หัวข้อ: [____________มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้] # ตอนพิเศษโคตรๆ...คลิปหลุด 290954 (คุณไม่ได้ตาฝาด)

[foyer]

ตอนพิเศษ (โคตรๆ)
ความว่า... ต้านxอิฐ ย้อนอดีต (ภาค 2)

#

มาเล่าความเพี้ยนของเมียกรูต่อ ภาคสอง ฮ่าๆๆ

ผ่านไปซักระยะนึงที่กูรู้จักน้องอิฐแล้ว และก็รู้สึกว่าไอ้นี่แม่งแปลกดี ทำตัวประหลาดๆ เหมือนจะเข้ามาประสงค์ร้ายกับกู แต่ด้วยอะไรก็แล้วแต่ กูมองข้ามชอตนั้นไป

ด้วยรู้สึกลึกๆ ว่าสิ่งที่เห็นมันออกจะบิดเบือนกับสิ่งที่รู้สึกอยู่
เออ กูก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แถมลืมไปด้วยซ้ำว่ามันเป็นเกย์ แถมมีผัวแล้วไม่รู้กี่คน

รู้อยู่อย่างนึง.. เวลาอยู่กับมัน กูต้องปรับอารมณ์ทุกๆ สามนาที
มันทำให้รู้สึกไม่เบื่อที่จะอยู่ด้วย

สนุกที่ได้คุย
รู้สึกดีที่ได้เห็นหน้า

ทำนองนั้น...

#

วันนึงออน hamachi เล่นคอมปานี กับพวกไอ้ด้าเหมือนเดิม ก่อนเริ่มทำงาน กูรู้สึกสงสัยที่อิฐมันไม่มาหา แล้วก็ไม่เจอมันในเกมส์ด้วย เลยลองออน MSN

เจอมันตั้งชื่อดิสว่า 'น้องลุงกะท้อน'

แม่งใครอีกวะ ...ลุงกะท้อน

กูเลยเข้าไปทักมัน อิฐบอกว่าอยู่แถวคอนโดกูเนี่ยแหล่ะ คิดถึงใช่ป่ะล่ะ เดี๋ยวไปหา
พิมเสร็จมันออฟไลน์ไปเลย กูถามมันประโยคเดียว มันตู่เอาซะยาว

อึดใจใหญ่ๆ มันก็มาเคาะประตู
แถมเอาการบ้านมานั่งทำในห้องกูสบายใจ

"ไม่ทำงานเหรอพี่ต้าน?" มันถาม
"เดี๋ยวทำ"
"..........." อิฐทำเป็นไม่สนใจกูว่ะ สราด... มานั่งแช่แอร์ห้องกูฟรีชัวร์ละแบบนี้

"ใครวะ ลุงกะท้อน?" คาใจ เลยถามแม่งซะ
"อ่า...เพื่อนพี่ต้านไง ลุงกะท้อนน่ะ" ใครวะ... กูไม่เคยรู้จักคนชื่อโบราณแบบนี้มาก่อน และกูไม่ได้มีเพื่อนเป็น 'ลุง'

"ลุงกะท้อนชอบแอบกินข้าวคนอื่นตามโรงอาหาร ลุงกะท้อนไม่ชอบซักเสื้อผ้า ลุงกะท้อนมีขาเป็นแมลงสาบ กระต่ายลุงกะท้อนถึงฆ่าตัวตายไง"

ฮ่าๆๆ ฟังแล้วไม่เข้าใจ แต่ฮาว่ะ

"มึงหมายถึงใครวะเนี่ย" กูงง
"อยากรู้ใช่มั้ยล่ะ? ไปถามพี่กร เค้ารู้จักดี" กรไหนวะ กรเพื่อนกูอ่ะนะ แล้วมันไปรู้จักกันตั้งแต่ตอนไหน อ่อ สงสัยต้องเป็นในเกมส์แหงเลยว่ะ

"ตกลงลุงกะท้อนเป็นแมลงสาบ?" ก็ยังงงอยู่
"ลุงกะท้อนคือพี่กรนั่นแหล่ะ! วู้" ก็มึงอ้อมไปซะดาวอังคารแล้วกูจะไปเข้าใจได้ยังไง ตกลงกูบ้ารึมึงเพี้้ยน
"พี่ด้าเล่าให้ฟังว่าพี่กรชอบทำตัวเป็นแมลงสาบ" นินทาคนอื่นอีกนะมึง แถมมาเล่าให้ไอ้น้องอิฐฟังอีก

ที่มันพูด คือกูไม่ค่อยสนิทกับไอ้กร และไม่ชอบฟังเรื่อง gossip ของเพื่อนซักเท่าไหร่ กูเลยค่อนข้างหลุดเทรนด์มาแบบนี้

"แล้วทำไมกระต่ายต้องฆ่าตัวตายวะ?" กูถามมันต่อ แปลกไหม แทนที่จะถามกับเพื่อน ดันต้องมาถามกับไอ้เด็กเวงเนี่ย
"พี่ด้าบอกว่า เพราะมันทนความสกปรกของพี่กรไม่ไหว มันก็เลยกระโดดหน้าต่างฆ่าตัวตาย"
"ฮ่าๆๆ จริงดิ กระต่ายตกตึกกี่ชั้นวะ?" กูเคยเห็นสภาพไอ้กรในแต่ละวัน มันดูซกมกๆ แหล่ะ แต่ไม่คิดว่าจะสกปรกอะไรขนาดนั้น
"จริง! ตึกสี่ชั้นอ่ะ นี่พี่กรเลี้ยงตัวใหม่แล้ว ตัวเก่าเอาไปผัดเผ็ด"

"ฮ่าๆ มันแดกลงด้วยเหรอวะ?"
"อิฐก็กินนะเนี่ย"
"........" กูมองหน้ามันแบบหยึยๆ
"ล้อเล่น ใครจะไปกินเล่า แหม ก็ต้องเอาไปฝังสิ" ไอ้นี่..

ถึงไอ้ขิงจะยังทำใจไม่ได้เรื่องน้องอิฐ แต่มิตรภาพยังมีในหมู่นักเล่นเกมส์ออนไลน์ เหอะๆ ก็เห็นมันเล่นเกมส์ด้วยกันอยู่ แต่ไม่รู้มันรู้หรือเปล่าว่าใครเป็นใคร
อิฐมันสนิทกับกูก็จริง แต่มันก็สนิทกับพวกไอ้กล้าด้วย
ก็แม่งมันคุยออนไลน์กันแทบทุกวัน และไม่ใช่ไร.... มาใช้คอมกูเล่นด้วยเนี่ยแหล่ะประเด็น 

"พี่ต้าน incubus ออกอัลบั้มใหม่และ ฟังยัง?" มันถามเพราะเห็นกูมีแผ่นซีดีเก็บไว้อยู่
"ยังวะ" ก็บอกแล้วกูไม่ว่าง
"single แรก anna molly อ่ะ เอาป่ะ ผมมี"
"อืม ลงดิ" มันก็จัดการลงไฟล์ให้กูเสร็จสรรพ อินคิวบัสกูฟังมาตั้งแต่อยู่มัธยม มาตอนนี้ก็หลายปีละ อิฐแม่งก็ฟังเหมือนกูอีก เลยคุยกันได้ ทั้งที่ไม่ค่อยอยากจะคุย
"ผมแกะคอร์ดเพลงนี้อยู่อ่ะ พี่ต้านอยากฟังกีต้าร์เทพผมป่าว?"
"ไ ม่ อ ย า ก" ชัดๆ เน้นๆ "หนวกหูโว้ย"
"โห ไม่แนวเล๊ย" อิฐส่ายหัว ...เรื่องของมึง
 
"มันเลิกหอนยังวะ อัลบั้มนี้" ไม่อยากคุยแต่ก็อยากรู้ว่ะ
"มันก็ลดการเล่นเเบบยานๆ ไปแล้วนะพี่ จังหวะกระชับ ได้อยู่ๆ"
"เดี๋ยวนี้มึงฟังแนวไหนอยู่วะ?"
"ก็...เพลงที่จังหวะมันกระหึ่ม พวกเพลงแบบในเกมส์รถแข่งอ่ะ แล้วก็พวก slipknot" แรงนะมึง
"อ่อ กูว่าไอ้พวกนี้แม่งแต่งเพลงเก่งชริป ถ้าใช้ลำโพงดีๆ ฟัง ก็ใช้ได้เลย" แต่ถ้าไปอยู่ในที่เสียงก้องและเปิดเพลงพวกนี้นะมึงเอ๊ย แสบแก้วหู ปวดกบาลดีแท้ๆ
"สลิปอ่านะ?"
"อืม ดนตรี เนื้อเพลงแมร่งสไตล์ไอ้กล้า พ่อตายแม่ป่วย อะไรประมาณนี้" ไอ้กล้าแม่งชอบเล่นฮาร์ดคอร์ กูไปตีกลองให้ตอนไปทริปนี่ ไหล่แทบหลุด

กูมีวงเล่น อิฐมันก็มีเหมือนกัน
มันเคยเล่าว่าวงมันชอบได้ขึ้นโชว์ตอนงานโรงเรียน ประมาณนั้น กูก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก ...เรื่องของมึง

#


RRRR

"พี่ต้านทำไรอ่ะ ไม่หลับไม่นอน" รับสายโทรศัพท์บ้านแล้วอึ้งที่ได้ยินเสียงไอ้น้องอิฐ... มันอยู่คอนโดนี้ชัวร์ แต่คาดว่าคงอยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อแม่ ที่จริงก็สงสัยอยู่

นานแล้วแต่มันเฉไฉไม่ยอมบอกสักที ช่างแม่ง

"กูต่างหาก ที่ต้องถาม มึงโทรมาทำเชี้ยอะไร?" เวลาปกติก็เจอหน้าบ่อยอยู่แล้ว ยังจะโทรมาหลอกหลอนกูอีก...
รู้สึกดวงตกชริปเลยช่วงนี้ มีไอ้เด็กเวรเนี้ย คอยตามรังควาญตลอด...

จะตามอ่ะ...ก็เซ็ง แถมหงุดหงิดพออยู่แล้ว
แต่ที่ไม่เข้าใจคือ ทำไมกูยังปล่อยให้มันลอยหน้าอยู่ได้จนป่านนี้เนี่ยล่ะว่ะ

"ก็อยากคุยด้วย ทำไรอยู่อ่ะ?"
"งาน"
".........."
"มึงอ่ะ?"
"ตีปิงปอง กินเหล้าเมายา" เหอะๆ กินเหล้าตอนตีหนึ่งอ่ะไม่แปลก แต่มาตีปิงปองตอนนี้กูว่ามึงบ้าแน่ๆ

"สัด กูทำงานต่อละ" ตัดบท ไม่อยากสนใจมัน
"คร้าบ... โชคดีนะพี่" สรุปมึงโทรมาทำไม
"รีบนอนได้แล้วมึงอ่ะ มัวทำไรอยู่วะ" กลายเป็นกูที่ชวนมันคุยต่อซะงั้น
"ชิวอ่ะพี่ ผมมันคนกลางคืน กลางวันตีปิงปอง" ตอบกวนตรีนกูจริงๆ มาสาวความได้ทีหลัง น้องอิฐมันเรียนปิงปองแล้วมันไม่ค่อยถูกชะตากับอาจารย์ที่สอน เพราะถูก

เค้าลวนลามเอา มันเลยชอบประชดเรื่องตีปิงปองบ่อยๆ


มีช่วงสงกรานต์ได้ข่าวว่าอิฐมันไปเล่นที่ข้าวสาร กับใครนั้น กูไม่ได้สนใจ แค่มันมาหากููและมาเล่าให้ฟัง
ส่วนตัวกู ไม่ชอบเทศกาลแบบนี้เท่าไหร่ เลย....นอนพักผ่อนอยู่กับบ้าน ว่างๆ ก็ไปเตะบอลกับเพื่อน หรือถ้าเบื่อยิ่งกว่านั้นก็หาหญิงมานอนด้วยซักคนสองคน ก็พอให้

หายเบื่อได้แล้ว

"วันนี้พี่ต้านไม่ไปกินเหล้าที่ xxx กับเพื่อนเหรอ?" มึงรู้ได้ไงวะเนี่ย...
"แม่งแดรกกันทุกวันล่ะ กูเบื่อเวลาเมา ตื่นมาเจ็บตัวทุกที..."
"ไมอ่ะ?"
"ไม่รู้ใครแมร่งมาต่อยกูอ่ะดิ" จริงนะเว้ย พอรู้สึกว่ากินเยอะแล้วเมาไม่ได้สติทีไร ตื่นมาโคตรเจ็บหน้า เจ็บท้อง บางทีเจ็บไปทั้งตัวเหมือนโดนของแข็งกระแทก
เพิ่งรู้เรื่องก็ตอนไอ้กล้าเล่าให้ฟังว่ากูเมาแล้วชอบอาละวาดนั่นแหล่ะ พวกมันเลยต้องช่วยกันมาซัดกูให้สลบแล้วลากเข้ามานอน

"มึงไปเล่นสงกรานต์ข้าวสารมาเหรอ?" กูถาม
"ครับ แต่ไปไม่ได้เล่น มันปิดสองทุ่มอ่ะ ก็เลยเข้าผับแถวนั้นแทน" ได้ข่าวมึงอายุสิบเจ็ด...!
"รู้จักลูกนายกฯว่างั้น" แหม มีอภิสิทธิ์นะมึง
"ป่าว... รู้จักแต่เพื่อนลูกนายกฯ เลยเข้าได้ เข้าไปแมร่ง...เจอเกย์ไล่ฉีดน้ำอีก น่ากลัวมากๆๆ"
"........." พูดเหมือนมึงไม่ใช่
"ไอ้เราก็มีแค่ปืนฉีดน้ำอยู่อันเดียว อันละสิบห้าบาทอ่ะพี่ แม่งสู้ตาย ปรากฏมันสาดกันมาเป็นถังๆ แทบแย่เลยอ่ะวันนั้น" ฟังอิฐเล่าก็เพลินดี จริงๆ มันก็น่ารัก ยิ้มสวย

ด้วย... เพราะมันมีลักยิ้มเล็กๆ ตรงมุมปาก
เวลาเห็นมันยิ้มกูแม่งชอบเผลอจ้องหน้ามันตลอด แต่ก็ไม่รู้ตัว แค่อยากมองมันไปนานๆ ก็เท่านั้น
อยากฟังเสียงมันไปเรื่อยๆ ก็เท่านั้น...
ไม่ได้คิดอย่างอื่นเลย

 
เวลากูเครียดๆ เรื่องงาน อิฐมันก็ศึกษาเรื่องเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมรอบตัวกูมาอย่างดี มีวันหนึ่งที่กูนอยด์แดรก มันก็ถามกูว่า
"เป็นโรค architectlism เหรอพี่ต้าน?" โรคนี้มันก็คือตัวกู ณ ขณะนี้...เหอะๆ
"ผู้ป่วยระยะสุดท้าย จะกระโดดตึกฆ่าตัวตาย แล้วท่านคิดว่า ท่านอยู่ระยะไหน?"
"กูคิดว่า กูอยู่ในระยะฆ่ามึงตายก่อนว่ะ"
"......อ่า" มันยิ้มๆ เจอด่าไม่เคยมีสะเทือน

"แต่มันมีวัคซีนนะพี่ต้าน เป็นกระป๋องๆ หรือไม่ก็เป็นขวดอ่ะ"
"ยังไง?"
"ก็...ดีกรีมันจะต่างกัน มีหลายยี่ห้อ หลายขนาด"
"เหอะๆๆ" เตรียมรับมุขดีกว่ากู

"โรค architectlism ต้องรักษาโดยการใช้วัคซีนไง ไอ้ที่แดกกันเป็นกระป๋องๆ อ่ะ" กูพอจะนึกออกล่ะ

ก็เหล้า+เบียร์ไงละคับพี่น้อง!

ฮ่าๆๆ แต่ขำมันว่ะ คิดได้ วันนั้นเลยหายนอยด์รับประทานไปโดยปริยาย

#


"พี่ต้านดู 23 ยังอ่ะ?" ตอนนั้นหนังเรื่อง the number 23 เพิ่งเข้า ที่จิม แครี่ แสดงอ่ะ กูดูแล้ว ดูคนเดียว สบายใจดี
"อืม"
"พระเอกเป็นคนสอนฟิสิกส์ใช่ป่ะ คิดไรเก่งโคตร"
"ไม่ใช่โว้ย มันเป็นนักสืบ มึงไปเอามาจากไหน"
"อ้าวเหรอ นึกว่าปะกิจเผ่า"
"คิดได้นะมึง ฮ่าๆๆ" ขำตลกหน้าตายว่ะ
"บ้าอ่ะ คิดอะไรก็ได้ 23 เหมือนเกมส์ 24 เคยเล่นป่ะพี่ ที่คิดอะไรต้องได้ 24 อะ" กูฟังมันปล่อยมุขต่อ

"จริงๆ มันเป็นภาคต่อจากเรื่อง 13 อันนี้มีภารกิจ 23"
"ไอ้มั่ว!!"
"อ้าวเหรอ ก็เห็นมันคล้ายๆ กัน วันนี้ผมไปดู 23 จิตแตกไปเลย ฮะๆๆ" ไอ้เพี้ยนเอ๊ย

"พี่ต้านนอนกี่โมงอ่ะเมื่อคืน"
"ตีสาม" กูตอบ
"โห ไมนอนดึกจัง"
"กูนอนไม่หลับ" มันติดนิสัย ไม่ใช่ไร ตอนกลางคืนมันเงียบดี เลยมีสมาธิทำงาน
"นอนไม่หลับ ก็หาไรทำดิ่ ขนผัก ขนปลา แถวปากคลองเหมือนผมก็ดีนะพี่" มึงพูดเล่นหรือพูดจริงวะ
"คนอย่างกูทำไมต้องไปทำงานเป็นกรรมกรเหมือนมึงวะ"
"ฮะๆๆ งั้นก็ไปเป็นยามดีมะพี่ ...ยามเฝ้าแผ่นดิน อิอิ" กูตบกบาลมันไปทีนึง เล่นได้เล่นดีจริงๆ

"เชี่ยจริงมึง" มันติดปาก เลยพูดออกไป แต่จริงๆ กูไม่ได้ตั้งใจจะด่าอิฐหรอก
"ไม่รู้เหรอ ผมเด็กเชี่ย"
"เออ รู้อยู่"
"งืม"
"ทำไรล่ะ ถึงบอกว่าตัวเองเชี่ย?"
"ก็.........โดดเรียน จีบหญิง เล่นดนตรี เล่นเกมส์ ยกพวกตีกัน ฟันแทง ปาระเบิด" อันหลังนี่แถวบ้านกูเรียกผู้ก่อการร้าย
ตกลงมึงเป็นนักเรียนหรือนักเลงวะนั่น เหอะๆ แต่กูก็เคยทำ งั้นกูก็เชี้ยสิ
"หน้าอย่างมึงเคยไปทำอะไรแบบนั้นกับเค้าด้วยเหรอ?" กูไม่อยากเชื่อหรอก ไอ้น้องอิฐมันหลุดจากอิมเมจนั้นไปเยอะ มันน่ารักเกินกว่าจะไปทำอย่างนั้นนะกูว่า
"แหม... ก็นิดนึง หน้าอย่างผมอ่ะ ขนาดตัวบอสยังเรียกพี่ ผมต้องคอยสั่งลูกน้องดิ ถึงจะถูก" เพ้อเจ้อว่ะ แต่เรื่องจริง มันสั่งไอ้แชมป์ (ตัวพ่อ รร. มัน)ได้ด้วย เวรเอ๊ย

"หน้าอย่างมึง กูว่าเป็นที่รองมือรองตรีนให้เค้ากระทืบก็หรูแล้วว่ะ"
"โห้ ดูถูก"
"กูดูไม่ผิดหรอก"
"ชิ"

สรุปว่าก็ดูผิดไปหลายอย่างเหมือนกัน
กำ 


H
ไว้ต่อภาคสาม หุหุ

ปล. อย่าลืมว่านี่คือตอนรู้จักกันใหม่ๆ นะ... ในเนื้อเรื่องไม่ได้เอ่ยถึงง่ะ
ลงให้อ่านกันขำขำ 

[BeeRY]

ค่อยๆผูกพันกันล่ะสิ
เจอคนแบบน้องอิฐก็คงแพ้ทางเหมือนกัน มันดูป่วงๆน่ารักดีอะ
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปนะ

[wisa]

 

[warin]

น้องอิฐน่ารักมากเลย  ต่างกับตอนปัจจุบันมาก

[kongkilmania]

ตอนแรกน้องอิฐเค้าก็มาหยอดๆให้พี่ต้านด่าขำๆอ่ะนะ 






แต่ตอนหลังนี่ดิ๊....คนแก่หลงเด็กหัวปักหัวปำเลย
จริงป่าวพี่ต้าน

[sukie_moo]

อิฐมันเนียนจริงๆ
ทำให้ต้านคุ้นเคย จนขาดไม่ได้อะไรประมาณนี้

[fungfung]

พี่ต้านตงหลุมพรางที่อิฐทำไว้ซะถอนตัวไม่ขึ้นเลยที่เดียว

[cartoons]

  ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Little Devil]

แปลกทั้งคู่

[uknowvry]

สำหรับน้องอิฐนี่...บางทีคงเหมาะกะการขึ้นคำเตือนว่า
ระวัง! ผมไม่ได้ใจดีเหมือนหน้าตานะคร้าบบ...
 

[P★RiTŸ]

อิฐแม่งแปลก

[P★RiTŸ]

 

[m_pop91]

ขอบคุณที่มาต่อให้นะครับ

[EunJin]

ก็เหมาะสมกันดีทั้งคู่อ่ะนะ

[DexTunG]

 

[P★RiTŸ]

 

[DexTunG]

 

[foyer]

ตอนพิเศษ (โคตรๆ)
ความว่า... ต้านxอิฐ ย้อนอดีต (ภาค 3)

#

โลเกชั่นเดิม.... ห้อง junior suite ของไอ้ต้าน ณ คอนโดแห่งหนึ่ง มีไอ้ตัวป่วนท่าทางกวนส้นมานั่งอยู่ในระยะสายตามองเห็นอีกแล้ว

"เบื่อ เซ็ง ป่วยไข้" อยู่ๆ อิฐก็พูด
"หวัดแดกไง?" เริ่มชินที่ต้องเห็นหน้ามันบ่อยๆ ละ ถึงบางวันมันจะไม่โผล่มาแม้แต่หัวก็เถอะ
"คับ หวัดแดรก ติ๊สแตก ประมาณนั้น"
"มึงเบื่อ กูยิ่งเบื่อกว่า ต้องมาเห็นหน้ามึงเนี่ย"
"เบื่อจริงดิ? มีแต่คนอยากมองหน้าผม ทำไมพี่ไม่อยากอ่ะ" นั่นดิวะ
"............" ไม่รู้เหมือนกัน ไม่ใช่ไม่อยากหรอก งงๆ ตัวเองว่ะ

"เห็นพี่กล้าบอกว่าจะทำหนังสั้น?" อิฐเปลี่ยนเรื่อง
"เออ พวกกูทำแล้วมึงเสือกไร?" ตอนนั้นกูปีสี่ กำลังเล็งๆ จะทำหนังกันอยู่
"ก็มีคนให้เสือกหนิ ยุ่งไรอ่ะ"
"อ๋อ เดี๋ยวนี้กล้าเถียงกูเหรอ" กูจับมันล็อคคอกดไว้แน่น เหอะๆๆ อิฐดิ้นกระแด่วๆ ร้องโอ้ยๆ หน้าแดงแจ๋เลย
กูสงสารหรือกลัวมันเจ็บไม่รู้ ก็เลยปล่อย

"คิดไม่ออกอ่ะดี้ ช่วยคิดป่าว?" อิฐมันกลับมาพูดเรื่องหนังต่อ ไอ้พวกเพื่อนกูก็เหลือเกิน ไม่รู้จะเล่าให้มันฟังทำไม
"แค่เรื่องตัวเองก็เอาให้รอดก่อนเหอะ แฟนเยอะหนิมึงอ่ะ" เออ แล้วทำไมกูต้องมาพัวพันกับไอ้เด็กนี่อีกคนด้วยวะ

"บอกว่าไม่มีแฟน...." อิฐลากเสียงยาว
"กูไม่เชื่อ"
"พี่จะสนทำไม ผมมีแฟน ไม่มีแฟนอ่ะ"
"กูไม่ได้สนมึง" กูไม่ใช่เกย์ กูไม่สนใจผู้ชายโว้ย
"งั้นเลิกพูดเรื่องนี้... พอดีว่าผมมีไอเดียเรื่องหนังสั้น พี่สนใจป่ะ?" ตอนนั้นกูมัวแต่คิดว่าอิฐมันอ่อยกูก็เลยตอบไปว่า

"กูบอกว่าไม่สนมึงไง พูดไม่รู้เรื่องเหรอ!?" อิฐเป็นงง ตอนกูพูดจบ

"อ่า....ผมหมายถึงหนัง พี่ต้านคิดไรอยู่เนี่ย" แล้วมันก็ทำน้ำเสียง บวกสีหน้าตกใจ


"เฮ้ย! หรือว่าพี่ต้านมัวแต่คิดเรื่องผมอยู่?"
"............."
"ตกหลุมรักผมแล้วใช่ป่าว? โอ๊ยย" กลางกบาลเน้นๆ กวนตรีนเหอะ
"ล้อเล่นคร้าบ... พี่ต้านออกจะแมน คงไม่มาสนใจผมหรอก"
"มึงออกจากห้องกูไปเลยไป" แม่งกวน
"ผมกวนพี่ขนาดนั้นเลย?"
"เออ"
"ไปก็ได้" แล้วมันก็ไปง่ายๆ ซะงั้น กูเป็นอะไรไม่รู้นะ รู้สึกแปลกๆ แบบว่า กลัวมันโกรธ ก็เลยเรียกมันไว้ก่อน

"เดี๋ยว ไอเดียหนังมึงเป็นไงอ่ะ?" อิฐหยุดเดินแล้วหันมายิ้มเผล่
"ก็.....ได้ไอเดียมาจากเรื่องเดท โน๊ตอ่ะ แต่เป็นหนังรักนะพี่"
"..........." กูจ้องตาอิฐ รอมันพูดต่อ

"ชื่อเรื่อง birth note อ่ะ 'สมุดเกิดวิญญาน..' ใครถูกเขียนชื่อ จะตั้งครรภ์โดยไม่มีสาเหตุ" เชื่อป่ะ ฟังจบกูฮาน้ำตาเล็ดเลย
แม่งคิดได้ไงวะ ฮ่าๆๆ
"เนี่ยนะหนังรัก?"
"ของแน่นอนอ่ะ หนังรัก แต่มีความมันส์ด้วย ศึกระหว่างสมุดโน้ต คิระ กับ ระคิ"
"ฮ่าๆๆ" โอ้ย ไอ้บ้า
"โลกเนี้ยไม่ได้มีสมุดโน้ตเล่มเดียว แต่มันมีเป็นโหล....." อิฐมันทำหน้าตาได้โคตรกวนตรีนกูมาก
"แล้วหลังจากนั้นนะพี่ต้าน แบบว่าคนที่ถูกเขียนชื่อ หนีไปเปลี่ยนชื่อที่อำเภอทัน ก็เลยกลายเป็นหนังรักแบบอินเดีย ฉบับเดทโน้ต ดีป่าวพี่ พลอตเรื่องผม"

"ฮ่าๆ มึงทำเองดีกว่าไหม?" ยิ่งฟังยิ่งขำ เด็กบ้าเอ๊ย
"หึ ไม่อ่ะ เครื่องเต็ม ผมว่าจะเผาทิ้ง แล้วซื้อเครื่องใหม่ใช้" อะไรของมัน
"คอมมึงเป็นเชี้ยไร?"
"เป็นไข้หวัดนกอ่ะ ได้ยินมันร้องเจี๊ยบๆ"
"นั่นมันไก่"
"ฮะๆๆ จริงด้วย ต้องจิ๊บๆ เนอะ" ไอ้นี่เกินเยียวยา แต่ก็......ตลกดีว่ะ จากที่รำคาญ.. ตอนนี้กูไม่มีความรู้สึกนั้นแล้ว อิฐแม่งบ้าดี...

#

วันหนึ่งหลังเลิกเรียน กูไปกินโคขุน ปาร์คกับพวกไอ้กล้า... ว้อนท์เนื้ออยู่แล้วล่ะกู แต่นัดกันดึกๆ หน่อย ไม่อยากไปสภาพชุดนักศึกษา
แต่พอไปถึง... กูแม่งเซ็งเป็ด เจอไอ้น้องอิฐอีกแล้ว ใครพามันมาวะ
สอบถาม ได้ความว่า ไอ้กล้าพามา มันชวนอิฐตอนเล่นเกมส์กันอยู่ เออ ดีจริงนะมึง ไอ้ขิงเพื่อนมึงกำลังนอยด์แดรกเพราะไอ้เด็กนี่ แต่พวกมึงกลับทำเหมือนมันไม่ใช่

ตัวการ

จะว่าไป ไอ้ขิงแม่งก็รักเค้าข้างเดียว จะมาด่าไอ้เด็กนี่ก็ไม่ถูก แต่กูอยากด่ามัน

นับหัวได้ห้าคน ก็เริ่มหยิบเนื้อโปรยลงกระทะ และสวาปามกัน

"เฮ้ย อันนี้เนื้อไรวะ?" ไอ้นัทถาม
"เนื้อวัว" ไอ้ด้าตอบ
"อันนี้ล่ะ"
"เนื้อวัว"
"สัด กูรู้แล้ว ส่วนไหนของวัว?"
"ริบ อาย"
"เออ แล้วมันส่วนไหนล่ะวะ" กูกะจะตอบอยู่หรอกไอ้ควาย แดกไปตั้งเยอะแล้วเสือกไม่รู้อีกว่าเป็นอะไร แต่ขี้เกียจ

"สะโพกวัวไงมึง" ไอ้ด้าเมาควันได้อีก
"จริงดิวะ" ไอ้นัท
"เอ้ย! นั่นมันฮิป อายละ สะโพกวัว" ไอ้ด้าทำเหมือนนึกขึ้นได้ว่าแปลผิด

แล้วไอ้วินที่นั่งอยู่หัวโต๊ะก็โพล่งออกมาว่า

"นี่ไง...อาย ก็แปลว่า ตา รวมๆ แล้วคงเป็นตาวัว" แล้วริบ มึงไม่แปลว่างั้น
"ริบอาย ก็หนังตาวัวไงมึง ฮ่าๆๆ" อยากจะขำมุกมันอยู่หรอก แต่อนาถใจมากกว่า

"ฮ่าๆ ซี่โครงครับพี่ หนังตาวัว คงแล่เป็นแผ่นได้ไม่ใหญ่ขนาดนี้" อิฐทนความควายของพวกมันไม่ไหวเลยเฉลยให้ เออ ดี ทำตัวมีประโยชน์
"ฮ่าๆๆ พี่ล้อเล่นคร้าบ แค่อยากสร้างความบันเทิงให้ น้องอิฐจะได้ไม่เหงา" ไอ้ด้าทำเป็นปากดี เซอร์วิสกันเข้าไปสิพวกมึง... กูไม่เข้าใจ มันมีอะไรดีนักหนาถึงสนใจ

กันจริงๆ

"เออ พวกมึงรู้ยังว่าไอ้แว่นจะโดนไทร์" กูฟังไอ้พวกเพื่อนๆ พล่ามต่อ ไอ้แว่นนี่ประวัติไม่น่าอภิรมย์มาตั้งแต่ปี 1 ละ สงสัยจะได้เวลาชะตาขาด
"วันนี้ชิว พรุ่งนี้ซิ่ว คำขวัญประจำรุ่นเรา" ไอ้กล้าว่า ตั้งแต่เรียนมา ซิ่วไปแล้วเกือบสิบคน
"เกรดมันโดนไทร์ว่ะ พอคอนฯ ออก ได้ติดโปรสองเทอมต้องขอรีเกรด ไม่รู้แม่งจะได้รึเปล่า ไอ้แว่นยิ่งฉลาดๆ อยู่" ไอ้นัทว่า
"อือ สงสารมันว่ะ สงสัยโดนเด้งแล้วต้องพามันไปย้อมใจสักหน่อย" ไอ้ด้าแม่งพาเมาตลอด
"sadddd ว่ะ" ไอ้กล้าทำเป็นเศร้า
"แสดดดดอ่ะนะ" ไอ้วินพูด
"มาๆ ดื่มกัน" ไอ้ด้ายกแก้วน้ำเปล่าชูขึ้นกลางโต๊ะ
"เชียร์สสส!!" เสียงแก้วกระทบกันห้าคนดังแกร๊ง
"เชี่ยอ่ะนะ?" กูว่า
"อันนั้นหลังดื่ม" ฮ่าๆๆ 

"ไอ้ต้านมึงไปเล่นให้วงพี่แจ๊คเป็นไงมั่งวะ" ไอ้กล้าเบนเข็มมาที่กูซะงั้น คือกูไปช่วยตีกลองให้พวกพี่เค้าอัดเดโม่ส่งค่ายเพลง แต่ไปแค่ไม่กี่ครั้งหรอก ขี้เกียจ
"ไม่ไง เบื่อ กูยังตีไม่ได้เลย"
"มึงเล่นกับใครมั่งวะ?" ไอ้นัทถาม
"พี่นนท์ พี่แจ๊ค" มีอีกคน เด็กนอกคณะ
"วงโปรเฟส" เออ เทพหมดละ ยกเว้นกูเนี่ย ยังจำไม่ได้เลย
"กูงง นั่งแกะเพลงเค้าอยู่ แนว Grunge ไรสักอย่าง" ถ้าว่างกูคงโอเคกว่านี้ แต่ไม่ชอบเพราะแต่ละคนแม่งอีโก้สูงเกิน ไม่อยากทำตามใจใคร แต่รับปากจะตีให้

แล้วก็ต้องทำ

กินเสร็จเหม็นไปทั้งตัว โต๊ะกูเหมือนจะมาถล่มร้านเค้าให้เจ๊งมากกว่าแมร่งแดกกันเยอะสราด กินกันจนเนื้อหมด ต้องเอาเนื้อลอตใหม่ แบบใหม่มาแทน 

"ต้าน มึงไปส่งน้องอิฐด้วยนะ น้องเค้าอยู่คอนโดเดียวกับมึง" ไอ้กล้าบอก เออ อันนั้นกูรู้มาชาติกว่าละ
ถ้าไม่ใช่กู จะมีใครซวยกว่านี้อีกล่ะวะ

#

ระหว่างทาง... อิฐมันก็ชวนกูคุย

"พี่ต้านดูสไปยัง?" ตอนนั้นสไปเดอร์แมนเพิ่งเข้า กูไปดูมาแล้วกับกิ๊ก.... ชื่อไรจำไม่ได้และ
"ดูแล้ว"
"อ่อ........" จะชวนกูไปดูว่างั้น ฝันไปเหอะไอ้หมาน้อย
"ผมก็ดูแล้ว" อ่าว เยสเป็ด เซ็งเลยกู
"หนังเน่าเนอะ" มันว่า "ชอบอยู่ตอนเดียว ตอนที่สไป จะเป็นเด็กพั๊งค์ เท่ดีอ่ะ" เพราะมึงก็พลั้งไง

"พี่ต้าน วันนี้ผมไปเพ้นท์เสื้อมา ที่ร้านที่ผมทำงานอยู่อ่ะ" มันบอก
"แล้วไง?"
"ผมเพ้นท์ให้พี่ตัวนึง"
"เพ้นท์ให้กูเพื่อ? ไม่เอาเว้ย" ไม่ได้อยากได้เสื้อนะ แต่รู้สึกดีใจนิดๆ ที่มันทำให้ เฮ้อ.... จะดีใจทำไมวะ
"โหย ผมอุตส่าห์ตั้งใจเพ้นท์ อยากได้ป่าวอ่ะ?" นิดนึง

"ตัวละ 199" ต่อประโยคนี้มา จบเลยมึง

"ไอ้สัสส" เชี้ยเอ๊ย กูก็นึกว่าจะทำให้กูฟรี แม่งโกรธละ
"เนี่ยย ผมทำเพื่อพี่ต้านคนเดียวเลยนะ เสื้อพี่"
"หลอกขายกูว่างั้น กูไม่ซื้อเว้ย" นิสัย
"โห ผมเสียใจนะ ก็ได้ ไม่บังคับอ่ะ แต่เพ้นท์ให้จริงๆ พรุ่งนี้ผมเอามาให้"
"อย่ามาบังคับกูนะมึง"
"ไม่เข้าใจกันบ้างเล๊ย" ใครจะไปเข้าใจมึงวะ และแน่นอนว่าต้องไม่ใช่กู

"พี่ต้านนี่ไรอ่ะ?" สายตามันหาเรื่องไปเจอขวดน้ำผลไม้ของกูเข้า คือมันคล้ายๆ ไวน์ ผสม โซดา กูอธิบายไม่ถูกว่ะ
"มึงก็อ่านเอาเองสิวะ" มันอ่านๆ แล้วก็เงียบไป

"พี่ต้านโกรธผมเหรอ?" อยู่ๆ มันก็ถาม กูถอนหายใจยาว ไม่ได้โกรธไม่ได้อะไรหรอก แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเหมือนกัน
ใจหนึ่งอยากถีบมันออกจากรถ อีกใจก็อยากให้มันอยู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆ

"....เปล่า" ข้อหลังดูจะมีอิทธิเหนือกว่าข้อแรก เป็นงั้นไปแล้วเหรอวะกู
"เฮ้อ แล้วไป นึกว่าผมจะตกเป็นผู้ต้องหาซะแล้ว" ยังมีหน้ามาพูด มึงนั่นแหล่ะจำเลยหมายเลขหนึ่ง
"อารมณ์ไม่ดีเหรอครับ กินนี่ไหม ไวน์อัด รมณ์" มันยื่นขวดน้ำที่ถืออยู่เมื่อกี้ให้กู จะว่าไปรสชาติมันคล้ายๆ น้ำอัดลมแต่จะเข้มกว่า
"..........."
"หน้าบึ้งสุดๆ เลยพี่ อัดรมณ์หน่อยไหม เพื่ออารมณ์จะดีขึ้น" น้ำผลไม้กู ถูกอิฐมันเอามาใช้เป็นมุขซะอย่างงั้น

"ล้อเล่นนะพี่ โปรดอย่าถือสา ปล่อยผมไปตามเวรตามกรรม..."
"เหอะ บรรลุแล้วเหรอมึง" 
"ยังไม่บรรลุก็แต่ใจคน"
"........"
"คนแถวนี้" แม่งชอบพูดจาอย่างนี้อีกแล้วนะมึง..
"บำเพ็ญเพียร แต่เดี๋ยวอีกสักหน่อยก็ตบะแตก"
"........."
"แตกตั้งแต่เจอพี่ต้าน"
"........" มึงอย่าพูดให้กูคิดดิวะ

"พี่รำคาญผมรึเปล่า?" รำคาญเชี้ย แต่ไม่พูดเพราะไม่ได้รู้สึกแบบนั้นจริงๆ
"ถ้ารำคาญบอกผมได้นะ ไม่ถือ แต่จะคุยต่อ" เออ มึงหน้าด้าน

"สเปซพี่เนี่ยเยอะเนอะ?" อย่าถามว่ามันเอาคำนี้มาจากไหน คงจากกูหรือไม่ก็เพื่อนๆ กู ศัพท์เฉพาะว่ะ คือกูใช้คำนี้เปรียบเทียบกับ 'ความรัก'
"เออ สเปซกูเยอะโคตร"
"ผมใส่ให้เต็มได้มะ?"
"............."
"............." มันเงียบ กูเงียบ เราสองคนเงียบ

สักพักมันก็ยื่นดอกไม้มาให้กู แม่งไปเอามาจากไหน ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ คือมันเป็นดอกอะไรไม่รู้ ก้านเล็กๆ สีชมพู
"อะไรของมึง?"
"ก็ให้... ไม่ยอมเอา"
"........"
"หอมนะ... ก็ชอบ ถึงให้" ชอบบ้าอะไรของมัน
"ชอบดอกไม้?"
"อืม ก็ชอบถึงให้ไง"
"...กูขับรถอยู่ สาด" ยังจะยื่นมาทิ่มหน้ากูอีก ไอ้นี่

"ก็ชอบถึงให้ไง" อิฐพูดซ้ำประโยคเดิม
"เออ กูรู้แล้ว แผ่นเป็นรอยรึไง"
"ฮ่าๆๆ อย่างนี้ก็ไม่ใช่พระเอกตัวจริงอ่ะดิ"
"ใช้ AJ ดีไหมมึง?"
"ดีพี่ เผื่อจะได้เป็นพระเอกตัวจริงกับเค้าสักที"

กูขำส่ายหัวกับความบ้าของมัน อีกมือที่ว่างคว้าไปที่ดอกไม้ช่อเล็กสีชมพูในมืออิฐ กูยกดอกไม้ขึ้นมาดม กลิ่นมันหอมอ่อนๆ
แต่ก็คงไม่เท่ากลิ่นของคนข้างๆ ที่กูเริ่มจะคุ้นเคยแล้วล่ะมั้ง   

 
 
H
เขียนจบสักที......เหอๆ 
อดีตต้านยังไม่สนใจ อิฐเลยเล่นได้เต็มที่ ปัจจุบันสนใจแล้ว ให้ทำเหมือนก่อน มีหวัง........ เจอน้อคตั้งแต่ยังไม่เริ่มมุขแรกแน่ๆ 55

ขอโทษทุกท่านด้วยค่ะ คนเขียนติดภารกิจ อ่าน นส. สอบ + ทำงาน
จะสุกๆ ดิบๆ ไปอีกเป็นเดือน
ไม่มีสต๊อกแล้วด้วย จอร์ชช 

[wisa]

ตอนพิเศษแบบนี้ ได้อารมณ์ไปอีกแบบ

เมื่อไหร่จะมาต่อภาคต่อไปครับ (ภาค 3)


รออยู่ครับ

 

 

 

[ordkrub]

อิฐมันติสได้ใจจริงๆ

[uknowvry]

ตามสะดวกนักเขียน
นักอ่านจะติดตามให้กำลังใจไปตลอดค้าบบบบบ...

[P★RiTŸ]

 

[sukie_moo]

อิฐมันโคตรน่ารัก มีความพยายามแบบกวนติงอย่างที่ต้านว่าจริงๆแหละ

แต่ต้านให้อภัยได้ใช่ไหมเพราะอิฐมันน่ารัก

[P★RiTŸ]

 

[foyer]

76
#


วันอาทิตย์.... วันครอบครัว พิพิธภัณฑ์ของรัฐ ...เข้าฟรี!
กูพาอิฐไปตั้งแต่เช้า หาอะไรกินแถวท่าพระจันทร์ก่อนแล้วค่อยไปเดินดูข้างใน

อาคารแรกเป็นการจัดแสดงแบบ time line คือค่อยๆ เล่าเหตุการณ์ ประวัติ บุคคล สิ่งของ สำคัญๆ ในอดีต ไล่มาจนถึงปัจจุบัน แค่ที่เดียวก็ดูเป็นชั่วโมงแล้ว
เพราะ...อิฐมันอ่านด้วย ปกติเข้าไปดูอะไรแบบนี้ คนทั่วไปจะไม่ค่อยสนใจอ่านสักเท่าไหร่ ขี้เกียจ
กูก็ขี้เกียจ แค่เห็นตัวหนังสือแม่งก็แทบอ้วกเป็น alphabet

“พี่ต้าน เบื่อเหรอ?” อิฐถาม จริงๆ กูดูแค่ผ่านๆ เพราะมาที่นี่เป็นรอบที่ยี่สิบแล้ว... เลยไม่ค่อยกระตือรือร้น ดูเนือยๆ แต่ไม่เบื่อ  
“แยกกันดูก็ได้ จะได้ไม่ต้องรอ”
“รอดิ” กูชูสมุดสเกตในมือไปมา...
“ว่าจะไปดูลายรดน้ำในโบสถ์สักหน่อย” กูว่า
“อืม... อิฐก็ว่าจะลองวาดลายไทยเหมือนกัน”
“มาที่นี่บ่อยป่ะ” กูถาม เห็นมันสนใจเก็บรายละเอียดโคตร
“บ่อยคับ”
“กี่ครั้งละ?”
“เดือนละสามสี่ครั้งได้” ห่ะ! ช้อค มาบ่อยกว่ากูอีก
“มาทำไมเยอะแยะ?”
“ที่จริงอิฐไปดูภาพในหอศิลป์ ตรงข้ามนี้อ่ะ พอดูตรงนั้นเสร็จ ก็แวะมาเดินเล่นในนี้” เหอะๆ เดินเล่น....
"ท่าจะชอบนะเนี่ย"
"ชอบดิ มาศึกษางานศิลปะ จะได้ทำงานสื่อถึงจิตวิญญาณของสรรพสิ่งได้" ทำไมพูดฟังดูยิ่งใหญ่จังวะ... โห เมียกูทำไมเอาจริงเอาจังได้ขนาดนี้

ที่จริงเรียนอย่างเราๆ ถ้าไม่จำเป็นจะไม่เข้าห้างสรรพสินค้า แต่เลือกจะไปที่ที่มันสร้างความสงบในจิตใจหรือตื่นตาตื่นใจยิ่งกว่านั้น
ทั้งที่กูก็ชอบอะไรนิ่งๆ แต่ทำไมนิสัยมันไม่เคยนิ่งตามสิ่งแวดล้อมได้เลยวะ...

ดูเสร็จกูกับอิฐก็พากันมาไหว้พระในโบสถ์ ก่อนเดินไปด้านหลังพระพุทธรูป จะมีตู้ลงรักปิดทองตั้งเรียงกันอยู่ เลือกทำเลได้แล้วก็ลงมือ......สเกต  
“เส้นคมจัง เหมือนหน้าเลย” เวลาผ่านไปสักพักอิฐมันก็ชะโงกหน้ามาดูกระดาษกู
“บาดเลยป่ะล่ะ?” ความหล่อกูอ่ะ กูยักคิ้วให้อิฐ
“ลายไทยเส้นมันต้องพลิ้วๆ ต่างหาก”
“ไม่อยากตามเทรนด์ไง ไหน ไม่สเกตต่ออ่ะ มัวแต่ดูชาวบ้านเค้าทำไม หือ ไอ้เตี้ย”
“ว่าเตี้ยอีกและ เดี๋ยวก็โกรธซะเลย” อิฐมันยกมือดึงผมกูจนหน้าทิ่ม
“ไอ้เตี้ย เล่นหัวผู้ใหญ่เหรอ เดี๋ยวจับปล้ำแม่งเลยหนิ” กูล็อคคออิฐกดเข้าหน้าท้อง
“หวา......ปล่อยยย” อิฐหน้าทิ่มมานอนบนตักกู กูก้มลงฝังจมูกบนผมหอมๆ ของมัน พอดีกับมีเจ้าหน้าที่เดินเข้ามาดูเพราะได้ยินเสียงเอะอะ กูเลยต้องรีบปล่อยมือออกจากคออิฐ

“ทำอะไรไม่ดูเลย!” มันลุกขึ้นมาบ่นอุบอิบ
แต่กูติดใจกลิ่นเมื่อกี้มากกว่า “ผมหอมจัง” กูมองตาอิฐแล้วพูดยิ้มๆ ผมชี้ยุ่งไม่เป็นทรง แต่มันก็ไม่เห็นสนใจจะปัด
“ก็กลิ่นเดียวกับพี่นั่นแหล่ะ” อิฐพูดแล้วเขยิบไปนั่งห่างกูอีกหน่อย เพื่อไม่ให้ดูน่าเกลียด
“พี่ต้านจะวาดให้เต็มหน้ากระดาษเลยป่าว?”
“อืม มันส์มือดี” กำลังเพลินได้ที่เลยว่ะ
“งั้นอิฐไปเดินดูที่อื่นนะ” อ้าว...ทิ้งกันซะงั้น

“ไม่เอา อย่าไปคนเดียว” กูจับมืออิฐไว้ อาการหวงเวอร์กำเริบอีกแล้วกรู
“ไม่หลงหรอก เดี๋ยวมา”
“สิบนาที” กูให้เวลา
“โห...น้อยไปป่าวพี่ หมาหอนสามทีก็หมดเวลาแล้ว” อิฐหรี่ตาไม่พอใจ แถมสะบัดมือกูออก
“ชั่วโมงนึงนะ เจอกันตรงไหนดี?”
“จะทิ้งพี่ต้านจริงเหรอน้องอิฐ?” เรียกคะแนนสงสารหน่อย
“เจอกันตรงร้านกาแฟข้างหน้าละกันเนอะ” อิฐไม่สนกรูเลยแมร่ง... เออ ไปเลย กูนั่งคนเดียวก็ได้วะ

#

กูวาดต่อไปอีกครึ่งชั่วโมงก็เสร็จว่ะ... จริงๆ กูสเกตภาพสะสมไว้อยู่ เวลาโง่ๆ ก็หยิบมาดูดีเทล เอาไปใช้ในการทำงานได้
ตอนแรกกะว่าจะไปนั่งชิวรออิฐที่ร้านกาแฟ เพราะขี้เกียจเดิน แต่ช่างเหอะ ไหนๆ ก็มาแล้วเลยลองไปดูอาคารที่ยังดูแบบไม่อินสักหน่อย

อาคารที่ว่าคือที่ที่เก็บอะไรต่างๆ นานาเกี่ยวกับศาสนาไว้ จะอยู่ข้างๆ อาคารใหญ่ๆ ที่เก็บเครื่องศัตราวุธอ่ะครับผม
กูเดินเข้าไปข้างใน......กริบมาก ขนาดว่าวันนี้เข้าฟรี ที่นี่ยังปราศจากผู้คนเหลือแต่ จนท. นั่งเฝ้าโต๊ะเก้าอี้ประจำตำแหน่ง
เหอะๆ เพิ่งรู้ว่า จนท. พิพิธภัณฑ์แห่งชาตินี่จ้างมาเผื่อหลับ!

กูเดินดูด้วยความวังเวง... แอร์ก็ไม่เย็น คนก็ไม่มี เจอแต่รูปปั้นพระพุทธรูป ธรรมจักร เทพ เทวดาต่างๆ เดินวนจนกระทั่งใกล้ได้เวลานัด กูเลยจะกลับลงไป แต่....
ระหว่างทาง กูเจออิฐ...

อิฐกำลังนั่งคุยอยู่กับใครไม่รู้... ไม่ใช่ จนท. แน่ๆ เพราะดูเด็กเกินกว่าจะมาทำงานในนี้

กูยืนอึ้งไปพักนึง ไม่รู้ทำไมถึงต้องชะงักไม่เดินออกไปหามันดีๆ บอกตัวเอง ก็เดินออกไปเลยเซ่ ไปถามมันตรงๆ ว่าไอ้ผู้ชายคนข้างๆ มันน่ะใคร รู้จักกันได้ยังไงแล้ว....ตั้งแต่แยกกับกูเนี่ย มันคุยกันหนำใจพอหรือยัง?

“พี่ท้อป ผมต้องกลับแล้ว” เสียงอิฐดังขึ้น พร้อมกับที่มันลุกขึ้นจากม้านั่ง
“อ่อ ครับ จะให้พี่สอนอีกเมื่อไหร่ก็บอกนะ” สอนเชี้ยอะไรวะ
“ขอบคุณครับ ผมเบี้ยวนัดพี่ตั้งหลายทีแล้ว พี่โกรธรึเปล่า?” อ้าว เห้ย มันเคยรู้จักกันมาก่อนเหรอวะ
“ไม่โกรธหรอกครับ ใครจะไปกล้าโกรธอิฐล่ะ พี่ต่างหากที่ต้องกลัวอิฐโกรธ”
“ผมเนี่ยนะ?”
“ก็พี่ฝีมือไม่ค่อยดี กลัวจะสอนไม่ได้อย่างที่อิฐต้องการ”
“ไม่ใช่นะครับ ผมชอบงานพี่มากเลย ละเอียดดี สีสวย สัดส่วนก็เหมือนจริงมาก!”
“ฮะๆ เหรอ ดีใจจัง เออนี่ พี่มีอะไรจะให้” กูมองเห็นไอ้ท้อปอะไรนั่น หยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง

และที่สำคัญมากที่สุด...... มันจับมืออิฐขึ้นมา แล้ววางไอ้ของสิ่งนั้นลงไปบนฝ่ามือ

อย่าถามว่ากูรู้สึกยังไงตอนนี้ องศามันเดือดได้ที่แล้วว่ะ

“โห...” อิฐอุทานชู.....แหวนวงเล็กขึ้นมาดูใกล้ๆ
“งานละเอียดสุดๆ ไปเอามาจากไหนเหรอครับ?” อิฐ.......ปลื้มมากเลยเหรอที่รัก รู้ไหมอิฐกำลังทำให้พี่อยากจับอิฐขังไว้ให้อยู่แต่ในบ้านมากเลยนะตอนนี้

“แหวนเงินก็ซื้อร้านธรรมดาทั่วไปเนี่ยแหล่ะ แต่ลายอ่ะพี่นั่งสลักเองจากประตูวัดพระแก้ว” ไอ้ท้อปพูดต่อ... เก่งนักใช่ไหมมึง จะโชว์พาวให้เมียกูเห็นเหรอ แมร่ง เหี้ยเหอะ อยากจะออกไปซัดหน้ามันซะเดี๋ยวนั้น แต่ที่ตรึงขากูไว้อยู่ เป็นเพราะอิฐมันไม่มีทีท่าจะรังเกียจไอ้หน้าหม้อนี่เลยสักนิด

“เอ่อ แล้ว......ให้ผมทำไม คือ....ผมเกรงใจ” อิฐมันวางแหวนคืนไว้บนเก้าอี้ แล้วทำท่าจะกลับ
“ขอบคุณนะครับ ผมขอไม่บังอาจรับไว้ดีกว่า ผมไปก่อนนะ”

“เดี๋ยวก่อนอิฐ” ไอ้ท้อปยังตามมาดักหน้าต่อ
“พี่เคยได้ยินว่าอิฐชอบลายไทยเลยเอามาให้ เผื่อดูแล้วเกิดแรงบันดาลใจอยากทำงานแนวนี้บ้างไงครับ ไม่ต้องเกรงใจหรอกนะ พี่มีหลายวง รับไว้เถอะ...” พูดจบมันคว้าแหวนมายัดใส่มือให้อิฐ แต่ก็โดนดึงมือกลับมาอย่างรวดเร็ว อาการนั้นทำให้กูใจชื้นขึ้นมานิดนึงว่าอิฐมันไม่ได้ชอบ แต่แมร่งก็ยังเดือดอยู่ดี
“ก็ได้ครับ ขอบคุณครับ”
“อย่าลืมเก็บไว้ให้ดีๆ นะครับ เพราะพี่ตั้งใจทำมาก” อิฐไม่ตอบแค่ยิ้มนิดๆ แล้วก็รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่ทางออก.......

ทั้งหมดทั้งมวล มันหมายความว่ายังไงวะ!?

#

กูเดินออกมาจากหลังดิสเพลย์รูปปั้นเศียรพระพุทธรูป.... ตรงเข้าไปหาคนที่ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม แต่สายตายังมองตามแผ่นหลังของอิฐอยู่......
“เฮ้” กูสะกิดไหล่มัน
“ครับ”

ผัวะ!!!

ทันทีที่มันหันมามองกู ก็เจอกำปั้นกระแทกเข้าไปเต็มหน้า ไอ้ท้อปเซหลังไปชนบอร์ด หน้ามันดูงงและอึ้งมาก เออ กูเองก็งงเหมือนกัน ว่ามึงแม่งเป็นใครอยู่ๆ โผล่มาจากไหน
อืม... จะจากไหนก็ช่างหัวมันเถอะ รู้แค่ตอนนี้กูไม่พอใจมึงก็พอแล้ว

“อะไรของคุณน่ะ?” มันถาม ยกนิ้วแตะมุมปากที่เลือดเริ่มซึมออกมา
“อะไรงั้นเหรอ?” กูเลิกคิ้วยิ้มหยัน  

“สั่งสอนที่มึงมายุ่งกับเมียชาวบ้านไง!”
“.....................” หน้าไอ้ท้อปอึ้งยิ่งกว่าเดิม

“อิฐน่ะเมียกู เหตุผลแค่นี้พอไหม?” สัด จับมือน้องอิฐของกู แม่งน่ากระทืบให้มือหักจริงๆ
 
#

กูเดินออกมาด้วยอารมณ์อันโคตรหงุดหงิด... และเวลาที่กูหงุดหงิดอะไรมากๆ กูจะพาล....
แต่จะไม่คิดก็ไม่ได้แล้ว ว่าอิฐมันแอบหนีกูมาหาไอ้เหี้ยนี่ และที่สำคัญ ....ฟังดูจากที่คุยกัน พวกมันเคยนัดเจอกันหลายครั้งแล้วด้วย

กูเดินกลับมาข้างหน้า ตรงที่นัดกันไว้ อิฐมันยืนรออยู่... พอเห็นกูเดินผ่านมุมตึกมันก็วิ่งเข้ามาหา

“ไปไหนมาอ่ะ?” มันถาม แต่กูไม่ตอบ
กูคว้าเอวมันเข้าใกล้แล้วล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง พอเจอของที่ต้องการ กูหันหลังเขวี้ยงมันไปที่สนามหญ้าสุดแรง ทุกอย่างเกิดขึ้นเพียงเสี้ยววินาที

อิฐยืนอึ้งมองหน้ากู
“พี่ต้าน คือ...”

“ไม่ต้องพูด! กูไม่อยากฟัง!!”

อิฐปิดปากเงียบ แล้วเดินตามกูมาห่างๆ จนมาถึงรถ
ขับออกมา จุดหมายปลายทางคือคอนโดริมฝั่งธนฯ เข้ามาในห้องได้ สิ่งแรกที่กูคิดคือ.... กูจะทำยังไงต่อไป

ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น กูทำไม่ได้หรอก

ถามอิฐว่ามันแอบไปทำอะไรลับหลังกู ตอนนี้ก็โมโหเกินกว่าจะฟัง

แต่จะให้กูไป โดยที่ทิ้งมันอยู่ที่นี่ กูก็ไม่อยากทำเหมือนกัน

อิฐยืนเก้กังอยู่กลางห้องพักนึง มันก็ไปหยิบโพสอิทมาแล้วนั่งลงข้างกู พอเขียนอะไรยุกยิกเสร็จ มันก็เลื่อนกระดาษมาบนโต๊ะตรงหน้า


“ขอโทษ” กูเหลือบตามองข้อความในกระดาษ


“อยากฟังเมื่อไหร่ช่วยบอกด้วยนะ” กระดาษแผ่นที่สองถูกนำมาวางข้างกัน ก่อนที่อิฐจะลุกเดินเข้าไปในห้องนอน

กูหยิบกระดาษสองแผ่นมาดู แล้วขยำทิ้ง

นี่กูโกรธมันได้ขนาดนี้เลยเหรอวะ!
ก็มันแอบไปหาผู้ชายคนอื่น จะไม่ให้กูโกรธได้ไง บ้าเอ๊ย! ทั้งที่กูก็อยู่ที่นั่นแท้ๆ มันยังกล้าไป


กูลุกขึ้น เดินออกไปที่ริมระเบียง... แสงจากดวงอาทิตย์สะท้อนผิวน้ำเห็นเป็นสีส้ม กูพยายามคุมสติให้นิ่งกับบรรยากาศอบอุ่นยามเย็น
บอกตัวเองว่าต้องไปฟังอิฐอธิบาย
มันคงมีข้อแก้ตัวดีๆ ให้กูได้อยู่หรอก
แต่กูเสียความรู้สึก กูสติแตกไปหมดแล้วตอนเห็นมันกับไอ้เหี้ยนั่นพูดคุยในเรื่องที่กูไม่เคยรู้มาก่อน

รู้สึกเหมือนตัวเองถูกเมียสุดที่รักสวมเขาเลยว่ะ และมันดูโง่มาก ที่ไอ้ควายคนนั้นคือกู คือไอ้ต้านคนนี้ ที่ยอมอิฐมาตลอด

พอเหอะ เลิกคิดบัดซบได้แล้วกู
ดูเหมือนยิ่งอยู่กับตัวเองมากเท่าไหร่กูยิ่งจะเป็นบ้า

กูเปิดประตูห้องนอนเข้าไปหาอิฐ มันกำลังนั่งกอดเข่าอยู่พื้นข้างเตียง พอเงยหน้ามาเจอกูก็ทำท่าจะพูดอะไร แต่คงคิดได้ว่ากูไม่อยากฟัง... มันเลยเงียบเหมือนเดิม

“แก้ตัวมา” กูพูดเสียงห้วน ดึงแขนอิฐที่นั่งอยู่บนพื้นให้ขึ้นมาบนเตียง มันมองกูด้วยแววตาหวาดๆ ก่อนพูดว่า
“ผมรู้จักพี่ท้อปที่หอศิลป์เมื่อสองเดือนที่แล้ว......” สองเดือน......... โคตรนานในความรู้สึกกู...!

“ผมไปทัศนศึกษากับคณะ แล้วอาจารย์ก็รู้จักพี่ท้อป เค้าเรียนจิตรกรรม แล้วก็วาดภาพกับทำงานปั้นเก่งมากเลยได้จัดแสดงงานในหอศิลป์ พี่เค้าจะคอยแนะนำแล้วก็ตอบคำถามให้พวกผม... ว่างๆ เค้าก็บอกว่าถ้าอยากให้สอนให้บอกอะไร ให้ถามได้เลยไม่ต้องเกรงใจ พี่เค้าบอกว่าวันๆ จะมานั่งปั้นพระพุทธรูปในตึกนั้น ผมกับเพื่อนก็เคยไปให้เค้าช่วยสอนงานให้บ่อยๆ fresco ผมก็ให้พี่เค้าสอน ก็เลยรู้จักกัน.....” เหอะ ที่ลงสีปูนเปียกเป็นเพราะให้ไอ้ห่านั่นสอนหรอกเหรอ...... กูก็ว่าอยู่ ว่าทำไมมันถึงทำงานยากๆ ได้ทั้งที่ในหลักสูตรไม่มี

“...............แล้วไง มึงเลยนัดเจอมันลับหลังกู งั้นใช่มั้ยอิฐ?” ที่มันพูดกูเข้าใจแล้วว่ารู้จักกันเพราะงาน แต่วันนี้ที่กูเห็นมันเกินไป
“วันนี้ผมแค่เดินไปดู แล้วบังเอิญเจอพี่ท้อปอยู่พอดี” อิฐตอบเสียงเบา “ก่อนปิดเทอมผมบอกว่าถ้าว่าง เสาร์อาทิตย์จะแวะมาให้ช่วยสอนปั้น พี่เค้าก็มารอ แต่ผมไม่ได้ไปมาหลายอาทิตย์แล้ว ก็เลยลองแวะไปดูเพื่อจะบอกว่าขอโทษที่ไม่ได้มา แล้วปล่อยให้พี่เค้ารอเก้อ” เหอะ ให้มันได้อย่างนี้...

“ลองคิดดูนะอิฐ ไม่มีผู้ชายคนไหนยอมมารอคนๆ เดียวเกือบเดือนโดยที่มันไม่ได้คิดอะไรหรอก กูรู้ว่ามึงก็รู้.... แล้วทำไมถึงทำกับกูแบบนี้!” กูตะคอกจนอิฐสะดุ้ง
“ไม่ใช่ผมคนเดียวนะพี่ต้าน ชิคกับจิ๊บก็ไปให้พี่เค้าสอนด้วย พี่เค้าเข้าไปทำงานในนั้นบ่อยๆ อยู่แล้ว เพียงแต่พวกผมบอกว่าจะไป แต่ไม่ได้ไป ผมไปขอโทษอ่ะ ผมผิดเหรอพี่ต้าน” อิฐพูดน้ำตาเริ่มคลอเบ้า

“คนอื่นจะไปไหม กูไม่สน! กูสนแค่มึงแอบไปหามันแล้วปิดบังกู อย่าให้กูต้องหมดความอดทนเพราะเรื่องบ้าๆ นะอิฐ มันหลายทีแล้วกับเรื่องแบบนี้ ต่อไปกูจะไม่ทนแม่งแล้ว!”

“พี่ไม่ทน แล้วผมต้องทนเหรอ ถ้าผมบอก พี่จะให้ผมไปไหมล่ะ ผมก็แค่อยากเรียนรู้งานจากพี่เค้า ชิคกับจิ๊บไปได้ ทำไมผมจะไปไม่ได้” จบคำกูคว้าแขนอิฐขึ้นมาเพราะความโมโหที่มันไม่ยอมฟังกู
“ก็เพราะไอ้เหี้ยนั่นมันชอบมึงไง! อย่ามาทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น!!”

“............ผมไม่รู้! ฮืออ” อิฐร้องไห้แล้วลุกขึ้นมาผลักอกกู กูตกใจแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือจากมัน
“ฮืออ ผมไม่รู้ได้ยินไหม! ที่ผ่านมาพี่เค้าไม่เห็นมีแววว่าจะชอบผมเลย ฮึก พี่เค้ามีแฟนแล้วด้วย จะให้ผมรู้ได้ไง ผมจะไม่รู้บ้างไม่ได้หรือไง ฮืออๆ”
“.....................”
“เป็นแบบนี้ก็ล่ามโซ่ผมไว้เลยสิ ผมจะได้ไม่ต้องออกไปเจอใครที่ไหน ดีไหมพี่ต้าน จะได้พอใจพี่สักที!”

กูยืนอึ้งกับอาการระเบิดอารมณ์ของอิฐ ความเชื่อใจอยู่ที่ไหน?
แล้วความเชื่อใจของอิฐ มันคืออะไร?


กูไม่รู้อะไรเลย... ไม่รู้แม้กระทั่งนิสัยตัวเอง....
"ฮือๆ" ถึงจะไม่รู้ แต่เพราะเสียงสะอื้นเบาๆ ทำให้กูต้องดึงอิฐมากอดแล้วกดหัวมันมาซบบนไหล่ มันร้องไห้จนน้ำตาเปียกเสื้อกูเป็นดวง ทำให้กูยิ่งรู้สึกผิดที่ไปตะคอกใส่มัน

.......เหนือการควบคุม....... เหตุการณ์ทุกอย่างมันทำให้กูคิดนี่หว่า กูมัวแต่นึกว่าอิฐมันชั่วโมงบินสูง ใครที่เข้ามาหามันก็น่าจะรู้หมดว่าแต่ละคนมีจุดประสงค์อะไร
แต่กูก็มองข้ามไปว่าคงไม่ใช่ทุกคน ที่จะล่วงรู้ได้

กูลืมความคิดนี้ไป
ความมีเหตุมีผลที่คอยเตือนสติตัวเองอยู่ตลอดทำไมเดี๋ยวนี้มันขาดสะบั้นเร็วเหลือเกิน ก่อนหน้านี้ตอนอยู่ที่ระเบียง... กูก็คิดว่ากูจะฟังอิฐพูดให้จบ
แต่พอเอาเข้าจริง กูก็ระเบิดตัวเองออกมาก่อนทุกที
เพราะเป็นเรื่องของมัน หรือเพราะเป็นตัวกูเองที่นิสัยเหี้ยแก้ไม่หายเองวะ บอกตรงนี้เลยก็ได้... กูเพิ่งเป็นแบบนี้ก็เพราะมัน คนแรกแล้วก็คนเดียว

คงถึงเวลาแล้วมั้ง ที่กูต้องยอมปล่อยให้ตัวเองหยุดความหมกมุ่นในตัวอิฐเสียบ้าง กูคงบ้าไปแล้วจริงๆ.... บ้ารักมันเกินไป

“อิฐ อึดอัดที่จะอยู่กับพี่แล้วใช่ไหม?” จบคำถามมันเงยหน้าขึ้นมองกูเลย กูใช้สองมือประคองหน้าอิฐแล้วเช็ดน้ำตาให้เบาๆ กูทำมันร้องให้มาหลายครั้ง กูเคยพูดไว้ว่าจะไม่ทำให้มันเสียใจ แต่กูก็ไม่มีปัญญาทำให้ได้อย่างที่พูด
“พี่จะไม่บังคับอิฐอีกแล้ว อยากไปไหนกับใครก็ไปได้เลย ตามใจอิฐทุกอย่าง พี่จะไม่ว่าไม่โกรธอีกต่อไปแล้ว”
“...............”

“พี่จะอยู่ส่วนของพี่เหมือนตอนที่เราเพิ่งรู้จักกัน ตอนที่อิฐอยากมาหาพี่เมื่อไหร่ก็มา รู้มั้ยว่าตอนนั้นอิฐดูร่าเริงกว่านี้เยอะ พี่ไม่รู้ว่าอันไหนของจริง แต่พี่ไม่อยากเห็นอิฐต้องร้องไห้เพราะพี่”
“ม...ไม่ใช่ อย่างนั้นนะพี่ต้าน” อิฐมันยกมือสองข้างจับมือกูไว้
“ผมอยากที่จะอยู่แบบนี้เอง เป็นแบบเมื่อก่อนน่ะ มันแค่ตัวตนที่สร้างขึ้นมา... ข้างในผมไม่ได้เป็นอย่างนั้น”
“แล้วเป็นยังไง? เป็นเหมือนตอนนี้เหรอ?” ที่กูสงสัยมาตลอดว่าอิฐเป็นคนยังไง... จนถึงตอนนี้ที่มันบอก คนเรา....มันจะชอบจริงๆ เหรอความอึมครึม ลึกลับซับซ้อน ทำตัวมีคำถาม เป็นปริศนาอยู่ตลอดเวลา? .....กูไม่เข้าใจ.....

”พี่มันบ้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า สร้างปัญหาให้อิฐ ทำให้อิฐเจ็บ ทำให้อิฐร้องไห้ ที่อิฐเห็นมันก็แค่อีโก้ เอาเข้าจริงพี่คงวุ่นวายกับชีวิตอิฐมากเกินไป”
“พี่ต้าน บอกแล้วไงว่าอิฐไม่ได้คิดอย่างนั้น ทำไมไม่ฟังกันบ้าง”
“ก็เพราะพี่ไม่ฟังอิฐไง พี่เลยต้องเป็นฝ่ายถอย ตลอดเวลาที่เดินไปเรื่อยๆ อะไรมาขวางพี่ก็พุ่งเข้าชนหมด ไม่เคยหลบ ไม่เคยถอยหลัง แต่จริงๆ มันก็ควรถอยซะบ้างจะได้ลดความรุนแรงลงที่มันเกิดขึ้น อิฐก็อยากให้เป็นแบบนั้นไม่ใช่เหรอ” กูดึงมือออกจากมืออิฐ... ครั้งที่สองแล้วที่กูปฏิเสธสัมผัสจากมัน

“.........ไม่”
“พี่รู้มันมากไป ห้ามตัวเองแล้วก็ทำไม่ได้ เพราะงั้น..... พี่จะให้อิฐอยู่กับตัวเองบ้างนะ ไม่ต้องคอยโทรรายงาน หรือคอยมาหาพี่ที่บ้านหรือที่ออฟฟิสอีกแล้ว ถ้าอิฐไม่อยากมาไม่ต้องมา ไม่ต้องฝืน สันดานพี่มันชอบสั่ง ชอบบงการชีวิตคนอื่นแบบนี้แหล่ะ พอไม่ได้ดั่งใจก็ใช้กำลัง อิฐก็เห็นว่าพี่เกือบทำคนตายมาแล้ว”
“แต่ที่พี่ทำเพราะช่วยผม...” อิฐแย้งขึ้น พอดีกับที่กูยกมือลูบหัวมันอย่างที่ชอบทำ

“อืม ใช่ แล้ววันนี้ตอนที่อิฐเดินออกไป พี่ก็ต่อยไอ้ท้อปเลือดกบไปอีกคนแล้วด้วย"
"...........!"
"ถึงไม่อยู่ข้างๆ กัน ถึงพี่มันจะเหี้ยแบบนี้ แต่พี่ก็จะช่วยอิฐเหมือนเดิมนะ”

“พี่ต้านจะไปไหน” เสียงอิฐเริ่มสั่นๆ      
“ไม่ได้ไปไหนหรอก แค่จะคอยอิฐอยู่ห่างๆ ไว้ตอนที่อิฐต้องการพี่เมื่อไหร่ ก็ค่อยมานะ พี่จะรอ”



H
....ดันดราม่าขึ้นมาอีกแล้วหนอตรู  
คนอ่าน ออฟไลน์หมดละ หมดไฟ...

[sky-cafe]

*ยกมือว่ายังอยู่*

ทำไมตอนนี้เศร้าจังอะตัวเอง โดยเฉพาะพาร์ทนี้ “พี่จะไม่บังคับอิฐอีกแล้ว อยากไปไหนกับใครก็ไปได้เลย ตามใจอิฐทุกอย่าง พี่จะไม่ว่าไม่โกรธอีกต่อไปแล้ว” อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยอะะะ แต่ชอบนะคะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เราชอบดราม่าเป็นทุนเดิมอยุ่แล้ว
ส่วนเนื้อเรื่อง -- พี่ต้านก็ใจร้อนเกินไปนะตัว อย่างเรื่องนี้ถ้าพี่ต้านเชื่อใจน้องอิฐสักนิด ก็คงไม่มีเรื่องให้ระคายความสัมพันธ์แต่นั้นแหละพี่ต้านก็คือพี่ต้านมุทะลุ อารมณ์ร้อน รุนแรง แต่ว่าไม่ได้เลย ตอนนี้พี่ต้านเท่ห์อะะะ อารมณ์แบบผู้ใหญ่ๆ ; )

[DexTunG]

 

[4life]

บ๊ะ ไอ้ต้านทำไมเเกมันเรื่องมากอิบอ๋ายเลยวะ

[SOBANG✖]

ไรเตอร์ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เค้างอลตัวเองแล้วนะ ตัวเองทำแบบนี้เค้าใจเสียนะเนี่ย ไม่เคยเห็นพี่ต้านโหมดนี้เลย

ขนาดเค้ายังใจเสียขนาดนี้ คิดว่าน้องอิฐคงอยากกระโดดฟุตบาทตายกันเลยทีเดียว ฮือๆ 

(ถึงตอนแรกจะเชียร์ให้เรื่องเปนแบบนี้ก็เถอะ เพราะว่าแอบอยากให้อิฐง้อบ้าง) อิฐง้อให้ได้นะตัวเอง !!!

[OhJa]

โอยๆ เฮียต้าน คิดอะไรเนี่ย 
เง้อ  ไม่น้า