หัวข้อ: Heroine (ที่นี่ไม่มีนายเอก) **แจ้งข่าว** P 114

[akiso]

ตอนนี้ ฮาดี สงสาร ก็สงสารนะน้องภูมิ   
ต่อไปคงจะกลัวข้าวปั้นแน่ๆ เลย 
แต่..แม่ของโตโต้ โครตน่ารักเลย 
โตโต้อนาคต ไม่แน่นะ เกลียจเข้ามากๆ 
มักจะได้อย่างนั้น รู้เปล่า เอาน่าทำจายยยยได้อย่างเดียว 
มาต่อไวไวนะค่ะ  ชอบน้องภูมิมากๆเลย ใครได้ไป บุญๆๆ
ดีกว่าแหวเป็นไหนๆ แล้วแทนละ จะรู้ไหมว่าอนคตอาจจะมีคู่แข่ง   

[na_near]

ภูมิน่าสงสาร อย่างนี้ต้องเอาคืนแล้ว ชิ ตาโตโต้ขี้แกล้ง

[vvivy]

นู๋ภูมิอย่าไปยอม เอาวาซาบิทั้งก้อนยัดปากโตโต้มันเลย

[DexTunG]

  o18แบบนี้ต้องเอาคืนให้เข็ด

[Yellow Lilly]

เพิ่งเข้ามาอ่านค่า


หนุกดี ภูมิดูหยิ่งได้ใจมากค่า

ส่วนพี่แทน บทยังมาไม่มากใช่ไหมคะ

แต่อีตาโตโต้ นี่ร้ายจริงเหรอ อิอิ


ติดตามต่อนะคะ

 

[hpsky]

แกล้งกันขนาดนี้ตอนหลังอย่ามาง้อภูมินะไอคุณโต้

[dukdikdukdik]

ภูมิอย่าไปยอมแพ้มัน ยัดก้อนวาซาบิใส่ปากมันไปเลย หมั่นไส้ แกลังดีนัก ชริ

[PEENAT1972]

eiky ป้าเปลี่ยนใจ ไม่อยากได้ไอ้พรรณนั้น ไปเผ้าบ้านแล้วค่ะ

ป้าา ต้องตัด แล้วสับ เอายาฆ่าหญ้า ราดกันมันฟื้น ก่อนจุดไฟเผา แล้วฝังกลบโลด

คนแบบนี้ สูญพันธ์เท่านั้น ที่มันคู่ควร

[kanda53]

อ่านแล้วรู้สึกว่า.....กุลสตรีที่แสนดีอย่างพี่กานดา
อยากจะ..... ขาคู่ ไอ้โตโต้แทนน้องภูมิแล้ว....
  ปลอบขวัญน้องภูมิถูกรังแก....

  น้องภูมิ กะ น้อง eiky

[MM.Dog]

อ่านทันแล้ว  เย้ๆๆๆ

น้องภูมิกล้ามาก  มีปากที่แสบทรวงจริง ๆ
นึกแล้วก็สยองนะ    ถ้าน้องไปเจอคนที่เป็นอันธพาล  ท่าทางจะแย่เอานะ
แต่ก็ชอบนะที่น้องภูมิไม่นางเอกหนังไทยอ่ะ

[akiso]

เข้ามา 6 รอบแล้วยังไม่มา 
อยากอ่านอะ  มาลงหน่อยนะ 
คิดถึงภูมิ    อยากรู้ตอนต่อไปอะ   

[PEENAT1972]

วันนี้จะมาไหมคะ ป้าฯ มารอแล้วคะ อิอิอิ

[kogomon]

 

มะวานไม่มาต่อซะงั้น

...


มารออ่านน๊าาาาาา

 

[eiky]

ทุกคนคร้าบบบ ขอโทษน้าที่ไม่ได้มาลง ช่วงนี้ไปนั่นมานี่ตลอดเลยอ่า


รอหน่อยน้า กำลังปั่น ปั่นมากๆ ข้าพเจ้าจะสลบ เหอๆๆๆ



ขอบคุณมากน้าที่เป็นกำลังใจ จะกินวีต้าแล้วนอน อิอิ


อิ๊กกี้

[akiso]

จ้าไม่เป็นไร  อากิเข้ามาบ่อยๆ
เพราะอยากอ่าน น้องภูมิ ทำไมนะ   
ทุกคนชอบแกล้งน้องจัง 
ถ้าเหนื่อยกินวีต้า ที่ไรเตอร์บอก  เป็นห่วงจ้า 
จะได้สดชื่น แล้วมาเขียนเรื่องนี้ให้อ่านอีกนะค่ะ
เดียวเย็นๆจะเข้ามาทักค่ะ ไปทำงานก่อนนะค่ะ 

[akiso]

สวัสดีดีค่ะ ตอนเช้า 
เมื่อวานฝนตก ไรเตอร์ดูแลสุภาพ 
ด้วยนะค่ะ เห็นไม่สบาย   
จะได้ให้แรงมาอัพนิยายต่อค่ะ 

[p_phai]

แล้วเมื่อไหร่ เค้าจะรักกันอะ

[taem2love]

สักวันนะ ถึงไอบ้าโตโต้(ชื่อเหมือนยี่ห้อเครื่องนอนเลย)มาคุกเข่าขอความรัก ก็อย่าไปสนมัน

แมร่งบ้าปัญญาอ่อน โทษทีนะเมืองนอกเขาสอนให้คนนิสัยเหียกอย่างนี้หรอ

เจ้จะได้ไม่ส่งลูกส่งหลานไปเรียน การพูดการจาก็ถ่อยไร้การศึกษา มารยาทเนี่ยไม่ต้องพูดถึง

เจ้ว่าเจ้เบื่ออีตาแทนแล้วนะทำตัวน่ารำคาญมาเจออีตาโตเนี่ย เจ้แทบรังเกียจ

มีเมียก็มีได้แบบเหมาะสมกันอย่างผีเน่ากับโลงผุดีแท้

เซงค่ะ...........แต่เจ้ปลื้มน้องภูมิมาก หาอยากนะเนี่ยนายเอกที่สู้คนและไม่ยอมให้ใครรังแก

สู้ยิบตาค่ะลูกเอาให้กระอักไปเลย เจ้ไม่ปลื้มว่าที่พระเอกเลย จัดหนักๆค่ะ

เอาให้คลานมาเกาะขาร้องขอความรักกันไปเลย ถูกใจเจ้มาก อิอิ

[teerasak]

  ถูกใจมากครับ มาๆ นะ ชอบๆ
 

[eiky]

ขอโทษเพื่อนๆทุกคนด้วยนะครับที่มาต่อให้ช้า ช่วงนี้หัวปั่นจริงๆ ปกติจะแอบเขียนที่ทำงาน แต่เดี๋ยวนี้ยุ่งหัวฟูแต่เช้า พอเย็นก็ไปนั่นไปนี่ต่อ กว่าจะกลับก็ค่ำ ขอโทษจริงๆ นะครับ จากใจ ตอนนี้กะจะเขียนยาวๆ แต่ไม่ไหวครับ ตามัว เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อให้ใหม่นะครับ






                                        ฉากเก้า

วันอาทิตย์ ภูมิบุญตั้งใจว่าจะรีบทำงานบ้านช่วยจันทร์กับอ้อยให้เสร็จก่อนเที่ยงแล้วจะ อ่านหนังสือล่วงหน้า แต่ระหว่างที่กำลังกวาดไปไม้อยู่หน้าบ้าน
 
"ภูมิๆ พี่วานหน่อยจ๊ะ"
 
เสียงของอ้อยดังมาจากหน้าตึก หน้าตาซีดเซียว
 
"อ้าว พี่อ้อยเป็นอะไรหน้าซีดเชียว ไม่สบายหรือเปล่าพี่"
 
ภูมิบุญทิ้ง ไม้กวาดลงจากมือแล้ววิ่งเข้าไปหาอ้อยที่นั่งลงม้านั่งหน้าตึก
 
"พี่เวียน หัวน่ะจ๊ะ เหมือนจะเป็นลม"
 
อ้อยกุมหัวแล้วเอามือขึ้นพัดอยู่เป็นระวิง
 
"ไหวไหมพี่ ไปหาหมอไหม"
 
ภูมิบุญจับแขนอ้อยมองอย่างเป็นห่วง
 
"ไม่เป็นไร จ๊ะ พี่คงก้มๆเงยๆมากไปหน่อย นอนพักซักหน่อยคงดีขึ้น แต่พี่ทำงานค้างอยู่วานภูมิหน่อยได้ไหมจ๊ะ"
 
"ได้ครับพี่ ทำความสะอาดห้องคุณท่านเหรอครับ"
 
"เปล่าจ๊ะ พี่ทำห้องคุณท่านเสร็จแล้ว"
 
"ห้องโถง เหรอครับ ได้พี่มาเดี๋ยวผมทำแทนพี่เอง"
 
"ห้องคุณโต โต้จ๊ะ แกยังไม่ตื่น แต่เมื่อกี๊น่าจะตื่นแล้ว ภูมิช่วยพี่หน่อยนะ"
 
ภูมิบุญนิ่ง ไม่พูดสีหน้ายากจะเกินคาดเดา
 
"เอ่อ ครับพี่อ้อย พี่ไปพักเถอะ"
 
ภูมิบุญต้อง ยอมรับสภาพ แม้ใจจริงจะไม่อยากยุ่งเกี่ยวหรือถ้ายุ่งก็ขอให้มีส่วนน้อยที่สุด แต่ทำอย่างไรได้ในเมื่อเป็นคนอาศัยบ้านเขาอยู่ ภูมิบุญเดินไปหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดเดินขึ้นตึกไป เกือบเที่ยงแล้วภูมิบุญยืนนิ่งอยู่หน้าประตูไม้แกะสลักลายวิจิตรอยู่ คิดว่าจะรอให้โตโต้ออกจากบ้านไปก่อนแล้วค่อยเข้ามาทำ หรือเคาะประตูรีบทำรีบเสร็จดี ภูมิบุญตัดสินใจเคาะประตู ยืนรอสักพักไม่มีเสียงตอบรับ ภูมิบุญเคาะอีกที
 
"เข้ามาเลย ครับพี่อ้อย"
 
เสียงร้องดังบอกออกมาจากในห้อง ภูมิบุญค่อยๆบิดลูกบิดเปิดประตูเข้าไป ในห้องดำยังไม่มีแสงสว่างใดๆนอกจากแสงไฟสีเหลืองบนเพดาน ภูมิบุญยืนลังเลอยู่
 
"อ้าว มึงเองเหรอ พี่อ้อยไปไหน"
 
เสียง เปลี่ยนเป็นห้วนดุเหมือนเคย
 
"พี่อ้อยไม่สบายครับ วันนี้ผมเลยมาทำแทน"
 
ภูมิบุญ บอกออกไปแล้วถอนหายใจเบาๆ นี่ต้องเจอกับอะไรอีก
 
"หึหึ เข้ามาสิ มึงจะยืนบื้ออะไรอยู่ตรงนั้น รีบทำกูจะนอน"
 
ภูมิบุญเดิน อ้อมไปทางห้องน้ำตั้งใจจะทำความสะอาดจากข้างในออกข้างนอกเสร็จแล้วจะได้ออก จากห้องนี้ไปเลย ภูมิบุญเดินเข้าห้องน้ำไป วางอุปกรณ์ลงแล้วเริ่มจากอ่างอาบน้ำ ภูมิบุญเช็ดถูอยู่ก้มๆเงยๆ ถ้าพี่อ้อยเข้ามาทำในห้องนี้มีหวังเป็นลมไปจริงๆเพราะแสงไฟสีเหลืองมันชวน ให้น่าเวียนหัวเสียจริง
 
"เฮ้ย"
 
ภูมิบุญอุทานออกมาตอนที่ลุกจากอ่างแล้วจะมาเอา ผ้าแห้ง ไปเช็ด เพราะโตโต้ยืนกอดออกมองอยู่หน้าประตูห้องน้ำ เขาใส่กางเกงขาสั้นตัวเดียว
 
"แหม ตกใจแตกสาวเลยนะมึง กูจะขี้"
 
เขาแสยะยิ้ม ที่มุมปาก ภูมิบุญก้มหน้าจะเดินออกจากห้องน้ำ
 
"จะไปไหน ทำให้เสร็จดิ เดี๋ยวกูค่อยเข้า"
 
ภูมิบุญเม้มปาก แล้วเดินมาหยิบผ้าแห้งไปเช็ดที่อ่าง โตโต้ยังยืนมองอยู่ ภูมิบุญรู้สึกอึดอัดแต่ก็ทนทำจนเสร็จ พอเสร็จจากห้องน้ำก็มาทำห้องนอน โตโต้เข้าห้องน้ำไปแล้วภูมิบุญจึงเปิดหน้าต่างดึงผ้าม่านออกให้แสงเข้ามาใน ห้อง พอแสงสว่างกระทบห้องภูมิบุญก็กวาดสายตาไปรอบๆห้อง ความจริงโตโต้ก็ไม่ได้ทำห้องเลอะเทอะอะไรมาก ภูมิบุญเริ่มกวาดเศษผง
 
"เฮ้ย ใครบอกให้มึงเปิดผ้าม่าน ปิดเดี๋ยวนี้"
 
เสียงตวาด ดังลั่นเมื่อโตโต้ออกจากห้องน้ำ เขาปรี่เข้าไปปิดหน้าต่างปิดผ้าม่านอย่างเดิม ภูมิบุญยืนนิ่งตกใจอยู่
 
"ใครสั่ง ห๊า"
 
ภูมิบุญยัง นิ่งอยู่
 
"กูถามว่ามึงเปิดทำไม"
 
โตโต้ปรี่ เข้ามาหาผลักอกของภูมิบุญ
 
"ผมจะทำความสะอาด"
 
"แล้วมึง เปิดทำไม"
 
"ทำไมถึงเปิดไม่ได้ล่ะครับ"
 
ภูมิบุญย้อน จ้องหน้าโตโต้เพราะไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรกับแสงสว่างมากมายขนาดนี้
 
"มันเรื่อง ของกู มึงอย่าเสือก"
 
เขาผลักอกอีกทีหน้าตาดูเกรี้ยวกราด
 
"แล้วผมจะทำ ความสะอาดยังไงล่ะครับ แสงมันน้อย"
 
"มึงอย่าเรื่องมาก ทำๆไป พี่อ้อยยังทำได้ ทำไมมึงจะทำไม่ได้ หรือมึงเห็นว่าแม่กูชอบมึงเลยทำไม่ได้เหรอ"
 
โตโต้เปิด ฉากกระแหนะกระแหน
 
"ทำได้ครับ ผมคิดว่าผมก็กำลังทำอยู่ แต่รบกวนคุณโตโต้อำนวยความสะดวกได้ไหมครับ ทำมืดๆแสงน้อยๆแบบนี้ผมมองไม่ค่อยเห็น ว่าสิ่งสกปรกมันจะออกไปหมดหรือเปล่า"
 
"ปึ๊ก"
 
โตโต้ต่อย ที่ท้องภูมิบุญทันที
 
"อึ๊ก"
 
ไม่ร้องสักคำมีเพียงออกจากคอ ภูมิบุญตัวงอลงทันที
 
"มึงจำไว้ อย่ามาต่อปากต่อคำกับกู กูไม่ใช่เพื่อนเล่นมึง"
 
โตโต้หิ้วปีกของภูมิบุญขึ้นมาจ้องหน้า ภูมิบุญหน้าตาเหยเก
 
"จะปล่อยผมได้หรือยัง ผมจะทำงาน"
 
ภูมิบุญพูด เสียงเรียบยอมจำนนต่อความโหดร้ายของโตโต้ สายตาของภูมิบุญกักเก็บความเจ็บปวดเอาไว้ภายใน
 
"ปากดีนะ มึง"
 
โตโต้เหมือน ลุด้วยโทสะง้างมือจะขึ้นอีก ภูมิบุญรีบคว้าไม้กวาดข้างตัวขึ้น
 
"มึงจะทำ อะไร ห๊า"
 
"ทำอะไรมาก็สวนกลับไปอย่างนั้นล่ะ ลองดูสิ"
 
"มึงกล้า เหรอ"
 
"เอาสิ"
 
ภูมิบุญไม่ ยอมให้อีกเหมือนเคย เม้มปากแน่น โตโต้เอามือผลักอกของภูมิบุญทันที ทันทีที่มือแตะตัวภูมิบุญก็เอาปลายไม้กวาดดันร่างของโตโต้ออกเหมือนกัน
 
"ไอ้ภูมิ"
 
"เอาสิ ผมไม่ยอมอีกแล้วนะ ก้าวเข้ามาอีกผมฟาดจริงๆด้วย"
 
ภูมิบุญท้า สีหน้าไม่ยอมลดราวาศอกเดินจี้เข้าหา โตโต้เองก็โกรธแต่เห็นหน้าภูมิบุญแล้วก็ไม่อยากจะเสี่ยง
 
"ถ้าคุณโต โต้ยังไม่อยากให้ทำความสะอาด ผมออกไปก่อนก็ได้ พร้อมเมื่อไหร่ผมจะขึ้นมาทำ"
 
ภูมิบุญจ้องหน้า ไม้กวาดยังกำไว้ในมือ
 
"ฮึ่ม มึง มึงทำให้เสร็จ"
 
"งั้นก็เปิดหน้าต่าง ผมจะเปิด ถ้าไม่อยากอยู่ในนี้ตอนผมทำก็ออกไปก่อน"
 
ภูมิบุญลด น้ำเสียงลงเป็นเรียบนิ่ง แต่ยังจ้องหน้าเขาอยู่ ส่วนโตโต้กัดฟันจนกรามปูดโปน พอพูดจบก็เดินถอยหลังไปกระชากผ้าม่านออก แสงสว่างจ้าสาดเข้ามาในห้องทันที
 
"ไอ้ภูมิ มึง"
 
โตโต้ได้แต่ กัดฟัน ในใจอยากจะกระโจนเข้าหา แต่ดูท่าอีกฝ่ายก็ใช่ว่าจะยอมเหมือนก่อนแล้ว ภูมิบุญเดินไปเปิดหน้าต่างทุกบานแล้วลงมือทำความสะอาดห้องทันที
 
"หลบหน่อย ได้ไหมครับ เกะกะ"
 
"ไอ้ภูมิ"
 
ภูมิบุญเอาไม้กวาดเคาะพื้นเบาๆมองหน้าโตโต้ พลันความอดทนของโตโต้ก็หมดลงเขากระโจนเข้าหาภูมิบุญทันที ภูมิบุญหวดไม้กวาดไปที่กลางตัวของโตโต้ทันทีเช่นกัน
 
"โอ๊ย ไอ้ภูมิ มึง"
 
ภูมิบุญหวดไปอีกทีเพราะโตโต้ยังไม่ยอมหยุด
 
"เข้ามาอีก สิ อย่าหาว่าผมไม่เตือน"
 
"มึงกล้าดียังไง"
 
"ก็อย่างนี้ ไง"
 
ภูมิบุญยก ไม้กวาดขึ้นอีก โตโต้ถอยออกไปทันทีตามแขนเป็นรอยแดงเป็นทางยาว
 
"ทำไมเกลียด ผมมากนักเหรอ คุณโตโต้"
 
"เออ กูเกลียดมึง"
 
"ผมรู้ครับ ผมรู้ดี ผมเองก็รู้สึกไม่ต่างไปจากคุณหรอก แต่ผมขอร้องล่ะ อย่ามาหาเรื่องผมอีกเลย ผมจะออกไปอยู่หอ ผมจะไม่อยู่ที่นี่แล้ว คุณโตโต้สบายใจได้"
 
ภูมิบุญพูดออกไป โตโต้นิ่งคิดอยู่
 
"ถ้าไม่มี อะไรแล้วผมขอทำงานนะครับ"
 
ภูมิบุญพูดแล้วหันหลังให้โตโต้ทันที ไม่ได้กลัวว่าเขาจะเข้ามาตลบหลังเลย ภูมิบุญถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ส่วนโตโต้มองหลังภูมิบุญนิ่งคิดว่าเด็กคนนี้มันหยิ่งเสียเหลือเกิน อวดดีอีกต่างหาก เกิดมาไม่เคยมีใครตีเขามาก่อนแม้แต่มือ แต่นี่ไม้กวาดโดนหวดไปตั้งสองที พอตีเสร็จก็หันหลังให้ไม่ได้กลัวว่าเขาจะวิ่งเข้าไปทำร้ายเอาเลย ในใจอยากจะกระโจนเข้าหาแล้วบีบคอเสียให้ตายคามือ แต่ก็นิ่งคิดอยู่ โตโต้เดินอ้อมไปแล้วคลานขึ้นเตียง นอนมองภูมิบุญทำงานบ้านอยู่ ในใจก็แค้นแต่ก็ไม่อยากจะทำอะไรมาก ถ้าภูมิบุญออกไปอยู่หอจริงๆ แม่ของเขาเองนั่นล่ะที่จะไม่ยอมง่ายๆ แล้วถ้าเกิดสืบสวนขึ้นมาจริงๆ แต่เอาวะไหนๆก็ไม่อยากเห็นหน้ามันอยู่แล้วดีเสียอีกไล่ไปเสียให้ไกลๆ
 
ภูมิบุญลง จากห้องดำแล้วตรงไปที่ห้องของตัวเอง เขาอาบน้ำชำระร่างกายเหมือนจะล้างเอาสิ่งสกปรกออกจากร่างกายให้หมดไป ขัดถูจนตัวแดง พอเสร็จก็ไปกินข้าวในครัวแล้วกลับมานอนอ่านหนังสือที่ห้อง สักพักเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น ภูมิบุญยกขึ้นดู ไม่ใช่เบอร์ของคนที่เขารู้จัก ไม่ใช่พลอยหรือก้อง เพราะในโทรศัพท์มีเบอร์คนรู้จักอยู่แค่สองสามคน
 
"สวัสดี ครับ"
 
ภูมิบุญกรอก เสียงตามสายไปอย่างประหม่า
 
"สวัสดีครับ ผมโทรจากกองประกวดคนน่ารักครับ คือเราทราบมาว่าคุณภูมิน่ารักมากจึงอยากจะเชิญให้เข้าร่วมประกวด"
 
เสียงที่ คุ้นหู แต่ประโยคที่พูดออกมาทำให้ภูมิตกใจ กดสายทิ้งไปทันที สักพักโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก
 
" " นิ่งไม่มีเสียงพูดจากปากของภูมิบุญ
 
"ภูมิ พี่เอง เอ้ยตกใจอะไรขนาดนั้น"
 
แทนทวีนั่นเอง
 
"ใครครับ ได้เบอร์ผมมาได้ยังไง"
 
"พี่เองครับ พี่แทนไง พี่ได้เบอร์เรามาจาก เอ๊ะ ไม่บอกดีกว่า ว่าแต่วันนี้ว่างไหม"
 
"พี่ได้เบอร์ผมมายังไงครับ"
 
ภูมิบุญยัง เน้นคำถามเดิม
 
"อ้อ แหมจะเอาให้ตอบให้ได้เลยว่างั้น"
 
"ถ้าไม่บอก ผมวางนะครับ"
 
"โอเคๆ บอกแล้ว โหใจร้อนว่ะ พลอยให้พี่มา พี่เจอพลอยเมื่อกี๊อ่ะครับที่เอ็มโพเรียม"
 
"พลอย"
 
ภูมิบุญ เปล่งน้ำเสียงออกมาอย่างไม่พอใจนัก
 
"พี่ตื้อเขาเองล่ะครับ อย่าไปดุพลอยเลยนะ พี่อยากได้เอง"
 
"ครับ พี่มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ"
 
"โห ดูพูดเข้าดูห่างเหินไปเลยนะ"
 
ภูมิบุญไม่ตอบแต่นิ่งเงียบ
 
"พี่จะชวน ออกมาทานข้าวน่ะครับภูมิ ว่างไหม เดี๋ยวพี่ไปรับ"
 
"เอ่อ ไม่ว่างครับ ขอโทษด้วย พอดีผมยังทำงานบ้านไม่เสร็จเลยครับพี่แทน ขอบคุณนะครับที่ชวน"
 
ภูมิบุญวางสายจากแทนทวีไปแล้วก็กลับมาอ่าน หนังสือต่อ พอบ่ายแก่ๆก็ออกมาจากห้องเพราะอากาศเริ่มร้อนอบอ้าว พอออกมาก็เจอจันทร์ที่นั่งปลอกมะม่วงอยู่
 
"ภูมิมากิน มะม่วงน้ำปลาหวานลูก เนี่ยคุณท่านอยากกิน"
 
จันทร์ชวน แล้วหันไปปลอกมะม่วงต่อ
 
"ผมช่วยครับแม่"
 
ภูมิบุญเข้า ไปช่วยจันทร์ปลอกมะม่วงแล้วฝานบางๆใส่จาน พอเสร็จจันทร์ก็ให้ภูมิบุญยกไปให้คุณท่านที่ตึกใหญ่ ตอนแรกภูมิบุญอยากจะบอกปัดไปแต่จันทร์สั่งจึงไม่อาจจะปฏิเสธได้
 
"อ้าวภูมิ มาๆมาหาป้าหน่อย"
 
ทันทีที่คุณอภิสราเห็นภูมิบุญก็กวักมือเรียก
 
"มะม่วงน้ำ ปลาหวานครับ คุณท่าน"
 
"มาๆ มากินกับป้า"
 
"ผมกินมา แล้วครับคุณท่าน"
 
"อ้าวเหรอ กินคนเดียวก็ไม่อร่อยน่ะสิ งั้นภูมินั่งคุยเป็นเพื่อนป้าหน่อยนะจ๊ะ"
 
คุณอภิ สราบอกแล้วคุยกับภูมิบุญอย่างสนุกสนาน
 
"แล้ววันนี้ ไม่ออกไปข้างนอกเหรอจ๊ะภูมิ อยู่แต่ในบ้านไม่เบื่อเหรอจ๊ะ"
 
"ไม่หรอก ครับคุณท่าน ภูมิอ่านหนังสือน่ะครับ"
 
"ขยันจังนะจ๊ะ"
 
"แม่ครับ วันนี้มีอะไรกินอ่ะ"
 
เสียงที่ทำให้ภูมิบุญสีหน้าสลดลงทันที
 
"แหม ไม่มาถามกินข้าวเย็นเลยล่ะพ่อคุณ ตื่นเอาซะป่านนี้"
 
"แหม แม่ ก็ผมยังปรับเวลาไม่ได้นะครับ"
 
โตโต้ทำเสียงอ่อย คุณอภิสราก็พยักหน้ารับรู้จึงไม่ว่าอะไรต่อ
 
"มากินนี่สิ แต่เอ๊ะ เดี๋ยวเสียดท้อง ในครัวมีอะไรเหลือไหมจ๊ะภูมิ"
 
คุณอภิสรา หันมาถามภูมิ
 
"เดี๋ยวผมไปดูให้ครับ คุณท่าน"
 
"ไม่ต้อง"
 
เสียงเกือบ ห้วนดังขึ้น ขัดจังหวะให้ภูมิบุญชะงัก
 
"อะไรกันตา โต้ ทำไมทำเสียงดุแบบนั้นใส่น้อง แล้วนี่แขนไปโดนอะไรมา ไหนมานี่ซิ"
 
คุณอภิสราทำ หน้าเครียดมองหน้าลูกชาย ภูมิบุญเองที่เป็นฝ่ายหน้าซีด โตโต้เดินเข้ามาใกล้
 
"ตายแล้วไปโดนอะไรมาทำไมเป็นรอยแบบนี้"
 
คุณอภิสราทำ เสียงสูงตกใจกับรอยพาดแขนสีแดงเริ่มคล้ำของลูกชาย โตโต้หันมามองภูมิบุญที่นั่งหน้าซีดก้มหน้าอยู่
 
"ผมนอนตก เตียงน่ะแม่ ไม่มีอะไรหรอก"
 
โตโต้พูดออกไป แต่สายตายังจ้องมองอยู่ที่ภูมิบุญอยู่
 
"อะไรกันนอน ยังไงให้ตกเตียง"
 
"ก็มันไม่คุ้นนี่แม่ ผมหิวแล้ว มีอะไรให้ผมกินบ้างอ่ะครับ"
 
โตโต้เปลี่ยนเรื่องทันที แม้สายตาจะไม่จับจ้องอยู่ที่ภูมิบุญแล้วแต่ภูมิ บุญเองก็ร้อนๆหนาวๆ รู้สึกได้ถึงพลังที่เกลียดชัง รัสมีดำที่เปล่งออกมาจากตัวของโตโต้ เขาไม่ได้อยากลงมือทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้นกับใคร แต่เขาบีบบังคับเหลือเกิน บีบให้ภูมิบุญต้องสู้ เพราะเขาตั้งคำถามให้ตัวเองตลดเวลาว่า ทำไมต้องยอม ยอมแล้วเรื่องจบไหม ก็ไม่ ยิ่งยอมเขายิ่งเห็นว่าเราอ่อนแอ ถ้าอย่างนั้นก็มาเปิดฉากสู้กันหน่อยสิ สักตั้ง
 





มาช้ายังดีกว่าไม่มาน้า ขอโทษอีกครั้ง นะครับ




เขียนโดย eiky

[win200]

เซ็งไอโตโต้

[dukdikdukdik]

โตโต้นี้โตแต่ตัวปะเนี้ย

[silverspoon]

เออก็ถูกของภูมินะ ดูจากตัวร้ายในนิยายหรือในชีวิตจริงนี่ ถ้ายอมก็ต้องยอมตลอด สวนแ-ร่งเลย 

[roseen]

ให้มันใด้อย่างนี้สิภูมิหึๆๆๆๆสะใจ

[som]

ยังดุเหมือนเดิมเนาะคุณโตโต้
โดนพี่ภูมิตีกับไม้กวาดรับรองว่าไม่มีเมียแน่ๆ

[tsuyu]

น้องภูมิ สู้ สู้

[PEENAT1972]

ทำไมคนเราอคติมันเกิดง่ายแต่หายยากจัง

[Laxxeez]

เห็นด้วยคับ คนมันจะหาเรื่อง ถึงทนยอม ๆ ไปเรื่องก็ไม่จบอยู่ดี ยิ่งเรายอมไม่หือไม่อือเขาก็ยิ่งแกล้ง เราไม่ได้เกเรชวนหาเรื่องอะไรสักหน่อย แค่ป้องกันตัวเท่านั้นเอง ภูมิยังคิดได้ ทำไมคนโตแต่ตัวดันคิดไม่ได้น๊า น่าสงสารคุณอภิสรา...เสียเงินส่งฟายไปเรียนเมืองนอกแบบเสียเปล่าเจรง ๆ

[kanda53]

ดีแล้วที่น้องภูมิเป็นคนสู้คน.....
คนเราต่างก้อมีศักดิ์ศรีด้วยกันทั้งนั้น.....
หมดยุคแล้ว....ประเภททาสในเรือนให้เจ้านายโขกสับ
น่าสงสารน้องภูมิ.....อยู่ดี ๆ ก้อมีหมาบ้ามาตามไล่กัด...
แล้วอีตาแทนก้อเหมือนกัน.....ดูไม่น่าไว้ใจ....
ดูจากนิสัยเพื่อนที่คบอยู่.....นิสัยน่าจะใกล้เคียงกันนะว่าม๊ะ...

  และ  ปลอบขวัญให้กำลังใจน้องภูมิ

น้อง Eiky หากไม่ค่อยว่างติดปัญหาเรื่องงานก็ชะลอการเขียนนิยาย
ก่อนก็ได้...คนเราทุกคนมีลิมิตในการทำงานทั้งนั้น....บีบคั้นตัวเอง
มากไปจะเครียดซะเปล่า ๆ  พี่ว่าคนอ่านทุกคนเข้าใจและให้กำลังใจอยู่
เพียงแต่เข้ามาทักทายกันบ้างว่ายังสบายดี ก้อ OK แระ 

[MM.Dog]

โตโต้เป็นไรมากป่ะเนี่ย
ทำไมต้องไม่อยากให้เปิดหน้าต่างขนาดนั้น
เป็นผีดิบเรอะ