อน
“เหลือแป้งห่อปอเปี๊ยะ เบค่อน ผัก....xx, xx ฯลฯ แล้วก็ปู” ผักอะไรฟังไม่ทัน... กูจำอะไรพวกนี้ไม่ค่อยได้ว่ะ กินได้อย่างเดียว
“แยกกันซื้อมั้ย จะได้เร็วๆ” อิฐเสนอไอเดีย
“ไม่แยกเว้ย..”  แยกทีไรเป็นเรื่องทุกที
“โซนขายอาหารทะเลมันอยู่ไกล พี่เดินลำบากด้วย ไปรอที่รถนะ”
“ไม่อาวว เค้าจะไปด้วย”
“อ่า อย่าดื้อเด่ะ เค้าไปแป้บเดียว พี่ต้านซื้อผักรอก็ได้ ผักร้านนั้นอ่ะ...” คุยกันเหมือนเด็กปัญญาอ่อนเลยว่ะ อย่านึกว่าจะหวานแหวว แค่พูดกวนตรีนใส่กันเฉยๆ

“มะเขือเทศ เห็ดหอม เห็ดฟาง หอมแดง หอมใหญ่ ผักชี ต้นหอม ถั่วงอก ขิง ข่า ตะไคร้ ใบมะกรูด บลาๆๆๆ แค่นี้แหล่ะ ฝากซื้อด้วยนะ”
“เฮ้ย” แค่นี้ตรงไหน
“สั่งมาเป็นชุดแบบนี้ใครจะไปจำได้วะ”
“พี่ก็ลองนึกๆ ดู ว่าของที่ตัวเองอยากกินอ่ะ ใส่ผักอะไรลงไปบ้าง เค้าไปก่อนนะดาร์ลิ้ง แล้วเจอกันที่รถ”

 

อ้าว เวร....... มันไปแล้ว ทิ้งภาระหนักอึ้งให้กูอีก
........กูเดินขาเดียวไปอย่างชำนาญหน้าแผงขายผัก โห... มันเยอะดีจริงๆ
อยากจะสารภาพที่อิฐพูดเมื่อกี้ กูลืมหมดละ จะชิบหายไหมวะ....

ไม่หรอก เรื่องแค่นี้ กระจอกมาก!

#
 
“โห มาเร็วเหมือนกันนะพี่ ได้ของครบป่าวเนี่ย?” อิฐวางของหลังรถเสร็จ ก็เปิดประตูนั่งประจำตำแหน่งคนขับ แล้วถามกูแบบระแวงนิดๆ
“ยิ่งกว่าครบ ไป กลับได้แล้ว หิว” ไม่นึกว่ามาตลาดจะเหนื่อยขนาดนี้....เฮ้อ
“เป็นไรอ่ะ หมดอายุเหรอ?” งง
“อะไรของมึง?”
“ป่าว ก็เห็นทำหน้าเพลียๆ เหมือนพี่ต้านจะหมดอายุ” ก็ยังงงอยู่ มันแช่งกูป่าววะ
“โห... คนแก่ไม่เข้าใจวัยรุ่นเลย ก็อารมณ์บูดไงพี่” มุขๆ
“อยากต่อวันหมดอายุให้กูป่าวล่ะ?” กูหันไปยักคิ้วให้มัน

“โห... ทำหน้าแบบนี้ ไม่รู้เลยเนอะว่าคิดอะไร” รู้ก็ดีละ กูคว้ามืออิฐมาหอม
“อิฐคิดดูดิ เกือบเดือนแล้ว โคตรนานเลย... พี่ต้านใจจะขาดตายอยู่แล้ว” สองอาทิตย์ที่ไม่ได้เจอ บวกหนึ่งอาทิตย์ที่กูนอนโรงบาล บวกหนึ่งอาทิตย์ที่มาอยู่กับอิฐ แต่เพราะยังเกรงใจแม่มัน และกูก็ยุ่งๆ กับการช่วยน้าภัทรย้ายข้าวของ แถมอิฐมันเศร้าที่แม่ไปกาญฯ เลยยังไม่มีอารมณ์กับกูสักที

“พี่ต้านขาเจ็บอยู่” มันอ้าง
“ขาเจ็บแต่ คว- ไม่เจ็บ”
“เล่นงี้เลย”
“ไม่เล่น เอาจริง” พูดจบกูเลียแล้วก็แกล้งดูดนิ้วมัน เห็นอิฐย่นคอ ขนแขนสแตนอัพขึ้นมาเลยทันที
“ขับรถอยู่นะเนี่ย! อย่าดิ” มันพยายามดึงมือตัวเองกลับไป แต่พอดีกูจับแน่นอยู่

“อา กลับไป ทำให้กูหน่อยนะ...อิฐ” กูแกล้งพูดเสียงกระเส่า
“ทำแน่ ทำกับข้าวอ่ะ โอ้ย” กูดูดผิวตรงท้องแขนมัน.... จ้ำแดงโผล่ขึ้นตัดสีผิวทันที
“รอยที่กูทำหายหมดแล้วมั้งเนี่ย....” ก็ไม่ได้ทำไรกันมานานแล้วนี่หว่า โอ้ย กูทนไปได้ไงวะ

พอดีกับที่รถติดไฟแดง กูเลยดึงคอเสื้ออิฐลงมาดูตรงที่เคยมาร์คเอาไว้.... เฮ้ย หายแล้วจริงด้วย รอยนั้นทำโคตรประณีต หายไปซะแล้วแสรด
“เอ้ยย ทำไรอ่ะ!!” อิฐมันตกใจเอนตัวหลบตอนกูชะโงกหน้าฝังจมูกกับปากลงที่ต้นคอมัน
“พี่ต้านอย่า! บ้ารึไง อิฐจะขับรถ”
“ไฟแดงอยู่ จะขับชนท้ายคันอื่นเหรอ..?” กูจัดการดูดผิวเนื้อต่ำกว่าติ่งหูลงมาหน่อย เห็นชัดดี ได้ยินเสียงหอบหนักๆ ของที่รักกูดังอยู่ใกล้ๆ หูแบบนี้แล้วมันสยิวดีว่ะ
“พ...พี่ต้าน ไฟเขียวแล้ว” ปลายหางตากูเหลือบเห็นรถคันข้างๆ ค่อยๆ เคลื่อนตัวเลยจำต้องปล่อยอิฐไปก่อน

“ไว้ไปต่อกันที่บ้านนะ” กูเลียปากมันส่งท้าย แต่เจออิฐยกมือดันหัวกูกลับไปที่เดิมซะงั้น เหอะๆ 

#

พอกลับถึงบ้าน อิฐมันไวว่ะ... รีบชิ่งลงจากรถไปก่อน กูแห้วแดรกเลย
“จะหนีไปไหน?” กูถามอิฐที่เดินถือของลิ่วเข้าไปในบ้าน
“หนีอะไร จะทำกับข้าวเนี่ย บ่นหิวไม่ใช่เหรอ?”
“หิวมึงโว้ย!” ขาหนอ... นึกถึงคนพิการแถวสะพานลอยขึ้นมาได้ไงวะกู เอ้ย นั่นมันขอทาน!

อิฐไม่สน เดินหนีเข้าครัวไปอีก กูก็กะเผลกตามมันไปติดๆ แต่ก็ช้ากว่าหลายขุมอยู่ดี เออ เอาเหอะ... ปล่อยไปก่อนก็ได้ อาทิตย์หน้ากูถอดเฝือก คราวนี้ล่ะ..... หนีไม่รอดแน่น้องอิฐ

“เฮ้ย ซื้อผักอะไรมาเนี่ยพี่ต้าน......” อิฐทำหน้าอึ้ง ตอนคุ้ยของออกมาเตรียมทำอาหาร
“ก็ดูเอาดิ” กูเดินมาเปิดตู้เย็นกินน้ำ แล้วมองด้วยหางตา
“นี่มัน......ไม่ใช่ที่ผมบอกนี่”
“ทำไมจะไม่ใช่” กูถามคนขายว่าผักอะไรที่เอาไว้ใส่ต้มยำปลากะพง ปูผัดผงกะหรี่ แล้วก็ปอเปี๊ยะสดสูตรฮ่องกงบ้าง ก็เนี่ยอ่ะ......เพียบ
“ที่ใช่ก็ใช่อยู่ แต่ทำไมมันมีอันนี้ด้วย พริกหยวก สะระแหน่ ชะพลู....xxx, yyy, zzz ......หง่ะ แล้วเห็ดหูหนู หายไปไหนอ่ะ?”
“ทำๆ ไปเหอะ” ได้ยินชื่อแปลกๆ แล้วปวดหัว
“งี้คงไม่ใช่สูตรฮ่องกงละพี่ ย้ายมาประเทศไทยบ้านเกิดละกัน”
“ฮ่องกงดิวะ อร่อย ...แบบไทยมันเหม็น กูไม่ชอบ” แบบของไทยใช้ผักสดว่ะ สมุนไพรกลิ่นฉุนน่ะกูแดกไม่ค่อยลง
“ซื้อผิดยังจะเรื่องมากอีก” อิฐว่า..
“ทำไปๆ” กูยิ้มเอาไม้เท้าตบก้นมัน เหอะๆ อยากแกล้งว่ะ

กว่าจะทำกับข้าว กินข้าวเสร็จก็สิบโมงเข้าไปละ คราวนี้.... อิฐมันขอให้กูไปนั่งง่อย ให้มันปั้นดิน โถ...จะสร้างสรรค์ไปไหนวะ ที่ค้างจากในรถยังไม่ได้ต่อเลย
“พี่ต้านนั่งตรงนี้ แล้วทำท่านี้นะ” มันพากูมาสวนหลังบ้าน แล้วจัดแจงลากเก้าอี้และสาธิตท่าที่กูต้องค้างให้มันดู คล้ายๆ กับคนยกมือกุมหัว ประมาณนั้น อิฐอธิบายอารมณ์ความรู้สึกของงานที่มันจะสื่อให้กูเข้าใจ แล้วมันก็ลงมือเตรียมอุปกรณ์

“แล้วหน้ากูอ่ะ ต้องทำยังไง?” กูถาม
“ก็นิ่งๆ แบบนี้แหล่ะ หล่อและ”
“หล่อแล้วทำไมไม่สนใจกูอ่ะ” เมินใส่กูหลายทีละน้องอิฐ
“สนใจจะแย่”
“คุณหลอกดาววว”
“ฮะๆๆ ปั้นเสร็จเมื่อไหร่ เดี๋ยวช่วย” มันพยักหน้าแล้วใช้สายตาชี้ไปที่กึ่งกลางลำตัวกู เหอะๆ กูหัวเราะขึ้นจมูก.... ไอ้นี่มันยั่วเก่งมาก เจอสายตาแบบนั้นเข้าไปกูก็พร้อมจะละลายได้แล้ว.....

อิฐมันเตรียมไม้มาขึ้นโครง ตอกตะปูโป้กๆ แต่งานใช้แรงแบบนี้ ต้องกูเท่านั้น...
กูช่วยมันทำ ส่วนอิฐก็ดัดโครงลวดในส่วนที่ต้องต่อเป็นท่อนแขน
พอได้ฐานเสร็จแล้วมันก็เอาดินเหนียวขยำๆ และค่อยๆ เทน้ำเติมใส่ให้ชุ่มจนดินเริ่มจะหยุ่นๆ ก็ควักมาโปกที่โครงไม้จนเต็มพื้นที่
จริงๆ กูก็เคยเรียนประติฯ แต่ไม่ได้ลงดีเทลเยอะขนาดนี้... เวลาเห็นคนน่ารักทำงานศิลปะมันสดชื่นโคตรๆ เลยว่ะ บรรยากาศรอบตัวสงบ ผ่อนคลายดี รวมๆ แล้วมันทำให้กูมีความสุข

เหอะๆ คิดไม่ผิดจริงๆ ที่กูไปแย่งมันออกมาจากไอ้พวกนั้นได้

“อิฐ ในบรรดาคนที่มึงเคยคบ มึงว่าใครหล่อสุดวะ?” กูต้องเป็นที่หนึ่ง
“อืม.....จริงๆ ผมชอบคนหน้าประมาณพี่แชมป์นะ” ห่ะ.......ช้อคว่ะ แล้วกูล่ะ!!? หาเรื่องใส่ตัวไหมนี่กู

“อย่าทำหน้างั้นดิ่ พี่ต้านหล่อสุดอ่ะ เชื่อป่ะ แต่หน้าตาไม่ใช่สเปคผม”
“..................” เพิ่มความช้อคเข้าไปอีกสิกรู
“มึงชอบคนหน้าจืดๆ แบบนั้นเหรอ” กูอยากตาย
“ไม่จืดสักหน่อย ก็หล่อดี”
“แล้วกูอ่ะ?”
“ก็หล่อดี” รู้สึกว่าคำตอบของมันทำให้กูอยู่ระดับเดียวกับไอ้แชมป์....

“พี่แชมป์ตาหวาน แต่พี่ต้านตาดุกับหื่นมากไปหน่อย” ชมกูอีกกก
“กูหื่นเพราะมึงเลย......น้องอิฐ!”
“พี่ต้านนั่งนิ่งๆ ดิ อย่าขยับ” เออ โว้ย
“แต่พี่ต้านเจ๋งสุดอยู่แล้ว ดูมีพาวเวอร์ดี” หล่อเลือกได้นะมึง

“แล้วผมอ่ะ สเปคพี่ป่ะ?” อิฐถามกลับ
“บอกไม่ถูกว่ะ.....กูไม่มีสเปคของผู้ชาย แต่กูชอบมึงเชี้ยๆ ไม่รู้ทำไม” โคตรเครียดเลยตอนนั้น... แทบรับตัวเองไม่ได้ เพราะอยู่ๆ กูก็ชอบมันเฉยเลย
“ฮะๆๆ ก็ผมทำให้พี่ชอบนี่”
“มึงมันร้ายกาจ” โคตรจะเนียนเลย.... (หาอ่านเอาในตอนพิเศษ เหอะๆ)
“แหะๆ ที่จริงยังไม่ค่อยอยากเชื่ออ่ะ ว่าผมจะทำให้พี่ชอบได้... อุตส่าห์พยายามปล่อยมุขอยู่ตั้งนาน พี่ไม่เห็นสนใจเลย”
“ก็กูไม่ใช่เกย์”
“อืม......ก็ว่างั้น ผมเลยรู้สึกผิดมาตลอดนี่ไง” ตอนนี้อิฐมันเริ่มใช้อุปกรณ์ค่อยๆ เกลี่ยดินออก พอให้เห็นเค้าโครงของหน้ากูแล้ว.....

“หายรู้สึกผิดซะ มึงทำให้กูรักแล้ว มึงต้องรับผิดชอบ” อิฐมันเงยหน้ามายิ้มให้กูหน่อยนึง เหอะๆ พูดไปได้นะกรู...
"งั้นเดี๋ยวผมให้แม่ไปขอพี่ต้านนะ" มันยังต่อได้เว้ย


H
up ก่อนไปธุระ
ชิวบ้าง step นี้ 

[warin]

 

[P★RiTŸ]

ชิวบ้างก็ดี
ปัญหาเยอะเกินเรื่องนี้ 

[kongkilmania]

บรรยากาศตอนนี้อบอุ่น น่ารักมากๆ 
ถึงจะฮาฉากพี่ต้านเดินตลาด  กะตอนหื่นในรถก็เหอะ

[andaseen]

  โอ๊ยยย..ฮาพี่ต้านเดินตลาดมาก   
แถมอยู่ดีไม่ว่าดี อยากรู้ระดับความหล่อของตัวเอง เจอคำตอบน้องเข้าไป ช๊อคไปเลย  โสน้าหน้า 

[nunamicky]

บรรยากาศเหมือนคู่สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามันประมาณนั้นเลย
ชิวค่ะ ไรท์เตอร์
 

[iiดาวพระสุขლii]

บร่ะ!!!  
นึกถึงคำพูดที่ว่า "ยามศึกเรารบ  ยามสงบเรารัก"   กร๊ากกกก

อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดอ่ะนะ...
ดีแล้วที่อิฐเลือกจะบอกความจริงกะต้าน...
เรื่องครอบครัว กับความรัก บางทีมันก็บอกไม่ได้ ว่าอะไรสำคัญกว่า....

สู้ๆ  หวังว่าคงจะไม่ต้องเจ็บปวดอีกเเล้ว...
รู้สึกเหมือนว่าทั้งคู่ ผ่านอะไรที่มัน บอบช้ำ จิตใจมามากมายเหลือเกิน....T_____T
แม่ยกเศร้า   555

[kitty]

 :z2:ชิวๆๆๆๆๆๆ เพื่อรอรับเรื่องร้ายหรือเปล่าา


น้องอิฐพูดตรงๆทำร้ายจิตใจพี่ต้าน

[EunJin]

โอ้ยยยยยยยยยยยย น่ารักเวอร์ๆๆๆอ่ะ
น้องอิฐรับผิดชอบต้านมันด้วยนะ ฮ่าๆๆๆ

[OhJa]

น่าร้ากกกกอ่ะ ตอนนี้   

[Horizon]

น่ารักดี มีเบรคบ้าง งานเข้าตลอด
นายต้านก้อปรึกษาพี่เนตรซิครับ

[sukie_moo]

เออ ชิวบ้าง ไรบ้าง  คนอ่านหัวใจจะวายหลายรอบแล้ว

[yeyong]

เรื่องนี้เปรียบเหมือนอารมณ์คนท้อง
ขึ้นๆลงๆตลอด
ช่วงคลื่นลมสงบน้อยมาก

[wisa]