หัวข้อ: -- นั้นมันน้องกรู เพื่อนกรู --ทางเลือก และ มิตรภาพ 04/08/2557

[polartotty]

โอมให้อภัยได้งัยเนี่ย นับถือนะ เป็นพี่นะ ต่อให้รักมากแค่ไหน แต่เห็นตำตาแบบนี้ จบอย่างเดียวค่ะ 555+
ปล.รูปโอมรูปไหมหล่ออ่ะ ถ้าน้องไม่มีหนวดนะ รับรองหนุ่มๆสาวๆจีบมากกว่านี้อีก 555+

[StillLoveThem]

...ไม่มีอะไรแน่นอนบนโลกใบนี้ ถ้ารักกันก็ดูแลกันดีๆๆ...ในทุกๆวัน..
...ไม่น่าเชื่อว่าโอมจะให้อภัยมิกซ์ง่ายยๆๆอย่านั้นเพราะ..รัก..สินะ

[kny]

เยอรมันสู้ ๆ
อ่านทุกครั้ง ก็คิดว่าเรื่องมันเกิดไปแล้ว แล้วมันก็ผ่านไปแล้วนิเนอะ

[Natavishi]

 

...................................................

[~NeMeSiS_PURE~]

ตามทันแล้วว สนุกมาก ๆ กับเรื่องนี้

ตอนสุดท้ายย เจ็บนะ แค่เรื่องพวกนี้ยังห้ามตัวเองไม่ได้

ไม่คิดเลยว่าทำไปแล้ว คนที่เป็นแฟนจะรู้สึกยังไง

แต่คิดได้อย่างโอมก็ดีนะ จะได้ไม่เสียเวลาที่ต้องโกรธกัน

ทำให้ทุกนาทีมีความสุข อย่างที่เห็นหละ คนเราชีวิตไม่แน่นอน

จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้


ปล.รูปที่ใส่ชุดนักศึกษา ใส ได้อีก อิจฉา 

[BlackClover]

เม้นย้อนตอนเก่าด้วยตอนนั้นอ่านไม่มีคอมให้ม้น หึหึ
....สิ่งที่มิ๊กทำ ถามว่าผิดไหมก็ผิดที่นอกใจ เอ๊ะ น่าจะเรียกว่านอกกาย แต่ถ้าลองคิดย้อนดูโอมห์ก็ทำอะไรหลายอย่างที่ถึงแม้ไม่มากเท่ามิกแต่ก็ใช่ว่าจะน้อยกว่าเท่าไหร่...นอกกายเขาแค่หาความสุขใส่ตัวเอง แต่ใจมันยังรักเราอยู่ เพราะพื้นฐานของผู้ชายสามารถนอนกับใครก็ได้โดยที่ไม่จำเป็นว่ารักแค่สนองความต้องการได้...พูดจากที่เห็นเพื่อนๆมันทำอ่ะนะ

ส่วนการนอกใจ...คือการที่รักแฟนตัวเองน้อยลงแล้วเราไปรักคนอื่นแทน แบบไหนมันน่าเจ็บปวดกว่ากัน ...แต่โอมห์ก็มีสตินะ ชอบที่บอกว่าตั้งแต่ตัดสินใจรักและคบกับมิ๊ก ก็แสดงว่าต้องยอมรับความเลวในตัวของมิ๊กได้...จะให้คนเราดีทุกอย่างมันคงเป็นเรื่องยาก แค่เขาคิดถึงใจคนที่เขารัก และไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนก็น่าจะพอ

ปล.โวยยย  นอนเที่ยงคืนตื่นตี2 เบลอๆเม้นแล้วอ่านไม่รู้เรื่องอย่ากันนะ
ปลล.เยอรมันชนะ ฮัดช่า~ ^^

[August_lovers]

ชอบดูCSI เหมือนกันเลยครับพี่^^
คือเรื่องรุ่น ผมว่าพวกผมงี่เง่ากันเองแหละคับ *0* คือที่ม.ผมจะมีทั้งหมด3รุ่น รุ่นม. รุ่นคณะ รุ่นภาค ตอนนี้ได้รุ่นม.(KU70) ไปแล้วอะคับ ที่ผมมาขอให้ช่วยคือรุ่นคณะครับ เด่วคงต้องไปปรึกศษากับภาควิชาอื่ยด้วยนั้งครับ น่าจะๆ (ขอบคุนสำหรับคำแนะนำคับพี่^^)

[Y2Y]

เข้ามากรี้ด อย่างบ้าคลั่งที่ อาร์เจนแพ้ 4-0 แต่เป้นเกมที่มันส์มากๆๆ

ถึงจะเสียสติ ที่อารืเจนแพ้แต่ก็มาตั้งหน้าตั้งตารอ มิ๊ก อย่างใจจดใจจ่อ

[~NeMeSiS_PURE~]

วันนี้ยังไม่มาหรออ อิอิ

เด๋วไปดูหนังกะเพื่อนก่อน จะกลับมาแอบดูอีกรอบน้า

 

[โมโม่ที่รัก]

รอๆ ว่าจะเป็นยังไง แล้วเรื่องโน๊ตล่ะ
เรา้เชียร์เยอรมันจ้า
 

[┗◎┗◎]

โอห์มโคตรใจกว้างงงง เก่งเนอะที่ทำใจยอมรับได้

โคตรฮามิ๊กเจอโอ์หม บีบซะหน้าเขียว 
สะจายยย   

[aotkung]

เม้นย้อนตอนเก่าด้วยตอนนั้นอ่านไม่มีคอมให้ม้น หึหึ
....สิ่งที่มิ๊กทำ ถามว่าผิดไหมก็ผิดที่นอกใจ เอ๊ะ น่าจะเรียกว่านอกกาย แต่ถ้าลองคิดย้อนดูโอมห์ก็ทำอะไรหลายอย่างที่ถึงแม้ไม่มากเท่ามิกแต่ก็ใช่ว่าจะน้อยกว่าเท่าไหร่...นอกกายเขาแค่หาความสุขใส่ตัวเอง แต่ใจมันยังรักเราอยู่ เพราะพื้นฐานของผู้ชายสามารถนอนกับใครก็ได้โดยที่ไม่จำเป็นว่ารักแค่สนองความต้องการได้...พูดจากที่เห็นเพื่อนๆมันทำอ่ะนะ

ส่วนการนอกใจ...คือการที่รักแฟนตัวเองน้อยลงแล้วเราไปรักคนอื่นแทน แบบไหนมันน่าเจ็บปวดกว่ากัน ...แต่โอมห์ก็มีสตินะ ชอบที่บอกว่าตั้งแต่ตัดสินใจรักและคบกับมิ๊ก ก็แสดงว่าต้องยอมรับความเลวในตัวของมิ๊กได้...จะให้คนเราดีทุกอย่างมันคงเป็นเรื่องยาก แค่เขาคิดถึงใจคนที่เขารัก และไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนก็น่าจะพอ

^
^
^
เห็นด้วยกะเม้นนี้เลยครับตรงใจผมดีครับ + 1ให้เจ้าของเม้นและโอมห์นะ

[van]

เมื่อเราตกลงที่จะรักใครสักคน
ก็หมายความว่าต้องยอมรับได้ทั้งในส่วนที่ดีและส่วนที่เลวของเขา.....  

ขอบคุณน้องโอมห์มากมาก   ส่งกำลังใจให้คนเขียนนะคะ

[MM.Dog]

อาจจะดูน่าโมโห  แต่ก็คิดว่าเข้าใจมิ๊กนะ
"อยาก" นี่เป็นเรื่องที่เกินห้ามใจจริง ๆ
เพราะถ้ามิ๊กขอโอมห์  โอมห์จะให้มิ๊กเหรอ????????

[enhumto]

ขอโทษที่เมื่อวานไม่ได้มาโพสนะครับ มีเรื่องนิดหน่อย แต่วันนี้ก็ได้มาในที่สุด พรุ่งนี้ผมจะมีสอบอีกแล้ว สอบมันทุกอาทิตย์ เบื่อแคลจริงๆ จะเรียนทำไมหนักหนา เนี่ยก็ตัวที่สามแล้ว ไม่เข้าใขเลย สุดท้ายผมคงไม่ต้องไปนั่งอินทิเกรตเครื่องมือในโรงงานหรอก อาจารย์นี้ก็ เยอะจริงๆ ขอบ่นนะครับ ใครที่ว่ามิ๊กเลว รึว่าผมง่ายไปที่ให้อภัย เรื่องนี้มันชีวิตจริงนะครับ ผมอยากจะง้อนแบบนางเอกในนิยายเหมือนกันละครับ แต่ไม่รู้จะทำเพื่ออะไร สุดท้ายก็ยังรักมันอยู่ดี เอาเวลลาที่ทะเลาะกันมามีความสุขดีกว่า
ฝันดีนะครับทุกคน ขอตัวไปกินติ๋มซ่ำก่อน



-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมายที่ทั้งเดิน ทั้งวิ่ง อยู่ ณ บริเวณที่แห่งนี้ ฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีอีกครั้งจากสีส้มกลายเป็นสีน้ำเงิน แน่นอนว่าที่นี้อากาศไม่เย็นแบบเชียงใหม่แน่นอน  ผมกับมิ๊กยังนั่งคุยกันไปเรื่อยๆ ไม่มีใครเอ๋ยถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ใจลึกผมคิดว่าเรื่องที่ผมเจอมันแย่ แต่ถ้ามิ๊กมันได้รู้เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับไอ้เอิท มันจะเป็นยังไง

“กลับบ้านเหอะโอมห์ เย็นแล้ว” ผมพยักหน้าแล้วนั่งซ้อนรถมอไซค์กลับบ้าน วันนี้ผมคงไม่ได้นอนที่บ้านแน่ๆเพราะว่าไม่มีใครอยู่ มิ๊กพาแวะกลับไปเอาของที่บ้านแล้วก็ตรงมาที่บ้านของมิ๊กเลย

“กลับกันมาแล้วหรอลูก เป็นอะไรมา” แม่มิ๊กรีบวิ่งเข้ามาดูลูกชายทันที คงจะคิดว่าเราทะเลาะกันจนทำร้ายกันเลยมั้งเนี่ยสีหน้าแกดูตรงใจมากๆ
“ป่าว ลูกชนนะแม่”
“ชนที่ไหน ไหนเป็นอะไรรึเปล่า คุณๆลูกโดนรถชน” เสียงตะโกนดังลั่นบ้าน เกือบจะทุกคนในบ้านเลยมั้งนั้นที่รีบมาดูไอ้มิ๊ก
“หนูว่าแล้ว เห็นทะเลาะกันออกไป” เสียงพี่อ้อตัวอ้วน เสล๋อขึ้นมาเลย ทำให้ทุกๆคนหันมามองผมยังกับผมเป็นคนให้เลือกพวกนั้นออกมาแบบนั้นละ
“ป่าว โอมห์ไม่เกี่ยว พี่อย่ามั่วดิ” ไอ้มิ๊กหันไปว่าพี่อ้อทันทีเลย
“แล้วมันเกิดอะไรขึ้นละลูก เจ็บตรงไหนรึป่าว” เสียงแม่มิ๊กดูไม่ดีเลย
“แม่ครับ ผมกับมิ๊กไปช่วยน้องคนหนึ่งที่โดนรถชนมาครับ”
“ใช่ๆ แม่อย่าเวอร์ดิ มิ๊กไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย” ทุกคนเดินแยกย้ายกันไปทำงานที่ตัวเองมี
“เราไม่บอกแม่เร็วๆละ เกิดหัวใจวายตาย อดไปเที่ยวกันพอดี” ผมปล่อยให้แม่ลูกต่อว่ากัน เดินขึ้นมาบนห้องมิ๊ดีกว่า สภาพห้องเวลาที่สังเกตดีๆมันไม่เปลี่ยนไปจากเดิมที่ผมเคยอยู่เลย สิ่งที่ผมทำอย่างแรกในห้องนี้คือ เปลี่ยนผ้าปู ปลอกหมอน ผ้าห่ม ไม่อยากทับที่ของใคร

“ทำอะไรอะโอมห์” มันเปิดประตูเข้ามาในห้องพอดี
“ก็เห็นอยู่จะถามทำไมเนี่ย”
“แล้วเปลี่ยนทำไม จะไปคืนนี้แล้ว” ............................ แล้วยังไงว่ะมันจะไม่นอนรึไงว่ะเนี่ย
“อาบน้ำกันป่ะ” มันพยักหน้าแล้วแก้ผ้าเดินไปรอในห้องน้ำ เอาแล้วสิกรูเข้าไปจะเสร็จไหมเนี่ย แต่ผมก็เดินตามเข้าไป ทิ้งปัญหาที่เกิดขึ้นไว้ข้างหลังเถอะครับ แล้วเริ่มต้นเรื่องใหม่ๆดีกว่า
“ถูหลังให้มิ๊กหน่อย” มันยื่นสบู่มาให้ผม
“มิ๊กคิดถึงเราไหม” มันไม่ตอบแต่ก็ยังนั่งบนเก้ากี้ไม้เตี้ยๆให้ผมถูหลังให้อยู่
“แล้วโอมห์คิดถึงมิ๊กไหมละ” มันหันหน้ามาถามผมแทนที่จะเป็นคำตอบ
“มิ๊กขอโทษนะโอมห์ ที่โอมห์ต้องมาเจอเรื่องแย่ๆแบบนี้ มิ๊กไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่ได้ตั้งใจให้โอมห์รู้ใช่ป่ะ” ผมเอาเล็บกดบนหลังมันทำทีจะขวน
“โอมห์รู้ได้ไงอ่ะ..........โอ้ย” ผมขวนลงไปเต็มที่ จนได้เลือดที่แนว
“เจ็บนะโอมห์ แสบฉิบหาย” มันหันหน้ามาด่าผม แล้วทำท่าเหมือนจะง้อน
“ก็กวนตีนทำไมละ” ผมสวนมันทันที ถือว่ากรูไม่ผิด
“เมิงก็รู้ว่ากรูพูดเล่น ไปต้องถูแล้ว” มันหยิบสบู่ในมือผมปาลงพิ้น  รึว่ากรูทำเกินไปว่ะเนี่ย มีแนวเลย ผมเห็นแล้วก็ตกใจ เพราะไม่เคยทำให้ไอ้มิ๊กเป็นแผลใหญ่ขนาดนี้มาก่อน มันรีบอาบน้ำแล้วออกไปเลยไม่สนใจผม ปล่อยให้ยืนอาบน้ำคนเดียว

“เสื้อผ้าใส่สะ” ทันทีที่ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ มันก็โยนเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้ผม คือใหม่เลย
“ไม่ใช่เสื้อผ้าเรานิ ของใครอ่ะ”
“ซื้อมาใหม่ เมื่อวานไปห้างก่ะแม่มาเห็นมันลดราคาก็เลยซื้อ” ผมหยิบขึ้นมาใส่ อย่าน้อยก็คงหายโกรธกรูแล้วมั้งเนี่ย ผมกับมิ๊กแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาข้างล่างพร้อมกันเพราะหิวเหลือเกินจากไอ้เรื่องบ้าบ้อที่เกิดขึ้น มันทำให้ลืมเรื่องกินไปเลย
“อ้าวพี่ยังไม่เก็บบ้านอีกรึไงครับ” ไอ้ม๊กทักพี่อ้อ ตัวอ้วนเพราะนี้มันก็มืดแล้วีพี่ท่านยังนั่งอยู่ที่บ้านอยู่เลย
“ยังค่ะ พี่จะไปเที่ยวทะเลด้วย” แล้วเธอก็หันมาฉีกยิ้มให้ผมทันที อะไรว่ะเดี๋ยวนี้ไอ้มิ๊กต้องมีพี่เลี้ยงแล้วรึ วันนี้ไม่มีกับข้าวที่โต๊ะเลย เป็นเพราะจะไปเที่ยวกัน เลยไม่อยากทำอะไรให้ยุ่งยาก มิ๊กมันบอกผมแบบนั้นนะครับ เลยจะพากันไปนั่งกินข้าวนอกบ้าน 


ที่ร้านข้าวริมแม่น้ำอีกแล้ว แต่วันนี้เป็นแม่น้ำน่าน ร้านอยู่สูงกว่าแม่น้ำเยอะเลยครับ เหมือนเป็นระเบียงที่ยื่นออกไปในตลิ่ง น่ากลัว แต่บรรยากาศดีมากๆ ผมไม่ได้มาที่ร้านนี้บ่อยเพราะที่บ้านผมคงไม่นิยมร้านอาหารแบบนี้แน่ๆ  เวลาที่ได้มาก็คงเฉพาะอยู่กับมิ๊กเนี่ยละครับ เรา 5 คน น่าจะรู้นะครับว่ามีใครบ้าง พอมาถึงก็ปรากฏว่ามีอาหารมารออยู่แล้วที่โต๊ะ คงเป็นเพราะ พ่อกับแม่โทรสั่งล่วงหน้าไว้อยู่แล้ว ระหว่างการรับประทานอาหาร มิ๊กก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ให้ทั้งพ่อทั้งแม่มันฟัง กลายเป็นหัวข้อสนทนาหลักในโต๊ะไปเลย

“พี่ค่ะ มีคนฝากมาขอเบอร์ค่ะ” พนักงานเดินเสริฟอายุน่าจะมากกว่าผม แต่เรียกผมว่าพี่ ไม่เข้าใจเธอเลยจริงๆ พ่อกับแม่หันมามองผมทันที ประเด็นในการพูดคุยกลายเป็นสายตาที่จับจองรวมถึงไอ้มิ๊กด้วย
“ไปบอกคนที่ขอนะครับน้อง ว่าพี่คนนี้เขามีแฟนแล้ว แล้วแฟนเขาก็ห่วงมาด้วย”  ไอ้มิ๊กตอบแทนพร้อมกับหยิบกระดาษมาฉีกทิ้งต่อหน้าต่อตาทุกคนเหมือนเป็นเรื่องปรกติ
“มิ๊กไปทำแบบนั้นทำไมละลูก เขามาขอเบอร์โอมห์นะ” แม่มิ๊กด่ามิ๊กทันที พอเด็กเสริฟเดินจากไป
“จะให้มันไปยุ่งกับคนอื่นได้ไงละแม่ มันมีแฟนแล้วนะ ผมต้องดูแลมันดิ” มิ๊กเองก็ปากไว้พอกัน เถียงแม่มันทันที 
“จริงรึเปล่าลูกโอมห์” เป็นคำถามที่เก็บมาหาผมแทนเสียแล้ว
“ครับ” ผมตอบได้เท่านี้จริงๆ แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตากินของหวานที่สั่งมา ที่สะที่ไม่ถามต่อนะเนี่ยว่าใคร ผมยิ้มให้กับความเนียนแล้วก็ความบ้าของไอ้คนที่นั่งข้างๆผม
“มิ๊ก ไปร้องเพลงหน่อยไหมลูก เพื่อนพ่อเขาอยากฟัง” ผมไม่ได้เล่าเรียกในวัยเด๊กให้ฟังสักที มิ๊กมันเคยอยากเป็นนักร้องมากมาย พ่อกับแม่ก็ยอมส่งมันไปเรียนแบบให้เอาจริงเอาจังเลย สมัยตอนที่มันอยู่ม.3 ซึ่งผมไม่ค่อยได้รู้เรื่องหรอกครับเพราะว่าผมกับมิ๊กเรียนคนละที่กัน แล้วทุกครั้งเลยมั้งครับ ที่มาร้านนี้กับครอบครัวของมิ๊ก พ่อมิ๊กก็จะชอบอวดลูกชายกับเพื่อนเขาที่เป็นเจ้าของร้าน แล้วมันก็ได้ร้องทุกครั้ง ตอนที่มันเป็นเด็กก็ร้องเพลงบ้าบ้ออะไรไปเรื่อย แต่จะว่าไปผมเองก็ไม่ได้ฟังมันร้องเพลงแบบจริงๆจังๆ ตั้งแต่ตอนที่อยู่บนดอย

“วันนี้ทางร้านมีความบันเทิงมานำเสนอ หนุ่มวิศวะจากเชียงใหม่จะมาร้องเพลงให้เราฟังกันครับ” ร้านนี้เป็นดนตรีโฟงค์ซอง ก็คือมีคน + เครื่องดนตรีไม่กี่ชิ้นก็หากินได้แล้ว นั้นเป็นเสียงขอพี่ที่เป็นนักร้องประจำร้าน พูดให้ไอ้มิ๊กขึ้นไปร้อง

“พ่อเอาจริงอ่ะ” ย้ำคำถามกับพ่อมัน  พ่อมันก็พยักหน้า เสียงดนตรีในร้านก็เงียบไปแล้ว เหมือนกดดันยังไงไม่รู้
“มิ๊กช้าทำไมละลูก ไปถ้าขึ้นไปร้องพ่อให้ตั๋วเครื่องบิน กรุงเทพเชียงใหม่เรากับโอมห์อะ” ผมตาโตขึ้นมาทันที เพราะนั้นหมายความว่ากรูสองคนไม่ต้องนั่งรถกลับไปเชียงใหม่ ผมมองหน้ามัน หวังจะให้มันสงสารแล้วยอมขึ้นไป
“โห่พ่อ แค่นี้มิ๊กซื้อเองก็ได้” มันยังเถียงพ่อมันอยู่
“มิ๊ก” ผมเรียกมันแล้วทำหน้าเผื่อเมิงจะรู้นะว่ากรูคิดอะไร
“ก็ได้ 2 เพลงพอนะพ่อ” มิ๊กบอกพ่อมันแล้วก็เดินขึ้นไปที่เวทีไปเลย ร้านก็ยังคงบรรากาศความเงียบในระหว่างที่มิ๊กกำลังตั้งสายกีตาร์ แล้วจัดการธุระของมัน
“โอมห์ไปทำวีซ่ามารึยังลูก” พ่อมิ๊กถามผม
“ยังเลยครับพ่อ เรียนยุ่งมากมาย”
“รีบๆนะ เดี๋ยวเพื่อปุ๊บปั๊บต้องไปนะลูก รีบๆไปจัดการ” ผมก็ยิ้มอย่างเชื่อฟังแล้วหันไปดูมิ๊กที่กำลังจะร้องเพลงแทน ส่วนพ่อมิ๊กก็เดินไปอวดลูกชายกับคนโน้นคนนี้แทน

“โอมห์เมิงอยู่ไหนว่ะ” อีวินน้องสาวคนที่ไปรับผมโทรเข้ามา
“ร้านข้าว ทำไมว่ะ”
“ร้านไหนว่ะ”
“เมิงจะรู้ไปทำไมว่ะ กรูว่าจะเข้าไปหาเมิงตอนกินข้าวเสร็จ” แล้วก็มีคนมาจับผมที่หลัง
“เมิงจะโทรมาทำไมเนี่ย มากับใครว่ะ” ผมถามน้องวินทันที เพราะตอนนี้มันมาอยู่ข้างหน้าผมแล้ว
“มากับบ้านกรูสิ นั่งอยู่ตรงนั้น”
“แล้วเมิงรู้ได้ไงเนี่ยว่ากรูอยู่ที่นี้อะ”
“พี่สาวกรูเห็นไอ้มิ๊ก พอดีพ่อกรูเขาพาไอ้เอกมาเลี้ยงข้าวด้วย” ผมขอตัวจากโต๊ะที่ผมนั่ง ปล่อยให้ผู้ใหญ๋คุยกันแล้วมานั่งที่โต๊ะกับบ้านของวินนี่แทน


“อ้าวว่าไง หนุ่มเชียงใหม่ หล่อเลยนะเรารึว่าสวยดีว่ะเนี่ย” เสียงพ่อของน้องวินทักทายผมอย่างคุ้นเคย ผมไหว้ทุกๆคนแล้วก็นั่งข้างๆวิน โดยมีเอกนั่งอยู่ข้างๆ 
“เอกกลับมาเมื่อไร” ผมทักทายเอก (คือเอกเนี่ยเป็นเพื่อนที่รู้จักสมัยปวช.1 ไม่ได้เรียนด้วยกัน แต่อยู่บ้านข้างน้องวิน บ้านเอกรวยมากๆ ตัวมันเองก็เป็นผู้ชายที่น่าตาก็ Ok ๆม่ติดว่ามันรั่ว แล้วก็มีสเป๊กแปลกๆ ตอนที่ผมเด็กผมก็เคยคิดว่ามันน่ารักดี แต่มาเจอตอนนี้มันเปลี่ยนไปเยอะเลย สู้มิ๊ก กับ ไอ้โน๊ตไม่ได้เลย )
“เอก กลับหาพ่อ แล้วโอมห์อะ”
“จะไปเที่ยวทะเลกับไอ้มิ๊กมัน พอดีโรงเรียนปิด” มันมองหน้าผมแบบเอาจริงเอาจังมากๆ
“พี่เอก ไม่แนะนำเมียพี่ รึว่าผัวพี่ให้ไอ้โอมห์มันรึจักรึ” อีกวินเข้ามาขัดขวางสายตานั้นทันที  จริงๆด้วยบนโต๊ะมีชายร่างอ้วนหน้าตาสู้ผมไม่ได้เลยสักนิด ดูแล้วเหมือนจะออกสาวด้วย นั่งหน้าบูดอยู่ เอกจัดการแนะนำตัวแฟนรึเปล่าไม่รู้ เพราะผมไม่ได้สนใจเรื่องของเอกกับคนอื่นๆ อยากจะคุยกับน้องวินมากกว่า แต่ยังไม่ทันได้เริ่มคุย


“สวัสดีครับ พี่ๆน้องๆทุกคน วันนี้เฉพาะกิจจริงๆ ” มิ๊กมันได้เวลาร้องเพลงแล้วครับ
“ผมไม่คิดเลยว่าจะได้ขึ้นมาร้องเพลงให้พวกท่านได้ฟังในวันนี้ ยังไงถ้ามันไม่เพราะต้องขออภัยไว้ในโอกาสนี้นะครับ” มิ๊กเริ่มดีดกีตาร์ แล้วก็เริ่มร้องเพลง ที่ผมคุ้นหูมากๆ เพราะผมชอบเป็นการส่วนตัวอยู่แล้วไอ้เพลงนี้
“     Let me be your hero
     Would you dance if I asked you to dance? ” พอมันเริ่มร้องสายตามันก็ดูเหมือนมองหาผมทันที  แต่ผมไม่รู้ละครับ กลายเป็นว่าตัวเองตกอยู่ใภวัง ของเสียงร้องมิ๊กไปเสียงแล้ว จนพอถึงท่อนสำคัญ ดูในร้านจะเคลิ้มไปกับเสียงเพลงของมิ๊กจริงๆ
“I can be you hero baby
I can kiss away the pain
I will stand by you forever
You can take my breath away”

 
“ไอ้หมอนี้ร้องเพลงเพราะดีว่ะ” พ่อน้องวินพูดกับคนในโต๊ะ
“เอกคนนี้ร้องเพลงเพราะดีนะ” ชายที่ผมไม่รู้ที่มากับเอกก็หันมาพูด ส่วนวินก็นั่งดูมิ๊กร้องเพลง มือมันก็จับมือผม จนพอเพลงจน หลายๆโต๊ะในร้าน ร่วมถึงชาวต่างชาติที่มากันเป็นคณะก็ลุกขึ้นปรบมือทันที (ผมเพิ่งรู้ว่าการยืนขึ้นปรบมือมันเป็นการให้เกรียติ)
“ขอโทษนะครับสำเนียนอาจจะไม่แน่น แต่มันก็ออกมาจากใจ ผมขอมอบให้ทุกคนในร้านเลยนะครับ แล้วถึงคนที่ผมอยากจะมอบให้ที่สุดด้วย” มันไม่ระบุว่าใครแต่ส่งสายตามาที่โต๊ะนี้ เอาใจหญิงอ้วน แม่มาย ที่อยู่ในระยะสายตาไปเต็มๆ แต่ก็พอรู้เป็นนัยๆนะครับ ว่าต้องเป็นผมอย่างแน่นอน ใครจะไปรู้ พอหันไปมองที่โต๊ะที่ผมจากมาคนที่ได้หน้าคงเป็นพ่อกับแม่มิ๊ก ยิ้มยังกับลุกได้เกรียตินิยมอะไรแบบนั้นกันเลยทีเดียว
“ถ้าเสียงปรบมือดังกว่านี้อีกนิด ผมว่าปีหน้าจะไป AF แล้วครับ” มีเสียงหัวเราะของคนในร้านพอสมควร
“เพลงต่อไป ผมขอมอบให้กับเรื่องแย่ๆที่ผมเจอมาวันนี้แล้วกันนะครับ บ้างทีเราอยากทำอะไรก็ควรจะรีบทำ ก่อนที่มันจะสายเกินกว่าเราไม่มีโอกาสได้ทำมัน” มิ๊กขึ้นประโยคได้โครตแปลก ก่อนที่จะเริ่มเกากีตาร์อีกครั้ง เพลงที่มันร้องเป็นเพลงที่มันชมตลอดว่ามันเศร้า + เพราะในความคิดของมัน  ถ้าผมจำไม่ผิดคือ เพลง รักเธอทั้งหมดของหัวใจ
“หล่อว่ะ โอมห์ นักร้องคนนี้” วินพูดลอยๆขึ้นมากับผม
“อืม ก็ว่า” ผมหันหน้าไปบอกมัน
“เมิงไม่รุ้สึกอะไรเลลยรึไงว่ะ เมิงลืมเอาต๋อมความอยากมารึไงว่ะ” มันแซวผม
“อีวิน ทำไมก็ต้องไปอยากได้ไอ้นักร้องคนนี้ด้วยว่ะ”
“ก็ดูสิ หล่อ สูง ขาว ตี๋ ร้องเพลงเพราะ สเป๊ก.....แต่กรูว่ามันหน้าคุ้นๆ” มันบีบมือผมแน่น จนรู้สึกเจ็บ
“คุ้นมากไหม” ผมถามแบบกวนๆกับมัน  น้องวินทำท่าคิดแต่ก็นึกไม่ออกจนเพลงจบไปแล้ว

“ขอบคุณมากครับ คือต้องขอโทษจริงๆสำหรับคนที่ขอเพลงมา เพราะผมได้ค่าจ้างมาแค่ 2 เพลงจริงๆ มีโอกาสครั้งหน้าผมจะมาร้องใหม่นะครับ ตอนนี้ผมยกหน้าที่คืนให้กับมืออาชีพดีกว่า” เสียงตบมือดังทั้งร้านอีกครั้ง มิ๊กเดินตรงที่ผมนั่งทันที
“โอมห์ เขากำลังจะมาหาฉันด้วย ดูสิเดินตรงมาเลย” มิ๊กเดินเข้ามาโต๊ะที่ผมนั่งอยู่ ทันทีที่ลงจากเวที
“สวัสดีครับน้องวิน สวัสดีครับ” มิ๊กไหว้ทุกๆคนที่อยู่บนโต๊ะ โดยที่ทุกคนก็คงงงกันว่ามาไหว้ทำไม

“สรุปจำไอ้มิ๊กไม่ได้รึไงเนี่ย” ผมพูดกับทุกคน พอคราวนี้ น้องวินสะบัดมือผมทิ้งทันที เพราะมันรู้แล้วว่าผมกับมิ๊กเป็นอะไรกัน เราก็นั่งคุยกันไปเรื่อย จนพ่อกับแม่มิ๊กต้องกับบ้านไปเก็บของก่อน ทิ้งให้ผมกับมิ๊กกับบ้านเองเพราะเห็นว่านานๆจะเจอเพื่อน เรื่องของที่ต้องเก็บผมกับมิ๊กจัดการกันเรียบร้อยแล้ว วันนี้โน้ตไม่โทรหาผมเลย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ผมก็เจอเรื่องอะไรหลายๆอย่างในวันเดียว เป็นคนที่ทุกข์ที่สุดในตอนบ่าย แล้วก็กลายเป็นคนที่มีสุขที่สุดในตอนค้ำ เนี่ยละครับชีวิต


“มิ๊ก ร้องเพลง Hero ได้ไง”
“ก็เห็นโอมห์ชอบฟัง เลยแอบฝึกร้อง”
“เพราะไม่ละ” ผมพยักหน้าแล้วเอามือไปตบหน้ามันเบาๆ  แทนคำตอบ
“เลิกทำตาแบบนี้ใส่ได้แล้ว ความผิดเมิงกรูยังไม่ลืมนะไอ้มิ๊ก” ผมกับมิ๊กเดินจูงมือกันไปที่รถของบ้านวินนี่ ก่อนที่บ้านนั้นจะพาผมมาทิ้งไว้ที่บ้าน

[aotkung]

มาเม้นคนแรกเลย

ยังไงก็ขอให้รักกันไปนานๆนะครับ แล้วมิ๊กก็อย่าให้มีแบบนั้นอีกนะครับสงสารโอมห์

[┗◎┗◎]

บทจะหวานก็ทำเอาใจสั่น

มิกซ์น่ารักกกก

[PEENAT1972]

หวานจังเลยตอนนี้ 555

[SpaTa]

หวาน หว๊าน !!

 

[polartotty]

ตบหัวแล้วลูบหลังนะมิค อิอิ
ตอนนี้หวานจิงๆค่ะ อยากมีคนร้องเพลงให้บ้างจัง

ปล.อยากเห็นรูปมิคกับโน้ตด้วยอ่า น้องโอมห์พอจะเอามาให้ดูได้มัยคะ

[IZE]

แอบหวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


แต่ก็ยังกลัวใจคุณมิ๊กอยู่ดี  อิอิ


กลัวว่าเค้าจะทำให้โอห์มเสียใจ อีก

[konjingjai]

อ่านแล้วรู้สึกตามเลย   ฝากถึงยายอ้อด้วย  ยุ่งจริงๆ

[Little Devil]

หวาน แต่ไม่คุ้มกับความรู้สึกที่เสีย
+1 เป็นกำลังใจ

[LEO]

...เออ...ก็จริงเน๊าะ...เอาเวลาที่งอนกันมามีความสุขดีกว่า...เป็นอะไรที่ทำน้อยได้มากจริงๆ...สุดยอดโอห์ม

[BlackClover]

โอมห์พูดถูก ที่ว่าควรเอาเวลาทะเลาะกัน มาสร้างความสุขดีกว่า... คำง่ายๆที่ทำยากสำหรับหลายๆคน ไม่ว่าจะอายุแค่ไหน

หากเรายังรักเขาควรจะรักษาให้ดีที่สุด...ถ้าเราคิดว่าทะเลาะแล้วจะเลิกกันเชิญทะเลาะไปเลย จะด่ากันให้ตายหรือเอาขวดเหล้าฟาดหัวก็ทำไป เพราะยังไงก็คิดว่าจะเลิกรักกันแล้วนี้

แต่ถ้าทะเลาะกันแล้ว สุดท้ายก็คืนดีกันทำไปทำไม  เราเอาเวลาที่ทะเลาะกันมาบอกว่ารัก มากแค่ไหนไม่ดีกว่าเหรอ  จะได้ไม่ต้องมาคิดทีหลังว่า  รู้งี้เราน่าจะทำแบบนั้น แบบนี้ให้มากกว่านี้..
เวลาอยู่กับเราไม่นานนะพรุ่งนี้่ไม่รู้จะเป็นยังไง คนที่อยู่กับเราวันนี้ไม่รู้พรุ่งนี้จะยังอยู่ไหม

ไม่ว่าจะจากเป็นหรือตายสุดท้ายก็ต้องจากอ่ะ... แต่ก่อนจากเราทำอะไรให้เขาบ้างนั้นก็อีกเรื่องหนึ่ง

[nine-poo]

คิดแบบโอมห์มันก็ดีอย่างนี้แหล่ะอะไรก็คลี่คลาย
แต่มิ๊กไม่ไหวจะเคลียร์ตอบมาได้ว่ามีอะไรกับคนอื่นแล้วไม่อยากให้โอมห์รู้ เหอะสงสัยคงมีอีกแน่งานนี้
(ขอให้เป็นแค่ความคิดผมเหอะ) แอบเคียงนังอ้ออ้วนอ่ะมันเป็นต้นห้องให้มิ๊กป่าวว่ะนิ


เอาโอมห์ไม่คิดอะไรเราก็ไม่คิดอะไรขอให้เที่ยวทะเลกันหนุกหนานมากมายล่ะกันครับ

ปล.อ่ะอ่ะแอบเห็นใจมิ๊กนิดๆ แล้วอ่าก็โอมห์ไม่ยอมมิ๊กซักทีนิหว่า ยอมๆมิ๊กมันไปเหอะโอมห์มิ๊กมันจะได้ไม่ไปหาเศษหาเลยอีก (เห้อๆ สาเหตุอาจมาจากโอมห์ซะแว้ววงานนี้)

[cascada]

อิอิอิ

หวานไม่เกรงใจใครเล้ยยยยย

[kitty]

 ::หวานเว่อออออออออออออออออ   โอมห์น่ารักมิ๊กก้อน่ารักกกกกกกก

[Natavishi]

แบบ ว่า ....

 

[SamSam]

ตอนนี้น่ารักดีอ่า