หัวข้อ: -- นั้นมันน้องกรู เพื่อนกรู --ทางเลือก และ มิตรภาพ 04/08/2557

[SamSam]

เห้ย ชีวิตจริงมันไม่มีอะไรง่ายเลย
แต่เชื่อว่าเราจะผ่านมันไปได้ทุกครั้ง

[w[o]w]

เห้ยยย

อ่านแล้วไม่รู้จะตั้งความหวังกะใคร ต่อไปไม่เชียร์ใครล่ะ

2คนแล้ว ถ้ามีอีกคนมาอีก ไม่เชียร์แล้วจริงๆด้วย

[gtower]

  คนที่นั่งกดเกมนี่ . . . .

  มิ๊กป่าวน๊า

แต่ก็จะรออ่านต่อไป ชอบมากๆเลย

[the_pupae]

ไอ้เชี้ยเอิทฉันเกลียดแก

ไอ้โน๊ตฉันผิดหวังมาก

[cascada]

รู้สึกเป้นช่วงแห่งความมืดมนจริงๆ เฮ้อออ เกลียดพวกมักมาก

[BlackClover]

ไม่มีใครที่ไม่ทำให้เรา ไม่เสียใจได้หรอกโอมห์ ทุกๆสิ่งก็ทำให้เราเสียใจได้ทั้งนั้น

สอบตก ตกงาน เงินไม่มี พ่อแม่ผิดหวัง  ฯลฯ

มันไม่มีอะไรหรอกที่ไม่เคยทำให้เราไม่เสียใจ

แต่ควรเลือกว่าเรายังยอมรับได้หรือเปล่า

สอบตกก็สอบแก้ ติดเอฟก็เรียนใหม่

ตกงานก็หางานใหม่ ไม่ใช่ตกงานแล้วไม่อยากทำงานสักหน่อย

การที่โอมห์เลือกที่จะทอดทิ้งมิ๊กในยามเขาไม่สบาย แล้วเดินมาหาโน๊ต...

ก็เป็นสิ่งที่โอมห์เลือกไม่ว่าผลจะออกมาอย่างที่เห็นก็ต้องยอมรับ ทำไรไม่ได้เราเลือกเอง

โอมห์เลือกที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ก็ต้องทำใจไว้แล้วว่าเมื่อเรารู้จักสิ่งนั้นอย่างแท้จริง มันจะดีจริงๆไหม

อย่างพี่กับเพื่อน...ถ้าให้อยู่ด้วยกันกับเพื่อนมหาลัยยังคิดหนักว่ามีอะไรที่เราจะยอมรับเขาไม่ได้ หรือเขายอมรับเราไม่ได้ไหม

แต่พออยู่ด้วยกันจริงๆก็มี เราก็ได้แต่ทำใจยอมรับ (หมายถึงอยู่ห้องพักเดียวกัน)

แต่กับเพื่อนตอน มัธยม...ไม่รู้อ่ะเรารู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว มันจะเลวมากกว่านี้หรือดีขึ้น เราก็รับได้

ถ้าโอมห์อยากเรียนรู้ไปเรื่อยๆก็ไม่เป็นไร...

แต่ถามว่าเหนื่อยไหม? ที่ต้องทำความรู้จักกับกับสิ่งใหม่ๆ

เอาง่ายๆนะ เรามีรถที่ใช้มาแล้ว หลายปี เครื่องมันชอบรวนสตาท์ไม่ติด เราจะทำไง ทิ้งแล้วซื้อใหม่หรือเราหาสาเหตุว่าทำไมมันรวนแล้วดูแลรักษา

อาจจะไม่ได้อยู่กับเราไปตลอดชีวิต แต่รถคันนั้นก็คงอยู่ให้เราใช้งานไปอีกยาวนาน

ถ้าเทียบกับรถคันใหม่ที่ต้องจ่ายเงินจำนวนมากซื้อ เรียนรู้มันใหม่ ถ้าคนซื้อรถมือสอง อาจจะมีผีโผล่ออกมารวมนั่งข้างๆด้วย (ฟังเดอะช็อค เยอะไปหน่อย ฮ่าๆๆๆ)

[SpaTa]

เฮ้ออออ

 

[MIkz_hotaru]

คิดถึงมิ๊กอ่ะโอม
ไปเยี่ยมมิ๊กบ้างดิ
เง้อ

นี่สำหรับ เชี่ยสองตัวนั้น 
อิเอิท นี่ ท่าจะไม่อยากตายดีนะนั่น ยังๆ ไม่เลิกระรานชาวบ้าน 

[u-only-one]

..... คิดถึงมิ๊ก ไม่มีบทเล๊ย .....

[GuanTeen]

อยากให้น้องปลื้มเปลี่ยนใจมาเป็นเกย์ 555
 

[nightsza]

เหนด้วยกับรีบนนะ

พ้อยเห็นรูปพี่โอห์มแล้ว

รู้สึกต่างจากที่คิดไว้แฮะ

คิดว่าจะหน้าหวานกว่านี้อะ

แต่ว่าหน้าตาแบบนี้ก็ดีแล้วจ้า ดูหล่อๆ เข้ม ดี ^^

[4559]

สงสารโอห์ม

[-~iK@iZ_KunG~-]

เฮ้ออออ มารอตอนต่อไปนะครับ

[yomaster]

เอ๋า อุตส่าห์ เชียร์โน๊ต  ออกลายไปอีกคน

ฮ่าๆ

เพิ่มมาอีกคน ไอ้คุณน้องปลื้ม นี่ก็มาแปลก

[enhumto]

เหนด้วยกับรีบนนะ

พ้อยเห็นรูปพี่โอห์มแล้ว

รู้สึกต่างจากที่คิดไว้แฮะ

คิดว่าจะหน้าหวานกว่านี้อะ

แต่ว่าหน้าตาแบบนี้ก็ดีแล้วจ้า ดูหล่อๆ เข้ม ดี ^^

อ่านนิยายมากไปอะดิ เลยไปจิตนาการว่าผมจะน่ารัก คุคิก ใสๆ แบบนี้ใช่ไหมละครับ
ขอโทษทีวันนี้เหนื่อยมากมายไปเตะบอลคณะมากครับ

[mma419109]

      :z13:น้องโอมห์ ป้าก็ว่าคนเถื่อนๆก็มีมุมน่ารักได้นะไม่ใช่แบบขิขุอะโนเนะ ถึงจะกวนๆ
 แต่ก็อบอุ่น ดูโอมห์จะเป็นคนมีเสน่ห์อาจเป็นด้วยท่าทางหรือการพูดจาก็แล้วแต่ ดูจากที่มิ๊ก
 เขียนถึงโอมว่ามีแต่คนเข้ามาจีบเยอะ แต่ดูโอมห์คงจะไม่รู้ตัวหรอก ป้ามีเพื่อนที่เห็นหน้าครั้งแรก
 ไม่กล้าเข้าใกล้เหมือนพวกมหาโจร พอคุยด้วยนิสัยดีน่ารักกว่าไอ้พวกหน้าตาดีนิสัยห่วยๆเยอะเลย
        สอบเสร็จหรือยัง เป็นอย่างไรบ้าง แล้วฝากบอกไอ้คนที่เล่นเกมส์อยู่ข้างๆด้วยว่าถ้าทำตัวไม่ดี
 มีคนรอเสียบแทนหลายคนนะขอบอก ฝนตกแบบนี้เดินทางไปไหนมาไหนด้วยความ
 ระมัดระวัง ดูแลสุขภาพด้วย

[enhumto]

จริงๆตรงนี้ไม่เอามาเขียนเลยก็ได้นะครับ เพราะมันไม่ค่อยจะมีอะไรเลย แต่ก๋กลัวว่าทุกคนจะไม่รู้ว่าน้องเอิม สุดที่รัก สุดหล่อ หน้าตาดี ไม่รู้จะเอาอะไรมาบรรยายมันเริ่มศึกครั้งใหม่นี้ยังไง แล้วมันส่งผลอะไรให้กับคนรอบข้างมันบ้าง ส่วนเรื่องของมิ๊ก มันก็น่าจะเป็นเรื่องของมิ๊กมันอยู่ดี ไม่มีอะไรให้เซอร์ไพร์อยู่แล้วเพราะทุกคนคงรู้แล้วว่าสุดท ้ายตอนนี้มิ๊กเป็นยังไง บอลวันนี้สนุก+ เลอะเทอะมากมาย เล่นกันแบบขำๆ เจ็บจริง ด่ากันจริง นี้ละครับบอลไทย ยิ่งสภาวะตอนนี้ด้วย เหมือนไปเอาคืนกันในสนาม เหนื่อย เล่นเกมส์ก็แพ้ เห้ย(ถอดใจอีกรอบ) วันนี้ไม่ถอดข้อความจากสมุดไอ้มิีกนะครับ ตาลาย แค่ลายมือผมเองก็แทบจะอ่านไม่ออกอยู่แล้ว จดไว้อ่านคนเดียว ก็คงอ่านได้แค่คนเดียวจริงๆ บ่นมาสะยาว ส่วนเรื่องรุป มันเองก็ไม่ได้เถื่อนขนาดนั้นนะครับ ตัวจริงยังเห็นได้ตามร้านข้าวข้างทาง ตามโรงหนัง ห้องน้ำปั๊ม55555555555555555+
ผมนี้ยังเห็นได้ที่ร้านหมูกะทะเลยครับ ว่าจะไปปล่อยของกับน้องๆสักหน่อย  ส่วนถามว่าโน๊ตเป็นยังไง ทุกคนมีเหตุผลของตัวมันเองอะครับ แค่มันยังไม่ได้มาบอกในตอนนั้น ดันมีเรื่องอื่นเข้ามาให้คิดให้ปวดหัวก่อน เรื่องรุ่นน้องรุ่นพี่ก็ส่วนหนึ่ง เรื่องไอ้มิ๊กก็ส่วนหนึ่ง เรื่องไอ้น้องเอิท ก็อีกส่วนหนึ่ง



-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แตกหัก
หลังจากงานกีฬาสีที่แสนเหน็ดเหนื่อย ว่าด้วยคณะมีหน้าที่ในการทำสแตนเชียร์ + กับขึ้นสแตน ผมเข้าใจว่าแผนกอื่นเองก็มีหน้าที่เหมือนกัน แต่ด้วยความที่ทุกคนร่วมมือร่วมใจกัน วิธีการที่จะทำให้รุ่นน้องเชื่อฟังต่างๆนานาๆ ความสามัคคีคือสิ่งจำเป็นสำหรับการทำงานในกลุ่มหมู่มาก ด้วยความที่ว่าปัญหากับกิจกรรมมักจะตามมาทุกปี แต่ใครจะรู้บ้างว่าปีนี้มันหนักหนาสาหัสจนที่เราไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเราเอง

“ผมว่าพี่อย่ามายุ่งดีกว่า ผมว่าผมดูน้องเองได้ มีปัญหาอะไรพวกผมรับผิดชอบกันเองได้” ผมยืนคุยกับพี่ปีสี่ ในขนาดที่เบื้องหลังของผมมีรุ่นน้องมอบอยู่กลางสายฝน เรื่องนี้มันเกิดขึ้นได้เพราะว่าไม่มีอาจารย์มาค่อยสังเกตุการณ์แล้ว ตอนนี้เวลาเกือบ 3 ทุ่ม มันน่าจะเป็นเวลาที่ใครหลายๆคนอาบน้ำ กินขนม นั่งเล่นเกมอยู่หน้าคอมแล้ว แต่มันกลับไม่เป็นแบบนั้น
“กรูเป็นรุ่นพี่เมิง พวกนี้ก็น้องกรูทำไมกรูจะยุ่งไม่ได้” ผู้ชายตัวสูงใหญ้หน้าตาที่เต็มไปด้วยสิว สีผิวกลืนไปกับสภาพแวดล้อมรอบข้างยืนคุยกับผมหน้าแทนติด ถึงแม้ว่าฝนจะตก แต่ก็ไม่ได้กลบกลิ่นปากของพี่เขาเลย
“แต่กิจกรมมนี้ อาจารย์มอบให้ผมเป็นคนดูแล พี่จะมาสั่งให้น้องมาอยู่กลางฝนแบบนี้ไม่ได้นะพี่”
“นั้นมันน้องกรู เมิงก็น้องกรู กรูรับน้องมากับมือ ทำไมกรูสั่งนิดสั่งหน่อยไม่ได้รึไง” แล้วเขาก็เอามือมาพลักผม ต่อหน้าสายตาของทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้น
“พวกเมิงก้มหน้าไป ไม่ใช่เรื่องของพวกเมิง” เสียงเขายังสั่งให้รุ่นน้องที่ตอนนี้แถมจะกลืนไปกับพื้นโคลนอยู่แล้วก้มหน้าไม่ให้หันมามองพฤติกรรมเลวๆของรุ่นพี่
“เห้ยพี่ มันน้องพวกผม พี่จะมาเสือกอะไรด้วยว่ะ แก่แล้วทำไมไม่อยู่ส่วนแก่ว่ะ ตัวเองแม๋งจะเรียนจบรึเปล่า ยังจะมาเสือกเรื่องของรุ่นน้องอีก เมิงเอาตัวเองให้รอดก่อนดีไหม” เสียงโห่ลั่นจากกลุ่มพวกผม ขนาดที่ไอ้ชาติตะโกนด่าเขาคนนั้น ผมมองไม่เห็นสีหน้าของพี่คนนั้นหรอกครับว่ามันเป็นยังไง เพราะผมกับเพื่อนๆเองกบัมาจากกินข้าวก็เห็นรุ่นน้องของผมอยู่ในสภาพนี้แล้ว
“น้องๆครับลุก ไปนั่งในร่มไป”
“เอาสิใครกล้าลุกกรูจะตัดรุ่นให้หมด” เอาเรื่องรุ่นมาขู่กรูอีกแล้ว
“อะไรเมิงอีกว่ะ ทำอะไรมีเหตุผลหน่อยสิว่ะ เมิงอายุเท่าไรแล้วเมิงแยกหน่อยดิ ทำกับกรุมากี่ปีแล้ว กรูเคยพูดอะไรไหมว่ะ”
“เมิงอย่าเสือก กรูจะคุยกับน้องของกรู”
“น้องของพี่รึไง” ตอนนี้เริ่มจะหนาวแล้วดิ ที่ร่มๆมีไม่คุยมาตากฝนคุยกันอีกไอ้บ้าเอ๋ย
“น้องครับ พวกเมิงโตแล้วนะครับ พวกเมิงอายุก็ 18-19 กันแล้ว น่าจะคิดได้ว่าอะไรควรไม่ควร ใครอยากได้รุ่นก็อยู่ตรงนี้ ใครอยากได้พี่ก็เข้าไปในร่ม”สิ้นเสียงผม ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆทั้งสิ้น แสดงว่าก่อนหน้านี้จะต้องมีอะไรแน่ๆ ช่วงที่ผมไม่อยู่
“เอ๋อ โอมห์กับเหอะว่ะ มีแต่พวกโง่ที่อย่าได้รุ่น แล้วเมิงไม่ต้องมานับรุ่นกับกรู กรูไม่อยากได้” แล้วไอ้ชาติก็ดึงคอเสื้อผมเข้าไปในร่ม สักพักเพื่อนในห้องทั้งหมดที่มาบ้างไม่มาบ้างก็มารวมตัวกันที่มหาลัย เรื่องทั้งหมดได้รับการบอกเล่ารวมถึงความไม่เข้าใจในปัญหา ส่วนผมนั้นรึยังงกับเรื่องพวกนี้ไม่หาย มติออกมาว่า รอให้จบเรื่องกีฬาสีไปก่อนแล้วพวกเราทั้งหมดจะจัดการเรื่องพวกนี้ให้จบ


หลังจบงานกีฬาสีไปได้สามวัน การเรียนการสอนกลับมาสู่ภาวะปรกติดังเดิม ตัวผมกับเรื่องที่เกิดขึ้นยังคงต้องสะสร่างให้จบ ถึงผมอยากจะลืมเรื่องที่เกิดขึ้นแต่เพื่อนๆคงไม่ลืมกันแน่ๆ หลังวิชาเรียนในคาบบ่าย เพื่อนๆทั้งหมดเรีกประชุมกันอีกครั้ง
“สรุปพวกเราจะไม่เอาใครสักคนแล้วว่ะ ทั้งรุ่นพี่แล้วก็รุ่นน้อง”  เสียงไอ้ชาติพูดอย่างหนักแน่น
“เมิงคิดดีแล้วใช่ไหมว่ะ”
“อืม เมิงดูดิว่ะ ทนมาตั้งนานไม่เห็นมีเหียไรดีขึ้นเลย ใครเสียดายน้องก็อยู่ต่อไปเถอะ แต่กรูไม่เอาแล้วว่ะ” มันส่งกระดาษรายชื่อที่มีใบปะหน้าประมาณว่าเป็นสัญญาตัดการกับกิจกรรมของคณะรวมถึงรุ่นน้องและรุ่นพี่ มาให้ทุกคนลงชื่อ กระดาษที่วนกันไปมาจนมาหยุดที่ผมจนได้ จะทำยังไงดีละครับในเหมือนทุกคนเขียนไปหมดแล้วก็เหลือแต่ผมแล้วละสิ ชื่อถูกบรรจงเขียนในที่สุด
“นี้คือสัญญาตัดรุ่น ครั้งแรกของไฟฟ้า พอกันทีกับระบบงี่เง่า ต่อจากนี้จะมีแค่เพื่อน กับ เพื่อนเท่านั้น  ” ทุกคนในห้องปรบมือมีเสียงโห่ร้อง แล้วไอ้ไนท์ก็พารุ่นน้องทั้งหมดเข้ามาในห้อง ทุกคนคงงงว่านี้คือเรื่องอะไร ผมเองไม่รู้เรื่องพวกนี้มาก่อนเลย น้องทุกคนมีสีหน้ายิ้มแย่ม แต่เขาจะรู้ไหมว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น

“น้องครับ จากเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นมา ตลอดระยะเวลาที่เราได้รู้จักกันมา พี่บอกได้คำเดียวว่าพวกพี่สนุกมาก พวกพี่มีความสุข ดูหน้าพพี่ผู้หญิงเราสิไม่มีใครบ่งบอกถึงอายุเลย” มีเสียงหัวเราะจากคนในห้องบ้างแล้วก็เข้ามาสู่โหมดเงียบอีกครั้ง
“พี่เอาน้องเข้ามาในห้องนี้วันนี้ เรียกได้ว่าเป็นการบังคับกันเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ครั้งหนึ่งพี่เคยอายุเท่าพวกเราจริงไหม ครั้งหนึ่งพี่เคยเรียนปีหนึ่ง พี่เคยโดนรุ่นพี่บังคับให้ทำโน้นทำนี้ พี่เคยไม่พอใจที่เรียกพี่ออกไปทำไมตี1ตี2 พี่เคยโมโหที่เรียกพวกพี่มาเคารพธงชาติทั้งที่ วันนั้นไม่มีเรียน ต่อจากนี้ไม่มีอีกแล้วครับ” สีหน้าของน้องๆดูยิ้มขึ้นมาทันทีหลังจากจบประโยคนี้
“ต่อจากนี้พี่จะให้พี่โอมห์ เป็นคนพุดกับพวกเราแล้วกันนะครับ” ไอ้ชาติมองมาหาผมพร้อมกับโยนขี้ก้อนโตให้
“มันเรื่องอะไรว่ะ” ผมกระซิบถามมัน
“บอกลาน้องเมิงสะ เดี๋ยวต้องไปบอกรุ่นพี่เมิงอีก อย่านานนะพวกกรูต้องไปแด๊กเหล้าต่อ”
“อืม”

“ok ครับน้อง วันนี้พี่อยู่ปีสามแล้ว ก่อนหน้านี้ปีที่หายออกไปก็คือปีสอง เราก็รู้ว่าปัญหาภายในมันมีมาตั้งนานแล้ว จากรุ่นสู้รุ่น พี่เชื่อว่าพร้อมเราโตมา ก็จะเจอปัญหาแบบพี่เหมือนกัน วันนี้พวกพี่คืนรุ่นที่พยายามจะทำเพื่อมัน รักษามันมาเกือบ 3 ปี พวกพี่ยอมทำทุกๆอย่างๆเพื่อมัน แต่พอวันนั้นที่พวกพี่ได้อยู่กับพวกเรา พี่รู้แล้วละครับว่าอะไรสำคัญที่สุดสำหรับพวกพี่ รุ่นพี่รุ่นน้อง มันไม่ได้มีความหมายอะไรเลย เพื่อน เพื่อนคือคนที่สำคัญที่สุดสำหรับพวกพี่ในตอนนี้ แล้วพวกเราต่อจากนี้ไป พี่เชื่อว่าพวกเราเลือกแล้วที่จะมีรุ่นมากกว่าที่จะมีพี่ ไม่ว่ากันครับ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด ตลอดระยะเวลาเกือบ 3-4 เดือนที่ผ่านมา อะไรที่มันเกินเลยไปพี่ก็ขอโทษพวกเราก็แล้วกันนะครับ อะไรที่ดีๆก็เก็บเอาไว้ อย่างน้อยวันหนึ่งเราก็เคย รู้จักกัน อย่างน้อยเราก้เคยร้องไห้ร่วมกัน แล้วก็ท้ายที่สุด ต่อจากนี้ไปถ้าน้องเจอพวกพี่ด้านน้องไม่จำเป็นต้องไหว้รึว่าเคารพพวกพี่อีกแล้ว มันจะเป็นด้านมืดสำหรับพวกพี่แล้วครับ จำไว้ว่าน้องมีรุ่นพี่แค่ปีเดียวคือปี4 รุ่นพี่ไม่สิครับพวกปีสามเป็นแค่นักศึกษากลุ่มหนึ่งที่เรียนอยู่ในคณะนี้ เราจะไม่รู้จักกันนับต่อจากนี้ไป พี่ขอบอกลาแทนไอ้มิ๊กด้วยเลยแล้วกัน” หลังจากพูดเสร็จเพื่อนๆในห้องค่อยๆเดินออกจากห้องกันทีละคนสองคน จนเหลือแค่ผมกับไอ้ไนท์แล้ว ตอนนี้ผมจำบรรยากาศวันนั้นได้ดี รอยยิ้มที่ปรากฏบนหน้าเอิท สีหน้าที่ดูโศกเศร้าของน้องบ้างคน แต่นี้คือสิ่งที่ผมจะอวยพรให้ไอ้เอิทได้รับต่อจากนี้
“นี้ครับพี่”ผมส่งกระดาษที่พวกเราลงชื่อกันเรียบร้อยแล้วให้กับประธานรุ่น
“มันเรื่องอะไรกันโอมห์” พี่ประธานดูจะงงไม่น้อย
“ก็น้องมันเลือกแล้วครั ว่าอยากได้รุ่นมากกว่าที่จะอยากมีพี่ ผมก็เลยยกให้พวกพี่ไงครับ เห็นพี่.... อยากได้รุ่นน้องนัก พวกผมประชุมกันแล้วเลยยกให้จะดีกว่า”
“เดี๋ยวก่อนดิ ปีสองก็กลุ่มหนึ่งแล้วนะ แล้วนี้อะไรกันอีกเนี่ย”
“พวกพี่ทำมันเองนิครับ สร้างมันกับมือ แล้วก็ทำลายมันกับมือ ผมไปก่อนนะพี่” น้ำตาของพี่ประธานร่วงทันทีที่ผมตัดสินใจส่งกระดาษกล่าวลา แล้วเดินจากไป นี้ละครับคือจุดจบของระบบสี่ปี


“แบบนี้ต้องฉลองว่ะโอมห์ เป็นไทแล้ว” พวกพี่ตะโกนกันด้วยความดีใจที่หน้าตึก ผมเดินยิ้มลงมาเหมือนตัวเองมีชัยชนะยังไงก็ไม่รุ้ แล้วตัวเราเองจะเหงารึเปล่าว่ะที่ไม่มีน้องแล้ว
“คอกหมูนะโอมห์ เจอกัน วันนี้มีแต่เพื่อน เพื่อน เพ่อน แล้วก็เพื่อนวุ้ย................................” พวกเพื่อนพี่ตะโกนป่าวประกกาศไปทั่วขณะที่แยกย้ายกันไปจัดการธุระก่อนที่จะไปฉลอง



“พี่อ้อ อยู่กับรึเปล่าครับ”
“อยู่สิค่ะ เบื่อจะแย่อยู่แล้ว”
“แล้วมิ๊กละพี่”
“น้องมิ๊ก ก็นอนค่ะ กินแล้วก็นอน แล้วก็กินแล้วก็นอน เบื่อจะตายแล้วค่ะน้องโอมห์” เสียงบ่งบอกถึงอาการอยากจะระบายกับใครสักคน
“ดีขึ้นไหมพี่”
“อะไรละค่ะที่ดี”
“ก็สภาพมันอะพี่ ดีขึ้นไหม”
“ก็ดีค่ะ วันก่อนพาไปเดิน BIG C มา น่าสงสานน่าสงสาน ”
“สงสารทำไมพี่”
“ก็ เท้าน้องมิ๊กยังไม่หายนิค่ะ แล้วคุณพ่อกับคุณแม่ดันอยากกินเอ็มเค เลยพากันไปหมดบ้านเนี่ยละ น้องมิ๊กไม่อยากนั่งรถเข็นเพราะกลัวจะเหมือนคนพิการ เลยอาสาใช้ไม้เท้าเดินเอง”
“แล้วยังไงครับ ไม่เห็นจะน่าสงสารเลย”
“ก็ล่มสิค่ะ คนมองกันเต็มเลย เจ้าตัวนิอายน่าแดงไปเลย แต่พี่นี้สิค่ะ น่าสงสารที่สุด โดนคุณแม่ด่าสะเลอะเลย”
“แล้วมันอยู่ไหมพี่”
“แป๊บนะค่ะ เดี๋ยวพี่เอาโทรสับขึ้นไป” เสียงฝีเท้าเดินไปแล้วก็หยุดเคาะห้อง นี้ละคับจะได้คุยกับมิ๊กแล้วหลังจากไม่ได้ยินเสียงมันมาสะนาน โทรมาก็เจอแต่แม่ ไม่ก็หลับ
“ว่า”เสียงมันปรกติแล้วนิว้า
“มิ๊ก ”
“เอ๋อ.......ว่าไง”
“หายดีแล้วรึไงว่ะ ”
“กรูไม่ได้เป็นอะไร แล้วเมิงเป็น ใครว่ะเนี่ย”
“โอมห์”
“โอมห์ไหนว่ะ พี่อ๋อเอาผู้ชายที่ไหนมาคุยเนี่ย ไม่เอาผมไม่คุยกับผู้ชาย เอาคืนไปเลย” ...











...

[iforgive]

รัยอ่ะ  ค้าง

[jpkoko]

ง่า งานเข้าแล้วโอห์ม

[cascada]

เดาว่ามิ๊กกวนตีน

[SamSam]

งง มิ๊กแกล้งโอห์มอ่ะป่าว

[kitty]

 :laugh:สะใจแทนโอมห์สมอีพวกรุ่นพี่บ้าอำนาจ   :serius2:งงอะทำมัยมิ๊กจำโอมห์ม่ายได้ๆๆๆๆๆๆ

[IZE]

อ่าววววววววววววววววววววมิ๊ก ทำไมละ แบบนั้นหมายความว่า อย่างไง

ไม่ใช่พี่ไม่ใช่น้องต่อไปก็ทำอะไรได้สะดวกแล้วอะดิ

ปล  วันหลังเจอโอห์ม ตามที่ต่างๆที่โอห์มบอก จะเข้าไปกอดได้ป่าว อิอิ

[Little Devil]

งง งง
ค้างงงง

[1kabb]

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง..... มาต่อด้วยค๊าบบบบ

[nine-poo]

ง่ะโอห์มทำใมทำแบบนี้
จะแกล้งกันใช่ไหมมมม รีบๆ มาต่อเลยยยย

ตอนแรกคิดว่าไอ้น้องปลื้มจะมาจีบโอห์มซะล่ะ
ส่วนเรื่องรุ่นไม่ขอแสดงความคิดเห็นค้าบ (มานเป็นเรื่องลาเอียดอ่อน)

[อิสระ]

มิ๊ก!!!!!!!!!
ล้อเล่นใช่มั้ย

[katook]

แรงๆๆๆๆ มาต่อเลย นะ

[sky-cafe]

e nong earth mere existence annoys the sh*t outta me.I believe that one day karma will get back to him! between Mick must be kidding right? i think he did remember Ohm ,but just wanted to tease you : )

[Akad3ar]

ให้มันได้อย่างงี้ซิ เฮ้อออ...