หัวข้อ: Heroine (ที่นี่ไม่มีนายเอก) **แจ้งข่าว** P 114

[win200]

เบื่ออิคุณโตโต้ โตแต่ตัว

[kogomon]

พึ่งเข้ามาอ่าน

บอกได้อย่างเดียวว่า
 



อ่านแล้วสะใจดีเหอะๆๆๆ

ชอบภูมิตอกได้ใจมากกกกกก

[bigbeeboom]

เลิศมากจ้าน้องภูมิ ร้ายอย่างนั้น โต้กลับไปเลย  
คิดว่า ถ้าวันไหน เช้าเจอคุณอีโต้ บ่ายเจอแกงค์เพื่อนหนุ่มแทนข้างบ้าน เหอๆๆๆ สยองโพดๆ

[akiso]

โตโต้ร้ายเหลือเกิน สงสารน้องภูมิบ้าง 
เดียวจะให้ด่า ชะ ให้เข็ด ถ้าร้ายมากๆๆ 
มาต่ออีกนะค่ะ กำลังสนุกเลย ขอหลายๆตอนได้ไหมคะ 
ไม่สบายดีขึ้นหรือยัง หายไวไวนะค่ะ 

[yeanskung]

ถสรุป

โตโต้นี่ พระเอกรึเปล่าครับ

เกลียดจัง

55+

[yeanskung]

*สรุป

[fannan]

สงสารภูมิอ่ะศัตรูรอบด้านเลย


อะไรจะร้ายขนาดนั้นพี่โต้

[vvivy]

 

+1ให้ค๊า

[Vesi]

เป็นการไม่ให้เกียรติคู่สนทนาอย่างมากที่เอาเรื่องภาษามาข่ม
พูดในภาษาที่คู่สนทนาคนอื่นๆฟังไม่รู้เรื่อง
เป็นอะไรที่แย่นะ ไม่ให้เกียรติกระทั่งแม่และผู้ใหญ่คนอื่นๆ
การศึกษาไม่ช่วยอะไร เป็นประโยคที่ใช้ได้บ่อยๆ จริงๆเลยล่ะ
น่าสงสารภูมิจริง เกิดมาอาภัพไม่พอ ยังต้องมาเจอแต่คนจำพวกนี้
คนแข็งนอกอ่อนในแบบนี้จะทนได้อีกซักเท่าไหร่

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

  เหนื่อยใจว่ะ การศึกษาไม่ช่วยอะไรจริงๆ สันดานน่ะนะ........

[DexTunG]

 

[eiky]

ตอบเมนต์คร้าบ ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจครับ


wisa * 

roseen * โทษนะครับ ชื่อแปลว่ากุหลาบป่ะ อิอิ อันนี้แค่เริ่มต้นนะครับ ยังมีอีกเยอะ

€H_bO[51] * ศึกนี้อีกนานครับ ไม่อยากบอก มีเซอร์ไพรซ์ ติดตามด้วยน้า

dukdikdukdik * เอ๋ เชียร์เหมือน น้องญี่ปุ่นเลย น้า อิอิ

kanda53 * ขอบคุณคร้าบ พี่กานดา ตอบไปแล้วน้า

PEENAT1972 * เจ็บปวด อิอิ คมบาดลึกมากครับป้า

ZaZa  * ขอบคุณคร้าบ เดี๋ยวมีเฮนะคร้าบ อีกสักตอนสองตอน

Laxxeez * อ่า แรงงงง แต่แปลกเนอะคนชื่อนี้เป็นยังไงไม่รู้ จากความรู้สึกส่วนตัว อิอิ

som  * ที่บ้านโตโต้เกรงใจแม่เพราะรักแม่มาก แต่อยู่นอกสายตาก็เอาการอยู่ อิอิ

akiso * ขอบคุณคร้าบที่ชอบเรื่องนี้ เดี๋ยวพยายามปั่นให้เต็มที่ ตอนนี้เขียนอยู่สองเรื่อง เขียนสดๆเลยไมมีสต็อก อาจจะช้าหน่อยน้า

win200 * มีแกล้งๆ งานนี้เล่นกันต่อหน้าและลับหลัง

kogomon  * ยอนดีต้อนรับคร้าบ ขอบคุณมาก 

bigbeeboom * คิดว่าในไม่ช้านี้น้า เดี๋ยวมีปรี๊ดปรอทแตก

akiso * ขอบคุณค้าบ มาเมนต์สองอันเลย ลงเยอะๆม่ายไหวน้า ไรท์เตอร์จะตายก่อน เหอๆๆ ช่วงนี้เป็นภูมิแพ้ อิอิ แพ้เด็กปทุมคงคาเจอทุกวัน ใจจะขาด เหอๆๆ

yeanskung * พระเอกยังไม่ลงเอยครับ งานนี้ภูมิบุญยังไม่ลงหลักปักใจกับใคร ต้องติดตามน้า

fannan * ศัตรูคือยากำลัง ไม่หวั่นแม้วันมามาก เอยังไงๆ อยู่เนะ

vvivy * ขอบคุณคร้าบ

Vesi * คนพวกนี้เยอะน้า ผมเจอบ่อยๆ ทำงานสายนี้ยิ่งเจอเยอะ เขาคงคิดว่าการที่ได้ไปเรียนเมืองนอก ใบประกาศนียบัตรของเขาทำด้วยทองมั้ง อิอิ

เกริด้า(๐-*-๐)v * ผมว่าการศึกษามันทำให้คนมีความรู้ในสิ่งที่อยากรู้ แต่เรื่องมารยาท ต้องซึมซับเองรึเปล่าครับ อิอิ

DE SaiKuNee *  เชียร์น้องภูมิ อย่าลืมน้องญี่ปุ่นของเค้าน้า

 

[p_phai]

เอาใจช่วยน้องภูมินะ

เป็นกำลังให้ไรซ์เตอร์ด้วยคับ

แต่บทของภูมิกับปุ่นเนี่ย คนละอารมณ์จริงๆๆเลย

[MiTo™]

จัดไปสักหมัด ตรงมุมปากซ้าย เลยน้องภูมิ


เป็นกำลังใจให้ครับ

[~tai~]

เลิศคร๊า....น้องภูมิ 
ถูกใจเจร๊จริง
เอาให้นายโตโต้ตกประป๋องไปเลยนะลูก

[august_may]

ไม่เข้าใจว่าพวกคนรวยแบบนี้เป็นอะไรมากมั้ย?

เอาใจช่วยภูมิให้สู้กับพวกนี้ชนะๆ

[eiky]

มาแล้วคร้าบ น้องภูมิ อิอิ


                                       ฉากแปด

จากัวร์สีดำ มันเป็นเงาระยับจอดนิ่งสนิทที่ลานจอดรถชั้นสี่ของห้างเอ็มโพเรียม คนขับนิ่งเงียบมาตลอดทั้งทางหลังจากที่โดนมารดาตำหนิเอา แต่เสียงคุยกันระหว่างคุณอภิสรากับภูมิบุญดังขึ้นตลอดเวลา คุณอภิสราเองเป็นคนชวนคุยถามนั่นถามนี่ ชี้นั่นชี้นี่ให้ภูมิบุญดู คนขับรถได้แต่กัดฟันเพราะหมั่นไส้คนที่นั่งอยู่ข้างๆเขา
 
"ไปภูมิ เราไปเดินซื้อของก่อนดีกว่า"
 
คุณอภิสราจับแขนภูมิบุญให้เดินตามไปยังแผนก เครื่องแต่งกายชาย
 
"คุณท่านจะซื้อของให้คุณโตโต้เหรอครับ" ภูมิบุญถาม
 
"ซื้อให้ ภูมินั่นล่ะ มาๆ ดู้ยี่ห้อนี้สิน่ารักจังเลย ป่ะแวะหน่อย"
 
"เอ่อ คุณท่านครับ"
 
"ไม่ต้องภูมิ อย่าขัดใจป้า ตัวนี้เป็นไงลายสวยเชียว เหมาะกับภูมินะป้าว่า"
 
คุณอภิสรา ปรามไม่ให้ภูมิอ้าปากจะปฏิเสธ ภูมิบุญก้มหน้าลำบากใจอีกรอบ
 
"ยี่ห้อนี้ มันถูกไปไหมครับแม่ ข้างล่างมีช็อปนะเท่าที่จำได้"
 
เสียงประชด ประชันดังมาจากข้างหลัง
 
"เออ จริงสินะ เดี๋ยวค่อยไปดู"
 
"คุณท่าน ครับ อย่าเลยครับ ผมไม่ได้อยากซื้อเสื้อผ้าใหม่ ของเดิมที่คุณท่านซื้อให้ก็พอแล้วครับ"
 
ภูมิบุญพูด ขึ้นเพราะรู้สึกตัวเหมือนกันเวลาโตโต้เหน็บแนม มันคันๆที่ปากอยากจะด่าตอบ
 
"จะพอเหรอ ครับน้องภูมิ เอาน่า แม่พี่ใจดี ซื้อไปเยอะๆเลย นี่ด้วยรองเท้ากระเป๋า"
 
"โต้"
 
คุณอภิสราทำ ตาเขียวใส่ลูกชาย
 
"อ้าวแม่ ก็ผมช่วยเลือกให้นี่ครับ ไหนภูมิไปลองให้พี่ดูหน่อยซิ แม่ผมพาน้องไปลองเสื้อนะครับ"
 
โตโต้หยิบ เอาเสื้อติดมือไปด้วยสามสี่ตัวแล้วลากแขนภูมิบุญเดินเข้าไปในห้องลองเสื้อ พอปิดประตูก็เอามือดันผนังไว้คร่อมตัวภูมิบุญไว้
 
"เอาสิมึง อยากได้อะไรหอบเอาเลย โอกาสทองแล้วนี่"
 
หน้าของโต โต้จ่ออยู่ตรงหน้าผากของภูมิบุญ
 
"อะไรครับคุณโตโต้ ผมไม่ได้อยากจะได้นะ"
 
"โกหก กูดูมึงออก อยากได้มึงก็ไม่ต้องทำดัดจริต ขนเอาสิเอาให้พอ ให้หนำใจมึงเลย"
 
เขากัดฟัน พูดก้มหน้าลงมาใกล้ ภูมิบุญจ้องอยู่ที่คางของโตโต้ ถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน
 
"ทำไม มึงถอนหายใจใส่กูทำไม"
 
โตโต้กระแทก บ่าของภูมิบุญใส่ผนัง รู้สึกโกรธที่อีกฝ่ายไม่มีปฏิกริยาตอบสนอง
 
"เบื่อ"
 
"มึงเบื่อ ใคร เดี๋ยวมึงโดน"
 
"ปล่อยได้ยังครับคุณโตโต้ จะลองเสื้อ เสียเวลา คุณทำให้ผมหมดเวลาในการหอบขนเอาของไปหลายนาทีแล้วนะ"
 
ภูมิบุญพูด หน้านิ่ง ทำสีหน้ารำคาญอย่างไม่มีปิดบัง
 
"มึง"
 
โตโต้กัก กรามจนปูดนูนขึ้นมา เขาเอากำปั้นทุบผนังดังปึงแม้เสียงไม่เบามากแต่ก็โกรธอยู่ไม่น้อย
 
"ออกไปได้ ไหมครับ ผมจะลองเสื้อ"
 
"ทำไม อายกูเหรอ หรือว่ามึงเป็นเกย์จริงๆ กูว่าแล้ว"
 
โตโต้ทำหน้าตาล้อเลียน ภูมิบุญถอดเสื้อออกทันที โตโต้เองก็ยืนมองไม่วางสายตา ภูมิบุญก็ไม่ได้อายเพราะไม่ได้รู้สึกอะไร
 
"ตัวมึง เนียนนี่หว่า กูว่าเป็นเกย์แหงๆ"
 
สายตาดูมีเลศนัยแต่มองแบบเหยียดๆ
 
"ครับ แล้วไงครับ"
 
"เฮ้ย มึงก็แอบมองกูสิวะ"
 
"เหรอครับ ถ้ามีคุณโตโต้เหลืออยู่คนเดียวบนโลกใบนี้ ผมขอช่วยตัวเองไปจนตายดีกว่า"
 
"มึง"
 
โตโต้ถลา เข้าหาจับบ่าของภูมิบุญบีบไว้แน่นจนแดง ถลึงตาใส่ง้างมือขึ้น
 
"เอาเลยครับ จะได้ให้คุณท่านรู้กันเสียทีว่าคุณโตโต้เกลียดผม"
 
"มึง อย่าคิดว่ามันจะจบง่ายๆนะ"
 
"ไม่คิดหรอกครับ เพราะคุณโตโต้ไม่ยอม ผมเองก็ไม่ยอม"
 
"มึง" ได้แต่กัดฟันพุดอะไรไม่ออกเพราะอีกฝ่ายลอยหน้าลอยตาพูดแล้วหยิบเสื้อตัวนั้น ตัวนี้มาใส่ ผิวของภูมิบุญไม่ขาวมากแต่เป็นสีน้ำผึ้งซีดๆแต่กลับแดงระเรื่ออยู่ สีเนียนเรียบเสมอกันทั้งตัว ใบหน้าที่ผุดผาดบวกกับความหยิ่งผยองชวนให้น่าพิศมัยไม่น้อย กว่าจะออกจากห้องลองเสื้อก็นานพอสมควร พอออกมาคุณอภิสราก็ปรี่เข้ามาหา
 
"เป็นไงจ๊ะ ภูมิพอดีไหม"
 
"มันคับไปหน่อยครับคุณท่าน แบบก็ไม่สวย ไม่เอาดีกว่าครับ"
 
"อ้าว ลองไซส์อื่นไหมล่ะจ๊ะ"
 
"เอ่อ ไม่เป็นไรครับเกรงใจเขาเปล่าๆ ขอโทษด้วยนะครับพี่"
 
ภูมิบุญหัน ไปบอกพนักงานที่ตอนแรกยิ้มร่าดีใจที่จะได้ยอดเพิ่มหลายตัว แต่หน้ามุ่ยลงเพราะภูมิบุญบอกปัดไป
 
"อ้าวเหรองั้นเราไปดูยี่ห้ออื่นกัน โทษทีนะจ๊ะหนู"
 
คุรอภิสราบอกพนักงานอีกที พอเดินไปเรื่อยๆคุณอภิสราก็พาแวะนั่นแวะนี่ ภูมิบุญก็ใช้ไม้เดิมคือบอกไม่ชอบ แบบไม่สวย สีไม่ถูกใจ จนคุณอภิสราอ่อนใจ แต่ภูมิบุญไปสะดุดตากับรองเท้าคู่หนึ่งที่วางอยู่บนชั้น
 
"ชอบคู่นี้ เหรอจ๊ะภูมิ"
 
คุณอภิสราปรี่เข้ามาถามเมื่ออ่านสายตาของภูมิออก
 
"อ้อ เปล่าครับ"
 
"อะไรกันไม่ได้แล้วนะ จะบอกปัดไปเสียหมดแบบนี้ดูสิยังไม่ได้อะไรสักอัน ขอลองหน่อยจ๊ะพ่อหนุ่ม"
 
คุณอภิสรา ลากแขนภูมิบุญเข้าไปในร้านทันที โตโต้ทำหน้าเซ็งอย่างเห็นได้ชัด
 
"บ้านนอก จริงๆ"
 
เขาบ่นอยู่ คนเดียวแต่ก็ต้องเดินตามเข้าไป ภูมิบุญลองรองเท้าคอนเวิร์สสีดำแบบหุ้มข้อสูง พอลองแล้วก็ลุกขึ้นเดิน
 
"ป้าว่ามัน แปลกๆนะภูมิ"
 
"อ้อครับ ผมไม่ซื้อหรอกครับคุณท่าน มันแพงไป"
 
เสียง หัวเราะดังมาจากโตโต้ แค่นี้แพงแล้วรองเท้าหนัง เฟอราการ์โม่ที่เขาสวมอยู่นี่ภูมิจะเรียกว่าอะไร
 
"อ้าว เรา ชอบใช่ไหม เอาคู่นี้จ๊ะพ่อหนุ่ม มีกี่สีจ๊ะ"
 
คุณอภิสรา ลุกขึ้นปรี่เข้าไปหาพนักงานขาย
 
"เอ่อ คุณท่านครับ เอาสีนี้ครับ"
 
ภูมิบุญรู้ ตัวว่าคุณอภิสราอาจจะเอาทุกสีที่มีก็เป็นได้ จึงรีบออกตัว พอเสร็จก็เดินวนเวียนอยู่แถบนั้น
 
"อุ๊ย ร้านรูปร้านนี้สวยจัง แวะหน่อยนะจ๊ะ"
 
คุณอภิสรามา สะดุดใจกับร้านขายรูปวาดร้านใหญ่ในส่วนของพลาซ่า พนักงานชายวัยกลางคนออกมาต้อนรับ
 
"รูปนี้ เท่าไหร่จ๊ะ"
 
คุณอภิสราชี้ไปที่รูปวาดสีน้ำมันรูปหน้าพระ พักตร์ของขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าลงสีด้วยสีทองดำ
 
"อ้อ รูปนี้ห้าหมื่นห้าครับ คุณผู้หญิงสนใจรุปแนวนี้เหรอครับ เชิญด้านนีัเครับ ร้านเรามีรูปแนววนี้อยู่หลายภาพ อันนี้เป็นของอาจารย์ สุรชัย ส่วนลักษณะของหน้าพระเต็มเฟรมแบบนี้เป็นของอาจารย์พิเชษฐ์ครับ"
 
พนักงานขาย แนะนำอย่างคล่องแคล่ว คุณอภิสราก็ถามนั่นถามนี่
 
"แม่จะเอาไป ติดห้องพระเหรอครับ"
 
โตโต้เองก็สนใจเดินดูภาพวาดที่พนักงานขายบอกว่า เป้นเทรนที่กำลังมาแรงคืองานวาดจากฝั่งเวียดนามที่เน้นสีสันฉูดฉาด ภูมิบุญเองก็เดินดูภาพวาดด้วยเหมือนกัน ไม่ค่อยรู้เรื่องแต่เห็นแล้วสวยดี
 
"โห น้องตาถึงนะครับ รูปที่น้องดูอยู่ของอาจารย์ เอกชัยครับ รูปนี้ห้าแสน"
 
"ห๊า อะไรนะครับพี่"
 
ภูมิบุญอุทานออกมา
 
"อืม สวยดีนะป้าว่า ดูลายเส้นเขาสิละเมียดละไมจริงๆ"
 
ภูมิบุญเดิน ถอยห่างจากรูปวาดทันที โตโต้เดินเอาไหล่มากระทบไหล่ของภูมิบุญจนเขาเองสะดุ้ง คนตัวใหญ่หนายักคิ้วให้ ภูมิบุญเดินเข้าไปหาคุณอภิสราทันที พอออกจากร้านขายรูปคุณอภิสราก็ได้รูปพระพักตร์ของพระพุทธเจ้ามา ราคาก็ครึ่งแสน คนถือเฟรมรูปคือโตโต้ เพราะภูมิบุญอาสาถือให้แต่คุณอภิสราไม่ยอมเพราะเห็นว่าตัวเล็กกว่า โตโต้หน้าบึ้งกัดฟันอยู่
 
"ไปหาอะไรกินกันก่อนดีไหมจ๊ะ เดินนานแล้วป้าเมื่อย"
 
คุณอภิสราบอกภูมิบุญแล้วจูงมือเดินนำหน้าโตโต้ เหมือนกับภูมิบุญเป็นลูกแล้วโตโต้เป็นเด็กถือของ โตโต้หน้าเริ่มยักษ์กระแทกส้นเท้า แต่คุณอภิสราไม่ได้ใส่ใจแต่อย่างใด
 
"ต๊าย คุณอภิสรา วันนี้ออกมาช็อปปิ้งเหรอค๊ะ"
 
เสียงแหลม ทักมาแต่ไกล
 
"อ้าว คุณลินดา ค่ะพาลูกมาเดินเล่นน่ะค่ะ แล้วนี่คุณลินดามาซื้อของเหมือนกันเหรอค๊ะ"
 
คุณอภิสรา ทักตอบหญิงวัยเดียวกับคุณอภิสราแต่แต่งหน้าทำผมตีกระบังมาใหญ่โตเหมือนเอา ร่มอันเล็กๆกางไว้บนหัว
 
"ค่า ว่าจะมาดูเพชรร้านคุณจอยหน่อยน่ะค่ะ เห็นบอกว่าได้มาใหม่ แล้วนี่ลูกชายเหรอค๊ะ"
 
ภูมิบุญยก มือไหว้ทันที
 
"ค่ะ คนนี้หลานค่ะเรียนอยู่ปีหนึ่ง ส่วนคนนั้นลุกชายเพิ่งจะกลับจากเมกา ก็ว่าจะให้มาช่วยงานที่บริษัทล่ะค่ะคุณลินดา"
 
"ต๊ายหน้าตา หล่อเหลาจังนะคะ ไม่อยากเป็นดาราเหรอพ่อคุณ แต่เอ๊ะคุณอภิสรามีหลานด้วยเหรอค๊ะ"
 
คุณลินดาทำท่าสงสัยมองหน้าภูมิที่ก้มหน้าอยู่ ใกล้คุณ อภิสรา
 
"ค่ะ เพิ่งมาจากเพชรบูรณ์"
 
"ตายจริง หน้าตาน่ารักเชียว ผิวดีนะคะ ต๊ายนี่มันผิวสีน้ำผึ้งเดือนห้านี่ค๊ะ หายากนะคะคนผิวสีนี้ทุกวันนี้น่ะ"
 
คุณลินดาโผเข้ามาจับแขนภูมิบุญทันที ส่วนภูมิบุญขยับตัวเบียดเข้าหาคุณอภิสรา
 
"งั้นดิฉัน ขอตัวนะคะคุณลินดา เนี่ยลูกๆบ่นตั้งนานแล้วว่าหิวข้าว เดี๋ยวว่างไว้คุยกันนะคะ"
 
คุณอภิสราตัดบท หลังจากร่ำลากันเสร็จก็เดินจูงมือภูมิบุญเดินไป
 
"โต้ แถวนี้มีร้านอาหารญี่ปุ่นไหมลูก"
 
คุณอภิสราถาม แล้วหันไปมองลุกชายที่หน้าบึ้งอยู่เพราะแบกเฟรมรูปอันใหญ่
 
"มีมั้งครับ ผมจำไม่ได้"
 
โตโต้ตอบทำท่าไม่สนใจ
 
"ไปกินแถว ทองหล่อดีกว่า ร้านอร่อยๆเยอะกว่าแถวนี้"
 
คุณอภิสรา ตัดสินใจ โดยไม่ฟังเสียงของลุกชายที่บ่นอุบอิบอยู่ข้างหลัง พอออกจากห้างก็ขับรถเลยไปที่ซอยทองหล่อ คุณอภิสราเลือกร้านนาโนฮานะที่อยู่ชั้นสองของเจอเวนิว สั่งอาหารมาเยอะแยะไปหมด ภูมิบุญนั่งติดกับคุณอภิสราส่วนโตโต้นั่งตรงข้าม
 
"ลองกินนี่ สิจ๊ะภูมิ ข้าวปั้นหน้ากุ้งที่นี่เขาทำอร่อยนะ"
 
คุณอภิสรา แนะนำแล้วเอาตะเกียบคีบยื่นให้ภูมิบุญ สักพักก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ
 
"กินกับอัน นี้สิมึง อร่อยนะ"
 
โตโต้บุ้ยปากไปทางวาซาบิก้อนสีเขียวโตข้างๆจาน ภูมิบุญไม่สนใจฟัง
 
"นี่เขากินแบบนี้ ทำตัวบ้านนอกไปได้คงไม่เคยกินสินะ"
 
คำก็เหน็บสองคำก็เสียดแทง ภูมิบุญเม้มปาก
 
"เอ้า กินดิ"
 
โตโต้ยื่น ก้อนข้าวปันให้ที่เขาคีบวาซาบิยัดใส่ไส้ในก้อนโต
 
"ไม่เป็นไร ครับ คุณโตโต้กินเถอะ"
 
ภูมิบุญบอกปฏิเสธไป แต่โตโต้วางก้อนข้าวปั้นไว้ในจานของภูมิบุญแล้ว คุณอภิสรากลับมานั่งลงที่เดิม
 
"อ้าว ยังไม่ลองทานอีกเหรอภูมิ ลองสิจ๊ะแล้วจะติดใจ"
 
คุณอภิสราเย้า ภูมิบุญพยักหน้าแล้วเอาตะเกียบที่คีบไม่ค่อยถนัดคีบเข้าปากแล้วเคี้ยวเข้าไป เต็มที่ ภูมิบุญหยุดกึกลง
 
"เป็นอะไรไปจ๊ะภูมิไม่อร่อยเหรอ"
 
คุณอภิสราถามเพราะเห็นสีหน้าของภูมิบุญไม่สู้ดี ภูมิบุญส่ายหน้าพยายามกลืนลงคอไป คราวนี้ทั้งน้ำหูน้ำตาไหลออกมาหน้าแดงก่ำไม่ไหวแล้ว ภูมิบุญรู้สึกทรมานกับการกินมากที่สุดเท่าที่เคยกินมา กลืนลงคอไปอย่างยากลำบาก
 
"ตายแล้ว กินวาซาบิเข้าไปเหรอภูมิ"
 
คุณอภิสรา ลูบหลัง ส่วนโตโต้หัวเราะคิกคักพอใจกับสิ่งที่ภูมิกำลังเป็น
 
"ฮ่า เผ็ดๆๆ"
 
ภูมิบุญเอามือมาปัดที่ปากไวๆ แลบลิ้นออกมาน้ำตายังไม่หยุดไหล
 
"โต้ แกล้งน้องใช่ไหม"
 
เสียงคุณอภิสราดุ แต่โตโต้ไม่ยอมหยุดหัวเราะ
 
"นิสัยไม่ดีนะ น้องไม่เคยกินไปทำแบบนี้ได้ยังไง"
 
คุณอภิสราดุ ทำตาเขียวใส่ แต่เห็นสภาพภูมิก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้
 
"กินน้ำก่อน นะภูมิ ดูสิน้ำหูน้ำตาไหล ตาโต้นี่ก็เหลือเกินนะ"
 
กว่าจะคืน สู่สภาพปกติภูมิบุญก็ขยาดอาหารก้อนๆแบบนี้ไปแล้ว โตโต้ไม่ยอมหยุดอมยิ้มอารมณืดีขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
 






อ่าเขียนเสร็จจนได้ปั่นแทบตาย อิอิ  




เขียนโดย eiky

[fannan]

ซะงั้นอ่ะแกล้งน้องอยู่เรื่อย


อุ้ยผิวภูมิเป็นสีแบบน้ำผึ้งเดือนห้าด้วยเหรอเนี่ย


อุ๋ยสุดยอดดดด

[4life]

ขอให้นายโตโต้หลงภูมิหัวปรักหัวปรำด้วยเถอะ ส๊าาาาธุ 

หมั่นใส้เฮียเเกมาก คนอะไรปากปากสุนัข 

[roseen]

แกล้งได้แกล้งดีนายโตโต้ระวังตัวไว้  ยังไม่ถึงเวลาของงน้องภูมิบ้างแล้วไป

[tvemmyxq]

เย่ ตามอ่านทันแล้วค่ะ

เรื่องน่ารักมากเลยค่ะ

แอบขำโตโต้ ชอบน้องภูมิด้วย

มาต่ออีกเร็วๆนะคะ ><

[yeanskung]

55+

ขอฉากที่บุญภูมิจัดการโตโต้หนักๆหน่อยสิครับ

55+

[Raven]

ไม่รู้คุณโตโต้แอบยิ้มเพราะได้แกล้ง หรือได้เห็นท่าทางแบบนี้กันแน่ 555+

ว่าแต่คุณพระเอกจะร้ายกันให้ถึงที่สุดเลยใช่มั้ย TwT

รอตอนหน้าขอรับ

[august_may]

โตโต้ขี้แกล้งเป็นเด็กๆไปได้ชิชิ แต่ผิวของน้องภูมินี่เป็นน้ำผึ้งเดือนห้าเชียวเหรอเนี่ย อย่างนี้น่าชิมว่าจะหวานมั้ย หุหุ

[wisa]

โตโต้ ทำไมถึงร้ายแบบนี้นะ


 

[ylife]

ร้ายเอาฮาอย่างนี้ก็ตลกดีนะคะ

ภูมิอย่าไปยอมเค้าลูก!!!

สู้โว้ยยยย

[som]

คุณป้านี่น่ารักนะ ไม่เหมือนลูกชายน่าเตะ
พี่ไรเตอร์คับ  มาแต่พี่ภูมิ แล้วที่รักของผมไม่มาเหรอวันนี้คิดถึงน้าอยากรู้ว่าใส่แว่นอันใหม่จะเป็นอย่างไรมั่ง

[kogomon]

 


อยากจะให้ลงวันละสองตอนจิงๆ
 

[Laxxeez]

ภูมิอย่าไปยอมลดราวาศอกให้กับคนที่โตแต่ตัวแบบนี้นะคับ หาเรื่องเป็นเด็ก ๆ ได้ตลอด หลงตัวเองสุด ๆ อีกต่างหาก แถมยังหน้าไหว้หลังหลอก แบบนี้ต้องเอาคืนให้เข็ด แบบให้ไม่กล้าไปทำสันดานเลว ๆ ใส่คนอื่นอีก ไอ้โตโต้...โตแต่ตัว

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

   แบบว่าแอบฮาอ่ะ ทั้งสองคนเลย