SP. : เทศกาลแห่งความสุข [ ไอติม - ออม ]หน้าใสที่มีมาส์กสีขาวทาบอยู่เดินไปเดินมารอบห้องนอน เสียงในห้องน้ำเงียบไปเพียงไม่กี่นาทีก็มีเท้าเปล่าเหยียบย่างออกมา คนที่เดินไปเดินมาหยุดกึกก่อนจะเดินเข้ามาหาอกกว้างที่มีหยดน้ำเกาะพราว อนิรุทธ์เงยหน้ามองนาฬิกาแขวนผนังนับเวลาว่าครบ 15 นาทีแล้วหรือไม่ คนที่ถูกมาส์กพอกหน้าก็เงยมองนาฬิกาด้วยเช่นกัน
“ดึงออกได้แล้วไอศกีรม นิ่ง ๆ นะ..” อนิรุทธ์เช็ดมือกับผ้าเช็ดตัวที่คาดเอวลวก ๆ ก่อนจะจับไหล่บางให้ยืนหันหน้าเข้าหาตัว ไอติมหลับตาแล้วเกร็งหน้าเมื่อมาส์กถูกรั้งออกจากผิวหน้าช้า ๆ มือเรียวยื่นจับแขนแกร่งแน่นของอนิรุทธ์ด้วยความลุ้น
“เสร็จแล้ว..ไปล้างหน้า ใช้หลอดสีขาวนะ เสร็จแล้วออกมานั่งที่เตียง” ไอศกรีมพยักหน้าแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าตามคำสั่งทุกอย่างก่อนจะเดินมานั่งที่เตียง อนิรุทธ์ตบมือปุที่เตียงส่งสัญญาณให้นั่ง มือใหญ่ละเลงครีมบำรุงทั่วใบหน้าและลำคออย่างเบามือ
“แต่งตัวแล้วลงไปรอที่รถนะไอติม เดี๋ยวออมเก็บกระเป๋าแล้วจะตามลงไป” ไอศกรีมพยักหน้าแล้วลุกขึ้นนั่งตักกว้าง มือเรียวโอบรอบคอแล้วยื่นปลายจมูกหอมแก้มสากเอาใจ
“ขอบคุณนะออม” อนิรุทธ์ยิ้มบางแล้วกอดเอวเล็กกลับ ปลายจมูกโด่งหอมหน้าผากเนียนแล้วปล่อยให้ไอติมลุกไปแต่งตัว ต่างคนต่างรีบแต่งตัวแล้วช่วยกันยกกระเป๋าลงมาที่รถ วันนี้ 2 หนุ่มมีโปรแกรมร่วมส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ที่รีสอร์ทของเพื่อนอนิรุทธ์ ขึ้นรถได้ไอติมก็ขอเป็นคนขับเอง
“เราขับก่อน ออมจะได้นอนบ้าง” ไม่ฟังคำตอบจากอนิรุทธ์ ไอติมโดดขึ้นที่นั่งคนขับแล้วขับพามาถึงจุดหมายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง โชคดีที่อนิรุทธ์เป็นคนหลับง่ายเลยไม่ตื่นตกใจกับการใช้ความเร็วของไอติม มือเรียวเขย่าแขนปลุก
“ออมถึงแล้ว รีบลงไปกันเหอะ ป่านนี้มาถึงกันหมดแล้ว” อนิรุทธ์ลืมตาตื่นแล้วบิดขี้เกียจ ไอติมยิ้มบางมองคนตัวโตหาวหวอด ยิ้มส่งให้กันก่อนจะเปิดประตูรถลงมารับอากาศเย็นที่รีสอร์ทชานเมืองเพชรบูรณ์ ไหล่บางห่อลู่กันลมหนาว ผ้าพันคอไหมพรมถูกยื่นมาพันรอบกันลมเย็น เงยมองคนที่เอามาพันให้แล้วยิ้มบาง หน้าใสซุกอกกว้าง มือโอบกอดกันลมหนาวให้อนรุทธ์ตอบแทนผ้าพันคอ เสียงหัวเราะชอบใจของอนิรุทธ์ดังคิก มือใหญ่กอดตอบแล้วเลื่อนมากุมมือเดินไปล็อบบี้รีสอร์ท พนักงานรับกระเป๋าไปรวมไว้ก่อนจะยื่นกุญแจห้องพักให้ไอติม เดินเข้ามายิ้มกว้างทักทายเพื่อนที่นั่งรอที่ล็อบบี้ทุกคน
“นั่งก่อนออม ไอติมสบายดีไหมครับ?” หน้าหวานที่ถูกเพื่อนเจ้าของรีสอร์ทถามพยักหน้าตอบแล้วยิ้มบาง ขยับชิดอนิรุทธ์มากขึ้นแล้วนั่งฟังกลุ่มเพื่อนคุยกัน หนึ่งในกลุ่มเพื่อนเอ่ยปากถามถึงน้องปาย ไอติมทำตาโตแล้วขยับนั่งตัวตรง อนิรุทธ์ก้มมองท่าทางกระตือรือร้นแล้วยิ้มบาง
“เมื่อไหร่มันจะมาวะ? ไอ้พิมึงโทรตามสิ กูเพิ่งจะเจอก่อนมาอ่ะ กูกลัวมันด่า” เสียงทุ้มของวินเอ่ยปากบอกเจ้าของรีสอร์ท ยื่นมือโอบไหล่บางเข้ามาชิดแล้วลูบเบามือ หน้าหวานเงยสบตาแล้วยิ้มกว้างให้คนที่กอดตัวเองอยู่ กระซิบเสียงเบา ‘น้องปายมาด้วย’ อนิรุทธ์ยิ้มน้อย ๆ แล้วหันไปคุยเรื่องเรียนกับเต๋าที่กำลังจะจบโทจากอีกสถาบันเหมือนกัน ไอติมผ่อนลมหายใจออกแล้วมองไปรอบ ๆ ตัว ทุกคนมีความสุขและมีรอยยิ้มประดับใบหน้าตลอดเวลา ยิ้มบางกับรักข้างเดียวครั้งมัธยมของอนิรุทธ์
พิรุณ..
ดวงตาสีดำสนิททอประกายอบอุ่น รอยยิ้มจริงใจ อัธยาศัยดี ยิ้มตามเมื่อพิหัวเราะเสียงใส เบือนไปมองรอยยิ้มของเพื่อนคนอื่นแล้วอุ่นในอก ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี เพื่อนกลุ่มนี้ก็ยังคงความสดใสเหมือนตอนมัธยมเสมอ หันมองไปตามทิศที่วินตะโกนเสียงดังว่ารถชายวิ่งเข้ามาในรีสอร์ทแล้ว ผุดลุกแล้วจับมืออนิรุทธ์ให้ลุกตาม
อนิรุทธ์ก้มมองตาสวยที่จดจ้องการมาถึงของน้องปายไม่วางตา แก้มใสมีเลือดฝาด ริมฝีปากสีอ่อนธรรมชาติน่ามอง ผิวใสที่ตนทะนุถนอม ดูแลมาอย่างดีตลอดเวลา ยิ้มบางแล้วยื่นมือโอบไหล่เล็กให้เข้ามารับไออุ่น ไอติมเงยหน้ามองก่อนจะยิ้มตอบ เบือนไปมองพิที่อุ้มน้องปายเดินเข้ามาทางนี้แล้วก้าวเท้าไปยืนล้อมน้องปาย
“น้องปาย เหม็นมั้ยลูก มาหาพี่วินดีกว่า พี่วินตัวหอมนะคะ” เสียงวินเอ่ยปากคุยกับเด็กน้อยวัยขวบกว่า พอน้องหันมาไอติมก็รีบยื่นมือขออุ้มพร้อมกับอนิรุทธ์ ยื้อกันไปแย่งกันมาไทโยก็เดินเข้ามาห้ามทัพ มองน้องปายที่กลับมาอยู่ในอ้มอกอดของปูนใสแล้วก็เดินกลับมานั่งรวมที่โซฟาตัวเดิม ไอติมตาโตกับจูบจู่โจมที่ไทโยส่งเข้ารุกรานพิ อนิรุทธ์หัวเราะขำแล้วเอามือบังไม่ให้ไอติมมอง แยกย้ายกันไปแบบเงียบ ๆ ให้ 2 หนุ่มได้แสดงความรักกันต่อไป
เดินจูงมือกันมาตามทางเดิน รับบรรยากาศหน้าหนาวและสัมผัสกับกลิ่นธรรมชาติของรีสอร์ทอย่างมีความสุข อนิรุทธ์จับมือเรียวให้เดินทอดน่องมาถึงริมสระกว้าง บัวหลากสายพันธุ์ออกดอกสวยเต็มสระ ถอดรองเท้าก่อนจะนั่งขัดสมาธิกับหญ้านุ่ม ยื่นมือดึงแขนเรียวลงมานั่งตัก มือรวบกอดกันลมหนาว คางวางเกยไหล่บาง ไอติมยิ้มน้อย ๆ แล้วยื่นมือไปข้างหน้ารับใบไม้แห้งที่ปลิวร่วง จับเบามือดึงมาแตะปลายจมูก..
“หอมจัง..” มือใหญ่รวบจับมือเรียวแล้วดึงมาสูดกลิ่นที่ว่าหอม ไอติมมองตามแล้วมองตาสวยใต้แพขนตาหนา ใจเต้นตึกตักกับตาพราวที่เบือนจากใบไม้แห้งมาสบตาตน หลับตาลงช้า ๆ ยื่นหน้ารับริมฝีปากนุ่มที่ประทับลงมาที่แก้มแผ่วเบา ขยับเข้าหาลมหายใจอุ่นที่ไล้แก้มช้า ๆ สัมผัสกับริมฝีปากที่เลื่อนมาแตะริมฝีปากสีอ่อนของตัวเองแผ่วเบา ลืมตาขึ้นมาสบก่อนจะผละออกมามองหน้าหล่อคมเต็มตา
“ไอติมรักออม” เอ่ยปากเหมือนคนละเมอก่อนจะโน้มตัวกอดรอบคอหนา หน้าซุกกับไหล่กว้าง คนถูกบอกรักหน้าขึ้นสีเรื่อ กอดตอบเบามือปล่อยให้ความหนาวที่แสนเกลียดเป็นพยานว่าตัวเองกำลังมีความสุขมากแค่ไหน นั่งรับลมหนาวไม่นานอนิรุทธ์ก็ขยับตัว ก้มกระซิบชวนไอติมกลับห้องเพราะลมหนาวจะทำให้ผิวไอติมตึงและเกิดริ้วรอยได้
เดินจูงมือกันมาทางห้องพัก มือใหญ่ยื่นพันผ้าพันคอให้ไอติมกันลมหนาว ไม่ได้มองว่าพิกับไทโยเดินอยู่อีกฟากของสวน เข้าห้องพักได้ไอติมก้เดินไปล้างเท้า ออมยกกระเป๋ามานั่งจัดเสื้อผ้าเข้าตู้ คนล้างเท้าเสร็จยืนหันรีหันขวางกลางห้อง ดึงกระดาษทิชชู่มาเช็ดเท้าเสร็จก็เดินตรงเข้าหาหลังกว้าง นั่งขัดสมาธิข้างหลัง ยื่นมือโอบรอบเอว เอียงแก้มแนบหลังกว้าง อนิรุทธ์ยิ้มบาง ละมือจากเสื้อกันหนาวแขนยาวที่เพิ่งซื้อให้ไอติมมากุมมือเรียว ยกขึ้นหอมแล้วทำคิ้วขมวด
“ไอศกรีม..เมื่อกี้ล้างมือหลังล้างเท้าหรือยัง?” ไอติมลืมตาโพลง ตัวแข็งทื่อเมื่อนึกขึ้นได้ว่า..ยังไม่ได้ล้างมือ
“ไหล่อนไม่อยากรู้หรอก..ว่าทำไมฉันถึงได้รับรู้ได้..ไป ล้าง เสีย!” ยิ้มแหยกับหลังกว้างแล้วลุกไปล้างมือรวดเร็ว เดินออกมาอนิรุทธ์ก้สั่งให้นอนพักผ่อนไปก่อนเพราะขามาไอติมขับรถคนเดียวจนถึงเพชรบูรณ์ พอเห็นไอติมหลับอนิรุทธ์ก็เดินออกมาดูว่าเย็นนี้มีกับข้าวอะไรบ้าง ถ้ามีแต่กับข้าวรสจัดจะได้สั่งแยกให้ไอติม เดินมาเห็นพิยืนก้ม ๆ เงย ๆ ในเคาน์เตอร์เครื่องดื่มกับพนักงานอีก 2-3 คนจัดโต๊ะและเรียงกับข้าวอยู่ เดินตรงเข้าหา ตวัดแขนแกร่งเขามากอดด้วยเคยตัวแล้วเอ่ยปากถาม
“เมนูมื้อเย็นมีอะไรคะพิ น้องออมจะดูก่อนน่ะค่ะ” ลืมตัวทุกครั้งเวลาอยู่ลำพังแค่ 2 คน รอยยิ้มเจื่อนของพิทำเอาอนิรุทธ์หลุดขำ รีบเอ่ยปากบอกก่อนพิจะสะบัดแขนหนี ‘น้องออมล้อเล่นค่ะ555’ มองกับข้าวที่วางเรียงรายบนโต๊ะ พอเห็นข้าวผัดปูก็บอกเจ้าของรีสอร์ทว่าไอติมทานข้าวผัดได้ เบือนห้าไปมองจานผลไม้แล้วตั้งใจจะหันมาขอบคุณพิ เดินเข้ามาดูในเคาน์เตอร์เหล้าที่มีเจ้าของรีสอร์ททำท่าก้ม ๆ เงย ๆ อยู่ข้างใน คิ้วเข้มขมวดมุ่น จมูกโด่งย่นกับกลิ่นฉุน เอ่ยปากถามเสียงดัง
“อะไรน่ะพิ?” เจ้าของรีสอร์ทยกยิ้มมุมปากก่อนจะยกขวดกลิ่นฉุนขึ้นมาให้ดูเต็มตา ตาโตกับคำบอกเล่าที่ว่าในขวดที่กำลังถืออยู่นี้คือเหล้าเถื่อน ยื่นมือรับขวดนั้นมาถือก่อนจะเบิกตากว้างกับคำกระซิบ ‘จอกเดียวเมาเป็นโอ่ง’ ในหัวมีภาพหน้าหวาน ผิวละเอียดของไอติมโผล่เข้ามา หรี่ตามองเจ้าของรีสอร์ทที่นำเข้าเหล้าเถื่อนมาดื่มวันส่งท้ายปี..ดูก็รู้ว่าอยากจะมอมเพื่อน อมยิ้มเมื่อนึกถึงคนที่ตัวเองอยากจะมอมบ้าง ยื่นขวดเหล้าคืนแล้วขอตัวกลับไปอาบน้ำ กลับถึงที่พักก็เห็นไอติมแต่งตัวรอแล้ว
“ออมไปไหนมา? มือถือก็ไม่เอาไปด้วย?” ยื่นมือรับตัวบางที่เดินเข้ามาหา ก้มหอมแก้มใสแล้วบอกเสียงธรรมดา..ซ่อนความตื่นเต้นเอาไว้มิดชิด
“เดินออกไปดูกับข้าวให้ติมมา มีข้าวผัดปู..ติมทานได้” ไอติมพยักหน้ากับอกกว้างก่อนจะปล่อยให้ออมไปอาบน้ำแต่งตัวบ้าง อาบน้ำเสร็จก็รีบแต่งตัว เดินเข้ามาหาไอติมที่นั่งหย่อนขารอที่เตียง เอื้อมมือดึงเสื้อกันหนาวที่ไอติมสวมพ้นหัว
“ข้างนอกไม่ค่อยหนาว” ไอติมไม่ทันได้ถามก็ถูกอนิรุทธ์ดึงแขนให้ลุกตาม เดินจับมือจนถึงด้านหลังสวนที่ใช้จัดเลี้ยงส่งท้ายปีเก่า อนิรุทธ์ดันไหล่บางให้เดินไปเลือกตักกับข้าว ส่วนตัวเองนั่งลงข้างหมอโป้ง รับแก้วพันช์มาจิบแล้วขยับเก้าอี้ให้ไอติมนั่งข้าง ๆ หยิบช้อนมาตักข้าวเข้าปาก ตักมะเขือเทศใส่ช้อนไอติมแล้วพยักหน้าย้ำว่ายังไงไอติมก็ต้องกิน
“..ไม่เคยอร่อยเลย..ให้ตายเถอะ” เสียงบ่นอุบอิบดังลอดเข้าหู เรียกรอยยิ้มประดับหน้าหล่อคมของอนิรุทธ์ รีบตักข้าวเข้าปากให้เร็วขึ้นเมื่อหางตาเหลือบเห็นพิรีบกินข้าว พอวางช้อนเสร็จก็เห็นเจ้าของรีสอร์ทเดินตัวปลิวเข้าเคาน์เตอร์เหล้า หันกลับมามองไอติมที่ยังคงสนใจเรื่องเคี้ยวให้ละเอียด เบือนหน้ากลับมามองคนแจกเหล้า ยื่นมือรับมาแล้วบอกเสียงธรรมดา
“ดื่มได้ แต่ถ้าขวดนี้หมด ผมคงต้องให้ไอติมช่วย” หันหน้ามามองตาสวยของไอติมที่มองอยู่ ยิ้มบางส่งให้แล้วดื่มทีเดียวหมดแก้ว ผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ ไล่ความแสบร้อนของวิสกี้ที่ไหลระลงไปจนถึงกระเพาะอาหาร อ้าปากรับข้าวเกรียบที่ส่งมาป้อนถึงปาก ยิ้มขอบคุณไอติมแล้วหันกลับมารับแก้วที่วนมาถึงอีกรอบด้วยความรวดเร็ว รับมาดื่มแก้วต่อแก้วจนวิสกี้หมดขวด ยิ้มมุมปากเมื่อเห็นเจ้าของรีสอร์ทเดินเข้าเคาน์เตอร์เพื่อหยิบสิ่งที่ซ่อนไว้ออกมาอวด
“ไอ้พิมีของดีก็ไม่บอกนะมึง กูขอก่อนเลย หนาวแบบนี้เข้ากันฉิบหาย พี่หมอ..น้องเต๋าเมาแล้วต้องพาน้องเต๋าไปนอนด้วยนะ” ยิ้มน้อย ๆ มองเต๋าที่ยกมือขอคนแรก ก่อนจะหันไปบอกไอศกรีมที่จิบพันช์ให้ดื่มแทนเพราะตนดื่มไปแล้ว
“ไอศกรีม หล่อนต้องดื่มแทนชั้นแล้วล่ะ ชั้น ออน เดอะร็อค ไปแล้วอ่ะ เอิ้กกก” บอกไอติมแล้วมองตาสวยนิ่ง ไอติมกลืนน้ำลายเหนียวมองแก้วใบเล็กที่มีน้ำสีใสเทจนเต็มสลับกับหน้าหล่อคมของอนิรุทธ์ มือเรียววางแก้วพันช์แล้วยื่นรับแก้วเป๊กมาถือ ตาสวยหลับแน่นแล้วยกแก้วขึ้นแตะริมฝีปาก เทพรวดเข้าปากโดยมีมือหนาของอนิรุทธ์ดันก้นแก้วช่วย ยื่นแก้วคืนให้พิแล้วก้มหัวรับเสียงปรบมือที่ดังรอบตัว อนิรุทธ์ยื่นมือเช็ดทำความสะอาดริมฝีปากก่อนจะก้มกระซิบชมที่แก้มเนียน
“เก่งจัง..” ไอติมกะพริบตาปริบ เหล้าเถื่อนที่กำลังเผาทางเดินอาหารเทียบกับดวงตาหวานฉ่ำของอนิรุทธ์ที่กำลังเผาหัวใจไม่ได้เลยสักนิด หัวใจเต้นโครมคราม หลบตาวูบ หน้าใสร้อนผะผ่าวจนต้องยกมือขึ้นจับแก้มแล้วกดน้ำหนักฝ่ามือคลึงแก้มให้หายร้อน อนิรุทธ์ยิ้มบางก่อนจะสะกิดให้ไอติมรับแก้วเหล้าที่วนมาถึงด้วยความเร็ว
มือเรียวยื่นรับ ริมฝีปากและปลายลิ้นละเลียดความขมปร่าของเหล้าเถื่อน เพียง 7 ครั้งที่มือเรียวยื่นรับแก้วใบเล็กมาดื่ม ไอติมก็เมาหลับคาตักอนิรุทธ์ พอต้าร์จูงมือแฟนที่เมามากให้ลุกเดิน คนอื่นก็ตะโกนสวัสดีปีใหม่แล้วแยกย้ายกันกลับห้องตัวเอง
อนิรุทธ์ประคองไหล่บางให้ลุกขึ้นนั่ง ไอติมมองตาปรือแล้วโถมเข้ากอดคอ อนิรุทธ์ลูบหลังเบามือแล้วหันหลังให้ขี่หลังพากลับห้อง พอถึงหน้าห้องก็ปล่อยไอติมลงให้ยืนรอก่อน มือหนึ่งกอดไหล่เล็กให้เอนแนบ อีกมือเสียบกุญแจเปิดประตู ประคองเดินเข้ามาในห้อง พาไปนั่งที่เตียงแล้วถอดรองเท้าให้ ผละออกมาปิดล็อคห้องแล้วถอดเสื้อตัวเองออก โยนไว้ที่พื้นแล้วเดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ ไอติม ปลายนิ้วไล้แก้มชมพูเบามือ ก้มกระซิบเรียกชื่อ
“..ไอติม..” มือเรียวปัดออกเหมือนรำคาญ อนิรุทธ์ยิ้มมุมปากแล้วลดมือลงมาที่ซิปกางเกงยีน ก้มลงแตะปลายจมูกสูดกลิ่นหอมที่ซอกคอ คนจะนอนหดคอหนี เลื่อนปลายจมูกขึ้นมาหอมที่ปลายคางมน จรดริมฝีปากจูบที่ใต้คาง ไล้จูบผะแผ่วขึ้นมาตามโครงหน้า มือที่จับซิปก็รูดลงช้า ๆ อีกข้างลูบไล้ผิวลื่นมือใต้เสื้อ สะกิดที่ตุ่มไตแข็งสู้มือเบา ๆ ริมฝีปากจูบแผ่วที่ริมฝีปากล่างสีชมพูอ่อน ไอติมหายใจหนักรับจูบที่ลึกล้ำมากขึ้น ตาสวยฝืนลืมขึ้นมาสบตาเชื่อมของอนิรุทธ์ เบี่ยงหน้าหนีจูบ..
“อืออ อะ..ออม” เสียงครางเรียกชื่อเบาหวิว อนิรุทธ์ขานรับ ‘หืม..’ ปลายลิ้นตวัดเลียคอระหง คนจะนอนบิดตัวเร่ากับปลายลิ้นที่ระลงมาดูดที่ตุ่มสีเข้มที่หน้าอก ยกแขนให้อนิรุทธ์ถอดเสื้อโดยดี ในหัวมึนงง กว่าจะเรียกสติให้อยู่กับตัวก็ตอนกางเกงหลุดออกจากเท้าไปแล้ว หอบหนักกับปลายลิ้นที่ลากวนเวียนที่หน้าท้อง มือเรียวตะปบหัวไหล่หนายกตัวขึ้นมองความต้องการที่ถูกอนิรุทธ์กลืนกินไม่ทันตั้งตัว
“อึ๊ ซืดดดดดด” เลือดสูบฉีดแรงจนผิวใสเปลี่ยนเป็นแดงไปทั้งตัว ตาคมเบือนสบตาสวย ริมฝีปากรูดขึ้นลง มือหนาดันต้นขาด้านในตั้งเข่า ถอนริมฝีปากระจูบร้อนลวกลงมาจนถึงช่องทางอุ่น ลิ้นฉกตวัดเลียจนไอติมบิดตัวดิ้นเร่า สอดนิ้วดันเข้าขยายช่องทางทีละนิ้ว มือหนาอีกข้างเลื่อนขยับข้อมือรูดรั้งความแข็งขืนของตัวเองช้า ๆ แตะนิ้วลูบน้ำหล่อลื่นที่ส่วนปลายมาทาจนทั่วส่วนหัว พอไอติมพร้อมอนิรุทธ์ก็ขยับขึ้น ไอติมหายใจแรงมองตาคมที่จับจ้องริมฝีปากตัวเองไม่วางตา มือเรียวยันตัวขึ้น ประกบจูบเร่าร้อนดันอกแกร่งให้นอนบ้าง
มือเรียวลูบไล้ปะป่ายไปทั่วหน้าอกแกร่ง เลื่อนริมฝีปากจูบตามซอกคอหนา เรื่อยลงมาถึงความต้องการที่ผงาดง้ำ ครอบริมฝีปากลงไปช้า ๆ จนถึงโคน เรียกเสียงครางต่ำดังระงมไม่ขาดปาก อนิรุทธ์ตาเหลือกค้างกับปลายนิ้วเรียวที่แตะไล้ตรงช่องทางอุ่นของตัวเอง ผงกหัวขึ้นมองแล้วยื่นมือออกมาตั้งใจจะประคองหน้าสวยที่กำลังก้มเลียช่องทางอุ่นช่วยให้นิ้วส่งเข้าไปได้ง่ายขึ้น
“โอ้ย! ติม เอาออก..เจ็บ” ไอติมส่งนิ้วเข้าขยายช่องทางอุ่นในทันทีที่ลงลิ้นช่วย นิ้วเรียวหมุนวนจนอนิรุทธ์สติเตลิด เสียงครางต่ำเล้ดลอดให้ได้ยิน ไอติมลากปลายลิ้นเลียท่อนร้อนตรงหน้าตั้งโคนถึงปลาย ริมฝีปากดูดตามท่อนร้อนเสียงดังน่าอาย อนิรุทธ์แทบคลั่งกับความร้อนรุ่มที่ไอติมปรนเปรอ
เสียงหอบหายใจหนักหน่วงดังกลบเสียงจากริมฝีปากที่สัมผัสทุกส่วนสัดที่ทำให้ร้อนเร่า ก่อนนิ้วที่ 2 จะถูกส่งเข้ามา อนิรุทธ์ก็ยกตัวนั่งจับหน้าหวานขึ้นมาประกบจูบ มือใหญ่จับมือเรียวดึงออกจากช่องทางอุ่น กดให้นอนราบทาบทับจนขยับไม่ได้ ผละออกมาแค่นพูดเสียงลอดไรฟัน..
“นังติ๋ม แสบนักนะยะ ประสบขีปนาวุธถล่มโลกของฉันเสียบัดเดี๋ยวนี้!” ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มแล้วหัวเราะกับการกดเข่าหนาแทรกตัวเข้ามาชิด จ่อท่อนร้อนบดเบียด ไอติมประคองหน้าคมขึ้นมาสบตาก่อนจะยิ้มหวานเอาใจ อนิรุทธ์หรี่ตามองแล้วกดส่วนหัวเข้ามาทีละนิด รอยยิ้มหวานเลือนหาย ริมฝีปากบางอ้ารับลม สะโพกเล็กเกร็งรับความยาวที่กำลังแทรกเข้ามาทีละนิด ตาสวยมองตาคมเชื่อมที่มองสบตลอดเวลา
ริมฝีปากอิ่มก้มแตะแผ่วเบา ไอติมหลับตารับสัมผัสจากริมฝีปากอนิรุทธ์ ขาเรียวแยกกว้างรับการขยับที่หนักหน่วงตามอารมณ์ดิบ มือหนาจับต้นขาพาดข้อพับ ตาคมก้มมองท่อนร้อนที่อยู่ในช่องทางอุ่น หัวใจเต้นแรง ช่องทางตอดถี่บีบรัดทุกทิศ ไอติมขยำผ้าปูที่นอนแน่น ครางยาวกับการกระแทกซ้ำของอนิรุทธ์ ปลดปล่อยธารรักออกมาจนเต็มหน้าท้องแกร่ง อนิรุทธ์กัดฟันกรอดกับการบีบรัดที่มากกว่าเดิม บีบก้นเล็กแน่นมือ ก้มกอดไอติมไว้ทั้งตัวแล้วลุกขึ้นนั่ง ประคองก้นเล็กนำจังหวะ อ้าปากงับปลายคางมน ไอติมแหงนหน้าเชิดกับความยาวที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อย ริมฝีปากบางครางเสียงหวานกับอารมณ์ที่คุขึ้นมาอีกครั้ง
“อาห์..ออม อืออออ” มือเรียวจิกเล็บที่หัวไหล่หนา ออมกดริมฝีปากดูดที่ซอกคอขาวแล้วจับสะโพกเนียนยกสูงก่อนจะจับกดลงมาจนสุกแรง ปลดปล่อยความต้องการออกมาพร้อมกัน ท่อนแข็งกระตุกกึกภายในตัวไม่ต่างจากความต้องการของไอติมที่กระตุกอยู่กับหน้าท้องแกร่ง ผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ แล้วเงยหน้าจากซอกคอที่มีรอยสีกุหลาบติดประปรายขึ้นมาสบตาสวย ไอติมก้มสบตาคมของอนิรุทธ์แล้วยื่นริมฝีปากจูบที่แก้มสากเบา ๆ
“อาบน้ำกัน..ไอติมง่วงแล้ว” อนิรุทธ์ยิ้มอ่อนโยนแล้วล้มตัวกอดก่าย ไอติมผ่อนลมหายใจออกเบา ๆ เอื้อมมือกอดตอบ ตาสวยปรือปรอยเคลิ้มจะหลับ..
อนิรุทธ์ยิ้มมุมปากแล้วซุกปลายจมูกหอมที่รอยสีกุหลาบ ริมฝีปากจูบปลุกให้ไอติมจำต้องตื่นอีกครั้ง
“นี่ยังน้อยค่ะไอศกรีม น้อยมากกับนิ้วที่หล่อนส่งเข้ามาทักทายลำไส้ใหญ่ของฉันเมื่อครู่..” ไอติมตาเหลือกค้างกับการแทรกท่อนร้อนเข้ามาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ครางหวิวกับการลงโทษที่เผลออยากเป็นคนรุก เสียงทุ้มยังคงดังข้างหูให้รู้และเตรียมรับกับรักที่ไม่มีวันเหนื่อยอ่อน
“ค่ำคืนส่งท้ายปีเก่ามันยังอีกนานค่ะหล่อน!”
................................................
กอดรวบ!
ส่งไอติมกับออมมาสิ้นเดือนมกรา555 อ่านแล้วขอให้ยิ้มค่ะ จิชอบคู่นี้..ฮาดีค่ะ กร๊ากกกก
ขอบคุณที่ติตามค่ะ
ปล.กระต่ายน้อย พี่ส่งออมกับไอติมให้อ่านแล้วนะคะ อย่าลืมน้องโอ้ของพี่ด้วยค่ะ - -+
หัวข้อ: ดั่งจันทราซ่อนกายในเงามืด : ตอนพิเศษ 30/07/56 (อ่าน 799102 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก