หัวข้อ: [____________มองไม่เห็น สัมผัสไม่ได้] # ตอนพิเศษโคตรๆ...คลิปหลุด 290954 (คุณไม่ได้ตาฝาด)

[sukie_moo]

ดีจังที่อิฐ ไม่ตัดสินใจอะไรทำอะไรให้ต้านเสียใจ  เสียความรู้สึก  มันต้องอย่างนี้ซิ คุยกันเยอะๆมันจะได้เข้าใจกัน

ต้านก็สู้ๆพยายามเข้าล่ะ

[DexTunG]

 

[EunJin]

อ่านไป ก็ซึมๆไปตามต้านชอบกลแฮะ
เอาเหอะ ชีวิตมันก็มีขึ้นๆลงๆแหละต้าน
เชื่อว่า..คนอย่างต้านสามารถผ่านได้ละเนอะ

[OhJa]

ทำไมอุปสรรคมันเยอะสิ่ง 
หวังว่าอะไรๆมันจะดีขึ้น 
เหตุการณ์ครั้งนี้เป็นบทพิสูจน์อย่างดีเลย ว่าความรักของต้านกับอิฐจะไปต่อได้รึเปล่า

สู้ๆแล้วกันทั้งต้านทั้งอิฐ

[yayu]

ชีวิตพี่ต้านช่างพลิกผัน เปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เลย
ต้องค่อยๆปรับ ค่อยๆเปลี่ยน เดี๋ยวพี่ต้านก็ชิน
มีน้องอิฐเป็นกำลังใจอยู่ข้างๆแล้ว

เอาใจช่วยพี่ต้าน 

[Milk]

ขอให้ต้านได้งานทีเถอะ  อย่าได้มีอุปสรรคอะไรอีกเลย เบื่อกินมาม่า

[nunamicky]

เป็นกำลังใจให้พี่ต้านผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้ค่ะ
เพื่อที่จะได้มีน้องอิฐข้างกายตลอดไปค่ะ
 

[NASS.NET]

โฮกกกก...เศร้าใจจริงๆ
ทำไมอุปสรรค์มันแยะนักน้อออ

[sakuracity]

อ๊าย น้องอิฐน่ารักจังเลย มีการอ้อนมีการอ้อน ไม่ถามหรอว่าจะให้ลดแอร์หรือให้กอด อิอิอิอิ อิจฉาๆๆ

สู้ๆๆๆต่อไป ทั้งพี่ต้าน น้องอิฐ แล้วก็ไรเตอร์ด้วยนะจ๊ะ ^^

[ordkrub]

ขอให้ต้านเข้มแข็งเป็นหลักให้กับน้องให้ได้นะ พิสูจน์ให้คนเห็นให้ได้ว่าทั้งสองรักกันจริง
เอาใจช่วย

[foyer]

88
#

ตอนเช้ากูสะดุ้งตื่น เพราะนึกขึ้นได้ว่าต้องรีบไปสมัครงาน... อาบน้ำเสร็จออกมากูก็ไม่เห็นอิฐแล้ว มันไปไหนวะ

“พี่ต้านกินไรก่อนค่อยไป” กูเดินลงมาจากบนบ้านก็ได้ยินอิฐเรียกมาจากในครัว อ่อ.. ที่แท้มันตื่นมาหาทำอาหาร...
“ทำแบบรีบๆ อ่ะ กินได้มั้ย?” กูอาบน้ำแต่งตัวแป้บเดียวว่ะ มันเลยต้องรีบ
ก็อาหารเร็วๆ พวกไข่ดาว ขนมปัง ไส้กรอก แฮม

“เข้าปากกูแล้วเนี่ย ยังจะถามอีกไหม” ของกินทำไมจะกินไม่ได้วะ
“อิ่มป่าว เดี๋ยวทอดไข่เพิ่มให้”
“ไม่ต้องละ กูรีบ เดี๋ยวจะสาย” กูจ้วงแฮมใส่ปาก ทำอะไรต้องวางแผนนิดนึง ถ้าออฟฟิสแรกไม่ได้ ก็ต้องเสียเวลาไปที่ใหม่ แล้วถ้าไม่ได้อีก.... ก็ต้องเสียเวลาเดินทางต่อไปอีก.... ต้องเผื่อซวยไว้บ้างว่ะ ชีวิต

“.....................” ขณะที่กูกิน อิฐมันก็ยืนมองกูเงียบๆ เป็นไรของมันวะ
“มองทำไม?” กูถาม
“ก็...กลัวไม่อิ่ม”
“กูไม่ได้กินจุขนาดนั้น”
“เอากาแฟป่าว?”
“น้ำเปล่าพอ”

กินเสร็จเก็บข้าวของทันทีเลยกู
“ไปก่อนนะ” กูคว้าหัวอิฐมาแล้วเอาปากแนบหน้าผากมันแรงๆ ทีนึง
“ขอให้ได้ออฟฟิสดีๆ นะพี่” กูหัวเราะ
“อืม ไปเรียนก็นั่งรถดีๆ ล่ะ ใครไม่น่าไว้ใจ ก็อย่าไปเข้าใกล้”
“อิฐไม่ใช่เด็ก”
“เออ ดูแลตัวเองด้วย” กูยกมือยันหัวแกล้งมันอีกที ก่อนเดินไปขึ้นวินตรงหัวมุมถนน...
สราดด ชีวิตประจำวันกูทำไมมันบัดซบเช่นนี้วะ

# 

กูเดินเซ็งออกมาจากออฟฟิสแรกที่เลือกไว้
เค้าบอกว่า รับคนเพิ่มมาเมื่อวานนี้เอง ในเวบยังไม่อัพเดท... แต่เค้าบอกว่าดูพอร์ตกูแล้วน่าสนใจ อยากจะรับเหมือนกัน จะขอเก็บพอร์ตไว้พิจารณาก่อน

เชี้ยเหอะ เอาพอร์ตกูไป แล้วกูจะเอาที่ไหนให้ออฟฟิสอื่นเค้าดู รอเพิ่มอัตราแม่งก็ไม่รู้เมื่อไหร่ กูไม่รอหรอก


ออฟฟิสที่สอง..... กูสัมภาษณ์ด้วยอารมณ์ยังกรุ่นๆ อยู่ เพราะกูร้อน.... ร้อนโคตร
 
“เคยทำงานที่ออฟฟิสไหนมาก่อนเหรอครับ?” พนักงาน นาย ก. ถาม แต่ถ้าให้เดาเค้าก็คือเจ้าของออฟฟิสเนี่ยแหล่ะ
“ที่ xxx” ของพ่อกู
“นามสกุลเดียวกับคุณ xxx เลยนี่ คุณเป็นลูกคุณ xxx เหรอ?”
“ครับ”
“ผมเป็นเพื่อนเรียนโทที่เดียวกับพ่อคุณ บลาๆๆ” เออ พอเหอะ เพื่อนพ่อกู
กูไม่อยากทำงานที่นี่แล้ว ไม่อยากให้เค้าเอาเรื่องกูไปรายงานให้พ่อฟัง แล้วก็ไม่อยากให้เค้ารับเพราะว่าเป็นลูกของเพื่อนด้วย


ออฟฟิสที่สาม.... ต้องกินข้าวเที่ยงก่อนว่ะ ไม่งั้นโดนแดดดูดพลังหมดแน่เลยกู
“รับอะไรดีค้าลูกกก” ร้านข้าวมันไก่อยู่ใกล้สุดว่ะ ลุยเลยแล้วกัน
“ข้าวผัดมีไหมครับ?” กูกวนแม่ค้า เหอะๆ อารมณ์คนมันเซ็งๆ ว่ะ
“ไม่มีลูกกก ป้าขายแต่ข้าวมันไก่ ไก่ทอด หมูแดง หมูกรอบ ขาหมู ลูกจะกินอะไรค่ะ?” สงสัยตั้งแต่เมื่อกี้ละ ใครลูกคุณครับ
“ข้าวมันไก่ สเปเชี่ยวครับ” คนอย่างไอ้ต้าน ห้ามของกระจอกเด็ดขาด
“อ๋อ.....ข้าวมันไก่พิเศษใช่ไหม เพิ่มเนื้อเพิ่มหนังเนอะ” แล้วเค้าก็นำมาเสิร์ฟกูด้วยความเร็วขั้นเทพ มันเร็วมากกก ไม่เคยกินข้าวร้านไหนแล้วทำเร็วขนาดนี้มาก่อน

กูมองป้าทึ่งๆ

“ไม่อิ่มสั่งเพิ่มได้นะคะลูกกก” สั่งเพิ่มกูก็เสียตังค์เพิ่มดิ
“ฟรีป่าวครับ?”
“ฟรีก็ได้ แต่ป้าขอหอมแก้มทีนึง คิกๆๆ” แม่มดชัดๆ กูยิ้มแหยตอบกลับไป
“ผมมีเมียแล้วครับ ป้าหอมแขนเสื้อผมแทนได้ไหม?” อยากกินฟรี เลยหน้าด้านเป็นพิเศษ เหอะๆๆ
“อุ้ยยยๆๆ ซื่อสัตย์กับแฟนดีจังเลย ให้ป้าหอมเค้าก็ไม่รู้หรอก”
“แต่ผมรู้ไงครับ”
“คนดีจังนะพ่อคุณ..... ป้าให้ฟรีจานนึงก็ได้ แต่อีกจานต้องจ่ายตังค์นะ” อ้าว... ดันได้จริงด้วยว่ะ ก็งี้ล่ะนะ คนมันหน้าตาดี เหอะๆ
“ขอบคุณคร้าบบบ” ป้าแม่งใจดีว่ะ ถึงจะแรดไปหน่อยก็เหอะ

#

ออฟฟิสที่สาม.....

“ผมรับคุณเข้าทำงานละกัน มาเริ่มงานวันจันทร์นี้เลยได้ไหม?” ได้งานแล้วโว้ย... อนาคตเริ่มสดใส
“ได้ครับ” พรุ่งนี้ก็ยังได้
“เดี๋ยวผมจะให้คนเตรียมโต๊ะกับคอมพิวเตอร์ให้คุณ หรือว่าคุณจะเอาโน้ตบุ๊คอะไรมาเองก็ได้นะ”
ไงก็เอาวะ เงินเดือนน้อยกว่าที่พ่อกูให้ก็จริง แต่เจ้าของออฟฟิสก็มีมาดดี บรรยากาศโดยรวม กับสังคมภายนอกก็โอเคอยู่

กูเดินออกมาจากออฟฟิส อารมณ์ดีขึ้นผิดจากเมื่อเช้าลิบลับ

RRRRR
อิฐโทรมาโคตรได้จังหวะ เลี้ยงกุมารทองไว้ป่าวเนี่ย

“เป็นไงบ้างพี่ต้าน ได้งานมั้ย?” เสียงปลายสาย ได้ยินแล้วหายเหนื่อย เหอะๆ
“ได้ เพิ่งสัมภาษณ์เสร็จเมื่อกี้เอง”
“โห ดีใจด้วย... อิฐก็รับงานอาจารย์มาทำเพิ่มเหมือนกันนะ”
“ทำอะไรอีกวะ?” บอกว่าไม่ต้อง
“ก็เพ้นท์รูปนอกสถานที่ ตามร้านอาหารอะไรพวกนี้... มีหลายจ๊อบอ่ะ เงินดีด้วย”
กูถอนหายใจ อิฐมันคงอยากช่วยกู หรือไม่มันก็คงไม่อยากใช้เงินกูแล้ว

“อาจารย์พาไปเหรอ?”
“ป่าว อาจารย์หางานให้... เค้ารู้จักคนเยอะ”
“อืม.... ไปทำกับใครล่ะ?”
“ไม่รู้ดิ คนเดียวมั้ง แล้วพี่ต้านได้ออฟฟิสแถวไหนเหรอ?”
“ศาลาแดง”
“ไม่ไกลมาก ออฟฟิสถูกใจป่าวอ่ะ?”
“ก็ดี แล้วนี่อิฐจะไปทำงานเมื่อไหร่?”
“อ๋อ... พรุ่งนี้อ่ะพี่ ร้านอยู่แถว ถ.พระอาทิตย์ อาทิตย์จะกลับบ้านยัง? รัชตะกำลังกลับ” ฮะๆๆ แม่ง...น่ารักอีกแล้วนะมึง เปลี่ยนเรื่องเร็วจนกูงง

“รัชตะอยู่ไหนละครับตอนนี้?”
“อยู่บนรถเมล์ครับ มีเพื่อนนั่งมาด้วย... แต่ลงไปป้ายเมื่อกี้แล้ว" ดีมากที่กลับมากับเพื่อน
"อาทิตย์ล่ะกลับบ้านยังไง?”
“เดินกลับ”
“หง่ะ”
“......ไปขึ้น บีทีเอส ฮะๆๆ ออฟฟิสอยู่ใกล้บีทีเอสพอดี” ว่าแล้วกูก็เดินไปด้วยคุยโทรศัพท์ไปด้วย จะได้ไม่เสียเวลา
“อาทิตย์มาเจอเค้าที่เทอเรซ 49 ได้ไหมอ่ะ?”
“ไปทำไมวะ ของแพง” เดี๋ยวนี้กูชักจะเค็มๆ ละ สถานที่ที่เคยไปคงไม่มีปัญญาเข้าเหมือนเมื่อก่อน เพราะกูจน......กรอบ เชี้ย

“ไม่ได้ไปซื้อของ แต่นัดเจอกันตรงนั้นเฉยๆ”
“รัชตะจะไปไหนครับ?”
“อาทิตย์ก็มาดิ่ เดี๋ยวก็รู้”
“แล้วถ้าเค้าไม่ไปอ่ะ... ขี้เกียจ”
“เค้าก็จะ sad”
“งั้นรัชตะบอกคนข้างๆ หน่อยดิ ว่ารักอาทิตย์มาก”
“.....................” เงียบเลยเว้ย...
“ไม่รักอาทิตย์เหรอ?”
“ใครมันจะกล้าบอกเล่า!”
“ฮ่ะๆๆ” กูขำที่ไปแกล้งมัน
“ที่เงียบไปนี่คือพูดไม่ออก เขินอยู่ว่างั้น ยิ้มอยู่ด้วยรึเปล่า เดี๋ยวคนในรถเมล์จะหาว่าบ้านะ นั่งยิ้มคนเดียว” กูแกล้งแหย่มันต่อ พอดีเดินมาถึงสถานี แตะบัตรเข้าไปรอที่ชานชาลา

“พี่ต้านก็ลองทำมั่งดิ ตะโกนดังๆ จนถึงโบกี้สุดท้ายเลยว่า ‘ผมรักรัชตะที่สุดในโลกเลยคร้าบบบ’ ทำได้ไหมล่ะ? ชิ”
“ฮ่าๆๆ คิดว่าไม่กล้ารึไง?” อย่ามาท้าคนอย่างกู
“หง่ะ... กล้าก็ทำเลยดิ”
“ทำแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ต้องเป็นตอนที่เราอยู่ด้วยกันดิ จะจูบรัชตะโชว์แม่งให้เห็นทั้งขบวนเลย” หึหึ

“อ่า... ตกลงจะมามั้ยอาทิตย์ ไม่มาเค้าจะได้กลับ” ไม่แน่จริงนี่หว่า เปลี่ยนเรื่องเฉยเลย
“ไปดิ”
“มาเร็วๆ ด้วย”
“มึงนั่นแหล่ะ อย่าให้กูรอนาน” รถเมล์จะเร็วสู้รถไฟฟ้าได้ไงวะ
“ใกล้ถึงแล้ว อาทิตย์เลิกโม้ได้ละ เค้าจะวาง” มึงดิโม้
“อย่าวางดิ อยากฟังเสียงรัชตะอยู่เลย”
“แป้บครับ ขอลงรถเมล์ก่อน” อิฐมันว่างั้น...
กูก็ต้องขึ้นรถไฟเหมือนกันว่ะ ขึ้นบีทีเอสทีไรไม่เคยได้นั่ง แพงซะเปล่า ทำไมกูได้ยืนตลอด...

“จะวางยัง?” เสียงอิฐกลับเข้ามาในสายอีกครั้ง
“ก็บอกว่ายัง... พูดมากูจะฟัง” กูเนี่ยเป็นเอามากว่ะ

“อาทิตย์เพี้ยน” อ่าว อยู่ดีๆ มาว่ากู
“รัชตะโคตรเพี้ยน” กูโต้กลับไป
“อาทิตย์เป็นไรป่าวอ่ะ นอยด์เหรอ?”
“นอยด์บ้านแมวคุณสิครับ”
“ที่บ้านไม่ได้เลี้ยงแมว”
“แล้วทำไมกูเห็นอาหารแมววะ มึงแม่งชอบแอบกินตอนกลางคืน กูเห็น”
“อาไรของคุ๊ณ?”
“อาหารแมวแท่งใหญ่ๆ หน้าตาน่ากิน รัชตะชอบอ้อนจะกินบ่อยๆ”
“.................”
“กูเห็นเขียนข้างถุงไว้ว่าอาหาร 'แมวของอาทิตย์' ว่ะ บางวันมึงคึกก็ล่อกินกลางวันแสกๆ เลย”

“....................”


“....................”

อ้าวกำ วางสายไปแล้ว....
กูพูดผิดตรงไหนวะ


H
จบตอนแบบงงๆ อ่ะเน้อ...
เดากันเอาเองว่าอาหารแมวคืออะไร หุหุ   

[roseen]

 

[Akamei]

๕๕๕
พี่ต้านไปทะลึ่งใส่น้องอิฐทำไมดูสิน้องอายเลย ย

กร๊าก ก  ก กก ก
ได้งานแล้วยินดีด้วย อุปสรรคหมดไปหนึ่ง

[EunJin]

อาหารยี่ห้ออาทิตย์ คงสงวนให้รชตะกินได้คนเดียวอ่ะดิ
ฮ่าๆๆๆๆๆ แล้วอิฐจะนัดต้านไปหาทำไมเนี่ย? แอบสงสัย

[kitty]

 o18พี่ต้านหื่นตลอดเววววววววววววว


 :เฮ้อ:สงสารพี่ต้านนนนนนนนอะ


เป็นกำลังใจไห้พี่ต้านนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[P★RiTŸ]

ทะลึ่งตลอดอ่ะต้าน 

[sky-cafe]

แอร๊ยยยยยยยยย ตอนนี้น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ชอบเวลาสองคนนี้หวีทกันจริงๆเลยย ไม่บ่อยแต่น่ารักทุกตอนอะะะ =p

[mutoo]

เวง
ประหยัดตังค์
แต่ไม่เคยประหยัดความหื่นเลยนะแก
แต่..ชั้นชอบบบบบบบบบบบ

[kslave]

555+ ต้านมันหื่นปิดท้าย  ให้น้องอิฐอายม้วนไปเลยไง

[anajulia]

อรั๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

น่ารักมาก สองคนนี้คุยโทรศัพท์กันซะ โลกรอบข้างเป็นสีชมพูหมดเลย
แต่ๆๆ พี่ต้าน เอ่อ.......อาหารแมวบ้านพี่นี่มัน >/////////<

[wisa]

 

[Milk]

 :haun4:เค๊าไม่รู้จริงๆนะว่าอาหารแมวอะไร

[yayu]

พี่ต้านน้องอิฐคุยกันงุ๊งงิ๊งมากๆอ่ะ น่ารัก  
อาหารแมวอะไรไม่รู้ แต่ทำน้องอิฐเขินได้ ><

 

[BossZa]

  อาหารแมวยีห้อนี้สงสัยให้อิฐกินคนเดียงมั้งเฮียต้าย 

[nunamicky]

พี่ต้านเนี่ยชอบแกล้งน้องอิฐตลอดเลย
แต่ก็น่ารักดีค่ะ
ชอบจังเลยคู่เนี่ย
ได้งานแล้วอุปสรรคก็ผ่านไปอีกหนึ่งเปลาะ
+1 ให้กำลังใจพี่ต้านค่ะ

[SOBANG✖]

รักพี่ต้านคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ ทำไมน่ารักได้ขนาดนี้คะเนี่ย

ทำเพื่อคนรักขนาดนี้ โคตรแมน อ่า คนไรเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[odakiri]

อ่าอีพี่ต้านเเม่งหื่นตลอด
ขอให้สองคนผ่านไปด้วยดีนะนะ
อิฐอยู่ข้างๆๆพี่ต้านนะะะะะะ

[Little Devil]

เป็นกำลังใจให้นายต้าน

[sukie_moo]

แล้วต้านจะพกอาหารแมวติดตัวไปตลอดเวลาทำไมเนี่ย 555

น่ารักดีเวลาเรียกกันแบบนี้

ต้านสู้ๆนะ ปรับตัวให้ได้ล่ะ  อิฐก็สู้ๆล่ะ เรื่องแค่นี้ผ่านไปได้สบายๆอยู่แล้วทั้ง 2 คน

[QUE1]

สองวันเต็มๆกับตามอ่านเรื่องนี้จนทันอย่างบ้าคลั่ง
อ่านแล้วหงุดหงิดกับน้องอิฐในช่วงแรกมากมาย
มันอึดอัดบอกไม่ถูก ทำไมเด็กคนนี้ถึงได้ปากหนักอย่างนี้
มันเลยอึมครีมกันไปหมดโลกส่วนตัวสูงเกินแต่ดันอยากมีคนเข้าใจ
ปิดโลกขนาดนั้นใครมันจะไปเข้าใจวะคะ...
ช่วงหลังๆเริ่มอึดอัดกับไอ้พี่ต้านแทนซะงั้น
หลังจากปล่อยว่างกับอิฐไปก็มาอึดอันพี่ต้านแทน
ใช้เหตุผลในการดำเนินชีวิตบ้างก็ได้ต้าน
เล่นเอาอารมณ์เป็นที่ตั้งแล้วใครมันจะทน
พอโกรธขึ้นมาทีก็แรงซะ...ไม่ฟังใคร
อีกคนก็ใช้แต่อารมณ์อีกคนก็เอาแต่ปากหนักแล้วมันจะรอดไหม