ตอนพิเศษฟ้าหม่นมืด สายฝนโปรยปรายกระทบใบไม้ร่วงหล่นลงพื้น ลมบนโบกโบยกิ่งไม้ไหวลู่ แตะนิ้วลูบไอน้ำที่เกาะกระจกหน้าต่างไม่ให้บดบังภาพด้านนอก ยกมือขึ้นกอดตัวเอง ห่อไหล่กดคางเกยเข่า น้ำตารื้นกับความเหงาที่เข้ามาเกาะกินหัวใจทีละนิด
ในยามที่ข้างกาย..ไม่มีใคร..
กลืนก้อนสะอื้นคิดถึงใครบางคนที่เคยได้กอด ได้แบ่งไออุ่น นึกย้อนไปถึงวันวานที่ผมต้องอดทนสู้กับความว้าเหว่ โดดเดี่ยว รอคอยอย่างไม่มีจุดหมายปลายทาง น้ำตารื้นอย่างห้ามไม่ได้ ภาพวันวานที่นอนกอดหมอนข้างของเด็กญี่ปุ่นไว้แทนตัวผุดขึ้นมา
“อึก ฮึก” เช็ดน้ำตาที่ร่วงเผาะด้วยปลายนิ้วลวก ๆ ความร้ายกาจของเจ้าตัวที่ชื่อ ‘ความเหงา’ ทำร้ายเราได้อย่างไม่น่าเชื่อ ผมกลายเป็นคนอ่อนแอ อ่อนไหวและร้องไห้ได้ง่าย ๆ เคยดีใจอย่างที่สุดเมื่อได้ฝ่ามืออุ่นคู่นั้นกลับมาสวมกอด แต่ตอนนี้..
กลับพรากเอามือคู่นั้น สายตาอ่อนโยนนั้นไปจากผมอีกครั้ง
โชคชะตา ท่านใจร้ายกับผมเหลือเกิน ..
สูดน้ำมูกเบา ๆ แล้วซุกหน้าลงกับท่อนแขน ปล่อยน้ำตาไหลพราก คิดถึงไทโยที่สุด..
‘แกร๊ก’ เงยหน้ามองเสียงประตูที่เปิดออก กะพริบตาปริบกับภาพที่ได้เห็น ความสูงโปร่งนี้ หน้าตาหล่อไม่เปลี่ยนแบบนี้ น้ำตารื้นเมื่อไทโยเดินเข้ามาหา อ้าแขนรออ้อมกอดอุ่นที่เป็นของผม กะพริบตาปริบเมื่อไทโยไม่ได้สวมกอด ฝ่ามืออุ่นที่ผมโหยหาเมื่อครู่ประคองแก้มผมเบามือ
“เป็นอะไรครับ ไทเข้าห้องน้ำนาน ไม่รู้ว่าพิร้องไห้ทำไม? หนังเศร้ามากเลยเหรอ? หืม?” สูดน้ำมูกฟืดใหญ่ พยักหน้าหงึกแล้วชี้นิ้วไปที่จอทีวีเครื่องใหญ่
“โคตรสะเทือนใจอ่ะ แม่ง อึก ฮึก” ต้นเหตุมีเพียงหนังเกาหลีที่ย้อนยุคไปสมัยก่อน พระเอกหน้าหล่อเป็นกริ๊กส์กับพระราชา แล้วจำต้องเป็นชู้รักกับเมียพระราชาเพราะคำขอของคนรักอย่างพระราชา แล้วเกิดหวั่นไหว อะไร ๆ ก็เปลี่ยนแปลงไป สุดท้ายมาฆ่ากันตายด้วยคมดาบของคนรัก
“โอ๋ แล้วฝนตกด้วย เลยเฮิร์ทใหญ่ โอ๋ๆๆๆๆ” สูดน้ำมูกเช็ดน้ำตาป้อย ๆ กลั้นสะอื้นบอกมันด้วยใจจริง
“แล้วมึงขี้นานทำไม กูพาลนึกไปถึงตอนโน้นเลย กูอยู่คนเดียวเป็นปี ๆ อ่ะ โฮฮฮฮฮฮฮ” ปล่อยโฮแต๋วแตกไม่อายมัน ไทหัวเราะด้วยปลอบไปด้วย
สะอึกสะอื้นเอาหน้าซุกจุ๊กกูแร้ ให้กลิ่นเต่าเป็นพยานรักเรา ผมรักมันยันกลิ่นเต่าอ่ะ
อ้อมแขนแข็งแรงกอดผมแน่นขึ้นยืนยันถึงการมีตัวตนข้างผมเสมอ
หลับตาแล้วกอดตอบเบามือ..หลับลงไปในเวลาไม่นาน
สวัสดีและลาก่อนครับ ฮึก ฮึก
เจอกันเมื่อวันผมคิดถึงพวกคุณนะครับ.
....................................
กอดรวบค่ะ
เห็นรีบนบ่นคิดถึง จิเองก็คิดถึงค่ะ
มาสั้นกุ๊ด แก้คิดถึงน้องพิกับเด็กญี่ปุ่นเนอะคะ
บวกบวกค่ะ
*แก้คำผิดค่ะ*
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
