หัวข้อ: -- นั้นมันน้องกรู เพื่อนกรู --ทางเลือก และ มิตรภาพ 04/08/2557

[w[o]w]

อย่างน้อยมิ๊กก็จำโอมได้ใช่มั้ย

[โจ๊กกุ้ง]

มิกซ์ฟื้นแล้วๆ แปลว่ายังจำได้อยู่ใช่มั้ย

[polartotty]

ช่วงนี้ดราม่าจิงๆ
ชีวิตน้องโอมนี่ มีสีสันดีนะคะ น่าจะเอาไปสร้างเป็นละครได้ อิอิ
อย่าเครียดนะคะ อย่าเครียด เรื่องมันผ่านมาแล้ว และเหมือนจะผ่านไปได้ด้วยดี
คนเราทุกคนมันต้องเจอจุดวิกฤติของชีวิตทั้งนั้นแหละคะ ขอบคุณน้องโอมที่มาแชร์ประสบการณ์นะคะ

ปล.อยากเห็นหน้าโน้ตอ่ะ นะๆๆๆๆๆๆๆๆ  

[BlackClover]

โอมห์ ร้องไห้ทำไม?  <<<  ไม่รู้ว่าเป็นประโยคนี้ไหม เหอๆๆ  คำแรกๆ แกะไม่ออก(ไม่แน่ใจมากกว่า)

ถ้ารูปนั่นเป็นหลังจากเกิดเรื่อง มัน....พูดไม่ออกอ่ะ เหมือนทั้งชีวิตเลยนะ T^T

ออกจากบอร์ดด้วยความสลดใจ

[IZE]

พยายามจะอ่านว่ามิ๊กพูดอะไร ข้างหน้าพอเดาออกแต่หลังเนี่ย ไม่แน่ใจ


แล้วโอห์มก็ทำให้ค้างอีกแล้ว

รีบมาต่อเลยนะ  


เดี๋ยวฟ้องคนข้างๆเลยว่าโอห์มแกล้ง


ปล รักโอห์มเหมือนเดิม อิอิ

[Y2Y]

ฮือๆ  พี่มาไม่ทันรูปมิ๊กซ์ครั้งที่ 2 โอ๊ย พลาดๆๆๆๆ

แต่ก็ยังหวังว่าไอ้คนที่อู้ไม่ไปซื้อข้าวให้เนี่ยะต้องเป็นมิกซ์  เพราะตามประวัติ(แกรไปรู้กะเค้าตอนไหน) ก็ ที่เล่าๆมาตอนต้นๆไง
มิ๊กซ์มักจะใช้แรงงานโอมห็เสมอๆเนให้รีดผ้าให้ทำนั่นโน่นนี้ให้ บ่อยๆ  ทำให้ไม่น่าเป็นโน๊ต เพราะคนหลังนี่จะสปอย์โอหม์มากว่า

แต่ถ้า  ความจริง คนที่อยู่กับน้องโอมห์ พี่จะทำไงอ่ะ  เพราะพี่รักมิ๊กซ์ไปซะแระ

[broke-back]

“มะ มะ ปะ ปะ ระ ระ อะ โอม ระ ออ หะ ไห ทะ ทะ ไม”

มิ๊กเป็นไรอ่ะ โอห์มร้องไห้ทำไม

 :กอด1:มิ๊ก
ขนาดตัวเองเจ็บหนักขนาดนี้ ยังมีความห่วงใยให้โอห์มอยู่เสมอ
เชื่อล่ะ..มิ๊กรักโอห์ม มากมายขนาดไหน

ถ้าเป็นผม คงไม่ต้องอะไรกันอีก ยอมแล้ว..มิ๊ก ยอมยกโทษให้หมดเลย
อะไรที่ผ่านมา ก็ให้มันผ่านไป ลืมเรื่องเลวร้ายให้หมด เข้าใจกันเหมือนเดิม
 

เอ่อออออ แล้วโน๊ตล่ะ จะต้องทำยังไง(แอบเครียดแทนอ่ะ)

  ขอบคุณครับ โอห์ม +1 ให้แม่..แม่ ทั้งสองท่าน


ป้อล่อ..เข้ามาอีกที จะบอกว่า โอห์มหล่อ เป็คเลย 

[หลงไหลในม่านหมอก]

อ่านขำๆ  มันขำตรงไหนอ่ะโอมห์ 


รออ่านอยู่ว่ามิ๊กจะเป็นยังไงด้วยความใจจดใจจ่อ
ไม่ได้รอสมน้ำหน้าหรืออะไร เพราะทุกอย่างมีเหตุมีผล
และทุกอย่างมันคือเวรกรรมของแต่ละคน
โอ๊ยยยย ยิ่งคิดยิ่งเครียด มิ๊กก็รักโอมห์ โอมห์ก็ลึกลับ แล้วโน๊ตหล่ะโน๊ตก็รักโอมห์ไม่น้อยกว่ามิ๊กหรอกนะ(รู้อีก) ฮืออออออ

[gtower]

  แอร๊ยยย สั้นวุ้ย จะลงแดงแล้วววว น้ำตาปริ่มตรงที่โอมพูด 

ปล.แม่มิ๊กเก๋มากๆ

[i3igM]

โอม...ทรมานคนอ่านได้อีก

 

[SpaTa]

ฮือๆ ใกล้วันแม่
ได้อ่านอย่างงี้

 
วันแม่ปีนี้ คุนทำอะไรให้แม่ของคุนรึยัง ?

[4559]

ค้างสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[fahsai]

ลุ้นเอี้ยๆๆๆๆ 55+

(ขอโทดนะค่ะ ที่หยาบคาย แต่มัน อินค่ะ!!!!)

[ordkrub]

เห็นด้วยกับรีข้างบนครับ
มันไม่ขำอะ
รันทดออก

[enhumto]

วันนี้ ใส่มาสองรอบ รอบละนิดหน่อย แต่คงไม่มีอีกแล้วนะครับ ฝากฝันดีทุกท่านด้วย
คิดเสียว่ามันขำๆจริงๆนะครับ ดูไปดูมา ไอ้ที่มันขำ (รึเปล่า) มันอยู่ตรงนี้
เดาภาษาต่างดาวของไอ้มิ๊กออกกันด้วยดีจริงๆ ลืมดูว่าใครเป็นเม้นที่ 1000
จะมอบ หัวใจไปให้สักครึ่งห้อง
(ก็ว่าไป ผมไม่ดีขนาดนั้นหรอก) เรื่องเดินมาทับกันพอดีแล้วนะครับ ผมเองก็ได้มีโอกาศเจออีกมุมหนึ่งของมิ๊กแล้ว
แต่จะเอาส่วนนั้นมาใส่รึเปล่า นั้นขอคิดดูก่อนแล้วกันนะครับ ลุงๆป้าๆ คงจะเบื่อเรื่องของมิ๊กแล้ว
เหมือนมีใครไม่รู้บอกผมว่า ในส่วนลึกของผู้ชายทุกคน มันก็อยากเป็นคนที่โรแมนติกอยู่นึกนิด ไม่มากก็น้อย
แต่ที่มิ๊กมันระบุไว้ ทำให้ผมยิ้มได้ทุกครั้งจริงๆ บ้างหน้ามีตัวหนังสือ แค่ไม่กี่ประโยค
บ้างหน้าก็เล่าเรื่องสาวๆ ครู เรื่องของเล่นชิ้นใหม่ เรื่องพ่อแม่ แล้วก็เรื่องของเรา

ไม่ขอพิมพ์ในนั้นแล้วนะครับ เรื่องคดีความของน้องๆ ทั้งหลายนั้น มันสารภาพว่าที่ทำมิ๊กเพราะว่าจำรถผิดคัน
เหตุผลง่ายดีไหมครับ ไอ้มิ๊กมันซ่วยเองที่ไอ้คู่อริมันเสือกแต่งรถแบบเดียวกันมัน น้องพวกนั้น ก็ ........... ไปเติมกันเอาเองแล้วกันนะครับ
แต่ก็ไม่มีใครได้ใช้ชีวิตอยู่ในสังคมที่เรายืนอยู่นี้อีกแล้ว ขอบคุณพี่ตำรวจ (ถึงเวลาต้องการตัวไม่เห็นหัวก็เถอะ)

ขอบคุณที่ตัวเราเองมีความอดทนจนผ่านวันร้ายๆมาได้ ขอบคุณ ป้าณีที่ทำให้มิ๊กรอดมาได้ ขอบคุณป้าพยาบาล ขอบคุณอะไรม่รู้เยอะไปหมด

สุดท้ายตอนนี้ จบครึ่งพอดี ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่กรุณามาอ่านเรื่องราวของผม

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“วิ่งออกมาทำไมอะโอมห์” ผมสะบัดมือมิ๊กทิ้งแล้วก็วิ่งออกมาร้องไห้คนเดียว โดยที่โน๊ตมันไม่ยอมปล่อยให้มีโอกาสนั้นเลย
“มันจะมาห่วงเราทำไมอีกว่ะ ดูตัวมันสภาพมันตอนนี้ดิ”
“อ้าว มาแอบร้องไห้อยู่นี้นิเอง หาตั้งนาน” เสียงไอ้ปิงแน่นอนไม่มีผิด
“ทีไรว่ะปิง” ผมเข็ดหน้าเช็ดตาแล้วมาคุยกับปิงแทน
“ดีไปว่ะ ที่เพื่อนเมิงไม่เป็นอะไร แข็งแรงดีมาก แต่ช่วงนี้มันอาจะเบล๋อๆหน่อยนะเมิงไม่ต้องตกใจเรื่องนี้” ผมพยักหน้ากับคำพูดของมัน
“เอ๋อ อีกเรื่อง ถ้าเมิงไปถามมันเรื่องที่เกิดขึ้น กรูว่ามันตอบเมิงไม่ได้แน่ๆ เพราะคงเป็นแบบที่กรูบอกละ มันคงหายไปช่วงหนึ่ง”
“แล้วอีกนานไหมว่ะปิง กว่ามันจะกลับมารู้เรื่องดีแบบเราๆเนี่ย”
“กรูตอบไม่ได้ว่ะ แต่คงต้องใช้เวลา 3 เดือนเป็นอย่างน้อยละ ทำไม เมิงจะให้มันลุกไปเรียนแล้วรึไงว่ะ” ทำหน้าหน้ากวนตีนใส่ผมหลังจากจบประโยคคำตอบ
“ไอ้นี้ มันใช่เวลารึเปล่าว่ะ”
“เอ๋อ กรูมาบอกเมิงแค่นี้ละ แล้วจะกลับไปเรียนรึเปล่าว่ะเมิง” ผมหันไปมองหน้าโน๊ตที่ยืนยิ้มๆให้ผม
“ไปดิว่ะ กรูไม่ใช่หมอ ที่จะอยู่แล้วจะรักษามันได้”
“งั้นกรูไปก่อนนะโว้ย เดี๋ยว เขาว่า” แล้วปิงก็เดินจากไป ตอนนี้ก็คงเป็นการตัดสินใจของผมแล้วสิครับว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป ผมจะอยู่กับมิ๊กอีกกี่วัน โณงเรียนก็จะเปิดอยู่แล้ว  หันไปดูโน๊ต มันก็คุยโทรสับสีหน้าเคร่งเครียด ผมเยยังไม่ได้มีโอกาสถามความเห็นมัน
     ที่ข้างเตียงอีกครั้ง ผมเดินกลับเข้าไปเพราะคิดว่ายังไงก็ต้องกลับไปเรียนสักที ทริปนี้มันเจ๊บปวด ยาวนาน แถมเสียน้ำตาไม่รู้เท่าไร แม่มิ๊กยืนดูลูกชายตนเองด้วยสีหน้าเศร้า ดวงตาที่แดงเพราะน้ำตา ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ร้องไห้เวลาที่เห็นมิ๊ก ส่วนชายที่นอนอยู่บนเตียงก็ดูเลื่อนลอย สายตาดูไม่มีจุดหมาย มีอาการสั่นเกร็งของร่างกายเป็นบ้างที แผลที่เท้าเองก็ดูแย่มากๆ ผมเองถอดใจครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่มีสายตารึว่าอะไรเลยที่บ่งบอกว่ามันรู้ว่าผมมายืนอยู่ที่ตรงนี้
“มิ๊ก ลูก โอมห์มาอยู่นี้แล้วไง” มิ๊กหันหน้ามาทางผมเล็กน้อยแล้ว ก็มองกลับไปที่เดิม
“โอมห์ ดูมิ๊กสิลูก แม่ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว” แม่เปลี่ยนคนที่คุยด้วยมาเป็นผม หันมาร้องไห้กับผมแทนอีกแล้ว
“แม่ครับ เพื่อนผมบอกว่ายังไงมิ๊กก็ต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิมนะครับ แม่อย่าห่วงเลยครับ มิ๊กแข็งแรงจะตาย” ทั้งที่ในใจผมเองก็กำลังจะแตกสลายในสภาพที่ผมเห็นมันในตอนนี้
“มะ มะ มะ เม เม่” มิ๊กพยายามจะพูดอีกครั้งแต่มันดูคล้ายๆกับคนลิ้นแข็งเสียมากกว่า แม่มิ๊กรีบหันไปดูลูกชายแล้วก็เอาหูไปอิงกับปากของมิ๊ก
“จะ จะ เจ เจ๊บ” นี้คือประโยคที่มิ๊กพูดแล้วผมรู้สึกเจ็บแทนมากกว่า แม่รีบเดินร้องไห้ หนีออกจากเตียงทันที ผมไม่รุ้หรอกครับว่าแม่มิ๊กหายไปไหนตอนนั้น แต่ผมจำได้ว่าเป็นช่วงเวลาที่ผมได้อยู่กับมิ๊ก 2 คนอีกครั้ง
“มิ๊ก เราต้องกลับไปเรียนแล้วนะ มิ๊กไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวโอมห์ลาครูให้” มิ๊กเหมือนไม่ได้สนใจที่จะฟังผมพูด
“มิ๊ก สนใจกรูหน่อยสิวะ” มันหันกลับมาแล้วพยายามจะยิ้ม
“ถ้าเมิงลืมเรื่อง สามเดือนที่ผ่านมา แสดงว่าความจำเมิงก็คงไม่มีเรื่องร้ายๆ ” ใช่ไมม่มีเรื่องร้ายๆ แล้วก็หมายความว่าเมิงจะจำเอิท เรื่องความสัมพันธ์เราไม่ได้ด้วยซ้ำ
“เมิงโชคดีว่ะ ” ผมเอามือไปจับมือมันอีกครั้ง มิ๊กเองก็มองหน้าผม เหมือนพยายามจะพูดอะไรสักอย่าง ก่อนที่พยาบาลจะเดินเข้ามาที่เตียง
“กรูไปก่อนนะเมิง พรุ่งนี้ก่อนกลับกรูจะมาใหม่” ผมคงต้องเดินต่อไปจริงๆแล้วสินะครับ ผมรวบรวมความกล้าทั้งหมด ปล่อยมือมันที่บีบมือผมไว้แน่น ต้องไม่ร้องไห้ ต้องไม่มีน้ำตา ขาผมเดินต่อไป ต่อไป ต่อไป เรื่อยๆจนมานั่งที่เก้าอี้หน้าห้องICU

“ลูกโอมห์จะกลับแล้วหรอลูก”
“ครับผมแม่ โอมห์มีเรียนครับ”
“แล้วของมิ๊กละลูก”
“ผมจะลาให้ครับผม แม่ครับ เลิกร้องไห้ได้แล้วนะครับ หมอบอกว่ามีจะดีขึ้นเรื่อยๆครับ ”
“ขอบใจมากนะลูก นี้จ๊ะ”
“อะไรครับ”
“เอากระเป๋ามิ๊กกลับไปไว้ที่เชียงใหม่ด้วย ตอนเขาทะเลาะกับพ่อเขาล๊อกห้องนอนแล้วสั่งว่าใครก็ห้ามเข้ามายุ่ง แม่ว่าคงต้องมีอะไรอยู่ในห้องแน่ๆ ฝากลูกโอมห์เอาของเจ้ามิ๊กกลับไปด้วยนะ” ผมรับกุญแจห้องจากกมือแม่มิ๊กแล้วก็เดินออกมาจากตึกนั้น ระหว่างทางผมเอามือลูบกับราวทางเดินจนมันดำเต็มมือไปหมด คงเป็นเพราะความเม๋อ คิดอะไรในหัวไปเรื่อยเปลื่อยไปหมด จนลืมตัวเอามาเช็ดตาตัวเอง ระหว่างทางที่เดินไปที่รถ ผมสังเกตุเห็นมีแต่คนยิ้มให้ผม ทันทีผมเศร้าออกขนาดนี้แม้แต่
“ขำอะไรว่ะ มีอะไรน่าขำ” ผมยิ่งเอามือลูบหน้าไปใหญ่
“เอาเข้าไป ป่ะกลับกัน” โน๊ตพยักหน้าแล้วพานั่งรถกลับบ้าน
“หิวไหมโน๊ต” มันส่ายหัว
“แต่เราหิวว่ะ กินผัดไทไหม ไอติมกับลูกชิ้นตรงนี้อร่อยมากๆเลยนะ” มันพยักหน้าตามความคิดของผม ตลอดเวลาที่เรานั่งกิน อาหารหลายๆอย่างก็ไม่มีใครทักผม แม่ค้า คนข้างโต๊ะ ได้แต่ยิ้มให้ จนตอนนั้นแอบคิดว่าตัวเองคงหล่อจริงๆ
“มีอะไรรึเปล่าโน๊ต”
“ไม่มี เอ๋อโอมห์เราจะกลับเชียงใหม่กันเมื่อไร”
“ไม่รุ้ดิ พรุ่งนี้ดีไหม”
“ดีเลย แต่แวะบ้านโน๊ตก่อนนะ ” ผมพยักหน้า แล้วอีก 1 วันที่ยาวนาน วันที่ผมมีแต่คนยิ้มให้ วันที่มิ๊กฟื้น วันที่ตำรวจจับคนเลวได้ก็จบลงไปด้วยดี

“โน๊ต อาบน้ำรอเลยนะ เดี๋ยวเราไปบ้านมิ๊กแป๊บ จะไปเอาของ”
“อืม...........ไม่ล้างหน้าก่อนรึไง”
“ไม่หรอก ล้างทำไมเดี๋ยวก็อาบน้ำที่เดียวเลย”
“ไปเถอะ ” โน๊ตมันบ่ายมือไล่ผม แบบที่เคยบอกครับผม มันไม่ห่างกันมากนัก บ้านทั้งสองหลัง ก็แค่ไม่กี่ซอย ผมปั้นรถถีบมาไม่กี่นาทีก็มาหยุดที่หน้าบ้านของมิ๊ก ไม่รออะไรแล้วครับ ทุกคนที่บ้านรู้จักผมดี ที่เห็นว่ายิ้มให้ผมก็คิดว่าเป็นเพราะรู้จักผม เลยไม่ได้สนใจอะไร วิ่งไปหยุดที่หน้าห้องของมิ๊กเลย

ผมเอากุญแจที่รับมาจากแม่มิ๊กไขเข้าไปในห้องที่ผมคุ้นเคยกับมันอีกครั้ง ต้องตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“เหียโน๊ต ” ผมเดินเข้าไปล้างทั้งมือ ทั้งหน้า อยู่ดีๆขนาดที่ล้างหน้าอยู่ แปรงสีฟันของมิ๊กก็หล่นมาที่อ่างล้างหน้าเฉยเลย
.เมิงอยากแปลงฟันขนาดนั้นเลยรึไงว่ามิ๊ก รึว่ากรูปากเหม็นขนาดนั้นเลยรึไง. ผมหยิบแปรงติดมืออกมาด้วย  แล้วก็มานั่งดูของต่างๆภายในห้อง จนมาเจอกับเป้ใบคุ้นตา มีของบ้างส่วนที่อยู่ในกระเป๋าแต่ที่แปลกคือ หนังสือเล่มหนังที่ปกเป็นหนังสือเรียนแต่ด้านในกลับเป็นกระดาษขาว มีลายมือมิ๊กเขียนไว้เต็มไปหมด (มันดูดีกว่าแล้วก็เป็นระเบียบกว่าเล่มที่ผมพยายามอ่านอยู่นี้เสียอีก)  มีวันที่ เวลาแล้วก็อะไรต่างๆแปะติดไว้เต็มไปหมด ผมเปิดไปที่หน้าสุดท้ายที่มีลายมือเขียนไว้แบบไม่บรรจง



............ 21 ....ก.ย........ รู้สึกไม่ดี
วันนี้ไอ้ตัวเล็กมากวนแต่เช้า อ้อนจะให้กรูพาไปที่โน้นที่นี้ ทั้งที่มันเองก็คนที่นี้เหมือนกัน เพื่ออะไร?
วันนี้ได้เจอโอมห์ อีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้เจอมันมาเป็นอาทิตย์ หายคิดถึงไปเลยว่ะไม่รู้ว่ามันคิดเหมือนกันรึเปล่า แต่ไอ้ตัวเล็กเนี่ยสิ เสือกมันได้ทุกเรื่องจริงๆ กรูพยายามคุยกับมันแล้วแต่มันก็ยังจะเป็นนางเอก โกรธกรูอยู่นั้นละ คิดอยู่ว่ากรูจะบอกให้แม่รู้สะเลยว่ากรูรักมัน ไหนๆพ่อกับแม่กรูก็เคยบอกว่าจะให้กรูกับมันแต่งงานกัน ถ้ามันเป็นผู้หญิง !ช่วยไม่ได้นะเมิงเสือกมีหำ ! เลยมีแต่เรื่องยุ่งๆเลยว่ะ แต่กรูก็รักของกรูคนเดียวเมิงทำไมไม่เข้าใจกรูเลยว่ะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
 พอกรูขอโทษก็เสือกทิ้งท้ายเป็นนางเอก “เย็นนี้ค่อยเจอกันที่งานนะ” ดูดีจริงๆแฟนกรู เดี๋ยวก่อนเถอะ เจอกรูร้องเพลงคืนนี้แล้วจะหนาว

ปล. สมุดบันทึก วี เล่มที่ 17 ของกรู วันี้ถ้ามันร้องไห้ตอนกรูร้องเพลงแสดงว่ามันยังรักกรูอยู่
แต่ถ้าไม่ แสดงว่ามันจะไปอยู่กับไอ้ ลาวนั้นแล้ว
แต่กรูก็ไม่ยอมหรอก ของของกรู

[shiro_niji]

โห พี่มิกซ์แรงได้อีก
ทำตัวเองแท้ๆอ่ะ โทษใครไม่ได้เลยเรื่องแบบนี้

[4559]

แรงดีนะมิ๊กซ์



แต่ว่าไปแกเห็นแกตัวดีว่ะ

[SamSam]

แอบตกใจกับหัวเรื่องตอนนี้ อิอิ
แต่มิ๊กเอ๊ยยยยยยยยยย
เห็นแก่ตัวเกินไปไหม ตัวเองเป็นคนก่อเรื่องไว้ก่อนแท้ๆ
ถึงแม้ว่าปัจจุบันโอห์มจะอยู่กับใครก็ตาม
แต่สำหรับผม ผมเชียร์โน๊ตเสมอ

[┗◎┗◎]

โอห์ม แกล้งคนอ่านนี่นา T T
ตกใจกับหัวเรื่อง

ดีใจที่มิ๊กค่อยๆดีขึ้นเรื่อยๆนะ

โน๊ต โนีต โน๊ต 

[i3igM]

เอ่ออออ....มิ๊กมันมากกกไปมั้ย....

ความรัก   กับความใคร่   มันอาจจะไม่ต้องคู่กันเสมอไป

ใช่มั้ยโอม...

[salemon]

ตกลงคนที่ขัดส้วมเค้าคือใครอ่ะ
นู๋ป่าวว่าพี่โอมห์รับบทเปง ญนะค่ะ

[numay]

โอมห์พี่ว่าชื่อเรื่องมันน่ากลัวนะ
แกล้งกันได้ลงคอนะ

แต่มิ๊ก....ไม่มีคำบรรยายอ่ะ

[broke-back]

"แต่กรูก็รักของกรูคนเดียว เมิงทำไมไม่เข้าใจกรูเลยว่ะ"
^
อ่านข้อความนี้กลับไปกลับมาอยู่นั่นล่ะ 4 - 5 เที่ยว พยายามจะเดาความคิดของมิ๊ก แต่ยิ่งเดาก็ยิ่งไม่เข้าใจ เฮ้ออออออออ  ขอถอนหายใจยาวๆๆๆๆๆ

เอ่ออออ มิ๊กครับ อย่าว่าแต่โอห์มเลยที่ไม่เข้าใจ ---- คนอ่านคนนี้ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน


ทำไมมิ๊กต้องทำให้ความรักมันลำบากมากนักล่ะครับ หรือว่ามิ๊กจะขอคบทีเดียวทั้งสองคนเลย ฮ่วยยยยยยยย!!เฮ๊ดจั๊งซี่


  กอดคนหล่อ..ครั้งที่สองของวันนี้ คิคิ

[StillLoveThem]

...อะไรเนี่ย ไอ้น้องหน้าหล่อ หายหน้าไปทำบุญที่สิงห์บุร๊ สุพรรณบุรี มาวันเดียว ไรว้า เอารูปมิกซ์มาให้ดูเลย
...ไม่ยอมด้วย ไม่ต้องรอให้อารมณ์ ดีหรอก เอามาให้ดูเลยเอารูปหล่อๆมาด้วย แหมตามมาทุกวันดันไม่เอามาให้ดู
...โอ๊ย มันดรามา จริงๆเนอะ ชีวิตคนสองคนนี่ มันผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านทุกข์ ผ่านสุข กันมาอย่างนี้เอง มันถึงทิ้งกันไม่ได้
...ห้องที่ปิดตาย เพราะเก็บความลับ ที่ว่ามิกซ์ รักใคร ไว้นี่เอง เฮ้อ มิกซ์มันน่าสงสารเนอะ
...เด็กๆพวกนั้นมันทำไมทำลายอนาคตตัวเองแล้วก็อนาคตคนอื่นด้วยวะ ชดใช้กรรมกันไปนะ เหตุผลควายๆ..จำคนผิด
...แต่ก็เชื่ออย่างนึงเนอะ ความดีที่มิกซ์เคยทำมา มันก็มาเห็นกันตอนนี้แหละ หมอช่วยชีวิตไว้ทันก็คงเพราะภรรยาไปบอก  

[katook]

 :L1:ตกใจ หมด เลย

[โจ๊กกุ้ง]

มิกซ์เอาแต่ใจตัวเองเป็นใหญ่จริงๆ เห่อๆ

[sky-cafe]

อย่างน้อยมิ๊กก็จำโอหม์ได้นะคะ แต่สงสารคุณแม่มิ๊กจังเลยที่ต้องมาเห็นลูกชายตัวเองในสภาพแบบนี้ ลูกใครใครก็รัก ลูกเจ็บแม่คงเจ็บกว่าไม่รู้กี่เท่า

เรื่องมิ๊กก็ไม่ได้เบื่อหรอกคะ แค่อ่านตอนที่มิ๊กนอกใจไปทำแบบนั้นแล้วมันเจ็บ(มากกกกกกกกกกก)แทนเท่านั้นเอง : (

ส่วนเรื่องที่ว่าตอนนี้โอหม์อยู่กับใคร คนอ่านไม่รู้ แต่ผ่านอะไรมาขนาดนี้ คนอ่านก็อยากให้โอหม์มีความสุขนะคะ : )

[หลงไหลในม่านหมอก]

มิ๊กเอ๊ย คำว่ารักของมิ๊กมันช่างเห็นแก่ตัวจริงๆ

กอดโน๊ตตตตตตตต
กอดโอมห์ด้วยก็ด่ะ เดี๋ยวจะงอน คิคิ

[yomaster]

อ๊ากกก มาไม่ทันเห็นหน้ามิ๊ก


เอามาลงใหม่อีกรอบได้ไหม T_T

[kitty]

 o18มิ๊กฟื้นแล้ววว แต่จะจำความสัมพันธืที่เกิดกะโอมไม่ได้  เอาใจช่วยโอมห์กะมิ๊ก