-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
==============================================================
- นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมาทั้งหมด ตัวละครทุกตัวถูกสมมุติขึ้นมาทั้งหมด ไม่มีอยู่จริง
- โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม
- จัดอยู่ในประเภทรับชมได้ทุกวัย
สารบัญค่ะ
(http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16142.msg1733756#msg1733756) ขอบคุณที่รักกกกกก
ตอนที่ 1
ฤดูร้อนกำลังจะหมดไปพร้อมกับการปิดเทอม
หน้าฝนที่พกพาเอาความชุ่มชื่น เย็นสบาย โชยกลิ่นดิน หอมกลิ่นหญ้ากำลังจะเริ่มต้นขึ้น
ผมขับรถออกจากบ้านแต่เช้าตระเวนรับเพื่อน ๆ เพื่อมาเรียนโรงเรียนเอกชนค่าเทอมแพงกระเป๋าแทบฉีกพร้อมกัน วันนี้เปิดเทอมวันแรกครับ พวกผมนัดกันตั้งแต่เมื่อคืนว่าจะรีบมาส่องสาวกัน น้อง ม.1 น่ารัก ๆ ทั้งนั้น สายรายงานว่าน้องมิ้นท์ น้องครีมพี่น้องสองสาวดาวคอนแวนต์ข้าง ๆ จะย้ายมาเรียนที่นี่เพราะ....เพราะไรไม่รู้ นาทีนี้ใครจะสนล่ะครับ
มาถึงโรงเรียนพวกผมก็ตรงไปที่ประจำเลยครับ มุมอับหน้าห้องพยาบาล
ห้องพยาบาลโรงเรียนผมอยู่ตรงหัวมุมถนนที่จะผ่านไปแคนทีนครับ แล้วก็ถือเป็นถนนหลักที่เชื่อมทางเดินไปตึกเรียนแต่ละตึกซะด้วย อย่าได้คิดว่าจะผ่านพวกผมโดยไม่เสียเลือดเสียเนื้อนะครับ เห่ากันกระจาย เหอะเหอะ ส่วนมากก็มีแต่ผมกับเพื่อน ๆ เท่านั้นละครับ ไม่ค่อยมีกลุ่มอื่นมานั่งเห่ากับพวกผมหรอก
เสียงออดยาว มันเป็นสัญญาณให้เราต้องละจากกิจกรรมทุกอย่างที่ทำอยู่เพื่อไปเข้าแถว แต่มันใช้ไม่ได้กับคนบางจำพวก และก็เป็นคนจำพวกเดียวกับกลุ่มผมครับ
“น้องทำไรหล่นน่ะจ่ะ เอ๊า!!! บอกแล้วยังจะเฉย...น้องน่ะแหละ” สิ้นเสียงเห่าของก้อง หนุ่มน้อยที่ทุกคนเรียกกันว่า “ก้อง ทงบัง” มันไม่ได้หน้าคล้ายยุนโฮเพียงอย่างเดียวนะครับ มันยังมีแฟนเป็นลูกเสี้ยวเกาหลีอีกด้วย
สาวน้อย...คาดว่าจะเป็นน้อง ม.1 เพราะหางเต่าเขียวเชียวครับ ไหนจะแววตาเดียงสาคู่นั้นอีก น้องหันรีหันขวาง แล้วก็ชี้นิ้วใส่หน้าอกตัวเองอย่าง งง ๆ
“ใช่ครับน้องแหละ ทำของหล่นแล้วก็ไม่ยอมเก็บ...เอ้า...ไม่เก็บเหรอครับ” อาศัยจังหวะที่น้องมองหาของที่ตัวเองทำหล่น มันก็เดินไปประกบหลังแล้วก็กระซิบใส่หูน้องเบา ๆ แต่ก็ดังพอให้พวกผมได้ยิน
“หัวใจพี่ที่อยู่แทบเท้าน้องไงครับ...ฮิ้ววววววววววว ก๊ากกกกก” มันพูดจบพวกผมก็ฮากันครืน น้องได้แต่ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก จะอายหรือจะโกรธยังก็แยกไม่ถูก นี่แหละครับ ผลของการเดินผ่านหน้าห้องพยาบาลคนเดียว
“เฮ้ย!!! นี่มันจะเข้าแถวอยู่แล้วนะเว้ย กูยังไม่เห็นแม้แต่ชายกระโปรงน้องครีมเลย ไอ้เชี่ยอ๋องมึงเอาข่าววงในเหี้ยไรมาบอกกู!!!”เต๋าหนุ่มสะตอแดนใต้ แต่พออยู่ต่อหน้าสาวมันจะกลายเป็น...เต๋าสตรอว์เบอร์รี่ แยกเขี้ยวด่าอ๋องหนุ่มหน้าตี๋ที่มีดีตรงลักยิ้มแก้มขวาทันที ไอ้อ๋องไม่รีรอสวนไปทันควัน
“สัตว์!!!! กูจะรู้มั้ยว่าทำไมน้องครีมยังไม่มา แต่ข่าวกูเชื่อถือได้แน่นอน ป้านิ่มแม่บ้านน้องเค้าบอกกูเองเลยนะเว้ยว่าน้องครีมกับน้องมิ้นท์จะย้ายมาเรียน ร.ร. เรา...”
“กูว่าเราไปดูที่แถวดีกว่าป่ะ ง่ายกว่าเยอะ!!!! ไอ้วินมึงลอกการบ้านเสร็จยัง นั่งลอกตั้งแต่เจ็ดโมงนี่ออดเข้าแถวดังแล้วยังไม่เสร็จอีก” ชาย ด้วยมาดนิ่ง ๆ ทำให้พวกผมเรียกมันคุณชายได้อย่างไม่กระดาก มันยื่นน้ำให้ผม ก่อนจะฉุดมือผมให้ลุกขึ้น แต่ยังไม่ทันก้าวขาไปไหน วิน หนุ่มผิวขาว สูง โปร่ง มันเหมาะกับคำว่าคุณหนูมากครับ(ถ้ามันไม่เปิดปากพูด)ก็เอ่ยขัดขาพวกเราขึ้นมาว่า
“ไอ้เหี้ยยยยย อีกข้อเดียวเว้ยยยยย ของกูเสร็จนานแล้วแต่ที่กูนั่งเขียนเนี่ยมันของพิ!!!” ...ผมลืมเลยครับว่ามันอาสาลอกการบ้านให้ผม
“เอ๊า..งั้นก็ช้า ๆ ไม่ต้องรีบ พวกกูรอได้”ไอ้ก้องพูดยิ้ม ๆ ผมหันหน้าไปมองมันก็ระบายยิ้มไว้เต็มหน้า จนผมอดยิ้มตามมันไม่ได้ หึ!! นี่ล่ะครับเพื่อนผม ทุกอย่างที่เป็นผม หรือของผม เพื่อนต้องให้ผมเป็นที่สุดเสมอ
“เสร็จละ!!! ระดับกูมันเลยขั้นเทพไปแล้วเว้ย” ผมขอบใจไอ้วินด้วยฝ่ามือปราบเทพ ไม่แรงอะไรหรอกครับ เหมือนยีหัวเล่นมากกว่า
ผมมักจะเดินนำหน้า ชายเดินตามหลังและตามด้วยเพื่อน ๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่สาว ๆ ห้องผมเรียกปรากฏการณ์นี้ว่า “การเฝ้าระวังตูดให้หัวหน้าฝูง” สาวบางคนชอบจับคู่ผมให้คนโน้นคนนี้ จับคู่กับผู้ชายนะครับ น่ากลัวเหมือนกัน55+ พอผมถามว่าแล้วไม่คิดจับให้ตัวเองบ้างเหรอ เธอก็บอกว่าผมเป็นเคะในฝัน เคะในฝันนี่..ยังไงครับ? เธอก็อมยิ้ม..ทำหน้าเหมือน ‘มึงอยากรู้อะดิ’ แต่ก็ไม่บอกผมซักที ช่างมันครับ แค่อยากหาเรื่องคุยด้วยเท่านั้นเองไม่ได้อยากรู้เท่าไหร่
พวกผมย้ายตูดมาอยู่ที่แถวตัวเองแล้วก็ชะเง้อคอมองแถวเด็ก ม.2 ผมกับไอ้ชายสูงที่สุดในกลุ่ม เอิ่ม...ในห้องดีกว่าครับ 178 นี่ก็สูงมากสำหรับเด็ก ม.3 แล้วครับก็เลยเป็นหน้าที่ของชายไม่เกี่ยวกับผมครับ หึหึหึ เพ่งดูว่าน้องครีมกับน้องมิ้นท์มาเรียนรึเปล่า
“ว่าไงมั่งวะ เห็นเปล่า? ไอ้อ๋อง!!!ถ้ามันไม่เป็นอย่างที่พาดหัวข่าว...มึง อ่วม!!!!”สิ้นเสียงไอ้ก้องก็ฮากระจาย เพราะไอ้อ๋องถลึงตาใส่และสวนไปว่า...
“เอื้อก!!!” มันทำท่ากลืนน้ำลายเหนียว ๆ ด้วยครับ ผมก็ได้แต่ยิ้ม ๆ แล้วส่ายหัวกับอาการของพวกมัน ผมกำลังจะช่วยชายดูสองสาว
เฮ้ย..ใครมันมาบังวิสัยทัศน์ผมวะ หันมองข้าง ๆ ก็ไอ้ชายนี่หว่า มันจะมีใครสูงมากกว่าผมกับไอ้ชายได้วะ ผมกำลังจะทัก มันก็หันมาพอดี
“..........”
ต่างคนต่างเงียบ มองค้างกันอยู่แบบนั้น หน้ามันไม่ได้เหมือนญาติข้างไหนของผมนะครับ แต่มัน....
ปิ้งป่อง ปิ้งป่อง
“นายพิรุณ ห้อง 3/2 พบอาจารย์ที่ห้องปกครองด่วน” อ้าวววว ผมนี่หว่า
“เฮ้ย!!! เค้าเรียกมึงนี่หว่า รีบไปป่ะ เดี๋ยวแม่งก็โฟนอีก กูอายแทนว่ะ” หืม...ไอ้ชาย เค้าเรียกกูนะ ทำจะอายแทน ไอ้เหียก
“พูดแค่นี้ต้องด่ากูด้วยเหรอ”มันล็อคคอผมแล้วเหวี่ยงไปมา ผมก็ได้แต่ขำมัน สงสัยผมจะคิดดังแฮะ
ผมรีบวิ่งออกจากแถว แต่ก็ยังไม่วายมองไปที่แถวเด็ก ม.2 หวังจะเห็นน้องครีมกับน้องมิ้นท์ แต่เหมือนผมจะลืมอะไรไปซักอย่าง
อืม...ผมลืมอะไรกันนะ?
.
.
.
ผมชะโงกหน้าดูความเคลื่อนไหวในห้องปกครอง ข้างหลังนั่นมันเหมือนพี่ช้างเลยนี่หว่า แต่...พี่ช้างจะมาทำไมที่ ร.ร. ผมล่ะ
“พิรุณ เข้ามาสิ ญาติเธอมาพบน่ะ”ผมขอบคุณอาจารย์ก่อนจะเสมองไปทางญาติ พี่ช้างจริง ๆ ด้วย
ผมยกมือไหว้พี่เค้า ถึงพี่เค้าจะเป็นลูกจ้างของตาแต่พี่เค้าก็อายุมากกว่าผม
“พี่ช้าง...มีอะไรครับ?” พี่ช้างทำหน้าบอกไม่ถูกเหมือนคนคิดไม่ตก
แล้วผมก็ได้รู้...ว่าทำไมพี่ช้างถึงต้องถ่อมาหาผมถึงที่โรงเรียน
..............................
-
:mc4:
ต้อนรับเรื่องใหม่จ้า
เป็นกำลังใจให้จ้าjira
เริ่มเรื่องน่าสนใจดี พี่ช้างมีเรื่องอะไรมาบอกน้อ
ตอนที่อ่านอ่ะ ฮามุกนี้มาก “หัวใจพี่ที่อยู่แทบเท้าน้องไงครับ...ฮิ้ววววววววววว ก๊ากกกกก”
ถ้าเป็นวีนะ จะถามว่าจริงหรือคะพี่ งั้นไม่เกรงใจล่ะน่ะ จากนั้นก็ใช้ปลายเท้าขยี้ตรงที่มันชี้นั่นซะเลย :jul3:
+1 ให้จ้า :กอด1:
-
Oh! แค่ชื่อเรื่องก็น่าสนใจแล้วคับ ดูลึกลับ เย้ายวน ชวนค้นหาดีคับ จัยนะคับ :3123:
-
โอ้ว.... น่าสนุกค่ะ ชือเรื่องแบบ ลึกลับ โรแมนซ์ จะเป็นแนว ชาติก่อนเราเคยผูดพันกันรึเปล่าหนอ?
-
:mc4:
ชื่อเรื่องน่าสนใจมาก
รอตอนต่อไป
:L2:
-
:3123:
-
:mc4:
:L2: ตอนรับนิยายไหม่
-
ต้อนรับเรื่องใหม่ด้วยคนค่า
เริ่มเรื่องได้น่าสนใจมากๆเลย ทำให้เราต้องรอลุ้นไปด้วยว่าพี่ช้างมาบอกอะไร
แถมชื่อเรื่องก็น่าติดตามสุดๆ
จะออกแนวลึกลับหรือเปล่า ก็คงต้องติดตามต่อไป
เป็นกำลังใจให้จ้า
-
สนุกดีครับ อยากอ่านต่อเร็วๆ แล้ว
:pig4:
-
สะดุดตรงเคะในฝันเนี่ยล่ะคะ...
ขอเฝ้าอ่านล่ะนะ :laugh:
-
รออ่านตอนต่อไปคร๊าฟ :pig4:
-
ขอบคุณสำหรับการต้อนรับนะคะ :pig4:
:mc4:
ตอนที่อ่านอ่ะ ฮามุกนี้มาก “หัวใจพี่ที่อยู่แทบเท้าน้องไงครับ...ฮิ้ววววววววววว ก๊ากกกกก”
ถ้าเป็นวีนะ จะถามว่าจริงหรือคะพี่ งั้นไม่เกรงใจล่ะน่ะ จากนั้นก็ใช้ปลายเท้าขยี้ตรงที่มันชี้นั่นซะเลย :jul3:
เคยแซวรุ่นน้องแบบนี้ค่ะ แล้วก็ถูกรุ่นน้องไล่เตะ...มันไม่เคยคิดว่าเราเป็นผู้หญิงเลยอ่า :sad4:
Oh! แค่ชื่อเรื่องก็น่าสนใจแล้วคับ ดูลึกลับ เย้ายวน ชวนค้นหาดีคับ จัยนะคับ :3123:
โอ้ว.... น่าสนุกค่ะ ชือเรื่องแบบ ลึกลับ โรแมนซ์ จะเป็นแนว ชาติก่อนเราเคยผูดพันกันรึเปล่าหนอ?
:mc4:
ชื่อเรื่องน่าสนใจมาก
:L2:
แถมชื่อเรื่องก็น่าติดตามสุดๆ
จะออกแนวลึกลับหรือเปล่า ก็คงต้องติดตามต่อไป
อย่าคาดเดาว่าชื่อเรื่องมันจะสัมพันธ์กับเนื้อเรื่องเลยนะคะ ไม่ได้ลึกลับอะไรมากหรอกค่ะ
ตอนเขียนเรื่องนี้ขึ้นมากำลังคิดว่าการเกิดความรักของผู้ชายกับผู้ชาย ผู้ชายบางคนเค้าก็รักกันแบบไม่รู้ตัวอ่ะ เหมือนนั่งมองพระจันทร์ที่ค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกมาจากเมฆ จนสามารถส่องแสงได้อย่างสวยงามบนท้องฟ้า..เอ่อ...ไม่ต้องเข้าใจก็ได้ค่ะ555+
สะดุดตรงเคะในฝันเนี่ยล่ะคะ...
มันโดนประชดค่ะ555+ แต่ก็จะโดนจับให้เคะอยู่
ต้อนรับนิยายใหม่
:pig4:
สนุกดีครับ อยากอ่านต่อเร็วๆ แล้ว
:pig4:
รออ่านตอนต่อไปคร๊าฟ :pig4:
เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ
จิ้มบวกขอบคุณทุกคนค่ะ
:กอด1: :pig4:
-
^
^
จิ้มบวกเป็นกำลังใจให้เรื่องใหม่ค่ะ ชอบชื่อเรื่องจังเลย ^^
-
เข้ามาจิ้มเรื่องใหม่ด้วยคน
มาต่อไวๆ น้ารออยู่ :mc4:
-
อย่าคาดเดาว่าชื่อเรื่องมันจะสัมพันธ์กับเนื้อเรื่องเลยนะคะ ไม่ได้ลึกลับอะไรมากหรอกค่ะ
ตอนเขียนเรื่องนี้ขึ้นมากำลังคิดว่าการเกิดความรักของผู้ชายกับผู้ชาย ผู้ชายบางคนเค้าก็รักกันแบบไม่รู้ตัวอ่ะ เหมือนนั่งมองพระจันทร์ที่ค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกมาจากเมฆ จนสามารถส่องแสงได้อย่างสวยงามบนท้องฟ้า..เอ่อ...ไม่ต้องเข้าใจก็ได้ค่ะ555+
หวังว่าตอนจบเรื่องนี้คงไม่ใช่ เมฆฝนขยายตัวบดบังเเสงจันทร์ นะคะ
ไม่อยากให่เศร้าเลยจริงๆ
-
+1 เป็นกำลังใจเรื่องใหม่
-
ตอนที่ 2
ผมนั่งกอดเข่า มองออกไปอย่างไม่มีจุดหมายอย่างนี้มากี่นาที กี่ชั่วโมงแล้วนะ
มองไปทางไหนผมก็เห็นแต่ท้องทุ่งนาสีเขียวสด ลมพัดเย็นสบาย
แต่มันไม่ทำให้ใจผมรู้สึกสบายไปด้วยเลยจริง ๆ
ทุ่งนาผืนใหญ่กว้างสุดลูกหูลูกตาผืนนี้...มันเคยเป็นของตา
แต่ตอนนี้...นาที่ตารัก ที่เคยดูแล และทำหาเลี้ยงผมมาผืนนี้มันกำลังจะเป็นของผม
ผม...ที่เป็นหลานชายเพียงคนเดียวของตา
ใช่ครับ...ผมเป็นหลานชายคนเดียว ...และเป็นญาติที่ยังอยู่เพียงคนเดียวของตา
ตาเล่าให้ฟังว่าตาไม่ใช่คนที่นี่ แต่ทวดมาตั้งรกรากอยู่ที่นี่ แล้วตาเองก็ไม่รู้จักใคร ญาติสนิทที่ยังติดต่อได้ก็ล้มหายตายจากกันไป ตัวตาแต่งงานมีครอบครัวก็ไม่ได้กลับไปบ้านเกิดอีกเลย จนมามีแม่กับน้า ยายก็มาด่วนจากไปอีก แต่ตาก็เลี้ยงแม่กับน้ามาจนโตได้อย่างดี
ตาบอกว่าร่างกายแม่ไม่แข็งแรงมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ตอนท้องผมหมอก็ให้อยู่ในความดูแลของหมอตลอด แม่คลอดผมออกมาแบบสมบูรณ์ น้ำหนักน้อยกว่ามาตรฐานก็จริง แต่ร่างกายแข็งแรงดี ตัวแดงแจ๋ แล้วก็ร้องไห้ลั่นห้องคลอดเลย
ตอนที่ตานั่งรออยู่หน้าห้องคลอด ข้างนอกมีฝนตกมาปรอย ๆ ฟ้าแลบ ฟ้าร้อง พยาบาลเข็นแม่กับผมออกมาพอดี ตาเลยตั้งชื่อผมว่า “พิรุณ” เรียกผมเล่น ๆ ว่า พิ (แม่ผมชื่อพระพาย น้าชื่อโย มาจากวาโย ชื่อมาจากลมเหมือนกัน)แม่ผมหลังคลอดผมก็เจ็บออด ๆ แอด ๆ เรื่อยมา ด้วยร่างกายที่ไม่แข็งแรงมาตั้งแต่แรก ท่านสิ้นลมตอนผม 2 ขวบพอดี
น้าโย...ตาไม่เคยพูดถึงเลย ผมรู้จากพี่ ๆ คนงานว่าน้าเป็นผู้ชายที่เก่ง กล้า และอ่อนโยน แต่ทะเลาะกับตาอย่างหนักเลยออกจากบ้านไปตั้งแต่ผมยังไม่เกิด รูปถ่ายซักใบผมก็ไม่เคยเห็น
ส่วนพ่อ...ตาไม่ค่อยพูดถึงบ่อยนัก ทุกครั้งที่ผมถามถึง ตาจะตอบว่า
“พ่อเอ็งมันไปมีแม่ใหม่แล้ว อยู่กับตานี่แหละลูก ไม่ต้องกลัว
ตาเป็นพ่อเป็นแม่ให้เอ็งได้ ไม่ให้หน้าไหนมันมาว่าได้ทั้งนั้นล่ะ”
ตาเลี้ยงผมมาตั้งแต่ผมจำความได้ ผมไม่เคยรู้...ว่าครอบครัวที่สมบูรณ์แบบมันเป็นยังไง
มันเป็นแค่นิทานก่อนนอนสำหรับผมเท่านั้น...
ไม่เคยร้องเพลง เล่นกีตาร์ เตะบอลหน้าบ้านกับพ่อ
ไม่เคยช่วยแม่ทำกับข้าว ล้างจาน ตากเสื้อผ้า...
ผมมีแต่ตา...ที่คอยกอดผมก่อนไปโรงเรียน ห่มผ้าให้ผมตอนนอน สอนผมปั่นจักรยานตอน ป.2
ตาเป็นทุกอย่างให้ผมได้จริง ๆ ผมไม่เคยรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตา ตาบอกผมเสมอว่า...
“พิ เอ็งเป็นของขวัญที่พระพายมันให้ตาไว้ ตารักเอ็งเหมือนลูก...ตั้งใจเรียนนะพิ ตาให้เงินทองกับเอ็งได้ แต่ตาให้ความรู้ติดตัวเอ็งไม่ได้ เอ็งต้องไขว่คว้าเองนะลูก”
ผมตั้งใจเรียน ขวนขวายสิ่งที่คิดว่ามันเป็นประโยชน์กับตา ไม่ว่าจะเป็นการทำปุ๋ยหมักเอง การทำยาฆ่าแมลงจากพืชธรรมชาติ หรือแม้แต่การทำยาสมุนไพรกินเอง ผมรักตา ตาเป็นทุกอย่างของผม ตาให้ทุกอย่างได้ไม่ว่าจะเป็นรถ (กระบะตอนเดียว มือสอง แต่อุตส่าห์ดีดสูงทำโฟร์วีลให้ผม)เอาไว้ไปดูนาแทนตา บ้าน(ไม้ชั้นเดียวยกสูง ใต้ถุนบ้านลมโกรกตลอดเวลา)ของตา อย่าคิดว่ามันเป็นบ้านหลังเล็กนะครับ หึหึ ผมล่ะเกลียดวันส่งท้ายปีจริง ๆ มันเป็นวันทำความสะอาดครั้งใหญ่ของที่บ้าน แต่ผมไม่เคยทำความสะอาดเสร็จในวันเดียวซักปีครับ ขนาดว่ามีลูกน้องตามาช่วยทำนะครับ
นึกแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ลูกน้องตาอายุมากกว่าผมก็หลายคนครับ แต่พวกเค้ากลับเรียกผมว่าลูกพี่บ้าง พี่พิบ้าง แรก ๆ ผมก็เขิน ๆ แต่ตอนนี้ชินซะมากกว่า
“พี่พิ!!! ตา... ตา” เจ้าอินวิ่งกระหืดกระหอบมาทางผม ผมผุดลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว
“ตาทำไม? ตาเป็นอะไร!!!” คาดว่าผมคงเสียงดังไปหน่อย อินมันหน้าเสียไปนิดหนึ่ง
“ตาให้มาตามเฉย ๆ ครับพี่พิ .....” ผมมองมัน ประกายตาของเด็กมันสื่อว่ามันไม่ได้ตั้งใจ ผมจะทำไรมันลงล่ะครับ
“พี่จะเข้าบ้านใหญ่ อินจะไปด้วยรึเปล่า...เอ้า!!! ถ้าไปก็ขึ้นมาเลย วิ่งมาไม่ใช่เหรอเรา...
เหม่ออะไร ตัวแค่นี้หัดเหม่อแล้วเหรอเรา เร็วเข้า” อินเป็นลูกชายของพี่ช้างครับ ปีนี้ก็ 13 พอดี เสียงมันกำลังแตกเลยครับ ชอบพูด ชอบคุย ยิ้มเก่งครับ
แต่ทุกอย่างไม่เคยเกิดกับผมเลย พูดติดอ่างเวลาคุยกับผม คุยกันไม่ถึงประโยคก็หลบหน้า ยิ้มก็เหมือนแค่นยิ้ม มันอะไรครับ!!!
อินนั่งเงียบมาตลอดทาง ผมนึกสงสารน้องมันนะครับ ต้องทนฝืนนั่งกับคนที่ตัวเองไม่ชอบขี้หน้า ผมเองก็เห็นว่าน้องมันอุตส่าห์วิ่งมาตามเรา ก็เลยชวนมาด้วยกัน แต่ดันลืมคิดไปว่าน้องมันต้องอึดอัด เฮ้อ..เอาเถอะ ทางมันก็ไม่ได้ไกลมาก เดี๋ยวก็ถึงแล้ว ผมจอดรถที่โรงรถเสร็จก็กำลังจะลง เหลือบไปมองคนข้าง ๆ เพราะเห็นว่ายังไม่ขยับตัวไปไหน ก็เห็นว่าน้องมันมองผมอยู่ ผมมองตอบมันก็ทำท่าอึกอัก...แล้วก็รอว่าน้องจะพูดอะไร
“ขะ ขอบคุณครับพี่พิ”ผมยังไม่ทันตอบอะไรอินมันก็พรวดพราดลงจากรถไปแล้ว ผมได้แต่ส่ายหัวกับความบ๊องของเด็กมัน
เห็นบ้านแล้วก็นึกไปถึงเมื่อวานที่พี่ช้างไปหาผมที่โรงเรียน
.
.
.
.
.
.
“พี่ไม่มีอะไรหรอกพิ แต่ที่มีน่ะ...ตา
ฟังดีดีนะพิ ตาเป็นลม ตอนนี้อยู่ ร.พ.”
...ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมมาถึง รพ. ได้ยังไง มันเคว้งไปหมด พี่ช้างบอกว่าลาอาจารย์ให้แล้วก็รับผมมา ร.พ. เลย แกคิดอยู่ว่าผมจะตกใจแต่ไม่คิดว่าจะมากขนาดนี้ แววตาเหมือนคนสิ้นหวัง ไม่เหลือประกายความสดใสของเด็กอายุแค่ 15 เลย
ดีว่าตาไม่เป็นไรมาก หมอบอกว่าความเครียดประกอบกับอากาศร้อนจัดเลยทำให้เป็นลมไปเท่านั้น
ผมได้แต่นั่งจับมือตาไว้ไม่ยอมปล่อย
ตัวตายังอุ่นอยู่ หัวใจยังเต้น ยังมีลมหายใจ
ตายังไม่ไปไหน
ยังอยู่ตรงนี้...
ยังอยู่กับผม
...................................
เอาครึ่งแรกไปอ่านก่อนนะคะ
ส่วนครึ่งหลัง...คืนนี้เอามาเสิร์ฟให้ค่ะ
ขอบคุณ JJHJJH, fungfung, Tifa, Little Devil สำหรับกำลังใจค่ะ...
ส่วนตอนจบ...คนแต่งก็ไม่ชอบเรื่องเศร้าค่ะ
จิ้มบวกขอบคุณกลับนะคะ
:pig4:
-
ตอนที่ 2
ผมนั่งกอดเข่า มองออกไปอย่างไม่มีจุดหมายอย่างนี้มากี่นาที กี่ชั่วโมงแล้วนะ
มองไปทางไหนผมก็เห็นแต่ท้องทุ่งนาสีเขียวสด ลมพัดเย็นสบาย
:pig4:
ชอบจังบรรยากาศแบบนี้ อ่านแล้วนึกภาพออกเลย ยิ่งอากาศเย็นๆ ฟ้าสลัว ลมพัดเบาๆ
นั่งใต้ร่มไม้หรือใต้เถียงนา ได้บรรยากาศมาก น่านอนที่สุด :t3:อิอิ :pig4:ครับ
-
พิไม่ธรรมดานะเนี่ย...
อ่านแล้วไม่เหมือนเด็ก 15 ต้องรับภาระอะไรเยอะแยะ
-
อ่านแล้วแอบเศร้า
-
รอครึ่งหลังค่ะ
ชอบที่บรรยายเกี่ยวกับตา แต่บทแรก รู้สึกว่ามึนนิสหน่อย เหอะๆๆ
+ยังไม่ได้เอา :3123: ไปก่อนนะคะ
-
.
.
.
พอตาฟื้นแกก็รีบโอนที่ให้ผมเลยครับ ผมก็ทานไว้ก่อนเพราะตอนนี้ผมแค่เด็กอายุ 15 วุฒิภาวะอะไรก็ยังไม่มี อย่างเดียวที่เด่นคือโตกว่าเด็กทั่วไปเท่านั้นเอง ไม่ใช่แค่รูปร่าง...แต่รวมไปถึงการใช้ชีวิต ความรับผิดชอบ อะไรหลาย ๆ อย่างมันทำให้ผมต้องโตกว่าเด็กทั่วไป อ่อ...แล้วขนผมก็ขึ้นก่อนคนอื่นนะครับ หึหึ
เดินขึ้นบ้านมาก็มองหาตาก่อนเลยครับ
ตานั่งเหม่อ...มองออกไปนอกหน้าต่าง
ผมรู้แล้วครับว่าผมถอดแบบมาจากใคร ก็ผู้ชายที่เข้มแข็ง ไม่ยอมแพ้ต่ออะไรง่าย ๆ คนนี้ไงล่ะครับ
“อ้าว...ให้เจ้าอินมันไปตามตั้งนานละ พิไปอยู่ไหนมาล่ะ”ผมสวมกอดตาแล้วก็นั่งค้างอยู่บนพนักพิงอย่างนั้น
“ดูรวงข้าวข้างบ้านมาน่ะตา พิได้ยินแม่ค้าในโรงอาหารเค้าพูดกันว่าเพลี้ยมันลงหนัก ก็เลยดูของเราบ้างว่ารวงมันลีบ หรือใบข้าวหงิกรึเปล่าน่ะครับ”ตามองผมนิ่งนาน แล้วเอื้อมมือกอดผมตอบ
"เหนื่อยมั้ยลูก...ลูกบ้านอื่นเค้าได้เที่ยว ดูหนัง แต่พิของตากลับต้องมาเดินดูข้าว คอยคุมคนหว่านปุ๋ย บางทีต้องลงฉีดยาเอง ไปเที่ยวบ้างก็ได้นะลูก” ผมยิ้ม กระชับกอดให้แน่นขึ้นอีก
"พิจะเหนื่อยได้ไง ตอนตาอายุเท่าพิ ตาเคยท้อรึเปล่าครับ
พิเป็นหลานตาต้องเก่งเหมือนตาสิ พิไม่อยากเที่ยว ไม่อยากดูหนังเหมือนเด็กบ้านอื่นหรอกครับ
เดี๋ยวนี้มันมีอินเตอร์เน็ตนะตา อยากดูหนังก็ดูในเน็ตได้
ส่วนเที่ยวน่ะเลิกเรียนตอนไปส่งไอ้เต๋าก็เที่ยวบ้านมันได้ บ้านมันเป็นห้างนะตา พิเห็นจนเบื่อละไม่อยากเดินให้เมื่อยน่อง มีแต่พวกมันน่ะอยากมาเที่ยวบ้านเรา ก็ตาพิทำสวนสวยแล้วก็มีของให้เล่นเยอะนี่ พิจะอยากไปไหนทำไมในเมื่อบ้านเราดีที่สุดแล้ว” ตายิ้ม ยิ้มของตาเป็นฝนที่ตกลงมาให้ผมได้ชื่นใจเสมอ ผมมักจะแทนตัวเองด้วยชื่อครับ นอกจากตาจะเป็นคนตั้งให้ ตายังบอกอีกว่าการเรียกชื่อตัวเองทำให้จิตใจอ่อนโยนและมันก็เหมือนผมยังเป็นพิตัวน้อยของตาด้วย ผมแทนชื่อตัวเองแบบนี้ทุกครั้งไม่ว่าจะต่อหน้าใคร ผมไม่เคยอายครับ
นั่งคุยกันอยู่พักใหญ่ ป้าอรก็มาตามให้ไปทานข้าว ตาเองก็ต้องทานยาให้ตรงเวลาตามที่หมอสั่ง
ป้าอรเป็นคนเก่าคนแก่ของบ้านนี้เลยครับ ตั้งแต่สมัยยายยังอยู่ป้าอรก็มาช่วยทำกับข้าวเลี้ยงคนงาน จนเดี๋ยวนี้ป้าอรก็ยังทำเลี้ยงคนงานอยู่เหมือนเดิม แต่ก็มีลูกมือช่วย 4 – 5 คน เจ้าอินก็เป็นหนึ่งในลูกมือครับ
"ป้าอรครับ ทำไข่เจียวหมูสับเพิ่มอีกอย่างด้วยนะครับ เดี๋ยวเพื่อนพิจะมาทานข้าวแล้วก็จะค้างด้วย” ป้าอรเค้ารู้ครับว่าไอ้พวกนี้มันกินกันจุขนาดไหน ข้าวนี่ต้องหุงเผื่อเป็นหม้อเลย
เสียงรถจอดหน้าบ้านแบบนี้คงมากันแล้วล่ะครับ นั่นไง...ไอ้วินต้องเดินกอดป้าอรนำมาก่อน ตามด้วยไอ้ก้อง ไอ้เต๋า ไอ้อ๋อง และปิดขบวนด้วยชายซึ่งถือกระเป๋าของทุกคนอีกที
ชายมันชอบเอาใจเพื่อนครับทั้งที่บ้านมันไม่ได้เลี้ยงให้มันต้องมาคอยซับพอร์ทใครแบบนี้ บ้านมันเป็นโชว์รูมรถครับ นำเข้ารถนอกเท่านั้น รวยมาตั้งแต่รุ่นทวดแล้วมั้ง ถึงได้เรียกกันคุณชายแบบไม่กระดากไงครับ
“สวัสดีครับ ตาเป็นไงบ้างครับ
พิไม่ยอมบอกว่าตาไม่สบายพวกเราเลยไม่ได้เยี่ยมตาที่ ร.พ.
พวกผมเอาของมาฝากด้วยครับ ดีกับสุขภาพนะครับ ลดความดัน แล้วก็ไม่มีน้ำตาลด้วย
นี่พวกเราปรึกษาว่าที่หมอมาแล้วนะครับ” ไอ้เต๋าพูดจ้อเลยครับ ผมบอกคุณรึยังว่ามันน่ะ...เต๋าสตรอว์เบอร์รี่ ส่วนว่าที่คุณหมออย่างอ๋องก็ได้แต่ยิ้มครับ มันไม่เคยพูดทันใครเค้าหรอก อ๋องไม่ได้ชอบหรืออยากเป็นหมอนะครับ แต่บ้านมันเป็นโรงพยาบาลน่ะครับอยู่ในเมืองโน่น ไม่ใช่ที่พาตาไปรักษานะครับคนละที่กัน ที่พาตาไปเพราะมันใกล้บ้านที่สุด เอกชนแต่ค่ารักษาไม่ได้แพงเท่าไหร่ เร็วดีด้วยครับ..อ๋องกูไม่ได้ว่าบ้านมึง ดูมองเข้า
“ขอบใจมาก แต่วันหลังเอาแต่ตัวมาเยี่ยมก็พอนะลูก ตามสบายนะเด็ก ๆ เดี๋ยวตาขอตัวไปนอนก่อน”ผมพยุงตาลุกขึ้น ก่อนจะเข้านอนต้องสวดมนต์ก่อนแล้วค่อยเข้านอน แต่วันนี้แปลกครับสวดมนต์แล้วยังไม่ยอมนอน ตาบอกให้ผมเปิดตู้หนังสือแล้วก็หยิบห่อกระดาษในซอกเล็ก ๆ ออกมา ผมยื่นให้ตาแต่ตากลับไม่ยื่นมือมารับห่อกระดาษ ผมเลยเปิดออกดูเอง
ในห่อนั้นมีรูปกับจดหมายเก่า ๆ หลายฉบับครับ มีรูปขาวดำของผู้ชายคนหนึ่ง ยืนกอดคอเด็กผู้หญิงกับเด็กผู้ชายเอาไว้ ในภาพนี้บ่งบอกถึงความสุขได้เป็นอย่างดี ทั้งสามคนมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้าทุกคน ผมเองยังยิ้มตามเลยครับ ผมรู้จักคนในรูปสองคน เด็กสาวผมว่าต้องเป็นแม่ ส่วนผู้ชายที่ยืนตรงกลางต้องเป็นตา แต่เด็กผู้ชายคนขวามือนี่สิ ผมไม่เคยเห็นมาก่อน...หรือว่า
“ใช่...นั่นน่ะ น้าโย......
ตาเหลือรูปใบนี้ใบเดียวเท่านั้น นอกนั้นตาฉีกทิ้ง เผาไปบ้างก็มี”ตายิ้มขื่น ก่อนจะเล่าต่อ
“พิ... น้าโยน่ะนิสัยเหมือนยายไม่มีผิด ใจร้อน มุทะลุไม่มีใครเกิน”...ผมก็เหมือนกันครับตา
“มีเรื่องมีราวไม่เว้นแต่ละวัน แต่ก็ไม่เคยถึงกับต้องขึ้นโรงขึ้นศาลเลยซักครั้ง ผิดเป็นผิด ถูกเป็นถูก แถวนี้ไม่มีใครเกลียดมันลงซักคน เค้ารู้กันทั่วว่ามันเป็นคนดี...” อ่อ...นิสัยแบบนี้ผมได้มาจากยายกับน้าโยนี่เอง
ยามที่ตาพูดถึงน้าโย ตาดูมีความสุขมาก ตาเว้นช่วงไปพักใหญ่ ก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา...แต่คราวนี้ยิ้มของตามาพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
“ตั้งแต่ทะเลาะกันครั้งนั้น มันก็ผลุนผลันออกจากบ้านไป เสื้อผ้า ของใช้ซักชิ้นมันก็ไม่เอาติดตัวไป
โยมันจดหมายมาหาตาหลายฉบับ แต่...ตาเผาทิ้งทั้งหมด ไม่เคยเปิดอ่านแม้แต่ฉบับเดียว
แม่เอ็งเค้าก็เลยแอบเก็บจดหมายเอาไว้เอง แล้วก็เขียนตอบกันโดยที่ตาไม่รู้
โยมันไปอยู่กับเพื่อนมันที่กรุงเทพ ทำงานหาเงินได้เป็นกอบเป็นกำ
ส่งมาให้แม่เอ็งใช้ก็หลายครั้งแต่แม่เอ็งก็เก็บหอมรอมริบไว้ หวังจะให้มันเอาไว้ใช้ตอนแก่เฒ่า
จนแม่เอ็งคลอดเอ็งออกมา แล้วก็เสียไปแล้วนั่นล่ะตาถึงได้รู้ว่าโยมันติดต่อกับพระพายตลอด
จดหมายฉบับสุดท้ายของโยเพิ่งหยุดไปเมื่อวันก่อนนี่เอง”ตาเล่าเรื่องน้าโยต่อ โดยไม่คิดจะเช็ดน้ำตา
“หึหึ ตาสวมรอยเป็นพระพายมาสิบกว่าปี
ตาคิดว่ามันคงไม่รู้ว่าพระพาย...แม่เอ็งมันเสียแล้ว
แต่เปล่าเลยลูก.....
โยรู้มาตลอดว่าคนที่ตอบจดหมายเป็นตาไม่ใช่แม่เอ็ง
จดหมายฉบับสุดท้ายมันเขียนบอกตาว่าถ้าตาได้รับจดหมายฉบับนี้โยคงไม่มีลมหายใจแล้ว
โยติดเหล้า กระเพาะทะลุเพราะดื่มเหล้าหนักมานานมาก...หมอรักษาไม่ได้แล้ว
กราบเท้าขอโทษที่ไม่เคยได้ทดแทนคุณตากับยาย
ขอให้ตายกโทษ..อโหสิกรรมให้ ชาติหน้า...ขอเกิดมาทดแทนคุณเป็นพ่อเป็นลูกกันอีกชาติ”ตาสะอื้นไห้ ก่อนจะพูดต่อ
“ตาขอโทษพิ ถ้าตาไม่ทิฐิมาก ยอมฟังที่น้าโยพูดบ้างเรื่องมันก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอก พิคงมีครอบครัวที่เหมือนคนอื่นเค้า มีคนคอยให้ปรึกษา มีคนคอยดูแล...”ผมไม่รอให้ตาพูดจบ
“ตาอย่าพูดแบบนี้...ตาไม่เคยทำให้พิรู้สึกน้อยใจอะไรเลย
ตาเติมให้จนเต็ม ทุกวันนี้พิมีความสุขมากอยู่แล้ว
ไม่ได้อยากได้คนมาคอยให้ปรึกษาหรืออะไรก็แล้วแต่ที่ตากำลังคิด
พิรักตานะครับ คนเรามันเดินผิดพลาดกันได้ แต่พิรู้...ว่าน้าโยเองก็เสียใจไม่ต่างกับตา
แล้วน้าโยเองก็รู้มาตลอดว่าตายังรักแล้วก็เป็นห่วงน้าโย น้าโยต้องมีความสุขอยู่กับแม่บนสวรรค์แน่ครับ”ผมกับตากอดกันแน่น ได้ยินเสียงสูดน้ำมูกของตา...และระดับการเต้นของหัวใจที่เริ่มเป็นปกติ
ผมกลั้นใจถามตาในสิ่งที่คาใจผมมาตลอดออกไป
“ตา...ทำไมน้าโยถึงหนีออกจากบ้านล่ะครับ?”
......................................................
ก็ยังค้างอยู่ดี555+
จิ้มบวกขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
นั่งโพสต์นิยาย ดูไฟอมตะไปด้วย...มันเศร้าดีจริง ๆ
เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ
ตอบคุณ puremind มีนาหลังบ้านประกอบการจิ้นค่ะ ลมเย็นมาก ยิ่งตอนเย็น ๆ นี่ยิ่งชื่นใจค่ะ
fuku เพราะต้องช่วยตาทำงานตั้งแต่เด็ก เลยกลายเป็นเด็กที่มีความคิดมากกว่าเด็กรุ่นเดียวกันค่ะ...ซึ่งมันห่างไกลกับตัวคนแต่งราวฟ้ากับเหว555
JJHJJH อยากลองแต่งว่ามันจะเศร้ามั้ย...ขอบคุณที่เข้าถึงค่ะ
salapaw ครึ่งหลังก็ยังเป็นตาอยู่ค่ะ บทแรกดูงงใช่มั้ยคะ จะได้เอามาปรับปรุง :pig4:
-
เนื้อเรื่องสนุกดีค่ะ แต่มีเค้าว่าจะดราม่าตั้งแต่ตอนแรกๆซะแล้ว :เฮ้อ:
ยังอยากรู้อยู่ดีว่าชายหนุ่มที่สูงกว่าพิคนนั้นเป็นใคร
รอตอนต่อไปค่า :mc4:
-
สวัสดีนิยายเรื่องใหม่นะ
เพิ่งเข้ามาอ่านอ่ะชอบมากๆที่บอกว่าเคะในฝัน 555 น่ารักอ่ะ เป็นแฟนนิยายตอนนี้ยังทันไหม?
-
สิ่งที่ผิดพลาดไปแล้วในอดีต แต่ถ้ามันเปลี่ยนมาเป็นบทเรียนสอนใจได้ในวันนี้ ก็นับได้ว่าไม่ได้ผิดพลาดไปเสียเปล่านะคับ อบอุ่นดีจังถึงจะมีแค่ตากับพิก็เถอะ :กอด1:
-
ไหนว่าไม่ชอบเรื่องเศร้าจ๊ะ
ซิกๆ เเต่เดี๋ยวคงดีเนอะ ชิมิ
-
ดราม่าไหมเนี่ยบอกเพื่อให้ทำใจนิดนึง
-
เข้ามาอ่านเรื่องใหม่ด้วยคน
มาถึงก็กินมาม่ากันเลย เหอแ ดราม่าซะ
แต่ชอบนะ บรรยายได้เหงา เศร้าๆดีจัง
ปล. + ให้เรื่องใหม่ด้วย
-
อ่านแล้วก็ซึ้งปนสุข รักคุณตา รักพิ รักเพื่อนๆของพิด้วย
จะรอตอนต่อไปนะคะคุณjira
-
ตอนที่ 3
ตัวตากระตุกไปนิดหนึ่งหลังจากที่ฟังผมถามออกไป...
นั่งนิ่งอยู่นาน...
“ไม่เป็นไรครับตา...พิแค่สงสัยเท่านั้น ถ้าลำบากใจก็ไม่เป็นไรครับ”...ตาไม่ตอบอะไรผม
“นอนเถอะครับตา มันดึกมากแล้ว พิจะอยู่เป็นเพื่อนจนกว่าตาจะหลับนะครับ”พอล้มตัวลงนอน ตาก็แทบจะหลับทันทีเลยครับ คงเพลียมาทั้งวันและยังร้องไห้อีก
ผมดึงผ้าห่มผืนบางมาคลุมให้ตาถึงอกก่อนจะเดินออกไปเงียบ ๆ
ถ้าเมื่อไหร่ตาพร้อมก็คงจะบอกผมเอง...ในสักวัน
ดึกป่านนี้ไอ้ลิงทโมนทั้งหลายคงบุกห้องผมไปแล้วแน่ ๆ
ผมย่องเอาหูแนบกับประตูหน้าห้อง ได้ยินเสียงคุยกันแว่ว ๆ เลยผลักประตูห้องซึ่งเป็นไม้เข้าไปอย่างสุดแรง
“เฮ้ย!!/ เหี้ย!!/ สัตว์!!” ภาพที่ปรากฎต่อสายตาคือ...
ไอ้วินโดดขึ้นเตียง
ไอ้อ๋องตกเก้าอี้
แต่ที่หนักสุด...
ไอ้ชาย คุณชาย...โดดกอดคอไอ้ก้อง ซึ่งช่วงตัวเตี้ยกว่ามัน
หัวไอ้ชายโขกเข้าปลายคางไอ้ก้องก่อนจะหงายหลังลงไปทั้งคู่
ไอ้ชายลุกมานั่งกุมหัว
ไอ้ก้องนอนนิ่ง...แทบสลบ
ส่วนผมกับไอ้เต๋า...ขำกลิ้งในสภาพสมบูรณ์ทั้งร่างกายและจิตใจ555+
.
.
.
“ถ้ากูสลบไปจริง ๆ กูฟื้นขึ้นมาจะตุ๋ยตูดมึงก่อนเลยไอ้พิ!!!! มึงจะโดนคนต่อไปไอ้เต๋าเสือกหัวเราะเยาะกู อูย...” ไอ้ก้องสบถด่าแล้วจับคางตัวเองป้อย ๆ ผมยิ้ม ๆ เดินเข้าไปพร้อมหลอดยา ดึงมือมันออกแล้วมองหาร่องรอยความเสียหาย จับพลิกซ้ายพลิกขวาก็ไม่เจออะไรนอกจากรอยแดง ๆ ตรงปลายคาง
“ไม่เกิดความเสียหาย อืม...มีรอยแดงนิดหน่อย มึงกลั้นหายใจทำไมไอ้ก้อง...ปากกูเหม็น?”ผมถามพร้อมจ้องตามัน ไอ้นี่ก็หลบตาอย่างรวดเร็ว เบี่ยงตัวหลบผมอีกต่างหาก
“เป็นไร? โกรธเหรอ กูขอโทษ...ชายมึงมาขอโทษพร้อมกูเลย มึงทำมันเจ็บอ่ะ”ผมดึงแขนไอ้ชายมาหวังจะให้มันมาง้อพร้อมกับผม ไอ้นี่ก็ดันสะบัดแขนหนีผมอีก
“เป็นอะไร...”มันเงียบกันหมด ผมก็นิ่งบ้าง...
“...ถามว่าเป็นอะไร พวกมึง...โกรธกูเรื่องอะไร”ไม่มีเสียงตอบจากใคร ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ ผมได้ยินแต่เสียงลมหายใจเท่านั้น เหมือนทำสงครามประสาท...ใครที่ทนความกดดันไม่ได้ก็ต้องโพล่งออกมาก่อน
แล้วก็มีคนที่ทนไม่ได้อีกต่อไป
“มึงไม่รู้จริง ๆ หรือมึงไม่เคยสนใจห๊ะ!!!!”ไอ้เต๋าปรี่เข้ามากระชากคอเสื้อผมเข้าหาตัวมัน ก่อนจะด่าผมอีกชุดใหญ่
“เมื่อวานจู่ ๆ มึงก็ไม่เข้าเรียน กลับบ้านหรือไปไหนก็ไม่บอกใคร
ติดต่อก็ไม่ได้ พวกกูโทรหามึงเป็นร้อยสายก็ไม่รับ
ถ้าไอ้อ๋องไม่โทรเข้าบ้านพวกกูก็ยังไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
คิดไปต่าง ๆ นานา ถ้ามึงถูกยำตีนโดยที่พวกกูไม่อยู่กันซักคนมึงจะเป็นยังไง
มึงคิดบ้างมั๊ยว่าทุกคนเป็นห่วงมึง...
มึงยังเห็นพวกกูเป็นเพื่อนมึงรึเปล่าไอ้พิ!!!!”!!!!”...ผมพูดหรือเถียงอะไรไม่ออก...เมื่อเห็นแววตาเจ็บปวดของเต๋า และของเพื่อน...เพื่อนผมทุกคน
“...กูขอล่ะ มึงอย่าหายตัวไปแบบนี้ มึงอย่าทำแบบนี้อีก...” เต๋าปล่อยคอเสื้อผมแล้วแต่เลื่อนมือมาจับชายเสื้อแทน ซบหน้าลงกับบ่าผม แรงสะอื้นของเต๋าทำให้หัวใจผมแทบระเบิด ผมไม่เคยคิดว่าพวกมันจะเป็นห่วงผมขนาดนี้
ผมผิดเอง
“...ขอโทษ กูขอโทษ
กูไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากูไปถึงโรงบาลได้ยังไง
กูไม่รู้ว่ามีใครโทรหา...มีใครเป็นห่วง
ต่อไปกูจะมีสติ จะบอกพวกมึงก่อน...
ไม่ว่าเรื่องอะไร
พวกมึงต้องรู้ก่อนใคร
อย่าร้องไห้สิวะ...วินร้องตามมึงเห็นมั้ยเนี่ย” เต๋าเงยหน้ามามองผมแล้วหันไปมองรอบ ๆตัว
“มึงสัญญาแล้วนะพิ...จำด้วย”ผมพยักหน้าเบา ๆ เต๋าเอาหน้าถูเสื้อผมเพื่อเช็ดน้ำตา...เรายิ้มให้กัน ผมหันไปมองรอบตัวแล้วกางแขนออกทั้งสองข้าง วินเดินเข้ามาก่อนใครพร้อมกับปล่อยโฮกอดผมแน่น เต๋ายิ้มแล้วกอดพวกเราอีกที คนอื่น ๆ ทยอยเดินมากอด แต่...ชาย ไอ้ชายตบหัวผมอย่างแรงครับ ดัง ‘ปั่ก’
ผมร้อง ‘อุ๊ก’ โห...ขี้เลื่อยสะท้านอ่ะ แต่มันก็กอดอยู่ดี
ชาย...กูจะคิดค่ากอดเป็นสกายคิกเข้ายอดหน้ามึง ตบมาได้...เจ็บชิบหาย
ผมไม่เคยคิดว่าความรักที่เพื่อนคนนึงจะมีให้กันมันมากได้ขนาดนี้
ความอบอุ่นนั้นมันค่อย ๆ ซึมลงมาในหัวใจผมอย่างช้า ๆ
ผมกระชับกอดแน่นขึ้นอีกจนไอ้วินที่อยู่ในสุดร้องประท้วง ถึงได้ผละออกจากกันและหัวเราะให้กันอย่างมีความสุข
ผมได้รับความรักจากตา ซึ่งเป็นคนในครอบครัว เป็นธรรมดาที่ต้องรัก ผูกพัน และมีแต่ความหวังดี ไม่ต้องการสิ่งตอบแทนอะไร
แต่ผมไม่เคยคิดว่าความรักจากเพื่อน ที่ไม่ใช่คนในครอบครัว
ไม่ได้มาจากสายเลือดเดียวกัน...
มาจากคนละที่...ต่างสังคม
มันจะแน่นแฟ้น ไม่ต่างจากความรักของคนในครอบครัวเดียวกันเลย
ผม...พวกมัน พวกเรา...แค่มองตาก็รู้ครับ ไม่จำเป็นต้องสื่อสารกันด้วยคำพูดด้วยซ้ำ
และมันจะเป็นสายใยที่ไม่มีวันขาดออกจากกันได้
ผมหวังไว้อย่างนั้นนะครับ
.
.
.
.
ห้องผมกว้างพอที่ผู้ชายล่ำ ๆ 6 คนจะอัดกันได้ครับ ของใช้ เครื่องใช้ไฟฟ้ามีครบแต่ก็เป็นธรรมดาที่มันจะรกบ้าง
“พิ...ทำไมเป็นก้อนกลมขนาดนี้วะ มึงเช็ดไรมาเนี่ย?”ผมมองตามเสียงเรียกของวิน
“...วินลองดมดิ๊ มีกลิ่นอะไรเปล่า?”ไอ้อ๋องบอกหน้าตาย
วินขมวดคิ้วเล็กน้อย เอียงคอมองกระดาษทิชชู่ด้วยใบหน้าสงสัย พอไอ้วินยกมาดม...กำลังจะถึงจมูก ไอ้ก้องรีบผลักข้อมือไอ้วินทันที ส่งผลให้ทิชชู่เช็ดคราบน้ำตาของพิน้อยเมื่อคืนทาบเต็มจมูกไอ้วินพอดิบพอดี
เต๋าเห็นแบบนั้นก็รีบปรี่เข้าไปช่วยไอ้วินอีกทาง...คือกดทิชชู่ลงให้แนบสนิทกับใบหน้าที่สุด
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” วินดิ้นขลุกขลักโดยมีอ๋องกอดไว้แน่น เป็นผมเองล่ะครับที่ทนเห็นไอ้วินมันตรวจสอบหลักฐานการทำร้ายร่างกายไม่ไหว ต้องเข้าไปแยก...แต่พอแยกได้แล้วแทนที่มันจะขอบใจผม มันกลับโดดเตะผมซะอย่างนั้น เพื่อเป็นการระบายแค้นผมเลยหันไปเตะไอ้เต๋าต่อ แล้วก็วิ่งไล่เตะกันจนป้าอรขึ้นมาเตือนนั่นล่ะครับถึงได้หยุด
“ไอ้พิ ไอ้เหี้ย ไอ้จัญไร มึงไม่ทิ้งลงถังวะ”ผมอมยิ้ม
“ใครจะไปรู้ว่าจะมีคนจัญไรกว่าหยิบมาดม กูลืมถ่ายคลิปไปปล่อยเน็ตว่ะ...หน้าแม่งเหมือนคนขี้ไม่ออก555” ไอ้วินงอนไปแล้วครับเดินหนีไปนั่งปลายเตียง ผมก็นั่งคุยกันต่อบนพื้น อ๋องหันไปเล่นเกมส์ต่อ ชายกับก้องรื้อหนัง ผมคุยกับเต๋าเรื่องเรียน
“มีการบ้านมั้ยวะ? ใครสั่งงานไรบ้าง?”ผมถามเต๋า
“มีรายงานส่ง อ.นิรมล กำหนดส่งอาทิตย์หน้า แต่พวกกูทำเผื่อมึงแล้ว มึงอ่านย้อนแล้วก็ปรับเองนะ จะได้ไม่เหมือนกันมาก เออ...แล้วน้องครีมกับน้องมิ้นท์น่ะอยู่ห้อง 1 ทั้งคู่ว่ะ เมื่อวานตอนเย็นพอกูได้ข่าวเรื่องมึงแล้วพวกกูก็ไปสอดแนมห้องน้องมา น่ารักเว่อร์...หน้าใส ตากลม ปากน่าจูบ แต่พี่ชายแม่งโคตรหวงอ่ะ มองกูอย่างกะกูจะจีบน้องมันงั้นล่ะ กูอ่ะมีแฟนแล้วนะ รักกันมากด้วย...”ผมยิ้มแล้วก็แซวมัน
“ถุย!!!! พรุ่งนี้กูจะไปดู ถ้าน่ารักอย่างที่มึงว่ากูอาจจะจีบ...มองไรวะ...ก้อยไม่ได้อยู่นี่แล้วนะ แล้วก็ไม่รู้มีใหม่ไปแล้วรึยัง กูโทรหาก็ปัดกูตลอด...จะเลิกกูก็ไม่ว่านะ อย่ามาทำเหมือนกั๊กไว้แบบนี้ กูไม่ชอบ”แฟนผมครับ..คบกันมาเกือบปีละ ย้ายโรงเรียนตามแม่ไปอยู่จังหวัดอื่น แรก ๆ ก็โทรหา m กันตลอด แต่หลัง ๆ ไม่ว่าง กิจกรรมหนัก แค่เจียดเวลาคุยยังทำไม่ได้ ระยะทางมันทำให้ความรักเปลี่ยนไปได้จริง ๆ
“...แล้วแต่มึงว่ะ เออ...เมื่อวานตอนกูกลับบ้านไอ้เด็กโรงเรียนปริ๊นซ์ที่คราวก่อนมันแย่งกิ๊กกูอ่ะ มันมาเดินเล่นในบ้านพ่อกู(ห้างบ้านมัน) กูเลยเข้าไปทัก...แม่งไม่พอใจไรไม่รู้ต่อยกูซะตาเขียว แล้วก็พากิ๊กกูหนีไปเลย”
“หึ.....เต๋ามึงทักมันว่ากวนตีนใช่มั้ย พอมันต่อยมึงมึงก็ใส่ไม่ยั้ง จัดหนักเลยสิ แล้วกิ๊กมึงมึงก็หิ้วกลับบ้านไป...อย่ามาหลอกกูไอ้เต๋า กู 15 แล้ว ไม่ใช่เด็กสามขวบ...
ไอ้ก้อง!!!! เมื่อวานเย็นมึงอยู่กับมันด้วยรึเปล่า”ไอ้ก้องสะดุ้ง...แต่ยังรื้อหนังต่อไป
“ชายเรื่องนี้กูไม่เคยดูว่ะ เปิดดูดีกว่า...เอาเรื่องนี้ด้วย วินมาดูด้วยกันสิ”จู่ ๆ ไอ้วินก็เลิกงอน ลงไปนั่งรื้อหนังกับไอ้พวกนี้เฉยเลย หรือว่า....
“ไอ้วิน...อย่าบอกนะว่ามึงเล่นกะมันด้วย พ่อมึงรู้รึเปล่าว่ามึงแอบไปมีเรื่อง แล้วไอ้เด็กปริ้นซ์ต้องนอนโรงบาลรึเปล่า” เพื่อนผมมันก็วัยรุ่นทั่วไปล่ะครับ ชกต่อยมีเรื่องบ้างให้พอมีอะไรทำ แต่พวกมันตีนหนักมือหนักครับ มีเรื่องทีไรต้องให้พ่อวินเคลียร์ให้ทุกที มันก็โดนดุไปตามระเบียบ แต่มันน่ะลูกรักทำอะไรก็ดีไปหมด ทำเรื่องหนักมาแต่พอถึงพ่อมันเรื่องก็เบา...หายไปเลยก็มี
“...พวกมึงนี่น้า ทำอะไรไม่ปรึกษากูก่อน(หางตาเหลือบเห็นไอ้ชาย) เอาเหอะ...มันผ่านไปแล้วใช่มั้ย กูรู้ไอ้ชายว่ามึงต้องพูดแบบนี้ ต่อไปจะทำอะไรก็ปรึกษากูก่อน...มันตายขึ้นมาจะแก้ยังไง”เงียบกันไป...แป๊บเดียวเท่านั้นล่ะครับ เดี๋ยวพวกมันก็ทำลืม
“กูอาบน้ำแป๊บ...เดี๋ยวค่อยดูหนังกัน อ๋องมึงเปิดลิ้นชักล่างสุด กูได้มาใหม่ 3 เรื่อง”ผมถอดเสื้อกับกางเกงแล้วถึงจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบผ้าเช็ดตัวมาพาดบ่าแล้วก็เดินไปเข้าห้องน้ำ ....อายทำไมครับผู้ชายเหมือนกัน
ออกมาพวกมันก็นั่งดูกันแล้ว...ไม่รอกูเล้ยยยย
ผมเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบขนมกับเบียร์มานั่งกิน หนังไม่ค่อยดูเท่าไหร่ครับ คอยด่าไอ้วิน...มันชอบสปอยหนัง ถ้ารู้ตอนต่อไปก็ไม่มันส์แล้วครับ ไอ้วินเป็นคนแบบนั้นล่ะครับ ผมมานอนก่อนเพราะง่วงจัด ปล่อยให้พวกมันดูหนังกันไป ไอ้อ๋องคลานมานอนข้างผม ส่วนที่เหลือก็ปิดหนังแยกย้ายกันนอน พอหัวถึงหมอนผมก็หลับเลยครับ เหนื่อยมาทั้งวัน พรุ่งนี้ก็ต้องตื่นแต่เช้า
แต่วันนี้เป็นวันที่ผมหลับสนิทที่สุด เพราะรอบตัวผมมีแต่ที่ผมรัก และรักผม
คืนนี้.....คงเป็นคืนที่ผมหลับฝันดีอีกคืน
...................................
-
^
^
^
จิ้มมมมมมม จึกค่ะคุณjira
เรื่องนี้อุ่นจริงๆด้วย ถึงจะขาดบางสิ่งแต่ก็มีสิ่งสำคัญอื่นๆมาทดแทนเนอะ
เพื่อนกลุ่มนี้น่ารักจังเลย
ว่าแต่....แฟนในอนาคตของพิจะเป็นหนึ่งในเพื่อนสนิทรึว่าใครกันหนอ?
พี่ชายที่หวงน้องสาวสองคนนั่นจะมีเอี่ยวมั้ยหนอ?? น่าติดตามๆๆ
-
:z13: คุณanajulia...อ่านเร็วมากอ่ะ555+
วันนี้ทานข้าวกลางวันไม่อร่อยเลย...อากาศมันร้อนมาก ผัดไทเหลือเกือบครึ่งจานอ่ะ อยากได้มือที่สามมาแย่งผัดไท555+
ตอบคุณ Ayame ผู้ชายสูงคนนั้น...ยังไม่มีคิวให้มันค่ะ555 แต่เดี๋ยวมันก็ต้องโผล่ค่ะ
Red_sister ทันคร๊าบ...เพราะเรื่องมันยังไม่ถึงไหนเลย เพิ่งเคยเขียนนิยายนี่ล่ะค่ะ..ต้องฝึกอีกเยอะ แนะนำกันได้นะคะ
Laxxeez ใช่ค่ะ...เห็นด้วยค่ะ...ตาคนแต่งเองเสียไปแล้วแต่ก็จำความอบอุ่นของแกได้ไม่ลืม :กอด1: ตัวเอง55+
Tifa ค่ะ ไม่ชอบดราม่า แต่มันดราม่าตอนดูละครอ่ะค่ะ บทหน้าไม่ดราม่าค่ะ(ตอบแบบมั่นใจ)
fungfung ไม่ค่ะ (ตอบแบบมั่นใจ...อีกครั้งหนึ่ง)
jasmin มันเหงามากเลยใช่มั้ยคะ มากอดกันค่ะ :กอด1:
anajulia รักเพื่อนพิด้วยค่ะ เห็นเดินแถวจตุจักรเต็มไปหมด เด็กเดี๋ยวนี้หน้าตาน่าเอ็นดูนะคะ :haun4:
พรุ่งนี้เจอกันค่ะ(ถ้าแต่งเสร็จ555+)
จิ้มบวก :pig4: ทุกคนค่ะ
ส่วนที่คุณanajulia ถาม...เดี๋ยวก็โผล่เองล่ะค่ะแฟนพิน่ะ555+ (ใช่คุณนุ่นป่ะคะ? ที่เป็นเจ้าของกลอนเทพเมรัยอ่ะ)
-
เข้ามาอ่านก่อนไปทำงาน
มิตรภาพของเด็กหนุ่มน่ารัก :-[
ดีจังที่พิมี้พื่อนที่ดีแบบนี้
คงไม่มีเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อหรอกนะ
ปล. ถึงจะดร่ามาแต่ก็ชอบ กอด :กอด1:ไรทเตอร์คืนๆ
-
ดราม่าแน่ๆ เลยใช่ไหม จะไหวมั้ยเนี่ย แพ้นิยายเศร้าเคล้าน้ำตา
แต่อยากอ่าน + เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ตามเข้ามาเก็บสองตอนรวดเลยจ้า
ตอนที่สองออกแนวเศร้าๆ นะ
ทำให้คิดว่าเรื่องนี้จะออกแนวดราม่าหรือเปล่าน้อ
ตอนล่าสุดนึกถึงความรักความผูกพันแบบเพื่อนนี้มันน่ารักดีนะคะ
อ่านแล้วก็ทำให้ยิ้มได้
+1 และเป็นกำลังใจให้จ้า :กอด1:
-
แวะเข้ามาเยี่ยมเยี่ยนคร้า
เจ้สอง อิอิ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครับ ฝากตัวเป็นแฟนด้วยคนครับ
-
ตอนที่ 4
เช้านี้ผมตื่นขึ้นมาแบบไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ครับ...ทำไมน่ะเหรอ?
ไอ้อ๋องมันกอดผม!!!! ผมไม่หวงตัวกับเพื่อนหรอกนะครับ...แต่แม่งงงง
เอาท่อนขาเท่าซุงมากระแทกพิน้อยของผมเข้าน่ะสิ..น้ำตาเล็ดเลยครับ
ผมดีดตัวขึ้นนั่งกุมพิน้อยทันที ...ไอ้จะถีบมันก็ทำไม่ลง
คนมันหลับ...จะไปตั้งใจได้ไง แต่บอกได้คำเดียว...ปวดบรรลัย!!!!
นั่งสงบสติอยู่พักใหญ่ผมก็ลุกไปล้างหน้าแปรงฟัน ทำกิจวัตรที่เคยทำอยู่ทุกวัน นั่นคือปลุกตาแล้วขับรถออกดูแปลงนา ช่วงนี้หนูนามันชุมครับต้องให้พี่ช้างบอกคนงานให้ดักหนู คนที่นี่เค้าทานหนูนากันครับ จับได้ก็เอามาแกงบ้าง ย่างบ้าง
หืม...ผมไม่กินหรอกครับพวกหนูน่ะ ผมกินงู 555
บรรยากาศตอนเช้าตรู่นี่มันดีจริง ๆ ครับ ยังไงน่ะเหรอ...
ลมพัดเย็น เย็นกว่าเครื่องปรับอากาศที่บ้านคุณซะอีกครับ พัดเอาความหอมของกลิ่นรวงข้าวที่เพิ่งจะออกรวง ได้กลิ่นของต้นไม้ ใบหญ้า ...กลิ่นของธรรมชาติ บรรยากาศแบบนี้มันทำให้ร่างกายสดชื่น สมองปลอดโปร่ง ผมจะต้องมาดูพระอาทิตย์ขึ้นที่นาของผมกับตาทุกวันครับ
แสงสีส้มแดงของพระอาทิตย์ที่โผล่ขึ้นจากทิวยอดข้าวมันเป็นสัญญาณของวันใหม่ เริ่มต้นในสิ่งใหม่ ๆ ตอนเช้าแบบนี้สมองคนเรามันจะทำงานได้ดี ให้คิดแต่สิ่งที่ดี ทำแต่สิ่งที่ดี ยอมรับในสิ่งที่ทำ ถูกเป็นถูก ผิดเป็นผิด ตาบอกผมแบบนี้เสมอจนผมต้องแย่งพูดก่อนที่ตาจะพูด เพื่อให้ตารู้ว่าสิ่งที่ตาสอน......ผมจำได้เสมอ
ระหว่างทางตาต้องแวะซื้อขนมถ้วยจากร้านค้าทุกวันครับ เอาไว้ใส่บาตรตอนเช้า ผมเคยถามตาว่าทำไมต้องเป็นขนมถ้วย ตายิ้มละไม....แล้วตอบผมว่า
“ยายชอบกิน”
...ผมจะรักใครซักคน
ได้เท่ากับที่ตารักยายมั้ยนะ?
ขับรถเข้าบ้านมาก็เห็นคู่กรณีผมก่อนเลยครับ อ๋อง...มึงแสบมาก มันให้อาหารปลานิลที่ผมเลี้ยงอยู่ครับ
“ตื่นนานแล้วเหรอวะ ไม่เห็นปลุกกู กูอยากไปดูนากับมึงบ้าง”ผมแค่นยิ้มให้มัน...ผมยังแอบเคืองเรื่องเมื่อเช้าอยู่ ผมรู้แล้วน่าว่ามันไม่ตั้งใจ...ไม่ต้องแอบนินทาผมในใจเลยครับ ผมได้ยิน 5555
“กูเห็นมึงหลับสบายเลยไม่ปลุก วันหลังแล้วกัน คนอื่นล่ะ..ตื่นยัง” อ๋องส่ายหน้าแล้วหาวหวอด
“ป่ะอ๋อง ใส่บาตรกับกู” อ๋องเดินตามผมมาติด ๆ ตากับป้าอรยืนรออยู่แล้ว ใส่บาตรเสร็จผมให้อ๋องไปอาบน้ำก่อนแล้วก็ถือโอกาสตามพวกทโมนมาทานข้าวด้วย ในห้องผมไอ้วินกับไอ้ก้องอาบน้ำเสร็จแล้ว ชายนั่งดีดกีต้าร์เล่นระหว่างรอห้องน้ำ ส่วนเต๋าใช้ห้องน้ำอยู่ ผมเลยให้อ๋องกับชายไปใช้ห้องน้ำข้างล่าง เพราะเต๋ามันอาบน้ำนาน
“อาบเสร็จแล้วก็ลงไปแดกข้าว”ผมบอกพวกมันก่อนจะไปอาบน้ำห้องตา อาบเสร็จก็แวะเข้าห้อง ไอ้เต๋ายังแต่งตัวอยู่
“มึงไปอาบน้ำที่ไหนวะ...แล้วพวกมันล่ะ”เต๋าถามผมผ่านกระจก
“อาบห้องตา...ลงไปแดกข้าวกันหมดแล้ว เสร็จยังมึงอ่ะ กูจะใช้บ้าง” มันเบี่ยงตัวให้ผมส่องกระจก แต่มันไม่ยอมขยับไปไหน แล้วจะจ้องกูทำไม...สงสัยอยากมีหน้าตาแบบคนภาคกลางบ้าง มันอยากมองผมก็ปล่อยให้มันมองไป ผมทาแป้งเสร็จก็เอื้อมหยิบเจลใส่ผมที่อยู่เยื้องไปข้างหน้ามัน มันก็ยังไม่ยอมขยับตัว แถมเลื่อนกระปุกเจลไปไว้มุมโต๊ะอีก แก้มผมจะชนปากมันอยู่ละ
ยัง...มันยังยักคิ้วกวนอีก ผมเหล่มันด้วยหางตา กำลังจะอ้าปากด่า...
“ไอ้เหี้ยเต๋า!!!!!”ไม่ทันครับ มันจูบแก้มผมดังจ๊วบ!
“กวนตีนกูนักนะมึง” ผมไล่เตะมัน มันก็ล้อผม
“แก้มมึงเค็มว่ะ...ไอ้เกลือ555” ปรี๊ดครับ
“สัตว์เต๋า อย่าอยู่เลยมึง” มันวิ่งผมก็ไล่ แต่มันก็หนีผมได้อยู่ดี แถมยังวิ่งไปประจบตาอีก...อย่าเผลอนะมึง กูจะล็อคคอแล้วดูดปาก เอาให้แดกข้าวไม่ลงเลย หึหึหึ
ตาชอบคุยกับมันครับมันคุยเก่ง เข้ากับคนอื่นง่าย ปากดี แต่จริงใจ แล้วก็รักเพื่อนมาก..จนบางที ผมก็คิดว่ามันมากเกินไป แต่ผมคงคิดมากไปเองล่ะครับ มันก็ดีอย่างนี้กับพวกผมเป็นปกติอยู่แล้ว
“วิน...ทานข้าวอีกหน่อยสิลูก กับข้าวป้าไม่อร่อยเหรอ?” ป้าอรเอ่ยปากถามหลังจากที่วินรวบช้อน
“อร่อยครับ แต่ผมอิ่มจริง ๆ ครับ เช้า ๆ แบบนี้ทานไม่ค่อยลง ดื่มนมง่ายกว่า”ว่าแล้วมันก็ยกขวดนมลิตรขึ้นกระดกรวดเดียว สงสัยจะอยากสูงกว่านี้ ระหว่างทานข้าวผมแอบเหล่ไอ้เต๋า มันตักกับข้าวเอาใจตา ปากก็จ้อไม่หยุด บนโต๊ะอาหารผมไม่ได้ยินเสียงใครเลยนอกจากมัน.......ไอ้เต๋าสตรอว์เบอร์รี่
พวกผมทานข้าวกันเสร็จก็หยิบกระเป๋า แล้วควบมอไซค์ออกไปโลดแล่นบนท้องถนน (มันขับรถยนต์กันมาแต่อยากขี่มอไซค์ไปโรงเรียน...เย็นก็หาเรื่องมาค้างบ้านผมอีก ชัวร์) อัดสามกันมาสองคันครับ ผม วิน ชายมาด้วยกัน อีกคันก็พวกที่เหลือ ขนาดผมขับมอไซค์ เสียงเครื่องรถก็ดัง ผมยังได้ยินเสียงไอ้เต๋ามันคุยตลอดเลยครับ พูดเก่งจริง ๆ .....ไอ้เต๋าสตรอว์เบอร์รี่
ขับรถมาถึงโรงเรียนก็เจออาจารย์ยืนเวรด่า เพราะอัดสามกันมา เลยต้องรีบลงอย่างด่วนก่อนจะโดนด่าให้อายมากกว่านี้ ผมกับเต๋าขี่มาจอดไว้ที่โรงรถ เอาขาตั้งรถลงได้ไอ้เต๋าก็ปรี่มากอดคอ กระซิบว่า
“มึงเห็น CBR สีแดงมั้ย...คนขับน่ะพี่น้องมินท์.........ที่มึงว่าจะจีบไง...ที่กูเล่าว่าพี่แม่งหวงอ่ะ...ที่ย้ายมาจากคอนแวนต์น่ะ ไอ้พิ จำได้ยัง?”อ๋อ...ผมนึกตั้งนาน น้องมิ้นท์ที่มันบอกน่ารักเว่อร์นี่เอง ผมก็หันไปมองตามที่มันชี้ เห็นแต่รถ ตัวไปไหนไม่รู้ อืม....รถมันสวยดี แต่ของกูสวยกว่า555
“ไปไหนแล้ววะ เร็วชิบหาย....รถแม่งสวยว่ะ” ผมพยักหน้าเห็นด้วย
“แต่ของกูสวยกว่า” ผมเหลือบไปเห็นไอ้เต๋าเบะปาก เลยตบหัวสั่งสอน...มันเงื้อมือจะตบคืน ผมก็สวนเลยว่า
“ค่าแก้มกูเมื่อเช้า” มันเหวอไปเลยครับ หน้าแม่งตลกชิบหาย มันก็ส่ายหัวยิ้ม ๆ
เราเดินไปสมทบกับไอ้ชายกับเพื่อนในห้องที่ยืนขอส่วนบุญกันหน้าห้องพยาบาล ผมว่าพวกมันเหมือนสัมภเวสี...ส่งเสียงขอส่วนบุญจากสาว ๆ ที่เดินผ่านไปมา ส่วนบุญที่ได้รับก็เป็นเสียงด่าบ้าง ใบหน้าที่บ่งบอกว่าระอาเต็มทนบ้าง แล้วแต่สาว ๆ จะให้ครับ5555
“ไปแคนทีนกัน” เสียงไอ้ก้องชวน พวกผมก็เดินชักแถวกันไปแคนทีนกันทั้งกลุ่ม เลือกที่นั่งได้ไอ้เต๋าก็มากระซิบอีก…จะขยันกระซิบไปมั้ย?
“มึงมองไปที่สิบสองนาฬิกา เห็นผู้หญิงสองคนที่นั่งหันหน้ามาทางเรามั้ย....ไม่ใช่โต๊ะนั้น....ถัดจากเราไปแค่สองโต๊ะ....ที่ฝั่งตรงข้ามมีผู้ชายนั่งหันหลังให้เราน่ะ.....นั่นล่ะ น้องมิ้นท์ ส่วนคนทางซ้ายน้องครีม” ผมมองตามที่ไอ้เต๋าอธิบายก็เห็นครับ น้องครีมน่ะไม่เท่าไหร่ แต่น้องมินท์นี่...
“น่ารักชิบหาย...”ไม่ใช่เสียงผมครับ ไอ้เต๋า...นับวันมึงยิ่งจะทำตัวไม่เหมือนคนเข้าไปทุกวัน ไอ้ลูกกรอก
จริงอย่างที่มันคุยครับ น่ารักเว่อร์ แต่ที่จริงกว่า เห็นจะเป็นพี่ชายที่มันว่าหวงน้องสาว มันเหมือนมีเรดาร์จับสัญญาณการม่อได้ มันขยับตัวนิดเดียวก็บังน้องมิ้นท์มิดเลยครับ น่าเล่นบาส...ตำแหน่งเซ็นเตอร์
น้องครีมก้มเขียนอะไรยุกยิก สงสัยทำการบ้าน ส่วนน้องมิ้นท์...ทำไรไม่รู้ครับ พี่ชายบังมิดจริง ๆ ...ผมหันมามองไอ้เต๋า แต่มันมองผมก่อนอยู่แล้ว
“กูขอน้องครีม” มันบอกผม ดีครับ...เพราะผมชอบน้องมิ้นท์ น่ารักดี ไอ้เต๋าหยิบสมุดขยับออกไปนั่งเดี่ยว แต่ก็ไม่ได้ไกลจากลุ่มนัก มันโบกสมุดในมือไปมา พักเดียวน้องครีมก็เงยหน้าขึ้นมามอง มันส่งยิ้มให้น้องครีม ได้ผลครับ...น้องครีมส่งยิ้มเอียงอายให้มัน บิดปากกาไปมา น้องมิ้นท์คงสังเกตเห็นเลยชะโงกหน้าผ่านไหล่พี่ชายมาดู ผมกะไว้แล้วเลยยกมือมาเท้าคางมอง พอน้องมิ้นท์สบตาค่อยคลี่ยิ้ม...รายไหนรายนั้นครับ ยิ้มผมไม่เคยทำงานพลาด นั่นไง...ยิ้มแล้ว แก้มชมพูเชียว น่ารักจริง ๆ นั่นล่ะครับ
แต่ดูเหมือนพี่ชายจะเริ่มสังเกตเห็น พี่ชายน้องมิ้นท์ขยับตัวมาบังอีกครั้ง แล้วค่อย ๆ หันหน้ามา...เอี้ยวตัวมาเต็มตัวแล้วครับตอนนี้ ผมเพ่งมองหน้าพี่ชายน้องมิ้นท์ มันคุ้น ๆ หน้ามันคุ้น ๆ
ผมขมวดคิ้ว พยายามนึก แต่ก็ไม่ได้ละสายตาไปไหน.....นึกออกแล้วครับ ไอ้หน้าตี๋นี่หว่า คนที่มาบังผมในแถวไงครับ...ที่ผมมองอึ้ง ๆ ไง...ที่มันสูงกว่าผมน่ะ...จำได้แล้วใช่มั้ยครับ
หน้ามันเหมือนพวกลูกครึ่งลูกเสี้ยวญี่ปุ่น จีน หรืออะไรที่อยู่แถบทางนั้นน่ะครับ โธ่....ผมรู้ได้ไงน่ะเหรอ ก็ผิวขาวออกแดงของมันไงครับ ขาวกว่าผู้หญิงบางคนอีก ไหนจะความสูงของมันอีก น่าจะสูงกว่าผมซัก 5 เซนต์ได้ ตัวใหญ่ดี...น่าเล่นบาส (ก็ผมชอบเล่นบาสนี่)
เรื่องจ้องตา...ผมไม่แพ้ใครอยู่แล้วครับ
มันมองผมนิ่ง ผมเองก็มองมันกลับ
ต่างคนต่างมอง...
ตามันสวย...
ประกายตาสีน้ำตาลอ่อน ตัดกับขอบลูกนัยน์ตาสีดำสนิท.....สะท้อนภาพตัวผมอยู่ดวงตาคู่นั้น
ยิ่งมองยิ่งเหมือนถูกตรึงไว้กับที่
จู่ ๆ ผมก็หูอื้อ หายใจไม่ทั่วท้อง
เรื่องจ้องตาผมไม่แพ้ใครครับ...แต่วันนี้คงไม่ใช่วันของผม
ผมแพ้ตาสีน้ำตาลคู่นั้น.....
อย่างราบคาบ
…แต่คิดอีกที ผมว่าเมื่อคืนผมคงนอนน้อยมากกว่า ถึงได้รู้สึกแปลก ๆ แบบนี้ แรงสะกิดที่แขนทำให้ผมละสายตาจากภาพสะท้อนตรงหน้า
“เห็นมั้ย...กูบอกแล้วว่าแม่งหวงน้อง งานนี้น่าเสี่ยงว่ะ น้องครีมน่ารักดี พิ...พิ...เหม่อเลยดิมึง น้องมิ้นท์น่ารักใช่มั้ยล่ะ กูบอกแล้ว.....งานนี้เราต้องช่วยกันนะพิ บลา บลา..” ผมตกปากรับคำกับเต๋าแบบงง ๆ ว่าจะจีบน้องมิ้นท์
แต่ผมไม่ได้คิดล่วงหน้าว่า...
ถ้าผมดันถูกจีบซะเอง
ผมจะทำยังไง?
...................
-
เหนื่อยมากมายค่ะ งานเยอะมาก..นึกว่าจะเขียนตอนนี้ไม่จบแล้วซะอีก :เฮ้อ:
รู้เลยว่าที่นักเขียนบางคนหายไป ไม่มาต่อเรื่องมันเป็นยังไง..จะไม่เม้นท์ทวงนิยายเรื่องไหนแล้วค่า :jul3:
ตอบคุณ jasmin เนอะ..เพื่อนดีเนอะ ยังแอบอิจฉาพิเลยค่ะ เพื่อนสนทคิดไม่ซื่อเหรอคะ ไม่มี๊ไม่มี555+
JJHJJH มันดราม่าช่วงต้น ๆ น่ะค่ะ ไม่ชอบดราม่าเหมือนกัน จะพยายามให้มันห่างคำนี้นะคะ
V_we :กอด1: คืนค่ะ มันเหมือนดราม่าเลยใช่มั้ยคะ :z3: จริง ๆ อยากแต่งให้มันไม่ดราม่าอ่ะ จะพยายามนะคะ ช่วยแนะนำด้วยค่ะ
oaw_eang ขอบคุณที่แวะมาค่ะ แวะมาเยี่ยมมาอีกนะคะ :pig4:
ordkrub ยินดีต้อนรับค่ะ แนะนำได้นะคะ
จะพยายามแต่งให้ได้วันละตอนนะคะ...แต่ตอนนี้ง่วงมากกกกกก
+1ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
:pig4:
-
+1 ให้ไรทเตอร์ พร้อมกอดแน่น :กอด1:
พี่ชายสุดหวงคนนั้น เป็นคนเดียวกันจริงๆด้วย
สบตากันแล้ว :-[
เพ้อไปเลยนะพิ เหอๆ
-
สงสัยพิคงจะได้แต่ฝันค้างกับตำแหน่ง...แฟนของมิ้นท์เข้าซะแล้ว เพราะดูท่าพิคงจะได้เลื่อนตำแหน่งเป็น...พี่สะใภ้ของมิ้นท์...แทน :m20:
-
Love at first sight!!!!
ใครจะเปิดฉากก่อนเนอะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ใช่จริงๆด้วย แฟนในอนาคตน้องพิ พี่ชายของน้องครีมน้องมินท์ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จีบเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :impress2:
-
ตอนที่ 5
หลังจากที่ตกลงกันแล้วเต๋าก็วาดผังวางโครงการจีบน้องครีม
ผมเองก็ไม่ทันได้สังเกตว่าน้องมิ้นท์ น้องครีมแล้วก็พี่ชายตาสวยไปไหนแล้ว
เต๋าตั้งหน้าตั้งตาพูดโดยที่ผมไม่ค่อยมีสติฟังมันซักเท่าไหร่
ไม่รู้ทำไม....ผมถึงได้ติดใจตาสีน้ำตาลคู่นั้นนัก
มัน....เป็นผู้ชายที่ตาสวย
ก็แค่ตามันสวยเท่านั้นล่ะน่า...ไม่มีอะไรหรอก ผมคิดว่าอย่างนั้นนะ
“พิ...มึงเหม่ออีกแล้วนะ ว่าไง แผนกูเข้าท่ามะ หรือมึงว่าไง”...กูไม่ได้ฟัง จะบอกเหี้ยไรมึงได้ไอ้เต๋า
“ก็...ดี อืม....ก็ดี แล้วมึงจะเริ่มตอนไหนล่ะ”ผมทำเนียนไปก่อนแล้วค่อยมานั่งจับประเด็นทีหลัง555
มันเล่าแผนของมันใหม่อย่างตั้งใจ แต่ผมว่าพี่ชายตาสวยต้องจับทางมันได้แน่ ผมเลยแนะนำให้มันอยู่เฉย ๆ ไปก่อน รอดูท่าทีน้องครีมด้วย เพราะถ้าบุ่มบ่ามจีบนอกจากจะโดนกระทืบแล้ว น้องครีมอาจไม่ปลื้มด้วย
ส่วนน้องมิ้นท์...ผมยังไม่มีแพลนอะไรจะไปจีบน้องเค้า
ในหัวผมตอนนี้...
มันมีแต่ภาพดวงตาคู่นั้น...ผมแค่สนใจเท่านั้นเองครับ ไม่มีอะไรให้ต้องเป็นห่วง แค่อยากได้มานั่งจ้องเล่น ๆ ขำ ๆ เท่านั้นครับ555
ออดเข้าแถวดังขึ้นดึงสติผมให้กลับมา
ระหว่างเดินไปเข้าแถว ผมก็คอยมองหาเจ้าของตาสีน้ำตาลคู่นั้น ไม่อยากถามเพื่อนเรื่องพี่ชายตาสวย...เพราะผมรู้สึกว่า มันดูไม่ปกติสำหรับตัวผมเอง ถึงมันจะธรรมดามากในสายตาของเพื่อนก็เถอะ
“พิ...” สัมผัสบนบ่าและเสียงเรียกทำให้ผมหันมองตามทิศทางของเสียงในทันที พี่โป้ง(ลูกพี่ลูกน้องก้อย...คนที่กำลังจะกลายเป็นแฟนเก่าผม)แกชี้นิ้วค้างไว้...จิ้มเข้าแก้มผมแทบทะลุ
“พี่โป้ง....สนุกมั้ย?” ผมใช้ฝ่ามือคลึงแก้มเบา ๆ บรรเทาอาการปวด แต่ดูพี่โป้งจะไม่สนใจอาการปวดของผม
“พอควร” ดูแกมองผมแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ คงชอบใจที่ได้แกล้งผม
“น้องพี่เค้าไม่สนใจผมเลยนะเดี๋ยวนี้ โทรไปก็บอกไม่ว่าง กิจกรรมหนัก...
ผมถามพี่อย่างดิ พี่ต้องตอบผมตามตรงนะ....
ก้อยเค้ามีคนอื่นใช่มั้ยครับ”...พี่โป้งเงียบ เมินหน้าไปอีกทาง เม้มริมฝีปากแทบจะเป็นเส้นตรง...แค่นี้ผมก็รู้แล้วครับ
“ฮะๆๆๆ”ผมฝืนหัวเราะ ถึงจะทำใจมาแล้ว แต่พอเอาเข้าจริงก็อดเจ็บแปลบในใจไม่ได้ สงสัยว่าเย็นนี้...ผมคงต้องเคลียร์ให้มันจบซักที พี่โป้งตบไหล่ผมเบา ๆ เหมือนจะปลอบใจก่อนจะเดินแยกไปเข้าแถว
ผมยิ้ม...ยิ้มให้กับ กับอะไรดีล่ะครับ ช่างมันเถอะ
ผมจะเปลี่ยนอะไรกับความรู้สึกใครซักคนได้ล่ะครับ...
“คุยอะไรกันวะ......กูไม่ค่อยชอบขี้หน้าพี่โป้งอะไรนี่เลยว่ะ”ผมขมวดคิ้วแล้วมองไอ้เต๋าอย่างแปลกใจ ปกติมันไม่ค่อยแสดงอาการหงุดหงิดแบบนี้ให้ผมเห็น แต่ผมไม่มีอารมณ์จะถามมันหรอกครับ
ตอนนี้มันเซ็ง...
ผม เต๋า วินอยู่ห้องเดียวกัน ชายกับอ๋องอยู่ห้อง 1 ส่วนก้องอยู่ห้อง 4 จะเจอกันตอนเช้าก่อนเข้าแถว ตอนเที่ยง แล้วอีกทีก็เลิกเรียน แต่เย็นนี้ก้องมันชวนไปเดินถนนคนเดินแถวโรงบาลที่ตาผมเคยไปรักษาตัว มันบอกศุกร์ที่แล้วไปเดินเป็นเพื่อนแฟนมันมา ของเพียบ หญิงก็เดินกันขวักไขว่ อาหารตาเยอะแยะไปหมด ไอ้เต๋ากับไอ้ชายก็ระริกเลยสิครับ อยากให้เย็นเร็ว ๆ
ผมก็อยากให้ถึงตอนเย็นเร็ว ๆ เหมือนกันครับ.....จะได้จบซักที
เรียนคาบแรกผ่านไปอย่างไม่รู้เรื่องเลย ผมไม่มีสมาธิ คิดถึงแต่เรื่องก้อยอย่างเดียว
ปล่อยไปอย่างนี้คนที่ลำบากก็คือผม พอเข้าคาบสองผมก็ให้วินกับเต๋าเช็คชื่อให้ แล้วก็ออกมานั่งที่ข้างสนามบาส ในมือก็ถือโทรศัพท์ กดโทรเบอร์ที่โทรออกครั้งล่าสุดค้างไว้ ชั่งใจอยู่นาน...แล้วก็ตัดสินใจกดโทรออก
รอสายอยู่พักใหญ่ ปลายสายก็รับ...ด้วยน้ำเสียงที่
คนฟังมันสัมผัสได้ถึงความเย็นชา
“...เรียนอยู่รึเปล่า พิ...ผมอยากคุยด้วย”ผมคงต้องขยับสถานะตัวเองตั้งแต่ตอนนี้แล้วล่ะครับ
“...ก็ได้ มีอะไรเหรอ แต่ก้อยคุยได้ไม่นานนะ” หึหึ คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วล่ะ
“ตอนนี้เรายังเหมือนเดิมกันอยู่รึเปล่าก้อย.....ผมรู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิม
ก้อยยังรักผม....อยู่มั้ย?”ปลายสายไม่ตอบอะไรกลับมา คงเป็นหน้าที่ผมอีกแล้ว...ที่จะต้องพูด
“เรายังเป็นเพื่อนกันได้เหมือนเมื่อก่อนนะ ผมไม่ได้โกรธ เราไม่ได้โกรธกันหนิ...ใช่มั้ย?”....นานจนผมเริ่มอึดอัด
“....ก้อยขอโทษ ขอโทษนะพิ”
ผมได้คำตอบแล้วสินะ
“...อืม งั้นก็แค่นี้ล่ะ ผมมีเรียน แล้ว...ค่อยคุยกัน” อกหักนี่...มันเจ็บดีนะครับ ฮะฮะ
ผมเดินตัดสนามบาส เลาะออกข้างตึกเรียนเก่ากะจะไปนั่งใต้ต้นลีลาวดี...ต้นลั่นทม รันทดดีจริง ๆ แต่ผมยังไม่ทันหย่อนตูดนั่งก็มีเสียงแทรกขึ้นมา
“มึงคิดจะจีบน้องกูเหรอ ไอ้จืด”......โฮ่ พี่ชายตาสวยนี่เอง มากับเพื่อนอีก 2 คน
ผมติดใจตาสวย ๆ ของมัน แต่ไม่ได้แปลว่าผมจะต้องญาติดีกับมันนี่ครับ จริงมั้ย?
“........” ผมมองมันด้วยสายตาเรียบเฉย ตามันก็ยังสวยเหมือนเมื่อเช้า
แต่มันไม่ทำให้ผมหายใจไม่ทั่วท้องอีกแล้ว
“กูยังไม่ได้จีบน้องมึงเลย มึงจะเดือดร้อนทำไม ไอ้ หน้า ตี๋”เพื่อนมัน...ดูเหมือนลิ่วล้อมากกว่า วางสมุดหนังสือไว้ที่โต๊ะ แต่อีกคนโยนลงบนพื้นหญ้า....มันปรี่เข้ามาต่อย ผมปัดหมัดมันแล้วต่อยสวนเข้าปลายคางพอดี ตอนนี้เพื่อนมันล้มลงไปกองแล้วหนึ่ง เพื่อนอีกคนที่จะเข้ามาช่วยกลับชะงักเท้า ลังเลที่จะเข้ามาหาเรื่องกับผม ผมเลยก้าวเท้าเข้าไปหาพี่ชายตาสวยซึ่งยืนปักหลัก แถมยังจ้องผมเหมือนผมไปฆ่าโคตรพ่อโคตรแม่มัน แล้วเผาบ้านมันทิ้ง
ผมก็จ้องตาสวย ๆ นั่นกลับ ก่อนจะบอกด้วยความหวังดี
“...มึงหิ้วปีกเพื่อนมึงไปห้องพยาบาลก่อนดีกว่า ไอ้ตี๋
แล้วถ้าอยากมีเรื่องกับกู ค่อยมาใหม่กูจะรอ...หวังว่า
คงไม่เกินสิบปีนะ.......
อาทิตย์ มุราคาวะ” ผมเหลือบมองชื่อมันบนสมุดที่ลิ่วล้อมันวางเอาไว้ก่อนจะหาเรื่องผม ญี่ปุ่นนี่เอง...มิน่าล่ะถึงได้ขาวขนาดนี้ อยู่ห้องเดียวกับไอ้ชายซะด้วย แต่ไม่เห็นเคยมาเข้าแถว และก็ไม่น่าจะเคยเข้าเรียน
อาทิตย์ยกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินหันหลังเดินกลับไปทางเดิม ปล่อยให้เพื่อนมันที่ตัวเล็กกว่าคนที่สลบหิ้วปีกไปอย่างทุลักทุเล
ผมมองตามแผ่นหลังนั่นจนลับตา...
ทำไมถึงกร่างขนาดนี้นะ...ตาสวยออกขนาดนั้นแท้ ๆ
....ผมรู้น่าว่ามันไม่เกี่ยวกัน555
แต่ก็ต้องขอบใจมันล่ะนะ
เพราะมันทำให้ผมเลิกนึกเสียใจเรื่องก้อย...ลืมเรื่องอกหักไปได้สนิทเลย
จากที่ผมยังไม่คิดจะจีบน้องมิ้นท์ ผมกะจะเดินหน้าจีบเต็มตัวแล้วครับ
อยากรู้เหมือนกันว่าอาทิตย์ คนตาสวยจะทำยังไง แค่คิดผมก็สนุกแล้วครับ
ผมเดินล้วงกระเป๋า ผิวปาก ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี เดินไปสมทบกับวินและเต๋าหลังจากรับโทรศัพท์จากก้องให้มาเจอกันก่อนกินข้าวเที่ยงหน้าห้องพยาบาล แต่ดันสะดุดตาเข้ากับลิ่วล้อของอาทิตย์เข้าซะก่อน มันเห็นผมก็หลบตาแต่ไม่กล้าขยับหนี ผมจงใจเดินเข้าไปหา ก่อนจะกระซิบ...
“บอกอาทิตย์ด้วยนะ ว่าผมจะไปทานข้าวเที่ยงกับน้องมิ้นท์” แล้วยิ้มมุมปากให้มัน เดินจากมาอย่างอารมณ์ดี
“ไปไหนมา แล้วทำไมโดดเรียน มีเรื่องอะไรใช่มั้ย”ชายถามผมเป็นชุด ผมเลยเล่าให้ฟัง........
เรื่องก้อย
แล้วทำไมผมต้องบอกมันทุกเรื่องล่ะครับ (อย่าไปฟ้องมันนะครับ555)
“...ตอนนี้มึงก็เลิกกับก้อยจริง ๆ แล้วดิ ไม่เป็นไร หล่อแบบมึงหาได้อีกเป็นร้อย”อ๋องปลอบใจผม พร้อมตบไหล่เบา ๆ....ผมยิ้ม
“เย็นนี้ไปเดินดูสาวกัน เดี๋ยวกูเลี้ยงเบียร์ด้วย ฉลองไอ้พิโสด”ก้องบอก....ผมดีใจ
“มึงไม่เป็นไรนะพิ พวกกูอยู่ข้างมึงนะ”ชายกล่าว....ผมอุ่นใจ
“ใช่ ๆ”วินสำทับ....ผมรักพวกมัน
“....คืนนี้กูไปค้างด้วยนะ จะปลอบมึง...บนเตียง ให้มึงร้องครวญครางด้วยความกระเส่า ลืมผู้หญิงทุกคนไปเลย”.....ไอ้เหี้ยเต๋า!!!!
เดินไปแคนทีนผมก็มองหาน้องมิ้นท์ ขาว ๆ แบบนั้นไม่น่าจะหายาก ชะเง้อคอมองอยู่พักหนึ่งก็มีคนดึงแขนเสื้อ
เฮ้ย!!!!!! น้องมิ้นท์....กับเพื่อนน่ารักอีก 2 คน
หืม...น้องครีมด้วยนี่ครับ
“...พี่พิ ทานข้าวรึยังคะ?” หา...รู้จักผมด้วย มองใกล้ ๆ ยิ่งน่ารักครับ แก้มชมพูแบบมีเลือดฝาด
“ถ้ายัง...ไปนั่งทานข้าวกับมิ้นท์มั้ย? มิ้นท์จองที่ไว้ตรงโน้นน่ะค่ะ แต่บังเอิญว่าที่มันยังเหลืออีก 5-6 ที่ พี่ ๆ ไปทานด้วยกันนะคะ” ผมกับเต๋าหันมาสบตากัน ไอ้เต๋าระรื่นเลยครับ
“จองไว้ตรงไหนครับน้องครีม เดี๋ยวพี่ถือกระเป๋าให้นะ น้องมิ้นท์มากันนานแล้วเหรอครับ พี่ชื่อเต๋าครับ แล้วชื่ออะไรกันบ้างเนี่ย บลา บลา”......ไอ้เต๋าสตรอว์เบอร์รี่ ผมได้แต่ส่ายหัวกับความสตรอว์เบอรร์รี่ของมัน น้องมิ้นท์เดินรั้งท้ายตีคู่กับผม แต่ไม่คุยอะไร ก้มหน้าก้มตามองพื้นตลอด พอนั่งได้ก็เห็นว่ามีร่องรอยการกินมาก่อนแล้ว ไอ้ชายกับไอ้วินลุกไปซื้อข้าว สาว ๆ ก็ชวนผมคุยเรื่องนั้น เรื่องนี้....รู้สึกเหมือนกำลังถูกสัมภาษณ์ แล้วมีกรรมการคอยให้คะแนนเลยครับ
“วันนี้พี่ชายไม่มาทานข้าวด้วยเหรอครับน้องครีม ปกติพี่เห็นเค้าอยู่ด้วยตลอด”สองสาวหันมามองหน้ากัน...แล้วก็หันรีหันขวาง...แล้วก็สบตากัน หันหน้ามามองผมแล้วก็ทำแก้มป่อง
“พี่ไทน่ะเหรอคะ วันนี้ไม่ทานข้าวที่นี่ค่ะ...ออกไปทานข้างนอก ตกใจเลยอ่ะ นึกว่าพี่ไทอยู่แถวนี้
พี่ไทเป็นคนคุยไม่เก่ง แต่พี่ไทเป็นคนดีนะคะ ช่วยเป็นเพื่อนกับพี่ไทด้วยนะคะ” อ๋อ....ชื่อไท หึหึ
สาว ๆ พอเริ่มคุ้นเคยก็คุยกันไม่หยุดเลยครับ ได้ยินเสียงออดเข้าเรียนดังถึงได้แยกย้ายกันไป ไอ้เต๋าชวนน้องครีมกับน้องมิ้นท์ไปเดินซื้อของเย็นนี้ แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะที่บ้านมีเคอร์ฟิวเข้าบ้านก่อน 5 โมงเย็น
คาบต่อไปห้องผมว่างก็เลยมางีบกันที่ห้องสมุด อากาศมันเย็นเลยหลับยาวเลยครับ อาจารย์บรรณารักษ์มาไล่ถึงรู้ว่าเลิกเรียนแล้ว555
เดินออกมาจากห้องสมุดก็ตรงดิ่งไปโรงจอดรถเลยครับ ไอ้วินกับไอ้อ๋องไปไม่ได้ ส่วนชายต้องขับรถไปงานเลี้ยงกับแม่มัน เหลือผม เต๋า และก้องกับแฟนมัน ไอ้ก้องต้องไปรับแฟนมันที่โรงเรียนครับ ผมกับเต๋าเลยบอกให้มันไปเจอที่ร้านเช่าหนังแล้วค่อยเดินดูของพร้อมกัน
ผมสองคนมาถึงที่ถนนคนเดินก่อนเลยเดินดูของรอ
ไอ้เต๋าได้เสื้อ ผมได้เข็มขัด
เผลอแป๊บเดียวหกโมงครึ่งเข้าไปแล้ว ไอ้ก้องก็ยังไม่โผล่ อีกไม่กี่ ชม. พระอาทิตย์ก็จะตกดิน
ผมเลยโทรบอกตาก่อนว่าจะกลับค่ำ ทานข้าวได้เลยไม่ต้องรอ
ตาบอกให้ผมเดินดูหนังสือเกี่ยวกับทฤษฏีเกษตรแนวใหม่
ผมเลยแยกกับเต๋าเพราะมันจะเช่าหนังไปดูที่บ้านกับพ่อแม่มัน แล้ววันจันทร์ก็ให้ผมขับรถมันมาเรียนเลย เลิกเรียนมันค่อยย้อนมาส่งผม แต่ยังคุยกันไม่จบเลยครับ
ดันไปเจอเด็กโรงเรียนปริ้นซ์ที่เต๋าไปกระทืบไว้
พอมันเห็นไอ้เต๋ากับผมก็วิ่งมากันเป็นแถวเลย ผมกับเต๋ารีบวิ่งไปทางโรงพยาบาลก่อนเลยครับ เพราะแถวนั้นมันมีตึกเยอะ
แยกกันไปตอนไหนไม่รู้ครับ หนีให้พ้นดงตีนก่อนเป็นใช้ได้
เห็นไอ้เต๋าอย่างนั้นมันนักกรีฑาของโรงเรียนนะครับไม่ต้องห่วงมัน
ห่วงผมดีกว่า เพราะไอ้เด็กปริ้นซ์สองคนจะถึงตัวผมอยู่แล้วครับ
อีกสองช่วงตึกก็จะเข้าเขตปลอดภัย
แต่จู่ ๆ ผมก็ถูกกระชากแขนอย่างแรงดึงเข้ามาในซอกระหว่างร้านขายเสื้อกับรองเท้า
พอเข้ามาได้เจ้าของมือก็ดึงถังขยะมาปิดทางได้ทันพอดี
ผมกำลังจะหันไปขอบใจก็ถูกต่อยเข้าที่แก้มซ้ายเต็ม ๆ
เซไปนิดหนึ่ง ไหล่ก็กระแทกเข้ากับผนังตึก น่าจะถลอกเพราะแสบนิด ๆ
พอตั้งตัวได้ก็พุ่งเข้าชาร์จก่อนเลยครับ ล้มลงไปทั้งคู่
หลังมันกระแทกเข้ากับลังผลไม้ แต่มือผมก็ได้เลือดเอาเหมือนกัน
แลกหมัดกันไปคนละทีก็ต้องหยุดเพราะเสียงเด็กปริ๊นซ์มันมาดึงพวกถังขยะที่ผมซ่อนตัวอยู่
สภาพตอนนี้ผมนั่งชันเข่า มือนึงบีบคอ อีกมือจับแขนมันไว้
ส่วนมันคุกเข่าตัวแทรกอยู่ระหว่างขาผม มือนึงเงื้อคาไว้เพราะผมจับแขนมัน อีกมือก็กระชากแขนข้างที่ผมบีบคอ
พวกเด็กปริ๊นซ์ มันไม่ไปไหนซักที แต่มือผมก็ยังออกแรงบีบคอมันอยู่
จนมันเริ่มดิ้นเพราะขาดอากาศผมถึงได้ตัดสินใจปล่อย
มันหายใจฟืดฟาดรับออกซิเจนเข้าปอดให้มากที่สุด
แล้วก็หันมาชกเข้าที่ท้องผมเต็มแรง ผมร้องไม่ออกเพราะมันเอามือปิดปากผมไว้
จุกจนไม่มีแรงแล้วครับ นิ่งไปนาน จนตาผมเริ่มปรับสภาพกับความมืดถึงได้เห็นว่าไอ้บ้าที่มันชกผมตอนนี้คือไอ้ไท
มันเองก็นิ่งมองผมอยู่ มือที่ปิดปากก็เริ่มผ่อนแรงลง
“กูจะยอมปล่อยมือ แต่มึงห้ามส่งเสียงนะ”ผมพยักหน้า มันก็ค่อย ๆ คลายมือแล้วก็เอามือออก
แต่ที่มันแคบมันเลยต้องเอามือท้าวผนังไว้แทน
ผมรู้สึกว่าพื้นที่มันแคบลงกว่าเดิม เพราะขยับไปทางไหนก็ติดมันไปหมด
“...มึงอยู่นิ่ง ๆ เป็นมั้ย ไอ้จืด”ผมเงยหน้าขึ้นไปมองมันด้วยความไม่พอใจ แต่พอสบตาวาวนั่น...มันก็พูดไม่ออกไปซะเฉย ๆ
ใกล้กันมากเกินไปแล้ว
ใกล้จนได้กลิ่นเหงื่อผสมโรลออนของตัวผม กับกลิ่นของตัวมัน ปนเปกันไปหมด แต่ผมกลับไม่เหม็น..
ใกล้กันจนลมหายใจของผมกับของมันแทบจะหลอมรวมกันได้
หน้ามันเคลื่อนเข้ามาใกล้ผมขึ้นเรื่อย ๆ
ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับผม
ผมไม่หลบการเคลื่อนไหวนั้น...แต่กลับหลับตาลง
ความเย็นชื้นจากริมฝีปากคู่นั้นแนบลงมาที่มุมปากผม..
แล้วผละออก...ไม่รุกรานไปมากกว่านั้น
ผมลืมตาขึ้นก็เจอกับริมฝีปากที่ค่อย ๆ เคลื่อนตัวเข้ามาใหม่
แต่เสียงโทรศัพท์ผมแผดลั่นขึ้นมาทำลายการคุกคามนั้น
ทั้งผมทั้งมันผละออกจากกันเหมือนถูกน้ำร้อนลวก ผมลนลานหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกง แล้วรีบกดรับ
“ฮะ ฮัลโหล...เออกูปลอดภัยดี มึงเข้าบ้านไปเลยนะ กูจะเข้าบ้านแล้ว...” ผมขนลุกซู่ หัวใจเต้นแรงจนนึกว่ามันจะกระเด็นออกมาข้างนอก
เมื่อถูกริมฝีปากคู่เดิมจูบไล่นิ้วมือข้างที่ถือโทรศัพท์แนบกับหู
ไล่ลงมาหลังมือ
จูบระมาที่ข้อมือ
คาง
มุมปาก
และจบที่ริมฝีปากผม
เสียงไอ้เต๋ายังคงดังอยู่ในโทรศัพท์
แต่....ผมกลับสื่อสารอะไรกับมันไม่ได้
แม้แต่คำเดียว
................................
-
ไปนอนก่อนนะคะ...ง่วงสุดสุดอ่ะ
ขอบคุณทุกคนค่ะ
:pig4:
ปล.พรุ่งนี้จะพยายามมาต่อนะคะ โปรแกรมมันประชุมทั้งวันเลยอ่ะ
วันนี้ทั้งวันยังไม่พอใช่ม้ายยยยยยยย :z3:
-
ชกกันแล้วก็ตามด้วยจูบกันแบบอ้อยอิ่ง o22 Romance แบบแมน ๆ ดีนะคับ 555 :o8:
-
จูบกันแล้ว :-[ :-[
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ไม่ไหวแล้ว เขารักกันโดยไม่ได้ตั้งใจ
หัวใจมันไปเอง บังคับให้สงบไว้ไม่ได้เลย :m1:
-
งืม...............
น้องพิทำบุญด้วยอะไรจ๊ะ ทำไมถึงเป็นที่รัก เป็นที่เคารพ???? ของเพื่อน ๆ ได้ขนาดนั้น
เพิ่งมาพบเรื่องนี้น่ะค่ะ ยังไม่สายเนอะ ที่จะเริ่มติดตาม
-
รุนแรงจริงคู่นี้ o22
ฟัดกันแทบแย่ อยู่ดีๆก็จ้องตาแล้วจูบกันซะงั้น
อ่านฉากจูบแล้วเขินเลยอ่ะ อ้อยอิ่งแบบ โรแมนติกมากๆ
ปล. ไม่รู้ 2 สาวนั้นจะหาเพื่อนให้พี่ชายหรือจะได้พี่สะใภ้แทนกันแน่
-
เมื่อคืนหลับสบายมากค่ะ ฝนตกหนัก อากาศก็เย็น
เช้าตื่นขึ้นมาก็หอมกลิ่นดิน อารมณ์ดีขึ้นเยอะ
อารมณ์ดีรับการประชุม และประเมินงาน :laugh: :z3:
สารภาพว่าจริง ๆ คิดพลอตให้ผู้ชายตัวสูง กับพี่ชาย 2 สาวเป็นคนละคนกัน
แต่ถ้าตัวละครมันยิ่งเยอะ คนแต่งที่อารมณ์ไม่เสถียรและมึนงงบ่อยแบบตัวเอง คงมึนยิ่งกว่านี้
สารภาพอีกเรื่อง ตอนจบของบทนี้ไม่ได้กะให้โรมานซ์ หวานหยดแบบนี้ ต้องโทษมหกรรมเพลงรักที่น้องสาวมันลงไว้ให้
เรื่องมหัศจรรย์ เธอหมุนรอบฉัน ฉันหมุนรอบเธอ สวรรค์ในเรือนแพ และอื่น ๆ เลยทำให้สองหนุ่มต้องมายืนจูบกันในซอกตึก...เหม็นฉี่หนู ลังไม้เกลื่อนกลาด ขยะก่ายกอง และพื้นแฉะ555+
ตอบคุณ Laxxeez นั่นสิคะ โรแม้นซ์แบบแมน ๆ ในซอกตึก...เหม็นฉี่หนู ลังไม้เกลื่อนกลาด ขยะก่ายกอง และพื้นแฉะ555+
shockoBB คนแต่งยังเขินเลย คิดนานเหมือนกันว่าจะให้จูบแบบไหนที่มันดูไม่หวือหวา แล้วก็เหมือนอารมณ์มันพาไป ทำนองนั้นล่ะค่ะ
anajulia ใช่ค่ะ ไม่ได้ตั้งใจ แล้วก็ไม่ได้ตั้งตัว แต่ยอมรับในความรู้สึกนั้นทีละนิด เหมือนพระจันทร์ที่ค่อย ๆ โผล่พ้นจากเมฆ...ประมาณนั้นค่ะ
MM.Dog ยินดีต้อนรับค่ะ แนะนำได้นะคะ พิรุณทำบุญด้วย....ขนมถ้วยค่ะ555+
jasmin จริง ๆ จะให้ต่อยกันเลือดสาด แล้วก็เกลียดขี้หน้ากันแบบสุด ๆ แต่เพลงรักที่น้องสาวลงให้ในเครื่องทำให้สองหนุ่มจบลงที่จูบอ่ะค่ะ เลยกลายเป็นต้องแพลนใหม่เลยว่าจะให้เรื่องไปแบบไหนดี
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ไม่มีความมั่นคง ในคนไม่เสถียรทางอารมณ์ :jul3:
ตอนที่แล้วไม่ได้ตอบ...ขอโทษนะคะ มาลงนิยายได้ก็ขอบคุณพระเจ้าแล้วค่ะ
บวกขอบคุณทุกคนค่ะ
:pig4:
ว้ายยย มาตามแล้ว ไปนะคะ เดี๋ยวตอนเย็นจะรีบแต่งแล้วถ้าเสร็จจะเอามาเสิร์ฟค่ะ (ถ้าเสร็จนะคะ)
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน เมื่ออ่านเส็ด
หลงรักหนูพิทันที .....จะจีบน้องสาวเค้า
แต่สงสัยงานนี้จะตกเป็นเมียพี่ชายซะก่อนรึป่าวหว่า อิอิ
ลุ้น ๆๆ +1 เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์คับ
-
สนุกมากครับ ตอนแรกไม่ได้เข้ามาอ่าน เพราะชื่อเรื่องเหมือนจะเป็นแนวดราม่าเศร้าๆ แต่นี่ออกจะเฮฮาแถมกุ๊กกิ๊กหน่อยๆ (แต่ชื่อเรื่องนี้ก็ชอบครับ เพราะดี) ขอติดตามต่อไปครับ
-
ตอนที่ 6
เสียงในโทรศัพท์เงียบหายไปแล้ว...คาดว่าปลายสายคงจะวางหูไปสักพัก...
แต่การคุกคามทางการหายใจและการสื่อสารยังคงดำเนินต่อไป
ความรู้สึกของผมตอนนี้ เหมือนโดนป้ายยาแบบที่คนอื่นโดนกันเวลาจะชิงทรัพย์น่ะครับ
ต่างกันแค่...
ผมยังมีสติ
สามารถขัดขืน หรือตอบโต้ได้
แต่ผมกลับปล่อยให้...
ริมฝีปากสีแดงจัดของมันไล้เบา ๆ บนริมฝีปากผม
ก่อนจะใช้ปลายลิ้นเลาะเล็มริมฝีปากทั้งบนและล่าง
สลับกันไป...วนอยู่อย่างนั้น ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า
ผมได้ยินเสียงหัวใจตัวเองดังชัดเจน...มันเต้นดังจนกลัวจะทำให้อีกฝ่ายได้ยินตามไปด้วย
ผมค่อย ๆ ขืนตัวเองออกจากริมฝีปากของมัน
แต่...ริมฝีปากนั้นก็ยังตามรังควานริมฝีปากผมไม่เลิก ผมก้มหน้าขยับหนีอีกครั้งก่อนจะพูดออกไปอย่างเหลืออด (?)
“....พอ...หยุด...”....ทำไมมันแทบจะเหมือนเสียงกระซิบเลยล่ะ?
...แต่มันก็ยอมหยุดแล้วครับ ขอบคุณพระเจ้า
ทันทีที่สลัดหลุดจากริมฝีปากสีแดงสดที่ทำหน้าที่ดียิ่งกว่าปลิงดูดเลือดของมันได้ ผมก็ก้มหน้าจ้องกระดุมเสื้อมันอย่างเอาเป็นเอาตาย พยายามบังคับการเต้นของหัวใจและปรับระดับการหายใจให้เป็นปกติ โทรศัพท์ในมือผมเลื่อนมาอยู่ตรงซอกคอตัวเองเมื่อไหร่ไม่รู้...
ทั้งมันทั้งผมไม่มีใครขยับตัวไปไหนเลย...
ผมเองล่ะครับที่ทนบรรยากาศแปลก ๆ แบบนี้ไม่ไหว เดินหันหลังหนีมัน..แต่ก้าวไปได้ไม่กี่ก้าวก็ถูกมันคว้าไปทั้งมือทั้งโทรศัพท์เอาไปกดยุก ๆ ยิก ๆ เริ่มแสบแผลที่มือบ้างแล้วครับ
ผมมองมันด้วยความไม่พอใจ ระคนตกใจ...ตกใจกับปฏิกิริยาของตัวเอง
เพราะมองหน้ามันก็เผลอมองแต่ริมฝีปาก
สบตามันก็เหมือนโดนป้ายยา...
ผมเจอมันแค่ไม่กี่ชั่วโมง...แต่เวลาแค่นี้ผมก็ตัดสินใจได้แล้วครับว่ามันน่ะ
ตัวอันตรายสำหรับชีวิตผมชัด ๆ !!!!!
มันกดโทรศัพท์จนพอใจแล้วแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือผม เลยบิดข้อมือออกจากมือมันช้า ๆ จนมือผมได้รับอิสระ มหกรรมจ้องตาก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง
แต่คราวนี้มันกลับเป็นฝ่ายหลบตาผม......ผมได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วก็หันหลังให้มันอีกครั้ง ก้าวเท้าออกไปแค่ครึ่งก้าวมันก็โพล่งขึ้นมา
“เมื่อกลางวัน”...อะไรของมันครับ ผมขมวดคิ้วแล้วหันไปมองมัน มันก็มองผมกลับ
“ไปกินข้าวกับมิ้นท์มารึเปล่า...ไปจริงรึเปล่า?”ผมไม่ชอบโกหกใครครับ
“อืม.....”...มันไม่ได้พูดอะไรต่อ ผมเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน เงียบ...เงียบจนเริ่มอึดอัด
“จูบกูทำไม/ไม่จีบมิ้นท์ได้มั้ย” แต่พอพูดก็เสือกพูดพร้อมกัน ผมถอนหายใจไปกี่ครั้งแล้วครับ ใครช่วยนับให้ผมที
“ไม่จีบมิ้นท์ได้มั้ย?...ได้มั้ย?” กวนตีน! มันไม่ตอบคำถามผม...กลับย้ำคำถามของตัวเอง
แต่ผมเองก็ไม่เคยคิดว่าคนกวนตีนอย่างมันจะสามารถพูดขอร้องใครด้วยน้ำเสียงที่...อ้อนวอน ได้ขนาดนี้...
แล้วพูดกับกูแค่นี้จะต้องจับโน่นจับนี่ทำไมวะ?
ผมดึงมือมันที่จับมือผมออก มันไม่ยอมแพ้..เอามืออีกข้างคว้าเอวผม แล้วออกแรงดึงเข้าหาตัว
มันจะอีโรติกเกินไปแล้ว!!!!!!! ผมผลักมัน แล้วก็ต่อยปากสีแดงนั่นแถมไปอีกครั้ง ก่อนจะตอบคำถามมันอย่างชัดเจน
“ไม่รู้โว้ย!!!!” เฮ้ย...ผมพูดผิดอ่ะ ผมจะบอกมันว่า ‘ไม่’ ทำไมมันกลายเป็น ‘ไม่รู้’ ไปได้ครับ แล้วเรื่องอะไรผมจะรอให้มันถามผมอีกล่ะ เดินกึ่งวิ่งออกมาจากที่อโคจร(ซอกตึก)นั่น
แต่ก็ยังไม่พ้นความซวย...เจอเข้ากับเด็กปริ๊นซ์ 2 คน ที่ยังคงมุ่งมั่นในการตามหาผม ทำเหมือนผมไปขโมยหวยที่ถูกรางวัลที่ 1 ของมัน แล้วจะมาขึ้นเงินกับกองสลากงั้นล่ะ ไอ้พวกเวร
ผมวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตเข้าไปในโรงพยาบาล แล้วก็หนีออกทางประตูด้านข้างที่ผมเคยออกมาฉี่ ผมไม่มีแรงจะไปบู๊ โชว์ทักษะการต่อสู้ขั้นเทพที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดหรอกครับ ไอ้ไทมันดูดพลังงานในการคิดกระบวนท่าของผมไปหมดแล้ว...ไอ้เลว!!!!
พอถึงที่จอดรถก็รีบออกตัวขี่มอไซค์กลับบ้านแทบจะทันที...ป่านนี้ตาห่วงผมแย่แล้วล่ะครับ
ขับมาถึงบ้านก็วานให้พี่คนงานเก็บรถให้แล้วรีบเข้าไปหาตาก่อนเลย
ตาหลับไปแล้วครับ...ผมก็เลยเดินกลับห้อง ทิ้งตัวลงนอนคว่ำหน้าบนเตียงก็ต้องสูดปากเพราะที่โดนต่อยไปเริ่มระบม...หลับตาลงเพราะความเหนื่อย
แต่ในมโนสำนึกกลับไม่พักเหมือนที่ร่างกายผมเรียกร้อง
ผมคิดถึงดวงตาสีน้ำตาล
ริมฝีปากสีแดงจัด
และลมหายใจกลิ่นมาลโบโร่ เมนทอลของมัน
...ไอ้ไท
ไอ้กาม มันจูบผมซึ่งเป็นผู้ชาย ผู้ชายที่มันเพิ่งต่อยไป เพิ่งหาเรื่องกันไป
มัน...เป็นเกย์รึเปล่า? แล้วผมล่ะ? ผมยอมให้มันจูบ...แบบเต็มใจด้วย
ผมกลายเป็นเกย์ไปแล้วเหรอ?
ผมรีบเปิดแล็ปทอปเซิร์ชหาอาการแรกเริ่มของเกย์ แต่ยังไม่ทันจะได้เปิดหน้าเว็ปไหนก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ผมเลยรีบย่อหน้าต่างนั้น..แล้วเดินไปเปิดประตู
“พี่พิมีเพื่อนมาหาครับ...รออยู่ข้างล่างน่ะครับ” ลุงคนงานเดินมาบอกผม คิ้วผมขมวดติดกันทันที ไอ้เต๋ามันบอกจะกลับบ้านนี่หว่า หรือเปลี่ยนใจ นึกเป็นห่วงผมก็เลยจะมาดูให้เห็นกับตาว่าผมปลอดภัยจริง ๆ ผมรีบเดินลงไปรับมัน...แต่พอเห็นแผ่นหลังนั้นผมมันก็รีบชักเท้าหันหลังกลับทางเดิม แต่ไอ้บ้านั่นมันวิ่งมาล็อคคอผมจากด้านหลังทัน ผมดิ้นมันก็ยิ่งรัด
“มึงนี่ไม่เคยอยู่เฉย ๆ ได้เลยนะ...กูเอาของที่มึงซื้อมาคืนเท่านั้นเอง แล้วก็จะกลับเลย
...ไม่ต้องห่วง กูจำทางมาบ้านนี้ไม่ได้หรอก...
ถ้ามึงอยากให้กูลืม....กูก็จะลืม”...ผมหยุดดิ้นแล้วครับ มันผ่อนแรงลง...แต่มันยังไม่ปล่อย
ถุงเข็มขัดที่ผมซื้อถูกยื่นมาจากข้างหลัง แล้วก็เลื่อนมาชูให้ผมเห็นแบบเต็ม ๆ ตา
ผมยื่นมือออกมารับถุงใบนั้นแล้ว แต่แขนมันก็ยังค้างอยู่ในท่าเดิม เหมือนตั้งใจจะกอดผมเอาไว้เลยครับ ผมนึกเสียวข้างหลังขึ้นมาทันทีเลยรีบเบี่ยงตัวออกจากอ้อมแขนอันตรายของมัน
“...กลับไปได้แล้ว” ผมเอ่ยเตือนความจำมัน มันถอนหายใจเฮือกใหญ่ มือเท้าเอว หมุนไปมาเหมือนถูกขัดใจ
“กูไม่ส่งนะ”ผมหันหลังให้มันอีกครั้ง
....ผมหันหลังให้มันกี่ครั้งแล้วครับวันนี้ เพราะก้นของผมรึเปล่าครับที่ทำให้มันมีอาการแบบนี้ คิดได้อย่างนั้นผมรีบเอาถุงเข็มขัดมาบังก้นทันที ป้องกันการจินตนาการของมัน
“กูมาอีกได้มั้ย?”...ผมหยุดนิ่ง มันกวนตีนจริง ๆ เมื่อกี้มันบอกว่าจำทางไม่ได้ แต่กลับขอมาอีก ผมไม่ได้หันไปตอบคำถามมัน แต่กลับย้ำคำขอของตัวเองแทน
“กูขอให้มึงลืม..ทุกเรื่อง แล้วกูจะไม่จีบมิ้นท์” มันไม่ตอบผม ผมเองก็ไม่คิดว่ามันจะให้คำตอบอะไรที่พอใจหรอกครับ ไม่ได้หันกลับไปดูว่ามันกลับไปแล้วรึยัง ได้แต่เดาจากเสียงประตูที่ปิดลงเท่านั้น
เดินกลับห้องก็อาบน้ำนอนเลยครับ...ไม่อยากสนใจอะไร วันนี้ผมเหนื่อยมากแล้ว วันหนึ่งของมนุษย์มันจะมีเรื่องให้ต้องแปลกใจเยอะอะไรขนาดนี้ครับ
แต่ก่อนจะเข้าห้วงนิทรา ผมกลับเริ่มสัมผัสถึงความวุ่นวายในชีวิตได้ลาง ๆ เฮ้อ...อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด มันห้ามกันไม่ได้หรอก
จริงมั้ยครับ?
.................
-
เอาครึ่งแรกไปอ่านก่อนนะคะ
ส่วนครึ่งหลัง...จะตามมาแน่ ๆ ค่ะ 555+
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:pig4:
ยินดีต้อนรับคุณ Solar cell กับคุณ insomniac ค่ะ อ่านเรื่องนี้ให้สนุกนะคะ
แนะนำได้ค่ะจะได้เอามาปรับปรุง
บวกคืนด้วยค่ะ
ปล.ชื่อเรื่องมันส่อว่าดราม่าจริง ๆ นั่นละค่ะ555
-
เข้ามา :z13: ไรเตอร์แล้วจากไป :laugh:
-
:z13: จิ้มไรเตอร์
แล้วไงต่ออ่ะตัว!?
-
+1 ให้ไรทเตอร์ :กอด1:
นายไทเนี่ย แอบน่ารักนะ
“ไม่ต้องห่วง กูจำทางมาบ้านนี้ไม่ได้หรอก ถ้ามึงอยากให้กูลืม....กูก็จะลืม”
อ่านเจอประโยคนี้ แทบกรี๊ดอ่ะ
จะน่ารักไปไหนเนี่ยนายไท :-[
-
เปิดตัวได้เเรงมากๆเลยค้า
ถึงลูกถึงคนดีจริงๆแบบนี้เจ้ชอบ
แอร๊ยยยย
-
เขียน ลื่นไหล ไม่ค่อยขัดตามาก 55+
แต่ว่า ิขอให้พิ เปนพระเอกได้ป่ะ อย่าเปนนายเอกเลย
แต่ส่วนใหญ่ขอไปแล้วไม่สมหวังสักเท่าไร เหอๆๆ
:L2: :3123: :L1:
-
มาให้กำลังใจค่ะ
รอติดตามต่อไป :L2:
-
ไทนิสัยน่ารักดีอ่ะ พิหลงไทไวๆนะ
พิกตัญญูมากอ่ะ ชอบ^^
สู้ๆนะคะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ สนุกดี
ชื่อเรื่องแอบน่ากลัวเล็กน้อย แต่พออ่านๆแล้วกลับรู้สึกว่าน่าติดตามดี ชอบค่ะ
ชอบพิแล้วก็เพื่อนพิทุกคนเลย :m1:
แล้วก็แอบอยากรู้เรื่องน้าโยด้วย
รอติดตามต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:
-
:3123:
-
ไรเดอร์ค่ะ พินี่เคะใช่มะ?
555 หายไปแปปเดียวมาต่อให้เยอะเลย ขอบคุณค่ะ
-
ชอบมากครับ ภาษาลื่นไหล จินตนาการเหลือล้น
อากซซซซซ อยากอ่านต่อแล้วครับ 55555
-
ชื่อเรื่อง มันดูลึกลับจังอะ
-
ต่อยจูบกันรอบเดียว หวั่นไหวในใจด้วยกันทั้งคู่เลย :m18:
-
.
.
.
.
.
.
.
.
อากาศตอนเช้าที่ท้องทุ่งนามันสดชื่นไม่เคยเปลี่ยนเลยครับ ตั้งแต่ผมจำความได้ ผมก็โตมากับบรรยากาศธรรมชาติแบบนี้ มันหล่อหลอมเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมเป็นคนอารมณ์ดี ใจเย็น และมีเหตุผล แล้วคนที่ทำให้ผมได้เจอกับบรรยากาศแบบนี้ และสอนให้ผมเป็นคนแบบนี้ก็ไม่ใช่ใคร
ผู้ชายที่ยืนข้างผมคนนี้ไงครับ
วันนี้ตาใส่เสื้อลายสก็อตแขนยาวสีส้ม ตั้งใจจะมาดูคนงานหว่านข้าวเอง ทั้ง ๆ ที่ปกติแล้วผมกับพี่ช้างเป็นคนดูแลอยู่ ตาคงเห็นว่าผมเหนื่อยจากเรียนแล้วก็อยากจะช่วยบ้าง
“เอ้า!!!เดินเป็นหน้ากระดานห่างกันแค่เมตรเดียวก็พอ ไม่ต้องหนามาก หว่านให้กระจาย บลา บลา” ผมยืนข้างตา คอยจำ และสังเกตว่าวิธีนี้ทำแล้วข้าวขึ้นในลักษณะไหน ตอนเก็บเกี่ยวได้ข้าวดีแค่ไหน พลาดอะไร ตรงไหนบ้าง เพราะมันเป็นอาชีพที่คนไทยทำมาตั้งแต่รุ่นปู่รุ่นย่า แล้วทุกวันนี้อาชีพของตายังช่วยให้คนที่ไม่มีโอกาสได้เรียน หรือฐานะไม่ดีได้มีรายได้ อาจไม่มากนัก แต่ก็พอเลี้ยงตัวเอง เลี้ยงครอบครัวให้อยู่รอด
ไม่ต้องตอกบัตร
มาสายก็ไม่ต้องทำชดเชย
แล้วยังได้วัตถุดิบไปทำกับข้าวทานอีกต่างหาก
วันนี้เป็นวันหยุด วันที่ผมทำตัวตามสบายได้อย่างเต็มที่
ติดอยู่แค่อย่างเดียว...
ไอ้คนที่ยืนเป็นพวกทัศนศึกษาการทำนาข้างผมอีกฝั่งหนึ่งนี่สิครับ
เห็นแล้วมัน...ขัดตาจริง ๆ
หึหึ ใช่ครับ...ไอ้คนไม่มียางเมื่อวานนั่นล่ะ
หลังจากการแลกเอ็นไซม์อะไมเลส กระดากเหมือนกันแฮะ มันก็มาหาผมตั้งแต่เช้าตรู่ มึงอยากจะมาใส่บาตรหน้าบ้านกูล่ะสิ ทำไมน่ะเหรอครับ...มันซื้อกับข้าวแล้วก็ผลไม้มาหลายอย่าง แล้วมาตอนพระใกล้บิณฑบาตพอดี ตาเลยชวนใส่บาตรด้วยกัน ผมจำเป็นต้องแนะนำมันกับตา ตาก็เห็นว่ามันเป็นเพื่อนที่สนิทกับผมเลยชวนมันทานข้าวเช้า พอทานเสร็จแทนที่มันจะกลับบ้านหรือไปที่ชอบที่ชอบ มันกลับนั่งทำหน้าหล่อ ชวนตาคุยโน่นนี่ ตาชอบคนคุยเก่งอยู่แล้ว ก็ชวนมันดูคนงานทำนา วันนี้เค้าหว่านข้าวกันครับ ไอ้ไทก็โชว์ความหน้าหนา อยากดูเค้าหว่านข้าว...
กระแดะชิบหาย ไม่เคยเห็นคนหว่านข้าว
ยิ้มหาอะไร?...กูด่ามึงอยู่ไอ้สัตว์
"พิ พาเพื่อนเดินดูรอบ ๆ บ้านสิ ชวนไปเก็บมะม่วงก็ได้ โชคอนันต์ในสวนเยอะแยะ ขากลับเอามะม่วงไปกินด้วยนะลูก ตาไปพักก่อนล่ะ คนแก่น่ะลูก ทำอะไรนิดหน่อยก็เหนื่อยแล้ว
อ่อ...แล้วก็อย่าพากันไปมีเรื่องมีราวที่ไหนนะลูก” ตาบอกก่อนที่พี่ช้างจะพานั่งรถกลับไป ผมกับมันได้แต่ยิ้มแหย พอรถเคลื่อนตัวจนลับตาไปผมก็ถามมันทันที
“ถ้ากูจำไม่ผิด...เมื่อคืนกูขอให้มึงลืม แล้วมึงมาอีกทำไม?”มันมองผมนิ่ง
“เมื่อคืนก็ส่วนเมื่อคืน...วันนี้ก็ส่วนวันนี้ มันคนละเวลากัน ไม่เข้าใจเหรอ?”.......กวนตีน
“พิ หน้าเป็นรอยช้ำเลย
เราไม่ได้ตั้งใจ.....
ให้เจ็บแค่นี้555” หึหึ มึงคิดว่าที่นี่เป็นที่ที่มึงจะเก๋าได้งั้นสิไอ้ไท
"กวนตีนกูนักนะมึง” ผมโดดถีบมัน แต่มันก็หลบทันแบบหวุดหวิด ไล่เตะมันมันก็วิ่งไปขำไป กูไม่ใช่ตลกคาเฟ่ ไอ้เหี้ยยยยยยยย
จะว่าไปถ้ามันไม่ทำท่าจะเป็นเกย์ใส่ผม ผมก็ว่ามันเป็นเพื่อนที่ดีคนนึงนะครับ
ผมทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดี ด้วยการพามันลงบ่อจับปลา มันก็ลงนะครับ มันว่าไม่เคยเจออะไรแบบนี้
ที่บ้านผมถ้าจับปลาในบ่อก็ต้องวิดน้ำออกก่อน มันยืนดูเหมือนเด็กกำลังจะได้ของเล่นใหม่ คอยถามผมตลอด ว่าทำไม? ยังไง? และคำที่ได้ยินบ่อยมาก คือ ผมไม่เข้าใจ
....แล้วมึงจะเสือกอยากรู้ให้มันลึกมากทำไม? กูไม่ใช่ ดร.เสรี วงษ์มณฑา ที่ตอบมึงได้ทุกเรื่องและสามารถไขข้อข้องใจได้ตลอดเวลานะไอ้เด็กญี่ปุ่น!!!
พอวิดน้ำออกได้ที่ก็ถอดเลยครับ....ถอดรองเท้า
แค่รองเท้าก็พอครับ ลงบ่อจับปลา ผมพับขากางเกง และลงมือสาธิตให้มันดูก่อน ดูมันเก้ ๆ กัง ๆ ในตอนแรก ๆ แต่พอเริ่มชินก็โชว์ความสามารถเลยครับ มันจับปลาหมอมือเปล่าได้ เงี่ยงปลาหมอมันแข็งแล้วก็คมมากนะครับ ผมยังแหยงเลย แต่มันจับได้เหมือนจับปลาช่อนน่ะครับ นี่ใช่มั้ยครับ.....ที่มาของ จับปลาสองมือ 5555
สนุกกันพักใหญ่ก็ได้เวลาทานข้าวเที่ยง ผมหยิบสายยางฉีดน้ำล้างขาตัวเองเสร็จก็เรียกมันให้มาล้างบ้าง มันก็วิ่งมา....แต่ไม่ยอมหยิบสายยางไปถือเอง มันมองผมแล้วยิ้ม ผมแปลรหัสนี้ได้ว่า....
กูเป็นแขก มึงต้องบริการกูเสะ!!!!
ผมแปลถูกใช่มั้ยครับ...ผมเลยต้องฉีดน้ำล้างขามัน แต่ตัวมันเลอะโคลนเต็มไปหมด
คิดเหมือนผมใช่มั้ยครับ ฉีดแม่งตั้งแต่หัวจรดเท้าไปเลย55555 กูไม่ให้เสื้อผ้าให้มึงเปลี่ยนด้วย ซักแห้งไปเถอะมึง!!!! ผมยิ้มให้มันด้วยความสะใจ ในขณะที่มันมองผมกลับด้วยความเคือง 55 พี่ ๆ คนงานก็หัวเราะกันใหญ่ มันเองก็ทำอะไรไม่ได้ เลยได้แต่ขำตามคนอื่นแก้เซ็ง
เที่ยงวันนี้ป้าอรทำกับข้าวมาเพียบเลยครับ สงสัยจะเอาใจแขกญี่ปุ่น หึหึ ก็ไอ้ไทสิครับ มันออดอ้อน ฉอเลาะ ปะเหลาะแดก เมื่อเช้ามันชมฝีมือป้าอรเสมือนหนึ่งอาหารชาววัง เท้าป้าอรแทบจะไม่ติดพื้น ไอ้ตอเรสสสส (ตอแหลนั่นเอง555)
ผมพามันเข้ามาเก็บมะม่วงในสวน มันก็ถาม ถาม และถาม ผมก็โยนให้เจ้าอินมันคอยตอบให้ แต่มันก็ยังเป็นไอ้ไท ยังคงความกวนตีนดั่งเกลือรักษาความเค็ม อินอดทนตอบคำถามมันทุกคำถาม แต่...
มันยิ้มให้อิน และหันมาถามคำถามเดิมที่อินตอบ...กับผม
มึงตั้งใจตื่นแต่เช้าเพื่อจะขับรถมากวนส้นตีนกูใช่มั้ย ?......ไอ้ไท!!!
ได้มะม่วงแล้วอินก็เก็บลงลัง มัดปากอย่างดี แล้วให้พี่คนงานช่วยยกใส่รถสัญชาติญี่ปุ่นของมัน มันขอบคุณพี่คนงาน และเดินเข้าไปสวัสดีตา อินเห็นแบบนั้นก็ขอตัวกลับ ผมให้อินแวะไปเอากับข้าวและหิ้วถุงมะม่วงกลับไปด้วย พร้อมขอบใจอิน...ที่ยอมอดทนต่อความกวนประสาทของแขกญี่ปุ่น ซึ่งมันจะได้รับเกียรติจากบ้านผมเป็นครั้งสุดท้าย
ผมมองมันนิ่ง มันก็จ้องผมนิ่งเหมือนกัน
“กลับไปได้แล้ว แล้วอย่ามาอีก...ขอร้อง” ผมเห็นมันหน้าถอดสี ผมก็สงสารนะ
แต่ถ้ามันมาเจอกันอีกบ่อย ๆ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน...ว่าผมกับมันจะเผลอตัว เผลอใจ ทำเรื่องที่ผิดปกติแบบคืนนั้นอีกมั้ย
....ผมกลัว
มันไม่ตอบอะไร แต่ก็ไม่ยอมไปเหมือนกัน
“....ทำไม? ผมถึงมาบ้านพิอีกไม่ได้” ผม....ผมไม่รู้จะตอบมันยังไง ไม่รู้จะหาคำดี ๆ แบบไหนมาหลอกมัน
ผมไม่ชอบโกหก...
“อย่าสนิทกันมากกว่านี้เลย มึงก็รู้...ว่าเพราะอะไร” พอมันฟังคำตอบจากผม อยู่ดี ๆ มันก็ทำท่าฟึดฟัดใส่ผม
“เพราะพิอยากจะจีบมิ้นท์น่ะเหรอ...ผมไม่ให้จีบนะ
ไม่ต้องถาม ผมไม่ให้จีบ ไม่ให้จีบใครทั้งนั้นล่ะ
ผมจะกลับแล้ว....แล้วก็จะมาใหม่!!!” .....มันขึ้นรถแล้วปิดประตูเสียงดัง พุ่งออกตัวไปเหมือน ศักดิ์ นานา
กูสงสารรถมึง
ผมยืนมองรถมันจนลับตา...แล้วก็ถอนหายใจ
ช่วยผมคิดที.....ว่าจะทำยังไงกับมัน เฮ้อ..
ผมเจอตัวอะไรเข้าแล้วเนี่ย!!!!
เดินไปก็คิดไป ทบทวนว่าทำไมมันกลายเป็นแบบนี้ไปได้ ผมทำอะไรให้มันติดตรึงขนาดนั้น มันถึงติดตามผมแบบนี้ เดินครุ่นคิดไปจนถึงห้องรับแขกก็เห็นตา พี่ช้าง ป้าอรนั่งหน้าเครียดอยู่
ทุกคนหันมามองผม แล้วทำไมต้องทำหน้าเหมือนแบกโลกเอาไว้แบบนั้นล่ะครับ
ผมทำผิดอะไรงั้นเหรอ
“พิ....มานั่งสิ ตามีเรื่องจะคุยด้วย”
.......................................
-
ตัดจบตอนนี้ได้ไง กำลังตื่นเต้น ตาจะว่ายังไงเนี่ย
-
ต้องมีคนคิดว่าสองคนนี้เป็นไรกันแน่เลย
คุณไท กวนใช่เล่น 55+
:L2: :3123: :L1:
-
กำ...ท่าจะเรื่องใหญ่ เรื่องเกี่ยวกับพ่อแท้ ๆ ของพิรึเปล่าคับ อยากรู้มานานแหล่ะ :a3:
-
แววโศกมาแต่ไกล น้าของพิเป็นเกย์แน่เลยทรี่ทะเลาะกับตา แล้วพิจะทำยังไงต่อ
-
ในที่สุดก็ได้ฤกษ์ของอ่านของพี่สาวซะที~
บทที่1
ตัวละครเยอะ...เริ่มมึน แต่ไม่เป็นไรอีก อีกสักพักคงจำได้ค่ะ :fire:
“เอ๊า..งั้นก็ช้า ๆ ไม่ต้องรีบ พวกกูรอได้”ไอ้ก้องพูดยิ้ม ๆ ผมหันหน้าไปมองมันก็ระบายยิ้มไว้เต็มหน้า จนผมอดยิ้มตามมันไม่ได้ หึ!! นี่ล่ะครับเพื่อนผม ทุกอย่างที่เป็นผม หรือของผม เพื่อนต้องให้ผมเป็นที่สุดเสมอ
=> ต๊าย มีสเปเชียลลลลลลลลลล
พี่จิ...ชื่อเรื่องดันดูดราม่าแต่สำนวนพี่มันดูไม่ค่อยดราม่านิ เอ๊ะรึนี่คือหลอกให้เราตายใจ :a5:
บทที่2
เปิดมาตอนแรกนึกว่าตาตายแล้ว พี่จิอ่ะทำหนูเศร้าตามสาหัสนักประเดี๋ยวไดเฮจะเศร้าตาม - -+
เหนื่อยมั้ยลูก...ลูกบ้านอื่นเค้าได้เที่ยว ดูหนัง แต่พิของตากลับต้องมาเดินดูข้าว คอยคุมคนหว่านปุ๋ย บางทีต้องลงฉีดยาเอง ไปเที่ยวบ้างก็ได้นะลูก” ผมยิ้ม กระชับกอดให้แน่นขึ้นอีก
=> ตก " ตอนต้นค่ะ
ป้าอรครับ ทำไข่เจียวหมูสับเพิ่มอีกอย่างด้วยนะครับ เดี๋ยวเพื่อนพิจะมาทานข้าวแล้วก็จะค้างด้วย” ป้าอรเค้ารู้ครับว่าไอ้พวกนี้มันกินกันจุขนาดไหน ข้าวนี่ต้องหุงเผื่อเป็นหม้อเลย
=> ตก " ตอนต้นค่ะ
พี่จิ...ทำต่ายน้ำตาซึมตอนตาเล่าเรื่องโยอ่ะ :sad4:
บทที่3
ตอนแรกนึกว่าจะตะโกนว่าพวกกูทุกคนชอบมึงซะอีก :laugh:
บทที่4
บนโต๊ะอาหารผมไม่ได้ยินเสียงใครเลยนอกจากมัน.......ไอ้เต๋าสรตอว์เบอร์รี่
เหนื่อยมากมายค่ะ งานเยอะมาก..นึกว่าจะเขียนตอนนี้ไม่จบแล้วซะอีก
รู้เลยว่าที่นักเขียนบางคนหายไป ไม่มาต่อเรื่องมันเป็นยังไง..จะไม่เม้นท์ทวงนิยายเรื่องไหนแล้วค่า
=> :jul3:
บทที่5
ส่วนน้องมินท์...ผมยังไม่มีแพลนอะไรจะไปจีบน้องเค้า
=> มิ้นท์
“ก็...ดี อืม....ก็ดี แล้วมึงจะเริ่มตอนไหนล่ะ”ผมทำเนียนไปก่อนแล้วค่อนมานั่งจับประเด็นทีหลัง555
บทที่6
....ผมหันหลังให้มันกี่ครั้งแล้วครับวันนี้ เพราะก้นของผมรึเปล่าครับที่ทำให้มันมีอาการแบบนี้ คิดได้อย่างนั้นผมรีบเอาถุงเข็มขัดมาบังก้นทันที ป้องกันการจินตนาการของมัน
=> :jul3:
ผมจำเป็นต้องแนะนำมันกับตา ตาก็เห็นว่ามันเป็นเพื่อนที่สนิทกับผมเลยชวนมันทานข้าวเช้า
=> ไปแนะนำยังไงให้ตาเห็นว่าสนิทกันล่ะคะ~
พิ พาเพื่อนเดินดูรอบ ๆ บ้านสิ ชวนไปเก็บมะม่วงก็ได้ โชคอนันต์ในสวนเยอะแยะ ขากลับเอามะม่วงไปกินด้วยนะลูก ตาไปพักก่อนล่ะ คนแก่น่ะลูก ทำอะไรนิดหน่อยก็เหนื่อยแล้ว
อ่อ...แล้วก็อย่าพากันไปมีเรื่องมีราวที่ไหนนะลูก”
=> ตก " ตอนต้นค่ะ
กวนตีนกูนักนะมึง” ผมโดดถีบมัน
=> ตก " ค่ะ
ผมแปลถูกใช่มั้ยครับ...ผมเลยต้องฉีกน้ำล้างขามัน แต่ตัวมันเลอะโคลนเต็มไปหมด
คิดเหมือนผมใช่มั้ยครับ ฉีดแม่งตั้งแต่หัวจรดท้าไปเลย55555
---------------------------
ถ้าหนูเป็นอินคงแบบ มึงตายยยยยยยย
แล้วขอเดาว่าอินคงปลื้มหรือชอบพิพอควรถึงได้มีอาการต่างจากเวลาพูดกับคนอื่น
ชอบนะคะ ลักษณะรักที่ก็ไม่รู้ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ได้ เหมือนกับมีแรงดึงดูดกัน :-[
แต่พี่จิจ๋า ชื่อมันดูดราม่าจัง เรื่องมันไม่จบเศร้าใช่มั้ย?!?
ตอนนี้เรื่องพี่กลายเป็นอีกหนึ่งเรื่องติดของหนูแล้วดังนั้นการแต่งนิยายของหนูอาจแปรผันตรงกับเรื่องพี่ได้นะเอ้อ :laugh:
สู้ๆนะคะพี่จิ :กอด1:
ปล. เต๋า...ชอบพิรึเปล่านะ...การที่พยายามจะจีบครีมคืออยากจะหนีความรู้สึกตัวเองรึเปล่านะ
-
o13 นายไท ด้านได้โล่ห์จริงๆ
พิหวั่นไหวล่ะสิ ไล่เค้าไปแบบนั้นอ่ะ
ตอนนี้จบแบบค้างอ่ะ :a5:
ยังอึ่งไม่หาย +1 ให้แล้ว
รีบมาต่อน๊าไรทเตอร์ :L2:
-
เถียงๆเตะๆกัน น่ารักดี อ่านแล้วยิ้มตาม
แต่จะมาเครียดเพราะคุณตานี่แหละ มีเรื่องไรกันเนี่ย :o
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
โอ้รุกรุนแรงเชียวต่อยเค้าแล้วก็จูบเนี่ย
เครียดเรื่องอะไรล่ะเนี่ย
รออ่านตอนต่อไปค้าบบ
-
เมื่อคืนหลังจากนั่งพิมพ์และโพสต์ครึ่งหลังเสร็จ ไฟตก สำรองไฟไม่ทำงาน และเครื่องทำท่าจะแฮงค์ นี่่มันอะไรกันเนี่ย!!!!!!
เช้านี้เลยเข้ามาตอบเม้นท์ ขอย้อนตอบตั้งแต่ต้นบทที่ 6 นะคะ ไม่ค่อยได้เข้ามาตามตอบเพราะช่วงนี้งานรัดตัว แล้วก็คิดพลอตไว้พะเรอเกวียน พอนั่งพิมพ์จริง ๆ ก็จินตนาการไปเรื่องโน้นเรื่องนี้ กลายเป็นว่า..ตอนจบของทุกตอนเป็นการตั้งโจทย์ตอนต่อไปให้ตัวเองไปซะอย่างนั้น555+
ตอบคุณ Solar cell ดิชั้นขอจิ้มคุณคืน 20 ครั้ง พร้อมตีลังกากลับหลังใส่เกลียวอีก 2 รอบครึ่ง กอดคุณอย่างสุดแรงเกิด555+
Rinze กระทำคืนเช่นเดียวกันกับคุณ Solar cell แล้วขอให้อ่านครึ่งหลังอย่างมีความสุขค่ะ55+ ยินดีต้อนรับสู่ฟิคนี้นะคะ
jasmin มันดูเหมือนน่ารักใช่มั้ยคะ แต่มันกวนตีนนะคะคุณ jasmin คนแต่งยังรู้สึกคันมือยิบ ๆ เลยค่ะ ส่วนครึ่งหลัง มันเพิ่มความหน้าด้านเพิ่มมาด้วยค่ะ แถมยังค้างอีก555 ขอบคุณกำลังใจที่ส่งมาให้นะคะ รับไว้แล้ว จะเก็บใส่กล่องอย่างดีค่ะ เอาออกมาใช้ตอนคิดตอนใหม่ไม่ออก555
Tifa นั่นแสดงว่า....คุณ Tifa ชอบความรุนแรง55 มันห่างจากคำว่าดราม่าแล้วใช่มั้ยคะ?
salapaw จะพยายามเขียนให้มันลื่นไหลขึ้นกว่านี้นะคะ ช่วยแนะด้วยค่ะ พิมันเป็นพระเอก...ของตาค่ะ555+ ส่วนครึ่งหลัง มันกวนตีนจริง ๆ นั่นล่ะค่ะ
nana ขอบคุณค่ะ มันเป็นกำลังใจที่ทำให้คนแต่งมีความสุขมากค่ะ ส่วนตอนต่อไป...ต้องรอย่างเดียวค่ะ555
blanchet ชอบคนกตัญญูเหมือนกันค่ะ แล้วก็ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ
pattybluet ยินดีต้อนรับค่ะ แนะนำได้นะคะ อยากรู้เรื่องน้าโยเหมือนกันค่ะ... :beat: ตัวเอง555+ ส่วนครึ่งหลัง ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ มันช่วยให้มีกำลังใจในการเขียนมากค่ะ
Red_sister มันต้องเป็นเคะแล้วล่ะค่ะ มาถึงขั้นนี้แล้ว ตั้งใจจะเขียนให้ได้วันละตอนค่ะ...แต่มันช่างยากเหลือเกิน :sad4:
ordkrub ขอบคุณค่ะที่เห็นพัฒนาการในการเขียนที่พยายามให้มันลื่นไหล หวังว่ามันจะยังคงอยู่กับดิชั้นไปนาน ๆ 555+ แต่กลัวจินตนาการของตัวเองจะทำให้เรื่องมันไหลไม่หยุดจังเลย ขี้เกียจพิมพ์อ่ะ
p_phai ไม่ได้มีคุณคนเดียวหรอกค่ะที่คิดแบบนั้น ดิชั้นยังคิดเลยค่ะ..ว่ามันส่อไปในแนวลึกลับ และดราม่า55+
Laxxeez ดิชั้นเขียนเองก็หวั่นไหวค่ะ :-[ ส่วนครึ่งหลัง ดิชั้นลืมไปเลยค่ะว่าพ่อพิยังอยู่ ขอบคุณนะคะที่เตื่อน จะพยายามหาบทให้พ่อพิค่ะ
insomniac เนอะค้างเนอะ 555 แต่คุณอ่านเร็วมากอ่ะ โพสต์ปุ๊บเว้นเวลาแป๊บเดียวคุณเม้นท์ปั๊บ สุดยอดดดดดด
iamnan มันโศกตั้งแต่ชื่อเรื่องแล้วค่ะ ยินดีต้อนรับนะคะ สงสัยได้ค่ะ...แต่คนแต่งยังไม่มีคำตอบให้อ่า รออ่านในฟิคนะคะ(จินตนาการมันไม่ยอมหยุด คิดโน่นนี่ได้ตลอด เสียอย่างเดียว...ไม่มีเวลาพิมพ์เป็นเรื่องเป็นราว555)
กระต่ายชมจันทร์ กระต่ายน้อย :กอด1: พี่เห็นที่กระต่ายเม้นท์แล้วพี่อายอย่างมาก นี่กูพิมพ์ตก ๆ หล่น ๆ แล้วก็หาได้ย้อนกลับมาแก้ไขไม่ พี่จะกลับไปดูและแก้อย่างแน่นอนค่ะ55+ กระต่ายน้อยพี่ตั้งชื่อเรื่องดูเหมือนดราม่าเลยเนาะ แต่ความหมายของมันคือ ความรักที่ค่อย ๆ เปิดเผย แล้วก็ต้องยอมรับความรู้สึกกันในที่สุดอ่ะ มันไม่ได้ดราม่านะ จริงจริงนะ (มั่นใจมวากกกก)
fannan ใช่ค่ะ รุนแรง แล้วตอนจูบนี่มันไม่เจ็บปากกันเหรอคะนี่ เพิ่งโดนต่อยไปอีกต่างหาก555+
ขอบคุณทุกท่านที่คอยติดตามและให้กำลังใจค่ะ วันนี้จะนั่งพิมพ์มาให้อ่านกันอีกตอนนะคะ ถ้าเสร็จตอนไหนก็ได้อ่านตอนนั้นค่ะ :z6: ตัวเอง555+
จิ้มบวกขอบคุณค่ะ
:pig4:
-
ขอบคุณที่มาต่อครับ ยิ่งอ่านยิ่งวางไม่ลงครับ อยาอ่านตอนต่อไปเร็วๆนะครับ5555
ว่าแต่สำหรับพิ มันเป็นรักแรกพบเนอะ
-
คุณตาจะคุยอะไรกะหนูพิน๊า
รอตอนต่อไป มาไว ๆ เด้อ
-
ตัวเองน่ารักมวากกกกกกกกกกกกกกกกกกก เค้าชอบอ่ะ
คุณตาจะคุยเรื่องว่าที่หลานเขยแน่เลยใช่มั้ยเนี่ย
จะพยายามมาบ่อยๆนะจ้ะ :กอด1:
ปล.เห็นตัวแต่งแล้วอยากแต่งมั้ง พลอตมีในหัวล้านแปดแต่เริ่มไม่ได้ :z6:ตัวเองตาย
-
ไม่ชอบอารายที่เครียสๆเลยอะ
-
:กอด1: พี่จิจัง
งุงิๆ ไม่จบดราม่าน้า สัญญาแล้วน้า
-
มาอ่านแล้วชอบอะ แต่อย่าดราม่าเยอะนะ กลัวเศร้าอะ
แล้วก็ชอบพินะ นายไทสงสัยรักแรกพบมั้ง รอลุ้น
-
วันนี้มันวันอะไรคะ ดิชั้นว่างได้อีกกกก555 เลื่อนประเมิน งดประชุม นายไม่อยู่ วะ555555
ตอบคุณ ordkrub ดูเหมือนพิจะไม่คิดแบบคุณ ordkrub นะคะ มันชอบสับขาหลอกตัวเองค่ะ555
Solar cell ไม่รู้เหมือนกันค่ะ :beat: ตัวเอง555
Oo๐FosfoggY๐oO กรี้ดดดดด ชอบเหรอ ไว้เค้าทำให้กินใหม่นะ...มันคนละเรื่องละ555 อ่านของเค้าด้วยเหรอ แนะนำเค้าได้นะ นิยายอ่ะตัดสินใจเขียนไปเลย เค้าอยากอ่านงานของตะเองอ่า เขียนแล้วรีบมาลงนะ เค้าจะรออ่าน งั้นเค้าช่วย :z6: เพิ่มกำลังใจในการเขียน555
p_phai อดทนหน่อยนะคะ :กอด1: 555
กระต่ายชมจันทร์ :กอด1: ค่ะ ไม่จบแบบดราม่า (มั่นใจมวากกกก)
hotladyanyavee ยินดีต้อนรับค่า ชอบพิเหมือนกันค่ะ พิน่ารักดี :o8:
สำหรับทุกท่านที่รอคอยตอนต่อไป
ก็รอต่อไปค่ะ555555
พูดเล่นค่า อย่า :z6: 555
-
กึ๋ยๆๆๆ อิตาไท จีบได้เต็มสูบมาก อั๊ยยั้ยยยยยยยยยยยยยยย
พิคะ คิดถูกแล้วค่ะที่ไล่ไม่ให้มาบ้านน่ะ ไม่งั้นใจมันไปอยู่แล้ว
มันสปาร์คกันตั้งแต่แรกขนาดนี้ ยังไงน้องพิของเพื่อนๆก็หนีไปไม่พ้นค่ะ :m4:
-
ตอนที่ 7
ผมนอนลืมตาโพลงในความมืด
สมองผมก็คิดวนเวียนอยู่ตลอดเวลา
ผมนอนไม่หลับครับ เรื่องที่คุยกันเมื่อเย็นมันยังติดอยู่ในหัว
.
.
.
.
“พิ....มานั่งสิ ตามีเรื่องจะคุยด้วย” ตาบอกผม และมองผมด้วยแววตาของคนกลัดกลุ้ม หาทางออกไม่ได้
ผมหายใจไม่ออก
ผมเครียด
ผมคิดไปร้อยแปดในขณะที่ผมก้าวขาอย่างช้า ๆ ไปที่โซฟาข้างตัวตา
“เพื่อนกลับไปแล้วเหรอ?” พี่ช้างถามธรรมดา แต่ผมสะดุ้งสุดตัว
“ครับ...”ผมพูดไม่ออก มันไปต่อไม่ได้ ตามองผมแปลก ๆ ก่อนจะเอ่ยว่า
“ไทน่ารักดีนะ นิสัยดี ตาชอบ วันหลังก็ชวนมาเล่นบ้านเราอีกนะลูก พิจะได้มีเพื่อน”.....
ผมค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจออก กระพริบตาไล่ความตื่นเต้น ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดเพื่อปัดความกังวลที่ผมคิดไปเอง
“ครับตา” แต่พิเพิ่งจะไล่มันเองครับตา มันกวนตีนพิก่อนนะครับ
“พรุ่งนี้เช้ามืดตา กับช้าง แล้วก็อรจะเข้ากรุงเทพนะลูก
เพื่อนน้าโยเค้าติดต่อมา เค้าจะเอาอัฐิของน้าโยมาให้เรา…
พิไม่ต้องไปหรอกลูก ตากับช้างรับมือไหว ไม่ต้องห่วง
ตาทำใจได้แล้ว..”ตาบอก พร้อมลูบหัวผม
ผมไม่รู้จะสรรหาคำปลอบใจที่ดีที่สุดในโลกคำไหนมาปลอบตา
ผมรู้ดีว่าตาเสียใจ........แค่ไหน
น้ำตาผมไหลออกมาตอนไหนไม่รู้ครับ มันไหลบดบังใบหน้าของผู้ชายที่ผมเรียกเค้าว่า ‘ตา’
จนเค้าต้องเอื้อมมือมาเช็ดให้น้ำตาผม
ผมมองใบหน้านี้อย่างเต็มตา
ไม่มีน้ำตาอยู่บนหน้าของตา แต่ดวงตาที่แดงก่ำ เหมือนคนที่พยายามเก็บกลั้นความเสียใจเอาไว้ ทำให้ผมรู้...
ว่าตาของผมพยายามจะเข้มแข็งต่อหน้าผมขนาดไหน
“ไปอาบน้ำ กินข้าวซะให้เรียบร้อย
พรุ่งนี้จ่ายค่าแรงคนหว่านข้าวแทนตาด้วยนะลูก
ไปหยิบที่เดิมนั่นแหละ ตาไม่ได้ย้ายที่ไปไหน” ตาลูบผมอีกครั้ง ก่อนจะดึงเข้ามากอด
“เลิกกังวลได้แล้วพิ ตาไม่ได้เป็นอะไร….
ไปกินข้าวเถอะ ไม่ต้องส่งตาเข้านอนนะลูก ตาจะสวดมนต์ห้องพระก่อนแล้วจะเข้านอนเอง” ผมยกมือไหว้ป้าอร กับพี่ช้าง แล้วเดินออกจากห้องรับแขก ไปกินข้าว อาบน้ำ
ไม่รับรู้อะไรนอกจากคำสั่งที่ตาสั่ง
มันหมดความรู้สึกไปเฉย ๆ
ผมพยายามข่มตาให้หลับเพื่อพรุ่งนี้เช้าจะได้เดินไปส่งตา พร้อมกับกอดให้กำลังใจตาด้วยใบหน้าสดใส
แต่....ทำยังไงผมก็ไม่สามารถจะหลับตาลงได้
แสงนวลในความมืดที่สาดส่องเข้ามาดึงความสนใจจากผม
มองไปนอกหน้าต่างก็เห็นพระจันทร์เต็มดวง...พระจันทร์วันนี้สวยมากครับ
ผมลุกมาจากเตียงแล้วนั่งมองตรงขอบหน้าต่าง
พระจันทร์......มันให้ความสว่างแทนพระอาทิตย์ได้ในตอนกลางคืน
ถึงแสงของมันจะไม่สว่างโชติช่วงเท่าดวงอาทิตย์...แต่ก็ทำให้สิ่งมีชีวิตอย่างผมได้รับความสงบจากแสงของมัน
ผมนั่งมองอยู่แบบนั้น...นานจนรู้สึกดีขึ้นถึงได้เดินกลับมาที่เตียง ล้มตัวลงนอนได้ก็ควานหาโทรศัพท์มาตั้งปลุก กะจะตื่นซักตีสี่มาช่วยตาเตรียมตัว แต่หน้าจอผมมันโชว์ว่า
‘ 1 สายไม่ได้รับ ’ …ผมกดดูเบอร์มันขึ้นชื่อแปลก ๆ ว่า taiyou กดเลื่อนลงมาดูเวลาที่โทร เพิ่งจะโทรเข้ามานี่นา
ผมมีคนรู้จักชื่อ ‘ตาอยู่’ ด้วยเหรอ หรือคนงานหว่านข้าว?
ผมกดโทรออก ปลายสายกลับกดวาง แล้วก็โทรย้อนเข้ามาหาผม
ใครวะ?
“สวัสดีครับ.......สวัสดีครับ” ผมกดรับแล้วทักทาย แต่ปลายสายกลับเงียบ
“.....พิเสียงเพราะนะ ตัวจริงทำไมไม่พูดเพราะแบบ..”ผมไม่รอให้มันพูดจบ กดวางและปิดเครื่องทันที
ไอ้ไท!!!
มึงไม่มีอะไรทำใช่มั้ย กวนตีนกูทั้งวันไม่พอ ยังจะตามมาหลอกหลอนกูก่อนนอนอีก
สัตว์นรกกกกกก!!!
ผมปลงตกกับชะตาชีวิตเฮงซวยของผม
มันเป็นเหี้ยอะไรของมันครับ ตามรังควาน ป่วนชีวิตผมไม่เลิกจริง ๆ
แต่แปลกนะครับ..
ทั้งที่มันทั้งกวนตีน กวนประสาท ผมกลับไม่เห็นว่ามันจะแย่จนตัวเองรับไม่ไหว
กลับเผลอคิดไปทางที่ตรงกันข้ามกันราวฟ้ากับเหว...
น่ารักดี
ผมส่ายหัวกับความคิดประหลาดของตัวเอง ก่อนจะล้มตัวลงนอน
หลับตาลงทั้งที่เมื่อยหน้านั่นล่ะครับ
อะไรครับ....ผมไม่ได้ยิ้มอยู่นะ พวกคุณน่ะมั่วแล้ว555
........
เช้านี้ผมลุกขึ้นมาช่วยตาแต่งตัว และยังสามารถกอดให้กำลังใจส่งตาด้วยใบหน้าสดใส เหมือนที่ตั้งใจได้ด้วยครับ
ขอบคุณไอ้ไทที่มันทำให้ผมต้องปิดโทรศัพท์หนีมัน
ขอบคุณไอ้ไทที่ทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่าผมจะตั้งปลุกในโทรศัพท์ได้ยังไง ในเมื่อผมปิดเครื่องหนีมัน
ขอบคุณไอ้ไทที่ทำให้ผมตัดสินใจไม่นอน เพราะกังวลว่าจะตื่นมาส่ง และให้กำลังใจตาไม่ทัน
ขอบคุณ....จริง ๆ ผมแอบปาดน้ำที่หางตาด้วยความตื้นตัน
ตากูคงคิดจะส่งกูไปอยู่สวนสัตว์เชียงใหม่ทำรายได้แข่งกับแพนด้าจากเมืองจีน เพราะตอนนี้ขอบตากูคล้ำเกือบจะเท่าแพนด้าตัวจริง แต่ประกายนัยน์ตายังคงความสดใส น่ารักสูสีกับหลินปิง
กูซาบซึ้งในวิสัยทัศน์ที่กว้างไกลของมึงมาก
เหอะ ๆ ๆ ๆ ๆ
วันนี้พี่ช้างไม่ได้ขับรถเองครับ ให้พี่คนงานขับไปให้ ตา พี่ช้าง กับป้าอรนั่งหลังไปด้วยกัน ผมก็หายห่วงครับ เพราะพี่ช้างแกเก่ง รับมือได้กับทุกสถานการณ์ ยกเว้นเรื่องสาว ๆ 555 แม่เจ้าอินหนีไปเมื่อปีที่แล้วเองครับ พี่ช้างเป็นคนบ้างานมาก ไม่ค่อยกลับบ้าน หรือสนใจเรื่องในบ้านเท่าไหร่ ส่วนเจ้าอินเองก็ชอบตามพี่ช้างมาเล่นที่บ้านผมประจำอยู่แล้ว วันที่แม่เจ้าอินออกจากบ้านไปยังไม่มีใครรู้เลยครับ พี่ช้างเองก็ไม่ตาม แกว่า ‘ ถ้าไม่อยากอยู่ก็ไม่ต้องอยู่ ไม่ชอบบังคับใคร’ ผมเองเป็นคนนอก เลยไม่อยากยุ่มย่ามเรื่องของครอบครัวพี่ช้าง แต่ผมก็เห็นว่าแกมีความสุขดีนะครับ ดูจะมีความสุขยิ่งกว่าตอนที่แม่เจ้าอินอยู่ซะอีก555
หลังจากรถตาเคลื่อนตัวออกไปแล้ว ผมก็ยกมือถือขึ้นมาดูเวลา เหลืออีกชั่วโมงพระจะมาบิณฑบาต ผมเดินเข้าบ้านไปหุงข้าว ผัดผักไปใส่บาตร แล้วก็ให้เหลือแค่พอกินซักสองมื้อ ป้าอรทำหมูทอด กับต้มข่าไก่ไว้ให้ผมแล้วครับ เดินออกมาพระท่านก็มาบิณฑบาตพอดี ผมกรวดน้ำให้น้าโยครับ ขอให้น้าโยไปสู่สุคติ
ใส่บาตรเสร็จก็มาเก็บล้างครัว ผมทำผัดผักรวมมิตรอย่างเดียว แต่สภาพครัวผมเหมือนผ่านสงครามโลกมาเลยครับ ผมยืนขำฝีมือตัวเองก่อนจะลงมือทำความสะอาด และกะให้พอดีกับเวลาจ่ายเงินคนหว่านข้าว
ผมเดินขึ้นบ้านมาหยิบและเตรียมเงินให้พอดีกับจำนวนคนงาน เดินลงไปให้ถึงก่อนเวลาซัก 3 นาที คนงานทยอยเดินมารับเงินกันแล้วครับ หนึ่งในจำนวนนั้นมีลุงคนงานที่เค้าไม่ค่อยสบาย แล้วเมื่อวานทำได้แค่ครึ่งวันก็ขอกลับ แต่ผมจะให้แกเต็มวันครับ ไม่ใช่ผมจะต้องให้กับทุกคนนะครับ แกไม่สบายจริง และมีภาระต้องดูแลหลานตัวเล็ก ๆ ที่ลูกชายแกทิ้งไว้ให้เลี้ยง
ผมจงใจเรียกแกเป็นชื่อสุดท้าย
“ลูกพี่ เมื่อวานผมทำแค่ครึ่งวันครับ..”แกพูดหลังจากรับเงินไปแล้ว
“รู้แล้วครับลุง ผมอยากช่วยค่าขนมหลาน ...ไม่ได้เหรอครับ” ลุงแกเงียบไป แล้วยกมือไหว้ผม ผมแทบจะรับไหว้ไม่ทันเลยครับ แกขอบคุณผมอีกหลายครั้ง จนผมบอกให้พอนั่นล่ะครับถึงได้ยอมหยุด
เสร็จหมดแล้วผมก็เดินไปปิดประตูบ้าน สั่งคนงานให้ดูบ้านให้ดี แล้วเดินเข้าไปในสวนมะม่วง ปูเสื่อแล้วล้มตัวลงนอนใต้ต้นมะม่วง ใช้แขนหนุนแทนหมอน ลมเย็น ๆ แบบนี้มันก็ทำให้ผมหลับได้ไม่ยากครับ
หลับไปนานเหมือนกันครับ จนท้องผมเริ่มก่อม็อบถึงต้องยอมตื่น
สลึมสลือลืมตาตื่นก็เห็นเหมือนหน้าคนลาง ๆ มาลอยอยู่ตรงหน้า ใครวะ?
แต่ผมยังอยากนอนนี่ครับ มันรู้สึกอุ่นใจที่มีคนอยู่ข้าง ๆ เลยหลับตาลงอีกครั้ง
สัมผัสแผ่วเบาที่หน้าผาก
ไล่ลงมาเปลือกตา
แก้ม
คาง
มันทำให้ผมเริ่มรู้สึกตัว แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ทันครับ
ผมรับสัมผัสนั้นอีกครั้งที่ริมฝีปาก
เหตุการณ์มันคุ้น ๆ เหมือนเทปฉายซ้ำอยู่ในหัวผม
ไอ้ไท!!!!
ผมลืมตาก็เจอตัวเป็น ๆ ของมันครับ กำลังดูดพลังงานชีวิตของผมอย่างไม่สนใจใคร
ผมผลักมันเมื่อรับรู้ถึงการรุกรานของลิ้นที่ส่งเข้ามาควานหาลิ้นผมเพื่อทักทาย
แต่มันกลับไม่สะทกสะท้าน ยังคงมุ่งมั่นตั้งใจในการล่วงละเมิดริมฝีปากผม
“อื้อ...”ผมส่งเสียงประท้วง เรี่ยวแรงมันหายไปไหนไม่รู้ครับ เมื่อมือของมันค่อย ๆ ประคองหน้าผม ให้รับสัมผัสนั้นมากขึ้น
ลิ้นของมันพันเกี่ยวกับลิ้นของผมจนไม่รู้ว่าอันไหนลิ้นผม และอันไหนลิ้นมัน
...เชี่ยวชิบหาย
ผมปล่อยให้มันชิมจนพอใจ
ทุกครั้งที่ริมฝีปากมันสัมผัสกับปากผม...ต้องเกิดเสียงที่ทำให้ผมหวิวในช่องท้องตลอด
มันถอนจูบออก แล้วจูบซับความชื้นอีกหลายครั้ง
ผมลืมตาขึ้นเมื่อทุกอย่างหยุดการเคลื่อนไหว
สบตากับตาสีน้ำตาลเชื่อมคู่นั้น...
รู้สึกหน้าร้อนไปถึงใบหู ตอนนี้กำลังลามมาที่คอแล้วครับ
ผมต้องพูดอะไรให้มันสำนึกบ้างแล้ว ไม่อย่างนั้นมันจะยิ่งย่ามใจ แล้วต่อไปมันอาจจะไม่หยุดแค่จูบ
“โคตรพ่อโคตรแม่มึงเค้าสอนให้ปลุกกันแบบนี้เหรอ!!!!”... ผมว่าผมพูดอะไรแปลก ๆ ใช่มั้ยครับ.. มันไม่ได้เกี่ยวกันเลยนะ!!!
มันยิ้มกว้าง......
แต่ผมอยากตายยยยยยยยย
ผมปัดมือมันออกก่อนจะลุกไป แต่สงสัยว่าผมจะยังไม่ตื่นดี ขามันเลยไม่ค่อยมีแรง เดินเป๋ไปทางซ้ายที ขวาที ใครบอกว่าโลกกลม กูขอเถียง! มันเอียงต่างหาก
ผมถามคุณอีกครั้งนะครับ
ผมจะทำยังไงกับมันดี?
มันเดินตีคู่มากับผม โดยที่ผมหันหน้าไปมองต้นมะม่วงข้างทางแทนที่จะมองหน้ามัน ใครจะมองมันได้สนิทใจล่ะครับ
ผมเพิ่งจะรู้วันนี้เอง...ว่าต้นมะม่วงมันมีแสงส่องออกมาจากต้นเองได้ เปล่งประกายสวยงามไปทั้งสวน เหมือนอยู่ในเอเดนเลยครับ
“พิทานข้าวเที่ยงรึยัง? ผมยังเลยอ่ะ หิวแล้ว...มีไรเลี้ยงผมบ้างเนี่ย?”......ไปหาแดกข้างหน้าไป ไม่ต้องมาชวนกูคุย ขโมยจูบกูตอนหลับยังไม่หนำใจมึงใช่มั้ย ต้องมาขอข้าวกูกินอีก จะให้กูนั่งกินข้าวกับมึงแล้วทำหน้ามีความสุขมากที่ได้ให้อาหารสัตว์สงวนอย่างมึง
กูทำใจไม่ได้โว้ยยยยยยย
“...ต้มข่าไก่ หมูทอด ผัดผัก ไม่ชอบก็ไม่ต้องกิน”…
ถ้าผมกัดลิ้นตายก็ไม่ต้องสงสารผมนะครับ
เดินมาถึงบ้านมันก็เข้าครัว หยิบจานมาตักข้าว แล้วก็ส่งให้ผม
หึหึหึ จะมากไปละ นี่มันบ้านกู...อย่ามาเสือกทำเหมือนบ้านตัวเอง
“..เอาพริกน้ำปลาด้วย” เรื่องอะไรจะด่ามันให้เสียน้ำลายล่ะครับ อยากทำมึงทำให้เต็มที่ เก็บล้างด้วยจะดีมาก555
กินข้าวเสร็จมันก็ชวนผมดูหนัง ผมเหลือบดูนาฬิกา ตอนนี้บ่ายสามครึ่ง หนังเรื่องหนึ่งก็ไม่ต่ำกว่าชั่วโมง ไม่ได้ครับ มันอันตราย
“ไท อย่าหาว่ากูไล่เลยนะ มึงกลับบ้านไปเถอะ กูเหนื่อย...กูจะนอนแล้ว” ผมพูดตัดบทก่อนจะเดินผ่านหน้ามันขึ้นไปห้องตัวเอง แต่ถูกมันคว้าแขนแล้วลากไปที่ซิงค์ล้างจาน ก่อนจะผลักผมติดกับผนังห้องครัว
“...ไม่อยากอยู่ใกล้ เพราะกลัวไท
หรือเพราะพิกลัวใจตัวเอง ?...”ผมสบสายตาที่จริงจังคู่นั้น ก่อนจะเป็นฝ่ายหลบตาซะเอง
“มึงเป็นพยาธิในท้องกูรึไง อย่ามารู้ดีกว่าตัวกูหน่อยเลย กลับไปเถอะ แล้วก็ปล่อยกูด้วย” ..มันถอนหายใจเฮือกใหญ่ ลมหายใจมันปะทะหน้าผมเต็ม ๆ
ผมรู้โดยสัญชาตญาณว่าถ้ายังอยู่ตรงนี้ ผมถูกมันลวนลามแน่ รีบเบี่ยงตัวออกมา แต่ก็ถูกกั้นไว้ด้วยแขนของมัน
มันอยากได้อะไรจากผมครับ
“...มึงอยากจะพูดอะไรไอ้ไท มึงว่ามาเลย อย่าคิดว่ากูยอมให้มึงจูบเพราะกูพิศวาสมึงนะ
กูไม่ใช่เกย์ แล้วก็ไม่มีทางเป็นด้วย
ตัวมึงเองต่างหาก ที่คอยมายุ่มย่ามกับกู พยายามเข้ามาหา เข้ามาใกล้กู...” ผมพูดไม่จบประโยคก็ต้องตกใจ
มันไม่ได้โถมตัวเข้ามาจูบปิดปากเหมือนในนิยายเล่มละ 12 บาท ที่ขายตามเซเว่นหรอกครับ
มันเอาแก้มมันมาแตะกับแก้มผม ท่าทางเหมือนคนก้มลงมากระซิบ แต่ค้างเอาไว้
ผมหอบหายใจแรง หัวใจเต้นเร็วเพราะตะเบ็งเสียงใส่มัน
นิ่งอยู่อย่างนั้น...นาน....จนใจผมเริ่มสงบ
ในหัวผมตอนนี้มันตีกันไปหมด สำนึกในทางดีก็บอกให้ผลักมันออก ผมสู้มันได้อยู่แล้ว
แต่สำนึกด้านมืด มันบอกให้ผมฟังเสียงในใจตัวเอง และยอมรับซะว่าผมอยากได้อ้อมกอดของมัน
ผมกำหมัดแน่นไม่รู้ตัว
มันขยับแก้มมาเบียดและถูเบา ๆ กับแก้มผม
จูบพรมที่ใบหู.....ผมย่นคอหลบ
มันเปลี่ยนเป้าหมายมาที่แก้ม
ลากปลายจมูกวนทั่ววงหน้า
ถอนหน้าออกมา......มองตาผม
แล้วค่อย ๆ กดริมฝีปากแตะริมฝีปากผม
และบดเบียดริมฝีปากเข้ามาเรื่อย ๆ
กัดเบา ๆ เหมือนมันเขี้ยว
ส่งลิ้นเข้ามารุกล้ำอาณาเขตส่วนตัวในปากผม...แต่ผมก็ปล่อยให้มันถือสิทธิ์โดยชอบธรรม...โดยที่ผมยอมจำนนต่อการรุกล้ำนั้น...เนิ่นนาน...
มันถอนจูบออก และใช้มือสองข้างประคองใบหน้าผม นิ้วโป้งเกลี่ยที่ริมฝีปากเบา ๆ
ผมทนต่อไปไม่ไหวแล้วครับ
“....ทำแบบนี้ทำไม” มือผมค่อย ๆ แตะเข้าที่หลังมือของมัน
“…..ทำไม?” ผมถามมันอีกครั้ง
มันพลิกมือมาจับมือผม และก้มหน้าลงจูบที่หลังมือ มือผมตอนนี้อยู่ที่คางผม ผมได้แต่จ้องผมหนาของมันและรอคำตอบ
นานจนผมท้อ วันนี้....ผมคงไม่ได้คำตอบจากมันแล้วล่ะครับ
แต่จู่ ๆ มันก็เงยหน้าขึ้นมา
แล้วเอ่ยคำที่มันอุ่นวาบลงไป........ถึงหัวใจผม
“เพราะ...ชอบ...
ผมชอบพิ
คบกับผมนะ...”
...........................
:bye2: :z3: :laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไท ไท.......ชนะเลิศศศศศศศศศศศศศ
ไม่ไหวแล้ว หวานมากกกกกกกกกก
...................
คุณจิคะ สัญชาตญาณ อาณาเขต (เจอสองคำค่ะ)
ปล.ที่เคยถามว่าใช่นุ่นเจ้าของโคลงเทพเมรัยรึเปล่า ขอตอบว่าใช่ค่ะ แหะๆ
-
:z13: คุณนุ่น
อ่านเร็วมากอีกเช่นเคย555
ขอบคุณที่ช่วยดูแลเรื่องคำผิดให้ค่ะ
กระต่ายน้อยมีเพื่อนช่วยตรวจแล้ว5555
แนะนำได้นะคะ เพราะบางทีก็รู้สึกเหมือนตัวเองยังเขียนได้ไม่ดีเท่าไหร่
จิ้มบวกขอบคุณค่ะ
:pig4:
จะรีบแก้นะคะ555+
-
เอ่อ...นี่ขนาดแค่ชอบนะ พิยังโดนไทลวนลามขนาดนี้เลย แล้วถ้าไทเกิดรักพิขึ้นมามันจะเลยเถิดไปถึงขนาดไหนเนี่ยคับ :o8:
-
คุณไทททท ไมอ่านเรื่องนี้ ตอนนี้ มันเขินอ่ะ เหมือนโดนบอกรักเลย 555555555
พิเอ๋ย ใจแข็งหน่อยนะเรา อย่าเป็นซึนนะ 55+
-
น้องพิอย่าปากแข็งอีกเลยนะไอ่ที่ยอมให้เค้ากอด เค้าจูบเนี่ย
มันเป็นหลักฐานมัดตัวเองอยู่แล้ว ส่วนนายไทเนี่ยก็ปากว่ามือถึงตลอดดดดดดด
นายไท.....ตอนหน้าเอาแบบอีกนะ คนอ่านชอบบบบบบบ :-[
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไรเดอร์ ถูกใจมากๆ
อ๊า ทำไมไท น่ารักอย่างนี้ๆ อ๊ายยย :L1: :L1: :L1: :L1:
เพราะ ชอบครับบ โฮกกกก กินใจ อย่างรุนแรง :serius2:
-
น่ารักเกินไปแล้วววววววววววว
คุณ jira เขียนได้บรรยากาศที่อบอุ่นนุ่มนวลมากค่ะ
เรื่องเหมือนจะไม่มีอะไร แต่ทำไมถึงทำให้หัวใจเต้นจังหวะ slow walt ได้ล่ะเนี่ย
-
“...ไม่อยากอยู่ใกล้ เพราะกลัวไท
หรือเพราะ พิกลัวใจตัวเอง ?...”
ให้เต็มร้อยกับคำนี้เลยครับ
-
หว๊าน หวานเนาะ
ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก คตินี้ใช้ได้เสมอ
ปลื้มนายไทเป็นบ้าเลยอ่ะ
รุก เร็ว แรง นิยามของตอนนี้
พิเผลอไม่ได้เจอจูบลูกเดียวเลย
ปล. +1 ให้ไรทเตอร์ :กอด1:
-
ก๊ากกกกกกกกกกกกก
น่ารักเกินไปแล้ว
อ่านแล้วเขิลแทน 55+
-
โอ้โห....น้องไทน่ารักอย่างนี้ เอาใจพี่ไปเลยครับน้อง
-
อร๊ายยยย นายไททำกันขนาดนี้เอาใจนู๋พิไปเลย สุดยอดมากๆ
รุกแบบไม่ยั้ง ไม่เปิดโอกาสให้พิได้คิดอะไรกันเลยทีเดียว
แต่น่ารักดีอ่ะ ชัดเจนดี บวกไปเลยตอนนี้ เค้าชอบๆๆ :laugh:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
:-[ :-[ โอ๊ยเตงเบาหวานจะขึ้น ไทไทชนะเลิศ อะไรจะหวานขนาดนั้นนนนนน
:กอด1: กอดเตงแรงๆ
-
อยากถูกลวนลามแบบนี้บ้างจังเลย
ทำไงดีอะเนี่ย
-
อ่านด้วยคนน้าา...เหอๆ หวานมากเลยอ่าาา
พิน่ารักอ่ะ พวกปากไม่ตรงกะใจ แต่ไปตรงกับปากของไทแทน ฮ่าๆ
อยากใช้อีโมนี้อ่ะ --> :jul1: แต่นึกได้ เพิ่งจะสิบห้ากันเองนินา o22
+1 ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้าา
-
เข้ามาเยี่ยมเยือนครับ เข้ามาต่อเร็วๆนะครับ จะขาดใจ
-
มาติดตาม สนุกค่ะ
-
ช่วงสองสามวันนี้ไม่ค่อยว่างแบบนั่งยาวได้เท่าไหร่ค่ะ มาวิ่งเล่นอ่านนิยายคนอื่นได้ แต่ของตัวเองกลับคิดไม่ออก :เฮ้อ:
อากาศมันร้อน ออกไปเอาท์ดอร์ เหนื่อย ซัดสปอนเซอร์ไปสองขวดติดยังโหวงในช่องอกเลยค่ะ
วันนี้เลยนั่งแต่งที่ค้างให้จบตอน แต่งไป ลบไป ไม่ได้ดั่งใจซะที
สงสัยเสาร์-อาทิตย์ต้องหาที่ชาร์จแบตซะบ้างแล้วค่ะ
อดทนอ่านไปก่อนนะคะ :กอด1:
ตอบคุณ Laxxeez นั่นสิคะ นี่แค่ชอบยังถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้ ถ้ารัก...คง :haun4:
salapaw ตอนนั่งแต่งไม่เขินนะคะ เครียดด้วยซ้ำ ว่ามันจะดูติดเรทสำหรับเด็ก 15 รึเปล่า แต่ถ้าชอบ...ก็ขอบคุณค่ะ
Solar cell พิมันปากแข็งเนอะ555 แต่ไทรุกทุกตอนดิชั้นก็ไปไม่เป็นเหมือนกันค่ะ...เขินแทน :o8:
Red_sister ขอบคุณที่ชอบค่ะ คนแต่งเองก็เริ่มชอบไทแล้ว..เพราะมันตรงดีค่ะ :laugh:
MM.Dog เรื่องมันดูไม่มีอะไรเลยเนอะ เดี๋ยวต้องนั่งคิดอีกหน่อยแล้วค่ะ...ว่าจะให้มันมีสีสันตรงไหนดี ขอบคุณมากค่ะ
ordkrub ประโยคนี้ดิชั้นก็ชอบค่ะ มันแทงใจดี :pig4: มาต่อแล้วนะคะ ขอจัดหน้าแป๊บนึง
jasmin ค่ะ ไอ้ไทมันหน้าด้านค่ะ 555+
fahsai คงต้องเขินแทนมันอีกหลายตอนค่ะ555
uknowvry ค่ะ ไทมันน่ารัก มันพูดตรงดีค่ะ
pattybluet ใช่ค่ะ รุกหนักมาก ถ้าเป็นเรื่องจริงพิคงเสร็จมันตั้งแต่วันแรกที่จูบแล้วอ่ะ555
Oo๐FosfoggY๐oO เนอะตัวเนอะ มันเป็นคนซื่อตรงกับความรู้สึกของตัวเองอ่ะ มันเลยกล้าทำ กล้าแสดงออก เค้ายังแอบอิจฉาพิเลยนะ 5555
p_phai มาให้ดิชั้นยืมจิ้นมั้ยล่ะคะ รับรอง คุณ p_phai โดนลวนลามทั้งวันอ่ะ :z1:
BeeRY ยินดีต้อนรับค่ะ ปากพิโดนไทปิดตลอดค่ะ555+
SUICIDE ยินดีต้อนรับค่ะ ขอให้อ่านให้สนุกค่ะ
ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ
จิ้มบวกขอบคุณทุกท่านค่ะ
:pig4:
-
:pig2: :pig2: :pig2:
-
ตอนที่ 8
ผมนั่งอยู่ในห้องพระ กับตา และโกศอัฐิของน้าโย
ตากลับมาจากรับอัฐิของน้าโย ก็เอาแต่นั่งนิ่งอยู่หน้าพระเป็นชั่วโมงแล้วครับ
ผมทำได้แต่นั่งเป็นเพื่อนตา จนกว่าตาจะลุกนั่นล่ะครับ ผมถึงจะลุกด้วย
พี่ช้างกับป้าอรเองก็ไม่พูดอะไรเลย ผมชวนทานข้าวเย็นก็ปฏิเสธ...บอกว่าฝากตาด้วยเท่านั้นเอง ไม่เห็นต้องฝากเลยครับ ผมดูแลอย่างดีอยู่แล้ว
“พิ...ไปทานข้าวกันเถอะ ตาหิวแล้ว” ตาหันมาบอกผม พร้อมกับลุกขึ้นเดินนำผมไปที่ครัว
.
.
.
ผม...ผมเปลี่ยนที่กินข้าวได้มั้ยครับ
ไปกินในส้วมก็ได้
ผมไม่อยากเห็นเฟอร์นิเจอร์ หรือแม้แต่จานชามในห้องนี้ครับ
มัน...แสลงใจ
ผมตักข้าวให้ตา แต่ผมกินแค่น้ำเปล่าครับ
ถ้าคุณเป็นผม...คุณอาจจะกระเดือกอะไรไม่ลงเลยก็ได้
แต่เพราะเป็นผม...ผมเลยกินลง ฮะฮะ กินเข้าไป ไม่ต้องไปนึกอะไร
“พิ หิวน้ำมากเลยเหรอลูก ไม่สบายก็ไปนอนเถอะ หน้าแดงเชียว หายากินกันไข้ด้วยนะลูก พรุ่งนี้ไปเรียนจะได้ไม่ลำบาก” ตายิ้มอ่อนโยนให้ผม ในขณะที่ผมแทบสำลักน้ำ ผมหน้าแดงขนาดนั้นเลยเหรอ ผมลูบหน้าแรง ๆ 2-3 ครั้ง ก่อนจะขอตัวไปนอนอย่างที่ตาบอก
เดินมาถึงห้องได้ก็นั่งลงบนพื้น หันหลังพิงเตียง
ในหัวมีแต่ความว่างเปล่า
จะมีก็แต่ภาพเหตุการณ์เมื่อเย็นผุดขึ้นมาเป็นพัก ๆ เท่านั้น
ผม......หลังจากที่ได้ฟังประโยคบอกเล่าของมัน ผมได้แต่ยืนนิ่งเป็นหุ่นขี้ผึ้งราชบุรี
หลังผมยังคงติดผนังห้องครัว
หน้าผมก็ยังอยู่ในฝ่ามือเย็นชื้นของมัน
ปากมันขยับพูดอะไร...ผมฟังไม่รู้เรื่องครับ
คำว่า...ชอบ มันฝังอยู่ในเมมโมรี่เล็ก ๆ ของผม....ติดแน่น ดึงไม่ออก
มันกล้ามาก ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงกล้าพูด กล้ายอมรับได้ขนาดนั้น
คำถามที่มันถาม...ผมไม่ได้ตอบมันครับ
ไม่ใช่เพราะผมรังเกียจ
ไม่ใช่เพราะผมเพิ่งรู้จักมัน
ไม่ใช่เพราะมันกวนตีน
แต่เพราะผมไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริง...ว่ามันชอบผมจริง ๆ
ผม...ที่เป็นผู้ชาย
มันเองก็ไม่น่าจะไม่มีแฟน หน้าตามันก็ดี ฐานะทางบ้านก็ดี นิสัย...ก็พอทน ทำไมมันต้องมาขอคบกับผมล่ะครับ โลกใบนี้มันใกล้แตกแล้วหรือ? ผู้ชายถึงต้องมาตามจีบแล้วก็มารวมสายพันธุ์เดียวกันเอง
แต่ประโยคบอกเล่าของมันก่อนมันจะกลับนี่สิ
ทำเอาผมยืนแทบจะไม่ติดพื้น
.
.
.
“พิอาจจะคิดว่ามันแปลก ผมยังคิดเลย...ว่าทำไมผมต้องคอยคิดถึงแต่พิ คอยจ้องจะจูบ จะหอมตลอด ทั้งที่ผมเองก็ไม่ได้เป็นเกย์
เรื่องที่ผมถาม เอาเก็บไปคิดดูก่อนก็ได้ ผมเองก็ไม่ได้รีบ....
.
.
.
ไทกลับแล้วนะ ถึงบ้านแล้วจะโทรหา อย่าปิดมือถือนะ....ไม่ยอมจริง ๆ” มันหอมแก้มผมอีกฟอดใหญ่ โดยที่ผมไม่ทันคิดปัดป้อง
ผมจะย้ายตัวเองไปอยู่ในพิพิธภัณฑ์หุ่นขี้ผึ้งแทนสวนสัตว์เชียงใหม่แล้วนะครับ...ท่าจะรุ่ง
จากที่เคยคิดว่ามันหน้าหนา ตอนนี้มัน..มันยิ่งกว่านั้นหลายเท่านัก ปูนซีเมนต์ตราเสือต้องมาติดต่อมึงเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์แน่ ถ้ารู้ว่ามึงทำอะไรกับริมฝีปากสีส้มอมชมพูของกู
ผมถอดเสื้อผ้าออก แล้วเดินไปส่องกระจก
สะท้อนภาพเด็กหนุ่ม ดวงตากลมสีดำสนิท คิ้วเข้มไม่หนาแต่ก็ไม่บางจนเกินไป
โครงหน้าเรียว
ผิวใส ใสจนเห็นเส้นเลือดฝอยบาง ๆ
จมูกโด่งได้รูป
ริมฝีปากสีชมพูอมส้มแบบคนสุขภาพดี
ผิวขาวเหลือง มัดกล้ามสมส่วน ด้วยการออกกำลังทุกวันทำให้กล้ามเนื้อท้องนูนเด่น สมกับเป็นผู้ชายแมน ๆ
ดูโดยรวมแล้ว...ผมหล่อนะครับ แล้วก็แมนโคตรเลยด้วย หันมองมุมไหนก็ไม่น่าจะมีผู้ชายด้วยกันมาชอบได้
ยกเว้นก็แต่แก็งค์สาวงามแห่งดินแดนมรณะห้อง 3 เท่านั้นครับ ผมกลัวสาว ๆ แก็งค์นี้มาก..เติม – est เข้าไปด้วยนะครับ จะได้เข้าใจผมมากยิ่งขึ้น ถ้าผมเห็นไกล ๆ ผมจะรีบเดินหนีให้ห่างมากเท่าที่จะทำได้อ่ะ เคยโดนกระชากคอมาหอม แล้วก็เคยถูกจับพิน้อยด้วย บรื๋อว์..ยกมือขึ้นท่วมหัวเลยเหอะ อย่าได้เจอะได้เจอกันอีกเลย
ผมก้าวเท้าเข้าห้องน้ำได้ก็รีบอาบน้ำเลยครับ เพราะชักจะเริ่มหิวแล้ว กินเสร็จก็ขึ้นห้องมาด้วยความอารมณ์ดี
ผมเดินกลับมาถึงห้องตัวเองก็ต้องผวา โทรศัพท์ผมส่งเสียงลั่นอยู่บนหัวเตียง
ผม...ก้าวขาไม่ออก เหมือนมีถุงทรายถ่วงขาเอาไว้ ทำไมผมจะไม่รู้ล่ะครับ....ว่าปลายสายที่โทรเข้ามาเป็นใคร
ผม...ไม่รู้จะคุยอะไรกับมัน ไม่รู้จะ...จะทำตัวยังไง
แต่เจ้าเครื่องมือสื่อสารมันก็ดังไม่ยอมหยุด ผมก้าวเท้าช้า ๆ ยื่นมือออกไปหยิบโทรศัพท์ เป็นมันจริง ๆ นั่นล่ะครับ ยังไงมันก็ไม่ยอมปล่อยผมอยู่แล้ว ต้องเผชิญหน้ากันอย่างเดียวสินะ
ผมสูดลมหายใจเรียกกำลังใจให้ตัวเอง ก่อนจะใช้ปลายนิ้วกดรับโทรศัพท์
“.....ฮัลโหล..” ผมเค้นเสียงทักทายมันออกไปอย่างยากลำบาก
‘ พิไปไหนมาครับ ผมโทรหาหลายครั้งพิก็ไม่รับ
ผมคิดว่าพิจะเกลียดผมแล้วพาลไม่รับโทรศัพท์ซะอีก
ผมถึงบ้านนานแล้วนะ แต่ก็ลังเลว่าจะโทรเลยดี รึรออีกสักพักค่อยโทรดี
พรุ่งนี้เช้าผมไปรับพิได้มั้ย ไม่เอาดีกว่า ผมไปส่งพิตอนเย็นดีกว่าเนอะ
..............................................................
พิ...ฟังผมอยู่รึเปล่าครับ?”...ไหนน้องสาวมึงบอกมึงพูดไม่เก่งไง
“...ฟังอยู่ จะนอนละนะ แค่นี้..” ผมไม่รอให้มันต่อความยาวสาวความยืดหรอกครับ แต่ยังไม่ทันหย่อนตูดนั่ง มันก็โทรเข้ามาอีก ผมสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วค่อย ๆ ผ่อนออก กดรับโทรศัพท์ ฟังมันพูดอย่างใจเย็น
“...........ว่า...” ผมเงียบและตั้งใจฟังมัน
‘ ผมชอบพิ..’ ....มันวางไปแล้ว
ผมอยากร้องไห้
มันจะย้ำให้ผมอายทำไมครับ!!!
ล้มตัวลงนอนก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง พยายามข่มตาหลับ พลิกไปทางซ้าย ย้ายไปทางขวา กลับหัว นอนคว่ำหน้า...
ผมนอนไม่หลับครับ
สุดท้าย...ผมก็ต้องมานั่งมองพระจันทร์ดวงเดิม ที่เดิม แต่ความรู้สึกต่างกันกับเมื่อวานลิบลับ
ผม..
ผมคิดว่าตัวเองกำลังมีความรัก
ผมคิดถูกรึเปล่าครับ?
..................
เช้านี้ผมนั่งดูพระอาทิตย์ขึ้นคนเดียวครับ ตาไปกับพี่ช้างแต่เช้า เห็นว่าจะเข้าไปดูรถไถคันเล็ก ๆ ที่ร้านเพื่อนตา ต่างจังหวัดน่ะครับ เข้าบ้านมาก็ใส่บาตรกับป้าอร กรวดน้ำให้น้าโย เสร็จแล้วผมก็ไปอาบน้ำ ลงมาทานข้าวก็เจออิน วันนี้อินดูสดใสดีครับ ยิ้ม ทักทายผมอีกต่างหาก อารมณ์ดีจังแฮะ
ผมขับรถเต๋าไปโรงเรียนครับ หาที่จอดได้ก็รีบลงครับ ว่าจะไปฉี่ก่อน
ผมเดินไปเข้าห้องน้ำ แต่ดันเจอกับน้องมิ้นท์ น้องครีม แล้วก็น้องพิม
“หวัดดีครับ ไปทานข้าวกันเหรอ?”น้องมิ้นแก้มชมพูเปลี่ยนเป็นสีแดงได้เหมือนลิปเปลี่ยนสีของมิสทีนในโฆษณาเลยครับ...ผมว่าผมทักทายปกตินะ ไม่ได้ทำท่าม่อน้องมินท์ด้วย
“ค่ะพี่พิ พี่พิไปด้วยกันมั้ยคะ มิ้นท์เค้าหาเพื่อนทานอยู่ค่ะ” น้องครีมพูดจบก็หันไปยิ้มใส่ตาน้องมิ้นท์ น้องมิ้นท์ตีแขนน้องครีมเบา ๆ บ่นอุบอิบอะไรไม่รู้ครับ น่ารักดี
“ไปทานกันเถอะครับ เดี๋ยวพี่ไปหาเพื่อนก่อน” ผมยิ้มให้สามสาวก่อนจะเดินผละออกมา เสร็จก็ตรงดิ่งไปหน้าห้องพยาบาล วันนี้คนเยอะกว่าเดิมครับ ไอ้เต๋าโบกมือเรียกผม ผมยกมือทักกลับ สาวเท้าเข้าไปใกล้ ๆ ก็ต้องผงะ
ไอ้ไทกับเพื่อนมันสี่ห้าคน นั่งคุยกันอย่างออกรสกับเพื่อนกลุ่มผม
“กูว่าแล้ว ญี่ปุ่นชนะแหง ปีนี้เอเชียมาแรงว่ะ
อ้าว...พิ มานั่งดิ
เอาการบ้านของ อ.นิรมล มาให้แล้วนะ
ไอ้วินมันดูให้อยู่น่ะ” ไอ้ก้องละจากการโม้มาทักผม และกำลังจะหันไปโม้ต่อ ไอ้ไทก็ทักผม
“ดีครับ วันนี้ขอนั่งด้วยนะ” มันยิ้มให้ผม ผมยิ้มแบบเก้อ ๆ ให้มัน ไอ้ก้องเลยถือวิสาสะแนะนำเพื่อนใหม่ที่นั่งหัวโด่ให้ผมรู้จัก
ผม...จำชื่อใครไม่ได้ซักคน เพราะผมมัวแต่มองไอ้ไท มันเนียนมากครับ คุยกับคนโน้น หัวเราะกับคนนี้ แป๊บเดียวมันก็สนิทกับเพื่อนผมทุกคน
“พิมีหนังใหม่มั้ย? ไอ้อ๋องมันจะยืมไปดูกับพี่มันวันพุธอ่ะ พี่มันออกเวรพอดี” เต๋าถามแทนอ๋องที่ลอกการบ้านอย่างไม่ลืมหูลืมตา
“มีสองเรื่อง เดี๋ยวพรุ่งนี้หยิบมาให้ ไอ้อ๋อง...มึงไม่ทำการบ้านมาเลยเหรอวะ แล้วนี่มึงลอกของใคร?” มันไม่เงยหน้ามาตอบผม แต่คนที่ตอบแทนนี่สิ...เปรี้ยวตีนมาก
“ของผมเอง แต่ของพิผมเห็นวินนั่งทำให้นี่
วินแบ่งมาให้ผมช่วยมั้ย ท่าจะเยอะ” มันหันไปหัวเราะกับไอ้เต๋า ทำท่าแท็คมือกันอีกต่างหาก
หึหึ มึงมันนกสองหัว...ไอ้เต๋าสตรอว์เบอร์รี่
“กูไปเข้าห้องน้ำนะ”ผมลุกขึ้นทันที
“ผมไปด้วย..จะได้เดินเลยไปดูน้องที่แคนทีน เต๋าไปกับผมมั้ย?” ไอ้เต๋ารับคำทันทีเลยครับ ไอ้ขายชาติ
เข้าห้องน้ำเสร็จมันก็บอกให้เต๋าเดินไปดูน้องแทนมันหน่อย มันจะไปดูรถมันที่โรงรถ เพราะไม่แน่ใจว่าล็อคประตูหรือเปล่า ผมกำลังจะเดินไปกับเต๋า ไอ้ไทมันก็ดึงแขนให้ไปเป็นเพื่อนมัน ผมจะปฏิเสธมันก็กระชับมือแน่นขึ้น
“เต๋ามึงไปคนเดียวนะ ซื้อโออิชิมาให้กูด้วย” ผมตะโกนบอกเต๋า มันก็พยักหน้ากลับมา
ผมกับไทเดินมาถึงที่จอดรถ มันเปิดประตูรถ และดึงมือผมให้เข้าไปนั่งในรถมัน ผมขืนตัวไว้
“จะทำอะไร ไหนมึงบอกจะมาดูรถ ถ้าไม่ดูก็กลับ กูไม่ไว้ใจมึง”ผมบอกมันตามตรง ผมก็ผู้ชายนะ รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่
“...ผมอยากจูบ จะให้ผมจูบต่อหน้าคนอื่นเหรอ
ถ้าพิไม่อาย ผมก็ไม่อาย”....ไม่พูดเปล่า มันจ้องริมฝีปากผมครับ
มึงมัน...มัน..
กูจะทำยังไงกับความหน้าหนาของมึ๊งงงงงงงงงงงง
ผมได้แต่กัดริมฝีปากตัวเองจนเจ็บ แล้วก็เดินหนีมันกลับมาหน้าห้องพยาบาล มันก็รีบปิดประตู ล็อครถ แล้ววิ่งตามผมมาติด ๆ
อย่าเอาเชื้อหน้าด้านมาแปดเปื้อนตัวกูไอ้ไท กูกลัว!!!
หลังจากนั้น....ทุกวัน ทุกครั้งที่มีเวลาว่าง พักเที่ยง หรือแม้แต่ตอนไปเข้าส้วม มันตามติดผมแทบจะทุกฝีก้าว และหาโอกาสลวนลามทุกครั้ง แต่อย่าได้หวังใจไป555 เด็กมีเป็นพัน โรงเรียนก็ไม่ได้มีที่รโหฐานที่มันจะสามารถกระทำอนาจารใด ๆ กับผมได้
ขอบคุณโรงเรียนนี้ครับ
^
^
^
มีต่อ
-
ว้ายยย เลิกงานพอดี
เดี่ยวคืนนี้เอาที่เหลือมาให้ค่ะ
:m5:
-
o13 o13
-
อยากมีแบบนี้บ้างอะครับ
:impress2:
แบบว่า มีคนจ้องจูบอะ
อยากอะ...
-
นายไทตามติดเหมือนเงาตามตัว
อิชชี่น้องพิจัง :impress2:
-
หนามากกก 555 พิก็นะยอมๆไปเห๊อะ
-
กรั่กๆๆ ไทเป็นเอามากนะเคอะ ไอ้หนุ่มคลั่งจูบ :m20:
นู๋พิไม่สนองไทนี้ดเค้าหน่อยเหรอ น่าสงสารน้าาา :laugh:
รอคืนนี้กับที่เหลือ ลุ้นว่าไทจะได้จูบพิอีกมั้ย อิอิ
-
จิจ๋า รอครึ่งต่อไปนะ แต่ขอโทษที่มาอ่านช้า พอดีช่วงนี้งานเข้าเรื่องสถิตินักท่องเที่ยวที่ลดลง โรงแรมในเครือเลย
พากันโอดครวญ ก็เลยต้องทำราคาช่วงซีซั่นหน้ากันใหม่ แก้งานให้รึ่ม แต่มาอ่านแล้วก็ยังบอกว่า
ชอบพินะ ครอบครัวพิอบอุ่นดี ถึงแม้มีแต่ตา แต่ตาก็น่ารักด้วย และชอบที่พิเป็นเด็กแต่ขยัน และกตัญญูอยากให้มีในเด็กสมัยนี้บ้างอะ พอเจอตายาย ปู่ย่า หนีหมดว่าขี้บ่น แต่เรื่องนี้ก็คงบอกอะไรได้เยอะ สงสัยจิคงกตัญญูกับคนเหล่านั้นก็เลยมาถ่ายทอดเป็นนิสัยพิ และชอบไทนะนายขยันตื้อจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
.
.
.
.
.
.
ผมไม่ยอมให้มันเข้ามาวุ่นวายที่บ้านในวันธรรมดา แต่จะยอมคุยโทรศัพท์กับมันตอนกลางคืน
มันพูดอยู่คนเดียว และไม่ยอมให้ผมวางหู ซึ่งผมก็หลับคาโทรศัพท์ทุกวัน มึงมันวิกลจริตทางจิตใจไอ้ไท...
ส่วนวันหยุด มึงอยากมาก็ตามสะดวก ญาติกูอยู่เยอะแยะ555
แล้ว....มึงจะสนิทกับเพื่อนกูมากไปมั้ย?
ผมรู้ครับ ว่าผู้ชายมันสนิทกันง่ายถ้าใจ และคอเดียวกัน แต่เดี๋ยวนี้เพื่อนผมจะทำอะไร ไปไหนก็ต้องรอมันก่อน ชวนมันเข้าก๊วนด้วยตลอด
พวกมึงรู้มั้ย? ว่ามันจ้องจะล่อตูดกูอยู่ ไม่ป้องกันดูแลตูดให้กูกันบ้างเลย...
กูยังไม่อยากขรี้คล่องดำเนินสะดวกนะ กูยังชอบมองสาว ๆ อยู่ ถึงแม้โอกาสที่จะได้มองมันริบหรี่ก็เถอะ
.
.
.
“พิ เสาร์นี้ไปไหนปล่าว กูจะชวนไปไร่ป้ากูที่เขาใหญ่ พวกมึงด้วย ไปกันหมดนี่แหละ ไม่ได้เที่ยวกันนานละ ไท ไปด้วยกันนะ” ผมกำลังจะตอบไอ้วิน
“วันหยุดนี้ผมไปไม่ได้ เอาไว้คราวหน้านะ ผมไปด้วยแน่ ๆ “...ไอ้ไท มึงไปไม่ได้แล้วจะต้องให้กูตกที่นั่งเดียวกับมึงเหรอ... อย่ามามองกูแบบนี้นะ...
“...กูขอตาก่อน แล้วจะบอกมึงอีกที” ก็ผมต้องขอตาจริง ๆ นี่ครับ อย่ามาขำผมนะ!!!!
สรุปสุดท้าย พวกมันก็แฮปปี้ดี๊ด๊ากันที่เขาใหญ่ ส่วนผมก็รับแขกบ้านแขกเมืองที่มาจากญี่ปุ่นด้วยความ....เต็มใจ!!!! เหมือนเดิมล่ะครับ มาแต่เช้า...กว่าจะยอมกลับก็มืด ทั้งที่ก็ไม่ได้มีโอกาสที่จะถึงเนื้อถึงตัวผมได้ มันก็ยังอยากมาบ้านผม
มัน...ชอบผมจริง ๆ ใช่มั้ยครับ?
แล้วผมล่ะ ?...
ตั้งแต่วันนั้นผมก็ไม่เคยคิดจะถามตัวเอง..ว่าผมชอบมันรึเปล่า
ผมไม่ได้รังเกียจไออุ่นจากตัวมัน
ผมไม่ได้อึดอัดที่มันมาอยู่ใกล้ ๆ
ผม...เริ่มชินที่จะต้องฟังมันคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้ฟังทางโทรศัพท์
แล้วผมก็ไม่รู้เหมือนกัน..ว่าทุกวันนี้ ผมกับมัน...คบกันในฐานะอะไร ?
ถึงมันจะหยอดผมทุกครั้งที่มีโอกาสก็เถอะ
ผม...ทำใจไม่ได้ซักที เฮ้อ...
.
.
เช้านี้ตา ผม กับพี่ช้างขับรถออกมารอรับเพื่อนตา คนที่ตาไปดูรถไถคันเล็กน่ะครับ แกโทรมาบอกตาว่าจะมาเยี่ยม ผมมารอตั้งแต่ 9 โมงเช้า นี่ 11 โมงแล้วเพื่อนตายังไม่โผล่มาเลยครับ ไอ้ไทมันก็โทรหาผมตลอดว่าจะมาหา แล้วมึงจะมาให้ตากูสงสัยทำไม จะตัวติดกูเกินไปม๊าง
ผมสัญญากับมันว่าถ้าผมถึงบ้านแล้วจะโทรบอก แล้วค่อยมาหาผมที่บ้านแทน
เพื่อนตามาแล้วครับ หึหึ มาตอน 11 โมงครึ่ง...มากับลูกสาวแกครับ น่าจะรุ่นพี่ผมหลายปีเหมือนกัน
ผมยกมือไหว้เพื่อนตา และพี่สาวคนนั้น แล้วก็พาไปทานข้าวเที่ยง
พวกผู้ใหญ่ก็คุยกันไป ผมกับพี่ช้างก็ชวนพี่สาวคุย พี่เค้าคุยเก่งเหมือนกันครับ พี่ช้างก็คุยเก่ง ผมเลยให้เค้าคุยกันสองคน5555 ดูเค้าคุยกันถูกคอกันมากเลยครับ มันมีอะไรมากกว่านั้นรึเปล่าวะ? อ๊ะ ๆ มองกันแล้วยิ้มเขิน พี่ช้างงงงง จะหาแม่ใหม่ให้อินล่ะสิ555
เราใช้เวลาที่ร้านอาหารพักใหญ่เลยครับ แล้วก็ขับรถมาที่บ้านผม ผมขับรถมาเองครับ ส่วนพี่ช้าง...ขับรถให้เพื่อนตา555 มาถึงบ้านผมก็พาแขกมานั่งที่เรือนกระจกศาลาท่าน้ำครับ บรรยากาศดี แล้วก็จะได้คุยกันได้สะดวกด้วย ป้าอร กับอินก็หาขนมกับน้ำมาให้แขก ผมเองก็นั่งฟังอยู่ด้วย จนเพื่อนตาขอตัวกลับนั่นล่ะครับถึงแยกย้ายกันไปพักผ่อน ตาทานข้าว ทานยาแล้วก็เข้านอนเลย ผมเหลือบดูเวลา มัน 6 โมงเย็นแล้วก็เลยไม่โทรหาไอ้ไท เดินให้อาหารปลา ทำโน่นทำนี่ก็เริ่มมืด ผมเดินเข้าบ้านมาก็ต้องตกใจ
ไอ้ไท...มันนั่งคุยกับป้าอรอยู่ มันเหลือบตามามองผมนิดหนึ่ง แล้วก็หันไปคุยกับป้าอรต่อ
เออ...กูผิด แต่มันเย็นแล้วมึงน่าจะอยู่บ้านนะ พรุ่งนี้ก็เจอกันแล้วอ่ะ ผมนั่งลงข้างป้าอร มันก็ไม่เปิดปากทักผมซักคำ เอาเข้าไป...
จนป้าอรขอตัวกลับ มันเดินออกไปส่ง เดินกลับมามันก็ยังเหมือนเดิม หน้าเป็นตูดอยู่เหมือนเดิม
“.........” มึงเป็นอะไรไอ้ไท มองหน้ากูแล้วก็ไม่พูด หน้างอได้อีก ปากเบะเหมือนเด็กโดนขัดใจ ใครเค้ากำตดป้ายหน้ามึงมารึไง กูจะไปขอบใจแถมกราบแทบเท้าเค้าด้วย
“..เป็นไร? ใครทำไรให้? บอกได้นะ”ผมพยายามพูดเพราะ ๆ กับมัน มันมองหน้าผมนิดหนึ่ง...นิดเดียวจริง ๆ ครับ
“.....................” เฮ้อ...เงียบเป็นเป่าสาก เอาใหม่ เอาใหม่
“กินข้าวมายัง ป้าอรทำแกงเทโพปลาสวายให้ไทด้วยนะ ไปกินข้าวกัน” ยังคงเงียบ...
มึงเป็นเหี้ยไรไอ้ไท กูเดาไม่ออกหรอกนะ!!!! ไม่ได้ ไม่ได้ มันยิ่งอารมณ์ไม่ปกติอยู่ ผมต้องพูดดี ๆ กับมัน
ใช่แล้ว...ใส่ความง๊องแง๊งลงไปในน้ำเสียงแบบที่มันชอบทำด้วยดีกว่า
“งั้นดูหนังกัน พิได้หนังใหม่มาด้วยนะ กินข้าวเสร็จเราดูหนังกันเนอะ ไทชอบดูหนังไทยไม่ใช่เหรอ เรื่องนี้พิก็ยังไม่ได้ดูเหมือนกัน เอาขนมไปนั่งกินด้วยดีกว่าเนอะ”... ทำไมมันทำแล้วดูเหมือนง่ายจัง ผมทำแล้วเมื่อยหลอดลมครับ
แต่ก็ดี...มันยอมขยับตัวแล้ว
เอ้า! ไม่เดิน ๆ เข้าล่ะ กูอุ้มมึงไม่ไหวหรอกนะไอ้เหี้ย ขัดใจชิบหายยยย
ผมแตะแขนมันเป็นสัญญาณให้เดิน มันหันมามองหน้าผม ผมก็ยิ้มพิมพ์ใจให้มันไปหนึ่งที
เสือกถอนหายใจใส่หน้ากูอีก...ผมอยากกระทืบมัน
เดินเข้าไปในครัวมันก็นั่ง...เฉยได้อีก ไอ้สัตว์เอ้ยยย
“กินข้าวกันเนอะ พิยังไม่ได้กินเหมือนกัน เดี๋ยวตักข้าวให้นะ” .... เป็นอะไรนักหนาวะ กูอึดอัดแล้วนะไอ้ไท
ครวยยยยยยย
กินข้าวเสร็จมันก็นั่งหน้าหงิกอยู่ที่เดิม ผมนั่งท้าวคางมองมันอยู่แบบนั้น เฮ้อ...
ผมถอนหายใจเฮือกยาว เลื่อนเก้าอี้ออก และเดินดิ่งไปหามัน
“โกรธเรื่องที่ไม่โทรบอกรึเปล่า” ..นั่นไง ใช่จริง ๆ ด้วย
“แขกกลับไปตอนห้าโมงเย็น เราก็เห็นว่าเย็นแล้ว อีกอย่างพรุ่งนี้ก็เจอกันที่โรงเรียนอยู่ดี...ก็เลยไม่ได้โทร
ขอโทษ...หายโกรธซะทีเหอะ จะง้อไม่ไหวแล้วนะ”...มันถอนหายใจเฮือกใหญ่
“ผมรอโทรศัพท์จากพิทั้งวันนะ พิบอกจะโทรหา...ผมก็ไม่อยากจะโทรตามให้รำคาญ แต่สุดท้าย...พิก็ไม่โทร ช่างเถอะ ดูหนังกันก็ได้ เรื่องไรอ่ะ แล้ว..ดูที่ไหนอ่ะ” ผมผ่อนลมหายใจด้วยความโล่งอกก่อนจะพามันเดินมาที่ห้องตัวเอง
“มึงยังไม่เคยมาห้องกูใช่มั้ย เข้าห้องกูมึงต้องล้างเท้าในห้องน้ำก่อน แล้วก็เช็ดให้แห้งค่อยเดินบนพื้น เข้าใจ๋”มันพยักหน้าและมองสำรวจห้องผม เดินไปล้างเท้าเสร็จมันก็หยิบโน่นหยิบนี่ดู
ผมเลือกหนังไว้สองเรื่อง เดินไปหยิบขนม น้ำเปล่าขวดหนึ่ง เบียร์อีกสองกระป๋องออกมานั่งกับพื้นกินระหว่างดูหนัง ไอ้ไทมันขำดังมากครับ แต่ผมว่าบางมุขมันก็แป๊กนะ ก็นะมันก็พอดูได้ ดูหนังจบเรื่องหนึ่งผมก็ให้มันดูเรื่องที่สองไปก่อน เพราะเหนียวตัวเลยจะอาบน้ำ ผมเอาเสื้อผ้าเข้ามาผลัดในห้องน้ำครับ ยังไงมันก็ยังช่วยเซฟได้ แล้วมันก็จะได้ไม่คิดว่าผมให้ท่ามันด้วย พอก้าวเท้าออกจากห้องน้ำก็เห็นมันนั่งขำอีกแล้วครับ ผมได้แต่ยิ้มให้กับความน่ารักของมัน หย่อนตูดลงนั่งข้างมันแล้วก็ถาม
“มึงอาบน้ำยังไอ้ไท?”...ตามันมองหนัง แต่หน้ามันส่ายไปมา อ่อ...ยังไม่ได้อาบ เห็นมันตั้งใจดูหนัง ผมก็ไม่อยากชวนมันคุย หลังผมพิงเข้ากับเตียง ตาผมเริ่มจะปิดลงเรื่อย ๆ แล้วครับ แอร์ก็เย็น มีหนังเปิดกล่อมให้นอนอีกต่างหาก ผมก็เลยหลับไปครับ
รู้สึกตัวอีกที ไอ้ไทมันเขย่าตัวปลุกผมให้ตื่น มันปิดทีวีให้เรียบร้อยแล้วครับ
“ผมจะกลับแล้วนะ มันดึกแล้ว พรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียนนะพิ” มันลุกขึ้นยืน ผมก็นั่งมึนอยู่แป๊บนึง คว้าน้ำมาดื่ม แล้วก็เดินไปส่งมัน เดินเกือบถึงประตุมันก็หยุด ผมก็ชะงัก ถามมันว่าลืมอะไร มันหันหน้ามายิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มตอบมันแบบงง ๆ มันก้มมาฉกจูบผมที่แก้ม ผมก็กระพริบตาปริบ ๆ มองหน้ามัน มันก็ยังยิ้มอยู่ ผมหัวเราะไปเขินไปเลยครับ สมกับเป็นมันแฮะ
มันก้มลงมาหอมแก้มอีกข้างผมก็ปล่อยให้หอม เพราะมันคงเก็บกดอยู่เหมือนกันที่ไม่มีโอกาสได้แต๊ะอั๋งผมมาทั้งอาทิตย์
ผมเองก็ไม่ทันคิด...ถ้ามันเก็บกดที่ไม่ได้หอม
แล้วตัวผมล่ะ...เก็บกดที่ไม่ถูกหอมบ้างรึเปล่า ?
มันกดปลายจมูกลงที่แก้มผมแล้วก็ฟัดแบบมันเขี้ยว ผมก็หัวเราะเพราะหนวดที่เริ่มขึ้นมันตำแก้มผม จั๊กกะจี้มากครับ มันถอนหน้าออกมาแล้วก็หัวเราะเพราะผมขำตลอด
มันสอดมือเข้ามาใต้รักแร้ดึงผมมากอดแบบหลวม ๆ เอาคางมาเกยที่ไหล่ และกระชับให้แน่นขึ้น
“ผมรักพิจัง”...หา? มันว่าอะไรนะครับ ผมดันตัวเองออกมามองหน้ามัน
ไอ้ไทหน้าแดง!!! ผมจะหยิบกล้องถ่ายรูปมาถ่ายเป็นหลักฐานว่ามันยังเป็นมนุษย์มียางอายอยู่ แล้วเอาไปขายใบละ 1,000 เป็นภาพหายาก เหมือนสิ่งมหัศจรรย์ทั้ง 7 ของโลก และมันจะเป็นชิ้นที่ 8 ครับ 555
“เรื่องที่ผมเคยถาม พิคิดรึยัง ผมไม่รีบก็จริง...แต่ผมก็อยากรู้เร็ว ๆ เหมือนกัน
คบกับผมนะ...” ผม...ไม่ใช่ว่าผมไม่ได้คิดนะ แต่ผม...ไมรู้อ่ะ
ผม....ไม่กล้า
มันเห็นผมเงียบมันก็กอดผมไว้กับอกมัน มือหนึ่งลูบหลังผมเบา ๆ อีกมือก็โอบเอวไว้
ผม...สบายใจจังครับ มันอุ่นใจ ที่รู้ว่าใครซักคน...ไม่ใช่สิ ที่รู้ว่ามันเองก็ยังคงรอคำตอบจากผมเสมอ มันคลายอ้อมกอด แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ แต่หยุดเอาไว้ เหมือนจะขออนุญาตผมก่อน ผมยิ้มบาง ๆ แล้วหลับตาลง
ปากมันแตะลงที่ริมฝีปากผม แล้วผละออก
ก่อนจะจูบประทับริมฝีปากบน
ปลายลิ้นตวัดริมฝีปากล่าง และดูดเบา ๆ
เคลื่อนริมฝีปากเชื่องช้า คลอเคลียไม่ห่างกับริมฝีปากผม
ค่อย ๆ สอดลิ้นเข้ามาดูดชิมปลายลิ้นผมอย่างนุ่มนวล
ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ...และดูเหมือนว่ามันจะรู้
มันจับมือผมมาประทับที่หน้าอกตรงตำแหน่งหัวใจของมัน
มันใจเต้นแรงกว่าผมหลายเท่า เหมือนอีกนิดเดียวก็จะหลุดออกจากขั้ว...
ผมไม่ได้รู้สึกแบบนี้คนเดียวหรอกเหรอ ? ผมลืมตาช้า ๆ อยากรู้ว่ามันมองผมตอนจูบรึเปล่า
โชคดีของผมที่มันหลับตา เพราะถ้าสบตากันเวลาจูบ...ผมคงไม่อยากให้มันหยุดอยู่แค่....จูบ
มันถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง ผมกับมันลืมตาขึ้นพร้อม ๆ กัน
เราสบตากันเนิ่นนาน...มันไม่ได้โกหกหรอกครับ
ผมเชื่อว่ามันรักผมเข้าแล้ว...จริง ๆ
แต่ผมล่ะ...ผมรู้สึกเหมือน หรือเท่ากันกับมันรึเปล่า
มันดึงผมเข้ามากอดให้แน่นขึ้น และพิงหลังลงกับประตู
หน้าผากผมอยู่ตรงปากมันพอดีครับ ถึงได้รับรู้ว่ามันหายใจแรง...และกำลังพยายามห้ามตัวเองอยู่ มันแหงนหน้าขึ้น หัวแตะกับประตู ท่าทางเหมือนคนยอมแพ้ต่อโชคชะตา ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
ผมค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นไปมองมัน มันเองก็ก้มมาสบตากับผม
“พิ...
คบกับผมเถอะนะ
ผมจะคลั่งตายอยู่แล้ว...”
.
.
.
ผม...
ผมจะทำยังไงดีครับ...หรือถ้าคุณเป็นผม...คุณจะทำยังไง กับสถานการณ์แบบนี้...
แต่ผมยังไม่ทันได้ตอบ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขัดขึ้นซะก่อน
“พิ ยังไม่นอนเหรอลูก
ตาเห็นเปิดไฟข้างล่างทิ้งไว้..” ผมกับมันผละออกจากกันแทบจะทันที เราหันมาสบตากัน มันตะโกนบอกตา
“ผมมาหาพิน่ะครับตา..”แล้วมันก็เป็นคนเปิดประตูออก ยกมือขึ้นไหว้ตา
“ดูหนังกันสองสามเรื่องน่ะครับ นี่ก็ดึกแล้ว...ผมขอตัวกลับก่อนนะครับตา
พิไม่ต้องส่งหรอก เดี๋ยวผมปิดประตูให้เอง สวัสดีครับ”มันพูดม้วนเดียวจบ ตายิ้ม รับไหว้และลูบหัวมัน
ผมเห็นภาพนี้แล้วมันสบายใจครับ อย่างน้อยตาผมก็ยังรัก และเอ็นดูมัน
“ตานอนไม่หลับเหรอครับ” ผมถามตาเมื่อไอ้ไทเดินลับไปแล้ว
“หลับ แต่ตื่นขึ้นมากลางดึกน่ะ...ตาฝันเห็นน้าโย แต่เป็นฝันดีนะ น้าโยดูมีความสุขดี
พิเองก็นอนได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียน เดี๋ยวจะไปง่วงนอนในห้องเรียนนะลูก
ตาจะเข้าไปสวดมนต์ห้องพระ เดี๋ยวตาเข้านอนเอง” ผมยิ้มให้ตา ปิดประตู เก็บกวาดห่อขนมลงถังขยะ และล้มตัวลงนอน
มือแตะริมฝีปากตัวเองเบา ๆ แล้วกระหวัดนึกไปถึงคนที่ทำให้ริมฝีปากผมบวมเห่อขึ้นมา
ถ้าคราวหน้า..มันถามผมอีก
ผม...
ผมอาจจะลองคบกับมันดู
ถ้ามันถามน่ะนะ
ยิ้มอะไรกันครับ...ผมแค่คิดไปเรื่อยเปื่อยเท่านั้นเอง
วันนี้พระจันทร์ก็ยังสวยเหมือนเดิม..ถึงจะไม่เต็มดวงเหมือนเมื่อวันก่อน แต่มันก็ยังคงความสวยอยู่ดี...
ผมนอนมองพระจันทร์..และเผลอหลับไป
หวังว่าวันพรุ่งนี้...
ผมจะมีคำตอบดี ๆ ให้มันนะครับ
.....................................................
:pig4:
-
อย่าให้มีงานเข้่าก่อนที่พิจะบอกนะ ^^
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่ไหวแล้ว กรี๊ดอ้ะคุณจิ แว้กกกกกกกก ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :-[ :impress2:
(ตรงนี้ค่ะ ตอนนี้ไร้สติ ความหวานบังตาเจอแค่ตรงนี้นะคะ "วันนี้พระจันก็ยังสวยเหมือนเดิม" พระจันทร์)
-
1แบบว่าน่ารักจังเลย ชอบเรื่องนี้จริงๆ
-
บทที่7
แต่มันกลับไม่สะทก ยังคงมุ่งมั่นตั้งใจในการล่วงละเมิดริมฝีปากผม
=> +สะท้าน? / ละเมิด...หลอนชะมัด ซึกๆ
ผมเพิ่งจะรู้วันนี้เอง...ว่าต้นมะม่วงมันมีแสงส่องอกมาจากต้นเองได้ เปล่งประกายสวยงามไปทั้งสวน เหมือนอยู่ในเอเดนเลยครับ
=> เด็กไทยต้องป่าหิมพานต์สิคะ - -+
บท8
ผิวใส ใสจนเห็นเส้นเลือดฝอยบาง ๆ
ผิวขาวเหลือง มัดกล้ามสมส่วน ด้วยการออกกำลังทุกวันทำให้กล้ามเนื้อท้องนูนเด่น สมกับเป็นผู้ชายแมน ๆ
=> เอ...พิเป็นคนทำงาน...จะผิวใสขนาดเห็นเส้นเลือดนี่มันน่าจะขาวนะคะ...
ผมสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วค่อย ๆ ผ่อนออก กดรับโทรศัพท์ ฟังมันพูดออย่างใจเย็น
วันนี้พระจันก็ยังสวยเหมือนเดิม..ถึงจะไม่เต็มดวงเหมือนเมื่อวันก่อน แต่มันก็ยังคงความสวยอยู่ดี...
--------------------------------------
จะเอาตอนต่อๆ :z3:
พี่จิจ๋า หนูว่าพี่ก็เขียนดีแล้วล่ะ เป็นสไตล์สำนวนของพี่เอง มั่นใจในตัวเองค่ะ สู้ๆ
จุ๊บๆ
-
เข้ามาเชียร์นายไท 55+
-
อ่านแล้วเคลิบเคลิ้มสุด ๆ ไทหวานมาก หวานหยดย้อย
ขอความหวานจงสถิตย์ต่อตัวท่าน
+1
-
น่ารักที่สุด อ่านไปเขินไป
ประหนึ่งว่าอันเชิญพิเข้าร่าง
เชื่อแล้วว่าไทหน้าด้าน เข้าก็คนรอบตัวพิได้ดีเหลือเกิน
+1 ให้ไรทเตอร์ หวานได้ใจมากเร้ยยยยย
-
ขนาดนี้แล้วพิเอ๊ยยย :o8:
ไทน่ารักง่ะ พิตอบตกลงเร็วๆนะจ๊ะ พี่อยากใช้อีโมนี้ --> :m25: กร๊ากกกก
+1 ขอบคุณค่าา รออ่านตอนต่อไปน้าาา
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :-[
พิ คบกับผมเถอะนะครับ ผมจะคลั่งตายอยู่แล้ว (อ๊ากก ชั้นจะคลั่งตามแล้วเฟ้ยยยย )
ไรเดอร์ผู้น่ารัก รักไรเดอร์จังเลย :กอด1: มากอดมา ฮิๆๆ
-
เข้ามาอ่านด้วยคนคะ
พิ+ไทน่ารักมาคะ :o8:
-
โอยยยยย ชอบตอนนี้ครับ อ่านแล้วอิ่มมมมมมม
ขอบคุณครับ
-
อ่านแล้วบอกว่าเราแอบเขินแทนเลยนะนี่ แล้วพิละจะขนาดไหน
แต่ไทนี่น่ารักนะ รักแต่ให้เกียรติ และรอคำตอบ
รอลุ้นให้คราวหน้า น้องพิใจอ่อน แล้วตอบรับรักและคบกับนายไทนะ :-[ :-[ :-[
-
อยากอ่านต่ออีกครับบบบบบบบ
-
ไทนี้ชอบจูบพิซะจริง ๆ นะ จูบแทบทุกตอนเลยมั้ง 555+
-
โอ้ยๆๆๆๆตายแล้วไทหวานมากกกกกกกกก
ขอให้คบกันขนาดนี้พิจะตอบรับใช่ไหม
รออ่านตอนต่อไปค้าบบบบบบบบบบ
-
อูยยยย... อ่านตอนนี้แล้วใจเต้นเลย ความหวานนี่ช่างเป็นอันตรายต่อหัวใจ :laugh:
ยิ่งอ่านไทกับพิยิ่งน่ารักมากขึ้นๆ :o8:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ตัวเอง อ่านแล้วเค้าอารมณ์เค้าประมาณ "ลมโชย" อ่ะ
ไม่รู้เค้ารู้สึกไปเองรึเปล่านะ แต่ก็ชอบจังเลย :-[
อยากได้อย่างนายไทสักคนจัง :กอด1: เตงแรงๆพร้อม+1เหมือนเคย
-
หวานจนน่ากลัวนะ
น่ากลัวว่าจะมีใครสักคนที่พิแคร์ไม่ยอมรับความรักของพิกับไท
แล้วทั้งคู่จะทำอย่างไรต่อไป
โอย...วิตกจริต ปวดจิตเปล่า ๆ
-
วันนี้ช่วงบ่ายว่างค่ะ...ไม่มีคิวออกไปตระเวนที่ไหน
เสาร์ - อาทิตย์ที่ผ่านมาไม่ได้ไปชาร์จแบตที่ไหนเลยค่ะ แถมต้องไปงานศพญาติอีก โดนรถเบียดตกสะพานกลับรถ ตายคาที่...ขับรถไปไหนระมัดระวังกันด้วยนะคะ เราไม่ชนเค้าเค้าอาจจะชนเราก็ได้ :เฮ้อ:
ตอบคุณ cavalli ขอบคุณค่ะ ยินดีต้อนรับนะคะ
p_phai งี้นี่เอง...อยากได้คนจ้องจูบแบบไทนี่เอง :jul3: คุณ p_phai น่ารักอ่ะ555+
Solar cell เนอะคะ..น่าอิจฉา
iamnan 555 หนาจริงอะไรจริงค่ะ ส่วนครึ่งหลังหวังไว้อย่างนั้นเหมือนกันค่ะ
BeeRY โดนจูบทั้งขึ้นทั้งล่องค่ะ ส่วนครึ่งหลัง พิมันใกล้ยอมแล้วค่ะ555+
hotladyanyavee งานเกี่ยวกับการท่องเที่ยวหนักนะคะ สู้ ๆ นะคะ :กอด1: จริงค่ะที่เด็กสมัยนี้ไม่ค่อยเข้าหาปู่ย่าตายายเหมือนคนสมัยก่อน(เอ๊ะ!!! นี่ดิชั้นแก่ขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย555) ชอบพิเหมือนกันค่ะ ส่วนครึ่งหลัง ไทน่ารักเนอะคะ :-[
anajulia คุณนุ่นเป็นไรอ่ะ55+ ขอบคุณนะคะที่ชี้จุดให้จะรีบแก้ค่ะ
SUICIDE ขอบคุณมากค่ะ
กระต่ายชมจันทร์ :กอด1: กระต่ายน้อยพี่ตั้งใจเล่นคำอ่ะ เลยพิมพ์แค่สะทกคำเดียว แต่ถ้ามันแปลกเดี๋ยวไปเพิ่มคำได้จ๊ะ พี่พิมพ์ขาด ๆ เกิน ๆ เยอะเลยแฮะ555+ ส่วนพิอ่ะ..ฮุฮุ ก่อนเข้าฉากพี่ต้องให้นายเอกเข้าคอร์สนวดหน้า ทำผิวใสของวุฒิศักดิ์คลีนิกก่อนค่ะ :laugh: ล้อเล่น..พิมันทำงานก็จริง แต่ไม่หนักถึงขนาดหน้าต้องเป็นฝ้านะ ผิวหน้ามันก็ต้องดูแลหน่อยเพราะโดนแดดเยอะเหมือนกัน ผิวขาวเหลืองแต่ตัวต้องไม่ขาวเท่าเด็กญี่ปุ่นค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจจ๊ะ...พี่อ่านเม้นท์ของกระต่ายแล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะเลย สู้ ๆ ๆ 55555
fahsai เชียร์ไทด้วยค่ะ55+
iforgive ...อาเมน :jul3: ยินดีต้อนรับค่ะ
jasmin ค่ะ มันหน้าด้านมากกกกกก ขอบคุณที่คอยติดตามตลอดค่ะ
Red_sister :กอด1: กันค่ะ คนแต่งก็จะคลั่งเหมือนกันค่ะ พิมพ์ ๆ ลบ ๆ จนเกือบจะไม่เอามาลงแล้วค่ะ..แต่พอพิมพ์ไปพิมพ์มา..มันกลายเป็น...คลั่ง..แบบนี้ซะนี่ :o8:
BOOM_LOVE ยินดีต้อนรับค่ะ อ่านเรื่องนี้ให้สนุกนะคะ
ordkrub ขอบคุณมากค่ะ อ่านแล้วขอให้มีความสุขนะคะ
wowhaha ยินดีต้อนรับค่ะ ขอจัดหน้าก่อนนะคะ
dukdikdukdik ยินดีต้อนรับค่ะ มันคอยจะจูบทั้งเรื่องล่ะค่ะ 55+
fannan ขอจัดหน้าแป๊บนะคะ
pattybluet ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ มันช่วยให้มีแรงเขียนขึ้นมากเลยค่ะ
Oo๐FosfoggY๐oO :กอด1: ตะเองคืน เค้าว่าเค้าเขียนแบบเรื่อย ๆ อ่ะ ไม่ค่อยมีไรเท่าไหร่ แต่ตะเองชอบเค้าก็ดีใจอ่ะ อยากฟัดจังแฮะ...แง่มแง่มแง่ม555+
MM.Dog 55+ :กอด1: เพื่อไม่ให้คิดมาก อ่านให้สนุกนะคะ มันเป็นความรักของเด็ก ๆ ค่ะ จะเขียนให้มันสดใส ๆ นะคะ ถ้าจะเครียดก็จะไม่ให้มากค่ะ :กอด1: อีกที
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ..อ่านทุกเมนท์แล้วมีกำลังใจ แล้วก็มีความสุขมากค่ะ
บวกคืน และบวกขอบคุณทุกท่านนะคะ
:pig4:
-
ตอนที่ 9
เช้าวันนี้พวกผมวุ่นวายกันมากครับ ผมรับไอ้วินเสร็จก็รวมพลกันหน้าห้องพยาบาล หย่อนตูดนั่งกันได้แป๊บเดียว เยี่ยวยังไม่ทันหมดก๊อก ไอ้เอกหัวหน้าห้องก็แจ้งข่าวที่ทำให้พวกผม
แทบช็อค!!!
“อ.พงษ์พันธ์ จะเทสย่อย!! พวกมึงอ่านบทที่ 2 กับ 3 นะ ” ฟังไอ้เอกพูดเสร็จ...เต๋าเลยถามต่อ
“อ.บอกมึงเหรอ ว่าออกบทที่ 2 กับ 3 กูเห็นไอ้ไทมันโดนบทที่ 1 บทเดียวไปเมื่อวันศุกร์”
“เปล่า...กูแค่เดาเอา ก็บทที่ 1 เราเพิ่งเรียนไปนี่หว่า หรือจะออกบทที่ 1 บทเดียว แบบทบทวนความรู้วะ?” ไอ้เอกมึงตอบได้งงดีว่ะ ส่วนไอ้ตัวดีที่เต๋ามันอ้างถึงนั่งติดกับผมครับ แต่ไม่แสดงความคิดเห็นอะไร...นอกจากมองหน้าผมแล้วยิ้ม...ยิ้ม อย่าง เดียว
มันจะดีมาก หากมึงจะดึงเอาอดีตอันระทึกใจในวันศุกร์ที่มึงได้ประสบมาแล้ว ถ่ายทอดสู่พวกกู...ไม่ใช่สักแต่คอยจ้องจะถ่ายพลังยุทธให้กูอย่างเดียว
“ไท...อ.พงพันธ์ ออกตรงไหนบ้าง มึงช่วยดูให้ก่อนได้มั้ย กูเรียนกับแก คาบ 3 กับ 4 เป็นติวเตอร์ให้หน่อย...” ...มึงฟังภาษาไทยออกมั้ย กูพูดภาษาญี่ปุ่นไม่เป็นหรอกนะ ไม่ใช่ภาษาโคตรพ่อกู!!!
“เร็วไอ้เหี้ยยยย เล่นตัวนักเดี๋ยวกูไม่ให้มาบ้านเลยหนิสัตว์ เอ้า...ดูความเป็นไปได้หน่อย ว่าแกจะสุ่มออกตรงไหน ไอ้ชายมึงอยู่ห้องเดียวกับมันรึเปล่าวะ มาช่วยกันดูเลย...ไอ้ชาย!!”...มันฟังไอพอตครับ เพื่อนมึงตกระกำลำบากตั้งสามคน มึงกลับนั่งฟังเพลงสบายใจเฉิบ ไอ้วินลุกไปดึงหูฟังมันออกแล้วบอกความประสงค์ไปอย่างชัดเจน
“พวกกู จะ โดน อ.พงษ์พันธ์ เทสย่อยคาบสามสี่ มึงมาดูให้หน่อยว่ามันจะออกตรงไหนบ้าง ไอ้ ห่า ชาย!!!” ไอ้ชายหัวเราะชอบใจก่อนจะนั่งขีดเขียนส่วนที่ อ.พงษ์พันธ์ น่าจะออก ไอ้วินกับไอ้เต๋าตั้งหน้าตั้งตาจ้องหนังสือที่ไอ้ชายขีดเส้นใต้จนหนังสือแทบจะทะลุ ผิดกับผม ผม...ไม่ต้องแย่งใคร มีติวเตอร์ส่วนตัวครับ 555
ไอ้ไท...มึงติวกูอย่างเดียวพอ อย่าเบียด กูร้อน!!!
เข้าแถวเสร็จ ก็ฟัง ผอ.ปาฐกถาไปครึ่งชั่วโมงพอดี ผอ.ครับ จะคุยอะไรมากมาย มึงเห็นหน้าเด็กมั้ยครับ จะเป็นลมแดดกันหมดแล้ว ร้อนเหี้ยยยยยยยย
สรุปคือเดือนหน้าพวกผมมีกิจกรรมเปิดโรงเรียนออกร้านกันครับ อ.ที่ปรึกษาห้องผมนัดโฮมรูมกันก่อน แล้วก็เสนอความคิดว่าจะทำอะไรขายกัน สาว ๆ กระเหี้ยนกระหือรือกันมาก จริง ๆ ครับ555 จะขายขนม ขายน้ำ ทำก๋วยเตี๋ยว จะทำโน่นทำนี่..... เร็ว ๆ เหอะ กูต้องอ่านวิชา อ.พงษ์พันธ์ จะทำส้นตีนไรเดี๋ยวพวกกูช่วยทั้งนั้นล่ะ
ผลที่ได้คือ ขายน้ำครับ ไม่ได้หมายความว่าผมต้องไปยืนรีดพิษตัวเองแล้วขายให้คนอื่นนะครับ5555 ขายพวกน้ำผลไม้ปั่น กาแฟปั่นอะไรพวกนี้ครับ ได้งบกันมาห้องละ 2 หมื่น ไม่พอก็ไปหาเพิ่มกันเอง กูจ่ายค่าเทอมกันคนละไม่ต่ำกว่า 2 หมื่น ค่าบำรุงอะไรอีกเยอะแยะ ให้กูมาจัดงานกันเท่านี้...เหอะ เหอะ เหอะ
เข้าคาบสาม พวกผมก็นั่งทำตาแป๋วเมื่อ อ.พงษ์พันธ์แจกชีทกระตาษคำตอบมาให้อย่างเดียว ส่วนคำถามอยู่บนกระดาน ซึ่งมีแค่คำถามเดียว ให้เวลาจนกว่าออดพักเที่ยงจะดัง
คำถามอะไรครับ...ยากสัตว์!!! ผมได้แต่นั่งมองกระดาษคำตอบสีขาวตรงหน้าด้วยดวงตาเลื่อนลอย
หันไปมองไอ้วิน... สองมือประสานกันแน่นอยู่บนโต๊ะ คิ้วขมวดจนแทบจะเอามาพันกันได้ เส้นเลือดที่หน้าผากปูดโปนเพราะความเครียด ก่อนจะพ่นลมหายใจยาวและฟุบหน้าลงกับโต๊ะ...ปราชัยให้กับข้อสอบปราบเซียน
ส่วนไอ้เต๋า....นั่งขัดสมาธิบนเก้าอี้ สองมือวางทับกัน ตาเพ่งมองกระดาษคำตอบอย่างคนมีความรู้ ก่อนจะค่อย ๆ ก้มหน้าลง และ........หลับไป
ปลงกับความเพี้ยนของผองเพื่อนแล้วก็หันมามีสมาธิกับคำถามบนกระดาน ผมไม่รู้ว่าผมตีความถูกรึเปล่านะครับ แต่มันน่าจะใช่ เขียนโน่นนี่นั่นไปเกือบครึ่งชั่วโมงก็เงยหน้ามามองเพื่อน ไอ้วินหายไปแล้วครับ สงสัยส่งกระดาษคำตอบไปแล้ว แต่ไอ้เต๋า....มันยังไม่ตื่นครับ หลับลึกชิบหาย
ผมเดินเอากระดาษคำตอบไปวางบนโต๊ะหน้าชั้นแล้วก็เอาที่เจาะกระดาษวางทับไว้ ยืนไว้อาลัยให้กระดาษคำตอบตัวเอง 1 นาที และเดินจากมาอย่างองอาจ เบื้องหลังทิ้งไว้เพียงสหายที่นอนน้ำลายยืดใส่กระดาษคำตอบเกือบเต็มแผ่น555
“ทำได้ดิมึง กูเห็นมึงนั่งเขียนตั้งนาน กูทำไม่ได้ว่ะ...ยากโคตร”วินโอดครวญ
“กูก็เดาเอาว่ะ ไม่รู้จะถูกรึเปล่า...แค่เขียนให้กระดาษมันไม่ว่างแค่นั้นแหละ555” ผมกับวินเดินคุยกันไปถึงแคนทีน สั่งข้าวแล้วก็กินรอพวกเพื่อน ๆ หางตาเหลือบไปเห็นน้องมิ้นท์ น้องครีม กับเพื่อนนั่งทานข้าวกันอยู่ ผมกะจะทำเนียนไม่เห็นสาว ๆ แต่ไม่ทันครับ น้องมิ้นท์ลุกมาแล้ว เดินตรงมาแล้วครับ
“พี่พิทานข้าวเร็วจัง แล้วพวกพี่ ๆ ไปไหนกันคะ?”ผมยิ้มให้กับความช่างคุยของน้องมิ้นท์
“ยังเรียนกันอยู่ครับ ทานข้าวเสร็จแล้วเหรอ...แล้วจะไปไหนกันต่อครับน้องมิ้นท์” ไอ้วินถาม
“ว่าจะไปนั่งตรงข้างสนามบอลค่ะ เย็นดี ...พี่พิ ไปด้วยกันมั้ยคะ?”น้องมิ้นท์ถามผม แต่ตาตามองพื้น ผมหันไปมองไอ้วิน ไอ้วินขมวดคิ้วมุ่น
“ไม่เป็นไรครับ พี่ว่าจะนั่งรอพวกนั้นก่อน เดี๋ยวพี่บอกไทให้ว่าน้องมิ้นท์ไปนั่งเล่นตรงข้างสนามบอล”ผม...ไม่รู้จะพูดอะไรต่อครับ ถ้าผมเดาแบบไม่เข้าข้างตัวเอง..น้องมิ้นท์อาจจะอายเพศตรงข้าม เลยมีกิริยาแบบนี้กับผมตลอด แต่ถ้าคิดเข้าข้างตัวเอง...ผมว่าน้องมิ้นท์ชอบผมครับ แล้ว...พี่ชายมันรู้เรื่องนี้รึยังครับ
ไอ้ไท...น้องมึงกับมึงนี่สมกับมี DNA เหมือนกันจริง ๆ พวกมึงไปคุยกันเองนะ...กูไม่เกี่ยว
น้องมิ้นท์เดินกลับโต๊ะไปแล้วครับ ไอ้วินจ้องผมใหญ่เลยอ่ะ
“มึง...อย่ามองแบบนี้ไอ้วิน กูยังไม่ได้ทำไรเลยนะ”ผมรีบบอกมัน
“.....ระวังเหอะมึง ไอ้ไทหวงน้องมันจะตาย มันยอมให้ไอ้เต๋าจีบเพราะมันว่าน้องครีมไม่ได้สนใจไอ้เต๋า แต่น้องมิ้นท์...กูว่าน้องเค้าชอบมึงว่ะ ถ้ามึงไม่ได้ชอบก็ทำห่าง ๆ เหอะ เดี๋ยวจะยุ่งไปกันใหญ่” ...กูก็ว่างั้นว่ะ
ผมยิ้มให้มันและนั่งกินข้าวในจานมันต่อ มันกินไม่เคยหมดครับ ผมกับอ๋องต้องคอยเก็บกวาดให้ตลอด555
เที่ยงแล้วครับคนอื่นนั่งอยู่ที่โต๊ะและทานข้าวกันหมดแล้ว ยกเว้น...ไอ้เต๋า พวกผมก็นั่งคุย นั่งโม้ ม่อสาวรอไอ้เต๋าครับ มาโน่นแล้วครับ หน้าใสกิ้งมาเลย
“หลับสบายมั้ยมึง?”ผมเอ่ยปากถามเมื่อมันนั่งลงข้าง ๆ ผม มันหันมาแสยะยิ้มแล้วกวาดตามองหน้าเพื่อนช้า ๆ ทีละคน
“มึงรู้มั้ย...ว่าพวกมึงทิ้งกูมาแดกข้าว กูต้องเจอกับอะไร...หึหึ อีพอลล่ามันแอบจูบกูตอนหลับ กูจะอ้วกกกกกก” ‘พอลล่า’ คือกะเทยที่ล่ำที่สุดในชีวิตของคนหนึ่งคนที่ไม่เคยคิดจะว่าได้พบเจอครับ ชื่อจริง สมพล ชื่อเล่น พล แต่เรียก พอลล่า ให้ดูอ่อนโยนหน่อย พวกผมก็ปลอบใจมันด้วยการฮาแตก เสียงดังลั่นแคนทีน
ไอ้เต๋าหงุดหงิดหนักขึ้นเมื่อไอ้วินทำท่านอนฟุบกับโต๊ะแล้วไอ้ชายก้มมาแอบจูบ ไอ้วินทำทีลืมตาตื่นมาพอดี แล้วก็ทำปากจู๋รอรับจูบจากไอ้ชาย
“ไอ้พวกเหี้ยยยยยยยยยย” มันลุกมาวิ่งไล่บีบคอพวกผมครับ ผมก็หนีกันสิครับ55555 ไอ้วินโดนบีบคอ ไอ้ชายโดนเตะ ผมโดนตบหัวเพราะขำมันมากไปหน่อย55
ไอ้ไท..มันขำที่ผมโดนตบหัว ผมเลยตบหัวมันให้มันหายขำครับ555
ผมกับเต๋าโดดคาบบ่ายครับ วิชาภาษาไทยกับสังคม...ขี้เกียจเข้า ให้วินเช็คชื่อให้เพราะมันไม่ยอมโดด555 โดดมานั่งเล่นแถวหลังโรงยิม เงียบ ลมพัดเย็น ตรงนี้เมื่อก่อนมันเป็นสวน...แต่ตอนนี้หนักไปทางสนามหญ้ามากกว่าครับ เต๋ามันกินขนมปังไป 5 ก้อน นม 2 กล่อง แล้วก็ล้มตัวลงนอน ผมนั่งเหยียดขา มือท้าวไปข้างหลัง
“โอ่ยยย...อิ่ม”...มันเงียบไปผมก็เหลือบตามองมัน เห็นมันนอนมองผมอยู่ คิ้วผมขมวดทันทีเมื่อเห็นสายตามัน
“....มีไรเต๋า? มึงข้องใจอะไร?”ผมถามมัน...แต่มันกลับเงียบ ในเมื่อมันเงียบผมเองก็ไม่อยากเซ้าซี้ ถึงจะติดใจสายตาแบบนั้นแค่ไหนก็ตาม
“..........พิ มึงสนิทกับไอ้ไท...ถึงขนาดมันไปหาที่บ้านเลยเหรอ?
กูถามมึง..มึงตอบกูตามตรงนะ
มึงสองคน....เป็นอะไรกันวะ?”...ผม ผมไม่ได้อยากปิด หรือโกหกมันครับ แต่จะให้บอกว่าเป็นอะไรกัน...
ผม..ไม่รู้จะให้ความหมายความสัมพันธ์แบบนี้ว่ายังไง
“...กูก็ไม่รู้เหมือนกันเต๋า
มันบอกว่าชอบกู..กู....กูเองก็ไม่ได้รังเกียจมันนะ
แต่...ไม่รู้ดิ กูก็ไม่รู้ว่ากูกับมันเป็นอะไรกันเหมือนกัน
...แล้วมึงรู้ได้ไงวะ ว่ากูกับมัน.....สนิทกันอ่ะ” มันยิ้มมุมปาก
“กูมีตานะไอ้พิ แค่มองก็รู้...มันบอกว่าชอบมึงเหรอ? แล้วมึงตอบมันว่าไงล่ะ? คบกันยังวะ? แล้ว...”...ผมปรายตามองมัน มันก็เลยต้องหุบปาก....
“...ความรักแบบนี้มันไม่ง่ายหรอก กูเอาใจช่วยว่ะพิ
กูว่าไอ้ไทมันก็เป็นคนดีนะ มันยังไม่มีแฟนด้วย...มันบอกกูงั้นนะ
เฮ้อ...กูว่าแล้ว...มันแปลก ๆ อยู่ดี ๆ ก็มาตีสนิทเข้ากลุ่มด้วยเฉยเลย555” ผมหันไปมองมัน มันเอามือประสานตรงท้ายทอยแล้วก็หัวเราะ ตามันมองท้องฟ้า
“......กูอยู่ข้างมึงนะพิ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น กูจะอยู่ข้างมึง...” ผมยิ้มให้มัน
“...ขอบใจว่ะ” ....ผมไม่รู้หรอกครับ ว่าผู้ชายสองคนเค้าคบกันยังไง แต่ถ้าไอ้ไทมันยังอยากจะคบกับผมอยู่
ผมก็จะยอมลองคบกับมันดูเหมือนกัน...มันคงไม่เลวร้ายอย่างที่คิดหรอกครับ
ออดดังเป็นสัญญาณเริ่มคาบ 7 ผมมองหน้าเต๋า แต่มันแกล้งหลับ
“ไปเหอะว่ะ....คาบนี้กูไม่อยากโดด อาจารย์แกจำหน้ากูแม่น...กูไม่อยากซวย” ผมลุกขึ้นยืน และปัดเศษหญ้าตามเสื้อผ้า ผมฉุดมือไอ้เต๋าให้ลุก แต่มันกลับกระชากแขนผมกลับ ผมล้มไปทับตัวมันเต็ม ๆ เลยครับ
มันนิ่งไป...ผมก็ตะเกียกตะกายลุกขึ้นนั่ง
“ไอ้เต๋า....เล่นเหี้ยไรของมึง เป็นไงมั่งวะ กูกระแทกโดนตรงไหนรึเปล่า..
เต๋า...มึง...เป็นไรวะ?” มันก้มหน้านิ่ง ผมใจเสียเลยครับ จับแขนมันพลิกดูทั้งสองข้าง ดูตามเนื้อตามตัวมันว่ามีแผลรึเปล่า
“...พิ มึงชอบไอ้ไทรึเปล่า?
มึงชอบมันเหมือนที่มันชอบมึง...รึเปล่า?” ผมมองตามัน ก่อนจะตอบคำถามของมัน...ด้วยความรู้สึกที่ผมถามตัวเองมาแล้วทั้งคืน
“...กูคิดว่า...กูชอบมัน” สิ้นคำตอบของผม เต๋าก็ยิ้มให้ แล้วดึงผมเข้าไปกอด
“...กูนึกแล้ว มึงไม่ใช่คนชอบโกหก ถ้ามึงชอบมัน กูก็จะไม่ขวาง แล้วก็จะช่วยดูให้ด้วยว่ามันน่ะกรวดหรือเพชร...”ผมกอดตอบและตบหลังมันเบา ๆ 2-3 ที มันเป็นเพื่อนที่ดีของผมเสมอครับ
“ไปเหอะว่ะ...โดดนานแล้วเนี่ย เดี๋ยวไม่ทันเข้าเรียน”ผมลุกขึ้นยืนและฉุดมือมันให้ยืนอีกครั้ง
แต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวเท้าไปไหนก็เห็น...ไอ้ไท...ยืนมองอยู่
แววตาตัดพ้อ
ก้าวเท้าเดินหนีผมไปแล้วครับ...ผมหันมามองไอ้เต๋า ไอ้เต่าเลิกคิ้ว ยักไหล่
แล้วไอ้ไท...มัน...เป็นไรของมันครับ?
ตอนนี้ช่างมันครับ เข้าเรียนให้ได้ก่อน ผมยังไม่อยากซวยยยยย
.
.
.
.
.
อาจารย์แกจำผมได้แม่นมากครับ พูดชื่อถูกเป๊ะ เรียกให้ตอบคำถามทั้งคาบ เหอๆๆๆ คาบสุดท้าย....โดดครับ5555 เย็นนี้พวกผมไปบ้านไอ้ชายกันครับ แม่มันชวนทานข้าวเย็น ผมโทรบอกตาให้ทานข้าวก่อนเพราะผมจะไปฝากท้องบ้านไอ้ชาย ตอนนี้ทุกคนยืนรอไอ้ไทกันอยู่ครับ
“ชายมึงไม่ได้บอกมันไว้เหรอว่าเย็นนี้แม่มึงชวนไปกินข้าวบ้านมึง” เต๋าถามไอ้ชายที่ทำหน้างง ๆ
“กูชวนมันแล้วนะ มันก็บอกว่าจะไปด้วย ก่อนคาบสุดท้ายกูก็บอกมันอีกรอบ มันก็พยักหน้านะ แล้วมันไปไหนของมันวะเนี่ย?” ผมเลยตัดสินใจโทรหามัน
รอสายอยู่พักใหญ่มันก็ไม่รับ....ติด แต่ไม่รับ เป็นแบบนี้อยู่หลายรอบ...จนผมเริ่มหงุดหงิด
กระทั่งไอ้เต๋าสะกิดที่ไหล่นั่นล่ะครับถึงได้หยุดโทร
“โทษที ผมไปส่งมิ้นท์กับครีมกลับบ้านก่อนน่ะ รีบ....ก็เลยไม่ได้บอก ไปกันเลยมั้ย”...มันวิ่งเหงื่อแตกมาเลยครับ แล้วทำไมไม่รับโทรศัพท์วะ
ผมเดินรั้งท้ายคู่กับมัน แล้วถาม..
“...ทำไมไม่รับโทรศัพท์ล่ะ ถ้าคุยกันก่อนก็จะได้ไม่ต้องรีบ”...มันไม่ตอบผมครับ เอาแต่ก้มหน้า
“เหนื่อยเหรอ? กินน้ำดิ” ผมยื่นน้ำเปล่าให้มัน มันหันมามอง...แล้วก็รับน้ำจากมือผมไปดื่ม แต่ก็เงียบ...จนถึงรถ
ผมกับวินไปด้วยกัน เต๋าขอติดรถไทไป ส่วนก้อง ชาย อ๋องไปด้วยกัน
ผม..ยังติดใจเรื่องไอ้ไทอยู่ครับ มันเงียบผิดปกติ ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรของมัน...วินชวนผมคุย แต่ผมไม่มีอารมณ์จะคุยครับ เลยเปิดเพลงให้มันฟังแทนจนถึงบ้านไอ้ชาย
ผมรีบปัดความสงสัยออกแล้วยกมือไหว้แม่ไอ้ชาย แม่ไอ้ชายยังสาวอยู่เลยครับ สวยด้วยครับ ใจดีอีกต่างหาก
ผมนั่งติดชาย ถัดไปเป็นอ๋อง ฝั่งตรงข้ามมีวิน เต๋า และไท แม่ไอ้ชายนั่งหัวโต๊ะครับ กับข้าวเต็มโต๊ะ ผมกับอ๋องแย่งปลากันครับ พอผมแย่งได้ไอ้ชายก็หยิบไปกิน.....
ชาย..ลูกผู้ดีแต่ใช้มือจกกับข้าวในจานคนอื่นแดกกกกก
สงครามบนโต๊ะกับข้าวยังคงดำเนินต่อไป นักรบ ผู้กล้า อัศวิน และจอมยุทธทั้งหลายต่างก็งัดกระบวนท่าออกมาประลองฝีมือแย่งชิงความเป็นหนึ่ง ตอนนี้จากกับข้าวที่เต็มโต๊ะ...ก็เหลือเพียงเศษซากอารยธรรมที่เคยรุ่งเรืองเท่านั้น
“เอิ้กกกกกกกกก”...ไอ้เต๋าเรออย่างดัง
ชาย วิน ก้อง ไท นั่งลูบท้องตัวเองอย่างน่าสมเพช
ผมกับอ๋องไม่มีใครยอมลุกจากเก้าอี้.....อิ่มจุกจนถึงคอหอยและพร้อมจะทะยานออกมาตลอดเวลาครับ แม่ไอ้ชายหัวเราะชอบใจก่อนจะให้คนยกของหวานออกมา
“แม่!! ให้คนเอาใส่กล่องเหอะ พวกมึงเอากลับไปกินด้วย กูแดกไม่หวายแล้ววววว”ชายร้องบอกแม่มันอย่างน่าสงสาร สรุปของหวานทุกอย่างถูกจัดใส่กล่อง และทุกคนพร้อมใจกันยกให้อ๋อง เพราะมันจะเอาไปให้พี่ยามเฝ้าหน้าหมู่บ้านมัน
เป็นน้ำใจนิด ๆ หน่อย ๆ พวกผมนั่งย่อยกันที่สวนหน้าบ้านไอ้ชายได้สักพักก็แยกย้ายกันกลับ ชายอาสาไปส่งพวกไอ้เต๋า วิน อ๋อง ก้อง ส่วนผมกับไทขับรถตัวเองแยกย้ายกลับบ้านใครบ้านมันครับ ผมยังไม่ได้คุยกับมันอยู่ดีว่าเมื่อเย็นมันเป็นอะไร
พอถึงบ้านก็ไปหาตาก่อนครับ ตานั่งคุยกับพี่ช้าง พอตาเห็นผมก็ไล่ให้ไปอาบน้ำ แล้วก็ขึ้นไปนอน
แต่ผมยังไม่อยากนอนนี่ครับ เลยออกมาเดินเล่นแล้วนั่งลงบนพื้นหญ้า ค่อย ๆ เอนตัวลงนอนดูดาว
วันนี้ผมไม่เห็นพระจันทร์ครับ มีแต่ดาวเต็มฟ้าไปหมด สวยเหมือนภาพวาดเลยครับ
โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงผมสั่น หยิบมาดูก็เห็นชื่อของคนที่ผมกำลังนึกถึงอยู่พอดี
“..ถึงบ้านแล้วเหรอ” ผมทักมันก่อน....มันกลับเงียบ แต่ผมยังคงหน้าด้านถามมันต่อไป
“...เมื่อเย็นเป็นอะไร ทำไมต้องทำท่าแปลก ๆ ใส่เราด้วย เหมือนโกรธอะไรเลยอ่ะ....
ไท...ยังอยู่มั้ย?”...ดูเหมือนความพยายามชวนคุยของผมไม่เป็นผลนะครับ
“...ไท หลับเหรอ?”..ผมหมดมุขแล้วครับ เฮ้อ!
“งั้นก็ไปนอนเหอะ เราก็จะไปอาบน้ำนอนแล้วเหมือนกัน”...ผมยังไม่วางหูหรอกครับ
ยังแอบหวังว่ามันจะตอบอะไรกลับมาบ้าง
“....ไทคุยกับเต๋าแล้วนะ เมื่อเย็นไทใจร้อนเองแหละ ไม่มีอะไร...
ยังไม่ถึงบ้านตัวเองหรอก....ไทอยู่หน้าบ้านพิ
เข้าไปหาได้มั้ย?”...เงียบอยู่ได้ตั้งนาน แล้วจะโทรทำไมวะ? เดินเข้ามาซะก็สิ้นเรื่อง
“เข้ามาดิ นั่งอยู่ตรงสนามหน้าศาลาท่าน้ำนะ เออ...เดินเข้าไปหาตาก่อนนะ ห้องนั่งเล่นน่ะ...ตายังไม่นอน” ผมนั่งรอมันพักใหญ่ มันก็เดินมาหาผมด้วยชุดนักเรียนดึงชายเสื้อออก
“ไหว้ตามาแล้ว ตาพิชวนผมค้างด้วยนะ...แต่ไม่เอาหรอก ผมยังไม่อยากโดนพิต่อย”มันนั่งลงข้างผม
แสงไฟจากศาลาไม่สว่างนักทำให้ผมเห็นหน้ามันไม่ค่อยชัด แต่ก็พอจะเห็นประกายความสุขจากตาสีน้ำตาลของมันได้....อารมณ์ดีแล้วสินะ
“ไท..ตอนมึงเดินออกมา พี่ช้างกลับยัง แล้วตากูนอนรึยังวะ?”ผมถามมัน
“ผมเดินออกมาพร้อมพี่ช้าง ตาน่าจะนอนแล้วล่ะ...สั่งให้บอกพิปิดบ้านให้เรียบร้อยด้วย ทำไมเหรอ?
...ผมเพิ่งมาถึงเองนะ จะไล่กันเลยเหรอ!!” ดูมันทำหน้าเข้าสิครับ ผมหัวเราะก่อนจะเอนหลังนอนลงบนพื้นหญ้า ไอ้ไทก็ทำตาม
“...ดาวสวยจัง มิน่าล่ะ พิถึงยังไม่เข้าบ้าน” มันพูดเหมือนคนละเมอ
“ใช่มั้ยล่ะ กูชอบนอนดูดาว มองพระจันทร์ตอนกลางคืน มันสวย แล้วก็สงบดีด้วย...”...ผมกับมันนอนดูดาวกันอยู่อย่างนั้น ไม่มีใครชวนใครคุย
นอนซึมซับบรรยากาศแบบหอดูดาวได้สักพัก ยุงก็เริ่มกัด แมลงตัวเล็ก ๆ ก็บินมาตอม
ผมเลยชวนไอ้ไทเข้าบ้าน แต่มันจะกลับบ้านแล้ว ผมเลยเดินไปส่งมันที่รถ คุยกันเรื่องนั้นเรื่องนี้ต่อ มันก็เปิดประตูรถให้ผมเข้าไป ผมก็คลานเข้าไปนั่งเบาะหลัง ส่วนมันนั่งตรงคนขับ
ผมนั่งเบี่ยงมาแถวกลาง ๆ ส่วนมันปรับกระจกมองรถหลังมามองผมแทนที่จะหันหน้ามาคุยกัน จำไม่ได้ครับว่าคุยอะไรกันบ้าง
..เหลือบไปมองนาฬิกาเห็นว่ามันดึกแล้ว ผมก็ให้มันกลับ
แต่ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน..ว่าทำไมผมไม่ยอมลงจากรถมันซักที
ไอ้ไทคงสังเกตเห็นความผิดปกติของผม เลยหันมามอง
ผมนั่งหย่อนขาลงพื้นข้างหนึ่ง นั่งทับไว้ข้างหนึ่ง นิ้วมือประสานบนตัก
ผมสบตากับมัน
มันเหมือนมีกระแสไฟฟ้าอ่อนพุ่งแปลบปลาบในใจ
มันโน้มตัวผ่านเบาะหน้ามา ผมเองก็หลับตารอรับสัมผัสจากมัน
ริมฝีปากแตะลงเบา ๆ
และเอ่ยคำถาม....ที่ผมมีคำตอบเอาไว้ในใจแล้ว
“...คบกันนะ” ผมลืมตามาสบตาสีน้ำตาล
ก่อนจะหลับลงพร้อมกับคำตอบที่ผมคิดมาแล้วทั้งคืน
“..อืม” มัน...เหมือนยกภูเขาออกจากอก มันโล่งไปหมดครับ
มันชะงักไปกับคำตอบ ก่อนจะใช้สองมือประคองใบหน้าผม...มือมันสั่นครับ
ผมต้องทำให้มันมั่นใจอีกครั้ง...ว่าผมตั้งใจจะคบกับมันจริง ๆ
“อืม.. เรามาคบกันเถอะนะ” ผมยิ้มให้มัน...พร้อมกับยกมือมากุมมือมันอีกที
จับมือทั้งสองข้างของมันออกมาจูบกลางฝ่ามือเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยสิ่งที่อยู่ในใจออกมา
“..มีอะไรเราต้องคุยกันนะ อย่าตัดสินใจเอาเอง
ผมไม่รู้นะ..ว่าผู้ชายคบกันต้องทำยังไง จะยืดยาวแค่ไหน
เรา...มาเดินไปพร้อม ๆ กันเถอะนะ” …มันรวบผมไปกอดและบอกรักผม ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า
ผมรับสัมผัสจากไท และตอบความรู้สึกของผมผ่านปลายลิ้น
ได้ยินเสียงครางออกมาจากริมฝีปากมัน ผมหวิวในช่องท้องขึ้นมาแบบไม่มีสาเหตุ
รับรู้ถึงการปลดกระดุมเสื้อผมจากมือมัน..ผมกลับไม่ห้าม
ปลายลิ้นและริมฝีปากร้อนจูบพรมลงที่ใบหู ขบเบา ๆ ที่ติ่งหู
วกกลับมาที่ริมฝีปาก...ลิ้นเกาะเกี่ยวกับลิ้นผม ร้อน แรงขึ้นเรื่อย ๆ ...
ผมปล่อยให้สัมผัสจากริมฝีปากนั้นลากต่ำ...ไปที่ซอกคอ
จูบประทับตรงไหปลาร้า
ลากปลายลิ้นไปทั่วหน้าอกและกล้ามเนื้อหน้าท้อง
ได้ยินเสียงสัมผัสจากริมฝีปากดังชัดเจน...
มันกระตุ้นความรู้สึกให้ผมไม่อยากให้ไทหยุด...สัมผัสทุกอย่างในร่างกายผม
ผมหอบหายใจแรง ..หัวใจเต้นเร็วเหมือนวิ่งระยะทางไกล
ผม.....เมาจูบ
สัมผัสนั้นลดต่ำลงเรื่อย ๆ จนเกือบจะถึงจุดไวต่อสัมผัส
แต่สร้อยคอของไทเกี่ยวเข้ากับซิบกางเกงนักเรียนผม เลยทำให้ทั้งผมทั้งไทหยุดกิจกรรมนั้น หันมาช่วยกันแกะสร้อยคอออกจากซิบกางเกงผมแทน
พอแกะออกได้...ผมกับมันก็เงียบ
ผม...อายครับ ผมยอมให้มัน...ให้มันจูบ
จนเกือบจะเลยเถิด...ไม่ห้ามมันอีกต่างหาก แถมพิน้อยก็แข็งจนปวดไปหมดครับ
ไม่อยากจะคิดต่อ..ถ้าสร้อยมันไม่ไปติดกับซิบกางเกงผม...จะเกิดอะไรขึ้น..ผมรีบสะบัดหน้าไล่ความคิดลามกออกไปจากหัว
มันเอื้อมมือมาติดกระดุมคืนให้ผม.....จนถึงเม็ดบนสุด เพื่ออะไรวะ?
มันดึงผมเข้าไปกอด..สูดลมหายใจเข้าจนสุดและผ่อนออกช้า ๆ ผละออกไปเปิดประตูรถออก ยืนขึ้นเต็มความสูง เปิดประตูหลังที่ผมนั่งอยู่ และจูงผมออกมา
ผมแทบจะยืนไม่ได้ครับ...เหน็บกินอ่ะ ผมยืนเอามือนวดขาตัวเองเบา ๆ มันก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตา
“...กลับถึงบ้านแล้วโทรหาด้วยนะ...”ผมเอ่ยปากบอกมัน และหันหลังเดินกลับเข้าบ้านทันที ได้ยินเสียงตอบจากมันแว่ว ๆ
“ครับ..” ...... เดินมาถึงห้องก็ล้มตัวลงนอน หลับตา นึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น
มันรู้สึก...เหมือนดอกไม้บานเต็มเนินเขา
เหมือนมีคนจุดพลุในคืนเดือนมืด
เหมือนได้ดื่มน้ำกลางทะเลทรายที่ร้อนระอุ
ผม....กำลังมีความรัก
รักที่ไม่เหมือนใคร...รักกับไอ้ไท
พอนึกถึงชื่อมันผมก็ยิ้มออกมาซะอย่างนั้น
ผมไปอาบน้ำดีกว่าครับ...ฟุ้งซ่านใหญ่แล้ว
ออกมาจากห้องน้ำก็รับข้อความจากไทว่า..
‘ถึงบ้านแล้ว...พรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียน
ฝันดีนะครับ’ ผมอมยิ้ม เดินไปปิดไฟ และล้มตัวลงนอน
หันไปมองดาวนอกหน้าต่าง
หวังไว้...
ว่าผมจะหลับ
และฝันถึงมัน
ฝันถึง ‘ไท’
……………
:pig4:
ปล.ขี้เกียจจัดหน้าาาาาาาาาา555+
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ภาคต่อของเมาส้มตำ เอ๊ย มะช่าย 555+
พี่จิจ๋า ตอนแรกน้านึกถึงเต๋าชอบพิด้วยซ้ำ
ปล.ไดเฮมานิดนึงละนะงิ
-
มีเพื่อนที่เข้าใจแบบนี้
ดีจัง
-
คบกันแล้ว เย้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แอบคิดว่าเต๋าชอบพิด้วย
อาการมันฟ้อง
ว่าแต่ไทนี้ขี้น้อยใจเป็นบ้า ไม่ถามอะไรก่อนเลย
งอนเองหายเอง อย่างเจ๋งอ่ะ
-
เต๋าคงชอบพิด้วยแหละ แหม่ง ๆ มาตั้งแต่แรกแล้ว
แต่อาจจะเห็นว่าเป็นเพื่อนสนิท และก็คงไม่คิดว่าพิจะรับความสัมพันธ์แบบนี้ได้ด้วย
ก็เลยไม่แสดงออก ... ไทยังคงหวานเสมอต้นเสมอปลายจริง ๆ
ชอบเรื่องนี้จัง ชอบไทอ่ะ
-
อร๊าง...ง...ง...
หวานมากมาย
แต่
.
.
.
เอิ่ม
.
.
.
ปลายลิ้นและริมฝีปากร้อนจูบพรมลงที่ใบหู ขบเบา ๆ ที่ติ่งหู
วกกลับมาที่ริมฝีปาก...ลิ้นเกาะเกี่ยวกับลิ้นผม ร้อน แรงขึ้นเรื่อย ๆ ...
ผมปล่อยให้สัมผัสจากริมฝีปากนั้นลากต่ำ...ไปที่ซอกคอ
จูบประทับตรงไหปลาร้า
จูบประทับตรงไหปลาร้าอ้ะ
555 เห็นภาพอะนะ
ก็หวานอยู่หรอก แต่อ่านแล้วมันฮายังไงก็ไม่รู้
เลี่ยงไปบรรยายเป็นที่อื่นไม่ได้เรอะ
มัน...แบบว่า...555
-
คบกันแล้ว :-[
รู้สึกว่าพิดูมั่นคงดีจัง ไทโชคดีนะเนี่ย
เอาใจช่วยให้ได้หวานกันนานๆๆๆๆ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^ ^
-
ก๊ากกกกกกกกก
คบกันแล้ว
ไท ขี้หึงเหมือนกันนะเนี่ย
-
ตลก กับแกงค์หัวดีแต่สอบไม่ได้
ซึ้ง กับมิตรภาพของผองเพือน
สุข กับความรักของหนุ่ม ๆ (ไท+น้องพิ)
รวมความได้3ประการ เลยทำให้เราต้อง+1ให้กับไรเตอร์คับ o13
-
หวานๆเย็นๆพิ+ไทน่ารักดี
:L2:
-
หวานกันซะ :m1: แถมเกือบมีอะไรกันบนรถด้วย อีโรติกสุด ๆ :-[
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มาต่อโดยด่วน
-
:mc4: :mc4: :mc4: เจิมเรื่องใหม่ด้วยคน สู้ๆนะจ้า o13
-
โอ้ยไม่ไหวแล้ว หวานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
เฮ่อในที่สุดคู่นี้ก็เริ่มต้นคบกันแล้วนะ แต่ก็ต้องพิสูจน์กันอีก ตอนแรกอ่านนึกว่าเต๋าจะชอบพิเสียแล้ว
แต่ก็ชอบเต๋านะที่ไม่ว่าเพื่อนเป็รนอะไรแต่ก็จะอยู่ข้าเสมออะ
แต่ก็กลัวเรื่องรักครั้งนี้จะมีอุปสรรคซิ เพราะว่ามิ้นน้องไทก็ดันแอบชอบมิ้นนี่
เฮ่อไม่อยากคิด ให้จิช่วยคิดดีกว่า
-
เค้าคบกันแล้วววววววววววววววววววว :m1:
โอย น่ารักอ้ะ กลัวมาก คือตอนจุ๊งจิ๊งกันในรถนี่นุ่นลุ้นมากเลยคุณจิ ไม่ใช่อะไร กลัวตาตื่นลงมาเห็นเข้าอะสิ
แต่ๆๆๆสองคนเขาบอกรักและขอคบกันได้น่ารักมากๆเลยค่ะ
เต๋าก็นะ ต้องทำใจอะนะเต๋า เรามันเป็นแค่เพื่อน (คิดไปเองแต่ก็เชื่อไปแล้วว่าเต๋าก็แอบคิดแปลกๆกับพิ แม้จะแค่นิดเดียวแต่ก็เกินเพื่อนธรรมดาแหละว้า...)
-
หวาน มดขึ้นคอม :-[ บิดไปบิดมา
-
:z13: ทะลวงกระซวกไส้
:jul3:
วันนี้ว่างอ่ะ...เดี๋ยวเค้านั่งแต่งเพิ่มอีกตอนดีกั่ว555
:กอด1: :จุ๊บๆ:
-
ตอนที่ 10
ตาปลุกผมแต่เช้าเลยครับ วันนี้ผมตื่นสายอ่ะ
เพราะผมฝันถึงมันนั่นล่ะครับ
แม่ง.....ถ้าขอให้ฝันถึงมันแล้วเป็นแบบนี้ ผมไม่ขอหรอกครับ
หื่นชิบหาย!!
อย่าไปอยากรู้เลยครับ..ไม่สนุกหรอกน่า
“พิ...เย็นนี้กลับเร็วหน่อยนะลูก ตาจะชวนพิไปข้างนอกด้วยกัน” ...ตาจะไปไหนหว่า?
“ไปไหนครับ...ไปกันสองคนเหรอ?” ผมถามตา
“ไปหาเพื่อนตาน่ะ...พี่ช้างเค้ามีธุระกับเพื่อนตา แล้วก็มีธุระกับลูกสาวเพื่อนตาน่ะ..” ตาตอบพร้อมยิ้มให้ผม..อะฮ้า พี่ช้างมีธุระกับเพื่อนตาและพี่สาวงั้นเหรอ อินจะได้แม่ใหม่แล้วอ่ะดิ555 คิดได้ดังนั้นก็...
“ครับตา” ผมตอบตา....แอบอมยิ้มแก้มตุ่ย เดี๋ยวเจออินต้องแซวซะหน่อย555
วันนี้เกี่ยวข้าวครับ ตาเลยต้องอยู่คุมเอง ผมไปส่งตาแล้วก็โทรนัดพี่ช้างให้มารับตา พุ่งตรงกลับบ้าน รีบอาบน้ำ แล้วก็ไปดักรอแซวอินที่โต๊ะกินข้าว555
“อิน...เย็นนี้พี่ช้างกับพี่จะไปธุระกับตานะ กินข้าวเย็นคนเดียวนะวันนี้..” ผมทักอินครับ...อินมองผมแบบงงได้อีกครับ
“เย็นนี้อินก็ไปครับ พ่อให้อินไปด้วยอ่ะ พี่พิไปด้วยใช่มั้ยครับ ดีจัง...อินจะได้มีเพื่อนคุย” อ่าว...งั้นคงไม่ได้คุยเรื่องที่ผมคิดมั้ง? ช่างเหอะ..เดี๋ยวเย็นก็รู้
“...อินแย่งพี่เหรอ พี่จองไข่แล้วนะ”ผมทักอินเพราะอินกำลังตักไข่พะโล้ใบสุดท้ายในชาม
“5555 พี่พิต้องให้น้องสิ อินกำลังโตอ่ะ พี่พิจะแย่งอินกินเหรอ?” ไปไม่เป็นเลยผม...ไม่ยักรู้ว่าอินทำหน้าแบบนี้ก็เป็นด้วย แบบ..ตาแป๋ว ปากบู่ แก้มป่องอ่ะครับ
....น่ารักดีแฮะ ผมอมยิ้มไม่รู้ตัว
“ยิ้มไรอ่าพี่พิ ให้อินแล้วนะ กินแล้วนะ..อ้ามมมมม หย่อยโคตรอ่ะ5555” เด็ก ๆ นี่มันน่ารักดีนะครับ ผมยิ้มและส่ายหน้า ก่อนจะดื่มน้ำและลุกไปหยิบกุญแจรถ
“พี่ไปก่อนนะอิน” ผมตะโกนบอกและขี่มอไซค์ไปโรงเรียน วันนี้ไม่ต้องไปรับใครครับ
ขี่เข้ารั้วโรงเรียนได้โทรศัพท์ผมก็ดังทันทีเลยครับ
“ว่าไง?” ผมถามปลายสาย
“..คิดถึงอ่ะ รีบมานะ” ...ดูความเปรี้ยวของมันครับ นับวันยิ่งเพิ่มความหน้าด้านขึ้นเรื่อย ๆ
ผมจอดมอไซค์ได้ก็ตกใจแทบเสียสติครับ
กะเทยห้องสามอ่ะ อยู่กันครบเลย รีบถอดหมวกกันน็อคแล้วออกตัววิ่งทันทีครับ กลัว!!!!
“พิ๊.....รีบไปไหนค๊า” น้องออม วิ่งตามมาคล้องแขนเข้ากับแขนผม พยายามซบหัวลงกับไหล่ผมให้ได้ มันตัวสูง แล้วก็หนากว่าผมเยอะครับ
...ขนลุกโว้ยยยยยย
“ผมปวดห้องน้ำครับ..ขอตัวนะครับ..” ผมบอกและพยายามแกะแขนที่เหมือนคีมของน้องออมออก
เกาะอะไรกูนักหนาวะไอ้เหี้ยยยยย
“ออมชอบพินะคะ ชอบมาตั้งนานแล้วอ่ะ ยอมออมเถอะนะคะ” มันตะปบมือสองข้างเข้าที่ท้ายทอยผม และออกแรงดึงเข้าหาตัวมัน...
ผมออกแรงต้าน มือหนึ่งดันคางมันออก อีกมือดึงแขนที่มันล็อกคอผมไว้
ผมจะสู้แรงมันไม่ไหวแล้วครับ
เสียงเชียร์จากเพื่อนน้องออมดังกระหึ่มเลยครับ เพิ่มพลังใจให้น้องออมฮึกเหิมขึ้น
กูทนไม่ไหวแล้วโว้ยยยยยย
ผมปล่อยมือข้างที่ดันหน้ามันออก ก้มตัวหลบปากมันได้หวุดหวิด แล้วเหวี่ยงหมัดเข้าชายโครงมันทีหนึ่ง ถีบซ้ำไปอีกครั้ง
มันเซถอยหลัง หมุนตัว มือหนึ่งอ้อมมาแตะชายโครง อีกมือแตะโหนกแก้ม ค่อย ๆ ทรุดตัวลงนั่งกับพื้น
“ลุกมา...ตัว ๆ กูทนไม่ไหวละ”ผมแค่นเสียงบอกมัน มันมองผมกลับด้วยสายตารวดร้าว
“น้องออมชอบพิมากนะคะ
น้องออมแค่อยากแสดงความรักของน้องออมให้พิได้ประจักษ์
แต่...พิกลับมองข้ามความรักยิ่งใหญ่ของน้องออม
โหดร้ายจริงๆ ทำไมถึงหยิ่งผยอง
เจอะกับน้องไม่พูดจา
พี่สัญจร ร่อนเร่มา
น้องสู้อุตส่าห์ให้พักกาย….
พิ๊....” ผมเดินหันหลังหนีมันทันที และนึกขอโทษมันอยู่ในใจ
แว่วเสียงร้องเพลงประสานเสียงดังอยู่ข้างหลัง....น้องออมกับเพื่อนคงชอบเพลงนี้มาก อาจมีอดีตที่น่ารันทดฝังใจคล้ายเพลงนี้
ผมไม่น่าลงมือกับคนที่มีอาการทางจิตแบบนี้เลย
ขอโทษนะ...อนิรุทธ์
เดินไปล้างมือก็เจอกับพี่โป้ง
แกเดินมากอดคอแล้วลากผมไปคุยกับพวกเพื่อน ๆ แก ส่วนมากผมรู้จักทั้งนั้นครับ เป็นพวกเล่นบาสด้วยกัน
คุยกันได้พักนึงผมก็ขอตัว...ไปหาไท
ก้าวขามายังไม่ถึงจุดรวมพลก็ได้ยินเสียงหัวเราะจากก้องดังลั่น
มันขำอะไรนักหนาวะ เดินไปใกล้ ๆ ถึงได้ยินชัด..ว่ามันหัวเราะเรื่องอะไร
“...มันล้มลงไปนั่ง แล้วมันก็ร้องเพลง
โหดร้ายจริงๆ ทำไมถึงหยิ่งผยอง
ไอ้พิเดินหนี..แต่อีออมแม่งเลียปากแล้วมองตามตูดไอ้พิอ่ะ55555
คงกะว่า...อย่าเผลอนะคะพิ ออมจะเอาตูดพิให้ร้องโอ๊กเลยค่ะ55555” สนุกมากล่ะสิเต๋า...หึหึ
“งั้นมึงก็โดนกูเอาตูดก่อนก็แล้วกันไอ้เต๋า..”ผมเสียงดังขัดจังหวะมัน และพุ่งตัวเข้าไปกอดจากด้านหลัง
“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยย ช่วยกูด้วยยยย ไอ้พิอย่า5555555...” ผมเอาคางกดซอกคอมัน บดแรง ๆ แล้วสองมือก็ลูบตามหน้าอกมัน และเลื่อนมือมาจี้เอวมัน จนมันหมดแรงนั่งลงกับพื้นนั่นล่ะครับ ผมถึงได้ยอมหยุดแกล้งมัน
“ศิษย์พี่...ข้าน้อยขอโต๊ดดดดดด จะไม่กล่าววาจาพาดพิงอีกแล้วครับ” มันเอาหัวมาพิงขาผม ผมก็เอามือตบแปะ ๆ ที่หัวมัน
“คนฉลาดย่อมรู้ และสำนึกได้ด้วยตนเอง ลุกขึ้นเถิด...เรามิติดใจอันใดอีกแล้ว..” มันเอื้อมมือมาวางบนมือผม หัวก็ยังพิงขาผมอยู่...แต่มันยังไม่ยอมลุก นั่งหอบอยู่อย่างนั้น
ไอ้พวกนั้นก็ขำกันไม่หยุด พี้ยามารึไงวะ?
ผมขยับขาและเดินอ้อมมาดึงมึงมันให้ลุกขึ้น ตาเชื่อมเลยนะมึง...ขำมากจัดหมดแรงเลยสิ555
“เห็นแล้วเสือกไม่ยอมมาช่วยกูนะ ไอ้ออมแม่งแรงเยอะชิบหาย ตัวยังกะตึก
กูขอให้พวกมึงโดนเป็นรายตัว...แล้วก็โดนมันเอาครวยเสียบตูดทีละคนด้วย สาธู๊...555555” มันโดดหนีกันใหญ่เลยครับ
“มึงโดนไปคนเดียวเหอะเหี้ยพิ...อีออมมันไม่ได้อยากเอาตูดกู555” ไอ้ก้องรีบบอกผม พร้อมกับเอามือปัดคำสาปแช่งของผมไปไกล ๆ ตัวมัน5555
“...โดนตรงไหนอีกบ้างเนี่ย?” ไทกระซิบถามผม
“..มันไม่ได้ทำเท่ามึงหรอกน่า..” ผมกระซิบกลับและเอาไหล่กระแทกไหล่มัน...มันยิ้มเขินแล้วก็เอาลิ้นดันกระพุ้งแก้ม แถมเมินหน้าหนีผมไปทางอื่นอีกต่างหาก
...กูต้องเขินไม่ใช่เหรอว๊าาาาาา
เข้าแถวและโฮมรูมเสร็จ อ.ที่ปรึกษาก็บอกข่าวร้ายกับพวกผมว่า...
งานออกร้านต้องไปขอเงินจากสปอนเซอร์ที่อื่นเพิ่ม...กูนึกแล้ว...
ปีที่แล้วพวกผมขอจาก.....ภรรยา ผอ.ครับ แกเอ็นดูพวกผมมาก ให้มา 5 พัน ผอ.แกก็ไม่รู้ครับ...เมียแกไม่ได้บอก กร๊ากกกกกก ปีนี้ก็กะว่าจะไปขอเพิ่มอีก555
วันนี้เราเรียนเต็มวันเลยครับ ไม่โดด เพราะ...พวกเราขยันครับ555
ก่อนกลับบ้านผมบอกไทว่าเย็นนี้ผมไม่อยู่บ้าน ไม่ต้องไปหา และไม่ต้องโทรตามเพราะมีธุระต้องไปกับตา มันก็พยักหน้าเข้าใจ
ผมย้ำให้มันขับรถกลับบ้านดี ๆ ไม่ต้องโทรตาม แล้วยังไงผมจะโทรหา มันพยักหน้าเป็นครั้งที่ร้อยแล้วมั้งครับ...ก็มันชอบขัดผมอ่ะ
ขี่มอไซค์มาถึงบ้านผมก็รีบขึ้นไปอาบน้ำ แต่งตัว และรีบวิ่งลงมาเพราะทุกคนเค้ารอผมอยู่คนเดียวครับ...ไอ้ไท เพราะมึงคนเดียวเลยทำกูช้า
พี่ช้างขับ ตานั่งหน้าคู่กับพี่ช้าง ผมกับอินนั่งหลังคู่กันครับ อินชวนผมคุย แต่ผมนั่งฟังอินคุยมากกว่า
ผมกอดอกนั่งมองปากเล็ก ๆ นั่นขยับไปมา พลางนึกไปว่า....
มันไม่เมื่อยปากบ้างรึไงวะ พูดไม่ได้หยุด...ทีเมื่อก่อนไม่ยักจะอยากคุยกับกู
ผมสั่งไม่ให้ไอ้ไทโทรตาม...มัน
.....ส่งข้อความมาแทนครับ
ส่งมาทุกชั่วโมงเลย...มึงติดเชื้อจากอีออมมาใช่มั้ย? ผิดปกติทางจิตใจพอ ๆ กัน
ขับรถมาได้ประมาณชั่วโมงครึ่งก็ถึงที่หมายครับ บ้านเพื่อนตามีเนื้อที่กว้างมากครับถ้าเทียบกับตัวบ้าน
มันดูโล่งดีครับ จัดสวนสวยดีด้วย ผมมองโน่นมองนี่เพลินไปเลยครับ
เพื่อนตากับพี่สาวออกมาต้อนรับด้วยน้ำใบเตย หอมมาก กลับบ้านไปผมให้ป้าอรทำให้กินบ้างดีกว่า555
เพื่อนตาชื่อตาเฮียงครับ แต่ผมว่ามันเรียกยากอ่ะ เลยเรียกแต่ ‘ตา’ อย่างเดียว
พี่ช้างแนะนำอินให้รู้จักกับพี่สาวครับ ผมยิ้มแซวพี่ช้าง แต่พี่ช้างแกเก็บอาการเก่งครับ5555
คุยกันเรื่องเรียนของผมกับอิน พี่สาวก็บอกว่าน้องชายเค้าเพิ่งเรียนจบ ม.ปลาย เรียนมหาลัยปีแรกที่บ้านก็เป็นห่วงเพราะกลัวเพื่อนจะเอาเปรียบ กลัวจะถูกรังแก ต้องให้คนไปรับมาส่งตลอด...
ถ้ามันน่าเป็นห่วงขนาดนั้น...ก็เอามันล่ามโซ่ไว้ที่บ้านเถอะครับ อย่าให้ไปเพ่นพ่านนอกบ้านเลย555
คุยกันพักใหญ่เพื่อนตากับพี่สาวก็ให้คนจัดโต๊ะ ทานข้าวกันเสร็จตาก็ขอตัวกลับเพราะพรุ่งนี้ผมกับอินต้องไปเรียน
เดินมาส่งพวกผมที่รถก็เจอกับรถบ้านเพื่อนตาที่ขับเข้ามา ไฟมันส่องหน้าผมพอดีเลยต้องเบือนหน้าหนีไปอีกทาง
ได้ยินเสียงปิดประตูรถ ....แล้วคนขับรถมันเป็นส้นตีนอะไรครับ ไม่ปิดไฟหน้ารถซะที
ผมเลยแตะแขนอินให้เดินหลบเข้าไปหาตาที่ยืนร่ำลาเพื่อน
พอตาเริ่มปรับแสงได้ก็เห็นแขกอีกคนที่ผมยังไม่รู้จัก ยืนหันหลังให้ผมและคุยกับตาอยู่
ดูจากการแต่งตัวน่าจะเป็นน้องชายพี่สาวนะครับ เสื้อเชิตขาวพับแขน กางเกงแสลคสีดำ น่าจะสูงราว 170 ได้มั้ง
“พิกับอินมานี่สิ รู้จักกันไว้ นี่พี่เล็ก...น้องชายพี่สาวเค้า
เพิ่งเข้ามหาลัย...ปรึกษาเรื่องเรียนกับพี่เค้าได้..” ผมกับอินยกมือไหว้พี่เล็ก โอ้โห...สมชื่อเลยครับ
หน้าเล็ก ตัวเล็ก ดูจะผอมมากเลย...ผมว่าพี่เค้าเหมือนผู้หญิงเลยครับ มิน่า...พี่สาวถึงได้ห่วงนัก
พี่เล็กยิ้มให้ผมกับอิน และชวนเข้าไปนั่งในบ้าน แต่ตาผมปฏิเสธไปเพราะมันเริ่มจะดึกสำหรับตาแล้ว
ก่อนจะขึ้นรถกลับพี่สาวก็ให้ผมกับพี่เล็กแลกเบอร์กันไว้ เพราะมีอะไรจะได้ปรึกษากันได้...แกบอกผมงั้นน่ะนะ
คงไม่เป็นไรมั้งครับ ดูพี่เล็กเค้าก็ไม่ได้มีทีท่าจะอะไรกับผม...ไม่เป็นไรหรอกมั้ง ผมกับพี่เล็กก็แลกเบอร์กัน
ตั้งแต่ผมเปิดใจให้ไท ผมก็ปรับมุมมองในการคบเพื่อนผู้ชายนอกเหนือจากกลุ่มเพื่อนที่ผมคุ้นเคย
เพราะผมไม่รู้ว่าเพื่อนใหม่จะคิดมากกว่าเพื่อนกับผมรึเปล่า...ดูจากไอ้ไทเป็นกรณีศึกษาครับ5555
ตัวผมไม่ได้มีอะไรให้น่าเข้าหาเลยนะครับ ถ้าหน้าตาอย่างพี่เล็ก อิน หรือไอ้วินก็ว่าไปอย่าง หรือตอนนี้เค้าชอบแบบสูง ล่ำกันครับ ผมชักจะไม่เข้าใจโลกใบนี้แล้วล่ะ...ซับซ้อนจริง ๆ
นั่งรถกลับมาถึงบ้านผมก็ขึ้นไปอาบน้ำก่อนแล้วก็ลงมากินข้าวอีกรอบ...คนกำลังโตน่ะครับ ต้องเข้าใจ555
โทรหาไอ้ไทมันก็ไม่รับโทรศัพท์ ผมเลยวางโทรศัพท์ไว้ในห้องก่อนจะเดินไปห้องตา ตั้งใจจะชวนตาสวดมนต์
อาทิตย์นี้ผมไม่ได้สวดมนต์เป็นเรื่องเป็นราวเลยครับ
ตาหลับไปแล้ว...ผมเลยเข้ามาสวดมนต์คนเดียวครับ สวดเสร็จก็เดินกลับมาที่ห้อง หยิบโทรศัพท์โทรกลับไท เพราะมันคงโทรย้อนมาตอนผมสวดมนต์อยู่
“....ถึงบ้านแล้ว เมื่อกี้ไปสวดมนต์ห้องพระมา”ผมบอกมัน..มันยังไม่ได้ถามหรอก แต่เดาเอาว่าต้องถาม555
“พิจะนอนยัง? คุยกับผมก่อนนะ ผมยังไม่ง่วงอ่ะ...นะ?”...มึงจะขอทำไม ทุกวันนี้กูก็หลับคาโทรศัพท์ทุกวันอยู่แล้ว
“งั้นแป๊บนะ...ว่ามาเลย...”ผมเดินไปปิดไฟ จัดท่านอนและเปิดโฟนฟังมันคุย มันถามผมก็อือออตอบมั่ว ๆ ไป เผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้เหมือนกันครับ
เช้าก็เอาโทรศัพท์มาเสียบชาร์จแบต แล้วก็ไปดูนากับตา ทำกิจวัตรตามปกติ
แต่ที่ไม่ปกติ...
ไอ้ไทมันมารอรับผมไปโรงเรียนกับมัน
กูบอกมึงตอนไหนว่าให้มึงมารับ
มึงนั่งกรรมฐานเข้าฌาณสี่รับรู้เอาเองได้เรอะ!!!!
มันคงอ่านท่าทางผมออกเลยเดินเข้าไปประจบตา ขอกินข้าวเช้าด้วย
ตาก็ไล่ให้ผมไปแต่งตัว ไอ้ไทจะได้ไม่ต้องรอนาน หึหึ..มึงมันประจบ สอพลอ ตอแหล หลอกแดกอีกต่างหากไอ้ไท
ผมเดินเข้าห้องไปอาบน้ำ เดินออกมามันก็นอนเอกเขนกอยู่บนเตียงผม
“..มาทำไมแต่เช้าไท เดี๋ยวก็เจอกันที่โรงเรียนอยู่แล้ว..”ผมถามมันพร้อมกับเปลี่ยนเสื้อผ้าไปด้วย
ใส่กางเกงเสร็จกำลังจะสวมเสื้อก็เอะใจ
ไม่มีเสียงตอบจากมันครับ....ผมเดินไปดูมันก็เห็นว่ามันหลับ
แล้วจะตื่นมาหาแต่เช้าทำไมวะ?
ผมนั่งลงข้าง ๆ มันก็ยังหลับอยู่ ได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอ
^
^
^
มีต่อ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด แล้วพิก็จุ๊บๆปลุกไทแบบเดียวกับเจ้าชายปลุกเจ้าหญิงนิทราใช่มั้ยคะ???
ปล.โธ่ถัง.......อนิรุทธิ์
-
ประจบ สอพลอ ตอแหล หลอกแดก o22
หมดกันภาพลักษณ์พระเอกของเรื่อง
ที่แท้เป็นคนแบบนี้นี้เอง :m20:
-
.
.
.
ผมท้าวแขนลงบนหมอน มันก็ยังไม่รู้สึกตัว
ค่อย ๆ ก้มลงไปหอมแก้ม มันก็ยังไม่ตื่น
จูบที่ริมฝีปากเบา ๆ มันก็ยังหลับอยู่
ก้มลงไปจูบใหม่
ปลายลิ้นแตะริมฝีปาก
จูบริมฝีปากล่าง
และใช้ปลายลิ้นเลียรอบ ๆ ริมฝีปาก...
จู่ ๆ ปากมันก็เผยอขึ้นและส่งลิ้นออกมาแตะกับปลายลิ้นผม
ผมยิ้มทั้งที่ปากก็ยังชิดกับมันอยู่ มันก็ยิ้มตามแต่ตามันก็ยังหลับอยู่ดี
“...อรุณสวัสดิ์..”ผมเอ่ยปากทักก่อน
“..อรุณสวัสดิ์ครับ..” มันลืมตามาตอบผม เรายิ้มให้กันจนตาหยี
ผมก้มไปจุ๊บปากมันเบา ๆ และฉุดมือให้มันลุกจากเตียง
ผละมาสวมเสื้อก็ถามมันอีกครั้ง
“..มาทำไมแต่เช้าไท เดี๋ยวก็เจอกันที่โรงเรียนอยู่แล้ว..”
“เมื่อคืนผมบอกพิแล้วนะ ว่าตอนเช้ามาโรงเรียนพร้อมกัน ชดเชยที่เมื่อวานพิไม่ได้อยู่กับผมตอนเย็น
ผมมารับพิแบบนี้ทุกวันไม่ได้เหรอ...อยากได้จูบอรุณสวัสดิ์อ่ะ เอาแบบเมื่อกี๊อ่ะ...” ผมแต่งตัวเสร็จก็เหลือบไปมองมัน
มันนั่งบนเตียง หย่อนปลายเท้า..หน้าแม่งลามกชิบหายอ่ะ
“ป่ะไท..กูแต่งตัวเสร็จแล้ว แดกข้าวแล้วก็ไปโรงเรียนกัน...
มึงหยุดคิดเลยนะ ไม่ต้องจินตนาการอะไรต่อเลย” ผมเดินเข้าไปเอานิ้วชี้จิ้มถี่ ๆ ที่หน้าผากมัน มันหัวเราะคิกแล้วโอบเอวผมไว้
“..พิจิ้มหน้าผากผมทำไม...แดงเปล่าเนี่ย?” มันบ่นหงุงหงิง
“กูดีลีทความคิดจัญไรในสมองมึงอยู่ ได้ผลมั้ยวะ?” มันขำก๊ากแล้วปล่อยมือจากเอวผม ลงไปนอนขำตัวโยนเลยครับ
ผมเดินออกจากห้องไม่รอมัน มันก็รีบตามออกมา แอบเอามือมาแตะมือผมอีกต่างหาก ผมแกล้งสะบัดมือแล้วทำหน้าแหยงใส่ มันก็หัวเราะอีก ขำอะไรขนาดนั้น มึงอัพยามาใช่มั้ยไอ้ไท..
ทานข้าว สวัสดีตา แล้วก็ไปโรงเรียนครับ
“ไท...ทำไมยอมให้ไอ้เต๋ามันจีบครีมล่ะ ...ไม่หวงเหรอ”ผมถามมันระหว่างเดินไปหน้าห้องพยาบาล
“.........”มันไม่ตอบ แต่ยิ้มให้ผมแทน...กูคงจะเข้าใจมึงหรอก กูไม่ใช่ร่างทรงนะไอ้ไท!!!
ผมยิ้มแยกเขี้ยวใส่มัน และ......เลือกที่จะไม่ถามอะไรต่อ มันคงมีเหตุผลของมัน
ไอ้อ๋องนั่งอยู่ที่โต๊ะก่อนแล้วครับ
“...ทำไมมาพร้อมกันวะ?”มันถามผม
“...ไทไปรับกูที่บ้าน ก็เลยมาพร้อมกัน..”มันย่นหัวคิ้วติดกัน และกำลังจะอ้าปากถามผมต่อ
“กูหิววววววววววววว ไปแดกข้าวกัน”ไอ้เต๋าแหกปากขัดขึ้นซะก่อน กอดคอผมและลากแขนไอ้ไทออกมา
“อ๋อง..ไปแดกข้าวกัน หิวชิบหายเลย
วันนี้กูเอาบัตรเกมส์มาให้มึงด้วยนะอ๋อง มึงจ่ายตังค์กูทีหลังก็ได้
ไอ้พิเมื่อคืนกูออนอยู่พี่ต้อมเด้งขึ้นมาทักกูเฉยเลย
พี่เค้าถามถึงมึงด้วยนะ...กูเลยบอกมึงมีแฟนแล้ว กูชวนคุยแกออฟไลน์ไปเฉยเลยว่ะ
สงสัยรู้ว่ามึงมีแฟนแล้วเลยไม่อยากคุยต่อ555” พี่ต้อมเป็นผู้หญิงที่ผมคบด้วยคนแรกครับ มีอะไรกันคนแรกด้วย
ผมกับพี่ต้อมเราห่าง ๆ กันไปแล้วก็กลายเป็นเลิกกันแบบงง ๆ ครับ
ผมชอบนิสัยพี่เค้านะ..ไม่เรื่องมาก เฮไหนเฮนั่น พูดตรงแบบขวานผ่าซาก หน้าตาน่ารัก..แต่นิสัยนี่ ห่ามเลยล่ะครับ
“....คงงั้นว่ะ...กูมีแล้ว..กูก็ไม่อยากหาเพิ่ม
แค่คนเดียวกูก็ประสาทจะกินอยู่แล้ว555”ผมบอกเต๋า มันเองก็ยิ้มให้ผมแล้วมองผมสลับกับไอ้ไท ก่อนจะผละไปกอดคออ๋อง
“เราไปเหอะอ๋อง ไอ้สองคนนี่มันอยู่ในโหมดเลิฟเลิฟ
มึงไม่ต้องเข้าใจหรอกอ๋อง...กูเปลี่ยนใจละ เอาตังค์ค่าบัตรเติมเงินเกมส์มาให้กูเดี๋ยวนี้เลย กูจะแดกหลายอย่าง”เต๋ากับอ๋องเดินไปไกลแล้วครับ แต่ผมกับไทยังยืนอยู่ที่เดิม
ไทมองผมเหมือนอยากให้ผมเป็นคนพูดเอง
ผมยิ้มให้มัน ก่อนจะเล่าให้มันฟัง...อย่างละเอียด และไม่หลบตา
ผมเชื่อว่าถ้าเราสบตากันเวลาคุยกัน ไทจะต้องเชื่อในสิ่งที่ผมตั้งใจจะบอก ไทจะเข้าใจ และไม่ติดใจอะไรอีก
“....ตอนนี้พิมีแค่ผมคนเดียวใช่มั้ย?..ต่อไปด้วยใช่มั้ย?”...ไอ้เหี้ยไท กูดูเหมือนพวกคบเผื่อเลือกรึไงวะ?
“..มึงกล้าถามคำถามแบบนี้กับกูเหรอ มึงไม่เชื่อใจกูเลยรึไง?
ตัวมึงเองเหอะ กูไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมึงซักอย่าง
มึงมีแฟนรึเปล่า...จีบกูพร้อมกับใครรึเปล่าไอ้ไท
ตอบกูมาตามตรง..กูไม่ใช่คนพูดไม่รู้เรื่อง ถ้ามีใครอยู่กูจะยอมถอยให้...ว่าไง?” หน้ามันเหวอ และโบกมือในอากาศไปมา
“ผมไม่มีใครนะ ผมชอบพิคนเดียว ผมเคยมีแฟนแต่ก็เลิกไปก่อนจะย้ายมาเรียนที่นี่ซะอีก
คนอื่นก็แค่นอนด้วย พอเช้าก็แยกกันไป..แบบ one night stand อ่ะ แล้วผมก็เลิกนิสัยนั้นแล้วด้วย
พิอย่ามองผมแบบนั้นนะ..ผมไม่เหมือนพิหรอก ชอบทำเหมือนไม่รู้ตัวว่ามีคนชอบอ่ะ มันไม่ดีหรอกนะ..”ผมอ้าปากจะเถียงมัน พี่โป้งก็ตะโกนทักผม และเดินเข้ามาหาพอดีครับ
“หวัดดีพี่ เย็นเล่นบาสเปล่า ผมชวนพวกก้องไปเล่นด้วยนะ”ผมทักและถามพี่โป้งไป
“เอาดิ..เพื่อนเหรอพิ...พี่ไม่เคยเห็นว่ะ”พี่โป้งตอบ แต่ตามองไท
“ครับ อยู่ห้องเดียวกับไอ้ชาย ไอ้อ๋องอ่ะพี่....พี่โป้ง นี่ไท...เพื่อนผม
ไทนี่พี่โป้ง...พี่กู” พี่โป้งยิ้มให้ไท
“เย็นนี้ไม่เล่นนะพิ ห้องพี่นัดกันจะไปหาตังค์จัดงานเพิ่มน่ะ ห้องพิล่ะ?”พี่โป้งย้อนถามผม ผมยิ้ม..
“ห้องผมมีสปอนเซอร์รายใหญ่แล้วพี่ อุดหนุนอยู่ทุกปี555”พี่โป้งหัวเราะก่อนจะวิ่งไปหาเพื่อนที่ยืนรอแกอยู่
เราสองคนเดินไปหาไอ้เต๋ากับอ๋องที่แคนทีนก็เห็นมันนั่งอยู่กับน้องไอ้ไทครับ...ผมยังไม่ได้คุยเรื่องน้องมิ้นท์กับไทเลยนี่หว่า
แต่น้องมิ้นท์ยังไม่ได้บอกว่าชอบผมซักคำ..ถ้าบอกไอ้ไท...จะบอกยังไงดีครับ งั้นก็...เอาไว้ก่อนดีกว่า
กินเสร็จก็แยกกันไปเข้าแถวครับ
วันนี้ทั้งวันผมเรียน...แล้วก็เรียน ใครจัดตารางให้เด็กวะ
จะปั้นพวกกูส่งไปแข่งโอลิมปิกวิชาการรึไงสัตว์!!!
“โฮ...พิ กูไม่ไหวแล้ว กูเครียดดดดดดด” ไอ้วินโผเข้ามากอดผมและร้องคร่ำครวญ ผมกอดมันตอบและคร่ำครวญไปกับมัน
“กูก็ใกล้บ้าแล้วเหมือนกัน กูจะออกไปทำนาแล้วไอ้เหี้ยวิน”ไอ้วินเงยหน้ามามองผม
“จ้างกูด้วยพิ ให้กูเป็นเมียน้อยมึงก็ได้ กูไม่อยากเรียนแล้ว ฮือออออ”ผมหัวเราะและผลักหน้ามันออก
“กูโดนพี่ต้าร์ยิงทิ้งพอดีว่ะ”ไอ้วินหน้าง้ำก่อนจะพึมพำบ่นอะไรเบา ๆ
ผมเห็นพี่ต้าร์เทียวไล้เทียวขื่อไอ้วินตั้งแต่พวกผมเข้ามาเรียน ม.1
จนพี่ต้าร์เรียนจบไปแกก็ยังตามจีบไอ้วินไม่เลิก
พวกผมก็รอให้ไอ้วินใจอ่อนอยู่เหมือนกันครับ555
เย็นนี้ผมแยกกันกลับบ้านเลยครับ เรียนเหนื่อย
ยกเว้นไอ้ไทที่ต้องมาส่งผม และสิงสู่อยู่บ้านผมจนกว่าตะวันจะตกดิน พระอาทิตย์ลาลับขอบฟ้า และพระจันทร์ส่องแสงแข่งกับดวงดาวในตอนกลางคืน มันถึงจะยอมกลับบ้านมัน555
ตาผมก็ชวนให้มันค้างซะเลย เพราะขับรถกลางคืนมันอันตราย ปกติมันปฏิเสธนะครับ..
แต่วันนี้มันกลับยิ้มและขอบคุณตาซะอย่างนั้น!!
มันเดินลั้ลลาไปห้องผมแล้วอ่ะครับ...
ผมก้าวขาอย่างช้า ๆ ...
ในหัวก็นึกถึงเรื่องที่ผมฝันคืนนั้น...
ผมสวดอ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในใจ...
อย่าให้มันเกิดขึ้นเลยนะครับ...
ผมยังไม่อยากไข้ขึ้นอ่ะ!!!
…………………………………..
:pig4:
ฮ่าฮ์....ปวดประจำเดือน :sad2:
-
โถ.......คุณจิ สู้ๆนะคะ ประจำเดือน เอ่อ......(เราเชื่อแล้วว่ามันเหนี่ยวนำกันได้จริงๆ แม้จะผ่านสายเคเบิ้ลก็ตาม หงิงๆ)
ว่าแต่....น้องไทคะ หวังอะไรรึเปล่าคะคืนนี้? น้องพิยังไม่พร้อมจะไข้ขึ้นนะคะ :m1:
-
แต่เราอยากให้มันเกิดขึ้นนะพิ กร้ากกกก
-
พิจ๋าไม่รอดมือไทแน่ ฝันจะกลายเป็นจริง รอฉากNC :pighaun: :haun4: :jul1:
-
สงสัยฝันจะกลายเป็นจริงซะแล้วววว
พิเอ้ย จงเตรียมใจซะ
คนอ่านรอลุ้นเต็มที่แล้วเนี่ย
-
พิ มันเป็นเดจาวู ยังไงมันก็เกินขึ้น 555
รออยู่น้า ความฝันจงเป็นจริง เพี้ยง :z1:
-
:o8:
-
สรุป พิจะเป็นตัวพระหรือตัวนางอะ 55555
-
แหม...มีฝันบอกเหตุล่วงหน้าเสร็จสรรพแบบนี้ ทำใจละกันค่ะพิ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด อย่าไปฝืน...เดี๋ยวจะเจ็บมากและไข้ขึ้น :laugh: ไทก็อย่าหักโหมมากนักนะค่ะ เพลา ๆ เบา ๆ มือหน่อย :-[
-
ฮ่ะฮ่า
มาเชียร์ให้ไม่รอด
-
ชอบพิเวลาคุยกับไท ฮาดี 55+
แต่ตอนนี้ชอบวินตอนอ้อนพิ ขอโมเมนต์หวานๆของคู่นี้อีกคู่ได้มั้ย อิอิ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
แต่เค้าอยากให้พิไข้ขึ้นนะ อยากเสียเลือดอ่ะ :haun4:
-
ปวดตาจังเลยค่ะฮือ~
หนีบขนตาเยอะเกินไป T^T
พี่จิ พิเนี่ย...เสน่ห์แรงเนอะคะ 555+
ส่วนไท...โห วันไนท์แสตนด์...แกเป็นคนแบบนี้นี่เอง!
-
ตารู้เห็นเป็นใจอยากได้ไทเป็นหลานเขยใช่มะเนี่ย
-
อยากตัดมดลูกทิ้งจังค่ะ...ยังมีอาการปวดหลังนิด ๆ เบื่อ...ต้องเจอแบบนี้ทุกเดือน
วันที่ 1 - 8 เดือน ก.ค. นี้ไม่ว่างนะคะ มีดูงานต่างจังหวัด 5 วัน และประเมินงานอีก 3 วัน เจอกันอีกทีคงวันที่ 9 หรือ 10 ล่ะค่ะ
ตอบคุณ anajulia :กอด1: คุณนุ่น เบื่อการมีประจำเดือนมากค่ะ555 ใจจริงชอบอนิรุทธ์นะคะ...เอามาจากนิสัยของเพื่อนค่ะ..เค้าเป็นสีสันของโลกจริง ๆ 55+
jasmin นั่นคือจุดขายของไทค่ะ555 ลุ้นเหมือนกันค่ะ..แอบอยากฟัดพิด้วยล่ะค่ะ555:man1:
dukdikdukdik ขำด้วยค่ะ...อยากให้มันเสียตัวเร็ว ๆ เหมือนกัน555+
hotladyanyavee คุณ hotladyanyavee ใช้อีโมเสียเลือดรอกันเลยทีเดียว555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Red_sister 555+ จริงค่ะ...ยังไงก็ต้องเกิดขึ้นอยู่ดีแหละ ขอจัดหน้าก่อนนะคะ
bunsitanaja :o8: ด้วยค่ะ
ordkrub พิมันดูแมนเนอะคะ555 ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
Annetemis นั่นสิคะ..ฝันบอกล่วงหน้าขนาดนี้..พิมันก็ต้องเตรียมใจไว้บ้างแหละเนอะ55+
fahsai เชียร์ด้วยค่ะ..ใจเดียวกันเลย55
pattybluet ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ...ชอบวินเหมือนกันค่ะ...แต่บทต่อไปค่อยเพิ่มให้นะคะบทนี้มีแต่พิกับไทอ่ะ :o8:
BeeRY คุณ BeeRY ดูจะชอบอีโมนี้นะคะ จะพยายามให้ได้ใช้ค่ะ (หน้าตามุ่งมั่นมาก)
กระต่ายชมจันทร์ :กอด1: ใกล้ไปทำงานล่ามแล้วใช่ป่ะคะ..สู้สู้ค่ะกระต่ายน้อย พี่จะแว๊บไปอ่านเหล่าเทพรอนะคะ :กอด1: อีกที
Solar cell เออ..เนอคะ ตาต้องอยากได้ไทเป็นหลานเขยแน่เลย55+
ขอจัดหน้าแป๊บนะคะ..ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
นั่งจิ้มบวกขอบคุณทุกคนนะคะ
:pig4:
-
ตอนที่ 11
“นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ....
พาหุง สะหัสสะมะภินิมมิตะสาวุธันตัง ครีเมขะลัง อุทิตะโฆระสะเสนะมารัง
ทานาทิธัมมะวิธินา ชิตะวา มุนินโท ตันเตชะสา ภะวะตุ เม ชะยะมังคะลานิ.....”
ไม่ต้องแปลกใจไปครับ...ตอนนี้ผม ตา และไอ้ไท นั่งสวดมนต์กันอยู่ในห้องพระครับ
หลังจากที่ผมกับไอ้ไทอาบน้ำเสร็จแล้ว ตาก็มาตามให้ไปสวดมนต์ครับ เพราะวันนี้วันพระ ตาอยากให้ไทได้รับบุญด้วยกัน...
ไอ้ไทยิ้มแหย..
ผมเพิ่งรู้ว่ามันสวดมนต์ไม่ได้เรื่องเลยครับ นะโมตัสสะ มันก็ขึ้นแค่ นะโม...แล้วก็เงียบไปอ่ะ
ผมจะลดความสัมพันธ์ให้มันเป็นแค่คนรู้จักครับ..
มึงคิดจะเป็นแฟนกูมึงต้องสวดมนต์ให้ได้ก่อนว่ะไอ้ไท..
ไอ้ อ่อน!
ผมขอตาสวด ‘ชัยมงคลคาถา’ ครับ เป็นคาถาที่ให้คนสวดแคล้วคลาดปลอดภัย...
อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมอุ่นใจได้ครับ...
ถึงเรื่องจริงจะโหดร้าย เลือดตก ยางออก เสียน้ำตาแค่ไหนก็ตาม..
ผมให้ไทเข้าห้องไปก่อน เพราะผมต้องส่งตาเข้านอน....
ผมอยากให้เวลาหยุดตรงนี้จังครับ กระซิก..
ยืนทำใจอยู่หน้าประตูห้องตัวเองพักใหญ่ สูดลมเข้าปอดและคิดไปทางบวกว่า....
‘คนเรารู้สึกดี ๆ ต่อกัน อยู่ใกล้กันแบบนี้มันก็ต้องแสดงความรักกันเป็นเรื่องธรรมดา ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกพิรุณ
นายเคยเห็นเค้าพาดหัวข่าวว่า..
ดับอนาถ! เกย์หนุ่มสิ้นใจตายคาอกคู่ขา เหตุเพราะเสียเลือดจากทวารฉีกขาด
รึเปล่าล่ะ? ไม่เห็นมีใครตายเพราะมีอะไรกันนะ อย่าวิตกไปเลย..’
คิดบวกแล้วจริง ๆ เหรอวะ? ทำไมมันไม่เห็นมันจะดีขึ้นเลยวะครับ..
ยกมือขึ้นพนมเรียกขวัญกำลังใจให้ตัวเอง และผลักประตูเข้าไป...
พระเจ้า!!!
ผมหันหลังให้มันแทบจะไม่ทันครับ
ไอ้เหี้ยไท๊!!!!
มึงทำไมไม่นุ่งผ้า...ไอ้ฤาษีชีกอออออออออ
มันเองก็ตกใจร้องเสียงหลงเลยครับ มึงมันตอแหลไอ้สัตว์ไท..กูรู้นะว่ามึงตั้งใจ!!!
“พิไม่เคาะประตูก่อนล่ะครับ ผมอาบน้ำเสร็จก็ดึงผ้ามาเช็ดน้ำตามตัวให้แห้งอ่ะ
ผมกลัวพื้นเปียกนี่ พิไม่ชอบให้พื้นมันแฉะไม่ใช่เหรอ...
ทำเหมือนพิไม่มีแบบผมงั้นล่ะ...
หรือว่า...ของพิเล็กกว่าของผมอ่ะ?”... หึหึ มุขหลอกให้โชว์ของตัวเองงั้นเหรอไอ้ไท…
ผมหันหน้าไปมองมัน และย่างสามขุมเข้าไปหามันก่อนจะกระตุกผ้าเช็ดตัวกะให้หลุดมากองกับพื้น มันเสือกรู้ตัว วิ่งหนีผม หัวเราะดังลั่นอีกต่างหาก ผมวิ่งไปจะแกล้งกระตุกผ้าเช็ดตัวมันต่อ แต่ดันลื่นน้ำจากพื้นล้มหัวกระแทกปลายเตียง คุกเข่ากุมหัวเลยครับ ปวดจี๊ดตรงหางคิ้วด้วย..มันคงบวมล่ะครับ ไม่น่าแตก เพราะไม่ชาเท่าไหร่ ไอ้ไทรีบวิ่งมาดูศพผมทันทีครับ เอ้ย!!! ดูสภาพผมทันทีครับ มันนั่งคุกเข่าค่อย ๆ ดึงมือผมออก
“..แดงแปร๊ดเลยพิ ไม่แตกนะ
โอ๋ ๆ เพี้ยง!!! ไม่เจ็บนะ เดี๋ยวไททายาให้นะ ยาอยู่ตรงไหนครับพิ..” มือมันประคองหน้าผมไว้ ยื่นหน้ามาเป่าลมใส่ตรงหางคิ้วผมเบา ๆ ได้กลิ่นยาสีฟันที่ผมใช้ประจำ..ไม่เคยรู้เลยว่ากลิ่นมันหอมเย็น ๆ แบบนี้
ผมพูดอยู่บ่อย ๆ ใช่มั้ยครับ..ว่ามันขาว
ผิวมันขาวจริง ๆ ครับ ยิ่งอาบน้ำมาใหม่ ๆ ยิ่งขาวออกแดงเลยครับ
มือผมเลื่อนไปแตะตรงซอกคอ..ลูบลงมาที่หน้าอก
มันเกร็งตัวจนกล้ามเนื้อหน้าท้องขึ้นเป็นลูก..
ลมหายใจผมติด ๆ ขัด ๆ แล้วครับ...
เรียกสติให้กลับมาแล้วรีบดึงมือตัวเองออก...เบี่ยงตัวออกมา
“...ไปหยิบยามาให้นะ...ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยด้วย เลือกเอาในตู้ได้เลย..” ผมแทบจะรื้อลิ้นชักหัวเตียงตัวเองออกมาแล้วเทของในนั้นทิ้งให้หมดจริง ๆ ครับ
มันมีแต่ถุงยางทั้งนั้นเลย...สะสมไว้แทบทุกกลิ่นอ่ะ
รีบปิดลิ้นชักอย่างรวดเร็วและหันไปดึงลิ้นชักอีกข้างออกเพราะจำได้ว่าเคยเอายาแก้เคล็ดขัดยอกไว้ในลิ้นชักแถวนี้
อยากจะเอาหัวโขกซ้ำอีกรอบ...นอกจากจะหายาไม่เจอ ผมยังเจอแต่ซีดีโป๊ทั้งนั้นเลยครับ..
อย่ามาว่าผมลามกนะ...ลิ้นชักหัวเตียงบ้านคุณก็ไม่ต่างจากผมนักหรอก เฮอะ!
“..กูใช้หมดแล้วว่ะไท เอาน้ำแข็งในตู้เย็นมาประคบก็ได้..มันไม่ค่อยปวดเท่าไหร่แล้วด้วย”ผมตะโกนบอกมันก่อนจะรีบหากุญแจมาล็อคเอาไว้กันเหนียว
ผมนั่งกับพื้นหลับตาปล่อยให้ไทปฐมพยาบาลหางคิ้ว
มันผละไปเปิดโทรทัศน์และนั่งประคบให้ผมต่อ
มันเงียบ..ผมก็เงียบ...ปล่อยให้เสียงจากโทรทัศน์ดังกลบความเงียบไป
“ไท...โทรบอกที่บ้านยังว่าค้างบ้านกูอ่ะ?”ผมนึกขึ้นได้เลยถามมัน
“แม่กับป๊าผมอยู่บ้านโน้นน่ะ ผมไม่อยากไปอยู่ด้วย เบื่อคนเยอะ ๆ เบื่อรถติดก็เลยอยู่บ้านนี้กับพวกคนของป๊า
ไม่ต้องห่วงนะ คนของป๊าโทรบอกทุกวันน่ะแหละว่าผมทำอะไรบ้าง”..ผมสงสัยแฮะ
“แล้วไทกินอยู่ยังไงอ่ะ” ผมถามมันพร้อมกับดึงมือมันออก
“มีแม่บ้านมาทำกับข้าวให้น่ะ มิ้นท์ ครีม พี่เรย์ก็มาทานข้าวพร้อมกันที่บ้านผมทุกวัน
แต่พวกผมอยู่บ้านคนละหลังกันนะ บ้านผมอยู่ตรงกลางพอดีก็เลยตกลงว่ามากินกันที่นี่”
“แล้วถ้าใครคนใดคนหนึ่งไม่อยู่ล่ะ?”ผมถามอีก มันเอื้อมเอาผ้าขนหนูแห้งมาเช็ดหน้าผมแล้วพูดไปด้วย
“ก็กินไปไม่ต้องรอ ..กินที่บ้านผมน่ะแหละ
คนของป๊าเค้าเฝ้ากันอยู่ทั้งวัน ไม่ทิ้งบ้านไปไหนหรอก
บางทีก็ตามผมไปโน่นไปนี่เหมือนกัน เรียกไปเตือนทีก็หยุดที บางครั้งผมก็อยากไปไหนมาไหนคนเดียวนะ”...บ้านมึงทำมาหาแดกอะไรวะ ต้องมีคนเฝ้าด้วย...
ไม่ถามหรอกครับ...การมีความลับต่อกันบ้างมันก็มีเสน่ห์ดีเหมือนกัน
แต่ห้ามมีความลับเรื่องหัวใจมึงกับกู...กูไม่ชอบ!!!
“ไทมาหาพิที่บ้านบ่อย ๆ อึดอัดรึเปล่าครับ?..” เห็นสายตาลูกหมาถูกทิ้งของมันผมจะพูดอะไรออกล่ะครับ
ผมยิ้มให้...ดึงมือมันเข้ามาและกอดมันเอาไว้ทั้งตัว
“มาได้ตลอดนะ บ้านผมยินดีต้อนรับไทเสมอ แต่อย่ามาดึกนัก..เป็นห่วง”...มันกอดผมกลับ แล้วก็นั่งกอดกันอยู่อย่างนั้นจนผมเริ่มเมื่อยขา
“นอนเหอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นแต่เช้า บ้านกูเค้าตื่นเช้ากันนะ
มึงตื่นไหวเปล่าไอ้ไท ถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืน
มึงให้อาหารปลาแทนกูอย่างเดียวพอ” ผมคลายอ้อมกอด แล้วดันตัวมันออก...
หึหึ หลับง่ายเหมือนกันแฮะ...
“ไท..ไท ขึ้นไปนอนบนเตียงก่อน แล้วค่อยหลับ ไท...” มันงัวเงีย ขยี้ตาเหมือนเด็กเพิ่งตื่นนอน
ผมมันเขี้ยวมันจริง ๆ ..แต่จะฟัดมันก็กระไรอยู่ มันฟัดกลับจะไม่คุ้มเอา
ผมเลยแอบหยิกขาตัวเองแทนครับ...ก็นะ..มันก็แทนกันได้เหมือนกัน555
คลานขึ้นไปนอนมันก็ถามผม
“ให้ผมนอนฝั่งไหนอ่ะ?” ผมยิ้ม..มึงต้องนอนฝั่งในอยู่แล้วล่ะ ผมชี้ไปทางติดหน้าต่าง มันก็ล้มตัวลงนอน
ผมเดินไปปิดโทรทัศน์ เก็บของ ปิดไฟ และเดินมานั่งบนเตียง...มองไท
ผมไม่เคยพา ‘แฟน’ เข้ามานอนในห้องนี้นะครับ อย่างมากก็มาดูหนัง แต่ก็ต้องมีพวกเพื่อน ๆ ผมกับเพื่อนเค้ามานั่งอยู่ด้วย ส่วนเรื่องมีเพศสัมพันธ์...พวกผมใช้บ้านไอ้ก้องตลอด พ่อแม่มันปลูกบ้านหลังเล็กให้มันเอาไว้ทำห้องซ้อมดนตรีครับ แต่พวกเราใช้เป็นสถานเริงรมย์ เป็นอันรู้กันในกลุ่มเพื่อน555
คิดอะไรเพลิน ๆ ผมก็ค่อย ๆ ล้มตัวลงนอน ...กลัวมันตื่นเหมือนกันครับ
นอนตะแคงมองแผ่นหลังมันจนเคลิ้มใกล้จะหลับอยู่แล้ว
มันดันพลิกตัวมานอนหงาย และหันมามองหน้าผม..
จะแกล้งหลับตาก็หลับไม่ทัน..เลยนอนมองตากันอยู่แบบนั้น
มันเหมือนมีแรงดึงดูดเข้าหากัน...
ไทเลื่อนหน้าเข้ามาหาผม..จนปลายจมูกเกือบจะชิดกับจมูกผม
ผม...ค่อย ๆ หลับตาลง
จิตใต้สำนึกผมก็ยังนึกกลัว..กลัวว่ามันจะเลยเถิด
แต่...ผมก็อยากรู้เหมือนกัน...
ว่าค่ำคืนนี้มันจะจบลง....
เหมือนฝันคืนนั้น...
รึเปล่า?
............
-
.
.
.
.
ไทบรรจงจูบเบา ๆ เคลื่อนริมฝีปากไปทั่วใบหน้า
จูบเน้นย้ำที่ริมฝีปาก และสอดลิ้นเข้ามา
ผมซึมซับความหวานจากปลายลิ้นและให้อีกฝ่ายได้รับรสหวานแบบเดียวกันกับผม
ส่งลิ้นเข้าไปควานหาความหวานจากริมฝีปากช่างพูดของไท
ตวัดลิ้น ดูดเบา ๆ จนได้ยินเสียงครางในลำคอ
ละมาจูบริมฝีปากล่าง
ปลายลิ้นเลียริมฝีปากบน
และจูบริมฝีปากเบา ๆ
ผละออกมา ริมฝีปากของไทก็ตามมาประกบ
และพลิกมาทับผมไว้ทั้งตัว
แลกจูบ และแลกลมหายใจกันจนผสานเป็นจังหวะเดียว
ผมเคลิ้มไปกับจูบ..และรสสัมผัสจากริมฝีปากของผู้ชายคนนี้
สองมือที่ประคองหน้าผมให้รับความรู้สึกจากริมฝีปากก็เลื่อนเข้ามาในเสื้อผม
ไล้นิ้วไปที่หน้าท้อง ลูบไปที่หน้าอก
เสื้อผมเลิกขึ้นติดไปกับข้อมือไท
ริมฝีปากสีแดงเลื่อนมาประทับตรงใบหู...กระซิบบอกรัก
จูบไล้ซอกคอ...วกขึ้นมาปลายคางแล้วกัดเบา ๆ
ผมเหมือนคนสำลักอากาศ...หายใจไม่ทั่วท้อง
เมื่อปลายลิ้นแตะเลียผ่านร่องอกที่กระเพื่อมขึ้นลงเหมือนคนเหนื่อยจัด
ค่อย ๆ จูบไล่ไปที่ไตแข็งบนหน้าอก และตวัดลิ้นผ่านเบา ๆ
นิ้วมือปรนเปรอให้อีกข้างอย่างเบามือ
ผม...ครางออกมาอย่างไม่รู้ตัว
ไทผละมาจูบปิดเสียงครางของผม
เลื่อนมือต่ำไปที่หน้าท้อง และค่อย ๆ สอดปลายนิ้วดึงกางเกงผมลง
มือค่อย ๆ กุมเข้ากับส่วนไวต่อสัมผัส
กดปลายนิ้วที่เส้นสัมผัส แล้วเพิ่มความแรง
ผมยกสะโพกขึ้นตามแรงสัมผัสนั้น
ปลายลิ้นไทยังคงควานหาความหวานจากปากผมอย่างต่อเนื่อง
ปลายนิ้วไทก็ทำหน้าที่อย่างต่อเนื่องเช่นกัน..
แรงรูดรั้งของมือไทเพิ่มความเร็วเมื่อผมร้องขอการปลดปล่อย..
นาทีที่ผมปลดปล่อยไทก็เลื่อนริมฝีปากมารับของเหลวขุ่นที่พุ่งออกมา
ผมเด้งตัวขึ้นมาทันทีเมื่อสัมผัสกับความอ่อนนุ่มของริมฝีปากที่ดูดกลืนเอาของเหลวของผม
มัน....บรรยายเป็นคำพูดไม่ได้ครับ
ผมได้แต่ขยำเส้นผมของไท และกลั้นเสียงครางของตัวเองไว้อย่างสุดความสามารถ
“..ซื้ด..”
ผมอดสูดปากไม่ได้ เมื่อไทถอนริมฝีปากออกมา…
ไทยังคงใช้ปลายลิ้นทำความสะอาดให้ผม..อย่างไม่นึกรังเกียจ
“...ไท....พอแล้ว...ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้...มันสกปรก”..ผมพยายามดันหน้าไทออกไป
“..ของพิไม่สกปรกนะ...หวานออก..”...ไท...ทำไมต้องทำหน้าลามกด้วยวะ?
ผมได้แต่เบือนหน้าหนีและหลบตามัน...
มึงมันหน้าด้านไอ้ไท...
เออ...มันยังไม่เสร็จนี่!!!
ผมดึงมือมันขึ้นมา...โน้มคอมันขยับเข้าหาตัว...และกระซิบบอก
“...ผมทำให้นะ..ไทยังไม่เสร็จนี่..”..มันยิ้มและจูบที่แก้มผมเบา ๆ
ดึงมือผมให้สัมผัสส่วนที่แข็งขืนในร่างกายมัน..
ผมสอดลิ้นเข้าไปชิมความหวานจากริมฝีปากที่สร้างความปั่นป่วนให้ผม...สัมผัสได้ถึงรสคาว...ของผมเอง
ดันมือผ่านเข้าไปในกางเกงก็เจอเข้ากับ....ความเปียกแฉะ และเมือกขุ่นข้นสีขาว
ผมถอนจูบและมองมันอย่างไม่เข้าใจ..
มันเสร็จ..แบบไม่ได้แตะต้องของตัวเองด้วย?
“...ผมเสร็จพร้อมพินั่นแหละ..”...ผมได้แต่อึ้ง..
ดันตัวมันให้นอนลงและดึงกางเกงออก...
ก้มลงไปใช้ลิ้นทำความสะอาดให้ไทบ้าง...แต่ไทกลับผลักไหล่ผม
“ไม่เอา..ไม่เอานะพิ”...ผมดึงมือที่จับไหล่ผมออกมาจูบ..และมองตา ไทถอนหายใจเฮือกใหญ่และดึงมือตัวเองกลับ
ผมใช้ปลายลิ้นทำความสะอาด.เหมือนที่ไททำให้ผม..
คาวนิด ๆ ...และไม่อ่อนตัวลงด้วยครับ ดูเหมือนจะเริ่มแข็งขึ้นอีกต่างหาก
“....อึ๊....ฮ่าห์...”...ครางทำไมวะ?
ผม...เพราะเสียงมันแหละ...ของผมเลยไม่ยอมนอนเลย
ผมดึงมือมันให้ลุกขึ้นนั่ง...แล้วโน้มคอมาจูบ
มันสอดขาเข้ามาชิดและขยับให้ส่วนแข็งสัมผัสให้กันมากยิ่งขึ้น
รวบเข้ามาด้วยกันและขยับมือขึ้นลง...
ผมเกี่ยวขาเข้ากับเอวและขยับสะโพกขึ้นลงตามแรงอารมณ์..
เสียงครางที่เล็ดลอดอกมาจากริมฝีปาก...มันกระตุ้นให้ผมดำดิ่ง..และเรียกร้อง
“..ไท....”...ผมตวัดดูดปลายลิ้นของไท.เมื่อผมใกล้ถึงฝั่งฝัน....
ไทเร่งมือเร็วขึ้น...ผมถึงก่อนครับ...แต่ไทยังไม่ยุดรั้งข้อมือ...ผมเสียวแปล๊บที่ปลายท่อ..แต่ยังไม่ทันได้ประท้วงไทก็ครางยาว...และบดส่วนนั้นเข้ากับกล้ามเนื้อหน้าท้องของผม...เบียดจนผมรู้สึกเจ็บแทน...
ไทซบหน้าลงกับไหล่ผม..และหอบหายใจแรง...
“.......พิ..จูบผมหน่อย...” ...ผมยิ้มและจูบเบา ๆ ที่ริมฝีปาก ไม่คุกคามเข้าไปข้างใน
ไทลืมตาขึ้นมามองผม..และเลียที่ปลายคาง...แล้วน้ำที่มันเลียออกนี่ของใครอ่ะ?
ผมขยับตัวและดึงมือมันให้ลุกมาอาบน้ำ...และจะได้นอน
แต่มันกลับหงายหลังและดึงมือผมให้ลงไปนอนกับมันด้วย..ผมส่ายหน้าและดันตัวเองออก
เดินมาอาบน้ำและเอาผ้ามาเช็ดตัวให้มัน...พอล้มตัวนอนมันก็ดึงผมเข้าไปกกกอด
“..รัก..”...เป็นประโยคที่ผมได้ยินก่อนจะเข้าสู่นิทรา....
แต่ก่อนจะเคลิ้มหลับอีกครั้ง
กลับนึกขึ้นได้ว่า..
ฝันไม่เห็นแม่นเลย...
ผมอมยิ้มให้กับความลามกของตัวเอง...และกระชับกอดมันให้แน่นขึ้น
หวังว่าทั้งผมและไท..
จะหลับ..
และฝันถึงเรื่องเดียวกัน
“...ฝันดีนะ..”
.............
:-[ :o8:
ดูเหมือนว่า...วันนี้พิรุณยังคงรักษาประตูหลังไว้ได้
แต่ตอนต่อ ๆ ไป..
สัญญาค่ะว่าไม่รอดแน่ ๆ
ปล. ดิชั้นหลีกเลี่ยง ‘ไหปลาร้า’ เพื่อคุณค่ะ MM.Dog
:pig4:
-
คุณจิ มาทำอะไรแบบนี้ตอนเที่ยงคะ อั๊ยยั้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
>//////////<
ทั้งน้องพิน้องไท หื่นแตกกันทั้งคู่ อย่างนี้อยู่กันยืดค่ะเพราะเข้ากันดีเหลือเกิน งุ้งงิ้งๆ
-
:haun4: :m25: :jul1:
ฮ่าๆๆ ถึงจะไม่ฟูลคอร์ส แต่ก็ได้ใช้ล่ะนะ อีโมตัวโปรด กร๊ากกกก (แสดงระดับความหื่น)
+1 ขอบคุณงามๆ รู้สึกว่าคู่นี้เค้ารักกั๊นรักกัน :o8:
-
โอ้ววววว หวานซะ อยากอ่านตอนหน้าเร็วๆแล้ว
ขอบคุณครับ
-
อะไรกานนนนน พิยังครองความเป็นชายต่อไปได้อีกหรือนี่
ทำไมไทช่างให้โอกาสพิซะเหลือเกิน
รอของจริงตอนหน้าก็ได้วุ๊ย
-
น่ารักอ่ะอิอิ :-[
-
น่ารัก น่าเลิฟจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:haun4: โอ้ยยยยย อ่านตอนนี้แล้วเขิมมากมาย
บรรยายได้หวานมากๆๆๆๆๆๆๆๆ ค่ะ อิอิ
จะรอตอนพิเสียจิ้นนะคะ หุหุ
-
+1กับตอนที่นั่งอ่านเเล้วเขินหน้าแดงเถือก เลดี้เป็นเอามาก
-
:o8:
จินตนาการตาม ฉากเอ็นซี
ผู้ชายแมนๆ 2 คน ปิ๋ว ปิ้ว กันอ่ะ :m25:
-
คราวหน้าขอแบบเต็ม ๆ นะค่า :oo1: คริ ๆ
แต่แค่นี้ก็หวานแล้วละเนอะ หุหุ
-
พิยังคงรักษาประตูหลังไว้ได้อยู่
ฝันไม่แม่นหรอพิ ว่าแต่ฝันอะไรอ่ะ เล่าให้ฟังบ้างจิ
+1 ให้ NC เบาๆแต่เสียเลือดเกือบหมดตัว :m25:
-
พี่จิจ๋า
เบื่อให้พิรับละ ให้ไทเป็นรับแทนพิได้มั้ยคะ แปลกดี 555+
-
แอบอมยิ้มด้วยคน พิฝันไม่แม่นจริงๆด้วย :z1:
แต่เป็นอะไรที่อ่านแล้วดูใสๆ น่ารักดี ยิ่งตอนจบตอนนะ พิทำโรแมนติกใส่อ่ะ อ่านแล้วเขินนน :o8:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
อยากรู้ว่าพ่อของไทเป็นใครทำอาชีพอาไร
แต่ที่อยากรู้มากกว่านั้น คือ....เมื่อไหร่น้องพิจะเสียประตูให้พี่ไท :z2:
-
:-[ เขินจัง
คืนนี้กลับไปฝันบ้างดีกว่าเนอะ
ฝันจะได้เป็นจริง
-
นาน ๆ เข้าเดี๋ยวก็พัฒนาไปตามเรทเองแหล่ะค่ะ ตอนนี้ R ตอนหน้า X ตอนต่อไป XX ต่อไปก็ XXX...ไปเรื่อย ๆ :-[
-
:pighaun:
อีหนู!!! เพิ่ง 15 กันไม่ใช่เรอะ
โอย..........ป้าจะกำเดาทะลักหมดตัวแล้ว
แล้วก็...ขอบคุณนะคะที่หลีกเลี่ยง ไหปลาร้า ให้ 555
ความจริงมันก็ไม่อะไรหนักหนาหรอก แต่สำหรับตอนนั้น....มัน....อ่ะนะ
-
ฝันที่เกือบจะเป็นจริง :-[
อีกไม่นานมันก็คงจะเป็นจริงตามที่พิอยากได้แล้วใช่มะเตง อร้าย เขินนนนนนน :o8:
-
:z13: ตะเอง55+
พรุ่งนี้ล้อหมุนแล้วอ่ะ...ขี้เกียจไปอ้ะ :m15: ว่าแต่...ทำไมเลือดมันเลอะเต็มไปหมดคะ? ไปทำอะไรกันมาเนี่ยยยยยย :jul3:
ตอบคุณ anajulia ทานข้าวเที่ยงเสร็จก็ตัดสินใจเอาเอ็นซีใส ๆ มาปล่อยค่ะคุณนุ่น555 มัน หื่นแตกกันจริง ๆ แหล่ะค่ะคู่นี้55+
BeeRY จะให้คุณ BeeRY ใช้อีโมตัวโปรดบ่อย ๆ ค่ะ (หน้าตาดิชั้นจริงจังได้อีก55)
ordkrub หวานเนอะคะ ส่วนตอนหน้าคงมาประมาณวันอังคารน่ะค่ะ รอหน่อยนะคะ
iforgive คุณ iforgive ไม่สงสารตรู๊ดส์พิเหรอ? โดนของไม่ใช่เล็กนะ555 รอก่อนนะคะมันต้องโดนแน่ค่ะ! :z3:
nana เนอะคะ..มันน่ารักกันเนอะ น่าฟัดมาก งั่ม ๆ ๆ
fahsai 555 เนอะคะ มันน่ารักกันอ่ะ
polartotty ขออนุญาตเจาะไข่นะคะ ฮ่าฮ์..มีความสุข รอไปก่อนนะคะ..มีคนรอเป็นเพื่อนเยอะเลยค่ะ555+ แต่..มันต้องโดนแน่ ๆ ค่ะ! (ขำตัวเองอ่ะ..จะจริงจังไปไหน555)
hotladyanyavee เป็นเหมือนกันค่ะคุณเลดี้ ตอนนั่งแต่งก็หน้าแดงเถือกไปเลยเหมือนกัน..ถ้ามันเสียตัวดิชั้นมิต้องโหลดหนังโป๊มาศึกษากันเลยรึนี่555
bunsitanaja การจินตนาการตามมันเป็นอันตรายต่อระบบการหมุนเวียนของเลือดเนอะ555+
dukdikdukdik มานั่งรอตอนหน้าเป็นเพื่อนกันเถอะนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
jasmin วันนี้ยังไม่เสียประตู แต่วันหน้าไม่รอดแน่ค่ะ! จะถามพิให้นะคะว่าฝันอะไร555+
กระต่ายชมจันทร์ เอาจริงอ่ะ!!! แต่พี่ก็แอบคิดให้พิรุกเหมือนกันนะ55+ :กอด1: ตั้งใจทำงานนะคะกระต่ายน้อย เดี๋ยวพี่ก็พาชุมชนไปดูงานเหมือนกัน แค่คิดก็เหนื่อยละ :เฮ้อ:
Solar cell พิต้องเสียประตูให้ไทแน่ค่ะ แต่ยังไม่รู้วันไหนอ่ะ มานั่งรอเป็นเพื่อนกันเถอะค่ะ555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
p_phai ฝันด้วย ๆ อยากให้มันเป็นจริงเหมือนกันค่ะ (แอบฝันว่าไม่ต้องไปทำงานแต่มีเงินเดือนใช้อ่ะ55) ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
Annetemis ใช่มั้ยคะ..มันต้องมีพัฒนาการอยู่แล้วเนอะ55+
MM.Dog เด็ก 15 นี่ล่ะค่ะ ตัวดีเลย555+ ส่วนเรื่องไหปลาร้า ไม่เป็นไรค่ะ..เราเข้าใจกันเนอะ555
Oo๐FosfoggY๐oO :กอด1: ใกล้แล้วล่ะตะเอง เพราะคนอื่นเค้าก็รอให้พิมันเสียตัวเหมือนกัน555+ คิดถึง คิดถุง คิดถิงนะตะเอง :กอด1: อีกที55+
จริง ๆ นั่งจิ้มบวกขอบคุณทุกท่านตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่ะ..พอจะตอบเม้นท์คอมก็ดับและรีสตาร์ทเอง..น่ากลัวมากอ่ะ
วันนี้เอาตอนพิเศษมาให้อ่านรอตอนหลักกันไปก่อนนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:pig4:
-
^
^
^
นี่แน่ะๆๆ จิ้มมมมมมม จึกๆคุณจิเรย
ไหนคะตอยพิเศษ เอริ้กๆๆๆๆๆๆๆ
-
:z13:จิ้มตรุ๊สพี่นุ่น
นั่นสิตะเองไหนอ่ะตอนพิเศษ o11 เค้าไม่ได้ทวงเลยนะ :m13:
-
ตอนพิเศษ
(มัน)เรื่องของผม
หนึ่งปีมี 365 วัน
หนึ่งเดือนมี 30 วัน
หนึ่งสัปดาห์มี 7 วัน
หนึ่งวันมี 24 ชั่วโมง
หนึ่งชั่วโมงมี 60 นาที
หนึ่งนาทีมี 60 วินาที
ผมไม่ได้กวนตีนครับ ผมทวนความรู้ให้พวกคุณเท่านั้นเอง...อย่าแก่อย่างไร้คุณค่ากันนักสิครับ
ผมใช้ชีวิตมาแล้วห้าพันวันกับเศษอีกพอประมาณ...เจออะไรมาก็เยอะพอสมควร..
แต่...ผมอยากรู้..
ตอนคุณอายุเท่าผม..คุณเคยหลงรักใครหัวปักหัวปำมั้ยครับ?...
ห๊า!!!
ในชีวิตนี้ยังไม่เคยสัมผัสความรู้สึกนั้นเลยเหรอ?
มีสองอย่างนะ...
คือ สวย หล่อเลือกได้ ไม่จำเป็นต้องฝักใฝ่รักใครมาก ๆ เพราะต้องแบ่งให้เท่า ๆ กัน
กับ...ขี้เหร่ชิบหาย แล้วยังจะเรื่องมากอีก ห้อยโหนคานทองเป็นชะนีป่าค้างปียังไม่มีใครสนใจจะแล555
หึหึ อยากกระทืบผมงั้นเหรอ? คุณคงต้องฝ่าดงตีนของการ์ดป๊าเข้ามากระทืบผมนะครับ..อาจจะยากหน่อย555
ป๊าผมน่ะครึ่งญี่ปุ่นครึ่งไทย แต่แม่ผมไทยแท้ครับ บ้านผมน่ะแม่ใหญ่สุด ผมสนิทกับพ่อมากนะครับ แต่พ่อเจ้าชู้แม่เลยต้องคอยตามประกบ ผมมีพี่สาวหนึ่ง กับพี่ชายอีกหนึ่ง ผมลูกคนเล็กน่ะครับ เป็นเรื่องธรรมดาที่ใคร ๆ ก็ต้องรัก ต้องหลง มีแต่คนตามใจผมกันทั้งนั้น
พี่สาวกับพี่เขยผมอยู่ญี่ปุ่นครับ คุมงานผลิตชิ้นส่วนอิเล็คทรอนิคส์ อะไหล่รถยนต์ หรือแม้แต่เครื่องมือที่ใช้ในวงการแพทย์ที่โรงงานเราก็ผลิตครับ ส่งมาประเทศไทยด้วยครับ เอามาใช้ในเครือโรง’บาลเราเอง ก็โรง’บาลที่ตาแฟนผมไปใช้บริการนั่นล่ะครับ..
ผมไม่ได้มั่วนะ!!!! เค้าคบผมเค้าก็ต้องเป็นแฟนผมสิ อย่ามาหาเรื่องกันดีกว่า...ถ้าคุณไม่อยากเจ็บตัวฟรี
ป๊ากับแม่อยู่บ้านที่กรุงเทพครับ ป๊าต้องอยู่ดูร้านอาหารกึ่งผับที่เปิดไว้ให้เพื่อนคู่ค้าจากญี่ปุ่นมาปลดปล่อยความเครียดกันครับ ก็เป็นพวกที่สั่งของจากบ้านเรากันเกือบทั้งหมดครับ มากันทุกเดือน แล้วป๊าก็ต้องให้คำปรึกษากับทูตญี่ปุ่นประจำประเทศไทยด้วยครับ ป๊าบอกว่าเป็นคนของลุง ป๊ากับแม่ทำมาหากินอะไรอีกเยอะแยะครับ ขัดขาใครเค้าก็เยอะ ตัดหน้าใครเค้ามาก็มาก ถูกตัดหน้าขัดขาก็ไม่น้อยเหมือนกัน เคยมีคนวางระเบิดที่ร้านด้วยครับ ป๊าก็ตอบแทนกลับด้วยการให้คนไปตัดสายเบรกรถลูกชายมัน พอฝั่งนั้นเข้าโรง’ บาล ป๊าก็ส่งพวงหรีดไปให้และแนบการ์ดใบเล็กว่าอย่ามายุ่งกับเราอีก ตั้งแต่นั้นบ้านผมก็เลยต้องมีคนคอยดูแลทุกฝีก้าวแบบนี้ล่ะครับ
ผมไม่ได้อยากให้มีคนคอยตามแบบนี้นักหรอก อึดอัดตายห่า..เคยเรียกมาเตือน พวกมันก็รับคำ แต่ผมก็รู้ว่ามันคอยตามผมอยู่ห่าง ๆ ..เอาเถอะครับ ถ้าป๊าสบายใจผมก็จะไม่ว่า แต่อย่ามายุ่มย่ามกับแฟนผมเป็นพอ
พี่เรย์พี่ชายผมมันเบื่อกรุงเทพครับเลยหาเรื่องออกมาอยู่กับผม ผมให้ป๊าปลูกบ้านให้มันอีกหลังแยกกับผมครับ ผมเห็นมันมาตั้งแต่เด็กผมก็เบื่อมันดิ555 มันย้ายมาเรียนมหาลัยต่างจังหวัดอีกต่างหาก แต่มันไม่ค่อยกลับบ้านหรอกครับ ไปอยู่กับแฟนมันซะส่วนใหญ่ ไม่รู้แฟนคนไหน มันน่ะติดนิสัยจากป๊ามาเต็ม ๆ ผิดกับผมลิบลับ ผมน่ะรักแฟนผมคนเดียวครับ....
อายว่ะ5555
ผมไม่เคยมีน้อง พอน้านันท์น้องสาวแม่คลอดมิ้นท์ออกมา ผมเลยรักมิ้นท์มากครับ ส่วนครีมเป็นลูกสาวน้าลีเพื่อนบ้านน่ะครับ ทุกอาทิตย์ผมต้องให้ป๊าพามาเล่นกับน้องที่ต่างจังหวัด ผมเคยขอน้านันท์พาน้องมาอยู่ที่บ้านใหญ่ด้วยกัน..แต่น้านันท์ไม่ให้ครับ ผมเลยขโมยน้องกลับมากรุงเทพด้วยซะเลย555
ป๊าตีผมใหญ่เลย แถมทำโทษผมไม่พาไปหาน้องเดือนนึง ผมโกรธมาก...ไม่กินข้าวพร้อมป๊า ตักข้าวมากินแยกคนเดียว หันหลังให้ป๊าเดือนนึงเหมือนกัน อย่าคิดว่าเด็ก 5 ขวบจะประท้วงไม่เป็นนะ!!!
พอปีกกล้าขาแข็ง เอ้ย!!โตพอที่จะดูแลตัวเองได้ ผมก็มาอยู่ต่างจังหวัดให้ป๊าจัดการเรื่องบ้านให้อยู่ใกล้ ๆ บ้านน้านันท์ จะได้คอยดูแลมิ้นท์ด้วยไงครับ น้องผมน่ะน่ารักนะครับ พวกริ้นพวกไรมันก็คอยจะตอมให้รำคาญใจเหมือนกัน ผู้ชายเดี๋ยวนี้ไว้ใจได้ที่ไหนครับ ดูผมสิ เอ้ย!! ดูอย่างพี่เรย์สิ คบคนโน้นเลิกคนนี้ เห็นแล้วมันวุ่นวายครับ ผมเลยเลือกที่จะไม่จริงจังกับใคร ชอบก็คบ ไม่ชอบก็เลิก ความสัมพันธ์ส่วนใหญ่ก็คืนเดียวจบ ไม่วุ่นวายดี เห็นมั้ยครับว่าผมกับมันน่ะต่างกัน...
เห็น...ใช่มั้ยครับ? (เสียงจิ้งหรีดร้องประกอบฉาก แสดงถึงความเงียบ555)
แต่ในบรรดาริ้นไรที่มาคอยเกาะแกะมิ้นท์ ก็ทำให้ผมได้พบกับคนที่ทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนไป...
ขอย้อนกลับไปถามคำถามเดิมอีกครั้งนะครับ...คุณเคยหลงรักใครหัวปักหัวปำมั้ยครับ?
ตอนนี้ผมกำลังหลงรักใครคนหนึ่งอย่างหัวปักหัวปำอยู่ครับ..
จากคนอย่างผม...ที่ไม่เคยต้องวิ่งตามใคร
ไม่เคยเป็นฝ่ายเข้าหาใคร..
ไม่เคยกลัวใคร..
ไม่เคยต้องมุ่งมั่นและจริงจังในการจีบเพื่อจะให้ใครคนหนึ่ง....
แค่หันมามอง..
ผมกลับทำทุกอย่างที่ผมไม่เคยคิดว่าคนอย่างผมจะต้องทำ...
เพื่อให้ ‘ผู้ชาย’ คนหนึ่ง...รักผม
ใช่ครับ...อ่านไม่ผิดหรอก ‘ผู้ชาย’
ผมไม่เคยสงสัยความรู้สึกของตัวเอง..
น่าสนใจ...ความรู้สึกแบบนี้มันเกิดขึ้นกับผมตั้งแต่ที่ผมสบตากับดวงตาสีดำสนิทคู่นั้น
ผมเข้าไปหาเรื่องก่อน เพราะผมอยากรู้ว่าเค้าจะทำยังไง...จะเก่งแค่ไหน
ผมให้คนตาม... ทุกที่ที่เค้าไป..
ถ้าติด GPS ได้ ผมทำไปแล้วครับ555
ให้สืบว่าคบใครอยู่รึเปล่า...เรื่องส่วนตัวของเค้าทุกเรื่องผมให้สืบหมดล่ะครับ
ได้เรื่องบ้าง ไม่ได้เรื่องบ้าง แค่ให้รู้ว่ายังไม่มีใครก็พอ..
ยิ่งเข้าไปสัมผัส..ผมก็ยิ่งมั่นใจ
ว่าผม รัก ผู้ชายคนนี้...เข้าให้แล้ว
ผมไม่สนใจหรอกว่าคนอื่นจะมองยังไง..แค่เค้ารักผม
เรารักกันก็พอ..
ป๊ากับแม่ผมรู้อยู่แล้วล่ะครับ เพราะการ์ดป๊าต้องรายงานเรื่องผมทุกวัน ผมไม่เคยสั่งให้มันปิดปากเรื่องผมกับแฟน ...ไม่ได้หวังให้ป๊ากับแม่ยอมรับ แค่ไม่ขวางก็พอ..ถึงจะเป็นป๊าหรือแม่..ถ้าลองขวางเรื่องผม..
ผมก็ยอมให้ไม่ได้เหมือนกัน!!!
แต่ที่ผมหนักใจ...ก็เรื่องตาของเค้านั่นล่ะครับ ท่านอายุมากแล้ว ถ้าเกิดรับไม่ได้แล้วเป็นอะไรขึ้นมา...ผมคงเสียใจไปตลอดชีวิต
แต่ตอนนี้ผมก็เข้าหน้าไม่ติดเท่าไหร่ครับ...ก็ผมหน้าด้านไปจีบหลานเค้าทุกวันอ่ะ ตอนไปเจอตาครั้งแรกผมก็แนะนำตัวเองเสร็จว่าผมเป็นเพื่อนห้องเดียวกับชาย เลยพลอยสนิทกับเค้าไปด้วย
ผมกลัวตาเค้าจับได้จะตายว่าผมคิดจะเคลมหลานเค้า แต่ตาก็น่ารักครับ ชวนผมกินข้าว ดูเค้าทำนาอีกต่างหาก คงเห็นว่าแฟนผมเค้าไม่ได้ปฏิเสธอะไรตอนที่ผมแนะนำตัวมั้งครับ555
ผมว่าเค้าเองก็ต้องชอบผมบ้างล่ะน่า..ผมจูบ..เค้ายังไม่ต่อยผมเลย
แฟนผมอ่ะ...ปากแข็ง แต่ปากหวานนะครับ ผมชิมเรื่อยแหละ555..
ผมไม่ใช่พวกบ้าจูบนะครับ เวลามีอะไรกันกับสาว ๆ ผมก็ทำให้เสร็จไป ไม่มาร่ำรี้ร่ำไรมากหรอกครับ..ก็ผมไม่ได้รักนี่ แล้วพวกนี้เค้าก็ล่าแต้มแข่งกันเท่านั้นเองครับ ไม่มานั่งสนใจลีลากันหรอก หึหึ
แต่กับเค้า..มันต่างออกไป..อย่างสิ้นเชิง..
ผมใส่ความกล้า..และความรู้สึกรักของผมทุกครั้งที่ได้สัมผัสเค้า..
จูบเค้าครั้งแรกที่ซอกตึกนั่น...เท้าผมแทบจะไม่ติดพื้น..
มันเหมือนล่องลอย..มันนุ่มนวล..
และนั่นทำให้ผมรู้...
ผมกำลังตกหลุมรัก
ผมไม่เคยหาเหตุผลว่าทำไมผมถึงรัก...ผู้ชายคนนี้..
ผมแค่ชอบเค้าตรงที่เค้าหมัดหนัก ปกติถ้าผมต่อยใคร...อีกฝั่งไม่มีทางต่อยผมกลับได้นะครับ แม่งต้องสลบหรือไม่ก็สะลึมสะลืออ่ะ...ผมหมัดหนักนะ แสดงว่าเค้าต้องเก่งพอ ๆ กับผม เค้าไม่กลัวใคร แข็งแกร่ง เพื่อนเยอะ แต่ในความแข็งแกร่ง..กลับสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนในเวลาเดียวกัน มันผสมเข้ามาเป็น ‘ตัวเค้า’ เป็นคนที่ผมรักอย่างลงตัวครับ... 5555 อายว่ะ
อย่างที่บอกล่ะครับว่าแฟนผมน่ะเจ๋ง ในเมื่อคนระดับผมยังชอบ... แล้วคนอื่นล่ะ...จะไม่ชอบได้ยังไง
เพื่อนเค้านี่ไม่ต้องพูดถึงครับ ดูยังไงก็คิดเกินเพื่อนทั้งนั้นล่ะ คนของผมซะอีก...ซื่อบื้อ!!!
แต่ก็ดีครับ ในเมื่อแฟนผมเค้าไม่คิดอะไรกับใคร คนอื่นก็ไม่กล้าบุ่มบ่ามทำเกินเลยเหมือนกัน คงจะมีแต่ผมนี่ล่ะครับที่ตัวเค้าคิดว่าแปลก และ...
หน้าด้าน555
ผมกลัวครับ...ถ้าผมไม่รีบจีบเค้า...เค้าอาจจะเป็นของคนอื่นก็ได้
ก็เค้าเจ๋งขนาดนั้นอ้ะ.....ผมนี่เป็นเอามากเนอะ555
ยิ่งเข้าไปใกล้เค้ามากเท่าไหร่...ผมก็ยิ่งควบคุมตัวเองไม่ได้..
จากได้จูบ...ผมก็อยากได้มากกว่านั้น..
ผมมันโลภครับ..
“ไทโยซัง ของที่สั่ง หามาได้แล้วครับ”...ขัดจังหวะกูชิบหาย ยื่นมือไปรับและโบกมือให้การ์ดออกไป
ผมนั่งชื่นชมกับ ‘ ของ’ ที่ผมสั่งไว้
หึหึ มันคือ Pee’s collections ครับ
ภาพถ่ายระยะไกล ใกล้ ซูมทุกอิริยาบถ...
อ๊า..ตาพร่าไปหมดแล้วครับ
ขอตัวก่อนนะครับ...
ผมจะรีบเอาแฟนผมไปเก็บในห้องใต้หลังคา...
เวลาผมนอนดูดาวทุกคืน..ก็จะได้รู้สึกว่านอนดูดาวกับเค้า..โรแมนติกมั้ยครับ
แล้วเวลาผมนอนไม่หลับ..
ผมก็จะเลือกภาพด้านข้างที่เค้าถอดเสื้อ เผยให้เห็นมัดกล้ามแข็งแรง ตุ่มบนหน้าอกสีแดงเข้มตัดกับผิวของเค้า..ช่วงเอวรับกับสะโพกเป็นรูปตัววี ก้นกลมโค้งมน มันน่า....
น่าใช้มือลูบไล้ไปตามหน้าอก สะกิดเบา ๆ ที่ตุ่มเล็กสีแดงเข้มนั่น
จูบละเมียดละไมที่ตุ่มสีแดงนั้นอย่างนุ่มนวลให้เค้าครางกระเส่า…เรียกชื่อผมด้วยความกระสัน
ปลายลิ้นแตะสัมผัสไปทั่วทั้งกล้ามเนื้อหน้าอกและซิกแพคแน่น ๆ ...
ลากต่ำลงไปที่ส่วนที่ไวต่อสัมผัส..ไล่ไปตามความยาว..และเน้นที่เส้นประสาท..
เค้าจะครวญครางเรียกชื่อผมคลอดเวลา และซี้ดปากด้วยความเสียวจากสัมผัสของริมฝีปากผม..
จูบต่ำลงไปเรื่อย ๆ จนถึงทางสวรรค์...ฮ่าห์
ห่อลิ้นให้แข็งและออกแรงส่งเข้าไป..เพิ่มน้ำลายลงไปและค่อย ๆ สอดนิ้วนำร่องไปก่อน...
เค้าจะต้องเคลิบเคลิ้มและจับขาตัวเองดึงออกกว้างเพื่อให้ผมทำได้ถนัดยิ่งขึ้น..บิดตัวและครางตลอดเวลา..
ผมรีบสวมเครื่องป้องกันและใช้เจลชโลมให้ชุ่มทั้งของผมและช่องทางของเค้า..
ซืด...ไปทำภารกิจระดับชาติดีกว่าครับ ทนไม่ไหวแล้ว..
ฮอร์โมนวัยรุ่นก็งี้ล่ะ...มันพุ่งพล่าน...อยากหาที่ปลดปล่อย..
อาฮ์..คิดถึงริมฝีปากสีส้มอมชมพู...ปลายลิ้นพลิกพลิ้ว...หวานไปหมดทั้งตัว
ผมอยาก...อยากได้เค้า...
อยากได้เดี๋ยวนี้เลย!
จะคลั่งแล้วโว้ยยยยยยยยย
เจอกันตอนหน้านะครับ
เอ่อ....
ผมบอกพวกคุณรึยังครับ..
ว่าแฟนผมชื่อ ‘พิ’
รู้แล้วเหยียบให้มิดนะครับ..ว่าตอนหน้าผมจะ...
โอย..แค่คิดผมก็มีความสุขแล้วครับ555
เราจะได้เป็นคนคนเดียวกันซักที
คุณเก็บความลับเก่งกันมั้ยเนี่ย?
ผมว่าผมเอาเวลาไปวางแผนและทำภารกิจระดับชาติดีกว่า..
เฮ้อ...คุยกับพวกคุณนี่ผมกลัวนะครับ..กลัวพวกคุณจะเป็นลมล้มพับเพราะขาดเลือดไปเลี้ยงร่างกาย อย่าไปจินตนาการอะไรให้มันมากนักเลยครับ อายุก็มากกันแล้ว ความดันพุ่งและเสียเลือดมาก เข้าโรง’ บาลเพราะแอบจิ้นเรื่องของเด็ก ๆ มันน่าอายนะครับ5555
อ่อ...
หวัดดี!!
………………
อ่านไปก่อนนะคะ :กอด1:
แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ...ไม่น่าจะเกินวันอังคารนะคะ
จะพยายามเอาตอนใหม่มาเสิร์ฟให้ค่ะ555
:pig4:
ปล.สองสาวมาจิ้มอะไรกันค๊าาาาา :jul3:
-
:z13:กระซวกแรงๆ
ตายแล้วตัวเองงง เค้าไม่จิ้นตามตาไทเลยนะ
ไทมันเพ้ออะไรเนี่ย ไม่รู้เรื่องเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แหมแล้วเลือกรูปแต่ละรูปเนี่ยไม่ค่อยวาบหวิวเลยอ่ะ มากกว่านี้ได้ป่ะ555
เอ๊ะเลือดอะไรไหลมากจากไหน แว้ก เลือดกำเดาชั้นเองนี่หว่า :haun4:
กลับหลังหัน หลบไปเช็ดเลือด ไม่มีไรแล้วนี่เห็นมะ :laugh:
:กอด1:เตงแรงๆ เดินทางดีๆนะจ๊ะ สู้ๆ
-
^
^
^
จิ้มมมมมมมมมคืนเรย แบร่ๆๆๆ
กี๊ดๆๆๆ ไทโยซังงงงงงงงงงงง ร้ายมั่กๆ
ดีนะ ไม่ได้คิดภาพตาม แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก (บ้าๆๆๆลอยมาเป็นฉากๆเลย)
.................................
น้องฝนนนนนนนนนนนนนน คิดถึงนะคะ จุ๊บๆๆๆๆๆ (จิ้มตรูดพี่นุ่นทำไมงิ เจ็บตรูด หงิงๆ)
-
อร้ายยยย ไทมันจิตนี้หว่า กร้ากกก :z1:
-
วันนี้ถูกจิ้มหลายทีจัง...เจ็บตรู๊ดส์บ้างไรบ้างเหอะ555+
:z13:กระซวกแรงๆ
ตายแล้วตัวเองงง เค้าไม่จิ้นตามตาไทเลยนะ
ไทมันเพ้ออะไรเนี่ย ไม่รู้เรื่องเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แหมแล้วเลือกรูปแต่ละรูปเนี่ยไม่ค่อยวาบหวิวเลยอ่ะ มากกว่านี้ได้ป่ะ555
เอ๊ะเลือดอะไรไหลมากจากไหน แว้ก เลือดกำเดาชั้นเองนี่หว่า :haun4:
กลับหลังหัน หลบไปเช็ดเลือด ไม่มีไรแล้วนี่เห็นมะ :laugh:
:กอด1:เตงแรงๆ เดินทางดีๆนะจ๊ะ สู้ๆ
เค้า...เค้าไม่รู้จะช่วยตะเองเช็ดเลือดดีมั้ยอ่ะ...เค้าว่าตะเองอ่ะ..หนักกว่าไทอีกนะ555+
เค้าขี้เกียจไปอ่ะตะเอง...แต่ก็นะ..มันหน้าที่อ่ะ :m15: ขอบใจนะจ๊ะ :กอด1: คืน 2 เท่า555+
กี๊ดๆๆๆ ไทโยซังงงงงงงงงงงง ร้ายมั่กๆ
ดีนะ ไม่ได้คิดภาพตาม แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก (บ้าๆๆๆลอยมาเป็นฉากๆเลย)
เราไม่ได้คิดภาพตามเหมือนกันเลยค่ะคุณนุ่น :jul3: ขอบคุณที่ติดตามนะคะคุณนุ่น :กอด1:
อร้ายยยย ไทมันจิตนี้หว่า กร้ากกก :z1:
นั่นสิคะ ..ไทมึงมันจิตอ่ะ555+
:pig4: ที่ตามอ่านนะคะ
-
ไทเป็นเอามากนะนี่ หลงพิจนหัวปักหัวปำเลย ทำไมผู้ชายที่ผ่านเรื่องรักไม่จริงจัง ต้องแพ้ทางดวงตาบอบบางสีดำทุกคู่
แต่เนอะคนเราศรมันคงแผลงให้รักกันแรกพบ แต่นายไทยก็หื่นได้ฟิวส์ พอมองผ่านเขาถึงรู้ว่าดูหน้าว่าซื่อ ใส แต่เอาเข้าจริงนายนี่ก็
ช่อนหื่นเอาไว้เต็มๆๆ พิต้องเสร็จและหลงกล คนน่าซื่อตาใสนี่สักวัน แต่ก็ต้องเชียร์ ให้ไปด้วยกันเร็วๆๆ
-
ลืมกด เลยกด+1เพื่อเพิ่มแรงใจให้จิ
-
+1 ให้ครับ อ่านแล้ว อากซ์ๆๆๆๆๆๆๆ 55555
-
ไทโยซังหื่นมากกกกกกั๊บป๋ม
น้องพิกะไทโยซังใครหื่นกว่ากันหว่า
แต่ที่แน่ ๆ คนอ่านหื่นที่ซู้ดดดดดดดดดด
ไรเตอร์ก้อด้วยใช่ป่ะคับไรเตอร์จิ
ปล.เค้า+1ให้ไรเตอร์ด้วยน๊า :z2:
-
ตอนแรกก็คิดว่าใครแอบมาแย่งซีนน้องพิ
ทำไมมันรั่วขนาดนี้ ว่าแล้วต้องเป็นพระเอกของเรื่อง
รั่วได้รั่วดีไม่เกรงใจใคร เกือบปลื้มล่ะ
ตอนที่บอกว่ารักแฟนคนเดียวอ่ะ
แต่พอมาเจอประโยคนี้ "ผมแค่ชอบเค้าตรงที่เค้าหมัดหนัก "
o22 แม่เจ้า!!!! หรือว่าไทจะเป็นมาโซ
อ่านๆไปเริ่มหื่นขึ้นเรื่อยๆ โอ๊ย มีแอบกัดทิ้งท้ายอีก
ไว้มาเล่าบ่อยๆนะ คนอ่านชอบ :haun4:
-
ไท...เพ้อเจ้อใหญ่แหล่ะ :laugh:
-
ฮ่่วย ฮ่วย ทำไมทำแบบนี้ คราวหน้าพิเอ๋ยยยยยย แหะ แหะ
คิดไปคิดมา ไทนี่หื่นใช่เล่นเลยนะเนี่ยะ
-
แล้วพิจะยอมเหรอเนี่ย
ไม่ต้องห่วงปิดปากเงียบแน่นอน :m20:
-
แอบมาปั้มไว้ก่อน มีคนแอบมากระซิบบอกว่าเรื่องนี้หวานนนนน น่ารักๆ :m26:
ปล.อ่านตอนพิเศษของนายไทโยแล้ว .. เสียวแทนพิจริงๆ :impress2:
-
ไท แกเป็นคนสองบุคลิกเหรอ แบบหื่นน้อยกับหื่นมาก กร๊ากกก :m20:
แต่คนอ่านอ่ะ หื๊นหื่นอย่างแรว๊งง :haun4:
ขอบคุณไรเตอร์ที่จะทำให้ได้ใช้อีโมตัวโปรดล่วงหน้านะคะ 55
-
55 ไทหื่นนะเนี่ย :z1:
-
มารอพิหับไท :mc4:
-
โฮ้ย....................ไม่ต้องกลัวลูก ไม่ต้องกลัว
ป้าปิดปากสนิทแน่ลูกเอ๊ย!!!!
แล้วป้าก็ธรรมะธัมโมนะลูกนะ
นี่ก็เพิ่งกลับจากปฏิบัติธรรมมาจ้ะ
ไอ้เรื่องจินตนาการบรรเจิดนี่ ป้าไม่มีหรอกลูก เหอ เหอ เหอ
-
กรี๊ดกร๊าดดดดดดด
ชอบมากกกกกกค่ะ
ตอนต่อไป แค่คิด ก็...................... 55+
-
กรี๊ดดดดดดดดด
ไท...ลามก -////-
ตอนหน้านี่จะใช่อย่างที่หนูคิดมั้ยคะพี่จิ 555+
พิรุกเลยค่ะ ตัดหน้า ก๊าก~
แล้วก็ๆ...จะพูดอะไรหว่าลืม...
แหะๆ...เอาเป็นว่ากลับมาแล้วค่ะพี่สาว จุ๊บๆ
*กอด*
-
คิดถึงพิ ไท และไรเตอร์จังเลยยยย :กอด1:
-
จิจ๋ารอตอนต่อไปนะ
-
ยังไม่แก่ย่ะ แต่ว่าเธฮเมื่อไหร่จะสำเร็จภารกิจจ๊ะ
-
ตาไทนี่แอบหื่นอ่ะ
พินี่พลาดไปแล้วป่าวนิ :laugh:
-
จิจ๋า เลดี้รอพิกะไทมาห้าวันแล้วอะ คิดถึงมาต่อไวๆๆๆนะ
-
จากตอนที่แล้วที่อ่านค้างไว้ก็อัพอีกหลายตอนเลย
กำลังค่อยๆ ตามเก็บอยู่ค่ะ
ไว้ตามทันถึงตอนปัจจุบันแล้วจะคอมเม้นท์อีกทีนะคะ
ตอนนี้เข้ามากดบวกคะแนนและส่งกำลังใจให้ก่อนนะ
:กอด1:
-
กลับมาแล้วค่าาาาา มาถึงเมื่อวานตอนตี 3 กลับไปนอนแล้วก็มาทำงานตอน 08.30 น. 555+ ถึกที่สุดอ่ะ :laugh: เหนื่อย มึน เบลอ นอนน้อย ปวดขา...ใกล้จะทุพลภาพเข้าไปทุกทีแล้ว :sad2:
เข้าเล้าเมื่อวานแป๊บนึงเห็นรีพลายทุกคนแล้วชื่นใจมวากค่ะ เลยนั่งปั่นตอนใหม่มาเสิร์ฟ แต่ขอทำงานก่อนนะคะ วันนี้จะเอามาให้อ่านแน่ ๆ ค่ะ
ตอบคุณ hotladyanyavee ค่ะมันแพ้ทางกันเห็น ๆ 55+ ขอบคุณที่ติดตามและคะแนนบวกค่ะคุณเลดี้ แต่งอีกครึ่งที่เหลือก่อนนะคะแล้วจะเอามาให้อ่านค่ะ ไม่น่าจะเกินวันนี้อ่ะ :กอด1:
ordkrub ชอบความหื่นของไทเหมือนกันเลยใช่มั้ยคะคุณ ordkrub ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
Solar cell จะบอกว่าพิหื่นกว่าไทค่ะ ชอบเคลิ้มแล้วไม่ยอมหยุดตัวเองแล้วก็มาหน้าบางทีหลัง :m20: แต่...คนอ่านหื่นที่สุดค่ะ (ข้ามตัวเองไปอย่างหน้าตาเฉย) ขอบคุณที่ติดตามและคะแนนนะคะ
jasmin ให้ไทมาเล่าบ่อย ๆ ดิชั้นเขินค่ะ55+ จริง ๆ มันก็รั่วนิด ๆ นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
Annetemis มีคนจับไต๋ไทได้ด้วยค่ะว่ามันเพ้อเจ้อ55+ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
iforgive ว้ายยยยคุณ iforgive คาดหวังอะไรคะ มันยังเด็กอยู่นะคะ :laugh: ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
iamnan นั่นสิคะพิมันไม่ยอมหรอก (หน้าตาจริงจัง) แล้วนี่รู้เห็นเป็นใจกับไทใช่มั้ยคะ ? 55+ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
เกริด้า(๐-*-๐)v ยินดีต้อนรับค่ะ คุณ เกริด้า(๐-*-๐)v
BeeRY คุณ BeeRY จะใช้อีโมตัวโปรดทุกตอนเลยรึเปล่าคะ ? 55+ จะพยายามค่ะ!! ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
Red_sister 555+ ไทมันหื่นน้อยกว่าพวกเรานะคะ คุณ Red_sister ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
MM.Dog โมทนาสาธุด้วยค่ะคุณ MM.Dog ไม่ได้ถือศีลนานแล้วเหมือนกันนะนี่ :เฮ้อ: ได้แต่สวดมนต์ก่อนนอน ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
fahsai คุณ fahsai คาดหวังอะไรกับตอนหน้าคะ ? ไทมันรั่วค่ะอย่าไปเชื่ออะไรมันมาก55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
กระต่ายชมจันทร์ :กอด1: กลับมาแล้วเหรอ พี่ก็กลับมาแล้วจ๊ะ เหนื่อยโคตรอ่ะ แต่เห็นเม้นท์แล้วพี่มีกำลังใจปั่นมากอ่ะ แต่ปั่นได้แค่ครึ่งตอนเอง เดี่ยวทำงานเสร็จจะปั่นต่อให้จบตอน วันนี้น่าจะได้อ่านกันแหละ ว่าแต่..กระต่ายจะพิตัดหน้าจริงดิ เอางั้นเลยเหรอ :laugh: แอบ :กอด1: อีกที
SUICIDE เรื่องสำเร็จภารกิจมันก็สำเร็จของมันทุกวันค่ะ55+ มานั่งรอวันพิเสียจิ้นด้วยกันเถอะนะคะ55+ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
bunsitanaja มันหื่นจริงคะ55+ แต่ก็ยังน้อยกว่าพวกเรานะคะ :laugh: ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
V_we อ่านไปเรื่อย ๆ ไม่ต้องรีบค่ะ ขอบคุณสำหรับคะแนนและกำลังใจนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
ขอทำงานก่อนนะคะแล้วจะเอาตอนใหม่มาให้อ่านกัน
:pig4:
ปล.ดูเหมือนส่วนใหญ่จะอยากให้แผนของไทสำเร็จนะคะ :jul3:
-
^
^
^
ไม่ๆๆๆๆ อยากให้ความฝันของน้องพิเป็นจริงตะหากคะคุณจิ
เอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ไม่ๆๆๆๆ อยากให้ความฝันของน้องพิเป็นจริงตะหากคะคุณจิ
เอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:jul3:
เออเนอะคะ มันต้องเป็นฝันของพิสิเนอะ
:laugh: อีกรอบ555+
-
ตอนที่ 12
ผมลืมตาตื่นขึ้นเพราะคนข้าง ๆ ขยับตัว
ปรับสมองและสายตาอยู่พักหนึ่ง แล้วยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์มาดูเวลา
อืม...ตี 4 ยังเช้าอยู่เลยอ่ะ
ผมค่อย ๆ ใช้มือประคองศีรษะของคนข้าง ๆ ออกจากแขน
ไทขยับปากงึมงำและหลับไปอีกครั้ง..
มันเขี้ยวว่ะ555
ลุกมาเข้าห้องน้ำ ล้างหน้า แปรงฟัน
เงยหน้าขึ้นมองกระจก..
ผมก็ตระหนักถึง....
ความจริง
ผมเป็นผู้ชาย
ไทเอง..ก็ผู้ชาย
ถึงผมกับมันจะรักกันแค่ไหน...มันก็ยากที่ครอบครัวของมันกับตาของผมจะยอมรับ
แล้วยิ่งผมกับมันถลำลึกกันมากเท่าไหร่..
ปลายทางก็มีแต่ทางตันเท่านั้น
แต่จะให้ตัดไฟแต่ต้นลม ให้ผมเลิกกับมัน..
ผม..ผมทำไม่ได้ครับ
ผมรักมันไปแล้ว ถึงไม่เคยเอ่ยปาก...ผมก็เชื่อว่าไทรู้
แต่ผมยังมีศรัทธาและความเชื่อ ว่าทุกทางตัน...มันต้องมีสักช่องหนึ่งที่เป็นทางออก
ผมกับไท...ถ้าเรายังรักกัน
จนกว่าจะถึงวันนั้น..มันต้องมีทางให้ผมกับมันได้เดินแน่นอน..
เฮ้อ....
สำหรับผม..การถอนหายใจเป็นการปลดปล่อยความหนักอึ้งของปัญหาในระยะแรกครับ คนอื่นมีวิธีปลดปล่อยความเครียดยังไงผมไม่รู้หรอก แต่ผมว่าการถอนหายใจตอนเครียด...ทำแล้วมันดีขึ้นนะ
คิดมากไปทำไมวะ..มันยังมาไม่ถึงซักหน่อย
เดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อยออกจากห้องน้ำมา ก็ค่อย ๆ ย่องมานั่งลงข้างเตียงมองเด็กญี่ปุ่นหลับ
ผมเอื้อมเปิดไฟหัวเตียง และนั่งมองหน้าไทตอนหลับ
ขนตายาวดำเป็นแพประดับเปลือกตาที่หลับสนิท
ภายใต้เปลือกตาหลับสนิทนั้นกลับเป็นดวงตาสีน้ำตาลที่แผดเผาผมไปเมื่อคืน..
หน้าผมร้อนวูบโดยไม่ต้องบอกถึงที่มา..
พอขนตายาวที่ผมมองมันขยับยุกยิก
ผมดีดตัวขึ้นยืนและหันรีหันขวาง
ผมยังไม่พร้อมเผชิญหน้ากับมันนะ!!!
ไทกระพริบตาถี่ ๆ ยกหลังมือขยี้ตา และลุกมานั่งขัดสมาธิ ยื่นมือมาคว้าเอวผมเข้ามากอด พูดอู้อี้กับหน้าท้องผม
“..ตื่นเช้าจังเลย พิจะไปเลยรึเปล่า?
..รอผมแป๊บนะ ล้างหน้าแล้วไปด้วยคน...นะ?” มันเงยหน้ามามองผม
ผมอึกอักกับคำถามมัน..พยักหน้าให้มันแบบส่ง ๆ
สภาพแบบนี้ทุเรศตัวเองชิบหาย!!!
มือไม้ก็ไม่รู้จะวางตรงไหน...มือข้างหนึ่งเกาท้ายทอย อีกข้างเลยต้องเอามาถูจมูกแทน
มันจะรู้มั้ยครับ..ว่าอาการงัวเงียอ้อนผมแบบนี้..มันทำให้ผมเขินหนักขึ้นไปอีก
ผมอยากได้คอปเตอร์ไม้ไผ่
อยากเป็นนินจา
อยากหายตัวได้
อยากหน้าด้านเหมือนมันด้วยครับ!!!
มันกอดเอวผมนิ่งและเงียบไป
เงียบเกินไปละ...
ผมจับแขนและดันหน้ามันออกมา ย่อตัวลงมามองเห็นว่ามันหลับตาอยู่..
ผมยิ้มและหอมแก้มมันสองข้างด้วยความมันเขี้ยว
“ถ้าง่วงก็ไม่ต้องไป ให้อาหารปลาแทนอย่างเดียวก็พอ..
แต่ถ้าอยากไปก็ลุกมาล้างหน้าแปรงฟัน...อาบน้ำด้วยนะ เมื่อคืนผมแค่เช็ดตัวให้อย่างเดียว..” มันหลับตานิ่งฟังผมพูด จะนิ่งเกินไปแล้วไอ้ไท..มึงหลับใช่มั้ย ?
ผมจิ้มนิ้วที่หน้าผากมัน มันก็ค่อย ๆ เอนหลังลงไปนอน..ตายอย่างสงบ555
ผมกลั้นหัวเราะแต่มันกลับเด้งตัวขึ้นมาคว้าเอวผมลงไปนอนกลิ้งบนเตียงกับมัน
ไทเอาจมูกมาฟัดหน้าผม เอาหนวดที่คางมาฟัดซอกคอ
ผมขำก๊ากและหลบหนวดมันไปด้วย มันหยุดฟัดแล้วก็ยิ้ม..
ก่อนจะเลื่อนปากเข้ามาแตะกับริมฝีปากผม
จูบเบา ๆ ที่ริมฝีปากบน
ผมจูบริมฝีปากล่างไทตอบ
แลกสลับจูบอยู่อย่างนั้น
ผมชอบดวงตาสีน้ำตาลที่สะท้อนภาพตัวผม...
ฝ่ามือเย็นชื้นที่ประคองใบหน้าผม...
ปลายจมูกซุกซนไปทั่ว...
และสัมผัสอบอุ่นจากริมฝีปากไท..
มือถือผมส่งเสียงร้องจากการตั้งปลุก
แต่ผมกับไท..เรายังไม่หยุด...จูบ
ไทเอื้อมมือไปกดปิดโทรศัพท์ โดยที่ริมฝีปากเรายังแลกสัมผัสกันอยู่
ไทค่อย ๆ ถอนจูบออก..หน้าผากแตะกับหน้าผากผม...
“อรุณสวัสดิ์..”
“อืม..อรุณสวัสดิ์” ผมตอบไทก่อนจะยื่นริมฝีปากตัวเองไปชิดริมฝีปากไท..
จูบและดันลิ้นเข้าไปควานหาความหวาน..
ผมสอดนิ้วเข้าไปแทรกเส้นผม ลูบเบา ๆ ตรงท้ายทอย และเลื่อนมือมาประคองหน้าไทให้รับสัมผัสมากขึ้น
ไทยิ้มและปล่อยให้ผมชิม..จนพอใจ
ไทใช้หลังมือเช็ดริมฝีปากผม หอมหนัก ๆ ที่แก้ม และดึงมือผมลุกขึ้น
ก่อนจะเดินเอามือกุมเป้าเข้าห้องน้ำไป..
ผมพับผ้าห่ม และก้มเก็บซากยานอวกาศที่ไทยิงตกเมื่อคืน..มันคือกางเกงผมที่แปดเปื้อนพิษของไทเมื่อคืนนั่นล่ะครับ ผมใช้คำให้มันดูแปลกเพื่อกลบเกลื่อนความอาย555
ผมเอาใส่ถุงพลาสติกแยกไว้ เขียนใส่กระดาษแผ่นเล็กว่า..
‘ซักแล้วเอามาคืนด้วย’ เสร็จก็ยัดเข้าไปในกระเป๋านักเรียนของมัน ผม...ซักให้ไม่ได้ครับ เพราะป้าอรจะเข้ามาเอาเสื้อผ้าผมไปซัก เย็น ๆ อินจะเอาเสื้อผ้าที่ซักรีดแล้วเข้ามาแขวนเก็บให้..เป็นแบบนี้มาตลอดครับ ผมเลยซักผ้ารีดผ้าเองไม่เป็น555
“พิ...ขอผ้าเช็ดตัวหน่อยครับ” มันแง้มประตูและยื่นมือออกมารอผ้าเช็ดตัว
ผมหยิบและยื่นผ้าเช็ดตัวให้..แต่มันกลับคว้าข้อมือออกแรงดึงผมเข้าไปในห้องน้ำ
ผมคิดไว้อยู่แล้วครับ..ว่ามันต้องเล่นมุขนี้
เลยสนองส้นตีนผมให้มันไป 1 ดอก มันขำใหญ่เลยครับ
มึงคิดจะล่อตูดกูล่ะสิ...ไอ้เหี้ยไท!!
“เร็ว ๆ เลย..เดี๋ยวตามาปลุกเองนะ
ช่วยเร็วด้วยครับคุณอาทิตย์” ผมยืนกอดอกมองประตูห้องน้ำ มันเปิดประตูออกมาพันผ้าเช็ดตัวเรียบร้อย
และตอบผมด้วยการเดินเข้ามาจุ๊บปากผมเบา ๆ แล้วยิ้มให้..เดินเลยไปแต่งตัวและหยิบเสื้อผ้าผมมาใส่
ทิ้งให้ผมยืนเขินกับฉากกุ๊กกิ๊กเมื่อกี้อยู่คนเดียว..
ไทมันทำเหมือนเป็นเรื่องธรรมชาติ..แต่....ไม่รู้สิครับ...ผมอดเขินไม่ได้อ่ะ
ผมพามันมาปลุกตาด้วยกัน..มันขอเป็นคนปลุกเอง
ดูตาไม่ค่อยแปลกใจที่เห็นหน้ามันแทนที่จะเห็นผม
“ตา..ตื่นไปดูพระอาทิตย์ขึ้นกันครับ” ตายิ้ม และให้ผมกับไทออกไปรอตรงสนาม ผมเลยชวนมันให้อาหารปลารอตาไปพลาง ๆ ก่อน
มันหยิบอาหารปลาจากกระป่องในมือผม แล้วโยนให้ปลา...
จะขยับมาชิดทำไมมากมาย..แล้วไมมึงไม่มองบ่อปลาวะ?
มันมองหน้าผมแล้วยิ้มตลอดอ่ะ..
มึงนี่มัน..
กูเขินโว้ยยยย
ผมตะโกนก้อง..ในใจ
เอาเถอะครับ..
คงจะมีซักวันที่ผมพัฒนาตัวเองให้หน้าด้านแบบมันได้..
ตอนนี้ก็เม้มปาก ทำหูแดงตอบโต้มันไปก่อนครับ -///-
ตาเดินออกมามันก็วิ่งไปประจบ ขับรถให้ ผมยืนอมยิ้มมองมัน..น่ารักดีอ่ะ
วันหยุดนี้ตา กับพี่ช้าง จะไปเที่ยวกับเพื่อนตา พี่สาว พี่เล็ก
ตาว่าเซลล์บริษัทที่เพื่อนตาสั่งซื้อรถไถให้ตาเค้ามีแพ็คเกจเที่ยวฟรี 3 วัน 2 คืน ที่พักฟรี แถมอาหารให้ด้วยครับ ให้มา 6 ที่ ตากับเพื่อนเลยจะไปเที่ยวและค้างด้วยครับ ตาชวนผมกับไท แล้วก็ให้ชวนเพื่อนไปเที่ยวด้วยกัน นอกเหนือจากแพ็คเกจตาจะออกให้เอง ผมยิ้มสิครับ ควักโทรศัพท์ออกมากดเตรียมจะชวนพวกทโมนเที่ยววันหยุดนี้555
แต่ไทมันบอกตาตัดหน้าผมว่าพวกผมกับมันต้องเตรียมงานออกร้าน เพราะอีกไม่กี่วันก็จะถึงงานแล้ว
ผมก็งงดิเพราะเหลืออีกตั้งสองอาทิตย์ ไม่เห็นไอ้พวกนั้นมันจะวางแผนทำงานอะไรเลย หรือผมไม่รู้วะ?
ผมเออออกับมันไปแบบเบลอ ๆ ตาก็เลยจะให้อินไปแทนผมครับ
ตาชวนให้ไทมาค้างเป็นเพื่อนผม และให้ผมโทรชวนพวกเต๋ามาค้างเป็นเพื่อนด้วย มันก็ตกปากรับคำตาอย่างแน่นหนัก ว่ามันจะมาค้างและช่วยดูแลผมอย่างดี ตายิ้มและลูบหัวมันอย่างเอ็นดู ก่อนจะให้พวกผมเข้าบ้านเตรียมตัวไปโรงเรียน
ผมกับมันอาบน้ำแต่งตัว ทำเวลากันอย่างรวดเร็ว เพราะเช้านี้ผมต้องไปรับวิน ส่วนไทต้องไปเอาชุดนักเรียนที่บ้าน
แต่ก่อนจะออกจากห้องผมไป...
มันก็จัดจูบชุดใหญ่...แบบคอมโบเซ็ทให้ผม
ผมหายใจหายคอแทบไม่ทัน
จะจูบเก่งไปไหนวะ!!!
ไทถอนจูบออกพร้อมกับอ้อนผม..
“วันหยุดเราอยู่ด้วยกันสองคนนะครับ...ผมอยากนอนกอดพิอ่ะ
ถ้าพวกชายมาผมก็กอดพิไม่ได้สิ..นะ...นะครับ” ปากไทคลอเคลียไม่ห่างจากริมฝีปากผม
จูบพรมไปทั้งหน้า...
นิ้วโป้งนวดคลึงเบา ๆ ที่หู...
“อืม...” ผมตอบมันเหมือนคนละเมอ
“....รักพิจัง..ชุดนักเรียนผมเย็นนี้ค่อยให้คนที่บ้านมาเอานะครับ
พรุ่งนี้เราทำอะไรกันดีอ่ะ..ค่อยคิดทีหลังเนอะ..
เราไปโรงเรียนกันก่อนดีกว่า” ไทหอมแก้มผมอีกฟอดใหญ่
ผมเขินตอนนี้ยังทันมั้ยครับ?
อืม...ชุดนักเรียนของมันมันค่อยมาเอาเย็นนี้…
แล้วพรุ่งนี้มันจะทำอะไร..มันต้องมาเรียนไม่ใช่เหรอ ?...
เฮ้ย!!!
พรุ่งนี้วันเสาร์นี่!!!
งั้นตาก็ไปเที่ยวพรุ่งนี้น่ะสิ!!
ไอ้ไทก็ต้องมาค้างพรุ่งนี้ด้วย!!
ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก..
แต่เอาเถอะครับ
ผมกับไทรักกัน..
มันคงไม่น่ากลัวอย่างที่คิดหรอก..
แต่...
มันก็น่าประหวั่นพรั่นพรึงไม่น้อยเหมือนกันนะครับ
พุทโธ..
ธัมโม..
สังโฆ..
ท่องไว้...ท่องเอาไว้เรียกขวัญและกำลังใจให้ตัวเอง
“พิ..ทำไรครับ ? ไปกัน...” ผมหันมามองต้นเสียงอย่างช้า ๆ
รอยยิ้มสดใส..
ดวงตาสวย...ไร้พิษภัย
และฝ่ามือเย็นชื้นที่พร้อมจะกุมมือของผมเสมอ..
ผมยื่นมือออกไปจับมือไท กระชับให้แน่น และยิ้มสื่อความหมายให้เจ้าของมือนั้น..
อย่าทำกูเจ็บนะมึง!
………………………
นั่งจิ้มบวกขอบคุณสำหรับกำลังใจและขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:pig4:
ปล.หนักใจแทนพิกับตอนหน้า.. :-[
ปล.2 หนักใจแทนตัวเองกับตอนหน้า.. :sad4:
-
ตอนหน้าแล้ว คริ คริ :z1: :z1:
เสร็จแน่พิเอ๋ยยยย
-
ตอนหน้า :oo1: ฟันพิ เอ๊ย!! ฟันธง 55+
ชอบฉากจูบคู่นี้จัง จูบกันได้โรแมนติกมากๆๆ ตอนหน้าหวังว่าจะยิ่งกว่าโรแมนติกนะคะ :z1:
-
พิเอ้ย คิดคำนวณให้ดี ท่าจะเจ็บนะ งานนี้ 55555
-
ไทโยขี้อ้อนอ่ะ อ้อนพิคนเดียวไม่พอยังชอบอ้อนคุณตาอีก
แต่อ้อนได้น่ารักมั่กๆๆๆๆๆๆ รอตอนต่อไป เพราะอยากเสียเลือด :z1:
+1ให้ไรเตอร์เหมือนเดิมคับ
-
.................
.......ดวงตาสวย.....ไร้พิษภัย เร้อออออออออออออออออออออ???
:m20:
ตกปากรับคำแบบเบลอๆ แล้วจะได้ไทโยซังแบบเบลอๆด้วยมั้ยนิน้องพิของพี่ กร้ากกกกกกกกกส์
:กอด1:คุณจิแน่นๆค่ะ
-
มึงคิดจะล่อตูดกูล่ะสิ...ไอ้เหี้ยไท! พิเสร็จไทแน่นอนเสาร์นี้ คราวนี้ประตูหลังกระจายนะ แต่เลดี้ดิอ่านไปก็หน้าแดงไป(หรือหน้าอดงเพราะพิษไข้หว่า)อ่านแล้วก็ให้หนักใจแทนพิเนาะ บางทีพายุอาจตั้งเค้าในวันที่สดใสเนาะ แต่ว่าไม่ต้องตกใจ ในเมื่อรักกันอุปสรรคก็ต้องมีทางออกเสมอ สู้ๆๆ รักไม่ว่ารูปแบบไหนก็รักทั้งนั้น มันสวยงามเสมอ แต่บางคนก็เลือกเอาบรรทัดฐานทางสังคมมาตี จนทำให้รักหลายรูปแบบบอกว่าไม่ถูกต้อง อต่สำหรับเลดี้ ทุกความรักสวยงามเสมอ ถ้าคนสองคนเข้าใจกัน และรักกัน
-
เค้าละฮากับความมึนของหนูพิจริงๆเล้ย :m20:
-
พิรู้ตัวแล้วอ่ะไท ทำไงดี
ภารกิจชาติ ต้องสำเร็จนะ 555
-
กริดดดดดดดจะคลังตายอยู่แล้วพี่จิ
-
โอเคเลย o13
เมื่อได้รับความยินยอมจากเจ้าของตูดแล้ว :impress2:
ตอ่ไปก็อย่าทำเจ้าของตูดเจ็บอีก(เดี๋ยวเจ็บ จนอด NC 555) :haun4:
ปล. ก็จริงเลยค่า หื่นกว่ามากมายย หื่นกว่านี้ยังได้อีก 555 :z2:
-
ปล.หนักใจแทนพิกับตอนหน้า..
ปล.2 หนักใจแทนตัวเองกับตอนหน้า..
อืม........
ขอร่วมหนักใจแทนคุณ Jira ตอนหน้าด้วยค่ะ
ห้า...ห้า...ห้า...
-
ออกแนวเตรียมใจเสียตัวไว้แล้ว
สินะ น้องพิรุณ เอิ้กๆๆๆๆ
-
รอคอยพรุ่งนี้ของพิ :z1:
แอร๊ยยย ไทอ๊า มันว๊านหวาน :o8:
-
+1กำลังใจ สำหรับวันที่สดใสจากเลดี้ เพื่อให้จิมีกำลังใจ สู้และเขียนตอนต่อไป
-
เมื่อคืนเข้าเล้ามานั่งตรวจคำผิดของตัวเอง พอแก้แล้วจะมาตอบเม้นท์ พระเจ้า!!! not connect มันเออเรอร์ไปเลยอ่ะ
สงสัยว่าคอมที่บ้านต้องพาไปคลีนิคซะบ้างแล้ว :เฮ้อ:
ตอนหน้าแล้ว คริ คริ :z1: :z1:
เสร็จแน่พิเอ๋ยยยย
โห...คุณ iforgive เชียร์สุดฤทธิ์อ่ะ
ต้องไปศึกษาเพิ่มแล้ว :m7:
ตอนหน้า :oo1: ฟันพิ เอ๊ย!! ฟันธง 55+
ชอบฉากจูบคู่นี้จัง จูบกันได้โรแมนติกมากๆๆ ตอนหน้าหวังว่าจะยิ่งกว่าโรแมนติกนะคะ :z1:
เนอะคะ จูบแบบโรแม้นซ์มาก อยากถูกจูบแบบนี้ทุกวันบ้างจัง55+
พิเอ้ย คิดคำนวณให้ดี ท่าจะเจ็บนะ งานนี้ 55555
นั่นสิคะ :m15: :laugh:
ไทโยขี้อ้อนอ่ะ อ้อนพิคนเดียวไม่พอยังชอบอ้อนคุณตาอีก
แต่อ้อนได้น่ารักมั่กๆๆๆๆๆๆ รอตอนต่อไป เพราะอยากเสียเลือด :z1:
+1ให้ไรเตอร์เหมือนเดิมคับ
ดูเหมือนว่า..จะมีคนอยากเสียเลือดเป็นเพื่อนคุณ Solar cell เยอะนะคะ55+
ขอบคุณสำหรับคะแนนค่ะ
:pig4:
.................
.......ดวงตาสวย.....ไร้พิษภัย เร้อออออออออออออออออออออ???
:m20:
ตกปากรับคำแบบเบลอๆ แล้วจะได้ไทโยซังแบบเบลอๆด้วยมั้ยนิน้องพิของพี่ กร้ากกกกกกกกกส์
:กอด1:คุณจิแน่นๆค่ะ
:กอด1: กอดคืนแน่น ๆ 2 เท่าค่ะคุณนุ่น
เรามารอดูดีกว่าค่ะว่า..
ตอนพิเสียตัวจะเสียแบบเบลอ ๆ รึเปล่า? 555+
มึงคิดจะล่อตูดกูล่ะสิ...ไอ้เหี้ยไท! พิเสร็จไทแน่นอนเสาร์นี้ คราวนี้ประตูหลังกระจายนะ แต่เลดี้ดิอ่านไปก็หน้าแดงไป(หรือหน้าอดงเพราะพิษไข้หว่า)อ่านแล้วก็ให้หนักใจแทนพิเนาะ บางทีพายุอาจตั้งเค้าในวันที่สดใสเนาะ แต่ว่าไม่ต้องตกใจ ในเมื่อรักกันอุปสรรคก็ต้องมีทางออกเสมอ สู้ๆๆ รักไม่ว่ารูปแบบไหนก็รักทั้งนั้น มันสวยงามเสมอ แต่บางคนก็เลือกเอาบรรทัดฐานทางสังคมมาตี จนทำให้รักหลายรูปแบบบอกว่าไม่ถูกต้อง อต่สำหรับเลดี้ ทุกความรักสวยงามเสมอ ถ้าคนสองคนเข้าใจกัน และรักกัน
คุณเลดี้ไม่สบายเหรอคะ ? :กอด1: หายไว ๆ นะคะ
ปัญหามันต้องผ่านไปด้วยดีแน่ค่ะ (มั่นใจมวากกกก)
ปล.ยังไม่ได้เริ่มแต่งเลยอ่า แต่เห็นกำลังใจของคุณเลดี้แล้ว..จะรีบหาแรงบันดาลใจเอามาแต่งค่ะ55+
เค้าละฮากับความมึนของหนูพิจริงๆเล้ย :m20:
ฮาด้วย :jul3:
กอดตะเองแน่น ๆ แอบฟัดอีก 2 ที
คิดถึงนะจ๊ะ
พิรู้ตัวแล้วอ่ะไท ทำไงดี
ภารกิจชาติ ต้องสำเร็จนะ 555
มานั่งเชียร์ติดขอบจอกันเถอะค่ะ55+
กริดดดดดดดจะคลังตายอยู่แล้วพี่จิ
กรี๊ดดดดด น้องพู
พี่ก็ใกล้คลั่งแล้วค่ะ..หายไปเลยนะเรา เรียนหนักเหรอจ๊ะ ไฟท์ติ้งนะ!!
คิดถึงนะคะ
โอเคเลย o13
เมื่อได้รับความยินยอมจากเจ้าของตูดแล้ว :impress2:
ตอ่ไปก็อย่าทำเจ้าของตูดเจ็บอีก(เดี๋ยวเจ็บ จนอด NC 555) :haun4:
ปล. ก็จริงเลยค่า หื่นกว่ามากมายย หื่นกว่านี้ยังได้อีก 555 :z2:
ค่ะ เรายังสามารถหื่นได้มากกว่านี้หลายเท่าค่ะ555+
ปล.หนักใจแทนพิกับตอนหน้า..
ปล.2 หนักใจแทนตัวเองกับตอนหน้า..
อืม........
ขอร่วมหนักใจแทนคุณ Jira ตอนหน้าด้วยค่ะ
ห้า...ห้า...ห้า...
ขอบคุณค่ะ
หนักใจจริง ๆ น่ะแหละค่ะ :เฮ้อ:
เขียน nc แบบไม่หื่นนี่มันยากเอาเรื่องแฮะ55+
ออกแนวเตรียมใจเสียตัวไว้แล้ว
สินะ น้องพิรุณ เอิ้กๆๆๆๆ
ใช่ค่ะ..ทำใจตั้งแต่เนิ่น ๆ 555+
อ๊าาา ใกล้เสียตัวแล้วสินะพิ กระซิก
รอคอยพรุ่งนี้ของพิ :z1:
แอร๊ยยย ไทอ๊า มันว๊านหวาน :o8:
มานั่งรอ และใช้อีโมตัวโปรดของคุณด้วยกันเถอะนะคะ55+
+1กำลังใจ สำหรับวันที่สดใสจากเลดี้ เพื่อให้จิมีกำลังใจ สู้และเขียนตอนต่อไป
ขอบคุณ ขอบคุณ และขอบคุณค่ะคุณเลดี้
หายไว ๆ นะคะ :กอด1:
จะไปศึกษาฉากเรียกเลือดมาเยอะ ๆ ค่ะ
ตั้งใจจะให้ใช้อีโมเสียเลือดมันทุกตอนไปเลย..สนองนี๊ดคนแต่ง เอ้ย!!! คนอ่าน55+
เจอกันตอนหน้าค่ะ
เมื่อไหร่..ไม่รู้
:pig4:
-
ตอนหน้า ๆ ๆ มีหื่น กร้ากกกกก
-
หวานกันตั้งแต่เช้าเลยคู่ีนี้
ว่าแล้วก็เฝ้ารอตอนหน้า คริ ๆ
-
ตอนหน้า ๆ ๆ มีหื่น กร้ากกกกก
:jul3:
หื่นพอกันหมดทั้งทู้ 55+
หวานกันตั้งแต่เช้าเลยคู่ีนี้
ว่าแล้วก็เฝ้ารอตอนหน้า คริ ๆ
ค่ะ มารอไปพร้อม ๆ กันนะคะ55+
ยังแต่งไม่ออกอยู่ดี มันเขินอ่ะ555
-
อ๊ายยยยยยยยย เขิลตามน้องพิ :-[
ไท ก็น่ารักอ่ะ
-
หวานรับอรุณกันเลยคู่นี้
ไม่ได้มีแค่พิที่เขินหรอกนะ
คนอ่านก็เขิน อ่านไปเขินไป :-[
+1 ให้ความน่ารักของพิกับไท
ปล. ตั้งหน้าตั้งตารอคอยตอนหน้าอย่างใจจดใจ่อ
-
หึหึหึ ตอนหน้า....อย่าทำพิเจ็บนะ
-
+1ให้นะคะ ประเดิมคนแรก หลังจากที่ครบ250รี
-
:haun4:ตอนหน้ามีลุ้นคร้าาาาาาาา
-
กรี๊ดดด ทำไมเราเพิ่งเจอเรื่องนี้! โอ๊ยย มันสนุกมากกก ชอบเวลาไรท์เตอร์บรรยายฉากสวีทหวานแหววของคู่นี้มาก เพราะเราอ่านแล้วรู้สึกว่ามัน"หวาน"จริงๆ โดยเฉพาะตอนที่จูบกันครั้งแรก แล้วก็ตอนแก้มแนบแก้ม อ่านแล้วแบบโอ๊ยไม่ไหว ชอบมากค่ะะะะะะ ปกติเวลาเราอ่านนิยายเรื่องอื่นฉากจูบกันของตัวเอกเราก็เฉยๆไม่อะไร แต่เรื่องนี้อ่านแล้วเขินแทนน้องพิไปเลย
-
โอ๊ยยย ทำไมน่ารักจังเลยให้ตายเถิด... :-[
หวัดดีค่ะ เราเพิ่งตามอ่านจนทันแล้วค่ะ
สารภาพตามตรงว่าตอนแรกที่ไม่ยอมจิ้มมาอ่านเพราะดูจากชื่อเรื่องแล้วดันคิดว่าเรื่องจะออกแนวลึกลับๆภาษาอ่านยากๆอะไรแบบนั้นอะค่ะ แหะๆ
แต่ว่าๆ อ่านแล้วหุบยิ้มไม่ได้เลยค่ะ น่ารักอ๊าา
ยิ่งตอนพิเศษของไท 555 เราแอบขำด้วย...ให้ตาย เหมือนพวกผิดปกติทางจิตใจอย่างที่พิชอบว่าจริงๆด้วยค่ะ
แล้วทีนี้...พรุ่งนี้ในเรื่องคือน้องพิคงต้องโบกมือบ๊ายบายน้องเวอร์จิ้นแล้วป่าวคะ? ฮ่าๆ
ขอบคุณมากๆนะคะ +1 กับความน่ารักด้วยค่ะ
-
บวกหนึ่งให้จิ และมารอตอนต่อๆปนะ
-
อ๊ายยยยยยยยย เขิลตามน้องพิ :-[
ไท ก็น่ารักอ่ะ
เขินด้วยค่ะ 555
หวานรับอรุณกันเลยคู่นี้
ไม่ได้มีแค่พิที่เขินหรอกนะ
คนอ่านก็เขิน อ่านไปเขินไป :-[
+1 ให้ความน่ารักของพิกับไท
ปล. ตั้งหน้าตั้งตารอคอยตอนหน้าอย่างใจจดใจ่อ
หวานเนอะคะ ขอบคุณสำหรับคะแนนค่ะ
ส่วนตอนหน้า..ขอจัดหน้าแป๊บนะคะ
หึหึหึ ตอนหน้า....อย่าทำพิเจ็บนะ
ก็นะ..มันก็ต้องมีเจ็บบ้างล่ะค่ะ
ขอบคุณสำหรับคะแนนแรกนะคะคุณ SUICIDE จะเก็บรักษาไว้อย่างดีค่ะ
:haun4:ตอนหน้ามีลุ้นคร้าาาาาาาา
มานั่งลุ้นไปพร้อมกันนะคะ
กรี๊ดดด ทำไมเราเพิ่งเจอเรื่องนี้! โอ๊ยย มันสนุกมากกก ชอบเวลาไรท์เตอร์บรรยายฉากสวีทหวานแหววของคู่นี้มาก เพราะเราอ่านแล้วรู้สึกว่ามัน"หวาน"จริงๆ โดยเฉพาะตอนที่จูบกันครั้งแรก แล้วก็ตอนแก้มแนบแก้ม อ่านแล้วแบบโอ๊ยไม่ไหว ชอบมากค่ะะะะะะ ปกติเวลาเราอ่านนิยายเรื่องอื่นฉากจูบกันของตัวเอกเราก็เฉยๆไม่อะไร แต่เรื่องนี้อ่านแล้วเขินแทนน้องพิไปเลย
ดีใจที่ชอบนะคะ
คนแต่งเองก็นั่งเขินแทนมันทุกตอนเลยค่ะ555
ยินดีต้อนรับค่ะ
โอ๊ยยย ทำไมน่ารักจังเลยให้ตายเถิด... :-[
หวัดดีค่ะ เราเพิ่งตามอ่านจนทันแล้วค่ะ
สารภาพตามตรงว่าตอนแรกที่ไม่ยอมจิ้มมาอ่านเพราะดูจากชื่อเรื่องแล้วดันคิดว่าเรื่องจะออกแนวลึกลับๆภาษาอ่านยากๆอะไรแบบนั้นอะค่ะ แหะๆ
แต่ว่าๆ อ่านแล้วหุบยิ้มไม่ได้เลยค่ะ น่ารักอ๊าา
ยิ่งตอนพิเศษของไท 555 เราแอบขำด้วย...ให้ตาย เหมือนพวกผิดปกติทางจิตใจอย่างที่พิชอบว่าจริงๆด้วยค่ะ
แล้วทีนี้...พรุ่งนี้ในเรื่องคือน้องพิคงต้องโบกมือบ๊ายบายน้องเวอร์จิ้นแล้วป่าวคะ? ฮ่าๆ
ขอบคุณมากๆนะคะ +1 กับความน่ารักด้วยค่ะ
ชื่อเรื่องมันส่อว่าโศกและดูลึกลับจริง ๆ แหละค่ะ555
ดีใจที่ชอบนะคะ
ยินดีต้อนรับและขอบคุณสำหรับคะแนนนะคะ
บวกหนึ่งให้จิ และมารอตอนต่อๆปนะ
คุณเลดี้หายไข้รึยังคะ ?
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับคะแนนนะคะ
:กอด1: รายตัวเลยค่ะ
ปล.ตอนที่ 13 มันยาวนิดนึงค่ะ อดทนอ่านหน่อยนะคะ
-
ตอนที่ 13
ผมเหลือบไปมองคนหน้ามุ่ยที่นั่งข้าง ๆ ผม
ตั้งแต่ขึ้นรถมามันนั่งเงียบ และยังไม่คุยอะไรกับผมเลยครับ
“วิน..เป็นไรเหรอ?” มันโกรธใครมาครับนี่?
“โกรธไรใครเหรอ?...วิน” ผมถามอีกครั้ง
“พิ..เดี๋ยวนี้กลางคืนสายไม่ว่างตลอดเลยนะ บางทีโทรไปก็ปิดเครื่อง
เราจะให้พิมารับยังต้องเสี่ยงโทรหาพิตอนเช้าเลย..
มีแฟนใหม่แล้วเหรอ?.. จีบใครไม่ยอมบอกกันเลยนะ ” ผม..จะตอบมันไงดีครับ
ผมไม่อยากโกหกวิน..
แต่ก็ไม่รู้จะพูดยังไงอ่ะ
กลายเป็นผมที่เงียบแทนวิน
ผมรู้ว่าวินจ้องผม และรอคำตอบอยู่..
“..ถ้าอยากพูดเมื่อไหร่ก็พูดนะ หรือถ้าลำบากใจก็ไม่ต้องพูด เราแค่สงสัย..เท่านั้นเอง” วินเอื้อมมือมากุมมือผม
“เราไม่รู้จะเริ่มยังไงเหมือนกัน...แต่...เราสัญญา ว่าถ้าพร้อม เราจะบอกวิน” วินกระชับมือผมรับรู้กับคำตอบจากผม ผมค่อย ๆ ดึงมือออกและจับพวงมาลัยรถแทน ในใจก็คิดถึงต้นเหตุที่ทำให้วินติดต่อผมไม่ค่อยได้
คิดถึงคำถามที่มันถามผมก่อนจะออกจากห้องนอนผม
‘พรุ่งนี้เราทำอะไรกันดีอ่ะ’
กูยังไม่อยากทำอะไรได้มั้ยล่ะ..แล้วมึงไม่อยากทำอะไรกับกูได้มั้ยล่ะ..
‘ค่อยคิดทีหลังเนอะ’
ไอ้ไท กูยังไม่คิดได้มั้ยล่ะ..แล้วมึงไม่คิดแทนกูได้มั้ยล่ะ..
อดเครียดไม่ได้ครับ
จริงอยู่ที่ไทไม่เคยเร่งรัดผมเรื่องนี้..
ตรงกันข้าม..ไทอดทนกับเรื่องนี้ได้มากกว่าที่ผมคิดซะด้วยซ้ำ
เฮ้อ...คิดไรมากมายวะ ?
ปล่อย..ให้มันเป็นไปตามธรรมชาติดีกว่า
“วิน ห้องเราเริ่มเตรียมงานวันหยุดนี้เหรอ?” ผมถามวินเพราะยังสงสัยเรื่องนี้อยู่..
“หา ? วันเสาร์นี้เหรอ..ไม่รู้ว่ะ กูไม่อยู่อ่ะ..จะไปบ้านป้า
พิไปด้วยกันดิ กูไม่อยู่มึงก็ไม่หนุกหรอก..ไปเที่ยวกับกูดีกว่า
คราวที่แล้วมึงก็ไม่ยอมไป..คราวนี้มึงต้องไปนะ กูวางแผนเที่ยวไว้หลายที่อ่ะ..นะ
ไปเที่ยวกับกูเหอะ..นะ....นะพิ?”...วินเกาะแขนผมเขย่าเหมือนเด็ก ๆ ผมหันมายิ้มให้มัน
ไอ้วินมันไม่เคยพลาดกิจกรรมหรือแม้แต่เรื่องเรียน แล้ว...มันไม่รู้เรื่องกิจกรรมวันหยุดแบบนี้
แสดงว่า..
หนอย..ไอ้เหี้ยไท
หลอกกูไม่พอ..ยังหน้าด้านหลอกตากูอีก
กูรู้ละว่าจะทำอะไรกับมึงวันหยุดนี้ หึหึหึ
“..ไม่ไปว่ะ วันหยุดนี้กูมีเรื่องสำคัญต้องทำ..วันหลังนะวิน”...ไม่มึงก็กูล่ะวะที่ต้องเจ็บ ไอ้ไท!!!
“ไรวะ แล้วเมื่อไหร่อ่ะ ?” วินทำหน้าบูดกว่าเดิมครับ ผมยิ้มแล้วยีหัวมันเล่น มิน่าล่ะพี่ต้าร์ถึงได้ตามจีบมันได้เป็นปี..เพื่อนผมมันน่ารักครับ555
ลงจากรถผมก็กดโทรหาไท
“..อยู่ไหน ? กูถึงแล้ว..ไปรอที่แคนทีนนะ” ผมบอกมันก่อนจะเดินไปหาไรกินกับวิน
นั่งจองที่ตูดยังไม่ทันจะร้อนก็เจอสาว ๆ ห้องผมครับ เดินมาล้อมหน้าล้อมหลัง...มีความสุขจังครับ อยู่ท่ามกลางดอกไม้ 5555
“พิทำไมนั่งคนเดียว ?..ไทล่ะ” หา?..ถามไรกันงี้เนี่ย
“เดี๋ยวมา..ทำไมครับ ?” ผมถามกลับอ้อม อ้อมชอบจับคู่หนุ่มคนโน้นคนนี้ให้ผมครับ
“เปล๊า ไทน่ารักดีอ่ะพิ
เค้า..มีแฟนยังอ่ะ” ผมมองอ้อมแบบไม่ไว้ใจ ไม่ใช่หวงไทนะครับ แต่ประกายตาดูมีความสุขแปลก ๆ แบบนั้นต่างหากที่ทำให้ผมไม่ไว้ใจ
อ้อมครับ...อ้อมมีเรดาห์จับผิดผมกับไทใช่มั้ยครับ ?
ผมยิ้มยิงฟันให้อ้อมและเลี่ยงที่จะตอบคำถาม
อ้อมยิ้มกลับและเอามือมาตบไหล่ผม กระซิบให้ได้ยินแค่สองคน..
“คนมีแฟนหล่อนี่น่าอิจฉานะพิ..” ผมถึงกับตาโตเลยครับ..หันไปมองอ้อม อ้อมก็ยิ้มให้
“จำที่พิถามได้มั้ย ? เรื่องเคะในฝันน่ะ” ผมพยักหน้า
“เคะน่ะเป็นฝ่ายรับ ส่วนเมะน่ะ...รุก
เราล้อพิเล่นว่าพิเป็นเคะในฝัน..แต่มันกำลังจะกลายเป็นเรื่องจริงสินะ คิก คิก
หล่อเนอะ..” อ้อมพยักเพยิดไปทางด้านหลัง ผมหันไปมองก็เห็นไทเดินมากับน้องมัน
ไทยิ้มทักผม
ผม...แยกเขี้ยวใส่มัน จะให้กูรับให้ได้งั้นสิไอ้เมะ!!
หันมามองอ้อม อ้อมท้าวคางยิ้มตามไท..
“ถ้ายิ้มบ่อย ๆ จะน่ารักกว่านี้มาก จะว่าไปก็สมกันดีนะ
ถ้าเป็นพิกับไท...เราไม่เสียดายหรอก555
ไม่ต้องห่วงนะ ยังไม่มีใครรู้หรอก..นอกจากคนที่เค้าสนใจสังเกตจริง ๆ น่ะ” อ้อมทิ้งท้ายก่อนจะเดินไปสมทบกับสาว ๆ กลุ่มที่มุงหน้าร้านขนม
ผมกับไทประเจิดประเจ้อถึงขนาดคนอื่นยังสังเกตได้เลยงั้นเหรอ?
แล้วกูจะรู้ได้ไงวะว่าใครที่สนใจจริง ๆ ? ..ต้องระวังตัวหน่อยแล้ว
“พิกินไรมั้ยครับ ?” ไทเดินมานั่งข้างผม ผมยิ้มให้แล้วส่ายหัวแทนคำตอบ
ผมนั่งมองตาสีน้ำตาลของไท
ลดระดับมามองปากที่ยิ้มให้ผมอยู่ตลอดก็อดยิ้มตามไม่ได้..
เผลอคิดไปถึงเรื่องมันจูบอ้อนผมจนได้แฮะ
มันทำแล้วน่ารักดีครับ555
“อะไรครับ ? พิยิ้มทำไมอ่ะ” กูคงจะตอบมึงหรอก
ผมส่ายหน้าตอบมัน และหลุบตาลงต่ำซ่อนความอาย
เหลือบตาขึ้นมามองก็เห็นน้องมิ้นท์จ้องผมกับไทอยู่
“ทานอะไรกันรึยังครับน้องมิ้นท์ น้องครีม?” ผมขยับตัวห่างไทนิดหน่อย
น้องมิ้นท์ส่ายหัว เม้มปาก และเมินหน้าไปอีกทาง
ผมหันไปมองไท ไทแอบเอามือมากุมมือผมใต้โต๊ะ และยิ้มให้ผม
ผมอยู่ตรงนี้แล้วอึดอัดกับท่าทางของน้องมิ้นท์ครับ
อ้อมพูดถูก..
น้องมิ้นท์คงจะเป็น...คนที่เค้าสนใจสังเกตจริง ๆ
“ไทเจอกันที่แถวนะ น้องมิ้นท์ น้องครีมพี่ไปก่อนนะครับ” ไทยิ้มบาง ๆ ให้ผม ผมกุมมือไทกลับ และลุกขึ้นยืนคว้าคอเสื้อวินที่นั่งกินข้าวกับสาว ๆ ติดมือมาด้วย
“..ยังกินไม่เสร็จอ่าพิ รีบไปไหนอ่า” วินโอดครวญ ผมเดินกอดคอมันออกมา ซื้อขนมปังกับนมติดไปให้มันกินกันมันบ่นด้วยครับ
ชาย อ๋อง ไท เดินมาหาผมตอนเข้าแถวเสร็จแล้ว
“กูโคตรชอบเลยว่ะ ครึ่งวันเช้าอาจารย์ขอพวกกูอยู่เตรียมทำพวกป้ายคัทเอาท์ กับเตรียมของวันงานออกร้าน
ห้องมึงเตรียมกันยังวะ ?” ไอ้ชายกับไทยิ้มแก้มปริ ผิดกับอ๋อง..หน้ามันดูง่วง แปลก ๆ
“มึงไม่ได้นอนเหรอวะอ๋อง” ผมถามมันและเอานิ้วถ่างตามันไปด้วย มันปัดมือผมออกและเดินอ้อมไทมาซบที่หลังผม
“กูรับไม่ได้ที่...เยอรมันเสือกแพ้ นึกถึงทีไรกูก็เฮิร์ท เลยเอาหนังที่ยืมมึงมาดู...ยังไม่ได้นอนเลยว่ะ” โถ..น่าเห็นใจมากกกกกมึง
“ก็แวบไปนอนดิ แอบนอนตอนทำป้ายนี่แหละ เดี๋ยวพวกกูบังให้” ไทบอกอ๋องพร้อมกับดึงไหล่อ๋องออกห่างจากหลังผม และดันหลังอ๋องให้ไปซบเต๋าแทน เต๋าผลักอ๋องคืนให้ไท ก่อนจะคุยกับชายว่า..
“ห้องกูยังไม่ได้เริ่มทำอะไรเลยว่ะ ตอนแรกว่าจะมารวมกันวันหยุด แต่อาจารย์เสือกจะต้องไปพาลูกไปสมัครติว ไม่รู้งานออกร้านจะทำทันรึเปล่าว่ะ” อ้าว นัดกันแล้วยกเลิกไปหรอกเหรอเนี่ย
งั้นไอ้ไทก็ไม่ได้โกหกดิ ผมเกือบจะเข้าใจมันผิดนะเนี่ย
ผมหันไปมองไท...ที่กำลังผลักไอ้อ๋องไปให้วิน วินก็เอาเท้ายันอ๋องไปให้พ้นตัว
ผมสงสารอ๋องจังครับ..
ก่อนจะแยกไปเรียนไทก็แอบมาแตะมือผมเบา ๆ แล้วยิ้มให้
ผมมองหน้ามันแวบหนึ่งแล้วเบือนหน้าหลบตามัน..
ผมไม่น่าปล่อยให้มันได้กอด ได้จูบ ได้ทำนั่น นี่ โน่น กับร่างกายผมเลยครับ
ทุกครั้งที่ไทสัมผัสผม..ผมก็อดนึกถึงเรื่องเมื่อคืนไม่ได้
เมื่อไหร่ผมจะเลิกเขินมันซักทีครับ >///<
.
.
.
มีต่อ
-
.
.
.
เลิกเรียนแล้วผมก็ไปส่งวินกลับบ้าน แต่วินก็คะยั้นคะยอให้ผมไปนั่งกินไอศรีมร้านเปิดใหม่เป็นเพื่อนมัน แต่งร้านน่ารักดีครับ มีพวกเค้ก กับกาแฟขายด้วย ผมชวนไทมานั่งบ้างดีกว่า แต่คงต้องขอบายไอศครีมนะครับ ไม่ชอบเท่าไหร่
“พิ ไม่ไปกับกูด้วยจริง ๆ เหรอ... แม่กูเค้าอยากให้มึงไปด้วยนะ” ผมยิ้มให้วินอีกครั้ง
“ไว้วันหลังนะวิน” วินทำปากยื่นและบ่นหงุงหงิงใส่ผม ผมได้แต่ขำกับท่าทางต๊องของมัน
ผมเลี้ยงไอศกรีมวินครับ กะจะให้มันหายงอน ซึ่งก็ได้ผล..ยิ้มแก้มป่องเชียว555
ไปส่งวินเสร็จผมก็ตรงเข้าบ้านมาเตรียมชุดนักเรียนคืนไท
แต่ก็ยังช้ากว่าเด็กญี่ปุ่นเจ้าปัญหาครับ..
ไทนั่งคุยกับป้าอรหน้าบ้าน หืม..ซื้ออะไรมาให้ป้าอรก็ไม่รู้ครับ นี่มึงประจบป้าอรอีกคนงั้นเหรอไอ้ไท
ผมเดินเข้าไปยกมือไหว้ป้าอร
“แล้ว..ตาล่ะครับป้าอร?” ป้าอรรับไหว้แล้วชี้ขึ้นไปข้างบน
“เตรียมเสื้อผ้าค่ะ คืนนี้ต้องไปรวมกันที่บ้านคุณเฮียง แล้วพรุ่งนี้เช้าถึงจะออกเดินทางพร้อมกัน” หา? จะไปรวมกันทำไมครับ ขับไปเจอกันที่บ้านเพื่อนตาตอนเช้าก็ทันถมเถไปอ่ะ
ผมเดินไปหาตา และบอกให้ไทเข้าไปหยิบชุดนักเรียนที่อยู่บนห้องเองได้เลย
ผมเคาะห้องตา และเดินไปนั่งมองตาจัดของบนเตียง
“ทำไมรีบไปล่ะครับ เช้าไปรวมกันก็ทันนี่ครับ ขับรถไม่กี่ ชม. เอง” ผมหยิบเสื้อตาออกจากกระเป๋าไปด้วย
ตายิ้มและเอาเสื้อที่ผมดึงออกเข้ากระเป๋าไปใหม่
“ไม่อยากให้ช้างรีบขับตอนเช้ามืดน่ะลูก มันอันตราย
พิชวนเพื่อนมาค้างสิลูก ช่วงนี้มีบอลโลกไม่ใช่เหรอ ชวนเพื่อนมาเชียร์บอลกันสิ” ตาครับ วันหยุดนี้ผมคงไม่ได้เชียร์บอลโลกหรอกครับ
ผมจะเชียร์ให้ตัวเองรอดจากไอ้เมะที่มันยืนปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่หน้าบ้านเรามากกว่า..
“อินเสร็จรึยังก็ไม่รู้ พิไปบอกพี่ช้างกับน้องให้มาหาตาก่อนทุ่มนะลูก
กินข้าวพร้อมกันก่อนค่อยไป ดูบ้านช่องให้ดีนะ
ตาไม่อยู่สองสามวันก็อย่าพากันไปมีเรื่องมีราวที่ไหนนะพิ” ตาลูบหัวผม ผมขยับเข้าไปกอดตา
“ครับ ไม่ไปไหนแน่นอน” ผมหิ้วกระเป๋าเดินลงมาพร้อมตา เห็นไทยืนถือชุดนักเรียนอยู่กับป้าอรห้องนั่งเล่น
“อ้าวไท เย็นนี้กินข้าวด้วยกันนะลูก
คืนนี้มาค้างเป็นเพื่อนพิสิ ตาจะไปตั้งแต่คืนนี้เลย
พิชวนพวกเต๋ามาด้วยนะลูก จะได้ไม่เหงา” ไทยกมือไหว้ตา และบอกตาว่าจะมาค้างเป็นเพื่อนผมจนถึงวันอาทิตย์เลย วันจันทร์ก็ไปโรงเรียนพร้อมกันเพราะมีชุดนักเรียนแล้ว
มันจะบังเอิญอะไรขนาดนี้ครับ..บังเอิญเหี้ย ๆ อ่ะ
ผมหรี่ตามองไอ้ไท มันก็ยิ้มสดใสกลับมาให้ผม
ผมยังไม่ทันเดินไปตามพี่ช้างกับอินเลยครับ พี่ช้างกับอินเดินมาพร้อมกระเป๋าคนละใบ
“พี่พิ อินจะซื้อขนมมาฝากนะครับ อยู่คนเดียวผีหลอกนะ555” ผมยิ้มให้อิน หึหึ ผีญี่ปุ่นบ้ากามด้วยว่ะอิน
ทานข้าวเสร็จเรียบร้อย ก็ตรวจเช็ครถก่อนเดินทาง ผมก็เดินไปดูกระเป๋าตาว่าเอายาไปกินครบรึเปล่า
ดูที่ชาร์จแบตโทรศัพท์ กล้องถ่ายรูป แล้วก็พวกบัตรประชาชนว่าเตรียมไปพร้อมรึยัง
“พี่ช้างฝากดูตาด้วยนะ อย่ามัวถ่ายรูปพี่สาวนะครับ555” พี่ช้างเขกหัวผมเบา ๆ แล้วก็หัวเราะแก้เขิน
ยืนส่งตา แล้วก็ให้ไทขับรถเข้าไปเก็บในโรงรถ เดินไปปิดประตูรั้ว ยืนนิ่งมองดาวแป๊บนึง และเดินเข้าบ้าน
ไท..จะค้างตั้งแต่คืนนี้เลยเหรอวะ?
ไม่ให้กูทำใจกันเลยรึไงเนี่ยยยยยย
..........................
“พิ ผมอาบน้ำเสร็จแล้วดูหนังกันมั้ยครับ
พิมีหนังไทยป๊ะ ผมชอบดูอ่ะ” ผมนั่งขัดสมาธิบนพื้นมองมันรื้อตู้เสื้อผ้าผม
มันหยิบเสื้อกับกางเกงออกมา พาดผ้าเช็ดตัวลงบนไหล่ เดินมาหอมหัวผมแล้วก็เข้าห้องน้ำไป..
ผมนั่งเลือกหนังตลกให้มันครับ เพราะหนังประเภทนี้ไม่ค่อยมีฉากวาบหวิวให้ได้จินตนาการเท่าไหร่555
เปิดตู้เย็นดูก็ต้องถอนหายใจ..มีแต่เบียร์ ผมเดินลงไปเอาพวกขนมกับผลไม้ที่ป้าอรซื้อทิ้งไว้ในตู้เย็นให้ผม
ทำไมของสดในตู้เย็นมันมีเยอะแยะเลยครับ ผมเดินไปกดโทรศัพท์บ้านหาป้าอร
“ป้าอรครับพรุ่งนี้เราจะเกี่ยวข้าวเหรอครับ พิเห็นป้าอรซื้อของสดมาเต็มตู้เลย”.....ฟังคำตอบของป้าอรแล้วผมถึงกับชาไปทั้งตัว
ป้าอรจะไปงานบวชลูกเพื่อนต่างจังหวัด กลับวันอาทิตย์เลยต้องซื้อของสดไว้ให้ผมทำกินเอง..
ทำไมทุกอย่างมันเข้าทางไอ้ไทหมดเลยครับ..เข้าทางเหี้ย ๆ อ่ะ!!!
ผมเดินทำใจขึ้นห้อง ล้มตัวนอนคว่ำบนเตียง ปล่อยความคิดให้ล่อยลอย ได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดก็พลิกตัวนอนหงาย
“ไท...มานี่หน่อย” ไทเดินมานั่งข้าง ๆ ผม ประคองศีรษะผมมาหนุนตักมัน และจับมือผมมาหอม
ผมนอนนิ่ง หลับตา ปล่อยให้ไทใช้ปลายนิ้วมือลูบไปตามโครงหน้า และแก้ม
มือข้างที่ไทจับอยู่มันก็ยกขึ้นมาจูบไล่ทีละนิ้วอย่างไม่เบื่อ..
“อะไรครับพิ..”....
ผมจะพูดอะไรออกครับ..
น่ารักขนาดนี้ก็ฆ่าผมให้ตายกันไปเลยเหอะ!!!
“ดูหนังไปก่อนนะ ผมอาบน้ำแป๊บนึง” ผมลืมตามาบอกไท และลุกไปอาบน้ำ
น้ำเย็น ๆ จากฝักบัวไม่ได้ทำให้ความตื่นเต้นของผมลดลงเลยครับ..
ผมยืนทำใจใต้ฝักบัวจนเริ่มหนาว ปิดน้ำ แต่ก็ยังยืนนิ่งอยู่ใต้ฝักบัวที่เดิม..
ถอนหายใจเฮือกยาว เอื้อมหยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดตัวให้แห้ง แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็ยืนนิ่งหน้ากระจก
สะกดจิตตัวเอง
ผมล้อเล่นครับ555 ก็อย่างที่เคยบอกนั่นล่ะครับ
ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติเถอะ...
เปิดประตูห้องน้ำก็เห็นไทปิดไฟ เอาผ้านวมมาปูข้างล่าง นั่งกอดหมอนพิงเตียง ดูหนังอยู่
ผมผึ่งผ้าเช็ดตัวแล้วก็เดินไปนั่งดูหนังกับมัน
ไทยื่นน้ำกับแกะขนมให้ผม ผมรับมาวางไว้แล้วแกะลองกองยื่นให้มัน มันมัวแต่ดูหนังเลยไม่รับไปซักที ผมยัดลองกองเข้าปากอาศัยจังหวะที่มันอ้าปากขำนั่นล่ะครับ มันตกใจใหญ่เลย5555
“พิแกล้งผมเหรอ..เอาไปเลย” มันจับหน้าผมแล้วก็ป้อนลองกองในปากมันเข้าปากผมครับ มันไม่โรแมนติกเหมือนที่คุณคิดนักหรอก ผมคิดว่าปากผมจะแตกซะด้วยซ้ำครับ
ไอ้ไทรุนแรงกับกูนะมึง
ผมเอาคืนมันด้วยการจับขนมยัดปากมันต่อ มันก็เอาเปลือกลองกองยัดปากผมกลับ แกล้งกันไปแกล้งกันมา มันก็ยกมือยอมแพ้ แล้วก็ล้มตัวนอนหนุนตัก ดึงเสื้อผมมาเช็ดหน้ามัน
“พิอ่ะ ไม่เคยจะยอมผม” ผมยิ้มกับท่าทางขี้งอนของมัน เราเงียบดูหนังจนจบ
จนภาพในจอมันเปลี่ยนเป็นมืดสนิท
ผมนั่งนิ่งให้มันนอนหนุนตักมองหน้าผม
ไทลุกไปเปิดไฟที่หัวเตียง ปิดทีวี และดึงมือผมให้ขึ้นมานั่งบนเตียง
แต่มันกลับลงไปนอนบนผ้านวมที่พื้นแทน
“จะนอนรึยังครับพิ...งั้นผมปิดไฟนะ” ความรู้สึกผมตอนนี้มันสับสนไปหมดครับ
ดีใจที่มันไม่ได้คิดจะพรากประตูหลังผมเพียงอย่างเดียว
แปลกใจที่มันไม่อยากกอด อยากจูบ อยาก..มีอะไรกับผม
ผมควรจะหลับตา และหลับฝันดีใช่มั้ยครับ
มันไม่ง่ายเหมือนที่สมองสั่งหรอกนะครับ
ผมนอนพลิกตัว กระสับกระส่ายไปมา
“พิ..นอนรึยังครับ” ผมหยุดขยับตัว นอนนิ่งและไม่ตอบอะไรกลับไป
ไทลุกมานั่ง และมองผมผ่านความมืด
“ผม..กอดพิได้มั้ยครับ ?” ผมค่อย ๆ ลืมตา และตัดสินใจ...
ยื่นมือออกไปให้ไทจับ
.
.
.
มีต่อ
-
ไทขึ้นมานอนกอดผมไว้ทั้งตัว คลายอ้อมกอดออกมาจูบแผ่วเบาที่หน้าผาก
แตะริมฝีปากไปทั่ววงหน้า และมองตาผมนิ่งนาน
ผมหลับตาลง..ปล่อยให้ไทเป็นคนนำ
จูบนุ่มเหมือนปุยนุ่นของไทสัมผัสไปทั่วหน้า ก่อนจะหยุดที่ริมฝีปากของผม
ริมฝีปากจูบแตะเบา ๆ ทั้งริมฝีปากบนและล่างสลับกัน
ผมเปิดรับปลายลิ้นที่หยอกล้อกับริมฝีปากผม
เหมือนมีกระแสไฟฟ้าอ่อนวิ่งไปทั่วตัว
เมื่อต้นขาผมสัมผัสกับร่างกายไท
ไทขยับตัวเบียดขึ้นลง..ผมเกร็งหน้าท้องไม่รู้ตัว
ไทประกบริมฝีปากผมแน่นขึ้น..
ลิ้นผมถูกไทดูดเอาความหวานไปเกือบหมด..ได้ยินเสียงกลืนความหวานของไท
ลมหายใจของเราผสานเป็นจังหวะเดียวกัน
ในหัวผมตอนนี้ได้ยินแต่เสียงลมหายใจที่ขาดห้วงของตัวเอง
และเสียงจากริมฝีปากไท..มันทำให้ผม..แทบควบคุมตัวเองไม่ได้เลยครับ
ไทเลื่อนริมฝีปากลงมาจูบปลายคาง ปลายลิ้นเลียตามโครงหน้า
ผมเบือนหน้าออกด้านข้างเมื่อไทไล่จูบลงมาที่ซอกคอ
หัวใจผมย้ายไปเต้นทุกที่ที่ถูกไทจูบ..
มือไทสอดเข้ามาในเสื้อผม ลูบเบา ๆ ไปทั่วทั้งหน้าอกและหน้าท้อง...ผมเกร็งไปหมดทั้งตัว..
มือผมสัมผัสแขนไทเบา ๆ ไทจับมือผมมาคล้องคอไทเอาไว้ทั้งสองข้าง
ทันทีที่เสื้อผมถูกถอดออกไปไทก็ซุกปลายจมูกหอมที่คอ ลากปลายลิ้นลงมาที่หน้าอก
จูบ..ลิ้นแตะที่ยอดอก ผมแอ่นตัวรับสัมผัสนั้น..มือบีบหัวไหล่ไทแรงตามอารมณ์
ไทเลียปลายนิ้วตัวเองก่อนจะบีบยอดอกผมเบา ๆ..เลื่อนหน้าลงมาจูบต่ำไปที่หน้าท้องผม
ผมผงกหัวขึ้นมามองเมื่อไทจูบส่วนอ่อนไหวของผมผ่านกางเกง..เลีย และใช้ปากงับเบาๆ
มันทำให้ผมแทบบ้า..
ปากไทยังวนเวียนอยู่กับร่ายกายผมในขณะที่มือไทค่อย ๆ ดึงกางเกงผมลง ผมยกสะโพกช่วยให้ไทดึงออกให้ง่ายขึ้น ไทนิ่งและกลืนน้ำลายมองผมนอนเปลือยกายท่ามกลางแสงสว่างเพียงน้อยนิดจากดวงดาวนอกหน้าต่าง
ผมหายใจติด ๆ ขัด ๆ เมื่อสบเข้ากับตาสีน้ำตาลของไท
ไทคร่อมตัวผมไว้และจูบลงตรงตำแหน่ง..หัวใจ
“ผมรักพิ”..ผมหลับตาให้เสียงนั้นวิ่งผ่านเข้ามาให้ถึงหัวใจผม
ลืมตาขึ้นมาดึงไทเข้ามาจูบ และรับความรักของผมบ้าง..
ไทรับรู้ความรู้สึกผมผ่านปลายลิ้น..
ผมกดสะโพกไทให้เข้ามาบดเบียดกับส่วนกลางลำตัวผม..เรียกเสียงครางหวิวจากเจ้าตัว
“พิ...” ไทจูบที่ยอดอกผม มือแตะ และจับส่วนกลางลำตัวผมเบา ๆ..ผมสะดุ้งเมื่อไทใช้นิ้วโป้งกดหมุนวนที่เส้นประสาท เลื่อนนิ้วขึ้นมาทำหน้าที่ที่ยอดอกแทนริมฝีปาก ความลื่นจากส่วนกลางลำตัวผมที่ติดมากับปลายนิ้วมือมันทำให้ผมเสียวในช่องท้อง และกลั้นเสียงครางไม่ไหวเมื่อผมถูกรุกล้ำทั้งบนและล่าง
“อาฮ์..” ไทจูบเลียไล่ไปตามความยาวของส่วนกลางลำตัวผม และค่อย ๆ ครอบริมฝีปากลงไปช้า ๆ
ปลายลิ้นแตะตวัดที่เส้นปลายประสาท..ผมดีดตัวขึ้นนั่งจับไหล่ไททั้งสองข้าง
ไทผลักผมให้นอนลง และเร่งความเร็วของริมฝีปาก
ความนุ่มของริมฝีปาก และปลายลิ้นของไททำให้ผมลุ่มหลง..และยากจะหยุดความต้องการ
ผมดันไหล่ไทออกเมื่อความสุขใกล้ปะทุ..
ไทผละริมฝีปากออกมาและใช้มือจับรูดขึ้นลง ผมขยับสะโพกตาม และครางยาว
ไทดันตัวขึ้นมาจูบผม ปลายลิ้นผมสัมผัสปลายลิ้นไทเร่าร้อนขึ้นเรื่อย ๆ
มือผมถูกไทดึงมาจับส่วนอ่อนไหวนอกกางเกงไท..
ผมลุกนั่งเกี่ยวกางเกงไทออก ไทถอดเสื้อตัวเอง และแลกจูบส่งความรู้สึกผ่านปลายลิ้น
ผมเลียผ่านซอกคอ หน้าอก และปรนเปรอยอดอกไทเหมือนที่ไททำให้ผม..
ไทครางหวิวไม่ได้ศัพท์เมื่อผมลากลิ้นลงไปที่กลางลำตัว
มือขยับขึ้นลงเบา ๆ ริมฝีปากครอบไปแค่ส่วนหัว และใช้ปลายลิ้นตวัดเลียไปที่เส้นสัมผัส
ไทกดศีรษะผมลงแล้วจู่ ๆ ก็ดันตัวผมลุกขึ้นนั่ง
ไทหายใจแรงและมองตาผม...
ผมกัดริมฝีปากล่างตัวเอง และผ่อนลมหายใจออก..
“ไทใช้ถุงได้มั้ย ?” ผมถามออกไปก่อนจะเอนนอนลง
ไทพยักหน้าและเดินไปหยิบเครื่องป้องกันในกระเป๋าสตางค์ของตัวเอง เดินกลับมาหาผม
นั่งคุกเข่า ฉีกถุงออกและค่อย ๆ บีบที่ปลาย สวมช้า ๆ ...
เซ็กซี่ชิบหาย..
จูบผมเบา ๆ ที่ริมฝีปาก
“...รัก..ผมรักพิ..” ผมยิ้มให้ และหลับตาลงเมื่อไทเลื่อนริมฝีปากไปที่ยอดอก
ผมแอ่นตัวขึ้นเมื่อไทลงลิ้นหนักที่ยอดอก ปลายนิ้วลากไล้ผ่านหน้าท้อง และกวาดของเหลวของผมไปแตะที่ประตูหลัง
หมุนปลายนิ้วและค่อย ๆ กดผ่านช่องทางเข้าไปช้า ๆ
ผมเจ็บแปลบ..แต่ความเสียวจากปลายลิ้นที่เลื่อนมาสัมผัสส่วนอ่อนไหวกลางลำตัวมันดึงความสนใจจากผมไปได้เกือบหมด..รับรู้เมื่อนิ้วที่สองถูกดันเข้ามา แช่ทิ้งไว้และค่อย ๆ หมุนวน
ความรู้สึกเจ็บมันกลับแปรเปลี่ยนไป...
ผมเสียวจนต้องสูดปากคราง..
ไทดึงนิ้วออกและเปลี่ยนเป็นร่างกายของไทเอง..
แรกสัมผัสผมเจ็บมากครับ..เหมือนถูกใครฉีกเนื้อ
ผมพยายามใช้มือดันหน้าท้องและต้นขาของไท
ไทหยุดเมื่อส่วนหัวเข้ามาในตัวผมเรียบร้อยแล้ว..
“พิ...มัน..ผม..ซืด..” มันตั้งใจจะพูดอะไรครับ...ผมไม่เข้าใจ
ไทกอดผมไว้..แล้วเอ่ยปากถาม
“เจ็บมากเลยเหรอ..หยุดมั้ยครับ?
ผมไม่อยากเห็นพิเจ็บ” ไม่พูดเปล่า ไทขยับตัวถอยออกด้วยครับ
ผมยิ้ม..แล้วโอบไทไว้ให้ตัวชิดกันมากกว่าเดิม
“อยู่อย่างนี้แป๊บนะ..” ผมบอกและกระชับกอดให้แน่นกว่าเดิม ไทผ่อนแรงลงและสอดแขนข้ามากอดผม
นอนกอดกันได้พักใหญ่ ความเจ็บเมื่อครู่หายไปเหลือเพียงความรู้สึกแปลกที่ผมไม่เคยสัมผัส...
ผมคลายอ้อมกอด และเริ่มขยับสะโพก
ไทซบหน้าลงกับไหล่ผมกลั้นเสียงครางเมื่อส่วนอ่อนไหวของไทขยับเข้ามาในร่างกายผมมากขึ้น..
จูบผะแผ่วที่ซอกคอ ระเรื่อยมาที่ริมฝีปาก เคลื่อนไหวเชื่องช้า..
ผมหลับตารับสัมผัสทุกส่วนที่ไทมอบให้ผม
ริมฝีปากจูบมุมปาก
คาง..
ซอกคอ..
ปลายลิ้นสัมผัส..เม้ม และจูบยอดอก
ดันสะโพกขยับเข้ามาอย่างไม่รีบร้อน..
มือจับส่วนอ่อนไหวของผมที่เริ่มแข็งตัว ขยับมือรับจังหวะเข้าออกของสะโพก..
ผมกัดริมฝีปากตัวเองจนห้อเลือดกลั้นเสียงคราง..
“ซี้ด...ไท..” ไม่ไหวครับ..มันเสียว
ผมประคองหน้าไทขึ้นมาจูบ และชันเข่า ขยับสะโพกรับร่างกายไทให้เข้ามาลึกล้ำยิ่งขึ้น..
“อื้ม...อะ..” ริมฝีปากผมถูกปิดแน่น..แต่ก็ยังมีเสียงเล็ดลอดจากเราออกมาเป็นระยะ..
ไทช้อนต้นขาผมยกขึ้น ขยับสะโพกเข้าและออกจนสุด...
“ไท...” ผมไม่ไหวแล้วครับ...ไทขยับสะโพกเร็วขึ้น
มือก็ปรนเปรอส่วนอ่อนไหวของผมเร็วขึ้นเช่นกัน...
ผมคว้าคอไทเข้ามาจูบเมื่อผมถึงฝั่ง...พร้อมกับเสียงครางของไท และแรงกระตุกที่บั้นท้ายผม
ของเหลวขุ่นข้นของผมพุ่งทะลักออกใส่หน้าท้องไทมากเหมือนไม่ได้ปลดปล่อยเป็นเดือน ทั้งที่ผมเพิ่งเสร็จไปไม่ถึงชั่วโมง...ผมไม่มีแรงเหลือแล้วครับ
หมดแรงข้าวต้มมันเป็นแบบนี้นี่เอง
ไทผละไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดทำความสะอาดให้ผม..และให้ผมกินยาแก้อักเสบ..มึงไปเอามาจากไหนไอ้ไท ?
ช่างเถอะครับ ผมเองยังเตรียมใจไว้เลย..แล้วทำไมไทจะเตรียมยาไว้ให้ผมไม่ได้ล่ะครับ
ไทตระกองกอด หอม และจูบไปทั่วทั้งหน้าผม
ความจริงน่ะ...มันต่างจากที่ผมฝันนิดหน่อยครับ...
เพราะในฝัน..
ไทเสร็จในตัวผมโดยไม่ใช้เครื่องป้องกัน..มันก็นับว่าต่างกับความจริงนิดหน่อยอ่ะนะ
แต่ที่เหมือนกับในฝันเป๊ะ
คือ..
ไทกล่อมผมให้หลับ...
ด้วยคำว่า ‘รัก’ น่ะสิครับ
ฝันดีนะครับทุกคน
..................................
เฮ้อ...เขียน nc ไม่ให้หื่นนี่ยากมากเลยนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามค่ะ
นั่งจิ้มบวกคืนทุกคนนะคะ
:pig4:
ฮ่าฮ์......อิโรติก
-
^
^
^ :z13:
เด๋วไปอ่านก่อนนน
อ่านแล้ว จมกองเลือดตายไปเลย
เป็น NC ที่หวานมากๆอ่ะ
ไทแบบอ่อนโยนสุดๆ
+1 ให้ไรทเตอร์ ในที่สุด ฝันของพิก็เป็นจริงแล้วววว
-
ไท ไท ไท เพ้อมากมายเลยอ่ะ น่ารักจิงๆ คู่นี้
-
เฮ้อ...เขียน nc ไม่ให้หื่นนี่ยากมากเลยนะคะ
แล้วถ้าหื่นจะขนาดไหนเนี่ย ย ย ย :a5: นี่ขนาดบอกว่าเขียนไม่ให้หื่นนะ (จมกองเลือดตายกันเลยทีเดียว :jul1: 55+)
-
ไทน่ารักเป็นสุภาพบุรุษมาก อย่างนี้พิคงรักตายเลย
คนแต่งเขียนฉาก NC ได้น่ารักมากเลยคะ o13
-
ชอบมากค่ะ :-[
อ่อนโยนมากมาย คิคิ อ่านแล้วไม่หื่นแต่เขินได้อีกค่ะ ไทน่าร๊ากกกก >.<
น้องพิก็น่ารักเหมือนกัน อิอิ
ขอบคุณมากนะคะ +1 คืนจ้าา
-
เป็นเอ็นซีที่อ่านแล้วแบบว่าไม่หวานและไม่เอ็กซ์ เป็นเอ็นซีแบบแมนๆอ่ะ
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
ว้าววววว หวานซะไม่มี อิ่มเลยครับ
ขอบคุณ
-
:m25: :pighaun: :haun4: :jul1:
ครบทุกตัวแระ 555
ไทอ่อนโยนมากเลยอ่ะ เป็น NC ที่ว๊านหวาน ดูสองคนรักกันม๊ากมาก
อะไรๆก็เป็นใจขนาดนั้น คิดแล้วพิต้องรอดยาก 55
ในที่สุดก็เป็นของไทอย่างสมบูรณ์แระนะหนูพิ วิ๊ววว :mc3:
+1 ขอบคุณค่ะ นอนจมกองเลือดรอวันฟื้นคืนชีพก่อน อิอิ
-
อ่านแล้วยิ้มแก้มแทบแตกแหนะ อิอิ
เอ็นซีไม่หื่นเลยนะ หวานมากกกกกกก
ขอบคุณสำหรับฉากเอ็นซีหวาน ๆ นะจ๊ะ จุบุจุบุ
-
คนนึงเตรียมใจ อีกคนเตรียมยา ทุกอย่างพร้อม !!! :z1:
เป็น NC ที่อ่านแล้วสบายใจจริงๆ ชอบค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ปล. ชอบตอนวินง๊องแง๊งอ่ะ น่ารักดี
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด และแล้วพิก็เสียประตูชัยไปซะแล้ว
ว่าแต่วินทำไมอยากให้พิไปบ้านวินจัง
คิดอะไรหรือเปล่าเนี่ย
-
ว๊าย ว๊าย อ่านแล้วเขินแทนง่ะ อ่อนโยนจิงวุ้ย >///<
-
^
^
^ :z13:
เด๋วไปอ่านก่อนนน
อ่านแล้ว จมกองเลือดตายไปเลย
เป็น NC ที่หวานมากๆอ่ะ
ไทแบบอ่อนโยนสุดๆ
+1 ให้ไรทเตอร์ ในที่สุด ฝันของพิก็เป็นจริงแล้วววว
นั่นสิคะ.ในที่สุดฝันก็เป็นจริงแล้วอ่ะ555
ไทอ่อนโยนมากเลยเนอะคะ อร้างงงง
ขอบคุณค่ะคุณ jasmin
ไท ไท ไท เพ้อมากมายเลยอ่ะ น่ารักจิงๆ คู่นี้
ใช่มั้ยคะ คู่นี้มันน่ารักเนอะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
เฮ้อ...เขียน nc ไม่ให้หื่นนี่ยากมากเลยนะคะ
แล้วถ้าหื่นจะขนาดไหนเนี่ย ย ย ย :a5: นี่ขนาดบอกว่าเขียนไม่ให้หื่นนะ (จมกองเลือดตายกันเลยทีเดียว :jul1: 55+)
เขียนให้หื่นเหรอคะ ..ยังไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าจะเขียนแยกความหื่นกับความเถื่อนแบบแมนโคตรออกจากกันได้ยังไง555
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ไทน่ารักเป็นสุภาพบุรุษมาก อย่างนี้พิคงรักตายเลย
คนแต่งเขียนฉาก NC ได้น่ารักมากเลยคะ o13
ไทมันน่ารักเนอะคะ อร้ายยยย
ขอบคุณค่ะ
ชอบมากค่ะ :-[
อ่อนโยนมากมาย คิคิ อ่านแล้วไม่หื่นแต่เขินได้อีกค่ะ ไทน่าร๊ากกกก >.<
น้องพิก็น่ารักเหมือนกัน อิอิ
ขอบคุณมากนะคะ +1 คืนจ้าา
เขินเหมือนกันค่ะ555+
มันน่ารักกันทั้งคู่เลยอ่ะ
ขอบคุณเหมือนกันนะคะ
เป็นเอ็นซีที่อ่านแล้วแบบว่าไม่หวานและไม่เอ็กซ์ เป็นเอ็นซีแบบแมนๆอ่ะ
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบ
อ่านแล้วชอบคนแต่งก็ดีใจค่ะ
nc แบบแมน ๆ ฮุฮุฮุ
ขอบคุณค่ะ
ว้าววววว หวานซะไม่มี อิ่มเลยครับ
ขอบคุณ
มันน่าจะหวานได้อีกเนอะคะ
ขอบคุณเหมือนกันค่ะ
:m25: :pighaun: :haun4: :jul1:
ครบทุกตัวแระ 555
ไทอ่อนโยนมากเลยอ่ะ เป็น NC ที่ว๊านหวาน ดูสองคนรักกันม๊ากมาก
อะไรๆก็เป็นใจขนาดนั้น คิดแล้วพิต้องรอดยาก 55
ในที่สุดก็เป็นของไทอย่างสมบูรณ์แระนะหนูพิ วิ๊ววว :mc3:
+1 ขอบคุณค่ะ นอนจมกองเลือดรอวันฟื้นคืนชีพก่อน อิอิ
เย้...ได้ใช้ครบทุกตัวจริง ๆ ด้วยค่ะ
อ๊า..ตกเป็นของไทโดยสมบูรณ์จริง ๆ นั่นล่ะค่ะ555
ขอบคุณเหมือนกันค่ะ
อ่านแล้วยิ้มแก้มแทบแตกแหนะ อิอิ
เอ็นซีไม่หื่นเลยนะ หวานมากกกกกกก
ขอบคุณสำหรับฉากเอ็นซีหวาน ๆ นะจ๊ะ จุบุจุบุ
อ่านเม้นท์ของคุณ คนแต่งก็ยิ้มแก้มแทบแตกเหมือนกันค่ะ555
ขอบคุณเหมือนกันนะคะ
คนนึงเตรียมใจ อีกคนเตรียมยา ทุกอย่างพร้อม !!! :z1:
เป็น NC ที่อ่านแล้วสบายใจจริงๆ ชอบค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ปล. ชอบตอนวินง๊องแง๊งอ่ะ น่ารักดี
คุณ pattybluet ท่าทางจะชอบวินนะคะ
บทนี้ดิชั้นก็เลยให้วินโผล่มาน่ารักใส่ซะเลย555
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด และแล้วพิก็เสียประตูชัยไปซะแล้ว
ว่าแต่วินทำไมอยากให้พิไปบ้านวินจัง
คิดอะไรหรือเปล่าเนี่ย
ใช่ค่ะ..เสียประตูให้ญี่ปุ่นนำไปซะแล้ว 1-0 ..กระซิก
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ว๊าย ว๊าย อ่านแล้วเขินแทนง่ะ อ่อนโยนจิงวุ้ย >///<
มานั่งเขินเป็นเพื่อนกันนะคะ >///<
-
วี๊ดหวานนนนนนนนนนนนนนนน
๕๕๕
ไท พิ น่ารักที่สุดเลยยยยยย
-
แค่เวลาไทพูดกับพิธรรมดาเรายังเขิน นี้เล่นมาหวานใส่กันบนเตียงแบบนี้คนอ่านเขินจนไม่รู้จะว่ายังไงแล้วค๊าาาาาาาา :-[
สองคนนี้นิมันน่ารักจังๆ ให้ตายเถอะ แต่น้องวินก็น่ารักนะ อ่านตอนนี้แล้วชอบน้องวิน ขี้อ้อนอะะะะ ชอบเวลาน้องวินอ้อนพิ ให้อารมณ์อ้อนพี่ชายไงไม่รู้
-
น่ารักมากเลย เอนซีไม่ค่อยแรง 555
แต่ก็ดีแล้ว เพราะน่ารัก -//-
-
ขอโทษที่เพิ่งเข้ามาอ่านตอนนี้ บอกว่ายาวจุใจมากกับการเสียประตูหลังของพิ ตรงช่วงบอลโลกจริง สงสัยนายไทแอบฝึกยิงประตู
มาพอสมควร มีการเตรียมยาแก้อักเสบมาด้วย สงสัยงานนี้มีการเตรียมตัวมายิงประตูพิเต็มที่ :impress2: :oo1:
แต่งานนี้ในที่สุดรักของสองคนนี้ก็ไปถึงฝั่งกันที แต่อะนะเลดี้ขอบอกอ่านตอนนี้ว่านุ่มลึกกับฉากNC แต่เลดี้นะแอบหื่นเองเลยเป็น :pighaun: :haun4: :jul1:แบบนี้ไปซะ
แต่น้องมิ้นสงสัยช่างสังเกตเหมือนอ้อมเลย รู้ว่าไทชอบพิและพิก็รักไทด้วย หรือไทบอกก็ไมรู้ แต่ที่รู้น้องเมินซะ แต่ดีแล้วจะได้ไม่เกิดปัญหาระหว่างไทและพิ
แต่รีบบอกวินเนาะ เพื่อนบางทีก็รับเราได้นะเรื่องนี้ ยังไงก็ต้องยอมรับผลอะนะ ไงเพื่อนกันเข้าใจกันอยู่แล้วอะ
ปล.ขอบใจนะจิ พอดีเลดี้หายแล้วอะ แต่ก็นะภูมิแพ้ไม่หายขาด กลัวมาก เพราะอยู่ช่วงนี้ก็อากาศที่กระบี่ เดี๋ยวฝน เดี๋ยวแดด ร่างกายปรับตัวแทบไม่ทัน
แต่โชคดีที่กินยากันไว้แล้ว ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ
และบวกหนึ่งให้ด้วย
-
:o8:
อ่านไปเขินไป มัน.....จุ๋งจิ๋งๆ แบบว่ารักกันเลยทำรักกัน กึ๋ยๆๆๆๆๆ
คุณจิคะ กอดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ขอกอดแล้วซุกหน้ากับแผ่นหลังเพราะอายมากก่อนนะคะ >////////<
-
เพิ่งได้มาตามอ่านเรื่องนี้ค่ะ อ่านรวดเดียวถึงตอนล่าสุดเลย
ไทโยซัง จะน่ารักไปไหน ถึงจะด้านไปหน่อยแต่น่ารักมากอ่ะ
ส่วนเพื่อนๆของพิ....เอ่อ ออกแนวเพื่อนสนิท คิดไม่ซื่อสักคน
ตะหงิดๆมาตั้งแต่ตอนแรกๆแล้วอ่ะ เต๋านี่ชัดสุด ต่อมาก็ วิน อ๋อง 5555
ก็นะ นายพิรุณออกจะน่ารักน่าใคร่ซะขนาด.....
อีกนิด นายไท นายหื่นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :z1:
-
วี๊ดหวานนนนนนนนนนนนนนนน
๕๕๕
ไท พิ น่ารักที่สุดเลยยยยยย
ใช่ค่าาา น่ารักที่สุดอ่ะ555
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
แค่เวลาไทพูดกับพิธรรมดาเรายังเขิน นี้เล่นมาหวานใส่กันบนเตียงแบบนี้คนอ่านเขินจนไม่รู้จะว่ายังไงแล้วค๊าาาาาาาา :-[
สองคนนี้นิมันน่ารักจังๆ ให้ตายเถอะ แต่น้องวินก็น่ารักนะ อ่านตอนนี้แล้วชอบน้องวิน ขี้อ้อนอะะะะ ชอบเวลาน้องวินอ้อนพิ ให้อารมณ์อ้อนพี่ชายไงไม่รู้
เขินเนอะคะ555+
วินขี้อ้อนมากค่ะ..น่ารักอ่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
น่ารักมากเลย เอนซีไม่ค่อยแรง 555
แต่ก็ดีแล้ว เพราะน่ารัก -//-
น่ารักเนอะคะ555+
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ขอโทษที่เพิ่งเข้ามาอ่านตอนนี้ บอกว่ายาวจุใจมากกับการเสียประตูหลังของพิ ตรงช่วงบอลโลกจริง สงสัยนายไทแอบฝึกยิงประตู
มาพอสมควร มีการเตรียมยาแก้อักเสบมาด้วย สงสัยงานนี้มีการเตรียมตัวมายิงประตูพิเต็มที่ :impress2: :oo1:
แต่งานนี้ในที่สุดรักของสองคนนี้ก็ไปถึงฝั่งกันที แต่อะนะเลดี้ขอบอกอ่านตอนนี้ว่านุ่มลึกกับฉากNC แต่เลดี้นะแอบหื่นเองเลยเป็น :pighaun: :haun4: :jul1:แบบนี้ไปซะ
แต่น้องมิ้นสงสัยช่างสังเกตเหมือนอ้อมเลย รู้ว่าไทชอบพิและพิก็รักไทด้วย หรือไทบอกก็ไมรู้ แต่ที่รู้น้องเมินซะ แต่ดีแล้วจะได้ไม่เกิดปัญหาระหว่างไทและพิ
แต่รีบบอกวินเนาะ เพื่อนบางทีก็รับเราได้นะเรื่องนี้ ยังไงก็ต้องยอมรับผลอะนะ ไงเพื่อนกันเข้าใจกันอยู่แล้วอะ
ปล.ขอบใจนะจิ พอดีเลดี้หายแล้วอะ แต่ก็นะภูมิแพ้ไม่หายขาด กลัวมาก เพราะอยู่ช่วงนี้ก็อากาศที่กระบี่ เดี๋ยวฝน เดี๋ยวแดด ร่างกายปรับตัวแทบไม่ทัน
แต่โชคดีที่กินยากันไว้แล้ว ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ
และบวกหนึ่งให้ด้วย
บทนี้ยาวจริง ๆ แหละค่ะคุณเลดี้ประมาณ 20 หน้า A4 อ่ะค่ะ (เขียนไรเยอะแยะก็ไม่รู้เนอะ555+)
รักษาสุขภาพด้วยนะคะคุณเลดี้ ภูมิแพ้มันเป็นโรคที่ไม่หายขาดใช่มั้ยคะ เหมือนเวลาร่างกายอ่อนแอมันก็กำเริบได้อีก..ประมาณนี้ป่ะคะ?
คุณเลดี้อยู่กระบี่เหรอคะ ? จิพาชุมชนไปดูงานก็พักที่กระบี่คืนนึงค่ะ โรงแรมกระบี่รอยัลค่ะ
รู้งี้หลังไมค์คุยกันก่อนก็ดีเนอะ เผื่อจะได้เจอกัน (แอบเสียดายนิด ๆ :เฮ้อ: )
ขอบคุณสำหรับคะแนนนะคะ
:o8:
อ่านไปเขินไป มัน.....จุ๋งจิ๋งๆ แบบว่ารักกันเลยทำรักกัน กึ๋ยๆๆๆๆๆ
คุณจิคะ กอดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ขอกอดแล้วซุกหน้ากับแผ่นหลังเพราะอายมากก่อนนะคะ >////////<
กอดดดดดคุณนุ่นคืนแน่น ๆ
กอดกันเขินเลยทีเดียว555+
ขอบคุณที่ติดตามนะคะคุณนุ่น
เพิ่งได้มาตามอ่านเรื่องนี้ค่ะ อ่านรวดเดียวถึงตอนล่าสุดเลย
ไทโยซัง จะน่ารักไปไหน ถึงจะด้านไปหน่อยแต่น่ารักมากอ่ะ
ส่วนเพื่อนๆของพิ....เอ่อ ออกแนวเพื่อนสนิท คิดไม่ซื่อสักคน
ตะหงิดๆมาตั้งแต่ตอนแรกๆแล้วอ่ะ เต๋านี่ชัดสุด ต่อมาก็ วิน อ๋อง 5555
ก็นะ นายพิรุณออกจะน่ารักน่าใคร่ซะขนาด.....
อีกนิด นายไท นายหื่นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :z1:
ไทน่ารักเนอะคะ..มันหน้าด้านดีด้วยค่ะ555+
ยินดีต้อนรับค่ะ
ไทหื่นนนนนน55+
แวบไปนั่งปั่นตอนใหม่ก่อนนะคะ
อ่านเม้นท์แล้วมีแรงปั่นมากค่ะ
จิ้มบวกขอบคุณทุกท่านนะคะ
:pig4:
-
เฮือก!!!!
เตงอ่ะ เป็นncที่ไม่หื่นแต่ทำเราเกลือกกลิ้งไปในกองเลือดและน้ำเชื่อม :jul1:
-
ไทน่ารักมากเลยอะอิอิเป็นสามีที่ดีจิงๆๆ
ช่วงนี้ป่วยซ่ำซ้อนระวังสุขภาพด้วยนะคะพี่จิน้องสาวเป็นห่วง
-
ดินฟ้าคุณตาและป้าอรต่างก็เป็นใจให้ไทได้กะพิ
แล้วคนอ่านก็ :pighaun: :m25: ไปตามระเบียบ
+1เป็นกำลังใจให้กันเช่นเคยคับ
-
บวกหนึ่งให้จิ ทำไมไม่บอกเดี๋ยวเลดี้จะส่งตัวแทนไปเลี้ยงข้าว
เพราะเลดี้ทำงานที่ไร่เลย์ อาจไม่ได้ไปหา แต่ถ้ารู้จะส่งเด็ก(น้องสาวแตกอินังควีนไปรับมาเลี้ยงข้าว หรือชวนมาพักที่รีสอร์ทซะเลย)
คราวหลังมาหลังไมค์กัน หรือคราวหน้ามากระบี่เลดี้จะไปรับมาเที่ยวที่ทำงาน พักฟรียังได้
(ประมาณใช้สิทธิพิเศษอะนะ แต่มันมีเดือนละได้แค่ห้องเดียว ก็ของฟรีอะนะ)หลังไมล์ได้เพราะเลดี้อ่านเรื่องจิ และชะเเว่บมาบ่อยอะนะ
-
นุ่มนวล.........
และราบรื่น...........
เคยฟังเพลงบรรเลงสำหรับการทำสมาธิไหมคะ
ให้อารมณ์ประมาณนั้นเลยนะ (จะนรกกิน xxxบาล ไหมเนี่ย เปรียบเทียบซะ...)
เขียนได้ดีมากค่ะ ยิ่งทีคุณยิ่งเขียนได้ดีขึ้นทุกตอน
ขอชื่นชม o13
-
เฮือก!!!!
เตงอ่ะ เป็นncที่ไม่หื่นแต่ทำเราเกลือกกลิ้งไปในกองเลือดและน้ำเชื่อม :jul1:
ตะเอง...เค้าจะขุดตะเองขึ้นมาแล้วเอามาล้างน้ำ สะบัดให้แห้งแล้วค่อยกอดนะ เค้ากอดเลยไม่ได้...มันเหนียวอ่ะ :jul3:
บทหน้าเค้าก็ยังไปไหนไม่ไกลจาก nc (กระซิบบอกให้ทำใจไว้555) แต่ยังเขียนได้ไม่ถึงไหนอ่ะ..ทำงานเสร็จก่อนค่อยนั่งปั่นให้นะจ๊ะ
งานตอนนี้มันไม่มากหรอก แต่แม่งงงงเร่งกูจะเอาตอนนี้ ต้องเสร็จวันนี้ o22 ทำไม่ทันโว้ยยยยยยย
บ่นไปงั้นล่ะจ๊ะ5555
:m15:
ไทน่ารักมากเลยอะอิอิเป็นสามีที่ดีจิงๆๆ
ช่วงนี้ป่วยซ่ำซ้อนระวังสุขภาพด้วยนะคะพี่จิน้องสาวเป็นห่วง
กอดดดดดดดดดน้องพู ไม่สบายเหรอจ๊ะ กินยาแล้วก็พักผ่อนมาก ๆ นะ พี่เป็นห่วงน้องพูยิ่งกว่าหลาย ๆ เท่าเลย555
ไทจะเป็นสามีที่ดีเสมอจ๊ะ555
ดินฟ้าคุณตาและป้าอรต่างก็เป็นใจให้ไทได้กะพิ
แล้วคนอ่านก็ :pighaun: :m25: ไปตามระเบียบ
+1เป็นกำลังใจให้กันเช่นเคยคับ
ค่ะ มันเข้าทางไทไปหมดเลยทีเดียว
ใช้อีโมเสียเลือดครบมั้ยคะ555
ขอบคุณที่ติดตามและคะแนนค่ะ คุณ Solar cell
บวกหนึ่งให้จิ ทำไมไม่บอกเดี๋ยวเลดี้จะส่งตัวแทนไปเลี้ยงข้าว
เพราะเลดี้ทำงานที่ไร่เลย์ อาจไม่ได้ไปหา แต่ถ้ารู้จะส่งเด็ก(น้องสาวแตกอินังควีนไปรับมาเลี้ยงข้าว หรือชวนมาพักที่รีสอร์ทซะเลย)
คราวหลังมาหลังไมค์กัน หรือคราวหน้ามากระบี่เลดี้จะไปรับมาเที่ยวที่ทำงาน พักฟรียังได้
(ประมาณใช้สิทธิพิเศษอะนะ แต่มันมีเดือนละได้แค่ห้องเดียว ก็ของฟรีอะนะ)หลังไมล์ได้เพราะเลดี้อ่านเรื่องจิ และชะเเว่บมาบ่อยอะนะ
นั่นสิคะ ถ้าได้คุยกันก่อนไปก็เจ๋งเลยอ่ะ..ไม่เป็นไรค่ะ โอกาสหน้า (จะมีม๊ายยยยย :m15:) เราค่อยเจอกันก็ได้เนอะ :กอด1:
นุ่มนวล.........
และราบรื่น...........
เคยฟังเพลงบรรเลงสำหรับการทำสมาธิไหมคะ
ให้อารมณ์ประมาณนั้นเลยนะ (จะนรกกิน xxxบาล ไหมเนี่ย เปรียบเทียบซะ...)
เขียนได้ดีมากค่ะ ยิ่งทีคุณยิ่งเขียนได้ดีขึ้นทุกตอน
ขอชื่นชม o13
เพลงบรรเลงทำสมาธิเหรอคะ...ช่างเปรียบมากมายอ่ะ (เห็นภาพทันที555+)
ขอบคุณค่ะ..ที่เห็นพัฒนาการอันต่ำต้อยของคนแต่ง55+
คุณรู้มั้ยคะว่าการที่เราเขียนได้ดีขึ้น มันมาจากเม้นท์ของพวกคุณทั้งนั้นค่ะ
ทุกครั้งที่จะเริ่มเขียนตอนใหม่ เราจะกลับไปอ่านสำนวนการเขียนตอนเก่าย้อนหลัง 1 ตอนตลอด แล้วเอามาดูว่าคำประมาณนี้ถ้าเอามาใช้ภาษาในการเขียนมันจะดูขัดหรือดูแย่ลงหรือเปล่า แต่บางทีก็แอบคิดว่า...ไม่เห็นมันจะดีขึ้นเลยนี่หว่า555+
หวังว่าการเขียนได้ดีขึ้น...มันจะยังสถิตย์อยู่กับตัวคนเขียนนาน ๆ นะคะ
อาเมน..
:pig4: ที่ติดตามและกำลังใจค่ะ
ตอนใหม่ยังไม่มีให้นะคะ..แต่ไม่นานแน่ ๆ ค่ะ เริ่มเขียนบ้างแล้วล่ะ
-
ขอบคุณที่อุตส่าห์สละเวลาอันแสนยุ่งมามาแต่งให้อ่าน แค่นี้ก็ขอบพระคุณ และขอให้มีความสุขกับงานนะ
เป็นกำลังใจ รออ่านตอนต่อไป เอาเป็นว่ารอ และจิจะได้ไม่เสียเวลางานราษฏร์และหลวง
-
ขอบคุณที่อุตส่าห์สละเวลาอันแสนยุ่งมามาแต่งให้อ่าน แค่นี้ก็ขอบพระคุณ และขอให้มีความสุขกับงานนะ
เป็นกำลังใจ รออ่านตอนต่อไป เอาเป็นว่ารอ และจิจะได้ไม่เสียเวลางานราษฏร์และหลวง
ขอบคุณเหมือนกันค่ะคุณเลดี้
มีความสุขกับงานที่ทำและคิดบวกดีกว่าเนอะ55+
ปั่นงานกันต่อไป..เพื่อจะได้นั่งเขียนตอนใหม่
เอากำลังใจไปใส่ตู้เย็นดีกว่า...จะได้ไม่เสีย (..มีด้วยเหรอคะนี่?555)
:pig4:
-
:o8: เขินจัง...ไม่อยากบอกว่าแอบเข้ามาอ่านทวนอีกรอบอะค่ะ (ทำยังกับว่ามันจะออกสอบ 55555)
อ้อ...เข้ามาบอกด้วยว่า "เห็นด้วยมากๆ" กับ "ทำไมมันร้อนได้ขนาดนี้..นี่หน้าฝนไม่ใช่รึไง!!!!" เนี่ยค่ะ
เหงื่อซ่กกันเลยทีเดียว... :m29:
-
:o8: เขินจัง...ไม่อยากบอกว่าแอบเข้ามาอ่านทวนอีกรอบอะค่ะ (ทำยังกับว่ามันจะออกสอบ 55555)
อ้อ...เข้ามาบอกด้วยว่า "เห็นด้วยมากๆ" กับ "ทำไมมันร้อนได้ขนาดนี้..นี่หน้าฝนไม่ใช่รึไง!!!!" เนี่ยค่ะ
เหงื่อซ่กกันเลยทีเดียว... :m29:
ไม่อยากบอก..ว่าแอบเข้ามาอ่านทวนเพื่อนั่งเขียนตอนใหม่เหมือนกันค่ะ :-[
ลืมเอาแฟลชไดร์ฟมา เลยต้องนั่งพิมพ์ใส่เวิร์ดที่ทำงานสด ๆ555
จริงค่ะ..ร้อนเหมือนไม่ใช่หน้าฝนเลยอ่ะ ประเทศไทยนี่มีตัวแล้งเกิน 10 ตัวนะคะ :laugh:
-
ได้ข่าวว่าตอนหน้ายังstill จะได้เสียเลือดกันต่อ
ดีใจมว๊ากกกกกกกกก ขอ :z2: รอละกัน
-
ตอนที่ 14
เสียงดังก๊อกแก๊กรบกวนโสตประสาททำให้ผมจำใจลืมตาตื่นขึ้นมามองหาต้นเสียง
ปรับสายตาเพ่งมองเงาเลือนราง...อ้าว สว่างแล้วหรอกเหรอเนี่ย..เมื่อยเนื้อเมื่อยตัวไปหมดครับ
แล้ว...มึงทำห่าไรวะไอ้ไท ?
“...ไททำไร?” ผมทักไท...เจ็บคอนิด ๆ ครับ
“ผมเสียงดังกวนพิเหรอครับ..
ปวดหัวรึเปล่า ?
มีไข้นิด ๆ นะ..กินข้าวต้มเนอะแล้วค่อยกินยา”...ไทเดินมาคุกเข่านั่งข้างเตียง มือสัมผัสแก้ม ยื่นหน้าเอาหน้าผากมาแตะหน้าผากผม มึงจะวัดไข้ถึงเนื้อถึงตัวไปมั้ย?
วัดไข้...ผมเป็นไข้เหรอ?....มิน่าล่ะถึงได้ปวดเมื่อยแบบนี้
..ทำไมผมถึงเป็นไข้ได้ล่ะ ?
..............
ประโยคห่วงใยของไท..มันทำให้ผม..เริ่มนึกขึ้นได้
เมื่อคืนผมเพิ่งผ่านสงครามรักกับไทมาหมาด ๆ นี่...ใช่มั้ยครับ?...
ผม...ไม่น่าลืมตาตื่นเลย
สมองไม่รักดีของผมเริ่มประมวลผลเหตุการณ์เมื่อคืนแบบช็อตต่อช็อต..ไม่ข้ามฉากไหนเลยแม้แต่ฉากเดียว
ผมนอนนิ่งมองแต่ลูกกระเดือกไท..ไทค่อย ๆ ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม..จูบที่ริมฝีปากเบา ๆ ผละออกมา..กวาดตามองไปทั่วทั้งหน้า..ผม...ผมหลบไม่ทันครับ สบตาสวยคู่นั้นเข้าเต็มเปา
หน้าผมร้อนวูบ ตอนนี้คาดว่าคงลามไปที่คอ แขน และกำลังจะลุกลามไปทั่วทั้งตัว
มันมีคำจำกัดความคำไหนที่ใช้แทนอาการของผมตอนนี้บ้างครับ..
ผมอายครับ
...อายชิบหายอ่ะ!! >///<
ค่อย ๆ ดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าตัวเองช้า ๆ พลิกตัวหนีมันอย่างเนียนที่สุด...ถึงตอนพลิกตัวจะเจ็บตูดแค่ไหนก็ต้องหลบให้พ้นตาสีน้ำตาลคู่นั้นให้ได้ก่อนครับ..หัวใจเต้นแรงเสียงดังจนเหมือนจะกระดอนออกมานอกอก
ผมจะมาอายอะไรตอนนี้วะเนี่ยยยยย
ทีเมื่อคืนไม่รู้จักอาย..ด่าตัวเองนี่ติดคุกมั้ยครับ ?
ไทเข้ามาซ้อนข้างหลังรวบผมมากอดทั้งผ้าห่ม
“มีแรงแล้วเหรอ..หื้ม กินข้าวต้มเนอะ ?
หรือพิอยากกินไทก่อน?”..รู้ว่ากูอายก็เอาใหญ่เลยนะไอ้เหี้ยยยยยยยยย
ผมดึงผ้าห่มมาให้ปิดตัวเองให้มิดที่สุด..จะให้มันเห็นแม้แต่หนังส้นตีนก็ไม่ได้ครับ
เดี๋ยวมันจะรู้..ว่าตอนนี้ตัวผมแดงยังกะคนแพ้กุ้งเพราะมัน..เพราะผมเขินมัน
มึงมัน..ยิ่งกว่าหน้าด้านไอ้ไท
ยิ่งผมนิ่งมันก็ยิ่งขำ..มันกอดผมแน่นขึ้นเรื่อย ๆ ผมจะขาดอากาศตายก็เพราะมันรัดผมนี่ล่ะครับ
ดึงเอาผ้าห่มที่ปิดหน้าออก และสูดรับเอาอากาศเข้าปอดให้มากที่สุด
ผมถูกมนุษย์หน้าด้านหอมที่หลังหู..
ต้นคอ..
ผมย่นคอหลบปลายจมูกไท..มันกลับย้ายมาหอมที่หัวไหล่ และฝังจมูกลงที่แก้มผมได้อย่างพอดิบพอดี
มือไทกอดผมไว้ข้างหนึ่ง..อีกข้างออกแรงจับหน้าผมดึงให้หันมามองมัน ผมขืนหน้าตัวเองและพยายามหันหนีไปอีกทาง..แต่ผมจะสู้ฝ่ามืออุ่นที่แตะแก้มผมอยู่ได้ยังไงล่ะครับ.. >///<
ผมหลับตาปี๋ และค่อย ๆ เม้มปากตัวเอง กลั้นหายใจอีกต่างหาก..ผมจะทำไปทำไมเนี่ยยยยย
“ผมรักพิ... ถ้าอยากกอดผมก็จะกอด อยากหอมผมก็จะทำ อยากจับมือผมก็จะจับ
แต่ผมสัญญาว่าจะไม่ทำต่อหน้าคนอื่น..จะไม่ทำให้พิลำบากใจ
พิเตรียมใจโดนผมรักได้เลยนะ”...ผมลืมตาขึ้นมามอง ไทยิ้มให้ผม ผม...ได้แต่นั่งทำตาปริบ ๆ
มึงบอกรักกูเฉย ๆ กูยังอายได้ขนาดนี้...ถ้ากูโดนมึงรักกูมิต้องเอาตัวเองไปฉาบปูนหนา ๆ เลยเหรอวะ?
มันยิ้มแล้วหอมแก้มผมเบาๆ ลากปลายจมูกมาแตะกับปลายจมูกผม..
“พิ...ยาแก้อักเสบกับแก้ปวดเหลืออีกตั้งสองแผง..ใช้ให้หมดดีกว่าเนอะ ” ไทจูบริมฝีปากผม ปลายลิ้นแตะริมฝีปากผมแล้วจูบเบา ๆ …นิ่มจัง
ยา..เหลือก็เก็บไว้ได้นี่หว่า..มันไม่ได้บูดเหมือนกับข้าวถุงซักหน่อย..
หืม...แล้วจะดันลิ้นเข้ามาดูดลิ้นกูทำไม?
อย่าจูบที่หูนะ..อะ ไอ้ไท...
กูยังเจ็บอยู่เลยนะ!!!
ผมไม่มีโอกาสได้บอกไปหรอกครับ...ปากและลิ้นผมไม่ได้รับอิสระให้สื่อสารกับมัน
ผมถูกไทจูบและดันหลังลง..นอนราบไปกับเตียงตัวเอง
ไทลากริมฝีปากมาฝากรอยรักที่คอผม..ผมเบือนหน้าหลบและใช้มือดันอกไทไว้..ไทดึงมือผมออกมาจูบและดูดที่ปลายนิ้ว ผมเสียวจนต้องนิ่วหน้า...ดูยังไงก็เสียเปรียบไปหมดทุกทางอ่ะ
ความนุ่มของปลายลิ้น และริมฝีปากของไททำให้ผมหมดแรงจะขัดขืน
ไทซุกตัวเข้ามาอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกันกับผม..ริมฝีปากไซร้ไปทั่วแผ่นอก จูบและเลียเบา ๆ
“ฮะฮ์ ...อือ..” ไทไม่สนใจมือผมที่กดศีรษะไทให้ติดกับหน้าอกผมให้มากขึ้น ยังคงจูบ ปลายลิ้นตวัดเลียและใช้ฟันกัดเบา ๆ
ไทละริมฝีปากออกจากหน้าอกผม..จูบและลากลิ้นไปที่กล้ามเนื้อหน้าท้อง ผมเกร็งตัว..หายใจแรง
จ๊อกกกกกกกกกกกกกก
กูหิวข้าวว่ะไท..
ไทเงยหน้ามามองผม สายตาเต็มไปด้วยความงุนงง
เออ!!! กูอยากมันทั้งสองอย่างน่ะแหละไอ้เหี้ยยยยยย
ผมหลบตามันด้วยความอาย..ผมทำอะไรลงไปครับ..แต่ละอย่างนี่ เกินกว่าที่ตัวเองจะรับได้อ่ะ
เชิญขำผมเถอะครับ..ตามสบายเลย
ไทยันตัวขึ้นมาหอมแก้มผม แล้วผละไปยกชามข้าวต้มที่มันเตรียมไว้มาเป่า แล้วใช้ช้อนตักมาจ่อที่ปากผม
“..จะกินเอง” ผมแจ้งความประสงค์ และยื่นมือออกมาคว้าชามข้าวต้ม
“ถ้ากินเองได้ ก็ให้ไทกินพิก่อนแล้วค่อยนั่งกินข้าวต้มเอง..” มันยกชามข้าวต้มหนีมือผมอ่ะ กูหิวโว้ยยยยย
“กูไม่ได้ง่อยแดกนะไอ้ไท!!!
......
แต่ถ้ามึงจะป้อน..กูก็กินได้อ่ะ” ผมจำต้องปดมัน เพราะสายตาที่พร้อมจะทุ่มชามข้าวต้มใส่หัวผม แล้วเลียข้าวต้มบนตัวผมกินนี่แหละครับ
กูจะหน้าแดงทำไมตลอดเวลาวะสัตว์เอ้ย!!
แบบนี้...เค้าเรียกแพ้ทางกันใช่มั้ยครับ
ผมเบือนหน้าไปมองวงกบหน้าต่าง จ้องและเก็บรายละเอียดของเนื้อไม้ หึหึ..คงจะมีแก่ใจมองหน้าคนป้อนข้าวต้มได้เต็มตาหรอก..ผมเขินมันครับ
มันป้อนผมคำนึงมันก็ตักกินเองคำนึง แล้วมันเป็นอะไรของมันครับ ป้อนไปได้ห้า หกคำแม่งต้องยื่นหน้ามาจูบปากผมตลอด
ทุกครั้งที่มันจูบ..ผมแอบมองมันแล้วก็รีบเสไปมองวงกบหน้าต่างต่อ..กัดริมฝีปากบ่อยจนคิดว่าปากล่างต้องอักเสบแน่ ๆ ...แต่ผมก็ไม่หยุดกัด
ถ้ามันเลิกจูบ..สุขภาพปากผมคงดีขึ้นตามไปด้วยครับ
กินข้าวกินยาเสร็จผมก็ร้องขอกางเกงจากมัน แม่งโรคจิต..ไม่ให้ผมนุ่งผ้าอ่ะ เผื่อว่าใครยังไม่รู้..ผมไม่ได้ใส่เสื้อผ้าครับ ตั้งแต่เมื่อคืนนั่นล่ะ
ผมไม่ได้ยั่วมันนะ!!! ผ้าผมก็เอามาห่ม แถมปิดมิดชิดเลยด้วย..มันหาเรื่องมาดูแลความเรียบร้อยของร่างกายผมเองต่างหาก
ทำไมผมไม่ลุกไปหยิบเองงั้นเหรอครับ..เดินแล้วมันแสบตูดไงครับ
ชัดเจนเปลี่ยน!!!
เมื่อคำร้องผมตกไป ผมก็ล้มตัวลงนอนและหันหลังให้มัน
ผมเคลิ้มใกล้จะหลับก็สัมผัสเข้ากับแรงกอดจากด้านหลัง
ไทสอดแขนเข้ามาให้ผมหนุนแทนหมอน ผมพลิกตัวเข้าไปหาความอบอุ่นจากอ้อมแขนไท ปากชื้นจูบหน้าผากและปลายจมูกผม กอดไว้หลวม ๆ
“หายเร็ว ๆ นะ..” ผมยิ้มให้ไทแทนคำตอบ ซุกหน้าตัวเองกับซอกคอ เอื้อมมือโอบเอวไท
“อืม..” ..ถูกอีกฝ่ายหอมนัก ๆ ที่กระหม่อม และกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น..
หลับไปพร้อมกับคนรักนี่มันก็ดีเหมือนกันนะครับ
.......
.
.
.
.
มีต่อ
-
ที่บ้านมารับแล้วค่ะ
คืนนี้ต่อที่เหลือให้นะคะ
ขอโต๊ดดดดดด
:m5: :m5:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เขินมาก เขินสุดๆ
ไม่ไหวแล้ววววววววววววววว ประหนึ่งเข้าไปสิงร่างอยู่ที่วงกบหน้าต่างแม้จะไม่ได้เกิดเป็นปลวก
เอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ผมรักพิ... ถ้าอยากกอดผมก็จะกอด อยากหอมผมก็จะทำ อยากจับมือผมก็จะจับ
แต่ผมสัญญาว่าจะไม่ทำต่อหน้าคนอื่น..จะไม่ทำให้พิลำบากใจ
พิเตรียมใจโดนผมรักได้เลยนะ”...
ตรงนี้อ้ะ อยากจะร้องโหยหวน คุณจิ แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฆ่าฉานนนนนนนน ฆ่าฉานนนนนนนนน ให้ตายดีกว่าาาาาาาาาาาาาาาา
-
จิ้มๆ จึกๆให้ทะลุสองรี
น่าร้ากอารายยังงี้~~~~~~~~~ :-[
-
ผมดึงผ้าห่มมาให้ปิดตัวเองให้มิดที่สุด..จะให้มันเห็นแม้แต่หนังส้นตีนก็ไม่ได้ครับ
เหอ เหอ เหอ ไม่ให้เห็นแม้แต่หนังส้นตีนทีเดียวนะเนี่ย
พิช่างอายได้น่ารักจริง ๆ
-
ได้ข่าวว่าตอนหน้ายังstill จะได้เสียเลือดกันต่อ
ดีใจมว๊ากกกกกกกกก ขอ :z2: รอละกัน
ใช่ค่ะ..ยังคงให้คุณได้ใช้อีโมเสียเลือดกันต่อไป
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เขินมาก เขินสุดๆ
ไม่ไหวแล้ววววววววววววววว ประหนึ่งเข้าไปสิงร่างอยู่ที่วงกบหน้าต่างแม้จะไม่ได้เกิดเป็นปลวก
เอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ผมรักพิ... ถ้าอยากกอดผมก็จะกอด อยากหอมผมก็จะทำ อยากจับมือผมก็จะจับ
แต่ผมสัญญาว่าจะไม่ทำต่อหน้าคนอื่น..จะไม่ทำให้พิลำบากใจ
พิเตรียมใจโดนผมรักได้เลยนะ”...
ตรงนี้อ้ะ อยากจะร้องโหยหวน คุณจิ แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฆ่าฉานนนนนนนน ฆ่าฉานนนนนนนนน ให้ตายดีกว่าาาาาาาาาาาาาาาา
กอดดดดดดดดดดคุณนุ่น
เขินไม่ต่างจากคุณนุ่นค่ะ
และยังคงนั่งเขินอีกหลายตอน
:-[
ขอบคุณที่นั่งเขินเป็นเพื่อนค่ะคุณนุ่น
จิ้มๆ จึกๆให้ทะลุสองรี
น่าร้ากอารายยังงี้~~~~~~~~~ :-[
กอดดดดดดดดดตะเองแรง ๆ
น่ารักเนอะ...เขินนนนนนนอ่ะ
ผมดึงผ้าห่มมาให้ปิดตัวเองให้มิดที่สุด..จะให้มันเห็นแม้แต่หนังส้นตีนก็ไม่ได้ครับ
เหอ เหอ เหอ ไม่ให้เห็นแม้แต่หนังส้นตีนทีเดียวนะเนี่ย
พิช่างอายได้น่ารักจริง ๆ
พิช่างหน้าบางจริง ๆ ค่ะ :เฮ้อ:
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ปล. ลืมเปลี่ยนหัวเรื่องอ่ะ
ปล.2 ยืมแฟลชไดรฟ์เพื่อนก็อปนิยายครึ่งหลังเอามาโพสต์ที่บ้าน...เจอไวรัส 143 ตัว มึงสะสมอะไรแปลก ๆ นะเพื่อนสาว
-
.
.
.
.
จูบอรุณสวัสดิ์ของไท ปลุกผมให้ตื่นจากฝันดี...เพื่อพบกับความหวานจากปลายลิ้นที่สอดแทรกเข้ามา พัวพันจนแทบจะหลอมรวมเป็นอวัยวะส่วนหนึ่งในปากผม
จะต่างไปก็เพียง...
อวัยวะส่วนนี้มันทำให้ผมไม่เป็นตัวของตัวเอง
สองมือที่ตั้งใจจะผลัก...กลับดึงรั้งต้นคอไทไม่ให้ผละจาก
สองขาที่ตั้งใจจะพลิกหนี...กลับแยกออกเมื่อไทแทรกตัวเข้ามา
สะโพกที่ตั้งใจจะเบี่ยงหลบ...กลับดันให้สัมผัสกับความแข็งขืนของไทอย่างจงใจ
ปากที่ตั้งใจจะบอกให้ไทหยุด...กลับเปิดปากรับปลายลิ้นอย่างห้ามไม่ได้
หัวใจที่เต้นตามจังหวะปกติ...กลับเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนคิดว่าหัวใจตัวเองผิดปกติ..เต้นดังจนกลัวว่าไทจะได้ยิน
ปลายลิ้นฉกเข้ามาในหูผม..ขนลุกจนครางฮือ
จูบไล่ลงมาที่ซอกคอ หัวไหล่ และหน้าอก
โทรศัพท์ผมจากหัวเตียงดังขึ้น..ไท..เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์แต่ริมฝีปากยังจูบที่ยอดอกผม มองโทรศัพท์แวบหนึ่งแล้วลากริมฝีปากจูบขึ้นมาจนถึงหู
“..ตาโทรมา รับมั้ย?” ไทกระซิบข้างหู และใช้ปลายลิ้นเลียซอกคอผม ระหว่างรอคำตอบ..
ถ้าผมรับ..ผมจะมีสติฟังที่ตาพูดมั้ยครับ?
แต่ถ้าผมไม่รับ..ตาจะสงสัยรึเปล่า?
ผมนอนหายใจรวยริน ตาปรือปรอยมองไทให้ช่วยตัดสินใจ
แต่ไทเลือก...ที่จะสอดโทรศัพท์ไว้ใต้หมอน และก้มมาจูบริมฝีปากผม ปลายลิ้นแตะไปทุกส่วนของร่างกาย
ไทพลิกตัวผมให้นอนคว่ำ จูบที่หัวไหล่ และเลียไปตามแผ่นหลัง..ผมซุกหน้าลงกับหมอน
ไทช้อนเอวผม และใช้เข่าดันข้อพับผมให้คุกเข่า
ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อมือที่บีบเคล้นก้นผม..กลับแทนที่ด้วยปลายลิ้นร้อน
เลียช่องทางผมช้า ๆ ก่อนจะเพิ่มความเร็ว ไทห่อลิ้นและส่งเข้ามารุกล้ำ..
ผมกอดหมอน กัดริมฝีปากตัวเองแน่นขึ้น...แต่ก็ยังไม่แน่นพอที่จะกลั้นเสียงครางของตัวเอง
“อ๊ะ!!...ซืด..” ผมจิกเล็บลงบนหมอน
เมื่อสัมผัสถึงนิ้วที่สอดเข้ามาทางช่องทางด้านหลัง ปลายลิ้นเลียรอบสองนิ้วที่บุกรุกช่องทางข้างหลังผมให้หล่อลื่นยิ่งขึ้น..
มืออีกข้างอ้อมมาขยับรูดรั้งร่างกายผม...ซี้ด
ผมแยกไม่ออกแล้วครับ มันทั้งเจ็บทั้งเสียว..
เมื่อร่างกายผมพร้อม ไทค่อย ๆ ถอนนิ้วออก..เปลี่ยนเป็นส่วนแข็งขืนของไทเอง
มันใส่ถุงตอนไหนวะ ?...
ไทกดเข้ามาช้า ๆ จนหลังผมสัมผัสกับหน้าอกไท..มืออีกข้างของไทก็ดึงความสนใจได้อย่างดี
“..พิ...” ไทกระซิบเรียก..ผมหันไปรับจูบจากริมฝีปากนุ่ม ปลายลิ้นเกาะเกี่ยว ฝ่ามืออุ่นประคองหน้าผมให้รับความหวานจากปลายลิ้นไท..ฝ่ามืออีกข้างกลับขยับกระตุ้นร่างกายผม..เป็นจังหวะ
“อือ..ฮ่าฮ์..ซี้ด” ผมสะบัดหน้าออกเมื่อไทเริ่มขยับสะโพก..ส่วนแข็งของไทมันเข้ามาลึกมากกว่าเดิม..
สองมือของไทเลื่อนมาจับสะโพกผม..
พร้อมกับขยับสะโพกตัวเองเข้าหาตัวผม..
ผมจับขอบเตียงพยุงตัวรับแรงกระแทกจากไท..ขยับแยกขาให้กว้างขึ้นเพื่อรับร่างกายที่สอดแทรกเข้ามา เผยอปากรับออกซิเจน..
เหงื่อจากตัวผมและตัวไทไหลท่วม...ทั้งที่เครื่องปรับอากาศห้องผมเพิ่งล้างมา
เสียงเนื้อกระทบกัน...ดังกลบเสียงเต้นแรงในหัวใจผม
เสียงครางของผม..รับกับเสียงหายใจแรงของไท
ผมละมือที่พยุงตัวข้างหนึ่งมาขยับรูดรั้งร่างกายตัวเอง..
ไทกัดที่ซอกคอผมเบา ๆ ดูดจนน่าจะเป็นรอย แล้วไล้เลียขึ้นมาที่กกหู..
ผมเสียวแปลบที่ส่วนปลายร่างกาย..เร่งขยับข้อมือสาวให้เร็วขึ้น
อาห์...ผมใกล้ถึงสวรรค์แล้วครับ..
“ซี้ด...ฮะฮ์...ไท” ไทจับหน้าผมมาจูบ และกอดผมแน่นหลังจากที่ผมปลดปล่อยความต้องการ..ไม่นานร่างกายไทก็กระตุก ขยับสะโพกเข้าออกอีกสองสามที และ...
“...ซืดดดดดด
พิ..สุดยอด..” ไทกระซิบเสียงแหบพร่าที่ริมฝีปากผม ก่อนจะบดจูบและค่อย ๆ ถอนร่างกายออกช้า ๆ
“อึ๊ห์..” ไทกัดกรามแน่น และถึงถุงออก...น้ำเกือบเต็มถุงเลยครับ
“..พิไปอาบน้ำก่อนเลยนะครับ ผมเปลี่ยนผ้าปูแป๊บนึง..” ไทจูบแก้มผมเบา ๆ แล้วดึงมือผมให้ยืนขึ้น
ผมพยักหน้าและเดินกระย่องกระแย่งไปเข้าห้องน้ำ..นั่งลงที่ชักโครก
แสบมากครับ
ผมดึงกระดาษทิชชู่มาเช็ดเบา ๆ แล้วเอาออกมาดูผลงาน..เลือดออกไม่มากเหมือนที่ผมกลัวแฮะ ลุกมาอาบน้ำ ล้างตัว แล้วก็เดินออกมา..
ไทยืนถือผ้าเช็ดตัวรออยู่หน้าห้องน้ำ เช็ดหน้า เช็ดตัว แล้วพันผ้าให้อย่างดี..
ผมใกล้จะง่อยแดกจริง ๆ แล้วครับ
“ไปอาบน้ำเถอะ..เดี๋ยวลงไปหาอะไรกินกัน” ผมบอกพร้อมเบี่ยงตัวหลบริมฝีปากไทไปด้วย ไทไม่ยอมแพ้..คว้าแขนผมเอามากอดไว้ทั้งตัว
“..รัก..ผมไม่เคยคิดเลยนะว่าจะรักใครได้มากเท่านี้” ผมยืนหลับตาฟัง..ก้มหน้าลงต่ำจนคางชิดกับอกตัวเอง
“อืม..หิวอ่ะ ไปหาอะไรกินกันนะ” ผมเลี่ยงที่จะบอกความรู้สึกกับไท..ถ้าเวลาปกติผมอาจจะมีความกล้า
กล้าที่จะบอก..ว่าผมก็รักไท
แต่เวลาแบบนี้...
ฆ่าผมให้ตายผมก็ไม่มีทางพูดออกไปเด็ดขาด..ผมไม่ได้หน้าด้านเหมือนมันนี่!!!
ไทหัวเราะชอบใจ หอมหน้าผากผมฟอดใหญ่ ก่อนจะยอมปล่อยผม และเดินเข้าห้องน้ำไป
ผมแอบมองประตูห้องน้ำที่ปิดลง แล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
อยู่กับมันแล้วความชื้นสัมพัทธ์ในอากาศมันลดลงฮวบฮาบ..เป็นอันตรายต่อระบบสูบฉีดเลือดมาเลี้ยงหัวใจผมอย่างยิ่ง
ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์ตัวเองแล้วกดโทรออกไปหาตา..
“ครับตา...เมื่อกี้พิลงไปหาอะไรกินข้างล่างแล้วลืมหยิบโทรศัพท์ไปด้วยน่ะครับ..” ตาแค่จะโทรมาบอกว่าตาสนุกมากเท่านั้นเองครับ ตาบอกว่าคราวหน้าจะพาผมกับเพื่อน ๆ มาเที่ยวบ้าง บรรยากาศดี อาหารก็อร่อย ได้ยินเสียงพี่เล็กกับอินแย่งกับข้าวกันด้วยครับ555
วางโทรศัพท์ผมก็เดินลงมาดูว่าจะทำอะไรกินได้บ้าง..หือ..มันอะไรครับเนี่ย?
ในตู้เย็นบ้านผมมีกับข้าวสำเร็จเต็มตู้ไปหมดเลยครับ..แต่ก็ยังดีที่ไม่วางทับพวกของสด ไม่งั้นต้องเสียเวลารื้อออกมาแล้วจัดเข้าไปใหม่แน่...
“ผมให้คนที่บ้านซื้อมาให้เมื่อเช้าน่ะ เราจะได้ไม่ต้องทำไงครับ อุ่นแล้วกินได้เลย..หรือถ้าพิไม่ชอบ เราทำกินกันเองก็ได้นะครับ ผมพอจะทำกับข้าวได้..แต่ก็ไม่กี่อย่างนะ “ ไทสวมกอดผมจากด้านหลัง เอาคางมาเกยบนไหล่แล้วกระซิบที่ข้างหู
ผมสะดุ้ง ห่อไหล่ ก่อนจะเอามือมาตะปบหูตัวเอง..
ไอ้ไทมึงจะหวานเว่อร์ไปแล้ว..กูหวั่นไหวนะไอ้เหี้ยยยยย
ผมเอาหลังมือบังหน้าผม..หลบตาไท
“กินกับข้าวที่ซื้อมานี่แหละ ไม่ต้องมานั่งทำใหม่หรอก..อุ่นให้หน่อยนะ” ผมพูดรวดเดียวแบบไม่หายใจ แต่ประโยคสุดท้าย..ผมหวังว่ามันจะปล่อยผม..แล้วไปยืนอุ่นกับข้าวให้ไกลจากหัวใจผมหน่อยก็ยังดี
ไทยิ้มรับคำขอ..คลายอ้อมกอดผมแล้วหันไปจัดการกับข้าวที่มันให้คนหามา
จนป่านนี้แล้ว...ทำไมผมยังเขินมันอยู่ล่ะครับ!!!
กินทั้งวันก็ไม่หมดว่ะไท..ผมนั่งท้าวคางมองไทเลือกกับข้าว แกะใส่ชามเข้าไมโครเวฟ
ที่เหลือก็เอามาอุ่นกับกระทะ..ดูแล้วมันคล่องดีนะครับ ไม่เหมือนผมแฮะ เรื่องกับข้าวนี่ไม่ได้เรื่องจริง ๆ 555
กับข้าวถูกเรียงรายวางบนโต๊ะ ไทตักข้าวให้ แล้วเดินไปหยิบน้ำมาให้ผม
“ไทหุงข้าวเองเหรอ? แล้ว..หุงตอนไหนอ่ะ” ผมตักข้าวเข้าปากก็ถามมันไปด้วย
“เปล่าครับ ผมให้คนซื้อข้าวเปล่ามาให้ด้วย แล้วก็เอามาเทใส่หม้อ กดอุ่นทิ้งไว้น่ะครับ...อันนี้อร่อยนะพิ” ไทตอบผมพร้อมตักกับข้าวให้ผมไปด้วย..ผมอมยิ้มกับอาการเอาใจของไท
“...ชอบเหรอครับ วันหลังผมจะซื้อมาให้ทานอีกนะ ตาจะได้ชิมด้วยไง
เออ..พิโทรกลับตารึยังครับ?” ผมพยักหน้าและเล่าให้ไทฟัง
“ก็ดีนะครับ..ผมก็อยากไปเที่ยวกับพิเหมือนกัน คราวหน้าเราไปกันเนอะ” ผมอิ่มกับอาหารมื้อนี้มากครับ
อิ่ม..ที่มีผู้ชายคนนี้นั่งข้าง ๆ
อิ่ม..ที่มีคนคอยใส่ใจกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ
อิ่ม..ที่มีคนป้อนน้ำจากปาก...เป็นของหวานตบท้าย
อิ่ม..ที่มีคนช่วยล้างจานคอยแอบจับมือผมในอ่างล้างจาน
อิ่ม..กับฝ่ามือชื้นที่จับมือผมมาเช็ดหลังล้างจานเสร็จ
มันจะทำให้ผมเหลิงแล้วนะครับ555
ไทโอบเอวผม กดจมูกลงที่แก้ม แล้วถาม...
“..ไปนั่งในสวนมั้ยครับพิ เอาเสื่อไปปูนั่งรับลมกัน” ผมพยักหน้า ซบหน้าลงกับไหล่ไท
โอย..ใครช่วยบอกที่ตั้งร้านขายยาแก้หน้าบางให้ผมหน่อยครับ?
ผมจะเหมามากิน อาบ แถมเอามาพอกหน้าด้วย
ยิ่งอยู่กับมันผมก็ยิ่งเขินอ่ะ >///<
แล้วอนาคตของผม..ผมยังต้องอยู่กับไทสองคนอีกตั้งเกือบสองวัน
ผมจะหายจากอาการเขินขั้นโคม่ามั้ยครับนี่?
.........................................
เขียนไปก็เขินไป..
เขินกับฉากอิโรติก..เขินกับฉากกุ๊กกิ๊กหน้าห้องน้ำ และโต๊ะกับข้าว
เขินแทนมากมายค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:pig4:
-
โอ๊ยยย ยิ่งอ่านก็ยิ่งเขิน เขินมากกว่าพิแล้วนะเนี่ยะ
จะหวานไปหนายยยยยยยคะ พ่อคุณ พ่อทูนหัวไท
-
555 ไม่แน่ไงพิ อยู่ไปอยู่มาอาจได้ความด้าน ทนทานจากไทมาก็ได้ ใคนจะไปรู้
พิ เขินน่ารักเนอะ ถึงไทจะหื่นแต่ก็หื่นแบบหลงพิมากมาย
+1 ค่ะ
-
อ๊ายยยยย
เติมความหวานให้ตัวเองตอนเขียนดราม่าอยู่ ฮะๆ
พี่จิจ๋า เอาอีกๆ >/////<
แล้วก็หนูว่าเว้นบรรทัดเยอะไปไหมคะ? คือของเล้าช่องบรรทัดก็เยอะอยู่แล้วด้วยน่ะค่ะ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยย เขิน!!!!!
อยากจะพิมพ์คำนี้ให้ตัวเท่าบ้าน
พิไม่ได้เขินอย่างเดียวดายแน่ คนอ่านก็เขินเหมือนกัน
หวังว่าไทคงแพร่เชื้อหน้าด้านมาให้พิบ้างนะ
ส่วนไท นายนี่หื่นได้อีกนะ :m25:
ปล. +1 ให้จิพร้อมลาตายอย่างสงบ จมกองเลือดและน้ำตาล
-
เง้อออ...มาอัพแล้วตั้งสองครึ่ง...ทำไมมองไม่เห็นเนี่ย ><~~~
:m3: อ่านเรื่องนี้แล้วภูมิต้านทานต่ำมากอะค่ะ รู้สึกหน้าบางตามน้องพิไปเลยทีเดียว เอิ๊กๆ
ไม่ไหวๆ ทั้งปากทั้งแก้มนี่แตกไปหมดละ...อ่านไปก็ฉีกยิ้มไปด้วย 555
พ่อพระอาทิตย์จ๋า...ถนอมๆน้องพิหน่อยนะคะลูก ดูซินิดหน่อยก็ตัวแดงเป็นกุ้งไปหมดแล้ว
น่ารักสุดๆ ขอบคุณมากนะคะ มีความสุขจัง :m1:
+1 ค่าาา~
-
หวานมากกกกกก ไททำไมโรแมนติกจังเลย
อ่านไปนี้เราก็เขินไปตามพินะเนี้ย 55+ :o8:
-
อ่านไปเขินไป อะไรมันจะหวานได้ขนาดนี้ :o8: :-[
คนอ่านจะจมความหวานตายมั้ยนิ
อ่านตอนนี้แล้วมองอะไรก็เป็นสีชมพูหมดเลย
ขอยาฆ่ามดหน่อยคะ
มดเต็มคอมเลยคะตอนนี้
กด+1 สำหรับคนแต่งคะ :กอด1: :pig4:
-
นั่งหน้าคอม และอมยิ้มแก้มแทบแตกตั้งแต่บรรทัดแรกจนกระทั้งอ่านจบ :m1:
-
เขิลด้วย ไทหวานจริง ๆ เห้ออออ เสียเลือดอีกแล้ว
//คนอ่านก็อ่านไปเขิลไป 5555
-
ฆ่ากันให้ตายเลยดีกว่า เขินวุ้ย >___<
-
โคตรหวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
อ่านมาแล้วนึกออกแค่นี้จริงๆค่ะ หวานมากๆเลยนะเรื่องยนี้
-
คนอ่านก็เขินค่าน้องพิ คู่นี้น่ารักสุดฤทธิ์สุดเดชเลยอ่ะ
อยากได้แบบน้องไทบ้าง แถวไหนมีบ้างค้าาาาาาาา
-
:o8: :o8: :o8:
พิก็น่ารักน่าใคร่ ไทก็ช่างเอาใจ :เฮ้อ: หาได้ที่ไหนละแบบนี้
ชอบมั๊กๆค่ะ ขอบคุณไรท์เตอร์ :L2: :L2:
-
:o8: :-[ :o8:
เขินนนน มากมายมหาศาล
เขินนนนนนนนโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย 5555+ :กอด1:
-
อ่านแล้วบอกได้คำเดียวว่า writer ครับ มันเป็นฉาก erotic ที่สวยงามมากกกกก
หวานสุดยอด!!!!!!!!!
-
เขินด้วยได้มั้ยคร้า
หวานเว่อร์อ่ะ
ชอบไทมากกกกกกกก พิน่ารัก
-
บวกหนึ่งให้กับความน่ารักของฉากที่หวานแบบปนเลือดของพิและไท และบอกว่าไทหื่นอะ
ดูดิพิคงชำแน่นอนก็ดูได้จากที่กินข้าวต้มเสร็จต่อด้วยอาหารคาวอีกจานที่จัดเสริฟโดยไท
งานนี้ไม่เรียกว่าหื่นก็ไม่รู้จะใช้คำไหนให้ไทแล้ว แต่ก็ต้องยอมรับเพราะพิน่ารัก ก็ต้องยอมก็นายไทรอมานาน
ก็เลยต้องควบสองดอก ทะลายประตูหลังแบบเอาให้ชิน ตาเตอพิเลยไม่สนใจ
ขอให้รักกันนานนะ
-
พิกับไท ยังคงทำให้เลือดกำเดาหนูไหลอย่างต่อเนื่องเลยนะคะ :haun4:
+1 ขอบคุณค่ะ วันหยุดคราวนี้ หนูพิแอบเหนื่อย 555
-
โอ๊ยยย ยิ่งอ่านก็ยิ่งเขิน เขินมากกว่าพิแล้วนะเนี่ยะ
จะหวานไปหนายยยยยยยคะ พ่อคุณ พ่อทูนหัวไท
เขินเหมือนกันเลยค่ะ..พิมพ์ไปก็กัดปากล่างเพราะมันเขี้ยวไปด้วย
ตอนนี้ปากห้อยมากอ่ะ555
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
555 ไม่แน่ไงพิ อยู่ไปอยู่มาอาจได้ความด้าน ทนทานจากไทมาก็ได้ ใคนจะไปรู้
พิ เขินน่ารักเนอะ ถึงไทจะหื่นแต่ก็หื่นแบบหลงพิมากมาย
+1 ค่ะ
พิมันเขินน่ารักจริงๆ ล่ะค่ะ..ถ้าดิชั้นเป็นไท
จะแกล้งให้หนักกว่านี้อีก!!! :laugh:
ความหน้าด้านมันติดต่อกันผ่านลมหายใจใช่มั้ยคะ..เลิศมากอ่ะ
ขอบคุณที่ติดตามและคะแนนค่ะ
อ๊ายยยยย
เติมความหวานให้ตัวเองตอนเขียนดราม่าอยู่ ฮะๆ
พี่จิจ๋า เอาอีกๆ >/////<
แล้วก็หนูว่าเว้นบรรทัดเยอะไปไหมคะ? คือของเล้าช่องบรรทัดก็เยอะอยู่แล้วด้วยน่ะค่ะ
กระต่ายน้อย :กอด1: พี่เมามันกับการโพสต์มาก55 ในช่องโพสต์มันบรรทัดติด ๆ กันใช่ป่ะ
เวลาพี่ก๊อปนิยายมาลงพี่ก๊อปมาทีละสามหน้ากระดาษ มันติดกับเป็นพืดเลยอ่ะ ตาลายมาก พี่ก็มานั่งเคาะ..ตอนที่เป็นจุดเน้นฮา หรือแสดงความมึนของพิพี่ก็เคาะเพลินเลย555 ถ้ากระต่ายไม่ทักพี่ก็ไม่ย้อนกลับไปดูหรอก..ว่ามันดูห่างจริง ๆ น่ะแหละ
ขอบใจจ๊ะ (พี่นั่งแก้ตอนบ่ายสี่..ยังไม่ทันถึงไหนเลย เครื่องแม่มันปิดแล้วอ่ะ ต้องย้ายตูดมานั่งแก้เครื่องชั้นล่าง อนาถดีจริง ๆ ) ว่าแต่..เทพสรรพาวุธของพี่..ป่านนี้ลืมเทพเมรัยไปจริง ๆ แล้วล่ะมั้ง 555
โอ๊ยยยยยยยยยยย เขิน!!!!!
อยากจะพิมพ์คำนี้ให้ตัวเท่าบ้าน
พิไม่ได้เขินอย่างเดียวดายแน่ คนอ่านก็เขินเหมือนกัน
หวังว่าไทคงแพร่เชื้อหน้าด้านมาให้พิบ้างนะ
ส่วนไท นายนี่หื่นได้อีกนะ :m25:
ปล. +1 ให้จิพร้อมลาตายอย่างสงบ จมกองเลือดและน้ำตาล
เขินด้วยคนค่ะ..ความหน้าด้านของไททำให้น้องพิของเราเขินได้ตลอดจริง ๆ 555
เราน่าจะเขินพอ ๆ กันเลยนะคะ มันเขี้ยวสองหนุ่มมากอ่ะ
ขอบคุณที่ติดตามและคะแนนค่ะ
เง้อออ...มาอัพแล้วตั้งสองครึ่ง...ทำไมมองไม่เห็นเนี่ย ><~~~
:m3: อ่านเรื่องนี้แล้วภูมิต้านทานต่ำมากอะค่ะ รู้สึกหน้าบางตามน้องพิไปเลยทีเดียว เอิ๊กๆ
ไม่ไหวๆ ทั้งปากทั้งแก้มนี่แตกไปหมดละ...อ่านไปก็ฉีกยิ้มไปด้วย 555
พ่อพระอาทิตย์จ๋า...ถนอมๆน้องพิหน่อยนะคะลูก ดูซินิดหน่อยก็ตัวแดงเป็นกุ้งไปหมดแล้ว
น่ารักสุดๆ ขอบคุณมากนะคะ มีความสุขจัง :m1:
+1 ค่าาา~
ลืมเปลี่ยนหัวเรื่องอ่ะค่ะ แหะแหะ
พ่อพระอาทิตย์..ชอบอ่ะ น่ารักดีค่ะ
อ่านเม้นท์คุณคนแต่งก็ยิ้มตามเหมือนกันค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามและคะแนนนะคะ
หวานมากกกกกก ไททำไมโรแมนติกจังเลย
อ่านไปนี้เราก็เขินไปตามพินะเนี้ย 55+ :o8:
เขินตามเหมือนกันค่ะ5555
ผู้ชายโรแมนติกมันน่ารักดีเนอะคะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
อ่านไปเขินไป อะไรมันจะหวานได้ขนาดนี้ :o8: :-[
คนอ่านจะจมความหวานตายมั้ยนิ
อ่านตอนนี้แล้วมองอะไรก็เป็นสีชมพูหมดเลย
ขอยาฆ่ามดหน่อยคะ
มดเต็มคอมเลยคะตอนนี้
กด+1 สำหรับคนแต่งคะ :กอด1: :pig4:
นั่นสิคะ..ทู้นี้กลายเป็นสีชมพูไปแล้ววววววว
รีบหยิบไม้ปัดขนไก่มาช่วยปัดมด555
ขอบคุณที่ติดตามและคะแนนค่ะ
นั่งหน้าคอม และอมยิ้มแก้มแทบแตกตั้งแต่บรรทัดแรกจนกระทั้งอ่านจบ :m1:
ยิ้มแก้มแทบแตกที่เห็นคุณชอบค่ะ55
เมื่อยหน้ามั้ยคะ..คนแต่งเมื่อยมากค่ะ พิมันน่าฟัดมากอ่ะ555+
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
เขิลด้วย ไทหวานจริง ๆ เห้ออออ เสียเลือดอีกแล้ว
//คนอ่านก็อ่านไปเขิลไป 5555
มานั่งเขิน และเสียเลือดไปด้วยกันนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ฆ่ากันให้ตายเลยดีกว่า เขินวุ้ย >___<
เอางั้นเลยเหรอ..
เขินเหมือนกันค่ะ555
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
โคตรหวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
อ่านมาแล้วนึกออกแค่นี้จริงๆค่ะ หวานมากๆเลยนะเรื่องยนี้
ชอบทานหวานมั้ยคะ?..นั่งนับตัว น.หนูได้ตั้ง 60 ตัวแน่ะ..ว้าววววววว
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
ยินดีต้อนรับค่ะ
คนอ่านก็เขินค่าน้องพิ คู่นี้น่ารักสุดฤทธิ์สุดเดชเลยอ่ะ
อยากได้แบบน้องไทบ้าง แถวไหนมีบ้างค้าาาาาาาา
น่ารักเนอะคะ น่าฟัดมากอ่ะคู่นี้555
ถ้าหาได้ฝากซื้อด้วยนคะ..ชอบแบบนี้เหมือนกัน
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
ยินดีต้อนรับค่ะ
:o8: :o8: :o8:
พิก็น่ารักน่าใคร่ ไทก็ช่างเอาใจ :เฮ้อ: หาได้ที่ไหนละแบบนี้
ชอบมั๊กๆค่ะ ขอบคุณไรท์เตอร์ :L2: :L2:
ดีใจที่ชอบนะคะ
อยากได้เหมือนกันค่ะ..เอามานั่งจิ้นทั้งวันทั้งคืนไปเลย555
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:o8: :-[ :o8:
เขินนนน มากมายมหาศาล
เขินนนนนนนนโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย 5555+ :กอด1:
กอดดดดดดดด
กอดกันกลมแล้วประสานมือกันเขินเนอะตะเอง555
ตามอ่านทั้งที่ไม่คอยมีเวลา..ขอบใจนะจ๊ะ ม๊วบบบบ
อ่านแล้วบอกได้คำเดียวว่า writer ครับ มันเป็นฉาก erotic ที่สวยงามมากกกกก
หวานสุดยอด!!!!!!!!!
ฉากอีโรติกที่สวยงาม..หูววววว ช่างคิดมากเลยค่ะ
ดีใจที่ชอบค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
เขินด้วยได้มั้ยคร้า
หวานเว่อร์อ่ะ
ชอบไทมากกกกกกกก พิน่ารัก
มันน่ารักมากเลยอ่ะค่ะ
ดีใจที่ชอบนะคะ..ชอบเหมือนกันเลยอ่ะ555
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
นั่งจิ้มบวกคืนทุกคนนะคะ
:pig4: :กอด1:
-
บวกหนึ่งให้กับความน่ารักของฉากที่หวานแบบปนเลือดของพิและไท และบอกว่าไทหื่นอะ
ดูดิพิคงชำแน่นอนก็ดูได้จากที่กินข้าวต้มเสร็จต่อด้วยอาหารคาวอีกจานที่จัดเสริฟโดยไท
งานนี้ไม่เรียกว่าหื่นก็ไม่รู้จะใช้คำไหนให้ไทแล้ว แต่ก็ต้องยอมรับเพราะพิน่ารัก ก็ต้องยอมก็นายไทรอมานาน
ก็เลยต้องควบสองดอก ทะลายประตูหลังแบบเอาให้ชิน ตาเตอพิเลยไม่สนใจ
ขอให้รักกันนานนะ
กอดดดดดดดดดดด แอบหอมซอกคอหนึ่งที555
ไทหื่นไม่เท่าจิค่ะเลดี้5555
ขอบคุณที่ติดตามและคะแนนนะคะ..ดูแลสุขภาพด้วยค่ะคุณเลดี้
พิกับไท ยังคงทำให้เลือดกำเดาหนูไหลอย่างต่อเนื่องเลยนะคะ :haun4:
+1 ขอบคุณค่ะ วันหยุดคราวนี้ หนูพิแอบเหนื่อย 555
จิ้มมมมมม555
วันนี้ใช้อีโมตัวเดียวเหรอคะ? 55555+
ใช่ค่ะพิยังต้องเหนื่อยอีกเยอะ
ขอบคุณที่ติดตามและคะแนนนะคะ
-
นึกว่ามาต่อเสียอีก จะหาอะไรอ่านแก้ขมเสียหน่อย
-
มาแปะไว้ก่อนค่ะพี่งเริ่มเข้ามาอ่านเป็นกำลังใจให้นะคะ
-
ขอบคุณแต่อยากบอกว่าจิหื่นอะ และเลดี้ว่าตอนนี้เลดี้อะอาจจะอ่านอะไร หรือนิยายช้าหน่อยนะจิ ช่วงนี้งานเยอะ
ต้องวางแผนงานอะนะ
-
คุณน้าชายที่เสียชีวิตไปน่าจะทะเลาะกับคุึณตาเพราะไปรักปู้จายแหงๆ
แต่พอมาหนูพิ...คุณตาน่าจะรับได้เพราะประสบการณ์จากลูกชาย
สอนให้ยอมรับและรักมากกว่าเอาชนะ
และดีกว่าไม่ได้อยู่ด้วยกัน
เดาจ๊า.. o18
-
บวกหนึ่งรอตอนปาย แต่ขอซาดิสต์นิด เลดี้เริ่มบ้าไปแล้ว
-
เวรกรรม กลับมาอ่านอีกรอบก็ยังเขินอยู่
น้องพิคะ ไม่แปลกลูกที่หนูจะเขิน ขนาดเจ้ว่าเจ้ก็น้าาาาาาาหนาแล้วนะคะ เจ้ยังโก้ดดดดดดดดดเขินเลย
(ขนาดรอบสองก็สติลเขินอยู่ไม่ลดลงด้วยสิ แว้กกกกกกก)
:o8: :-[
-
หนูพิเอ๊ย................
หนูอิ่มที่มีไทมานั่งข้าง ๆ
หนูอิ่มนั่น อิ่มนี่ อิ่มโน่น
ป้าก็อิ่มเหมือนกันลูก อิ่มแทนพ่อไทเขาน่ะจ้ะ
กินหนูตั้งแต่กลางคืน เช้าขึ้นมาก็กินอีก
แล้วแถมยังเหลือวันหยุดอีกสองวัน
สงสัยจะอิ่มจนต้องนอนอืดเป็นงูหลามเลยมั้งเนี่ย
-
นึกว่ามาต่อเสียอีก จะหาอะไรอ่านแก้ขมเสียหน่อย
รอแป๊บค่ะ
มาแปะไว้ก่อนค่ะพี่งเริ่มเข้ามาอ่านเป็นกำลังใจให้นะคะ
ยินดีต้อนรับค่ะ
ขอบคุณแต่อยากบอกว่าจิหื่นอะ และเลดี้ว่าตอนนี้เลดี้อะอาจจะอ่านอะไร หรือนิยายช้าหน่อยนะจิ ช่วงนี้งานเยอะ
ต้องวางแผนงานอะนะ
บวกหนึ่งรอตอนปาย แต่ขอซาดิสต์นิด เลดี้เริ่มบ้าไปแล้ว
ซาดิสม์ให้นิดนึงค่ะ..รอแป๊บนะจ๊ะ
เวรกรรม กลับมาอ่านอีกรอบก็ยังเขินอยู่
น้องพิคะ ไม่แปลกลูกที่หนูจะเขิน ขนาดเจ้ว่าเจ้ก็น้าาาาาาาหนาแล้วนะคะ เจ้ยังโก้ดดดดดดดดดเขินเลย
(ขนาดรอบสองก็สติลเขินอยู่ไม่ลดลงด้วยสิ แว้กกกกกกก)
:o8: :-[
กอดดดดดดดด กอดคุณนุ่นแล้วนั่งเขินเป็นเพื่อนกัน555+
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
หนูพิเอ๊ย................
หนูอิ่มที่มีไทมานั่งข้าง ๆ
หนูอิ่มนั่น อิ่มนี่ อิ่มโน่น
ป้าก็อิ่มเหมือนกันลูก อิ่มแทนพ่อไทเขาน่ะจ้ะ
กินหนูตั้งแต่กลางคืน เช้าขึ้นมาก็กินอีก
แล้วแถมยังเหลือวันหยุดอีกสองวัน
สงสัยจะอิ่มจนต้องนอนอืดเป็นงูหลามเลยมั้งเนี่ย
งูหลามสัญชาติญี่ปุ่น555+
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
-
ตอนที่ 15
ลมจากท้องทุ่งนาพัดผ่านต้นข้าว พัดเอาความเย็นจากผืนดินที่ชุ่มละอองน้ำฝนขยายความชื่นฉ่ำไปทั่วบริเวณบ้านผม ความหอมของธรรมชาติมันทำให้บรรยากาศในสวนมะม่วงยิ่งน่านอนเข้าไปใหญ่ ผมนั่งขัดสมาธิบนที่นอนปิกนิก มือหนึ่งยกขวดชาเขียวยี่ห้อดังขึ้นมาจิบ อีกมือถูกยึดไว้ที่ซอกคอของแขกจากแดนปลาดิบที่ชื่อ ‘ไท’
ไทนอนเหยียดขา หัวหนุนตักผม มือข้างหนึ่งอ้อมมาโอบเอวผม อีกข้างก็จับมือผมมาแนบที่ซอกคอตัวเอง เดี๋ยวดึงมาหอม เดี๋ยวดึงมาจูบ มันจั๊กจี้นะไอ้ไท555+
“..ป้าอรกลับกี่โมงครับพิ?” ไทละริมฝีปากออกจากปลายนิ้วผมมาถาม..แล้วก็เอานิ้วผมมาดมใหม่ กูอยากรู้นักว่าถ้ากูเอามือกูไปจกไหหมัก Tsukemono (ผักดองแบบญี่ปุ่น) แม่งยังจะกล้าเอามาหอมแบบพิศวาสรึเปล่า
“พรุ่งนี้เย็น ๆ มั้ง..ไทมันจักจี้ว่ะ555” ผมบอกมันแต่ผมก็ไม่ได้ดึงมือหลบปลายจมูกมันนะครับ ไทยิ้มแล้วเอามือผมมาปิดตาตัวเอง
“...หยุดก็ได้ ขอนอนพักนึงนะ ถ้าพิหิวก็ปลุกไทนะครับ” ผมนั่งนิ่งมองหน้าอกที่กระเพื่อมขึ้นลง และเสียงลมหายใจที่ดังสม่ำเสมอ ทวนความจำตัวเองไปด้วยตลอดเวลา อือฮึ..กูปลุกมึงได้เฉพาะตอนกูหิวเหรอ? ถ้ากูเมื่อยขาหรือเหน็บกินล่ะ...กูไม่มีสิทธิ์ปลุกสินะ ผมนั่งเป็นหมอนให้มันหนุน เป็นนาฬิกาปลุกมันถ้าผมเริ่มหิว... เอามืออีกข้างที่ว่างหยิบโทรศัพท์ออกมาดูเวลา...โห ผมนั่งนิ่ง ๆ ได้นานตั้ง 45 นาทีอ่ะ นั่งสมาธินานสุดยังได้แค่ครึ่ง ชม.เองครับ (คือครึ่งชั่วโมงนี่ต้องเปลี่ยนท่านะครับ ขยับแข้งขาแล้วก็นั่งต่อ555) นานแล้วนะเว้ย!! ใจหนึ่งผมก็อยากปลุกให้มันตื่น ขยับเปลี่ยนท่านั่งแล้วก็ให้มันนอนต่อ แต่อีกใจ..ถ้ามันตื่นแล้วมันไม่นอนต่อ..มันหันมาชวนผมเล่นกีฬาในร่มล่ะ...ผมเคยปฏิเสธมันได้ที่ไหนครับ พวกคุณก็เห็นอ่ะ >///<
งั้น..ก็ให้มันนอนต่อน่ะแหละดีแล้ว หน้าไทตอนหลับน่ารักดีครับ เหมือนเด็กเลย แก้มใส ปากแดง ขนตายาวหนาเป็นแพทิ่มฝ่ามือผม..ขนตางอนเหมือนกันนี่หว่า จมูกโด่งได้รูป ไหนจะคางอีก...มึงหล่อว่ะ ผมแค่นึกอิจฉามันในใจเท่านั้นเองครับ5555
ผมหยิบหมอนอิงมาพิงกับโคนต้นมะม่วงและทิ้งน้ำหนักของตัวเองลงไป มือที่ว่างอยู่ข้างหนึ่ง..ผมเลือกที่จะเอามาแตะแก้มไท..
มือมันว่างเท่านั้นเองครับ..ผมไม่ได้อยากแตะเนื้อต้องตัวมันนะ!!..... อมยิ้มทำไมครับ? หยุดอมยิ้มกันเดี๋ยวนี้นะ! >///< นิ้วโป้งผมขยับไปมาบนแก้มใส..เผลอแป๊บเดียวผมก็เอาหลังมือไล้ไปตามโครงหน้า...ผิวมันลื่นมือดีครับ ผมกำลังทำสปาหน้าให้ไทใช่มั้ยครับเนี่ย555 ผมหัวเราะเพราะขำกับความคิดตัวเอง..ไม่ได้รู้เลยว่าเสียงหัวเราะของตัวเองมันจะทำให้ผมกลายร่างเป็นซุปเปอร์อายในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
ขนตาใต้ฝ่ามือผมขยับพร้อมกับฝ่ามืออุ่นจับมือที่ปิดตาตัวเองออก ดวงตาสีน้ำตาลสวยสื่อความรักมาให้ผมอย่างไม่ปิดบัง..อ่า เขินนิด ๆ แฮะ ผมหลบตาคู่นั้นอย่างเนียน ๆ ด้วยการค่อย ๆ เบือนหน้าออกไปมองท้องร่องในสวน..
“..หญ้าขึ้นเต็มเลยแฮะ ต้องบอกให้ลุงคนงานมาถางออกบ้างละ..” ไงครับ..ผมอ่ะเนียนชิบ555
ความหนักบนหน้าตักของผมหายไป..แต่ฝ่ามือชื้นยังคงกุมมือผมไม่ปล่อย ลมหายใจปะทะที่แก้ม มาพร้อมปลายจมูกแตะเบา ๆ ...ฝ่ามืออีกข้างประคองหน้าผมให้หันกลับมามองเจ้าของมือ..กูไม่ยอมหรอก..อย่าหวังไอ้ไท!!!
ผมขืนหน้าตัวเองแล้วเอามือข้างที่เหลือของผม ดันหน้ามันออกจากแก้ม
“..ไท..นี่มันในสวนนะ ไม่ใช่ในครัว..” ไทหยุด..แล้วยิ้มหวานให้ผม อึ๊..ไม่น่ามองมันเลย..หูผมร้อนไปหมดแล้วครับ ผมหลบตาเชื่อมของไทมามองมือตัวเองที่ดันคางของมันอยู่แทน
“คนงานพิไม่ได้มาทำงานซักคน มีแต่ไทคนเดียวที่อยู่...” จะคุยเฉย ๆ เหมือนชาวบ้านเค้าไม่ได้รึไงวะ? ผมดึงมือมันที่เลื้อยมาโอบเอวผมออก..มันเพิ่มแรงที่ข้อมือโอบผมเอาไว้แล้วพลิกให้ผมนอนราบลงกับที่นอน สว่างโร่..กลางแจ้งขนาดนี้มึงยังกล้าอีกเหรอไอ้ไท มึงเพิ่งจะชวนกูเล่นกีฬาไปเมื่อไม่กี่ ชม. มึงจะเล่นอีกเหรอ!!
ไทจูบริมฝีปากที่อ้าพะงาบเพราะความตกใจของผม ดันลิ้นเข้ามาสัมผัสลิ้นผมช้า ๆ ..ผมคิดอะไรไม่ออกแล้วครับ มือข้างหนึ่งสอดประสานกระชับแน่นกับมือผม อีกข้างที่ประคองหน้าผมกลับเลื้อยต่ำลงมาที่ชายกางเกงบอล..สอดมือเข้าไปแล้วไล้ปลายนิ้วช้า ๆ ไปที่ต้นขาด้านใน..ขนลุกอ่ะ
“..อืม..อ่ะ..” เสียงชวนจิ้นแบบนี้ไม่ได้เล็ดลอดออกมาจากหลอดลมผมครับ แต่มันกลับทำให้ผมมีอารมณ์ได้อย่างประหลาด..
ผมคลายมือข้างที่ไทประสานออกแล้วโอบรอบคอไท อีกข้างประคองหน้าไทให้รับสัมผัสร้อนแรงจากปลายลิ้นผม..มัน..มันตื่นเต้นครับ มันเหมือนมีใครแอบมองอยู่ทั้งที่ก็รู้ว่าไม่มีใครมาเพ่นพ่านในนี้อยู่แล้ว..หยุดไม่ได้แล้วครับ..ไม่ทันแล้ว
ไทดันตัวผมให้นั่งท่าเดิมโดยที่ริมฝีปากยังคงประกบติดดูดความหวานจากปากผม หลังพิงหมอนอิง และมีไทคุกเข่าแทรกตัวอยู่ระหว่างขาทั้งสองข้างของผม ฝ่ามือชื้นเหงื่อของไทขยำเนื้อต้นขาด้านใน สอดปลายนิ้วลอดขอบกางเกงในเข้าไปแตะช่องทางและกดเข้าไปช้า ๆ ผมชันเข่าขึ้น..จิกเล็บเท้าลงบนที่นอนอย่างลืมตัวเมื่อปลายนิ้วหมุนวน
“อือ..” ไทลากปลายลิ้นขึ้นมาที่แก้ม ฉกลิ้นเข้ามาในหูแล้วกระซิบถาม..
“อยากให้หยุดมั้ย..พิ?” หือ..อะไร หยุดอะไร? ผมลืมตาขึ้นมามองไท..แต่ก็ต้องหลับตาและกัดริมฝีปากตัวเองแน่นเมื่อไทสอดนิ้วเข้ามาอีกนิ้ว..ซบหน้าลงที่คางไท หายใจแรง..
ผมไม่ได้ตอบคำถามนั้น แต่..เงยหน้าขึ้นมาจูบปลายคาง ปรือตามองไทแล้วเผยอปาก..รอรับความสุขจากริมฝีปากสีแดงที่ลอยอยู่ตรงหน้า..หลับตาลงช้า ๆ เมื่อเห็นริมฝีปากที่ผมรอนั้นขยับเข้ามาชิดริมฝีปากผม
ปลายลิ้นไทแตะที่ริมฝีปากล่าง..ผมเปิดปากและส่งปลายลิ้นออกมาแตะ พัวพัน..นอกริมฝีปากของเราทั้งคู่..หัวใจผมมันใกล้จะระเบิดอยู่แล้วครับ
มือไทประคองหน้าผมแล้วกดริมฝีปากเข้ามาบดเบียด..ความลื่นและความอุ่นในปากมันทำให้สติผมกระเจิดกระเจิง..ยิ่งเรียกร้องสัมผัสที่ร้อนแรงกว่านิ้วที่อยู่ในร่างกายผม..ผมเบียดสะโพกของตัวเองเข้าหาสองนิ้วนั้น
ไทคงจะรู้ว่าผมส่งสัญญาณอะไรให้..ความแข็งขืนของไทเบียดส่วนปลายจดจ่ออยู่รอบ ๆ นิ้วที่ยังคาอยู่ในช่องทางของผม ความลื่นจากปลายท่อของไททำให้นิ้วเคลื่อนไหวได้ง่ายขึ้น ช้อนขาผมขึ้นมาอยู่บนหน้าตักของไท..แต่สองนิ้วนั้นยังคงวนเวียนอยู่ในร่างกายผม ..อาห์ ผมเลื่อนริมฝีปากออกมาเลียต่ำลงมาที่ซอกคอค่อนไปด้านหลัง
“ซี้ด..” ไทครางเมื่อผมกัดเต็มเขี้ยว ปลายลิ้นผมรับรสเค็มของเลือดที่ซึมออกมาจากแผล ตวัดและดูดปากแผลเบา ๆ ไทเอาคืนผมด้วยการสวนความแข็งขืนของไทเข้ามาทีเดียว
“อุก...อือ..” ผมสะดุ้งและร้องออกมาเบา ๆ ไทจับคางผมให้เงยหน้ามารับจูบร้อนแรง..ผมถูกดูดที่ปลายลิ้นจนเจ็บจี๊ด..มันกลับยิ่งทำให้อารมณ์ผมเตลิดไปไกล ไทล้วงมืออีกข้างเข้ามาในกางเกง..ใช้นิ้วขยี้ที่ส่วนปลายของร่างกายผม
“..ซืดดด..ฮะห์” ไทผละริมฝีปากออกมาให้ผมได้ระบาย....ผมอ้าปากรับอากาศเข้าปอดก่อนที่ไทจะประกบริมฝีปาก..แนบแน่น..แลกความหวานจากปลายลิ้น แลกลมหายใจ...กับไท
ไทขยับสะโพกดันความต้องการเข้ามา..ผมดันสะโพกรับส่วนนั้นอย่างเต็มใจ
“อือ..ซี้ด..อ่ะ” ไทกับผมครางใส่ริมฝีปากของกันและกัน..สัมผัสหยาบจากกางเกงที่ผมกับไทยังสวมอยู่ไม่ได้ทำให้ความต้องการของผมกับไทสะดุด..มันกลับยิ่งทำให้เราตื่นเต้นขึ้นไปอีก
ไทช้อนต้นขาผมขึ้น แล้วค้างไว้ที่ข้อพับแขนตัวเอง..สะโพกขยับเข้า และออกจนสุด ช้า ๆ ตาสบตาผมตลอดเวลาที่รักผม..ผมหลับตาลงเพื่อหนีตาสีน้ำตาลเชื่อมเต็มไปด้วยความต้องการคู่นั้น
“พิ..มองผม” ..ไทกระซิบ ผมจำต้องลืมตาขึ้นมามอง..ผมจะละลายแล้วครับ
ผมขยับตัวกอดคอ คางเกยไหล่ไท..มันทำให้ส่วนล่างของเราชิดกันขึ้น..สัมผัสจากส่วนแข็งของไทมันทำให้ผมยิ่งเรียกร้องสัมผัสวาบหวามนั้น ผมดึงขอบเอวกางเกงตัวเองลง เลิกเสื้อไทขึ้น..กดให้ส่วนปลายผมถูเข้ากับหน้าท้องไท..
“ไท..แรง..อีก..อือ..” ผมกัดริมฝีปากตัวเองแน่นเมื่อไทขยำมือลงที่ก้นผมแล้วกระชากเข้าหาตัว
“ซี้ด..”ผมครางยาวเมื่อไทเร่งจังหวะและจับสะโพกผมขยับรับจังหวะการกระแทกจากไท หลังผมเบียดเข้ากับหมอนอิงจนแสบไปหมด
“พิ..ฮ่าฮ์..จูบหน่อย” ผมเบี่ยงหน้ามารับปลายลิ้น และสัมผัสจากริมฝีปากนุ่ม..
“อือ..อื้ม..” ผมผละออกมากัดปลายคางไทเหมือนเด็กที่ฟันเพิ่งจะขึ้น และปลดปล่อยพร้อม ๆ กันกับไท ไทเสร็จในตัวผม..ผมเสร็จใส่หน้าท้องไท
ไทจูบริมฝีปากผม..คลอเคลียไม่ห่าง
“พิ..” ผมลืมตามามองหน้าไท มอง..ริมฝีปากสีแดงที่บวมจากการระดมจูบของผม เหลือบแล..ปลายคางที่ผมกัดเมื่ออารมณ์พุ่งสูงสุด ลดสายตาลงมา..มัดกล้ามหน้าท้องเปรอะคราบที่เหมือนแป้งมันละลายน้ำ จ้องส่วนแข็งขืนของไท..มีน้ำตาสีขาวขุ่นติดตรงปลายสงบนิ่งอยู่ในอุ้งมือของมันเอง สัมผัสสุดท้าย..ความเหนอะหนะจากบั้นท้ายผม..ไม่ต้องอธิบายความอะไรหรอกครับ แค่นี้มันก็เพียงพอแล้วที่ผมจะ... อาย
.. เหมือนภูเขาไฟฟูจิมาประทับที่ตัวผมแล้วระเบิดออกมา ผมรู้สึกได้ว่าความร้อนมันพวยพุ่งออกมาจากหน้า ลามลงมาทุกสัดส่วนของร่างกาย..ถ้าใครเอาเข็มมาจิ้มที่แก้มผมเลือดมันคงพุ่งออกมาเหมือนน้ำตกจากสวนสาธารณะเลยล่ะครับ..อาย โคตรอาย อายชิบหาย ..อายเหี้ยยยยยยยย
เหอะเหอะ ผมจะเอาอะไรมาปิดแก้อายล่ะครับ ที่นอนปิกนิกก็โดนผมกับมันนั่งทับ หมอนก็ใบไม่ใหญ่พอจะบังตัวผมได้หมด ผมก้มหน้าลงแล้วค่อย ๆ หันออกด้านข้าง..มือขยำชายกางเกงแน่น
กัดริมฝีปากจนเจ็บเพื่อจะข่มใจให้ตัวเองเลิกอาย..
อายจนน้ำตาปริ่มที่หางตา..
อายจนไม่รู้จะขยับตัวไปทางไหนได้อีก..
อายจนไม่กล้าจะหายใจแรง ๆ ..
ไม่ให้ผมอาย..ไม่ให้ผมเขินได้ยังไงครับ นี่มันในสวนมะม่วง! กลางวันแสก ๆ ! ร้องครวญครางกันดังลั่นไปถึงไหนต่อไหน! รอบต้นก็มีใบมะม่วงร่วงลงมาหนาตายิ่งกว่าเดิม..ตอกย้ำกันเข้าไป!!
ผมเป็นลมไปเลยมันจะเนียนกว่ามั้ยครับ?
ไทถอดเสื้อตัวเองออกแล้วเอามาเช็ดทำความสะอาดนั่น นี่ โน่นของผม >///< แล้วค่อยเช็ดของตัวเองทีหลัง มึงมัน..หน้าหนา หน้าด้าน หน้าปูนซีเมนต์ไอ้ไท...
“พิ..” ..อย่ามาเรียกนะ!! ผมกลั้นหายใจเมื่อสัมผัสถึงลมหายใจอุ่น ๆ เป่ามาแถวแก้ม
ริมฝีปากนุ่มหยุ่นประทับลงที่มุมปาก แตะเลาะเล็มไปทั่ว อืม..ผมค่อย ๆ หันหน้ามารับปลายลิ้นตรง ๆ
“เข้าบ้านกันดีกว่า..เดินไหวมั้ย ขี่หลังไทดีกว่าเนอะ” ไทใช้นิ้วเกลี่ยที่ริมฝีปากผมเบา ๆ แล้วกระซิบข้างหู ผมลืมตามองคอแล้วพยักหน้าให้ไท อ่า...เขินนน
ปีนขึ้นขี่หลังแล้วซบหน้าลงกับหลังทันที..เขินนนนนน
ดันเหลือบไปเห็นรอยกัดที่ผมฝากไว้ที่คอนั่นอีก..อึก!! เขินนนนนนนนนนน
มือปิดหูตัวเองเพราะได้ยินเสียงหัวใจเต้นดัง..ดังเกินไปแล้ว
“หิวข้าวมั้ยครับ..เดี๋ยวพิกินข้าวแล้วค่อยกินยาเนอะ..” ผมขมวดคิ้วทันที
“ไทไม่กินข้าวด้วยกันเหรอ?” ไทหยุดเดิน ปล่อยให้ผมลงยืน แล้วหันมามองผมช้า ๆ ก่อนจะโปรยยิ้ม..
“ผมกินพิอิ่มแล้วครับ..”...ผมยืนอึ้ง ม่านตาขยาย ปากอ้าค้าง
ค่อย ๆ เม้มริมฝีปากเข้าหากัน ก้มหน้าหลบตา..จิกเล็บลงฝ่ามือตัวเองจนเจ็บ หลับตาลงทั้งสองข้าง
สูดลมหายใจเข้า และผ่อนออกช้า ๆ ...ผมทำไม่ได้ครับ
ผมเลิกเขินมันไม่ได้อ่ะ!!
ผมเดินหนีมันอย่างดื้อ ๆ ไทวิ่งตามมากอดผมแล้วหัวเราะ..ขำกูเข้าไป เกิดมาเป็นชีวิตมึงไม่เคยเขินใครรึไงวะไอ้เหี้ยไท?
“เขินเถอะ เขินผมคนเดียวก็พอ...
ผมอยากให้พิเขินผมตลอดชีวิตพิ...ได้มั้ย?” คุณคิดว่าผมจะทนฟังคำพูดหวานเลี่ยนจากปากมันได้นานแค่ไหนครับ...ในเมื่อผมสลัดอ้อมกอดที่เหนียวยิ่งกว่ากาวตราช้างของไทไม่หลุด แล้วไหนจะหัวใจผมที่มันเต้นรัวไม่เกรงใจเจ้าของ แล้วไหนจะหน้าผมที่ร้อนผ่าวอีก ปากผมก็พยายามกลั้นยิ้มอย่างถึงที่สุด...ไม่ไหวแล้วครับ ยกขึ้นมือมาปิดหน้า..มันเป็นวิธีสุดท้ายที่ผมนึกออกแล้วครับ ไม่ต้องเห็นกันไปเลย..ไอ้หน้าด้านนนนนนนนน
ไทหอมที่หลังมือผมทั้งสองข้าง..กอดผมไว้หลวม ๆ
“ไปอาบน้ำแล้วลงมารอไทในครัวนะ..ไทเก็บเสื่อกับของแล้วจะตามไป” หอมหัวผมแล้วเดินผละไปเก็บของ..ผมยืนนิ่ง ขามันตายอ่ะ..ไทเก็บของเสร็จผมก็ยังยืนเอามือปิดหน้าอยู่ที่เดิม..อาห์...อานุภาพของความเขินมันช่างแผลงฤทธิ์ยาวนานนัก >//<
“...” ไทเดินมาโอบเอวผมให้เดินไปพร้อมกัน
“เห็นทางรึไง..เดี๋ยวก็ล้มหรอกพิ หึหึ” ผมเลื่อนมือลงมากอดอกแล้วหันข้างให้ไท..มันตามมาหอมที่ขมับ ผมเม้มปากอัตโนมัติ หูแดงตอบสนองริมฝีปากที่เลื่อนมาจูบทันที..
ต่อมรับความรู้สึกอายของมึงมันเสื่อม..ไอ้ไท!! ผมเร่งฝีเท้าหนีมันเดินเข้าบ้านแล้ววิ่งเข้าห้อง..รีบอาบน้ำแล้วแต่งตัวลงมาห้องครัวด้วยเวลาเพียง 5 นาที ยูเซียง โบลท์ (แชมป์วิ่ง 100 เมตร โอลิมปิกปีล่าสุด) ยังต้องยกกูให้เป็นไอดอลถ้าเห็นฝีเท้าลมกรดของกู555 หย่อนตูดนั่งให้ไท...ที่ท่อนบนปราศจากเสื้อ โชว์ซิคแพ็คลอนสวยงาม สวมกางเกงบอลตัวเดียวบริการตักข้าว ตักกับข้าวและเสิร์ฟน้ำให้ผม..รอบนี้กินน้ำเองครับ ไม่ใช้สแตนอิน ^///^
กินเสร็จก็รีบออกจากห้องครัวมานั่งดูทีวีห้องนั่งเล่น ผมนอนแผ่หลาบนโซฟายาว มือกดรีโมทเลือกช่อง แอร์ก็เย็น..ตาจะปิดแล้วครับ มือเย็นของไทลูบแก้มผมเบา ๆ..สบายจัง ฝืนเปลือกตามองก็เห็นว่าไทอาบน้ำแล้ว..ก่อนผมจะหลับ..ริมฝีปากนุ่มสัมผัสที่หน้าผาก ไทนั่งลงที่มุมโซฟา ยกขาผมมาพาดตักแล้วลูบขาเบา ๆ อีกมือก็จับมือผมมากุม..
น่ารัก..
น่ารัก...
น่ารัก....
ผมนึกคำไหนไม่ออกแล้วครับ ไทเหมาะกับคำนี้จริง ๆ ผมกระชับมือแน่นขึ้นแล้วหลับไป
หลับทั้งที่มือยังกุมกันอยู่..
หลับทั้งที่หน้าผมยังเปื้อนยิ้ม..
หลับทั้งที่ผมยังเขินไม่เลิก..
แต่..ผมกลับมีความสุขที่ได้หลับ...ใกล้ ๆ ไท
...................................
กาม..หื่น..เขิน
เป็นนิยามของตอนนี้ค่ะ555..เขียนไปก็เพิ่งรู้สึกว่า..มันไม่ได้หนีจาก nc เลยนี่? ..ยังดีไซน์ท่าได้อีกหลายท่าเลยนะคะ555 เบื่อรึยังคะ? ตอนหน้าเอาอีกมั้ยคะ5555 บอกและแนะนำได้นะคะ
ช่วงนี้งานค่อนข้างเยอะ..อาจจะมาต่อช้าหน่อยนะคะ แต่ก็จะไม่ให้ห่างกันเกินอาทิตย์ค่ะ555
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ปล. แต่งตอนนี้เสร็จก็นั่งพิมพ์ ปล. แล้วฮัมเพลงนี้ไปด้วยค่ะ....
หื่นกันเถอะเรา เศร้าไปทำไม
อย่าคิดอะไร ให้มากไปกว่าหื่น
เกิดมาเป็นคน จะทนทำไม
อยากเลิฟตรงไหน ก็จัดไปทันที...
มาหื่นกันเถอะค่ะ 555555555555555555
ปล.2 ฮ่าฮ์....เอาท์ดอร์
นั่งจิ้มบวกคืนและบวกขอบคุณนะคะ
:pig4:
-
คุณน้าชายที่เสียชีวิตไปน่าจะทะเลาะกับคุึณตาเพราะไปรักปู้จายแหงๆ
แต่พอมาหนูพิ...คุณตาน่าจะรับได้เพราะประสบการณ์จากลูกชาย
สอนให้ยอมรับและรักมากกว่าเอาชนะ
และดีกว่าไม่ได้อยู่ด้วยกัน
เดาจ๊า.. o18
ยินดีต้อนรับค่ะ
อ่านให้สนุกนะคะ..จะพยายามให้ไม่เครียดค่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไทโยซังงงงงงงงงงงงง กลางสวนมะม่วง กลางวันแสกๆ อรั๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย :-[
อายอ้ะ บ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อรั๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“เขินเถอะ เขินผมคนเดียวก็พอ...
ผมอยากให้พิเขินผมตลอดชีวิตพิ...ได้มั้ย?” คุณคิดว่าผมจะทนฟังคำพูดหวานเลี่ยนจากปากมันได้นานแค่ไหนครับ...
...........อย่าไปทนค่ะน้องพิ ขนาดพี่นุ่นแค่อ่านพี่นุ่นยังทนไม่ได้เลย >//////////<
(ไม่ไหวแล้วค่ะคุณจิ ตอนหน้าขอพักบ้างอะไรบ้างก็ดีนะคะ มันเขิน หน้าร้อนไปหมดแล้วเนี่ย......วิ่งไปซุกหน้ากับหลังคุณจิก่อน เดี๋ยวคนอื่นแย่ง)
-
สูบไปก่อนนะจ้ะไปอ่านคืนนี้แล้วพรุ่งนี้จะมาเม้นให้น้า
:กอด1:กับ+ให้เหมือนเดิม จุ๊บๆ
-
เขินเข้าไป พิเขินคนอ่านก็เขิน
โอ้ยยยย มดขึ้นตา 555
-
คนอ่าน.....ละลายยยยยยยย :jul1:
ขอสนับสนุนความหื่นค่ะ หุหุ
-
น่ารักเกินไปแล้ววววววววววววววว :-[
55+
อยากจะร้องกรี๊ดดดดดดดดดด ดังๆๆแต่เดี๋ยวเค้าหาว่าเราบ้า :impress2:
:3123: + :L2:ให้ไรเตอร์จร้า
-
อ๊ากกกก ไม่ไหวแย้ววววว....
น้องพิขอให้หุบยิ้ม...ก็ทำไม่ได้แล้้ววววววว.....
:m3: กรี๊ดดดดด....กลางแจ้ง...ใต้ต้นมะม่วง....(โชคดีแค่ไหนที่ไม่มีรังมดแดง ฮ่าๆๆๆ)
น่ารักมากมาย...ไม่รู้จะเม้นอะไรนอกจากบอกว่าน่าร๊ากกกกกมั่กๆ
ปล. ฉ.ฉิ่งยังงี้...ใครสู้ไม่ไหวแต่จัดมาอีกเราก็อ่านค่ะ ฮ่าๆๆๆ เต็มใจเสมอ~
ขอบคุณมากค่าาา น่ารักที่สุดอ้ะ >..<
-
โอ๊ยยยยย ปวดแก้ม ยิ้มจนแก้มจะปริแล้วเนี่ย
หุบยิ้มไม่ได้จริงๆอ่ะพิ :-[
อยากจะกรี๊ด กลางสวนมะม่วง กลางวันแสกๆ
แม่เจ้า!!!!!!!!!!!! ร้อนแรงกันจริงง
นั่งอ่านไป อายไป เขินแบบไม่ไหวแล้ว
จะปิดหน้าตามพิไปอีกคนแล้วเนี่ย
+1 ให้คุณจิ ร่วมด้วยช่วยกันหื่นต่อไป
-
อืม กลางสวนกันเลยทีเดียว ไทนี้ไม่ใช่หื่นธรรมดานะ
แต่ว่าเป็นขั้นแอ็ดว๊านซ์แล้วละ กร้ากกก
เรานี้อ่านไปเขินไปเลยทีเดียว สุดยอด
ตอนหน้าขอท่าใหม่ ๆ นะจ๊ะ 55+
-
ใครว่าพิเขินคนเดียวเลดี้ที่อ่านตอนนี้ก็ขอบอกว่าเขินเหมือนกัน นั่งยิ้มหน้าคอม จนอิควีนนังเด็กตัวร้ายลูกน้อง
แสนรักมันด่าเอา(มันเป็น้องและลูกน้อง หรือแม่วะนี่อิน้องบ้า) แต่ตอนนี้จิแอบซาดิสนิดๆๆ ตามที่รีเควส ขอบคุณมากๆๆ
วันนี้ติดประชุมเลยเพิ่งมาอ่าน แต่ก็อดเขินกับความน่ารักเร่าร้อนของคู่นี้ไม่ได้อะ :pig4:
-
:-[ แหม ทำกันไปได้ เขินจนไม่รู้จะเขินยังไงแล้ว
:impress2: อายกันบ้างดิตัวเอง
:m25: เค้่าอายจนกระฉูดแล้วนี่
-
ขอบคุณมากมายครับ คู่นี้นี่ได้ทุกที่ทุกเวลาดีครับ 555555
เอาอีกๆๆๆๆๆ
-
ตอนนี้ไม่อะไรจะพูด นอกจาก :m25: :pighaun: :haun4: :jul1:
ครบแล้วค่ะ แอร๊ยยยยย เอาท์ดอร์...พี่ไรเตอร์คะ กระท่อมน้อยกลางนาก็น่าสนเนอะ 555
กว่าจะหมดวันหยุดของพิ เราจะเสียเลือดกี่แท้งค์ กร๊ากกกก
+1 ขอบคุณค่ะ คราวนี้ใช้อีโมครบเซ็ทแล้วนะคะ อิอิ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น้องพิเขิล คนอ่านก็เขิล อมยิ้มแก้มแทบแตก
แอบอ่านที่ทำงานไปหน่อย ต้องรีบปิด
กลับมาอ่านต่อที่บ้าน เดี๋ยวเขิล บิดได้ไม่เต็มที่ 5555 ขำตัวเองอ่ะ
ขอบคุณนะคะ :L2: :L2:
-
คาดว่ามะม่วงต้นนี้คงลูกดกกว่าต้นไหน ๆ ในสวนนี้
เพราะอากาศดี ลมดี และปุ๋ยดี ชิมิเคอะนู๋พิ+ไทโย
-
เป็นความอบอุ่น อ่อนหวานที่มาจากการสัมผัส
มันทำให้อิ่มใจมากกว่าคำพูดเป็นไหน ๆ เลยเนาะ
อิจฉาพิอ่ะ อยากได้ไทเป็นของตัวเอง
-
คู่นี้รักกันได้ตลอด ตลอดเลยค่าาาาาาา
อ๊ายยยยยย อยากกรี๊ดอ่า แบบว่านั่งเขิน นั่งบิดแทนน้องพิอยู่คนเดียว
ปล. ยังได้อีกหลายท่านะคะ writer (พูดอะไรออกไปเนี่ย บร้าาาาาา) :-[
-
เติมเลือดให้ด้วยค่ะ :z1:
ทั้งหวานทั้งหื่นเลยคู่นี้ หุหุ แต่น่ารักดีค่ะ
อ่านแล้วก็เขินไปด้วย :o8:
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
เช้านี้ยังไม่มีงานเลยเข้ามานั่งดูและแก้คำผิด ตอบเม้นท์ด้วยซะเลย555
ตอบคุณ anajulia หอมแก้มคุณนุ่นสองข้างด้วยความมันเขี้ยว มาเถอะค่ะหลังจิว่าง แต่อ้อมแขนเต็มแล้วนะคะ555..ไม่ได้หมายถึงคนเต็มนะคะ หมายถึงดอกไม้อ่ะ..คนอ่านให้มาเยอะแยะหอบเต็มสองแขนแล้วเนี่ย5555
Oo๐FosfoggY๐oO กอดคืน 2 เท่า แล้วหอมแก้มยุ้ย ๆ อีก 10 ที..น้ำลดยังอ่ะตะเอง..เค้าห่วงนะ
iamnan กอดดดกันเขินนนนนนนนนนนเอาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดมดที่ตาคุณ iamnan เบา ๆ 5555 ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
polartotty มาร่วมใช้อีโมหื่น ๆ ด้วยกันเถอะค่ะ5555555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
fahsai กรี๊ดดดดดด (ร้องแทนแล้วนะคะ) น่ารักเนอะคะ555 ขอบคุณค่ะ..ดอกไม้หอมมากอ่ะ
pærəˈsɛtəmɒl อ่านเม้นท์ของคุณ pærəˈsɛtəmɒl แล้วก็หุบยิ้มไม่ได้เหมือนกันค่ะ มันกลายเป็นเรท ฉ. ไปแล้วหรือนี่? นิยายใส ๆ กลายร่างไปแล้วอ่าาาา (แอบอมยิ้ม..ถ้ามดแดงมันกัดตอนทำภารกิจคงฮาแตกเลยเนอะ555)
jasmin กรี๊ดดดดดดดดดดดดด (ใส่พลังเสียงเต็มสตรีม55) ร้องแทนไปแล้วนะคะ คนแต่งก็ยิ้มแก้มปริไปแล้วค่ะ ดีใจที่ชอบนะคะ..เรามานั่งปิดหน้าเขินเป็นเพื่อนพิกันดีกว่าค่ะคุณ jasmin ว่าแต่..อนุญาตให้หื่นต่อไปใช่มั้ยคะนี่?
dukdikdukdik หื่นขั้นแอดวานซ์!! ไท..เป็นไปได้ขนาดนั้นกันเลยทีเดียว555 ท่าใหม่เหรอคะ ฮุฮุฮุ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
hotladyanyavee กอดดดดดดด งานยุ่งยังอุตส่าห์หาเวลาเข้ามาอ่าน จริง ๆ ตอนนี้มันไม่มีฉากซาดิสม์หรอก..แต่แอบเข้ามาอ่านเม้นท์แล้วเห็นว่าคุณเลดี้อยากลองอ่านเลยลองเขียนให้ดูซาดิสม์นิดนึง พอไหวแหละเนอะ555 จิตัดสินให้ค่ะว่า..ควีนเป็นแม่ค่ะ!!555
teerasak คุณ teerasak อายรุนแรงมาก อายจนเลือดกระฉูด555 ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านค่ะ ยินดีต้อนรับนะคะ
ordkrub ค่ะ ทุกที่ทุกเวลากันเลยทีเดียว555 ขอบคุณมากมายเช่นกันค่ะ คุณ ordkrub
BeeRY ใช้ครบแล้ววว555 กว่าจะหมดวันหยุดคาดว่าคงต้องซดลาบเลือดเพิ่มเลือดกันหลายจานทีเดียวค่ะ กระท่อมน้อยปลายนาเหรอ? มันก็เงียบดีเหมือนกันเนอะ555
bunsitanaja กอดคุณ bunsitanaja เอาไว้ไม่ให้บิด555 อมยิ้มแก้มตุ่ยที่เห็นคุณชอบค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Solar cell ปุ๋ยดี ลูกดก..แต่พิคงอยากจะโค่นทิ้งเป็นต้นแรกในสวนค่ะ555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะคุณ Solar cell
iforgive อยากได้เนอะคะ..ไทน่ารักดีอ่ะ (แต่อยากฟัดพิมากกว่าไทนะคะ55) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ iforgive
pantanakan เนอะคะ..รักกันได้ตลอดดดดดดดอ่ะ ปล.ของคุณ pantanakan กระแทกตามากค่ะ555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
pattybluet ยื่นแขนให้คุณ pattybluet กัด หรือจะเอาเลือดจากซอกคอจิดีคะ555 ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
ยังพิมพ์ตอบเม้นท์ไม่เสร็จ หัวหน้าก็เรียกให้ทำงาน..ลืมเลยว่าเปิดหน้าบอร์ดทิ้งไว้..เพื่อนมันเดินมาถาม..
มึงอ่านนิยายเกย์เหรอวะ? หึหึหึ มึงไม่ถามกูในที่ประชุมซะเลยล่ะอีบร้าาาาา ถามต่อหน้านายไม่พอยังจะเสือกเสียงดังอีกกกกกก
จิเลยได้แต่ยิ้มให้อย่างเดียว555..กินข้าวเที่ยงเสร็จมึง...ชำระความกับกู หึหึ
-
กริ๊ดดดดเขินมากๆๆๆๆๆ อะ (เป็นเอามาก) พี่จิแต่งเร็วดีอะ เอ๋หรือพูไม่ค่อนได้เข้ากันแน่ อิอิ o18
-
บวกหนึ่งให้จิ และบอกว่าใช่อินังควีนมันเป็นแม่จริงๆ ขนาดชื่อ มันยังตั้งซะเหนือกว่าเราอีก
ชื่อเดิมอิคีย์ พอเป็นสาวเสือก ชื่อควีน ช่างกล้า มันบอกว่าต้องให้เหนือกว่าเรา ขอบใจจินะ ที่มาแต่งตามคำขอ
แต่ก็ขอบอกรัก และรอตอนต่อไป
-
สนุกมากค่ะ ขอบคูรมาก อ่านทีเดียวเลย
แม้ตอนแรกอาจจะงงๆไปบ้าง
ขอบคุณมากๆ หวานมากก
-
มารอต่อไปนะ แบบว่าอยากติดตามตอนต่อไป เสพติดพิไทยไปแล้ว
นานนะ(แค่สองวัน แกบ่นนะยัยเลดี้ ท่าจะบ้าไปแล้ว)
-
กริ๊ดดดดเขินมากๆๆๆๆๆ อะ (เป็นเอามาก) พี่จิแต่งเร็วดีอะ เอ๋หรือพูไม่ค่อนได้เข้ากันแน่ อิอิ o18
กอดดดดด หายยังอ่ะน้องพู (หวัดน่ะจ๊ะ) ..พี่ว่ามันอย่างหลังมากกว่าอ่ะ5555
ไปแห่เทียนพรรษา 9 วัด กลับมาก็รีบมาตากแอร์...ปวดหัวทันที กลายเป็นจะไม่สบายเลยอ่ะ
อ๊ะ!! พี่เอาบุญมาฝากด้วยจ๊ะ
บวกหนึ่งให้จิ และบอกว่าใช่อินังควีนมันเป็นแม่จริงๆ ขนาดชื่อ มันยังตั้งซะเหนือกว่าเราอีก
ชื่อเดิมอิคีย์ พอเป็นสาวเสือก ชื่อควีน ช่างกล้า มันบอกว่าต้องให้เหนือกว่าเรา ขอบใจจินะ ที่มาแต่งตามคำขอ
แต่ก็ขอบอกรัก และรอตอนต่อไป
ฮาควีนอ่ะ555 คิดดีอ่ะ เลดี้ก็ยอมน้องเนอะ555
รักเหมือนกันจ่ะ..ตอนต่อไปเหรอ..จิแต่งได้แค่ 2 หน้าเองอ่ะ ต้องไปถวายเทียน แล้ววันหยุดก็ยังต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัดด้วย ยังไม่รู้จะได้นั่งแต่งยาว ๆ ได้วันไหน
แต่จะไม่ให้เกินวันพุธนะจ๊ะ กอดดดดด
สนุกมากค่ะ ขอบคูรมาก อ่านทีเดียวเลย
แม้ตอนแรกอาจจะงงๆไปบ้าง
ขอบคุณมากๆ หวานมากก
ตอนแรกดูงงเนอะคะ555 จะพยายามเขียนให้ดีขึ้นค่ะ
ยินดีต้อนรับนะคะ
เอาบุญมาฝากทุกคนค่าาาาาา
:pig4: ที่ติดตามนะคะ
-
สาธูคะพี่จิ หวัดยังไม่ค่อยหายดีเลยเป็นนานมักๆๆๆ นี้ครบเกินเจ็ดวันแล้วนะ กินยาเยอะๆๆให้ตรงเวลานะคะพี่จิ พูไม่ค่อยกินยาเลยไม่หายเป็นเด็กไม่ดีจิงๆๆ พอป่วยแล้วชอบกินไอติมมันอยากมากๆๆๆข้าวแทบไม่แต่เหอะๆๆๆ
-
ไทก็หื่นขึ้นได้ตลอดเวลาจริงๆ สวนมะม่วงก็ไม่เว้น คราวนั้นจะไปทำกันในท้องร่องหรือเปล่าจ๊ะ? 5555
-
o13
-
อิจฉาจิจังอะได้กับบ้านวันหยุด ยังไงก็ขอให้ทำบุญ เอาบุญมาฝากด้วยนะ เลดี้ไม่ค่อยได้ไปไหน
ที่นี่ก็เกาะอิสลาม ไม่มีวัด เลยไม่ได้ทำบุญ คงได้แต่สวดมนต์ไหว้พระธรรมดาอะ แต่ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนบ่อย
จิก็ระวังสุภาพด้วยะ อย่าหักโหม ถ้าไงค่อยมาต่อ ทำใจทำบุญ ยังไงก็รอเนอะ
-
มารอพิกับไท พร้อมไปปัดกวาดกระท่อมปลายนาให้แล้วนะคะ 555
-
กลับมาแล้วค่ะ นั่งปั่นตอนใหม่อยู่ ใกล้จะเสร้็จแระ555
กลับบ้านไปคราวนี้เปลี่ยนไปแทบจะทุกอย่าง เด็ก ๆ ก็โตขึ้น คนเหนือขาว ๆ มันน่าจิ้นยิ่งนัก555
เลี้ยงเพลพระกับคนถือศีล เอาบุญมาฝากทุกคนด้วยค่าาาาา
สาธูคะพี่จิ หวัดยังไม่ค่อยหายดีเลยเป็นนานมักๆๆๆ นี้ครบเกินเจ็ดวันแล้วนะ กินยาเยอะๆๆให้ตรงเวลานะคะพี่จิ พูไม่ค่อยกินยาเลยไม่หายเป็นเด็กไม่ดีจิงๆๆ พอป่วยแล้วชอบกินไอติมมันอยากมากๆๆๆข้าวแทบไม่แต่เหอะๆๆๆ
กินยาให้ติดกันโดยด่วนค่ะน้องพู ไอติมอ่ะทานเมื่อไหร่ก็ได้ (บอกพูแต่พี่ก็ทำไม่เคยได้เหมือนกัน555 ก็ไอติมมันน่าอร่อยนี่เนอะ)
ไทก็หื่นขึ้นได้ตลอดเวลาจริงๆ สวนมะม่วงก็ไม่เว้น คราวนั้นจะไปทำกันในท้องร่องหรือเปล่าจ๊ะ? 5555
ในท้องร่องคงลำบากหน่อยอ่ะค่ะ มันคงคันเพราะหญ้าบาดขา55 ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
o13
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ
อิจฉาจิจังอะได้กับบ้านวันหยุด ยังไงก็ขอให้ทำบุญ เอาบุญมาฝากด้วยนะ เลดี้ไม่ค่อยได้ไปไหน
ที่นี่ก็เกาะอิสลาม ไม่มีวัด เลยไม่ได้ทำบุญ คงได้แต่สวดมนต์ไหว้พระธรรมดาอะ แต่ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนบ่อย
จิก็ระวังสุภาพด้วยะ อย่าหักโหม ถ้าไงค่อยมาต่อ ทำใจทำบุญ ยังไงก็รอเนอะ
คุณเลดี้ก็ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ ที่บ้านฝนตกทั้งวันเลย อากาศอย่างน่านอนอ่ะ555
กลับมาก็ต้องมาทำงานเลย ว่าจะเขียนลาพักร้อนแต่ก็นะ..พรุ่งนี้เค้ามาตรวจมาตรฐานก็ต้องมาดูเอกสารที่จะเสนอเค้าอ่ะว่าครบรึเปล่า
ตอนใหม่แต่งเกือบเสร็จแล้วล่ะ เหลือเขียนอีกนิดนึงก็จบตอนละ ขอบคุรที่ติดตามนะคะ
มารอพิกับไท พร้อมไปปัดกวาดกระท่อมปลายนาให้แล้วนะคะ 555
สะอาดมากมายค่ะ พี่กะจะเอาไว้ใช้เองนะนี่555
ขอบคุณที่ติดตามนะคะคุณ BeeRY
-
มาปักหลัก (ปัดมดแดง) รอน้องพิกะน้องไทค่ะ :laugh:
เพิ่งอ่านตอบเม้นเสร็จ...
อู้วววว เพื่อนแรงมากค่ะ ถามต่อหน้านายกันเลยทีเดียว 555
เป็นเราคงเขินแย่ (ตบท้ายด้วยการชวนทั้งเพื่อนทั้งนายมาอ่าน ฮ่าๆๆๆๆๆ)
กำลังใจค่าาา :L2:
-
น้องพิไม่ได้เขินคนเดียวนะซิคะไท คนอ่านก็พลอยเขินจนไม่รู้จะทำยังไงดีไปด้วย สองคนนี้นิจริงๆเลย >///<
-
เป็นเหมือนกันช่วงนี้อ่านนิยายไม่ได้มากอะ เพราะว่าช่วงนี้ เลดี้กำลังเตรียมตัว
วัดระดับการทำงาน เพื่อปรับฐานเงินเดือนใหม่ และเปลี่ยนตำแหน่งงาน
-
หายไปไหนอะจ๊ะคุณน้อง รออ่านอยู่นะค่ะ ^^
-
ตอนที่ 16
แดดอ่อน ๆ ตอนหกโมงเย็นเป็นสิ่งแรกที่ทำให้ผมต้องลืมตาตื่น ไทเป็นลูกครึ่งที่มีความเชื่อว่า ‘นอนตอนเย็นมันไม่ดี’ มึงเกิดรุ่นเดียวกันกับตากูใช่มั้ย? ผมหลับไปนานพอดูเลยล่ะครับ เสียพลังงานเยอะก็ต้องนอนเหมือนตายอย่างนี้ล่ะครับ..
สงสัยกันใช่มั้ยล่ะ..ว่าทำไมผมถึงไม่เขิน หึหึ ก็คนปลุกเค้าไม่ได้มานัวเนียอยู่ใกล้ ๆ ผมนี่ครับ555 โน่นครับ..วิ่งไปหาอะไรให้ผมกินในครัวโน่น หือ..อิจฉากันไปก็เท่านั้นล่ะครับ ไทเค้าชอบของแปลกแบบผม..เขินได้เขินดีแบบพิน่ะครับ555 อ่า..พูดแล้วก็เขิน ผมตั้งปณิธานกับตัวเองแล้วครับ วันนี้มันได้กอดผมตั้ง 2 ครั้งไปแล้ว ฉะนั้น..คืนนี้ต้องไม่มีเหตุการณ์ระทึกใจผมเกิดขึ้นอีกเด็ดขาด! อะไรครับ..ผมจริงจังอยู่นะ!!
“พิ..” ไอ้เหี้ย!! ผมสะดุ้งสุดตัว
“อะ อะไรเหรอ?” ไทเดินมาข้างหลังผมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้อ่ะ ..มองผมแปลก ๆ แถมเอามือมาอังหน้าผากผมอีกต่างหาก
“ไม่มีไข้นี่..เป็นอะไรรึเปล่า? ไทเห็นพิทำหน้าแปลก ๆ คิดอะไรอยู่ครับ..คิดเรื่องงานออกร้านเหรอ? ถ้าที่ห้องทำไม่ทันก็ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวไทช่วยเอง..” มันพล่ามอะไรวะ? หึหึ ผมคิดในใจมันจะไปรู้ได้ยังไงเนอะ55 ผมยิ้มหวานเอาใจไทไปหนึ่งที มันไม่เกี่ยวเหี้ยอะไรกับงานออกร้านหรอกไท มันเกี่ยวกับช่องทางดำเนินสะดวกของกูต่างหาก555 ผมคงยิ้มให้ไทมากไปหน่อย เจ้าของริมฝีปากสีแดงถึงยิ้มตาม..ก้มลงมาจูบผมแล้วครับ กอดผมแน่นขึ้นด้วย หือ..อะไร? สอดลิ้นเข้ามาทำไม..ไม่เอานะโว้ย!! ผมรีบดันหน้ามันออกแล้วเดินหนีเข้าครัว
“หิววววว ไททำไรให้กินบ้างอ่ะ..เดี๋ยวตักข้าวให้ นั่งเลย ๆ 555” ไทมองผมยิ้ม ๆ แล้วนั่งลงมองผมตักข้าว
“ตาโทรมาอีกมั้ยครับ? พิโทรหาตาบ้างก็ได้นะ ผมไม่อยากยึดพิเป็นของตัวเองคนเดียว..แต่ไม่ให้โทรหาเพื่อนนะ ถ้าเพื่อนมาเดี๋ยวพิก็ไม่สนใจผม” ประโยคต้น ๆ น่ารักดี..แต่ประโยคปิดท้ายนี่...ทำหน้างออีกนะมึง55 ผมยิ้มให้ไทแล้วตักกุ้งให้มัน
“พวกเสื้อผ้ากับผ้าปูที่นอนไทเอาไปซักที่ไหนอ่ะ..ไม่เห็นตากตรงไหนของบ้านเลย?” ผมถามมัน
“ให้คนเอาไปจัดการครับ เอามาแล้วด้วย..มาพร้อมกับข้าวน่ะแหละ” ผมพยักหน้ารับรู้..เฮ้ย!! ให้คนอื่นซักเหรอ คราบอะไรต่อมิอะไรเนี่ยนะ ?..
“ไท..ให้ใครซักเหรอ?” ผมกลืนน้ำลายลงคอหลังจากฟังคำตอบ มันให้คนเอาไปร้านซักรีด..กูจะอายดีมั้ย? ร้านเค้าไม่รู้หรอกเนอะ.. มึงไม่นึกถึงคนที่เอาไปให้ร้านเลยนะ ถ้าเป็นกู..กูคงซักเองว่ะ ขยับเข้ามาทำไมไอ้ไท..ถอยไปให้ไกลตีนกูเลย
ผมเก๋ามั้ยครับ555
“ไท..ไปนั่งที่เดิม ตักข้าวไม่ถนัด” ไททำปากยื่นแต่ก็ยอมขยับเก้าอี้กลับไปนั่งที่เดิม..ให้มันรู้ซะบ้าง555 ไทตักหมูให้ผม
“พิกินเยอะ ๆ เดี๋ยวผอมนะ..ตากลับมาจะหาว่าผมทำหลานเค้าผอม” ..ยิ้มทำไมวะ? ผมเบือนหน้ามามองแก้วน้ำ เผลอกัดริมฝีปากบน..หันกลับมามองจานข้าวตัวเองแล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ รอยยิ้มกับตาสวย ๆ ของไทมันทำให้ผมเขินได้ตลอดจริง ๆ ครับ..แดกข้าวไปสิ จะลุกมาหอมกูทำไม!! ผมเบี่ยงหน้าหลบไปทางซ้ายมันก็ตามมาคลอเคลีย..ผมเลยต้องซุกหน้าตัวเองไว้ในเสื้อหลบการบุกรุกของปลายจมูกมัน..ดึงคอเสื้อขึ้นมาปิดหน้าน่ะครับ..ไอ้ไท..มึงมันไม่เลือกสถานที่จริง ๆ >//< ได้ยินเสียงหัวเราะอยู่ตรงหน้าผากตัวเองยิ่งทำให้ผมเขินมันหนักขึ้นไปอีก..มึงมันเป็นสื่อนำความเขินให้ชีวิตกูจริง ๆ ไอ้ไท
ใครก็ได้ครับ..เอาปิ๊บมาคลุมหัวมันให้ผมที..ผมมองหน้ามันไม่ไหวแล้วครับ
ผมทนเขินมันไม่ไหวแล้ววววววว
ลุกออกมาจากโต๊ะกินข้าวแล้ววิ่งเข้าห้องตา..ตั้งหลักก่อนครับ เดินพล่านเป็นหนูติดจั่นอยู่ในห้อง คิด คิด แล้วก็คิด ทำไมผมต้องเขินมันด้วยครับ? เมื่อก่อนผมไม่เห็นเขินหรืออายใครขนาดนี้เลยอ่ะ..เขินครั้งสุดท้ายตอน ป.5 ครูให้ผมไปรับใบประกาศหน้าเสาธงแล้วครูชมผมต่อหน้าคนเยอะ ๆ นั่นล่ะครับผมถึงได้เขิน แต่นี่...แค่ผู้ชายคนเดียวมันมีอิทธิพลกับความเขินของผมได้ขนาดนี้เลยเหรอ?
“พิ..อยู่ในนี้รึเปล่าครับ?” สัตว์ไท! มึงไม่ปล่อยให้กูได้มีเวลาเป็นส่วนตัวเลยใช่มั้ย เหี้ยเอ้ย!!!
ผมเปิดประตูออกไปให้มันกอด ให้มันหอม ให้มันจูบจนมันพอใจ แล้วก็ให้มันพาผมเข้าห้องนอนตัวเอง >///< ..ลืมกันรึยังครับ? เรื่องปณิธานอันแรงกล้าของผมไงครับ..ทำไมต้องหรี่ตามองผมแบบนี้ครับ ผมไม่น่าเชื่อถือตรงไหน!!
“อาบน้ำก่อนนอนซะด้วยไท..กูไม่ชอบคนสกปรก”..ยิ้มเหี้ยไรนักหนาวะ?
“ผมไม่สกปรกซักหน่อย..พิก็รู้อ่ะ” อะไรของมันวะ..
“อะไร?” ผมอดถามมันไม่ได้
“ก็เพราะผมไม่สกปรก..พิเลย ‘ชอบ’ ผมไงครับ” ... มึงจะขุดหลุมฝังกูใช่มั้ยไอ้ไท!! ผมเม้มริมฝีปากแน่น หายใจเข้าลึก ๆ หันรีหันขวาง..ผมจะต้องไม่เขินมัน ต้องไม่รู้สึก!!!
ทำไม่ได้โว้ยยยยย..เกลียดตัวเองชะมัด!!!
ผมผลักไหล่มันออกให้พ้นตัว แล้วไล่ให้มันไปอาบน้ำ..หัวเราะอะไรไอ้ไท เดี๋ยวกูก็ยันโครมเลยไอ้เหี้ยนี่!!
ไทอาบน้ำเสร็จผมก็รีบเดินเข้าไปอาบต่อจากมัน ต้องรีบสิครับ ก็เดี๋ยวมันคว้าแขนแล้วขืนใจผมก่อนได้อาบน้ำผมก็แย่น่ะสิ..พวกคุณทำเหมือนไม่รู้จักไอ้ไทงั้นล่ะ มันน่ะนอกจากหน้าด้านแล้วยังไม่เลือกที่อีก..ผมไม่ได้ตั้งใจจะยอมมันเองนะครับ!! ใส่ความกันชัด ๆ อ่ะ ( -_-.)
อาบน้ำเสร็จผมก็ชะโงกหน้าออกมามองนอกประตู ไทยืนเลือกเสื้อผ้าและหันหลังให้ ผมค่อย ๆ ย่องไปข้างหลังมันเงียบ ๆ
“แว่!!” มันเสือกหันหลังกลับมาตะโกนใส่ผมซะอีก ผมกระโดดถอยหลังแล้วสบถอย่างดัง
“เหี้ยยยย” ตกใจชิบหายยยยย ไอ้ไทแม่งยืนขำผมอ่ะ.. กวนตีน
“ตกใจอ่ะดิพิ555” เออเสะ!! ไทเดินเข้ามาลูบแขนลูบหลังผม..จะรู้สึกดีกว่านี้มากถ้ามึงไม่หัวเราะตลอดเวลาที่ปลอบกู ผมเดินเลี่ยงมันออกมาใส่เสื้อผ้า ไทก็ยังยืนรอผม..จะไปไหนก็ไปสิวะ? ผมถอนหายใจแล้วหันไปมองไทช้า ๆ อื้อหือ..ตามึงจะเยิ้มไปไหนไอ้ไท ผมกัดฟันเดินผ่านหน้ามันแล้วนั่งลงบนเตียง ดึงผ้าห่มออกมาพันตัวเอง..ทำตัวเป็นพวกเดียวกันกับข้าวห่อสาหร่าย ล้มตัวลงนอน..หลับตาทันที
ในใจก็ภาวนา...ขอให้รอด ขอให้รอด ขอให้รอด ไทตามมานั่งข้าง ๆ แล้วถาม
“พินอนแล้วเหรอ..เมื่อเย็นก็นอนไปตั้งเยอะแล้วยังจะนอนต่ออีกเหรอครับ ...อ่ะนอนก็นอน” ผมแอบมองไท เดินไปปิดไฟ ผมรีบหลับตา สัมผัสถึงที่นอนด้านข้างยุบลง
“.....” ปลายจมูกเย็นของไทวนไปทั่วหน้าผม ก่อนจะหอมที่หู
“..จูบนะ” ผมลืมตาช้า ๆ ก่อนจะพยักหน้า..ผมยังไม่ลืมปณิธานของผมครับ แต่ยังไม่ต้องใช้ตอนนี้ได้มั้ยอ่ะ -//- ริมฝีปากชื้นแตะเบา ๆ แล้วผละออก ก่อนจะประทับจูบที่ริมฝีปากล่างสลับริมฝีปากบน ปากนิ่ม ๆ ของไทสัมผัสไปทั่วทั้งริมฝีปากผม นุ่มนวล หวาน..หวานเหมือนกินสายไหม กระซิบเรียกชื่อผมสลับกับคำรักผมตลอดเวลา..จะน่ารักไปไหนวะ?
ผมได้แต่นอนอมยิ้มให้ไทจูบ..อยากจูบตรงไหนบนหน้าก็เอาเลย..จูบเลยกูเต็มใจ5555
หน้ากูจะแดงแค่ไหนก็ไม่ต้องสนใจ..มันมืด
หัวใจกูจะเต้นดังเพราะคำว่ารักที่มึงกระซิบบอกตลอดเวลาก็ไม่ต้องแคร์..ผ้าห่มกูหนา
ตัวกูร้อนไปหมดเพราะกูเขินก็ไม่ต้องกังวล..กูจะชินกับมันให้ได้ มึงไม่ต้องห่วง55
ปลายนิ้วเย็น ๆ ของไทเกลี่ยที่แก้มผมเบา ๆ ถึงจะไม่ลืมตา..ผมก็รู้ว่าไทมองผมอยู่ ผมไม่รู้ว่าทำไมไทถึงรักผม..แต่ผมรู้ว่าทำไมผมรักไท เพราะเป็นมันไงล่ะครับผมถึงได้รัก..มันน่ารักไงครับผมถึงได้รัก อะไรอีกมากมายที่คุณไม่รู้..แต่ผมรู้
ผมนอนยิ้มจนหลับไป แล้วก็..ที่ผมรู้และแน่ใจอีกอย่าง คือ
คืนนี้ผมรอดครับ5555
................................
เช้ามืดไทปลุกผมให้ตื่นด้วยจูบเบา ๆ ที่แก้ม เลยมาหอมที่คอ
“พิ..ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นกัน..” ผมลืมตามารับจูบที่ริมฝีปาก ปลายลิ้นแตะกันเบา ๆ สปาร์คกูแต่เช้าเลยนะ..
ผมขยับตัวให้ไทเบียดเข้ามาในผ้าห่ม แขม่วท้องเมื่อปลายนิ้วลูบวน..น้องชายผมมันขู่ฟ่อ ๆ อยู่ในกางเกง อยากออกมาดูโลกล่ะสิ ไทจับผ่านกางเกงเบา ๆ ผมครางรับสัมผัสนั้น..ไม่ไปดูพระอาทิตย์ขี้นได้มั้ย ไม่อยากดูแล้วอ่ะ อือ..ไทดึงเอวกางเกงลงแล้วจูบแค่ส่วนหัว ปลายลิ้นแตะวน..ซี้ด ผมกดหัวไทให้ทำมากกว่านั้น ไทกลับขืนตัวเองแล้วดึงกางเกงผมไว้ที่เดิม ลุกขึ้นยืนเต็มตัว
“ตื่นเต็มตาแล้วใช่ป่ะ ไปกันครับ..” อะ..อะไร? มึงแค่อยากให้กูตื่นเต็มตาหรอกเหรอ? ผมได้แต่ทำตาปริบ ๆ มองไทที่หันหลังเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าแปรงฟัน ทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น..
กูจะไปแจ้งความจับมึง..ข้อหาทำให้กูเคลิ้มแล้วไม่กระทำชำเรากู!!
ข้อหานี้มันเคยมีมั้ยครับ?
ผมจำใจกดน้องชายตัวเองให้นอนลง แล้วลุกไปล้างหน้าแปรงฟัน เดินตามมันลงไปข้างล่างอย่างคนที่มีวุฒิภาวะทางอารมณ์ ทุกคนย่อมมีเหตุผลเป็นของตัวเอง อย่าทำร้ายมัน อย่าไปโมโห..อย่าโกรธ
“พิเอามอไซค์ไปดีกว่าเนอะ..” ไทบอกผมพร้อมยิ้มที่ส่งมาให้อย่างจริงใจ..
“อืม..” สาบานได้ว่าผมไม่ได้เคือง
“แล้วค่อยกลับมาให้อาหารปลาเนอะ” ไทวางแพลนให้ผมหลังจากดูพระอาทิตย์ขึ้น
“เออ” ผมไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยอะไรจริง ๆ ครับ
ไทยิ้มเจื่อนให้ผมแล้วสตาร์ทรถ ผมซ้อนท้ายมันได้ก็กอดอก มองท้ายทอยมัน..น่าตบชิบหาย
ตอนนี้ตีห้าครึ่งครับ รอบตัวผมกับไทยังปกคลุมด้วยความมืด อาศัยแสงไฟจากดวงดาวและไฟหน้ารถมอไซค์เท่านั้น ไทขับมาจอดที่เดิมที่เราเคยมาดู แต่มันยังไม่สว่างผมเลยชวนให้ไทขับไปอีกที่ นาผืนนั้นผมกับตาไม่ค่อยได้ไปดูเพราะน้ำจากชลประทานมันไม่ค่อยถึง เลยให้คนอื่นเช่า ตอนนี้คนก็บอกคืนแล้วเพราะมันสูบน้ำมาทำนาลำบาก ชาวนาเดี๋ยวนี้น่าสงสารนะครับ เฮ้อ..
ลมเย็น ๆ มันช่วยทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นได้ครับ กลิ่นรวงข้าวมันทำให้ผมสดชื่น ไอ้ที่มันค้างก็ลืมมันไปเถอะเนอะ555
“จอดแถวนี้แหละ..” ผมเกาะไหล่แล้วบอกไท จอดรถได้ผมก็ลงมายืนสูดกลิ่นดินเข้าไปให้เต็มปอด ฮ้า..ชื่นใจ
“พิ..อะไรอ่ะครับ” ผมมองตามนิ้วของไท ขอถอนหายใจก่อนนะครับ..มันไม่รู้จักกระต๊อบที่เค้าเอาไว้มานอนค้างเฝ้านา
“คนไทยเค้าเรียกกระต๊อบ จะเรียกกระท่อมเฝ้านาก็ได้..ไม่ต้องถามต่อ คำตอบอยู่ในประโยคอยู่แล้วว่าเค้าเอาไว้นอนค้างเฝ้านา” ผมรีบบอกไทก่อนที่มันจะอ้าปากถาม
“แล้วตอนนี้มีคนอยู่มั้ยครับ..หมายถึงคนเฝ้าน่ะ” ผมเพ่งมองฝ่าความมืด ไม่มีมั้ง? ผมหันไปตั้งใจจะตอบไท อ้าว..มันเดินดุ่มไปดูเองแล้วครับ ผมยิ้มกับความขี้สงสัยของมัน
“เดินระวังนะ..มันมืด” ไทเดินข้ามสะพานไม้เข้าไปดูในกระท่อมแล้วครับ
“พิ..ไอ้นี่เค้าเรียกอะไรครับ” กูจะรู้มั้ยวะ? ผมเดินตามมันเข้าไปในกระท่อม
“เค้าเรียกตะเกียงเจ้าพายุ เอาไว้จุดให้แสงสว่างตอนกลางคืน จุดตรงนี้..” ผมส่องไฟจากโทรศัพท์มือถือและชี้ไปที่ตะเกียง ไทพยักหน้าแล้วถามอีก
“โต๊ะไม้ไผ่นี่เค้าเอาไว้นอนเหรอ? แล้ว..มันไม่เจ็บหลังเหรอครับ?” ไทนั่งแล้วขย่มทดสอบความแข็งแรงของแคร่ไม้ไผ่..มันจะหักก็เพราะมึงนี่แหละ
“เค้าเรียกแคร่ไม่ใช่โต๊ะ มีหน้าต่างด้วยนะไท..นี่เค้าทำแบบนี้ เอาไม้ดันแบบนี้แล้วพักไว้ที่ขอบมันก็จะเป็นหน้าต่าง..” ไททึ่งกับภูมิปัญญาชาวบ้านมากครับ จด ๆ จ้อง ๆ ใหญ่เลย555 ผมยืนท้าวขอบหน้าต่างแล้วมองออกไป เริ่มมีแสงสว่างบ้างแล้วครับ แต่มันก็ยังอีกนานเลยล่ะกว่าพระอาทิตย์จะขึ้น ไทเดินมากอดผมจากด้านหลัง หอมที่หูแล้วเอาคางเกยไหล่
“อากาศดีเนอะ..ผมอยากอยู่กับพิทุกวันจัง ผมย้ายมาอยู่บ้านพิตาจะว่าผมมั้ยครับ?” ผมยิ้มแล้วหันไปกอดไท
“..อย่ามาเลย ผมไม่อยากปวดหัว555” ไทหัวเราะแล้วหอมแก้มผมฟอดใหญ่
“ไทขี้สงสัย แต่ไทไม่เคยทำอะไรที่พิไม่ชอบนะ” ผมอมยิ้มแล้วนั่งลงบนขอบหน้าต่าง ขาเกี่ยวขาไท มือจับเอวไททั้งสองข้าง ไทเดินขยับตัวเข้ามาชิด ย่อตัว แล้วใช้สองมือประคองหน้าผม
“พูดเรื่องจริงทำไมต้องยิ้มด้วย ผมตามใจพิทุกอย่างนะ ยังจะหัวเราะอีก..” ผมอดขำมันไม่ได้ครับ มันพูดเหมือนหลอกเด็กไม่สบายให้กินยาเลยอ่ะ555 ไทยิ้มแล้วจูบที่ปลายคางผมเบา ๆ เลื่อนริมฝีปากมาจูบที่ปากล่าง แตะเบา ๆ แล้วเพิ่มความร้อนแรงขึ้น ผมจับมือไทที่ประคองหน้าผมออก ไทผละออกจากริมฝีปากผมแล้วสบตา..ก้มลงมาจูบและสอดลิ้นเข้ามาสัมผัสลิ้นผมเบา ๆ ผมปล่อยให้ไทชิมทุกส่วนในปาก ไม่ใช่สิ..ให้ชิมทุกที่ที่ไทอยากชิมต่างหาก
ไทถอดเสื้อผมแล้วคุกเข่าจูบที่หน้าท้อง ลากปลายลิ้นตามร่องกล้ามเนื้อ..นิ้วปลดกระดุมกางเกงผม แล้วเงยหน้าขึ้นมามองผม
อะไรไอ้ไท..อย่าบอกนะว่ามึงแค่อยากให้กูตื่นเต็มตา
ไม่เอาแล้วนะเว้ยเฮ้ยยยย
ไทยิ้ม..ใช้ปากงับน้องชายผมผ่านกางเกง มือข้างหนึ่งลูบเป้ากางเกง ดึงกางเกงลงช้า ๆ ผมกลั้นหายใจมองตามมือไท..น้องชายผมแข็งตัวเต็มที่เมื่อสัมผัสกับฝ่ามือชื้นเหงื่อของไท ลิ้นสากลากไปตามความยาวก่อนจะผลุบหายเข้าไปในโพรงปาก..
“อาห์..” ผมกดหัวไท แล้วขยับเอวเข้าออกช้า ๆ ไทดึงกางเกงผมลงจนสุด ผมยกเท้าออกแล้วเขี่ยไปข้าง ๆ ไทจับก้นผมแล้วขยำ..ถ้าก้นผมเป็นซาลาเปามันคงเละไปแล้วครับ ไทละมือข้างหนึ่งมาวนที่ช่องทางขาออกของผม..แต่สำหรับไท มันคือช่องทางขาเข้าครับ >//<
“อึ๊..ซี้ด” ปลายนิ้วที่ค่อย ๆ สอดเข้ามามันเจ็บและเสียวในเวลาเดียวกัน มือที่เหลืออีกข้างของไทอ้อมมารูดรั้งความแข็งขืนของผม ไทลากปลายลิ้นผ่านลูกบอลกลม แล้วเลียรอบนิ้วที่รุกพื้นที่สงวนของผม ฮ่ะห์..ไทสอดตัวแยกขาผมออก ลากปลายลิ้นขึ้นมาเน้นที่เส้นสัมผัส ผมครางแทบไม่เป็นภาษา
ไท..เชี่ยวขึ้นทุกวันนะมึง
ไทลุกขึ้นยืนแล้วดันความต้องการของตัวเองเข้ามา ผมกัดฟันและกอดไทแน่น ไทจูบที่ขมับ มือข้างที่รูดรั้งความแข็งขืนของผมผละมาจับขาผมยกขึ้น มืออีกข้างประคองหน้าผมรับจูบให้ผมคลายความเจ็บ..ผมผ่อนแรงที่อ้อมแขนลงเมื่อความเจ็บมันค่อย ๆ หายไป ตวัดปลายลิ้นตอบสนองปลายลิ้นไท ขยับสะโพกรับความต้องการ ผมควบคุมตัวเองไม่ได้ทุกครั้งที่รักกับไท ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนเรียกร้อง..เรียกร้องสัมผัสจากไท
ผมพยุงตัวเองไม่ไหวแล้วครับ..
“ไปที่แคร่เถอะ..” ผมถอนริมฝีปากกระซิบบอก แล้วประกบจูบอีกครั้ง ไทย่อตัวอุ้มผมขึ้น..
“อื้ม..” ท่านี้มันเข้ามาลึกกว่าเดิมจนไทคราง เดินถอยหลังไปนั่งลงที่แคร่..ไทประคองก้นผม และให้จังหวะการขยับ พอผมจับจังหวะได้ไทก็ละมือข้างหนึ่งมากุมความแข็งขืนของผม ปลายลิ้นไทลากเลียจูบที่ยอดอกผมสลับกันไปทั้งสองข้าง ผมครางหนักขึ้นเมื่อไทยกก้นผมขึ้นจนเกือบจะหลุดจากส่วนหัวของไท ลากปลายลิ้นจากยอดอกผมมาตวัดเลียที่ส่วนปลายของความแข็งขืนของผมเอง มันเสียวจนผมเกือบจะถึงฝั่ง..
“ซี้ด..ฮ่าฮ์..ไท” ไทยังคงใช้ปลายลิ้นและริมฝีปากดูดเลียความต้องการส่วนปลายของผม ผมรู้ตัวว่าผมใกล้จะถึงแล้ว ผมกดสะโพกตัวเองลงอย่างเร็ว..ไทถอนริมฝีปากออกแล้วสูดปากคราง ผมขยับนำจังหวะเองจนไทเอนตัวลงนอนแล้วขยับสะโพกรับการกระแทกจากผม ผมเร่งความเร็วจนแคร่เสียงดังเอี๊ยดอ๊าดเหมือนใกล้จะหัก แต่เวลานี้ไม่มีใครสนใจความแข็งแรงของแคร่หรอกครับ ผมปลดปล่อยความต้องการใส่ฝ่ามือตัวเอง ไทจับสะโพกผมดันขึ้นสูงแล้วกดลงมา กระตุกสองสามทีแล้วแช่ไว้
“ซืด..ฮ่าห์..” ไทครางยาวที่ไหล่ผม ผมเองก็หมดแรงซบหน้าลงที่ไหล่ไทเหมือนกัน
“พิ..พระอาทิตย์จะขึ้นแล้วครับ” ไทกระซิบบอกผม ผมเบือนหน้าออกไปมองนอกหน้าต่าง อืม..แสงสีแดงส้มที่แผ่ออกมาจากปลายต้นข้าวเป็นสัญญาณการโผล่พ้นขอบฟ้าของพระอาทิตย์ ไทกอดผมแล้วเบี่ยงตัวล้มลงนอน ถอนความต้องการออกช้า ๆ
“ซี้ด..ตอดไททำไมครับ อีกรอบเหรอ..” ผมถลึงตาใส่มัน ไทหัวเราะแล้วหอมไปทั้งหน้าผม ไทนอนตะแคงกอดผม แต่ผมนอนหงายหันหน้าไปมองพระอาทิตย์ขึ้น..แสบตาจังแฮะ
ไทประคองหน้าผมให้หันมารับจูบ ริมฝีปากนุ่มนิ่มคลอเคลีย เคลื่อนไหวเชื่องช้า ไทถอนจูบออกแล้วมองตาผมนิ่งนาน แสงสีส้มของพระอาทิตย์ทำให้หน้าไทดูหล่อขึ้นเหมือนไปทำโบท็อกซ์มา ดวงตาสวยทอประกายความรักจนล้นมาให้ผม รอยยิ้มน้อย ๆ นั่นอีก อึ๊ก..ริมฝีปากผมเม้มแน่น หลบตาจ้องลูกกระเดือกแทน หน้าร้อนวูบวาบ หายใจติด ๆ ขัด ๆ
ไม่ต้องแปลกใจครับ..ผมเข้าโหมดเขินอีกแล้ว พวกคุณไม่รู้หรอก..มาเป็นผมดูซักวันสิครับ พวกคุณจะเขินไทวันละหลาย ๆ รอบเลยล่ะ ลองมาเจอตาสีน้ำตาลเชื่อมคู่นั้นจ้องซัก 5 วินาทีสิ หึหึ พนันเลยว่าพวกคุณต้องหลบตาแล้วเขินยิ่งกว่าผมหลายเท่าแน่ ๆ
“กลับไปให้อาหารปลากัน..” ผมกลั้นใจบอกไท ไทหยุดปลายจมูกไว้ที่แก้มผม กระซิบตอบผมกลับว่า..
“อีกรอบนะ..” พระเจ้า! นี่ไทกำลังทดสอบความแข็งแกร่งของแคร่ใช่มั้ยครับ!!
ไทไม่เอาแล้วนะ..
แต่เสียงผมมันไปไม่ถึงครับ ไทขยับตัวเข้ามาสอดแทรกความต้องการอีกครั้ง..
อีกครั้ง...
และอีกครั้ง....
แคร่นี่เค้าเอาไม้อะไรมาทำครับ..
โคตรทนอ่ะ!!!
………..
จัดไปค่ะสำหรับกระท่อมน้อยปลายนา555
ตอนหน้าไม่แน่ใจว่าจะนั่งแต่งให้ได้วันไหนนะคะ..งานเยอะมากค่ะ สัญญาว่าไม่ให้ห่างกันเกินอาทิตย์555+
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะคะ
นั่งจิ้มบวกขอบคุณที่ติดตามและกำลังใจนะคะ
:pig4:
ปล.โพสต์ปั๊บก็เจอคำผิดปุ๊บ..แก้อย่างด่วน555+
ปล.2 แก้แล้วค่าคุณนุ่น กอดดดดด
-
มาปักหลัก (ปัดมดแดง) รอน้องพิกะน้องไทค่ะ :laugh:
เพิ่งอ่านตอบเม้นเสร็จ...
อู้วววว เพื่อนแรงมากค่ะ ถามต่อหน้านายกันเลยทีเดียว 555
เป็นเราคงเขินแย่ (ตบท้ายด้วยการชวนทั้งเพื่อนทั้งนายมาอ่าน ฮ่าๆๆๆๆๆ)
กำลังใจค่าาา :L2:
มาแล้วค่ะ ตอนนี้ไม่มีมดแดงอ่ะค่ะ555
ได้กำลังใจแล้วนะคะ ขอบคุณค่ะ
น้องพิไม่ได้เขินคนเดียวนะซิคะไท คนอ่านก็พลอยเขินจนไม่รู้จะทำยังไงดีไปด้วย สองคนนี้นิจริงๆเลย >///<
เขินเนอะคะ555
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
เป็นเหมือนกันช่วงนี้อ่านนิยายไม่ได้มากอะ เพราะว่าช่วงนี้ เลดี้กำลังเตรียมตัว
วัดระดับการทำงาน เพื่อปรับฐานเงินเดือนใหม่ และเปลี่ยนตำแหน่งงาน
สู้สู้ค่ะคุณเลดี้ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปค่ะ
กอดดดด ส่งกำลังใจ
หายไปไหนอะจ๊ะคุณน้อง รออ่านอยู่นะค่ะ ^^
มาแล้วค่ะ
-
กรี๊ดดดดดด...กระท่อมน้อยปลายนา ฮ่าๆ :m1:
แคร่ตัวนี้ทนจริงอะไรจริงค่ะ สะใจน้องไทเค้าเลย 555
อ่านไปก็ยิ้มไป มีขำเล็กๆด้วยอะ เชื่อก็ได้จ้ะ น้องพิอะไม่งอน ไม่เขิน ไม่ค้างเลย :o8:
น่ารักมากๆอะค่ะ ขอบคุณมากๆเลยนะคะ มีความสุขจัง อิอิ
งานเยอะก็ขอให้สะสางได้ลุล่วงนะคะ
บวกให้ความน่ารักของน้องพิน้องไทค่ะ (คนอ่านขากรรไกรค้างไปแล้ว ยิ้มไม่หุบเลย 5555)
-
^
^
^
ฮึบๆจิ้มตรู๊ดนุ้งพาร์ก่อนไปอ่าน
คริคริ ปิดแค่น้านจะช่วยอะไรด๊ายยยยยยยยยย
.................
>///////////<
โก้ดเขิน ไม่ไหวแล้ว ขออนุญาตกรี๊ดค่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตรงนี้ว่าเขินมากแล้ว......ผมได้แต่นอนอมยิ้มให้ไทจูบ..อยากจูบตรงไหนบนหน้าก็เอาเลย..จูบเลยกูเต็มใจ5555
หน้ากูจะแดงแค่ไหนก็ไม่ต้องสนใจ..มันมืด
หัวใจกูจะเต้นดังเพราะคำว่ารักที่มึงกระซิบบอกตลอดเวลาก็ไม่ต้องแคร์..ผ้าห่มกูหนา
ตัวกูร้อนไปหมดเพราะกูเขินก็ไม่ต้องกังวล..กูจะชินกับมันให้ได้ มึงไม่ต้องห่วง55
พอมาเจอสายตาไท(ที่มองน้องพิ)เข้าไป อิคนอ่านยอมตายค่ะ (ตายคาอกนะ กร้ากกกกกกกกกกกกกส์)
ปล. คุณจิคะ ตอนที่ไทประคองน้องพิอ้ะ มีอยู่ที่หนึ่งสะกดเป็นกระคอง นะคะ
-
ไทสงสารน้องพิบ้างก็ดีนะคะลูก หลายตอนติดกันแบบนี้เดี๋ยวน้องพิได้นอนซมอยู่ปนเตียงอีก ฮ่าๆ
แต่แหมกระท่อมปลายนา โรแมนติคอะ <3
-
ทดสอบความแข็งแรงของแคร่กันใช่มั้ย คู่นี้ :z1:
แบบว่า...คุณจิยื่นแขนมาให้งับซะดีๆ หุหุ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
กูจะไปแจ้งความจับมึง..ข้อหาทำให้กูเคลิ้มแล้วไม่กระทำชำเรากู!!
น้องพิก็คิดได้เนอะ แต่ข้อหานี้สงสัยงานนี้ตำรวจคงไม่ประทับฟ้องแน่
เพราะว่าน้องพิ คงต้องฟ้องและบอกไทเองนะ ว่ากระทำชำเราด้วยอะ
แต่ว่าคู่นี้รักกันได้ทุกที่เนอะ ตรงเถียงนาน้อย บรรยากาศก็เป็นใจนะ
ชอบไทอะหื่นได้ตลอด แต่ก็น่ารัก คู่นี้น่ารักตลอดอะ
ปล.ขอบคุณจินะ ได้กำลังใจอะ ไอ้เรียกว่าปรับฐานเงินเดือนก็ประมาณขึ้นเงินเดืนตอนสิ้นปี
นายเรียกให้โก้ และไอ้ที่สอบอะนี่ซิ คล้ายสอบสมัคงานอะ ก็มีกรรมการจากหลายส่วนงานมานั่ง
ซักถามการแก้ปัญหา และรอเราพรีเซ้นงานตามโจทย์ที่ให้ไว้ เพื่อดูว่าเราเป็นไง และพิจารณาผลงาน ก็แค่นั้น
และปรับตำแน่งจากเดิมเล็กน้อย แล้วจะรอดไหมนี่ คนหลายโรงในเครือในระดับงานเดียวกันใครก็อยากเป็นRM :m15:
-
ถือว่าฝึกความอดทนของพิ
แล้วก็ทดสอบความแข็งแรงของแคร่แล้วกัน
ไทน่ารักได้อีกกกกกกกกกกกกกก
:L2:+ :กอด1:
-
:pighaun:
บันยะบันยังกันมั่งเถอะลูกเอ๊ย........ ป้าขาดเลือดจะแย่แล้ว
-
^
^
^
ฮึบๆจิ้มตรู๊ดนุ้งพาร์ก่อนไปอ่าน
คริคริ ปิดแค่น้านจะช่วยอะไรด๊ายยยยยยยยยย
โดนพี่นุ่นจิ้มนี่เอง มิน่าว่าทำไมเจ็บๆก้น กร๊ากกกกกก~
อุตส่าห์ปิดแล้วอ่า (ลืมไปว่า มัน save your ass เนอะ ไม่ใช่ save my ass 5555)
เม้นอีกรอบดีกว่า จะได้ไม่โดนหาว่าพาทู้ออกอ่าว อิอิ
แบบว่าชอบความคิดน้องพิอะค่ะ ฮาได้อีก 555
อย่างแบบ กูจะไปแจ้งความจับมึง..ข้อหาทำให้กูเคลิ้มแล้วไม่กระทำชำเรากู!! งี้
ผมเก๋ามั้ยครับ555 งี้...เราแบบจะขำให้ได้ ฮ่าๆ
โอ๊ยยยย แบบว่าน่ารักง่ะค่ะ อยากได้บ้าง จะเอาแบบนี้มาไว้ที่บ้านบ้าง~~~
-
แหม่ ๆ ถ้าฝนตกด้วยนะ จะเข้าคอนเซป ขนาดไหน
//จะว่าไท หื่นอย่างเดียวไม่ได้ พิก็อืม....... เหมือนกันแหละ
-
o13 อิอิ
-
ไท โครตคึกเลย ช่วงนี้ อิอิ
:z1: :pighaun: :haun4:
-
“อื้ม..” ท่านี้มันเข้ามาลึกกว่าเดิมจนไทคราง เดินถอยหลังไปนั่งลงที่แคร่..ไทกระคองก้นผม
---------------------------------
แวบมาก่อนนอนค่ะ
อุ...เขิน -////-
พี่จิจ๋า ชอบมุขขาเข้าขาออกแฮะ 555+
อ๊าย มรดกที่ท่องมาเจอบทอัศจรรย์เข้าไปเหลือแค่ไหนเนี่ยยยยยยยยยยยยยยย
ปล. ทำงานสู้ๆนะคะ จุ๊บๆ
หนูเองก็สอบเสร็จอาทิตย์หน้าแหนะ
-
ช่วงนี้ไทขยันทำการบ้านจังเนาะ
ไม่รู้ว่าระหว่างแคร่กับพิอะไรจะทนกว่ากัน :laugh:
หื่นๆแบบกระท่อมน้อยปลายนา ได้อารมณท้องทุ่งมากเลย
หื่นบ้าง เขินบ้างตามคอนเซปของเรื่อง :impress2:
-
แอ๊กกก ไทเธอหื่นเกินพิกัดไปแล้ว เธอชอบเปลี่ยนสถานที่ไปเรื่อย
เธอมันเร้าใจมากเกินไปหน่อยมั๊ยยย
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพิเขินไทได้ตลอดเวลา
ขนาดเราเอง อ่านไปยังเขินไป อิ อิ
-
สงสารหนูพิจัง โดนบ่อยๆแบบนี้ช้ำเลือดช้ำหนองหมดพอดี ไทก็เพลาๆบ้างเหอะ
-
น้องไทหื่นเอาโล่เลย :m25:
ตาไม่อยู่ไม่กี่วัน กลับมาน้องพิท้องแล้ว แน่นอน
ขอบคุณค่ะ :L2: :L2:
-
หึ หึ ความหื่นของไทมีได้ทุกสถานที่จริงๆ :m25:
พิถึงจะเขินแต่ก็หื่นไม่น้อยหน้าไทเลยน้า :z1:
คู่นี้อึดจริงๆ :laugh:
ถึงงานจะมากแค่ไหนก็สู้ๆนะคะน้องจิ :กอด1:
-
กริ้ดดด กระท่อมนี้อยู่แถวไหน
จะไปตั้งกล่องแอบถ่ายสักหน่อย 55+
-
ตรวจมาตรฐานเรียบร้อยแล้ววววว เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ55555
เหลือเตรียมงานวันแม่5555
และงานที่ยังมองไม่เห็นแต่สัมผัสได้อีกมากมาย..เป็นคนที่นายเรียกก่อนคนแรก..แม้ว่างานนั้นไม่เกี่ยวเนื่องกับจิเรยแม้แต่โน้ยยยยยย กร๊ากกกกกกกกกกก
ตอบคุณ pærəˈsɛtəmɒl น้องพิอะไม่งอน ไม่เขิน ไม่ค้างเลย..ไม่ค้างจริง ๆ ค่ะ555 อ่านเม้นท์ของคุณคนแต่งก็ยิ้มขากรรไกรแทบค้างเหมือนกันค่ะ พิมันฮาอ่ะค่ะ ยิ่งแต่งก็ยิ่งฮาพิอ่ะ555+ เพราะปกติก็ชอบเม้าท์กับเพื่อนประมาณนี้ค่ะ ฮาแตกกกกกส่วนเรื่องงาน..ขอให้เป็นอย่างที่คุณอวยพรทีเถ๊อะ :m5: ขอบคุณมากค่ะที่คอยติดตาม
anajulia เขินเหมือนกันค่ะ55 ไม่รู้ว่าแต่งเองจะมานั่งเขินเองทำไมเนอะคะ แก้แล้วนะคะคุณนุ่น..ขอบคุณมากค่ะ
sky-cafe สุขภาพก้นพิดีขึ้นมากแล้วค่ะ สามารถรับภารกิจที่หนักหนาได้อย่างต่อเนื่องค่ะ5555 ขอบคุรที่ติดตามนะคะ
pattybluet ยื่นแขนให้อย่างเขินอาย เพราะมีแต่รอยยุงกัดเต็มไปหมด (คือแอบไปเตรียมสถานที่ถ่ายทำฉากนี้ต่อจากน้องคนนึงค่ะ55) ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ..มันช่วยให้มีกำลังใจในการแต่งจริง ๆ ค่ะ
hotladyanyavee พิมันช่างคิดจริง ๆ แหละค่ะ555 ไทก็นะ..หื๊นหื่น(ไม่เกี่ยวกับจิแต่อย่างใดอ่ะ) ส่วนเรื่องงาน..เป็นกำลังใจให้นะคะเลดี้ อัตราการแข่งขันในภาวะเศรษฐกิจแบบนี้มันน่ากลัวค่ะ เชื่อว่าเลดี้ต้องผ่านไปได้ด้วยดีอยู่แล้ว เราเก่งอยู่แล้วอ่ะเนอะ555
fahsai สรุปแล้วพิถึกมากค่ะ แคร่ก็ท๊นทน555 ส่วนไท..น่ารักได้มากกว่านี้อีกนะคะ555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
MM.Dog ยื่นแขนข้างที่เหลือให้คุณ MM.Dog เติมเลือดอย่างไม่มั่นใจ อย่ากัดแรงนักนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ChiOln ไม่กล้าให้ฝนตกค่ะ กลัวฟ้าผ่า555 ตกลงว่าเรื่องนี้มันหื่นกันทั้งคู่นั่นเอง ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
nbus ขอบคุณที่อ่านนะคะ อีโมตัวนี้น่ารักดีอ่ะค่ะ ยิ้มฉีก 32 ซี่มาก555
k_U_K_K_I_K ใช่ค่ะคึกมาก เดี๋ยวตากลับมาจะไม่มีโอกาสได้คึกเท่านี้555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
กระต่ายชมจันทร์ กอดดดดดดดด ตั้งใจอ่านหนังสือหน่อยจ่ะ..อย่าให้ nc มันมาทำให้เราเขวได้555 มุขนี้พี่เพิ่งเล่นกับเพื่อนสาวไปก่อนเขียนแป๊บเดียว เอามาใช้ซะเลย555 คำผิดพี่แก้แล้วนะจ๊ะ จ๊วฟฟฟฟฟ
jasmin แคร่กับพิถึกเท่ากันค่ะ555 ไทหื่นมากเลยเนอะคะ ตอนนี้คุณ jasmin อ่านดึกจัง นอนไม่หลับเหรอคะนี่ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
iforgive แล้วแต่โอกาสจะอำนวยค่ะ ไทไม่ได้หื่นเกินพิกัดนะคะ จิตั้งพิกัดความหื่นของไทไว้สูงมาก..ยังไม่เกินค่ะ555 ว่าแต่..มันก็น่าเขินแทนเหมือนกันนะคะ55 ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
TONG คุณ TONG เข้าใจไทเถอะนะคะ..พิมันน่าฟัดน้อยซะเมื่อไหร่ น่าฟัดขนาดนี้มันก็ต้องถูกฟัดไปตามระเบียบอ่ะเนอะ555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
bunsitanaja หื่นเอาโล่ห์จริง ๆ นั่นหละค่ะ555 เดี๋ยวตาก็กลับแล้วค่ะ ให้ไทตุนไว้เยอะ ๆ ดีกว่าเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
BOOM_LOVE หื่นไม่น้อยหน้ากันเลยจริง ๆ ค่ะ55+ ส่วนเรื่องงาน..ขอบคุณมาก ๆ นะคะ จะพยายามค่ะ
dukdikdukdik อยู่แถวบ้านพิค่ะ เดี๋ยวจะเอาคลิปไปปล่อยนะคะ แอบถ่ายมาให้แล้ว555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ไปเสนองานก่อนนะคะ..จะรีบทำงานแล้วนั่งบิ้วท์ตอนใหม่ค่ะ แต่ก็ยังแต่งไม่ออกอยู่ดีอ่ะค่ะ..มันแอบคิดเรื่องงานตลอดสิน่า555
-
อ่านจบตอนแล้วได้แต่บอกว่า เฮ้อออ.......เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆ55555
-
เอ่อม........ถ้าเป็นไปได้อยากให้โรงเรียนปิดต่อเนื่องไปอีกสักอาทิตย์นึง
แล้วคุณตาก็ติดธุระที่ตจว.ยังกลับบ้านไม่ได้
ไทโยกับน้องพิจะได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองต่อไป :z2:
และก็อะจึกอะจึ๊ยยย์หยึยยยๆๆๆ ให้ได้อ่านได้เลือดท่วมกันไป :z1:
-
การี๊ดดดดด...กระท่อมน้อยปลายนาของจริงอะไรจริง :haun4:
วันหยุด สุดหรรษาจริงๆเลย 555+
ไอ้แคร่ไม้นี่น่าเอามาใช้ที่บ้านเนอะ โคตรทนอย่งพิว่าเลย :m20:
+1 ขอบคุณค่ะ เสียเลือดกันอย่างต่อเนื่องเลยอ่ะ แอร๊ยๆๆๆ
-
:pighaun: กำเดาไหลจนตัวซีดหมดแล้ว 55+
ว่าแต่ตอนต่อไปที่ไหนดีค่ะ :haun4:
-
บวกหนึ่งให้กำลังใจ แด่วันที่โลกนี้สดชื่น ด้วยหยาดฝน ลมทะเล
-
เขาเข้ามาลงชื่ออ่าน กำลังตามอ่านอย่างกับรถขายโอ่ง :z10:
-
กอดดดดดดดดดดดรายตัวเลย
อ่านจบตอนแล้วได้แต่บอกว่า เฮ้อออ.......เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆ55555
เอาจริงเหรอคะ? 5555 ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
เอ่อม........ถ้าเป็นไปได้อยากให้โรงเรียนปิดต่อเนื่องไปอีกสักอาทิตย์นึง
แล้วคุณตาก็ติดธุระที่ตจว.ยังกลับบ้านไม่ได้
ไทโยกับน้องพิจะได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองต่อไป :z2:
และก็อะจึกอะจึ๊ยยย์หยึยยยๆๆๆ ให้ได้อ่านได้เลือดท่วมกันไป :z1:
ชอบจังค่ะ..อะจึกอะจึ๊ยยย์หยึยยยๆๆๆ เนี่ย555
ว่าแต่..จะให้โรงเรียนปิดเป็นอาทิตย์เลยเหรอคะ เพื่อนพิไม่ยอมหรอกค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
การี๊ดดดดด...กระท่อมน้อยปลายนาของจริงอะไรจริง :haun4:
วันหยุด สุดหรรษาจริงๆเลย 555+
ไอ้แคร่ไม้นี่น่าเอามาใช้ที่บ้านเนอะ โคตรทนอย่งพิว่าเลย :m20:
+1 ขอบคุณค่ะ เสียเลือดกันอย่างต่อเนื่องเลยอ่ะ แอร๊ยๆๆๆ
ใช่ค่ะของจริง..คุณ BeeRY อุตส่าห์ไปปัดกวาดให้นี่นา555
รีบกลับไปดูนะคะ พิเค้าจะไปเผาล้างอายค่ะ กร๊ากกกกกกก ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:pighaun: กำเดาไหลจนตัวซีดหมดแล้ว 55+
ว่าแต่ตอนต่อไปที่ไหนดีค่ะ :haun4:
ไปทานลาบเลือดแถวอีสานกันมั้ยคะ? เพิ่มเลือดกันไง555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
บวกหนึ่งให้กำลังใจ แด่วันที่โลกนี้สดชื่น ด้วยหยาดฝน ลมทะเล
กอดดดดดดดด งานเป็นไงบ้างคะเลดี้ ผ่านไปได้ด้วยดีใช่มั้ยคะ?
ภาคใต้เค้าขึ้นชื่อเลยเนอะ ฝนแปดแดดสี่ รักษาสุขภาพนะคะ จิ้มบวกคืนค่ะ
เขาเข้ามาลงชื่ออ่าน กำลังตามอ่านอย่างกับรถขายโอ่ง :z10:
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ ขอให้มีความสุขกับการอ่านนิยายเรื่งนี้นะคะ
เอ่อ..ขอติดรถขายโอ่งไปด้วยได้มั้ยคะ555+ ช่างคิดอ่ะ..แนวได้อีก555
ปล.วันนี้ไปทำงานมา..เหนื่อยดีค่ะ
ปล.2 แม่บ้านล็อคห้องน้ำ ไม่มีที่จะฉี่..ต้องอั้นไว้มาเข้าที่บ้าน
ปล.3 เซ็งกับงานเลยนั่งแต่งนิยายแก้เซ็ง..เดี๋ยวเอามาลงให้นะคะ
ปล4. เครียด เครียด เครียดเว้ยยยยยยยยยยยยย ฮ่าห์..เดี๋ยวก็หายค่ะ555
-
ตอนที่ 17
แสงสีส้มแดงของพระอาทิตย์เริ่มจางหายไปจากขอบฟ้า แดดที่เริ่มร้อนขึ้นบ่งบอกถึงเวลาสายของวันใหม่..กระท่อมเล็ก ๆ ปลายนา ห่างไกลผู้คน มีเสียงดังเล็ดลอดออกมาเป็นระยะ หากแต่..เสียงดังระดับนี้กลับไม่มีใครได้รับสิทธิในการได้ฟัง..ยกเว้น...ผมและต้นเสียงอีกคน
ร่างกายผมเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ เมื่อต้องรับความรักจากไท..ครั้งแล้ว ครั้งเล่า ความแข็งขืนที่แทรกเข้ามา มันทั้งวาบหวิว..และเสียวซ่านในเวลาเดียวกัน ครั้งที่เท่าไหร่..ผมเองก็ไม่ได้นับ ผมไม่ห้ามไท ไทเองก็ไม่หยุด..ไม่หยุดยื่นความรักให้ผม
“..ฮ่าห์...ซือ” ไทกอดผมแน่น คราง และหอบหายใจแรงเหมือนวิ่งแข่งระยะทางไกล
ผมยืนชิดผนังกระท่อม ปลดปล่อยน้ำรักใส่ผนังไหลเป็นทางยาว ไทถอนตัวออกมาช้า ๆ แล้วพลิกผมเข้ามากอด..ผมโอบเอวไท..แน่นขึ้นเรื่อย ๆ
กูยืนไม่อยู่แล้วว่ะไท..ทำไมมึงยังคึกได้อีกวะ? ร่างกายของไทสัมผัสต้นขาผมเบา ๆ ..
ผมรักไทนะครับ..แต่ไม่รู้จักพอแบบนี้...ช่องทางขาเข้าของผมก็รับไม่ไหวเหมือนกันนะ!!
“ไม่ไหวแล้วไท..กลับเถอะ..นะ” ผมใช้ประโยคบอกเล่าปนขอร้อง ไทจูบผมที่หางคิ้วชื้นเหงื่อ เคลื่อนริมฝีปากลงมาที่แก้ม และกระซิบกับริมฝีปากผม..
“พิ..พิทำอะไรกับผม..ผมถึงกลายเป็นคนเซ็กส์จัดทุกครั้งที่รักพิ...เท่าไหร่ก็ไม่พอ” กูรู้ไท..หลักฐานมันทิ่มขากูอยู่ทนโท่แบบนี้ ใครเค้าจะทำของใส่มึง..กูเอาเวลาทำของใส่มึงไปทำอย่างอื่นที่สร้างสรรค์กับชีวิตกูไม่ดีกว่าเหรอ.. เอาแตงร้านยักษ์ของมึงออกไปจากต้นขากูเดี๋ยวนี้ไอ้ไท!!!
“พอเหอะ..หิวข้าว อยากอาบน้ำด้วย นี่มัน 10 โมงแล้วนะ..ไทกลับกันเถอะ” ผมบอกไทแล้วเอี้ยวตัวหลบวัตถุขนาดยักษ์ที่ต้นขา และริมฝีปากสีแดงที่จ้องจะประกบปากผมอยู่เรื่อย..จะต้องให้บอก(ในใจ)อีกกี่ครั้งว่า(ตรู๊ดส์)กูไม่ไหวแล้ววววว ผมเดินมาที่แคร่ไม้ไผ่ มองแคร่แล้วก็คิดในใจ..ทนได้ทนดีนักนะ หึหึ กลับไปกูจะเอารถมาเชิญมึงไปเผา!!
ผมต้องค่อย ๆ หย่อนตูดนั่งครับ..มันแปล๊บปล๊าบไงไม่รู้อ่ะ..นั่งมองไทเก็บเสื้อ และสะบัดกางเกงผม
ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยทีเถอะ..ไม่อยากมองอะไรต่อมิอะไรของมึงแล้ว...กูไม่อยากจะเขินแล้วนะ เหนื่อย..
“ผมไม่มีอะไรเช็ดให้..พิใส่เสื้อผ้าก่อนนะ.. กลับไปอาบน้ำทีเดียวเลยดีกว่าเนอะ” ผมพยักหน้าแล้วปล่อยไทแต่งตัวให้ผม..กูเหมือนเด็ก 3 ขวบมากสินะ ไทให้รางวัลที่ผมไม่ดื้อด้วยการหอมแก้มสองข้าง อ้อมกอดแข็งแรงที่โอบผมเบา ๆ จูบหวานเหมือนเอแคล์ที่ริมฝีปาก ตาสีน้ำตาลสวยที่เหมือนเอาน้ำผึ้งมาฉาบไว้จนทั่วสะท้อนภาพผมตลอดเวลา และตบท้ายด้วยคำพูดเลี่ยนหูคุณ..แต่กระตุ้นต่อมเขินของผมให้ทำงานอย่างรวดเร็ว..
“..รัก..ผมรักพิ รักจนไม่รู้จะทำยังไง..มันล้นจนท่วมไปหมดทั้งใจผมแล้ว..พิรู้ใช่มั้ยครับ?” ไทจับไหล่ผมสองข้าง สบตาผมตลอดเวลาที่พูด.. ผมหลุบตาลงต่ำ เม้มปาก หายใจเข้าลึก ๆ และตอบคำถามไทอย่างที่ใจผมคิด...
“อืม..หิวข้าวอ่ะ..” จะให้ตอบว่า ‘รู้..พิก็รักไท’ แบบนี้เหรอครับ อายตายห่าอ่ะ!!! ผมยังยืนยันคำเดิมว่าผมไม่ได้หน้าหนาเหมือนมัน >///< ตอบคำถามเสร็จผมก็ก้าวขาเข้าไปชิดกอดเอวแล้วซบหน้าลงกับคางไท ซ่อนใบหน้าแดงเหมือนไข้ขึ้นเอาไว้ มั่นใจว่ามันต้องไม่ทันเห็นแน่นอน555 ไทก้มมาหอมที่หูแล้วกระซิบ..
“..พิ อายแบบนี้ระวังเถอะ..กลับไปจะไม่ได้นอน” หึหึ ยังมีแรงกดกูได้อีกเหรอวะ ผมไม่อยากปากดีใส่มันครับ..เดี๋ยวจะไม่ได้นอนจริง ๆ เหอะเหอะ
“กลับกันนะ..ผมหิวข้าวจริง ๆ “ ไทดันไหล่ผมออกแล้วพยายามมองตาผม อึ๊..อย่าจ้องกูแบบนี้นะ!! ผมกัดริมฝีปากล่าง กลั้นหายใจ..
“จูบไทดี ๆ แล้วค่อยกลับ.. ถ้าไม่ได้อย่างใจ...ผมจะกินพิแทนข้าว ตกลงมั้ย?” ผมไม่ทันได้ทำความเข้าใจกับข้อเสนอที่ฟังแล้วยังไงผมก็เสียเปรียบ..ไม่ทันได้เอ่ยปากตกลงด้วยซ้ำ ความนุ่มและหวานจากริมฝีปากของไทก็ทำให้ผมมึนงงอีกครั้ง..อืม...จูบเก่งชะมัด
“พอใช้ได้..ไปกินข้าวกัน” ได้ข่าวว่ากูได้แต่รองรับลิ้นมึงอย่างเดียว..ไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับไปเลย จะเอาอะไรมาใช้ได้วะ? ผมเดินงงตามไทออกมาจากกระท่อม ขี่ออกมาผมก็หันหลังกลับไปมองกระท่อมน้อยปลายนา..
กูไม่ต้องขนแคร่ไปเผาก็ได้นี่หว่า..เผาแม่งทั้งกระท่อมไปเลยง่ายดี5555
กลับมาถึงบ้านผมตรงดิ่งไปอาบน้ำก่อนเลยครับ เหนียวตัวมาก เดินออกมาจากห้องก็เข้าครัว คนที่บ้านไทขยันส่งกับข้าวมากครับ
“ไท..กินข้าวกัน” ผมเดินเข้าไปโอบเอวไท
“เดี๋ยวนะพิ..ไทอุ่นพะโล้ไว้ ให้เดือดแล้วค่อยกิน” ไทง่วนอยู่หน้าเตา ผมเลยเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบองุ่นมากิน อร่อยดีครับ.. ผมเดินเอาองุ่นไปป้อนไท ยิ้มทำไมอ่ะ?
“ยิ้มทำไมเหรอ?” ไทส่ายหน้าตอบผม แต่ปากมันก็ยังยิ้มอยู่ดี..ประสาทว่ะ เดินกลับมานั่งรอที่โต๊ะ ปากก็เคี้ยวองุ่น มือก็คว้าช้อนตักไข่ตุ๋นเข้าปากไปด้วย มันกลายเป็นไข่ยัดไส้องุ่นไปแล้วครับ555..อร่อยดีแฮะ
“หิวมากเลยเหรอครับ..” ไทยกชามพะโล้มาวาง แล้วตักข้าวยื่นให้ผม
“อื้ม ..” ผมจ้วงข้าวเข้าปาก กับข้าวโคตรอร่อย..อร่อยทุกอย่าง มีความสุขกับการกินมากครับ555 อิ่มแล้วก็เหลือบไปมองไท..กินเข้าไปสิ มองอะไรมากมายวะ?
“มีอะไรเหรอ..เห็นมองนานละ?” ผมเอ่ยปากถาม ตักไข่พะโล้ใบสุดท้ายใส่จานไทไปด้วย
“..ผมแค่อยากมองเท่านั้นเองครับ ไม่มีอะไร” ตาวาวคู่นั้นตอบอะไรที่ผมอยากรู้ได้หลายอย่าง สะอึกอุก..หูร้อนขึ้นมาเลยครับ ผมวางช้อนแล้วคว้าแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม ลุกออกไปอย่างเนียน ๆ ไทกลับฉุดมือผมแล้วดึงเข้าหาตัว
“...ป้าอรกลับวันนี้ใช่มั้ยครับ?” ลมหายใจกลิ่นผัดกะเพราปลาเก๋าของไทปะทะเข้ากับปลายจมูกผม..
“อืม..ทำไมเหรอ?” ผมสบตาสวยคู่นั้น..ตอบเหมือนคนละเมอ ไทตอบคำถามผมด้วยริมฝีปาก ลิ้นแตะชิมไปทั่ว..โอบเอวผมให้เดินตามเข้าไปในห้องน้ำในครัว ปากประกบจูบผมเหมือนไม่รู้จักอิ่ม...
“อาบน้ำให้ไทหน่อยครับ..ยังไม่ได้อาบเลย” ไม่รอคำตอบเลยเหรอ?
ไทปิดประตูห้องน้ำแล้วถอดเสื้อผม ไม่ต้องห่วงครับ..ไทเค้าไม่ชอบให้ปากเค้าห่างจากปากผมเกิน 2 วินาที เดี๋ยวจูบเดี๋ยวดูด..อืม..
“เดี๋ยว..เดี๋ยวก่อน..ไท..อ๊ะ..” ผมยกมือปิดปากตัวเอง..ไททรุดตัวลงไปจูบน้องชายผม..อาห์..
เฮ้ย!! ผมเปลือยตั้งแต่เมื่อไหร่ นิ้วไทเข้าไปอยู่ในร่างกายผมตอนไหนเนี่ย..อะ..อย่านะ
“ไท..ไม่เอาแล้วนะ..ผมไม่ไหวแล้ว” ไทชะงัก เงยหน้าขึ้นมามองผม..
“ผมขอโทษ..พิออกไปก่อนนะ เดี๋ยวผมตามไป” ลุกมาหอมแก้มผมแล้วดันหลังให้ออกไปรอข้างนอก..จะให้ออกไปจริง ๆ ผมก็ทำไม่ลง แต่จะให้รวมร่างกันอีก..ผมก็ไม่ไหวอ่ะ
..รึเปล่าวะ?
ผมหยุดขวางประตูห้องน้ำ แล้วหันไปจ้องไท..เอ่ยคำที่ผมคิดดีแล้ว
“ไท..ถ้าผมบอกว่าเจ็บต้องหยุดนะ..ตกลงมั้ย?” ไทส่ายหน้า แล้วยิ้มให้ผม
“ผมหยุดไม่ได้แน่ ๆ ..ไทจัดการเองได้ครับ ออกไปเถอะ” ...มันน่ารักอีกแล้วอ่ะ ผมยิ้มให้ไทและเดินเข้าไปกอด..ซุกหน้าตัวเองที่อกแข็ง ๆ
“มาเถอะ..ทนได้” อ๊า..ผมพูดแล้วก็อายขึ้นมาซะอย่างนั้น..มันเหมือนผมเองก็เซ็กส์จัดเลยอ่ะ //// ไทปิดประตูห้องน้ำลงอีกครั้ง..ผมได้แต่ยืนนิ่งให้ไทเป็นคนนำ นิ้วไทสอดอยู่ข้างหลัง ปากไทสร้างความหฤหรรษ์ข้างหน้า..ผมยืนหลังพิงผนังห้องน้ำ ฟังเสียงลมหายใจของตัวเอง และเสียงจากริมฝีปากไท..
“พิ..แน่นจัง” อือ..ไทดึงฝาชักโครกลงมาแล้วนั่งลง ดึงผมให้นั่งตัก..แต่ไม่ได้นั่งธรรมดาครับ มันต้องเล็งเป้าหวังผลด้วย -///- ไทจับส่วนไวต่อสัมผัสของตัวเองให้ตั้งตรงพร้อมจะบุกรุกพื้นที่ผม ผมค่อย ๆ นั่งลงโดยมีคนคอยกำกับแนะเส้นทางเดินรถให้ตลอด
“ฮ่าฮ์..” ไทสำลักอากาศ..ในขณะที่ผมเหมือนเพิ่งลงแข่งไตรกีฬา ใจเต้นแรง ความรู้สึกทั้งหมดไปรวมอยู่ที่ฝ่ามือชื้นของไทที่กอบกุมความเป็นชายของผม..อ๊ะห์..ผมนั่งลงไปจนสุดแล้วครับ ไทลากปลายลิ้นเลียทั่วแผ่นหลังผมจนขนลุกซู่..
ไทดันตัวให้เอนตัวไปด้านหน้า และจับมือผมแตะที่ขาของไททั้งสองข้างเพื่อพยุงตัว จับสะโพกผมยกขึ้นช้า ๆ ..ฝืดมากครับ
“พิ.. ช่วยหน่อย” ไทเอื้อมมือมาแตะที่ปากผม ผมเผยอปากออกรับปลายนิ้วไท..
“ซืด..” ไทกวาดน้ำลายผมป้ายที่ส่วนแข็งขืนแล้วกดสะโพกผมลงมา ผวาเฮือกเพราะไทดันสวนขึ้นมา..จุกเลยครับ แต่ก็รู้สึกอย่างอื่นปนมาด้วย..
“อือ..” ผมขยับนำแบบม้วนเดียวจบ..น้ำรักของผมน้อยมากครับ ของไทก็เหมือนกัน ผมกับไทผลัดกันอาบ ไทไล่ให้ผมขึ้นมานอน ส่วนไทจะเก็บโต๊ะกับข้าวก่อน..แต่ผมยังไม่ทันจะได้ขึ้นไปนอนก็เจอป้าอรซะก่อน..
ตกใจสิครับ..ดีว่ามาหลังผมกับไททำภารกิจเสร็จแล้ว
“หวัดดีครับ ป้าอรจะกลับทำไมไม่บอกพิล่ะ..พิจะได้ไปรับ หิ้วอะไรมาเยอะแยะครับ?” ป้าอรรับไหว้ผมแล้วยิ้ม แกเอาขนมที่งานมาให้ชิมครับ ผมนั่งคุยกับป้าอรที่ห้องนั่งเล่นพักหนึ่งไทก็เดินตามออกมา..ไทเก็บอาการตกใจได้ดีกว่าผมครับ
“ป้าอรสวัสดีครับ..ได้ใส่ผ้าไหมที่ไทซื้อมาฝากรึเปล่าครับ..บลา ๆ ๆ” หูวววว น้ำไหลไฟดับแฮะ ไท..มึงคุยเก่งมาก ผมปล่อยให้ไทกับป้าอรทอล์คออฟเดอะทาวน์กันไป ส่วนผมน่ะเหรอครับ..นอนสิครับ เหนื่อยอ่ะ แหะแหะ แต่ยังไม่ทันล้มตัวลงนอนโทรศัพท์ผมก็ดังขัดบทสนทนาของไทกับป้าอร เบอร์ไม่คุ้นเลยครับ..ใครวะ?
“สวัสดีครับ..อ้าว พี่เล็กเหรอครับ...ครับผม อยู่กับป้าอรครับ แล้วก็เพื่อนอีกคนนึงน่ะครับ..5555สนุกกันเลยล่ะสิ..บลาๆๆ” พี่เล็กโทรมาคุยกับผมครับ พี่เล็กน้องชายพี่สาวไงครับ พี่สาวที่พี่ช้างพ่อเจ้าอินเค้าชอบอยู่ไง..
จำได้รึยังครับ พี่เล็กเค้าเอาเบอร์พี่สาวโทรหาผม ถ้ามาคุยกับไอ้ไทมีหวัง..ไทแพ้แหง พี่เล็กคุยเก่งแล้วก็คุยสนุกด้วยครับ ผมคุยเพลินขนาดที่ว่าป้าอรกลับไปตอนไหนผมยังไม่รู้เลยอ่ะ555..
แล้วไทล่ะ?
ผมเดินหาไทในห้องครัว..ไม่มี เดินหาในห้อง..ก็ไม่มี ไปไหนวะ? เดินออกมาหาหน้าบ้าน เจอแล้วครับ นั่งอยู่ในศาลาริมน้ำ..บรรยากาศรอบตัวไทดูไม่ค่อยดีแฮะ
“ทำไมมานั่งนี่ล่ะ..ไม่ง่วงเหรอ” ผมเดินเข้าไปกอดไทแล้วถาม
“พิ..คุยเสร็จแล้วเหรอ? ใครโทรมาเหรอครับ..ไทรู้จักรึเปล่า?” ผมเล่าให้ไทฟัง ไทมองตาผมตลอดเวลา..
“ผมเชื่อพินะ..แต่ผมไม่ไว้ใจพี่เล็ก พิไม่คิด พี่เล็กอาจจะคิดก็ได้..พิต้องระวังนะ” ผมอึ้งเลยครับ..ไทคิดมากเกินไปนะ แต่..มองอีกมุม มันก็ดีไม่ใช่เหรอครับ..ดีกว่าคิดอะไรแล้วไม่พูด คบกันมันก็ต้องเปิดอกคุยกันได้ทุกเรื่องแบบนี้ล่ะ
“อืม..ผมจะระวัง ง่วงแล้ว ไปนอนกัน” ผมชวนตัดบทมันดื้อ ๆ ง่วงครับ..พรุ่งนี้ผมกับไทก็ต้องไปเรียน แล้วตาก็กลับพรุ่งนี้แล้วเหมือนกัน
นั่นหมายถึง..ไทก็ต้องกลับบ้านตัวเอง ผมก็กลับมาใช้ชีวิตปกติ..ไทคงรู้ว่าผมคิดอะไร
“นอนกอดกันดีกว่าเนอะ เย็นนี้จะกินอะไรครับ? ทำกับข้าวกินกันดีกว่า..ไททำอร่อยนะ” ผมยิ้มให้ไท อีกฝ่ายกระชับมือผมแน่นขึ้น แล้วจูงผมออกมา..
“ไท..ผมอยากกินน้ำพริกปลาทู ชะอมทอด แล้วก็หมูทอดอ่ะ..หิวอีกแล้ว ไปกินอีกรอบแล้วค่อยนอนนะ” ..ทำไมต้องทำหน้าเหวอด้วย? กูกำลังโตนะ..ก็กินเหมือนยัดห่าแบบนี้แหละไอ้ไท
“ขึ้นไปนอนก่อนป่ะ กินเสร็จเดี๋ยวตามไป..หรือจะนั่งเฝ้าล่ะ?” ..ไม่ต้องเดากันให้เสียเวลาครับ มันต้องนั่งเฝ้าผมอยู่แล้ว มึงเหมือนลาบราดอร์มากกว่าคนนะไท5555
ผมนั่งกินข้าว..บนตักไท
ผมดูทีวีในห้องนั่งเล่น..ไทนอนหนุนตัก
ผมขึ้นมานอนบนห้อง..มีไทนอนกอด
ผมเปิดแล็ปทอป..ไทคอยกวนไม่ให้เล่น
ผมปิดแล็ปทอป ล้มตัวลงนอนเพราะรำคาญมัน..ไทตามมาหอมแล้วนอนกกผมให้หลับ แต่กลายเป็นว่า..ไทหลับก่อนผม เพราะเพลินที่ผมลูบหลังมันเบา ๆ 555 ผมหยิบมือถือตัวเองออกมาถ่ายหน้าไทตอนหลับ
หื้ม..น่ารักชะมัด!!!
ผมนอนมองไทจนตัวเองผล็อยหลับไป..
รับรู้ถึงสัมผัสจากผ้าห่มหนาที่มาพร้อมกับกอดอุ่น ๆ ..
แล้วฝันหวาน..ถึงน้ำพริกปลาทู ชะอมทอด หมูทอด..
และเชฟใหญ่จากแดนอาทิตย์อุทัย..ที่พร้อมจะทำให้ผมได้กิน
..เพียงคนเดียว..
........................................
แต่งเสร็จก็คิดได้ว่า..
รักกัน.รักกัน..และรักกัน
อิจฉา..อิจฉา..และอิจฉา
อยากให้งานราบรื่นเยี่ยงความรักของพิกับไทเหลือเกิน
ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออ
-
อ๊ายยยยยยยยย คู่นี้น่ารักตลอดอ่ะ
รู้ป่ะ ปออ่านเรื่องนี้ซ้ำสามสี่รอบได้แล้วมั้ง เวลาเครียดๆก็มาอ่าน มาหาไทกับพิ มีความสุขม๊ากมาก
เป็นกำลังใจให้คุณจิน้า สู้ๆ รักเรื่องนี้และคุณจิสุดๆเลย
-
หวานซ้าาาาาา :-[
-
:z13: คุณ pantanakan กับคุณ iamnan ทะลุถึงพี่จิ อิอิ
สุดๆอะ ไร้คำบรรยาย นอกจากใช้อีโมนี้ --> :jul1: และ :o8:
ไปโรงเรียนแล้วไทจะทนได้มั้ยนี่ ก็ตอนวันหยุดตัวติดกันกับพิ 24 hrs ลงแดงแน่ๆไทเอ๊ย
รู้สึกว่าพิเป็นยาเสพติดชนิดหนึ่งนะ ลองรักแล้วหยุดไม่ได้ ติดมากกกกก ไทติด คนอ่านก็ติด ถอนตัวไม่ขึ้น :-[
+1 ขอบคุณค่ะพี่จิ เรียกเบียร์เฉยๆก็ได้ค่ะ เรียกคุณ BeeRY ดูทางก๊านทางการ :laugh:
-
ไทนี่ท่าทางขี้งอนใช้ได้เลยนะ
แล้วทีนี้ไปโรงเรียนแล้วนี่ มันจะเป็นงัยน๊อออออ
น้องมิ้นท์จะรู้รึเปล่าว่าพี่ชายคาบพิไปหม่ำซะอย่างเอร็ดอร่อยแล้วน่ะ
-
อ๊ายยยยยยยยย คู่นี้น่ารักตลอดอ่ะ
รู้ป่ะ ปออ่านเรื่องนี้ซ้ำสามสี่รอบได้แล้วมั้ง เวลาเครียดๆก็มาอ่าน มาหาไทกับพิ มีความสุขม๊ากมาก
เป็นกำลังใจให้คุณจิน้า สู้ๆ รักเรื่องนี้และคุณจิสุดๆเลย
:z13: จิ้มๆๆๆๆ ฮ่าฮ์..มีความสุข
โห..อ่านสามสี่รอบเลยเหรอคะ คุณปอจำเรื่องนี้แม่นกว่าจิอีกมั้งเนี่ย555
ดีใจค่ะที่คุณปอชอบ และขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
ระ..รักเหมือนกันนะคะ อ๊า :o8:
หวานซ้าาาาาา :-[
เนอะคะ..หวานกันจริง ๆ อิจฉา..ตาร้อนลุกเป็นไฟ5555
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:z13: คุณ pantanakan กับคุณ iamnan ทะลุถึงพี่จิ อิอิ
สุดๆอะ ไร้คำบรรยาย นอกจากใช้อีโมนี้ --> :jul1: และ :o8:
ไปโรงเรียนแล้วไทจะทนได้มั้ยนี่ ก็ตอนวันหยุดตัวติดกันกับพิ 24 hrs ลงแดงแน่ๆไทเอ๊ย
รู้สึกว่าพิเป็นยาเสพติดชนิดหนึ่งนะ ลองรักแล้วหยุดไม่ได้ ติดมากกกกก ไทติด คนอ่านก็ติด ถอนตัวไม่ขึ้น :-[
+1 ขอบคุณค่ะพี่จิ เรียกเบียร์เฉยๆก็ได้ค่ะ เรียกคุณ BeeRY ดูทางก๊านทางการ :laugh:
จริ้มมมมมมมมมมมมม ทะลวงกระซวกไส้น้องเบียร์(เรียกซะเลย555)
นอนดึกนะคะนี่..พี่ก็นอนไม่หลับเหมือนกันค่ะ :เฮ้อ:
ดีใจที่น้องเบียร์ชอบนะคะ ตกหลุมเรื่องนี้แล้วอย่าได้ตะเกียกตะกายขึ้นมาจากหลุมนะคะ555
เพราะพี่ก็ปีนขึ้นไม่ไหวเหมือนกัน..พิมันน่าฟัดที่สุดอ่ะ555
จิ้มบวกขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:pig4:
-
ไทนี่ท่าทางขี้งอนใช้ได้เลยนะ
แล้วทีนี้ไปโรงเรียนแล้วนี่ มันจะเป็นงัยน๊อออออ
น้องมิ้นท์จะรู้รึเปล่าว่าพี่ชายคาบไทไปหม่ำซะอย่างเอร็ดอร่อยแล้วน่ะ
จิ้มทะลุตูดตัวเอง555
ดึกแล้วยังไม่นอนกันอีกเหรอคะ? (แกก็ด้วย)
มิ้นท์รู้คงอกแตกตายแน่ค่ะ5555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
-
พิ นับสกอร์ ไท ไม่ทันจริงๆๆ
ไม่สามารถนับได้ เนื่องจาก :haun4: :haun4: :haun4:
-
:z13: ระยะประชิด
ยังไม่นอนเหรอคะ? จินั่งนับแทนพิยังนับไม่ถูกเลยค่ะ55
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
-
จิ้มบวกให้คุณจิแรงๆไปหนึ่งที โทษฐานมาทำให้เราเขิน (ตามน้องพิ) ฮ่าๆๆๆๆ :-[
น้องพิกะน้องไท นี่เหมือนพวกยา antidepressant มากอะค่ะ...
แบบจะเศร้า จะเครียด จะนอยด์ จะเวิ่นมาแค่ไหน พออ่านปุ๊บดันหัวเราะอมยิ้มเหมือนคนไม่เคยพบเจอความสุขมาก่อนในชีวิตซะงั้น 5555555
กูไม่ต้องขนแคร่ไปเผาก็ได้นี่หว่า..เผาแม่งทั้งกระท่อมไปเลยง่ายดี5555 << กร๊ากกก จะดีเรอะน้องพิจ๋า เด๋วคราวหน้าเกิดหนูอยากจะเอ๊าท์ดอร์นอกสถานที่แล้วมันจะไม่มีโลเคชั่นนะจ๊ะ ฮ่าๆ
แต่ไม่ได้นั่งธรรมดาครับ มันต้องเล็งเป้าหวังผลด้วย << อร๊ากกกก เด็กบร้าาาา ทำป้าใจแตกหมดแย้ววว~
ไท..ผมอยากกินน้ำพริกปลาทู ชะอมทอด แล้วก็หมูทอดอ่ะ << อยากด้วย TT
ไม่รู้พี่เล็กจะมาแบบไหนเนอะ แต่เห็นพิกับไทรักกันแบบนี้คงไม่มีช่องว่างให้มาแทรกหรอก...
ขอบคุณมากๆนะคะ น่ารักมากๆ (เม้นท์เรื่องนี้กี่ตอนๆก็ต้องมีคำนี้ตลอด 555)
เป็นกำลังใจให้สะสางงานเสร็จเร็วๆราบรื่นเช่นเคยนะคะ ^^
ปล. ผัดกระ(กะ)เพรา จ้าา
ปล.สอง. เรามัวแต่เม้นไปเขินไป เลยโดนปาดตั้ง 5 รีพลาย 55555555
-
หวานกันเข้าไปพิไทไม่รู้หรือไงว่ามีคนอิจฉา :laugh:
น่ารักกันได้ทุกสถานการณ์เลย :o8:
+1 ให้คนแต่งที่น่ารัก :กอด1:
-
น่ารักค่า หวานมากๆๆ
-
จิ้มบวกให้คุณจิแรงๆไปหนึ่งที โทษฐานมาทำให้เราเขิน (ตามน้องพิ) ฮ่าๆๆๆๆ :-[
น้องพิกะน้องไท นี่เหมือนพวกยา antidepressant มากอะค่ะ...
แบบจะเศร้า จะเครียด จะนอยด์ จะเวิ่นมาแค่ไหน พออ่านปุ๊บดันหัวเราะอมยิ้มเหมือนคนไม่เคยพบเจอความสุขมาก่อนในชีวิตซะงั้น 5555555
กูไม่ต้องขนแคร่ไปเผาก็ได้นี่หว่า..เผาแม่งทั้งกระท่อมไปเลยง่ายดี5555 << กร๊ากกก จะดีเรอะน้องพิจ๋า เด๋วคราวหน้าเกิดหนูอยากจะเอ๊าท์ดอร์นอกสถานที่แล้วมันจะไม่มีโลเคชั่นนะจ๊ะ ฮ่าๆ
แต่ไม่ได้นั่งธรรมดาครับ มันต้องเล็งเป้าหวังผลด้วย << อร๊ากกกก เด็กบร้าาาา ทำป้าใจแตกหมดแย้ววว~
ไท..ผมอยากกินน้ำพริกปลาทู ชะอมทอด แล้วก็หมูทอดอ่ะ << อยากด้วย TT
ไม่รู้พี่เล็กจะมาแบบไหนเนอะ แต่เห็นพิกับไทรักกันแบบนี้คงไม่มีช่องว่างให้มาแทรกหรอก...
ขอบคุณมากๆนะคะ น่ารักมากๆ (เม้นท์เรื่องนี้กี่ตอนๆก็ต้องมีคำนี้ตลอด 555)
เป็นกำลังใจให้สะสางงานเสร็จเร็วๆราบรื่นเช่นเคยนะคะ ^^
ปล. ผัดกระ(กะ)เพรา จ้าา
ปล.สอง. เรามัวแต่เม้นไปเขินไป เลยโดนปาดตั้ง 5 รีพลาย 55555555
จิ้มมมมมมมมมม
โหววว..คุณ pærəˈsɛtəmɒl เก็บทุกช็อตอ่ะ เดี๋ยวกลับไปแก้ให้นะคะ..ขอบคุณมากค่ะ (จริงจัง)
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ..มันน่ารักกันดีอ่ะค่ะ เลยเขียนอย่างอื่นที่ไกลจากคำนี้ไม่ออก555
บวกคืนแรง ๆ 2 เท่า แถมกอดดดอีก 2 ทีด้วย :o8:
หวานกันเข้าไปพิไทไม่รู้หรือไงว่ามีคนอิจฉา :laugh:
น่ารักกันได้ทุกสถานการณ์เลย :o8:
+1 ให้คนแต่งที่น่ารัก :กอด1:
จิ้มมมมมมม5555
ไม่หลับไม่นอนกันเหรอคะ? จินอนไม่หลับอ่ะ :เฮ้อ:
น่ารักกันได้ตลอดเนอะคะ จิ้มบวกคืนอย่างแรงงงงง
น่ารักค่า หวานมากๆๆ
:z13: 555
นอนไม่หลับเหมือนกันเหรอคะนี่?
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
จิ้มบวกระยะประชิด555
-
^
^
^
จิ้มมมมมมมมมมมม จึกๆ มาช้าก็ยังได้จิ้ม กร้ากกกกกกกกกกกส์
ชอบอันนี้อ้ะ “..ผมแค่อยากมองเท่านั้นเองครับ ไม่มีอะไร” กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ขออีกครั้งได้ม้าย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เฮือกกกกกกกกกกกก......อ่านจนเหนื่อย(เสียแรงไปกับการบิดตัวไปมาเยอะ) กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกส์
-
:z13: คืนนนนน555
กอดดดดดดดคุณน่น นอนไม่หลับเหรอคะ?
มา..จินวดให้ค่ะ นอนลงช้า ๆ ถอดเสื้อออกด้วยนะคะ(ไม่ใช่ละ555)
นอนไม่หลับ ๆ ๆ ๆ ใกล้บร้าแล้วอ่ะ555
ขอบคุณที่จิ้ม เอ้ย!!ที่ติดตามค่ะคุณนุ่น :-[
-
รักไกพิอะ คู่น้น่ารักอะ แต่เลดี้ว่าอย่าเผากระท่อมเลย เอาเก็บเป็นที่ระทึกว่า
ครั้งหนึ่งเคยมีไรที่นี่ แถมมารธอนยาวนานมาก จนกลายเป็นคู่หื่นกันเลย
แต่ไทน่ารักนะ ที่ทำให้คนที่รักได้ทุกอย่าง ไม่งอน ไม่ว่า แต่แผนี้ใช้ให้พิ
ยอมละซิ เพราะรู้ว่าพิแพ้ทางไท แต่งานนี้พิต้องอ้วน เพราะไทขุนมาดี
แต่ตากลับมา สองคนนี้จะมีเวลาสนุกแบบนี้ไหมอะ
ปล.ขอบใจจินะ อยากบอกว่าแหง่วกินอะ ตอนสอบผลออกมาเหมือนว่าเรากับพี่อีกคนจะไปได้สวย
แต่ไหงกลายเป็นปรับฐานให้เฉย และให้เหตุผลว่าพี่เขากับเรายังเด็กไปอะ แต่รออีกไม่นานถ้าโรงแรมที่คลองม่วงเสร็จ
อาจมีลุ้นทั้งเราและพี่เขา คือ ไม่รู้ใครที่จะได้เป็น ถ้าเป็นพี่เราก็ยอมอะ เพราะแกเก่งจริง(อาจารย์คนแรกเราเอง สอนเราทุกอย่าง จนเป็นได้ตอนนี้ รักและนับถือแกอะ และแกอยู่ที่นี่นานกว่าเราอะ ประมาณ 2ปี) ตอนนี้เลยตายในตำแหน่งเดิมก่อน แล้วจะล่อด้วยตำแหน่งทำไม หรือแผนนายวะ เพื่อวัดประสิทธิภาพพนักงาน อันนี้ไม่รู้คงรู้แต่นายอะ
-
อ่านจบแล้วมีความสุขจัง อย่าหักมุมตอนจบนะครับ คงทนไม่ได้แน่ๆ
-
ตามเก็บสแปร์อ่านจนทัน
น่ารักมากคู่นี้
+1 เป็นกำลังใจ
-
กรี๊สสสสสส เอื้อกกก ไม่ไหวแล้ววววววววว อะไรจะหวานปานนี้
จะเป็นเบาหวานตายเพราะไรท์เตอร์เนี่ยแหละ 555 :yeb:
-
:a5: ไม่ได้นับ หรือนับไม่ได้กันแน่
แม่เจ้า!! เปลี่ยนจากคู่หวานเป็นคู่หื่นดีกว่าไหม
ที่กระท่อมไม่พอ ต่อห้องน้ำได้อีก :m25: :m25:
อ่านทีไรก็เขินทุกทีเลย
ไทแบ่งความหนาของหน้ามาห้บางสิ 55
ปล. อยากกินน้ำพริก หมูทอดมั้งอ่า
-
สุดยอดแห่งความหวานและหื่นแห่งปีคู่นี้ กร้ากกกก
-
หวานเสมอต้นเสมอปลายยยยยยยยยยยยยยยย
ออกแนวอิจฉา
-
เราพึ่งมาอ่าน สนุกมากกกกเลยค่ะ
เราชอบอ่ะ
แล้วรีบมาต่อนะค่ะ
-
ู^
^
เจาะไข่รีบน ได้เจาะไข่
..........................
รายงานสถานการณ์ ตอนนี้รถขายโอ่ง กำลังเคลื่อนตัวเขาไปสภากาชาดไทยแล้ว
เอาโอ่งไปขนเลือดดดดดดดดดดดดดดดด :jul1:
อ่าน ๆ มาแล้ว น้าชายของพินี่ (ลืมชื่อ _/\_) เพราะความรักระหว่าง ช ช หรือเปล่าจึงทำให้ทะเลาะกับตา
ทั้ง ๆ ที่ตอนแรก เราิคิดว่า บางทีน้าชายอาจจะเป็นพ่อพิ (คิดไปได้เนอะ) แต่รอดูคนแต่งดีกว่าจะพาไปทางไหน
อ่านมาจนถึงตอนนี้มันหวานเกินนนนนนน ทำให้คิดว่า มันหวานก่อนขมหรือเปล่า หวานมาก ขมมาก แต่ก็รอชิม เฮ้ย รออ่าน :z2:
และ +1 คนแต่งจ๊ะ
-
รักไกพิอะ คู่น้น่ารักอะ แต่เลดี้ว่าอย่าเผากระท่อมเลย เอาเก็บเป็นที่ระทึกว่า
ครั้งหนึ่งเคยมีไรที่นี่ แถมมารธอนยาวนานมาก จนกลายเป็นคู่หื่นกันเลย
แต่ไทน่ารักนะ ที่ทำให้คนที่รักได้ทุกอย่าง ไม่งอน ไม่ว่า แต่แผนี้ใช้ให้พิ
ยอมละซิ เพราะรู้ว่าพิแพ้ทางไท แต่งานนี้พิต้องอ้วน เพราะไทขุนมาดี
แต่ตากลับมา สองคนนี้จะมีเวลาสนุกแบบนี้ไหมอะ
ปล.ขอบใจจินะ อยากบอกว่าแหง่วกินอะ ตอนสอบผลออกมาเหมือนว่าเรากับพี่อีกคนจะไปได้สวย
แต่ไหงกลายเป็นปรับฐานให้เฉย และให้เหตุผลว่าพี่เขากับเรายังเด็กไปอะ แต่รออีกไม่นานถ้าโรงแรมที่คลองม่วงเสร็จ
อาจมีลุ้นทั้งเราและพี่เขา คือ ไม่รู้ใครที่จะได้เป็น ถ้าเป็นพี่เราก็ยอมอะ เพราะแกเก่งจริง(อาจารย์คนแรกเราเอง สอนเราทุกอย่าง จนเป็นได้ตอนนี้ รักและนับถือแกอะ และแกอยู่ที่นี่นานกว่าเราอะ ประมาณ 2ปี) ตอนนี้เลยตายในตำแหน่งเดิมก่อน แล้วจะล่อด้วยตำแหน่งทำไม หรือแผนนายวะ เพื่อวัดประสิทธิภาพพนักงาน อันนี้ไม่รู้คงรู้แต่นายอะ
กอดดดดดดดดด พิไม่เผาหรอกค่ะ555 ไม่ต้องห่วงนะคะ..จิจะหาโอกาสให้สองหนุ่มอะจึ๊กยึกหยึยกันเรื่อย ๆ 555
หื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนแตกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เริ่มบร้าเพราะงานอีกแล้ววววววววววววว 5555+
เรื่องงานของเลดี้อ่ะ จิว่านายแม่งวางแผนกระตุ้นพนักงานแหงแซะอ่ะ เอ..หรือว่า..เค้าอาจจะยังเห็นว่าเลดี้ยังเด็กอยู่ เลยยังไม่ปรับให้ :confuse: อิจฉาเลดี้นะคะ..พี่ที่ทำงานน่ารักอ่ะ ไม่หวงวิชาด้วย
o22 นายโทรมาทวงงานอ่ะ..เดี๋ยวมานั่งตอบที่เหลือนะค๊าาาาา ม๊วบบบบบ
-
อ่านจบแล้วมีความสุขจัง อย่าหักมุมตอนจบนะครับ คงทนไม่ได้แน่ๆ
อ่านแล้วมีความสุขคนแต่งก็ดีใจค่ะ :กอด1:
ไม่หักหรอกค่ะ..เค้ามีอะไรกันแล้วนะคะ จะให้เลิกกันได้ไงอ่ะ555 อีกอย่าง..ไทมันรักเมียมันจะตาย ฮุฮุ จิก็ทนไม่ได้เหมือนกันค่ะถ้าจะให้จบแบบไม่แฮบปี้เอนดิ้งอ่ะ
ตามเก็บสแปร์อ่านจนทัน
น่ารักมากคู่นี้
+1 เป็นกำลังใจ
ยินดีต้อนรับค่ะ คุณก็น่ารักเหมือนกันค่ะ :o8: อุตส่าห์เข้ามาตามอ่านจนทัน
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
จิ้มบวกคืนด้วยค่ะ
กรี๊สสสสสส เอื้อกกก ไม่ไหวแล้ววววววววว อะไรจะหวานปานนี้
จะเป็นเบาหวานตายเพราะไรท์เตอร์เนี่ยแหละ 555 :yeb:
ขออนุญาตเจาะ เจาะ และเจาะ..ไข่555
หวานเนอะคะ55 ยินดีต้อนรับค่ะ
ว่าแต่..เราไปตรวจเบาหวานกันดีมั้ยคะ :laugh:
:a5: ไม่ได้นับ หรือนับไม่ได้กันแน่
แม่เจ้า!! เปลี่ยนจากคู่หวานเป็นคู่หื่นดีกว่าไหม
ที่กระท่อมไม่พอ ต่อห้องน้ำได้อีก :m25: :m25:
อ่านทีไรก็เขินทุกทีเลย
ไทแบ่งความหนาของหน้ามาห้บางสิ 55
ปล. อยากกินน้ำพริก หมูทอดมั้งอ่า
คู่หื่น555 เออเนอะคะ..มันหื่นกันทั้งวันจริง ๆ 555
อยากกินเหมือนกันค่ะ..ไทโยซังไม่คิดจะทำแจกคนอื่นรึไงเนี่ย?
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
สุดยอดแห่งความหวานและหื่นแห่งปีคู่นี้ กร้ากกกก
ช่ายยยยค่ะ5555
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
หวานเสมอต้นเสมอปลายยยยยยยยยยยยยยยย
ออกแนวอิจฉา
อิจฉาด้วยคนค่ะ รักกันได้รักกันดี..หื่นแตกกกกกกก55+
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
เราพึ่งมาอ่าน สนุกมากกกกเลยค่ะ
เราชอบอ่ะ
แล้วรีบมาต่อนะค่ะ
ยินดีต้อนรับค่ะ อ่านนิยายเรื่องนี้ให้สนุกนะคะ
จะรีบปั่นงานให้เสร็จในเร็ว ๆ นี้แล้วจะรีบมาต่อนะคะ
ดีใจที่คุณชอบค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ู^
^
เจาะไข่รีบน ได้เจาะไข่
..........................
รายงานสถานการณ์ ตอนนี้รถขายโอ่ง กำลังเคลื่อนตัวเขาไปสภากาชาดไทยแล้ว
เอาโอ่งไปขนเลือดดดดดดดดดดดดดดดด :jul1:
อ่าน ๆ มาแล้ว น้าชายของพินี่ (ลืมชื่อ _/\_) เพราะความรักระหว่าง ช ช หรือเปล่าจึงทำให้ทะเลาะกับตา
ทั้ง ๆ ที่ตอนแรก เราิคิดว่า บางทีน้าชายอาจจะเป็นพ่อพิ (คิดไปได้เนอะ) แต่รอดูคนแต่งดีกว่าจะพาไปทางไหน
อ่านมาจนถึงตอนนี้มันหวานเกินนนนนนน ทำให้คิดว่า มันหวานก่อนขมหรือเปล่า หวานมาก ขมมาก แต่ก็รอชิม เฮ้ย รออ่าน :z2:
และ +1 คนแต่งจ๊ะ
ชั้นชอบคุณจังเลยค่ะ คุณใช้รถขายโอ่งเป็นพาหนะในการเดินทางใช่มั้ยคะ?555
เรื่องน้าโยจิจะเขียนเป็นตอนพิเศษให้ดีกว่าเนอะ มีคนถามหลายคนแล้วเหมือนกันอ่ะ แต่ไม่รู้จะได้เขียนตอนไหนนะคะ555
แอบเจาะไข่ตัดหน้าอ่ะ..เพิ่มคะแนนต่อท้ายก็ได้ค่ะ
บวกขอบคุณและบวกคืนทุกคนค่ะ
:pig4:
จะรีบทำงานแล้วปั่นตอนใหม่มาให้นะคะ..เมื่อไหร่ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ :m15:
-
รักจิอะ อุตสาห์เอาเวลามาตอบเม้นอะ ไงก็ขอให้งานรุ่งเหมือนกันนะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด อิจฉาพิโว้ยยยยยยย
ตะโกนร้องลั่นบ้าน :m31:
-
ตามอ่านทันแล้วค่ะ
หลังจากแอบมาจิ้มไว้ตั้งนาน อิอิ
เขิลแทนพิอ่ะ อ่านไปเขิลไป ไททำตัวน่ารักเนอะ หนูพิถึงไปไหนไม่รอด
แต่ว่าไทนี่นับวันนี่ยิ่งหื่นนะ อย่างงี้หนูพิจะรับมือไหวหรอ
เอ๊ะ หรือว่าพิก็ชอบแบบนี้เหมือนกัน ต่างคนต่างหื่น
สมกันดี เอิ๊กกกกก รักกันตลอดไปนะจ๊ะสองคนนี้
รอตอนต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ :L2: :L2: :L2:
-
อร้ายตะเกียกตะกายมาอ่าน มันนับไม่ได้จริงจริ้งงงงงงงง
ตาไทก็ขี้หึงเหมือนกันเนอะ คนมันร้ากกกกนี่เนอะ อิจฉา มวากอ่า :-[
ตะกายออกจากรังมดแดง วิ่งออกมา แล้วชนกองงาน :o211:
-
ทั้งหวานทั้งอบอุ่นจนอยากกด+ให้ไรเตอร์สัก10 ครั้ง :m4:
-
อ่านทันแล้ววววววว
ไม่สามารถอ่านรวดเดียวได้ค่ะ ต้องแอบอ่านในเวลางานรวมกับรู้สึกว่าหวานจนต้องหาอะไรมาตัดบ้าง
แบบโหยยยยยยยยย ตั้งแต่ตกลงเป็นแฟน แล้วสตาร์ทวันหยุดควบฮันนีมูนในไร่ กระท่อมปลายนา ห้องน้ำ และอื่นๆ
น้ำตาลมันพุ่งกระฉูดมาก แทบสำลักอ่ะ
เอาไว้อ่านตัดกับนิยายของกาล.. ออกมารสกำลังดี 555
ขออภัยที่พาดพุงนะกาล (-___,- )
ปล.อยากเป็นไรฝุ่นอาศัยในห้องนอนพิจังเลย
-
ไปทำงานต่างจังหวัดหนึ่งอาทิตย์ เหนื่อยแทบตาย
พอมาเจอสองหนูน้อยเข้า
โอ้........แม่เจ้า!!!!!!!
ท่าทางจะเหนื่อยหนักกว่าป้าอีกแฮะ
ปล. คุณจิคะ เพลา ๆ nc บ้างก็ดีนะคะ ถึงแม้คุณจะเขียนได้รื่นดีมากขนาดไหน
แต่ถ้าบ่อยเข้ามันก็จะกลายเป็นของธรรมดาไปนะคะ
-
แรงดีไม่มีตกจิงๆเลย 2 คนนี้นิ
+1 ให้จ้า
-
แอ๊กกกกกก พี่แก้ว Fuku แนะนำเค้าาาาา
เค้าาาา นอนไม่ได้เลยกับเรื่องนี้
ต้องตามอ่านให้ทัน แล้วก้อทันจนได้ ฮึบบบบ
มีความสุขมากที่ได้อ่าน
ไท อบอุ่นเหมือนแสงอาทิตย์
น้องพิ เป็นเด็กกตัญญู รักที่สุดค่าเด็กคนนี้
อ๋อยยย ปลาบปลื้มมม
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ต่อไปนี้จะเป็น Fc.ไท-พิ สู้!!!!!
คริคริ
-
+1รอตอนต่อไปที่ความหื่นไททะลุปลอดมาตรวัดสัดส่วนต่างๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
:z13: :z13: :z13:
หายไปนานแล้วนะ
-
โดดงานแวบมาตอบเม้นท์ค่ะ..เดี่ยวสี่โมงเย็นประชุม ต้องรีบตอบเดี่ยวคนมาตาม555
ตอบคุณ hotladyanyavee กอดดดดดดด เลดี้สามารถวัดความหื่นไทได้ด้วยปรอทเหรอคะ จิไม่สามารถวัด(ความหื่นของตัวเอง)ได้เลยค่ะ555 ขอให้งานเลดี้รุ่งเหมือนกันนะคะ จุ๊บุๆๆๆ
bunsitanaja น่าอิจฉาเนอะคะ555 ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
posshiza คู่นี้หื่นทะลุปรอทค่ะ555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ อุตส่าห์ตามอ่านจนทันอ่ะ -///-
Oo๐FosfoggY๐oO กอดดดดดดดดดด เค้าก็วิ่งชนงานทุกวันอ่ะ ยิ่งชนยิ่งท่วมหัวอ่าาาาา เราหนีตามกันไปเลยดีมั้ยนิ?55555
Solar cell มันหวานมากเลยเนอะคะ ยิ่งเขียนยิ่งหวานแฮะ(ทั้งที่ตอนพิมพ์มันก็เฉย ๆ นะคะ..แต่พออ่านเม้นท์ของทุกคนเลยย้อนกลับไปอ่าน เออเนอะ..หวานจ๋อยเลยแฮะ แก้ไม่ทันละ555) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
fuku มันหวานเนอะคะ555 เป็นไรฝุ่นเลยเหรอคะ :jul3: อุตส่าห์ตามอ่านจนทัน ขอบคุณนะคะ
MM.Dog คุณ MM.Dog มีออกต่างจังหวัดด้วยเหรอคะ ดีอ่ะ เที่ยวละไมเลย..อิจฉา ขอบคุณที่แนะนำนะคะ จิหนัก nc จริง ๆ แหละค่ะ555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
atom_big แรงดีเนอะคะ55 ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านและติดตามนะคะ
rellachulla ตามคุณ fuku มาเหรอคะ ยินดีต้อนรับค่ะ อ่านนิยายเรื่องนี้ให้สนุกนะคะ กำลังใจช่วยได้มากเลยค่ะ จิจะเอามาใช้ตอนแต่งนิยายนะคะ
veevee จิ้มกลับ 10 ที555 (นั่งนับนิ้ว) 5-6 วันแล้วอ่ะ แถมโผล่มายังไม่มีตอนใหม่มาให้อีก..น่าหยิกเนอะคะ ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านและติดตามนะคะ
จิ้มบวกกลับและบวกขอบคุณทุกคนนะคะ
ตอนใหม่ จิพิมพ์ได้แค่ 2 หน้าเองค่ะ555 จะพยามยามนั่งบิ้วท์ให้อ่านกันเร็ว ๆ นี้ค่ะ(ถ้างานมันเสร็จนะคะ :m15:)
ขอบคุณที่ติดตามและให้กำลังใจค่ะ
:กอด1: :pig4:
-
เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
มา เยี่ยมๆ มองๆ
นกขุนทองร้อง "ฮุ้"
คิดถึง ไท-พิ จังเลย
(คิดถึงไรท์เตอร์ด้วยนะ อย่าได้น้อยใจ ฮ่าๆ)
-
เข้ามารอพิกับไท นั่งจองแถวหน้าก่อน เดี๋ยวไม่ทัน :z1:
-
จัด ๑ ไปบอกว่ารออะนะ อยากรู้ความหื่นของไทอะ ว่าตอนต่อไปยังคงหื่นคงเส้นหรือเปล่า อ่านเรื่องนี้ของจิทีไร
อดกน้าแดง เขินกับความหื่นของไท และพิไม่ได้ซะที
-
มาจดๆจ้องๆ
รอไรเตอร์ต่อไปป
-
ตอนที่ 18
เสียงโทรศัพท์ไทดังปลุกเราสองคนให้ตื่น ไทดีดตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปล้างหน้า ในขณะที่เจ้าของบ้านอย่างผมยังอยากซุกตัวอยู่ในผ้าห่ม อืม..ฝนตกอีกต่างหาก มันน่านอนจริง ๆ ครับ สัมผัสเย็นที่แก้มทำให้ผมฝืนดันเปลือกตาตัวเองขึ้นมามอง
“ตื่นกัน..ไทลงไปทำกับข้าวนะ หิวยังครับ?” ผมหลับตา นึกประมวลคำถามของไท..
“..อืม” คิดไม่ออกครับว่าไทถามอะไร ง่วงชิบหาย ผมพลิกตัวเข้าหาหมอนข้างแล้วตั้งใจจะหลับต่อ..
“ตื่นแล้วลงมานะ พิ..ได้ยินมั้ยครับ” ไม่ได้หูหนวกนะ..เฮ้อ
“ตื่นก็ได้ ลงไปก่อนเลย ล้างหน้าแป๊บ” จำใจตื่น..หาวอีกสองหวอดแล้วตัดใจจากหมอนข้างเดินไปล้างหน้า ถ้าทำกับข้าวไม่อร่อยให้กิน..ผมจะเอาตูดมันคืนครับ!!!
ชายหนุ่มผิวขาว สูง หน้าตาดี..แค่ดีก็พอครับ สวมผ้ากันเปื้อนลายผักสวนครัว ยืนหั่นผักกาดขาวเป็นชิ้นพอดีคำ ตามด้วยแครอท..ไม่อยากเล่นมุกแคราย ผมว่ามันแป๊กว่ะ.. ยืนอมยิ้มกับความคิดตัวเอง ไทหันมามองผมแล้วยิ้มตาม ยัง ยังไม่เลิกมองอีก..กูเขินนะไอ้เหี้ยยยย ผมหลบตาแล้วหยิบชามผักกาดขาวออกมาล้างอย่างเนียนที่สุด หางตาเหลือบมองชามหมูหมักของไท..มึงทำให้กูกินแน่เรอะ!! ผมนึกว่าแม่งจะทำไปเลี้ยงโรงทานวัดแถวบ้านซะอีก มึงกะขุนกูไปขายแล้วโก่งราคาพ่อค้าเขียงหมูเพราะกูหนักเกินมาตรฐานหมูพันธุ์ดีล่ะสิ
“พิอยากกินหมูมะนาวมั้ยครับ หรือกับข้าวแค่นี้พอแล้ว?” หึหึ ไททำน้ำพริก ทอดปลาทู เหลือต้มจืดผักกาดขาว แล้วก็หมูกับชะอมที่ยังไม่ได้ทอด ยังมีกับข้าวที่มันตุนไว้อีกครับ..มันยังกล้าถามว่ากับข้าวแค่นี้พอมั้ย? เท่านี้มึงยัดห่าให้หมดเหอะ!
“พอ..แค่นี้กินให้หมดเหอะ กินทองหยอดมั้ย?” ผมจิ้มทองหยอดเข้าปากตัวเองแล้วถามไทไปด้วย ไทยิ้มแล้วย่างสามขุมเข้ามาหาผม
“..แดกเองสัตว์ ปากกูเปื่อยหมดแล้ว” ผมผลักจานขนมไปให้มันแล้วเดินหนี ทำไมผมจะไม่รู้ว่ามันจะกินทองหยอดในปากผม เฮอะ!! อ้าปากก็เห็นกะโปก
...สุภาษิตนี้มันเคยมีมั้ยครับ?
ไทยิ้มแล้วจิ้มทองหยอดเข้าปากตัวเองทีเดียว 3 ลูก..ตะกละ มองไรไอ้ตะกวด อยากโดนตีนรึไง..เดี๋ยวเตะร่วงสไลด์ลงน้ำไม่ทันเลยมึง5555 ผมล้างผักยื่นให้ไท แล้วย้ายตูดมานั่งดูเชฟกระทะเหล็กโชว์การควงตะหลิวขั้นเทพ เหมือนดูรายการทำอาหารเลยครับ คล่องดี..ช่างต่างกับผมราวสวรรค์กับนรก ผมสะดุ้งเพราะโทรศัพท์ผมดังขัดการจินตนาการ ไทหันมามองแทบจะทันทีอ่ะ หือ..ตาโทรมาครับ
“ครับ..ยังไม่ได้กินครับ ไททำกับข้าวครับ ตากลับคืนนี้เหรอ ครับ...” ไทหยุดทำกับข้าวแล้วเดินเข้ามาหาผม ...ปิดแก๊สด้วยไท กูไม่อยากดังคับเล้าเป็ด..นายเอกเรื่องดั่งจันทรา ฯ ถูกไฟคลอกดับอนาถ คงมีคนสมเพชมากกว่าสงสารว่ะ
“..ตาว่าไงครับ” ผมถอนหายใจแล้วเล่าให้ไทฟัง
“ตาจะกลับคืนนี้ น่าจะถึงประมาณสี่ทุ่ม วันจันทร์อินไม่อยากหยุดเรียนน่ะ..เลยต้องรีบกลับ” ไทคอตกเลยง่ะ..
“ทำไม..ตามาแล้วไทจะกลับบ้านเลยเหรอ? ไม่ไปเรียนพร้อมผมแล้วเหรอ? ไม่อยากนอนกอดกันแล้วเหรอ?”
หึหึ ตื่นเถอะครับ..ผมไม่มีวันพูดอะไรแบบนี้เด็ดขาด
“เป็นไร..หิวข้าวรึไง?” ไทสบตาแล้วยิ้มบาง ๆ ให้ผม
“พิหิวเหรอ..ไททอดหมูแป๊บเดียวครับ” หนุ่มญี่ปุ่นนัยน์ตาลูกหมาถูกทิ้งตอบผมแล้วหมุนตัวกลับไปหน้าเตา..
“...” ผมกอดไทจากด้านหลัง หน้าซบลงกับท้ายทอย ...ถึงผมจะปากหนัก แต่การกระทำผมมันตรงกับใจนะครับ -////- ไทลูบมือผมกลับเบา ๆ
“รีบทำกับข้าวดีกว่าเนอะ ทำเผื่อตาดีมั้ยครับ” ไทหันมายิ้มให้..ผมยิ้มตอบ ปล่อยไทให้เดินไปทำกับข้าว ส่วนผมน่ะเหรอ..หาขนมกินรอข้าวเย็นสิครับ กลับมาตาคงตกใจกับสภาพผมแน่..บวมระยะสุดท้าย5555 นั่งกินไปดูทีวีไป..หลับเฉยเลยครับ แหะแหะ
“พิ ตื่นกินข้าวได้แล้ว..เดี๋ยวให้อาหารปลากัน” ไทปลุกผม..ผมงัวเงียหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา หกโมงเย็นแล้วเหรอเนี่ย
“อืม..กินเลย ไม่ล้างหน้านะ งีบไปแป๊บเดียวเอง” ผมลุกไปกินข้าว..มันทำกับข้าวอร่อยสมราคาคุยครับ ผมกินข้าวไป
เกือบหมดหม้อ555 กินเสร็จผมอาสาล้างเองครับ คนเรามันต้องรู้จักบุญคุณ..เค้าทำให้กินเราต้องช่วยล้าง..ผมจริงจังอยู่ครับ ล้างเสร็จไทก็ชวนผมมาให้อาหารปลา..
“พิเคยเอาปลาในบ่อนี้ไปกินรึเปล่าครับ?” หา..ใครจะไปทำลงวะ?
“ไม่เคย.. เวลาให้อาหารผมสบตาพวกมันทุกวัน ทำไม่ลงหรอก...อย่าได้คิดจะตักไปกินเชียวไอ้ไท!!” ไทอมยิ้มแล้วหันกลับไปโยนอาหารให้ปลาต่อ...ดูสายตาที่มันมองปลาผมสิครับ กูจะซื้อไก่สดให้มึงลากลงไปแดกในน้ำแทนปลากูก็แล้วกันนะ คิดในใจเสร็จสรรพก็ตบหลังปลอบใจไทเบา ๆ 3 ที ผมหยิบมือถือมาดูเวลา..อีกหลายชั่วโมงครับกว่าตาจะมา หาอะไรทำรอเวลาดีกว่า..ผมไม่ได้หมายถึงเรื่องอย่างว่านะครับ!! เหนื่อยกันบ้างเหอะ >*<
“ไทเคยไปดูห้องเก็บของผมยัง? อยู่หลังโรงเก็บรถน่ะ..แทงนุ๊กฆ่าเวลากันป่ะ เล่น 5 เกมส์ ถ้าใครแพ้ 3 เกมส์ ต้องแบกคนชนะเข้าบ้าน เอาป่าว?” ผมชวนแทงสนุ๊กและท้ามันไปด้วยครับ
“ได้สิ..พิแบกไทไหวเหรอ?” ไอ้เหี้ย..พูดแบบนี้เอาตีนละเลงหน้ากูดีกว่า กูแทงโต๊ะนี้มาตั้งแต่เด็ก..รู้เหลี่ยมรู้มุมดีกว่ามึงเยอะไอ้ไท
“ออมมือให้ผมหน่อยนะ..ผมแบกไทไม่ไหวจริง ๆ แหละ” ไทยิ้มแล้วเดินมากอดเอว หอมหัวเน่า ๆ ผมอีกที หึหึ กูสบายละ..ไม่ต้องเดินเอง555 พาไทเดินอ้อมหลังโรงเก็บรถแล้วดึงประตูเหล็กขึ้น เปิดไฟตรงมุมเสา แสงสว่างจากหลอดนีออนทำให้เห็นห้องเก็บของเล็ก ๆ ของผม ข้างในมีเวทีผ้าใบอยู่มุมในสุด ใกล้กับเวทีผ้าใบมีกระสอบทรายแขวนอยู่ นวมกลางเก่ากลางใหม่อีก 2-3 คู่แขวนอยู่ที่ราวตรงผนังห้อง โต๊ะสนุกเกอร์ตั้งอยู่เกือบจะตรงกลางห้อง ผนังอีกฝั่งเป็นราวแขวนไม้คิว และตู้เย็นเพ้นท์ลายพรางทหารอยู่ถัดไปครับ ผมชอบเล่นสนุกเกอร์ ตาเลยซื้อมาให้ผมไว้ชวนเพื่อนมาเล่น..ไม่ให้ออกไปแทงโต๊ะข้างนอกครับ ตากลัวพวกผมจะไปสะดุดตีนใครมั้ง555
เดินไปเปิดไฟโต๊ะสนุ๊กแล้วบอกให้ไทเลือกไม้คิว ลองโต๊ะก่อน เปิดไฟแล้วก็เอาลูกมาตั้ง หยิบชอล์กมาวางไว้ขอบโต๊ะ คว้าไม้ที่ผมชอบแล้วเอาชอล์กมาฝนหัวคิว ย่อตัวเล็งตรงมุมหลุมริมสุด จับไม้มาสาวคิวเหนือหลุม อืม..ไม่ได้แทงนานมันลืมเหลี่ยมเหมือนกันนะครับ
“ผมให้ไทเปิดก่อน..” ไทยิ้มแล้วเดินมากระซิบที่ปากผม..
“..ผมรู้ครับ ว่าพิยอมให้ผมเปิดคนแรก..” ..หูผมร้อนฉ่า รู้เลยว่าหน้าตัวเองแดงเถือก มันแป็นเทคนิคการเล่นสนุ๊กของมึงสินะ..ให้กูอายจะได้สาวคิวไม่แม่น แล้วมึงก็จะได้ไม่ต้องเดินกลับ..ฝันเหอะ!!
ผมหันหลังให้มันแล้วหลับตา..ลืมเรื่องอายไปก่อน แทงนุ๊กมันใช้กำลังขามากนะครับ เดินวนรอบโต๊ะนี่เหมือนเดินทางไกลลูกเสือเลยล่ะ แล้วถ้าเราเล่นหลายเกมส์มันก็ยิ่งเมื่อย ข่มใจให้ลืมอาย เอาวะ!!..ขากลับจะได้ไม่ต้องเดิน หันกลับมาดันไหล่ไทให้เริ่มเกมส์..โดนมันหอมแก้มไปอีกที ซ้ำกูเข้าไป..
ผมเม้มปากแล้วเอาชอล์กเขวี้ยงอกมัน ได้ยินเสียงหัวเราะของไทยิ่งโมโหครับ..มึงได้แบกกูกลับแน่ไอ้ไท
“กูเปิดก่อนแล้วกัน..” ผมออกคิวก่อนครับ ลูกขาวกระทบลูกแดงกระจายไปเต็มพื้นผ้าสักหลาด..แต่ทุกครั้งที่ผมเปิด แดงจะต้องลงหลุมให้ผมได้เก็บสีครับ555 ผมแทงไม่เก่งนักหรอก..แต่วางขาวแม่นครับ
“โหหห ผมต้องแบกพิกลับแล้วล่ะมั้งแบบนี้” ผมยิ้มให้กับความถ่อมตัวของไท และเก็บเกือบหมดทั้งโต๊ะ..สรุปผลได้ตั้งแต่เกมส์แรกแล้วครับ แต่เราก็เล่นกันจนครบ 5 เกมส์ เป็น 5 เกมส์ที่ผมถูกมันลวนลามตลอดครับ ไทยิ้มตลอดเวลาที่อยู่กับผม..มีความสุขอะไรขนาดนั้นวะ? เราช่วยกันเก็บลูก ปิดไฟ แล้วเดินกลับ..ไทนะครับที่เดิน ผมกลายร่างเป็นสัมภเวสีเกาะหลังไทเข้าบ้านครับ555
“กลับไปกินข้าวกัน เดี๋ยวทำไข่ดาวให้กิน” ผมบอกไท และนึกวิธีทำไข่ดาวไปด้วย..จะยากอะไรวะ ตั้งกระทะ ใส่น้ำมัน พอร้อนก็ตอกไข่ลงไปแค่นี้ก็ได้กินละ
“พิจะทำให้ผมกินเหรอ..งั้นผมช่วยหุงข้าวดีกว่า พิโทรถามตาให้หน่อยครับว่าจะกินข้าวกับเรารึเปล่า จะได้ทำเผื่อ”..เออว่ะ ผมหยิบโทรศัพท์ออกมากดหาตา ตาจะซื้อกับข้าวเข้ามาครับ ให้ผมกับไทหุงข้าวเผื่อพี่ช้าง กับอินด้วย..ไทแบกผมเข้าบ้านก็ขอค่าเหนื่อยทันที
“พิ..ผมขอค่าเหนื่อยแบกพิเข้าบ้าน ไทให้เลือกว่าจะจูบเองหรือให้ไทจูบ” เหอออ มันต่างกันมากสัตว์!!! ผมขมวดคิ้วมุ่น ดีดหน้าผากไทแล้วเดินหนี..
“ไปหุงข้าวเลย เล่นแพ้แล้วยังจะมาขอโน่นขอนี่” ไทหัวเราะแล้วเดินตามผมเข้าครัว หุงข้าวเสร็จมันก็เดินไปปิดประตู..
“..คนข้างนอกจะได้ไม่เห็น จูบหน่อย” ผมยิ้มให้กับความรอบคอบและเจ้าเล่ห์ของมัน ผมนั่งบนโต๊ะกินข้าว ไทแทรกตัวอยู่ระหว่างขาทั้งสองข้าง สองมือกอดเอวผม
“ผมเอาพิไปอยู่ที่บ้านผมได้มั้ยครับ ให้ตาอยู่กับพี่ช้างแทน” ผมส่ายหน้าตอบ กลั้นยิ้มจนปวดแก้ม..ทำไมเวลาพูดต้องทำปากปลาบู่ด้วยวะ5555 ไทหัวเราะตามผมแล้วหอมที่เปลือกตา ผมคล้องมือโอบรอบคอไทให้ขยับเข้ามาใกล้..อีกนิด
สัมผัสอ่อนโยนจากไททำให้ผมเคลิ้มได้ทุกครั้งครับ -///-
ริมฝีปากเย็นชื้นเคลื่อนแตะริมฝีปากผมเบา ๆ ..เผยอปากรับเรียวลิ้นที่สอดเข้ามาทักทาย กลืนกินความหวานของกันและกันอย่างไม่รู้เบื่อ ไทถอนริมฝีปากออกมาพรมจูบไปทั่วหน้า ผมหลับตาเอียงหน้าซบฝ่ามือหนาที่ลูบแก้มอย่างทนุถนอม
ผมรักไทครับ..อ่า เขินแฮะ
“พิตามาแล้วมั้งครับ..ออกไปดูกัน” เป็นครั้งแรกที่ผมนึกโมโหตา..จะรีบกลับทำไมก็ไม่รู้ ผมถอนหายใจ เผลอทำปากจู๋ใส่ไท..มันเลยจุ๊บปากผมเพราะคิดว่าผมอยากให้มันจูบ
ผมปลงแล้วครับ
เดินออกมาหน้าบ้านก็เห็นรถตากับ...รถบ้านพี่สาว ไทหันมามองผม ..อย่ามองแบบนี้ กูก็ไม่รู้เหมือนกัน
“สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้ทุกคน แล้วหันไปทักตาเฮียง
“ทานข้าวด้วยกันก่อนนะครับ ไท.นี่ตาเฮียงเพื่อนสนิทตาผม นี่พี่สาวกับพี่เล็ก นี่ไทเพื่อนพิครับ” ไทยกมือไหว้ตาและพี่สาว แต่ผงกหัวทักพี่เล็ก..บรรยากาศอึมครึมแบบนี้มันมาจากไหนครับ?
ตาชวนทุกคนเข้าบ้าน ผม ไท อินช่วยตาขนของ และเอากับข้าวออกมาเตรียมจัดในครัว..
“พิ..พี่ซื้อเสื้อมาฝาก ..มีของน้องไทด้วยนะ” ผมหันไปมองไท...หน้าบูดสนิท
“ขอบคุณครับพี่เล็ก” ผมยื่นมือไปรับถุงเสื้อ ไทมองตามมือผมแล้วถอนหายใจ..จะให้ทำไงอ่ะ อย่างอนกูนะโว้ยยยย ไทผละไปหยิบจานชามมาเทกับข้าวช่วยอิน พี่เล็กนั่งลงแล้วชวนพวกผมคุย..พี่เล็กคุยสนุกนะครับ แต่วันนี้ผมกลับไม่รู้สึกสนุกไปด้วย พี่เล็กมองผมด้วยสายตาที่ผมอ่านไม่ออก แต่ผมอ่านสายตาไม่ชอบใจของไทออกครับ
“วันนี้คนเยอะ ยกไปกินข้างนอกกันดีกว่า” ตาเข้ามาบอกพวกเราให้ยกออกไปนั่งกินที่ห้องนั่งเล่น ทานข้าวกันเสร็จผมกับอินก็ยกจานเข้ามาล้าง ไท พี่สาว กับพี่เล็กช่วยเก็บกับข้าวเข้าครัว
“อินไปขับ atv มาด้วยล่ะพี่พิ..ตาบอกว่าคราวหน้าจะพาพี่พิกับพวกพี่ชายมาเที่ยว อินไปด้วยนะพี่พิ” ผมยิ้มให้อิน
“เอาสิ..คราวหน้าเราไปเที่ยวกัน ท..” ผมกำลังจะถามต่อว่าไทชอบเที่ยวแบบนี้รึเปล่า พี่เล็กก็ทะลุกลางปล้องว่า..
“พี่ไปด้วยคนนะพิ อยากเที่ยวกับพิบ้าง..นะ?” ผมหันไปมองพี่เล็ก พี่สาวสลับกันไปมา ก่อนจะเอี้ยวตัวไปมองไท..อย่ากินตับพี่เล็กนะไท ไม่อร่อยหรอก..เชื่อกู ผมยิ้มให้พี่สาวกับพี่เล็กแทนคำตอบ
“อินล้างมือแล้วเตรียมเก็บของกลับบ้านเถอะ พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนอีก..เดี๋ยวให้พี่ไทช่วยล้างต่อ..” อินยกมือไหว้พี่สาว พี่เล็ก ผม และไททีละคน
“งั้นพี่ไทช่วยพี่พิต่อจากอินนะครับ” ไทยิ้มให้อินแล้วเดินมาข้าง ๆ ผม..แต่ก็ช้ากว่าพี่เล็กครับ
“น้องไทนั่งเถอะ ให้พี่ช่วยพิดีกว่า..เห็นแบบนี้พี่ล้างจานเก่งนะ ใช่ป่ะพี่สาว” พี่สาวยิ้มแล้วพยักหน้ายืนยัน..ผมรู้ครับว่าพี่ล้างจานเก่งแต่ผมว่าปล่อยให้ไททำเถอะครับ..
“พี่เล็กเป็นแขกก็ไปนั่งเถอะครับ ผมกับพิ ‘เรา’ ช่วยกันได้” อู่ย..ผมยิ้มให้พี่เล็ก
“ครับ ปกติผมกับไทเรารับหน้าที่ล้างจานอยู่แล้วน่ะครับ555” พี่สาวขำตามผม แล้วก็ถามไท..
“น้องไทลูกครึ่งรึเปล่าคะ?” ไทหันไปคุยกับพี่สาว คุยกับผม พี่เล็กคุยกับผมและคุยกับพี่สาว พี่เล็กคุยกับไทแต่..ไทไม่คุยกับพี่เล็ก ผมว่าไทไม่ค่อยมีเหตุผลนะครับ พี่เล็กเป็นคนอัธยาศัยดี มีมนุษย์สัมพันธ์ มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่จะ คุยเล่นหัวกับคนอื่นแบบสนิทสนม
”น้องไทมีแฟนรึยังคะ? หน้าตาดีแบบนี้ต้องมีแน่เลย” พี่สาวถามไท
“มีครับ แต่เค้าไม่อนุญาตให้บอกใครต่อใครว่าเค้ามีผมเป็นแฟน เค้าขี้อายน่ะครับ พิรู้จักครับ..ใช่มั้ยพิ” อ่า..ผมไม่ได้หันไปตอบโต้อะไรกับใครครับ ล้างจานต่อไปด้วยความเร็วสูง ..ไทเงียบ พี่สาวกับพี่เล็กเองก็เงียบ..
“มาอยู่นี่เอง พ่อจะกลับแล้วนะสาว พิตาให้มาตามน่ะ..” ผมโล่งอกมากครับ พี่ช้างเข้ามาทำลายความเงียบได้ทันพอดี เฮ้อ..พี่สาวกับพี่เล็กเดินออกไปพร้อมกับพี่ช้าง ผมล้างมือ แต่ไทยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม..
“ออกไปส่งแขกกัน” ผมแตะมือไทแล้วกระซิบเบา ๆ ไทไม่มองหน้าผมแต่เดินตามแขกออกไป..กูจะซวยมั้ยเนี่ย
รถเพื่อนตาเคลื่อนตัวออกไปแล้วครับ ผมกับไทเดินไปปิดประตูรั้ว ในใจผมยังนึกถึงระเบิดลูกย่อม ๆ ที่พี่เล็กโยนไว้ก่อนกลับ..
“อินเล่าให้พี่ฟังว่าที่โรงเรียนพิจะมีงานออกร้านขายของ พี่จะมาอุดหนุนนะ..แล้วพิต้องพาพี่เที่ยวด้วย555” ผมยิ้มให้พี่เล็กกับพี่สาว ตาเองก็ชวนเพื่อนตาค้างนะครับ แต่พี่สาวเค้าห่วงบ้านก็เลยต้องกลับ
“ไท..ไทอย่าเป็นแบบนี้สิ ผมเองก็ไม่รู้ว่าเพื่อนตาจะมากินข้าวด้วย..” ไทหยุดเดินและหันมาคุยกับผม
“ผมไม่ได้โกรธพิ..ผมโกรธตัวเอง โกรธที่ไม่พอใจพี่เล็ก..ทั้งที่ตัวพิก็ไม่ได้ชอบพี่เล็กเหมือนที่ผมกลัว ผมอดไม่พอใจไม่ได้จริง ๆ .. พี่เล็กน่ารักเนอะ” ผมยิ้มให้ไท..
“อืม..พี่เล็กน่ารัก แต่ผมไม่ได้รัก..ผมรักคนอื่นไปแล้ว เข้าใจรึยัง” ผมพูดให้ไทได้ยินอย่างชัดเจนและเดินเข้าบ้าน..ปล่อยให้ไทยืนประมวลผลคำพูดผมอยู่หน้าบ้าน
“พิ!! รอด้วยครับ” ไทตะโกนตามหลังผม..ไอ้เด็กญี่ปุ่นเจ้าปัญหา ผมขึ้นมาส่งตาเข้านอน คุยเล่นกันนิดหน่อยตาก็ให้ผมอาบน้ำนอน เดินกลับมาที่ห้องก็เห็นไทยืนมองพระจันทร์อยู่ตรงหน้าต่าง...
“อาบน้ำแล้วเหรอ เดี๋ยวผมอาบน้ำก่อน..รอแป๊บนะ” ผมบอกไทก่อนจะผลุบหายเข้าไปอาบน้ำ รีบวิ่งผ่านน้ำแล้วออกมาให้ไทนอนกอดมองพระจันทร์ดวงเดียวกัน..
“พระจันทร์สวยเนอะ” ไทกระซิบที่แก้มผม..
“อืม..สวย” ผมตอบไทแล้วหลับตารับจูบก่อนนอน..
ผมรักสัมผัสอบอุ่นจากไท..
ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร..
ผมจะจำเอาไว้ไม่ลืม..ว่าครั้งหนึ่งในชีวิต
ผมเคยรักกับเจ้าของอ้อมกอดอบอุ่นนี้..มากเพียงใด..
“หลับแล้วฝันถึงผมด้วยนะพิ” ..ผมจะมีสิทธิฝันถึงใครได้อีกครับ
“อืม..เหมือนกันนะ” ผมจูบที่ปลายจมูกแล้วหลับตาฟังเสียงหัวใจของไท และเสียงลมหายใจของตัวเอง
ฝันถึงผมเหมือนกันนะไท..
......
มาแล้วค่ะ..เข็นมาเสิร์ฟให้แล้ว
ขอบคุณที่ติดตามและให้กำลังใจนะคะ
:pig4: :กอด1: :z10:
-
หวานน่าอิจฉา
เหมือนงานจะเข้าตอนหน้า
+1
-
“อืม..พี่เล็กน่ารัก แต่ผมไม่ได้รัก..ผมรักคนอื่นไปแล้ว เข้าใจรึยัง”
“อืม..พี่เล็กน่ารัก แต่ผมไม่ได้รัก..ผมรักคนอื่นไปแล้ว เข้าใจรึยัง”
น้องพิของพี่นุ่นน่ารักที่สุด ไทโยซัง(ของน้องพิ)ก็น่ารักที่สุดด้วย
อา....พี่เล็กคะ ไปตามทางของพี่เถิดค่ะ ตรงนี้ไม่ใช่ที่ทางของพี่นะคะ เชิญค่ะ :m14:
-
โอ้ยยยยยยยยยยยยย อะไรมันจะหวานขนาดนี้ค่ะ คนอ่านจะละลายคาจอคอมอยู่แล้ววววว :o8:
ว่าแต่ฮากับความคิดพิมากเลย โดยเฉพาะตอนที่เปรียบแฟนตัวเองกับตะกวดน่ะ แถมยังจะซื้อไก่สดให้กินด้วย 555+
-
หวา่นมว๊ากกกกก
แล้วก้อขำด้วย
พิคิดอะไรออกมาแต่ละอย่าง จากเครียดๆ ก้อชวนฮาได้ตลอด
รักไท พิ จัง
ขอบคุณจ่ะไรท์เตอร์ที่้มาต่อให้ :กอด1:
-
น่านนนนนนน ได้อีก
สรุปว่า มีคนอยากจะแทรกตัวเข้ามาเป็นมือที่สามแล้วสิเนี่ย
-
อยากให้หวานแบบนี้ตลอดไปทั้งเรื่องเลย :o8:
จะเป็นไปได้มั้ยเนี้ย ไม่อยากอ่านตอนที่ไทกับพิโกรธกัีนเลย ไม่อิน ๆ
-
ไอ่พี่เล็กกกกกกกกกกกกก :z6:
ส่วนไทกับพิ หวานมากกกกกกกก ชอบคร้าาาาาาาา :-[ อ่านไปปัดมดไป แต่เซ็งไอ่พี่เล็กเนี่ยแหละ ชิ :m16:
ขอบคุณไรท์เตอร์ค่ะ :pig4:
-
o13 o13
-
บวกหนึ่งให้ไทกับพิ งานนี้ไทมีก้างชิ้นงามมาเสียบตูดละ เพราะว่างานนี้พี่เล็กแอบชอบพิ
แต่ไทอะไม่ต้องกลัว เพราะว่าเหนือกว่า เพราะหื่นสอยน้องพิไปก็หลายเที่ยว แต่ว่าตอนนี้หวานจังอะ
แต่ก็ชอบน้องพิกับไท คู่นี้น่ารักดีอะ แต่ประโยคที่ว่าอะ แฟนไทพิรู้จัก ก็ต้องรู้จักดีดิ แต่งานนี้พี่เล็กน่าจะ
มีรู้นะ เลยกะจะทำคะเเนน แต่เสียใจอะ น้องพิรักหวานไทคนเดียวนะ
-
รักกันน่าอิจฉาจริงจริ๊งงง...อย่างไทนี่ยังมีเหลืออยู่บนโลกใบนี้อีกมั้ยคะ อยากได้มั่กมากกก :z1:
เรื่องหึงของไท เบียร์ว่ามันน่ารักดีอะพี่จิ คือด้วยนิสัยอ่อนโยนของไทด้วยมั้ง มันเลยดูซอฟท์ๆ 555+
แบบแทนที่จะรำคาญว่าหึงอะไรพร่ำเพื่อ แต่กลับคิดว่าคนอะไรหึงน่ารักจัง :o8:
โลกนี้มีเพียงเราสองมานานแระ คิดถึงเพื่อนๆบ้างหรือเปล่า้น้องพิ :laugh:
+1 ขอบคุณค่ะพี่จิ หวานสุดๆๆ >///<
-
ไทน่ารักได้โล่อ่ะ ถ้าพิไม่รักก็ไม่รู้จะว่าไงแล้วเนาะ
-
กว่าเรื่องนี้จะจบน้ำตาลคงจะหมดโกดังแน่ๆเลย :laugh:
ไทขี้หึงเกินคาดนะเนี่ย
อิจฉา พิไทจังเลยขยันเติมความหวานกันจริง :m1: :m1:
-
พี่เล็กนี้ ชักจะยังไงๆล่ะน๊า
แต่พิไม่เล่นด้วยสะอย่าง ไทสบายใจได้
ไทขี้หึงเหมือนกันนะเนี่ย
แต่ก็มีเหตุผลพอที่จะไม่ทำให้พิเดือดร้อน
ชอบจุดนี้มากเลย พระเอกเรื่องนี้ไม่ได้ดีแค่เรื่องหน้าด้านนะเนี่ย :laugh:
-
น้องไทหึงนิดหึงหน่อย มีมารผจญอีกเล็กน้อยให้พอเป็นสีสันในชีวิตนะคะ ฮ่าๆ
แต่อย่าให้ถึงขั้นร้าวฉานนะคะ ยังอยากสนุกสนานกับความน่ารักของเด็กๆ อิอิ
น้องพิน่ารักอีกละ ฮาตลอดอะคนนี้ ขอบคุณมากค่าาา :กอด1:
-
ไรเตอร์คร้าชอบมากกกกกก
แต่ว่ารู้สึกเหมือนตัวเองจะเป็นเบาหวานตายยยยยยยยยย
-
ลืมค่ะ
:L2:+ :กอด1:+ :3123:+ :L1:+ :pig4: = ให้ไรเตอร์
อยากจะบอกว่าชอบเรื่องรี้มากมาย
-
หวานมากๆ น้องไทกับน้องพิน่ารักจังเลย รอตอนต่อไปนะคะ :L2:
-
วิ่งเข้ามาตอบเม้นท์ก่อนประชุม 10 โมงเช้า555
ตอบคุณ ordkrub ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ มันช่วยให้จินั่งเขียนตอนใหม่ได้จริง ๆ ค่ะ55
rellachulla มาต่อให้แล้วนะคะ อ่านเองก็ขำเองเหมือนกันค่ะ พิฮาอ่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
BeeRY พี่นั่งเทียนเขียนตอนใหม่มาให้อ่านแล้วค่ะ นั่งแถวหน้ามดเยอะหน่อยนะคะ555 ไทหึงน่ารักเนอะคะ พี่อยากได้แบบนี้เหมือนกันค่ะ ไอ้คนที่กอดอยู่ทุกวันนี่มันไม่ค่อยหึงเท่าไหร่555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
hotladyanyavee ตอนนี้ไม่หื่นนะคะเลดี้ ไม่มีอารมณ์หื่นเลยค่ะ555 ทำไมยิ่งเขียนมันยิ่งหวานก็ไม่รู้นะคะ ตอนเขียนไม่รู้สึกจริง ๆ ค่ะ แค่คิดว่ามันน่าจะเป็นแบบนี้ก็พิมพ์ให้อารมณ์นี้เท่านั้นเอง แต่พอจะจับจุดได้เหมือนกันค่ะ..ยิ่งเครียดก็ยิ่งเขียนให้หวานอ่ะ :beat: ตัวเอง ตอนล่าสุดนี่กลายเป็นพี่เล็กน่าหยิกแรง ๆ เนอะคะ555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะเลดี้ หอมซ้ายหอมขวาแล้วกอดแรง ๆ -//-
atom_big มาต่อตอนใหม่ให้แล้วนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
Little Devil ตอนหน้าก็คิดอยู่ค่ะ ว่าจะให้งานเข้าชุดเล็ก ๆ แต่ยังไม่ได้เริ่มพิมพ์เลยค่ะ แค่คิดเฉย ๆ ยังไม่มีอารมณ์และมีเวลานั่งยาวเลยค่ะ เริ่มเบื่องานที่ทำซะละ555
anajulia น่ารักจริง ๆ น่ะแหละค่ะ555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะคุณนุ่น กอดดดดดแรง ๆ
polartotty หวานเนอะคะ (ไม่รู้เลยจริง ๆ ค่ะว่ามันหวานอ่ะ) พิฮามากเนอะคะ55 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
เช้าประชุมก่อนนะคะ เดี๋ยวค่อยมาตอบที่เหลือ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:กอด1: :pig4:
-
เราเริ่มซาดิสต์ ชักอยากเห็นไทตอนหึงพิจัด ๆ ว่าจะเป็นยังงัย
จะทั้งหวาน ทั้งโหดหรือเปล่านะ
แต่ตอนนี้พิหวานนะ หวานได้อีก จะหวานแข่งกับไทใช่ม๊า
-
เราเริ่มซาดิสต์ ชักอยากเห็นไทตอนหึงพิจัด ๆ ว่าจะเป็นยังงัย
จะทั้งหวาน ทั้งโหดหรือเปล่านะ
แต่ตอนนี้พิหวานนะ หวานได้อีก จะหวานแข่งกับไทใช่ม๊า
คิดเหมือนกันเลยค่ะ
เพราะดูแล้ว ไทดูรักมากกกก น่าจะหึงโหด
ไม่รู้ว่าไรท์เตอร์วางพลอตไว้ยังไง
แต่คิดว่าน่าจะมีช๊อตหึงโหดให้เห็น
ฮ่าๆ
-
นอนกอดกันมองพระจันทร์สุดแสนจะโรแมนติก
อิชชี่น้องพิจังเล้ย :z2:
-
“อืม..พี่เล็กน่ารัก แต่ผมไม่ได้รัก..ผมรักคนอื่นไปแล้ว เข้าใจรึยัง”
??????
ม่ายข้าวจายอ้ะ
พิรักใครเหรอลูก ป้าไม่เห็นเข้าใจเลย!?!?!? อิอิ
-
สำลักความหวานอย่างรุนแรงกับนิยายเรื่องนี้ค่ะ หวานไปทุกฉากทุกตอนจริงๆ
-
อ่านแล้วมีความสุขทุกครั้ง
ขอบคุณ จิมากๆครับที่แบ่งปันความสุขมาให้พวกเรา
-
อ่านมาทันแล้ว ตอนนี้หวานกันจัง จนน้ำตาล เรียก พี่ไปแล้วนะ
เวลาเรื่อวนี้มันมี ปัญหาเกิดขึ้น ไม่รู้ว่าจะเศร้า หรือน้ำตาจะท่วมจอมาก
หรือจะโหดร้าย เกินไปหรือเปล่า ไม่อยากให้เรื่องนี้เศร้ามากนัก
หรือเรื่องราสวมัน จะหนัก หนา สาหัส กว่าที่จะหวานกัน
:z2: :z2: :z2:
-
เย่~ตามอ่าทันจนได้แฮะ ช่วงนี้ยุ่งๆๆไม่ค่อยได้มาอ่านเลย
-
คิดถึงไทกับพิจะแย่แล้วค่ะ
-
ตอนที่ 19
หยาดฝนโปรยปรายลงมาจากแผ่นฟ้าตกกระทบแทรกซึมลงสู่ผืนดิน แผ่ความเย็นซ่านไปทั่วทุกแห่ง ความเย็นจากละอองฝนทำให้ผมตื่นขึ้นมาควานหาผ้าห่มมาคลุม ดึงคนข้างตัวให้เข้ามาอยู่ใต้ผ้าห่มเดียวกันก่อนจะหอมหน้าผากด้วยความเคยชิน..ผมชินที่มีไทมาอยู่ข้าง ๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ?
ลืมตาขึ้นมามองหน้าไท แสงจากฟ้าแลบนอกหน้าต่างทำให้ผมเห็นโครงหน้าไทชัดขึ้น..ดวงตาสีน้ำตาลที่หลับใหลใต้เปลือกตาสองข้างนั้นสื่อ ‘รัก’ ของเจ้าตัวทุกครั้งที่ผมได้สบ ส่งความรู้สึกมั่นคงผ่านริมฝีปาก
ผมนอนตะแคงมองอยู่อย่างนั้น..มือผมแตะที่ริมฝีปากไทเบา ๆ ตอนไทจูบผมไทรู้สึกยังไงนะ? ..ผมรู้สึกดีครับ มันอบอุ่น แล้วก็..หวาน
ผมขยับเข้าไป..ใช้ริมฝีปากตัวเองสัมผัสแก้มไท ผิวลื่นดีแฮะ
แตะที่เปลือกตา..ขนตาทิ่มปากอ่ะ555
ไล่ลงมาตามสันจมูกโด่ง..น่าบีบชิบเป๋ง
เลื่อนลงมาที่ริมฝีปาก.. นิ่มจัง ผมจูบริมฝีปากล่างแล้วผละออกมามอง..ไม่ตื่น เข้าไปจูบเน้นอีกที..เด็กญี่ปุ่นทำปากงึมงำ ไท..มึงน่าแกล้งว่ะ
ผมยิ้มมุมปาก ก้มลงไปใหม่ คราวนี้ผมดันลิ้นเข้าไปด้วยครับ..ปลายลิ้นของผมถูกไทยึดไว้เป็นตัวประกัน
มึงหลับแน่เหรอวะ?
ไทปล่อยลิ้นผมเป็นอิสระ แล้วจูบที่ริมฝีปากผมเบา ๆ
“นอนไม่หลับเหรอครับ?” มันก็ต้องหยั่งงั้นอยู่แล้วว่ะ
“อืม..กี่โมงแล้ว?” ไทขยับตัวไปหยิบมือถือผมมาดูเวลา
“พิแอบถ่ายผมตอนไหนเนี่ย?..” ตอนมึงหลับไง5555 ไทมองรูปหน้าจอผมแล้วอมยิ้ม
“ตี 4 ครึ่งครับ ไปโรงเรียนอย่าลืมเปลี่ยนเป็นรูปอื่นนะ เดี๋ยวคนอื่นเห็นพิจะลำบาก” ไทหอมแก้มผมเบา ๆ แล้วเปิดดูอัลบัมรูปในมือถือผม
“..ใครครับพิ?” หือ? ไทลุกขึ้นนั่งแล้วโชว์รูปในมือถือให้ผมดู
“อ่า..น้องจูน รุ่นน้องที่โรงเรียนน่ะ” ตาดีชิบหายอ่ะ ผมซ่อนรูปน้องเค้าไว้ในฟังก์ชันอื่นที่ไม่ใช่รูปถ่าย ซ่อนไว้ตั้งแต่ผมเริ่มคบก้อยใหม่ ๆ แล้วครับ ตอนนั้นมีกีฬาสีแล้วน้องจูนเป็นหลีดสีผมพอดี ผมเลยขอถ่ายคู่น้องเค้า..แต่รูปมันแบบแก้มแนบแก้มไปหน่อยเลยต้องซ่อน..ผมลืมไปแล้วด้วยซ้ำครับว่าซ่อนเอาไว้
“แฟนเก่าพิเหรอ?” ไท..เสียงห้วนไปมั้ย? ผมเล่าเรื่องจริงให้มันฟังมันจะไว้ใจผมอีกมั้ยครับนี่?
“เปล่าครับ..ผมปลื้มน้องเค้าน่ะ เลยขอถ่ายรูปกับน้องเค้าตอนกีฬาสี..ลืมแล้วด้วยซำว่าเคยถ่ายคู่น้องเค้าอ่ะ น้องเค้ามีแฟนแล้วครับไท” ไทไม่ตอบอะไร..หน้าเฉยไม่แสดงอารมณ์
“แล้วทำไมต้องย้ายเอามาเก็บไว้ที่อื่นด้วย?” มึงไปเรียนตำรวจเถอะ..ถามตรงซะกูไปไม่เป็นเลย ผมถอนหายใจ..
“ตอนนั้นผมคบก้อยอยู่ แต่ผมก็ปลื้มน้องเค้าด้วย ผมกลัวว่าถ้าก้อยเห็นก้อยจะไม่เข้าใจ..กลัวจะหึงแล้วมันจะไปกันใหญ่ เลยย้ายรูปเก็บไว้ที่อื่นน่ะ..ไท..ไม่ได้เป็นแบบก้อยใช่มั้ยครับ?” ผมขยับเข้าไปถามแล้วกอดเอวไท หน้าซบไว้ตรงซอกคอ..หวังว่าการอ้อนมันนิด ๆ แบบนี้มันจะไม่โกรธที่ผมเก็บรูปน้องเค้าไว้ไม่ยอมลบนะครับ..เปลืองตัวชิบหาย ไทพ่นลมหายใจออกมาเฮือกยาว แล้วกอดผมตอบ
“ไม่หรอก ผมจะไม่หึงถ้าพิบอกผมก่อน..แต่ไม่มีใครที่ไหนหรอกนะที่ยอมให้แฟนตัวเองเก็บรูปคนอื่น แถมซ่อนไว้มิดชิดแบบนี้อีก..” ไทดันตัวผมออกมาและพูดประโยคที่ผมยอมให้ลบรูปน้องจูนทิ้งแบบไม่เสียดายเลย
“ผมไม่ใช่ผู้หญิง เราไม่มีทางเดินจูงมือหรือหอมแก้มกันต่อหน้าใคร ๆ ได้..ถ้าพิเจอใครที่ชอบมากกว่าผม พิไปได้ทันทีนะ..แค่บอก ขอแค่พิบอก..ผมก็จะปล่อย แต่ต้องเป็นผู้หญิงนะ ถ้าผู้ชาย..ผมไม่ยอม” ไทดึงผมเข้ามากอด..แล้วกูจะเจอคนที่ชอบกว่ามึงได้ยังไง? กูไม่เคยมองผู้ชายอยู่แล้วอ่ะ ถ้าเป็นผู้หญิง..มึงจะปล่อยให้กูไปจีบเค้ารึไง? ตราบใดที่ไทยังเป็นแบบนี้ น่ารักขนาดนี้..ผมคงมองใครได้หรอก!
ผมดึงมือถือผมจากมือไทแล้วลบรูปน้องจูนทิ้งไป เปิดไล่หารูปที่ถ่ายกับสาว ๆ แล้วลบทิ้งให้หมด..เหลือแค่รูปคนที่ผมพูดได้เต็มปากว่าแฟนเก่า ผมนอนให้ไทกอดและคุยกันจนสว่าง ปลุกตา วันนี้ไม่ต้องไปดูนาครับ..ฝนตก555 ให้อาหารปลา อาบน้ำ กินข้าว และไปโรงเรียนพร้อมกัน..แล้วนั่น มึงเก็บเสื้อใส่นอนกูเข้ากระเป๋าไปทำไม?
“ไท..ทำไร?” ไทยิ้มก่อนจะขอเสื้อผมเอาไปนอนกอดแทนตัว..เน่าสนิทอ่ะ!!
“ไม่เอา..ไม่ให้ มึงอย่ามาเว่อร์ไท” ผมว่ามันและแย่งเสื้อตัวเองออกจากกระเป๋ามันไปด้วย..ทำหน้าแบบนี้อีกละ!!
“ไปเลือกตัวที่ดีกว่านี้ไป ตัวนี้มันเน่าอ่ะ” ผมแพ้ทางมันครับ เฮ้อ.. ไทหยิบเสื้อตัวเดิมเข้ากระเป๋าแล้วยิ้ม ผิวปากอารมณ์ดีออกจากห้องไป..หวังว่ามันคงไม่เอาเสื้อผมไปทำมิดีมิร้ายกับร่างกายมันนะครับ555
เช้านี้ อจ.ที่ปรึกษาห้องผมให้เตรียมงานออกร้าน เลยนัดกันตอนเย็น ๆ พวกผู้ชายจะเข้าไปขอตังค์เมีย ผอ. ผู้หญิงไปดูราคาพวกน้ำปั่น แล้วค่อยมานั่งคำนวณกันว่างบพอรึเปล่า ต้องไปหาเพิ่มอีกเท่าไหร่ เรียนช่วงเช้าแบบไม่สนใจครับ เอาแต่คุยกันเรื่องเตรียมของวันงาน พักกลางวันก็ยังเป็นเรื่องเดิมอยู่
“พิเย็นนี้ไปไถตังค์แล้วเลยไปเดินเล่นบ้านกูเปล่า มีร้านขายพวกเครื่องดนตรีมาลงใหม่ กูไปเล็งกีตาร์โปร่งมาแล้วสวยดี..ไทเย็นนี้ไปเดินเล่นกัน” เต๋าชวนผมกับไทไปเดินดูกีตาร์ที่ห้างบ้านมัน ผมหันไปมองไทแล้วพยักหน้าชวน..ไทยิ้มแล้วพยักหน้าตอบ
“เออ เดี๋ยวเย็นไปเดินเล่นกัน พวกมึงไม่ไปเหรอ?” ผมหันไปถามพวกที่เหลือ แล้วหยิบข้าวเกรียบข้าวโพดที่วินซื้อมาฝากเข้าปากไปด้วย
“ไปดิ กูจะไปดูลายสักใหม่ ๆ ด้วย ว่าจะสักตรงไหล่ว่ะ” ก้องชอบสักครับ ปกติมันสักน้ำมัน คราวนี้คงอยากสักแบบลงสีด้วยมั้ง?..ผมยื่นถุงข้าวเกรียบไปให้อ๋องกินเอง ไอ้นี่ก็ลอกการบ้านตลอด แม่งลอกการบ้านแล้วยังจะอยากแดก ลำบากกูป้อนมึงนะไอ้เหี้ยอ๋อง..อะไรนะครับ โอ๊ยยยยไทไม่หึงหรอกครับ ไอ้อ๋องมันเพื่อนผมนะครับ555
“มึงเอาแฟนมึงมาด้วยนะ ให้แฟนมึงชวนเพื่อนมาด้วย..แฟนมึงจะได้ไม่เหงาไง” ไอ้ชาย..ม่อไม่เลิกนะมึง
“ดูก่อนว่ะ ช่วงนี้แม่งงอนกูอยู่ ให้กูไปรับแต่ไม่สนใจกูมัวแต่คุยกับเพื่อน จะให้กูเดินหาซื้อน้ำหอมเป็นเพื่อนแต่เอาเพื่อนแห่มาดูกูเป็นฝูง น่ารำคาญ” มึงเพิ่งรู้เหรอวะ555
“เอาน่าไอ้ก้อง..มึงหล่อใคร ๆ ก็อยากอวดไง เย็นนี้ไม่ต้องเอาแฟนมึงมาเดินหรอก ไปกันเฉพาะพวกเรานี่แหละ..ถึงกูจะเสียดายนิด ๆ ก็เถอะ555” ชายเดินมากอดคอก้องแล้วดึงน้ำในมือก้องมาดูด..ตลกแดกนี่หว่า
“งั้นเลิกเรียนแล้วมาเจอกันที่โรงจอดรถนะ” ผมสรุปให้ก่อนจะเทข้าวเกรียบก้นถุงเข้าปากอ๋อง แดกหมดจด แดกเกลี้ยงเกลาจริง ๆ 55 เดินแยกกันไปเรียนผมกับไทก็แอบแตะมือกันนิดนึง ยิ้มให้กันอีกนิดหน่อย ไปเรียนมันเครียดนะครับ..มันต้องหากำลังใจกันมั่งดิ -///-
นั่งเรียนช่วงบ่ายแบบไม่ได้ความรู้อะไรเลย..ผมตั้งบังเกอร์กันความรู้กระเด็นเข้าหัวครับ เอาหนังสือมาบังแล้วหลับยาวเลย555 ไม่ต้องห่วงครับ วินคอยจด เต๋าคอยติวให้ตลอด มีเพื่อนดีก็งี้ล่ะครับ เลิกเรียนพวกผมก็ไปนั่งรอที่ประตูโรงเก็บรถ พี่โป้งก็ชวนเล่นบาสผมก็บอกไปว่านัดกันแล้วว่าจะไปเดินห้าง ผมเลยชวนพี่โป้งไปเดินเล่นด้วยกัน..พี่โป้งไม่ไปครับแต่แกกอดคอผมแน่น
“อ้าว จะไปหางบเพิ่มแล้วเดินห้างไม่ใช่เหรอ ไปสิพิ555” โห..ไอ้เหี้ยพี่โป้ง มึงล็อคคอกูแน่นขนาดนี้กูคงไปได้หรอก
“เพ่ก็ปล่อยผมเด้” ผมดิ้นพี่โป้งก็ยิ่งรัด ผมทุบแขนแกก็เปลี่ยนมาจี๋เอว ดีที่เต๋ามาจับแยกไม่งั้นผมต้องขำตายแน่ครับ555
“ไปนะพิ” ผมยกมือไหว้พี่โป้งกับเพื่อน
“..กูเกลียดขี้หน้าไอ้เหี้ยนี่ชิบหาย” หืม..ผมเลิกคิ้วมองเต๋าแล้วหันไปมองวิน วินก็บุ้ยปากไปทางพี่โป้ง
“ไมวะ?” ผมถาม เต๋าหันมามองผมแล้วก็ถอนหายใจ
“ช่างเหอะ เราไปไถตังค์แล้วค่อยเจอกันหน้าบ้านกูดีกว่า รอกันไปรอกันมาเดี๋ยวก็ไม่เสร็จซักอย่าง” ผมพยักหน้าแล้วกดโทรหาไทให้ไปรอหน้าห้างเลย ปีนี้เมีย ผอ.ให้มาเท่าปีที่แล้วครับ แต่เจ๊เค้าบอกว่าถ้าไม่พอยังไงก็จะให้เพิ่ม กอดพวกผมคนละทีแล้วค่อยควักตังค์ให้..ไม่เบานะป้า555 เมื่อเช้าไทกับผมขับรถใครรถมันมาครับ เต๋ากับวินก็เลยติดรถผมไปโน่นไปนี่ได้
“พิกินข้าวเย็นในห้างเลยปล่าว? กูจะได้โทรบอกแม่ไม่ต้องรอ” ผมพยักหน้าให้วิน แล้วหยิบโทรศัพท์กดบอกตาว่าจะกินข้าวเย็นกับเพื่อน วางสายจากตาไม่ถึงนาทีไทก็โทรเข้าครับ
“ใกล้ถึงแล้ว..รอที่ร้านเลยนะ ไทอยู่กับพวกไอ้ชายรึเปล่า? บอกมันด้วยว่าเราจะหาข้าวเย็นกินกันในห้างเลย ให้มันโทรบอกที่บ้านด้วย..ครับ ครับผม” ไทสั่งให้ผมรีบวางแล้วขับรถดี ๆ ..น่ารักอ่ะ555 ลงจากรถผมก็ตรงไปซื้อน้ำก่อนเลยครับ หางตาเหลือบไปเห็นชายกระโปรงสีน้ำเงินก็รีบหันไปมองเต็ม ๆ ตา..สะกิดไอ้เต๋าแทบไม่ทันเลยครับ น่ารักเหมือนไม่ได้มาจากโลกเดียวกันเลย..น่ารักโคตร!!
“..สวยเช็ด..” ผมพยักหน้าเห็นด้วยกับเต๋า..น้องเค้าคนแน่เหรอวะ? น้องเค้าหันมามองเหมือนจะรู้ตัวครับว่าพวกผมพูดถึงน้องเค้าอยู่
“....” เต๋ากับผมผงกหัวแล้วยิ้มให้น้องกระโปรงน้ำเงิน ก็ผมไม้รู้จักชื่อเค้านี่555 เดินอายพวกผมไปโน่นแล้วครับ
“มึงไม่จีบเหรอวะเต๋า..น่ารักดีออก” ผมยุเต๋า มันหันมามองหน้าผมแล้วส่ายหัว
“กูว่าสวยขนาดนี้มีแฟนแล้วชัวร์ เสียเวลาเปล่าว่ะ ไปดูกีต้าร์กัน” ผมกับวินมองหน้ากันทันที ..เต๋าเปลี่ยนไป!! มันเดินกอดคอผมกับวินแล้วลากไปร้านขายเครื่องดนตรี ไท ชาย ก้องยืนรออยู่แล้วครับ
“อ๋องล่ะ?” วินถามชาย
“กำลังมา ..เข้าไปดูเลยเหอะว่ะ กูอยากเห็นใกล้ ๆ เต็มทนละ” ผมมองตามไอ้ชายก็เห็นกีตาร์โปร่งที่วางโชว์หน้าร้าน โห.. TAYLOR 714-CE นางฟ้าชัด ๆ ตั้งป้ายขาย 8 หมื่นกว่า สมราคา..แต่ผมซื้อไม่ไหวแน่ ๆ เสียดายตังค์ครับ
“พวกมึงเข้าไปกันก่อนเลย กูเยี่ยวแล้วเดี๋ยวตามไป” ผมบอกพวกมันและเดินไปห้องน้ำกับไท
“ได้งบรึเปล่าครับ?” ผมพยักหน้าแล้วเปิดประตูห้องน้ำ เดินไปฉี่ที่โถ ย้อนกลับมาล้างมือ เงยหน้ามองกระจก..
“มีไร?” ไทมองผมผ่านกระจกแล้วยิ้ม ดึงมือผมมาเช็ดกับกระดาษทิชชู่ที่ไทถือไว้ ผมรีบหันซ้ายหันขวามองคนในห้องน้ำ..ไทดึงมือผมเข้ามาในห้องน้ำแล้วกอด
“..คิดถึง..” ผมอมยิ้ม แล้วกลั้นหายใจไปด้วย ..โรแมนติคแบบไท ต้องมาซุกไซร้กันในส้วม555 ผมดันตัวออกมาหอมแก้มไท
“ไปเหอะ..กูเหม็นขี้ว่ะ” ไทยิ้มแล้วจูบที่ริมฝีปากผมเบา ๆ
“คืนนี้ไทไปส่งพิที่บ้านนะ ..ขับตามไปส่งไง” ผมสบตาสวยสีน้ำตาลเชื่อมแล้วหลับตา ก้มหน้ากดจมูกลงกับไหล่ไท อาห์..ทั้งเขินทั้งเหม็น จะดีมากถ้าไม่มีกลิ่นเหมือนใครตดใส่หน้าตลอดเวลาแบบนี้ ผมกับไทเดินออกมาจากห้องน้ำเข้าไปที่ร้านขายกีต้าร์ เด็กโรงเรียนผมอยู่เต็มร้านเลยครับ เดินยิ้มและทักเพื่อนแล้วเข้าไปหาพวกเพื่อนกลุ่มผมเห็นอ๋องกำลังต่อราคากับเจ้าของร้านอยู่
“..นะพี่ ลดให้ผมหน่อย ถ้า 7 หมื่นผมซื้อเลย” มันต่อนางฟ้าหน้าร้านอยู่ครับ ต่อโหดว่ะ..ต่อทีหายไปหมื่นกว่า กูเป็นเจ้าของร้านกูจะเอาน้ำมาสาดมึงว่ะอ๋อง
“คุณอาทิตย์..คุณอาทิตย์รึเปล่าครับ?” ผมมองเจ้าของร้านที่ทักไท..รู้จักกันเหรอ?
“..พี่แขก พี่เปิดสาขาที่นี่เหรอครับ?” ไทขมวดคิ้วมองพี่เจ้าของร้านแล้วเดินเข้าไปทักตอบ
“พี่แขกนี่เพื่อนผมครับ ชาย อ๋อง วิน เต๋า ก้อง พิครับนี่พี่แขก พี่เค้าเป็นเพื่อนพี่ชายผม เมื่อก่อนผมกับพี่เรย์มาขลุกอยู่ร้านพี่แขกประจำแหละ555” ไทแนะนำให้พวกผมรู้จักกับเจ้าของร้าน และร่วมหั่นราคานางฟ้าของผมทิ้งด้วยกันกับไอ้อ๋อง
“ 7 หมื่นก็พอพี่ เดี๋ยวผมช่วยซื้อชุดลำโพงเอาไปเปลี่ยนให้พี่เรย์” พี่แขกถอนหายใจ และยอมขายนางฟ้าให้อ๋องไป 7 หมื่น อ๋องยิ้มแก้มปริเลยครับ
“คุณอาทิตย์ย้ายโรงเรียนเหรอครับ มิน่า..ไม่ค่อยไปที่ร้าน ปูนใสเค้าบ่นถึงน่ะครับ..มาพอดีเลย วันนี้เค้าขอตามมาดูร้านที่พี่เปิดใหม่น่ะครับ ปูนมาดูสิ ใครมาแน่ะ” ผมหันไปมองตามพี่แขก..นั่นมัน...น้องกระโปรงน้ำเงินครับ! ...ชื่อปูนใสเหรอเนี่ย? น้องปูนใสเดินฝ่ากลุ่มเด็กผู้ชายโรงเรียนผมมาด้วยความยากลำบาก พอมาถึงกลุ่มพวกผมน้องปูนใสก็ยิ้มกว้าง วิ่งเข้ามาเกาะแขนไททันที..ทำไมกล้าเกาะแขนวะ สนิทกันมากรึไง? ผมขมวดคิ้วมองมือเล็ก ๆ นั่น
“พี่ไท! ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะคะ น้องปูนนึกว่าพี่ไทย้ายไปอยู่ญี่ปุ่นซะอีก..แล้วมิ้นท์กับครีมสบายดีรึเปล่าคะ?” ไทยิ้มให้น้องปูนใส..มันเหมือนภาพปกการ์ตูนญี่ปุ่นที่ก้อยชอบซื้อจริง ๆ ครับ เหมาะกันเกินไปแล้ว..
“มิ้นท์กับครีมสบายดีค่ะ ไว้พี่จะพามาหานะคะ..น้องปูนนี่เพื่อน ๆ พี่ค่ะ นี่น้องปูนเพื่อนมิ้นท์” น้องปูนหันมายิ้มให้พวกผมแล้วยกมือไหว้ พอน้องเค้าเห็นหน้าผมเค้ายิ้มค้างเลยครับ..จำได้อ่ะดิ555
“พี่ชื่อชายนะครับ น้องปูนเรียนที่ไหนครับ?” น้องปูนหันไปตอบชาย แต่มือนั่นก็ไม่ได้ปล่อยแขนไท..ผมหันไปมองไทที่คุยกับพี่แขกอย่างออกรส ทำไมปล่อยให้คนอื่น..เกาะแขนอย่างนี้วะ!!
เห็นแล้วหงุดหงิดครับ ผมเดินเลี่ยงออกมาดูนางฟ้าหน้าร้านกับอ๋อง พยายามทำใจและตั้งสติ..เค้ารู้จักกันมาก่อนก็อย่างนี้แหละ เค้าสนิทกับมิ้นท์ ไทก็คงคิดเหมือนน้องสาวคนหนึ่งล่ะน่า..แต่ปูนใสโคตรน่ารักขนาดนั้นไทมันจะไม่เคยคิดอย่างอื่นเลยเหรอ? ผมคิดมากไปแล้วนะนี่..รีบสะบัดหัวไล่ความคิดอกุศลออกจากหัว
“เป็นอะไรวะ? พิกินข้าวเสร็จไปส่งกูที่บ้านหน่อยนะ เอากีต้าร์ไปเก็บด้วย กูหิวแล้ว..ชวนพวกมันแดกข้าวดีกว่าว่ะ” ผมพยักหน้าเห็นด้วย แล้วหันไปเรียกเพื่อนให้ไปกินข้าวเย็น..แต่สายตาผมดันไปเห็นไทยืนพิงผนังคุยกับน้องปูนใส โดยที่มือน้องเค้าก็ยังกอดแขนไทไม่ปล่อย..มันอะไรกันครับ?
“ไปกินข้าวกัน พี่แขกผมกลับก่อนนะครับ ไทจะไปกินข้าวพร้อมกันมั้ย?..” ผมถามไท ไทยิ้มให้ผมแล้วชวนน้องปูนใสไปกินข้าวด้วยกัน
“น้องปูนไปทานข้าวกับพวกพี่มั้ยคะ?” น้องปูนทำหน้าลังเล เหลือบมามองหน้าผมแวบหนึ่ง แต่ก็พยักหน้าเบา ๆ ในที่สุด..ผมแค่นยิ้มให้ไทแล้วหันหลังเดินกอดคอวินออกจากร้านพี่แขก
“กินสุกี้ดีกว่า..กูขี้ไม่ออกหลายวันละ” พวกผมตกลงกินสุกี้กันครับ สั่ง สั่ง และสั่งของมาเต็มโต๊ะ ผมเลี่ยงที่จะนั่งใกล้ไทครับ เพราะอีกฝั่งของไท..คือน้องปูน
“..ไม่สั่งเห็ดเหรอครับ พิชอบกินเห็ดไม่ใช่เหรอ?”ผมหันไปมองไทนิดนึง แล้วหันไปบอกวินให้สั่งเห็ดเข็มทองให้ชุดหนึ่ง กินเป็ดย่างและจิบน้ำ
“พี่พิชอบทานเห็ดเหรอคะ น้องปูนก็ชอบค่ะ” ผมเงยหน้ามามองน้องปูน รอยยิ้มน่ารักนั่นไม่ทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นหรอกนะครับ
“ครับ วินกินเห็ดแทนกูด้วยนะ อ๋องไปเลยมะ ตาคอยกินข้าวเย็นว่ะ กูไปก่อนนะพวกมึง..พี่ไปนะครับน้องปูน” ผมพูดแบบลืมหายใจ ยิ้มให้น้องปูนแล้วคว้านางฟ้าของอ๋องติดมือมาด้วย นั่งอยู่ตรงนั้นมันทำตัวให้ปกติไม่ได้ครับ ผมไม่ได้อยากงี่เง่าแบบนี้..แต่มันทนอยู่เฉย ๆ ไม่ไหวจริง ๆ ยิ่งเห็นสองคนนั่นยิ่งโมโห..เฮ้อ ส่งอ๋องเข้าบ้านก็ดิ่งเข้าบ้านไปหาตา ปิดโทรศัพท์ ปิดรั้ว ชวนตาสวดมนต์ สวดเสร็จก็ออกมาอาบน้ำ ข่มตานอน
.
.
.
.
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจ้องแล้วปาทิ้งกับเตียง ผมไม่พร้อมจะเปิดเครื่องแล้วคุยกับไทครับ..
ผมรู้ครับว่าผมอาจจะคิดมาก..แต่ถ้าคุณเป็นผม
คุณก็ต้องคิดบ้างเหมือนกันล่ะ..แล้วจะนอนหลับเข้าไปได้ยังไงวะ
แม่งเอ้ย!!!
.............................
มาแล้วค่ะ สังเกตตัวเองได้ว่ามักจะโพสต์วันเสาร์ตลอด ตกลงว่าวันเสาร์เป็นวันที่จิสามารถนั่งพิมพ์นิยายได้อย่างสะดวกโยธินนั่นเอง5555
ขอบคุณที่ติดตามและให้กำลังใจนะคะ
:pig4: :กอด1: :L2:
-
ขัดใจนายไท
-
“ไม่เอา..ไมให้ มึงอย่ามาเว่อร์ไท” ผมว่ามันและแย่งเสื้อตัวเองออกจากกระเป๋ามันไปด้วย..ทำหน้าแบบนี้อีกละ!!
“....” เต๋ากับผมผงกหัวแล้วยิ้มให้น้องน้ำเงิน ก็ผมไม้รู้จักชื่อเค้านี่555 เดินอายพวกผมไปโน่นแล้วครับ
-----------------------------
ไท...ขอบอกว่าไม่ว่าจะเพราะต้องการดูปฎิกิริยาพิหรืออะไร...แกผิดเต็มประตูเฟ้ยยยยยยยยย
*กระโดดถีบไทสองขาแล้วดึงพิกับพี่จิมากอด*
ติดลบ1 - -+
-
ใจดีไม่บันยะบันยังเลยนะไท
-
:เฮ้อ:น้ำตาลในเลือดที่เติมเต็มมาหลายวันลดระดับลงใกล้จะติดลบ :o12:
เป็นใครก็คิดมากแบบพิทั้งนั้นแหละ ลองได้เห็นคนที่ตัวเองรักอยู่กับคนอื่น :sad2:
-
อืม ทำแบบนี้มันชวนให้น้อยใจอ่ะ
จริงไม่จริง ไม่สน
ที่สำคัญคือ สนใจคนอื่นมากกว่าแฟนต่างหาก
งานนี้ต้องคุยให้จบเน้อ
-
ทำไมเราแอบคิดว่าน้องปูนใสเค้าอาจจะชอบพิก็ไม่รู้อะค่ะ = ="
แหม่...เมื่อคืนทำไทหึง..วันนี้เลยได้หึงไทเลยไงน้องพิ เจ๊ากันพอดี ฮ่าๆ
แต่จะไม่ให้พิคิดมากคงไม่ได้เนอะ ก็อย่างว่า น้องเค้าไม่ใช่ใครที่พิรู้จักดี สนิทกับไทแค่ไหนก็ไม่รู้
ดึงความสนใจไทไปจากน้องพิ แถมยังมากอดแขนตัวติดกับแฟนชาวบ้านตลอดเวลาอีก มันก็ต้องจิตตกเป็นธรรมดาอะเนอะน้องพิ...
ตอนหน้าก็เคลียร์ซะนะจ๊ะไท เค้าอุตส่าห์ชิ่งกลับก่อน ปิดโทรศัพท์หนี งอนให้รู้แบบครบสูตรแล้วขนาดนี้อะ
ขอบคุณนะคะคุณจิ +1 จ้าา :กอด1:
-
คอมพ์จิเป็นไรไม่รู้อ่ะค่ะ นั่งตอบเม้นท์เสร็จพอจะโพสต์ก็ not connect ตลอด
มันยาวไปรึไงถึงไม่ยอมให้โพสต์ :m16:
ไว้วันจันทร์จิค่อยใช้เครื่องที่ทำงานมาตอบให้นะคะ
:กอด1: :z3: :เฮ้อ:
-
พลัดกันหึงมั้งไงพิ ไทหึงมั้งพิหึงมั้ง
รสชาติของชีวิต :laugh:
แต่ยังไงก็เชื่อว่าไทไม่คิดอะไรกับน้องน่ารักคนนั้นแน่
-
มาตามอ่านสองตอนล่าสุด หวานกันจริงจังมากคู่นี้
พี่เล็กอะไรนั่น อืม ดูไม่มีพิษไม่มีภัยแต่เหมือนจะมาแบบเชือดนิ่มๆแปลกๆนะ
ก็ต้องรอดูกันไปว่าจะเป็นยังไงต่อไป
-
เหอๆ
พลัดกันหึงจริงๆ ด้วย
ลุ้นกันต่อไป ไม่อยากจะเดา
-
แง ๆ เราจะเอาหวาน ๆ ต่ออ่า อย่างนี้ชีวิตเราก็ขาดน้ำตาลแล้วอะดิ เฮ้อ
ไทฮะเคลียร์ด่วนเลยฮะพี่ ปล่อยให้น้องนีเกาะติดแบบนี้ได้ไง
ถึงจะสนิทก็เหอะ แต่ต่อหน้าต่อตาแฟนตัวเองนะ ไม่ไหว ๆ รีบเคลียร์ด่วน
จะได้กลับมาหวานกันเหมือนเดิมเร็ว ๆ คนอ่านรออยู่ 55+
-
คุณจิบรรยายได้อารมณ์มาก
เรื่องความโรแมนติกแบบไท ต้องไปหวานกันในห้องน้ำนี่.............
ได้อารมณ์แบบ อี๋ย์ย์ย์ย์ย์ย์ จริง ๆ แฮะ
-
โถ........ตัวเองคิด เลยคิดว่าไทก็คิดเหมือนกัน น้องพิของพี่นุ่น น่าร้ากกกกกกกกกก
ว่าแต่..เลยอดกินเห็ดเข็มทองเลย เห็นญี่ปุ่นเสียด้วยสิ กร้ากกกกกกกกกส์
ปล.ความน่ารักของน้องปูนใส (ที่ข้าพเจ้าสงสัยว่าจะปิ๊งพิเหมือนนุ้งพาร์)
ไม่สามารถทำให้ช็อตที่น้องพิซุกตะหมูกเข้ากะไหล่ไทโยซังในห้องน้ำเพราะทั้งเขินทั้งเหม็นลบเลือนจากใจข้าพเจ้าได้เลย โฮะๆๆๆๆๆๆๆ
-
งานยังไม่เข้าเลยวิ่งมาตอบเม้นท์(รวบตอบตอนที่แล้วด้วยนะคะ55)
ตอบคุณ fuku ใช่ค่ะ มือที่สาม มือที่สี่ จะมีเยอะแยะทำไมนี่?555 ส่วนตอนล่าสุดนี่เห็นด้วยค่ะ ไท..มึงสนใจคนอื่นมากกว่าแฟนได้ไง(ตบหัวทิ่ม) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
dukdikdukdik จริง ๆ ทุกตอนจิก็เขียนให้มีโมเม้นท์หวานของคู่นี้ตลอดนะคะ แต่ตอนล่าสุดนี่ต้องเคลียร์ด่วนเนอะคะ ปล่อยให้คนอื่นมาเกาะติดแบบนี้ได้ไง(โดดงับขากางเกงแล้วกระชากไปมา) ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
rainter ใช้ปลายนิ้วสะกิดมดออกเบา ๆ พี่เล็กน่าหยิกเนอะคะ55 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
nbus ขอใช้อีโมเดียวกันให้คุณนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
hotladyanyavee กอดเลดี้แรง ๆ แล้วบวกคืนให้เลดี้นะคะ พี่เล็กน่าหยิกอ่ะ แต่พิไม่ได้สนใจมันก็ไม่น่าห่วงอ่ะเนอะ วันแม่เลดี้กลับบ้านรึเปล่าคะ จิไม่ได้กลับอ่ะ ที่ทำงานมีงานเลยต้องอยู่ เหนื่อยได้อีกอ่ะชีวิต ขอบคุณที่ติดตามนะคะเลดี้
BeeRY เนอะคะน้องเบียร์พี่ว่าไทหึงน่ารักดีอ่ะ หวานกันได้อีก หวานไม่สนใจใคร555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Killua ใช่ค่ะ ไทน่ารักได้โล่ห์อ่ะ ยินดีต้อนรับนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
BOOM_LOVE สองหนุ่มนี่ขยันหวานกันจริง ๆ แหละค่ะ แต่ตอนล่าสุดไททำคุณ BOOM_LOVE เครียดไปเลยอ่ะ จิจะตบกบาลไทให้นะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
jasmin พิไม่เล่นด้วยกับพี่เล็กแน่ ๆ ค่ะ แต่พี่เล็กเค้าน่ารักนะคะ555 ส่วนตอนล่าสุด ไทไม่ได้คิดอะไรกับน้องปูนค่ะ แต่น้องปุนเค้าน่ารักจริง ๆ นะคะ อ้าาาน้องปูนนนน ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
pærəˈsɛtəmɒl เนอะคะเราต้องมีสีสันให้ชีวิตบ้าง จิแอบฮาพิเหมือนกันค่ะ55 ส่วนตอนล่าสุดจิต้องให้ไทรีบเคลียร์ละ555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
fahsai ไปตรวจเบาหวานกันค่ะ(ควงแขนกันอย่างออกนอกหน้ามากมาย55) ดีใจที่ชอบนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
maicy น่ารักเนอะคะ สองคนนี่เค้าน่ารักกันจริงๆ มันเขี้ยวมากกกก ยินดีต้อนรับนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
iforgive อยากให้ไทหึงแบบปรี๊ดแตกเหมือนกันค่ะ แต่ยังหาเหตุให้หึงไม่ได้อ่ะ555 ส่วนตอนล่าสุดไทใจดีเกินไปเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Solar cell นอนกอดกันก็หวานพอแล้วอ่ะ นี่นอนมองพระจันทร์ด้วยกันอีก อิจฉามันเนอะคะ555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
MM.Dog พิรักดิชั้นค่ะ555(จริงจังได้อีก) ส่วนตอนล่าสุดนี่ส้วมในห้างมันเหม็นจริง ๆ ค่ะ คิดถึงแล้วก็เวียนหัวขึ้นมาเลยอ่ะ555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
TONG หวานเนอะคะ หวานกันได้ตลอดจริง ๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ordkrub อ่านแล้วมีความสุขคนแต่งก้ดีใจค่ะ ขอบคุณคุณ ordkrub เหมือนกันนะคะที่แบ่งปันกำลังใจให้จิ
DE SaiKuNee หวานเนอะคะ จะไม่ให้เศร้ามากนะคะ แต่ก้อาจจะมีแบบจิตตกบ้างนิดหน่อยค่ะ ยินดีต้อนรับนะคะ จิจะให้มีโมเม้นท์หวาน ๆ ตลอดเรื่องนะคะ(จริงจัง) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
dearmeepooh กอดดดดดดน้องพูดีใจกับเรื่องกระเป๋าตังค์ด้วยนะคะ เรียนหนักรึเปล่า? พักผ่อนให้เยอะ ๆ นะคะ ขอบใจนะจ๊ะที่ตามอ่านอ่ะ(หอมซ้ายหอมขวา55)
Little Devil ขัดใจเนอะคะ555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
กระต่ายชมจันทร์ กอดดดดดตอบ ไทน่าถีบจริง ๆ แหละค่ะ..แต่พี่ถีบไม่ลงอ่ะ แหะแหะ พี่แก้แล้วนะคะ จุ๊บุ ขอบใจที่ตามอ่านนะคะ พี่จะแวบไปอ่านเหล่าเทพรอน้องโอ้นะคะ (เม้นท์ข้ามเรื่องเฉยเลย55)
Rockstar เนอะคะ หวานกันจริงจังมาก พี่เล้กเค้าน่ารักนะคะ เค้ามีดีที่เค้าน่ารักค่ะ555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
rellachulla อยากเห้นตอนไทหึงจัด ๆ เหมือนกันค่ะ แต่ยังไม่มีเหตุที่จะให้หึงได้ขนาดนั้นอ่ะ ส่วนตอนล่าสุดผลัดกันหึงเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
anajulia กอดคุณนุ่น วันหลังจิจะให้น้องไทพาพิไปนั่งกินเห็ดเข็มทองเพียว ๆ เลยค่ะ555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ปล.น้องปูนน่ารักอ่ะค่ะ จิชอบน้องปูน :impress2:
ปล.2 เป็นการตอบเม้นท์ที่ใช้เวลานานมาก ทำงานส่งนายไปด้วย แอบตอบเม้นท์ไปด้วย เลยโดนคุณนุ่นปาดเลยอ่ะ555 จะรีบนั่งปั่นงานนะคะเพื่อตอนใหม่ของนิยายเรื่องนี้555
ปล.3 คุณนุ่นกับคุณ pærəˈsɛtəmɒl อ่านออกด้วยอ่ะ555
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ นั่งจิ้มบวกขอบคุณทุกท่านค่ะ
-
แวะมาไม่ทันพี่จิตอบเม้นท์ตอนนี้ แบบว่าไปทริปกับโรงเรียนตั้งแต่วันแม่ เลยไม่ได้เล่นคอมพ์ 4 วัน ใจจะขาด :z3:
คิดถึงพิกับไท แอบคิดอยู่ว่าพี่จิต้องอัพวันศุกร์ ไม่ก็วันเสาร์ 555+
พิหนีมาแบบนี้ ไทคงเป็นห่วงแย่เลย แต่ว่าหึงแรงกว่าไทอีกนะพิเนี่ย :o8:
เหมือนน้องปูนจะไม่มีออร่านางร้ายจับนะคะ น่ารักออกขนาดนี้ อย่าเพิ่งคิดมากเรื่องไทกับน้องปูนเลยนะพิ โอ๋ๆๆ :กอด1:
-
นั่ง ๆ อ่านไปแล้วกำลังหาพระจันทร์ หันไปอีกทางเจอพระอาทิตย์ หันไปอีกทางเจอฝน :jul3:
มารายงานตัวว่ายังติดตามความหวานนิด ๆ แต่กลมกล่อมของทั้งคู่
-
งานนี้ได้รสชาตใหม่เพิ่มขึ้นมาจาก ตอนแรกเป็นรักหวานใส เป็นหาเรื่องชวนรัก
มาจีบแบบตีสนิท แล้วโรแมนติ แล้วก็มาหื่นติดเรท จนมาตอนนี้อารมณ์หึงของ
น้องพิที่ดันมีขึ้นมา เพราะความน่ารักของน้องปูนใส สงสัยงานนี้น้องปูนถูกพิแอบเขม่น
บางครั้งเข้าใจเนอะว่าความรักก็อาจมารวน เพราะความที่ใจเกิดอคติเล็กๆขึ้นมา
เพราะว่า เราไม่รู้ว่าในอดีตเขาคบกันแบบไหน เข้าใจนอกพิอะ แต่ไงก็อยากให้เคลียร์กัน
ปล.อยากบอกว่าวันแม่โทรไปแม่ยังไม่ได้เลย วันหยุดตัดไปเลย ขนาดวันหยุดประจำสัปดาห์ยังไม่ได้หยุด จะขอลาพักร้อน
นายยังบอกขอเลื่อนก่อน นายคะวันหยุดหนูรวมลพักร้อนยาวเป็นครึ่งปีแล้วนะคะ และก็เพิ่งกลับมาจากงานโรดโชว์
และงานเวิคชอปที่สิงคโปร์ ไปวันที่9-13 เพิ่งกลับมา งานสุมเต็ม เคลียร์งาน ได้ พอเข้าบอร์ โหไงเรื่องในบอร์ดไปไวจนชวนปวดหัว
อ่านทันไม่นี่
-
อยากบอกน้องพิแว่ ความรักก็หยั่งเงี้ยแหล่ะคร่ะ
บางครั้งก็เปรี้ยว อย่างมะดัน
บางครั้งก็หวาน ปานน้ำอ้อย
ความรักจึงกลายเป็น น้ำอ้อยผสมมะดัน(และเท่าที่เจ๊อ่านมานายไทมันดันดีสมชื่อด้วยชิมิเค๊อะ)
อร๊ายยยยยยย ที่พูดมาข้างต้นนี่เจ๊ไม่ได้เข้าข้างนายไทน๊า
เพราะเจ๊น่ะรักน้องพิที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดด
-
ตอนที่ 20
เสียงฟ้าผ่าจากด้านนอกทำให้ผมสะดุ้งตื่นเป็นระยะ ฝนยังคงตกหนักอย่างต่อเนื่อง ท้องที่ส่งเสียงประท้วงและความหงุดหงิดเมื่อเย็นทำให้ผมหลับไม่สนิท ฝันไม่ปะติดปะต่อ ตอนนี้ผมฝันว่าตัวเองเป็นตะคริวครับ ฝืนลืมตาและตั้งใจจะลงไปหาอะไรกิน..ความหิวมันไม่ปรานีใครจริง ๆ โอยยยยผมลุกไม่ได้ครับ ความรู้สึกเหมือนถูกผีอำ..อะไรวะเนี่ย?
“มึงเข้ามาได้ยังไง?” ผมเอ่ยปากถามผีญี่ปุ่นต้นตอของความฝันตะคริวกิน อาบน้ำบ้านกูแถมเอาเสื้อผ้ากูมาใส่อีก มันนอนหลับตาพริ้ม สองแขนกอดผมแน่น เอาขามาก่ายอีกต่างหาก..กูถามทำไมไม่ตอบ กวนตีน! ผมสะบัดตัวออกจากแขนมันแล้วถีบเต็มแรง
“โอ้ยยยย” ไทลงไปกลิ้งกับพื้นและร้องโอดโอยขอความเห็นใจ..กูไม่ลงไปกระทืบซ้ำก็ดีแค่ไหนแล้วไอ้เหี้ย!
“พิถีบผมทำไม..เจ็บนะ ผมขับรถฝ่าฝนมาหาพิเพราะผมติดต่อพิไม่ได้ พิปิดโทรศัพท์ทำไมครับ?..มีอะไรรึเปล่า?” อย่ามาทำหน้าหล่อเลวใส่กูไอ้ไท..อารมณ์ขึ้นแล้วโว้ยยยย
“ตอบไม่ตรงคำถาม กูถามว่ามึงเข้ามาได้ยังไง!” ไทขมวดคิ้ว และตอบคำถามผม
“พี่ช้างเปิดรั้วให้..ตาเปิดประตูห้องพิให้ผมครับ พิเป็นอะไร โมโหใครทำไมมาลงที่ไทล่ะครับ?” กูลงถูกคนแล้วว่ะ มาให้เคลียร์ถึงที่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
“กูจะให้โอกาสนะไท..เล่ามาให้หมดเรื่องปูน สนิทกันแค่ไหน รู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วกูจะบอกว่ากูเป็นแบบนี้เพราะอะไร” ไททำตาโตแล้วยิ้ม ก่อนจะลุกไปนั่งปลายเตียง ผมดึงหมอนมากอดแล้วหลับตาฟังเสียงมัน..ไม่อยากเห็นหน้าครับ ตีนผมมันคอยจะกระดิกอยู่เรื่อย
“ผมรู้จักกับน้องปูนตอนน้องปูนอยู่ ป.1 มิ้นท์กับครีมพาน้องปูนมาเล่นด้วยที่บ้านครับ ผมสนิทกับน้องปูนเพราะผมเห็นว่าผมน้องปูนยาวไม่เหมือนผมมิ้นท์ พี่เรย์บอกให้ผมเอากรรไกรมาตัดให้สั้นเหมือนมิ้นท์เพราะกลัวน้องปูนอายที่ผมยาวไม่เหมือนเพื่อนคนอื่น ๆ ผมเลยเอากรรไกรมาตัด แต่ตัดพลาด ไปโดนติ่งหูน้องเข้า น้องปูนร้องไห้โฮ เลือดไหลเปรอะเต็มเสื้อ ผมทำอะไรไม่ถูกเลยอ่ะตอนนั้น” ไทเล่าไปมันก็หยุด ผมเลยลืมตาขึ้นมามอง..ไอ้สัตว์!!
“ไอ้สัตว์!! ตกใจหมด..เอาหน้าออกไปไกล ๆ เลย” ผมดันหน้าไทออก และใช้เท้ายันหน้าอกไว้ออกแรงผลักเบา ๆ มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนจะถึงปากผมอยู่แล้วอ่ะ..กูยังไม่หายหงุดหงิดนะไอ้วรนุช!! ไททำปากยื่นแล้วกลับมานั่งที่เดิม มันเล่าไปก็ยิ้มให้ผมไปด้วย..เดี๋ยวได้แดกตีนกูอีกรอบหรอก -*-
“แม่น้องปูนวิ่งเข้ามากอดน้องปูนแล้วอุ้มไปทำแผลในบ้าน ผมกับพี่เรย์ถูกป๊าตี พี่เรย์โดนหนักกว่าผม..นั่งไม่ได้ไป 2 วันเพราะเจ็บก้น ผมนั่งร้องไห้อยู่ระเบียงบ้าน..น้องปูนเดินมากอดปลอบผมไม่ให้ร้องไห้ แล้วยังเดินไปบอกแม่น้องปูนไม่ให้ว่าผม..เพราะผมเป็นพี่ชาย..แม่ห้ามว่าพี่ชาย น้องปูนไม่ดื้อกับพี่ชาย.. แล้วพี่แขกลูกพี่ลูกน้องปูนกับพี่เรย์เค้าเรียนโรงเรียนเดียวกัน แต่คนละรุ่นนะครับ พี่แขกอายุมากกว่าก็จริงแต่เล่นดนตรีมาด้วยกันเลยยิ่งสนิทกันเข้าไปใหญ่ พี่แขกเรียกผมกับพี่เรย์ว่าคุณตลอดนะ พ่อพี่แขกกับป๊าผมเค้ามีบุญคุณกันน่ะ ตั้งแต่ย้ายตามมิ้นท์กับครีมมาเรียนที่นี่ผมก็ไม่ได้คุยกับน้องปูนเลย..ผมต้องใส่ใจแฟนก็เลยลืมน้องน่ะ555” ผมสูบลมเข้าปาก..ยังไม่หมดเว้ย
“แล้วทำไมต้องกอดแขนตลอดเวลา..ทำตัวเหมือนหมากับเห็บ” ผมถามอีกคำถามที่มันยังค้างอยู่ในใจ..มองไร หมากับเห็บนี่ถือว่าให้เกียรติมากแล้วนะ ( -_-.)
“พิว่ามิ้นท์ ครีม กับปูนน่ารักมั้ยครับ?” ผมพยักหน้า..ใครจะเถียงได้วะ น่ารักขนาดนั้นอ่ะ
“ผมกับพี่เรย์คอยเป็นไม้กันหมามาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วครับ เพื่อนมิ้นท์ที่ผมสนิทด้วยก็ทำแบบนี้ประจำอ่ะ แต่ปกติเค้าไม่เกาะแขนผมหรอก เราจะรู้กันว่าถ้าอยู่นอกบ้านที่มีเด็กผู้ชายเยอะ ๆ เค้าต้องเข้ามาเกาะผมหรือพี่เรย์กันพวกผู้ชายน่ะครับ ผมชิน น้องปูนก็ชินแต่ผมจะบอกน้องนะว่าเลิกเกาะแขนผมได้แล้ว โตแล้วต้องหัดดูแลตัวเองบ้าง..เมื่อเย็นผมจะปล่อยให้ปูนอยู่ในร้านได้ไงครับ พี่แขกต้องขายของ ผู้ชายก็อยู่กันเต็มร้าน พิชวนผมกินข้าวแต่พอมานั่งได้แป๊บเดียวพิก็หนีผมกลับบ้าน โทรหาก็ปิดเครื่อง ผมต้องรอให้พี่แขกปิดร้านถึงได้ขับรถฝ่าฝนออกมาหาพิ..มาถึงก็โดนถีบเลย บอกไทได้รึยังว่าเป็นอะไร” ...ผมกำลังจะอ้าปากบอกมันก็ต้องชะงัก กระพริบตาปริบ ๆ ผมจะบอกอะไรมันดีครับ
แล้วยังไงล่ะ..ก็ไม่เล่าตั้งแต่แรกอ่ะ เอาไงดีวะ..ผมกลอกตาไปมา แล้วก็ฉีกยิ้มกว้างงงงงง
“..ฮะฮะ เมื่อเย็นผมกินเป็ดย่างไปนิดเดียวเอง ไททำอะไรให้กินหน่อยนะ..งั้นให้ถีบคืนทีนึง แล้วมานอนกอดกัน” ไทมองผมเยิ้มเลยครับ..อะไรไอ้ไท
“ไหนบอกว่าตารอกินข้าวไง กลับมากินข้าวกับตาแล้วยังหิวอีกเหรอ? พิ..ยอมรับมาก่อนว่าหึง..แล้วผมจะไปทำอะไรมาให้กิน ไทไม่ยอมโดนถีบฟรีหรอกนะ” ..อย่าเข้ามานะ ผมมองหน้าไทที่เคลื่อนเข้าใกล้ผมเรื่อย ๆ ในหัวผมก็เร่งคิดประโยคที่มันห่างไกลจากคำว่า ‘หึง’ ให้มากที่สุดเพื่อกวนตีนมัน..ปากมันจะถึงแก้มผมแล้วอ่ะ โถ่โว้ยยยยยยยย
“เออไอ้เหี้ยยยย ไปหาอะไรมาให้กินเลย หิว!” ผมตะโกนใส่หน้ามัน เอามือผลักหน้าออกแล้วลุกขึ้นเดินเกือบถึงประตูห้อง..ไทเดินตามมากอดแขนผม มึงอยากให้กูเป็นหมากับเห็บบ้างงั้นเหรอ!
“น้องไทจะไปทำไข่เจียวหมูสับราดซอสมะเขือเทศให้พี่พิทานนะคะ..พี่พิจะทานน้องไทเป็นของหวานหลังอาหารมั้ยคะ? น้องไทอาบน้ำแล้วน๊า” ผมสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ผ่อนออกช้า ๆ อย่าไปมองหน้ามัน แซวกูเข้าไป กูจะหาเด็กสวย ๆ มาเกาะแขน..แล้วจะจ้างให้มาดูดปากกูต่อหน้ามึงด้วย!!
ผมดึงมือที่กอดแขนออก ไทก็เปลี่ยนมาเป็นกอดไว้ทั้งตัวแล้วหอมขมับผมแรง ๆ
“ขอโทษที่ไม่ได้เล่าให้ฟังก่อน..ไทไม่รู้ว่าจะมาเจอน้องปูน แล้วก็ไม่ทันนึกว่าพิจะหึง..พิเก็บอารมณ์ต่อหน้าคนอื่นเก่งเนอะ ถ้าเป็นผมคงต้องปะ ฉะ ดะ แน่อ่ะ ขอโทษที่ทำให้หึงนะครับ..” ..อย่ามาย้ำว่ากูหึงใกล้ ๆ หูกู ต่อมโกรธกูทำงานมาหนักมากแล้ววันนี้..
“หิว..” ไทยิ้มแล้วเดินอ้อมมาจ้องหน้าผม ผมจ้องตอบพร้อมกับเขม่นตามองไทไปด้วย..ผมดูน่ากลัวมั้ยครับ?
“พิ..555555” ไททำหน้าประหลาดก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะ ผมใช้หลังมือปาดน้ำลายไทที่กระเซ็นใส่หน้าอย่างลวก ๆ ..ไม่มีมารยาท ไทยิ้มก่อนจะดึงมือทั้งสองข้างz,ขึ้นมาจูบ ดึงมาโอบรอบคอตัวเอง กอดเอวผมไว้หลวม ๆ
“หึงไม่เข้าเรื่อง(?) ผมไม่เคยมีใครนอกจากพินะ” ผมเม้มปากหลังจากสบตาสีน้ำตาล นึกอยากควักออกมาโยนทิ้งจริง ๆ ไทยิ้มแล้วบอกเรื่องจริงที่ผมไม่เคยหนีพ้น..
“ผมรักพิ” กระซิบที่หน้าผาก..
“ผมรักพิ” แนบริมฝีปากที่เปลือกตา..
“ผมรักพิ” เลื่อนลงมาที่แก้ม..
“ผมรักพิ” แตะที่ริมฝีปากผม..สัมผัสเย็นชื้นเคลื่อนไหวบนริมฝีปากล่าง จูบ ปลายลิ้นสอดเข้ามาทำโทษที่ผมหึงไม่เข้าเรื่อง(?) ผมก็อยากจะจูบต่อนะ..ถ้าไม่ติดว่าหิวอ่ะ ผมเบี่ยงหน้าหลบริมฝีปากที่ไล่ตามมาประกบ
“ไทผมหิวข้าว..จริง ๆ นะ” บอกและส่งสายตาอ้อนวอนไปให้..ไทถอนหายใจแล้วดึงผมมากอดแบบมันเขี้ยว
“ไปครับ..เดี๋ยวทำอะไรง่าย ๆ ให้กิน” ผละมามองริมฝีปากผมเหมือนเสียดาย..ผมเม้มริมฝีปากแน่น และกัดริมฝีปากล่างเอาไว้ ก้มเบือนหน้าหลบไปอีกทาง สูดลมหายใจเข้าปอดจนอึดอัด..เอนตัวไปข้างหน้าเอาหัวแปะลูกกระเดือกไท..ผมจะอายอะไรนักวะ!!
ไทกอดผมแล้วก้มเบี่ยงมาจูบที่แก้ม สบตากันเนิ่นนาน..ผมรักดวงตาที่บอกความรู้สึกอย่างไม่ปิดบังคู่นี้ครับ ถึงบางทีจะระริกเกินควรก็เหอะ555 เรายิ้มบาง ๆ ให้กันแล้วกุมมือเดินออกจากห้อง พอก้าวขาออกจากห้องไทก็เอามือเราใส่กระเป๋ากางเกงตัวเองไว้..
“อุ่นเนอะ” ผมก้มหน้าซ่อนยิ้มเอาไว้..ไอ้เสี่ยวเอ้ยยยย เดินได้ไม่กี่ก้าวประตูห้องตาก็เปิดออก ผมดึงมือออกจากกระเป๋ากางเกงไททันที ได้ยินเสียง ‘แคว้ก’ หมดกัน..กางเกงกู
“ตายังไม่นอนเหรอครับ?” ไทถามตาแล้วลูบแถวกระเป๋ากางเกงไปด้วย..ขาดไม่มากว่ะ ถ้าไม่นั่งยอง ๆ จ้องจริง ๆ ก็ไม่เห็นหรอก555
“หลับ..แต่ตานึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ปิดไฟห้องนั่งเล่น” ตาพูดไม่จบไทก็แทรกขึ้น..
“เดี่ยวไทปิดให้ครับ..ว่าจะลงไปหาอะไรกินกับพิพอดี ตาไปนอนเถอะครับ” ตายิ้มให้ผมกับไท แล้วฝากให้ไทเดินดูให้ทั่วว่าห้องไหนที่ยังไม่ได้ปิดก็ปิดให้เรียบร้อยด้วย เรามองส่งตาเข้านอน ตาปิดประตูแล้วถึงได้ถอนหายใจออกมาพร้อม ๆ กัน
“เฮ้อ..เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ” ดันพูดพร้อมกันอีก555
“ข้างนี้ไม่ได้แล้วอ่ะ..งั้นก็เปลี่ยนอีกข้างดีกว่าเนอะ” ไทจับมือผมไว้แล้วเอามาใส่กระเป๋ากางเกงอีกข้างที่ยังอยู่ในสภาพปกติ ผมได้แต่อมยิ้มกับความน่ารักของมัน เดินไปห้องครัวไทกดล็อคลูกบิดก่อนเลยครับ..กลัวตาจะลงมาเซอร์ไพรส์รึไงวะ? ลงมือค้นวัตถุดิบในตู้เย็นเอามาทำกับข้าวง่าย ๆ ให้ผมกิน โดยที่มือผมก็ยังสิงสู่ในกระเป๋ากางเกงไท555
ผมล้วงมืออีกข้างลงในกระเป๋าไท..เด็กญี่ปุ่นหันมายิ้มแล้วเอี้ยวตัวมาประทับจูบที่หน้าผากผม
ผมยิ้มแล้วเกยคางตัวเองที่ไหล่ไทตั้งใจมองมือเรียวยาวทำกับข้าว..
พ่อครัวของผมทำกับข้าวไปก็หอมแก้มผมไปด้วย..
ไม่สนใจเลยว่าผมจะอายรึเปล่า..
ขอให้ไทน่ารักอย่างนี้ไปตลอดเถอะครับ..สาธุ
........................................................
อ่านครึ่งแรกไปก่อนนะคะ..จะบอกว่าต้องไปอบรม 3 วันค่ะ 19 - 21 เดือนนี้
ซึ่งก็คือ..พรุ่งนี้ มะรืน มะเรื่องนั่นเอง555
หลังอบรมจะหาเวลามานั่งพิมพ์ครึ่งหลังให้นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:pig4: :กอด1:
ปล.รู้สึกว่าตัวเองชอบเขียนฉากจูบอ่ะ..ส่อเนอะ :o8:
-
แวะมาไม่ทันพี่จิตอบเม้นท์ตอนนี้ แบบว่าไปทริปกับโรงเรียนตั้งแต่วันแม่ เลยไม่ได้เล่นคอมพ์ 4 วัน ใจจะขาด :z3:
คิดถึงพิกับไท แอบคิดอยู่ว่าพี่จิต้องอัพวันศุกร์ ไม่ก็วันเสาร์ 555+
พิหนีมาแบบนี้ ไทคงเป็นห่วงแย่เลย แต่ว่าหึงแรงกว่าไทอีกนะพิเนี่ย :o8:
เหมือนน้องปูนจะไม่มีออร่านางร้ายจับนะคะ น่ารักออกขนาดนี้ อย่าเพิ่งคิดมากเรื่องไทกับน้องปูนเลยนะพิ โอ๋ๆๆ :กอด1:
พี่กำลังจะเข้าโหมดของน้องเบียร์ค่ะ..ไม่ได้เล่นคอมพ์ 3 วัน กระซิก
พี่ว่าพิหึงตลกอ่ะ555 แล้วพี่ก็ชอบน้องปูนด้วยค่ะ(จริงจัง)
ขอบคุณที่ตามอ่านนะคะ
นั่ง ๆ อ่านไปแล้วกำลังหาพระจันทร์ หันไปอีกทางเจอพระอาทิตย์ หันไปอีกทางเจอฝน :jul3:
มารายงานตัวว่ายังติดตามความหวานนิด ๆ แต่กลมกล่อมของทั้งคู่
ขอติดรถขายโอ่งหลบงานได้มั้ยคะ?555
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
งานนี้ได้รสชาตใหม่เพิ่มขึ้นมาจาก ตอนแรกเป็นรักหวานใส เป็นหาเรื่องชวนรัก
มาจีบแบบตีสนิท แล้วโรแมนติ แล้วก็มาหื่นติดเรท จนมาตอนนี้อารมณ์หึงของ
น้องพิที่ดันมีขึ้นมา เพราะความน่ารักของน้องปูนใส สงสัยงานนี้น้องปูนถูกพิแอบเขม่น
บางครั้งเข้าใจเนอะว่าความรักก็อาจมารวน เพราะความที่ใจเกิดอคติเล็กๆขึ้นมา
เพราะว่า เราไม่รู้ว่าในอดีตเขาคบกันแบบไหน เข้าใจนอกพิอะ แต่ไงก็อยากให้เคลียร์กัน
ปล.อยากบอกว่าวันแม่โทรไปแม่ยังไม่ได้เลย วันหยุดตัดไปเลย ขนาดวันหยุดประจำสัปดาห์ยังไม่ได้หยุด จะขอลาพักร้อน
นายยังบอกขอเลื่อนก่อน นายคะวันหยุดหนูรวมลพักร้อนยาวเป็นครึ่งปีแล้วนะคะ และก็เพิ่งกลับมาจากงานโรดโชว์
และงานเวิคชอปที่สิงคโปร์ ไปวันที่9-13 เพิ่งกลับมา งานสุมเต็ม เคลียร์งาน ได้ พอเข้าบอร์ โหไงเรื่องในบอร์ดไปไวจนชวนปวดหัว
อ่านทันไม่นี่
อ๊า สิงคโปร์ เหนื่อยกว่าจิอีกอ่ะเลดี้ รักษาสุขภาพนะคะ..เดี๋ยวภูมิแพ้กำเริบจะยิ่งแย่ กอดดดดดดด
ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะเลดี้
อยากบอกน้องพิแว่ ความรักก็หยั่งเงี้ยแหล่ะคร่ะ
บางครั้งก็เปรี้ยว อย่างมะดัน
บางครั้งก็หวาน ปานน้ำอ้อย
ความรักจึงกลายเป็น น้ำอ้อยผสมมะดัน(และเท่าที่เจ๊อ่านมานายไทมันดันดีสมชื่อด้วยชิมิเค๊อะ)
อร๊ายยยยยยย ที่พูดมาข้างต้นนี่เจ๊ไม่ได้เข้าข้างนายไทน๊า
เพราะเจ๊น่ะรักน้องพิที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดด
น้ำอ้อยผสมมะดัน..คงหวาน ๆ เปรี้ยว ๆ เนอะคะ ดิชั้นก็รักพิค่ะ (จริงจัง)
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ปล.ขอบ่นหน่อยนะคะ ขี้เกียจอบรม..มีประจำเดือนอีกต่างหาก เซ็งสุดตรีนนนนน :serius2:
-
พิโดนผีอำ ผีญี่ปุ่นด้วย ฮะ ฮะ ฮะ
ชอบอ่ะ เป็นของหวานก่อนนอนวันนี้เลย
-
เกือบไปแล้วมั้ยล่ะไทเอ้ย ดีนะที่ตามมาง้อวันนี้
ไม่งั้นล่ะก็ พิใจจะขาดตาย ๕๕๕
พิหึงไทก็บอกมาตามตรงเหอะ ไม่ต้องอายหรอก
คนอ่านเค้ารู้กันหมดแล้ว คราวหลังมีอะไรก็คุยกันก่อนน่ะ
อย่าคิดเองฝ่ายเดียว คุยกันก่อนแล้วค่อยโกรธทีหลังก็ได้
แต่ยังไงไทก็ไม่นอกใจพิหรอกน่า ก็ไทเค้ารักพิคนเดียวนิ
ไทน่ารักมาก ๆ เลยอ่ะ ว่าแต่ตาจะรู้เรื่องมั้ยอ่ะ อย่าให้มีเรื่องอะไรเลย
ถ้าตารู้ก็ขอให้เข้าใจพิกับไทด้วยเถอะนะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะไทกับพิ คุณจิด้วย สู้ ๆ นะค่ะ
:L2: :L2: :L2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น้องพิหึงน่ารักมากอ้ะลูก หึงแล้วหนีไปหามุมสงบ คริคริ
ไทโยซัง น่าร้ากกกกกกกกกก
อิช็อตกอดแขนแล้วแทนตัวเองว่าน้องไทคะขาอ้ะ เอร๊ยยยยยยยยยยยย ขอสักคนได้ม้ายยยยยยยยยยย
ของฝากคุณจิค่ะ.......
แล้วพี่แขกลูกพี่ลูกน้องปูนกับพี่เรย์เค้าเรียนโรงเรียนเดียวกัน (มันจะเข้าใจผิดอะค่ะ ลูกพี่ลูกน้องของน้องปูน..ดีกว่ามั้ย?)
ไทยิ้มก่อนจะดึงมือทั้งสองข้างขึ้นผมมาจูบ (ดึงมือทั้งสองข้างของผมขึ้นมาจูบ?)
ปล.ชอบเขียนฉากจูบ.....พอๆกับที่คนอ่านอย่างนุ่นชอบอ่านฉากจูบจากการเขียนของคุณจิเลยนะคะ มันอ่อนมันหวานมันซ่านหัวใจดีแท้ ชุบชูใจป้าแก่ๆให้เห็นโลกเป้นสีชมพูวิ้ง >//////<
-
โอเค เคลียร์แล้วฮะไท อิอิ
พิขี้หึงเหมือนกันเนอะ แต่น่ารักมากเหมือนกัน หุหุ :impress2:
-
มาอ่านแบบมึนๆเพราะเพิ่งตื่น อ่านแล้วจะไปนอนต่อแต่สงสัยจะฝันดีแน่เลย
เพราะพิกับไทปรับความเข้าใจกันแว้วววว :o8:
แบบว่าครึ่งหลังนี่ไทจะง้อพิแบบเต็มรูปแบบป่าวคะ (คาดหวัง :haun4: แอร๊ยยย ยัยหื่น 555+)
+1 ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าาาา
-
ในความรู้สึก เคลียร์แบบค้างๆๆ ไม่ชัดเจน writer
ตัวนายไทไม่คิด ยัยน้องปูนว่ายังไง
ตอนเด็กกับตอนโตมันคนละเรื่อง
คนละความรู้สึกนะ
-
ในความรู้สึก เคลียร์แบบค้างๆๆ ไม่ชัดเจน writer
ตัวนายไทไม่คิด ยัยน้องปูนว่ายังไง
ตอนเด็กกับตอนโตมันคนละเรื่อง
คนละความรู้สึกนะ
แอบเห็นด้วยค่าาา อยากเคลียร์น้องปูนใสอะ
แต่สองคนนี้เค้าดีกันแล้วน่ารักเราก็ยอม 555 มีความสุขเวลาเห็นพิกะไทมีความสุขอะค่ะ
ว่าแต่คุณตาจะทันเห็นป่าวหว่า?
ปล. มีวันนั้นๆของเดือนช่วงที่ต้องตะลอนๆนี่สุดเซ็งจริงค่ะ เข้าใจอารมณ์ ><
รออ่านครึ่งหลังนะคะ กอดคุณจิ :กอด1:
ปล.สอง. คุณจิชอบเขียนฉากจูบ เราก็ชอบอ่านค่ะ !!! (อันนี้ส่อกว่า กร๊ากกกก)
-
:L2: :L2:
-
อ๊ายยย "ผีญี่ปุ่น ทำหน้าหล่อ เลว" ด้วยยย :jul3:
มาหลอก มาหลอน อิพี่สักคืนเหรอ จะเป็นพระคุณ
กร๊ากกกก อิพี่จะได้เป็นหมาเก็บเห็บมั่งไรมั่ง
แหม สำนวนแต่ละคำนะ เค้าอ่านไปยิ้มไปละตัวเอ้งงง
ชอบๆ รอมาต่อนะ สู้ๆค่ะ :กอด1:
-
พินี่หึงได้รุนแรงจริงๆนะ แต่ก็ดีทำให้ไทรู้ว่ารักมากมายแค่ไหน เพราะว่าถ้าทำให้เสียใจ อึ๋ยยย ไม่อยากคิด
-
เสียวแทนคู่นี้จริงๆเล้ย หวานกันซ๊ะ จนตาเกือบจะเห็น
น้องพิก็หึงแรงนะเนี่ย นี่ก็พากันหวานไปหลายตอนแล้ว
เตรียมคอให้ไรท์เตอร์เชือดเต็มที่เลย ว่าจะถึงตอนบีบหัวใจเมื่อไหร่
แอบเดาอ่ะ ตาจับได้ แล้วเรื่องก็ดันซ้ำรอบกับคุณน้าของพิอีก (จะเดาไปไหน)
แค่คิดก็บีบบบบบ :serius2: ขอหวานๆอีกหลายๆตอนนะคะ
ขอบคุณค่ะ :L2: :L2:
-
ไททำคนปากแข็งแต่ใจนะหึงสุดอย่างน้องพิให้ไปไม่ถูกเลยงานนี้
แต่สองคนนี้น่ารักกันจัง แต่ก็ไม่อยากให้เกิดเรื่องยุ่งอะ สงสารคนหึงเก่ง
อย่างพิ เดี๋ยวพาลหึงผิดๆอีกให้ต้องมาหน้าแตกวันละหลายรอบๆๆ
แต่ช่วงนี้รู้สึกว่าไทจะเสน่ห์แรงอะ พิระวังไว้หน่อยก็ดี แต่ชอบไทจัง
หายากผู้ชายทำกับข้าวและช่างดูแลกัน น่าอิจฉาอะ
ปล.ขอบคุณคะจิ แต่เรื่องไปออกงานที่สิงคโปร์ไปก็ถือว่าคุ้มในระดับหนึ่งที่ได้ไปเปิดตลาด
แต่ก็เป็นการดิ้นรนกับสภาพทางการท่องเที่ยวที่ค่อนข้าจะแย่ ต้องรณรงค์และเรียกภาพลักษณ์กัน
อีกนาน ดังนั้นทุกคนในวงการก็ต้องหาทางดิ้นรให้ไปรอด
ขอให้จิสุขภาพเเข็งแรงเนอะ อย่าหักโหมกับงานนะ จะได้มีแรงแต่งเรื่องดีๆและพักผ่อนเยอะๆๆๆด้วย
บวกหนึ่งจ๊ะ
-
น้องพิโดนผีญี่ปุ่นอำ อยากให้กินข้าวอิ่มหนำแล้วขึ้นไปอำกันต่อจัง อิอิ
-
บวกหนึ่งให้จิ และอยากบอกว่าตอนนี้ทำไมอากาศเปลี่ยนไม่ยอมบอกล่วงหน้า
ร่างกายยิ่งรับไม่ทัน วันนี้วัดไข้สูงจนแตะสี่สิบเอ็ด ปวดเมื่อยไปหมด
หมดบอกว่าก็ภูมิแพ้เหมือนเดิม แต่คราวนี้หนักหน่อยเพราะโหมงาน
จิก็รักษาสุขภาพด้วยเน้อ อากาศแย่แบนี้ป่วยงาน เพราะไม่สนุกเลย
-
.
.
.
เชฟจากญี่ปุ่นทำเจียวหมูสับกับผัดพริกแกงเนื้อ หอมพริกแกงมาก แน่นอนครับ..ผมฟาดเกลี้ยง อิ่มสัตว์! ให้รางวัลที่แก้มไทไปหนึ่งที ฮ้า..ชื่นจายยยยย
“พิอิ่มยัง? ผมปวดหัวครับ..” ผมเอาหลังมืออังหน้าผาก และแตะที่ซอกคอ
“ตัวรุม ๆ..ล้างจานแล้วจะหายาให้กิน รอก่อนนะ” ผมล้างจานเสร็จก็เดินไปหายาแก้ไข้ กลับมาก็เห็นว่าเด็กญี่ปุ่นนั่งพิงพนักเก้าอี้ กอดอก เงยหน้าและหลับตา ผมยืนค้ำหัวไท โน้มตัวแตะริมฝีปากที่หน้าผาก ผละออกมามองแล้วสัมผัสที่ริมฝีปากแผ่วเบา ไทหลับตาแต่คลี่ยิ้มอ่อนโยน..
“วัดอุณหภูมิแบบใหม่เหรอครับ?” ผมอมยิ้มแล้วตั้งใจจะตอบคำถามนั้นด้วยริมฝีปากอีกครั้ง ว่ากันว่าเราจะหายไข้ก็ต่อเมื่อมีคนเป็นต่อจากเรา..ผมอยากให้ไทหายครับ ในแบบของผมอ่ะนะ -///-
ผมมองเพื่อหาพื้นที่ในการลวนลาม..ไทยิ้มอีกละ ทำไมไม่รู้จักรักนวลสงวนตัวเลยวะ..ใจง่ายนะมึง ผมจู่โจมที่แก้มกดปลายจมูกฟัดอย่างเมามัน ส่งผลให้เด็กญี่ปุ่นเจ้าปัญหาหัวเราะดังลั่น..ไข้กระเจิงกันเลยทีเดียว555
“แบมือมาเร็ว กินเม็ดเดียวก็พอ กินน้ำเยอะ ๆ แล้วก็นอนมาก ๆ” ไทยื่นมือมารับยาพาราไปกินอย่างว่าง่าย นั่นเพราะผมเป็นคนกินยายากครับ กว่าจะละเลียดกินก็ต้องนั่งทำใจแล้วทำใจอีก เห็นมันกินแล้วแหวะครับ หือ..มองแบบนี้มึงจะเอาอะไรอีกวะ?..ผมหายสงสัยเมื่อเจ้าของริมฝีปากสีแดงที่แดงกว่าเดิมเพราะพิษไข้ขยับเข้ามาประชิดริมฝีปากผม จูบที่ริมฝีปากล่าง ปลายลิ้นเลาะเล็มช้า ๆ แล้วบดจูบ..หนักหน่วง สอดลิ้นเข้ามากวาดความหวานจากผม..
ไท..อยากกินผัดพริกแกงเนื้อก็บอกกันดี ๆ กูจะแบ่งไว้ให้..มึงจะได้ไม่ต้องมาหาเศษเนื้อในปากกูกิน > < หรือว่า..มันเมายาพาราครับ? ไทถอนจูบออกเมื่อขาผมหมดแรงจะยืนเอง เราลงไปนั่งกองกับพื้น ไทนั่งขัดสมาธิและดึงผมมานั่งคร่อมตักก่อนจะประคองหน้าผมมาจูบอีกครั้ง..ลมหายใจที่ร้อนกว่าปกติของไทสอดประสานเข้ากับลมหายใจของผม ปลายลิ้นที่ทั้งหวานและอุ่นสร้างความปั่นป่วนให้ร่างกายผม..จนต้องปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ จูบอบอุ่นที่ร้อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ..มือซุกซนลูบไล้ใต้เสื้อผมไปทั่ว อย่าครับ..มันไม่ได้ไปไกลขนาดนั้นครับ อย่าจินตนาการกันไปเองสิ! ไทถอนจูบออกจากริมฝีปากผม แล้วพรมจูบทั้งหน้า..ผมปรับลมหายใจให้เป็นปกติ ลืมตาขึ้นสบตาสีน้ำตาล..วาดแขนขึ้นโอบรอบคอไท แล้วตวัดขาหนีบเอวให้แน่นขึ้น
“ขี้เกียจเดิน” ไทยิ้มบาง ๆ ให้ผม
“เดี๋ยวไปส่งถึงบันไดค่อยเดินเองนะ..เผื่อตาออกมาอีก” ผมยิ้มกริ่ม..สบายชิบหาย555 ไทหอมแก้มผมผมก็หอมตอบ..จูบผมผมก็จูบตอบ เอ้า!! ยิ้มเข้า..ชอบกันใช่มั้ยครับ? ดีมาก..ผมไม่เขินหรอกครับ555 แต่ไอ้ที่หูกับหน้ามันร้อน ๆ คงเพราะว่าผมอาจจะติดไข้ไทแน่ ๆ ..ต้องเป็นงั้นแน่ ๆ เลยครับ กินยาก่อนนอนกันไข้บ้างดีกว่า
“พิ..พิลงได้แล้วนะ เอาไว้ตาไม่อยู่ไทจะให้ขี่หลังเดินเที่ยวทั่วบ้าน..ดีมั้ยครับ?” หาาา กูแค่ขี้เกียจเดิน ไม่ได้สันนิบาตแดกขานะ!! ไทค่อย ๆ ปล่อยให้ผมยืน แล้วเอื้อมมือมาจัดความเรียบร้อยของเสื้อผ้าให้ผม..ผมได้แต่ยืนมองหน้าไท ในใจก็อดคิดไม่ได้..ไทเคยทำแบบนี้กับใครรึเปล่า? เคยทำแบบนี้ให้น้องปูนรึเปล่า?
“อยากถามอะไรรึเปล่าครับ?” ไทจับมือผมแล้วถาม..ผมไม่รู้จะเริ่มยังไง ไม่อยากกลายเป็นไอ้ขึ้หึงไม่เข้าเรื่องอีก..
“..ไท เรื่องน้องปูนไทต้องบอกน้องนะ แต่ถ้าบอกเองแล้วยังเหมือนเดิม..ผมจะเคลียร์ให้” ไทยิ้มแล้วพยักหน้า
“ผมเชื่อไทนะ” ผมกระชับมืออุ่นกลับ..กูเชื่อมึงนะ อย่าให้ความเชื่อใจของกูมันไม่มีค่าก็แล้วกัน ถ้าความเชื่อใจของกูมันมีค่าเท่ากับศูนย์เมื่อไหร่..มึงตาย!!
ผมยิ้มสังหารให้กำลังใจไท เจ้าตัวยิ้มตอบก่อนจะรับคำผมอย่างมั่นใจ
“ผมกับน้องไม่มีอะไรครับ ผมจะบอกด้วยว่าแฟนผมขี้หึง..พิถ้าปูนเค้าอยากเห็นพี่สะใภ้ พิจะให้ผมบอกยังไงครับ?”..หึหึ ก็บอกไปสิไอ้โง่ว่าพี่สะใภ้น่ะ เค้าสวยโคตร นิสัยดีไม่มีใครเหมือน สูงเกือบ 180 เป็นนางแบบหนังสือเพื่อนเกษตรขึ้นปกคู่กับวัวพันธุ์ฮินดูบราซิล แข่งความสวยกันตลอดอยู่ญี่ปุ่นโน่น555
“ไทก็ยิ้มกลบเกลื่อนเปลี่ยนเรื่องไปดิ..เรื่องง่าย ๆ ” คิดว่าผมจะตอบไทแบบที่คิดจริงเหรอครับ..มันได้ขำก๊ากน้ำลายกระเด็นใส่หน้าผมอีกน่ะสิ เดินตีคู่กันขึ้นบันได..มือแตะกันตลอดเวลา เข้าห้องนอนไทก็ไล่ให้ผมแปรงฟันก่อน ผมไล่มันกลับให้ไปล้างเท้าก่อน ไทยิ้มส่ายหัวแล้วลากทั้งผมทั้งมันเข้าห้องน้ำ บีบยาสีฟันใส่แปรงสีฟัน จับผมหันหน้าเข้าหากระจก ไทยืนซ้อนหลังโอบเอวผมไว้ข้างหนึ่ง อีกข้างอ้อมมาแปรงฟันให้ผม..ผมขำไปด้วยอ้าปากให้มันแปรงไปด้วย ก็มันเอาแปรงที่แปรงให้ผมยัดเข้าไปแปรงฟันมันด้วยอ่ะ555 ไทจุ๊บปากผมแล้วยิ้มให้ ..ทำไมต้องทำตาเชื่อมใส่กูด้วยวะ ผมได้แต่เบือนหน้าหนีแล้วก้มหน้าลงมองอ่าง เม้มปาก แล้วเปิดน้ำกลั้วปาก ล้างหน้าด้วยซะเลย เงยหน้ามองกระจก..แอบมองไทแวบหนึ่ง ยิ่งเห็นว่าไทมองผมอยู่ตลอดผมก็ยิ่งทำตัวไม่ถูก ฟันสะอาดรึเปล่าไม่รู้..แต่ผมรู้ว่าผมเขินมันครับ > <
“รอข้างนอกนะ” ผมบอกไทก่อนจะก้มหน้าก้มตาเดินออกจากส้วม บิ้วท์อารมณ์ตัวเองให้กินยา ล้มตัวลงนอนคลุมโปงรอ..นับในใจ
1 ได้ยินเสียงปิดสวิตช์ไฟห้องน้ำ
2..3 ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินออกจากห้องน้ำ
4 เสียงปิดสวิตช์ไฟในห้องนอน
5..6 สาวเท้ามาที่เตียง
7 เบียดเข้ามาในผ้าห่ม
8..9 ดึงผมเข้ามากอดและหอมหน้าผาก
10 ..กระซิบคำรักและขอให้ผมฝันถึงเรื่องดี ๆ ที่มีไทอยู่ในฝันด้วย
ไท..มึงน่ารักที่สุดในสามโลก -///- ผมซุกหน้าเข้าไปสูดความหอมที่ซอกคอไท..และขอให้คำขอนั้นสนองกลับไทไป 10 เท่า..มึงได้ผวาตื่นกลางดึกแน่555 ยิ้มกับความไร้สาระของตัวเองแล้วกอดไท
ผมค้นพบอีกข้อนะครับ..
ไม่ต้องกุมมือกันใส่กระเป๋ากางเกง แค่ได้อยู่ข้าง ๆ กันแบบนี้..
ผมก็อุ่น(ใจ)ได้เหมือนกัน
..............................................
ขอบคุณที่อ่านและติดตามนะคะ
:pig4:
-
^
^
^
จิ้มมมมมมมมมม จึกๆคุณจิ พร้อมกระโดดจุ๊บกลางหลัง
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หวานที่สุดในสามโลก
ขอหน่อยเหอะ ไอ้ตอนที่น้องพิของพี่คิดในใจถึงคุณสมบัติของตัวเองที่จะให้ไทโยซังไปบรรยายน่ะ
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์ ไม่ไหวจะเคลียร์นะคะน้องพิ
อยากจะโดดเข้าไปกอดรวบจริงๆเล้ยยยยยยยยยยย
-
อ๋อยยยยยย
ตอนนี้น่ารักสามโลกกกก เหมือนกันค่า
อยากจะเอาไปรวบกอดน้องพิ น้องไท กะเค้าบ้าง
เด็กอาร๊ายยยยย หวานกันน่ารัก
กินน้ำตาลกันเป็นอาหารหลักแหง่มๆ
คริคริ เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมจ้า มาๆ กอดทีนุงไรเตอร์ :กอด1:
-
โพสต์ครึ่งหลังเสร็จก้นั่งพิมพ์ตอบเม้นท์..นายตามให้ประชุมรับมือน้ำท่วมก็วิ่งไปประชุม เสร้จก้กลับมานั่งตอบเม้นทืต่อ ไม่ได้มองว่าเครื่องแม่ปิดสัญญาณไปแล้ว ที่พิมพ์ไปมันก็โบ๋เบ๋555(ลงมาเปิดเครื่องข้างล่างแล้วตอบใหม่..มานะที่สุด55+)
ตอบคุณ iforgive ดีใจที่ชอบค่ะ ขอให้ฝันดีนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
posshiza ตาต้องรู้แน่ ๆ ค่ะ..แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้(แน่ล่ะ..ก็ตอนนี้ตายังไม่รู้นี่555) ขอบคุณที่ให้กำลังใจนะคะ มันช่วยได้มากจริง ๆ ค่ะ
anajulia กอดดดดด ขอบคุณที่แนะนำนะคะคุณนุ่น จิจะตามแก้นะคะ ดีใจที่มีคนชอบอ่านฉากจูบที่จิเขียนนะคะ -///- ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
dukdikdukdik พิหึงแต่น่ารักเนอะคะ555 ขอบคุณที่อ่านและติดตามนะคะ
BeeRY กอดดดดดน้องเบียร์ ขอให้ฝันดีนะคะ ต่อมหื่นพี่อักเสบค่ะ..พี่นั่งพิมพ์ครึ่งหลังแล้วจิ้นฉากอัศจรรย์ มันไม่ลื่นและไม่ไหล (ร่างกายมันเหนื่อยการเขียนเลยเนือยไปด้วย..ยังดีว่ามันออกน่ารักได้นะคะ55) ขอบคุณที่ติดตามนะคะน้องเบียร์
Little Devil จิจะให้ไทเคลียร์นะคะ ไม่แน่ใจจะให้เคลียร์ตอนหน้าเลยรึเปล่า(เพราะยังไม่ได้เริ่มพิมพ์อ่ะค่ะ แหะแหะ) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
pærəˈsɛtəmɒl คุณตาไม่ทันเห็นค่ะ จิจะให้ไทเคลียร์เรื่องน้องปูนนะคะ ไปอบรมแบบมีประจำเดือนมันแย่จริง ๆ ค่ะ..แถมยังต้องทำกิจกรรมเอาท์ดอร์ด้วย เหอะ ๆ ๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
DE SaiKuNee จิจะเอาดอกไม้ไปตากแห้งแล้วให้น้องสาว(แฟน)ทำบุหงาให้นะคะ555 ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
rellachulla ดีใจที่ชอบนะคะ ครึ่งหลังอยากกอดทั้งคู่เหมือนกันค่ะ555 ขอบคุณที่ให้กำลังใจนะคะ ขอบคุณค่ะ
ที่บ้านมารับแล้วค่ะ..ที่เหลือจิจะตอบทีหลังนะคะ
ขอบคุณที่อ่านและติดตามนะคะ
:pig4: :กอด1: :L2:
-
โอ๊ะ หวานจนน้ำตาลพุ่งสูง 55+
ไทรีบ ๆ ไปบอกน้องปูนเร็ว ๆ เน้อ
ท่าทางพิจะรอเคลียร์อยู่ หุหุ
-
อย่างไทนี่มีชุด kit ขายที่พารากอนมั๊ยอ่ะ จะไปซื้อมาเป็นของตัวเองซักชุด
อิจฉาพิจริงเว้ยยย
-
พี่จิคะ...หนูเขิลลลล :o8:
ไทป่วยการเมืองหรือเปล่าเนี่ย :m20:
กอดกัน จูบกัน รักกัน แอร๊ยยยย อิจฉาอ๊าาาา
-
“ผมเชื่อไทนะ” ผมกระชับมืออุ่นกลับ..กูเชื่อมึงนะ อย่าให้ความเชื่อใจของกูมันไม่มีค่าก็แล้วกัน ถ้าความเชื่อใจของกูมันมีค่าเท่ากับศูนย์เมื่อไหร่..มึงตาย!!
ผมยิ้มสังหารให้กำลังใจไท เจ้าตัวยิ้มตอบก่อนจะรับคำผมอย่างมั่นใจ
^
l
l
ชอบท่อนเนี่ยอ่ะตะเอ๊งงงงงงงงงงง
555+
พี่จิ หนูอยากได้ฉากหึงหวงอีกอ่ะ แค่นี้ไม่พอๆ แต่ไม่เอาแบบแนวทำให้ผิดใจกันนะ อยากได้แบบมีคนมาจีบใครก็ได้แล้วหึงกันแบบนั้นมากกว่า~
รู้สึกเรื่องนี้ตัวละครอื่นออกมาน๊อยน้อย โลกนี้มีสองเราจริงๆ...ว่าแต่...คู่นี้เคยถ่ายรูปคู่กันรึยังน้า - -?
-
เขินด้วยค่ะ :-[
น่ารักสุดในสามโลก อ๊ายยยยยยย~
มีความสุขจนไม่อยากให้มีอุปสรรคเลยอะ (ระแวงสุดๆ 555)
กอดคุณจิค่าาา :กอด1:
-
หวานกันซะแบบ...โอ๊ยยยยย อ่านแล้วอิจฉาแฮะ
อยากมีเชพ หมอ บุรุษพยาบาล เชื้อสายญี่ปุ่นเป็นของตัวเองบ้างจัง
-
มดขึ้นจอ writer
รอลุ้นเคลียร์
+1
-
ทั้งๆ ที่เป็นความรักที่ซ่อนเร้น แต่หวานกันยิ่งกว่าน้ำผึ้งเดือน 5
แล้วมันจะซ่อนได้อีกนานแค่ไหนคะนี่ :L2:
-
โอ๊ยยยยยย มดกัด
อยากมีคนกอดบ้างอะไรบ้าง
ไทซัง หวาน อบอุ่น น่ารักกว่านี้ได้อีกไหม?
หลังๆมาพิเริ่มหื่นล่ะ สงสัยจะติดเชื้อไทมา :laugh:
-
ขนาดไม่สบายน้องพิยังไปอ้อนให้ไทอุ้ม ส่วนนายไท
ก็ไม่เคยขัดใจขอมาอย่างไรก็จัดไปอย่างนั้น
ฮึ้ยยยยยยยย อิจฉูอ่ะ
-
น่ารักมั๊กๆเลยอ่ะ :-[
อยากได้แบบนี้มั่งอ่ะ แต่คงหาไม่มี เพราะหล่อแระนิสัยดี เป็นเกย์กันหมด :m31:
-
:กอด1: :กอด1:
-
ยังไงไทกับพิก็น่ารักไม่เคยเปลี่ยนเลย ความน่ารักมียังไงก็เป็นอยู่อย่างนั้น
น้องพิก็นะรู้สึกจะเป็นนายเอกขึ้หึงนะนี่ แต่ไทก็เป็นคนที่เข้าใจความรักและพิดีนะ
ก็ดูจากที่พิคิดอะไร ไทก็สามารถรับรู้ได้หมด และสามารถเข้าใจความรู้สึกนั้น
แต่ก็อยากให้เคลียร์กับน้องนะว่า ไทนะมีแฟนแล้ว เพราะตอนนี้น้องอาจคิดมากกว่าพี่ชาย
ก็ได้ด้วยวัยที่มากขึ้น ไทอาจกลายเป็นไอดอลในใจไปแล้ว แต่เป็นไอดอลคนรักนะ
เฮ่อ ยังไงก็อย่ามีเรื่องมาป่วนใจตอนที่รักยังหวานนะ
-
วันนี้มาทำงานสายโด่ง..ที่บ้านไหว้น่ะค่ะ มีใครไหว้บ้างคะนี่
ตอบคุณ ordkrub พิหึงแรงแต่น่ารักนะคะ555 เป็นรักด้วยลำแข้งที่จิยัดเยียดให้ไทค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
bunsitanaja ตาเกือบค่ะ ยังไม่เห็น จิยังจะคงความหวานให้คู่นี้เรื่อย ๆ นะคะ จะพยายามไม่ให้มันดราม่ามาก จิสงสารตัวเองค่ะ55 ส่วนครึ่งหลังจริงอย่างที่สุดอ่ะ..เป็นเกย์กันหมดโลกกกก แต่ก็นะ..ไม่หล่อ ไม่เริ่ด เป้นเกย์ไม่ได้หรอกนะคะ555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
hotladyanyavee กอดดดดดดดดดเลดี้เบาๆ อ่านหลาย ๆ เม้นท์ของเลดี้แล้วเหนื่อยแทนมากค่ะ ภาวะเศรษฐกิจที่ย่ำแย่แบบนี้มันส่งผลกระทบไปทั่วจริง ๆ ดูแลสุขภาพให้มาก ๆ นะคะเลดี้ หายไม่สบายรึยังคะ? ไข้ขึ้นตั้ง 41 อ่ะได้ลาพักผ่อนบ้างรึเปล่า..ใช้สิทธิเราให้เต็มที่นะคะ ขนาดไม่สบายเลดี้ก้ยังอุตส่าห์ตามอ่าน ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ(อยากบวกคืนให้ซัก 100 คะแนน..แต่มันได้วันละคะแนนเองอ่ะ555)แต่สองหนุ่มเค้าน่ารักเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Solar cell ขึ้นมาอำต่อไม่ไหวค่ะ..จิจิ้นไม่ลื่นไหลเลยแม้แต่น้อยอ่ะ555 ส่วนครึ่งหลังไทมันอยากอุ้มค่ะ ออกนอกหน้ามาตั้งแต่ดึงเค้าไปจูบแระ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
dukdikdukdik อาจจะตอนหน้าค่ะ จิจะให้ไทเคลียร์กับน้องปูน..แต่ยังไม่ได้เริ่มพิมพ์นะคะ แหะแหะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
กระต่ายชมจันทร์ กอดดดดดดกระต่ายน้อยแน่น ๆ กระต่ายชอบท่อนนี้เหรอคะ..พี่ชอบวัวพันธุ์ฮินดูบราซิลอ่ะ555 กระต่ายอยากได้ฉากประมาณนั้น พี่จะคอยจัดให้เป็นระยะนะคะ555 พี่ยังไม่ได้ให้สองหนุ่มเค้าถ่ายรูปคู่ค่ะ..ตั้งใจว่าถ่ายคู่แล้วต้องดราม่าหนักอ่ะ อย่าเพิ่งถ่ายคู่เลยเนอะ เดี๋ยวพี่ไปอ่านหนุ่ม ๆ ของกระต่ายก่อนนะ..แบบว่าไม่ได้เข้ามาวิ่งเล่นหลายวันไม่รู้ว่ากระต่ายแอบอัพไปถึงไหนแล้วอ่ะ :กอด1:
pærəˈsɛtəmɒl กอดดดดดดดดคืนค่ะ น่ารักเนอะคะ..จิยิ่งเขียนก็ยิ่งรู้สึกว่ามันจะน่ารักเกินไปแล้วนะเว้ย..เกินไปแระ แล้วก็มานั่งอมยิ้มเองตลอด จะทำใจตัดออกก็ไม่ได้อ่ะ55+ แต่เรื่องอุปสรรค..มันมีไว้พุ่งชนค่ะ ขอแอบวกไป ปล.หน่อยนะคะ ดีใจอ่ะที่มีคนชอบอ่านฉากจูบอีกคน ขอบคุณมากค่ะ(ไม่ส่อเลยแม้แต่น้อยค่ะ..จริงจัง)
fuku อยากได้เหมือนกันค่ะ เรื่องหวานนี่มันกลายเป็นโลโก้ของคู่นี้ไปแล้วอ่ะค่ะ..ไม่ได้ตั้งใจ แต่มันเป็นไปแล้วอ่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Little Devil คาดว่าตอนหน้าไทต้องเคลียร์ค่ะ..แต่ยังไม่ได้เริ่มพิมพ์นะคะ(เอาไม้ปัดขนไก่มาช่วยปัดหน้าจอ) ขอบคุรที่ติดตามค่ะ
wan_sugi อ่านเม้นท์นี้แล้วแทงใจมาก..เป็นความรักที่ต้องซ่อนเหมือนชื่อเรื่องค่ะ มันเป้นความรู้สึกที่บอกใครไม่ได้ทั้งที่ก็รัก(มันเลยยิ่งต้องหาทางหวานกันมาก ๆ อ่ะค่ะ555) อีกนานมั้ย..นานค่ะ(จริงจัง) ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านและติดตามนะคะ
jasmin ปัดมดออกให้อย่างเบามือ อบอุ่นดีเนอะคะ..มีคนให้กอดในวันที่ฝนตกพรำ ๆ จิว่าพิเค้าหื่นเองไม่ต้องมีตัวช่วยค่ะ555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
DE SaiKuNee กอดคืนค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
anajulia กอดดดดคุณนุ่น ประสานมือกันกรี๊ดเบา ๆ จิชอบตอนนี้เหมือนกันค่ะ ขำอ่ะ555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ข้างบนของกระทู้เล้าโชว์คนที่เข้ามาอ่านด้วย..ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
นิยายเรื่องนี้มีคนเข้ามาอ่านซัก 10 คนจิก็ดีใจแล้วค่ะ..ท่านที่เม้นท์ให้จิก็ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ จะได้รู้ว่าคนอ่านคิดยังไง..เอาไปปรับปรุงได้ด้วย
จิ้มบวกคืนและขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:pig4: :กอด1:
ปล.ตอนใหม่ยังไม่ได้พิมพ์ค่ะ..ขอทำงานก่อนนะคะ(ไม่ให้ห่างกันเกินอาทิตย์ค่ะ..กดดันตัวเองเต็มที่)
-
ยิ่งอ่านยิ่งทำให้รู้ว่าเรื่องหวาน
ไม่เข้าใจ ไม่ชอบใจก็ปรับความเข้าใจทันที
มีอะไรพูดกันตรงๆ
-
อ่านเรื่องนี้นอกจากจะได้ความหวานความน่ารัก :m1: :m3:
ยังได้ข้อคิดดีๆอีกด้วย พิกับไทไม่ยอมให้ความเข้าใจผิดคาราคาซัง
รีบปรับความเข้าใจกันและช่วยกันแก้ไขปัญหา มีอะไรก็พูดกัน
ไม่ปล่อยให้ปัญหามาสร้างความไม่เข้าใจให้กับทั้งสองคน o13
จุ๊ฟๆๆๆไรท์เตอร์จ้า :กอด1:
+1 ให้ด้วยที่มาเพิ่มความหวานในกระแสเลือด :m23:
-
อ่านแล้วได้แต่ลุ้นให้รักกันได้ราบรื่นตลอดไป ถ้าต้องแยกกัน หัวใจสลายแน่ๆ
-
อ๊ายยยยยยยยย~ :-[ ไม่ได้มาอ่านซะนาน พิกะไทยังน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกเหมือนเดิมเลย :m3:
แล้วก็นะ ไอว่าน้องปูนใสเหมือนๆแอบชอบพินะ หุหุ~ พิเนื้อหอมจริงน๊าาาาา :m12: แบบนี้จะไม่ให้ไทหวงเป็นบ้าเป็นหลังได้ไงงงง
อยากอ่านไททอร์คบ้างอ่ะ :impress2:
:กอด1: ไรเตอร์ ,, ยังเป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมเสมอนะคะ :L1:
-
บอกจิว่าขอบคุณมากอะ หายแล้ว แต่ยังมีแค่อาการเจ็ลบคอกับไอบ้างเล็กน้อย แต่พักนานไม่ได้
เป็นคนบ้างาน ห่วงสารพัด ก็เลยหอบสังขารมาทำงาน พร้อมกับอาการไอเล็กๆให้อินังควีนรำคาญหูเล่น
กลัวอิน้องชั่งจะริบังอาจมาชิงตำแน่ง
-
มีแฟนแบบไท ชีวิตนี้คงโชคดียิ่งกว่าสอบได้เต็ม 55+ :laugh:
ยังน่ารักน่าเลิฟเหมือนเดิม :-[
:L1: + :pig4: นะค่ะไรเตอร์
-
คิดถึงน้องพิกะนายไท
ไรเตอร์จิรีบมาไว ๆ นะคร๊า
-
หวานที่สุดในสามโลก โอ๊ย สลัดสะบัด สะเก็ดน้ำตาลร่วง
-
เข้ามากรี๊ดไทกับพิค่ะ
อ่านแล้วน่ารักทั้งคู่เลย
ชอบคู่นี้อย่างมาก
-
ตอนที่ 21
เช้านี้ผมกับไทตื่นเร็วเป็นพิเศษครับ ไทต้องรีบกลับบ้านไปเปลี่ยนชุดนักเรียน ก็เลยจะพาผมไปกินข้าวเช้าที่บ้านบ้าง ผมตื่นเต้นนิด ๆ ครับ ยังไม่เคยไปบ้านมันอ่ะ ผมดีใจที่ไทกล้าให้ผมเข้าไปสัมผัสโลกส่วนตัวแบบนี้..นึกถึงตอนที่พาไทเข้าไปห้องตัวเองครั้งแรกก็อดเขกหัวตัวเองไม่ได้ ผมแค่ชวนดูหนังง้อมันให้หายโกรธเท่านั้นเองครับ
“พิจำทางเข้าบ้านผมได้รึยัง..เวลาผมโกรธพิจะได้ตามง้อถูกไง555” ผมยิ้มมุมปากแล้วแกล้งตาย ไทหัวเราะแล้วจิ้มนิ้วที่แก้มผมซ้ำ ๆ..พรุนแล้วมั้งแก้มกู
“แค่นี้ผมจำได้น่า..” มือมึงเบามากไท..หน้ากูชาไปทั้งแถบ ดึงมือไทมางับเล่น ไทจับมือผมไว้ที่ตักตัวเอง ผมไล้นิ้วโป้งที่หลังมือไทเบา ๆ สบตาอมยิ้มกันเป็นระยะ ..มองทางแล้วคุ้น ๆ ครับ ทำไมมึงมาอยู่หมู่บ้านนี้วะ? ก็หมู่บ้านนี้เมื่อก่อนผมมาบ่อย ๆ น่ะสิครับ..พี่ยามก็ยังเป็นคนเดิม ไทมึงจะชะลอรถทำไม เค้าดึงรั้วให้ก็ไปสิวะ ผมร้อน ๆ หนาว ๆ ขึ้นมาทันที..พี่ยามอย่าทักกูนะมึง!!
“..เอาสติกเกอร์สีแดงเข้าหมู่บ้านมา” ไทลดกระจกลงบอกพี่ยาม พี่ยามวิ่งไปหยิบให้ไท จ้องผมผ่านเงากระจกและส่งยิ้มให้ ผมเลยต้องหันมายิ้มตอบพี่ยามอย่างเลี่ยงไม่ได้ ไทขมวดคิ้วมองผมสลับกับพี่ยาม
“มาหาสาวคนไหนครับน้องพิ” ผมยิ้มหน้าตายตอบพี่ยามไป ไทมองผมนิ่งแล้วกดกระจกฝั่งตัวเองขึ้น หันหน้ากลับไปมองถนนแล้วขับตรงไป..เหมือนฝนตั้งเค้าอยู่ตรงปลายจมูกเลยครับ มืดมนชอบกลแฮะ -_ -. บ้านไทอยู่สุดถนนครับ ‘ซอยส่วนบุคคล’ มีบ้านแค่ 4 หลังเอง ไทขับไปจอดบ้านหลังที่ 3 ทาสีขาวทั้งหลังสวยดีครับ แต่ไอ้หลังถัดไปเด่นกว่า..ทาสีฟ้าสดตัดสีน้ำเงิน รั้วแม่งส้มได้ใจ อยากเห็นคนอยู่ว่ะ55
..บ้านมึงทำไมคนเยอะงี้วะเนี่ย? มีผู้ชายนั่งอยู่ที่โต๊ะตรงสวนหน้าบ้าน 3 วิ่งมาเปิดรั้ว 1 เดินมาจากไหนอีก 1 ไม่รู้ครับเปิดประตูรถให้ไท ผมหันรีหันขวางเมื่อประตูรถฝั่งผมถูกเปิดออก แล้วจะวิ่งไปยืนเรียงแถวกันทำไมวะ..รอไทให้อาหารเหรอ? ไทเดินมาแตะเอวผมให้เดินเข้าบ้าน ผมยกมือไหว้คนที่บ้านไททุกคน บางคนยกมือรับไหว้ บางคนทำหน้าหมาตื่น เป็นอะไรกันวะ? ผมหันไปมองไท เจ้าตัวก็ยิ้มให้ผมปกติ
“อาทิตย์นี้เรย์จิซังไม่อยู่ครับ สั่งให้บอกไทโยซังว่า ‘โทรกลับแม่ด้วย’ ” ไทพยักหน้ารับและหันมาบอกผม
“พิอยากได้อะไรบอกพวกนี้ได้เลยนะครับ” ไม่รอให้ผมตอบไทเอื้อมมือมาแตะแขนผมอีกด้านให้เดินขึ้นชั้นบน..รู้สึกเหมือนโดนกอดเลยอ่ะ พี่ ๆ เค้าก็ก้มหัวให้ตอนเดินผ่าน กูอยู่ในหนังเรื่องยากูซ่าหรือมาเฟียวะ?..ผมรีบมองหากล้องที่ทีมงานอาจจะซ่อนเอาไว้
“หาอะไรครับ..บ้านนี้พิไม่เคยมาหรอก” ฉึก! อาฮ์..ดอกแรก ผมแอบมองไท..หน้าเฉยได้อีก ผมจะพูดอะไรดีวะ..
“บ้านสวยดีนะ แล้วอีก 3 หลังที่อยู่ข้าง ๆ ไทรู้จักรึเปล่า?” ผมชวนคุยและจับมือไทไปด้วย
“หลังแรกเป็นบ้านครีม ถัดมาบ้านมิ้นท์ แล้วก็บ้านเรา หลังสุดท้ายบ้านพี่เรย์ครับ พิหิวรึยัง? นั่งเล่นรอไทเปลี่ยนเสื้อแป๊บเดียว เดินดูได้นะ ห้องผมมีการ์ตูนให้พิอ่าน...แต่ไม่มีสาวให้พิมองนะครับ” ฉึก! ดอกที่สองมันเจ็บจี๊ดแฮะ ไทเดินไปหน้าตู้เสื้อผ้าแล้วถอดเสื้อออก ผมเดินตามไปกอดไทแล้วเล่าให้ฟัง
“เมื่อก่อนผมมีแฟนอยู่หมู่บ้านนี้ มาบ่อยพี่ยามเค้าจำหน้าได้ก็เท่านั้นเอง” ..แฟนคนต่อมาก็เสือกอยู่หมู่บ้านนี้อีก กูก็ต้องมาอีก..พี่ยามก็เลยแซวกูว่ามาหาคนไหนไง แหะแหะ กูสารภาพในใจแล้วนะ
“...ผมจะเปลี่ยนเสื้อครับ” อ่า..น้ำเสียงช่างราบเรียบ ไทดึงแขนผมออกแล้วเลื่อนประตูตู้เสื้อผ้า มึงไปเปิดร้านขายแข่งกับพวกห้องเสื้อชื่อดัง ๆ เหอะ เยอะชิบหาย!! ไทหยิบเสื้อนักเรียนมาสวมแล้วเปลี่ยนกางเกง ผมขยับตัวถอยหลังให้ไทเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็กอดใหม่..งานนี้ทุ่มสุดตัวครับ -_ -+
“..ไทผมเคยมีแฟนมาก่อนที่จะคบไทนะ แล้วผมก็โตที่นี่ มีสังคม มีคนรู้จัก เราบอกใครต่อใครไม่ได้ว่าเราเป็นแฟนกัน แต่เราเชื่อใจกันไม่ใช่เหรอ? ไทต้องทำใจรับกับเหตุการณ์แบบเมื้อกี้บ้างนะ ผมไม่อยากเห็นไทรู้สึกแย่เหมือนตอนนี้..” เด็กญี่ปุ่นถอนหายใจเฮือกยาวแล้วหันหน้ามากอดผมกลับ
“ผมเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้เหมือนกัน พิไม่ผิดแต่ผมกลับพูดไม่ดี..ขอโทษครับ” ผมยิ้มให้ไท
“ไม่เป็นไร..เราต้องคุยกันนะ คราวน้องปูนผมทนไม่ไหวหนีออกมาก่อน ถ้าไทไม่เอะใจแล้วตามมาคุย..ผมคงโกรธไทแล้วพาลใส่..อาจจะเลิกไปเลย ถ้าเหตุผลมันฟังไม่ขึ้นผมก็เลิก ไม่ต้องทนเห็นกันอีก” ผมมองตาไทตลอดเวลา
“..แล้วคนก่อนอยู่ซอยไหนเหรอ? พิได้เข้ามาหาอีกรึเปล่า?” ตาสีน้ำตาลไหวระริกเมื่อถามคำถามนี้กับผม
“..จำไม่ได้แล้ว ตอนนี้จำได้แต่ซอยส่วนบุคคล บ้านหลังสีขาว ในห้องนอนมีหนังสือการ์ตูนเต็มตู้ กับเด็กญี่ปุ่นขี้สงสัยยืนหน้าตู้เสื้อผ้าทำหน้างอใส่” ไทระบายยิ้มเต็มหน้า..ยิ้มได้แบบนี้ค่อยใจชื้นหน่อย
“ลงไปกินข้าวกันครับ ป่านนี้น้าโต น้านันท์ กับมิ้นท์มารอกินข้าวแล้วล่ะ..พ่อกับแม่มิ้นท์น่ะครับ น้านันท์เป็นน้องสาวแม่ผม” หา..มิ้นท์มากินข้าวด้วย!! น้องมันจะไม่สงสัยเหรอวะ? ไทเกาะไหล่ผมสองข้างดันให้เดินออกจากห้องเพื่อเผชิญหน้ากับญาติข้างแม่มัน..
ผมยกมือไหว้น้าไททั้ง 2 คน พ่อแม่มิ้นท์ยังไม่แก่เลยครับ น้าโตชวนผมเดินดูรอบบ้าน น้านันท์จัดโต๊ะรอมิ้นท์ หลังบ้านไทมีสวนด้วยครับ เงยหน้าขึ้นไปมองก็เห็นระเบียงเล็ก ๆ..น่าจะยื่นออกมาจากห้องไท น้าโตบอกผมว่าไทไม่เคยพาเพื่อนมาเลย ผมเป็นเพื่อนคนแรกที่ไทพามาเที่ยวบ้าน..อยากถามต่อเหมือนกันครับว่ามันเคยพาเพื่อนผู้หญิงมาบ้างรึเปล่า? ผมถามมันเองดีกว่าเนอะ
“น้าโต พิทานข้าวครับ” ไทเดินออกมาตาม
“เมื่อกี้ไทโทรหาม๊า วันอาทิตย์นี้ม๊าเค้าจะมาเดินงานออกร้าน ม๊าอยากเจอพิด้วย พิ..ตื่นเต้นมั้ยครับ?” กูตื่นเต้นเพราะมึงพูดดังนี่แหละ ผมหันไปมองหน้าน้าโตที่หยุดเดินและจ้องมือไทที่โอบเอวผม สลับกับมองหน้าไท
“เออ..ตื่นเต้นว่ะ เย็นนี้กูคงกลับมืดอีกแหละ ห้องกูยังเตรียมงานไม่เสร็จเลย..น้าโตไปอุดหนุนผมด้วยนะครับ ห้องผมขายน้ำปั่น แต่ผมจะแอบเอาเหล้ามาปั่นขายให้ครับ555 ” ผมขยับตัวออกห่างจากรัศมีมือที่โอบเอวไว้ แหกปากตอบมันแล้วชวนน้าโตคุยไปด้วย น้าโตหัวเราะชอบใจกอดคอผมเดินไปที่โต๊ะ..น้านันท์ กับน้องมิ้นท์นั่งรออยู่แล้ว น้องดูดีใจที่ผมมากินข้าวเช้าด้วย
“พิมากินข้าวเช้าที่นี่สิ สองคนนี่จะได้กินเยอะ ๆ ตอนเช้าไม่ค่อยอยากจะกินข้าวกัน” น้านันท์เอ่ยปากชวนผม
“..แม่อ่ะ มิ้นท์ไปกินที่แคนทีนกับเพื่อนต่างหาก พี่พิมาทานข้าวด้วยกันทุกวันก็ได้นะคะ มิ้นท์จะให้ป้านิ่มทำเผื่อ” ผมยิ้มให้น้องมิ้นท์..เด็กผู้หญิงนี่น่ารักจริง ๆ ครับ
โอ๊ย!! แม่งกระทืบเท้าผมอ่ะ ผมหันไปยิ้มเจื่อนให้ไท หวงอะไรวะ? กูแฟนมึงนะ..
“ไม่เป็นไรครับ..ไทวันนี้ไปเร็วหน่อยได้มั้ย นัดกับเพื่อนในห้องคุยเรื่องงานกันก่อนเข้าแถวน่ะ” ไทพยักหน้าและบอกให้มิ้นท์ไปกับน้านันท์ ผมสวัสดีน้าและเดินตามไทออกมา เฮ้อ..โล่งชิบหาย
“ไท..อย่าโอบผมต่อหน้าคนอื่นได้มั้ย? เมื่อกี้น้าโตเห็น..ผมกลัวไทจะเดือดร้อน” ผมบอกไทเมื่อรถเคลื่อนตัวออกมาจากบ้านแล้ว ไทส่ายหน้าตอบผม..พูดยากจังวะ!
“ตามใจ” บทจะดื้อแม่งก็ดื้อตาใส..ตามใจมึงเหอะ ผมมาถึงโรงเรียนก็งงเลยครับ ไอ้เต๋าป่วย..
“เหี้ยป่วยได้เหรอวะ?” ผมทักเต๋าทันทีที่มันรับโทรศัพท์..แล้วมันก็วางทันทีเหมือนกันครับ555
“เต๋าป่วยเหรอ?..เป็นอะไรครับ เย็นนี้เพื่อนไปเยี่ยมนะครับ ให้ผมเก็บซากหมาเน่าไปฝากมั้ยครับ..555กูห่วงมึงจริง ๆ นะเต๋า555 เออ..เย็นเจอกัน” งอนแต๋วแตกเลยนะไอ้เต๋าสตรอวเบอร์รี่ ตากฝนนิด ๆ หน่อย ๆ ก็ไข้แดก บอบบางชิบหาย
“เย็นนี้ไปเยี่ยมเต๋าที่ไหนครับ? ขากลับพิแวะไปหาน้องปูนที่ร้านพี่แขกเป็นเพื่อนผมนะ” เอาไงดี..ผมอยากรู้นะว่าไทจะเคลียร์กับน้องยังไงแต่ถ้าไปด้วยมันจะดูไม่ดีรึเปล่า ..อีกใจผมก็ไม่อยากให้น้องปูนอยู่กับไทแค่สองคน ผมกลัว..กลัวความสัมพันธ์ที่มันอาจจะมากกว่าพี่น้อง เส้นบาง ๆ ที่ผมไม่สามารถตัดมันออกจากกันได้..เริ่มหลอนอีกแล้วครับ
“กูไปด้วยยยย” ไอ้ชายหูตั้งหางโผล่เลยครับ ผมรีบตบบ้องหูและสรรเสริญมันไป 1 ที
“เสือกตลอด..” ชายลูบหัวป้อย ๆ แล้วเอาหัวมาไถไหล่ผม
“ไม่ไปวันนี้ก็ได้..ไปวันหลังอย่ามาหวงก็แล้วกัน” มันเอาหัวพิงไหล่ผม ตาเหล่มองไท เฮ้ย! มันใส่ออยล์ที่หัวอ่ะ ผมผลักหัวมันออก..เสื้อกูเป็นด่างเลยไอ้สัตว์
“ไอ้ชายมึงทำเสื้อกูเป็นดวง คนอื่นได้แซวกูว่าอีออมป้ายน้ำลายทำเสน่ห์ใส่อีกหรอก” มันหัวเราะผมอ่ะ..คันตีนชิบหาย ยกเท้าขึ้นมาถีบมัน มันหัวเราะแล้ววิ่งไปหลบหลังอ๋องผมเลยถีบแม่งทั้งคู่555 ได้ยินเสียงแว่ว ๆ ‘กูเกี่ยวไรด้วยวะ!!’ มึงหันหลังวิ่งไปตะโกนไปคงฟังรู้เรื่องหรอกอ๋อง วินมาช่วยห้ามผมด้วยการกอดขาเอาไว้แล้วเงยหน้าขอร้องไม่ให้ผมทำร้ายพวกมัน
“อย่าทำชายกับอ๋องเลยนะคะพิ..วินยอมมันเองค่ะ พิผิดที่ไม่มีเวลาให้วิน..เรื่องมันถึงต้องปลายบานไปแบบนี้..” ไอ้วิน..
“บานปลาย!!!” พวกเราตะโกนใส่หน้าวินพร้อมกัน..วินมึงเป็นเมียกูตั้งแต่เมื่อไหร่วะ? นั่งลงประคองไหล่เมียรัก(?)ขึ้นมากอดไว้แนบอก
“พี่ไม่โกรธหรอกจ๊ะ หาอะไรใหม่ ๆ ลองบ้างก็ไม่เสียหายนี่” เชยคางวินแล้วก้มหน้าเข้าไปแกล้งจะจูบปากมัน..ไอ้วินมึงจะหลับตาแล้วขยำเสื้อกูทำไม!! ไอ้ชายทำเสื้อกูเป็นด่างไม่พอมึงยังทำให้ยับอีกกกกก ผมดีดหน้าผากมันแล้วผลักไปให้ก้อง พวกมึงจะขำไรกันนักหนาวะ? ชี้นิ้วคาดโทษไอ้ชายแล้วเดินมาหาไท..
“อืม..เย็นนี้ไปด้วยกัน” ผมบอกไทและแยกไปคุยเรื่องงานออกร้าน..พวกผู้หญิงจะเป็นคนทำน้ำปั่นแล้วให้ผู้ชายเป็นคนเสิร์ฟ เพราะผู้ชายทำน้ำปั่นไม่เป็น และยังมีจำนวนประชากรที่น้อยกว่า ดังนั้น..ผู้ชายต้องเป็นคนเอาไปเสิร์ฟ แถมยังออกแบบลายผ้ากันเปื้อนกันสนุกสนานอีก..วุ่นวายชิบหาย!!
“กูว่าร้านเราปีนี้ขาดทุนยับเยินว่ะ” วินกระซิบ..ผมถามมันกลับว่าทำไม?
“มึงก็รู้ว่ากูซุ่มซ่าม ให้กูเรียกคนเข้าร้านง่ายกว่า” ผมยิ้มให้วินและตะโกนบอกเพื่อนว่าวินเสนอตัวเรียกแขกเข้าร้านทันที
“ไอ้เหี้ยยยยยย” วินบีบคอผมและร้องโหยหวนเมื่อมติที่ได้คือวินต้องไปยืนเต้นเมียงูเรียกแขกเข้าร้าน..กูสงสารคนดูอย่างพี่ต้าร์ว่ะ5555 ผมอยากให้ถึงวันงานเร็ว ๆ ครับ..อยากรู้ว่าวินมันจะหนีพี่ต้าร์ได้ยังไง55+ ปีที่แล้วมันหนีไปช่วยฝั่งวิชาการ คือช่วยอาจารย์ทำงานให้พวกสมาคมศิษย์เก่าน่ะครับเลยไม่ต้องเข้ามายุ่งกับกิจกรรมออกร้าน แต่ปีนี้เค้าอ้างอิงข้อมูลจากปีที่แล้วไอ้วินเลยต้องระเห็จมาทำกิจกรรมกับพวกผม
เย็นนี้เรานัดรวมพลที่หน้าโรงเก็บรถเหมือนเดิมครับ ผมกับไทมาด้วยกัน อ๋อง ชายกับก้องนั่งรถวินไป ผมให้ไทโทรหาน้องปูนก่อนว่าวันนี้มาที่ร้านรึเปล่า จะได้ไม่ต้องไปเสียเที่ยว ไทหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรคุยและพยักหน้าเป็นสัญญาณว่าน้องอยู่ที่ร้าน ..ความรู้สึกตอนนี้อยากเยี่ยมไอ้เต๋าแค่ 3 วิ แบบเอาตูดหย่อนแล้วออกมาหาน้องปูนเลย กูแค่คิด อย่าโกรธกูนะเต๋า55+
หลังจากที่ไหว้พ่อกับแม่เต๋า พวกผมก็ตรงไปห้องมัน เปิดผลัวะเข้าไปทักทายมัน..ไม่ต้องเคาะหรอกครับ อย่าไปมีมารยาทกับคนอย่างมันเลย
“เป็นไงบ้างมึง” ผมเดินเข้าไปนั่งบนเตียงแล้วหยิบนมที่ซื้อมาฝากมันขึ้นมาเขย่า เจาะ และ...ดูดเอง
“พวกมึง..มึงไม่ได้ซื้อมาเยี่ยมกูหรอกเหรอ?” ผมพยักหน้าและดูดนมหยดสุดท้ายเข้าหลอดอาหาร
“กูซื้อให้คนป่วยเท่านั้นว่ะ55 ดูมึงสบายดีนี่หว่า” มันทำหน้าเป็นตูดให้ผม บ่นหงุงหงิงอะไรก็ไม่รู้ครับ ผมคุยเรื่องงานออกร้านให้มันฟัง ในขณะที่คนอื่นเอาแต่รื้อของในห้องมันเล่น
“พิ..วันนี้มึงเห็นไอ้โป้งมาโรงเรียนรึเปล่า?” หืม..พี่โป้งเหรอ?
“ไม่ได้สังเกตว่ะ ทำไมวะ?” ผมถามกลับ มือก็หยิบส้มที่เต๋าปอกเปลือกไว้เข้าปากไปด้วย
“มึงมีเรื่องกับพี่โป้งเหรอ? เรื่องอะไรวะ?” ผมถามมันและคายเมล็ดทิ้งใส่มือเต๋า กวนตีนมันเล่นครับ555 มันถอนหายใจแล้วส่ายหัว..มึงไม่มีอะไรเรื่องพี่โป้งหรือมึงปลงกับกูวะ?
“..หึ กูถามไปงั้นล่ะ เห็นว่ามันชอบมายุ่งกับมึงเลยอยากรู้ว่าวันนี้มันเข้ามาทักมึงรึเปล่า? ..ออกร้านปีนี้เราต้องเสิร์ฟจริงเหรอวะ กูว่ากูไปเต้นเมียงูเป็นเพื่อนไอ้วินดีกว่า พ่อแม่กูคงฮาแตก55” ผมนั่งโม้กับเต๋าได้พักใหญ่ก็เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ..ไทล่ะ ผมมองหาเด็กญี่ปุ่น หือ..มันดูอะไรกันวะ? วิน ก้อง ชาย ไทนั่งขัดสมาธิกับพื้นสุมหัวชนกันจ้องวัตถุที่อยู่บนพื้นพรม ผมสะกิดเต๋าให้ลงไปดูว่ามันทำอะไรกัน
มันดูรูปสมัยเด็กของผมกับเพื่อนอยู่ครับ มีตั้งแต่รูปตอนอนุบาลแต่งตัวเต้นประกอบเพลงจนถึงตอนนี้ ไอ้เต๋า..มึงเก็บไว้หมดเลยเหรอวะ?
“ผมอยู่ ม.1 แข่งวิ่งเสร็จก็เตรียมลงบาส..เป็นตัวสำรองน่ะ” ผมเบียดชายนั่งลงข้างไท กอดคอเด็กขี้สงสัยแล้วชี้รูปถัดไป
“รูปนี้ถ่ายตอนแข่งเสร็จ แพ้ไปไม่กี่แต้มเอง” ไทหันมายิ้มให้ผม แล้วกวาดตามองเพื่อนผม
“ต่อไปไทก็จะเข้ามาอยู่รวมในอัลบัมของเรานะ..ยินดีต้อนรับว่ะ” ก้องบอกไท พวกเรายิ้มยืนยันกับคำพูดนั้น..ไทยิ้มตอบและพยักหน้า
“ขอบใจนะ” ยิ้มให้กันและเปิดดูรูปต่อไป..‘เพื่อน’ ผมว่าคำนี้มันยั่งยืนดีนะครับ นั่งคุยกันพักใหญ่ผมกับไทก็ขอตัวไปหาพี่แขกกับปูน ผมจะชวนพี่แขกคุย ส่วนไทต้องคุยกับน้องปูน..เอาตัวให้รอดนะมึง
แต่พอไปถึงร้านจริง ๆ ผมกลับต้องยืนเป็นเพื่อนไทคุยกับน้องปูนเพราะลูกค้าพี่แขกยังแน่นร้านเหมือนเดิมอ่ะ
“ไทชวนปูนไปนั่งที่อื่นดีกว่าว่ะ..ในร้านเสียงดังชิบหาย” ผมกระซิบบอกไท และชวนน้องปูนออกมานั่งกินไอติมร้านที่วินพาผมไปนั่งเป็นเพื่อน บรรยากาศดี เลือกมุมที่เป็นส่วนตัวได้ด้วย นั่งและสั่งไอศครีมกันเสร็จไทก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง..
“น้องปูน ต่อไปน้องปูนจะกอดแขนพี่ไม่ได้แล้วนะคะ น้องปูนโตแล้วนะ เป็นสาวแล้วมาทำแบบนี้มันดูไม่ดี..อีกอย่างแฟนพี่ไทเห็นเค้าจะไม่ชอบใจเอา รู้มั้ยคะ?” น้องปูนทำตาโต อ้าปากค้าง..คนสวยทำมันไม่น่าเกลียดครับ น่ารักชิบหาย -///-
“พี่ไทมีแฟนเหรอ? ปูนขอโทษค่ะ จะไม่ทำแล้ว..พี่ไทไม่เห็นพาแฟนมาอวดน้องเลย น่ารักมากเลยใช่ป๊ะ ไม่งั้นพี่ไทไม่บอกปูนให้เลิกเกาะแขนหรอก..ใช่มั้ยคะ?” ผมตกใจเลยครับ น้องปูนหันมาถามผมซะงั้นอ่ะ ยิ้มเก้อ ๆ แทนคำตอบแล้วชวนน้องปูนคุย
“น้องปูนสั่งอะไรครับ พี่ว่าเชอร์เบทส้มอร่อยนะครับ คราวก่อนวินสั่งมากินดูน่าอร่อยดี..น้องปูนชอบทานเค้กมั้ยครับ ร้านนี้เค้ามีเค้กขายด้วยนะ” เอิ่ม..จ้องอะไรครับน้องปูน
“พี่พิเดินไปดูเค้กเป็นเพื่อนปูนหน่อยสิคะ..เห็นในตู้หน้าร้านเยอะแยะเลยค่ะ” ผมหันไปขอความช่วยเหลือจากไท ไทยิ้มให้และหยิบเมนูขึ้นมาอ่าน..โยนขี้ให้กูอ่ะ!! เดินไปเป็นเพื่อนน้องปูน ผมรู้เลยครับว่าถ้าปูนเดินคนเดียวโดนจีบแน่ ขนาดผมเดินไปด้วยยังเด่นขนาดนี้..หรือเพราะผมหล่อครับ555 ยืนจด ๆ จ้อง ๆ อยู่หน้าตู้เค้กกับปูน..สั่งสิครับปูน พี่สั่งไม่เป็นนะครับ
“เมื่อก่อนพี่ไทไม่เห็นห้ามปูนแบบนี้เลยค่ะ แฟนพี่ไทดุมากเลยเหรอคะ?” อ่า..ยังไม่เลิกสงสัยอีก
“ไม่รู้ครับ พี่ว่าไทคงไม่อยากให้คนอื่นมองน้องปูนไม่ดีมากกว่า..เอาอันนี้ไปลองกินมั้ยครับ?” ปูนหันมามองผม..ผมก็มองน้องปูนกลับ พยายามทำแววตาให้สงบและซ่อนความหึงหวงไทให้มิดชิด ..แววตาขี้สงสัยที่ผมเห็นตอนนี้มันหายไปแล้ว ..น้องปูนเป็นฝ่ายหลบตาผมครับ เฮ้ออออ
“พี่เอาชิ้นนี้กับนี่ด้วยครับ โต๊ะติดกระจกในสุดนะครับ สั่งเพิ่มอีกรึเปล่าครับปูน?” ผมสั่งเค้กไป 2 ชิ้นและหันมาถามสาวน้อยขี้สงสัยอีกครั้ง น้องปูนส่ายหน้า หลุบตามองชายกระโปรงตัวเอง
“ไปครับ” ผมชวนเพราะน้องปูนไม่มีทีท่าจะขยับตัวไปไหน..ชวนมาดูเค้กเองกลับไม่สั่ง ไอ้ที่กูสั่งไปกูก็กินไม่เป็น แล้วแอบมองกูทำไม..อย่าบอกนะว่าปูนสงสัยว่าผมมีอะไรกับไทอ่ะ (-_ -.)
เดินกลับมานั่งที่น้องปูนถามไทเรื่องแฟนมันอีก น้องปูน..จะสงสัยเหี้ยอะไรนักครับ!! ผมยิ้มให้กำลังใจไทแล้วหยิบช้อนมาตักไอศครีมกิน กูจะชอบกินก็วันนี้ล่ะวะ!! น้องปูนซักไทเรื่องแฟนจนพอใจ มือที่ผมเคยหึงใส่ก็กอดอกตัวเองแทนที่จะเกาะแขนไท หน้าตาน่ารักนั่นเปลี่ยนเป็นหน้าตาของคนที่อยากจะแซวไทเรื่องแฟนตลอดเวลา ไทชวนน้องมันคุยเรื่องงานออกร้านและชวนให้มาเดินเที่ยว ผมเลยได้โอกาสพาน้องปูนไปให้ห่างเรื่องแฟนไอ้ไท555
“ห้องพี่ขายน้ำปั่นครับ พี่วินกับพี่เต๋ารับหน้าที่หลักเรียกคนเข้าร้านด้วย น้องปูนไปดูสิครับ” ผมยิ้มแล้วชวนน้องไปเที่ยวงาน ปูนเหลือบมองผมแล้วตอบอ้อมแอ้ม
“...ค่ะ...” มองน้องปูนที่เอาแต่เขี่ยเค้กในจานไปมา ผมสบตาไทก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ ..น้องมึงเกลียดกูแน่เลยไท ..ตัดสินใจขอตัวกลับก่อน
“กูกลับก่อนนะไท พี่ไปก่อนนะครับน้องปูน” ไทลุกขึ้นแล้วเดินตามผมออกมา
“ทำไมรีบกลับล่ะครับ..เดี๋ยวไทพาปูนไปส่งแล้วค่อยกลับพร้อมกัน..นะ?” ไทแตะแขนผมเบา ๆ
“ไม่เอาว่ะ นั่งเป็นเพื่อนปูนไปเหอะ เดี๋ยวผมเดินไปเอารถไอ้เต๋าขับกลับบ้านเอง..ไม่ต้องห่วงหรอก”
“พี่พิ” ผมสะดุ้งเบี่ยงแขนหลบมือไทแล้วหันไปมองน้องปูนที่มาไม่ให้สุ้มให้เสียง
“..แล้วพาน้องปูนไปเดินเที่ยวด้วยนะคะ” อ่า ผมอ้าปากและตั้งใจจะบอกน้องว่า พี่ไม่ว่างอ่ะปูน ต้องเสิร์ฟน้ำอ่ะ..แต่น้องไม่รอฟังผม เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะแล้วครับ ไทหัวเราะแล้วแอบแตะมือผม
“สบายใจยังครับ ผมบอกพิแล้วว่าผมกับน้องไม่มีอะไร ปกติปูนเค้าไม่คุยกับใครง่าย ๆ นะครับ แสดงว่าปูนต้องถูกชะตากับพิแน่ ๆ” กูควรจะดีใจใช่มั้ย? ผมยิ้มให้ไทและเดินออกมาเอารถไอ้เต๋ากลับบ้าน โทรบอกเต๋าแล้วเอากุญแจที่พี่ยาม สตาร์ทรถและกำลังจะบิดกลับบ้านก็เห็นพี่โป้งเดินหมุนตัวไปมาอยู่ตรงรถยนต์ไอ้เต๋า
“พี่โป้ง!!” ผมตะโกนทัก..พี่โป้งสะดุ้งหันมามองผมแล้วยิ้ม โบกมือทักผม ผมยกมือทักกลับแล้วบิดมอไซค์ออกมาจากบ้านพ่อไอ้เต๋า(ห้างบ้านมันน่ะครับ55) กลับไปกินข้าวกับตาดีกว่า..ไทส่งข้อความมาบอกว่าจะมากินข้าวเย็นด้วยกัน ผมบอกป้าอรให้ทำแกงเทโพปลาสวายให้ไทดีกว่า..อะไร ผมไม่ได้อยากเอาใจมันนะ!!
“ตา เย็นนี้กินอะไรดีครับ ป้าอรไทบอกว่าจะมากินข้าวเย็นด้วยกันน่ะครับ..ป้าอรทำแกงเทโพปลาสวายให้หน่อย มันบอกว่าป้าอรทำอร่อยน่ะครับ” ป้าอรยิ้มรับแล้วเดินหายเข้าครัวไป..คาดว่าเย็นนี้กับข้าวคงเต็มโต๊ะครับ555 ผมเดินเล่นเป็นเพื่อนตา กลับมาก็เห็นว่ารถไทจอดอยู่ในโรงรถ เจ้าตัวขลุกอยู่ในครัวช่วยป้าอรทำกับข้าว
“ตาสวัสดีครับ เย็นนี้ฝากท้องด้วยนะครับ” ตารับไหว้แล้วบอกไทไม่ต้องเกรงใจ มาได้ตลอด..เข้าทางมึงล่ะสิไอ้ไท555 กินข้าวเสร็จไทก็อ้อยอิ่งอยู่กับผมไม่ยอมกลับบ้านมันไปซักที
“ไทกลับไปนอนบ้านบ้างไป..อยู่กับผมมาก ๆ ไม่เบื่อรึไง?” ผมเงยหน้าถามมัน
“ม่ายยยยย” ไทกอดเอวผมแน่นขึ้นเหมือนจะย้ำว่าไม่เบื่อจริง ๆ ..ให้มันจริงเหอะ ผมนั่งตักไทคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้กันเยอะแยะมากมาย..ไม่ได้มีสาระอะไรแม้แต่เรื่องเดียวครับ เดินออกมาส่งมันที่รถมันก็กวนตีน แอบจับมือผม แตะแขน กอดไหล่ ยิ่งผมบอกมันว่าตายังไม่เข้านอนมันก็ยิ่งแกล้ง..ไอ้สาดดดดดด
“กลับไปได้แล้ว พรุ่งนี้ไม่ต้องมารับนะ เพราะผมต้องขับมอไซค์ไปรับเต๋าที่บ้าน..พรุ่งนี้เจอกัน..ไอ้ไท!!” มันเอาจมูกมาชนหน้าผากผมอ่ะ ตาเห็นจะทำยังไงวะ!! ผมรีบหันไปมองบ้านแล้วกรีดนิ้วกลางส่งไทกลับบ้านทันที มันลดกระจกลงมาหัวเราะเสียงดัง..ถ้าตากูเห็นมึงจะขำไม่ออกไอ้ไท หึหึ อาบน้ำ สวดมนต์ แล้วส่งตาเข้านอน ตาชวนผมนอนค้างด้วยกันครับวันนี้ ผมนอนคุยกับตาเรื่องผมตอนเด็ก ๆ ตาเล่าเรื่องแม่ น้าโย และวีรกรรมตอนเด็กของผมทั้งคืน ..นึกขึ้นได้ว่าลืมโทรศัพท์ทิ้งไว้ในห้อง ป่านนี้ไทถึงบ้านแล้วมั้ง? พรุ่งนี้ค่อยบอกมันว่าเมื่อคืนนอนกับตา นอนเอาแรงดีกว่าครับ..ชาร์จพลังไว้รองานออกร้าน
มีซิกซ์เซ้นส์ว่าวันออกร้าน..
ชีวิตผมมันคงโกลาหลน่าดูครับ
................................................
มีประชุมเย็นนี้ และวันหยุดนี้ก็มีธุระ แต่งเสร็จก็ลงเลย ไม่มีเวลาจัดหน้าด้วย
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ยินดีต้อนรับนักอ่านใหม่ทุกท่านนะคะ..จิจะมาไล่ตอบเม้นท์ทีหลังค่ะ
:กอด1: :pig2:
-
ไม่อยากคิดถึงวันออกร้าน
เหมือนปูนจะสนใจพิ
-
สงสัยปูนใสจะปิ๊งพิ
ปล. ติดตามอ่านอยู่นะค่ะ อาจจะไม่ค่อยได้เม้น เม้นบ้างไม่ได้เม้นบ้างแต่ก็อ่านอยู่ ........ อย่าโกรธเค้านะที่ไม่ค่อยได้เม้น
-
น้องปูนยังไม่เลิกสงสัย ท่าทางจะยังไม่เคลียร์
แล้ววันงานพิจะเป็นยังไงบ้างน๊อ รอลุ้น ๆ ตอนต่อไป
-
หือออออ....ดูเหมือนลางสังหรณ์เราจะแม่นอะค่ะคุณจิ
น้องปูนดันมาติดน้องพิแทนน้องไทซะงั้น = ="
ไทก็ไม่ได้ระแวงน้องตัวเองเลยน่ะ
แอบเห็นด้วยกะน้องพิ วันงานชีวิตพิคงวุ่นวายดีพิลึกอะค่ะ
ไหนจะเด็กญี่ปุ่นขี้งอน แล้วยังน้องเด็กญี่ปุ่นอีก เหอๆ
บวกจ้าาา งานเยอะเหรอคะ? คุณจิสู้ๆ :a2:
-
คุณจิ บอกมาน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ปม มันมีปมบางสิ่งผุดขึ้น น้องเต๋า?? พี่โป้ง???
น้องวิน?? พี่ตาร์???
กี๊ดดดดดดดดดดดดด แล้วไทโยซังจะจัดการยังไงเมื่อน้องสาวมาปลื้มแฟนตัวเอง
โอววววววววว ข้าพเจ้าสงสารน้องปูนน่ารักเหลือเกิน โถ....แม่คุณ ริจะรักก็ต้องอกหักเสียแล้ว หงิงๆ
ปล.รักเพื่อนกลุ่มนี้ที่สุด และ....อยากอ่านเรื่องน้องวิน เพิ่มบทให้น้องวินนิดได้มั้ยอะคะคุณจิ
-
น่ารักกันเหมือนเดิ :L2:
-
น่ารักเหมือนเดิมเลยไทอะ แต่เลดี้ว่างานนี้คงโกลาหลเช่นพิว่าจริงๆ
ทั้งเรื่องน้องปูนที่เริ่มมีเค้าว่าชีจะหันมาสนใจน้องพิ งานนี้นายไทคงหึงตาลายแน่
ก็ดูจากแค่เรื่องพิมาหมู่บ้านที่ไทอยู่ ไทยังหึงแล้วงานนี้เหลือเหรอ
แต่ก็ต้องทำใจมีแฟนน่ารัก ก็ต้องหึง เอาใจช่วยไทพิเหมือนเดิม
ปล.รักจินะ ยังไงก็ต้องบอกว่ารักษาสุขภาพด้วยเน้อ
บวกหนึ่ง :laugh:
-
ไทขี้หึงกว่าที่คิดไว้อีกแฮะ แถมพิยังฟีโรโมนกระจัดกระจายมากช่วงนี้
ตอนนี้สงสัยว่าเต๋ากับพี่โป้งต้องมีซัมติงกันแน่ ๆ
หรือว่าพี่เต๋าป่วย จะเป็นเพราะ .... หว่า
-
กิ๊วๆๆ น้องปูน แอบชอบพี่พิล่ะสิ หุหุ
เง้อ วันนี้เหนื่อย เม้นท์น้อย อย่าว่ากันนะคะ :o12:
-
คุณแม่จะมาดูตัวลูกสะใภ้หรอคร๊า......น้องพิเตรียมตัวไว้ดี ๆ นะคะลูก
ส่วนนายเต๋ากะพี่โป้ง....อยากรู้เค้ามีเบื้องลึกเบื้องลับไรกัน
รีบมาเฉลยไว ๆ นะคร้าบบบบบบ ขอบคุณไรเตอร์ด้วยคับ
-
พลัดกันหึง น่ารักดีเนาะคู่นี้ :-[
น้องปูน แอบปิ๊งพิป่าวเนี่ย เขินใส่แบบนี้น่าสงสัย
นายเอกเรายิ่งเสน่ห์แรงอยู่ ไม่เชื่อถามไทได้ 555
รอดูความโกลาหนของวันงานโรงเรียนอยู่น๊า
-
คู่นี้จะน่ารักไปไหนเนี่ยยยยยยยยยยยย :-[
-
หรือว่าน้องปูน
จะแอบชอบน้องพิ
่ฮ่าๆๆๆ
-
พี่จิ ทำไมต่ายมีลางสังหรณ์ว่าปูนอาจจะชอบพิหนอ? หรือต่ายคิดไปเอง?
หรือจริงๆแล้วปูนเป็นสาววายที่มีเรด้าร์จับได้ว่าพิกับไทน่าจะเป็นแฟนกัน - -+
-
น้องปูนแอบชอบพิ แหง่มเลยอ่ะ
วันงาน มีเฮ อะไรแน่ ๆ เลย -*-
-
มาจิ้นไว้เผื่อทีได้อ่านตอนต่อไปวันจันทร์
-
ปูนชอบพิแหง สงสัยมันจะกลับตาละปัดซะละมั้ง ไทมาหึงพิแทน
-
:z2: :z2:รอ ดูความโกลาหลของวันงานโรงเรียน :z2: :z2:
-
มีพาเข้าบ้าน แ้ล้วอ่ะ แอบกลัวบ้านน้องไท แกเป็นมาเฟียใช่มั้ยเนี่ย
อืม..ท่าทางน้องปูนดูเขิลๆ เวลาคุยกะพิอ่ะ แอบชอบพิอีกแล้วสิ เสน่ห์แรงตลอดอ่ะพ่อหนุ่ม
ตอนนี้ก็น่ารัก กุ๊กกิ๊ก กันพอหอมปากหอมคอ
ขอบคุณค่ะ :L2:
-
น้องปูนชอบพิรึปล่าวนิ แล้วน้องปูนก็สงสัยเรื่องพิกับไทด้วยรึปล่าวนิ จิ้นรอ 555
ชอบตอนไทหึงจังตะเอง
:กอด1:ให้หายคิดถึงสักที
-
งานประเดประดังเข้ามาตั้งแต่เช้า เคลียร์ไปแล้วก็เหมือนไม่ได้ทำ..ปลงจริง ๆ ค่ะ
ตอบคุณ ben~ya คู่นี้เค้าจับเคลียร์กันตลอดค่ะ ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านค่ะ ยินดีต้อนรับและขอบคุณที่ติดตามนะคะ
BOOM_LOVE จิจะหมั่นใส่ความหวานลงสู่กระแสเลือดคุณ BOOM_LOVE นะคะ55+ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ordkrub จะพยายามให้ราบรื่นค่ะ ติดขัดบ้างก็จะช่วยเข็นให้ผ่านไปนะคะ ส่วนตอนล่าสุด นั่นสิคะ สงสัยปูนชอบพิแน่เลย55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
เกริด้า(๐-*-๐)v ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะคุณไอ (ขอเรียกคุณไอนะคะ) ถ้าให้ไทเล่าจิจะให้เป็นตอนพิเศษดีกว่าเนอะ ตอนหลักยกให้น้องพิคนเดียว (รักพิหลงพิอ่ะค่ะ55+) ส่วนตอนล่าสุด ประสานมือกันกรี๊ดเบา ๆ น่ารักเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
hotladyanyavee กอดเลดี้ บ้างานจริง ๆด้วยอ่ะค่ะ ถ้าจิไม่สบายขนาดเลดี้จินอนแบ่บอยู่บ้านแล้วอ่ะ ควีนมันไม่กล้าหรอกค่ะ..มันกลัวเลดี้เอาหวัดมาแพร่ใส่มันเลยไม่กล้าเขย่าขาเก้าอี้อ่ะ55+ ส่วนตอนล่าสุดจิยังดีไซน์เรื่องไม่ออกค่ะ เขียนแล้วไม่รู้จะสงสารไทหรือพิดี แต่จะบอกเลดี้ว่าวันนี้ไม่ได้อ่านตอนหลักค่ะ(เขียนตอนพิเศษสลับกับตอบเม้นท์อยู่ไม่รู้จะเสร็จวันนี้ให้อ่านรึเปล่าอ่ะ) รักษาสุขภาพเหมือนกันนะคะเลดี้ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
fahsai ไทมันเป้นแฟนแบบน่ารักได้อีกเนอะคะ พิมันน่าอิจฉาอ่ะ ขอบคุณที่ติดตามและให้กำลังใจจินะคะ
Solar cell เอาตอนล่าสุดมาแปะแล้วนะคะ ส่วนตอนล่าสุด จิยังพิมพ์ไปไม่ถึงไหนเลยค่ะ แบบว่าจะให้แม่ไทเค้ามาแบบไหนดีอ่ะ น้องเต๋ากับพี่โป้งนี่เดี๋ยวจิจะทยอยจัดให้นะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Oo๐FosfoggY๐oO กอดดดดฝนแล้วหอมซ้ายขวาแรง ๆ เขี่ยน้ำตาลออกให้อย่างเบามือ55+ ตอนล่าสุด น้องปูนผู้น่ารักสงสัยจะชอบน้องพิผู้น่ารัก(กว่า)ล่ะมั้งงิ จิ้นตอนใหม่ไปก่อนเน้อ เค้ายังจิ้นต่อไม่ไหวงิ55+ ขอบคุณที่ตามอ่านนะตะเอง จุ๊บุ
kittyfun กรี๊ดด้วยคนค่ะ สองหนุ่มนี่น่ารักเนอะคะ ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านและยินดีต้อนรับนะคะ
Little Devil เหมือนกันเลยค่ะ..จิยังไม่อยากคิดถึงตอนวันงานเลยอ่ะ (นั่นเพราะแกคิดเลอะเทอะ..นิยายที่พิมพ์ไปมันเลยไปไม่เป็น จบไม่ลงต่างหาก55) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
อนันตกาล นั่นสิคะ..น้องปูนนี่ยังไงซะแล้วนิ ส่วน ปล. แค่เข้ามาอ่านจิก็ดีใจแล้ว(กอดแล้วลูบหลังเบาๆ)เข้าใจนะคะ บางทีเราก็ไม่รู้จะเม้นท์อะไร เพราะยิ่งนิยายที่ลงยาว ๆ แบบนี้มันไม่รู้จะเม้นท์ตอนไหนดีเหมือนกันอ่ะ55+..แต่จิชอบอ่านเม้นท์นะคะ มันทำให้รู้ว่าคุณยังอ่านเรื่องนี้อยู่ อย่าเก็บไปคิดมากค่ะ ขอบคุณที่คอยติดตามนะคะ
dukdikdukdik นั่งลุ้นรอวันงานไปพร้อม ๆ กันเถอะนะคะ จิยังจิ้นไม่ค่อยออกเลยค่ะว่าจะให้มันจบตอนยังไง เฮ้อออ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
pærəˈsɛtəmɒl เดาแม่นจังงิ วันงานนี่วุ่นวายดีพิลึกเลยล่ะค่ะ55 ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ สู้ ๆ เหมือนกันนะคะ(ขอให้คุณ pærəˈsɛtəmɒl เขียนนิยายเรื่องยาวเถ๊อะ) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
anajulia กอดคุณนุ่น จิจะพยายามเพิ่มบทให้น้องวินนะคะ และจะจับสองคู่มาตีแผ่ให้พวกเราได้เสพกันค่ะ55+ ชีวิตน้องพิกับน้องไทยังต้องวุ้นวายอีกเยอะเลยค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Noi น่ารักเนอะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านและติดตามนะคะ
iforgive ถ้าพารากอนมีขายจิฝากซื้อด้วยนะคะ จะเอามานั่งจิ้นมั้นทั้งวันไปเลย ส่วนตอนล่าสุด น้องพิเค้าฟีโรโมนร้อนแรงมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วค่ะ น้องเต๋ากับพี่โป้งนี่จิจะเจาะประเด็นมาตีแผ่ให้เราได้เสพกันแน่ ๆ ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
BeeRY ไทป่วยจริงนิ แต่ด้วยความสำออยของมันทำให้เราคิดว่ามันป่วยการเมืองเนอะ ส่วนตอนล่าสุด กอดน้องเบียร์ สงสัยว่าน้องปูนต้องคิดอะไรแหงอ่ะ เหนื่อยเหมือนกันเลยค่ะ ดูแลสุขภาพนะจ๊ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
jasmin คู่นี้หึงกันไปก็หึงกันมาอ่ะค่ะ น้องปูนนี่ทำตัวน่าสงสัยเนอะคะ วันงานจิยังจิ้นต่อไม่ออกอ่ะค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
rellachulla น้องปูนนี่ยังไงซะแล้วเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
กระต่ายชมจันทร์ กอดแน่น ๆ กระต่ายคิดเหมือนทุกคนเลยค่ะ ต้องจับตามองน้องปูนซะแล้วนิ ขอบคุณที่ติดตามนะจ๊ะ
ChiOln วันงานมันวุ่นวายมากจริง ๆ ค่ะ จิเลยยังไม่สามารถจิ้นให้มันจบตอนได้ ไม่รู้จะสงสารใครดีนิ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
DE SaiKuNee มารอไปพร้อม ๆ กันนะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
bunsitanaja บ้านไทน่ารักดีออกนะคะ เอาไว้จิจะเขียนความน่ารักของการ์ดน้องไทเนอะ น้องพิ(ของเรา)เค้าน่ารักมาตั้งแต่แรกนะคะเป็นธรรมดาที่ใคร ๆ จะรักอ่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
จะพยายามนั่งจิ้นตอนหลักให้เสร็จนะคะ..เมื่อไหร่ไม่รู้ค่ะ งานมันเยอะได้ใจดีจริง ๆ เหอเหอ
จิ้มบวกคืนและบวกขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:pig4: :กอด1: :เฮ้อ:
-
^
^
^
จิ้มๆๆๆ งุงิ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด น้องวินของพี่ หนูจะมีบทเพิ่มแล้วลูก (มุบมิบโมเม โฮะๆๆๆๆๆๆ)
ตอนหลักไม่ออก เอาตอนพิเศษๆมาแก้เปลี่ยวใจก่อนก็ได้ค่ะคุณจิ
รึถ้าเหนื่อยกับงานนักก็พักบ้างไรบ้าง กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดส่งพลังงานค่ะ
-
Begin
“อือ..อ่ะ” เสียงครางจากอารมณ์กำหนัดกระตุ้นไฟราคะในตัวผมให้ลุกโชน แรงบีบความเป็นชายจากช่องทางเล็กตอดรัดให้รู้ว่าอีกฝ่ายเองก็ใกล้ถึงสวรรค์ ดึงความแข็งขืนออกมาให้คนข้างใต้ใช้ลิ้นและปากให้..อูว์ สอดใส่กลับเข้าไปทางเดิมอีกครั้ง ..เสียวแปลบปลาบตลอดความยาว อะห์..
“ใกล้เสร็จรึยัง..พี่ไม่ไหวแล้ว” ปากถามแต่บั้นเอวทำงานทรงประสิทธิภาพ บีบเคล้นหน้าอกเมามัน จะแตกแล้ว..ซี้ดดด ชักน้องชายออกมารูดรั้งน้ำรักใส่หน้าอกอิ่ม ปรับลมหายใจและอารมณ์ให้เป็นปกติ เก็บน้องรักเข้ากางเกง ลุกขึ้นยืน..
“พี่..เมื่อไหร่จะมาขอน้อยจ๊ะ?” เสียงหวานเอ่ยถามและกอดเอว หน้าซบลงหน้าอก
“พี่ยังไม่ได้บวช.. ต่อไปไม่ต้องเรียกพี่มาเจออีกนะ ไม่อยากจะนอนซ้ำกับใครแล้ว” ตอบคำถามแล้วดึงมือนั้นออก เดินลัดชายทุ่งตั้งใจจะมาดูคนหว่านปุ๋ยช่วยพ่อและจะไม่หันหลังกลับไป..
อย่าหาว่าใจร้ายเลยนะน้อย เธอเองก็ไม่ได้มีพี่คนเดียว..ถือว่าต่างคนต่างสนุกก็แล้วกัน
ผมไม่เคยลืมว่าเคยรักน้อยแค่ไหน คนอื่นทักท้วง เตือนให้ผมเผื่อใจไว้บ้าง..ผมไม่เคยฟัง กระทั่งมาเห็นกับตาว่าน้อยพาไอ้หนุ่มเมืองกรุงมานอนด้วย..นอนทับที่ที่ผมเคยมีอะไรกับน้อยทุกครั้ง มันเจ็บปวด มันยิ่งกว่าโดนหยาม ..ดอกทอง!! น้อยไม่ระแคะระคายว่าผมรู้ ไม่ทันข้ามวันน้อยก็ถูกทิ้ง หนุ่มเมืองกรุงมันไม่จริงจังหรอก ผมไม่เคยเอ่ยปากให้น้อยช้ำใจ แต่ถ้ามาให้ผมทิ่มถึงที่ ผมก็สนองให้..มันก็เท่านั้น
จริงจัง ทุ่มเต็มร้อยกับทุกอย่าง มุทะลุ ไม่ยอมคน ผิดถูกว่าไปตามจริง ผมเป็นคนแบบนี้ล่ะครับ
“ไปไหนมา!” เหลียวมองต้นเสียง..
“บ่อนไก่ พระพายล่ะพ่อ?” ตอบเสียงเนือย อยากล้มตัวลงนอนหลับบนกองฟาง แล้วตื่นมาดูพระอาทิตย์ตกดินตอนโพล้เพล้..
“ทำครัวกับอรอยู่หลังบ้าน..เมื่อกลางวันผู้ใหญ่ลานกับลูกบ้าน 2 – 3 คนมาถามหาเอ็ง ไปก่อเรื่องอะไรมารึเปล่าโย?” เดินเข้ามาจ้องตาพ่อแล้วถามกลับ
“ผู้ใหญ่เขาว่ายังไงล่ะ ถ้าพ่อเชื่อก็อย่าถามเอาความอะไรกับฉัน..” พ่อถอนหายใจ
“เขาว่าเอ็งไปต่อยลูกบ้านเขาในงานวัดเมื่อวาน..เขาจะให้ช่วยค่าพาไปโรงหมอ พ่อรู้ว่าโยไม่เคยหาเรื่องใครก่อน แต่อะไรยอมได้ก็ยอมเถอะ..เพลา ๆ เรื่องลงบ้าง” แค่นหัวเราะในลำคอ จะให้ยอมเหรอ..
“..เหอะ ถ้ายอมได้ก็จะยอมให้นะพ่อ ฉันไปดูคนหว่านปุ๋ยนะ” ก้าวเท้ายังไม่พ้นธรณีประตู
“เอ็งแวะไปดูไอ้หนุ่มนั่นที ช้างบอกพ่อว่ามันฟื้นแล้ว” หยุดเดิน พยักหน้าส่ง ..ดิ่งเข้าครัว คดข้าวราดกับและนั่งมองพี่สาว
“..พี่แสนไปไหน? มันไม่มาดูดำดูดีเลยเหรอ..ไม่รู้รึว่าเมียมันกำลังท้อง” เอ่ยปากถามพระพายพี่สาวคนเดียว พระพายร่างกายอ่อนแอไม่แข็งแรงมาตั้งแต่เด็ก พ่อเห็นว่าไอ้แสนมันเป็นลูกหมอก็หวังจะฝากผีฝากไข้ ยกพระพายให้มัน แรกก็ดูดีหรอก แต่พอลุงหมอเสียมันก็ออกลาย พาพระพายกลับมาอยู่บ้าน อ้างว่าต้องไปทำงานในเมืองพระพายกลับมาอยู่บ้านจะได้มีคนอยู่เป็นเพื่อน พอถามว่ามันไปทำงานอะไรในเมือง มันก็ตะกุกตะกักตอบไม่เหมือนกันซักรอบ หึหึ ไอ้ชาติชั่วมึงไปหาเมียน้อยซะมากกว่า ผมไม่อยากจะทำอะไรมัน..เพราะไม่อยากเห็นพระพายร้องไห้ ไม่อยากให้เสียใจ..ว่าน้องชายทำร้ายพี่เขย
“พี่มาอยู่นี่เองเหรอ? ฉันตามหาให้ทั่ว..พี่ไปดูไอ้หนุ่มนั่นกับฉันทีเถอะ มันฟื้นแล้ว แต่มันไม่พูดไม่จากับใครเลย ฉันกลัวมันช้ำในแล้วมาตายเอาซะที่บ้านเราน่ะพี่” ถอนหายใจ วางช้อนลงและลุกเดินออกจากครัว..
“เก็บกระบุง กระสอบปุ๋ยไปทิ้งกันด้วย” ยืนสั่งงานคนงานหว่านปุ๋ยและตั้งใจจะเดินกลับไปอาบน้ำ
“พี่จะไปไหน? ทางนี้ไม่ใช่ทางไปเรือนหลังเล็กนี่..ถ้าพี่ไม่ไปดูมันพร้อมฉัน ฉันจะบอกลุงว่าเราไม่ได้พาไอ้หนุ่มนั่นมาเพราะมันมาสลบอยู่ท้ายนา แต่เพราะว่ามันโดนลูกหลงจากตีนพี่เมื่อวานในงานวัด วิ่งหนีตำรวจแทบไม่ทันเพราะมันสลบทับพี่..” พุ่งเข้าไปอุดปากไอ้ช้างแทบไม่ทัน จ้องมันเขม็งมันก็จ้องตอบ..เฮ้อ เดินนำไปเรือนหลังเล็ก เปิดประตูไปก็เจอเด็กนั่นนั่งขัดสมาธิ ก้มหน้า กอดหมอนอยู่
“....” ..เมื่อคืนเห็นมันไม่ชัดก็พอจะรู้ว่าผิวขาว แต่พอมองกลางวันแดดยิ่งส่งให้มันขาวขึ้น..ขาวจนเห็นชัดว่าใต้ตามีรอยเขียวจางจากการถูกชก มุมปากแดงนิดหน่อย..โดนตีนใครเข้าล่ะ
“บ้านอยู่ไหน? บอกคนนี้นะเขาจะไปส่งเอ็ง แล้วนี่..ถือเป็นค่าทำขวัญ” บอกมันและหยิบเงินส่งให้ 500 ..มันมองตาเขียวปั๊ด 500 นี่มันน้อยไปเหรอ? ทองบาทละ 300 เชียวนะ
“โอ๊ยยย” เด็กนั่นปัดเงินทิ้งแล้วกระโดดขย้ำคอผม พยายามผลักหน้าออกมันยิ่งกัดแน่น
“ไอ้ช้าง!! เอามันออกไป” ตะโกนบอกช้างที่มัวแต่ยืนตะลึง ดึงเด็กนั่นออกไปได้ก็ลูบตรงซอกคอที่ถูกกัด..เจ็บจี๊ด ๆ แสบนักนะ!!
“ไอ้ช้างมึงจัดการไปเลย” ลุกขึ้นยืนสั่งช้าง ปัดกางเกงและหันหลังเดินออกมา แว่วเสียงร้องไห้ด้านหลังก็ต้องหยุดเดิน..ถอนหายใจพรู ตัดใจเดินย้อนกลับไป ไอ้ช้างนั่งลูบไหล่ลูบหลังไอ้เด็กนั่นปลอบใจให้หยุดร้อง
“ฮึก ฮือ” ยิ่งไอ้ช้างลูบหลังมันก็ยิ่งแหกปากร้องน่ารำคาญ
“บ้านเอ็งอยู่ไหน?” ยืนกอดอกถามมัน เด็กนั่นเงยหน้าขึ้นมองผมผ่านม่านน้ำตา ปลายจมูกโด่งรั้นแดงช้ำ น้ำตาไหลเป็นทางลงมาถึงลำคอยาวระหง..เผลอคิดไปแวบหนึ่ง
มันสวย
“พากลับไปที่บ้านน้าจันทร์ที ฮึก ป่านนี้ที่บ้านชั้นตามหาแย่แล้ว” เด็กนั่นโผเข้ามากระชากเสื้อระล่ำระลักบอกผม พิศหน้านั่นใกล้ ๆ ยิ่งตอกย้ำความคิดที่ผุดขึ้นมาเมื่อครู่ว่า..มันสวยจริง ๆ
“..ไอ้ช้าง” ผมสั่งกลาย ๆ ว่าหน้าที่ที่ต้องพาไปคือช้าง จับมือเล็กดึงออกจากเสื้อช้า ๆ มองข้อมือที่อยู่อุ้งมือตัวเอง..เล็กจัง ผิวละเอียด..ดูแล้วคงเป็นลูกคนมีอันจะกิน ฝ่ามือนุ่มนิ่ม..น่าจะไม่เคยทำงานหนัก
“เก็บเงินนั่นไปด้วยไอ้หนู..ช้างพาไปส่งเสร็จแล้วมาหาที่นาท้ายวัดด้วย” มองหน้าไอ้หนุ่มนั่นและหมุนตัวเดินกลับเข้าบ้าน อาบน้ำ แล้วล้มตัวลงนอน
.
.
.
พระพายมาปลุกให้ลงไปกินข้าวเย็น ล้างหน้าล้างตา ถอดเสื้อทิ้งลงตะกร้าแล้วเดินลงมากินข้าว กะว่ากินเสร็จจะไปนอนค้างเฝ้านาท้ายวัด..กระพริบตาแล้วเพ่งมองคนที่นั่งอยู่ข้างพ่อ
ไอ้เด็กนั่นนี่!?
ทำไมมันยังไม่ไปอีก มองหาไอ้ช้าง..มันหายหัวไปไหนวะ
“ไอ้ช้างล่ะพ่อ” ถามหามัน..อยากจะรู้ว่าทำไมไอ้เด็กหน้าสวยยังไม่กลับบ้าน
“พี่ช้างไปอาบน้ำ..เดี๋ยวมา” หันกลับมามองหน้าคนตอบ..
“ไอ้ช้างมันพาไปไม่ถึงบ้านน้าจันทร์อะไรนั่นรึ?” เด็กนั่นส่ายหน้า..น้ำตาปริ่มจะหยดมิหยดแหล่
“..ถึง แต่คนที่บ้านผมเค้ากลับกรุงเทพกันไปหมดแล้ว ฮึก มันเย็นแล้ว ฮึก พี่ช้างก็เลยพาผมกลับมาด้วย” เด็กนี่มันมาดูที่ทางแถวนี้กับครอบครัว เห็นว่าจะซื้อเก็บไว้เก็งกำไร คืนก่อนกลับบอกที่บ้านมาเที่ยวงานวัดแล้วจะกลับเอง แต่มาถูกลูกหลงคนตีกันเลยสลบ ถึงตอนนี้พ่อหันมาจ้องผมเขม็ง..ต้องเสตาหลบไปมองพระพายให้พระพายช่วย ดีว่าพ่อไม่ได้พูดอะไร เฮ้อออ กระเป๋าเงินกับพวกบัตรก็โดนขโมยไป ฟื้นอีกทีก็มาอยู่ที่บ้านผมแล้ว น้าจันทร์นั่นเค้าเห็นมันกลับมาตามหาพ่อแม่มัน เค้าก็จะให้นอนพักที่บ้านฟรี..แต่ไอ้ช้างเห็นว่ามันตัวคนเดียวเลยให้เก็บข้าวของกลับมานอนที่บ้านด้วย ..มันพูดเรื่องจริงรึเปล่าก็ไม่รู้
“โยให้น้องมันนอนกับโยก็แล้วกัน น่าสงสารจริงพ่อคุณ” พระพายบอกให้เด็กนั่นมานอนกับผมและลูบหลังมันไปด้วย..หึ พรุ่งนี้จะพาไปส่งขึ้นรถที่ บขส. กลับกรุงเทพไอ้เด็กปัญญาอ่อน
“ฉันจะไปนอนเฝ้านาท้ายวัด..” ตอบพระพายและลงมือกินข้าว
“วันนี้ไม่ต้อง..พ่อให้คนงานไปนอนแทนแล้ว เอ็งไม่นอนบ้านหลายวัน..พ่อกลัวฟูกจะบูด” สบตาและหลบตาพ่ออย่างเร็ว เฮ้อ..
“ห้องฉันรก..ให้นอนกับช้างก็แล้วกัน” ตัดบทและลงมือกินข้าว ความเงียบและสายตาคนรอบข้างที่จ้องมาทำให้ผมตักข้าวกินต่อไม่ได้ ถอนหายใจอีกครั้ง..
“เอาที่นอนมาปูนอนข้างล่างแทน..เตียงมันแคบ พอใจรึยัง?” เงยหน้าตอบทุกคนและก้มตักกับข้าวใส่ปาก
“ขอบคุณครับ” แทบสำลัก..หันไปมองแทบจะทันที เด็กนั่นยิ้มยืนยันว่าผมไม่ได้หูฝาด เห็นฟันซี่เล็กเรียงเป็นระเบียบก็ยกมือขึ้นมาลูบแผลที่คอตัวเอง เด็กนั่นมองตามมือผมแล้วผงกหัวเชิงขอโทษ จ้องมันนิ่งจนมันค่อย ๆ หลบตา..ผมถึงยอมกินข้าวต่อ ก่อนจะลุกจากเก้าอี้ พ่อก็สั่งสำทับให้ผมจัดที่จัดทางให้เด็กนี่ได้นอน พยักหน้ารับและเดินนำมันขึ้นมาที่ห้อง มันเหลียวมองนั่นมองนี่ตลอดทาง ผมหยุดเดินมันเลยชนผมเข้าจัง ๆ ล้มก้นจ้ำเบ้า พอผมมองมันก็รีบลุก..ลุกผิดท่าข้อเท้าพลิกลงไปนั่งซี้ดปาก น่าสมเพชดีจริง ๆ
“..เอ็งนี่ไม่แข็งแรง เกิดเป็นผู้ชายซะเปล่า” จับข้อเท้ามันแล้วพลิกดู..เขียวเป็นปื้น เงยหน้าขึ้นมอง..มันมองอยู่ก่อนเลยสบตากันเข้าเต็ม ๆ ดวงตาสีดำนั้นที่มีน้ำตาคลออยู่..ทำให้ผมเกิดความรู้สึกแปลก อยากทำให้ร้องไห้ อยากทำให้คลั่งจนควบคุมตัวเองไม่ได้..
“..ผมเจ็บ” เผลอลงแรงมือที่ข้อเท้าเด็กนั่นจนเจ้าตัวร้อง สั่งมันให้ลุกขึ้น..มันเดินกะเผลกตามผมเข้าห้อง เห็นแล้วรำคาญลูกตา คว้าเอวมันติดมือหิ้วข้ามธรณีประตู..
“เอ็งกินข้าวบ้างรึเปล่า ตัวเบายังกะเด็ก” มันทำหน้าเป็นส้นตีนตอบแล้วยกมือไหว้ขอบคุณ จัดที่นอนหมอนกับพื้นและล้มตัวนอน
“ผมนอนข้างล่างได้ครับ” ไม่ได้ตอบมันแต่ตะแคงหันหลังให้ ไม่นานผมก็หลับไป..แปลกใจเหมือนกันว่ามีคนอื่นมานอนอยู่ด้วยแท้ ๆ
กลับหลับได้สนิทกว่านอนคนเดียว
......................................
TBC.
เป็นตอนพิเศษของน้าโยที่จิเคยพูดไว้ว่าจะเขียน
เขียนไปก็ยิ่งมันส์มืออ่ะ..เลยแบ่งเป็น 2 ตอน ตอนที่ 2 นี่ยังเครียดอยู่เพราะมันต้องดราม่าอ่ะ (แต่อยากเขียนนิ แหะแหะ)
เหมือนเดิมค่ะ..ยังจบไม่ลง(แล้วจะแค่นเขียนทำไมยะ!?)
อ่านรอตอนหลักที่จิยังจบไม่ลงเหมือนกันนะคะ
ตอนที่ 2 จะปั่นมาให้อ่านในเร็ววันนี้นะคะ
ปล.จิ้มคุณนุ่นคืน อ่านตอนนี้เล่นไปก่อนเนอะ :กอด1:
-
:z13:
-
:z13: คืนให้สะเทือนถึงตับ555+
:กอด1: :o8:
-
โห น้าโย เริ่มมาก็เลือดกระฉูดกันเลยทีเดียว :jul1:
จำได้คุ้น ๆ ว่าน้าโยไปทำงานที่กรุงเทพและเสียชีวิตที่นั่น
เฮ้อออ เศร้า
-
น้องคนนี้สินะ ที่ทำให้น้าโยต้องหอบผ้าผ่อนหนีตาม
โอวววววว น้าโยเป็นโชตะนี่เองนิ
มาม่าต้มยำน้ำข้นเลยใช่มั้ยคะคุณจิ กลัวๆๆๆ
(อยากทำให้ร้องไห้ อยากทำให้ควบคุมตัวเองไม่ได้ แว้กกกกกกกกก น้าโยแอบมีจิตSนี่นา)
-
โห น้าโย เริ่มมาก็เลือดกระฉูดกันเลยทีเดียว :jul1:
จำได้คุ้น ๆ ว่าน้าโยไปทำงานที่กรุงเทพและเสียชีวิตที่นั่น
เฮ้อออ เศร้า
จำแม่นมากอ่ะค่ะ ยังนั่งทำใจเขียนอยู่เลย(สู้ๆ) ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
น้องคนนี้สินะ ที่ทำให้น้าโยต้องหอบผ้าผ่อนหนีตาม
โอวววววว น้าโยเป็นโชตะนี่เองนิ
มาม่าต้มยำน้ำข้นเลยใช่มั้ยคะคุณจิ กลัวๆๆๆ
(อยากทำให้ร้องไห้ อยากทำให้ควบคุมตัวเองไม่ได้ แว้กกกกกกกกก น้าโยแอบมีจิตSนี่นา)
น้าโยนี่จิวางพล็อตให้ SM ตัวพ่อเลยอ่ะค่ะคุณนุ่น แต่เขียนไปแล้วตัดโน่นตัดนี่เยอะแยะไปหมด..เฮ้ออออ
นั่งเทียนต่อดีกั่วววว
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
-
ตอนพิเศษที่บอกไว้ และก็อย่างที่ทุกคนในบอร์ดรวมทั้งเลดี้คิดไว้ว่า โยน้าของพิต้องมีรักแรกและหนีปกับเด็กหนุ่ม
ที่ไหนได้กลับหนีตามเด็กน้อยน่ารักชาวกรุ่ง เชื้อไม่งแถวเลยพิ แต่งานนี้หากตาเคยมีประสบการณ์เรื่องน้าโย ก็คงไม่ห้าม
พิคบไท เพราะกลัวเตลิดเหมือนคู่น้าโย แต่ไงก็นะ ก็กลัวอยู่ดี กลัวจิเล่าตอนนี้มาเพื่อบอกว่าไงตาก็รับความรักแบบนี้ม่ได้
อย่าคิดทำนะจิ ไม่นั้นเลดี้ตายแน่ สงสารพิไทไว้ล่วงหน้า ก็ดูจากตอบเม้มของจิแล้วว่าน่าสงสาร อย่าสร้างความร้าวนะ
เลดี้รับไม่ได้ o22 o22 o22
-
ฮ่าๆ โดนคุณจิกระซวกคืนตับพรุนเลยทีเดียว :laugh:
โว้ววว...คิดเหมือนพี่นุ่นเลยค่าา
น้าโยทั้งโชตะ ทั้งแอบไซโค s นิดๆด้วย...เห็นเค้าร้องไห้แล้วชอบซะงั้น (มันน่ามองใช่มะ?)
สงสัยต้องแอบไปเตรียมใจรอกินมาม่าต่อละค่ะ
กอดคุณจิเพิ่มพลัง :กอด1: อิอิ
-
เริ่มเรื่องมาอย่างหื่น :haun4: แต่ท่าทางจะจบแบบ....เรื่องมันเศร้า :sad2: ม่ายยยยยยยยยยยยยยยย.......... :sad4:
-
เหตุเกิดเพราะรักนั่นเอง น้าโย
-
น้าโย โหดๆ เถื่อนๆ ดีเน๊อะ นู๋ช๊อบ ชอบ
ขอบคุณค่ะ :L2:
-
น้าโยท่าทางจะแสบไม่เบา
แต่เรื่องของน้าโยคงจะดราม่าอะเนอะ แง่ม ๆ
-
อ๋อยยยย น้าโยแมนมากกก
ชอบค่ะ
ท่าทางจะได้เด็กมาเป็นของกำนัล
555+
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านอาทิตย์เดียว คุณจิอัพซะได้ใจไปเลยค่ะ
รู้สึกมานานแล้วนะคะว่าน้องพิเนี่ยชอบคิดอะไรแบบหยาบคายเรื่อยเลย
ป้ารับไม่ได้นะคะลูกขา
แต่คิดไปคิดมาก็คงจะเป็นธรรมดาของเด็กวัยรุ่นนิ
จะมาคุณกับผม หรือรับประทานส้นฝ่าเท้า ก็คงจะใช่ที่
เพราะฉะนั้น...
ก็เอาซะให้เต็มที่ไปเลยค่ะ จะกูมึง จะไอ้เหว ไอ้สัตวะชาติ อะไรก็เอาเลยค่ะ
จะตั้งใจอ่านไปอมยิ้มไปเหมือนเดิม
-
อ๋อออออออออออ อย่างนี้นี่เอง ตอนแรกหนูก็ หืม? ใครอ่ะ = =???
-
น้าโยร้ายไม่เบา
ไม่ดราม่ามากนะ
-
ท่าทางจะดราม่าจริงอะไรจริง...ขอไปทำใจแปบค่ะพี่จิ :z3:
เรื่องของเรื่องคือไปปั่นงานรอ 55
-
หืมมม!!! มาม่าในน้ำเชื่อมหราตะเอง
รออ่านนะจ้ะโดยเฉพาะตอนSM ฮ่าๆๆ :z2:
:กอด1:
-
จำน้าโยได้เหมือนกันน้าโยไปเสียชีวิตที่กรุงงเทพไม่ได้กลับบ้านเลย :o12:
น้าโยต้องรักเด็กที่มาจากกรุงเทพมากแน่ๆเลย
โดนตาของพิขัดขวางเหรอถึงต้องไปอยู่กรุงเทพ
ถ้าเป็นอย่างนั้นพิกับไทก็ต้องโดนด้วยแน่นอน
แต่บางทีตาอาจจะคิดได้เรื่องเสียน้าโยไปยอมให้พิกับไทคบกันก็ได้
(เค้าคิดไปก่อนล่วงหน้าเรื่องยังไม่เกิดเลย เริ่มระแวงกลัวจะได้กินมาม่าพิกับไทด้วย :laugh:)
-
ตอนต่อของพินี่คงสนุกน่าดูเรื่องวันงาน หน้าตาหล่อแบบนี้สาวจะมาติดใจก็ไม่แปลก
แต่ตอนของน้าโยคงเป็นดราม่าน่าดูเลยนะคะ ถ้าพิรู้ว่าฉนวนที่ทำให้น้าออกจากบ้านไปเพราะอะไร
คงจะลำบากใจแน่ๆ ว่าจะบอกตาเรื่องที่ตัวเองชอบผู้ชาย
ถ้าจะอึดอัดใจกันต่อหลายตอนเลยทีเดียว...
-
:z2: :z2: :z2: ตามมาอ่านด้วยคนเน้อ
-
ตอนพิเศษที่บอกไว้ และก็อย่างที่ทุกคนในบอร์ดรวมทั้งเลดี้คิดไว้ว่า โยน้าของพิต้องมีรักแรกและหนีปกับเด็กหนุ่ม
ที่ไหนได้กลับหนีตามเด็กน้อยน่ารักชาวกรุ่ง เชื้อไม่งแถวเลยพิ แต่งานนี้หากตาเคยมีประสบการณ์เรื่องน้าโย ก็คงไม่ห้าม
พิคบไท เพราะกลัวเตลิดเหมือนคู่น้าโย แต่ไงก็นะ ก็กลัวอยู่ดี กลัวจิเล่าตอนนี้มาเพื่อบอกว่าไงตาก็รับความรักแบบนี้ม่ได้
อย่าคิดทำนะจิ ไม่นั้นเลดี้ตายแน่ สงสารพิไทไว้ล่วงหน้า ก็ดูจากตอบเม้มของจิแล้วว่าน่าสงสาร อย่าสร้างความร้าวนะ
เลดี้รับไม่ได้ o22 o22 o22
กอดดดด โอ๋ ๆ ๆ มันไม่เลวร้ายขนาดนั้นค่ะเลดี้ น้องพิกับน้องไทจิจบแบบแฮบปี้เอนดิ้งค่ะ แต่เรื่องของน้าโยมันต้องจบแบบไม่สวยเท่าไหร่อ่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะเลดี้
ฮ่าๆ โดนคุณจิกระซวกคืนตับพรุนเลยทีเดียว :laugh:
โว้ววว...คิดเหมือนพี่นุ่นเลยค่าา
น้าโยทั้งโชตะ ทั้งแอบไซโค s นิดๆด้วย...เห็นเค้าร้องไห้แล้วชอบซะงั้น (มันน่ามองใช่มะ?)
สงสัยต้องแอบไปเตรียมใจรอกินมาม่าต่อละค่ะ
กอดคุณจิเพิ่มพลัง :กอด1: อิอิ
จะว่าไปมันก็ดราม่าไม่มากนะคะ จิเขียนไปก็ลบไป..ไม่ได้อย่างใจซักที
เอาเป็นว่า..เรื่องของน้าโยไม่ได้ดราม่ามากในความรู้สึกจิอ่ะนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
เริ่มเรื่องมาอย่างหื่น :haun4: แต่ท่าทางจะจบแบบ....เรื่องมันเศร้า :sad2: ม่ายยยยยยยยยยยยยยยย.......... :sad4:
จิว่าจบแบบไม่ดราม่ามากเท่าไหร่ค่ะคุณไอ แบบ..เขียนแล้วสงสาร(ตัวเอง)อ่ะ เลยดราม่าได้เท่านี้55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
เหตุเกิดเพราะรักนั่นเอง น้าโย
นั่นสิคะ เฮ้อออ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
น้าโย โหดๆ เถื่อนๆ ดีเน๊อะ นู๋ช๊อบ ชอบ
ขอบคุณค่ะ :L2:
ดีใจที่ชอบนะคะ จิก็ชอบบุคลิกของน้าโยค่ะ ^^ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
น้าโยท่าทางจะแสบไม่เบา
แต่เรื่องของน้าโยคงจะดราม่าอะเนอะ แง่ม ๆ
ธรรมดาของเด็กเลือดร้อนค่ะ (คิดว่า)มันก็ดราม่าอยู่นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
อ๋อยยยย น้าโยแมนมากกก
ชอบค่ะ
ท่าทางจะได้เด็กมาเป็นของกำนัล
555+
ดีใจที่ชอบนะคะ จิชอบบุคลิกแบบนี้เหมือนกันค่ะ..ดิบดีอ่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ไม่ได้เข้ามาอ่านอาทิตย์เดียว คุณจิอัพซะได้ใจไปเลยค่ะ
รู้สึกมานานแล้วนะคะว่าน้องพิเนี่ยชอบคิดอะไรแบบหยาบคายเรื่อยเลย
ป้ารับไม่ได้นะคะลูกขา
แต่คิดไปคิดมาก็คงจะเป็นธรรมดาของเด็กวัยรุ่นนิ
จะมาคุณกับผม หรือรับประทานส้นฝ่าเท้า ก็คงจะใช่ที่
เพราะฉะนั้น...
ก็เอาซะให้เต็มที่ไปเลยค่ะ จะกูมึง จะไอ้เหว ไอ้สัตวะชาติ อะไรก็เอาเลยค่ะ
จะตั้งใจอ่านไปอมยิ้มไปเหมือนเดิม
กอดดด หายไปทำงานต่างจังหวัดอีกแล้วเหรอคะ ดีจังได้เที่ยวอ่ะ
น้องพิคิดหยาบคายเนอะคะ ดีใจที่คุณ MM.Dog อ่านไปแล้วยิ้มไปเหมือนเดิมนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
อ๋อออออออออออ อย่างนี้นี่เอง ตอนแรกหนูก็ หืม? ใครอ่ะ = =???
กระต่ายคิดอยู่ใช่มั้ยคะว่าใครกันที่เปิดมาก็อะไรกับผู้หญิงเลย55+ พี่ไปอ่านฟิคสั้นล่าสุดของกระต่ายแล้วนะคะ อยากกินนมอุ่นมั่งจัง :กอด1:
น้าโยร้ายไม่เบา
ไม่ดราม่ามากนะ
ไม่ดราม่าเท่าไหร่ค่ะ(คิดว่างั้นนะคะ) เขียนไปก็สงสารไป..ลบแล้วพิมพ์ใหม่อยู่อย่างนั้น55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ท่าทางจะดราม่าจริงอะไรจริง...ขอไปทำใจแปบค่ะพี่จิ :z3:
เรื่องของเรื่องคือไปปั่นงานรอ 55
กอดน้องเบียร์ สีม่วงสดใสโดนจวยมวากกก55+ พี่นั่งเขียนให้ดราม่าได้เท่านี้เองค่ะ(เขียนแล้วมันน่าสงสารเกินอ่ะ) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
หืมมม!!! มาม่าในน้ำเชื่อมหราตะเอง
รออ่านนะจ้ะโดยเฉพาะตอนSM ฮ่าๆๆ :z2:
:กอด1:
กอดดด นั่นสิเนอะ55+ ว้ายยยฝนส่ออ่ะ (จิส่อกว่ามากมาย555) ขอบคุณที่ติดตามนะจ๊ะ
จำน้าโยได้เหมือนกันน้าโยไปเสียชีวิตที่กรุงงเทพไม่ได้กลับบ้านเลย :o12:
น้าโยต้องรักเด็กที่มาจากกรุงเทพมากแน่ๆเลย
โดนตาของพิขัดขวางเหรอถึงต้องไปอยู่กรุงเทพ
ถ้าเป็นอย่างนั้นพิกับไทก็ต้องโดนด้วยแน่นอน
แต่บางทีตาอาจจะคิดได้เรื่องเสียน้าโยไปยอมให้พิกับไทคบกันก็ได้
(เค้าคิดไปก่อนล่วงหน้าเรื่องยังไม่เกิดเลย เริ่มระแวงกลัวจะได้กินมาม่าพิกับไทด้วย :laugh:)
น้องพิกับน้องไทแฮบปี้เอนดิ้งค่ะ ไม่ดราม่าเท่าน้าโย กอดดดดไม่คิดมากนะคะ โอ๋ๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ตอนต่อของพินี่คงสนุกน่าดูเรื่องวันงาน หน้าตาหล่อแบบนี้สาวจะมาติดใจก็ไม่แปลก
แต่ตอนของน้าโยคงเป็นดราม่าน่าดูเลยนะคะ ถ้าพิรู้ว่าฉนวนที่ทำให้น้าออกจากบ้านไปเพราะอะไร
คงจะลำบากใจแน่ๆ ว่าจะบอกตาเรื่องที่ตัวเองชอบผู้ชาย
ถ้าจะอึดอัดใจกันต่อหลายตอนเลยทีเดียว...
เรื่องน้าโยก็ดราม่าอยู่นะคะ คนที่ลำบากใจที่สุดคือตาอ่ะค่ะ วันงานจิยังจิ้นให้จบตอนไม่ออกค่ะ เฮ้อออ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:z2: :z2: :z2: ตามมาอ่านด้วยคนเน้อ
ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
แนะนำได้นะคะ จะได้เอามาปรับปรุง
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
-
Begin [2]
ตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่น คงเพราะเมื่อวานได้เอาน้ำออก..นั่งมองแผ่นหลังเล็กที่ขยับเป็นจังหวะสม่ำเสมอ บอกถึงการหลับสนิทของเจ้าตัว ลุกไปช้า ๆ เดินลงมาล้างหน้าล้างตา
“พี่..เมื่อวานชั้นไปส่งมันมาแล้ว แต่มันน่าสงสาร..ชั้นเลยพามันกลับมาด้วย พี่~~” เบื่อจะฟังคำแก้ตัวไอ้ช้าง หันหลังให้แล้วเดินดูนา ปีนี้เพลี้ยลงเยอะ ข้าวดูจะไม่ค่อยงาม สั่งคนงานให้ฉีดยาและคุมให้ดี
“เอ็งไม่ต้องตามมา” สั่งไอ้ช้างและตัดชายทุ่งไปดูไก่ชนที่พนันไว้เมื่อวาน
“พี่โยมาแต่เช้าเลยนะจ๊ะ รับเงินแล้วจะไปไหนรึเปล่า?” มองปลายนิ้วที่ลากช้า ๆ ตั้งแต่หัวไหล่ลงมาสอดจับมือ เหลือบไปส่งยิ้มและดึงมือออกมากอดอก สงสารอาพร้อมเจ้าของบ่อนจริง ๆ มีลูกสาวกับเค้าทั้งคนก็มาวิ่งไล่จับผู้ชายอยู่ได้..อันที่จริงน้องก็ไม่ได้ให้ท่าใครนอกจากผมนะ
“พ่อไปไหนล่ะชมพู่” ถามและสอดสายตามองหาอาพร้อม
“อยู่ในเรือนจ๊ะ..เข้าไปหามั้ยจ๊ะ” อกแข็งเบียดแขนทำให้น้องชายในกางเกงเริ่มมีปฏิกิริยา สบตานิ่ง
“ไว้พี่จะมาใหม่” หันหลังเดินกลับ..อยากก็อยาก แต่กลัวจะมีปัญหาทีหลัง อาพร้อมเป็นคนดี และแกก็เอ็นดูผมมาก ไม่อยากให้ต้องมาขัดใจกันเพราะเรื่องแบบนี้..ผู้หญิงน่ะผมหาเมื่อไหร่ก็ได้
“โยไปดูไอ้หนูนั่นซิ ทำไมยังไม่ลงมากินข้าว..นอนกันกี่โมงกี่ยามล่ะเมื่อคืน” มาถึงบ้านพ่อก็ถามถึงไอ้เด็กนั่นทันที พยักหน้ารับคำแล้วเดินเข้าครัว แต่ดันไปเจอไอ้แสนเข้า..มันพาลกินไม่ลง หมุนตัวเดินกลับ..
“โย..กินข้าวด้วยกันสิ” พระพายเรียกให้กินข้าว หยุดเดิน แต่หันหลังตอบพระพาย
“..ฉันจะไปตามไอ้เด็กนั่นลงมากินข้าว พี่กินไปก่อนเลย คนท้องมันต้องบำรุงตัวดี ๆ” พูดจบก็เดินออกมาจากครัว สายโด่งขนาดนี้ไอ้เด็กนั่นคงกำลังเก็บข้าวของเตรียมตัวกลับกรุงเทพ เดินลงส้นเท้าให้มันรู้ว่ามีคนขึ้นไป ไม่อยากเคาะประตูห้องตัวเอง เปิดเข้าไปเห็นแผ่นหลังนั้นนิ่งอยู่ท่าเดิม เดินเข้าไปเขย่าปลุก..
“..เอ็งมีไข้นี่” จับมันพลิกตัวแล้วแตะมือที่หน้าผาก ดึงผ้าห่มคลุมให้และออกมาตามพระพายให้มาช่วยดู ไอ้ช้างรีบขึ้นมาดูแล้วกระซิบกระซาบ
“พี่มันระบมตีนพี่แน่เลย มันจะช้ำในตายรึเปล่าพี่?” ส่ายหน้าตอบและมองพระพายเช็ดตัวให้เด็กนั่น
“โยกับช้างช่วยดูน้องมันด้วยนะ คอยเช็ดตัวให้ไข้ลด..ไม่ต้องออกไปไหนกันนะ” พระพายสั่งและสอนไอ้ช้างให้เช็ดตัว คล้อยหลังพระพายผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้า
“พี่โยพี่พระพายเพิ่งขอให้เราช่วยกันดูมันนะ พี่จะปล่อยให้ชั้นทำคนเดียวเหรอ? ชั้นทำไม่เป็นนะพี่” มองมันด้วยหางตาและเดินออกจากห้อง
“โย” สะดุ้งสุดตัว หันไปเจอพระพายยืนแอบหลังประตู
“ถ้าพี่สบายดีพี่ก็อยากดูไอ้หนูนั่นเองนะโย แต่พี่ท้องอ่อน ๆ พี่ไม่อยากติดไข้จากน้องมัน กลัวลูกจะไม่แข็งแรงไปด้วย..โยช่วยดูแทนหน่อยไม่ได้เชียวเหรอ?” มองท้องพระพายและถอนหายใจยาว
“ไปพักเถอะ..” ตอบพระพายแล้วเดินกลับเข้าห้อง ถอดเสื้อโยนใส่หน้าไอ้ช้าง ลากเก้าอี้มานั่งเฝ้าไข้เป็นเพื่อนมัน มองคนป่วยหัวจรดเท้า สะดุดตาตรงข้อเท้ามัน..ที่มันล้มเมื่อวานตอนนี้บวมเขียว แต่ทายาแล้วนวดดี ๆ วันเดียวก็เดินได้ปกติ ไอ้เด็กนั่นลืมตาขึ้นมาพอดี
“..ผมเวียนหัว หิวข้าวด้วยครับพี่ช้าง” มันบอกไอ้ช้าง
“..มึงลงไปเอาข้าวกับยาให้มันหน่อยช้าง ขอยานวดจากพระพายมาด้วยนะ” บอกไอ้ช้างและหันไปมองหน้ามัน รอยเขียวที่ใต้ตาจางลงจนเกือบจะมองไม่เห็น รอยแดงที่มุมปากหายสนิทแล้ว
“ผมจะรีบหายแล้วรีบกลับครับ” สบตาและเหยียดยิ้ม เด็กนั่นก้มหน้าต่ำ ปล่อยให้ความเงียบอยู่เป็นเพื่อนจนกระทั่งไอ้ช้างเดินเข้ามา
“กินข้าวก่อนไอ้หนู” ไอ้ช้างยื่นจานข้าวและส่งยาให้มัน แต่ยื่นยานวดมาให้ผม ..ส่งสายตาไปที่ข้อเท้าไอ้เด็กนั่น ไอ้ช้างมองตามและพยักหน้าเข้าใจ
“เอายานี่นวดนะ..ไปทำอะไรมาล่ะ เขียวเลย” เด็กนั่นส่ายหน้าและก้มหน้าก้มตากินข้าว กินยาเสร็จมันก็ชันเข่า บีบยา และลงมือนวดข้อเท้า ผ้าห่มร่นขึ้นมาเห็นเรียวขา ใบหน้าเหยเกจากการบีบนวดข้อเท้า..ในท้องผมบิดเกลียว หน้าร้อนวูบวาบ ลุกพรวดพราดเดินออกจากห้อง
“พี่โยจะไปไหน?” ไม่ได้หันไปตอบไอ้ช้าง เข้าห้องน้ำวักน้ำใส่หน้าและเช็ดแรง ๆ ลดมือจับน้องชายที่รู้สึกกึ่ม ๆ มันเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายกันแน่ เดินออกจากบ้านก็ถูกพ่อสั่งห้ามไม่ให้ไปไหน ไปหาพระพายก็เจอไอ้แสน สุดท้ายก็ต้องเดินกลับเข้าห้อง..ที่มีไอ้เด็กนั่นอยู่
“พี่ชั้นจะไปโทรศัพท์ในเมืองนะ ไอ้หนูมันให้โทรบอกที่บ้านมันน่ะพี่..เดี๋ยวชั้นจะรีบมา” มองผ่านไหล่ไอ้ช้างสบตากับเด็กนั่นก็ถอนหายใจ พยักหน้ารับรู้และมองตามหลังไอ้ช้าง เดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม ไอ้เด็กนั่นหลับไปแล้ว หยิบกระดาษขึ้นมาจรดปลายดินสอวาดแบบรถไถ เขียนส่วนประกอบ ลงรายละเอียดที่คิดว่ามันควรจะเอามาทำประโยชน์ได้ เงยหน้าขึ้นมามองเด็กนั่นและวางกระดาษกับดินสอ หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กในชามมาบิดและเช็ดตัวให้มัน เปลือกตาขยับยุกยิก เด็กนั่นพลิกตัวหนีผ้า ตามไปล้วงผ้าเช็ดในเสื้อตามหน้าอก หน้าท้อง เลยมาที่หลัง จากผ้าเปียกน้ำเย็น ๆ พอโดนตัวเด็กนั่นกลายเป็นผ้าอุ่นไปเลย ปลุกมันให้ลุกมากินยาอีกรอบ เดินลงมากินข้าวเช้า เข็นมอไซค์ออกมาล้าง นั่งลงขัดล้อรถก็เห็นดวงตาจับผิดของไอ้ช้างมองผ่านซี่ล้อรถ
“..ไอ้หนูมันอยู่กับใครพี่?” ..ขัดต่อและฉีดน้ำล้าง
“เที่ยงแล้วนะพี่..ไอ้หนูมันได้กินข้าวกินยารึยัง?” เดินเอาฟองน้ำกับถังมาเก็บ
“ชั้นเจอพวกไอ้ไม้มาด้อม ๆ มอง ๆ อยู่หน้าบ้านเมื่อกี้” หันขวับไปมองหน้าบ้าน หยิบท่อนไม้ขนาดพอดีมือขึ้นมาถือ สาวเท้าไปที่รั้วบ้าน
“มันไปแล้วพี่ พอเห็นรถชั้นมันก็เผ่นแนบไปเลย..มันไม่กล้าเข้ามาหาเรื่องในบ้านหรอกพี่” ไอ้ไม้มันมีเรื่องกับผมประจำ มันไม่ถูกชะตากับผม ผมเกลียดขี้หน้ามัน ต่อยตีกันเป็นเรื่องปกติ ทุกซอกทุกมุม หรือแม้แต่ในสวนผมจะมีไม้แบบนี้วางซ่อนเผื่อไว้..ไม้มันเจ็บน้อยกว่าปืน ไม่ตายแต่ก็เจ็บไม่น้อย..
“มึงไปหาข้าวกินไป พี่จะไปดูไอ้เด็กนั่นเอง” โยนไม้ไปในพงดอกเข็มแล้วคดข้าว ตักไข่เจียวโปะ หยิบยาแก้ไข้กับผ้าก็อซยืด 3 ม้วน ติดมือขึ้นไป ปลุกมันกินข้าว สีหน้ามันดีขึ้น เลิกผ้าห่มดึงขามันมาดู
“หยิบยามา..” มันมองผมก่อนจะหยิบหลอดยาส่งให้ บีบยาละเลงข้อเท้า นวดให้ยาซึม
“ผมชื่อ ‘เผ่า’ ปีนี้ก็ 17 แล้ว..” เงยหน้ามองและก้มไปพันผ้าก็อซให้แน่น เอื้อมไปหยิบหนังยางรัดแผงยาเข้ากับหลอดยา
“ลองเดินดู” ลุกขึ้นยืนและสั่งให้มันเดิน มันหย่อนเท้าลงพื้น และค่อย ๆ ยันเท้าเดินไปรอบห้อง
“ดีขึ้นเยอะเลยครับ ขอบคุณครับพี่โย” เด็กเผ่ายิ้มขอบคุณและเดินเข้ามาหาผม
“ขอบคุณที่ช่วยผม..แล้วที่พี่กระทืบผมผมก็ไม่โกรธแล้วนะครับ” กอดอกมองรอยยิ้มเดียงสา อ่อนกว่าผมแค่ 3 ปี แต่ดูแล้วยังเหมือนเด็กเพิ่งแตกเนื้อหนุ่ม
“เอ็งกัดคอไปแล้วมันก็ถือว่าหายกัน..พักซะ ถ้าพรุ่งนี้ดีขึ้นจะให้ช้างไปส่งที่ บขส.” เดินผ่านมันมานั่งเก้าอี้ตัวเดิม หยิบกระดาษที่วาดค้างไว้และลงมือเขียนต่อ เหลือบมองไอ้หนู สบตาที่จ้องผมอยู่ตลอด
“..ไม่อยากให้ที่บ้านเอ็งเป็นห่วง บ้านนี้เอ็งจะมาอีกเมื่อไหร่ก็มาเถอะ พี่ไม่ได้ว่าอะไร” มันยิ้มให้
“ผมชื่อเผ่า..พี่โย” ถอนหายใจและยิ้มตอบมัน ก้มหน้าลงมือขีดเขียนต่อไป..ไม่ได้สังเกตว่า
เผ่าหน้าแดงเพราะไข้ หรือเพราะ..อะไร
ตกเย็นไข้ก็ลดลง มันอ้อนให้ไอ้ช้างพามันลงไปเดินเล่นดูนา ดูสวนบ้าง ไอ้ช้างก็ตามใจพามันขี่หลังเดินดูจนทั่ว มันหันมามองหน้าผม
“พี่ช้างเมื่อยยัง?” ปากถามช้างแต่ตามองผม ไอ้ช้างยิ้มแล้วให้มันนั่งลงกับพื้นหญ้า
“อย่าหวังไอ้เผ่า หลังพี่โยเค้าเก็บไว้ให้สาว ๆ เท่านั้นโว้ย55” ไอ้ช้างยีหัวมันเล่น มันมองผมและอมยิ้ม
“อยากขี่หลังพี่โย พี่โยให้เผ่าขี่หน่อย” มันบอกผมและยื่นมือมาแตะขา มองตามัน..มันยิ้มจนตาหยี
“..ไอ้ช้าง” ไอ้ช้างระเบิดเสียงหัวเราะ เด็กเผ่าหุบยิ้มฉับ ผมจ้องตามันกลับ..คราวนี้มันไม่ยอมแพ้
“พรุ่งนี้ก็กลับแล้ว..ให้เผ่าขี่หลังนะ” เบือนหน้าไปมองไอ้ช้าง ถอนหายใจ..
ผมแบกมันเข้าบ้านท่ามกลางสายตาตกใจของทุกคน ไอ้ช้างกับเด็กเผ่ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ พามันมาส่งที่โต๊ะกินข้าว นั่งลงฝั่งตรงข้ามกับมัน
“เห็นว่าวานให้ช้างมันโทรศัพท์ไปบอกที่บ้านเหรอไอ้หนู” พ่อถามมัน มันยิ้มและเล่าให้ฟังว่ามันเป็นลูกคนเดียว ผมมองปากสีชมพูและเลื่อนสายตาขึ้นไปมองสบตาสีดำ ดวงตาของเด็กเผ่าเหมือนยิ้มอยู่ตลอดเวลาที่ผมเผลอมอง บทสนทนาบนโต๊ะกินข้าวถูกผูกขาดด้วยเรื่องของเด็กเผ่า กินข้าวเย็นเสร็จผมกับไอ้ช้างนั่งรับลมอยู่หลังบ้าน
“พี่..พรุ่งนี้ไปส่งเผ่าด้วยกันมั้ย” ..ผมไม่ตอบอะไร เหม่อมองดวงไฟส่องแสงปลายนา ไอ้ช้างไม่ได้ถามซอกแซกอะไร เรานั่งกันอยู่เงียบ ๆ ได้ยินเสียงฝีเท้าด้านหลัง หันไปเจอเด็กเผ่าเดินกะเผลกเข้ามาหา ไอ้ช้างลุกไปประคองน้องมันให้นั่งตรงกลาง
“ไม่บอกล่ะว่าจะมานั่งด้วย พี่จะได้ให้เราขี่หลัง” ช้างถามมัน มันยิ้มตอบและหันมามองผม ผมไม่ใช่คนคุยเก่งเลยได้แต่มองกันอยู่อย่างนั้น ไอ้ช้างขอตัวไปอาบน้ำนอนเพราะวันนี้มันเหนื่อยมาก ฝากเด็กเผ่าให้ผมพาเข้านอน พยักหน้ามองส่งช้างจนลับตา
“พี่โย..อายุเท่าไหร่ครับ” ผมตอบมันไปว่าปีนี้เต็ม 20 ..มันไม่ได้ชวนผมคุยต่อ ปลายจมูกรับกลิ่นของเย็นชื้นของฝน อีกไม่ถึงชั่วโมงก็น่าจะลงเม็ด ผมกับมันนั่งมองท้องฟ้าสีดำและปล่อยให้ลมเย็นกับความเงียบของค่ำคืนอยู่เป็นเพื่อน
“พี่โย” เผ่าเรียกผมให้หันไปมอง..มีคนเคยบอกว่า ดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ บอกทุกอย่างได้แทนคำพูด ตาสีดำมองผมอย่างค้นหา ในขณะที่เผ่าสะท้อนความรู้สึกของตัวเองผ่านดวงตาคู่นั้นเช่นกัน ผมลดลงมามองที่ริมฝีปาก ก้มหน้าลง เผ่าขยับเข้ามา ริมฝีปากผมจรดลงที่แก้มเนียน ผละออกมาสบตาเคลิ้มฝัน แตะริมฝีปากที่กลีบปากเล็กสีชมพูเบา ๆ
“เคยจูบมั้ย?” ถามเจ้าของริมฝีปาก..ไม่มีคำตอบกลับมา ไล่สายตาที่จับจ้องริมฝีปากขึ้นมาสบตา เผ่าหลับตาลงช้า ๆ และตอบเสียงเบา..ไม่เคย
ผมถอนหายใจ หลับตาอย่างคนที่ต้องตัดสินใจ..ผมไม่ควรปล่อยให้มันเลยเถิดมากกว่านี้
“..ไปอาบน้ำ แล้วนอนซะ พรุ่งนี้จะไปส่ง” ลุกขึ้นยืนและจับต้นแขนเผ่าให้ลุกตาม เผ่าลืมตามองผม ก่อนจะยิ้มบาง
“ผมเดินเองได้แล้วครับ พี่โยขึ้นไปก่อนเถอะ” สบตาเผ่านิ่งนาน ปล่อยแขน และเดินเข้าบ้าน อาบน้ำ จัดที่นอน มองไปนอกหน้าต่าง ฝนลงเม็ดพอดี..นั่งบนเตียงมองสายฝนสาดกระจกหน้าต่าง..เหงา เหงาจับใจ ถอนหายใจและเดินลงไปตามเผ่าให้ขึ้นมาอาบน้ำ เดินหาจนทั่วบ้านก็ไม่เจอ เข้าไปดูที่ห้องไอ้ช้างก็ไม่มี ช้างอาสาจะเดินไปหาหน้าบ้าน ผมจะหาด้านหลัง สั่งให้ช้างอย่าโหวกเหวกเสียงดัง กลัวคนในบ้านจะแตกตื่น ฝนยิ่งตกแรงเท่าไหร่ผมก็นึกห่วงมันขึ้นมากเท่านั้น ลุยฝนและพงหญ้าเข้าไปหาเจอปลายผ้าก็อซที่ผมพันให้เผ่า มองตามปลายผ้าที่หายเข้าไปในดงหญ้าแล้วรีบพุ่งตัวเข้าไป
“ไอ้ไม้!!” ไอ้ก้อนจับมือเผ่ามัดและกดไว้เหนือหัว ไอ้ไม้ปิดปากเผ่าไว้มือหนึ่ง อีกมือพยายามแก้กางเกง ผมโดดเข้าไปดึงไหล่ไอ้ไม้และชกหน้าเต็มแรง ไอ้ก้อนเห็นลุกพี่โดนชกมันก็ปล่อยเผ่าและหันมาหมาหมู่กับผม ไอ้ไม้สะบัดหน้าเรียกสติ ผมเสยผมด้านหน้าขึ้นและจ้องไอ้สองคนสลับกันไปมา
“รีบมาช่วยเมียเหรอวะ!” มองไอ้ไม้ที่แสยะยิ้ม ไอ้ก้อนหัวเราะรับคำลูกพี่มัน
“กูเห็นแล้วว่าพวกมึงจูบกัน..กูลองบ้างสิวะ555” ..เลือดขึ้นหน้า เข้าไปคว้าคอไอ้ไม้ โดนไอ้ก้อนเตะเข้าที่สีข้าง เซไปพิงต้นหูกวาง พอตั้งหลักได้ก็ถีบอกไอ้ก้อนและพุ่งเข้าชกปากไอ้ไม้ คร่อมไอ้ไม้ได้ก็ชกไม่ยั้ง..จนมันแน่นิ่งไป หันไปมองหาเผ่า..นั่งพับกับพื้น ในมือมีไม้ท่อนเขื่องถืออยู่ ไอ้ก้อนนอนเลือดไหลโชกอยู่ตรงหน้า
“..พี่โย” ผมเดินเข้าไปจับไม้ในมือเผ่าปาทิ้ง ดึงแขนให้ลุกขึ้น
“กลับกรุงเทพไปตอนนี้เลย ..เข้าบ้านไปอาบน้ำ เก็บเสื้อผ้าแล้วไปรอพี่ที่รถ ไป!!” สั่งเผ่าและลากไอ้ไม้ไปไว้ใต้ต้นหูกวาง แตะปลายนิ้วที่ปลายจมูกมัน..ยังมีลมร้อนออกมา เลื่อนมาแตะที่ข้อมือ..ชีพจรยังเต้นอยู่ แต่ไอ้ก้อน..ผมไม่แน่ใจว่ามันตายรึเปล่า..สัญญาณการมีชีวิตของมันริบหรี่เหลือเกิน รีบหันหลังกลับเข้าบ้านแล้วสั่งช้างให้พาไอ้สองคนนั่นไปหาหมอ ผมแบกไอ้ไม้ ช้างแบกไอ้ก้อนขึ้นรถและควักเงินให้ช้างติดตัวไป 3,000 เข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา รีบเดินขึ้นเรือนไปตามเผ่า เข้าไปก็เจอมันนั่งน้ำตาไหล.. เสื้อผ้า ข้าวของมันก็ยังไม่ได้เก็บ
“พี่โย..” ผมแตะมือที่ไหล่ เผ่าสะดุ้ง หันมาเรียกผมและ..โผเข้ามากอด
“มันจะตายรึเปล่าพี่โย? เผ่าฆ่ามันรึเปล่า?..” ผมกอดเผ่าและลูบหลังปลอบ
“ไม่หรอก ช้างพาไปหาหมอแล้ว..มันไม่ตายหรอก” แรงสะอื้นจากตัวเผ่าทำให้ผมยิ่งกอดให้แน่นขึ้น เสื้อผมที่เกือบจะแห้งจากหยาดฝนกลับชื้นเพราะน้ำตาของเผ่าอีกครั้ง
“ผมไม่มีสิทธิ์กลับมาที่นี่อีกแล้วใช่มั้ยพี่โย?” เสียงอู้อี้ที่ไหล่ผมดังขึ้น ผมไม่สามารถหลอกเผ่าได้ว่า..เผ่าจะมาที่นี่ได้เมื่อเผ่าอยากมา เรื่องคราวนี้มันใหญ่นัก ผมทะเลาะกันประจำ..แต่ไม่มีครั้งไหนที่จะหนักหนาเท่าครั้งนี้
“..อย่าติดต่อกลับมาอีก หายไปเลยได้ยิ่งดี” เผ่าผละจากไหล่ผมออกมามองหน้า ใบหน้าที่ซีดเซียวจากการตากฝน ดวงตาสีดำที่มีหยดน้ำตารื้นที่บอกความเสียใจ เสียดาย และความอาลัย ..ได้กลิ่นดิบที่ลอยมาแตะจมูกผม..กลิ่นของความใคร่
ข่มใจให้ผลักไหล่เล็กนั่นออก เก็บเสื้อผ้าและข้าวของเผ่าเข้ากระเป๋า คว้าแขนได้ก็ลากออกมา
“พี่โยเผ่าเจ็บ” หยุดเดินและหันกลับมามอง ใบหน้านิ่วแสดงถึงความเจ็บ ข้อเท้าที่ยังไม่หายดี..เงยหน้าขึ้นมาเจอหยดน้ำตาที่กำลังไหล.. ผมพ่ายแพ้ต่อความปั่นป่วนที่ก่อตัวอยู่ในจิตใจ ยอมแพ้ต่อจิตใต้สำนึกด้านดี..
ผมโยนกระเป๋าใบย่อมทิ้ง ดึงเผ่าเข้ามาประกบจูบ แทรกลิ้นเข้าไปควานหาลิ้นอีกฝ่าย ดูดความหวานจากเผ่าเหมือนคนหิวน้ำ ก้าวเท้าไปข้างหน้าดันเผ่าให้ติดผนังห้อง ดึงเสื้อพ้นตัว มองตากันอีกครั้ง..เผ่าหลับตาลงเหมือนยอมรับกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น จูบทั่วหน้า กัดเบา ๆ ที่ซอกคอ ดูดแรงจนปลายลิ้นรับรสเค็มของเลือด..เลื่อนริมฝีปากลงมาจูบที่ยอดอก เผ่าแอ่นตัวรับปลายลิ้น ผมกัดตุ่มเล็กนั่นเต็มเขี้ยว
“อึ๊” ความแข็งขืนของร่างกายเผ่าเสียดสีกับต้นขาผม เลื่อนมือสอดเข้าไปจับเบา ๆ และเพิ่มความแรงขึ้น ปลายลิ้นลากไล้ขึ้นมาตวัดรัดลิ้นอีกฝ่าย ขยับข้อมือรัวเร็ว ความลื่นจากส่วนปลายบอกผมว่าเผ่าใกล้จะเสร็จเต็มทีแล้ว ทรุดตัวลงนั่งดึงกางเกงเผ่าลง เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าแดงก่ำ หยิบหนังยางจากแผงยาขึ้นมารัดที่ส่วนปลาย
“ไม่เอานะพี่โย” จับหันหลัง ดึงหน้ามาจูบและสอดนิ้วกวาดน้ำลายออกมาจากปากเล็ก ปลายลิ้นที่เกี่ยวพันสัมผัสเข้ากับปลายนิ้ว..เสียวจนผมส่งเสียงคราง จรดปลายนิ้วเข้าไปสำรวจภายในช่องทางด้านหลัง..เพิ่มเข้าไปอีกนิ้ว มืออีกข้างดึงรูดรั้งความแข็งขืนของเผ่า
“อื้อ..” ดึงนิ้วออกและแทนที่ด้วยแท่งร้อนของตัวเอง ซี้ด..ผละริมฝีปากออกมากัดที่ต้นคอ ดันเข้าไปจนสุดและขยับเข้าออกช้า ๆ ถ่มน้ำลายใส่อุ้งมือและทารอบโคนเพิ่มความหล่อลื่น
“อ่ะ..พี่โย” เสียงที่ขาด ๆ หาย ๆ ของเผ่ายิ่งทำให้ผมยิ่งอยาก.. จิกเล็บเข้าที่ยอดอก ฝ่ามือร้อนบีบความแข็งขืนของเผ่า ขยับเอวเข้าออกเร็วแรงจนเสียงดัง ปากกัดแผ่นหลังขาวจนเกิดรอยฟันไปทั่ว ดึงหนังยางที่รัดส่วนปลายของเผ่าออก ดันสะโพกเข้าสุดแรงและปลดปล่อยความสุขพร้อมกัน ดึงหน้ามาเลียน้ำตาที่ไหลเป็นทางตั้งแต่คางจนถึงแก้ม สอดลิ้นเข้าไปดูดความหวานและจูบเบาบางที่ริมฝีปากเนิ่นนาน ถอนจูบพร้อมกับดึงความร้อนออกมา
“อือ/อ๊ะ ซืด” ครางออกมาพร้อม ๆ กัน สบตากันทันที เผ่ายิ้มบาง ๆ และกอดผมแน่น
“ผมจะไม่ลืม..ไม่ลืมพี่โย” ..เท่านี้ก็พอแล้ว หยิบกระดาษชำระมาทำความสะอาดตรงนั้นและดูว่าเผ่าจะเดินไหวรึเปล่า เจ้าตัวยิ้มและยืนยันว่าไปไหว ก้มหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมให้กัน ทายานวดข้อเท้าและพันผ้าให้เผ่า สวมกอดช้า ๆ
“ดูแลตัวเองด้วย” ก้มกระซิบ เผ่าหลับตา..ผมจูบหน้าผากแล้วจูงมือเผ่าเดินออกมาจากห้อง
“พ่อ!!” พ่อยืนรออยู่หน้าห้อง น้ำตานองหน้า
“มึงจะมีเรื่องมีราวกี่ครั้งพ่อไม่เคยโกรธ ไม่เคยถือ..แต่มึงมาทำแบบนี้ ทำบัดสีแบบนี้ในบ้าน..พ่อรับไม่ไหวจริง ๆ ..” ผมเดินเข้าไปหาพ่อ คว้ามือพ่อมากุม
“พ่อ..โย..” พ่อขืนมือหนี ตรงเข้าไปหาเผ่า..เผ่าหน้าสะบัดไปตามแรงมือ เสียงฝ่ามือกระทบแก้มดังชัดในหัวผม วิ่งเข้าไปกันพ่อออกมา
“อย่าทำเผ่านะพ่อ..โยเริ่มเองไม่เกี่ยวกับน้อง” พ่อหันมาจับหน้าผม..ดวงตาที่เริ่มฝ้าฟางตามอายุมองผม พ่อมองผม..
“โยเป็นผู้ชายนะลูก..เคยมีแฟนเป็นผู้หญิงมาตั้งหลายคน บอกพ่อสิ..ว่ากับไอ้เด็กคนนั้น โยแค่อยากลอง..โยเป็นลูกชายคนเดียวของพ่อนะโย..” ผมสบตาพ่อและหันไปมองเผ่าช้า ๆ ใช่..ผมรักกับผู้หญิงมาหลายคน แต่กับเผ่า..ผมมีความรู้สึก มีสติตอนรักเผ่า ผมรักเผ่าได้ทั้ง ๆ ที่เผ่าเป็นผู้ชาย..และตอนนี้ความรู้สึกของผม มันเริ่มจะมากกว่าเดิม..มากจนผมเองยังคิดไม่ถึง ถ้าเผ่าไปแล้ว..ผมคงไม่ได้เจอกันอีก ผมจะทนอยู่ได้อีกเหรอ จมดิ่งกับห้วงความคิดของตัวเอง ไม่ได้หันกลับไปตอบพ่อ
“กลับไปซะ” พ่อบอกเผ่าเสียงเบา เผ่าหลับตา..ปล่อยให้น้ำตาไหลลงมา
“ขอบคุณที่ให้ผมได้อาศัย ผมขอโทษ..ครับ” เผ่ายกมือไหว้พ่อแล้วดึงกระเป๋าในมือผมไปถือ ยิ้มของเผ่ามันทำให้ผมปวดในอก..ขาผมมันขยับก้าวตามเผ่าไปอย่างห้ามไม่ได้
“มึงจะไปไหนโย ถ้ามึงก้าวขาตามมันไปอีกก้าวเดียว มึงกับพ่อขาดกัน!!” เผ่าหยุดหันมามอง..ผมมองพ่อสลับกับเผ่า ผมรักพ่อ..แต่ผมปล่อยเผ่าไปแบบนี้ไม่ได้
“โย!! ..ถ้ามึงตัดสินใจแบบนี้มึงก็ไม่ต้องกลับมาเหยียบบ้านนี้อีก ไอ้ลูกชั่ว!!” เสียงตะโกนของพ่อดังลั่นบ้าน ผมไม่ได้หันกลับไปมองพ่อ เผ่าส่ายหน้าห้ามผม เดินเข้าไปกุมมือเล็ก..คว้ากระเป๋าเผ่ามาถือเอง แล้วรีบเดินออกจากบ้าน พระพายวิ่งตามออกมาและห้ามผมไม่ให้ไป
“โยอย่าเพิ่งใจร้อนนะ พ่อเค้าแค่โมโห..เดี๋ยวก็หาย โยไปอยู่ที่เรือนหลังเล็กรอก่อนก็ได้..นะ” มองพี่สาวคนเดียว
“ฉันรู้จักพ่อดี..แล้วจะติดต่อมา ดูแลตัวเองกับหลานด้วยนะ..ฝากดูพ่อด้วยนะพี่” เสียงตึงตังที่ดังจากข้างหลัง..ผมรู้ว่าพ่อโมโหรุนแรงแค่ไหน ถ้าไม่รีบพาเผ่าออกมา..ทั้งพ่อและผมอาจจะไม่เหลือเยื่อใยต่อกันมากกว่านี้ ให้คนงานมาส่งที่ท่ารถ ตีตั๋วออกมาจากบ้าน เผ่ากระชับมือผมแน่น
“พี่โยอยู่กับเผ่านะ..อยู่ด้วยกันนะ” มองทิวทัศน์สองข้างทาง
ได้แต่หวังว่าสักวัน..
ผมคงมีโอกาสได้กลับมาหา..มาขอโทษพ่ออีกครั้ง
คงมีสักวัน
END.
...............................
แถม
.
.
.
“พี่โยเลิกกินเหล้าเถอะนะ..เผ่าขอร้อง” ผมนอนกอดพี่โยที่เมาไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียง หลังจากที่ผมเป็นต้นเหตุให้พี่โยต้องออกจากบ้านมาอยู่กับผมที่นี่ กลางวันพี่โยทำงานแทนพ่อผม พ่อให้พี่โยช่วยคุมไซด์งานก่อสร้าง แม่ผมท่านแก่มากแล้ว พ่อกับแม่อายุห่างกันร่วม 10 ปี ด้วยความห่างของอายุทำให้ญาติพี่น้องของทั้งพ่อกับแม่ผมไม่เห็นด้วย ท่านหนีตามกัน..แต่ท่านก็อยู่ด้วยกันมา ดิ้นรนทำงาน จนเริ่มสบายก็วางแผนเพื่อจะมีผม พ่อกับแม่ผมท่านรู้ว่าผมไม่เคยชอบผู้หญิงและรับได้ ครั้งแรกที่พ่อแม่เห็นพี่โยท่านก็รู้ว่าผมกับพี่โยเป็นอะไรกัน พ่อฝากผมไว้กับพี่โย..พี่โยถึงได้ยอมอยู่ข้าง ๆ ผม
ผมรู้ว่าพี่โยเขียนจดหมายถึงพ่อ ..ไม่เคยมีจดหมายจากพ่อกลับมาถึงพี่โยแม้แต่ฉบับเดียว พี่โยเริ่มดื่มเหล้าทุกครั้งที่เครียด จดหมายฉบับแรกที่พี่โยได้รับคือจดหมายของพี่พระพาย หลังจากนั้นพี่โยก็ติดต่อกับพี่พระพายเรื่อยมา มีช่วงหนึ่งที่พี่โยบ่นว่าพี่พระพายหายไป ผมเลยให้ลองเขียนถึงพี่ช้างดู พี่ช้างเขียนมาบอกให้พี่โยทำใจเพราะพี่พระพายเสียแล้ว แต่ก็ยังมีข่าวดีให้ได้ชื่นใจ..พี่โยได้หลานชาย ส่วนไอ้ไม้กับไอ้ก้อนยังไม่ตายทั้งคู่ มันไม่กล้าเอาเรื่องเพราะมันเข้าไปหาเรื่องในบ้านพี่โยเอง แต่ถัดจากนั้นมา 2 เดือน พี่โยกลับได้จดหมายจากพี่พระพายอีกครั้ง พี่โยยิ้มและกอดผมแน่น
“พ่อเขียนจดหมายมาหาพี่แล้ว..พ่อเขียนมาหาพี่แล้วเผ่า” ผมดีใจกับพี่โยมาก พ่อกับพี่พระพายลายมือคล้ายกันมาก พี่พระพายเขียนแบบไม่มีหัวแต่พ่อมี พี่โยกับพ่อในนามของพี่พระพายเขียนถึงกันเรื่อยมา พี่โยเคยเขียนไปถามว่าพ่อหายโกรธหรือยัง..พ่อพี่เค้ากลับไม่พูดถึงเลย ผมเคยถามว่าทำไมพี่โยไม่ยอมกลับบ้านไปเยี่ยมหลาน ไปหาพ่อบ้าง พี่โยตอบผมว่า ‘.. พี่เลือกเดินนออกมากับเผ่าทั้งที่พ่อห้ามแล้ว ตราบใดที่พี่ยังอยู่กับเผ่า พี่ก็ไม่มีหน้าจะกลับไปหาพ่อหรอก..’ เป็นคำตอบที่.. เจ็บปวดจริง ๆ
พี่โยดื่มหนักขึ้นเรื่อย ๆ เจ็บจนเข้า รพ. ก็หลายครั้ง แต่พี่โยก็เลิกไม่ได้ ครั้งสุดท้าย คือ กระเพาะพี่โยทะลุ ให้เลือดก็อ้วกออก ถ่ายออกมาหมด จดหมายฉบับสุดท้าย..ผมเขียนแทนพี่โย
ผมรู้ครับว่าถึงผมจะใช้ประโยคขอร้องแบบเดิม ๆ ขอให้พี่โยเลิกเหล้า..พี่โยก็ทำให้ไม่ได้แล้ว อ้อมแขนแข็งแรงที่เคยปกป้องและดูแลผม..ไม่มีแรงแม้แต่จะโอบกอดผมกลับ มีเพียงสายตาที่ผมยังรับรู้ว่า..พี่โยรักผม
“ดูแลตัวเองนะ” พี่โยก็ยังเป็นพี่โย..คำสั่งสุดท้าย พี่โยก็ยังนึกถึงผม..ยกมือขึ้นมาปิดตา กอด..ให้พี่โยหลับสบาย
“เผ่ารักพี่โย..” กระซิบสุดท้ายส่งพี่โยเข้านอน..หลับให้สบาย
หลังจากงานศพพี่โย ผมส่งอัฐิให้พ่อพี่โย..ติดต่อผ่านพี่ช้าง พ่อพี่โยดูสบายดี และอโหสิให้ผมกับพี่โยแล้ว ผมกราบเท้าขอโทษแทนพี่โย และขอโทษที่ผมพรากพ่อกับลูกมานานหลายสิบปี ผมทำหน้าที่ในฐานะลูกและในฐานะหัวหน้าครอบครัวมาได้อย่างดี และเมื่อถึงเวลา..ผมก็จะได้เจอพี่โยอีกครั้ง
พี่โยจะยืนรอรับผมด้วยรอยยิ้ม..ผมจะกอด และบอกพี่โย..
‘เผ่ารักพี่โย’
หลับตาลง..หวังว่าวันนั้นจะมาถึง
ในอีกไม่ช้า..
................................
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
แนะนำได้นะคะ
:กอด1: :pig4:
-
น้ำตาซึมเลยตรู เศร้าอ่ะ
+1
-
อย่างน้อยก็happy ending ^____________^
แล้วสองคนที่รักกันเขาก็จะได้กลับมาพบกันอีก เราเชื่อแบบนั้นเหมือนกันเลยน้องเผ่าเอ๋ย
ที่แน่ๆ คู่รักSM โซ สวีท ถือกำเนิดขึ้นประดับเล้าอีกคุ่แล้ว ฮริ้ววววววววววววววว
(ว่าแล้วก็กดบวกบ้าง อ่านแล้วอินมักจะลืมกดบวกตลอด มัวแต่อิน กร้ากกกกกกกกกส์ จุ๊บๆพี่iforgiveค่ะ)
-
น้ำตาซึมเลยตรู เศร้าอ่ะ
+1
อ่านเร็วมากค่ะ เช็ดน้ำตาให้เบาๆ ขอบคุณที่จิ้มบวกให้นะคะ..จิ้มคืนค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
อย่างน้อยก็happy ending ^____________^
แล้วสองคนที่รักกันเขาก็จะได้กลับมาพบกันอีก เราเชื่อแบบนั้นเหมือนกันเลยน้องเผ่าเอ๋ย
ที่แน่ๆ คู่รักSM โซ สวีท ถือกำเนิดขึ้นประดับเล้าอีกคุ่แล้ว ฮริ้ววววววววววววววว
(ว่าแล้วก็กดบวกบ้าง อ่านแล้วอินมักจะลืมกดบวกตลอด มัวแต่อิน กร้ากกกกกกกกกส์ จุ๊บๆพี่iforgiveค่ะ)
มันก็แฮบปี้ที่เค้าอยู่ด้วยกันจนถึงลมหายใจสุดท้ายเนอะ(ของน้าโยอ่ะค่ะ) จิ้มบวกคืนค่ะคุณนุ่น ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
-
ไม่มีอะไรในชีวิตที่จะได้มาอย่างสมบูรณ์แบบทั้งหมด
มีได้ก็ต้องมีเสีย มีเข้าใจก็ต้องมีไม่เข้าใจ เหรียญยังมี 2 ด้าน
ชีวิตย่อมมีสุขมีทุกข์ อยู่ที่การยอมรับมัน อยู่ที่ว่าใครจะยอมรับได้หรือไม่
เป็นธรรมดาของคนจริงๆ
:กอด1: เป็นกำลังใจให้คะ
-
ไหนใครบอกน้ำตาซึม ไม่จริ๊งไม่จิง น้ำตาใหลพรากๆต่างหาก :sad2:
นอยด์ได้ทั้งวันแหละทีนี้สงสารน้าโยกับเผ่าจังเลย ฮือ ฮือ ฮือ :m15:
ขอบคุณที่มีตอนพิเศษของน้าโยกับน้องเผ่าจ้า :pig4:
+1 ให้กับความรักของทั้งสองคน
ไม่รู้จิชอบตอนนี้มากถึงจะเป็นตอนที่ทำเค้านอยด์ได้มากที่สุดก็ตาม
-
เข้าอ่านไว้คร่าวเดี๋ยวจะอ่านและเม้มอีกที ตอนนี้เร่งงานที่ค้างอีกนิด เพราะจะให้เด็กไปออกบูธที่กรุงเทพ ตอนวันที่สิบแปด
ไม่อยากอ่านแบบขัดๆๆๆเดี๋ยวไม่ได้อรรถรส เลยค่อยมาอ่านพรุ่งนี้ดีกว่าวันนี้ขอเคลียร์งาน สั่งพิมพ์โบรชัวร์ออกงานก่อน
ไปละ แค่สงข่าว
-
เศร้าอะคู่นี้ ถ้าโยไม่ติดเหล้าก็คงจะดีกว่านี้เนอะ :monkeysad:
ขอบคุณมาก ๆ ค่า สำหรับตอนพิเศษ :3123:
-
การที่ติดเหล้าคืออะไร -_-
แอบให้คะแนนติดลบตรงนี้แต่ก็ช่างมันเถอะ...
เฮ้อ...
ป่ะค่ะ กลับไปหวานๆกับคู่ไทพิต่อดีกว่า...
T^T
-
แง :sad4: เศร้าอ่า
น้องเผ่าน่ารัก ขี้อ้อนอย่างงี้นี่เอง พี่โยเลยรักมากหลงมาก
ตามมาอยู่กับน้องเผ่าซ๊ะเลย
สงสารพี่โย กับคุณตาอ่ะ น่าจะได้คุยกันก่อนพี่โยจะไป :เฮ้อ:
ขอบคุณค่ะ คุณจิ :กอด1:
-
น้ำตาซึมเลย :monkeysad: :sad11:
-
งื่ออออ TT
แต่ก็ยังได้อยู่กับคนที่รักในวินาทีสุดท้ายแหละนะน้าโย
-
เอ้อ............
ไปรักกันตอนไหนเนี่ย!!!!!!!!!
หรือว่าเราจะอ่านไม่ดี ขอกลับไปทบทวนตอน begin 1 อีกรอบ
ว่าแต่ว่า น้องเผ่านี่เค้าตั้งใจจีบน้าโยตั้งแต่แรกใช่มั้ย
ไม่เบานะนั่น เด็ก 17 เมื่อสมัยก่อน แสดงว่าไวไฟมิใช่น้อย (แต่ยังช้ากว่าสองหนุ่มรุ่นหลานนิ)
แต่เมื่อจบสรุปว่าทั้งคู่รักกันยืนยาวจนตายกันไปข้างนึงนี่ น่านับถือจริง ๆ ค่ะ
-
เศร้าจนน้ำตาซึมกับความรักของอาโย
เอาล่ะน่ะ อย่างน้อยก็ได้ใช้ชีวิตเคียงคู่กันจนนาทีสุดท้าย
แต่คู่ของไทกับพิไม่เอาเศร้าแล้วนะคะ
ไม่อยากเสียน้ำตารอบสองค่ะ
-
ฮึกๆ พี่โย
ไม่น่าตายเลยอ่ะ
เศร้าเลย
อย่างว่าละเนอะ ตอนนั้นพี่โย คงเครียดมาก
คงมีแต่เหล้าที่พี่โยคิดว่าช่วยได้
ตอนนี้เศร้าจัง สงสารน้องเผ่าด้วย
-
ไม่มีอะไรในชีวิตที่จะได้มาอย่างสมบูรณ์แบบทั้งหมด
มีได้ก็ต้องมีเสีย มีเข้าใจก็ต้องมีไม่เข้าใจ เหรียญยังมี 2 ด้าน
ชีวิตย่อมมีสุขมีทุกข์ อยู่ที่การยอมรับมัน อยู่ที่ว่าใครจะยอมรับได้หรือไม่
เป็นธรรมดาของคนจริงๆ
:กอด1: เป็นกำลังใจให้คะ
เม้นท์แทงใจได้ตลอดอ่ะค่ะ ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบเนอะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ไหนใครบอกน้ำตาซึม ไม่จริ๊งไม่จิง น้ำตาใหลพรากๆต่างหาก :sad2:
นอยด์ได้ทั้งวันแหละทีนี้สงสารน้าโยกับเผ่าจังเลย ฮือ ฮือ ฮือ :m15:
ขอบคุณที่มีตอนพิเศษของน้าโยกับน้องเผ่าจ้า :pig4:
+1 ให้กับความรักของทั้งสองคน
ไม่รู้จิชอบตอนนี้มากถึงจะเป็นตอนที่ทำเค้านอยด์ได้มากที่สุดก็ตาม
ดีใจที่ชอบค่ะ กอดดดดดดไม่นอยด์แล้วนะคะ โอ๋ๆๆๆ ถ้าว่างจิจะนั่งแต่งมุมน่ารัก ๆ ของคู่นี้มาให้อ่านกันนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
เข้าอ่านไว้คร่าวเดี๋ยวจะอ่านและเม้มอีกที ตอนนี้เร่งงานที่ค้างอีกนิด เพราะจะให้เด็กไปออกบูธที่กรุงเทพ ตอนวันที่สิบแปด
ไม่อยากอ่านแบบขัดๆๆๆเดี๋ยวไม่ได้อรรถรส เลยค่อยมาอ่านพรุ่งนี้ดีกว่าวันนี้ขอเคลียร์งาน สั่งพิมพ์โบรชัวร์ออกงานก่อน
ไปละ แค่สงข่าว
โหหหห งานเยอะอ่ะเลดี้ ไฟท์ติ้งนะคะ ตอนนี้จิรู้สึกไม่ค่อยสบายค่ะ มันรู้สึกเหมือนไข้จะขึ้นอ่ะ ช่วงบ่ายว่าจะลากลับบ้านไปนอน เบื่ออากาศแบบนี้จัง เฮ้อออ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
เศร้าอะคู่นี้ ถ้าโยไม่ติดเหล้าก็คงจะดีกว่านี้เนอะ :monkeysad:
ขอบคุณมาก ๆ ค่า สำหรับตอนพิเศษ :3123:
ขอบคุณเหมือนกันค่ะที่อ่านตอนพิเศษเศร้า ๆ แบบนี้ ถ้าจิว่างจะเขียนตอนน่ารัก ๆ ของคู่นี้ให้อ่านนะคะ
การที่ติดเหล้าคืออะไร -_-
แอบให้คะแนนติดลบตรงนี้แต่ก็ช่างมันเถอะ...
เฮ้อ...
ป่ะค่ะ กลับไปหวานๆกับคู่ไทพิต่อดีกว่า...
T^T
กอดกระต่ายน้อย หายแล้วเหรอคะ พี่เหมือนจะเป็นไข้อ่ะ เดี๋ยวบ่ายว่าจะลากลับไปนอนพักนิ
การที่น้าโยติดเหล้าเพราะเครียดค่ะ และสังคมของไซด์งานก่อสร้างเย็น ๆ เค้าก๊งเหล้ากันทุกวันจ๊ะ(วิ่งกลับไปดู..พี่ไม่ได้เขียนถึงเลยนี่หว่า) พ่อพี่ก็ติดเพราะสังคมก่อสร้างนี่แหละ กระเพาะทะลุก็เอามาจากเรื่องจริงของพ่องิ55+
คู่น้องพิกับน้องไทพี่เขียนตอนนี้ยังจบไม่ลงเลยค่ะกระต่าย..พี่เศร้ายิ่งกว่าน้าโยอีกอ่ะ ฮือออออ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
แง :sad4: เศร้าอ่า
น้องเผ่าน่ารัก ขี้อ้อนอย่างงี้นี่เอง พี่โยเลยรักมากหลงมาก
ตามมาอยู่กับน้องเผ่าซ๊ะเลย
สงสารพี่โย กับคุณตาอ่ะ น่าจะได้คุยกันก่อนพี่โยจะไป :เฮ้อ:
ขอบคุณค่ะ คุณจิ :กอด1:
คู่นี้น่าสงสารเนอะคะ แต่เค้าก็ยังได้มีชีวิตร่วมกันจนถึงที่สุดนะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ กอดคืนเบา ๆ ด้วยค่ะ ^//^
น้ำตาซึมเลย :monkeysad: :sad11:
กอดดด โอ๋ๆๆๆ หายแล้วเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
งื่ออออ TT
แต่ก็ยังได้อยู่กับคนที่รักในวินาทีสุดท้ายแหละนะน้าโย
กอดดด เนอะคะ เค้าก็ยังอยู่ด้วยกันจนถึงที่สุดอ่ะ โอ๋ๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
เอ้อ............
ไปรักกันตอนไหนเนี่ย!!!!!!!!!
หรือว่าเราจะอ่านไม่ดี ขอกลับไปทบทวนตอน begin 1 อีกรอบ
ว่าแต่ว่า น้องเผ่านี่เค้าตั้งใจจีบน้าโยตั้งแต่แรกใช่มั้ย
ไม่เบานะนั่น เด็ก 17 เมื่อสมัยก่อน แสดงว่าไวไฟมิใช่น้อย (แต่ยังช้ากว่าสองหนุ่มรุ่นหลานนิ)
แต่เมื่อจบสรุปว่าทั้งคู่รักกันยืนยาวจนตายกันไปข้างนึงนี่ น่านับถือจริง ๆ ค่ะ
กอดดดด มันเริ่มมาจากความรู้สึกดีๆ ก่อนค่ะ และล้นขึ้นมาเรื่อย ๆ อยากมีความรักแบบนี้บ้างนะคะ..ทิ้งทุกอย่างได้โดยไม่สนใจ(แพล่มไรเนี่ย55+) ถ้าน้าโยรู้ว่าหลานชายคนเดียวเป้นเกย์คงขำไม่ออกอ่ะค่ะ สงสารพ่อตัวเองกันเลยทีเดียว ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
เศร้าจนน้ำตาซึมกับความรักของอาโย
เอาล่ะน่ะ อย่างน้อยก็ได้ใช้ชีวิตเคียงคู่กันจนนาทีสุดท้าย
แต่คู่ของไทกับพิไม่เอาเศร้าแล้วนะคะ
ไม่อยากเสียน้ำตารอบสองค่ะ
กอดดดหายเศร้าแล้วเนอะคะ คู่หลักนี่ถ้าเศร้าก็ไม่ถึงกับน้าโยค่ะ ตอนหน้าจิจะมีโมเม้นท์หวาน ๆ ให้นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ฮึกๆ พี่โย
ไม่น่าตายเลยอ่ะ
เศร้าเลย
อย่างว่าละเนอะ ตอนนั้นพี่โย คงเครียดมาก
คงมีแต่เหล้าที่พี่โยคิดว่าช่วยได้
ตอนนี้เศร้าจัง สงสารน้องเผ่าด้วย
กอดแน่น ๆ หายแล้วเนอะ เค้าน่าสงสารแต่เค้าก็น่าอิจฉานะคะ อยู่ด้วยกัน ดูแลกันจนถึงบั้นปลายของน้าโย ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
การเขียนให้เป็นน้าโยสำหรับจิมันยากค่ะ เพราะติดบุคลิกของพิไปแล้ว พอต้องเป็นน้าโยมันเลยต้องลบพิออกให้หมดก่อน..ดีใจนะคะที่น้าโยเป็นน้าโย ไม่ใช่บุคลิกแบบทับซ้อน
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
สำหรับตอนต่อไป..จิจะนั่งบิวท์ให้อ่านกันในเร็ว ๆ นี้นะคะ
จิ้มบวกคืนและบวกขอบคุณค่ะ
:pig4:
-
"อยากมีความรักแบบนี้บ้างนะคะ..ทิ้งทุกอย่างได้โดยไม่สนใจ"
.
.
อยากมีความรักแบบนี้เหมือนกัน หงิงๆ
กอดค่ะคุณจิ :กอด1:
-
บวกหนึ่งให้จิ อ่านแล้วเศร้าจังสงสารน้าโยอะ แต่ก็ดีที่วันสุดท้ายของชีวิตน้าโย
ยังมีคนที่รักอย่าเผ่าคอยเคียงข้าง ไม่ได้จากไปอย่างเดียวดาย ซึ่งเรื่องของน้าโย
ก็ทำให้ตได้คิด และส่งผลมาถึงพิกับไท จะได้ไม่มีคนขัดขวาง เพราะตามีบทเรียน
ที่แสนเจ็บปวดจากเรื่องของน้าโย
ปล.พักผ่อนเยอะนะจิ ทานยา แล้วจะได้หายป่วย เป็นห่วงนะ ช่วงที่ไม่สบายก็พักไม่ต้องโหมเขียนนิยายก็ได้ ค่อยมาลงหลังหายป่วย
กลัวเดี๋ยวไข้จะกลับ แล้วดื่มนำเยอะ ห่มผ้าหนานะ อากาศเปลี่ยนบ่อย ระวังสุขภาพนะ เข้าใจเวลาไม่สบายมันไม่สบายจริงๆ ทรมาน
ยังไงก็ขอให้หายเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :sleep2:
-
อ่านจบรู้สึกทั้งดีและเศร้า ดีที่โยมีชีวิตคู่กับเผ่าจนวันสุดท้าย เศร้าที่ฐิถิระหว่างพ่อลูกทำให้ต้องจากกันโดยไม่มีโอกาสปรับความเข้าใจ
-
จิหายป่วยยังอะ เป็นห่วงดูข่าวฝนตกหลายที่ ไงก็รักษาสุขภาพเนอะ
บวกหนึ่งให้หายป่วยไวๆๆๆๆ
-
สุขก็สุขเศร้าก็เศร้านะเนี่ย
-
เรื่องของน้าโยเศร้าอ่ะ ถึงจะได้อยู่กับคนรักจนวันสุดท้าย
รอยร้าวกับครอบครัวนี้สิ
แอบปาดน้ำตากับเรื่องนี้เลยอ่ะ
หวังว่าถ้าตารู้ความจริง จะไม่เกิดประวัติศาสตร์ซ้ำรอยนะ
ปล. จิป่วยหรอ รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ
-
เรื่องของน้าโยเศร้าจังเลยอ่า
น่าเสียดายจัง... :monkeysad:
มาอัพอีกไวๆนะ :impress2:
-
"อยากมีความรักแบบนี้บ้างนะคะ..ทิ้งทุกอย่างได้โดยไม่สนใจ"
.
.
อยากมีความรักแบบนี้เหมือนกัน หงิงๆ
กอดค่ะคุณจิ :กอด1:
กอดคุณนุ่นคืนค่ะ มันคงจะยากอ่ะเนอะ55+
บวกหนึ่งให้จิ อ่านแล้วเศร้าจังสงสารน้าโยอะ แต่ก็ดีที่วันสุดท้ายของชีวิตน้าโย
ยังมีคนที่รักอย่าเผ่าคอยเคียงข้าง ไม่ได้จากไปอย่างเดียวดาย ซึ่งเรื่องของน้าโย
ก็ทำให้ตได้คิด และส่งผลมาถึงพิกับไท จะได้ไม่มีคนขัดขวาง เพราะตามีบทเรียน
ที่แสนเจ็บปวดจากเรื่องของน้าโย
ปล.พักผ่อนเยอะนะจิ ทานยา แล้วจะได้หายป่วย เป็นห่วงนะ ช่วงที่ไม่สบายก็พักไม่ต้องโหมเขียนนิยายก็ได้ ค่อยมาลงหลังหายป่วย
กลัวเดี๋ยวไข้จะกลับ แล้วดื่มนำเยอะ ห่มผ้าหนานะ อากาศเปลี่ยนบ่อย ระวังสุขภาพนะ เข้าใจเวลาไม่สบายมันไม่สบายจริงๆ ทรมาน
ยังไงก็ขอให้หายเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :sleep2:
กอดเลดี้ น้าโยเป็นใบเบิกทางให้น้องพิกับน้องไทค่ะ(ถึงจะไม่ง่ายนักก็เถอะ) พักผ่อนเต็มที่เลยค่ะเลดี้ มาเจองานวันนี้แทบเป็นลม(เพราะเราลาบ่ายวันศุกร?รึเปล่าไม่รู้อ่าา) ขอบคุณที่เป็นห่วงจินะคะเลดี้ จิหายแล้วค่ะ *กอดแน่น*
อ่านจบรู้สึกทั้งดีและเศร้า ดีที่โยมีชีวิตคู่กับเผ่าจนวันสุดท้าย เศร้าที่ฐิถิระหว่างพ่อลูกทำให้ต้องจากกันโดยไม่มีโอกาสปรับความเข้าใจ
เศร้าแทนเหมือนกันค่ะ ทิฐิมากกันทั้งคู่จริง ๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
สุขก็สุขเศร้าก็เศร้านะเนี่ย
กอดฝน แล้วหอมซ้ายขวา แต่สุดท้ายเค้าก็ได้อยู่ด้วยกันอ่ะเนอะ เตงเค้าปวดตาอ่ะ เพ่งอ่านนิยายมากไปหน่อยงิ55+ ขอบคุณที่ติดตามจ๊ะ กอดๆๆ
เรื่องของน้าโยเศร้าอ่ะ ถึงจะได้อยู่กับคนรักจนวันสุดท้าย
รอยร้าวกับครอบครัวนี้สิ
แอบปาดน้ำตากับเรื่องนี้เลยอ่ะ
หวังว่าถ้าตารู้ความจริง จะไม่เกิดประวัติศาสตร์ซ้ำรอยนะ
ปล. จิป่วยหรอ รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ
กอด โอ๋ๆๆ หายแล้วเนอะคะ ทิฐิของตากับน้าโยสูงค่ะ แต่เรื่องของน้าโยเป้นใบเบิกทางให้พิกับไทนะคะ(ถึงจะไม่ง่ายนักก็เถอะ) ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ จิหายแล้วค่ะ ขอบคุรที่ติดตามนะคะ
เรื่องของน้าโยเศร้าจังเลยอ่า
น่าเสียดายจัง... :monkeysad:
มาอัพอีกไวๆนะ :impress2:
กอด หายแล้วเนอะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ จะรีบมาอัพค่ะ
ตอนต่อไปของน้องพิกับน้องไทจิปั่นอยู่ค่ะ(นั่งปั่นสลับกับตอบเม้นท์อ่ะ ไม่รู้จะได้ถึงไหน55+)
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
-
ตอนที่ 22
วันนี้ผมขี่มอไซค์มารับเต๋าที่บ้าน แม่เต๋าก็ให้ผมทานข้าวเช้าด้วยกัน ผมกินมาแล้วแต่ต้องกินอีก..ผมปฏิเสธเรื่องกินไม่เป็นครับ55
“น้องพิหนูทำใบขับขี่รถมอเตอร์ไซค์รึยังลูก?” ผมยิ้มให้แม่เต๋าและพยักหน้า
“ครับแม่ พอทำบัตรประชาชนได้อาทิตย์เดียวผมก็ไปทำใบขับขี่เลยครับ” แม่เต๋าวานให้ผมช่วยติวข้อสอบใบขับขี่ให้เต๋า เต๋าทำปากขมุบขมิบแล้วยิ้มหวานเอาใจแม่มัน ผมยิ้มกับความน่ารักของแม่ลูกคู่นี้ครับ แม่เต๋าน่ารัก เรียบร้อย มีสกุล แต่ลูกชาย..อย่าไปพูดถึงเลยครับ สมเพชกันซะเปล่า ๆ กินข้าวเสร็จแม่เต๋าออกไปทำงานที่บ้านพ่อมัน เต๋าชวนผมขึ้นห้องรอมันเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน
“พิ มึงกับไท..ถึงไหนกันแล้ววะ?” ได้กันเกิน 10 ครั้งแล้วว่ะ..ใครจะตอบแบบนั้นล่ะครับ บ้า บ้าแล้ว!!
“เสือกไรด้วยวะ รีบเลยเต๋า..เดี๋ยวสาย” ผมเปลี่ยนเรื่องและท้าวแขนเอนตัวไปข้างหลัง ได้ยินเสียงถอนหายใจเฮือกยาวเลยหันหลังไปมอง เต๋าส่ายหัวแล้วอมยิ้ม
“ยิ้มไร..กูทำมากกว่าจูบก็แล้วกัน” เต๋าหรี่ตามองและยิ้มขำ ๆ มันขี่แล้วผมซ้อนครับ จอดรถแล้วเดินมารวมพลกันหน้าห้องพยาบาล เห็นชายมันบีบนวดไทแล้วฮาครับ ชายมันเอาใจไทเป็นพิเศษ เอาการบ้านไปส่งให้ ซื้อน้ำให้..จะจีบน้องปูนมันก็ต้องเอาใจพี่ชายอย่างนี้ล่ะ55
“เมื่อคืนไม่รับโทรศัพท์ไทเลย ทำอะไรอยู่ครับ” ไทกระซิบถาม ผมยิ้มแล้วแอบจับมือใต้โต๊ะ
“..ทำแบบนี้อย่าคิดว่าไทจะหายโกรธนะ” ไททำปากบู่ ผมเลยเอานิ้วชี้เขี่ยฝ่ามือให้จั้กกะจี้เล่น เด็กญี่ปุ่นกลั้นยิ้มและเบือนหน้าออกไปมองทางเดิน..น่าร๊ากกกกกกกกก
“พิ..เมียมึงมาว่ะ” ผมหันไปตามนิ้วไอ้เต๋าที่ชี้ไปด้านหลัง อนิรุทธ์เดินตรงเข้ามาหาผม จะลุกหนีก็ไม่ทันแล้วครับ
“คิดถึงมากเลยค่ะ ทั้งที่เมื่อคืนพิก็เพิ่งกอดน้องออมไปเองนะคะ ทำไมถึงได้คิดถึงพิมากขนาดนี้ก็ไม่รู้อ๊ะ” อนิรุทธ์นั่งเบียดผม กอดแขน หัวซบไหล่ พูดกระเง้ากระงอด..เพื่อนอนิรุทธ์ส่งเสียงเชียร์ ‘พยายามเข้าค่ะออม..เก็บน้ำเชื้อมาฝากกูด้วยนะคะ..บลาบลา’ แต่ล่ะคำ..น่ากลัวววววววววววววว
“ผมต้องไปหาน้องมิ้นท์เป็นเพื่อนไทครับออม..ไทไปกัน” ผมพยายามดึงมือหยาบออกจากแขน และลุกขึ้นหิ้วปีกไทไปด้วย ไทขืนตัวไว้แล้วทำหน้าเฉย ๆ
“ผมเพิ่งไปมาเองครับ พิความจำสั้นจัง” เหวอเลยครับ ยังโกรธอยู่จริง ๆ เหรอ?
“พิเนี่ย..แรงกับน้องออมนะคะ” ออมดึงแขนผมให้นั่งและยังคงตั้งมั่นในการซบผมต่อไป หันไปมองขอความช่วยเหลือจากไท..ไทเหลือบมามอง และเมินหน้าผมไปคุยกับชายแทน
จบข่าว!!
น้องออมได้แทะโลมผมเป็นเวลา 18 นาที ..มันเกาะผมจนออดเข้าแถวดัง จนผมเดินไปเข้าแถว จนเค้าจะเคารพธงชาติ..มันก็ยังไม่ยอมไป
“เข้าแถวค่ะออม ปล่อยพิได้แล้วนะคะอีศพปลวก พิเค้าเป็นสมบัติสาธารณะนะคะ..มึงอย่ามากอดกกไว้คนเดียวอีรอยแยกเปลือกโลก” ..ขอบคุณมากครับ รีบพามันไปเดี๋ยวนี้เลยครับ
“หืออออ..อีรูตูดตัน!! คืนนี้พิกอดน้องออมอีกนะคะ สัญญาสิคะ..” ..ผมสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และยิ้มให้เพื่อนอนิรุทธ์
“..พากลับไปทีครับ” เพื่อนออมมองผมเคลิ้ม ก่อนจะลากอนิรุทธ์ไปเข้าแถวตัวเอง ได้ยินสองคนนั่นคุยกันเสียงดัง’เอาแขนมึงมาล้างน้ำแล้วใส่ขวดแจกกันเลยนะอีออม..ถ้าไม่ติดว่ากูตัวเล็กกว่าเพื่อนเค้ากูก็จะเข้าไปกอดเองอยู่หรอก ไปเดี๋ยวนี้เลยอีสางเขียว’ ..เมื่อกี้มันอะไรครับ ผมเป็นอะไรสำหรับคนพวกนี้ครับเนี่ย?
“โถ..กูอยากช่วยนะพิ แต่กูกลัวกะเทยสงครามโดดถีบหน้ากูว่ะ” เต๋าปลอบผมและลูบหลังเบาๆ เอาเถอะครับ..ถือว่าทำบุญ เย็นนี้ผู้ชายห้องผมจะทำป้ายกับซุ้มหน้าร้านครับ ผมกับวินไปขนไม้อัด เต๋ากับพวกที่เหลือเตรียมสี ก่อนจะไปใช้แรงงานก็ต้องหาแรงจายกันโหน่ยครับ -//- ..ไม่รับอ่ะ สงสัยยังอยู่ในโหมดงอน ไม่เป็นไรเดี๋ยวค่อยโทรอีกที เดินไปที่รถตาก็คอยเหลือบมองหาไท ..กลับไปแล้วเหรอเนี่ย? ขับรถพ้นรั้วโรงเรียนวินก็พูดขึ้นมาว่า..
“พิ..วันออกร้านน่ะ” วินพูดถึงวันออกร้านแล้วเงียบไป ผมเหลือบไปมองและย้อนถาม
“วันออกร้านทำไมเหรอ?” ผมเชนจ์เกียร์และหันไปมอง..วินจ้องผมและขอความเห็นจากผม
“พี่ต้าร์มันจะมา มันบอกว่ามันจะขอคำตอบจากกูอ่ะ” หืมมมมม ขยายความด่วนไอ้วิน
“พี่ต้าร์เค้าถามอะไรวะ?” โยนก้อนหินถามทางไปก่อน 1 ลูก..ไอ้วินเงียบครับ
“..กูจะจับมึงใส่พานถวายพี่ต้าร์ถ้ามึงยังไม่ยอมเล่า” อึ้ย มันตบหัวผมครับ!!
“ไม่รักกูกูไม่เคยว่านะพิ..อย่ามาเที่ยวยกกูให้คนโน้นคนนี้” ผมหัวเราะแล้วยื่นมือหมุนตรงหน้ามัน
“แต่ช้าแต่..โอ๋ๆๆ ไม่งอนผัวนะจ๊ะ ใช่ที่พี่ต้าร์เค้าขอมึงเป็นแฟนรึเปล่า?” วินถอนหายใจยาวและบ่นให้ผมฟัง
“ไม่รู้ว่าพี่เค้าเอาจริงรึเปล่าว่ะ มันบอกชอบกูแล้วมันก็ทำเฉย ๆ ใส่กู มันบอกว่าหวงแต่มันมานั่งเฝ้ากูแล้วก็ไม่พูด ไม่ชวนกูคุยอะไร มันขอกูเป็นแฟนแล้วมันก็หายต๋อม..มึงคิดไงวะพิ กูสับสนกับวิถีชีวิตของมันชิบหาย” ผมยิ้มมุมปาก
“แล้วตัวมึงล่ะวิน..มึงไม่ทำให้พี่ต้าร์สับสนเลยงั้นสิ” ..วินเงียบ ถ้าผมเป็นพี่ต้าร์คงฉุดมันทำเมียไปนานแล้วครับ ปากมันบอกว่าเกลียดพี่เค้า แต่พอพี่เค้าบอกชอบมันตรง ๆ มันก็เขินใส่เค้า ด่าเค้าไม่ให้พูดอีก..พอทำเฉย ๆ มันก็แอบคิดเล็กคิดน้อย ชอบพี่ต้าร์เหมือนกันก็บอกเค้าไปดิวิน55
“มีแฟนเพื่อนไม่ว่าหรอก แต่ถ้าหลอกตัวเองแล้วมานั่งเครียดแบบนี้ เพื่อนไม่ชอบนะวิน” ผมปล่อยให้วินคิด ตัดสินใจเรื่องพี่ต้าร์
“อย่าคิดนานนะเว้ย..หมาคาบไปแดกจะหาว่าพี่พิไม่เตือนนะจ๊ะ” เสียงหัวเราะ และแววตาของวินทำให้ผมมั่นใจ งานออกร้านผมคงได้เห็นรอยยิ้มของพี่ต้าร์กับหน้าแดง ๆ ของวินแหง555 กลับจากขนไม้อัดก็ลงมือทำครับ
“เอาสีขาวลงก่อนแล้วค่อยทาสีตามแบบ” ผมสั่งงานเพื่อนและเดินออกมาหามุมสงบ หยิบโทรศัพท์ออกมากดเบอร์เด็กญี่ปุ่น รับสิ..รับหน่อย..
“..ไท ทำไมรับช้าจังครับ เย็นนี้มารับผมรึเปล่า? จะได้ไม่ต้องให้เต๋าไปส่งที่บ้านไง..ไท ฟังอยู่รึเปล่าครับ?” เงียบอ่ะ..
“ไทโยซังไม่อยู่..ฝากอะไรถึงมั้ยครับคุณพิ?” ..เอ่อ อยากถามว่าแล้วไทไปไหนก็ต้องตัดใจ ไว้ค่อยโทรอีกที..
“ไม่ครับ ขอบคุณมากครับ สวัสดีครับ” เดินย้อนกลับไปช่วยเพื่อนดัดลวดทำโครงซุ้มหน้าร้าน
แล้วเมื่อกี้..ใครรับวะ? ผมพูดอะไรไปบ้างอ่ะ? ..ไม่ต้องอายหรอกเนอะ ไม่ทันละ55 เข้าโครงได้ก็เดินไปดูพวกทำป้าย ช่วยทาสีขาวเสร็จก็เอาที่เหลือออกมาวางกับพื้น..ผมไม่ชอบป้ายอิงค์เจทครับ มันไม่อาร์ต ถึงทำเองแบบนี้มันจะเหนื่อย เหม็นสี แต่ผมว่ามันสวยและดูมีความคิดกว่าเยอะอ่ะ ผมถอดเสื้อนักเรียนวางพาดบนกระเป๋าและลงมือทาสีตามแบบบนไม้อัด สีที่ผสมแล้วไปไหนหมดเนี่ย..มองหาเต๋า ไปไหนแล้วล่ะ? เดินออกมาตามหาเต๋า..ได้ยินเสียงคุยโทรศัพท์แว่ว ๆ เดินเข้าไปใกล้ ๆ เต๋าก็วางโทรศัพท์พอดี
“สีที่ผสมล่ะ?” เต๋าพยักหน้าให้และเดินนำออกมาเอาสี ยกสีมาวาง หยิบแปรงขึ้นมาจุ่มและละเลงกันอย่างเมามัน...ไม่ต้องตามแบบแล้วครับ ตัวพ่อกันทั้งนั้นอ่ะ555
“เฮ้ย นี่มันภาพอะไรวะพิ” ผมหันไปมองหน้าวินแล้วยักคิ้วแทนคำตอบ..ก็ถ้าบอกมันว่าผมวาดแก้วกาแฟมันคงคิดว่าผมเพี้ยนล่ะครับ มันเหมือนโรงงานทำน้ำปลามากกว่า -_-. ทาสีและทำโครงเสร็จก็เหลือแค่ตกแต่งก่อนวันออกร้านเท่านั้นครับ
“ฮัดเช่ย..” สงสัยฝุ่นจะเยอะ หรือใครพูดถึงผมครับ? ช่วยกันเก็บของและเก็บกวาด วินอาสาไปส่งผมที่บ้าน..แต่ผมอยากจะลองโทรหาไทอีกซักที บอกวินว่าพี่ช้างมารับดีกว่า..
“ไม่เป็นไรว่ะ เดี๋ยวกูกลับกับพี่ช้าง พวกมึงกลับไปอาบน้ำเหอะ เจอกันเว้ย” พอแยกย้ายกันกลับ ผมก็หยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหาไท..เสียงเพลงแบบนี้มันคุ้นหูแฮะ หันหลังกลับไปมอง
“มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ” ผมทักไท และเดินเข้าไปหา ไทยิ้มและดึงเอาเสื้อนักเรียนผมที่พาดไหล่มาสะบัด ๆ ..
“ไม่เอา..ตัวเปื้อน เดี๋ยวพาเสื้อเปื้อนไปด้วย ไม่สวมนะ” ไทพยายามจะให้ผมใส่เสื้อนักเรียน สู้กันอยู่พักใหญ่ไทก็ปลดกระดุมเอาเสื้อตัวเองให้ผมใส่ และหยิบเสื้อผมมาใส่เอง..
“หิวข้าวรึยัง? เดี๋ยวกินข้าวก่อนแล้วค่อยกลับบ้านนะ” ผมยิ้มและพยักหน้า..
“วันนี้ทำไมไม่รับโทรศัพท์เลยอ่ะ ยังโกรธอยู่อีกเหรอ?” ผมถามไทเบา ๆ เหลียวซ้ายแลขวา..ทางโปร่งแฮะ
“เมื่อคืนวานผมนอนค้างห้องตา โทรศัพท์ก็ทิ้งไว้ในห้องตัวเอง ..เมื่อเช้ารีบอ่ะเลยไม่ได้โทรบอก ขอโทษครับ” ไทหยุดเดินและหันมามองหน้าผม
“พิโทรหาผมเมื่อเย็นแล้วผมไม่รับ..พิกังวลมั้ยครับ?” ผมพยักหน้า
“ผมก็รู้สึกไม่ต่างกันหรอก..เป็นห่วง กังวล คิดไปสารพัด ทีหลังไม่เอาแล้วนะครับ ถ้าไม่ได้รับโทรศัพท์..โทรกลับหาผมสักนิดก็ยังดี” ผมถอนหายใจ..จับมือไทและกระชับมือให้แน่นขึ้นแทนคำตอบ เดินไปที่รถและขับออกไปหาอะไรกินก่อนเข้าบ้าน วันนี้ไทไม่ค้างครับ ส่งผมและกลับเลย..
คุณเชื่อเหรอ?
มันไม่กลับครับ ไทสั่งสอนผมให้หลาบจำเรื่องโทรศัพท์..ด้วยจูบ
“ไทโทรมาต้องรับนะ” จูบเน้นย้ำที่ริมฝีปากล่าง
“ถ้าไม่รับ..ก็ต้องโทรกลับ” ปลายลิ้นแตะแผ่วเบาที่ริมฝีปากบน
“เข้าใจมั้ยครับ?” สัมผัสอ่อนนุ่มเกิดขึ้นทั่วทั้งริมฝีปากผม..
“..อืม..” คำขอและคำสั่งของไทมันแทรกลงไปในใจผมเลยล่ะครับ..
“ค้างมั้ย?” ถามและแตะหลังมือที่ประคองหน้าผมเอาไว้ ไทส่ายหน้าและจูบผมอีกครั้ง ความนุ่มนวลจากริมฝีปากไททำให้ผมเผลอจูบตอบ ปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัด ผมสำลักความหวานจากริมฝีปากคนคนนี้ครับ
“ลงไปส่งมั้ย?” หลับตาแล้วถาม..ผมไม่ได้อยากได้คำตอบครับ ถามแก้เขินเฉย ๆ -//- ปลายจมูกโด่งกดลงมาที่แก้มผม และสูดความหอม(?)เข้าไปจนเต็มปอด..เหงื่อทั้งนั้นนะเว้ย55+ ลากปลายจมูกมาแตะที่หน้าผากผมแล้วขออีกครั้ง
“ไม่ต้องส่ง เดี๋ยวไทปิดรั้วให้..รับโทรศัพท์ด้วยนะครับ” ผมลืมตาและจูบที่ปลายคางแทนคำตอบ ถอดเสื้อคืนและเอาเสื้อตัวเองยัดใส่ตะกร้า ไทกลับไปแล้วครับ ผมนั่งจ้องโทรศัพท์ พอหน้าจอสว่างผมก็กดรับทันที..ไม่ให้คลาดสายตากันเลยทีเดียว
“ถึงบ้านแล้วเหรอครับ..อ้าว” ผมรีบหยิบมาดูหน้าจอ..ชื่อพี่เล็กนี่หว่า? ทำไงล่ะเนี่ย? ...
“พี่เล็กครับผมปวดห้องน้ำ เดี๋ยวผมโทรกลับนะครับ” ไม่รอคำตอบแล้วครับ รีบวางเดี๋ยวไทโทรเข้าเจอสายไม่ว่างผมจะซวยหนัก..รอไม่นานเลยครับ หน้าจอสว่างอีกครั้ง ผมรีบหยิบมาเพ่งก่อนจะยิ้มกว้าง
“ถึงบ้านแล้วเหรอ?..ยังไม่ได้อาบครับ..ให้เอาไปไว้ในห้องน้ำตอนอาบด้วยป่าว...555+” วางโทรศัพท์และเดินไปอาบน้ำ ทาแป้งเสร็จก็เดินมาปิดไฟ โทรหาไทให้กล่อมผมหลับ
ผมลืมอะไรรึเปล่าครับ?
ช่างเหอะ..อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันออกร้านแล้ว อย่าลืมมาอุดหนุนผมกันนะครับ
……………..
แถม
.
.
“ไทโยซังไม่อยู่..ฝากอะไรถึงมั้ยครับคุณพิ?” เสียงมั่นคงตอบปลายสาย แต่ในใจกลับลิงโลด
“ไม่ครับ ขอบคุณมากครับ สวัสดีครับ” ปลายนิ้วแข็งแรงรีบกดเปิดสปีคเกอร์เพื่อให้คนอื่นได้ฟังเสียงจากปลายสายก่อนจะถูกตัดการสนทนา
“ฮิ้ววว/โหหห” เสียงเซ็งแซ่ดังขึ้นหลังจากปลายสายแฟนเจ้านายวางไปแล้ว
“รีบไปรายงานไทโยซังเร็วว่าคุณพิโทรมา” ชายคนแรกที่รับโทรศัพท์สั่งเพื่อนให้รีบรายงานนาย แต่ตัวเขากลับวิ่งนำหน้าคนอื่นเพื่อนำข่าวนี้บอกนายเอง
“ไทโยซัง..คุณพิโทรมาครับ” แจ้งข่าวด้วยหน้าไม่แสดงอารมณ์ ใบหน้าเรียบเฉยของนายปรากฏรอยยิ้มน้อย ๆ ยื่นมือออกมารับโทรศัพท์และโบกมือส่งสัญญาณให้กลับออกไป
“พูดเพราะมาก” ชายคนที่นำข่าวไปแจ้งนายกล่าวน้ำเสียงชื่นชมไม่ปิดบังเมื่ออยู่ในกลุ่มเพื่อน
“หน้าตาก็ดี.. นี่ ผมเจอคุณพิวันนั้นผมตกใจมากเลยนะ ไม่นึกว่าไทโยซังจะพาตัวจริงเสียงจริงมา” ชายคนที่สองกล่าวเสริมและรีบเงียบเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเดินลงมาจากชั้นสอง เดินก้าวเท้ายาว ๆ เพื่อยืนรับนาย
“เอารถออก..ไม่ต้องตาม” สิ้นคำสั่งไทโยซัง ชายคนริมด้านนอกสุดเดินออกไปเอารถ สายตาที่เหลือของการ์ดบ้านมุราคาวะต่างมองตามหลังชายคนดังกล่าวด้วยความ..อิจฉา
เสียงเครื่องยนต์ดังและขับเคลื่อนออกจากตัวบ้าน เหล่าการ์ดกำลังจะแยกย้ายกันทำหน้าที่ของตัวเอง แต่พอเห็นชายคนที่เดินออกไปเอารถไม่ได้ขับไปให้นายก็ยิ้มกันถ้วนหน้า
“อดตามนายไปดูคุณพิกับเพื่อนเลยนะครับ” ชายที่ถูกพาดพิงยิ้มน้อย ๆ และเดินกลับไปหน้าบ้าน ดูแลความปลอดภัยต่อ พวกที่เหลือก็ทำหน้าที่กันด้วยความจงรักต่อไป..
“ดูรูปคุณพิกันมั้ย?” จากบรรยากาศที่เงียบเชียบกลับมีสีสันขึ้นมาเพราะ..
เด็กหนุ่ม ม.3 ที่ได้ชื่อว่า..เป็นสะใภ้คนเล็กของบ้านมุราคาวะ
.
.
“ฮัดเช่ย..” สงสัยฝุ่นจะเยอะ หรือใครพูดถึงผมครับ?
.......
ตัดแบ่งเป็นสองตอนนะคะ(จะได้กดดันตัวเองให้จบตอนหลังที่เขียนค้าง..จบไม่ลงซักที55)
ครึ่งหลังไม่เกินวันศุกร์ค่ะ(เหงื่อตก)
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ (สู้โว้ย!!)
o22 :o8: :pig4:
-
คริคริ นิดนึง ขอการ์ดบ้านมุราคาวะสักคนได้มั้ยคะ?? โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ย้ำกันด้วยจูบ อย่างนี้ถ้าจำไม่ได้ก็ไม่รู้จะว่าไงแร้นนนนนนนนนนนน เอร๊ยยยยยยยยยยยยย
น้องวินของพี่ จะเซย์เยสแล้วใช่มั้ยคะ? >//////////<
(ตรงนี้ค่ะคุณจิ เหลือหนึ่งที่ “พี่ต้าร์เค้าถามอะไรวะ?” โยก้อนหินถามทางไปก่อน 1 ลูก..ไอ้วินเงียบครับ........โยนก้อนหิน น หนูหาย)
-
กรี๊สสสสสสส ไรท์เตอร์มาต่อแล้วววววววววว :mc4: :mc4:
คิดถึงพิกะไทมากมายยย :m3:
ไม่ไหวแล้วววววววว จะน่ารักไปไหนเนี่ยยยย
ชอบที่ซู้ดดดดดดดดด
มาต่อไวไวนะคร้าาาา
:L1:
o13
-
ไทนี่ร้ายขึ้นทุกวันนะ มีสั่งสอนพิให้รู้สึกด้วย
-
:-[ ตัวบิดกันเลยทีเดียว ฮี่ๆ
การ์ด(เค้าเรียกการ์ดใช่มั้ย? แลดูน่ารักเกิน 55)บ้านน้องไทน่ารักได้อีก :laugh: ต่อหน้าไทโยซังนี่ขรึมเชียว พอลับหลังล่ะ ฮ่่าๆ
ไทงอนบ่อยๆเด๋วน้องพิเบื่อง้อทำไงเนี่ย? แต่ง้องอนกันด้วยจุ๊ฟแบบนี้อาจจะไม่เบื่อก็ได้เนอะ =///////=
เกริ่นๆแบบนี้ เด๋วคุณจิจะจัดสเปน้องวินกะพี่ต้าร์ป่าวคะ?เนี่ย? ^^
ปล. น้องพิลืมอะไรอะ? ลืมโทรกลับหาพี่เล็กปะคะ? (ถ้าใช่ก็ดีแล้วแหละ ลืมไปนานๆเลยนะ 555)
-
อ่านเรื่องของน้าโยแล้วรู้สึกอิ่มอร่อยแต่รสชาติมันออกขมไปนิ้ดสสสสสสสส
พอกลับมาตอนปัจจุบัน เฮ้อ อิ่มอร่อยเปรี้ยวเผ็ดหวานมัน กินซะอิ่มจนพุงจะแตก
แต่ก็ยังไม่ยอมจะวางช้อน อิอิ
+1ให้น้าโยกับน้องเผ่าคับ
-
ครึ่งหลังวันศุกร์เหรอ อ้าว ก็พรุ่งนี้แล้วสิ งั้นก็สู้ ๆ นะ อิ อิ อิ
ให้ตายเถอะ พินี่ คนรุมกันหึ่ง ๆ ขนาดนี้ ชักอยากเห็นอิมเมจของพิแล้วสิ
แต่ไทนี่โรแมนติกแบบโหดนิด ๆ นะ มีการให้บทเรียน พร้อมกับบทลงโทษหื่น ๆ
แบบนี้พิจะไปไหนรอด แต่ที่แน่ ๆ พิครับ หนูลืมโทร.หาพี่เล็กนะ
งานจะเข้าหนูมั๊ยอ่ะ
-
ในเมื่อพิกับไทหวานๆกันแล้ว
ตอนนี้ก็ต้องเข้ามาเชียร์วินกับพี่ต้าร์ให้สมหวัง
ว่าแต่คู่วินกับพี่ต้าร์จะมีให้อ่านด้วยหรือเปล่าจิ
รอตอนน่ารักๆของน้าโยกับเผ่าจ้าชอบคู่นี้มาก :กอด1:
-
ขอเมนท์ให้กับตอนน้าโยกับเผ่าก่อน :m15: มันเศร้าจริงๆนะ น้ำตาคลอเลย....... :impress3:
-
:m20: เหล่าการ์ดบ้านมุราคาวะเป็นเอามากว่ะ บ้าเ่ห่อนายหญิง(จะเรียกยังไงดีล่ะ?)คนใหม่กันทั้งนั้น :laugh:
ไทนี่ก็เจ้าเล่ห์จริงๆเนอะ o3 แบบนี้ไม่ว่าเมื่อไหร่พิก็คงตามไม่ทันล่ะ~
-
สั่งสอนพิด้วยจูบ อืม ถ้าไม่ใช่ไททำไมไ้ด้นะเนี้ย หุหุ :impress2:
-
พี่จิ อยากอ่านส่วนบอดี้การ์ดอ่ะ
อะไรยังไงที่ไหนอย่างไรทำไม???
รู้สึกน่ารักสนุกดีค่ะ 555+
ยังคงความหวาน จุ๊บๆ
หนูว่านะคะ จบไม่ลงก็ต่อไปเรื่อยๆแหละ จนกว่าจะเบื่อกันไปข้าง ฮึๆ
-
เรื่องของน้าโยคงเป็นเหมือนพายุฝนตกลงมากระทันหัน โดยไม่มีเค้าลางแม้กระทั่งเจ้าตัวยังตกใจ
การตั้งรับ การตัดสินใจเลยผิดจังหวะผิดมุมไปสำหรับทุกคนที่โดนพายุลูกนี้
แต่ของพิคงจะเป็นจันทร์ในข้างแรมที่ค่อยๆ เปล่งแสงออกมา จนถึงเวลาที่พอเหมาะ
แต่จะเวลาไหน เมื่อไร คงเป็นไปแล้วแต่เหตุ แล้วแต่สถานการณ์ ใช่ไหมคะ
-
เรื่องของน้าโยคงเป็นเหมือนพายุฝนตกลงมากระทันหัน โดยไม่มีเค้าลางแม้กระทั่งเจ้าตัวยังตกใจ
การตั้งรับ การตัดสินใจเลยผิดจังหวะผิดมุมไปสำหรับทุกคนที่โดนพายุลูกนี้
แต่ของพิคงจะเป็นจันทร์ในข้างแรมที่ค่อยๆ เปล่งแสงออกมา จนถึงเวลาที่พอเหมาะ
แต่จะเวลาไหน เมื่อไร คงเป็นไปแล้วแต่เหตุ แล้วแต่สถานการณ์ ใช่ไหมคะ
=v= ชอบรีนี้จัง ที่มาของชื่อเรื่องอาจเป็นเพราะแบบนี้ก็ได้
บอกตรงๆว่าเรื่องราวที่เป็นไปกับชื่อเรื่อง ... ไอไม่เคยคิดออกเลยแหละว่ามันเกี่ยวดองข้องกันตรงไหน~
-
คริคริ นิดนึง ขอการ์ดบ้านมุราคาวะสักคนได้มั้ยคะ?? โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ย้ำกันด้วยจูบ อย่างนี้ถ้าจำไม่ได้ก็ไม่รู้จะว่าไงแร้นนนนนนนนนนนน เอร๊ยยยยยยยยยยยยย
น้องวินของพี่ จะเซย์เยสแล้วใช่มั้ยคะ? >//////////<
(ตรงนี้ค่ะคุณจิ เหลือหนึ่งที่ “พี่ต้าร์เค้าถามอะไรวะ?” โยก้อนหินถามทางไปก่อน 1 ลูก..ไอ้วินเงียบครับ........โยนก้อนหิน น หนูหาย)
กอดคุณนุ่น เอาไปเลยค่ะคุณนุ่นการ์ดบ้านนี้จิยกให้ค่ะ55+ ตามไปแก้แล้วนะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
กรี๊สสสสสสส ไรท์เตอร์มาต่อแล้วววววววววว :mc4: :mc4:
คิดถึงพิกะไทมากมายยย :m3:
ไม่ไหวแล้วววววววว จะน่ารักไปไหนเนี่ยยยย
ชอบที่ซู้ดดดดดดดดด
มาต่อไวไวนะคร้าาาา
:L1:
o13
ดีใจที่ชอบนะคะ คิดถึงคู่นี้เหมือนกันค่ะ เอ่อ..จะรีบมาต่อค่ะ(กลืนน้ำลายเหนียวกันเลยทีเดียว) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ไทนี่ร้ายขึ้นทุกวันนะ มีสั่งสอนพิให้รู้สึกด้วย
ใช่ค่ะ ร้ายกาจที่สุดอ่ะ (ทำแค่จูบได้ยังไงยะ!!) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:-[ ตัวบิดกันเลยทีเดียว ฮี่ๆ
การ์ด(เค้าเรียกการ์ดใช่มั้ย? แลดูน่ารักเกิน 55)บ้านน้องไทน่ารักได้อีก :laugh: ต่อหน้าไทโยซังนี่ขรึมเชียว พอลับหลังล่ะ ฮ่่าๆ
ไทงอนบ่อยๆเด๋วน้องพิเบื่อง้อทำไงเนี่ย? แต่ง้องอนกันด้วยจุ๊ฟแบบนี้อาจจะไม่เบื่อก็ได้เนอะ =///////=
เกริ่นๆแบบนี้ เด๋วคุณจิจะจัดสเปน้องวินกะพี่ต้าร์ป่าวคะ?เนี่ย? ^^
ปล. น้องพิลืมอะไรอะ? ลืมโทรกลับหาพี่เล็กปะคะ? (ถ้าใช่ก็ดีแล้วแหละ ลืมไปนานๆเลยนะ 555)
การ์ดบ้านนี้ฮาค่ะ พิเค้าไม่เบื่อง้อนะคะ(เดาเอา) คู่น้องวินจิมีให้อ่านผ่านน้องพิเรื่อย ๆ ค่ะ ส่วน ปล.เรามาทำให้พิลืมกันเถอะนะคะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
อ่านเรื่องของน้าโยแล้วรู้สึกอิ่มอร่อยแต่รสชาติมันออกขมไปนิ้ดสสสสสสสส
พอกลับมาตอนปัจจุบัน เฮ้อ อิ่มอร่อยเปรี้ยวเผ็ดหวานมัน กินซะอิ่มจนพุงจะแตก
แต่ก็ยังไม่ยอมจะวางช้อน อิอิ
+1ให้น้าโยกับน้องเผ่าคับ
เป็นความขมที่ซ่อนน้ำตาลปี๊บไว้ข้างในจนแทบจะปริออกมาเลยค่ะสำหรับคู่น้าโย55 ขอบคุณที่ติดตามและคะแนนนะคะ
ครึ่งหลังวันศุกร์เหรอ อ้าว ก็พรุ่งนี้แล้วสิ งั้นก็สู้ ๆ นะ อิ อิ อิ
ให้ตายเถอะ พินี่ คนรุมกันหึ่ง ๆ ขนาดนี้ ชักอยากเห็นอิมเมจของพิแล้วสิ
แต่ไทนี่โรแมนติกแบบโหดนิด ๆ นะ มีการให้บทเรียน พร้อมกับบทลงโทษหื่น ๆ
แบบนี้พิจะไปไหนรอด แต่ที่แน่ ๆ พิครับ หนูลืมโทร.หาพี่เล็กนะ
งานจะเข้าหนูมั๊ยอ่ะ
แอร้ยยย แอบตกใจนึกว่าวันนี้วันศุกร์จริง ๆ อิมเมจของพิจิเคยเกริ่นไว้ตอน..ตอนที่เท่าไหร่จำไม่ได้แล้วอ่ะ แหะแหะ จะพยายามเล่าอิมเมจของพิผ่านตัวอื่นนะคะ(ซึ่งไม่รู้จะได้เขียนรึเปล่า) จิตั้งใจให้พิลืมโทรหาพี่เล็กค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ในเมื่อพิกับไทหวานๆกันแล้ว
ตอนนี้ก็ต้องเข้ามาเชียร์วินกับพี่ต้าร์ให้สมหวัง
ว่าแต่คู่วินกับพี่ต้าร์จะมีให้อ่านด้วยหรือเปล่าจิ
รอตอนน่ารักๆของน้าโยกับเผ่าจ้าชอบคู่นี้มาก :กอด1:
คู่น้องวินจิจะมีให้อ่านผ่านน้องพิเรื่อย ๆ ค่ะ ส่วนตอนน่ารักของน้าโย..รอก่อนเนอะคะ จิขอปั่นครึ่งหลังก่อนแล้วค่อยนั่งบิ้วท์น้าโยเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ขอเมนท์ให้กับตอนน้าโยกับเผ่าก่อน :m15: มันเศร้าจริงๆนะ น้ำตาคลอเลย....... :impress3:
เหล่าการ์ดบ้านมุราคาวะเป็นเอามากว่ะ บ้าเ่ห่อนายหญิง(จะเรียกยังไงดีล่ะ?)คนใหม่กันทั้งนั้น
ไทนี่ก็เจ้าเล่ห์จริงๆเนอะ แบบนี้ไม่ว่าเมื่อไหร่พิก็คงตามไม่ทันล่ะ~
กอดคุณไอ โอ๋ๆๆ หายแล้วน๊าาา
การ์ดบ้านนี้น่ารักนะคะ55 น้องไทเค้ามีมุขใหม่ ๆ มาให้เราแซวได้ตลอดค่ะ
สั่งสอนพิด้วยจูบ อืม ถ้าไม่ใช่ไททำไมไ้ด้นะเนี้ย หุหุ :impress2:
เนอะคะ สอนด้วยจูบเนี่ยไม่ใช่ไททำไม่ได้จริง ๆ แหละค่ะ55 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
พี่จิ อยากอ่านส่วนบอดี้การ์ดอ่ะ
อะไรยังไงที่ไหนอย่างไรทำไม???
รู้สึกน่ารักสนุกดีค่ะ 555+
ยังคงความหวาน จุ๊บๆ
หนูว่านะคะ จบไม่ลงก็ต่อไปเรื่อยๆแหละ จนกว่าจะเบื่อกันไปข้าง ฮึๆ
กระต่ายชอบการ์ดเหรอคะ พี่ก็ชอบค่ะ เค้าฮาดีอ่ะ เดี๋ยวเขียนให้เรื่อย ๆ นะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะจ๊ะ จุ๊บุ
เรื่องของน้าโยคงเป็นเหมือนพายุฝนตกลงมากระทันหัน โดยไม่มีเค้าลางแม้กระทั่งเจ้าตัวยังตกใจ
การตั้งรับ การตัดสินใจเลยผิดจังหวะผิดมุมไปสำหรับทุกคนที่โดนพายุลูกนี้
แต่ของพิคงจะเป็นจันทร์ในข้างแรมที่ค่อยๆ เปล่งแสงออกมา จนถึงเวลาที่พอเหมาะ
แต่จะเวลาไหน เมื่อไร คงเป็นไปแล้วแต่เหตุ แล้วแต่สถานการณ์ ใช่ไหมคะ
เม้นท์กระแทกใจอีกแล้วนะคะ คุณอ่านและสามารถตีความได้แทงใจคนแต่งตลอด(แบบไม่ต้องอธิบายอะไรคุณก็อ่านได้ทะลุอ่ะ..นั่นเพราะดิชั้นอธิบายไม่ได้เรื่องนั่นเอง55+) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
เรื่องของน้าโยคงเป็นเหมือนพายุฝนตกลงมากระทันหัน โดยไม่มีเค้าลางแม้กระทั่งเจ้าตัวยังตกใจ
การตั้งรับ การตัดสินใจเลยผิดจังหวะผิดมุมไปสำหรับทุกคนที่โดนพายุลูกนี้
แต่ของพิคงจะเป็นจันทร์ในข้างแรมที่ค่อยๆ เปล่งแสงออกมา จนถึงเวลาที่พอเหมาะ
แต่จะเวลาไหน เมื่อไร คงเป็นไปแล้วแต่เหตุ แล้วแต่สถานการณ์ ใช่ไหมคะ
=v= ชอบรีนี้จัง ที่มาของชื่อเรื่องอาจเป็นเพราะแบบนี้ก็ได้
บอกตรงๆว่าเรื่องราวที่เป็นไปกับชื่อเรื่อง ... ไอไม่เคยคิดออกเลยแหละว่ามันเกี่ยวดองข้องกันตรงไหน~
เห็นด้วยกับคุณไออย่างที่สุดค่ะ
จิ้มบวกคืนและขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:กอด1: :pig4:
-
:z13:
ขอการ์ดเค้าสักคนสิตัว อยากฟังการ์ดทั้งหลายนินทาสะใภ้มาก 555 :laugh:
-
ก็ว่าทำไมยังคาใจกะเรื่องน้าโย...ที่แท้เธออ่านข้ามแหละเบียร์ :z3:
สำหรับน้าโย...มันโซแซดจริงๆ :sad4: กลัวเลยอะว่าถ้าตารู้เรื่องพิกับไทแล้วอะไรจะเกิดขึ้น
ฮาสาวออมและคณะมากๆเลยค่ะพี่จิ นึกถึงนักเรียนสาวๆ(?)ที่โรงเรียนเค้าคุยกัน ใช้คำตลกๆแบบนี้เลยอะ :m20:
แต่ไททำไมตัดใจไม่ค้างได้ล่ะคะ หุหุ :z1:
-
อ่านแล้วอยากบอกว่าไทอะ คิดิธีการสั่งสอนที่เลดี้อ่านแล้วแอบยิ้มอะ
เขินไปเลยอะ แต่ว่าการ์ดบ้านน้องไท รู้สึกจะเป็นปลื้มกับน้องพิทุกคน
แต่ไหงได้ก็น้องพิน่ารักอะนะ แต่น้องวินอะจะว่าไงนี่เรื่องพี่ต้า ไหง
ก็บอกว่ารออ่านครึ่งต่อไปจ๊ะ :impress3:
-
เศร้ามากมาย T T
พี่โยไม่น่าติดเหล้าขนาดนั้นน่ะ
น่าจะอยู่ดูแลเผ่าแล้วทำให้พ่อหายโกรธดีกว่า
-
อ่านเรื่องของน้าโยแล้วเศร้า :sad4: หวังว่าคู่ของพิ คุณตาคงไม่ใจร้ายแบบนี้นะคะ
ps. อยากอ่านตอนพิเศษคู่ของพี่ต้าร์กับวิน แล้วก็พี่โป้งกับเต๋าด้วยอ่ะ(คู่หลังนี้เกี่ยวมั้ยเนี่ย แต่แอบจิ้นไปก่อนแล้วเรียบร้อย 55+)
-
ไทโยซังเล่นสังสอนกันขนาดนี้
พิก็จำได้ติดปาก เอ้ย ขึ้นใจเลยสิ
เดี๋ยวนี้แอบแรงน๊าพิเนี่ย
มีถามอ่ะว่าค้างไหม พัฒนาขึ้นเยอะเลย :laugh:
ว่าแต่ข้องใจอยู่เรื่องนึงอ่ะ
"อีโดมธรรมศาสตร์" >>> มันคืออะไรอ่ะ คำด่าหรือคำสร้อยธรรมดา
มีความหมายอะไรหรือป่าว เค้าสงสัยอ่ะ
ไม่อยากให้สถาบันเค้ามีความหมายไปในทางไม่ดี ไม่ว่ากันน๊าจิ
-
อ๋า........น่ารักอีกแว้วววว
กรี๊ดๆๆๆ อ่านแล้วก็อมยิ้ม
จะอ่านในที่ทำงานไม่ได้ซ๊ะที
เจ้านายถามตลอด เฮ้อ :เฮ้อ:
-
:z13:
ขอการ์ดเค้าสักคนสิตัว อยากฟังการ์ดทั้งหลายนินทาสะใภ้มาก 555 :laugh:
จิ้มคืนอ่ะ -///- เตงชอบการ์ดเหรอ?..แล้วไม่ชอบเค้าเหรอ? (แอร้ยยยย) จุ๊บุๆๆๆๆๆๆ
ก็ว่าทำไมยังคาใจกะเรื่องน้าโย...ที่แท้เธออ่านข้ามแหละเบียร์ :z3:
สำหรับน้าโย...มันโซแซดจริงๆ :sad4: กลัวเลยอะว่าถ้าตารู้เรื่องพิกับไทแล้วอะไรจะเกิดขึ้น
ฮาสาวออมและคณะมากๆเลยค่ะพี่จิ นึกถึงนักเรียนสาวๆ(?)ที่โรงเรียนเค้าคุยกัน ใช้คำตลกๆแบบนี้เลยอะ :m20:
แต่ไททำไมตัดใจไม่ค้างได้ล่ะคะ หุหุ :z1:
สีม่วงช่างสดใสจริง ๆ น้าโยเศร้าเนอะคะ..แต่พี่ว่ามันก็ไม่ได้เศร้ามากนะคะ เพราะเค้าก็ยังอยู่ด้วยกันอ่ะ แต่ถึงตาพิจะไม่ดราม่าหนักเท่าน้าโยค่ะ(ถึงจะไม่ง่ายนักก็เถอะ) สาวออมและเพื่อนพี่เอามาจากเพื่อนสาวค่ะ ทุกครั้งที่ชีเม้าท์กับพี่ต้องชีฮาแตกตลอดเวลาอ่ะ น้องไทแอบละอายใจค่ะ ตาอยู่ก็เลยต้องอดทนอ่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
อ่านแล้วอยากบอกว่าไทอะ คิดิธีการสั่งสอนที่เลดี้อ่านแล้วแอบยิ้มอะ
เขินไปเลยอะ แต่ว่าการ์ดบ้านน้องไท รู้สึกจะเป็นปลื้มกับน้องพิทุกคน
แต่ไหงได้ก็น้องพิน่ารักอะนะ แต่น้องวินอะจะว่าไงนี่เรื่องพี่ต้า ไหง
ก็บอกว่ารออ่านครึ่งต่อไปจ๊ะ :impress3:
เนอะคะ ไทน่ารัก..สอนแต่ละอย่างติดตรึงไปเลยนิ55+ การ์ดบ้านนี้แอบฮาค่ะ ส่วนน้องวินจิจะให้น้องพิเล่าเรื่อย ๆ นะคะ ครึ่งหลังนี่กำลังพยายามอยู่ค่ะ(จิเพิ่งขึ้นจากเรือสำรวจน้ำท่วมมาค่ะ..ฝากน้องซื้อข้าวเข้ามาให้กินกันเลยทีเดียว แบบจิหมดแรงค่ะ55+) ขอบคุณที่ติดตามนะคะเลดี้
เศร้ามากมาย T T
พี่โยไม่น่าติดเหล้าขนาดนั้นน่ะ
น่าจะอยู่ดูแลเผ่าแล้วทำให้พ่อหายโกรธดีกว่า
กอด โอ๋ๆๆๆ หายแล้วเนอะคะ เครียดและสังคมพาไปค่ะ และทิฐิที่สูงเลยทำให้น้าโยไม่สามารถกลับไปหาพ่อได้อ่ะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
อ่านเรื่องของน้าโยแล้วเศร้า :sad4: หวังว่าคู่ของพิ คุณตาคงไม่ใจร้ายแบบนี้นะคะ
ps. อยากอ่านตอนพิเศษคู่ของพี่ต้าร์กับวิน แล้วก็พี่โป้งกับเต๋าด้วยอ่ะ(คู่หลังนี้เกี่ยวมั้ยเนี่ย แต่แอบจิ้นไปก่อนแล้วเรียบร้อย 55+)
กอด โอ๋ๆๆๆ ไม่เศร้าแล้วนะคะ น้องพิไม่หนักเท่าน้าโยค่ะ สว่น ปล.จิจะให้น้องพิเล้าเรื่องคู่อื่นเรื่อย ๆ นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ไทโยซังเล่นสังสอนกันขนาดนี้
พิก็จำได้ติดปาก เอ้ย ขึ้นใจเลยสิ
เดี๋ยวนี้แอบแรงน๊าพิเนี่ย
มีถามอ่ะว่าค้างไหม พัฒนาขึ้นเยอะเลย :laugh:
ว่าแต่ข้องใจอยู่เรื่องนึงอ่ะ
"อีโดมธรรมศาสตร์" >>> มันคืออะไรอ่ะ คำด่าหรือคำสร้อยธรรมดา
มีความหมายอะไรหรือป่าว เค้าสงสัยอ่ะ
ไม่อยากให้สถาบันเค้ามีความหมายไปในทางไม่ดี ไม่ว่ากันน๊าจิ
พิพัฒนาตัวเองได้เร็วมากค่ะ55+ จริง ๆ โดมธรรมศาสตร์ของจิ คือ แข็งแรง ทนทาน เป็น 1 เดียว ไม่สามารถหาจากที่ไหนได้อีก และน้องออมก็เป็นความหวังเดียวของกลุ่มเพื่อนสาวน่ะค่ะ แต่ที่คุณ jasmin ติงมันก็ถูกอ่ะเนอะคะ คนที่เค้าอยู่สถาบันนี้เค้าจะรู้สึกไม่ดีเอา(ขอโทษค่า)..งั้นจิเปลี่ยนเป็นคำอื่นก็แล้วกันเนอะ ขอบคุณมากค่ะ
อ๋า........น่ารักอีกแว้วววว
กรี๊ดๆๆๆ อ่านแล้วก็อมยิ้ม
จะอ่านในที่ทำงานไม่ได้ซ๊ะที
เจ้านายถามตลอด เฮ้อ :เฮ้อ:
น่ารักเน้อออ ชวนเจ้านายมาอ่านด้วยซะเลยค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:กอด1:รายตัว จัดบวกไปอีกชุดใหญ่..ครึ่งหลังไม่เกินวันศุกร์ค่ะ55+
-
.
.
.
เมื่อเช้าฝนตกครับ อากาศเย็นเลยต้องขุดเสื้อกันหนาวมาใส่ เผื่อไทด้วยตัวหนึ่ง วันนี้ผมจะไปโรงเรียนพร้อมไทครับ หืมมมมม มารับแต่เช้าเลย..คิดถึงล่ะซี๊
“อ้าวไท มารับพิเหรอ ทานข้าวด้วยกันก่อนลูก” ตาทักและชวนไทกินข้าว ไทยกมือไหว้ตา ป้าอร พี่ช้างและหิ้วน้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋ไปให้ป้าอร
“ผมซื้อมาเผื่อป้าอร พี่ช้างกับอินด้วยครับ เจ้านี้อร่อยนะครับ” อินยกมือไหว้ไทและขอบคุณ อินไม่สบายครับ ไม่ได้ไปโรงเรียนมา 2 วันแล้ว แต่วันออกร้านอินบอกว่าต้องหายทันแน่ ๆ อยากเห็นไอ้วินกับไอ้เต๋าเต้นเมียงูใช่มั้ยล่า555 กินข้าวเสร็จผมก็ขึ้นไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า เด็กญี่ปุ่นโดดขึ้นเตียงผม ดึงผ้าห่มมาคลุม หลับตาพริ้ม..มันเขี้ยวชะมัด!! ผมรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า หยิบเสื้อกันหนาวที่เตรียมให้ไท ย่องไปที่เตียงเบา ๆ
“จงหลับ ๆ ๆ ๆ” ผมคร่อมไทแล้วกดปากลงที่แก้มไทแล้วพูดงึมงำใส่ ไทยิ้ม หลับตาตอบผมเบา ๆ ‘หลับอยู่ครับ’ ผมเปลี่ยน Target มาที่ริมฝีปากนุ่ม และทำการ lock ทันที
“555พิแกล้งผม555 พอแล้ว55” ผมดูดปากไทแบบเด็กดูดนม..ขำอ่ะดิ55 ไทจุ๊บปากผมทีหนึ่งก่อนจะดึงผมมากอดไว้ นอนกอดกันนิ่ง ๆ แบบนี้ก็ดีเหมือนกันครับ อุ่นดี ผมยื่นเสื้อกันหนาวให้ไท เด็กญี่ปุ่นยื่นมือออกมาทั้งสองข้าง ผมยิ้มและสวมให้แบบไม่ขัด..ว่าไงว่าตามกันอ่ะ เดินลงมาไหว้ตาและไปโรงเรียน
วันหนึ่ง ๆ ของผมกับไทก็วนเวียนแบบนี้ล่ะครับ เช้ามารับ เย็นรอมาส่ง จนถึงวันก่อนงานออกร้าน
“เย็นนี้ไทไม่ต้องรอรับผมนะ คงดึกอ่ะ ต้องจัดของเข้าร้านแล้วก็จัดร้านให้เรียบร้อย ห้องไทเรียบร้อยแล้วดิ” ผมนั่งเอาหลังอิงอก เช้านี้ไทมารับผมก่อนไปโรงเรียน แต่ผมจะเอารถไปเองครับ เพราะไม่รู้จะเตรียมร้านเสร็จกันกี่โมง ไทจะได้ไม่ต้องมานั่งตบยุงรอผม
“ครับ แต่เย็นไทจะรอ..กินข้าวเย็นพร้อมกัน นะ” ผมได้แต่ยิ้ม เอาแต่ใจจริง ๆ ผมจะทำยังไงได้ล่ะ คนเอาแต่ใจเราก็ต้องตามใจสิครับ
“มาพร้อมกันเหรอวะ? พี่ไทครับผมซื้อสตาร์ซอคเกอร์ให้พี่แล้วนะครับ” เดินมาหน้าห้องพยาบาลชายก็เอาใจไทเหมือนเดิม จะนานได้ซักแค่ไหนว๊า.. วันนี้ไม่มีการเรียนการสอนเลยครับ เด็กเตรียมจัดร้าน อาจารย์เตรียมงาน ผมกับเพื่อนเองก็ขนป้าย ยกซุ้มมาวาง สาว ๆ ก็เตรียมแก้ว กับพวกที่ต้องทำน้ำปั่น ไม่รู้อะไรบ้าง ต้องยกโต๊ะมาเพิ่มอีก 2 ตัว เยอะอะไรขนาดนั้นวะเนี่ย?
“พิปีนี้ห้องเราใครถ่ายรูปอ่ะ” ผมเงยหน้าขึ้นมามองอ้อม งานออกร้านทุกปีจะมีผู้ปกครองมาเดินซื้อของ และจะต้องเก็บภาพเป็นที่ระลึกหน้าซุ้มของแต่ละห้อง ส่งอาจารย์หลังเสร็จงานครับ ปีที่แล้วอาจารย์ที่ปรึกษาผมรับอาสาถ่ายเอง แต่ปีนี้แกจะเดินเที่ยวครับ
“อ้อมได้มั้ยล่ะ เดี๋ยวผมเอากล้องที่บ้านมาให้” อ้อมทำหน้าลังเลอยู่พักนึง แต่ก็ยิ้มและรับปากว่าจะเป็นคนเก็บภาพเอง ส่วนกล้องก็จะเอากล้องของตัวเองออกมาใช้ด้วย อ้อมชอบถ่ายรูปนะครับ วันนี้อ้อมก็ถ่ายภาพตอนเพื่อนเตรียมงานไปหลายภาพ ผมเห็นกล้องอ้อมมีหลายตัวครับ แบบที่เจ๋ง ๆ เลนส์แพง ๆ อ้อมก็มีครับ
“พิซุ้มนี้นอกจากดอกไม้พลาสติกกับริบบิ้นแล้วมีอย่างอื่นแต่งด้วยป่ะ” ผมส่ายหน้าตอบอ้อม
“งั้นเย็นนี้เราล้างรูปเอามาแขวนดีกว่า” ผมยิ้มให้และลงมือทำงานต่อไป..อยากทำอะไรก็ทำเถอะ กูเหนื่อยครับ ก้ม ๆ เงย ๆ หยิบจับทำโน่นนี่ เพลินจนลืมเวลา แรงสั่นจากโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงทำให้ต้องละมือจากป้ายโคตรอาร์ตของตัวเอง..สั่นแรงสะเทือนไปถึงไหนต่อไหนเลยครับ55
“ครับ..สั่งข้าวขาหมูกับเกาเหลาร้านป้าอ้วนให้หน่อยนะ เดี๋ยวผมไป..น้ำเปล่าก็พอ..ครับ ครับผม” สั่งไทให้ซื้อข้าวรอและยกป้ายอันสุดท้ายขึ้นมาตอกตะปู..เสร็จซะที เหลือเก็บรายละเอียดอีกนิดหน่อย ค่อยทำหลังกินข้าวก็แล้วกัน หันหลังเดินมาเรียกวินกับเต๋าให้เลิกดีไซน์ท่าเมียงูและไปกินข้าวกันได้แล้ว สงสารพ่อแม่มันจริง ๆ ครับ เดินมาแคนทีนก็เจอพี่โป้ง ผมตะโกนทักพี่โป้งก็ยิ้มให้ แต่ไม่เดินเข้ามาคุย ผมเดินเข้ามาในแคนทีนก็เห็นมือชายโบกไหว ๆ อ๋องนั่งคุยกับน้องมิ้นท์ น้องครีม ก้องกินข้าว แล้วเด็กญี่ปุ่นหายไปไหนวะ?
“ไทล่ะ” ผมถามหาไทกับก้อง เลื่อนจานข้าวขาหมูที่วางไว้มาตักกิน ยิ้มให้น้องมิ้นท์กับน้องครีม
“เดินไปสั่งเกาเหลาให้มึงแหละพิ” ผมพยักหน้าและกวาดขาหมูนิ่ม ๆ เข้าปาก อร่อยมวากกก
“พี่พิวันงานจะอยู่ถึงเย็นมั้ยคะ? มิ้นท์จะชวนพี่พิเดินดูงานด้วยกันน่ะค่ะ..พี่เต๋า พี่ชายกับพี่ไทก็เดินด้วยนะคะ” ผมยิ้มให้น้องมิ้นท์แต่ไม่ได้รับปากว่าจะเดินด้วย เพราะปีนี้ตา พี่ช้าง ป้าอรกับอินจะมาเดินเที่ยว ผมต้องพาตาเที่ยวครับ เออ..แล้วพี่เล็กกับพี่สาวล่ะ? วันนั้นพี่เล็กโทรหาผมแล้วผมบอกจะโทรกลับนี่หว่า คงไม่มีอะไรมั้ง..มันผ่านมาตั้งหลายวันแล้วนี่ ชามเกาเหลาที่ลอยข้ามไหล่ผมมาทำให้ผมหยุดความคิดเรื่อยเปื่อยและหันมาสนใจกลิ่นน้ำซุปหอม ๆ แทน
“ขอบคุณคร๊าบบบบ” ยิ้มหวานขอบคุณเด็กญี่ปุ่นและลงมือกินอย่างไม่สนใจใคร วินถือชามเย็นตาโฟชามเบ้อเริ่มนั่งตรงข้ามผม จ้วงเอาปลาหมึกดองมากิน เต๋าตักข้าวโพดอ่อนกับเนื้อมาให้และตักเอาผักบุ้งในเกาเหลาผมคืน..กำไรเห็น ๆ อ่ะ55 แก้วน้ำเปล่าเลื่อนมาตรงหน้า เงยหน้าขึ้นมาสบตาสีน้ำตาลแล้วยิ้มให้อีกที..น่ารักชิบเป๋ง > < สะดุ้งกับโทรศัพท์อีกครั้ง หยิบออกมาดู..ตายยากจริงๆ
“ครับ..555 ผมวุ่น ๆ กับเตรียมงานออกร้านครับ..ครับ ครับ ไม่แน่ใจครับ ครับ” พี่เล็กโทรมาครับ แซวผมว่าผมเข้าห้องน้ำนานจนต้องโทรตามให้ออกมา กลัวผมจะเป็นลมในห้องน้ำซะก่อนถึงวันออกร้าน ผมมองไทและบอกรวม ๆ มันจะได้ไม่ต้องถามกันอีก
“พี่เล็กโทรมาน่ะ น้องชายพี่สาว ลูกเพื่อนตากูไง เค้าว่าจะมาเดินงานออกร้านด้วย ไอ้วินกับมึงต้องเต้นให้พลิ้วนะ กูขอแบบเฟี้ยวเงาะ ตากูชอบ55” เพื่อนผมขำแต่ไทหน้านิ่ง ไม่ต้องห่วงครับ..ผมรู้ว่าต้องทำยังไง กินข้าวเสร็จก็แยกกันไปซุ้ม ยกเว้นผมที่ชวนไทไปเป็นเพื่อนหาอาจารย์ที่ปรึกษา แวะเข้าห้องโสต มองซ้ายขวา..ปลอดคน
“พี่เล็กกับพี่สาวจะมาเดินวันออกร้านนะครับ ไท..ผมจะระวังตัว ยิ้มหน่อยเร็ว” เด็กญี่ปุ่นยิ้มบาง ๆ และดึงผมเข้ามากอด ผมตบหลังเบา ๆ การคิดอะไรลึก ๆ ของไทผมว่าบางครั้งมันก็ทำให้แย่นะครับ หอมเอาใจไปอีก 2 ฟอด..อารมณ์ดีได้ซะที ผมเดินออกมาก่อน ไทค่อยตามออกมาทีหลัง เก็บรายละเอียดและดูความเรียบร้อย ให้พี่ภารโรงมาเดินสายไฟให้ ช่วยสาว ๆ จัดแก้วและวางพวกขวดผงกาแฟ โกโก้ น้ำหวาน..ดูแล้วยิ่งใหญ่มากครับ ทำเป็นอาชีพได้เลยอ่ะ ตรวจดูว่าเรียบร้อยดีแล้วก็เกณฑ์เพื่อน ๆ มาช่วยอ้อมแขวนรูป..ทำไมมีแต่รูปพวกผู้ชาย มีมากกว่าครึ่งเลยครับ รูปนี้วินน่ารักดีมองกล้องแล้วฉีกยิ้ม รูปนี้ไอ้เต๋าหล่อมากอ่ะ..หันข้างมองอะไรซักอย่าง อมยิ้มนิด ๆ เอาไปให้มันดูดีกว่า
“เต๋า” ผมเรียกและเอารูปไปแปะที่หน้ามัน เต๋าหยิบรูปออกมาดูแล้วนิ่ง ก่อนจะยิ้มน้อย ๆ
“ตอนอ้อมถ่ายมึงมองอะไรวะเต๋า..ยิ้มซะหล่อเลยนะ” มันไม่ตอบแต่หน้ามันยังคงยิ้มแบบเดิมอยู่..มันคิดถึงใครอยู่แน่ ๆ ครับ เอาเถอะ..คนอย่างเต๋าน่ะ ไม่มีทางมีความลับกับผมเกินอาทิตย์ครับ ตอนนี้ก็ให้มันตกอยู่ในภวังค์ไปก่อน555 หยิบรูปจากมือเต๋าแล้วเดินกลับมาช่วยอ้อมติด หือ..รูปผมก็เยอะนะเนี่ย
“พิ..รูปนี้อ้อมขอนะ อ้อมจะติดตรงกลาง” ผมพยักหน้าส่ง ๆ ไปไม่ได้หันไปดูว่าอ้อมจะเอาภาพไหนติดตรงกลาง หืม..แล้วทำไมต้องมาขอผมล่ะ ลุกขึ้นเดินไปดู ..ชัดเลย
“เอาออกเลยอ้อม นี่มันไม่ใช่คนในห้องเรา เอาออกด่วน” รูปไทครับ นั่งตรงม้าหินอ่อนตอนเย็น แสงสวย นายแบบดูดี ภาพนี้ผมให้เต็ม 10 ครับ..อ้อมถ่ายเก็บไว้เยอะรึเปล่าเนี่ย?
“เราอุตส่าห์แอบถ่ายตอนเค้านั่งรอพินะ มีรูปเดียวด้วย ถ้าไม่ให้ติด..เอามา 100 นึง ฮี่ๆๆ” ผมทำปากจู๋บู้บี้ไปมา ควักตังค์ให้อ้อมและขอไฟล์ภาพมาด้วย กล้าไถเพื่อนแบบนี้ไม่ธรรมดานะอ้อม!! รีบเดินเอารูปเด็กญี่ปุ่นมาเก็บที่รถ และกลับไปนัดเพื่อนให้มารวมกัน 8 โมง ผอ.เปิดงาน ตอน 9 โมง งานเริ่ม 9 โมงครึ่งครับ สาว ๆ แจกผ้ากันเปื้อนให้พวกผม.. นึกภาพตามนะครับ ตัวเสื้อเป็นสีดำ แบบสายคล้องคอและเชือกผูกเอวด้านหลัง ข้างหน้าสกรีนน้องเสือ ตรงพุงน้องเสือมีกระเป๋า บนหัวน้องเสือมีชื่อของเด็กเสิร์ฟแต่ละคนสกรีนเป็นภาษาอังกฤษ..ที่ผมเรียกน้องเสือเพราะเสือมันติดกิ๊บครับ!! เห็นแล้วอยากจะเอามาผูกคอตายจริง ๆ เฮ้อออ พันผ้ากันเปื้อนสุดน่ารักเป็นม้วนแล้วซุกรวมไว้ใต้โต๊ะ พรุ่งนี้ผมต้องใส่มันจริง ๆ เหรอ? ทำใจไม่ได้ครับ หยิบโทรศัพท์เตรียมโทรหาไทและแยกย้ายกันกลับบ้าน
“วิน พรุ่งนี้เต็มที่นะ มึงด้วยเต๋า..กูเอาใจช่วย” เต๋าพยักหน้าและยกแขน กำหมัดเข้าหาตัว..เหมือนดูโฆษณาเครื่องดื่มบำรุงกำลังเลยครับ55 ส่วนวินยิ้มเจื่อน ผมเดินเข้าไปกอดคอวินแล้วกระซิบให้ได้ยินแค่สองคน
“กูเอาใจช่วยเรื่องพี่ต้าร์ด้วยนะเว้ย55” ผละออกมาโทรศัพท์ โบกมือส่งเพื่อนและเดินไปที่รถ
“ครับ..เอางี้ เจอกันบ้านผม ครับ..ครับผม” ห้องไทยังไม่เสร็จครับ บ่นว่าต้องเพิ่มตู้โชว์เค้กอีกหลังหนึ่ง ต้องไปขนกันเดี๋ยวนี้..ห้องไทขายเค้กครับ สาว ๆ ห้องมันช่วยกันเสิร์ฟ ผู้ชายช่วยดูแลเรื่องจาน ช้อน ส้อมและเช็ดโต๊ะครับ โชคดีชิบหายอ่ะ ผมขับรถเข้าบ้านมาให้อาหารปลา เอารูปไทขึ้นไปเก็บ ช่วยป้าอรจัดโต๊ะ ไทเดินเข้ามาพร้อมถุงกับข้าว..จะน่ารักไปไหนวะ -//- ทานข้าวเย็นเสร็จก็ส่งตาเข้านอน และส่งไทกลับบ้าน ก่อนออกจากห้องก็โดนลวนลามไปอีก 2-3 หน เอาเหอะว่ะ..อยากหอมอยากจูบก็เอาเหอะ ไม่ขัดใจกันอยู่แล้ว55
-
เช้าวันงานผมบอกตาให้มาประมาณบ่ายสาม กะให้พอดีกับเวลาคนมันเยอะ ๆ ผมจะได้อ้างได้ว่าต้องพาตาไปเดินเที่ยว555 ผมมากับไทครับ เพราะมันจะหาที่จอดรถยาก ถึงมีที่จอดรถเวลาจะกลับก็ออกยากอยู่ดี..คนที่บ้านไทขับมาส่งผมกับมันน่ะครับ ลงจากรถก็แยกกันไปที่ซุ้มตัวเอง ซุ้มของเด็กจะจัดให้ห้องทับ 1 เรียงกัน ต่อมาก็ทับ 2 แบบนี้ครับ 6/1,5/1, 4/1...6/2,5/2,4/2 ห้องผมกับไทเลยอยู่ห่างกันหลายล็อคครับ เดินมาเตรียมของเสร็จก็เอาผ้ากันเปื้อนมาสวมเป็นเพื่อนคนอื่น ๆ ..พอใส่เหมือนกันมันก็ดูดีนะครับ55 ตอนนี้เกือบ 9 โมงแล้ว คนเริ่มทยอยเดินเข้ามาเที่ยวงานกันแล้วครับ ผอ.กล่าวเปิดเสร็จก็ยืนเรียงกันหน้าร้านและร้องเพลงเมียงูประสานเสียง เต๋ากับวินโชว์สเต็ปเทพอยู่หน้าร้าน ได้ผลครับ คนเข้ามามุงกันเต็มเลย55
“เข้ามานั่งกินน้ำปั่นในร้านผมด้วยนะครับ..เราจะโชว์ทุก 2 ชั่วโมง ขอบคุณคร๊าบบบบ” วินกับเต๋าเรียกคนเข้าร้านและเดินเข้ามานั่งจิบน้ำ หน้าอังพัดลม
“ดีนะว่าเต๋ามาเต้นด้วย ไม่งั้นกูไม่เต้นหรอก” ผมยิ้มและเดินไปรับออเดอร์จากลูกค้า เดินเข้าเดินออก ลูกค้าบางคนก็เรียกผม ‘พี่รัน’ จาก พิรุณ เป็น พี่รัน ..ภาษาอังกฤษมันก็ตีกันไปได้หลายแบบ อยากเรียกอะไรก็เรียกเถอะครับ..เจอกันแค่ครั้งเดียว55+
“สวัสดีครับ รับอะไรดีครับ?” ผมยกมือไหว้และเอ่ยถามลูกค้าที่เพิ่งเข้ามานั่งแต่เจาะจงเรียกผมให้ไปรับออเดอร์ ผมมองใบหน้าหลังแว่นกันแดดสีดำ ลูกค้าคนนี้เป็นผู้หญิงครับ มีอายุ แต่งตัวดี..จะเป็นญาติใครในห้องเรารึเปล่า?
“ขอกาแฟปั่น หวานจัดนะหนู” ทวนและรับออเดอร์ เดินเข้ามาบอกสาว ๆ กระซิบถามอ้อม
“ญาติใครรึเปล่าอ้อม จะได้เรียกให้ถ่ายรูปหน้าซุ้ม” อ้อมมองตามนิ้วผมและส่ายหน้า
“เดี๋ยวอ้อมถามให้นะพิ” ผมดึงแขนอ้อมไว้
“อย่าดีกว่า..เดี๋ยวเค้าคงบอกเองแหละ” ได้กาแฟผมก็เดินเอาไปเสิร์ฟ น้าคนนั้นเรียกผมแต่ไม่พูดอะไร แกดูดกาแฟขึ้นมาชิมและยิ้มให้ หยิบเงินมาวาง
“กาแฟกับคนเสิร์ฟไม่รู้อะไรจะหวานกว่ากัน” ผมยืนงงแต่ก็ยกมือไหว้ขอบคุณที่มาอุดหนุน น้าคนนั้นจับมือผมรับไหว้ และเดินออกไป..แล้วเป็นญาติใครอ่ะ? หรือเป็นคุณหญิงคุณนายมาหลอกแต๊ะอั๋งเด็กหนุ่ม ๆ ผมยิ้มและส่ายหัวกับความคิดประหลาดของตัวเอง หยิบเงินไปให้สาว ๆ เข้าลิ้นชัก วินกับเต๋าออกไปเต้นเรียกลูกค้าอีกแล้วครับ..เวลาผ่านไปเร็วเหมือนกันนะเนี่ย ผมง่วนกับแขกและกาแฟมากครับ เอาไปเสิร์ฟผิดโต๊ะก็มี555 ผลัดกันกับเพื่อนมานั่งกินข้าวเที่ยง กินเสร็จก็ต้องรีบออกไปช่วยเสิร์ฟ..ไม่ได้ออกไปแอบดูเด็กญี่ปุ่นเลยอ่ะ
“พี่พิ” หันไปตามเสียงเรียก..น้องปูน น่าร้ากกกก วันนี้น้องปูนใส่เสื้อยืด กางเกงยีนส์ ดูธรรมดาใช่มั้ยครับ..แต่พอมาอยู่บนตัวน้องปูนแล้ว..ผมว่ามันน่ารักมากเลยครับ -///- ผมยิ้มให้น้องและยกมือไหว้พี่แขกกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง น่าจะเป็นแฟนพี่แขก
“นั่งก่อนครับ รับอะไรดีครับ?” ผมชวนทุกคนเข้ามานั่งแต่พี่แขกกับเพื่อนจะเดินเที่ยวงานกันก่อน แล้วจะเข้ามาแวะตอนเย็นอีกที
“ปูนอยู่ที่ร้านพี่พิได้มั้ยคะ? ไม่อยากเดินเบียดคนเยอะ ๆ..น้องปูนจะไม่ซนค่ะพี่พิ” ..ผมยิ้มให้น้องปูนใส คนอะไรน่ารักไม่เกรงใจกันเลยครับ พี่แขกกับเพื่อนไม่ยอมแต่น้องปูนก็ยืนยันจะอยู่ที่ร้านช่วยผม
“งั้นให้น้องเรียงออเดอร์ช่วยเราก็แล้วกัน” อ้อมเข้ามาได้ยินพอดีเลยขอให้น้องปูนช่วยเรียงออเดอร์ที่รับมาจากพวกผมส่งให้สาว ๆ ทำน้ำปั่น พี่แขกกับเพื่อนเดินออกไปแล้วครับ ผมเดินไปเอาเก้าอี้ให้น้องปูนนั่ง และเทน้ำเปล่าให้กินก่อนจะถูกใช้งาน..ผมดูเป็นคนดีเนอะ555
“พี่พิต้องเดินเที่ยวเป็นเพื่อนน้องปูนด้วยนะคะ ถือว่าเป็นค่าจ้างเรียงออเดอร์” ผมยิ้มให้น้องปูนก่อนจะบอกให้น้องปูนทำใจเรื่องเดินเที่ยวตอนเย็น
“เย็นนี้พี่ต้องพาตาเดินครับ น้องปูนจะเดินตามคนแก่ไหวเหรอ? ค่อยเดินเที่ยวกับน้องมิ้นท์ น้องครีมดีกว่ามั้ยครับ?” น้องปูนยิ้มหวานและบอกให้ผมสบายใจว่าเดินได้..ผมต้องดีใจไปด้วยสินะครับ วิ่งวุ่นสักพักเต๋ากับวินก็ต้องเต้นเรียกคนรอบสุดท้าย แต่รอบนี้วินเต้นไม่ออกครับ พี่ต้าร์มายืนจ้องแถวหน้า วินบ่นกระปอดกระแปดแต่ก็เต้น พี่ต้าร์ทำหน้าแบบกลืนไม่เข้าคายไม่ออกหลังจากเห็นวินกับเต๋าเต้น ส่วนผมกับน้องปูนขำกลิ้งครับ555
“หวัดดีพี่ สั่งอะไรกินรอก่อนดิ เดี๋ยวพวกผมก็ชิ่งแล้ว” ผมยกมือไหว้พี่ต้าร์และชวนให้เข้ามานั่งในร้านก่อน พี่ต้าร์สั่งกาแฟ ปากกินกาแฟ แต่ตามองวินตลอดเวลา เพื่อนผมก็เขินสิครับ ไปหลังร้านก็โดนผมลากออกมา พอหลุดจากผมไอ้เต๋าก็จูงมือมาส่งที่โต๊ะพี่ต้าร์ มันนั่งได้แป๊บเดียวก็ลุกหนีมาหลังร้าน อย่ากังวลครับ ผมกับเต๋าจับยัดให้พี่ต้าร์ตลอด555 น้องปูนถามผมว่าพี่ต้าร์เค้าจีบพี่วินเหรอ? ผมยิ้มแทนคำตอบไปครับ..ให้คนสวยคิดเอง เดินหัวหมุนได้พักใหญ่ก็มีมือดีสะกิดหลัง หันไปเจออินกับพี่ช้าง..
“พี่ช้างหวัดดีครับ..แล้วตาล่ะครับ” พี่ช้างพยักเพยิดไปหน้าร้าน ตา พี่สาว พี่เล็กยืนคุยกับเต๋าหน้าซุ้ม ตาหยิบรูปที่แขวนตรงซุ้มดู พี่เล็กกับพี่สาวก็เหมือนกันครับ ผมชวนน้องปูน พี่ต้าร์ วินกับเต๋าเข้าไปสวัสดีตา
“ตาครับนี่พี่ต้าร์ น้องปูนครับ..นี่ตาผมครับ” เพื่อนผม พี่ต้าร์ น้องปูนไหว้ตา..ตารับไหว้ มองน้องปูนและมองผมยิ้ม ๆ .. เฮ้ย ไม่ใช่ละ
“ไม่ใช่ครับ..นี่น้องสาวไท” ตายิ้มและเดินนำเข้าไปในร้าน ผมแนะนำให้ทุกคนรู้จักกัน จดออเดอร์และส่งให้สาว ๆ น้องปูนนั่งคุยอยู่กับตา ตาผมชอบคนสวยครับ ชวนคุยใหญ่เลย
“พิเลิกกี่โมงเหรอ?” พี่เล็กเดินมาถาม ผมลุกให้พี่เล็กนั่งและบอกไปว่า คงดึกเพราะต้องเก็บกวาดร้านก่อน แต่เดี๋ยวจะพาเดินเที่ยวพร้อมกับตาทีเดียวเลย พี่เล็กยิ้มและพยักหน้าเข้าใจ พี่เล็กมองรอบร้านแล้วชมว่าร้านแนวดี เราคุยกันนานเหมือนกันครับ คนในร้านตอนนี้เยอะมาก พ่อแม่เพื่อนผมทยอยกันมานั่งอุดหนุนกันจนพื้นที่ในร้านแคบลงไปถนัดตา อ้าว..พ่อแม่เต๋ากับวินมาพร้อมกันครับ ผมชวนพี่เล็กเข้าไปสวัสดีด้วยกัน
“พ่อแม่สวัสดีครับ เข้าไปนั่งกับตาพิก่อนครับ” พ่อแม่เต๋ากับวินรับไหว้ แม่วินเดินมาคล้องแขนผมแล้วยิ้มให้พ่อวิน
“แม่ทำไรอ่ะ..นี่เพื่อนลูกนะ” วินเดินเข้าดึงแม่ออกและคล้องแขนผมเอาไว้เอง พี่ต้าร์เดินตามวินเข้าไปสวัสดีทุกคน ไอ้วินมันไม่ยอมแนะนำครับ..ผมเลยต้องเสือกเอง
“พี่ต้าร์นี่พ่อแม่เต๋าครับ แล้วนี่พ่อกับแม่วินครับ ทุกคนครับนี่พี่ต้าร์รุ่นพี่ผมกับวินครับ” พ่อกับแม่เต๋ารับไหว้ แต่พ่อกับแม่วินขมวดคิ้ว แม่เต๋าถามพี่ต้าร์ว่ามาก็น่าจะบอกก่อนจะได้มาพร้อมกัน ผมหันไปมองวิน..นี่พาเข้าบ้านแล้วเหรอเนี่ย? ยิ้มแซวมันมันก็เตะหน้าแข้งผมกลับ555 จากที่ผมเพิ่งบอกว่าคนแน่นร้าน ตอนนี้แทบจะขี่คอกันแล้วครับ ผมเลยชวนทุกคนมาถ่ายรูปหน้าซุ้มและถือโอกาสชิ่งซะเลย ผมถ่ายคู่ตา คู่อิน พี่ช้าง พี่สาว พี่เล็ก ถ่ายคู่ครอบครัวเต๋ากับวิน ถ่ายคู่น้องปูน กำลังจะก้าวขาพาทุกคนเดินเที่ยวพี่เล็กแกดึงมือผมให้ถ่ายคู่บ้าง ผมยิ้มให้แล้วดึงอินมาอยู่อีกฝั่งของผมทันที หันไปมองกล้องและส่งสัญญาณ..
“เอ้า..ชีสสสสส” ไม่รู้พี่เล็กจะชีสกับผมรึเปล่า..แต่อินชีสได้กว้างมาก555 ผมเดินจูงมือตา อีกฝั่งของตาคือน้องปูน แต่พื้นที่ข้างผมถูกพี่เล็กยึดครับ หันไปมองหาอินก็เดินกินลูกชิ้นกับพี่สาวพี่ช้าง พี่ต้าร์ ไอ้เต๋ากับวินก็เทคแคร์พ่อแม่มัน ผมเลยต้องเทคแคร์พี่เล็กเอง เฮ้อออ
เดินผ่านซุ้มไอ้ก้องก็เดินเข้าไปถามหามัน เพื่อนมันบอกพาคุณแม่กับแม่คุณเดินเที่ยวตั้งแต่ยังไม่เที่ยง นี่จะบ่ายสี่แล้วยังไม่เห็นหัวเลย อาฮะ..สบายไม่มีใครเกินว่ะ เดินพาเข้าซุ้มน้องมิ้นท์ น้องครีมก็เจอน้านันท์กับน้าโต ผมแนะนำให้รู้จักกัน น้องปูนก็เดินเที่ยวกับน้องมินท์ น้องครีม เข้ามาล้อมผมกันเป็นระยะ ดูพี่เล็กก็เข้ากันกับทุกคนได้ดีนะครับ..ผมเลยเนียน ๆ ให้พี่เล็กเข้าไปอยู่ในกลุ่มสาว ๆ แล้วดีดตัวเองออกมาหาพวกเต๋ากับวิน
“เย็นนี้มึงไปไหนกันป่ะวะ พ่อกูเค้าจะชวนพวกนี้ไปกินที่บ้านต่อ” วินถามผม
“ตากูเค้าไม่ไปแน่นอน ไม่รู้พี่ช้างจะไปรึเปล่าว่ะ เพราะต้องพาพี่สาวกับพี่เล็กไปส่งที่บ้าน..จะกลับมาถึงกี่โมงก็ไม่รู้ มึงก็ลองให้พ่อถามดูดิ” ผมสะกิดให้วินบอกพ่อมัน พ่อวินชวนทุกคนเข้าไปกินข้าวที่บ้าน ตอนนี้พ่อแม่ชายกับอ๋องเข้าไปเตรียมกับข้าวรอแล้ว พ่อแม่เต๋า กับพ่อแม่มิ้นท์รับปากว่าจะไปครับ พี่ช้างจะตามไปสมทบทีหลัง ส่วน พ่อแม่น้องครีมอยู่บ้านครับ สาว ๆ ก็เลยมีปาร์ตี้เค้กที่บ้านน้องครีม พวกผมถ้าเก็บของเสร็จเร็วก็อาจจะเข้าไปนั่งกินด้วย เดินกันไปถึงซุ้มเด็กญี่ปุ่น ผมชะเง้อคอมองหาไท ..อ๋อง ชายเดินเข้ามาสวัสดีทุกคนและเข้าไปหาน้องปูน พักเดียวเด็กญี่ปุ่นก็เดินตามออกมา ไทสวัสดีทุกคนไม่เว้นแม้แต่พี่เล็ก..มารยาทงามจริง ๆ ผมมองหาพ่อแม่ไท
“ไหนบอกแม่จะมาไงครับ..ไม่เห็นเลย” ไทยิ้มและบอกผมว่าแม่ไทมาแล้วกลับไปแล้ว ฝากให้บอกผมว่ากาแฟอร่อยมาก มาตอนไหนวะ? ผมนึกยังไงก็นึกไม่ออก คนเยอะขนาดนั้นใครจะไปสังเกตครับ ไทดูอารมณ์ดีกว่าที่ผมคิดนะครับ ตอนแรกผมนึกว่าจะหงุดหงิดใส่พี่เล็กซะอีก
“พี่เล็กมากันนานแล้วเหรอครับ?” ไทชวนพี่เล็กคุย พี่เล็กยิ้มและตอบไท..ก็คุยกันดีนี่หว่า น้องมิ้นท์กับน้องปูนเดินเบียดไทมาตีคู่ผมคนละด้าน
“พี่พิแวะมาปาร์ตี้เค้กกับน้องมินท์มั้ยคะ?” น้องมิ้นท์ชวน ผมยิ้มให้กำลังจะตอบ..
“พี่พิชอบทานเค้กรสไหนคะ? น้องปูนจะสั่งพี่ไทให้เอามาเพิ่ม” พี่ไม่กินเค้กครับ..สาว ๆ เค้าคุยกันเรื่องโน้นเรื่องนี้ ผมไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจด้วยเลยแม้แต่เรื่องเดียวอ่ะ น้องปูนหันไปคุยกับตา และหันกลับมาคุยกับผม..เห็นแล้วเวียนหัวแทนครับ ตา พี่ช้าง พี่สาว พี่เล็กกับอินกลับกันก่อนครับ พี่เล็กเดินมาหาผมแล้วบอกผมว่าวันอาทิตย์จะเข้ามาหาที่บ้าน ผมยิ้มให้และเดินไปส่งที่รถ ยกมือไหว้ทุกคน มองส่งรถจนลับตา เดินย้อนกลับไปหาเพื่อน พี่แขกกับเพื่อนโทรหาไทฝากน้องปูนกับแม่ครีม แล้วจะเข้ามารับเช้าวันอาทิตย์ ผมบอกน้องปูนกับน้องมิ้นท์ว่าคงไม่ได้ไปกินเค้กด้วย สาว ๆ ก็ทำแก้มป่องบ่นหงุงหงิง..น่ารักอ่ะ พวกพ่อกับแม่กลับไปแล้วครับ เราเลยแยกย้ายกันกลับมาเก็บของที่ซุ้ม
“พิครับพี่เล็กจะมาทำอะไรวันอาทิตย์เหรอ?” เด็กญี่ปุ่นกระซิบถามผม ผมส่ายหัวและบอกไทให้โทรหาผมด้วยถ้าเก็บร้านเรียบร้อยแล้ว เดินกลับมาพร้อมวิน เต๋า..และพี่ต้าร์ ไอ้วินจะเสร็จพี่ต้าร์ก็วันนี้แหละ555 พวกเราช่วยกันเก็บของ แต่พวกป้ายกับซุ้มพี่ภารโรงเค้าจะมารื้อเอาไปขายครับ ผมเลยวานให้ยกซุ้มขึ้นรถไท ให้คนที่บ้านไทเอาไปส่งที่ร้านเพื่อนก่อนค่อยย้อนกลับมารับผมกับไททีหลัง เก็บของไปก็เล่นกันไป มืดตอนไหนก็ไม่รู้ครับ555 พี่ต้าร์รับเต๋า อ๋อง ชาย วินไปส่งบ้าน ส่วนผมกับไทไม่เข้าไปนั่งกินด้วยครับ จะกลับเลย
ผมกับเด็กญี่ปุ่นเดินมารอแถวหน้าโรงเรียน นั่งลงตรงม้าหินอ่อน..จะให้มานั่งตรงนี้ทำไมวะ? มืดชิบหาย ไทโทรให้คนที่บ้านมารับ และอ้อนให้ผมค้างที่บ้านไทคืนนี้ ก็อยากค้างนะ..แต่ผมก็ห่วงตาอ่ะ
“งั้นผมลองโทรขอดูก่อน ถ้าได้ก็คือได้..ถ้าไม่ได้ห้ามงอแง ตกลงมั้ย?” ไทพยักหน้าและกอดเอวผม ระหว่างรอสายมันก็หอมแขนผมไปด้วย..ที่ให้นั่งตรงนี้เพราะอย่างนี้นี่เอง งี้ นี่ เอง555
“ครับ ตาคืนนี้พิค้างเป็นเพื่อนไทที่บ้านไทนะครับ ครับ ..ไม่ได้เหรอ งั้นไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวกลับครับ หวัดดีครับ” ผมหันไปมองเด็กญี่ปุ่นหลังจากวางสายแล้ว ประกายตาสีน้ำตาลหมองลงอย่างเห็นได้ชัดเลยอ่ะ..ผมกอดไท และใช้สองมือประคองหน้า
“..ไม่เอาน่า อย่าทำหน้าแบบนี้ ....ตาเค้าให้ไทมาส่งผมวันอาทิตย์แทนที่จะเป็นวันจันทร์เท่านั้นเอง จะกลับบ้านได้รึยังครับ?” อื้อหืออออ ไอ้ตาหม่นหมองเมื่อกี้มันหายไปไหนแล้วครับ ระริกขึ้นมาเชียวนะ555 ไทกอดผมแน่นและเดินเอามือแตะกันออกมาขึ้นรถกลับบ้านไท ตอนแรกจะชวนไทกินข้าวก่อนเข้าบ้าน แต่คนที่บ้านไทเตรียมกับข้าวไว้ให้เลยต้องกลับไปกิน ไทปลุกผมเมื่อรถเข้ารั้วบ้านไทมาแล้ว..ผมหลับครับ แหะแหะ คนที่บ้านไทน่ารักดีครับ เตรียมกับข้าวไว้เต็มโต๊ะเลย ผมชวนให้มาช่วยกันกินเพราะยังไงผมกับไทก็กินไม่หมดแน่ ๆ พี่ ๆ เค้าก็ยิ้มให้..ไม่มีใครพูดกับผมซักคนครับ ช่างเหอะ
กินอิ่มไทก็พาผมขึ้นไปอาบน้ำข้างบน ผมเดินออกมานั่งเก้าอี้ตรงระเบียงเล็ก ๆ ..ยื่นออกมาจากห้องไทจริง ๆ ด้วย มองลงไปดูสวน หันมองซ้ายขวา..ตรงนี้มองไม่เห็นบ้านน้าโต กับบ้านพี่ชายไทเลยครับ เงียบดีจัง
“ง่วงรึยังครับ?” ไทกอดคอผม คางเกยไหล่ ผมส่ายหน้าตอบแล้วแอบหอมแก้มมันนิดหน่อย ฮะๆๆ >//< เด็กญี่ปุ่นอมยิ้มแล้วกอดผมแน่นขึ้น ไทนั่งขัดสมาธิบนพื้นและดึงผมลงมานั่งด้วย เรามองดาวบนฟ้า กุมมือกัน ขาเกี่ยวกัน ลมเย็น ๆ กับฝ่ามืออุ่นทำให้ผมง่วงครับ เหลือบมองไท..ตาแป๋วเลยอ่ะ ไม่ง่วงบ้างรึไงเนี่ย?
ผมค่อย ๆ เอนหลังแนบอกแกร่ง ซบหน้าลงกับซอกคอ
“ถ้าไทง่วงก็ปลุกผมนะ” กระซิบเบา ๆ แล้วเข้าห้วงนิทราในทันที..
ไทปลุกผมให้ลืมตาด้วยสัมผัสแผ่วเบาจากริมฝีปาก ผมเผยอรับสัมผัสนั้น ปลายลิ้นร้อนสอดเข้ามาความหาลิ้นผมและรัดจนผมหายใจไม่ทัน สองมือประคองผมให้ลุกขึ้น ริมฝีปากจูบสลับเรียวลิ้นตวัดให้ลืม..ว่าเมื่อไม่กี่วินาทีที่แล้วผมง่วงงุนแค่ไหน ก้าวเท้าเข้าห้องได้ยินเสียงปิดประตูตามหลัง ส้นเท้าผมโดนขาเตียงในขณะที่เสื้อผ้าผมถูกถอดออกแทบไม่รู้ตัว หลังแนบกับฟูก หน้าอกถูกปลายลิ้นแตะชิม เรื่อยลงมาจนถึงความแข็งขืนของตัวเอง หัวหมุนยิ่งกว่าเสิร์ฟน้ำเมื่อกลางวันซะอีก..ผมดึงไทขึ้นมาจูบเมื่อรับรู้ว่าร่างกายผมพร้อมแล้ว..แต่
“ไทคนที่บ้านล่ะ?” ผมรีบเตือนไท เด็กญี่ปุ่นบอกผมว่า..
“ไทให้ไปเฝ้าบ้านพี่เรย์.. อืม พิ ซี้ด” ไทกระซิบตอบที่ริมฝีปาก ส่งน้องชายตัวเองป้วนเปี้ยนสำรวจทางเข้าและดันเข้ามาช้า ๆ ไทใช้เจลป้ายที่ช่องทางขาเข้าทำให้ความเป็นชายของไทเข้ามาง่ายขึ้น ผมเจ็บนะครับ..แต่ไทก็ทำให้ผมเคลิ้มกับจูบหวาน ๆ ที่ปรนเปรอให้ตลอดเวลา แยกขากว้างขึ้นรับความสุขที่ไทส่งให้ มือกุมมือ ปากกระซิบคำรัก ตาสบกันตลอดเวลา..จะให้รู้สึกอะไรนอกจาก ‘รัก’ ได้อีกครับ?
ผมกับไทนอนกอดกันจนถึงเช้า ไทปลุกผมให้ลงไปทานข้าว ขี่หลังขึ้นมาดูหนังบนห้อง นอนกอดกัน หอม จูบ รักกัน..ไทจูบผมได้ทั้งวัน มันไม่เบื่อปากผมบ้างรึไงวะ -//- ไทขับรถมาส่งผมที่บ้านวันอาทิตย์ตอนมืดแล้ว และค้างที่บ้านด้วยกัน เช้าก็ไปโรงเรียนพร้อมกัน เจอหน้าวินผมรีบสืบเรื่องของวินกับพี่ต้าร์..วินปิดปากเงียบแต่หูแดง หน้าดำทุกครั้งที่ผมพูดถึงพี่ต้าร์ แค่นี้ผมก็เดาได้ไม่ยาก5555 เหลือไอ้เต๋าอีกคน แต่เดี๋ยวนะ..
ผมลืมอะไรไปรึเปล่าครับ..?
นึกไม่ออกแฮะ ไปดูรูปที่อ้อมดีกว่า
แล้วเจอกันตอนหน้านะครับ
............................
แถม
.
.
“คืนนี้กับพรุ่งนี้ไปเฝ้าบ้านพี่เรย์ทั้งหมดนะ..มาเฉพาะตอนกินข้าวเท่านั้น” รับคำสั่งและเดินไปเปิดรั้วบ้านเรย์จิซัง
“พรุ่งนี้ผมจะไปซื้อกับข้าว..คุณจะขับรถไปเองหรือให้ใครขับ” ชายคนแรกกล่าวกับเพื่อน
“ผมไม่อยู่..ต้องไปทำธุระให้ไทโยซัง” ชายคนที่สองบอกเพื่อนหลังจากรับคำสั่งลับ ๆ ของไทโยซังเรื่องไปดูความเคลื่อนไหวของคนชื่อ ‘เล็ก’ ที่จะมาหาคุณพิในวันอาทิตย์ และส่งข้อความรายงานนายเรื่อย ๆ จนกว่าคนชื่อเล็กจะกลับ
รุ่งสางทุกคนต่างทำหน้าที่กันได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
“คุณนีท่านเอ็นดูคุณพิมากเลย เมื่อวานท่านเข้าไปอุดหนุนคุณพิเสร็จก็โทรไปชมคุณพิให้คุณนันท์ฟัง ผมล่ะปลื้มแทนไทโยซังจริง ๆ” ชายคนที่นั่งคุมกล้องวงจรปิดบ้านมุราคาวะเอ่ย
“เฮ้ย! ดูนี่” สิ้นเสียงของคนคุมกล้องทุกคนก็รุมจ้องภาพที่ขึ้นโชว์หน้าจอมอนิเตอร์ในส่วนห้องนั่งเล่น ไทโยซังกำลังใช้สองมือประคองหน้าคุณพิขึ้นมา ปากกำลังจะแตะกัน..แต่ไทโยซังพลิกคุณพิและหันหลังตัวเองให้กล้องแทน
“โห่ยยยยยยย” เสียงสบถดังเซ็งแซ่ด้วยความเสียดาย เหล่าการ์ดพยายามเปิดภาพจากกล้องตัวอื่นเพื่อหามุมที่ดีกว่านี้..แต่ไทโยซังก็บังได้หมด ถอนหายใจด้วยความเสียดาย หากไทโยซังไม่มาสวีทในห้องนั่งเล่น สนามหลังบ้านและหน้าบ้าน พวกเขาก็ไม่มีโอกาสได้มองสะใภ้คนเล็ก เพราะกล้องวงจรปิดไทโยซังอนุญาตให้ติดตั้งในบ้านแค่ 3 จุดเท่านั้น
เป็นความรันทดที่เหล่าการ์ดผู้น่าสงสารต้องทนรับให้ได้
แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตน 2 คนเดินไปสังเกตการณ์หน้าบ้าน คุมจอมอนิเตอร์ 1 คน ซึ่งจะมีภาพจากกล้องวงจรปิดหน้าหมู่บ้านเชื่อมต่อเข้ามาด้วย ทำให้รู้การเข้าออกของรถและคนในหมู่บ้านได้ตลอดเวลา 3 คนที่เหลือติดตามนาย และทำตามคำสั่ง รวมถึงรายงานให้นายใหญ่และคุณนีทราบตลอดเวลา
ใช่ว่าการทำหน้าที่เป็นคนดูแลความปลอดภัยให้บ้านมุราคาวะจะทำให้คนเหล่านี้ไม่มีความสุข ตรงกันข้าม..เขามีความสุขเมื่อได้เห็นคนที่เขาดูแลมาตลอดมีความสุข มีรอยยิ้ม มีชีวิตชีวา และคนที่ทำให้ไทโยซังเป็นแบบนั้นได้ก็ไม่ใช่ใคร
หนุ่มผิวขาว สูงโปร่งพอ ๆ กับไทโยซัง จะเตี้ยกว่าก็ไม่มากนัก ดวงตาสีดำสนิท เจ้าของรอยยิ้มที่ทำให้โลกดูสว่างไสว..คุณพิ
ตั้งแต่คุณพิเข้ามา ไทโยซังก็ดูสดใสและมีรอยยิ้มมากขึ้น พูดคุยมากขึ้น มีเพื่อนดี ๆ ตั้งใจเรียนมากขึ้น และเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น แต่ตอนนี้..
เจ็บปวดมากเมื่อเห็นแต่แผ่นหลังของไทโยซัง จะเห็นคุณพิก็ต่อเมื่อไทโยซังจับคุณพินั่งตักเท่านั้น แต่ถึงนั่งตัก..ก็ยังมีไทโยซังโผล่หน้ามาเกยไหล่คุณพิอยู่ดี
ไทโยซังนี่ขี้หวงจริง ๆ ..จึ๊ส์
...................................
นั่งพิมพ์ใหม่หมดเพราะของเก่าที่พิมพ์และจบไม่ลงนั้น..น้องพิน่าสงสารจัดค่ะ55+
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:กอด1: :pig4:
ปล.ต้องตัดแบ่งเป็น 2 ตอนเพราะอักษรเกิน..เค้าไม่ยอมให้โพสต์อ่ะ
-
ก่อนอื่น
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อยากจะเกิดเป็นคุณพิของเหล่าการ์ด แว้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากจะมีไทโยซังส่วนตัวววววววววววววววววววววว
อะไรนะ...ไปเกิดใหม่? เอ่อ...เกิดอีกกี่ชาติจะได้มีแบบนี้อ้ะ???
คริคริ ขอบคุณนะคะคุณจิ
ปล.โถววววววววววว สิ่งที่น้องพิลืม :m20:
-
:กอด1: กอดแรงๆ คุณจิน่ารักที่สุดเลยค่าาา
เรานะ นั่งอ่านไปยิ้มไปค่ะ 555 เหมือนคนบ้า ..
มีจิ๊ปากเพราะพี่เล็กกับน้องปูนด้วยอะ เซ็งมาก อะไรก็ไม่รู้เกาะหนึบน้องพิของไทอยู่นั่น 555
เดาถูกด้วยยยยย .. ผญ.คนนั้นคือคุณแม่น้องไท อิอิ ดีใจที่แม่ชอบน้องพิอ้ะ :m1:
น้องไทร้ายนะเนี่ย มีส่งต้นทางไปดูพี่เล็กด้วย 555 สกัดทางอย่างแรง
แล้วน้องพิก็ลืมพี่เล็กอีกเหมือนเดิม :laugh:
ปล. การ์ดบ้านนี้ได้ใจเราไปเลย 555 น่ารักมากๆ ขำไทด้วยมีรู้มุมกล้องเนอะ บังมิดเลยทีเดียว ฮ่าๆ
+1 ค่ะคุณจิ ชอบมากๆๆๆ
-
อยากไปทำงานบ้านไทซะจริง ๆ
จะไปซ่อนตัวในห้องไทเลยทีเดียว กร้ากกก
-
อู้ย เลือดกำเดากระฉูด น่ารักมากมาย
-
:o8: กรี๊ดๆๆๆๆๆ
คุ้นเคยกับชื่อคุณจิเพราะตามอ่านนิยายเรื่องเดียวกันมาซักพัก(ใหญ่ๆ)แล้ว
แต่..เพิ่งจะรู้ว่าคุณจิก็แต่งเองด้วย (ตกข่าวอย่างแรง - -)
เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ อ่านรวดเดียวถึงปัจจุบัน
ขอบอกว่าชอบมากมาย ^////^
ทำไมถึงน่ารักได้อย่างนี้ ขอสมัครเป็นแฟนคลับน้องพิกับน้องไทด้วยคนค่ะ ว้ายๆๆๆ :L1:
-
ไทโยขี้หึง ขี้หวง และหื่นนนนนนนนนนน มว๊ากกกก :m3:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :m3:
แหมๆๆๆๆ ไทรู้ซะด้วยนะว่าเหล่าการ์ดกำลังจ้องดูตาโตๆไปเลย 555555+ :m20:
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกไปไหนเนี่ย! เรื่องนี้น่ารักกันทุกคนเลย (แต่พิมากสุด) อิอิ~ :m1:
-
ขอเสียงคนรักพิหน่อย..... ฮิ้วววววววววววววววววววววววว (มาตรึมม)
น่ารักจริงคนนี้ ใกล้ใคร คนนั้นก็รัก น่าอิจฉาอ่ะ
ขอบคุณคุณจิค่ะ :L2:
-
ก็น่ารักไง ใครๆก็รักพิ
อ่านแล้วอยากจะตามไปติดกล้องทุกซอกทุกมุมของบ้านไท
แต่ก็คงได้เห็นแต่แผ่นหลังไทอ่ะนะ
ผู้ชายขี้หวงคนนั้น :o211:
คุณแม่แอบมาดูหน้าลูกสะใภ้
แหม ไม่รูเนื้อรู้ตัวเลยนะพิ
-
รู้สึกดีนะคะที่ตอนนี้แค่เกือบมี nc
ดูเป็นชีวิตวัยรุ่นวัยเรียนที่ใส ๆ (???) ดี
แต่ทำไมน้องพิไม่คิดอ่ะว่าลูกค้าสาวใหญ่ที่เจาะจงเรียกน้องพิไปสั่งกาแฟหวานจัดเป็นคุณแม่ของไทโยซัง
สงสัยจะแขกเยอะจัดจนไม่มีเวลาคิดสินะ
-
แม่ไทแอบเนียนๆๆ ไปหาว่าที่ลูกสะใภ้ เอ๊ะ หรือเป็นลูกสะใภ้ไปแล้ว 55+
ขำไท ไทขี้หวงอ่ะ บังซะทุกมุม กะไม่ให้ใครเห็นเลยนะเนี่ย
การ์ดก็ฮาดี แอบดู คนเค้าสวีทกัน
-
การ์ดของบ้านไทน่ารักมาก ตลกดีด้วย :m20:
ไทจะขี้หวงพิไปถึงไหนให้การ์ดไปเฝ้าดูพี่เล็กที่บ้านตาด้วย
ว่าแต่พิลืมนัดพี่เล็กไสองครั้งแล้วนะ :laugh:
-
ไม่มีอะไรจะกล่าว นอกจาก :pig4:
-
พิกับไทน่ารักมากเลยค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา >////<
หวานกันสุดๆอ่ะ ชอบที่คู่นี้จูบกันบ่อยๆ เติมเต็มความรักให้กันตลอดเวลา
แต่ที่ชอบที่สุดเห็นจะเป็นครอบครัวของไทโยซังนะ น่ารักมากกกกก
ทุกๆคนเอ็นดูและรักพิกันหมดเลยอ่ะ โดยเฉพาะพี่การ์ด
555 น่ารักดี ^^
ฝากรีดเดอร์หน้าใหม่คนนี้ไว้ในอ้อมใจไรเตอร์ด้วยนะคะ ^^
จัด +1 ไปด้วยจ้า
-
น้ำตาลสูงเลย
+1
-
พี่การ์ดอย่างฮาอะ แอบเป็นถ้ำมองนี่หว่าแบบนี้ :laugh:
พิรู้นี่คงกรี๊ดอะ ไทก็นะ น่ารักตลอดเว ผู้ชายแบบนี้ให้น้องพิคนเดียว 555+
ปล. พี่จิท่าจะชอบสีม่วงจริงจังนะคะเนี่ย :m20:
-
รู้สึกว่างานออกร้านนี่สนุกจัง คิดถึงตอนเรียนมัธยมอะ เพราะว่าตอนนั้นมีงานวันกิจกรรมนักเรียน
มีงานออกร้าน และกิจกรรม จ่างตรงที่นักเรียนในโรงเรียนกินเอง จ่ายเอง ไม่มีพ่อแม่มาอะ เงินเลยหมุน
ในโรงเรียน พิกะไทก็น่ารักอะ แต่อย่างพิว่า ไทคิดลึกมากไปบางทีก็ทำให้ผิดใจได้ง่าย แต่ว่าไทก็งอนพิได้ไม่นาน
และอยากบอกตอนแถม เรื่องการ์บ้านไท รู้สึกจะน่ารักอะ และคุณแม่ไทก็สงสัยคงชอบลูกสะใภ้อะ :-[
-
:m3: :m3: :m3:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียว 18 ตอนคะ อยากบอกไรท์เตอร์ว่าสนุกมากๆ ขอบคุณค่ะ
-
การสื่อสารของคู่รัก (เพี้ยน)
เสียงออดเปลี่ยนคาบดังทั่วรั้วโรงเรียนเอกชนชื่อดัง หนุ่มน้อยนัยน์ตาสีดำขลับยืนเอามือไขว้หลังพิงผนังตึกเรียนสีขาว ดวงตาคู่นั้นจ้องตรงไปยังอาคารไม้ฝั่งตรงข้าม ซึ่งมีเด็กหนุ่มยืนอยู่ในท่าทางลักษณะเดียวกัน
ไม่มีใครสังเกตเห็นทั้งคู่ เพราะเป็นเวลาที่เด็กคนอื่นกำลังเรียนอย่างคร่ำเคร่ง
หนุ่มน้อยเจ้าของดวงตาสีนิลมองดวงตาสีน้ำตาลสวยที่อยู่อีกฝั่ง อมยิ้มเมื่อเด็กหนุ่มฝั่งอาคารไม้ห่อปากและปล่อยลมออกมาเบา ๆ 'มั๊วะ' หนุ่มน้อยหลบตา ก้มหน้าซ่อนยิ้ม ก่อนจะค่อย ๆ เงยหน้าสบตาคู่นั้นแล้วคลายมือที่ไขว้ด้านหลังขึ้นมากอดอก ทำปากห่อ สูดลมเข้าปอด และกลืนน้ำลายจนลูกกระเดือกขยับขึ้นลงช้า ๆ
เด็กหนุ่มฝั่งอาคารไม้ยกยิ้ม ดึงมือขึ้นมากอดอกบ้าง แล้วทำปากยื่น ย่นจมูกหายใจเข้าสั้น ๆ ส่งยิ้มหวานและตาเจ้าชู้ให้อีกฝั่ง หนุ่มน้อยอาคารสีขาวอมยิ้ม ก้มหน้าต่ำ เลื่อนสายตาขึ้นมองสบ มือที่กอดอกข้างหนึ่งยกขึ้นมาจับแก้ม ถูเบา ๆ บิดหน้าเข้าหาฝ่ามือและซ่อนรอยยิ้มไว้ในฝ่ามือของตัวเอง
ยิ้มที่พยายามกลั้นแทบกลั้นไม่ไหวเมื่อเหลือบมองฝั่งตรงข้ามทำท่าเดิม แต่ส่ายหน้าไปมาเหมือนมันเขี้ยว ตาสีน้ำตาลเจ้าชู้ทอประกายวิบวับจนนึกอยากข้ามฝั่งเอานิ้วจิ้มให้บอดนัก แต่ตอนนี้ทำได้เพียงหลับตาปี๋ เม้มริมฝีปากแน่น กดหน้าลงกับฝ่ามือ กลั้นยิ้มไว้เต็มที่ สูดลมหายใจเข้าปอดจนเต็ม ลดมือลงกอดอก และหันไปมองเด็กหนุ่มอาคารไม้เต็มตา
เด็กหนุ่มดวงตาสีน้ำตาลทำปากจู๋ ส่งสายตาไปที่สนามหญ้าด้านล่าง หนุ่มน้อยฝั่งอาคารสีขาวอมยิ้ม ส่ายหน้าตอบกลับไป เด็กหนุ่มอีกฝั่งไม่ยอมแพ้ ยกมือที่กอดอกไว้ทั้งสองข้างขึ้นมาประสานกันไว้ระดับปาก ดวงตาอ้อนวอน และพยักหน้าเบา ๆ เหมือนขอร้อง
หนุ่มน้อยเจ้าของรอยยิ้มโลกสดใสกลั้นยิ้ม ก้มหน้าลงแล้วเม้มริมฝีปากจนเป็นเส้นตรง เงยหน้าขึ้นมาช้า ๆ สบดวงตาที่จ้องตนอยู่ตลอด เปิดยิ้มจนเห็นฟันเรียงเป็นระเบียบ ดีดตัวเองออกจากผนัง กอดอกแน่นขึ้นจนไหล่ห่อ ก้มหน้าแล้วซ่อนยิ้มอีกครั้ง ก่อนจะหมุนตัวเดินกอดอกเดินไปที่บันได มุ่งตรงไปสนามหญ้าด้านล่าง พึมพำเบา ๆ 'ทำอะไรเนี่ยกู..ติงต๊องชิบหาย ' ยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาถูจมูกเบา ๆ แก้เขิน
เด็กหนุ่มฝั่งอาคารไม้ยิ้มกว้าง และรีบเดินลงบันได รำพึงเบา ๆ '..จะฟัดให้แก้มช้ำเลยคอยดู..' กัดริมฝีปากล่างด้วยความมันเขี้ยว แล้วสาวเท้ายาว ๆ ลงบันไดครั้งละ 3 ขั้น เพื่อไปฟัดหนุ่มน้อยดวงตาสีนิล เจ้าของรอยยิ้มโลกสดใส ผู้มีผิวแก้มที่หอมที่สุดในโลก
.....................
กลับจากทำธุระ ก็เปิดคอม อ่านเม้นท์แล้วมีแต่คำว่าน่ารัก..เลยมันเขี้ยว แง่มๆๆๆๆๆ
อ่านเล่นไปก่อนเนอะ
พรุ่งนี้จิค่อยมาไล่ตอบเม้นท์นะคะ..เห็นเม้นท์จากนักอ่านใหม่ ๆ 2 - 3 คน ยินดีต้อนรับค่า
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:L2: :กอด1: :pig4:
ปล.อ่านแล้วขอให้ฝันดีนะคะ
-
ฝันดีถ้าได้ฝันถึงไท
-
โอ้ยยยยยยย :o8: :-[
อยากเป็นสนามหญ้า 5555555
น่ารักง่าาาาาาา คุณจิขอบคุณมากนะค้าาา ฝันดีแน่เลย อิอิ :กอด1:
-
ทำไมมันยังน่ารักอย่างเน้ล่ะพี่จิ :-[
โอ๊ยยย ละลายยยย อยากไปสอนโรงเรียนพิ (แต่เหมือนโรงเรียนตัวเองก็มีนะ :laugh:)
ปูเสื่อนั่งรอพี่จิอัพค่ะ :z1:
-
ฏบอกว่าก็ต้องนั่งรอ คงเป็นตอนพี่ต้ากะวินแน่
ไงก็รอคอย อยากอ่านว่าคู่นี้รักกันไง เพี้ยนได้ใจ หรือหวานได้โล่กว่าน้องพิน้องไท
-
โอ๊ย.....น่ารักได้อีก
อยากจะกรี๊ดออกมาดัง ๆ :-[
ขอหวาน ๆ อีกนะคะ :L2:
-
เเรกๆ มันน้องพิมันจะห้าวๆ เเต่หลังๆ นี่หวานได้โล่กันเลย เรื่องนี้น่ารักมากๆ เลย เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:
-
คู่รักคู่นี้คือใครกันค้า~!
555+
-
วันนี้ตื่นสายมาก สมกับเป็นวันหยุดจริง ๆ ค่ะ555+
ตอบคุณ anajulia กอดคุณนุ่นแน่น ๆ จิอยากมีไทส่วนตัวเหมือนกันค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
pærəˈsɛtəmɒ กอดดดด เนอะ ๆ เกาะอะไรพินักหนาก็ไม่รู้อ่ะ แต่น้องพินี่ขี้ลืมคอดเลย55+ ส่วนตอนพิเศษ..จินั่งจิ้นแล้วพิมพ์เลยค่ะ คิดอยู่ว่าจะมีคำว่าน่ารักมั้ย ก็มีจริง ๆ ด้วยอ้ะ(จิโรคจิตอ่อน ๆ นะคะเนี่ย -///-) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
dukdikdukdik เราไปสอดแนมบ้านน้องไทกันดีกว่าค่ะ อิอิ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ordkrub หยิบทิชชู่มาซับเลือดให้อย่างเบามือ น่ารักกันอีกแล้วเนอะคะ55+ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
katarena โหหห ตะลุยอ่านรวดเดียวเลยเหรอคะ เก่งมากเลยอ่ะค่ะ (เดี๋ยวจะวิ่งไปดูว่าเราอ่านนิยายเรื่องไหนกันมั่ง -//-) ยินดีต้อนรับค่า ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Solar cell ช่ายเลยอ่ะ ขี้หึง หื่นด้วย55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
เกริด้า(๐-*-๐)v ไทโยซังนี่รู้มุมกล้องค่ะจริง ๆ น่ะแหละค่ะคุณไอ น่ารักกันจริง ๆ เนอะ -//- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
bunsitanaja อ่ะฮิ้วววว(รักพิด้วยคน) พิน่ารักเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
jasmin แม่น้องไทน่ารักดีอ่ะ แอบมาอุดหนุนลูกสะใภ้ แซวนิดหน่อยหอมปากหอมคอ 555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
MM.Dog เป็น nc ใส ๆ ของเด็กหนุ่มอ่ะค่ะ -//- เดี๋ยวน้องพิก็รู้ค่ะว่าแม่น้องไทมาอุดหนุนกาแฟ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
fahsai แม่น้องไทกับการ์ดเค้าเข้ากันได้ดีมากค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
BOOM_LOVE ฮาการ์ดเหมือนกันค่ะ ไทขี้หวงจริง ๆ แหละค่ะ ส่วนน้องพิก็ขี้ลืม ขอบคุณที่ติดตามนะคะ(ตอนพิเศษของน้าโยกับเผ่ารอก่อนเนอะ..แบบว่าจิ้นไม่ออกอ่ะค่ะ แหะแหะ)
iforgive เช่นกันนะคะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ส่วนตอนพิเศษ..ฝันดีนะคะ(ขอให้น้องไทไปเข้าฝันหลาย ๆ คืนเลย555+)
PeeYaR น่ารักกันจริง ๆ น่ะแหละค่ะ บ้านไทเค้าปลื้มน้องพิกันทั้งบ้านเลยทีเดียว555+ ยินดีต้อนรับนะคะ เข้ามาอยู่ในใจเรียบร้อยแล้วค่า ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Little Devil ไปตรวจเบาหวานกันค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
BeeRY กอดน้องเบียร์ พี่ชอบสีม่วงค่ะ55+ การ์ดถ้ำมองชัด ๆ เลยเนอะ ส่วนตอนพิเศษ..น่ารักอีกแล้วใช่มั้ยล่า555 ตอนหลักยังไม่ได้นั่งปั่นนิ รอก่อนนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
hotladyanyavee กอดดดดเลดี้ น่าสนุกเนอะ เหลืองานกีฬาสีอีกงานค่ะ การ์บ้านพิฮาดีเนอะคะ ส่วนตอนพิเศษ..จิเขียนให้เป็นน้องพิกับน้องไทค่ะ เพราะอ่านเม้นท์ส่วนใหญ่แล้วมีแต่คำว่าน่ารัก..มันเขี้ยวน่ะค่ะ เรื่องของน้องวินกับพี่ต้าร์จิอาจจะนั่งเขียนให้หลังจากจบเรื่องนี้แล้วนะคะ ตอนนี้ก็อ่านผ่านน้องพิไปก่อนเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะเลดี้
tutu ดีใจที่ชอบนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
thisispom โห 18 ตอนในวันเดียว เก่งมากเลยอ่ะค่ะ ดีใจที่ชอบนะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
finray น่ารักกันดีเนอะคะ55+ ดีใจที่ชอบนะคะ จิเขียนให้มีโมเม้นท์หวาน ๆ ทั้งเรื่องค่ะ ยินดีต้อนรับนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
maicy ตอนแรกก็ห้าว ห่ามค่ะ แต่ตอนนี้รักกันแล้วก็กวน ๆ ปนหวานกันนิดหน่อยเนอะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
กระต่ายชมจันทร์ กอดดดดกระต่ายน้อย คู่รักเพี้ยนคู่นี้คือน้องพิกับไทโยซังค่ะ พี่มันเขี้ยวเลยด้นสดไปเมื่อคืนนิ(แบบเห็นเม้นท์แต่ล่ะคนส่วนมากจะมีคำว่าน่ารักอ่ะ เลยอยากรู้ว่าอ่านตอนสั้น ๆ นี่จะมีคำนี้อีกรึเปล่า..โรคจิตเนอะ -//-) กอดอีกที อิอิ
ตอนต่อไปยังไม่ได้เริ่มแต่งค่ะ แต่ไม่เกินอาทิตย์นี้ได้อ่านแน่ ๆ ค่ะ(กล้าพูดเนอะ..มันยังเหลืออีกตั้งหลายวันอ่ะ55+)
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:กอด1: :pig4:
-
โอ้ย เข้าใจเล่น ส่งโทรจิตกอดกันก็ได้ น่าหมั่นเขี้ยวจริงๆ
-
โอ้ย เข้าใจเล่น ส่งโทรจิตกอดกันก็ได้ น่าหมั่นเขี้ยวจริงๆ
จิ้มๆๆๆๆๆ555
มันเขี้ยวเนอะคะ งั่มๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
-
:กอด1: :กอด1: การ์ดบ้านมุราคาวะ ได้มั๊ยค่ะเนี๊ย
น่ารัก น่าชังกันจริงๆ เลยยยยยย :laugh:
-
:กอด1: :กอด1: การ์ดบ้านมุราคาวะ ได้มั๊ยค่ะเนี๊ย
น่ารัก น่าชังกันจริงๆ เลยยยยยย :laugh:
เชิญค่า(แต่จะรู้สึกว่ามันล้นจากอ้อมแขนนะคะ555) ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณที่ติตดามนะคะ
:กอด1:
-
ทันแล้ว :impress3: หวานมาก แต่ไม่ไหวง่วง
-
บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กอดกันฟัดกันผ่านชั้นบรรยากาศ หื้อลำแสงสีชมพูพลิ้วผ่านลมไปวิ้ง.....วิ้ง
>//////////////////////<
(นี่ถ้านุ่นหน้าใหญ่กว่านี้ก็จะเขินกว้างกว่านี้ค่ะคุณจิ เอร๊ยยยยยยยย)
-
ตอนนี้รีดเดอร์ก็หมั่นเขี้ยว อยากจะฟัดทั้งแก้มพิ แก้มไท เลย ^^
-
เจ้าสองคนนี้ หวานได้แม้ระยะไกล
แถมสื่อสารกันโดยไร้คำพูดอีก
ถึงจะเพี้ยน แต่ก็น่ารักน๊า
-
เค้าจะฟัดน้องพิ................ อร้ายยยยยยยยยย หมั่นเขี้ยวววววววว
-
ตอนล่าสุดเนี่ยสองหนุ่มเค้าเล่นใบ้คำกันหรอ
แบบเว่ ใครทายถูกคืนนี้มีรางวัลใหญ่ไรงี้ กร้ากกกกกกกกก
-
น้องพิกับไทน่ารักมากๆเลยค่ะ ยิ่งอ่านยิ่งน่ารัก
แต่ที่ทำให้ยิ้มได้ไม่แพ้กันคือเหล่าบอดี้การ์ดนี่แหละค่ะ :laugh:
แล้วก้อขอบคุณสำหรับตอนพิเศษด้วยค่ะ ชอบมากเลย
-
ทันแล้ว :impress3: หวานมาก แต่ไม่ไหวง่วง
ยินดีต้อนรับค่ะ ตื่นมาอ่านตอนใหม่กันเถอะนะคะ555 ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กอดกันฟัดกันผ่านชั้นบรรยากาศ หื้อลำแสงสีชมพูพลิ้วผ่านลมไปวิ้ง.....วิ้ง
>//////////////////////<
(นี่ถ้านุ่นหน้าใหญ่กว่านี้ก็จะเขินกว้างกว่านี้ค่ะคุณจิ เอร๊ยยยยยยยย)
กอดกกในอกอุ่น หน้าคุณนุ่นเล็กนะคะ ถ้าหน้าจิเองต้องประมาณ 1 หน้า A4 เลยทีเดียว ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ตอนนี้รีดเดอร์ก็หมั่นเขี้ยว อยากจะฟัดทั้งแก้มพิ แก้มไท เลย ^^
กอดดด มาช่วยกันฟัดนะคะ อิอิ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
เจ้าสองคนนี้ หวานได้แม้ระยะไกล
แถมสื่อสารกันโดยไร้คำพูดอีก
ถึงจะเพี้ยน แต่ก็น่ารักน๊า
กอดดดด เพี้ยนแบบน่ารักมากมายเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
เค้าจะฟัดน้องพิ................ อร้ายยยยยยยยยย หมั่นเขี้ยวววววววว
กอดดด ซุกไซร้ ๆ ให้เค้าฟัดเตงก่อนแล้วเค้าจะให้เตงฟัดน้องพิ555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ตอนล่าสุดเนี่ยสองหนุ่มเค้าเล่นใบ้คำกันหรอ
แบบเว่ ใครทายถูกคืนนี้มีรางวัลใหญ่ไรงี้ กร้ากกกกกกกกก
กอดดด เค้าสื่อสารกันแบบน่ารักและเพี้ยน ๆ น่ะค่ะ แต่รางวัลอ่ะ..กลัวน้องพิเค้าไม่อยากได้อ่ะค่ะ555+เอิ้ก ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
น้องพิกับไทน่ารักมากๆเลยค่ะ ยิ่งอ่านยิ่งน่ารัก
แต่ที่ทำให้ยิ้มได้ไม่แพ้กันคือเหล่าบอดี้การ์ดนี่แหละค่ะ :laugh:
แล้วก้อขอบคุณสำหรับตอนพิเศษด้วยค่ะ ชอบมากเลย
กอดดด น่ารักกันเนอะคะ บอดี้การ์ดก็ฮาค่ะ ดีใจค่ะที่ชอบตอนพิเศษ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
จิ้มบวกขอบคุณและบวกคืนทุกคนค่ะ
:pig4:
-
ตอนที่ 23
เสียงคุยกันจ๊อกแจ๊กของเด็กห้อง 2 นี่หนวกหูจริง ๆ ครับ ผมเดินขึ้นตึกเรียนหลังจากโทรหาอ้อม..อยากเห็นรูปวันงานครับ มุงกันขนาดนี้อ้อมขายรูปอีกแหง
“หยิบมากี่รูปก็เตรียมตังค์ให้พอดี..ไม่มีทอนโว้ยยยย” อ้อมตะโกนบอก.. รู้กันครับว่าถ้าเอารูปไปล้างแสดงว่าอ้อมไม่ให้ก๊อปไฟล์ภาพ
“พิไม่ต้อง..อ้อมล้างมาให้แล้ว” ผมขมวดคิ้วมุ่น
“พิให้ตังค์อ้อมมาวันนั้นไง” อ๋อ อ้อมยื่นถุงใบเล็กมาให้ ผมรับมาและเอารูปที่อ้อมล้างให้ออกมาดู มีรูปที่ถ่ายหน้าซุ้มกับทุกคน ตอนร้องเพลงให้เต๋ากับวินเต้น ตอนนั่งคุยกับน้องปูนเด็กเรียงออเดอร์ อื๋อ..มีรูปตอนผมเสิร์ฟด้วย ลูกค้าโต๊ะนี้น่ารักดี..ผมเอาไปเสิร์ฟผิดเค้าก็ไม่ว่าครับ ไล่ดูทีละรูปจนครบ กำไรอีกแล้วแฮะ555 เอารูปมาใส่กระเป๋าแล้วเดินลงมาเข้าแถว เห็นไทยิ้มให้แล้วมันเขี้ยวครับ ไปเบียด ๆ และกระซิบ ‘คืนนี้ค้างป่าว?’ เด็กญี่ปุ่นเอียงหน้าเข้ามาใกล้หู และกระซิบกลับ ‘อยากให้ค้างป๊ะล่ะ?’ โฮ้ววววว ผมถึงกับผงะ มองเด็กยี่ปุ่นกอดอกยิ้ม ๆ ไม่รู้จะตอบมันว่าไงเลยได้แต่ยิ้มกวน ๆ คืนมัน เย็นนี้ไทชวนผมไปดูลำโพงที่ร้านพี่แขกครับ ผมขี้เกียจไปอ่ะ อยากกลับไปนอนเอกเขนกอยู่บ้านมากกว่า
“ไทไปคนเดียวนะ ผมอยากกลับบ้านนอนอ่ะ” ไทยิ้มแล้วลากแขนผมขึ้นรถ(ผมเอง) ขับออกไปบ้านพ่อไอ้เต๋า แล้วโทรให้คนที่บ้านไทไปขับรถที่จอดทิ้งไว้ที่โรงเรียนมาเก็บที่บ้าน ผมละมือที่ว่างอีกข้างมาเปิดลิ้นชักเอารูปที่ได้เมื่อเช้ามาอวดไท..มืออีกข้างผมกุมมือไทอยู่น่ะครับ555 -//-
“ผมได้รูปวันออกร้านมาแล้วนะ..มีรูปไทด้วย แต่ผมเก็บแยกไว้ที่บ้านน่ะ..ลืมให้ แหะแหะ” ไทหันมายิ้มให้นิดหนึ่ง พอจอดรถที่ลานจอดรถบ้านพ่อไอ้เต๋าไทก็ดึงเอารูปไปดูเอง
“พิ..น้องปูนอยู่ที่ร้านกับพิตลอดเลยเหรอครับ” ผมพยักหน้าและชี้ให้ไทดูผ้ากันเปื้อนหน่อมแน้มของตัวเอง
“กว่าจะเอามาใส่ผมทำใจตั้งนานแน่ะ555” ไทไม่ได้ขำตามผม แต่ไล่ดูภาพอื่นอีกหลายภาพ สายตาจับจ้องไปที่รูปผมกับน้องปูนที่ถ่ายตรงหน้าซุ้ม ผมมองไทงง ๆ ไทหันมามองผมแล้วดึงเข้ามากอด..ไม่เข้าใจแฮะ แต่ผมก็ตบหลังไทเบา ๆ
“เป็นอะไรเหรอ?” ถามและลูบหลังไปด้วย คำตอบที่ได้ คือ เสียงถอนหายใจเฮือกยาวจากเด็กญี่ปุ่น ผละออกจากไหล่ผมไทก็เปิดดูรูปอื่น หยุดอยู่ที่รูปคุณน้าคนที่สั่งกาแฟหวาน ไทเงยหน้ามายิ้มให้ผม ผมจ้องน้าในรูปกับหน้าไทสลับกัน..อย่าบอกนะ
“ม๊าไทไงครับ” ..หึหึหึ แม่มึงเหรอเนี่ยยยยยย ผมจะบอกไทดีมั้ยครับว่าแม่มันสงสัยว่าผมกับกาแฟอันไหนจะหวานกว่ากัน ไท..แม่มึงเค้าอยากชิมกูอ่ะ >//<
“ฮะ ๆ ๆ ..เหรอ แม่ไทเหรอ?” ผมยิ้มเจื่อนให้ไท เด็กญี่ปุ่นเปิดประตูรถและเดินมาเปิดประตูฝั่งผม..ผมขี้เกียจจริง ๆ นะครับ เฮ้ออออ
ก้าวขาลงมาอย่างอ้อยอิ่งที่สุดในชีวิต ไทหัวเราะก๊าก หันซ้ายแลขวา กดจมูกลงที่แก้มผมรวดเร็ว..กวนตีนอ่ะ -///- เกาะไหล่ผมและดันให้เดินเข้าไปช่วยไทดูลำโพงด้วยกัน ร้านพี่แขกคนก็ยังแน่นเหมือนเดิมครับ ขายดีจริง ๆ
“พี่แขกหวัดดี” ผมกับเด็กญี่ปุ่นยกมือไหว้สวัสดีพี่แขก พี่เค้ายกมือทักกลับและให้เราเดินดูลำโพงไปก่อน วันนี้น้องปูนไม่ได้มาครับ ไทฝากรูปที่น้องปูนถ่ายกับผมหน้าซุ้มให้พี่แขกไว้.. เอิ่ม กะไม่ให้กูมีเก็บไว้เลยเหรอวะ? ไทสั่งลำโพงพี่แขกและโทรให้คนที่บ้านมายกไปไว้บ้านไทเอง ไม่ได้ดูครับว่ามันให้ตังค์พี่แขกยังไง รูดการ์ดมั้ง? พี่แขกเดินมาขอบใจผมเรื่องช่วยดูแลน้องปูนเมื่องานออกร้าน ผมยิ้มให้และบอกพี่เค้าว่าไม่เป็นไร
“พิปูนเค้าอยากได้เบอร์เราน่ะ..ปูนขอคุณอาทิตย์แล้วแต่คุณอาทิตย์ให้มาขอกับเราเอง” ผมยิ้มให้พี่แขกอีกครั้งแทนคำตอบ..ถ้าไทให้มาขอเอง นั่นแสดงว่าไทไม่ให้นะครับน้องปูน55+ ก่อนกลับพี่แขกก็ขอเบอร์ผมอีก
“แฟนผมได้ฆ่าผมหมกท้องร่องอ่ะดิพี่555 ถ้าน้องปูนมีอะไรก็ฝากผ่านไทนะครับ ไปนะพี่” พี่แขกขำใหญ่เลยครับ หาว่าผมคิดมาก น้องปูนเค้าแค่ขอไว้เผื่อคุยเฉย ๆ ผมก็ขำตอบพี่แขกไป ไทเดินไปไหนแล้วไม่รู้ครับ ผมยกมือไหว้พี่แขกและขอตัวกลับก่อน เด็กญี่ปุ่นยืนคุยโทรศัพท์อยู่หน้าร้าน
“ไม่ต้องเอามาเก็บที่บ้านนะ เอาไปบ้านพี่เรย์เลย วางไว้ตรงห้องโถง..ให้พี่เรย์มาจัดเอง” อ๋อ..สั่งคนที่บ้านนี่เอง ผมยืนข้างไทที่เอาแต่กดโทรศัพท์สั่งงานคนนั้นคนนี้
“พี่เรย์มาดูเองเด่ะ สั่งให้แล้วยังจะเรื่องมาก..แค่นี้” ไทแตะแขนผมให้เดิน และหันมาถามผมว่าอยากกินสุกี้รึเปล่า? แวะกินกันมั้ย? ผมสูบลมเข้าปากและคำนวณเวลา ระยะทางที่ไทขับรถเข้าบ้านผมมันจะทำให้สุกี้ย่อยและยัดข้าวที่บ้านได้อีกรึเปล่า? อืมมม ไม่ทันแล้ว ไทเดินเข้าไปสั่งแล้วครับ..สั่งเห็ดเข็มทองให้อีกต่างหาก555+
“วันหลังเราพาตามานั่งกินดีมั้ยครับ..ออกมาข้างนอกเปลี่ยนบรรยากาศบ้างไง” น่ารักไม่มีใครเกินนะมึงอ่ะ >//< ผมอมยิ้มแล้วเอาตะเกียบมาเขี่ยมือมันเล่น ไทยิ้มแล้วไล่ตะปบตะเกียบผม..เป็นแมวรึไงวะ555 นั่งกินกันได้พักใหญ่ก็มีสาว ๆ ม.ปลายที่โรงเรียนเดินเข้ามาในร้าน ผมจำพี่ ๆ เค้าได้ครับเลยยิ้มให้ พี่เค้าก็ยิ้มตอบและจ้องไทครับ..มีเสน่ห์กับสาวรุ่นหย่ายยยก็ไม่บอกนะ คึคึ
“นั่งด้วยได้เปล่าพิ” พี่รจแซวข้ามมา ผมยิ้มและส่ายหน้า สาว ๆ หัวเราะคิกคัก ไทมองผมและถอนหายใจ
“อิ่มยังครับ..กลับบ้านกันดีกว่า” ผมพยักหน้าและเรียกให้คนมาเก็บตังค์ มื้อนี้ผมจ่ายครับ..มันเลี้ยงผมมาตั้งหลายหนแล้วอ่ะ ตอนแรกมันไม่ยอมผมเลยบอกให้มันแวะซื้อกับข้าวเข้าบ้านไปฝากตา..ไทถึงได้ยอม ผมพยักหน้าลาสาว ๆ แล้วเดินออกมาจากร้าน ไทเงียบจนถึงรถ ผมปล่อยให้ไทคิดอะไรของมันบ้าง..บางทีคนเรามันก็อยากคิดอะไรเรื่อยเปื่อยครับ ผมเข้าใจ
“..พิไม่ถามผมเหรอว่าผมเป็นอะไร?” หา..ผมเบิกตากว้างและหันไปถามไท
“เป็นอะไรครับ? คิดอะไรอยู่เหรอ?” เด็กญี่ปุ่นถอนหายใจอีกครั้งเหลือบมามองผม
“ช่างเถอะ..ผมรักพินะ” หื้มมมม อยากหวีทก็ไม่บอกอ่ะ555 ผมดึงมือไทมาหอมและกระซิบที่หลังมือไทเบา ๆ
“ไอ้ปัญญาอ่อน” ไทยิ้มกระชับมือกลับ..แปลว่ามันไม่รู้ว่าผมด่ามัน
“ไอ้ส้นตีน” กระซิบที่เดิมอีกครั้งและเอาแก้มแนบด้วย..ไทยิ้มกว้าง ดูเหมือนหวานเนอะ ฮึฮึ
“ไอ้เด็กทะลุถุงยางมาเกิด” คราวนี้ไทระเบิดเสียงหัวเราะ และจอดรถเข้าข้างทาง ปีนมากอดและเอาจมูกกับปากฟัดหน้าผมอย่างเมามัน..มึงรู้ตั้งแต่แรกทำไมไม่บอกวะ? ผมยกมือขึ้นมาปิดหน้าแต่ไทก็ดึงออกมาฟัดหน้าผมอีกจนได้ โอยยย ขำก็ขำเจ็บก็เจ็บ มันทำเบา ๆ เป็นซะที่ไหนกันครับ5555
“หลอกด่าไทเหรอ? แล้วแต่ล่ะคำนะ555” ผมนั่งขำให้ไทกอด เด็กญี่ปุ่นหอมแก้มอีกฟอดใหญ่และปีนกลับไปนั่งที่เดิม..อย่าคิดว่าไทจะยอมให้จบแค่นี้นะครับ คุณรู้จักไทน้อยไป
แวะซื้อกับข้าวเสร็จก็เข้าร้านขนมไทยต่อ ซื้อโน่นซื้อนี่จนใกล้จะค่ำ ของเต็มมือเลยครับ ผมกดโทรศัพท์โทรหาตาบอกให้คอยกินข้าว ตาให้ผมดูกับข้าวมาเพิ่มอีก 2-3 อย่างเพราะพี่เล็กกับพี่สาวจะเข้ามากินด้วย ผมรับคำตาและวางไป หันไปบอกไทว่าวันนี้พี่สาวกับพี่เล็กจะมากินด้วย พี่ช้างกับอินก็คงเข้ามากินด้วยเหมือนกัน ไทนิ่งไปและค่อย ๆ ยิ้มออกมา
“มากินข้าวด้วยงั้นเหรอ หึหึ ..คืนนี้ไทค้างนะครับ” ผมพยักหน้าและชวนไทกลับรถ นิ้วกูเขียวไปหมดแล้วว่ะ
กลับถึงบ้านก็ตรงเข้าครัว จัดกับข้าวกับป้าอร ไทคอยแกล้งจี๋เอวผมมั่ง สะกิดผมมั่ง ไม่ต้องห่วงครับ..มันทำตอนป้าอรเผลอทั้งนั้น ผมแกล้งคืนไม่ได้ซักหนอ่ะ..ก็พอผมสะดุ้งทีป้าอรก็หันมามองผมทีหนึ่ง จำไว้ไอ้เล็บขบ
“พิวันอาทิตย์ไปไหนมา? พี่เข้ามาหาก็ไม่อยู่” พี่เล็กเดินเข้าครัวมาก็ถามผมก่อนเลยครับ แล้วค่อยยกมือไหว้ป้าอรทีหลัง
“พี่ผมขอโทษ ผมไปบ้านไทครับ พี่ไม่โทรหาผมล่ะ?..แล้วมีอะไรรึเปล่าครับ” พี่เล็กหน้าตูมและถอนหายใจ
“ไม่มีอะไรหรอก พี่ผ่านมาแถวนี้ก็เลยจะแวะเข้ามานั่งคุยด้วยน่ะ พิวันนี้เลี้ยงอะไรพี่มั่ง..อ้าวน้องไท หวัดดีครับ” พี่เล็กทักไท ไทยิ้มตอบและบอกพี่เล็กว่าไทซื้อกับข้าวมาหลายอย่าง คุยกันถึงเรื่องงานผมก็นึกขึ้นได้ว่ามีรูปวันนงานนี่หว่า ขอตัวมาเอารูปและเดินเข้าบ้านเอาไปอวดตากับพี่สาว เดินเข้าไปตามพี่เล็กก็เห็นว่าพี่เล็กคุยกับไทอยู่
“พี่เล็กรูปวันงานอยู่ข้างนอกครับ ตากับพี่สาวนั่งดูอยู่” พี่เล็กนั่งบนโต๊ะกินข้าว ก้มหน้าเงียบ ไทมองพี่เล็กนิ่งและเบือนหน้ามาตอบแทนพี่เล็ก
“เดี๋ยวพี่เล็กกับผมตามไปครับ พิไปหยิบขนมในรถออกมาหน่อยได้มั้ย..ไทถือมาไม่หมดน่ะ เบาะหลังนะครับ” ผมพยักหน้าและเดินไปหยิบขนมที่รถ หาไม่เจอแฮะ โทรถามไท..เจ้าตัวขอโทษผมใหญ่เลยครับ บอกว่าหยิบมาแล้วก็ลืม เหลือบไปเห็นพอดีว่าวางอยู่บนโต๊ะ.. ไท ไม่มีสตินะเราเนี่ย555 ผมเดินเข้าครัวมาช่วยยกกับข้าว พี่เล็กถามผมว่ารูปของพี่เล็กกับผมมีไฟล์ภาพรึปล่า ผมส่ายหน้าและบอกให้พี่เล็กเก็บไว้เลย เดี๋ยวผมขอเพื่อนใหม่ได้ พี่เล็กยิ้มให้ผมและชวนทุกคนกินข้าว กินเสร็จก็นั่งคุยกันพักใหญ่ อินขอตัวกลับไปนอนก่อนเพราะเหมือนจะไม่สบาย ผมอาสาเดินไปส่งน้องและปล่อยให้ไทชวนพี่เล็ก พี่สาวคุย
“เป็นไงมั่งเรา..กินยาก่อนนอนด้วยนะ” อินยิ้มและหาวหวอด เดินไปส่งเสร็จก็กลับเข้าบ้าน พี่สาวกับพี่เล็กออกรถกลับพอดีครับ ไม่ได้ลาเลยแฮะ ผมกับไทอาบน้ำเสร็จก็เข้าไปนั่งคุยกับตาในห้อง พอตาหลับก็ออกมานอนกอดกัน..ยังจำที่ผมบอกได้มั้ยครับว่า
อย่าคิดว่าไทจะยอมให้จบแค่นี้นะครับ คุณรู้จักไทน้อยไป
นี่ไงครับ..ไทกำลังลงโทษผมที่แกล้งไทเล่น
ผมถูกไทจับนอนคว่ำหน้ากับเตียง แล้วไทก็..
นอนทับผมครับ!!
มันทับจริง ๆ ครับ ตัวยังกะตึก ผมได้แต่ส่งเสียงแอ่ก กับอ่อก ส่วนเด็กญี่ปุ่นขำ..แบบฮาขี้แตกอ่ะ
“555ยอมยัง วันหลังห้ามด่าไทอีกนะ..จะโดนยิ่งกว่านี้555” หืออออ กูกลัวชิบหายเหอะ!! ผมพลิกตัว และพุ่งหลาวทับไทมั่ง ในที่สุดผมก็ได้รับความสุขจากการได้ยินเสียงแอ่ก และอ่อกบ้าง..ฮ่าห์ มีความสุขเกินจะกล่าว5555 เราเล่นกันจนเหนื่อย ผมผละไปอาบน้ำอีกรอบ ไทอาสาถูหลังให้ผม..รู้นะว่ามันคิดอะไร
“ไม่เอา ไปไกล ๆ ไอ้ไท..ไอ้ไท้ ~ ” ผมร้องโหยหวน ไทกอดเอวผมและปิดประตูห้องน้ำตามหลัง
ไม่ต้องอยากรู้อะไรกันเลยนะครับ!!
ยังไงผมก็ไม่เล่าเด็ดขาด..อย่าจูบตรงหูนะ อึ๊..ไท
ไอ้..ไอ้เด็กนาโร้กกกกกกก
........................................
แถม
.
.
“ผมว่าคุณตัดใจเถอะ..พิมีแฟนอยู่แล้ว คุณน่าจะรู้ดี” เสียงเย็นชาจากริมฝีปากสีแดงที่บอกให้ผมตัดใจจากพิดังขึ้นมาทำลายบรรยากาศเงียบในครัว..เงยหน้ามองเจ้าของเสียงนั้น สบสายตาที่คมยิ่งกว่าใบมีดโกน ผมได้แต่นิ่งเงียบ รู้อยู่แล้วล่ะว่าพิคงจะมีแฟน สงสัยอยู่เหมือนกันว่าแฟนพิจะเป็นใครที่ผมรู้จักรึเปล่า..ความสนิทสนมจนเกินพอดีที่ผมคอยสังเกตระหว่างพิกับผู้ชายคนนี้..มันมีอะไรมากกว่าเพื่อน
“..พิไม่ได้บอกซักคำว่ามีแฟน” เสียงแค่นหัวเราะจากผู้ชายคนนั้นทำให้ผมยิ่งเดือด
“ต้องทำให้ดูรึไงว่ามีแฟน..สงสารตัวเองบ้างเถอะ เลิกยุ่งกับพิซะ..เค้าเป็นของผม” เหมือนถูกลูกธนูพุ่งเข้ามาเสียบทุกทิศทุกทาง
จริง ๆ น่ะเหรอ?..ที่ผมเคยสงสัยมันจริงงั้นเหรอ? เห็นอยู่ว่าเค้าสนิทกันแค่ไหน? ผมจะเอาอะไรไปแข่งกับไทล่ะ? นั่งลงบนโต๊ะอย่างคนหมดแรง ก้มหน้ากลืนน้ำตาไว้ไม่ให้ไหล..
“พี่เล็กรูปวันงานอยู่ข้างนอกครับ ตากับพี่สาวนั่งดูอยู่” เสียงที่ผมเคยคิดว่าน่าฟังที่สุด บอกผมให้ไปดูรูป..รูปที่ผมถ่ายกับเค้า
“เดี๋ยวพี่เล็กกับผมตามไปครับ พิไปหยิบขนมในรถออกมาหน่อยได้มั้ย..ไทถือมาไม่หมดน่ะ เบาะหลังนะครับ” เสียงที่ผมเกลียดที่สุด บอกให้น้องพิไปหยิบของ..ผู้ชายคนนี้ย้ำให้ผมรีบตัดใจ ก่อนที่ผมจะต้องเจ็บไปมากกว่านี้..
“..พิเค้าใจดีกับทุกคน อย่าเก็บความใจดีของพิไปเข้าข้างตัวเองเลย คนที่เจ็บที่สุดก็คือคุณนะ ตัดใจซะเถอะ ยังไงพิเค้าก็คิดกับคุณได้แค่พี่ชายเท่านั้น” น้ำเสียงเย็นชาที่เจือกระแสความห่วงใยทำให้ผมไม่เจ็บปวดกับคำเตือนนี้มากนัก แต่จะให้หักดิบตัดใจทีเดียว..ผมทำไม่ได้หรอก
ทานข้าวกันเสร็จผมนั่งมองน้องพิ เก็บรายละเอียดเอาไว้ให้มากที่สุด..รอยยิ้มอ่อนโยน ดวงตาที่ดึงดูดสายตาไม่ให้มองไปที่อื่น นิสัยอ่อนโยน อ้อมแขน และแผ่นอกแข็งแรง..ที่ผมไม่มีวันได้เป็นเจ้าของ
พิเดินไปส่งน้องอินที่บ้าน ผมสะกิดพี่สาวให้ลากลับบ้าน..ผมทำใจไม่ได้ที่จะลาน้องพิ
ตอนนี้ผมยังทำไม่ได้ครับ
นั่งเบาะหลังและเอนตัวลงนอน..ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาจนกว่าจะถึงบ้าน สัญญาครับว่าถ้าถึงบ้านแล้ว
ผมจะตัดใจ..จากรักครั้งนี้ หึหึ อกหักตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม
หมาคาบไปแดก เข้าใจสำนวนของคำนี้เลยครับ..ตอนนี้ผมเข้าใจชัดเจนเลย.. ไม่เคยคิดเหมือนกันว่าจะเกิดกับตัวเอง หยิบรูปออกจากกระเป๋าแล้วสอดไว้ใต้เบาะรองนั่ง..ถ้าผมดีขึ้นแล้วผมจะกลับมาเอารูปนี้ใส่กรอบ ตอนนี้ก็ฝากไว้ในนี้ก่อน
เฮ้อออ สูดน้ำมูก เช็ดน้ำตาแล้วนอนนิ่งฟังเสียงหัวใจตัวเอง
ต้องตัดใจจริง ๆ แล้วสินะ..ยังไม่เคยได้บอกเลยว่า ‘รัก’
หลับตาและปล่อยใจ.. เวลาคงจะช่วยเยียวยาหัวใจผมได้
ขอให้ผมลืมได้เร็ว ๆ เถอะครับ..
ผมเจ็บจะตายอยู่แล้ว
…………………………….
เย้ๆๆๆๆ กำจัดพี่เล็กไปได้แล้ว 1 เหลือน้องสาวอีก 2 สู้ ๆ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:pig4: :กอด1:
-
สงสารเล็กอะ
แต่ดีแล้วละ ไทต้องรีบตัดไฟแต่ต้นลม
-
สงสารเล็กอะ
แต่ดีแล้วละ ไทต้องรีบตัดไฟแต่ต้นลม
จิ้มๆๆๆๆ พี่เล็กน่าสงสารเนอะคะ..แต่ถ้าปล่อยไปจะเจ็บยิ่งกว่านี้อ่ะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
-
เหลือน้องปูนกับน้องมินท์อ่ะดิ แล้วไทจะจัดการกับคนใกล้ตัวนี่ได้ยังงัย
สร้างสถานการณ์จับกดกลางบ้านแล้วแกล้งทำเป็นไม่เห็นดีมั๊ย
ให้การ์ดที่บ้านร่วมมือกันสร้างสถานการณ์น่ะ คู่แข่งได้เห็น การ์ดก็ได้เห็นสมใจเค้าล่ะ
แถมคนอ่านก็ได้หื่นเต็ม ๆ
ตอนนี้เอาไปก่อน +1 สำหรับความเล่ห์ร้ายของไท แหม กำจัดคู่แข่งแบบเงียบ ๆ แต่เด็ดขาดดีจริง
-
เหลือน้องปูนกับน้องมินท์อ่ะดิ แล้วไทจะจัดการกับคนใกล้ตัวนี่ได้ยังงัย
สร้างสถานการณ์จับกดกลางบ้านแล้วแกล้งทำเป็นไม่เห็นดีมั๊ย
ให้การ์ดที่บ้านร่วมมือกันสร้างสถานการณ์น่ะ คู่แข่งได้เห็น การ์ดก็ได้เห็นสมใจเค้าล่ะ
แถมคนอ่านก็ได้หื่นเต็ม ๆ
ตอนนี้เอาไปก่อน +1 สำหรับความเล่ห์ร้ายของไท แหม กำจัดคู่แข่งแบบเงียบ ๆ แต่เด็ดขาดดีจริง
จิ้มจึก เอางั้นเลยเหรอคะ..อีโรติกไปม้ายยยยยย
บวกคืนแล้วเค้าให้รออีก 24 ชม.ถึงจะบวกได้อ่ะค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ปล.จิก็ชอบ เชส ครอว์ฟอร์ดค่ะ :o8: (หล่อดี ฮี่ๆๆ)
-
สนุกมากค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^
-
สนุกมากค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^
ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ อ่านแล้วชอบคนแต่งก็ดีใจค่ะ
+1 ต้อนรับค่ะ
-
o13 อุเหม่ ตอนนี้ก็น่ารักกันอีกแล้ว
น้องไทเป็นคนขี้หึงกว่าที่คิด (คือรู้ว่าขี้หึง แต่ไม่นึกว่าจะโหดด้วย หุๆ)
งานนี้พี่เล็กก็โดนได้ชุดใหญ่ เผด็จการแท้น้องไท คิกๆ
กำจัดแมลงร้ายอย่างเด็ดขาดมากๆ เหนือเมฆจริงๆ
แต่ตัวหลักไม่ใช่คนไกลตัวอย่างพี่เล็ก แต่เป็นคนใกล้ๆต่างหากล่ะ
จะจัดการยังไงกันเอ่ย? หุๆ
ไว้จะรอลุ้นเจ้าค่ะ
:กอด1: เป็นกำลังใจให้คุณจิ เชิ้บๆ :z2:
-
โถๆๆ...อ่านข้างล่างแล้วสงสารพี่เล็กขึ้นมาเลย เจ็บปวดเนอะ รักคนมีเจ้าของก็งี้แหละ
น้องพิไม่สนใจพี่เล็ก พี่เล็กสนใจเพื่อนน้องพิมั้ยล่ะคะ? ฮ่าๆ ดูเหมือนจะมีว่างๆอยู่อีกหลายคนทีเดียว :laugh:
พี่เล็กเป็นคนดีเด๋วคงมีคนน่ารักๆมาให้ชอบแหละน้าาา
พิก็ไม่รู้อะไรเลย ใจดีกะเค้าไปทั่วจริงๆ ฮ่าๆ น้องไทเลยต้องมาคอยแอบกำจัดไปทีละคนๆ
ดูเหมือนไทจะรู้แล้วด้วยว่าน้องปูนชอบพิ (ใช่มั้ยคะ?) เด๋วคงได้มีการสะสาง 5555
คราวนี้ก็เหลือแต่เด็กผู้หญิงญาติน้องไททั้งนั้น อยากรู้ว่าไทจะจัดการยังไงเหมือนกันแฮะ ^^
(ปล. เราเพิ่งนึกได้ค่ะ ชื่อจริงพิอะเหมือนคนรู้จักเราคนนึงเลย น่ารักมากๆ เป็นรับนี่แหละ 555 เห็นหน้าแล้วอยากพุ่งไปกอดทุกทีเลย กรั่กกก)
+1 ค่าคุณจิ กอดๆ :กอด1:
-
ไท ดีมาก บายไปแหละ 1 เหลืออีก 2 ชิมิ
ติดตามว่าไทจะทำไงน๊อ :z2:
-
อยากบอกว่าไทเจ้าเล่ห์มาก
เอาเหอะ เพราะหวงเมียเลยทำได้
ฮุๆๆๆ รอดูแผนต่อไปของไท
-
"หมาคาบไปแดก" <--- ไทสมควรได้รับสำนวนนี้จริงๆนั่นแหละ :laugh:
มาทีหลังใครๆ แต่ไำด้พิไปครองเฉยเลย หุหุ แต่ก็ต้องดูแลหน่อยล่ะนะ
พิยิ่งไร้เดียงสาๆอยู่ ถ้าไม่รุกตรงๆเหมือนไทและดูแลให้ดีๆ มีหวังตอนนี้ก็ยังคงเป็นเหมือนคนอื่นๆ
แล้วไทจะกำจัดสาวๆยังไงล่ะทีนี้ น้องสาวซะด้วยยยยยย :oni2:
จะคอยดูความเจ้าเล่ห์ของไทโยต่อไปปปปปปป :kikkik:
ปล.ไว้อาลัยความรักที่พี่เล็กมีให้พิ 1 วิ : 222222:
-
กำจัดไปแล้ว 1 เหลืออีก 2
ไม่รู้ว่าไทจะงัดไม้ไหนมาจัดการ
พิน่ารักขนาดนี้ ไทก็ต้องหวงเป็นธรรมดา :laugh:
-
อย่างฮาค่ะ
คิดได้งัยอ่ะ
ไอ้เด็กทะลุถุงยางมาเกิด เงี้ยะ
ไอ้เล็บขบ เงี้ยะ
คำด่าสร้างสรรค์มากมายค่ะลูกขา
-
+1 ให้ไทเลย พิก็ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ 5555
-
ไทกับพิเนี่ย อ่านๆ ไป
บางทีก็ลืมไปจริงๆ นึกว่าเป็นเด็กมหา'ลัยแล้ว ไม่ใช่เด็ก ม.ต้น
เพราะความคิดในบางเรื่องดูเด็ดขาดเกินตัวจริงๆ แถมยังช่างคิดทั้งคู่อีกด้วยนะ
แต่ก็ช่วงที่ฮา ก็ฮาจริงๆ ทั้งด่าแบบนิ่มๆ เนียนๆ หรือเหล่าbody guard ที่น่ารักยกก๊วน :L2:
-
ตรูว่าแร้น ว่าอิตอนที่สองต่อสองกับพี่เล็กไทโยซังต้องจัดการขั้นเด็ดขาด
น้องพิ มีแฟนอย่างไทโยซังนี่สบายสุโก้ยอ้ะ ไม่ต้องถูกกระเทือนให้ยุ่งใจเลยสักนิด เอร๊ยยยยยยยยยย
-
พี่เล็กกกกกกกกกกกกก
โอ๋ๆ แต่ช้าแต่คนแก่อย่าเสียใจไปเลย~
เดี๋ยวพี่จิก็ใจดีหาคู่ให้เองแหละเนอะๆ
จุ๊บๆกอดๆพี่จิ
-
ไทที่ดูเรียบๆน่ารักๆกลายร่างเป็นสุภาพบุรุษจอมโหดสะกัดคนที่จะมาเป็นคู่แข่งออกจากวงจรความรักได้เฉียบขาดมาก o13
-
นายไทสุดยอด
แต่ก้อสงสารพี่เล็ก
ไม่ได้ทำอะไรผิด แค่มาช้า
+1
-
หูย....ชอบตอนที่เค้าหยอกกันในรถอ่ะ น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกก
ส่วนพี่เล็ก....กลับไปทำใจแล้วกินน้ำใบบัวบกเยอะ ๆ นะพี่จะได้หายช้ำไว ๆ
คนที่เหลือรอไทโยจั๊ดกานตอนต่อๆไปคับ
+1ให้น้องพิกะไทโยคับ :กอด1:
-
ยังอ่านไม่จบค่ะ....ง่วงสุดขีดแต่มาป๊ะไว้ก่อน ....ว่าชอบมาก :sad4: (((อยากอ่านแต่ตาจะปิดแล้ว)))
-
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกก :m3:
:pandalaugh:หนุกหนาน
ฮากระจาย :laugh:
เพิ่งเข้ามาอ่านเพราะตอนแรกเห็นชื่อเรื่องนึกว่าเป็นแนวพีเรียด
ถ้ารู้ว่าหวานขนาดนี้เข้ามาอ่านนานแล้ว o13
-
วันนี้วันพุธใช่มั้ยคะ?..จิใส่เสื้อสีฟ้ามาทำงานเฉยเลยอ่ะ หลงวันกันอย่างไม่น่าให้อภัย555
ตอบคุณ katarena กอดดดค่ะ สงสารพี่เล็กนิด ๆ นะคะ แต่ก็นะ..ปล่อยไว้ก็จะน่าสงสารยิ่งกว่านี้ น้องสาว 2 คนก็จะเป็นเฉกเช่นเดียวกันค่ะ..น่าสงสารแฮะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ มันช่วยได้มากจริง ๆ ค่ะ ทุกครั้งที่จิเขียนนิยายไม่ออก เรื่องมันตัน พอเข้ามาอ่านเม้นท์ที่ให้กำลังใจ เรื่องมันก็ดันตัวเองให้ทะลุไปได้ตลอดอ่ะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
pærəˈsɛtəmɒl กอดคืนและหอมซอกคอด้วยพิศวาส อิอิ พี่เล็กขโมยซีนฮาน้องพิไปเลยเนอะคะ อยากให้เค้ามีคู่เหรอคะ..เดี๋ยวค่อยว่ากันเนอะ อิจฉาคุณ pærəˈsɛtəmɒl ได้จิ้นน้องพิตัวเป็น ๆ ด้วย กอดเผื่อจิด้วยนะคะ >//< ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
dukdikdukdik กอดดด ดูแล้วคุณ dukdikdukdik จะชอบเนอะคะ อีก 2 สาวยังดีไซน์อยู่ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
darajoy เจ้าเล่ห์นิด ๆ ขี้โกงหน่อย ๆ 55+ ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและติดตามนะคะ
เกริด้า(๐-*-๐)v กอดคุณไอ ตกใจเลยค่ะ เปิดมาเห็นสำนวนนี้ก่อนเลย เหลือ 2 สาวเนอะที่น้องไทต้องเคลียร์เอง555+ มายืนไว้อาลัยด้วยคนค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
jasmin กอดแน่น ๆ อีก 2 สาวกำลังดีไซน์อยู่ค่ะ ท่าทางน้องไทต้องหัวปั่นไปเลยทีเดียว555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
MM.Dog กอดดดด ชอบมุขนี้เนอะคะ จิได้มาจากเพื่อนสาวค่ะ แซวกันฮาแตกอยู่ทุกวันอ่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
BeeRY กอดน้องเบียร์ ไทเจ้าเล่ห์เนอะคะ พิเค้าไม่ทันคิดว่าพี่เล็กจะเอาจริงไม่เหมือนน้องไทคิดค่ะ รายนั้นเค้าระแวงไปทั่วอ่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
wan_sugi กอดดด น้องไทเค้าคุ้นเคยกับการเป็นนายคนค่ะ น้องพิเค้าชินกับการที่ช่วยตามาตั้งแต่เด็กกระบวนการคิดเลยออกจะดูโตค่ะ ดีใจค่ะที่มุขฮาของจิยังสามารถเรียกเสียงขำ ๆ จากคนอ่านได้(ดีใจที่ไม่แป๊กนั่นเอง55+) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
anajulia กอดคุณนุ่น น้องไทเค้าสบโอกาสก็เชือดเลยค่ะ จะว่าไปมันก็น่าอิจฉาจริง ๆ แหละค่ะ..พิสบายอ่ะ(สบายเกินไปแระ!!) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
กระต่ายชมจันทร์ กอดกระต่ายน้อย สงสารพี่เล็กกระต่ายจะจับไปจิ้นกับหนุ่ม ๆ ในฟิคก็ได้นะคะ พี่ยังไม่ได้คิดว่าจะให้พี่เล็กคู่กับใครอ่ะ.แต่ถ้าอยากอ่านก็รอก่อนเนอะ พี่จัดการกับหนุ่มน้อยของพี่ก่อนค่อยว่ากัน ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
BOOM_LOVE กอดแน่นๆ ดูแล้วจะชอบน้องไทโหมดนี้นะคะ แต่อีก 2 สาวคงไม่ใช้โหมดนี้ค่ะ..ยังไงก็น้องอ่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Little Devil กอดค่า สงสารก็สงสาร สะใจก็สะใจใช่มั้ยคะ55+ แต่ก็นั่นล่ะค่ะ..ผิดที่มาช้าเท่านั้นเอง ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Solar cell กอดดด ชอบตอนนี้เหมือนกันค่ะ น่ารักอ่ะ55+ พี่เล็กคงต้องกินน้ำใบบัวบกเป็นโอ่งเลยมั้งคะกว่าจะหาย ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
sakuu สู้ ๆ ค่ะ ยินดีต้อรับนะคะ ดีใจที่ชอบนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและติดตามค่ะ
lasom ชื่อเรื่องมันส่อถึงความลึกลับและดูโศกค่ะ(บางทีคนแต่งยังคิดเลยค่ะ..ว่าชื่อแบบนี้คนอื่นต้องคิดว่าดราม่าแน่ ๆ 55)ยินดีต้อนรับนะคะ ดีใจที่ชอบค่ะ ขอบคุณที่อ่านและติดตามนะคะ
จิ้มบวกคืนค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:pig4: :กอด1:
-
เรื่องดั่งจันทราฯ เป็นนิยายหนึ่งในสองเรื่องที่อ่านคอมเม้นต์ของนักอ่านคนอื่น
แล้วก็อ่านการตอบคอมเม้นต์ของไรเตอร์ทุกตอนด้วย
ให้ความรู้สึกว่าเป็นกลุ่มเพื่อนสนิทมาเจอกันในงานคืนสู่เหย้าเลยค่ะ
-
เจ็บตอนนี้ก็ยังรักษาทันค่ะพี่
ไปหาคนที่เค้ารักพี่ดีกว่าเนาะ
ปล่อยพิไปเถอะ ยังไงพิก็เป็นของไทคนเดียว ^^
ส่วนน้องสาว ไทน่าจะจัดการได้นะ
-
ไทแอบร้ายเหมือนกันนะเรา
ไม่ค่อยจะขี้หึงเล๊ย
หึงปูนด้วยใช่ป่ะ 555
อย่างว่าก้อพิน่ารักนิเนอะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ฝากตัวด้วยคนนะค่ะ.เริ่มอ่านวันเดียวจนทันเลยค่ะ.แบบว่าวางไม่ได้เลยติดใจน้องไทกับน้องพี :man1: :man1: :man1: ชอบมากค่ะ.ขอบคุณมากนะค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
:L2: :L2: :L2:
-
ไอ้เด็กทะลุถุงยางมาเกิด<<< คิดได้ไงเนี่ยตัว เค้านั่งฮาท้องแข็งเลยงิ :laugh:
:กอด1:คนน่ารักแรงๆ
-
กดหนึ่งให้ที่มาอ่านตอนนี้ช้าไปหน่อย แต่ก็อ่านไปคู่นี้ก็น่ารักเหมือนเดิมไม่มีผิด แต่ก็อยากบอกนิด
ไทเป็นคนที่หากพูดลึก เป็นคนคิดมาก แต่ก็พยายามแสดงออกเพื่อให้พิสบายใจ แต่หลายอย่างก็อย่างที่ไทว่า
เพราะพิเป็นคนที่ใจดีกับคนรอบข้างเสมอ จนทำให้คนข้างคิดไปไกล กว่าความรู้สึกที่พิคิดเนอะ แต่ไททำถูกนะ
ที่บอกพี่เล็กไปตรงๆ เขาจะได้ทำใจ o13
-
เค้าไม่เข้ามาอ่าน 2 ตอนแล้ว
งานยุ่ง แต่คิดถึง พิ ไทชะมัด
ไม่ผิดหวังเลย น่ารักเป็นบ้าเลยสองคนนี้
จะฮาไปไหนคับพี่น้อง
มุกด่ากันเนี้ยะ ยืมไปใช้มั่งนะ
กร๊ากกกกกกก สองคนนี้ ด่ากันน่าเอ็นดู
ถ้าเราเอาไปด่าเพื่อนมั่ง คงโดนเพื่อนถีบ เหอๆๆ
+1 จ้ะตัวเอง
-
เรื่องดั่งจันทราฯ เป็นนิยายหนึ่งในสองเรื่องที่อ่านคอมเม้นต์ของนักอ่านคนอื่น
แล้วก็อ่านการตอบคอมเม้นต์ของไรเตอร์ทุกตอนด้วย
ให้ความรู้สึกว่าเป็นกลุ่มเพื่อนสนิทมาเจอกันในงานคืนสู่เหย้าเลยค่ะ
นั่นสินะคะ เวลาเราเม้นท์ไปแล้วมีคนตอบกลับมานี่มันชื่นหัวใจจริงๆ
แล้วพอตอบกันไปตอบกันมา ก็คุ้นชื่อกันไปหมด รู้สึกสนิทกันจริงๆนั่นล่ะค่ะ
ตอนนี้ก็เริ่มคุ้นชื่อหลายๆคนแล้ว คิกๆ
นอกจากเรื่องนี้ของคุณจิ ก็มีอีกหลายเรื่องเลยค่ะ
ในเล้าเป็ดนี่มีคนน่ารักๆ หลายคนเลยค่ะ เป็นมิตรมากๆช่างขยันตอบคอมเม้นท์กันจริงๆ ^^
แล้วจะไม่ให้เป็นแฟนผลงาน แล้วตามติดได้ยังไงกัน หุๆ
-
พี่จิตน้องพูจะ ละลายแล้ว :jul1:
-
ไทนี่ได้ใจจริง ฝีมือเยี่ยมมาก(ในการกำจัดคู่แข่ง) o18
แต่พี่เล็กน่าสงสารอ่ะ
ไรเตอร์หาคู่ให้เลยดีป่าวคะ
รอตอนต่อไปจ้า
-
ตอนที่ 24
แสงไฟนวลจากโคมไฟหัวเตียงในห้องนอนผมเผยภาพเด็กหนุ่มร่างกายกำยำสมส่วน นอนตะแคงท้าวคางมองผม ผมสอดมือสองข้างเข้าที่แก้มนอนตะแคงมองกลับ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนโยนไล่สำรวจทุกส่วนของใบหน้าผมอย่างช้า ๆ ปลายนิ้วเรียวยาวลูบแขนผมเบา ๆ ผมหลับตารับสัมผัสจากริมฝีปากนุ่มที่เปลือกตา ปลายจมูก ริมฝีปาก..และปลายลิ้น
เราวนเวียนจูบกันแบบนี้ตั้งแต่ตี 4 แล้วครับ ไทไม่นอนแล้วผมจะนอนได้ยังไงล่ะ ผมไม่รู้ว่าทำไมไทถึงชอบกอด ชอบหอม ชอบจูบผมนัก..ขออย่าให้ไทนึกเบื่อผมเลยครับ
“ทาแป้งก่อนนอนรึเปล่า?..หอมจัง” ผมยิ้มตอบไท เด็กญี่ปุ่นกดปลายจมูกลงทั่วทั้งหน้าผม..อุ่นจัง ยื่นมือโอบเอวแล้วซบหน้ากับแก้มไท ฝ่ามืออุ่นลูบหลังผม ริมฝีปากชื้นประทับจูบหน้าผากและขมับแผ่วเบา ถ้าฝนตกจะโรแมนติกมาก..
“จูบหน่อย..แล้วจะให้นอน” เหอออ บอกตอนไหนว่าอยากนอน กูไม่ง่วงนะ ไม่ได้อยากนอนด้วย..แต่..มันหมายถึงถ้าไม่ง่วงก็จะไม่จูบเหรอ? งั้นผมง่วง!! -//- ผมยื่นริมฝีปากล่างให้ไทจูบ นึกเอาเหอะ..ยิ่งกว่าปังคุงอ่ะ ไทอมยิ้มและงับริมฝีปากล่างผมเบา ๆ ..จะพูดไงดี ระทวย เคลิ้ม หรืออะไรที่มันใกล้เคียงกับคำพวกนี้ก็ได้ครับ..ผมกำลังรู้สึกแบบนั้นอยู่ เนิ่นนานกว่าไทจะถอนจูบ..อ้อมกอดที่ผมมีสิทธิอย่างเต็มที่โอบกอดผมแน่น ริมฝีปากที่สัมผัสร่างกายทุกส่วนของผมบอกรักให้ผมเต็มตื้นในหัวใจทุกครั้ง ก้อนเนื้อที่เต้นตึกตักอยู่ข้างในอกหนาก็เป็นของผมคนเดียว..อยากอยู่แบบนี้ไปนาน ๆ จังครับ...
ต่อให้ปวดขี้..ปวดเยี่ยว ม้ามระบม ไส้ติ่งแตก ผมก็ทนได้~ นอนกกกันจนพระอาทิตย์ขึ้นก็ผลัดกันอาบน้ำ เข้าไปชวนตามากินข้าว ตาบ่นว่าขาไม่ค่อยมีแรงผมเลยจะพาตาไปตรวจร่างกายที่ รพ.ไอ้อ๋องครับ พี่ช้างได้ยินเข้าก็อาสาพาไปเอง ผมจะได้ไม่ต้องขาดเรียน..พี่ช้างครับ ทุกวันนี้ผมไปเรียนก็เหมือนไม่ได้ไป เพื่อนคอยเก็บความรู้ ต้มให้เดือด หย่อนโปรตีนเกษตรลงไปสองสามเม็ดให้พอมีรสชาติ แล้วฉีดเข้าเส้นให้อยู่ทุกวัน
“ไป รพ.ตรงนั้นดีมั้ยครับ ผมว่ามันไม่ไกลแล้วก็ไม่แพงด้วย..ให้ไทพาไปมั้ยครับตา” ...น่ารักจริง ๆ น่ารักที่สุด น่ารักเท่าโลก555 ผมอมยิ้มนั่งท้าวคางมองเด็กญี่ปุ่นคุกเข่าขอความรักจากตา เอ้ย!!คุกเข่าข้างตา มือแตะแขน แล้วอาสาพาไปหาหมอเอง..ถ้าผมเป็นสาว ๆ ผมจะวิ่งเข้าไปกระชากคอไทมาดูดปาก แล้วกรี๊ดใส่หน้าข้อหาทำตัวน่ารักจนทำให้ผมเสียจริต..อย่านึกภาพตามกันนักเลยครับ เท่านี้ผมก็สมเพชเวทนาตัวเองพออยู่แล้ว สุดท้ายตาก็ให้พี่ช้างพาไปหาหมอที่ รพ.ไอ้อ๋องครับ เราก็ไปโรงเรียนกันตามปกติ
“เต๋ามึงเป็นไรของมึง..มองกูนานแล้วนะ” ผมถามไอ้เต๋ากลางวงล้อมของเพื่อนพ้องหน้าห้องพยาบาล อึดอัดกับสายตาของมันจริง ๆ ครับ มีอะไรก็พูดสิวะ
“..ทำไมช่วงนี้หน้ามึงใส ตาวิบวับ แล้วมึงก็สูงขึ้นด้วย..ไปทำอะไรมา?” ทุกสายตาหน้าห้องพยาบาลจับจ้องมาที่ผมคนเดียว หันไปคุยกันเรื่องบอลกันเข้าสิวะ..จะให้กูพูดตรง ๆ รึไงว่า
‘ตั้งแต่กูเสียตูดให้ไททิ่ม ผิวพรรณกูก็เปล่งปลั่งมีน้ำมีนวลเหมือนดวดบลิ้งค์ไป 2 โหลแบบที่พวกมึงพิศเนี่ยแหละ’ อื้อหือ..จีบปากจีบคอ สาวจริง ๆ..บอกแล้วนะครับว่าอย่านึกภาพตาม
“กูเปลี่ยนโฟมล้างหน้าน่ะ ว่าแต่..กูสูงขึ้นจริง ๆ เหรอวะ?” ไม่เคยสังเกตตัวเองซักที หันไปมองไทขอความเห็นไทก็เอาแต่นั่งยิ้มให้..ไร้ประโยชน์กับชีวิตจริง ๆ
“เมียรักมาวัดความสูงกันหน่อยเร็ว” วินทำปากบู่ แต่ก็เดินมากอดผม
“สูงขึ้นมั้ยล่ะผัวเฮงซวย” ผมเอามือวางบนหัววินแล้วเทียบดูจากคราวที่แล้ว เออ..สูงขึ้นนิดหนึ่งแฮะ นิดเดียวจริง ๆ นะครับ หันไปมองเต๋าแบบงงงวย มันสังเกตผมขนาดนี้เลยเหรอ?
“อยากเป็นเมียกูอีกคนมั้ยเต๋า แขนข้างขวากูว่างนะ” เต๋าหันไปมองไทยิ้ม ๆ
“กูว่ามันเต็มแล้วนะ..จริงมั้ย?” ไทยิ้มบางตอบเต๋า แล้วยกกำปั้นขึ้นมาชกกันเบา ๆ แถมบอกจะเลี้ยงโออิชิบุฟเฟต์หนึ่งมื้อใหญ่โทษฐานปากดีโดนใจ วินกอดผมไม่เลิกผมเลยปล่อยให้มันกอด..นั่งลงมันก็เกาะเป็นลูกลิงหิวนม วิน..กูไม่มีต่อมผลิตน้ำนมให้มึงได้ดูดดื่มนะ ปล่อยกูเถอะ..
“วินเสื้อกูยับ..ปล่อยก่อนเสื้อกูยับ” มันเงยหน้ามามองก่อนจะยอมคลายแรงกอดลง แล้วไอ้หน้าเป็นตูดแบบนี้มันอะไรกันวะ? มีเรื่องเดียวซะล่ะม้างงงงงง
“พี่ต้าร์ทำอะไรให้อีก?” โว้ววว ปากบู่ของวินอัพตัวเองขึ้นมาชิดจมูกแล้วครับ555 แต่ถ้าวินไม่เล่าผมก็ไม่คาดคั้นนะครับ
“ไม่อยากเล่าก็ตามใจ..แต่นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่กูจะสน” หันหลังให้มันแล้วชวนอ๋องคุยเรื่องหมอกระดูกโรงบาลมันว่าลงวันไหน โอ้ย! หันกลับไปถลึงตาใส่วินให้เลิกทุบหลังผมซะที โหหห หน้าเป็นตูดเลย ขำหน้าบูด ๆ ของมันครับ555
“ไปส้วมกับกูหน่อย” วินไม่ได้ฟังว่าผมอยากไปหาอะไรกินในส้วมกับมันรึเปล่า คว้าคอเสื้อและลากผมออกมาจากโต๊ะ.. อึ้!! หน้าหงายกันไป
“เมื่อคืนกูติดต่อมันไม่ได้ ไอ้ต้าร์มันปิดโทรศัพท์..เช้านี้กูก็ยังต้องคุยกับคอลเซ็นเตอร์แทนตัวมันอยู่ ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้กูไม่ยอมเป็นแฟนแม่งหรอก!!” วินแยกเขี้ยวพ่นไฟใส่ผมทันทีเมื่อถึงหน้าห้องน้ำ
“แบตพี่ต้าร์หมดรึเปล่า..แล้วมันก็แค่ไม่กี่ ชม.เองนะไอ้วิน มึงจะเครียดอะไรนักวะ” กอดอกมองปากยื่น ๆ ตาแดง ๆ ของวิน..สภาพนี้คงโทรหาพี่ต้าร์ทั้งคืนแน่ ๆ
“กินข้าวเที่ยงแล้วค่อยโทรอีกทีก็ได้นี่หว่า เดี่ยวกูโทรให้..ป่ะไปเข้าแถว” โอบไหล่ให้เดินไปเข้าแถว..พี่ต้าร์มันจะรู้รึเปล่าว่าไอ้วินมันเป็นเอามาก เฮ้อออออ ผมเรียนแบบตั้งใจมากครับเพราะวินมันเอาแต่กดโทรศัพท์หาพี่ต้าร์ ไอ้เต๋าหลับ ผมเพิ่งเข้าใจว่าเรียนและคอยติวให้เพื่อนมันเหนื่อยยังไง
“พอแล้ววิน กินข้าวแล้วค่อยโทร” ผมเตือนวินเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ววะ? วินหายใจแรง จ้องโทรศัพท์ในมือ และยัดไว้ในกระเป๋ากางเกง ผมเลื่อนชามก๋วยเตี๋ยวให้วินแล้วตบไหล่มันเบา ๆ เมีย(?)ผมถอนหายใจและจับตะเกียบขึ้นมาสาวเส้น สูดเข้าไปในคำเดียว..ยัดห่าชัด ๆ !! พอกินเสร็จผมยื่นมือไปขอโทรศัพท์จกมันและกดโทรออก..รอสายไม่นานเลยครับ
“วินแบตโทรศัพท์พี่หมดแล้วพี่ก็ไม่ได้สังเกตมัวแต่เร่งทำโปรเจกต์ส่งอาจารย์ เพิ่งเอามาชาร์ตนี่แหละ อย่าโกรธนะครับ” พี่ต้าร์มึงเป็นพลแม่นปืนรึไงวะ..สาดกระสุนใส่หูกูโดนทุกนัดอ่ะ
“ผมเองพี่ พิ..ไม่ใช่ไอ้วิน มันโทรหาพี่เป็นร้อยรอบได้แล้วมั้ง” วินคว้าโทรศัพท์ในมือผมไป และแยกเขี้ยวขู่ผมอีกที555 เดินหนีไปคุยใต้ต้นหางนกยูงแล้วครับ หายโกรธแล้วเหรอวะ..ใจง่ายไปป่าว555 หันกลับมามองเพื่อน เต๋ามันหลับหัวพิงไหล่ชายอยู่ครับ..ง่วงอะไรขนาดนั้น กลางคืนมันทำอะไรมาวะ? เก็บความสงสัยให้ลึกสุดใจ เดินตรงเข้าไปแล้วกระซิบข้างหูเต๋า
“เมื่อคืนมึงทำเหี้ยอะไรทำไมถึงไม่นอน!!!” เต๋าสะดุ้งสุดตัวเพราะเสียงกระซิบฟ้าผ่าของผม ลูบหู ลูบหน้าป้อย ๆ พวกผมขำก๊าก เต๋าชี้หน้าคาดโทษผมแล้วตะโกนสั่งว่าจะโดดช่วงบ่ายไปงีบห้องสมุด..กูจะตามไปสุดโลกหล้าไอ้เต๋า5555 แต่เอาเข้าจริงผมก็ไปไหนไม่ได้ครับ โครงการกวนตีนเพื่อนอย่างต่อเนื่องเป็นอันพับเก็บเข้าหลืบตู้ไป วินยิ้มอารมณ์ดีผิดกับเมื่อเช้าหน้ามือหลังตีน ไอ้เต๋ารักษาสัญญาจนวาระสุดท้ายของวัน..ผมจะส่งมันเข้าทีมชาติชุดนอนยาวครับ กีฬาประเภทใหม่ พวกคุณยังไม่รู้จักหรอก..แต่ดังมากในฝรั่งเศส555 เย็นนี้ไทไม่เข้ามากินข้าวที่บ้าน มาส่งผมและกลับเลย คราวนี้มันกลับจริงครับ..ไม่อ้อยอิ่งเหมือนเคย เด็กญี่ปุ่นบอกผมว่าคืนนี้จะโทรหา ผมนั่งคุยกับตา พี่ช้างเรื่องอาการขาไม่มีแรงของตา ได้ความว่า..เป็นโรคคนแก่ หมอก็จัดยามาตามอาการเท่านั้นครับ แต่ให้ตรวจสุขภาพทุกปี
กินข้าว อาบน้ำเสร็จผมก็นั่งจ้องโทรศัพท์..เปิดแลบทอปออนคุยกับเพื่อนในห้อง เหลือบมองโทรศัพท์เป็นระยะ ลดระดับสายตามองเวลาข้างล่างสุดหน้าจอ ห้าทุ่มครึ่ง..ชักเข้าใจอารมณ์เหวี่ยงของไอ้วินขึ้นมาแล้วครับ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก เอาแล้วไงกู..รอสายจนตัด กดโทรใหม่ ทำซ้ำอยู่ประมาณ 6 ครั้งไทก็รับ..
“..ปล่อยผมรอโทรศัพท์..ผมโทรหาก็ไม่รับ ทำอะไรไท” ถามเสียงเย็นทั้งที่ในใจผมมันร้อนยิ่งกว่าไฟเผากระทะทองแดง
“ผมช่วยพี่เรย์แต่งชุดลำโพงครับ เพลินจนลืมเวลาเลย ไทยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลยครับ..หิวจัง” ไม่อยากจะเชื่อ..ว่าคำพูดของไทไม่กี่คำมันจะทำให้ไฟร้อนเผากระทะทองแดงของผมมอด กลายเป็นอารมณ์ของคนที่อยู่ในโหมดเลิฟ ๆ ไปในทันตา
“ไปหาอะไรกินก่อนไป กินเสร็จค่อยโทรหาผมใหม่..ผมยังไม่นอนหรอก” ..ผมใจง่ายกว่าไอ้วินหลายเท่านัก > < เด็กญี่ปุ่นไม่วางครับ แต่พาผมไปกินข้าวพร้อมมัน อาบน้ำพร้อมมัน และเข้านอนพร้อมกันด้วย
เช้าวันนี้ผมก็ออกไปโรงเรียนแต่เช้า มีนัดกับแฟนกินข้าวเช้าในแคนทีนด้วยกันน่ะครับ555 เด็กญี่ปุ่นนั่งตัวขาว ปากแดงอยู่ที่โต๊ะ มีเกาเหลา ข้าวปล่า ผัดผัก ไข่เจียว และน้ำเปล่าอีก 2 ขวดวางอยู่บนโต๊ะรอผมด้วย
“หิวแล้วอ่ะ..กินเลยนะครับ” ผมยิ้มและลงมือกินอย่างคนมีสกุล555 รับโทรศัพท์ก้องบอกให้พวกมันตามมาแคนทีน รวมพลกันที่โต๊ะจนครบไอ้เต๋าก็ถามหาน้องครีม กับน้องมิ้นท์ ไทบอกว่าน้องครีมอยู่เป็นเพื่อนน้องมิ้น น้องมิ้นท์ไม่สบาย..น่าจะติดหวัดจากน้านันท์ ตอนนี้ป่วยกันเยอะ พวกคุณก็ดูแลสุขภาพกันด้วยนะครับ..ฝนตกก็อย่าทะลึ่งไปเดินตากฝน ไม่เท่ห์หรอก ไข้แดก น้ำมูกย้อยอีกต่างหาก..ผมเป็นห่วงจริงจังนะครับ
“พี่ไทครับ..ผมขอเบอร์น้องปูนหน่อยครับ” ชายเกาะแขนไทและขอเบอร์น้องปูน ไทยิ้มให้และหยิบโทรศัพท์ออกมาให้ชาย
“หาเอาเองนะ” ผมตาฝาดหูเฝื่อนเกลื้อนขึ้นหลังรึเปล่าครับ ชายรับโทรศัพท์ในมือไทไปกดและยิ้มแก้มปริ ในขณะที่ผมกับพวกที่เหลืออ้าปากค้างอย่างไม่เข้าใจกับภาพตรงหน้า..มึงไม่หวงน้องมึงแล้วเรอะ!!
เรียน ๆ เล่น ๆ ไปแป๊บเดียวก็หมดวันแล้วครับ เดินผ่านสนามบอลจะไปเอารถเพื่อนในห้องก็ตะโกนชวนเตะบอล มองแล้วน่าสนุกดีเหมือนกัน หันไปถามเพื่อนแล้ววางกระเป๋ากองรวมกันไว้โต๊ะหินอ่อน ดึงชายเสื้อออกและลงสนามฟุตบอลที่มีผู้เล่นวิ่งพล่านในสนามร่วม 40 คน ยื้อแย่งเตะลูกกลม ๆ ที่มีแค่ลูกเดียว..มันส์ชิบหาย5555 ผมเบียดอกแนบหลังเด็กญี่ปุ่นแย่งบอลที่อยู่ในเท้ามัน
“555ขี้โกง” เด็กญี่ปุ่นบ่นไม่ใส่ใจนัก ประหนึ่งอยากเรียกร้องความสนใจไปงั้น ผมจี๋เอวไทแล้วอาศัยจังหวะมันขำ เลี้ยงบอลสะดุดแย่งเอาลูกบอลมาได้ ลากเลื้อยผ่านผู้เล่นฝั่งตรงข้ามและซัลโวเข้าไปอย่างงดงาม...ท่ามกลางเสียงหัวเราะของเพื่อนร่วมทีม
“ไอ้เหี้ยพิ มึงอยู่ฝั่งนี้โว้ย” ..ผมยิงเข้าประตูตัวเองครับ ถึงว่าประตูมันทำหน้าเอ๋อใส่ตอนผมเลี้ยงจี้ไปที่มัน เฮอะ!! เอาใหม่ก็ได้ ตั้งทีมกันใหม่และถอดเสื้อแยกความแตกต่างของสองทีม เอ่อ..มันต้องแบ่งให้เท่ากันก่อนครับ ทีมไทถอดเสื้อ ผมโลมเลียร่างกายมันด้วยสายตา เด็กญี่ปุ่นขำแล้วเดินมาล็อคคอผมเหวี่ยงไปมา..ต่อหน้าธารกำนัลมันยังกล้าหวีทกับผมอ่ะ55+ เริ่มเกมส์ใหม่ยังไม่ถึง 5 นาทีก็มีเรื่องครับ เด็กห้อง 11 มันเล่นแรงพุ่งเข้าชาร์จไทจากด้านหลัง เห็นชัด ๆ ว่ามันไม่ได้เล่นบอลแต่จงใจเล่นคน
“ไอ้สัตว์!! ขอโทษเพื่อนกูเดี๋ยวนี้” ผมตะโกนลั่นสนามหลังจากกระชากคอเสื้อเด็กห้อง 11 จนกระดุมขาดออกมาจากคนของผม เงื้อหมัดขึ้นก็ถูกวินกับก้องดึงไว้ พี่โป้งที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนยืนขวางตรงกลางผมกับเด็กเหี้ยห้อง 11
“พิใจเย็น..ไอ้แคนมึงขอโทษไทซะ” พี่โป้งหันไปบอกไอ้ห้อง 11 ที่ชื่อแคน แต่ไอ้แคนมันหันไปยิ้มเหยียดกับเพื่อนมันสลับกับมองผมกวน ๆ ลอยหน้าลอยตาและเดินไปเตะบอลอีกสนามกับพวกเพื่อนมัน
“ไอ้เหี้ย!!” ผมสบถและดิ้นออกจากแขนเพื่อน แต่คนที่ถึงตัวไอ้แคนและเรียกเลือดจากมุมปากมันออกมาก่อนคือคนของผมเองครับ
“อย่าเสือก!! ไม่ใช่เรื่องของพวกมึง” ไทชี้หน้าเพื่อนไอ้แคนที่ตั้งท่าจะเข้ามาแจม พวกเรารีบเข้าไปล้อมและยืนกดดันเพื่อนมันและพยายามห้ามใจไม่ให้เข้าไปร่วมกระทืบซึ่งกันและกันไปด้วย ไทที่ได้เปรียบทั้งรูปร่างและกำลังก็เอาชนะเด็กเหี้ยได้ในหมัดที่สอง ส่งให้ไอ้แคนลงไปนอนพังพาบกับพื้นสนาม เดือดร้อนเพื่อนมันหิ้วกลับไป ผมเข้าไปดูความเสียหายของไท มีรอยเลือดซิบที่ข้อเท้า กางเกงเปื้อนนิดหน่อย หลังเป็นรอยแดงช้ำ น่าจะมาจากการล้มตอนถูกพุ่งเสียบ..อยากกระทืบแม่งอีกซักที!!
“ผมไม่เป็นไรครับ..ขอบใจนะก้อง วิน เจอกันพรุ่งนี้นะ” ไทเดินไปหยิบกระเป๋านักเรียนกับเสื้อ ลากผมออกมาและโบกมือลาเพื่อนไปด้วย
“พิ..เล่นบอลแบบนี้มันก็ต้องมีกระแทกกันบ้าง ทำไมพิต้องทำให้เป็นเรื่องด้วย?” ผมอ้าปากจะเถียงมัน..
“แต่ไอ้เหี้ยแคนมันไม่น่ารีบล้มนะ ไทยังไม่สะใจเลย” ..ผมไม่จำเป็นต้องพูดอะไรแล้วล่ะครับ555 ไทเดินคุยกับผมเรื่องไอ้แคนจนถึงรถ วันนี้ไทค้างครับ เพราะเอื้อมทายาที่หลังไม่ถึงก็เลยต้องวานผมให้ช่วยทา กลับถึงบ้านก็รีบวิ่งขึ้นห้องไปล้างตัวก่อนครับ ตาเห็นจะเป็นเรื่อง
เดินเนียนลงมาช่วยป้าอรในครัว ออดอ้อน ออเซาะ ฉอเลาะ ปะเหลาะแดกกันไปพอสมควรก็เดินออกมาให้อาหารปลา กินข้าวเย็นเสร็จก็ชวนตาสวดมนต์ ส่งตาเข้านอนและดอลลี่ตัวเองมาให้ไทนอนกอด จนเคลิ้มจะหลับถึงนึกขึ้นได้..ว่ายังไม่ได้ทายา ผมนี่ขี้ลืมมากเลยครับ
“ลุกมาก่อนจะทายาให้” ไทลุกมานั่ง ถอดเสื้อ หันหลังให้ผมละเลงยาที่หลัง แผลที่ข้อเท้าตกสะเก็ดแล้วครับ..เลือดไทแข็งตัวไวจริง ๆ หยิบสมุดบนโต๊ะมาพัดให้ยาแห้งเร็ว ๆ
“ใส่เสื้อ” ผมบอกและลุกเอายาไปเก็บ ค้นยาแก้อักเสบมาให้เด็กญี่ปุ่นกินและล้มตัวลงนอน ดึงไทเข้ามากอด หอมหน้าผากและเอาขาก่ายไว้ วันนี้มึงจงมาเป็นหมอนข้างของกู!! คิดในใจน่ะครับ555
ก่อนจะเคลิ้มหลับไปอีกครั้ง..ผมได้ยินเสียงกระซิบข้างหู..
“ขอบคุณครับ”..อมยิ้มตอบคำขอบคุณนั้น
กระชับอ้อมกอดให้แน่นและชวนเด็กญี่ปุ่นไปวิ่งเล่นในฝันของผมด้วยกัน..
อีกคืน
....................................
แถม
.
.
“มินท์..นอนรึยังลูก?” เสียงเคาะประตูดัง 2-3 ครั้ง ดังขึ้นหน้าประตูห้องสีขาว เด็กสาวดวงหน้าสดใส เปิดประตูต้อนรับผู้เป็นแม่ให้เข้ามาด้านใน
“ทำอะไรอยู่ลูก..แม่มีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย” เด็กสาวยิ้มตอบและเดินไปปิดคอมพิวเตอร์ ก่อนจะเดินมานั่งบนเตียง หยิบหมอนใบโตมากอดรอฟังเรื่องที่แม่ตั้งใจจะมาคุยด้วย
“หนูคิดยังไงกับความรักของผู้ชายด้วยกันลูก..แม่อยากรู้” เด็กสาวสูบลมเข้าปาก กลอกตาไปมา ยิ้มหวานและตอบแม่ไปตามความรู้สึก
“มิ้นท์ว่าเค้าคงรักกันมากกว่าคู่ผู้หญิงกับผู้ชายค่ะ” แม่ยิ้มให้และถามต่อ..ว่าทำไม?
“หนูว่าเค้าคงต้องกล้า แล้วก็ต้องรักกันมาก ๆ ถึงจะเป็นคนรักกันได้..แล้วยิ่งรักแบบนี้คงต้องใช้ความกล้ามากกว่าคู่ผู้หญิงกับผู้ชายด้วย” อดพึมพำเบา ๆ ต่อไม่ได้ว่า ‘ขนาดหนูแอบชอบใครซักคนยังไม่กล้าบอกเค้าเลย’ แม่ยิ้มให้เด็กสาวอย่างอ่อนโยนและกล่าวต่อไป
“แล้วถ้าคนที่หนูรักเค้ามีความรักแบบนั้นบ้าง..หนูยังจะรักเค้ามั้ย?” เด็กสาวพยักหน้าเร็ว
“รักสิคะ..หนูรักอยู่แล้ว เค้าไม่ได้ทำอะไรผิดนี่คะ” ได้ยินคำตอบแล้วผู้เป็นแม่ก็ใจชื้นขึ้น
“แล้ว..คนนั้นเป็นถ้าพี่ไทล่ะ หนูยังจะรักพี่ไทมั้ย?” รอยยิ้มสดใสบนใบหน้าเด็กสาวค่อย ๆ จางหายไป
“..กับใครคะ? พี่ไท..รักกับใครคะแม่?” เสียงที่เปล่งออกมาจากปากสีชมพูแผ่วเบา ดวงตาบ่งบอกความเจ็บปวด..ร้อนถึงผู้เป็นแม่ต้องดึงเข้ามากอด
“พี่พิ..พี่พิไงลูก” เด็กสาวฟังคำบอกเล่าของแม่ด้วยใจปวดร้าว แต่ในเมื่อคนที่รักทั้งคู่รักกัน..เด็กสาวก็ต้องดีใจและยินดีไปด้วย
“พี่ไทกลุ้มใจ ไม่สบายใจมานานแล้วนะมิ้นท์ เมื่อหัวค่ำพี่ไทจะเข้ามาคุยกับหนู แต่แม่บอกพี่ไทให้กลับไปก่อน..แม่จะคุยกับมิ้นท์เอง” ไหล่เล็กไหวสะท้าน น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าหลั่งไหลออกมาจากดวงตาที่เคยสดใส กลั้นใจตอบผู้เป็นแม่ว่า
“มิ้นท์รับได้อยู่แล้วค่ะแม่..พี่พิเป็นคนดี รับรองไม่ทำให้พี่ไทช้ำใจแน่ ๆ แล้วหนูก็รักพี่ไทกับพี่พิมาก..ไม่มีทางรังเกียจหรอก” ฝืนยิ้มให้แม่คลายกังวล
“แม่..ขอมินท์อยู่คนเดียวได้มั้ยคะ?” ..หลังจากเสียงประตูปิดลง เด็กสาวนอนคุดคู้ สองมือกอดตัวเอง น้ำตาหลั่งริน..แต่ไม่มีแม้หนึ่งเสียงสะอื้นไห้ ปลุกปลอบใจตัวเองและหยิบโทรศัพท์กดเบอร์คุ้นเคย..
“ปูนเหรอ..ชั้นมีเรื่องจะบอก..” คืนนั้น ภายใต้แผ่นฟ้ามืดมน หยิงสาวสองคนร่วมหลั่งน้ำตาให้กับความรักที่ไม่สมหวัง..
แต่กระนั้น..
ก็ยังยินดีที่ความรักของคนคู่หนึ่งได้เจิดแสงดั่งพระจันทร์บนฟ้าต่อไป
.................
ไว้จิจะมาไล่ตอบเม้นท์ทีหลังนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:pig4:
-
:z13:
-
ตอนแรกว่าจะเข้านอนเลยเพราะพรุ่งนี้ต้องไปอบรมแต่เช้า..แต่พออ่านเม้นท์แล้วมันชื่นใจ..ก็อดไม่ได้แฮะ555+
เรื่องดั่งจันทราฯ เป็นนิยายหนึ่งในสองเรื่องที่อ่านคอมเม้นต์ของนักอ่านคนอื่น
แล้วก็อ่านการตอบคอมเม้นต์ของไรเตอร์ทุกตอนด้วย
ให้ความรู้สึกว่าเป็นกลุ่มเพื่อนสนิทมาเจอกันในงานคืนสู่เหย้าเลยค่ะ
กอดดดด จิก็รู้สึกดีค่ะเวลาเราเม้นท์นิยายแล้วคนแต่งเค้าตอบเราอ่ะ
เรามาเป็นเพื่อนกันทั้งทู้เลยนะคะ
เจ็บตอนนี้ก็ยังรักษาทันค่ะพี่
ไปหาคนที่เค้ารักพี่ดีกว่าเนาะ
ปล่อยพิไปเถอะ ยังไงพิก็เป็นของไทคนเดียว ^^
ส่วนน้องสาว ไทน่าจะจัดการได้นะ
กอดแน่น เนอะคะ เดี๋ยวก็เจอคนที่ใช่เองแหละ อย่ามาเสียเวลาแย่งเลยค่ะพี่เล็ก ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ไทแอบร้ายเหมือนกันนะเรา
ไม่ค่อยจะขี้หึงเล๊ย
หึงปูนด้วยใช่ป่ะ 555
อย่างว่าก้อพิน่ารักนิเนอะ
กอดๆๆๆ ขี้หึงเนอะคะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
quote author=didi link=topic=16142.msg1108984#msg1108984 date=1284591438]
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ฝากตัวด้วยคนนะค่ะ.เริ่มอ่านวันเดียวจนทันเลยค่ะ.แบบว่าวางไม่ได้เลยติดใจน้องไทกับน้องพี :man1: :man1: :man1: ชอบมากค่ะ.ขอบคุณมากนะค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
:L2: :L2: :L2:
[/quote]
โหหห อ่านวันเดียวจบเลยเหรอคะ สุดยอดอีกคนแล้วแฮะ ดีใจที่ชอบนะคะ ยินดีต้อนรับและขอบคุณที่ติดตามค่ะ
[ไอ้เด็กทะลุถุงยางมาเกิด<<< คิดได้ไงเนี่ยตัว เค้านั่งฮาท้องแข็งเลยงิ :laugh:
:กอด1:คนน่ารักแรงๆ
ฟัดๆหอมๆกอดคืนแรง ๆ เค้าได้ยินครั้งแรกเค้าแทบตกเก้าอี้อ่ะเตง สวนเพื่อนสาวไปแค่ขอบคุณค่ะคนสวยเล็บขบ555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
กดหนึ่งให้ที่มาอ่านตอนนี้ช้าไปหน่อย แต่ก็อ่านไปคู่นี้ก็น่ารักเหมือนเดิมไม่มีผิด แต่ก็อยากบอกนิด
ไทเป็นคนที่หากพูดลึก เป็นคนคิดมาก แต่ก็พยายามแสดงออกเพื่อให้พิสบายใจ แต่หลายอย่างก็อย่างที่ไทว่า
เพราะพิเป็นคนที่ใจดีกับคนรอบข้างเสมอ จนทำให้คนข้างคิดไปไกล กว่าความรู้สึกที่พิคิดเนอะ แต่ไททำถูกนะ
ที่บอกพี่เล็กไปตรงๆ เขาจะได้ทำใจ o13
กอดเลดี้เบา ๆ ใช่ค่ะ บอกไปตรง ๆ ให้ทำใจซะ เลดี้งานยุ่งเหรอคะ? สู้ๆๆนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
เค้าไม่เข้ามาอ่าน 2 ตอนแล้ว
งานยุ่ง แต่คิดถึง พิ ไทชะมัด
ไม่ผิดหวังเลย น่ารักเป็นบ้าเลยสองคนนี้
จะฮาไปไหนคับพี่น้อง
มุกด่ากันเนี้ยะ ยืมไปใช้มั่งนะ
กร๊ากกกกกกก สองคนนี้ ด่ากันน่าเอ็นดู
ถ้าเราเอาไปด่าเพื่อนมั่ง คงโดนเพื่อนถีบ เหอๆๆ
+1 จ้ะตัวเอง
กอดดดดด งานยุ่งเหรอคะ สู้ๆค่ะ มุกด่าอ่ะจิลับฝีปากกับเพื่อนทุกวันค่ะ ฮาแตกกกก เอาไปใช้ได้เลยค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
เรื่องดั่งจันทราฯ เป็นนิยายหนึ่งในสองเรื่องที่อ่านคอมเม้นต์ของนักอ่านคนอื่น
แล้วก็อ่านการตอบคอมเม้นต์ของไรเตอร์ทุกตอนด้วย
ให้ความรู้สึกว่าเป็นกลุ่มเพื่อนสนิทมาเจอกันในงานคืนสู่เหย้าเลยค่ะ
นั่นสินะคะ เวลาเราเม้นท์ไปแล้วมีคนตอบกลับมานี่มันชื่นหัวใจจริงๆ
แล้วพอตอบกันไปตอบกันมา ก็คุ้นชื่อกันไปหมด รู้สึกสนิทกันจริงๆนั่นล่ะค่ะ
ตอนนี้ก็เริ่มคุ้นชื่อหลายๆคนแล้ว คิกๆ
นอกจากเรื่องนี้ของคุณจิ ก็มีอีกหลายเรื่องเลยค่ะ
ในเล้าเป็ดนี่มีคนน่ารักๆ หลายคนเลยค่ะ เป็นมิตรมากๆช่างขยันตอบคอมเม้นท์กันจริงๆ ^^
แล้วจะไม่ให้เป็นแฟนผลงาน แล้วตามติดได้ยังไงกัน หุๆ
กอดดด เนอะคะ เวลาเราเม้นท์แล้วเค้าตอบเรากลับมันรู้สึกดีเนอะ เรามาเป็นเพื่อนกันทั้งทู้ดีกว่าค่ะ555
พี่จิตน้องพูจะ ละลายแล้ว :jul1:
กอดพูแน่น ๆ พี่ยังไม่ได้ตามเข้าไปเก็บที่พูเอาลงเพิ่มเลยอ่ะ เดี๋ยวพี่ตามวันหลังนะคะ ไปตรวจเบาหวานกันเรา555 ขอบคุณที่ติดตามจ๊ะ
ไทนี่ได้ใจจริง ฝีมือเยี่ยมมาก(ในการกำจัดคู่แข่ง) o18
แต่พี่เล็กน่าสงสารอ่ะ
ไรเตอร์หาคู่ให้เลยดีป่าวคะ
รอตอนต่อไปจ้า
กอดค่า น่าสงสารเนอะคะ..จิจะหาคู่ให้ทีหลังหนุ่ม ๆ นะคะ เอามาลงให้แล้วค่า ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:z13:
จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆ555555+++++
-
ไท ยังคงเป็นผู้ชายอบอุ่นดังแสงอาทิตย์เหมือนเดิม
เติมรัก เติมความหวานให้หนูพิเรื่อยๆ เลย
โอ้ยยยย น่ารักอะไรเช่นนี้
เป็นอย่างที่หนูพิบอก
"ต่อให้ปวดขี้..ปวดเยี่ยว ม้ามระบม ไส้ติ่งแตก ผมก็ทนได้~"
ชัดเจนเลยจ้า
:กอด1:กอดดด เพราะคิดถึง คิคิ ปากหวานนมิ :-[
-
เฮ่อตอนแถม ก่อนทั้งน้องมิ้นน้องปูนจะบอกว่ายอมรับรักของไทได้ ก็ต้องทำให้น้องเสียน้ำตา
แต่แม่น้องมิ้นนี่เข้าใจดีนะ แม่หัวสมัยใหม่ แต่น้องไทน้องพิน่ารักไม่เปลี่ยนอะ นะ o13
-
ก็ปกติละนะ แตะบอลพ่วงแตะคน เรื่องธรรมด๊า ธรรมดา 55+
แถมมาทาค้างคืนทายาให้อีก ท่าทางคงไม่อยากหายเจ็บไวๆ แน่เลยไท :z1:
แต่แม่กับน้องสาวไทนี่ ใจกว้างจริงๆ เลย o13
-
อ่านๆแล้วรู้สึกพาลจะเลิกอ่าน ยิ่งอ่านก็ยิ่งอิจฉา เชอะ ไม่มีแบบนี้มั่งแล้วไป (สะบัดบ๊อบ1ที)
วันไหนมีคนหลงผิดมาจะปริ้นเรื่องนี้ให้อ่านแล้วบอกมันว่า ถ้าทำแบบนี้ไม่ได้เลิกกัน กร๊ากก :m20:
อ่ะเค้าล้อเล่นตะเอง รักเหมือนเดิม :จุ๊บๆ:
น้องนีทั้งหลายเข้าใจถูกแล้ว ผู้ชายมันต้องคู่กับผู้ชาย :laugh:
-
หว๊านนนน หวานเนอะคู่นี้
ดูและกันดีอ่า ไทก็อบอุ่นอ่อนโยน พิก็น่ารัก :-[
และแล้วน้องปูนและน้องมิ้นท์ก็ได้รับรู้ความจริงซะที :laugh:
-
แหม่~ ช่างเป็นคนดีจริงๆเหล่าน้องสาวเนี่ย.... :m8:
-
ไท ยังคงเป็นผู้ชายอบอุ่นดังแสงอาทิตย์เหมือนเดิม
เติมรัก เติมความหวานให้หนูพิเรื่อยๆ เลย
โอ้ยยยย น่ารักอะไรเช่นนี้
เป็นอย่างที่หนูพิบอก
"ต่อให้ปวดขี้..ปวดเยี่ยว ม้ามระบม ไส้ติ่งแตก ผมก็ทนได้~"
ชัดเจนเลยจ้า
:กอด1:กอดดด เพราะคิดถึง คิคิ ปากหวานนมิ :-[
กอดคืนแน่น ๆ ค่า น่ารักกันได้อีกเนอะคะคู่นี้ ว่าแต่..ปากหวานอ่า -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
เฮ่อตอนแถม ก่อนทั้งน้องมิ้นน้องปูนจะบอกว่ายอมรับรักของไทได้ ก็ต้องทำให้น้องเสียน้ำตา
แต่แม่น้องมิ้นนี่เข้าใจดีนะ แม่หัวสมัยใหม่ แต่น้องไทน้องพิน่ารักไม่เปลี่ยนอะ นะ o13
กอดดดเลดี้ สงสารน้องเนอะคะ แม่มิ้นท์กับไทเค้าเข้าใจกันค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ก็ปกติละนะ แตะบอลพ่วงแตะคน เรื่องธรรมด๊า ธรรมดา 55+
แถมมาทาค้างคืนทายาให้อีก ท่าทางคงไม่อยากหายเจ็บไวๆ แน่เลยไท :z1:
แต่แม่กับน้องสาวไทนี่ ใจกว้างจริงๆ เลย o13
กอดดด เนอะคะ เตะบอลมันก็ต้องงี้อยู่แล้วอ่ะ แม่น้องมิ้นท์กับไทเค้าเข้าใจกันค่ะ มิ้นท์เลยต้องเข้าใจไปด้วย555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
อ่านๆแล้วรู้สึกพาลจะเลิกอ่าน ยิ่งอ่านก็ยิ่งอิจฉา เชอะ ไม่มีแบบนี้มั่งแล้วไป (สะบัดบ๊อบ1ที)
วันไหนมีคนหลงผิดมาจะปริ้นเรื่องนี้ให้อ่านแล้วบอกมันว่า ถ้าทำแบบนี้ไม่ได้เลิกกัน กร๊ากก :m20:
อ่ะเค้าล้อเล่นตะเอง รักเหมือนเดิม :จุ๊บๆ:
น้องนีทั้งหลายเข้าใจถูกแล้ว ผู้ชายมันต้องคู่กับผู้ชาย :laugh:
กอดดดค่า อ่านบรรทัดแรกงงงวย บรรทัดที่สองเริ่มฮา บรรทัดต่อมายิ้มแก้มปริ ขอบคุณที่ติดตามค่า
หว๊านนนน หวานเนอะคู่นี้
ดูและกันดีอ่า ไทก็อบอุ่นอ่อนโยน พิก็น่ารัก :-[
และแล้วน้องปูนและน้องมิ้นท์ก็ได้รับรู้ความจริงซะที :laugh:
กอดดดดด น่ารักดีเนอะคะคู่นี้ ไม่รู้วันนี้จิก็จะทำให้รู้วันอื่นค่ะ555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
แหม่~ ช่างเป็นคนดีจริงๆเหล่าน้องสาวเนี่ย.... :m8:
กอดดดดคุณไอ ดีอ่ะเนอะคะ555 กอดปลอบแน่นๆ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
-
โห ไท ล้ำลึกจริง ๆ ให้คุณแม่ถามความเห็นน้องมินท์เรื่องพิ
เหมือนจะห่วงกลัวว่าน้องจะรับไม่ได้ แต่จริง ๆ แล้วมีนัยแอบแฝงมาด้วยนี่หว่า
ที่สำคัญ งานนี้ยิงปืนนัดเดียว นกตัวเมียร่วงจากขอนถึงสองตัวทีเดียว
สุดยอดในยุทธจักรจริง ๆ ว่าแต่ไอ่แคนอะไรนั่น มันจะมีเรื่องอะไรต่อไปหรือเปล่าหว่า
แบบรู้สึกว่ามันมีอะไรแปลก ๆ อ่ะ
+1 ให้น้องจิ
-
สงสัยเราต้องไป รพ. แทนตาของพิแล้วล่ะ
เพราะจะไปตรวจเบาหวานซะหน่อย ช่วงนี้หวานได้อีกกกกกกกก :laugh: :-[
:pig4: :L1: :กอด1:
-
โห ไท ล้ำลึกจริง ๆ ให้คุณแม่ถามความเห็นน้องมินท์เรื่องพิ
เหมือนจะห่วงกลัวว่าน้องจะรับไม่ได้ แต่จริง ๆ แล้วมีนัยแอบแฝงมาด้วยนี่หว่า
ที่สำคัญ งานนี้ยิงปืนนัดเดียว นกตัวเมียร่วงจากขอนถึงสองตัวทีเดียว
สุดยอดในยุทธจักรจริง ๆ ว่าแต่ไอ่แคนอะไรนั่น มันจะมีเรื่องอะไรต่อไปหรือเปล่าหว่า
แบบรู้สึกว่ามันมีอะไรแปลก ๆ อ่ะ
+1 ให้น้องจิ
กอดดดดค่า ไทสุดยอดเนอะคะ555 ท่าทางจะคิดแล้วคิดอีกอ่ะ ขอบคุณที่บวกให้นะค๊า จิ้มบวกคืนทันที555 ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
สงสัยเราต้องไป รพ. แทนตาของพิแล้วล่ะ
เพราะจะไปตรวจเบาหวานซะหน่อย ช่วงนี้หวานได้อีกกกกกกกก :laugh: :-[
:pig4: :L1: :กอด1:
กอดดดด เราควงแขนกันไปตรวจดีกว่าเนอะคะ555 ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
นั่งจิ้มบวกขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:pig4: :กอด1:
-
มาเม้นแล้วค่ะ 555
โถ...น้องมิ้นท์น้องปูน น่าสงสารจังเลย (สงสารได้เพราะเธอยอมรับว่าพิเป็นของไทไงคะ ถ้ายังดื้อต่อคงมีเปลี่ยนเป็นอีกอารมณ์ 5555)
คุณแม่ก็น่ารักเชียว มีเคลียร์ให้แทนด้วย อิอิ
พิกะไทนี่น่าอิจฉาอะ ชีวิตอะไรจะมีความสุขปานนั้น อ่านแล้วฮาด้วยเขินด้วย 555
ไทนี่ก็เข้าทางตาทำคะแนนใหญ่เลยเนอะ
เตะบอลนี่ไทแกล้งทำตัวอ่อนให้เค้าสอยร่วงเพราะหวังผลปะเนี่ย? เด็กญี่ปุ่นไว้ใจไม่ค่อยได้ ฮ่าๆ
ขอบคุณนะคะคุณจิ จิ้มค้างไว้ แวะไปดูข่าวฟิล์มมา 5555
-
ให้พี่ทั้งสองเป็นพี่ชายที่แสนดีเถอะนะคะสาวๆ :impress2:
เพราะเค้าเกิดมาคู่กันค่ะ อิอิ
-
ไทจะออกแนวหวานและเป็นสุภาพบุรุษตลอด
แต่พินี่ทำได้ไงหวานๆอยู่กลายเป็นฮาซะได้ :laugh:
-
น้องพิสเน่ห์แรงมาก
ทำสาวๆร้องไห้เสียใจไปอีกสองคนแล้ว
ตอนแรกไม่คิดว่าน้องๆจะจริงจังกับพิมากขนาดนั้นนะเนี่ย
แต่ว่าอิแบบนี้เนี่ย ฝีมือไทใช่มั๊ยค่ะ
ลงมือกำจัดคู่แข่งอย่างรวดเร็วดีจริง 555+
-
แอบดีใจ... ที่น้องทั้งสองเข้าใจพิอ่ะ....
อิจฉาพิมากกกกกกกกก เพื่อนดี แฟนดี
โอ้ยยยยย @(>///<)@
-
ค่อย ๆ กำจัดเสี้ยนหนามหัวใจไปทีละคนสองคน
ไทโยนี่หล่อเท่ห์มีเสน่ห์แต่แอบเจ้าเล่ห์นะคับน้อง
:interest:
-
โหยแอบคิดจริงจังว่า ไท วางแผนกันมิ้นท์กะปูนนะเนี่ย
แต่ชอบวิธีแฮะ ทำให้เด็ดขาดน่ะดีแล้วจะได้ไม่ยื้อเยื้อ รักษายาก
ยิ่งอ่านก็ยิ่ง...ขำ
ขำพิมากๆ แบบบางอย่างก็ทำไปได้เนาะ
-
เคลียร์ทีเดียวแพ๊คคู่
ก้อนายไทน่ารักเกิน
+1
-
“ปูนเหรอ..ชั้นมีเรื่องจะบอก..” คืนนั้น ภายใต้แผ่นฟ้ามืดมน หยิงสาวสองคนร่วมหลั่งน้ำตาให้กับความรักที่ไม่สมหวัง..
----------------------------------------
โถถถถถถถถถถถถ
ผู้ชายไม่ไร้เท่าใบพุทราหรอกนะมินท์ปูน T^T (เพียงแต่ชักหาที่จะพิศวาสผู้หญิงน้อยลงทุกที...)
-
ชอบตอนแถมมากๆเลยค่ะ :impress2: :impress2:น่ารักจัง :z2: :z2:
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
อยากจะมีคนมาเป็นหมอนข้างบ้าง เอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย
..............
ถึงน้องมิ้นท์ น้องปูนใส
พี่นุ่นเข้าใจค่ะ ดีแล้วนะคะ ที่มีพี่ชายอย่างไทกับพิ จริงมั้ย...อย่างน้อยก็ได้เฝ้าดูความรักและความสุขของทั้งคู่นะคะ
(อินจริงตรู เอริ้กๆๆๆ) ว่าแล้วก็กอดรวบน้องสองคนแน่นๆ โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สองคนนั้นเขาเกิดมาเพื่อกันและกัน
เชื่อพี่นะคะ ต้องมีใครสักคนที่เกิดมาเพื่อเติมเต็มอีกครึ่งหนึ่งของเราอยู่ที่ไหนสักแห่งบนโลกใยนี้แน่ๆค่ะ ..กอดดดดดดดดดดดดดด
(พี่ก็กำลังรอจะได้พบอีกครึ่งหนึ่งของพี่อยู่...ยังมีหวังอยู่เลย หงิงๆ)
-
โหยยย ไทโยคุง เล่นอย่างนี้เลยหรอ
ยิงปืนนัดเดียวได้น้อง 2 คนเลย
แถมยังยืมมือคุณแม่น้องอีกตะหาก เฉียบขาดมากกกกกก
พิจะรู้ไหมเนี่ยว่าทำให้สาวๆเค้าเสียน้ำตา
พิฮาอ่ะ รั่วตลอดเว
อ่านของไทแบบหวานๆ พอมาอ่านของพิ ขำท้องแข็งทุกที :m20:
-
โถน้องมิ้น น้องปูน น่าสงสารอ่ะ มามะมามะพี่กอดปลอบ ฮ้าชื่นจายยยยยยยย :o8:
วันนี้มานั่งชิวที่สนง.แหละตั๊วววว มีความสุข555+ :z2:
ปล.ลืมมม :กอด1: :กอด1: :กอด1: ฮึบๆๆ ไหลไปอ่านนิยายต่อ อิอิ
-
ตอนนี้เปิดตัวมาก็ทำเอาใจละลายเลย หวานกันเข้าไป หวานไม่เกรงใจผู้ใด ชักหมั่นไส้นิดๆ หุๆ
แต่พอเจอประโยคนี้เข้าไป "ต่อให้ปวดขี้..ปวดเยี่ยว ม้ามระบม ไส้ติ่งแตก ผมก็ทนได้~ "
ถึงกับฮาก๊ากเลยค่ะ อารมณ์เปลี่ยนทันที น้องพิจะฮาไปไหน?
อีกประโยค ก็ต้องประโยคตอบคำถาม (ในใจไม่ออกสื่อ)ที่ว่า
‘ตั้งแต่กูเสียตูดให้ไททิ่ม ผิวพรรณกูก็เปล่งปลั่งมีน้ำมีนวลเหมือนดวดบลิ้งค์ไป 2 โหลแบบที่พวกมึงพิศเนี่ยแหละ’
ขำจนปวดท้องเลยทีเดียว คุณจิช่างคิดได้
ตอนที่แล้วกำจัดพี่เล็กไป ทำเอาแฟนคลับใจอ่อนสงสารพี่เล็กกันเป็นแถว
จนมีการเรียกร้องให้จัดตอนพิเศษสมนาคุณพี่เล็กซักหน่อย
ตอนนี้คุณจิก็เล่นกำจัดน้องสาวที่น่ารักทั้งสองพร้อมกันเลยในช็อตเดียว
เรียกได้ว่าเงื้อดาบทีเดียว หั่นเสียสองศพซะงั้น - -!
ชักเกิดอารมณ์สงสารและเห็นใจน้องมิ้นท์กับน้องปูนแล้วสิคะ
เพื่อนน้องพิเหลือที่เป็นแมนๆอยู่มั่งไหมคะ?
จัดให้น้องมิ้นท์กับน้องปูนไปหน่อยเถอะค่ะ สงสารน้องจังเลย
สุดท้ายก็.. :กอด1: ให้กำลังใจคุณจิค่ะ จะได้มีแรงมาต่อตอนใหม่ไวๆ คิกๆ
แล้วก็จิ้ม+ ซักจึ๊กนึง 555 :z13:
-
บรรดาน้องสาวเข้าใจแล้ว โล่งอกเลยสิพี่ไท น่ารักจัง
-
เพิ่งได้มาติดตามเรื่องนี้ ชอบมากๆๆ
น้องพิกับไท น่ารัก หวานกันตลอด :o8:
รู้สึกว่าอ่านไปเขินไปยิ้มไป :man1:
+ขอบคุณสำหรับความหวานค่ะ :pig4:
-
สนุกดีค่ะ ภาษาดี อ่านแล้วเพลิดเพลินไม่ติดขัด
น่าอิจฉาพิจริงๆ มีแต่คนมารุมรัก
ก็คนมันน่ารักอ่ะนะทำไงได้ จริงไหม
-
มินท์กับปูน น่ารักจริงๆนะ
-
สนุกมากเลยค่า
ชอบหนูพิอ่ะ น่ารัก แต่ไทน่าร๊ากกว่าอ่ะ ฮิฮิ
-
โซซัดโซเซกลับมาแล้วค่า ฝนตกเฉอะแฉะ ดูงานไม่ครบตามเป้า มึนหัวเพราะพิษไข้หวัด..จามตลอดแต่ยังไม่มีน้ำมูก ลางานไม่ได้เพราะดันดองรายงานไว้ต้องกลับมาทำ(โสมน้ามหน้าาาาาาา) กระซิก~
ตอบคุณ pærəˈsɛtəmɒl กอดดดดดดดตอนแรกจิดีไซน์ไว้หลายแบบค่ะ แต่แบบนี้ดีสุด ไม่ยุ่งยาก และจะไม่ลำบากน้องไททีหลังด้วย555 จิกำลังดูผู้ชายดีๆให้น้องอยู่ค่ะ แต่น้องชาย..จิยังไม่แน่ใจว่าจะยกให้ปูนดีมั้ย มีโครงการให้น้องชายวายน่ะค่ะ แต่ก้ค่อยดูอีกทีเนอะ อยากให้เหลือกลุ่มเพื่อนไว้สืบพันธุ์ไว้บ้างเหมือนกันค่ะ55+ ปล.ฟิล์มนี่แปลกนะคะ..บอกไม่ใช่แต่จะช่วยค่าเลี้ยงดู แม๊นแมนนิ(นอกเรื่องอีกแระ55+)ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
BeeRY กอดหอมน้องเบียร์นัวเนียชิดใกล้555+ นี่ถ้าไม่ใช่นิยายวาย มันก็ไม่มีเรื่องให้สาวน้อยต้องเสียน้ำตาหรอกเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
BOOM_LOVE กอดแน่นๆค่ะ น้องไทน่ารักอ่ะ พยายามจะหวานใส่น้องพิตลอด..แต่..พิมันฮาตกขอบจริง ๆ ค่ะ แก้ไม่ทันแว้วนิ-///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
PeeYaR กอดดดดด น้องพิเค้ามีเสน่ห์แบบธรรมชาติค่ะ ฮาแบบธรรมชาติ555 กำจัดไปหมดแล้วก็เหลือแต่ประคับประคองรักให้ดี และทำใจฝ่าด่านตาให้รอดก็พอค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
EunJin กอดค่า น้องน่ารักดีเนอะคะ ดูพยายามเข้าใจพี่ชายกันอย่างเต็มที่อ่ะ พิมันน่าอิจฉาจริง ๆ ค่ะ สบายมากเลยด้วย ยินดีต้อนรับนะคะ ขอบคุณที่อ่านและติดตามค่ะ
Solar cell กอดและแอบหอมซอกคอเบา ๆ ไทโยซังเจ้าเล่ห์ ฉลาดแกมโกงด้วยนิ ขอบคุณที่ติดตามค่า
fuku กอดดดด ไทกันน้องจริง ๆ ค่ะ แต่ถ้าไม่ทำตั้งแต่ตอนนี้มันจะยิ่งแก้ยากค่ะ น้องพิฮาค่ะ..ไม่เลือกสถานที่ในการฮาจริง ๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Little Devil กอดดดดค่า เคลียร์แบบแพคคู่แชมพูครีมนวดเลยทีเดียวเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ แอบจิ้มบวกคืนโดยไว555
กระต่ายชมจันทร์ กอดกระต่ายแน่น ๆ พี่เห็นด้วยมาก ๆ เลยค่ะ เดี่ยวนี้มันหาผู้ชายที่พิศวาสผู้หญิงน้อยลงทุกทีเนอะคะ พี่จะหาผู้ชายดีๆให้น้องเค้านะคะ(จริงจัง) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
didi กอดดดด ชอบตอนแถมของทุกตอนเลยใช่มั้ยคะ ตอนหน้าจิจะได้ไม่แถม555(เค้าพูดเล่นนะคะ..ยื่นนิ้วก้อยขอคล้องอย่างด่วน) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
anajulia กอดคุณนุ่นแน่นๆ แปลร่างเป็นหมอนข้างให้คุณนุ่นกอดชั่วคราวค่ะ-///- น้องสองคนจิดูผู้ชายที่จะเติมให้เค้าจนเต็มไว้บ้างแล้วค่ะ ขอให้คุณนุ่นเจออีกครึ่งที่คุณนุ่นรอเร็ว ๆ นะคะ..ขอให้มันมาแบบไม่ทันตั้งตัว และมาแบบยั่งยืนฐาวรกันเลยทีเดียวค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
jasmin กอดดดแม่ดอกมะลิแน่น ๆ น้องไทเค้าฉลาดแกมโกงเนอะคะ งานนี้ไม่ยอมเหนื่อยเอง..รักษาน้ำใจน้อง แถมให้น้ารู้อีกต่างหาก น้องพิฮาไม่เลือกเวลาจริง ๆค่ะรายนี้555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Oo๐FosfoggY๐oO กอดแล้วหอมแก้มยุ้ย 2 ฟอด เค้ากำลังดูผู้ชายให้สองสาวอยู่จ๊ะ เตงเฝ้าระวังน้ำท่วมเหรอถึงต้องไปอยู่ สนง.อ่ะ? ของเค้ายังลูกผีลูกคนอยู่นิ555 ขอบคุรที่ติดตามนะคะ ม๊วบบบบบ
katarena กอดดดดดค่ะ-///- น้องพิเค้าฮาเนอะคะ..คิด ทำแต่ละอย่าง ฮากระจาย555 จิจะจัดให้ทั้งสามคนค่ะ รอกันหน่อยเนอะ ขอบคุณที่กอดให้กำลังใจนะคะ ขอปั่นรายงานส่งก่อนนะคะ ขอบคุณที่จิ้มบวกและจิ้มตรู๊ดค่ะ-//-
thisispom กอดดดดดดด น้องเข้าใจพี่ไทก็ไม่เหนื่อยค่ะ น่ารักกันดีเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
yayu กอดดดดค่ะ เค้ารักกันแบบน่ารักดีเนอะคะ คนเขียนก็เขินค่ะ..พิมพ์เองเขินเอง ไม่ใช้แสตนอิน(จริงจัง) ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณที่อ่านและติดตามนะคะ
1andonly กอดดดดดค่ะ น้องพิเค้าน่ารักแบบธรรมชาติค่ะ คนที่รักน้องพิก็เลยถูกความเป็นธรรมชาติเล่นงานหัวใจ5555 ดีใจที่ชอบนะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณที่อ่านและติดตามนะคะ
ordkrub กอดดดดดดค่า น้องน่ารักกันดีเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่าาาา
krit24 กอดดดดค่ะ พิกับไทน่ารักดีเนอะคะ ดีใจที่ชอบนะคะ ขอบคุณที่อ่านและติดตามค่ะ
ตอนใหม่จิยังไม่ได้เริ่มพิพ์ค่ะ..รอกันหน่อยเนอะ
จิ้มบวกคืนและขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:กอด1: :pig4:
-
บวกหนึ่งให้กำลังใจคะ
-
น้องมินต์คะ หนูเป็นคนดีศรีเล้าเป็ดมากเลยค่ะลูก
เข้าใจอะไรง่าย ๆ สมศักดิ์ศรีความเป็นตัวประกอบหญิงยอดเยี่ยมในนิยายวายมาก
แล้วไทโยซังก็เล่นง่ายนิ กำจัดสองสาวโดยวิธียืมดาบฆ่าคน
โอ.....ฉลาดเหลือแสน
-
พิไทน่ารักดีนะค่ะ
แต่น่าเห็นใจสองสาว พี่เล็ก กับอิน(ด้วยรึเปล่าไม่แน่ใจ)
ติดใจเรื่องของเต๋าค่ะ รู้สึกมันยังค้างๆคาๆยังไงไม่รู้อ่ะ
-
บวกหนึ่งให้กำลังใจคะ
กอดดดดดขอบคุณค่ะเลดี้ จิ้มบวกคืนค่ะ -///-
น้องมินต์คะ หนูเป็นคนดีศรีเล้าเป็ดมากเลยค่ะลูก
เข้าใจอะไรง่าย ๆ สมศักดิ์ศรีความเป็นตัวประกอบหญิงยอดเยี่ยมในนิยายวายมาก
แล้วไทโยซังก็เล่นง่ายนิ กำจัดสองสาวโดยวิธียืมดาบฆ่าคน
โอ.....ฉลาดเหลือแสน
กอดดดด น้องมินท์น่ารักนะคะ เข้าใจอะไรง่าย นิสัยดีเกินค่าตัวตัวประกอบที่จิจ่ายให้ซะอีกค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
พิไทน่ารักดีนะค่ะ
แต่น่าเห็นใจสองสาว พี่เล็ก กับอิน(ด้วยรึเปล่าไม่แน่ใจ)
ติดใจเรื่องของเต๋าค่ะ รู้สึกมันยังค้างๆคาๆยังไงไม่รู้อ่ะ
กอดดดดค่ะ น่ารักเนอะคะ จิจะหาคู่ให้นะคะ ส่วนน้องเต๋าจะรีบเฉลยในเร็ว ๆ นี้ค่ะ
ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณที่อ่านและติดตามนะคะ
จิ้มบวกต้อนรับ ขอบคุณ และบวกคืนค่ะ
:pig4:
-
ตอนที่ 25
ค่ำคืนน้ำผึ้งพระจันทร์ของผมกับไทผ่านไปไวมาก..สงสัยอะไรกันครับ ทุกคืนที่ผมกับไทได้นอนกกกอดกันผมก็ถือเป็นคืนน้ำผึ้งพระจันทร์ทั้งนั้นครับ555
พระจันทร์ที่นอนมองอยู่เมื่อคืนถูกแทนที่ด้วยแสงจ้าจากพระอาทิตย์ ทำกิจวัตรเดิม ๆ และเอาตัวเองผูกติดกับล้อรถมาโรงเรียน วันนี้มันวันอะไรครับ ผมนึกว่าหมดจากงานออกร้านแล้วจะให้พักบ้าง เช้านี้ไอ้เหม่ง(ผอ.)มันพูดปาว ๆ หน้าเสาธงให้เด็กเตรียมตัวรับความสนุกในงานกีฬาสี เด็กสนุกแล้วมึงเกี่ยวไรด้วยวะไอ้ภาวะเรือนกระจก?
“พิกูว่าปีนี้กูจะลงคัดบอลว่ะ” ผมมองวินด้วยหางตา
“ใคร?” วินมองผมงง ๆ และย้ำคำตอบว่ามันเพิ่งจะพูดกับผมว่าจะลงคัดตัวทีมฟุตบอลของสีเรา
“..ใครถาม?” วินจ้องผมนิ่ง ค่อย ๆ เดินถอยหลังและเถรกวาดใส่ก้นผมเต็มข้อ5555 ผมมีเซ้นส์ครับเลยหลบทัน เต๋าดันผมให้ไปแทรกข้างหน้าแถวเพื่อหลบการคุกคามของวิน ผมดอดไปยืนข้างหลังสาว ๆ ห้องผมครับ ใช้น้ำหอมอะไรกันเนี่ย..ห๊อมหอมมมมม ผมใช้กีบหน้าสะกิดไหล่ข้างขวา แต่ยื่นหน้าไปรอที่ไหล่ฝั่งซ้าย
“”อุ๊ย!!” บีหันมาตกใจกับหน้าระยะประชิดของผม555
“ปีนี้จะลงวอลลเล่ย์ป่าวบี..ผมจะไปเชียร์นะ” บียิ้มแห้งให้ผม ปีที่แล้วบีลงเป็นตัวลิโบโรครับ โดนตัวตบสีชมพูตบหัวเสาใส่ บีโชว์ความเหนือชั้นรับบอลด้วยหน้าดั้ง ผลคือเลือดกำเดาไหลจ๊อก ผมกับเพื่อนต้องช่วยพาไปหาแพทย์สนาม..สรุปลงแค่ 3 นาทีก็ต้องหามออก เป็นสีสันของทีมวอลเล่ย์บอลสีฟ้าจริง ๆ ครับ555 ไอ้วินลากคอผมออกมาจากแถวสาว ๆ บ่นว่าผมไม่สนใจมันเหมือนเมื่อก่อน ทำปากยื่น หน้างอ แต่น่ารักครับ
“มึงได้กูแล้วทิ้ง ได้แล้วชิ่ง..ไม่รับผิดชอบ มึงดูไอ้ ฟ. ดิ๊ มันยังรับเลี้ยงดูลูกเมียมันเลย” 55555ไอ้วิ๊นนนนนน
“อย่าเอาไอดอลของกูมาโพทนา..ขอร้อง แล้วกูไปทะลวงตูดมึงตั้งแต่เมื่อไหร่ไอ้วิน555” สงครามจำต้องจบแค่นั้นครับ อาจารย์ที่ปรึกษาห้องผมเดินมาดุที่ผมอยู่ในระเบียบกันจัด เลิกแถวแล้วก็เข้าร่มไม้ฟังอาจารย์ที่ปรึกษาวางงานเรื่องกีฬาสี มันน่าสนุกตรงที่ผมจะได้ส่องสาว ๆ เชียร์หลีดนี่ล่ะครับ555 อาจารย์พูดอะไรบ้างผมก็ไม่ได้ฟัง มัวแต่โม้กับไอ้วิน ไอ้เต๋าเรื่องหลีดจนเค้าเลิก โดดคาบแรกกันยกห้องเลยครับ..มันกินเวลาเรียนมาตั้งครึ่ง ชม. ผมว่าอาจารย์ภาษาไทยเค้าไม่รอสอนแล้วล่ะ อะไรนะครับ..ผมเอาตัวเองเป็นแกนกลางโลกไงครับ555
“เหลืออีกตั้ง 2 เดือน แม่งจะรีบห่าไร..กลัวกูไม่อยู่ตัดริบบิ้นเปิดงานรึไงสัตว์” ผมฟังเต๋าพล่ามและดูดเป๊บซี่วินลงหลอดอาหาร ซรวบบบบ พยักหน้าเห็นดีเห็นงามแล้วหยิบทาโร่ซองสีเหลืองของเต๋า..มันส่ายหน้า แสดงว่าของวิน มาฉีก หยิบใส่ปากเอาใจคนออกตังค์แล้วยัดใส่ปากตัวเอง นั่งชิวกันจนหมดคาบสอง(โดดคาบสองมาไม่รู้ตัวเลยครับ..ผมจริงจังนะ) เดินผ่านตึกวิทย์ อนิรุทธ์ก็ตะโกนเรียกผมจากชั้นสอง เงยหน้าสู้แสง หยีตามองมัน..หน้าขาวใสด้วยแป้งเมย์เบอร์ลีน นิวยอร์ค ปากอวบอิ่ม ประกายเงางามด้วยลิปกลอสจากชิเซโด้ววว ..ไอ้เต๋าเลิกกระซิบยี่ห้อเครื่องสำอางค์อนิรุทธ์ใส่หูกูทีเถอะ กูสยอง!! ผมได้แต่นึกปรียบเทียบอนิรุทธ์กับดาราดังในสวนสัตว์ลพบุรี..น้องซูซู ผมเข้าใจนะว่า ไมค์ ล่วงลับไปแล้ว ตัวซูซูก็ต้องอยากได้ความรักจากลิงตัวผู้ตัวใหม่ แต่..ผมไม่ได้อยากมีเมียอย่างอนิรุทธ์นี่!! ผมรีบเดิน รีบหนีไปให้ไกลจากเสียงของออมที่คอยแทะโลมผมตลอดเวลา..ถ้ามึงจะขยันเรียนให้ได้ครึ่งหนึ่งที่ขยันหยอดกู รับรอง..ไอ้เหม่งต้องส่งมึงแข่งโอลิมปิกวิชาการสร้างชื่อเสียงให้รั้วโรงเรียนเราแน่ ๆ
“มึงทำโครงงานส่งอาจารย์นิพนธ์ยัง?” ผมขมวดคิ้ว..โครงงานอะไร?
“กูส่งของมันพร้อมกูเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว..เหลือมึงคนเดียวน่ะแหละ555” เต๋าตอบแทนผม วินม่านตาขยายก่อนจะกดโทรศัพท์ยิกหาพี่ต้าร์ แว่วว่าให้ไปหาของที่บ้านเอามาให้ที่โรงเรียนก่อน 11 โมง..แล้วมันโครงงานอะไรวะ? ผมเก็บความสงสัยเอาไว้อีกครั้งเมื่อเห็นรถพี่ต้าร์จอดข้างรั้วโรงเรียน
“หวัดดีพี่ กินข้าวเที่ยงกับพวกผมก่อนป่าว?” ผมทักและชวนพี่ต้าร์อยู่กินข้าวเที่ยงด้วยกัน พี่ต้าร์ยิ้มทักพวกผม แต่หันไปหยิบกระบะผักกาดหอมท้ายรถส่งให้วิน..มึงจะเอาไอ้นี่ส่งอาจารย์เหรอวะ?
“คงไม่อยู่กินข้าวเที่ยงด้วยนะ..แต่เย็นนี้พี่มารับไปนั่งกินร้านตรงมุมถนนคนเดิน ไปกันหมดนี่แหละ ฝากชวนพวกเพื่อน ๆ เราด้วยนะ” วินรับถาดผักกาดหอมมาถือไว้เองและยิ้มหวานยั่วพี่ต้าร์..ไม่รู้ล่ะ ถ้ามันยิ้มให้ก็แปลว่ามันยั่ว555 ผมกับเต๋าค่อย ๆ หลบฉากออกมาให้สองคนเค้าได้คุยกัน
“เย็นนี้กูไม่ไปว่ะ ไม่อยากเป็นก้าง” ผมบอกเต๋า มันพยักหน้าเห็นดีกับผมทันที เดินไปเรียน ทิ้งไอ้วินมนุษย์ผักกาดหอมไว้กับพี่ต้าร์ ผมมั่นใจว่าผักกาดหอมของวินคงหวานกว่าผักปลอดสารพิษของตลาดร้อยปีสามชุกครับ555 เย็นนี้พี่ต้าร์กับวินเลยได้นั่งสวีทกันในร้านกันแค่สองคน เพราะพวกผมติดภารกิจระดับชาติกันทั้งนั้น..แต่..ไม่ได้หมายความว่าพวกผมจะไม่ไปเฉียดแถวนั้นนะครับ เต๋าจะไปหาซื้อเสื้อมาใส่คู่กับแฟนมัน(ซึ่งผมไม่ได้ซักถามซุกไซร้ซอกคอให้เต๋าเสียวกระสัน..ปล่อยมันให้ตายใจไปก่อนครับ) ชาย ก้อง อ๋องไปหาแผ่นหนังใหม่ ๆ ส่วนผมกับไท..เราจะไประลึกความหลัง ตอนที่เข้าฉากอีโรติกโดดคลุกวงใน ต่อยกันนัวเนียแล้วเสียจูบให้เด็กญี่ปุ่นในซอกตึกอโคจรไงครับ -//- ใครจะไปทำแบบนั้นจริง ๆ ครับ บ้า บ้าแล้ว!!
“พรุ่งนี้แม่กับป๊าไทจะเข้าไปหาตาที่บ้านนะครับ ไปฝากท้องตอนเย็นด้วย” ...เหมือนถูกถีบออกมาจากฉากอีโรติกในซอกตึก อับจนคำตอบอ่ะ
“ป๊ากับแม่แค่อยากไปสวัสดีตาเท่านั้นเองครับ ไม่ได้ไปขอพิให้ผมหรอก555” หึหึ กวนตีนว่ะ ผมเตะหน้าแข้งมันและกอดคอเด็กญี่ปุ่นเข้าร้านหนังสือ ผมจะหาหนังสือที่เขียนเกี่ยวกับพวกพืชสมุนไพรไปให้ตาอ่านครับ ไอ้อ๋องบอกว่าพี่มันฝากมาบอกผมว่าให้ตาเลือกกินพวกผักสมุนไพร ตามร้านหนังสือน่าจะมีขาย เลือกหนังสือไปก็แกล้งกันไป ไทรวบหนังสือผมไปจ่ายพร้อมหนังสือโป๊ของมัน..FHM น่ะครับ กูยืมมั่งดิ -///- นั่งอ่านหนังสือบนรถก็โดนไทดุว่ามันจะทำให้สายตาไม่ดี เลยแอบเปิดผ่าน ๆ เห็นภาพต้นฟ้าทะลายโจร เออ..
“ไทน้องมิ้นท์เป็นไงบ้างครับ หายรึยัง? เราไปเยี่ยมน้องกันมั้ย?” ..มองอะไรครับ ผมแค่อยากรู้อยากเสือกว่าน้องมินท์หายไข้รึยัง ไม่ได้แปลว่าผมอยากเจอน้องเค้านะครับ
“หายแล้วครับ วันนี้มิ้นท์ก็ไปเรียน..แต่พิไม่เจอเท่านั้นเอง” อ้ออออ ไทมาส่งผมที่บ้าน นั่งคุยเป็นเพื่อนตาและบอกตาว่าพรุ่งนี้พ่อกับแม่มันจะมากินข้าวเย็นที่บ้านด้วย ตายิ้มรับแล้วถามว่าพ่อแม่มันกินอาหารไทย ๆ เป็นรึเปล่า ไทดูดีใจมากเลยครับที่ตาไม่ว่าอะไร และยังสนใจพ่อแม่มันด้วย..กับพ่อแม่เพื่อนกูตาเค้าก็เป็นแบบนี้เหมือนกันว่ะ ไม่ได้เลือกปฏิบัติ555 ส่งตาเข้านอนเสร็จมันก็อ้อนให้ผมจูบส่งมันในห้องนอนผมครับ
“ไปได้แล้วไท..พรุ่งนี้เจอกัน” ผมที่ตกอยู่ในอุ้งมือมันเสือกไสไล่ส่ง และเบี่ยงซ้าย ย้ายขวายิ่งกว่า จา พนม หลบปลายจมูกและริมฝีปากแดงแจ๋ร้อนฉ่าของมัน
ทำไมไม่เอาใจช่วยผมครับ..เชียร์มันทำไม?
ผมยอมให้ปลายลิ้นของตัวเองทำการสำรวจโลกลี้ลับในถ้ำร้อนของมนุษยชาติที่ทุกคนในฟิคนี้เทใจให้..บอกได้คำเดียว ‘หวานชะมัด’ ถอนจูบออกมาแล้วกดหน้าลงไหล่ไทให้แน่นที่สุด..คิดว่าผมยังอายอยู่เหรอ? ผมแค่ไม่อยากเจออาฟเตอร์ช็อคจากสึนามิจูบที่ผมเพิ่งเป็นคนทำไปเท่านั้นเองครับ >///< ยืนกอดและนัวเนียกันอีกนิดหน่อยไทก็ยอมกลับ ผมเดินเข้าบ้านและรีบอาบน้ำมานั่งรอโทรศัพท์จากไท คุยกันจนหลับเหมือนทุกวันน่ะแหละครับ..คุณไม่เบื่อฟัง ผมก็ไม่เบื่อเล่า
ตกลงมั้ยครับ555+
.........................
นั่งอ่านครึ่งแรกไปก่อนนะคะ
พรุ่งนี้ กับมะรืนจิมีงานค่ะ..กะจะลงทีเดียวหมดตอนแต่ครึ่งหลังยังไม่เสร็จ จิไม่มีเวลาพิมพ์ค่ะ(นับนิ้วมันผ่านมาหลายวันแล้วเลยตัดเอาครึ่งนึงมาลงก่อนอ่ะ)
อาทิตย์หน้าจิปั่นครึ่งหลังมาส่งให้แน่ ๆ ค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:pig4: :กอด1:
-
+1 ขอบคุณที่มาต่อให้จ้ะ สู้ๆ
-
กอดพี่จิแน่นๆก่อนเม้นท์
พิ...ใครเชียร์ไทเหรอ? เปล่านี่? นั่นเสียงจิตใต้สำนึกพิแหงๆเลยล่ะ 5555+
ว่าแต่เปิดมาบรรทัดแรกก็หวานซ้า~ น้ำผึ้งพระจันทร์ เหอๆ
ใช่ซี่~
ว่าแต่โครงงาน...= การบ้าน...พิไม่ยอมทำการบ้านค่า! ไทจัดการเร้ว! 555+
-
ยุพ่อแม่ไทสู่ขอให้เป็นเรื่องเป็นราวดีกว่า 55555
-
ได้อ่านนิดหน่อยก้อมีความสุขมากมายจ้า
มีความสุขจริงๆ
ว่าแต่พิก้อยังเป็นพิ ที่ทะโมนเลเวล 99 ฮ่าๆ
ขั้นเทพจริงๆ เค้าชอบนะ
ที่อ่อนหวานเฉพาะอยู่กับแฟนตัวเอง
อยู่ข้างนอก ก้อแมนปกติๆ
ปลาบปลื้มมมมมมมม :-[
-
กำลังคิดถึงน้องพิน้องไทอยู่เลยค่ะคุณจิ
ว่าแต่นายเต๋าไปมีแฟนตอนไหนเนี่ย?
แหม่...มีการจะพาพ่อแม่ไปทานข้าวกับตา จะให้เค้าปูทางให้ก็บอกมาเหอะไท 555
รออีกครึ่งค่ะคุณจิ :กอด1:
ปล. มีตามกระแสนะคะ พระเอกนักร้องตัวย่อนั่นน่ะ 555
-
วินกับพิ นี้ทันเหตุการณ์ข่าวสารบ้านเมืองนะค่ะเนี๊ย :laugh: :laugh:
ว่าแต่ที่ป๊ากับม๊า จะมาทานข้าวบ้านพินี้ เป็นการมาเยี่ยมเยียน& ดูลาดเลาก่อนจะมาสู่ขอหลานเค้ารึเปล่าค่ะ ไทโยซัง
:กอด1: :กอด1: พี่จิ
-
ว้าว ญาติผู้ใหญ่ของทั้ง 2 ฝ่ายจะได้เจอกันแล้ว
สงสัยมาดูลาดเลาก่อนมาสู่ขอจริงๆ
ยังหวานๆ อ่านแล้วมีความสุขเหมือนเดิม
+1 ให้คุณจิ ตั้งใจทำงานน๊า จะได้มาต่อครึ่งหลังไวๆ :impress2:
-
พิมีพัฒนาการจากซุปเปอร์อายเป็นอายเฉยๆแล้วหรอ ไทต้องอัพความหวานให้มากกว่านี้อีกนะ เราชอบตอนพิเขินมากๆแฮะ
-
แอบกลัวใจตาของพิแฮะ ไม่รู้ว่าทัศนคติของตาจะเปลี่ยนไปหรือยังจากกรณีของน้าโย
ไม่ใช่ว่าแม่ไทหรือป๊าหลุดปากขอพิกับตามา แล้วเกิดองค์ลงได้กินมาม่าแทนข้าวกันหรอกนะ
แฮ่มมม แฟนคลับอย่างเราคงปวดใจ
-
“หวัดดีพี่ กินข้าวเที่ยงกับพวกผมก่อนป่าว?” ผมทักและชวนพี่โป้งอยู่กินข้าวเที่ยงด้วยกัน พี่โป้งยิ้มทักพวกผม แต่หันไปหยิบกระบะผักกาดหอมท้ายรถส่งให้วิน..มึงจะเอาไอ้นี่ส่งอาจารย์เหรอวะ?
“คงไม่อยู่กินข้าวเที่ยงด้วยนะ..แต่เย็นนี้พี่มารับไปนั่งกินร้านตรงมุมถนนคนเดิน ไปกันหมดนี่แหละ ฝากชวนพวกเพื่อน ๆ เราด้วยนะ” วินรับถาดผักกาดหอมมาถือไว้เองและยิ้มหวานยั่วพี่โป้ง..ไม่รู้ล่ะ ถ้ามันยิ้มให้ก็แปลว่ามันยั่ว555 ผมกับเต๋าค่อย ๆ หลบฉากออกมาให้สองคนเค้าได้คุยกัน
^
^
ข้างบนนั่นมันต้องเป็น "พี่ตาร์" แทนพี่โป้งรึป่าวเอ่ย ^^
พูดถึงพี่ตาร์แล้วก็อยากอ่านเรื่องของพี่ตาร์กับวินเหมือนกันนะเนี่ย
อยากเจอพ่อแม่ไทอ่ะ คงจะน่ารักน่าดูเลย
-
มาตามอ่านหนูพิกับไท อ่านล่าสุดตอนที่ ๒๐ ตั้งแต่เดือนที่แล้ว
หลังจากไม่ได้เข้าบอร์ดมานาน ขอตามอ่านก่อน เป็นกำลังใจให้คะ :L2: :L2:
-
ไทโยไปเป่าหูป๊ากะม๊าว่างัยน๊า ถึงได้อยากมากินข้าวบ้านตาน้องพิ
อ่านฉากสุดท้ายเค้ามีจูจุ๊บสั่งลากันตั๊วะ คนอ่านก็อยากจุ๊ปลาน้องพิกะไทโยมั่งอ่ะ
+1 ให้กับความน่าหยิกของน้องพิคับ
-
โถ่ นึกว่าไทจะพาพ่อแม่มาขอพิจากตาซะอีก
:-[
แต่งเมื่อไหร่ส่งการ์ดเชิญด้วยนะจ๊ะ :impress2: :-[
หวานนนนนน ตลอด :o8: :-[
สงสารคนอื่นบ้างอะไรบ้าง คนอื่นเขาอิจฉา :laugh:
:pig4: :กอด1: :L2:
-
รอบนี้คุณตาคงเข้าใจมากขึ้น
-
ไม่รู้เป็นไงอ่านเรื่องนี้ทีไรแล้วระแวงอ่ะ ทุกอย่างมันเป็นดีมากมาตลอด
กลัวเผลอกระพิบตาแป๊บเดียวตัดกลับมาพระเอกตายซะงั้น :laugh:
-
ไม่เบื่อที่จะฟังหรอก น้องพิเล่ามาเยอะๆเลย ชอบ.. :man1:
เดี๋ยวพ่อกับแม่ไทจะมาทานข้าวกับตาแล้ว
หวังว่าคงไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นนะ
คิดว่าตาน่าจะเข้าใจพิกับไท
+รอครึ่งหลังค่ะ :L2:
-
ตอนนี้พิไทขยันเติมความหวานให้กันตลอดเลย :o8:
-
:m3: อ๊ายยยยยยยยยยยย หวานซ้าาาา~ :m1:
-
+1 สำหรับน้ำตาลยามเช้า โห้ยยยสดชื่นนนนนน
ขอบคุณค่ะ :L2:
-
มีความสุขอะ อ่านเรื่องของพิไท ไงเราต้องมีจิตลึกๆบอกว่า
อิจฉาตาร้อนคุ่นี้จังเลยอะ ยัยยเลดี้หล่อนชอบไท และพิมากมาย
-
พิกับไทย น่ารักมากกกกกกกกกกกก
สวีทหวานกัน จนน้ำตาลเรียกพี่เลยนะคะเนี่ย
>///<
-
มานอนรอ :jul3:
จิ้มพุงไรท์เตอร์ ฮ่าๆ o18
-
เป็นรื่องที่ดำเนินไปเงียบๆ เรื่อยๆ หวั่นๆนิดๆ แต่ว่ามันมีสเน่ห์ หวานๆ น่ารักๆ เหมือนกับการเรียนรู้ และช่วงเปลี่ยนแปลงของเด็กผู้ชายกลุ่มหนึ่ง ผูกพันกัน ว่าแต่ไทเจ้าเลห์นะค่อยๆ กำจัดคู่ต่อสู้ไปที่ละคนสองคน น้องสาวตัวก็ไม่เว้น :laugh:
อยากรู้ว่าเต่าเป็นไรไปนะ เกี่ยวกับ พี่โป้งอะเปล่า
สุดท้ายตรงนี้เป็นพี่ตาร์หรือ พี่โป้ง
“มึงทำโครงงานส่งอาจารย์นิพนธ์ยัง?” ผมขมวดคิ้ว..โครงงานอะไร?
“กูส่งของมันพร้อมกูเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว..เหลือมึงคนเดียวน่ะแหละ555” เต๋าตอบแทนผม วินม่านตาขยายก่อนจะกดโทรศัพท์ยิกหาพี่ต้าร์ แว่วว่าให้ไปหาของที่บ้านเอามาให้ที่โรงเรียนก่อน 11 โมง..แล้วมันโครงงานอะไรวะ? ผมเก็บความสงสัยเอาไว้อีกครั้งเมื่อเห็นรถพี่ต้าร์จอดข้างรั้วโรงเรียน
“หวัดดีพี่ กินข้าวเที่ยงกับพวกผมก่อนป่าว?” ผมทักและชวนพี่โป้งอยู่กินข้าวเที่ยงด้วยกัน พี่โป้งยิ้มทักพวกผม แต่หันไปหยิบกระบะผักกาดหอมท้ายรถส่งให้วิน..มึงจะเอาไอ้นี่ส่งอาจารย์เหรอวะ?
“คงไม่อยู่กินข้าวเที่ยงด้วยนะ..แต่เย็นนี้พี่มารับไปนั่งกินร้านตรงมุมถนนคนเดิน ไปกันหมดนี่แหละ ฝากชวนพวกเพื่อน ๆ เราด้วยนะ” วินรับถาดผักกาดหอมมาถือไว้เองและยิ้มหวานยั่วพี่โป้ง..ไม่รู้ล่ะ ถ้ามันยิ้มให้ก็แปลว่ามันยั่ว555 ผมกับเต๋าค่อย ๆ หลบฉากออกมาให้สองคนเค้าได้คุยกัน
-
เพิ่งมีโอกาสได้เข้ามาอ่าน เพียงได้อ่านตอนล่าสุด ก็รู้สึกชอบค่ะ
ขอเป็นแฟนคลับด้วยคน ใช้ภาษาอ่านแล้วเข้าใจง่าย
ขออนุญาตตามอ่านตั้งแต่ตอนแรกเลยนะค่ะ Merci Beaucoupe :pig4:
-
ขออนุญาตงดแสดงความคิดเห็นหนึ่งตอนค่ะ
เนื่องจากขี้เกียจตัวเป็นขนมากมาย
ปล แต่ยังขยันอ่านนะคะ
-
คู่นี้หวานจริงๆๆๆๆๆ :z3: :z3: :z3:
ขอบคุณค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
ขยับไปอีกก้าวนะ พาพ่อแม่มากินข้าวกับตาก่อน
อนาคตจะได้สู่ของ่ายๆ :laugh:
-
เป็นนิยายที่จะหวานกันไปไหนเนี่ย > < รู้สึกว่านายเอกของเราจะชอบทำให้คนอื่นตกหลุมรักโดยไม่รู้ตัวตลอดเลย
-
กลับมาแล้วค่ะ..เข้ามาตอนบ่ายสี่เป๊ะ555 เปิดมาเห็นเม้นท์แล้วชื่นใจค่ะ :o8:
เลี้ยวไปแก้ที่ คุณ PeeYaR และคุณ kny ทักมา..จริง ๆ ด้วยค่ะ จิเขียนให้พี่ตาร์เป็นพี่โป้งเฉยเลย ขอบคุณที่ช่วยตรวจทานให้นะคะ
ครึ่งหลังจิกำลังปั่นค่ะ..ไม่รุู้จะเสร็จวันหยุดให้อ่านรึเปล่า พยามยามเข้า!! -///-
จิค่อยตอบเม้นท์ทีเดียวตอนเอาครึ่งหลังมาส่งนะคะ
ได้กำลังใจมาเต็มเลยแฮะ >//<
:กอด1: :pig4:
-
^
^
^
จู้ๆๆๆๆค่ะคุณจิ
นุ่นก็รอเก็บแบบเต็มตอนอยู่ หงิงๆ
(ที่แน่ๆ น้องวินน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก)
-
หวัดดีค่ะคุณจิ
เห็นชื่อเรื่องนี้มาได้พักใหญ่ ขอบอกว่ามันเหมือนเรื่องย้อนยุคมาก
และแอบกลัวเศร้าเพราะเป็นคนจิตตกได้ง่าย หุหุ
แต่เห็นมีแนะนำในนิยายน่าอ่าน ก็เลยตัดสินใจแว่บเข้ามาลองดู
^^ สนุกค่ะ ไม่ใ่ช่อย่างที่คิดเลย แต่ตอนนี้ขออ่านต่อก่อนแล้วค่อยมาเมนท์ใหม่นะจ๊ะ
-
มีคนแนะนำให้มาอ่านค่ะ
แล้วก็ไม่ผิดหวัง
ชอบค่ะ +1 ค่ะ
:L2:
-
มานอนรอ :jul3:
หวังจิ จิ้มพุงไรท์เตอร์ o18
หึ หึ
-
กลับมาจากธุระก็มานั่งเทียนต่อให้จบบท..วันนี้อากาศร้อนจริง ๆ ค่ะ
ตอบคุณ thisispom กอดดด ขอบคุณที่บวกให้นะคะ จิ้มคืนค่ะ -//- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
กระต่ายชมจันทร์ กอดกระต่ายคืนแน่น ๆ อิจฉาล่ะซี๊555 พี่ยังรอน้องโอ้นะคะ(นอกเรื่องได้อีกกกก) ขอบคุณที่ติดตามค่ะ ม๊วบบบบบ
ordkrub กอดดดด เรามาช่วยกันยุดีกว่าค่ะ อิอิ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
rellachulla กอดแน่น ๆ ค่ะ -///- น้องพิเฮี้ยวเนอะคะ..ว่าแต่..รอจิ้มพุงเค้าจริงอ่ะ เค้าเนื้อน้อยนะ > < ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
L'églantin กอดดดดด เปลี่ยนชื่อเหรอคะ ถ้าจิไม่สังเกตใต้ชื่อคงงงว่าใครมาทำตัวหนังสือเล็ก ๆ เหมือนคุณพารา ฯ แน่เลยค่ะ เกาะกระแสเนอะ555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
silverOrain กอดดดดดค่า ไทโยซังมีแผนตลอดเวลาค่ะ555 แอบเกาะกระแสนิดหน่อยเนอะ -//- ขอบคุณที่ติดตามค่ะน้อง silverOrain
jasmin กอดดดดด ไทมีแผนตลอดเวลาค่ะ55+ ขอบคุณที่ให้กำลังใจจิค่ะ จิ้มคืนเป็นกำลังใจให้เหมือนกันนะคะ -///- ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
คนของเธอ กอดดดดดค่ะ ชอบตอนพิอายมาก ๆ เหรอคะ..ครึ่งหลังให้อายแม่ไทดีกว่าเนอะ55(เดี๋ยวตอนหน้าจิจะเขียนให้อายน้องไทนะคะ) ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
iforgive กอดดดดดพี่ iforgive จิดีไซน์ให้มันไม่ได้เลวร้ายมากค่ะ สงสารตัวเองเหมือนกันนิ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
PeeYaR กอดดดดด จิแก้แล้วนะคะ..ผิดเต็ม ๆ เรยอ่ะ เรื่องของพี่ต้าร์กับวินจิจะให้น้องพิเล่าไปก่อนนะคะ ถ้าจบจากคู่หลักก็จะทยอยเขียนตอนพิเศษเต็ม ๆ ของหนุ่ม ๆ ให้ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
posshiza กอดดดด ค่อย ๆ อ่านไปนะคะ จิเขียนแต่ละตอนมันก็ยาวพอสมควรอ่ะ..ถ้าปวดตาก็หยุดอ่านนะคะ ไม่ต้องรีบค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Solar cell กอดดดแน่น ๆ แม่ไทเค้าอยากมาค่ะงานนี้ แต่ไทโยซังก็มีส่วนปลุกปั่นด้วยนิดหนาอยค่ะ ขอบคุณที่บวกให้จินะคะ จิ้มบวกคืนค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
fahsai กอดดดดดค่า เราไปนั่งรอกินข้าวงานแต่งพิด้วยกันดีกั่วเนอะคะ555 ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
Little Devil กอดดดด คุณตาจะเข้าใจค่ะ(จริงจัง) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
lasom กอดดดให้หายระแวง ไทโยซังไม่มีคิวตายนะคะ จิจะยังคงความหวานให้คู่นี้เรื่อย ๆ ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
yayu กอดดดดค่า ความสัมพันธ์ระหว่างไทยกับญี่ป่นยังคงดีต่อกันเรื่อยไปค่ะ ขอบคุณที่บวกให้นะคะ จิ้มบวกคืนด้วยค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
BOOM_LOVE กอดดดดค่ะ จิจะใส่โมเม้นท์หวานให้คู่นี้ตลอดค่ะ(เค้ายังไม่ลืมตอนพิเศษที่จะเขียนน้าโยกับเผ่าให้นะคะ..รอหน่อยเนอะ) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
เกริด้า(๐-*-๐)v กอดดดคุณไอ สีชมพูสดใสมากค่า ชอบบบบบ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
หมวยลำเค็ญ กอดดดดค่า ดีใจที่ทำให้สดชื่นตอนเช้า ๆ ได้นะคะ(ใช่คุณบันสิตารึเปล่าคะ? เห็นคุณพารา ฯ เปลี่ยนชื่อแล้วระแวงกลัวจะทักผิดทักถูก..จิคุ้นอวาต้าร์ด้วยอ่ะ) บวกคืนค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
hotladyanyavee กอดเลดี้แน่น ๆ จิก็ชอบคู่นี้ค่า งานยุ่งรึเปล่าคะ? สู้ ๆๆๆ ค่ะเลดี้ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
EunJin กอดดดดดค่ะ น่ารักเนอะคะ -///- มันหวานกันน่าอจฉาดีเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
kny กอดดดค่ะ แก้แล้วนะคะ จิพิมพ์ผิดจริง ๆ ค่ะ -//- เรื่องน้องเต๋าจิจะให้น้องพิเล่านะคะ แต่ถ้าจบคู่หลักจิจะทยอยเขียนตอนพิเศษให้ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Artemis ยินดีต้อนรับค่ะ ดีใจที่อ่านแล้วชอบนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและติดตามค่ะ..แล้ว Merci Beaucoupe มันแปลว่าอะไรเหรอคะ? แปลไม่ออกอ่า..กระซิก
MM.Dog กอดดดดดค่า ทำงานเหนื่อยเหรอคะ? นวดให้เอาป่าว555+ อ่านเถอะค่ะ..จิดีใจที่คุณ MM.Dog ยังเลือกอ่านนิยายของจิอยู่ -//- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
didi กอดดดด หวานเนอะคะ ขอบคุณเหมือนกันค่ะ ขอบคุณที่ติดตามด้วยนะคะ
wan_sugi กอดดดค่า ไทโยมีแผนตลอดเวลาเนอะคะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
*SparklinG* หวานกันเข้าไปเนอะคะ กลายเป็นโลโก้ของเรื่องนี้ไปแล้วค่ะ..กระซิก ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและติดตามนะคะ
anajulia กอดดดดคุณนุ่นแน่น ๆ น้องวินน่ารักเนอะคะ จิปั่นครึ่งหลังมาให้แล้วนะคะ ขอจัดหน้ากับตอบเม้นท์ก่อน ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
honeymic สวัสดีค่ะ(โค้ง 90 องศา) ชื่อเรื่องมันส่อจริง ๆ ค่ะ55+ ดีใจที่ชอบนะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและติดตามนะคะ
nidnoi ดีใจที่ชอบนะคะ จิ้มบวกคืนค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและติดตามนะคะ
กอดดดดดดดรอบวงอีกที
จินั่งจัดหน้าครึ่งหลังแป๊บนึงนะคะ
-
.
.
.
เช้าวันนี้ป้าอรกับพี่ช้างไปซื้อของสดกันแต่เช้าเลยครับ..เห่ออะไรเนี่ย? ผมกับอินกินข้าวเสร็จก็นั่งเล่นเกมส์เพลย์รอกินข้าวกลางวัน รับโทรศัพท์ไทก็หยุดเล่น..จะโทรทำไมถี่ ๆ วะ? ผมเสียอารมณ์จากการเล่น ๆ หยุด ๆ อินเองก็เหมือนกัน เราเลยต้องเลิกเล่น เดินออกมาดูนก ดูปลา กวนป้าอร แซวพี่ช้าง พอใกล้เวลาตาก็ไล่ให้ผมกับอินไปอาบน้ำ
“พี่พิอินใส่เสื้อยืดได้มั้ย?” อินดึงชายเสื้อผม เงยหน้า เอียงคอถาม..ผมยิ้มให้อินแล้วพยักหน้าเบา ๆ ..แอบยื่นมือไปยีหัวทุย ๆ ด้วยนิดหน่อย น่ารักดีครับ555 ขึ้นมาอาบน้ำและเลือกเสื้อยืดแขนสั้นคอโปโลสีขาว กางเกงยีนส์ เท่านี้ก็พอเนอะลงบันไดมาก็ได้ยินเสียงคุยกันในห้องนั่งเล่น..ผมก็เลยเดินเข้าครัวช่วยป้าอรดีกว่า
“พี่พิไม่เข้าไปนั่งล่ะลูก คุณพ่อคุณแม่น้องไทมาแล้วนะ” ผมยิ้มให้ป้าอรแล้วสูบลมเข้าปอด เรียกขวัญกำลังใจ และตะโกนสุดพลัง ‘สู้โว้ย!!!’ ..เชื่อเถอะว่าทีมยกน้ำหนักต้องการตัวผมแน่ ๆ ถ้าเค้าเห็นฉากเมื่อกี้555
“พิเข้ามาสิลูก..คุณคาซูมะ กับคุณปราณี นี่หลายชายผมครับ..พิรุณ” ผมยกมือไหว้พ่อกับแม่ไท อืม..ไทได้ผิวกับดวงตาของพ่อมาเต็ม ๆ เลยครับ ส่วนอย่างอื่นเหมื่อนแม่ ท่านยกมือรับไหว้และส่งยิ้มเป็นมิตรกลับมาให้ผม..ผมส่งยิ้มเด็กดีกลับไปทันควัน เหลือบไปมองไทตบที่นั่งข้างตัว ปุ ๆ แล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้..
“ไทโยมารบกวนคุณพ่อบ่อย ๆ ต้องขอโทษจริง ๆ ค่ะ..เราไม่ได้อยู่กับลูกน่ะค่ะ ต้องดูแลกิจการที่กรุงเทพ ตัวพี่สาวของไทก็อยู่ญี่ปุ่นกับแฟนเค้า พี่ชายคนกลางก็เรียนหนักไม่ค่อยได้เข้าบ้าน..ตาไทเค้าโชคดีค่ะที่หนูพิเค้าเป็นเพื่อน ดึงกันไปในทางที่ดี ไทโยเค้าคบกับน้องพิคุณแม่ก็ดีใจค่ะ” ..ผมกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ ในขณะที่ผู้ใหญ่ของไทยิ้มร่า ตายิ้มภูมิใจที่พ่อแม่เพื่อนชมหลาน..แต่ผมไม่ครับ คำว่าคบของแม่ไทกระแทกปุ่มรู้สึกผิดผมเข้าเต็มรัก จุกจนพูดไม่ออก..ผมคบกับไทในฐานะคนรัก..ไม่ใช่ฐานะเพื่อนสนิทอย่างที่ตาเข้าใจ
“ไม่เป็นไรเลย..ไทน่ารักนะ รู้จักดูแลคนแก่ มีมารยาท เรียบร้อย พวกคุณเลี้ยงเค้ามาดีจริง ๆ..หลานผมต่างหากที่โชคดี” ครอบครัวไทหันมามองผมกับไทแล้วยิ้มให้..เป็นรอยยิ้มที่ทำให้ผมมีกำลังใจขึ้น ผมไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ยครับ? เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม บรรยากาศมีความสุข และมุขฮาของผมลอยอบอวลอยู่เต็มห้องนั่งเล่น ไทกับผมคอยยิ้มและตอบคำถามอยู่เป็นระยะ
“ไปทานข้าวกันเถอะ..คาซูมะทานอาหารไทยเป็นมั้ย?” ตาเอ่ยชวนทุกคนไปทานข้าวเย็นที่ศาลาริมน้ำ แม่ไทกับเด็กญี่ปุ่นเดินขนาบตา พ่อไทโอบไหล่ผมให้เดินไปด้วยกัน..เกร็งครับ
“ไทโยพูดถึงเราบ่อยมาก คบกันอยู่สินะ บอกตามตรงนะว่าไม่ได้เห็นดีด้วย แต่ถ้ารักกันจริงก็จะไม่ห้าม
แล้วก็..อย่าทำให้ไทโยเจ็บ!” อู่ยยย ผมสบดวงตาที่เหมือนตาของไทแบบสำเนาถูกต้อง และย้ำ..ว่าผมจะไม่ทำให้ลูกเค้าเสียใจ
“ครับ” ลุงคาซูมะยิ้มอ่อนโยนให้และบีบไหล่ผมเบา ๆ ผมไม่ควรหลงระเริงกับความสุขแบบนี้..ใช่ว่าพ่อแม่ไทยอมรับแล้วเรื่องจะจบแบบมีความสุข ผมยังเหลือคนที่สำคัญกับชีวิตผมอีกคนหนึ่ง..คนที่เลี้ยงผมมาตั้งแต่เล็ก ให้ความรัก ดูแล และทุ่มเททุกอย่างให้ผมอย่างไม่เคยหวังอะไร
“พินั่งข้างพ่อไทนะลูก” ผมยิ้มให้คนที่ผมบอกคุณไปเมื่อกี้..ตาผมไงครับ ถ้าผมบอกตาแล้วมันจะเป็นยังไง ผมนึกภาพไม่ออกเลย...ตาผมไม่เหมือนครอบครัวไทนะครับ ผมไม่รู้ว่าตาจะรับได้รึเปล่า ถ้าตารับไม่ได้จริง ๆ แล้วสุขภาพตาแย่ลงเพราะผม..เพราะหลานชายคนเดียวรักกับผู้ชาย หลานเป็นเกย์..ผมคงบาปหนัก ตกนรกไม่ได้ผุดได้เกิดใช่มั้ยครับ? เลิกกับไทไปเลย..ผมก็ทำไม่ได้ มันคงเหมือนตกนรกทั้งที่ยังมีลมหายใจ
แต่ทุกเรื่องมันต้องมีทางออกสิ..มันต้องมีแน่ ๆ
เงยหน้ามองไทที่นั่งข้างตาคอยตักกับข้าวให้แล้วก็ต้องแอบถอนหายใจ ผมจะมีความกล้าได้ซักครึ่งหนึ่งของไทมั้ยครับ เฮ้อออออ พักใหญ่พี่ช้างกับอินก็เดินเข้ามาร่วมโต๊ะด้วย ตาแนะนำให้รู้จัก ทานข้าวกันเสร็จก็นั่งคุยกัน ป้าอรขอตัวกลับก่อน ผม อิน ไท ยกกับข้าวมาเก็บในครัว ไทกับอินล้าง ผมเช็ดและเก็บจาน
“พี่พิติววิทย์ให้อินหน่อยได้มั้ยครับ อินเอาการบ้านติดมานั่งทำด้วย” ผมยิ้มให้..นึกหวั่นกับความอัจฉริยะของตัวเองจังเลยครับ..
“พี่ติวให้ดีกว่าอิน..เพราะเดี๋ยวพิต้องรับแขกบ้านพี่น่ะ” ไทยิ้มและเดินนำอินออกไปห้องนั่งเล่น..ผมยิ้มให้กำลังใจอิน วันนี้ไทกินผัดเผ็ดเครื่องในมาแล้ว..เพราะฉะนั้น ตับอินจะยังคงปลอดภัยครับ555 หันไปล้างมือและเช็ดทำความสะอาดยื้อเวลารับแขก.. ผมนี่นะ กะอีแค่ล้างมือมันจะไปยื้ออะไรได้นานครับ คิดไปได้เนอะ
เดินเอ้อระเหย เตาะแตะ แวะดูโน่น นี่ นั่น ขุดหาไส้เดือนเอามาทำเหยื่อตกปลาช่วยลูกคนงานก็โดนป้าอรที่กำลังจะกลับบ้านดุเอา..รู้ทันกันไปหมดเลยครับคนบ้านนี้
“น้องพิจำแม่ได้มั้ย?..แม่ไปอุดหนุนกาแฟร้านน้องพิไงลูก” หย่อนตูดนั่งยังไม่ทันได้หายใจออกแม่ไทก็ชวนคุยในบัดดล เอาวะ!! ‘ปลุกความสดชื่น ปลุกสไปรท์ในตัวคุณ’
“ครับ..จำได้ครับ” อาฮ์..สไปรท์ช่วยคุณได้~ ผมได้กำลังใจจากการสะกดจิตตัวเองแล้วก็ตอบแบบระมัดระวัง และประหยัดคำพูดให้มากที่สุดด้วยดวงตาสดใส..เพราะตากับลุงคาซูมะมองอยู่ครับ แหะแหะ ตาเล่าความน่ารัก แสนซนตอนยังเป็นเด็กชายของผมให้พ่อแม่ไทฟังอย่างมีความสุข..ตาจะเล่าทำไมครับ ผมอายนะ!!
“น้องพินี่ซนเหมือนกันนะคะ ไทโยกับเรย์จิก็ซนน่าดูเหมือนกันค่ะ มีเรื่องมาให้ปวดหัวกันไม่เว้นเลย” แม่ไทคงกลัวว่าผมจะอายเลยเล่าเรื่องไทกับพี่ชายให้ฟังบ้าง..เด็กผู้ชายก็ซนเหมือน ๆ กันทั้งโลกนั่นล่ะ555
“พิพาป้าณีไปดูรอบ ๆ บ้านสิ” ผมยิ้มรับคำตาและชวนแม่ไทไปเดินดูรอบ ๆ บ้านหลังน้อยของผม ตา พี่ช้าง กับพ่อไทคุยกันโช้งเช้งเสียงดังลั่นศาลา..ถูกคอกันเร็วจริง ๆ แฮะ ผมพาแม่..ป้าณีเค้าให้ผมเรียกแบบนี้ครับ อย่ามาแซวผมกันหน่อยเลยน่า >///<
“น้องพิคบกับไทโยนานรึยังลูก?” ..ตรงจัง -///-
“ไม่นานครับ” ตอบแบบฉะฉาน สบตาตอนตอบด้วยครับ..หูร้อนแปลก ๆ แฮะ
“แม่กับพ่อรับได้นะ พ่อบอกน้องพิแล้วใช่มั้ยลูก? ไทโยเค้าชอบหนูมากเลยนะ แม่เองก็เห็นว่าเค้าคบกับหนูแล้วไทโยทำตัวดีขึ้นแม่ก็เบาใจ หนูพิ..แม่ฝากไทโยให้หนูช่วยดูแลด้วยนะลูก” แม่ไทจับมือผมที่กำแน่นไว้มากุม คำพูดและน้ำเสียงเอ็นดูทำให้ผมอยากดึงแม่ไทมากอดจังเลยครับ..ถ้าแม่ผมยังอยู่ก็คงอ่อนโยนแบบนี้เหมือนกันเนอะ
“ไทโยทำรุนแรงกับหนูบ้างรึเปล่า?” หา? รุนแรงอะไรครับ? รอยยิ้มของแม่ไทมันวิ้งค์ชอบกล ผมกระพริบตาถี่ ๆ และเบือนหน้าไปมองกิ่งมะม่วง
“..ไม่นี่ครับ” ผิวหน้ากับคอตัวเองร้อนวูบวาบ ผมทนสบดวงตาเปล่งประกายมีความสุขจนล้นแบบนี้ไม่ไหวแล้วครับ..ผมเขินนะแม่
แม่ไทไม่ได้พูดอะไรกับผมอีก แต่ผมก็ไม่กล้าหันไปมองหน้าตรง ๆ ครับ..ยิ้มให้แบบนี้แซวผมมาเลยเหอะ!! >_< พาเดินไปดูจนทั่วและให้แม่นั่งพักที่เก้าอี้ตรงสนามหน้าศาลาริมน้ำ ตอนแรกผมจะพาแม่เข้าไปนั่งรวมกับตาและคนอื่น ๆ แต่แม่ไทขอนั่งรับลมตรงนี้ ผมเดินไปเทน้ำเย็นใส่แก้วมาให้ดื่ม นั่งลงแล้วมองทิวทัศน์รอบ ๆ บ้านตัวเอง แม่ไทชอบจ้องหน้าผมครับ ผมเลยต้องมองไปทางอื่นแทน อ่า..เขินแฮะ
“อย่าคาดหวังกับอนาคตที่เรายังมองไม่เห็นเลยนะลูก ขนาดผู้หญิงกับผู้ชายรักกันยังเลิกกันได้..ถ้าไทมันทำตัวไม่ดี หนูไม่ต้องไปทนนะลูก เลิกได้เลยแม่ไม่ว่า..แล้วค่อยให้ไทตามง้อทีหลัง ฮิฮิ” ...หลักใหญ่ใจความตอนแรกมันดูดีมากครับ แต่ตอนสรุปผลของประโยค
ผมต้องเป็นแฟนลูกแม่อยู่ดีไม่ใช่เหรอครับ?!
แม่ไทพูดเองก็ขำเอง ผมก็เลยได้แต่ยิ้ม นั่งคุยกันได้ประมาณ 10 นาที ไทกับอินก็เดินมาสมทบครับ..ผมถามอินว่าไทติวแล้วรู้เรื่องรึเปล่า? ทำได้มั้ย? อินยิ้มกว้างและพยักหน้าชมติวเตอร์ใหญ่เลยครับ..
“อินว่าจะให้พี่พิช่วยดูให้อีกที..พี่ไทสอนแล้วอินไม่เข้าใจเลย” แม่ไทกับผมขำก๊าก อินหัวเราะเสียงดัง ส่วนเด็กญี่ปุ่นทำหน้าเหรอหรา บ่นอินว่าทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกว่าไม่เข้าใจ จะได้สอนให้ช้าลงกว่านี้ อินยิ่งขำหนักกว่าเดิม
“พี่ไทไม่ฟังใครเลย หยิบหนังสืออินมากางแล้วอธิบายยาวววว..อินจดไม่ทันด้วยซ้ำ แล้วอินเห็นว่าพี่ไทตั้งใจสอนก็เลยไม่กล้าสอดอ่ะ กลัวพี่ไทเขกหัวเอา..พี่ไทชอบทำหน้าดุเหมือน..5555” อินพูดค้างและขำตัวเอง ผมกับไทเลยพลอยขำไปด้วย ไทมันเหมือนลาบราดอร์จริง ๆ น่ะแหละ55+ เรานั่งคุยกันต่ออีกพักใหญ่พี่ช้างกับอินก็ขอตัวกลับ ครอบครัวไทก็เลยต้องขอตัวกลับบ้าง ตอนนี้พระอาทิตย์ตกดินไปแล้วครับ เราเดินไปส่งกันที่รถ
“อ้าว แล้วคนขับรถของคาซูมะได้ทานข้าวรึยัง? เข้าไปกินก่อนแล้วค่อยกลับ พิพาพี่ๆ เข้าไปกินข้าวสิลูก” พ่อกับแม่ไทบอกตาว่าไม่เป็นไร แต่ตาก็ยืนยันว่าให้ทุกคนเข้าไปกินข้าวก่อนถึงจะยอมให้กลับ ผมเข้าไปชวนคนขับรถของพ่อไทเข้ามากินข้าวในบ้าน..ถ้าไม่กินข้าวกินน้ำแก้วหนึ่งก็ยังดี ตาสอนผมแบบนี้ครับ พี่ ๆ ยิ้มให้ผมและเดินตามผมกับไทเข้ามากินข้าว ส่วนพวกผู้ใหญ่นั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่น จะว่าไปแล้ว..ผมไม่คุ้นหน้าพี่ ๆ กลุ่มนี้เลยครับ
“ไทพี่พวกนี้ไม่ได้อยู่ที่บ้านไทใช่ป่าว?” ไทพยักหน้าและเดินมานั่งบนพนักท้าวแขน มือโอบไหล่..กล้านะมึง!!
“ไปนั่งที่เดิมไป” ผลักก้นไทเบา ๆ แอบมองพี่คนขับรถ..เค้าเฉย ๆ กันนะครับ
“หรือจะให้กูลุกไปเตะโชว์!” ผมขู่ฟ่อ..นึกสงสารพี่ ๆ เหมือนกันครับ เพิ่งอิ่มก็ต้องมานั่งเชียร์มวยคู่เด่น ยิงตรงจากข้างสนามมวยที่นั่งริงค์ไซด์ ‘ศึกวันทรงชัย..ดุเดือดเลือดสาด!!’ ..คุณจะเชียร์ให้ใครน็อคครับ?
ไทอมยิ้มก่อนจะลุกไปลากเก้าอี้มานั่งข้างผม..มันไม่ต่างกันเลยว่ะ นั่งเป็นเพื่อนพี่คนขับรถบ้านไททานข้าวจนพี่ ๆ ตัดใจวางช้อนและยกน้ำขึ้นมาดื่ม ผมกับไทพาพี่มาส่งกันที่รถ กระซิบบอกให้ไทกลับไปนอนที่บ้านแล้วพรุ่งนี้จะมากินมานอนที่บ้านนานแค่ไหนก็ตามใจมัน
รถบ้านไทเคลื่อนตัวออกจากบ้านผมไปแล้วครับ เดินเข้าบ้านมาตาก็ชมคนบ้านนี้ไม่หยุดหย่อน..ถ้ารู้ว่าผมกับไทเป็นแฟนกัน ตายังจะรู้สึกดีกับไทอยู่รึเปล่านะ? ส่งตาเข้านอนก็กลับเข้าห้องมาอาบน้ำ แปรงฟัน และโทรหาไทก่อน ไม่บ่อยนักหรอกครับที่ผมจะโทรหาก่อน..ไทคงรู้ว่าผมไม่ค่อยสบายใจเรื่องของเรา
“พิเลิกกังวลนะ..เชื่อไท มันไม่เลวร้ายอย่างที่คิดหรอก” พูดง่ายสิ..บ้านมึงรับได้นี่!
“ถามจริง ๆ นะ..ไทจะทำยังไงถ้าตาไม่ยอม..ถ้าตารับเรื่องเราไม่ได้ ไทจะทำยังไง?” ปลายสายเงียบไปนาน..
“..ผมรักพินะ ผมจะทำทุกอย่างให้ตายอม พิ..ไม่กังวลนะ ไม่เครียดนะครับ ผมเชื่อว่าเราต้องผ่านมันไปด้วยกันได้แน่” ...ถึงมันจะไม่ใช่คำตอบที่พาไปหาทางออกที่ดีที่สุด แต่แค่นี้ก็พอแล้วครับ..ผมพอใจมากแล้ว
“อืม..อย่าปล่อยมือผมตอนจบก็แล้วกัน” ไทรับคำหนักแน่นและบอกให้ผมรู้ว่าครอบครัวไทชอบผมมากแค่ไหน..ผมรู้น่าว่าตัวเองหล่อ นิสัยดี มีแต่คนรัก หนังหน้านี่มีเสน่ห์ยิ่งกว่า K-Pop ซะอีก555 นอนคุยจนเริ่มง่วงก็บอกฝันดีและวางโทรศัพท์..
เช้าขึ้นก็ตื่นมาใส่บาตรพร้อมเด็กญี่ปุ่น อยู่ด้วยกันทั้งวัน ผมกวนตีนมัน..มันก็แหย่ผมกลับ ถ้าคุณมองผิวเผิน..คงจะนึกว่าไทติดเพื่อน แต่จริง ๆ แล้ว..
ไทติดแฟนต่างหาก5555
............................
แถม
.
.
“พ่อพูดอะไรกับหนูพิ?” คุณณีถามนายใหญ่หลังจากรถเคลื่อนออกมาจากบ้านของสะใภ้คนเล็กแล้ว
“..ก็ไม่ได้ว่าอะไร อยากคบก็ให้คบ” เรียกรอยยิ้มให้แก่นายหญิงได้เป็นอย่างดี
“แม่บอกแล้วว่าหนูพิไม่ได้เป็นกะเทย พ่อว่าหนูพิน่ารักมั้ย?” คุณณีถามนายใหญ่ด้วยแววตาเพ้อฝัน..
“...ก็ น่ารักดี” นายใหญ่นิ่งเงียบไปก่อนจะตอบคุณณีไม่เต็มเสียงนัก คุณณีค้อนวงโตให้นายใหญ่แล้วหันไปมองลูกชายที่นั่งเอนหลัง กอดอก ฟังไอพอดอย่างสบายอารมณ์..มีรอยยิ้มประดับบนหน้าตลอดเวลา
“แม่ว่านะพ่อ..ตาไทเค้าเอาจริงนะคนเนี้ย” นายใหญ่เหลือบมองคุณณีและหลับตาลง..พึมพำเบา ๆ
“อยากได้ลูกสะใภ้สวย ๆ กลับต้องมานั่งกลุ้มกุมขมับ...
จะแข่งกันหล่อซะล่ะมั้ง?”
.......................................................
จิ้มบวกคืน บวกขอบคุณและบวกต้อนรับค่ะ -_-.
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:กอด1: :pig4:
-
จิ้มพุง o18
เค้ากลัวใจคุณตาเหมือนกันน๊า
แต่ไม่มาก เพราะเรื่องของน้าโย
อาจทำให้คุณตามองอะไรๆ ได้กว้างขึ้น (รึป่าว)
เค้าแอบปลื้มโต้ซังของไท กร๊ากกก
เค้าจิ้นอิมเมจเรียบร้อย
หล่อ ร้ายยย นิดๆ เมียสวย ไรงี้
โอ้ววว เจิดดดด
+1 จ้ะตัวเอง คิดถึงอย่างแรง :กอด1:
-
จิ้มพุง o18
เค้ากลัวใจคุณตาเหมือนกันน๊า
แต่ไม่มาก เพราะเรื่องของน้าโย
อาจทำให้คุณตามองอะไรๆ ได้กว้างขึ้น (รึป่าว)
เค้าแอบปลื้มโต้ซังของไท กร๊ากกก
เค้าจิ้นอิมเมจเรียบร้อย
หล่อ ร้ายยย นิดๆ เมียสวย ไรงี้
โอ้ววว เจิดดดด
+1 จ้ะตัวเอง คิดถึงอย่างแรง :กอด1:
จิ้มกลับทันควัน55+
กอดตะเองแน่น ๆ คุณตาไม่โหดร้ายนะคะ(เค้าดีไซน์ให้ไม่รุนแรงอ่ะ)
พ่อไทโยเจ๋งดีอ่ะค่ะ..จิชอบบบบ
คะ..คิดถึงเหมือนกันค่ะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ปล.เค้าจิ้มบวกคืนไม่ได้อ่ะ..มันให้รออีก 24 ชม. กรซิก
-
งั้นป๊ะป๋าก็ให้เงินพิไปทำนมจิ จะได้สวยสมใจ :laugh:
:mc4:ผ่านไปหนึ่งด่านล่ะ โล่งอ่ะ
:m7:ย่องมากู๊ดไนท์คิสคุณจิก่อนนอน :จุ๊บๆ: อ่าชื่นใจ
-
ดีใจด้วยนะคะน้องพิที่ผ่านด่านคุณพ่อคุณแม่ของน้องไทแล้ว ฮึก็คนมันน่ารักนี่ใช่ม้า ใครๆก็เลยเอ็นดู ดูคุณแม่สิเชียร์น้องพิเต็มที ยังไงก็ให้เป็นแฟนน้องไทตลอดไป :-[
เหลือแต่ทางคุณตาแล้วล่ะค่ะ น้องพิอย่ากลัวนะ พี่เชื่อว่าความรักที่คุณตาและน้องพิมีให้กัน จะทำให้เรื่องนี้ผ่านไปได้ด้วยดี (แอบคิดล่ะว่าที่จริงคุณตารู้แล้วแต่ไม่ว่าอะไร เพราะกลัวเป็นเหมือนตอนน้าโย แล้วที่คุณตารู้เนี่ยก็อาจเป็นเพราะท่าทางของพิ แล้วก็ไทที่ขยันมาหาน้องพิบ่อยๆ แน่แน่)
ขอบคุณคุณจินะคะที่เขียนเรื่องดีๆอย่างนี้ คนอ่านจะตามไม่เบื่อแน่ๆ ค่ะ :pig4:
-
งั้นป๊ะป๋าก็ให้เงินพิไปทำนมจิ จะได้สวยสมใจ :laugh:
:mc4:ผ่านไปหนึ่งด่านล่ะ โล่งอ่ะ
:m7:ย่องมากู๊ดไนท์คิสคุณจิก่อนนอน :จุ๊บๆ: อ่าชื่นใจ
กอดดดดด คิดตามตอนพิทำนมแล้ว..
ขนหัวลุกอ่ะ!!
คิสกลับค่ะ ฝันดีนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ดีใจด้วยนะคะน้องพิที่ผ่านด่านคุณพ่อคุณแม่ของน้องไทแล้ว ฮึก็คนมันน่ารักนี่ใช่ม้า ใครๆก็เลยเอ็นดู ดูคุณแม่สิเชียร์น้องพิเต็มที ยังไงก็ให้เป็นแฟนน้องไทตลอดไป :-[
เหลือแต่ทางคุณตาแล้วล่ะค่ะ น้องพิอย่ากลัวนะ พี่เชื่อว่าความรักที่คุณตาและน้องพิมีให้กัน จะทำให้เรื่องนี้ผ่านไปได้ด้วยดี (แอบคิดล่ะว่าที่จริงคุณตารู้แล้วแต่ไม่ว่าอะไร เพราะกลัวเป็นเหมือนตอนน้าโย แล้วที่คุณตารู้เนี่ยก็อาจเป็นเพราะท่าทางของพิ แล้วก็ไทที่ขยันมาหาน้องพิบ่อยๆ แน่แน่)
ขอบคุณคุณจินะคะที่เขียนเรื่องดีๆอย่างนี้ คนอ่านจะตามไม่เบื่อแน่ๆ ค่ะ :pig4:
กอดดดค่ะ ดีใจแทนพิด้วยค่ะเรื่องบ้านของไท ส่วนคุณตา..ยังไงก็ต้องยอมค่ะ(จริงจัง)
ยินดีต้อนรับนะคะ(ยังไม่เคยเข้ามาอ่านใช่มั้ยคะ?..จิความจำไม่ค่อยดีอ่ะค่ะ แหะแหะ) ดีใจที่คุณอ่านและให้กำลังใจจินะคะ แนะนำได้นะคะ..จะได้เอามาปรับปรุง ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
-
แวะมาก่อนไปนอน
ได้อ่านแล้วฝันดี :a12:
-
แวะมาก่อนไปนอน
ได้อ่านแล้วฝันดี :a12:
กอดๆๆๆๆๆ ฝันดีค่ะ
ยินดีต้อนรับค่ะ(ยังไม่เคยเข้ามาอ่านใช่มั้ยคะ..ถ้าเคยแล้ว..จิขอโทษค่า) ดีใจที่ชอบค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
-
คุณแม่ไทแอบแรงอ้ะ .. ถามอะไรก็ไม่รู้ ไม่ใช่พิยังเขินแทนเลย :o8: 555
แต่บ้านไทดูจะโอเคกะน้องพิมากมายเนอะ ดีจัง ^^
เห็นคุณจิตอบรีบนๆว่ายังไงคุณตาก็ต้องยอม .. งี้เราก็วางใจแล้วค่ะ >.<
จะได้ไม่ต้องเตรียมน้ำร้อนไว้ต้มมาม่าภายหลัง 5555
น้องอินน่ารัก อิอิ มีแอบหลอกด่าไทด้วยอะ ฮ่าๆ
กอดคุณจิค่า บวกๆด้วยค่าา :กอด1:
ปล. ช่ายค่ะ อยากเปลี่ยนชื่อมั่ง อิอิ แต่อันนี้ชื่อไม่เต็มง่ะค่ะโดนตัดตัว e หายไปเฉยเลยสงสัยมันยาวเกินมั้งคะ 555
-
คุณแม่ไทแอบแรงอ้ะ .. ถามอะไรก็ไม่รู้ ไม่ใช่พิยังเขินแทนเลย :o8: 555
แต่บ้านไทดูจะโอเคกะน้องพิมากมายเนอะ ดีจัง ^^
เห็นคุณจิตอบรีบนๆว่ายังไงคุณตาก็ต้องยอม .. งี้เราก็วางใจแล้วค่ะ >.<
จะได้ไม่ต้องเตรียมน้ำร้อนไว้ต้มมาม่าภายหลัง 5555
น้องอินน่ารัก อิอิ มีแอบหลอกด่าไทด้วยอะ ฮ่าๆ
กอดคุณจิค่า บวกๆด้วยค่าา :กอด1:
ปล. ช่ายค่ะ อยากเปลี่ยนชื่อมั่ง อิอิ แต่อันนี้ชื่อไม่เต็มง่ะค่ะโดนตัดตัว e หายไปเฉยเลยสงสัยมันยาวเกินมั้งคะ 555
กอดๆๆๆๆๆ เปลี่ยนชื่อจริง ๆ ด้วย..มันแปลว่าอะไรเหรอคะ?
อินน่ารักเนอะคะ อาจจะกินมาม่ากินนิดหน่อยค่ะ..แต่เป็นมาม่าในน้ำเชื่อม อิอิ
ขอบคุณที่บวกให้จิและติดตามค่า
กอดอีกที
-
ครอบครัวไทน่ารัก
เหลือคุณตา
-
ครอบครัวไทน่ารัก
เหลือคุณตา
กอดดดดดด น่ารักเนอะคะ คุณตายอมแน่ๆ ค่ะ(จริงจัง)
ยินดีต้อนรับนะคะ(แต่ถ้าเคยเข้ามาอ่านแล้ว..แต่จิทักซ้ำจิก็ขอโทษค่า) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
-
กอดๆๆๆๆๆ เปลี่ยนชื่อจริง ๆ ด้วย..มันแปลว่าอะไรเหรอคะ?
อินน่ารักเนอะคะ อาจจะกินมาม่ากินนิดหน่อยค่ะ..แต่เป็นมาม่าในน้ำเชื่อม อิอิ
ขอบคุณที่บวกให้จิและติดตามค่า
กอดอีกที
อ๋อ มันคือ Eglantine ค่ะ เป็นกุหลาบชนิดนึงจ้าา ^^
เหยยย มีมาม่าด้วยจิงง่ะ? แต่ในน้ำเชื่อมก็โอเคค่ะ 555
กอดด้วยอีกรอบ อิอิ
-
คุณแม่ไทน่ารักอ่ะ ชอบบบบ ^^
เค้าคิดว่าตา น่าจะรับได้นะ ดีไม่ดี จะรู้อยู่แล้ว เพียงแต่ไม่พูดก็เท่านั้นเอง
เพราะงั้น พิอย่ากังวลไปเลยนะ ^^
แต่ก็แอบไม่เข้าใจคุณพ่ออยู่นิดๆ ตกลงว่าคุณพ่อปลื้มพิมั๊ยเนี่ย
หรือเพียงแค่ต้องการจะชมว่าพิหน้าตาดีเฉยๆ แอบบงง
-
กอดๆๆๆๆๆ เปลี่ยนชื่อจริง ๆ ด้วย..มันแปลว่าอะไรเหรอคะ?
อินน่ารักเนอะคะ อาจจะกินมาม่ากินนิดหน่อยค่ะ..แต่เป็นมาม่าในน้ำเชื่อม อิอิ
ขอบคุณที่บวกให้จิและติดตามค่า
กอดอีกที
อ๋อ มันคือ Eglantine ค่ะ เป็นกุหลาบชนิดนึงจ้าา ^^
เหยยย มีมาม่าด้วยจิงง่ะ? แต่ในน้ำเชื่อมก็โอเคค่ะ 555
กอดด้วยอีกรอบ อิอิ
มาม่าถ้วยนี้หอมนะคะ อิอิ แปลว่ากุหลาบเหรอคะ..เพราะดีอ่ะ กอดคืน คิคิ
คุณแม่ไทน่ารักอ่ะ ชอบบบบ ^^
เค้าคิดว่าตา น่าจะรับได้นะ ดีไม่ดี จะรู้อยู่แล้ว เพียงแต่ไม่พูดก็เท่านั้นเอง
เพราะงั้น พิอย่ากังวลไปเลยนะ ^^
แต่ก็แอบไม่เข้าใจคุณพ่ออยู่นิดๆ ตกลงว่าคุณพ่อปลื้มพิมั๊ยเนี่ย
หรือเพียงแค่ต้องการจะชมว่าพิหน้าตาดีเฉยๆ แอบบงง
กอดดดดดค่า แม่น่ารักดีเนอะคะ ส่วนคุณตาต้องรับได้ค่ะ(จริงจัง)
คาซูมะซังเค้าเป็นคนที่ลูกรักใครก็รักด้วยค่ะ..แต่ก็ยังหวั่นว่าจะไปกันรอดรึเปล่า
แต่โดยรวมเค้าชอบพินะคะ555+ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ปล.นอนดึกจังค่ะ ฝันดีนะคะ ^^
-
^
^
^
จิ้มๆๆคุณจิด้วยความร้ากกกกกกกกกก
โอว ความสัมพันธ์พัฒนาไปมาก
ถึงจะเพิ่งมีผู้ใหญ่รับรู้และยอมรับฝ่ายเดียว แต่ๆๆเชื่อว่าอีกไม่นานแน่ๆ กี๊ดดดดดด (ตื่นเต้นและกลัวในคราวเดียวกัน)
อะไรก็ไม่เท่า “ไทโยทำรุนแรงกับหนูบ้างรึเปล่า?” เอร๊ยยยยยยยยย บร้าๆๆๆคุณแม่ก๊ออออออ
ปล.ครึ่งแรก กี๊ด คิดถึงอนิรุทธ์ อนิรุทธ์ก็มา โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
จิ้มคุณนุ่นคืนด้วยสิเน่ห์หา คิคิ
คุณนุ่นกอดๆๆๆๆๆๆ จิชอบแม่น้องไทค่ะ น่ารักที่สุด -///-
อนิรุทธ์ช่างน่ารักเหลือเกินค่ะ -_-.
:กอด1: :pig4:
-
ตามอ่านมาถึงตอนที่15แล้วค่า
อ่านแล้วหน้าแดง แก้มปริไปแล้ว :o8:
หวานกันสุดๆไปเลยนะนั่น ต้องตามอ่านอย่างด่วน
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆๆ คะ ^___^
ปล.อยากบอกว่าแต่งเก่งมากมาย o13
-
เปิดตัวลูกสะใภ้คนเล็ก พิตื่นเต้นน่าดู กร๊ากกกกกกก :jul3:
ที่สุดก็ต้องคบกันอยู่ดีเนอะ คุณแม่กะไม่ให้ไทปล่อยพิไปเลยล่ะสิ งอนได้พอเป็นพิธีว่างั้น~ 55555+ :laugh:
คุณแม่ออกแนวเข้าข้างลูกสะใภ้เต็มที่ ส่วนคุณพ่อเข้าข้างไทโยนะเนี่ยยยยย คึคึ :laugh3:
"ถ้ามองผิวเผิน..คงจะนึกว่าไทติดเพื่อน แต่จริง ๆ แล้ว...ไทติดแฟนต่างหาก" :m20:
-
เหลืออีกด่านเดียวเองค่ะ
น้องพิ สู้สู้ :ped149:
-
บ้านน้องไทนี่น่ารักมากเนอะค่อนข้างจะหัวสมัยใหม่มากมาย ยอมรับได้ถ้าเป็นความสุขของลูกตัวเอง
แต่อย่างที่แม่ว่าพอมีพิ ไทก็เปลี่ยนไป อันนี้เห็นด้วยอย่างมากนะ เพราะพอมีพิไทก็ขี้หึง แต่ใจเย็นที่ไม่
พาลไปกับคนรัก เลือกจะหาเหตุผลและฟังเหตุผล แต่เรื่องของตาจะไม่ยอมรับ อันนี้เลดี้ว่าพิไม่ต้องห่วง
เพราะว่าตาเคยผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อน เพราะตาเรียนรู้จากอดีตว่า หากตาห้าม สุดท้ายก็เป็นตาที่ต้อง
เสียใจ และสุญเสียของที่รัก แต่เมื่อตาไปรับอัฐิน้าโยมา นั่นก็คือตายอมรับน้าโยได้แล้ว และสำหรับพิที่
ตารักมาก ตาก็ไม่อยากสูญเสีย เลดี้เชื่อ ตาจะต้องรับได้ เพื่อน้องพิ และไทก็ทำตัวน่ารักด้วย รากฐานแน่น ไม่ต้อง
กลัวคะน้องพิ สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลดี้เชียร์
ปล.ขอบคุณจิ ยุ่งๆเล็กน้อยตามประสาคะ เพราะอีกเดือนเดียวหน้าHighseasonจะมาเยือน และการวางแผนรับมือ สถานะการณ์ท่องเที่ยวที่ไม่น่าจะฟื้นคืนชีพด้วย
-
ครอบครัวของไทน่ารักจัง
-
น่ารักกันจริง ครอบครัวของไท :o8:
คุณพ่อมองน้องพิหล่อ แต่คุณลูกเค้ามองว่าน่ารักที่สุดในโลกแล้ว
ขอบคุณค่ะ กลายเป็นนิยายบำบัด เวลาอิ่มมาม่าจากเรื่องอื่นไปแระ
+1 กำลังใจค่ะ :L2: เพิ่งเปลี่ยนชื่อมาจ๊ะ จากbunsita นี่แหละ
-
ขำพ่อของไทมากอยากได้ลูกสะใภ้สวยๆแต่กลับได้ลูกสะใภ้หล่อๆมาแทน
แถมยังกลัวว่าลูกกับลูกสะใภ้ต้องมาแข่งกันหล่ออีก:m20:
รอน้องเผ่ากับน้าโยได้เสมอแค่จิไม่ลืมที่จะเขียนมาให้อ่านก็ดีใจมาก :กอด1:
+1เพื่อเป็นกำลังใจให้จิในการทำงานและเขียนนิยายจ้า :กอด1:
-
บ้านไทน่ารักทั้งบ้านเลย ดีนะที่ยอมรับให้สิ่งที่ลูกเป็น ดีจัง
ส่วนพิ อย่าพึ่งไปกังวลในส่ิงที่มาไม่ถึงมากเลย ยังไงซะอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดละนะ
ตอนนี้อยู่กับไทให้มีความสุขทุก ๆ วันดีกว่าเนอะ
-
ทางบ้านของไทเคลียร์ ไม่มีปัญหาอะไร เย้... :mc4:
คุณพ่อคุณแม่ไทน่ารักมากๆ ได้ลูกชายหล่อน่ารักแบบน้องพิมาอีกคน :impress3:
อีกด่านเดียวคือคุณตา หวังว่าคุณตาคงจะเข้าใจพิ
+เป็นกำลังใจให้ค่ะ
(อ่านแล้วยิ้ม :-[)
-
ถามจริงเหอะคะ คุณจิ ทานน้ำเชื่อมเป็นอาหารมื้อหลักรึเปล่าเนี๊ย?
ยังไม่เคยอ่านนิยายเรื่องไหนหวานเท่านี้มาก่อนเลย
หวานจนคนอ่านต้องหน้าแดงแล้วแดงอีก(ทั้งๆที่ผิวสีเข๊ม เข้ม หุหุ)
แถมทำให้คนข้างๆมันมองหน้าเราแปลกๆด้วยแหละ หุหุ
อ่านไปก็เหมือนตาอาจจะระแคะระคายอยู่บ้างไม๊? เรื่องระหว่างพิกับไท
อยากให้เจออุปสรรคบ้างแต่ อย่าให้รุนแรงนะเดี๋ยวคนอ่านจะร้อง ^^
-
ดีจังที่พ่อกับแม่ไทยอมรับเรื่องนี้ได้ ก็นะ จัดว่าเป็นคนรุ่นกลาง ๆ ที่อยู่ท่ามกลางกระแสของการเปลี่ยนแปลงแล้ว
คงรับเรื่องนี้ได้ไม่ยาก แต่ตาของพินี่สิไม่รู้ว่าจะทำใจยอมรับได้แค่ไหน
แต่คิดว่าบทเรียนของน้าโยที่ผ่านมา รวมถึงการแอบเขียนจดหมายโต้ตอบกับน้าโยในนามของแม่พิ
มันก็น่าจะเป็นสัญญาณที่ดีแล้วนะว่า ตายอมรับแล้ว แต่ที่ไม่ยอมรับออกมาเพราะกลัวเสียเชิงเท่านั้นเอง
ไทก็ยังน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย มีแอบสงสัยนิดหน่อยตอนที่แม่ไทถามพิว่าไทรุนแรงหรือเปล่า
หมายความว่าไทเป็นพวกซาดิสต์หรือเปล่านะ
-
คุณแม่ไทโยเนี่ยสาววายตัวจริงเลยใช่ป่ะ คิคิคิ
ส่วนโอโต้ซังก็แอบ ๆ เขม่นลูกสะใคร้เพราะลูกชายก็รักหนูพิซะหัวปักหัวปำ
คุณแม่ก็ปลื้มแบบไม่เก็บอาการ ก็คนมันน่ารักจะทำงัยได้คับคุงพ่อ เอิ้กๆๆๆๆๆๆ
+1 ให้คุงพ่อกะคุงตาคับ
-
แวะมาอ่านต่อและขอบอกว่าขอบคุณค่ะ .... :pig4:
-
ขอบคุณค่ะ. :z2: :z2: :z2:
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
เพิ่งอ่านทันค่ะ ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกกก o13
เห็นมานานแล้วค่ะ แต่จากชื่อเรื่องเเล้วไม่นึกว่าจะหวานแหววน่ารักขนาดนี้ มีไม่กี่เรื่องเองนะคะ ที่ป้าอ่านแล้วจะเขินตามเด็กๆ :-[ น่ารักกันมากจริงๆ อุ๊สสส :o8:
ขอบคุณมากนะคะที่แต่งเรื่องใสๆขนาดนี้มาให้อ่านกัน ทำให้ป้าลืมความโศกเศร้าจากการที่ต้องสอบพรุ่งนี้เลยค่ะ o22 (ลืมไปเลยจริงๆ หึหึหึ หึหึหึ จบไปเป็นหมอเมื่อไหร่อย่ามารักษากับป้านะคะ ความรู้เท่าหางอึ่ง :z3:)
-
สวัสดีวันจันทร์ค่ะ(จับชายเสื้อ ย่อตัว ก้มต่ำ) งานยังไม่เข้าค่ะ..สามารถวิ่งมาตอบเม้นท์ได้อย่างเสรี55+
ตอบคุณ gayraygirl กอดค่าาา ช่วงตอนที่ 15 นี่มันตอนเขินโคม่า(รึเปล่าหว่า?) หลังจากนี้ผู้มีความต้านทานความหวานต่ำจะมีอาการย่ำแย่มากค่ะ มีคนทักหลายคนแล้วเหมือนกันค่ะว่าเรื่องนี้หวาน(ท่าจะจริง) สู้ ๆ นะคะ ดีใจที่ชอบค่ะ ยินดีต้อนรับและขอบคุณที่ติดตามค่ะ ส่วน ปล. อ่า..ขอบคุณที่ชมนะคะ -///-
เกริด้า(๐-*-๐)v กอดคุณไอแน่นๆ นั่นสิคะ..พิแกมีสิทธิ์งอนได้อย่างเดียว ห้ามเลิก55+ แม่น่ารักที่สุดอ่ะค่ะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะคุณไอ
nidnoi กอดๆๆๆๆ เนอะคะ..อีกด่านเดียวก็ฉลุยแระ สู้ๆๆๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
hotladyanyavee กอดเลดี้เบา ๆ บ้านไทหัวใหม่ค่ะ ลูกรักใครเค้าก็รักด้วย ว่าแต่..เลดี้วิเคราะห์เจาะลึกตาได้ละเอียดยิบเลยแฮะ ตายอมรับได้แน่ ๆ ค่ะ จิดีไซน์ไว้บ้างแล้วนิ สู้ๆๆค่ะเลดี้ เลดี้ใกล้ไฮซีซันใช่มั้ยคะ..จิก็ใกล้สิ้นปีงบค่ะ งานบานแบะ ..กระซิก.. เรามาพยายามด้วยกันนะคะ!! ขอบคุณที่ติดตามค่ะเลดี้
thisispom กอดดดดค่ะ บ้านนี้เค้าน่ารักเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
หมวยลำเค็ญ กอดๆๆๆ เปลี่ยนชื่อจริง ๆด้วย(จิเริ่มระแวงอีกแล้วค่ะ..กลัวจะทักผิดทักถูกคนอ่านท่านอื่นไปด้วย -_-) ดีใจค่ะที่นิยายเรื่องนี้สามารถบำบัดจิตใจที่ห่อเหี่ยวจากบทดราม่าของเรื่องอื่นได้ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
BOOM_LOVE กอดดดดแน่น ๆ พ่อน้องไทเค้าน่ารักดีค่ะ รักใครก็รักด้วย..แต่เข้าข้างลูกตัวเองมากกว่าพิอ่ะ55+ จิไม่ลืมค่ะ แต่มันจิ้นยังไม่ออกอ่ะ น้าโยนี่ยากอ่ะค่ะ ตั้งใจจะให้น้าโยเล่าเองมันเลยยากนิ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
dukdikdukdik กอดๆๆๆๆๆ บ้านน้องไทหัวใหม่ดีค่ะ แต่น้องพิเค้ากลัวตาจะรับไม่ได้จนสุขภาพแย่น่ะค่ะ(น่ารักที่สุด) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
yayu กอดดดดค่า บ้านน้องไทผ่าน แต่ตายังค่ะ55+ สู้ๆๆๆ ดีใจที่ยิ้มเวลาอ่านเรื่องนี้นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
honeymic กอดแน่นๆ ค่ะ จิไม่ได้ทานน้ำเชื่อมค่ะ..มันหวานไป แต่นิยายจิมีคนทักหลายคนค่ะว่าหวาน ท่าจะหวานมากจริงๆแฮะ..แต่จิว่านิยายในเล้าเราน่าจะมีเรื่องอื่นที่บรรยายได้หวานกว่านี้นะคะ(โบ้ยให้พ้นตัวทันที) ตอนนั่งจิ้นนั่งพิมพ์จิคิดว่ามันน่าจะเขิน น่าจะสวีทกันได้ประมาณนี้ก็พิมพ์ไปอย่างที่คิดน่ะค่ะ..หวานเนอะ(พิมพ์เองเขินเองด้วยค่ะ55+) อุปสรรคมันมีค่ะ..เดี๋ยวก็จะให้หนุ่มๆ เค้าได้เจอ อิอิ พยายามเข้านะคะเพราะมันต้องเจอกับบทหวานอีกเยอะเลยอ่ะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
iforgive กอดพี่ iforgive แน่น ๆ วิเคราะห์ละเอียดอีกคนแล้วนะคะ ตาจะรับได้ค่ะ(จริงจัง) คุณแม่น้องไทกลัวลูกชายจะฟัดน้องพิจนช้ำน่ะค่ะ..เป็นห่วง แต่ก็อยากรู้เรื่องลึก ๆ ด้วย55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Solar cell กอดดดค่าาา คุณแม่ไม่ได้วายค่ะ แต่ลูกรักใครก็พร้อมจะวายได้เสมอ55+ คุณพ่อก็ห่วงลูกชายค่ะ กลัวจะไปกันไม่รอด..แถมให้มาเจอกันกับผู้ใหญ่อีกฝ่ายอีกต่างหาก ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Artemis กอดดดดค่ะ จิยังไม่ได้บอกใช่มั้ยคะว่าเรื่องนี้มันมีฉากหวานและร่วมเขินหลายฉาก อดทนหน่อยนะคะ *กอดแน่น* สู้ๆๆค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
didi กอดดดดดดด ขอบคุณเช่นกันค่ะ ขอบคุณที่ติดตามด้วยนะคะ
@Kanda@ กอดค่าาาา อ่านทันแล้วแปลว่าคุณ @Kanda@ มีภูมิต้านทานความหวานที่แน่นหนามากแล้วค่ะ55+ อวยพรให้ทำข้อสอบได้คะแนนดี ๆ นะคะ..จิจะได้ไปรักษาโรคเบาหวานด้วย55 ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณที่อ่านและติดตามนะคะ
นั่งตอบเม้นท์ได้ถึงคุณหมวยงานก็เข้า ไปๆมาๆก็ใช้เวลาร่วมชั่วโมงในการตอบเม้นท์เหมือนเดิมค่ะ55+
จิ้มบวกคืน บวกขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ตอนใหม่ยังไม่ได้พิมพ์..แต่ไม่เกินอาทิตย์ค่ะ(เหมือนเดิม เฮ้อออ)
:pig4: :กอด1: :really2:
-
คุณพ่อคุณแม่น้องไทน่ารักจริงๆเลย
อุปสรรคเหลือแค่บอกเรื่องนี้กับคุณตาเท่านั้น
สู้ๆค่ะน้องพิ คุณตารักน้องพิจะตาย จริงมะ ^^
:กอด1: ให้กำลังใจคุณจิเจ้าค่ะ
-
พิสู้ๆ
เอาชนะใจพ่อไทให้ได้นะ
คิดถึงสไปรท์
-
พ่อแม่ไท หลงเสน่ห์พิเข้าไปเต็มๆเลย
ดีออก ได้ลูกชายเพิ่มมาอีกคน
ไว้ให้มาหล่อแข่งกะไทโยซัง
หนูอินน่ารักอ่ะ ฟังไทสอนไม่ทันหรอลูก
เดี๋ยวเจ้สอนให้ มาม่ะ (รักเด็กคร๊า 55555)
+1 ให้จิอ่านแล้วยิ้มได้ตลอดเรื่องนี้
-
พึ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ สนุกมากๆเลยอ่านหนึ่งคนจึนถึงเวลานี้ ตามทันแล้ว มีความสุขมากๆ ยิ้ม ขำได้ตลอดเลยอ่ะ แอบมีน้ำตาไหลตอนพี่โยกับน้องเผ่า น่าสงสารอ่ะ เศร้าหวังว่าตอนตารู้เรื่องคงเข้าใจ พิกับไทเนอะๆ สนุกจริงจะตามเป็นกำลังเสมอๆเลยนะคะ
ปล.ชอบแนวเรื่องตอนพี่โยกับน้องเผ่ามากๆเลยค่ะถ้าเป็นไปได้เรื่องต่อไปอยากอ่านแนวๆแบบนั้นอ่ะไม่ใช่จบแบบนั้นน๊า คืออยากอ่านแนวลูกทุ่งๆกับหนุ่มน้อยเมืองกรุงอ่ะค่ะ อิอิ ท่าจะสนุกแน่ๆเลยอ่ะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
:กอด1: :กอด1: :กอด1:ไรเตอร์แน่นนนนนนนนนนนนนนๆๆๆๆ
-
เข้ามารอไทกับพิด้วยคนจ้า
เมื่อไหร่จะมาอีกหนอ :L2:
-
คุณแม่เซ้นท์ดีจัง รู้ได้ไงว่าพิเป็นรับอ่ะ ครอบครัวสุขสันต์จริงๆ ชอบคุณพ่ออ่ะ มีห่วงลูกชายด้วย
-
คิดถึงพิกับไทมากๆ ตอนนี้อยากเป็นไทสุดๆเลย (หมายถึงเมื่อไหร่จะส่งงานเสร็จซักที จะได้มานั่งเฝ้า นอนเฝ้าอยู่ใต้เตียงคู่นี้ทั้งวันเหมือนเก่า :z3:)
ชอบคุณแม่ไทมากเลยอะพี่จิ อนาคตเบียร์จะเป็นงี้แหละ สนับสนุนให้ลูกชายเป็นเกย์ 5555 (มันบ้า ทำงานมากจนเพี้ยน :laugh:)
ลุ้นคุณตาต่อไป แต่ว่าคงไม่ดราม่าใช่มั้ยคะ :monkeysad:
-
เรื่องนี้หวานมากๆ อ่านไปนึกว่าตัวเองเป็นน้องพิซะเอง...รออ่านนะคะ นานๆ มาเม้นทีไม่ว่ากันนะคะ :L2:
-
เพิ่งได้เปิดเข้ามาอ่านเรื่องนี้
ต้องขอบอกเลยค่ะ ว่าน่ารักมากกกกกกก แถมยังหวานมากอีกด้วย
อ่านแล้วยังแอบอิจฉา อะไรจะหวานกันขนาดนี้ ไท พิ น่ารักมากๆ
อ่านมาถึงตอนนี้ คุณพ่อคุณแม่ตาไทนี่ เข้าใจลูกชายดีจังเลย ^^ แอบขำพ่อไทตอนท้าย 'แข่งกันหล่อ' ฮ่าๆ
แอบหวังว่าตาของพิจะเข้าใจนะคะ
ปล. บอกอีกครั้งว่าเรื่องนี้น่ารักมากเลยค่ะ ขอฝากเนื้อฝากตัวติดตามเรื่องนี้ ชอบมากๆเลยค่ะ
ปล.2 เลิฟ ไทxพิ สู้ๆนะจ๊ะ
-
พิน่ารัก ครอบครัวไท เลยยอมรับเป็นสะใภ้
อีกไม่นานคุณตาคงยอมรับไท เป็นหลานเขย :-[
ชอบไทมากเลย รู้สึกจะเป็นคนที่คิดไรลึกซึ้ง ละเอียดรอบคอบอ่ะนะ
ดูเป็นผู้ใหญ่มากเลย ขอ :กอด1: แน่นๆเลย
-
คิดถึงพิกับไทแล้วง่าส์
-
คุณแม่ไทจี๊ดมากค่ะ
แต่นับถือคุณพ่อไทยิ่งกว่า
ผู้ชายแท้ ๆ หนึ่งคน ที่สำคัญยังเป็นคุณพ่ออีกด้วย
ใจกว้างมากกกกกกกก ที่ยอมรับได้โดยไม่มีข้อโต้แย้ง
-
-ขอบคุณจินะจ๊ะ ไงบอกว่าจิสู้ๆๆๆๆ ขอให้เคลียร์งานผ่าน จะได้มีแรงฉลองปีใหม่
เลดี้เหมือนกัน สองสามวันมานี้ประชุมเครียดอะ เรื่องกำหนดทิศทางและราคา รวมสรุปงานของ
ช่วงซีซันสาม มันลดลงมารายได้อะ
-
บวกหนึ่งให้จิสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แม่ไทน่ารักมากกก
ขำประโยคสุดท้าย แข่งกันหล่อ 55+
เอาใจช่วยไทกับพิ เรื่อง ตา
>< จุฟ 1 ที 55+
-
แวะมาดัน อยากเสพมากๆแล้วค่ะ
-
ตะเอง เค้ามารอ หึหึ o18
คิดถึงจะแย่
-
เค้าก็มารอบ้าง
-
งานท่วมหัวไม่รู้จะหยิบอันไหนมาทำก่อน..ปล่อยก็ไม่ได้ เบื่อเลยแวบมาเขียนนิยาย สัญญากับจิก่อนว่าจะไม่เอาไปฟ้องนาย..แล้วจิจะลงให้อ่าน5555
ตอบคุณ katarena กอดดดดแน่น ๆ เอาใจช่วยน้องพิกันนะคะ คุณตาไม่ใจร้ายหรอกค่ะ..ขอบคุณที่ให้กำลังใจจินะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
kny กอดดค่าาา มาเอาใจช่วยพิกันดีกว่าเนอะคะ ไปเซเว่นซื้อสไปรท์มาอาบกันมั้ยคะ อากาศร้อนจริง ๆ อ่ะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
jasmin กอดแม่ดอกมะลิแน่น ๆ คุณพ่อคุณแม่น้องไทน่ารักเนอะคะ แต่น้องอินน่ารักกว่านิ ดีใจค่ะที่คุณ jasmin อ่านแล้วยิ้มได้ตลอด ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
samsoon@doll กอดดดดดค่ะ ดีใจที่ชอบนะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ จิก็ชอบคู่น้าโยกับน้องเผ่าค่ะ ว่าจะเขียนตอนน่ารักของคุ่นี้ก็จิ้นไม่ออกซักที เดี๋ยวเค้าเอาตอนใหม่มาส่งให้นะตะเอง รอแป๊บนึงนะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
darajoy กอดแน่น ๆ ค่ะ เดี่ยวเอามาลงให้อ่านนะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
คนของเธอ กอดดดดดดค่า ตอนแรกคุณแม่ไม่แน่ใจว่าลุกชายได้เปรียบรึเปล่าเลยเปรยดูปฏิกิริยาน้องพิค่ะ555 จิก็ชอบคุณพ่อค่ะแมนดี ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
BeeRY กอดน้องเบียร์แน่น ๆ ส่งกำลังใจ สู้ ๆ ค่ะ พี่ก็กำลังหัวปั่นได้ที่เลยอ่ะ555 ว่าแต่..น้องเบียร์จะเอาอย่างนั้นกันเลยเหรอ หนับหนุนให้ลูกเป็นเกย์กันเลยทีเดียว คอเดียวกันเลยค่า!! -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
maicy กอดดดดค่ะ เรื่องนี้หวานค่ะ(ถูกคนอ่านไซโคเลยคล้อยตามไปเรียบร้อยแล้ว555) เรื่องเม้นท์ไม่ว่ากันค่ะ แค่ยังตามอ่านจิก็ดีใจแล้วค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ(จิก็ชอบลิเวอร์พูลค่ะ ><)
Packy™ กอดดดค่า สองหนุ่มน่ารักเนอะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ ดีใจที่ชอบนะคะ เรามาเอาใจช่วยหนุ่ม ๆ กันเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
gayraygirl กอดแน่นๆ ค่ะ น้องพิน้องไทน่ารักเนอะคะ จิจะส่งน้องไทไปกอดนะคะ555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
MM.Dog กอดดดแน่น ๆ ให้หายใจไม่ออกกันไปเลย อิอิ แม่น้องไทได้ใจดีเนอะคะ คุณพ่อก็แมนได้อีก ขอบคุณที่ติดตามนะคะ (จิวิ่งไปดูที่มีนักอ่านบอกว่ามีคนแนะนำในนิยายน่าอ่าน ขอบคุณที่ชอบนิยายของจินะคะ-///-)
hotladyanyavee กอดเลดี้แน่น ๆ ส่งกำลังใจให้เลดี้ผ่านฤดูท่องเที่ยวไปด้วยดี และรายได้พุ่งพรวดขึ้นทันตา สู้ๆๆๆๆค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะเลดี้ จุ๊บุๆ
fahsai กอดดดดดค่ะ จุ๊ฟคืนด้วยค่ะ -///- คุณพ่อแมนดีอ่ะจิชอบ55 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
rellachulla กอดดดดตะเองแน่น ๆ เดี๋ยวเค้าเข็นมาส่งให้อ่านนะ รอแป๊บเดียวจ้าาาา
ตอนใหม่จิแต่งเสร็จแล้วนะคะ..เดี๋ยวเอามาลงค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
จิ้มบวกคืนด้วยค่ะ
-
ตอนที่ 26
สายตาผมถูกตรึงแน่นอยู่กับความงดงามของรูระบายอากาศอณูเล็ก ๆ แทรกตัวอยู่ในผนัง อาฮ์..มันช่างเป็นประติมากรรมที่รังสรรค์ขึ้นมาจากจินตนาการและความพยายามในการคิดปั้นแต่งเพื่อสร้างที่พักอาศัยของโจเซฟ แอสปติน เค้าจะรู้มั้ยครับ..ว่าอีกร้อยกว่าปีข้างหน้า ปูนซีเมนต์ของเค้ามันแพร่หลายกระจายกระเด็นไปทั่วทุกซอกทุกมุมของโลกเน่าใบนี้..ไม่เว้นแม้แต่ที่นี่ ตรงหน้าผมนี่ด้วย!!
ผมมาสายครับ..เลยจอดรถไว้ที่บ้านภารโรงและตั้งใจจะเข้ามาโดยไม่ผ่าน กบว.หน้าโรงเรียน ใช้ทางด่วนหมายเลข 2 ปีนข้ามกำแพงด้านหลังเข้ามาครับ อะไรนะครับ..ไทน่ะเหรอครับ เช้านี้ไม่ได้มากับผมหรอก ผมเบื่อชีวิตที่ถูกไทผูกขาดเรื่องเวลาน่ะครับ แล้วมันก็ถึงจุดอิ่มตัวกับความรู้สึกรัก รู้สึกหลงของผมมานานแล้วด้วย ขนาดผมมีแฟนเป็นผู้หญิงผมยังเลิกง่าย ๆ นับประสาอะไรกับผู้ชายคนเดียว..อยากโดดถีบยอดหน้าผมล่ะสิ555+ ผมล้อเล่นน่า ไทเข้าบ้านไปเอากระเป๋านักเรียนแล้วจะแวะรับน้องมินท์กับน้องครีมมาเรียนด้วย ไทหยิบชุดนักเรียนติดมือมาด้วยตอนค้างกับผมที่บ้าน..แต่ลืมหยิบกระเป๋านักเรียนที่วางอยู่บนโต๊ะหนังสือ สติมาปัญญาเกิดนะไท555
เข้าเรื่องดีกว่าครับ ไทออกจากบ้านผมไปแล้วผมก็ขึ้นมาแต่งตัว และเผลอหลับไป..ตื่นขึ้นมาอีกทีคือคุณอาทิตย์โทรหาครับ ผมไม่ได้โป้ปดมดเท็จเพ็ดทูลเจ้าเกล้ากระหม่อมแต่อย่างใด
“ผมเข้าห้องน้ำหลังตึกคหกรรมน่ะ..เจอกันที่แถวเลยนะ ครับผม” ตีเนียนกรรเชียงเข้าฝั่งแบบไม่ต้องมีตัวช่วย ผุดลุกและโดดลงเตียง สวมวิญญาณนักวิ่งลมกรดโกยแบบขี้หดตดเหือดข้ามบันไดทีละ 3 ขั้น ได้ยินเสียงตาถามรีบตอบแบบไม่กังวล
“พิเผลอหลับ..ไปแล้วนะครับตา” สาวเท้าพรวดพราดปราดเดียวถึงรถ..
“ไอ้เหี้ยยยยยยยย” ผมลืมกุญแจรถครับ!! บรรลัยวายป่วง หันขวาคว้ามอไซค์เปิดเบาะยัดกระเป๋าใส่และงับ..ไม่สนิทอีกกกกก ครวยยยยยย นั่งทับเบาะมันไปทั้งอย่างนั้นสตาร์ทออกโลดแล่นเร็วจี๋ สาธุ๊..ขอให้ทันเข้าแถวเถ๊อะ คนดีผีคุ้มครับ..ผมไม่ทันเข้าแถว ขี่ย้อนไปจอดในบ้านพักภารโรงหลังโรงเรียน ฝากฝังรถมอไซค์สุดหวงด้วยปัจจัยไม่ขาดไม่เกิน 100 บาทถ้วน เปิดเบาะหยิบกระเป๋าแล้วรีบย้ายตูดมาป้วนเปี้ยนแถวกำแพงหลังโรงเรียน โดดเด้งสปริงข้อเท้าสองมือตะปบสันกำแพง ยกตัวขึ้นพาดและปีนข้ามกระโดดลงพื้นด้วยคะแนนเต็มสิบ กางแขนออกสองข้างเพื่อรับเสียงปรบมือดังกึกก้องงงง
“ตามครูมาที่ห้องปกครอง!!” กรรมการยิมนาสติกลีลาปีนี้หน้าโคตรดุ..อาจารย์ฝ่ายปกครองพาผมมาลงทัณฑ์กดลบคะแนนน่ารักของผมจนเหลือครึ่งเดียว ใจร้ายกับผมได้ลงคออ่ะ..โทรศัพท์ผมสั่นเป็นเจ้าเข้าตั้งแต่เดินตามกรรมการยิมนาสติกแล้วครับ..ถ้าผมกดรับด้วยความทระนงชีวิตนักเรียนอัจฉริยะของผมมันคงหดสั้นเท่าไม้ขีดไฟที่ถูกจุดไปแล้ว ปล่อยให้มันสั่นสะเทือนจิตใจถึงไข่ปลาของผมไปเถอะครับ..อย่าไปใส่ใจกับมันเลย โชคยังเข้าข้างผมอยู่บ้าง เมื่อครูฝ่ายปกครองหน้ายี่ห้อพิทบลูอีกคนให้โอกาสทางการศึกษาแก่เด็กหนุ่มนัยน์ตาดำขลับ ผิวหน้าใส จิตใจงามอย่างผม
“ไปทาสีผนังกับประตูห้องน้ำในยิมหลังเก่า แปรงกับสีอยู่กับลุงทนต์ เธอไปขอได้เลย..แล้วครูจะไม่หักคะแนนเธอ” ทำไมต้องส้วมที่นั่นด้วยวะ? อย่างโสโครกสุดเหม็นเป็นที่หนึ่งของความสกปรกในรั้วโรงเรียนนี้แถมยังฟอนเฟะไปด้วยก้นบุหรี่อีกหลายสิบคอตเหอะ!! ถอนหายใจยาววว ก้มหน้ารับชะตากรรมที่ผมไม่ได้ตั้งใจก่อ
“ขอเป็นหลังเลิกเรียนได้มั้ยครับ?” ต่อรองทางการค้ากับคนคุ้นเคยหน้าพิทบลู สนิทกันตอนให้โอกาสนี่ล่ะครับ ยื่นมือออกมากุมมือเหี่ยวด้วยความหวัง..หลังจากคำตอบที่ทำให้โลกสว่างไสวผมก็ไหวตัวออกมาจากห้องปกครองแหล่งซ่องสุมแต่เด็กไม่ธรรมดาที่ได้รับเกียรติให้เข้ามาเหยียบย่ำ ควักโทรศัพท์ออกมากดโทรออกโดยไม่สนใจว่าปลายสายจะเรียน จะกิน หรือจะขี้อยู่ก็ตาม
“อยู่ไหนครับ..ทำไมเมื่อเช้าไม่มาเข้าแถว?” ยิงคำถามเข้าใส่เป้าหมายอย่างแม่นยำ ไม่สำนึกว่า..นั่นมันต้องเป็นคนถามมึงไม่ใช่เหรอวะ?
“5555ผมอยู่ห้องปกครองน่ะ เดี๋ยวพักเที่ยงเล่าให้ฟัง..ผมเข้าเรียนก่อนนะ” โดนมันย้อนกลับไม่ถูกมุกแป๊กกันเลยทีเดียวครับ เข้าเรียนคาบสองแบบมีออร่า ใคร ๆ ก็สนใจผมอ่ะ555
“เย็นนี้กูอยู่เป็นเพื่อนนะ” เต๋าแสดงน้ำใจ ผมตอบแทนสิ่งนั้นด้วยการ..
“มาช่วยกูทาสีส้วมโดยดุษฏีไอ้เต๋า” เต๋ายิ้มและโบกศรีษะผมด้วยความรักเกินเพื่อน อาห์..เจ็บชิบหาย
“มึงด้วยเมียรัก” วินอ้าปากค้างทันทีที่ผมผรุสวาทจบ..ขำค้างเลยสิ5555 พักเที่ยงผมก็ขึ้นศาลให้คณะลูกขุนตัดสินคดีความเรื่องยิมนาสติกลีลาร้อนแรงเมื่อเช้า ทนายฝั่งผมยืนกรานว่าผมผิดจริง แต่ไม่มีเจตนาร้ายจนถึงกับต้องโทษทาสีส้วมในโรงยิม เหตุผลน่าเชื่อถือจากปากทนายความหัวเห็ดโคนลูกโทนอย่างเต๋าทำให้คณะลูกขุนตัดสินทันใดไม่รอลงอาญา..
“มึงมันสมควรโดนแล้วไอ้พิ!!” สะอึกสะอื้นกลืนก้อนแข็งที่จุกในอกลงไปอย่างยากเย็น..
“ไท..” หันไปอ้อนร้องขอความเห็นใจด้วยดวงตารื้นน้ำตา..ปริ่มจะหยดมิหยดอยู่รอมร่อ
“..เฮ้อออ เย็นนี้ไทอยู่เป็นเพื่อนเอง กลับบ้านกันได้เลยนะครับ” ..หน้าตาแช่มชื่นครื้นเครงเหมือนไม่เคยร้องขอสิ่งใดของผมไปสะดุดต่อมหมั่นไส้ไทเข้าอย่างจัง..
“เย็นนี้ไม่ได้ทาสีดี ๆ แน่..” เสียงกระซิบลอดไรฟันจากเด็กญี่ปุ่นทำให้อารมณ์สดใสของผมลดระดับลงอย่างฮวบฮาบ จะกล้าเก๋ากับกูได้เหรอว๊า? หรี่ตามองพร้อมส่งความกวนตีนเข้าไปในประกายตา..อู่ยยย ลูบแขนเบา ๆ บรรเทาอาการเจ็บจี๊ดจากปลายเล็บที่หยิกเข้าเนื้อไปเมื่อกี้..ไม่เจ็บแต่แสบครับ รุนแรงกับกูเดี๋ยวกูก็ขี่ม้าส่งเมืองแม้วไปฟ้องแม่มึงซะนี่ สะกิดแขนเด็กญี่ปุ่นแล้วยิ้มสยามตาหยีให้ 1 ที ไทส่ายหน้าและยิ้มตอบผม..ง้อง่ายจัง ใจง่ายกว่ากูซะอีก555
เลิกเรียนแล้วผมและแฟนคลับ..พวกเพื่อนน่ะครับ55+ เดินเข้าไปหาเรื่องกับลุงทนต์ ไถแปรงกับสีและกรรโชกเอาทินเนอร์มาอีก 2 ขวด สั่งลูกน้องให้รื้อของมีค่าและขนกลับไปให้หมด ได้ผ้าขี้ริ้ว 8-9 ผืน ถุงมือผ้าอีก 6 คู่ ลุงทนต์ระล่ำระลักบอกว่าเข้าไปทำความสะอาดและปูหนังสือพิมพ์รองพื้นไว้รอนานแล้ว..เป็นไงครับ ยิ่งกว่ายากูซ่า -_- เดินไปโรงยิมก็ดึงเอาป้ายห้ามเข้ามาวางไว้ด้านหน้า ข้างในเพื่อนผมก็เอาบาสมาเล่น บางคนก็เข้ามากวนตอนผมครีเอทงาน..ทาสีส้วมมันต้องใช้สกิลขั้นสูงนะครับ
ผมเพ่งพิศความงามของผนังส้วมด้วยความชื่นชมก่อนจะลงมือขัดสีคราบปากกา ดินสอ และโคลนที่ติดอย่างมีความสุข เหลือบไปมองเพื่อนร่วมรบทั้ง 6 แล้วปรีเปรมมากครับ..เพื่อนผมอยู่ช่วยขัดและทาสีกันครบทีม เดี๋ยวกูพาไปเลี้ยงชาบูมื้อใหญ่..แล้วค่อยมาหารหักเอาทีหลัง5555
“เอ้า..ปิดจมูก” ยื่นมือออกไปรับหน้ากากอนามัยในมือก้อง..ดึงหนีกูทำไมวะสัตว์? พ่นลมหายใจด้วยความหงุดหงิด เขวี้ยงแปรงลงกับพื้นตรงเข้ายื้อแย่งโดดงับขากางเกงสะบัดไปมา ส่งเสียงขู่ฮึ่มแฮ่..ไม่ใช่ละ
“กวนตีนกูไอ้ก้อง..เอามา” ก้องยิ้มกริ่ม ขยับนิ้วชี้ไปมาแล้วส่ายหน้าหน่ายกับความขี้หงุดหงิดของผม แต่ก็ยอมส่งให้เพราะผมโดดเข้าขืนใจปลุกปล้ำทำเมีย เออ..เอาเข้าไปไร้สาระเข้าไป555 กำลังจะเอาหน้ากากมาคล้องหูไอ้ก้องก็คว้ากลับไปอีก อ้าปากจะสรรเสริญบิดามารดรมันอีกครั้งก็ถูกไทปิดปากด้วยฝ่ามือที่เหลือบเห็นว่ามันจับแปรงที่ผมเพิ่งฟาดติดผนังไป..
“ถุยยยยยยย” ดึงมือไทออกแล้วถ่มน้ำลายหวังใจให้ปัดเป่าแบคทีเรียที่ทำงานหนักหน่วงอยู่ในปากผม อี๋.. ไทจับหน้าผมด้วยสองฝ่ามืออุ่น ประคองหน้าผมให้หันมาสบตาฉาบน้ำเชื่อมและมองริมฝีปากสีส้มอมชมพูผมนิ่ง เลื่อนสายตาขึ้นมาช้า ๆ จบที่ดวงตาวูบไหวของผม..ใช้ปลายนิ้วเกลี่ยเช็ดริมฝีปากบางเบา ดวงตาถักทอสานสายใยรักมัดผมแน่นหนาแบบไปไหนไม่รอด..แก้มผมร้อนฉ่าอัตโนมัติ
“มือไทไม่สกปรกครับ” ลมหายใจกลิ่นสเปียร์มินท์แผ่ซ่านกลบกลิ่นเหม็นบูดจากส้วมจนมิด ผมไม่สามารถกลั่นกรองถ้อยร้อยคำกวนตีนมาสนองปากได้เลยครับ กัดริมฝีปากปากล่างแน่น หายใจไม่ทั่วท้องทั้งที่อากาศในส้วมไม่ได้บางเบาประหนึ่งบนดอยอินทนนท์..ในหัวมันตื้อไปหมดอ่ะ
“อืม..” เสียงแผ่วปลิดปลิวออกมาจากริมฝีปากผม มองตาสีน้ำตาลสวยกลับด้วยความรู้สึกยากเกินจะกล่าว..เขินนะโว้ย >///< หลบตาคู่นั้นไปมองผนังด้านหลัง..เพิ่งประจักษ์แจ้งว่าผมไม่ได้อยู่กับไทแค่สองคน ปฏิกิริยาเคมีของผมกับไทไม่แน่ใจว่าถูกเพื่อนเมมโมรี่ส์ไว้เรียบร้อยแล้วรึยัง? อ่า..ให้ผมได้ชี้แจงผ่านสื่อบ้างได้มั้ยครับ!?
“คือ..ขัดผนังส้วม..กันเหอะ” ดึงมือไทออกแล้วบอกเพื่อนให้ทำภาระอันยิ่งใหญ่ในส้วมช่วยกันต่อไป ปิดปากป้องกันสุนัขเพ่นพ่านด้วยหน้ากากอนามัยตัวจุดชนวนเหตุ และลงมือขัดผนังเสมือนหนึ่งแรงงานก่อสร้างนำเข้าจากเมียนมาร์ หันไปมองทุกคนยืนรายล้อมผมไว้ตั้งใจจะจับผมเป็นตัวประกันเหมือนในหนังฝรั่งฟอร์มยักษ์..ในส้วมนี่เงียบกริ๊บบบบบเลยครับ วังเวงชิบหาย
“ไทมาช่วยผมผสมทินเนอร์หน่อย” เสียงเต๋าเรียกไทให้ช่วยทำงานปนกับเสียงครืดคราดลากกระป๋องสี ปลุกบรรยากาศให้ทุกคนกลับมาสนใจเรื่องส้วมกันต่อ ชายนั่งลงข้าง ๆ จ้องผมขัดผนังอย่างมุ่งมั่น..เรื่องอะไรผมจะชวนมันคุยล่ะ เดี๋ยวเข้าตัวครับ!! เสียงถอนหายใจเฮือกยาวแบบยอมยกธงดังจากจมูกชายก่อนจะลุกไปสมทบกับไทและคนอื่นผสมสีรอผมขัดผนัง ระหว่างรอมันก็วิ่งไปเล่นบาส..อิจฉาแม่งชิบหายยยยย เอาล่ะ..นึกภาพตามนะครับ เด็กผู้ชายวัยกรุบกรอบ 7-8 คน ถอดเสื้อ อยู่รวมกันในห้องแคบ ๆ แบบไหล่ชนไหล่ จับแปรงทาสี เหงื่อท่วมตัวไหลเป็นทางยาวลงตามร่องซิกส์แพค ลมหายใจเป่ารดต้นคอกันและกันอย่างไม่นึกรังเกียจ..เช็ดน้ำหมากปาดน้ำลายและทำใจซะเถอะครับ555
“ไปหาอะไรกินกัน..เดี๋ยวกูโชว์ป๋าเอง” ชวนเพื่อนไปหาอะไรกระแทกปากหลังภาระกิจทาสีส้วมอันยิ่งใหญ่เสร็จสิ้นลง ถล่มชาบูและควักเงินฟาดหน้ามันไปด้วยแบงค์สีเทาไม่กี่ใบก็แยกย้ายสลายโมเลกุล โบกมือร่ำลากอดส่งร่ำไห้และนัดเจอกันอีกทีพรุ่งนี้เช้าหน้าห้องพยาบาล..อนาถใจกับตัวเองเหลือเกินครับ คืนนี้ผมผลักไสหัวใจตัวเองให้กลับไปนอนบ้านทั้งที่ผมอยากกอดมันใจจะขาดดดดด555+
“พรุ่งนี้อย่ามาสายอีกนะครับ” พยักหน้ารับคำ กัดริมฝีปากล่าง ตัดใจเดินหันหลังจากมาด้วยความโศกโศกาอาดูรรรร
“พิ..กระเป๋านักเรียนครับ” แทบสะดุดหัวทิ่มกับประโยคบอกเล่า หันกลับไปยิ้มกว้างแบมือออกไปรอรับกระเป๋าที่เด็กญี่ปุ่นหนีบไว้..หืมมมมมม
“อะไร?” ไทเลื่อนกระเป๋าผมไปไว้ข้างหลัง แย้มยิ้มกว้างขวาง ดวงตาระยิบระยับ ก้าวถอยหลังไปที่รถตัวเอง หนีบกระเป๋าเข้าซอกรักแร้ไว้เหมือนเดิมและใช้มือที่ว่างอีกข้างเปิดประตูรถออก ย้ายตูดเข้าไปนั่งรอผมในรถ..จะให้ผมทำไงล่ะครับ อมยิ้มแล้วทำทีถอนหายใจ กอดอก สูบลมเข้าปาก ก้มหน้าซ่อนยิ้มและก้าวเท้าตรงไปที่ประตูอย่างคนมีฟอร์ม555
ทันทีที่เปิดประตูรถไทก็ยิ้มแก้มปริ ถดก้นเข้าไปข้างในให้ผมได้มีพื้นที่ในการเบียด เสียงปิดประตูดังกลบเสียงหัวเราะชอบใจของเด็กญี่ปุ่นพอดี..ไทดึงผมเข้ามากอดและหอมที่ไรผมเบา ๆ ผมขยับตัวขึ้นไปนั่งตักและสอดแขนเข้ารักแร้โอบไว้หลวม ๆ ปลายจมูกโด่งของไทสูดดมแก้มผมจนเจ้าตัวพอใจ
“พิหล่อ” กระซิบเอาใจที่ข้างหู..ผมอมยิ้มรับความจริงข้อนี้
“พิเท่ห์” เอาใจผมอีกครั้งในสิ่งที่ติดตัวผมมาตั้งแต่เกิด
“พิเป็นยอดมนุษย์” อดขมวดคิ้วไม่ได้..มันจัดอยู่ในกระบวนการชมด้วยเหรอวะ? หันไปมองไทก็อมยิ้มรออยู่แล้ว..มันหลอกด่าผมรึเปล่าครับ555 ไทดันตัวผมให้นั่งกับเบาะแล้วประคองหน้าผมเขามามองใกล้ ๆ ดวงตาสีน้ำตาลอบอุ่นสำรวจหน้าผาก คิ้ว ตา จมูก ปากผมจนทั่ว..อายมั่งเหอะ!!
“ผมรักพิ” ผมไม่เคยเบื่อฟังคำคำนี้เลยจริง ๆ ครับ หลับตาหลบตาคู่นั้น เอียงหน้าแปะกับฝ่ามือที่ประคองหน้า..เขินแฮะ ริมฝีปากสีแดงที่เพิ่งกระซิบคำรักสัมผัสที่แก้มผม ลากลงมาที่ริมฝีปากผมแล้วจูบแผ่วเบา ปลายลิ้นหวานแตะริมฝีปากล่างผมอย่างทนุถนอม..เผลอเปิดรับเข้ามาชิมไม่รู้ตัวเลยครับ
“คืนนี้ค้างกับไทนะครับ?”..ถอนจูบมากระซิบขอที่ริมฝีปากผมและไล้ริมฝีปากมาที่แก้ม ไล่จูบถึงใบหูนิ่ม
“อือ..ไม่เอา” ตอบแบบคนรักนวลสงวนตัวพ่อแม่อบรมมาดี..เสียงถอนหายใจพรูที่ซอกคอ ย่นคอหลบเพราะจั้กกะจี้
“งั้นให้ไทค้างด้วย..นะ?” ฉกจูบที่ริมฝีปากผมก่อนจะเอ่ยคำขออีกครั้ง..ลืมตาขึ้นมาสบแล้วหลับตาลงไปใหม่..ดวงตาพราวระยับสีน้ำตาลทำหน้าผมร้อนวูบวาบได้เสมอเลยครับ -///-
“อืม”..ผมก็ยังคงเป็นเด็กใจแตกแต่สังคมไท(ย)ไม่รังเกียจอยู่ดีอ่ะ เด็กญี่ปุ่นโทรหาคนที่บ้านให้เอามอไซค์ผมมาเก็บ ดึงมือผมขึ้นมาหอมไปด้วย >///< วางโทรศัพท์ได้เจ้าตัวก็ดึงผมมาประกบปากอีกครั้ง ริมฝีปากนิ่มเคลื่อนไหวนุ่มนวลสลับไปทั้งล่างและบน ปลายลิ้นร้อนพัวพันแลกออกซิเจนจนหัวใจผมแทบกระดอนออกมา Crip Walk นอกอก จมูกโด่งพิสูจน์กลิ่นแก้มผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่เคยให้ใครได้ดมนะเว้ย..ถึงจะชอบไปดมของคนอื่นก็เหอะ555
“กลับบ้านกัน” เบี่ยงหน้าหนีปลายจมูกชวนกลับดื้อ ๆ ไทพยักหน้าตอบแล้วยิ้มพราย ผมมองรอยยิ้มนั้นก่อนจะก้มหน้า กัดฟัน พองลมเข้าปาก..ผมเกลียดมันครับ -///-
ตายิ้มให้ไทและชวนมันค้างหลังจากผมหิ้วผู้ชายเข้าบ้านมาประทุษร้ายหัวใจตัวเองถึงห้องนอน อาบน้ำเสร็จไทชวนผมให้ออกหน้านำขบวนสวดมนต์หมู่ ตายิ้มพึงใจ ผมยิ้มดีใจ ไทยิ้มเฝื่อน..ก็มันยังสวดไม่ค่อยจะคล่องอ่ะ ก็ต้องเปิดหนังสือสวดคนเดียวแบบนี้แหละ555 ส่งตาเข้านอนแล้วส่งตัวเองนอนบ้าง ผมกับเด็กญี่ปุ่นนอนกอดกันธรรมดาไม่มีท่วงท่าให้ต้องคิดกันลึกครับ..จะมีก็กอดจุ๊บนิดหน่อยให้พอเอียงอายขวยเขิน
เช้าเรียนเย็นก็อยู่ซ้อมกีฬา คัดตัวลงบาสเตะบอลเตรียมลงกีฬาสีที่จะถึง..ปีนี้ผมว่าจะลงไปช่วยสาว ๆ คัดน้องเชียร์หลีดด้วยครับ แอบเห็นน่าโฮกหลายคน
อย่าเอาไปฟ้องไทนะครับ...
พิขอร้อง~
................................................
แถม
.
.
“กูสังเกตมาหลายครั้งละ..พิกับไอ้ไทมันเป็นนี่กันรึเปล่าวะ?” หนุ่มน้อยก้อง’ทงบังเอ่ยและดีดนิ้วก้อยขึ้นมาประกอบหลังจากถล่มชาบูราบเป็นหน้ากลองแล้วแยกย้ายกันกลับบ้าน
“คงงั้น” หนุ่มหน้าคมสะตอแดนใต้นาม ‘เต๋าสตรอวเบอร์รี่’ ไหวไหล่ ก่อนจะพาออกอ่าวไทยไปเรื่องสาวสวยแฟนของเพื่อนแทน แต่หนุ่มทงบังไม่มีหลงค่ายกลที่ ‘เต๋าสตรอวเบอร์รี่’ ตั้งหลอกง่าย ๆ
“มึงรู้มาก่อนรึเปล่าเต๋า..มึงอยู่ห้องเดียวกับพิ มึงต้องสังเกตเห็นมากกว่ากูอยู่แล้ว บอกกูมาเต๋า” หยุดเดินเพื่อเป็นการกดดันเพื่อนและจ้องตาคมรอคำตอบ..เนิ่นนานเพียง 1 นาที หนุ่มทงบังก็อดรนทนไม่ไหว โดดเข้าเตะชายโครงเต็มข้อ หนุ่มสะตอแดนใต้ถึงกับกระอักชักเท้าขึ้นมาตอบโต้..เตะกันไป ทุบกันมาจนเหนื่อยหอบก็ทรุดนั่งลงข้างกัน
‘เต๋าสตรอวเบอร์รี่’ ลอบมองใบหน้าด้านข้างของเพื่อนที่ซ่อนความกังวลเอาไว้ไม่มิด ถอนหายใจและโอบไหล่เพื่อนมากอดแน่น
“มันเป็นเหมือนที่มึงคิดนั่นล่ะก้อง..พิกับไทเป็นแฟนกัน” กล้ามเนื้อไหล่ของหนุ่มทงบังกระตุกไปนิดก่อนผ่อนคลายลงพร้อมเสียงถอนหายใจยาว
“เฮ้ออออ เป็นแฟนกันจริง ๆ ด้วย..ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ? มึงรู้มาก่อนรึเปล่า?” หนุ่มหน้าคมบีบไหล่ตอบเพื่อนก่อนจะดันให้ลุกขึ้นยืน
“ไปแดกเหล้ากัน..กูเลี้ยงเอง” รอยยิ้มขื่นเพียงเล็กน้อยเป็นสัญญาณดีที่บ่งบอกได้ว่า..
มี 1 คนที่ยอมรับ..และมีอีก 1 คนที่ยอมตัดใจ
แต่..จะไปย้อมเมรัยที่ไหนกันหนอ..ในเมื่อพวกเธอยังเป็นเด็กหนุ่มอายุ 15 กันอยู่?
“พี่ต้าร์อยู่ไหนคร้าบบบบบ”
.....................................................
ปั่นมาส่งแล้วนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ปล.สรุปน้องเต๋ากับน้องก้องก็เดือดร้อนพี่ต้าร์ของน้องวินให้พาไปกินเหล้านั่นเอง555
:pig4: :กอด1:
-
ไม่อยากจะบอกเลยว่า หลัง ๆ นี่ชอบอ่านของแถมมาก ๆ เลย
ไม่ได้หมายความว่าตอนหลักไม่น่าอ่านนะคะ
ตอนหลักเป็นเมนคอร์สที่ขาดไม่ได้ ส่วนของแถมเหมือนน้ำจิ้มรสเด็ดที่เสริมอรรถรสได้ดีมั่ก ๆ
แต่ก็นะ ไทโยเล่นหวานไม่ดูเวล่ำเวลา ไม่ดูสถานที่และผู้คนขนาดนี้
ดีไม่ดีไอ้ด่างที่โรงอาหารก็อาจจะดูออกนะว่าเป็นแฟนกับพิ
แล้วอย่างนี้ ตาของพิจะเอะใจบ้างหรือเปล่าน๊ออออ
-
จิ้มๆๆๆพี่ iforgive 555
จิดีใจค่ะที่ชอบอ่าน เพราะหลัง ๆ จิก็แถมเรื่อยเหมือนกัน
หลุดยิ้มตอนนี้ด้วยค่ะ
ดีไม่ดีไอ้ด่างที่โรงอาหารก็อาจจะดูออกนะว่าเป็นแฟนกับพิ
:a5: :jul3:
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
-
สองคนนี้อยู่ด้วยกันทีไร เหมือนโลกทั้งใบมีอยู่แค่ 2 คน :o8:
สงสารก็แต่แม่ปลาบู่ เอ๊ย เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อทั้งหลายนี่แหละ ยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บกันหรือเปล่าหว่า :o12:
กด +1 ตอนนี้ซอฟท์ๆ พิกับไทน่ารักเสมอ :-[
-
จิ้มตรู๊ดส์น้องเบียร์จึกๆๆ
โลกนี้มีเพียงเราจริง ๆ ค่ะ..ไม่สนโลกจริง ๆ55+
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ปล.พี่จิ้มบวกกลับมันให้พี่รอไปก่อนอ่ะ :m15:
-
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครจะคว้ารางวัล สุดยอดคู่รักหวานแหววแห่งปีเซ็งเป็ดอาร์วอร์ด :-[
แถมท้ายน่ารักตลอดเลยนะ o13
-
สงสารเพื่อนพิ ถ้าให้เดา คงแอบรักพิกันทั้งหมด แต่ทำไงได้อ่ะ เราเป็นเชียร์ไทโยคุงนี่นา
น่ารัก เอาใจเก่ง หล่อ รวย ครบสูตร
-
วุ้ย แอบอ่านก่อนเลิกงาน
นั่งอมยิ้มให้นายถามเล่น 555+
น่ารักจริง น่ารักจัง พิน้อย ใครก็รัก ใครก็หลง
+1 ให้น้องพิ น่ารักเว้ยยยยยยย ขอบคุณค่ะ :L2:
-
1+เป็นกำลังใจจ้า น่ารักมากๆเลยตอนนี้ อิอิ แล้วจะต้องมีคนตัดใจจากพิอีกกี่หน่อน๊า
-
ตะเองง เค้าอยากใช้ทางด่วนหมายเลขสอง ไปหาน้องพิบ้างไรบ้าง
คิดค่าผ่านทางเท่าไรอ่า
กร๊ากกกกกกกกก
จะบอกว่า ฉากสวีทของตะเองวันเน้ เหม็นมาก 555 :m20:
เลือกสถานที่ได้มาตรฐานเกย์ไทยเชียวนะ
อ่านทีไร เขิลทุกที ประหนึ่งว่าเป็นน้องพิซะเอง
อร๊ายยยยยย
+1 จ้ะตะเอง กอดแรงๆ แน่นๆ 1 หมับบบบบ :กอด1:
-
หวานกันไม่แคร์สถานที่เลยนะคู่นี้ :-[
เป็นตอนที่น่ารักอีกตอน จะน่ารักไปไหนจ๊ะเนี่ย นั่งอ่านไปนั่งยิ้มไป
บางทีก็นั่งอ่านไปเขินแทนพิ ไทก็น้าทำพิเขินได้ตลอดเวลาจริงๆ
เลิฟ ไทxพิ น่ารักไม่ไหวแล้วจ้า :impress2:
-
แม้ในส้วมก็ไม่อาจต้านทานความหวานของคู่นี้ได้เลยแม้แต่น้อย :o8:
เห็นงี้ใครดูไม่ออกบ้างก็แปลกแล้วแหละเนอะ
อ่านพิกับไททีไรมีความสุขทู้กทีค่ะคุณจิ...
สุขจนลืมว่าได้เวลาหัวฟูเพราะจวนจะสอบไปชั่วขณะจิตเลยทีเดียว :m29:
ปล. ชอบเม้นคุณ iforgive ด้วยคนค่ะ
ดีไม่ดีไอ้ด่างที่โรงอาหารก็อาจจะดูออกนะว่าเป็นแฟนกับพิ
:laugh:
-
น้องพิกะน้องไทจะน่ารักไปไหนกันคะลูก
เพื่อน ๆ ทุกคนก็ไม่น้อยหน้ากันซักเท่าไหร่
แต่ดูเหมือนใคร ๆ ก็แอบหลงรักน้องพิของพี่ไท
สรุปลงท้าย +1 ให้คร๊าาาาาาาาาา
-
คู่นี้เค้าน่ารักกันได้ตลอดเวลาเลยอ่ะ
ชอบอ่ะพี่ไทเท่ห์น้องพิก็น่ารักเป็นคู่ที่เหมาะกันมากกกอ่านไปยิ้มไปเลย
ตกลงเพื่อนๆน้องพินี้เพื่อนกูรักเมิงวะทุกคนเลยใช่มะเนี้ยของเค้าดีจิงๆ5555+
ชอบอ่ะอ่านแล้ววางไม่ลงเลยมาอัพๆบ่อยน๊าค่าไรท์เตอร์
+1เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ค่า
-
คู่นี้เขาหวานกันตลอดดดดดดดด :o8:
พินี่มีเสน่ห์จริงๆเนอะ :m12: ถึงว่าไมไทได้หวงนักหวงหนา
ดีไม่ดีไอ้ด่างที่โรงอาหารก็อาจจะดูออกนะว่าไทเป็นแฟนกับพิ
:laugh: ก็ว่างั้นแล~
-
หวานได้ตลอด
ชอบตอนแถม
-
หวานกันลืมสถานที่เลยนะ :o8:
ยังเหลืออีกกี่คนเนี่ยที่ต้องตัดใจ
พิกับไท เปิดตัวกันได้แล้ว จะได้รู้กันสะที
แล้วก้อรอตอนต่อไปจ้า :z2:
-
ไทน่ารักนะ
พิอย่างฮาอ่ะ
-
ไทเปิดเผยมากเลยอ่ะ น่ารักจริง เพื่อนๆเริ่มสงสัยแล้วซิปิดไม่มิดจริงๆเนี่ยคนรักกัน
พิอ่ะ เค้าก็อยากหิ้วกลับบ้านเหมือนกันนะ :impress2: :impress2:
-
หวานกันเข้าไป ไม่เกรงใจเพื่อนขบเผาะบ้างเล้ยยยยยยยยยยยยย >////////<
โถ......พิเอ๋ย ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย เพื่อนสนิทคิดก้ำเกินทั้งน้านนนนนนนนนนนนนนนนนนน
แต่พี่ต้าร์นี่เป็นเพื่อนเขยที่ดีนะคะคุณจิ เรียกง่ายใช้คล่อง คริคริ
ว่าแต่...ตกลงเรื่องของพี่โป้งล่ะ? คุณจิจะไม่รีบมาเฉลยหน่อยเร้อ????
ปล.อยากกินชาบู หงิงๆ
-
โลกนี้มีเพียงเราสองจิ๊ง จริง
อิจฉาเด็ก o18
-
ครั้งที่สองแล้วนะ!!
นี่มันครั้งที่สองแล้วนะคะ!!!!
ที่คุณจิให้ สวีทแบบไทต้องไปทำในส้วม น่ะ
เข้าใจจิตใจคนอื่นบ้างมั้ยคะ ว่ามันรันทดขนาดไหน (กระซิก กระซิก)
อ่านแล้วมันอี๋อ้ะ
แต่เห็นแก่ความหวาน อภัยให้ก็ได้
-
ชอบตอนแถมสนุกดีได้รู้อีกมุมของตัวละคร o13
ตอนหลักยิ่งชอบมากเจอแต่น้ำเชื้อมที่มดถามหา :-[
กลายเป็นสองรักไปได้นะคนเรา :laugh:
-
ดีใจครับ ไม่ได้เข้ามาอาทิตย์หนึ่งได้อ่านสองตอนอิ่มเลย ไทยังน่ารักเสมอ
-
ถ้าพิเหล่สาว o18จะฟ้องไท
-
คู่นี้หวานกันจริงๆ สถานที่ไหนๆ ก็ไปเป็นอุปสรรคต่อความหวานเลย :man1:
ต่อหน้าเพื่อนๆ อีกต่างหาก
เป็นการบอกให้รู้ว่า พิของไทนะ :-[
+ให้ความหวานของสองหนุ่ม ให้คุณจิด้วยค่ะ :L1:
-
OMG ไทจ๋าหวานไม่ต้องเลือกสถานที่เลย :o8:
ยิ่งอ่านไปเรื่อยๆ มีความรู้สึกเหมือนตาน้องพิรู้เห็นเป็นใจเลยอ่ะ สาธุๆ
:กอด1:
-
หวานกัน ไม่หวั่นสถานที่เลยทีเดียว ^^
ทั้งในรถ และ ในส้วม 55555+
-
เด็กญี่ปุ่นเล่นประกาศรักซะหวานฉ่ำขนาดนั้น
ไม่รู้ก็แย่แล้ว หวานไม่แคร์สื่อจริงๆคู่นี้
ขนาดในห้องส้วมยังหวานออก 555
-
นั่งกินหมูหยอง..จกซะเปรอะคีบอร์ดไปหมดค่ะ5555+
ตอบคุณ lasom กอดดดดค่ะ หวานกันได้ตลอดแม้ในส้วมเนอะคะ55+ ดีใจที่ชอบตอนแถมนะคะ..เพราะจิแถมตลอดเลยอ่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ณยฎา กอดดดค่า เพื่อนน่าสงสารเนอะคะ จิจะหาคู่ให้ทุกคนนะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ เพิ่งเข้ามาอ่านใช่มั้ยคะ? ถ้าเคยอ่านแล้วจิทักซ้ำก็ขอโทษค่า หรือเปลี่ยนชื่อคะ?(เหงื่อตก) เชียร์ไทด้วยคนนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
หมวยลำเค็ญ กอดดดแน่น ๆ ค่ะ น่ารักเนอะคะ จิมันเขี้ยวน้องพิจริง ๆ นิ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
samsoon@doll กอดดดดดค่าา ตอนนี้น่ารักแบบเบา ๆ ค่ะ อีกหลายคนมั้ยเหรอคะ?..ก็น่าจะหลายอยู่อ่ะค่ะ จินั่งบิ้วท์น้าโยกับน้องเผ่าอยุ่ค่ะ..แต่ไม่รู้จะเสร็จให้อ่านวันไหนอ่ะ ขอบคุณตะเองที่ให้กำลังใจจินะคะ *กอดแน่น* ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
rellachulla กอดเตงแน่น ๆ คิดค่าผ่านทางเป็นแก้มนิ่มของเตงสองข้าง จ่ายสด55+ หวีทในส้วมช่างได้บรรยากาศมวากกก ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Packy™ กอดดค่าา น่ารักเนอะคะ จิก็เขินแทนค่ะ..ประสานมือกันเขินเนอะคะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
L'églantin กอดดดดดแน่น ๆ ค่ะ นิยายเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า..ความหวานเกิดได้แม้ในส้วมค่ะ สู้ๆๆๆค่ะ ขอให้ทำข้อสอบได้เกรดดีๆนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
Solar cell กอดดดดค่าาา น้องพิน่ารักค่ะใครๆก็รัก น่าอิจฉามันจริงๆ แง่มๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
meduza กอดดดดค่ะ คู่นี้น่ารักเนอะคะ เพื่อนน้องพิก็น่ารักค่ะ..จิจะหาคู่ให้ครบค่ะ(จริงจัง) ดีใจที่ชอบค่ะ ยินดีต้อนรับนะคะ จิจะอัพแต่ละตอนห่างกันไม่เกิน 1 อาทิตย์ค่ะ(ทำได้แค่นี้อ่ะ..กระซิก) ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
เกริด้า(๐-*-๐)v กอดคุณไอค่าา พิมันน่ารักค่ะ ใครๆก็รักมัน อิจฉามันจริงๆนิ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Little Devil กอดค่าาาา หวานมันได้ทั้งเรื่องนิ ดีใจที่ชอบตอนแถมนะคะ..เพราะหลัง ๆ นี่จิแถมแทบทุกตอนเลยอ่ะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
gayraygirl กอดดดดค่ะ หวานได้แม้ในส้วมค่ะ -///- น่าจะอีกหลายคนนะคะ55+ ตอนต่อไปจิยังไม่ได้พิมพ์ค่ะ ไม่เกินอาทิตย์ค่ะ(เหงื่อซึมทันที) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ChiOln กอดดดดค่ะ น้องไทน่ารักเนอะคะ น้องพิก็ฮาคอดดดด ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
คนของเธอ กอดดดค่าา ไทกล้าดีค่ะจิชอบบบบ จิก็อยากหิ้วปู้จายมาประทุษร้ายหัวจายยยบ้างเหมือนกันค่ะ-//- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
anajulia กอดคุณนุ่นแน่นๆค่ะ น้องพิซื่อบื้อมากค่ะ55+ พี่ต้าร์ก็น่ารัก จิอยากเขียนตอนพิเศษของคู่รองอย่างพี่ต้าร์น้องวิน กับน้องเต๋าพี่โป้งจังเลยค่ะ แต่รอให้คู่หลักจบก่อนเดี๋ยวจะแยกประสาทในการเขียนไม่ได้55+ น้องเต๋าจะมีบทตอนกีฬาสีค่ะ หลังจากนั้นจะเข้าช่วงมาม่าและก็จบค่ะ(สปอยน่าดูอ่ะ) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ จิวิ่งไปดูที่มีนักอ่านบอกว่าไปอ่านตรงนิยายแนะนำ ขอบคุณที่แนะนำนิยายจินะคะ ดีใจที่คุณนุ่นชอบค่ะ(ทั้งที่มันก็ไม่ได้โดดเด่นจากเรื่องอื่นเล้ยยย..สกิลจิช่างต่ำต้อยเหลือเกินนิ กระซิก)
nidnoi กอดดดดค่า แท็คมือกันอิจฉาเนอะคะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
MM.Dog กอดดดดค่าาา อู่ยยย ยังจำได้ตอนโน้นได้อีกเหรอคะ55+ จิสำนึกผิดพันครั้งแล้วค่า ไม่ไปหวีทในส้วมแล้วค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
BOOM_LOVE กอดดดดค่า ดีใจค่ะที่คุณ BOOM_LOVE ชอบตอนแถม..เพราะหลังๆนี่จิแถมแทบจะทุกตอนเลย-//- จินั่งบิ้วท์น้องเผ่าน้าโยอยู่ค่ะ..แต่ไม่รู้จะเสร็จให้ได้อ่านวันไหนอ่ะ(ขอกอดสูบกำลังใจหน่อยนะคะ ฮึบๆๆ) สู้ๆๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ordkrub กอดดดค่าา น้องไทน่ารักเนอะคะ ดีใจค่ะที่นิยายจิทำให้คุณ ordkrub มีความสุข ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
kny กอดดดค่ะ หันมีดไปทางพิคนเดียวก็พอนะคะ จิเสียวอ่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
yayu กอดดดแน่น ๆ ค่า หวานได้แม้ในส้วมเนอะคะ55+ ใช่ค่ะเป็นการแสดงความเป็นเจ้าของของน้องไทเค้า..ไม่ให้บอกใครก็ทำตามอย่างเคร่งครัดอ่ะ แต่ก็พยายามหาทางอื่นเอานิ ขอบคุณที่ให้กำลังใจจินะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
honeymic กอดดดค่า หวานได้อีกค่ะ หวานได้แม้ในส้วม55+ กอดดดดคืนแน่น ๆ อีกหลายทีเล้ยยยยย ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
PeeYaR กอดหอมหลายๆที เนอะคะ หวานได้แม้ในส้วม55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
jasmin กอดแม่ดอกมะลิแน่นๆค่ะ น้องไทแสดงความเป็นเจ้าของค่ะ55+ หวานได้แม้ในส้วมนิ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
จิตอบเม้นท์ตั้งแต่ 10 โมง จนถึงตอนนี้..นานมวากกกกกกก
งานเข้าก็ทำงาน หิวก็แวบไปกิน ตอนพิเศษของน้าโยกับน้องเผ่าก็แอบเขียนไปด้วย..เป็นบุคลากรที่หน่วยงานเอือมมากค่ะ555+
เหลือไม่กี่ตอนก็จะจบแล้วนะคะ(แต่คาดว่าอีกนานอยู่เหมือนกัน) ตอนพิเศษของคู่อื่นจิก็จะทยอยเขียนนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:กอด1: :pig4:
-
^
^
^
กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
จิ้มแล้วกี๊ดใส่หูคุณจิ
น้องวินพี่ต้าร์ก็น่าจะงุ้งงิ้งๆ
แต่คู่น้องเต๋าพี่โป้งนี่สิ...จะมาแนวโหดซะก็มิรู้วววววว วุ้ย!!
-
อ่านมาหลายตอน แต่เม้นท์รวบยอด ดูช่างขี้เกียจเลยเนอะ :laugh:
(แต่ก็ยังดีกว่าไม่เขียนเลยนะ เอาสีข้างเข้าถู -พรืดๆๆ-)
ตั้งแต่พ่อแม่ไทมาเยื่ยมสะใภ้เล็กกับคุณตาแล้ว ท่าทางพิน่าจะเครียดคนเดียว
คุณตาไม่รู้เรื่องอะไรนิ คนแก่นะจะดีใจเวลาคนมาหาอยู่แล้ว แถมยังชมหลานตัวเองว่าดียังโง้น น่ารักยังงี้
เป็นใครใครจะไม่ปลื้ม (ขนาดพ่อไทยังกลุ้มเลยมีสะใภ้มาแข่งกันหล่อกับลูกชาย 55+)
ดังนั้น ไทเลยต้องการทำกายภาพบำบัด ด้วยการจูบ แถมทำหวานซะไม่ต้องเลือกสถานที่
แม้ในส้วมที่เหม็น (นึกออกว่ามันเหม็นและจะโสโครกแค่ไหนได้เลยละ)
ก็ยังหอมอวลไอรัก จนเพื่อนๆ ยังทนไม่ไหวเลยนะนี่ :laugh:
-
อืมงานนี้ พินักยิมของเราถูกทำโทษ แต่โทษนี้เลดี้ว่า มันช่างเป็นโทษที่เลวบัดซบ
ก็เลดี้ตอนเรียน มีเวรทำความสะอาดห้องน้ำ ทำไมห้งนำโรงเรียนมันช่างบัดซบมากมาย
เหม็นเป็นที่สุด แต่ทำไมตอนเข้กูทนได้ แต่ตอนทำ อยากฆ่าตัวตาย(ก็ต้องทำความสะอาดของคนอื่นไม่ชิน)
แต่งานนี้ก็ยังดี มีไทมาช่วยให้กำลังใจ แต่น้องพิใจง่ายอีกตามเคย นายไทอ้อนหน่อยยอมให้ค้างซะงั้น
แต่ไงก็คนรักนิ ยอมนิดยอมหน่อยก็ไม่เป็นไร
ปล.ดูแลตัวเองด้วยนะจิ และโอมเพี้ย ขอให้พิได้เป็นนายเองของSengped Award 2010
-
ชอบของแถม :z2: :z2: :z2:
:L1: :L1: :L1:
-
^
^
^
กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
จิ้มแล้วกี๊ดใส่หูคุณจิ
น้องวินพี่ต้าร์ก็น่าจะงุ้งงิ้งๆ
แต่คู่น้องเต๋าพี่โป้งนี่สิ...จะมาแนวโหดซะก็มิรู้วววววว วุ้ย!!
กอดคุณนุ่นแล้วเอามือปิดหูไปด้วย คุ๋แรกงุ้งงิ้งแน่ ๆ ค่ะ แต่คู่หลังนี่555 เดี๋ยวได้อ่านค่ะคุณนุ่น รอคู่หลักจบเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
อ่านมาหลายตอน แต่เม้นท์รวบยอด ดูช่างขี้เกียจเลยเนอะ :laugh:
(แต่ก็ยังดีกว่าไม่เขียนเลยนะ เอาสีข้างเข้าถู -พรืดๆๆ-)
ตั้งแต่พ่อแม่ไทมาเยื่ยมสะใภ้เล็กกับคุณตาแล้ว ท่าทางพิน่าจะเครียดคนเดียว
คุณตาไม่รู้เรื่องอะไรนิ คนแก่นะจะดีใจเวลาคนมาหาอยู่แล้ว แถมยังชมหลานตัวเองว่าดียังโง้น น่ารักยังงี้
เป็นใครใครจะไม่ปลื้ม (ขนาดพ่อไทยังกลุ้มเลยมีสะใภ้มาแข่งกันหล่อกับลูกชาย 55+)
ดังนั้น ไทเลยต้องการทำกายภาพบำบัด ด้วยการจูบ แถมทำหวานซะไม่ต้องเลือกสถานที่
แม้ในส้วมที่เหม็น (นึกออกว่ามันเหม็นและจะโสโครกแค่ไหนได้เลยละ)
ก็ยังหอมอวลไอรัก จนเพื่อนๆ ยังทนไม่ไหวเลยนะนี่ :laugh:
กอดแน่น ๆ ค่ะ ใช่ค่ะ คุณตาเค้าต้องดีใจอยู่แล้วที่มีคนชมว่าหลานดี หลานเก่ง จิจะเลี่ยงไปบรรยายที่อื่นนะคะ55+ ขอบคุณที่อ่านและเขียนแสดงความคิดเห็นนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ *กอดดด*
อืมงานนี้ พินักยิมของเราถูกทำโทษ แต่โทษนี้เลดี้ว่า มันช่างเป็นโทษที่เลวบัดซบ
ก็เลดี้ตอนเรียน มีเวรทำความสะอาดห้องน้ำ ทำไมห้งนำโรงเรียนมันช่างบัดซบมากมาย
เหม็นเป็นที่สุด แต่ทำไมตอนเข้กูทนได้ แต่ตอนทำ อยากฆ่าตัวตาย(ก็ต้องทำความสะอาดของคนอื่นไม่ชิน)
แต่งานนี้ก็ยังดี มีไทมาช่วยให้กำลังใจ แต่น้องพิใจง่ายอีกตามเคย นายไทอ้อนหน่อยยอมให้ค้างซะงั้น
แต่ไงก็คนรักนิ ยอมนิดยอมหน่อยก็ไม่เป็นไร
ปล.ดูแลตัวเองด้วยนะจิ และโอมเพี้ย ขอให้พิได้เป็นนายเองของSengped Award 2010
กอดเลดี้ค่า เนอะคะ ตอนเรียนจิก็เคยโดนให้ทำความสะอาดเหมือนกันค่ะ..แต่จำไม่ได้ว่าโดนเรื่องอะไร รันทดหดหู่ที่สุดอ่ะ ส่วนปล. ขอบคุณมาก ๆ ค่ะเลดี้ จิดีใจที่เลดี้ชอบนะคะ
ชอบของแถม :z2: :z2: :z2:
:L1: :L1: :L1:
กอดค่ะ ดีใจที่ชอบนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
-
Begin [3]
เสียงจิ๊บ ๆ ของนกกระจิบดังแว่วปลุกสติสัมปชัญญะให้ตื่นเต็มตัว บิดขี้เกียจสองสามครั้ง หันมองคนนอนขดข้างกาย เปลือกตาปิดสนิท ลมหายใจสม่ำเสมอ ดึงมือออกจาการเกาะกุมเบา ๆ ตั้งแต่ออกจากบ้านมาเผ่าก็เป็นเงาตามตัวผมตลอด แต่อีกไม่กี่วันเผ่าก็ต้องไปเรียนแล้ว ผมเองก็รับปากช่วยคุมงานก่อสร้างช่วยพ่อน้องมัน..ที่นี่ไม่มีเสียงไก่ขันปลุกตอนเช้า ไม่มีกลิ่นรวงข้าว ไม่มีคนคอยปลุก ไม่มี..พ่อ
“พี่โยตื่นเช้าจัง” หันไปมองตามเสียงเรียก เผ่านั่งขัดสมาธิขยี้ตา ดึงมือที่ขยี้ตาออกแล้วจ้องหน้าเล็กนิ่ง
“วันนี้ไม่ต้องตาม พี่ไปทำงานไม่ได้ไปเที่ยวเล่น” หน้างอบูดบึ้ง ล้มตัวนอนหันหลังให้ทันที.. ถอนหายใจ ลุกจากเตียงก้าวเท้าเข้าห้องน้ำวักน้ำล้างหน้าแปรงฟัน เดินลงส้นให้รู้ว่าออกจากห้องน้ำแล้ว แต่งตัว เหลือบมองแผ่นหลังแน่นิ่ง
“ลุกไปกินข้าวพร้อมกัน..เผ่า!” แผ่นหลังสะดุ้งเบาก่อนจะขยับตัวลุกนั่ง หันหน้างอง้ำมาจ้องผมบ้าง
“ทำไมถึงไม่อยากให้เผ่าไปด้วย..พี่โยไม่เหงารึไง?!” มองหน้าคนเอาแต่ใจจนเจ้าของใบหน้าสวยลอบถอนหายใจยาวเมื่อเจอกับสายตาตำหนิจากผม ไม่รู้จักโต ลุกขึ้นยืนและเดินออกจากห้องลงไปหาอะไรรองท้องก่อนไปทำงานแทนพ่อเผ่า
“สวัสดีครับพ่อ..แม่ล่ะครับ” ยกมือไหว้พ่อเผ่าและถามหาแม่ พ่อยิ้มและพยักเพยิดไปชั้นบน แม่เผ่าอายุมากกว่าพ่อ 10 ปีพอดี ท่านเล่าให้ฟังว่าที่บ้านท่านไม่มีใครเห็นด้วยที่ท่านรักกันก็เลยตัดสินใจหนีตามกันมา พอมีเผ่าก็กลับไปขอขมาผู้ใหญ่..แต่ผมคงไม่มีโอกาสกลับไปขอขมาพ่อ เพราะไม่มีทางจะอุ้มหลานไปขอขมาท่านได้..ผิดแต่ก็ยังทำ อกตัญญูจริง ๆ
“เผ่าล่ะลูก?” เงยหน้าขึ้นมอง เอ่ยปากตอบพ่อ
“ตื่นแล้วครับ..คงกำลังไปปลุกแม่” พ่อพยักหน้ารับ นั่งลงและชวนผมกินข้าว ปฏิเสธแล้วตักข้าวให้พ่อ หันไปมองหาเผ่า..เดินประคองแม่ลงบันไดมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ถึงเผ่าจะทำตัวเป็นเด็กเวลาอยู่กับผม แต่ต่อหน้าพ่อกับแม่เผ่าไม่เคยงี่เง่าเลยสักครั้ง ก็นับว่าเป็นผู้ใหญ่อยู่บ้างเหมือนกัน
“วันนี้โยไปดูที่บางแคนะลูก พ่ออยู่ดูที่นี่เอง..ฝากตามแปลนที่คมสันต์ด้วยนะ” รับคำพ่อ ตักกับข้าวให้แม่และหันไปบอกน้อง
“เผ่าอยู่เตรียมเรื่องเรียนนะ ดูแม่ด้วย” เผ่าเงยหน้ามองผมด้วยดวงตาเฉยชา ก่อนจะพยักหน้ารับรู้ช้า ๆ.. 2-3 วันมานี้ผมกับเผ่าเราทะเลาะกันบ่อย ผมไม่อยากให้เผ่าตามผมไปที่ไซต์งานก่อสร้าง..ไม่ว่าจะไซต์ไหนผมก็ไม่อยากให้ไป น้องยังเด็กและไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมคน แต่ถึงจะทะเลาะกันเผ่าก็ไม่ลืมบอกรักผมทุกวัน..อย่างน้อยคำนี้ก็ช่วยให้เรื่องมันคลี่คลายได้ทุกครั้ง ขับรถมาที่ไซต์ ตรงดิ่งเข้าไปดูบัญชีและให้คนโทรตามคมสันต์เรื่องแบบแปลนอาคารใหม่ที่พ่อเพิ่งประมูลได้
“คุณคมสันต์อยู่ไซต์ที่ปทุมวันครับ” ขมวดคิ้วมุ่นจนเส้นเลือดที่หน้าผากปูดโปน..สั่งให้ทำบัญชีลงรายจ่ายค่าแรงคนงานเมื่อเย็นวานเพิ่มอีก 5 รายและขับรถย้อนกลับไปทางเดิม..
“อ้าวโย..พอดีคุณคมสันต์เค้าเอาแบบมาให้พ่อดูเองน่ะ แต่มาก็ดีแล้ว ช่วยพ่อดูแทนพ่อที เดี๋ยวพ่อจะเข้าบ้านพาแม่ไปกายภาพที่โรงพยาบาล” ยิ้มรับคำและหันไปดูแบบที่คมสันต์กางไว้เต็มโต๊ะ
“ไม่นึกว่าคุณวาโยจะมาดูเอง..ผมเข้าใจว่าวันนี้คุณอยู่ดูไซต์ที่บางแค” เสียงหนักแน่นเอ่ยทักพร้อมดวงตาไม่เป็นมิตรของคมสันต์ทอดมองทักทายผมอย่างเสียไม่ได้
“..ทำไมไม่ทำบันได 2 ฝั่ง เพิ่มบันไดฝั่งนี้แล้วพรุ่งนี้เอาไปให้ผมดูที่บางแคด้วย..เชิญ” ตัดบทและส่งแขกกลับก่อนจะหันหลังดูความเรียบร้อยของช่างคนอื่นต่อจากพ่อ
“หึ..เฝ้าไว้ให้ดีก็แล้วกัน อย่าลืมว่าผมรู้จักน้องเผ่าก่อนคุณ รู้จักนิสัยน้องเผ่าดีกว่าคุณด้วยซ้ำ ผมจะทวงน้องเผ่าคืน” หยุดเดิน กำหมัดแน่นและหันไปบอกความจริงที่มันควรจะจำจนขึ้นใจ
“ผมไม่ใช่คนพูดมาก..จำเอาไว้ว่าน้องรักผม..ไม่ว่าคุณจะทวงยังไง รักของเผ่าก็อยู่กับผม..อยู่ดี” จ้องตาจนมันต้องเบนหลบ มองสันกรามขบกันแน่น และเปลี่ยนเป็นยกยิ้มมุมปากอย่างท้าทาย..นี่เป็นเหตุผลใหญ่ที่ไม่อยากให้เผ่ามาที่นี่ ไอ้สันต์มันไปทุกที่ที่ผมไป คนของมันก็แฝงอยู่และรายงานมันเรื่องน้องกับผมตลอดเวลา ไม่เคยถามน้องว่าเคยรักกับมันมาก่อนเจอผมรึเปล่า..ไม่ใช่ผมไม่กล้าเผชิญความจริงถ้าเผ่ากับมันจะเป็นคนรักกันมาก่อน แต่ดูจากพฤติกรรมของน้องที่อยู่กับมันแล้ว..มั่นใจว่ามันแอบรักน้องอยู่ข้างเดียวแน่ๆ
“เผ่าไปกับพ่อรึเปล่าครับ?..ครับ โยจะกลับแล้วครับ ครับ” กดโทรศัพท์เช็คกับพ่อว่าน้องอยู่ด้วยรึเปล่า ผมไม่ไว้ใจไอ้สันต์ ถ้าน้องอยู่บ้านคนเดียวมันต้องดอดไปหาแน่ มันร้ายกว่านักเลงหัวไม้แถวบ้าน มันมีสมอง และไม่ใช้กำลัง..ยิ่งเผ่าไม่รังเกียจมันผมยิ่งต้องกังวล มันเป็นคนที่จะประมาทไม่ได้
“แม่เป็นไงบ้าง?” กลับถึงบ้านก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าลงมาถามอาการแม่กับเผ่า น้องทำจมูกฟุดฟิดทั่วตัว
“พี่โยกินเหล้ามาอีกแล้วเหรอ? เผ่าไม่ชอบเลย” ..ต้องนั่งกินแทบทุกวัน ไม่ได้ชอบ แต่เพราะไอ้สันต์มันนั่งอยู่ด้วยเลยต้องอยู่ ตราบใดที่ยังเห็นตัวมันก็วางใจไปเปลาะหนึ่งว่ามันไม่มีทางไปกวนเผ่าได้ ดันไหล่เล็กออกจากตัว ถึงนี่จะเป็นบ้านของเผ่าเองก็ไม่เหมาะ..ไม่เหมาะจะมานั่งกอดผม
“แม่ดีขึ้นครับ..เดือนหน้าหมอนัดให้ไปรับยา พี่โย..” สบตาน้องและยกมือลูบหัวที่เอนซบไหล่ น้องเหนื่อยผมรู้..ดูแลคนแก่ที่เป็นอัมพาตครึ่งซีกไม่ใช่งานสบาย ก่อนหน้านี้พ่อจ้างคนดูแล แต่แม่อาการทรุดหนักกว่าเดิมเพราะคนดูแลไม่ช่วยทำกายภาพ น้องต้องมาดูแลเอง พอแม่อาการดีขึ้น แขนขาขยับได้เกือบปกติและดูแลตัวเองได้ในระดับหนึ่ง พ่อก็ชวนแม่กับน้องไปเที่ยวต่างจังหวัดเผื่อดูที่ทางเก็งกำไร..ถึงได้มาเจอกับผมไงครับ
“พี่โยอยากกลับบ้านมั้ย? เบื่อเผ่ารึเปล่า?” สบตาน้องแล้วส่ายหน้าช้า ๆ..ผมไม่ได้เบื่อเผ่า จริงอยู่ว่าจิตใต้สำนึกผมอยากกลับบ้าน แต่ถ้ายังเลือกอยู่กับเผ่า..ผมจะเอาหน้าที่ไหนกลับไปหาพ่อ
“ชวนพ่อลงมากินข้าว..เดี๋ยวพี่ไปตามแม่เอง” มองน้องจนลับตาและเดินขึ้นบ้านประคองแม่ลงมากินข้าวข้างล่างด้วยกัน การเดินเป็นการออกกำลังกายที่ดีกว่าการกายภาพ..หมอแนะนำให้แม่เดินและขยับแขนขาเองบ่อย ๆ แต่ก็ต้องให้อยู่ในความดูแลใกล้ชิดของญาติด้วย ทานข้าวเสร็จผมกับพ่อก็มานั่งสรุปงาน เผ่าพาแม่ขึ้นไปนอน ผมแนะนำให้น้องชวนแม่สวดมนต์ กล้ามเนื้อที่หน้าและสมองแม่จะได้ทำงานอย่างต่อเนื่อง
“เมื่อเย็นคมสันต์เอาแบบที่โยสั่งให้แก้มาให้พ่อดูที่บ้านแล้วนะ..พรุ่งนี้พ่อจะให้ช่างเค้าลงมือทำเลย” มันมาตอนไหน?..เมื่อเย็นมันยังดวลเหล้ากับผมอยู่เลย
“คุณคมสันต์มาหาพ่อตอนไหนครับ?” พ่อเล่าว่ามันมาหาพ่อตอนบ่ายสาม พ่อพาแม่กับน้องกลับจากโรงพยาบาลพอดี..มันกล้าตีท้ายครัว!! ปั้นหน้าเฉยคุยเรื่องงานกับพ่อต่อ เก็บงานและขอตัวขึ้นมานอน
“เผ่า..ลุกมาคุยกันหน่อย” เขย่าหลังเล็กและถามว่าวันนี้เจอกับไอ้สันต์รึเปล่า น้องลุกมานั่งขัดสมาธิ สองมือซุกขา หลับตาพยักหน้าตอบ
“คุยอะไรบ้าง?” น้องปรือตาตอบอู้อี้กับอกว่า ‘เผ่ามัวกินขนมเลยไม่ได้คุยกับพี่สันต์..พี่โยฝากขอโทษหน่อยน๊า”..ถอนหายใจด้วยความโล่งอก..น้องก็ยังเป็นน้อง ไม่เคยสนยังไงก็อย่างนั้น ประคองให้นอนลงแล้วรวบมากอด..เชื่อมั้ย? ว่าหลังจากคืนนั้นผมไม่เคยล่วงเกินน้องอีกเลย สงสารน้องและความรู้สึกผิดบาปในใจผมมันเล่นงานทุกครั้งที่ผมคิด..จะกอดเผ่า
รุ่งเช้ารีบไปไซต์งานที่บางแคจัดการงานของไอ้สันต์จนเรียบร้อย และรีบกลับมาหาเผ่า..วันนี้น้องขอให้ผมไปเดินซื้อเสื้อนักศึกษาเป็นเพื่อน
“คุณลุงให้สันต์พาน้องเผ่าไปซื้อเสื้อได้นะครับ คุณโยอยู่ทางนี้เถอะ..ผมต้องไปแถวประตูน้ำพอดี” ยิ้มเย็นและตอบอย่างเกรงใจ
“ผมเสร็จธุระแล้ว พ่อ..โยไปรับน้องก่อนนะครับ..ขอตัว” ..น่ารำคาญ รับน้องมาซื้อเสื้อและพาไปกินข้าวเย็น
“พี่โยเมื่อกี้เผ่าเห็นพี่สันต์ด้วยนะ ตรงร้านขายกระเป๋าอ่ะ” น้องกินระกำลอยแก้วและเล่าให้ผมฟังไปด้วย..ตามอย่างหมาหวงเจ้าของ จะซักกี่น้ำ หึหึ
“อิ่มตื้อเลยยยยย” ยิ้ม แล้วมองน้องลูบพุงป้อย ๆ เดินดูของอีกพักใหญ่ก็กลับบ้าน
ผมคิดน้อยไปหน่อยเรื่องไอ้สันต์ ไม่เคยรู้เลยว่าหลังจากวันที่น้องซื้อเสื้อและเห็นมันที่ร้านกระเป๋า..มันจะปลุกปั่นน้องให้ระแวงผม
“พี่โยให้พี่สันต์ซื้อกระเป๋าให้ใคร? บอกเผ่ามาตามตรงเถอะ” ผมไม่สังเกตอาการซึมของเผ่า ไม่เอะใจการซักไซ้ไล่เลียงเรื่องเวลาทำงานของผม และเห็นเรื่องทะเลาะเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นเรื่องธรรมดา
“กระเป๋าอะไร?” คำตอบห้วนสั้นไม่ทำให้หมดข้อสงสัย ไม่เคยล่วงรู้หัวใจดวงน้อยของเผ่า..มันแทบไม่เหลือความเชื่อใจผมอีกแล้ว
“พี่โย..รักเผ่ามั้ย? เคยรักเผ่ามั้ย?” ความร้าวรานฉายชัดในดวงตาเผ่าที่ผมไม่เคยเห็น..ผมไม่ใช่คนพูดมาก และคิดว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูดเสมอ แต่บางครั้ง ผมเรียนรู้ว่า..บางสถานการณ์ ‘คำพูด’ ก็จำเป็น..
“..รัก พี่โยรักเผ่า” สองมือที่คอยผลักออกเพราะนึกถึงศีลธรรมของผมโอบกอดน้องไว้กับอก กระซิบให้น้องได้ฟังคำที่ผมตั้งใจจะบอกซ้ำ ๆ ข้างหู..แรงสะอื้นที่อกผมค่อยจางหายไป ดันไหล่บางออกมาถาม
“พี่ยังไม่รู้เรื่องอะไรรึเปล่าเผ่า?” ตาแดงช้ำจากการแอบร้องไห้ ขอบตาคล้ำเพราะนอนไม่หลับ..เพราะน้องถูกเป่าหูซ้ำ ๆ กับรูปที่มันจงใจจับถ่ายผมกับเซลล์ขายกระเบื้อง แถมน้องเซลล์ยังสะพายกระเป๋าที่มันเป่าหูน้องว่าผมเป็นคนฝากซื้อ ไอ้สันต์!!
“เผ่าขอโทษ..ขอโทษที่ไม่เชื่อใจพี่โย เรื่องนี้พี่โยไม่ต้องเหนื่อยนะ เผ่าจัดการได้” ..ผมไม่รู้ว่าน้องจะทำยังไงกับไอ้หน้าตัวเมียนั่น แต่..ในเมื่อน้องเชื่อใจผม ผมก็ควรวางใจน้อง..พยักหน้าแล้วดึงมากอด ลูบหลังและกระซิบบอกรักให้เผ่าได้หลับฝันดีในอ้อมกอดของผม..
วันนี้น้องขอตามผมมาทำงานด้วย รู้ว่าน้องตั้งใจจะจัดการกับไอ้สันต์..แต่ผมก็อดห่วงไม่ได้ หางตาเหลือบเห็นไอ้สันต์เดินอยู่ใต้ตึก น้องลุกและเดินเข้าไปหามัน..
“..พี่สันต์ พี่สันต์เกลียดผมมากขนาดนี้เลยเหรอ?” เผ่าตะเบ็งเสียงใส่หน้าไอ้สันต์จนคนงานแถวนั้นหลบฉากกันหมด แอบก้มหลบหลังกระสอบปูน..เงี่ยหูฟังเสียงน้อง
“ทำไมน้องเผ่าคิดอย่างนี้ล่ะ..พี่ไม่เคย..” เสียงไอ้สันต์ลนลานรีบตอบ แต่น้องก็ขัดมัน..
“ถ้าไม่เกลียดเผ่า ทำไมพี่สันต์ต้องคอยพูดให้เผ่าเสียใจด้วย เผ่ารักพี่โยพี่สันต์ก็รู้..พี่สันต์เกลียดเผ่า เกลียดพี่โย..ถ้าพี่สันต์รังเกียจเราก็อย่ามายุ่งสิ! แล้วพี่โยก็ไม่ได้นอกใจเผ่าด้วย!!” ..ไม่ได้ยินเสียงไอ้สันต์ตอบโต้อะไรน้อง ขยับออกมาแล้วยื่นหน้าออกไปมอง..น้องยืนกำหมัดแน่น ตาจ้องไอ้สันต์เขม็ง ไอ้สันต์มองหน้าน้องน้ำตารื้น แปลนงานหล่นพื้นกระจัดกระจายเต็มไปหมด..
“เผ่ารักมัน..พี่มาก่อนมันตั้งนานทำไมเผ่าไม่รัก!!” ไอ้สันต์มันโผเข้าไปหาน้องแล้วจับไหล่เขย่า..ผมถลันออกไปจะช่วยก็ต้องรีบกลับเข้าที่ซ่อน..
ผลั่ก!! เผ่าต่อยหน้าไอ้สันต์เต็มแรง
“ไม่ว่าคุณจะมาก่อนหรือหลัง ผมก็รักพี่โย..อย่าทำแบบนี้กับเราอีก ผมไม่อยากเกลียดคุณ!!” น้องตะโกนใส่มันและยืนมองหน้า..จนกระทั่งไอ้สันต์เดินหมดอาลัยตายอยากลับตาไป ผมรีบเดินหลบออกไปอีกทาง ดูงานจนเกือบเที่ยงก็ชวนน้องไปกินข้าว ส่งน้องที่บ้านแล้วกลับมาที่ไซต์งาน เย็นก็ก๊งเหล้ากับช่างคนอื่น ๆ ..รวมถึงไอ้สันต์ด้วย
“..ขอคุยด้วยหน่อย” เดินตามมันออกมาข้างนอก ลอบมองเสี้ยวหน้าด้านข้างมันแล้วนึกเห็นใจ..เสียงถอนหายใจ รอยยิ้มมุมปากที่เห็นอยู่ทุกครั้งปรากฏอยู่บนหน้ามันอีกหน ไอ้สันต์หันหน้ามามองผมและเอ่ยปากบอก..
“วันนี้เผ่ามาคุยกับผม..รักเผ่ามาก ๆ นะ ถ้าคุณทำน้องเผ่าเสียใจ ผมจะไม่เกรงใจคุณอีก” สบตานิ่งนานแทนคำตอบ มันพยักหน้าให้ผมแล้วเดินออกไป..หวังว่าการเดินออกไปของมัน
จะเท่ากับการเดินออกไปจากชีวิตของผมกับเผ่า..
หาใครซักคนที่เป็นครึ่งหนึ่งของชีวิตซะเถอะ..
..จะเอาใจช่วย..
แถม
.
.
เพี๊ยะ!! เสียงฝ่ามือกระทบแก้มดังคับห้องทำงานเล็ก ๆ ของผม ปลายลิ้นแตะข้างกระพุ้งแก้มรับรสเค็ม..ได้เลือดเลยเหรอเนี่ย? หันไปมองคนที่เรียกเลือดผมแต่เช้าก็ร้อง อ๋อออ ในใจ..แม่เซล์ขายกระเบื้องนี่เอง
“คุณใช้ชั้นเป็นเครื่องมือให้คุณวาโยกับคุณเผ่าทะเลาะกัน เอากระเป๋าเฮงซวยคืนไป เลวที่สุด!!” ไม่ทันได้ตั้งตัวกระเป๋าใบสวยก็ฟาดเข้ามาเต็มหน้า..เมื่อวานโดนน้องเผ่าต่อย วันนี้ก็โดนแม่หนำเลี๊ยบตบ หึหึ
ทรุดนั่งลงกับเก้าอี้ เหม่อมองรูปที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน..เอื้อมหยิบแล้วแกะรูปออกมาจากกรอบ ก่อนจะตัดใจฉีกทิ้งลงถังขยะ ผมไม่ควรเห็น หรือเก็บสิ่งที่มีความหมายถึงน้องเผ่าอีก หลับตาและพยายามลบภาพน้องเผ่าทิ้งไป..
เย้ยยยย ลืมตาขึ้นมาทันทีที่น้ำเย็นจัดกระทบผิวหน้า ลูบหน้าและปาดน้ำออกลวก ๆ ..หลังม่านน้ำมีแม่หนำเลี๊ยบยืนถือขันแสตนเลสอยู่..อย่านะ!!
โป๊ก!! โอยยยย มือแม่นชะมัดเลย..เสียงปิดประตูโครมใหญ่ไล่ตามหลังแม่คนมือหนักไป ท่าทางจะพยศน่าดู..น่าจีบดีเหมือนกันนะ..คุณว่ามั้ย?
แต่ก่อนจะเอาเวลาไปจีบสาวสวย..
ผมต้องรีบเอาเอกสารบนโต๊ะผมไปตากให้แห้งก่อนครับ!!
แสบจริงแม่คุณ5555
…………………
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:กอด1: :pig4:
ปล.จิมีตอนแถมอีกแบบที่ไม่ได้ออนแอร์..ถ้าอยากอ่านก็แจ้งความประสงค์มานะคะ
จะหลังไมค์ให้ จุ๊บุๆๆๆๆ
-
^
^
^
อยากได้ค่ะ ยกมือสุดจุ๊กกุรู้
ไอ้สันต์ โก ทู เฮลลลลลลลลลลลลลลลลลลล (วิท แม่น้องหนำเลี๊ยบเลยไป๊)
มีหึงมีหวง น้ำตาไหลพรากๆ โถๆๆๆน้องเผ่าน่าร้ากกกกกกกกกก
พี่โยก็น้าาาาาาาาาา ฮึ่ยๆๆ ให้น้องนอนหงอยทุกคืน แล้วยังมัวขยันทำงานอีก งุงิงิงุ
..............................
นุ่นก็มีของฝากคุณจิค่ะ
หน้างอบูดบึ้ง ลมตัวนอนหันหลังให้ทันที (ล้ม)
แต่ดูจากพฤติกรรมองน้องที่อยู่กับมันแล้ว (พฤติกรรมของน้องตอนที่อยู่)
ตราบใดที่ยังเห็นตัวมันก็วางใจไปเปราะหนึ่ง (เปลาะหนึ่ง)
ดูแลคนแก่ที่เป็นอัมพฤกครึ่งซีก (ถ้าจะครึ่งซีกด้วย ควรเป็นอัมพาตครึ่งซีกค่ะ (อันนี้ตามตำรา ฮ่าๆๆ))
-
อาโยช่ายมั้ยอะ แล้วที่ทะเลาะกะพ่อ ก็เรื่องนี้ชัวย์
แล้ว พิกะไท จะทำไงละนี่
-
^
^
^
อยากได้ค่ะ ยกมือสุดจุ๊กกุรู้
ไอ้สันต์ โก ทู เฮลลลลลลลลลลลลลลลลลลล (วิท แม่น้องหนำเลี๊ยบเลยไป๊)
มีหึงมีหวง น้ำตาไหลพรากๆ โถๆๆๆน้องเผ่าน่าร้ากกกกกกกกกก
พี่โยก็น้าาาาาาาาาา ฮึ่ยๆๆ ให้น้องนอนหงอยทุกคืน แล้วยังมัวขยันทำงานอีก งุงิงิงุ
..............................
นุ่นก็มีของฝากคุณจิค่ะ
หน้างอบูดบึ้ง ลมตัวนอนหันหลังให้ทันที (ล้ม)
แต่ดูจากพฤติกรรมองน้องที่อยู่กับมันแล้ว (พฤติกรรมของน้องตอนที่อยู่)
ตราบใดที่ยังเห็นตัวมันก็วางใจไปเปราะหนึ่ง (เปลาะหนึ่ง)
ดูแลคนแก่ที่เป็นอัมพฤกครึ่งซีก (ถ้าจะครึ่งซีกด้วย ควรเป็นอัมพาตครึ่งซีกค่ะ (อันนี้ตามตำรา ฮ่าๆๆ))
กอดคุณนุ่นแน่น ๆ จิแก้แล้วนะคะ แล้วก็ส่งให้แล้ว..ไม่รู้ถึงรึเปล่าอ่ะคุณนุ่น ถ้ายังก็บอกจิอีกทีนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
อาโยช่ายมั้ยอะ แล้วที่ทะเลาะกะพ่อ ก็เรื่องนี้ชัวย์
แล้ว พิกะไท จะทำไงละนี่
กอดดดดค่า ใช่ค่ะเรื่องนี้เป็นตอนพิเศษของน้าโย แต่คุณตาจะไม่ใจร้ายเท่าคู่ของน้าโยค่ะ ไม่กังวลนะคะ..โอ๋ๆๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
-
เย้ คู่คุณน้ามาแล้ว แม้ไม่หวานหยดย้อยเท่าคู่คุณหลาน แต่ก็ทำให้รู้ถึงความรักของน้าโยที่มีต่อน้องเผ่าจริงๆ แอบสงสารน้าโยด้วยอ่ะที่คิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อ แต่ยังดีนะที่มีน้องเผ่าอยู่ข้างกาย
ว่าแต่น้าโยขาแสดงความรักให้น้องเผ่ารู้บ้างก็ได้นะ เดี๋ยวน้องเผ่าก็แห้งเหี่ยวหรอก
ส่วนตาคมสันต์ก็ยังมีดีอยู่บ้างที่พอรู้ว่าน้องโยไม่รักแน่ๆ ก็ตัดใจด้วยดี เอาเถอะนะ แม่เซลล์ขายกระเป๋าก็คงยังว่างอยู่ แสบสันอย่างนั้นทำให้ชีวิตมีรสชาติจนไม่มีเวลาไปคิดถึงน้องโยแน่ๆ จีบไปเลย เชียร์สุดใจ
ขอบคุณคุณจิค่ะ :pig4:
ปล.1 อยากได้ของแถมด้วยค่ะ ขอชูสองมือเลย คุณจิเห็นไหมคะ :z2:
ปล. 2 พิกับไทจะจบแล้วเหรอคะ ไม่นะ คนอ่านยังขาดน้ำตาล ต้องการความหวานอีก หวังว่าคงหวานจนถึงตอนสุดท้ายเลยนะคะ
-
เย้ คู่คุณน้ามาแล้ว แม้ไม่หวานหยดย้อยเท่าคู่คุณหลาน แต่ก็ทำให้รู้ถึงความรักของน้าโยที่มีต่อน้องเผ่าจริงๆ แอบสงสารน้าโยด้วยอ่ะที่คิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อ แต่ยังดีนะที่มีน้องเผ่าอยู่ข้างกาย
ว่าแต่น้าโยขาแสดงความรักให้น้องเผ่ารู้บ้างก็ได้นะ เดี๋ยวน้องเผ่าก็แห้งเหี่ยวหรอก
ส่วนตาคมสันต์ก็ยังมีดีอยู่บ้างที่พอรู้ว่าน้องโยไม่รักแน่ๆ ก็ตัดใจด้วยดี เอาเถอะนะ แม่เซลล์ขายกระเป๋าก็คงยังว่างอยู่ แสบสันอย่างนั้นทำให้ชีวิตมีรสชาติจนไม่มีเวลาไปคิดถึงน้องโยแน่ๆ จีบไปเลย เชียร์สุดใจ
ขอบคุณคุณจิค่ะ :pig4:
ปล.1 อยากได้ของแถมด้วยค่ะ ขอชูสองมือเลย คุณจิเห็นไหมคะ :z2:
ปล. 2 พิกับไทจะจบแล้วเหรอคะ ไม่นะ คนอ่านยังขาดน้ำตาล ต้องการความหวานอีก หวังว่าคงหวานจนถึงตอนสุดท้ายเลยนะคะ
กอดดดดค่า น้าโยเค้าเป็นแบบรักนะแต่ไม่พูดค่ะ55+ จิส่งให้แล้วนะคะ..ลองเช็คดู ถ้ายังไม่ได้ก็บอกนะคะจะได้ส่งใหม่ น้องไทกับน้องพิเหลือไม่กี่ตอนค่ะ..แต่คูนี้จิจะคงความหวานให้ตลอดนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
-
ชูสุด 2 แขนเลย หนูอยากได้ หนูอยากได้
น้าโยเย็นไปไหมเนี่ย เป็นพวกรักนะแต่ไม่แสดงออกหรอเนี่ย
ก็รู้ว่าการกระทำมันสำคัญกว่า
แต่เล่นไม่บอกรักกันเลยเนี่ย น้องก็ระแวงเอาสิ
แอบสงสารน้าโยอยู่คิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อ แต่กลับไม่ได้
ดีนะที่มีเผ่าอยู่ข้างๆ :เฮ้อ:
-
คณจิคะ เราขอแปะก่อนนะคะ ยังไม่ได้อ่านเท่าไหร่เลย พอดีไม่ค่อยสบายแถมยังจะสอบอีก TT
ปล. อยากได้หมดค่าา ของแถมนี่ของชอบ 555
-
ขอบคุณสําหรับเรื่องคุณน้า อยากอ่านตอนแถมด้วยคนค่ะ
-
ตาพิกับน้าโยนี่ทิฐิแรงทั้งคู่ เฮ้ออ สงสารน้าโยนะ คงอยากกลับบ้านไปดูแลพ่อเหมือนกันแต่ก็ทำไม่ได้
เรื่องคมสันต์นี่น่าจะให้เผ่ารู้ตั้งแต่แรกเนาะ รู้สึกจะจัดการได้ดีกว่าน้าโยซะอีก
-
การแสดงความรักของน้าโยกับเผ่า ถึงไม่ได้หวานเหมือนน้องพิน้องไท
แต่ก็รับรู้ได้ว่ามันคือรัก แต่บางครั้งคำพูดก็สำคัญ เหมือนช่วยย้ำอะไรอย่างงี้
เชื่อใจกัน บอกรักกันบ่อยๆนะ น้าโย&เผ่า :man1:
ปล.ยกมืออยากได้ตอนพิเศษด้วย
+ ขอบคุณคุณจิค่ะ :pig4:
-
:กอด1กอดแน่นๆพร้อมทั้ง+1ให้จิ :L2:
สงสารน้าโยที่คิดถึงบ้านแต่ไม่ได้กลับ :m15:
พ่อแม่ของน้องเผ่าเป็นคนดีจังไม่ได้รังเกียจน้าโย o13
คิดถึงตอนที่น้าโยตายทิ้งน้องเผ่าไว้แล้วยังนอยด์อยู่เลย :sad2:
เอิ๊ก เอิ๊ก เอิ๊ก รีดเดอร์โรคจิตคะ ถึงจะนอยด์ตอนน้าโยกับน้องเผ่าแต่ก็ชอบอ่านมากกกกกกกก
-
โยกับเผ่า ถึงจะรักกันแต่มันก็ดูไม่สุดเนาะ
จะมีความสุขก็ดูไม่ค่อยเต็มที่
เฮ้ออออ แบบนี้ไม่ดีเลย อยากให้คู่นี้มีความสุขมากกว่านี้
แต่เผ่าเก่งมากเลย จัดการปัญหาได้ดีเยี่ยม
ปล. ของแถม ของแถม เค้าชอบของแถม รอคอยของแถมนะค้าาาา ขอบคุณค่ะ ^^
-
ชูสุด 2 แขนเลย หนูอยากได้ หนูอยากได้
น้าโยเย็นไปไหมเนี่ย เป็นพวกรักนะแต่ไม่แสดงออกหรอเนี่ย
ก็รู้ว่าการกระทำมันสำคัญกว่า
แต่เล่นไม่บอกรักกันเลยเนี่ย น้องก็ระแวงเอาสิ
แอบสงสารน้าโยอยู่คิดถึงบ้าน คิดถึงพ่อ แต่กลับไม่ได้
ดีนะที่มีเผ่าอยู่ข้างๆ :เฮ้อ:
กอดดดค่ะ น้าโยเค้าเป็นแบบรักนะแต่ไม่พูดอ่ะค่ะ55+ น่าสงสารเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
คณจิคะ เราขอแปะก่อนนะคะ ยังไม่ได้อ่านเท่าไหร่เลย พอดีไม่ค่อยสบายแถมยังจะสอบอีก TT
ปล. อยากได้หมดค่าา ของแถมนี่ของชอบ 555
กอดดดดส่งกำลังใจให้หายป่วยและหายก่อนสอบนะคะ สู้ๆๆๆ
ขอบคุณสําหรับเรื่องคุณน้า อยากอ่านตอนแถมด้วยคนค่ะ
กอดดดค่า ขอบคุณเหมือนกันนะคะ
ตาพิกับน้าโยนี่ทิฐิแรงทั้งคู่ เฮ้ออ สงสารน้าโยนะ คงอยากกลับบ้านไปดูแลพ่อเหมือนกันแต่ก็ทำไม่ได้
เรื่องคมสันต์นี่น่าจะให้เผ่ารู้ตั้งแต่แรกเนาะ รู้สึกจะจัดการได้ดีกว่าน้าโยซะอีก
กอดดดดค่า น่าสงสารทั้งคู่เลยเนอะคะ น้องเผ่าแอบเก่งเนอะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
การแสดงความรักของน้าโยกับเผ่า ถึงไม่ได้หวานเหมือนน้องพิน้องไท
แต่ก็รับรู้ได้ว่ามันคือรัก แต่บางครั้งคำพูดก็สำคัญ เหมือนช่วยย้ำอะไรอย่างงี้
เชื่อใจกัน บอกรักกันบ่อยๆนะ น้าโย&เผ่า :man1:
ปล.ยกมืออยากได้ตอนพิเศษด้วย
+ ขอบคุณคุณจิค่ะ :pig4:
กอดดดค่ะ คำพูดมันสำคัญเนอะคะสำหรับคู่นี้ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:กอด1กอดแน่นๆพร้อมทั้ง+1ให้จิ :L2:
สงสารน้าโยที่คิดถึงบ้านแต่ไม่ได้กลับ :m15:
พ่อแม่ของน้องเผ่าเป็นคนดีจังไม่ได้รังเกียจน้าโย o13
คิดถึงตอนที่น้าโยตายทิ้งน้องเผ่าไว้แล้วยังนอยด์อยู่เลย :sad2:
เอิ๊ก เอิ๊ก เอิ๊ก รีดเดอร์โรคจิตคะ ถึงจะนอยด์ตอนน้าโยกับน้องเผ่าแต่ก็ชอบอ่านมากกกกกกกก
กอดดดดดค่า น่าสงสารทั้งตาทั้งน้าโยเนอะคะ โอ๋ๆๆๆ หายแล้วนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
โยกับเผ่า ถึงจะรักกันแต่มันก็ดูไม่สุดเนาะ
จะมีความสุขก็ดูไม่ค่อยเต็มที่
เฮ้ออออ แบบนี้ไม่ดีเลย อยากให้คู่นี้มีความสุขมากกว่านี้
แต่เผ่าเก่งมากเลย จัดการปัญหาได้ดีเยี่ยม
ปล. ของแถม ของแถม เค้าชอบของแถม รอคอยของแถมนะค้าาาา ขอบคุณค่ะ ^^
กอดแน่น ๆ ค่ะ เค้าก็มีความสุขในแบบของเค้าเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
จิลงนิยายเสร็จก็ไปทำธุระเพิ่งกลับเข้ามาค่ะ..ร้อนมากกกก
เดี๋ยวนั่งส่งให้ค่ะ..ถ้าได้แล้วรบกวนบอกจิด้วยนะคะ
:กอด1: :pig4:
-
คุณจิๆๆๆๆๆๆ เค้าอยากได้ของแถม ขอด้วยๆๆๆๆๆ
จะมีเรื่องของน้องเผ่ากับพี่โยอีกไหมคะ ชอบคู่นี้ อยากให้หวานๆกับมั่งอ่ะ
-
คุณจิๆๆๆๆๆๆ เค้าอยากได้ของแถม ขอด้วยๆๆๆๆๆ
จะมีเรื่องของน้องเผ่ากับพี่โยอีกไหมคะ ชอบคู่นี้ อยากให้หวานๆกับมั่งอ่ะ
กอดดดดดค่า เรื่องของคู่นี้จิอาจจะไม่เขียนเพิ่มแล้วค่ะ เดี๋ยวส่งให้ค่ะ..ถ้าได้แล้วรบกวนบอกจิด้วยนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
-
ขอบคุณค่ะคุณจิ ได้อ่านของแถมแล้วค่ะ เออ...น้าโยซาดิตส์นะเนี่ย
-
เข้ามายกมือขอของแถมด้วยอีกคน ^^
ตอนนี้ขอเตะผ่าหมากไอ้คุณคมสันต์ซะก่อน กล้าดียังไงจะมาพรากเขาออกจากกัน
รู้ไม๊ว่าความรักของทั้งคู่ต้องแลกมาด้วยอะไรบ้าง :z6:
สบายใจและ แล้วก็ :กอด1: คุณจิจ้า
-
อ่านแล้วเลดี้รู้สึกได้อย่างหนึ่งว่า บางทีความรักการพูดออกก็ทำให้เรามั่นใจว่าคนคนหนึ่งยังรักเรา และอธิบาย
ได้มากกว่าการแสดงออก เพราะบางทีการแสดงออก คนหลายคนก็เข้าใจไม่ตรงกัน หรือเพราะเคยชินเลยไม่ตระหนัก
การพูดจะทำให้เราตระหนักว่าการแสดงออกนั้นทำก็เพราะคำที่เขาบอก และอย่างที่บอกน้องเผ่าเป็นคนจริงจังหนักแน่น
เชื่อมั่นในคนที่รัก เหมือนไท ที่เชื่อพิ ไม่เคยหาเรื่องทะเลาะ แต่น้าโยบางที่เพราะหวงมากไปเลยทำให้หึงบ้าง ไม่ถาม แต่คิดจะปกป้อง
ความรักตามแบบของตัวเอง เหมือนน้องพิเลย ก็ตอนที่หึงน้องปูนไง ไม่ถามไทละ เฮ่อ แต่ก็อย่างว่าครอบครัวน้องเผ่าเหมือนของไทนะ
รับได้สมัยใหม่ แต่สลับตำแหน่งที่บ้านเผ่านะบ้าน นายเอก แต่บ้านไท นายเอก แต่ทุกอย่างความรักของสองคู่ก็อยู่ที่ตา แต่อาจต่างมั้ง คิดเองว่าของน้าโยไม่แฮปปี้ แต่พิ แฮปปี้แน่นอน
ปล.ขอตอนหลังไมค์
-
ไอ้คุณคมสันต์ ไอ้คนนิสัยไม่ดี มาทำให้คนอื่นเค้าแตกแยกกัน :angry2:
อ่านคู่คุณน้าแล้วรู้สึกสงสารมากเลยอ่ะค่ะ ความรักของทั้งคู่ต้องผ่านอะไรมามากมาย
เป็นกำลังให้คู่คุณน้า แล้วก็คุณจิด้วยจ้า + ยกมือ อยากอ่านของแถมค่ะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ
-
อยากจะบอกว่าเพิ่งอ่านวันนี้ และอ่านจบภายในสามชั่วโมง
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
ไทกับพินี้น่ารัก น่ารัก สุดยอด
หหวานกันแบบว่าไม่ไหวแล้ว
อ่านไปยิ้มไป อิจฉาคนมีแฟน
ขนาดNC ยังทำให้หวานได้อ่ะ คนเรา สามารถจริงๆ
แต่อ่านไปก็สงสารพิอยู่นิดๆ ไทมันดูหื่นจัง
กร๊าก ก ก กก
หรือหื่นทั้งคู่ พ่อกับแม่ไทนี้ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่
เอิ้ก ก ก ก ก ก ก
หลงรักนิยายเรื่องนี้เข้าเต็มเบา
ชอบเพื่อนๆอ่ะบุคลิกท่าทางแต่ละคนกวนๆทั้งนั้น น่ารักแบบกวนๆก็มี
๕๕๕๕
ส่วนตอนของน้าโยนี่ค่อนข้างจะมีดราม่านะ
แอบเศร้าเล็กน้อย เฮ้อ อ อ อ
เผ่า น่ารัก แบบเด็กๆอ่ะ ๕๕๕ อ้อนมาก ก กก
^^
ไทออกมาทีไรหว๊านจนมดกัดทุ๊กทีเล ยย ย
ปล.แอบมีมีตอนพิเศษด้วยเราขอด้วยคนได้มั้ยค่ะ ๕๕
ขอบคุณมากนะค่ะ
ติดตามตอนต่อไปค่ะ
+1 ให้ค่ะ สำหรับเรื่องราวหว๊าน หวาน อ่านแล้วกระชุ่มกระชวย หัวใจ ๕๕
-
รายงานสถานการณ์หลังอ่านของแถม ^^
ถ้าน้าโยซาดิสต์ น้องเผ่าก็มาโซล่ะ เพราะถึงโดนแบบแรงๆแต่ก็ไม่ปริปากบ่น 555+
-
มาขอของแถมคะ เห็นโปรฯ แบบนี้อดใจไม่ได้เลย :-[
แต่จะว่าไปแล้วคนที่เป็นช่างนี่ทำงานหนัก พอตกเย็นก็อยากกินเหล้าจะได้ให้หายเหนื่อย หายเมื่อยหลับสบาย
ใครไม่กินก็ถือว่าผิดปกติ พอกินๆ ไป เหล้ามันก็กินสุขภาพตัวเองแทน
แแถมน้าโยยังมีเรื่องกลุ้มใจที่คาในใจตลอด ก็เลยกินเหล้าไปเรื่อยๆ
จะหาเหตุเรื่องสุขภาพมาทำให้เลิก มันก็คงไม่ใช่คนสไตล์นี้หรอกจริงไหมคะ
ตอนจบมันเลยออกมาเศร้าแบบนั้น
-
อยากอ่านของแถมค่ะ :z2: :z2:
-
มาลงชื่อด้วยคนนน
ขอด้วยค่า
-
อ่านตอนแรก งงไปแปบนึง....ใครคือเผ่า แล้วใครคือโย? =__=^
ย้อนกลับไปอ่านชื่อเรื่องใหม่ เอ๊....ก็ถูกนี่หว่า หรือจะจำผิดเรื่อง พระเอกชื่อไทโยไม่ใช่เรอะ?? :a5:
อ่านไปกลางๆเรื่องค่อยนึกออก แหะๆ
คือถึงไทโยซัง คือถึงฉากหวานๆๆๆ แต่จะว่าไปคุณวาโยไม่น่าตายเลยนะคะ อ่านแล้วแบบจะหวานยังไงมันก็จบดราม่าน้องเผ่าอยู่คนเดียวอยู่ดี เรื่องหวานของคนตายแล้วเนี่ย อ่านยังไงก็เศร้าค่ะ :o12:
-
จัดมาเลยค่ะพี่จิ สอบเสร็จจะมาอ่านแบบหลังไมค์ค่ะ
คู่นี้ใจนึงก็อยากอ่านต่ออีกใจนึงก็...รู้ว่าจบไงแล้วไม่ค่อยอยากอ่านพอกัน (นิสัยเสียอย่างนึง ถ้ารู้ว่าจบเศร้าปุ๊บไม่ว่าจะหนังหรือนิยายจะไม่อยากแตะเลย -_-')
-
รอของเเถมด้วยค่ะ...ดีใจได้อ่านเรื่องนี้อย่างสมำเสมอ อย่าหายไปนานนะคะ เเล้วก็ชื่อเรื่องกับข้างในนี่คนละอย่างกับที่คิดเลย มันเเสนจะหวานมากๆๆ
ปล. รักษาสุขภาพค่ะ :L2:
-
อยากอ่านด้วย
ขอบคุณนะ writer
-
ยังดีที่น้องยอมกลับมาเชื่อใจและแสดงให้เห็นว่ารักยังเป็นของใคร
เหอ เหอ แต่แอบเครียดเหมือนกันนะคุณจิ :a5:คุณสันต์เป็นไบ
-
มาแล้วววว มาตามสิ่งเรียกร้องของหัวใจ กร๊ากกกกก
มาช้ายังดีกว่าไม่มาเนอะ วันนี้เค้าคิวแน่นมากกก
มาอ่านช้าอีกแระ แห่ะๆ o18
ได้อ่านตอนพิเศษของน้่าโยอีักแล้ว ดีใจๆ
เพราะเอ็นดูน้องเผ่าม๊ากมากแหละตัวเอง
เค้าอยากรู้ด้วยแหละ ว่้ายุคปัจจุบันน้องเผ่าเป็นยังไงบ้าง
มีแฟนใหม่??ใช้ชีวิตยังไง??จะได้เจอน้องพิมั้ย(อันนี้สำคัญ เพราะน้องเผ่าเป็นเคะต้นตำหรับ)
สิ่งหนึ่งที่ได้อ่านชีวิตน้าโย เค้ายังดีใจจุดหนึ่งนะ
อย่างน้อยพ่อน้องเผ่าก้อยังเอ็นดู ยังเข้าใจ ซึ่งเก๋กู้ดมากเลยนะ กับคนสมัยนั้น
ปลื้มใจคุนพี่ เอ้ยคุนพ่อน้องเผ่าจริงๆ ^ ^
ส่วนอิตาสันขวาน กร๊ากกก สมน้ำหน้า แต่แมนนะคะ เมื่อเค้าไม่รัก ก้อยอมถอยเบาๆ
โดนตบเป็นแถม เริ่ดดดดดดดดดด
ส่วนสิ่งนั้น ขอบ้าง อะไรไม่รู้ ขอไว้ก่อน คริคริ
ค่าผ่านทาง เอาไปเลยนะตะเอง แต่เค้าเปนฝ่ายให้นะ กร๊ากกก :impress2:
ฟ๊อดดดดดดดดดดดดดดด +1 จ้ะ
-
น้องเผ่าเท่จัง..
จัดการได้แมนมาก(ชมไม่ผิดจริงๆ ค่ะ)
แต่คุณมือที่สามถือว่าวางแผนได้เก่งมาก ถ้าทั้งสองฝ่ายไม่คุยกันจริงจัง ต่อให้รักก็ผิดใจกันล่ะนะ
รักแล้วก็ต้องแสดงออกทั้งการกระทำและคำพูด
อย่างใดอย่างหนึ่งไม่พอหรอกค่ะ
รักแล้วก็อยากมั่นใจล่ะนะ
ชอบตอนพิเศษจัง ยกมือขอตอนพิเศษด้วยคนค่ะ
-
เข้ามายกมือทั้ง2ข้างอยากได้ของแถมคร่า
จัดการเด็ดขาดดีมากเลยน้องเผ่า พี่โยไม่ต้องออกมาช่วยเลย
อ่านคู่นี้แล้วทั้งเศร้าทั้งซึ้งเลย (แอบสงสาร)
แต่ก็อยากจะเห็นตอนทั้งสองคนหวานกันอ่ะคร่า
ปล. :กอด1: จิ แน่นๆ 1 ที
-
วันจันทร์วันแรกของการทำงาน..ขี้เกียจสุด ๆ ค่ะ เฮ้อออออ
ตอบคุณ thisispom กอดดดค่า ตกลงว่าซาดิสม์เนอะคะ55+ ขอบคุณที่ติดตามค่าาา
honeymic กอดดดค่ะ ฝากเตะด้วยค่ะ แล้วก็กอดคืนแน่น ๆ เลยยยย ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
hotladyanyavee กอดดเลดี้แน่น ๆ ให้เลดี้ผ่านช่วงนี้ไปได้ด้วยดี เนอะคะ การพูดมันสำคัญนะจิว่า..ถ้าไม่พูดแล้วจะรู้เองได้ไง แต่น้องพิแฮปปี้แน่ ๆ ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะเลดี้
Packy™ กอดดดดค่า ไอ้สันต์ไปตายซะ!! คือ..อยากพูดแบบนี้ใช่ป่าว จิจะได้พูดแทนให้อ่ะ-///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Akamei กอดดดค่ะ น้องมันหื่นแตกกันทั้งคู่ค่ะ คู่น้าก็น่าสงสารเนอะคะ..ทำไมจิไม่มีฉากกุ๊กกิ๊กของคู่นี้เลยนะ? ดีใจที่ชอบนะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
PeeYaR กอดดดค่า ฟันธงโดยอาจารย์ PeeYaR คู่นี้มาโซคิสม์นั่นเอง ฟันธง!! ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
wan_sugi กอดค่าาา จิชอบการคิดการเม้นท์ของคุณจังเลยค่ะ ทะลุทะลวง 360 องศามวากกกก ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
didi กอดดดดดค่าาา เค้ารู้หรอกว่าตะเองอ่ะชอบของแถม..ก็ตะเองบอกเค้าทุกเม้นท์เลยนี่ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
อนันตกาล กอดดดดน้องกาล ส่งงานเรียบร้อยรึยังคะ ขอให้คะแนนดี ๆ นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่า
@Kanda@ กอดดดดค่ะ ลืมไปเลยใช่มั้ยคะว่าน้าของน้องพิชื่อน้าโย..เพราะจิไม่ค่อยพูดถึงเท่าไหร่ด้วยค่ะ แล้วตอนพิเศาของคู่นี้ก็ดราม่าเกินด้วย ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
กระต่ายชมจันทร์ กอดดดกระต่ายแน่น ๆ ขอให้ได้เกรดงาม ๆ จ๊ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
maicy กอดดดค่ะ จิโพสต์ตอนหนึ่งห่างกันไม่เกินอาทิตย์ค่ะ อย่างเร็วก็วันเว้นวัน อย่างช้าก็ 7 วันพอดี..สวดส่งวิญญาณกันไปเลย55+ ดูแลสุขภาพเหมือนกันนะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Little Devil กอดดดค่ะ เดี่ยวเค้าส่งให้นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
lasom กอดดดดค่า การกระทำสำคัญกว่าคำพุดนี่มันใช้ไม่ได้กับคนบางคนเนอะคะ คุณสันต์เป็นไบค่ะ55+ ขอบคุรที่ติดตามนะคะ
rellachulla กอดดดตะเองแน่น ๆ กอดให้หายเหนื่อยกันไปเลย คู่นี้จิดีไซน์ให้เผ่าอ้อนมาก ๆ เพราะน้าโยค่อนข้างขรึมอ่ะค่ะ มันจะหวานกันไม่ออกเลยถ้าไม่มีฝ่ายที่เข้าหา..เอาแบบปัจจุบันเหรอ อืม..ขี้เกียจอ่ะตะเอง55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
fuku กอดดดค่ะ เผ่าแม๊นแมนเนอะคะ..ปลื้มมมม ดีใจที่ชอบนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
gayraygirl กอดดดค่ะ น้องเผ่าเท่ห์มากกกกกเนอะคะ นั่นสิคะ..คู่นี้จิไม่มีโมเม้นท์หวานเท่าไหร่เลยแฮะ..อืมมมมม ขี้เกียจอ่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
จินั่งส่งของแถมที่ไม่ได้ออนแอร์ให้แล้วนะคะ..รบกวนบอกด้วยค่ะว่าได้รับรึเปล่า แบบหลังไมค์ก็ได้ค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:pig4: :กอด1:
-
ได้อ่านตอนพิเศษของน้าโยแล้ว
น้าโยเป็นซาดิสต์ เหอ เหอ เผ่าเอ๋ยยย ช้ำแน่ ๆ
-
ได้อ่านตอนพิเศษของน้าโยแล้ว
น้าโยเป็นซาดิสต์ เหอ เหอ เผ่าเอ๋ยยย ช้ำแน่ ๆ
กอดๆๆๆๆ ตกลงว่าน้าโยซาดิสม์เนอะคะ55+ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
-
:กอด1: เรื่องของเผ่ากับอาโยนี้จะว่าหวานก็หวานนะ แต่แบบไม่อยากนึกถึงตอนจบนี้สิ
:m15: :m15:
-
ได้ของแถมแล้วคร่า :pig4:
ฟันธง!! น้าโย ซาดิสม์ชัวร์คร่า
สงสัยงานนี้น้องเผ่าก็น่าจะมาโซเหมือนกัน
ปล. นานๆทีมีSMให้อ่านก็ดีเหมือนกันนะจิ หุหุ
-
มายกมือของตอนแถม ด้วยคนเจ้าค่ะ อยากได้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่านตอนนี้ไปก้สงสารเผ่าอ่ะ แบบว่ามันรู้แล้วไงว่ายังไงพี่โยก็ต้องจากไปเศร้าจังเลยง่ะ อึนๆเหมือนหายใจไม่ออกเวลาอ่านเจอประโยคที่ว่าพี่โยกินเหล่าอีกแล้ว
ปล.รอตอนแถมนะจ๊ะ
จุ๊ฟๆๆๆ
-
ได้อ่านตอนแถมแล้ว ไงก็บอกว่าเขินอะ ไม่อยากบรรยาย แต่คนที่ได้อ่านคงเหมือนกัน
-
:กอด1: เรื่องของเผ่ากับอาโยนี้จะว่าหวานก็หวานนะ แต่แบบไม่อยากนึกถึงตอนจบนี้สิ
:m15: :m15:
กอดดดค่ะ โอ๋ๆๆๆ เค้าก็หวานในแบบเค้านะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ได้ของแถมแล้วคร่า :pig4:
ฟันธง!! น้าโย ซาดิสม์ชัวร์คร่า
สงสัยงานนี้น้องเผ่าก็น่าจะมาโซเหมือนกัน
ปล. นานๆทีมีSMให้อ่านก็ดีเหมือนกันนะจิ หุหุ
กอดดดค่า หมอ gayraygirl ฟันธง!! น้องไทแอบมีไปนิดนึงค่ะ(ตอนเอาท์ดอร์ใต้ต้นมะม่วงในสวนอ่ะค่ะ55+) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
มายกมือของตอนแถม ด้วยคนเจ้าค่ะ อยากได้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่านตอนนี้ไปก้สงสารเผ่าอ่ะ แบบว่ามันรู้แล้วไงว่ายังไงพี่โยก็ต้องจากไปเศร้าจังเลยง่ะ อึนๆเหมือนหายใจไม่ออกเวลาอ่านเจอประโยคที่ว่าพี่โยกินเหล่าอีกแล้ว
ปล.รอตอนแถมนะจ๊ะ
จุ๊ฟๆๆๆ
กอดดดค่า จิส่งให้คุณซัมแล้วนะคะ ลองเช็คดู ถ้ายังไม่ได้เดี๋ยวส่งให้ใหม่ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ได้อ่านตอนแถมแล้ว ไงก็บอกว่าเขินอะ ไม่อยากบรรยาย แต่คนที่ได้อ่านคงเหมือนกัน
กอดเลดี้แน่น ๆ ไม่ให้เขิน55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ปล.ขอบ่นนิดนึงนะคะ วันนี้จิเบื่อ เหนื่อย แล้วก็ไม่อยากขยับตัวทำอะไรเลยค่ะ..นายมีงานใหม่มาให้จิทำ แต่จิก็ยังทำของเก่าไม่เสร็จ นายจิเค้าวิสัยทัศน์กว้างไกลค่ะ เค้าเปลี่ยนมุมมองได้ในพริบตา..แล้วต้องทำให้ทัน ไม่งั้นโดนด่า55+
:เฮ้อ: :z3: :m15:
-
กอดคุณจิแน่นๆค่ะ :กอด1:
เมื่อวานเรานอยด์ จิตตก จนปรี๊ดระเบิดบึ้มไปแล้วอะค่ะ วันนี้เลยแบบชิวมากประชดชีวิตซะเลย (ทั้งที่อ่านหนังสือไม่ทัน) 555
พยายามทำใจสบายๆ เด๋วอะไรๆมันคงดีขึ้นเนอะ ^^
ปล. มาบอกว่าได้รับตอนพิเศษแล้วค่าา
แบบว่าๆ ถ้าน้าโยเป็นซาดิสม์ แล้วน้องเผ่าจะมาโซมั้ยอะคะ >< อรั๊ยยย
จริงๆอ่านคู่ของคุณน้าแล้วก็รู้สึกเสียดายที่เค้ามีเวลาความสุขด้วยกันน้อยไปอะค่ะ
ถ้าไงให้ไปชดเชยในพิกะไทแล้วกันเนอะคะคุณจิ 555 เอาให้สุขมากมายจนล้นจนท้นไปเลย :o8:
ปล. วันนี้ขี้เกียจใส่สีเปลี่ยนฟ้อนท์อะค่ะ ไม่มีเอกลักษณ์เลย เด๋วเราค่อยมาดิทใหม่ละกันเนอะคะ 555
-
มาตามติด ติดตามขอหลังไมค์ด้วยจ้ะ
น้าโยกะน้องเผ่าคู่นี้ก็น่ารักนะ แต่น้าโยไม่น่าอายุสั้นเลยเนอะ
แงแงแง เอาตอนพิเศษหลังไมค์มาปลอบใจเค้าด้วย
+1ให้น้องเผ่ากับน้าโยคนดีด้วยคับ
-
อ่านพาร์ทน้าโยแล้วน้ำตาคลอเลยแค่คิดว่าโยต้องตายโดยที่ไม่ได้เจอพ่อไม่ได้มาขอโทษก่อนทั้งที่ยังรู้สึกผิด
จากที่อ่านคู่ไทพิหวานๆฮาๆมาเจอคู่น้าโยเผ่านี้ทำเอาเราจิตหดหู่เลยถ้าขอได้ไม่อยากให้น้าโยตายเลย :monkeysad:
สงสารเผ่าอ่ะแค่คิดว่าถ้าน้าโยตายเผ่าก็อยู่คนเดียวก็น้ำตาคลอเลย
เฮ้อเศร้าจังไรท์เตอร์ขอความหวานจากคู่ไทพิเยอะๆน๊าอิอิ :-[
มายกมือขอตอนพิเศษด้วยคนค่า :m13:
-
แวะมา+1ให้คุณจิค่ะ อิอิ ว่างๆแต่งพี่โยกับน้องผ่าเอาแบบหวานๆอีกนะคะ
-
ได้อ่านตอนพิเศษแล้ว ขอบคุณมากค่ะ
น้าโย&เผ่า :-[
เสียดายที่น้าโยไม่ได้อยู่กับเผ่าแล้ว
แบบว่าอยากให้อยู่ด้วยกันตลอดไป :L1:
-
ขอของแถมด้วยคนค่า เผ่าเก่งมากเลย น้าโยต้องใส่ใจทั้งการกระทำและคำพูดให้มากกว่านี้เนอะ เผ่าจะได้ไม่น้อยใจอีก
ชอบคุณเซลล์ขายกระเบื้องเป็นพิเศษ จะมีพิเศษคู่นี้บ้างมั้ยเนี่ยค่ะ
-
ขอบคุณค่า ส่งให้เร็วมากอ่ะ s&m 100% จ้าพี่โย
-
ขอของแถมด้วยเจ้าค่ะคุณจิ ยกมือสุดแขนเลย ^^
รู้สึกเรื่องของน้าโย จะเน้นดราม่าเหลือเกิน มีเอกลักษณ์ดีเหมือนกันนะคะ 55
อ่านกุ๊กกิ๊กน่ารักของหนูพิมานานแล้ว แทรกดราม่าบ้างก็ดี คิกๆ
ฝาก :L2: ให้คุณจิค่ะ เป็นกำลังใจจะได้มีไฟ แต่งมาให้อ่านไวๆ โฮะๆๆ ^0^
-
ตะเอ้งงงงงงงงงงง (สครีมมมลั่นนนน)
เฮ้ยยยย แบบนี้เหรอ เอาจริงดิ
น้าโยเปนแบบนี้จริงดิ โอ้ววววว
สับสนเลยเหอะ สงสารน้องเผ่า ซิก ซิก
-
ได้รับของแถมแล้วคะ :pig4:
แต่ว่ารสนิยมแบบของน้าโยกับน้องเผ่านะ มันเป็นเรื่องของความพึงพอใจละนะ
บางคนก็ก็ชอบกินไวน์ บางคนก็ชอบกินเหล้าโรงต้มเอง รสชาติดุดันทะลุคอไปจนถึงกระเพาะ :laugh:
เป็นคนที่ชอบอ่านแล้วก็คิดตาม ดูมุมของงานเขียนแต่ละคนนะคะ
รู้สึกสนุกดี บางทีก็แค่คิด แต่ไม่ได้เม้นท์ออกมาสำหรับงานของหลายๆ คน
ภาษาเขียนเป็นภาษาที่ต้องกรองออกมา จะพิมพ์อะไรออกไปบางทีก้คิดเยอะไปนิดเหมือนกันคะ :o11:
-
เรื่องนี้ใกล้จบแล้วเหรอคะ ???
ไม่ยาวเกินไปก็ดีเหมือนกัน
ให้หวาน ๆ ประทับใจ จบไปแล้วก็มีแต่คนคิดถึง
(เอ้อ......เม้นต์ประมาณว่าเรื่องจบแล้วเลยทีเดียว อิอิ)
ปล. ชูมือขอตอนพิเศษ (พิเศษ) ด้วยคนค่ะ
-
งานกระแทกหน้าตั้งแต่ย่างเท้าเข้าสำนักงาน มีประจำเดือน หงุดหงิด..แต่ไม่อยากโมโหใส่ใคร ขอความหงุดหงิดทั้งหลายสลายตัวไหลไปพร้อมประจำเดือน อาเมน(ส์)...
ตอบคุณ L'églantin กอดดดส่งกำลังใจค่า เดี่ยวมันก็ดีขึ้นเนอะคะ ส่วนของแถม..เค้าย่อมรับและรู้ใจกันค่ะ คนนึงก็รุนแรงอีกคนก็ไม่มีบ่น..มาโซคิสม์55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Solar cell กอดดแน่นๆค่า คู่นี้น่าสงสารตรงที่เรารู้อยู่แล้วว่าน้าโยเสียอ่ะเนอะคะ มันเลยเศร้าอยู่ทุกขณะจิต55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
meduza กอดดดค่ะ น้าโยถ้าไม่ตายก็คงไม่เศร้าเนอะคะ จิกำลังจะจัดโมเม้นท์หวานให้คู่นี้ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
samsoon@doll กอดดดดคุณซัมแน่น ๆ จิกำลังจะมีโมเม้นท์หวานให้คู่นี้ค่า ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
yayu กอดดดค่า เสียดายเนอะคะ..โยไม่น่าด่วนจากไปเลยเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
คนของเธอ กอดดดดค่า น้องแอบแมนเนอะคะ55+ คู่น้องเซลล์ขายกระเบื้องคงไม่เจาะแล้วค่ะ..จิก็ชอบน้องเซลล์นะคะ แรงดีอ่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
katarena กอดดดค่า คู่น้าดราม่าเนอะคะ..นั่นเพราะเรารู้ว่าน้าโยต้องตายล่ะมั้งคะ มันเลยรู้สึกถึงความดรามา่าอ่ะ ขอบคุณที่ให้กำลังใจค่ะ กอดคืนแน่นๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
rellachulla กอดดดเตงแน่น ๆ 555+ เตงเป็นไรอ่าา กอดๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
wan_sugi กอดดดค่า เนอะคะ มันเป็นความชอบส่วนตัวอ่ะค่ะ แต่การจะเม้นท์นิยายของใครจิก็คิดตามเหมือนกันนะคะ บางทีก็อิ๊นอินอ่ะค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
MM.Dog กอดแน่น ๆ ค่ะ ใช่ค๊าบบบบ ใกล้จบแล้ว แต่จะว่าไปก็อีกหลายตอนอยุู่นะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ของแถมจิทยอยส่งให้แล้วนะคะ..ถ้าท่านไหนยังไม่ได้รบกวนบอกใหม่นะคะ จิมั่นใจว่าช่วงนี้สติไม่มีสตางค์เลยไม่ค่อยจะมา(เกี่ยวหรือ?)
และสืบเนื่องจากคู่ของน้าโยนั้น..จิแทบไม่มีโมเม้นท์หวาน ๆ ให้น้องเผ่าได้ชื่นใจเท่าไหร่
ฉากที่น้องได้ขี่หลัง น้องต้องแลกมาด้วยการขาแพลง
ฉากที่น้าโยก้มหน้าไปหอมและแตะริมฝีปากเบา ๆ น้องเผ่าก็แลกมาด้วยอารมณ์อาลัยเพราะพรุ่งนี้ต้องกลับบ้าน
ฉากได้เสียเป็นเมียน้าโย..ไม่นับเพราะไม่หวานเลย อารมณ์ดิบของความใคร่ล้วน ๆ
ฉากที่น้าโยบอกรักน้อง น้องต้องแลกกับน้ำตาและความเชื่อใจ
ทำไมจิถึงไม่มีโมเม้นท์หวาน ๆ ให้น้องเลยนะ?..ใจร้ายกับน้องจริง ๆ (รู้แล้วค่ะ..หลายคนก็บอกค่ะ -_-')
.
.
.
เพราะฉะนั้น!!
^
^
จึงเป็นฉะนี้ ~
-
^
^
^
^
หงะ........เป็นไฉนอ้ะคะ
ข้าพเจ้าออกจะฉงนแล้วนะคะคุณจิ งุงิงิงุ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดแน่นๆส่งพลังงานหื้อคุณจิ ฟิ้วววววววว ฟิ้ววววววววววววว
-
Begin [4] : Last love
ก่อก ก่อก ก่อก ก่อก..ก่อกๆๆๆๆๆๆๆๆ
อมยิ้ม เงยหน้ามองต้นเสียง ‘ก่อก’ ลุกไปชงโอวัลตินหวาน ‘น้ำตาลหมดโรงงาน’ ที่เผ่าชอบ วันนี้น้องตามผมมานั่งทำรายงานที่ไซต์งาน วางโอวัลตินลงบนโต๊ะ ต้นเสียงก่อกเงยหน้าบูดขึ้นมามอง
“พี่โย..เผ่าทำไม่ได้ คิดไม่ออกเลยอ่า” น้องโอดครวญ ลูบหัวทุยก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ
“ไหนมาดูซิ” จรดดินสอวงกลมข้อความที่เผ่าต้องตีความและสอนให้อย่างใจเย็น..
“เผ่า!!” น้องเอาแต่จิ้มปลอกปากกาเล่นบนนิ้วผม..ซนไม่เลิก ปากยื่นยาวกับดวงตาขี้เล่นทำอารมณ์ดุผมอ่อนลง
“ถ้าตั้งใจทำ..เย็นนี้พี่พาไปดูหนัง” รอยยิ้มกว้างจากน้องทำใจผมพองโตไปด้วยทุกครั้ง เสียงน้องทวนคำในวงกลมที่ผมติ๊กไว้ และย้ำตลอดว่าเย็นนี้ต้องได้ดูหนัง..ห้ามไปกินเหล้า เด็กน้อยในคราบนิสิต
“พี่โย..พี่โย..พี่โย...พี่โย..พี่โย” น้องนั่งเขียนแล้วท่องชื่อผมไปด้วย ลุกไปหยิบงานเก็บวางกองบนโต๊ะ โทรหาพ่อขอพักครึ่งวัน จัดการสั่งงานลูกน้อง เดินกลับมานั่งมองน้องทำงาน..ขนตายาวเป็นแพสีดำ จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากเล็กสีชมพูเรียกชื่อผมตลอดเวลา
“รักเผ่ามั้ย?” จู่ ๆ น้องก็เงยหน้าขึ้นมาถาม..ยิ้มแล้วพยักหน้าให้น้อง เผ่ายิ้มกว้างตอบแล้วลงมือขีดเขียน..ฮัมเพลงเบา ๆ อย่างคนอารมณ์ดี มือข้างที่ว่างของน้องดึงมือผมมาวางที่ไหล่อีกด้าน..
“เขียนถนัดเหรอ?” ถามแต่ขยับเก้าอี้เข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น เลื่อนมือลงมาโอบเอวไว้ทั้งสองข้าง คร่อมขา หน้าชิดแก้ม..ไม่อยากเอาคางเกยไหล่ กลัวน้องเจ็บ
“พี่โยข้อนี้เผ่าเอาอันนี้มาตอบได้มั้ย?” มองตามปากกา แล้วพยักหน้า หันกลับมาทันทีเมื่อ..ปลายจมูกน้องชนแก้มผม ยิ้มเอ็นดูน้อง..เป็นคนทำแต่กลับแก้มแดงเอง จรดปลายจมูกที่ใบหูเล็ก เลื้อยลงไปที่แก้มแล้วสูดความหอมของกลิ่นตัวน้อง กลิ่นเหมือนผิวเด็ก เผ่าไม่ชอบทาแป้ง..แต่แก้มเผ่าหอม ผมชอบดมแก้มน้อง ชอบกลิ่นน้อง..แอบดมก่อนนอนทุกคืน ไม่เคยทำตอนเผ่าตื่น..กลัวน้องอาย
“พี่โย..” เผ่าเตือนเมื่อผมลากปลายจมูกต่ำจนถึงซอกคอ ถอนหายใจยาวที่ไหล่ เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้น้องแล้วผละออกหยิบแก้วโอวัลตินไปวางบนโต๊ะทำงาน
“พี่โย..พี่โย” หันไปตามเสียงเรียก น้องปีนขึ้นไปนั่งบนชั้นวางหนังสือ ยื่นมือออกมาหาเหมือนเด็กขอให้อุ้ม เดินเข้าไปหาฝ่ามือเล็ก จับเบา ๆ และดึงมาโอบรอบคอตัวเองไว้..
“ทำเสร็จแล้วเหรอ?” เผ่าพยักหน้า สองขาหนีบเอวผม..น้องนั่งแบบนี้หน้าผมอยู่ตรงคางพอดีครับ ริมฝีปากเล็กที่พร่ำเรียกชื่อแตะหน้าผากผมแผ่วเบา เงยหน้าขึ้นมองสบตา..เผ่าลากปลายจมูกลงมาตามสันจมูกโด่งของผม ริมฝีปากสีชมพูของน้องไล้ปลายจมูกก่อนจะสัมผัสริมฝีปากผมบางเบา..
“เผ่ารักพี่โย” สบตาสีดำของน้องและหลับตาลงเมื่อเห็นริมฝีปากสีชมพูเคลื่อนเข้ามาหา แทรกปลายลิ้นเข้าไปกลืนความหวานจากน้อง..ปลายลิ้นเล็กสัมผัสตอบผมอย่างไม่ประสา ยิ้มน้อย ๆ และปล่อยให้น้องกลืนความหวานของตัวเองบ้าง นิ้วเผ่าแทรกเข้ามาตามผม..เอียงหน้าให้ปลายลิ้นน้องเกี่ยวพันมากขึ้น..ไม่ได้ยินแม้เสียงเปิดประตูห้องทำงาน
“พ่อ!?..ออกไปเลยยย” น้องผละจากก่อนจะพูดเสียงดัง เสียงประตูปิด..แว่วเสียงพ่อบอก ‘พ่อไปกินข้าวก่อนนะ’ มองน้องทำแก้มป่อง อมยิ้มและเอ่ยถาม
“ทำไมไม่ล็อคประตู/ทำไมพี่โยไม่ล็อคประตู” สบตาแล้วหัวเราะเสียงดัง น้องหน้างอหนักขึ้น แต่แขนยังคล้องคอผมอยู่เหมือนเดิม กอดเอวน้องแน่นขึ้น ริมฝีปากชิดแก้มนิ่ม
“หิวยัง?” เสียงหัวเราะคิก..ย่นคอแล้วกระซิบกลับที่แก้มผม
“อิ่มโอวัลติน” ยิ้มให้น้อง กดริมฝีปากลงที่กลีบปากนุ่มนิ่ม จูบริมฝีปากสีชมพูอ่อน ปลายลิ้นเลาะเล็มแตะชิมทั่วทั้งริมฝีปาก..หวาน หวานโอวัลติน หลับตารับจูบจากเผ่า ไม่อยากให้น้องจูบเก่ง ผมไม่มีเวลาให้..กลัวน้องจะไปจูบสอนคนอื่น
“พี่โย..สั่งข้าวขึ้นมากินกันนะ เผ่าขี้เกียจลง..อยากจูบพี่โย” ยิ้มกับความปากหวาน หันหลัง ประคองก้นน้องขี่หลังมาที่โทรศัพท์ พยักเพยิดให้น้องเป็นคนโทรสั่งเอง เผ่ายกหูโทรศัพท์สั่งข้าว..เสียงหัวเราะคิกคักดังเป็นระยะเมื่อปลายจมูกผมคลอเคลียอยู่แถวซอกคอหอม
“พี่โย..เผ่าจั้กกะจี้55+” ให้น้องนั่งบนโต๊ะทำงาน นั่งลงบนเก้าอี้ กอดเอวแล้วซบหน้ากับอกน้อง
“อีกนานมั้ย?..กว่าข้าวจะมา” กลอกตาไปมา พองลมเข้าปาก สบตาผมแล้วส่ายหน้า ‘ไม่รู้ครับ’ ประคองหน้าน้องด้วยสองมือสาก รอยยิ้มที่เห็นจนชินตา..ทำผมยิ้มตามได้เสมอ น้องเลื่อนลงมานั่งคร่อมตัก เปิดริมฝีปากรับเรียวลิ้น..เกี่ยวกระหวัดแลกความหวานจนเสียงเคาะประตูดังขัดขึ้น..มาเร็วกว่าที่คิด
“พี่เปิดเอง” เช็ดริมฝีปากนุ่มด้วยริมฝีปากตัวเอง อุ้มน้องขึ้นมานั่งบนโต๊ะ หอมแก้มนิ่มอีกครั้งก่อนจะเดินไปเปิดประตูรับข้าวกลางวัน หยิบเงินส่ง ปิดประตู..ไม่ลืมที่จะล็อคประตู เทข้าวใส่จาน หยิบช้อนวางข้าง ยกไปหาน้อง มือเล็กเอื้อมรับจานข้าวมาวางไว้ข้างตัวทั้ง 2 ฝั่ง
“พี่โยอยากกินอันไหนก่อน” ขมวดคิ้วมองจานข้าว..มันก็ยังเป็นข้าวผัดทะเลเหมือนกันทั้งคู่ เผ่าร้อง อ๋อออ ผมเงยหน้ามองน้อง
“อยากกินตรงกลางก่อนใช่ม๊า55+” ยิ้ม ท้าวแขนคร่อมแล้วพรมจูบทั่วหน้าเบา ๆ กระซิบข้างหู
“กินตอนนี้ไม่ได้..คืนนี้ค่อยกิน” น้องลืมตาแล้วกอดคอแน่น..เพิ่งจะมาเขินหรอกเหรอ? นั่งกินข้าวแล้วบอกน้องให้นั่งทำให้เสร็จ เดินออกไปสั่งช่างคนอื่นว่าบ่ายไม่อยู่ ถ้าไม่มีงานเร่งหรือสำคัญพรุ่งนี้ค่อยคุย ย้อนกลับมาหาน้องก็เจอกำลังเก็บรายงาน..
“ทำเสร็จรึเปล่า?” เงยหน้าขึ้นมายิ้มตอบผม เดินมาพร้อมกระเป๋า ผมยื่นมือไปหยิบมาถือไว้เอง น้องเอื้อมมือโอบเอวแล้วซบที่ไหล่..ขี้อ้อน
พาน้องมาห้างใจกลางเมือง ดูโปรแกรมหนังและให้น้องเลือกเอง ผมดูแนวไหนก็ได้..นิ้วเรียวชี้ไปที่ป้ายหนังฆาตกรรม พนักหน้ารับรู้แล้วเดินไปซื้อตั๋วมา 2 ใบ เลือกที่นั่งริมสุดและบนสุด..มันส่วนตัวดี เผ่าเดินวุ่นอยู่กับป๊อบคอร์นและเป๊บซี่ เคยดุว่าเป๊บซี่มันไม่ดี กัดกระเพาะอาหาร น้องก็ย้อนผมว่า ‘แต่มันไม่ได้ทำให้ตับแข็งนะพี่โย’ ผมไม่ได้ติดเหล้า..ตับจะแข็งได้ยังไง? เดินถือขนมกับน้ำเข้ามาในโรง บอกตามตรงว่าจำเนื้อเรื่องไม่ได้เลย ไม่ได้หลับ..แต่ต้องคอยดูแลคนหลับ น้องหลับตั้งแต่ 10 นาทีแรก มือโอบไหล่บาง อีกข้างคอยประคองให้ศรีษะทุยอยู่บนไหล่ หนังจบก็ปลุกน้อง..
“เผ่า..เผ่ากลับบ้าน..ตื่นเร็ว” งัวเงียตื่น แต่กลับคว้าคอมากอดแน่น..ขี้เซา หอมผมนิ่มแล้วค่อย ๆ ดึงมือน้องออก จรดปลายจมูกที่แก้ม กระซิบอีกครั้ง..
“ตื่น..กลับบ้านกันเผ่า หนังจบนานแล้ว” น้องลืมตาตื่นเต็มตา เหลียวมองจอหนังที่ขึ้นตัวหนังสือเต็มจอ หันมามองผมช้า ๆ ขยี้ตาด้วยหลังมือ ลุกขึ้นยืนแล้วจับชายเสื้อให้ผมเป็นคนเดินนำออกไป ออกจากโรงหนังก็พาน้องไปนั่งกินข้าว กลับบ้านน้องก็รีบอาบน้ำมานอนรอผม
“พี่โย..เผ่ายังเจ็บอยู่เลย นอนกอดเผ่าเฉย ๆ นะ” กระชับกอด แล้วลูบหลังน้องแทนคำตอบ..ผมจะพยายามควบคุมอารมณ์ จะไม่กอดน้องแรง..ไม่ให้น้องเจ็บ
“พี่โยรักเผ่า..จะรักคนเดียว” น้องยื่นจมูกมาแตะแก้มผม พยักหน้าที่ซอกคอเบา ๆ..
ผมแสดงความรักกับน้องได้เท่านี้..เท่าที่คนกระด้างอย่างผมจะพอทำให้น้องได้..
“พี่รักเผ่า” จะรักจนกว่าจะหมดลม
..พี่โยสัญญา..
.................................
แถม
.
.
ปลายนิ้วแข็งแรงลูบไปตามแนวกระดูกสันหลัง ลมหายใจและปลายลิ้นร้อนลากไล้ไปตามโครงหน้า จมูกสูดดมความหอมแก้มเนียนสองข้าง เสื้อถูกถอดไปพร้อม ๆ กับกางเกง..
“อือ..พี่โย” ปิดปากที่เรียกชื่ออยู่ตลอดเวลา..ฉกลิ้นเกี่ยวพันตวัดรัดจนลืมหายใจ ผละออกให้น้องได้มีอากาศเข้าปอด ริมฝีปากชื้นสัมผัสยอดอก เม้มเบา ๆ..เผ่าบิดตัวตามแรงอารมณ์ เลื่อนริมฝีปากลงมาตามหน้าท้องไร้ไขมัน แต่ไม่มีกล้ามเนื้อเหมือนผม แตะปลายลิ้นชิมส่วนอ่อนไหว ปรนเปรอตามความยาวอย่างช้า ๆ เสียงสำลักอากาศจากน้องทำให้ผมเร่งความเร็วของข้อมือและริมฝีปาก..
“อ่ะ..ฮ่าห์..” รูดรั้งเอาน้ำรักใส่ฝ่ามือจนหมด มืออีกข้างลูบหน้าเล็ก สบตาปรือปรอย จูบริมฝีปากชื้นสีชมพูด้วยความรัก ลูบไล้ผิวเนียนไปทั่ว กดนิ้วโป้งเข้าสำรวจทางเข้าอย่างไม่รีบร้อน ช่องทางบีบรัดนิ้วจนอยากจะเปลี่ยนเป็นความร้อนของตัวเองทันทีโดยไม่ต้องเสียเวลาหล่อลื่น แต่..เผ่าจะเจ็บ ท่องไว้ว่า..อย่าทำน้องเจ็บ กัดฟันแน่น หายใจเข้าและผ่อนออกช้า ๆ ..รอจนน้องพร้อม น้ำรักของน้องถูกละเลงลงบนความร้อนของตัวเองจนหมด แทรกเข้าไปอย่างใจเย็น สัมผัสอ่อนโยนจากผมทำให้น้องแปลกใจ..
“พี่โย..ทำไมวันนี้..อือ” จูบริมฝีปากช่างซักช่างถาม ขยับเอวไม่เร่งร้อน รับความสุขไปพร้อมกัน..จนร่างกายผมทนไม่ไหว
“เผ่า..ซี้ดดด” แหงนหน้าสะบัดไปตามแรงอารมณ์ ดึงน้องมากอดเมื่อความสุขระเบิดพร่างพราย..
“รัก..รัก..” ตระกองกอดน้องไว้กับอก แรงน้อยนิดโอบกอดตอบผมเบามือ
“เผ่าก็รักพี่โย.." ยิ้มให้คนช่างพูด ถอนความต้องการออก ลุกไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวน้อง กอดแล้วหลับไปพร้อมกัน
อย่างน้อยผมก็ได้รู้..ความต้องการรุนแรงสามารถควบคุมได้หากเราพยายาม ปลายลิ้นดันสำรวจฟันว่ากร่อนบ้างรึเปล่า? ควบคุมโดยการกัดฟัน..คงต้องกินอาหารที่ไม่แข็ง ไม่เย็น
เพราะตอนนี้..
..ผมเสียวฟันครับ..
..........................................
นี่เป็นฉากกุ๊กกิ๊กจุ๊กจิ๊กหนุงหนิงงุ๊งงิ๊งของน้าโยกับเผ่าที่จิตั้งใจให้บังเกิดมีค่ะ
ในที่สุดน้องกับน้าก็มีฉากนี้กับเค้าบ้าง.. -///- (แอร้ยยยยยย)
น้องน่ารักที่สุดในโลก..น้าเท่ห์ที่สุดในกาแล็คซี่
ขอบคุณที่ติดตามค่า
:pig4: :กอด1:
ปล.เป็นของแถมที่ยาวและติดเรทที่สุดที่จิเคยแถมค่ะ >//<
ปล.2 น้องพิกับน้องไทไม่เกินอาทิตย์นับจากวันนี้ค่ะ(จริงจัง..งานท่วมหัว555+)
ปล.3 คุณนุ้นนนนนนนน ปาดจิตลอดดดด55+ จุ๊บุๆๆๆๆๆ
-
อรั๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หวานมากกกกกกกกกกกกกกกก งื้ดๆ คุณจิๆๆๆ อยากกินโอวัลตินน้ำตาลหมดโรงงานบ้าง
คุณจิ คุณจิ คุณจิ........กอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เขินนะคะ เขินม้ากมาก แต่ก็อ่านต่อไป
น่าโย เท่อ้ะ เท้เท่.....น้องเผ่า......ขี้อ้อน...ขี้เซา แล้วก็ขี้..รัก เนอะ >//////////<
-
อรั๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หวานมากกกกกกกกกกกกกกกก งื้ดๆ คุณจิๆๆๆ อยากกินโอวัลตินน้ำตาลหมดโรงงานบ้าง
คุณจิ คุณจิ คุณจิ........กอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เขินนะคะ เขินม้ากมาก แต่ก็อ่านต่อไป
น่าโย เท่อ้ะ เท้เท่.....น้องเผ่า......ขี้อ้อน...ขี้เซา แล้วก็ขี้..รัก เนอะ >//////////<
กอดๆๆๆๆคุณนุ่นแน่น ๆ
แอร้ยยยยยยย น้ำตาลหมดโรงงานกันไปเลยเนอะคะ55+
ขอบคุณที่ติดตามค่ะคุณนุ่น จุ๊บุุๆๆๆ
-//////////////////-
หน้าใหญ่กว่าเลยต้องเขินมากกว่าค่ะ ^^
-
มาลงชื่อค่า
น่ารักดี หวานดีจ้าา
ขอบคุณสำหรับตอนแถมน้าาาาา
จุ๊บพี่จิแรงๆๆ
-
มาลงชื่อค่า
น่ารักดี หวานดีจ้าา
ขอบคุณสำหรับตอนแถมน้าาาาา
จุ๊บพี่จิแรงๆๆ
กอดน้องกาลแน่น ๆ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ จุ๊บคืนหลาย ๆ ที
-//////-
-
เสียใจที่มันไม่ใช่นิยายแฟนตาซีค่ะ :sad4:
ไม่งั้นป้าจะให้น้องเผ่าไปตามนักบวช นักเวทย์หรืออะไรก็ตามแต่มาชุบชวิตให้พี่โย!!!! :o12:
เป็นเรื่องที่ยิ่งแต่งหวานเท่าไหร่ก็ยิ่งเศร้าค่ะ ความสุขอยู่กับเราไม่นานจริงๆ :o12:
-
เสียใจที่มันไม่ใช่นิยายแฟนตาซีค่ะ :sad4:
ไม่งั้นป้าจะให้น้องเผ่าไปตามนักบวช นักเวทย์หรืออะไรก็ตามแต่มาชุบชวิตให้พี่โย!!!! :o12:
เป็นเรื่องที่ยิ่งแต่งหวานเท่าไหร่ก็ยิ่งเศร้าค่ะ ความสุขอยู่กับเราไม่นานจริงๆ :o12:
กอดดดดค่ะ โอ๋ๆๆๆ น้องกับน้าเค้าก็รักกันในแบบของเค้าเนอะคะ ถ้าเราไม่รู้ตอนจบก่อนเราก็คงไม่เศร้าอ่ะเนอะ *กอดแน่น* ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
-
โยซาดิสต์เหรอ อร้าย ไม่รู้อะ เรายังไม่ได้ตอนพิเศษอะคะ
ส่งให้เราด้วยได้มั้ยคะ พลีสสสสส :sad4:
-
โยซาดิสต์เหรอ อร้าย ไม่รู้อะ เรายังไม่ได้ตอนพิเศษอะคะ
ส่งให้เราด้วยได้มั้ยคะ พลีสสสสส :sad4:
กอดดดค่า จิว่ามันเป็นความชอบส่วนบุคคลอ่ะค่ะ เดี่ยวส่งให้ค่ะ..ยังไงรบกวนบอกด้วยนะคะถ้าได้รับแล้ว หลังไมคืก็ได้ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
-
มาท่อมๆ มองๆ คุณจิตั้งแต่เห็นหัวข้อว่าเปลี่ยนแล้ว
เห็นกำลังตอบเม้นท์อยู่คะ ยังไงๆ ก็คิดว่าบ่ายๆ คงได้อ่านแน่ๆ
แวะมาอีกที มีคนตัดหน้าไปแล้ว ฮ่าๆๆ
น้ากับน้องน่ารักดีจริงๆ น้าโยก็ห้าวๆ แข็งๆ แบบลูกผู้ชายตัวจริงเสียงจริง (ยิ่งกว่าred bull extra + M 150 เสียอีก)
ส่วนน้องนี่อ่านๆ ไป ยังกะมีหูแมว หางแมว โผล่มาเลย ทั้งอ้อน ทั้งประจบ
แถมเวลาดุก็แยกเขี้ยวตะปบกัด จนคนเจอกระอักไปเลยทีเดียว แล้วน้าจะหนีไปไหนพ้น :laugh:
ถึงจะจบแบบน้าโยตายไปมันดูเศร้าก็จริง
แต่ในชีวิตจริงก็ไม่จบแบบแฮปปี้ไปทั้งหมด แล้วก็นิยายที่สนุกย่อมต้องมีหลากหลายรสชาติ
ให้คนอ่านได้ประทับใจ อย่างน้อยๆ คนเราตายไปแค่ร่าง แต่ความจำและความระลึกถึงย่อมเป็นนิรันดร์มากกว่านะคะ :กอด1:
-
555555 กัดฟันข่มอารมณ์ความซาดิสต์ จริง ๆ แล้วมันช่วยได้จริงรื๊ออออ
ขำตอนที่บอกว่า ต้องกินอาหารอ่อน ๆ เพราะเสียวฟัน
ก็แหมนะ เพื่อความรักยอมทำได้ทุกอย่างจริง ๆ
-
^
^
^
เข้ามากอดคุณwan_sugi เพราะบรรทัดสุดท้ายโดยเฉพาะค่ะ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด (นานมากด้วยงิ)
(อุยๆ เผลอจิ้มทะลุผ่านพี่iforgiveเลย ขอโทษนะคร้าาาาาาาา *o*)
-
มาท่อมๆ มองๆ คุณจิตั้งแต่เห็นหัวข้อว่าเปลี่ยนแล้ว
เห็นกำลังตอบเม้นท์อยู่คะ ยังไงๆ ก็คิดว่าบ่ายๆ คงได้อ่านแน่ๆ
แวะมาอีกที มีคนตัดหน้าไปแล้ว ฮ่าๆๆ
น้ากับน้องน่ารักดีจริงๆ น้าโยก็ห้าวๆ แข็งๆ แบบลูกผู้ชายตัวจริงเสียงจริง (ยิ่งกว่าred bull extra + M 150 เสียอีก)
ส่วนน้องนี่อ่านๆ ไป ยังกะมีหูแมว หางแมว โผล่มาเลย ทั้งอ้อน ทั้งประจบ
แถมเวลาดุก็แยกเขี้ยวตะปบกัด จนคนเจอกระอักไปเลยทีเดียว แล้วน้าจะหนีไปไหนพ้น :laugh:
ถึงจะจบแบบน้าโยตายไปมันดูเศร้าก็จริง
แต่ในชีวิตจริงก็ไม่จบแบบแฮปปี้ไปทั้งหมด แล้วก็นิยายที่สนุกย่อมต้องมีหลากหลายรสชาติ
ให้คนอ่านได้ประทับใจ อย่างน้อยๆ คนเราตายไปแค่ร่าง แต่ความจำและความระลึกถึงย่อมเป็นนิรันดร์มากกว่านะคะ :กอด1:
กอดดดดดแน่น ๆ ค่ะ จิเองยังโดนคุณนุ่นปาดเลยค่ะ55+ นั่นสิเนอะคะ ชีวิตจริงมันไม่แฮปปี้หมดทุกอย่าง..แต่เรามีความรู้สึกดี ๆ มีความทรงจำที่น่าจดจำมันก็พอแล้วเนอะคะ
เม้นท์แทงใจตลอดดดอ่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
แล้วจิก็ถูกพี่ iforgive กับคุณนุ่น(จอมปาด) ปาดอีกครั้ง
อาห์..เรียบเนียน เกลี้ยงเกลา o18
-
555555 กัดฟันข่มอารมณ์ความซาดิสต์ จริง ๆ แล้วมันช่วยได้จริงรื๊ออออ
ขำตอนที่บอกว่า ต้องกินอาหารอ่อน ๆ เพราะเสียวฟัน
ก็แหมนะ เพื่อความรักยอมทำได้ทุกอย่างจริง ๆ
กอดดดค่า กัดฟันข่มใจนี่ยังไม่เคยลองกับภารกิจแบบนี้ค่ะ..จิจะลองดูนะคะ -////- ขอบคุณที่ติดตามค่าาา
^
^
^
เข้ามากอดคุณwan_sugi เพราะบรรทัดสุดท้ายโดยเฉพาะค่ะ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด (นานมากด้วยงิ)
(อุยๆ เผลอจิ้มทะลุผ่านพี่iforgiveเลย ขอโทษนะคร้าาาาาาาา *o*)
กอดดดคุณนุ่น จิก็ชอบเม้นท์ของคุณ wan_sugi เหมือนกันค่ะ กอดจุ๊บๆๆๆๆ
-
ก่อนอื่น ขอบคุณสำหรับของแถมน๊า
ตอนนี้คนละแนวกับของแถมเลยเนาะ
แต่แบบไหนก็ชอบ ก็น้าโยรักน้องเผ่านี่เนาะ
การแสดงความรัก ไม่ว่าจะแบบไหน ก็สร้างความสุขให้ผู้รับได้ทั้งนั้นล่ะ
-
กอดคุณจิค่าา :กอด1:
ชอบๆ ตอนนี้หวาน อิอิ
ชอบที่น้องเผ่าดูยั่วๆแล้วก็ชอบที่น้าโยเรียกแทนเผ่าว่า "น้อง" ตลอดด้วยอะ
รู้สึกว่าแบบก็เอ็นดู+รักมากๆเลยอะค่ะ ><
ปล. สอบเสร็จแล้ว TT รู้สึกเหมือนเหลือแต่ซากยังไงก็ไม่รู้ 555 ยากไปไหนนนนนน~~~~
-
เสียวไปด้วยคน อูยยยยยยย ทั้งเจ็บทั้งสยิว ทำไปได้คนเรา
-
เผ่าน่ารัก น้าโยก็น่ารัก
มีกัดข่มอารมณ์ด้วยนะเนี่ย เพราะรัก น้าโยยอมได้ น่ารักมากกกกกกกกก
เป็นกำลังใจให้คุณจิค่ะ ^^
-
ปาดพี่จิไม่ได้แต่มากรี๊ดแทน~
พี่จิอ่า แล้วหลังจากโยม่องเผ่าได้เจอใครอีกมั้ยเนี่ย -_-'?
-
หวา(ม)นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก :o8:
อิอิ ของแถมพอๆกะเนื้อเรื่องเลย :laugh:
-
ตอนนี้หวานมากเลย :o8:
น้าโยสุดยอด ยอมข่มอารมณ์เพื่อน้อง น่ารักสุดๆเลย
น้องก้อน่ารักจริงๆ ขี้อ้อนสุดๆ
จิ บรรยายได้เห็นภาพความรักของทั้งสองคนเลย o13
ปล. :กอด1: จิ แน่นๆๆ หลายๆที อิอิ
-
อ่านตอนนี้ไปทั้งน้ำตาค่ะ
สั้นๆง่ายๆ
เศร้าหง่ะ หวานๆปนเศร้า
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
ตอนนี้ของน้าโยกับเผ่า ช่างอ่อนหวาน อ่อนโยนมากๆ
น้าโยก็ยอมเพื่อเผ่า เผ่าก็อ้อนน้าโยงุ๊งงิ้ง :man1:
น่ารักกันทั้งสองคนเลย :o8:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านแป๊ปเดียวมีตอนพิเศษน้าเผ่ามาด้วย น่ารักดีครับ แต่เห็นคุณจิมีตอนพิเศษด้วย ขออ่านด้วยคนครับ
-
หอมแก้ม 1 ครั้ง ค่ะ (ไม่มีสาเหตุ อยากหอมเฉย ๆ)
-
ตอนนี้หวานนน
น้องเผ่าน่ารัก อิฉาน้าโยเป็นที่สุด ด ดด ด
+1 สำหรับตอนหวานๆค่ะ
-
เผ่า กับ น้าโย น่ารักในแบบของคู่นี้อ่ะ
ดูกระหนุงกระหนิงดี เผ่าแบบน่ารักมาขี้อ้อน
แต่ดูตรงไปตรงมา ชอบๆ
-
ในที่สุดน้าโยกับน้องเผ่าก็ได้ไปเหมาน้ำตาลมาทั้งโรงงานเหมือนกัน :laugh:
น้าโยเป็นพวกอารมณ์รุนแรงแต่พยายามอดทนเพื่อน้องเผ่าน่ารักมาก :-[
:pig4:+ :กอด1:ขอให้จิมีความสุขกับการทำงานนะจ๊ะให้สมกับที่ได้นำนิยายที่มีความสุขและหวานๆมาให้อ่าน
-
หึยยยยย
ไม่รู้จะกระโดดกอดใครก่อน
ระหว่างตะเองกะน้องเผ่า
กร๊ากกกก
ตะเองก่อนละกันเนอะ หมับบบบบบบบ
น้องเผ่า หมับบบบบบบ
อ้อนเกินไปแล้วน้่องเผ่า น่ารัก น่ากด คริคริ
โมเม้นสองคนแบบหวานๆ น่ารักไม่เบา
เริ่มคิดถึงน้องไทแล้วหนาาาาา
ตะเองสู้ๆ นะ
-
:กอด1: คุณจิค่ะ
โอ๊ย หวานค่ะหวานตอนนี้ หลังจากที่เคยเม้นว่าคู่คุณน้าหวานไม่เท่าคุณหลาน พอมาเจอตอนนี้ หวานไม่แพ้คุณหลานเลย น่ารักจังค่ะ น้องเผ่าก็อ้อนพี่โยจัง พี่โยไปไหนไม่รอดเลย ส่วนพี่โยก็รักและแคร์ความรู้สึกน้องมากๆเลยค่ะ
ขอบคุณคุณจินะคะที่เอาของหวานมาให้ชิมระหว่างรออาหารหลัก จะรอภาคคุณหลานต่อนะคะ :L1:
-
น้าโยกะน้องเผ่าตอนหวานนี่ก็ไม่น้อยหน้าใครเหมียนกัลย์
-
รออ่านคู่หลาน
-
:-[ น้าวาโยไปหื่นกับเผ่าไว้มาก
หลานพิเลยต้องมาโดนตาไทโยหื่นใส่แทนเลย :laugh:
เอ๊ะ! หรือว่า เป็นเพราะคนมีชื่อโยหื่นเป็นปกติอยู่แล้วหว่า ทั้งวาโย ไทโยเลย ฮ่าๆ :m20:
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่าน้าโยซาดิสจิงๆด้วยอ่ะเอาสะน้องน้ำตาคลอเลย
เฮ้อมันหวานจนน่าเสียดายเลยอ่ะ :m17:
น้าโยกับเผ่าน่าจะอยู่ใช้ชีวิตคู่กันให้นานกว่านี้เนอะแค่คิดเราก็เศร้าแง๊ๆ
แต่นะตอนเค้ามีชีวิตอยู่เค้า2คนรักกันมากก็น่าจะพอแล้วปล่อยวางๆฟู่
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
กินเด็กมันเปรี้ยว เลยทำให้เสียวฟันหรอน้าโย :jul3:
ได้แต่กด + เม้มติดยากติดเย็น ช่วงหลังเลิกงานอ่ะ
คนเข้าบอร์ดแย๊ะแยะ ไม่ว่ากันนะจ๊ะคนสวย :L2:
-
หวานมากค่า :-[ :-[
หลังจากที่อ่านตอนพิเศษ ที่โยแบบว่า :oo1: กับน้องแบบว่า :jul1: :jul1:
โยต้องพยายามมากเลยนะเนี่ย :m15:
อย่าฝืนเลย ยังไงน้องเผ่าก็รักอยู่แล้ว แต่สงสารน้องก็เข้า แต่น้องอาจจะชอบก็ได้ o18
-
ชอบน้าโยนะ น้าโยมองไปเหมือนจะกระด้าง หยาบ แต่เวลาอยู่กับเผ่า
ผู้ชายคนนี้ก็เป็นแบบฉบับผู้ชายที่อบอุ่น รักน้องเผ่า และน้าโย มาก
-
คนแต่งรร.ปรินส์นี่เชียงใหม่ป่ะ
ถ้าใช่รร.เค้าอ่ะ เคืองงงง ฮ่าๆๆ
เพิ่งตามมาอ่านซอรี่ คับ ไรท์เตอร์
-
มาไม่ทันยกมือขอตอนพิเศษแถมท้าย
ขอตอนนี้ยังทันไหมคะเนี่ย
เหมือนคนอื่นๆ ที่อยากบอกว่าน้าโยกับเผ่าได้อยู่ด้วยกันไม่นานเอง
น่าเสียดายตรงนี้ที่สุดเลย
-
โยกะเผ่าทำเอาเคเรสตารอลสูงขึ้นเลย กรื๊ด หวานไปไหน
-
:m25: :m25:
-
ตอนที่ 27
แสงสลัวน้อยนิดริบหรี่เยี่ยงแสงจากตูดหิ่งห้อยในห้องคหกรรมทำให้ผมยิ่งต้องขยับเข้าหาสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในห้องด้วยกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้..สิ่งมีชีวิตที่ผมพาดพิงถึงเมื่อครู่หลบเลี่ยงการขอความอบอุ่นจากผมด้วยการลุกหนีไปนั่งอีกมุมห้อง มองตามตาละห้อย ถอนหายใจช้า ๆ และนับ 1-10 ในใจ อย่างน้อยเค้าก็ไม่เดินหนีออกจากห้องไป..มันก็ยังถือว่าไม่ได้โกรธเอาโล่ห์มากละว้า เดินตามง้อหัวใจตัวเองให้กลับมาเต้นตึกตักยึกยักยุกยิกเหมือนเดิม..
“ไท..ผมแค่อยากช่วยเพื่อน ไม่เคยคิดเอาใจออกห่างนะครับ สาบานได้” กระพริบตาปริบ ๆ หวังใจให้เด็กญี่ปุ่นเหลือบมามองสักนิด หึหึ นี่ล่ะมั้ง ความรู้สึกของคำว่า..หางตาก็ยังไม่แล!! ผมเข้าใจความรู้สึกไทนะครับ แต่ก็อดเห็นใจตัวเองไม่ได้ ไทไม่สมควรงอนผมหนักขนาดนี้นะ..เรื่องของเรื่องน่ะเหรอครับ ฮ่าๆๆๆๆๆ
.
.
.
“อ้อม..คนที่ 3 จากขวา แถวที่ 2” ยืนปักหลักถือสมุดเล่มเล็ก ใบหน้าขึงขังจริงจังยิ่งกว่าชูวิทย์ตอนหาเสียง..ผมจะโดนฟ้องมั้ยครับ?
“คนสุดท้ายของแถวที่ 5 ด้วย..ทางขวาอ้อม” ส่งเสียงกระซิบบอกเป้าหมายคนต่อไป สายตาสอดส่ายหาน้องหลีดให้ครบแบบฟูลทีม..ใช่ครับ ผมรับหน้าที่ช่วยสาว ๆ หาน้องเชียร์หลีดสำหรับกีฬาสีปีนี้อยู่ครับ โอ๊ะ!! สุดยอดของความขาว แต่หน้าตายังไม่เข้าข่ายความน่ารักในระดับผม อืมมม น้องคนนั้นก็ตัวเล็กไป..แต่หน้าตากับบุคลิกใช้ได้ โว๊ววว ทำไมถึงมองข้ามน้องคนนี้ไปได้นะ..ผิวไม่ค่อยขาวมากเท่าน้องหลีดคนอื่น แต่หน้าตานี่ 10 เต็ม 10 เลยครับ!
“อ้อม..คนที่ยืนอยู่หลังสุดน่ะ ไม่ได้อยู่ในกลุ่มใหญ่ นั่นแหละ..” จดจ้องกับหน้าตาแบบลูกครึ่ง ตาอย่างสวยเหอะ..อ้อมกระซิบกลับมาว่าให้คัดได้เฉพาะที่อยู่ในกลุ่ม ถ้านอกกลุ่มเป็นของสีอื่น..ต่อมอยากรู้ผมแทบจะถึงจุดระเบิดเมื่อน้องลูกครึ่งไม่ได้อยู่สีเดียวกับผม ผมไม่เคยเห็นน้องเค้ามาก่อนเลยครับ..พลาดไปได้ยังไงเนี่ย?
“..ไปกินข้าวเที่ยงกันเถอะ ครบแล้วใช่มั้ยครับอ้อม?”..เสียงประกาศิตจากฟากฟ้าดังผ่ากระหม่อมผม ‘เปรี้ยง’ แรงฝ่ามือที่กระทบไหล่ดังจนน้องหลีดที่ยืนข้างหลังผมตกใจร้อง ‘อุ้ย!’ ไม่รอฟังคำตอบจากริมฝีปากสีส้มอมชมพูแลดูสุขภาพเยี่ยมของผม เด็กญี่ปุ่นออกแรงโอบไหล่และบีบกระชับมือจนแอบนึกว่ามันจงใจบีบให้ปวดแปลบ เมื่อคืนดูพยากรณ์อากาศ..ไม่เห็นบอกซักคำว่าพายุจะเข้า กรมอุตุฯโกหกพกลมขี้จุ๊เบ่เบ๊ะชิบหาย!!
กลับเข้ามาในห้องส่งดีกว่าครับ ไอ้คำที่บอกต่อหน้าเพื่อนว่าให้ไปกินข้าวน่ะ..เฟคให้ผมตายใจต่างหาก ไทลากผมเข้ามาในห้องคหกรรมที่อากาศด้านในเบาบางมาก เรียกได้ว่าความกดอากาศต่ำกำลังแรงพัดผ่านเข้ามาสู่ประเทศไทยฝั่งตะวันตก(ชะตาชีวิตผมกำลังตกครับ) มรสุมตะวันตกเฉียงใต้(อารมณ์ไทตอนนี้ครับ แล้วหมู่บ้านไทอยู่ทางทิศนั้นด้วย)ที่พัดปกคลุมทะเลอันดามัน ภาคใต้ และอ่าวไทยมีกำลังปานกลาง ทำให้บริเวณดังกล่าวมีฝนกระจายและตกหนักบางแห่ง ส่วนคลื่นลมบริเวณทะเลอันดามันมีกำลังแรงขึ้น ขอให้เด็กหนุ่มนัยน์ตาสวยอย่างผมระมัดระวังอันตรายในการคัดน้องหลีดในระยะนี้
อนึ่ง บริเวณความกดอากาศสูงจากประเทศญี่ปุ่นจะแผ่ลงมาปกคลุมประเทศไทยช่วงล่างตั้งแต่บัดนี้จนถึงปิดเทอม ทำให้ช่วงล่างของผมอาจได้รับความกระทบกระเทือนถึงขั้นสะโพกครากในขณะที่ร่องมรสุมพาดผ่าน จึงขอให้เด็กหนุ่มหน้าตาดีอย่างผมระมัดระวังอันตรายจากภาวะฝนตกหนักในช่วงนี้ไว้ด้วย...กูทำนายเองยังจะแม่นกว่าว่ะ55+
กลืนน้ำลายเหนียวลงคอก่อนจะยิ้มเอาใจด้วยรอยยิ้มที่ใช้ได้ผลกับคนนับแสนมาแล้ว ดวงหน้าหล่อใสสะบัดพรืด อ่า..ประกายความสดใสคงยังไม่เข้าตา ยื่นนิ้วก้อยไปแตะไล้แถวนิ้วเด็กญี่ปุ่น สะกิดนิดหน่อยพอน่ารัก ผลลัพธ์ที่ได้กลับมายิ่งทำให้ผมอยากจิกทึ้งหัวตัวเองแล้วโขกกับมุมโต๊ะเอาให้เลือดอาบเรียกร้องความสนใจจากแอนตาซินชิบหาย..ไทสะบัดมือหนี แถมยังมองผมด้วยสายตาเจ็บปวด ผมยังไม่ได้ไปมีอะไรกับใครซักหน่อย..กล่าวหาผมด้วยสายตาแบบนี้ด่าผมออกมาตรง ๆ เถอะ!! มันเจ็บนะ!!
“ผมเคยบอกพิไปแล้ว..ถ้าพิอยากจะมีใครนอกจากผม หรือชอบใครนอกจากผม ขอแค่บอก แค่พิบอกผมถอยให้ได้เสมอ..แต่ไม่ใช่แอบทำแบบนี้ พิชอบน้องคนไหนล่ะ?” ..เหมือนถูกถีบแสกหน้าแล้วเอาตีนมาลูบละเลง คิดไปไกลแบบนั้นเลยเรอะ!?
“..ผมไม่เคยคิดอะไรแบบที่ไทกำลังคิดเลยนะ ไม่เคยชอบใครนอกจากไทเลยจริง ๆ ผมแค่ไปช่วยอ้อมคัดน้องหลีด..โอเค ผมไม่โกหกว่าเป็นคนเข้าไปขออ้อมคัดหลีดเอง” มือที่ผมดึงมากุมชักออกช้า ๆ สายตาเจ็บปวดเมื่อครู่เพิ่มกำลังความเสียใจหนักขึ้นร้อยเท่าพันทวี..ไม่รีรอที่จะเอื้อมมือคว้าเอวหนาเข้ามาในวงแขน หน้าชิดติดใบหู..อย่าได้คิดกันเชียวว่าผมจะเข้าไปทำอนาจารกับไท นี่มันในโรงเรียนครับ ถึงจะอยู่ในที่รโหฐาน เด็กคนอื่นสิงอยู่ในแคนทีนแย่งข้าว แย่งอากาศกันหายใจอยู่ในนั้นจนเกือบจะทั้งโรงเรียนเลยก็เหอะ!!
“ผมไม่มีเจตนาหาใครมาแทนไทครับ ไม่ได้ชอบใครนอกจากไท แต่ที่ไปคัดน้องหลีดอ่ะ..ผมแค่อยากช่วยอ้อม จริง ๆ นะ แล้วก็อยากดูสาว ๆ น่ารัก ๆ เท่านั้นเอง ไม่ได้ไปนั่งจีบใคร..ไม่มีใครมานั่งจีบผมด้วย ไท..ไม่มีใครมาชอบผมหรอกน่า” เด็กญี่ปุ่นหันมามองผมเต็มตา ถอนหายใจยาว..
“ทำไมไทไม่อยากดูสาว ๆ ล่ะ แล้วไทก็ไม่อยากยิ้มให้คนโน้นคนนี้ด้วย..ถ้ายังรักไทอยู่ ขอนะพิ..อย่าทำแบบนี้อีก อย่าเที่ยวให้ความหวังคนอื่น อย่ายิ้มให้ใคร อย่าสนใจใคร..นอก จาก ผม!!” สบตาจริงจังคู่นั้น พยักหน้าตอบทันควันแล้วกอดเด็กญี่ปุ่นแน่น..ไทไม่เคยเชื่อว่าผมรัก รักผู้ชายได้อย่างเต็มหัวใจ เวลาแค่นี้มันคงยังไม่พอสินะ..คงต้องให้เวลาช่วยด้วยสินะครับ
“อืม..ไม่ทำแล้ว ไม่ไปคัดหลีดแล้ว” นั่งกอดโยกตัวไปมาได้พักใหญ่ กระบวนการหลั่งกรด ไฮโดรคอริก แอซิด ในกระเพาะอาหารผม เรียกความสนใจจากไทจนได้..ในที่สุดเวลาให้อาหารสัตว์ก็เริ่มต้นขึ้น ก็มันจวนจะบ่ายอยู่แล้ว ข้าวซักเม็ดยังไม่ตกกระทบกระแทกพื้นผิวหลุมดำ(กระเพาะอาหาร)ผมเลยครับ
“ไปกินข้าวกัน..ไทถือว่าพิสัญญาแล้วนะครับ” ยิ้มให้ก่อนจะจับมือไท ยกมาหอมเน้นที่นิ้วก้อย..
“สัญญา” เด็กญี่ปุ่นยิ้มกว้างตอบกลับมา ดึงมือตัวเองอออกจากการเกาะกุมเหนียวเป็นยางตุ๊กแกของผม จูบคืนที่ริมฝีปากบางเบา..
“รักษาสัญญาด้วยนะครับ” ..คำพูดอ่อนหวานออกจากริมฝีปากอ่อนโยน แต่แววตาดุดันที่ขัดกันอย่างเปลือกทุเรียนกับสำลี ทำผมหายใจไม่ทั่วท้อง..ใครจะกล้าผิดคำพูดวะ!! เดินออกมากินข้าวพร้อมกันแบบไม่แคร์สื่อ เย็นก็ซ้อมบาส ปีนี้ผมลงเป็นตัวจริงครับ นั่งชิวอยู่ข้างสนามบาส มองพี่ ม.ปลายคัดนักบาสลงเตรียมทีมกีฬาสี พี่โป้งกับเต๋านั่งอยู่ข้างหลังผมครับ แกล้งหยิบไอพอดของไทขึ้นมา เอาหูฟังยัดใส่หูทั้งสองข้าง ทำทีกดยุกยิกแล้วฮัมเพลงเบา ๆ ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่า..บรรยากาศของเต๋ากับพี่โป้งดูซอฟท์ลงเยอะเลยครับ
เมื่อก่อนแทบจะไม่มองหน้ากันด้วยซ้ำ..แต่เดี๋ยวนี้...
“ไปดูซ้อมวิ่งมั้ย?..พี่โป้ง” น้ำเสียงไม่แข็งกระด้างโพล่งออกจากปากเต๋า..กระเถิบก้นเข้าไปใกล้อีกนิด จะได้ยินแบบชัดขึ้นอีกหน่อย
“อืม..แต่เย็นหน่อยนะ ต้องซ้อมบาสก่อน..รอกลับพร้อมกันนะ” อมยิ้มมุมปาก..อยากซักเต๋าเหลือเกินว่าเสื้อที่มึงซื้อมาใส่คู่น่ะ..อีกตัวอยู่กับพี่โป้งรึเปล่า?55+ การสื่อสารและการกระทำของมึงมันส่อให้กูคิดจริง ๆ ล้มตัวลงนอนบนตักเต๋าแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย กอดอก หลับตานิ่ง..รอว่าคู่นี้จะทำยังไง?
“..มึงไปนอนดี ๆ พิ” หรี่ตามองข้างหนึ่งเห็นเต๋าลนลานดันหัวผมออกจากตัก ตามองพี่โป้งขอความเห็นใจ..พี่โป้งยิ้มบางตอบ..เต๋ายิ้มหล่อและหยุดเสือกไสผม ฮู้ยยยยย ไอ้เต๋าสตรอว์เบอร์รี่ ลุกนั่งพรวดพราด ถอดหูฟังออกจ้องหน้าเต๋า
“เต๋าไม่รักพิแล้วเหรอ?.. เมื่อก่อนยังขอนอนกอดอยู่เลย เดี๋ยวนี้แค่นอนตักยังผลักไสไล่ส่ง..เจ็บช้ำตรอมตรมที่สุดอ่ะ” กระแดะแค่พอให้ไม่ทุเรศตัวเอง กระเถิบเข้าไปหาพี่โป้งกอดไหล่ใส่มารยา..แล้วหันไปยิ้มหวานให้..
“พี่โป้งก็ไม่ค่อยสนใจพิเลยนะ ไม่มีมากอด ไม่มาเล่นเหมือนเมื่อก่อน..กลัวใครจะเข้าใจผิดรึไง?..รึพี่โป้งมีใครแล้ว?” พี่โป้งกระอักกระอ่วน..ทำยังกะที่ผมพูดมันเรื่องจริงงั้นล่ะ55+ ขำก๊ากเสียงดัง กระโดดลงมาช่วยพี่อ้นคัดบาส แบ่งทีมเป็น 2 ทีมแล้วเริ่มเล่น..หันไปอีกทีสองคนนั่นหายไปไหนแล้วไม่รู้ สงสัยว่าคงไปเคลียร์กันแหง ปีนี้บาสสีผมน่ากลัวครับ..น่ากลัวจะไม่ได้เหรียญอะไรเลย ไม่มีตัวจี๊ดให้อุ่นใจเลยซักตัว แต่ก็ไม่แน่ครับถ้าซ้อมหนักและเข้าขากันดี ๆ เหรียญทองแดงคงไม่ไกลเกินฝัน..นี่ผมหวังน้อยนะครับ555
“พรุ่งนี้เจอกันพี่..” ร่ำลาพี่ ๆ แล้วโบกมือส่งน้อง ๆ ทีมบาสในฝัน กดโทรหาไทออดอ้อนอธิบายว่าติดภารกิจระดับชาติที่ต้องเอามาตีแผ่ให้ประชากรวายได้เสพภายในวันนี้แล้วนัดเจอกันที่บ้าน ผมจะกลับพร้อมเต๋าครับ..ฮี่ฮี่
“มึงอยู่ไหนไอ้เต๋า..กูรอที่รถมึงเนี่ย” กดโทรตามมัน..ทำไมผมจะไม่รู้ว่าไอ้เต่านัดกับพี่โป้งไว้ว่าจะกลับบ้านพร้อมกัน..รึจะเสือกมันต้องให้สุดครับ! หน้าบูดบึ้งผึ้งรุมโทรมของเต๋ากับรอยยิ้มลดโลกร้อนของพี่โป้งทำผมอดอมยิ้มไม่ได้..เก็บอาการไม่อยู่เลยนะไอ้เหี้ยยยยยยยยย
“พิ..มึงไม่กลับพร้อมไอ้ไทเหรอ?” เสียงแข็ง สั้น ห้วนของเต๋าไม่ทำให้ผมเกิดอารมณ์โกรธ ตรงกันข้าม..มันทำให้ผมลั้ลลาที่สุดในรอบปี
“กูอยากกลับกับมึงเหมือนเมื่อก่อน..ไม่ได้รึไงเต๋า?” มันถอนหายใจแล้วหยิบหมวกกันน็อคออกมาสวม..ให้ผมอันหนึ่ง สวมให้พี่โป้งอันหนึ่ง..ทีกับกูไม่เห็นจะมองเชื่อม ยัดเข้ามาซะหูถลอก!! กำลังจะก้าวขาคร่อม เต๋าก็เอ่ยปากร้องขอให้พี่โป้งนั่งหน้า..รักษาพรหมจรรย์ข้างหลังพี่โป้งไม่ให้เกิดมลทินรึไงไอ้เต๋า? หึหึ.. พอถึงหน้าประตูรั้วผมไอ้เต๋าก็บึ่งจากไม่ร่ำไม่ลา เดี๋ยวสวยไอ้เต๋า..กดโทรศัพท์หาแม่เต๋า ถามว่าเต๋าพาเพื่อนมาค้างบ้างรึเปล่า.. ‘ไม่มีนี่คะะน้องพิ..หนูไม่เห็นเข้ามากินข้าวเป็นเพื่อนแม่เลยนะคะ น้องชายกับน้องวินก็ไม่เข้ามากันเลย..เรียนหนัก การบ้านเยอะเหรอคะลูก?’ ตอบคำถามแม่เต๋าให้พ้นตัวแล้ววางโทรศัพท์..มันไม่ได้พาใครมาค้าง อืมมม แสดงว่ามันต้องไปค้างบ้านพี่โป้งแน่ ๆ จะโทรย้อนกลับไปซอกแซกกับแม่เต๋าก็กระไร..ดูจะอยากเสือกเกินปกติไปสักนิด ถอนหายใจกับภารกิจเสือกกู้ชาติแล้วดอลลี่ตัวเองเข้าไปหาไทในบ้าน..ชวนตากินข้าวเย็น ตาถามผมในขณะที่ผมกำลังจะตักข้าวเข้าปาก..
“ปิดเทอมนี้พิอยากไปอยู่กับพ่อรึเปล่าลูก?..เมื่อกลางวันพ่อเค้าเข้ามาหาตา เค้าอยากให้พิไปดูบ้านใหม่เค้าน่ะลูก..” ..ผมไม่สนิทกับพ่อ จำหน้าไม่ได้ด้วยซ้ำว่าหน้าตาเป็นยังไง..ถอนหายใจและตอบตาด้วยสายตาว่างเปล่า..
“งั้นตาจะบอกพ่อให้นะ..ว่าพิต้องดูแลตา คงไปไหนไม่ได้” ตายิ้มและคิดคำตอบให้เสร็จสรรพ ก้มหน้าลงมองจานข้าว..ผมกินไม่ลงครับ ใจหนึ่งก็คิดว่าพ่อคงอยากทำหน้าที่ของพ่อกับผมบ้าง..แต่อีกใจ..
ทำไมไม่ดูแลผมมาตั้งแต่แรก..ทิ้งผมไปกับคนอื่นได้ยังไง!! ตาสอนผมอยู่เสมอว่า..พ่อยังไงก็คือพ่อ..ต่อให้เป็นฆาตกรติดคุก..ก็คือพ่อ ห้ามคิดไม่ดีกับพ่อ เราเป็นลูกต้องนึกถึงพระคุณที่เค้าสร้างเรามา..
ผมกำลังจะเป็นลูกอกตัญญูรึเปล่าครับ..ผมคิดว่าพ่อไม่รักผม ที่พ่อมาหาตาเมื่อกลางวัน พ่อหวังอะไรจากผมรึเปล่า? แรงบีบมือจากเด็กญี่ปุ่นใต้โต๊ะทำให้ต้องเงยหน้าขึ้นมามอง..ยิ้มส่งกำลังใจของไททำให้ความหม่นในใจผมมันละลายไปได้ครับ ยิ้มบางตอบและลงมือตักทอดมันให้ตา ยิ้มยิงฟันให้ตาสบายใจ กินข้าวเสร็จก็ส่งตาเข้านอน..
“วันนี้นอนที่ห้องคนแก่มั้ยหนุ่ม ๆ" ไทยิ้มให้ตาและหันมาพยักหน้ากับผมแรง ๆ ยิ้มตอบเด็กญี่ปุ่นก่อนจะขอตัวมาอาบน้ำ แล้วจะขนที่นอนกับหมอนมานอนห้องตา
“พิอย่ากังวลเรื่องพ่อเลยนะ...ไม่มีอะไรหรอก พิยังมีผมนะ” ทันทีที่ประตูห้องผมปิดลง ไทก็เดินเข้ามาประคองหน้าผมแล้วส่งคำพูดปลุกปลอบเข้ามาในหัวใจ..ยิ้มบาง หลับตารับจูบจากเด็กญี่ปุ่น
ริมฝีปากชื้นจูบแผ่วที่ริมฝีปากผมอ้อยอิ่ง เนิ่นนานกว่าจะผละออก จูบระเรื่อยไปทั่วทั้งหน้า พร่ำกระซิบว่ารักผมแค่ไหน..และไม่มีวันจะทิ้งผมไปไหนเด็ดขาด..รวมถึงปิดเทอมนี้ด้วย ขนที่หูผมลุกซู่อย่างไม่ได้นัดหมาย นึกถึงพยากรณ์ฉบับรวบรัดของตัวเองเมื่อกลางวันยิ่งส่งให้ขนที่หัวลุกชูชันแข่งกันกับขนที่หู อูยยย..หนาวแฮะ
ผละออกจากริมฝีปากหวานปานน้ำผึ้งสวนลุงสะอาด วิ่งเข้าส้วมอาบน้ำรวดเร็วทำเวลาก่อนจะมานอนกกกอดกันกักตุนไว้เผื่อคืนนี้..
เข้าห้องตาได้ก็นอนประกบตากันคนละฝั่ง..
ตาหลับก็แอบเอื้อมมือมาแตะกันเบา ๆ ส่งกันและกันให้หลับฝันดี..
ถึงจะไม่ได้นอนกอดกันผมกับไทก็ฝันดีได้ครับ..
เชื่อผมเถอะ55+
.....................................
แถม
.
.
.
“ปิดเทอมนี้ผมมารับน้องพิไปอยู่บ้านผมนะครับพ่อ” ผู้มีอายุเหลือบมอง ก่อนจะเอ่ยคำเชือดเฉือนจิตใจ..
“พ่อกลัวพิมันจะตกใจน่ะพ่อแสน นี่มันผ่านมาตั้ง 15 ปีแล้วนะ..หลานมันคงไม่นึกอยากเจอหน้าพ่อแล้วล่ะ..” ชายวัยกลางคน ใบหน้าสะกดกลั้นอารมณ์ เข่นเขี้ยวตอบผู้สูงวัยไปอย่างลุแก่โทสะ
“ทำไมลูกจะไม่อยากเจอผม พ่อต่างหากที่กีดกันผมออกจากลูก เด็กมันขาดความอบอุ่นก็เพราะพ่อนั่นล่ะ..ถ้าพระพายอยู่ต้องเสียใจว่าพ่อกับลูกไม่มีโอกาสได้อยู่ด้วยกันแน่ ๆ” ผู้สูงวัยเหยียดยิ้ม..
“คราวนี้พ่อจะให้พ่อแสนเอาไว้ใช้..ติดตัวไปสัก 3 แสน แล้วอย่าย่างเท้าเข้าบ้านนี้มาอีก..นี่เป็นก้อนสุดท้ายที่พ่อจะให้พ่อแสน รับแล้วออกจากชีวิตพิมันไปซะเถอะนะพ่อ..ถ้ายังนับว่าพิมันเป็นลูกเหมือนที่บอกพ่อจริง ๆ” ชายสูงวัยหยิบห่อกระดาษจากมือของลูกน้องคนสนิทยื่นให้แสน ยื่นมือออกไปรับอย่างไม่ลังเล พร้อมสัญญาเป็นมั่นเหมาะว่าจะไม่กลับมายุ่มย่ามอีก ผู้สูงวัยยืนส่งชายวัยกลางคน พอพ้นประตูบ้านก็ทรุดลงนั่งลงบนเก้าอี้..
“ถ้าโยมันอยู่..ไอ้แสนคงไม่กล้าเข้ามาทำแบบนี้กับลุง ขอบใจมากนะช้าง กลับไปเถอะ..ลุงขอนั่งคนเดียว” ลูกน้องคนสนิทเดินเข้าโอบกอดชายสูงวัยด้วยความรัก..
“พี่โยเค้าไปสบายแล้วจ๊ะ ลุงก็เหมือนพ่อชั้นคนหนึ่งนะ..มีอะไรก็เรียกชั้นนะลุง” ลูบหลังมือตอบเบา ๆ และหลับตาลง..ในยามแก่เฒ่าก็ยังมีคนที่คอยพึ่งพาได้
นึกกระหวัดไปถึงลูกชายคนเดียวแล้วสะท้อนในหัวอก หากยอมฟัง และยอมรับการตัดสินใจของวาโย..ลูกชายคนเดียวบ้าง คงไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น..
สัญญากับตัวเอง..ว่าจะมีสติ มีเหตุผลมากกว่าเดิม..
แต่เหนือสิ่งอื่นใด..ขออย่ามีเหตุซ้ำรอยเหมือนลูกชายคนเดียวเลย..ไม่อยากสูญเสียอีกแล้ว
ขออย่าให้มีเลย..
...........................................................
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:กอด1: :pig4:
นั่งจิ้มบวกขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่ติดตามนะคะ
ปล.ขอยกยอดไปตอบเม้นท์พรุ่งนี้นะคะ
ปล.2 จิเหนื่อยมากเลยค่ะ เมื่อกลางวันกลับจากทำบุญก็มานั่งปั่นนิยาย เสร็จก็ไปทำงานต่อ..ขอนอนก่อนนะคะ จุ๊บุๆๆๆๆ ฝันดีทุกคนนะคะ
-
:z13:
แน่ะ! น้องพิแอบเจ้าชู้เหรอคะ????
โชคดีนะเนี่ยที่ตาชวนไปนอนด้วย ไม่งั้นไทคงขอย้ำสัญญากับน้องพิจนภาคใต้ของประเทศไทยโดนมรสุมญี่ปุ่นกระหน่ำแหงเลย 5555
เต๋ากะพี่โป้งนี่ก็ปากแข็งจังเนอะ :o8:
ว่าแต่ .. พ่อน้องพินี่ยังไงกันน่ะ ห่วงลูกหรือหวังอะไร เหอะๆ = ="
ขอบคุณมากค่าา :กอด1: กอดคุณจิเพิ่มพลังให้ค่ะ สู้ๆนะคะ ^^
-
พ่อพิทำไมเป็นคนอย่างนี้ละ เฮ้อ สงสารพิ สงสารปู่ด้วย
-
จิ้ม :oni1:
-
พี่จิ!
มาม่าเหรอ!
ไม่!
ไม่เอามาม่า~!
ต่ายจะเอาหวานๆ เลี่ยนๆ มดขึ้นจอคอม เอาแบบที่นั่งกรี๊ดกร๊าดหน้าคอมไม่เอาแบบกระซึกๆนะ!
T^T
-
สงสารน้องพิ
ทำไมพ่อเค้าเป็นอย่างนั้นล่ะคะ
โชคดีที่ยังมีตากับไทโยซางงง เนอะ
:กอด1:
-
:กอด1:กอดคุณจิแน่นๆ ค่ะ ขอบคุณนะคะที่แม้จะเหนื่อยก็ยังนำน้องพิกับไทมาให้คนอ่านได้เจอ หวังว่าผลบุญที่คุณจิได้ไปทำวันนี้ จะส่งผลให้คุณจิโชคดีในทุกๆเรื่องนะคะ
อ่านตอนแรก นึกว่างานจะเข้าน้องพิซะแล้ว ดีนะที่เคลียร์กันได้ ก็น้องพิเล่นง้อซะน่ารักขนาดนั้น เป็นใครก็ใจอ่อนเนอะ แล้วก็อย่าแอบไปเหล่ใครอีกนะคะ เดี๋ยวจะเจอพายุเข้าของจริงนะ ว่าแต่ว่าน้องลูกครึ่ง 10 เต็ม10 นั่น หวังว่าคงไม่มีบทบาทมาสร้างปัญหาให้พิกับไทอีกใช่ไหมคะ แอบหวั่น
ส่วนเรื่องของเต๋ากับพี่โป้ง เดี๋ยวน้องพิค่อยไปตะล่อมถามเต๋า เดี๋ยวก็ได้คำยืนยันเองแหละเนอะ
แล้วก็เรื่องพ่อของน้องพิ น้องพิก็อย่าเครียดหรือนอยด์นะคะ ยังไงก็มีคนที่รักน้องพิอีกมากคอยอยู่ข้างๆ เสมอ ส่วนคุณพ่อก็ขออย่ามาสร้างปัญหาให้น้องพิอีกเลย สงสารน้องพิ
ปล. อ่านตอนแถม แล้วก็ได้แต่แอบหวังอีกแล้วว่าคุณตาคงยอมรับเรื่องของพิกับคุณตาได้ ความรักที่คุณตามีให้ทั้งคู่ แดละความรักที่พิกับไทมีให้กัน คงพาให้ทั้งคู่ผ่านอุปสรรคทุกอย่างไปได้นะคะ :pig4:
-
อ่านแล้วเศร้าลึกๆ สงสารทั้งตาทั้งพิ
-
คุณตาต้องทำใจยอมรับให้ได้แล้วละครับ ถ้าไม่อยากสูญเสีย
-
น้องพิใครไม่มีใครหรอก มองเฉยๆ น้องไทวางใจได้
ยังไงๆน้องไทก็ที่ 1 ในใจน้องพิ :man1:
อ่านเรื่องพ่อพิแล้วแอบเศร้า พ่อยังไงเนี่ย o22
+ขอบคุณคุณจิค่ะ
:L1:
-
ไท กับ พิ ยังน่ารักเหมือนเดิม
ตาก็ใจเย็นคิดดีๆนะ.....
อย่าให้เรื่องเก่ามันซ้ำรอยเดิม
-
:m16:พ่อก็พ่อเถอะ :angry2:เดี่ยวให้(ผัว)พิจัดการซะเลยนิ
-
:กอด1:คุณจิ
ที่ตาว่าอย่าให้มีซ้ำรอยเดิมคือตาเองจะไม่ให้มันซ้ำรอยเดิมหรือว่ายังไงหละนอ อยากรุ้จริงๆ
ถ้าตารุ้ว่า พิกับไทเป็นคนรักกันจะเป็นไง อิอิ
ไม่เอามาม่าเน้อ
คิดถึงพี่โย น้องเผ่าจัง อิคุอิคุ :z1: :z1:
-
ไทขี้หึงมากจะว่าไทก็ไม่ได้
พิทำตัวให้น่าหึงเอง
มีอย่างที่ไหนไปเหล่หญิง o18
-
ของแถมมีแอบหยอดให้เรากังวลใจเล่นๆด้วยอ่ะ
เง้อออออออออออออออ
-
ขอบคุณค่ะ :z2: :z2:นึกว่าจะไม่ได้อ่านวันนี้ซะแล้ว :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เลวมาก พ่อแบบนี้ สงสารตา
นายไทช่วยพิจัดการเลย
-
ขอบคุณค่ะตะเอง
ตอนนี้มาม่ารสธรรมดา ซดคล่องคอ กร๊ากกก
คาดว่าตอนต่อไปอาจมีต้มยำกุ้ง ซดไม่ดี
อาจมีน้ำหูน้ำตาไหลได้
แอ๊กกกกก ม่ายยยยยน๊า
อ่านตอนนี้ พินิสัยไม่ดีอ่ะ เจ้าชู้ประตูดินจริงๆ อิอิ
ต่อมาแกล้งเต๋าอีก พิเอ๋ยยยยย จริงๆเล้ยยยยย
-
อย่างน้องพิ ไม่ได้เรียกเจ้าชู้หรอกมั้ง
แค่หาอาหารตา พอเป็นกระสัย
อาหารหลักไงก็ต้องเป็น อาหารญี่ปุ่นอยู่แล้วหร่ะ เน๊อะ
+1 จ้า ใกล้มาม่าแล้วใช่มั้ยคะ :L2:
-
พ่อพิเลวได้ใจมาก มีพ่อแบบนี้ไม่มีดีกว่ามั๊ย
ตอนนี้ชอบของแถมมากกกกกกก เป็นนิมิตรหมายอันดีว่าเรื่องของพิกับตาคงไม่ยากเท่าไหร่
ที่จะยากกว่าคงต้องเป็นเรื่องของพิกับไทแล้วล่ะ ไทขี้หึง ขี้หวง ขี้งอนได้อีก น่ารักจริง ๆ
-
เด็กญี่ปุ่น ขนาดหึงๆยังน่ารักเลยอ่ะ
แอบเห็นพี่โป้งกับเต๋าแว๊บๆ
คู่นี้เค้ามีซัมทิ่งกันจริงๆด้วย :-[
หว๊าน หวานมาได้ตั้งนาน
อ่านของแถมจบเนี่ยเครียดเลย
จิจะต้มมาม่าให้กินหรอ ม๊ายนะ :serius2:
-
พิง้อไทได้น่ารักมากเลยค่ะ ส่วนคู่พี่โป้งกะเต๋านี่ต้องมีอะไรๆแน่เลย หุหุ
คุณพ่อของพิทำไมเป็นคนแบบนี้นะ สงสารพิที่มีพ่อแบบนี้
ของแถมตอนท้าย แอบกังวล ถ้าคุณตารู้จะเป็นยังไงหละเนี่ย
เป็นกำลังใจให้ รอตอนต่อไปค่ะ
-
แวะเข้ามากอดทุกคนค่าาา
ยังไม่มีเวลานั่งยาว ๆ ตอบเม้นท์นะคะ..เดี๋ยวมาไล่ตอบทีหลังเนอะ แหะแหะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:กอด1: :pig4:
-
:z13:คุณจิ แล้วก็ :กอด1: คุณจิกับคุณนุ่น เขิน+ขอบคุณมากๆ คะที่ชอบเม้นท์ ไม่นึกว่าจะมีคนชอบด้วย :o8:
อ่านตอนนี้แล้วพิน่าจะไปเรียนด้านอุตุพยากรณ์ได้เลยนะ
กะคาดการณ์สภาวะล่วงหน้าได้ใกล้เคียงเกือบเต็มร้อน ความหึงของไทนี่ยิ่งกว่าพายุฤดูร้อนเสียอีก
อาจเป็นทอร์นาโดลูกแรกที่กำเนิดในคาบสมุทรเอเซียตอ.เฉียงใต้ก็ได้ใครจะรู้
แต่เรื่องของพ่อพิที่มาเอาเงินตา มันดูเลว มันดูแย่ แต่ยังไงคนเป็นลูกที่ยังเด็กอยู่ก็ไม่ควรคิดร้ายคิดไม่ดีเหมือนที่ตาสอนนะถูกแล้วจริงๆ
เพราะการเกลียด โกรธ คนเป็นพ่อแม่ตัวเอง คนที่สร้างชีวิตเราขึ้นมา ทุกข์แรกมันก็เกิดกับตัวเรา ยิ่งคิดร้ายเท่าไร ความเลวร้ายเหล่านั้นย่อมสนองคืนมาให้ตัวเองเท่านั้น เหมือนคนที่ทำร้ายตัวเองตลอดเวลา
พ่อพิทำตัวไม่ดี บาปกรรมนั้นก็ตามสนองแน่ เหมือนอดีตตาทำตัวไม่มีเหตุผล ไม่ยอมฟังใช้อารมณ์ในเรื่องน้าโย ถ้าเป็น ณ ตอนนั้นคนก็ว่าตาว่าผิด
แต่มาถึงตอนนี้ ตลอดช่วงเวลา 15 ปี ที่ตามีแต่ความเจ็บปวดใจเพราะผลจากการกระทำที่ผ่านมา ก็เป็นวัฏจักรซึ่งตาเป็นผู้ก่อเหมือนกัน คนรู้สึกสงสารตา แต่ก็กลับไปแก้ไขหรือทำอะไรไม่ได้แล้ว
หากในอนาคตตารู้ความจริงเรื่องหลาน ก็ต้องอยู่ที่การทำใจ ว่าจะยอมรับได้หรือไม่ ว่าทุกสิ่งคือธรรมดาของสัตว์โลก การเลือกรักใคร่ผูกพัน ก็เหมือนบุญทำกรรมแต่งกันมา สุดแต่ว่าใครสร้างอะไรมาในภพในชาติที่ผ่านมา
เป็นกำลังใจให้นะคะ กอดดดดดดดดดดดดด
-
:กอด1: ด้วย :จุ๊บๆ: ด้วย ให้กำลังใจคุณจิจ้า
เอ่อ... ว่าแต่ตาจ๋ายังทำใจเกี่ยวกับความรักแบบนี้ไม่ได้หรอกรึค่ะ
แอบหวังว่าคงไม่รุนแรงเหมือนรุ่นของน้าโย นะคุณจินะ :m5:
-
สงสารคุณตา :sad4:
ตอนแรกมันเป็นเรื่องที่หวานเจี๊ยบบบบบบเลยนะคะ แต่อ่านไปอ่านมาป้าดราม่าแทนหนุ่มๆ :o12: ไม่รู้อนาคตจะเป็นยังไง
ขอ *กอด* คุณจิ อย่าทำร้ายเด็กๆ เหมือนน้าโยกับน้องเผ่านะคะ (แซดไม่เลิกกับคู่นี้ค่ะ)
ปล. เพิ่งรู้ว่าเรื่องนี้มีหลังไมค์!!!!!!!!! (รึเปล่า? เมื่อกี้เห็นแว้บๆเฉยๆ ถ้ามียังไงรบกวนคุณจิสงเคราะห์กันด้วยนะค๊า :impress2:)
กอดดดดดดดดดดดดดด
-
ถ้าเป็นไปได้ก็
"ไม่อยากให้เรื่องนี้ มีโชคร้าย"
แต่ถ้าเป็นไปไม่ได้ ก็ขอ sad movie แบบจัดหนักไปเลยนะคะ
-
คือที่ตาว่าไม่อยากให้มีเหตุการณ์ซ้ำรอยน้าโย และตาจะคิดให้มาก เพื่อไม่ให้สูญเสีย
ก็ขอให้ตาเป็นอย่างที่คิดนะ น้องไทกับพิจะได้ไม่มีอุปสรรค เพราะที่ได้ฟังตา ตาน่าจะยอมรับ
ได้มากมายแล้ว ไงพิไทเปรม แต่ช่วงนี้น้องไทหึงมากมาย แต่ก็พองามนะ อย่ามาก เดี๋ยวจะน่าเบื่อ
เหมือนไม่ไว้ใจกัน
-
ไทโยซังงอนได้น่ารักมากเลย
พิก็ง้อได้น่าก(อ)ดมากเหมือนกัน
เอิ่ม...อ่านตอนแถมแล้วเห็นแววมาม่าอ่ะ
ขออย่าให้หลายซองนักแล้วกันนะ อิอิ
ยังไงก็ชอบของหวานมากกว่ามาม่าล่ะนะ
ปล. :กอด1: จิแน่นๆๆ คิดถึงมากๆ เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
-
เอ่อ...พิจ๊ะ เราว่าอินคงไม่ได้เกลียดหรอก แต่อาจจะ :L2: มากกว่านะจ๊ะ :laugh:
-
น้องพินี่น่าตีจริงๆเลย ถึงน้องไทจะเจ้าเล่ห์ แต่จริงๆก็ขี้น้อยใจนะ - - (น่าสงสาร)
รู้สึกงานนี้น้องพิจะหลั่นล้ามากไปไหมนี่ ชักหมั่นไส้ คิกๆ
อ่านตอนแถมแล้วเริ่มเห็นแววดราม่า.. 0_0
พ่อน้องพินี่เป็นตัวร้ายหนังไทยสมัยเก่าเลยนี่นา - -
ดีใจที่คุณตาแอบคิดถึงน้าโย ประมาณว่า จะไม่ทำพลาดแบบเดิมอีก
แต่.. (อันนี้สำคัญ) มีแอบขอร้อง ว่าอย่าเจอจะดีมาก .. อ๊าย~~~~~~~
ไม่ทันแล้วค่ะคุณตา ถ้าน้องพิเป็นสาวๆ ก็เรียกได้ว่าเตรียมอุ้มหลานได้เลยค่ะ ก๊ากๆๆ
ฟังเหมือนคุณจิจะเหนื่อยๆ งั้นก็.. :กอด1: โอ๋ๆๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ :pig4:
อ้อ.. จิ้ม+ :z13:จึ๊กๆ (เผื่อจะมีแรงมากขึ้น 55)
-
จิจ๋าคิดถึงจังเลยยย :กอด1: :กอด1: :กอด1:แน่นๆเหมือนงูหลามรัดเหยื่อ :laugh:
หลังๆอ่านแล้วรู้สึกเหมือนอ่านGTOเลยเตง น้องพินี่บ๊องดีแฮะ
ส่วนน้องเผ่ามันก็หวานปนเศร้า แต่ยังไงก็น่าร้ากกกกกกกก
แต่ของแถมอันล่าสุดนี่ดูเหมือนจะแอบมาม่า ไม่เอาน้าเตงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
ในที่สุดก็อ่านทันแล้ว
เห็นชื่อเรื่องตอนแรกไม่กล้าอ่านกลัวเศร้า
ไทโยซัง น้องพิน่ารักมากๆเลย
มีแอบเศร้าบ้างเรื่องของน้าโย สงสารเผ่าอะ
ของแถมตอนล่าสุด แอบกังวลเล็กน้อยถ้าคุณตารู้จะเกิดอะไรขึ้น
+1 ค่ะคุณจิ เป็นกำลังใจให้ รอตอนต่อไปค่ะ
:L2:
-
:mc4: ให้กับตัวเอง ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้วววว
อันดับแรก ขอเรียกนักเขียนว่า พี่จิ น่ะ แฮ่ๆ ตีสนิท
กดเข้ามาเพราะชื่อเรื่องน่าสนใจ แต่พอได้อ่านเนื้อหา มันช่างตรงข้ามกับชื่อเรื่องม๊ากมากกก
มันเป็นเรื่องที่มีทั้งความสุข รอยยิ้ม และหยดน้ำตาจริงๆ(แต่น้ำตามีน้อย ขอเถอะ มีน้อยๆอะดีแล้ววว ไม่อยากร้องไห้เหมือนตอนพี่โย) อ่านตอนพิเศษ ของพี่โย กับน้องเผ่า อ่านไปอ่านมา น้ำตาไหลออกมาเองเลยอะ โคตรเศร้าาา
รุ้สึกดีใจที่ตัดสินใจกดมาอ่านสักที หลังจากเดี่ยวก่อนๆๆมานานแล้ว คิดไม่ผิดจริงๆ
พิ กับไท น่ารักมากทั้งคู่ เล่นเติมความหวานให้กัน จนอ่านไปอายไป เลย ต้องแอบยิ้ม แบบหันหน้าเข้าฝาผนังบ้าน (พี่ชายบ้านตรงข้ามชอบแอบมองเราเล่น เวลาเราทำท่าแปลกๆเค้าชอบมอง เลยต้อง แอบ ยิ้ม อายเค้า 555)
ชอบผองเพื่อนของพิ มากมันเป็นเรื่องของมิตรภาพจริงๆ เพื่อนๆของพิ ก็นะ แอบคิดไม่ซื่อกันเกือบทุกคนเลย ดีอยู่ที่ ไท มันไว มาทีหลัง คว้าไปก่อนสะแล้ว เื่รื่องนี้ยิ่งอ่านก็ยิ่งชอบ ติดเลย อยากได้ตอนพิเศษของทุกคู่เลยอ่ะ (ขอมากไป55) อยากอ่านคู่ของพี่โยมาก ชอบบบบ แต่เสียดายไม่น่ามาตายเลย พี่โย น้องเผ่า "รักจนหมดลมหายใจ" ซาบซึ้งมาก
อ้อ คู๋ของเต๋า ก็ว่ามันแปลกๆอยู๋กับพี่โป้ง ที่ไหนได้ หึหึ แอบมีซัมทิงกันนี่เอง แล้วก็ หมดกังวลไปหนึ่งเรื่อง เรื่องครบครัวทางฝั่งไท ทุกคนยอมรับในตัวพิ หมดแล้ว อิอิ แต่ แอบกลุ้มใจแทนพิเค้าเลย เรื่องตา ตาจะว่ายังไงถ้ามารู้เรื่องเข้า อ่านไปก็เสียวไป ไอคู่นี้มันยิ่งสวีทไม่รุ้สถานที่อยู่ กลัวตามารู้แล้วเป็นลมไปเลยหน่ะสิ หวังว่าตาจะเข้าใจ ถ้าเกิดความลับแตกขึ้นมา
ปล. แอบชอบของแถม มากๆๆ สนุกดี เหมือนได้ดูทีวีอะ มันต้องมีอีกมุมมองนึงที่ยังไม่รู้
ปล.1 พี่จิ แอบเห็นแวบๆว่า ปล.จิมีตอนแถมอีกแบบที่ไม่ได้ออนแอร์..ถ้าอยากอ่านก็แจ้งความประสงค์มานะคะ
จะหลังไมค์ให้ จุ๊บุๆๆๆๆ
ขอตอนนี้ยังทันอยู่ไหมอะคะ อยากได้จังง ขอนะๆๆ พี่จิ :monkeysad:
ปล.2 :pig4: พี่จิ ที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้มาให้อ่านนน
ปล. 3 :L2: และ แอบ กอด พี่จิ แน่นๆ ฮ่าๆ
+1 สำหรับเรื่องราวที่น่ารักแบบนี้ ค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
ให้กำลังใจตาค่ะ ยังไงเรื่องมันต้องมีแน่นอน อยากให้ตายอมรับนะถ้าไม่อยากสูญเสียอีก
พิกะไทเนี่ย น่ารักกันจัง เป็นกำลังใจให้กันด้วยยย :m1:
ไรเตอร์ขาไม่เอามาม่าได้ไหมอ่า กลิ่นมันเริ่มโฉยมาแล้ว :impress:
+1 เลยค่า
-
นายไทนี่หึงโหดไม่ใช่เล่นนะเนี่ย
แต่เข้าใจว่าที่ทำไปก็เพราะว่ารัก ฮิ้ววววววววววว
-
ของแถมตอนนี้ เหมือนจะมีประเด็น แต่ว่าคุณตาแค่ไม่อยากสูญเสียพิไปเหมือนน้าโยใช่มั้ยคะ
คุณตาเลยสนับสนุนพิกับไทเต็มที่ เย่ๆ (ไม่ใช่แล้ว :z3:)
แอบคิดมานานแล้วว่าตอนพิอยู่กับเพื่อนกับตอนอยู่กับไทนี่เหมือนคนละคนเลย
อยู่กับเพื่อนล่ะกวนทีน แต่พออยู่กับไทก็กวนเหมือนกัน...กวนใจให้จุ๊กจิ๊ก ยุกยิกด้วยอยู่เรื่อย
(ไท...เค้าเข้าใจตัวเองนะว่าทำไมถึงอดไม่ได้เวลาอยู่กับพิสองคน เป็นเค้าก็อดไม่ได้เหมือนกัน เล่นน่ารักซะ :o8:)
+1 ขอบคุณค่าพี่จิ ตอนนี้กลับมาเฝ้าใต้เตียงพิกับไทได้เหมือนเดิมแล้ว เย่ๆ :mc3:
-
^
^
^
จิ้มๆน้องเบียร์จึกๆ
ตาต้องเริ่มรู้แล้วแหละ เพื่อนป๊ะไรตัวติดกันเป็นตังเมขนาดนี้
คนเรารักกันเวลาอยู่ใกล้กันมันจะมีรังสีสีสายไหมแผ่ออกมาวิ้งๆนิคุณจินิ
คุณตาขา กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ผู้ชายรักกันไม่ใช่เรื่องเสียหายนะคะ ขอแค่รักกันจริงๆ รักกันให้ดีๆ เท่านี้ก็พอแล้วเนอะ
ปล.ยิ่งนับวันยิ่งอยากรู้อยากเห็นเรื่องเต๋าตอรี่กะพี่โป้งบรื้นๆ งุงิงิงุ
((โบจัง เจ้ไปแนะไว้ที่ทู้เรื่องน่าอ่านตั้งนานแระ ตามมาช้าเอง แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ))
-
:o12: :o12: :o12:
แงๆๆๆๆๆ มีแววว่าจะได้กินมาม่า :m15:
ทำไมช่วงนี้นิยายหลายเรื่อง เขาชอบแจกมาม่ากันจังเลยคะ
เค้าไม่เอามาม่า ล้นห้องแว้วววว ขอน้ำตาลแทนเถอะค่ะ :monkeysad:
-
กอดดดดรายคนให้ครบแบบถ้วนทั่วค่าาา ขอตอบเม้นแบบรวบยอดเลยนะคะ
ตอบคุณ jasmin กอดค่าา เนอะคะ "การแสดงความรัก ไม่ว่าจะแบบไหน ก็สร้างความสุขให้ผู้รับได้ทั้งนั้นล่ะ" จิเห็นด้วยกับประโยคนี้มาก ๆค่ะ ส่วนตอนล่าสุด เด็กญี่ปุ่นงอนน่ารักดีค่ะ55+ จิยังไม่ต้มตอนนี้ค่ะ มาม่าของจิอร่อยนะคะ ไม่อยากชิมกันเหรอคะ? ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Églantier✿ กอดแน่นๆ ค่ะ น้องน่ารักน้าเลยรักน้องค่ะ55+ ดีใจด้วยนะคะที่สอบเสร็จแล้ว กอดเพิ่มพลังให้ค่ะ *กอดแน่น* ส่วนตอนล่าสุด พินี่ยังไงนะเดี๋ยวจิสั่งมรสุมประเทศญี่ปุ่นพัดสะโพกครากเลยนี่ เต๋ากะพี่โป้งจิจะให้อ่านผ่านน้องพิกันเรื่อย ๆ ค่ะ รออ่านเต็ม ๆ ตอนคู่หลักจบเนอะคะ กอดเพิ่มพลังอีกทีค่าา ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
humanculus กอดดค่ะ มันช่วยลดความเสียวลงได้รึเปล่าคะ จิจะได้กอดให้แน่นขึ้น(ว้ายยยยยย แกแอบแต๊ะอั๋งเค้า55+) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Packy™ กอดดดดค่า น้องน่ารักน้าเลยรักน้องค่ะ -///- ส่วนตอนล่าสุด พิมันก็ง้อไปตามอัตภาพค่ะ ถ้าอยู่บ้านจิจะให้ถึงเนื้อถึงตัวกว่านี้ค่ะ55+ พ่อน้องพิจะมีบทบาทเท่านี้ค่ะ สงสารจัง..มีแต่คนเกลียดอ่าาา ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
กระต่ายชมจันทร์ กอดดดดด น้องเจอคนอีกเป็นร้อยค่ะ เดินผ่านอีกเป็นพัน55+ กระต่ายอยากหาคู่ให้น้องเหรอ? พี่อยากให้น้องเป็นนกเงือกอ่ะ ให้รักน้าโยไปจนสุดท้ายของชีวิตอ่ะ ส่วนตอนล่าสุด พี่จะต้มมาม่าให้กระต่าย 3 ซอง (พี่ล้อเล่นค่ะ55+) ยังไม่ให้ชิมมาม่านะคะ ให้กินน้ำตาลกันไปก่อนเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ กระต่ายเองก็สู้ๆๆๆนะคะ กอดส่งพลัง!!
lasom กอดดดดค่า หวานเนอะคะ ของแถมยาวเนอะ-///- ส่วนตอนล่าสุด โหหหห แอบโหดอ่า จะให้สามีน้องพิจัดการเลยเหรอคะ จิเรื่มสงสารพ่อน้องพิอ่ะ มีแต่คนเกลียดแฮะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
gayraygirl กอดดดดดแน่นๆ คืนหลาย ๆ ทีค่าา น้าน่ารักน้องเลยรักน้าค่ะ-///- ส่วนตอนล่าสุดอย่ากลัวมาม่าของจิเลยนะคะ อร่อยนะคะ แต่ยังไม่ให้ชิมตอนนี้ค่ะ(ก็ไม่มีใครอยากกินเลยนี่นา..กระซิก..) คิดถึงเหมือนกันค่ะ-//- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
samsoon@doll กอดดดค่า เช็ดน้ำตาให้คุณซัมแบบเบามือ ส่วนตอนล่าสุด ตาเค้าไม่อยากสูญเสียค่ะ แต่ตาเลี่ยงไม่ได้หรอกค่ะ..จิจัดให้แน่ๆ55+ คิดถึงน้องกับน้าเหมือนกันค่ะ กอดคืนแน่น ๆ ค่าา เอิ่มมม อวาตาร์ของคุณซัมเซกส์ซี่ตลอดเลยอ่าา -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
yayu กอดดดดค่ะ คู่นี้ก็มีฉากจุ้งจิ้งเนอะคะ55+ น่ารักอ่ะ-//- ส่วนตอนล่าสุด เนอะคะ พิไม่รักใครนอกจากไทอยู่แล้วอ่ะเนอะ พ่อน้องพินี่แอบน่าสงสารนะคะ มีแต่คนไม่ชอบใจแฮะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ordkrub กอดดดดค่า น้องน่ารักน้าเลยรักน้องค่ะ-//- จิส่งให้แล้วนะคะ ส่วนตอนล่าสุด ตาหลานคู่นี้น่าสงสารเนอะคะ แต่ยังไม่มีมมาม่านะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่า
MM.Dog กอดดดดแน่น ๆ แล้วหอมคืนหลาย ๆ ที ส่วนตอนล่าสุด เรื่องนี้ไม่มีโชคร้ายค่ะ ถึงจะชิมมาม่าแต่มาม่าของจิอร่อยนะ จริง ๆ นะคะ คุณ MM.Dog แอบจิตรุนแรงนะคะ ขอหนักกันเลยทีเดียว-///- หอมคืนอีกที>_< ชอบคุณที่ติดตามค่ะ
Akamei กอดดดค่ะ น้องน่ารักน้าเลยรักน้องค่ะ-//- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ อืมมม ใช่น้องกายปล่าวคะ? หรือจิจำผิดอ่ะ?
Rockstar กอดดดค่า น้องน่ารักน้าเลยรักน้องค่ะ ส่วนตอนล่าสุด เนอะคะ ตาต้องใจเย็นมากกว่าเดิมแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
TarnTaWan กอดดดดค่ะ เนอะคะ ในที่สุดก็เหมาน้ำตาลมากินทั้งโรงงานเลยเนอะคะคู่นี้ ส่วนตอนล่าสุด นั่นสิเนอะคะ ไม่ให้หึงได้ไงอ่ะ เหล่หญิงเห็นๆอ่ะ ขอบคุณที่ให้กำลังใจจินะคะ กอดส่งพลังคืนด้วยค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
rellachulla กอดดดดตะเองแน่น ถูกแล้วล่ะ ตะเองก็ต้องกอดเค้าก่อนดิแล้วค่อยกอดเผ่าอ่ะ55+ ส่วนตอนล่าสุด พิขี้แกล้งเนอะ55+ เค้ายังไม่ให้ชิมมาม่านะตะเอง ยังไม่ได้ตั้งน้ำเลยอ่ะ ทำไมไม่มีใครอยากจะชิมนะ..มันอร่อยนะคะ(ปากบู่) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
pornja กอดดดค่า น้องน่ารักน้าเลยรักน้องค่ะ -//- ในที่สุดจิก็ได้อ่านคำว่าหวานจากคุ่นี้แล้ว(แอร้ยยย) ส่วนตอนล่าสุด สาธุค่ะ ขอให้เป็นจริงเนอะคะ น้องลูกครึ่งจิจะให้เข้ามาป่วนคู่น้องเต๋าค่ะ55+ ส่วน ปล.ต้องผ่านไปด้วยดีแน่ๆค่ะ ขอบคุณที่ให้กำลังใจจินะคะ กอดส่งพลังคืนค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Solar cell กอดดดค่ะ คู่นี้หวานไม่น้อยหน้าหลานเนอะคะ-//- ส่วนตอนล่าสุด เรามาแซวคู่นี้ให้มันอายกันไปเลยดีกั่วเนอะคะ55+ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
Little Devil กอดดดค่ะ โหหห พ่อพิโดนเละเลยอ่าา จิไม่น่าให้พ่อพิเห็นแก่เงินขนาดนี้เลยเนอะคะ(ช้าไปแล้วนะตัวเธอว์..กระซิก..) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ZakuPz กอดดดดค่ะ สรุปแล้วพวกที่ลงท้ายด้วยโยนี่หื่นแตกเนอะคะ-//- ส่วนตอนล่าสุด จิยังไม่ให้ชิมมาม่าค่ะ ยังไม่ได้ตั้น้ำต้มเลยนิ กอดปลอบแน่นๆ ยินดีต้อนรับนะคะ(หรือถ้าเคยเข้ามาอ่านแล้วจิทักซ้ำก็ขอโทษค่าาา) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
meduza กอดดดดค่า คู่น้ากับน้องเค้าก้รักกันในแบบของเค้าเนอะคะ กอดโอ๋ๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
หมวยลำเค็ญ กอดดดค่ะ เข็ดฟันแทนน้าโยเนอะคะ55+ ช่วงเย็นเข้ายาก จริง ๆนั่ล่ะค่ะ บางทีก็เชื่อมต่อไม่ได้ซะอย่างนั้นอ่ะ ส่นตอนล่าสุด เนอะคะ อาหารหลักยังไงมันก็ต้องซูชิเนอะ ใกล้มาม่ามั้ย?..มันก้ใกล้อยู่นะคะ แต่ยังไม่ได้ตั้งน้ำต้มค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
คนของเธอ กอดค่าาา หวานแล้วเนอะคะ -//- แต่แบบไหนน้องก็ไม่บ่นอยู่แล้วอ่ะนะคะ คนมันรักนี่เนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
hotladyanyavee กอดดดเลดี้แน่น ๆ น้าโยอบอุ่นดีเนอะคะ ถึงจะกระด้างกับคนอื่นแต่กับน้องน้าอ่อนโยนยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดเนอะคะ ส่วนตอนล่าสุด ไทจะงอนหนักไปแล้วเนอะคะ เลดี้..งานซาลงบ้างรึยังคะ? ฝนตกหนักรึเปล่าคะที่กระบี่ ถ้าฝนเข้าแบบนี้ที่ทำงานเลดี้จะมีผลกระทบเกี่ยวกับยอดรึเปล่าอ่ะ?..สู้ๆๆค่ะ เดี๋ยวจิก็ต้องลงเรือตอนบ่ายสาม..นึกว่าวันนี้จะได้นั่งจิ้นนิยายแล้วซะอีกอ่ะ..กระซิก.. ขอบคุณที่ติดตามนะคะ *กอดแน่น*
*-*คาเมะ*-* กอดดดค่า โรงเรียนปริ้นท์นี่ไม่ได้ตั้งใจให้ไปกระทบนะคะ ถ้ากระเทือนใจก็ขอโทษนะคะ ว่าแต่..เป็นคนเชียงใหม่เหรอคะ?..คนแต่งเป็นคนเชียงรายค่ะ-//-อยากมีคนอู้เหนือตวยอ่ะ55+ ยินดีต้อนรับนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
darajoy กอดดดค่ะ ถ้าจำไม่ผิดจิส่งให้แล้วนะคะ ลองเช็คดูค่ะ..ถ้าไม่ได้จิจะส่งให้ใหม่นะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
dearmeepooh กอดดดน้องพู ควงแขนกันไปรับยาลดความดันกับเบาหวานกันเถอะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
DE SaiKuNee กอดดดค่ะ ไปเติมเลือดกันมั้ยคะ? จิไปบริจาคทิ้งไว้แล้วนะคะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
dukdikdukdik กอดดดดดค่า พ่อน้องพิโดนเกลียดจัง ๆ เลยอ่ะ จิไม่น่าให้เห็นแก่เงินเลยเนอะคะ น่าสงสารทั้งตาทั้งหลานเลยอ่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
kny กอดดดดค่าแล้วก็จิ้มคืนหลายๆทีให้สะเทือนไปถึงไส้ติ่งเรยยยยย55+ ขอบคุณที่ตามนะคะ
nidnoi กอดดดดค่า พิโชคดีจริง ๆนั่นล่ะค่ะที่มีคนรักอย่างไท ขอบคุณที่ติดตามนะคะ กอดคืนแน่น ๆด้วย ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ChiOln กอดดดดค่ะ เนอะคะ คุณตาต้องทำใจยอมรับให้ได้แล้วล่ะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
PeeYaR กอดดดค่า โอ๋ๆๆๆของแถมจิทำคุณ PeeYaR จิตตกเลยอ่าาา ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
didi กอดดดดค่าาา ตอนล่าสุดปั่นเสร็จก็เอามาลงเลยค่ะ แล้วค่อยตามมาดูคำผิดทีหลัง55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
iforgive กอดดดดแน่น ๆ จิไม่น่าให้พ่อเห็นแก่เงินเลยเนอะคะ..ไม่ทันแล้วเนอะ คุณตาจะรับได้แน่ๆค่ะ ไทโยซังก็งอนได้น่าหยิกจริง ๆ อ่ะค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
wan_sugi กอดดดดค่าา จิชอบนั่งอ่านเม้นท์คุณ wan_sugi จริง ๆนะคะ มันแทงใจดี เม้นท์นี้ก็เหมือนกันค่ะ บุญทำกรรมแต่งอ่ะเนอะคะ..มันจะห้ามกันได้ยังไง กอดดดดคืนแน่นๆค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
honeymic กอดดดค่ะ ไม่รุนแรงค่ะ คุณตาจะทำใจได้ดีกว่าที่คิด แต่ก็ต้องมีมาม่าให้ชิมกันนะคะ ไม่มากค่ะ ซักครึ่งซองก็พอเนอะคะ ขอบคุณที่ให้กำลังใจจินะคะกอดดดดคืนค่า ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
@Kanda@ กอดดดค่ะ ไม่รุนแรงค่ะ คุณตาจะรับได้แน่ๆค่ะ กอดดดคืนแน่น ๆเลย จิจำได้ว่าส่งให้แล้วนะคะ..ถ้ายังเดี๋ยวจิส่งให้อีกที ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
kissme กอดดดดค่า น้องอินเค้าน่ารักดีนะคะ เค้าไม่ได้เกลียดน้องพิจริงๆแหละค่ะ น้องเค้าปลื้มเฉยๆค่ะ แต่..ก้อาจจะชอบนิดๆอ่ะ ยินดีต้อนรับนะคะ(หรือถ้าเคยมาอ่านแล้วจิทักซ้ำก็ขอโทษค่าา) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
katarena กอดดดดดค่ะ น้องพินี่โหมดลั้ลลาตลอดอ่ะค่ะ คุณตาจะรับได้แน่ๆค่ะ ส่วนคุณพ่อ..จิไม่น่าให้เค้าเห็นแก่เงินเลยเนอะคะ ไม่ทันแล้วอ่าาา ขอบคุณที่ให้กำลังใจจินะคะ กอดคืนแน่นๆเลยยยย ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Oo๐FosfoggY๐oO กอดดดฝนให้แน่นกว่าที่ฝนกอดสิบเท่า55+ เค้าจะต้มมาม่าให้ตะเองกินสามซองเลยยยย..เค้าล้อเล่น เอาแค่ครึ่งซองก็พอเนอะ คิดถึงเหมือนกันจ้าาาา ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
~DosTresCuatro~ กอดดดดค่า คู่หลานน่ารักดีเนอะคะ คู่น้าถึงจะเศร้าแต่จิก็จัดฉากกุ๊กกิ๊กปลอบใจ(ตัวเอง)ไปให้แล้วอ่ะเนอะ55+ ยินดีต้อนรับนะคะ เก่งมากๆเลยค่ะที่ตามอ่านจนทัน เพราะตอนหนึ่งของจิมันก็ยาวไม่น้อยเหมือนกันอ่ะค่ะ แล้วชื่อเรื่องมันก็ส่อว่าโศกอ่ะเนอะคะ ขอบคุณที่ให้กำลังใจจินะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
❈•NiGhtMar€•❈ กอดดดค่า อ่านเม้นท์เพลินไปเลยอ่ะค่ะ ดีใจที่ชอบนะคะ คู่อื่น ๆ พี่จะทยอยจัดหลังคู่หลักค่ะ ว่าแต่..เก่งมากๆเลยค่ะที่ตามอ่านจนทัน เพราะตอนหนึ่งของพี่มันก็ยาวไม่น้อยเหมือนกันอ่ะค่ะ แล้วชื่อเรื่องมันก็ส่อว่าโศกอ่ะเนอะคะ ตอนหลังนี่พี่แถมจนติดแล้วอ่ะ..แก้ไม่หายไปแล้วนิ ของแถมเดี๋ยวพี่ส่งให้นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่า
papa กอดดดดค่ะ ส่งกำลังใจให้ตาไปพร้อมกันเนะอะคะ ตาต้องโดนแน่ค่ะ..จิมั่นใจ55+ ไม่อยากชิมมาม่าที่จิต้มเหรอคะ..อร่อยนะคะ -กระซิก- ยินดีต้อนรับนะคะ(ถ้าเข้ามาอ่านแล้วจิทักซ้ำก็ขอโทษค่าา) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
BeeRY กอดดดดน้องเบียร์แน่น ๆ ของแถมตอนล่าสุดนี่เป็นนิมิตรหมายที่ดีแบบพี่ iforgive บอกนะคะ เพราะตาจะยอมรับได้ดีขึ้นค่ะ พิเค้ากวนๆเนอะคะ55+ งานหนักเหรอคะ? มากอดกันค่ะ พี่ก็ใกล้หมดลมปราณเต็มทนแล้วเหมือนกันค่ะ บ่ายสามต้องลงเรือเก็บภาพเข้าประกวดหัวข้อหน้าบ้านน่ามองส่งกรม(กรมอะไรพี่ยังไม่รู้เรื่องเลยอ่ะ) สู้ๆๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
anajulia กอดดดคุณนุ่นแน่น ๆ จิว่าคุณตาต้องแกล้งมองไม่เห็นความสัมพันธ์ประหลาดของหลานกับไทโยซังค่ะ(เดาได้มั่วจริงๆ55+) จิจะให้น้องพิเล่าเรื่องเต๋ากับพี่โป้งเรื่อยๆนะคะ รออ่านเต็ม ๆ หลังคู่หลักเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะคุณนุ่น
จิเข้ามาอ่านเม้นท์ทุกครั้งที่ว่างค่ะ แต่ไม่มีโอกาสได้นั่งหน้าคอมนาน ๆ เลยยังไม่ได้ตอบเม้นท์ค่ะ
นั่งจิ้มบวกขอบคุณตั้งแต่เมื่อวานค่ะ แหะแหะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ปล.ตอนใหม่จิยังไม่ได้นั่งพิมพ์ค่ะ รอหน่อยเนอะ ไม่กี่วันค่ะ(เพราะมันใกล้จะครบอาทิตย์แล้วอ๊าาาาา สู้ๆๆๆๆ)
ปล.2 จิว่าจิตอบครบทุกคนแล้วนะคะ..ถ้าตกหล่นจิก็ขอโทษค่าาา *ก้มตัวโค้งต่ำติดพื้น*
:pig4: :กอด1:
-
คิดถึงคุณจิ
คิดถึงพิ ไท จะรอนะคะ :กอด1:
-
ขอบคุณจิเนอะ งานที่โรงแรมตอนนี้ก็หนักมากว่าเดิม เพราะว่าตอนนี้ปัญหารุมเร้าหลายด้าน
ทั้งเรื่องจากภายนอกและภายใน ยอดนักท่องเที่ยวแคลเซินกันเยอะ เพราะเงินเขามีเท่าเดิม มาเจอฆ่าเงินลด(แข็ตัว)
แลกเงินได้น้อยลง วันเที่ยวเลยลดลง เขาค่อนข้างเลือกพัก ไอ้บุ๊กกิ้งที่มามาก ก็น่ากลัว ช่วงนี้ปลอมบัตรกระจาย
และก็มีพวกกลโกงมาเยอะ รู้ทันป้องกัน แต่เหนื่อย อากาศก็เปลี่ยนบ่อย ฝนตกหนักจนแขกไม่ค่อยจะเดินทางเที่ยวทางแถบทะเล
และไอ้ข่าวจะมีสึนามิมาอีกแล้ว งานนี้เลยเหนื่อยหไปตามกัน แต่ไงขอบคุณจินะที่เป็นห่วง จิก็เหมือนกันอยย่าโหมงานและแต่งนิยายหนัก
รักษษสุขภาพตัวเองด้วยเน้อ
-
:กอด1: คุณจิ :กอด1:พิ :กอด1:ไท
อ่านทันแล้วค่ะ ไทโยซังนี่ขี้หึงเนอะ แอบสงสารพี่เล็กอ่ะ
แต่ไทเค้ารักของเค้านิ ทำใจยอมรับซะนะ
ส่วนหนูพิก็อย่าเจ้าชู้แอบไปหลีสาวอีกล่ะ เดี๋ยวไทจะโกรธเอา
แล้วจะง้อลำบาก
เป็นกำลังใจให้คุณ้จิค่ะ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนบ่อยดูแลสุขภาพด้วยค่ะ
:L2: :L2: :L2:
ปล.ชอบพี่การ์ดบ้านไทอ่ะ น่ารักดี คงจะชอบหนูพิกันทั้งบ้าน
-
ตอนที่ 28
“ตรงนี้ต้องแทนค่า x เข้าไปนะครับ..แล้วพิก็เอาผลมาคูณเข้ากับตัวนอกวงเล็บ” เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กญี่ปุ่นดังอยู่ข้างแก้ม เหลือบไปมองหน้าด้านข้าง จมูกโด่ง ตาสวย ขนตายาวเป็นแพ ผิวขาวละเอียด เสียงนุ่ม ริมฝีปากสีแดงขยับยุกยิก นิ้วเรียวยาวแตะลงบนหนังสือ..ติวเตอร์ประจำตัวผมน่ากินจัง
“พิ...” ไทพูดอะไรไม่รู้ครับ..ผมไม่ได้ฟัง มองริมฝีปากสีแดงของไทเคลิ้ม ยิ้มเยิ้ม เด็กญี่ปุ่นยิ้มตอบก่อนจะปิดหนังสือแล้วเอื้อมมือมาโอบไหล่ ผมเอนตัวลงนอนหงายให้เด็กญี่ปุ่นทาบทับ ริมฝีปากสีสดแตะผะแผ่วที่แก้ม ไล้เรื่อยมาที่ใบหู..
“ขี้เกียจแบบนี้ต้องโดนยากูซ่าสั่งสอน” อมยิ้มแล้วตอบเบา ๆ ‘หื้มมม กลัวจัดอ่ะ’ ไทหัวเราะหึแล้วฝังจมูกลงที่แก้มผม ขำกิ๊กหันไปหอมตอบบ้าง ปลายจมูกของตัวเองสูดกลิ่นแก้มแตกเนื้อหนุ่ม..ห๊อมหอมมมมม ริมฝีปากแตะสปาร์คกันเบา ๆ คลี่ยิ้มอ่อนโยน สบตาส่งส่วย ‘รักล้นจายยยย’ จากหัวเวียงเมืองสยามให้เอกอัครราชทูตจากเมืองญี่ปุ่น จูบหวานถูกป้อนจากริมฝีปากเด็กญี่ปุ่นเป็นของกำนัลแด่ผมเป็นระยะ ปลายลิ้นสัมผัส ลมหายใจแลกสอดประสาน ฝ่ามือและปลายนิ้วเกาะเกี่ยว เสียงกระแอมกระไอดังมาจากที่ไหนซักแห่งในห้อง และตามมาด้วยเสียง..
“ไอ้ พิ ไอ้ ไท ไอ้ เหี้ยยยยยยย” เหอออ..ไอ้เต๋า?! อ๋อออ วันนี้ผมนัดกับเพื่อนมาติวก่อนสอบที่บ้านเต๋าครับ ยัดห่ากันจนอิ่มหมีพีมันก็ยกขบวนขึ้นมาติวหนักในห้องเต๋า ชายกับวินหันหลังให้ประชากรโลกติวกันอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือ แต่เสียบหูฟังไอพอดคนละข้าง ฮัมเพลงคลอหงุงหงิงไม่เหลือบแลใคร ก้องฟุบหน้าลงกับหนังสือ..คงคิดว่าวิทยาศาสตร์ ม.3 จะออสโมซิสผ่านเข้าหัวไปตอนฝันหวานได้ล่ะมั้ง? อ๋องหลับคอพับคาหนังสืออยู่บนเตียงคู่กับไอ้คนไม่มีมารยาททางสังคม ผมกับไทลงมานอนเกลือกกลิ้งข้างเตียง ติวคณิตย์กันหน้าดำหูแดง -///- เต๋า หึหึ..มึงกล้ากระแอมกระไอขัดจังหวะกระบวนการแลกเอนไซม์อะไมเลสของกูกับไท ตาสอดส่ายซอกแซกไม่เข้าเรื่องนะไอ้สตรอว์เบอร์รี่!!
“โทษทีเต๋า..” เด็กญี่ปุ่นหันไปขอโทษแล้วยิ้มเจื่อนส่งให้เต๋าสตรอว์เบอร์รี่ หันกลับมายิ้มบางให้ผม เลิกคิ้วตอบเด็กญี่ปุ่นไม่ยี่หระ หันไปมองกวนตีนเต๋าแล้วคว้าคอไทมาหอมแก้มโชว์อีกดอก ไอ้สตรอว์เบอร์รี่มันดึงหนังสือที่อ๋องหนุนออกมาเขวี้ยงใส่ผม..ใจร้ายนะไอ้สัตว์!!
“เดี๋ยวเหอะมึง..เดี๋ยวได้ขึ้นหน้าหนึ่งไม่รู้ตัว” ผลไม้เมืองหนาวชี้นิ้วใส่หน้าเตือนผมด้วยความหวังดี..กูสนรึไง55+ ไทดึงเอาหนังสือคณิตย์ออกแล้วเอาหนังสือภาษาอังกฤษที่อ๋องใช้หนุนหัวมากางแทน..เบื่อแล้วนะ!
“อย่ามาขี้เกียจ..เกรดตกไทไม่คบด้วยนะ” อู่ย! สวรรค์ทรงโปรด..กูจะรอดแล้วโว้ย55+ สงสัยว่าเด็กญี่ปุ่นจะอ่านอาการระริกของผมออก ปิดหนังสือฉับ จ้องหน้าเขม็ง..ยิ้มแย้มพยักหน้าหงึกหงักแล้วเปิดหนังสือภาษาอังกฤษออกมาชี้ชวนไทให้สนใจดึงความรู้จากหนังสือมาทุ่มใส่หัวผมแทน..
“อธิบายการใช้ tense หน่อยครับ ผมไม่ค่อยเข้าใจ” เสียงถอนหายใจเฮือกยาวดังอยู่แถวแก้ม เสียงไทเริ่มการคัดแยกความรู้ออกมาเป็นหมวดหมู่ กลั่นคัดกรองใส่สมุดโน้ตไว้ให้ผมได้เอาไว้ท่องจำก่อนเข้าห้องเชือดเป็ด..เซ็งเป็ดครับ! นอนหงายถือสมุดโน้ตสารพัดความรู้แบบคัดย่ออ่านกลิ้งไปกลิ้งมา ตาก็แอบเหลือบมองเด็กญี่ปุ่น..สบตาทีก็หลบที จู่ ๆ ผมก็เขินมันแฮะ..ยิ่งผมพยายามเพ่งมองและทำความเข้าใจกับความรู้ที่ไทอุตส่าห์เขียนให้ผมยิ่งเห็นความตั้งใจและความรักของเด็กญี่ปุ่น ทุกตัวอักษรที่ผมอ่านผ่านเข้ามาในหัวและความรู้สึก..ผมเชื่อว่าไทใส่ความรักผ่านตัวหนังสือเข้ามาด้วยครับ..ชะเง้อคอมองเพื่อนพ้องก่อนจะกลิ้ง 3 ม้วน 8 ตลบ ใส่เกลียวอีก 2 รอบครึ่งจงใจให้ทับไทครึ่งตัว..
“ขอบคุณครับ..” กระซิบใกล้หูแล้วรีบดีดตัวเองออกมาจากยานอวกาศ เป้าหมายคือดาวอังคาร! จริง ๆ มันก็หนีไทได้ไกลสุดแค่มุมห้องเท่านั้นล่ะครับ55+ เด็กญี่ปุ่นนอนตะแคง ท้าวคางมองผมนิ่ง คลี่ยิ้มหวาน ยิ้มใส่ตาผมให้เขินได้อีกรอบ-//- ยิ้มเขินตอบแล้วดึงมือมาถูปลายจมูกแก้ขวย นอนคว่ำแล้วอ่านสมุดต่อด้วยความมุ่งมั่น..เกรดเทอมนี้ตายิ้มแก้มปริชัวร์! อ่านไปนานจนลืมว่าไทเองก็ควรจะอ่านหนังสือด้วย..ที่บ้านไทจะได้ไม่ตราหน้าผมได้ว่า..คบกันแล้วก็พากันไปเสีย!! หันไปมองไทก้เจอสายตาคุ้นเคย จะมองอะไรนักวะ?
“มองตลอดเลยเหรอ?..ไม่อ่านหนังสือรึไง?” ส่งภาษาปากไม่มีเสียงให้เดากันอ้วกแตกหน้าเหลือง เด็กญี่ปุ่นแปลความเร็วรวดแล้วส่งสารกลับมาทันใด
“จะคิดตังค์รึไง? หวงเหรอ?” อมยิ้ม ก้มหน้า ยิ้มพรายไม่ตั้งใจหล่อ..
“แล้วเคยป๊ะล่ะ?” จบการสนทนาเพียงคำถามสั้น ๆ เด็กญี่ปุ่นคลานเข้าหาประทุษร้ายแก้มผมจนเกิดความช้ำระบมฟัดแต่ละที่แดงเป็นจ้ำ..ทำงี้เลยเรอะ!? เสียงขำของผมทำให้ผลไม้เมืองหนาวเกิดอารมณ์อิจฉาขึ้นมาอีกครั้ง..ครานี้มิได้ส่งสันหนังสือมาบรรณาการ แต่ลงมาจับแยกด้วยสองกีบหน้า..ลงทุนจังนะไอ้เต๋า55+ กอดคอไทแล้วลากจูงมาส่งที่เตียง ดึงแขนผมลุกแล้วผลักให้มานั่งกับชายแทนที่วิน ถีบก้นเต๋าส่งกลับไปหาไอ้อ๋อง ขำก๊ากแล้วนั่งลงติวกับชายด้วยใจสมัคร ชายยัดหูฟังใส่หูผมและถึงบางอ้อ..มันไม่ใช่เพลงเหมือนที่ผมเข้าใจครับ มันเป็นแร๊พฉบับชายที่แร๊พวิชาภาษาไทยให้เข้าใจง่าย ๆ เงยหน้าไปทำทึ่งใส่ ชายยิ้มตอบก่อนจะจิ้มนิ้วลงที่หนังสือให้อ่านตามไปด้วย..มันส์ว่ะ55+ ติวกับชายจนความรู้ท้นท่วม ลุกขึ้นบิดขี้เกียจ หันไปมองคนอื่น ก้องตื่นและส่งยิ้มอรุณสวัสดิ์มาให้ อ๋องยังคงอยู่ในโหมดเดิม วิน ไท กับผลไม้เมืองหนาวนั่งถกกันเคร่งเครียด..ปล่อยไปเถอะครับ เดินเข้าไปหาก้องที่ขยับที่ทางข้างตัวให้ผมได้หย่อนตูด
“วิทย์มึงถึงไหนแล้วไอ้ห่า..หลับไม่รู้เรื่องเลยนะ” นั่งลงแล้วถามไถ่ ก้องยิ้มตอบแล้วยักไหล่ไปมาไม่ใส่ใจกับการสอบ..เก่งนะไอ้ก้อง555
“กูรู้ว่ามึงไม่ปล่อยให้กูสอบตกแน่..มาติวให้กูเลย” เลิกคิ้วกวนและหันหลังให้ ก้องหัวเราะร่าแล้วโดดขึ้นขี่หลัง เออ..รู้แล้วไอ้สาดดดด นั่งลงข้างเตียงมีไอ้ก้องเกาะติดหนึบหนับ ดึงหนังสือวิทย์จากมือมันมาเปิด ขีดเส้นใต้ให้ลายพร้อย ปากพร่ำบริกรรมงำงัมกวนตีนมันเล่น..
“มึงเข้าใจเหรอ?..กูพูดเองกูยังงเองเลยว่ะ” ก้องนั่งนิ่งมองผมพูดพร่ำไม่มีปริปากบ่นจนคนติวอย่างผมเริ่มสงสัย ยิ้มหล่อเหลาของมันผมเองก็ตีความไม่ออก..มึงเข้าใจที่กูบ่นจริง ๆ ใช่มั้ย? ส่ายหน้าแล้วติวให้ใหม่อย่างจริงจังกว่าเดิม คราวนี้ก้องถามข้อที่มันไม่เข้าใจ ผมก็ตอบแบบที่ผมเข้าใจ การเถียงกันของผมกับก้องเริ่มดุเดือดขึ้นเมื่อผลไม้เมืองหนาวเข้ามาแจม..สรุปผมแพ้ครับ55+
“ไปแดกข้าวเหอะ..กูหิว” จุดสนใจทั้งหมดพุ่งตรงไปที่อ๋องคนเดียว นิ่งเป็นหลับขยับเป็นยัดห่าซัดโฮก ลงไปกินข้าวเสร็จเต๋าก็ออกปากเชื้อเชิญพวกผมกลับบ้าน..มันมีธุระช่วงบ่าย ไม่สามารถรับแขกระดับไฮคลาสอย่างพวกผมได้ ธุระบ้านพี่โป้งงั้นสิไอ้สตรอว์เบอร์รี่..
“งั้นพิกลับกับผมเลยนะครับ เจอกันวันจันทร์นะ” ไม่ทันได้เอ่ยปากขออยู่ห้องมันกะกวนตีนเล่น ไทก็ตัดบทฉับและเก็บหนังสือสมุดลงเป้ใบเก่ง สะพายใส่หลังและลากแขนผมออกมาจากบ้านทรายทอง.. อ๊า อาลัยยิ่งนัก~ นั่งจุ้มปุ้กบนรถ มือค้นลิ้นชักหาเพลงมาเปิด ปรับเบาะเอน หลับตาซึมซับความไพเราะของเพลงรัก..และผลอยหลับยาวจนถึงบ้านไท ปลุกแบบไม่ธรรมดาของไททำให้ผมรีบตื่นแบบเต็มตา..มึงไม่อายก็นึกถึงกูบ้างเถ๊อะ..
“จูบนิดจูบหน่อยไม่สึกหรอกน่า” หัวเราะ หึ ใส่หน้าทะเล้นของมันแล้วเดินไปสวัสดีพี่ ๆ วันนี้พี่ชายไทอยู่บ้านครับ แต่เด็กญี่ปุ่นไม่สนใจจะแนะนำผมให้รู้จัก สนใจแต่จะชักศึกเข้าหาผม รุนหลังผมให้ขึ้นชั้นบนก่อนจะล็อคห้องแน่นหนา ถอดเสื้อผ้าและปราการท่านชายด่านสุดท้ายผมทิ้งอย่างเลือดเย็น..ติวเพศศึกษาให้อย่างถึงลูกถึงคน..
ล้อเล่นครับ55+
“มะรืนก็สอบแล้วนะครับ พิอ่านของวันแรกที่จะสอบรึยัง?” นอนเก็บแขนขาให้เด็กญี่ปุ่นรวบไปกอดแบบถนัดถนี่ ยิ้มร้าย ก่อนจะโชว์ความรู้ที่มีอย่างภาคภูมิ
“อ่านเตรียมไว้หมดแล้ว..เลิกห่วงเหอะน่า” ไทยิ้มตอบแล้วชวนผมไปเที่ยวยกครอบครัวปิดเทอมนี้ ไม่ได้ให้คำตอบไท เพราะต้องถามตาก่อน นอนคุย เล่นกัน แกล้งกัน แล้วก็จบที่เด็กญี่ปุ่นฟัดผมซะเละเลยครับ..ปวดแก้มมม ~
“รัก” ยิ้มพยักหน้ารับรู้ วาดแขนโอบคอหนาออกแรงดึงตามแรงโน้มถ่วงของโลกเข้ามากอดแน่น น่ารัก..
เด็กญี่ปุ่นแตะปลายจมูกวนแก้มผมแผ่วเบา..ต่างกับฟัดทะลุโลกเมื่อกี้สิ้นเชิง ผมจูบแก้มใสคืน ไทยิ้มกว้างก่อนจะจรดริมฝีปากที่ไรผม กระซิบขอค้างด้วยอีกคืน..อมยิ้ม ส่ายหน้าหวือ โบ้ยให้ไปขอตาแทน55+ เด็กญี่ปุ่นก้มมาปิดปากดีของผมแน่น อื้อออออออ ขอออกซิเจนถังใหญ่ด่วนครับ ผมหายใจไม่ทัน!
ไทมาส่งผมที่บ้าน ขอกินข้าวเย็นด้วยอย่างเดียวครับ ให้เหตุผลน่าเชื่อถือว่า.. ‘ถ้าจะขอกับตาผมไม่ขอเรื่องนี้หรอก..ขอเรื่องใหญ่ทีเดียวเลยดีกว่า’ ไม่อยากเดาให้เสียวสันหลังวูบวาบ คงไม่พ้นเรื่องของผมแน่ อ่านหนังสือเตรียมสอบก่อนจะต้องเข้าสอบจริง ๆ ในอีกไม่กี่วัน..อยากให้เสร็จไปเร็ว ๆ ครับ..ผมเบื่อหนังสือเต็มทนแล้วอ่ะ
ช่วงสอบผมคุยกับไทไว้ว่าต่างคนต่างไป ต่างคนต่างสอบ สอบเสร็จค่อยมาเจอกัน ผมไม่คิดถึงไทนะครับ..ความเครียดจากการอ่านหนังสือทำให้ความคิดถึงไทมันจางหายไปแบบไม่รู้สึกรู้สา ไทก็คงเหมือนกันมั้งครับ เสียงโทรศัพท์กลางคืนไม่เคยดัง ก่อนสอบและหลังสอบไม่เคยได้เห็นหน้า เวลากินข้าวก็ไม่ตรงกัน แต่ผมไม่เคยลืมนะครับ..ว่าผมรักไท -///-
“พิ..นั่นไอ้ไทรึเปล่า?” หันขวับไปตามนิ้วไอ้เต๋า เพ่งมองหาตามซอกตึกที่นิ้วมันชี้..ไม่เห็นเหี้ยซักตัว!! หันกลับมาอ้าปากจะด่าก็ต้องหุบปากกันแมลงวันเข้าไปไข่ฟักให้ท้องไส้เสีย อะไรไอ้เต๋า?
“คิดถึงมันก็ไปหาสิ..สอบเสร็จแล้วนะเว้ย” ผลไม้เมืองหนาวพูดเข้าท่าแฮะ เต๋ากอดคอผมเดินไปที่โรงจอดรถ มันควักโทรศัพท์ตัวเองออกโบกไปมา ผมยิ้มให้มันแล้วหยิบโทรศัพท์ผมกดโทรออก..
“เย็นนี้ไปกินข้าวบ้านไทนะ ค้างด้วยได้เปล่า?” ทันทีที่เด็กญี่ปุ่นกดรับโทรศัพท์ผทก็เอ่ยปากขอกินข้าว แล้วก็..ขอนอนด้วยคน -////- ตกลงกับเด็กญี่ปุ่นได้ก็ดิ่งเข้าบ้าน ขอตาไปกินข้าวและค้างฉลองสอบเสร็จบ้านไท ตายิ้มให้ก่อนจะสั่งป้าอรให้ทำกับข้าวไปฝากไทด้วย วิ่งขึ้นไปอาบน้ำแล้วยืนหมุนตัวไปมาหน้ากระจก ต้องโกนหนวดด้วยนะเนี่ย ผมต้องโกนทุกวันเลยครับ ขนาดโกนเย็นเช้ามันยังขึ้นแบบเขียวครึ้มอ่ะ ยังกะโจรใต้55+ อาบน้ำทำธุระเสร็จก็เดินลงไปหาป้าอรทวงกับข้าวที่ตาสั่ง ป้าอรยิ้มเอ็นดูก่อนจะยื่นถุงกับข้าวใบโตมาให้ผมถือ จะกินกันหมดมั้ยครับป้าอร? เดินย้อนไปหาตากอดหลวม ๆ พยักหน้ารับคำว่าไม่ให้ขับรถเร็ว ถึงแล้วต้องโทรบอก..ชักไม่อยากไปแล้วครับ ห่วงตาขึ้นมาซะอย่างนั้นอ่ะ ยืนลังเลและตัดสินใจ
“ไทพรุ่งนี้ผมค่อยไปหานะ ผมห่วงตา..ครับ ตามใจ” ไทเข้าใจและจะมาหาเอง เทกับข้าวใส่ชาม นั่งรอแขกจากแดนปลาดิบที่ไม่ได้เจอกันร่วม 2 อาทิตย์ด้วยใจระส่ำ ผมตื่นเต้นครับ >//< ตาเดินขึ้นไปอาบน้ำทิ้งผมให้เฝ้าโต๊ะกับข้าวคนเดียว ป้าอรกลับไปแล้ว พี่ช้างกับอินก็ไม่มาเพราะฝนตก ทางเดินมันเฉอะแฉะครับ เงี่ยหูฟังเสียงเครื่องยนต์แล่นเข้าบ้าน ได้ยินเสียงปิดประตูรั้ว นั่งตัวตรงเมื่อได้ยินเสียงลูกบิดประตูห้องครัวเปิดและปิด ดึงมืออุ่นที่ปิดตาด้านหลังออกช้า ๆ ริมฝีปากเผยอรับจูบที่แสนคิดถึง..
“ผอมลงรึเปล่า? แก้มหายไปไหนครับ?” หลับตา แต่งแต้มรอยยิ้มประดับบนใบหน้า ฟังเสียงทุ้มของคนที่อยากให้กอดอยู่ทุกวัน..ยิ่งตอกย้ำว่าผมแอบคิดถึงไทแค่ไหน ลืมตาขึ้นมาสบตาสีน้ำตาล ไม่รู้จะตอบอะไร..พูดไม่ออกไปซะฉิบ เด็กญี่ปุ่นนั่งลงข้าง ๆ แล้วมองสำรวจความเปลี่ยนแปลงของผม ไทเองก็ผอมลงครับ แต่ความซูบเซียวบนใบหน้าไทไม่ได้ทำให้ดวงหน้าลดความหล่อลงได้เลย..ดูเป็นหนุ่มขึ้นด้วยซ้ำ ชักจะหล่อเกินหน้ากูแล้วนะโว้ยยยย
“เป็นไงบ้างลูก ทำข้อสอบได้รึเปล่า?” ตาเปิดประตูเข้ามาแล้วเอ่ยปากถามไถ่หลานเขย55+ คุยกันไปกินข้าวกันไป ไทก็ชวนตาไปเที่ยวปิดเทอม พ่อกับแม่ไทฝากมาชวนตาไปเที่ยวที่เชียงใหม่ครับ นอนรีสอร์ดูพระอาทิตย์ขึ้นที่อ่างขาง แต่ตาปฏิเสธเพราะสุขภาพตาช่วงนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ไปก็คงจะไม่สนุก ก็เลยให้ผมไปเที่ยวกับไทแทน ไทยิ้มแก้มฉีกแล้วหันมามองผมร้องขอการตัดสินใจ ผมยิ้มใสซื่อและบอกด้วยใจบริสุทธิ์
“ไม่ได้หรอกไท..ถ้าผมไปใครจะอยู่กับตาล่ะ ไว้คราวหน้านะ” ไทยิ้มเข้าใจและเปลี่ยนโปรแกรมไปเที่ยวที่ใกล้กว่าเดิม ไม่ได้ภูเขามันก็วกเข้าทะเล นั่งมองไทชักแม่น้ำทั้งห้าให้ตาไปเที่ยวด้วยกันแล้ว..น่ารักชะมัด
“ที่พักว่างตลอดครับ ไปกันเยอะ ๆ สนุกนะครับตา เปลี่ยนบรรยากาศบ้างไงครับ..ไปนะครับตา นะครับ” ตายิ้มอ่อนใจและพยักหน้าตกลงในที่สุด เด็กญี่ปุ่นบอกให้เราเตรียมตัว อีก 2 วันไปเที่ยวกันได้เลย อะไรจะรีบขนาดนั้นวะ? ไทตักกับข้าวให้ตาและยิ้มประจบ ตาพิศหน้าไทก่อนจะเอ่ยชมว่ามันหล่อขึ้นผิดหูผิดตา หืมมมม หน้าบานเท่าจานทรู แดงด้วยใหญ่ด้วยไงครับ55+ ส่งตาเข้านอนเสร็จก็เข้าห้องตัวเองนอนคุยกับเด็กญี่ปุ่น เคลิ้มใกล้จะหลับ..
“ผมคิดถึงพิ..” เหมือนกัน..
“พิ..หลับทิ้งผมเหรอ?” เออว่ะ..ไม่ตอบคำถามโลกแตก กระชับกอด หอมแก้มแล้วชวนเข้าเฝ้าพระอินทร์ด้วยกัน เด็กญี่ปุ่นถอนหายใจแล้วนอนนิ่ง..มันไม่หลับครับ!!
นิ้วเรียวยาวเล่นปูไต่ไปตามตัวผม ขยับหนีไม่ได้..ติดตัวไทไปหมดครับ ริมฝีปากชื้นแตะเล็มเลาะสลับไปทั้งบนและล่าง..หวิวในอกแปลก ๆ ยิ่งปลายลิ้นร้อนเกี่ยวพันยิ่งกระตุ้นให้ผม..ตอบโต้กลับอย่างไม่ยอมแพ้
สงครามจบลงด้วยความพ่ายแพ้ย่อยยับของผมครับ..
ได้แต่นึกเสียใจ..
ทำไมต้องเคลิ้มตามตลอดเลยเนี่ย!?
........................................
แถม
.
.
.
“เตรียมที่พักที่หัวหินให้ 3 ห้อง..เช็คอินมะรืน ขอห้องติดหาด” วางโทรศัพท์ลงและหันไปมองลูกชายคนเล็กนิ่ง..เอาแต่ใจไม่มีใครเกิน
“ยังไงก็ไม่ยอมไปญี่ปุ่นกับป๊า จะพาน้องพิกับตาไปเที่ยวให้ได้ใช่มั้ย?” เอ่ยถามย้ำให้แน่ใจ วางแผนให้ลูกชายสองคนไปเยี่ยมหลานที่เพิ่งลืมตาดูโลกไม่กี่วัน ลูกชายคนเล็กก็ติดแฟน กลัวจะต้องห่างกันหลายวันเลยรีบเร่งให้หาที่พักเที่ยวทะเล รับปากตาเป็นมั่นเหมาะถึงค่อยมาบอกพ่อทีหลัง..
“ไทโยพาตาไปเที่ยวแบบนี้มีเงินติดกระเป๋าเท่าไหร่ลูก? เอางี้..เดี๋ยวแม่โอนเข้าบัญชีติดไปให้นะลูก พ่อ..แม่อยู่กับลูกดีกว่า พ่อพาเรย์จิไปเยี่ยมหลานก่อนแล้วแม่ตามไปทีหลังนะ แม่ห่วงตาไทกับน้องพินี่..นะพ่อนะ” ถอนหายใจเฮือกยาวแล้วพยักหน้ายอมแพ้คนสวย เอาแต่ใจไม่ผิดกันจริง ๆ
ถ้าอย่างนั้นก็.. ยิ้มร้ายมาดหมายผุดขึ้นและดับไปอย่างรวดเร็วกว่าใครจะทันสังเกตเห็น
อิสรเสรีที่ญี่ปุ่นก็รออยู่สินะ
หึหึ..
.........................................
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
พิมพ์เสร็จก็ลงเลย..รบกวนช่วยตรวจคำผิดด้วยนะคะ
วันหยุดนี้มีธุระค่ะ..เลยรีบปั่นอย่างหนัก
:กอด1: :pig4:
-
คิดถึงคุณจิ
คิดถึงพิ ไท จะรอนะคะ :กอด1:
:กอด1: จิเอามาส่งให้แล้วค่า ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ขอบคุณจิเนอะ งานที่โรงแรมตอนนี้ก็หนักมากว่าเดิม เพราะว่าตอนนี้ปัญหารุมเร้าหลายด้าน
ทั้งเรื่องจากภายนอกและภายใน ยอดนักท่องเที่ยวแคลเซินกันเยอะ เพราะเงินเขามีเท่าเดิม มาเจอฆ่าเงินลด(แข็ตัว)
แลกเงินได้น้อยลง วันเที่ยวเลยลดลง เขาค่อนข้างเลือกพัก ไอ้บุ๊กกิ้งที่มามาก ก็น่ากลัว ช่วงนี้ปลอมบัตรกระจาย
และก็มีพวกกลโกงมาเยอะ รู้ทันป้องกัน แต่เหนื่อย อากาศก็เปลี่ยนบ่อย ฝนตกหนักจนแขกไม่ค่อยจะเดินทางเที่ยวทางแถบทะเล
และไอ้ข่าวจะมีสึนามิมาอีกแล้ว งานนี้เลยเหนื่อยหไปตามกัน แต่ไงขอบคุณจินะที่เป็นห่วง จิก็เหมือนกันอยย่าโหมงานและแต่งนิยายหนัก
รักษษสุขภาพตัวเองด้วยเน้อ
กอดดดเลดี้ส่งกำลังใจ สู้ๆๆๆๆค่ะเลดี้ บรรยากาศแบบนี้น่าเห็นใจการท่องเที่ยวจริง ๆ ค่ะ ขอให้พายุหายซักทีเถ๊อะ.. ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:กอด1: คุณจิ :กอด1:พิ :กอด1:ไท
อ่านทันแล้วค่ะ ไทโยซังนี่ขี้หึงเนอะ แอบสงสารพี่เล็กอ่ะ
แต่ไทเค้ารักของเค้านิ ทำใจยอมรับซะนะ
ส่วนหนูพิก็อย่าเจ้าชู้แอบไปหลีสาวอีกล่ะ เดี๋ยวไทจะโกรธเอา
แล้วจะง้อลำบาก
เป็นกำลังใจให้คุณ้จิค่ะ ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนบ่อยดูแลสุขภาพด้วยค่ะ
:L2: :L2: :L2:
ปล.ชอบพี่การ์ดบ้านไทอ่ะ น่ารักดี คงจะชอบหนูพิกันทั้งบ้าน
กอดดดดค่า น้องพิน่าตีเนอะคะ55+ ดูแลสุขภาพเหมือนกันนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:กอด1:ทุกคนแน่น ๆ ค่ะ จุ๊บุๆๆๆๆ
-
โหววว อ่านช่วงแรก ๆ นึกว่าเธออ่านหนังสือกันอยู่สองคน
ช่างกล้าแท้ ๆ มีสวีท วีีดวิ้ว ท่ามกลางเพื่อน ๆ ได้อีก
พิหวานแค่ไหนเราไม่รู้ แต่ไทโยซังหวานปานน้ำเชื่อมตลอดเวลา
ช่วงของแถม ป๋าไทแอบร้ายนะยะ
-
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกส์
คุณพ่อ คุณพ้ออออออออออออออออออออ
เดี๋ยวถ้ามาดามท่านรู้เข้าล่ะ ไม่อยากจะคิดสภาพ 555555555555555
..................
ว่าแต่ ฉลองสอบเสร็จจนหลับคาอกเลยจิว่าง้าน น้องพิของพี่ ไทโยซังอ้ะ แบร่ๆๆๆๆๆๆๆ >/////<
-
ตอนแรกที่ติวหนังสือกันเนี่ย ก็นึกว่าอยู่กันสองคนสะอีก
เดี๋ยวนี้พิไม่แคร์สื่อเลยนะเนี่ย น่ารักกกกกกกกกกกก โลกนี้มีเพียงเราสอง :-[
ตอนนี้เด็กญี่ปุ่น กะ พิ น่ารักเหมือนเดิม :L1:
ตอนของแถม คุณพ่อไท ระวังนะคะ หึหึ
-
เอาอย่างนี้เลยเหรอคะคุณพ่อ...สาธุ...ขอให้คุณแม่จับได้!
-
ตอนติวนี้ สวีต ไม่เกรงใจใครเลยนะค่ะนั้น
เอ๊ะ หรือว่าควรจะพูดว่าไม่เกรงใจเต๋าดีเพราะคนอื่นดูเหมือนไม่สนใจ :m20: :m20:
-
น่ารักที่สุดดดดด~~~
ฮาจานทรูค่ะคุณจิ ช่างคิดมั่กๆ 55555
เด๋วนี้น้องพิเริ่มทนทานนะคะ เปิดเผยอย่างโจ่งแจ้งไม่มีเขินอาย o18
ก้องแปลกๆนะ คิดไรกะพิปะเนี่ย?
แล้วก็ .. ไทน่ารักอีกแล้ววว .. หว่านล้อมตาจนตาอ่อนใจเลยอะ ^^
ปล. นี่ถ้าเราไม่ติดสอบมาราธอนนะ พอเห็นน้องๆหัวหมุนอ่านหนังสือกัน
เราล่ะอยากจะอาสาไปช่วยติวจังค่ะคุณจิ ฮ่าาๆๆๆ อยากเจอน้องพิน้องไทสวีทกันแบบตัวเป็นๆ :laugh:
-
โลกทั้งใบมีอยู่สองคนอีกแล้วนะน้องพิกับน้องไท :o8:
คิดดูอีกที ถ้ามานั่งอ่านกันสองคนแค่พิกับไท พี่ว่าไม่ได้เป็นอันอ่านวิชาอื่นแน่ๆอะ แค่วิชาเพศศึกษาก็คงจะอ่านกันทั้งวัน :haun4:
แต่น้องพิมีหนวดด้วยเหรอลูก 555+ น้องชายพี่ก็มอสาม แต่มันเป็นพันธุ์ไร้ขน
ทริปหัวหินน่าจะสนุกเนอะ อยากไปด้วยยยย :impress2:
-
“เป็นไงบ้างลูก ทำข้อสอบได้รึเปล่า?” ตาเปิดประตูเข้ามาแล้วเอ่ยปากถามไถ่หลานเขย55+
น้องพิแอบยัดเยียดน้องไทให้คุณตา :m20:
ร้ายไม่เบานะเนี่ย o18
-
ขอบคุณค่ะ :z2: :z2: :z2:
รักคุณจิจังเลยค่ะ แต่งได้น่ารัก :o8: :o8: :o8:
-
อ่านตอนที่ติวนึกว่าอยู่กันสองคน ที่ไหนได้เพื่อนอยู่กันเพียบ
แต่พิกับไทก็หวานกันได้ไม่สนใจใคร หวานเหลือเกิน :man1:
ไทมองพิมาก จนน้องพิจะละลายแล้วเนี่ย ><
เที่ยวหัวหินคราวนี้น่าจะมีเรื่องสนุก ได้พาตาไปพักผ่อนด้วย
+ขอบคุณคุณจิค่ะ :L1:
-
กร๊ากกกกก
ตะเอง อ่านตอนนี้ ถ้าอยู่ใกล้พิไทนะ
จะผลักสองคนเข้าห้องไปซะให้รู้แล้วรู้รอดดด
มาสวีทให้คนอื่นอิซซี่นี่ยังไง
ขนาดคนอ่าน ยัง หืมมมมมม
เขินเว้ยยยยย ฮ่าๆๆๆ มีความสุขทุึกนาที
:กอด1:กอดตะเอง and...+1 จ้ะ
-
หวานกันได้ตลอดเวลาจริงๆเลยค่ะคู่นี้ :o8:
พี่ไทโยเอาแต่กับพ่อแม่วุ้ย แต่เวลาอยู่กับพินี่ตามใจพิตลอดอ่า :laugh:
:กอด1: กอดคนแต่งแน่นๆ1ทีจ้า :กอด1:
-
รู้สึกว่าไทจะติดแฟนอย่างที่พ่อไทว่าจริงๆแหละ ไม่ยอมให้ห่างเลย สงสัยช่วงนี้กลัวแฟนหาย
เพราะน่ารักขึ้นแน่นอน อ่านไปอิจฉาไปเลยนะนี่ สงสารน้องไทนะ
-
:pig4: ขอบคุณคุณจิค่ะ
น้องพิกับไทก็ยังน่ารักเหมือนเดิมเลย มาคราวนี้ก็สวีทหวานไม่เกรงใจเพื่อนๆ เลย :-[
ว่าแต่น้องพิเริ่มมีหนวดเครา เป็นหนุ่มแล้ว จะหล่อกว่าไทไหมคะเนี่ย
-
คุณพ่อร้ายนะ
-
น้องพิกับไทหวานกันอยู่ทำให้คนอ่านหลงเคลิ้มไปด้วย :-[
หันกลับมาอีกทีกลัวดราม่ามาไม่ทันให้ตั้งตัว :a5:
:L2:+ :กอด1:+1ให้จิจ้า
-
ว่าจะเลิกอ่านเรื่องนี้ล่ะ ไปหาหมอมาเค้าบอกว่าระดับน้ำตาลในเลือดสูงมากกกกกก:m20:
อ้ายยยย เค้าไม่อยากเป็นเบาหวาน อิอิ ล้อเล่นเดี่ยวเกิดคุณจิหมั่นไส้ส่งตอนหน้า
เป็นมาม่ามาให้ซวยเลย :z3:กอดรัดฟัดเหวี่ยงคุณจิ
-
ไทโยจะพาน้องพิไปพรีฮันนีมูลหรอจ๊ะ
-
มดขึ้นคอมคร่า
หวานหยดเลยคู่นี้
คุณพ่อ เอาจริงเหรอนั่น
ระวังจะโดนจับได้นะ เหอๆ
-
อ่านไปยิ้มไป จะหวานไปไหนกันคะเนี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แต่ดีหน่อยได้น้ำตาลมาช่วยลดเกลือจากมาม่าได้เยอะเชียว
อ่าส์ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
หวานได้ไม่แคร์สื่อเลยจริงๆ
อยู่กับพิ เป็นอย่างกับเจ้าชาย
ลับหลังพิ นี่ยากูซ่าแท้ๆเลยไทโยซัง
กอดดดดคุณจิ :กอด1: น่ารักที่สุด :L2:
-
กลับจากธุระก็รีบมาเปิดคอมแล้วนั่งตอบเม้นท์อย่างด่วน
ตอบคุณ iforgive กอดดดดแน่น ๆค่ะ เนอะคะ ไทโยซังหวานได้ตลอดจริง ๆ คุณพ่อก็แอบร้าย..คิดจะหนีเที่ยวอ่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
anajulia กอดคุณนุ่นค่า คุณพ่อแอบคิดจะหนีเที่ยวอ่ะค่ะ555 น้องพิก็ฉลองสอบเสร็จคาอกไทโยซังกันเลยทีเดียวค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Packy™ กอดดดดค่า ติวไม่แคร์สื่อ ไม่สนโลกกันเลยเนอะคะคู่นี้ คุณพ่อก็แอบร้ายอีกต่างหากอ่ะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
กระต่ายชมจันทร์ กอดกระต่ายน้อย จะให้คุณแม่จับไต๋คุณพ่อได้จริงอ่ะกระต่าย สงสารคุณพ่อจัง..ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
silverOrain กอดดดดค่ะ สรุปคือสวีทไม่เกรงใจเต๋าค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Églantier✿ กอดดดค่ะ จิอิจฉาจังเลยอ่ะ มีน้องพิตัวเป็น ๆ มาให้ได้จิ้นถึงที่อ่า อัพเดทให้อ่านมั่งนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
BeeRY กอดน้องเบียร์แน่นๆ ติวเพศศึกษาพี่กลัวน้องพิจะไม่ไหวเอาค่ะ หลานชายแฟนพี่มันขนดกมากค่ะ หน้าแข้งพรึ่บ หนวดก็เขียวมันทุกวันอ่ะ แอบเอามาจิ้นด้วยนิดหน่อยด้วยค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
nidnoi กอดดดดค่า น้องพิร้ายไม่เท่าคุณพ่อน้องไทค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
didi กอดดดค่ะ รักเหมือนกันค่ะ ดีใจที่ชอบนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
yayu กอดดดค่า ติวไม่สนใครกันเลยคู่นี้ ทริปนี้ทะเลเชื่อมค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
rellachulla กอดดดเตงแน่นๆ หวานไม่รู้เวล่ำเวลากันเลยทีเดียวเนอะ ถ้าเตงผลักคู่นี้เข้าห้องเค้าก็ต้องนั่งจิ้นฉากหวิวอีกอ่ะดิ อย่าเลยเตง55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ZakuPz กอดดดดคืนแน่น ๆ ค่า ยากูซ่าแอบเอาแต่ใจเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
hotladyanyavee กอดเลดี้แน่น ๆ ค่า น้องไทน่าสงสารนะคะเลดี้ อดทนไม่ยอมเจอน้องพิตั้งเกือบ 2 อาทิตย์ กลัวจะกังวลเรื่องน้องพิจนทำข้อสอบได้ไม่ดีค่ะ พอสอบเสร็จป๊าก็จะให้ห่างอีกตั้งหลายวันก็เลยต้องเอาแต่ใจซะเลย เลดี้คะที่บ้านจิฝนตกหนักติดต่อกันหลายวันมากเลย พ่อเค้าต้องตั้งเครื่องวิดน้ำออกตลอด กลัวน้ำท่วมเหมือนกันค่ะ เลดี้ก็สู้ๆนะคะ จิเอาใจช่วยเรื่องงานค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ กลัวภูมิแพ้เลดี้เล่นงานช่วงนี้จัง ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
pornja กอดดดค่ะ หวีทไม่เกรงใจใครเลยเนอะคะคู่นี้ น้องพิจิจิ้นให้หล่อน้อยกว่าน้องไทนิดนึงนะคะ แต่มีออร่าน่าเข้าหากว่าน้องไทเยอะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Akad3ar กอดดดค่ะ คุณพ่อแอบร้ายเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
TarnTaWan กอดดดค่า จิตั้งใจจะให้เสพหวานไปอีกจนกว่าจะกีฬาสีค่ะ แต่ถ้ายังไม่อยากกินมาม่าก็จะเพิ่มตอนหวานให้หลาย ๆ ตอนค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
lasom กอดดดดค่า จิยังไม่ให้ชิมมาม่าค่ะ ดูแล้วยังไม่มีใครอยากกินอ่า ฟัดคืนหลายหนเล้ยยยย ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Solar cell กอดดดดค่ะ อยากให้เป็นงั้นเหมือนกันค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
gayraygirl กอดดดดค่า ไม่แคร์สื่อเลยเนอะคะ คุณพ่อแอบร้ายอ่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
samsoon@doll กอดดดดค่า หวานไปหัวหินค่ะคุณซัม55+ กอดกันเขินเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
หมวยลำเค็ญ กอดดดดค่ะ เนอะคะ ยากูซ่าชัดๆอ่ะ กอดคืนแน่นๆเล้ยยยยยย ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ขนาดวันหยุดยังไม่ได้นั่งยาว ๆเลยค่ะ เดินสายขายหน้าตาตลอด(งั้นเหรอ?)55+
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ จุ๊บุๆๆๆๆๆ
:กอด1:
-
ป๋าคะ...จะทำอะไรก็ระวังข่าวจะรั่วมาถึงคนสวยที่เมืองไทยเน้อ~ o18
อยากไปเที่ยวกับพิจังเลย...อย่าหวานจนลืมว่าต้องค่อย ๆ แง้มให้ตาทำใจนะคะ :-[
-
ชอบน้องพิโดนฟัดแก้มอ่ะ น่าหมั่นเขี้ยวดีเนาะ
ว่าแต่คุณพ่อคิดจะทำอะไรกันค่ะ 5555+
-
อ๊า..... :-[
หายไปนาน เกือบอาทิตย์ กลับมายังคงหวานเสมอต้นเสมอปลายยยยยยย กรี๊สสสสสส อ่านแล้วชื่นใจค่ะ
(กราบหนูจิ) ขอบคุณสำหรับตอบเม้นนะคะ เบาใจไปเยอะเลยค่ะ แล้วก็ขอบคุณสำหรับแถมด้วยนะคะ ป้าล่ะปลื้มมม SM ที่สุดเลยค่ะ :impress2:
ปล. แล้วก็จะหายไปอีกนาน คิดถึงเรื่องนี้มากแน่ :o12: ไม่มีอะไรกระชุ่มกระชวยใจให้อ่าน ทำไมยูสเซอร์เน็ตมหาลัยของป้ามันเค้าไม่ด๊ายยยยยย wi-fi จุฬาห่วยสิ้นดีค่ะ คอนเฟิร์ม!!!!
-
เขิน :o8:
หวานไม่แคร์ใครเลยนะคู่นี้
คุณพ่อแอบร้ายนะคะ
:กอด1:+1คุณจิ :L2:
-
เดี๋ยวนี้เค้าหวานกันไม่แคร์สายตาโหยหาของชาวโลกแล้วอ่ะ อร้ายเขิลลล
แต่ตอนท้ายนี่คุณพ่อขาแอบเจ้าชู้หรอคะ 555
-
ป๋าคะ...จะทำอะไรก็ระวังข่าวจะรั่วมาถึงคนสวยที่เมืองไทยเน้อ~ o18
อยากไปเที่ยวกับพิจังเลย...อย่าหวานจนลืมว่าต้องค่อย ๆ แง้มให้ตาทำใจนะคะ :-[
กอดดดค่า คุณพ่อต้องะวังตัวแล้วล่ะค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ชอบน้องพิโดนฟัดแก้มอ่ะ น่าหมั่นเขี้ยวดีเนาะ
ว่าแต่คุณพ่อคิดจะทำอะไรกันค่ะ 5555+
กอดดค่ะ ตอนนี้แก้มพิเริ่มหายแล้วค่ะ เพราจิวางไว้ว่าต้องเริ่มเป็นหนุ่มมากกว่าเดิม ขอบคุณที่ดามนะคะ
อ๊า..... :-[
หายไปนาน เกือบอาทิตย์ กลับมายังคงหวานเสมอต้นเสมอปลายยยยยยย กรี๊สสสสสส อ่านแล้วชื่นใจค่ะ
(กราบหนูจิ) ขอบคุณสำหรับตอบเม้นนะคะ เบาใจไปเยอะเลยค่ะ แล้วก็ขอบคุณสำหรับแถมด้วยนะคะ ป้าล่ะปลื้มมม SM ที่สุดเลยค่ะ :impress2:
ปล. แล้วก็จะหายไปอีกนาน คิดถึงเรื่องนี้มากแน่ :o12: ไม่มีอะไรกระชุ่มกระชวยใจให้อ่าน ทำไมยูสเซอร์เน็ตมหาลัยของป้ามันเค้าไม่ด๊ายยยยยย wi-fi จุฬาห่วยสิ้นดีค่ะ คอนเฟิร์ม!!!!
กอดดดค่ะ ดีใจที่ชอบนะคะ จิก็มีระยะการโพสต์อยู่ระหว่างอาทิตย์เหมือนกันค่ะ ถ้าหายไปประมาณอาทิตย์ก็จะได้อ่านตอนใหม่พอดี55+ สู้ๆๆค่ะ เป็นกำลังใจให้ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
เขิน :o8:
หวานไม่แคร์ใครเลยนะคู่นี้
คุณพ่อแอบร้ายนะคะ
:กอด1:+1คุณจิ :L2:
กอดดดค่า เนอะคะ ไม่แคร์ใครจริง ๆ คุณพ่อก็แอบร้ายซะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
เดี๋ยวนี้เค้าหวานกันไม่แคร์สายตาโหยหาของชาวโลกแล้วอ่ะ อร้ายเขิลลล
แต่ตอนท้ายนี่คุณพ่อขาแอบเจ้าชู้หรอคะ 555
กอดดดเดงพร้อมจิ้มตรู๊ดส์หลาย ๆ ทีด้วย55+ ไม่แคร์สื่ออ่ะ คุณพ่อก็แอบร้ายได้อีกอ่ะเตง ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
วันนี้จิว่างค่ะ เลยปั่นตอนพิเศษมาคั่นตอนหลักที่ยังจิ้นทะเลหน้าฝนไม่ออก
เดี๋ยวขอจัดหน้าก่อนนะคะ
:กอด1:
-
(มัน)เรื่องของผม 2
ฝ่ามือเย็นชื้นของผมบรรจงแตะที่สันมือหนาเบา ๆ ส่งยิ้มและส่งความรักท่วมท้นไปให้แฟนผม รอยยิ้มสว่างสดใสที่ส่งกลับมาทำผมยิ้มกว้างกว่าเดิมหลายเท่า..โคตรชื่นใจ ท่ามกลางผู้คนที่เดินขวักไขว่ในถนนคนเดิน มีคนที่รู้ว่าผมมีแฟนแค่คนเดียวครับ.. รู้ และไม่คิดจะบอกใคร เก็บเงียบ ปิดปากสนิท.. หึหึ แฟนผมอีกนั่นล่ะครับ ผมอึดอัดจะคลั่งตายอยู่แล้ว!!
“พิ..หิวมั้ยครับ? ก่อนกลับแวะไปกินพิซซ่ากัน” ..ถามพิที่เอาแต่สนใจหนังสือแต่งรถกับพวกพืชสมุนไพร ถอนหายใจรอคำตอบที่ดูจะไม่มีความสำคัญเท่าหนังสือสองสามเล่มในมือ
“หรือพิจะกินอย่างอื่นครับ..ซื้อไปทำกินกันมั้ย?” ถามอีกครั้งและตั้งตารอคำตอบจากริมฝีปากน่าจูบ นานจนเริ่มท้อ..
“ซื้อไปทำกินเหอะ..อยากกินผัดเผ็ดเนื้อ ไททำอร่อยดี” ผัดเผ็ดเนื้อเหรอ? ป่านนี้ไม่น่าจะมีเนื้อสดขายนะ ยิ้มให้พิก่อนจะเดินหลบฉากมากดโทรออก..
“หาเนื้อวัวมาแพ็คหนึ่ง..ก่อนทุ่มตรงเนื้อต้องอยู่ในรถ” สั่งการ์ดแล้วเดินกลับไปหาพิ..
“เตง..น่ารักมั้ย?” หันไปตามเสียงคุย ผู้หญิงวัยทำงานใส่ชุดสาวออฟฟิศยืนจับไม้แขวนเสื้อที่มีเสื้อคอวี ระบายลูกไม้เกลื่อนคอ ทาบตัวแล้วบิดไปมารอคำตอบจากแฟนหนุ่มหน้าตาค่อนข้างดี
“น่ารักครับ..ที่รักใส่อะไรก็สวย” เหลือบมองเจ้าของร้านแอบเบะปากแล้วรีบหันไปยิ้มแย้ม รับเสื้อตัวนั้นมาใส่ถุงและทอนเงิน คนอื่นคงรู้สึกเหมือนป้าเจ้าของร้าน แต่ผม..
อิจฉา! อย่าว่าแต่คำหวาน ๆ อย่าง ‘ตะเอง’ หรือ ‘ ที่รัก’ เลย ขนาดชื่อผมพิยังใช้เวลาเป็นเดือนกว่าจะยอมเรียกแบบนุ่มนวล ยืนมองคู่นั้นนานจนแฟนเค้ามองตาขวาง จ้องกลับและดิ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อมาถาม
“มองอะไรไอ้สัตว์!!” ผู้หญิงตกใจจนถุงเสื้อร่วง ผมถึงได้เรียกสติกลับมา..คลายแรงที่มือก่อนจะถอนหายใจไล่ความหงุดหงิด หันหลังกลับมาหาพิในร้านหนังสือ ไม่สนใจว่าข้างหลัง..คู่รักสวีทเมื่อกี้จะตกใจแค่ไหน
“หายไปไหนมา?” คิ้วเข้มขมวดมุ่น ริมฝีปากนุ่มเม้มแน่นเป็นเส้นตรง..คงเป็นห่วงผมบ้างเหมือนกันล่ะ ยิ้มตอบแล้วกอดคอพิเดินออกมาจากร้านหนังสือ ชวนพิไปดูปลาหมอสีในร้านขายปลา จะเอาไปเพิ่มในตู้ปลาบ้านพี่เรย์..
“เค้าอยากได้ตัวนี้อ่ะ..หมูอ้วนซื้อให้เค้านะ” หยุดนิ่งและหันไปมองหญิงสาวในชุดนักเรียน ม.ต้น โรงเรียนตัวเองออดอ้อนเด็กผู้ชายหน้าหลิมวัยเดียวกันให้ซื้อพวงกุญแจรูปนกเพนกวิ้นให้..
“ครับ..งั้นหมูอ้วนซื้อมาให้มันเป็นคู่ดีกว่าเนอะ จะได้คู่กันตลอดไง” เด็กผู้หญิงหน้าแดงก่ำพยักหน้าหงึกหงักตอบเด็กผู้ชาย..จะอายเหี้ยอะไรวะ!! ผละจากพิเดินเข้าไปเหมาซื้อพวงกุญแจมาหมดทั้งราวแล้วควักแบงค์สีม่วงให้คนขาย หางตาเหลือบมองพวงกุญแจเพนกวิ้นในมือเด็กผู้ชาย..ยื่นพวงกุญแจที่เหลือตัวเดียวในร้านให้ผมด้วยท่าทางหวาด ๆ คว้ามายัดใส่ถุงรวมกันจนหมดแล้วเดินออกมาหาพิอีกครั้งด้วยอารมณ์ปลอดโปร่ง..
“กลับบ้านไปกินผัดเผ็ดเนื้อกันดีกว่าครับ” กอดไหล่พิ ออกแรงดันให้เดินกลับ ไม่สนใจว่าข้างหลัง..คู่รักในวัยเรียนจะตกใจแค่ไหน เข้าร้านขายปลาก็พาพิมาช่วยเลือกปลาหมอสีซัก 5-6 ตัว พิชอบตัวที่มีโหนก เลือกของได้ก็เรียกให้เจ้าของร้านมาตัก..
“ตัว..กุลอยากได้ปลาทองค่ะ” หูกระดิก..หันไปมองพยาบาลชี้ปลาทองในตู้ที่ว่ายไปมาอ้อนแฟนบุรุษพยาบาล..หน้าก็เหมือนปลาอยู่แล้วยังจะอยากได้อีก! สั่งเจ้าของร้านว่าจองปลาทองในตู้หลังนั้นทั้งหมด รวมทั้งปลาหมอสีที่สั่งไปวันนี้ แล้วพรุ่งนี้จะให้คนมาขนไป ควักเงินสดให้เจ้าของร้านปลา..เชือดเฉือนคู่รักพยาบาลด้วยสายตาคมกริบ ไม่สนใจว่าข้างหลัง..คู่รักคู่นั้นจะตกใจแค่ไหน เดินมาถึงรถก็โยนถุงพวงกุญแจและหนังสือของพิไว้เบาะหลัง มองหาถุงเนื้อก่อนจะกดโทรออก
“..ดี วันนี้ค้างบ้านพินะ” ไม่ทันได้เอ่ยปากถามว่าเนื้อที่สั่งอยู่ไหน การ์ดรีบบอกว่าห่อแน่นหนากันกลิ่นโชยอยู่ในกล่องโฟมแช่น้ำแข็งท้ายรถ สตาร์ทรถและขับพาพิมาส่งที่บ้าน ลงจากรถได้ก็ตรงเข้าไปไหว้ตา ขอฝากท้องตอนเย็นด้วย เข้าครัวลงมือทำผัดเผ็ดเนื้อให้พิกิน ผัดพริกแกงได้ที่ หันไปหยิบเนื้อที่พิยื่นให้ลงกระทะและควงตะหลิวคนให้เข้ากัน จู่ ๆ พิก็เข้ามาสวมกอดข้างหลัง กระซิบข้างหู..
“อยากให้เรียกว่าไงล่ะ?” ขมวดคิ้ว ปิดแก๊สและหันมากอดพิไว้ทั้งตัว ถามกลับไปว่า ‘เรียกอะไรครับ?’
“ตัว..เค้า หรือจะ ที่รัก..ตะเอง ดีล่ะ?” แทบหยุดหายใจ มองพิอย่างคนไม่เคยเห็นกันมาก่อน..
“ไม่ยักรู้ว่าอยากให้เรียกแบบปัญญาอ่อนด้วย..เราเอาไว้เรียกกันเฉพาะอยู่ด้วยกันสองคนก็ได้ ว่าไง อยากให้เรียกยังไง?” พิยิ้มก่อนจะให้ผมเป็นคนเลือกเอง..จะให้เรียกแบบคนอื่น มันก็ไม่เหมาะกับผู้ชายแมน ๆ อย่างพิกับผม คิดอยู่นานแล้วถอนหายใจเฮือกยาว..
“ไม่ต้องเรียกเหมือนใครหรอกเนอะ..ยังไง ๆ สุดท้ายก็เป็น พิ กับ ผม อยู่ดีอ่ะ” พิยิ้มกว้างกับคำตอบของผม หันหลังไปตักผัดเผ็ดใส่จาน ยกมาเสิร์ฟแล้วหาน้ำมาให้ก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ พิ
“กินจานเดียวกันนี่แหละ..ไม่เปลืองดี” อมยิ้มกับความโรแมนติกของแฟนตัวเอง นาน ๆ ที พิจะทำอะไรน่ารัก ๆ แบบนี้ครับ คืนนี้ผมนอนกอดพิแล้วแทนตัวเองด้วยชื่อกับพิทุกครั้งที่คุยกัน เช้าก็กลับมาบ้านและให้การ์ดไปขนปลาที่ร้านมาไว้ที่บ้านพี่เรย์ เอาพวงกุญแจที่ไปเหมามาเพราะอารมณ์อิจฉาให้มิ้นท์กับครีมเอาไปแจกเพื่อน กลับมานั่งจัดคอลเล็คชั่นในห้องใต้หลังคา ลงมาข้างล่างก็ต้องปาดเหงื่อ..
สงสัยต้องให้ขุดบ่อปลาหลังบ้านพี่เรย์..เพราะปลาที่สั่งมามันเยอะมากจนไม่มีที่จะเก็บ
สาบานกับตัวเอง..วันหลังจะไม่ใช้อารมณ์เหนือเหตุผล(ถ้าไม่จำเป็นจริง ๆ นะครับ)
ลำบากทีหลังจริง ๆ ..
.....................................
ไม่รู้จะเห็นใจหรือสมน้ำหน้าดีค่ะ55+
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:กอด1: :pig4:
ปล.ตอนหน้าไม่เกิน 7 วันค่ะ(สู้ๆๆๆๆ)
-
:laugh:
น้องไทคะ.....ขี้อิจฉาเหมือนกันนะเราเนี่ย 555
แอบสงสารคู่รักทั้งหลาย โดนน้องไททำลายความสวีทหมดเลยอะ ฮ่าาา
แต่น้องพิก็น่ารักเนอะ รู้ด้วยว่าที่รักคิดอะไร อิอิ
ขอบคุณมากค่ะคุณจิ >< น่ารักมากมาย :กอด1:
-
แหมหนู๋ไท.................................คะ มีนอยทิงนอยกับเค้าด้วยเป็นไงหละที่รักตัวเองก็สนใจอยู่นาเลิกคิดเล็กคิดน้อยได้แล้วค่ะ
-
ตะเอง คำนี้ไม่ได้ยินนานแล้ว มาได้ยินในเรื่องนี้เขินอะ ใครมาเรียกแบบนี้เขินเหมือนกัน และก็เหมือนไทว่า
ไม่ว่าจะเรียกอะไร หากเป็นเรารักกันก็พอ ไม่ต้องไปใช้คำเรียกแบบแฟชั่น แค่พิไท แค่นี้เลดี้คนอ่านก็ว่าดีแล้ว
รักไทพิจัง หวานไม่หยุด ตอนนี้เลดี้ว่าตัวเองต้องไปเช็คเบาหวานขึ้นตาแล้ว เพราะโรคหวานเข้าตา และแถมต้องไปเช็คตา เพราะอิฉาตาร้อนผ่าวกับพิไท
ปล.ขอบคุณคะจิ เลดี้ช่วงนี้ฝนตก ก็มีบ้างสำหรับอาการภูมิแพ้ แต่เพราะกินช้าตลอดเลยไม่หนักเท่าไหร
เรื่องงานขอบคุณมากคะ ตอนนี้โชคดีได้กรุ๊ปมาสี่กรุ๊ปช่วยได้หน่อย เรื่องงานก็ขอให้จิสำเร็จเหมือนกัน
ไงก็เป็นกำลังใจให้เหมือนกัน ห่วงสุขภาพ o13
-
ไทโยซัง ไทโยซังงงงงงงงงง กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์
จะเอาแต่ใจไปหนายยยยยยยยยยยยย
นายน้อยยากูซ่าสุดๆอ้ะ
โถ.......สงสารน้องกวิ้น :m20:
-
ไทโย!!!!!! ตาเด็กขี้อิจฉา!!!!! :laugh:
ไทโยซังแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบค่ะ :m12:
อ่านแล้วให้ความรู้สึกว่า ไทโยอารมณ์แบบนี้เหมาะกับบทนายเอกมากกว่าพิอีกนะคะเนี่ย :m20:
ยุให้พิสลับตำแหน่งกับไทดีมั๊ยเนี่ย เป็นพระเอกแทนไทโยไปเลยค่ะ :a2:
ส่งเสริมน้องพิจับพี่ไทกดโลด!!! :laugh3:
:จุ๊บๆ:จ๊วบๆคนแต่งจ้ะ :จุ๊บๆ:
-
น่ารักเสมอต้นเสมอปลายเลยนะค้าา
พ่อหนุ่มน้อยอาทิตย์อุทัยเนี่ยย
:กอด1:
-
เด็กญี่ปุ่นน่ารักจิงๆ
-
เราพึ่งรู้นะค่ะเนี๊ย ว่าไทโย ก็เป็นเด็กขี้อิจฉากับเค้าเหมือนกัน :m20: :m20: :m20:
-
ไทโย...ตะเองเป็นเด็กขี้อิจฉาเหรอเนี่ย :m12:
น้องพิน่ารักนะตอนนี้
-
ไทในโหมดขี้อิจฉา น่ารักจริงๆ ดีนะที่น้องพิเติมความหวานให้ไทแล้ว ไม่งั้นนะเดือดร้อนคู่รักคู่อื่นอีกแน่ๆ ว่าแต่ว่าไทขี้อิจฉานี่ คนที่ชอบคือ พ่อค้าแม้ค้าแน่ๆ 555
ขอบคุณคุณจิคะ จะรอตอนทะเลหวานนะคะ :pig4:
-
ขำไทโยซัง ตอนนี้ไทน่ารักมากๆเลยรู้ตัวมั๊ย :laugh:
มีแอบอิจฉาคู่อื่นๆด้วย
+ให้ตอนพิเศษสั้นๆ แต่น่ารักมากมาย :L1:
-
อ่านไปก็รู้สึกว่าเรางงนิดหน่อย ตอนที่ไท:
อิจฉา! อย่าว่าแต่คำหวาน ๆ อย่าง ‘ตะเอง’ หรือ ‘ ที่รัก’ เลย ขนาดชื่อผมพิยังใช้เวลาเป็นเดือนกว่าจะยอมเรียกแบบนุ่มนวล ยืนมองคู่นั้นนานจนแฟนเค้ามองตาขวาง จ้องกลับและดิ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อมาถาม
ตอนข้างล่างนี้ค่ะ จิทำให้เรางงมากค่ะ :a5: :a5: :a5:
“มองอะไรไอ้สัตว์!!” ผู้หญิงตกใจจนถุงเสื้อร่วง ผมถึงได้เรียกสติกลับมา..คลายแรงที่มือก่อนจะถอนหายใจไล่ความหงุดหงิด หันหลังกลับมาหาพิในร้านหนังสือ ไม่สนใจว่าข้างหลัง..คู่รักสวีทเมื่อกี้จะตกใจแค่ไหน
หรือว่าเราอ่านภาษาไทยไม่เก่งเนี้ยะ?
รู้สึกสมน้ำหน้าไทค่ะ ชอบมากค่ะ
-
หุหุ ได้เห็นมุมใหม่ของไทโยซังเข้าแล้ว
ขี้อิจฉาเหมือนกันนิเรา กร๊ากกกกกกกกก
แต่พิก็รู้ใจซะจริงว่าไทหงุดหงิดเรื่องไร
รักกันจริงจังคู่นี้ (เริ่มอิจฉาเหมือนไทแระอ่ะ)
:กอด1: จิแน่นๆ หลายๆที เอาให้หายใจมะออกเลย เหอๆ อยากหายไปนาน คิดถึงๆ
-
สงสารคู่รักหนุ่มสาวเหล่านั้น
โดนอำนาจมืดตัดหน้าไปซะแล้ว 555+
-
บวกหนึ่ง
-
ไทโย ขี้อิจฉาจริง ๆ
-
ยากูซ่าชัดๆอ่ะ วันนี้โผล่มาให้เห็นตัวเป็นๆเลย :laugh:
-
สวัสดีวันจันทร์ค่ะ นายยังมาไม่ถึงสำนักงาน..งานเลยยังมาไม่ถึงอ่ะค่ะ55+
ตอบคุณ Églantier✿ กอดดดดค่ะ ไทโยขี้อิจฉาเนอะคะ แอบสงสารคู่อื่นเหมือนกันค่ะ55+ พิไม่สังเกตก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วล่ะค่ะ..โจ่งแจ้งได้อีกกกก ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
samsoon@doll กอดคุณซัมแน่น ๆ เนอะคะ ไงพิก็สนใจอยู่แล้ว ไม่ต้องอิจฉาใครหรอกเนอะคะ ขอบคุณที่ติตดามนะคะ
hotladyanyavee กอดเลดี้แน่น ๆ เนอะคะไม่ต้องเหมือนคนอื่นเราก็รักกันอยู่ดีอ่ะเนอะ อยากให้เค้าเรียก ตะเอง บ้างป่าว? -///- จิกลัวน้องไทกระชากคอเสื้อจิมาต่อยจังค่ะ55+ ขอให้เลดี้โชคดีเรื่องงานเหมือนกันนะคะ อาทิตย์นี้จิหนักค่ะ..งานหนัก และช้างรออยู่ จิผอมแน่ค่ะเลดี้555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
anajulia กอดคุณนุ่นแน่น ๆ ค่า จิก็สงสารกวิ้นค่ะ แต่สงสารคู่รักอื่นมากกว่า เจอยากูซ่าโหมดขี้อิจฉาเข้าไปซะอ่วม ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ZakuPz กอดดดค่า เนอะคะ เด็กขี้อิจฉา..แต่ จะให้พิจับกดจริง ๆ เหรอคะ?! อืม..กล้ามปะทะกล้าม55+ ขอบคุณที่ติตดามนะคะ
nidnoi กอดดดค่า เนอะคะ เสมอต้นเสมอปลายมาก ๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Akad3ar กอดดดค่ะ เนอะคะ ไทมันน่ารักดีเนอะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
silverOrain กอดดดดค่า ขี้อิจฉาเนอะคะ เด็กอะไรเนี่ย555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
~DosTresCuatro~ กอดดดค่ะ ไทขี้อิจฉาแต่พิก็ยังอุตส่าห์ยอมถามแล้วยังให้เลือกว่าจะเรียกยังไงอีก..พิน่ารักที่สุดในโลกค่ะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
pornja กอดดดค่า นั่นสิคะ คนที่ชอบที่สุดเห็นจะเป็นพ่อค้าแม่ค้าเนอะคะ55+ ทะเลเชื่อมไม่เกินอาทิตย์ค่ะ จิจิ้นกระจายอยู่ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
yayu กอดดดค่า ไทโยซังแอบขี้อิจฉา แต่น่ารักเนอะคะ จิแอบนึกสมน้ำหน้ามันด้วยค่ะ555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
didi กอดดดแน่นๆ ค่ะ คุณ didi งงตรงนี้เหรอคะ ตอนข้างล่างนี้ค่ะ จิทำให้เรางงมากค่ะ :a5: :a5: :a5:
“มองอะไรไอ้สัตว์!!” ผู้หญิงตกใจจนถุงเสื้อร่วง ผมถึงได้เรียกสติกลับมา..คลายแรงที่มือก่อนจะถอนหายใจไล่ความหงุดหงิด หันหลังกลับมาหาพิในร้านหนังสือ ไม่สนใจว่าข้างหลัง..คู่รักสวีทเมื่อกี้จะตกใจแค่ไหน
มันเป็นแบบนี้ค่ะ....อะแฮ่ม..
อิจฉา! อย่าว่าแต่คำหวาน ๆ อย่าง ‘ตะเอง’ หรือ ‘ ที่รัก’ เลย ขนาดชื่อผมพิยังใช้เวลาเป็นเดือนกว่าจะยอมเรียกแบบนุ่มนวล ยืนมองคู่นั้นนานจนแฟนเค้า(หนุ่นออฟฟิศค่ะ)มองตาขวาง จ้องกลับและดิ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อมาถาม
“มองอะไรไอ้สัตว์!!” (ไทโยกระชากคอเสื้อแฟนผู้ชายมาถามอย่างมีมารยาท แฟนผู้หญิงเลยออกจริตตกใจจนถุงเสื้อร่วงค่ะ แหะแหะ) ผู้หญิงตกใจจนถุงเสื้อร่วง ผมถึงได้เรียกสติกลับมา..คลายแรงที่มือก่อนจะถอนหายใจไล่ความหงุดหงิด หันหลังกลับมาหาพิในร้านหนังสือ ไม่สนใจว่าข้างหลัง..คู่รักสวีทเมื่อกี้จะตกใจแค่ไหน
ขอโทษที่จิประหยัดคำไปหน่อยค่ะ อธิบายไม่ค่อยละเอียดเลยทำให้งง ว่าแต่..คิดเหมือนจิเลยค่ะ จิแอบสมน้ำหน้าไทโยซังอ่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
gayraygirl กอดคืนให้แน่นกว่า..ให้ตายคาอกแฟบๆของจิไปเรยยยย55+ ไทโยขี้อิจฉามากมายเนอะคะ ดีว่าน้องพิของจิสังเกตเห็น(มันทำซะโจ่งแจ้งอ่ะค่ะ ไอ้เด็กขี้อิจฉา!) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
PeeYaR กอดดดค่า อำนาจมืดคุกคามไปทั่วทุกหย่อมหญ้าค่ะ ทั้งที่มองเห็นด้วยตาเปล่า..และที่เราไม่สามารถมองเห็น แต่..สัมผัสด้ายยยย(แอคโค่ล้นเหลือ55+) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ChiOln กอดดดค่า เนอะคะ ไอ้เด็กขี้อิจฉา!55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
หมวยลำเค็ญ กอดดดค่า เนอะคะ ไอ้เด็กยากูซ่าขี้อิจฉา!55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
จิ้มบวกคืนและบวกขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ทำงานเสร็จจิจะปั่นทะเลหวานมาให้อ่านค่ะ..รับรองว่าไม่เกิน 7 วัน
คุณจะสัมผัสได้ถึงความรักล้นหลามของเด็กหนุ่มคู่หนึ่ง..
ที่ถึงพยายามซ่อนความรักต้องห้ามไว้เพียงใด..
มันก็ปิดไม่มิ๊ดดดดดดดดด
:jul3: :pig4: :กอด1:
-
ไทโยซัง เป็นเด็กน้อยขี้อิจฉาไปแล้ว
น่ารักดีนะ แต่พิน่ารักกว่า
มีมาแอบหวานกัน 2 คน :-[
-
55555 ขำไท อิจฉาไม่เข้าเรื่องเลยเนาะ
เป็นเราหน่อยไม่ได้ กลับบ้านไปจับพิกดซักรอบสองรอบแก้เซ็ง
ก็น่าจะหายอิจฉาแล้ววววว ต้องให้บอก โด่
-
คุณจิอ่ะ ขำเกือบตกเก้าอี้แนะ ดีนะช่างที่มาทำบ้านเค้าออกไปกินข้าว
ไม่งั้นเค้าต้องบอกว่าเจ้าของบ้านหลังนี้มันเพี้ยน หัวเราะไรอยู่คนเดียวก็ไม่รุ :jul3:
วันหลังน่าจะหลอกให้พิพาไทไปสวนสัตว์เผื่อได้หมีแพนด้ากลับมาเลี้ยงที่บ้านสักตัว
โอ้ย ขำเด็กขี้อิจฉา กิ้วๆๆๆ :m20:
-
กร๊ากกกกกกกก ขำไทโยซังขี้อิจฉู
-
ขำ เด็กญี่ปุ่น ขี้อิจฉาจังเลยน้า
แต่พิน่ารักมากเลยค่ะ รู้สึกจะน่ารักขึ้นทุกตอน (ถึงว่าเด็กญี่ปุ่นทั้งรักกกทั้งหลง อิอิ)
-
หึหึหึ
ไทโยซังใช้อำนาจเงินได้ดีมากลูก
เวลาไม่พอใจใครก็เอาเงินฟาดหัวมันไปเลยลูก
-
555+
โถถถถถถถถถถถ นี่ถ้าพิไม่ความรู้สึกไวหน่อยจะเป็นไงเนี่ย?
คนขายเลยเปรมเลย รับเงินเหนาะๆ
-
:-[ แหมๆๆ น้องพิกับน้องไทนี่ หวานไม่แคร์สื่อจริงๆด้วย กรี๊ด(ชอบมากๆค่ะ)
คู่นี้น่ารักน่าหยิกจริงๆ อ่านไปก็อมยิ้มทุกที
ชอบตอนแถมของคุณจิมากๆค่ะ ฮาได้ฮาดี
คุณพ่อน้องไทน่ารักจัง
ตอนแรกเหมือนจะแอบน้อยใจ แต่ไหงลงท้าย แอบร้ายนะคะ คิกๆ ^^d
ตอนพิเศษนี่ทำเอาแอบขำกับสมน้ำหน้านิดๆ(หรือว่ามาก? คิกๆ)
น้องไทนี่ก็คิดอะไรแอบน่ารัก แต่ก็ดูมึนๆนะคะน้อง
อิจฉาคนอื่น แล้วพาลพะโล เป็นไงล่ะ กรรมตามทันยิ่งกว่าติดจรวด
เปลืองทั้งเงิน แถมได้ภาระมาอีก
แถมตัวเองก็ไม่กล้าทำอย่างเค้า เชอะ สม หุๆ
งานนี้ต้องขอบคุณน้องพิ ที่หัวไว อ่านเกมน้องไทออก ไม่งั้นน้องไทคงถึงขั้นคลุ้มคลั่ง ก๊ากๆๆ
:z13:จิ้ม+คุณจิผู้น่ารัก เพราะเอาน้องไทกับน้องพิมาฝากค่า :pig4:
-
โถๆๆ เด็กขี้อิจฉา ไททำไมเป็นเด็กแบบเน้ :m20:
จะไปแคร์อะไรไท คู่ตัวเองอะหวายหยดย้อยกว่าคู่อื่นเป็นไหนๆ เค้าฟันเฟิร์ม :interest:
ไงก็น่ารักอะ อิอิ
-
เพิ่งมาตามอ่าน
ไทกะพิน่รักมากอ่ะ
หวานตลอด
่ิอ่านแล้วอยากมีแฟนน น
><
แต่นะ.. .ถ้าตารู้เรื่องละก็
ฮ่วยย
ไม่อยากจะคิดเลย
-
55555 ขี้อิจฉานะจ๊ะ ตัวเอง :laugh:
+ 1 ให้เลย
-
เพิ่งอ่านถึงหน้า 19 ไม่ไหว น้ำตาไหล เผ่า+โย อะ ฮือออออออออออ
-
ทำงานเสร็จจิจะปั่นทะเลหวานมาให้อ่านค่ะ..รับรองว่าไม่เกิน 7 วัน
คุณจะสัมผัสได้ถึงความรักล้นหลามของเด็กหนุ่มคู่หนึ่ง..
ที่ถึงพยายามซ่อนความรักต้องห้ามไว้เพียงใด..
มันก็ปิดไม่มิ๊ดดดดดดดดด
:jul3: :pig4: :กอด1:
:laugh: แอบเข้ามาฮาคำโปรยคุณจิค่ะ
จิ้มบวกคืนให้ด้วยความหมั่นเขี้ยว ฮ่าๆ
ตั้งหน้าถ่างตาแป๋วๆรออ่านทะเลหวานนะคะ ^^
(ว่าแต่ ทะเล นี่มันจะมีเค็มๆรสเหงื่อด้วยปะคะ? อิอิ :o8:)
-
โว้วววว ทันแล้ว เย้ เย้
ไอ้เด็กญี่ปุ่นนี่น๊า น่ารักจริงๆ :กอด1:
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น พี่ติดใจการ์ดมากกว่า เอิ๊กกกกกกกกก
-
กรี๊ดดดดดด :sad4: คุณจิมาสปอยล์แบบนี้ :sad5:
แสดงว่าตาต้องรู้แน่เลยอ่ะ :serius2:
ตื่นเต้วๆๆๆๆ อยากรู้ว่าจะเป็นไงต่อไปค่ะ o9
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านหลายวัน จุใจเลยครับ ว่าแต่ไทตัวจริงไหงโหดจังนะ
แต่อ่านยังไงก็ยังน่ารักกันตลอด หวานกันสุดๆ
ขอบคุณจิมากครับสำหรับตอนพิเศษ
-
อ่านทันแล้ววว :a5:
ไทหึงน่ารักจริงๆๆๆๆๆ (--")
-
ไท กับพิ น่ารักกันจริงๆเล้ยยย
ไม่ไหวจะเคลียร์กับคู่นี้ อิจฉาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ติวหนังสือไปก็หวานกันไปดูอย่างเต๋าดิ ยังอิจฉาเลยสงสัย ไม่ได้ไปติว กับแฟน (ลับๆ) 555
อยากอ่านตอนพิเศษ เต๋า บ้าง จังงงง ออดอ้อน พี่จิ ให้แต่ง 5555
ตอนพิเศษล่าสุด ไทอิจฉาน่ารักมาก 555555 เล่นขัดขวางทุกคู่รักที่ผ่านหน้า อ่านไปขำไป
เหมามันหมดทุกอย่าง คู่รักอื่นๆคง งง กันแย่
มารอตอนต่อไป แต่ อีก 7 วันจริงๆเหรออ นานไปน่ะ :monkeysad:
กอดดด พี่จิ 1ทีแน่นๆ +1 ให้กับความน่ารักของไท ฮ่าๆ
-
:m20: ไทเอ๊ยไท ไท ไท ไท ไท ติงต๊องได้อีกนะเนี่ย
จำไว้นะอย่าทำอีกทีหลังจะเดือดร้อน :laugh:
ทำหน้าที่ก่อนไป :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ปล.เตงจ๋าเค้าเหห็นว่ามีหลังไมค์ขอด้วยได้ป่าวงิ :m13:
-
แวะมาคิดถึง ไท พิ และคุณจิ
-
ไทโยในอีกมุมหนึ่ง เลือดพ่อแรงนะเราน่ะ
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก :-[
ยิ่งอ่านยิ่งรักไทโยซังค่ะ ป้าแพ้ผู้ชายแบบนี้ที่สุด :o8: ไม่ไหวแล้ววววววว (ตบน้องพิแย่งไทมาดีมั๊ย o18 // เผ่น)
ขอบคุณคุณจิค่ะ รอต่อนะคะ
-
ใช่ค่ะ กายเอง
ไม่ได้เข้ามาอ่านนานเลย ย
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
ไปเรียนพิเศษเพื่อชาติมาค่ะ T_T
ตอนสั้นนี่ไทโยช่างกวนทีน น นนมากเลยอ่ะ
กร๊าก ก ก ก ก กก ก
น้องพิช่างรู้ใจอะไรเยี่ยงนี้
-
คิดถึงไทพิจัง แต่ช่วงนี้นับไปอีก7 วันเข้าหน้าHighแล้ว เรื่องยุ่งคงตามาอีกมากมาย พร้อมปัญหา
เฮ่อจะรอดไหมนี่เรา หน้าไฮมาอยากบอกคงเข้าบอร์ดน้อยลง
-
วันนี้มันวันหยุดแล้วใช่รึเปล่าคะ? จิทำงานลืมวันลืมคืนไปเลยค่ะ55+
ตอบคุณ jasmin กอดดดดด เนอะคะ กลายเป็นเด็กขี้อิจฉาไปแล้ว แต่พิน่ารักเนอะคะ -///- ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
iforgive กอดดดดด เนอะคะ จับกดซักทีสองทีก็หายหงุดหงิดแท้ ๆ อ่ะ 555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
lasom กอดดดด จิอ่านเม้นท์ของคุณ lasom แล้วคิดตาม จิว่าถ้าเอาหมีแพนด้ามาได้จริง ๆ จิคงขำร่วงเก้าอี้เหมือนกันค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Solar cell กอดดดดด ขำเด็กขี้อิจฉาเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่า
Packy™ กอดดดดดค่า เนอะคะ น้องพิน่ารักเนอะ -//- จิก็คิดถึงคุณค่ะ แอร้ยยยย ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
MM.Dog กอดดดดค่ะ เนอะคะ ไม่พอใจก็เอาฟาด ฟาด ฟาด และฟาด ช่างใช้ได้ถูกวิธีเหลือเกิน ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
กระต่ายชมจันทร์ กอดกระต่ายน้อยแน่น ๆ คนขายก็ชอบไปเลยเนอะงานนี้ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
katarena กอดดดดค่า ตอนหลักคู่นี้เริ่มไม่แคร์ใครแล้วค่ะโดยเฉพาะน้องพิของจิ -///- ส่วนตอนพิเศษ จิสมน้ำหน้าไทโยซังค่ะ555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
BeeRY กอดน้องเบียร์แน่น ๆ เนอะคะ ยังไงแกก็หวานหยดกันอยู่แล้ว ไม่เห็นต้องอิจฉาใครให้เปลืองตังค์เลยเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
NUTSANAN กอดดดค่า น่ารักเนอะคะคู่นี้ ตาใกล้จะรู้แล้วค่ะ เอาใจช่วยคู่นี้กันนะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและติดตามนะคะ
papa กอดดดดดค่า เนอะคะ ขี้อิจฉาจริง ๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
*~SeAsOnS~* กอดดดพี่ซีซั่น เนอะคะน้องเผ่ากับน้าน่าสงสารเนอะ ชอบการ์ดเหรอคะ เดี๋ยวจิจะเขียนถึงเรื่อย ๆ เนอะ55+ ว่าแต่..อ่านเร็วมากอ่ะค่ะ ยินดีต้อนรับนะคะ จ๊วบบบบ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Églantier✿ กอดดดค่า ทะเลหวานรอแป๊บนะคะ จิจัดหน้าแป๊บนึง ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ZakuPz กอดดดดค่ะ ตายังไม่รู้ตอนนี้ค่ะ แต่อีกไม่กี่ตอนก็รู้แล้วล่ะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ordkrub กอดดดค่า เนอะคะ ถึงจะดูโหดแต่มันก็ถูกความน่ารักกลบอยู่ดีเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
dearmeepooh กอดดน้องพู เนอะคะ ไทมันน่ารักดีเนอะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
❈•NiGhtMar€•❈ กอดดดดค่า คู่นี้น่ารักเนอะคะ -//- ส่วนตอนพิเศษของคู่อื่นพี่จะทยอยเขียนหลังเข็นคู่หลักจบค่ะ เขียนทุกคู่ค่ะ55+ แต่ตอนล่าสุดนี่พี่ทำงานจนไม่มีแรงจะต่อมันเลยเกิน 7 วันค่ะ แหะแหะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Oo๐FosfoggY๐oO กอดเตงแน่น ๆ ไทฮาดีเนอะเตง เดี๋ยวเค้าส่งให้น้า ขอบคุณที่ติดตามค่า
คนของเธอ กอดดดดค่ะ เนอะคะ อีกมุมหนึ่งเป็นสำเนาถูกต้องของคุณพ่อจริง ๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
@Kanda@ กอดดดค่า น่ารักดีเนอะคะ จะแย่งน้องพิลงคอได้จริง ๆ น่ะเหรอคะ? -///- ตอนต่อไปขอจิจัดหน้าก่อนนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
Akamei กอดน้องกายแน่น ๆ เรียนพิเศษก็สู้ ๆ นะคะ ไทกวนเนอะคะ555+ ขอบคุณที่ติดตามค่า
hotladyanyavee กอดดเลดี้แน่น ๆ ส่งกำลังใจฝ่าช่วงไฮซีซั่นไปให้ได้ ขอให้ผ่านไปด้วยดีค่ะเลดี้ จิหมดงานปิยะก็มีลอยกระทงต่อ แล้วปีใหม่นายก็จะเป็นเจ้าภาพกีฬาท้องถิ่นอีก จิผอมเหลือแต่กระดูกแล้วค่ะเลดี้ กระซิก ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ช่วง 21-23 ตุลาที่ผ่านไปจิไม่ได้แตะคอมเลยค่ะ ทำงานทั้งวันทั้งคืน วันหนึ่งได้นอนเต็มที่แค่ 5-6 ชม. เมื่อวานช่วงเช้าไปเก็บงาน บ่ายเลยมีเวลานั่งจิ้นนิยายต่อ วันนี้ตื่นสายได้ด้วยค่ะ555 ตอบเม้นท์แล้วจะเข็นตอนใหม่มาส่งค่ะ
-
ตอนที่ 29
มองหยาดฝนโปรยปรายเป็นละอองกระเซ็นซ่านกระทบกระจกหน้าต่างห้องนอนอย่างคนหมดแล้วซึ่งความสุข(กาย) ความเย็นของละอองฝนเพิ่มความหนาวของอากาศรอบบ้านผมให้หนาวสุดขั้วยิ่งขึ้น หันมองกระเป๋าเสื้อผ้าใบโตแล้วพาลหงุดหงิด ไอ้เด็กญี่ปุ่นมันเอาเสื้อผ้าผมมาจัดรวมในกระเป๋ามันครับ! เจ้าตัวนอนหนุนตักผมรอเวลาให้พระอาทิตย์ขึ้น..มีความสุขจังนะ ทริปนี้ 3 วัน 2 คืนครับ กลับจากทริปนี้ไทบอกผมว่าต้องไปญี่ปุ่นกับแม่ เห็นว่าพี่สาวไทคลอดหลานชายน่ะครับ ผมก็อยากเห็นนะครับ ไทบ่นว่าแม่เห็นวีดีโอที่พี่ซากิส่งมาแล้วเหมือนไทแบบสำเนาถูกต้อง..เด็กเปรตสินะครับแม่555+ คืนก่อนไปเที่ยวไทมาค้างกับผมครับ อารายยยย คนเค้ามานอนกอดกันหาความอบอุ่นในโลกใบนี้เฉย ๆ เหอะ ผมเองไม่ได้นึกสะกิดใจว่าทำไมไทถึงไล่ให้ผมไปจัดกระเป๋าตาจัง มันมีแผนนี่เอง หึหึ..ไททำอะไรย่อมมีเหตุผลครับ
“เราจะได้นอนบ้านเดียวกันไงครับ พี่ช้างกับตานอนด้วยกัน ป้าอร แม่ กับสาว ๆ นอนด้วยกัน อิน..เราก็ให้ไปนอนกับการ์ดป๊าไงครับ” ไอ้ไท..มึงคิดว่าพี่ช้างจะยอมให้อินไปนอนกับการ์ดพ่อมึงง่าย ๆ เหรอ? เค้าต้องให้มานอนกับกูอยู่แล้วไอ้ซูชิ!(มันน่ากินดีครับ55+) ไทจองบังกะโลไว้ 3 หลังครับ 2 หลังมีห้องนอน มีครัว มีห้องน้ำห้องเดียว แต่หลังของพวกผู้หญิงมี 2 ห้องนอนครับ แถมเลือกซะห่างไกลผู้คน หึหึ..ไททำอะไรย่อมมีเหตุผลครับ
“ทำไมต้องเลือกที่มันมีคนเดินกันพล่านด้วยครับ เราตั้งใจจะให้ตาพักผ่อน..ก็ต้องให้เป็นหาดค่อนข้างส่วนตัวแบบนี้ล่ะครับ ถูกแล้ว” มึงไม่รู้จักตากูไอ้ไท ตาเค้าชอบดูฝรั่งผมทองนอนอาบแดด ถ้าไปสมาคมอาบแดดแก้ผ้าท้ายูวีกันหมดเลยยิ่งดี.. หืม? ใครคิดว่านั่นเป็นความอยากของผมครับ? ก้าวเท้าออกมาเลยเหอะ!! ผมได้ยินนะ!?
“ตามใจ..ไทผมเมื่อยขา ขยับก่อน” จับหัวเด็กญี่ปุ่นยกขึ้นแล้วเหยียดขายาว หนุนมันทั้งสองขาหน้าไปเลย..เผื่อจะแบ่งเบาความเมื่อยได้มั่ง เอนหลังพิงหัวเตียงแล้วหลับตา..ฝันถึงสาว ๆ ในชุดบิกินี่สีหวาน จะหาที่อื่นไกล ๆ ทำไมล่ะครับ น้องมิ้นท์ น้องครีม กับน้องปูนคนสวยของตาต้องแข่งกันหวิวแน่ ๆ ครับ55+ ดูเหมือนว่าเด็กญี่ปุ่นจะใช้พลังจิตในการอ่านความคิดสร้างสรรค์ในหัวผมได้
“..น้องไทไม่ใส่บิกินี่ครับ มันอันตราย” ดึงแขนผมลงมานอนกอดและถีบผมออกจากภวังค์อย่างโหดร้ายยยยย ทะเลที่ไม่มีบิกินี่มันก็ไม่ใช่ทะเลเดะไอ้ไท!! กล้ำกลืนฝืนทนยิ้มกลบเกลื่อนความเสียใจสุดประมาณแล้วกอดตอบเด็กญี่ปุ่นอย่างแนบเนียน ปลายนิ้วเรียวแตะลูบริมฝีปากผม เงยสบดวงตาสารภาพรักกับผมอยู่ตลอด ยิ้มกว้างเมื่อริมฝีปากถูกเด็กญี่ปุ่นพยายามเข้ามายึดครอง555+
“หลบผมทำไม555” ไทประท้วงไม่จริงจังนัก เบี่ยงตัวหลบการคุกคามจากไทอย่างมีความสุข เล่นกันจนพระอาทิตย์ตอกบัตรทำงานเต็มเวลา พาตัวเองออกมาจากห้องแล้วเคาะห้องตาหยิบสัมภาระออกมากองรวมกันหน้าบ้าน ป้าอรสั่งผมกับไทไปหยิบกระติกน้ำแข็งในครัว เดินสวนอินกับพี่ช้าง ได้ยินตาวานพี่ช้างเดินขึ้นไปดูบนบ้านอีกรอบแล้วปิดหน้าต่างประตูให้เรียบร้อยด้วย ผมกับเด็กญี่ปุ่นเดินกระแทกไหล่กันเล่นจนถึงประตูครัว ไอ้ขี้แกล้ง55+
“ไปหามาเลยยยย” หันซ้ายเหลือบขวาไม่มีวัตถุที่คล้ายคลึงกับเป้าหมายที่ต้องการ โยนหน้าที่ตามหากระติกน้ำเจ้าปัญหาให้เด็กเจ้าปัญหา..พันธุ์เดียวกันมันน่าจะหากันเจอได้ง่ายกว่าอ่ะเนอะ55+ ไทลากผมเดินไปหาตามซอกตามหลืบที่คิดว่ามันจะต้องซ่อนอยู่ หาไม่เจอคร้าบบบป้าอร กำลังจะเดินไปรายงานสถานการณ์การสืบค้นหาหลักฐานวัตถุเด็กญี่ปุ่นก็ล็อคคอออกมาหาข้างนอก เปิดประตูไปดูตรงครัวเล็กที่ทำไว้ให้คนงานทำกับข้าวกินก็เจอกระติกน้ำปรากฎกายอยู่โดดเด่น เดินตัวเอียงเข้าไปหยิบกระติกน้ำพร้อมไทและหันหลังกลับสู่ฐานที่มั่น..ยังไม่ทันถึงไหนครับ!!
“..นิดเดียว..นะครับ” เด็กญี่ปุ่นวางกระติกไว้ข้างตัว สองมือประคองหน้าผมไว้ในฝ่ามืออุ่น..มองกันอย่างนี้ก็ได้เสียกันซะเถอะ!! ไทยิ้มบางก่อนจะก้มสัมผัสริมฝีปากผมแผ่วเบา จูบริมฝีปากล่าง สอดลิ้นร้อนเข้ามาแตะริมฝีปากบน..หยั่งเชิงผม จะเข้าก็เข้ามาเลย ช้ากูเปลี่ยนใจไอ้สัตว์!!
ปลายลิ้นผมดูดชิมความหวานจากเด็กญี่ปุ่นซึ่งเจ้าตัวก็ไม่เดือดร้อนที่ถูกผมเรียกร้องและเก็บกักน้ำผึ้งในช่องปาก เสียงครางเล็ดลอดบอกถึงความพอใจดังออกมาจากไท..เอียงหน้าให้เด็กญี่ปุ่นได้เก็บเกี่ยวความหวานของผมบ้าง น้ำผึ้งที่ไหลออกมาจากรวงของผมไหลลงจนถึงคาง ไทถอนจูบออกมาไล่ซับทำความสะอาดก่อนจะย้อนมาจูบลิ้นที่ผมเผยอริมฝีปากรับอากาศเข้าปอดอีก 3-4 ครั้ง ปลายนิ้วเช็ดริมฝีปากเบาๆ .ลืมตาขึ้นมาสบตาไท ใบหูร้อนฉ่า ฝังหน้าลงที่ซอกคอไท..
“ผมรักพิครับ” เสียงกระซิบจากฟากฟ้าดังอยู่ข้างหู เด็กญี่ปุ่นกระชับกอดผมแน่น หน้าร้อนลามไปถึงคออย่างไม่รู้จักประมาณตน..เดี๋ยวคนอื่นก็นึกว่ามึงไข้แดกหรอกพิ!! เตือนตัวเองในใจดัง ๆ แล้วสูดลมเข้าช้า ๆ ผ่อนออกเบา ๆ ..ไทดันไหล่ออกมาสำรวจก่อนจะยิ้มให้
“ไปเถอะครับ เดี๋ยวคนอื่นจะรอ” พยักหน้า หันหลังเดินนำไทออกมาก่อน ระหว่างทางก็นับ 1-10 ซ้ำไปซ้ำมา ปรับอารมณ์จนปกติเข้าไปสมทบกับคนอื่นที่รอกันอยู่ที่รถ ยกมือไหว้แม่ไทและยกมือรับไหว้น้องสาวไททั้ง 3 คน..ยิ้มกว้างกันเชียว บ้านไทมีรถมา 2 คันครับ รถตู้หนึ่งรถบ้านอีกหนึ่ง เด็ก ๆ ไปรถตู้ครับ ผู้ใหญ่ไปรถบ้าน ไทลากผมให้เข้าไปนั่งข้างหลังสุด 2 คน อินยึดเบาะกลาง สาว ๆ นั่งลั้ลลากันเบาะหน้า เสียงอินคุยกับสาว ๆ เสียงฉีกถุงขนม กินกันคุยกันจุ๊กจิ๊ก ๆ แป๊บเดียวก็เงียบกันหมดครับ..หลับกันเป็นแถว55+ เด็กญี่ปุ่นมีของมาเซ่นผมอยู่แล้วครับ นั่นไง..แซนด์วิช นม องุ่น น้ำเปล่า ล้มตัวนอนหนุนตัก อ้าปากกัดแซนด์วิชจากมือไท เจ้าตัวป้อนผมคำหนึ่งก็กัดกินเองคำหนึ่ง กินองุ่นเสร็จก็ลุกมานั่ง หันไปมองคนอื่นแล้วขยับเข้าไปซบไหล่หนา..ขอยืมเป็นหมอนนอนจนกว่าจะถึงทะเลก็แล้วกันนะ คำขอในใจผมได้รับการอนุญาตจากเด็กญี่ปุ่นด้วยสัมผัสอ่อนโยนที่ขมับ หลับตาแล้วกลั้นยิ้มให้แน่นที่สุด ใครมันจะไปหลับแบบหน้าเปื้อนยิ้มได้ครับ เอ้า!! เห็นผมกลั้นยิ้มเลยยิ้มแทนกันเหรอครับ ชอบล่ะซี้555 หลับคอพับคออ่อนโยกไปเยกมาไม่รู้ว่าลงไปนอนหนุนตักไทตั้งแต่เมื่อไหร่ ลืมตาตื่นเด็กญี่ปุ่นก็หาอะไรกระแทกปากทันที..หน้ากูเหมือนเหาหิวรึไงวะ!? แต่ก็อ้าปากรับองุ่นจากมือไทไม่มีถอยเหมือนกันครับ555 คายเมล็ดใส่ฝ่ามือที่รองไว้ตรงคาง พ่นใส่ตรงเป๋งเด็กญี่ปุ่นก็เช็ดทำความสะอาดปากผมด้วยทิชชู่..ใกล้จะง่อยแดกเข้าจริง ๆ แล้วครับ ดึงเอาองุ่นไปป้อนไทบ้าง..งับองุ่นที่ส่งให้ก่อนจะก้มลงมาป้อนผม เกินไปแล้วว่ะไอ้ไท ยังไงซะนี่มันก็ไม่ใช่ที่รโหฐานว่ะ..คิดแบบคนดีเสร็จก็อ้าปากรับองุ่นโดยดี555+ เคี้ยวตุ้ย ๆ และลุกนั่งชะโงกหน้ามองคนอื่น ๆ เหลือบมองไทแล้วหยิบไอพอดมาฟังกัน 2 คน..นานเท่าไหร่ไม่รู้ครับ พี่คนขับก็จอดรถให้เราได้ยืดเส้นยืดสาย เข้าส้วมปลดทุกข์ ซื้อขนมมาเพิ่มให้เหมือนร้านขายของชำเล็ก ๆ อืมมมม มีแทบทุกอย่างอ่ะ..มีแม้กระทั่งปลากระป๋อง น้องครีมบอกว่า ‘เผื่อใครหิวไง’ ทำตาโต ๆ ใส่ผมอีกต่างหาก555
“ตาเมื่อยมั้ยครับ?” เดินไปหาตาที่รถแล้วเอ่ยปากถาม ตายิ้มก่อนจะยืนยันว่าไม่เป็นไร แม่ไทบอกว่าจะแวะเข้าไปวัดดังวัดหนึ่งก่อนแล้วค่อยเข้าที่พัก ขึ้นรถได้ก็คุยกันเสียงดังลั่น หลับไม่ลงจนถึงวัดกันเลยครับ ประคองตาลงมาไหว้พระและเดินไปลอดท้องช้าง(ของจำลองครับ) ขับพาตาไปหาข้าวเที่ยงกินและยิงยาวไปทะเล บ่ายสามเราก็ถึงที่พักครับ ลงไปสูดกลิ่นเกลือแล้วค่อยเอาของขึ้นไปเก็บ ตา พี่ช้าง อิน และพี่คนขับรถบ้านนอนหลังเดียวกัน แม่ไท สาว ๆ กับป้าอรนอนหลังเดียวกัน ผม ไท กับพี่คนขับอีก 2 คนนอนหลังเดียวกันครับ ผมช่วยตาจัดของ แล้วให้ไทเอาของเราไปเก็บที่บ้านก่อน นัดกันว่าบ่ายสี่ลงมาเจอกันข้างล่าง ตาอารมณ์ดีมากเลยครับ เดินไปดูทะเลที่หน้าต่างแล้วหันมายิ้มให้ผม..
“สงบดี ถ้าเป็นที่คนเดินเยอะ ๆ ตาคงเวียนหัว แบบนี้ตาอยู่ซักอาทิตย์ยังได้เลยนะ” หันไปยิ้มกับพี่ช้าง แล้วก้มหน้าอมยิ้มเมื่อเหลือบไปเห็นอิน น้องมันขนเสื้อผ้ามาเต็มเป้เลยครับ จะมาอยู่นี่เลยรึไงเนี่ย5555 จัดกระเป๋าตาเสร็จก็ประคองตาเดินลงมานั่งเก้าอี้โยกหน้าบ้าน พี่ช้างบอกให้ผมกับอินไปเล่นน้ำได้เลย เดี๋ยวพี่ช้างอยู่เป็นเพื่อนตาเอง ผมโทรหาเด็กญี่ปุ่นที่ไปตามสาว ๆ ว่ารออยู่ข้างล่างแล้ว อินบอกผมให้ไปเปลี่ยนกางเกง..เออว่ะ จะใส่ยีนส์ลงน้ำรึไง? เดินไปเปลี่ยนกางเกงที่ไทวางพาดบนเตียง พนันกันมั้ยครับ เด็กญี่ปุ่นมันต้องซื้อมาให้ใส่เป็นคู่แน่ ๆ เปลี่ยนเสร็จก็เดินลงมา เห็นคนอื่นยืนรออยู่ก็อมยิ้ม อินโวยวายว่าทำไมไม่บอกว่าใส่เหมือนกัน อินจะได้ใส่ให้เหมือนกันบ้าง สาว ๆ ขำกันคิกคัก ไทยิ้มกว้าง..ของไทสีน้ำเงินเข้ม ของผมสีดำครับ สาว ๆ ใส่กางเกงขาสั้นจู๋ โคตรน่ารักอ่ะ -///- เดินจับกลุ่มกันไปถึงหาด พี่ ๆ คนขับรถบ้านไทเอาห่วงยางมาให้ 2 อันครับ ผมกับไทรับหน้าที่ลากห่วงยางลงน้ำให้สาว ๆ กับอินนั่งข้างใน..ตั้งใจจะเอาไปปล่อยกลางทะเลแล้วกลับขึ้นฝั่งมาหวีทกันแค่สองคนครับ5555 ลงไปจนถึงระดับอกน้องมิ้นท์ก็ออกมานอกห่วงเกาะอยู่ข้าง ๆ ผม บนห่วงเหลืออินนั่งอยู่คนเดียวเลยต้องขยับมาอยู่ตรงข้ามกับอิน เดี๋ยวไม่สมดุลครับ
“พี่พิไม่ชวนแฟนมาด้วยเหรอ? มาทะเลก็ต้องมากับแฟนสิคะ” หันไปมองหน้ายิ้ม ๆ ระยะประชิดของน้องมิ้นท์แล้ว..น่ารักอ่ะ!!!
“แล้วมิ้นท์ล่ะ..ไม่พาแฟนมาด้วยเหรอ? มาทะเลมันก็ต้องมากับแฟนนะ” ไม่ตอบคำถามน้องและยังถามกลับให้งงงวยอีกต่างหาก น้องมิ้นท์อมยิ้มแบบรู้ทันกัน เบือนหน้าไปมองเด็กญี่ปุ่นที่เกาะห่วงยางน้องปูนกับน้องครีม จะเอาขามาพันทำไมวะ? จู่ ๆน้องมิ้นท์ก็มาโอบคอผม
“พี่พิเฉเป็นปูเสฉวนเลยนะ..ต้องโดนเกาะเป็นพ่อลิง นี่แนะ ๆ !!” น้องมินท์กอดคอผมแน่นแล้วรั้งมาข้างหลัง เห็นตัวเล็กแบบนี้แรงเยอะน่าดูเลยครับ..สงสารตัวเองจริง ๆ ข้างหลังก็ต้องเกร็งตัวให้น้องมิ้นท์เกาะเล่น ข้างหน้าก็ต้องประคองห่วงยางให้อินนั่งดี ๆ ไม่ให้จม ไม่ให้ลอยออกทะเล..ไทมาช่วยผมหน่อย!! เด็กญี่ปุ่นอมยิ้มแล้วพาน้องปูนกับน้องครีมเข้าฝั่ง..ทิ้งกูอ่ะ!!
“เข้าฝั่งกันนะครับ” พาสาวน้อยกับหนุ่มน้อยเข้าฝั่งตามไทไปติด ๆ ลำบากโว้ยยยยยย ขึ้นบกได้ไทก็หาบอลมาเล่นลิงชิงบอล ไม่ต้องคิดกันให้ปวดหัวว่าใครจะเป็นลิง..จะมองข้ามคนของประชาชนอย่างผมได้ไงครับ
“พี่พิอย่าเข้ามาน้า” น้องปูนร้องเสียงหลงเลยครับ ผมแค่วิ่งเข้าหาแบบไม่ติดเบรคเท่านั้นเอง555 เล่นจนผมเริ่มเวียนหัวเด็กญี่ปุ่นก็ยอมเป็นลิงแทนผมบ้าง..กว่าจะเห็นใจกูนะไอ้เหี้ยยยยย
“เฮ้ย!!” ผมเป็นอิสระได้ไม่ถึง 10 นาทีครับ พอบอลมาอยู่ในมือผมเด็กญี่ปุ่นก็พุ่งหลาวใส่ไม่คำนึงถึงสวัสดิภาพใด ๆ ของผม คลุกทรายกันไปหัวเราะกันไป ไอ้ไทมันไม่ได้แย่งบอลอย่างเดียว..มันคิดจะแย่งอากาศผมหายใจด้วยครับ กล้านัวเนียผมต่อหน้าคนอื่นอ่ะ -////-
“ปล่อยกูไอ้ไท555 อย่าจี๋เอว5555 ยอมแล้ว..เป็นลิงแล้วคร๊าบบบบบ” เด็กญี่ปุ่นฉุดมือผมลุกขึ้นยืนและปัดทรายตามตัวออกให้ ในเมื่อผมต้องเป็นลิงตลอดศกอยู่คนเดียว..เอาจริงแล้วนะเว้ยยยย หัวเราะ ‘หึ’ ในใจและถอดเสื้อโชว์มัดกล้ามที่ภูมิใจหนักหนาต่อหน้าสาธารณชน สาว ๆ เบือนหน้าหลบกันหมด อินมองอิจฉา แต่ไทเดินตรงเข้ามาหยิบเสื้อหวังให้ผมใส่กลับเข้าไปทางเดิม..ฝันเหอะ!! หลบเลี่ยงมือหนาหยิบลูกบอลมาโยนส่งให้น้องปูน ตั้งท่าพุ่งชน สายตาจับจ้องที่ลูกบอลนิ่ง เด็กญี่ปุ่นเดินไปแย่งลูกบอลในมือน้องปูนมาถือไว้เอง แล้วประกาศก้องหาด...
“เย็นมากแล้วเรากลับไปหาตากันครับ” หันมาบอกผมแล้วหันไปสั่งคนอื่น..
“เลิกเล่นแล้วไปอาบน้ำ ทุ่มตรงมาเจอกันที่บ้านตา” ดิ่งมาคว้าคอผม ล็อคแน่นหนาแล้วสนตะพายลากจูงเข้าบังกะโลหลังสุดท้าย..กูยังไม่ได้เอาจริงเลยนะ เข้าบ้านมาได้เด็กญี่ปุ่นก็พาผมมาส่งในห้องน้ำ อ่ออออ ให้อาบน้ำก่อนสินะ ยื่นมือออกไปรับผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าไปอาบก่อนตามคำขอ ออกมาเด็กญี่ปุ่นก็จัดเสื้อผ้าเข้าตู้..กูไม่ช่วยนะ
^
^
^
-
.
.
.
“..หิวยัง?” ไทหันมาถามผม ส่ายหน้าตอบก่อนจะซบหน้าลงกับแผ่นหลังแข็ง จัดช้าชิบเป๋ง!! ถอนหายใจแล้วเอื้อมมือโอบรอบเอว
“วันนี้แกล้งผมทั้งวันเลยนะ..มีความสุขมั้ย?” เด็กญี่ปุ่นหยุดจัดกระเป๋าแล้วหันมาดึงผมเข้ามากอด
“มากครับ..ชอบถูกแกล้งมั้ย?” ผงะกับคำตอบ..หน้าหงายกับคำถามที่มันถาม ไทขำกับหน้าหมางงของผมก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาดูเวลา หอมผมฟอดใหญ่แล้วลุกไปอาบน้ำ..ที่เหลือนี่ให้กูทำต่อเหรอ? หยิบเสื้อไทออกมาแขวน ค้นเอาของในกระเป๋าออกมากองและแยกชิ้นส่วน..ไม่มีของผมเลยแฮะ มีแต่ของเด็กญี่ปุ่น อ๋ออออ อยากให้ผมจัดของให้งั้นสินะ จับโยนเข้าตู้อย่างรวดเร็วแล้วย้ายตูดมานั่งรอไทตรงระเบียงนอกห้องนอน..วิวดีชะมัดเลยครับ เห็นทะเลกว้างสุดลูกหูลูกตา เห็นสวนเล็ก ๆ ที่เจ้าของบังกะโลจัดกั้นบ้านแต่ละหลัง เห็นอินนั่งดูบรรยากาศอยู่นอกระเบียงบ้านตา..แบบนี้กลางคืนถ้าผมไม่เปิดไฟตรงระเบียงแล้วออกมานั่งรับลม บ้านหลังอื่นก็ไม่มีทางเห็นผมแน่ ๆ ครับ ยิ้มกริ่มแล้ววาดโครงการสวีทลี่กับเด็กญี่ปุ่นตอนกลางคืน หาเบียร์มานั่งจิบด้วยดีกว่า..
“ไทให้พี่คนขับรถบ้านไทหาเบียร์มาให้หน่อยดิ..” บอกเด็กญี่ปุ่นที่เดินออกจากห้องน้ำพอดี
“อืม..เดี๋ยวบอกให้ครับ เอาขนมด้วยมั้ย?” ส่ายหน้าตอบไทที่เช็ดผมอยู่หน้าห้องน้ำ..เซ็กส์ซี่ว่ะ รอไทแต่งตัวเสร็จก็เดินไปสมทบคนอื่นกินข้าวที่บ้านตา วันนี้เมนูแบบทะเลเดือดมากครับ มัน ดุ เดือด มากขึ้นเมื่อมีผู้ท้าชิงอย่างผม ไท อิน และสาว ๆ กินกันอย่างกับแร้งลง อะไรที่วางลงบนโต๊ะจะถูกกำจัดไปภายในเสี้ยววินาที แม่ไทกับป้าอรชอบใจมากครับเพราะกับข้าวที่ลงมือทำขายดิบขายดีเป็นเทท่า จบมื้อหลักก็เป็นผลไม้ที่เหมามายกสวน..ไม่ต้องกังวลครับ สาว ๆ ทานผลไม้กันเก่งมากกกกกกก
“พี่ไทเอาลองกองมั้ย?..พี่พิกินแตงโมกัน..อินอย่าหยิบช้อนไว้นานสิ!” เสียงน้องครีมดังไม่หยุดเลยครับ ลุกมานั่งคุยกับตาที่ระเบียงหน้าบ้าน จัดยาให้ตากินหลังอาหารและส่งตาเข้านอน พี่ช้างชวนแม่ไท ป้าอร และพี่ ๆ คนขับรถเล่นไพ่คืนนี้ อินเลยขอมานอนกับผม..
“เอาสิ..แต่ต้องนอนเตียงพี่คนขับรถนะอิน” อินพยักหน้าและเดินตามผมกับไทเข้ามาในบ้าน เปิดหนังที่พี่คนขับรถเอาติดมาด้วย..ดูกับโน้ตบุคน่ะครับ ดูได้ 2 เรื่องก็ชวนไทกับอินนั่งรับลมตรงระเบียง ยกกระติกที่พี่ ๆ แช่เบียร์ไว้ให้ออกมาพร้อมขนมอีกหลายห่อ อินดูตื่นเต้นครับ..ยังไม่เคยลองล่ะสิ
“อย่าบอกพ่อนะอินว่าพี่ให้อินลองจิบเบียร์อ่ะ” อินพยักหน้าส่งก่อนจะยกกระป๋องเบียร์ขึ้นมาจรดริมฝีปากลิ้มชิมรสขมจากยอดข้าวบาร์เล่ย์
“อื๋อออ ขมอ่ะพี่พิ พี่ไทกับพี่พิเคยกินกันแล้วเหรอ?” ยิ้มเอ็นดูก่อนจะเปิดฝากระป๋องของตัวเองขึ้นจิบบ้าง บรรยากาศเงียบ ๆ กับคนคุ้นเคยแบบนี้ก็ดีไปอีกแบบครับ เหลือบไปมองอิน..นั่งถือกระป๋องเบียร์ไว้ที่ตักนิ่ง ถามว่าเอาอีกรึเปล่า? อินพยักหน้าแล้วพึมพำว่า ‘มันก็อร่อยดีเหมือนกันเนอะพี่’ ส่งให้อีกกระป๋องและบอกอินว่านี่เป็นกระป๋องสุดท้ายที่จะให้อินดื่ม จะได้ไม่เมา ตื่นตอนเช้าจะได้ไม่เวียนหัวให้พี่ช้างสงสัยเอาด้วย อินไม่ได้ตอบผมแต่เปิดฝายกขึ้นดื่มเรื่อย ๆ จนกระป๋องเบาก็คลานเข้าไปนอนก่อน บอกอินให้แปรงฟันก่อนนอนด้วย เสียงรับคำดังแว่ว ๆ ไทลุกไปปิดประตูก่อนจะนั่งลงเบียดผม ยิ้มให้กันแล้วซบไหล่มองทะเลตอนกลางคืน สดับฟังเสียงคลื่น สูดกลิ่นเกลือ จิบเบียร์เย็น ๆ จูบล้างปากให้กันอย่างไม่รู้เบื่อ..ชักจะเมาจูบแล้วครับ
“กี่ทุ่มแล้ว? ง่วงยัง?” ถามและล้มตัวนอนหนุนตัก นอนมันตรงนี้เลยดีมั้ยเนี่ย?
“เที่ยงคืนครึ่งแล้วครับ..เข้าไปนอนข้างในกัน กอดได้ป๊ะ?” ยิ้มและพยักหน้าตอบ ถ้าตอนเช้าอินเห็นค่อยบอกว่าไทมันชอบนอนละเมอ.. อะไรนะครับ? อินไม่เชื่อผมก็ไม่สนเหอะ555+ เปิดประตูเข้าไปและปรับสายตาให้ชินกับความมืด คลำทางไปเข้าห้องน้ำและแปรงฟันพร้อมกัน ออกมานอนกอดกัน..แอบจูบราตรีสวัสดิ์ให้ตื่นเต้นเล่น ๆ -///- หลับยาวจนถึงเช้า ตื่นนอนก็ไม่เจออินแล้วครับ ตื่นแล้วคงลุกไปเลยล่ะมั้ง? แต่เช้านี้ผมกับไทไม่ได้ตื่นนอนแบบโลกตะลึงผู้ชายนอนกอดกันนะครับ..ไม่ต้องเป็นห่วง5555 อาบน้ำและออกไปกินข้าวบ้านตา เช้านี้ข้าวต้มทะเลครับ กระซิบถามพี่ช้างว่าเมื่อคืนใครเสีย.. ‘หึ..พี่เองไอ้พิ’ ตอบไม่ยี่หระ อมยิ้มแซวแล้วถามหาอิน พี่ช้างพยักพเยิดไปข้างหลังผม อินนั่งกินข้าวต้มข้างพี่ ๆ คนขับรถครับ เดินไปหยิบชามข้าวต้มมานั่งตรงข้ามอินแล้วถาม..
“ตื่นเช้านะ..ปวดหัวเปล่า?” กลัวอินเวียนหัวเหมือนกันครับ..แต่กลัวพี่ช้างเตะเอามากกว่า อินส่ายหน้าและลุกเอาชามข้าวต้มไปเก็บ พี่ ๆ ยิ้มให้ผมแล้วถามว่าเมื่อคืนหลับสบายมั้ย? พยักหน้าและตอบ ‘ครับ’ คุยกันได้แค่นั้นล่ะครับ ไทเดินมานั่งด้วยพี่ ๆ ก็ลุกไปเลย กินข้าวกันเสร็จแม่ไทก็ชวนทุกคนนั่งรถไปไหว้พระที่วัดดังประจำจังหวัด ตากับพี่ช้างจดจ้องอยู่กับตู้วัตถุมงคล เด็กญี่ปุ่นดึงมือผมมาดูสิ่งที่ไทสนใจใคร่รู้..ไอ้เด็กขี้สงสัย
“อะไรครับพิ..ผมเห็นผู้หญิงคนเมื่อกี้เค้านั่งพับเพียบแล้วเขย่าไอ้นี่ด้วย” ถอนหายใจกับเซียมซี แล้วอธิบายตามที่ผมเข้าใจ เด็กญี่ปุ่นหยิบเซียมซีขึ้นมาพิจารณาแล้วมองผมเหมือนขอลอง..ยิ้มอนุญาตและปล่อยให้ไทนั่งพับเพียบเรียบร้อยอธิษฐานให้คำบอกในเซียมซีแม่นเหมือนคำทำนายจากข้างบน แม่ไทเดินเข้ามาคล้องแขนผมและมองไทเขย่าอย่างตั้งอกตั้งใจ พอได้อ่านคำทำนายก็หน้ามุ่ย..
“เค้าว่าเงินที่ไทให้คนอื่นยืมจะไม่ได้คืนอ่ะแม่” แม่ไทยิ้มให้ก่อนจะบอกเด็กญี่ปุ่นให้เอาใบเซียมซีไปผูกตรงต้นไม้ด้านนอก ‘บอกหลวงพ่อนะลูก..ว่าผมขอฝากดวงให้หลวงพ่อช่วยแก้ จากร้ายให้กลายเป็นดี’ ไทลากผมให้ออกไปผูกด้วยกัน สาว ๆ ก็เอาแต่ถ่ายรูป หันไปมองอิน..แปลกครับ อินดูหงอย ๆ แล้วก็ ไม่ค่อยคุยกับผมด้วย
“เป็นอะไรอิน..ปวดหัวเหรอ?” ไทเดินเข้าไปถามอินพร้อมกับผม อินก็ส่ายหน้าตอบเหมือนเดิม แต่คราวนี้อินยิ้มให้ครับ..คงไม่มีอะไรมั้ง? ออกจากวัดมาหาอะไรกินแล้วตรงไปตลาดสดให้ป้าอรกับแม่ไทซื้อของไปทำปิ้งย่างเย็นนี้ สาว ๆ ขอตามไปดูด้วย อินเลยอาสาไปถือของช่วยพี่ ๆ คนขับรถ ผม ไท พี่ช้างพาตามานั่งรอในร้านกาแฟในช็อปขายของฝาก เด็กญี่ปุ่นชวนผมมาเดินเลือกซื้อของฝากไปให้เพื่อนในกลุ่มกับเพื่อนในห้องผมกับไท เลือกเสื้อให้เพื่อนในกลุ่ม เลือกขนมห่อใหญ่หลายห่อให้เพื่อนในห้องไปแบ่งกันกิน กลับมานั่งกับตาฝนก็เทลงมาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย กดโทรศัพท์หาอินว่าโดนฝนกันรึเปล่า? แล้วใกล้จะกลับรึยัง? อินบอกซื้อของเสร็จนานแล้ว เดินกลับก็แวะกินน้ำที่ร้านฝนตกพอดีเลยไม่มีใครเปียก บอกตากับพี่ช้างให้รับรู้สถานการณ์ทางโน้นและสั่งโกโก้ร้อนให้ตา กาแฟดำให้พี่ช้าง ผมกับเด็กญี่ปุ่นน้ำเปล่าครับ จริง ๆ ตากับพี่ช้างสั่งไปแล้วหนหนึ่งครับ แต่จะนั่งร้านเค้านาน ๆ เลยต้องสั่งเพิ่มอีกคนละแก้ว
รอพักใหญ่ขบวนซื้อของสดก็เดินออกมาจากตลาด เราทยอยขึ้นรถกลับที่พัก พอถึงตาก็ขอตัวไปงีบ พี่ช้างกับพี่ ๆ คนขับรถขนของเข้าไปเก็บในบ้านแล้วให้พวกผมเข้าบ้านไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เจอกันอีกที 3 โมงเย็น พี่ช้างถือครับ..ถ้าไปตลาดสดกลับมาต้องอาบน้ำฆ่าเชื้อโรค อินรู้ดีเลยไม่ต้องรอให้พี่ช้างบอก เดินไปอาบน้ำก่อนใครเลยครับ ไทกับผมเดินมาส่งสาว ๆ ที่บ้านก่อนจะแยกไปอาบน้ำบ้าง อาบน้ำเสร็จก็ตั้งนาฬิกาปลุกในมือถือก่อนจะล้มตัวลงนอนมองฝนข้างนอกที่น่าจะตกตอนผมอาบน้ำอยู่..น่านอนชะมัดยาดดดดด หลับไปจนนาฬิกาปลุกส่งเสียงเตือน ฝนยังไม่หยุดตกเลยครับ ดีที่มาวันแรกไม่เจอฝน ยังอุตส่าห์ได้ลงเล่นน้ำ ปลุกไทให้ตื่นด้วย 2 กีบหน้า เด็กญี่ปุ่นคว้าเอาเท้าผมมาจี๋..เป็นการลงโทษที่สยองขนหัวลุกที่สุดในชีวิตครับ! ไปรวมกันบ้านตาด้วยอาการแขนขาไม่มีแรง มันเหือดไปตอนโดนจี๋ล่ะครับ555 เพราะฝนที่ตกอย่างต่อเนื่องทำให้เราต้องย้ายมาบ้านสาว ๆ แทน ห้องนั่งเล่นบ้านสาว ๆ กลายสภาพมาเป็นลานกว้างปิ้งย่างครับ ถึงพื้นห้องจะไม่ใช่หาดทรายละเอียดแต่มันก็ใช้ทดแทนได้ เปิดประตู หน้าต่างทุกบานรับไอฝนและลมทะเล บรรยากาศดีอย่างไม่เคยคิดว่าจะได้มาเจอที่ทะเลบ้านเรา.. อืมมม ทะเลหน้าฝน..ผมชอบจัง
ตาชอบกุ้งเผาครับ กินไปเยอะเลย กุ้ง ปู หมึก หอยที่ขนมาจากตลาดหายวับไปเหมือนโดนเวทย์ของเฮอร์ไมโอนี่สุดสวยของผมก็ไม่ปาน ยัดกันเข้าไปหมดได้ยังไงนี่?
“อิ่มมมมมม” อินบ่นอิ่มและนอนลงบนโซฟายาวข้างน้องครีม น้องปูนกับน้องมิ้นท์ช่วยป้อรกับแม่ไทยกไปเก็บล้างที่ครัว ผมกับไทเดินไปนั่งข้างตากับพี่ช้าง คุยกันเรื่องผลสอบกับเกรดของเทอมนี้ ถ้าเกรดดีตาจะพาผมกับเพื่อนในกลุ่มไปเที่ยวที่ตาเคยไปตอนผมเสียประตูให้ทีมชาติญี่ปุ่นครั้งแรกน่ะครับ -///- นั่งเล่นไพ่รอฝนหยุดจนขนมน้องปูนหมดหน้าตักก็แยกย้านกันเข้านอน นัดกัน 10 โมงบ้านตาล้อหมุน พรุ่งนี้เราก็กลับกันแล้วครับ..
"อาบน้ำเสร็จเราไปเดินเล่นกันนะครับ” เด็กญี่ปุ่นกระซิบบอกระหว่างเดินเข้าบ้าน หันไปยิ้มแล้วพยักหน้าตอบ 5 ทุ่มตรง ผมกับไทก็เดินเท้าเปล่าบนพื้นทราย ปล่อยให้ลมทะเลโอบกอดเราทั้งคู่ นั่งลงบนตักไทมองดาวบนฟ้าด้วยกัน ซึมซับบรรยากาศของทะเลหลังฝนตก กุมมือที่กอดเอวผมและลูบหลังมือเบา ๆ ปลายจมูกเด็กญี่ปุ่นส่งลมอุ่นทักทายซอกคอไล้ขึ้นมาที่แก้ม เอียงหน้าหาริมฝีปากชื้นที่สัมผัสมุมปากแผ่วเบา จูบริมฝีปากแดงกลับแล้วเลื่อนมือขึ้นมาโอบรอบคอหนา หลับตาฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่งและคำรักจากไทเข้ามากระทบกระเทือนสะท้อนสะเทือนไปถึงหัวใจอย่างไม่ต้องนั่งเดาสุ่ม คลี่ยิ้มฉาบใบหน้าตอบคำนั้นและส่งจูบไปย้ำความเชื่อทั้งหมดว่า ผมเชื่อ..ไทรักผมจริง ๆ
ปลายลิ้นร้อนของไทกับผมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ เรามีสินค้าโอทอปห้าดาวที่ศูนย์ศิลปาชีพต้องสนใจ..น้ำผึ้งไงครับ น้ำผึ้งในปากที่ผมผลิตออกมา ไทเก็บรวงมาดื่มจนหมดทุกครั้ง ผมก็ทำแบบนั้นกับไทเหมือนกันครับ -//- ฝ่ามืออุ่นลูบเข้ามาในเสื้อก่อนจะถกขึ้นจนถึงคอ ชิมผิวเนื้อใต้ร่มผ้าท้าลมทะเล เสียงหอบหายใจของผมกับเสียงครางทุ้มต่ำของไทถูกเสียงคลื่นทะเลยามดึกกลบ ผิวกายร้อนของผมถูกปลายลิ้นของไททำให้คุ้มคลั่ง..จนควบคุมตัวเองไม่ได้ กอดกระชับแน่นเมื่อความต้องการใกล้ปลดปล่อย ไทรับรู้และสนองการร้องขอจากร่างกายผม
“อืออออ” ส่วนที่ผมปลดปล่อยถูกกวาดต้านมาใช้งานอีกครั้งอย่างคุ้มค่า สัมผัสวาบหวามที่เด็กญี่ปุ่นก่อ..ผมตอบและสนองตามแรงอารมณ์ จูบดูดดื่มถูกนำมาใช้เมื่อผมใกล้ถึงฝั่ง..จริง ๆ ผมก็อยู่ติดฝั่งเลยนะครับ แต่ก็ยังจะตะกายอยากไปถึงอีกฝั่งซะอย่างนั้น -///-
“ซี้ดดดด” ไทสูดปากเบา ๆ เมื่อถอนร่างกายตัวเองออกมาจากช่องทางขาออกของผม ทำความสะอาดตัวผมด้วยกระดาษชำระที่ไม่รู้ว่ามันจงใจพกมาเพื่อการนี้รึเปล่า? อยากถามมันแทนผมมั้ยครับ? -///- ขี่หลังเดินเล่นกันจนไทเมื่อยก็กลับบังกะโล เข้าไปอาบน้ำเสร็จเด็กญี่ปุ่นก็จูงมือผมเดินออกมานั่งตรงระเบียง ผมนั่งบนเก้าอี้แต่ไทนั่งลงบนพื้น ขมวดคิ้วเมื่อเด็กญี่ปุ่นดึงเท้าผมขึ้นมาวางบนตัก
“ผมยังไม่อยากกลับ..เราอยู่ต่อกันสองคนมั้ยครับ?” ยื่นมือไปลูบหัวที่เกยคางบนขา ยิ้มให้แล้วดึงแก้มใสเล่น
“ถ่ายรูปมาให้ดูเยอะ ๆ นะ แล้วก็..ขอของฝากเป็นสาว ๆ น่ารัก ๆ ตาโต ๆ แบบญี่ปุ่นซัก 2 คนนะ จะเอาไปให้ไอ้อ๋องไง..มันชอบบบบบ” ไทหรี่ตาก่อนจะบดคางลงที่ขา โอยยย จั้กกะจี้555 ถามถึงพี่ ๆ คนขับรถว่านอนกันที่บ้านตารึเปล่าเพราะผมไม่เคยเห็นพี่ ๆ มานอนกันเลย เด็กญี่ปุ่นบอกว่าพี่ ๆ เค้านอนกันบ้านอีกหลังที่ไทมันแอบเปิดไว้ให้ ร้ายนะ!! นั่งรับลมตรงระเบียงจนถึงตี 2 เพิ่งจะสำนึกว่าง่วงมากตอนล้มตัวนอนบนเตียงนี่ล่ะครับ เช้าเลยไม่อยากตื่น..ปล่อยให้เด็กญี่ปุ่นเป็นคนเก็บกระเป๋า หน้าที่หลักของผมคือพาตัวเองไปขึ้นรถและกลับบ้านเท่านั้นเองครับ นั่งรถก็หลับ ถึงบ้านก็ลง อีก 2 วันให้หลังไทก็ไปญี่ปุ่นกับแม่ครับ มันจะไปทำไมก็ไม่รู้ บินไปแค่ 3 วันมันก็บินกลับ ทิ้งแม่ให้เฝ้าพ่อไว้ที่ญี่ปุ่นมาสถิตอยู่บ้านผม ตอนเย็น ๆ ผมก็ชวนไทไปซ้อมบาสกับพวกพี่โป้งที่มีไอ้เต๋าเกาะเป็นปลิงเตรียมกีฬาสีตอนต้นเทอมหน้าที่จะถึง..
หมายมั่นปั้นขี้โคลนให้เป็นดาวประดับฟ้า
หึหึ..
อย่างห่วยก็ที่ 2 ล่ะวะปีนี้555
..................
แถม
.
.
.
“ช้างเดินขึ้นไปดูทีว่าบนบ้านปิดประตูหน้าต่างทุกบานรึยัง?” ชายสูงวัยร้องบอกชายวัยกลางคนให้ดูความเรียบร้อยของบ้านก่อนจะออกเดินทางพาหลานไปเที่ยวทะเลกับครอบครัวเพื่อนหลาน ชานวัยกลางคนรับคำและเดินขึ้นไปสำรวจความเรียบร้อยบนเรือน เหลือบเห็นแสงลอดออกมาจากหน้าต่างจึงเดินเข้าไปผลักกออกก่อนจะดึงเข้ามาปิดใหม่ สายตาสะดุดที่แผ่นหลังของหลานชายกับเพื่อนวัยเดียวกันที่ยืนหันหน้าคุยกันอยู่ที่หน้าครัวเล็ก กำลังจะเรียกให้ไปรวมกันหน้าบ้านก็ต้องเงียบเมื่อเห็นฝ่ามือสองข้างที่เพื่อนหลานยกขึ้นมาประคอง คิ้วขมวดเมื่อมองจากด้านบนมันคล้าย...คล้ายคู่นี้กำลังจูบกันอยู่ แต่..จะเป็นไปได้ยังไง? ในเมื่อหลานกับเพื่อนเป็นผู้ชายทั้งคู่ แล้วตัวหลานชายเองก็มีแฟนเป็นผู้หญิงอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าช่วงหลังจะไม่ค่อยพามาที่บ้านพร้อมกลุ่มเพื่อนก็เถอะ ความสงสัยคลายปมเมื่อหลานชายกับเพื่อนเอียงตัวให้เห็นชัดขึ้น
จูบกันจริง ๆ !! มโนสำนึกประเดประดังความคิดเข้ามามากมาย รวมถึงเรื่องลูกพี่ที่ตนเคารพจนถึงวาระสุดท้ายที่เลือกจะอยู่ในอ้อมกอดของคนที่ลูกพี่เลือกแทนที่จะเป็นลุง
หากลุงรู้จะเป็นยังไง..ยืนมองหลานชายกับเพื่อนนานจนเพื่อนหลานเห็น แต่ก็ไม่หยุด..จูบ สายตาตกใจในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นสายตาจริงจัง ก่อนจะตอกย้ำให้รับรู้เรื่องราวของคนทั้งคู่ด้วยปากของเพื่อนหลาน
“ผมรักพิครับ” เสียงแว่วกับสายตาจริงจังที่ได้เห็นก็ต้องตัดสินใจว่าจะเดินหน้าขวางเพื่อความถูกต้อง หรือจะเลือกให้หลานได้ลองรักและลองตัดสินใจเหมือนคราวลูกพี่ของตน แผ่นหลังของหลานชายที่เอนเข้าหาและซบใบหน้าลงที่ซอกคอคล้ายฝากฝังทำให้ตัดสินใจได้เด็ดขาด
“ฝากด้วย” เปิดปากบอกไร้เสียงกับเพื่อนหลาน ภาพเด็กหนุ่มสายตาจริงจังพยักหน้ารับปากและกระชับกอดหลายชายตนไว้แน่นทำให้วางใจ..ปิดหน้าต่างบานนั้นลง พร้อมความลับเล็ก ๆ ของหลานที่สัญญากับตัวเองไว้ว่า..
หากเกิดเรื่องก็พร้อมจะอยู่ข้างหลาน..
เหมือนที่เลือกจะอยู่ข้างลูกพี่..
..ตลอดไป..
.......................................................
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ปล.เนื่องจากจิไม่สามารถเข็นนิยายมาส่งภายใน 7 วันตามที่เคยบอกไปได้..ท่านใดที่เม้นท์นิยายจิจะส่งตอนแถมที่ไม่อยากออนแอร์เพราะมันแย่งซีนคู่หลักให้อ่านหลังไมค์ค่ะ..ขอโทษที่เอามาส่งช้านะคะ
ปล.2 ต้องตัดเป็นสองตอนเพราะอักษรเกิน เม้าส์จิก็ห่วยแตก คลุมดำไม่ได้ กวนใจที่สุดอ่ะ!!
:กอด1: :pig4: :m5:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ปี้จ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไทแบบ ไททำแบบนี้อีกแล้ว ป่าวประกาศทุกครั้งที่มีโอกาสสินะ
โอย เลิฟ ยู ว่ะไทโยซัง :m1:
...................
คุณจิคะ ตรงนี้ หนุนมันทั้งสองขาหน้าไปเลย...... แบบ สองขาหน้า นึกถึงสองขาหน้าที่แปลว่าแขน กร้ากกกกกกกกส์
แล้วก็มีคำว่าเด็กญี่ปุ่นหนึ่งที่ ที่โพสท์แรกที่พิมพ์เป็น เด็กยี่ป่น นะคะ
แล้วก็คำว่า "พยักพเยิด" สะกดแบบนี้นะคะ ไม่ใช่แบบนี้ "พยักเพยิด"
ปล.อีกนิด.......ถึงว่า ไม่ทำอะไรกันในห้อง เพราะตั้งใจทัศนศึกษานอกสถานที่ให้ได้ไอทะเลจริงๆนี่เอง >///////<
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยตอนแรกแอบขนลุกมีคนรู้ความลับเล็กๆแล้วแต่ก้เบาใจถ้าเป็นพี่ชาย
ตอนนี้หว่นมากมาย อ่านเสียจุใจไปเลยง่าส์ :impress2:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:คุณจิแน่นๆ
+1ด้วยสำหรับความหมายและฉากเรียกน้ำผึ้ง 555555
ปลขอตอนพิเศษด้วยนะจ๊ะ อิอิ อยากรุ้จังเป็นตอนของใครหนอ
-
:z13:คุณนุ่นแรง ๆ 55+
จิแก้แล้วนะคะ ขอบคุณที่ช่วยตรวจดูค่ะ แล้วก็สงของแถมให้แล้วนะคะ ดีที่ได้แค่กลิ่นไอนะคะ ไม่ลงไปซดน้ำทะเลกันจริง ๆ -///- ขอบคุณที่ติดตามค่ะคุณนุ่น :กอด1:
จิ้มคุณซัมด้วยค่า55+
-
โฮะ โฮะ โฮะ ไทโยซัง เธอช่างไม่สนใจใครเลย รักต้องแสดงออกอย่างแท้จริง
อย่างนี้ต้อง +1
-
จิ้มๆๆๆๆๆ พี่ iforgive
กอดดดดดค่า แสดงออกทุกครั้งที่โอกาสมาถึงเนอะคะไทโยซัง จิส่งของให้ทางหลังไมค์แล้วนะคะ จิ้มบวกคืนด้วยค่า
:กอด1:
กอดคุณซัมผ่านพี่ไอ จิส่งให้แล้วค่า ถ้าได้แล้วรบกวนบอกด้วยนะคะ แต่ถ้ายังเดี๋ยวจิส่งให้ใหม่ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อ่านแล้วค่ะคุณจิ กรี๊ดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย สยิวกิ้ว 5555555555555
อยากให้มีตอนแถมแบบนีเยอะๆ 5555 ไม่หื่นเลยเรางุงิงุงิ
:z1: :z1: :z1: :z1:
-
ไทโยซักนี้กะจะประกาศให้ทุกคนรู้เลยหรอค่ะ :laugh: :laugh:
แต่ก็ยังดีที่พี่ช้างจะคอยช่วย ก็หวังว่าจะไม่มาม่าเหมือนคู่อาโยนะค่ะ
แต่พิไท นี้หวานนนนนนนนนนนนกันตลอดศกไม่เว้นแม่แต่นอกสถานที่เนอะ :-[ :-[
-
จิ้ม ๆๆๆๆๆ
กอดแน่นๆค่ะ จริง ๆ ถึงพี่ช้างจะชวยแต่มันก็ดราม่าอยู่นะคะ..แต่ไม่เท่าคู่น้าค่ะ ของแถมจิส่งให้หลังไมค์แล้วนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่า
:กอด1:
-
เรื่องนี้นี่เเบบว่ามันหวานจริงๆ อ่านเเล้วต้องนั่งอมยิ้ม น้องไทก็หวานตลอด น้องพีก็ยอมตลอด
ปล.เป็นกำลังใจให้นะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ (หยุดเหมือนกัน) :L2:
-
ตอนนี้มาเยอะแบบได้ดั่งใจมากสมกับที่รอคอยมาหลายวัน o13
พิกับไทยังคงความอบอุ่นและความหวานที่ล้นหลามแม้จะอยู่นอกสถานที่ :o8: :-[
ความลับไม่มีใลกจริงด้วยแต่ดีนะที่เป็นพี่ช้างมาเห็นถ้าเป็นตาไม่อยากจะคิดเลย o22
เค้าขอพิเศษของแถมด้วยคนนะจิ :กอด1: :pig4:
-
เรื่องนี้นี่เเบบว่ามันหวานจริงๆ อ่านเเล้วต้องนั่งอมยิ้ม น้องไทก็หวานตลอด น้องพีก็ยอมตลอด
ปล.เป็นกำลังใจให้นะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ (หยุดเหมือนกัน) :L2:
กอดดค่า หวานเนอะคะ น่ารักกันเข้าไป อีกไม่กี่ตอนก็มาม่าแล้วค่ะ(จริงจัง) จิส่งของให้แล้วนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ตอนนี้มาเยอะแบบได้ดั่งใจมากสมกับที่รอคอยมาหลายวัน o13
พิกับไทยังคงความอบอุ่นและความหวานที่ล้นหลามแม้จะอยู่นอกสถานที่ :o8: :-[
ความลับไม่มีใลกจริงด้วยแต่ดีนะที่เป็นพี่ช้างมาเห็นถ้าเป็นตาไม่อยากจะคิดเลย o22
เค้าขอพิเศษของแถมด้วยคนนะจิ :กอด1: :pig4:
กอดดดแน่น ๆ ยาวเนอะคะ จิต้องตัดแบ่งเป็นสองตอนค่ะเพราะอักษรเกิน พี่ช้างจะช่วยแต่ก็ไม่ได้มากมายค่ะ ของแถมจิส่งให้แล้วนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่า
นั่งจิ้มบวกคืนและบวกขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:กอด1: :pig4:
-
หากเกิดเรื่องก็พร้อมจะอยู่ข้างหลาน..พี่ช้างเป็นคนดีจริงๆ หากเกิดไรขึ้นก็พร้อมจะอยู่ข้าหลานไม่ยอมเปลี่ยน
เหมือนคราวน้าโย แต่คราวนี้จต่างกันก็ได้ ที่ตาเองยอมรับไรมากขึ้น อาจไม่จบลงด้วยความเสียใจเช่นคราวโน้น
บทเรียนสอนตาไว้มากมายอะนะ แต่ไทอะอยากบอกนายแจริงๆที่ทำอะไรตามใจตัวเอง คนแบบไทนี่น่ารักจัง
รักไทที่จริงจังมากมาย ขอบคุณพิที่เสมอต้นในรัก และอยากถามอีกอย่าง อย่าบอกอินไปเห็นไรเหมือนที่พอเห็นเปล่า
เลยออกแนวเงียบไป ไงตอนนี้คนรู้เรื่องและจะเป็นกำลังใจให้พิและไท ก็เพิ่มอีกหนึ่งแล้ว ยังเหลือตาคนเดียวแล้ว
ไงก็ต้องฟันฝ่านะ
:-[
-
หากเกิดเรื่องก็พร้อมจะอยู่ข้างหลาน..พี่ช้างเป็นคนดีจริงๆ หากเกิดไรขึ้นก็พร้อมจะอยู่ข้าหลานไม่ยอมเปลี่ยน
เหมือนคราวน้าโย แต่คราวนี้จต่างกันก็ได้ ที่ตาเองยอมรับไรมากขึ้น อาจไม่จบลงด้วยความเสียใจเช่นคราวโน้น
บทเรียนสอนตาไว้มากมายอะนะ แต่ไทอะอยากบอกนายแจริงๆที่ทำอะไรตามใจตัวเอง คนแบบไทนี่น่ารักจัง
รักไทที่จริงจังมากมาย ขอบคุณพิที่เสมอต้นในรัก และอยากถามอีกอย่าง อย่าบอกอินไปเห็นไรเหมือนที่พอเห็นเปล่า
เลยออกแนวเงียบไป ไงตอนนี้คนรู้เรื่องและจะเป็นกำลังใจให้พิและไท ก็เพิ่มอีกหนึ่งแล้ว ยังเหลือตาคนเดียวแล้ว
ไงก็ต้องฟันฝ่านะ
:-[
กอดเลดี้แน่น ๆ คู่นี้น่ารักเนอะคะ พี่ช้างช่วยได้ค่ะ..ถึงไม่มากแต่ก็ลดความแรงลงไปเยอะ จิส่งของแถมให้เลดี้หลังไมค์นะคะ เดี๋ยวเลดี้ก็จะรู้ว่าทำไมน้องอิน(ของจิ)ถึงดูเงียบ ๆ ไป ฮุฮุ
สู้ๆๆๆๆค่ะเลดี้ ขอให้งานราบรื่นนะคะ
:กอด1:
ปล.จิ้มบวกให้เลดี้ด้วยเป็นกำลังใจค่ะ
-
พี่ช้างงงงงง ^^
-
จิ้มๆๆๆๆๆ
พี่ช้างเท่เนอะคะตอนนี้ ของแถมจิส่งให้แล้วนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่า
-
เฮ่ยยยยยยยยย ไท
เอ้าท์ดอร์อีกล่ะ..
มาอ่านตอนแถม สรุปว่าความจริงค่อยๆ เปิดเผยแบบนี้ก็อีกไม่นานแล้วสิ
นับถือความมั่นคงกับความเจ้าเล่ห์ของไทซะไม่มี
ค่อยเป็นค่อยไปนะรักครั้งนี้
-
อ่านไปนั่งอมยิ้มไปตลอด :o8:
ไทโยซังหวานได้ตลอดเวลาไม่แคร์ใครเลย
พี่ช้างรู้ความลับแล้วจะได้เป็นตัวช่วยของพิ
แต่เหมือนน้องอินแปลกๆนะ
ไท พิ หวานมากกกกกกกกก
+1 คุณจิอ่านจุใจเลยค่ะ
คุณจิ...หนึ่งขอของแถมด้วยนะคะ :กอด1:
-
กริ้ดดดดดดด หวานมากกก ทะเลหายเค็มไปเลย
เมื่อเจอพิกัีบไท โอ้ยยย อ่านแล้วอารมณ์ดี คริ ๆ
:impress2:
-
writer ไม่ชอบมาม่านะ
+1 เป็นกำลังใจ
-
ทะเลหวานกันสุดๆอ่ะ >.<
พี่ช้างรู้แล้ว อย่างน้อยพิก็มีกองหนุนแล้วอ่ะนะ
แต่ถ้าเรื่องแตกขึ้นมาจริงๆ คิดว่าไทต้องจัดการกับปัญหานี้ได้แน่ๆ ^^
-
รู้สึกว่าตอนนี้ยาวสะใจมากเลยค่ะ แต่ยังไม่หายคิดถึงไท กะ พิ คุณจิต้องมาต่ออีก อิอิ
ตอนนี้น่ารักมากเลยค่ะ เด็กญี่ปุ่นคนดีคอยดูแลพิไม่ขาดตกบกพร่องเลยนะ น่ารักมากกกก
พี่ช้างรู้แล้ววววววว แต่ดีจังเลยค่ะ คอยเป็นกำลังใจให้แล้วก็เป็นกำลังสำคัญให้พิกะไทด้วย แต่น้องอินนี่ไปรู้อะไรมารึเปล่าน้า
คงอีกไม่นานแล้วสินะเนี่ย ที่ความจริงจะเปิดเผยออกมา
ปล. พิไท ยังคงความน่ารักไม่เสื่อมคลาย เป็นกำลังใจให้คุณจิค่ะ ^^
-
พี่ช้างรู้แล้ว แล้วน้องอินเป็นอะไรหว่า?
ดีจังที่พี่ช้างเข้าใจแล้วก็เคารพการตัดสินใจของพิ
แต่อะไรๆมันคงไม่ง่ายหรอกใช่ปะคะ?
คุณตาเองถ้ารู้เรื่องก็อาจจะทำใจไว้ตั้งแต่ตอนน้าโย แต่เราก็เดาไม่ถูกอยู่ดีว่าจะออกมาในรูปแบบไหน
แต่ตอนนี้หวานจังค่ะ
ไทกับน้องพิคงเกยตื้นบนฝั่งกันไปเลย 55555
บวกๆจ้าาา :กอด1:
-
ไทนี่ร้ายจริงๆ แอบเปิดตัวกับคนอื่นไปเรื่อยๆ ทีนี้ก็เหลือตาเป็นด่านสุดท้ายแล้ว
-
:กอด1: คุณจิจ้า
ว่างทีก็เอามาให้อ่านเต็มอิ่มหายคิดถึงกันเลยนะค่ะ :pig4:
ไม่เคยหมดความหวานเลยจริงคู่นี้นี่ อยากได้แบบไทสักคนจัง :impress2:
ว่าแต่ว่าน้องอินเป็นไรอ่ะ? เพราะฤทธิ์เบียร์หรือว่าเจอช้อตเด็ด? ยังค้างในประเด็นนี้อยู่เลยค่ะ
-
พี่ช้างได้ใจจริงๆ ความลับไม่มีในโลก อินก็เหมือนจะรู้แล้ว ก็เหลือแต่ตา พิกับไทสู้ๆ ลุ้นไปด้วยเลยอ่ะ ว่าความลับจะแตกวันไหน
พินี่ทุกครั้งที่มีโอกาสเลยนะ ไทเผลอเป็นไม่ได้เชียว
-
ตะเอง คิดถึงเค้าม๊ายยยยย
คริคริ ไ่ม่อยู่หลายวัน
กลับมาได้อ่าน 2 ตอนนนน จะบอกว่า
เขินนนนนนนนน ที่สุดอ่ะ
โดยเฉพาะ sex on the beach :oo1:อ๊ายยยย ไม่ไหวนะ
ไม่ต้ิองบรรยายอะไรมากกกเลย แบบว่าบรรยากาศมันใช่นะ
หน้าแดงงง :impress2: เขินมากกก
พี่ช้างรู้แล้ว ใจแป้วนิดๆ แบบไม่คิดว่าจะรู้เร็วขนาดนี้
แต่ก้อเดาไว้แล้ว คู่นี้รักกัันประเจิดประเจ้อ ฮ่า สักวันต้องมีคนรู้่เพิ่มเรื่อยๆ
โมเม้นสองคนนี้อยู่ด้วยกัน ออร่าสีม่วงมันกระจายรอบๆ อ่ะ 5555
ไม่ใช่แระ สีชมพูเด้
จุดนี้ อยากสิงร่างเป็นพื้นทราย สายลม แสงแดด แสงจันทร์ และต้นมะพร้าว แถวๆนั้น เอิ๊กกกก
-
แหม มาทะเลเพื่อการนี้นี้เอง :o9:
คู่นี้เผลอไม่ได้ ประกาศความรักกันตลอด
ไทโยซังไม่รู้จะเรียกว่าเปิดเผยหรือหน้าด้านดี :laugh:
แต่ตอนนี้ปลื้มพี่ช้างอ่ะ o13
-
เกือบดรามาแล้ว แต่ทะเลที่นี่หวานเนอะ
-
งืม มม มม ม
เรื่องนี้จะมีมาม่ามั้ยอ่ะ พี่จิ
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
นายไท เอ้าดอร์เลยรึ
ว้า กก กก ก ก ก ก
ปล.กายโดดเรียนพิเศษไปสามวันจากสิบห้าอ่ะค่ะ
มันเหนื่อยจริงๆนะเอ อ ออ อ อ อ อ
^^
-
หวานจนน้ำตาลขึ้นเลยอั๊ยอิชชี่ที่สุดเลย
แต่ก็มาใจหายไอตอนท้ายๆนี้แหระแค่คิดว่าถ้าน้องพิต้องเลือกเหมือนที่น้าโยเลือกปวดใจอ่ะ
สงสารทั้งตาสงสารทั้งพิเฮ้อถ้าตารู้ไม่รู้ว่าตาจะทำใจได้ไหมง๊าแค่คิดก็เศร้า
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
สครีมมิ่งสุดใจเลยค่ะ จะหวานมดแดงมดดำมดคันไฟมาตามไปหม่ำเหรอคะไท!
ว่าแต่อินแปลกๆ...รึว่าจะเดาได้รู้ความจริงหรือไปสะดุดตกหลุมรักใคร???
*ถอนหายใจเฮือก*
พาสองหนุ่มไปเที่ยวญี่ปุ่นกันเถอะค่ะ!
-
เป็นช่วงความรักที่สดใส หวานฉ่ำของไทกับพิจริงๆ มีอาการหึงเล็กๆ ของไทให้ดูด้วยเนอะ
ส่วนอะไรๆ ที่กังวลในใจของพิ ถ้าหากมีไทอยู่ข้างๆ ก็ดูเหมือนเป็นยาขนานเอกที่คอยช่วยบรรเทา
อือ...หรือว่าช่วยปัดเป่าสิ่งไม่สบายใจไปได้หมดกันแน่เนอะ
...เพียงมีกันและกัน จับมือกันเดินเคียงข้างกันไป สองเราจะไม่หวั่นไหวต่ออุปสรรคภัยพาลใดๆ อย่างแน่นอน...
อ่านแล้วยิ้มได้อย่างสุขใจจริงๆ คะ :กอด1:
มาขอเม้นท์ต่ออีกหน่อยคะ
ไทกับพิเองก็หวานกันมาก ยิ่งสองคนรักกันมากเท่าไร ก็ยิ่งปิดบังความรักและความสุขที่มีอยู่ข้างในได้ยากมาก
และแม้จะทำในที่ๆ ดูเหมือนจะลับ ไม่มีใคร แต่ความลับไม่มีในโลกนี้หรอก
เหมือนการที่พี่ช้างเห็นก็คงจะดีกว่าตาละมั้งคะ
เมื่อเห็นแล้วก็ตัดสินใจจะให้พิเลือกและลองว่ารักแบบนี้เป็นอย่างไร
ไม่ว่าผลสะท้อนจะออกมาแบบไหน แต่ก็ยืนยันจะอยู่เคียงข้างหลานชาย
พี่ช้างเป็นคนที่ใจกว้างและแมนมากๆ เลย ไม่รู้ว่าจะใช้คำไหนดีจริงๆ o13
-
ตัวละครหลักค่อย ๆ รู้ความจริงทีละคนสองคน
แล้วเมื่อไหร่คุณตาจะรู้สักทีน๊า ลุ้นๆๆๆๆๆ
เม้นท์แล้วอย่าลืมของแถมด้วยน๊าาาา
-
กรี๊ดดดด ...พี่ช้างรู้แล้ว แต่ไทโยซังเค้ารักน้องพิจริงๆนะพี่ช้าง มั่นใจได้เลย!!!!
ทะเลตอนนี้ช่างหวานจริงๆ เค้าหวานกันได้ทุกที่ทุกเวลาเลยจริงๆ :o8:
แต่แอบสงสัยอินว่าทำไมถึงทำตัวแปลกๆกับพิ หรือว่าไปเจอไปเห็นอะไรมา ???
+ขอบคุณคุณจิค่า .. :L1:
-
อยากรู้เหมือนกันว่าทำไม
น้องอินต้องทำตัวแปลกๆ
แต่ไทโยซังนี่ได้ทุกที่เลยเนอะ
:-[
-
ตลอดๆๆหวานกันตลอด :o8:น้ำทะเลจืดล่ะ
ไทนี่น่าจะได้รับรางวัลสุดยอดนักวางแผน อิอิ
พี่ช้างค่ะโลกเค้าเปลี่ยนไปล่ะ เดี่ยวนี้ผู้ชายมันต้องคู่กับผู้ชาย :mc4:
-
กอดดดดค่า จินั่งส่งของทางหลังไมค์ให้แล้วนะคะ คิดว่าส่งครบแล้ว แต่ถ้าใครยังไม่ได้ก็รบกวนบอกด้วยนะคะ จิจะส่งให้ใหม่อีกที
เม้าส์จิห่วยจริง ๆ ค่ะ พรุ่งนี้จิค่อยมานั่งตอบเม้นท์นะคะ
:กอด1: :pig4:
-
:z13: ได้รับแล้วค่ะ เด๋วมาเม้นนะคะ ขอไปหาอะไรเติมท้องก่อนแป๊บนุง หิ๊วหิว 555
-
เข้ามาบอกว่าได้รับพิเศษแล้วค่ะ แหมะ น้องอินมีฝันเปียกถึงพี่พิด้วย
-
มาเจิมก่อน...เดี๋ยวมาอ่าน ต้องไปปฏิบัติภารกิจช่วยชาติ :laugh:
:L2:
-
ได้รับแล้วนะคะ
ขอบคุณค่ะ :L2:
น้องอินที่ทำตัวแปลกๆเพราะแบบนี้นี่เอง :impress2:
-
ลุงช้างสุดยอดเคอะ
ส่วนอิน เอ็งเปนอาราย ยยย
เค้าไม่ได้หลังไมค์อะ
:sad4:
ไทนี่ก็โจ่งแจ้งตลอดเวลา
:z1:
-
ได้รับตอนพิเศษแล้วนะคะ ขอบคุณมาก :pig4:
มันเป็นแบบนี้นี่เอง น้องอินนี่ก็นะ ><
-
เข้ามาขอบคุณค่ะ ชอบมากเลย. หวานจนจะไม่รู้ว่าจะเรียกอะไรแล้ว. :z2: :z2: :z2:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2: :L2: :L2: :L2:
-
หลังไมค์นี่แบบว่า น้องอินแต่เล็กแต่น้อยเลยนะ
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
หื่นติดพี่พิหรือพี่ไท กันล่ะเนี่ย
ว่าแต่หนูแอบชอบพี่พิหรอลูก
คนนี้ไม่ได้นะค่ะ เจ้าของหวง!!!!!!!!!!!!
ป้ายังว่างมาหาป้าม่ะ ลูก
กร๊าก ก ก ก ก
ปล.ขอบคุณสำหรับหลีงไมค์ค่า.........^^ :pig4: :pig4:
-
:o8: ทะเลหวานจริงๆ ด้วยค่ะ น้องไทน่ารักจัง ดูแลน้องพิอย่างดีแบบริ้นไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอมเลย แล้วอย่างนี้จะไม่ให้น้องพิรักหหมดใจได้ไง
ว่าแต่เริ่มมีครอบครัวน้องพิรู้แล้วนะสิคะ ดีนะคะที่ยังไม่ใช่ตา แต่เป็นพี่ช้าง แล้วพี่ช้างก็อยู่ฝ่ายน้องพิแล้วซะด้วย เผื่อว่าในวันหน้าตารู้เรื่อง ก็ยังอุ่นใจได้ว่าอย่างน้อยพี่ช้างก็คงช่วยหลานชายได้บ้าง
ยังไงก็เป็นกำชังใจให้น้องพิ น้องไท และคุณจิด้วยนะคะ :L2:
ปล. สงสัยจังน้องอินเป็นอะไรคะ หรือรู้เรื่องไทเหมือนกัน แล้วเลยนอยด์
-
ได้รับของพิเศษแล้วคะขอบคุณมาก :pig4:
ว่าทำไมน้องอิมถึงทำท่าทางแปลกๆเพราะแบบนี้เอง :laugh:
-
ตัวเองงง
ได้รับของขวัญแล้ว
สุดยอดดดดดดดดดดดด น่ารักๆ
ขอบคุณนะจ้ะตัวเอง
กอดดดดดด
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่ช้างรู้แย้วววววววววววววววววววววววว
ไทโยซังสุดยอด พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส หาพวกสะงั้น
หวานกันอีกแล้ว อร๊างงงงงงงงงงงงงงงงงง
มดขึ้นคอมค่า หุบยิ้มไม่ได้เลย
ปล.ยกมือขอของขวัญด้วยคนค่า มาช้าไปป่าวเนี่ย แงๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล2. :กอด1: จิแน่นๆ หลายๆที ด้วยความคิดถึง
-
อ่านของพี่จิทีไรอดยิ้มไม่ได้ทุกที
-
บวกหนึ่ง
-
ไทโยซัง
เด็กมันแรงงงง อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงง
ซูฮกเลย กรี๊ดดดดดดดดดดดด
-
ได้รับแล้วค่า
ตอนแรกตกใจนึกว่าจะมีรักสามเศร้าสะอีกน้องอินโตเป็นหนุ่มแล้วน๊าอิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
มาทำงานเหมือนมาแต่ร่าง วิญญาณจิไปสู่สุคติเรียบร้อย :เฮ้อ:
ตอบคุณ fuku กอดคุณแก้วค่าาา(ใช่ป่าวคะ?) เอาท์ดอร์ตลอดอ่ะค่ะไทโยซัง เจ้าเล่ห์ ขี้แกล้ง และหน้าด้านค่ะ55+ ของจิส่งให้แล้วนะคะ ลองเช็คดูค่ะ แต่ถ้าไม่ถึงเดี๋ยวจิส่งให้ใหม่ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
~DosTresCuatro~ กอดคุณหนึ่งแน่น ๆ ค่ะ คู่นี้จิมีโมเม้นท์หวานทั้งเรื่องค่ะ พี่ช้างจะเป็นหนึ่งในตัวช่วยค่ะ ถึงไม่มากแต่ก็ช่วยได้เยอะค่ะ น้องอินนี่แอบน่ารักเนอะคะ(จิชอบบบบ-//-) ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
dukdikdukdik กอดดดค่า ดีใจที่คุณ dukdikdukdik อารมณืดีค่ะ จิส่งของให้แล้วนะคะ ลองเช็คดูค่ะ แต่ถ้าไม่ถึงเดี๋ยวจิส่งให้ใหม่ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
Little Devil กอดดค่า มาม่าจิมีแค่ครึ่งซองค่ะ ไม่ใช่ต้มยำน้ำข้นด้วย ชิมหน่อยนะคะ(ประสานมือที่คางอ้อนวอนขอความเห็นใจ) ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
PeeYaR กอดดค่า เนอะคะ กองหนุนอย่างพี่ช้างมีประโยชน์กับกองทัพจากแดนอาทิตย์อุทัยมากค่ะ จิส่งของให้แล้วนะคะ ลองเช็คดูค่ะ แต่ถ้าไม่ถึงเดี๋ยวจิส่งให้ใหม่ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Packy™ กอดดดค่า ตอนนี้ยาวเนอะคะ ตอนหน้าจิยังไม่ได้เริ่มพิมพ์สักกะตัวค่ะ น้ำท่วมต้องออกสำรวจด้วย แต่แบบสำรวจยังไม่เสร็จเลยแอบมาตอบเม้นท์ก่อน ตอนหลังกีฬาสีก็จะจบแล้วค่ะ กะว่าจะดราม่านิดหน่อย ของจิส่งให้แล้วนะคะ ลองเช็คดูค่ะ แต่ถ้าไม่ถึงเดี๋ยวจิส่งให้ใหม่ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Églantier✿ กอดดดแน่น ๆค่ะ จิชอบจัง..เกยตื้นบนฝั่ง55+ พี่ช้างจะช่วยไทโยซังได้เยอะค่ะ แต่ก็มีมาม่านิดหน่อยค่ะ น้องอินแอบน่ารักอ่ะค่ะ(จิชอบบบ-//-) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ordkrub กอดดดค่า เนอะคะ ร้ายกาจมาก อีกไม่กี่ตอนไทโยซังก็ต้องฝ่าด่านสุดท้ายค่ะ ของจิส่งให้แล้วนะคะ ลองเช็คดูค่ะ แต่ถ้าไม่ถึงเดี๋ยวจิส่งให้ใหม่ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
honeymic กอดดดค่า เนอะคะ จิก็อยากได้แบบไทไว้มานั่งจิ้นค่ะ55+ น้องอินเหรอคะ ฮุฮุ ของจิส่งให้แล้วนะคะ ลองเช็คดูค่ะ แต่ถ้าไม่ถึงเดี๋ยวจิส่งให้ใหม่ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
คนของเธอ กอดดดค่ะ เนอะคะ ความลับไม่มีในโลก อีกไม่กี่ตอนความลับก็ไม่มีเหลือแล้วค่ะ น้องพิก็ลั้ลลาตลอดจริง ๆ น้องอินเหรอคะ ฮุฮุ ของจิส่งให้แล้วนะคะ ลองเช็คดูค่ะ แต่ถ้าไม่ถึงเดี๋ยวจิส่งให้ใหม่ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
rellachulla กอดเตงแน่น ๆ คิดถึงดิ แต่ไม่ว่างนี่นา เค้าเข้าใจ55+ เค้าก็อยากเป้นทรายเหมือนกัน จะสิงในร่องก้นซะเลย5555 น้องอินน่ารักเนอะ ฮุฮุ ขอบคุณที่ติดตามค่าา
jasmin กอดดค่า เรียกหน้าด้านค่ะ(จริงจัง) เป็นนิยามของไทโยซังค่ะ55+ พี่ช้างเท่เนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
blackyoyo กอดดดค่ะ ตอนนี้ไม่ดราม่าแต่อีกไม่กี่ตอนก็ต้องดราม่าค่ะ ทะเลเชื่อมเนอะคะ -///- ยินดีต้อนรับนะคะ(ถ้าจิทักซ้ำก็ขอโทษค่า) ของจิส่งให้แล้วนะคะ ลองเช็คดูค่ะ แต่ถ้าไม่ถึงเดี๋ยวจิส่งให้ใหม่ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Akamei กอดน้องกายแน่น ๆ จับเด็กโดดเรียนพิเศษได้หนึ่งคนค่ะ --+ เรื่องนี่มีมาม่าค่ะน้องกาย แต่ไม่มากนะคะ หลังไมค์น้องอินนี่แอบน่ารักเนอะคะ(พี่ชอบบบ ช่วยกันกอดน้องอินเนอะคะ -///- ) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
meduza กอดดดค่า ทะเลเชื่อมเนอะคะ55+ หลานจะซ้ำรอยน้าค่ะ แต่ไม่ดราม่าเท่า ตอนหน้าจิยังไม่ได้เริ่มพิมพ์สักกะตัวค่ะ น้ำท่วมต้องออกสำรวจด้วย แต่แบบสำรวจยังไม่เสร็จเลยแอบมาตอบเม้นท์ก่อน ตอนหลังกีฬาสีก็จะจบแล้วค่ะ กะว่าจะดราม่านิดหน่อย น้องอินแอบน่ารักเนอะคะ (จิชอบบบ -///-) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
กระต่ายชมจันทร์ กอดกระต่ายน้อนแน่น ๆ จะให้ไทโยซังพาไปเที่ยวญี่ปุ่นเหรอคะ? อืมมม เอาไว้เป็นตอนพิเศษดีกว่าเนอะกระต่าย ทะเลเชื่อมมม แอร้ยยยย ส่วนน้องอิน ฮุฮุ พี่ส่งของให้แล้วนะคะกระต่าย เช็คดู แล้วกระต่ายก็จะกระจ่างเรื่องเด็กชายอิน ฮุฮุ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
wan_sugi กอดดดค่า อ่านเม้นท์คุณแล้วจิก็ยังยืนยันว่าจิชอบที่คุณเม้นท์ทุกครั้งค่ะ แทงใจ อ่านทะลุได้อีก พี่ช้างแมนคอดเนอะคะ -///- ขอบคุณที่ติดตามค่า
Solar cell กอดดดค่า ใช่ค่ะเหลืออีกไม่กี่คนก็จะรู้กันหมดแล้ว นั่นก็หมายความว่า..มันใกล้จะลาโรงแล้วค่าาา ของจิส่งให้แล้วนะคะ ลองเช็คดูค่ะ แต่ถ้าไม่ถึงเดี๋ยวจิส่งให้ใหม่ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
yayu กอดดดค่า เนอะคะ หวานได้ตลอดจริง ๆ พี่ช้างก็แมนคอดดด -//- น้องอินนี่แอบน่ารักเนอะคะ(จิชอบบบ -///-) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
nidnoi กอดดดค่า ไทโยซังนี่..เอาท์ดอร์อ่าาา -//- ส่วนน้องอิน ฮุฮุ ของจิส่งให้แล้วนะคะ ลองเช็คดูค่ะ แต่ถ้าไม่ถึงเดี๋ยวจิส่งให้ใหม่ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
lasom กอดดค่า เนอะคะ โลกมันหมุนอยู่ตลอด เดี่ยวนี้ผู้ชายมันคู่กันได้ค่าพี่จ๊างงงงง ของจิส่งให้แล้วนะคะ ลองเช็คดูค่ะ แต่ถ้าไม่ถึงเดี๋ยวจิส่งให้ใหม่ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
iforgive กอดพี่ iforgive แน่น ๆ น้องอินนี่แอบน่ารักเนอะคะ (จิชอบบ -///-) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
SuSaya กอดดค่า ภารกิจช่วยชาติ สู้ ๆ นะคะ เดี๋ยวจิก็ต้องไปเหมือนกันค่ะ ของจิส่งให้แล้วนะคะ ลองเช็คดูค่ะ แต่ถ้าไม่ถึงเดี๋ยวจิส่งให้ใหม่ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
NUTSANAN กอดดดค่า เนอะคะ พี่จ๊างงงงสุดยอด! ไทโยซังก็ไม่เคยเก็บอาการอ่ะค่ะ -///- ส่วนน้องิอน ฮุฮุ ของจิส่งให้แล้วนะคะ ลองเช็คดูค่ะ แต่ถ้าไม่ถึงเดี๋ยวจิส่งให้ใหม่ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
didi กอดดดค่า เนอะคะ หวานจนไม่รู้จะแซวมันยังไงดี ขอบคุรสำหรับกำลังใจค่ะ มันช่วยจิได้มากจริง ๆ ของจิส่งให้แล้วนะคะ ลองเช็คดูค่ะ แต่ถ้าไม่ถึงเดี๋ยวจิส่งให้ใหม่ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
pornja กอดดค่า เนอะคะ รักก็เลยตั้งใจดูแลดี ๆ แต่ก็แกล้งได้แกล้งดีเหมือนกันค่ะ55+ พี่ช้างช่วยน้องได้จริง ๆ ค่ะ ส่วนน้องอิน ฮุฮุ ของจิส่งให้แล้วนะคะ ลองเช็คดูค่ะ แต่ถ้าไม่ถึงเดี๋ยวจิส่งให้ใหม่ เป็นกำลังใจให้เหมือนกันนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
TarnTaWan กอดดดค่ะ น้องอินแอบน่ารักเนอะคะ (จิชอบบบ -///-) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
gayraygirl กอดคืนแน่น ๆ เลย คิดถึงเหมือนกันค่ะ -///- หวานได้ตลอดเนอะคะคู่นี้ ของจิส่งให้แล้วนะคะ ลองเช็คดูค่ะ แต่ถ้าไม่ถึงเดี๋ยวจิส่งให้ใหม่ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
dearmeepooh กอดน้องพูแน่น ๆ ดีใจที่น้องพูอ่านแล้วยิ้มค่ะ พี่ยังไม่มีเวลาตามของพูเลยอ่ะ ลงถึงไหนแล้วก็มิรู้ กระซิก พี่ส่งของให้แล้วนะคะ ลองเช็คดู ถ้ายังไม่ได้เดี่ยวพี่ว่งให้ใหม่จ๊ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
hotladyanyavee กอดเลดี้แน่น ๆ จิ้มบวกคืนเค้าให้รอก่อนอ่ะ อีก 24 ชม.ค่อยบวกใหม่อีกที กระซิก
*~SeAsOnS~* กอดพี่ซีซั่นแน่น ๆ เนอะคะ เด็กมันแรงงง เอาท์ดอร์ๆๆๆ แอร้ยยย -//- ของจิส่งให้พี่ซีซันแล้วนะคะ ลองเช็คดูค่ะ แต่ถ้าไม่ถึงเดี๋ยวจิส่งให้ใหม่ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ตอนหน้าจิยังไม่ได้เริ่มพิมพ์เลยแม้แต่ตัวเดียวค่ะ รอสำรวจน้ำท่วมในพื้นที่อยู่ แบบเสร็จก็จะออกค่ะ สงสารบ้านคนที่โดนน้ำท่วมมากค่ะ บ้านจิเองก็ไม่น่าจะรอดอ่ะ กระซิก
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:กอด1: :pig4:
-
^
l
แวะมาจิ้มๆพี่จิ
ได้ของแล้วคร้าบบบบบบบบ
ถ้าเอาลงจะแย่งซีนจริงด้วย 555+
-
เข้ามาส่งข่าวว่าได้รับของแล้ว น่ารักดี ขอบคุณคุณจิมากมายครับ
-
เอาใจช่วยคุณจิค่ะ สู้ๆ
ปล.ได้รับของแล้ว ขอบคุณมากเลยค่ะ น่ารักมากเลย
-
rellachulla กอดเตงแน่น ๆ คิดถึงดิ แต่ไม่ว่างนี่นา เค้าเข้าใจ55+ เค้าก็อยากเป้นทรายเหมือนกัน จะสิงในร่องก้นซะเลย5555 น้องอินน่ารักเนอะ ฮุฮุ ขอบคุณที่ติดตามค่าา
กร๊ากกกกกกกกก ตัวเองแร๊งงงงงงงงงงส์อ่ะ ว่าแต่น้องอินจะมีคู่มั้ยอ่ะตะเอง
-
ได้รับของขวัญแล้วนะคะ
ขอกรี๊ดดดดดดสัก2ทีได้มะคะ
น้องอินทำพี่ตกใจโหมะเลยนึกว่าพิทำได้ไง
555+ ที่แท้ก็...(ว่าแต่น้องอินถึงวัยนั้นแล้วรึเนี่ย หุหุ)
จิทำให้น้องอินใจแตกสะแล้ว กร๊ากกกกกกกกกก แต่น่ารักดีคร่า
ปล. :กอด1: แน่นๆ ตอบแทนของขวัญ ^____^
-
ขอบคุณค่ะพี่จิ :กอด1:
พี่ทำหนูตกใจนะเนี่ย ตอนแรกนึกว่าพิทำจริง :sad4:
น้องอินน่ารักจัง แล้วจะรอตอนต่อไปนะค่ะ
-
ไทกับพิเปลี่ยนบรรยากาศมาเอาท์ดอร์ริมทะเลด้วยอะ :haun4:
น้ำทะเลหวานจัดเลยงานนี้...แต่อยากได้ของมั่งง่ะ ต้องทำอะไรยังไงเหรอคะ :m28:
-
หึ หึ หึ
ยังคงเป็นจ้าวแห่งสำนวนโวหารไม่เปลี่ยนแปร
เอียงหน้าให้เด็กญี่ปุ่นได้เก็บเกี่ยวความหวานของผมบ้าง น้ำผึ้งที่ไหลออกมาจากรวงของผมไหลลงจนถึงคาง ไทถอนจูบออกมาไล่ซับทำความสะอาดก่อนจะย้อนมาจูบลิ้นที่ผมเผยอริมฝีปากรับอากาศเข้าปอดอีก 3-4 ครั้ง ปลายนิ้วเช็ดริมฝีปากเบาๆ
ช่างบรรยายนะคะ ทำให้ของอี๋ย์ย์ ๆ อย่าง "น้ำลายย้อยจนถึงคาง" กลายมาเป็นสวีทฮันนี่ได้ ...
หรือว่า ลืมตาตื่นเด็กญี่ปุ่นก็หาอะไรกระแทกปากทันที..หน้ากูเหมือนเหาหิวรึไงวะ!?
นี่ก็จี๊ดจริง ๆ
นับถือ นับถือ :m4:
-
วิ่งเข้ามาในกระทู้อีกครั้งอย่างรวดเร็ว พร้อมกับกอดพี่จิแน่นๆ :กอด1:
ได้ของแล้วค่ะ อุวะฮะฮ่าๆ ขอหัวเราะน้องอินหน่อย ต๊ายแก่แดด :m20:
ขอบคุณค่าพี่จิ :pig4:
-
พิกะไทนี่น่ารักกันจริง ๆ หวานซ๊า อิจฉาเลย
โชคดีจังที่เด็กญี่ปุ่นมีกองหนุนแล้ว ยังไงถ้ามีขอมาม่าแบบไม่ข้นนะคะ
+1 ให้จ้า
-
เค้าได้ตอนของอินแล้วน๊าา
น้้องแกนี่ช่างง ง.. ..
สงสัยติดเชื้อพี่ไท
โฮะโฮะ
-
^
l
แวะมาจิ้มๆพี่จิ
ได้ของแล้วคร้าบบบบบบบบ
ถ้าเอาลงจะแย่งซีนจริงด้วย 555+
กอดกระต่ายน้อยแน่น ๆ เนอะคะ ถ้าเอาลงเป็นตอนแถมของตอนหลักน้องพิของพี่ดับอนาถแนนอนเนอะคะ555+ ขอบคุณที่ติดตามค่า
เข้ามาส่งข่าวว่าได้รับของแล้ว น่ารักดี ขอบคุณคุณจิมากมายครับ
กอดดดค่ะ น่ารักเพราะน้องอินมันน่ารักเนอะคะ -///- ขอบคุณเหมือนกันนะคะ
เอาใจช่วยคุณจิค่ะ สู้ๆ
ปล.ได้รับของแล้ว ขอบคุณมากเลยค่ะ น่ารักมากเลย
กอดดดดค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ มันช่วยได้จริงค่ะ ยิ่งตอนจิแบกกระสอบทรายกับพี่ที่สำนักงานขึ้นรถไปส่งให้ชาวบ้านยิ่งซึ้งค่ะว่ามีคนคอยให้กำลังใจอยู่ตลอด อาห์..กล้ามจิตอนนี้เหมือนกล้ามปูเลยค่ะ ลาก่อนเสื้อแขนกุด กระซิก น้องอินน่ารักดีเนอะคะ -///- ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
rellachulla กอดเตงแน่น ๆ คิดถึงดิ แต่ไม่ว่างนี่นา เค้าเข้าใจ55+ เค้าก็อยากเป้นทรายเหมือนกัน จะสิงในร่องก้นซะเลย5555 น้องอินน่ารักเนอะ ฮุฮุ ขอบคุณที่ติดตามค่าา
กร๊ากกกกกกกกก ตัวเองแร๊งงงงงงงงงงส์อ่ะ ว่าแต่น้องอินจะมีคู่มั้ยอ่ะตะเอง
กอดดดเตงแน่น ๆ ฮาเนอะ555+(จิก็ฮาตัวเองเหมือนกันค่ะ-//-) น้องอินต้องมีคู่สิคะเตง เค้าหาให้แน่ ๆ รออ่านนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่า
ได้รับของขวัญแล้วนะคะ
ขอกรี๊ดดดดดดสัก2ทีได้มะคะ
น้องอินทำพี่ตกใจโหมะเลยนึกว่าพิทำได้ไง
555+ ที่แท้ก็...(ว่าแต่น้องอินถึงวัยนั้นแล้วรึเนี่ย หุหุ)
จิทำให้น้องอินใจแตกสะแล้ว กร๊ากกกกกกกกกก แต่น่ารักดีคร่า
ปล. :กอด1: แน่นๆ ตอบแทนของขวัญ ^____^
กอดคืนแน่น ๆ ให้หายใจไม่ออกกันเลยทีเดียว -///- ตกใจใช่ม๊า มาให้นอนกอดปลอบซะเดี๋ยวนี้เรยยยย(คอยจะหาเศษหาเลยตลอดดด55+) น่ารักเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่า
ขอบคุณค่ะพี่จิ :กอด1:
พี่ทำหนูตกใจนะเนี่ย ตอนแรกนึกว่าพิทำจริง :sad4:
น้องอินน่ารักจัง แล้วจะรอตอนต่อไปนะค่ะ
กอดดดค่ะ ตกใจใช่ม๊า พี่ยังไม่อยากเห็นไทโยซังออกมาอาละวาดฟาดงวงฟาดงาใส่น้องอินของพี่ค่ะ น้องอินน่ารักเนอะคะ -///- ตอนต่อไปพี่พิมพ์ได้แค่ 4 หน้า A4 เองค่ะ คงจะอีกหลายวันกันเลยทีเดียว พี่เอาเวลาทั้งหมดทุ่มเทกับการตื้อน้ำท่วมค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ไทกับพิเปลี่ยนบรรยากาศมาเอาท์ดอร์ริมทะเลด้วยอะ :haun4:
น้ำทะเลหวานจัดเลยงานนี้...แต่อยากได้ของมั่งง่ะ ต้องทำอะไรยังไงเหรอคะ :m28:
วิ่งเข้ามาในกระทู้อีกครั้งอย่างรวดเร็ว พร้อมกับกอดพี่จิแน่นๆ
ได้ของแล้วค่ะ อุวะฮะฮ่าๆ ขอหัวเราะน้องอินหน่อย ต๊ายแก่แดด
ขอบคุณค่าพี่จิ
กอดน้องเบียร์แน่น ๆ เนอะคะ เอาท์ดอร์ เกยตื้นบนหาด555+ เนอะคะ น้องอินแอบแก่แดดแก่ลม แต่พี่จ๊อบบบบ-///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
หึ หึ หึ
ยังคงเป็นจ้าวแห่งสำนวนโวหารไม่เปลี่ยนแปร
เอียงหน้าให้เด็กญี่ปุ่นได้เก็บเกี่ยวความหวานของผมบ้าง น้ำผึ้งที่ไหลออกมาจากรวงของผมไหลลงจนถึงคาง ไทถอนจูบออกมาไล่ซับทำความสะอาดก่อนจะย้อนมาจูบลิ้นที่ผมเผยอริมฝีปากรับอากาศเข้าปอดอีก 3-4 ครั้ง ปลายนิ้วเช็ดริมฝีปากเบาๆ
ช่างบรรยายนะคะ ทำให้ของอี๋ย์ย์ ๆ อย่าง "น้ำลายย้อยจนถึงคาง" กลายมาเป็นสวีทฮันนี่ได้ ...
หรือว่า ลืมตาตื่นเด็กญี่ปุ่นก็หาอะไรกระแทกปากทันที..หน้ากูเหมือนเหาหิวรึไงวะ!?
นี่ก็จี๊ดจริง ๆ
นับถือ นับถือ :m4:
กอดดดแน่น ๆ ค่ะ MM.Dog รู้มั้ยคะ ทุกครั้งที่จิเห็นหน้าเพจว่า MM.Dog มาเม้นท์ จิลุ้นทุกครั้งเลยว่าจะเม้นท์เกี่ยวกับอะไร ใจเต้นตุ้มต่อมตลอดเวลา55+ ถ้าจิเป็นจ้าวสำนวนโวหาร MM.Dog คงเป็นเครื่องสแกนนิยายจิค่ะ (สามารถจับมาขยายความอีกมุมหนึ่งได้ตลอดดดด555 -///-) จิส่งตอนแถมให้แล้วนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
พิกะไทนี่น่ารักกันจริง ๆ หวานซ๊า อิจฉาเลย
โชคดีจังที่เด็กญี่ปุ่นมีกองหนุนแล้ว ยังไงถ้ามีขอมาม่าแบบไม่ข้นนะคะ
+1 ให้จ้า
กอดดค่ะ คู่นี้น่ารักได้ตลอดเวลาค่ะ มาม่าจิอร่อยค่ะ ไม่ข้นแล้วก็น้อยด้วยค่ะ(จริงจัง) จิส่งตอนแถมให้แล้วนะคะ ขอบคุรที่ติดตามค่ะ
เค้าได้ตอนของอินแล้วน๊าา
น้้องแกนี่ช่างง ง.. ..
สงสัยติดเชื้อพี่ไท
โฮะโฮะ
กอดดดค่ะ ตะเองคิดว่าน้องอินติดใครคะระหว่างน้องพิของจิกับไทโยซัง? แต่..จิว่าติดจิแน่ ๆอ่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
กอดทุกคนค่ะ ตอนใหม่จินั่งแต่งได้แค่ 4 หน้ากระดาษเองค่ะ ช่างน้อยเหลือเกิน นอกจากไม่มีเวลาแล้วยังไม่มีจินตนาการจะแต่งต่ออีกต่างหาก ถ้าเป็นตอนพิเศษ สองหนุ่มสู้น้ำท่วม!! จิคงจิ้นได้ไหลลื่นกว่าเขียนตอนปกติอ่ะค่ะ555+
รอกันหน่อยเนอะคะ จิไม่สามารถระบุวันได้อ่ะค่ะ แต่ตอนนี้..ขอให้น้ำไม่ท่วม!! สาธุ๊..
ปล.เข็มขัดจิมีรูค่ะ..
รูเยิฟ เริฟยู :jul3:
-
คุณจิส่งไรมาก็ไม่รุ :-[เค้าจิ้นไปไกลล่ะ
เปลี่ยนพระเอกกะนายเอก ให้ไทเป็นผู้ร้ายที่อยากได้พระเอกเป็นเมีย
คริคริ :haun5:
-
แวะมาคิดถึงคุณจิ แล้วก็ไทกับพิ :กอด1:
เอาใจช่วยคุณจิจ้า สู้ๆ
ปล. ตอนพิเศษน่าสนใจนะคะ อิอิ รอคุณจิได้เสมอค่ะ
-
คุณจิส่งไรมาก็ไม่รุ :-[เค้าจิ้นไปไกลล่ะ
เปลี่ยนพระเอกกะนายเอก ให้ไทเป็นผู้ร้ายที่อยากได้พระเอกเป็นเมีย
คริคริ :haun5:
กอดค่า เอางั้นจริงอ่ะ! สงสารไทโยซังนะคะ55+ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
แวะมาคิดถึงคุณจิ แล้วก็ไทกับพิ :กอด1:
เอาใจช่วยคุณจิจ้า สู้ๆ
ปล. ตอนพิเศษน่าสนใจนะคะ อิอิ รอคุณจิได้เสมอค่ะ
กอดค่ะ ขอบคุณที่คิดถึงค่ะ จิก็คิดถึงเหมือนกัน ตอนพิเศาของหนุ่มๆ รอก่อนเนอะคะ จิเข็นน้องพิน้องไทเสร็จก็จะทยอยเขียนคู่อื่นค่ะ
:กอด1:
-
ตอนที่ 30
แดดร้อนแสบผิวหลังฝนตกทำให้ผมที่วิ่งไล่ลูกบอลสีส้มกลางสนามบาสเหงื่อซกเลยครับ เสียงโหวกเหวกของรุ่นพี่ตะโกนแข่งกันดังเซ็งแซ่แข่งกับเสียงกรี๊ดกร๊าดจากสาว ๆ แฟนคลับที่มาส่งกำลังใจให้ผมข้างสนาม สีฟ้าของผมเจอกับสีเขียวครับ
“ไอ้เหี้ยอ้นมึงตามประกบเบอร์ 8 ให้ติดกว่านี้ เออ!” พี่อ้นได้ยินเสียงแฟนสาวตะโกนบอกข้างสนามก็รีบประกบทันที..พี่นิดพูดเพราะจริง ๆ ครับ
“ไอ้สัตว์บอลอย่าติดผัวกูนัก! พิค๊า~” อ่อ..อนิรุทธ์กับสาว ๆ (เรียกแบบอ่อนโยนแล้วนะครับ) มาเชียร์ผมด้วยครับ..ได้ข่าวว่ามึงอยู่สีเดียวกับไอ้บอล ผมแย่งลูกบาสมาได้ก็ส่งต่อพี่โป้งที่วนเวียนรอแถวแป้นบาสแล้วเช็ดลงไปอย่างสวยงาม เสียงนกหวีดจากกรรมการดังลั่น..หมดเวลาซะที สีผมชนะไปหวุดหวิดครับ
“ปีหน้าขอให้อยู่สีเดียวกันนะพิ..พี่ไม่อยากเจอกับสีมึงแล้วว่ะ” พี่ธีเข้ามากอดไหล่หลังจบเกมส์ ผมยิ้มให้ก่อนจะผละไปหาสีผมเพื่อขอน้ำกับผ้า..เหนื่อยชิบหาย หางตาเลือบเห็นสิ่งมีชีวิตเซล์เดียววิ่งฝ่าวงล้อมนักกีฬาเข้ามาหาผม หันไปตะโกนบอกเพื่อนสาวอนิรุทธ์ให้รั้งตัวไว้แล้วส่งไปถ่ายแบบนอกโลกที
“แอร้ยยยยย วันนี้น้องออมจะยอมให้นะคะ เห็นว่าเหนื่อยหรอก เชอะ!!” สิ้นคำอนิรุทธ์ผมหน้าเงยขึ้นมองฟ้า ส่งกระแสจิตขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ยังพอเห็นความดีอันน้อยนิดของผม ดลจิตอนิรุทธ์ให้นึกรังเกียจเหงื่อโทรมกายไหลเยิ้มไปทั้งตัว สะบัดตรู๊ดส์จากไปจุดประกายความสดใสให้ตัวผมสว่างไสวกว่านุ่นที่ใช้โอเลย์ โททัล เอฟเฟค ขึ้นมาอีกครั้ง หันไปตามเสียง ‘หึ’ เหมือนผมถูกเยาะ..ไอ้สตรอว์เบอร์รี่! ยื่นมือคว้าหมับ แก้วที่เต๋าบรรจงตักน้ำรอไว้ให้พี่โป้งมาซัดโฮก..น้ำอะไรวะเต๋า หว๊านหวาน555+
“ขอบใจว่ะพิ” เต๋ายื่นมือมากระชากแก้วน้ำในมือและขอบคุณผมที่เอาแต่ยิ้มแซวมัน พี่โป้งเอาผ้าที่รับมาจากเต๋าคล้องคอผมไว้แล้วส่ายหน้าปรามผม..อ๋ออออ จะให้ลดความกวนตีนกับแฟนพี่ลงหน่อยงั้นเหรอครับ?
“พี่โป้ง..อยากให้ผมเลิกกวนตีนแฟนพี่เหรอ?” กระซิบและเอาผ้าผืนเดิมพาดไหล่คืนให้พี่โป้ง รายนี้ก็เอาแต่ยิ้มรับอย่างเดียว..เป็นแฟนไอ้เต๋ามันจริง ๆ รึไงเพ่55+ สีฟ้าของผมเข้าไปรอแข่งวันสุดท้ายครับ ปีนี้สีผมเข้ารอบไปรอเจอสีที่จะแข่งกันต่อจากคู่ผม พี่โป้งชวนแฟนนั่งดูต่อ..ไอ้เหี้ยนี่ก็ใจง่าย มึงไม่ไปเชียร์เพื่อนมึงรึไง!? ตบหัวไอ้เต๋าเรียกสติแล้วขอมันคืนจากอกพี่โป้ง ลากคอออกมาก็ตรงไปสนามบอลพร้อมสาว ๆ ผมโทรหาเด็กญี่ปุ่นที่อาจารย์เรียกไปตั้งแต่เช้าให้มาเจอข้างสนามบอล ไปนั่งเชียร์ไอ้วินเตะบอลกันครับ
“ไทเสร็จยัง? ผมรอข้างสนามบอลฝั่งตรงข้ามถนนนะ ยัง..งั้นเจอกันที่แคนทีนครับ ครับผม” เด็กญี่ปุ่นรับโทรศัพท์เสียงเบา คาดว่าน่าจะยังอยู่ในห้องอาจารย์ บ่นหิวข้าวให้ผมนั่งเป็นเพื่อนกินก่อนแล้วค่อยไปเชียร์วิน ผมเคยปฏิเสธเรื่องกินเหรอครับ555+ บอกเพื่อนในห้องให้ไปนั่งที่สนามก่อนแล้วจะตามไป ยื่นหน้าไปรับการลงทัณฑ์จากเต๋า..ไอ้นรกนี่ก็บิดแก้มผมแรงจัง มือหรือส้นตีนวะ? ลูบแก้มเบา ๆ บรรเทาอาการเจ็บแล้วโทรบอกวินว่าจะตามมาเชียร์ทีหลัง..
“เมียจ๋า ผัวหิวข้าวม๊ากมาก ขอไปยัดห่าก่อนนะจ๊ะ เต็มที่นะจ๊ะวินนี่~ มั๊วะ” วินสรรเสริญผมก่อนจะวางหู เดินฝ่าแฟนคลับไปหาเด็กญี่ปุ่นที่แคนทีน สั่งข้าวมากินรอ หยิบโทรศัพท์มากดรับแล้วเดินไปสั่งข้าวให้เด็กญี่ปุ่น กลับมาก็เจอไทนั่งที่ผมพร้อมน้ำเปล่าอีก 2 ขวด
“อาจารย์ว่าไงครับ” นั่งลงฝั่งตรงข้ามแล้วถามไถ่ด้วยเป็นห่วง(จริงจังครับ) เด็กญี่ปุ่นนิ่งไปแล้วมองผม
“อาจารย์ขอให้ผมถือป้ายขบวนสีผมครับ ผมปฏิเสธไปเพราะขี้เกียจเดิน อาจารย์เลยให้ผมนั่งเสลี่ยง..ผมต้องแต่งตัวเป็นเด็กดอยใช่มั้ยครับพิ?” โถ..ไทมันคิดว่าต้องแต่งตัวเป็นเด็กดอยอยู่ท้ายขบวนน่ะครับ มันก็เลยตกลง มันคิดได้เนอะ..เสลี่ยงก็คือกะเหรี่ยง555+ อมยิ้มแล้วบอกไทด้วยหวังดี
“ไทครับ ไทไม่ได้แต่งตัวเป็นเด็กดอยใจดีครับ แต่ไทต้องแต่งพวกชุดทางเหนือแล้วนั่งบนแคร่ไม้สวย ๆ เพื่อน ๆ ก็จะหามไทแห่ขอฝนในกีฬาสีครับ” อธิบายหน้าตาจริงจังเคร่งเครียด..เด็กญี่ปุ่นนึกตามก่อนจะยิ้มกว้าง
“ถ้าฝนตกจริง ๆ เราก็จะได้กลับบ้านไว ๆ ใช่มั้ยครับ?” อมยิ้ม เทน้ำให้ไทกลบเกลื่อนแล้วพยักหน้าตอบ กระทำการย้ายเรื่องไปทันที555+
“ผมจะถ่ายรูปเก็บไว้ให้นะ ไทลงกีฬาอะไรบ้าง?” เด็กญี่ปุ่นตอบไม่แยแสว่า ‘สีผมให้ ม.3 กับ ม.4 คุมแสตนด์ครับ ไทว่าจะชิ่งไปอยู่กับพวก ม.5 ที่เค้าไปดูแลพวกนักกีฬาอ่ะครับ ไม่รู้เค้าเรียกอะไร ไทจะได้ไปเชียร์พิข้างสนามไงครับ” หยอดผมเสร็จไทก็ตักข้าวเข้าปาก สบตาสีน้ำตาลพราวระยับแล้วหยิบแก้วน้ำที่เทให้ไทขึ้นมาจิบแก้เขิน -///- ถามหาไอ้ชายกับอ๋องได้ความว่า อ๋องไปเตรียมเอกสารให้นักกีฬา ชายไปรอรับน้องปูนหน้าโรงเรียน คู่นี้คบกันแล้วยังหว่า?
“คบกันแล้วครับ ชายเล่าให้ผมฟังแล้ว” เด็กญี่ปุ่นบอกผมให้รู้และชวนผมไปเชียร์เมียรักเตะบอล พอหย่อนก้นนั่งสายตาก็ปะทะกับไอ้แคนเข้าแบบไม่ตั้งใจ มันเองก็ตกใจที่ผมหันไปมองพอดี ถอนหายใจยาวแล้วเมินหน้าไปมองหาไอ้วินแทน ตั้งแต่มีเรื่องกับมันที่สนามบอลวันนั้น ผมกับมันก็บังเอิญเจอกันเรื่อยล่ะครับ แต่..ผมเบื่อจะมีเรื่อง มันเองก็ไม่ได้กวนตีนอะไรผมกับไทด้วย
“พิเมื่อกี้บาสชนะรึเปล่าครับ?” อมยิ้ม ท้าวแขนไปด้านหลังและตอบหน้าตาย
“เมพขิงแบบกูแค่แหย่ตีนแตะพื้นปูน สีเขียวแม่งก็ยอมแพ้แล้วว่ะ” ไททำตาโตก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย สบตากันก็หลุดขำ เตะหน้าแข้งกันเล่นจนไอ้วินลงสนาม ไอ้วินอาศัยความคล่องเลี้ยงบอลส่งให้เพื่อนแล้วซัลโวให้สีเรานำไปก่อน ไอ้แคนกับเพื่อนหงุดหงิดน่าดูเลยครับที่สีตัวเองโดนนำไปก่อนในนาทีต้น ๆ เฮ้ออออ สีฟ้ามันเทพทุกเรื่องพวกมึงต้องทำใจว่ะ555+ หมดครึ่งแรกสีฟ้านำสีเหลืองไป 1-0 พักให้น้ำผมก็ลงไปเอาผ้าขนหนูผืนใหญ่ชุบน้ำแล้วพัดให้ไอ้วิน กระซิบถามมันว่าพี่ต้าร์มาเชียร์รึเปล่า มันยิ้มหวานใส่แก้วน้ำก่อนจะส่ายหน้า ตอบผมเบา ๆ ‘เย็น ๆ ถึงจะมารับกูว่ะ’ เย็นนี้ให้พี่ต้าร์เลี้ยงเหล้าดีกว่า..อืมมมม ไม่เอาอ่ะ ไว้ให้เลี้ยงหลังกีฬาสีดีกั่ว ไอ้วินวิ่งลงสนามไปแล้วครับ ครึ่งหลังเล่นกันหนักขึ้น แต่มันก็จัดหนักใส่กันทั้งคู่นั่นล่ะครับ เจ็บกันถ้วนทั่ว จบเกมส์แบบสกอร์เดิม สีผมชนะไป 1-0 เป็นการจบเกมส์แบบเงียบเหงามากครับ ต่างคนต่างเดินเข้าหาแสตนด์ฝั่งตัว ไม่มีทักทาย ไม่มีปราศรัย ไม่มีถอดเสื้อแลกกันเหมือนศึกดาร์บี้แมทช์พรีเมียร์ลีก
“อาบน้ำแล้วไปเจอกันหน้าบ้านไอ้เต๋าเลยนะ” นัดไอ้วินกับไอ้เต๋าแล้วช่วยพี่ ม.5 ยกกระติกน้ำ กับพวกยาไปเก็บ โทรบอกชายให้พาน้องปูนไปรอที่ร้านพี่แขก วางหูแล้วเดินกอดคอเด็กญี่ปุ่นหนีสาว ๆ ตรงไปโรงจอดรถ ช่วงนี้ผมรู้สึกว่าฟีโรโมนไทจะฟุ้งมากครับ สาว ๆ แอบมองแอบชอบกันไม่น้อยเลย(ไอ้เต๋าล้วงมาจากไอ้ชายแล้วคายให้ผมฟัง) เอ..หรือเมื่อก่อนมันก็แบบนี้แต่ผมไม่ใส่ใจครับ? ก้มไปทำจมูกฟุดฟิดแถวตัวเด็กญี่ปุ่นแล้วแซวกัดจิกนิดหน่อย
“เดี๋ยวนี้เนื้อหอมนะครับคุณอาทิตย์ ระมัดระวังเรื่องสาว ๆ ด้วยนะครับ..ผมไม่ค่อยชอบ” ไทยิ้มกว้างก่อนจะยืดตัวรับคำ ‘ครับผม!’ หึหึ อย่าให้รู้ว่าแอบมีกริ๊กส์ กูยิงไส้แตกกระสุนพุ่งทะลุรูตูดสิ้นใจคากองขี้! หืม..ผมทำได้ครับ555+ ผมกับไทมาพร้อมกันครับ ส่วนคนอื่น..ไม่รู้เหมือนกันครับว่ามันจะมากันยังไง รออยู่ในร้านพี่แขกก็ต้องขมวดคิ้วมุ่นมองน้องปูนกับไอ้ชาย เดินตัวเอียงเข้าไปหาเรื่องคู่นี้มั่งให้ชีวิตมีชีวา..
“เพื่อนพี่ไปรับมาเหรอครับปูน?” ไอ้ชายหันมายิ้มเย็นตอบผม แต่น้องปูนยิ้มกว้าง
“ค่ะพี่พิ น้องปูนไม่อยากรอให้พี่พิมารับค่ะ น้องปูนเลยมากับพี่ชายแทน” ผมยิ้มแซวค้างกับคำตอบทะลวงใจจากปากน้องปูน มันแปลว่าอะไรวะ? หันไปมองชายมันก็หลบทำเนียนชวนน้องปูนไปดูปิ๊กกีตาร์ของนักดนตรีดัง ๆ ที่พี่แขกโชว์ไว้ในตู้หน้าร้าน หันไปมองไท..รายนี้ก็เอาแต่อมยิ้ม เฮ้ออออ รอครบทีมก็ยกขบวนไปปิดร้านบาร์บีคิว พลาซ่า เพราะสงสารน้องบาร์บีกอน~ วันนี้น้องมิ้นท์กับน้องครีมมาด้วยครับ ชายไปรับมาพร้อมน้องปูนแต่สองสาวเข้าห้องน้ำอยู่ตอนผมเข้าไปหาเรื่องกับน้องปูน หือ? ผมน่ะเหรอ..นักเลงกับเด็ก สตรี และหญิงมีครรภ์ครับ5555 แขกที่ต้องกล่าวถึงอีก 2 ท่านคือ พี่โป้งกับพี่ต้าร์ครับ พี่โป้งที่ถูกผลไม้เมืองหนาวหิ้วปีกกระเตงอุ้มเข้าเอวมาหาน้องบาร์บีกอนด้วยเต็มใจ..รึเปล่าไม่ทราบได้ ผมเดาเอาจากสีหน้าที่บ่งอย่างไม่มีปิดบัง..ไอ้เต๋ามึงทำอะไรให้พี่โป้งโกรธวะ? เหลือบไปมองใบหน้าบ่งความสุขจากพี่ต้าร์แล้ว..ไอ้วินมึงแอบไปหวีทกับพี่ต้าร์ก่อนมาหาน้องบาร์บีกอนใช่มั้ย? หลังบาร์บีคิว พลาซ่าปิดปรับปรุงร้านเพื่อพวกผมร่วม 2 ชั่วโมง ก็ได้เวลาเปิดให้บริการให้กับประชาชนทั่วไปครับ แยกย้ายกันกลับบ้าน ชายไปส่งน้องปูนที่บ้าน ไทกับผมต้องไปส่งน้องมิ้นท์กับน้องครีมก่อนครับ แต่..อ๋องว่ามันจะอ้อมไปย้อนมาให้วิงเวียน อ๋องเลยอาสาไปส่งน้องมิ้นท์กับน้องครีมที่บ้านเอง ไทฝากฝังน้องสาวก่อนจะโอบเอวผมมาร่ำลาน้องบาร์บีกอน และสัญญากับน้องว่าจะพาผมมาหาบ่อย ๆ ..ขอโทษที่ปัญญาอ่อนนะครับ -_- ก่อนจะกลับผมก็เข้าไปลาพี่ต้าร์กับพี่โป้งก่อน พี่ต้าร์ยิ้ม ๆ แล้วบอกผมว่าจะส่งวินให้ถึงบ้านแน่นอน ส่วนพี่โป้ง..
“พรุ่งนี้เย็น ๆ ซ้อมบาสเสร็จรับชุดแข่งชุดใหม่ด้วยนะพิ พรุ่งนี้พี่ไม่อยู่ เจอกันอีกทีวันจริงนะ” พยักหน้ารับคำใส่แผ่นหลังพี่โป้ง หันไปเพ่งมองลมหายใจเฮือกยาวของเต๋า..
“มึงทะเลาะอะไรกับแฟนมึงไอ้เต๋า” ผลไม้เมืองหนาวตาโตเท่าไข่เป็ด(ห่านมันใหญ่ไปครับ)มองผมด้วยตกใจและแปลกใจว่าผมไปรู้เรื่องในมุ้งมันได้ไง? กูเป็นคนช่างสังเกตไงไอ้เหี้ยยยย
“เดี๋ยวกูเล่าให้ฟังทีหลัง” เต๋าทิ้งท้ายให้ยิ่งทวีความอยากเสือก อยากดึงมาถามเดี๋ยวนั้น เดี๋ยวของมึงมันนานแค่ไหนวะ? ไทแตะแขนส่งสัญญาณว่าถึงเวลาออกจากบาร์บีคิว พลาซ่าได้แล้ว มาถึงบ้านก็วิ่งโร่อาบน้ำก่อนเลยครับ
“ว่าไง..” รับโทรศัพท์เต๋าแล้วหูผึ่งเต็มที่ ปัดมือซนของเด็กญี่ปุ่นแถวบั้นท้าย ฟังไอ้เต๋าเล่าแล้วมันปากอยากด่ามันจริง ๆครับ เรื่องมันเป็นแบบนี้ครับ ไอ้เต๋ามันมีหญิงมาชอบแล้วมันก็เสือกไปปากดีให้เบอร์น้องเค้าไป พอน้องเค้าโทรมาจริง ๆ มันก็ให้พี่โป้งเป็นคนรับ ผมเข้าใจนะว่ามันอยากให้พี่โป้งหึง แต่ผลลัพธ์มันเกินคาดไปหน่อย เมื่อสาวน้อยหน้าตาน่ารักสุด ๆ ของไอ้เต๋าโมเมว่าเต๋าจีบอยู่ แล้วก็จะโทรมาบอกว่ายอมเป็นแฟนแล้วเท่านั้นเอง ครับ..เท่านั้นเอง
เท่านั้นเองพี่โป้งก็โกรธเอาน่ะเซ่!! สมน้ำหน้ามึงสุดขั้วโลกว่ะเต๋า แต่ไอ้เต๋าก็เคลียร์ริ่งไปได้สไตรค์อย่างงดงามด้วยประโยคสุดคลาสสิคตรงที่ผมขีดเส้นใต้น่ะครับ ‘พี่โป้ง..จะงอนทำไม เต๋าไม่ได้ขอน้องมีญ่าเป็นแฟนนะ มันพูดเองเออเองทั้งนั้นอ่ะ แค่อยากให้หึงเองนะ ผมไม่เคยสนใจใครเลยนะ..นอกจากพี่โป้งอ่ะ ดีกันนะ..นะ” มันง้อพี่โป้งสำเร็จก็รีบโทรหาผม รู้สึกดีโคตรที่มีคนอื่นนอกจากมันกับพี่โป้งรับรู้ความสัมพันธ์เกินพี่น้องร่วมโรงเรียนซะที เห็นว่ากีฬาสีที่จะถึงอีกไม่กี่วันนี้พี่โป้งจะบอกเพื่อนสนิทว่ามีแฟนเป็นผลไม้เมืองหนาวที่ตอเรสที่สุดในโลก ไอ้เต๋าเลยจะบอกผมบ้าง พี่โป้งเค้าบอกเพื่อนสนิทเค้าทั้งกลุ่มมันก็ตก 5-6 คน มึงคิดจะบอกกูคนเดียว ไอ้สตรอว์เบอร์รี่..ยุติธรรมดีชิบหาย!! ยินดีกับเต๋าและชักชวนเขาวงการวายเต็มตัว วางโทรศัพท์แล้วดึงเด็กญี่ปุ่นเข้ามากอดกก
“กลับไปนอนบ้านมั้ย? แม่มาไม่ใช่เหรอ?” ไทพยักหน้าและพลิกตัวนอนหงายดึงแขนผมขึ้นมาให้นอนทับไททั้งตัว ขอโปรโมชั่นจูบส่ง 5 นาที..จัดไปไอ้น้อง! หมดโปรก็ลงมาส่งไทที่รถ รอโทรศัพท์จากเด็กญี่ปุ่น วันี้พิเศษนิดนึงครับ แม่ไทขอคุยกับผมก่อนนอนด้วย
“น้องพิแม่ซื้อของมาฝากหนูด้วยนะจ๊ะ พรุ่งนี้ตอนเย็น ๆ ให้ไทโยพามาหาแม่หน่อยนะลูก แม่ซื้อของมาฝากตา พี่อร ช้างแล้วก็น้องอินด้วย” รับคำแม่แล้วคุยกับเด็กญี่ปุ่นจนหลับ ตื่นขึ้นมาก็รีบชาร์จแบตโทรศัพท์ จับแทบไม่ได้ครับ เครื่องร้อนอย่างถ่านในเตาย่างปลาเหอะ เหลือบมองนาฬิกาก็รีบเผ่นผลุงลงจากเตียง ไม่อยากขัดส้วมแล้วนะเว้ยยยย ออกจากส้วมก็รีบเปิดเครื่อง แต่งตัวรวดเร็วฉับพลันทันใดโทรศัพท์ก็แผดเสียงให้หัวใจกระเด็นกระดอน..เปลี่ยนโหมดเป็นสั่นดีกว่าว่ะ
“รอข้างล่างเลย เดี๋ยวลง” รับโทรศัพท์แบบหนีบไว้ด้วยซอกคอกันร่วง ใส่ถุงเท้าไปด้วยครับ555 ก่อนไปโรงเรียนพร้อมกันก็บอกตาว่าเย็นนี้จะแวะไปหาแม่ไทที่บ้านให้ตารอกินข้าวเย็นด้วย แม่ไทจะกลับญี่ปุ่นไปช่วยพี่ซากิเลี้ยงหลานครับ ผมลืมเล่าให้ฟังครับ แม่ไทขอให้ตาช่วยตั้งชื่อ ตาเลยตั้งชื่อให้หลานไทว่า ‘กอสิน’ แปลว่า ‘กอข้าว’ ครับ ชื่อเล่นยังไม่ได้ตั้ง เรียกแต่ไอ้หนู ๆ ๆ แต่ไอ้หนูน่ารักน่าชังดีครับ..หน้าเหมือนไทจริงๆ ด้วย -////-
.
.
.
-
.
.
วันนี้ทั้งวันก็ไม่ได้เรียนครับ อาจารย์ปล่อยให้เด็กเตรียมขบวน แข่งกีฬาคัดไปเตรียมชิงพรุ่งนี้ เด็กญี่ปุ่นไปให้อาจารย์เลือกสีชุดนั่งเสลี่ยงวันพรุ่งนี้ที่ห้องคอมครับ ผมกับเพื่อนในห้องเชียร์วอลเล่ย์หญิงกันสนุกปาก ก็ห้องผมแข่งกับสีชมพูอ่ะ มีแต่คนน่ารัก ๆ ครับ..คัดหน้าตามาลงรึเปล่าเนี่ย?
“วี้ดวิ้วววว น้องหนิงอย่าตบแรงสิคะ มันสะเทือนถึงใจพี่” ไอ้เอกหัวหน้าห้องผมแซวน้องหนิงมือตบประจำสีชมพูดังลั่น เสียงโห่รับจากหนุ่ม ๆ ห้องผมก็ดังลั่นพอกันครับ555 แซวจนหมดเซ็ตแรกพวกผมก็โดนสาว ๆ ไล่ เพราะยิ่งพวกผมเชียร์ดังขึ้นเท่าไหร่พวกสาว ๆ ก็ยิ่งไม่มีสมาธิ หันไปขำก๊ากก่อนจะยกขบวนมาช่วยพี่ ๆ ดูรูปขบวน
“ไอ้พิมาพอดีเลย มึงลงบาสพรุ่งนี้กี่โมง?” ถามกลับพี่ ม. 5 ว่าทำไมครับ? ..
“พี่จะให้พิถือป้ายสีคู่น้องโบว์ ถือแป๊บเดียวพิ ช่วยพี่หน่อยนะ” ส่ายหน้าหวือปฏิเสธทันทีไม่รีรอ กูไม่อยากแต่งหน้าแต่งตัว..แม่งไม่แมน!!
“ได้ครับพี่” เหลียวหลังคอแทบเคล็ด เด็กญี่ปุ่นตอบโดยพลการแทนผม ปากที่อ้าเตรียมยกเลิกข้อตกลงอนุญาตใช้งานผมผ่านปากไทให้โมฆะกลับถูกฝ่ามือชื้นเหงื่อที่ทำให้ผมลุ่มหลงมัวเมาไปด้วยทุกครั้งปิดแน่น..ซวยแล้วกู เด็กญี่ปุ่นยิ้มแย้มลากคอปิดปากผมออกมาจากสถานการณ์น้ำท่วมที่ผมไม่สามารถขนของหนีได้ทัน ทำไมต้องให้กูไปแต่งตัวแบบมึงด้วยวะ?! สายตาดุที่ส่งออร่าออกมาอย่างโจ่งแจ้งของไททำผมหุบปากก้มหน้ารับกรรมที่กำลังจะตามผมทันในวันพรุ่งนี้อย่างจนใจ กูต้องแต่งตัวเป็นเหี้ยอะไรอีกล่ะปีเนี๊ยะ!!
“ก็แค่แต่งตัวนิดเดียวเอง แล้วถ้าผมอยู่ในขบวนใครจะดูแลพิล่ะครับ ถ้าพิแต่งตัวมาเดินเหมือนกันผมก็จะได้ไม่ต้องห่วงไงครับ...โกรธไทเหรอ?” ถอนหายใจ เงยหน้าไปยิ้มกว้างให้คลายกังวล..ใครจะโกรธลงวะ? ผลไม้เมืองหนาวที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วยตลอดเวลาเอ่ยแสดงน้ำใจ
“เดี๋ยวกูถ่ายรูปพวกมึงเก็บไว้ให้..จะถ่ายให้ชัดทุกรูขุมขนเลย” เด็กญี่ปุ่นยกนิ้วโป้งให้แล้วพยักหน้าเสริม ผมหรี่ตามอง..
“จะถ่ายพวกกูทำไม ไปถ่ายสาว ๆ แต่งตัวมาเยอะ ๆ ไอ้เหี้ยเต๋า กูจะได้หายเสี้ยน555” เด็กญี่ปุ่นส่ายหน้าปลดปลงกับแฟนบ้าบอแบบผม โทรตามชายกับคนอื่นให้ไปกินข้าวที่แคนทีน กินเสร็จก็แยกย้ายไปสีใครสีมัน ผม วิน เต๋าเดินไปยิม 2 รวมกับพวกนักกีฬาคนอื่นของสีตัวเอง อาจารย์ที่ปรึกษาประจำสีนัดคุยก่อนถึงวันจริงน่ะครับ พวกพาเหรดกับแสตนด์ก็แยกไปอีกที่ ประชุมเสร็จผมก็ต้องไปหาพี่ ม.5 นัดแต่งตัวรวมอีก เฮ้อออออ ปีที่แล้วผมแต่งตัวเป็นท่านเจ้าคุณคู่กับคุณหญิงแย้มครับ อนิรุทธ์ชอบผมตั้งแต่ตอนนั้นล่ะ..ไม่น่าใจอ่อนช่วยอาจารย์เลย ปีนี้พี่ ๆ ให้ผมแต่งตัวเป็นถุงพลาสติกรีไซเคิลครับ แต่..ชุดมัน มันมีแต่กางเกงนี่หว่า?! ให้ผมเปลือยท่อนบนแล้วใส่กางเกงเป็นเหมือนผ้าแก้วบาง ๆ สีน้ำเงินเข้มอ่ะ
“พี่ผมไม่ใส่หรอกแบบนี้น่ะ พี่หาคนอื่นเหอะ” อยากช่วยนะ แต่..ไอ้ไทได้ฆ่าผมหมกท้องร่องน่ะสิครับ คอนเซปสีฟ้าปีนี้คือลดโลกร้อนครับ สรุปพี่ ๆ ย้ายคู่หน้ามาแต่งแทนผม ส่วนผมกับน้องโบว์ก็ไปแต่งตัวแทนคู่หน้า..แต่งพวกชุดไทย เห็นแล้วมันหนักพวกข้อมือ ข้อเท้าครับ กูเป็นกุมารทองเหรอวะปีนี้555+ เสร็จจากขบวนพาเหรดยิ่งใหญ่ก็ไปวอร์มร่างกายซ้อมบาสให้เข้าขากันให้ดีก่อนลงสนามรอบชิงพรุ่งนี้ รับชุดแข่งบาสสุดเจ๋งก็โทรหาไทให้เจอกันที่โรงจอดรถ
“กลับไปอาบน้ำก่อนมั้ยครับ?” เด็กญี่ปุ่นเอ่ยถามหลังเห็นสาระร่างผมที่เพิ่งเลิกจากซ้อมบาส ส่ายหน้าตอบเพราะเดี๋ยวเหงื่อก็แห้ง ไปเจอแม่ไทแค่แป๊บเดียวก็กลับไปกินข้าวพร้อมตา
“น้องพิ..หล่อขึ้นนะลูก แม่ซื้อนาฬิกามาฝากจ๊ะ แล้วถุงนี้ของตา ถุงนี้ของพี่อร แล้วนี่ของช้างกับน้องอินนะลูก” ยกมือไหว้แม่ไทแล้วรับของมาวางไว้ข้างตัว เด็กญี่ปุ่นรายงานแม่ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องกีฬาสีพรุ่งนี้ และเกรดสุดหรูของไทกับผม แม่ไทยิ้มแก้มปริก่อนจะบอกให้ไทพาผมไปรับรางวัลก้อนใหญ่จากป๊า ไทส่ายหน้าหน่ายก่อนจะบอกแม่ว่าเอาไว้วันหลัง แม่ไทอมยิ้มรู้ทันลูกชาย ก็เพราะเวลาไปหาป๊าก็หมายถึงต้องไปหาที่บ้านใหญ่กรุงเทพ หรือไม่ก็ต้องบินลัดฟ้าสู่แดนปลาดิบไงครับ ก่อนกลับบ้านแม่ไทก็บ่นเสียดาย
“แม่ต้องกลับเลยนะน้องพิ เสียดายจัง ไม่เห็นน้องพิแต่งตัวเดินเลยลูก ไทโยให้คนถ่ายรูปมาให้แม่ดูด้วยนะ” ยิ้มเจื่อนตอบแม่ไท ยกมือไหว้ลาแล้วย้ายตูดมาขึ้นรถตรงดิ่งไปกินข้าวเย็นกับตา
“พรุ่งนี้ผมจะเอารถไปเอง เพราะต้องไปรวมแต่งตัวร้านในตลาดตั้งแต่เช้า เจอกันก่อนเดินนะครับ” ไทพยักหน้ารับรู้ก่อนจะหยิบมือถือส่งให้ผมดูชุดที่ไทต้องแต่งพรุ่งนี้..เปลือยอกนี่หว่า!
“เฮ้ย! ใครเลือกให้ไท เปลี่ยนเลยกูไม่ให้ใส่แบบนี้” ไทอมยิ้มก่อนจะส่ายหน้าขัดผม
“ไทขอเปลี่ยนแล้วครับ ตอนแรกเป็นชุดแบบไกรทอง มีไม้แหลม ๆ ให้ไทถือด้วย555 ไทเลยขอเปลี่ยนเป็นแบบนี้แทน” ใครแม่งคิดวะ? แต่ละชุดไม่มีเสื้อให้ใส่เลย..สนองตัณหาชัด ๆ!! หน้าบูดจนถึงบ้าน ไทถามถึงชุดที่ผมต้องใส่ก็อธิบายให้มันฟัง นี่ถ้าต้องใส่แบบแรกมันอกแตกตายแหง เด็กญี่ปุ่นกลับบ้านไปนอนแล้วครับ ผมอาบน้ำเสร็จก็เข้าห้องพระสวดมนต์คนเดียว เดี๋ยวนี้ตากินยาหลังอาหารก็นอนเลยครับ ยามันแรงน่าดูเหอะ นอนหลับสนิทตื่นขึ้นมาร่างกายก็แข็งแรง ผิวสดใสจากข้างในถึงข้างนอก..ผมตั้งใจจะบอกว่าหน้าผมวิ้งค์มากครับ5555
“น้องไม่ต้องแต่งหน้าก็ได้นะคะเนี่ยยยย ผัดแป้งนิดเติมลิปหน่อยก็พอ ม.อะไรแล้วคะ?” พี่สาวร้านแต่งตัวถามผมจีบปากจีบคอ ได้แต่ยิ้มแหยตอบ..จะกินกูอยู่แล้วนะพี่! แต่งตัวเสร็จก็ขึ้นรถผมกับพี่ ม.5 อัดกันมาจนถึงโรงเรียน เดินไปดูจุดที่สีตัวเองอยู่แล้วกดโทรหาเด็กญี่ปุ่น น้อง ๆ มาขอถ่ายรูปก็ยิ้มให้ถ่ายรอไท สีไทอยู่หลังผมครับ โหหหหห
“พิ..ผมดูตลกเหรอ? เดินออกจากร้านก็มีคนมองแปลก ๆ เดินมาหาพิก็มีคนขอถ่ายรูปเก็บไว้ดู..ผมไม่กล้าเดินกลับแล้วนะ” เด็กญี่ปุ่นเอ่ยถามผม มึงหล่อมากไท
"ก็แบบนี้แหละ เราแต่งตัวแปลกคนอื่นก็ต้องมอง ไม่ตลกหรอกน่า” ไทยิ้มบางให้ผม..หล่อเหี้ยยยย
“พิหล่อจัง ผมให้การ์ดมาถ่ายรูปด้วยนะครับ แต่ไม่รู้มาถึงรึยัง? เราถ่ายเก็บไว้ดูกันมั้ยครับ?” พยักหน้าแล้วควักโทรศัพท์ออกมา เด็กญี่ปุ่นรับโทรศัพท์ผมมาก่อนจะโอบไหล่เข้ามาใกล้ ๆ ยังไม่ทันได้กดถ่ายอาจารย์ก็เรียกรวมสีเตรียมตั้งขบวน ถอนหายใจพร้อมกัน ก่อนจะแยกกลับไปสีตัวเองเด็กญี่ปุ่นก็แอบเอามือมาแตะมือผมเบา ๆ
“ผมจะไปเชียร์พิแข่งบาสนะครับ” ยิ้มส่งเด็กญี่ปุ่นและหันมาฟังอาจารย์ แสงแฟลชวูบวาบไปหมดครับ ไม่รู้จะถ่ายอะไรนักหนา นึกถึงเด็กญี่ปุ่น..นั่งบนเสลี่ยงสบายว่ะ ถ่ายรูปก็ต้องซูมถ่ายเอาไม่เหมือนกู วิ่งเข้ามาถ่ายซะชิดหน้า กะให้เห็นรูขุมขนที่หูเลยมั้ง? เดินเสร็จอาจารย์ก็มาให้คะแนน พอแยกย้ายก็ไม่เจอเด็กญี่ปุ่นแล้วครับ มันโดนลากไปถ่ายรูปรวม ส่วนผมถ่ายแล้วก็ต้องรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าลงแข่งบาสซะอีก ไม่มีรูปคู่เลยแฮะ..
เปลี่ยนเสื้อผ้า ล้างหน้าเสร็จก็เดินมารวมพลในยิมรอเวลาลงสนาม แข่งกับสีชมพูเสร็จถ้าชนะไปรอชิงกับสีที่กำลังจะแข่งตอนนี้ครับ นั่งดูฟอร์มแล้วอยากเจอสีแดงครับ เก่งดี ตัวโรงเรียนอยู่ในนั้นตั้ง 4 คน พอหมดเวลาก็เหมือนที่ผมดูไว้จริง ๆ นั่นล่ะครับ สีแดงเข้าไปรอชิงกับสีผม(ผมมั่นใจอ่ะ!) รอบนี้พี่โป้งกับผมไม่ได้ลงเป็นตัวจริงเพราะเก็บไว้ลงกับสีแดง ชนะแบบไม่เหนื่อยครับ สีชมพูไม่มีตัวจี๊ด ๆ สกอร์เลยนำแบบม้วนเดียวจบ หลังแข่งพี่ ๆ ก็ฟอร์มทีมใหม่ ให้ผมประกบพี่ตั้น โหยยยย พี่เค้าเป็นชูทติ้งอ่ะ คล่องไม่พอไวอีกต่างหาก แถมผมไม่เคยคุยด้วยเลย..ไม่สนิทอย่างแรง งี้ต้องระวังเป็น 2 เท่า พี่โป้งประกบไอ้ต้นน้องพี่ตั้นแทนผม เพราะผมกับไอ้ต้นเล่นด้วยกันบ่อยจับทางกันได้หมด555 ระหว่างรอเวลาก็ไปเชียร์ไอ้วิน ไปไม่ทันครับสีผมแพ้ ได้ที่ 3 คู่กับสีชมพู ไอ้เต๋าไม่ต้องไปเชียร์มันหรอกครับ มันน่ะตัวเก็งซิวแม่งทุกรายการที่ลง เดินไปกินข้าวกล่องสีเสร็จก็บอกเด็กญี่ปุ่นว่าแข่งตอนบ่าย 2 กับสีแดง
“ไปเปลี่ยนชุดกันได้แล้ว” พี่อ้นส่งสัญญาณให้เตรียมตัว เปลี่ยนชุดเสร็จก็มารวมตัวกันจุดธูปบอกเจ้าที่เจ้าทาง..ไม่ได้ด้วยเล่ห์ต้องล่อด้วยไสยครับ เสร็จก็วอร์มรอข้างสนาม ส่งพี่อ้นไปข่มกัปตันทีมสีแดงเสร็จพี่อ้นก็กลับมาข่มทีมตัวเองต่อ555 ผมยกมือไหว้พี่ตั้นที่ทำหน้างงแตกเมื่อเห็นว่าผมต้องประกบพี่เค้าจนจบเกมส์
“ฮิ้วววไอ้ตั้น มึงเล่นไม่ออกแน่555” พี่ตั้นหันไปยกเท้าใส่เพื่อนที่ตะโกนแซวข้างสนามแล้วหันมาบอกผมว่า ‘ชิว ๆ พิ ไม่ต้องเกร็ง’ ยิ้มพิมพ์ใจให้พี่ตั้นผ่อนคลายก่อนจะเล่นเต็มที่ไม่มีกั๊ก สงสัยพี่ตั้นจะเล่นไม่ออกจริง ๆ ครับนัดนี้ ทำสกอร์ไม่ได้เลยแม้แต่ลูกเดียว..ควอเตอร์หลังพี่ตั้นก็ยังลงเป็นตัวจริงต่อทำให้ทีมสีแดงเสียแชมป์ให้สีฟ้าของผมไปด้วยสกอร์ค่อนข้างห่าง..
“พิเล่นเก่งขึ้นเยอะเลยนะ ลงคัดตัวจริงบาสโรงเรียนสิ เดี๋ยวพี่ช่วยซ้อม” ยกมือขอบคุณพี่ตั้นแล้วถอดเสื้อตัวเองให้พี่ตั้นที่ถอดรอผมไว้นานแล้ว..เหงื่อทั้งนั้นเลยนะเว้ยพี่ แลกเสื้อเสร็จก็เดินมากินน้ำที่แสตนด์ฝั่งตัวเอง หันมองหาเด็กญี่ปุ่น..ไอ้เต๋ารีบรายงานทันที
“ไอ้ไทมันมาเชียร์มึงแล้วแต่ควอเตอร์สุดท้ายสีมันลงชิงฟุตบอลแล้วมันต้องไปนั่งตัวสำรอง..มันฝากนี่ให้มึงด้วย” ผ้าขนหนูผืนใหญ่สีฟ้า..ผมรักไทจัง-///- เอาผ้ามาห่อตัวแล้วเดินออกจากสนามด้วยความอิ่มเอม เดินเข้าไปที่แสตนด์เชียร์สีฟ้าน้อง ๆ ก็วี้ดต้อนรับเหรียญทองทีมบาส แก้มปริสิครับ555+ นั่งมองสาว ๆ เชียร์หลีดสีตัวเองไม่หนำใจมันต้องส่องสีอื่นด้วยครับ สีไทสวยสุดเหอะ กดโทรศัพท์หาเด็กญี่ปุ่นว่าอยู่ไหนแล้ว
“กำลังกลับครับพิ ชนะรึเปล่า?” เยินยอตัวเองจนเกินงามก็วางหู หยิบโทรศัพท์ถ่ายสาว ๆ เชียร์หลีดไว้จนพอใจ เดินกลับพร้อมเต๋าไปแสตนด์สีฟ้า เด็กญี่ปุ่นนั่งรออยู่กับไอ้วิน ไอ้อ๋อง จะว่าไปเพื่อนกลุ่มผมอยู่ครบเลยครับ มึงไม่อยู่สีตัวเองกันรึไง? นั่งลงข้างไทก็เข้าโหมดแมงโม้เสียงดังแข่งพี่ ๆ คุมแสตนด์เชียร์555+
อาจารย์มาให้คะแนนสแตนด์เสร็จก็บอกว่าอีกครึ่งชั่วโมงให้เชียร์หลีดเตรียมโชว์รอบสุดท้าย สาว ๆ ตื่นเต้นกันใหญ่เลยครับ..พี่ก็ตื่นเต้นครับสาว ๆ 55+ มองสาว ๆ ทุกสีโชว์สเต็ปการเต้นกับหน้าตาสวย ๆ แล้ว..เคลิบเคลิ้มครับ จบโชว์อาจารย์ก็ให้ทุกสีลงมารวมกันที่สนามประกาศผลการแข่งทุกชนิดกีฬารวมถึงขบวนพาเหรดและกองเชียร์ด้วย สีส้มของไทได้ชนะเลิศกองเชียร์และเชียร์หลีด ชนะเพราะหน้าตาเชียร์หลีดครับ55+ ผลกีฬาอย่างอื่นก็รู้ ๆ กันอยู่แล้วอ่ะ พิธีจบก็ออกมาถล่มร้านหมูย่างบ้านไอ้เอก โทรบอกตาว่าค้างบ้านไทเพราะจะไปกินเลี้ยงหลังกีฬาสี เด็กญี่ปุ่นติดสอยห้อยตามผมไปนั่งยัดห่าด้วยครับ เบียร์ลังแล้วลังเล่าถูกแช่ลงในถังใบใหญ่หลังบ้านไอ้เอก ไม่ถึงเที่ยงคืนก็เกลี้ยงครับ ผมมึนหัวนิดหน่อย แต่ไทลงไปนอนพังพาบกับตักผมตั้งแต่ 5 ทุ่มแล้วครับ555+ หยิบโทรศัพท์ไทให้พี่คนขับรถขับมารับที่บ้านไอ้เอก สรุปทั้งรถผมรถมันพี่ ๆ คนงานบ้านเด็กญี่ปุ่นต้องขับกลับหมดครับ ไม่ไหว..เมา
เด็กญี่ปุ่นถึงบ้านก็ล้มตัวลงนอนขวางประตู ร้อนถึงพี่ ๆ คนที่บ้านต้องหามขึ้นไปนอน..นี่ล่ะน้าอยากโชว์ดื่มแทนกู555 ปล่อยไทให้นอนหมดสภาพอยู่บนเตียง คว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าส้วมอาบน้ำไล่ความเมา ออกมาหาผ้ามาชุบน้ำเช็ดตัวไท เปลี่ยนเสื้อผ้าให้สบายตัวก่อนจะดึงเข้ามากอด
เด็กญี่ปุ่นพับแขนขาเก็บเข้าที่ให้ผมได้กอดง่าย ๆ ..แบบไม่มีขัดใจเหมือนตอนมีสติ
พิศมองหน้าใส ขาว หล่อร้ายของไทแล้วก็อมยิ้ม..กระซิบสิ่งที่คิดอยู่ตอนนี้ให้เด็กญี่ปุ่นได้ยินในฝัน
“ไอ้ขี้เมาเอ้ยยยย”
.............
แถม
.
.
.
“ถ่ายรูปพิมาเยอะ ๆ พิอยู่สีฟ้า..แล้วค่อยแยกกันตาม ..ตามถ่ายผมคนเดียวพอ เลือกมุมที่ดูดีนะ จะเอาไปให้พิเลือกอีกที” รับคำไทโยซังก่อนจะเตรียมกล้อง ชาร์จแบต หาเมมโมรี่การ์ดไว้สำรองเผื่อฉุกเฉิน แบ่งหน้าที่ว่าใครจะตามคุณพิ ตามนาย และถ่ายภาพเก็บตามคำสั่ง
สงครามย่อยเกิดขึ้นเมื่อมีแต่คนแจ้งความประสงค์จะตามคุณพิ..
แต่สงครามก็ต้องสิ้นสุดเมื่อหัวหน้าการ์ดตัดสินให้ว่าตนจะเป็นคนตามคุณพิเอง
แต่ทุกคนก็รู้สึกดียิ่งขึ้น เมื่อถึงวันกีฬาสี ไทโยซังให้ทุกคนตามคุณพิหลังจากตระเวณถ่ายภาพตอนขบวนพาเหรดเสร็จ
“คุณพิหล่อมากเลยนะครับ..แต่ตอนแข่งบาสอยู่ คนที่คุณพิประกบจงใจกอดคุณพิหลายครั้ง..เราจะรายงานไทโยซังดีมั้ย?” หนึ่งในผู้ติดตามคุณพิเอ่ยปากขอความเห็นจากเพื่อนร่วมงาน..ข้อสรุปเห็นตรงกันว่าไม่ควรบอก เพราะคุณพิเองก็นับถือเด็กคนนั้น และคุณพิก็ไม่มีท่าทีสนใจในทางชู้สาว
แต่..ในงานคุณพิก็มีความผิดหลายกระทงเช่นกัน
“คุณพิแอบใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายภาพเชียร์หลีดเดอร์หลายคน..แล้วคุณพิก็มีเจตนาส่งสายตาทอดสะพานให้ฝ่ายตรงข้าม ผมว่าเราควรจะบอกไทโยซังให้จัดการ” เช้าตรู่ไทโยซังเดินลงมาถือถาดข้าวต้มที่สั่งให้เตรียมไว้
“ไทโยซังครับ เมื่อวาน...” หลังจากการรายงานของการ์ดผู้จงรัก ภายในห้องนอนไทโยซังที่ถูกปิดลง..
มีเสียงการลงโทษดังออกมาให้ได้ยินเป็นระยะ การ์ดผู้จงรักได้แต่ยืนหน้าแดงและจินตนาการตามเท่านั้น ได้แต่รวมกันภาวนาขอให้ไทโยซังไม่รุนแรงกับคุณพิ แต่คำอธิษฐานนั้นไม่มีวันที่จะสัมฤทธิ์ผล เมื่อเหล่าการ์ดเห็นคุณพิขี่หลังไทโยซังลงมาขึ้นรถ ได้แต่แอบมองตามหลังจากรถของไทโยซังเคลื่อนออกไป เปล่งเสียงดังขึ้นมาพร้อมกันหวังไถ่โทษ..
“ขอโทษครับคุณพิ!”
………………………………..
จิอยู่ที่ทำงานค่ะ วันนี้มาทำงาน
คอมจัดหน้ายากมาก..อ่านไปก่อนนะคะ
คืนนี้จะกลับไปจัดหน้าให้
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:กอด1:
ปล.วิ่งขึ้นไปเปิดคอมตัวเองที่อยู่ชั้น 3 พร้อมขอให้พี่ห้องแม่เปิดสัญญาณให้555+
ปล.2 ตอนหน้าจบแล้วนะคะ จุ๊บุๆๆๆๆๆ
ปล.3 ทำไมพิมพ์ตกหล่นแล้วก็ผิดเยอะงี้อ่าาา
ปล.4 ใครที่ยังไม่ได้ตอนแถมของบทที่ 29 รบกวนบอกจิใหม่นะคะ..จะส่งให้ค่าาาา
ปล.5 คุณ didi จิขอโต๊ดดดดดดด :m5:
-
^
^
^
จิ้มๆคุณจิ รออยู่เลยค่ะ
วิ่งไปอ่านๆ ฟริ้วววววววววววววววว
.......................
ไทโยซังน่าร้ากกกกกกกกกกกก เสลี่ยงกะกระเหรี่ยงก็คือๆกันนะก๊ะ อะโน........
กะแล้วเชียวว่าอิพี่ตั้นนั่นต้องคิดไม่ซื่อกะพิ ไม่งั้นจะทำแต้มไม่ได้เรยได้ไง ชริๆๆ (พี่โป้งมันรู้แหงๆเลยวุ้ย ถึงจงใจจัดให้พิไปประกบ กร้ากกกกกกกส์)
แต่ก็นะ โดนลงโทษจนต้องขี่หลัง :impress2: ไทโยซังอ้ะ รุนแรง งุงิงิงุ
แล้วก็.......คุณจิเจ้าขราาาาาาาาา นุ่นอยากอ่านคู่พี่โป้งกะน้องเต๋าสตรอเบอเรสสสสสสสสส พลีสๆๆ
ส่วนที่แง้มๆมาว่าน้องอินมีคู่ งุงิ......เอ่อ...อย่าบอกนะว่าน้องอินจะเสร็จอนิรุทธ์ :m20:
-
:laugh: พี่การ์ดหวังดีกะน้องไทน้องพิสุดๆอะค่ะ
(น้องพิแอบเจ้าชู้นะคะเนี่ย สมควรที่ไทจะลงโทษแล้วล่ะ 555)
เต๋าง้อพี่โป้งน่ารักจังค่ะ ชอบๆ อิอิ ><"
ฮาไทอะค่ะ .. เสลี่ยงคือกะเหรี่ยง? :jul3:
-
พิแอบเจ้าชู้เล็กๆนะเนี่ย
งานนี้เลยถูกลงโทษกันไป
พี่การ์ดช่างซื่อตรงต่อหน้าที่เหลือเกิน :jul3:
เต๋าน่ารักดีอ่ะ ยิ่งเเวลาอยู่กะคุณแฟนเนี่ย น่ารักมากกกกก
-
อยากรู้จังว่าไทลงโทษพิยังไง :a5: :a5:
:z2: :z2: :z2:
ยังไม่ได้อ่านตอนพิเศษเลยค่ะ รออยู่ค่ะ :m16: :m16: :m16:
ขอบคุณค่ะ :L1: :L1: :L1: :L1:
-
55555+
น้องพิน่ารักอ่ะโดนจัดหนักตอนหลังเล่นเอาหมดแรงเลย
อึ้ยขัดใจน่าจะมีตอนจัดหนักสักฉากนะเค๊ออิอิ :z1:
ตกลงเต๋ากับพี่โป้งไปปิ๊งกันตอนไหนอ่ะ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า
-
หูยไท ลงโทษพิรุนแรงอีกแล้ว ถึงกับเดินไม่ได้ ไม่ไหวๆ
-
พี่การ์ดทำหน้าที่ได้ไม่มีบกพร่องเลยนะคะ
น้องพิแอบเจ้าชู้ก็ต้องโดนลงโทษนะจ๊ะ :impress2:
เต๋ากับพี่โป้งน่ารักดีอ่ะ
บวก1ค่ะคุณจิ :กอด1:
-
การ์ดบ้านไทโยซังนี่ รักเจ้านายจริงๆเลยนะ
-
ต๊ายยยย
ยากุซ่าน้อยนี่หึงโหดใช่เล่นนะคะ
ถึงขนาดเดินไม่ไหวเลยเชียว
หล่อโหด
ตอนหน้าจบแล้วจริงๆ เหรอคะ :serius2:
-
:m20: เด็กญี่ปุ่นนี่ ภาษาไทยไม่แข็งแรงจริงๆ เสลี่ยงคือกระเหรี่ยง 555 ว่าแต่อยากรู้เหมือนกันนะถ้าน้องพิแต่งแบบลดโลกร้อน น้องไทจะทำไง ก็ตัวเองสนับสนุนให้น้องพิเดินขบวนเองนี่ แต่ดีนะที่น้องพิไม่ยอมแต่ง ไม่งั้นน้องไทคงไม่ยอมนั่งเลี่ยงแน่ อาจจับน้องพิกลับบ้านแล้วก็ลงโทษไปหลายวันเลย
ขำการ์ดน้องไท รักน้องพิกันทั้งนั้น แต่ก็ยังซื่อสัตย์กับหน้าที่ของตน รายงานน้องไทเรื่องน้องพิแอบเกเร จนโดนน้องไททำโทษเลย แล้วน้องพิจะรู้ตัวไหมเนี่ยว่าโดนทำโทษเรื่องอะไร
อีกสองตอนจะจบแล้วจริงๆ หรือคะ แอบคิดถึงล่วงหน้า แล้วก็อยากขอคุณจิว่าตอนส่งท้ายขอแบบหวานสสุดๆ แบบน้ำตาลขาดตลาดเลยนะคะ :pig4:
-
ไทโยหวงพิมากเลยอ่ะ
แอบให้การ์ดตามคุมตลอดเลย
แต่การ์ดหวังดีจนน่าสงสารพิเลย 555+
ไม่จริ๊งงงงงงงงงงงงง ตอนหน้าจะจบแล้วเหรอ ไม่นร๊า :serius2:
อยากให้อยู่ด้วยกันไปนานๆ
ปล. :กอด1: จิแน่นๆ และ จุ๊บ จุ๊บ
-
การ์ดบ้านนี้ทำหน้าที่ได้ดีมากเลย ไม่ขาดตกบกพร่อง :laugh:
พิก็น้า ยังจะแอบเจ้าชู้อีก เลยโดนลงโทษไปตามระเบียบ
คู่พี่โป้งกะเต๋าก็น่ารักมากเลยค่ะ
ปล.ตอนหน้าจะจบแล้วหรอค่ะเนี่ย ยังไม่อยากให้จบเลย :monkeysad:
ปล.2 เป็นกำลังใจให้คุณจิค่ะ
-
ไทลงโทษอะไรพิอะ ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย {{{(>_<)}}}
-
ตกลงคู่นี้อยู่สีไรกันแน่อ่ะ อ่านดูแล้วเหมือนคู่นี้จะอยู่สีน้ำตาล หวานตลอดๆๆ :-[
อี่พี่ตั้น :z6:แข่งบาสเพื่อสี(น้องพิ)จริงๆ
อร้ายยยยยย :m3:เค้าอยากเป็นการ์ดบ้างอ่ะตามดูคู่นี้หวีดหวิววิดวิ้วววววว กิ้วๆๆๆๆ
-
กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
อ่านกี่รอบกี่รอบก็ละลายไปกับเสน่ห์ของไทโยซัง ช่างเป็นคนที่ต่อให้ตายแล้วเกิดใหม่อีกร้อยรอบก็ไม่มีทางได้เดินเฉียดแน่ๆค่ะ!!!
ตอนที่แล้วดูเหมือนจะไม่ได้เม้น นั่งอ่านที่ รพ. แน่เลย เหอๆๆ ว่าก็ว่าเถอะค่ะ อ่านไป มองเพื่อนๆพี่ๆในคณะไปแล้วก็เศร้า
อยากได้ไทโยซางงงงงงง :sad4:
ขอบคุณคุณจิค่ะ แล้วก็เป็นกำลังใจให้นะคะ o13
-
น้องพิ เราอยู่สีเดียวกัน ตอนพี่เรียนมัธยมพี่ก็อยู่สีฟ้าแหละ :o8:
แต่สีฟ้ารุ่นพี่นี่กีฬาห่วยแตกมากนะ 555
ไม่อยากให้จบเลยพิจิ T^T ยังไม่ได้ไปสมัครเป็นคนงานบ้านไทเลย กร๊ากก
อยากอ่านคู่โป้งกะเต๋าด้วยแหละค่ะ :impress2:
+1 ขอบคุณค่ะพี่จิ รออ่านตอนต่อไปน้าา
-
^
^
^
จิ้มๆนุ้งเบียร์
พูดถึงเรื่องสีแล้วเริ่มจะซาบซึ้งถึงชะตากรรมตัวเอง
ตอนมัธยมพี่นุ่นอยู่สีม่วงอ้ะค่ะ มิน่าล่ะ.....สีม่วงซึมลึก เอริ้กๆๆๆๆๆๆ
ปล.คุณจิขรา ตอนหน้าจบเร้อ งั้นเตรียมผ้าเช็ดน้ำหูน้ำตาเลยเถิดถึงน้ำหมากเลยชิมิคะ? แบบว่าคุณตาจะอะไรยังไงหนอ งุงิ
-
ยังคงความหวานเหมือนเดิม จะจบเเล้วเหรอคะ เรื่องนี้สนุกมากๆ เเล้วไรเตอร์ก็นำมาลงสมำเสมอให้ได้ตามอ่านกันตลอด ก็จะติดตามเรื่องต่อๆ ไปนะคะ หวังว่าจะมีตอนพิเศษของน้องไทกับน้องพิมาให้อ่านบ้างนะคะ ชื่อเรื่องตอนเเรกเห็นรู้สึกว่าเเปลกดี พอกดเข้าไปอ่าน หวานมากมาย อ่านไปเขินเเทนน้องพิไป
ปล.รักษาสุขภาพค่ะ :L2:
-
การ์ดบ้านไททำหน้าที่ได้ไม่ขาดตกบกพร่องเลย :jul3:
หวังดีกับเจ้านายมาก :laugh:
พิไทน่ารักเหมือนเดิม :กอด1:
+1 จ้า :L2:
-
ผลไม้เทืองหนาวที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วยตลอดเวลาเอ่ยแสดงน้ำใจ
“เดี๋ยวกูถ่ายรูปพวกมึงเก็บไว้ให้..จะถ่ายให้ชัดทุกรูขุมขนเลย”
--------------------------
ติดใจบรรดาคุณการ์ดไม่รู้ทำไม 555+
ว่าแต่ไม่มีรูปคู่เลยจริงอ่ะ? น่าจะมีคนแอบถ่ายแล้วหลงๆมาให้เห้นมั่งแหละ - -+
ยังคงสวีทหวานแหววไม่ว่าคู่ไหน อิๆ
พี่จิ ต่ายอยากเห็นอินคู่กับการ์ดคนใดคนนึงจังเลย 555+
-
การ์ดที่บ้านไทโยซังอยากตามน้องพิทั้งนั้นเลย ก็คนมันน่ารักนี่เนอะ :man1:
แต่น้องพิมีความผิดโทษฐานทำตาหวานให้เชียร์หลีดเดอร์
โดนไทโยซังลงโทษไปล่ะ ถึงขนาดต้องขี่หลังกลับบ้านเลยทีเดียว :o8:
+ขอบคุณคุณจิค่า
-
ถามหน่อยเน้คนเขียน
คือว่าเราติดใจตรงเสียงออดบอกให้หยุดนิ่งตอนเข้าแถว คุ้นๆเนะ...เลยอยากถามว่า เครือเดียวกันมั้ยอ่ะ
ส่งพีเอ็มมาเนะ
-
ฉากทำโทษ!! 5555
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดอยากอ่านบทลงโทษษษษษษษษษษษษษษษษษษ
ตอนหน้าจบแล้วหรอคะเร็วจางเลย คิดถึงไทกับพิแย่เลยอ่ะงั้นขอตอนพิเศษหื่นแตกเอ็กซ์กระจายเยอะๆเลยนะคะพี่โยกับน้องเผ่าด้วยน๊า อิอิอิอิอิ
+1จร้า
-
ทำโทษได้.. .
:z1:
ว่าแต่ ตอนหน้าจบแล้วเรอะะะ
ม่ายเจงช่ายม๊ายย ยย
เค้าไม่ยอมมมมมมมมมมมมม
:serius2: :serius2: :serius2:
-
กร๊ากกกก การ์ดไทนี่แน่นอนจริง ๆ น้องพิท่าทางจะเหล่สาวไม่ได้ไปตลอดชีวิต
ตอนแรกนึกว่าของแถมจะเป็นพี่ตั้นล้วน ๆ ที่ไหนได้ ...
แหม่ .. แต่ว่าวิธีการลงโทษนี่ทำไมมันวาบหวิวชะมัดเลยเนาะ
-
ดีค่าคุณจิ เพิ่งตามมาอ่านน๊า อ่านรวดเดียวเลยหล่ะ ฝากตัวด้วยนะคะ :mc4:
คุณการ์ด ฮามากอ่ะ ทุกกระบวนท่าจริงๆ นายแน่มาก o13
คุณพิไม่รู้ตัวนะเนี่ยะไม่งั้นไม่รอดแน่ๆ ถ้ารู้คงไม่กล้าทำอ่าเน๊อะ :laugh:
ไท ก็ขี้หึงอย่างแร๊ง แบบนี้ดีแล้วหล่ะ มีการ์ดคอยเป็นหูเป็นตา :jul3:
ps. หวังว่าตอนของพิกับไท ตาจะไม่ขวางน๊า ดูแล้วก็เอ็นดูไทมากอยู่
อ่านตอนคุณโยไปนั่งเศร้าร้องไห้ไป บ้าได้อีกอ่าเรา :z3:
ขอจบแบบหวานชื่นรักกันๆ ก็พอน๊า :L2: :L2:
-
วันนี้วันจันทร์ค่ะ มาทำงานตั้งแต่ 07.30 น. สถานการณ์น้ำไม่น่าไว้วางใจพนักงานต้องมาแต่เช้าค่ะ :z3:
ตอบคุณ anajulia กอดคุณนุ่นแน่น ๆ จิจะมีบทให้พี่ตั้นในตอนพิเศษหลังคู่หลักจบค่ะ ฮุฮุ คู่น้องเต๋าจะได้อ่านหลังคู่น้องวินค่ะคุณนุ่น ตามคิวที่เปิดตัวนั่นเอง555+ แต่ถ้าให้อินคู่อนิรุทธ์..ฮาตกเก้าอี้ค่ะ ไม่รู้ใครรุกใครรับ หรืออาจจะวันคู่วันคี่555+ ส่วนกะเหรี่ยงของไทโยซัง..น่าร๊ากกกอ่า -//- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Églantier✿ กอดดดแน่น ๆ ค่า ความหวังดีของการ์ดทำน้องพิขาไม่มีแรงกันเลยทีเดียวอ่ะค่ะ คูน้องเต๋ารออ่านหลังคู่น้องวินนะคะ กะเหรี่ยงน่ารักกกก -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
jasmin กอดดดค่า เป็นการลงโทษที่ไทโยซังรักที่จะทำมากค่ะ55+ รออ่านคู่น้องเต๋าหลังคู่น้องวินนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่า
didi กอดดดค่า บทลงโทษของไทโยซังต้องจิ้นกันอย่างหนักหน่วงแล้วล่ะค่ะ55+ ส่วนของแถมจิส่งให้แล้วนะคะ จิคิดว่าส่งให้แล้วซะอีกอ่ะ จิขอโต๊ดค๊าบบบ ขอบคุณที่ติดตามค่า
meduza กอดดค่า น้องพิเดินไม่ไหวกันเลยทีเดียว55+ จิ้นกันหนักหน่างหน่อยนะคะฉากนั้น -//- คู่น้องเต๋ารออ่านหลังจบเรื่องนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่า
ordkrub กอดดค่ะ สงสารพิเนอะคะ โดนแบบนี้บ่อย ๆ เป็นง่อยกันพอดี เฮ้อออออ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
~DosTresCuatro~ กอดดค่ะ น้องพิโดนลงโทษแบบจัดหนักเดินไม่ได้กันเลยทีเดียว55+ คู่น้องเต๋ารออ่านหลังคู่หลักจบเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
blackyoyo กอดดค่า เนอะคะ จงรักภักดีไม่มีใครเทียบ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
nidnoi กอดดค่า เนอะคะ ลงโทษแบบนี้บ่อย ๆ น้องพิของจิสะโพกครากแน่ ๆ ค่ะ55+ จิวางพล็อตไว้ว่าตอนหน้าจบค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
pornja กอดดดค่ะ เสลี่ยงน่าร๊ากกกเนอะคะ -//- น้องพิเจ้าชู้แบบไม่คิดอะไรไทโยก็ลงโทษแบบไม่โหดอะไรค่ะ55+ ตอนจบของจิจะพยายามให้น้ำตาลขนาดตลาดนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่า
gayraygirl กอดดค่ากอดคืนหลาย ๆ ทีเลย การ์ดหวังดีจนได้ดีเนอะคะ ช่ายค่าตอนหน้าก็จะจบแล้ว จิวางพล็อตไวอย่างนั้นน่ะค่ะ แต่ตอนพิเศาของคู่หลักจิก็จะเขียนถึงเรื่อย ๆ นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่า
Packy™ กอดดดค่า คิดถึงจัง -///- น้องพิเจ้าชู้นิดไทโยก็ทำโทษหน่อย เจ๊ากันค่ะ55+ คู่น้องเต๋ารออ่านหลังคู่น้องวินนะคะ กำลังใจจิได้รับทุกครั้งค่ะ ขอบคุณมากจริง ๆ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
dukdikdukdik กอดรัดฟัดคุณ dukdikdukdik หลาย ๆ ที จิ้นอย่างหนักหน่วงได้เลยค่ะบทลงโทษอ่ะ -///- ขอบคุณที่ติดตามค่า
lasom กอดดดค่า พี่ตั้นทำเพื่อน้องพิจริง ๆ ค่ะงานนี้55+ เราไปสมัครเป็นการ์ดบ้านนี้กันค่ะ(จริงจัง) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
@Kanda@ กอดดดค่า ไทโยเท่ดีเนอะคะ ดูอบอุ่นสำหรับน้องพิแต่น่าโดดถีบสำหรับคนอื่น55+ คุณ @Kanda@ ก็สู้ๆค่ะ จิเป็นกำลังใจให้เหมือนกัน ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
BeeRY กอดน้องเบียร์แน่น ๆ ตอนมัธยมพี่อยู่สีเหลืองค่ะ แต่พี่ชอบรุ่นพี่ที่อยู่สีฟ้า อ๊าาามันช่างฝังใจ -///- ไปสมัครเป้นการ์ดบ้านไทกันค่ะ(จริงจัง) รออ่านน้องเต๋าหลังคุ่น้องวินนะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
anajulia กอดดคุณนุ่นอีกที ช่วยไม่ได้นิ..จิไม่เบื่อกอดคุณนุ่นอ่ะ -///- สีม่วงมันเร้าดีนะคะ แอร้ยยยย ตอนจบจิวางพล็อตไว้ให้คุณตายอมรับค่ะ แต๋ก็นะ..ดราม่านิดนึงค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
maicy กอดดค่า จิขอให้ความขยันโพสต์มันอยู่กับจิแบบนี้ตลอดไปเหมือนกันค่ะ55+(ได้ข่าวว่าแกเว้นไว้เป็นอาทิตย์ถึงค่อยโพสต์ แอร้ยยยย) เรื่องต่อไปคิดไว้พะเรอเกวียนค่ะ แต่ไม่ได้เริ่มซักกะตัว -_- ตอนพิเศษของคู่หลักกับคู่อื่นจิจะทยอยลงให้นะคะ ชื่อเรื่องหน้าจิก็จะยังคงคอนเซ็ปแปลกตาแบบนี้อยู่ค่ะ(ถ้ามีโอกาสได้แต่งและได้ลง-///-) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
TarnTaWan กอดดดตะเองแน่น ๆ นิยายเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า..ความหวังดีคือหนทางแห่งความปวดเอว555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
กระต่ายชมจันทร์ กอดกระต่ายน้อยแน่น ๆ พี่ย้อนไปแก้แล้วนะคะ ดูเหมือนจะพิมพ์ตกพิมพ์เกินไปหลายที่ซะด้วยอ่ะ-///- เรื่องหน้าพี่วางพล็อตให้ตัวเอกเป้นการ์ดของไทโยซังค่ะ แต่ยังไม่ได้เริ่มพิมพ์ซะกกะตัว55+ คิด คิด คิด และได้แต่คิด น้องอินพี่หาคู่ให้แล้วคะ รออ่านเนอะ ส่วนรุปคุ่..ตอนหน้ารูปคู่จะเป็นชนวนจุดระเบิดค่ะกระต่าย ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
yayu กอดดดค่ะ น้องพิเจ้าชู้ก็ต้องถูกลงโทษให้เข็ดหลาบค่ะ(แต่ดูเหมือนคอยจะลืมอยู่เรื่อย55+) การ์ดก็หวังดีจนได้ดีเนอะคะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
lervair_y กอดดดค่า ออดดังให้หยุดนิ่งเหรอคะ? จิหลังไมค์ไปแล้วนะคะ ยินดีต้อนรับและขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ChiOln กอดดดค่า จิ้นเองเลยยยย -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
samsoon@doll กอดดดตะเองแน่น ๆ คุณซัมอยากอ่านเหรอ? จิ้นเองเลยค่ะ555+ ช่ายค่าจะจบแล้ว จิจะเขียนตอนพิเศษของคูหลักและคู่อื่นเรื่อย ๆ ค่ะ ตามอ่านเนอะคะ ส่วนน้องเผ่ากับน้าโย..ยังไม่ได้จิ้นต่อจากนั้นเลยอ่ะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
NUTSANAN กอดดดตะเองแน่น ๆ ยอมเค้าเถอะนะ..เค้าสัญญาว่าจะพาแม่ไปขอ(หยอดตลอดดดด55+) จะจบแล้วค่ะ แต่จิจะทยอยเขียนตอนพิเศษถึงเรื่อย ๆ ให้หายคิดถึงนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่า
iforgive กอดดดแน่น ๆ ค่ะ การ์ดหวังดีจนน้องพิได้ดีเนอะคะ-///- น้องตั้นจิมีบทให้แล้วค่ะ ฮุฮุ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
pinkky_kiku กอดดดแน่น ๆ ค่า น้องพิเค้าชิว ๆ ค่ะ ถึงได้โดนลงโทษอยู่เรื่อย ชอบการ์ดกับน้าโยน้องเผ่าเหมือนกันค่ะ จิประทับใจน้าโยเพราะน้าโยเขียนยากค่ะ ยินดีต้อนรับและขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ตอนใหม่จินั่งจิ้นอยู่ค่ะ แต่ไม่มีเวลาพิมพ์ 10 โมงครึ่งออกสำรวจบ้านน้ำท่วมเพิ่มจากของเดิม..ทำไมแม่งต้องระบายน้ำมาด้วยคะ? จิไม่ค่อยชอบใจเลยค่ะ
นั่งจิ้มบวกขอบคุณที่ติดตามและบวกคืนค่ะ
:pig4: :กอด1:
-
นายไม่อยู่ แอบอ่านได้ :laugh:
อร๊ายยย น้องไท ลงโทษอะไรน้องพิคะ :-[
ตอนหน้า จบแล้วหรอคะ คุณตายังไม่เข้าใจเลยนี่นา
อย่างงี้ไม่มีมาม่าแล้วชิมิ น่ารักน่าอุ้มจิง ไรท์เตอร์ :กอด1:
-
พึ่งเคยอ่านครั้งแรกเรื่องนี้สนุกมากกก อ่านรวดเดียวเลย 555+
ชอบไทกับพิมากมายย o13 o13
เพราะแบบไม่มามัวลีลาปากแข็งให้เสียอารมณ์แถมพิยังเป็นคนตรงๆ น่ารักได้อีก
ปอลิง คุณการ์ดเีนี่ยเป็นกองเชียร์อย่างลับๆ สิน่ะ :laugh: :laugh: :laugh:
ปอลิง 2 ผมรบกวนขอตอนพิเศษด้วยครับ
ปอลิง 3 ตอนหน้าจะจบแล้วขอตอนพิเศษเยอะๆ เลยนะครับ
ปอลิงสุดท้าย ชื่อเบลล์นะครับ น้องใหม่ฝากตัวด้วย แม้จะช้าไปหน่อยก็ตาม คงไม่ว่ากันน่ะครับ :กอด1: :L2: :กอด1:
-
คุณจิ ฉากไทลงโทษพิหายไปหนายยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2:
:กอด1:คุณจิ เอาแก้มถูต้นแขนเบาๆ อ้อนขอฉากลงโทษ น้าาา :L2:
-
ขยายฉากลงโทษด้วยค่ะพี่จิ
ยังไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลยอ่ะ :กอด1: :กอด1:
-
ฮ่าๆ ชอบพี่ๆผักกาด(?)บ้านไทโยซังจังเลยค่ะ :m4:
เสมือนจ้างบอดี้การ์ดแล้วได้ตลกคาเฟ่แถมมายังไงยังงั้น อิอิ :m20:
ส่วนพี่พิ ยังชอบเหล่สาวไม่เลิกนะ :m12:
และพี่ไทก็ยังหื่นเสมอต้นเสมอปลายเช่นเดิม :laugh:
:กอด1:กอดคนแต่งจ้า :กอด1:
-
วู้วววววววววววว ตอนแถมฮาได้อีก พอกันหมดทั้งเจ้านายลูกน้อง
รวมทั้งนายหญิงของเจ้านายก็ด้วย ฮาๆๆๆๆๆๆ
-
อ๊ากกกกกกกกก
อิีพี่การ์ดขี้ฟ้องอ่ะ แต่เค้่าแอบฮาพี่การ์ดตลอดๆ เลยนะ
ชอบๆ จะบอกว่ารอตอนแถมของตะเอง
เพราะมีอะไรได้อมยิ้ม หรือไม่ก้อประหลาดใจได้เสมอ
ตอนนี้ พี่การ์ดขโมยซีนนะขอบอก
อินเรื่องกีฬาสีมาตลอด
แต่เด็ดดดดดดดดดดด ตรงท้ายนี่หล่ะ 55555+
ลงโทษยังไง จัดเป็นของขวัญได้ป่ะตะเอง
แฮ่ๆๆๆๆๆ
คิดถึงแอนด์บวก 1 จ้ะ ^ ^
-
นายไม่อยู่ แอบอ่านได้ :laugh:
อร๊ายยย น้องไท ลงโทษอะไรน้องพิคะ :-[
ตอนหน้า จบแล้วหรอคะ คุณตายังไม่เข้าใจเลยนี่นา
อย่างงี้ไม่มีมาม่าแล้วชิมิ น่ารักน่าอุ้มจิง ไรท์เตอร์ :กอด1:
กอดดดค่า นายคะลูกน้องนายแอบมาอ่านนิยายเวลางานค่ะ555+ มีดราม่านิดหน่อยค่ะ ไม่มาก ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
พึ่งเคยอ่านครั้งแรกเรื่องนี้สนุกมากกก อ่านรวดเดียวเลย 555+
ชอบไทกับพิมากมายย o13 o13
เพราะแบบไม่มามัวลีลาปากแข็งให้เสียอารมณ์แถมพิยังเป็นคนตรงๆ น่ารักได้อีก
ปอลิง คุณการ์ดเีนี่ยเป็นกองเชียร์อย่างลับๆ สิน่ะ :laugh: :laugh: :laugh:
ปอลิง 2 ผมรบกวนขอตอนพิเศษด้วยครับ
ปอลิง 3 ตอนหน้าจะจบแล้วขอตอนพิเศษเยอะๆ เลยนะครับ
ปอลิงสุดท้าย ชื่อเบลล์นะครับ น้องใหม่ฝากตัวด้วย แม้จะช้าไปหน่อยก็ตาม คงไม่ว่ากันน่ะครับ :กอด1: :L2: :กอด1:
กอดเบลล์ค่ะ คู่นี้น่ารักเนอะคะ คุณการ์ดเชียร์ออกนอกหน้าค่ะ จิส่งของแถมให้แล้วนะคะ ยินดีต้อนรับและขอบคุณที่ติดตามค่ะ
คุณจิ ฉากไทลงโทษพิหายไปหนายยยยยยยยยยยยยยยยย :serius2:
:กอด1:คุณจิ เอาแก้มถูต้นแขนเบาๆ อ้อนขอฉากลงโทษ น้าาา :L2:
กอดแน่น ๆ ค่ะ จิ้นเองไม่ไหวเหรอคะ? อืมมมม..(เหงื่อตก) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ขยายฉากลงโทษด้วยค่ะพี่จิ
ยังไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลยอ่ะ :กอด1: :กอด1:
กอดค่า ให้พี่ขยายเหรอ? อืมมม ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ฮ่าๆ ชอบพี่ๆผักกาด(?)บ้านไทโยซังจังเลยค่ะ :m4:
เสมือนจ้างบอดี้การ์ดแล้วได้ตลกคาเฟ่แถมมายังไงยังงั้น อิอิ :m20:
ส่วนพี่พิ ยังชอบเหล่สาวไม่เลิกนะ :m12:
และพี่ไทก็ยังหื่นเสมอต้นเสมอปลายเช่นเดิม :laugh:
:กอด1:กอดคนแต่งจ้า :กอด1:
กอดดดค่า การ์ดบ้านมุราคาวะกลายเป็นคณะเชิญยิ้มไปซะแล้ว555+ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
วู้วววววววววววว ตอนแถมฮาได้อีก พอกันหมดทั้งเจ้านายลูกน้อง
รวมทั้งนายหญิงของเจ้านายก็ด้วย ฮาๆๆๆๆๆๆ
กอดดดค่า เนอะคะ พอกันหมดทั้งบ้าน555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
อ๊ากกกกกกกกก
อิีพี่การ์ดขี้ฟ้องอ่ะ แต่เค้่าแอบฮาพี่การ์ดตลอดๆ เลยนะ
ชอบๆ จะบอกว่ารอตอนแถมของตะเอง
เพราะมีอะไรได้อมยิ้ม หรือไม่ก้อประหลาดใจได้เสมอ
ตอนนี้ พี่การ์ดขโมยซีนนะขอบอก
อินเรื่องกีฬาสีมาตลอด
แต่เด็ดดดดดดดดดดด ตรงท้ายนี่หล่ะ 55555+
ลงโทษยังไง จัดเป็นของขวัญได้ป่ะตะเอง
แฮ่ๆๆๆๆๆ
คิดถึงแอนด์บวก 1 จ้ะ ^ ^
กอดเตงแน่น ๆ พี่การ์ดกลายเป้นตลกคาเฟ่ไปแล้วอ่ะ กระซิก แถมกลายเป็นว่าขโมยซีนน้องอีกต่างหากอ่ะ ขอบคุรที่ติดตามนะคะ
:กอด1:รอบทู้ด้วยความคิดถึงอย่างมากมาย
ถ้าไม่อยากนั่งจิ้นเอง..จิจะขยายความให้ค่ะ
:laugh:
-
^
^
^
กอดดดดดดดดดดดคุณจิให้หายหนาว
แบบว่า วันนี้จะมาเรอะคร้า?? ไม่เจื้ออะ ยังไม่ครบเจ็ดวันนิ
แต่ๆๆๆ ถ้ามาจะดีใจมากกกกกกกกกกกกก
ปล.พี่การ์ดมีตั้งหลายคน ต้องเหลือมาถึงมือเราบ้างล่ะว้าาาาาาาาาาา โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
(มัน)เรื่องของผม 3
“พิกินข้าวต้มไปก่อนนะครับ” ยกถาดข้าวต้มที่มีอยู่ 2 ชาม ขึ้นมาจากชั้นล่างบรรจงวางลงข้างเตียง ปลุกพิขึ้นมากินข้าวต้มหลังดื่มหนักที่ร้านหมูย่างเพื่อนพิเมื่อคืน อุตส่าห์ได้นอนค้างด้วยกัน แต่ผมกลับไม่ได้กอดพิเลยทั้งคืน..
“ทำเองเหรอ?” พิเงยหน้าจากชามข้าวต้มทรงเครื่อง เป่าให้หายร้อนและยื่นช้อนมาป้อนผม เหมือนจะรู้เลยนะ..ว่าจะโดนอะไร หึหึ ยิ้มหวานใส่ก่อนจะอ้าปากรับข้าวต้ม ช่วยกันกินจนหมดชามก็ยืนมือไปรับชามข้าวต้มในมือแฟนวางลงบนถาด ยกไปเก็บที่โต๊ะ เดินถ่วงเวลาให้พิได้ย่อยไปหยิบน้ำเปล่า เดินวนไปที่ตู้เสื้อผ้าเปิดหาเสื้อตัวใหญ่กับกางเกงเลมาให้พิใส่หลังอาบน้ำ ย้อนกลับมาที่เตียง วางเสื้อผ้าพาดไว้ข้างตัว ยื่นขวดน้ำให้แฟน หอมแก้มนิ่มแล้วบอกนุ่มนวลว่าให้ไปอาบน้ำก่อน
หลังเสียงประตูปิดผมก็เหลือบมองโทรศัพท์พิที่นอนแน่นิ่งอยู่บนหัวเตียงตัวเอง ในหัวก็มีแต่เสียงของการ์ดรายงานเรื่องพิตอนลงไปยกถาดข้าวต้มซ้ำไปซ้ำมา สิ่งที่ผมได้ยินมันตอกย้ำความกลัวที่ว่า..ซักวันพิจะต้องกลับไปรักผู้หญิง พิจะต้องเลือกผู้หญิง พิจะต้องทิ้งผม..ผมกลัว
แต่..ในเมื่อตอนนี้พิยังอยู่ข้างผม ผมยังเป็นคนที่มีสิทธิทุกอย่างที่สามารถใช้ได้ในฐานะ ‘คนรัก’ แล้วที่สำคัญที่สุด..พิรักผม ผมก็จะทำทุกอย่างทุกทางที่จะไม่ให้พิได้คิดมองคนอื่นนอกจาก..ผม! ลุกเดินตรงดิ่งไปคว้าโทรศัพท์พิออกมากดดูโหมดภาพถ่ายส่วนตัว หลักฐานก็มีแล้ว ยังไง..พิก็ไม่พ้นข้อกล่าวหาที่ผมจะยัดเยียดให้ ข้อหาของคนที่อยากจะนอกใจ ผมไม่คิดว่ามันร้ายแรงหรอกนะครับ ถ้าคุณเป็นผม คุณจะโมโหจนอยากจะเลิกเลยเชียวล่ะ..แต่ผมไม่มีสิทธิจะคิดเลิกกับพิได้หรอกครับ..ผมไม่อยากตายทั้งเป็น แบบพิต้องใช้ไม้อ่อน นั่งรออย่างใจเย็นจนพิออกมาจากห้องน้ำ
“ไปอาบน้ำสิ..” เงยหน้ามองแฟนด้วยสายตาว่างเปล่า รอให้พิเดินเข้ามาใกล้ ๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ของพิเองออกมาโชว์รูปที่พิแอบถ่ายน้อง ๆ เชียร์หลีด มองหน้าพิไม่กระพริบตา ยื่นโทรศัพท์คืนพร้อมประโยคกรุยทาง
“ชอบใช่มั้ยครับ? น่ารักแบบนี้พิถึงชอบสินะ” แววตาสำนึกผิดของพิทำให้ยิ่งย่ามใจ แฟนผมหยิบโทรศัพท์คืนไป แล้วนั่งตักเอื้อมมือกอดคอผม อธิบายว่า ‘ถ่ายเก็บไว้เพราะว่าน่ารักเฉย ๆ แต่ไม่เคยจะนึกจะคิดอะไรมากกว่าน้องเชียร์หลีดหน้าตาน่ารักดีเลยจริง ๆ นี่ไงลบแล้วครับ..นั่งลบทิ้งกันดีกว่าเนอะ’ หันหลังแนบแผ่นหลังกว้างกับอกผม เอื้อมจับมือผมมาโอบตัวเองก่อนจะกุมเอาไว้แล้วบังคับนิ้วผมให้เคลื่อนไปตามปุ่มโทรศัพท์ เสียงปุ่มกดดังต่อกแต่ก เหลือบมองข้ามไหล่หนาก็เห็นว่าแฟนผมนั่งลบรูปจริง ๆ ถอนหายใจยาวยอมแพ้ความน่ารักของพิ ผมรู้ว่าพิไม่ได้นึกถึงขั้นอยากจะจีบน้อง ๆ ..แต่กันไว้ดีกว่าแก้ไม่ใช่เหรอครับ? ผมพูดถูกรึเปล่า?..เอาไว้ผมจะถามพิอีกทีว่าผมพูดถูกมั้ย?
“ช่างมันเถอะครับ..ผมเชื่อพิ” ดันตัวให้ลุกออกจากตัก เดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ มือชื้นของแฟนผมดึงประตูไว้ข้างหนึ่ง อีกข้างจับข้อมือผมแน่น มองมือแล้วไล่สายตาไปจบที่ดวงตาสีดำขลับนิ่ง พิเดินเข้ามาแล้วปิดประตูห้องน้ำด้วยมือของพิเอง มัน มัน..เหนือความคาดหมายมาก พยายามเก็บกลั้นความดีใจเอาไว้ให้ลึกที่สุด พิจะต้องไม่รู้ว่าผมกำลังดีใจ
ฝ่ามือชื้นสอดเข้ามาในเสื้อผมแล้วรั้งขึ้นตามแรงของข้อมือ ปล่อยให้พิได้ทำตามใจ ผมอยากรู้..ว่าพิจะขอโทษผมเรื่องรูปพวกนั้น ยังไง?
ปลายนิ้วลูบหน้าอกผมพร้อมริมฝีปากนุ่มแตะสัมผัสตามรอยนิ้วที่ลากผ่าน จูบร้อนของพินาบลงมาที่ซอกคอ..ผมต้องทน อดทนอย่างหนักที่จะไม่ดึงพิขึ้นมาบดจูบแล้วสำเร็จโทษให้เสร็จไปที่หน้าประตูห้องน้ำ ทนไว้ไทโย.. อือออ จะไม่ไหวแล้ว ก้มลงควานหาริมฝีปากที่ลากเรื่อยจากลูกกระเดือกมาจูบปลายคาง ทันทีที่ริมฝีปากผมสัมผัสกับริมฝีปากนุ่มของพิ..เหมือนมีกระแสไฟฟ้าอ่อน ๆ ไหลจากพิส่งมาให้ผม ปลายลิ้นร้อนเกี่ยวพันและเก็บความหวานทุกหยดไม่ให้หลงเหลือ ลมหายใจอุ่นของพิทำผมคลั่งจนกลืนกินทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้า ริมฝีปากที่ถูกผมบดจูบ แก้มนุ่มที่ถูกปลายจมูกกดลากไปจนถึงใบหูนิ่ม จูบเน้นเป่าลมร้อนเข้าไปทักทาย ขนพิลุกไปทั่วทั้งตัว..
ถอดเสื้อพิออกแล้วดึงเข้ามาประกบจูบใหม่ ลากสัมผัสจากริมฝีปากไปที่ยอดอกแข็งเป็นไต ขบเม้มจนสีเข้มผิดจากเดิม เสียงครางต่ำของพิฉุดผมให้ยิ่งดำดิ่ง ผมอยากได้ยินมากกว่านี้..
“ฮ่าห์..อือออ” ลิ้นร้อนตวัดเลียจุดกลางลำตัวอ้อยอิ่ง ผมจงใจเลียผ่านกางเกงเลที่พิสวมอยู่ ความแข็งของพิโป่งนูนเป็นรูปเห็นชัดจนแทบไม่ต้องจินตนาการ ปัดมือพิทิ้งเมื่อพิพยายามจะถอดกางเกงให้ความแข็งขืนสัมผัสกับลิ้นผมตรง ๆ ผุดลุกขึ้นยืนบดเบียดความต้องการของตัวเองใส่ความแข็งขืนของพิ ประคองหน้าด้วยสองฝ่ามือเย็น สบตาที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนาของพิแล้วเลื่อนมือข้างหนึ่งสอดเข้าไปในกางเกง ลงน้ำหนักที่นิ้วโป้ง คลึงวนจนพิต้องหลับตาเผยอปากปล่อยเสียงแห่งความพึงพอใจ.. มากกว่านี้ ต้องการผมให้มากกว่านี้ รักแต่ผมจนไม่มีเวลาคิดจะรักใคร!
“ไท..” จูบปิดริมฝีปากที่ยั่วยวนอยู่ตรงหน้า ตวัดปลายลิ้นให้มัวเมาลุ่มหลง ดึงเชือกที่มัดเอวออก จับความแข็งขืนของพิไว้เต็มกำมือรูดรั้งข้อมือช้า ๆ น้ำใสจากส่วนปลายไหลเยิ้มติดมือ นั่งลงใช้ปากและปลายลิ้นปรนเปรอให้ความสุขล้นทะลัก พิครางยาวบอกเป็นนัยว่ากำลังจะปลดปล่อย ถอนริมฝีปากออกแล้วกดเส้นปลายประสาทพิแน่น
“อืออ ไท..ปล่อย” เสียงขัดใจตามมาด้วยการปัดข้อมือผมออก
“อย่ามองคนอื่นนอกจากผมอีกพิ อย่าทำอีก” แนบริมฝีปากกระซิบบอกข้างหู พินิ่งและผงกหัวรับรู้ที่ไหล่ผม จูบขมับชื้นเหงื่อและช่วยปลดปล่อยพิด้วยปลายลิ้นที่เป็นของพิคนเดียว ดึงมือเข้ามาอยู่ใต้สายน้ำที่ไหลรินจากฝักบัว อาบน้ำให้อย่างเบามือ พิยืนหลังพิงผนังสบตาผมตลอดเวลาที่ผมอาบน้ำให้ ล้างตัวให้พิเสร็จก็อาบให้ตัวเองบ้าง พิก็ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ยื่นหน้าเข้าไปใช้ริมฝีปากแตะที่ข้างแก้ม พิหันหน้าตามริมฝีปากผมและเป็นฝ่ายจูบผมก่อน ลิ้นร้อนของพิทำให้ความต้องการของผมที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อยพองจนแทบระเบิด กดส่วนนั้นลงที่ขาพิแน่น เดินเบียดเข้าไปจนไม่มีพื้นที่ให้น้ำไหลแทรก จับขาพิยกขึ้นแล้วดันความต้องการของตัวเองเข้าไปตามร่องอุ่น ขยับเข้าออกช้า ๆ สบตาดำขลับเนิ่นนาน เลื่อนมือข้างหนึ่งปิดฝักบัว ก้มจูบและพาพิออกจากห้องน้ำมาที่เตียง ความร้อนจากร่างกายผมถูกพิกลืนกิน ดึงลิ้นชักหัวเตียงหยิบเจลออกมา ดันตัวพิออกแล้วดึงขึ้นมาจูบริมฝีปากหวานล้ำ ละเลงเจลที่ความต้องการของตัวเองจนทั่วแล้วให้พิเป็นคนควบคุมจังหวะ ใบหน้าเหยเกตอนแรกของพิถูกแทนที่ด้วยใบหน้าแห่งความสุขสม จับความแข็งขืนของพิรูดรั้งให้ความสุขทะลักไปพร้อมกัน พิสะบัดหน้าแหงนขึ้น..ใกล้แล้วสินะ
“ซืดดดด ไท!” ดันตัวพิออกแล้วลากจูงไปที่ผนังห้องข้างประตู จับหันหลังแล้วดันความต้องการเข้าจนสุด ขยับเข้าออกช้า ๆ
“รักผมคนเดียว..แล้วก็จำไว้ว่า..” กระซิบข้างหูค้างไว้ก่อนจะดึงหน้ามาประกบจูบแน่น ตวัดปลายลิ้นควานหาความหวานจนพิหายใจไม่ทันร้องขออากาศจากผม ปล่อยให้พิได้สูดอากาศเข้าปอด เร่งจังหวะจนพิใกล้จะปลดปล่อยอีกครั้ง จับขาพลิกมาด้านหน้าโดยไม่ให้ความต้องการหลุดออกจากกัน ประคองหน้าขึ้นมาสบตาก่อนจะบอกประโยคที่ค้างเอาไว้ บอกสิ่งที่พิควรจะรับรู้..และจำ
“..พิเป็นของผม จำไว้ว่าร่างกายกับหัวใจพิเป็นของผม อย่ารักใครนอกจากผม!” เสือกเอวเข้าจนสุด พิครางยาวแล้วรับรู้สิ่งที่ผมบอก ‘ฮ่ะห์ ฮ่าห์..อือ รู้แล้ว’ แฟนผมโน้มคอผมมาจูบก่อนจะร้องขอการปลดปล่อยอีกครั้ง เสียงหอบหายใจผมถูกเสียงสูดปากของพิดังคับห้องกลบมิด น้ำขาวขุ่นของพิไหลเปรอะหน้าท้องผมเต็มไปหมด ช่องทางข้างหลังพิก็ตอดผมจนต้องขออีกครั้ง..
และอีกครั้งที่เตียง..
ข้าวต้มอีกชามผมกินคนเดียวครับ พินอนหลับยาวจนถึงบ่าย สั่งการ์ดให้เตรียมข้าวต้มให้อีกชามและเตรียมรถไว้ให้ด้วย ปลุกพิขึ้นมากินข้าวต้มและขี่หลังพามาอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ขี่หลังลงมาที่รถและส่งกลับบ้าน ไปถึงบ้านพิก็ร่าเริงดีจนเดินเองไปถึงห้อง นั่งมองพิหลับจนถึงเวลากินข้าวเย็น แฟนผมไล่ให้ผมกลับมานอนบ้าน บอกผมว่า ‘เรื่องน้องหลีดน่ะผมรู้แล้ว ไม่ทำแล้ว..ไทกลับไปนอนบ้านเถอะนะวันนี้’ พูดจบก็ล้มตัวลงนอนตะแคงหันหลังให้ผมทันที ถอนหายใจแล้วก้มลงหอมที่ขมับชื้น หายามาให้พิกินก่อนจะตัดใจกลับบ้าน ลงมาสวัสดีตาและขับพุ่งตรงกลับมาพักผ่อนที่บ้านตัวเองตามที่พิขอ
ลงโทษพิจนพิไม่อยากให้นอนกอดอีก..ไม่น่าเลยผม..
ไอ้พวกการ์ด! กลับไปจะหักเงินคนละ 2 พัน โทษฐานทำแฟนผมไม่ยอมให้ผมนอนกอดคืนนี้..
โดนแน่!!!
……………………….
จิได้ดำเนินการอธิบายขยายความฉากดังกล่าวในเชิงลึกผ่านไทโยซังเรียบร้อยแล้วนะคะ
หวังเป็นอย่างยิ่งว่า..จะหายสงสัยและหายค้างคากันนะคะ
ส่วนตอนหน้าจิยังไปไม่ถึงไหนเลยค่ะ ขอเวลาจิ้นไปจนถึงวันพุธหน้าได้ป่าว? :o8:
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:กอด1: :pig4: :haun4:
ปล.จิจะลอยไปกับน้ำแล้วค่ะ ไปเก็บซากจิที่อ่าวไทยด้วยนะคะ *กระซิก*
ปล.2 จิเอาตอนขยายความมาส่งค่ะ ตอนหน้าก็ยังไม่ครบอาทิตย์นี่คะ..แถมยังหน้าหนาขอเวลาเพิ่มอีกต่างหากอ่ะค่ะคุณนุ่น555+ กอดคุณนุ่นแน่น ๆ
ปล 3.จิแก้แล้วนะคะคุณนุ่นแต่อีก 1 ปลอดปล่อยจิยังหาไม่เจอค่ะ เดี๋ยวมานั่งจ้องหน้าคอมใหม่ ขอไปเก็บภาพแจกของน้ำท่วมก่อนนะคะ :กอด1:
-
เข้ามาเอาโซ่กุญแจพันรัดคุณจิไว้ หื้อเป็นโซ่ล่องหนมิมีไผเห็น
แต่ชัวร์หัวใจว่าถึงจะลอยไปไกลแค่ไหนแค่กระตุกจากอีกด้านจะพาคุณจิกลับเข้าอ่าวได้ คริคริ
ไทโยซัง นี่ยังคิดจะโทษพี่การ์ดอีกนะคะ ชิชะ แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รุนแรงนิ แบบว่าใส่เต็มๆเลย
((แอบบอกว่ามีคำผิดสองสามที่นะคะ ที่จำได้ก็กลางลำตัวพิ กลายเป็นกลางตำตัว แล้วก็ปลดปล่อย กลายเป็นปลอดปล่อย))
-
จะสงสารไทหรือสมน้ำหน้าดีที่โดนไล่ให้กลับไปนอนบ้าน :laugh:
ส่วนพิก็เหมือนกันจะสมน้ำหน้าหรือว่าสงสารดีทำตัวเองแท้รู้อยู่ว่าไทขี้หึง :laugh:
-
พี่การ์ดโดนหักเงิน น่าสงสาร
ไทลงโทษหนักไปหน่อย
พิงอนเลยเห็นมะ งานเข้า 555+
ปล.เดี๋ยวจะช่วยคุณนุ่นกระตุกโซ่ล่องหนอีกคน จิจะได้กลับได้ ^^
-
เข้ามาเอาโซ่กุญแจพันรัดคุณจิไว้ หื้อเป็นโซ่ล่องหนมิมีไผเห็น
แต่ชัวร์หัวใจว่าถึงจะลอยไปไกลแค่ไหนแค่กระตุกจากอีกด้านจะพาคุณจิกลับเข้าอ่าวได้ คริคริ
ไทโยซัง นี่ยังคิดจะโทษพี่การ์ดอีกนะคะ ชิชะ แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รุนแรงนิ แบบว่าใส่เต็มๆเลย
((แอบบอกว่ามีคำผิดสองสามที่นะคะ ที่จำได้ก็กลางลำตัวพิ กลายเป็นกลางตำตัว แล้วก็ปลดปล่อย กลายเป็นปลอดปล่อย))
กอดค่าาา โซ่ของคุณนุ่นมันอุ่นจังเลยค่ะ ไทโยซังก็อธิบายทุกฉากได้อย่างละเอียดมากกกก(จินี่ก็หื่นเหมือนกันเนอะ-///-) ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
จะสงสารไทหรือสมน้ำหน้าดีที่โดนไล่ให้กลับไปนอนบ้าน :laugh:
ส่วนพิก็เหมือนกันจะสมน้ำหน้าหรือว่าสงสารดีทำตัวเองแท้รู้อยู่ว่าไทขี้หึง :laugh:
กอดตะเองแน่น ๆ เรามาสมน้ำหน้าทั้งคู่ดีกั่วเนอะ555+ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
พี่การ์ดโดนหักเงิน น่าสงสาร
ไทลงโทษหนักไปหน่อย
พิงอนเลยเห็นมะ งานเข้า 555+
ปล.เดี๋ยวจะช่วยคุณนุ่นกระตุกโซ่ล่องหนอีกคน จิจะได้กลับได้ ^^
กอดดดแน่น ๆ เลย การ์ดบ้านี้ซวยทั้งขึ้นทั้งล่องเนอะคะ555+ ส่วน ปล. เค้ากลับอยู่แล้วแค่ตะเองคิดถึงอ่ะ -///- (หยอดตลอดดดดด) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
จิ้มบวกขอบคุณทุกคนค่าาา
:กอด1: :-[
ปล.อาห์..จิเริ่มปวดประจำเดือนขึ้นมาอีกแล้ว อยากตัดทิ้งจัง *กระซิก*
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
ที่บ้านน้ำท่วมหรอคะคุณจิ ขอให้น้ำลดเร็วๆนะคะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
ที่บ้านน้ำท่วมหรอคะคุณจิ ขอให้น้ำลดเร็วๆนะคะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
กอดค่าาาา บ้านจิกระสอบทรายเรียงรายทั่วบ้านเลยค่ะ ถ้าอุตริดึงถุงออกมันต้องเป็นทะเลแน่ ๆ 55+ ว่าแต่อีโมช่างส่อเหลือเกินนิ -///- ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
-
ชอบจังอธิบายเชิงลึกเนี่ย :z1:
แอบสงสารพี่การ์ดที่โดนหักเงิน
+1ค่ะคุณจิ :กอด1:
น้ำลดเร็วๆนะคะ
-
ผ่านไปแล้ว 2 ตอนอย่างรวดเร็ว
งานกีฬาสีเด็กมัธยม ที่พิกับไทแข่งกันหล่อ แข่งกันแย่งซีนจากมหาชนในและนอกจอ
ตามมาด้วยพี่การ์ดที่ช่างสังเกตุ หรือทำหน้าที่กันจนเกิดเหตุกันแน่นะ ฮ่าๆๆๆ
เอาเป็นว่าพี่การ์ดโผล่มาสั้นๆ แต่ทำตัวเหมือนตลกคั่นเวลาที่ทำให้คนอ่านรอพบอย่างใจจดใจจ่อได้อย่างดีเลย
ส่วนงานกีฬาสีนี่ห่างหายไปนาน............นมาก แถมตอนเรียนยังไม่ชอบร่วมกิจกรรมพวกนี้อีก
โดดได้ป็นโดด เกลียดอากาศร้อนในสนาม กับการต้องซ้อมเชียร์หรือกีฬาทุกวัน
เลยจะจำภาพพวกนี้ไม่ค่อยได้ชัดนัก แต่คุณจิเขียนมาจนเห็นเลยว่ามันสนุกจริงๆ นะ ทั้งกีฬาทั้งกิจกรรมต่างในโรงเรียน
ตอนนั้นหัวดื้อ ไม่่ค่อยชอบทำงานร่วมกับใคร ฮ่าๆๆ ตอนนี้กรรมตามสนองแล้ว
มาถึงตอนขยายความ มันเป็นความสุขร่วมปนอายปนกลัวของพิแล้วละที่นี้
เพราะเกิดให้ไทโยนอนค้าง เดียวจะไม่ได้นอนอีกเป็นแน่แท้
แต่จะมาหักเงินเดือนเหล่าพี่ผักกาดนี่ โห...ไทโยซังนี่พาลของแท้ ไม่ได้กอดพิคืนเดียว
อาละวาดฟาดงวงฟาดงาซะ (สำนวนโบไปนิดอย่าเพิ่งเบื่อกันนะคะ)
จะจบแล้วเหรอคะ แหมช่วงนี้ยังเป็นคืนเดือนมืดอยู่เลย จะรีบจบไปไหน...น
ฮ่าๆๆ ล้อเล่นคะ เอาใจช่วยให้จบได้ตรงตามใจคุณจิทุกอย่างเลยละกัน
:กอด1: เป็นกำลังใจให้เสมอคะ
-
:m25: ไทโยซัง เธอช่างลงโทษได้โหดร้ายมั่ก ๆ เลือดท่วมไปเลยทีเดียว
แต่ว่าพิจะเข็ดจริงอ่ะรื๊ออออ ไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่ ...
ว่าแต่จะจบแล้วจริง ๆ เหรอ ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ คงคิดถึงพิ ไทและผองเพื่อนน่าดู
+1 คืนให้เช่นกันค่ะ
-
อ๋อยยยย :m25:
ไทน่ะ เตือนหลายทีละบอกให้ระวังน้องพิช้ำ .. เห็นป่าวโดนงอนเลย อิอิ
เนียนเนอะคนเรา จริงๆหายเคืองนานแล้วแต่ก็ยังทำหน้านิ่งให้เค้าง้อได้อีก ><"
ว่าแต่ .. น้องพินี่เร่าร้อนจริงๆ :o8:
พี่การ์ดน่าสงสารจัง 555 ไม่ได้ผลประโยชน์อะไรกับเค้าแต่ดันซวยเอะอะๆก็โดนหักเงินเดือนเรื่อยเลย
ไทโยซังนี่พาลเนอะคะ ต้องฟ้องน้องพิให้งอนนานๆเป็นการแก้แค้นๆๆๆๆ (ยุเค้าซะงั้น 55555)
คุณจิ~ น้ำท่วมเหรอคะ?
เป็นห่วงนะคะ ดูแลตัวเองด้วยจ้าา เด๋วจะฝากน้องพิไปบอกน้องไทให้ส่งพี่การ์ดไปช่วยคุณจิวิดน้ำนะคะ ฮ่าาา
:กอด1:
-
:jul1: :jul1: :jul1:
คุณจิคะ คราวต่อไปถ้าเสิร์ฟตอนเซอร์วิสแบบนี้ให้คนอ่าน
อย่าลืม เรียกรถพยาบาลมาจอดไว้หน้าเล้าด้วยนะคะ
แถวนี้มีคนขาดเลือดเกือบตายคนนึงแล้วค่ะ :m25:
-
ตัวเอง ดูแลตัวเองดีๆนะ เค้า่เป็นห่วงอยู่ห่างๆ ที่ กทม
มีอะไรคืบหน้า บอกกันมั่งน๊า เป็นห่วงจ้า
ตอนนี้เรียกเลือดดด อ๊ายยยย ลงโทษกันได้สุดติ่งจริงๆ
จุดนี้อยากกระโดดกอดพี่การ์ดอย่างแรง
ฮ่าๆ ถูกใจ
น้องพิชอบหาเรื่องใส่ตัว เปรี้ยวนัก
เจ้าพ่อไทโย เค้าหึงรุนแรงนะจะบอกให้
-
น้องจิขราาาาาา ขอบคุณมากกกกกก
ไม่ต้องจิ้นเองแล้วทีนี้ อิอิ
-
เยอะไปล่ะเจ้าเด็กญี่ปุ่น เพิ่งจะกอดพิไปแหมบๆคิดจะกอดตอนนอนอีก พอโดนสั่งอด
ก็มาพาลเอากับคุณพี่เสื้อดำเค้า มันน่าให้พิงอนต่อนานๆๆ
:m24:แอบไปแชะภาพตอนคุณจิย่องไปรับของแจกน้ำท่วม เค้าน่าจะมาบริจาค
ในเล้าบ้างนะถึงที่นี่น้ำจะไม่ท่วม แต่เลือดท่วมจอแล้วเนี้ย :m25:
-
โดนพิงอนซะแล้ว :laugh:
เด็กญี่ปุ่นอย่าไปโทษพี่การ์ดน้า พี่เค้าทำตามหน้าที่
อย่างงี้ต้องโทษตัวเองซิ เด็กญี่ปุ่นพาล อิอิ
ปล.เติมเลือดๆ :jul1:
ปล.2 เอาใจช่วยคุณจิค่ะ ให้น้ำลดลงเร็วๆนะคะ คุณจิสู้ๆ :L2:
-
:m25:
ไท... แกเปนคนทำเองแท้แท้ ตอนทำก็ชอบ
แต่พอพิโกดดันไปโทษคนอื่นเค้าอีกนะยะ
55555
-
ไท ไม่ได้ดูตัวเองเล้ย เป็นคนทำน้องพิแท้ๆ
พี่การ์ดของเราไม่เกี่ยวด้วยนะยะ :z6:
มีหน้ามาหักเงินเดือน คราวหน้าเด๋วพี่การ์ดไม่ช่วยนะ ขอเตือน
คุณจิกลับมาไวๆนะจ๊ะ เป็นห่วงน้องพิ อิอิ :กอด1: :กอด1:
-
ที่น้องพิต้องขี่หลังไทโยซังมันมีที่มาแบบนี้นี่เอง :m25:
ไทโยอย่ารุนแรงกะน้องพิมากนักนะ เป็นห่วงน้องพิ><
เดี๋ยวจะเดินไม่ไหวเอา อิอิ
แอบสงสารการ์ดโดนหักเงินเดือน เค้าทำตามหน้าที่นะ ฮ่าๆ
+ขอบคุณคุณจิค่ะ :L1:
-
จะจบแล้วหรอค๊า :sad4:
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
คุณจิจะมีเรื่องหวานๆเรื่องใหม่มาให้อ่านอีกใช่มั๊ยคะ?...ฮึกๆ จะมีใช่มั๊ยคะ? เรื่องหวานๆน่ารักขนาดนี้ สมัยนี้หาอ่านยากมาก...(เค้าไม่ฮิตกัน)
:o12:
อ้อๆ น้องไทหื่นมาก แอบ S นะเนี่ย :oo1: 555+
ปล. ขอให้น้ำลดเร็วๆนะคะ สู้ๆ o13
-
รุนแรงกับพินะตัวเอง ฉากพิเศษต้องจ่ายค่าตัวให้พิเพิ่มด้วยนะพี่จิ :oo1:
ไทอ่า พิช้ำในหมดแล้วนะ ทะนุถนอมหน่อยนะจ้า
ขอบคุณสำหรับฉากขยายค่ะ
:bye2: :bye2:
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกกกก.. เพิ่งตามอ่านทัน
บวก1 ให้ไรเตอร์นะคับ
ขอเป็นแฟนคลับ ไทโยซังกับน้องพิ ด้วยคน :L2:
-
เด็กญี่ปุ่น
โหดมากค่าา o18
สรุปแล้วน้องพิโดนลงโทษไปกี่ครั้งคะ
เห็นแต่ อีกครั้ง และ อีกครั้ง :jul1:
ปล.ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ ช่วงน้ำท่วมโรคระบาดเยอะค่ะ :กอด1:
-
ช่วงนี้งานเหนื่อยหน่อยนะคะ
ไหนจะที่บ้าน และประชาชนอีก
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :a2:
-
ไททั้งเจ้าเล่ห์และทั้งหื่นเลยอ่ะ แต่สุดท้ายก็ถูกน้องพิไม่ให้กอดเลย อยากหื่นดีนัก 555
ว่าแต่สงสารพี่การ์ดจัง อุตส่าห์ยอมบอกไทเรื่องน้องพิเหล่สาวเพราะซื่อสัตย์ต่อหน้าที่ ทั้งๆที่รักน้องพิกันทั้งนั้น แต่สุดท้ายก็โดนไทตัดเงินเลย กรรมใดใครก่อกรรมนั้นตอบสนองนะคะพี่การ์ด (เหมือนพิกับไทไง) o18
บ้านคุณจิน้ำท่วมเหรอคะ ยังไงก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ จะเป็นกำลังใจให้ :กอด1:
-
ได้อ่านตอนแถมแล้วค่ะ
ขอบคุณมาก :pig4: :pig4: :pig4:
:L2: :L2: :L2:
-
ไทโยซัง จะร้อนแรงไปไหนนะ
-
:pig4: คุณจิจ้า
เนี๊ยถ้าจิ้นเองไม่ได้แบบนี้แน่นอน :m25: หุหุ
ว่าแต่น่าสงสารที่การ์ดจัง โดนทำโทษโดยการหักเงินเดือน ๒๐๐๐ แหนะ
:กอด1: เป็นกำลังใจให้คุณจิค่ะ สำหรับเหตุการณ์น้ำท่วม
เกดเองไม่โดนเรื่องน้ำท่วมแต่ก็อยู่ท่ามกลางคลื่นและลมที่แรงมากจนน่ากลัวเลยล่ะค่ะ
แต่ตราบใดที่ยังยืนบนพื้นดินก็ถือได้ว่ายังปลอดภัยแหละ^^
-
+ แล้วจะมาตามอ่านให้ทันนะ พายุเข้าอีกแล้ว
-
วุ้ย โหดแท้ ยากูซ่าคนนี้อ่ะ
ลงโทษน้องพิซ๊ะ สลบเลยทีเดียว :m25:
อยากอ่านตอนจบ แต่ก็ไม่อยากให้จบ :เฮ้อ:
ส่งกำลังใจ ให้ผู้ประสบภัยน้ำท่วม :L2: :L2:
-
โหดจริงจังไทโยซัง
เจ้าเลห์ล่ะที่หนึ่ง ก็รู้อยู่ว่าพิใจอ่อนเด็กเด็กญี่ปุ่นซึมไม่ได้
เข้าทางเลยนะ เรียกร้องซะ พิงอนเลย สม :laugh:
ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ
แต่ก็อยากอ่านคู่อื่นด้วย โอ๊ยยย สับสนในตัวเอง :serius2:
-
ไทโย ขี้พาลจริง ๆ
-
น่ารักอีกแล้วคู่นี้ แต่ไทก็เจ้าเล่ห์ใช่ที่ แอบหึง เพราะอยากได้การขอโทษแบบนี้จากน้องพิ
ร้ายนะนี่ น้องไท แต่คู่นี้ความรักก็ดำเนินไปเรื่อย มีหึงกันตามประสา แต่ดีที่นายไทก็หงแบบไม่เว่อ
งอนให้ตามล้างผลาญให้หายงอน แต่ไงบอกรักพิไท มีแบบนี้บ่อยก็ดี เพราะส่วนใหญ่เป็นด้านของพิ
มาฟังด้าของไท อายใช้เล่น
ปล.ฝนตกหนักไงดูแลตัวด้วยนะ ลมหนาวก็มา ห่มผ้าหนาๆนะ
-
บวกหนึ่งคะ
-
โหยไท ไหงพาลอย่างเนี้ย
-
อ่านตั้งแต่ตอนแรกยันตอนล่าสุด
ไทนี่ตามใจพิตลอดเลยอ่ะ
หวานได้ที่สุดอ่ะ
-
แวะมาส่งความคิดถึงให้คุณจิ
และไทกับพิ :กอด1:
-
ตอนแรกเห็นชื่อตอนแล้วงงอะพี่จิ พอดีตรวจการบ้านนักเรียนแล้วก็มึนๆด้วย
แต่พอมาอ่าน อ๊ากกกก เราก็นึกว่าจะอธิบายเรื่องอาไร้ :haun4:
น่าสงสารการ์ดอะ ไทโยซังไร้เหตุผลสิ้นดี จะมาหักเงินเค้าทำไมเนี่ย :laugh:
สถานการณ์น้ำท่วมเป็นไงบ้างคะพี่จิ บ้านเพื่อนเบียร์อยู่นนฯ มันบอกน้ำยังไม่ลดเลย :z3:
-
ตอนที่ 31
สีเขียวสดของต้นข้าวหลังบ้านแปรเปลี่ยนเป็นสีเหลืองอ่อน รวงข้าวสีเขียวเติบโตเป็นรวงสีทองทั่วทั้งทุ่ง พร้อมเก็บเกี่ยว หมุนเวียนเป็นวัฏจักร ตั้งแต่ผมเริ่มมีแฟนเป็นผู้ชาย ถูกข่มขืนโคเขาให้กินหญ้ามาตลอด 2 ปี ผมกำลังจะบอกทุกคนครับว่าผมกับเด็กญี่ปุ่นเราเลิฟ ๆ กันมา 2 ปีแล้ว -///- น่าแปลกที่ผมจำวันที่เราคบกันครั้งแรกไม่ได้ แต่คุณอาทิตย์ท่านจำใส่เมมส่วนตัวไว้ได้หมด..เมมรุ่นนี้ไม่มีวันเต็มครับ ทุก ๆ ปีเด็กญี่ปุ่นของผมจะมีของขวัญวันที่ผมยอมลดตัวลงมาคบกับมัน ปีแรกให้กางเกงบ๊อกเซอร์ลายเหมือนกัน..มันบอกลิมิเตดเอ็ดดิชั่น -_-. ทุกวันนี้ก็ยังอยู่ในกล่องกำมะหยี่สีแดงที่มันตั้งใจจะเซอร์ไพรส์ผมครับ..ผมเห็นแค่กล่องผมก็แปลกใจแล้วว่ามันจะหาทับทิมหรือเพชรกี่ร้อยกะรัตมาให้ผม พอเปิดดู..กูตกใจยิ่งกว่าเห็นพี่คนแต่งกรอกทรายหนีน้ำท่วมซะอีก(-///-) เสียดายกล่องว่ะ555+ ปีก่อนมันก็ให้เสื้อกล้ามใส่นอนเพ้นท์รูปผมบนเสื้อมัน ส่วนของผมก็เป็นรูปหน้ามันทำปากจู๋ใส่..ช่างสรรหาโคตร ๆ ปีนี้ไม่รู้มันจะหาอะไรมาให้ครับ แค่นึกถึงผมก็อดอมยิ้มไม่ได้..น่ารักชะมัด >///<
“พิรุณ..คุณรักผู้ชายคนนี้มากแค่ไหนครับ?” เงยหน้าจากแล็บทอปมองคนถาม..กล้านะไอ้ไท! ไมค์โครโฟนลมที่เด็กญี่ปุ่นยื่นมาพร้อมส่งสายตาเจ้าชู้แทะโลมผม คาดหวังคำตอบหรูเลิศจากปากเด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาที่สุดในทู้นี้..
"มึงหมายถึงใครไอ้ญี่ปุ่นขี้สงสัย แฟนกูหรือใคร?” เด็กญี่ปุ่นหน้างอง้ำ พองลมเข้าปากก่อนจะตื้อไม่เลิกด้วยคำถามเดิม
“เลิกถามกูได้แล้ว ไปหาอะไรมาให้กินหน่อย..หิว” พูดจบก็นอนคว่ำสนใจหน้าเฟซมากกว่าหน้าเด็กญี่ปุ่น ไทนอนเบียดผมเรียกร้องความสนใจทันที ก็มันเล่นนอนขวางเอาหัวมาหนุนแขนข้างซ้าย แล้วดึงมือขวาข้างที่คุมเม้าส์มาไว้บนอกมันเอง
“ปากหนักนะเดี๋ยวเนี้ย..หิวก็กินผมไปก่อนนะ” เหลือบมองตั้งแต่หัวจรดเท้า..ติดคอตายไม่สมศักดิ์ศรีผู้ชายหล่อ ล่ำ นิสัยดี มีแฟนรวยอย่างกูเหอะ! มองเหยียดหยามจนเด็กญี่ปุ่นขำก๊ากใส่หน้า ก้มลงขยี้ปลายจมูกที่จมูกอีกฝ่ายไม่รั้งรอ เด็กญี่ปุ่นยิ้มกว้างแล้วตะแคงข้างโอบกอดผมแน่น หลับยาวคาแขน หลับขวางการเล่นเน็ต และหลับด้วยใบหน้าชายหนุ่มผู้มีความสุขที่สุดในโลก อาห์..เมื่อยแขน ปล่อยให้ไทหลับอย่างเป็นสุขบนแขนของผม ก้มหอมแก้มเป็นระยะ แอบเล่นเฟซส่องสาวไปด้วย555+ เฟซผมเพื่อนน้อยมากครับ เน้นคุณภาพไม่เน้นปริมาณ มีเยอะแต่ไม่สนิทมันก็รกหน้าเฟซเปล่า ๆ หืม..เด็กญี่ปุ่นไม่เคยยุ่มย่ามกับเฟซผมครับ ‘ไทไว้ใจพิครับ’ แต่นั่นใช้กับผมไม่ได้หรอกนะ ความไว้ใจไม่ได้มาคู่กับความหวงนี่หว่า ผมมีรหัสทุกอย่างของไท เฟสมันผมเช็คทุกวัน เม้นท์ทักมันทุกวันด้วย ไทมันก็น่ารักนะครับถ้าไม่ได้ทักผมกลับวันนี้มันก็ไล่ตามทักกลับย้อนจนครบทุกวัน ผมไม่ได้ปิดใครแล้วครับ คนที่รู้ก็ไม่ได้บอกต่อ คนที่ไม่รู้แต่อยากรู้เข้ามาถามผม ผมก็ตอบไม่กั๊ก ไทไม่อายผมจะอายทำไม แต่ผมก็ไม่ป่าวประกาศกับทุกคนนะครับ อย่างน้อยคนในบ้านผมก็ยังไม่รู้ ป้าอร พี่ช้าง อิน ตาผมเองก็ยังไม่รู้ครับ ยังไม่รู้จะบอกยังไง จะบอกได้ตอนไหน แล้วจะบอกแบบไหนให้ตาไม่ตกใจและ..ยอมรับ
ถอนหายใจแก้เครียดแล้วมองหน้าด้านข้างของเด็กญี่ปุ่น ก่อนจะใช้ปลายลิ้นแทงเข้าไปในปากแดงอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ผมแค่คิดว่ามันจะทำให้ผมเลิกคิดมากได้เท่านั้นเอง หึหึ ผมก็เจ็บสิครับเข้าเนื้อเห็น ๆ โดนฟันเต็ม ๆ ..ซาดิสม์ใส่ตัวเองเฉยเลย555+ ไทงัวเงียลุกขึ้นนั่งมองผมเอามือปิดปากตัวเอง ดึงมือผมออกแล้วมองหาร่องรอยความเสียหาย
“เล่นอะไรแผลง ๆ เจ็บเลยสิครับ?” สูบลมเข้าปาก ผงกหัว เด็กญี่ปุ่นจับหัวผมโยกไปมา ตอนนี้มันสูงกว่าผมไปตั้ง 5 เซนต์แน่ะ ผมโตจากเดิมแค่ 3 เซ็นต์ ตอนนี้ความสูงผมแตะระดับที่ 182 แล้วก็หยุดการเจริญเติบโตอย่างถาวร ผิดกับมัน แม่มึงขูดเสาไฟฟ้าผสมข้าวให้ยัดห่าตอนเด็กรึไงสัตว์!
วันนี้ผมกับไทหยุดครับ ไทก็เลยมาอ่านหนังสือเตรียมสอบพรุ่งนี้ที่ห้องผม อ๊ะ! คิดอะไรกันครับ ที่เด็กญี่ปุ่นหอบผ้าหอบผ่อนมานอนค้างอ้างแรมติวหนังสืออยู่บ้านผมมันมีเหตุครับ ก็ ‘กอสิน’ คอยกวนไงครับเลยต้องระหกระเห็จมาอยู่กับผม
ย้อนความเดิมกันหน่อยดีมั้ยครับ เด็กชายกอสินวัย 2 ขวบกว่าที่คุณยายกับคุณตาทั้งรักทั้งหลงพาหลานรักหนีพี่ซากิมาอยู่ที่ประเทศอู่ข้าวอู่น้ำตั้งแต่เดือนที่แล้ว ครั้งแรกที่แม่ไทพากอสินมาอวดผมกับตาก็ตกหลุมรักเด็กจ้ำม่ำคุยเก่งขี้อ้อนโคตรคนนี้ทันที เดินเข้ามานั่งตักตาทั้งที่ไม่เคยรู้จักกัน แถมมาอ้อนให้ผมอุ้ม..
“อุ้มยูหน่อย” เป็นเด็กที่พูดภาษาไทยชัดมาก เค้าเลี้ยงให้คุยภาษาไทยกับญาติทางแม่ พูดญี่ปุ่นกับญาติทางพ่อ เด็กเลยมีพื้นฐานพูดได้ทั้ง 2 ภาษา ไอ้เรื่องนินทาแล้วมันไม่รู้นี่พับเก็บไปได้เลยครับ55+ กอสินมีชื่อภาษาโคตรทางพ่อว่า ‘ยูทากะ’ แม่ไทเรียก โยทจัง พ่อไทเรียก ไอ้หนู ไทเรียก ไอ้ยักษ์ แต่ผมต้องเรียกตามที่เจ้าตัวเค้าให้ผมเรียกครับ
“จะไปไหนครับยู” ย่อตัวอุ้มหนูน้อยที่หนัก 17 กิโล..ชักจะเห็นด้วยกับไทที่เรียกหลานมันว่า ไอ้ยักษ์ หนูยูยิ้มแต้ไม่ตอบอะไร ผมอดยื่นปลายจมูกไปฟัดแก้มป่อง ๆ ไม่ได้ เด็กชายกอสินกอดคอผมแน่นหัวเราะคิกคักข้างหู ไทเห็นผมอุ้มยูไม่ได้ครับ มันต้องพรากไปส่งให้แม่มันทุกครั้ง แต่ก็ดีครับ..เป็นอันจบเรื่องไป ไม่ต้องเล่นต้องอุ้มกันให้เมื่อย5555 หึ้มม เห็นแล้วมันเขี้ยวว่ะ..น่าฟัดชิบหายยยย อะไรเล่า..ไม่เกี่ยวกับยูหน้าเหมือนไทหรอกน่า -////-
ตัดภาพกลับมาห้องส่ง ช่วงสอบที่โรงเรียนแบ่งให้เด็กหยุดอ่านหนังสือสอบครับ แล้วพรุ่งนี้ก็สอบวันสุดท้ายของผมกับไทด้วย ปิดเทอมคราวนี้ตาจะพาไปเที่ยวหนองคาย ผมว่าจะชวนไทไปส่องสาวลาวมั่ง เปลี่ยนบรรยากาศ555+ หนังสือไม่ต้องไปอ่านมันมากหรอก ความรู้วิชานี้ผมจุเต็มเมมเลยครับ เด็กญี่ปุ่นติวให้ทุกเมื่อเชื่อวัน..เบื่อจะตายห่าอยู่แล้ว สงสัยว่าความเบื่อขั้นสุดยอดของผมมันจะสื่อออกมาทางหนังหน้าไม่ปิดบัง
“พิรุณ..คุณนี่ขี้เกียจตลอดนะครับ เกรด..” เอาอีกละ!
“เกรดตกผมไม่คบด้วยหรอกนะ พูดแบบนี้ตลอดคุณไม่เบื่อรึไง..เมื่อยปากมั่งม้ายยยยย” ไม่พูดเปล่าเอานิ้วจิ้มริมฝีปากล่างมันไปด้วย ไทไล่งับนิ้วผมคืนอย่างโหดเหี้ยม กูเดียมมมม555+ ชวนไทลงไปเดินเล่นให้อาหารปลาข้างล่างแก้เซ็ง กินข้าวเย็นเสร็จตาก็ชวนสวดมนต์ขอพรพระให้สอบได้คะแนนดี ๆ ไม่สงสัยแล้วใช่มั้ยครับว่าผมได้นิสัยขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาจากใคร -_-
วันสอบวันสุดท้ายผมชิวมากครับ ออกจากห้องสอบก่อนเวลาตั้งครึ่ง ชม. ผมรู้น่าว่าคุณน่ะออกเร็วกว่าผม อย่ามาทำแบ๊วใสซื่อกันไปหน่อยเลย กิ๊วกิ๊ว สอบเสร็จไทก็ชวนผมเข้าบ้านมันไปเอาเสื้อผ้ามานอนค้าง ผมยืนดูปลาที่บ่อหลังบ้านไทรอเจ้าตัวไปเก็บเสื้อผ้า หางตาเหลือบเห็นพี่คนงานบ้านไทเดินเอากระเป๋ากับอะไรก็ไม่รู้แวบ ๆ ไปเก็บท้ายรถ ถ้าให้เดาแบบไม่เข้าข้างตัวเอง..มันต้องเป็นของขวัญครบรอบแหง ๆ อมยิ้มแล้วรีบหันหน้ากลับมาสนใจปลาในบ่อ
“พิกลับบ้านเรากัน” ฮู้ยยยยยย มันบ้านกูคนเดียวเหอะไอ้ไท มาสิงจนผีบ้านผีเรือนกูยอมยกธงขาวยังจะโมเมยิงยาวว่า ‘นี่บ้านกู’ ปรี่เข้าเตะก้นมัน 1 ที ก่อนจะโดดกอดคอแอบใช้ปลายจมูกเช็ดแก้มเบา ๆ เป็นการทำทัณฑ์บน แถวบ้านผมเรียก..ตบหัวแล้วลูบหลังครับ5555 เด็กญี่ปุ่นหัวเราะเสียงดังโอบไหล่ผมขึ้นรถขับพากลับบ้าน ขนเสื้อผ้าลงมันก็บอกให้ผมเข้าไปหาตาก่อนถ้าเก็บเสื้อผ้าไปที่ห้องเสร็จจะตามไป จะแอบเอาของขวัญไปซ่อนล่ะซี้ ฮุฮุ ผมรับคำทำมึนเดินเข้าบ้านไปหาตาตามที่มันบอก เดินพ้นประตูก็รีบเกาะขอบแอบดูว่ามันเดินไปหยิบอะไรบ้าง กล่องใหญ่แฮะ โอ๋ววว มันมาทางนี้แล้ววว รีบไปดีกว่า..
“ตาหวัดดีครับ วันนี้ไทมันมาค้างนะ..เย็นนี้พิอยากกินหมูทอดกับปลาย่างอ่ะ ตาอยากกินเปล่า?” วิ่งเข้าไปกอดตาจากด้านหลังแล้วบอกรีบเร็วว่าเด็กญี่ปุ่นจะมานอนด้วย(อีกแล้ว) ถามว่าตาจะกินมั้ย? หมายความว่า..พิจะกินตาก็ต้องกินด้วยนะ ตาหันมายิ้มให้แล้วลูบหัวผมเล่น
“พิกินหมูทอดไปนะ ตาจะกินปลาย่างเอง แล้วไทล่ะ?” มันก็กินเศษหมูทอดในปากพิไงครับ ถ้าผมตอบแบบนี้รับรอง..บ้านแตกสาแหรกขาดหวาดกลัวตัวซีดเซียวเปรี้ยวไม่ออกแน่ครับ แค่คิดก็คลื่นเหียนวิงเวียนอ้วกจะพุ่ง รีบยิ้มกลบเกลื่อนความคิดไปไกลเกือบกู่ไม่กลับแล้วชวนตาไปนั่งในศาลาท่าน้ำ คุยกันเรื่องเที่ยวหนองคาย ตาบอกผมว่า ตาเฮียงเพื่อนรักของตา พี่สาว พี่เล็กก็จะไปเที่ยวด้วย ผมไม่ได้เจอพี่เล็กมานานมากแล้วครับ ได้แต่โทรคุยกัน ส่วนมากพี่เล็กโทรมาถามผมเรื่องเรียนครับ พี่เค้าแนะนำเรื่องมหาลัยกับพวกคณะที่ผมอยากเรียนว่าเค้าใช้คะแนนวิชาอะไรสูง ๆ บ้างน่ะครับ ไทก็อยู่กับผมทุกครั้งที่ผมคุยกับพี่เล็กนะ..ไม่หึงไม่ว่าอะไรด้วยครับ แต่ถ้าไทรู้ว่าพี่เล็กไปเที่ยวด้วยจะว่าไงล่ะเนี่ย
“ดีครับ เที่ยวกันเยอะ ๆ สนุกดี แล้วที่นั่งก็เหลือตั้งหลายที่ ที่พักป๊าไทหาเพิ่มให้ได้ครับ ไม่มีปัญหา” เวลาทำให้คนเปลี่ยนได้จริง ๆ ครับ กินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันไปนอน เด็กญี่ปุ่นให้ผมไปอาบน้ำก่อน จะเตรียมของขวัญใช่ป่าว? กูรู้หรอก55+ เนียนเข้าไปอาบน้ำ ขัดโน่น ถูนี่ใช้เวลานานพอสมควรกะให้ไทจัดของเสร็จก็เปิดประตูห้องน้ำพรวดออกมายืนกลางห้อง..ไม่เห็นมีห่าอะไรเลยอ่ะ เด็กญี่ปุ่นเดินสวนผมไปเข้าห้องน้ำก็ไม่มีพิรุธ อะไรวะ? รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วค้นดูตามตู้เสื้อผ้า ใต้เตียง ตามซอกตามมุมที่คิดว่ากล่องใบใหญ่ขนาดนั้นจะสามารถซ่อนตัวอยู่ได้ แกร๊ก! อาบเร็วชิบหายยยย ผมรีบลุกมานั่งบนเตียงแล้วหยิบโทรศัพท์มาแกล้งกดตั้งปลุก เด็กญี่ปุ่นถามผมว่านอนเลยมั้ย? จะได้ปิดไฟ ผมตอบอืมแล้วล้มตัวลงนอนดึงผ้ามาคลุมถึงอก ไทปิดไฟเดินมานั่งลงข้างผม เปิดไฟหัวเตียงแล้วดึงเอากล่องใบที่ผมแอบเห็นเมื่อเย็นออกมาจากใต้โต๊ะเขียนหนังสือ..กูมองข้ามไปได้ไงเนี่ย?
“ครบรอบ 3 ปี ครับ” อมยิ้ม ลุกมานั่งตัวตรงแล้วรับกล่องมาแกะ ทันทีที่เทของในกล่องออกมาก็ต้องขมวดคิ้ว พอจ้องสิ่งที่ไททำเป็นของขวัญควันก็พวยพุ่งออกมาจากทุกอณูในร่างกาย โต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็ก ๆ ครับ เอาไว้วางแล็บทอป แต่ที่ทำผมอายจนหูดำตัวแดงมันเป็นเพราะลายของโต๊ะต่างหาก..
โต๊ะตัวเล็ก ๆ ที่มีพื้นที่ไม่มากถูกอัดแน่นไปด้วยรูปของผมกับผู้ชายที่นั่งเบียดเอาคางเกยไหล่หนาของผมมองผลงานของตัวเองอย่างเงียบ ๆ มีรูปที่ผมกับไทยืนจูบกันหลังต่อยกันครั้งแรกในซอกตึก ตอนที่ผมล้างขาให้มันหลังจากลงจับปลาในบ่อ ตอนซ้อนมอไซค์ ตอนแอบมองตากันในโรงเรียน ตอนเดินดูของที่ถนนคนเดิน ตอนไทหนุนตักผมในสวนมะม่วง ตอนขี่หลัง ตอบแอบหอมแก้ม ตอนตั้งท่าจะกดโทรศัพท์ถ่ายรูปกีฬาสี และตอนผมกับไทริมฝีปากชิดกันอีกหลายรูป ทุกรูปเป็นรูปที่ถูกถ่ายจากหลาย ๆ มุม และไม่มีรูปไหนเลยที่ผมกับไทหันไปมองกล้อง..ใช้ใครแอบถ่ายวะไอ้ไท มึงเลี้ยงปาปา ฯ ไว้กี่ตัวเนี่ย?
“ผมมีไว้ที่บ้านแล้วตัวนึง ตัวนี้พิเอาไว้ที่ห้องนะครับ เวลาเก็บก็เอาซองใส่ไว้..ไม่มีใครสังเกตหรอก” เด็กญี่ปุ่นกระซิบบอกผมข้างหู พูดจบก็หอมกกหูผมอีกฟอดใหญ่ สบตาสีน้ำตาลสวยแล้วหน้าผมร้อนวูบวาบ ตอนไทเอารูปพวกนี้ไปทำมันไม่อายรึไงวะ แล้วเอาไปให้ร้านที่ไหนทำอ่ะ โผกอดคอเด็กญี่ปุ่นแน่น..ผมก็อายเป็นนะ! ไทหัวเราะชอบใจก่อนจะดันตัวผมออก ลุกไปเปิดไฟดวงใหญ่ค้นกระเป๋าสัมภาระของมันและหยิบกล้องโพลารอยด์ออกมา ผมยิ้มให้ไทก่อนจะหันไปปิดไฟหัวเตียง
“ถ่ายรูปเราเก็บไว้ดูเล่นกันบ้างเนอะ เราไม่มีรูปคู่แบบตั้งใจถ่ายเลยอ่ะ” เดินมาหาผมที่เตียงแล้วสอดมือเข้ามาโอบเอวออกแรงดึงให้ชิดกันมากขึ้น มือเรียวของไทกดชัตเตอร์ปล่อยให้กระดาษมันไหลหล่นบนพื้นเตียง เอียงหน้าแนบแก้มใสและกดชัตเตอร์อีกครั้ง เบี่ยงหน้ารับริมฝีปากชื้นที่แตะมุมปากเบา ๆ เสียงของนิ้วที่กดชัตเตอร์ดังอยู่ตลอด ขยับตัวแล้ววาดแขนขึ้นโอบรอบคอ หลับตา เผยอริมฝีปากรับเรียวลิ้นจากเด็กญี่ปุ่น เอนหลังแนบพื้นเตียงมีเด็กญี่ปุ่นทาบทับ ลมหายใจร้อนของผมทำให้ต้องหยุดถ่ายภาพเราก่อนจะไปไกลกว่านั้น..
“พอก่อน..หยุด ไทหยุดก่อน” ดันตัวไทออกสบตาเชื่อมคู่นั้นนิ่ง เบือนหน้าไปมองกล้องที่วางข้างตัว หยิบรูปที่หล่นกระจัดกระจายขึ้นมาดู..ติดเรทเกินไปป่าววะ? เด็กญี่ปุ่นดึงรูปในมือผมออกแล้วดึงแขนผมให้ลุกตามมันไปเข้าห้องน้ำ ผมเดินตามไทเหมือนคนโดนของ ไทจับผมยืนหันหน้าเข้าหากระจกเอื้อมมือมาโอบผมไว้ทั้งตัว ใช้กล้องสะกิดให้ผมเป็นคนถ่ายบ้าง รับกล้องมาถ่ายผ่านกระจก มือหยิบรูปและร่อนออกจากห้องน้ำ ยิ้มใส่กล้อง ยิ้มให้ไท นิ้วกดถ่ายร่อนภาพออกจากห้องน้ำไม่รู้กี่สิบภาพ จูบแลกลมหายใจจนพอใจก็เดินกอดกันออกมาจากห้องน้ำ ไทเป่าลมเข้าหู ผมได้แต่ขำปนด่าแก้เขินเท่านั้นครับ -///- ขายาวของไทหยุดเดินดื้อ ๆ ทำให้ผมที่กอดเอวมันเดินสะดุดขามันหัวแทบทิ่ม
“หยุดก็ไม่บอก อะไร..” เงยหน้าไปถามก่อนจะหันไปตามทิศที่ไทมองไป หน้าผมชาดิกเมื่อเห็นร่างที่ยืนหันข้างอยู่ที่เตียง ในมือของคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่มีรูปที่ผมกับไทเพิ่งถ่ายทิ้งไว้ก่อนเข้าห้องน้ำ ผมไม่ได้หายใจด้วยซ้ำเมื่อคนคนนั้นหันมามองผมที่กำลังกอดไทอยู่ ดวงตาฝ้าฟางคู่นั้นมองผมด้วยสายตาผิดหวัง แรงน้อยนิดพยุงร่างกายที่ร่วงโรยไปตามวัยเดินเข้ามาหาผม ไทดึงผมเข้ามาหลบข้างหลัง..
“ผมรักพิครับ ผมรักเอง..ไม่เกี่ยวกับพิ” เสียงเด็กญี่ปุ่นบอกความจริงเพียงครึ่งเดียวกับคนตรงหน้า รูปที่อยู่ในมือคนคนนั้นถูกปาเข้ามาเต็มหน้าไท..กระจายเต็มพื้นห้อง ใจผมเต้นแรง ขอบตาร้อนผ่าว มือไทบีบมือผมแน่นไม่ให้ผมทำอะไรทั้งนั้น
“กลับไปซะ อย่ามาทำให้หลานชั้นผิดปกติแบบเธอ!” มือที่กุมมือผมเย็นเฉียบ ผมเงยหน้าขึ้นไปมองท้ายทอยที่ส่ายไปมา..จู่ ๆ ไทก็เซถอยหลังพร้อมกับเสียงที่เหมือนคนทุบอะไรซักอย่าง
“อย่านะครับ!” ผมร้องห้ามและเบี่ยงตัวเข้าไปรับหมัดที่ 2 ของคนตรงหน้าได้ทัน ไทเข้ามากอดผมไว้แน่น รีบดันตัวไทออกแล้วเข้าไปกอดคนที่เลี้ยงผมมาตั้งแต่เด็ก อ้อนวอนให้คนคนนั้นเข้าใจและหวังจะให้เค้ายอมรับความรักที่ถูกตราว่า ‘ผิดปกติ’
“ตาอย่าทำไทนะ..พิต่างหากที่เป็นฝ่ายรัก เราแค่รักกันเท่านั้นนะครับ พิขอโทษที่ไม่ได้บอกตั้งแต่แรก ตา..เรารักกันจริง ๆ นะครับ” ตาหอบหายใจแรง มือที่ผมดึงมากุมสั่นจนผมใจเสีย ดวงตาผิดหวังเปลี่ยนเป็นเสียใจจนน้ำตารินหลั่ง ผมได้แต่ยืนขอร้องให้ตาเข้าใจและร้องไห้อย่างคนที่ไม่รู้จะทำยังไงนอกจากขอโทษและย้ำว่าผมกับเด็กญี่ปุ่นเรารักกันจริง ๆ ไทเดินมาคุกเข่าขอโทษตาแล้วบอกความจริงในเรื่องเดียวกันกับผม ตามองผมสลับกับไท มือปาดน้ำตาลวก ๆ ก่อนจะฉุดไทให้ลุกขึ้นกระชากลากถูให้ออกจากห้องผม ตาผลักให้ผมเข้าไปในห้องปิดเอาไว้ และใช้ตัวบัง ส่วนไท..
“กลับบ้านไปเถอะนะไทโย เธอยังเด็กกันทั้งคู่ ไม่รู้หรอกว่าอะไรคือความรัก ที่พวกเธอรู้สึกอยู่มันคือความหลงต่างหาก ..ถ้าเห็นว่าเรายังเป็นตากับหลานกันอยู่ก็กลับไปเถอะนะ แล้วอย่ามาเจอกับพิอีก” เสียงหน้าประตูที่ตาบอกกับไทดังก้องไปหมด ไทเงียบไปก่อนจะบอกตาว่าไทจะกลับมาอีกและย้ำอีกครั้งว่าไทรักผม เสียงฝีเท้าของไทเดินห่างออกไป
ผมนั่งลงที่หน้าประตูอย่างหมดแรง ตาเปิดประตูเข้ามาแล้วเดินดิ่งไปหยิบโทรศัพท์กับแล็บทอปของผมไปด้วย นั่งพิงผนังห้องมองตาผ่านม่านน้ำตา ไม่คิดจะร้องขอหรือพูดอะไรอีก ตาสบตาผมเพียงเสี้ยว เบือนหน้าหนีและปิดประตูห้องผมลง
เสียงแกรกกรากของโซ่ที่คล้องประตู เสียงกริ๊กของกุญแจทำให้ผมรับรู้..ผมคงไม่มีทางได้เจอไท
อีกแล้ว..
.......................
-
.
.
“แม่ทำอะไรซักอย่างสิ.. ป๊า!” เสียงตวาดลั่นของนายน้อยนาม ‘ไทโย’ ดังกึกก้องลั่นซอย คุณปราณีกับนายใหญ่ตรงดิ่งจากกรุงเทพหลังจากที่พาหนูน้อยยูทากะไปฝากแม่บ้านเลี้ยงรอคุณซากิที่จะมารับในวันพรุ่งนี้ นั่งนิ่งเงียบเมื่อทราบเรื่องทั้งหมดจากเด็กหนุ่ม นายใหญ่และคุณปราณีสั่งการ์ดให้พาไปบ้านของแฟนลูกชายคนเล็กที่ร้อนใจจนนั่งไม่ติด สั่งการ์ดให้คอยดูแลไม่ให้นายน้อยของบ้านตามไปบ้านหนูพิ
“รออยู่เฉย ๆ ไทโย ป๊ากับแม่จะไปช่วยพูดให้” นายใหญ่เข้าไปโอบกอดลูกชายและบอกให้คลายกังวล
ประตูรั้วไม้บ้านหนูพิเปิดทิ้งไว้ คล้ายรู้ว่าคืนนี้จะมีแขกมาเยี่ยมเยือนในราตรีกาล นายใหญ่และคุณปราณีเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นที่มีคุณตาและคนสนิทนั่งรออยู่
“ผมมาขอร้องแทนลูกชาย เค้าสองคนรักกันและผมก็ไม่ขัดขวาง ขอให้คุณตาเข้าใจและยอมรับ..มันเป็นความสุขของหลานครับ” คุณปราณีนิ่งอึ้งมองนายใหญ่ ก่อนจะกล่าวเสริม
“คาซูมะเค้าเป็นคนตรงค่ะคุณลุง แต่ที่คาซูมะบอกเป็นเรื่องจริงนะคะ ณีกับคาซูมะรักหนูพิเหมือนลูกคนหนึ่งนะคะ คุณลุงเองก็เอ็นดูไทโยไม่ใช่เหรอคะ? ไทโยรักหนูพิจริง ๆ ค่ะแล้วเรายินดีจะรับรองนะคะว่าไทโยไม่คิดจะทิ้งหนูพิแน่ค่ะ..” ผู้สูงวัยที่ได้ชื่อว่าเป็นตาของหนูพิเอ่ยขัดนายหญิงของบ้านมุราคาวะ
“พวกเค้ายังเด็กกันนัก วุฒิภาวะอะไรก็ยังไม่มี แล้วยิ่งความรักแบบกะเทยนี่ยิ่งแล้วใหญ่ มันจะอยู่ในสังคมกันยังไง? ถึงพวกเด็ก ๆ กับเราจะยอมรับ แต่..ผมอยากอุ้มหลาน อยากเลี้ยงเลือดเนื้อเชื้อไขของพิ พวกคุณก็รู้ว่าถ้ารักกับลูกชายพวกคุณแบบนี้ต่อไป ผมไม่มีทางได้สมหวังแน่ เห็นแก่คนแก่ที่อยากเลี้ยงหลานเถอะนะ..ให้สองคนนี่เลิกยุ่งเกี่ยวกันซะเถอะ” สิ้นเสียงผู้สูงวัย ความเงียบก็เข้าปกคลุมห้องนั่งเล่น นายใหญ่กับคุณณีเร่งคิดหาคำพูดโน้มน้าวผู้สูงวัย แต่..
“ลุง..ชั้นไม่อยากให้หลานเป็นเหมือนพี่โยกับเจ้าเผ่า ชั้นไม่อยากเห็นลุงต้องเจ็บปวดอีกแล้ว ลุงยอมรับเถอะนะถ้าหลานเรามันจะมีแฟนเป็นผู้ชายจริง ๆ ชั้นไม่เห็นว่ามันจะเรียนแย่ลง หรือเที่ยวไปมีเรื่องมีราวเหมือนเมื่อก่อนให้ลุงต้องปวดหัวนี่จ๊ะ ชั้นเห็นมันนั่งร้องไห้แล้ว..ชั้นสงสารหลาน” ทุกคนจับจ้องไปที่ลุงไม่วางตาหลังจากฟังคำคนสนิท เสียงผ่อนลมหายใจดังยาว..
“เจอกันครึ่งทางนะ ผมจะยอมรับหากเด็กคู่นี้ทำตามที่ผมขอได้..” ความหวังที่ลูกชายจะได้ดังหวังถูกยื่นมาให้ไขว่คว้า นายใหญ่และคุณณีรับคำนั้นไม่รีรอ..กลับมาถึงบ้านนายน้อยก็โผเข้าเขย่าแขนนายใหญ่สอบถามความข่าว ได้ฟังข้อเสนอจากตาแล้วลงไปทรุดนั่งกับพื้นด้วยอารมณ์หลากหลาย หากทำได้ตามที่ตาขอก็จะได้รักกับพิอย่างไม่มีข้อแม้ แต่ถ้าต้องทำตามจริง ๆ ..จะอยู่ได้อย่างไร?
‘ถ้าห่างกันไปนาน ๆ แล้วความรักของคู่นี้ยังไม่เปลี่ยนผมก็พร้อมจะยอมรับ แต่ถ้าในระยะที่ผมกำหนดเค้าสองคนเกิดเปลี่ยนใจ..ผมก็ยังจะรักและยังถือว่าเป็นหลานอยู่เหมือนเดิม..ผมขอให้ไทโยอยู่ห่างจากพิ 5 ปี ไม่มากไปหรอกสำหรับความรักที่ลูกชายคุณมีให้หลานผม อนุญาตให้ติดต่อกันได้ปีล่ะครั้งในวันเกิดพิ..ถ้าไม่ยอมรับผมก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก ผมจะให้พิไปอยู่โรงเรียนกินนอนที่กรุงเทพ หรืออาจจะให้ไปอยู่เมืองนอก..พวกคุณไปตกลงกับลูกชายคุณเองนะ เชิญ..’ นายใหญ่กับคุณณีรีบตอบตกลงกับคุณตาก่อนจะกลับมาบอกข่าวให้นายน้อยได้รับรู้ สิ่งที่ต้องทำหลังจากนี้เป็นสิ่งที่จะพิสูจน์ให้ผู้ใหญ่ทั้งทางตัวเองและทางแฟนได้ยอมรับ ไทโยหลับตาปล่อยให้น้ำตาไหลอาบแก้ม พยักหน้ากับอกนายใหญ่
“ไทจะไปอยู่กับพี่ซากิ ป๊าติดต่อไฮสคูลที่นู่นให้ด้วย แต่ก่อนไป..ขอให้ไทได้ลาพิก่อนได้มั้ยครับ? ตาจะอนุญาตมั้ย?” นายใหญ่เช็ดน้ำตาจากหางตาลูกชายคนเล็กเบามือ รับปากจะช่วยพูดให้
..3 วันให้หลังลูกชายคนเล็กบินไปลัดฟ้าสู่ญี่ปุ่น โดยมีคุณตา คนสนิท กับคุณพิมาส่งที่สนามบิน นายน้อยของบ้านมุราคาวะขอเวลาส่วนตัว 10 นาทีกับคุณพิ ซึ่งตาก็ยินยอมหันหลังไม่รับรู้ช่วงส่วนตัว 10 นาทีที่ไทโยขอ
อ้อมแขนทั้งคู่โอบกอดกันอย่างไม่นึกอายผู้คนจอแจในสนามบินที่มองมาเป็นตาเดียว
“จะทิ้งกันจริง ๆ เหรอ?” แฟนของนายน้อยกระซิบถามที่ซอกคอ ดวงตาปริ่มน้ำตาของนายน้อยบอกคำตอบที่มีอยู่แล้วในใจ ‘ไม่มีวัน!’ กระซิบขอที่ข้างแก้มซูบเซียว
“รอนะ..รอไทนะ จะกี่ปีก็ต้องรอนะ” น้ำตาจากดวงตานายน้อยไหลรินเมื่อคุณพิพยักหน้ารับคำขอนั้น อ้อมกอดสุดท้ายที่หยิบยื่นให้กันอย่างอ้อยอิ่งหมดลงเมื่อได้ยินเสียงเตือนว่าได้เวลาแล้ว แผ่นหลังของนายน้อยที่เดินตรงไปโดยไม่หันมองกลับมาทำให้คุณตาเริ่มกังวล..ว่าความฝันจะได้อุ้มหลานคงปลิดปลิวไปพร้อมแผ่นหลังนั้นแน่! เหลือบมองคุณพิที่ไม่มีแม้น้ำตาสักหยดเดียวก็เอ่ยถามอย่างประหลาดใจ
“ไม่เสียใจเหรอลูก?” หนุ่มน้อยมองตากลับด้วยดวงตาเข้มแข็ง
“ไม่ครับ..” ก่อนจะได้เอ่ยถามอะไรหนุ่มน้อยคนนั้นก็เอ่ยตัดบทขึ้นมาอีกครั้ง
“หัวใจพิไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว แต่อีกไม่นานหัวใจพิก็จะกลับมา..เต้นได้เหมือนเดิม พิรอวันนั้นได้ครับ..ไม่ว่าเมื่อไหร่..
พิก็จะรอ” หลบสายตาจริงจังของหลานแล้วถอนหายใจยาว..
“ถ้าวันนั้นมันจะมี..ตาก็จะยอมรับให้ได้เหมือนที่ตาเคยบอก กลับบ้านกันเถอะ” แยกกันกับบ้านมุราคาวะก็ตรงดิ่งเข้าบ้าน คนสนิทเข้ามากอดไหล่ที่เคยแข็งแรงของหลานชายไว้แน่น
“พี่อยู่ข้างเอ็งนะพิ..เข้มแข็งนะ” กอดตอบพี่ช้างเบามือ เงยหน้ายิ้มให้เพื่อให้ได้เห็นว่าตัวเองยังเข้มแข็ง และยังไหวอยู่ ขอตัวขึ้นมาอาบน้ำและจัดห้องใหม่ เก็บของที่เป็นความทรงจำไว้ในตู้และล็อคไว้อย่างแน่นหนา หย่อนกุญแจไว้ในลิ้นชักหัวเตียง รอวันที่จะให้คนที่อยู่ญี่ปุ่นกลับมาเปิดและใช้มันด้วยกันอีกครั้ง..
รอย่างมีความหวัง..
..ทุกวัน..
-
จิ้มคุณจิ :z13: :z13:
อ๊ากกกกกกกก ทำม๊ายยยย เป็นแบบนี้ๆๆๆๆๆๆหล่ะ :m31: :m31:
-
.
.
“ทำไมไม่รู้จักรักษาเวลา ปล่อยให้พี่ชายแฟนมายืนรออยู่เป็นชั่วโมงไม่โทรบอกซักคำว่า ‘ผมติดธุระพาสาวไปส่งที่หอครับ’” ถอนหายใจยาว ๆ ใส่หน้าเรจิซัง ก่อนจะบอกเรื่องจริงที่เรจิซังควรจำใส่ใจไม่ใช่เอาเรื่องมาตีไข่ใส่นมจนผมดูเจ้าชู้แบบนี้
“ผมเดินไปส่งไอ้อ้อมที่หอในมา เรจิซัง ไอ้อ้อมเพื่อนผมไม่ใช่สาว ๆ ..ผมขอโทษที่ให้รอครับ” เรจิซังเบ้ปากให้ก่อนจะเปิดประตูรถเข้าไปนั่งรอ ถอนหายใจอีกครั้งแล้วเดินไปเปิดประตูอีกฝั่ง ทันทีที่หย่อนตูดเรจิซังก็เร่งเครื่องพุ่งออกไปไม่สนใจว่าผมยังไม่ได้ปิดประตูรถ..พี่เฮงซวย!!
ตั้งแต่เด็กญี่ปุ่นบินลัดฟ้าห่างผมไปวันนั้น จนถึงวันนี้ก็เกือบ 5 ปีแล้วครับ ทุก ๆ วันคนที่บ้านไทจะต้องคอยมารับมาส่งผมแบบนี้ตลอดตั้งแต่ผมขึ้น ม.6 จนผมเรียนจบ รับปริญญา ก็ยังเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าหวังดีไม่ให้ผมเหนื่อยหรือว่าจะเฝ้ามะม่วงให้มดแดงมดเขียวที่อยู่ญี่ปุ่นกันแน่ แรก ๆ ที่เรจิซังกับผมรู้จักกันก็ดีอยู่หรอกครับ แต่หลัง ๆ แม่ไทไหว้วานให้พี่เรย์มาตามรับตามส่งผมทุกวันก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นครับ สนิทจนบางทีก็แทนชื่อกันว่า กูกับมึง เลยทีเดียว555+ พี่เรย์กวนตีนครับ มันชอบพูดให้ผมระแวงไท แรก ๆ ผมก็เชื่อคำพูดมันเก็บเอามาคิดจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ
‘พี่โทรไปกวนมันตอนไทมันนอนกกสาวอยู่ เอ้ย! อย่าคิดมากนะพิ พี่พูดเล่นว่ะ’ บางทีก็แกล้งให้ผมหงุดหงิดเล่นแบบเอาของ ๆ ไทออกมาใส่ให้ผมดู หน้าแม่งก็คล้ายกันยังจะเอาเสื้อผ้ามันมาใส่อีก ไม่พอครับ พี่เรย์มันยังควงแฟนมันมายืนกอดให้เห็นอยู่บ่อย ๆ แถมชอบแทนชื่อตัวเองว่า ‘ไท’ อีก..น่ากระทืบให้จมกองเลือดชิบหาย! แต่พอนาน ๆ เข้าก็เริ่มจะชินชา มันก็เหมือนหมาบ้าตัวนึงล่ะครับ555
ผมใช้ชีวิตผ่านกีฬาสี ผ่านงานออกร้าน ผ่านฤดูสอบ ผ่านปิดเทอมมาได้อย่างดี ผ่านทุกอย่าง..ผ่านมันมาโดยไม่มี..ไท ไม่มีพระอาทิตย์ที่เคยให้แสงสว่างกับชีวิต ความเหงาเข้ามาเกาะกินหัวใจ จนบางครั้ง..ผมคิดว่าตัวเองเย็นชา ไร้ความรู้สึก เฉพาะกลางคืนที่ผมให้เวลากับตัวเอง ปลดปล่อยทุกอย่างออกมาผ่านน้ำตา ล้างความเหงาที่สะสมในแต่ล่ะวัน เฝ้ารอให้ถึงวันที่ตาอนุญาตให้ติดต่อกันได้..ปีละครั้ง ความคิดถึงของผมถูกเติมเต็มไปในวันเกิดทุกปีครับ ไม่เคยได้เจอหน้า..ได้ยินแต่เสียง เท่านี้ผมก็พอใจแล้ว
“น้องพิพรุ่งนี้ขับรถพาแม่ไปทำธุระต่างจังหวัดหน่อยนะลูก ค้างคืนนึง แม่บอกตาให้แล้วจ๊ะ” ลงจากรถมาให้แม่ไทกอด พยักหน้ารับคำก่อนจะขับรถตัวเองกลับเข้าบ้าน เตรียมของเสร็จก็ลงมาคุยกับตา เดินไปตกปลากับอิน อินเป็นหนุ่มแล้วนะครับ สูงพอ ๆ กับผมเลย แต่หน้ายังหล่อไม่เท่าผมครับ55+
“พี่พิเพื่อนอินเค้าแอบชอบพี่พิ เค้าให้มาขอเบอร์อ่ะ ให้เปล่า?” ส่ายหน้าก่อนจะโยกหัวอินเล่น
“พี่ไทได้ฆ่าพี่หมกท้องร่องสิอิน ยิ่งขี้หวงอยู่” อินยิ้มบางแซวผม ไม่ได้ตอแยเรื่องเบอร์ผมอีก มีคนเข้ามาในชีวิตผมเยอะแยะครับ มีทั้งเข้ามาแบบเพื่อนและเข้ามาหวังความสัมพันธ์แบบอื่น ผมเป็นคนนิสัยไม่ดีครับ ทุกคนถูกเอามาเปรียบเทียบกับไททุกด้าน..ไม่มีใครดีเท่าเด็กญี่ปุ่นของผมเลยซักคน ผมเลยยังเป็นคนที่ร้องเพลง รอ ของพี่ช่าได้อย่างหน้าชื่นตาบานครับ ไอ้เต๋ากับพี่โป้งก็รักกันดีเหมือนคู่ไอ้วินล่ะครับ ทะเลาะกันบ้างก็ก็ยังกลับมารักกันได้เหมือนเดิม ชายกับน้องปูนก็รักกันดีครับเห็นว่าจะมีข่าวดีเร็ว ๆ นี้ อ๋องกับน้องมิ้นท์ก็เริ่มคบกันแล้ว คู่นี้แอบจีบกันตั้งแต่ ม.3 แล้วครับ ไอ้อ๋องอาสาไปรับมาส่งบ่อยจนผมขี้เกียจจะแซว น้องมิ้นท์เองก็น่าจะใจอ่อนได้แล้วล่ะครับ หลายปีแล้วนะ555+ ไอ้ก้องเลิกกับแฟนแล้วก็คบคนนี้ควงคนนู้นไปเรื่อยเปื่อย ผิดกับผมที่เอาแต่ครองตัวเป็นโสด..รอคนที่ไม่รู้จะกลับมาหารึเปล่า?
คืนนี้ผมจัดกระเป๋าเสร็จก็เดินไปบอกตาว่าต้องพาแม่ไทไปทำธุระพรุ่งนี้ ตาขมวดคิ้วและอ้าปากเหมือนจะพูดอะไร..ก่อนจะพยักหน้าอนุญาตและให้ผมไปนอนหลับพักผ่อน กลับมาที่ห้องก็อาบน้ำแล้วเตรียมตัวนอน เหลือบมองพระจันทร์เต็มดวงก็นิ่งมองอยู่แบบนั้น พระจันทร์ยังมีข้างขึ้นข้างแรม ยังมีเวลาที่เมฆเคลื่อนเข้ามาบดบัง แต่ก็ยังมีช่วงเวลาที่ส่องแสงเจิดจรัสอวดความงามอยู่ท่ามกลางดาวดาษดื่นบนท้องฟ้า
เมื่อไหร่ความรักของผมกับไทจะมีวันพระจันทร์เต็มดวงบ้าง?..เมื่อไหร่หนอ?
น้ำตาที่ผมเคยเหือดแห้งของผมไหลลงมาอีกครั้ง ผมร้องไห้ตอนกลางคืนทุกวันครับ ไม่รู้เหมือนกันว่า..ทำไม? เสียงกุกกักข้างตัวทำให้ผมรีบหันไปมอง อ้าปากค้างกับภาพเลือนรางตรงหน้า..
“ร้องไห้ทำไม?” เบี่ยงตัวหลบมือเรย์จิซังที่ยื่นมาเช็ดน้ำตาให้ แวบแรกที่เห็น..ผมนึกว่าป็นคนอื่น
นึกว่าเป็นคนที่อยู่..แสนไกล
“มาทำไมครับ? ผมรู้แล้วว่าพรุ่งนี้ต้องไปต่างจังหวัดกับแม่ พี่เรย์ออกไปก็ล็อคห้องให้ด้วยนะ” พูดจบก็ล้มตัวลงนอน ดึงผ้าห่มมาคลุมโปง หลับตาข่มให้หลับ ได้ยินเสียงปิดประตูแล้วก็พลิกตัวนอนตะแคง ดึงผ้าออกมาคลุมแค่คอนอนมองพระจันทร์เต็มดวงจนหลับ ตื่นตอนเช้าก็รีบล้างหน้าแปรงฟันอาบน้ำรวดเร็ว ขับรถเข้าบ้านไทไปรับแม่ พี่เรย์ก็ไปด้วยครับ ผมไม่ได้เอ่ยปากถามพี่เรย์เรื่องเมื่อคืนว่ามาหาผมทำไม พี่เรย์ก็เงียบจนถึงร้านเพื่อนแม่ไท นั่งรอแม่ทำธุระเสร็จก็ค่ำพอดี เราค้างที่โรงแรมในเครือของป๊าครับ แยกกันนอนคนละห้อง พี่เรย์ชวนผมลงไปเดินเล่นข้างล่าง..ผมปฎิเสธ ไม่อยากลงไปเดินครับ ผมง่วงมากกว่า พอเช้าขึ้นของอีกวันแม่ก็แวะทำธุระอีกที่กินเวลาไปถึงเย็นเลยครับ กลับมาถึงบ้านก็มืดตื๋อ วางกระเป๋าลงบนพื้นห้องก็นั่งหมดแรงที่เตียง ลุกขึ้นยืนสูดลมเข้าปอดและหันหลังจะไปเข้าห้องน้ำ..
แกร๊ก! เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออก ผมยืนนิ่งมองภาพผู้ชายที่ใส่ชุดคลุมอาบน้ำ ผ้าเช็ดตัวที่ผมใช้อยู่ทุกวันคลุมหัวและเช็ดอย่างเบามืออยู่หน้าห้องน้ำ
ผู้ชายคนนั้นหยุดเช็ดหัวและหันมามองผม ผมไม่รู้จะพูดอะไรดี ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าคนตรงหน้า..จะใช่คนเดียวกันกับคนที่ผมรอมาตลอด 5 ปี ในหัวผุดคำถามขึ้นมาไม่หยุด..มาตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมไม่บอกกันก่อน? สบายดีรึเปล่า? ขณะที่ผมยืนนิ่งอึ้งคิดไป 108 ผู้ชายคนนั้นก็ก้าวเท้าเข้ามาหาผมช้า ๆ
ดวงตาสีน้ำตาลที่ไม่เคยเปลี่ยนมองสำรวจผมไปทั้งตัว
ร่างกายที่สูงใหญ่ผิดแปลกไปจากเมื่อ 5 ปีก่อนก้าวเข้ามาหาและหยุดอยู่ตรงหน้า
ริมฝีปากสีแดงที่ผมเป็นเจ้าของมาตลอดเอ่ยถาม..
“ยังรออยู่ใช่มั้ยครับ?” น้ำตาที่ไม่รู้ว่ามันจะไหลให้อับอายทำไมหลั่งพวยพุ่งออกมาไม่ขาดสาย ผมพยักหน้าและยืนร้องไห้เงียบ ๆ ให้เด็กญี่ปุ่นเช็ดน้ำตาออกให้อย่างเบามือ มือคู่นี้ต่างหากที่มีสิทธิได้เช็ดน้ำตาผม ไทสวมกอดผมช้า ๆ และกระซิบว่าคิดถึงผมมากแค่ไหน..และรักผมมากเท่าไหร่..
ในที่สุดการรออย่างไม่มีจุดหมายของพี่ช่าก็ต้องศิโรราบให้พิรุณ ผมได้เจอกันแล้วครับพี่ช่า..
ตั้งแต่คืนนี้ผมจะนอนมองพระจันทร์กับคนที่ผมรักและรักผม ผมจะบอกใครต่อใครให้รับรู้ว่า..หัวใจผมกลับมาเต้นได้เหมือนเดิมแล้ว และจะกู่ร้องบอกทุกคนว่า..
พระจันทร์ของผมกับไทไม่ถูกเมฆลอยมาบดบังแล้ว และพร้อมจะเปล่งแสงอวดความงามของความรักให้ได้เห็นอย่างไม่ปิดบังซะที
ความรักของคนแบบผมก็เหมือน..‘ดั่งจันทราซ่อนกายในเงามืด’ไงครับ คนที่พร้อมจะยอมรับและเข้าใจถึงจะมีอยู่น้อยนิดแต่มันก็ถือเป็นพลังยิ่งใหญ่ให้พวกเราได้ก้าวข้ามเส้นความผิดถูกของสังคม..
แล้วผมก็ทำให้ตัวเองได้รู้ความจริงอีกข้อ..
..รักแท้มีอยู่จริง ๆ ครับ..
อวสาน.
.......................................
อ๊า..เข็นมาจนถึงตอนจบจนได้
ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ 4 มิถุนายน จนถึงตอนนี้ แล้วก็ขอบคุณที่ให้กำลังใจจิทุกเรื่องค่ะ
ขอบคุณนักอ่านหลายท่านที่โหวตให้นิยายจิในเซ็งเป็ดอวอร์ดส์ ถึงจะไม่เข้ารอบหรือได้รางวัลอะไรจิก็ดีใจมาก ๆ ค่ะที่นิยายที่เราตั้งใจถ่ายทอดออกมามีคนชอบและโหวตให้ในหลาย ๆ สาขา สำหรับมือใหม่หัดเขียนอย่างจิมีคนอ่านและชอบจิก็ดีใจยิ้มจนแก้มแทบแตกแล้วค่ะ ขอบคุณทุกคนมากจริง ๆ ค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่คอยติดตามนะคะ
ปล.ตอนจบไม่มีส่วนแถมนะคะ..รอเจอกันตอนพิเศษของทุกคู่ค่ะ จิจะพยายามเขียนมาลงให้ห่างกันไม่เกิน 7 วันเหมือนเดิมค่ะ น้ำบ้านจิไม่เห็นจะลดลงเลยอ่ะ
ปล.2 ยังไม่ได้ซื้อเมาส์มาเปลี่ยนค่ะ..ห่วยแตกคงเส้นคงวา555+
ปล.3 เค้ายกยอดไปตอบเม้นท์วันจันทร์นะคะ..ขอทำงานให้เสร็จก่อนจะย้อนตอบตั้งแต่ตอนพิเศษถึงตอนจบค่ะ จุ๊บุๆๆๆ
ปล.4 เข้ามานั่งแก้คำผิดทุกโพสต์แล้วนะคะ
-
:z13:
จิ้มก่อน...แล้วค่อยอ่าน... :กอด1:
-
เอาแบบนี้เลยเหรอคะ
คุณจิไม่สงสารคนอ่านเลยอ่ะ
ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m15:
-
:L2: :L2:
สำหรับความรักที่มั่นคงของทั้งคู่
รักแท้ย่อมไม่แพ้อุปสรรคใดๆ :L1:
กอดคุณจิค่ะ :กอด1:
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ นะคะ
-
:o ห๊าาา อวสาน~~~
ยังไม่ได้อ่านนะคะ แวะมาตกใจก่อน อิอิ เด๋วมาดิทน้าาาา
------ Edit*
คุณจิอ่าา เราเกือบร้องไห้ด้วยแหละค่ะ TT
การรอคอยมันเป็นอะไรที่ทรมานจริงๆเลยนะ
แล้วแบบว่า ปีนึงจะได้ยินเสียงกันแค่ครั้งเดียวด้วย โหยย เจ็บปวดแย่เลยทั้งน้องพิน้องไท
ก็เข้าใจคุณตาแหละค่ะ แต่ว่าก็สงสารทั้งสองคนด้วย
ยังดีที่ว่าคุณตายังให้ความหวัง .. สุดท้ายก็เลยลงเอยด้วยดีเนอะ
รักเรื่องนี้จังเลย อย่างที่บอกแหละค่ะว่าแอบตกใจอ่าาาา
ยังอยากอ่านเด็กญี่ปุ่นกับคนหล่อสุดในทู้อยู่เลย :laugh:
ไม่รู้ว่าจะมีตอนพิเศษอีกมั้ย แต่ว่าจะรออ่านเรื่องที่คุณจิแต่งอีกนะคะ อิอิ
ขอบคุณมากมายค่าาา กอดแน่นๆๆ :กอด1:
ปล. ที่บ้านเป็นยังไงบ้างคะคุณจิ? ขอให้น้ำลดลงเร็วๆนะคะ :L2:
-
ก่อนจะจบเล่นเอาน้ำตาร่วงตามพิเลยจิเขียนได้เศร้ามาก :m15:
แต่มาจบแบบมีความสุข +1 จ้า
ขอให้น้ำที่ท่วมบ้านจิลดลงเร็วๆนะ กอดแก้หนาวคะจิ :กอด1:
-
:monkeysad: ทำเอาคนอ่านน้ำตาซึมเลยคะกว่าจะอ่านจบ ร่ำๆจะเลื่อนไปอ่านบรรทัดสุดท้ายก่อนแล้วนะ ดีแต่ว่าตัดใจได้ เลยค่อยๆซึมซับความรู้สึกของไทกับพิจนจบ
ดีใจกับไทและพิด้วยที่่อดทนมาจนได้อยู่ด้วยกัน และทำให้รู้ว่าระยะทางแลกาลเวลาก็ไม่อาจทำลายรักแท้ได
ขอบคุณตาที่สุดท้ายก็คิดได้(ตอนแรกแอบเคืองตานะคะที่ทั้งห้ามและก็ขังน้องพิ ไม่กลัวประวัติาสตร์ซ้ำรอยจริงๆ) ขอบคุณพี่ช้างที่เข้าข้างน้องพิ ขอบคุณครอบครัวไทที่เข้าใจลูก (ว่าแต่แอบตะหงิดๆ น่ะ ว่าพี่เรย์แอบคิดอะไรกับน้องสะใภ้หรือเปล่า)
และที่สำคัญขอบคุณคุณจินะคะที่เขียนเรื่องดีๆ แบบนี้มาให้อ่าน จะคอยเป็นกำลังใจให้นะคะ :pig4:
ปล.1 ขอใหน้ำลดไวๆนะคะ และก็ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
ปล.2 อยากขอตอนพิเศษไทกับพิต่อจากกลับมาพบกันอีกด้วยนะคะ ถ้าไม่รบกวนเกินไป
-
รักแท้จริงๆหล่ะ พิ-ไท
ร๊ากน๊าาา จุ๊บๆๆๆ :กอด1: :กอด1:
คุณจิค๊า รีเควสตอนพิเศษได้มั้ยอ่ะ อยากได้หวานๆ ขึ้นจอ :call: :call:
-
:กอด1: ทั้งคุณจิ และพิไท จ้า
ไม่เจ็บปวดเท่าที่จินตนาการไว้สำหรับฉากการขัดขวางของคุณตา แต่กลับเป็นประโยชน์สำหรับหลานทั้งสองคน
:pig4:คุณจิสำหรับนิยายแสนหวาน และแทรกไปด้วยความฮา สนุกมากจริงๆค่ะ :L1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
ในที่สุด คุณตาก็ยื่นเงื่อนไขเวลามาให้เป็นบทพิสูจน์ พร้อมกับขอเวลาสำหรับให้คนแก่ทำใจ
และในที่สุด รักแท้ก็มีอยู่จริง (แม้ไทโยซังจะขี้หวงจนส่งผู้สนับสนุนมาช่วยคุมพิคุงตลอดก็เหอะ ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)
ขอบคุณคุณจิมากมายค่ะ จบลงอย่างสวยงามอบอุ่น แต่ยังไม่อิ่มเอม.......
เพราะ เชื่อว่าต้องมีตอนพิเศษ ไม่ใช่แค่ของคู่อื่น
แต่คู่น้องน้ำฝน(สาวแตกเชียว กร๊ากกกกกกส์) กับคุณดวงอาทิตย์(กี๊ดดดดดดดด ดูอบอุ่นมากเหอะ) ก็มีด้วยล่ะสิ ชิมิๆๆๆๆ?
เอ......ที่บอกว่าจะมีตอนพิเศษของทุกคู่ นี่รวมถึงคู่ของอนิรุทธ์ด้วยรึเปล่าคะ? (เรายังคิดถึงคุณอยู่นะคะเพื่อนสาว....>///< และยังหวังให้คุณขายออกอยู่เสมอ)
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดค่ะคุณจิ ขอให้น้ำลดเร็วๆนะคะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆค่ะ
ปล.ทำหน้าที่จนหยดสุดท้าย "เนียนเข้าไปอาบน้ำ ขัดโดน่น ถูนี่" (ขัดโน่น ด ตัวนั้นแบบว่าเผลอกดสระโอโดยผละปลายนิ้วออกจากชิฟท์ล่ะสิ รู้ทันน้าาาาาาาาา อยู่ที่โพสแรกของตอนนะคะคุณจิ)
-
ขอบคุณเรื่องราวดีๆ ที่ถ่ายทอดออกมา ที่เราได้หัวเราะ และน้ำตา
ขอบคุณค่ะ
-
แอบน้ำตาซึมกับบททดสอบของตา ขนาดว่ามีบทเรียนกับน้าโยมาแล้ว
ตายังแรงดีไม่มีตกถึงขนาดล่ามโซ่หน้าห้องทีเดียว
5 ปีนานมั๊ย จริง ๆ อยากบอกว่านานมากกกกกกกกกก
ถ้าคนที่ไม่หนักแน่นจริงนะ เปลี่ยนใจไปแล้ว
สำหรับคนที่หนักแน่นมั่นคง ต้องใช้ชีวิตภายใน 5 ปีนั้นอย่างมีแต่กายน่ะ
แต่ไม่มีชีวิตจิตใจอะไร เล่นห้ามติดต่อกันด้วยอีกต่างหาก
... รอของแถม อยากได้ของแถมเป็นพี่เรย์อ่ะ
+1
-
ขอบคุณสำหรับ Happy ending
อ่านไปน้ำตาซึม รักแท้ไม่แพ้ระยะทางมีที่ไหนบ้าง
+1 เป็นกำลังใจนะน้องจิ
-
แปะก่องน๊างานเยอะมากเลยแต่เห็นมีแต่คนน้ำตาซึม แอร๊ยยยยยยยยยยย
-
ซึ้งมาก ๆ เลยค่ะ รักแท้มีอยู่จริง ๆ อยากเจอบ้างจังเลย :กอด1:
รอตอนพิเศษนะคะ น้องจิ
+1 ให้เลยค่า :กอด1:
-
น้ำตาท่วมจอ
ชั่งทรมานกายใจมาก
แต่พอถึงตอนนี้คงต้องบอก
จริงๆแล้วว่ามันจบแล้ว
ขอขอบคุณที่ทำให้ทุกๆวันที่ไม่มีอะไรทำ ได้อ่านเรื่องดีๆเรื่องนี้ ขอบคุณจากใจ
-
กรี๊ซซซซซซซซ :serius2: จบแว้วววววว
คุณจิเข้ามาต่อให้จบซะตั้งตัวไม่ทันเลยทีเดียวค่ะ :a5:
เป็นตอนจบที่ยาวมากๆ แต่ก็จบด้วยดีเนอะ ชอบๆ :o8:
คอยรออ่านตอนพิเศษต่อไปค่ะ :กอด1:
-
รอตอนพิเศษคับป๋ม
บวกหนึ่ง สำหรับตอนจบนะคับ ^^
-
น้ำตาซึมกับบททดสอบของคุณตา
5ปี การรอคอยมันเป็นอะไรที่ทรมานมาก
ทั้งคู่ก็ผ่านมันไปได้ทั้งเวลาและระยะทาง
ซึ้งมากรักแท้มีอยู่จริง :L1:
ขอบคุณค่ะคุณจิจบอย่างมีความสุข :กอด1:
รอตอนพิเศษนะคะ
+1 ค่ะ
-
จบแล้วววววว
น้ำตาปริ่มๆ เหมือนจะไหล แต่ไม่ไหล - -"
อุสาห์รอกันได้ตั้ง 5 ปี น่าปลื้มมาก น้องพิ ร้องไห้ทุกคืนงี้
ตาไม่ปูด เป็นปลาทองหรอคะ
แอบสงสัย พี่เรย์จิค่ะ เอ็นดูหนูพิ มากไปหรือเปล่าคะ มีซับน้ำตา?
หวง น้องพิแทนไท ผิดมั้ยคะ
รัก น้องพิ น้องไท คุณจิ :กอด1:
รอตอนพิเศษ นะคะ หวังว่าน้ำจะลดลงโดยเร็ววัน :call:
-
ตัวเอง
ฮึก ฮึก ฮึก
ขอน้ำตาำไหลส่งท้ายยย
ซึ้ง พูดไม่ออก บอกไม่ถูก
รู้แต่ว่าอิ่มเอมมมม
รอตอนพิเศษจ้ะ
ดูแลตัวเองด้วยนะตะเอง ^ ^
-
อยากจะกดไลค์ซักพันครั้ง ตอนนี้เอา +1 ไปก่อน
ประทับใจ ซาบซึ้งสุดๆ
อ่านไปน้ำตาหยดแหมะๆเลยอ่ะ :sad4:
5 ปีกับการรอคอยและความเหงาที่แสนทรมาน
ดีใจที่ทั้ง 2 คนมั่นคงต่อกันขนาดนี้
อิ่มเอมกับเรื่องนี้สุด ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆเรื่องนี้นะ :กอด1:
ปล. ขอให้น้ำลดไวๆนะจ๊ะ
-
เฮ้อจบซะแล้ว :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ขอบคุณมากค่ะ :3123: :L2: :L2: :L2:
-
ปลื้มใจ น้ำตาไหล พูดไม่ออก :monkeysad:
ดีใจจังที่เวลา 5 ปีไม่ทำให้ความรักของทั้งคู่น้อยลง :o8:
มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านพิกับไท ขอบคุณพี่จิมากๆค่ะ
กด like ให้ไม่ได้ จัดบวกแทนแล้วกัน รอตอนพิเศษค่า :impress2:
-
ขอบคุณสำหรับความสุขที่จิมอบให้ครับ อ่านแล้วบอกได้แค่ว่ามันเต็มทั้งหัวใจครับ
เอาใจช่วยสู้น้ำด้วยคนครับ
-
จบแบบเศร้า&ซึ้ง
รักพิกับไทมากมาย :กอด1:
ขอบคุณไรเตอร์ที่นำพาความรู้สึกดีๆมาให้
:3123: :L2: :L1: :pig4:
-
"ร่างกายที่สูงใหญ่ "ยาว" ผิดแปลกไปจากเมื่อ 5 ปีก่อนก้าวเข้ามาหาและหยุดอยู่ตรงหน้า"
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
+ขอบคุณคุณจิสำหรับเรื่องราวประทับใจ และซาบซึ้งของน้องพิกับไทโยซัง :L1:
ในที่สุดทั้งสองคนก็ทำให้ตาเห็น 5 ปีสำหรับการรอมันช่างแสนทรมาน
แต่มันก็คุ้มค่า มีความสุขมากมายเมื่อทั้งสองได้กลับมาอยู่ด้วยกันตลอดไป
เป็นกำลังใจให้แล้วก็รอตอนพิเศษนะคะ :pig4:
-
โหมดซึ้งมากมาย น้ำตาคลอ
ขอบคุณนะครับไรเตอร์ ประทับใจมาก ๆ เลย :3123:
-
ตอนจบเล่นเอาน้ำตาซึมไปเลย
ขอบคุณมากมายสำหรับเรื่องประทับใจเรื่องนี้นะคะ
ตอนนี้ยังซาบซึ้งอยู่เลยนึกอะไรไม่ออก 555+
รอตอนพิเศษดีกว่าเนอะ อิอิ
-
รอตอนพิเศษค่ะ
ห้าปีมันนานมากเลยนะคะ
ดีจัง ที่ทั้งไททั้งพิไม่โลเล
จุ๊บๆ ทั้งคู่ค่ะ ^______^
-
คุณจิจะจบก็ไม่บอกทำใจอ่านเรื่องนี้อยู่ตั้งนาน อ่านแล้วหยุดๆ
เหมือนยืดเวลาคิดว่าทำให้ตอนยาวขึ้นแล้วคุณจิจะตัดไปจบตอนหน้า(บ้าเนอะหลอกตัวเองก็เป็นคนเรา)
งือๆๆ แต่ก็จบจนได้ เค้ามาร์กหน้าอยู่นะดูซิน้ำตาไหลโดนมาร์กเค้าเลย
รักกันแบบอุ่นๆดีนะคู่นี้ ไม่(เหน็บ)หนาวหรือร้อน(แรง)เกินไป อากาศรอบๆ
ตัวพิกะไทแค่จับมือกันก็รู้แล้วว่ารักยังอยู่ o13
-
ขอตอนพิเศษแบบหวานๆๆปน :haun4: :haun4:
ซัก 2-3 ตอนได้ไหมค่ะ :o8:
-
อ่านแบบลุ้นจริงว่าจะเกิดไรขึ้นหลังตารู้ความจริง
แต่สุดท้ายไทก้กลับมา
รักแท้ไม่แคล้วกัน
-
อ่านแล้วแอบน้ำตาซึมมม
ฮือออ
เส้าเคอะ
ตาแอบใจร้าย ยย
:m15:
-
หลังจากติดตามผลงานชิ้นนี้ของจิมานาน ในที่สุดก็ถึงวันจบแล้ว
อ่านไป ความรักของพิไท ก็น่ารัก จบลงด้วยการพิสูนจ์ว่าเวลา การ
รอคอยไม่ใช่รื่องที่จะบั่นทอนรักของสองคนนี้เลย
ขอบคุณจินะ กับเรื่องดี และอยากบอกว่ารอเรื่องต่อไป หากจะแต่งให้อ่าน
นะ ไงก็รอให้เป็นกำลังใจคะ :L2: :3123: :L1:
-
อ่านจบตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่ยังไม่ได้คุยอะไร วันนี้เลยมาคุยกันดีกว่า
จบแบบความลับไม่มีในโลก ทุกสิ่งย่อมเปิดเผยตัวตนออกมา
ความรัก ความสุข ความเศร้า การยอมรับ การถอยออกห่างมาคนละก้าวของตากับหลาน พิกับไท
เพื่อพิสูจน์ ตรวจสอบว่าเป็นแค่รักเพียงชั่วครู่ หรือนี่คือเนื้อคู่กัน ดูใจร้ายแต่ก็สมเหตุสมผลในตัวมัน
รักในวัยรุ่นมันมักเจือความใคร่ ความอยากรู้อยากลอง แต่ถ้าได้ลิ้มชิมรสมันนานแล้ว
ก็อาจเกิดเป็นความเบื่อหน่าย คุณจิอยากให้สองคนนี้เป็นรักแท้ไม่ใช่รักแค่ชั่วคราวสินะ
แต่ไม่ว่าจะเป็นฉากที่ตาเข้ามาเจอ ฉากที่ต้องจากกันถึง 5 ปี
ลักษนะจากที่เคยเขียนมา ถูกตัดให้เป็นการบรรยายไปหมดเลย คุณจิสงสาร ตา พิ และไท ใช่หรือเปล่าคะ
คงไม่อยากให้ตาดูใจร้ายเกินไป ที่เห็นหลานโตมามีแต่ร่างกาย จิตใจและวิญญาณคงเต็มไปด้วยความเศร้า
ส่วนพิกับไท ถูกแยกจากกันในวันที่รักกันมาก...จนยังไม่คิดเลยว่าต้องถูกจับเลิกกันแบบชั่วคราว คงเจ็บมาก
ส่วนตัวนะคะ ในตอนจบสามารถถูกแยกออกเป็นอีก 2-3 ตอน ได้เลย
- ไม่ว่าจะเป็นการบอกเล่าของตาที่ผ่านชีวิตมามากกว่า และสามารถปลดปลง ปล่อยวาง ดูแลและดูท่าทีหลานชายให้อยู่ในทิศทางอันดีงามแบบของท่าน เหมือนการประคับประคองชีวิตเล็กๆ จนสามารถเดินไปบนทางที่ต้องมีอุปสรรคอยู่ข้างหน้าอย่างเห็นได้ชัด หากวันใดที่ไม่มีผู้ใหญ่อยู่ให้คอยช่วยชี้นำ
- แล้วก็การแยกทางของพิกับไท เอามาขยาย อีกสักนิด ความเจ็บปวด คิดถึง ความหวาดระแวงของทั้งคู่ที่อยู่ห่างกัน
แต่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ด้วยคำสัญญา และรักแท้
-บทสรุป ที่ทั้งคู่สามารถกลับมายืนเคียงข้างกันได้
ทั้งหมดนี้เป็นแค่ความคิดเห็นนะคะ ยังไงก็ขอแสดงความยินดีที่ส่งพิกับไทเป็นฝั่งเป็นฝาได้ทั้งคู่ ดีใจด้วยค่ะ :L2: แล้วจะคอยตอนพิเศษนะคะ
-
o13 สุดยอดเลยจิ ดึงอารมณ์ออกมาได้สุดๆ
ตอนแรกยิ้ม ต่อมาเศร้า และสุดท้ายซึ้ง
เป็นอะไรที่อิ่มเอมใจมากมายเลย
ปล.กอดจิ แน่นๆ และรอตอนพิเศษต่อไปจร้า^^
ปล2.ขอให้น้ำลดเร็วๆนะจ๊ะ
ปล3.จิจะรวมเล่มมั้ยอ่ะ เมย์อยากได้พิกับไทมานอนกอดที่บ้านอ่ะ
ปล4.รักนะตะเองงงงงง (หยอดตลอด -////-)
-
ในที่สุด ในที่สุด :m15: :m15:
กอดไรเตอร์ด้วยความชอบไทกับพิสุดหัวใจ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ยังไม่อยากให้จบเลย น้องพิกะไทโยกลับมากอนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
ปลื้ม ขอ :กอด1: น่ารักสุขใจ :impress3:
-
สวัสดีค่ะ เพิ่งเข้ามาอ่านยังไม่จบ แต่แอบกระโดดมาอ่านตอนอวสาน
ซึ้งมากจนน้ำตาไหลพราก ชอบน้องพิ กับ ไท จังเลย ตัวละครสองตัวนี้อบอุ่นมากค่าาา
ว่าแล้วก็แวบไปอ่านต่อ :-[
-
+1 เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ :L1:
-
กว่าจะตามอ่านจนทันก็จบซะแล้ว
จะรออ่านตอนพิเศษนะค่ะ
+1 ให้ค่ะ :กอด1:
-
ตอนสุดท้ายนี้เล่นเอาน้ำตาคลอเลยสงสารไทกับพิมาก :monkeysad:
แค่คิดว่าห่างกันไกลได้เจอกันปีละครั้งก็สงสารทั้งคู่จับใจเลยค่ะกลัวทั้งสองจะทนไม่ได้แต่รักแท้ทำได้อยู่แล้วแต่ก็ยังดีที่ตาไม่บังคับเหมือนคู่น้าโยถ้าเป็นยังงั้นบอกได้เลยว่ารับไม่ได้จิงๆ
จบแล้วคงต้องคิดถึงไทกับพิมากๆแน่เลยค่ะไรท์เตอร์มาต่อให้หายคิดถึงบ้างนะค่ะ :m17:
ขอบคุณคุณจินะค่ะที่เขียนเรื่องราวประทับใจให้ได้อ่านกันเป็นกำลังใจให้เขียนผลงานดีๆยังงี้ตลอดไปนะค่ะ :กอด1:
-
โพสต์นี้ขอย้อนตอบบทอธิบายเชิงลึกในตอนพิเศษนะคะ
ตอบคุณ ~DosTresCuatro~ กอดดดค่า น่าสงสารพี่การ์ดเนอะคะ ขอให้น้ำลดเหมือนที่อวยพรให้จิด้วยนะคะ -///- ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
wan_sugi กอดดดค่ะ พี่การ์ดรายงานจนได้ดีเลยเนอะคะ ส่วนบทขยายความ ไทโยพาลได้ตลอดค่ะ55+ ตอนกีฬาสีจิทำมันแทบทุกอย่างค่ะ ทั้งเป็นนักกีฬายันหลีด เหนื่อยแต่สนุกค่ะ แอบชอบรุ่นพี่ที่อยู่สีฟ้าแบบฝังหุ่นมากกกกก55+ ส่วนเรื่องจะถึงตอนจบ จิวางพล็อตไว้แบบนั้นค่ะ อยากให้มันเป็นไปตามที่วางไว้ทุกอย่าง แล้วค่อยเก็บเล็กเก็บน้อยมาขยายความในตอนพิเศษค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
iforgive กอดดดดค่ะ จริง ๆ พิมันก็ไม่เข็ดหรอกค่ะ มันชิวได้ตลอดเวลาอ่ะค่ะ ไทโยก็คอยจ้องจะหาเรื่องลงโทษอยู่ดี55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Églantier✿ กอดดดดค่า ไทโยสมควรจะถูกน้องพิของจิหันหลังให้อย่างมากค่ะ ชอบเลยเถิดกู่ไม่กลับ --+ แต่ถ้าให้พี่การ์ดมาช่วยวิดน้ำ..เกรงว่าจิจะจิ้นจนกำเดากระฉูดซะมากกว่าอ่ะค่ะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ZakuPz กอดดดค่ะ ไปเติมเลือดกันค่ะ จิเสียเลือดเกือบหมดตัวตั้งแต่จิ้นแล้วอ่ะค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
rellachulla กอดเตงแน่น ๆ สถานการณ์ตอนนี้ระดับน้ำยังคงที่ ไม่ลดแต่ก็ไม่เพิ่มให้จิต้องเครียดมากกว่าเดิมค่ะ พิรุณของจิชิวเรื่องสาว ๆ มากค่ะเตง ส่วนไทโยก็จ้องจะหาเรื่องลงโทษตลอดเวลา ช่างเหมาะกันเหลือจะกล่าว55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
dukdikdukdik กอดดดค่า ขอบคุณเหมือนกันนะคะ ท่าทางจะชอบมากเลยอ่า -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
lasom กอดดดค่า ไทโยมันชอบพาลพาโลค่ะ สมควรอย่างยิ่งที่น้องพิของจิจะหันหลังให้ ไปเติมเลือดกันเถอะค่ะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Packy™ กอดแน่น ๆ ค่ะ ไทโยพาลตลอด พิก็หาเรื่องม่อสาวตลอดเหมือนกัน ช่างเหมาะกันเหลือเกิน คิดถึงเหมือนกันค่ะ จิอยากพาตะเองไปช่วยกินมาม่าด้วยจัง คงเป็นมื้อที่มีความสุขมาก นั่งมองตากินมาม่าใต้แสงเทียน ตบยุงให้กันเพื่อแสดงความรัก55+ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
NUTSANAN กอดดดค่า ไทโยชอบทำตัวเป็นคนพาลเนอะคะ ทำเองแต่หาแพะตลอดดด ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
pinkky_kiku กอดดดค่า คราวหน้าใคร ๆ ก็อยากช่วยไทโยค่ะ(จริงจัง) จิจะกลับมาเมื่อตะเองคิดถึงค่ะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
yayu กอดดค่า เป้นห่วงหลังน้องไทเถอะค่ะ เพราะต้องคอยแบกน้องพิของจิตลอดดดด55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
@Kanda@ กอดดดค่า จะจบแล้วค่า จิวางพล็อตไว้ให้ตอนหน้าจบค่ะ เรื่องใหม่ยังไม่ได้เริ่มพิมพ์เลยซักกะตัวเดียว พล็อตบานแบะ แถมตีกันยุ่งไปหมดด้วยอ่ะค่ะ55+ แต่พล็อตแบบหวานอย่างเรื่องนี้จะว่าไปมันก็ไม่ค่อยจะมีจริง ๆ อ่ะเนอะคะ อืมม มันไม่ฮิตนี่เอง แต่ก็ยังดีใจค่ะที่มีคนเข้ามาอ่านและก็ยังชอบแนวนี้อยู่ ขอให้ที่ คุณ @Kanda@ อวยพรมันเกดขึ้นเร็ว ๆ เถอะค่ะ จิเครียดจะบ้าอยู่แล้ว ระแวงมันทุกวันอ่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
คนของเธอ กอดดดจ๊ะ ค่าตัวน้องพิพี่จ่ายด้วยคิสที่แก้มสองข้างอย่างนุ่มนวลจ๊ะ ไปแอบคิสตอนมันหลับ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
morrian กอดดดค่า เก่งมากเลยค่ะที่ตามอ่านจนทัน เพราะตอนหนึ่งของจิยาวเหมือนกันค่ะ ดีใจที่ชอบนะคะ ยินดีต้อนรับและขอบคุณที่ติดตามนะคะ
nidnoi กอดดดค่า อะหืมมม สะดุดตรงคำว่า อีกครั้ง นี่ล่ะค่ะ ตะเองก็คอยจะสังเกตแต่คำนี้ล่ะซี้55+ ขอบคุณที่เป็นห่วงจินะคะ ตอนนี้เป็นตาแดงอยู่ค่ะ กำลังจะหายแล้ว ดูแลสุขภาพเหมือนกันนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
yeyong กอดยุ้ยแน่น ๆ อ่านเรื่องนี้ด้วยเหรอคะ ดีใจแฮะ -///- ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ มันช่วยจิได้จริง ๆ ยุ้ยก็สู้ ๆ นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
pornja กอดดค่า ไทโยนี่ไม่ไหวเนอะคะ ไปตัดเงินเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุได้ยังไง(ได้ข่าวว่าพี่การ์ดไม่มีใครแก่นะ -_-) ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ มันช่วยจิได้มากจริง ๆ ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
didi กอดดดค่ะ ได้อ่านแล้วเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
blackyoyo กอดดดค่า ร้อนแรงจัดจนถูกคุณตาถีบกลับแดนอุทิตย์อุทัยกันเลยทีเดียว55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
honeymic กอดเกดแน่น ๆ ให้หายกังวลท่ามกลางคลื่นลมแรง(หวังไว้ว่ามันจะช่วยเกดได้นะคะ) พี่การ์ดน่าสงสารเนอะคะ โดนหางพายุไทนาโดเข้าเต็ม ๆ 55+ ขอบคุณที่ให้กำลังใจจินะคะ เกดเองก็สู้ ๆ เหมือนกันค่ะ เราจะได้แบ่งมาม่าจากถุงยังชีพไปกินกันใต้แสงเทียน ตบยุงให้กันแสดงความรัก55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
kny กอดดดค่า ไม่ต้องรีบค่ะ จิเอาใจช่วยเรื่องพายุนะคะ หนักกว่าจิอีกอ่ะ ขอให้สงบโดยเร็วค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
หมวยลำเค็ญ กอดดดค่า ยากูซ่าน้อยนี่รุนแรงกับน้องพิของจิไม่บันยะบันยังกันเลยทีเดียวเนอะคะ ขอบคุณที่ให้กำลังใจจินะคะ หวังว่ามันจะลดลงโดยเร็วเหมือนกันค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
jasmin กอดดดค่า ไทโยสมควรจะถูกน้องพิของจิหันหลังให้ค่ะ จิวางพล็อตไว้ว่าหลังกีฬาสีก็จะจบค่ะ แต่ก็จะเขียนตอนพิเศษของทุกคู่รวมถึงคู่หลักให้อ่านเรื่อย ๆ ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ChiOln กอดดดค่า เนอะคะ พาลไปหมดจริง ๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
hotladyanyavee กอดเลดี้แน่นๆ โหมดของไทก้ยังทำให้เราอายได้อยู่เนอะคะ -//- ขี้หึงกับชอบทำให้หึง..ช่างสมกันเหลือเกินเนอะคะ55+ เลดี้เองก็ดูแลสุขภาพนะคะ ถ้าไม่สบายก็หายามากิน แล้วยิ่งเป็นภูมิแพ้นี่ยิ่งแล้วใหญ่ ดูแลสุขภาพมาก ๆ นะคะเลดี้ งานมาทีหลังบ้างก็ได้(บอกเลดี้แต่จิทำไม่เคยได้อ่ะ! กระซิก..) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ordkrub กอดดค่า เนอะคะ พาลไปหมดจริง ๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
whistle กอดดดค่า เก่งจัง ตอนหนึ่ง ๆ ของจินี่ยาวเหมือนกันนะคะ นิยายเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า..คนที่ตามใจย่อมหวังอะไรกับคนที่เค้าตามใจเสมอค่ะ -///- ยินดีต้อนรับและขอบคุณที่ติดตามนะคะ
BeeRY กอดน้องเบียร์แน่น ๆ อ่านชื่อตอนแล้วงงแต่อ่านข้างในนี่เลือดสาดเลยเนอะคะ55+ พี่ชอบรอดูว่าน้องเบียร์จะใช้อีโมอะไรอ่ะ โรคจิตนิด ๆ 55+ บ้านพี่น้ำยังไม่ลดค่ะ แต่มันก็ไม่เพิ่มนะคะ แบบนี้ไม่ดีอ่ะค่ะ..พี่คอยจะระแวงตลอด เฮ้อออ ขอบคุณที่เป็นห่วงพี่ค่ะเบียร์ ไว้พี่จะสูบน้ำไปจังหวัดอื่นบ้างนะคะ ทุกคนจะได้กินมาม่าในถุงยังชีพกันบ้าง -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ขอบคุณที่แบ่งปันกำลังใจและเป็นห่วงสภาพร่างกายและจิตใจอันบอบบางของจินะคะ -///-
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:pig4: :กอด1:
-
โพสต์นี้ตอบตอนอวสานค่ะ มันแปลก ๆ เหมือนกันนะคะไอ้ ‘อวสาน’ เนี่ย..เหมือน ‘อวตาร’ ไงไม่รู้อ่ะค่ะ55+
ตอบคุณ pinkky_kiku กอดดดค่า ตะเองมาโพสต์คั่นเค้าอ่ะ --+ อ่านไปสองโพสต์แล้วเครียดเลยนะคะ จิจะกอดให้หายตกใจ จูบซอกคอแผ่วเบา ลูบไล้แผ่นหลัง จ้องตานิ่งนาน อ๊า..-///- แต่มันเป็นรักแท้จริง ๆ ค่ะสำหรับคู่นี้ ..คู่อื่นด้วยค่ะ55+ ตอนพิเศษมีค่ะ(จริงจัง) คอยอ่านเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
wan_sugi กอดดดค่ะ การจะรักกันแบบผู้ชายกับผู้ชายมันยากมากค่ะในความรู้สึกของจิ แล้วการยอมรับจากคนที่ผ่านอะไรมาแบบตามันก็ยากยิ่งกว่าที่จะมานั่งหลับหูหลับตายอมรับได้ค่ะ เลยต้องให้ทำแบบทดสอบบ้าง ทำถูกก็ผ่าน ทำไม่ถูกก็ตกไปไม่มีให้สอบใหม่ แล้วจิก็อยากให้มันเป็นรักแท้เหมือนที่คุณ wan_sugi บอกค่ะ ส่วนที่สามารถแยกออกมาได้อีก 2-3 ตอน ไม่ว่าจะเป็นตอนที่ตาเฝ้าสังเกตการณ์ระหว่าง 5 ปี จิเลี่ยงมาใช้บรรยายรวม ๆ เพราะตาเองก็ใช้เวลาที่มีทำใจและจิก็เกริ่นไว้แล้วว่าตาเตรียมใจไว้ตั้งแต่เห็นไทโยไม่หันหลังมองกลับมาตอนขึ้นเครื่องน่ะค่ะ อีก 2 ตอน จิก็ใช้บรรยายภาพรวมเช่นกัน การรอมันทรมานเกินกว่าที่จิจะบรรยายออกมาได้หลาย ๆ หน้ากระดาษ และอีกส่วนคือบทสรุป จิก็สรุปออกมาแค่สั้น ๆ แต่ได้ใจความนะคะ -///- และหลังจากนั้นก็จะให้ติดตามในตอนพิเศษ ซึ่งจิว่าจิจบไปแบบนี้มันก็ไม่ค้างนะคะ และตอนพิเศษของ 2 หนุ่มก็จะดูน่ารอคอยและน่าติดตามกว่าเดิม ขอบคุณที่แสดงความคิดเห็นนะคะ จิจะได้เห็นอีกมุมมองหนึ่งที่คนอ่านอยากให้เกิดขึ้นด้วย ยินดีรับฟังและพร้อมจะนำไปปรับปรุงค่ะ(รวมถึงหากว่าจิจะมีเรื่องใหม่อ่ะนะคะ55+) ขอบคุณที่ติดตามมาตลอดค่ะ จิชอบเม้นท์ของคุณทุกเม้นท์จริง ๆ มันแทงใจดีอ่ะ-///-
yeyong กอดยุ้ยแน่น ๆ จิสงสารทั้งคนอ่านและตัวเองนะคะถึงให้จบแบบสุดท้ายก็กลับมาอยู่ด้วยกัน ตะเองจิตตกเลยเหรอ? รออ่านตอนพิเศษของคู่นี้ซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอนะจ๊ะ ม๊วบบบ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
nidnoi กอดดค่า 5 ปีมันนานมากนะคะ ถ้าไม่รักกันจริง ๆ มันก็ลืมกันได้ง่าย ๆ เหมือนกันค่ะ ขอบคุณที่อ่านนิยายของจิและคอยติดตามนะคะ
Églantier✿ กอดดดค่ะ จิก็ตกใจค่ะ ตกใจที่คิดว่า อวสาน เหมือน อวตาร 555+-///- คุณตาน่าสงสารพอ ๆ กับหลานรักเลยค่ะ แต่ก็อดทนกันจนผ่านพ้นภาวะคิดถึงใจจะขาดมาได้ก็ถือว่าผ่านฉลุยเนอะคะ จิจะมีตอนพิเศษแบบยาว ๆ ของคู่หลักมาให้อ่านค่ะ พอหายคิดถึงคู่นี้ก็จัดคู่อื่นต่อเลยทันที(ประหนึ่งว่าจะทำได้ตามที่บอก..เวลาจะตอบเม้นท์ยังแทบจะไม่มี55+) จิก็รักเรื่องนี้ค่ะ ก่อนจะเริ่มเขียนเรื่องนี้จิวางพล็อตไว้ให้จบหลังงานกีฬาสี แต่ตอนก่อนหน้านั้นจิก็ยืดฉากหวานให้จนจิเองยังคิดว่า..มากไปแล้วนะเว้ยยยย แต่ก็ปล่อยออกมาจนมดขึ้นคอมอ่ะค่ะ -///- น้ำยังไม่ลดค่ะ แต่ชลประทานก็ยังใจดีไม่ส่งมันมาเพิ่มให้ ขอบคุณที่ห่วงจินะคะ Églantier✿ ก็ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่า
TarnTaWan กอดดดตะเองแน่น ๆ เช็ดน้ำตาที่ร่วงตามน้องพิของจิให้อย่างเบามือ อดเปรี้ยวไว้กินน้ำผึ้งเนอะคู่นี้ กอดจิต้องเอาผ้ามาห่มด้วยค่ะ จะได้ไม่หนาวไง -///- ขอบคุณที่ติดตามนิยายเรื่องนี้มาตลอดนะคะ
pornja กอดดดค่ะ จิสงสารคนอ่านไม่น้อยไปกว่าสงสารตัวเองเลยค่ะ การบรรยายฉากรอคอยมันเจ็บปวดจริง ๆ (ซึ่งจิก็มีสกิลเรื่องนี้ต่ำต้อยมาก กระซิก) แต่ในตอนพิเศษจิจะกลั่นกรองออกมาให้สวยงามนะคะ หวังว่ามันจะออกมาเป็นแบบนั้น55+ คุณตาไม่ได้ใจร้ายมากหรอกค่ะ ถ้ามองในมุมของคนที่ลูกชายตัวเองรักและหนีไปกับผู้ชายเหมือนกัน ขอบคุณที่ห่วงสุขภาพจินะคะ น้ำยังไม่ลดค่ะ จิหวังให้มันลดอยู่ ดูและสุขภาพเหมือนกันนะคะ ส่วนเรย์จิซัง ฮุฮุ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
honeymic กอดเกดแน่น ๆ ดีใจที่เกดอ่านนิยายของจิแล้วสนุกตามไปด้วยนะคะ ฉากจบไม่เหนือความคาดหมายเนอะ ถ้าจิให้ไทตายแล้วพิเป็นหม้ายขันหมาก เรย์จิซังก็อาสามาดามใจให้..นี่ต่างหากที่เหนือความคาดหมาย555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
anajulia กอดคุณนุ่นแน่น ๆ จบซะแล้วเนอะคะ จบแบบอบอุ่นแต่ยังไม่อิ่มเอม มันให้ความรู้สึกอยาก..อยากอ่านตอนพิเศษของ 2 หนุ่มเนอะคะ55+ จิมีตอนพิเศษของคู่หลักให้อ่านค่ะ (กำลังปั่นอยู่-///-) แอบผงะตรงที่คุณนุ่นเรียกน้องพิซะสาวมากกกกก แต่..อนิรุทธ์ อืมมม ได้ค่ะ เพื่อคุณนุ่นและเพื่ออนิรุทธ์..จิจะจัดให้เต็ม ๆ 1 ตอนค่ะ(แค่จิ้นก็ฮาแล้ว คริคริ) ขอบคุณที่ติดตามตั้งแต่ตอนแรก ๆ คอยตรวจคำผิดให้จิและยังไม่ทิ้งจิด้วย ม๊วบบบบซ้ายย้ายขวา ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ จิตามแก้แล้วค่า
veevee กอดดดค่ะ ดีใจที่นิยายของจิเป็นนิยายดี ๆ ของคุณ veevee นะคะ ขอบคุณที่อ่านและติดตามมาตลอดค่ะ
iforgive กอดดดดค่า คุณตาน่าสงสารนะคะ สำหรับคนที่เคยผ่านความรู้สึกผิดหวังมาแล้วและยังต้องมาเจอซ้ำ ๆ ในรุ่นหลานอีก แต่ถ้าไม่อยากสูญเสียก็ต้องรับมันให้ได้เนอะคะ ข้อสอบก็ยากดีจริง ๆ ห่างกันซัก 5 ปี ถ้ายังรักกันเหมือนเดิมก็จะยอมรับ ดูแล้วมันก็ยุติธรรมดีนะคะจิว่า ส่วนของแถมของพี่เรย์ ฮุฮุ จิจะหาที่ให้พี่เรย์นะคะ ขอบคุณอ่านและที่ติดตามมาตลอดค่ะ
Little Devil กอดดค่า รักแท้มันพ่ายระยะทางค่ะ(จริงจัง) แต่มันใช้ไม่ได้กับทุกคนเนอะคะ อย่างน้อยในฟิคนี้ความห่างไกลมันก็ไม่ทำให้ใจคนเปลี่ยน ขอบคุณที่ให้กำลังใจจินะคะพี่ Little Devil ขอบคุณคอยติดตามตั้งแต่ตอนแรก ๆ จนถึงตอนจบ ขอบคุณค๊าบบบบ
samsoon@doll กอดคุณซัมแน่น ๆ ประโยคนี้. "ร่างกายที่สูงใหญ่ "ยาว" ผิดแปลกไปจากเมื่อ 5 ปีก่อนก้าวเข้ามาหาและหยุดอยู่ตรงหน้า" มันสื่อถึงอะไรบางอย่างที่คุณซัมอยากรู้ในตอนพิเศษใช่มั้ยคะ? รออ่านเน้ออออ ขอบคุณที่อ่านและคอยติดตามนะคะ
papa กอดดดค่า รักแท้มันมีอยู่จริงค่ะ(จริงจัง) รักแท้ของพี่ papa อยู่ไม่ไกลแล้วค่ะ มองคนข้าง ๆ สิคะ เอาแว่นขยายอันเท่าส้มโอนครปฐมมาลองส่องดูค่ะ55+ แต่ถ้ามันยังไม่ใช่..จิก็ขอให้เจอก่อนลอยกระทงนะคะ ตอนพิเศษจิปั่นอยู่ค่ะ คาดว่าไม่เกินวันศุกร์หรืออย่างช้าก็วันอาทิตย์จิก็พร้อมเสิร์ฟค่ะ ขอบคุณที่อ่านและคอยติดตามนะคะ
blackyoyo กอดดดค่ะ หาผ้ามาเช็ดน้ำตาในจอออกให้หมด รอซับรอบใหม่ในตอนพิเศษ555+ ใช่ค่ะ..มันมาถึงตอนจบแล้ว ขอบคุณที่เลือกอ่านนิยายของจิในวันที่คุณเหงา ๆ เบื่อ ๆ นะคะ ดีใจที่เรื่องนี้ทำให้คุณมีความสุขได้ รออ่านตอนพิเศษด้วยนะคะ -///- ขอบคุณมาก ๆ เหมือนกันค่ะ
ZakuPz กอดดดค่ะ ค่ะจบแล้ว จิจะบอกว่า..ตอนจบอ่ะ ยังยาวไม่เท่าตอนน้องพิเสียประตูหลังค่ะ แอร้ยยยยย ส่อมากกกก55+ ดีใจที่ชอบนะคะ ตอนพิเศษจิกำลังจิ้นและปั่นอยู่ค่ะ ขอบคุณที่คอยอ่านและติดตามมาตลอดนะคะ
morrian กอดดดค่า ตอนพิเศษจิกำลังปั่นอยู่ค่ะ จบซะแล้วเนอะคะ -///- ขอบคุณที่อ่านและติดตามนะคะ
~DosTresCuatro~ กอดดดดค่ะ การรอคอยใครซักคนที่ไม่รู้ระยะเวลามันทรมานเนอะคะ แต่ถ้าไม่รักกันจริง ๆ อย่าว่าแต่ 5 ปีเลยค่ะ แค่ 3 เดือนก็เปลี่ยนแล้ว55+ ตอนพิเศษจิปั่นอยู่ค่ะ ขอบคุณที่อ่านและคอยติดตามนะคะ
หมวยลำเค็ญ กอดดดค่า น้ำตาซึม ๆ เนอะคะ ไม่มากพอจะให้ไหลเพราะสุดท้ายก็แฮปปี้เอนดิ้ง55+ น้องพิตาบวมแป๊บเดียวค่ะ เบ้าตาน้องพิสามารถปรับสภาพให้ชินกับการผลิตน้ำตาและลดอาการบวมได้ด้วยตัวเอง(มันด้วยเหรออออออ) ส่วนพี่เรย์ ฮุฮุ ขอให้น้ำลดลงเร็ว ๆ เหมือนที่คุณ หมวยลำเค็ญ อวยพรค่ะ ขอบคุณที่อ่านและคอยติดตามมาตลอดนะคะ
rellachulla กอดเตงแน่น ๆ เช้ดน้ำตาด้วยชายเสื้ออย่างเบามือ จบซะแล้วเนอะ เค้ากำลังปั่นตอนพิเศษยู่จ๊ะ มือเป็นระวิงเลยทีเดียว55+ ขอบคุณที่ห่วงเค้านะคะ เตงก็ดูและสุขภาพนะ ขอบคุณที่อ่านและคอยติดตามนะคะ
jasmin กอดแน่น ๆ ค่ะ อยากกดถูกใจให้แม่ดอกมะลิของจิเหมือนกันค่ะ55+ การรอคอยมันทรมานเนอะคะ ถ้าไม่รักกันก็คงรอไม่ไหวหรอกค่ะ เช็ดน้ำตาให้เบา ๆ ดีใจที่เรื่องนี้ทำให้ คุณ jasmin อ่านแล้วรู้สึกสนุกค่ะ ขอให้น้ำบ้านจิลดลงเหมือนที่คุณ jasmin ขอนะคะ ขอบคุณที่อ่านและติดตาม แล้วยังเป็นเพื่อนจิมาตั้งแต่ตอนแรก ๆ โดยที่ไม่ทิ้งจิไปไหน ขอบคุณจริง ๆ ค่ะ
didi กอดดค่า จบซะแล้วเนอะคะ ขอบคุณที่อ่านและคอยติดตามเรื่องนี้ค่ะ อย่าลืมอ่านตอนพิเศษนะคะ-///-
BeeRY กอดน้องเบียร์แน่น ๆ เช็ดน้ำตาให้อย่างเบามือ ดีใจที่น้องเบียร์อ่านแล้วมีความสุขค่ะ พี่ก็กดถูกใจให้ไม่ได้เหมือนกัน..ถ้ากดได้จะกดย้ำซักพันครั้ง -//- รออ่านตอนพิเศาเนอะ ขอบคุณที่อ่านและคอยติดตามมาตั้งแต่ตอนต้น ๆ นะคะ
ordkrub กอดดดค่า ดีใจที่คุณ ordkrub อ่านแล้วเต็มตื้นในใจนะคะ ขอบคุณที่ห่วงใยสถานการณ์น้ำค่ะ ไม่ลดและไม่เพิ่ม ไม่หายไปไหน อยู่คอยสะสมความเครียดให้จิตลอดเวลา ขอบคุณที่อ่านและติดตามมาตั้งแต่ตอนต้น ๆ นะคะ แล้วก็ไม่ทิ้งจิด้วย รออ่านตอนพิเศษเนอะ-///-
nara555 กอดดดค่า จบซะแล้วเนอะคะ จิดีใจค่ะที่นิยายของจิสามารถแบ่งปันความสุขให้คุณ nara555 ได้ เราเคยเจอกันแล้วใช่มั้ยคะ ถ้ายังก็ยินดีต้อนรับค่ะ แต่ถ้าทักซ้ำก็ขอโทษค่า รออ่านตอนพิเศษเนอะ -///- ขอบคุณที่อ่านและคอยติดตามนะคะ
yayu กอดดดค่า ดีใจที่เรื่องนี้ประทับใจคุณ yayu นะคะ 5 ปีที่น้องพิรอ..รอโดยไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ไทโยจะกลับมาหา ถ้าไม่รักกันจริง 3 เดือนก็มีหญิงมาดามใจมีหนุ่มหน้าใหม่มาซบอกแล้วล่ะค่ะ555+ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ และขอบคุณที่อ่านและคอยติดตามค่ะ รออ่านตอนพิเศษเนอะ -///-
ChiOln กอดดดค่ะ เช็ดน้ำตาที่คลอด้วยชายเสื้ออย่างเบามือ ดีใจที่นิยายจิประทับในใจได้นะคะ ขอบคุณที่อ่านและติดตามค่ะ รออ่านตอนพิเศษเนอะ -///-
dukdikdukdik กอดดดดค่า เช็ดน้ำตาให้อย่างเบามือ ดีใจที่เรื่องนี้ประทับใจพี่ dukdikdukdik ค่ะ จิปั่นตอนพิเศาอยู่ค่ะ คาดว่าจะแล้วเสร็จในวันศุกร์เป็นอย่างเร็ว อย่างช้าก็วันอาทิตย์ค่ะ ขอบคุณที่อ่านและคอยติดตามนะคะ
Inlover กอดดดค่า สำหรับจิ 5 ปีมันนานมากค่ะ จิคงแอบมีแฟนรอไปพลาง ๆ 55+ แต่คู่นี้ไม่เป็นแบบจิค่ะ เค้ารักกันเกินกว่าจะมีคนอื่นได้-///- ตอนพิเศษจิปั่นอยู่ค่ะ เรายังไม่เคยเจอกันใช่มั้ยคะ? ยินดีต้อนรับค่ะ หรือถ้าเจอกันแล้วจิทักซ้ำก็ขอโทษค่า ขอบคุณที่อ่านและติดตามนะคะ
lasom กอดดดดค่า จิเกริ่นไว้ตอนที่ 30 อ่ะค่ะว่าจะจบตอนหน้า แต่จิก็ปล่อยตอนขยายความมาคั่น คุณ lasom เลยยังไม่ทันได้ทำใจ เค้าขอโต๊ดดดดดดด ตอนนี้เอามาร์คหน้าออกรึยังคะ ทิ้งไว้นานเดี๋ยวผดขึ้นนะคะ -///- นั่นสินะคะ แค่จับมือ หรือแค่มองตาก็รู้ว่ายังรักกัน แอร้ยยยยยยย รออ่านตอนพิเศษเนอะ ขอบคุณที่อ่านและคอยติดตามนะคะ
k_U_K_K_I_K กอดดดค่า ตอนพิเศษหวานปนหื่นเหรอคะ..จิมีให้ค่ะ รออ่านเนอะ -///- เรายังไม่เคยเจอกันใช่มั้ยคะ? ยินดีต้อนรับค่ะ หรือถ้าเจอกันแล้วจิทักซ้ำก็ขอโทษค่า ขอบคุณที่อ่านและติดตามนะคะ
whistle กอดดดค่า ในที่สุดตาก็รู้เนอะคะ แล้วในที่สุดตาแก่หัวดื้อก็หมดฤทธิ์ ยอมรับหลานเขยจากแดนปลาดิบซะที555+ คู่นี้ไม่แคล้วกันค่ะ ไทโยคอยแอบส่งคนมาจับให้น้องพิเดินตรง ๆ ตลอดดดด รออ่านตอนพิเศาเนอะ -///- ขอบคุณที่อ่านและติดตามนะคะ
NUTSANAN กอดดดค่า เศร้าก่อนค่อยยิ้มทีหลังไงตะเอง โอ๋ๆๆๆไม่ร้องนะ มองในมุมของตาก็น่าสงสารนะคะ ซ้ำรอยเดิมอยู่เสมอ..แต่สุดท้ายก็ต้องยอมอ่ะเนอะ รออ่านตอนพิเศษนะคะ ขอบคุณที่อ่านและติดตามนะคะ
hotladyanyavee กอดเลดี้แน่น ๆ เนอะคะ การรอและเวลาไม่ทำให้พิกับไทเปลี่ยนไปได้เลยจริง ๆ แอร้ยยยยย รออ่านตอนพิเศษคู่นี้ดีกั่วเนอะ -///- จิยังไม่มีเวลาพิมพ์และจิ้นเรื่องใหม่ค่ะ เนื่องด้วยพล็อตในหัวจิมีร้อยแปดพันประการนั่นเอง55+ ขอบคุณที่อ่านและติดตามเรื่องนี้มาตั้งแต่ตอนต้น ๆ และไม่เคยทิ้งจิไปไหนด้วยนะคะเลดี้
gayraygirl กอดเมย์แน่น ๆ ดีใจที่เมย์อ่านนิยายเรื่องนี้แล้วมีความสุขและอิ่มเอมใจนะคะ จิกำลังปั่นตอนพิเศษอยู่ค่ะ คาดว่าอย่างเร็ววันศุกร์อย่างช้าวันอาทิตย์อย่างเซอร์ไพรส์คือ..หายหัวไปเรยยยย-///- ขอให้น้ำลดเหมือนที่เมย์ขอเถอะค่ะ จิเครียดจะสิ้นคิดอยู่แล้วอ่า งานก็ต้องทำ น้ำก็ต้องกัน มันเกิดอะไรกับบ้านจิล่ะนี่!? รวมเล่มคงไม่มีอ่ะค่ะเมย์ จิพอใจให้เค้าโลดแล่นในระบบเครือข่าย ที่ เชื่อมโยงเครือข่ายมากมายทั่วโลกเข้าด้วยกันก็พอใจแล้วค่ะ เมย์จะปริ้นท์แล้วเข้าเล่มไว้อ่านเป็นลิมิเต็ดเอ็ดดิชันมานอนกอดคนเดียวก็ได้นะคะ จิให้ค่ะ55+ รักเมย์มากกว่าที่เมย์รัก (ฮู้ยยยยยย หยอดมากกั่วมากกกกก-////-) ขอบคุณที่อ่านและคอยติดตามนะคะเมย์
bellity กอดเบลล์แน่น ๆ ค่ะ ในที่สุดก็จบเนอะคะ จิดีใจที่ชอบตัวละครในเรื่องนี้นะคะ เราคอเดียวกันเลยค่ะ -///- รออ่านตอนพิเศษเนอะ ขอบคุณที่อ่านและติดตามนะคะ
Solar cell กอดดดแน่น ๆ ค่า จบแล้วอ่า รออ่านไทโยกับน้องพิตอนพิเศษเนอะคะ จิจะไปนั่งจิ้นให้ยาวจุใจไปเลยค่ะ คาดว่าจะแล้วเสร็จอย่างเร็ววันศุกร์อย่างช้าวันอาทิตย์ค่ะ ขอบคุณที่อ่านและติดตามมาตลอดตั้งแต่ตอนต้น ๆ นะคะ แล้ว คุณ Solar cell ก็ไม่เคยทิ้งจิไปไหนเลยด้วย ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
kny กอดดดแน่น ๆค่ะ กอดคืนให้หายใจไม่ออกเลยทีเดียว ดีใจที่อ่านแล้วมีความสุขนะคะ รออ่านคู่นี้ตอนพิเศษเนอะ -///- ขอบคุณที่อ่านและติดตามเรื่องมาตั้งแต่ต้นนะคะ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งจิค่ะ ><
Fanun สวัสดีค่ะ ขอกอดด้วยค่ะ-///- แอบลัดมาอ่านตอนจบก่อนเพราะทนไม่ไหวใช่ม๊า กิ้วๆๆๆ พยายามอ่านตั้งแต่ต้นนะคะ คุณ Fanun จะได้เป็นโรคเบาหวานขึ้นตาแบบจิ555+ ยินดีต้อนรับค่ะ แล้วก็ดีใจที่เป็นเรปแรกของคุณด้วยค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ(ขอเจาะไข่ด้วยนะคะ ฮ่าห์..มีความสุข)
darling กอดดดค่ะ ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้จินะคะ ส่งกลับกำลังใจคืนให้หลาย ๆ เท่าค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
n2 สวัสดีค่ะ ขอกอดนะคะ -///- เก่งจังค่ะ ตอนหนึ่งของจินี่ยาวเหมือนกันนะคะ ตามอ่านจนถึงตอนจบนี่ต่อมรับรสหวานไม่พังก็ไม่ธรรมดาแล้วล่ะค่ะ แอร้ยยยย รออ่านตอนพิเศษเนอะ ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณที่อ่านและติดตามนะคะ
meduza กอดดดดค่า เช็ดน้ำตาให้อย่างเบามือ ตอนจบนี่สงสารทั้งตาทั้งหลานเลยค่ะ แต่ยังดีที่คู่นี้ยังรักกันอยู่เลยทำให้ตอนจบไม่โหดร้าย ถ้าจิแต่งออกมาให้ไทตาย พิเป็นหม้ายแล้วพี่เรย์มาเสียบพิ..จิต้องถูกคนอ่านรุมทึ้งแน่ ๆ เลยค่ะ555+ รออ่านตอนพิเศษเนอะคะ จิกำลังปั่นอยู่ค่ะ ขอบคุณที่อ่านและติดตามนะคะ
ตอนพิเศษจิกำลังปั่นสุดฤทธิ์อยู่ค่ะ ที่ต้องปั่นหูตั้งเพราะมีแจกของน้ำท่วม และรับถุงยังชีพที่หน่วยงานอื่นมาแจกให้อยู่ตลอด วันหยุดจิก็มาทำงานค่ะ ไม่มีขั้น..มีแต่การแสดงน้ำใจซึ่งกันและกันเท่านั้น
ถ้าน้ำไม่ท่วม จิก็คงไม่รู้ว่า..คนไทยไม่เคยทิ้งกันในยามทุกข์ยากจริง ๆ ค่ะ
นักอ่านท่านไหนที่บริจาคของและเงินช่วยน้ำท่วม หรือแม้แต่กำลังใจของคุณก็ขอให้รู้เลยนะคะ เราซึ่งเป็นหนึ่งในผู้ประสบอุทกภัยได้รับความช่วยเหลือจากสิ่งของและน้ำใจจากพวกคุณจริง ๆ ค่ะ ขอบคุณแทนหลาย ๆ คนด้วยค่ะ-///-
ดูแลสุขภาพนะคะ อากาศเริ่มหนาวก็หาเสื้อกันหนาวมาใส่ด้วย เป็นห่วงทุกคนค่ะ
จิ้มบวกขอบคุณและต้อนรับนะคะ
:กอด1: :pig4: :-[
-
^
^
^
จิ้มๆคุณจิด้วยความร้ากกกกกกกกกกกก
ปลาบปลื้มกะกำลังปั่น คริคริ
และที่ยิ่งกว่านั้นนนนนนนนนนนนนน ตอนพิเศษของอนิรุทททททททททททททททททททททธ์ :m20:
คุณจิรักษาสุขภาพนะคะ ยิ่งน้ำเยอะอากาศยิ่งหนาวแรงเนอะ โอ๋ๆๆๆๆๆๆ กอดๆหมุนตัวไปมาให้อุ่นนะคร้าาาาาาา
-
พอดีวีไปคิดถึงตอนทำเป็นหนังสือนะคะ หากได้มารีไรท์อีกนิดงานก็สมบูรณ์เลยทีเดียว
ฉากสุดท้าย คือ ไคลแม็กซ์ของชีวิตคน 3 คน เลยก็ว่าได้
ความรักของตาหลาน รักของพิกับไท สิ่งที่เป็นเครื่องพิสูจน์และวัดในคุณค่าแห่งรักแท้
ถ้าดึงมันออกมาเขียนได้ จะเป็นช่วงส่งท้ายของหนังสือที่สมบูรณ์เลยทีเดียว
แต่ไม่ใช่ว่าอ่านไม่เข้าใจนะคะ เข้าใจถึงที่คุณจิสื่อมาแต่แค่เสียดายนิดหน่อย
น่าจะทำฉากกดดันคนอ่าน เรียกน้ำตาอีกสักรอบ ก่อนส่งเรือเทียบท่า
ส่วนมากนักเขียนเวลาเขียนถึงตอนทรมาณ หรือลำบากใจนี่ เข้าใจดีคะว่าเครียดและองค์ลงแค่ไหน
มันสุดยอดจริงๆ แต่ยิ่งกดดันมากๆ ความประทับใจมันก็มากตามด้วยละนะ o18
ฮ่าๆๆๆ ซาดิสต์เล็กๆ นะ
แต่เอามาขยายตอนพิเศษ ก็ไม่เป็นไรคะ น้อมรับการตัดสินใจของผู้แต่งเสมอคะ :กอด1:
แล้วก็รักษาสุขภาพนะคะ น้ำท่วม อากาศเปลี่ยน เป็นห่วงผู้ประสบภัยทุกคนเสมอๆ คะ
-
นั่งน้ำตาซึมอยู่หน้าโต๊ะคอม :sad11: แอบคิดว่าคุณตาช่างโหดร้ายมากทำไมทำแบบนี้
แต่เมื่อมาคิดอีกมุมก็เป็นการพิสูจน์ความรักระหว่างพิและไท เข้าใจคุณตาค่ะ
รู้สึกเมื่อตัวเองได้เฝ้ามองและลุ้นกับความรักของทั้งสองคนมานานมาก
ใจหายมากเลยเมื่อรู้ว่าจบแล้ว ใจจริงยังไม่อยากให้จบเลยค่ะ (แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา T^T)
ชอบตอนสุดท้ายมากเลยค่ะ ที่บอกว่า รักแท้มีอยู่จริง ซึ้งมากกกกก น้ำตาไหลอีกรอบตอนนี้เลย :m15:
ความรักของพิกับไท ช่างเป็นอะไรที่ลงตัวจริงๆ :L2:
ปล.เอาใจช่วยคุณจิ คุณจิรักษาสุขภาพด้วยนะคะ ขอให้น้ำลดไวไว
ปล.2 รออ่านตอนพิเศษค่ะ (ตอนนี้เราเม้นยาวไปรึเปล่า ฮ่าๆ )
-
:กอด1: คุณจิ .. ขอให้น้ำลดลงเร็วๆนะคะ
จะช่วยเฝ้าทู้เป็นเพื่อนน้องพิน้องไทให้เรื่อยๆค่ะ 5555
อวสานมันแปลกๆเอาเป็นบริบูรณ์ปะคะ? ใกล้เคียงกันแต่ไม่ค่อยอวตารเท่าไหร่ :laugh:
เป็นกำลังใจให้คุณจิจ้าาา :L2: หายเหนื่อยน้าาา
ว้าววว รีนี้เลขโพสต์เราสวยๆๆๆ ขอเมมเป็นที่ระลึกนะคะ 555
ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: 133
Posts: 1333
-
+1 :L2: :L2: :L2:
สำหรับความรักที่มั่นคงของทั้งคู่
รักแท้ย่อมไม่แพ้อุปสรรคใดๆ
:pig4: :pig4:
-
พี่จิ จบแล้วเหรอ ทำไมอ่ะ ไม่ยอมๆๆๆ เค้าจะเอาภาคสอง!
*ดิ้นๆ*
รู้สึกมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว อืม...หนูคิดว่าถ้าพี่สามารถเขียนแยกให้บทสุดท้ายกลายเป็นสองบทได้อารมณ์จะอินกว่านี้นะคะ
ว่าแต่จะมีพี่การ์ดออกมาอีกมั้ยคะ 555+
-
รอเรื่องต่อไปนะ
-
บวกหนึ่งคะ
-
เข้ามาขอบคุณคุณจิค่ะ ที่นำเรื่องดีๆ มาให้อ่านกัน
เรื่องนี้อ่านแล้วซึ้งใจมากเลยค่ะ รักแท้ที่ต้องมีการพิสูจน์ แต่คุ้มค่ากับการรอคอย
ป.ล. ช่วงก่อนติดธุระค่ะ มาไม่ทันตอนพิเศษ 29 ถ้าไม่ลำบากรบกวนขอด้วยคนได้ไหมคะ
-
:o12: กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กรีดร้องด้วยความช็อค :serius2:
มันอารายก๊าน~ แง้ เค้าหายไปแค่ไม่กี่วัน(?) ฉะไหนถึงเป็นฉะนี้
อวสานแล้วเหรอเจ้าคะคุณจิ T^T จบไวไปไหม?
ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ กำลังมันส์ - -
ประมาณ เรื่องจบ แต่อารมณ์อิชั้นไม่จบเจ้าค่ะ ชอบมาก -///-
-..- เหมือนว่า.. ทั้งยอดชายนายไทไยกับน้องพิก็ลงเอยกันได้ในที่สุด
โดยต้องฟันฝ่าอุปสรรค "รักทางไกล" อันแสนจะสาหัส
ท่านตาช่างโหดร้ายยิ่งนัก เชอะ (แอบงอนคุณตาแล้วล่ะ โป้ง!)
นี่ถ้าไม่เห็นว่าคุณตาแก่แล้วล่ะก็ จะยุให้น้องพิหนีตามน้องไทไปเลยคอยดู เชอะๆๆ
(แอบร้ายไปไหมนี่ คิกๆ ก็.. แหม.. คุณตาเล่นให้ห่างกันตั้งหลายปีอ่ะ เกินไปไหม แง่งๆๆ)
จะรอตอนพิเศษนะเจ้าคะ ลุ้นๆๆ จะเป็นไงหนอ
แอบเห็นด้วยว่าอยากให้มีภาคสองจังน๊า
ก็ยังอยากติดตามความรักของสองหนุ่มอยู่อีกนี่นา
แถมยังมีเหลือบ ไร เอ้ย.. ตัวละครน้อยๆ ที่พลาดหวังกับน้องพิอีก
จะไม่ให้เค้าสมหวังกันซักหน่อยเหรอคะ? หุๆ
เหมือนใครบางคน จะแอบเผลอ สัญญิงสัญญา ว่าจะหาคู่ตุนาหงันให้น้องๆผู้อาภัพน๊า เค้าจำได้นะตัวเอง โฮะๆๆ :laugh:
:3123: ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ สนุกๆ และอบอุ่นค่ะ :z13:+1 เจ้าค่ะ m^^m
-
About us
เวลา 01.00 น. ห้องนอนในมุมหนึ่งของประเทศไทย
เสื้อผ้ากองเกลื่อนกลาดกระจายตามพื้นห้อง ชายหนุ่มผิวขาวรูปร่างสูงโปร่งนอนหลับใหลตามความยาวของเตียงใหญ่ มือเรียวควานหาโทรศัพท์มือถือที่แผดเสียงรบกวนกลางดึก เปลือกตาบวมช้ำจากการร้องไห้ของหนุ่มดวงตาดำขลับกระพริบเปิด รับด้วยน้ำเสียงงัวเงียหงุดหงิด
“โทรมาทำเหี้ยอะไรดึกดื่นเอาเข้!!..เฮ้ย! ขอโทษครับ ตื่นแล้วครับ” มโนสำนึกคิดว่าปลายสายเป็นผลไม้เมืองหนาวที่ชอบโทรมาป่วนตอนดึก ๆ อยู่เป็นประจำ รีบขอโทษขอโพยเมื่อปลายสายหาใช่ผลไม้มืองหนาว แต่เป็นคนที่อยู่เมืองไกลยกหูมาอวยพรวันเกิดให้คนแรกต่างหาก
“ขอบคุณครับ วันนี้ไปเรียนรึเปล่า? ผมโดดนะ เหมือนทุกปีล่ะครับ..ผมอยากอยู่กับไทในวันเกิดแค่สองคน..” เอ่ยปากขอบคุณที่คนรักอวยพรในวันเกิด นึกโกรธตัวเองที่เมื่อวานอยู่ให้เพื่อนฉลองวันเกิดให้จนดึก เมาไม่รู้เรื่อง จำได้แค่เพื่อน พี่ น้องอยู่ฉลองกันครบ และพี่ชายแฟนหิ้วปีกมาส่งที่ห้องให้เท่านั้น แถมก่อนนอนยังร้องไห้คิดถึงคนที่กำลังคุยอยู่ด้วยตอนนี้จนหลับคาแขนตัวเอง หลับตาฟังเสียงที่อยากฟังมาตลอด.. ความคิดถึงก่อตัวขึ้นมาเงียบงันภายในจิตใจ
“ผมคิดถึงไท..ทุกวัน ไทง่วงรึเปล่า? วางก่อนแล้วค่อยโทรหาผมใหม่ก็ได้นะ ไทเป็นคนแรกที่ได้อวยพรผม และจะเป็นคนเดียวที่อยู่กับผมในวันนี้ด้วย..ก็ได้ครับ งั้นนอนด้วยกันนะ ตื่นแล้วค่อยไปใส่บาตรด้วยกัน” แม้วินาทีเดียวก็มีค่า พิวางโทรศัพท์ไว้ข้างตัว ใส่สมอลทอล์คและฟังเสียงลมหายใจของคนไกลที่ส่งผ่านเครื่องมือสื่อสารกล่อมให้เข้าสู่นิทราไปพร้อมกัน
.
.
“พิครับ..ตื่นไปใส่บาตรครับ ตีห้าแล้วนะ..ตื่นเร็วเดี๋ยวไม่ทัน” งัวเงียจากเสียงนาฬิกาปลุกจากหัวเตียง เวลาที่นี่ 7 โมง แต่เวลาประเทศไทยที่พิอยู่มันเพิ่งจะตีห้า รีบปลุกคนรักให้ตื่นมาเตรียมตัวเตรียมของใส่บาตรรับพรพระในวันเกิด ปลายสายรับคำงัวเงียตามมาด้วยเสียงกุกกักและ.. โครม! กลั้นหัวเราะเพราะพิหลับตาเดินชนประตูตู้เสื้อผ้าที่ตัวเองเป็นคนเปิดทั้งไว้ตั้งแต่เมื่อคืน พึมพำรายงานเสียงเบาถึงความเฟอะฟะของตัวเองและหัวเราะขำกับท่าทางเปิ่น ๆ ที่เผลอทำต่อหน้าคนที่อยู่อีกซีกโลก..ถึงจะไม่เห็นแต่ก็พอจะนึกภาพออก รูปล่าสุดที่พี่ชายส่งมาให้ดูผ่านระบบมือถือ ภาพด้านข้างที่พินั่งกอดอก คิ้วเข้มขมวดมุ่นเพ่งมองงานในสมุดที่กางอยู่ด้านหน้านิ่ง ผมยาวตัดเป็นทรงตามแบบนักร้องวัยรุ่นพลิ้วไปตามลม ปากกาที่ควรจะอยู่ในมือกลับวางอยู่ตรงช่องว่างเล็ก ๆ ระหว่างปากกับจมูก..พิก็ยังเป็นพิรุณเป็นคนกวน ๆ อยู่ตลอดเวลา เสียงซู่จากฝักบัวของคนรักดังเข้ามาให้ได้ยิน ไทโยตื่นเต็มตา ลุกพรวดเดินคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำและทำความสะอาดร่างกายบ้าง เปิดโฟนฟังเสียงทุกกิจกรรมของคนรักและทำตามทุกอย่าง..ให้เหมือนอยู่ด้วยกันตลอดเวลา
“พิใช้แชมพูอะไรครับ ผมใช้ยี่ห้อเดิมของเราอยู่ ชอบกลิ่นแบบนี้จัง..” ตะโกนใส่โทรศัพท์ถามอีกฝั่งถึงเรื่องของใช้ในห้องน้ำ พิตอบกลับมาให้หัวใจพองโต.. ‘ก็ใช้อยู่แต่ยี่ห้อนี้แหละ..เคยใช้อะไรก็ใช้ของเดิม เคยเป็นไงก็เป็นงั้น ผมไม่เคยเปลี่ยน..’ ยืนยิ้มให้ตัวเองผ่านกระจก ‘โอ้ยยย ฟองแชมพูไหลเข้าตาอ่ะ.. แสบบบบบบบบ’ รีบล้างหัวล้างตัวออกมาแต่งตัว ไทโยมองความเปลี่ยนแปลงทางกายที่ตั้งใจดูแลทุกวัน..เพื่อให้พิได้ภูมิใจเวลากลับไปอยู่ด้วยกันอีกครั้ง..ที่บ้านของเรา
ความสูง 190 ซม. กล้ามเนื้อที่มีผลจากการยกเวทหลังเลิกเรียนขึ้นเป็นมัด กล้ามเนื้อหน้าท้องเป็นลอนสวย พี่เขยที่ชวนเข้าฟิตเนสด้วยกันก็มีรูปร่างไม่ต่างกันนัก แต่หนุ่มนัยน์ตาสีน้ำตาลได้เปรียบที่ความสูงทำให้ร่างกายดูราวรูปสลัก ใบหน้าหล่อเหลาที่พี่ซากิชมอยู่บ่อย ๆ ‘หน้าไทโยเหมือนปั้นมาเลย พี่ว่าโยทจังโตขึ้นต้องหล่อเหมือนไทโยแน่ ๆ’ ลูบผมที่ยาวกว่าเดิมก่อนจะจัดให้เข้าทรง ปากก็ชวนคนรักคุยไปด้วย
“พิผมไทยาวขึ้นเยอะเลยครับ ว่าจะไปตัดออก..พิว่าไทตัดทรงไหนดีครับ ก็ได้ครับ555” คนรักตอบตามตรงว่า ‘เลี้ยงเอาไว้นะไท ไว้กลับมาค่อยมาเลือกทรงกัน เข้าใจ๋?’ สุดท้ายพิก็ให้ไทโยตัดทรงเดิม ‘ทรงพี่โดม’ พิเดินดุ่มมาจัดของที่ป้าอรเตรียมไว้ให้ก่อนจะเดินไปหาตา ‘วันนี้วันเกิดพิ ขอพรหน่อยครับ’ เสียงคนรักคุยกับตาดังเข้ามาในสาย ไทโยนิ่งเงียบเงี่ยหูฟังตาให้พร.. ‘ขอให้หลานตาแข็งแรง เรียนได้เกรดดี ๆ ขยันทำมาหากิน เป็นเด็กดีของตาตลอดไปนะลูก’ ยกมือรับพรนั้นด้วยกัน ไทโยอธิษฐานต่อท้ายตา ‘ขอให้แฟนผม รอผม รักผมคนเดียวด้วยนะครับ’ สาธุเบา ๆ ก่อนคนรักจะบอกเสียงดัง ‘ไทตาถามถึงแน่ะ..555+ ตาเดินหนีผมไปรอพระหน้าบ้านแล้วอ่ะ ตาถามผมว่าไทโยไม่มาหารึไง วันนี้วันเกิดผมนะ เดี๋ยวผมบอกตาให้นะว่าไทรักษาสัญญากับตาแน่นอน วันเกิดผมไทยังแค่โทรมาคุยเท่านั้น..ไม่มีมาเจอให้ตาต้องกังวล’ น้ำเสียงอารมณ์ดีตอนต้นค่อยเหือดหายไปกับประโยคสุดท้าย เสียงความเหงาเจือความคิดถึงของคนรักทำให้ไทโยกลืนก้อนแข็งลงคอ กระพริบตาไล่น้ำตาปริ่มหางตาให้ย้อนกลับทางเดิม
“พระมารึยังครับ ผมอธิษฐานขอให้พิมีความสุข ไม่เฉพาะแค่วันเกิด ผมขอให้พิมีความสุขทุกวัน.. ผมแอบขอให้พิยังรอผมด้วยล่ะ...” ปลายสายเงียบไป..ไทโยนึกเสียใจที่พลั้งปากพูดเรื่องรอ ก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่อง
“พิอยากไปไหนรึเปล่าครับ? ไปนั่งเล่นในสวนดีมั้ย? หรือจะ..”
‘รอสิ ยังรออยู่..ทุกวัน เมื่อไหร่จะมา? เมื่อไหร่จะ..กลับมาหาผม?’ เสียงตัดพ้อจากคนรักที่อยู่อีกซีกโลกสั่นเครือ ไทโยได้แต่กัดริมฝีปากแน่น เรื่องที่คนรักเอ่ยปากถาม..ทำไมจะไม่อยากกลับไปกอดกลับไปอยู่ข้าง ๆ ล่ะ
4 ปีที่ทนอยู่กับของแทนตัว..ไม่เคยได้สัมผัสไออุ่น
4 ปีที่ต้องต่อสู้กับความเหงา.. ท่ามกลางสังคมเมืองใหญ่ที่มีคนนับล้าน แต่ไม่มีแม้หนึ่งคนที่ต้องการ คนคนเดียวที่หัวใจต้องการ..
4 ปีที่อดทนกับการเป็นลูกผู้ชายที่รักษาสัญญา..กลับไม่เคยรู้สึกภูมิใจกับสิ่งที่ทำอยู่เลยสักครั้ง เหมือนตายไปแล้วทั้งที่ยังยืนรับหน้าที่ผู้ชายที่ต้องพิสูจน์ตัวเองให้ตาแฟนได้ยอมรับ..คิดถึง คิดถึงจนอกแทบระเบิด..
4 ปีที่ได้แต่คอยรับฟังเรื่องราวของคนรักผ่านครอบครัว..ไม่เคยได้พูดคุยกับคนรักโดยตรง เนิ่นนานเข้าก็หมดคำถาม ไม่ต้องการคำตอบอีกแล้ว..
อยากประคองหน้าด้วยสองมือพรมจูบให้หายคิดถึง อยากตระกองกอดไว้แนบอกให้มีกำลังใจทำตามสัญญา อยาก..อยากให้ทุกอย่าง..กลับไปเหมือนเดิม
ข่มใจกลั้นน้ำตาเอาไว้ ใช้ความเงียบเป็นคำตอบทั้งที่อยากบอกคนรักเหลือเกิน.. ‘อีก 4 เดือน 17 วัน ครับ อีกไม่กี่เดือนก็จะครบแล้ว ผมจะได้กลับมาหาพิแล้ว..’ พอคิดถึงใบหน้าเปื้อนน้ำตาของคนรัก..น้ำตาของไทโยที่เก็บกลั้นกลับหลั่งอย่างห้ามไม่ได้ สะกดเสียงสะอื้นไม่ให้คนอีกซีกโลกได้ยิน..
ทรมานกับการคิดถึง..คิดถึงใจจะขาด
โหยหาอ้อมกอด..อ้อมกอดของคนรัก
อึดอัดกับการนั่งนับเวลา..นั่งมองวันในปฏิทิน ปวดแปลบในใจทุกวัน..
เจ็บปวดกับการรอคอย..คอยให้เวลา 5 ปีหมดลง..
ในขณะที่ไทโยรู้ระยะเวลาสัญญาลูกผู้ชายที่รับปากไว้กับตา พิกลับไม่รู้อะไรเลย การรอคอยใครซักคนโดยที่มีเพียงคำสัญญาว่า ..จะกลับมา.. ของคนรักเพียงอย่างเดียวเป็นสิ่งยึดเหนี่ยว ความรู้สึกทรมานของไทโยมันเทียบไม่ได้กับเศษเสี้ยวที่พิต้องเผชิญอยู่ทุกลมหายใจ คำของคนรักที่ย้ำให้ ‘รอ’ คงเป็นสิ่งเดียวที่ยังมีความหมาย..ให้มีกำลังใจรอคอย รออย่างไม่มีจุดหมาย คำถามที่พิถามยังคงตอกและย้ำความทรมานของการรออย่างยิ่งยวด..
‘รอสิ ยังรออยู่..ทุกวัน เมื่อไหร่จะมา?
เมื่อไหร่จะ..กลับมาหาผม?’ ไทโยปิดปากแน่นกลั้นเสียงร้องสะอื้นไห้ ไม่มีเรี่ยวแรงแม้จะเช็ดน้ำตาตัวเอง ทรุดกายคุกเข่าลงนั่งร้องไห้เงียบ ๆ กับพื้นห้อง สงสารคนรักจับใจ..
‘พระมาแล้วไท ใส่บาตรแล้วค่อยว่ากัน’ ออกจากภวังค์ รีบปาดน้ำตาด้วยแขนเสื้อ แล้วตั้งใจฟังเสียงพระให้พร หลังพระให้พรพิชวนไทโยตักข้าวเอาขนมไปนั่งกินในสวน ชายหนุ่มแดนปลาดิบเดินไปหยิบข้าวกล่องสำเร็จรูปออกมาเวฟ เสียงสัญญาณดังก็เปิดหยิบข้าวกล่องออกมานั่งกินกับเครื่องมือสื่อสารรุ่นจิ๋วอยู่กลางห้องกว้าง วันนี้เป็น 1 วันในรอบปีที่ข้าวกล่องสำเร็จรูปอาหารไทยที่สั่งการ์ดซื้อมันอร่อย..อร่อยจนน้ำตาไหล เสียงพูดคุยของคนรักดังอยู่ตลอดทำลายความเงียบเหงาที่กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวันให้สูญสลาย..แม้จะเป็นเพียงเวลาแค่ 24 ชม. ที่ได้มีโอกาสตักตวงความรัก ความห่วงใย ความเข้มแข็งที่ตั้งใจส่งถึงกันและกันให้อยู่..ให้รอ..ได้ทุกวัน ชั่วโมงสุดท้ายของวันหมดลงที่เตียงของแต่ละคน หลับใหลในอ้อมกอดของคนรัก
พิมีกำลังใจรอไทโยจนกว่าจะถึงวันนั้น..วันที่ไทโยจะกลับมา แต่ไทโยกลับหมดแรงที่จะรอให้ถึงวันนั้น..ยิ่งใกล้ถึงกำหนดยิ่งทรมาน แต่ละชั่วโมงที่พ้นผ่านยาวนานเหมือนแรมปี..จิตใจที่เคยเข้มแข็ง กร้าวแกร่งอดทนมาได้ถึง 4 ปีกว่ากลับต้องพังทลายเพราะความคิดถึงคนรักจนทนไม่ไหว ไทโยให้แม่หาทางให้พิไม่อยู่บ้านก่อนกลับ 2 วัน ทันทีที่กลับแผ่นดินเกิดของคนรัก ไทโยกลับไม่เข้าบ้านไปหาป๊าที่รออยู่ที่บ้านส่งกระเป๋าเดินทางของตนให้ป๊าไว้ดูต่างหน้าไปก่อน ตรงดิ่งเข้าไปหา..ตา
“ผมทำตามสัญญาแล้วครับ ผมรักพิ..ไม่เคยเปลี่ยน ผมมาขอพิครับ กรุณายกพิให้ผมด้วย” สายตาจริงจังบวกกับคำพูดตรงแบบขวานผ่าซากของไทโยทำคุณตากระพริบตาปริบ ๆ จู่ ๆ ก็โผล่พรวดเข้ามาแถมยังพูดจาเพ้อเจ้อไม่ได้ความอีก แต่เห็นแก่ความอดทนที่อุตส่าห์ทำตามคำขอ ถอนหายใจและยิ้มปลง
“ตารู้แล้วเรื่องเรากับพิ ยอมรับและเข้าใจแล้ว ไปพักก่อนเถอะ..ไปนอนที่ห้องพิน่ะแหละ เพิ่งมาถึงไม่ใช่รึ? ส่วนเรื่องขอพิ..ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะมาตกลงกับตาได้ มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ต้องคุยกัน ..พิไม่อยู่นะลูก นอนคนเดียวซักคืนก่อนได้มั้ย?” คราวนี้เป็นไทโยต้องกระพริบตาปริบ ๆ บ้าง ยิ้มเขินตอบตาก่อนจะยกมือไหว้..ทั้งขอบคุณและสวัสดีไปในตัว ใจร้อนจนลืมสวัสดีตา..มันน่าแกล้งให้รออีกซัก 5 ปี!
เท้าก้าวเดิน ตามองประตู หน้าต่าง โต๊ะ เก้าอี้ ยังเหมือนเดิม..ทุกอย่าง เปิดประตูห้องนอนของคนรักและยืนทำใจหน้าประตู 2 นาที สูดลมเข้าปอดแล้วก้าวขาเข้าไปในห้อง เตียงยังอยู่ที่เดิม ชั้นวางทีวีเปลี่ยนเป็นโต๊ะไม้ธรรมดา โคมไฟถูกย้ายมาวางที่หัวเตียงแทน ตู้เสื้อผ้าถูกเลื่อนไปอยู่ตรงข้ามประตูห้องน้ำ ถัดมาเป็นตู้ไม้ใบใหญ่ที่ตนไม่เคยเห็น เดินเข้าไปสำรวจใกล้ ๆ ดึงเอาเก้าอี้ใต้โต๊เขียนหนังสือที่วางถัดไปออกมานั่ง จับกุญแจที่ล็อคไว้พลิกไปมา ถอนหายใจยาวก่อนจะหันไปสนใจเสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้าคนรัก หยิบเสื้อตัวใหญ่ที่เคยเห็นพิใส่เมื่อนานมาแล้ว..ยังอยู่ในสภาพเดิม สูดดมกลิ่นที่ยังคงหลงเหลือติดที่ตัวเสื้อ หันไปมองเก็บรายละเอียดรอบห้อง กอดเสื้อตัวเดิมแน่นและเดินไปทั่วห้อง หยิบกระดาษโน้ตที่วางเกลื่อนบนหลังชั้นวางหนังสือออกมาพินิจ
‘วันอาทิตย์อย่าลืมล้างตู้ปลาบ้านไท’ อมยิ้มเมื่อแกะลายมือยุกยิกออก รอยยิ้มน้อย ๆ ผุดขึ้นมาเมื่อเห็นกระดาษอีกแผ่น ‘พรุ่งนี้เย็น ๆ ต้องเตือนให้พี่เรย์ไปรับผ้าม่านในห้องไทจากร้านซักรีดมาแขวนเหมือนเดิม’ รวบกระดาษทั้งหมดมานอนอ่านบนเตียง หลับรอพิด้วยความรู้สึกเป็นสุข..ข้อความบนกระดาษนับสิบแผ่นเป็นความห่วงใยของพิที่มีให้ตนอย่างเปี่ยมล้น ดูแลทุกอย่างให้อย่างดี
รอเวลาให้คืนนี้ผ่านไป..อีกแค่ 1 คืน
ความเหงา ความคิดถึง ความทรมานจากการรอคอย..
จะไม่มีอีกแล้ว..
.
.
.
ผมลืมตาตื่นก็เดินออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ สังเคราะห์แสงข้างนอก เจอป้าอรก็เข้าไปทักและสวัสดี..
“ไหว้พระลูก มาหาใครจ๊ะ..เพื่อนน้องพิเหรอลูก น้องพิไม่อยู่นะจ๊ะ ไปธุระตั้งแต่เมื่อวาน แต่เดี๋ยววันนี้น้องพิก็กลับจ๊ะ” พูดกับผมเสร็จก็หันหลังไปเตรียมกับข้าวต่อ ป้าอรจำผมไม่ได้ครับ ยืนเก้ ๆ กัง ๆ จนตาเดินเข้ามาในครัวและบอกว่านี่คือผม..ไทโย ป้าอรเพ่งมองผมเนิ่นนานก่อนเข้ามากอดแน่น คนมันหล่อขึ้นครับ555 ผิดกับพี่ช้างที่เห็นผมปุ๊บก็จำได้ปั๊บ ทักทายและถามไถ่สารทุกข์โทมนัสที่ผมต้องเจอมาตลอด 5 ปี..
“ผมสบายดีครับ และผมยังรักพิ..เหมือนเดิมครับ” พี่ช้างหัวเราะชอบใจ ตบไหล่ผมดังป๊าบ! เรียกอินให้มาเจอผม อินเป็นหนุ่มจนผมจำแทบไม่ได้ ดูอินตื่นเต้นแทนพี่ชายที่เห็นผม
“พี่ไท! สวัสดีครับ หล่อขึ้นจมเลยพี่! พี่พิรู้รึยังพี่? พี่พิรอพี่ทุกวันเลยนะ..ถ้าพี่พิรู้ต้องรีบบึ่งกลับมาแน่ ๆ โอ้ยยยย พ่อ! อินโทรไปบอกพี่พิได้มั้ยเนี่ยยยย” ยิ้มมองอินที่ดีใจกับการกลับมาของผมแล้วกระหวัดคิดไปถึงหน้าพิ..อยากเจอ อยากเห็นหน้า..
“เดี๋ยวก็เย็นแล้วไท เดี๋ยวพิมันก็มา รอมาได้ตั้ง 5 ปี รออีก 5 ชั่วโมงไม่ได้รึไงไทโย?” ยิ้มบางให้พี่ช้างแล้วเดินมากินข้าวเที่ยงฝีมือป้าอรในครัว ตาตักกับข้าวให้ผมทีพี่ช้างกับป้าอรก็แซวตาที.. ‘เอาใจหลานเขยเหรอลุง’ ‘เตรียมของรับขวัญหลานเขยไว้ไม่ใช่เหรอจ๊ะ?’ ตายิ้มไม่ต่อความยาวสาวความยืด นี่คงเป็นการแสดงยอมรับของตาล่ะมั้งครับ อิ่มแล้วก็นั่งคุยกันต่อในครัวจนเวลาล่วงเลยมาทุ่มตรง ตาให้ทุกคนแยกย้ายกันไปพักผ่อน และให้ผมตามตามาที่ห้อง..
“ตาเตรียมสร้อยพระไว้ให้ เมื่อก่อนมันเคยเป็นของลูกชายตา ตอนนี้ไทก็เหมือนลูกตาแล้วคนหนึ่ง ดูแลพิให้ดีนะลูก พิมีแล้วเส้นหนึ่ง..ห้อยพระเหมือนกัน กลับไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะลูก เดี๋ยวพิมันก็มา” ก้มลงมองพระที่อยู่บนคอตัวเองด้วยความปลาบปลื้ม ก้มกราบแทบเท้าตา
“ผมจะดูแลพิให้ดีที่สุด จะรักพิให้มากกว่าชีวิตตัวเอง ขอบคุณครับตา” มือที่เคยผลักผมให้ไกลจากพิกลับยื่นมาลูบหัวผมด้วยความเอ็นดู น้ำตารื้นขึ้นมาซะอย่างนั้นน่ะผม ยิ้มให้ตาก่อนจะเดินมาดูหน้าประตู นั่งรอจนเริ่มท้อ กดโทรศัพท์ไปหาพี่เรย์..แม่งไม่รับโทรศัพท์! เปลี่ยนมาโทรหาแม่..
“ออกมาแล้วค่ะคุณ อีกไม่เกินชั่วโมงก็ถึงบ้านแล้วค่ะ คิดถึงชั้นเหรอคะคุณ?” หลุดยิ้มก่อนจะโวยแม่เบา ๆ
“พามาส่งให้เร็วกว่านี้ไม่ได้เหรอแม่ แค่นี้นะครับ” ฮัมเพลงผิวปากอารมณ์ดี หยิบโน่นจับนี่มาดูและก็วางไว้ที่เดิม มือข้างหนึ่งผมก็กุมพระที่ห้อยเอาไว้ด้วย เปิดตู้เสื้อผ้าหยิบผ้าเช็ดตัวออกมาพาดบ่า หางตาเหลือบไปเห็นชุดคลุมอาบน้ำสีเขียวหม่นของพิ..ของใหม่ที่พิเพิ่งซื้อแน่ ๆ ผมรีบ..หยิบมาดมทันที เข้าขั้นแล้วเนอะครับ555+ ถอดเสื้อผ้าชูทลงตะกร้าหวายแม่นยำ หมุนตัวเข้าไปอาบน้ำอย่างสบายอารมณ์
อาบเสร็จไปนอนคลุมโปงเซอร์ไพรส์พิดีกว่า..
แค่คิดก็ขำแล้วครับ555+...
……………………….
.
.
.
-
.
.
.
"ป๊าโทรเช็คแม่น่ะน้องพิ กลัวแม่จะพาน้องพิกลับมืดค่ำ..แต่ก็ค่ำจริง ๆ ฮิฮิ” ละสายตาจากพวงมาลัยมามองแม่ไทแล้วยิ้มตอบให้แม่สบายใจ พี่เรย์แม่งขี้เกียจขับ มันให้ผมขับทั้งขาไปขากลับเลยครับ กวนตีนชิบหาย! ไปส่งแม่กับพี่เรย์ที่บ้านก็ตั้งท่าจะกลับ พี่เรย์มันกวนตีนผมได้สุดปลายตีนจริง ๆ ครับ หึ!
“พี่เรย์..ผมจะกลับบ้านแล้วครับ หรือจะติดรถผมกลับบ้านแล้วขับรถผมย้อนกลับมาบ้านนี้อีกที?
ลง ไป เลย!” เสียงถอนหายใจจากปลายจมูกพี่เรย์ดังอยู่ข้างหู ผมตะปบปิดหูรวดเร็ว หันกลับไปเจอหน้าระยะประชิดของพี่ชายแฟนยิ่งตกใจหนักกว่าเดิม
“เล่นเหี้ยไรไอ้เรย์! ...ลงไปได้แล้วพี่ ผมเหนื่อย อยากกลับไปนอนแล้ว” สบถด่าดังลั่นปกปิดอาการสั่นในใจ ถ้าพี่เรย์หน้าไม่เหมือนไทผมจะไม่รู้สึกใจเต้นแบบนี้หรอก ยิ่งเวลาที่พี่เรย์ไม่พูดและใช้สายตาสื่อสารกับผม มันยิ่งคล้าย..คล้ายไทขึ้นทุกครั้งที่เผลอมอง ลงมาเปิดประตูไล่ให้ลงและพุ่งพรวดออกจากบ้านมุราคาวะทันที
ผมคิดถึงไท..กลับมาซะทีสิ!
กลับมาถึงบ้านก็มืดตื๋อ วางกระเป๋าลงบนพื้นห้องก็นั่งหมดแรงที่เตียง ลุกขึ้นยืนสูดลมเข้าปอดและหันหลังจะไปเข้าห้องน้ำ..
แกร๊ก! เสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออก ผมยืนนิ่งมองภาพผู้ชายที่ใส่ชุดคลุมอาบน้ำ ผ้าเช็ดตัวที่ผมใช้อยู่ทุกวันคลุมหัวและเช็ดอย่างเบามืออยู่หน้าห้องน้ำ
ผู้ชายคนนั้นหยุดเช็ดหัวและหันมามองผม ผมไม่รู้จะพูดอะไรดี ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าคนตรงหน้า..จะใช่คนเดียวกันกับคนที่ผมรอมาตลอด 5 ปี ในหัวผุดคำถามขึ้นมาไม่หยุด..มาตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมไม่บอกกันก่อน? สบายดีรึเปล่า? ขณะที่ผมยืนนิ่งอึ้งคิดไป 108 ผู้ชายคนนนั้นก็ก้าวเท้าเข้ามาหาผมช้า ๆ
ดวงตาสีน้ำตาลที่ไม่เคยเปลี่ยนมองสำรวจผมไปทั้งตัว
ร่างกายที่สูงใหญ่ผิดแปลกไปจากเมื่อ 5 ปีก่อนก้าวเข้ามาหาและหยุดอยู่ตรงหน้า
ริมฝีปากสีแดงที่ผมเป็นเจ้าของมาตลอดเอ่ยถาม..
“ยังรออยู่ใช่มั้ยครับ?” น้ำตาที่ไม่รู้ว่ามันจะไหลให้อับอายทำไมหลั่งพวยพุ่งออกมาไม่ขาดสาย ผมพยักหน้าและยืนร้องไห้เงียบ ๆ ให้เด็กญี่ปุ่นเช็ดน้ำตาออกให้อย่างเบามือ มือคู่นี้ต่างหากที่มีสิทธิได้เช็ดน้ำตาผม ไทสวมกอดผมช้า ๆ
“..คิดถึง ผมคิดถึงพิใจจะขาดทุกวัน
..รัก ผมรักพิ รักขึ้นทุกวัน รักมากกว่าที่ผมจะหาอะไรมาวัดได้
กลับมาแล้วครับ ผมกลับมาหาพิแล้ว..
เลี้ยงไทไหวป่าว? ไทโตขึ้นกินจุขึ้นเยอะเลยนะ..” หลับตาให้สองมือที่โหยหาประคองเช็ดน้ำตาที่ไม่มีวันแห้งเหือดให้อย่างเบามือ ปากที่กระซิบคำหวานเลื่อนมาจูบซับน้ำตาออกจนหมด ลืมตาขึ้นมามองผู้ชายที่ผมรอมาตลอดเต็มตา ไทเปลี่ยนไปมาก หน้าที่ผมเคยคิดว่าหล่อ ตอนนี้มันหล่อคมขึ้นกว่าเดิม ดวงตาสีน้ำตาลสวยเปล่งประกายความสดใสสะท้อนอยู่ในดวงตาผม จมูกโด่งคลอเคลียที่ปลายจมูกผมเล่น สูดน้ำมูกก่อนจะซบหน้าที่ปลายคางไท สวมกอดไทกลับช้า ๆ ซึมไออุ่นที่เฝ้ารอให้ซับลงไปในใจ เลื่อนมือไปแตะที่หัวใจและเงี่ยหูฟัง ‘ตึกตัก ตึกตัก’ ฝ่ามืออีกข้างแตะหัวใจตัวเอง..ในที่สุดก็กลับมาเต้นพร้อมกัน
ในที่สุดผมก็ไม่ต้องรออีกต่อไปแล้ว..
ดันตัวไทออกและมองให้เต็มตาอีกครั้ง ย้ำกับตัวเองว่านี่มันตัวจริง เด็กญี่ปุ่นกลับมาแล้วจริง ๆ กลับมาแบบเกือบเปลือยยืนกอดแบบติดเรทให้ได้จิ้นกันลึกมากมาย ยิ้มให้ตัวเองก่อนจะส่งยิ้มเดิมกลับไปเผื่อแผ่เด็กญี่ปุ่น ดึงผ้าเช็ดตัวที่คล้องคอมา..พาดไหล่ตัวเองและเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำบ้าง
คิดว่าผมจะดึงผ้าที่คล้องคอไทเข้าหาตัว ประกบจูบสูบพลังชีวิตให้หายคิดถึงเหรอ?..ผมยังไม่หน้าหนาส่อความต้องการทางกายขนาดนั้นนะครับ! อาบเสร็จก็มองตัวเองผ่านกระจกในห้องน้ำ เช็ดผมให้แห้งและสำรวจหนวดเคราตัวเองไปด้วย นึกขอบคุณความรักสะอาดของตัวเองขึ้นมาทันที ดีว่าผมโกนหนวดทุกวันนะ ไม่งั้นไทต้องเจอผมในคราบนักรบแนวหน้าของกองโจรตาลีบันแน่ ๆ คาดผ้าเช็ดตัวที่เอวแน่นหนาก็ออกจากห้องน้ำ ไทนั่งอยู่ที่ต๊ะเขียนหนังสือผม ในมือมีหนังสืออ่านเล่นที่ผมซื้อมาทิ้งไว้ในห้อง 2-3 เล่ม เด็กญี่ปุ่นเงยหน้าขึ้นมามองตาผมแบบไม่ให้ได้ตั้งตัว ผมรีบหันหน้ากลับมาโฟกัสไปที่ตู้เสื้อผ้าทันที ยื่นมือเปิดประตูฝั่งไทออกมาก่อนจะยัดตัวเองเข้าไปหลบ..มิดป่าววะ? หยิบเสื้อตัวที่ใกล้มือที่สุดออกมาสวมลวก ๆ ..ไอ้เหี้ยยยย กลับตะเข็บ! รีบถอดออกแล้วใส่กลับเข้าใหม่อย่างรวดเร็ว.. ไอ้สาดดดดดดดด กลับด้านอีก! ถอนหายใจไล่ความตื่นเต้น ถอดเสื้อสวมเข้าไปใหม่ ดึงลิ้นชักเอาบ๊อกเซอร์ออกมาใส่..ทำตัวปกติเหมือนอยู่คนเดียวดีกว่า เดินตรงมาหาไทที่ดูยังไง..มันก็จ้องผมอยู่ตลอดตั้งแต่เดินออกจากส้วม ผิวที่คอร้อนวูบแล้ววาบมาถึงผิวที่แก้ม..ลุกลามไปทั้งหน้าแล้วครับ ยืนหลับตาข่มใจกัดริมฝีปากแน่น ก่อนจะลืมตาขึ้นมาสบตาสีน้ำตาลเชื่อม เดินดุ่มไปเบียดนั่งตักและแย่งหนังสือในมือออกไปวางบนโต๊ะ หันไปโอบรอบคอหนา มองตาสีสวยด้วยความรู้สึกคิดถึงไม่ปกปิด..
“ผมคิดถึงไท..รอจนท้อ รอจนหมดหวัง แต่ก็ยังรอ..ยังรออยู่ตลอด
กลับมาครั้งนี้..จะอยู่กับผมตลอดรึเปล่า?” เลื่อนมือที่โอบรอบคอมาลูบแก้มสาก เอ่ยถามคำถามที่ตกตะกอนอยู่ในใจ ผมไม่อยากห่างไทอีกแล้ว ความคิดถึงและการรอคอย..พิษมันช่างร้ายกาจนัก ใบหน้าหล่อร้ายของเด็กญี่ปุ่นส่ายเบา ๆ ตอบคำถามผม กระพริบตาไล่น้ำตารื้นที่ขอบตา ร้อนเบ้าตาทั้งสองข้าง..อย่าไหลนะ! เด็กญี่ปุ่นยื่นริมฝีปากมาแตะริมฝีปากสีส้มอมชมพูของผมเบา ๆ กลั้นหายใจเมื่อริมฝีปากสีแดงนั้นเลื่อนเข้ามาหาอีกครั้ง สัมผัสผะแผ่วที่ริมฝีปากล่างทำใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ จูบของไทไล่ความคิดถึงออกจนหมด ความชื้นจากริมฝีปากไทส่งความหวานผ่านปลายลิ้นร้อนมาให้ผม ลืมตามองขนตายาวเป็นแพ กอดกระชับคอแน่นขึ้น หัวใจที่เคยแหว่งเพราะความห่างกัดกิน เว้าไม่เป็นรูปเพราะความคิดถึงบั่นทอน ผมเปิดปากรับความรักของไท ให้เด็กญี่ปุ่นมาเติมแต่งหัวใจผมให้เป็นปกติ..เหมือนเดิม
“รัก..รัก ผมรักพิ..” ไทถอนจูบมากระซิบบอกรักที่ริมฝีปาก แก้ม คาง และพรมจูบล้างความอ่อนแอให้หัวใจผมได้กลับมาแข็งแรง..
“..อย่าหนีผมไปอีกนะ” เด็กญี่ปุ่นดันหน้าผากชนกับหน้าผากผม สบตานิ่ง พยักหน้ารับปากก่อนจะดึงผมเข้ามากอดแน่น มือที่ลูบหลังเบา ๆ ทำให้ผมอุ่นใจอย่างประหลาด อุ่นจนเผลอหลับให้ไทอุ้มไปนอนที่เตียง อกแกร่งที่ผมได้อิงแอบ แผ่นหลังที่ฝ่ามือผมได้สัมผัสตลอดคืนทำให้ผมหลับสนิทที่สุดในรอบ 5 ปี..ฝันดีจนเกือบจะกลายเป็นฝันเปียกหากไทไม่ปลุกผมขึ้นมาใส่บาตรด้วยกันตอนเช้าซะก่อน แหะ ๆ -//-
“วันนี้ตาให้เราใส่บาตรด้วยกันสองคนครับ ผมต้องจับทัพพีเดียวกับพิด้วย ตาให้ผมจับก่อนแล้วค่อยให้พิจับบนมือผมอีกทีครับ..แบบนี้มันเหมือนคนที่เพิ่งแต่งงานรึเปล่าครับ? ไทโทรไปบอกแม่ได้มั้ยครับ? >///< ” ผมยิ้มให้ความตื่นเต้นน่ารัก ๆ ของเด็กญี่ปุ่น ตาอยากให้ไทกลัวผมซะอย่างนั้นอ่ะ555+ กอดคอเด็กญี่ปุ่นลุกขึ้นนั่งก่อนจะหาวไล่ความง่วงอีกหน ไทหันหลังให้..ผมขี่หลังเด็กญี่ปุ่นไปเข้าห้องน้ำ นั่งบนฝาชักโครกยื่นมือไปรับแปรงสีฟันที่ไทบีบยาสีฟันใส่รอไว้มาแปรง แปรงไปหลับไป..เด็กญี่ปุ่นดึงมือที่จับแปรงออก ปรือตาขึ้นมามองเจอเข้ากับริมฝีปากสีแดงจุ๊บเบา ๆ ที่ปากเปื้อนยาสีฟันของผม..ตื่นเลยกู กระพริบตา 2-3 ทีก่อนจะลุกขึ้นยืนล้างปากกลั้วคอที่อ่าง ไทโอบเอวผมให้หันหน้าเข้าหาตัวไท เช็ดหน้าด้วยผ้าเช็ดตัวเบามือ ยิ้มให้แล้วโน้มคอไทมาหอมเอาใจข้างละฟอด ผลตอบรับที่ได้คุ้มค่ามากครับ ผมไม่ต้องเดินเองเลย555+ ขี่หลังลงไปใส่บาตร รับพรพระเสร็จก็เดินเล่นรอบบ่อปลาก่อนจะขี่หลังไทเข้าครัว เหลือบมองกลุ่มผมหนาของเด็กญี่ปุ่นแล้วอิจฉาเล็ก ๆ มันตัดทรงพี่โดมแล้วไม่ต้องเซ็ทมันยังดูดีเลยครับ ของผมนี่ขนาดหวีแล้วนะ เฮ้ออออออออ ดีที่พื้นฐานผมมันหล่อ ทรงผมห่วยแค่ไหนมันก็กลายเป็นเกาหลีเกาะกระแสไปซะอย่างนั้น555+
“อารมณ์ดีจัง แบบนี้ไม่หิวแล้วล่ะมั้ง?” เหอออออ หรี่ตามองเด็กญี่ปุ่นก่อนจะกอดคอแน่นงับใบหูลงโทษฐานปากดี
“อยากกินผัดเผ็ดเนื้อ ทำให้กินหน่อย..ให้เหมือนเดิมนะ” ไทหันมามองผมก่อนจะยิ้มบาง..
“คนทำก็คนเดิม มันก็อร่อยเหมือนเดิมสิครับ..เผื่อตาด้วยเนอะ” คนทำคนเดิม..มันต้องอร่อยเหมือนเดิม จริง ๆ เหรอ? หลังจากนั่งรอผัดเผ็ดเนื้อจากเชฟใหญ่ ให้ไทตักแบ่งไว้ให้ตาก่อนจะกินกันเกลี้ยง ผมฟาดไม่ยั้งครับ55+ ไท..ตรรกะที่มึงบอกมันยังใช้ได้อยู่ว่ะ พอยกแก้วน้ำจรดริมฝีปากโทรศัพท์ผมก็ส่งเสียงบอกผมว่า ‘มึงมีข้อความใหม่’ กดเปิดดูก็ขมวดคิ้วมุ่น เด็กญี่ปุ่นชะโงกหน้ามาดูข้อความในมือผม ยิ้มพิมพ์ใจก่อนจะส่งโทรศัพท์ยื่นให้มันได้ดูเต็มตา..พี่ชายมึงส่งข้อความเข้ามาหากูว่าจะมาแดกข้าวเย็นด้วย จะมาเป็นก้างกูทำไมวะ?
“อิ่มมากอ่ะ ไปย่อยที่ศาลาริมน้ำกัน” แต่ก่อนจะไปหาที่สวีทลี่กับเด็กญี่ปุ่นผมต้องหาตาก่อนครับ บอกตาให้ทานข้าวและกินยาหลังอาหารด้วย พี่ช้างมาอยู่เป็นเพื่อนตาแต่เช้าเลยครับ
“ไปเถอะ พี่อยู่กับลุงเอง” ไทยิ้มขอบคุณพี่ช้างกับตาแล้วโอบเอวผมเดินออกไปนั่งเล่นที่ศาลาท่าน้ำ อากาศเย็นของลมหนาวโชยผ่านกระทบผิวกาย เห็นว่าปีนี้จะหนาวที่สุดในรอบ 30 ปี โชคดีที่ผมจะได้สัมผัสความหนาวแบบนี้ในอ้อมกอดของเด็กญี่ปุ่น >///< พ้นจากตัวบ้านเด็กญี่ปุ่นก็ค่อย ๆ แตะมือผมแบบเนียน ๆ ผมก็เนียนกุมมือตอบเดินไปศาลาริมน้ำ55+ นั่งลงบนเก้าอี้ตัวเล็ก ๆ คั่นด้วยโต๊ะกลมตัวเล็กพอกัน พื้นที่มันแคบครับ มันก็เลย..
ขาเกี่ยวกันแบบไม่ตั้งใจ..เท้าก็เกยบนหลังเท้าไทแบบไม่รู้ตัว เท้าคางลงบนโต๊ะ บอกแล้วว่าโต๊ะมันแคบ ข้อศอกผมเลยแตะกับมือไท เด็กญี่ปุ่นก็เลยรวบข้อศอกทั้งสองข้างของผมให้อยู่ในวงแขน -///- พื้นที่ในการหายใจผมเลยถูกกักกันให้อยู่ในบริเวณที่เด็กญี่ปุ่นกำหนดเท่านั้น..
“หอมป่าว?” เอ่ยปากถามไทที่ดมแถวแก้มผม เด็กญี่ปุ่นพยักหน้าที่ไรผมเบา ๆ ลมหายใจร้อนที่เด็กญี่ปุ่นจงใจเป่าเข้ามาในหูทำให้ผมขำกลิ้ง..ไทเลยต้องย้ายริมฝีปากที่จูบแก้มผมเบา ๆ มาปิดเสียงหัวเราะให้สนิทแทน มือที่เคยเท้าคางย้ายมาโอบรอบคอ ริมฝีปากที่กำลังถูกปิดกลับกลั้นยิ้มแห่งความดีใจไม่มิด ผมดีใจที่ไทกลับมาครับ เด็กญี่ปุ่นยิ้มตามแล้วถามตาใสแจ๋ว
“พิอารมณ์ดีจริง ๆ นะ..ยิ้มตลอดเลย ผมยิ้มตามเลยเห็นมั้ย” ผมไม่รู้ว่าทำไมผมต้องยิ้มกว้างกว่าเดิม แถมยังให้ท่า..หลับตารอรับจูบจากไทอีกต่างหาก -///- ริมฝีปากที่ผมเฝ้ารอมอบสัมผัสอบอุ่นนุ่มนวลให้ที่ริมฝีปากนุ่มของผม นานจนปากผมเริ่ม...เปื่อย555+ ถอนจูบและปล่อยให้ปลายนิ้วเด็กญี่ปุ่นเช็ดเบา ๆ ซับความหวานออก นั่งสบตา จับมือ หอม จูบ ส่งยิ้มให้กันอย่างไม่เบื่อจนเที่ยง ผมกับไทคุยกันแทบจะนับคำได้เลยครับ ไม่เหมือนตอนวันเกิด ถ้าผมเงียบไปซัก 5 วิ ไทต้องเปิดปากหาเรื่องคุย..คุยกันจนหมดวัน ผมเคยชวนไทให้เล่นสไกป์ในวันเกิดผมเมื่อปีก่อน แต่เด็กญี่ปุ่นปฏิเสธ..ไทไม่อยากให้ตาผิดหวังกับสัญญาที่ตกลงกันไว้ มึงมันซื่อว่ะไท..เป็นกูกูจะแอบโกงแม่งทุกวิถีทางเหอะ! คะนองปากไปงั้นล่ะครับ ไทว่าไงผมก็ว่าตามกันอยู่แล้ว -_- เที่ยงนี้ป้าอรทำกับข้าวไว้เต็มตู้เลยครับ ไทตักราดข้าวมาให้ตามที่สั่ง ผมนั่งรออยู่หน้าทีวีครับ ดูหนังกันดีกว่าใช้เวลาอยู่ด้วยกันให้มาก ๆ เพราะอาทิตย์หน้าผมเริ่มทำงานแล้วครับ เป็นลูกจ้างบริษัทผลิตงานด้านรายการโทรทัศน์ จัดงานออร์กาไนซ์น่ะครับ รุ่นพี่ที่คณะแนะนำมาน่ะ สัมภาษณ์ไปเมื่อไม่กี่วันนี่เองครับ สงสัยผมจะหล่อเข้าตา สัมภาษณ์เสร็จให้เริ่มงานได้เลย แต่ผมขอเริ่มงานต้นเดือน..ก็ผมยังไม่ได้บอกแม่ไทเลยอ่ะว่าผมตัดสินใจจะทำงานกับที่นี่ไม่ไปเป็นเลขาให้แม่ไทแล้ว (ผมถูกบังคับให้เป็นเลขาอ๊ะ!) หลังจากกินข้าวเสร็จเด็กญี่ปุ่นก็ยกจานไปเก็บ..
“ไทโย..อาทิตย์หน้าผมเริ่มทำงานแล้วนะครับ ทำเกี่ยวกับพวกจัดออกาไนซ์น่ะ บริษัทอยู่แถวปากเกร็ด เงินเดือนไม่เยอะ( 2 หมื่นครับ..บอกในใจได้ยินป่าวอ่ะ?) แต่ผมอยากได้ประสบการณ์..ไทอยากทำงานที่เดียวกับผมมั้ย?” ล้มตัวลงนอนหนุนตักเด็กญี่ปุ่นก่อนจะบอกเล่าเรื่องงานให้ไทฟัง เด็กญี่ปุ่นตั้งใจฟังผมก่อนจะพยักหน้าเข้าใจ เปิดดูหนังแค่ครึ่งเรื่องผมก็เดินทางเข้าเฝ้าพระอินทร์ที่ปราสาทไชยพยนต์ในบัดดล เด็กญี่ปุ่นปลุกผมให้ไปนอนต่อในห้องดี ๆ งัวเงียกอดคอขอขี่หลังพาขึ้นไปนอน เด็กญี่ปุ่นไม่ขัดครับ พาผมไปนอนต่อบนห้องอย่างไม่เกี่ยงงอน
“..เช็คประวัติให้ละเอียด ขอข้อมูลก่อนหกโมงเย็น” เสียงไทคุยโทรศัพท์ดังอยู่ไกล ๆ ที่ไหนซักแห่งในห้อง ลุกขึ้นนั่งและมองหาเจ้าตัวทันที อยู่ไหน? จะหนีผมไปไหนอีก?
“ไท..ไท ไท!” เด็กญี่ปุ่นโผล่พรวดออกมาจากห้องน้ำ ตกใจเมื่อเห็นผมนั่งทำตาแดง ๆ อยู่บนเตียง ไทเข้ามากอดและบอกผมว่าคุยโทรศัพท์เรื่องร้านอาหารที่ป๊าจะให้ไทกลับมาดูแล ผมไม่สนใจหรอกว่าไทจะกลับมาทำงานหรือคุมกิจการห่าเหวของที่บ้านกี่ที่ ถ้าไทกลับมา..นั่นหมายถึงไทต้องกลับมาหา มาอยู่กับผมต่างหาก! สวมกอดเอวหนาแน่น ฟังเสียงหัวใจเต้นเร็วเพราะวิ่งมาหาผม ร่างกายนี้..หัวใจนี้เป็นของผม ของผม!
“กอด..กอดผมหน่อยไท” ประคองหน้าเด็กญี่ปุ่นและร้องขอความอบอุ่นจากไทอย่างไม่อาย ไทนั่งนิ่งมองผมถอดเสื้อออกช้า ๆ ยื่นมือเข้าไปจับมือไทให้จับกระดุมกางเกงยีนส์ผม เด็กญี่ปุ่นยิ้มบางก่อนจะดึงผมเข้ามากอด ลูบหลังอ่อนโยนและโยกตัวผมไปมา
“ผมไม่ไปไหนแล้วครับ จะอยู่กับพิที่บ้านทุกวัน พิไปทำงานผมก็จะขับรถไปส่ง เลิกงานผมก็จะไปรับ ก่อนกลับเราก็จะแวะซื้อกับข้าวเข้ามากิน เลี้ยงแมวหรือหมาไว้แก้เหงาซักตัวดีมั้ยครับ?” ..จริงเหรอ? อยู่ด้วยกันทุกวันจริง ๆ เหรอ?
“ไม่ชอบหมา ไม่เลี้ยงแมว..เลี้ยงไทคนเดียวเงินเดือนผมก็แทบไม่พอกินแล้ว!” เด็กญี่ปุ่นหยุดปลอบผมทันควัน ดันตัวผมออกมามองทำตาโต
“แต่จะทำนาหลาย ๆ ที่..แค่นี้ก็น่าจะพออยู่ได้นะ” ผมกอดอกและใช้มือข้างหนึ่งลูบคางคำนวณการใช้เงินในแต่ละเดือนไปด้วย เด็กญี่ปุ่นยิ้มกว้างแล้วหยิบเสื้อผมมาสวมให้เหมือนเดิม หอมแก้มผมฟอดใหญ่และฉุดมือให้ลุกขึ้น
.
.
.
-
.
.
.
“ลงไปช่วยป้าอรเตรียมกับข้าวกันครับ เย็นนี้ป๊า แม่ กับพี่เรย์จะเข้ามากินข้าวที่บ้านเรานะครับ พิอยากกินอะไรมื้อเย็นครับ ไทจะทำให้กิน” เก็บสมองส่วนที่คำนวณเงินไว้ก่อนและยกเอากับข้าวมื้อเย็นออกมาคิด..
“อยากทำอะไรผมก็กินได้ทั้งนั้นล่ะ ไท..พี่ชายไทกวนตีนผมตลอดเลยนะ มันชอบพูดให้ผมระแวงไท บลาๆๆ” ผมบอกเล่าความกวนตีนของพี่เรย์ให้ไทฟังอย่างละเอียดยิบ แถวบ้านคุณอาจเรียกแฉ..แต่บ้านผมเรียกพูดถึงเฉย ๆ ครับ555+ เด็กญี่ปุ่นนิ่งฟังผมคุย หน้าเรียบเฉยของเด็กญี่ปุ่นทำให้ผมหุบปากลงอย่างช้า ๆ
“..เป็นอะไรครับ? ไท..” สอดมือจับมือเรียวของไทแล้วถาม..เด็กญี่ปุ่นหันมามองผมก่อนจะยิ้มน้อย ๆ กระชับมือผมแน่นและชวนผมไปช่วยป้าอรทำกับข้าวเพราะใกล้เวลาที่ครอบครัวไทจะมาถึงแล้ว มองนาฬิกาแขวนผนังก็ตกใจครับ 5 โมงครึ่งแล้วอ่ะ..ต้องรีบแล้วววว
ผมกับไทช่วยป้าอรหยิบโน่นจับนี่ แกล้งเอาผักชีไปแหย่หูไท ป้าอรเห็นก็ให้ทิ้งผักชีที่ผมแกล้งมัน ทิ้งทำไมครับ..อร่อยออก หยิบมากินเล่นไทก็ยิ้มปลง ป้าอรร้องยี้ ส่วนผมน่ะเหรอ..สนใครรึก็เปล่า555+ กลิ่นกับข้าวในครัวลอยคลุ้งไปทั่ว ติดเสื้อผ้า ติดผม ติดตัว..เหม็นน่าดูครับ ป้าอรไล่ไทให้เด็กญี่ปุ่นไปอาบน้ำก่อนผม ผมช่วยป้าอรยกกับข้าวออกไปจัดโต๊ะ อินกับพี่ช้างเดินเข้ามาช่วยพอดีเลยเสร็จเร็ว วิ่งออกไปดูรถบ้านไทก็เห็นว่าเพิ่งเข้ามาจอด วิ่งกลับเข้าบ้านไปอาบน้ำสวนเด็กญี่ปุ่นที่เดินออกจากส้วมพอดี
“ไทที่บ้านมาแล้วครับ รถเพิ่งเข้ามาจอดเมื่อกี้เอง ผมอาบน้ำเสร็จจะตามไปนะ” บอกรวดเร็วไม่หายใจ คว้าหัวไทมาหอมและแย่งผ้าเช็ดตัวจากเอวมันเข้าห้องน้ำไป อาบเสร็จก็วิ่งออกมาแต่งตัว..
“เฮ้ย! ทำไมไม่เปิดไฟล่ะครับ” ตกใจหมด พี่เรย์กับไทมานั่งคุยกันบนเตียงผมเป็นเงาตะคุ่ม ๆ ไฟก็ไม่เปิดครับ เดินไปเปิดไฟให้และเดินกลับมาเปิดตู้เสื้อผ้า เด็กญี่ปุ่นเดินมากอดผมก่อนจะเลือกเสื้อผ้าให้ผมเข้าไปเปลี่ยนในส้วม หืมมมม เกิดจะหวงขึ้นมาซะอีกนะ555+ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เดินลงไปให้ครอบครัวไทได้ชื่นชมความหล่อที่ปรากฎบนหน้า บอกแม่กับป๊าให้รู้เรื่องงานของผมและขอโทษที่ไม่ได้ช่วยแม่ไทเรื่องเป็นเลขาให้
“ไม่เป็นไรจ๊ะ เอาไว้น้องพิเบื่อค่อยมาทำงานกับแม่ก็ได้ ไทว่าไงล่ะลูก?” ไทยิ้มตอบครอบครัวมันและบทสนทนาหลังจากนั้นก็มีแต่เรื่องของผมกับเด็กญี่ปุ่นทั้งสิ้น
สรุปว่าป๊ากับแม่ไทจะให้ไทมาอยู่ที่บ้านผม คอยดูแลตากับผม ร้านอาหารที่ป๊าดูแลก็ยกให้ไท โรงแรมกับโรงพยาบาลก็ยกให้เด็กญี่ปุ่นดูแลต่อด้วย ยกที่ไม่กี่ไร่ในกรุงเทพให้ บ้านในหมู่บ้าน แล้วก็เงินไม่กี่บาท ทุกอย่าง..เป็นชื่อผมครับ ป๊าบอกว่าถือเป็นของขวัญที่ไทกับผมได้กลับมาอยู่ด้วยกันและเป็นหลักประกันว่าถ้าไททิ้งผม ไทจะไม่ได้อะไรเลย555+ ตาเองก็ไม่น้อยหน้าครอบครัวไทเหมือนกัน ที่นาที่ตามีตาก็ยกให้เป็นชื่อไททั้งหมดเหมือนกัน เป็นหลักประกันว่าถ้าผมทิ้งไท ผมก็จะไม่ได้อะไรเลยเหมือนกัน นั่งคุยกันจนดึกครอบครัวไทก็ขอตัวกลับ พี่เรย์ก็เริ่มความกวนตีนสุดขอบใส่ผมกับไท
“พี่ค้างด้วยนะ ง่วงแล้ว ฮ้าวววว” มันพูดแล้วหาวประกอบ เนียนเดินไปห้องผมอีกต่างหาก..
“พี่เรย์เตียงผมแคบครับ อัดกัน 3 คนไม่ไหวหรอก พี่กลับไปนอนบ้านพี่เหอะ..นะ” กีดกันพี่ชายแฟนทุกวิถีทาง ไทก็เอาแต่ยิ้มยืนกอดอกมองผมดึงแขนพี่เรย์ไปส่งที่รถ ไอ้เหี้ยเรย์แม่งงงงง
“พี่จะมานอนขวางผมกับแฟนทำไม? ผมรอมันมาตั้ง 5 ปีแล้วนะ กลับบ้านพี่ไปเดี๋ยวนี้!” เรย์จิซังหยุดกวนตีนผมทันทีที่ผมพูดจบ สะบัดแขนออกและเดินกลับไปที่รถ..กูไม่ง้อนะเว้ยยย ถอนหายใจยาวมองแผ่นหลังที่เหมือนไทยังกะแกะเดินออกไปจากบ้าน หันไปมองเด็กญี่ปุ่นตาขวาง
“ไม่ช่วยกูเลยนะ” เด็กญี่ปุ่นเดินเข้ามากอดแขนผมแล้วทำตาเชื่อมใส่ หยอดผมอย่างโน้นอย่างนี้ ผมมันก็แค่ไอ้ขี้ใจอ่อนคนนึงเท่านั้นครับ มันง้อนิด ๆ หน่อย ๆ ผมก็ลืมโกรธละ เดินโอบไหล่ผมขึ้นมาอาบน้ำอีกรอบและออกมานอนกอดกัน
“พระจันทร์วันนี้สวยนะครับ” นอนตะแคงมองพระจันทร์เสี้ยวบนฟ้าด้วยกัน มือเด็กญี่ปุ่นลูบแขนผมเบา ๆ ปลายจมูกหอมหัวไหล่สลับกับใบหู หันไปรับจูบจากริมฝีปากสีแดง สัมผัสอ่อนโยนจากไททำให้สติผมมันเตลิดไปหมด เสื้อถูกถอดออกไปปลายนิ้วไทสัมผัสทุกตารางนิ้วในร่างกายผม ร้อนจนทนไม่ไหว..
ความแข็งขืนของผมถูกไทรวบมาชิดกับความต้องการของไท ทันทีที่ข้อมือแกร่งของเด็กญี่ปุ่นขยับ เสียงครางแผ่วของผมก็ดังสวนขึ้นมา
“อาห์..” ริมฝีปากชื้นของเด็กญี่ปุ่นที่ปิดกั้นเสียงของผมจูบและส่งปลายลิ้นร้อนเข้ามาขอความหวานจากริมฝีปาก ถอนจูบและไล่ชิมผมตามซอกคอ หน้าอก หน้าท้อง และความแข็งขืนของผม รับทุกหยาดหยดที่ผมหลั่งออกมาจนหมด ละเลงปลายลิ้นที่ช่องทางเร้นลับที่ผมเก็บไว้ให้ไทคนเดียว ความต้องการของไทค่อย ๆ วนสำรวจทางเข้า กดเข้ามาช้า ๆ เจลที่ไทคอยปาดป้ายตรงทางเข้าทำให้ผมไม่เจ็บปวดมากนัก ขนาดที่ใหญ่ขึ้นไม่เป็นอุปสรรคมากเหมือนที่ผมกลัว ความอ่อนโยนของเด็กญี่ปุ่นยังคงเหมือนเดิม สัมผัสวาบหวาม เร่าร้อน จูบหวานปรนเปรอให้ผมไม่ขาด พร่ำกระซิบคำรักข้างหู กกกอดผมไว้แนบอก..ทั้งคืน
ตื่นขึ้นมาพร้อมกัน อาบน้ำให้กัน ทำอาหารด้วยกัน ทำกิจกรรมทุกอย่างด้วยกัน มีผมที่ไหนต้องมีเด็กญี่ปุ่นเป็นเงาที่นั่น และแน่นอนครับ..มีพี่เรย์คอยเป็นสัมภเวสีขอส่วนบุญจากผมทุกที่เช่นกัน รำคาญก็รำคาญ สงสารก็สงสาร ถ้าไม่เพราะไทต้องไปอยู่ญี่ปุ่นตามสัญญากับตา ครอบครัวไทก็เลยต้องส่งพี่เรย์ที่กลัวแม่ยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดมาตามคุมประพฤติ เอ้ย! ตามดูแลอำนวยความสะดวกกายทำร้ายจิตให้ผม พี่เรย์คงจะติดเพื่อนและติดอยู่กับสังคมสุดติสท์ของแกไปนานแล้ว ในเมื่อไทไม่ว่าอะไร ผมจะโวยวายมันก็ไม่ถูก พี่เรย์มันก็ไม่ได้มาค้างอ้างแรมกวนใจผม แค่มาป่วนตอนกลางวันเฉย ๆ ..ช่างมันเถอะเนอะ
“พรุ่งนี้เช้าไทขับรถไปส่งนะครับ ไทจะเลยเข้าไปดูร้านป๊าแล้วก็จัดการเรื่องโรงแรมด้วยเลย ใส่เสื้อตัวนี้นะครับ” นอนตะแคงมองเด็กญี่ปุ่นรื้อตู้เสื้อผ้าผม ชี้นิ้วไปที่เสื้อเชิตสีออกยีนส์กับเดฟสีน้ำเงิน บริษัทแบบผมไม่เน้นเรื่องแต่งตัวครับ ชิว ๆ แนว ๆ พี่เลี้ยงผมบอกตั้งแต่วันสัมภาษณ์แล้วครับ ดูคนอื่นเค้าแต่งตัวกันเหมือนไปเดินห้างซะด้วยซ้ำ เด็กญี่ปุ่นเปิดแลบทอปจัดการเรื่องงานจนผมเริ่มเคลิ้มจะหลับ ไทก็ปิดและเข้ามานอนกอดผม
“ฝันดีครับ..ฝันถึงไทนะ” อมยิ้มตอบแล้วหันไปกอดคืนบ้าง หลับไปเพราะมือที่ลูบหลังกล่อมเบา ๆ สบายที่สุดในโลกอ่ะ555+
เช้าวันนี้ผมตื่นตั้งแต่ตีห้าครับ ใส่บาตรเอาฤกษ์เอาชัยในวันชี้ชะตา เด็กญี่ปุ่นขับรถมาส่งถึงบันไดหน้าบริษัท ยามกับพนักงานที่นั่นหันมามองเป็นตาเดียวเลยครับ ไม่เคยเห็น S-Class รึไงวะ?
“เย็น ๆ ไทมารับนะครับ” พยักหน้ารับคำและรีบลงจากรถ หยิบโทรศัพท์ออกมากดหาพี่ปุ๊กลุ๊ก พี่เลี้ยงผมเองครับ เป็นทั้งพี่รหัสและคนแนะนำงานนี้ให้
“ถึงแล้วครับเจ๊ ผมขึ้นไปได้เลยป่าว?” ผมขึ้นลิฟท์ไปตามชั้นที่เจ๊บอก พอเจอเจ๊แกก็พาไปหาหัวหน้าผม ชื่อพี่เอ้ครับ พี่เค้าเป็นเพศที่สร้างสีสันให้โลก มันก็เลย..
“นี่ลูกน้องที่พี่ไหมส่งมาให้ชั้นเหรออวบ..จริงน่ะเหรอ?..” พี่เอ้หันไปซุบซิบเสียงดังกับพี่ปุ๊ก ผมยกมือไหว้แกแกก็รีบจับมือที่กระพุ่มไหว้ของผมทันที ดึงมือหลบไม่ทันด้วยครับ
“โอยยย ชั้นจะเป็นลมคาอกน้องเค้าอยู่แล้วอีอวบ ขอบคุณพระเจ้าที่สร้างพรสวรรค์ทางการออกแบบให้ชั้น อาฮ์..ไปค่ะ ชื่อน้องพิใช่มั้ยคะ? พี่ชื่อเอ็มม่าค่ะ พี่จะพาไปแนะนำให้ทั่วทั้งแผนกเรานะคะ อร้างงงงงง หล่อกระชากติ่งที่สุด!” หันไปมองพี่ปุ๊กขอความช่วยเหลือ พี่รหัสผมก็เอาแต่ควักผ้าเช็ดหน้าออกมาโบกส่งให้ผม เอาวะ..ขำ ๆ ไปก็หมดวันละ พี่เอ้ก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรครับ แกเป็นคนเก่ง เวลางานแกเป็นอีกคนไปเลยครับ สอนงานให้ผมเยอะแยะ ผมจบเกี่ยวกับการออกแบบคอมพิวเตอร์กราฟฟิกครับ ชอบก็เลยเรียน จบมาพี่รหัสก็แนะนำที่นี่ให้ ผมมาแบบไม่หวังอะไร..ได้ก็ดีใจครับ ไทมารับผมตอนเย็นก็ถามว่าเป็นไง..
“เมพขิงระดับผม แค่แตะคอมงานก็ออกมาเพอร์เฟคเสนอลูกค้าผ่านฉลุยเหอะ” เด็กญี่ปุ่นอมยิ้มแล้วพยักหน้าเห็นด้วย ขำกันก๊ากก่อนผมจะบอกเรื่องจริงที่ไทต้องรู้..
“ผมเหนื่อยมากเลยไท ที่ผมเรียนมามันเป็นแค่พื้นฐานสำหรับงานพวกนี้เท่านั้น..ผมต้องเรียนรู้ทุกอย่างใหม่หมด แต่ผมสนุกนะ..ผมชอบงานนี้ครับ” เด็กญี่ปุ่นพยักหน้าเข้าใจและดึงมือผมมากุมก่อนจะหอมส่งกำลังใจให้ผมมีแรงสู้ในวันถัดไป ผมสะบักสะบอมกลับมาทุกวันครับ เด็กญี่ปุ่นก็คอยเสริมสร้างกำลังใจให้ผมไม่ขาด..
“พิวันนี้มีลูกค้าจากโรงแรม...มาติดต่อให้ทำโบรชัวร์และออกแบบเว็ปให้ใหม่น่ะ โรงแรมใหญ่ด้วยนะ เห็นว่าจะมาตีตลาดต่างชาติน่ะ นายสั่งให้แผนกเราเต็มที่เลย” พยักหน้ารับคำและรับงานในส่วนที่ผมต้องทำมาปั้นเต็มที่ เสร็จก็ส่งให้พี่เอ้เอาไปจัดการต่อ นังเก็บงานที่ยังค้างอยู่พี่เอ้ก็กรี้ดขึ้นมา
“กรี้ดดดดด เอ็มม่าแทบจะถลาไปซบอก! หล่อ รวย เนี้ยบ เพอร์เฟคชั่นที่สุด!” ขมวดคิ้วหันไปตามทิศที่พี่เอ้เสียจริต นั่นมัน..
“ตั้งใจทำงานรึเปล่า? ช่วยออกแบบเว็ปโรงแรมเราให้ไทหน่อยนะครับ เที่ยงแล้ว..ไปกินข้าวกัน ขอยืมตัวไปทานข้าวนะครับ เดี๋ยวพามาส่ง” ยืนเอ๋อแดกมองเด็กญี่ปุ่นที่เอาแต่พูดไม่หยุด ขาก้าวตามเด็กญี่ปุ่นมาที่รถ ถึงได้อ้าปากพูดออกมาเป็นคำได้
“อะไรไท? ทำไมไม่เห็นบอกก่อนอ่ะ? แล้วทำไมต้องเป็นบริ..” เด็กญี่ปุ่นหันมายิ้มแล้วเอ่ยขัดเสียงนิ่ง
“ทำให้เราไม่ได้เหรอครับ ผมอยากให้พิเริ่มทำงานชิ้นแรกของพิให้เราก็เท่านั้น..กินอะไรดีครับ แนะนำหน่อยสิ เจ้าถิ่นไม่ใช่เหรอ?” ถอนหายใจยาวยอมแพ้ก่อนจะพาเข้าร้านที่ดูดีหน่อย ไทไม่ได้อยู่กับผมจนเย็นครับ กินข้าวเที่ยงด้วยกันก็กลับ เย็นก็ส่งการ์ดให้มารับผม
จากงานชิ้นแรกที่ทำให้โรงแรมของเรา ชิ้นต่อมาคุณอาทิตย์ก็เจาะจงกับบริษัทแม่ให้ผมเป็นคนทำงานของเครือมุราคาวะทุกชิ้น นานเข้าผมก็หมดกำลังจะสู้กับไทครับ ออกจากงานมานั่งทำในส่วนของการออกแบบให้เครือมุราคาวะทั้งหมด มีลูกน้องอีกร่วมร้อยชีวิตกับบริษัทเล็ก ๆ ที่ตั้งขึ้นทีหลัง
นายน้อยของตระกูลก็ไม่เคยจะทอดทิ้งผม ต้องมาให้กำลังใจทุกวัน เรย์จิซังก็วนเวียนแกล้งผมอยู่ตลอดเหมือนกันครับ..จิตพอกันทั้งพี่ทั้งน้องอ่ะ!
นอนกอดมองพระจันทร์ดวงเดียวกัน พระจันทร์ดวงเดิมที่ใช้เป็นยานอนหลับให้ผมกับไทได้หลับฝันดีทุกคืน..
“ผมรักพิ” ฟังทั้งชีวิตก็ไม่เบื่อครับ -///-
“อืม..เหมือนกัน” เบี่ยงหน้าไปรับจูบหวานส่งเข้านอน สัมผัสอ่อนหวานจากเด็กญี่ปุ่น..กี่ปีก็ไม่เคยเปลี่ยน
เอาไว้เจอกันใหม่นะครับ..ไทชวนผมให้เข้าไปวิ่งเล่นในฝันของไทแล้วอ่ะ
ฝันดีครับทุกคน..
...................................................
แถม
.
.
“ตั้งแต่เมื่อไหร่..พี่เรย์” ไทโยเอ่ยปากถามพี่ชายสายเลือดเดียวกันถึงความรู้สึกลึกลับที่พี่ชายพยายามซ่อนไว้ ซ่อนไม่ให้ล่วงรู้ว่า..กำลังตกหลุมรักแฟนตัวเอง ฝ่ายพี่ชายที่ถูกถามกลับนิ่งเงียบไม่มีคำตอบให้น้องชาย เดินนำพี่ชายขึ้นมาที่ห้องนอนแฟนและเอ่ยถามอีกครั้ง
“ตั้งแต่เมื่อไหร่? พี่เรย์ชอบพิตั้งแต่เมื่อไหร่?” คำพูดขวานผ่าซากของน้องชายทำให้เรย์จิถอนหายใจยอมแพ้
“ไม่รู้ พี่ยังไม่รู้เลยว่ามันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้ว..ไทรู้ได้ไง?” ไทโยแค่นหัวเราะ ฝากปลาย่างไว้กับแมวชัด ๆ ฟังจากที่แฟนเล่า จากพฤติกรรมบางอย่างของพี่ชายแล้วเอามาผูกโยงกันดู สมมุติฐานมันออกมาเป็นความชอบชัด ๆ พี่ชายตัวเองตกหลุมรักพิเข้าชัด ๆ ส่วนพิ..อาจจะหวั่นไหวไปบ้าง แต่ความรักที่ตัวไทโยมีให้มันก็หนักพอจะทำให้พิไม่เขว
“ใช้เวลาเท่าไหร่? พี่เรย์ถึงจะตัดใจได้ขาด!” สายตาดุดันและเอาเรื่องของไทโยทำให้พี่ชายกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ นั่งนิ่งเงียบจนความมืดโรยตัวปกคลุมทุกอย่าง ประตูของห้องน้ำเปิดออกพร้อมตัวเปียก ๆ ของแฟนน้องชายสะกดสายตาคนทั้งคู่ให้หันมองเป็นตาเดียว พิรุณดูจะตกใจไม่น้อยที่เห็นพี่น้องนั่งเงียบอยู่ในห้องโดยไม่เปิดไฟ ทันทีที่สวิตช์ไฟในห้องถูกเปิดใช้งาน ความสว่างก็ทำให้เรย์จิ..ตาสว่างได้ซักที
ถอนหายใจและก้มหน้า หลับตานิ่ง ทบทวนทุกอย่างที่ผ่านมาตลอดระยะเวลาที่ครอบครัวฝากฝังให้ดูแลและตามแฟนน้องชาย พูดง่าย ๆ ก็ ‘เฝ้า’ ให้ไทโยนั่นเอง ตลอดเวลาที่น้องชายกับแฟนต้องห่างกัน เรย์จิร่วมรับรู้ความรู้สึกทรมานต่าง ๆ ของทั้งคู่ ‘ความรู้สึกผูกพัน มันคงจะก่อตัวขึ้นมาเงียบ ๆ ในใจล่ะมั้ง? ยังไงซะ..พิรุณก็เป็นของของน้อง เค้าทั้งคู่เป็นของกันและกันมาตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว จะทำให้มันยุ่งยากขึ้นทำไมล่ะเรย์จิ?’
คิดได้ดังนั้นก็เงยหน้า และลืมตาขึ้นมาสบตาน้องชายนิ่ง กระซิบบอกให้รับรู้กันเพียงสองคน
“ขอเวลาหน่อย ตามดูแลมาตั้ง 5 ปี จะให้ตัดปุบปับมันทำไม่ได้หรอก..” หันไปมองพิรุณที่แต่งตัวอยู่หน้ากระจกก็ถอนหายใจอีกครั้ง..
“พี่ตัดใจแน่ไทโย แต่ระยะเวลาน่ะ..นานซักหน่อยว่ะ” น้องชายพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะออกจากห้องไปเรย์จิก็ทิ้งท้ายให้นิ่งอึ้งอีกประโยค
“ถ้าจะให้ตัดใจก็อย่าพาไปห่างหูห่างตา หรือหวงให้มากนัก กูไม่เหมือนคนอื่น..มึงก็รู้” มองตามแผ่นหลังพี่ชาย ไทโยถอนหายใจยาว
“ต้องรับศึกหนักจากคนใกล้ตัวเหรอเนี่ย? เฮ้อออออ” หันไปมองแฟนตัวเองที่ยืนยิ้มให้ อย่างน้อย..กลับมาอยู่ด้วยกันแบบนี้แล้ว พิรุณก็ต้องรักต้องหลงไทโยจนไม่มีเวลาจะสนใจใครอยู่แล้ว..
แล้วจะกลัวอะไรอีกล่ะไทโยซัง?
..............................
เอามาส่งให้ก่อนจะหายหัวไปในวันหยุดนี้ค่ะ แต่ยังคงเหมือนเดิมนะคะ อีก 7 วัน จิจะเอาตอนพิเศษของคู่น้องวินพี่ต้าร์มาเสริฟ
รบกวนดูคำผิดให้ด้วยนะคะ พิมพ์เสร็จก็ลงเลย(ตลอดดดดดด)
เม้นท์เค้าค่อยตอบวันจันทร์น๊า..เค้ายังไม่ได้เปลี่ยนเม้าส์อ่า
กอดทุกคนนะคะ..คิดถึงมาก ๆ ค่ะ ดูแลสุขภาพนะคะ
:กอด1: :pig4:
ปล.สีเขียวเป็นบรรยายภาพรวมค่ะ สีน้ำเงินเป็นส่วนของไทโยบรรยาย สีดำของน้องพิค่ะ..จุ๊บุๆๆๆๆ
-
:z13:
ไม่คั่นแล้วใช่ป่าวคะ?
กอดคุณจิๆๆๆ คิดถึงๆ +1 เรียบร้อยจ้าา ไปอ่านต่อก่อนเน้อ
------ Edit*
งื้อออ ก็ว่าอยู่ว่าทำไมเรย์จิซังชอบมานัวๆแปลกๆ ชอบน้องพิจริงๆด้วย
แต่ต้องอยู่ใกล้ๆตั้ง 5 ปีอะเนอะ จะเผลอใจก็ไม่น่าแปลก (ว่าแต่คุณพี่เค้าไม่สนใจเด็กเอ๊าะๆแบบน้องอินมั่งเหรอคะ? :laugh:)
ตอนที่คุยโทรศัพท์กันทำเอาน้ำตาซึม โฮ่~
ได้คุยกันแค่ 24 จาก 21900 ชั่วโมง .. เทียบสัดส่วนกันแล้วอยากจะร้องไห้อะค่ะ
เพราะงั้นไม่แปลกใจเลยที่อ่านๆไปแล้วจะเจอว่าพิเหมือนกลัวว่าไทจะหนีไปอีก TT
ว่าแต่ว่า .. หูยย ไทโยกลับมานี่อย่างหล่อเลยเนอะ (ขนาดไม่มีรูปให้จิ้นนะเนี่ย 555)
แอบขำตอนที่จะโทรไปบอกแม่เพราะตาให้จับทัพพีใส่บาตรพร้อมน้องพิด้วย ฮ่าาา
สรุปว่าสุดท้ายคือน้องพิก็ไม่ได้ทำงานบริษัทนั้นสินะคะ โถ...
น่ารักจังเลย อ่านไปก็อยากได้แฟนเหมือนพิกะไทจังค่ะ แต่ก็ไม่รู้จะหาจากไหน (ถึงหาได้ก็กลัวเค้าจะไม่เอานี่สิ - -")
ยิ่งอ่านก็ยิ่งไม่อยากให้จบแฮะ 555 รออ่านตอนพิเศษของคู่น้องวินนะคะ
เค้าได้อยู่ด้วยกันแระคนอ่านก็สุขใจ อิอิ ขอบคุณนะคะคุณจิ สู้ๆค่าาา
(เม้าส์เราก็ใกล้เดี้ยงแล้วอะค่ะ แต่จะซื้อใหม่แบบดีๆแพงๆก็ไม่ไหว เลยทนๆใช้ไปก่อน 555)
:กอด1:
-
:o8: :-[ :impress2:
ได้อ่านตอนพิเศษแล้วทั้ง :m15:ทั้ง :กอด1:
แม้ก็พิเขาน่ารัก ใครจะมารักก็ไม่แปลก เฝ้าดูแลมาตั้งห้าปี
ไม่รู้สึกหวั่นไหวได้ไง
ขนาดเราเฝ้าดูแค่เป็นเดือนๆยังหลงพิหัวปักหัวปำ
:จุ๊บๆ:
-
:กอด1: :กอด1: จิจ๋า น่ารักที่สุดเลยอ่ะ
ตอนแรกๆเนี่ยเศร้าเหงา จนจะร้องไห้แทนไทโยอยู่แล้ว
แต่หลังจากนั้นเนี่ยสิ หวานมากกกกกกกกกกก
สมกับการรอคอยเลย น่ารักทั้งคู่เลยอ่ะ
แต่ดูเหมือนว่าความน่ารักของพิจะไปเข้าตาพี่เรย์ด้วย
ก็น่ะ เค้าดูแลมาทั้ง 5 ปี เป็นใครก็ต้องผูกพัน
งานนี้ไม่มีพี่น้องหักเหลี่ยมโหด
แต่ก็อยากให้พี่เรย์ตัดใจได้เร็วๆอ่ะ หาคู่ให้พี่เรย์เลยดีไหม
-
กรี๊ดดด คิดถึงไทโยซัง ในที่สุดก็ได้มาอยู่กะน้องพิแล้ว เย้ :monkeysad:
ซาบซึ้งมั่กๆ เอาตอนพิเศษ ไทโยกะพิมาอีกนะคะ คุณจิ เราชอบ อิอิ
ทางที่ดี หาคู่ในพี่เรย์ด้วยก็ดีนะคะ เห็นแล้วสงสารอ่ะ o18 o18
จะรอคู่วิน*ต้า นะคะ :z2: :z2:
คิดถึงคุณจิจ้า :กอด1: :กอด1:
-
ว่าแล้วพี่เรเนี่ย ต้องชอบพิแน่ๆ 555556
-
:กอด1: ตอนนี้ยาวจับจิต และหวานจับใจเลยค่ะ
ขอบคุณคุณจิมากนะคะที่มาต่อให้ซะยาวจนคนอ่านสุขใจ ถึงแม้อ่านไปช่วงแรกจะน้ำตาซึมค่ะ โดยเฉพาะช่วงวันเกิด แต่พอทั้งคู่ได้เจอกัน คนอ่านก็ยิ้มออก คราวนี้อ่านไปยิ้มไปจนปวดแก้มแล้วค่ะ ดีใจแทนน้องพิและไทที่ผ่านกับบททดสอบมาได้ด้วยดี
อยากกอดตาด้วยค่ะ ที่ตอนแรกแอบเคืองนิดหน่อย แต่ก็พยายามเข้าใจนะคะ พิเป็นหลานคนเดียว ตาก็คงหวังอยากให้หลานมีครอบครัวที่ปกติและอบอุ่น แต่พอไม่ใช่ เพื่อให้แน่ใจว่าอนาคตหลานต้องได้อยู่กับคนที่รักหลานจริง ตาก็เลยต้องพิสูจน์ว่ารักที่ไทมีให้พิเป็นรักจริงแม้เวลาและระยะทางก็ไม่อาจขวางกั้น แล้วไทก็ไม่ทำให้ตาผิดหวังซะด้วย มั่นคงและซื่อสัตย์ต่อคำสัญญา ตาจึงยอมรับได้
แล้วก็ที่แอบตงิดว่าพี่เรย์หลงรักน้องสะใภ้ก็จริงซะด้วย ก็อย่างว่าเนอะ พิน่ารักนี่ใครอยู่ใกล้ก็หลงรัก พี่เรย์จะพลาดได้ยังไง ดีนะที่ยังบอกไทว่าจะตัดใจ ไม่งั้นไทอาจเจอคู่แข่งที่น่ากลัวแน่ (แต่ดูท่าจะตัดใจยากนะ เพราะขนาดพิทำงานหลายปี ก็ยังมาตามกวนพิอยู่นี่)
ว่าแล้วคุณจิไม่ช่วยหาคู่ให้พี่เรย์หน่อยเหรอคะ จะได้ตัดใจจากพิเร็วๆ (เพื่อนก้องดีไหมคะ ว่างอยู่ไม่ใช่เหรอ อิอิ)
:pig4: ขอบคุณคุณจิอีกครั้งนะคะ ที่พาไทกับพิมาเจอคนอ่านอีก (แต่จะบอกว่ายังไม่หายคิดถึง อยากเจออีกบ่อยๆ จะเป็นการโลภมากไปไหมคะ แต่อยากเห็นคู่นี้หวานกันอีก หวานกันทีไรคนอ่านยิ้มอารมณ์ดีทุกที)
จะรออ่านคู่น้องวินกับพี่ตาร์นะคะ
ปล. เม้นนี้เป็นเม้นที่ยาวที่สุดตั้งแต่เคยลงมาเลยค่ะ เรื่องยาว ก็เลยขอเม้นยาวค่ะ (แต่ไม่ได้สาระ 555)
หวังว่าน้ำบ้านคุณจิคงลดแล้วนะคะ
-
เอาล่ะ ตามเก็บมาหื้อคุณจิตามคำขอก่อนเลยค่ะ
รับไปโลดดดดดดดดด
...........................................................
ผ่านเครื่องมือสื่อสารกล่อมให้เข้าสู่นิราไปพร้อมกัน (นิทรา)
สายจริงจังบวกกับคำพูดตรงแบบขวานผ่าซาก (สายตาจริงจัง)
กอดเสื้อตัวเดิมแน่นและเดินไปทั่ห้อง (ไปทั่ว)
หยิบกระดาษโน้ตที่วางเกลื่อน (กระดาษโน้ต)
ท้าวคางลงบนโต๊ะ บอกแล้วว่าโต๊ะมันแคบ (เท้าคางค่ะ)
มือที่เคยท้าวคางย้ายมาโอบรอบคอ (เท้าคางจริงๆนะเออ)
บอกแม่กับป๊าให้รูเรื่องงานของผม (รู้ บร้าๆๆๆคุณจิอ้ะ รูไรก็มิรู้ว)
โรงแรมกับโรงพยายบาลก็ยกให้เด็กญี่ปุ่นดูแลต่อด้วย (โรงพยาบาล)
ทันทีที่ข้อไมแกร่งของเด็กญี่ปุ่น (ข้อมือ >//////<)
เด็กญี่ปุ่นเปิดแล็ปทอบจัดการ (แล็ปท้อป ยังไงมิรู้ว แต่ว่าที่ top ก็น่าจะ ป นะคะคุณจิ มั้ย?)
เช้าวันนี้ผมตืนตั้งแต่ตีห้าครับ (ตื่น)
นังเก็บงานที่ยังค้างอยู่พี่เอ้ก็กรี้ดขึ้นมา (นั่ง กรี๊ด)
และ..........ใช่จริงๆด้วย กะแล้วว่าพี่เรย์ต้องหลงเสน่ห์น้องพิ(ของพี่)
ก็นะ ตามดูมาห้าปี อีกฝ่ายก็สนิทใจด้วยเพราะถือเป็นพี่แฟน ทั้งด้านสุขด้านเศร้า ด้านเหงาหงอยอ่อนแอก็เห็นทั้งหมด รับรู้ทั้งหมด
ถ้าใจไม่แกว่งก็เกินคนแระนิพี่เรย์นิ
(น้องอินไงคะ รายนั้นยังว่างน้าาาาาาาาาาาา ว่าแต่ สายพันธุ์ดีขนาดนี้ ไปตกหลุมรักอีกสักครั้งกับคนที่ผลิตเรย์จิน้อยได้ก็น่าจะดีนะคะ ให้โยทจังได้เลี้ยงน้องบ้างไรบ้าง กร้ากกกกกกกกส์)
เอ่อ........ในที่สุดก็เปิดบริษัทให้สะใภ้เล็กมุราคาวะซะ กร้ากกกกกกกกกกกกส์
ตัดไฟแต่ต้นลมเหรอคะไทโยซัง กลัวแฟนถูกเจ้เอมม่าจับกินเรอะ?
ว่าแล้วก็อยากเห็นน้องอินตอนโตเต็มวัย โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล.คุณจิลองทวนตรงที่ไทโยซังบอกน้องพิเรื่องที่คุณตาให้จับทัพพีก่อนหลังอีกทีสิคะ มันน่าจะแปลตรงกันข้ามกับที่น้องพิคิดนะ คือคนจับก่อน มือต้องอยู่ล่างคนกุมทับสิ เพราะงั้นคนที่จับก่อนก็ต้องกลัวต้องเกรงคนกุมทับนะคะ
-
ทำไมเค้าชอบพี่เรย์อ่ะ ดูกวน ๆ ร้ายเล็ก ๆ แอบมีใส่ไฟให้คนเขาผิดใจด้วย
รึหวังทำตัวเป็นตาอยู่ กะเสียบหรือเปล่า เวลาพิอยู่กับไทมันว๊านหวาน
แต่ตอนพิอยู่กับพี่เรย์มันดูมีหลากหลายอารมณ์ดี มีเหวี่ยงด้วย
เอ หรืออาจจะชอบเพราะน้องจิบอกว่าหน้าเหมือนไทด้วยหว่า
+1
-
ไรเตอร์ช่วยหาแฟนให้เรย์จิสักคนจะได้ไหม
นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พลีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส :m15:
-
กริ้ดดดด คิดถึงน้องพิกับไทโยที่สุดเลยยยยยยยย
อยากอ่านตอนพิิเศษมาก เพ้อมาหลายวันแล้วอะเราอะ
ีดีใจมากที่มีให้อ่าน ขอบคุณมาก ๆ เลยค่า
ส่วนพี่เรย์กะแล้วต้องคิดอะไรกับพิแน่ ชริ ๆ
น้องพิน่ารักก็งี้แหละ 55 แต่พิเป็นของไทคนเดียวนะ หุหุ
อยากอ่านตอนพิเศษของพิกับไทหลาย ๆ ตอนจังเลย กระซิก ๆ อ้อนไรเตอร์ 55
-
ตอนพิเศษษษษษษษษาา
อยากร้องให้ลั่นโลก ขอบคุณมากค่ะซาบซึ้งกับตอนนี้แบบสุดๆ
เริ่มด้วยโทรศัพท์ยี่สิบสี่ชม. ทำให้อยากร้องไห้
ไม่รู้ว่าถ้าเป็นตัวเองจะทนไหวมั้ย คิดเหมือนพิว่า จะโกงทุกวิถีทางเลย
เพราะไม่คิดว่าตัวเองจะทนไหว อยากเจอหน้า (คงวางแผนตลอดเวลาแน่ๆ)
พี่ิเรย์น่าสงสาร ก็คงตกหลุมไปมากอยู่ บทจะรักมันห้ามไม่ได้หรอก
จะตัดใจก็ยิ่งน่าสงสาร ของของน้อง
การรักษาอาการอกหักที่เร็วที่สุด รีบมีแฟนใหม่นะคะพี่เรย์
แต่ห้ามวอแวกับน้องอิน..เค้าหวง (กร๊ากกกกกกกกกกก)
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
-
:กอด1: :กอด1: :z2:
-
ของพี่เรย์นี่ต้องกล่าวคำฮิตก่อนเลย "กรุว่าแล้ว!" :laugh:
อ่านไปๆมาๆ เริ่มรู้สึกพี่เรย์เกินเลยมากกว่าคำว่าพี่ชายแฟนตงิดๆ
และมันก็ใช่จริงๆ ใกล้ชิดเลยเกิดรัก :o8:
น้องพิเกาหลีเสน่ห์แรงเกินห้ามจิตหยุดใจซะจริงๆ :-[
อย่างงี้ไทโยถึงไปไหนไม่รอด แถมห่วง หวง หึง ได้ทุกนาที24ชั่วโมง :impress2:
น่ารักจริงๆน้องพิกุลกับไทโยโย่ซัง :laugh:
กอดคุณจิแน่นๆสักหนึ่งทีเจ้าค่ะ :man1:
-
ช่วงต้นอ่านแล้วซึ้ง น้ำตาไหลพรากๆ พิกับไทรักกันมั่นคงมากเลยอ๊า :monkeysad:
ถ้าเป็นคนอื่นเวลา 5 ปีอาจทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป แต่สองคนนี้ก็ยังรักกัน ฮือออ ซึ้งใจที่ซู๊ดดด :man1:
แต่ของแถมเรื่องพี่เรย์นี่เป๊ะเลย ว่าแล้วแอบตงิดๆ แต่พิน่ารักอย่างนี้ เป็นใครได้มาอยู่ใกล้ๆตั้ง 5 ปีไม่รู้สึกหวั่นไหวก็ตายด้านเกินไปแล้วล่ะ
ยังไงพิกับไทก็เกิดมาเป็นคู่กันอยู่แล้ว ไม่มีวันพรากจากกันอีกแล้วล่ะเนอะ :กอด1:
+1 ขอบคุณค่ะพี่จิ รออ่านอีกคู่นะ งุงิ
-
ว้าวววววว ขอบคุณมากค่ะคุณจิ :กอด1:ไม่ค้างคาแล้ว เรย์จิซัง แอบรักพิ น่าสงสารเน๊อะ
ดูแลมาตั้ง 5 ปี มีแอบตอดเล็ก ตอดน้อย ตลอดทำพิ หวั่นไหวบ่อยๆ อีกตะหาก ดีว่าพิรักไทไม่เปลี่ยน
ไม่งั้นไทโย ช้ำหนักแน่ๆ สุดท้ายยังแฮปปี้กันอยู่ หวานได้ทุกวัน น่ารักมากไทโยซัง :-[
ขนาดที่ทำงาน ยังแผ่ความหวานโชว์ ซ๊ะอย่างงั้น ตาร้อนกันเป็นแถบๆ เลยมั้ยคะ
ตอนใหม่จะเป็น คู่ของเพื่อนๆ น้องพิ แล้ว รอติดตามค่ะ
มีหลายคนอยากให้เรย์จิซังมีคู่ เค้าก็อยากนะ ไม่งั้นเรย์จิซังก็เป็น มดแดงแฝงพวงมะม่วง อยู่หน่ะสิ
ถึงพิ จะรักไทโยมาก แต่ก็ไม่อยากให้ไทโยซัง ไม่สบายใจ เพราะมัวระแวงคนใกล้ชิด :เฮ้อ:
บ่นมายาวเหยียด ก็เพราะรักหรอกนะ อิอิ :กอด1:
-
อ่านตอนคุยโทรศัพท์แอบน้ำตาซึมเล็กน้อย ทนได้ยังไง
เวลา ระยะทาง ไม่ทำให้ทั้งคู่เปลี่ยนแปลง รักมั่นคงมาก...ซึ้ง
ไทโยน่ารักมากๆอิจฉาน้องพิ
แอบสงสารพี่เรย์เหมือนกันดูแลมา5ปี น้องพิน่ารักขนาดนั้นมันก็ต้องมีหวั่นไหวกันบ้างล่ะ
ขอบคุณค่ะคุณจิตอนพิเศษยาวมาก :กอด1:
+1
-
ในที่สุดพิกับไทก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกันซะที
ต้องอยู่ห่างกันตั้ง 5 ปี มันนานจริงๆ นะ
แอบสงสารเรย์มาหลงรักคนรักของน้องชาย
ผลที่ออกมายังงั้นมันก็ต้องอกหักอยู่แล้ว :monkeysad:
-
กะแล้วววววว เรย์จิต้องชอบพิแน่ ๆ เลย
-
เม้นต์สองตอนเลยค่ะ
อ่านแล้วเศร้าตามไปด้วยเลยตอนแรก สงสารทั้งพิ ไทและก็ตาค่ะ แต่อยากบอกว่าห้าปีถึงจะนานแต่มันก็คุ้มค่านะค่ะ
ทำใหตายอมรับและก็พิสูจน์กันและกันด้วย
มองหาเนื้อคู่ให้พี่เรย์ด้วยสิค้า
:กอด1: :กอด1:
-
แต่อย่างน้อยพิกับไทโย ก็พิสูจน์ให้เห็น
ว่า วลี "รักแท้แพ้ใกล้ชิด" กับ "รักแท้แพ้ระยะทาง" ใช้ไม่ได้นะจะบอกให้ o13
-
เวลาไม่ได้ทำให้พิกับไทรักกันน้อยลงมีแต่จะเพิ่มมากขึ้น :m1: :m3:
เวลาเปลี่ยนใจคนเปลี่ยนใช้กับพิกับไทไม่ได้
:o12:กรี๊ดดดดดดดดดสงสารพี่เรย์ตามรับตามส่งตามดูแลมา5ปีเจ้าของเขามาทวงคืน
:เฮ้อ:กว่าพี่เรย์จะตัดใจจากพิได้คงอีกนานหลงรักแฟนของน้องชายตัวเอง
พีเรย์คงจะช้ำใจมากจะเผยความรู้ก็ไม่ได้จะแย่งจากน้องก็ไม่ได้ :o12:
จิเค้าสงสารพี่เรย์ช่วยหาคู่ให้พี่เรย์ด้วยนะ
จิจะมีนิยายเรื่องใหม่มาลงอีกมั้ย
ชอบนิยายของจิมากอยากให้มีเรื่องใหม่มาลงอีก o13
-
ชอบตอนนี้มากๆๆๆๆๆๆ ได้รับรู้อารมณ์ ความรู้สึกของตัวละครทุกตัว สงสารเรย์จัง มันคงทั้งเจ็บทั้งเศร้า แต่ไทก็ยังเป็นไทเหมือนเดิมเนอะ ฉลาดเป็นกรดเลย อย่างนี้พิหนีไปไหนไม่ได้แน่นอน
น้ำลดไวๆนะครับจิ
-
ดีใจจังที่ไทและพิสมหวัง
แต่สงสารพี่เรย์ค่ะ
เป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงมาตั้ง 5 ปี :sad11:
-
...หัวใจที่เคยแหว่งเพราะความห่างกัดกิน เว้าไม่เป็นรูปเพราะความคิดถึงบั่นทอน....
ชอบประโยคนี้มากเลย เห็นภาพ
ขอตอนพิเศษอีกนะ
+1 ขอบคุณสำหรับตอนจบ happy ending
-
ตอนพิเศษของตะเอง
เหงา
เศร้า
ดีใจ น้ำตาปริ่ม
ยิ้มม
หัวเราะ
หลายอย่างเลยตะัเอง
^ ^ และที่สำคัญ......
ว๊ายยยยยยยย
หลงรักพี่เรย์จิ 555+
แบบเสียดายยย เนอะ
ไทพิ ก้อดีัอยู่แล้วไง
แต่ก้อนะ เรย์จิก้อน่าเสียดาย กร๊ากกกก
หาคู่ให้เรย์จิ ได้มั้ยตะเอง เค้าสงสารมา่กกกกก
จะมีเรื่องใหม่มั้ยตะเอง
เค้าแอบหวังเล็กๆ ว่า ถ้าไม่มีตอนพิเศษเรย์
เรย์อาจเป็นพระเอกเรื่องต่อไปของตะเอง
ชอบบุคลิคแบบเรย์จิมากมาย
รอตะเองนะ สู้ๆ ค่ะ
-
อิ่มใจ อ่านตอนนี้มันรู้สึกแบบนี้จริงๆนะคุณจิ
เราคงบ้าเหมือนพิอ่ะ เพราะเราก็หยุดยิ้มไม่ได้จริงๆ
แอบสงสัยตั้งกะตอนที่แล้วล่ะว่าอีพี่เรย์คิดไรกะแฟนน้องตัวเองป่าว
:กอด1:ต้องกอดคุณจิกี่ครั้งถึงจะบอกได้ว่าเรารักเรื่องนี้มากแค่ไหน
เขิลเนอะ :m13:
-
บ้านนี้สามคนพี่น้องหลงรักพิ สมกับเป็นพี่น้องกันจริง ตอนจบน่ารัก อบอุ่นมากเลย
-
อร๊ายยยยยยยยยยอ่านไปยิ้มไป
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดคุณจิ แน่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เพิ่งจะเคยได้อ่านครั้งแรก
น่ารักมากกกกก
สนุกจริงๆๆๆๆ
ตกใจตอนตารู้เรื่องแต่ตาคงไม่อยากให้เกิดเหมือนที่เกิดกับโยอ่าเนอะ
ดีแล้วละ
แต่ตอนรอกัน5ปีสุดๆๆๆทรมานน่าดุ
สนุกจริงๆๆ
เรื่องนี้มีแต่คนรักพิเนอะ 555+++
-
เป็นตอนพิเศษที่น่ารัก อบอุ่น สมกับการรอคอยมากๆ
ในที่สุดไทโยกับน้องพิก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกันตลอดไป :กอด1:
แต่แอบสงสารพี่เรย์นิดนึง มาหลงรักน้องพิซะงั้น
แต่ไม่ได้หรอกนะพี่เรย์ น้องพิต้องคู่กับไทโยซังเท่านั้น ^^
เค้ารอกันมาตั้ง 5 ปี คุณจิหาคู่ให้พี่เรย์ดีมั๊ย อิอิ
+ขอบคุณคุณจิค่า :L2:
-
ตายละ
ที่แท้เรย์ก็แอบชอบพินี่เองง
น่าสงสาร ร
:monkeysad:
-
ตอนนี้มายาวแบบจุใจมากเลยค่ะ
อ่านไปก็สงสารเด็กญี่ปุ่นกับพิมากเลย น้ำตาจะไหล :monkeysad:
ตอนที่คุยโทรศัพท์กันอ่ะ ทั้งสงสารทั้งซึ้งทั้งเศร้า
แต่สุดท้ายก็ยังรอกันและกัน และก็ได้กลับมาเจอกัน จะไม่ห่างกันอีกแล้วใช่ไหม
เค้าใจจะขาดแทนเลย คราวนี้เด็กญี่ปุ่นคงไม่ปล่อยให้พิห่างตัวเลยหละซิ
แอบสงสารพี่เรย์อ่ะ คุณจิหาคู่ให้พี่เรย์หน่อยสิค่ะ รักมาทั้ง 5 ปี จะให้ตัดใจกันง่ายๆก็คงไม่ได้หละนะ
พี่เรย์สู้ๆนะคะ ตัดใจให้ได้ ท่องไว้ ของน้อง ของน้อง
เลิฟเรื่องนี้มากเลยค่ะ :L2: :กอด1:
-
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากอ่านภาคต่อ แบบ "ศึกหนักจากคนใกล้ตัว" <<<<<< เนี่ย! :o9:
เปิดภาคต่อได้เลยนะคะ!!!! o11 (ฝันกลางวัน... ก็เค้าไม่อยากให้จบอ่ะตะเอง )
อ่านแล้วเเอบปลื้มเรย์จิซังนะคะเนี่ย ดูไม่เป็นเฟอร์เฟคชั่นนิสต์อย่างไทโยดี หึหึหึ
ไม่ว่าจะอ่านกี่ทีๆก็ยังรักคู่นี้ไม่เปลี่ยนเลยค่ะ อ๊าห์ ซาบซึ้งในความโรแมนติกจริงๆ o7 (ชอบอะไรแบบนี้ที่สุดเลยยย)
-
สนุกที่สุดเลยๆๆ
ชอบมากๆๆ
อยากอ่านตอนพิเศาจังเลย
-
ชอบเรื่องนี้มากๆๆ
ตอนนี้เเรกๆอ่านไปน้ำตาซึม สงสารทั้ง 2 คน
ซึ้งกับความรักของทั้งพิและไท ที่มีให้กัน
ในที่สุดก็มีความสุข :o8:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หวานจนมดขึ้นคอมอ่ะค่ะจิ
ตอนแรกเศร้าแทบร้องไห้ตามเลย
ตอนหลังก็หวานสะน้ำตาลในเลือดพุ่งปรี๊ด
ชอบที่ทั้งคู่สามารถฝ่าฟันความห่างไกลเป็นระยะเวลานานถึง5ปีได้
ทำให้เห็นและรับรู้ได้ถึงคำว่ารักแท้เลยอ่ะ
ขอกรี๊ดดดดดดดดดังๆหน่อยนะ(อิจฉาพิคร่า)
แย่งไทโยมานอนกอดแทนพิได้มะเนี่ย 555+
ปล. :กอด1: จิแน่นๆ ให้หายคิดถึง
ปล2. จิอนุญาตแล้วนะ เมย์จะปริ้นไทโยกับพิมานอนกอดทุกคืนเลย 555+
ปล3. น้ำลดยังอ่ะจิ เป็นห่วงนะจ๊ะ
-
Today is Monday..umm where's K'ji :serius2:
-
บวก1 ให้กับตอนพิเศษที่พิเศษสุดนะคับ :L2:
อยากอ่านเรื่องพี่เรย์บ้าง :z1:
-
แวะเข้ามากอดทุกคนค่าาาาา
งานท่วมหัวงัดตัวมาตอบเม้นท์ไม่ไหวค๊าบบบบบ
เค้าจะตอบเม้นท์พร้อมกับพาน้องวินพี่ต้าร์มาเสิร์ฟนะคะ
คิดถึงทุกคนนะคะ -///-
ขอกอดเป็นกำลังใจหน่อยได้มั้ยคะ..จิใกล้จะแย่แล้วอ่าาาา
ปล.น้ำลดแล้วนะคะ เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆ ตอนนี้ระดมกำลังงัดกระสอบทรายทิ้งและปรับภูมิทัศน์อยู่ค่ะ ช่างเป็นงานที่ต้องใช้กำลังมากมาย กระซิก
ปล. 2 วันนี้วันพุธค่ะคุณ lasom เค้าขอโต๊ดดดดที่ไม่ได้โผล่มาวันจันทร์ เค้าจะรีบปั่นเอามาให้อ่านน๊าาาาา
:กอด1: :pig4: :o8:
-
คริ
.
.
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดค่ะคุณจิ
ส่งกอดไปหื้อน้องวินของพี่(นุ่น)ด้วยนะคะ
อา.......น้องวินน่ารักกำลังจะมา ตั้งตารอลิ้มรสน้ำตาลค่ะ
ว่าแล้วก็เขินล่วงหน้าก่อน วอร์มอัพร่างกาย คริคริ :m1:
-
:กอด1: กอดคุณจิแน่นๆ เพื่อเสริมสร้างกำลังใจในการเขียนวินและพี่ต้าร์ค่ะ
เหนื่อยมากเหรอคะ มามะมานั่งพักก่อนค่ะ เดี๋ยวให้พิเอาน้ำข้าวยาคูมาให้ดื่ม หรือถ้าไม่ชอบ ไทก็มีน้ำชาเขียวแท้ๆจากญี่ปุ่น หรือถ้าอยากกินอะไรหวานๆ จะให้เต๋าเอาโอท็อปส่วนตัว น้ำสตรอว์เบอร์รีแช่เย็นๆมาให้แทนนะ แต่น้ำที่พี่เรย์จะยกมาให้ อย่าเพิ่งกินเลยนะคะ มันขม เพราะเป็นน้ำใบบัวบก แก้อกหักช้ำใน ให้พี่เรย์กินพฃคนเดียวไปก่อนนะ
หายเหนื่อยหรือยังคะ ถ้ายังขอแนะนำให้นอนพักเยอะๆนะคะ ตื่นมาจะได้สดชื่น :L2:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ
น่ารักมากทั้งสองคน
-
ดัน
ดัน
ดัน
:call:
-
เกือบแล้วมั้ยเนี่ยไทโย แอบสงสารพี่เรย์อะ :z3:
ชอบเรื่องนี้จิงๆอะ ภาษาดีอ่านแล้วไม่เครียด ที่สำคัญไทน่ารักอ่าาาาาา :o8:
ตามอ่านรวดเดียว ตาแทบถลนแต่ก้อหยุดไม่ได้ ก๊ากกกก :impress2: :impress2:
-
อ่านช้าไปหน่อย แต่ก็อิ่มใจ ยิ้มทุกที ไงอยากบอกรอรวมเล่ม
-
รวบตอบตั้งแต่ตอนที่ค้างและตอนพิเศษนะคะ -///-
ตอบคุณ anajulia กอดคุณนุ่นให้หายหนาวค่ะ จิปั่นตอนพิเศษของน้องวินแล้วค่ะ จัดหน้าแป๊บเดียวค่ะ ส่วนคำผิดกับที่จิเข้าใจผิดจิตามแก้แล้วนะคะ -///- ได้กอดอุ่น ๆ ของคุณนุ่นแล้วมีแรงฮึดมากอ่ะค่ะ เพราะที่ทำงานจิจัดงานลอยกระทงแบบงานช้างมาก มีไลท์แอนด์ซาวด์ด้วยนะคะ มหรสพเพียบ55+ โปรแกรมจิเต็มเหยียดในวันหยุดค่ะ ผังที่วางไว้ว่าจะเขียนตอนพิ เศษลอยกระทงของน้องพิจิก็ต้องพับเก็บเข้าลิ้นชัก กระซิก ส่วนเรย์จิซังจิยังตัดสินใจไม่ได้ค่ะคุณนุ่นว่าจะให้ไปแนวไหนดี น้องอิน..ยิ่งตัดสินใจยากกว่าเรย์จิซังอีกค่ะ เฮ้อออ รอหน่อยเอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
wan_sugi กอดคุณวีให้หายหนาว น้ำบ้านจิลดแล้วนะคะ( เย้ๆๆๆ) คุณวีบอกได้เห็นภาพหนังสือที่สมบูรณ์มาก ๆ เลยค่ะ จิไม่ได้คิดถึงตอนทำออกมาเป็นหนังสืออ่ะค่ะ และประสบการณ์การแต่งนิยายก็ยังต้องปรับปรุงและต้องพัฒนาไปอีกมาก ยังไงจิคงต้องให้คุณวีเป็นกองบรรณาธิการของจิต่อไปเรื่อย ๆ จนกว่าจิจะพัฒนาขึ้นล่ะค่ะ555+ คุณวีก็รักษาสุขภาพเหมือนกันนะคะ ตอนนี้อากาศเริ่มหนาวแล้วก็หาเสื้อผ้าหนา ๆ สวมนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
Packy™ กอดตะเองแน่น ๆ เช็ดน้ำตาให้แบบเบามือ โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะคะ จิจบเรื่องนี้แต่จิก็เขียนตอนพิเศษน้องพิกับเด็กญี่ปุ่นเรื่อย ๆ ค่ะ ส่วนตอนพิเศษยาวเนอะคะ รักทางไกลมันทรมานจังเลยเนอะ แต่กลับมาคราวนี้เด็กญี่ปุ่นไม่ปล่อยให้ห่างจากตัวแล้วค่ะ ส่วนพี่เรย์..เค้าขอตัดสินใจก่อนนะคะ ส่วนเม้นท์ ไม่ยาวหรอกค่ะ จิอยากให้เม้นท์ยาวกว่านี้ด้วยซ้ำ จิชอบกลับมาอ่านซ้ำค่ะ มันอุ่นใจไงไม่รู้อ่า -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Églantier✿ กอดแน่น ๆ ค่ะ คิดถึงๆๆๆ เหมือนกันค่ะ บ้านจิน้ำลดแล้วค่ะ -///- ขอบคุณที่จิ้มตรู๊ดส์จิในตอนพิเศษนะคะ จิมีความสุขมากค่ะ แอร้ยยยยย555+ เรื่องเวลาที่ให้ติดต่อกันของคู่นี้ก็เนอะ เทียบสัดส่วนแล้วมันน่าทรมานแทนจริง ๆ ไทโยจะต้องหล่อน่าลากมากในความคิดของจิค่ะ จิชอบพระเอกหน้าตาหล่อ ๆ เพราะชีวี๊ตจริงมันหาม่ายด้ายยยยยค่ะ -///- พี่เรย์จิขอตัดสินใจก่อนะคะ ตอนของน้องวินจิปั่นเสร็จแล้วค่ะจัดหน้าแป๊บนะคะ ว่าแต่..คุณ Églantier✿ชอบเลข 3 เนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
DE SaiKuNee กอดดดดค่ะ รักแท้มันมีอยู่จริงเนอะคะ ไม่ว่าจะต้องฝ่าอะไรมันก็มีกำลังใจจะเดินเข้าหาขวากหนามอันนั้นเนอะคะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
กระต่ายชมจันทร์ กอดกระต่ายน้อยแน่น ๆ แล้วจับไว้ไม่ให้ดิ้นเอาภาคสอง(เหงื่อตก) กระต่ายว่ามันเร็วเหรอ พี่ว่ามันก็เร็วจริง ๆ น่ะแหละค่ะ มาเร็ว เคลมเร็ว ซ่อมเร็ว! พี่คิดว่ามันเหมาะแล้วในความรู้สึกของพี่ค่ะกระต่ายน้อย แต่ฉากอารมณ์พี่เอามาตีแผ่ในตอนพิเศษเพิ่มนะคะ ให้เห็นรายละเอียดของความทรมานของการรอ เอางี้..เดี๋ยวถ้ามีเรื่องใหม่พี่จะส่งให้กระต่ายกับกองบรรณาธิการอ่านและสกรีนก่อน(ถ้าพี่มีแรงจะเขียนอ่ะนะ555+) พี่การ์ดพี่จะมีบทเด่นให้ค่ะ แต่ต้องรอก่อนนะคะ ยังไม่ถึง คิว คริๆๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
hotladyanyavee กอดเลดี้แน่น ๆ จิยังไม่ได้เริ่มเขียนเรื่องใหม่เลยค่ะ พล็อตมี 108 ตีกันแย่งกันมั่วไปหมด ขอผ่านช่วงเทศกาลก่อนนะคะ(ได้ข่าวว่าเทศกาลมันมีทั้งปี555+)แล้วจิจะนั่งเขียนเรื่องใหม่มาให้เสพกัน ตั้งใจจะเขียนให้จบก่อนค่อยเอามาปล่อยค่ะ จะได้มีเวลาทบทวนและตรวจด้วยว่าแบบนี้มันดีที่สุดแล้วรึยัง อ่านช้าไม่เป็นไรค่ะเลดี้ ช่วงนี้หน้าเทศกาลงานเลดี้ต้องท่วมหัวแน่ ๆ ค่ะ จิก็งานเพียบเหมือนกันค่ะเลดี้ เรื่องรวมเล่มจิยังไม่ได้คิดค่ะ ถ้าเลดี้คิดถึงน้องพิน้องไทเลดี้จะปริ้นท์เอาไว้นอนกอดแบบเมย์ก็ได้นะคะ ช่วงนี้อากาศหนาวดูแลสุขภาพด้วยนะคะเลดี้ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
kittyfun กอดดดดค่ะ ดีใจที่เรื่องนี้ทำให้คุณ kittyfun รู้สึกดีนะคะ เวลามันพิสูจน์อะไรได้หลายอย่างจริง ๆ ค่ะ ส่วนตอนแถม พิเค้ามีเสน่ห์มากค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
katarena กอดดดดค่ะ กอและอุดหูไปด้วย เสียงดีจัง -_- จิจบเรื่องนี้แต่จิก็เขียนถึงสองหนุ่มให้หายคิดถึงเรื่อย ๆ ค่ะ คุณตาจำเป็นต้องทำนะคะ เอาไว้คุณตาเกิดใหม่จิจับมาวายให้หายแค้นแน่ ๆ ค่ะ555+(จิร้ายกว่าคุณตาอีกอ่ะ) ภาคสองเหรอคะ? อืมมม เอาไว้เป็นตอนพิเศษเรื่อย ๆ ดีกว่าเนอะคะ ส่วนเรื่องหนุ่มน้อยนายอื่นจิจะทยอยจัดให้ตามสัญญาค่ะ รอหน่อยเนอะ ตอนพิเศษของน้องวินจิขอจัดหน้าแป๊บนะคะ ขอบคุณที่ติดตามและให้กำลังใจจินะคะ รักษาสุขภาพนะคะ
nara555 กอดดดค่า เนอะคะ คนมันหน้าตาดีเทพใครมันจะอดใจไหวเนอะ จิแต่งเองจิยังอยากมีพิส่วนตัวเลยค่ะ ชอบปู้จายตลกอ่า -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
jasmin กอดดดดดค่า แม่ดอกมะลิของจิก็น่ารักที่สุดในสามโลกเหมือนกันค่ะ แรก ๆ มันก็ทรมานนะคะแต่ตอนหลังมันต้องทดแทนส่วนที่สึกหรอค่ะ55+ ส่วนเรย์จิซัง..จิยังตัดสินใจอยู่ค่ะว่าจะยังไงดี รอหน่อยเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
pinkky_kiku กอดดดค่า คิดถึงเหมือนกันค่ะ จิจะเขียนตอนพิเศาสองหนุ่มให้อ่านเรื่อย ๆค่ะ เพราะจิก็คิดถึงน้องพิกับเด็กญี่ปุ่นเหมือนกันค่ะ ส่วนเรย์จิซัง..ขอจิตัดสินใจก่อนนะคะ รอหน่อยเนอะ คู่น้องวินพี่ต้าร์จิจัดหน้าแป๊บเดียวค่ะ ขอบคูณที่ติดตามนะคะ
Akad3ar กอดดดค่ะ เนอะคะ หน้าตาดีเทพแบบนั้นใครเห็นใครจะทนไหว55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
pornja กอดแน่น ๆ ค่ะ ตอนนี้ยาวเนอะคะ อ่านปวดตาเลยทีเดียว แรก ๆ น้ำตาซึม หลัง ๆ น้ำตาลซึมค่ะ-///- ตาน่าสงสารเนอะคะ จิกะจะจับตามาเกิดใหม่แล้ววายให้สุด ๆ เป็นการแก้แค้น555+ ส่วนเรย์จิซังจิยังตัดสินใจไม่ได้ค่ะ รอหน่อยเนอะคะ เม้นท์ยาวแค่ไหนจิก็อ่านหมดทุกบรรทัดค่ะ จิชอบบบบบ กลับมาอ่านซ้ำแล้วมีความสุขค่ะ -///- ขอบคุณสำหรับน้ำโน่นี่นะคะ จิอยากดื่มน้ำใบบัวบกจากปากเรย์จิซังค่ะ แอร้ยยยยยยยยย(แรงได้อีกกก55+) แค่กอดอุ่น ๆ ของคุณ pornja แค่นี้ก้พอจะทำให้จิมีกำลังใจเขียนน้องวินพี่ต้าร์มาให้อ่านแล้วค่ะ(หยอดตลอดดด) ขอบคุณสำหรับกำลังใจและการติดตามน ะคะ
iforgive กอดดดดดค่า จิก็ชอบพี่เรย์ค่ะ มีสีสันดี สงสัยว่าเรย์จิซังหน้าเหมือนไทพี่ไอเลยชอบอ่ะ-///- เรย์จิซังเค้าขี้แกล้งค่ะ เป็นประเภทรักต้องแกล้ง55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Solar cell กอดดดค่า โอ๋ๆๆๆๆ เรย์จิซังจิหาคู่ให้แน่ ๆ ค่ะ ยังลังเลอยู่ว่าจะไปแนวไหนดี รอก่อนเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
dukdikdukdik กอดดดดค่า จิก็คิดถึงคู่นี้เหมือนกันค่ะ จะเขียนถึงเรื่อย ๆ จนคนอ่านเบื่อไปเลยค่ะ55+ เรย์จิซังทนความหน้าตาดีเทพของน้องพิไม่ไหวค่ะ ตกหลุมลงไปอย่างจัง จิก็ดีใจค่ะที่พี่ dukdikdukdik คิดถึงน้องพิ เพราะจิคิดถึงคู่นี้เข้าขั้นโคม่าแล้วค่ะ กระซิก ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
fuku กอดคุณแก้วแน่น ๆ คิดเหมือนจิเลยค่ะ ถ้าเป็นเราจะโกงสุด ๆ เลย55+ พี่เรย์จิกำลังตัดสินใจอยู่ค่ะ แต่น้องอินจิก็หวงเหมือนกันค่ะ จะเอาไว้กอดคนเดียวนั่นเอง555 ขอบคุณที่ติดตามมาตั้งแต่ต้นนะคะ
DE SaiKuNee กอดคืนแน่น ๆ ให้หายใจไม่ออกเรยยย ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ZakuPz กอดดดค่ากอดคืนแน่น ๆ เลย เนอะคะ ‘กรูว่าแระ’ 55+ น้องพิของจิกลายเป็นพิกุลไปแล้วอ่า น่ารักดีเหมือนกันเนอะคะ น้องพิกุล อร้ายยยย-///- ขอบคุณเหมือนกันนะคะ ขอบคุณที่คอยติดตามค่ะ
BeeRY กอดน้องเบียร์แน่น ๆ เช็ดน้ำตาด้วยปลายนิ้วโป้งให้อย่างเบามือ โอ๋ๆๆๆๆ เค้ากลับมาอยู่ด้วยกันไทโยไม่มีทางปล่อยให้น้องน้ำฝน หรือจะเป็นน้องพิกุลก็ได้ค่ะ ไม่ปล่อยให้ห่างตัวแน่ ๆ ค่ะ ส่วนเรย์จิซัง..ของมันแหงอยู่แร้ววววว55+ คู่น้องวินพี่ต้าร์พี่ขอจัดหน้าแป๊บนะคะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
หมวยลำเค็ญ กอดคุณหมวยแน่น ๆ คู่นี้เค้ารักกันจนพี่เรย์ที่มีเสน่ห์สุดขั้วยังต้องยอมแพ้ค่ะ พี่เรย์จิกำลังตัดสินใจอยู่ค่ะ รอหน่อยเนอะ ส่วนน้องวินพี่ต้าร์จิจัดหน้าแป๊บนะคะ เม้นท์ยาวแค่ไหนจิก็อ่านทุกบรรทัดค่ะ กลับมาอ่านซ้ำอีกหลายรอบด้วยค่ะ -///- มันเป็นกำลังใจให้เราปั่นนิยายจริง ๆ ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
~DosTresCuatro~ กอดดดค่า รักทางไกลมันทรมานเนอะคะ เป้นการยืนยันคำพูดที่ว่า รักแท้ไม่แพ้ระยะทางค่ะ(มันมีเหรอ?) ตอนพิเศายาวเนอะคะ อ่านปวดตากันไปเลย ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
n2 กอดดดค่า นานเนอะคะ 5 ปี ที่ต้องทนคิดถึงทุกวัน ทรมานได้อีกกกก เรย์จิซังก็ต้องอกหักไปตามระเบียบบัญญัติค่ะ กระซิก ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ChiOln กอดดดดค่า เนอะคะ ว่าแล้วเชียวววว เรย์จิซังไม่รอดจากหลุมรักคนหล่อที่สุดในทู้คนนี้อยู่แล้วอ่ะค่ะ-///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
คนของเธอ กอดดดค่ะ เป็นความสงสาร ความทรมานที่คุ้มค่าเนอะคะ เพราะถ้าผ่านไปได้มันก็ฉลุยแระ พี่เรย์พี่คิดหนักอยู่ค่ะ ไม่รู้จะยังไงดี รอหน่อยเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
yeyong กอดยุ้ยแน่น ๆ เนอะคะ "รักแท้แพ้ใกล้ชิด" กับ "รักแท้แพ้ระยะทาง" มันใช้กับคูนี้ไม่ได้จริง ๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
TarnTaWan กอดดดดค่า เนอะคะ เวลาเปลี่แต่ใจคนไม่ได้เปลี่ยนตามถึงทำให้ยังมีพิกับไทอยู่ แอร้ยยย พี่เรย์จิกำลังตัดสินใจอยู่ค่ะ รอหน่อยเนอะ เค้าหาคู่ให้แน่ ๆ ค่ะ ส่วนเรื่องใหม่ยังไม่ได้เริ่มค่ะ พล็อตมี 108 ตีกันยุ่งเหยิงไปหมดอ่ะค่ะ จิดีใจค่ะที่ตะเองชอบนิยาย ชอบสำนวนที่จิเขียน -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ordkrub กอดดดค่า จิก็ชอบตอนนี้ค่ะ พิมพ์เมื่อนิ้วไปเลยยยย พิเค้าหนีเด็กญี่ปุ่นไม่รอดจริง ๆ ล่ะค่ะ เจ้าเล่ห์ได้อีกกก พี่เรย์ก็น่าสงสารเนอะคะ บ้านจิน้ำลดแล้วค่า(เย้ๆๆๆๆ) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
nidnoi กอดดดค่า จิก็ดีใจค่ะที่คู่นี้กลับมาคู่กันเหมือนเดิม ส่วนพี่เรย์..อกหักไปตามบทค่ะ จิจะเพิ่มค่าขนมให้พี่เรย์นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
Little Devil กอดดดดค่า ดีใจที่ชอบประโยคนี้ค่ะ ตอนแต่งแล้วอารมณ์มันพาไปจริง ๆ ค่ะ คิดคำโน่นนี่ออกมาเยอะแยะไปหมด ตัดออกซะก็เยอะกลัวมันจะเวิ่นอ่ะค่ะ ตอนพิเศษของน้องพิกับไทโยจิจะเขียนเรื่อย ๆ ค่ะ รออ่านเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
rellachulla กอดเตงแน่น ๆ อารมณืมันหลากหลายดีเนอะเตง เค้าก็ชอบพี่เรย์เหมือนกันค่ะ เค้าจะหาคู่ให้พี่เรย์นะ แต่เค้ายังตัดสินใจไม่ได้ว่าพี่เรย์จะไปแนวไหนดี รอหน่อยเนอะเตง ส่วนเรื่องใหม่..ก็รอนานหน่อยนะคะ เค้ายังมึนตึ๊บอยู่อ่ะค่ะ55+ พล็อตมีเป็น 108 ตีกันยุ่งเหยิงมากมายนิ ขอบคุรที่ติดตามนะคะ
lasom กอดดดดแน่น ๆ ค่ะ กอดให้หายใจไม่ออกไปเรย จิดีใจค่ะที่คุณ lasom อ่านแล้วอิ่มใจ จิก็อิ่มค่ะ พิมพ์ซะอิ่มนิ้ว555+ เรามายิ้มกว้างเป็นเพื่อนพิกันเถอะค่ะ -///- จิปั่นตอนพิเศาน้องวินพี่ต้าร์แล้วนะคะจัดหน้าแป๊บค่ะ พี่เรย์ไม่รอดหรอกค่ะตกหลุมไปเต็ม ๆ 55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
kny กอดดดค่ะ ดีเอ็นเอบ้านนี้มันแรงค่ะ รักพิรุณกันทั้งบ้าน ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
samsoon@doll กอดคุณซัมแน่น ๆ ให้หายใจไม่ออกเรยยยย จิอ่านเม้นท์คุณซัมก็อ่านไปยิ้มไปเหมือนกันค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
kokikung กอดดดค่ะ ขอกอดนะคะ-///- รักทางไกลมันทรมานเนอะคะ ตาเองก็ไม่อยากยอมรับในทันทีค่ะ ถึงต้องมี 5 ปีที่แสนทรมาน แอร้ยยยย เรื่องนี้มีแต่คนรักนายเอกค่ะ หน้าตาดีเทพขนาดนี้ใครเห็นใครรักค่ะ55+ ยินดีต้อนรับนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและติดตามค่ะ
yayu กอดดดดค่า เนอะคะ ในที่สุดก็หนีกันไม่พ้นกลับมารักกันเหมือนเดิม พี่เรย์จิหาให้แน่ ๆ ค่ะ แต่กำลังลำบากใจอยู่ รอหน่อยเนอะคะ ขอบคุณท่ติดตามค่ะ
NUTSANAN กอดดดดค่ะ เนอะคะ มาชอบแฟนน้องนี่จุดจบมันหนีไม่พ้นอกหักนะเรย์จิซัง ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
@Kanda@ กอดดดดค่ะ อยากอ่านภาคสองเหรอคะ อืมมมม รออ่านตอนพิเศษเรื่อย ๆ มันก็เหมือนภาคสองกลาย ๆ นะคะ พี่เรย์มีสีสันค่ะ เป็นคนที่ชอบเลยต้องแกล้งค่ะ555 จิก็ชอบค่ะ ชอบแบบโรแมนติค(ซึ่งมันหาไม่ได้จากชีวิตจริง กระซิก) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ghostjapan กอดดดดค่ะ ขอกอดนะคะ -////- จิก็ดีใจค่ะที่นิยายเรื่องนี้ทำให้คุณ ghostjapan อ่านแล้วรู้สึกสนุกแล้วก็รู้สึกชอบ จิก็ชอบเหมือนกันค่ะ แอร้ยยยยยย ตอนพิเศษจิจะเขียนเรื่อย ๆ ค่ะ รออ่านเนอะ ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและติดตามนะคะ
Fanun กอดดดค่า ดีใจที่คุณ Fanun ชอบค่ะ จิก็ชอบเหมือนกัน-////- แต่ในที่สุดก็มีความสุขเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
gayraygirl กอดเมย์แน่น ๆ แคะสะเก็ดน้ำตาลตามตัวออกให้หมด 5 ปีมันนานมากเลยเนอะคะ คนรอก็ทรมาน คนขอให้รอก็ยิ่งทรมาน น่าสงสารมาก ๆ อ่ะค่ะ จิเขียนไปก็สูดน้ำมูกไป น้ำตาไม่ไหลแต่แอบสะอื้นอ่า ฉากแบบนี้เขียนยากจัง นับถือคนที่เค้าเขียนแล้วคนอ่านน้ำตาไหลเลยอ่ะค่ะ ถ้าเมย์จะปริ้นท์เดี๋ยวจิตามแก้คำผิดที่เหลือก่อนนะคะ(ตั้งแต่ตอนแรก ๆ กนเลยทีเดียวอ่ะตะเองงงงง) เวลาอ่านจะได้ไม่สะดุดค่ะ น้ำลดแล้วค่ะเมย์ แต่จิยังมีงานเทศกาลขอขมาแม่คงคารออยู่ค่ะ งานใหญ่มากแบบมีไลท์แอนด์ซาวด์ มีมหรสพโน่นนี่นั่นเยอะแยะอ่ะค่ะ วันหยุดคิวแน่นเอี๊ยดดดด ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
morrian กอดดดดค่า พี่เรย์จิยังลังเลอยู่ค่ะ ว่าจะให้ออกมาแนวไหนดี รอก่อนเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Horizon กอดดดค่า ขอกอดนะคะ จิดีใจค่ะที่คุณ Horizon อ่านแล้วสนุก ยินดีต้อนรับนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
Smirnoff กอดดดดค่ะ ขอกอดนะคะ-////- นั่นสิเนอะคะ เกือบไปแล้วววว พี่เรย์น่าสงสารแต่ก็ น่าอิจฉานะคะ มีแต่ครักพี่เรย์อ่ะ จิดีใจที่คุณ Smirnoff ชอบนิยายเรื่องนี้นะคะ แล้วก็ดีใจที่อ่านแล้วเข้าใจง่ายไม่เครียดค่ะ-////- ปวดตาอยู่รึเปล่าคะ? จิเอาตอนพิเศษของน้องวินกับพี่ต้าร์มาเสิร์ฟค่ะ อ่านไหวป่าว? ยินดีต้อนรับและขอบคุณที่ติดตามนะคะ
วันหยุดนี้จิมีงานค่ะ โครงการเขียนตอนพิเศษขอขมาแม่คงคาของน้องพิกับเด็กญี่ปุ่นก็พับเก็บเข้าลิ้นชักค่ะ (แค่ตอนพิเศษของน้องวินจิก็แทบจะเขียนไม่จบตอนอยู่แร้ววววว แอร้ยยยยย)
เหมือนเดิมนะคะ 7 วันเรามาอ่านตอนต่อไปของน้องวินกันต่อค่ะ
ดูแลสุขภาพนะคะ ตอนนี้อากาศเริ่มหนาวแล้ว นอนก็ห่มผ้าหนา ๆ ไม่สบายก็กินยา..อย่าให้ต้องเตือนกันมาก(จิเก๋ามากเหอะ555) รักทุกคนเท่า ๆ กันค่ะ-////-
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:กอด1: :pig4: :m2:
-
Fate : พรหมขีดลิขิตรัก
เสียงออดดังเตือนให้เด็กนักเรียนรู้เวลาเข้าแถวดังก้องรั้วโรงเรียนเอกชน เป็นเสียงที่ชวนให้อ้วกแตกสำหรับคนที่มาเข้าแถวช้าอย่างผมมากครับ หันเหปลายเท้าจากที่ตรงไปหน้าโรงเรียนเป็นหลังโรงเรียนอย่างจำใจ โยนกระเป๋านำทางก่อนจะโหนโดดข้ามกำแพงรวดเร็ว..สมกับเป็นนักกีฬาปิงปองตัวเต็งเหรียญทองระดับเขต ความยืดหยุ่นของร่างกายและไหวพริบที่เป็นเลิศทำให้ผมชะล่าใจ..และไม่ทันระวังตัว
“เฮ้ย!!!!” เสียงสบถตกใจดังยาวกว่าออดโรงเรียนจากปากเด็ก ม.ต้น ที่อยู่ตรงพื้นที่ที่ผมต้องทิ้งน้ำหนักตัวและ..ส้นตีน อยู่ตรงนั้นพอดี อยู่แบบตรงเผง แล้วไอ้ท่าทางที่มันเองก็วิ่งมาเต็มสปีดนั่นมันก็คงเอี้ยวตัวหลบตีนผมไม่ทันแน่ Target lock on! ..กูจะหลบยังไงเล่า!
‘โครม’ กลางฝ่าเท้าผมกระแทกไหล่น้องร่วมโรงเรียนเข้าแบบเต็มข้อ เสียศูนย์ทับน้องไปเต็มตัว ยันหลังเด็กนั่นแล้วพยุงตัวลุกขึ้นยืน คว้ากระเป๋าแล้วโกยอ้าว..ไม่มีเหลียวหลังไปมอง อย่าหาว่าเป็นคนไม่มีมารยาทเลยนะน้อง ถ้าพี่ถูกบันทึกในบัญชีมรณะของห้องปกครองอีกครั้งเดียว วงศาคณาญาติพี่ต้องตบเท้าเข้าร่วมรับรู้ความอัปยศที่พี่ก่อโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ขอโทษนะน้อง!
“ไอ้ตาร์วิ่งหน้าหมาตื่นมาเลยนะ แวะดูลูกหมาอีกล่ะสิ55+” หึ! ก็อย่างที่เพื่อนมันแซวล่ะครับ ผมแอบชอบน้องคนขายหมาหน้าปากซอย ชอบมาเป็นปีแล้วครับ แต่ผมมันเป็นประเภทอยากได้..แต่ไม่ต้องการ! ก็แค่คิดว่าหน้าตาน่ารักน่ากดชิบหายยยย ปาดเหงื่อและเนียนเข้าแถว คุยกับเพื่อนเพลินจนลืมสังเกตว่าน้องร่วมโรงเรียนที่ผมโดดเข้าใส่อยู่ชั้นไหน แล้วมาเข้าแถวรึเปล่า..
“ต้าร์มึงแดกข้าวมายัง? โดดไปแดกข้าวเป็นเพื่อนกูหน่อย” เสียงกระซิบจากไอ้หนุ่มชวนผมโดดเรียน ผมพยักหน้าตอบไม่มีลังเลทันที หลังเลิกแถวผมกับมันก็ออกไปหาอะไรกระแทกปากในแคนทีน ปากดูดน้ำอัดลม ตาสอดส่องน้อง ม.1 ที่เดินผ่านไปมาอย่างสำราญใจ เด็กผู้หญิง ม.ต้น 2 คนหันมายิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มตอบแบบไม่คิดอะไร หน้าตาผมก็มีแรงดึงดูดนะครับ..แต่เลือกจะดูดเฉพาะผู้ชาย ผมไม่ได้หล่อมากแต่ก็ไม่ขี้เหร่นะครับ มีสาว ๆ มาหลงผิด ชอบผมก็เยอะ..เสียดายที่ชอบตอบไม่ได้ ไม่มีแฟนครับ ผมบอกแล้วว่าผมเป็นประเภทอยากได้แต่ไม่ต้องการ ทุกครั้งที่ผมรู้สึกดี ๆ กับใคร ผมก็มักจะหยุดความสัมพันธ์ด้วยมือตัวเองไปซะทุกครั้ง มันฝังใจกับใครซักคนที่ผมเองก็นึกไม่ออก มันนานจนความทรงจำเรื่องเด็กคนนั้นเลือนราง..แต่ไม่มากพอจะจางหาย เป็นความทรงจำวัยเด็กที่..ดีมั้งครับ ทุกครั้งที่พยายามปะติดปะต่อความทรงจำขาดวิ่นอันนั้น ความรู้สึกมีความสุขมันก็โผล่มาพร้อมกับความรู้สึก..แย่ด้วยทุกครั้ง ผมถูกหลอกให้รอ..ถูกใครบางคนหลอกให้นั่งรออยู่ที่สนามเด็กเล่นรวมของหมู่บ้าน รอจนฝนตก..ผมก็นั่งรออยู่จนผมแทบจะเป็นปอดบวม ในมือมีสมุดระบายสีที่ห่อหุ้มด้วยถุงพลาสติกหลายชั้นกันฝนและกันฝุ่น เด็กคนนั้นไม่มา..และหายไปจากชีวิตผมโดยที่ไม่ล่ำลา หายไปเฉย ๆ ..มันทำให้ผมกลายเป็นคนเกลียดการสัญญา ไม่ชอบการรอคอย นึกถึงเรื่องนี้แล้วมีความรู้สึกมันอึดอัดหายใจไม่ออกทุกที เฮ้ออออ
สายตาผมสะดุดแผ่นหลังเด็กผู้ชาย ม.ต้นคนหนึ่งที่ยืนหันหลังให้แคนทีนคุยอยู่กับกลุ่มเพื่อน สะดุดตากับรอยเท้าที่กลางหลังและรอยเปื้อนทั่วไปอีกนิดหน่อย..ไม่ต้องไปหาที่ไหนไกลเลยครับ ลุกพรวดและหันไปบอกเพื่อนให้ไปรอที่ห้องได้เลย สองเท้าก้าวเข้าไปหาน้องคู่กรณี..
“..กูไม่ทันเห็นว่ะว่ามันเป็นใคร? รู้แต่แม่ง ม.ปลายแล้วแน่ ๆ” ปลายเท้าหยุดกึกเมื่อได้ยินเสียงที่ไม่เบาของเด็กเคราะห์ร้ายใต้ส้นตีนผม
“..ถ้ากูเจอ..กูจะกระทืบคืน.. 2 เท่า!” หน้าตาดุดันและรูปร่างที่ดูไม่น่าจะเป็นแค่เด็ก ม.1 ของเพื่อนคู่กรณีผมส่งสายตาเจ็บแค้นแทนและพร้อมจะร่วมหอลงขันเข้ากระทืบผมจนเละแน่นอน มันก็น่าอยู่หรอก..ถอนหายใจกับความแย่ของนิสัยผมที่ทำให้น้องมันโมโห ถ้าเป็นผมโดนแบบนี้ผมก็คงทำแบบน้องมันล่ะครับ
“น้อง..เมื่อเช้าพี่ขอโทษ ไปห้องพยาบาลมั้ย?” ผมเดินเข้าไปในระยะที่น้องกับเพื่อนสามารถสนทนากับผมในระยะใกล้ได้ยิน และมันก็ห่างพอหากผมจะวิ่งหนีจากคอนเวิร์ส 12 ข้าง สายตาทุกคู่ของเพื่อนคู่กรณีจ้องผมเขม็ง ในท้องผมบิดเกลียว แผ่นหลังเปื้อนฝุ่นของน้อง ม.ต้นหันมาช้า ๆ..
คิ้วเรียวค่อย ๆ ขมวดบนใบหน้าใส ดวงตาสีน้ำตาลเข้มหรี่มอง หันมามองผมเต็มตัว ไล่ระดับสายตาตั้งแต่หัวจรดเท้า ยกยิ้มมุมปาก เฮ้ยยยย ปรี่เข้ามาหาแทบไม่ทันได้ตั้งตัว!
“..พี่..” เอี้ยวตัวหลบกำปั้นหลุนเล็งที่โหนกแก้มขวาไปทางซ้าย
“..ไม่ได้..” ก้มต่ำโยกตัวไปทางขวาหลบหมัดที่เล็งแก้มข้างซ้าย
“..ตั้งใจ..” ความเร็วระดับนี้ผมหลบอีกหมัดไม่ทันแน่ รวบเอวแล้วยกขึ้นพาดบ่า โอ้โหหหหห ‘อั้ก!’ และเสียงทุบนั้นยังคงดังอย่างต่อเนื่อง แม่งทุบหลังอย่างดังและอย่างแรงอ่ะ ตัดสินใจปล่อยลงพื้นมันก็ถีบผมลงไปนั่งจุกอยู่บนพื้นคอนกรีต เร็วชิบหาย555+
“พอแล้วไอ้วิน! พี่มันบอกว่าไม่ได้ตั้งใจมึงก็หยุดเหอะ!” เพื่อนคนตัวสูงเข้ามากอดเด็กคนนั้นไว้แน่นและเอ่ยปากห้าม...ห้ามได้แล้วเหรอวะ? เด็กที่ชื่อ ‘วิน’ ยืนหอบในวงแขนของเพื่อน..เพื่อนหน้าตาดีทุกคนเลยครับ ตัวมันก็..ก็ดี ก็พอดูได้ครับ
“ไอ้ต้าร์มีเรื่องอะไรกันวะ? ก้อง! มีเรื่องอะไรกับเพื่อนพี่?” หันมองไอ้หนุ่มที่พยุงผมลุกขึ้น ขมวดคิ้วมุ่นมองไอ้เติ้ลเพื่อนรักที่เข้ามาทีหลัง..รู้จักกันเหรอวะ? คนชื่อก้องยิ้มมุมปากกวนตีนผมก่อนจะเล่าเข้าข้างเพื่อนมันเต็มที่ เสียงเพื่อนน้องวินที่ชื่อก้องดังสลับในหูผมไปมา ไอ้เติ้ลหันมาถามผมผมก็พยักหน้ารับที่มันถาม..เชื่อมั้ยครับว่าผมไม่รู้เรื่องและไม่ได้จับใจความสำคัญแต่ละประโยคที่ผมพยักหน้ารับเลยแม้แต่คำเดียว..
ดวงตาสีน้ำตาลเข้มจ้องผมอย่างเอาเรื่อง ริมฝีปากเม้มแน่น กำหมัดจนเส้นเลือดปูดโปนที่หลังมือ ถ้าเพื่อนน้องวินปล่อยน้องวิน..ผมคงตายอยู่ข้างถนน ตายอย่างคนไม่มีศักดิ์ศรี ตายอย่างอนาถ
ไม่รู้ว่าคนอื่นจะมองไอ้เด็กเปรี้ยวที่ชื่อวินว่ายังไง แต่ผมบอกได้ว่า ไอ้เด็กคนนี้หน้าตาน่ารัก ยิ่งมองยิ่งน่ารัก..น่ารักจนนิสัยห่ามถูกมองข้ามไปจนหมด ดูเหมือนผอม แต่ตอนผมอุ้มพาดบ่า..เนื้อนิ้มนิ่มครับ สงสัยอยู่เหมือนกันว่า..แก้มใส ๆ จะนิ่มเหมือนตัวรึเปล่า? แอบฮากับความคิดพิลึกที่เกิดแบบปัจจุบันทันด่วนของตัวเอง สะดุ้งเมื่อได้ยินชื่อตัวเองดังคับถนน..เรียกซะดังเลยไอ้เติ้ล
“ไอ้ต้าร์! ไม่ฟังกูเลยสัตว์ มึงผิดแต่มึงขอโทษน้องมันแล้วใช่มั้ย? วินเองก็ถีบเพื่อนพี่ไปแล้ว งั้นก็ขอให้แล้วกันไปนะ แล้วก็..
พวกมึงเป็นรุ่นน้อง อย่ามาปีนเกลียวกับรุ่นพี่!” ไอ้เติ้ลตวาดลั่น เด็กกลุ่มนี้เงียบแต่จ้องหน้าพวกผมไม่วางตาเลยครับ หึหึ..
“..พวกผมไปได้ยังพี่เติ้ล? หวัดดีพี่” ไอ้น้องก้องเอ่ยปากถามไอ้เติ้ลแล้วยกมือไหว้พวกผมแบบส่ง ๆ น้องวินมองผมด้วยหางตาก่อนจะยกมือไหว้ไอ้หนุ่มกับไอ้เติ้ล ยกเว้นผมครับ555+ งามอย่างมีคุณค่า..
“ไอ้เหี้ยต้าร์ มึงมาสายกี่ครั้งแล้วเดือนนี้? ดีนะว่าเป็นเพื่อนกลุ่มไอ้ก้อง ถ้าเป็นคนอื่นกูไม่อยากยุ่งด้วยหรอก น้องวินดุอย่างกับเสือ พ่อน้องเป็นพี่ชายผู้การ... เป็นลูกคนเดียวแถมเป็นหลานคนโปรดของอาทุกคนก็เลยตามใจ บ้านรวยแบบไม่ต้องทำมาหากินก็อยู่ได้สบาย ๆ เป็นผู้ชายแท้ ๆ หน้าตาน่ารักกว่าเด็กผู้หญิงบางคนซะอีก หน้าตายังกะลูกแมวน้อย..กูว่าน้องวินน่ารักดีว่ะ” พยักหน้าเห็นด้วยกับมัน หือ? น่ารักงั้นเหรอ? หรี่ตามองมันก็ปฏิเสธเลิกลั่ก
“กูไม่ได้เป็นเกย์แบบมึงกับไอ้ตั้นนะเว้ย กูแค่พูดไปตามเนื้อผ้า หน้าตามันน่ารักกูก็ชม..แค่นั้น! อย่ามายัดเยียดความเป็นเกย์ให้กู กูไม่ต้องการ!” ยิ้มแซวมัน ผมไม่เห็นว่าการเป็นเกย์ของผมมันจะทำให้ไอ้พวกนี้เลิกคบนะครับ แล้วตัวผมก็ไม่ได้ปิดบังใครว่าผมมีรสนิยมแบบนี้ รับได้ก็คบ..รับไม่ได้ ก็ต้องได้555 น้องชายไอ้เติ้ลมี 2 คนครับ ไอ้ตั้นกับไอ้ต้น พ่อแม่มันส่งมาเรียนที่เดียวกันหมด มาโรงเรียนก็มาพร้อมกัน กลับบ้านก็ต้องกลับพร้อมกัน ถ้าเข้าบ้านไม่พร้อมกันแม่มันไม่ให้กินข้าวครับ ยืนมองส่งกลุ่มน้องวินจนลับตาก่อนจะหันมาหัวเราะขำกันเอง กอดคอเพื่อนไปเข้าเรียน จะว่าไป..ดวงตาเอารื่องแบบนี้เหมือนผมเคยเจอเคยเห็นที่ไหนมาก่อน เหมือนของใครบางคนที่ผมเคยได้เจอ แต่..คงไม่ใช่หรอก คงไม่ใช่คนเดียวกัน
วันนี้ทั้งวันกลุ่มผมบังเอิญเจอกลุ่มน้องวินตลอด ตาสีน้ำตาลเขม้นมองผมหัวจรดเท้า ริมฝีปากแสยะยิ้มทักทายผมแทนที่จะเป็นการยกมือไหว้ตามมารยาท และสองมือนุ่มที่ควรจะยกมือไหว้กลับล้วงเข้ากระเป๋าอย่างคนกวน..อารมณ์
นับเป็นภาพและเหตุการณ์ที่ผมต้องเจอทุกครั้ง ทุกวันจนชินตา ชินจน..ถ้าวันไหนไม่เห็นหน้ากวนรมณ์นั่น ผม..ผมจะรู้สึกเหมือนขาดอะไรไป
ไม่รู้ว่า..สายตาผมเฝ้ามองตามแผ่นหลังน้องวินตั้งแต่เมื่อไหร่?
ไม่แน่ใจว่าทำไม..สองเท้าของผมมุ่งตรงเข้าไปหากลุ่มน้องทุกครั้งที่เจอ?
แล้วพอน้องมันเริ่มสนิทใจที่จะคุยกับกลุ่มผม..ผมกลับพูดไม่ออก เอาแต่จ้องหน้าใส ๆ ตาสวย ๆ นั่นอย่างเดียว วินเองก็น่าจะสังเกตเห็นความประหลาดของผม แต่ก็ไม่ถามว่าผมเป็นอะไร..เมื่อก่อนผมมองน้องก็ทำหน้ากวนรมณ์ใส่ได้ตลอด แต่พอผ่านไปเกือบ 2 เดือน..ผมมองน้องก็หลบตา เดินเข้าหาก็ไม่หนีไม่หลบ..ยืนนิ่งให้ผมมองจนพอใจ จนบางครั้ง..มันทำให้ผมอดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่า..วินเองก็น่าจะชอบผมอยู่บ้าง แต่เหมือนมีเส้นใยหนาและเหนียวที่มัดน้องวินไว้ ไม่ใช่ครับ..ผมใช้คำพูดผิด เส้นที่น้องวินพยายามเอามาพันและรัดตัวเองไว้ต่างหาก เส้นที่มัดไม่ให้วินยอมรับว่าชอบผม เส้นที่ชื่อ ‘พิ’
ผมสะดุดตาน้องพิตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ไม่ใช่เพราะหน้าหล่อ ไม่ใช่เพราะนิสัยดี ไม่ใช่เพราะใครเห็นใครก็รู้สึกอยากเข้าใกล้ เด็กคนนี้มีแรงดึงดูดที่ตามองไม่เห็นครับ ผมสะดุดตาที่..น้องวินมองน้องพิไม่เหมือนมองเพื่อนคนอื่น สายตามันฟ้องทุกอย่าง..สายตาที่น้องวินมองน้องพิ มันเหมือนภาพสะท้อนตัวผมที่มองน้องวิน..เหมือนจนใจหาย ผมได้แต่เก็บความไม่พอใจเอาไว้ ทุกครั้งที่น้องวินเป็นฝ่ายเข้าไปกอดน้องพิขอวัดความสูง บางทีก็เข้าไปกอดอ้อนให้ปลอบเรื่องการบ้าน..วินทำการบ้านให้พิตลอด ทำรายงาน ทำให้ทุกอย่าง..ผมรู้ว่าที่ผมกำลังรู้สึกมันคือความริษยา เป็นกริยาช่อง 2 ของ ‘แพศยา’ ..ขอโทษที่ตลกครับ ผมติดนิสัยของน้องพิมาแบบไม่รู้ตัว นิสัยแบบที่น้องวินชอบ..เจ็บดีชิบหาย! อดทนมองน้องวินแอบชอบเพื่อนมาจนหมดเทอม เข้าเทอม 2 ความหวังที่เลือนรางเรื่องน้องวินของผมก็เจิดแสงจ้า..
พักเที่ยงผมเดินมาเข้าห้องน้ำหลังตึกคหกรรม กะมาแอบสูบบุหรี่ก่อนเข้าเรียนช่วงบ่ายซัก 2 – 3 มวน ก็เจอน้องเต๋ากับน้องพิที่เดินสวนมาพอดี น้องพิบอกให้น้องเต๋าเดินกลับไปก่อน..
“พี่ต้าร์ชอบเพื่อนผมเหรอ?” เข้ามาฉี่ที่โถน้องพิก็ถามผม ผมขมวดคิ้ว นิ่ง คิดทบทวนที่น้องพิถาม สูดลมเข้าปอดและหันไปพยักหน้าตอบหน้าด้านข้างของน้องพิ
“ผมชอบพี่นะ เฮ้ย! ผมหมายถึงพี่นิสัยดีแล้วก็เป็นคนใช้ได้ ถ้าพี่จะจีบไอ้วิน..ผมเชียร์พี่ว่ะ” น้องพิมองผมและตอบกลับด้วยสายตาพร้อมคำพูดที่จริงใจที่สุดที่ผมเคยได้ยินมา น้องยืนยันคำพูดนั้นด้วยรอยยิ้ม ตบไหล่ปีนเกลียวใส่ผมอีก 2 ครั้ง แล้วเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกัน ก่อนจะแยกกันเข้าเรียนน้องพิก็มีข้อแลกเปลี่ยนที่ทำให้ผม..ดีใจ
“..ถ้าผมเชียร์พี่ พี่ต้องช่วยผมด้วยนะ ผมชอบพี่ต้อมห้อง 3 อ่ะพี่ ผมเห็นพี่คุยกันบ่อย ๆ พี่แนะนำให้ผมหน่อยดิ ที่เหลือผมจัดเองได้ ถ้าพี่ตกลง..พรุ่งนี้ผมเปิดทางให้พี่จีบไอ้วินได้ทันที” เป็นข้อตกลงที่ยิงปืนนัดเดียวนกดับแดดิ้นถึง 2 ตัว..
แดดิ้นที่ 1 น้องพิได้เป็นแฟนต้อม คนสวยห้อง 3 น้องวินก็ต้องตัดอกตัดใจ หันไปมองคนอื่นได้ซะที
แดดิ้นที่ 2 คนที่จะเข้ามาดูแลกายและใจของน้องวินก็ไม่ใช่ใคร ต้องเป็นผม..คนที่เพื่อนน้องวินเชียร์ คิดบวกลบผลของการลงทุนครั้งนี้แล้วจับมือเซ็นต์สัญญาระดับชาติที่มองมุมไหนคนได้กำไรมหาศาลก็คือ..ผม!
ตกเย็นก็เดินมาโรงรถพร้อมไอ้เติ้ลและน้องชายอีก 2 คนของมัน ยืนคุยกันรอเวลาภารโรงมาไขกุญแจโรงรถก็เจอกลุ่มน้องวิน ทักและแนะนำน้องไอ้เติ้ลให้รู้จักกับกลุ่มน้องวิน ไอ้ต้นน้องชายคนเล็กของไอ้เติ้ลอยู่ ม. เดียวกันกับน้องวินแต่อยู่กันคนละห้อง ยืนฟังเด็ก ๆ คุยกันน้องพิก็เดินเข้ามายืนใกล้ ๆ ผม ทำให้น้องวินที่ตัวติดกับน้องพิเดินเข้ามาหาผมอย่างเป็นธรรมชาติไปด้วย พิมันชวนผมคุยและชวนวินคุยไปด้วย พอคุยเรื่องเดียวกันการสนทนามันก็ไหลลื่น เป็นการคุยกันโดยที่มีพิเป็นแกนกลาง พอคุยกันถูกคอขึ้นพิก็ค่อย ๆ ถอยห่างออกมาทีละนิด ก่อนจะบอกเนียน ๆ ให้ผมช่วยไปส่งไอ้วินที่บ้านแทน
“พี่ต้าร์ผ่านตรงถนน..ป่าวพี่? เย็นนี้ผมต้องรีบพาตาไปหาหมอ วินมึงกลับพร้อมพี่ต้าร์นะ เดี๋ยวพรุ่งนี้กูไปรับ..นะ” น้องวินอ้าปากค้างกับคำบอกเล่าของพิ และพยักหน้ารับคำกับแผ่นหลังที่เผ่นแน่บไปลิบลิ่ว ค่อย ๆ หันหน้ากลับมามองผม ก้มหน้าแล้วบอกเสียงเบา..
“พี่ต้าร์..ไปส่งวินหน้าปากซอยก็ได้ครับ วินเดินเข้าไปเองได้” ยืนมองขนตาหนาเป็นแพ จมูกโด่งรั้น แก้มใสขึ้นสีชมพูจาง ๆ กัดฟันข่มใจไม่ให้โดดเข้าฟัดแก้มใส ๆ นั่น เอากระเป๋าน้องวินมาถือไว้ซะเอง
“บอกทางด้วยนะ” น้องวินพยักหน้าเบา ๆ และเดินตามผมไปขึ้นมอไซค์ ยื่นกระเป๋าตัวเองกับของวินไปให้คนแก้มใสถือ น่า..ฟัด!!
“พี่ต้าร์ไปทางนี้ครับ..พี่เลี้ยวกลับเข้าทางนี่สิ!” ทำงงกับทางเข้าบ้านวินก่อนจงใจขี่วนไปวนมาจนใกล้จะค่ำ ถึงหน้าบ้านวินก็หัวเราะขำที่ผมพาขี่วน
“พี่ต้าร์ไม่ใช่คนที่นี่เหรอ? วินบอกให้ไปทางนี้ก็ขี่ไปอีกซอย พี่ต้าร์มึน5555” นั่งมองหน้าใส ๆ กับรอยยิ้มของวิน..นึกว่าจะด่าที่พาวนซะอีก ยิ้มให้วินแล้วมองหน้าที่ไอ้เติ้ลบอกว่าเหมือนลูกแมวน้อย น่ารัก..กว่าลูกแมวว่ะไอ้เติ้ล เผลอยิ้มใส่จนวินหลบตา ตบยุงที่แขนก่อนจะขอตัวกลับ ยื่นมือรับกระเป๋าก็แอบแตะมือนิ่มนิดหน่อยให้เป็นกำลังใจขี่รถกลับบ้าน ทันทีที่แตะโดนผิวน้อง..วินก็รีบชักมือกลับ มองหน้าผมอึ้ง ๆ แล้วค่อย ๆ จับมือตัวเองลูบเบา ๆ ริมฝีปากเม้มแน่น เบือนหน้าหลบตาผมเสมองเข้าไปในบ้าน
“ทำไมไม่เปิดไฟหน้าบ้านนะ? มืดแล้วนะเนี่ย?” บ่นหงุงหงิงก่อนจะหันมาบอกผม
“วินเข้าบ้านก่อนนะ ขอบคุณที่มาส่งครับ” ยิ้มให้น้องวินก่อนจะสตาร์ทรถ เปิดไฟหน้าพร้อม ๆ กับไฟหน้าบ้านน้องวินสว่างขึ้นมาพอดี น้องวินหันไปมองในบ้านและเบี่ยงตัวหลบให้รถผม ขี่เข้าไปใกล้ ๆ แล้วเอ่ยถาม
“พรุ่งนี้พี่มารับนะ ทางผ่านพี่น่ะ” น้องวินเงยหน้ามองผมก่อนจะหลบตาอีกครั้ง มือที่ลูบหลังมือเมื่อครู่ย้ายขึ้นลูบแขนตัวเอง
“พรุ่งนี้ไอ้พิจะมารับวิน พี่ต้าร์ไม่ต้องลำบากก็ได้ครับ” ปฏิเสธแบบยังเหลือที่ให้ถางต่อได้แบบนี้..ลอบยิ้มกับตัวเอง
“วินโทรหาพิสิว่าพรุ่งนี้พี่มารับ พิจะได้ไม่ต้องวนมารับวินไง” น้องวินเงียบไปนาน..นานจนยุงเริ่มเข้ามากวนก่อนจะพยักหน้าออกมาเบา ๆ แต่ผมยังไม่ทันจะออกตัวเร่งเครื่องไปไหนประตูรั้วบ้านน้องก็เปิดออก
“วิน..พาเพื่อนเข้ามาก่อนสิ” น้องวินดูตกใจที่ผู้ชายคนนั้นให้ชวนเพื่อนเข้าบ้าน ถ้าผมเดาไม่ผิด..พ่อน้องวินแน่ ๆ ครับ ยกมือไหว้และบิดกุญแจ จูงมอไซค์เดินตามน้องวินกับพ่อเข้าบ้าน บ้านหลังใหญ่ที่มีสวนสวยอยู่ตรงกลาง ขวามือมีรถยนต์จอดเรียงรายอยู่หลายคัน ห้องนั่งเล่นบ้านน้องวินกว้างครับ กว้างเกินไปจนผมรู้สึกเกร็ง พ่อน้องวินชวนคุย ถามผมว่าลูกใครเหล่าเต้า ซักซะละเอียดยิบ ซักจนขาวสะอาดโอโม่ไวท์คริสตอลยังอาย น้องวินก็นั่งกอดอกมองพ่อตลอดเวลา นาฬิกาแขวนผนังบ้านน้องวินบอกเวลา 2 ทุ่ม พ่อน้องวินก็ปล่อยตัวผมให้กลับบ้านได้
“ขอโทษที่พ่อถามพี่ต้าร์ซอกแซกนะครับ ไม่มีใครมาส่งวินนอกจากเพื่อนน่ะ พ่อเลยสนใจ พรุ่งนี้พี่ต้าร์ไม่ต้องมารับวินนะครับ วินจะไปกับพิ หวัดดีครับ” อ่า..พูดจบก็หันหลังเดินเข้าบ้านไปเลย มัน..อะไรกันครับ เดินจูงมอไซค์ออกมาจากรั้วหันหลังไปจับรั้วก็ตกใจ
“พ่อ! ผมตกใจหมดเลยครับ เดี๋ยวผมปิดรั้วให้..” พ่อน้องวินเดินตามผมออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ครับ พ่อน้องวินยืนขวางมอไซค์แล้วมองผมผ่านแสงจากหลอดนีออนหน้าบ้าน
สายตาเอาเรื่องที่น้องวินถอดออกมาจากพ่อแบบสำเนาถูกต้อง..จ้องผม ไม่มีเอ่ยปากซักอะไรเหมือนเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน ผมสบตาพ่อน้องวินตลอดเหมือนกันครับ ปกติผมไม่ชอบจ้องใครและไม่ชอบถูกใครจ้อง แต่อาการจ้องแบบนี้ มันเหมือนพ่อน้องวินตั้งใจจะอ่านอะไรซักอย่างที่แอบเห็นจากผม ซึ่งผมก็ไม่คิดจะปกปิด
“..ขี่กลับดี ๆ ล่ะ ..ไอ้หนู..” ศึกจ้องตา 15 นาทีหมดลงพร้อมกับคำอวยพรให้ผมขับขี่ปลอดภัย ยกมือไหว้และออกจากบ้านน้องวินมาด้วยความโล่งอก
ผม ม.6 แล้วครับ ไม่กี่เดือนก็ต้องผ่านสนามสอบที่จะตัดสินอนาคตของผม และมีเวลาในรั้วโรงเรียนนี้อีกแค่ไม่กี่เดือน ออกไปเจอสังคมกว้าง เจอคนอีกมาก น้องวินเองก็เหมือนกัน แต่ก่อนจะหมดเวลาจากที่นี่..ผมอยากมีความทรงจำดี ๆ กับน้องวินครับ ถึงน้องวินจะไม่อยากสร้างมันร่วมกับผม แต่น้องก็ไม่เคยปฏิเสธออกมาตรง ๆ ซักครั้ง..
พรุ่งนี้ผมจะมารับน้องวินไปโรงเรียนพร้อมกัน เวลามันเหลืออีกไม่มากเท่าไหร่แล้ว ผมต้องรุกแบบจริงจังซักที!
เอาใจช่วยผมด้วยนะครับ!
…………………………….
แถม
.
.
“พ่อทำไมต้องซอกแซกเพื่อนวินแบบนั้นด้วย!” หนุ่มน้อยหน้าสวยเอ่ยเสียงขุ่นถามพ่อเรื่องซักถามเพื่อนหน้าใหม่ที่มาส่งเมื่อเย็น พ่อมองลูกชายนิ่งและยกยิ้มให้ก่อนจะเดินผิวปากเดินออกไปเกือบถึงประตู
“พ่อ!....พ่อว่าพี่ต้าร์เป็นไง? สู้..เพื่อนวินได้มั้ยพ่อ?” คนขึ้นชื่อว่าพ่อ ทุกคนย่อมรู้ใจลูก หากเพื่อนหน้าใหม่ของลูกชายจะได้รับการปฏิบัติเช่นเดียวกับเพื่อนคนอื่น พ่อก็จะไม่สงสัยและยังเดินออกไปดูให้เห็นให้รู้ว่า..เพื่อนคนไหนที่ลูกชายคนเก่งไม่กล้าพาเข้าบ้านมาเจอ และยังยอมให้มาส่งถึงหน้าบ้าน
“น้องพิมาส่งไม่ได้ทำไมวินไม่โทรให้ที่บ้านไปรับ..ให้ต้าร์มาส่งทำไม?” พ่อย้อนถามน้องวินที่ทำท่าอึกอัก ก่อนน้องวินจะวกเข้าเรื่องที่ตนถามก่อนหน้า
“พ่อยังไม่ตอบวินเลยนะ..พ่อว่าพี่ต้าร์เป็นไง?” ผู้เป็นพ่อถอนหายกอดอกมองลูกชายที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตา
“หน้าตาท่าทางผ่าน ส่วนนิสัย..คงต้องดูไปเรื่อย ๆ” หนุ่มหน้าสวยเงยหน้ามายิ้มสดใสที่พ่อเห็นตรงกันกับตัวเอง
“..วิน ถ้าจะชอบคนนี้หรือคนไหนพ่อก็ไม่ว่า แต่พ่ออยากให้วินเคลียร์ความรู้สึกให้สะอาดก่อนที่จะคบใครซักคน ตราบใดที่วินยังเอาคนโน้นคนนี้มาเปรียบเทียบกับน้องพิ หรือคนที่วินรออีกคนหนึ่ง..ผู้ชายคนนั้นคงโชคร้ายที่สุดและน่าสงสารที่สุดด้วย ถ้าวินเลิกชอบน้องพิกับใครอีกคนได้เมื่อไหร่ค่อยคิดจะคบใครเป็นแฟนนะวิน” สบสายตาที่ผ่านร้อนผ่านหนาวของพ่อและถอนหายใจยาว เสียงปิดประตูห้องนอนดังแผ่ว หนุ่มน้อยนั่งลงบนเตียงนุ่ม คว้าหมอนมากอดและนึกตามคำพ่อ
เลิกชอบพิน่ะไม่ง่ายนะพ่อ..แต่ไม่ยากถ้าวินจะเลิก
แล้วกับใครอีกคน..ใครอีกคนที่ยังอยากเจอ ยังอยากขอโทษ วินไม่มั่นใจว่าจะเลิกได้จริง ๆ พ่อ..
ใครสักคนคนที่วินเคยสัญญาว่าจะไประบายสีด้วย..ให้เค้ารอวินที่สนามเด็กเล่น บังคับให้เค้ามารอ แล้ววินก็ลืมว่า..เค้ามารอระบายสีกับวิน นึกขึ้นได้เมื่อเช้าวันใหม่มาถึงและพ่อให้ไปอยู่บ้านป้าที่เขาใหญ่ จนกระทั่งเปิดเรียน ไม่รู้ว่าเค้าชื่ออะไร รู้แต่ทุกครั้งที่หนีเพื่อนมาเล่นที่สนามก็ต้องได้เจอ ได้เล่นกับเค้าทุกครั้ง
“พี่โต..” ถามชื่อแล้วไม่บอกหนุ่มน้อยเลยตั้งชื่อให้เด็กชายคนนั้นเอาเอง เด็กชายโต(นามสมมุติ)เลยเรียกหนุ่มน้อยว่า ‘ตัวเล็ก’ ที่หนุ่มน้อยไปเล่นที่สนามนั่นเป็นประจำเพราะใกล้บ้านเพื่อนสนิทที่ชื่ออ๋อง แต่พอเพื่อนย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองก็เลิกไปที่นั่น นานวันเข้าสนามเด็กเล่นตรงนั้นก็ถูกรื้อถอนกลายสภาพเป็นบ้านจัดสรร พร้อมกับใบหน้าพี่โตที่จางลงเรื่อย ๆ ลุกขึ้นไปเปิดลิ้นชักออกมาหยิบสีไม้ในกล่องเก่า ลูบและนึกถึงคำสัญญาที่บังคับพี่โตให้มารอ.. ‘ต้องมารอตัวเล็กนะ! ถ้าตัวเล็กมาแล้วไม่เจอตัวเล็กจะโป้งพี่โตด้วย สัญญาเร็ว..’ พี่
โตพยักหน้ารับคำและเอ่ยคำสัญญาเพียงสั้น ๆ ‘สัญญา..’
น้ำตารื้นเพราะความรู้สึกผิดเกาะกินหัวใจ
มองกล่องสีไม้แล้วฝากผ่านคำขอโทษไปถึงพี่โต..
‘ตัวเล็กขอโทษครับ..ขอโทษครับพี่โต’
..........................
สองหนุ่มเค้าแอบมีซัมทิงค์กันค่ะ
ตอนหน้าเหมือนเดิมนะคะ ไม่เกิน 7 วัน -///-
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:กอด1: :pig4: :-[
ปล.จิอยากเขียนฉากจูบของคู่นี้อ่ะ > <
ปล.2 คิดถึงน้องพิอ่ะ ..กระซิก..
-
^
^
^
:z13:จิ้มคุณจิ
นั่นแน่ แอบมาลงน้องพิกับไทโยซังให้ อิอิ
เลยรีบวิ่งเข้ามาทันใดเชียว :laugh:
กอดคุณจิค่ะ :กอด1:
-
:z13:คืนแล้วกอดให้แน่นกว่าหลาย ๆ เท่า
เค้าเอาน้องวินพี่ต้าร์มาส่งหรอก
ตะเองคิดถึงน้องพิมากล่ะสิ กิ้วๆๆๆๆๆๆๆ
:กอด1:
-
:z13: ไม่ทันนนนนนนน :m15:
------
อ๊ายยยย .. ชอบกันแต่เด็กนะคู่เนี้ยยยย ..
น้องวินตีขรึมอ้ะ แอบถูกใจเค้าก็เนี้ยนเนียน
ถ้าได้รู้ว่าพี่ต้าร์คือพี่โตไม่ปลื้มใหญ่เหรอเนี่ยยยย ><
พี่ต้าร์น่ารักจัง 555
คล้ายๆน้องพิจริงด้วยแต่ดูเป็นคนดีกว่ามาก (เอ๊ะ ยังไง?) ฮ่าๆ
เค้าอยากอ่านต่อแล้วอ่าค่ะคุณจิ (ลงไปนอนดีดดิ้นตีขาคู่แบบโฆษณาโลมา - -") แต่ก็ไม่อยากเร่งวันเร่งคืนทำไงดี 555
(คุณจิบอก >>> ทำใจซะ!)
ปล. เราได้จิ้มคุณจิอีกแล้วค่ะ (ถึงจะไม่ได้จิ้มคนแรกก็เถอะ ซิกๆ) ขอให้้คุณจิมีความสุขอีกนะคะ 5555555 :laugh:
-
อ่าส์แล้วก้ได้รู้ถึงความเป็นมาของน้องวิกับพี่ต้าร์แล้ว อิอิ แต่ที่อยากรู้อีกเรื่องพี่ต้าร์หื่นจริงหรอคะ!!!
ปล.น้องวินตอนเด็กๆน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกอ่ะนึกภาพพวกการ์ตูนโชตะค่อนตามแล้วได้บรรยากาศมั๊กๆๆๆๆ
:กอด1:คุณจิ
-
ซัมธิงรองแบบโรแมนซ์ด้วย 555+
จะมีคิวพี่การ์ดเด่นเหรอคะ? จะตั้งตารอเลยค่ะ ฮุๆ (แต่มีตั้งหลายคนนิ)
สู้ๆค่ะ จุ๊บๆ
-
อร้ายยยยยยยยย น่ารักกว่าคู่น้องพิอีก(คู่นั้นมันมีแต่ความหื่น :laugh:)
พี่โตกะน้องตัวเล็ก กิ้วๆๆๆๆๆๆ
จุ๊บ :จุ๊บๆ:คุณจิที่ไม่สร้างอุปสรรคพิสูจน์รักแท้แบบตาของน้องพิ
แต่วันวานยังขมอยู่นี่จิทำไงดี
-
ว่าแต่ว่า :m28:
มีวิน มีต้า แล้วนาไปไหนอ่ะคะ :laugh:
(เล่นมุขอะไรของมัน :z6:)
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ที่แท้ พี่โตคนนั้นก็คือ.........
อรั๊ยยยยยยยยยยยย แอบโรมานซ์นะคะคุณจิ
ตายแร้นๆๆๆ ถึงจำไม่ได้ แต่ก็รักกันอีกครั้งอยู่ดีล่ะน้าาาาาาาาาาาาาา
:m1: ปลื้มค่ะ น่ารักมากเลยคุณจิ
และยิ่งประโยคนี้ของพี่ต้าร์ขานะ "ผมติดนิสัยของน้องพิมาแบบไม่รู้ตัว นิสัยแบบที่น้องวินชอบ..เจ็บดีชิบหาย!"
โอยยยยยยยยยยยยยยย โดนป้ะล่ะตั๊ว!!!
-
อดีตรักแรกในวัยเข้าเรียน
จะจบอย่างไร
รีบมาต่อไวๆนะจ๊ะ :impress3:
-
คุณจิ จุ๊บๆๆๆ คิดถึงค่ะ :กอด1: :กอด1:
แต่จริงๆว่า วินเหมาะกะพี่ตาร์นะ แต่จะเคลียร์
ตัวเองยังไงหว่า คงต้องคิดจริงจังแล้วคงจะ
เคลียร์ได้มั้ง ยังไงก็สู้ๆจ้า
-
ว่าแต่ว่า :m28:
มีวิน มีต้า แล้วนาไปไหนอ่ะคะ :laugh:
(เล่นมุขอะไรของมัน :z6:)
อย่าเพิ่งท้อค่ะ! เราเก็ทนะคะ :laugh:
นา วิน ต้าร์ ชิมิ คิคิ
-
ซึ้งมากเลย ตัวโต ตัวเล็ก
+1
-
หูยยย ที่แท้ก็เป็นเนื้อคู่กันนี่เอง
+1 ชอบ ๆ ของแถม
-
คิดถึงพิ
-
ทำไมเรานึกถึงคู่ตาร์กับวินไม่ออกละเนี้ย
ไม่ได้การ ต้องกลับไปอ่านอีกแล้ว
สงสัยมัวแต่องค์คู่พิกับไทอยู่แน่ ๆ เลย 55
-
เอ๋ๆๆ พี่โตคนนั้น......
ใช่พี่ต้าร์คนนี้หรือเปล่าน๊าาาาา
-
:impress2: อ๊ายๆๆ ~~~
อย่างนี้รักคุณจิตายเลยอ่ะค่ะ กรี๊ด
น้องวินแอบมีเบื้องลึกเบื้องหลังเหรอคะ
แหมๆๆ อย่างนี้ก็อกหักไม่จริ๊งไม่จริงสิคะ (แต่ก็ดี หุๆ ไม่ชอบให้ใครช้ำชอกมากนัก ^///^)
แล้วจะรอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อเจ้าค่ะ โย่ว :z2:
+1 นะคะคุณจิ คิกๆ แล้วก็ :กอด1: เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เริ่มปันใจจากน้องพิกะไทโยมาให้น้องวินกะพี่ต้าร์ที่เริ่มต้นได้น่ารักน่าชัง
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ +1เป็นกำลังใจให้พี่ต้าร์ด้วย
-
รออ่านตอนต่อไป :z2: :z2:
+1 :L2: :L2:
-
ว๊ายยยย พี่โต กับตัวเล็ก ความทรงจำสมัยเด็กช่างสดใสนัก :o8:
จะทำยังไงดีน้า ให้เค้ารู้ว่า ต่างเป็นคนที่ตัวเองรออยู่
+1 ปูเสื่อนอนรอ (นั่งไม่ไหว) 7 วันนี้ที่รอคอย o18
-
พี่โตกับตัวเล็ก :o8:
เหอๆ รู้แบบนี้แล้วก็ลุ้นดีจังเลยค่ะ ว่าเมื่อไหร่จะจำกันได้ซะที :z1:
คุณพ่อแอบไฟเขียวด้วยอะ o13
ปอลอ. ชอบชื่อตอนจังเลยค่ะพี่จิ :man1:
-
คุณพ่อของน้องวินดีจัง
มีการมาดูตัวหนุ่มที่มาส่งลูกด้วยว่าผ่านไหม
-
คู่พี่ต้าร์กับน้องวิน ช่างดูน่ารักอะไรอย่างงี้นะ
แล้วพี่โตที่ว่า คือพี่ต้าร์ใช่อ่ะเปล่า
ปล. คิดถึงคุณจิ ขอกอดหน่อยนะคะ :กอด1:
เป็นกำลังใจให้ รอตอนต่อไปค่ะ
-
เอร้ยยยย :-[ พี่โตกับตัวเล็ก รอๆๆ มาต่อไวๆน้าพี่จิ
ใครๆก้อหลงรักพิเนอะ ก้อคนมันมีสเน่ห์อะ ก๊ากกกก :z2:
พี่ต้าร์สู้ๆๆ :ped149:
-
อ่าน ตัวเล็ก กับ พี่โต แล้วขนลุกซู่เลยค่ะ o21
สงสัยภูมิต้านทานความหวานจะยังไม่แข็งแกร่งพอ อื้มม---ม :try2:
แอบสารภาพบาป เป็นความเห็นส่วนตัวค่ะ ปกติไม่ค่อย อืม... ไม่ค่อยจะถูกใจน้องวินซักเท่าไหร่ เนื่องมาจากคอนเซปแนวเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ โดนกับตัวแล้ว ไม่ไหวแบบไม่ไหวจริงๆ :sad3: พอน้องแกออกมาแนวนี้เลยแบบ "ไทโย---!! ดูพิดีๆนะเว้ยยยย เดี๋ยวโดนฉก!!!"
แล้วพอมาตอนนี้ เจอประโยคที่ "เลิกชอบพิ ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ไม่ยากหากจะเลิก" <---- ง่ายไปมั๊ยหนู?
แถมยังมีมาเจอ "พี่ต้าร์" <---- ได้ข่าวว่าเพิ่งถีบกันไปอยู่เลยไม่ใช่เรอะ? แล้วนี่... เอิ่มมมมม
แล้วไหนจะ "พี่โต" กับ "ตัวเล็ก" อีก < ---- ใครอ่ะ?
แหม... หลายคนจริงๆนะจ๊ะ ไม่ปลื้มค่ะ ไม่ปลื้ม เอาให้แน่ๆ แล้วยึดมั่นในคนคนเดียวอย่างน้องพิกับไทโยซังเซ่!!! จะชอบพิก็ชอบให้สุด เอาให้คลั่งไปเลย จะรอพี่โตก็รอสิ ตามหาสิ ไม่ใช่ดูรูปถ่ายแล้วนั่งน้ำตานองหน้า จะเริ่มต้นกับพี่ต้าร์?? แล้วพิกับพี่โตอ่ะ???? :undecided:
ไรเตอร์ต่อด่วนค่ะ
-
พี่ต้าร์ น้องวิน น่ารักจังค่ะ วินนี่หลงรักพิมานานแล้วเหรอค่ะ แต่พิก็นะไวไฟ ม.1ชิมินั่น แอบอิจฉาพี่ต้อมสุดสวยเล็กน้อย
เค้าจำกันได้มั้ยนะเนี่ย น่าจะมีต่อได้อีกนะค่ะคู่เนี้ย จะรออ่านต่อไปค่ะพี่จิ
:L2: :L2: :L2:
-
:o8: ชอบๆคับผม
-
ก่อนอื่น :กอด1:คุณจิแน่นๆ พิไท หวานไม่พออุตส่าห์พาวินตาร์มาหวานให้เราอ่านอีกคู่ :pig4:
และเพลงนี้เหมาะมากเลย สำหรับ วินต้าร์
"แต่เราก็หากันจนเจอ มันนานแค่ไหนที่คอยเธอมา
รู้สึกไหมว่าชีวิตคุ้มค่า เมื่อมีใครสักคนข้างกาย
เกิดมาเพื่อหาใครคนหนึ่ง เป็นคนที่ฟ้าสร้างมาตรงใจ
เราต่างรู้ โลกมันแสนกว้างใหญ่
แต่มันคงไม่ยากเกินไป ที่ฉันจะพบเธอ" :o8:
-
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดด จิ แบบเลทๆ
ช่วงนี้ชีวิตหนักหนาเอาการเหรอจิ
ยังไงก้อสู้ตายนะ
เป็นห่วงอยู่ห่างๆ
กอดดดดดดดดดดดด อีกที คิดถึงจ้ะ
-
มารับน้องวินกับพี่ต้าร์ช้ามากเลย (ปล่อยให้รอนานเลย) :try2:
แอบมีซัมทิง ด้วยคู่นี้ แต่แบบว่าอยากรู้มากเลย
น้องวินรับว่าชอบพี่ต้าร์ก่อนหรือหลังรู้ว่าเป็นพี่โตอ่ะ
รออีกไม่นานเพราะเกือบ7วันแล้ว 555+
ปล. :กอด1: จิแน่นๆ แล้วเกี่ยวก้อยไปลอยกระทงด้วยกัน ^__^
-
เนื้อคู่หนังคู่กระดูกคู่จากกันก็ต้องได้เจอกัน :m1:
:กอด1:แน่นๆดีใจมากที่จิมาลงวินตาร์ให้อ่าน
มาเพิ่มความหวานให้กันอีกชีวิตนี้ขาดหวานไม่ได้ :laugh:
ยังคิดถึงพิไท น้าโยกับน้องเผ่ามากเลย :m12:
-
มาช้าไปนิด :m23:
พี่ต้าร์ น้องวิน มีความหลังกันตั้งแต่เด็ก
ถึงจะจำกันไม่ได้ แต่ถ้าคู่กันแล้วก็นะ
+1 คุณจิ :กอด1:
-
ตามมาลุ้นคู่พี่ต้าร์ น้องวิน
ลุ้นๆๆ คู่นี้แอบมีอดีตด้วย
ขอบคุณคุณจิค่ะ :กอด1:
-
:o8: :-[
-
คู่นี้มันคงเป็นบุพเพสันนิวาสแน่ๆ อิจฉาๆๆๆๆ
-
อ่านทันแล้วู
ตอนแรกทำใจไว้ คิดว่ายังไงก็ต้องมีตอนที่ต้องเศร้าๆ
แต่พออ่านๆไป ก็....พอไปได้ 55+ ไม่ถึงขั้นที่ได้คิดไว้
ติดตามจ้า อยากอ่านคู่ของพี่โป้งกับเต๋าอ่ะ
-
ที่แท้คู่นี้นี่มีซัมติง
คิคิ
หวังว่าจะรุ้ตัวกันทันสักทีนะจ้ะะ
-
ต่างคนต่างมีความหลัง แถมยังตัดใจไม่ได้อีก
น้องตัวเล็กทำพี่โตเป็นคนไร้ใจแบบนี้
รับผิดชอบด้วยนะเออ
อ่านๆไป คิดถึงไทโยซะงั้น
แบบพิเสน่ห์แรงเกิ๊น ขนาดเพื่อนยังหลง
-
ผ่านงานลอยกระทงมาอย่างทุลักทุเล..อาทิตย์นี้ก็เตรียมงานวันพ่อต่อทันที เอเชี่ยนเกมส์ปีนี้จิเลยไม่ได้ตามเชียร์เลยซักรายการ ส่องนักกีฬาหล่อ ๆ เผื่อแผ่จิด้วยนะคะ ..กระซิก..
ตอบคุณ Églantier✿ กอดดดดดค่า เนอะคะ น้องวินตีเนียนอ่ะ ชอบเค้าก็ทำเป็นเก๊ก555+ พี่ต้าร์เป็นคนดีกว่าน้องพิเพราะยังมีความยับยั้งชั่งใจเรื่องอะจึ๊กยึกหยึยใช่ปล่าวคะ555 ถึงตะเองจะจิ้มเค้าช้าแต่มาจิ้มทีหลังก็ส่งผลให้เค้ามีความสุขได้ค่ะ แอร้ยยยย ตอนหน้าจิจัดหน้าแป๊บเดียวค่ะ ส่วนมุขนั้น..จิก็เก็ทเหมือนกันค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
samsoon@doll กอดคุณซัมคืนแน่น ๆ น้องวินให้ความรู้สึกของโชตะเนอะคะ คุณซัมอ่า พี่ต้าร์ยังไม่หื่นเท่าเด็กญี่ปุ่นนะคะ รายนี้เค้าแค่คิดแต่ไม่กล้าทำค่ะ ไม่เหมือนไทโย..ปากว่ามือถึงจิกขึ้นเตียงตลอดเวลา55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
กระต่ายชมจันทร์ กอดกระต่ายน้อยแน่น ๆ ก็น่าจะโรแม้นซ์ทีหลังอ่ะค่ะกระต่ายน้อย คิวของพี่การ์ดต่อจากน้องเต๋าพี่โป้งค่ะ รออ่านเนอะ ว่าแต่..เรียนหนักเหรอคะกระต่าย วิ่งเข้าเล้ามาดูเม้นท์แล้วนั่งตอบ ก็กลับไปไล่ดูน้องโอ้กับทานอสก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหวใด ๆ สู้ๆๆๆนะคะกระต่าย พี่เอาใจช่วย(กระต่ายจะได้มีแรงมาต่อซะที55+) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
lasom กอดดดดค่า คู่นี้น่ารักเพราะไม่หื่นเนอะคะ55+ วันวานที่ยังขมจิจะเทน้ำเชื่อมเข้าไปราดในตอนที่ 3 นะคะ จุ๊บคืนหลาย ๆ ทีให้คุณ lasom เช็ดน้ำลายจิไม่ทันเรยยยยย -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ZakuPz กอดดดค่ะ ตะเองเล่นมุขนี้หรา ฟัดๆๆๆๆๆๆ ตะเองไปตามหา ‘นา’ ช่วงแถมนะคะ เค้าจะไม่ปล่อยให้มุขเตงแป๊กแน่ ๆ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
anajulia กอดคุณนุ่นแน่น ๆ แล้วปิดหูไปด้วย พี่โตคนนั้นก็คือ!...ก็คือพี่โตค่ะ แหะๆๆ มันเดาได้อยู่แร้วอ่ะเนอะคะ55+ ส่วนประโยคนั้น..มันกระแทกจิด้วยค่ะ จิชอบผู้ชายตลกแบบพิอ่ะ -////- คาแรคเตอร์ส่วนใหญ่เลยติดตลกมาเกือบทุกคน ผู้ชายมีอารมณ์ขัน(จุ๊กกรู้ววว..ไม่ใช่แระ)มันมีเสน่ห์เนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
yeyong กอดยุ้ยแน่น ๆ อดีตที่ยังระลึกถึงอยู่ตลอดจะทำให้วิน(ของจิ)จัดการตัวเองอย่างไร..ติดตามได้ใน Fate : พรหมขีดลิขิตรัก [2] อาห์..งานที่หนักทำให้จิเริ่มเพี้ยนไปแล้ว555+ ขอจิจัดหน้าแป๊บนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
pinkky_kiku กอดคืนแน่น ๆ จุ๊บคืนหลาย ๆ ที คิดถึงเหมือนกันค่ะ -//- คู่นี้จิจับเคลียร์จนได้ล่ะค่ะ นานหน่อยแต่มันก็คุ้มที่พี่ต้าร์จะคอยค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Little Devil กอดพี่ Little Devil แน่น ๆ ซึ้งเนอะคะ พี่โตกับตัวเล็ก..ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
iforgive กอดพี่ iforgive แน่น ๆ เค้าแอบเป็นเนื้อคู่กันนั่นเองค่ะ จิก็ชอบของแถมค่ะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Akad3ar กอดดดค่า จิก็คิดถึงพิค่ะ ขอเข็นคู่นี้ก่อนนะคะ แล้วจิจะเขียนน้องพิมาคั่นรอน้องเต๋าพี่โป้ง ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
dukdikdukdik กอดพี่ dukdikdukdik แน่น ๆ จิก็คิดถึงน้องพิเหมือนกันค่ะ เขียน ๆ ไปบางทีก็คิดว่าตัวเองเขียนน้องพิคู่น้องวินอยู่รึเปล่าหว่า? แต่จิกลับเขียนใหม่ให้แค่คล้ายตรงตลกเท่านั้นนะคะ อ่านใหม่เรยยยย เดี๋ยวอ่านตอนใหม่ควบไปด้วยเลยค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Inlover กอดดดดค่า สองคนเค้ามีซัมทิงค่ะ มันต้องเป็นคนคนเดียวกันอยู่แร้วววว ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
katarena กอดดดดค่า มารักกันให้โลกสะเทือนไปเลยมั้ยอ่าเตง -///- คู่นี้เค้ามีซัมทิงค่ะ ฉะนั้นเลยไม่มีชอกช้ำปรากฏ ตอนต่อไปจิขอจัดหน้าแป๊บนะคะ กอดกำลังใจจิได้รับแล้วค่ะ..อุ่นวาบไปทั้งใจเลยทีเดียว ^^ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Solar cell กอดดดค่า เริ่มได้น่ารัก ตอนต่อไปจิก็จะยังคงคอนเซ็ปต์นี้อยู่ค่ะ ถึงพี่ต้าร์จะอยากหื่นใส่แค่ไหน..สุดท้ายก็ได้แค่ตอดนิดตอดหน่อยเท่านั้นค่ะ55+ ตอนต่อไปจิขอจัดหน้าแป๊บค่ะ เป็นกำลังหนุนพี่ต้าร์กันเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
DE SaiKuNee กอดดดดค่ะ ตอนต่อไปจิจัดหน้าแป๊บเดียวค่ะ เต้นรอไปก่อนเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
หมวยลำเค็ญ กอดดดค่า ความทรงจำที่ฝังใจบางครั้งมันก็ทำให้หม่นใจได้นะคะ แต่ของคู่นี้เค้าเอามาใช้เตือนใจค่ะ จิจะจัดให้เค้ารู้กันในตอนที่ 3 ค่ะ ส่วนตอนใหม่ขอจัดหน้าแป๊บนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
BeeRY กอดน้องเบียร์แน่น ๆ ตอนที่ 3 ค่ะ สองหนุ่มถึงจะรู้ว่าใครเป็นพี่โตใครเป็นตัวเล็ก ส่วนคุณพ่อ..ชอบคนกล้าค่ะ เลยติดไฟเขียวให้ท้ายพี่ต้าร์ตลอด ชื่อเรื่องพี่ก็ชอบค่ะ เพราะดีอ่ะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
n2 กอดดดค่า คุณพ่อน่ารักเนอะคะ แบบลูกรักใครก็รักด้วย..แต่ต้องดูว่าผ่านรึเปล่านะคะ พี่ต้าร์โชคดีค่ะ คุณพ่อเลยติดไฟเขียวให้ท้ายตลอด ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Packy™ กอดคืนแน่น ๆ หอมอีกหลาย ๆ ที จิคิดถึงมากกว่ามากอ่ะ -///- คู่นี้แนวน่ารักค่ะ น้องวินน่ารักดี(จิชอบบบบ) กำลังใจจิจะเก็บไว้อย่างดีค่ะ ตอนต่อไปขอจัดหน้าก่อนนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
Smirnoff กอดดดดค่า น้องพิ(ของพี่)มันหล่อค่ะ ใครเห็นใครรัก55+ ตอนต่อไปพี่จัดหน้าแป๊บนึงนะคะ เรามาประสานมือกันแล้วเอาใจช่วยพี่ต้าร์ดีกว่าเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
@Kanda@ กอดดดดค่า กอดให้หายนอยด์ จิอ่านเม้นท์แล้วจิก็ขนลุกค่ะ คุณ @Kanda@ ท่าทางจะไม่ชอบคนแบบน้องวินมาก ๆ เลยนะคะ จิเขียนให้น้องวินชอบพิเป็นทุนเดิมแถมยังมีซัมทิงกับอีกคนแล้วยังจะพี่ต้าร์อีกนี่เนอะ แต่ตอนท้ายจิก็เกริ่นแล้วว่าน้องวินจะทำแบบนี้ไม่ได้ ต้องเคลียร์ก่อนแล้วจะคบใครก็คบไป มันต่างจากเด็กญี่ปุ่นมากเนอะคะ คนละขั้วเลยทีเดียว ขอบคุณที่แสดงความคิดเห็นนะคะ เป็นเม้นท์ที่อ่านตอนน้องวินแล้วตีแผ่ในสิ่งที่มันควรจะต้องเคลียร์ได้ชัดเจนที่สุด ตอนต่อไปจิจัดหน้าแป๊บเดียวค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
คนของเธอ กอดดดดจ้า คู่นี้มาแนวน่ารักค่ะ ส่วนเรื่องจำ..จำไม่ได้ค่ะ55+ แต่ตอนที่ 3 คู่นี้เค้าจะรู้ค่ะว่าใครคือพี่โตแล้วใครคือตัวเล็ก ตอนต่อไปพี่จัดหน้าแป๊บนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
morrian กอดดดค่า จิก็ชอบเหมือนกันค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
honeymic กอดเกดแน่นๆ คู่นี้เน้นน่ารักค่ะ จะหวานก็อาจจะไม่เท่าคู่เด็กญี่ปุ่นอ่ะ ส่วนเพลง..-///- เพราะดีค่ะ จิก้ชอบเหมือนกัน ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
rellachulla กอดเตงแน่น ๆ เค้ามากอดตอบช้าไปนิดเหมือนกันจ๊ะ หนักหนาจนถึงหลังปีใหม่อ่ะเตง อาทิตย์หน้าวันพ่อ ถัดไปปีใหม่ หลังจากนั้นก็วันเด็ก ภาวนาอยู่ว่าให้นายเลื่อนจัดกีฬาท้องถิ่นไปเป็นปีหน้า มันเริ่มล้าแล้วอ่ะเตง..กระซิก.. แต่ได้กอดอุ่น ๆ แบบนี้ทุกครั้งเค้าก็สู้แค่ตายเหมือนกัน -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
gayraygirl กอดเมย์แน่น ๆ ตะเองมารับช้าแต่เค้ามากอดตะเองช้ากว่าอีกอ่ะ น้องวินชอบพี่ต้าร์ก่อนจะรู้เรื่องค่ะ ตอนต่อไปจิจัดหน้าแป๊บเดียวค่ะ เมย์อ่ะ..เตงเกี่ยวก้อยเค้าไปลอยกระทงแต่เตงหายไปกับใครก็ไม่รู้อ่ะ เค้าเลยต้องนั่งดูกระทงที่ลอยอยู่กลางน้ำคนเดียวอ่ะ บู่ๆๆๆๆๆ..เค้าล้อเล่น555 ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
TarnTaWan กอดดดค่า เนอะคะ..เนื้อคู่กระดูกคู่ยังไงก็หนีกันไม่พ้น จิก็ดีใจค่ะที่ตะเองยังรออ่านวินต้าร์ ...และยังรออ่านคู่อื่นด้วย จิจะทยอยเขียนให้อ่านนะคะ(เหงื่อตก) ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
~DosTresCuatro~ กอดดดดค่า จิก็มากอด คุณ ~DosTresCuatro~ ช้าเหมือนกันค่ะ เนื้อคู่กันแล้วยังไงซะมันก็หนีกันไม่พ้นเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Fanun กอดดดดค่ะ มานั่งกอดกันลุ้นคู่นี้นะคะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
kny กอดดดค่ะ กอดแน่น ๆ ให้เลิกเขิน -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ordkrub กอดดดค่า บุพเพเนอะคะ แบบคู่กันแล้วยังไงก็หนีกันไม่พ้นอ่ะค่ะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
kyoya11 กอดดดค่ะ ขอกอดนะคะ -///- เรื่องนี้มาม่าน้ำไม่ข้นค่ะ เศร้าแต่ไม่โศก เก่งมากเลยค่ะที่ตามอ่านจนทัน ตอนหนึ่งของจิมันก็ยาวเหมือนกันค่ะ คู่พี่โป้งกับเต๋าต่อจากคู่นี้ค่ะ รออ่านเนอะ ยินดีต้อนรับและขอบคุณที่ติดตามนะคะ
NUTSANAN กอดดดค่า เนอะคะ คู่นี้มีซัมติงแต่จะรู้ก็ตอนที่ 3 ค่ะ แอร้ยยยย สปอล์ยตลอดดดด ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
jasmin กอดดดดดค่า ตัวเล็กกับพี่โตต้องรับผิดชอบซึ่งกันและกันไปตลอดชีวิตค่ะแม่ดอกมะลิ(ของจิ -///-) จิก็คิดถึงน้องพิกับเด็กญี่ปุ่นเหมือนกันค่ะ ว่าจะเขียนตอนพิเศาคู่นี้คั่นรอคู่เต๋ากับพี่โป้งอ่ะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
จิ้มบวกขอบคุณและบวกคืนให้นะคะ
ตอนต่อไปจิขอจัดหน้าแป๊บเดียวค่ะ..เขียนเพลินมันเลยต้องตัดเป็นสองตอนอ่ะค่ะ -///-
:pig4: :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
(อุย ลืมเตือนให้อุดหู)
แอบบอกคุณจิคะ นิยมไทยสิคะ นักกีฬากระโดดไกลชายไทย ที่ลงแข่งเมื่อวานอะค่ะ
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกก
(ไว้ว่างๆลองๆไปหาเปิดดูนะคะ >/////<)
-
Fate : พรหมขีดลิขิตรัก [2]
แสงแดดแรกส่องกระทบพื้นผิวโลก..นั่นคือฤกษ์เบิกชัยของผม ไม่แน่ใจว่าน้องวินโทรบอกน้องพิว่ายังไง ผมไม่มีเบอร์พิซะด้วยสิ เสี่ยงเอาครับ ลงมากินข้าวเช้าพร้อมกับรับอาการตกใจของครอบครัว
“...พ่อจ๊ะ พาแม่ไปตรวจหน่อยนะวันนี้ แม่ว่าสายตาแม่ผิดปกติจ๊ะ แม่เห็นตาต้าร์ลงมากินข้าวเช้าตอน 6 โมง..แม่ต้องแก่จนตาฝ้าฟางแล้วแน่ ๆ” เดินยิ้มเข้าไปกอดแม่และนั่งลงกินข้าวแบบเจี๋ยมเจี้ยม พ่อหรี่ตามองก่อนจะยกหนังสือพิมพ์ที่อ่านค้างมาอ่านต่อ
“วันนี้ที่โรงเรียนมีอะไรแต่เช้าไอ้เสือ..รึมีอะไรพิเศษ? บอกพ่อได้รึเปล่า?” เงยหน้าจากชามข้าวแล้วมองหน้าพ่อ หันไปมองแม่ที่กำลังรอฟังจากผม ยิ้มให้อีกครั้งแล้วใช้นิ้วชี้จิ้มที่หัวใจตัวเอง แม่กับพ่อก็พยักหน้าเข้าใจ พ่อกับแม่บอกผมว่า ‘แม่กับพ่อเลี้ยงต้าร์ได้แต่ตัว หัวใจ..มันเป็นสิทธิ์ของต้าร์ ต้าร์เป็นยังไงแม่กับพ่อก็รักหนูนะลูก’ ความรักของพ่อแม่ยิ่งใหญ่กว่าที่เราจะวัดได้นะครับ วางช้อนกอดแม่ขอกำลังใจอีกทีก่อนจะขี่มอไซค์ออกไปรับน้องวินที่บ้าน
ผมยืนเดินวนไปวนมาอยู่รั้วอัลลอยด์หน้าบ้านหลังใหญ่ ปลายนิ้วที่แตะออดชักออกก่อนจะเอามากัดแน่นด้วยความไม่มั่นใจ เสียงรถยนต์ที่เข้ามาจอดข้างหลัง เหลียวไปมอง..ไอ้พิ!?
“พี่ต้าร์! ทางนี้พี่..ไอ้วินมันโทรให้ผมมารับมันน่ะพี่ มันนัดพี่ด้วยเหรอ?” พิมันเรียกให้ผมไปคุยให้ห่างรั้ว
“เมื่อคืนพี่ให้วินโทรไปบอกพิว่าพี่จะมารับวินเอง แต่วินจะมากับมึง พี่อยากมารับนี่หว่า..” ไอ้พิฟังผมไปด้วยแล้วชะโงกหน้ามองเข้าไปในบ้านสังเกตการณ์ไปด้วย
“เอางี้พี่ ถ้ามันบอกพี่แบบนั้นแสดงว่ามันตัดสินใจแล้ว ผมรับไอ้วินไปโรงเรียนก่อนแล้วเย็นค่อยว่ากัน พี่ไปรอผมที่แคนทีนนะ เดี๋ยวผมเอาไอ้วินใส่พานถวายให้ถึงที่..อย่าลืมเรื่องพี่ต้อมนะครับ” ถอนหายแล้วขึ้นควบมอไซค์ สตาร์ทรถแล้วหยิบหมวกกันน็อคมาสวม เข้าเกียร์ ทันทีที่บิดคันเร่งประตูเล็กก็เปิดออกมาพอดี ผมมองวินผ่านกระบังหน้า หน้าตกใจนิด ๆ และริมฝีปากที่เผยอจะพูดอะไร..แต่ก็ไม่เปิดปากออกมา ตัดใจเลี้ยวออกไปไม่ทักทาย เข้ามาถึงโรงเรียนผมไม่ได้ไปแคนทีนตามนัด..มันเซ็งเกินกว่าจะต้องไปนั่งมองหน้าใส ๆ นั่น ถ้าตัดสินใจจะไปกับพิ..ผมจะทำอะไรได้ เดินสวนต้อมหน้าห้องคอม
“ต้อมจ๋า ต้าร์มีเรื่องจะคุยด้วย” ผมรับปากไอ้พิไปแล้วก็ต้องทำตามที่รับปาก เก็บความขุ่นใจเรื่องน้องวินเอาไว้แล้วเกริ่นเรื่องไอ้พิให้ต้อมฟัง ต้อมขมวดคิ้วแล้วถามผมกลับ
“ทำไมมันไม่มาคุยเอง? จะจีบต้อมแต่ให้คนอื่นมาคุยเหรอ? ไม่ปลื้มว่ะ มีไรอีกมะ? จะไปแล้ว” ยิ้มและส่ายหัว ต้อมเป็นคนตรงติดจะห่าม ๆ ด้วย เห็นอย่างนี้คนปลื้มต้อมเยอะนะครับ
“พี่ต้าร์! เมื่อกี้ไอ้พิมันถามหาพี่อ่ะ” หันไปมองไอ้ต้นที่เดินมากับพี่มันแล้วยิ้มให้ ถามหาแล้วไงวะ?
“แดกข้าวมาเหรอพวกมึงน่ะ ไอ้เติ้ลมึงเลือกลงที่ไหนวะ?” นั่งคุยเรื่องเอนท์จนออดดัง เข้าเรียนแล้วไปกินข้าวเที่ยง มองหาไอ้พิแล้วส่งข่าวเรื่องต้อมให้มันรู้ เย็นนี้ผมนัดมันให้มารอหน้าโรงเรียนเพราะที่บ้านต้อมมารับที่หน้าโรงเรียนทุกวัน ไอ้นี่ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ หันไปมองหน้าใส ๆ ที่ทำผมเซ็งแล้วถอนหายใจยาว
“เย็นนี้พี่ไปส่งนะ..” บอกน้องวินให้รู้ว่าเย็นนี้ต้องซ้อนมอไซค์ผมกลับบ้าน น้องวินมองผมและส่ายหน้า
“วินให้ที่บ้านมารับ พี่ต้าร์ไม่ต้องไปส่งหรอก..แล้วก็ไม่ต้องมารับวินแล้วนะครับ” ..จะเอางั้นเหรอ? ยิ้มให้และเดินไปกอดคอไอ้พิออกมา
“มึงได้ยินที่วินพูดแล้วใช่มั้ย? มึงจะจัดยังไงก็เรื่องของมึงแต่เย็นนี้วินต้องกลับพร้อมพี่” ไอ้พิยิ้มตอบผมและกระซิบให้ผมมั่นใจ ‘เย็นนี้ตูดไอ้วินต้องได้สัมผัสเบาะมอไซค์พี่ต้าร์ครับ ขัดรอไว้ได้เลยพี่’ สบตาสัญญาลูกผู้ชาย แลกเบอร์กับไอ้พิและเดินกลับไปตั้งใจเรียนช่วงบ่าย เลิกเรียนผมมายืนรอต้อมเป็นเพื่อนไอ้พิ มันมารออยู่ก่อนแล้วครับ
“ต้อม นี่น้องเราเอง ชื่อ ‘พิ’ พิมึงรู้จักเพื่อนพี่แล้วใช่มั้ย?” ไอ้พิยิ้มให้ต้อมและบอกต้อมไปตรง ๆ
“ผมชอบต้อม เป็นแฟนผมนะ” ...ปีนเกลียวกันทั้งกลุ่ม ผมกับต้อมอายุมากกว่ามันตั้ง 5 ปี มันไม่เรียกต้อมว่าพี่ซักคำ ต้อมดูจะงงอยู่ ไอ้พิมันรุกเร็วดีครับ มันขอขับตามไปส่งต้อมที่บ้านจะได้รู้ว่าบ้านอยู่ไหน วันหลังมารับมาส่งจะได้ง่าย ๆ ต้อมมองหน้ามึน ๆ กับยิ้มหยุดโลกของไอ้พิสีหน้าเฉย
“ตามใจ” อ้าว..ไม่ด่าล่ะวะต้อม? แต่..ต้อมมันเป็นคนตรง พอเจอไอ้พิทำอะไรตรง ๆ จีบแบบตรง ๆ มันอาจจะชอบก็ได้ ยืนมองส่งรถไอ้พิกับต้อม หยิบโทรศัพท์ออกมาดู..ไอ้พิ?
“ว่า?..ขอบใจว่ะ พรุ่งนี้เช้ามึงก็ไปรับน้องวินเหมือนเดิมน่ะแหละ เย็นพี่ไปส่งเอง..เออ” เดินย้อนกลับมาที่โรงรถตามที่ไอ้พิบอก น้องวินยืนอยู่กับน้องเต๋า ไอ้พิบอกว่าเตี๊ยมกับน้องเต๋าเรียบร้อยแล้ว
“เต๋า..ไอ้พิบอกพี่ว่ารถมึงเสีย ซ้อนพี่กลับบ้านมั้ยล่ะ?” น้องเต๋าหันมายกมือไหว้ผมและชวนน้องวินซ้อนมอไซค์ผมกลับพร้อมกัน น้องวินมองล้อรถเต๋าและถอนหายใจยาว
“กูให้ที่บ้านมารับแล้วไอ้เต๋า กูเห็นรถมึงอาการแปลก ๆ เลยมาดู ถ้ามันเสียกูจะได้ไปส่ง กูไม่ได้จะกลับกับมึง มึงกลับกับพี่ต้าร์ก็ดี..กูกลับล่ะ” ผมกับน้องเต๋าหน้าเหรอหราเลิ่กลั่ก ผิดแผน..ไม่ได้เตรียมแผนสองไว้ด้วย
“วิน!” วิ่งตามน้องวินที่เดินหนีไปทางหน้าโรงเรียน
“..ทำไมถึงไม่อยากให้พี่ไปส่ง? พี่ไม่ได้ลำบากอะไร แล้วพี่ก็เต็มใจด้วย..กลับบ้านพร้อมพี่นะ” ดึงกระเป๋านักเรียนรั้งตัวไว้ พูดไปแล้วก็ยืนรอคำตอบ เด็กนักเรียนที่เดินผ่านผมกับน้องวินหันมามองเป็นตาเดียว ผมจ้องหัวทุยรอคำตอบ น้องวินเงียบและมองตรงไปข้างหน้า ผมปล่อยกระเป๋าน้องวินแล้วเดินอ้อมไปด้านหน้าขวางไว้ วินเงยหน้ามองผม..
“..วินอยากกลับเอง พี่ต้าร์ไม่ลำบากแต่วินลำบาก วินลำบากใจ..” ยืนนิ่งเหมือนถูกสาป ลำบากใจ..มันหมายความว่า ลำบากใจที่ผมวอแวเหรอ? พุ่งเข้าไปคว้าแขน
“ลำบากใจเรื่องพี่ตื้อวินเหรอ?! พี่รู้สึกดีกับวิน พี่แค่อยากให้วินรู้..ไม่กี่เดือนพี่ก็จบแล้ว พี่ไม่อยากเก็บเอาไว้คนเดียว” ผมไม่มีอะไรต้องเสีย ไม่ว่าวินจะลำบากใจเรื่องผมยังไง ผมก็จะเห็นแก่ตัวให้ถึงที่สุด..จะไม่ยอมให้เรื่องเดิม ๆ มาหยุดความสัมพันธ์อีกแล้ว
“..วินจะกลับบ้านแล้ว พ่อมารับแล้ว” ก้าวเท้าเดินตามแผ่นหลังน้องวินไปที่รถของพ่อน้องวินที่จอดรอข้างหน้ารั้ว
“สวัสดีครับ น้องวินบอกต้าร์ว่าเย็นนี้พ่อมารับเอง ต้าร์ก็เลยจะมาขอพ่อ พรุ่งนี้ต้าร์รับน้องวินมาโรงเรียนนะครับ” พ่อน้องวินรับไหว้และยิ้มให้เมื่อผมบอกเสร็จ พ่อมองหน้าน้องวินเหมือนจะให้เจ้าตัวตัดสินใจเอง วินเอาแต่ยืนนิ่ง และเดินขึ้นรถไป..นั่นคือคำตอบของวิน คำตอบที่บ่งชี้สถานะของผมในตอนนี้ เป็นเพื่อนก็ไม่ใช่ เป็นพี่ก็มากไป..แค่คนรู้จัก หรือบางที แค่คนรู้จัก..อาจจะเข้าข้างตัวเองเกินไปก็ได้ พ่อน้องวินบีบไหล่แล้วพูดกับผมเบา ๆ ‘ตื้อหน่อยไอ้หนู’ ฝืนยิ้มให้พ่อ..อย่างน้อยก็มีคนถือเดิมพันข้างผม 3 คน
สู้ต่อไปธนาธิป!
เย็นนั้นน้องวินไม่ได้ซ้อนผมกลับ แต่วันถัดมาวินกลับพร้อมผมครับ ผมพยามรุกน้องวินทุกครั้งที่มีโอกาส มีกองหนุนอย่างเพื่อนและพ่อน้องคอยช่วยอยู่ห่าง ๆ ไอ้พิเป็นแฟนต้อมสมใจอยาก น้องวินก็ทำตัวเหมือนเดิมกับพิ อ้อนยังไงก็อ้อนอย่างนั้น การบ้านก็ทำให้ไม่ขาด ผิดกับผม..
วินยอมกลับบ้านกับผม เพราะผมขอร้อง..อยากได้กำลังใจไว้อ่านหนังสือสอบ
วินยอมให้ผมอยู่ใกล้ ๆ เพราะผมขอร้อง..อยากมีเวลาอยู่กับวินจนกว่าจะหมดเทอม
ผมไม่รู้ว่าน้องวินคิดอะไร และกำลังทำอะไรอยู่ แต่ผมรู้ว่าผมคิดอะไร และกำลังทำอะไรอยู่ จุดยืนของผมมันชัดจนคนอื่นเห็น และผมก็รู้ว่าวินเองก็เห็น ถึงจะทำเฉยใส่ผมยังไงแต่ผมก็มั่นใจว่าในความเฉยนั้น..มันมีความหวั่นไหวซ่อนอยู่ลึก ๆ ผมพยามยามรุกน้องวินจนถึงวันสุดท้าย..วันปัจฉิม วันนี้ทั้งวันผมเจอวินแค่ตอนพักเที่ยง วินกับพวกไอ้พิมาเขียนเสื้อผม ไอ้พิมันถือดอกไม้มาช่อเบ้อเริ่มมาให้แฟนมัน ได้ยินต้อมหัวเราะก๊ากแถมบ่นอุบ ‘ซื้อมาไมอ่ะ? เก็บตังค์พาต้อมไปเลี้ยงเหล้าดีกว่าพิ555’ ผมมองวินที่ยืนยิ้มให้ไอ้พิกับต้อมแล้ว..ไม่มีแววตาของความอิจฉาอยู่เลยครับ วินหันมาอวยพรผมก่อนที่ผมจะถูกดึงเข้าหอประชุม
“วินขอให้พี่ต้าร์เข้า ม.ที่พี่ต้าร์ชอบ ได้คณะที่พี่ต้าร์อยากเรียน ขอให้พี่ต้าร์โชคดีทุกเรื่องครับ” ยิ้มให้วินและยื่นมือไปรับของขวัญกล่องเล็ก ๆ ..ที่วินไม่ได้ให้ผมคนเดียว วินให้เพื่อนผมทุกคน ให้ปากกาเหมือนกันหมด ตอกย้ำว่า..ผมไม่ได้ต่างอะไรกับคนอื่น เฮ้ออออ เย็นนั้นผมไม่ได้ไปส่งวินที่บ้านเหมือนเคย เพราะหลังงานปัจฉิมเพื่อนก็ชวนไปนั่งกินกันต่อ เมากันถ้วนทั่ว ผมกลับบ้านไม่ไหวครับเลยให้ไอ้เติ้ลมาส่งที่บ้าน เข้าห้องได้ก็เดินเข้าไปอาบน้ำ ได้น้ำเย็น ๆ เข้าก็สร่างเมา หยิบเสื้อนักเรียนที่เปรอะเปื้อนสีจากปลายปากกาและเมจิก ไม่รู้ว่าลายมือใครบ้าง ตีกันยุ่งเหยิงไปหมด เก็บความทรงจำวัยมัธยมแขวนไว้ในตู้เสื้อผ้า หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ที่โทรออกเป็นร้อยครั้ง
“..วิน..นอนรึยัง?” ถามทั้งที่รู้ว่ายังไงน้องวินก็ต้องนอนไปแล้ว เสียงเงียบที่ได้ยินจนชินชา เสียงถอนหายใจที่วันไหนไม่ได้ฟังแล้วนอนไม่หลับดังวนเวียนในหู
“พี่ไปหานะ” วางโทรศัพท์และปิดเครื่อง เดินเข้าห้องไปปลุกพ่อว่าจะเอารถออกไปหาน้องวิน ‘พ่อว่าต้าร์ไปเช้าดีกว่านะ ไปตอนนี้พ่อน้องวินได้ควักปืนยิงไล่แน่’ บอกพ่อว่าคุยกับวินแล้ว เดี๋ยววินจะรอ คว้ากุญแจรถยนต์ที่พ่อแขวนไว้ตรงผนัง เปิดรั้วแล้วถอยรถออก ลงมาปิดรั้วเพื่อความปลอดภัยของพ่อกับแม่ก่อนจะออกไปหาวิน ผมอยากได้คำตอบที่ชัดเจน อยากฟังคำตัดสิน..ว่าที่ผมทุ่มลงไป มันจะมีค่าพอให้วินเปิดใจให้บ้างรึเปล่า? ตี 2 ครึ่งผมก็มาถึงหน้าบ้านวิน ลงมายืนรออยู่เกือบครึ่งชั่วโมง ประตูเล็กเปิดออกพร้อมร่างสูงใหญ่ของพ่อ..
“กลับไปเถอะต้าร์ วินนอนไปแล้ว” ปฏิเสธกันแบบนี้เลยเหรอ? ตาพร่าเพราะหยาดน้ำตามารวมกันที่หัวตา กลั้นไว้จนปวด
“น้องใจแข็ง..ใจร้ายกับผมมาก พ่อ..ผมไม่มีหวังเลยเหรอครับ?” ความน้อยใจรวมตัวกับแอลกอฮอลล์ที่ไหลอยู่ในกระแสเลือดตอนนี้มันทำให้ความยับยั้งชั่งใจน้อยกว่าปกติ และพูดในสิ่งที่คิดออกไป..
“ต้าร์ควรจะหยุดใช่มั้ยครับ?” ผมกำลังหมดแรง หมดหวัง ไม่มีกำลังจะไขว่คว้าหัวใจที่ไม่เคย..เปิดรับผม พ่อน้องวินกอดไหล่ผมเดินกลับไปที่รถ เปิดประตูรถให้ผม จับไหล่ผมหันมาเผชิญหน้า..
“..สิ่งที่เห็นมันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดนะต้าร์ น้องกำลังอยู่ในระยะเคลียร์ตัวเอง พ่อไม่หวังให้ต้าร์รอน้อง แต่ถ้าต้าร์ยังรักน้องอยู่..อดทนนะ แล้วต้าร์จะได้วินที่รักต้าร์คนเดียวแน่นอน” พ่อให้ผมตัดสินใจว่าจะตื้อต่อ หรือถอยออกมา คำตอบมันลอยอยู่ตรงหน้าโดยที่ไม่ต้องคิด..
“ผมรักลูกพ่อไปแล้ว ผมจะอดทนครับ..” พ่อดึงผมเข้ามากอดและลูบหลังแรง ๆ ก้าวเท้าขึ้นไปนั่งและขับรถออกมาจากบ้านน้องวิน การกลับบ้านของผมไม่ได้เป็นการยอมแพ้..แต่เป็นการถอยไปตั้งหลัก กลับมาถึงบ้านก็ขึ้นไปอาบน้ำอีกครั้ง เปิดโทรศัพท์และพิมพ์ข้อความส่งถึงวิน
‘พี่ไปหาแล้วแต่พ่อบอกว่าวินนอน ฝันดีนะครับ’ เลือกพิมพ์ข้อความไม่แสดงความรู้สึกน้อยใจ กดส่งและล้มตัวนอน ผมปฏิเสธโควต้าจากหลายมหา’ลัย ผมอยากเรียนสถาปัตย์ เลือกก็เลือกคณะเดียวแต่เรียงลำดับมหา’ลัยที่อยากเรียนมากที่สุดลดหลั่นลงมา ปิดเทอมผมเจอวินแค่ไม่กี่วัน วินไปบ้านป้าที่เขาใหญ่ทุกปี พ่อชวนผมไปเที่ยวแต่ผมห่วงผลเอนท์และไม่อยากให้วินลำบากใจอีกเลยเลือกจะอยู่บ้าน เที่ยวกับพวกไอ้หนุ่ม ไอ้เติ้ล นัดพวกไอ้พิพาไปเลี้ยงข้าวบ้าง ไอ้พิมันไวแสงครับ มันกับต้อมพัฒนาความสัมพันธ์ทางกายกันไปเมื่อไม่กี่วันที่แล้ว ผมได้ยินมันรับโทรศัพท์แล้วเห็นความผิดปกติ เลยแย็บถามมัน มันยิ้มอย่างเดียว ไม่รับแต่ก็ไม่ปฏิเสธ มันคงไม่อยากให้ต้อมเสียหาย แต่อีกทาง..มันคงอดดีใจไม่ได้ที่มันกับคนที่มันรักได้ก้าวข้ามไปอีกขั้น ไม่เหมือนผม..ตื้อ ตื้อ ตื้อจนดูเหมือนไอ้บ้าทู่ซี้ คนที่ผมตื้อทู่ซี้ก็เฉยจนได้โล่ห์ ผมโทรหาวินทุกวัน ไม่โทรเช้าก็ต้องเย็น โทรเย็นไม่ได้ก็ตอนค่ำ คุยกับผมแทบจะนับคำได้ แต่ทุกครั้งที่ผมโทร..วินรับทุกครั้ง วันนี้ก็เหมือนกัน ผมโทรบอกวินว่าติดสถาปัตย์ที่ ม.ต่างจังหวัด ขับรถจากนี่ก็ไม่ไกล ไปเช้าเย็นกลับได้ แต่ยังไงก็ต้องเช่าหอทิ้งไว้เผื่อวันไหนทำงานจะได้มีที่นอน วินตอบกลับมาแค่ ‘ครับ’
บางทีผมก็ท้อนะ เหนื่อย เสียใจ น้อยใจ ถ้าวินจะปฏิเสธผมจริงจังผมคงตัดใจได้ทันที แต่สายตาที่ผมเห็นจากวิน..บางครั้งมันมีประกาย มันมีสายใยเส้นเล็ก ๆ อยู่ในนั้น ผมก็ได้แต่หวังว่าเส้นใยเล็ก ๆ ที่ผมเห็นมันจะใช้เวลาอีกไม่นานในการขยายตัวเหมือนเส้นมาม่าอืดในชามจนล้นมาให้ผมบ้าง
“วิน..พรุ่งนี้พี่ไปมหา’ลัยวันแรก ถ้าพี่โทรหาดึกวินนอนแล้วก็ไม่ต้องรับนะ ..งั้นก็ ไปนอนเถอะ ฝันดีครับ” วางหูแล้วเดินมาเตรียมเสื้อผ้า เตรียมสำเนาบัตรไว้เช่าหอ หยิบเอาสมุดระบายสีที่เอาไปห่อปกอย่างดีขึ้นมามอง หลังจากที่ไม่สบายเพราะตากฝนรอเด็กคนนั้น ผมก็เอาสมุดเล่มเดิมและสภาพร่างกายบอบช้ำมานั่งเล่นชิงช้าตัวเดิมรอทุกวัน แต่ผมพอแล้วครับ..ผมจะไม่ให้เด็กคนนั้นมามีอิทธิพลกับผมอีก สอดสมุดระบายสีเล่มนั้นไว้รวมกับหนังสือพวกกีฬา
เด็กคนนั้นจะเป็นแค่คนหนึ่งที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตผม..จะเป็นแค่ความทรงจำที่มีชีวิต ผมจะนึกถึงและให้เด็กคนนั้นเป็นเครื่องเตือนใจ ผมจะไม่ยึดติดกับสัญญา จะอยู่กับความจริงเท่านั้น ที่ผมตื้อน้องวินเพราะผมอยู่กับความจริง ความจริงเรื่องที่ผมรู้สึกดี ๆ อยากใช้เวลาและมีความทรงจำดี ๆ ด้วยกัน ไม่รู้ว่าระยะเวลาเคลียร์ตัวเองที่พ่อบอกมันจะนานซักเท่าไหร่ ผมพอใจที่ได้แสดงความรู้สึกให้วินรู้ ค่อย ๆ ซึมลึกลงไปเรื่อย ๆ ถ้าสุดท้ายน้องวินจะไม่เลือกผม ก็ช่างหัวมัน..เพราะผมทำจนถึงที่สุดแล้ว
“ว่า?..เออ กูไปรับมึงที่บ้านตอน 6 โมง อย่าเลท! เออ..” รับโทรศัพท์จากไอ้หนุ่มและนัดกันก่อนไป ม. มันเลือกที่เดียวกับผมเพราะมันบอกว่า ‘กูอุ่นใจว่ะไอ้ต้าร์ ให้กูไปที่อื่นแบบอโลนกูรับไม่ได้ว่ะ55+’ พ่อออกรถให้ผมคันหนึ่งครับ บอกผมว่าเอาไว้มีเงินเดือนเมื่อไหร่ค่อยมาผ่อนให้พ่อ ผมเลยจะให้แม่ออกตังค์ให้พ่อแทนผมไปก่อน ฉลาดสมเป็นลูกพ่อ555
มารับไอ้หนุ่มตามเวลานัด เริ่มชีวิตในรั้วมหา’ลัยอย่างราบรื่น กิจกรรมไม่เคยขาด เวลาที่ผ่านไปแต่ละนาทีผมใช้มันอย่างคุ้มค่า เข้าเรียนสม่ำเสมอ งานก็ปั่นส่งตามกำหนด เรื่องหัวใจผมไม่เคยวุ่นวายครับ ไม่เคยมองใครที่ไหน ไม่สนใจและไม่เปิดโอกาสให้ใคร กับวินผมก็เสมอต้นเสมอปลาย น้องวินดูจะเปิดเผยความรู้สึกกับผมมากขึ้น เริ่มมีเหวี่ยงใส่ วีนใส่ และอายให้เห็นมากขึ้น ผมก็รุกหนักขึ้นเรื่อย ๆ มีจับมือ กอดไหล่ หอมหัวบ้าง ผมเคยบอกวินว่า ‘พี่ชอบวิน’ น้องวินเขินจนผมอดปลื้มไม่ได้ แต่ไอ้ที่ด่าให้เลิกพูดเรื่องชอบ..มันก็ทำให้ผมอยากฉุดเข้าบ้านเหมือนกัน อายน่ารักน่าหอมเป็นบ้า
วันนี้ที่โรงเรียนวินมีงานครับ ศิษย์เก่าอย่างผมรู้อยู่แล้วว่าทุกปีจะต้องมีออกร้าน ปีที่แล้วผมมาน้องวินก็ไปช่วยงานศิษย์เก่าไม่ยอมมาเดินเที่ยวกับผม เลยต้องเดินกับพวกไอ้พิแทน ไอ้พิมันเลิกกับต้อมแล้วได้เด็กใหม่..หน้าตาน่ารักดี แต่ผมว่าเทียบกับเพื่อนผมไม่ได้ ต้อมมันสวยเด่นกว่าน้องก้อยเยอะ
“เลิกกันตั้งแต่เมื่อไหร่วะ? ทำไมไม่เห็นมึงเล่าให้ฟังเลย” กระซิบถามไอ้พิ มันก็ตอบไม่กั๊ก ‘ต้อมเรียนหนักพี่ ผมกับต้อมเราเลิกกันแบบงง ๆ ว่ะ เหมือนห่างเลยเลิกกันไปเฉย ๆ ไม่ได้โกรธกัน แต่ผมลบเบอร์ต้อมทิ้งไปแล้วว่ะพี่555+’ ปีนี้วินช่วยงานห้องเต็มที่ครับ วินกับเต๋าเต้นก็ได้เต็มที่กับชีวิตจริง ๆ
“ใครให้มาอ่ะ วินไม่ได้ชวนพี่ต้าร์มาซักคำ ห้ามหัวเราะ ห้ามคลื่นไส้ด้วย!” หลังจากยืนดูน้องวินเต้นเรียก(หรือไล่?)คนเข้ามาอุดหนุนน้ำที่ร้าน น้องวินก็บ่นง๊องแง๊งใส่ คนหน้าตาดีทำมันไม่น่าเกลียดครับ
“พี่เปล่าคลื่นไส้ เมื่อคืนทำงานกลุ่มส่งอาจารย์ดึก หน้าพี่เลยดูเพลีย ๆ มากกว่า วินน่ารัก..ทำอะไรก็น่ารัก..” แก้มใสขึ้นสี ริมฝีปากเล็กเม้มแน่น ปลายเล็บจิกปลายนิ้วจนเส้นเลือดที่ปลังมือโปนขึ้นมา..เขินแบบวินครับ ไอ้พิชวนเข้ามานั่งในร้าน ผมสั่งกาแฟ..ตาจะปิดแล้วครับ น้องวินยืนกอดถาดหลังจากเสิร์ฟกาแฟให้ผม
.
.
.
-
.
.
ให้นั่งก็ไม่ยอมนั่ง ผมเลยได้มองน้องวินแบบเต็มตัว น้องวินสูงเร็วมาก ตอนนี้น่าจะ 175 ห่างผมหลายเซนต์อยู่เหมือนกัน ผมกับไอ้พิสูงพอ ๆ กันครับ ผมมองน้องวินก็เขิน เดินหนีผมเข้าไปหลังร้าน ไอ้พิกับเต๋าก็พามาส่งตลอด น่ารักดี
“ต้าร์จะมาก็น่าจะบอกกันก่อน จะได้ออกมาพร้อมกันกับพ่อ” พ่อกับแม่น้องวินเข้ามาอุดหนุนที่ร้าน พอเจอหน้าผมก็ทักทาย ไอ้พิมันไม่รู้ว่าผมเข้าถ้ำเสือไปตั้งนานแล้ว วินยังกอดยังอ้อนพิเหมือนเดิม แต่ผมไม่เจอบรรยากาศเก่า ๆ ให้ต้องปวดใจอีกแล้ว หวังว่าระยะเคลียร์ตัวเองของวินคงใกล้จะหมด..เพราะผมเองก็มาถึงทางตันแล้วเหมือนกัน
ออกร้านปีนี้ไอ้พิไม่เห็นควงสาวคนไหนมาเดินด้วย จะว่ามันหลีน้องปูนใสน้องสาวเพื่อนใหม่ที่ชื่อไทก็ไม่น่าใช่ ห่างเหินชอบกล หรือจะเป็นน้องมิ้นท์..ดูมันก็ไม่ค่อยใส่ใจ แต่ครอบครัวเพื่อนใหม่มันหน้าตาดีทุกคน ไอ้พิมันสนิทกับไอ้ไท หล่อกินกันไม่ลงแบบนี้ถ้าแข่งกันจีบสาวคงมันส์น่าดู555 คืนนี้พวกผู้ใหญ่จะไปกินกันต่อที่บ้านน้องวิน วินชวนพวกไอ้พิไปนั่งกินกันด้วย ตอนเย็นพวกผู้ใหญ่กลับไปเตรียมของกันก่อน ส่วนเด็ก ๆ พ่อน้องให้ผมช่วยดู ชาย กับอ๋องให้ไปส่งที่บ้าน สรุปเด็ก ๆ ไม่มีใครไปเลย ขากลับผมกับวินแวะซื้อขนมที่ 7-11 หน้าปากซอย
“พรุ่งนี้พี่ต้าร์มีเรียนมั้ย? กลับดึกได้รึเปล่า?” พยักหน้าและหยิบขนมที่วินชอบใส่ตะกร้า หยิบหมากฝรั่งขึ้นมาชู วินยิ้มแล้วพยักหน้าตอบ
“กินอะไรอีกมั้ย? ไปรอที่รถนะครับ” ถือตะกร้ามือเดียว มืออีกข้างล้วงหากุญแจรถในกระเป๋ากางเกง มือเล็กของวินยื่นมาล้วงในกระเป๋าเสื้อผมก่อนจะแกว่งโชว์ข้างหน้า
“ยังมึนเหมือนเดิมอ่ะ555” จับรวบทั้งกุญแจทั้งมือคนแก้มใสมาหอมด้วยความมันเขี้ยว วินตกใจเหลียวมองคนใน 7-11 ดึงมือออกบอกเสียงแข็ง ‘จะไปรอที่รถ..เร็ว ๆ!’ ยิ้มส่งจนเห็นวินขึ้นไปนั่งบนรถเรียบร้อยก็เดินมาจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ เหลือบเห็นถุงยางอนามัยวางเรียงรายแล้วมันร้อนรุ่ม..เมื่อไหร่จะได้ฤกษ์ใช้เจ้าสิ่งนี้ซะที?
“387 บาทครับ มีเศษ 7 บาทมั้ยครับ?” ละสายตาจากถุงยางแบบผิวไม่เรียบมาควานหาเหรียญบาทส่งให้น้องพนักงาน จะมัวหมกมุ่นกับเรื่องแบบนี้ไม่ได้ น้องวินยังไม่เหมาะกับเรื่องแบบนี้! เตือนตัวเองก่อนจะยื่นมือรับถุงขนม เดินกลับมาที่รถขับพาลูกแมวน้อยกลับไปส่งบ้าน พวกผู้ใหญ่ยึดพื้นที่ด้านล่างของตัวบ้านไว้ทั้งหมด สวนก็มีกลุ่มคุณแม่นั่งคุยนั่งปิ้ง..บาร์บีคิวมั้งครับ? ห้องนั่งเล่นกว้างของบ้านก็ถูกกลุ่มคุณพ่อยึดเป็นบาร์เหล้า อาช้างกับพ่อน้องวินเป็นคนชง คุยกันเสียงดังถูกคอ ผมยืนเป็นส่วนเกินอยู่กับน้องวิน
“พี่กลับก่อนนะครับ พรุ่งนี้พี่โทรหานะ” ไม่อยากให้น้องวินลำบากใจ เพราะถ้าผมอยู่..มันก็ไม่รู้จะไปนั่งกับวินแบบส่วนตัวตรงไหนของบ้านดี ยื่นถุงขนมให้วินและยื่นมือไปลูบหัว เมื่อก่อนผมลองยื่นมือไปลูบหัว..วินสะดุ้งและเอี้ยวตัวหลบ แต่ผมก็ไม่หยุดยื่นมือเข้าไปหา..ลูบหัวจนได้ ทำทุกครั้งจนวินคุ้นเคย
“พี่ต้าร์ไปนั่งเล่นห้องวินก็ได้นะ..ไม่มีเรียนไม่ใช่เหรอ?” นอกจากจะไม่รับถุงขนม วินยังชวนผมให้อยู่ต่อ
“ต้าร์มานั่งนี่มา ดื่มเป็นเพื่อนพ่อหน่อย” พ่อน้องตะโกนบอกผม ยิ้มให้วินและเดินเข้าไปหาพ่อ นั่งลงข้าง ๆ ช่วยอาช้างชงวิสกี้ น้ำสีอำพันในกล่องสีดำ พ่อน้องวินกับพ่อเต๋าชอบใส่น้ำแข็งเต็มแก้ว วิสกี้ครึ่งแก้ว และโซดาอีกครึ่งแก้ว ผมกับคนอื่นออนเดอะร็อคครับ แก้วต่อแก้ว วิสกี้ยี่ห้อดังหมดไปไม่รู้กี่ขวด พ่อน้องยื่นบุหรี่มาให้ผม รับมาและจุดสูบ เวลาล่วงเข้าเที่ยงคืนทุกคนต่างขอตัวแยกย้ายกลับบ้าน ผมยังประคองสติไหวก็ขอตัวกลับเหมือนกัน พ่อน้องออกมาส่งผมที่รถ
“ต้าร์..ยังรักน้องเหมือนเดิมมั้ย?” สร่างเมากับคำถามของพ่อน้อง มองตาพ่อแล้วพยักหน้า พ่อยิ้มให้และตะโกนเสียงดังใส่คนที่ยืนอยู่ในสวน
“วิน! ส่งพี่ต้าร์แล้วปิดรั้วด้วยนะ พ่อไปนอนก่อน..ไหว้พระ” ผมไม่รู้ว่าน้องวินอยู่ในสวน แต่ไม่น่าจะได้ยินที่พ่อถามผม จุดที่วินยืนอยู่มันไกลจากที่ผมกับพ่อคุยกันพอสมควร ยกมือไหว้พ่อน้องวิน ยืนมองส่งจนลับตา หันไปมองหน้าใส ๆ วินอาบน้ำแล้ว เดินเข้าไปหาและชวนไปนั่งที่โต๊ะตรงหัวมุม
“พี่ต้าร์ดื่มไปเยอะเหรอ? วินได้กลิ่นเหล้าอ่ะ” ดึงชายเสื้อขึ้นมาดมกลิ่นตัวเอง คงจะเหม็นทั้งเหล้าทั้งบุหรี่ วินคงไม่ชอบ..
“งั้น..พี่กลับก่อนนะครับ นี่ก็ดึกแล้ว วินไปนอนเถอะ” ลุกขึ้นยืนและเดินนำหน้า หันไปมองวินที่นั่งหน้านิ่งอยู่ที่เดิม..เดินย้อนกลับไปจับมือให้ลุกขึ้นยืน
“พี่นึกว่าวินเหม็น..ไปนั่งในบ้านมั้ย? ตรงนี้ยุงเยอะ” วินเม้มปากและพยักหน้า ปล่อยมือและเดินคู่กันเข้าบ้าน วินรินน้ำเย็น ๆ มาให้ผมดื่ม ถามผมเรื่องเรียน คุยเรื่องเพื่อน ผมตกใจกับเรื่องเพื่อนวินมาก..ไอ้พิเป็นแฟนกับไท! ..บอกผมว่าโลกจะแตก ปี 2010 ผมยังจะเชื่อซะกว่าเรื่องไอ้พิมีแฟนเป็นผู้ชาย วินเล่าเรื่องพิได้หน้าตาเฉย ไม่มีร่องรอยความเจ็บปวด ไม่มีความเสียใจในน้ำเสียงให้ผมจับสังเกตได้
“วินไม่อยากให้มันเขินเลยไม่ถามมันตรง ๆ มันเองก็บอกวินว่าถ้ามันพร้อมเมื่อไหร่มันจะบอก ไม่เห็นต้องอายหรือกลัวเลยนี่นา..วินไม่เลิกคบมันหรอก เพื่อน ๆ ก็ไม่มีใครรังเกียจซักคน พี่ต้าร์..รังเกียจเพื่อนวินรึเปล่า?” ส่ายหน้าช้า ๆ ตอบวิน วินเลิกชอบพิได้แล้ว ผม..ดีใจครับ ผมไม่รู้จะชวนคุยเรื่องอะไรบรรยากาศก็เลยเงียบ มองหน้าใส ๆ แก้มชมพูเล่นจนถึงตี 1 ผมลุกขึ้นยืนและบอกให้น้องไปนอน วินขอผมเดินไปส่งที่รถ ยิ้มอนุญาตและเดินออกมาจากห้องนั่งเล่น มองสวนสวยภายใต้ความสว่างจากพระจันทร์เต็มดวง ยื่นมือไปกุมมือเล็กจับไว้มั่นจนถึงรถ เจ้าของมือเล็กกุมมือผมกลับให้ผมได้ยิ้มเต็มหน้า หันไปมองใบหู..วินก้มหน้าและเบือนหน้าไปมองด้านข้างผมเลยเห็นแต่ใบหู ..ค่อยเป็นค่อยไป
“..ถึงบ้านแล้วพี่โทรหานะครับ” วินก้มหน้าก้มตาพยักหน้าให้ผม ถ้าจะไปอีกขั้น..มันก็ไม่น่าจะเป็นไรนะ ยื่นปลายจมูกหอมกลางกระหม่อมแทนฝ่ามือแข็ง วินสะดุ้งยืนตัวแข็งทื่อ ผละจากผมนุ่มไปที่หน้าผากเนียน วินค่อย ๆ หดคอแล้วหลับตาปี๋ เลื่อนปลายจมูกลงไปแตะแถวแก้มใสและสูดเข้าปอดเบา ๆ วินกลั้นหายใจ แต่..ไม่หลบการสัมผัสจากผม ถอนปลายจมูกออกมาและแตะหน้าผากตัวเองเข้ากับหน้าผากวิน นิ่งให้วินตัดสินใจเองว่าจะผลักออก..หรือจะปล่อยให้ผมได้ทำตามใจ
ผมประคองหน้าวินขึ้นมาช้า ๆ เกลี่ยปลายจมูกไปมา..
“..พี่รักวิน” ลมหายใจร้อนของผมเป่ารดแลกลมหายใจวิน ดวงตาสีน้ำตาลเข้มลืมตาขึ้นมามองผม มือเล็กแตะเอวผมแล้วหลับตาลงช้า ๆ ผมไม่คิดจะเป็นคนดีตอนนี้หรอกครับ ทันทีที่วินหลับตาผมก็จูบริมฝีปากเล็กเบา ๆ เลาะเล็มละเลียดชิมริมฝีปากนิ่ม ริมฝีปากนุ่มค่อยเปิดปากให้ผมได้ชิมน้ำหวาน ผมเลือกจะไม่แทรกลิ้นเข้าไป มันอาจจะเร็วเกินกว่าที่วินจะรับได้ จูบแผ่วเบาให้วินได้รับความรู้สึกอยากถนอมของผม..อยากชิมมากกว่าริมฝีปากแต่ก็ต้องอดทน ถอนริมฝีปากแสนเสียดาย กระซิบถามตรงปลายคางมน..
“แบบนี้ พี่กับวิน..เราเป็นแฟนกันแล้วใช่มั้ยครับ?” ลมหายใจรวยรินกระทบหน้า วินปรับลมหายใจก่อนจะลืมตามาตอบคำถามผม..ด้วยอ้อมกอดอบอุ่น แรงพยักหน้าที่อกกับการกระชับกอดของน้องวินทำให้ผมแทบจะกระโดดตัวลอยด้วยความดีใจ..
ยอมเป็นแฟนผมแล้วครับ!
กอดวินให้แน่นขึ้นและดึงมาหอมอีกหลายที ผมขึ้นรถวินก็เข้าบ้าน ปิดรั้วได้ก็ขับรถกลับบ้าน เข้าบ้านได้ก็อาบน้ำ โทรหาวินและจะไปกินข้าวเช้าที่บ้านด้วย วางหูและนอนทบทวนเวลาที่พ่อบอกผม น้องวินใช้เวลาเคลียร์ยาวนานมากถึงเกือบ 2 ปี ตัดใจจากไอ้พินี่มันต้องใช้เวลานานขนาดนั้นเลยเชียวเหรอ? หรือน้องวินจะมีใครแอบซุกไว้ด้วย? ช่างหัวมัน..เพราะสุดท้ายวินก็เลือกผม
ในที่สุดผมก็มีแฟนชื่อ ‘วิน’ และที่สำคัญ อีกไม่นาน..ผมคงได้ฤกษ์ใช้เจ้าสิ่งนั้น สิ่งที่มีขายตามร้านสะดวกซื้อหน้าปากซอยบ้านวิน
พอได้เป็นแฟนเข้าจริง ๆ ก็อยากจะทำมากกว่าจูบ วินเพิ่งจะ ม.3 มันเร็วไปก็จริง แต่..เรื่องนี้เรื่องเดียวล่ะครับที่ผมจะขอลัดคิว
วินครับ..ไม่ต้องรอให้โตไปมากกว่านี้หรอกเนอะ เฮ้ออออออ
มีความสุขที่สุดในโลกมันเป็นแบบนี้นี่เอง
..........................................................
แถม
.
.
หลังจากส่งพี่ต้าร์ขึ้นรถ หนุ่มหน้าสวยเดินตัวเบาหวิวขึ้นมาชั้นสอง เปิดประตูห้องแล้วกดเปิดสวิชต์ไฟ
“พ่อ!? วินนึกว่าพ่อเข้านอนไปแล้ว มีอะไรเหรอ?” สะดุ้งสุดตัวเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อนั่งกอดอกอยู่บนเตียง เอ่ยปากถามและเดินเข้าไปนั่งใกล้ ๆ
“ต้าร์กลับไปแล้วเหรอ? ไปส่งอะไรเป็นชั่วโมงวิน..มัวทำอะไรกันอยู่?” อึกอักกับคำถามของพ่อก่อนจะอ้อมแอ้มตอบ
“วินชวนพี่ต้าร์คุยเรื่องเรียน ช่วงนี้พี่ต้าร์โทรหาวินดึกเลยอยากรู้ว่ากลางวันเรียนหนักรึเปล่า? ..พ่ออยากรู้ไปทำไมอ่ะ!?” ปรายตามองลูกชายคนเก่งแล้วถอนหายใจยาว
“วินทำแบบนี้พี่ต้าร์เค้าก็นึกว่าวินมีใจน่ะสิ เลิกชอบน้องพิกับใครอีกคนได้สนิทแล้วเหรอลูก พี่ต้าร์เค้าตื้อวินมาตั้งหลายปี ถ้าวินของพ่อยังลืมคนอื่นไม่ได้แล้วให้ความหวังพี่ต้าร์..พ่อสงสารพี่ต้าร์” หนุ่มหน้าสวยมองพ่อหน้างอง้ำ ริมฝีปากเชิดเกือบจะติดจมูก
“วินไม่ได้ชอบพิแบบนั้นแล้วนะพ่อ ไอ้พิมันมีแฟนแล้ว ตอนนี้วินกอดมันวินก็ไม่รู้สึกอะไรแล้วด้วย เมื่อก่อนวินกอดมันแล้วหลับตาวินไม่เห็นหน้าใครแล้ววินก็มีความสุข แสดงว่าวินยังชอบมันอยู่ แต่พอมันเริ่มมีแฟนวินเห็นมันอยู่กับแฟนแล้วมันมีความสุขวินก็พยามเข้าใจและพยายามดีใจกับมัน วินทำได้แล้วนะพ่อ..วินไม่ได้ชอบมันแบบนั้นแล้วจริง ๆ นะ” พูดยาวเหยียดอธิบายให้พ่อเข้าใจ
“แล้วทำไมยังชอบกอดน้องพิ? กอดต่อหน้าพี่ต้าร์..ไม่กลัวพี่ต้าร์เลิกชอบวินบ้างเหรอ?” เป็นห่วงความรู้สึกชายหนุ่มที่ตามตื้อลูกชายมาตลอดถึงเอ่ยถาม
“โหพ่อ..วินเคยตัวเท่านั้นเอง เคยอ้อนเคยกอดมันจนชินอ่ะ พี่ต้าร์ก็เห็นบ่อย ๆ ไม่เห็นจะว่าอะไรวินเลย..แล้วเรื่องอีกคนน่ะ วินยังลืมไม่ได้ก็จริง แต่วินก็ไม่ได้รู้สึกอยากเป็นเจ้าของหรืออยากย้อนเวลากลับไปหาเค้านะพ่อ ถ้าวินเจอเค้า..ถ้าจะมีโอกาสได้เจอเค้าอีกครั้ง..” นัยน์ตาเหม่อมองไปที่ลิ้นชักล่างสุด..ลิ้นชักที่เก็บสีไม้
“วินจะขอโทษ..ขอโทษที่วินปล่อยให้เค้ารอ ถ้าเค้าจะไม่ยกโทษให้..วินก็จะยอมรับผลนั้น วินผิด..วินก็ยอมรับ วินว่าเค้าต้องเกลียดวินมากแน่เลยพ่อ เค้าถึงไม่ตามหาวินเลยอ่ะ” นัยน์ตาหมองหันมาถามความเห็นจากพ่อ
“แล้วทำไมวินไม่ตามหาเค้าเองล่ะ? รอให้เค้าตามหาอยู่ฝ่ายเดียวมันใช้ได้เหรอลูก?” ผู้เป็นพ่อถาม ดึงแขนเรียวพาเจ้าตัวมานั่งตักแล้วลูบหัว
“..ตามหาเหรอ? วินคิดมาตลอดเลยนะว่าจะตามหาเค้า แต่..วินจะตามหาเค้าเพื่ออะไรล่ะพ่อ มันผ่านมาตั้งหลายปี ชื่อเค้าวินก็ไม่รู้ เค้าจะจำวินได้รึเปล่าก็ไม่รู้..ถ้าเค้าจะจำได้ เค้าก็คงจำได้แต่ไอ้เด็กเอาแต่ใจที่ชอบโกหกคนหนึ่งเท่านั้นล่ะมั้ง? วินรู้สึกผิดเกินกว่าจะเจอเค้า..การทำอะไรไม่ดีกับใครซักคนหนึ่ง ความผิดมันเกาะอยู่กับตัว สลัดยังไงก็ไม่หลุดจริง ๆ นะพ่อ..ผ่านมาเกือบ 10 ปีวินก็ยังรู้สึกผิดทุกครั้งที่นึกถึงเค้า นึกถึงทุกอย่างที่เคยได้ทำกับเค้า พี่เค้าใจดี ตามใจวินทุกอย่าง วินประทับใจพี่เค้าเพราะเรื่องนี้ด้วยล่ะ เลยพาลเอาความใจดีที่เคยได้จากเค้ามาเปรียบเทียบกับทุกคน เคยเอามาเทียบกับพิด้วยนะพ่อ..พิสู้ไม่ได้ด้วยอ่ะ555” เงยหน้ามองพ่อด้วยดวงตาบริสุทธิ์
“..ปล่อยให้เค้าเป็นความทรงจำที่ดีก็พอแล้วครับ ถึงวินได้เจอเค้า..แล้วจะยังไงล่ะพ่อ วินเจอเค้าขึ้นมาจริง ๆ จะต้องหันไปชอบเค้าเหรอ? ความทรงจำฝังใจบางเรื่องมันไม่สามารถพัฒนาความรู้สึกดี ๆ ให้กลายเป็นความรักได้หรอกนะพ่อ มันไม่เหมือนในหนังน้ำเน่าหรอก วินยืนยันคำเดิม..ถ้าได้เจอกันอีกครั้ง วินจะขอโทษเค้า..ขอโทษที่ทำเรื่องแย่ ๆ ให้เค้ารู้สึกไม่ดี วินว่าเค้าไม่โกรธถึงกับเกลียดวินหรอก” สองพ่อลูกยิ้มให้กัน หนุ่มหน้าสวยยิ้มให้พ่อเพราะโล่งใจที่ได้ระบายความรู้สึกของตน ผู้เป็นพ่อยิ้มที่ลูกชายคนเก่งเข้าใจความรู้สึกและตัดสินใจเรื่องบางเรื่องได้เด็ดขาดมากขึ้น..
“วิน..อดีต คือ สิ่งที่ผ่านไปแล้ว กลับไปแก้ไขไม่ได้ แต่การกระทำในปัจจุบันต่างหาก ที่สามารถแก้ไขได้ และยังเป็นตัวกำหนดอนาคต อย่ายึดติดกับสิ่งที่กลายเป็นอดีต ให้กลายเป็นความทรงจำที่มีค่าในชีวิตแบบที่วินคิดน่ะถูกแล้วลูก..แล้วพี่ต้าร์ล่ะวิน?” สอนให้ลูกชายเข้าใจสัจธรรมแล้วแย็บถามเรื่องหนุ่มอีกคนที่ลูกชายยังไม่ได้กล่าวถึง หนุ่มหน้าสวยหลบตาพ่อ เม้มปากแน่น ใช้เวลากับการคิดตำตอบข้อนี้นานเกือบ 5 นาที
“..วินชอบพี่ต้าร์..เป็นแฟนกันแล้วด้วย” เป็นคำตอบที่สั้น กระชับ ใจความครบถ้วน ผู้เป็นพ่อถอนหายใจด้วยโล่งอก แต่ประโยคแผ่วปิดท้ายนั่น
“เป็นแฟนเหรอวิน? เมื่อไหร่ลูก?!” เสียงตอบที่ค่อยกว่าเดิมดังออกจากปากลุกชายคนเก่ง ‘เมื่อกี้อ่ะ’ ผู้เป็นพ่อสูดลมหายใจเข้าปอดข่มอารมณ์ขุ่น
“ก่อนกลับบ้านพี่ต้าร์ลูบหัววินรึเปล่า?” หนุ่มหน้าสวยส่ายหน้า ดวงตาสีน้ำตาลเข้มมองตรงไปเบื้องหน้าเหมือนยังอยู่ในภวังค์
“พี่ต้าร์แตะตรงไหนบ้างลูก? ..ตรงนี้รึเปล่า? ..ตรงนี้ล่ะ นี่ด้วย?.....” พ่อถามแล้วใช้ปลายนิ้วชี้แตะตรงที่คิดว่าชายหนุ่มต้องสัมผัสหลังจากที่ตกลงเป็นแฟนกับลูกชาย หน้าผาก..จมูก..แก้ม.. เจ้าต้าร์ได้แตะแล้วทั้งนั้น! เหลืออีกที่..
“พี่ต้าร์แตะตรงนี้ด้วยรึเปล่าลูก?” ปลายนิ้วชี้เลื่อนไปสัมผัสที่ริมฝีปากเล็กของลูกชาย หนุ่มหน้าสวยเม้มปากแน่นแล้วก้มหน้า กระพริบตาหลายครั้งแล้วก็ลุกพรวดพราดเดินดิ่งเข้าห้องน้ำ
“วินจะไปแปรงฟันก่อนนอน พ่อปิดประตูห้องให้วินด้วยนะครับ” หลังปิดประตูห้องน้ำ หนุ่มหน้าสวยยืนพิงประตู ปลายนิ้วเกลี่ยริมฝีปาก..หน้าพี่ต้าร์ลอยวนเวียนในหัวจนอดอายไม่ได้ ดึงผ้าขนหนูในห้องน้ำมาปิดหน้าแก้เขิน ผิดกับผู้เป็นพ่อที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำ ข่มอารมณ์โกรธและพยายามเข้าใจชายหนุ่มที่ลูกชายคนเก่งยอมเรียกว่า ‘แฟน’ อีกหน่อยจะต้องมากกว่าจูบ ต้องทำใจ..มันเป็นเรื่องธรรมชาติที่คนรักพึงกระทำต่อกัน แต่คนรักของต้าร์คือลูกชายคนเก่ง..ช่างทำใจให้ยอมรับความสัมพันธ์ที่จะก้าวต่อได้ยากเย็น..
“พ่อจะพยายามนะนาวิน..”
เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน..กัดกรอดแค่นพูดลอดไรฟัน
“..ไอ้ต้าร์!..”
....................................................
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
อีก 7 วันมาอ่านต่อนะคะ จุ๊บุๆๆๆ
ปล. คุณ ZakuPz เค้าไม่ปล่อยให้เตงต้องมุขแป๊กหรอก(จริงจัง)
:pig4: :กอด1: :man1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
(อุย ลืมเตือนให้อุดหู)
แอบบอกคุณจิคะ นิยมไทยสิคะ นักกีฬากระโดดไกลชายไทย ที่ลงแข่งเมื่อวานอะค่ะ
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกก
(ไว้ว่างๆลองๆไปหาเปิดดูนะคะ >/////<)
o2 อุดไม่ทันจริง ๆ อ่ะค่ะคุณนุ่น นักกีฬากระโดดไกลชายนี่..ใช่น้องตีโต้(ใช่ชื่อนี่ป่าวไม่รู้อ่ะค่ะ -///-)ป่ะคะคุณนุ่น ถ้าเป็นคนนี้ล่ก็..
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด แค่กแค่กแค่ก
จิก็ชอบค่ะ เดี่ยวไปนั่งเซิร์ชก่อน
กอดๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
:z13:จิ้มก่อน
กลัวคนอื่นแย่งจิ้มคุณจิ :-[
กอดดดดดแน่น ๆ ตะเองได้จิ้มเค้าอีกแล้วค่ะ แอร้ยยยยย เค้าถูกจิ้มแล้วเค้ามีความสุขมากอ่ะ -////-
:กอด1:
-
ถูกจิ้มแล้วมีความสุขงั้นอีกทีนะคะ :z13:
อ่านก่อนเดี๋ยวมาค่ะ
ปลื้มพี่ต้าร์มาก
แสนดีอะไรจะปานนั้น อดทนมาก
น้องวินใจอ่อนยอมเป็นแฟนแล้ว
แล้วเมื่อไหร่ทั้งสองคนจะจำกันได้คะเนี่ย รออีก7วันนะคะ
+1ให้คุณจิค่ะ :กอด1:
-
ลบรีตะกี้ทิ้ง (มันคั่นอ่ะเพิ่งเห็น :serius2:)
แล้วมาจิ้มให้ทะลุรีบนขึ้นไปถึงคุณจิใหม่อีกรอบ :z13: :z13: :z13:
ขอบคุณมากค่ะคุณจิ ที่ไม่ละเลยมุขของเค้า :m15:
เป็นปลื้มมมมมมมมมม :give2:
แต่ เล่นงี้เลยหรอคะ :m20:เอาซะชื่อจริงวินเลย เอิ้กๆ คิดไม่ถึงนะนี่ :laugh:
-
คุณจิขรา กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ปลื้มพี่ต้าร์มากมาย ทรหดอดทนสมกะความเป็นพี่ตัวโต รอน้องตลอดเว
โถ.........พ่อคุณ
...........ของฝากค่ะ
ผมไม่เบอร์พิซะด้วยสิ เสี่ยงเอาครับ (ไม่มีเบอร์)
เย็นนั้นนองวินไม่ได้ซ้อนผมกลับ (น้อง)
ปล.อยากอ่านต่อแต่ต้องรอเจ็ดวัน งุงิ
-
อยากอ่านต่อ
+1
-
:-[ ในที่สุดวินก็รับต้าร์ได้เต็มใจสักที
แล้วเมื่อไรเขาจะรู้ว่าเป็นความหลังของกันและกันล่ะค่ะเนี๊ย รอคอยฉากนี้อยู่ล่ะค่ะ
ส่วนพ่อน้องวินนะก็ฮาซะ เชียร์ลูกเขยซะออกนอกหน้าขนาดนั้นแต่ดัีนจะรับไม่ได้ถ้าลูกชายจะโดนพิชิตศึก
:pig4: และ :กอด1: จิอีกครั้ง สนุกมากค่ะ
ตอนนี้ชอบพี่ต้าร์กับน้องวิน เป็นที่2 รองจากคู่พิไทจ้า
-
โห อยากมอบโล่ห์ให้พี่ต้าร์ชะมัด อดทนรอได้โดยไม่มีใครตั้ง 2 ปี
แอบขำพี่ต้าร์ที่ตกใจเรื่องพิ คนหล่อกับคนหล่อเป็นแฟนกันไมได้เหรอ เพ่
-
ถูกจิ้มแล้วมีความสุขงั้นอีกทีนะคะ :z13:
อ่านก่อนเดี๋ยวมาค่ะ
กอดๆๆๆๆ จิ้มอีกกี่ทีก็ได้ค่ะ -////- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ลบรีตะกี้ทิ้ง (มันคั่นอ่ะเพิ่งเห็น :serius2:)
แล้วมาจิ้มให้ทะลุรีบนขึ้นไปถึงคุณจิใหม่อีกรอบ :z13: :z13: :z13:
ขอบคุณมากค่ะคุณจิ ที่ไม่ละเลยมุขของเค้า :m15:
เป็นปลื้มมมมมมมมมม :give2:
แต่ เล่นงี้เลยหรอคะ :m20:เอาซะชื่อจริงวินเลย เอิ้กๆ คิดไม่ถึงนะนี่ :laugh:
กอดดดดดดๆๆ ตะเองงงเลยใช่ป่าว555+ น้องวินชื่อจริงก็ต้องเป็น 'นาวิน' สิเนอะ ^^
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
คุณจิขรา กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ปลื้มพี่ต้าร์มากมาย ทรหดอดทนสมกะความเป็นพี่ตัวโต รอน้องตลอดเว
โถ.........พ่อคุณ
...........ของฝากค่ะ
ผมไม่เบอร์พิซะด้วยสิ เสี่ยงเอาครับ (ไม่มีเบอร์)
เย็นนั้นนองวินไม่ได้ซ้อนผมกลับ (น้อง)
ปล.อยากอ่านต่อแต่ต้องรอเจ็ดวัน งุงิ
กอดคุณนุ่นแน่น ๆ จิวิ่งไปแก้แล้วค่ะ หอมคุณนุ่นแรง ๆ น่ารักไม่มีใครเกินอ่ะ -////-
พี่ต้าร์น่ารักเนอะคะ ตอนหน้าจิจะพยายามรีบปั่นมาส่งให้ค่ะ จะไม่ให้ถึง 7 วัน (สู้ๆๆๆๆ)
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
อยากอ่านต่อ
+1
กอดๆๆๆๆ จิจะพยายามปั่นมาให้อ่านก่อน 7 วันนะคะ(สู้ๆๆๆ) ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:-[ ในที่สุดวินก็รับต้าร์ได้เต็มใจสักที
แล้วเมื่อไรเขาจะรู้ว่าเป็นความหลังของกันและกันล่ะค่ะเนี๊ย รอคอยฉากนี้อยู่ล่ะค่ะ
ส่วนพ่อน้องวินนะก็ฮาซะ เชียร์ลูกเขยซะออกนอกหน้าขนาดนั้นแต่ดัีนจะรับไม่ได้ถ้าลูกชายจะโดนพิชิตศึก
:pig4: และ :กอด1: จิอีกครั้ง สนุกมากค่ะ
ตอนนี้ชอบพี่ต้าร์กับน้องวิน เป็นที่2 รองจากคู่พิไทจ้า
กอดเกดแน่น ๆ ตอนหน้าค่ะ สองหนุ่มจะรู้ว่าใครเป็นใคร ใครทำอะไรเอาไว้555+ คุณพ่อน้องน่ารักดีค่ะ(จิชอบ)
จิดีใจที่เกดชอบคู่นี้นะคะ แต่ที่บอกว่ารองจากน้องพินี่..มีนัยยะอะไรป่าวคะเกด? ถ้าหมายถึงตอนพิเศษของเด็กญี่ปุ่น จิจะเขียนคั่นรออ่านคู่น้องเต่าพี่โป้งค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
โห อยากมอบโล่ห์ให้พี่ต้าร์ชะมัด อดทนรอได้โดยไม่มีใครตั้ง 2 ปี
แอบขำพี่ต้าร์ที่ตกใจเรื่องพิ คนหล่อกับคนหล่อเป็นแฟนกันไมได้เหรอ เพ่
กอดๆๆๆๆๆ พี่ต้ารืเคา้รักที่จะตื้อน้องวินคนงามค่ะพี่ไอ555+ ส่วนเรื่องน้องพิกับไทโย เนอะคะ..คนหล่อจะเป็นแฟนกันไม่เห็นต้องตกใจเลยเนอะคะ555
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
-
พ่อน้องวินนี่ทำใจยอมรับน้องวินตั้งแต่เด็กเลย สงสัยอาการมันส่อมานานแฮะ แต่นับถือใจที่ยอมรับได้ แหมตาต้าร์นี่สุภาพบุรุษที่สุดในโลกจริงๆเลยนะ หักห้ามใจเก่งจริงๆ
-
นับถือพี่ต้าร์ ความอดทนเป็นเลิศ แต่ว่าคนมันรักอ่ะนะ อีกอย่างน้องวินก็น่าร้ากๆๆๆ
ขอบคุณค่ะคุณจิ :กอด1:
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
โอ้ัยย โอ้ยยย
ยกถ้วยคุนแฟนดีเด่นให้พี่ต้าร์จ้ะตัวเอง
ทีแรกเค้าแอบน้ำตาซึม สงสารพี่ตาร์ที่เหนื่อย ท้อ จะไม่ไหวกับวิน
แต่พ่อน้องวิน เก๋าามากกก ฮ่าๆ
ชอบๆ ถ้าไม่ได้พ่อน้องวิน สองคนนี้จะเป็นยังไงหนอ มีพ่อแม่ที่เข้าใจนี่ดีจริงๆ
แล้วมีอะไร บอกพ่อบอกแม่นี่ก้อเริ่ดนะ เด็กๆ ควรเอาเป็นตัวอย่าง
เวลามีปัญหา คนที่อยู่ข้างๆ เรา คอยช่้วยเหลือให้คำปรึกษา ก้อคือพ่อแม่
เค้าชอบตอนนี้จริงๆ เลยจิ ดูอบอุ่น
สื่อถึงความรักหลายแบบได้อย่างลงตัว
ปรบมือให้ตะเองงง ฟินาเล่ มว๊ากกกกก อิอิ
ปล.เจ้าพิ ม.1 ฟันญ(ต้อม)โอ้โห้ เด็กนี่ไม่ใช่เล่น 555+
แต่ต้อมก้อแมนๆ ดี เค้าชอบนะ เอิ๊กกก แต่ชอบไทมาเฟียที่สุด กร๊ากก
ปล.2 ตะเอง สู้ๆ นะ คิวงานตะเองแน่นเอียดยิ่งว่าซุปตาร์อีกเนี้ยะ
รักษาสุขภาพด้วย กอดดดดดดดดดด :กอด1: จุ๊บบบบบ +1 จ้ะ
-
เป็นคุณพ่อที่เทห์มาก ๆ เลยคร้าบ
ข้าน้อยขาคารวะ o13
-
ดีจังเลย เป็นแฟนกันแล้วเย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:z2: :z2: :z2:
-
ตื้อได้อนทนเลยเกิ๊นพ่อคุณ
อดทนความเย็นชา ของวินมาตั้ง 2 ปี
ตอนแรกๆสงสารพี่ตาร์เป็นบ้า
วินก็ปล่อยให้พี่เค้าคอยเก้อตอนเด็กไม่พอ
โตมายังให้พี่เค้าตามจีบตั้งนาน
ดีนะที่ยอมเป็นแฟน ไม่งั้นเค้าจะเคืองวินจริงๆด้วย
อยากจะบอกว่าคุณพ่อของวินน่ารักมากเลยอ่ะ
พยายามปรับตัวสุดๆอ่ะ
ไม่รู้ว่าเมื่อไรพี่ต้าร์จะได้ใช้ถุงยางซักที ดูท่าว่าคุณพ่อจะห่วงลูกน่าดูเลย o18
-
อ่าา เป็นแฟนกันแย้ววว :-[
นานจังตั้งสองปี ดีนะพี่ต้าร์มีความอดทนมากพอ ^^
ว่าแต่เมื่อไหร่ที่เค้าจะรู้ว่าคนที่ตัวเองตามหาอะอยู่ใกล้กันแค่นิดเดียวเองหว่า?
คุณพ่อคะ มาหวงน้องวินตอนนี้คงไม่ทันแล้วอะค่ะ :laugh:
หวายย น่าสงสารพี่ต้าร์จัง ดูท่าทางคุณพ่อคงจะเขม่นน่าดู 5555
:กอด1: +1 ค่ะคุณจิ ขอบคุณมากนะคะ ><
ปล. ไม่ค่อยได้ดูเอเชี่ยนเกมส์เหมือนกันเลยค่ะคุณจิ TT แต่ก็พอรู้ข่าวสารบ้าง
:m26: ว่าแต่น้องตีโต้นี่น่ารักเหรอคะ? เด๋วไปเสิชดูมั่งดีกว่า
-
:-[ :-[ :-[ คู่นี้นี่เองที่มีซัมติงกัน อิอิ
ปอลิง คุณพ่ออ่ะทั้งๆ ที่เชียร์ออกนอกหน้าพอลูกชายตัวเองโดนจุ๊บเข้าหน่อยสงสัยธาตุไฟเข้าแทรก 5555+
ปอลิง รักษาสุขภาพด้วยนะครับ :กอด1: :กอด1:
-
พี่ต้าร์เป็นคนดี มีความอดทนมากเลย
สามารถรอน้องวินได้ตั้ง 2 ปี o13
กว่าน้องวินจะยอมเป็นแฟนพี่ต้าร์ได้ ก็แอบสงสารพี่ต้าร์อยู่เหมือนกันนะเนี่ย
แต่พอเป็นแฟนกันแล้ว พี่ต้าร์ไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอยเลยนะ แก้มน้องวินช้ำหมด
คู่นี้น่ารักมากเลยค่ะ ชอบจัง :L1:
ปล. เป็นกำลังใจให้คุณจิค่ะ
-
ตอนแรกสงสารพี่ต้ามากกกก
น้องวินใจร้ายจัง
แต่สุดท้ายน้องวินก็ยอมใจอ่อน
คนที่น่าสงสารที่สุดเลยกลายเปนพ่อน้องวินซะงั้น
อิอิ
-
หวานๆ แบบอดทนของพี่ตาร์ ในที่สุดก็สำเร็จ แล้วเขาจะรู้ว่าเป็นคนนั้นของกันและกันไหมนะ (แตเรารู้ :m26:) แต่ก็ไม่สำคัญหรอก ถ้าเราเลือกแล้วอดีตก็น่าจะไม่เป็นไรแล้ว ก็คนในวันนี้สำคัญกว่านี่ วินเลือกแล้ว :-[ จะมีตอนของเต่าไหมจ๊ะคุณจิ
-ปล.คุณพ่อน่ารักมาก :กอด1:
-
:L2: ขอ อนุญาตบวก 1 ให้พี่ต้าร์ นะคับ
ช่างน่ารักน่าเลิฟเสียจริงๆ :กอด1:
-
คุณพ่อขโมยซีนอะ :m20:
ดีใจด้วยพี่ต้าร์ เย่ๆๆๆ :m11: ในที่สุดการรอคอยก็สิ้นสุดลงซะที
แต่โดนคุณพ่อขโมยซีนตอนแถมจริงๆนะ :jul3:
-
คู่พี่ต้าร์กับน้องวินก็น่ารักนะเนี่ย
กว่าจะรักกันได้ ก็ผ่านอุปสรรคมาเหมือนกัน รักกันไปนานๆนะ พี่ต้าร์&น้องวิน
ชอบคุณพ่อน้องวิน เป็นพ่อที่น่ารักและเข้าใจลูกดีจริงๆเลย
+ขอบคุณคุณจิค่า :L1:
-
รอเจ็ดวัน (หน้าเจ็ดหลังเจ็ดหรือเปล่า) :z6:
ได้อ่านรอบนี้ยาวจุใจจริงๆค่ะ
อยากอ่านตอนความจริงเปิดเผย
น้องวินต้องอ้อนพี่ต้าร์ให้มากๆนะ :o8:
-
กรี๊ดดดดดดดดด คุณพ่อขาสายไปที่จะกัดฟันแล้วค่า
สนับสนุนเองนิ อิอิ :m20:
+1 ให้จ้า
-
อ้าวคุณพ่อ มาหวงไรตอนนี้ไม่ทันล่ะ :laugh:เด็กกำลังโตมันก็ต้องมีบ้างไรบ้าง
คุณจิต้องดูตะกร้อชายหน้าใสมากๆๆๆๆ แต่ท่าเอามันส์ต้องวอลเล่ชาย อิอิ :-[ ปลื้มสุดๆๆ จิรายุอ่ะ
-
พอได้เป็นแฟนเข้าจริง ๆ ก็อยากจะทำมากกว่าจูบ วินเพิ่งจะ ม.3 มันเร็วไปก็จริง แต่..เรื่องนี้เรื่องเดียวล่ะครับที่ผมจะขอลัดคิว
วินครับ..ไม่ต้องรอให้โตไปมากกว่านี้หรอกเนอะ เฮ้ออออออ พี่ตาร์แกหื่นว่ามั้ยจิ :m12:
ขำพ่อของวินตอนแถมมาก เชียร์พี่ตาร์จนออกนอกหน้า ที่ไหนได้เมื่อรู้ว่าพี่ตาร์ทำอะไรวิน กัดฟันกรอดดลมออกหูเลย :jul3: :m20:
มีแอบนอยด์นี๊ดนุงสงสารพี่ตาร์มากที่วินไม่ให้ความหวังเลยและพี่ตาร์จะตัดใจจากวิน :sad2:แต่มาตอนนี้ :เฮ้อ:พี่ตาร์สมหวังซะที :-[
-
:pig4: นะ +1ให้เป็นกำลังใจ
แล้วมา :z2: :z2: รอตอนต่อไป อีก 7 วัน :laugh: :laugh:
-
เคยอ่านตอนที่ยังไม่ได้สมัคร
เลยขอเม้นท์รวบเลยน้า
อ่านตั้งแต่ตอนแรกแล้วก็แบบ
น่ารักมากๆๆๆๆๆ ชอบพิ ชอบไท
แต่มาน้ำตกก็ตอนคุณตารู้เรื่อง
แบบสงสารพิกับไทสุดๆเลย
แต่ก็เหมือนเป็นการพิสูจน์ความรักของทั้งคู่
มาอ่านตอนของพี่ต้าร์กับวินแล้วแบบ
พี่ต้่าร์ช่างอดทน มานะ และมีความพยายามจริงๆ
:L2:
-
อ๊ากกกกกกกกก :-[
คุณพ่อน้องวินน่ารักมากๆเลยค่ะ อ่านแล้วนึกถึงตอนที่ตัวเองพาแฟนมาแนะนำตัวกับพ่อเลยล่ะค่ะ อารมณ์เดียวกันเด๊ะ ทั้งพ่อทั้งแฟนเลย (แถมเรามีแฟนแก่กว่าหลายปีเหมือนกันด้วยนะจ๊ะน้องวิน 555+)
ในที่สุดน้องวินก็สามารถเคลียร์ตัวเองได้ซักทีนะคะ (...ยินดีด้วย :o8:) ตอนนี้น้องพิกับยซังก็เป็นแฟนกันแล้ว ถึงจะแค่พูดถึงแค่นิดเดียว (นิดส์----เดียวจริงๆ) ก็ทำให้ยิ้มไม่หุบเลยล่ะค่ะ :impress2: ไทโยซังกับน้องพิสุโค่ยยยยย
อ่านแล้วรู้สึกดีกับน้องวินแล้วค่ะ (ดูเหมือนคราวที่แล้วจะคอมเพลนไปเยอะ เหอๆๆ อย่าโกรธป้านะหนูวิน)
คิดถึงไทโยซัง เรย์จิซัง กับน้องพิ!!!! :impress:
รีเควสเวอร์ชั่นทำงานค่ะ!!!!!!!!!!!!!!
-
พี่ต้าร์กับน้องวินน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m1:
แอบฮาคุณพ่อนะเนี่ย เชียร์มาตลอด สุดท้ายสติแตก 555+
นี่ล่ะนะลูกสุดรัก ก็ต้องย่อมต้องมีหวงบ้างเป็นธรรมดา
:กอด1: จิแน่นๆ ให้หายคิดถึง อย่าเกิน7วันนะเตง จะลงแดงตาย :laugh:
-
ในที่สุดน้องวินและพี่ต้าร์ก็เป็นแฟนกันแล้ว :mc4: ดีใจด้วยนะคะพี่ต้าร์ ในที่สุด ความรักของพี่ต้าร์ก็กัดเซาะประตูหัวใจน้องวินสำเร็จ น่ารักจริงๆ
แต่พี่ต้าร์แอบหื่นนะเนี่ย ดีที่ระงับใจได้ ไม่งั้นเจอลูกปืนคุณพ่อน้องวินแน่ๆ
ฮาคุณพ่อน้องวินนะคะนี่ ตอนแรกเชียร์พี่ต้าร์ซะ จนนึกว่าพี่ต้าร์เป็นลูกของคุณพ่อน้องวินแทนซะแล้ว แต่พอรู้ว่าเป็นแฟนน้องวินแล้ว แอบหวงน้องวินซะได้ แต่ก็ว่าเนอะลูกชายสวย เอ๊ย น่ารักขนาดน้องวินนี่ เป็นลูกใครใครก็ต้องหวง ว่าแล้วพี่ต้าร์อย่าพิ่งทำอะไรน้องนะ ไม่งั้นอาจเจอลูกตะกั่วได้ เพราะท่าทางคุณพ่อจะรู้ทันซะด้วย อิอิ
ขอบคุณคุณจินะคะ :กอด1:
-
มัวแต่มองหาเงาของคนในอดีตจากบรรดาคนที่ผ่านเข้ามา
แล้วเมื่อไหร่จะรู้ซะทีว่าอดีตนั้นได้บรรจบกับปัจจุบันแล้ว^^
-
ลัดคิวไปเลยพี่ต้าร์ ม.3 นี่ ไม่เด็กแล้วนะ เด็กสมัยนี้โตเร็ว ดูตัวอย่างคู่พิ-ไท สิ :haun4:
พ่อน้องนาวินแอบหวง ตอนแรกเชียร์นี่นา ไม่แปลกหรอกก็น้องวินน่ารักชิมิ
:กอด1: :กอด1:
-
.
.
.
(o_O)"
(O_o)"
(T*T)
.
.
ก็เห็นว่ามักจะมาให้อ่านแกล้มมื้อเที่ยง งิงุ
ก็แวบๆเห็นใครมิรู้บอกจะพยายามมาก่อนเจ็ดวัน งุงิ
ก็เลย........มารอ.............
:m17:
-
แวะมาคิดถึงคุณจิ + มารอ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
มารายงานตัวค่ะ
แหะ ๆ หายไปนานไม่มีข้อแก้ตัว
นี่ยังไม่ได้อ่านมาตั้งแต่หน้า 39 แน่ะ
กลับไปอ่านก่อนจะมาเม้นต์ใหม่นะคะ
-
กลับไปอ่านตอนอวสานมาแล้วค่ะ
ขอบอกว่าสั้น เหมือนถูกตัดจบ
แต่พอได้อ่าน about us ถึงรู้ว่า
ความหวานของสองคนนี้ไม่ใช่โลลิป๊อบ แต่เป็นแบะแซค่ะ
หวานจัด หวานนาน และหวานเหนียว (เหนอะหนะ)
และรู้สึกสงสารพี่เรย์จังเลย ห้าปีที่ดูแลกันมันผูกพันกว่าที่คิดนะคะ
สุดท้ายขอบคุณคุณจินะคะที่เขียนเรื่องดี ๆ แบบนี้มาให้อ่านกัน
:pig4:
-
แวบเข้ามารอคุณจิ
เป็นกำลังใจให้ค่า :L2: :กอด1:
-
Fate : พรหมขีดลิขิตรัก [3]
อรุณรุ่งมาถึงช้าไม่ทันใจวัยเจริญพันธุ์อย่างผม อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ารอเวลา เดินไปเดินมาหน้าบ้าน
“ต้าร์รอพระบิณฑบาตเหรอลูก?” สะดุ้งกับเสียงทักจากป้านวลเพื่อนบ้านฝั่งตรงข้าม ยิ้มเก้อ ๆ และส่ายหน้าประกอบ เดินเข้าบ้านไปหาแม่
“..ตื่นแต่เช้าแบบนี้จะใส่บาตรเหรอลูก วันนี้..ไม่ใช่วันเกิดตาต้าร์นี่?” ถอนหายใจยาว
“แม่ครับ ต้าร์ตื่นเร็วเพราะเช้านี้ต้าร์จะไปฝากท้องกินข้าวเช้าบ้านน้องวินต่างหากเล่า แปลกเหรอครับ?” เข้าไปกอดเอวแม่และถามสิ่งที่กำลังสงสัย..ธนาธิปตื่นเช้ามันแปลกนักรึไง? แม่ยิ้มให้ผมก่อนจะจับหน้าหันซ้ายทีหันขวาที
“ตาต้าร์ใช้อาฟเตอร์เชฟหลังโกนหนวดรึเปล่าลูก? เดี๋ยวไม่หล่อนะ” ยิ้มกว้างและบอกแม่ว่าใช้ทุกครั้ง ผมน่ะไม่มีกินไม่ว่าขอหน้าหล่อไว้ก่อน แต่คำถามเมื่อกี้แม่ยังไม่ได้ตอบเลยนะ สงสัยจะเป็นเรื่องแปลกสำหรับคนแถวนี้ล่ะมั้ง
“ตาต้าร์..เมื่อไหร่จะพาน้องวินมาเจอแม่? แม่อยากเห็นหน้าน้อง..ไหนว่าเป็นแฟนกันแล้วไงลูก?” ..
“แม่ครับน้องเพิ่งจะเป็นแฟนต้าร์เมื่อคืนนี้เองนะ ใจเย็นหน่อย..” ผมยังไม่เคยพาน้องวินเข้าบ้านเลยครับ หึ..แค่ไปหาที่บ้านบางทียังไม่ยอมลงมาหาเลย แต่ไม่นานนี้ล่ะครับ ผมมีโปรเจคใหญ่ว่าจะพาน้องวินมาเที่ยวที่บ้าน แล้วพาท่องแดนสนธยาด้วยซะเลย555+
“ตาต้าร์ช่วยแม่หั่นมันหน่อย เอามัสมั่นไปฝากบ้านน้องวินด้วยเลย ไปแต่ตัวมันน่าเกลียดนะลูก” แม่ใครโคตรน่ารัก ยืนหั่นมันแล้วส่งให้แม่ลงมือทำกับข้าว 7 โมงครึ่งผมก็ออกจากบ้านพร้อมมัสมั่นไก่หน้าตาน่ากินที่สุดในซอย
“พี่กำลังไปครับ วินจะกินอะไรอีกรึเปล่า? พี่แวะไปซื้อให้ได้นะ..ครับ” รับโทรศัพท์น้องวิน เจ้าตัวโทรมาถามว่าอยู่ไหนแล้ว ที่บ้านกำลังจะตั้งโต๊ะให้รีบมา แต่ไม่วายสั่งทาโร่ถุงใหญ่กับเป๊บซี่กระป๋อง..ตามนั้นครับ แวะซื้อขนมตามสั่งและเข้าบ้านน้องวิน สวัสดีพ่อแม่
“แม่ต้าร์ทำแกงมัสมั่นมาให้ลองชิมด้วยครับ” พ่อน้องวินยิ้มให้และให้ผมนั่งลงข้าง ๆ ท่าน น้องวินรับอาสาพาแกงมัสมั่นแม่ผมเทใส่ชามเอง ลูกแมวน้อยของผมเดินออกจากครัวมาพร้อมชามใบใหญ่ ค่อย ๆ ก้าวเพราะกลัวแกงกระฉอก ผมกับพ่อแม่น้องวินก็พลอยลุ้นไปด้วย มองน้องวินเดินช้า ๆ เกร็งข้อมือ ริมฝีปากเม้มแน่น..น่ารัก ทันทีที่ชามถูกวางลงเราทั้งหมดก็ถอนหายใจออกมาพร้อม ๆ กัน วินหน้างอแต่พวกผมขำครับ
“เมื่อคืนต้าร์กลับไปตอนไหนจ๊ะ?” แม่น้องวินถามผมและตักไข่เจียวฝีมือน้องให้ผมชิม
“เกือบตี 1 อ่ะแม่..พี่ต้าร์อร่อยมั้ย?” ยิ้มให้วิน ตอบแทนผมเพราะอยากให้ผมชิมไข่เจียวฝีมือตัวเอง มันก็..ก็ไข่เจียวทั่วไป ไม่แตกต่าง..
“รสชาติธรรมดา.. ” คนฟังริมฝีปากล่างค่อย ๆ ยื่นแสดงอาการ..งอน
“..แต่มีคุณค่าทางใจ” ..เม้มริมฝีปากล่างแล้วสูบลมเข้าเต็มแก้ม ก้มหน้าแล้วอมยิ้มเขินใส่จานข้าวตัวเอง..น่ารัก อยากให้เห็นกันจังเลยครับ วินตักไข่เจียวใส่จานข้าวผมอีกคำ
“..กินเยอะ ๆ ..” ยิ้มตอบลูกแมวน้อยแล้วตักไข่เจียวมากินเอาใจจนหมดจาน อิ่ม..ใจครับ พ่อน้องชวนผมไปเดินเลือกซื้อไม้กอล์ฟห้างดังในกรุงเทพ..
“วันนี้พี่ต้าร์บอกวินว่าจะอยู่ติวคณิตย์ให้วินนะพ่อ วินนัดพี่ต้าร์ก่อน..วินชนะ!” ลูกแมวน้อยขู่ฟ่อก่อนจะเดินเข้ามาคล้องแขนผมไปสวนหน้าบ้าน ผมหันไปบอกน้องว่าพรุ่งนี้ค่อยติว วันนี้ต้องไปกับพ่อก่อน วินหน้างอทันที
“..พรุ่งนี้พี่มาแต่เช้าเลย แล้วจะกลับค่ำ ๆ ด้วย..ดีมั้ย?” หน้าง้ำกว่าเดิม ก้มหน้าลงจนคางแทบจะชิดอก
“วิน..พี่ไปเป็นเพื่อนพ่อซื้อของแป๊บเดียว ถ้ากลับเร็วพี่จะมาอยู่ด้วยทั้งวัน พรุ่งนี้ด้วย..น้องวินไม่งอนพี่ต้าร์นะครับ” คนแก้มใสถอนหายใจทำแก้มป่องใส่หน้าผมก่อนจะปล่อยมือจากแขนผม เดินเข้าไปบอกพ่อให้รีบซื้อรีบกลับ หน้างอเดินกลับมาหาผม เงยหน้าขึ้นมองส่งสายตาน้อยใจมาให้ เอามือไขว้หลังแล้วตัดพ้อเสียงเบา
“เป็นแฟนกันไม่กี่ชั่วโมงก็ทิ้งวิน..พี่ต้าร์ไม่รักวินเหมือนที่พูดเมื่อคืนใช่มั้ย?” พูดจบก็เดินคอตกกลับเข้าบ้าน..ใจอ่อนยวบยิ่งกว่าขี้ผึ้งลนไฟ หันไปมองพ่อที่ยืนกอดอกมองผมกับน้องวินตลอดเวลา..พ่อครับบบบ
“..น้องงอนแป๊บเดียวเดี๋ยวก็หายต้าร์ เอารถพ่อไปก็แล้วกัน..ต้าร์อยากได้ไว้ซักชุดมั้ยล่ะ พ่อซื้อให้ ยี่ห้อนี้ดีนะ พ่อชอบ วันหลังพ่อจะได้มีเพื่อนไปออกรอบด้วยกัน..” พ่อน้องวินเดินเข้ามากอดคอผมไปที่โรงรถ หันหลังไปมองน้องวินที่ยืนหน้ามุ่ยปากยื่นมองส่งผมกับพ่อที่ประตูบ้าน..ไม่อยากไปแล้วครับ อยากกอดลูกแมววววว พ่อขับรถเองครับ 90 กม./ชม. ผมอยากเปลี่ยนมือแต่พ่อยืนยันว่าพ่ออยากขับเอง เปิดเพลง สลับกับชวนผมคุย..พ่อผมอยากถึงห้างเร็ว ๆ ครับ รับโทรศัพท์ลูกแมวน้อยที่โทรถามตลอดครึ่งชั่วโมง
“อีกไม่เกินชั่วโมงถึงห้างครับ..ครับ” เข้าไปเลือกซื้อไม้ก็กินเวลาไปเกือบชั่วโมง ที่นานเพราะพ่อบังคับให้ผมเลือกเก็บไว้ 1 ชุด ผมปฏิเสธ..เกรงใจและรู้สึกว่ามันมากไปด้วยครับ สุดท้ายผมกับพ่อก็ออกคนละครึ่ง เข้ามานั่งกินข้าวที่ร้านอาหารไทย พ่อน้องรู้จักกับเจ้าของร้านน่ะครับ คุยกันไปก็สั่งเบียร์เย็น ๆ มาจิบไปด้วย กินข้าวมื้อนี้เลยใช้เวลาร่วม 2 ชั่วโมง น้องวินโทรหาผมจนพ่อน้องต้องโทรเข้าเครื่องน้องเตือนให้ทำตัวน่ารัก ๆ หน่อย ทำแบบนี้มีแต่จะยิ่งทำให้ผมรำคาญ วางหูเสร็จพ่อก็สั่งเบียร์อีกเหยือกมาเพิ่ม นั่งซดได้ 2 แก้วก็ขอตัวเข้าห้องน้ำ
“วินครับ ..ไม่น้อยใจนะ พ่อเค้าหวังดีกับวินไงครับ..พี่ไม่เคยรำคาญ วินก็รู้” ลูกแมวของผมมีโหมดแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย? ผมเคยชินกับความเย็นชาจากวิน มาเจอแบบนี้..ยิ้มจนปวดกรามไปหมดแล้วครับ ใครจะว่าน่ารำคาญแต่ผมคิดว่าอาการแบบนี้มัน...น่ารัก อยากกลับไปเร็ว ๆ แล้ว
“ต้าร์ขับกลับนะลูก พ่อไม่ไหวแล้ว วันหลังไปนั่งกินลมจิบเหล้าบ้านกูมั่งไอ้เก่ง” เดินเข้าร้านพ่อก็บอกข่าวดี ยกมือไหว้เพื่อนพ่อที่คุยกันถูกคอมาก..ผมมีพ่อ 3 คนเข้าไปแล้วครับ พ่อหลับไปตลอดทาง วินไม่โทรมากวนตอนผมขับรถครับ น้องคงกลัวผมจะเกิดอุบัติเหตุ แวะปั๊มให้พ่อล้างหน้าล้างตา เข้าร้านสะดวกซื้อหยิบผ้าเช็ดหน้า กระดาษทิชชู่ แฮงค์และพวกสปอนด์เซอร์มาให้พ่อ ซื้อขนมเอาใจลูกแมว พ่อรับของจากมือผมและจัดการจนเรียบร้อย นั่งตรงม้าหินอ่อนในปั๊มมองหน้าผมนิ่งจนผมอดสงสัยไม่ได้..
“พ่อ..อยากบอกอะไรต้าร์รึเปล่าครับ?” พ่อคลี่ยิ้มอ่อนโยนแล้วส่ายหน้า ลุกขึ้นยืนปัดกางเกงและกอดคอผมเดินกลับไปที่รถ กลับถึงบ้าน 4 โมงเย็นพอดิบพอดี พ่อเดินเข้าไปในบ้านและหายขึ้นชั้น 2 ไป คงจะขึ้นไปอาบน้ำล่ะมั้งครับ น้องวินยืนรอรับหน้าประตูบ้านให้ชื่นใจ รับขนมที่ผมซื้อมาให้แล้วดึงมือผมเข้าไปในบ้าน
“วินลองทำวุ้นกะทิกับแม่ พี่ต้าร์..ชิมหน่อย” มองมือเล็ก ๆ จับส้อมจิ้มวุ้นกะทิ เอามือรองไว้ข้างหนึ่งยื่นมาจ่อปาก ยิ้มให้วินแล้วอ้าปากรับวุ้นกะทิในหวานที่สุดในโลกมาละเลียด..ปลื้มจนอยากร้องไห้ วุ้นกะทิคำแล้วคำเล่าถูกส้อมในมือเล็กทะลวงส่งผ่านเข้ามาสู่ปากผม มองหน้าใส ๆ กินวุ้นกะทิ กับแอร์เย็น ๆ แค่นี้ผมก็สุขเกินบรรยายแล้วครับ
“วินทำอร่อยมั้ย? พี่ต้าร์..ถ้าพี่ต้าร์กินแบบนี้วินจะถือว่าวุ้นอร่อยนะ” ยิ้มทั้งที่วุ้นกะทิยังเต็มปาก หยิบแก้วน้ำมาจิบ จับมือลูกแมวที่ยังถือส้อมอยู่แล้วจิ้มวุ้นป้อนคืนบ้าง วินเม้มปาก หลุบตามองจานวุ้นและอ้าปากรับวุ้นกะทิฝีมือตัวเอง เคี้ยวไปก็มองโน่นมองนี่ยกเว้น..หน้าผม ผมจับมือวินไม่ปล่อยจนวินต้องปล่อยส้อมแล้วให้ผมได้จับเต็มมือ นั่งยิ้มมองหน้าลูกแมวน้อยที่แก้มขึ้นสีชมพู กัดริมฝีปากบนแน่น แต่เจ้าตัวไม่หลบตาผม
“พี่ต้าร์เหนื่อยมั้ย?” ลูกแมวน้อยบีบมือผมแล้วถาม ยิ้มบางแล้วตอบน้อง
“ไม่ครับ ปกติพี่ก็ขับรถแบบนี้แทบทุกวันอยู่แล้ว พี่ชินครับ” กระชับมือวินให้แน่นขึ้นและตอบไปตามความจริง ผมขับรถไปเรียนแบบไปเช้าเย็นกลับแทบทุกวัน บางวันทำงานส่งไม่ทันก็ค้างที่หอ แต่ถ้าเป็นไปได้ก็ฝืนขับกลับบ้านดีกว่า ที่บ้านมีพ่อแม่ และอยู่ใกล้ ๆ ลูกแมวน้อยด้วย
“วินไมได้หมายถึงเรื่องนั้น..เรื่องวินต่างหาก พี่ต้าร์เหนื่อยมั้ย?” สายตาห่วงใยของวินทำผมพูดไม่ออก มันทั้งเหนื่อย ท้อ หมดหวังไม่รู้กี่ครั้ง แต่คนที่ทำให้ไฟตื้อผมติดมาได้ตลอดเกือบ 2 ปีก็คือเจ้าตัวนั่นล่ะ ส่ายหน้าตอบ ยิ้มกว้างให้น้องก่อนจะชวนไปติวคณิตย์ที่สวนหน้าบ้าน วินยิ้มตอบและให้ผมเดินไปรอที่โต๊ะ ผมเป็นติวเตอร์ที่ไม่ดีนักหรอกครับ ชอบติวนอกเรื่องอยู่เรื่อย
“พี่ต้าร์! พ่อมองวินอยู่ อย่าแกล้งวินได้มั้ยยยยย” ผมกับวินแอบจับมือกันแล้วสอดไว้ใต้โต๊ะ ผมชอบแอบใช้นิ้วชี้เขี่ยฝ่ามือวินเล่น วินบ้าจี้ที่ฝ่ามือมากครับ จะแกล้งคืนก็ไม่ถนัดเพราะพ่อน้องนั่งรับลมเล่นด้านหลังผม เยื้องไปทางวิน เลยเห็นหน้าน้องเต็ม ๆ แต่เห็นผมแค่หลังหูกับจอนนิดหน่อยเท่านั้น ยิ้มให้วินก่อนจะตั้งใจติวต่อ กินข้าวเย็นเสร็จวินชวนผมปั่นจักรยานไป 7 หน้าปากซอย หันไปขออนุญาตพ่อแล้วปั่นพาน้องซ้อนออกมารับลมเย็น ๆ ซื้อขนมเสร็จวินก็ขอปั่นเอง พาผมมานั่งดูพระอาทิตย์ตกดินตรงที่ดินว่างปิดประกาศขายแถวหมู่บ้านน้องวิน ลงจากจักรยานนั่งลงใต้โคนต้นไม้ใหญ่ พระอาทิตย์ที่ผมเห็นจากตรงนี้มันสวยมากครับ น้องวินมองพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดินแล้วหันมามองผม
“พี่ต้าร์..เป็นคนแรกที่วินพามาดูพระอาทิตย์ตกดินในอาณาจักรของวิน” ยิ้มให้วินก่อนจะยื่นหน้าไปหอมแก้มใส วินก้มหน้านิ่งแล้วเงยหน้ามามองผมตาแป๋ว
“ไม่เท่ากันอ่ะ..” ..ตาสีน้ำตาลเข้มที่เคยเมินผมมาเกือบ 2 ปี ณ ตอนนี้มัน..ผมไปไม่เป็นเลยครับ จะหอมอีกข้างมันก็เกิดเขินขึ้นมา จะไม่ทำ..คืนนี้ผมได้นอนไม่หลับแน่ ๆ ลังเลและหงุดหงิดกับอาการเขินงี่เง่าของตัวเองจนคนข้าง ๆ คงทนไม่ไหว
“...พี่ต้าร์..แก้มตอบไปนะ เจ็บจมูกอ่ะ” หันไปมองลูกแมวน้อยที่เอาแต่จับจมูกตัวเองและบ่นหงุงหงิง น้องเพิ่งหอมแก้มผมไปครับ หอมแบบเอาจมูกเข้ามาชนอย่างเดียว ไม่ดม ไม่หายใจเข้า ..มันไม่ได้เรียกว่าหอมนะแบบนี้ เบือนหน้าออกด้านข้างแล้วยิ้มเต็มหน้า คนอะไร..น่ารักกกกกก หลังพระอาทิตย์ตกดินไปทั้งดวง วินก็พาผมเข้าบ้าน ฝากท้องกินข้าวเย็นบ้านน้องอีกมื้อผมก็ขอตัวกลับ
“พรุ่งนี้พี่มาหาตอนเย็นเลยนะครับ” เห็นหน้าบูดบึ้งของน้องวินผมก็สงสาร แต่ผมเกรงใจสายตาพ่อน้องมากกว่า มื้อเย็นวันนี้ผมไม่เจริญอาหารเลยครับ พ่อน้องคอยจ้องและคอยขัดน้องเวลาจะเอาใจผมตลอดเวลา ผมเข้าใจพ่อนะครับ เป็นผมผมก็คงจะหวงน้องมากเหมือนกัน
“พี่ต้าร์..เบื่อวินเหรอ?” วินถามผมด้วยใบหน้ากังวลใจ ถอนหายใจแล้วมองซ้ายมองขวา หอมแก้มใสก่อนจะดึงเข้ามากอด ‘พี่เคยบอกวินแล้วนะ..พี่ไม่เคยเบื่อวิน เดี๋ยวพี่โทรหานะ’ ยีหัวทุยก่อนขับรถกลับบ้าน จัดการธุระส่วนตัวเสร็จก็โทรหาน้อง นอนคุยกันจนถึง 5 ทุ่มก็ให้วินรีบนอน เย็นผมก็ไปหาน้องกินข้าวเย็นที่บ้านน้องด้วยกัน เช้านี้ผมรีบขับรถไปเรียนให้ถึงเร็วกว่าปกติ เตรียมโปรเจกต์กลุ่มเรียบร้อยก็เข้าพรีเซนต์พร้อมกัน ..ไม่ผ่านครับ อาจารย์ใจดีให้เวลพวกผมแก้งานให้สมบูรณ์จนถึงเย็นนี้ แยกย้ายกันลงมือทำแบบรีบ ๆ ลน ๆ จนถึงเที่ยง ไอ้หนุ่มเดินมาหาผมที่ช็อป
“ต้าร์..โทรศัพท์มึงเป็นอะไรวะ? กูโทรหายังกะแบตหมด มึงไม่รู้จักเอามาชาร์จวะ? เย็นนี้กูกลับด้วยนะ ตังค์หมดแม่ไม่โอนให้ว่ะ” รีบควักโทรศัพท์ออกมาดู วิ่งไปยืมที่ชาร์จของเพื่อนในคณะแล้วรีบเสียบ เปิดเครื่องปุ๊บก็มีสายเข้าปั๊บ..ลูกแมวน้อย!
“วินแบตโทรศัพท์พี่หมดแล้วพี่ก็ไม่ได้สังเกตมัวแต่เร่งทำโปรเจกต์ส่งอาจารย์ เพิ่งเอามาชาร์จนี่แหละ อย่าโกรธนะครับ” รีบอธิบายให้น้องฟังกลัวน้องจะโกรธ เสียงปลายสายตอบกลับมาให้ได้อาย.. ‘ผมเองพี่ พิ..ไม่ใช่ไอ้วิน มันโทรหาพี่เป็นร้อยรอบได้แล้วมั้ง’ ..ไอ้พิ! ยังไม่ทันได้ตอบอะไรเสียงน้องวินก็ดังขึ้นมาแทน
“พี่ต้าร์โทรศัพท์เป็นอะไร? วินติดต่อพี่ต้าร์ไม่ได้เลย..พี่ต้าร์อย่าหายไปแบบนี้อีกนะ วินเป็นห่วง” รับปากลูกแมวน้อยแล้วอธิบายเรื่องโปรเจกต์กลุ่มที่ไม่ผ่านให้ฟัง ก่อนจะขอไปแก้งานต่อ บ่ายสามงานที่สมบูรณ์พร้อมเสนอก็เสร็จสิ้น พรีเซนต์ผ่านตอนเกือบบ่ายสี่ก็โทรตามไอ้หนุ่มให้กลับบ้านพร้อมกัน ผมวานให้มันขับกลับบ้านเพราะผมจะนอนบ้าง ไอ้หนุ่มมันขับนิ่มครับ 6 โมงเย็นกลับถึงบ้านไอ้หนุ่มโดยสวัสดิภาพ ลงไปไหว้แม่มันและขอตัวกลับ..แต่แวะไปหาลูกแมวน้อยก่อน นั่งคุยกับวินจนถึงทุ่มก็กลับมากินข้าวบ้าน อาบน้ำ โทรหาวินและเข้านอน ชีวิตประจำวันผมก็แบบนี้ทุกวันครับ วันธรรมดาก็ไปเรียน กินเหล้าเที่ยวผับบ้างเป็นบางครั้ง พาพวกน้องเต๋าไปเที่ยวบ้างเป็นบางหน วันหยุดก็ขลุกอยู่บ้านลูกแมวน้อย แต่วันหยุดนี้แม่ผมให้ชวนที่บ้านวินมากินข้าวเย็นบ้านผมบ้าง
“วันเสาร์ไปกินข้าวเย็นบ้านต้าร์นะครับพ่อ พ่อต้าร์อยากเลี้ยงเหล้าคืนบ้างน่ะครับ” ตั้งแต่พ่อผมบังคับให้ผมพามารู้จักพ่อน้องเพื่อสานสัมพันธ์ระหว่างครอบครัว พ่อน้องกับพ่อผมก็สนิทกันขึ้นครับ..ก๊งกันบ่อย5555 พ่อน้องวินยิ้มตอบและให้แม่คิดเมนูไว้รอเลย วินอาสาเป็นลูกมือช่วยทำกับข้าวเอง พ่อหันมายิ้มให้ผมและแซวให้เขินเล่น
“ยังไงก็อย่าเพิ่งเบื่อกับข้าวถุงล่ะ..ว่าที่ภรรยาต้าร์ทำกับข้าวไม่ค่อยได้เรื่องนะลูก555” ยิ้มให้พ่อก่อนจะเบือนหน้าไปมองว่าที่ภรรยา พ่อครับ..ผมเป็นแฟนน้องมาเกือบปี ผมยังทำได้แค่จูบเองครับ ถอนหายใจปลงกับความอ่อนหัดและความรู้ผิดชอบชั่วดีของตัวเอง ถ้าไม่คอยคิดว่าวินยังเด็ก..ป่านนี้ลูกผมกับวินคงวิ่งเล่นเต็มเตียงแล้วครับ ผมคงจะอดทนไปจนกว่าน้องวินจะโตพอนั่นล่ะครับ ตอนนี้น้องนางทั้ง 5 ของผมมันก็ยังใช้การได้ดี..มันก็ไม่ได้เดือดร้อนเท่าไหร่ครับ เฮ้ออออออ
วันเสาร์ผมกับแม่ออกไปจ่ายตลาดกันตั้งแต่เช้า ผมช่วยหิ้วของสดและเป็นลูกมือช่วยแม่ในครัว สลับกับเป็นพ่อบ้านช่วยพ่อปัดกวาดและจัดมุมนั่งดริ้งค์ตรงสวนหลังบ้าน ผมโทรรายงานน้องตั้งแต่เช้าว่าทำอะไรอยู่ และทำอาการเสร็จไปกี่อย่าง วินอวดผมใหญ่ว่าลงมือทำหมูกรอบเองกับมือ
“พี่ต้าร์ต้องชอบแน่ ๆ วินชิมไปเกือบโลอ่ะ..จุกจนลุกไม่ไหวแล้ว” ขำกับการทำไปชิมไปของวิน ขึ้นมาอาบน้ำเมื่อตั้งโต๊ะกับข้าวเสร็จ ยกหูโทรหาน้องวินว่าจะมาถึงกี่โมง ลูกแมวน้อยบอกผมว่าประมาณทุ่มตรงจะออกจากบ้าน นั่งจัดของในห้องให้เป็นระเบียบ คิดไปไกลว่า..เผื่อน้องจะขึ้นมานั่งเล่นบนห้อง พ่อขับรถไปรับพ่อวินมาก่อนส่วนวินกับแม่จะเอากับข้าวตามมาทีหลังครับ
“ต้าร์ช่วยพ่อขนเหล้าหลังรถหน่อยลูก” ช่วยพ่อยกลังโซดากับเหล้าที่พ่อน้องเตรียมมา สรุปเหล้ามีเกินจำนวนคนครับ พ่อน้องเลยต้องโทรชวนพ่อน้องเต๋ากับน้องชายมานั่งด้วย ชวนกันไปชวนกันมาก็มากันครบทีม โทรบอกทางคนแก้มใสเป็นระยะ
“พี่ต้าร์อยู่แถวนี้เหรอ?....” พยักหน้าตอบวินและขนกับข้าวไปด้วย น้องจะถามอะไรผมก็ไม่รู้ครับ พ่อเรียกให้สั่งน้ำแข็งเพิ่มเลยละไปจัดการก่อน เดินกลับมาอีกทีแม่น้องก็เรียกให้มาชิมหมูกรอบของวินก่อน อร่อยดีครับ ชมลูกแมวน้อยแล้วชวนไปนั่งรวมกันหลังบ้าน หมูกรอบฝีมือน้องวินหมดก่อนจานอื่น เจ้าตัวยิ้มร่าเลยครับ
“วินทำอร่อยใช่ม้า” ยิ้มให้คนเก่งแก้มใสแล้วช่วยกันเก็บโต๊ะ พวกคุณแม่ยึดห้องนั่งเล่นในบ้านผมคิดเลขกันหน้าดำคร่ำเครียด พวกพ่อก๊งเหล้ากันสนุกสนานอยู่หลังบ้าน ผมพาน้องวินเดินไปนั่งรวมกับพ่อในสวนหลังบ้าน
.
.
.
-
.
.
.
“ต้าร์พาน้องไปดูหนังที่ห้องก่อนก็ได้ลูก วินถ้าง่วงก็นอนห้องพี่เค้านะ พ่อดึก” รับคำพ่อน้องก่อนจะพาน้องวินเข้าห้อง ผมตื่นเต้นนิดหน่อยครับ..ไม่นึกเหมือนกันว่าพ่อจะเป็นคนอนุญาตเอง พาวินไปนั่งที่เตียงแล้วเปิดทีวี ค้นลิ้นชักหาหนังใหม่ ๆ มาให้วินเลือก
“ไม่ดูอ่ะพี่ต้าร์ พี่ต้าร์เล่าเรื่องที่มหาลัยให้ฟังหน่อย” ยิ้มตอบลูกแมวแล้วเล่าให้ฟังเรื่องเรียน เพื่อนที่สนิทกันในกลุ่ม ร้านเหล้าที่ชอบไปนั่ง และเรื่องที่วินอยากรู้อีกหลายเรื่อง วินหาวหวอดก่อนจะเหลือบไปมองนาฬิกา.. 4 ทุ่มครึ่งแล้วครับ
“วินนอนเล่นไปก่อนมั้ย? เดี๋ยวพ่อเลิกกินพี่ขึ้นมาปลุก” จัดหมอนกับผ้าปูให้ดีก่อนจะหันไปบอกวิน ลูกแมวคลานเข้ามานอนหนุนตักผมแล้วกอดเอวแน่น
“อยู่เป็นเพื่อนวินนะ ถ้าพ่อเลิกกินพ่อก็ขึ้นมาปลุกเองแหละ” ..รู้เลยว่าผมเกร็งแค่ไหน นั่งตัวตรงเป็นหมอนให้วินหนุน ท่องไว้ตลอดว่าน้องยังเด็ก พอผ่านไปซัก 10 นาทีผมก็หายเกร็ง มือข้างที่ยังมีอิสระก็ลูบผมวินเล่น มองตามแขนเห็นเป็นผื่นแดง ๆ 2 -3 ที่ สงสัยตอนนั่งในสวนยุงกัดแล้ววินเกา ดันหัวน้องออกจากตักแล้วเอาหมอนมารอง ลงไปหาคาลาไมน์ในตู้ยามาให้วิน ขึ้นมาวินก็นั่งรอผมอยู่
“พี่ต้าร์ไปไหนมา?” ยิ้มให้วินแล้วชูคาลาไมน์ให้เห็น
“ยื่นแขนมาเดี๋ยวพี่ทาให้..มือจะได้ไม่เปื้อน” วินมองตามแขนตัวเองก่อนจะเบ้หน้าเมื่อผมเทคาลาไมน์ลงบนฝ่ามือ ขำกับหน้าเหยเกของวินก่อนจะยื่นขวดคาลาไมน์ให้วินถือ ละเลงยาลงบนแขนน้องจนทั่ว ดึงแขนอีกข้างมาสำรวจร่องรอยว่ายุงกัดตรงไหนอีกบ้าง..
“คันตรงไหนอีกรึเปล่า? มือพี่เปื้อนแล้วจะได้ทาทีเดียว..” ถามน้องวินและเงยหน้ามองเพราะวินไม่ได้ตอบคำถามผม วินสบตาผมและค่อย ๆ หลับตาลงเมื่อผมเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้มากขึ้น ริมฝีปากเล็กสีชมพูนิ่มขยับรับกับการเคลื่อนไหวของริมฝีปากผม ปลายลิ้นวินสอดเข้ามาในปากผม ตกใจครับ..ไม่อยากเชื่อว่าวินจะเป็นคนเริ่มก่อน รับปลายลิ้นเล็กเข้ามา ดูดชิมจนเจ้าตัวเผลอคราง ส่งปลายลิ้นวินคืนและเข้าไปควานหาความหวานจากน้องบ้าง
“อื้อออ” ถอนจูบออกมาอย่างรวดเร็วเพราะน้องเผลอบีบขวดคาลาไมน์เลอะเต็มตัวผม ผละออกจากกัน ผมวิ่งเข้าห้องน้ำล้างตัว ตะโกนบอกน้องให้ก้มลงดูกระดาษทิชชู่ชั้นล่างของโต๊ะวางทีวีเช็ดไปก่อน เดินออกมาหยิบผ้าเช็ดตามตัวก่อนจะเดินไปหาวิน เดินเข้าไปใกล้จนเห็นว่าวินก้มหน้ามองสิ่งที่อยู่ในมือนิ่ง..สมุดระบายสีเก่าของผมที่วางไว้กับพวกกองหนังสือกีฬา บนตักมีกระดาษทิชชู่ที่ดูแล้วยังไม่ได้เปิดใช้ เข้าไปนั่งข้างน้องและหยิบกล่องกระดาษทิชชู่มาแกะ ดึงออกมาให้วิน 2 แผ่น วินเงยหน้ามามองผม..
“พี่ต้าร์ นี่..ของพี่ต้าร์เหรอ?” น้องจับสมุดแน่นแล้วเอ่ยถามผม
“ครับ..ของเก่าพี่น่ะ ทำไมครับ? อยากได้เหรอ?” แกล้งแหย่น้องเล่น วินมองสมุดระบายสีเล่มนั้นก่อนจะเปิดดูหน้าข้างใน
“เมื่อก่อนพี่ชอบไปนั่งเล่นระบายสีกับน้องคนหนึ่งตรงสนามเด็กเล่นท้ายหมู่บ้านถัดไปน่ะ แต่ตอนนี้สนามเด็กเล่นกลายเป็นบ้านจัดสรรไปแล้ว..” วินเงยหน้ามามองผม..ด้วยใบหน้าเปื้อนน้ำตา ผมตกใจ ไม่รู้จะปลอบยังไง หยิบกระดาษทิชชู่ขึ้นมาซับให้อย่างเบามือ
“เป็นอะไรครับ! ไม่ร้องนะ..เงียบก่อน ๆ” ไม่ใช่อะไรครับ..พ่อเค้าจะหาว่าผมทำอะไรน้อง ยื่งปลอบวินยื่งสะอื้นหนัก ดึงน้องมากอดลูบหลังลูบไหล่เป็นนาน วินร้องไห้สะอึกสะอื้นจนผมใจไม่ดี
“พี่ต้าร์..วิน ฮึก วินขอโทษ” วินดันตัวออกจากอ้อมกอดผมแล้วพูดเสียงอู้อี้ ไม่ว่าน้องจะขอโทษผมเรื่องอะไรหรือทำผิดอะไรกับผม ผมก็พร้อมจะยกโทษให้
“พี่ไม่โกรธ..ไม่ว่าเรื่องอะไรพี่ก็ไม่โกรธวินครับ วินเป็นอะไรครับ..บอกพี่ได้มั้ย?” ลูกแมวน้อยทำท่าจะเล่าแต่ก็ปี่แตกก่อนอีกรอบ นั่งเช็ดน้ำตาให้จนเจ้าตัวอาการดีขึ้น
“พี่ต้าร์..จำเด็กที่เป็นเจ้าของสมุดระบายสีเล่มนี้ได้มั้ย?...” ลูกแมวน้อยเอ่ยปากมาคำแรกผมก็รู้สึกไม่ค่อยดี สัมผัสที่ 5 ผมเริ่มทำงานแล้วครับ ผมใช้นิ้วแตะที่ริมฝีปากเล็ก..ให้เงียบ ไม่ต้องพูดหรือเล่าอะไรอีก นั่งนิ่งใช้จินตนาการนึกถึงความทรงจำวัยเด็กอันเลือนลางของตัวเอง มองหน้าวินและสมุดเล่มนั้นไปด้วย
“...พี่โต พี่โตอย่าโกรธ ..ฮึก ..ตัวเล็กนะ ตอนนั้นตัวเล็กยังเด็กอ่ะพี่โต..” ..ความทรงจำเริ่มชัดขึ้นเมื่อวินเรียกผมว่า ‘พี่โต’ เด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ ที่ทั้งซนทั้งเฮี้ยวชอบมาเล่นชิงช้าคนเดียวที่สนามเด็กเล่น เด็กดื้อที่พอผมไม่บอกชื่อก็เรียกผมว่า ‘ไอ้โต’ ดุเข้าหน่อยก็อ้อนเรียก ‘พี่โต’ บังคับให้ผมแกว่งชิงช้าให้สูง ๆ หลอกให้ผมเป็นม้าให้ขี่ก่อนกลับบ้านทุกครั้ง เด็กคนที่..ทิ้งให้ผมรอ
“.......ตัวเล็กเหรอ?” เค้นเสียงถามวินยากเย็น ลูกแมวพยักหน้าแล้วโผเข้ามาหา..ผมยกมือห้ามแล้วเบือนหน้าหนี ไม่โกรธน้องก็จริง..แต่ผมยังทำใจไม่ทันครับ
“..พี่โต..” เสียงครางอ่อนแรงของวินทำให้ใจผมอ่อนยวบ ถอนหายใจยาวแล้วก้มหน้ารับความจริงอีกข้อ ถึงจะเสียความรู้สึกเรื่องในอดีตแค่ไหน..คนในปัจจุบันที่นั่งตาแป๋วอยู่ตรงหน้าที่กลายเป็นคนคนเดียวกันกับคนในความทรงจำก็ไม่ได้ตั้งใจปล่อยให้ผมรอ ไม่ว่าวินจะมีเหตุผลอะไร..ผมก็รับได้ทั้งนั้น เรื่องเก่าก็คือเรื่องเก่า แล้วตอนนั้นน้องก็ยังเด็ก.. เด็ก ยังไงก็เป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ จะให้มีความรับผิดชอบเหมือนคนโตได้ยังไง ผมเองต่างหากที่โตกว่าวินแท้ ๆ กลับคิดเล็กคิดน้อยนึกโกรธน้องมาตั้งหลายปี ถอนหายใจยาวทิ้งอีกหลายครั้ง หันกลับไปมองหน้า ‘ตัวเล็ก’ สื่อความเสียใจอย่างไม่คิดปิด วินอ่านความรู้สึกผ่านดวงตาและสีหน้าเจ็บปวดของผม ลูกแมวน้อยน้ำตาไหลพราก หยดแล้วหยดเล่า ผมไม่ยื่นมือไปเช็ด..น้องก็ปล่อยให้ไหล นานจนผมสงสารน้อง ยื่นมือออกไปหา นิ้วโป้งปาดน้ำตาให้ลูกแมวช้า ๆ ตัวเล็กหลับตาให้ผมเช็ดคราบน้ำตาที่เปรอะแก้มทั้ง 2 ข้าง น้องกลั้นสะอื้นจนตัวโยนและข่มให้เลิกร้อง ดึงเข้ามากอดปลอบเพราะสงสาร รอจนน้องสงบ..
“..ตัวเล็กยังจำพี่โตได้อีกเหรอ?” ถามเรื่องที่ยังคาใจ ตัวเล็กพยักหน้าแล้วเอาหัวมาซบคอผม
“จำได้ครับ นึกอยู่ตลอดว่าถ้ามีโอกาสได้เจอ..ตัวเล็กจะขอโทษพี่โต แต่ใครจะไปรู้..ว่าพี่โตจะเป็นคนที่ต่อไปจะต้องกลายมาเป็นแฟนอ่ะ ..ตัวเล็กขอโทษครับพี่โต” สบตาสีน้ำตาลเข้มที่เต็มไปด้วยความสำนึกผิด ไอ้ความคิดที่ผมเคยคิดว่าถ้าได้เจอตัวเล็กอีกครั้ง..ผมจะกระทืบให้หายแค้นก็ต้องเลิกคิด เฮ้ออออ กอดไหล่เล็กแล้วบอกความรู้สึกผมตอนนี้..
“วิน..อย่าทำแบบนี้กับคนอื่นอีกนะครับ ไม่มีใครจะยอมให้วินได้เหมือนพี่หรอก พี่ไม่โกรธวินแต่พี่ก็ไม่ได้รู้สึกดีกับตัวเล็กนะ..พี่กลายเป็นคนเกลียดการสัญญา ติดลบกับคนที่เอ่ยปากให้รอ แต่ก็ดี..เพราะพี่กลายเป็นอีกคนที่อยู่กับความจริง ยึดติดกับความรู้สึกที่สัมผัสได้ตรงหน้า ดึงตัวเองออกมาจากความทรงจำที่คอยฉุดความสัมพันธ์กับคนที่จะเข้ามาอยู่ตลอดได้..ตอนนั้นวินยังเด็กเลยปล่อยให้พี่รอ จนวินลืมว่า..วินให้ใครบางคนมารอวิน ตอนนี้วินโตแล้ว มีความรับผิดชอบ โตพอที่จะแชร์ความรักกับพี่..วินยังจะทิ้งพี่อีกรึเปล่า?” ผมอยากได้คำตอบที่ออกมาจากใจ ออกมาจากความรู้สึกของจริง..
“วินรักพี่ต้าร์..ไม่มีวันจะทิ้งพี่ต้าร์เด็ดขาด!” ..เหมือนเอาน้ำมาราดลงบนกองทราย หลับตาปล่อยให้วินแสดงความรักกับผมบ้าง ปลายจมูกเล็กหอมไปทั่วทุกตารางนิ้วบนหน้าผม ริมฝีปากนิ่มจูบเบา ๆ คืนที่ริมฝีปากผม เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขัดจังหวะ ผมจูบริมฝีปากวินอีกครั้งก่อนจะเปิดประตูให้แม่ผม
“น้องวินคุณพ่อกับคุณแม่หนูจะกลับบ้านแล้วจ๊ะ ไว้มาบ้านป้าอีกนะจ๊ะ” ลูกแมวน้อยยิ้มเขิน ๆ แล้วเดินเข้าไปกอดแม่ผม..
“วินเรียก ‘แม่’ ได้มั้ยครับ?” ถามแม่ผมเสร็จก็ซุกหน้าเข้ากับไหล่แม่ผม จะเหลืออะไรครับ..แม่ผมตกหลุมรักวินเข้าอีกคนไปซะแล้ว หลังจากวันนั้นผมกับวิน เราคุยกันมากขึ้น แสดงความรู้สึกกันมากว่าเดิม บอกรักกันบ่อยขึ้นด้วย ผมมักจะเรียกวินว่า ‘ตัวเล็ก’ เฉพาะตอนที่วินทำตัวไม่น่ารักเท่านั้นครับ เรื่องที่วินไม่น่ารักก็มีเรื่องเดียวครับ ชอบไปมีเรื่องมีราวให้เจ็บตัว เจ้าตัวก็จะยอมให้ผมแทบทุกครั้ง..แต่ก็ไม่บ่อยหรอกครับที่จะยอม ดื้อติดใคร?
ตอนผมรับปริญญาลูกแมวน้อยมาอยู่เป็นเพื่อนผมตั้งแต่เช้า จนผมเข้าหอประชุม เป็นช่างภาพให้ตลอดวันด้วย เพื่อนผมแซวลูกแมวเขินซะจนเลิกเขิน มันเล่นแซวกันทุก ๆ 5 นาทีครับ พวกไอ้พิกับเพื่อนน้องมาตอนเย็น วินเล่าให้ผมฟังว่าไอ้พิกับไทมันถูกจับแยกกัน ตาบังเอิญมาเจอตอนถ่ายรูปคู่เลยองค์ลง..พิมันก็แน่นอนดีครับ มันบอกมันรอได้ กี่ปีมันก็จะรอ ผมกับมันก๊งเหล้าด้วยกันบ่อยครับ กลัวมันเหงาน่ะ วันนี้ก็เหมือนกันครับ พามากินเหล้าร้านประจำฉลองไอ้พวกนี้จบ ม.6 ตระเวนขับไปส่งเด็ก ๆ ยกเว้นไอ้พิที่มีพี่ชายไทมารับกลับบ้าน ผมมองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นพี่ชายไท หน้าคล้าย ๆ กันน่ะครับ พาลูกแมวน้อยมาค้างที่บ้านเพราะพ่อน้องสั่งไว้.. ‘ถ้ากลับเกิน 5 ทุ่ม ต้าร์ให้น้องค้างกับต้าร์ได้เลย เช้าค่อยพามาส่ง’ อุ้มลูกแมวน้อยขึ้นมานอนต่อบนห้อง ช่วงปีหลัง ๆ มานี้พ่อปล่อยให้น้องมาค้างมาอยู่กับผมบ่อยขึ้น ไม่ตั้งกฎ ไม่มีหวงหรือห้าม พ่อผมท่านเข้าไปคุยให้ครอบครัวน้องมั่นใจว่าผมกับน้องเรารักกัน และครอบครัวผมก็รักวินเหมือนลูก ทางครอบครัวน้องพร้อมเมื่อไหร่ทางผมก็พร้อมจะดูแลวินทันที ไปขอวินให้ผมเรียบร้อยแล้วนั่นเองครับพ่อผม เข้าไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยปลุกวินให้มาอาบต่อจากผม พอรู้สึกตัวตื่นก็งอแง..
“ไม่อาบอ่า วินนอนไปแล้วด้วย..พี่ต้าร์ปลุกทำไม?!” ยิ้มปลงกับความเอาแต่ใจเล็ก ๆ ของวิน เดินไปหยิบผ้ามาชุบน้ำเช็ดหน้าเช็ดตัวก่อนจะปลุกอีกรอบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วค่อยนอนต่อ หันหลังให้วิน..จะได้ไม่ต้องเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำเพราะอายผม ลูกแมวน้อยเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็กอดผมจากข้างหลัง..หันไปกอดตอบแล้วล้มตัวลงนอน หอมแก้มซ้ายขวา ลูบหลังเบา ๆ กล่อมให้ตัวเล็กหลับ
“พี่ต้าร์..ทำไมพี่ต้าร์ถึงไม่อยากกอดวิน? วินไม่มีเสน่ห์เหรอ?” มือที่คอยลูบหลังน้องชะงัก อึ้ง ทำอะไรไม่ถูก วินเงยหน้ากระซิบเรียกชื่อเบา ๆ ‘พี่โต’ ฝ่ามือนิ่มของวินสอดเข้ามาในเสื้อลูบอกผมช้า ๆ ปลายจมูกเย็นซุกสูดดมความหอมจากตัวผม..ผมควรจะทำยังไงดีครับ จะเป็นพี่ต้าร์คนดีที่ไม่เคยล่วงเกินน้องมากไปกว่าจูบเหมือนเดิม หรือควรจะเปิดโอกาสให้สัญชาตญาณดิบออกมากระโจนใส่ลูกแมวน้อยบ้าง
“..ให้วินเป็นของพี่ต้าร์นะ..” วินไม่ปล่อยให้ผมได้มีเวลาตัดสินใจ ความนุ่มชื้นของริมฝีปากหยุ่นที่ประกบริมฝีปากผมทำให้พี่ต้าร์คนดีหายไปจากโลกนี้ชั่วคราว ผิวเนื้ออุ่นใต้เสื้อลูกแมวน้อยทำผมแทบสติแตก วินสวย..สวยจนไม่มีที่ให้ติ ปลายลิ้นของผมชิมทุกสัดส่วนบนตัววิน ลมหายใจร้อนปนเปไปกับเสียงครางของลูกแมวน้อยกับผม
“..อือออ..พี่ต้าร์..” ริมฝีปากที่ครอบครองร่างกายเร่งจังหวะให้น้องได้ปลดปล่อยความต้องการ ตัวเล็กของผมนอนหายใจถี่ น้ำรักขาวขุ่นเปรอะเป็นทาง บางส่วนกระเซ็นไปติดแก้ม ยิ่งทำให้ผมอยากเป็นเจ้าของวิน..ความแข็งขืนของผมปวดจนแทบระเบิด คลานเข้าไปคร่อมวิน ถอดเสื้อออกและจับมือวินมาแตะแท่งแข็งร้อนของตัวเองผ่านผ้าคอตตอนเนื้อดี
“..อึก..” ลูกแมวน้อยกลืนน้ำลายก่อนจะดึงแขนผมเข้ามากอด จูบแก้มใสและริมฝีปากนุ่มอย่างทนุถนอม จูบระเรื่อยลงมาที่ซอกคอ หน้าอก มือกร้านลูบไล้ผิวที่เหมือนผิวเด็กของวิน เผลอตัวเคล้นแถวต้นขาด้านในกับก้นเล็กจนเจ้าตัวร้องเตือน
“วินครับ..ช่วยหน่อย” เอาหมอนมารองหัวน้องอีกใบและจ่อความแข็งขืนของตัวเองให้น้องใช้น้ำลายช่วยหล่อลื่น ก้มมองหน้าแดง ๆ ของวินที่มีแท่งร้อนของผมรอจ่อมุดปากถ้ำอยู่แล้ว..อยากเข้าถ้ำไปซะตอนนี้เลย แต่ถ้าฝืนวินก็จะเจ็บ ผมคงอดสงสารน้องไม่ได้ ลิ้นเล็กค่อย ๆ แตะส่วนปลาย..เสียวจนเกือบจะแตก ขยับสะโพกให้วินได้สัมผัสจนทั่ว หายใจหนักอดกลั้นกับสัมผัสยั่วยวนของวิน ถอนแท่งร้อนออกมาแล้วฉีกซองที่บรรจุเจ้าสิ่งนั้นออกมาสวม เปลี่ยนเป้าหมายมาจ่อปากถ้ำ
“เดี่ยวครับ..พี่ต้าร์ใช้อันนี้นะ ในเน็ตบอกว่าถ้าใช้ไอ้นี่วินจะไม่เจ็บอ่ะ..” มองเจ้าหลอดสีขาวในมือน้องแล้วก็อดยิ้มให้วินไม่ได้ อยากเป็นของผมถึงขนาดศึกษาเรื่องแบบนี้มาอย่างดี ถ้ามี KY น้ำรักของน้องก็ไม่จำเป็นแล้วครับ หยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดทำความสะอาดหน้าท้องและที่อื่นจนสะอาด บีบเจลละเลงที่ถ้ำน้อง ยันตัวขึ้นไปจูบวินและเล้าโลมให้น้องไม่กังวลช่วงล่าง ค่อย ๆ ใช้นิ้วกดเข้าปากถ้ำไปทีละนิด จูบหน้าอกวินและปลุกความต้องการวินให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง กดเข้าไปเรื่อย ๆ จนเกือบจะมิด
“อื้อออออออ” ลูกแมวดันหน้าท้องผม กัดริมฝีปากแน่นและ..น้ำตาไหลพราก
“วินหายใจเข้าลึก ๆ หายใจด้วยสิครับ ถ้าไม่ใช้นิ้วก่อนมันจะยิ่งเจ็บนะ..วินอย่าเกร็ง” ลูกแมวหายใจเข้าสั้น ๆ และเปลี่ยนมาจิกเล็บลงแขนผมแทน บีบเจลเพิ่มแล้วค่อย ๆ หมุนนิ้ววน มองวินจนสีหน้าเริ่มเปลี่ยน ดึงนิ้วออกแล้วเปลี่ยนเป็นแท่งร้อนของตัวเองแทน จูบดึงความสนใจแล้วค่อย ๆ กดเข้าไปเรื่อย ๆ
“ฮ่าห์..พี่ต้าร์..หมดรึยัง?” วินดันอกผมให้สนใจเรื่องที่วินถาม ละจูบหันมาพยักหน้าให้วิน ผมเสียวจนเกือบจะปลดปล่อยตั้งหลายครั้ง มันทั้งคับทั้งแน่นไปหมด เริ่มขยับสะโพกเมื่อวินพร้อมเต็มที่ จับน้องตะแคงแล้วดันสะโพกเข้าออกช้า ๆ มือกร้านรูดรั้งของวินไปด้วย
“..อือ พี่ต้าร์” พลิกหันหลังแล้วส่งแท่งร้อนเข้าออกจนสุด เร่งจังหวะเมื่อวินปลดปล่อยไปอีกครั้ง แรงบีบรัดจากวินทำให้ผมถึงสวรรค์อย่างมีความสุขที่สุด กอดวินแน่นแล้วค่อย ๆ ถอนแท่งร้อนออกมา ดึงถุงมาพันทิชชู่ทิ้งลงถัง อุ้มลูกแมวไปอาบน้ำและออกมานอนกอดที่เตียง..
“พี่ต้าร์..” ลืมตามองหน้าลูกแมวที่จ้องผมผ่านความมืด ‘ครับ’ ตอบวินแล้วจูบที่ริมฝีปากช่างพูด น้องนอนตะแคงหันหลังให้แล้วดึงมือผมให้กอดจากด้านหลัง
“พี่ต้าร์ว่าเรามีด้ายแดงผูกกันไว้รึเปล่า?..เราเจอกันตอนเด็ก ระยะเวลาสั้น ๆ แต่เรากลับไม่เคยลืมกัน เวลาผ่านไปแทนที่พี้ตาร์กับวินจะมีใคร..กลับต้องมาเจอกันอีกครั้งแล้วมารัก มาตกหลุมรักกันแบบนี้..” เงียบฟังลูกแมวน้อยและลูบแขนเรียวไปด้วย วินเงียบไปก่อนจะพลิกตัวหันหน้ามามองผม ฝ่ามือนิ่มแตะแก้มผมทั้งสองข้าง จูบริมฝีปากผมเบา ๆ แล้วเอ่ยคำที่ผมกำลังคิดอยู่พอดี..
“พรหมลิขิต” ผมกับตัวเล็กพูดขึ้นมาพร้อมกัน ยิ้มแล้วดึงตัววินมานอนบนตัวผม ลูบหลังให้น้องได้นอนซบ
“พี่ก็คิดอย่างนั้น ถ้าพรหมอุตส่าห์ลิขิตให้เราได้มาเป็นคู่กันจริง ๆ ..วินจะอยู่ข้าง ๆ พี่เหมือนที่พี่พร้อมจะเดินไปกับวินตลอดไปรึเปล่า?” ตัวเล็กเงยหน้ากดคางเข้ากับหน้าอกผมแล้วยิ้มกว้าง ‘ครับ’ ยิ้มตอบน้องแล้วดึงขึ้นมาจูบอีกครั้ง กอดและสัมผัสอ่อนโยนที่ผมทำให้วิน..ตัวเล็กของผมก็ทำคืนให้ผมเหมือนกัน
“วินรักพี่ต้าร์” กอดลูกแมวของผมให้แน่นขึ้น กระซิบกลับว่าผมเองก็รักวิน..รักมานานมากแล้ว ยิ้มกับความสุขที่ผมได้เจอ ได้รัก และได้รับความรักตอบ ผมจะดูแลความรักครั้งนี้ให้อยู่กับเราให้นานที่สุด..จนกว่าผมจะแก่หมดกำลังจะดูแลกันไปข้างหนึ่ง หอมหน้าผากเนียน ลูบหลังกล่อมให้ตัวเล็กหลับ
ไม่ว่าวันข้างหน้าเราจะต้องเจอกับอะไร..ผมก็เชื่อว่าเราจะผ่านไปได้ด้วยความรักที่ผมกับน้องมีให้กัน กับความเข้าใจของคนรอบข้าง และคนข้างบน..ที่ผมเชื่อว่าจะไม่ทอดทิ้งผมกับน้อง
คุณเชื่อเรื่องแบบนี้รึเปล่า?..ผมกับวินเราเชื่อครับ
‘พรหมขีดลิขิตรัก’
บริบูรณ์.
......................................
งานท่วมหัวจนมาต่อให้ช้า..จิขอโทษจริง ๆ ค่ะ เม้นท์จิค่อยมาตอบทีหลังนะคะ งานจิยังไม่เสร็จเลยค่ะ วันพ่อรอดตัวไปแล้วค่ะ แต่ต้องเตรียมงานปีใหม่เลยทำให้ไม่มีเวลามาปั่นตอนของพี่ต้าร์น้องวิน จะปีใหม่แต่ปฏิทินจิยังทำไม่เสร็จเลย ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจจินะคะ
สารภาพว่าวันพุธจิแต่งตอนนี้ยังไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ แต่พอปลีกจากงานมาเข้าเล้าตอนเย็นจิเห็นเม้นท์ของหลาย ๆ คนที่ยังรออ่านอยู่ก็มีกำลังใจ(ทิ้งงาน -_-.)มานั่งปั่นที่เหลือจนจบ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
ปล. คุณ Églantier✿ เค้าได้โอกาสเปลี่ยนมาใช้ ‘บริบูรณ์’ ของเตงแทน ‘อวตาร’ แล้วนะคะ555+
ปล.2 กอด MM.Dog แน่น ๆ หายไปไม่ว่า..แค่ยังอ่านของจิอยู่ก็พอค่ะ -///-
ปล.3 กอดทุกคนแน่น ๆ ให้หายใจไม่ออกเลย :-[
ปล.4 จิ้มคุณซัมคืนหลาย ๆ ทีเรยยยยย แอร้ยยยยย
:กอด1: :pig4: :o8:
-
จิ้มๆๆ คุณจิ
อ่านตอนจบแล้วนี้มีความสุขมากๆเลยค่ะปมทั้งหมดคลายลงหมดเลย หุหุ
น้องวินแร๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงสือ่ะ มีการพกเควายด้วย
พี่ตาร์ก็แรงนะพกถุงยาง สรุปแล้วต่างคนต่างเตรียมพร้อม 55555555555555555555555
+1สำหรับตอนหวานๆน่ารกๆ อ่านไปยิ้มไป แถมได้เลือดด้วยหุหุ :haun4:
-
จิ้มเม้นบน คึคึ
....
ปลื้มมมมจนน้ำตาจะไหลมากจ้า
มาได้ยาว อ่านจุใจทะลุตับไตไปเล้ยย
แถมมาพร้อมกะฉากเรียกเลือด :haun4: อ๊ายยยย ปลื้มมม
่อ่านเรื่องของน้องวิน พี่ตาร์ มีความสุขมากก
ไม่น่าเชื่อว่าน้องวินจะเป็นแมวน้อยย ฮ่าๆ (ดูจากที่รุกพี่ต้าร์ซะ เค้าว่าเป็นแม่เสือสาว??ยังทัน)
อ้อนใช่เล่นเลยน๊าา
เป็นกำลังใจให้จ้า สู้ๆ นะเตง
-
ไม่น่าเชื่อเลยน๊าสุดท้ายคนที่ฝังใจมาตลอดก็กลายเป็นแฟนกันจนได้
เย้ :mc4: วินน่ารักมากๆในโหมดลูกแมวน้อย อิอิ แต่ดีจริงๆนะที่
ครอบครัวทั้งสองฝั่งเอ็นดูทั้งคู่ ไม่เป็นเหมือนพิ กะ ไท มีความสุขจริงๆ
ได้อ่านคู่นี้ :-[ :-[ คุณจิขอตอนพิเศษ พิ ไท ด้วยนะคะ ถ้าว่างแต่ง
ถ้าไม่ว่างไม่เป็นไรค่ะ เรารอได้เสมอ ช่วงปลายปีมีแต่คนงานยุ่ง
สู้ๆนะคะ :L2: :L2:
-
ช่วงนี้งานเย๊อะ มากมาย ยังพอได้อ่านตอนก่อนๆ หน้านี้ แต่เม้มไม่ได้
เพราะอ่านจากโทรศัพท์ วันนี้สะดวก แอบอ่านเวลางาน ถือโอกาศขอบคุณ คุณจิ :กอด1:
คู่นี้น่ารัก น่าหยิก ตอนแรก แอบโกรธน้องวิน ทำไมใจแข็งจัง
ตอนนี้หายโกรธแล้ว ลูกแมวน้อย น่ารักขนาดนี้ อยากจะยืมมาฟัดซักที ถ้าพี่ต้าร์ไม่หวง
ส่งกำลังใจให้ค่ะ โหมงานหนัก เพื่ออนาคตที่สดใสนะคะ :L2: :L2:
-
จิครับ อยากบอกว่าฝีมือไม่ตกเลย อ่านจบแล้วอิ่มไปหมดเลย ขอบคุณมากครับ
-
ดีใจมากกกกกกกกกกกกกก
ในที่สุดน้องวินก็เป็นของพี่ต้าร์ทั้งตัวและหัวใจแล้ว
ทั้งคู่เตรียมตัวมาพร้อมดีมากเลย พี่ต้าร์น่ารักอ่ะ
รอจนน้องวินพร้อม ชอบที่สุด
:กอด1: :L2: :pig4:
-
น้ำตาลในเส้นเลือดขึ้นแล้ว เรียกรถพยาบาลให้หน่อย
หวานกันขนาดนี้ ไม่ต้องกินอะไรก็น่าจะอิ่มได้
-
พี่ต้าร์ น้องวินน่าร้ากก
หวานมากๆๆ
เป็นกำลังใจใจให้คุณจิ
:กอด1:
-
ลูกแมวน้อย น่ารักมากๆเลย
สมกับการรอคอยเลยไหมพี่ต้าร์ น้องน่ารักขนาดนี้
พระเอกเรื่องนี้มีความอดทนอดกลั้นเหลือเกิน
น้องเลยต้องเริ่มก่อนเลย :laugh:
แหม๋ ต่างคนต่างเตรียมความพร้อม ใจตรงกันจริงๆ
-
ไม่ไ่ด้หื่นนะแต่แบบว่าเข้ามาเก็บรายละเอียดตอนน้องวินถูกกดอีกรอบแค่นั้นเอง หุหุ :-[
ปล.จะคลอดเรื่องใหม่เลยป่าวคะคุณจิ อยากอ่านผลงานคุณจิอีกอ่ะ น่ารักๆหวานๆใสๆหื่นๆ :z1:
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด คุณจิ
-
:o8:
คุณจิขา~~~ พี่ต้าร์นี่แบบว่าความอดทนสู๊งสูงมากๆๆๆเมื่อเทียบกับไทโยเนอะคะ 555555555555
โฮ้ยยย รอจนเรียนจบแน่ะกว่าจะได้กินน้องอย่างเอร็ดอร่อย
สู้น้องวินก็ไม่ได้ ถึงขนาดเปิดเนตซื้ออุปกรณ์เตรียมพร้อมกันเลยทีเดียว เอิ๊กกกกซ์
(ทำไมเราเม้นแต่เรื่องนี้? :laugh:)
ตัวเล็กของพี่โต .. อั๊ยยยยย .. นับวันยิ่งขี้อ้อนยิ่งน่ารักนะเนี่ย แบบนี้พี่ต้าร์ไม่หลงก็ให้รู้ไปเนอะ
คุณพ่อน้องเหมือนจะแกล้งๆแต่สุดท้ายก็ไม่ขวางอะ น่ารักจัง ^^
เป็นอีกคู่ที่เบาหวานแทบขึ้น (แถมน้ำลายเกือบไหลตอนน้องวินทอดหมูกรอบอีกตะหาก >q<)
น่ารักมั่กกกก ..
กอดคุณจิแน่นๆแบบรัดให้เอวคอดเลย :กอด1:
ปล. ยังมีพิเศษคู่อื่นอีกปะคะคุณจิ? คราวหน้าเอาเป็น "จบสมบูรณ์" ดีมั้ยคะ? 5555
-
โอ้ย ย
หวานมากกกกกค่ะ
พี่ต้า์เปนคนดีมากก
เปนคนที่อดทนในการ รอมากมากอะ
:o8: :กอด1:
-
ประทับจายยย :impress2:
บวกให้อีก อิอิ
-
:กอด1: :กอด1:
-
โห!!! พี่ต้าร์สุดยอดมากทนได้ตั้งหลายปี ไม่แตะวิน
อ๋อ...ปล่อยให้วินได้มีโอกาสศึกษาก่อนเหรอจร๊า
น่ารักมากเลย หวานมาก อิ่มใจกันไปเลย
ต่อไปถึงคิวใครอ่ะจิ พี่โป้งกับเต๋าอ๊ะเปล่า
หรือจะเป็นพิกับไทโยสุดที่ร๊ากกกกกกอ่ะ
(แอบบังคับว่าต้องมีตอนต่อไป)กร๊ากกกกกกกกกกกก
กอดจิแน่นๆๆๆๆๆๆๆ ให้หายใจไม่ออกเลย
ดูแลสุขภาพด้วยนะจ๊ะ อย่าโหมงานจนลืมดูแลตัวเองล่ะ
เป็นห่วงนะจ๊ะตัวเอง
v
v
v
v
จิ้มนุ่นกลับ เรียกเมย์ก็ได้จร้า
-
^
^
^
จิ้มแล้วกอดคุณเกเรเกิน อิอิ
น้องวินจ๋า ลูกแมวน้อยของพี่ เอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
น่ารักน่ากอดน่าหนุบหนับเข้าจับเขาจี๋ที่สุด
ในที่สุดตัวเล็กกับพี่โตก็ได้มาเจอกัน :m13:
ซึ้งมากมายค่ะคุณจิ
คุณพ่อก็นะหวงซะหลายปี แต่ก็ดีแล้วค่ะ รอให้น้องวินโตเป็นตัวเต็มวัยก่อนค่อยให้ผสมพันธุ์นะคะ
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตั้งตารอตอนต่อไป น้องเต๋าสตรอเบอเรสของพี่โป้งแปะจะมาแล้วสินะ
กรี๊ดๆๆๆ ฉุดกระชากลากขึ้นเตียงแหงเลยวุ้ย >////////<
-
โอยยยยยย หวานสุดๆ :-[
อ่านไปยิ้มไปทุกทีเลยค่ะ (แต่แหม...พอมีคำว่า ตัวเล็ก โผล่มาปุ๊บ ขนลุกเกรียววว 555+)
กอดคุณจิแน่นๆค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ ช่วงนี้มีหวัดฤดูเป็นแล้วเป็นนาน...แย่เลย
ดูแลตัวเองด้วยนะคะ
อ้อๆๆ รอตอนพิเศษของน้องพิกับไทโยซังค่ะ(เอาเรย์จิซังมาด้วยยยย) :oni3:
-
:o8: :o8: :o8: :m25: :m25: :m25:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด บริบูรณ์ซะคนอ่านเลือดหมดตัวเลยอ่ะคุณจิ
ต๊ายยย น่ารักไม่แพ้น้องพิกับไทโยเลยคู่นี้ :-[
มีแพลนเรื่องใหม่ยังคะคุณจิ จะรอติดตามอย่างใจจดใจจ่อเลยนะคะ :กอด1: จุบุๆ
-
คู่นี้โรแมนติกอะ พรหมลิขิตจริงๆด้วย :-[
อยากมีอย่างนี้บ้างอะ แอร๊ยๆๆๆ >///<
ทำงานเหนื่อย เม้นท์ไม่ออกเลยพี่จิ แต่คู่นี้ปลิ้มมมมม :m1:
-
มันเป็นรักที่บ่มเพาะสุกจนได้ที่
อะไรๆ ก็หวานไปหมด
คนอ่านรู้สึกอิ่มเอมไปด้วยค่ะ
ชอบคู่นี้เหมือนกัน หายากนะพระเอกแบบพี่ต้าร์เนี่ย
-
ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ... อิ อิ ตอนนี้แอบมีพิกับพี่เรย์นิด ๆ แต่ไม่ยักกะมีของแถมแฮะ
แบบว่าชินกับการได้ของแถมไปซะแล้วว่างั้น ขอบคุณสำหรับตอนหวาน ๆ อีกตอนนะคะ
-
:-[ :impress2: ประทับใจ ...
+1
-
หวานมากค่ะ คู่นี้พรหมลิขิตจริงๆ :o8:
ปลื้มพี่ต้าร์ สุดยอดมากทนรอน้องวินได้ตั้งหลายปี
น้องวินน่ารัก ขี้อ้อน เตรียมพร้อมอีกต่างหาก
+1 ขอบคุณค่ะคุณจิ ยังมีอีกมั้ยคะตอนพิเศษ :กอด1:
-
About us [2]
ปลายนิ้วเรียวคลิกเม้าส์เติมแต่งงานบนจอคอมพ์ให้สมบูรณ์ เลื่อนมาจับหูโทรศัพท์กดเรียกฝ่ายศิลป์เข้ามาพบ
“คุณนทีเชิญที่ห้องครับ” ไม่ถึง 1 นาทีประตูห้องทำงานถูกเปิดออก ชายหนุ่มดวงตาดำขลับเจ้าของห้องทำงานขมวดคิ้วเมื่อเห็นคนที่เดินเข้ามาไม่ใช่ฝ่ายศิลป์ที่เพิ่งเชิญเข้ามาพบ แต่กลับเป็น..
“กินอะไรรึยัง? นี่มันเลยเที่ยงแล้วนะ ไอ้ไทมันรู้รึเปล่าว่าแฟนมันทำงานจนลืมกินข้าวอีกแล้ว!” เจ้าของห้องสูดลมหายใจเข้าปอดข่มอารมณ์หงุดหงิดเอาไว้ ทำไมเขาจะไม่นึกหิวล่ะ กระเพาะอาหารที่เจ้าตัวคิดว่าเป็นหลุมดำ โยนอะไรลงไปก็หายเกลี้ยงร้องประท้วงมาตั้งแต่เที่ยง แต่หากงานยังไม่ไปถึงไหน พิรุณก็กินอะไรไม่ลงเหมือนกัน เลี่ยงตอบคำถามของพี่ชายแฟนและหันไปเชิญชายหนุ่มอีกคนที่ยืนรออยู่หน้าประตู
“คุณนทีผมตรวจแล้วนะ แก้งานคุณด้วยนิดหน่อย ผมว่าแบ็คมันสีทึมไป เลยเปลี่ยนสีโทนสว่าง..หาแบบอื่นที่มันสวยกว่านี้ให้ที ครึ่ง ชม.เสร็จมั้ย?..ผมขอดูด้วย” ชายหนุ่มฝ่ายศิลป์ของบริษัทพยักหน้ารับงานแล้วยื่นถุงไก่ทอดยี่ห้อดังที่แอบไว้ด้านหลังมาวางไว้บนโต๊ะ
“พี่รู้ว่าพิยังไม่ได้กินข้าวเที่ยง” ‘นที’ หรือ ‘พี่หนุ่ม’ เพื่อนสนิทพี่ต้าร์แฟนเพื่อนเป็นคนช่างสังเกตและมีน้ำใจแบบนี้เสมอ พิรุณยิ้มขอบคุณ ยื่นมือแกะถุงไก่ทอดก่อนจะหยิบไก่ออกมา 2 ชิ้น ยื่นให้พี่ชายแฟนที่มองพี่หนุ่มตาขวาง เจ้าของดวงตาสีดำขลับรู้จักใจพี่ชายแฟนดี ลองได้มองใครแบบนี้เป็นต้องแสดงอาการหวงแทนน้องชาย การเอาใจนิด ๆ หน่อย ๆ ต่อหน้าคนอื่นจะทำให้เรื่องไม่ลุกลาม พี่ชายแฟนเห็นไก่ทอดที่พิรุณยื่นมาให้พร้อมรอยยิ้มเล็ก ๆ ก็ลืมเรื่องหนุ่มไปจนหมด ‘..คงอยากกินไก่สดมากกว่าสินะ555’ พิรุณกลั้นยิ้มก่อนจะโยนไก่ทอดลงหลุมดำ เอ่ยปากขอบคุณพี่หนุ่มและชวนเรย์จิซังไปหาข้าวเที่ยงกิน เรย์จิซังเป็นคนสั่งข้าวให้แฟนน้องตามคำสั่งไทโยตลอด
“ไข่เจียวหมูสับ ต้มยำปลา ข้าวเปล่า สิงห์ด้วย” ปล่อยให้เรย์จิซังสั่งข้าว หยิบมือถือออกมากดเปิดเครื่อง กดหมายเลขที่โทรออกล่าสุด
“ครับตา อาทิตย์นี้พิไม่ได้กลับบ้านนะครับ เหมือนกันครับ..โรงแรมไทมีงานน่ะครับ ตาอย่าลืมกินยาหลังอาหารด้วยนะครับ ครับ สวัสดีครับ” วางโทรศัพท์จากตานิ้วเรียวเลื่อนไปมาสัมผัสปุ่มกดบนโทรศัพท์เล่นก่อนจะกดปิดเครื่องแล้วหย่อนโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋ากางเกง
“..ทำเหมือนคนทะเลาะกัน พวกมึงได้คุยกันบ้างรึเปล่า?” พิรุณไม่ได้ตอบคำถาม มองสาวออฟฟิศแถวนั้นกางร่มออกมาซื้อผลไม้แล้วส่งยิ้มให้หนึ่งในสองสาวที่หันมามอง ‘แคร้ง!’ สะดุ้งหันมามองหาต้นตอเสียงบาดหู
“กินข้าว!” เสียงจานกับช้อนกระแทกก้นลงบนโต๊ะอาหาร..ฝีมือเรย์จิซัง ลงมือกินข้าวจนพร่องไปเกือบครึ่ง ตะโกนสั่งกับเพิ่มอีกจาน..
“พี่ขอผัดเผ็ดเนื้อครับ” สั่งกับข้าวจานโปรดที่แฟนชอบทำมากิน และเงยหน้าพูดกับเรย์จิซัง
“..ไม่ได้ทะเลาะ แต่ต้องเร่งทำงาน ถ้างานไม่เสร็จลอยกระทงคืนนี้คงไม่ได้เที่ยวด้วยกัน เข้าใจ๋?” ถ้าขืนเปิดโทรศัพท์ตอนทำงาน ใจก็ต้องคอยกังวลถึงแฟนหนุ่มจนไม่มีสมาธิทำงาน เลยตกลงกับไทโยว่าตอนทำงานต้องปิดเครื่องทั้งคู่ ยิ้มน้อย ๆ เมื่อนึกถึงหน้าไทโยโวยวายเรื่องปิดโทรศัพท์ และไม่แปลกใจเท่าไหร่เมื่อเห็นเรย์จิซังมาป้วนเปี้ยนใกล้ ๆ ไทโยคงจะส่งพี่เรย์มาคอยเฝ้าเหมือนเดิม พิรุณกวาดของที่อยู่บนโต๊ะจนหมด ลูบท้องเบา ๆ ก่อนจะขมวดคิ้วมองพี่ชายแฟนอีกครั้ง
“ข้องใจอะไรอีกพี่เรย์?..ถ้าเปล่าแล้วทำไมต้องมองผมตลอดเวลา? จ่ายตังค์ด้วย” มองพี่ชายแฟนยิ้มแล้วส่ายหน้าตอบคำถามก็ยิ้มกลับ สั่งให้เคลียร์ค่าข้าวและเดินตัวปลิวออกมาจากร้าน เข้าไปตรวจงานและส่งโรงพิมพ์ อัพเดทเว็ปไซต์ของโรงแรมเป็นงานสุดท้าย นั่งทำงานจนเวลาล่วงมาถึง 6 โมงเย็น เหลือบมองเรย์จิซังที่ยึดโซฟารับแขกเป็นเตียงนอน.. ‘ กลับไปนอนบ้านซะก็สิ้นเรื่อง’ เปิดโทรศัพท์แล้วกดหาไทโย
“เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ...” พิรุณมองหน้าจอโทรศัพท์เครื่องเล็ก ปลายสายคงยังทำงานไม่เสร็จ ลุกจากเก้าอี้ปลุกพี่ชายแฟนให้ตื่น...ด้วยฝ่าเท้า
“พี่เรย์..พี่เรย์ครับ ตื่นไปหาข้าวเย็นกินกันเถอะครับ..” เรย์จิลืมตาตื่นและทันเห็นเท้าของพิที่ชักกลับไปพอดี
“กวนตีน!?” โดดเข้าล็อคคอแล้วเหวี่ยงไปมา แค่นเสียงลอดไรฟันถามแฟนน้องชายที่ตัวเองแอบชอบอยู่ พิหัวเราะขำที่แกล้งเรย์จิได้ แต่เรย์จิยิ้มที่ได้มีโอกาสกอดและหอมกกหูแบบเนียน ๆ
“ผมปลุกพี่กินข้าวผมผิดตรงไหน? ผมแค่ปลุกแบบผม555+” อาการขำไม่เลิกของพิรุณทำให้เรย์จิอดขำตามไปด้วยไม่ได้ ตั้งแต่พิเริ่มทำงานช่วยน้องชายก็แทบไม่ได้เห็นรอยยิ้มสดใสจากพิ ยกเว้นเวลาอยู่กับไทโย..รอยยิ้มกว้าง ดวงตาเป็นประกาย การแสดงความรักอย่างเป็นธรรมชาติ..มีให้เห็นตอนอยู่กับไทโยคนเดียวจริง ๆ ปล่อยมือที่ล็อคคอพิออกเลื่อนไปโอบไหล่
“ไปหาอะไรกินที่วัด..กัน เซอร์เวย์ก่อนเดทจริงไงไอ้น้อง55+” พิฮาพี่ชายแฟนก่อนจะกอดคอพาเดินตรงไปที่ตู้เย็น หยิบเบียร์กระป๋องสีเขียวมา 2 กระป๋อง เปิดฝาแล้วชนเบา ๆ ส่งให้เรย์จิแล้วยกขึ้นซด ‘โดนว่ะพี่555+’ เรย์จิยิ้มให้แฟนน้องชายและยกกระป๋องเบียร์จรดริมฝีปาก พึมพำเบา ๆ กับตัวเองก่อนจะดวดทีเดียวหายไปครึ่งกระป๋อง ‘..พิก็โดนใจพี่ว่ะ’ กอดคอกันลงลิฟท์ ขึ้นรถได้เรย์จิก็สั่งเบียร์แช่เย็นจากร้านใต้ตึกมาอีกแพค จิบกันไปคุยกันไปจนถึงวัด
“ไอ้พิไปเข้าห้องน้ำก่อนไป..เดี๋ยวพี่โทรสั่งเลขาไทว่าประชุมเสร็จก็มาที่วัดเลย” พิเดินไปห้องน้ำแบบงง ๆ แต่ไม่ได้ขัดพี่ชายแฟน พอลับตา หนุ่มลูกครึ่งแดนอาทิตย์อุทัยที่มี DNA เดียวกันกับไทโยกดโทรศัพท์คุยกับน้องชายตามเวลานัด
.............
“พี่เรย์อยู่ไหนแล้ว พิได้กินข้าวรึยัง ผมให้เวลาพี่ได้ถึงแค่ 3 ทุ่มนะ..รักษาเวลาด้วย ผมยอมให้พี่เพราะพี่เป็นคนที่ช่วยดูแลพิให้ผมเป็นอย่างดีมาตลอด ผมขออย่างเดียว..อย่าฉวยโอกาสกับแฟนผม! แค่นี้ก่อน..ป๊าเรียกผมแล้ว” วางโทรศัพท์จากพี่เรย์ก็ต้องรีบเข้าห้องประชุม วันนี้ลุงผมบินจากญี่ปุ่นมาฟังสรุปรายละเอียดของกิจการในเครือมุราคาวะทั้งหมด พี่เรย์สบายไปเพราะพ่อไม่ได้ยกกิจการใหญ่ ๆ ให้ดูแล พี่เรย์ได้ที่ เงิน และมีหุ้น 30 % ในกิจการทุกอย่าง ป๊าโทรตามพี่เรย์ให้เข้าด้วยพี่เรย์ก็กวนป๊ากลับแล้วชิงวางหูก่อนป๊าจะโวย.. ‘หุ้นน้อยเงินก็น้อย..เรย์ไม่เข้านะป๊า จะพาสาวไปเที่ยว’ ป๊าทำท่าจะโมโหพี่เรย์ผมเลยต้องเข้าไปกระซิบ
“ไทวานให้พี่เรย์อยู่เป็นเพื่อนพิน่ะป๊า จริง ๆ พี่เรย์เข้าไปตรวจบัญชีมาแล้วเราถึงต้องเรียกลุงประชุมด่วนนะป๊า เอกสารไทนั่งเช็คกับพี่เรย์มาแล้ว..ปีนี้เราได้กำไรจากโรงแรมน้อยมาก ทั้งที่แขกพักมากกว่าปีที่แล้ว พี่เรย์สั่งให้การ์ดจับตาฝ่ายบัญชีอยู่ว่าจะยักยอกเหมือนที่คิดรึเปล่า? ถ้ามีหลักฐานเอาผิดก็เข้าไปนอนเล่นในคุกได้เลย แล้วช่วงนี้ไทก็ทำแต่งานไม่มีเวลาให้แฟน กลัวจะ..”
“จะมีคนมาจีบเลยต้องให้พี่เรย์ช่วยกันให้ ฟังมาไม่รู้กี่รอบ..เข้าห้องได้แล้วไทโย” ป๊าขัดคอผมยิ้ม ๆ แล้วดันไหล่ให้เข้าประชุม ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู 6 โมง 45 เวลาที่พี่เรย์ขอผมให้ได้ถึงแค่ 3 ทุ่ม ตอนแรกให้ 2 ทุ่มแต่พี่เรย์ใช้บุญคุณที่ฟูมฟักดูแลพิแทนผมมาต่อรอง..เจ้าเล่ห์เหมือนผมไม่มีผิด! ผมค่อนข้างมั่นใจว่าพี่เรย์จะไม่ล่วงเกินพิ เพราะถ้าพี่เรย์มันจะทำมันคงทำไปนานแล้ว มันเป็นคนที่คิดทำอะไรแล้ว..ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมที่ไหนทั้งนั้น ผมรู้จักนิสัยส่วนตัวลึก ๆ มันดี แล้วผมก็เชื่อว่ามันจะตัดใจจากพิได้ตามที่มันบอกจริง ๆ ทุกวันที่มันคอยตามกวนพิ..ผมคิดว่านั่นเป็นวิธีขจัดความชอบของมัน เหมือนตอนเด็กที่มันอยากได้เครื่องบินบังคับของผม มันก็ทำแบบนี้..ขอให้ได้เห็นเครื่องบินว่ายังอยู่ ใส่ใจให้เต็มที่แล้วปล่อยให้มันถึงจุดสูงสุดของความอยากได้ ถึงจุดนั้นเมื่อไหร่..พี่ชายผมมันจะหยุดได้เองครับ
ถ้าช่วงนี้ไม่มีเรื่องวุ่นวายที่โรงแรมชีวิตผมกับพิคงแฮบปี้กว่านี้ วันนี้วันลอยกระทงแทนที่ผมกับพิจะได้นั่งทำกระทงใบตองกันแบบปีที่แล้ว..ผมกลับต้องมานั่งประชุมผู้ถือหุ้นใหญ่ พิต้องเที่ยวงานวัดกับพี่เรย์รอผม
“..ไทโย เรย์จิไปไหน? ทำไมไม่เข้ามาฟัง?” สบตาลุงและตอบเสียงดังฟังชัด
“เรย์จิซังตรวจสอบความผิดปกติของระบบบัญชีที่กำลังมีปัญหาอยู่ครับ ผมจะส่งรายงานผลที่ชัดเจนให้ทราบทีหลังนะครับ” ลุงพยักหน้ารับทราบและหันไปถามเรื่องอื่นกับป๊าต่อ ถอนหายใจแล้วเหลือบดูนาฬิกาข้อมือ ทำไมจะต้องมาประชุมกันตอนนี้ด้วยนะ? ใจผมล่องลอยไปหาพิแล้วครับ คิดถึงสายตาอบอุ่นที่ส่งมาให้ผมตอนผมเหนื่อยจากงาน คิดถึงสัมผัสจากมือที่คอยนวดต้นคอ อ้อมกอดแข็งแรงที่กอดตอบทุกครั้งที่ผมบ่นว่าเหนื่อย..
ไม่ไหวแล้ว!
“..พรุ่งนี้เตรียมเอกสารให้พร้อมกว่านี้แล้วค่อยเรียกประชุมใหม่อีกครั้ง ปิดประชุม!” ..จู่ ๆ ป๊าก็สั่งปิดประชุม ผมกำลังจะขอตัวออกไปพอดีครับ ป๊ากับลุงเดินเข้ามาหาผมและขยิบตาให้ โค้งให้ป๊ากับลุงและรีบเดินออกจากห้องประชุม ล้วงโทรศัพท์ออกมากดเปิดเครื่อง โทรหาพิ..
“ไทประชุมเสร็จแล้วนะครับ หิวจัง..ยังไม่ได้กินครับ พิซื้อกระทงไว้ด้วยนะครับ อีกไม่เกินชั่วโมงครับ..ครับ” รอสายไม่นานเลยครับ รีบสั่งการ์ดให้เตรียมรถ ตอนนี้ทุ่มครึ่งผมคงจะถึงวัดประมาณ 2 ทุ่มกว่า ๆ เพราะออกไปตอนนี้รถติดอยู่แล้ว ถอดสูทโยนไว้ข้างตัว คลายเน็คไทแล้วหลับตา เอนหลังพักชาร์จแบตให้ตัวเองก่อนจะรับศึกหนักจากพี่เรย์..ยึดเวลาพี่เรย์คืนตั้งครึ่งชั่วโมง ขอให้รถติดยาวจนถึงเวลานัดเถอะ ไม่อยากรบกับมันหรอกครับ
มันจะสำแดงเดชอะไรใส่ผมบ้างก็ไม่รู้ครับ..
ผมกับมันสันดานใกล้เคียง พอจะเดาทางกันได้..เหนื่อยหนักแน่ ๆ ผม
...............
.
.
-
.
.
ออกจากส้วมได้ก็เดินฝ่าคนออกมาหาพี่เรย์ แม่งเด่น..สาวแท้ชายเทียมมองกันเหลียวหลัง พี่เรย์มันสูง มันหล่อเหมือนไท ถึงจะน้อยกว่าไทก็เถอะ55+
“ไปพี่..หาเตี๋ยวซดน้ำร้อน ๆ กินกัน” เดินเข้าไปใกล้ ๆ แล้วชวนไปหาอะไรร้อน ๆ กิน ตั้งแต่ตอนเย็นผมยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยครับ อาราย..ยอดข้าวมันไม่อิ่มเหมือนข้าวนะ! พี่เรย์พยักหน้าเห็นดีด้วยกับผมและสอดส่ายสายตาหาร้านที่ดูสะอาดและน่ากินทันที หิวซกกันมาเลยเหอะ เดินผ่านลานลิเกพี่เรย์ก็ถามผมว่านี่เค้าจะทำอะไรกัน ผมก็อธิบายให้ฟังอย่างละเอียดว่า..
“เค้าเล่นลิเกน่ะพี่” แค่นี้ก็พอแล้วครับ พูดมากมันเปลืองพลังงาน ไหลตามคนมาเรื่อย ๆ ร้านรวงขายของกันเยอะแยะเลยครับ พี่เรย์สะกิดให้ผมดูขนมถังแตกกับรวงผึ้ง ผมยิ้มก่อนจะให้พี่เรย์เดินเข้าร้านก๋วยเตี๋ยวสั่งรอคิวก่อน เดินตัดคนข้ามฝั่งมาซื้อขนมให้พี่เรย์ชิม พี่น้องคู่นี้คล้ายกันหลายเรื่องครับ ไอ้เรื่องขี้สงสัยนี่ก็เหมือนกัน
“เค้าเรียกขนมถังแตกพี่..แล้วนี่เรียกรวงผึ้ง” วางขนมลงตรงหน้า แบ่งแล้วยื่นครึ่งหนึ่งให้พี่เรย์และอีกครึ่งก็โม่ลงหลุมดำ ข้างหลังร้านก๋วยเตี๋ยวเป็นหนังกลางแปลงครับ หนังจีนแฟนเก่าผมเล่นครับ..ซูฉีไง555+ ลอยกระทงที่วัดปีนี้คนเยอะครับ เทศบาลมาจัดมวยกับแสง สี เสียงเพิ่มคนเลยเข้ามาเที่ยวกันเยอะกว่าปีก่อน ๆ ดีครับ..วัดจะได้ได้ตังค์ คนก็จะได้มาปิดทองหลวงพ่อเยอะ ๆ ระหว่างรอก๋วยเตี๋ยวผมก็มองสำรวจงานว่าอะไรตั้งตรงไหนบ้าง เวลาไทมาจะได้พาเดินถูก คนมันเยอะครับถ้าไม่จำให้แม่นมันเสียเวลาเดินฝ่าคนกลับมาอีก โทรศัพท์ผมสั่นเป็นเจ้าเข้า หยิบออกมาดู...เด็กญี่ปุ่นโทรมาครับ ยิ้มกว้างไม่รู้ตัวแล้วกดรับ
“ครับ..เสร็จแล้วเหรอ? ยังไม่ได้กินอีกเหรอ? ผมนั่งกินเตี๋ยวกับพี่เรย์ครับ เดี๋ยวเดินดูก่อนปีนี้ว่าจะลอยกระทงขนมปังบ้าง อีกนานปล่าว? หาอะไรรองท้องกินไปก่อนนะ รถติดแน่ ๆ ไทจะได้ไม่หิวมาก” วางโทรศัพท์ไทเสร็จก็เงยหน้ายิ้มค้างเผื่อแผ่ให้พี่เรย์ได้ดู คุยกับแฟนมีความสุขมันก็ต้องมีอมยิ้มมั่งไรมั่งเด่ะ
“ไอ้ไทเหรอ? มันว่าไง?” บอกพี่เรย์ไปว่าเด็กญี่ปุ่นประชุมเสร็จแล้ว กำลังมา ไม่เกินชั่วโมงก็คงถึง พี่เรย์นั่งนิ่ง แล้วยิ้มให้ผม
“พิ..แม่ค้าแม่งยกมาผิดว่ะ อยากแดกเส้นเล็กดันได้เส้นหมี่ พี่กินของพินะ” พี่เรย์เลื่อนชามก๋วยเตี๋ยวเจ้าปัญหามาให้ผมแล้วดึงชามก๋วยเตี๋ยวของผมออก มันยังตามมาหยิบตะเกียบกับช้อนในมือผมไปใช้อีก กวนตีนกูชิบหาย! ช่างเหอะครับ ผมอารมณ์ดีเกินกว่าจะลงไปฟัดกับหมาบ้า สั่งมากินกันอีกคนละ 2 ชาม..ชามมันใหญ่แต่ก๋วยเตี๋ยวมันมีนิดเดียวเองนะครับ ผมหันไปสั่งเป๊บซี่ร้านข้าง ๆ มา 2 ขวด น้ำแข็งปล่าอีก 2 แก้ว เทเสร็จยกขึ้นจิบพี่เรย์ก็กวนตีนผมอีกครั้ง..มันคว้าทั้งแก้วทั้งมือผมยกขึ้นซด ดีว่าเป๊บซี่ไม่หกรดเสื้อผมไม่งั้นพี่เรย์คงได้กลายเป็น ‘ไอ้เหี้ยเรย์’ แทน
“เผ็ดว่ะพิ..เอาอีก” ถอนหายใจยาวใส่โต๊ะ ดึงมือออก เทเป๊บซี่ที่เหลือใส่แก้วแล้วประเคนให้พี่เรย์ กินเผ็ดไม่เก่งยังจะใส่พริกอีก เหลือบมองชามก๋วยเตี๋ยวน้ำใสแจ๋วของพี่เรย์ก็อดสงสัยไม่ได้ มันเผ็ดอะไรของมันวะ? กินน้ำจ่ายตังค์เสร็จก็เดินออกมาจากร้าน ก๋วยเตี๋ยวแพงมากครับ ชามละ 25 อร่อยรึก็งั้น ๆ น้อยอีกต่างหาก ไทมาผมไม่พาเข้ามากินร้านนี้เด็ดขาด มองร้านอื่นที่คนเข้าไปนั่งกินเยอะ ๆ แล้วจำไว้
“พี่เรย์ว่าร้านนั้นน่าจะอร่อยมั้ย? ผมว่าคนเข้าไปนั่งเยอะดี..ลองเข้าไปนั่งกินกัน คนละชามน่า ไหน ๆ ก็มาแล้วพี่ เดี๋ยวไทมาเราจะได้พามากินไง” พี่เรย์ทำท่าอิดออด ผมเลยเข้าไปรุนหลังให้เดินเข้าร้านก๋วยเตี๋ยวไส้เนื้อด้วยกัน ลองอีกซักหนน่า สั่งเส้นเล็กมา 2 ชามแล้วลงมือกิน ใช้ได้แฮะ แถมถูกกว่าร้านเมื่อกี้ตั้ง 10 บาท เลี้ยงน้ำพี่เรย์แล้วเดินออกมาชวนพี่เรย์ปิดทองหลวงพ่อ ก้าวเท้าออกมาได้ไม่กี่ก้าวพี่เรย์ก็หยุดเดิน หันหลังมามองหน้าผมแล้วเอาหลังมือมาเช็ดรอบปากผม
“ปากมันแผล็บ..ร้านก็ไม่รู้จักเตรียมกระดาษทิชชู่ให้ลูกค้า ไปทางไหนพิ?” มัวแต่อึ้งกับปฏิกิริยาของพี่เรย์ก่อนจะเดินนำไปที่หลวงพ่อใหญ่ คนมาปิดทองกันเป็นคู่ ๆ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู 2 ทุ่มพอดีครับ อีกแป๊บเด็กญี่ปุ่นคงมาถึง ทำบุญซื้อดอกไม้มาให้พี่เรย์ไหว้
“แล้วของพิล่ะ?” ผมยิ้มเขิน ๆ ก่อนจะตอบพี่เรย์..
“ผมรอปิดทองพร้อมไทครับ พี่เรย์ไหว้พระคนเดียวไปก่อนนะ” เรย์จิซังตีหน้านิ่งใส่ผม ผมเลยต้องเดินคู่ไปไหว้พระพร้อม ๆ กันกับพี่เรย์ กูรู้แล้วว่าไม่พอใจ! ยื่นทองมาให้ผมปิด ผมรับมาแล้วเดินไปปิดที่เท้า พี่เรย์มันก็ดีครับ รู้จักเกาะ รู้จักโมทนาบุญกับเค้าด้วย ปิดทองเสร็จก็พาพี่เรย์มาเดินสำรวจตรงท่าน้ำของวัด คนขายกระทงเยอะพอ ๆ กับคนลอยเลยครับ เดินดูกระทงแล้วสำรวจราคา กระทงใบตองแพงกว่ากระทงขนมปังเท่าตัวเลยครับ ผมเลยจะซื้อกระทงใบตองมาลอยกับไท เพราะมันทำยากกว่าไงครับเค้าถึงขายแพงกว่า ปีที่แล้วผมกับไทนั่งทำกระทงใบตองด้วยกันสองคน กระทงของผมกับไท..ขี้เหร่ อัปลักษณ์ ทู่เรศ จะใช้คำไหนก็ได้ครับ ไม่ต่างกัน555+ แต่ผมกับไทก็ภูมิใจที่จะถือกระทงฝีมือเราออกมาลอยนะครับ บูชาแม่คงคาและขอขมาท่านไปด้วย
“พี่เรย์ชอบกระทงแบบไหนพี่ ผมว่าจะซื้อแบบใบตองว่ะ มันทำยากดี” พี่เรย์หยิบโทรศัพท์มากดดูเวลาและหยิบกระทงใบตองขนาดกลาง จ่ายเงินแล้วกอดคอผมเดินมาที่ท่าน้ำ
“พี่ไม่อยู่จนไอ้ไทมาหรอกนะพิ มีธุระว่ะ ลอยเป็นเพื่อนพี่หน่อย” อ้าว..ไม่เห็นบอกกันก่อนเลย อธิบายให้พี่เรย์ฟังว่าต้องจุดเทียนกับธูปก่อนแล้วค่อยอธิษฐาน ขอขมาพระแม่คงคาและขอบคุณที่ท่านให้เราได้ใช้ประโยชน์จากแม่น้ำ แล้วค่อยขอพร..อยากได้อะไรก็ขอ อธิบายจบโทรศัพท์ผมก็สั่น รับเสร็จก็ให้ไทรออยู่หน้าวัดเดี๋ยวผมกับพี่เรย์ออกไปรับ เด็กญี่ปุ่นมาถึงเกือบ 3 ทุ่มครับ รถคงติดมาก พี่เรย์มองหน้าผมนานมากกว่าจะยกกระทงขึ้นอธิษฐาน ขอนานจัง..ผมห่วงไทครับ กลัวจะรอนาน หิวข้าวรึเปล่าก็ไม่รู้ พี่เรย์ลอยเสร็จก็กอดคอผมเดินมารับไทด้วยกัน เห็นไทแล้วครับ เด็กญี่ปุ่นอยู่ในสภาพเสื้อเชิ้ตสีอ่อนพับแขน กางแสลคสีดำ รองเท้าแตะลำลอง หน้าตามีร่องรอยของความอิดโรย พี่เรย์หยุดเดินแล้วดึงไหล่ผมเขามาหาตัว จับแขนผมเบา ๆ ทั้งสองข้าง มองตาผมก่อนจะเอ่ยปากบอกประโยคที่ผมต้องเก็บไปคิดทั้งคืน..ว่ามันหมายความว่าอะไร?
“พี่พามาส่งให้แฟนเราแบบสมบูรณ์ 100 % ไม่มีบุบสลายตรงไหน ขอบใจที่พาพี่เที่ยวงาน และอยู่ลอยกระทงด้วยกัน พี่ไม่เคยลอยกระทงกับใคร..เลยไม่รู้ ว่าการได้ลอยกระทงกับคนพิเศษมันมีความสุขแค่ไหน..พี่ไม่รู้จะอธิษฐานอะไร เลยร้องเพลงแทน..
คิดถึงฉันสักครั้งเมื่อไม่ได้คิดถึงใคร
ทำตัวตามสบายแล้วเจอกันในความฝัน
มีเวลาดี ๆ ก็บอกให้ฉันได้ฟัง
ไม่มากเกินไปกว่านั้น
แค่เธอรักกัน เบา เบา...
แบบนี้พี่จะสมหวังรึเปล่า?..พิ” มองพี่เรย์..ดวงตาที่คล้ายกับไท แต่ไม่ใช่..แค่คล้ายแต่ไม่ใช่ ผมไม่ได้ตอบพี่เรย์ พี่เรย์เองก็ไม่ได้อยากได้คำตอบอะไรจากผม หมุนตัวผมให้กลับไปหาไท ดันหลังแล้วกระซิบบอกผมเบา ๆ ..
“พี่ล้อเล่นว่ะ” หันกลับไปมองพี่เรย์ที่กำลังยิ้มอยู่ก็ถอนหายใจ ถ้าพี่เรย์หมายความตามที่พูดเมื่อกี้ผมคงต้องปฏิเสธพี่เรย์ แต่..เล่นแรงนะเพ่!
“ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนผมครับ ขับรถกลับดี ๆ นะพี่” พี่เรย์พยักหน้าส่งผมก่อนจะชูมือสูง..เท่ห์โคตร!
“พี่เรย์คุยอะไรกับพิครับ..” เดินเข้าไปหาไทแล้วแอบแตะมือเบา ๆ
“เปล่าครับ พี่เรย์มันกวนตีนผมน่ะ” ปากไทถามผมแต่ตาจ้องพี่เรย์นิ่ง พี่เรย์เองก็ไม่ได้เดินกลับไปที่รถ ยืนจ้องไทกลับจนไทกอดไหล่ผมเดินเข้างาน พี่เรย์ถึงได้เดินแยกไปอีกทาง พี่น้องคู่นี้ประสาทดีครับ555+ พาไทมากินก๋วยเตี๋ยวไส้เนื้อเจ้าที่ผมลองมานั่งกินรอบหลัง สั่งเส้นเล็กเบิ้ลมาทีเดียว 3 ชาม เด็กญี่ปุ่นยิ้มแล้วตักเครื่องในวัวมาให้ผมชิม อายก็อาย อยากก็อยาก มองซ้ายมองขวาแล้วหลับตาอ้าปากให้ไทป้อน เครื่องในร้านนี้หวานได้ใจพิ55+ นั่งเท้าคางมองเด็กญี่ปุ่นที่กินไปยิ้มไปอย่างมีความสุข สั่งน้ำเปล่ามาให้กินก่อนแล้วค่อยสั่งเป๊บซี่ให้กินทีหลัง เป๊บซี่มันกัดกระเพาะนะครับ ไทยังไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เลิกประชุม กระเพาะมันก็ต้องบางกว่าผมสิ เดินออกมาจากร้านก็กุมมือกันเดิน ยิ่งดึกคนยิ่งเยอะครับ เดินผ่านกันก็เห็นแต่หน้ากันล่ะครับ ช่วงล่างลงไปไม่มีใครสังเกตหรอก กระชับมือไทและเอ่ยปากถามว่าอยากลองชิมขนมเบื้องมั้ย? เด็กญี่ปุ่นมองตามมือที่ผมชี้แล้วพยักหน้า เดินเข้าไปอุดหนุนแม่ค้าขนมเบื้องคละไส้ 30 บาท น้ำอีกขวดและจูงมือพาไทมาดูหนังกลางแปลงที่แฟนเก่าผมเล่น ถอดรองเท้าและนั่งทับรองเท้า เด็กญี่ปุ่นทำตามผมแล้วดึงมือผมมากุมวางไว้บนตัก หนังกลางแปลงมันมืดครับ -////- ผมป้อนขนมเบื้องไทไทก็เคี้ยวแล้วส่งให้ผมชิมผ่านริมฝีปากสีแดงของมัน กินขนมเบื้องแบบติดเรทจนหมด จิบน้ำให้คล่องคอก็ลุกไปปิดทองหลวงพ่อครับ ถ้านั่งนานกว่านี้คงอดใจไม่ไหวแหง ๆ แล้วมันจะบาปแค่ไหนครับนี่..ถึงจะไม่ใช่ในวัดแต่เป็นสนามโรงเรียนก็เหอะ > < เด็กญี่ปุ่นกับผมจบแบงค์ 50 ด้วยกันนานมาก ตาผมสอนไทเรื่องเงินทำบุญมาดีครับ ‘ขอให้เป็นอริยทรัพย์ฝังไว้ที่วัดและขอให้ถึงบุญทุกอย่างที่วัดจะได้ทำ..และขอให้ได้ร่วมบุญกันทุกชาติ’ รับดอกไม้ ธูป เทียน ทองมาคนละชุดก็ไปกราบหลวงพ่อ ปิดทองผมกับไทก็สลับกันปิด ผมปิดไทก็เกาะ ไทปิดผมก็เกาะ ใครผ่านแถวที่ปิดทองเห็นผู้ชายหล่อ ๆ 2 คนปิดทองแล้วเกาะกันแจก็ไม่ต้องวิ่งมาขอถ่ายรูปนะครับ555+
“พิลอยกระทงไปรึยังครับ?” ส่ายหน้าและบอกไทว่ารอลอยพร้อมไท เด็กญี่ปุ่นยิ้มกว้างและให้ผมเป็นคนเลือกกระทงเอง ผมหยิบกระทงขนาดใหญ่แล้วจ่ายตังค์เดินจับมือเด็กญี่ปุ่นมาลอยกระทงที่ท่าน้ำ จุดธูปเทียนเสร็จก็ยกกระทงขึ้นมาอธิษฐานพร้อมเด็กญี่ปุ่น
‘ลูกช้างขอขมาแม่คงคาด้วยกระทงใบนี้ ขอบคุณที่แม่ได้เมตตาให้ลูกหลานได้ใช้น้ำ และขอให้แม่ได้ให้พร..ขอให้ลูกกับไทโยอยู่ด้วยกันตลอดไป ขอให้ไทรักลูกคนเดียว ขอให้ไทไม่เจ็บ ไม่ป่วย สุขภาพแข็งแรง ว่านอนสอนง่าย ไม่เจ้าชู้ และขอให้ไทจะทำอะไรก็สำเร็จทุกอย่างนะครับ สาธุ...อ๊ะ! ขอให้ตาผมแข็งแรงอายุยืนด้วยครับ สาธุ..’ อธิษฐานเสร็จก็ลืมตา ไทยิ้มรอผมอยู่ก่อนแล้ว ยิ้มอาย ๆ ตอบเพราะขอนานแล้วค่อย ๆ หย่อนกระทงลงสู่แม่น้ำ นั่งมองกระทงที่ไหลไปอย่างไม่มีติดขัด เด็กญี่ปุ่นชวนผมออกมาดูมวยที่เพิ่งเริ่มชก มวยดีครับ ดูจากการลงแข้งใส่ศอกแล้วเป็นมวยมีค่าตัว ผ่านเวทีดัง ๆ มาแล้วทั้งนั้น โปรโมเตอร์ค่ายมวยก็มากันเพียบเลยครับ ไทยืนล้วงกระเป๋าซ้อนหลังผมดูมวย ผมก็กอดอกเอนหลังไปพิงอกไท มวยอะไรไม่ค่อยได้ดูเท่าไหร่ครับ เงยหน้าคุยกับเด็กญี่ปุ่นซะมากกว่า555 ยุงเริ่มกวนผมกับไทแล้วครับ เด็กญี่ปุ่นใส่กางเกงสีดำมันเลยยิ่งบินมารุม ผมกับไทเลยต้องกลับบ้าน แต่ก่อนกลับก็เข้าไปนั่งกินหอยทอดกันอีกคนละจาน อิ่มก็เดินออกมาหาขนมติดไปกินกลางคืนด้วย ซื้อข้าวโพดคั่วถุงใหญ่ไปให้ตาด้วยครับ ตาผมชอบกิน มาเที่ยวงานวัดทีไรต้องสั่งให้ซื้อกลับไปฝากตลอด ได้ขนมครบแล้วก็เดินโอบเอวผมมาที่รถ พี่การ์ดมาด้วยครับ ไม่รู้แกกินอะไรแล้วรึยัง? ไทกระซิบบอกผมว่าให้เงินและสั่งให้ไปเดินหาอะไรกินเรียบร้อยแล้ว ขับกลับบ้านก็เดินเข้าครัวเอาขนมใส่ตู้กับข้าว เดินเข้าห้องอาบน้ำ เด็กญี่ปุ่นอาบรอผมเสร็จนานแล้ว ท่าทางจะเหนื่อยมาก เพราะอาบเสร็จยังอยู่ในชุดผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเด็กญี่ปุ่นก็สลบคาหมอน ผมแต่งตัวเสร็จก็หยิบกางเกงขาก๊วยมาเปลี่ยนให้ไท เอาผ้าเช็ดตัวมาผึ่งแล้วเข้าไปกอดเด็กญี่ปุ่น ขาก่ายก็สะดุดกับเล็บเท้าที่ยาวของไท ถอนหายใจก่อนจะย้ายโคมไฟหัวเตียงมาวางที่ปลายเท้า หากรรไกรตัดเล็บมาตัดเล็บเท้าให้เด็กญี่ปุ่น เวลาจะดูแลตัวเองไทยังไม่มีเลยครับ จับมือขึ้นมาดูเล็บมือ ยังไม่ยาวเท่าไหร่..ปล่อยไปก่อน หากระดาษทิชชู่มาซับน้ำเปล่าให้ชุ่มแล้วเช็ดทำความสะอาดเล็บเท้าแล้วเก็บกวาดเศษเล็บกับกระดาษให้เรียบร้อย ล้างมือเสร็จก็เข้าไปกอดเด็กญี่ปุ่น
“..พิตัดเล็บให้ไทเหรอครับ? ผมเหนื่อยจัง..” เด็กญี่ปุ่นงัวเงียมาอ้อนผม จับพลิกหันหน้าเข้าหากันแล้วเอื้อมมือไปบีบนวดต้นคอ ไล่ไปตามกระดูกสันหลัง บีบย้อนขึ้นมาที่หัวไหล่ แขน ไทอมยิ้มแล้วกอดผม
“ขอบคุณครับ..” หอมหน้าผากเด็กญี่ปุ่นแล้วนวดต่อไปจนลมหายใจที่กระทบอกผมสม่ำเสมอถึงได้ตามไทเข้าไปวิ่งเล่นในฝันด้วยกันติด ๆ
คุณไม่เหนื่อยแต่ผมกับไทเหนื่อย..ขอตัวพักผ่อนก่อนนะครับ..
เจอกันวันเทศกาลหน้านะครับ..
ฝันดีผีให้หวย!
……………………….
แถม
.
.
“เมื่อวาน..ผมขอโทษนะพี่ ป๊าเลิกประชุมเร็วผมเลยรีบมา ไม่ได้โทรบอกพี่ก่อน” ไทโยเอ่ยปากขอโทษพี่ชายเรื่องผิดสัญญาเมื่อวาน วันนี้มีประชุมผู้ถือหุ้นซึ่งค้างจากเมื่อวาน เรย์จิที่ถูกพ่อบังคับให้มาร่วมประชุมถึงได้เจอน้องชายก่อนจะเข้าห้องประชุม มองน้องชายที่มีใบหน้าและส่วนสูงไล่ ๆ กันก่อนจะถอนหายใจ
“..มึงเลิกประชุมก่อนเวลา แต่มึงก็มาถึงก่อนเวลาแค่ 10 นาที กูไม่โกรธหรอก..” ตอบไปตามความรู้สึกตรง ๆ และตบไหล่น้องชายให้หายกังวลใจ
“เมื่อวานมึงลอยกระทงกับพิรึเปล่า?” น้องชายยิ้มหล่อและพยักหน้า เรย์จิยิ้มตอบและเอ่ยปาก..
“เมื่อวาน..กูลอยคนเดียว แฟนมึงเค้ารอลอยพร้อมมึง..” ไทโยยิ้มกว้างกว่าเดิมด้วยดีใจที่แฟนหนุ่มยังคงนึกถึง และรอตนอยู่เสมอ
“แต่กูอธิษฐานขอนะ..” ไทโยฟังประโยคนี้ก่อนจะเริ่มกังวลขึ้นมาอีกครั้ง..
“แฟนมึงแม่งน่ารักเกินว่ะไท..ก่อนกูจะคืนให้มึงก็บอกพิไปตรง ๆ เรื่องที่กูอธิษฐานด้วยว่ะ..” รอยยิ้มน้อย ๆ ปรากฏที่มุมปากพี่ชาย ตามมาด้วยประโยคทิ้งระเบิด..
“กูขอเป็นเพลงว่ะ..
คิดถึงฉันสักครั้งเมื่อไม่ได้คิดถึงใคร
ทำตัวตามสบายแล้วเจอกันในความฝัน
มีเวลาดีๆก็บอกให้ฉันได้ฟัง
ไม่มากเกินไปกว่านั้น
แค่เธอรักกัน เบา เบา...
กูไม่อยากปิดมึงว่ะไท..กูยังชอบพิอยู่ แต่กูยังไม่ลืมนะ กูจะตัดใจให้ได้.. มึงไม่ต้องห่วง” ตบไหล่น้องชายที่หน้าบูด เส้นเลือดปูดโปนขึ้นที่ขมับก่อนจะฮัมเพลงเดิมเข้าห้องประชุม ‘หมับ’ แรงฝ่ามือของน้องชายที่คว้าไหล่เรย์จิดังที่ข้างหู และเสียงกระซิบที่ตามมายิ่งดังกังวานในใจ..
“พี่เรย์พลาดแล้ว..คนไทยเค้าไม่ให้บอกใครเรื่องที่เราอธิษฐาน
เพราะ มัน จะ ไม่ เป็น จริง!..ปีหน้าค่อยขอใหม่นะพี่ชาย หึหึ” ยืนอึ้งและมองตามแผ่นหลังที่คล้ายกันกับตน พ่นลมหายใจยาวและยิ้ม
‘คงต้องเหนื่อยอีกหลายปีว่ะ..น้องชาย’
…………………………………..
วันนี้จิว่างเลยปั่นตอนพิเศษน้องพิกับไทโยซังมาให้อ่านค่ะ จิตอบเม้นท์รวบยอดวันอังคารเลยนะคะ เพราะเม้าส์ที่บ้านจิยังคงห่วยอยู่ค่ะ555+
สีเขียวบรรยายรวม สีน้ำเงินไทโยซัง สีดำน้องพินะคะ จ๊บุๆๆๆๆ
บวกขอบคุณและบวกคืนใหนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่า
ปล.จิช่วยเรจิซังได้เท่านี้ล่ะค่ะ..ทำใจเถอะนะคะ พิเค้ารักไทโยคนเดียวอ่ะค่ะ กระซิก
ปล. 2 อีก 7 วันรออ่านเต๋าตอเรสกับพี่โป้งนะคะ
ปล. 3 กอดทุกคนแน่น ๆ ค่ะ
ปล. 4 เตงจิ้มเค้าทำไมอ่า
:กอด1: :pig4: :-[
-
^
^
^
รีเฟรชเพื่อรอจิ้มคุณจิโดยเฉพาะเยยยยย :z1:
อ่าา .. พี่เรย์ลองมองคนอื่นบ้างก็ดีนะคะ
แบบนี้เหมือนได้แต่มองอะ จับต้องได้นิดหน่อยแต่มันก็เท่านั้นแหละนะ
อีกฝ่ายเค้าไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกันนี่นา ..
(เตือนเพราะสงสารเรย์จิซังนะเนี่ย ไม่ใช่ว่าหึงแทนไทโยหรอก :laugh:)
น้องพิน้องไทก็ยังหวานได้หวานดีแม้อยู่ท่ามกลางคนหมู่มาก 555
แอบอึ้งตามพี่เรย์ไปอีกคนตอนน้องไทบอกเรื่องคำอธิษฐานด้วยแหละ
แบบว่า... ว้าวววว พ่อพระเอกเนี่ย เรื่องเกทับกันนี่ไวเชียว (ไม่ใช่เกย์ทับกันนะคะ 5555)
ปล. รักหรอกจึงหยอกจิ้มเตงไงคะ =///////= :o8: :กอด1:
-
กรีดร้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เรย์จิซัง รีบตัดใจให้ได้นะคร้า
ไปหาแบเด็กกว่ากรุบกรอบกว่าโลด
นุ่นเชียร์เด็กม.ปลายวัยใส เอริ้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
....................
ชอบตรงนี้.......มองซ้ายมองขวาแล้วหลับตาอ้าปากให้ไทป้อน เครื่องในร้านนี้หวานได้ใจพิ55+ กร้ากกกกกกกกกกกกส์ สมกะเป็นน้องพิ
............................
คุณจิ คำว่า กระเพาะ (ตัวหลังไปต้องควบกล้ำนะคะ)
ซื้อข้าวโพดคั่วถุงใหญ่ไปใหญ่ไปให้ตาด้วยครับ (คำซ้ำซ้อนค่ะ)
หากรดาษทิชชู่มาซับน้ำปล่าให้ชุ่มแล้วเช็ด (กระดาษ..........น้ำเปล่า)
“เมื่อวาน..กูลอยคนนเดียว (คนเดียว)
.................โถววววววว เรย์จิซัง :กอด1:
ชอบตอนน้องพิอธิษฐานด้วย งุงิ
และ.......อยากอ่านน้องเต๋าตอเรสกะพี่โป้งแปะด้วย เอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
คุณจิ หาคู่ให้เรย์เถอะค่ะ
อ่านแล้วให้เวทนามดแดงที่แฝงอยู่ตามมะม่วง
ต้องเจอหน้ากันทุกวัน คงตัดใจเองยาก จนกว่าจะเจอใครซักคน
-
คุณจิคะ หาคู่ให้เรย์จิหน่อยค่ะ เหงาเปล่าเปลี่ยวเหลือเกิน
สงสารอ่ะ น๊าๆๆๆๆๆ เขียนภาคเรย์จิต่อหน่อยจิค๊าาาาาาา
อยากให้เรย์จิเจอคนที่ใช่มั่งอ่า
+1 ให้คุณจิค่ะ :L2:
-
คุณจิมาต่ิอแล้ววววววว
พิน่ารักแบบกวนเหมือนเดิมเลย
เรย์จิพยายามเข้าน่ะ รีบตัดใจให้ได้เร็วๆ
จะได้ไม่เจ็บนาน อยากให้พี่แกมีคู่เหมือนกะคนอื่น
จะได้หวานแข่งกับไทพิไปเลย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ชอบ ๆ ๆ ๆ ชอบพี่เรย์ที่เป็นแบบนี้มาก ไม่สงสารนะ
รู้สึกเหมือนมีหนามเล็ก ๆ มาทิ่มแทงทำให้ไทรักพิได้ตลอดเวลา
ห้ามลืมว่ารักกัน ลืมเมื่อไหร่เสร็จพี่เรย์แน่ 5555
-
พิไทน่ารักตลอด หวานตลอด :-[
พิดูแลไทดีให้ความรู้สึกเป็นครอบครัวที่อบอุ่น :กอด1:
พี่เรย์ตัดใจจากพิเหอะหาให้เป็นของตัวเองให้ได้
จะได้รู้ถ้ามีเป็นคนรักที่รักพี่เรย์คนเดียวมันน่ารักขนาดไหน
ไม่ต้องมองตามพิไทที่เขาแสดงความรักต่อกัน
+1สงสารพี่เรย์หาคู่ให้พี่เรย์เร็วด้วยนะจิ :กอด1:
-
ชอบพี่เรอ่ะ อ๊ะๆ เราไม่ได้ปั่นใจจากด็กญี่ปุ่นนะ ยังรักเหมือนเดิม
แค่แอบรู้สึกดี ที่มีอะไรขำๆให้พี่เรกับพิบ้าง น่ารักดี แต่งอีกๆ อิอิ
-
หาคู่ให้พี่เรจิมิได้ เอาซัมไปก้ได้นะคะว่างๆอยู่ค่ะ
-
อิจฉาความรักที่พิมีให้ไทและไทก้มีให้พิอ่ะ
หวานได้อีก :-[
o13
-
เรย์จิซังตัดใจเถอะนะคะ :กอด1:
คุณจิหาคู่ให้พี่แกหน่อยค่ะ
พิ ไท น่ารัก หวานตลอดเลย :o8:
ขอบคุณค่ะคุณจิ :กอด1:
-
:เฮ้อ: นานไปมันจะยิ่งแย่นะพี่เรย์
พิกับไทเขาหวานและรักกันขนาดนี้
รีบหาคนของตัวเองดีกว่ามั้ง
คราวนี้มาเร็วนะจิ :กอด1: แน่นๆ ตอบแทนที่มาเร็ว
แล้วก็รอน้องเต๋ากับพี่โป้งต่อไป
คู่นี้น่าสน หึหึ มันไปสปาร์คกันได้ไง
เห็นกัดกันยังกับอะไรดี กันท่าให้พิอยู่ดีๆ ได้สะเอง 555+
-
อร้าย รอบนี้มาเร็ว แถมหวานแบบได้ใจตลอดอ่ะคุณจิ
อยากสารภาพว่ามีใจเอนเอียงไปทางพี่เรย์แต่แค่นิดเดียวจริงๆนะ
ม่ะได้นอกใจน้องไทแต่แบบเฮียแกตรงเป็คอ่ะ มาแนวกวนๆเค้าชอบบบบบ
รักน้องพิ หลงน้องไท แต่แอบปันใจให้พี่เรย์ :m3:
p.sตอนที่แล้วเม้นไม่ได้อ่ะ เม้นแล้วหลุดๆยกยอดมาตอนนี้ม่ะโกดเค้านะตะเอง
-
อยากให้เรย์จิตัดใจได้ไวๆ สงสารอ่ะ
-
ถึงตอนนี้จะหวานแต่อ่านไปชักจะเศร้าๆ
สงสารเรย์จิซังอ่ะ รีบตัดใจให้ได้นะ
ถึงพิจะน่ารักแต่ก็ห้ามรักจริงจัง
เพราะพิเค้ารักเดียวใจเดียว :-[
ฉะนั้น จิหาหนุ่มมาดามใจเรย์จิซังโลดดดดดดดดด
-
คุณจิหาคู่ให้พี่เรย์หน่อยค่ะ สงสารพี่แกมากเลย
คิดถึงพิไทใจจะขาดค่ะ เพิ่งเดินทางกลับมาหายเหนื่อยเลย :oni1:
ปล. รอคู่พี่โป้งกับเต๋า ไปลงเอยกันได้ไงนะ
-
หวานรับลอยกระทง
เข้าใจนายเรย์ แต่ไม่สงสาร
+1
-
:กอด1: กอดคุณจิแน่นๆ ทีนึง
ขอเม้นรวบยอดสองตอนนะคะ เพราะเพิ่งว่างจากงานค่ะ
ดีใจกับพี่ต้าร์ด้วยนะคะที่ในที่สุดก็พิชิตใจน้องวินได้ แถมที่บ้านก็ไม่ขัดขวางอีก ครอบครัวทั้งคู่น่ารักมากเลยค่ะ ที่เข้าใจลูก (แม้คุณพ่อน้องวินดูจะแอบขวางนิดๆในตอนแรก แต่อย่างว่าก็มีลูกน่ารักนี่เนอะ) ส่วนพี่ต้าร์ก็เป็นพี่ที่ดีคอยดูแลน้อง แถมยังอดใจไม่ทำอะไรน้อง จนน้องโตและเป็นฝ่ายเริ่มก่อนเอง แล้วก็ได้หวานสมใจ ขอให้ความรักของทั้งคู่หวานตลอดไปนะคะ
ขอบคุณนะคะที่พาไทกับพิมาเจอ กำลังคิดถึงมากๆเลยค่ะ เหมือนเติมความหวานให้ชีวิตเลยเวลาอ่านเรื่องไทกับพิ ยิ้มตลอด (ไม่ได้โม้นะ แต่หายเครียดจากที่งานยุ่งเลยนะคะ)
ว่าแต่พี่เรย์นี่ ทั้งน่าสงสารที่ต้องมารักพิ และน่าหมั่นไส้ที่มาตามติดพิ จนทำให้ไทหนักใจเลย น่าหาคู่ให้จริงๆนะคะ จะได้เลิกติดน้องสะใภ้ซะที
ขอบคุณคุณจิอีกหลายๆ ครั้งนะคะ :pig4:
-
หึยย
อ่านตอนนี้เค้าน้ำตาจะไหล
สงสารเรย์จิ โอ้ยยยยยๆ ทำไมม๊าาา
ต้องมารักคนที่มีเจ้าของ
ต้องรักคนที่รักไม่ได้
เค้าไม่หมั่นไส้เรย์จิเลยนะ เค้าชอบด้วยที่ดูแลน้องพิมาตลอด
เรย์จิรักไท รักพิ ในแบบของตัวเอง
เฮ้อออ ความเสียสละของพี่ชาย
หาคู่ให้เรย์จิน๊าาา เค้าสงสารมากเลย
-
ปีหน้าเค้าจะไปลอยกระทงกับพินะ อิอิ :o8:
พี่เรย์ก็อินเทรนด์นะ น้องเพลงจีบพิด้วยอะ (ชอบวงนี้ พี่นัทน่ารัก ก๊ากๆๆ)
แต่พิรักไทคนเดียว เรื่องนี้ก็ช่วยไม่ได้น้า :man1:
แต่ฮาไทอะ เรื่องคำอธิษฐาน ท่าทางจะสะใจมากนะนั่น :m20:
+1 ขอบคุณค่า คู่ใหม่จะได้อ่านแว้ววว
-
สงสารเรย์จิจัง หาคู่ให้หน่อยเถิดครับ
-
เด็กญี่ปุ่นนี่น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย
อยากได้สักคนจริ๊ง จริง
อิจฉาน้องพิที่สุด
-
เรย์จิซัง ถ้ายังไม่มีคู่ :o8:
เค้ายังว่างนะตะเอง :-[
-
แวะเข้ามากอดทุกคนตอนเช้า ๆ ..อรุณสวัสดิ์จ๊ะ(เสียงกระเส่า ลูบไล้ต้นขา ขยิบตา..มันน่าอ้วกพุ่งเนอะคะ555+)
วันนี้จิมีธุระช่วงเช้าค่ะ..แต่ช่วงบ่ายจะกลับมาปั่นน้องเต๋าตอเรสกับพี่โป้งต่อ
ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด คาดว่าไม่เกินวันพุธผลไม้เมืองหนาวน่าจะเสร็จทันเสิร์ฟค่ะ
:กอด1:
ปล.อ่านเม้นท์รวม ๆ แล้ว กระแสเรย์จิฟีเวอร์กลับมารุนแรงอีกครั้ง..เอาเป็นพระเอกเรื่องใหม่เลยดีป๊ะ? ให้นายเอกชอบซาดิสม์ ขาดความอบอุ่น ฮิสทีเรียด้วย..ดีมั้ยคะ?
ปล.2 เค้าล้อเล่น! :jul3::o8:
-
^
^
^
วิ่งๆๆๆ หัวซุกหัวซุนเข้ามากอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดคุณจิแน่นๆ
จะเอาๆๆๆ จะเอาน้องเต๋าสตอเบอเรสกะพี่โป้งแปะนะคะ
มิใช่เรย์จิซังกะหนุ่มน้อยฮีสทีเรีย กลัว.......หงิงๆ
-
+1 น่ารัก :กอด1:
นั่งนับเล่น ๆ กระเพาะพิสุดยอดเลย ซัดทุกอย่างเข้าหลุมดำ ได้สยองมาก
ไม่รู้จะสงสารพี่เรย์ดีรึเปล่า กวนคู่นี้ได้มีสีสันมาก
ใกล้ถึงตอนของเต่า-พี่โป้งแล้วอยากรู้เขาไปร่มหอกันได้ยังไง เพราะสองคนนี้น่าจะอยู่ในสมาคมคนรักพินะ
-
เรย์จิน่ารัก
จะได้อ่านน้องเต๋ากับพี่โป้งแล้ว เย้ๆๆๆ
แต่เด็กญี่ปุ่นกับน้องพิ น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย
:กอด1:คุณจิ
-
Caress : รักร้อนจากสตรอว์เบอร์รี่หาดใหญ่ถึงหนุ่มเชียงใหม่พราวเสน่ห์
ท่ามกลางเด็กนักเรียนมากมายที่ยืนตากแดดรอเข้าแถวหลังเสียงสัญญาณดังก้อง มีเด็กกลุ่มหนึ่งยืนคุยกันใต้ร่มไม้ไม่สนใจเสียงนั้น เด็กหนุ่มหน้าคม คิ้วเข้ม คุยเก่ง นาม ‘เต๋าสตรอว์เบอร์รี่’ ยืนเคียงข้างเพื่อนรักที่กลายเป็นรักเพื่อนจีบสาวน้อยวัยเดียวกันอยู่ ข้างกายสาวน้อยคนนั้นมีหนุ่มรุ่นพี่และยังเป็นลูกพี่ลูกน้อง หน้าตาธรรมดาค่อนไปทางดี รอยยิ้มมีเสน่ห์ ยืนหัวเราะกับมุขขำของเขาและเพื่อน ผลไม้เมืองหนาวคอยสังเกตเพื่อนรักว่ามีใจปฏิพัทธ์กับสาวน้อยที่ชื่อก้อยในระดับใด แค่ชอบ อยากได้ หรือจริงจังกว่านั้น..ไม่ว่า ‘พิ’ เพื่อนรักจะอยากสานสัมพันธ์กับก้อย..กับผู้หญิงคนไหนก็ตาม ระดับที่สูงกว่านั้นแค่ไหน เต๋าสตรอว์เบอร์รี่ก็พร้อมจะเป็นป๋าดันให้ทันที ถ้าเป็นความสุขของหนุ่มคนนี้..ผลไม้เมืองหนาวก็พร้อมจะทำให้ได้ทุกอย่าง
ครั้ง สองครั้ง มันก็เพียงพอที่เต๋าสตอรว์เบอรรี่จะเห็นคำเฉลยจากคนคู่นี้ พิอยากได้ก้อยมาเป็นครึ่งหนึ่งของหัวใจ แต่จะจริงจังหรือไม่..ก็ค่อยดูไปเรื่อย ๆ แต่ที่ผลไม้เมืองหนาวเห็นพิรุธจากลูกพี่ลูกน้อง ‘พี่โป้ง’ หนุ่มผู้มีรอยยิ้มทรงเสน่ห์ เขี้ยวเล็ก ๆ ข้างขวากระชากใจสาวน้อยห้องผลไม้เมืองหนาวมาได้หลายตัว อย่าเห็นเป็นเรื่องประหลาดที่เต๋าสตรอว์เบอร์รี่จะเรียกผู้หญิงทุกคนว่า ‘นี๊หน่ะ’ ศัพท์แสลงของ ‘ชะนี’ พี่โป้งคนนี้มีสายตาโลมเลียเพื่อนรักของผลไม้เมืองหนาวอยู่ลึก ๆ ..แต่ไม่ลึกเกินสายตาคมกริบของเต๋าสตอรว์เบอร์รี่จะค้นพบ!
เช่นนั้นจึงยังความไม่พอใจมาสู่ก้นบึ้งหุบเหวในหัวใจของเต๋าสตรอว์เบอร์รี่ผู้มีแต่ไมตรีจิตต่อคนรอบข้าง ความไม่ชอบใจนี้ยังถูกเสริมความจงชังเพิ่มเข้ามาอีกครั้งเมื่อ..พี่โป้งอาจจะใช้ก้อยเป็นสะพานให้ได้ใกล้ชิดพิเพื่อนรัก ความคิดจินตนาการของคนช่างกว้างไกลเกินจะคาดเดา ผลไม้เมืองหนาวคิดไปไกลโดยไม่ได้ไตร่ตรองให้ดีเสียก่อน ความไม่ชอบขี้หน้าพี่โป้งจึงเพิ่มขึ้นมาแสนเท่าล้านทวี ไม่มีใครสามารถฉุดเต๋าสตอรว์เบอร์รี่ขึ้นมาจากหุบเหวแห่งความจงเกลียดจงชังพี่โป้งได้ ไม่ใช่เพราะทุกคนเห็นตรงกันว่าโป้งชั่วช้า ไม่ใช่เพราะกลุ่มเพื่อนคิดว่าโป้งจะเป็นคนทำให้พิหวั่นไหว แต่เป็นเพราะ..ทุกคนเห็นว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อยยิ่งกว่าปลายเล็บขบเสียอีก ด้วยพื้นฐานของเต๋าสตรอว์เบอร์รี่ไม่เคยเกลียดใครจริงจังนั่นเอง
นับวันความ ‘เกลียดขี้หน้า’ ของเต๋ายิ่งทวีความรุนแรงเทียบได้กับเฮอร์ริเคน ขนาดก้อยกับเพื่อนรักใส่คอนเวิร์สกันไปแล้ว ผลไม้เมืองหนาวก็ยังคงอคติแรงกล้าใส่พี่โป้งอยู่ดี ทุกครั้งที่พี่โป้งเข้ามาเล่นหัว หยอกล้อเพื่อนรัก ผลไม้เมืองหนาวมักไม่เก็บความรู้สึกไม่ชอบใจนั้น แสดงมันออกมาอย่างโจ่งแจ้งชัดเจน คอยกันไม่ให้หนุ่มพราวเสน่ห์ไม่ให้เข้ามาใกล้เพื่อนรัก คอยกีดเมื่อเพื่อนรักถูกลวนลามจนดูน่าเกลียด สายตาที่สื่อความเกลียดส่งถึงพี่โป้งได้อย่างไม่ยากเย็น ฝ่ายพี่โป้งมิได้ใส่ใจกับเพื่อนรักรักเพื่อนอย่างผลไม้เมืองหนาวเท่าใดนัก เพราะตนเองก็เคยรู้สึกไม่ชอบหน้าคนอื่นแบบไม่มีเหตุผลเหมือนกัน
เรื่องรู้สึกดีกับแฟนของลูกพี่ลูกน้องนั้นเป็นเรื่องจริงที่เถียงยังไงก็แพ้ มันก็แค่ความชอบเท่านั้น ไม่ได้อยากครอบครองแต่อย่างใด มีเก็บเอาไปช่วยตัวเองบ้างเป็นบางครั้ง..ตามประสาเด็กวัยรุ่นเก(ย์)เรทั่ว ๆ ไป หนุ่มยิ้มพราวเสน่ห์คนนี้ไม่ได้มีเพศสัมพันธ์ได้แต่เฉพาะผู้หญิง ยังมีอารมณ์กับเพศเดียวกันได้อีกด้วย..แต่มากสุดก็แค่ใช้ปากเท่านั้น สอดใส่ข้างใน..ยังไม่เคยคิด ผิดกับผลไม้เมืองหนาว ผู้หญิงก็ได้ผู้ชายก็เอา! เต๋าสตรอว์เบอร์รี่จะเลือกมีอะไรกับเพศเดียวกันก็ต่อเมื่ออยาก..กอดพิ ทุกครั้งที่ร่วมรักจะต้องถึงจุดสุดยอดด้วยชื่อ ‘พิ’ เท่านั้น เต๋าสตอรว์เบอร์รี่ไม่ได้ใสซื่อ ‘รักพิโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน’ มันไม่มีในโลกบูดเบี้ยวใบนี้หรอก หัวใจกับร่างกายของผลไม้เมืองหนาวไม่ได้มาจากส่วนผสมเดียวกัน หัวใจมีกลไกการทำงาน คือ ความรักและความสุข แต่ร่างกาย..ทำงานขับเคลื่อนไปตามอารมณ์ใคร่..เท่านั้น
พิเพื่อนรักเป็นคนอัธยาศัยเลิศ หน้าตาดีมีคนชอบเยอะ แต่ที่กล้าเข้ามาจีบโจ่งแจ้งเห็นจะมีไม่กี่คน พิมักไม่ระวังตัวกับผู้ชายเพราะไม่คิดว่าจะมีผู้ชายด้วยกันมาจีบ เว้น..อนิรุทธิ์ เพื่อนใหม่ที่เข้ากลุ่มมาล่าสุดนี่ก็เข้าข่ายการมาจีบพิเช่นกัน เต๋าสตอรว์เบอร์รี่ไม่ทันได้ระวังเพื่อนใหม่ที่จะเข้ามาช่วงชิงหัวใจพิเพื่อนรัก ไม่ทันได้คิดว่า..พิจะมีใจให้เพศเดียวกัน นึกไม่ถึงว่าพิจะเปิดใจให้ผู้ชาย..คนอื่น! ผลไม้เมืองหนาวสังเกตการกระทำบางอย่างของพิที่แสดงออกกับเพื่อนใหม่ที่ชื่อ ‘ไทโย’ บางครั้ง..มันมากกว่าเพื่อน ตัดสินใจเอ่ยถามเพื่อนรักถึงเรื่องเพื่อนใหม่
“..........พิ มึงสนิทกับไอ้ไท...ถึงขนาดมันไปหาที่บ้านเลยเหรอ? กูถามมึง..มึงตอบกูตามตรงนะ
มึงสองคน....เป็นอะไรกันวะ?” อาการตอบตะกุกตะกัก และสายตาที่หวั่นไหวของพิทำให้ผลไม้เมืองหนาวอดปวดแปลบในใจไม่ได้ คำถามผุดขึ้นมาในใจมากมาย ‘ทำไมต้องเป็นไอ้ลูกครึ่งนั่น?! ..กูเฝ้ามาตั้งนานทำไมไม่เลือกกู!’ ความไม่พอใจถาโถมใส่หัวใจผลไม้เมืองหนาวไม่ยั้ง..แต่ต้องสะกดความโมโห ปรับน้ำเสียงและพยายามคุยให้เป็นเรื่องปกติ เลือกจะวางตัวเป็นเพื่อนและเลือกเดินทางนี้มาตั้งแต่แรก มันก็ไม่มีสิทธิ์จะตีโพยตีพาย ยิ่งถ้าเพื่อนรักจะรักใคร..ยิ่งต้องยินดีด้วย เหม่อมองผืนฟ้ากว้างใหญ่..ปลอบใจตัวเองว่า ‘เป็นเพื่อนมันดีกว่าเป็นแฟนไม่รู้กี่ร้อยเท่า แฟนเลิกกันไปก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ แต่เพื่อน..ยังได้อยู่ใกล้ ๆ ไปจนตาย ยังอยู่ในสายตาตลอดไปด้วย555’ ทำหน้าเพื่อนที่ดีจนถึงที่สุด..
“...ความรักแบบนี้มันไม่ง่ายหรอก กูเอาใจช่วยว่ะพิ
กูว่าไอ้ไทมันก็เป็นคนดีนะ มันยังไม่มีแฟนด้วย...มันบอกกูงั้นนะ เฮ้อ...กูว่าแล้ว...มันแปลก ๆ อยู่ดี ๆ ก็มาตีสนิทเข้ากลุ่มด้วยเฉยเลย555” เพื่อนรักกับคนรักล่าสุด คนรักที่ผู้ชายอย่างเต๋าสตอรว์เบอร์รี่จะคิดได้เป็นเรื่องสุดท้ายในโลก เพื่อนรักมีแฟนเป็นผู้ชาย ..เป็นผู้ชายที่มนุษย์ตอเรสอย่างเต๋าต้องยอมแพ้ ‘พิชอบมัน’ เพียงพอแล้วที่เต๋าตอเรสจะยอมรับไทโย อยู่ข้าง ๆ ตามคำสัตย์ที่บอกพิ..ต้องทำให้ได้!
วันนี้เลิกเรียนเพื่อนรักกับกลุ่มเพื่อนมีนัดเดินดูร้านขายเครื่องดนตรีที่เปิดใหม่ ณ บ้านเต๋าสตรอว์เบอร์รี่หลังการไถเงินครั้งใหญ่เพื่อมวลมนุษยชาติห้อง 2 ได้เฉิดฉายในวันออกร้าน ในร้านขายเครื่องดนตรีเพื่อนรักเกิดความไม่พอใจที่คนรักดูสนิทสนมกับนางฟ้าที่ชื่อ ‘น้องปูนใส’ ผลไม้เมืองหนาวเห็นอาการนั้น แต่ไม่ยื่นมือเข้าไปยุ่มย่าม ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคนรักอย่างไทโยต้องไปเคลียร์เอง หางตาคมกริบเหลือบเห็นคนที่เกลียดอยู่ทุกขณะจิตเดินกึ่งวิ่งเหมือนกำลังหนีใครมาจากทางฟูดคอร์ท คิ้วเข้มขมวดติดกันแต่ก็เก็บความสงสัยไว้ หลังจากเพื่อนแยกย้ายกันกลับบ้าน เต๋าตอเรสรีบเดินเข้าไปดูวงจรปิด มองหาหนุ่มรุ่นพี่ว่าอยู่ตรงไหนของห้าง แล้วก่อนหน้านั้น..มันหนีอะไร?
ภาพที่ขึ้นจอทำให้ผลไม้เมืองหนาวยิ้มกริ่ม หายค้างคาใจในทันที พี่โป้งของสาว ๆ ถูกเด็กผู้ชายหน้าหวานห้อง 3 ตามตื้อ มองจากภาพหลาย ๆ ช็อตแล้ว..น่าจะมีซัมทิงกันมาก่อน อะไรที่ทำให้เต๋าคิดได้อย่างนั้นน่ะเหรอ..
พี่โป้งยืนอยู่หน้าห้องน้ำให้เด็กห้อง 3 กอด โดยที่มือพี่โป้งเท้าเอวข้างหนึ่ง ยกมืออีกข้างขึ้นมานวดขมับเหมือนคิดไม่ตก ดึงไหล่เด็กคนนั้นออกแล้วพูดอะไรซักอย่าง เด็กคนนั้นยืนนิ่งปล่อยให้พี่โป้งเดินจากไป แต่เดินได้ไม่กี่ก้าวก็หันหลังเรียกแล้วทำท่าวิ่งเข้าใส่ นี่สินะ..ไอ้โป้งมันถึงได้ทำท่าหนีเมื่อเย็น หัวเราะ ‘หึ’ ในคอก่อนจะไล่เปิดดูว่าเวลาล่าสุดหนุ่มยิ้มพราวเสน่ห์ออกจากห้างไปแล้วรึยัง? ยืนซื้อหนังสืออยู่ในร้านติดประตูทางออกด้านหลัง เต๋าตอเรสยิ้มร้ายกับตัวเอง ปรินท์ภาพคู่รักหน้าห้องน้ำชายออกมาก่อนจะรีบสาวเท้าไปที่ประตูทางออกเป้าหมายให้เร็วที่สุด ไม่มีเรื่องเร้าใจผ่านเข้ามาให้ชีวิตรู้สึกมีสีสันมานานมากแล้ว ล่าสุดที่มีคือวิ่งหลบฝ่าดงตีนจากพวกเด็กปริ้นซ์..มีเรื่องสนุก ๆ ให้ทำอีกแล้ว
“มึงเป็นเกย์เหรอ?..ไอ้โป้ง” เอ่ยทักลูกพี่ลูกน้องแฟนเก่าเพื่อนรักที่เดินมาไขกุญแจรถยนต์ หนุ่มยิ้มพราวเสน่ห์ละมือจากการไขกุญแจแล้วหันมาทางต้นเสียงที่เพิ่งจะกล่าวหาตน เต๋าตอเรสยืนพิงรถยนต์อีกคันแล้วโบกรูปในมือไปมา โป้งยืนนิ่งมองภาพในมือผลไม้เมืองหนาว ใบหน้ายียวน สายตาสมเพช และคำพูดปีนเกลียวของเต๋าตอเรสมันทำให้หนุ่มรุ่นพี่โมโหขึ้นมา
“มึงเสือกอะไรด้วยไอ้เต๋า? กูจะเป็นรึไม่ได้เป็นมันก็เรื่องของกู!” เก็บกุญแจเข้ากระเป๋ากางเกงแล้วปรี่เข้าไปคว้ากระดาษในมือเต๋าสตอรว์เบอร์รี่ ผลไม้เมืองหนาวดีดหลังจากรถและดึงมือหลบ ผลักไหล่หนาออกและกล่าวน้ำเสียงเรียบแต่ถ้อยคำบาดจิต
“..ไม่เป็นก็อย่าเดือดร้อน กูว่าจะปรินท์ไปให้ไอ้พิดูหลาย ๆ ท่า หน้าห้องน้ำในห้างกูยังมีเด็ดกว่านี้อีกหลายช็อต..ไอ้โป้ง” เน้นเรียกชื่อคำหลังไม่มีรุ่นพี่รุ่นน้องชัดถ้อยชัดคำ หนุ่มยิ้มพราวเสน่ห์กัดฟันกรอด ข่มอารมณ์โกรธที่กำลังพวยพุ่งอย่างสุดความสามารถ ถ้าไม่มีไพ่ใบสุดท้ายชื่อ ‘พิ’ ที่ผลไม้เมืองหนาวทิ้งลงมาเมื่อครู่ หนุ่มคนนี้ก็พร้อมจะเข้าห้ำหั่นไม่สนใจผลที่จะออกมาเหมือนกัน
“..อย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่ไปหน่อยเลยเต๋า พิมาเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ล่ะ? มีอะไรก็คุยกับพี่คนเดียวพอ อยากได้อะไรรึเปล่า? พี่หาให้ได้นะ..” โป้งคิดว่าผลไม้เมืองหนาวอาจจะอยากแบล็คเมล์ เลยถามว่าอยากได้อะไรแลกกับการเก็บความลับเล็กน้อยเรื่องนี้ เต๋าตอเรสส่งสายตาดูถูกให้หนุ่มรุ่นพี่ต้องกวนอารมณ์ขุ่นให้ข้นขึ้นมาอีกครั้ง..
“กูไม่ได้อยากได้เหี้ยอะไรไอ้โป้ง บ้านกูรวย!” ปรายตามองรุ่นพี่อีกครั้งก่อนจะเดินเข้ามาหรี่ตามอง..
“เลิกเข้ามายุ่มย่ามกับพิ แล้วกูจะไม่บอกใครเรื่องนี้” หลังจากฟังข้อเสนอของเต๋าตอเรส หนุ่มยิ้มพราวเสน่ห์ก็มั่นใจเรื่องที่เคยสงสัยว่า ‘ไอ้เหี้ยนี่มองยังกะหวงพิ..แม่งแอบชอบเพื่อนรึเปล่าวะ?’ ยกยิ้มมุมปากแล้วส่งสายตารู้ทันไปให้เต๋าตอเรส คิ้วเข้มของผลไม้เมืองหนาวขมวดอีกครั้ง..
“..อะไร? มึงจะเลิกยุ่งกับพิใช่มั้ย?” เต๋าตอเรสเอ่ยปากถามหลังแปลสายตากวนใจนั่นไม่ออก โป้งใช้ ‘ยิ้มสมเพช’ ที่เต๋าใช้กับตนเมื่อครู่ส่งกลับไปให้เต๋าพร้อมคำพูดเผ็ดร้อน..
“มึงบอกเรื่องกูชอบผู้ชายให้พิรู้ พิก็คงจะไม่รู้สึกขยะแขยงเรื่องนี้หรอกน้องเต๋า..” เว้นช่วงไว้ให้เต๋าตอเรสสนใจจะฟังประโยคถัดไปยิ่งขึ้น
“ถ้าเทียบกับเรื่องเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่ออย่างมึง! เพื่อนที่กินข้าวหม้อเดียวกันที่คอยคิดหาโอกาสตุ๋ยตูดพิอยู่ตลอด..มึงมันน่าสมเพชไอ้เต๋า!” หนุ่มรุ่นพี่พูดโพล่งเรื่องจริงที่เต๋าตอเรสพยายามเก็บมาตลอดได้ตรงจุด และ..แทงใจดำ! ‘ไอ้เหี้ยยยย’ ผลไม้เมืองหนาวสติหลุดก่อนจะปล่อยรูปต้นเรื่องลงกับพื้น ดวงตาคมกริบจ้องหนุ่มยิ้มพราวเสน่ห์ที่ยืนกอดอกยิ้มเยาะอยู่ด้วยประกายวาวโรจน์ ขยี้รูปนั้นด้วยฝ่าเท้าและพุ่งเข้าทำร้ายรุ่นพี่ด้วยบันดาลโทสะ หมัดขวาตรงของผลไม้เมืองหนาวพลาดเป้าเพราะหนุ่มรุ่นพี่ที่รอจังหวะอยู่หลบทัน สวนเข้าสีข้างจัง ๆ เต็มหมัด..แต่เต๋าตอเรสไม่สะทก นักกรีฑาที่ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอและมีเรื่องมีราวอยู่บ่อย ๆ โดนแค่นี้ย่อมไม่มีอาการ หนุ่มรุ่นพี่รูปร่างสูงโปร่งกับเต๋าตอเรสที่สูงไล่เลี่ยกันแต่ตัวหนากว่า แค่นี้ก็พอจะรู้ตอนจบ..มวยคนละรุ่น
“ไอ้สัด! ปล่อยกู..” เต๋าสตรอว์เบอร์รี่จับรุ่นพี่ยัดเข้ามาในรถของตนที่จอดอยู่คันสุดท้ายของแถว ดึงถุงเท้านักเรียนจากเท้ามาอุดปากและชกท้องเต็มแรงอีกหมัด โป้งที่ทั้งจุกทั้งเจ็บหมดแรงจะขัดขืน เต๋าตอเรสแสยะยิ้มแกะเข็มขัดและรั้งกางเกงดำของรุ่นพี่ลง ด้วยพื้นที่ในรถมันแคบทำให้การรุกรานของเต๋าตอเรสที่หวังจะขู่ให้รุ่นพี่กลัวผิดพลาดไปหมด กางเกงที่คิดว่ารูดลงมันก็จะหลุดติดมือมันกลับติดสะโพก! โป้งที่ยังพอมีแรงเหลือพ่นถุงเท้าออกแล้วพยายามปัดมือและดึงกางเกงขึ้น ผลไม้เมืองหนาวชกเล็งไปที่ลิ้นปี่ หนุ่มรุ่นพี่นอนตัวงอบิดไปมาด้วยทั้งจุกและหายใจไม่ออก เต๋าตอเรสที่ถูกโทสะเข้าครอบงำดึงกางเกงลงและเขี่ยออกจากตัว จับพลิกหันหลัง ตรงเข้าล็อกคอแล้วงัดขึ้น หนุ่มยิ้มพราวเสน่ห์สำลักอากาศหายใจติดขัด ผลไม้เมืองหนาวจิกผมสั้นเกรียนที่ไม่ค่อยจะติดมือของรุ่นพี่มาข้างหลัง ขู่เค้นเสียงลอดไรฟันข้างหูโป้ง..
“อย่ายุ่งกับพิ อย่าเสือกมาชอบพิอีก..กูจะเตือนมึงครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย ไม่อย่างนั้น..กูจะระเบิดข้างหลังมึง!” ขู่และบดเบียดสะโพกเข้าหาก้นงอนของรุ่นพี่สำทับคำขู่นั้น
“..หึ..ถึงพิจะไม่ชอบกู แต่ก็ไม่มีวันชอบคนไม่มีน้ำยาอย่างมึงเหมือนกัน! อ่อก..” อารมณ์ไม่ยอมแพ้ของหนุ่มรุ่นพี่ทำให้แค่นพูดประโยคที่คิดว่าเต๋าตอเรสต้องเสียหน้า ผลไม้เมืองหนาวเลือดขึ้นหน้ารัดคอโป้งแน่นกว่าเดิม และรูดซิบกางเกงตัวเอง งัดน้องชายออกมาปั่นให้แข็ง..
“ตอนแรกกูแค่คิดจะขู่ แต่ปากดี ๆ อย่างมึงคงต้องจัดหนักให้ซักดอก!” หนุ่มรุ่นพี่ตาเหลือกลานเมื่อบั้นท้ายสัมผัสเข้ากับอวัยวะคล้ายท่อนแขนร้อนฉ่า ดิ้นหนีก็ถูกรัดแน่น ขาดอากาศเข้ามาเลี้ยงปอด พอปล่อยให้มีอากาศหายใจก็ถูกอีกฝ่ายชก หมัดที่เต๋าสตรอว์เบอร์รี่ส่งมาติด ๆ กัน 2 หมัดเข้าที่ท้องน้อยทำให้เรี่ยวแรงที่มีอยู่ถูกรีดออกอีกครั้ง
“กูต้องใช้ถุงยางรึเปล่าโป้ง?..หึ!” ถุงเท้าสกปรกถูกยัดเข้ามาอุดปากอีกครั้ง คำพูดดูถูกจากปากรุ่นน้องถูกส่งเข้ามาให้เจ็บใจ..เจ็บใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทุกครั้งที่ขยับดิ้นหนีจะต้องถูกหมัดของฝั่งตรงข้ามพุ่งเข้ามาที่เดิม..ความแข็งขืนที่เต๋าตอเรสยัดเยียดให้หนุ่มยิ้มพราวเสน่ห์มันดิบและเถื่อน ไม่มีเล้าโลม สารหล่อลื่นคือน้ำลายของผลไม้เมืองหนาวที่ถ่มออกมาเท่านั้น จับหนุ่มรุ่นพี่ที่หมดเรี่ยวแรงหันหลัง ดันหน้าให้ติดกับกระจก ไม่มีเสียงร้องขอให้หยุดจากรุ่นพี่ มีแต่เสียงลมหายใจแรงของผลไม้เมืองหนาวและเสียงเนื้อที่กระทบกัน ผลไม้เมืองหนาวฝืนทำจนสำเร็จความใคร่ด้วยแรงโมโห..
“อาฮ์..พิ! ซืดดดดดด” สบถและคราวยาว ดึงความแข็งขืนออกมาปลดปล่อยใส่เสื้อนักเรียนของรุ่นพี่ ทั้งเลือดทั้งน้ำรักเปรอะติดเต็มไปหมด เต๋าสตรอว์เบอร์รี่เห็นเลือดที่ไหลออกมาจากช่องด้านหลังของโป้งก็เริ่มถูกความรู้สึกผิดทิ่มแทงใจ แต่จะให้เอ่ยปากขอโทษมันก็ใช่ที่ ทิฐิสูงทำให้ผลไม้เมืองหนาวเอ่ยปากให้เจ็บใจอีกครั้ง..
“อย่ายุ่งกับพิอีก!..หวังว่ากูคงไม่ติดโรคอะไรจากมึงนะ หรือมึงจะคิดตังค์..เท่าไหร่ล่ะ?” พูดออกไปแล้วก็อยากกัดลิ้นตัวเอง ขนาดคนพูดยังรู้สึกว่ามันแรง..แล้วคนฟังล่ะ? ไม่มีการตอบโต้จากโป้ง กลิ่นเลือดและกลิ่นคาวคละคลุงทั่วรถ แผ่นหลังที่นิ่งสนิทค่อย ๆ ขยับลุกขึ้นนั่ง มือขาวซีดเอื้อมจับประตูรถ เต๋าตอเรสเอื้อมมือไปปลดล็อคให้ หนุ่มรุ่นพี่รวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายพาตัวเองออกมาจากรถ หยิบกางเกงติดมืออกมาสวมด้านนอก กะเผลกเดินไปที่รถตัวเอง ล้วงกระเป๋าควานหากุญแจ..ไม่มี ยืนนิ่งข่มจิตใจก่อนจะเดินช้า ๆ ออกจากลานจอดรถ ยืนตากฝนล้างเลือดและน้ำสกปรกที่ติดตามเสื้อผ้าออก เรียกรถมอ’ไซค์รับจ้างแถวนั้น แข็งใจนั่งมาจนถึงบ้าน จ่ายเงินและหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้ง โทรศัพท์มือถือก็ไม่อยู่ในกระเป๋ากางเกงอีกข้าง กุญแจรถยนต์กับโทรศัพท์ที่หายไป..ต้องตกอยู่ในรถอับปรีย์จัญไรของไอ้เต๋าแน่ สูดหายใจเข้าปอดแรง ๆ กลืนน้ำตาและความเสียใจลงไป
“..ทำทานให้หมา!” เดินเกาะราวบันไดขึ้นชั้น 2 เปิดประตูห้องแล้วตรงเข้าห้องน้ำไปยืนใต้ฝักบัว เปิดน้ำให้ราดลงมา..ทั้งชุดนักเรียน หันหน้าเข้าผนังปล่อยให้สายน้ำเย็น ๆ ช่วยปลอบโยนจิตใจและร่างกายที่บอบช้ำ เจ็บใจที่ทำอะไรมันไม่ได้..ปล่อยให้มันดูถูก ให้มันข่มขืน! ชกผนังจนเลือดไหลจากมือเป็นทาง กัดฟันกลั้นน้ำตา ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นห้องน้ำ เสียหน้า เสียใจ และยังเสียตัว! คำสุดท้ายก่อนเต๋าตอเรสจะถึงฝั่งยังติดอยู่ในหัวโป้ง ‘พิ’ มันคิดว่ามันกำลังทำอยู่กับพิ ดูถูกกูจนถึงที่สุดสินะ..ชกผนังระบายความอัดอั้นตันใจ นั่งอยู่จนร่างกายจะทนไม่ไหวถึงยอมออกจากห้องน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินมาหน้ากระจกสำรวจร่างกายตัวเอง ชายโครงแดงเป็นที่ ๆ หน้าท้องแดงช้ำ บางที่ขึ้นริ้วสีเขียว เดินเข้าไปใกล้กระจก..หน้าตาไม่มีรอยแผลและรอยช้ำเลยแม้แต่จุดเดียว นึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นโป้งก็วิ่งเข้าไปอ้วกในห้องน้ำ หมดแรงนั่งพิงกับชักโครกและอาบน้ำให้สะอาดอีกครั้ง ออกมาหายาแก้ไข้กับแก้อักเสบกิน ทายาที่หลังมือและค้นลิ้นชักหาผ้าพันแผลเตรียมไว้ให้ป้าช่วยพันก่อนไปโรงเรียน โชคดีที่พ่อกับแม่ไม่อยู่บ้านไปเชียงใหม่เยี่ยมยายกันหมด ถอนหายใจพรูและข่มตาให้หลับ ยังไงพรุ่งนี้ก็ต้องไปโรงเรียน จะยอมให้ไอ้เด็กเมื่อวานซืนมันดูถูกอีกไม่ได้!
หลังจากรุ่นพี่เมียข้ามคืนของผลไม้เมืองหนาวเดินกะเผลกออกไปจากรถ ความผิดทั้งหมดก็เข้ามาทำร้ายเต๋าตอเรสทันที นั่งสำนึกผิดอยู่นานก่อนจะตัดใจขับรถเข้าบ้าน เสียงโทรศัพท์ไม่คุ้นหูที่ดังอยู่ในรถทำให้เต๋าต้องจอดแล้วมองหา ‘สงสัยของโป้ง?’ ตกใจตัวเองที่พอได้ฟันเค้าแล้วก็เรียกเค้าซะดี หยิบโทรศัพท์ของโป้งขึ้นมาจ้องหน้าจอ รูปที่โชว์เป็นรูปเด็กผู้ชายหน้าหวานคนนั้น ‘น้องไอติม’ ร่างกายสั่งการเร็วกว่าสมอง ผลไม้เมืองหนาวกดรับทักทายปลายสายด้วยน้ำเสียงร่าเริง
“สวัสดีครับไอติม พี่โป้งอาบน้ำอยู่ครับ..พี่โป้งเค้าโทรกลับไม่ได้หรอกไอติม เพราะเดี๋ยวพี่โป้งต้องเป็นเมียพี่ก่อนนอนอีกรอบน่ะ แค่นี้ก่อนนะ..จะไปอาบน้ำให้โป้ง!” วางแล้วกดปิดเครื่อง ไม่นึกประหลาดใจตัวเองเลยสักนิดว่า..ตัวเองกำลังแสดงความเป็นเจ้าของหนุ่มยิ้มพราวเสน่ห์อยู่ โยนโทรศัพท์โป้งไว้เบาะข้างคนขับ กลับมาถึงบ้านก็เข้าไปค้นดูในรถว่ารุ่นพี่ทำอะไรตกไว้อีกบ้าง? เจอกุญแจรถเพิ่มมาอีก 1 อย่าง เก็บ 2 อย่างในกระเป๋ากางเกง เดินขัด ๆ ขึ้นบ้าน ให้แม่บ้านยกข้าวขึ้นมาให้บนห้อง อาบน้ำ กินข้าวและกดพาราไป 2 เม็ด เดินไปล้วงกระเป๋ากางเกงนักเรียนตัวเดิม ควักกุญแจรถกับโทรศัพท์โป้งมาวางบนหัวเตียง ‘แล้วค่อยหาทางคืนทีหลัง..’ จับน้องชายตัวเองที่รู้สึกแสบ ๆ ก็ควักออกมาเพ่ง ‘เส้นสองสลึงกูขาดเหรอเนี่ย? ถึงว่า..แสบชิบหาย’ เก็บน้องชายเข้าที่และเอนหลังนอน หยิบมือถือหนุ่มรุ่นพี่มากดเปิดดูอย่างถือวิสาสะ รูปในมือมีทั้งผู้หญิงและผู้ชาย กดไปเรื่อย ๆ ก็สะดุดตากับภาพคนคุ้นเคยที่มีตัวเองติดอยู่ในภาพด้วย ปลายนิ้วกดเซฟให้เป็นภาพหน้าจอ และกดลบออกเพราะ..เพราะอะไรไม่รู้ เต๋าตอเรสนอนนิ่ง หลับตาข่มให้หลับ ใบหน้าที่ลอยออกมาส่งก่อนนอนไม่ใช่หน้าพิ..หน้าที่นึกถึงอยู่ตลอด กลับเป็นใบหน้าเจ็บปวดของ ‘พี่โป้ง’ เมียไม่กี่ชั่วโมงของเต๋าตอเรส มันคงจะเป็นการสนองของกรรมเพียงเท่านั้นกระมัง..ผลไม้เมืองหนาวปลอบใจตัวเอง ถ้ามันเป็นแค่การสนองของกรรมเพียงอย่างเดียวเหมือนที่คิดก็ดีไป
แต่ถ้าหน้าพี่โป้งตามมาหลอกหลอนวนเวียนอยู่ในหัวตลอด 24 ชม. โดยที่เต๋าตอเรสกลับมีความสุขล่ะ..
คนที่เป็นเงาในหัวใจมาตลอดอย่าง ‘พิ’..คงจะหายไปในอีกไม่ช้า
และถูกแทนที่ด้วยแสงสว่างจากหนุ่มเชียงใหม่ยิ้มพราวเสน่ห์ไป..
..ตลอดกาล..
.......................................
แถม
.
.
“สวัสดีครับไอติม พี่โป้งอาบน้ำอยู่ครับ..พี่โป้งเค้าโทรกลับไม่ได้หรอกไอติม เพราะเดี๋ยวพี่โป้งต้องเป็นเมียพี่ก่อนนอนอีกรอบน่ะ แค่นี้ก่อนนะ..จะไปอาบน้ำให้โป้ง!” เด็กหนุ่มหน้าหวานที่ชื่อ ‘ไอติม’ มองหน้าโทรศัพท์อย่างงง ๆ หลังจากที่ตัดสินใจโทรหาพี่โป้ง คนที่เคยคิดว่ากำลังจะเป็นแฟน
“..หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้....” กดโทรออกอีกครั้งก็ได้รับคำตอบที่ตอกย้ำว่า ‘...พี่โป้งต้องเป็นเมียพี่ก่อนนอนอีกรอบน่ะ...’ พี่โป้งเป็นเมีย..ใครกัน? เพราะแบบนี้น่ะเหรอ..ถึงไม่ยอมตกลงปลงใจกับตน น้ำตาที่แห้งไปกลับไหลออกมาอีกครั้ง..
“..อีติ๋ม! ผัวมึงไม่รับโทรศัพท์ใช่มั้ย?! กูบอกมึงแล้วว่าอย่าไปง่ายกับใคร มึงมันเดียงสา อ่อนต่อโลก ไม่ทันเล่ห์ผู้ชายหรอก!” เสียงเหยียดหยันแต่แฝงด้วยความสงสารของเพื่อนในกลุ่มที่ชื่อ ‘ออม’ ดังขึ้น หันไปมองเพื่อนด้วยใบหน้าเปื้อนน้ำตาแล้วเอ่ยถาม..
“..ชั้นไม่ดีตรงไหนออม? อยากให้ทำยังไงชั้นก็ยอมตามใจ ชั้นรักเค้ามากนะ..รักมานานแล้วด้วย พอมีอะไรกันแล้วคิดว่าจะได้เป็นแฟน..กลับมาบอกเลิกชั้น ฮึก..” ไอติม หรือ ‘ติ๋ม’ ในกลุ่มเพื่อนตัดพ้อให้เพื่อนสาวฟัง โดยไม่ได้แปลความคำว่ามีอะไรกันของไอติมนั้น มันแค่การออรัลให้เท่านั้น ไม่ได้สอดใส่รวมร่างแต่อย่างใด คำนั้นมันทำให้เพื่อนสาวเข้าใจผิดไป..อย่างมากมาย
“นี่มันฟันมึงแล้วทิ้งเหรอ?! สัดหมา! หน้าเหี้ย!..ติ๋ม มึงไม่ต้องเสียใจนะ มึงสวยขนาดนี้ต้องมีคนที่รักมึงจริงรออยู่ข้างหน้าแน่ ๆ อย่าไปเสียน้ำตาให้คนอย่างผัวมึงอยู่เลย..ออกไปท่องราตรีโบยบินปลดปล่อยตัวเองท่ามกลางฝูงหมู่ผู้ชายดีกว่านะ..” ปากเพื่อนสาวปลอบใจไอติม ดวงตาล่องลอยไปตามจินตนาการ..อยู่ท่ามกลางผู้ชายที่รายล้อมอยู่นับสิบ ไอติมยิ้มให้เพื่อนที่ดวงตาเหม่อลอย ด้วยนึกไปว่า ‘ออม..อุตส่าห์อยู่เป็นเพื่อนช่วยฟังเราระบายความเสียใจ ยอมทิ้งโอกาสเที่ยวผับกับ ‘เจ้เอ็มม่า’..
“ขอบใจนะออม เราดีขึ้นมากแล้ว..เค้าไม่รักก็ไม้ต้องไปง้อหรอกเนอะ ออมยังอยากไปท่องราตรีอยู่มั้ยล่ะ? โทรหาเจ้เอ็มม่ากัน!” รอยยิ้มสดใสของไอติมทำให้เพื่อนสาวอย่างออมสบายใจขึ้น กดโทรศัพท์หาพี่สาวร่วมโลกแล้วนัดเจอกันหน้าผับสีม่วง
“ไปค่ะไอศครีม! น้องออมคนนี้จะเป็นพี่เลี้ยงเทรนให้ไอซ์หลอกล่อผู้ชายให้เข้ามาติดบ่วงเองค่ะ คึคึ” ไอติมยิ้มขำกับท่าทางของเพื่อนสาว หน้าตาบวกรูปร่างที่แมนเกินร้อยช่างขัดกับอาการสาวแตกตรงหน้าเหลือเกิน
ไอติมหนุ่มหน้าหวานพลาดหวังจากพี่โป้ง..หนุ่มเชียงใหม่ยิ้มพราวเสน่ห์..
แต่..ไม่เคยท้อหรือหมดหวัง
คนที่เป็นอีกครึ่งของชีวิต..คงจะเข้ามาหาในสักวัน
ยิ้มให้กับอนาคตที่ยังมองไม่เห็นและมีความสุขกับปัจจุบันอย่างเต็มที่ที่สุด
“..ไปกันเถอะ..ออม..”
...............................................
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
จิ้มบวกคืนและบวกขอบคุณค่ะ
ตอบเม้นท์..ทีหลังนะคะ -/////-
:กอด1: :pig4: :m23:
-
:z13:
-----------
นุ้งเต๋าตอเรสมาแร้วววว..~
:o น้องสตรอเบอรี่ซาดิสม์จังค่ะคุณจิ TT สงสารพี่โป้ง...
คู่นี้เค้าคงช้ำเลือดช้ำหนองกว่าจะได้รักกันมั้ยคะเนี่ย?
โถ เพราะของขึ้นแท้ๆเชียว แทงใจดำกันไปมา เจ็บตัวเลยไง TT
น้องไอติมชื่อติ๋มเหรอคะ? ชื่อเต็มกับชื่อย่อนี่คนละอารมณ์เลยเนอะ ฮ่าาา
ว่าที่สามีหนูเค้าตกเป็นเมียคนอื่นไปแล้ว ทำใจนะคะคนสวย..
จะเอาหวานๆอะค่ะคุณจิ งุงิ >< แบบนี้พี่โป้งช้ำหมดอ่าาา~
:L2:
-
โหยเต๋า เห็นหงิมๆ ไม่คิดว่าจะแรงขนาดนี้นะเนี่ยะ
พี่โป้งชั้น เสดไปซะแล้ว :เฮ้อ: :เฮ้อ: ถนอมหน่อยเน้อ
:กอด1: :กอด1: กอดคุณจิ อิอิ
-
เต๋าโหดเหมือนกันนะเนี่ย
-
‘เส้นสองสลึงกูขาดเหรอเนี่ย? ถึงว่า..แสบชิบหาย’ :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
-
ดูท่าคู่นี้จะ ร้อนแรงนะคะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อิพี่โป้ง ขอแนะนำว่า มอมเมามันแล้วระเบิดประตูหลังมันคืนบ้างค่ะ
สมัยนี้แล้ว ไม่มีหรอกค่ะ จะสามี หรือ ภรรยา เราต้องเป็นให้ได้ทั้งสองอย่างใน1เดียว แซ่บที่สุด
-
กอดรวบ :กอด1:
เม้นท์จิพิมพ์ไม่ติดค่ะ คนเข้าบอร์ดเยอะมาก
ไว้ค่อยตอบเม้นท์ตอนกลางวันเนอะคะ
:กอด1:
-
ไหงเต๋ามันเลวขนาดนะ ไม่น่าเชื่อ!!!!!!!
-
แว้กก อิเต๋าโหดอ๊า o22
แต่ว่าไม่ไหวอะ ตอนพี่โป้งโดนถุงเท้ายัดปาก นึกแล้วมัน :oak: จริงจังมาก
เหอๆ แต่สถานะจากสามีกลายเป็นภรรยานี่คนละอารมณ์เลยนะเนี่ยพี่โป้ง เป็นได้ทั้งสองอย่าง o13
+1 ขอบคุณค่ะพี่จิ อาทิตย์นี้มาเร็วอะ :man1:
-
เง้ออออ :oน้องเต๋าครั้งแรกก็ in carเลยหรอ จะโหดไปไหนเนี้ย
ขาดสติแป๊ปเดี่ยวกับสร้างบาดแผลให้ใครมากมาย
เฮ้อ :เฮ้อ: งานหนักแน่น้องผลไม้เมืองหนาว
-
พี่โป้งจะปรับสถานะทันมั้ย :oo1:
เต๋า ก็แย่จริงๆ อีกฝ่ายไม่ได้ทำอะไรให้ซักหน่อย
เกลียดอะไรมักได้อย่างนั้น
-
น้องเต๋า!!!!!! แรงส์มากค่ะ
พี่ก็นะ เอ็นดูหนูอยู่ แต่ทำแบบนี้ พี่โป้งช้ำใน ไปง้อเค้าเลยนะ :beat:
-
เต๋าโหดและหื่นแถมได้โป้งเรียกซะดีเลย
ทางที่ดีโป้งอย่าลืมเอาคืนเต๋าบ้างน่ัะ
คู่นี้ดูท่าแล้วน่าจะร้อนแรงและต้องทำความเข้าใจกันอีกเยอะ
:กอด1: :L2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คู่นี้SMแต๊!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :m25:
รุนแรงซะเลือดเค้าหมดตัวเลยนะพ่อตอเรส :jul1:
แต่ตอนแถมท้าย หนูติ๋มแอบน่ารักนะ :o8:
เอ!หรือว่าที่นายเอกเรื่องใหม่ของคุณจิอ่ะ o22 (ไม่น่าใช่เนอะ :serius2:)
ปล.ชื่อตอนยาวมว๊ากกกค่ะคุณจิ :laugh:
-
อิเต๋าแกทำไมเป็นคนแบบนี้ อย่างนี้ต้องเอาคืนนะ จัดหนักให้เต๋าไปเลย หมั่นไส้
-
แปะไว้ก่อน ไปอ่านอีกรอบก่อนนะจ๊ะ
-
อ๊ากกกกกกกกกกก :serius2:
เต๋าทำไปได้ยังงายยยยยยยยยยยย :serius2:
แบบนี้พี่โป้งอย่าให้อภัยนะ :angry2:
รับไม่ดายยยยยยยยย :serius2:
-
ซึม
-
เง้อคู่นี้ดุเดืิอดจัง
เค้าสงสารจัง
เต๋าตอเรสสสส เค้าโกรธนะ ไม่เป็นลูกผู้ชายเลยอ่ะ
ฟ่อๆๆๆ
-
อ้ากกกกส์ เต๋าใจร้ายอ่ะ น่าสงสารพี่โป้ง
แต่ว่าพิเสน่ห์แรงจริงๆ ใครๆก็หลงรัก (รวมทั้งเราด้วย เหอๆ)
รอลุ้นคู่นี้ต่อไปค่่าาา :กอด1:
-
อิน้องเต๋าโหดมาก
ข่มขืน เอาถุงเท้ายัดปาก
อย่างนี้ต้องให้พี่โป้งเอาคืนบ้าง
ของแถมหนูติ๋มน่ารักเชียว
+1 ขอบคุณค่ะคุณจิ :กอด1:
-
โอยยยย หายไปนาน กลับมาอ่านทีเดียวรวดสองตอน (ในไอโฟนอีกต่างหาก อนาถสุดๆเลยค่ะ)
พออ่านแล้ก็พบว่า สองตอนนี้มันตัดอารมณ์กันชิบหายยยยย (ขออนุญาตหยาบคาย)
แบบ ตอนนึง ไทโยซัง เรย์จิซัง กับน้องพิจูงมีกันเที่ยวงานลอยกระทง ปิดทอง ไหว้พระ หวานสุดๆ :impress2:
ในขณะที่อีกตอน ...ถุงเท้ายัดปากแล้วข่มขืน!!!!! o22
//แอบกระซิบ ตอนอ่านแบล็คเต๋าสตอเบอร์รี่. แอบเลื่อนไปดูชื่อเรื่อง ว่าเรื่องเดียวกันรึเปล่า!
ไม่อยากจะเชื่อว่า จะมีฉากอะไรแบบนี้ในเรื่องเน้~!!!
---->>อารมณ์แบบถ้าไปโผล่ในเรื่องอื่นมันเฉยๆ แต่พอเจอที่นี่เเล้วรู้สึกว่าความแรงมันดูมากเกินความเป็นจริงไปราวๆ 40%
อ่านไปสครีมไปจริงๆค่ะ
อ้อๆ อ่านตอนไปเที่ยวลอยกระทงแล้งสงสารเรย์จิซังจับใจ ไทโยซังแอบถูกดีดตกอันดับไปชั่ววูบ (อืมมมม ความจริงก็เป็นวูบที่นานเอาเรื่องเลยนะคะ :o8:)
รู้สึกเชียร์เรย์จิซังหน่อยๆ (จริงๆก็ไม่หน่อยแล้วล่ะค่ะ) แอบเคืองน้องพินิดๆ(แต่เด็กมันไม่รู้นี่เนาะ)
แล้วก็....ไทโยเด็ดขาดมากเลยค่า :sad4: เห็นใจพี่เค้าหน่อยก็ด้ายย~ย
อยากอ่านต่ออีกนะคะ
ปล:ที่บอกว่าเชียร์เรย์จิซังแทนไทโยเนี่ย....พูดจริงนะคะ (แต่ไม่เอานะ ไทโยดีอยู่เเล้ว ขอแค่เชียร์ก็พอค่ะ ไม่เอาจริงๆเหอๆ)
กอดคุณจิ รักคุณจิ รอคุณจิค่า (เรียนหนักนรก อ่านเรื่องนี้แล้วเหมือนขึ้นสวรรค์)
-
ขออนุญาตตอบเม้นตอน About us [2]กับ caress : รักร้อน ฯ นะคะ เนื่องจากจิงานท่วมหัว ไม่มีปัญญากลับไปตอบอีก 2 ตอนที่ค้างตอบไปค่ะ เค้าขอโต๊ดดดดดดดด
ตอบคุณ Églantier✿ กอดเตงแน่น ๆ พี่เรย์น่าสงสารที่ต้องมารักน้องพิอยู่ข้างเดียวเนอะคะ จิยังอยู่ในระหว่างการตัดสินใจเรื่องพี่เรย์ค่ะ คิดหนักจริง ๆ ค่ะ ส่วนคู่ล่าสุด..รักกันด้วยลำแข้งค่ะ555+ จะหวานก็ตอนหน้านิดหน่อยแล้วจะให้กินน้ำเชื่อมตอนท้ายค่ะ(วางพล็อตไว้แต่ยังไม่มีเวลาเขียนอ่า) น้องไอติมเค้าเรียบร้อยค่ะ อนิรุทธ์เลยเรียกส่วนตัวว่า ติ๋ม กร๊ากกกกก ปล. เค้าก็แอบมีความสุขอยู่ลึก ๆ ที่ถูกเตงจิ้มนะคะ555+ -///- ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
anajulia กอดคุณนุ่นแน่น ๆ คุณนุ่นเชียร์พี่เรย์กับน้องอิน(ของจิ)ตลอดอ่ะ จิก็ชอบตอนน้องพิอธิษฐานค่ะ น่ารักได้อีกกก น้องเต๋ากับพี่โป้งจิเสิร์ฟตอนแรกแล้วนะคะ กระแสตอบรับไม่แรงเท่าไหร่ค่ะ จิตั้งใจจะฉีกทุกความแบ๊วทิ้งกับตอนโป้งเต๋านะคะ ท่าทางจะยังมือไม่ถึงนิ กระซิก แต่..คุณนุ่นไม่อยากอ่านพี่เรย์กับน้องฮิสเหรอคะ? กร๊ากกกก ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
yeyong กอดยุ้ยแน่น ๆ จิยังลังเลกับเรื่องคู่ของพี่เรย์ค่ะยุ้ย คิดหนักมากค่ะ แต่การตัดใจที่เร็วที่สุดก็คือการได้ใครซักคนเข้ามาทำให้หัวใจไม่ว่างเนอะคะ ส่วนคู่ล่าสุดเต๋าตอเรสเค้ารักแรงเกลียดแรงค่ะ ลองได้เกลียดแล้วอะไรมันก็แย่ไปทั้งหมด แต่ถ้าลองได้รัก..ทุ่มสุดตัวเลยเหมือนกันค่ะ -///- นี่แหละเนอะคะ เกลียดไงได้งั้น55+ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
pinkky_kiku กอดแน่น ๆ ค่า เรื่องเรย์จิซังจิกำลังคิดหนักอยู่ค่ะว่าจะยังไงดี แล้วจะแจ้งให้ทราบทีหลังนะคะ -///- ส่วนคู่ล่าสุดเต๋าตอเรสแรงค่ะ เกลียดแรงรักแรง แต่สุดท้ายก็ต้องตามมาตื้อเค้าอยู่ดีอ่ะค่ะ กร๊ากกกกก ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
@StaR@ กอดแน่น ๆ ค่ะ พิมันน่ารักเนอะคะ แอร้ยยยยย พี่เรย์จินี่ยังคิดไม่ตกค่ะ ยังไงจิจะแจ้งให้ทราบอีกทีนะคะ ส่วนคู่ล่าสุดเต๋าร้ายกาจมากเนอะคะ งานนี้เต๋าตอเรสต้องง้อสุดตัวค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
iforgive กอดดดค่า จิก็ชอบพี่เรย์ค่ะ กวนดีอ่ะ -///- แต่ก็นะ..บอกจะตัดใจแต่ก็คอยป้วนเปี้ยนใกล้ ๆ อยู่ตลอดเลยเหมือนกัน รอเสียบบบบบบบ) ส่วนคู่ล่าสุดเต๋าร้ายกาจเนอะคะ สุดท้ายก็ต้องง้อเค้าสุดพลังเลยเหมือนกันค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
TarnTaWan กอดตะเองแน่น ๆ พิกับไทเค้าดูแลกันดีเนอะคะ ส่วนพี่เรย์ จิกำลังคิดค่ะ คิดหนักเลยทีเดียว แล้วจิจะแจ้งอีกทีเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
Akad3ar กอดดดดค่า จิก็ชอบพี่เรย์เหมือนกันค่ะ จะให้โผล่มากวนเรื่อย ๆ ค่ะ แต่ยังไงก็จะหาทางออกที่ดีให้พี่เรย์ทีหลังเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
samsoon@doll กอดคุณซัมแน่น ๆ ถ้าจิเลือกคุณซัมคู่พี่เรย์เท่ห์โคตรของน้องพิ..ต้องยอมมีเลิฟซีนดุเดือดนะคะ แอร้ยยยยยยย ส่วนคู่ล่าสุด..เตงอ่า -///- หมายถึงให้ผลัดกันสินะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
whistle กอดดดค่า มันน่าอิจฉาเนอะคะคู่นี้ ขอบคุณที่ติดตามค่า
~DosTresCuatro~ กอดคุณหนึ่งแน่น ๆ พี่เรย์จิยังอยู่ในช่วงคิดหนักค่ะ ยังไงจิจะแจ้งอีกทีเนอะคะ ส่วนคู่นั้น..ที่เราก็รู้ว่าใคร มันหวานกันได้ตลอดจริง ๆ ค่ะ และคู่ล่าสุดเต๋าตอเรสร้ายกาจมากเนอะคะ แล้วสุดท้ายมันก็ต้องง้อเค้าสุดตัวอ่ะค่ะ55+ น้องติ๋มจิจะมีบทเด่นให้อ่านคู่กับใครซักคนค่ะ รออ่านเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
gayraygirl กอดเมย์แน่น ๆ จิกำลังคิดหนักเรื่องคู่พี่เรย์ค่ะ ยังตัดสินใจไม่ได้อ่า ยังไงจิจะบอกทีหลังเนอะ ส่วนคู่เต๋ากะพี่โป้ง..เค้าเสิร์ฟไปแล้วนะเตง55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
lasom กอดตะเองแน่น ๆ เค้าก็ชอบพี่เรย์ค่ะ กวนใจได้น่ารักดีอ่า -///- เค้าไม่โกรธค่ะ แต่เค้าส่งจิรายุมือตบทีมวอลเล่ย์ที่เตงปลื้มไปโดดตบหัวเสาใส่ กอดรัดฟัดเหวี่ยง จูบซ้ายไล้ต้นขาขวาใส่เตงในฝันแล้วค่ะ ฮ่าห์..มีความสุขแล้ว555+ ส่วนคู่ล่าสุดเต๋าตอเรสร้ายกาจเนอะคะ ร้ายกับเค้าก็ตามง้อเค้าทีหลังอยู่ดี555+ ขอบคุณที่ติดตามค่า
n2 กอดดดดค่า พี่เรย์จิตัดใจได้แน่น ๆ ค่ะ แต่นานนิดนึง ส่วนคู่ล่าสุดเต๋าเลือดร้อนค่ะ รักแรงเกลียดแรง สุดท้ายก็ต้องตามติ้อเค้าอยู่ดีอ่ะค่ะ555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
jasmin กอดดดดดแน่น ๆ ตะเองอย่าเพิ่งจิตตกกับเรย์จินะคะ เค้ากำลังคิดเรื่องนี้อยู่เหมือนกันคะ ถ้าสรุปยังไงเค้าจะบอกทีหลังเนอะ จุ๊บุๆๆ ขอบคุณที่ติดตามค่า
Packy™ กอดดดค่า พี่เรย์จิกำลังหาคู่ให้ค่ะ แต่ยังตัดสินใจอยู่ คิดหนักเลยอ่า จิดีใจค่ะที่น้องพิทำให้ตะเองหายเหนื่อยได้ -///- คู่พี่โป้งน้องเต๋าจิเสิร์ฟแล้วนะคะ จุ๊บุๆๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Little Devil กอดดดค่า เนอะคะ หวานรับลอยกระทงเนอะ -///- ส่วนคู่ล่าสุดนี่..กอดแล้วโยกตัวไปมาให้หายจิตตก โอ๋ๆๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามค่า
pornja กอดดดค่า วินกับต้าร์ก็น่ารัก พิกับไทก็น่ารักเนอะคะ แอร้ยยยยย จิดีใจค่ะที่น้องพิสามารถทำให้ตะเองหายเครียดได้ งานยุ่งแต่ยังอุตส่าห์ตามอ่าน ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
rellachulla กอดเตงแน่น ๆ ให้หายใจไม่ออกเรยยยย พี่เรย์รักแบบพี่เรย์อ่ะค่ะ แมนโคตร! เค้ากำลัวคิดหนักเรื่องหัวใจพี่เรย์อ่า ยังไงเค้าค่อยบอกทีหลังเนอะ ส่วนคู่ล่าสุดเต๋าตอเรสร้ายกาจเนอะ ตะเองติดลบคะแนนน่ารักน้องเต๋าไปแล้วเหรอ? กระซิก เดี๋ยวมันก็ตามง้อเค้าเป็นบ้าเป็นหลังนะเตง ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
BeeRY กอดน้องเบียร์แน่น ๆ ไปด้วยไปลอยด้วย แต่วงนี้พี่ชอบซินอ่ะค่ะ งามแต้งามว่า แอร้ยยยยย เรื่องคำอธิษฐาน มันเป็นประสบการณ์ตรงค่ะ พี่ดันบอกเรื่องที่อธิษฐานให้แฟนฟัง มันหัวเราะใหญ่เลยอ่า แล้วมันก็บอกว่า..”ใครเค้าให้บอกกันเล่า! เดี่ยวก็ไม่เป็นจริงหรอก555+” อาห์..ไม่ช่วยปลอบยังจะซ้ำกูอีก น่ากระทืบมากมาย คู่ล่าสุดนี่เต๋าแอบร้ายกาจเนอะคะ พี่โป้งเป็นเมะที่โดนเมะจับกดค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ordkrub กอดดค่า พี่เรย์จิหาคู่ให้แน่ ๆ ค่ะ แต่ก็ยังตัดสินใจไม่ได้อ่ะ ยังไงจิจะแจ้งทีหลังเนอะคะ ส่วนคู่ล่าสุดเต่าแอบร้ายกาจตั้งแต่ตอนต้น ๆ แล้วค่ะ มันแสบพอตัวแต่จิไม่ได้เอามาตีแผ่ค่ะ ให้เห็นแต่มุมน่ารัก ๆ ของมันอ่ะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
nidnoi กอดดดค่า จิก็อิจฉาน้องพิค่ะ ไทโยน่ารักได้อีกเนอะคะ -///- ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ZakuPz กอดตะเองแน่น ๆ ถ้าตะเองจะเป็นแฟนเรย์จิล่ะก็ ตะเองต้องยอมเล่นบทเลิฟซีนดุเดือดนะคะ แอร้ยยยยย -////- ส่วนคู่ล่าสุดเต๋ามันร้ายกาจค่ะ แล้วมันก็ง้อเค้าเป็นบ้าเป็นหลัง555+ น้องไอติมไม่ใช่นางเอกเรื่องใหม่ค่ะ แต่จะมีบทเด่นคู่กับใครซักคนมาให้อ่านค่ะ แต่ชื่อตอนมันยาวจริง ๆค่ะ > < ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
kny กอดดดดค่า ช่างเป็นหลุมดำที่ทั้งลึกและกว้างค่ะ55+ พี่เรย์น่ารักได้อีกอ่ะค่ะ จิชอบบบบ พี่โป้งน้องเต๋าจิเสิร์ฟแล้วนะคะ จ๊บุๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Fanun กอดดดดค่า พี่เรย์น่ารักดีเนอะคะ พิกับไทก็น่ารัก..จิรักมันทุกคนเลยค่ะ555+ ส่วนคู่นี้เต๋าร้ายกาจเนอะคะ พี่โป้งเลยได้คะแนนสงสารไปเต็ม ๆ นิ จิก็รักพิค่ะ..รักมากกก(ทำเสียงหื่นใส่ด้วย555+) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
kakuro กอดดดค่า พี่เรย์ตัดใจได้แน่น ๆ ค่ะ นานหน่อยอ่ะค่ะ จิกำลังมองหาใครให้พี่เรย์อยู่ค่ะ แต่ตัดสินใจยากจัง ยังไงจิจะแจ้งทีหลังเนอะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ ดีใจที่ชอบนะคะ ส่วนตอนล่าสุดเต๋าร้ายกาจเนอะคะ พี่โป้งเองก็นะ ร้ายกาจกับคนอื่นเจอเต๋าทำเสื่อมใส่คะแนนสงสารเลยเทให้พี่โป้งเพียบ55+ น้องติมจิจะมีบทเด่นให้ค่ะ รออ่านเนอะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
หมวยลำเค็ญ กอดดดดค่า เต๋าตอเรสร้ายกาจเนอะคะ ความน่าเอ็นดูของเต๋าติดลบแล้วเหรอคะ? แต่งานนี้เต๋าตอเรสง้อสุดพลังค่ะ555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
didi กอดดดดค่า ขอบคุณเหมือนกันนะคะ
dukdikdukdik กอดดดค่า นวดหลังทุบไหล่ระหว่างอ่านให้ด้วยใจพิศวาสค่ะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
nara555 กอดดดค่า กอดปลอบให้ใจเย็น ๆ คู่นี้เค้ารักกันด้วยลำแข้งค่ะ เต๋าร้ายกาจเนอะคะ แต่สุดท้ายก็ตามง้อเป็นบ้าเป็นหลังเลยเหมือนกันค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
@Kanda@ กอดดดค่า โอ๋ๆๆ อ่านในไอโฟนนี่ไม่ไหวค่ะ เป็นจิคงปวดตามากเลยอ่ะ อ่านน้องพิ เชียร์เรย์จิ ปลื้มไทโยอยู่ดี ๆ ก็ถูกเต๋าตอเรสโดดถีบหล่นเก้าอี้ซะงั้นเนอะคะ แบบว่าเต๋ามึงร้ายกาจกับพี่โป้งได้ขนาดนั้นเลยเหรอวะ? เรื่องนี้มันติดหวานค่ะ พอมีฉากแรง ๆ มันเลยดูโหดร้ายในความรู้สึกมาก น้องเต๋าเลยติดลบไปเรียบร้อยแล้ว555+ น้องพิผู้น่ารัก(ของจิ)ก็ยังเป็นของไทโยอยู่วันยังค่ำ มีพี่เรย์จิมาคอยเบียดให้ตกขอบอยู่เป็นบางครั้ง (พี่เรย์เท่ห์ แอร้ยยยย) ตอนพิเศษของคู่หลักจิจะเขียนอยู่เรือย ๆ ค่ะ แบบคิดถึงก็เขียนอ่ะค่ะ แล้วก็ส่วนมากจิเขียนตามใบสั่งอยู่แล้วด้วย นักอ่านท่านไหนคิดถึงใคร อยากอ่านของใครจิก็ทยอยจัดให้ค่ะ บางทีช้าแต่ก็เขียนนะคะ ช้าแต่ชัว์55+ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ปฏิทินที่นั่งทำไป..นายจิให้แก้ใหม่เกือบทั้งหมดค่ะ ท่านไปเห็นจากที่อื่นมาแล้วชอบใจ ให้จินั่งทำมาให้ดูก่อนแล้วใส่อิมเมจของท่านลงไปด้วย ปกติที่อื่นเค้าจะให้ร้านออกแบบมาให้แล้วก็จ้างพิมพ์ค่ะ แต่ที่นี่..ไม่ใช่ บุคลากรต้องทำออกมาให้ดูก่อนจนกว่าจะพอใจแล้วค่อยให้ร้านทำ ดีที่จิว่างก็ปั่นเต๋าตอเรสกับพี่โป้งทิ้งไว้ เมื่อวานจิกลับบ้านทุ่มตรงพอดีค่ะ สำนักงานวังเวงพิลึก555+
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
อีก 7 วันรออ่านตอนต่อของคู่นี้นะคะ
:กอด1: :pig4: :-[
-
เต๋าน่ากลัวอะคนอะไรโหดจัง
พี่โป้งไม่ช้ำในตายก่อนเหรอ
สงสารพี่โป้ง :o12:
พิไทมาแนวหวานๆ
เต๋ากับพี่โป้งมาแนวซาดิส
:กอด1:จิแน่นๆเป็นกำลังใจให้ในการทำงานจ้า
-
2 คู่แรกเค้ามาแบบหวานๆน่ารักๆ
คู่นี้มาถึงก็เรียกเลือดเลย
เต๋าซาดิสป่าวเนี่ย แต่ชอบนะ
ฉีกภาพลักษณ์บ๊องๆของเต๋าที่จาตั้งไว้หมดเลยอ่ะ
รอลุ้นว่าคู่นี้จะได้หวานกันเมื่อไร
ปล. เรื่องพี่เรย์กับน้องฮิสก็น่าสนใจน๊า
-
กรี๊ดดดดดดดดดจิทำเราสติแตก
คิดมาตั้งนานว่าพี่โป้งเป็นรุก แต่...แต่กลายเป็น
โดนเต๋ามันข่มขืนอ่า แงๆๆๆๆ เค้าสงสารพี่โป้ง :monkeysad:
เต๋ามันร้ายมาก พี่โป้งเอาคืนหนักๆหน่อยนะ
โดนเอาคืนเมื่อไหร่จะหัวเราะให้สะใจ กร๊ากกกกกกกก
ปล. :กอด1: จิแบบแนบแน่น คิดถึงและรอต่อไปจ้า
-
แอบสงสารพี่โป้ง เต๋าอย่ารุนแรงนักซิ :sad4:
+ขอบคุณคุณจิค่า :L2:
-
:oโห เต่ามันเถื่อนได้เยี่ยงนั้นเลย
ชักสนใจน้องไอติมนะ
-
อิน้องเต๋าแอบน่ากลัว ตอนที่พิบรรยายว่าเต๋าไม่สบาย มันเหมือนเต๋าโดนกดเนาะ แต่ความจริงมันคนละเรื่องเลย
สงสารพี่โป้งอ่ะ :m15: :m15: :m15:
แต่ก็นะ เด็ก 15 วัยกำลังร้อน รู้ว่าคำพูดมันแรงแต่ก็หยุดไม่ได้เนอะเต๋า เฮ้อ ตอนต่อไปลงโทษเต๋าด้วยค่ะ o18
ปลื้มพี่เรย์มากๆ อยากให้เรย์มีคู่ = น้องออม อนิรุทธิ์ :laugh: :laugh:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านซะนาน
พิไทก็จบซะแล้ว
ขอตอนพิเศษหวานๆเยอะนะคะ ^^
พี่ต้าร์น้องวิน
แบบว่าน้องวินขี้อ้อน น่ารักมากมาย
>.<
เต๋าพี่โป้ง
เริ่มต้นกันซะเจ็บปวดขนาดนี้
รักครั้งนี้คงไม่ง่ายแล้วหล่ะสิ
-
สงสารพี่โป้งแปะอะ
T__________________________________T
อิเต๋า(เลิกนับญาติชั่วคราว) ขอให้ทรมานเพราะติดบ่วงพี่โป้งแปะ
ไปไป๊ แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล.อยากให้รักกันและกันเร็วๆ แบบว่าพี่โป้งแปะจะได้มีความสุข อยากให้อิเต๋ามันพลีสพี่โป้งของน้องนุ่น(คริ)มากๆ
เอาแบบยอมตายแทนเธอนะที่รักไรงี้เลยนะคะ งุงิ
ปล.อีกที ส่วนเรย์จิซัง เอ่อ.......ตัดใจซะ แล้วเก็บน้องติ๋มไปหม่ำๆซะนะคะพี่ น้องติ๋มก็ดูน่ารักดีออก ฮี่ๆๆๆๆๆ
-
ผู้มาเยือนรายใหม่ค่าาา
ชอบคู่ไทโยกะพิ หวานซะ แบบ จะหวาน หวานไปไหน
แต่ก้อแอบปันใจชอบคู่สุดท้ายอ่ะ เต๋ากะพี่โป้ง ฮ่า ๆ
ชอบซาดิส ๆๆ ละมั้งค่ะเนี่ย
แ่ต่ยกนิ้้วให้ไรเตอร์ค่ะ เขียนได้เจ๋ง จิง ๆ
-
งุงิ
.
.
เผื่อคุณจิมาแล้วหาทู้มิเห็น
ไผมิรู้บอกหื้อรอเจ็ดวัน งื้ดๆ
ถึงจะมิปลื้มอิเต๋า(เลิกนับญาติแบบต่อเนื่อง)
แต่ข้าพเจ้าอยากกอดโอ๋พี่โป้งแปะนี่นา
แถม.....อยากเห็นหน้าเนื้อคู่อนิรุทธ์เธอแล้วด้วย
รู้สึกเหมือนใกล้จะแสดงตน :m20:
เอ๊ะอย่าบอกนะว่าน้องติ๋มกะน้องออมมี่จะพลาดท่าเสียทีให้กันและกันเพราะเมาสุรา?
โอววววววววววววว ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :sad3:
-
ย่องมากอดดดดดดด
ฮึบบบบบบ :กอด1:
^ ^
-
ร่วมด้วยช่วยทวงเจ็ดวันแล้วค่ะคุณจิ :กอด1:
-
Caress : รักร้อนจากสตรอว์เบอร์รี่หาดใหญ่ถึงหนุ่มเชียงใหม่พราวเสน่ห์ [2]
เช้าวันใหม่มาเยือนพร้อมความปวดเมื่อย ผลไม้เมืองหนาวนอนนิ่ง ลืมตามองเพดานห้องนอนอย่างคนหมดอาลัยตายอยาก ในมือจับมือถือของรุ่นพี่เมียข้ามคืนไว้ตลอดคืน หยิบมาจ้องแล้ววางไว้ข้างตัว ทำซ้ำ ๆ อยู่อย่างนั้น..เต๋าตอเรสไม่คิดหาคำตอบกับอาการแบบนี้ ‘ซัดพาราก่อนนอนไป 2 เม็ดแต่เสือกไม่ยอมหลับ! ..กูไม่น่าเลือดร้อนเลย’ บ่นในใจก่อนจะพลิกตัวกระสับกระส่าย ผุดลุกขึ้นนั่ง ‘..แม่งปากดีเองนี่หว่า กูผิดมันก็ผิดด้วยกันล่ะ! ..ป่านนี้มันจะเป็นไงวะ? จะมาเรียนไหวรึเปล่า?’ ถอนหายใจไล่อารมณ์หงุดหงิดก่อนจะลุกไปอาบน้ำ ยืนมองตัวเองผ่านกระจกบานใหญ่ในห้องน้ำ..ใบหน้ายิ้มเยาะของโป้งสะท้อนกระจกยืนอยู่ด้านหลังของตน นิ่งมองภาพในมโนสำนึกที่เห็นแล้วยื่นมือออกไปลูบหน้าซีกขวาของโป้งผ่านกระจกบานนั้น..
“..ทำไมถึงต้องโผล่มาตลอด?” เอ่ยถามโป้งในกระจก รอยยิ้มเยาะจากโป้งถูกแทนที่ด้วยใบหน้าเจ็บปวดเมื่อถูกตนทำร้าย..ชักมือออกจากกระจกอัตโนมัติ เมื่อคิดว่ามือข้างนี้เป็นมือที่ทำร้ายหนุ่มยิ้มพราวเสน่ห์..
“..เป็นเหี้ยอะไรวะ!?” สบถด่ากราด กัดฟันคิดถึงสาเหตุที่ตัวเองเอาแต่เห็นภาพของหนุ่มรุ่นพี่อยู่ตลอดเวลา เดินหมุนไปวนมาอยู่ในห้องน้ำ จนแล้วจนรอดใบหน้าโป้งก็ไม่ลบเลือนไปสักที ทรุดตัวนั่งกุมขมับกับพื้นห้องน้ำ..
“..มึงก็แค่รู้สึกผิดเท่านั้นไอ้เต๋า เดี๋ยวเจอมันมึงคืนกุญแจรถกับไอโฟนให้มันก็จบ เกลียดมันอยู่แล้วก็เข้าทางพอดี..จะได้ไม่ต้องนั่งเครียดเรื่องมันจะชอบพิอีกไง!” หาทางออกให้อาการประหลาดนี้แบบขอไปที หากมองผิวเผินเต๋าสตอรว์เบอร์รี่คงรักษาอาการมาถูกทางแล้ว แต่มองในมุมของอาการทางใจ การเฝ้าคิดถึงอีกฝ่ายทั้งที่ทำผิดชิบหายเอาไว้นับเป็นเรื่องปกติ แต่บางครั้งที่นึกถึง..กลับผุดใบหน้าเปื้อนยิ้มของหนุ่มรุ่นพี่แล้วยิ้มตามไม่รู้ตัว หยิบของคนที่ฝังใจว่าเกลียดขึ้นมาจับอย่างไม่รังเกียจ ทำร้ายด้วยความชังแต่กลับมานั่งเป็นห่วงสารพัด..ดูยังไงมันก็อาการของคนที่กำลังเริ่มมีความรัก 100 % ถึงจะเริ่มแบบผิด..แต่ถ้าจะทำให้มันถูก รักครั้งนี้ก็น่าจะจบแบบแฮบปี้เอนด์ดิ้ง ถ้าเพียงเต๋าตอเรสจะเริ่ม..
“ไอ้เหี้ยเอ้ย! จะเอายังไงกับกูห๊า!?” จิกทึ้งหัวตัวเองสะบัดไปมาเพราะเครียดที่คิดถึงใบหน้าหนุ่มยิ้มพราวเสน่ห์ไม่ยอมหยุด ความรู้สึกผิดที่ไหลออกมาเรื่อย ๆ ยิ่งทำให้เต๋าตอเรสใกล้คุ้มคลั่ง... ‘ก๊อกๆๆๆ’ เสียงประตูห้องดังขึ้นเสมือนระฆังช่วยชีวิตเต๋าตอเรสไว้ได้ทัน ปล่อยผมตัวเองให้เป็นอิสระจากอุ้งมือที่เคยทำร้ายรุ่นพี่ออกก่อนจะเดินโซซัดโซเซเปิดประตูรับแม่ให้เข้ามาในห้อง
“เต๋า! ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะลูก? ไม่สบายรึเปล่า? วันนี้ไม่ต้องไปโรงเรียนหรอก น้องเต๋า...ไปทำอะไรมาลูก?” แม่ตกใจที่เห็นสภาพลูกชายเหมือนแรงงานพม่าที่เคยจ้างมาทำรั้วหน้าบ้าน ทั้งโทรม ทั้งดูเครียด ซึ่งอาการเหล่านี้ไม่น่าเกิดขึ้นกับชีวิตสมบูรณ์พร้อมของเต๋าตอเรสได้ ‘หรือจะทะเลาะกับเพื่อน?..ไม่น่าเป็นไปได้ น้องเต๋าอารมณ์ดี ร่าเริงตลอดเวลาไม่น่าจะมีเรื่องอะไรให้ต้องทะเลาะกันจนเก็บมาเครียด’ เข้าไปโอบไหล่ลูบหลังลูกชายคนเดียว ความอบอุ่นและความห่วงใยจากแม่ทำให้อาการที่ย่ำแย่ของเต๋าตอเรสฟื้นตัวขึ้นมาได้ ยืนนิ่งก่อนจะถอนหายใจ..
“หนูไม่ค่อยสบายอ่ะแม่ วันนี้หนูไม่ไปโรงเรียนนะ” พูดจบก็พลิกตัวออกจากอ้อมกอดแม่ โดดขึ้นเตียงจัดการคลุมโปงหนีสายตาจับผิดของแม่ทันที แม่น้องเต๋าตอเรสถอนหายใจก่อนจะเดินไปนั่งลงบนเตียงกว้าง แรงกดจากที่นอนทำให้ผลไม้เมืองหนาวรู้ ‘...เทศน์กัณฑ์นี้..หูกูแฉะ!’
“เต๋า..แม่ไม่รู้ว่าหนูไปทำอะไรมาถึงได้เครียดแบบนี้ แต่หนูจะหนีมันไม่ได้นะลูก เต๋าเป็นลูกพ่อนะ..ต้องวิ่งเข้าชนปัญหาสิลูก ทุกอย่างมันต้องแก้ไขได้..ทะเลาะกับเพื่อนก็ต้องคุยกับเพื่อนให้เข้าใจ ถ้าหนูไปทำอะไรผิดมา..แม่ก็พร้อม...” เต๋าตอเรสดึงผ้าห่มที่คลุมโปงออกเมื่อแม่พูดถึงคำว่า ‘..แม่ก็พร้อม’ หัวใจลิงโลดเมื่อรู้ว่าแม่พร้อมจะอยู่ข้าง ๆ หากรู้ว่าตนทำความผิดร้ายแรงเรื่องพี่โป้ง สายตาเปี่ยมความหวังสบกับสายตาโอบอ้อมของแม่..
“แม่ก็พร้อม....จะส่งข้าวส่งน้ำ ประกันตัวเต๋าออกมาจากคุกนะลูก..55555+” ผลไม้เมืองหนาวอ้าปากค้างกับเสียงหัวเราะร่วนของแม่ มือนุ่มของแม่ดันคางเต๋าตอเรสช่วยส่งให้ปากล่างชิดกับปากบน..ช่วยทำให้ลูกชายเหมือนคนปกติ -_-
“แม่รู้ว่าน้องเต๋าไม่มีทางทำเรื่องร้ายแรงขนาดต้องเข้าคุก ถึงน้องเต๋าจะอารมณ์ร้อนแต่แม่ก็คิดเสมอว่าน้องเต๋าของแม่จะมีสติยับยั้งตัวเองได้..ใช่มั้ยลูก?” แม่น้องเต๋าเอ่ยถามลูกชายก่อนจะนึกไปถึงเรื่องครั้งล่าสุดที่น้องเต๋าไปก่อเอาไว้.. ‘เมื่อคราวที่มีเรื่องมีราวกับเด็กอีกโรงเรียนในห้างของที่บ้าน น้องเต๋าผิดเพราะเป็นคนเริ่มก่อน แล้วยังหิ้วผู้หญิงของอีกฝ่ายมากกเย้ย..ทำให้เค้าตามมาเอาคืน แม่ต้องเสียค่าทำขวัญให้เค้าไปหลายตังค์..แต่นั่นน้องเต๋าเล่าให้แม่ฟังก่อนแล้ว เรื่องนี้คงไม่ร้ายแรงมาก..ไม่อย่างนั้นน้องเต๋าต้องเล่าให้แม่ฟังไปตั้งแต่เมื่อวาน..’ ถอนหายใจพรูปลอบใจตัวเองว่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคงไม่ก่อเรื่องร้ายแรง เต๋าตอเรสยิ้มยิงฟันให้แม่แล้วค่อย ๆ ดึงผ้าขึ้นมาห่มช้า ๆ ส่งแม่ออกจากห้องด้วยคำพูดแบบลูกพ่อชัด ๆ
“..ไม่เห็นมีอะไรให้ต้องห่วง น้องเต๋าลูกพ่อค่ะคุณแม่” แม่น้องเต๋ายิ้มส่ายหัวกับความต๊องอารมณ์ดีถอดแบบมาจากพ่อไม่มีผิด ลุกขึ้นยืนแล้วยื่นมือไปลูบหัวเต๋าตอเรสผ่านผ้าห่มส่งกำลังใจให้ลูกชายคนเดียว รอยยิ้มน้อย ๆ ผุดที่ริมฝีปากเต๋าตอเรส..อย่างน้อยตอนนี้ก็ยังมีแม่อยู่ข้าง ๆ ให้ได้อุ่นใจ เสียงประตูห้องนอนปิดลง ผลไม้เมืองหนาวดึงผ้าห่มออกมาม้วนแล้วกอดแน่น คำพูดของแม่ดังอยู่ในหัว ‘ วิ่งเข้าชน..’ แต่สิ่งที่ตนทำมันมากกว่าวิ่งเข้าชน มันข่มขืนกันเห็น ๆ ถอนหายใจยาว นึกเป็นห่วงหนุ่มรุ่นพี่ขึ้นมาอีกครั้ง ‘ป่านนี้จะเป็นไงมั่งก็ไม่รู้ เปิดเครื่องทิ้งไว้เผื่อโป้งโทรเข้าดีมั้ยวะ? แล้วถ้าเค้าโทรเข้าแล้วเสือกเผลอกวนตีนใส่แล้วเค้าวางหูใส่ล่ะ!? งั้นไปหา!..ไปตอนนี้มีหวังโดนกระทืบไม่ก็เชิดใส่แน่ ๆ งั้น...ไปหาที่บ้านเย็น ๆ แล้วกัน!’ คิดเองเออเองก่อนจะหลับตาปล่อยความคิดให้ล่องลอย จะเห็นอะไร จะคิดถึงใคร..ก็ปล่อยให้เป็นไป วิ่งเข้าชนซะก็สิ้นเรื่อง!
จิตใต้สำนึกของเต๋าตอเรสมีแต่เรื่องของหนุ่มรุ่นพี่ พยายามนึกตอนเจอกันครั้งแรก คุยกันครั้งแรก ยิ้มแสยะที่ส่งให้คนที่รู้จักกันครั้งแรก หลังจากนั้น..ไม่มีครั้งไหนเลยที่ผลไม้เมืองหนาวจะสร้างความประทับใจให้รุ่นพี่ แถมตอนนี้ยังข่มขืนเขาไปแล้วอีก! ดึงชายผ้าห่มขึ้นมากัด..
“..ไอ้เหี้ยยยย ขอโทษจะทันมั้ยไอ้เต๋า!?” พลิกตัวนอนคว่ำกดหน้าจมผ้าห่มนิ่ง นานจนอากาศเริ่มไม่พอหายใจถึงยอมเงยหน้าสูดลมเข้าปอด หน้าของโป้งลอยเข้ามาอีกแล้ว..ถอนหายใจยอมแพ้ ‘ปล่อยให้จิตใจและร่างกายได้ทำงานสัมพันธ์กันซักครั้งจะเป็นไรไป..’ คิดได้อย่างนั้นผลไม้เมืองหนาวก็สบายใจขึ้น ปล่อยกายปล่อยใจให้เป็นไปตามธรรมชาติ ไม่ฝืน ไม่กำหนด ไม่มีทิฐิ..ถ้าอยากจะใครถึงใคร แบบไหน ก็ปล่อยให้หัวใจนำทางไปให้เต็มที่ เสียงโทรศัพท์ของผลไม้เมืองหนาวดังขึ้นข้างหู หยิบมาดูแบบเนือย ๆ ..
“..กูตากฝนเมื่อวานก็เลยไม่ค่อยสบาย เออ..กูมันเหี้ย! เออ..เจอกัน” กดรับครั้งแรกเพื่อนรักก็ทักมาว่า ‘เหี้ยป่วยได้เหรอวะ?’ แทงใจดำ! กดวางไปทันที..เพื่อนรักโทรเข้ามาอีกครั้งก็ถอนหายใจไล่ความงี่เง่าของตัวเองก่อนจะคุยปกติ เพื่อนรักทั้งกลุ่มจะเข้ามาเยี่ยมตอนเย็น ๆ เพื่อนกลับค่อยออกไปหาโป้งที่บ้าน เด้งตัวลุกออกจากเตียง อาบน้ำล้างหน้าแล้วลงมากินข้าวข้างล่าง
“น้องเต๋า..ไม่สบายเหรอครับ? เห็นแม่บอกพ่อว่าน้องเต๋าไม่ค่อยสบายเลยอนุญาตให้น้องเต๋าหยุดได้ 1 วัน..มาหาพ่อหน่อยเต๋า ดูด้วยตาเปล่าเราแข็งแรงดีนี่..เป็นอะไร?” เต๋าตอเรสยิ้มกลบเกลื่อนความไม่สบาย(ใจ)นั้นแล้วนั่งลงข้างพ่อ
“วันนี้มีข้าวต้มเหรอพ่อ? หนูไม่ชอบกินกุ้งพ่อก็รู้อ่ะ! เปลี่ยนชามนะพ่อ” ชวนพ่อคุยเรื่องข้าวต้มแล้วต่อด้วยราคาหุ้นในตลาดโลกว่าผันผวนแค่ไหน ราคาทองคำมีแนวโน้มจะลดลงหรือไม่ การผลิตน้ำมันของกลุ่มโอเปคจะลดการผลิตรึเปล่า..พ่อยิ้มส่ายหน้ากับอาการกลบเกลื่อนของลูกชายคนเดียว ลองทำแบบนี้แสดงว่าเรื่องไม่ใหญ่อะไร..เจ้าตัวสามารถแก้เองได้ ในเมื่อเจ้าตัวไม่อยากพูดก็ไม่เซ้าซี้
“พ่อ..เย็นนี้พิกับพวกไอ้อ๋องจะเข้ามานะพ่อ” ตักข้าวต้มเข้าปากแล้วเอ่ยบอกพ่อ พ่อยิ้มให้แล้วตะโกนบอกแม่ว่าน้องพิกับเพื่อนจะเข้ามาเยี่ยมน้องเต๋าตอนเย็น ๆ เสียงขานรับจากแม่ดังออกมาจากในครัว เต๋าตอเรสลุกจากโต๊ะไปถอยรถออกมาล้าง..
“จะไปไหนรึไงน้องเต๋า เย็นนี้น้องพิจะมาไม่ใช่เหรอ?” เต๋าตอเรสยิ้มให้พ่อแทนคำตอบ ก้มหน้าก้มตาล้างรถไม่สนใจสายตาอยากรู้ของพ่อและรอยยิ้มแซวตรงหน้า ทนไม่ไหวก็แกล้งฉีดน้ำใกล้ ๆ เท้าพ่อแก้เขิน กินข้าวเที่ยงเสร็จก็ขึ้นมาอาบน้ำเตรียมเสื้อผ้าไปหาโป้งตอนเย็น เตรียมใจ เตรียมร่างกายให้พร้อมรับการตอบโต้ของหนุ่มรุ่นพี่ ล้มตัวลงนอนบนเตียงก็เผลอหลับยาวจนถึงเวลานัดของพิเพื่อนรัก ประตูที่เปิดผัลวะออกทำให้รับรู้ว่า..พิเพื่อนรักยังคงรักษามารยาทผู้ดีกับตนไว้ทุกกระเบียดนิ้วเช่นเดิม
“เป็นไงบ้างมึง” พิเดินเข้าไปนั่งบนเตียงแล้วหยิบนมที่ซื้อมาฝากคนป่วยอย่างเต๋าตอเรสขึ้นมาเขย่า เจาะ และ...ดูดเอง
“พวกมึง..มึงไม่ได้ซื้อมาเยี่ยมกูหรอกเหรอ?” เอ่ยปากถามพิที่พยักหน้าและดูดนมหยดสุดท้ายเข้าหลอดอาหาร
“กูซื้อให้คนป่วยเท่านั้นว่ะ55 ดูมึงสบายดีนี่หว่า” พิเพื่อนรักตอบไปตามตรงแล้วบอกรายละเอียดเรื่องงานออกร้านให้ฟัง ในขณะที่คนอื่นเอาแต่รื้อของในห้องผลไม้เมืองหนาวเล่น อดรนทนไม่ไหวเอ่ยถามถึงหนุ่มรุ่นพี่กับเพื่อนรัก
“พิ..วันนี้มึงเห็นไอ้โป้งมาโรงเรียนรึเปล่า?” เพื่อนรักมีท่าทางสงสัยนิดหน่อยที่จู่ ๆ คนที่ไม่ถูกชะตากันมาถามหา ‘ไม่ได้สังเกตว่ะ ทำไมวะ?...มึงมีเรื่องกับพี่โป้งเหรอ? เรื่องอะไรวะ?’ พิเพื่อนรักตอบไม่ได้ใส่ใจนัก หยิบส้มมาปอกกินไปด้วยและยังคายเมล็ดใส่มือผลไม้เมืองหนาวให้เซ็งเล่น ถอนหายใจแล้วส่ายหัว..เย็นนี้ก็รู้
“..หึ กูถามไปงั้นล่ะ เห็นว่ามันชอบมายุ่งกับมึงเลยอยากรู้ว่าวันนี้มันเข้ามาทักมึงรึเปล่า? ..ออกร้านปีนี้เราต้องเสิร์ฟจริงเหรอวะ กูว่ากูไปเต้นเมียงูเป็นเพื่อนไอ้วินดีกว่า พ่อแม่กูคงฮาแตก55” นั่งโม้กับพิเพื่อนรักได้พักใหญ่ก็เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ กลุ่มเพื่อนนั่งขัดสมาธิกับพื้นสุมหัวชนกันจ้องวัตถุที่อยู่บนพื้นพรมดูรูปสมัยเด็กอยู่ มีตั้งแต่รูปตอนอนุบาลแต่งตัวเต้นประกอบเพลงจนถึงตอนนี้ ต้อนรับเพื่อนใหม่และยังรั้งตำแหน่งแฟนของพิเพื่อนรักเข้ากลุ่มอย่างเต็มใจ
“ต่อไปไทก็จะเข้ามาอยู่รวมในอัลบัมของเรานะ..ยินดีต้อนรับว่ะ” ก้องทงบังบอกไทโย เพื่อนเก่าทั้งกลุ่มยิ้มยืนยันกับคำพูดนั้น ‘เพื่อน’ คำนี้มันยั่งยืนเสมอ นั่งคุยกันพักใหญ่ก็ขอตัวกลับ ผลไม้เมืองหนาวเองก็ต้องปฏิบัติกิจที่ตั้งใจเอาไว้ให้ลุล่วง คล้อยหลังเพื่อนผลไม้เมืองหนาวก็อาบน้ำแต่งตัว หยิบโทรศัพท์มือถือกับกุญแจรถยนต์ของหนุ่มยิ้มพราวเสน่ห์มานั่งมอง ‘คงไม่ถึงกับไล่เหมือนหมูเหมือนหมานะโป้ง..’ เหลือบมองเวลา เกือบ 6 โมงเย็น ‘คงถึงบ้านแล้วมั้ง?’ เดินเอื่อย ๆ ไปที่รถขึ้นไปนั่งแล้วสูบลมเข้าปอดแล้วหายใจออกทิ้งหลาย ๆ ครั้ง ‘ไปได้!’ สตาร์ทรถแล้วขับไปทางที่เคยพาพิเพื่อนรักไปหาก้อย บ้านรุ่นพี่อยู่ถัดจากบ้านก้อยไป 5 หลัง จอดรถแล้วรีบดับเครื่องยนต์ สูดลมหายใจเข้าเรียกขวัญกำลังใจก่อนลงไปด้อม ๆ มอง ๆ หน้ารั้วไม้
“มาหาโป้งเหรอลูก? กดออดเรียกเลย..โป้งอยู่ข้างในบ้านจ๊ะ” ตกใจกับเสียงทักจากคุณยายบ้านตรงข้ามของหนุ่มรุ่นพี่ ลูบอกเรียกขวัญแล้วยกมือไหว้ ‘ขอบคุณครับคุณน้า..เดี๋ยวผมเปิดเข้าไปเองครับ’ คุณยายส่งยิ้มปลื้มให้เต๋าตอเรสโทษฐานเรียกลดอายุ แนะนำตัวเองเสร็จสรรพว่าชื่อ ป้าจุ๋ม เป็นพี่สาวแม่ของโป้ง อยู่บ้านตรงข้ามนี่เอง เต๋าตอเรสเก็บข้อมูลอย่างด่วนแล้วเซฟเก็บในเมม เข้ามาหาโป้งผ่านด่าน ‘ไอ้บู้’ หมาพันธุ์อัลเซเชี่ยนของโป้งที่น้าจุ๋มกันไว้ให้ ‘มาคราวหน้าต้องเอาไก่ย่างมาผูกมิตรกับบูบู้ของโป้ง’ มาส่งถึงหน้าห้องนอนน้าจุ๋มก็ขอตัวกลับไปดูคุณชายตำระเบิดต่อ มองส่งน้าจุ๋มจนลับตา ยืนทำใจอยู่หน้าห้องโป้งนานกว่าจะเปิดเข้าไป ‘สงสัยจะอาบน้ำ’ มองสำรวจของในห้องหนุ่มรุ่นพี่ ลากเก้าอี้โต๊ะเขียนหนังสือออกมานั่งรอ หมุนกุญแจรถในมือไปมา รอได้พักใหญ่ก็หย่อนกุญแจลงในกระเป๋าเสื้อรวมไว้กับมือถือ ตั้งท่าจะลุกก็ได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดออกมาพร้อม ๆ เสียงตกใจของหนุ่มรุ่นพี่ที่เห็นหน้าเตาตอเรสแล้ว...มันยิ่งกว่าเห็นผี
“เฮ้ย!/เฮ้ยยยย” แต่ผลไม้เมืองหนาวตกใจกว่าที่เห็นหนุ่มรุ่นพี่ในสภาพผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเลยเสียงดังกว่าหนุ่มรุ่นพี่ โป้งเห็นเต๋าตกใจเลยรีบก้มมองตัวเอง รีบหยิบผ้าขนหนูอีกผืนมาปิดท่อนบน คว้าเสื้อผ้าเข้ามาเปลี่ยนในห้องน้ำ ตกใจที่เห็นคนที่เพิ่งทำร้ายมานั่งอยู่ในห้อง อารมณ์โมโหมันพุ่งพรวดขึ้นมา พาดผ้าเช็ดตัวไว้ที่ราวแล้วพุ่งออกมากระชากเสื้อเต๋าตอเรสให้ลุกขึ้นยืน
“มึงเข้ามาได้ยังไง! ที่นี่ไม่ต้อนรับตัวเหี้ยอย่างมึงไอ้เต๋า เอาของกูคืนมาแล้วออกไปจากบ้านกู!” ลุกขึ้นตามแรงฉุดของหนุ่มรุ่นพี่ ฟังจากน้ำเสียงก็รู้ว่าหงุดหงิดและยังโมโหอยู่มากแค่ไหน เดินออกจากห้องมาได้โป้งก็เหวี่ยงคอเสื้อผลไม้เมืองหนาวออกไปสุดแรง เช็ดมือกับกางเกงและมองเต๋าตอเรสด้วยแววตาโกรธขึ้ง ผลไม้เมืองหนาวจัดเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อย ควักมือถือและกุญแจรถของหนุ่มรุ่นพี่ออกมายื่นให้..
“ไอ้เต๋า!” ทันทีที่รุ่นพี่ยื่นมืออกมาเต๋าตอเรสก็ปล่อยของลงกับพื้นแล้วคว้าข้อมือหนุ่มรุ่นพี่ ออกแรงกอดไว้เต็มที่ โป้งไม่ทันได้ตั้งตัวกับการรัดแบบงูหลามของเต๋าตอเรสได้แต่ดิ้นเต็มกำลัง..ยังไงต้องหลุดออกจากอ้อมแขนนี้ให้ได้ หนุ่มรุ่นพี่กับผลไม้เมืองหนาวงัดพลังใส่กันจนหมดแรงลงไปนั่งกับพื้น โป้งหยุดดิ้นเพราะดิ้นไปก็ยิ่งเจ็บตัว แผลเก่ายังไม่หายแผลใหม่ยังจะเพิ่มมาอีก ฟากเต๋าตอเรสเห็นรุ่นพี่หยุดดิ้นก็คลายแรงกอดแต่ยังใช้ขารัดเอวรุ่นพี่ไว้ไม่ให้หนีได้อยู่ดี
“..วันนี้...ไปโรงเรียนรึเปล่า?” เสียงทุ้มของเต๋าตอเรสดังข้างหูหนุ่มรุ่นพี่ โป้งกัดฟันข่มอารมณ์โกรธไว้จนสุดความสามารถ การใช้กำลังกับเต๋าตอเรสไม่ใช่วิธีที่คนฉลาดทำ หนุ่มรุ่นพี่จึงเลือกใช้ไม้เฉย ผลไม้เมืองหนาวไม่ย่อท้อ กระชับกอด คางเกยไหล่แล้วถามซ้ำอีกครั้ง
“โป้ง..ไปโรงเรียนมารึเปล่า? หายเจ็บแล้วเหรอ..กินข้าวเย็นรึยัง? ไปหาอะไรกินกัน..” คำถามที่เต๋าตอเรสถามสะกิดต่อมโมโหโป้งได้ทุกคำ ทนนั่งให้มันทำเหมือนตัวเองเป็นตุ๊กตาไม่ไหวแล้ว
“กลับไป..อย่ามาที่นี่อีก ถ้าเจอกูที่ไหนก็ทำไม่เห็นซะ อย่าหยามกูมากกว่านี้เลยเต๋า เท่านี้กูก็ไม่มีหน้าจะไปยุ่งกับพิ กับคนที่มึงรักแล้ว!” คำพูดกึ่งขอร้องของหนุ่มรุ่นพี่ทำให้คนฟังอย่างเต๋าตอเรสรับรู้ถึงความเจ็บปวดได้เป็นอย่างดี แต่ถ้าไม่ให้ยุ่งวุ่นวายกับโป้ง..ผลไม้เมืองหนาวคงอกแตกตาย! ปล่อยโป้งออกแล้วลุกขึ้นยืน เดินอ้อมมาด้านหน้าหนุ่มรุ่นพี่ คุกเข่าต่อหน้าแล้วยื่นมือไปรวบจับมือหนุ่มรุ่นพี่แน่น
“เต๋าขอโทษ..ที่ทำเรื่องไม่ดีกับโป้ง จะให้ทำยังไงโป้งถึงจะหายโกรธ บอกเต๋านะ ทำให้ได้ทุกอย่าง..ยกเว้นเลิกยุ่งกับโป้ง” หนุ่มรุ่นพี่ถึงกับหน้าชา สะบัดมือทิ้ง ลุกขึ้นยืนแล้วคว้าคอเสื้อเต๋าตอเรสลากออกมาส่งนอกรั้ว เสียงเห่าของไอ้บู้กับเสียงเต๋าตอเรสดังพอ ๆ กัน
“ผมให้เวลาโป้งคิดคืนหนึ่งนะ แล้วพรุ่งนี้ผมจะมาฟังคำตอบ..น้าจุ๋มสวัสดีครับ” เห็นปากรุ่นพี่ที่อ้ากว้างคล้ายจะด่าทอ เต๋าตอเรสรีบเอ่ยสวัสดีป้าดึงความสนใจของหนุ่มรุ่นพี่แล้วยื่นมือไปลูบหัวไอ้บู้แบบเร็ว ๆ โป้งหันมองตามมือเต๋าตอเรสที่กล้ายื่นผ่านซี่รั้วมาลูบหัวไอ้บู้แล้วอ้าปากค้างอีกครั้งเมื่อมือข้างนั้นยื่นมาจับแก้มตัวเอง ไม่ทันได้สบถด่า ผลไม้เมืองหนาวก็วิ่งขึ้นรถแล้วสตาร์ทออกไปจากหน้าบ้านเรียบร้อยแล้ว
“ไอ้สัตว์!” ก้มหน้าเช็ดแก้มตัวเอง หันไปบ่นไอ้บู้ที่ไม่รู้จักรักเจ้าของก่อนจะเดินเข้าบ้าน มองหาโทรศัพท์กับกุญแจรถยนต์ที่เต๋าตอเรสเอามาคืนแล้วเสียดายเวลาเมื่อเย็นที่แวะไปหากุญแจที่รถยนต์ของมันถึงลานจอดรถแห่งความทรงจำอันเลวร้าย
“หน้าด้านชิบหาย!” นึกถึงการปรากฏตัวของเต๋าตอเรสเมื่อครู่แล้วก็โมโห คาดไม่ถึงว่ามันจะมาถึงนี่ และยัง..ยังจะกล้าทำแบบนั้นอีก! มาขอโทษต่อหน้าก็นับว่าเป็นลูกผู้ชายพอตัว แต่..ทำไมต้องทำเหมือนผัวง้อเมียด้วย! หนุ่มรุ่นพี่นึกหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้ง ภายใน 1 ชั่วโมง อัตราการโมโหของโป้งทะลุปรอทไปเรียบร้อยแล้ว เดินกลับเข้าห้องไปอาบน้ำล้างเสนียดอีกรอบ กดโทรศัพท์หาแม่ถามอาการยาย
.
.
-
.
.
แม่กับพ่อจะกลับมาวันพรุ่งนี้ตอนเย็น ๆ วางโทรศัพท์ไว้หัวเตียงแล้วล้มตัวลงนอน หลับตาก็มีหน้าผลไม้เมืองหนาวกับสายตาอ้อนวอนตอนคุกเข่าขอโทษเมื่อครู่
“ขอโทษกันง่าย ๆ แล้วกูต้องดีด้วยง่าย ๆ รึไงไอ้เต๋า..ไอ้ตัวเหี้ย!” ถีบหมอนข้างหล่นปุกับพื้น ยกมือขึ้นมาก่ายหน้าผากแล้วหลับตานอน เคลิ้มจะหลับโทรศัพท์ก็ส่งเสียงให้เปิดออกอ่านข้อความ หยิบมากดเปิดอ่านแล้วเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งลงตรงหมอนข้างพอดิบพอดี
‘เต๋าถึงบ้านแล้วนะครับ..ไม่ต้องเป็นห่วง /น้องเต๋าของพี่โป้ง’ กัดฟันกรอด เส้นเลือดที่หน้าผากปูดโปน จะโทรกลับไปด่ามันก็จะยาว จะปล่อยไว้มันก็คงไม่หยุดอยู่ดี จะใช้กำลังก็สู้แรงม้าเมายาของมันไม่ได้ เฉยใส่มันก็ไม่สน คุยด้วยก็ลามปาม..
“ไอ้เหี้ยเต๋า!” หนุ่มรุ่นพี่ยิ้มพราวเสน่ห์ทำอะไรไม่ได้ คิดก็ไม่ตกเลยได้แต่ก่นด่าผลไม้เมืองหนาวจนผล็อยหลับไป ตื่นขึ้นมารับอาการปวดหัวเพราะหลับไม่สนิท ไปโรงเรียนก็ต้องทำเฉย ๆ เมื่อเห็นพิ ทักมาก็ยิ้มกลับ ไม่พยายามสบตาหรือปรายตาไปมองผลไม้เมืองหนาว เต๋าตอเรสเห็นอาการเฉยเมยของโป้งที่ส่งมาให้ก็ห่อเหี่ยว รอจนถึงเย็น เข้าบ้านไปอาบน้ำเสริมสร้างความแข็งแรงทางร่างกายและจิตใจก่อนจะออกไปบ้านโป้ง แวะซื้อไก่ย่างไปผูกมิตรกับบูบู้ ไปถึงก็ป้อนไก่ย่างกับมือแล้วล้างมือที่ก๊อกน้ำหน้าบ้าน เห็นรถยนต์ที่จอดทิ้งไว้ลานจอดรถมาอยู่ที่บ้านก็โล่งใจ แต่จอดคู่กับรถอีกคัน..
“หนู..เพื่อนโป้งเหรอจ๊ะ? โป้งเพื่อนมาหาแน่ะ..ออกมาช่วยแม่ขนของด้วยนะลูก” หญิงวัยกลางคนที่เดินออกมาพอดีเอ่ยทักผลไม้เมืองหนาว เต๋ายกมือไหว้อัตโนมัติ..ธรรมดาคนมารยาทดี
“สวัสดีครับ..พี่โป้งไม่เคยเห็นบอกว่าแม่ยังสาว เต๋าเกือบจะเรียกพี่แล้วนะครับ” ยิ้มแย้มทักทายแม่หนุ่มรุ่นพี่แบบน้องเต๋า ช่วยแม่ขนของจนเสร็จก็ยังไม่เห็นเงาโป้ง แม่ยิ้มให้เต๋าตอเรสแล้วเอาสตรอว์เบอร์รี่จากเชียงใหม่มาล้างจัดใส่จานมาเสิร์ฟให้ลองชิม ผลไม้เมืองหนาวยิ้มแล้วหยิบเข้าปากไปหลายลูก(มึงกล้ากินพี่น้องตัวเอง?) หางตาเหลือบไปเห็นโป้งเดินกอดคอกับพ่อลงมาจากชั้นบน หนุ่มรุ่นพี่ดูตกใจไม่น้อยที่เห็นหน้าเป็นของเต๋าตอเรสมาแป้นแล้นอยู่กับแม่ จะแนะนำก็ไม่รู้จะบอกว่าผลไม้เมืองหนาวเป็นอะไรกับตัวเอง อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ จนเต๋าตอเรสต้องออกโรงเอง
“ผมชื่อเต๋าครับพ่อแม่ บ้านอยู่ตรง... เป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนพี่โป้งครับ พี่โป้งจะให้หนังสืออังกฤษผมไม่ใช่เหรอ?” รุ่นพี่ที่เคยตกอยู่ในอาการน้ำท่วมปากยิ้มแหยให้แม่กับพ่อ เดินนำเต๋าตอเรสขึ้นชั้น 2 ทันทีที่ประตูห้องนอนปิดโป้งก็หันมาเผชิญหน้ากับผลไม้เมืองหนาวเต็มตัว รุ่นพี่ส่งสายตาถามเต๋าตอเรสว่า ‘มึงมาทำเหี้ยอะไรบ้านกูอีก?’ ส่วนฝ่ายที่ถูกจ้องก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ ส่งสายตายิ้มเยิ้มในทางชู้สาวกลับไปอย่างเดียว ยืนจ้องกันจนหนุ่มรุ่นพี่เป็นฝ่ายละสายตาไปก่อน เพลียกับการทำตัวของผลไม้เมืองหนาวเต็มทนนั่นเอง เดินผ่านหน้าเต๋าไปค้นหนังสือภาษาอังกฤษ ม.ต้น ให้ตามที่มันบอกพ่อกับแม่ไว้ ตัวต้นเหตุ..ไม่ขอเรียก ‘ไอ้ตัวเหี้ย’ ตามหนุ่มรุ่นพี่ เพราะยังไงสุดท้ายมันก็ต้องเป็นพระเอกของตอนนี้อยู่ดี ตัวต้นเหตุเดินไปนั่งลงข้าง ๆ เพื่อเป็นกำลังใจให้โป้งในการหาหนังสือภาษาอังกฤษ หน้าตายิ้มแย้มของเต๋าตอเรสตัดกันกับใบหน้าเรียบเฉยของหนุ่มรุ่นพี่อย่างเห็นได้ชัด มีหรือเต๋าตอเรสจะสนใจ
“โป้ง..แข็งแรงดีจัง หายสนิทแล้วจริง ๆ เหรอ? ออกร้านปีนี้ที่ห้องเต๋าจะทำน้ำปั่นขาย โป้งแวะไปด้วยนะ..” ผลไม้เมืองหนาวพล่ามยาวข้างหู โป้งค้นหนังสือเจอก็โยนใส่ตักเต๋าแล้วลุกขึ้นยืน
“เต๋า..กูจะไม่ไปไหนที่มีมึงเด็ดขาด กูจะคุยกับมึงเป็นครั้งสุดท้าย..ไม่ว่ามึงกำลังจะทำอะไร หยุดซะ! กูจะไม่มีวันเจ็บเพราะมึงอีกแล้ว หายไปจากชีวิตกูเถอะนะเต๋า..” พูดในเรื่องที่คิดมาทั้งคืนแล้วกอดอกมองเต๋าตอเรสนิ่ง หน้าซีดเผือดของผลไม้เมืองหนาวไม่ทำให้หนุ่มรุ่นพี่สงสาร สิ่งที่เต๋าตอเรสทำมันเลวร้ายเกินกว่าจะหลับหูหลับตาให้อภัยได้! ผลไม้เมืองหนาวนั่งนิ่ง ก้มหน้าเก็บความผิดหวังไว้ข้างใน..
“นี่เป็นคำตอบเหรอ? ผมผิดที่ทำร้ายโป้งจริง..แต่โป้งจะไม่มีวันให้อภัยได้เลยเหรอ? จะให้ผมหายไปจากชีวิตโป้ง..ผมทำไม่ได้หรอก ขออยู่ข้าง ๆ ไปก่อนได้มั้ย?” สายตาอ้อนวอนจากผลไม้เมืองหนาวส่งไปไม่ถึงใจหนุ่มรุ่นพี่ โป้งส่ายหน้าแล้วเดินไปเปิดประตูส่งผลไม้เมืองหนาว เงยหน้ามองหนุ่มรุ่นพี่ด้วยดวงตารื้นน้ำตา ถ้าทำเหมือนไม่รู้จักกัน..หัวใจของตัวเองจะเป็นอย่างไร ความรู้สึกที่เกิดขึ้นข้างในจะแหลกเหลวแค่ไหน แค่โป้งไม่ให้เข้าไปทักข้างในอกมันยังปวดปร่าได้ขนาดนี้..แล้วจะให้หายไปจากชีวิตโป้ง จะมีชีวิตอยู่..ยังไง? การสูญเสียไม่เคยนำความสุขมาให้ใคร เต๋าตอเรสเองก็เช่นกัน
“ขอเวลาได้มั้ย? ถ้าไม่เห็นโป้งเลยผมต้องบ้าแน่..ขอ 1 เดือน หลังจากนั้นผมจะหายไป..จะไม่เข้ามาวุ่นวายให้โป้งรำคาญ ผมสำนึกผิดแล้วจริง ๆ นะโป้ง...” เข้าไปขอร้องหนุ่มรุ่นพี่ด้วยใบหน้านองน้ำตา เสียงสะอื้นของเต๋าตอเรสดังคับห้อง โป้งถอนหายใจยาวแล้วแกะมือของผลไม้เมืองหนาวออกช้า ๆ เปิดประตูให้กว้างขึ้น ส่งสายตาไปที่บันได..มือของเต๋าตอเรสอ่อนแรงปล่อยลงข้างตัว ก้มหน้าเดินผ่านรุ่นพี่ลงบันไดไปช้า ๆ ..
“..6 โมงเย็นถึง 2 ทุ่ม จนกว่าจะครบ 1 เดือน ถ้าไม่ตกลงก็จบ..” ผลไม้เมืองหนาวหยุดเดิน หันไปมองหนุ่มรุ่นพี่ด้วยใบหน้านองน้ำตาแต่ดวงตาเริ่มมีความสดใส โป้งถอนหายใจพรูไล่ความรู้สึกผิด..ไล่ความรู้สึกที่คิดว่าตัวเองกำลังคิดผิด โป้งเข้าใจความเสียใจที่เต๋ากำลังเผชิญดี ถ้ามันจะทำให้อีกฝ่ายเลิกมาวุ่นวายทำตัวเหมือนผัวเมียกับชีวิตตนได้เด็ดขาด โป้งก็พร้อมจะลอง
“ขึ้นมาล้างหน้า! พ่อแม่กูยังไม่นอน เค้าเห็นมึงร้องไห้เค้าจะนึกว่ากูทำอะไรมึง” เดินเข้าห้องแล้วเปิดประตูทิ้งเอาไว้ให้เต๋าตอเรส เต๋าเดินกลับเข้ามาในห้องด้วยความรู้สึกเหมือนถูกฉุดขึ้นมาจากเหว เข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำแล้วรับผ้าเช็ดหน้าที่รุ่นพี่โยนให้ รับมาก้มหน้าก้มตาเช็ด โป้งนั่งลงบนเก้าอี้มองผลไม้เมืองหนาวก่อนจะเอ่ยปาก..
“กูไม่รู้นะว่ามึงจะตื้อกูทำไม? ถ้าเพราะมึงมีอะไรกับกูแล้วอยากเป็นเจ้าของขึ้นมา..มึงคิดผิดนะเต๋า กูกับมึงเราไม่ได้รักกัน มึงอยากเอาชนะ..มึงก็ทำสำเร็จแล้ว แต่ถ้าเพราะมึงรู้สึกผิดที่ทำเหี้ย ๆ กับกูแล้วอยากขอโทษกูจริง ๆ อยากกลับมาเป็นพี่น้องร่วมโรงเรียนกันเหมือนเดิม กูยอมยกโทษให้..แล้วใน 1 เดือนนี้ กูก็จะพยายามเลิกเกลียดมึงแล้วหันมาคิดกับมึงเป็นน้องเหมือนเดิม..กูไม่อยากมีศัตรูแบบมึงว่ะเต๋า” เต๋าตอเรสนิ่งฟังคำจากหนุ่มรุ่นพี่ก่อนจะถอนหายใจบ้าง
“ผมไม่ได้อยากเป็นน้องโป้งนะ ผมรู้สึกดีเกินกว่าจะเป็นน้องโป้งได้ แต่ถ้าโป้งจะคิดว่าผมเป็นน้อง..ผมก็จะยอมรับ” คิดต่อเอาในใจเองว่า ‘แล้วค่อยเอามาเป็นแฟนทีหลัง’ ส่งผ้าเช็ดหน้าคืนหนุ่มรุ่นพี่แล้วหมุมตัวเดินออกจากห้อง
“ตอนนี้เกือบ 2 ทุ่ม เวลาวันนี้ผมหมดแล้ว พรุ่งนี้ผมมาหาพี่โป้งใหม่นะครับ..” เต่าตอเรสจับลูกบิดและหันไปบอกหนุ่มรุ่นพี่ โป้งหันไปมองนาฬิกาแล้วพยักหน้า รู้สึกดีกับผลไม้เมืองหนาวขึ้นนิดหน่อย ‘อย่างน้อยมันก็ยังทำได้ตามข้อตกลง..' เต๋ายืนมองหนุ่มรุ่นพี่หน้าประตูนานจนเข็มนาฬิกาตรงกับเวลาที่กำหนด ยิ้มจริงใจก่อนจะเปิดออกไปและปิดประตูห้องนอนให้หนุ่มรุ่นพี่กลับบ้านเพื่อกลับไปตั้งขบวนมาใหม่ วางแผนและปรับตัวเอง..ห้ามใจร้อน ต้องให้เกียรติ ไม่หื่น..อันนี้สำคัญ! รุ่นพี่เองก็ตั้งใจจะปรับตัวเองเหมือนกัน เลิกนึกถึงเรื่องเดิมที่แย่ ๆ พยายามมองหาสิ่งดี และมองไอ้เต๋าซะใหม่! ต่างคนต่างปรับตัวเองเพื่อจะได้เกิดความรู้สึกดี ๆ ลบความผิดออกให้หมด แต่เป้าหมายต่างกันลิบลับ
เต๋าตอเรสตั้งใจจะทำสิ่งที่รุ่นพี่มองเห็นว่าดีเพื่อสร้างความประทับใจ..สุดท้ายคือจะเอามาเป็นแฟน
โป้งตั้งใจจะมองสิ่งดี ๆ ของรุ่นน้องเพื่อจะได้มาหักลบกับความเลวที่เต๋าตอเรสทำเอาไว้..สุดท้ายจะได้เป็นพี่เป็นน้องกันได้เหมือนเมื่อก่อน
วันรุ่งขึ้นต่างฝ่ายต่างตื่นรับวันใหม่ด้วยความปลอดโปร่ง โป้งกับเต๋าตอเรสไปโรงเรียนตามปกติ รุ่นพี่ยอมยิ้มแกน ๆ ตอบผลไม้เมืองหนาวในโรงเรียน สร้างความปลาบปลื้มและสร้างบรรยากาศสดใสให้หนุ่มหน้าคมได้อย่างมากมาย 6 โมงเย็น เต๋าตอเรสก็มาสิงสถิตอยู่กับโป้งจนถึงเวลาเคอร์ฟิวส์ ความพยายามของผลไม้เมืองหนาวเริ่มเห็นผลเมื่อล่วงเลยเข้าวันที่ 10
“พี่โป้ง..วันออกร้านเต๋าไม่ไปอุดหนุนร้านพี่โป้งนะ มีเต้นเรียกแขกอ่ะ” เต๋าตอเรสเอ่ยปากบอกรุ่นพี่ ‘อาฮะ’ โป้งตอบแบบขอไปทีแล้วพิมพ์งานในคอมพ์ต่อ
“เต๋ามานั่งพิมพ์ตรงนี้แทนพี่ที จะไปเอาข้าวมานั่งกิน..เร็วไอ้เต๋า!” หนุ่มรุ่นพี่เริ่มแทนตัวเองว่า ‘พี่’ ตามคำร้องขอของเต๋าตอเรส ‘..จะเป็นพี่ชายเต๋าก็ต้องแทนตัวเองว่าพี่ดิ ต่อไปจะได้ชินปากไง’ ผลไม้เมืองหนาวนั่งพิมพ์รายงานแทนหนุ่มรุ่นพี่ ช่วยพิมพ์จนจะเลยเวลาที่ต้องกลับบ้าน
“วันนี้พี่ให้เต๋ากลับบ้าน 3 ทุ่ม..ช่วยพี่ไม่ได้เหรอ?” ผลไม้เมืองหนาวอมยิ้มก่อนจะรีบกลบเกลื่อนอย่างรวดเร็ว ตอบตกลงแล้วพิมพ์ช้าลง..ยื้อเวลาไว้ให้นานที่สุด หนุ่มรุ่นพี่เตรียมปกรายงาน วิ่งลงไปหาแม็กซ์เย็บกระดาษ กระดาษปกมาเตรียมให้เต๋าตอเรสปริ้นท์
“โป้ง..เต๋าทำแบบนี้ได้เปล่า? หรือจะเพิ่มข้อความเข้าไปอีก?..” เดินเข้ามายื่นหน้ามองจอคอมพ์เท้าแขนคร่อมก่อนจะยื่นมือไปจับเม้าส์แทนเต๋าตอเรส ปรับแต่งข้อความจนเรียบร้อย หน้าห่างกันแค่ 2 นิ้วทำใจผลไม้เมืองหนาวเต้นระส่ำ รุ่นพี่ที่เอาแต่สนใจเรื่องงานจนไม่ได้สังเกตความใกล้ชิดแบบเป็นธรรมชาติ..โป้งเปิดใจให้เต๋าตอเรสได้เข้าไปแทรกซึมช้า ๆ แบบไม่รู้ตัว
“พี่สั่งปริ้นท์แล้วนะเต๋า เดี๋ยวช่วยจัดหน้าแล้วก็จับกระดาษให้ที..” บอกเต๋าตอเรสให้ช่วยทำงาน ละสายตาจากหน้าจอมามองหน้าผลไม้เมืองหนาว..เต๋าตอเรสที่มองปากโป้งอยู่ก่อนแล้วค่อย ๆ ไล่สายตาขึ้นมาสบดวงตาเรียวของรุ่นพี่ ความรู้สึกที่เต๋าตอเรสมีให้รุ่นพี่..ไม่เคยลดลงเลย ความอยากเป็นเจ้าของ ชอบ รู้สึกดีส่งผ่านดวงตาคมของผลไม้เมืองหนาวทุกครั้ง โป้งพยายามมองข้ามความรู้สึกของเต๋า..แต่พอหลายวันเข้าก็ชักจะหลบไม่ทัน มันซึมเข้ามาในอกทีละนิด..โดยที่โป้งเองก็รู้ รับรู้ว่าตัวเองเรื่มรู้สึกดีกับรุ่นน้องคนนี้ขึ้นเรื่อย ๆ ผลไม้เมืองหนาวทำตัวดี ๆ พูดจาดี ๆ แล้วมันน่ารักน้อยซะเมื่อไหร่
เต๋าตอเรสยิ้มให้รุ่นพี่แล้วเป็นฝ่ายหลบตา เบือนมามองหน้าจอคอมพ์แล้วสั่งปริ้นท์งานที่เหลือ โป้งมองใบหน้าด้านข้างของผลไม้เมืองหนาวแล้วกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ ‘อย่านะโป้ง!..มันข่มขืนมึงนะ สันดานเลว ๆ อย่างมันเป็นได้แค่คนรู้จักของมึงเท่านั้นล่ะ!’ ผละออกมานั่งเรียงรายงานและบอกตัวเองดัง ๆ อยู่อย่างนั้น เต๋าตอเรสลงมาช่วยรุ่นพี่เข้าเล่มแล้วเหลือบมองนาฬิกา ‘..เหลืออีกครึ่งชั่วโมง’ หันกลับมามองรุ่นพี่..เจอกับสายตาไม่ไว้ใจเหมือนตอนแรกที่เต๋าย่างเท้าเข้ามาในห้องนี้ หลบตาแล้วถอนหายใจเบา ๆ ทำใจว่ามันคงไม่ง่าย แต่ในเมื่อโป้งเปิดใจให้ ยิ้มให้ เล่นกันได้ปกติแล้ว..ทำไมบางครั้งถึงยังระแวงอยู่? มองงานในมือรุ่นพี่ที่เสร็จสมบูรณ์แล้วขอตัวกลับ
“เต๋ากลับนะครับ พรุ่งนี้เต๋าไม่มานะ..การบ้านส่งพรุ่งนี้หลายวิชา ยังทำไม่เสร็จเลย” เงยหน้าบอกรุ่นพี่แล้วยิ้มฝืน ๆ ให้ ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกจากห้องโดยไม่รอ สาวเท้าลงบันไดออกไปลูบหัวไอ้บู้ขับรถฝ่าฝนกลับบ้านพร้อมความเจ็บเล็ก ๆ ในใจ ‘คงต้องให้โป้งได้อยู่คนเดียวบ้าง..เกาะติดมากไปโป้งคงอึดอัด..’ กลับมาถึงบ้านก็เอาแต่นั่งมองมือถือ นอนก็นอนไม่หลับ หลังจากวันนั้นเต๋าตอเรสก้ไม่ได้ย่างเท้าเข้าบ้านโป้งเหมือนที่บอกไว้จริง ๆ เพราะงานออกร้านที่ใกล้เข้ามาแย่งเวลาที่จะได้เจอหนุ่มรุ่นพี่ไปจนหมด เจอกันที่โรงเรียนก็ไม่มีโอกาสได้เข้าไปทัก ได้แต่ยิ้มส่งให้ห่าง ๆ เท่านั้น เตรียมงานกันทั้งวันทั้งคืน ผลไม้เมืองหนาวไม่ได้โทรบอกรุ่นพี่ถึงสาเหตุที่ตนไม่เข้าไปหาเลย แต่โป้งเห็นว่าห้องของเต๋ายุ่งแค่ไหนถึงไม่เคยถามว่าทำไมไม่มาหาเลยตั้งหลายวัน หลังออกร้านได้วันเดียวเต๋าตอเรสก็โผล่หัวมาเหมือนเดิม
“พี่โป้ง..คิดถึงจัง เต๋าเหนื่อยมากอ่ะ ที่ร้านพี่โป้งเป็นไงมั่งได้กำไรป่าว? ห้องเต๋าได้กำไรมาครึ่งต่อครึ่งเลย555+” ด้วยความที่ไม่ได้เจอกันหลายวันทำให้รุ่นพี่เกร็งที่จะคุยและมองเต๋าตอเรสเต็มตา แต่การทักทายอย่างตรง ๆ แบบเต๋าตอเรสช่วยทำให้บรรยากาศเกร็งผ่อนคลายลง รุ่นพี่ยิ้มและนั่งมองเพียงอย่างเดียว คำว่า ‘คิดถึง’ ของผลไม้เมืองหนาวมันกระแทกใจโป้งเข้าเต็มดวง นั่งคุยกันจนถึงเวลาที่กำหนด.. 2 ทุ่ม เต๋าก็ขอตัวกลับ การกลับบ้านวันนี้มันทรมานมากในความรู้สึกของเต๋า ไม่ได้เจอ ไม่เห็นหน้า ไม่ได้คุยตั้งหลายวัน เวลาแค่ 2 ชั่วโมงมันสั้นมาก..
“พี่โป้ง..เต๋ากลับนะ พรุ่งนี้มาใหม่” โป้งยิ้มแล้วโบกมือส่ง เหลือเวลาอีกแค่ 3 วันจะครบ 1 เดือน..โป้งทำได้ตามที่พูด รับเต๋าเป็นน้องได้อย่างเต็มใจ..ถึงจะมากกว่านั้น แต่สุดท้ายก็พอใจจะหยุดแค่พี่น้อง เต๋าตอเรสรู้สึกดีกับรุ่นพี่คนนี้ขึ้นทุกวัน ยิ่งเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันยิ่งล้นทะลัก..เก็บแทบไม่ไหว ทุกครั้งที่ได้ใกล้ก็อยากจะสัมผัส อยากอยู่ข้าง ๆ อยากเป็นคนสำคัญมากกว่าพี่น้อง..จนเริ่มเกลียดตัวเอง ถ้าโป้งรับความรู้สึกนี้ไม่ได้..ผลไม้เมืองหนาวคงทำได้ตามที่บอก หายไปจากชีวิตโป้งได้ทันที! กลับถึงบ้านก็ทำเหมือนเดิม นั่งจ้องโทรศัพท์ พลิกตัวกระสับกระส่าย..นอนหลับไม่สนิทตลอดคืน
ไปโรงเรียนก็ไปแอบงีบที่โรงเรียนคอยให้พิเพื่อนรักเรียนแทน เย็นก็เข้ามาอาบน้ำแต่งตัวไปหาโป้งตามเวลาที่กำหนด วันนี้โป้งดูยิ้มง่าย ร่าเริง และน่ากอดมากกว่าทุกวัน
“เต๋าพี่จะชวนไปเดินที่ตลาดมืดของ ม....วันเสาร์หน้า ไปเดินเป้นเพื่อนหน่อยนะ” เต๋าตอเรสยิ้มรับปากรุ่นพี่ วันเสาร์ที่จะถึงก็ครบเดือนพอดี แสดงว่าโป้งเลือกจะมีตนไว้ข้าง ๆ ต่อไปเรื่อย ๆ สินะ เป็นน้องไปตลอดชีวิต! ยิ้มให้ตัวเองและชวนคุยถึงเรื่องอนาคต..รุ่นพี่อยากเป็นหมอ ในขณะที่เต๋าตอเรสอยากเรียนเศรษฐศาสตร์ เลือกไปกันคนละทาง..ปลายทางคงกลายเป็นเส้นขนาน ไม่มีวันมาบรรจบ!
“เต๋า..เต๋า! เหม่ออะไร? ถ้าง่วงก็นอนซะไป แล้วพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่” หันมามองรุ่นพี่แล้วฝืนยิ้มให้อีกครั้ง
“ท่าทางจะง่วงจริง ๆ แหละพี่โป้ง เต๋ากลับก่อนดีกว่า” ลุกพรวดพราดแล้วทำท่าจะเดินออกไปจริง ๆ หนุ่มรุ่นพี่ตกใจคว้าแขนผลไม้เมืองหนาวไว้ เต๋าตอเรสหันกลับมามองโป้งด้วยแววตาไม่เข้าใจ โป้งมองหน้าผลไม้เมืองหนาวสลับกับมือตัวเองที่จับข้อมือแกร่งแน่น จะปล่อยก็กลัวเต๋าจะกลับไปจริง ๆ แต่จับไว้แบบนี้ก็กลัวเต๋าจะคิดเข้าข้างตัวเองไปไกล..
“โป้ง..จะครบ 1 เดือนแล้ว..จำได้ใช่มั้ย?” ผลไม้เมืองหนาวเอ่ยปากถามรุ่นพี่ที่ยึดข้อมือตัวเองไว้ไม่ปล่อย แต่ก็ยืนเงียบนานกว่า 10 นาที โป้งเงยหน้ามองผลไม่เมืองหนาวแล้วพยักหน้ารับรู้
“โป้งจะเลือกเป็นพี่โป้ง หรือเป็นโป้ง....ของผม?” กลั้นใจถามสิ่งที่ค้างอยู่ในใจ อีกแค่ 2 วันโป้งจะต้องบอกว่าจะวางเต๋าไว้ตำแหน่งอะไร? แต่สถานการณ์แบบนี้มันบีบหัวใจเหลือเกิน อยากรู้..บอกตอนไหนมันก็มีค่าเท่ากัน ในเมื่อโป้งเป็นคนเดียวที่ต้องให้คำตอบ!
แววตาสับสนและฝ่ามือเย็นเฉียบของรุ่นพี่ทำให้เต๋าตอเรสใจเสีย ความชั่วที่เคยทำมันสนองเร็วเหลือเกิน ทำกับเค้าไว้มาก..เปิดใจให้ได้แค่ตนเป็นได้มากสุดแค่ ‘น้องชาย’ ไม่เคยคิดรับความสัมพันธ์ที่มากกว่านั้น น้ำตารื้น เงยหน้าให้น้ำตาไหลกลับเข้าไปทางเดิมสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ กดความเสียใจลงไป..
“ผมทนเป็นน้องชายโป้งไม่ได้จริง ๆ ..ผมจะหายไปตามที่บอก ขอบคุณที่ยอมให้ผมได้อยู่ข้าง ๆ” ส่งยิ้มที่คิดว่าจริงใจและดีที่สุดเท่าที่เต๋าตอเรสจะปั้นขึ้นมาได้..ส่งให้รุ่นพี่ ส่งให้คนที่เป็นคนที่ทำให้รักได้ทั้งใจและกายได้เป็นคนแรก บิดข้อมือออกจากการเกาะกุม เดินเข้าไปหารุ่นพี่ที่มองเต๋าตอเรสด้วยแววตาที่เจ้าตัวแปลไม่ออก..
“โป้ง..” ยื่นหน้าเข้าไปหา ใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ โดยที่รุ่นพี่เองไม่ได้หลบหรือเบี่ยงตัวหนี สายตาเจ็บปวดของเต๋าตอเรสกระมังที่ทำให้โป้งไม่หลบปลายจมูกที่แตะลงที่แก้มเบา ๆ ความเย็นชื้นนั้นสัมผัสเพียงชั่วครู่ โป้งมองตาผลไม้เมืองหนาวตลอดเวลา..ไล่สายตาลงมามองริมฝีปากที่ขยับเบา ๆ บอกความรู้สึกที่อยู่ในใจของเต๋าตอเรสให้ตนได้รับรู้..เป็นครั้งสุดท้าย
“..ผมรักคุณ..” ..เนิ่นนานเพียงครึ่งนาทีที่รุ่นพี่ได้รับความรู้สึกนั้น ปฏิกิริยานิ่งเฉยของโป้งทำให้แปลความได้อย่างเดียว เต๋าตอเรสเดินจากไปพร้อมกับหัวใจที่แตกร้าว..อกหักอย่างสมบูรณ์แบบ น้ำตาไหลเป็นทางโดยไม่คิดจะเช็ด กลืนก้อนสะอื้นขับรถกลับบ้าน..ฝ่าฝนเหมือนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้มันทั้งเจ็บ ทั้งเหงา..ปิดโทรศัพท์และตั้งใจจะเปลี่ยนซิม เข้าบ้านไปกอดเอวแม่และร่ำไห้ออกมาอย่างไม่อาย
“แม่..เต๋าเจ็บจัง เจ็บในนี้จัง..” แม่ได้แต่กอดปลอบลูกชายที่ทุบหน้าอกตนเองไว้กับอก
“เดี๋ยวก็หายลูก..เจ็บไม่นานหรอก” คืนนั้นเต๋าตอเรสนอนหลับเพราะยาแก้ปวดที่แม่บังคับให้กินก่อนนอน แต่หนุ่มรุ่นพี่..
‘มันเป็นอะไรขึ้นมาอีก?!..บอกรักกูแล้วเดินออกไปหน้าตาเฉย ไม่ฟังเหี้ยอะไรเลย!’ หลังจากฉากบอกรักสะกดใจโป้ง หนุ่มรุ่นพี่เดินกึ่งวิ่งเรียกเต๋าตอเรสไว้ให้กลับมาก่อน..แต่เต๋าตอเรสเสียใจจนปิดการรับรู้ทั้งหมด ผลุนผลันออกจากบ้านไปทั้งที่ฝนกำลังตั้งเค้า โทรหาก็ปิดเครื่อง ยิ่งฝนเทลงมายังกะฟ้ารั่วหนุ่มรุ่นพี่ก็ยิ่งนึกเป็นห่วง
จริงอยู่ที่เต๋าตอเรสเคยหักหาญน้ำใจรุ่นพี่ให้เจ็บแสบ แต่การขอโทษและการทำดีให้โป้งได้เห็นมันก็เพียงพอจะลบความรู้สึกแย่ ๆ ออกไปได้ ถึงไม่ไหมด..แต่ก็ลดลงไปมากโข การทำอะไรแบบตรงไปตรงมาของเต๋าตอเรสมันก็ทำให้โป้งรู้สึกดี ‘อย่างน้อยมันก็เป็นคนปากตรงกับใจ’ ความรู้สึกที่ติดลบกลับถูกความน่ารักเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เต๋าตอเรสทำให้หนุ่มรุ่นพี่เห็นทุกวัน..ล้างไปได้จนสะอาด จากที่รู้สึกดีก็เพิ่มขึ้นมาเป็นรู้สึกว่าชอบขึ้นมาทีละเล็กทีละน้อย แต่สารภาพรักแล้วหนีไปแบบนี้..
“มึงมันกวนใจกูจริง ๆ ..ไอ้เต๋า!” อมยิ้มแล้วล้มตัวลงนอน..
‘ไว้พรุ่งนี้ค่อยเริ่มกันใหม่ ..ไอ้ตัวเหี้ย’
……………………………………
แถม
.
.
“อ้อมถ่ายอะไรเหรอ? เห็นจับไปที่หนุ่ม ๆ ตั้งนานละ..” สาวน้อยน่ารักห้อง 2 ถาม ‘อ้อม’ สาววายประจำห้องด้วยความสงสัย อ้อมยิ้มแล้วส่ายหน้าตอบ ยกกล้องส่องไปทางพิที่กำลังตอกตะปูใส่ไม้อัดทำฉากในร้านขายน้ำปั่นในงานออกร้านที่กำลังจะเริ่ม กดชัตเตอร์รัวเร็วเก็บภาพที่ต้องการ หันไปมองหนุ่มลูกครึ่งห้องข้าง ๆ ที่มีซัมทิงกับพิแล้วรีบกดชัตเตอร์เก็บภาพมุมสวย ๆ ไว้
“หุหุ คนหล่อเป็นแฟนกันมันเจริญหูเจริญตาจังรุยนิ ฮี่ๆๆๆๆ” ยิ้มใส่กล้องก่อนจะแพนไปเก็บภาพเพื่อนในห้องที่ก้มหน้าก้มตาทำงาน บางคนก็หันมายิ้มแฉ่งให้อ้อมได้กดชัตเตอร์เล่น..
“โอ๊ะ!..อะไรกันเนี่ย?” เกย์ดาร์ของอ้อมทำงานรวดเร็วเมื่อเห็นหนุ่มหน้าคมนาม ‘เต๋า’ มองตามรุ่นพี่กางเกงดำยิ้มทีละลายใจอ้อม ‘พี่โป้ง’ ไม่ได้การ!
“แช๊ะๆๆๆๆๆๆ อื้อหือ..ชัดเลย!” สายตาที่ส่งมาให้กันระหว่างรุ่นพี่กับเต๋ามันมีอะไรมากเกินปกติรุ่นพี่รุ่นน้องจะมีให้กัน เต๋ายิ้มหล่อส่งพี่โป้งทั้งที่เจ้าตัวเค้าเดินลับไปไหนต่อไหน พี่โป้งก็ไม่น้อยหน้า..เต๋ามองมาแค่นิดเดียวถึงกับหันหลังมายิ้มตอบทั้งที่เพื่อนลากคอไปไหนต่อไหนแล้ว
‘มีรูปเจ๋ง ๆ ในมือหลายใบแฮะปีนี้’ อ้อมคิดแล้วก็ยิ้ม หากเอารูปพวกนี้ไปแขวนคงมีคนสนใจเยอะ เจ้าของรูปเองก็น่าจะสนใจไม่แพ้กัน..ปีนี้ขายแพงกว่าเดิมก็ไม่เป็นไรหรอกเนอะ555+
..งานออกร้านปีนี้น่าสนุกจัง..
......................................
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
อีก 15 วันมาอ่านตอนสุดท้ายของน้องเต๋าพี่โป้งกันนะคะ
เค้างานท่วมหัวจริง ๆ ค่ะ
:กอด1: :pig4: :sad4:
ปล.กอดรวบตั้งแต่คุณนุ่นยันคุณหนึ่ง ม๊วบๆๆๆๆ
-
^
^
^ :z13:
จิ้มก่อนอ่านทีหลัง
*************
เต๋าไม่รอพี่โป้งก่อนเล่า ก้มหน้าก้มตาเดินอย่างเดียวเลยรึไง
ชิๆ นี่เห็นว่าโป้งใจอ่อนยอมหรอกนะ ถึงหายโกรธด้วย555+
โป้งน่ารัก ยิ่งตอนอ้อมบอกส่งยิ้มให้เต๋าอ่ะ โหยถ้าเมย์เป็นอ้อมคงละลายกองอยู่ตรงนั้น
หลงเสน่ห์หนุ่มเมืองเหนือซะแล้วสิ
ปล.กอดจิเหมือนเคย แล้วรอตอนต่อไป นานแค่ไหนก็จะรอ
-
เวร นุ่นลบที่คั่นกลางแล้วนะคะ
ลืมไปว่าคุณจิชอบมาแบบสองรีคู่
หงุงหงิง
ยังไงก็ตาม ไอ้บู้ แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้หมาทรยศ!!!
-----------------------------------------------------------------
กรรม ทำเขาไว้หนักหนาแล้วยังสะตอเบอแหลรีบสรุปความเอาเองไม่ให้เวลาเขาเต็มที่อีก
สมน้ำหน้า ถึงจะทำดีแค่ไหนก็ให้อภัยได้เท่าพี่โป้งแปะเฟร้ย
คริ.......เต๋าเอ้ย โป้งแปะเขาเริ่มจะงุ้งงิ้งหัวใจด้วยนิดๆแล้วน้าาาาาาาาา
ทำไมรีบถอดใจจริงงงงงงงงงงงง อุเหม่.......เดี๋ยวปั๊ดเชียร์หื้ออกหักสมบูรณ์แบบเรย o16
-
^
^
จิ้มพี่นุ่น ^^
โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องเต๋า ร้องไห้วันนี้ให้พอนะจ๊ะ
แล้วเตรียมรับสิ่งดีๆในวันพรุ่งนี้จากพี่โป้งด้วยล่ะ
^^
-
เต๋านี่บทจะทำดีขึ้นมามันได้ใจหลาย
-
แหม ๆ ทีตอนแรกล่ะฮึกเหิม เหี้ยมหาญ จับเขากดอย่างโกรธแค้นแถมยังครางชื่อคนอื่นออกมาให้เขายิ่งเจ็บใจ
ทีตอนนี้ล่ะ อะไรก็ยอมทุกอย่าง ชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ ทำเป็นมีน้ำหูน้ำตา หมั่นไส้นายเต๋าจริง ๆ
... ชอบของแถมจริง ๆ นะเนี่นะ
-
เต๋าน่ารักแฮะ
แล้วนี่พี่โป้งทำไงหว่า..ต้องเป็นฝ่ายไปง้อเหรอเนี่ย
-
จะสงสารหรือจะสมน้ำหน้าเต๋ามันดีเนี่ย :laugh:
เขานิ่งหน่อยก็หาว่าเขาปฏิเสธเนอะคนเรา :m14:
แต่ว่าน้องอ้อมขา าาาา... :interest:
พี่ขอจองรูปล่วงหน้าด้วยคนนะคะ o11 พิ-ไท , วิน-ต้า , โป้ง-เต๋า :give2:
พี่เหมาโหม๊ด ดดดดดดดค่า าาาาา :laugh3:
-
ก๊ากกก ตอนแรกก็เครียดๆ ลุ้นๆ ไปกับเต๋าอยู่หรอกนะ
แต่โดนน้องอ้อมขโมยซีนตอนแถม ฮากระจายเลย :m20:
ว่าแต่มีกี่ใบ พี่เอาหมดเลยนะคะ โดยเฉพาะรูปคู่พิกับไท แอร๊ยยย :o8:
-
โถ...น้องเต๋า บอกรักแล้วกลับไปร้องไห้ซบอกแม่เฉยยยย ไม่ทันฟังอะไรเล้ยยยยย
แต่ถ้าเป็นอย่างพี่โป้ง โดนทำซะขนาดนั้นจะให้อภัยกันง่ายๆมันก็เกินไปอะเนอะ
ก็แบ่งๆเอาความเสียใจไปก่อนละกันนะเต๋า อิอิ
อ้อมขโมยซีน~
กอดคุณจิจ้าาาา :กอด1:
-
สงสัยคู่นี้เป็นประเภท แพ้ทาง นะเนี่ยะ ไปทางไหนก็ยอมซะหมดเน้อออ
รักแรง นี่เราว่าก็ดีนะ รักมากๆ แต่อย่ามากเกินไปนะจ๊ะ เว้นช่องว่างไว้หน่อย
ก่อนอีกคนจะขาดใจตาย o18 o18 ฟังบ้างอะไรบ้างเน้อ เอาไปคิดคนเดียวซะงั้น
-
อุ้ย คณจิฝากมอบรางวัลนักแสดงนำชายให้น้องเต๋าด้วยนะ แลดูดราม่ากะชีวิตรักมากๆๆ :laugh:
พี่โป้งคงงงเนอะ มีคนมาบอกรักพร้อมหักอกตัวเองให้ดูเสร็จแล้วก็ขับรถหนีกลับบ้านไปหาแม่
o13สมชื่อเต๋าสตอเบอร์รี่ม้ากมาก
-
ใจร้อนเกินน้องเต๋า
รออ่านดีกว่า
+1
-
samsoon@doll กอดคุณซัมแน่น ๆ ถ้าจิเลือกคุณซัมคู่พี่เรย์เท่ห์โคตรของน้องพิ..ต้องยอมมีเลิฟซีนดุเดือดนะคะ /////
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยเค้ายอม และขอท่ายาก :z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
-
อ่าสือ่านแล้วแล้วชอบโป้งที่เรียกเต๋าว่าไอ้ตัวเหี้ยจัง ดูน่ารักดีเนอะ 5555555555555+
-
เต๋าน่ารักนะตอนนี้ แต่ใจร้อนไปหน่อย
ฮาน้องอ้อม เอารูปมาแบ่งกันบ้างจิ
:กอด1:คุณจิ
-
งานบานแบะสุมท่วมหัวอีกเช่นเคยค่ะ วันหยุดติดต่อกันที่ผ่านมาจิก็เดินสายไม่ได้นั่งหน้าคอมเลยอ่ะค่ะ555+
ตอบคุณ kakuro กอดดค่า สิ้นสุดการรอคอยสำหรับตอนต่อมาของคู่นี้ -///- ครบ 7 วันแถมเลยมาอีกต่างหาก เค้าขอโต๊ดดดด ขอบคุณที่ติดตามค่า
TarnTaWan กอดเตงแน่น ๆ ให้หายใจไม่ออกเรยยยย พี่โป้งไม่ช้ำในหรอกค่ะเตง เพราะตอนนี้เต๋าไม่ได้จิ้มพี่โป้งได้เรยยยย55+ ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้เค้านะคะ เตงก็เหมือนกันนะ -///-
jasmin กอดคุณจาแน่น ๆ จิก็เรียกแม่ดอกมะลิมาตั้งนาน -///- น้องเต๋าแสบนะคะ แต่จิไม่เอามาตีแผ่เท่านั้นเอง หวานก็ตอนสุดท้ายค่ะ แอร้ยยยย เตงอยากอ่านพี่เรย์กะน้องฮิสจิงอ่ะ > < ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
gayraygirl กอดเมย์แน่น ๆ จ้า พี่โป้งเป็นเมะที่โดนเมะจับกดจ๊ะ555+ ตอนที่จิเขียนถึงเต๋าไม่สบายจิคิดนะว่าต้องมีคนเข้าใจว่าโป้งเป็นเมะแน่ ๆ แต่เรื่องจริง..มันม่ายช่ายยอ๊า555+ เต๋าร้ายกาจเนอะ เดี๋ยวมันก็โดนเอาคืนจ้า แต่ไม่หนักมากนะ เค้าสงสารเต๋าอ่ะ ส่วนตอนล่าสุด พี่โป้งน่ารัก ยิ้มหล่อ น่ากดเนอะคะ แต่เหนือสิ่งอื่นใด เต๋าตอเรสต่างหากค่ะ..สุดยอดของความน่ารัก(มันต๊องแล้วมันก็บ้ามันเลยฮาสำหรับจิมากกกกก555+) จิจะหาเวลาปั่นทิ้งไว้เรื่อย ๆ นะคะเมย์ จะได้ไม่รอนาน ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
yayu กอดดดค่า พี่โป้งน่าสงสารเพราะเป็นฝ่ายถูกกระทำเนอะคะ เต๋าร้ายกาจได้อีกกกก ขอบคุณเหมือนกันนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
kny กอดดดดค่ะ เต๋าเถื่อนเนอะคะ น้องไอติมเดี๋ยวจิเขียนให้อ่านนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
คนของเธอ กอดดดจ้า เตงคิดว่าเต๋ารับล่ะสิฮุฮุ ตอนพี่นั่งเขียนถึงเต๋าไม่สบายก็ยังแอบคิดนะคะว่าต้องมีคนคิดว่าพี่โป้งรุกเต๋าแน่ ๆ 555+ แต่ถ้าเตงจะให้พี่เรย์คู่น้องออม..พี่ว่าพี่ต้องถูกคนอ่านรุมทึ้งแน่ ๆ ค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
PeeYaR กอดดดค่า น้องพิกับไทโยซังจบแล้วค่ะ ตอนพิเศษจิจัดให้เรื่อย ๆ ค่ะ น้องวินพี่ต้าร์น่ารักดีเนอะคะ ให้อารมณ์แบบลูกแมวขี้อ้อนอ่ะค่ะ -///- ส่วนคู่หลังสุดนี่..เริ่มไม่ง่ายแต่ไม่ยากถ้าจะเริ่มค่ะ ตอนล่าสุดน้องเต๋ามันบ้าค่ะมันตอเรสด้วยเลยดูเกิน ๆ ไปนิด55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
anajulia กอดคุณนุ่นแน่น ๆ พี่โป้งน่าสงสารเพราะถูกเต๋าตอเรสระเบิดตรุ๊ดส์เนอะคะ -///- เดี๋ยวก็รักกันค่ะคุณนุ่น จิเขียนให้เต๋าคลั่งได้เท่านี้เองค่ะ สกิลต่ำต้อยได้อีกกกก คุณนุ่นจะให้พี่เรย์กินไอติมเหรอ? ส่วนตอนล่าสุดน้องเต๋าบ้าค่ะ555+ มันตอแหลด้วยมันเลยยิ่งดูต๊อง ๆ ค่ะ55+ แต่มันไม่อกหักนะคะ -///- คุณนุ่นอ่าจิกะจะยกน้องติมให้อนิรุทธ์จริง ๆ นะคะ --+ ขอบคุณที่ดันมาส่งให้จิค่ะไม่งั้นคงหาตาลายเลยทีเดียว เอามาส่งแบบเลย 7 วันแล้วอีกต่างหาก จิขอโต๊ดดดดด ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
aphanite กอดดดค่ะ ขอกอดนะคะ -////- น้องพิกับไทโยเป็นโลโก้ของน้ำผึ้งเดือน 5 ค่ะ ส่วนคู่หลังเริ่มแบบโหดแต่ลงด้วยน้ำตาลเชื่อมนะคะ แอร้ยยยย ยินดีต้อนรับค่ะ ดีใจที่ชอบนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
rellachulla กอดเตงคืนแน่น ๆ ฮึบๆ นี่แน่ะๆๆๆๆ ม๊วบๆๆๆ -////-
~DosTresCuatro~ กอดคุณหนึ่งแน่นๆ ครบ 7 วันแถมจะเลยมาอีกด้วยอ่ะ จิขอโต๊ดดดดดด -///-
ordkrub กอดดดดดค่า น้องเต๋าทุ่มสุดตัวค่ะ อาจจะดูตอเรสจนเกินงามไปนิด แต่เค้ารักพี่โป้งจริง ๆ ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
iforgive กอดดดดพี่ไอแน่น ๆ นี่เป็นบุคลิคของเต๋าตอเรสนะคะ อย่าหมั่นไส้มันเลย..หาเรื่องกรทืบมันดีกว่าค่ะ55+ จิก็ชอบของแถมนะคะ หาเหตุเขียนถึงอ้อมมาหลายครั้งละ อ๊า..น้องอ้มมมม ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
fuku กอดคุณแก้วแน่น ๆ น้องเต๋าตอเรสน่ารักดีเนอะคะ จิเขียนไปก็จิ้นไปว่าเต๋ามันสตรอว์เบอร์รี่มันน่าจะประมาณนี้ ส่วนพี่โป้ง..ไม่ต้องไปง้อมันหรอกค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ZakuPz กอดดดดค่ะ สมน้ำหน้าดีกว่านะคะ น้องเต๋ามันตอเรสแล้วมันก็บ้าด้วยค่ะ ดูจะเกินไปนิด ๆ ด้วย55+ จิมีรูปคู่หนุ่ม ๆ ในหัวเยอะแยะเลยค่ะ -////- ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
BeeRY กอดน้องเบียร์แน่น ๆ น้องเต๋ามันตอเรสแล้วมันก็บ้าด้วยค่ะ555+ สุดท้ายมันก็ไม่อกหักนะคะ อ้อมฮาดีเนอะคะ พี่ก็ชอบค่ะคนนี้ อ๊า..น้องอ้อมมมม ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Églantier✿ กอดดดดเตงแน่น ๆ เต๋ามันตอเรสค่ะเลยดูจะเกิน ๆ ไปนิด55+ เสียใจซะให้สุด ๆ เพราะเดี๋ยวตอนหน้าจิวางพล็อตไว้ให้พี่โป้งกินน้ำเชื่อมค่ะ อ้อมน่ารักอ่ะ..จิชอบบบบ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
pinkky_kiku กอดดดดค่า น้องเต๋ามันต๊องค่ะ มันตอเรสด้วยเลยดูจะเกิน ๆ ไปซักนิด ทนอ่านความบ้าบอของมันไปอีกซักตอนเนอะเตง -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
lasom กอดดดค่า จิไม่มีสิทธิ์จะมอบรางวัลอันทรงเกียรตินี้ให้เต๋าได้ค่ะ มันต้องให้พี่โป้งเป็นคนเขวี้ยงใส่หน้าน้องเต๋าค่ะ55+ พี่โป้งปลงและงงด้วยค่ะ..ยังไงซะจิก็วางบุคลิกมันให้สตรอว์เบอร์รี่มาตั้งแต่แรก มันคงจะไม่บ้ามากไปกว่านี้และคงจะไม่มีใครบ้ามากกว่ามันอีกแล้วล่ะค่ะ -////- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Little Devil กอดดดดค่า น้องเต๋าใจร้อน วู่วาม บ้าบอ ตอเรส แต่รักพี่โป้งนะคะ -////- จิจะพยายามปั่นทิ้ง ๆ ไว้ค่ะ จะได้ไม่รอนาน ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
samsoon@doll กอดคุณซัมแน่น ๆ เตงอ่า..ท่ายากของเค้านี่ผาดโผนไม่น้อยนะคะ อดทนนิดเนอะ -////- จิคิดตั้งนานค่ะว่าจะให้พี่โป้งเรียกน้องเต๋าให้สมกับความน่ารักสุด ๆ ของน้องเต๋าว่ายังไงดี ในที่สุด..ไอ้ตัวเหี้ยก็เหมาะสมที่สุด กร๊ากกกกกก ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Fanun กอดดดค่า น้องเต๋าตอเรสน่ารักเนอะคะ (บุคลิกของมันสำหรับจิมันฮามากกกกค่ะ55+) จิก็ชอบอ้อมนะคะ หาเหตุเขียนถึงหลายหนแระอ๊า..น้องอ้อม ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
งานจิเยอะจริง ๆ ค่ะ ว่างก็พยายามปั่น แต่งไปลบไปพอได้อย่างใจก็เข็นมาลงนี่ล่ะค่ะ เลย 7 วันมาจนได้แฮะ -///- ส่วนตอนล่าสุดจิกำลังนั่งจิ้นอยู่ค่ะ บ่ายโมงหลังประชุมเสร็จจะมานั่งปั่นนะคะ แต่ก็ไม่รู้จะเสร็จให้อ่านได้วันไหน วีคเอนด์จิก็ไม่ได้อยู่ปั่นด้วยอ่ะค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
กอดทุกคนให้หายใจไม่ออกเรยยยยย
:กอด1: :pig4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
งั้น
งั้นก็น้องไอศกรีมสินะคะ ที่จะทำให้อนิรุทธ์แมนแตก(ตรงข้ามกะสาวแตกงิ)
ตายแร้น ตั้งตารอเลยค่ะ
คุณจิสู้ๆนะคะ นานแค่ไหนก็รอได้ค่ะ กอดดดดดดดดดดดดแน่นๆถ่ายทอดพลังงาน ^o^
-
อ่านตอนนี้แล้วมีอาการสองอย่างที่เกิดขึ้น
สมน้ำหน้ากับสงสารเต๋าตอเรสจริงๆเลยอ่ะ
แต่ก็อย่างว่าทำโป้งไว้เยอะแถมเค้าไม่สมยอมด้วย
เป็นไงหล่ะทีนี้เลยต้องไปง้อให้โป้งใจอ่อนเลย
ส่วนโป้งนี่ใจแข็งพอควรเลยเราชอบโดนมาเยอะ
จะให้ใจอ่อนง่ายๆก็ไม่ไหวเหมือนกันแต่ชอบตอนแถม
อ่านแล้วมันบอกถึงความน่ารักของเต๋ากับโป้ง
คุณจิงานเยอะสู้ๆน่ะ เรารอได้เสมอขอแค่มาต่อจะช้าเราก็รอ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
สตอเบอร์รี่ได้โล่ห์จริงจริ๊งงงงงงงงง
จะรอดูตอนนายสมหวังนะตอเรส
เอาใจช่วย สู้เว้ยยยยยยยย
ขอบคุณไรเตอร์มากคร่ะ
-
ยังไงเต๋าก็ยังเด็กอยู่อะนะ ขอบคุณพี่จิที่ทำให้เต๋าดูน่ารัก สดใส อีกครั้ง :L2:
แอบงงพร้อมโป้งตอนท้าย ไปง้อเต๋ามันหน่อยเหอะโป้ง :m20: :m20:
-
ตอนจบมาให้เป็นของขวัญส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่เลยนะคะ
เต๋าตอนอ้อนแม่ กับตอนที่ทำร้ายโป้ง คนละfeel เลยอ่ะ
-
กอดดด ตัวเอง หมับบบบ
ปลาบปลื้มมกับตอนนี้มาก ถึงจะเป็นตอนที่เต๋าตอเรสเสียน้ำตา
ท่ามกลางสายฝนก้อเหอะ 555+
ที่เด็ดสุด
คนชื่อ อ้อม นี่น่ารักทุกคนเลยเนอะ
กร๊ากกก คอนเฟิร์มมมมม :z1:
-
จะสมน้ำหน้าดีมั้ยเนี่ยทำเค้าไว้เยอะ
ไม่ฟังอะไรเลย กลับไปซบอกแม่ร้องไห้ สตรอเบอรี่มากๆ
ชอบคุณแม่น่ารัก
บวกพร้อมกอดคุณจิ :กอด1:
-
แอบสะใจ
สมน้ำหน้าเต๋าที่เข้าาใจผิด
55555
ทำกับพี่โป้งเค้าไว้ขนาดนั้น
โดนแค่นี้ยังน้อยไปย่ะ
โฮะๆๆ
-
Caress : รักร้อนจากสตรอว์เบอร์รี่หาดใหญ่ถึงหนุ่มเชียงใหม่พราวเสน่ห์ [3]
หยาดฝนโปรยปรายไหลลู่ลงตามกระจกหน้าต่าง เต๋าตอเรสนั่งกอดเข่าพิงหัวเตียงมองภาพของธรรมชาติอยู่บนเตียงใหญ่ เมื่อก่อนไม่เคยรู้ว่าฝนตกมันทำให้บรรยากาศรอบข้างหดหู่ได้เพียงใด ตอนนี้..เข้าใจแจ่มแจ้ง! เปลือกตาบวมช้ำที่เริ่มจะหายเป็นปกติกลับชื้นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อนึกถึงหนุ่มรุ่นพี่ที่ไม่มาทางได้มาครอบครอง..
“..อึก..” สะอื้นเช็ดน้ำตาป้อย ๆ ผลไม้เมืองหนาวเจ็บปวดจนไม่รู้จะบรรยายผ่านคำพูดยังไง เสียงเคาะประตูดังเต๋าตอเรสยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาลวก ๆ เปิดประตูให้แม่เข้ามาด้านใน แม่มองน้องเต๋าด้วยความเป็นห่วง ผลไม้เมืองหนาวยิ้มกว้างทั้งที่น้ำตายังนองเต็มหน้า
“เดี๋ยวก็หายแม่..” แม่ยิ้มแล้วลูบแก้มน้องเต๋าเบา ๆ บอกลูกชายคนเดียวให้ลงไปกินข้าวแล้วแวะไปหาพ่อด้วย พยักหน้าและเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ มองหน้าตาที่ดูไม่ได้ของตัวเองแล้วขำก๊าก ‘เปลือกตากูเหรอเนี่ย?! ยังกะเอาปลวกมาโปะไว้บนขอบตา555+’ ยิ่งยิ้มขำมากเปลือกตายิ่งบวมปิดลูกตา นั่งลงกุมท้องแล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ‘โป้งขอให้หายไปแต่ไม่ได้บอกให้เลิกรักนี่!’ ยิ้มให้กำลังใจตัวเองที่กำลังจะได้ลองแอบรักข้างเดียวอีกครั้ง โชคดีของเต๋าตอเรสที่วันนี้เป็นวันหยุดไม่ต้องแบกหนังตาที่มีปลวกเกาะอยู่ตลอดเวลาแบบนี้ไปให้กลุ่มเพื่อนแซว เดินยิ้มบาง ๆ ออกจากห้องน้ำแล้วพาดผ้าขนหนูบนไหล่ไปหาพ่อ
“55555+น้องเต๋า หน้าตาทุเรศแบบนี้อย่าไปเที่ยวบอกใครว่าเป็นลูกพ่อนะ พ่ออาย5555+” เต๋าตอเรสขำกลิ้งที่เห็นพ่อหัวเราะกับเปลือกตาบวมของตัวเอง พ่อเดินเข้ามากอดคอแล้วหัวเราะไปด้วย
“..ประสบการณ์โชกโชนรึยังน้องเต๋า? น่า..ชีวิตมันจะได้มีชีวา หัดลองอกหักดูบ้างก็ไม่เห็นเสียหาย พ่ออกหักจนหน้าหล่อเลยเห็นมั้ย555+” ยิ้ม ๆ กับอาการปลอบใจของพ่อ ปลูกต้นไม้เพิ่มในสวนหลังบ้าน ใช้เวลาทั้งวันกับการแต่งต้นไม้จัดสวนหน้าบ้านหลังบ้านกับพ่อ 5 โมงเย็นพ่อก็ไล่ให้ไปอาบน้ำจะได้ไปกินข้าวบ้านย่าบ้าง อาบน้ำแต่งตัวหล่อลงมาให้แม่เอาสำลีชุบน้ำเย็น ๆ มาโปะตาทั้งสองข้างทิ้งไว้พักใหญ่ก็เอาออก เปลือกตาที่เหมือนเอาปลวกมาวางทาบของเต๋าตอเรสก็มีสภาพดีขึ้นจนเกือบจะปกติ ออกจากบ้านตอน 5 โมงครึ่งไปถึงบ้านย่าเกือบ 6 โมง..ใจผลไม้เมืองหนาวล่องลอยไปอยู่ในห้องนอนบ้านรุ่นพี่ เพราะ 6 โมงเย็นเป็นเวลาที่เกือบ ๆ 1 เดือนที่ผ่านมาต้องเข้าไปใช้เวลาร่วมกับโป้งจนถึง 2 ทุ่มตลอด ยิ้มบาง ๆ กับความทรงจำดี ๆ ที่เพิ่งผ่านไป ถึงบ้านย่าก็เดินไปเก็บชมพู่ที่เคยปลูกเอาไว้ให้ย่ากิน..
“ย่า..มาให้เต๋ากอดหน่อย ทำไมย่าแก่ไม่เปลี่ยนแบบนี้ล่ะ? แล้วอย่างนี้เต๋าจะแก่ทันย่าได้ไงครับ555+” ย่ายื่นมือเหี่ยวให้เต๋าตอเรสดึงเข้ามากอด ผลไม้เมืองหนาวหอมแก้มย่นด้วยความรัก ชูชมพู่ที่เด็ดมาทั้งพวงให้ย่าดู
“เต๋าปลูกไว้ทำไมย่าไม่ยอมกิน รอให้เต๋ามาป้อนใช่ป่าว? เดี๋ยวเอาไปแช่ตู้เย็นให้เย็น ๆ ค่อยกินนะย่า..อยากกินแกงบอนฝีมือย่าอ่ะ..” ผลไม้เมืองหนาวชวนย่าที่อายุร่วม 90 คุยอย่างออกรส..อยู่คนเดียว ย่าเอาแต่ยิ้มที่หลานมาหา บางครั้งก็หลงจำชื่อเต๋าตอเรสไม่ได้ แต่ก็ยิ้มอารมณ์ดีทุกครั้งที่หลานคุยเก่งอย่างเต๋าตอเรสมาหา ย่าอยู่กับอาซึ่งยังไม่มีครอบครัว ด้วยหน้าที่การงานที่ค่อนข้างรับผิดชอบสูงทำให้อาไม่ค่อยมีเวลาดูแลต้องจ้างพยาบาลมาดูแลย่า ถึงแม้ว่าตอนกลางวันแม่น้องเต๋าจะมาดูแลเป็นประจำอยู่แล้ว โชคดีที่พยาบาลที่จ้างมาชอบดูแลผู้สูงอายุ..ไม่อย่างนั้นอาคงต้องลาออกจากงานแล้วมาดูแลเอง พ่อกับอานั่งคุยกันต่อที่ระเบียงบ้าน แม่กับพยาบาลก็คุยกันเรื่องสุขภาพย่า เต๋าตอเรสที่พาย่าเข้านอนไปแล้วเลยต้องนั่งชิงช้ากินบรรยากาศที่สวนสวยข้างบ้านอยู่คนเดียว แกว่งปลายเท้าให้สัมผัสหญ้าเบา ๆ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเปิดเครื่อง มิสคอลที่โชว์อยู่ 26 ครั้งเป็นของพี่โป้งทั้งหมด ผลไม้เมืองหนาวคลี่ยิ้มกับหน้าจอมือถือ
สะดุ้งสุดตัวจนปล่อยโทรศัพท์ร่วงกับพื้นหญ้าเมื่อโทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้นมา กระพริบตาและบังคับให้ระดับการเต้นของหัวใจให้เป็นปกติ ก้มลงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามอง.. ‘พี่โป้งของน้องเต๋า’ กระวนกระวายจับมือถือของตัวเองมาจ้อง เสียงโทรศัพท์ดังจนหยุดไปและดังขึ้นมาใหม่อีกครั้ง กระตุ้นให้ผลไม้เมืองหนาวยิ่งมือไม้สั่นหนักขึ้นไปอีก ‘ถ้ารับจะพูดไงดีวะ? แล้วถ้าไม่รับ..โป้งเกลียดขึ้นมาจริง ๆ จะทำไงวะ คราวนี้อย่าว่าแต่หายไปจากชีวิตโป้งเลย..มึงได้ตายห่าจริง ๆ แน่ เฮ้ยยยยย ไอ้เต๋าชิบหายแล้วมึง!’ โทรศัพท์ดังรอบที่ 3 เงียบไปและไม่มีทีท่าจะดังขึ้นมาอีกครั้งทำเต๋าสตรอว์เบอร์รี่ใจหาย สั่งตัวเองให้โทรกลับแล้วยอมรับกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น เค้าให้เป็นอะไรมันก็ต้องยอม หรือแม้แต่จะให้หายตัวไปจากโลก..มันก็ต้องยอมอย่างเดียวแล้วตอนนี้! ลนลานกดโทรออกพอปลายสายกดรับทันทีก็ดันพูดไม่ออก
“..เต๋า วันนี้มึงจะไม่มาแล้วใช่มั้ย?! นึกจะมามึงก็มานึกจะไปมึงก็ไป ไอ้เหี้ยหน้าแหลมที่อ้อนวอนกอดแขนกูขอมาอยู่ข้าง ๆ มันอยู่ไหน? มึงไปตามมันมาเดี๋ยวนี้!” เสียงเกรี้ยวกราดที่ดังคับหูเต๋าตอเรสเป็นเสียงโมโหของโป้งตัวจริงแน่นอน ผลไม้เมืองหนาวใช้ฝ่ามือลูบหูป้อย ๆ อ้อมแอ้มตอบกลับไปเบา ๆ ..
“..ช่วงนี้ผมไม่ไปได้มั้ย? เต๋ายังทำใจให้เป็นน้องโป้งไม่ได้อ่ะ แล้วตอนนี้อยู่ในช่วงต้องหายตัวไปจาก..” เสียงฟึดฟัดของโป้งทำให้เต๋าตอเรสจำต้องเงียบฟังอีกครั้ง
“กูบอกซักคำรึยังว่าอยากได้น้องเหี้ย ๆ อย่างมึง! ถ้ามึงไม่โผล่หัวมาภายใน 2 ทุ่ม..กูจะให้มึงหายไปจากชีวิตกูตามที่มึงร้องขอทันที!” ตะคอกใส่หูเต๋าตอเรสเสร็จก็วางทันที นั่งหมุนเก้าอี้นับเวลา ‘ตอนนี้ทุ่มครึ่ง..เวลาครึ่งชั่วโมงไอ้ตัวเหี้ยมันจะคลานมาทันมั้ย?’ ผลไม้เมืองหนาววิ่งเข้าบ้านปล้นกุญแจรถยนต์จากพ่อและบอกอีก 1 ชั่วโมงจะกลับมารับ พ่อยื่นกุญแจให้อย่างงง ๆ ตะโกนไล่หลังลูกชายอย่าขับรถเร็วนัก เต๋าสตรอว์เบอร์รี่รับคำแล้วใส่เกือกหมาวิ่งไปที่รถ หยิบมือถือมาคำนวณเวลาตอนนี้ทุ่มกว่าไปหาโป้งต้องเหยียบมิดถึงจะทัน สตาร์ทรถแล้วเหยียบคันเร่งมิดแซงมันทุกคัน เข้าซอยบ้านโป้งเหลืออีก 2 นาที จอดรถแล้วรีบวิ่งไปลูบหัวลูบหางไอ้บู้ที่วิ่งมาอ้อนผิดเวลา พุ่งขึ้นไปหาโป้งเปิดประตูห้องนอนออกโดยไม่เคาะเพราะรีบร้อน.. 2 ทุ่ม 4 นาที
“..มึงมาช้าไอ้ตัวเหี้ย อยากหายไปรึยัง?” ยืนหอบแฮ่กมองหนุ่มรุ่นพี่ นั่งลงกับพื้นห้องเพราะหมดแรง..
“..ผมรีบเต็มที่แล้ว ขออุทธรณ์..สภาพร่างกายผมตอนนี้ไม่พร้อมเจรจา” ยกมือยอมแพ้แล้วก้มหน้าลง สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และคิดช่องทางหลบหลีกไปด้วย ถ้าโป้งเรียกมาแบบนี้โอกาสที่จะได้พัฒนามากกว่าเป็นน้องมันสว่างโชติช่วงอยู่แล้ว การเต้นของหัวใจเริ่มเป็นปกติก็เงยหน้ามองหนุ่มรุ่นพี่ที่นั่งกอดอกมองตนอยู่
“..ผมรักคุณ..” ไม่จำเป็นต้องขอโอกาสหรือใช้หน้าแหลม ๆ ร้องขออะไรจากโป้งอีกแล้ว เต๋าตอเรสงัดไม้นี้มาใช้เป็นเดิมพัน หนุ่มรุ่นพี่ที่เตรียมจวกเตรียมเอาคืนผลไม้เมืองหนาวถึงกับอึ้ง อ้าปากค้าง มือที่กอดอกคลายออกก่อนจะห่อไหล่แล้วกอดอกแน่นขึ้น ก้มหน้า ขมวดคิ้ว ปากล่างยื่นออกมาพอน่าฟัด กลอกตาไปมาแก้เขิน ‘ไอ้เหี้ยยย เล่นงี้กับกูเหรอ?’ เต๋าตอเรสกับหนุ่มรุ่นพี่ต่างเงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเอง เต๋าตอเรสคลานเข้าไปหาโป้งที่นั่งอยู่ที่เดิม หนุ่มรุ่นพี่เหลือบตาขึ้นมามองแล้วหลุบลงไปมองขาตัวเอง บิดเก้าอี้ไปมาเหมือนกำลังคิดหนัก ผลไม้เมืองหนาวคลานเข้าไปหยุดตรงหน้า นิ่งรอให้โป้งตัดสินใจว่าจะลุกหนีหรือจะยอมให้ผลไม้เมืองหนาวเข้าไปหา โป้งนั่งนิ่งไม่ขยับเก้าอี้เหมือนก่อนหน้า คลายมือที่กอดอกมาจับเข่าตัวเองไว้ทั้ง 2 ข้างแต่ยังคงก้มหน้าไว้เหมือนเดิม รุ่นพี่นิ่งค้างไว้ท่าเดิมเกือบ 3 นาที เต๋าตอเรสคุกเข่าเลื่อนมือมาจับพนักแขนไว้ 2 ข้าง ยันตัวขึ้นมาแล้วยื่นปลายจมูกประชิดแก้มใสของโป้ง..รุ่นพี่ขยับหลบนิดหน่อย
“..กูยังไม่หายโกรธ..” มองตาเต๋าตอเรสแล้วบอกให้รู้ ผลไม้เมืองหนาวหยุดนิ่งมองโป้งตอบก่อนจะคลี่ยิ้ม...
“หายแล้ว..โป้งไม่ได้โกรธผมแล้ว” ขยับเข้าไปใหม่แล้วแตะปลายจมูกลงกับแก้มรุ่นพี่ที่เดิมเบา ๆ
“..มึงบอกจะหายไป..” หนุ่มรุ่นพี่เล่นเกมส์ถาม - ตอบไม่หยุด เต๋าตอเรสยิ้มที่แก้มใสเลื่อนไปที่ใบหู..
“ใครซักคนโทรตามให้กลับมา..รู้จักมั้ย?” กระซิบถามแล้วผละมามองหน้ารุ่นพี่เต็มตา โป้งสบตาคมไม่หลบก่อนจะคลี่ยิ้มละลายใจ ‘มึงมันสตรอว์เบอร์รี่..ไอ้เต๋า’ ด่าแบบเขิน ๆ ก่อนจะหลับตาเมื่อเต๋าตอเรสยิ้มกว้างเคลื่อนใบหน้าคมเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น ผลไม้เมืองหนาวใช้ปลายจมูกเย็นสัมผัสใบหน้ารุ่นพี่จนทั่ว..ให้รุ่นพี่รับรู้ว่าตนตั้งใจจะทนุถนอม โป้งขยับถอยออกมาจ้องหน้าผลไม้เมืองหนาว ยกมือขึ้นมาปิดตาเต๋าตอเรสช้า ๆ คิ้วเข้มของผลไม้เมืองหนาวขมวดมุ่นแต่ก็ไม่เอ่ยปากถามไถ่ สัมผัสชื้นแต่นุ่ม หยุ่น ..เหมือนริมฝีปากของโป้งแตะที่ริมฝีปากช่างพูดของเต๋าตอเรส ผลไม้เมืองหนาวสะดุ้งและผงะไปด้านหลัง..แต่โป้งก็ตามมาจูบต่อ ริมฝีปากของรุ่นพี่เคลื่อนไปเบา ๆ ขยับช้า ๆ อย่างนุ่มนวล ถอนจูบแล้วดึงมือออกเปิดตาเต๋าตอเรส..
“เต๋า..เห็นใคร?” คำถามนี้ของโป้งถีบเข้ากลางใจเต๋าตอเรส ความผิดมหันต์เมื่อครั้งขืนใจโป้งและครางชื่อพิเพื่อนรักออกมาทำให้รุ่นพี่ขุ่นเคืองและฝังใจไม่หาย ผลไม้เมืองหนาวลืมตาขึ้นมาสบตาหนุ่มรุ่นพี่ช้า ๆ ตอบตามที่เห็นในมโนสำนึกจริง ๆ
“..วรปัตถ์ ผมเห็นคุณ..ในนี้ผมเห็นคุณตลอดเวลา” จับมือรุ่นพี่มาทาบอกและขยับเข้าหาโป้งเมื่อบอกความจริงจบ แววตามั่นคงของผลไม้เมืองหนาวที่โป้งได้สบมันทำให้หายคาใจ หลับตารับสัมผัสหวานจากผลไม้เมืองหนาว..เนิ่นนาน ถอนจูบออกให้ได้หายใจแบบคล่อง ๆ แล้วดึงรุ่นพี่ลงมากอด หอมแก้มใสของโป้งจนหนำใจ
“ผมรักคุณ..โป้งของผม” ปลายจมูกคลอเคลียไม่ห่าง กระซิบบอกหนุ่มรุ่นพี่ให้รับรู้อีกครั้ง โป้งอมยิ้มแล้วเอ่ยปากบอกผลไม้เมืองหนาวบ้าง..
“อาฮะ..ตัวเหี้ยของพี่” คลี่ยิ้มอ่อนโยนประกอบคำพูดจริงใจเมื่อครู่ ผลไม้เมืองหนาวผงะอีกครั้งก่อนจะเบ้หน้า
“ไม่เอา! ไม่เป็นตัวเหี้ยนะโป้ง!..จะเป็นน้องเต๋าอ่ะโป้ง ไม่เอาตัวเหี้ยนะ..” ผลไม้เมืองหนาวจับไหล่หนาของรุ่นพี่เขย่าเมื่อรุ่นพี่เอาแต่หัวเราะ ใบหน้าบึ้งตึงของเต๋าตอเรสสร้างความสุขให้หนุ่มรุ่นพี่ได้เป็นอย่างดี เมื่อขอร้องหนุ่มรุ่นพี่ให้เรียก ‘น้องเต๋า’ไม่ได้ผล หนุ่มหน้าคมก็ถอนหายใจยอมเป็น ‘ไอ้ตัวเหี้ย’ ของโป้งคนเดียวก็พอ เหลือบมองนาฬิกาแล้วเอ่ยบอกรุ่นพี่
“โป้ง..เต๋ากลับไปรับแม่กับพ่อที่บ้านย่าก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้เต๋าจะมาหาใหม่..” รุ่นพี่สบตาผลไม้เมืองหนาวและพยักหน้ารับรู้ หลบตามองไหล่เต๋าตอเรสเมื่อใบหน้าคมเคลื่อนเข้ามาหาอีกครั้ง ริมฝีปากชื้นสัมผัสที่แก้มรุ่นพี่แผ่วเบาและเลื่อนมาแตะที่ริมฝีปาก จูบเบา ๆ กับคำสารภาพรักของผลไม้เมืองหนาวดังแถวริมฝีปากหยุ่น
“เต๋ารัก..พี่โป้ง” หนุ่มเหนือระบายยิ้มเต็มหน้าตอบรุ่นน้องตัวเหี้ย วันนี้ผลไม้เมืองหนาวขับรถฝ่าฝนกลับบ้านเหมือนเมื่อวานไม่ผิดเพี้ยน เพียงแต่วันนี้คราบน้ำตามันถูกรอยยิ้มและความสุขเข้ามาแทนที่จนเต็ม นึกถึงก่อนจะขับรถกลับมารับพ่อกับแม่ยิ่งยิ้มกว้างขึ้น ‘พี่รู้ว่าเต๋าใจร้อน..แต่อย่าเอาความใจร้อนมาใช้กับเรา หัดฟังและรู้จักรอพี่ด้วย เมื่อวานเต๋าตัดสินใจเอาเองไม่รอฟังคำตอบจากพี่ แล้วเป็นไง..เสียใจอยู่คนเดียว พี่สมน้ำหน้าเต๋า..รู้ป่าว?(รุ่นพี่ทำหน้าจริงจังจนผลไม้เมืองหนาวขำไม่ออก) ขับกลับดี ๆ พรุ่งนี้เจอกัน’ ความรู้สึกเป็นห่วงครั้งแรกที่ผลไม้เมืองหนาวได้รับจากโป้งทำให้เต๋าตอเรสรู้สึกว่าตนโชคดีที่ได้เกิดมาเป็นคน ได้รับโอกาสจากรุ่นพี่ให้เป็นคนรัก ยอมมองข้ามความชั่วที่เต๋าตอเรสกระทำ ย่างเท้าเบาหวิวลงจากรถไปรับแม่กับพ่อที่บ้านย่า เรียนบุพการีไปตามตรงว่าหาลูกชายเพิ่มให้ได้ 1 คน หัวใจอีก 1 ดวง..ให้ทำใจรับไว้ด้วย ยิ้มแก้มปริเมื่อพ่อกับแม่ทำไม่สนใจ นั่นแปลว่าทั้งคู่รับได้ไม่มีปัญหา กลับถึงบ้านก็แมสเสจหารุ่นพี่..ไม่อยากโทรเพราะดึกมากแล้ว อาบน้ำและนอนไม่หลับ..เหมือนเดิม แอบรักก็นอนไม่หลับ อกหักก็หลับไม่ลง ได้รักตอบกลับมายิ่งไม่หลับไม่นอน เกิดเป็นตัวเหี้ยนี่เข้าใจยาก!
เช้าวันแรกของโรงเรียนหลังสัปดาห์งานออกร้านผ่านพ้น เด็กนักเรียนต่างโล่งใจที่งานสำเร็จไปได้ด้วยดี แต่ต้นเทอมหน้าต้องเตรียมรับกีฬาสี นักกีฬาแต่ละชนิดต้องเตรียมพร้อมร่างกาย คุยกับพิและเพื่อนว่ากีฬาสีจะทำอะไรบ้างและนินทา ผอ. หรือ ‘ไอ้เหม่ง’ กันมันส์ปาก เย็นนั้นเต๋าตอเรสแยกกับพิและเพื่อนแอบไปรอเจอรุ่นพี่ก่อนกลับบ้าน เดินคู่กับโป้งมาทางด้านหลังเหลือบเห็นเพื่อนเล่นบอลกันก็ชวนรุ่นพี่นั่งดูแถวม้าหินอ่อนสนามฝั่งตรงข้าม เห็นแฟนเพื่อนถูกเด็กห้องท้าย ๆ พุ่งชนล้มก็ลุกพรวดพราดจะวิ่งเข้าไปช่วยพิเพื่อนรักเอาเรื่องให้ไทโย รุ่นพี่ที่เห็นเหตุการณ์พร้อมกับผลไม้เมืองหนาวดึงไหล่เจ้าตัวเอาไว้แล้วขอจัดการเคลียร์ให้ เพราะฝ่ายผิดเป็นญาติห่าง ๆ ของตน ดวงตาแข็งกร้าวที่พร้อมจะพุ่งเข้าชนทุกอย่างให้พินาศของเต๋าทำให้โป้งนึกกลัว ‘เหมือนวันนั้นไม่มีผิด’ เต๋าดึงดันจะเข้าไปในสนามเองไม่ฟังเสียงค้านจากรุ่นพี่ โป้งจับไหล่หนาไว้แน่นและดึงมาเผชิญหน้า..
“เต๋า! กลับบ้านไปอาบน้ำแล้วเข้าไปรอพี่ที่บ้าน ในสนามนั่นพี่จัดการเอง เด็กคนนั้นเป็นญาติพี่..เต๋าอยากให้พี่กับเพื่อนเต๋ามองหน้ากันไม่ติดเพราะญาติพี่ไปหาเรื่องเพื่อนเต๋าก่อนเหรอ? แคนมันเป็นเด็กเลือดร้อนเหมือนเต๋า แต่ไม่มีพิษมีภัยกับใครพี่รับรองได้ เต๋า..ปล่อยให้พี่จัดการ..นะ” ผลไม้เมืองหนาวที่ถูกรุ่นพี่เตือนแววตาอ่อนลง กระพริบตาแล้วหันไปมองในสนามสลับกับใบหน้าของคนรัก
“ระวังตัวนะ..” หนุ่มรุ่นพี่ถอนหายใจแล้ววิ่งเข้าไปห้ามทัพในสนาม โป้งวิ่งเข้าไปห้ามพิกับญาติได้ทันแต่..ห้ามไทโยไว้ไม่ได้ เพียงแค่ 2 หมัดญาติกับไทโยก็หมดข้อข้องใจ เพื่อน ๆ แคนหามแคนกลับบ้าน ส่วนเพื่อนน้องเต๋าแยกกลับบ้านใครบ้านมัน หนุ่มรุ่นพี่เดินลัดสนามขี่มอไซค์กลับเข้าบ้านรอการมาเยือนของน้องเต๋าตอเรส 2 ชั่วโมงที่น้องเต๋าอ้อนวอนขอตรวจร่างกายหนุ่มเหนือมันช่างยาวนานนัก หนุ่มรุ่นพี่ได้แต่ถอนหายใจปลงกับความตอเรสของเต๋า
“อย่ามาแบ๊วใส่พี่ไอ้เต๋า! กลับบ้านไปเลย นี่มัน 2 ทุ่มแล้ว555+” เต๋าตอเรสกอดโป้งไว้แน่นและเอาหัวถูที่อกหนุ่มรุ่นพี่จนแดง โป้งหัวเราะขำกับท่าทางบ้องแบ๊วของเต๋าแต่เจ้าตัวไม่ขำ..
“หอมที..” ไม่ได้ตรวจร่างกายก่อนกลับก็ขอลวนลามที่แก้มก็ยังดี หนุ่มรุ่นพี่ยิ้มละลายใจส่งให้แล้วสูบลมแก้มป่อง ปลายจมูกเต๋าตอเรสกดลมในปากโป้งก็ปล่อยออก ขำก๊ากใส่หน้ากันก่อนรุ่นพี่จะยอมให้หอมดี ๆ ก่อนกลับบ้าน
กีฬาสีปีนี้วินตั้งใจจะลงคัดบอล พิเพื่อนรักก็ลงบาสกับโป้งเหมือนเคย เต๋าตอเรสก็เช่นกัน..นักกรีฑาระดับเหรียญทอง ลงรายการไหนก็ซิวเหรียญรายการนั้นแบบไม่ต้องเสียเวลานั่งเดา เย็นเพื่อนกับผลไม้เมืองหนาวเดินเล่นดูของที่ถนนคนเดิน เต๋าได้เสื้อมา 2 ตัว ลายเหมือนกันแต่คนละสี สีขาวตั้งใจซื้อมาให้รุ่นพี่ส่วนสีดำจะเอาไว้เอง หนุ่มรุ่นพี่อมยิ้มมองเสื้อคู่ที่เต๋าตอเรสซื้อมาให้ใส่เดินตลาดมืดวันเสาร์หน้า
“เต๋า...พี่ว่าเอาไว้ใส่นอนเหอะว่ะ” ปากจู๋แก้มป่องของผลไม้เมืองหนาวทำโป้งขำก๊าก สุดท้ายเต๋าก็ต้องตามใจรุ่นพี่ ‘เอาไว้ใส่นอนด้วยกันก็ได้555+’
ช่วงใกล้สอบผลไม้เมืองหนาวก็ติวเข้มพร้อมเพื่อน ๆ ปลงกับการสวีทลี่ของพิเพื่อนรักกับไทโยและยังต้องคอยปิดไม่ให้ประเจิดประเจ้อจนเกินไปนัก แต่ก็อย่างว่า..คนรักกันมันต้องเผลอแสดงความรักใส่กันตลอดอยู่ดี เต๋ากับโป้งก็เหมือนพิที่ระหว่างสอบไม่ได้ติดต่อกับไทโยเลย สอบเสร็จผลไม้เมืองหนาวก็บอกพิเพื่อนรักให้ไปหาหัวใจตัวเอง
“คิดถึงมันก็ไปหาสิวะ” เต๋าตอเรสกลับไปอาบน้ำที่บ้านแล้วตรงดิ่งไปหารุ่นพี่ ทำคะแนนกับพ่อแม่แฟนก่อนจะขึ้นไปหาลูกชายต่อ
“พี่โป้ง..น้องเต๋าคิดถึ๊งคิดถึง หอมน้องเต๋าหน่อยค่ะ” หนุ่มรุ่นพี่ถึงกับเบือนหน้าก่อนส่ายหัวหน่ายกับความสตรอว์เบอร์รี่ของเต๋าตอเรส แขนสองข้างที่ยื่นเข้าหาดึงตัวหนุ่มรุ่นพี่เข้ามากอด กระชับแน่น..
“ผมคิดถึง..ทุกวัน” หอมหัวไหล่โป้งแล้วยืนกอดต่อไป รุ่นพี่ขยับตัวพาเต๋าตอเรสไปนั่งบนเตียง
“ทำข้อสอบได้มั้ย?” ผลไม้เมืองหนาวยิ้มให้แล้วพยักหน้า ขยับตัวเข้าไปเบียดซบซอกคอโป้ง รุ่นพี่หัวเราะขำก่อนจะหอมกระหม่อมเต๋าตอเรสแล้วกระชับกอดบ้าง นั่งนิ่งฟังเสียงลมหายใจหนุ่มรุ่นพี่ โป้งคลายแรงกอดแล้วดันไหล่เต๋าตอเรสออกมาจรดปลายจมูกตัวเองที่แก้มผลไม้เมืองหนาว ดวงตาเรียวสวยของโป้งสบนิ่งกับดวงตาคม รุ่นพี่เคลื่อนใบหน้าเข้าหาเต๋าแตะริมฝีปากแผ่วเบาก่อนจะบดจูบร้อนแรง แผ่นหลังของเต๋าตอเรสแอ่นไม่ติดเตียงเมื่อยอดอกถูกรุ่นพี่ชิม ลมหายใจขาดห้วงดังสลับกันไปมา..
“อือออ พี่โป้งเต๋าไม่ได้ล็อคห้อง..ไป ไปล็อคก่อน” เสียงเซ็กส์ซี่ของผลไม้เมืองหนาวบอกรุ่นพี่ให้ล็อคห้องป้องกันความลับ โป้งดันตัวออกมามองเต๋าทั้งตัวก่อนจะลุกไปล็อคห้องและเดินกลับมา ปลายนิ้วรุ่นพี่ลูบเบา ๆ ไปทั่วทั้งหน้าอกของเต๋าตอเรส..หยุดที่ริมฝีปากนุ่ม เต๋ามองตาเชื่อมของรุ่นพี่และเปิดปากงับนิ้วเบา ๆ ก่อนจะจูบและใช้ปลายลิ้นตวัดดูดเข้ามาชิม โป้งหายใจติดขัดก่อนจะดึงนิ้วตัวเองออกแล้วแทนที่ด้วยจูบร้อน ปลายลิ้นเกาะเกี่ยวแลกน้ำลายดุเดือด รุ่นพี่ทาบทับเต๋าตอเรสเบียดสะโพกเข้าหา ผลไม้เมืองหนาวครางฮือ..
“อืออ โป้ง..” กระซิบชื่อกับริมฝีปากหยุ่นแล้วดันตัวรุ่นพี่ขึ้น โป้งเท้าแขนคร่อมให้ผลไม้เมืองหนาวใช้ปลายลิ้นร้อนแตะชิมตั้งแต่ซอกคอจนถึงยอดอก หายใจหนักขึ้นเมื่อเต๋าขยับตัวลงต่ำ ปลายลิ้นตวัด ริมฝีปากดูดดื่มความแข็งขืนของรุ่นพี่อย่างเต็มใจ โป้งขยับเอวเข้าหาโพรงปากร้อนข้างใต้อย่างลืมตัว ผลไม้เมื่อหนาวดันนิ้วชี้กับนิ้วกลางเข้าไปในปากโป้ง กวาดน้ำลายของโป้งติดมาจนชุ่ม เลื่อนลงมาสอดเข้าช่องทางด้านหลังช้า ๆ ริมฝีปากผลไม้เมืองหนาวทำงานเข้าขากับ 2 นิ้วที่อยู่ในตัวรุ่นพี่..
“ซี้ดดด จะถึงแล้วเต๋า..อึ๊ห์..” เต๋าเร่งทั้งริมฝีปากที่ครอบครองความแข็งขืนและนิ้วที่ทำงานอยู่ด้านหลัง ไม่นานโป้งก็พ่นน้ำรักออกมาให้ได้ชิม เต๋ากลืนกินเข้าไปจนหมด ดึงรุ่นพี่ลงมากอดแล้วหอมขมับชื้น
“ผมรักโป้ง.. ไปอาบน้ำเถอะ” หนุ่มรุ่นพี่นอนหายใจรวนรินกับอกผลไม้เมืองหนาว ขมวดคิ้วเมื่อถูกไล่ให้ไปอาบน้ำ
“..แล้วเต๋าล่ะ?” ไม่พูดเปล่าเลื่อนมือไปสัมผัสแท่งร้อนของอีกฝ่ายด้วย ผลไม้เมืองหนาวถดก้นหนีมือก่อนจะตีหลังมือรุ่นพี่เบา ๆ
“เดี๋ยวนี้ซนนะคะโป้ง..ไม่อยากให้เจ็บน่ะ เต๋าไม่เป็นไรหรอก” รุ่นพี่อมยิ้มกับความน่ารักของเต๋าตอเรส กระชับกอดแน่นขึ้น
“ให้พี่หลับก่อนนะ..แล้วค่อยกลับ” ผลไม้เมืองหนาวกระชับกอดแล้วหอมหน้าผากส่งโป้งเข้านอน รุ่นพี่รู้สึกรักเต๋าตอเรสขึ้นไปหลายเท่า แต่ถ้าชั่งน้ำหนักความรักแข่งกันแล้ว โป้งยังต้องเพิ่มความรักเข้าไปอีก 2 – 3 เท่าถึงจะหนักเท่ารักของเต๋าในเวลานี้
“ผมรักคุณ..โป้งของผม” กระซิบส่งหนุ่มเหนือให้หลับฝันดี รอจนลมหายใจสม่ำเสมอถึงค่อยประคองศรีษะโป้งออกวางบนหมอนเบามือ ลุกจากเตียงแล้วเดินออกมา ปิดประตูให้เงียบที่สุด เดินจากบ้านหนุ่มรุ่นพี่ด้วยความรู้สึกเป็นสุข ดีใจที่ตัวเองข้ามผ่านความรักไปอีกขั้น แค่เห็นอีกฝ่ายมีความสุขมันก็เพียงพอที่จะรับความสุขนั้นเข้ามาแทนที่ความต้องการทางเพศ กลับถึงบ้านก็อาบน้ำนอนและฝันถึงหนุ่มยิ้มพราวเสน่ห์
คนเดียวที่ทำให้ผลไม้เมืองหนาวเปลี่ยนแปลง..ทุกอย่างในชีวิตให้ดูลงตัวและดีขึ้น
และจะยังเป็นคนเดียวที่อยู่ในหัวใจของหนุ่มใต้เลือดร้อนคนนี้ไป
..ตลอดกาล..
End.
...............................................
วันนี้จิโดนเบี้ยวนัดค่ะ เลยมานั่งปั่นน้องเต๋าจากที่ค้างไว้จนจบได้ (จิตอบเม้นท์พรุ่งนี้ทีเดียวเลยนะคะ -////-)
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
จิ้มบวกคืนและบวกขอบคุณค่ะ
:กอด1: :pig4: :-[
-
ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆ
น่ารักอ้ะ
น้องเต๋าขราาาาาาาาาาาาา พี่โป้งขราาาาาาาาาาาาา
ชอบๆๆๆๆ (นับญาติกะอิตอเรสเหมือนเดิมแร้น)
ชอบนะ มันขี้อ้อนขริงจังนิคะคุณจินิ ได้อย่างงี้มาคนถึงตลอดกาลจะนานแค่ไหนก็ไม่มีวันเบื่อ :m1:
..................ของฝากค่ะ (แต่มีอีกนะคะ เห็นอยู่ประปราย)
เพียงแต่วันนี้คราบน้ำตามันถูกด้วยรอยยิ้มและความสุขเข้ามาแทนที่จนเต็มปริบ (ประโยคนี้เรียงแปลกๆ....เพียงแต่วันนี้คราน้ำตามันถูกรอยยิ้มและความสุขเข้ามาแทนที่..)
แขยสองข้างที่ยื่นเข้าหาหนุ่มรุ่น (แขน..)
-
:กอด1: คุณนุ่นแน่น ๆ
จิไปกินข้าวเที่ยงก่อนเดี๋ยวกลับมาแก้นะค๊า
:pig4:
แก้แล้วค่า จิวางคำผิดที่เต็มไปหมดอ่ะค่ะคุณนุ่น555+ :o8:
-
น้องเต๋าตอเรสกะพี่โป้งน่ารักที่สุดเลยยย
+1 ให้จิ
-
ว้าว,,,ในที่สุดก้อจบลงแล้ว
ผลไม้เมืองหนาววววววว หวานช่ำเชียว
อิอิ
-
:L2: แปะเม้นค่าาา
สอบเสร็จมาดิทน้าาา
:จุ๊บๆ: มั๊วะ~~~~~~ >/////<
-
น่ารักหงะ :o8:
หวานแบบพอดีๆ
อยากให้เป็นงี้ไปนานๆ
-
แหม พอได้หวานกันแล้ว ทำเอาอิจฉาตาร้อนยิ่งกว่าคู่พิอีกนะ น้องเต๋ากะพี่โป้งเนี่ย :m12:
แต่ว่าพี่โป้งเปลี่ยนสายจากเมะ กลายเป็นเคะเต็มตัวหรือเปล่าคะพี่จิ :haun4:
น่ารักๆๆๆ หวานเยิ้มเลย :o8:
+1 ขอบคุณค่า เอาคู่อื่นด้วยอ่ะพี่จิ :z1:
-
:-[ :-[ :-[ อยากอ่านแถมครับพี่ อิอิอ่านแล้วฮาดี
ในที่สุดน้องเต๋าก็ครองใจพี่โต้งได้ซักที
ปอลิง ฮ่านแล้วขำกร๊ากไม่เกรงใจใครเลยตอนพี่โต้งเรียกน้องเต๋าอ่ะ 55+
-
ขำคุณพ่อมากๆ55 กล้าเลนมุขนะคะ
แต่ว่าไมจบสั้นจังเลยอ่ะ หุหุ :-[
:กอด1:คุณจิ
-
อิ่มใจสุดๆ ต้องได้อย่างนี้สิเต๋า
-
มันหวานมากกกกกก มากจนอ่านย้อนไปถึงตอนแรกที่ข่มขืนเขาแล้วยังงงว่า
ตกลงมันคือเต๋าคนเดียวกันมั๊ยเนี่ยะ เป็นเรานะขอกดมันคืนทีเหอะ
เอาแบบเจ็บ ๆ ด้วย จัดหนักให้เลย หมั่นไส้นัก
-
อ๊ายยยย หวานจัง :impress2:
อ๊ายยยย น่ารักจัง :o8:
อ๊ายยยย อิจฉาค่าาาาาาา :m31:
-
:กอด1:ขอบคุณคุณจินะ โป้งกะเต๋ารักกันแล้ว หวานละมุนดีแท้
ตาเต๋าบวมเหมือนมีปลวกบนขอบตาอ่านแล้วขำดีไว้ต้องลองสังเกตดู
แอบรักเค้า อกหัก เค้ารักตอบ นอนไม่หลับทั้งนั้น น้องเต๋าพูดถูกจ้ะ
ยังบวกไม่ได้ให้ :L2:แทนนะคุณจิ
-
น่ารัก หวานมาก
เต๋านอกจากสตรอเบอรี่แล้วยังขี้อ้อนอีก
ซึ้งคำพูดพี่โป้งมาก “อาฮะ..ตัวเหี้ยของพี่”
+1 ขอบคุณค่ะคุณจิ :กอด1:
-
:z13:+
เต๋าสะตอชัดๆ ทำเขาเจ็บแล้วด้านได้ใจ แถมจริตตอนครบเดือนอีก ไม่ฟังอะไรเลย :laugh:
“อาฮะ..ตัวเหี้ยของพี่” คลี่ยิ้มอ่อนโยนประกอบคำพูดจริงใจเมื่อครู่ ผลไม้เมืองหนาวผงะอีกครั้งก่อนจะเบ้หน้า
ละไว้ในฐานที่ถูกใจจ๊ะ :-[
-
จะเป็นไรมั้ยที่จะบอกว่าดีใจที่คุณจิโดนเบี้ยวนัด :laugh:เพราะไม่ต้องทนคิดถึงไปนานนกว่านี้
แหมม พึ่งรู้ว่าวงจรชีวิตของตัวเหี้ยเป็นยังไงก็วันนี้ล่ะ อิอิ พ่อกะแม่ผลไม้เมืองหนาวน่ารักเนอะ
-
เต๋าตอเรสเป็นเอาหนักเลยน่ะ
แต่เต๋ามันน่ารักจริงๆอ้อนได้ใจมาก
พี่โป้งเรียกเต๋าซะ ชอบจริงๆเอาไว้เรียก
ตอนอยู่กันสองคนน่ะพี่โป้ง
ตอนนี้เหมือนจะสั้นแต่ไม่เป็นไรดีใจที่คุณจิมาต่อมากกว่า
อยากรู้ว่าจะมีต่ออีกมั้ยโดยเฉพาะคู่เร
:กอด1: :L2: :pig4:
-
แอบแว้บเข้ามา(ปวดตาจังค่ะ) กะว่าจะรอเม้นในคอมดีๆ(ที่สำคัญพรุ่งนี้สอบ TT[]TT) แต่อ่านเเล้วอดสครีมไม่ไหว เมื่อวานอ่านดราม่าไปเรื่อง น้ำตาท่วมหน้า วันนี้อ่านเต๋าตอเรสกับพี่โป้ง อูยยยยยยยย หวานนนเจี๊ยบบบบ :-[
ตอนอ่านตอน....เอิ่มมม ฉากอัศจรรย์อ่ะค่ะ เห็นตอนแรกพี่โป้งรุก ก็แอบแปลกใจ นึกว่าพี่แกจะเป็้นเมะแทนน้องเต๋าตอเรส แต่อ่านไปอ่านมา อ่อ....นิ้วน้องเต๋ายังเป็นฝ่านทำงานในตัวพี่โป้ง หึหึหึ :impress2:
แต่ชอบตอนที่บอกว่า แค่เห็นคนที่รักมีความสุข ก็เพียงพอที่จะทดแทนความสุขทางเพศของน้องเต๋าแล้ว //สครีมมมมมมมมมมมมมมค่า!!!!! สุดยอดเลยค่ะคุณจิ o13 ปกติเวลาอ่านฉากทีไร มันมักจะมีความคิดที่ว่า "ความรักกับความใคร่มันเป็นของคู่กัน แต่....แน่ใจแล้วหรอ ว่าที่กำลังรู้สึกอยู่ มันมีความรักรวมอยู่ด้วย ไม่ใช่ความใคร่หรือความหลงใหลเพียงอย่างเดียว" พอคิดได้อย่างนี้ทีไรจะสงสัย แล้วก็รู้สึกไม่มั่นใจในความรักทุกที
แต่ว่านะคะ!! ประโยคนี้ของน้องเต๋าตอเรส มันเคลียร์มากเลยอ่ะค่ะ!!!! :o8:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษดีๆ และนิยายหวานๆนะคะ
รอตอนต่อไปค่ะ(ต้องไปอ่านหนังสือแล่ว :serius2:)
-
ตัวเหี้ยของพี่ :laugh:คงจะไม่มีใครเรียกชื่อคนรักได้น่ารักมากกกกกกกกเท่าพี่โป้งอีกแล้ว :laugh:
ตัวเหี้ยของพี่ของพี่โป้งน่ารักมาก อ้อนได้ใจมากเลย :m1:
-
กอดรวบ :กอด1:
จริง ๆ จิไม่มีนโยบายเขียนของแถมในตอนจบนะคะ..แต่ของน้องเต๋ามันมีข้อยกเว้นค่ะ555+ (เพราะจิเขียนไปแล้วตั้งแต่แรกนั่นเองแล้วนึกขึ้นได้ทีหลังว่าปกติจะไม่แถมถ้าเป็นตอนจบ -///-)
ถ้าเอามาลงให้อ่านตอนนี้ก็คงไม่เป็นไรเนอะคะ :o8:
แถม
.
.
หนุ่มรุ่นพี่นอนซบอกผลไม้เมืองหนาวหลังจากถูก ‘ชิม’ ผ่านเหตุการณ์ซ้ำ ๆ แบบนี้มาไม่ต่ำกว่า 5 ครั้ง รุ่นพี่เข้าใจว่านี่คงเป็นการแสดงความรักให้เห็น แต่มันเกินไปแล้วนะ! หนุ่มเหนือหงุดหงิดคิดว่าเต๋าตอเรสเก็บเอาความต้องการทางเพศไปปลดปล่อยกับใครรึเปล่า? ถอนหายใจพรู เงยหน้าขึ้นมองคางเต๋าตอเรส เบี่ยงตัวออกมานอนตะแคงหันหลังให้แล้วกอดอกนิ่ง ผลไม้เมืองหนาวเลิกคิ้วมองก่อนจะเข้าไปสวมกอด หอมหัวไหล่แน่นแล้วพลิกตัวโป้งนอนหงาย
"พี่โป้ง.อยากรุกเต๋าบ้างมั้ย?" หนุ่มรุ่นพี่มองหน้าผลไม้เมืองหนาวก่อนจะส่ายหน้าและยิ้มบาง แค่คิดว่าปิ๊กกาจู้ของตนต้องเข้าไปมุดถ้ำเต๋าก็อยากจะอ้วกแล้ว เต๋าตอเรสยิ้มพิมพ์ใจส่งคืนให้โป้ง..
“..วันนี้..เต๋าค้างได้มั้ย? ดึกแล้วขี้เกียจขับรถกลับบ้านน่ะครับ” ผลไม้เมืองหนาวถามรุ่นพี่ก่อนจะไล้ปลายจมูกไปที่ยอดอกสีเข้มที่บวมเห่อหลังจากการชิมเมื่อครู่ โป้งขนลุกเกรียวก่อนจะแอ่นอกรับปลายลิ้นที่ตวัดเบา ๆ อีกครั้ง เต๋าตอเรสอดทนมอบความสุขให้คนรักมาแป็นเดือนโดยที่ตัวเองไม่ได้ปลดปล่อยเลย วันนี้น่าจะเป็นวันที่ร่างกายรุ่นพี่พร้อมรับการรุกล้ำของตนแล้ว
“..เต๋า..อือออ” รุ่นพี่ตอบไม่ตรงคำถาม ผลไม้เมืองหนาวได้แต่ยิ้มในใจ ยันตัวขึ้นไปจูบแลกลิ้นกับโป้งก่อนจะจับความต้องการจ่อทางเข้าถูส่งความหล่อลื่นช่วยให้ความแข็งแรงดำเนินสะดวกยิ่งขึ้น เลื่อนริมฝีปากลงมาซุกไซ้ซอกคอหอม จูบทั่วแล้วลงลิ้นที่ยอดอกคู่เดิม หนุ่มเหนือเผลอตัวแยกขากว้างให้ความแข็งแกร่งของเต๋าตอเรสเข้ามาได้ง่ายขึ้น ส่วนหัวที่ผลุบเข้าไปส่งให้เต๋าตอเรสแทบเก็บอารมณ์ไม่อยู่
“อาห์..โป้ง ไม่ไหวแล้ว” ดันสะโพกเข้าออกเร็วก่อนจะถึงฝั่งในเวลาค่อนข้างกระชับ แช่ความแข็งแกร่งไว้ในร่างกายของรุ่นพี่ก่อนจะค่อย ๆ ถอนออกมา ‘ซี้ดดดดด’ เพราะการที่เก็บความต้องการไว้นานทำให้เต๋าตอเรสเข้าวินเร็วผิดปกติของคนแบบเต๋า ก้มลงหอมแก้มรุ่นพี่ก่อนจะกระซิบอาย ๆ
“ขอโทษที่เร็วนะครับ..เต๋าไม่ได้เอาออกเลย มันก็เลย แหะๆๆ” รุ่นพี่หอบหายใจแล้วลืมตามองผลไม้เมืองหนาว ความขุ่นใจที่คิดว่าเต๋าแอบมีใครถูกพายุรักเมื่อครู่พัดหายไปหมด ยกมือขึ้นลูบแก้มสากก่อนจะพลิกให้เต๋านอนหงายแล้วตัวเองขึ้นคร่อมบ้าง
“อยากแก้ตัวมั้ยล่ะ?..” ส่งยิ้มยั่วก่อนจะจับความแข็งขืนของเต๋าตอเรสที่เริ่มจะมีแรงคึกขึ้นมาจ่อทางเข้าอีกครั้ง ผลไม้เมืองหนาวอมยิ้มแล้วจับสะโพกเนียนกดลงมาช้า ๆ
“ซี้ดดด เต๋าก็อยากรู้ว่า..อีกซักรอบสองรอบมันจะเร็วอยู่รึเปล่า?..อาห์” ช่องทางด้านหลังที่ยังมีน้ำรักหลงเหลือทำให้บทรักไหลลื่นไปจนจบ..และเริ่มขึ้นใหม่ จนหนุ่มเหนือเป็นฝ่ายร้องขอให้หยุด
แต่..เสียงกระเส่าของเต๋าตอเรสที่ตอบกลับมาทำรุ่นพี่ถึงกับตาเหลือก
‘ราตรีนี้ยังอีกยาวนาน..โป้งของผม’
................................
รักกันจนหมดแรง..ข้าวต้มเลยทีเดียว น้องเต๋ากับพี่โป้ง -/////-
เค้าตอบเม้นท์แบบจริงจังพรุ่งนี้นะคะ..รอคอมพ์ตัวดี ๆ นั่นเอง
แอร้ยยยยยยยย
ปล.เข้ายากเข้าเย็นจริง ๆ
:กอด1: :pig4:
-
:haun4:
พี่โป้งย้ายข้างไปซะแล้ว
อ๊ายยยยยยยยยยยย
:pighaun:
-
:m32:
บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทำไรกันอะ บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เขินๆวิ่งไปแอบซุกที่แผ่นหลังอุ่นๆของคุณจิ งุงิ
-
:กอด1:ขอบคุณคุณจิ
เหนือความคาดหมายจริงๆ
ว่าแต่อะไรเข้ายากเหรอคุณจิ
เต๋าบอกราตรีนี้ยาวๆๆๆๆๆคงเข้าไม่ยาก :-[
โป้งเหนื่อยแย่เลย :o8:
-
บร้าาาา บ้าทั้งคู่เลยตัว
-
คาแรคเตอร์เต๋าเนี่ยเอกลักษณ์ดีค่ะ บอกไม่ถูกจะดูแมนมั่กๆก็ไม่ใช่
จะดูหญิงๆก็ไม่เชิง แต่ยังไงก็เป็นรุกล่ะนะ :impress2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก
เต๋าตอเรสยิงประตูจังเลย
หวังจะเอเฮทริกรึไง ถนอม ๆ หน่อย อิอิ
-
แว้บมากอดคุณจิแน่นๆอีกรอบ :m25: ในที่สุดเต๋าตอเรสก็หื่น 5555
.... ไปอ่านหนังสือก่อนนะค๊าาา
-
ฮู้ยยยยยยยย หนุ่มๆทำอะไรกัน
ไม่มีการรอเลย อ่านแล้วเสียเลือดเลยเรา
ดีใจมากที่สุดที่คุณจิมาต่ออีกนิดยิ่งอ่าน
รู้สึดว่าตัวเองหื่นมากมาย เพราะอยากให้มีอีก :laugh:
:กอด1: :L2:
-
เต๋าทำจนพี่ตายใจ สมฉายาแท้ๆ
-
โอ้ว ของแถมเรียกเลือด :haun4:
-
อ่านมาเจอคำว่า "ตัวเหี้ยของพี่" ที่พี่โป้งบอกเต๋า แล้วฮาอ่ะ
เหมือนจะหวานนะ :laugh:
แต่ตอนล่าสุดเนี่ย ในที่สุดแล้วเต๋าตอเรสก็ทำสำเร็จ :m25:
ราตรีนี้อีกยาว พี่โป้งเหนื่อยแน่ๆ
บวกขอบคุณคุณจิค่ะ :L1:
-
:-[ o13
+1
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
อยากชวนเองนะพี่โป้งของเต๋า :laugh:
-
เต๋าทำตัวน่ารักขึ้นมากเลยอ่ะ
โป้งคุมอยู่เลย 555+
อร๊ายยยยยยย ของแถมเรียกเลือด
ไม่ไหวแล้วคร่า ซับๆๆ
หมดยังจิ คู่ต่อไปคือใครดีหว่า คิดๆ ก่อน
ยังไงก็หาคู่ให้พี่เรย์หน่อยน้า จะได้มีความสุขสักที
:กอด1: จิแน่นๆ
-
บร้า พี่โป้งอ่ะ จะอ้วกสามีตัวเองได้ไงคะ สมัยนี้แล้วจะเป็นภรรยาที่ดีต้องปรนเปรอสามีให้ได้ทั้งข้างหน้า และข้างหลังนะคะ เดี๋ยวเค้าก็แอบไปหา เมียใหม่หรอก หุหุ
-
โอ้ยยย เรียกเลือดจริงๆ :m25:
คู่นี้ร้อนแรงมาก โดยเฉพาะพี่โป้ง :laugh:
ขอบคุณค่าา
:กอด1:คุณจิ
-
พี่โป้งเหนือความคาดหมายมาก :a5:
ร้อนจนเดือดเลยพี่โป้งกับน้องเต๋า :m25:
+1 หอมจิแรงๆพร้อมทั้ง :กอด1:
-
บ..ร้...บร้า..............
-
อ๊ายยยย เต่าตอเรส บ้า บ้่า บ้า
หื่นจังโว้ยยย
แน่ใจนะว่าเอ็งอยู่มอ.1
(หรือเปล่าอ่ะจิ เค้านั่งนึกอยู่ว่า เหตุการณ์นี้เต๋ามันอยู่มอ ไหนหว่า)
-
เขิน :o8:
พี่โป้งร้อนแรงมาก
คุณจิ :กอด1:
-
อยากจเป็นลมกะความหื่นอัลลิมิตของเต๋า
เค้าสงสารพี่โป้งเป็นที่สุดอะ
โฮะๆ
:z1:
-
พี่โป้งออนท็อปปปปปปปปปปปปปปปป
อร๊ายยยยยยย
เขินนน
>///////<
รักกันหวานแหววเชียว
>.<
-
พี่โป้งย้ายสายแล้วจริงด้วย แอร๊ยยยยย :haun4:
แต่ร้อนแรงอย่าบอกใคร โอ๊ยย เลือดสาด :jul1:
-
ไม่เสียแรงที่เอ็นดูน้องเต๋า น่ารักอย่างนี้อยากหาสักคนมาเลี้ยงที่บ้าน
ครอบครัวน้องเต๋า ฮามาก น้องเต๋าเลยออกมานิสัยน่ารัก :man1:
พี่โป้ง แอบ Hot นะคะ พาน้องเต๋าห้ามใจไม่อยู่ไม่ได้นอนเลย :laugh:
-
:m25:
คู่นี้เค้ารักกันแบบเก็บกด(?)นะคะ 5555
น้องเต๋าก็ดูง้องแง้งๆแต่แอบทำแอ๊บโหดตอนแรกๆ .. นิสัยผลไม้เมืองหนาวจริงๆด้วย :laugh:
ส่วนพี่โป้ง .. อุ่ยยยยยย ผิดคาดเลยอะค่ะ เซะซี่อีกมั้ย ร้อนแรงได้อีก กรี๊ดดดดดด =//////=
ชวนเค้าพิสูจน์เองเลยอะ เขินนนนน~
ห้ารอบก่อนหน้า + คืนนี้อีกยาวไกล = พี่โป้งคงต้องนั่งวิลแชร์แล้วป่าวคะน้องเต๋า?????
แอร๊ยยยยย...ย้อนกลับขึ้นไปดู ทำไมเราเม้นแต่อะไรเนี่ยยยยย? :o8:
+1 ค่าาาา :กอด1:
-
เปิดเรื่องใหม่สำหรับสองหนุ่มกันเถอะค่ะคุณจิ
-
ในที่สุดก็ได้แตะคอมแล้ววววว
แอบอ่านในโทรศัพท์ จะพิมพ์คอมเม้นก็ยาก
เลยรอคอมเม้นรวดเดียวเลยเนาะ
ชอบๆเรื่องของคู่นี้อ่ะ เต่าติ๊งต๊องตามคอนเซป
แต่คนที่เหนือความคาดหมายคือโป้ง
อุแม่เจ้า ร้อนแรงได้อีกอ่ะ
สงสัยว่างานนี้จะอีกยาว เพราะเต๋าเก็บกดมานานแล้ว 555
-
โป้งดูเป็นผู้ใหญ่ดีจัง แต่ไม่อยากรุกเต๋าจริงอ้ะ :impress2: อ้วกไรอ่ะ แหม
เต๋าขี้แยจริง :z2: :z2: ยังเด็กอยู่จริงๆ สิเนี่ย
สุดท้ายไว้อาลัยแด่โป้ง เต๋ามันไม่ได้ปล่อยมานาน รักกันจนเช้าเลยนะค่ะ น้องเต๋ามั่นใจว่าแรงดีค่ะพี่โป้ง
:กอด1: กอดขอบคุณพี่จิค่ะ
-
สวัสดีค่ะ วันนี้วันศุกร์แห่งชาติค่ะ555+ 1 สัปดาห์เพิ่งจะว่างแต่งก็วันนี้ล่ะค่ะ -_-. ย้อนตอบตั้งแต่ที่จิค้างตอบไปนะคะ
ตอบคุณ anajulia กอดคุณนุ่น อนิรุทธ์จำต้องแมนค่ะ55+ ส่วนตอนล่าสุดเต๋ากับโป้งน่ารักดีเนอะคะ เค้ารักกันแบบน่ารักอ่ะ ของแถมจิเรียกเลือดใช่มั้ยล่า คุณนุ่นเลยเขินแตก555+ ขอบคุณที่เป็นคนพิสูจน์อักษรที่น่ารักที่สุดในโลกและขอบคุณที่ติดตามนะคะ
@StaR@ กอดดดดดค่า ตอนที่ 2 ของเต๋าโป้งมันน่าสมน้ำหน้าเต๋าเนอะคะ ตอเรสจริง ๆ 55+ ส่วนแถมจิก็ชอบค่ะ อ้อมมันน่ารักมันเลยทำให้คนอื่นน่ารักตามไปด้วยเวลามันพูดถึงอ่ะค่ะ -////- ตอนล่าสุดน้องเต๋าน่าร๊กกกเนอะคะ -///- พี่โป้งเค้าคิดดีแล้วค่ะที่เรียกแฟนแบบนั้น ช่างเหมาะสมเหลือกเน55+ จริง ๆ ตอนนี้ไม่สั้นนะคะ ตั้ง 10 หน้า A4 เพียงแต่เทียบกับตอนอื่นแล้วมันสั้นกว่าเท่านั้นเองค่ะ ส่วนตอนแถมในที่สุดตะเองก็รู้ตัวซะทีนะคะว่า..ตะเองน่ะแหละที่หื่นกว่าเต๋า555+ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
Solar cell กอดดดดค่า เต๋าสตรอวเบอร์รี่เนอะคะมันเป็นพระเอกอ่ะค่ะมันเลยต้องสมหวัง -///- ตะเองงานยุ่งเหรอคะ เค้าไม่เจอตะเองนานเลยอ่า ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
คนของเธอ กอดดดดจ้า มันก็ยังเป็นเด็กม.3 ที่ไม่มีภาระหน้าที่รับผิดชอบอะไรเลยยังเป็นเด็กกว่าน้องพิมากค่ะ แต่พื้นฐานครอบครัวเค้าอารมณ์ดีค่ะมันก็เลยดูฮาได้อีก ส่วนพี่โป้งก็..ง้อได้เท่าที่จำเป็นค่ะ55+ ตอนล่าสุดเต๋ามันก็ยังเด็กอยู่ดีค่ะ แต่เป็นเด็กที่ผู้ใหญ่แบบพี่โป้งต้องยอม555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
yeyong กอดยุ้ยแน่น ๆ เต๋ามันสตรอวเบอร์รี่ค่ะ55+ ส่วนตอนล่าสุดคาเรคเตอร์แบบนี้จิ้นยากเหมือนกันค่ะ คิดว่ามันตอเรสแต่ก็พร้อมจะฉะกับทุกคนไปด้วย มันก็ออกมาเป็นแบบนี้อ่ะค่ะ รุกแบบต๊อง ๆ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
rellachulla กอดเตงคืนแน่น ๆ เต๋ามันสตอรวเบอร์รี่เนอะ แรด!555+ อย่าบอกเค้านะ..ว่าเตงชื่อ้อมอ่า -///- ตอนล่าสุดกอดเตงให้หายเขินนนน เต๋า ม.3 จ๊ะเตง เตงไปว่าเต๋าหื่น..เค้าว่าคตนอ่านฉากนี้แล้วเขินน่ะหื่นกว่าเต๋านะ555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
~DosTresCuatro~ กอดคุณหนึ่งแน่น ๆ สมน้ำหน้ามันดีกว่าค่ะ เต๋ามันสตอรวเบอร์รี่เนอะคะ เยอะมากกกกกกกกอ่ะค่ะ55+ จิก็ชอบคุณแม่นะคะ น่ารักดี ตอนล่าสุดสตอรวเบอร์รี่ขี้อ้อนเนอะคะ ตัวเหี้ยของพี่โป้งน่าร๊ากกกกกก -///- ส่วนตอนแถมกอดให้คุณหนึ่งหายเขิน พี่โป้งแอบแรงเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
NUTSANAN กอดดดค่า สมน้ำหน้ามันเนอะคะ ทำเค้าไว้เยอะโดนนิดโดนหน่อยสตรอวเบอร์รี่ร้องไห้ไปหาแม่55+ ส่วนของแถมจิว่าคุณ NUTSANAN ดูจะไม่ค่อยสงสารพี่โป้งจริงจังเท่าไหร่นะคะ ตะเองชอบใช่มั้ยล่า -/////- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
papa กอดดดค่า เนอะคะ มันน่ารักเน้ออออ -///- ส่วนตอนแถมจิซับเลือดให้เอาป่าว? -///- ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
aphanite กอดดดค่ะ ผลไม้เมืองหนาวมันน่ารักใส่พี่โป้งได้ใจดีเนอะคะ -///- ส่วนตอนแถมน้องเต๋าต่อมหื่นแตกค่ะ -////- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Églantier✿ กอดดดค่า ขอให้เตงสอบได้และได้คะแนนดี ๆ ค่ะ เค้าภาวนาช่วยอยู่นะคะ สาธุ.. เตงสอบเสร็จหมดแล้วเหรอคะ เค้าก็คิดนะว่าเม้นท์เตงคราวนี้เตงให้รายละเอียดเรื่องนี้เยอะดี555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
nara555 กอดดดค่า น่ารักเนอะคะ น้องเต๋าน่าร๊ากกกก -///-แล้วก็คงน่ารักไปนานเลยค่ะ55+ ของแถมของจิทำพี่โป้งย้ายสายไปถาวรแล้วค่ะ ตราบใดที่ยังรังเกียจถ้ำน้องเต๋า พี่โป้งก็ต้องอดทนไปนะคะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
BeeRY กอดเบียร์แน่น ๆ น่ารักเน้ออออ พี่โป้งคงย้ายสายแน่ ๆ ค่ะถ้ายังรังเกียจถ้ำน้องเต๋าอยู่55+ เหลืออีก 2 คู่ค่ะเบียร์ รออ่านเนอะ และแล้วตอนแถมของพี่ก็ตอกย้ำความเป็นเคะให้พี่โป้งไปเรียบร้อยแล้ว555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
bellity กอดดดจ้า พี่ลงแถมให้แล้วนะคะ แต่แถมรอบนี้ไม่ฮานะเตง -///- พี่ก็ฮาตอนพี่โป้งเรียกน้องเต่าค่ะ โดนใจมากมาย55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
samsoon@doll กอดคุณซัมแน่น ๆ คุณพ่อเป็นดีเอ็นเอส่วนที่ทำให้น้องเต๋าติงต๊องค่ะ55+ ตอนนี้ไม่สั้นนะคะตั้ง 10 หน้า A4 เพียงแต่เทียบกับตอนอื่นแล้วมันสั้นกว่าเท่านั้นเองค่ะ -////- ส่วนตอนแถมพี่โป้งเค้ารักจะรับค่ะ -///- แต่คู่หน้านายเอกเรารอจิ้มประตูหลังตัวนายค่ะ555+ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ordkrub กอดดดค่า ดีใจที่ชอบนะคะ น้องเต๋าน่าร๊ากกกกก -///- ส่วนตอนแถมนเอะคะ ยังไงมันก้เป็น ‘เต๋าสตรอวเบอร์รี่’ อยู่วันยังค่ำเนอะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
iforgive กอดดดดค่า มันคือคนเดียวกันค่ะพี่ไอ มันสตรอวเบอร์รี่ค่ะ! พี่ไอยังไม่หายหมั่นไส้มันอีกเหรอ จิว่าจิเขียนให้มันน่ารักขึ้นเยอะแล้วนะคะ กระซิก ส่วนตอนแถม..พี่ไอเขินนนนนน55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ZakuPz กอดดดดค่า เต่าน่าร๊ากกกกเนอะคะ บางทีจิก็อิจฉานะคะ อิจฉาเต๋าที่มีแฟนใจกว้างแบบพี่โป้ง -///- ส่วนตอนแถมเนอะคะ อยากชวนเองก็ต้องยอมเหนื่อยหน่อยนะคะพี่โป้ง -///- ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
kakuro กอดดดค่า รักกันซะทีเนอะคะ จิร้องไห้นิดเดียวเปลือกตาก็บวมเหมือนมีปลวกมาโปะไว้จริง ๆ ค่ะ55+ น้องเต๋าพูดถูกเนอะคะ ความรักนี่มันทำให้นอนไม่หลับจริง ๆ ส่วนตอนแถมเหนือความคาดหมายที่พี่โป้งชวนก่อนใช่ม๊า จิหมายถึงกลางคืนบอร์ดเข้ายากมากน่ะค่ะ..ขอโทษค่ะที่ประหยัดคำ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
kny กอดดค่า เต๋ามันสตรอวเบอร์รี่ม๊ากมากเนอะคะ น่ากระทืบในบางครั้งด้วย555+ จิก็ชอบที่พี่โป้งเรียกน้องเต๋าค่ะ เหมาะเหลือเกินเนอะคะ ส่วนของแถมกอดแน่นๆ ให้หายเขินนนนนน ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
lasom กอดดดค่า เตงดีใจที่เค้าโดนเบี้ยว เค้าก็ดีใจค่ะ55+ เค้าทนคิดถึงเตงไม่ไหวเหมือนกันนะถ้าให้รออีก 15 วันอ่ะ -///- เข้าใจวงจรชีวิตเหี้ยดีขึ้นแล้วใช่มั้ยคะ น่าปวดหัวแทนเนะคะ จิก็ชอบพ่อแม่น้องเต๋าค่ะ น่ารักที่สุดในโลกอ่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
@Kanda@ กอดดดค่า โอ๋ๆๆๆอ่านในไอโฟนอีกแล้วเหรอ จิก็รอคอมพ์ดี ๆ ไว้ตอบเม้นท์เหมือนกันค่ะ -///- จิก็เคยคิดแบบเดียวกันกับที่คุณ @Kanda@ คิดเลยค่ะ แต่น้องเต่ามันเจ๋งเนอะคะ ‘รักไม่จำเป็นต้องมาพร้อมกับเซ็กส์เสมอไป’ แต่ตอนแถมมันก็จัดซะพี่โป้งร้องไม่ออก..ไอ้เต๋า! แอร้ยยยยยย ตั้งใจทำข้อสอบนะคะ จิภาวนาขอให้คุณ @Kanda@ ได้คะแนนดีค่ะ เหลืออีก 2 คู่ค่ะ รออ่านเนอะ ส่วนตอนแถมน้องเต๋าในที่สุดก็หื่นแตกอยู่ดีเนอะคะ55+ เตงต้องอ่านหนังสือแล้วไม่ใช่หรา!? ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
TarnTaWan กอดดดดค่า จิว่าตัวเหี้ยกับพี่โป้งน่ารักพอ ๆ กันเลยค่ะ แต่ตัวเหี้ยจะเด่นกว่ามากกกก55+ แบบสตรอวเบอร์รี่ขี้อ้อนอ่ะเนอะคะ -////- ส่วนตอนแถมพี่โป้งร้อนแรงได้อีกเนอะคะ กอดคืนพร้อมฟัดตะเองหลาย ๆ ที ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
yayu กอดดดค่า ตัวเหี้ยของพี่โป้งน่ารักเนอะคะ -///- ฮาแตกดีด้วย ส่วนตอนแถมพี่โป้งต้องสะโพกครากแน่ ๆ ค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Little Devil กอดดดค่า กอดพี่ Little Devil แน่น ๆ ให้หายเขิน ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
gayraygirl กอดเมย์แน่น ๆ น้องเต๋าน่ารักเนอะคะ จิว่ามันตอเรสได้น่ารักที่สุดในฟิคแล้วค่ะ555+ ตอนแถม..เมย์ชอบใช่มั้ยล่า55+ เหลืออีก 2 คู่จ๊ะ รออ่านเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Fanun กอดดดค่า เนอะคะพี่โป้งแรงได้อีกกกกกก -///- จริง ๆ แล้ว..ตะเองชอบใช่มั้ยล่า55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
PeeYaR กอดดดดค่า พี่โป้งร้อนแรงดีเนอะคะ เริ่มก่อนเลยทีเดียว -////- กอดให้หายเขินเลยยยย ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
หมวยลำเค็ญ กอดคุณหมวยแน่น ๆ น้องเต๋าน่ารักดีเนอะคะ พ่อกับแม่ก็น่ารักเลยทำให้น้องเต่าน่ารักตามไปด้วยเลย -////- แต่พี่โป้งแอบร้อนแรงเนอะคะ555+ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
MM.Dog กอดแน่น ๆ ให้หายใจไม่ออกเลยยยย จิคงเขียนถึงสองหนุ่มเท่านี้ค่ะ เรื่องใหม่กะว่าจะเป็นเรย์จิซังอ่ะค่ะ รออ่านเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
jasmin กอดจาแน่น ๆ อ่านในโทรศัพท์นี่จิเห็นใจเลยค่ะ มันปวดตาดีแท้ ๆ จิก้ชอบคู่นี้นะคะ จริง ๆ จิชอบทุกคู่ล่ะค่ะแต่น้องเต่ามันมีเอกลักษณ์ดี..เขียนแล้วมันศ์ดีค่ะ555+ พี่โป้งแรงดีเนอะคะเลยโดนน้องเต๋าสาดรักใส่ซะจนสะโพกครากไปเลย555+ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ตอนใหม่จิขอจัดหน้าแป๊บค่ะ
กอดรวบ
:กอด1:
-
Change : รักเปลี่ยนลุค
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” เสียงกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งปลุกทุกสรรพสัตว์..และสรรพสิ่งให้ตื่น หนุ่มน้อยหน้าหวานงัวเงียตื่นและงุนงงกับภาพตรงหน้าไม่น้อย เพื่อนสนิทในกลุ่มที่เมื่อคืนไปเมาด้วยกันมานั่งชิดหัวเตียงกัดผ้าห่มมองตนอย่างขวัญเสีย น้ำตาที่รื้นขึ้นมาทีละนิดค่อย ๆ หยดลงมา หยดแล้วหยดเล่า ไม่มีเสียงสะอื้น มีแต่การกัดผ้าห่มแน่นขึ้นเท่านั้น หนุ่มหน้าหวานนาม ‘ไอติม’ ยกมือขึ้นมาเกาหัวงง ๆ
“อีติ๋ม! มึง..มึงพรากพรหมจรรย์ข้างหลังกูโดยไม่ได้รับอนุญาต! มึง..มึงมันเลววววววว โฮววววววววววว” ไอติมตาเหลือกถลนออกมานอกเบ้า ก้มดูช้างน้อยของตนแล้วอุทานอย่างมีคนมีสกุล
“ตาเถรยายชี! นี่..นี่มัน นี่ชั้น..ออม เป็นไปไม่ได้” ตกใจกับสภาพน้องชายที่คอพับคออ่อนแถมทิ้งหลักฐานและร่องรอยการใช้งานอย่างสมบุกสมบันไว้อีกเพียบ เงยหน้ามองเพื่อนชายที่มีน้ำใจหิ้วปีกตนมาค้างที่ห้องหลังฉลองเมาหัวราน้ำให้เพื่อนในกลุ่มที่ได้งานหลังจากเรียนจบเป็นบัณฑิตมาหมาด ๆ ..ตามคอมีรอยจ้ำแดง ๆ อยู่จนทั่ว หัวไหล่ที่พ้นจากผ้าห่มมีรอยฟันประทับเด่น ตรงชายผ้าห่มมีคราบเลือดจาง ๆ เปรอะเป็นดวง
ไอติมมีเมีย..ฟันธง!
หนุ่มหน้าหวานหน้าซีดเมื่อมองเพื่อนชาย หน้าแดงเมื่อความทรงจำเร่าร้อนเมื่อคืนผุดมาเป็นพัก ๆ เพื่อนชายคนสนิทนาม ‘อนิรุทธ์’ หรือ ‘น้องออม’ คลายผ้าห่มที่กัดออก ริมฝีปากสั่นเอ่ยเสียงเครือ
“..ติ๋ม มึงเมา..ใช่มั้ยถึงได้ขืนใจกูได้ป่าเถื่อนโหดร้ายรุนแรงแบบนี้ ฮึก มึงก็รู้ว่าความบริสุทธิ์นี้กูเก็บเอาไว้ให้สามีกูเท่านั้น มึง..มึงมันยิ่งกว่าซาตานพร่าผลาญหัวใจ ทำลายได้แม้เยื่อพรหมจรรย์ของ ฮึก น้องออม ไม่ไหวแล้ว น้องออมทนรับความร้ายกาจแบบนี้ไม่ไหวแล้ว โฮววววววววววววว” เสียงแหบห้าวที่เจ้าตัวพยายามบีบหลอดลมให้ดูอ่อนโยนอยู่เสมอ บัดนี้..ไม่เหลืออีกแล้ว ร่ำไห้สะอึกสะอื้นกลืนน้ำตาเสียงทุ้มต่ำลั่นห้องนอน ไอติมเก้ ๆ กัง ๆ ยื่นมือไปแตะไหล่ล่ำ
“ปล่อย!” ออมสะบัดตัวสุดแรงเมื่อมือนิ่มสัมผัสที่ไหล่ สะอื้นและหันไปตวาดลั่น
“ออกไปเดี๋ยวนี้! ชั้นไม่อยากเห็นหน้าแกอีก นังเพื่อนทรยศ!” ไอติมหน้าชาเหมือนถูกตบสัก 10 ฉาด กลั้นก้อนสะอื้นแล้วเอ่ยปากหลังจากที่เงียบเป็นนาน
“ออม เราขอโทษ..เรา เราไม่ได้ตั้งใจ ออม..เราไม่เคยทรยศเพื่อนนะออม” อนิรุทธ์เงยหน้าขึ้นแล้วฟาดมือไปที่ใบหน้าหวานเต็มแรง ‘เพี๊ยะ!’ จนเลือดไหลซิบที่มุมปากหนุ่มหน้าหวาน ไอติมหน้าหันไปตามแรงตบและเฉยอยู่ท่านั้นไม่ขยับ
“ออกไป!” อนิรุทธ์ยื่นคำขาดและลุกจากเตียง สูดลมหายใจเข้าแล้วแข็งใจเดินกะเผลกเข้าห้องน้ำไปช้า ๆ เจ็บปวดที่เพื่อนรักหักหลังพังประตู น้ำตาที่ไหลออกมาไม่ขาดสายทำให้จิตใจอนิรุทธ์ยิ่งอ่อนแอ ไอติมหยิบเสื้อผ้ามาสวม ลุกและเดินออกจากบ้านอนิรุทธ์ไป เดินเอื่อย ๆ ไปตามถนนในหมู่บ้าน น้ำตาแห่งความน้อยใจไหลพราก หนุ่มน้อยสาวใหญ่ที่ขับรถผ่านไปถึงกับต้องมองเหลียวหลัง ไอติมเป็นหนุ่มหน้าหวาน ผิวขาวอมชมพู สูงมาตรฐานชายไทย 175 เซนต์ ผมสีน้ำตาลธรรมชาติสไลด์ไล่ต้นคอขับให้หน้าหวานยิ่งขึ้น จมูกโด่งเข้ากับใบหน้าเรียว ดวงตาสีน้ำตาลสดใสที่บัดนี้มีหยาดน้ำตาหลั่งรินไม่ทำให้ใบหน้าหวานลดความน่ามองลงเลย ริมฝีปากสีชมพูซีดกัดริมฝีปากล่างแน่นข่มเสียงสะอื้น ‘ปี้นๆ’ เสียงแตรรถดังเรียกร้องความสนใจ ดวงตาสีน้ำตาลสวยเหลือบไปมองรถยนต์หรูที่เทียบด้านข้าง สูดน้ำมูกมือปาดน้ำตาลวก ๆ เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น
“เป็นอะไรรึเปล่า? จะไปไหนเหรอ? ให้ผมไปส่งมั้ย?” ไอติมไม่แม้แต่จะเหลียวมอง เดินดุ่มรีบไปให้ถึงหน้าปากซอย คนแปลกหน้าจอดรถและเปิดประตูเดินตามหนุ่มหน้าหวาน ไอติมถูกคนแปลกหน้าฉวยข้อมือไว้..
“ผมจะไปข้างนอกพอดี เดี๋ยวผมไปส่งนะ ร้องไห้เดินไปคนเดียวแบบนี้มันอันตรายนะ..ครับ?” ดึงมือกลับแล้วหันไปจ้องหน้าคนแปลกหน้านิ่ง รถยนต์คุ้นตาที่แล่นมาด้วยความเร็วจอดเทียบฟุตบาทห่างจากจุดที่หนุ่มหน้าหวานยืนจ้องคนแปลกหน้าไปไม่กี่เมตร ร่ายกำยำเดินลงจากรถด้วยอาการไม่ปกตินัก ตรงดิ่งเข้ามาหาหนุ่มหน้าหวานที่ยืนมองคนที่เพิ่งมาใหม่ด้วยความตกใจ ก่อนจะก้มหน้าลงด้วยไม่กล้าสบตาคมคู่นั้น
“ติม! จะออกมาก็ไม่บอก โทรศัพท์ก็ลืมเอามาอีก ขี้ลืมไม่เปลี่ยนนะเรา” มือใหญ่ลูบหัวหนุ่มหน้าหวานที่เอาแต่ยืนก้มหน้า ตาคมหันไปมองผู้ชายคนอื่นที่พยายามเข้ามาจีบหนุ่มหน้าหวาน
“แล้วนี่ คนรู้จักติมเหรอ?” ปากถามหนุ่มหน้าหวานแต่ดวงตาเอาเรื่องจ้องหนุ่มคนนั้น ไอติมส่ายหน้าจนผมปลิว ‘ไม่รู้จักครับ’ เงยหน้ามาตอบหนุ่มหน้าคมเข้มที่อุตส่าห์มาช่วยเหมือนทุกครั้ง หนุ่มหน้าคมก้มมองหนุ่มหน้าหวาน ทั้งดุทั้ง...ห่วง ด้วยบรรยากาศส่วนตัวที่ทั้งคู่ไม่ได้ตั้งใจสร้างทำให้หนุ่มคนแปลกหน้าต้องถอยทัพ
“..ผมเห็นน้องเค้าเดินร้องไห้..ก็เลยลงมาถามดู คุณเป็นแฟนก็ดูแลดี ๆ หน่อย คนจ้องจะงาบน่ะ..มันมี” คนแปลกหน้าพูดจบก็ยิ้มให้หนุ่มหน้าหวานแล้วเดินกลับไปที่รถ ไอติมหันมาเงยหน้ามองคนที่ช่วยตนอยู่ตลอดด้วยดวงตาอ้อนวอน ชายหนุ่มสบตากลมสีน้ำตาลนั้นด้วยความรู้สึกหลากหลาย ก่อนจะถอนหายใจและยกมือขึ้นยีหัวไอติม
“ไปขึ้นรถเลยไอศครีม หล่อนออกมาแบบนี้ชั้นก็อดเป็นห่วงสวัสดิภาพตรุ๊ดส์หล่อนไม่ได้อยู่ดี ขับกลับไปส่งชั้นที่บ้านนะยะ ปวดรูตรุ๊ดส์ไม่หาย..เฮ้ออออออ” ไอติมหยิบกุญแจรถยนต์แล้วขับกลับตามคำสั่งของเพื่อนสาว ออมเป็นห่วงและคอยช่วยกันหนุ่ม ๆ ที่มาจีบให้ไอติมเสมอ ‘ชั้นจะเป็นคนแสกนผัวให้หล่อนเองเพื่อนสาว ผู้ชายเดี๋ยวนี้มันไม่จริงจังกับคนอย่างเราหรอก ยิ่งคนอ่อนต่อโลกอย่างหล่อนยิ่งแล้วใหญ่..ไม่มีทางทันไอ้ฉลามล่าเหยื่อพวกนั้นหรอก!’ อนิรุทธ์นั่งข้างคนขับแล้วตะแคงมองเพื่อนตัวเล็กของตนนิ่ง ‘..โกรธก็โกรธ แต่ถ้าปล่อยมันไปก็อดห่วงไม่ได้อีก ถ้าไม่ติดเรื่องเมือคืน..แกก็คงเป็นลูกสาวชั้นได้เหมือนเดิมไอติม..’ นั่งนึกแล้วมองใบหน้าด้านข้างของไอติมจนเพลิน เจ้าตัวรับรู้ว่าดวงตาคมนั้นมองอยู่ตลอดตั้งแต่ขึ้นรถ ไม่กล้าหันไปสบตาเอาเรื่องคู่นั้นด้วยรู้ตัว..ตัวเองทำอะไรลงไปเมื่อคืน จะโทษฤทธิ์แอลกอฮอลล์อย่างเดียวก็ไม่ถูกนัก ไอติมเองก็คิดลึกกับอนิรุทธ์มากกว่าเพื่อนสนิท ถึงไอติมจะเคยพูดทีเล่นทีจริงกับอนิรุทธ์บ่อย ๆ แต่เจ้าตัวก็ไม่เคยใส่ใจ ยิ้มรับและยกยอตัวเองต่อท้ายไปซะทุกครั้ง ‘ถ้าชั้นจะมีแฟนอ่ะนะ..ชั้นจะหาแบบออม ใจดีแบบออม อบอุ่นแบบออม รักๆๆๆๆๆรักออมที่สุด!’ อนิรุทธ์ยิ้มน้อย ๆ แล้วต่อด้วย ‘มันแน่อยู่แล้วนังติ๋ม อกหนาของชั้นมันอบอุ่นสำหรับผู้ชายทั้งโลกเสมอ หน้าตาสวยคมของชั้นก็ต้องตาต้องใจหนุ่มผมทองทุกคนอยู่แล้ว โฮะๆๆๆๆๆ’ ไม่ว่ายังไงอนิรุทธ์ก็ไม่มีทางมองผู้ชายสไตล์แบบไอติม อนิรุทธ์แต่วแตกก็จริงแต่ถ้าเรื่องบนเตียง..อนิรุทธ์เป็นฝ่ายเป็นรุก! และเลือกจะรุกผู้ชายที่มีลักษณะคล้ายพิ หากจะรับ..ออมก็ฝันจะเป็นรับให้ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบอย่าง..พิ แต่ไม่มีทางสมหวังเพราะพิเป็นของไทโย อนิรุทธ์รู้ตั้งแต่พิกับไทโยเป็นแฟนกันใหม่ ๆ แต่ก็ขอตอดนิดตอดหน่อยให้พอขำ ๆ กับชีวิต ล้อรถนิ่งสนิทหน้าบ้านหลังไม่ใหญ่ของออม หนุ่มหน้าหวานจับพวงมาลัยนิ่ง สูดลมเข้าปอดเรียกกำลังใจแล้วหันไปมองออมตรง ๆ
“อุ้ย!” อนิรุทธ์ตกใจที่จู่ ๆ หน้าหวานนั่นก็หันมาสบตากับตน ถามตะกุกตะกัก ‘อะ..อะไร?!’ หนุ่มหน้าหวานยกมือพนมท่วมหัวขอโทษหนุ่มหน้าคมเข้ม
“ออมไอติมขอโทษ! ถ้าออมจะโกรธไอติมก็ไม่ว่าหรอก แต่อย่าเมินไอติมเลยนะ ถ้าออมเมินไอติม..ไอติมจะเสียใจ แล้วไอติมจะต้องนอนร้องไห้ทุกคืน หน้าก็จะตอบ ผิวก็จะหมอง แล้วไอติมก็จะปล่อยตัวให้ผู้ชายที่ผ่านไปมาได้เชยชม แล้ว..” อนิรุทธ์คิดตามที่ไอติมบอกแล้วเริ่มใจหาย เพื่อนสาวจะปล่อยตัวง่ายกับผู้ชาย..ไม่ได้! ลูกสาวที่ตนทนุถนอมกล่อมเกลี้ยงจะปล่อยตัวปล่อยใจทำตัวง่าย ๆ ดอกทองไปเรื่อยแบบนี้มันเสียชื่อคนเสี้ยมอย่างน้องออม!
“ไม่ได้นะนังติ๋ม! โอ้ยยยย เรื่องขี้ปะติ๋วเมื่อคืนชั้นไม่ถือสาแล้ว หายแล้วก็หายกันไปไม่เก็บมาคิดมากหรอก..เดี๋ยวเยื่อพรหมจรรย์ชั้นก็งอกขึ้นมาใหม่ได้ แบบหางจิ้งจกไงนังติ๋ม555+” ดึงมือที่ไอติมพนมท่วมหัวลงมาจับแน่น ก่อนจะพูดเหมือนเป็นเรื่องที่ไม่หนักหนาสำหรับชีวิต ติดตลกให้ไอติมไม่คิดมาก
“อย่า..คิดมากไปเลยนะ” เลื่อนมือข้างหนึ่งขึ้นไปลูบแก้มใสที่เปื้อนน้ำตาของไอติม เกลี่ยเช็ดน้ำตาให้เบามือแล้วดึงมากอดโยกตัวไปมาปลอบให้หายเสียใจ
“ไม่ร้องนะไอติม ชั้นรู้แกไม่ตั้งใจ วันหลังชั้นจะไม่ให้แกกินเหล้าพร้อม ๆ กัน ถ้าแกกินชั้นจะไม่กิน จะได้ไม่เกิดโศกนาฏกรรมสะเทือนขวัญยันรูตรุ๊ดส์ชั้นอีก..” ไอติมกลั้นสะอื้นดีใจที่ออมยอมยกโทษให้ แต่ก็อดเสียใจไม่ได้ ‘..สุดท้ายก็ไม่เคยคิดเป็นอย่างอื่น นอกจาก..ลูก’ เช็ดน้ำตากับเสื้ออนิรุทธ์สูดน้ำมูกและระบายยิ้มเต็มหน้าให้เจ้าตัวดู
“ขอบคุณนะออม..ติมสัญญาว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้อีก” จับมือออมแล้วเอ่ยคำสัญญา อนิรุทธ์ยิ้มรับคำสัญญานั้นก่อนจะไล่ให้ไอติมกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
“เอารถชั้นไปแหละนังติ๋ม แล้วก็มารับชั้นด้วย 2 ทุ่ม ที่ร้าน... มีเลี้ยงสายรหัส..เหมือนเดิมนะยะ” ไอติมพยักหน้ารับคำและกลับไปเตรียมเสื้อผ้าที่บ้าน เพื่อนของน้องรหัสชอบอนิรุทธ์มานานแล้ว เป็นผู้ชายสไตล์เดียวกันกับไอติม คือ หน้าหวาน ผิวขาว จะต่างกันก็ตรง..นิสัย
คนหนึ่งแรง ไม่ยอมแพ้ อยากได้อนิรุทธ์และแสดงออกอย่างโจ่งแจ้ง
อีกคนเรียบร้อย อะลุ่มอล่วย อยากได้อนิรุทธ์..แต่ไม่แสดงออก
ไอติมเลือกเสื้อเชิตสีครีมสวมเสื้อแขนสามส่วนคอวีสีขาวข้างนอกทับ ยีนส์เดฟเข้ม ๆ ออกจากบ้านไปรับออมที่แต่งตัวคล้ายๆ กัน กระซิบถามถึงสภาพร่างกายของเพื่อนสาว ออมสะบัดหน้าพรืดแล้วไขว้ขาโชว์การเคลื่อนไหวในพื้นที่แคบ ๆ ‘ชั้นใส่ผ้าอนามัยปกป้องการกระแทกในทุกองศาย่ะ..ไม่ต้องมาทำห่วง ชิส์!’ ไอติมอมยิ้มแล้วขับรถพาออมไปที่ร้าน เข้าไปในร้านก็เจอกันครบทีม เมากันไม่รออีกต่างหาก..
“พี่ออมมมมม มาช้าที่สุด! เนสท์มารอตั้งนานรู้มั้ย?” หนุ่มน้อยหน้าหวานที่คอยตามตื้อออมปรี่เข้ามากอดแขนทันทีที่ออมเดินเข้ามาในร้าน ในสังคมเด็ก ม. อนิรุทธ์แมนทั้งแท่ง ด้วยใบหน้าคมเข้ม รูปร่างสูง กำยำ พูดน้อย และสุขุมทำให้อนิรุทธ์ป๊อบมาก ที่อนิรุทธ์จำต้องแมนทั้งแท่งทั้งดุ้นเพราะกลุ่มเพื่อนทั้งหมดที่เคยเรียนมัธยมด้วยกันมาแยกย้ายไปเรียนที่อื่นกันหมด นาน ๆ ถึงจะนัดเจอกันที่ร้านประจำซักครั้ง และคณะวิศวะที่อนิรุทธ์เรียนมันก็มีแต่แมน ๆ ทั้งนั้น ถ้าปล่อยสาวแตกใส่คงนอนจมกองเลือดดับอนาถ..โชคดีของหนุ่มวิศวะ ม.นั้นเป็นอย่างมากที่ไม่มีใครหล่อโดนใจออม ไม่เช่นนั้นคงได้ข่าวกะเทยวิศวะโดนกระทืบตายคาส้วมคณะแน่ ๆ
“มากันนานแล้วเหรอ? ..ติมหิวข้าวรึเปล่า?” แกะมือนุ่มออกเบามือ ยิ้มให้ตามมารยาททั้งที่อยากกรี้ดใส่หน้าแทบแย่ หันไปถามคนหน้าหวานผิวสวยที่มาด้วย พยายามใส่ความเป็นห่วงและการเป็นเจ้าของซึ่งกันและกันในน้ำเสียงให้มาก ๆ ไอติมเงยหน้ามาส่งยิ้มหวานให้ออมแล้วส่ายหน้าหวือ อนิรุทธ์ยิ้มแล้วยีหัวอย่างเป็นธรรมชาติ น้องเนสท์เบะปากใส่ก่อนจะคล้องแขนออมให้นั่งลงข้าง ๆ ตน โซฟาตัวยาวที่มีคนจับจองอยู่จนเต็มแล้วทำให้คนมาใหม่อย่างออมและไอติมเลือกที่นั่งไม่ได้ ออมดึงมือไอติมให้นั่งลงข้าง ๆ กัน ที่ว่างแคบ ๆ ทำให้ไอติมอึดอัดเวลาขยับตัว อนิรุทธ์ดึงแขนให้มานั่งตักแล้วโอบเอวเล็กอย่างเป็นเจ้าของ
“โหหหหพี่ ไม่ให้ห่างเลยเหรอ? หวัดดีพี่ออม หวัดดีครับไอติม” อนิรุทธ์ยิ้มทักทายน้องรหัสตัวเองแล้วยื่นมือไปรับแก้วเหล้าของน้องมาจิบ ไอติมยิ้มเก้อ ๆ ให้น้องรหัสเพื่อนสาว สายตาเจ้าชู้ที่คอยส่งมาแบบนี้มันน่าอึดอัดใจสำหรับหนุ่มหน้าหวานอย่างไอติมมาก ยิ่งน้องรหัสเพื่อนสาวก้มหน้าลงมาคุยยิ่งอึดอัด ต้องคอยเอี้ยวตัวหลบปลายจมูกที่วนเวียนอยู่ไม่ห่าง สะกิดและกระซิบข้างหูเพื่อนสาว
“ออม..ชั้นไม่ชอบน้องรหัสแก มันจ้องจะลวนลามชั้น” อนิรุทธ์ตั้งใจฟังเสียงไอติมก่อนจะมองตาสีน้ำตาลสวยนิ่ง กระซิบกลับไปว่า..
“อดทนหน่อยไอติม เดี๋ยวชั้นก็กลับแล้ว..ชั้นเริ่มแสบตรุ๊ดส์แล้วเหมือนกัน” ใบหน้าคมยิ้มพรายใส่ตาไอติม หนุ่มหน้าหวานก้มหน้าอมยิ้มก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น คนนอกที่มองมาอย่างน้องรหัสที่ชื่อ ‘น็อต’ เห็นแล้วต้องเบือนหน้าหนีด้วยความอิจฉา ยอมรับว่าชอบแฟนพี่รหัส หน้าหวาน ผิวสวย เรียบร้อย พูดเพราะ เห็นครั้งแรกก็ชอบแล้ว แต่ไม่กล้าเพราะพี่รหัสเป็นพวกพูดน้อยต่อยหนัก และเป็นพี่รหัสตนอีกด้วย ทำได้มากสุดก็แทะโลมด้วยสายตาเท่านั้น แต่ถ้าเนสท์ ลูกพี่ลูกน้องแย่งพี่รหัสจากไอติมได้สำเร็จ วันนั้นก็คงเป็นวันของตนที่จะได้มีตุ๊กตาหน้ารถชื่อ ‘ไอติม’
น้องเนสท์พยายามชวนคุย อนิรุทธ์ยิ้ม ๆ แล้วยกแก้วขึ้นจิบเรื่อย ๆ หมดแก้ว..ต่อแก้ว เนสท์ยังคงมุ่งมั่นเรียกร้องความสนใจจากออม เสียงเพลงดังกระหึ่มทำให้ออมต้องเอียงหูเข้าไปใกล้ปากเล็ก ๆ นั่นมากขึ้น ไอติมสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ และเบือนหน้าออกไปมองรอบ ๆ สะกดความไม่พอใจเอาไว้ สายตาหื่นกระหายของโต๊ะข้าง ๆ และคนที่เต้นอยู่รอบ ๆ โต๊ะที่มองตนอยู่ทำให้ไอติมรีบหันกลับมามองอนิรุทธ์แทน เม้มปากแน่นขึ้นเมื่อเหลือบเห็นมือของน้องเนสท์กอดแขนออมแน่นขึ้น ยกแก้วเหล้าขึ้นมาจรดริมฝีปากออมที่กำลังอ้าปากจะคุยกับน้องเนสท์
“..น้ำแข็งละลายหมดแล้วออม” บอกเพื่อนสาวแล้วกระดกเข้าปากออมจนหมดแก้ว ปลายนิ้วเรียวของไอติมจงใจปาดน้ำที่เกาะรอบปากอนิรุทธ์มาชิม สบตาคมก่อนจะหันไปชูเแก้วเหล้าเปล่าให้เด็กมาชง น้องเนสท์กัดริมฝีปากแน่นแล้วสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เบือนหน้ามามองออม..รายนั้นก็เอาแต่จ้องหน้าแฟนไม่วางตา
อนิรุทธ์ไม่คิดว่าไอติมจะกล้า ถึงจะเป็นแฟนจำเป็นแต่ก็ไม่นึกว่าไอติมจะกล้า..ปาดเหล้าไปชิมต่อหน้าคนอื่น และยังมีแววตาที่ชวนใจเต้นแบบนั้นอีก ไปจำมาจากไหนกัน! ไอติมรับแก้วใบเดิมที่ถูกเติมแอลกอฮอลล์มาใหม่จนเต็มแก้ววางไว้ที่โต๊ะ ดวงตาคู่สวยมองไปรอบ ๆ ร้าน หนุ่ม ๆ ที่ส่งสายตาพร้อมชูแก้วมาให้มีเป็นสิบ ถอนหายใจแล้วหันกลับมามองคนที่ไม่เคยมองคนเลยสักครั้ง
ไอติมที่ไม่เคยได้รับการสนใจจากออมถึงกับตกใจกับสายตาที่ตนไม่ค่อยได้เห็นจากอนิรุทธ์ ดวงตาคมของออมที่จ้องอยู่ก่อนมันเหมือน..เต้นได้ ตาเจ้าชู้แบบนี้มีให้เห็นไม่บ่อยนัก ออมมักทำตาเจ้าชู้ใส่ไอติมเมื่อเจอฤทธิ์แอลกอฮอลล์เข้าไป ใบหน้าหวานร้อนฉ่าหลบตาไปมองที่อื่นทันที อนิรุทธ์ที่เผลอมองใบหน้าหวานด้านข้างนานจนอีกฝ่ายหันกลับมาสบตา อาการเขินของไอติมทำให้ต่อมแมนอนิรุทธ์ทำงานไม่รู้ตัว กระชับกอดเอวเล็กเข้ามาหาตัวแน่นขึ้น ปลายจมูกซุกไหล่สูดกลิ่นกายเข้าปอด เหมือนคนเป็นแฟนกันไม่มีผิด! ไอติมเผลอเกร็งตัว เอียงหน้าหลบจมูกอนิรุทธ์ที่หอมไหล่อย่างอาย ๆ กลืนน้ำลายก่อนจะหันไปหา ตั้งใจจะถามว่าจะทำอะไร?
“..ออม” หันไปเจอะสายตาคมของออม ไอติมก็ได้แค่พูดชื่อเท่านั้น คำอื่นถูกสายคมคมคู่นั้นดูดไปจนหมด หนุ่มหน้าหวานถูกตาคมของอนิรุทธ์ตรึงให้นิ่งอยู่บนตัก ใบหน้าคมของออมเคลื่อนเข้ามาใกล้จนปลายจมูกชิดกัน ไอติมหลับตาลงช้า ๆ อนิรุทธ์เลื่อนหน้าเข้าไปแตะปลายจมูกที่ริมฝีปากเล็กสีชมพูซีด ริมฝีปากเย็นชื้นของอนิรุทธ์จูบคางไอติมเบา ๆ สำนึกดีของไอติมทำหน้าที่ฉับไว โน้มตัวเข้ากอดคอเพื่อนสาวก่อนจะกระซิบเบา ๆ
“ออม..ออมเมาแล้ว เดี๋ยวติมพากลับบ้านไปนอนดีกว่า..นะ” อนิรุทธ์หายใจไม่ทั่วท้อง ฤทธิ์แอลกอฮอลล์มันน่ากลัวจริง ๆ กระชับกอดเพื่อนแน่นขึ้นก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เรียกสติ อนิรุทธ์พอจะรู้ตัว..ทุกครั้งที่เมาจะต้องชอบเข้าไปกอด หอมไอติม ถึงตอนไม่เมาจะเคยทำอยู่บ่อย ๆ แต่พอเมาแล้วมันกลายเป็นการหอมการกอดแบบพิศวาสไปซะทุกครั้ง หากปล่อยตัวอีกคงไม่พ้นแบบเมื่อคืนแน่
น้องเนสท์ที่นั่งคล้องแขนอนิรุทธ์อยู่ตลอดถึงกับเซ็งเมื่อรุ่นพี่หน้าหล่อเอาแต่กอดแต่หอมแฟนไม่เกรงใจตนเลย หยิบแก้วเหล้าของรุ่นพี่ขึ้นมาแล้วดึงแขนที่กอดแฟนของรุ่นพี่ออก..
“พี่ออมชนกับเนสท์หน่อยฮะ เรื่องงานที่เนสท์บอกพี่ออมไป..พี่ออมตัดสินใจรึยังฮะ? เนสท์ให้พ่อขึ้นเงินเดือนพี่ออมได้นะฮะ..” อนิรุทธ์หันมามองเนสท์ด้วยอารมณ์หงุดหงิด ‘อีแรด! จะอยากอะไรกับกูนักห๊ะ!? น่ารำคาญญญญญ’ ยิ้มให้และส่ายหน้า
“พี่ยังไม่คิดเรื่องงานครับ คงต่อโทเลย..ติมเค้าอยากเรียนด้วยน่ะ พี่กลับก่อนนะครับ เมาแล้ว” เนสท์กระเง้ากระงอดใส่อนิรุทธ์แล้วยื่นแก้วเหล้าให้ดื่มอีกครั้ง ออมถอนหายใจแล้วยกแก้วขึ้นมากระดกรวดเดียวหมดแก้ว ‘อีดวกกกกก แอบเทเหล้าใส่จนเข้มเลยนะ จะมอมกูแล้วปลุกปล้ำขืนใจกูล่ะสิ หืมมมม อีขยะเปียก!’ วางแก้วลงกับโต๊ะแล้วโอบเอวไอติมลุกขึ้นยืนพร้อมกัน หนุ่มหน้าหวานรีบกอดเอวอนิรุทธ์แน่น เพราะถ้าออมให้ลุกพร้อมกันนั่นเพราะตนเริ่มเมาแล้วนั่นเอง เดินผละมาได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องยกแก้วเหล้าจากเพื่อนและสายรหัสที่ยื่นมาให้ดื่มรายทางจนถึงทางออก
“ติม..ชั้นจะอ้วก” กอดเอวหนุ่มหน้าหวานก่อนจะกระซิบบอกแถวแก้มนิ่ม ไอติมออกแรงพยุงอนิรุทธ์ไว้เต็มที่พยายามเดินไปให้ถึงรถ อนิรุทธ์ที่กระอักกระอ่วนอยากจะเทของเก่าทิ้งกลับถูกกลิ่นอาฟเตอร์เชฟปนกับกลิ่นบุหรี่ในผับของไอติมดึงดูดความสนใจ ขาก้าวเดินไปตามทางที่ไอติมนำ มือป่ายไปตามตัวเพื่อนไม่เป็นสุข จมูกหอมแก้มใสและใบหูจนหนุ่มหน้าหวานเริ่มหมดความอดทน
“ออม! เมาแล้วอย่าทำตัวแบบนี้นะ ถ้ายังไม่หยุด..เราจะเกลียดออมแล้วนะ!’ เสียงแหวที่ดังออกมาจากริมฝีปากสีชมพูซีดไม่ทำให้อนิรุทธ์สะทกสะท้าน ยิ้มขำแล้วกอดหนุ่มหน้าหวานไว้ทั้งตัว
“..คนเมาน่ะเค้าไม่ถือกันหรอกนะไอศครีม..” กระซิบใส่หูหนุ่มหน้าหวานก่อนจะฉกลิ้นใส่ จูบเน้นย้ำแถวซอกคอเรื่อยไปจนถึงปลายคางมน ไอติมทั้งตกใจทั้ง..วาบหวาม ยืนพิงรถในอ้อมกอดของออม สูดลมหายใจเข้าสั้น ๆ เรียกสติ ‘ออมกำลังเมา..จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้!’ ดิ้นขลุกขลักจนอนิรุทธ์ต้องสอดแขนเข้าใต้รักแร้และกอดแน่น ไอติมอยู่ในลักษณะนั้นขยับตัวไม่ถนัด ดิ้นแรงแค่ไหนก็ถูกอนิรุทธ์กอดไว้แน่นอยู่ดี
“ออม! ออมเมาแล้วนะ กลับบ้านกันเถอะ เดี๋ยวเราขับไปส่งที่บ้านให้..” ไอติมพยายามเรียกอนิรุทธ์และให้สติเพื่อนสาว แต่อนิรุทธ์กลับไม่ใส่ใจ ซุกปลายจมูกเข้าซอกคอหอม ปลายลิ้นร้อนลากเลียไปตามคอระหง ไอติมยืนหอบหายใจแรงออกแรงดันไหล่เพื่อนสาวออกมามองตา..
“ออม..ออมเมานะ กลับ..” อนิรุทธ์จ้องตาสีน้ำตาลสวยก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปลิ้มรสน้ำหวานในริมฝีปากสีชมพูซีด ปลายลิ้นตวัดรัดจนไอติมเริ่มหมดแรง..ฮึดเฮือกสุดท้าย
“..โอ้ยยย” กัดลิ้นออมเต็มแรงจนเจ้าตัวต้องผละออกมากุมแถวปาก ไอติมสูดลมหายใจเข้าไล่น้ำตาที่รื้นอยู่ก่อนจะเดินกึ่งวิ่งออกมาจากลานจอดรถ อนิรุทธ์ได้สติก็วิ่งตามออกมาทันไอติมที่กำลังจะก้าวขาขึ้นแท็กซี่พอดี
“ติม! เราขอโทษ..กลับบ้านพร้อมเราเถอะนะ..” คว้าประตูรถไว้และรีบบอกหนุ่มหน้าหวาน ไอติมมองตรงไปที่ถนนก่อนจะเอ่ยปากบอกคนขับแท็กซี่
“..พระรามห้าครับ” ดึงประตูปิดโดยไม่มองหน้าคนที่ยืนอยู่ริมฟุตบาท รถที่เคลื่อนตัวออกไปพาหัวใจอนิรุทธ์ไปด้วย ยืนหมุนตัวก่อนจะตบหน้าตัวเองแรง ๆ ซ้ำ ๆ เดินกลับไปที่รถ ขับออกมาก็กดหาไอติมไปด้วย นึกโมโหตัวเองที่ไม่ทันได้จำทะเบียนแท็กซี่ หนุ่มหน้าหวานก็ดันแบตหมดพอดีเลยไม่รู้ว่าอนิรุทธ์โทรหา ด้วยความเป็นห่วงไอติม อนิรุทธ์ขับตรงไปรอที่บ้านหนุ่มหน้าหวาน นานร่วมครึ่งชั่วโมงไอติมก็มาถึงบ้าน ทันทีที่เห็นแท็กซี่จอดอนิรุทธ์ก็เดินตรงไปจ่ายเงินแทนให้ เปิดประตูแล้วคว้ามือเล็กมากุมจูงลงมาจากรถพาเข้ามานั่งรถตัวเอง
“..ไม่ขึ้น! ชั้นจะเข้าบ้าน” ไอติมสะบัดมือทิ้งแล้วหันหลังจะเข้าบ้านตัวเอง อนิรุทธ์เข้าไปกอดจากด้านหลัง
“ติม..ชั้นขอโทษ ตอนนั้นชั้นเมาเลยทำอะไรแบบไม่มีสติ ตอนนี้ชั้นสร่างเมาแล้วนะ ชั้นจะไม่ทำอีก..ทีชั้นยังยกโทษให้แกเลย แกจะยกโทษให้ชั้นบ้างไม่ได้เหรอ?” ไอติมฟังคำขอโทษจากเพื่อนสาวก็ใจอ่อน ขนาดตนทำเรื่องเลวร้ายที่สุดในชีวิตออม ออมยังยอมยกโทษให้ตนได้ง่าย ๆ เพราะคำว่า ‘เพื่อน’ ถอนหายใจก่อนจะหมุนตัวไปกอดตอบเพื่อนสาว
“..ชั้นก็ขอโทษ รู้ว่าแกเมาแล้วยังจะเก็บมาคิดเล็กคิดน้อยอีก” ซุกหน้าเข้าที่อกเพื่อนสาวแล้วพูดหงุงหงิง เงยหน้ามองอนิรทุธ์ที่สร่างเมาเต็มตา..
“ออมไม่ได้ตั้งใจนี่..ใช่มั้ย?” อนิรุทธ์ก้มลงสบตาสวยคู่นั้น คำพูดที่คิดไว้ว่าจะตอบเพื่อนกลับถูกตาสวยดึงดูดอีกครั้ง คราวนี้มีสติเต็มร้อย..เบือนหน้าไปมองบ้านหลังใหญ่ของเพื่อน ถอนหายใจและกอดเพื่อนแน่นขึ้น..
“ชั้น..ไม่รู้ ติม..ชั้นเป็นอะไรไม่รู้” ไอติมขมวดคิ้วก่อนจะลูบหลังเพื่อนเบา ๆ
“ไม่เป็นไรออม ออมยังไม่สร่างแน่เลย เข้าไปกินน้ำอุ่น ๆ ในบ้านกันเถอะ” จับมือเพื่อนเดินเข้าบ้าน อนิรุทธ์ไม่พร้อมจะอยู่ใกล้ ๆ ไอติมในเวลานี้ขืนมือไว้ ยกมือขึ้นยีหัวหนุ่มหน้าหวานก่อนจะบอกเพื่อนด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
.
.
.
-
.
.
.
“ชั้นว่าชั้นกลับบ้านดีกว่าไอติม อาบน้ำแล้วนอนคงจะดีขึ้น..แล้วจะโทรหานะ” ระหว่างขับรถกลับบ้านก็เอาแต่ครุ่นคิดถึงอาการแปลกที่ตนทำกับเพื่อนหน้าหวาน รู้ตัวว่าชอบทำเวลาเมา แต่หลังๆ นี่ไม่เมาก็ยังอยากทำ แล้วที่ยอมยกโทษให้เพื่อนง่าย ๆ เพราะไม่รู้..ว่าตนเป็นคนเริ่มก่อนรึเปล่า? กัดริมฝีปากแน่นขึ้นแล้วจอดรถเข้าข้างทาง โขกหน้าผากกับพวงมาลัยเต็มแรงหลายครั้ง เสียงแตรรถของตนก็ส่งเสียงลั่นรบกวนชาวบ้านแถวนั้นจนมีคนเขวี้ยงรองเท้ามาให้ ทิ้งแผ่นหลังกระแทกเบาะแล้วขับรถกลับบ้าน เข้าบ้านได้ก็โทรหาเพื่อนสาวคนสนิทในกลุ่ม..
“ไงล่ะน้องออม..มีเรื่องขัดข้องอันใดจะปรึกษา? ร้อยปีพันวันไม่เคยจะโทรหาชั้น เล่ามา..เดี๋ยวนี้!” เพื่อนสาวคนสนิทกดรับด้วยน้ำเสียงเริงร่า อนิรุทธ์ถอนหายใจก่อนจะเล่าเรื่องที่ตนกำลังไม่สบายใจอยู่..เรื่อง ‘ไอติม’
“ฮึฮึฮึ กูนึกแล้วว่าวันนี้มันต้องมี555+” เพื่อนสาวหัวเราะเสียงเล็กก่อนจะระเบิดเสียงห้าวใส่โทรศัพท์ อนิรุทธ์ถอนหายใจด้วยความเซ็งก่อนจะกดวางสาย
“อีสางเขียว! แค่นี้ต้องงวาง?! มึงไม่รู้ตัวหรอกออม มึงน่ะนึกถึงแต่เรื่องของนังติ๋มตลอดเวลา เป็นห่วงมันสารพัด อีรากเลือด! ลูกในอุทรมึงรึก็เปล่า? อย่าเถียงว่ามึงมีมดลูกอีปลวก! เวลามึงเมามึงชอบเข้าไปก้อร่อก้อติกนังติ๋มมันตลอดแหละ..ตั้งแต่สมัยมาม่า(ขนอวัยวะเพศ)ยังไม่ขึ้นตอนนี้เป็นมนุษย์ขนดกแล้วก็ยังไม่เลิก อีออม..จิตใต้สำนึกมึงมันชอบไอติม มึงรู้ตัวไว้ซะ!” เมื่อถูกเพื่อนสาววิเคราะห์เจาะลึกและฟันธงลงมา อนิรุทธ์ก็เถียงไม่ออก เพื่อนสาวได้ทีเลยเม้าท์ต่อ
“กูเข้าไปประคองมึงตอนเมามึงผลักกูออกเหมือนกูเป็นรถขยะเทศบาลก็ไม่ปาน เรียกหาแต่นังติ๋มอยู่คนเดียว อีห่าจิก! รู้มั้ยว่าผู้ชายเป็นล้านฝันถึงอ้อมแขนกู มึงทำกูเสียเซลฟ์อีนิลนรี(ดำเนียน สเปคฝรั่ง)” อนิรุทธ์ถอนหายใจยาว..
“กูควรจะทำยังไง..กังกา(กะเทยที่ไม่มีคุณสมบัติผู้ดี)” เพื่อนสาวปลายสายกรีดร้องโหยหวน
“กรี๊ดดดดด อี@+!*0#&*%=฿<...” ด่ากราดจนพอใจ ปรับลมหายใจให้เป็นปกติก่อนจะแนะนำเพื่อนสาวต่อด้วยอารมณ์เรียบเฉย
“กระแอมกระไอ..กูจะถือว่าเมื่อกี้มึงไม่ได้สำรอกอะไรออกมา พวกกูรับได้นะออมถ้ามึงจะกินกันเอง มึงหลอกตัวเองได้เหรอออม กูเป็นคนอื่นกูยังรู้เลยว่ามึงชอบไอติม นังติ๋มมันก็ไม่รังเกียจมึงนี่ออม กูว่าดีไม่ดี..มันอาจจะชอบมึงจริง ๆ ก็ได้..รุกซะ! ถ้ามันไม่เอามึงก็ไม่ต้องมานั่งเสียใจที่หลัง ทำซะให้เต็มที่..อกหักดีกว่ารักไม่เป็นนะออม” ฟังคำจากเพื่อนสาวแล้วถอนหายใจยาว ขอบใจเพื่อนก่อนจะวางสาย
รุ่งเช้าก็ไม่กล้าโทรหาไอติม จนแล้วจนรอดวันนี้ทั้งวันก็ยังไม่กล้ากดไปหา ไอติมที่รอโทรศัพท์จากเพื่อนสาวก็เข้าใจว่าออมคงจะยังแฮงค์อยู่เลยไม่ได้โทรหาตน จนเข้าวันที่สองโทรศัพท์ก็ยังคง..เงียบ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก
“โปรดส่งใครมารักฉันที อยู่อย่างนี้มันหนาว..” ฟังเพลงนี้จนขึ้นจำเนื้อใจ นึกไปว่าอนิรุทธ์คงทำธุระอะไรอยู่ละมั้งถึงไม่รับโทรศัพท์ตน ทิ้งระยะแล้วโทรออกหาอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้งจนถอดใจ ‘อาจจะออกไปข้างนอกแล้วลืมโทรศัพท์ทิ้งไว้ล่ะมั้ง’ อนิรุทธ์นั่งมองโทรศัพท์ของตัวเองที่ดังแล้วเงียบด้วยอารมณ์ว่างเปล่า ยกหูโทรศัพท์บ้านเรียกคู่ขาที่เคยคั่วให้มาหาที่บ้าน บทรักเริ่มขึ้น ไม่ทันได้ถึงสวรรค์ก็จบลงที่อนิรุทธ์บอกเลิกกับคู่ขา ความเร่าร้อนที่เคยมีมันหายไป ความอยากที่เคยเกิดมันแห้งเหือด ทุกคนที่เคยสร้างความตื่นเต้น..วันนี้กลับไม่สามารถเติมเต็มให้อนิรุทธ์ได้ นอนคว่ำหน้า ปล่อยร่างกายเปลือยเปล่าให้สัมผัสโลกหยาบกร้าน น้ำตาไหลเมื่อค้นพบว่าตนอยากได้ความอ่อนโยนจากมือน้อยนุ่มนิ่มของเพื่อน สะอื้นเมื่อคิดถึงอ้อมกอดอบอุ่นที่ไอติมมอบให้ยามอ่อนแอ พ่ายแพ้ต่อความรู้สึกที่เพิ่มมากขึ้นทุกวันเมื่อนึกถึงความน่ารักของไอติม
“ชั้นรู้แล้วติม..ว่าชั้นเป็นอะไร” กระซิบเบา ๆ กับตัวเองก่อนจะหลับตาลงพักกายและหัวใจ เมื่อลืมตาอีกครั้ง..อนิรุทธ์จะไปหาหัวใจตัวเองที่ฝากไว้กับเพื่อนหน้าหวาน บอกความจริงและรับผลนั้นอย่างเต็มใจ
หนุ่มหน้าหวานนั่งเล่นกับแมวขนฟูที่ซื้อมาเป็นคู่กับเพื่อนสาว ตัวที่อยู่กับเพื่อนสาวหนีออกจากบ้านไป คาดการณ์ว่าจะหนีตามแมวตัวเมียที่ไหนไปซักแห่ง นึกถึงใบหน้าอนิรุทธ์โวยวายเรื่องแมวหายแล้วก็อมยิ้ม ‘เป็นแค่แมวแท้ ๆ แรดยิ่งกว่าคน! หนีตามใครไปไม่กลับบ้านกลับช่อง นับแต่นี้..ชั้นตัดแกออกจากกองมรดก! อย่ามาทำรู้จักกันอีก ไอติม..แกอย่าทำตัวเหมือนแมวนะ ต้องรักนวลสงวนตัว..รู้มั้ย’ ด่าแมวเสร็จก็มาสอนตนว่าต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้ ยิ้มขำและล้างมือแล้วแต่งตัวขับรถไปหาอนิรุทธ์ที่บ้าน ขับสวนกับรถคู่ขาที่เคยคั่วกับเพื่อนสาวก็เข้าใจ ‘ออมติดคนนี่เอง..หึหึ’ เลี้ยวรถขับกลับมาที่บ้าน เจอพ่อนั่งคุยกับเพื่อนคู่ค้าอยู่ก็ยกมือไหว้ พ่อให้พาลูกชายเพื่อนพ่อไปเดินดูรอบ ๆ บ้านก็ยิ้มแย้มทั้งที่ในใจร้อนรุ่มด้วยพิษหึง..หึงอนิรุทธ์
“บ้านน้องไอติมกว้างดีนะครับ พื้นที่เยอะดี เลี้ยงปลาอะไรครับ?” ยิ้มตอบก่อนจะคุยปกติ ชวนทานข้าวเที่ยงนอกบ้าน ไอติมจะปฏิเสธพ่อก็ให้ไปเป็นเพื่อนเพราะลูกชายเพื่อนพ่อคนนี้เพิ่งกลับมาจากนอก ถอนหายใจเบา ๆ แล้วพาไปกินข้าวนอกบ้าน กลับมาก็มานั่งคุยต่อจนเย็น เพื่อนพ่อขอตัวกลับแต่ลูกชายขอนั่งต่อจนใกล้ค่ำ
“น้องไอติม..พี่มาอีกได้มั้ยครับ?” ไอติมเงยหน้ามองใบหน้าสะอาดสะอ้าน ดวงตาสดใสที่อยู่ภายใต้กรอบแว่นคู่นั้นเป็นมิตร..ประกายพึงใจหลังกรอบนั่นส่งมาให้เป็นระยะ เหนื่อยใจกับคนบางคนที่ไม่เคยมองเห็นการมีตัวตนแล้วถอนหายใจอีกครั้ง ‘ถ้าจะคบไว้ดูไปก่อน..คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง?’ ยิ้มมารยาทแล้วพยักหน้า..
“บ้านนี้ไม่มีอะไรน่าสนใจหรอกครับ ไม่มีความจำเป็นที่คุณจะต้องมาบ่อย ๆ จริงมั้ย..ติม” เสียงคุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง ไอติมชะงักนิ่ง อนิรุทธ์เดินเข้ามาหาช้า ๆ ก่อนจะโอบไหล่ไอติม..แน่นขึ้น ‘..ครับ’ เสียงรับคำแผ่วจากหนุ่มหน้าหวานทำให้หนุ่มแว่นถอนหายใจ ‘มีแฟนแล้วหรอกเหรอ?..’ ลากลับและตั้งใจจะไม่มาอีก
“มันเป็นใครไอติม..ไอ้หน้าจืดใส่แว่นถูก ๆ นั่นใคร?” แค่นถามเสียงเข้ม ไอติมตอบกลับเรียบ ๆ ‘ลูกเพื่อนพ่อ’ อนิรุทธ์ขมวดคิ้วมองใบหน้าด้านข้างที่เฉยเมยก่อนจะดึงไหล่มาถาม
“ไอศครีม..เป็นอะไร?” ไอติมจ้องกระดุมเสื้ออนิรุทธ์ก่อนจะเบะปากเมื่อคิดถึงคนที่ขับสวนตนในซอยบ้านอนิรุทธ์
“มาทำไม?! ทำไมไม่อยู่กกแฟนออมไปล่ะ มาหาเราทำไม?! บอกว่าจะโทรหาเราเราก็รอ เราโทรหาออมก็ไม่รับ ถ้าเราไม่ไปหาออมเราก็ไม่รู้หรอก..ว่าออมติดสัดอยู่!” โพล่งคำพูดออกไปจนหมดด้วยความไม่พอใจ อนิรุทธ์ถึงกับครางเสียงอ่อนแรง
“ไอติม..คือ เรา หืม? ใครสอนให้พูดแบบนี้ห๊ะ!” ตกใจที่ไอติมรู้ว่าตนทำอะไร กับใคร แต่ที่น่าตกใจมากกว่านั้นคือคำพูดหยาบคายที่ออกจากปากไอติมต่างหาก จับไหล่เล็กแน่นขึ้นจนไอติมนิ่วหน้า แต่อารมณ์ที่ยังโกรธอยู่จึงไม่ยอมแพ้ เชิดหน้าขึ้นท้าทายเพื่อนสาว
“จะเอามาจากไหนมันก็เรื่องของเรา ไม่ต้องมายุ่ง!” อนิรุทธ์กัดฟันแน่น ข่มอารมณ์ให้สงบ ไม่บ่อยนักที่ไอติมจะดื้อกับตน
“เราผิดก็เราขอโทษ..แต่ไอติมไม่ควรพูดแบบนี้กับเรานะ เราไม่ได้เป็นสัดกับใคร คนที่เค้ามาหาเรา เราก็ไม่ได้ทำอะไรไปมากเหมือนที่ติมคิด..เรา เราไม่มีอารมณ์” บอกหนุ่มหน้าหวานให้รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงทั้งหมด ไอติมกัดริมฝีปากกลั้นน้ำตาให้กลับเข้าไปเมื่อได้ฟังคำบอกเล่าของเพื่อนสาว ‘ขึ้นเตียงกันไปแล้ว วัวเคยค้าม้าเคยขี่นี่นะไม่มีอะไรกัน!’ ทุบอกอนิรุทธ์เต็มแรง กัดฟันกรอดแล้วมองด้วยสายตาเจ็บปวด
“ไม่มีอะไรกันงั้นเหรอ!? ออมจะบอกว่าทศไปหาออมแล้วก็นั่งคุยกันอย่างเดียวงั้นสิ! อึก ไม่ไหวแล้ว..” ตะโกนใส่หน้าแล้วกำชายเสื้ออนิรุทธ์แน่น อารมณ์หึงหวงรุนแรงเกินกว่าไอติมระทนรับไหว สะอื้นฮัก ปล่อยน้ำตาร่วงเผาะ ทรุดนั่งกับพื้น..
“ไม่ไหวแล้วออม..เราเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้” พึมพำกับอกแกร่ง อนิรุทธ์ลูบไหล่ลูบหลังแล้วตั้งใจฟังคำพูดงึมงำของหนุ่มหน้าหวาน
“..เจ็บจนทนไม่ไหวแล้วออม เรา..เราทนไม่ได้ถ้าจะเห็นออมรักกับคนอื่น เจ็บจนจะตายอยู่แล้วออม..” มือปิดหน้าสะอื้นไห้ อนิรุทธ์มองไอติมด้วยความรู้สึกเข้าข้างตัวเองเต็มที่ ดึงข้อมือเล็กออกแล้วประคองหน้าเรียว นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาเบามือ
“เจ็บทำไมไอติม ไม่อยากเห็นออมมีความสุขเหรอ? ออมได้อยู่กับคนที่ออมรัก นอนกอดกัน แล้วมีความสุขด้วยกันทุกวัน ออมมีความสุขแล้วไอติมไม่ดีใจเหรอ?” หนุ่มหน้าหวานสะอึกสะอื้น คิดภาพตามที่อนิรุทธ์บอกแล้วปิดหูส่ายหน้ารับไม่ได้
“พอแล้ว ชั้นทนไม่ได้..ออม ออมอย่ามีแฟนเลยนะ ผู้ชายมันไม่มีใครจริงจังกับคนแบบเราหรอก ออมเป็นคนบอกไอติมเองนะ..” กล่อมให้อนิรุทธ์เลิกคิดจะมีแฟน จับข้อมือแกร่งที่ประคองหน้าตัวเองไว้ก่อนจะขอร้องอนิรุทธ์
“ออม ผู้ชายเดี๋ยวนี้มันไว้ใจไม่ได้หรอก อยู่กับออมมันก็บอกรักออม ลับหลังมันก็มีคนอื่น อย่ามีแฟนเลย..อยู่ ฮึก อยู่กับไอติมนะออม อย่ามีใครเลยนะ..ไอติมเป็นทุกอย่างให้ออมได้นะ อย่ามีแฟนเลยนะออม” อนิรุทธ์ยิ้มบาง ๆ มองสำรวจใบหน้าหนุ่มหน้าหวานจนทั่ว คิ้วเข้ม ตาสีน้ำตาลสวยที่ใครต่อใครหลงใหล จมูกโด่ง ปากสีชมพูที่เอาแต่ขอร้องอย่าให้ตนมีใคร หน้าเรียวเล็กที่มือตนประคองอยู่ ไม่อยากเชื่อว่าคนคนนี้อยู่ข้างกายตนมาเกือบสิบปี อยู่ข้าง ๆ มานานแต่กลับมองข้ามไปตลอด มัวแต่มองหาคนที่คล้ายพิ ทั้งที่ลึก ๆ แล้วอยากให้คนคนนี้ต่างหากมาอยู่เคียงข้าง
“ถ้าออมไม่มีแฟน ไอติมต้องทนเป็นแฟนออมแบบนี้ไปตลอดนะ ถึงจะเบื่อก็ไปไหนไม่ได้..มีใครก็ไม่ได้ ต้องมีแต่เราตลอดชีวิต แบบนี้..ยังจะอยากให้เราอยู่กับติมอีกมั้ย?” สะอื้นแล้วพยักหน้าเร็ว ๆ ‘ได้..ติมรับได้นะออม อยู่กับออมไปจนตายติมก็อยู่ได้..จริง ๆ นะออม’ อนิรุทธ์โอบกอดหนุ่มหน้าหวานไว้หลวม ๆ ก่อนจะเรียกร้องสิทธิที่ไอติมควรจะได้ให้เสร็จสรรพ
“มันเสียเปรียบนะนังติ๋ม! ริจะมีแฟนแต่ยอมเค้าหมดทุกอย่างมันใช้ไม่ได้นะยะ แกต้องเป็นคนคุมเกมส์ทุกครั้งเข้าใจมั้ย?! แล้วต้องคอยตามติดมันไปทุกฝีก้าว โทรเช็คมันทุกชั่วโมง แล้วที่สำคัญ..ตรวจถุงยางอนามัยในกระเป๋ามันทุกครั้งที่มันเผลอ..แค่นี้ทำได้รึเปล่าไอศครีม ถ้าหล่อนทำได้ชั้นก็พร้อมจะปล่อยให้หล่อนได้โบยบินในโลกกว้างได้อย่างวางใจ..” หนุ่มหน้าหวานมองอนิรุทธ์อย่างงุนงง เมื่อไม่กี่นาทียังยอมให้อยู่ข้าง ๆ แต่ตอนนี้กลับผลักไสให้พ้นไปจากชีวิต
“ไม่เอา..ติมจะบินไปพร้อมออม เมื่อกี้ออมยังให้ติมอยู่กับออมอยู่เลย ..ทำไมผีเข้าผีออกแบบนี้ห๊ะ!” ถามด้วยความไม่เข้าใจ แต่พอเห็นหน้ายิ้ม ๆ ของออมก็ยิ่งงงหนัก เอียงคอถามเรื่องอารมณ์แปรปรวนของเพื่อนสาว อนิรุทธ์ยิ่งยิ้มกว้าง
“ถ้าเราเป็นเพื่อนติมอยู่เราจะเปลี่ยนเป็นแฟนติมได้ไงล่ะ ต้องเลิกเป็นเพื่อนก่อนถึงจะเป็นแฟนได้..เข้าใจมั้ย?” หนุ่มหน้าหวานส่ายหน้าหวือก่อนจะงงอแงใส่อีกครั้ง
“ทำไมไม่ทำเหมือนเดิมล่ะออม เป็นแฟนด้วยเป็นเพื่อนด้วยแบบเมื่อก่อนก็ได้นี่ ติมชอบแบบที่ออมเป็นอยู่แล้ว แบบไม่ต้องแมนเต็มร้อยก็เอาไว้เวลาเราเป็นเพื่อนกัน แบบแมนก็เอาไว้เวลาเป็นแฟน คนอื่นมีแต่จะอิจฉาติมที่มีแฟนอเมซิ่งแบบออม” ยิ้มแก้มปริของไอติมกับคำพูดตรง ๆ ทำให้อนิรุทธ์คิดได้ ไม่จำเป็นต้องเลิกเป็นเพื่อนแล้วเปลี่ยนตัวเองให้แมนเต็มตัวเพื่อเอาใจไอติม เพราะที่ไอติมชอบมันก็คือตัวตนของอนิรุทธ์ที่เห็นกันมาตั้งแต่แรก
“ขอบใจนะไอติม..ชั้นสัญญากับหล่อนนะว่าชั้นจะดูแลหล่อนให้ดีที่สุด เท่าที่คนอย่างเราจะดูแลซึ่งกันและกันได้..” อนิรุทธ์มองตาหนุ่มหน้าหวานก่อนจะสัญญา ไอติมยิ้มกว้างรับคำสัญญานั้น หลับตาลงรอรับจูบแบบมีสติเต็มร้อยจากอนิรุทธ์ หนุ่มคมเข้มนั่งจับไหล่ไอติมแบบเก้ ๆ กัง ๆ ยื่นหน้าข้าไปหาทางซ้ายมุมมันก็ไม่พอดี เปลี่ยนองศามาทางขวาก็กลัวจะไม่งาม สุดท้ายก็ต้องกระซิบบอกหนุ่มหน้าหวานเบา ๆ
“..ติดไว้เป็นคืนนี้นะไอติม กลางวันชั้นไม่กล้า..มันสว่างโร่เลยอ่ะ” ไอติมลืมตามามองอนิรุทธ์ด้วยความอึ้ง น้องออมคนที่วิ่งไล่หอมคนโน้นคนนี้หน้าตาเฉย น้องออมคนที่มีอะไรกับคู่ขาได้แม้กระทั่งในลานจอดรถโล่ง ๆ จะอายกับจูบนิด ๆ หน่อย ๆ เพียงเพราะนี่มันกลางวันแสก ๆ! แต่หากมองอีกด้าน อนิรุทธ์ตั้งใจจะให้เกียรติคนรัก เพราะนี่มันในบ้านของไอติม พ่อแม่ก็อยู่ มันไม่เหมาะหากจะล่วงเกินหนุ่มหน้าหวานในเวลานี้ ตระกองกอดไอติมไว้แนบอก หอมหน้าผากแล้วกอดแน่นขึ้น
“ชั้นรักแก..นังติ๋ม” หนุ่มหน้าหวานยิ้มกว้างกับเสียงกระซิบที่เบาที่สุดในโลกของอนิรุทธ์ เวลานับสิบปีที่หนุ่มหน้าหวานอดทนอยู่ข้าง ๆ เก็บความรู้สึกชอบเอาไว้คนเดียวจนทนไม่ไหวก็หมดลง อนิรุทธ์รับรู้ความรู้สึกนั้นและพร้อมจะเข้ามาใช้ชีวิตอีกครึ่งหนึ่งร่วมกัน
“ขอบคุณนะออม” กระชับกอดอนิรุทธ์บ้าง ในที่สุดตนก็ได้เจออีกครึ่งของชีวิตสักที
ลมเย็นที่มีกลิ่นของหน้าหนาวโชยมากระทบผิวกาย คนที่เกลียดหน้าหนาวอย่างอนิรุทธ์ขนลุกเกรียวเมื่อสัมผัสลมเย็นนั้น มือเล็กนุ่มของคนที่อยู่ในอ้อมกอดเอื้อมมาลูบเบา ๆ ให้หายหนาว หอมผมนิ่มของไอติมแล้วยิ้มสู้ลมหนาวที่แสนเกลียด..
‘ปีนี้จะมาอีกกี่ระลอก..ชั้นก็ไม่หวั่นย่ะ!’
จบ.
…………………………
แถม
.
.
“ไอติม..หลับตาก่อน เราจูบติมไม่ได้นะถ้าไม่หลับตา” กระซิบเบา ๆ ให้หนุ่มหน้าหวานที่นอนรอรับจูบบนเตียงกว้างของอนิรุทธ์ให้หลับตาก่อน ไอติมกลั้นยิ้มก่อนจะพยักหน้าหงึก ๆ หลับตารอรับความหวานจากหนุ่มหน้าคมเข้ม อนิรุทธ์สูดลมเข้าปอดก่อนจะก้มลงจูบแก้มเบา ๆ เสียง ‘จุ๊บ’ จากริมฝีปากนิ่มของอนิรุทธ์ดังทั้งหน้าหวานของไอติม สัมผัสนุ่มของอนิรุทธ์วนเวียนแถวปลายคางก่อนจะเลื่อนขึ้นมาจูบริมฝีปากฉ่ำของหนุ่มหน้าหวาน
“..ออม” ลืมตาเรียกชื่อคนที่แอบชอบมาสิบปี อนิรุทธ์ขยับตัวทาบทับก่อนจะมองลึกเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลสวย ‘หืม?’ กระซิบตอบไอติม เจ้าตัวส่ายหน้ายิ้ม ๆ ก่อนจะโอบรอบคอดึงเข้ามาจูบบ้าง กระบวนการแลกเปลี่ยนเอนไซม์อะไมเลสใช้เวลายาวนานร่วมชั่วโมงจนกล้ามเนื้อปากหนุ่มหน้าหวานเริ่มล้า
“..ออม..ออมจะจูบติมถึงเช้าเลยเหรอ?” เบี่ยงริมฝีปากหลบฉากออกมาแล้วถามเพื่อนสาวด้วยความสงสัย
“ไอติม..เราเพิ่งเป็นแฟนกันนะ จะรีบทำอย่างอื่นไปทำไม? เรารักติมนะ อยากเก็บเอาไว้แบบนี้นาน ๆ ..เราจะค่อย ๆ ชิมไอศกรีมของเรา จนกว่าไอศกรีมจะละลายเข้าไปในใจจนเต็ม..เข้าใจมั้ย?” พูดจบก็ก้มลงไปจูบปิดริมฝีปากนุ่มของไอติมต่อ หนุ่มหน้าหวานดิ้นขลุกขลักแต่อนิรุทธ์จับกดไว้ปล้ำจูบต่อจนไอติมต้องยอมแพ้ ‘..ใจคอจะจูบจนจบโทเลยรึไง?..เฮ้ออออ ว่าไงว่าตามกัน’ พอหนุ่มหน้าหวานยอมโอนอ่อนผ่อนตาม..กระบวนการรักก็เริ่มต้น
“อือออ ออม..ไหนว่า ว่าจะค่อย ๆ ชิมไง อ๊ะ..” อนิรุทธ์ไม่ได้ตอบคำถามนั้น ปลายลิ้นร้อนไล้เลียตุ่มไตบนหน้าอก ฝ่ามือเคล้นคลึงความต้องการที่บวมเป่งของไอติมอย่างยั่วยวน คิดและตอบในใจว่า ‘..หล่อนยังตามไม่ทันเล่ห์ผู้ชายนะไอติม..สงสัยชั้นต้องสอนหล่อนไปอีกนาน ฮึฮึ’ ละเลงปลายลิ้นระเรื่อยลงต่ำถึงประตูหลัง แยงเข้าไปในจีบยับย่นสีน้ำตาลอ่อนอย่างไม่รังเกียจ หนุ่มหน้าหวานครางเสียงต่ำปลุกเร้าความแข็งขืนของอนิรุทธ์ให้ตื่นง่ายดาย กระชับเอวเล็กแน่นแล้วยกขึ้น ‘ซด’ จนร่างกายของไอติมพร้อมก็จ่อความแข็งขืนเข้าไปทักทาย
“..ออม เราเจ็บ! เบา ๆ หน่อย..อึ๊!” สูดลมหายใจเข้า ดันเข้าไปช้า ๆ ก้มลงจูบหน้าอก ซอกคอ และริมฝีปากนิ่มดึงดูดความสนใจจนไอติมพร้อมรับบทรัก ขยับรับจังหวะกันด้วยความรักจนใกล้ถึงสวรรค์ ‘ออม..พร้อมกันนะ’ อนิรุทธ์ยิ้มแล้วจูบริมฝีปากนิ่มที่พูดแต่เรื่องน่ารักก่อนจะขยับบั้นเอวแบบลืมเหนื่อย
“อึ๊! ซี้ดดดดดดดดดด” ครางออกมาไล่เลี่ยกันก่อนจะนอนกอดกันเมื่อเสร็จสม หนุ่มหน้าหวานนอนกอดก่ายก่อนจะพลิกตัวนอนทับอนิรุทธ์ ปลายนิ้วเรียวลูบอกหนาก่อนจะเอ่ยปาก..
“ออม..ให้ติมรุกบ้างนะ ติมอยากรุกอ่ะ นะครับ?” อนิรุทธ์ยิ้มปลาบปลื้ม ‘ไอศครีม’ ที่ตนเสี้ยมสอนนำคำสอนมาใช้ได้ถูกที่ถูกเวลา แต่..ไม่ถูกคน! พลิกกลับก่อนจะเริ่มบทรักเร่าร้อนกว่าเดิมอีกครั้ง กระซิบสอน ‘ไอศครีม’ ขณะสอดใส่..
“เป็นคนรักที่ดีต้องรู้จักออดอ้อนบนเตียงแบบนี้ถูกแล้วล่ะไอติม” ขยับเอวแล้วจับความแข็งขืนของไอติมไว้
“แต่..อย่าขอรุกเด็ดขาด! แฟนติมคนนี้ไม่ชอบให้ใครมารุก สำหรับบางคน..ผิดพลาดแค่ครั้งเดียวมันก็เกินพอแล้ว ซี้ดดด” หนุ่มหน้าหวานสะบัดหน้าไปมากับหมอนก่อนจะผวากอดอนิรุทธ์เมื่อใกล้ถึงจุดปลดปล่อย ‘อืออออ ออม..’ บทเรียนบทใหม่ซึมซาบลงในใจของ ‘ไอศครีม’ ทันที นอนกอดกันจนอนิรุทธ์เข้าสู่นิทรา หนุ่มหน้าหวานก็สอนตัวเองเรื่องบทเรียนนี้
‘..ถ้าขอตอนมีสติแล้วไม่ให้’ ปลายนิ้วลูบหน้าอกแฟนเพลินจนเลื้อยต่ำไปจับแครอทที่ตอนนี้หลับไปพร้อมกับเจ้าของ ยิ้มแล้วจูบแก้มสาก
‘..รอตอนเมาแล้วกดซะก็จบ ฮุฮุ’
………………………………..
1 ตอนเต็ม ๆ ของอนิรุทธ์และไอศครีมตามบัญชาค่า
ตอนหน้าเป็นของคู่สุดท้ายนะคะ..คู่ที่ใคร ๆ ก็ลืม กระซิก คู่นี้จิขอมาหลังปีใหม่นะคะ เค้าไม่ว่างแต่งอ่า -////-
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:กอด1: :pig4: :jul3:
ปล.รบกวนตรวจคำผิดให้ด้วยนะคะ
ปล.2 แต่งไปก็ขำไปค่ะ555+
-
เมื่อลืมตาอีกครั้ง..อนิรุทธ์จะไปหาหัวใจตัวเองที่ฝากไว้กับเพื่อนน้าหวาน (หน้าหวาน)
(มีอีกแหง)
...........................
กรีดร้องงงงงงงงงงงงงงงง ซึ้งเมิกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อรั๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
.......คนอื่นมีแต่จะอิจฉาติมที่มีแฟนอเมซิ่งแบบออม” เอร๊ยยยยยย อยากจะแถมซาวนด์เอฟเฟกส์ --ตึ่งโป๊ะ!!--
ปลื้มจังเลย ชอบ รักกันแบบแอบๆ รักล้นใจทั้งที่ไม่รู้ตัว
รักๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รักไอศครีมกับอนิรุทธ์
รักคุณจิด้วยยยยยยยยยยย
และ........อีกคู่ อย่าบอกนะคะว่าเป็นน้องอินกับ......หมู่พี่การ์ด (เป็นหมู่เรย สงสารน้องอินงิ)
ปล.ชอบอ้ะ มีศัพท์เฉพาะด้วย คริคริ
-
น่ารักดีครับ ฮาด้วย ไม่น่าเชื่อว่าน้องติมจะรุกนะ
-
ปกติจะอ่านเรื่องนี้ด้วยอารมณ์หวาน หวามไหวเท่านั้น
แต่ตอนนี้ฮากร๊ากกกกกสุด ๆ เลยอ่ะ จะบอกว่าเกือบทุกตอนเลย
โดยเฉพาะตอนนี้ ...
“ออมไอติมขอโทษ! ถ้าออมจะโกรธไอติมก็ไม่ว่าหรอก แต่อย่าเมินไอติมเลยนะ ถ้าออมเมินไอติม..ไอติมจะเสียใจ แล้วไอติมจะต้องนอนร้องไห้ทุกคืน หน้าก็จะตอบ ผิวก็จะหมอง แล้วไอติมก็จะปล่อยตัวให้ผู้ชายที่ผ่านไปมาได้เชยชม แล้ว..” อนิรุทธ์คิดตามที่ไอติมบอกแล้วเริ่มใจหาย เพื่อนสาวจะปล่อยตัวง่ายกับผู้ชาย..ไม่ได้! ลูกสาวที่ตนทนุถนอมกล่อมเกลี้ยงจะปล่อยตัวปล่อยใจทำตัวง่าย ๆ ดอกทองไปเรื่อยแบบนี้มันเสียชื่อคนเสี้ยมอย่างน้องออม! ขำกลิ้งไปเลย
ตอนหน้าขอน้องพิกับไทโยอีกก็ได้นะ คิดถึง
+1 เจ้าค่ะ
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก สุดยอดมากกกกกก แม่ออมกะน้องติม
เค้าอวยคู่นี้อย่างเป็นทางการเลยล่ะกัน น่ารักขนาดนี้ไม่สนับสนุนได้ไง
-
อ้ากกกส์ สุดยอดด คู่นี้เกินความคาดหมาย o13
น่ารักทั้งไอติม ทั้งออม ฮามากมาย
รอตอนต่อไปค่าาาา
:กอด1:คุณจิ
-
กร๊ากกก กระโดดกอดจิ
เค้าชื่อนั่นหล่ะตะเอง สวยซ่าของห้องพิ กร๊ากกก
สวยจริงๆ
ว่าแต่ตอนนี้ เค้าชอบมาก
แปลกดี อ่านไปยิ้่ม แล้วก้ิอจิ้นไป
กรีากกกก หร่อนกดกันได้ด้วยวุ๊ยย
อะัไรก้อเกิดขึ้นได้เนอะ กินกันเอง ไม่เปลือง 55
คิดถึงจิ จ้าา :กอด1:
-
ใครอ้ะ คู่ต่อไป น้องอิน พี่เล็ก พี่ช้าง พี่เรย์ รึพี่การ์ด รึว่าชาย เอ ?
อ่านตอนแรก ต้องอ่านทวนซ้ำ นี่เราอ่านชื่อสลับ รึยังงาย ไอติมน่ารักใครก็อยากเป็นแฟน พี่โป้งเสียดายบ้างมั้ยเนี่ย :กอด1:
แต่ก็นะ ทำให้สมดุลเลยเปลี่ยนฝั่งกับโป้ง ช่วงนี้เมะขาดแคลน :mc4:
:really2: เด็กวิศวะไม่มีใครหล่อเลยเหรอออม จริงดิ เพื่อนที่เรียนวิศวะของพี่เรานี่น่าเก็บเอาไปฝานนทั้งนั้น :really2:
-
คู่นี้น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m3:
ซึ้งอ่ะตอนแรกแอบงงเฮ้ยน้องติมอ่ะนะรุกโอ้วน้องออมเสียสาว
แต่สุดท้ายสามีก็ต้องเป็นสามีอยู่วันยังค่ำเนอะออมเนอะอิอิ :m25:
แต่ชอบอ่ะคู่นี้เค้าน่ารักอารมแบบเพื่อนสาวก็ได้แฟนก็ได้สารพัดประโยชจิงๆน่าอิชชี
ที่จิงผู้หญิงทุกคนก็คงอยากมีแฟนแบบนี้แน่ๆเข้าใจอารมเราเนี้ยชอบๆอยากมีแฟนแบบน้องออมอ่ะ :-[
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่า
+1เป็นกำลังใจให้คุณจิค่า
-
คู่นี้มาแรงแซงทางโค้งมากๆๆๆๆๆ ชอบอ่ะฮา+หื่นเบียดคู่น้องเต๋าเกือบตกขอบ5555
แค่เปิดตอนมาก็ตะลึงมากล่ะ จะฮารึสงสารหนูออมดีก็ไม่รุ แต่ชอบตอนนัวกันที่ผับอ่ะ
อ่านแล้วอิจฉาอยากได้บ้างไรบ้าง สงสัยต้องมอมเหล้าเพื่อนบ้างล่ะ อิอิ
เอาไว้ท่าทำสำเร็จจะมาเล่าให้ฟังนะคุณจิ :laugh:
-
เมื่อลืมตาอีกครั้ง..อนิรุทธ์จะไปหาหัวใจตัวเองที่ฝากไว้กับเพื่อนน้าหวาน (หน้าหวาน)
(มีอีกแหง)
...........................
กรีดร้องงงงงงงงงงงงงงงง ซึ้งเมิกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อรั๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
.......คนอื่นมีแต่จะอิจฉาติมที่มีแฟนอเมซิ่งแบบออม” เอร๊ยยยยยย อยากจะแถมซาวนด์เอฟเฟกส์ --ตึ่งโป๊ะ!!--
ปลื้มจังเลย ชอบ รักกันแบบแอบๆ รักล้นใจทั้งที่ไม่รู้ตัว
รักๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รักไอศครีมกับอนิรุทธ์
รักคุณจิด้วยยยยยยยยยยย
และ........อีกคู่ อย่าบอกนะคะว่าเป็นน้องอินกับ......หมู่พี่การ์ด (เป็นหมู่เรย สงสารน้องอินงิ)
ปล.ชอบอ้ะ มีศัพท์เฉพาะด้วย คริคริ
กอดคุณนุ่นหลาย ๆ ทีค่าาา
จิก็ปลื้มอนิรุทธ์ค่ะ แมนและแต๋วได้ใจ55+ คำผิดเดี๋ยวจิตามแก้ค่ะ ส่วนคู่สุดท้าย จิจิ้นเสร็จก็จะได้อ่านค่ะ -/////-
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
น่ารักดีครับ ฮาด้วย ไม่น่าเชื่อว่าน้องติมจะรุกนะ
กอดดดค่า ฮาเนอะคะ จิพิมพ์ไปก็ขำไป ติ๋มรุกค่ะ..ถ้าออมเผลอ5555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ปกติจะอ่านเรื่องนี้ด้วยอารมณ์หวาน หวามไหวเท่านั้น
แต่ตอนนี้ฮากร๊ากกกกกสุด ๆ เลยอ่ะ จะบอกว่าเกือบทุกตอนเลย
โดยเฉพาะตอนนี้ ...
“ออมไอติมขอโทษ! ถ้าออมจะโกรธไอติมก็ไม่ว่าหรอก แต่อย่าเมินไอติมเลยนะ ถ้าออมเมินไอติม..ไอติมจะเสียใจ แล้วไอติมจะต้องนอนร้องไห้ทุกคืน หน้าก็จะตอบ ผิวก็จะหมอง แล้วไอติมก็จะปล่อยตัวให้ผู้ชายที่ผ่านไปมาได้เชยชม แล้ว..” อนิรุทธ์คิดตามที่ไอติมบอกแล้วเริ่มใจหาย เพื่อนสาวจะปล่อยตัวง่ายกับผู้ชาย..ไม่ได้! ลูกสาวที่ตนทนุถนอมกล่อมเกลี้ยงจะปล่อยตัวปล่อยใจทำตัวง่าย ๆ ดอกทองไปเรื่อยแบบนี้มันเสียชื่อคนเสี้ยมอย่างน้องออม! ขำกลิ้งไปเลย
ตอนหน้าขอน้องพิกับไทโยอีกก็ได้นะ คิดถึง
+1 เจ้าค่ะ
กอดดดดค่า จิจะบอกว่าจิฮาตั้งแต่นั่งจิ้นแล้วค่ะ พิมพ์ไปก็ขำไป555+ จิกำลังคิดอยู่ค่ะว่าจะเขียนตอนพิเศารับปีใหม่ของทุกคู่ก่อนจะปล่อยคู่สุดท้าย ทั้งนี้ทั้งนั้นก็จะหาเวลาปั่นทิ้งไว้ค่ะ -////- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกก สุดยอดมากกกกกก แม่ออมกะน้องติม
เค้าอวยคู่นี้อย่างเป็นทางการเลยล่ะกัน น่ารักขนาดนี้ไม่สนับสนุนได้ไง
กอดคุณแก้วแน่น ๆ จิก็ฮาคู่นี้ค่ะ น่ารักแบบแม่หวงลูกและสามีสอนภรรยา55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
อ้ากกกส์ สุดยอดด คู่นี้เกินความคาดหมาย o13
น่ารักทั้งไอติม ทั้งออม ฮามากมาย
รอตอนต่อไปค่าาาา
:กอด1:คุณจิ
กอดดดดค่า คู่นี้เกินความคาดหมายตรงไอติมรุกอนิรุทธ์และจะรุกทุกครั้งที่เผลอใช่ม๊าาา จิก็ฮาค่ะ พิมพ์ไปขำไป55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
กร๊ากกก กระโดดกอดจิ
เค้าชื่อนั่นหล่ะตะเอง สวยซ่าของห้องพิ กร๊ากกก
สวยจริงๆ
ว่าแต่ตอนนี้ เค้าชอบมาก
แปลกดี อ่านไปยิ้่ม แล้วก้ิอจิ้นไป
กรีากกกก หร่อนกดกันได้ด้วยวุ๊ยย
อะัไรก้อเกิดขึ้นได้เนอะ กินกันเอง ไม่เปลือง 55
คิดถึงจิ จ้าา :กอด1:
กอดอ้อมแน่น ๆ แอร้ยยยยยย เตงต้องสวยเหมือนน้องอ้อมของจิแน่ ๆ เลยนิ -////-
เค้าก็ชอบตอนนี้เหมือนกันค่ะ ฮาดี55+ คิดถึงอ้อมมากกว่ามากอ่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ใครอ้ะ คู่ต่อไป น้องอิน พี่เล็ก พี่ช้าง พี่เรย์ รึพี่การ์ด รึว่าชาย เอ ?
อ่านตอนแรก ต้องอ่านทวนซ้ำ นี่เราอ่านชื่อสลับ รึยังงาย ไอติมน่ารักใครก็อยากเป็นแฟน พี่โป้งเสียดายบ้างมั้ยเนี่ย :กอด1:
แต่ก็นะ ทำให้สมดุลเลยเปลี่ยนฝั่งกับโป้ง ช่วงนี้เมะขาดแคลน :mc4:
:really2: เด็กวิศวะไม่มีใครหล่อเลยเหรอออม จริงดิ เพื่อนที่เรียนวิศวะของพี่เรานี่น่าเก็บเอาไปฝานนทั้งนั้น :really2:
กอดดดจ้า คู่ต่อไปเตงทายถูกด้วยแหละ พี่เขียนเสร็จเตงก็จะ 'อ๋ออออ' ถ้าพี่เป็นพี่โป้งพี่ก็เสียดายน้องติมนะ โคตรน่ารักเหอะ -////-
เด็กวิศวะที่ ม.พี่ไม่มีหนังหน้าหล่อดึงดูดเลยอ่ะ บางคนอาจจะมองหล่อ..แต่พี่ไม่ -_-. ไม่มีเลยจริง ๆ ค่ะ555+ ถ้าคณะพี่เตงหล่อเยอะเตงก็จิ้นเพลินเลยดิ อิจฉาอ่าาาาาาา ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
คู่นี้น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m3:
ซึ้งอ่ะตอนแรกแอบงงเฮ้ยน้องติมอ่ะนะรุกโอ้วน้องออมเสียสาว
แต่สุดท้ายสามีก็ต้องเป็นสามีอยู่วันยังค่ำเนอะออมเนอะอิอิ :m25:
แต่ชอบอ่ะคู่นี้เค้าน่ารักอารมแบบเพื่อนสาวก็ได้แฟนก็ได้สารพัดประโยชจิงๆน่าอิชชี
ที่จิงผู้หญิงทุกคนก็คงอยากมีแฟนแบบนี้แน่ๆเข้าใจอารมเราเนี้ยชอบๆอยากมีแฟนแบบน้องออมอ่ะ :-[
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่า
+1เป็นกำลังใจให้คุณจิค่า
กอดดดค่า น่ารักเนอะคะ จิก็ชอบนะคะเป็นเพื่อนก็ได้เป็นแฟนก็ดี คบกันแบบสบายใจไม่มีเก๊กใส่อ่ะค่ะ อิจฉาติมเนอะ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
คู่นี้มาแรงแซงทางโค้งมากๆๆๆๆๆ ชอบอ่ะฮา+หื่นเบียดคู่น้องเต๋าเกือบตกขอบ5555
แค่เปิดตอนมาก็ตะลึงมากล่ะ จะฮารึสงสารหนูออมดีก็ไม่รุ แต่ชอบตอนนัวกันที่ผับอ่ะ
อ่านแล้วอิจฉาอยากได้บ้างไรบ้าง สงสัยต้องมอมเหล้าเพื่อนบ้างล่ะ อิอิ
เอาไว้ท่าทำสำเร็จจะมาเล่าให้ฟังนะคุณจิ :laugh:
กอดเตงแน่น ๆ คู่นี้ฮาดีเนอะคะ เปิดมาจิก็ขำกลิ้งแระ555+
การมอมเพื่อนมันน่ากลัวนะคะ ถ้ามันฟื้นมาแล้วมันไม่โกรธก็ดีไป ถ้ามันโมโหขึ้นมานี่..บรื๋อว์ แต่ถ้าเตงจะมอมจริง..เค้าแนะนำให้ใช้แบล็คออนเดอะร็อคค่ะ เมานานและเมาไม่รู้เรื่องดี555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
จิ้มบวกขอบคุณและบวกเป็นกำลังใจคืนให้นะคะ
:กอด1: :pig4:
-
^
^ :z13:
เป็นคู่ที่ฮามาก
ตอนแรกคิดว่าอ่านผิดหนูติ๋มมีเมีย
อนิรุทธ์ทูอินวันจริงๆทั้งแมนทั้งสาว
+1 :กอด1:คุณจิ
-
ว๊าาา ไม่ทันจิ้มจิ
ฮ่าๆ
เค้าสวยได้ครึ่งของอ้อมเืพื่อนพิจะเป็นพระคุณ สาธุ
คริคริ
เลิฟฟฟฟยู To much so much very much กร๊ากกกก จุ๊บๆ :L1:
-
จิ้มบวกแรงๆ แอร๊ยยยยยย... :o8:
เค้าชอบคู่นี้จังเลยค่ะคุณจิ >.,<
น้องออมทั้งแมนและแฮร่ดได้ในเวลาเดียวกัน อิอิ
บางคนก็ต้องใช้เวลากว่าจะเข้าใจตัวเองว่าต้องการอะไรเนอะ
พูดไปลึกๆก็แอบอิจฉาน้องออมและนังติ๋มนะเนี่ย~
ชอบไอติมที่บอกออมว่าไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตัวเองจังเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีอะ
อ่อ จะบอกว่าเราชอบไดอะล็อกที่อนิรุทธ์กะเพื่อนคุยกันมากอะค่ะ :laugh:
ขำตรงที่มันมีซับไตเติลประกอบในวงเล็บนี่แหละ 555555
ขอบคุณมากๆค่าาา :L2:
ปล. สอบเสร็จแล้วค่ะคุณจิ .. ดับอนาถ 5555555555
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยคู่นี้โนคอมเม้นต์ค่ะ
รู้สึกเหมือนตัวเองกินเพื่อนสาวหล่อๆยังไงชอบกล 555+
-
อ๊ายยยยยยย :o8: :-[
สาวเสียบทั้งคู่
อเมสซิ้งงงงงงงงงงงงงงงงง
เหมือนกำลังอ่านทอมเกย์อยู่เลยหงะ
น่ารัก :-[ :impress2: :man1:
-
อ่านตอนนี้แล้วยิ้มตามติมอ่ะ
ทั้งมีความสุข ทั้งขำ
แล้วคู่สุดท้ายนี่ใครอ่ะ
น้องอิน พี่เล็ก หรือหนุ่มก้อง
ยังไงก็รอจิมาเฉลย
:กอด1: แถมด้วย จ๊วบๆ
-
อยากแย่งออมกินไอติมอ่ะ :z2:
หายหน้าไปตจว.มาจ้าเลยอดอ่านเรื่องหวานๆ ซะหลายตอน กลับมาตามอ่านจนทันหมดแล้วจ้ะ
รอตอนต่อไป และ สุขสันต์วันคริสต์มาสอีฟจ้ะ
-
อ่านหลายตอนรวด หลังจากไม่ว่างเข้ามานานหลายวัน
อ่านแล้วบอกได้ว่า.. คุณจิ แอบหื่น คริคริ :z1:
-
มีแบบนี้ด้วยยยย
o22
-
แหวกแนวววววววววววว o22
โผล่มาก็แหวก เคะปกติทั่วไป แต่เมะที่สุดๆค่ะ!! ไม่เคยอ่าน ไม่เคยเจอฝ่ายรุกอารมณ์นี้มาก่อน!!! :-[ แต่น่าร๊ากกกกกกก แบบให้อารมณ์เข้ากันได้ เป็นทั้งเพื่อนเเละเเฟน o13
น้องไอติมเรียนรู้ในสิ่งที่มันไม่ใช่ประเด็นนะคะ 555+
//กอดคุณจิ รอคุณจิค่ะ :กอด1:
-
อ่านแล้วอึ้ง :laugh:
+1
....
:L2: Merry Christmas ..น้องจิ
-
พลิกล็อคกันน่าดู ถล่มทลาย~ :laugh3:
เหนือความคาดหมายมาก ฮ่าๆ น้องติ๋มได้รุกก่อนซะงั้น :m20:
ต่อไปไม่ต้องเข้าพรรษาออมก็คงงดเหล้าไปอีกนานล่ะติ๋มเอ๊ย :laugh:
สงสัยติ๋มได้โดนกดอีกนานอ่ะลูก ไม่ต้องห่วง :z1:
-
จริงๆอ่านตั้งแต่วันศุกร์ แล้วเกือบจะได้ :z13: พี่จิคนแรกแล้วด้วย
แต่ต้องรีบออกไปข้างนอกซะก่อน อดเลยๆๆๆ :z3:
แต่แบบฮาไม่ไหวแล้วอะ คู่สาวๆเนี่ย :laugh:
คือเบียร์ก็เคยเห็นนะ แบบไอติมกับน้องออมเนี่ย แล้วตอนนั้นก็สับสนมาก o22 (ตอนนั้นยังไม่เข้าวงการวาย)
แต่ไอติมได้จิ้มก่อนนี่เหนือความคาดหมายจริงๆ :m20:
+1 ขอบคุณค่ะพี่จิ Merry X' mas ค่า :mc2:
-
กรี๊ดดดดดด ม่ายไหวแล้ว :z1: :z1: ครีสมาส อุ่น ฮ่าๆๆ
เต๋าตอเรส น่ารักมั่กอ่ะ ขี้อ้อนแบบนี้ ว๊ายย แล้วดูพี่โป้งดิ
ยอมให้มุดอย่างเดียวด้วยอ่ะ น่ารักไปไหนเนี่ยะ :z3: :z3:
-
อ้ายยยยยย :m3: :m3: ชอบคู่นี้มากอะ ออม-ติม อยากอ่านอีกอ่าาาาาาา :m7:
ติมสู้ๆๆ เรียนรู้ได้ไวจิงๆเลยนะ 55555
อยากเหงติมกดออมบ้างอ่าาาาา ชอบคู่นี้จิงๆ แปลกดี ไม่เหมือนคัย ชอบๆๆๆ :give2:
-
เป็นคู่ที่เหนือความคาดหมายมาก
คุณแม่ออมโดนลูกสาวคนสวยจับกดซะงั้น
น่ารักแบบแปลกๆดีนะคู่นี้
ดูท่าว่างานนี้ออมคงงดเหล้าไปซักพักล่ะนะ ติมแอบน่ากลัว
-
โอ้ว.....แม่เจ้า
น้องออมโดนรุก!!!!
นึกภาพเพื่อนสาวโดนน้องติ๋มรุกแล้วสยึมกึ๋ยส์ส์ส์ส์ส์ส์
จะจิ้นอะไรก็คิดถึงใจเพื่อนร่วมเล้าหน่อยเถอะค่ะคุณจิขา
555
-
ไม่เคยคิดว่าจะได้อ่านคู่นี้เลยน่ะ
พออ่านแล้วน่ารักมากๆเลย
ไม่เคยคิดว่าออมจะโดนรุกก่อน
เหนือความคาดหมายมากมาย
ถึงจะได้รุกติมคืนก็เถอะน่ะแต่
ถ้าออมเมาก็ระวังข้างหลังให้ดีเน้อ :laugh:
:L2:
-
เป็นคู่ที่ถูกใจ :-[ อ่านตอนนี้แล้วให้รู้สึกคิดถึงเพื่อนสาวกินกันเอง ของสาวๆเขาเลย
-
แวะมารอพี่จิจ้า :กอด1:
-
Special : ตอนพิเศษตามเทศกาล
Begin [5]
เปลือกตาที่หนักอึ้งของผมจำใจต้องกระพริบเปิด ผ่อนลมหายใจออกเบา ๆ ไล่อาการเมาค้าง ประคองศีรษะน้องออกจากแขน หอมหน้าผากเนียนเพราะน้องไม่ยอมให้ผมลุก เบียดเข้ามาหนุนแขนต่อจนได้
“เผ่า..ตื่นมาช่วยพี่จัดของใส่บาตรหน่อย” น้องหลับตานิ่งแล้วกอดผมแน่นขึ้น ผ่อนแรงแล้วลืมตาตื่น..
“พี่โย..สวัสดีปีใหม่” ปลายจมูกเย็น ๆ ของเผ่ากดเข้ามาที่แก้มผมเต็มที่ก่อนจะรีบเด้งตัวลุกหนีปลายมือผมลงไปชั้นล่าง เสียงหัวเราะชอบใจของน้องดังรับวันใหม่..ของปีใหม่ ส่ายหัวยิ้ม ๆ แล้วลุกไปเข้าห้องน้ำ แต่งตัวและลงไปช่วยน้องเตรียมของ
“เผ่าไปแต่งตัวได้แล้ว เดี๋ยวไม่ทันพระ..ปลุกพ่อกับแม่ด้วย” คว้านมกล่องที่น้องกำลังจัดใส่ตะกร้าหวายเล็กมาถือไว้แล้วบอกให้น้องไปเตรียมตัว น้องยื้อนมไว้แล้วบอกจะจัดเอง ถอนหายใจแล้วปล่อยให้เจ้าตัวจัด มองมือเล็กที่สาละวนหยิบโน่นหยิบนี่ลงตะกร้า..
“พี่โย..เผ่าว่ามันล้นไปนะ เอากาแฟออกดีมั้ย?” ตามองตะกร้าที่มีของจุจนเต็ม..ล้นออกมาข้าง ๆ แล้วทำหน้าผากย่น กอดอกมองหน้ามุ่ยของน้องเพลิน ‘พี่โยยยยยย’ หันมาโยเยใส่ผมเพราะผมไม่ยอมช่วย ยิ้มให้เผ่าแล้วรื้อของทั้งหมดออกมาจัดใหม่ น้องหยิบน้ำตาลทรายออกแล้วหยิบถุงกาแฟใส่ก่อน
“เผ่าเอาน้ำตาลทรายวางก่อน..ถุงมันใหญ่กว่ามันต้องอยู่ข้างล่าง ไม่อย่างนั้นกาแฟของเผ่าจะไม่มีที่วางนะ” บอกน้องแล้วหยิบน้ำตาลทรายวางที่เดิม แล้วหยิบถุงกาแฟของน้องมาวางเรียงข้างหน้าก่อนจะหยิบทุกอย่างมาเรียงในตะกร้าจนครบและปล่อยให้เป็นหน้าที่ของน้องในการซีนปิด เผ่ามองตามมือผมแล้วพึมพำชื่อของที่ผมวางเรียงในตะกร้า
“..ไม่รู้จักโต” ก้มลงกระซิบข้างหูน้องก่อนจะได้ค้อนวงโตกลับมา หอมแก้มเนียนด้วยเอ็นดูแล้วไล่น้องไปเตรียมตัวได้แล้ว หน้างอหนักกว่าเดิมของน้องทำผมไม่สบายใจนัก
“พี่เรียงทิ้งไว้แล้วเผ่ามาซีนปิดนะ ไปเตรียมตัวเถอะ..พี่อยากใส่บาตรปีใหม่พร้อมกับเผ่า เราจะได้เกิดมาคู่กันอีก..” หน้างอของน้องค่อย ๆ ยิ้มแล้วเปลี่ยนเป็นอาย หันหลังแล้วเอามือไขว้หลังวิ่งขึ้นบ้านไปเตรียมตัว ยิ้มให้แผ่นหลังเล็กก่อนจะปล่อยความคิดให้ลอย..ไปอยู่บ้านไม้หลังใหญ่ที่ล้อมรอบด้วยทุ่งนาหลายสิบไร่ ชายวัยกลางคนที่เคยออกมารอใส่บาตรหน้าบ้านทุกเช้า ป่านนี้คงกำลังเตรียมของใส่บาตรรับปีใหม่พร้อมพระพายอยู่กระมัง พ่อชอบใส่บาตรด้วยขนมถ้วยในวันปีใหม่เพราะ..แม่ชอบกิน แม่ผมเสียไปตั้งแต่ผมยังเด็ก จำได้ว่าผมโตมาด้วยสองมือของพ่อ คอยดูแล สั่งสอน ประคับประคองมาจนโต พอโตกลับไม่ได้เลี้ยงดูพ่อ..เนรคุณหนีออกจากบ้านมาอยู่กับน้อง อกตัญญู!
“พี่โย..คิดอะไรอยู่?” หันไปมองตามเสียงของเผ่าที่มายืนข้าง ๆ ตอนไหนไม่รู้ ยิ้มให้ก่อนจะลูบมือเล็กที่กอดเอวผมไว้หลวม ๆ ถามน้องว่าพ่อกับแม่ลงมารึยังน้องก็พยักหน้า ยกของออกไปวางเรียงที่โต๊ะหน้าบ้านรอพระมาบิณฑบาต ผม แม่ พ่อและน้องยกของทั้งหมดมาจบก่อนใส่บาตรร่วมกัน พนมมือรับพรพระแล้วเดินเข้าบ้านมากินข้าวพร้อมกัน
“โยจะพาน้องไปไหว้พระก็ไปเถอะลูก พ่อกับแม่ขอพักอยู่บ้านเฉย ๆ ดีกว่า..นั่งรถไกล ๆ มันปวดขา” หันไปมองหน้าน้องที่กำลังบูด
“พ่อกับแม่ไปพร้อมเรานะครับ ผมอยากไหว้พระวันปีใหม่พร้อมหน้าพร้อมตากัน” พ่อถอนหายใจก่อนจะหันไปถามแม่ แม่ยิ้มแล้วพยักหน้าตอบผมกับน้อง ทานข้าวเสร็จผมออกมาเตรียมรถ น้องเข้าไปช่วยแม่กับพ่อเตรียมตัวและจัดยา สายหน่อยเราก็เคลื่อนขบวนตระเวณไหว้พระ 9 วัดในเมืองเก่า ขับเข้าไปที่การท่องเที่ยวรับแผนที่มาดูเส้นทาง น้องกระตือรือร้นกับแผ่นพับและการโปรโมทการท่องเที่ยวของจังหวัดมาก
“พี่โยเราเล่นด้วยดีมั้ย?” ผมยิ้มและส่ายหน้าห้ามน้อง การท่องเที่ยวแจกแผ่นพับและแผนที่ที่เราต้องเอาไปให้แต่ละวัดประทับตรา ถ้าครบทั้ง 9 วัดใน 1 วันก็กลับมารับของที่ระลึกกับการท่องเที่ยว ถ้าเรามาแค่ 2 คนมันก็น่าเล่น แต่พาพ่อกับแม่มาด้วยมันไม่เหมาะ เผ่าพยักหน้าเข้าใจก่อนจะหันไปยิ้มกว้างให้เจ้าหน้าที่
“ไว้วันหลังผมจะมาเล่นครับ” ยิ้มให้เจ้าหน้าที่แล้วโอบไหล่เล็กออกมาจากการท่องเที่ยว เผ่าจ้องแผ่นที่แล้วบ่นงึมงำ
“พี่โยไปวัดใหญ่ชัยมงคลก่อน พาแม่ไปกราบพระนเรศวรกัน” พยักหน้ารับคำแล้วขับไปตามที่น้องบอก ที่วัดคนเยอะมากครับ คนไทยกับนักท่องเที่ยวเยอะพอ ๆ กัน ผมประคองแม่นั่งรถเข็นแล้วพาไปกราบพระนอนก่อนจะพาไปกราบพระพุทธรูปใหญ่และเจดีย์ด้านหลัง ซากปรักหักพังที่ให้บรรยากาศของเมืองเก่า พระพุทธรูปปูนปั้นเรียงรายอยู่รอบ ๆ และพาเดินข้ามไปกราบพระนเรศวรแล้วให้พ่อถ่ายรูปคู่กับไก่ชนเก็บไว้ดู น้องเก็บภาพบรรยากาศไว้จนพอใจก่อนจะไปวัดอื่นต่อ
เสียงหัวเราะและบรรยากาศแห่งความสุขลอยอบอวลอยู่รอบตัวผม รอยยิ้มของเผ่าและมือนุ่มของแม่ที่คอยจับมือผมทำให้ผมลืมความหม่นในใจ ลบความเหงาเมื่อคิดถึงคนในครอบครัว ยิ้มให้น้องได้เต็มหน้า มีความสุขได้อย่างเต็มใจ น้องซื้อพวกขนมและของที่ระลึกทุกวัดที่เราไป พอวัดสุดท้ายเผ่าก็ระดมซื้อทุกอย่างที่เจ้าตัวชอบมาไว้ท้ายรถ..จนเต็ม
“เย็นนี้เราไม่ต้องซื้อกับข้าวเผื่อเผ่าแล้วโย พ่อจะให้น้องกินขนมแทนข้าว55+” น้องเดินหน้าบูดเข้าไปกอดพ่อแล้วอ้อน พ่อยิ้มแล้วหันมาพยักพเยิดใส่ผม น้องหันมาหาผมแล้วทำตาดุใส่ ผมได้ยิ้มขำกับท่าทางไม่ยอมโตของน้อง ขับรถออกมาจากวัดสุดท้ายก็เริ่มจะค่ำแล้ว เสียงใสของน้องบอกให้ผมแวะไปนั่งกินข้าวเย็นที่ร้านนี้ ‘คนเยอะแบบนี้อาหารต้องอร่อยแน่พี่โย..แวะกันเถอะ!’ แวะกินข้าวเย็นที่ร้านอาหารริมน้ำ บรรยากาศดี อาหารพอใช้ได้ น้องตักทอดมันเอาใจแม่และใช้ให้ผมตักข้าวใส่จานตัวเอง..ลำเอียงจริง ๆ
ออกมาจากร้านก็เกือบ 2 ทุ่ม ขึ้นรถได้น้องก็หลับ ปล่อยให้พ่อกับแม่นั่งคุยเป็นเพื่อนผมขับรถ ช่วงเทศกาลแบบนี้คนเยอะรถบนถนนก็เยอะตามไปด้วย ผมขับกลับมาถึงบ้านเกือบ 5 ทุ่มครับ อุ้มแม่ขึ้นไปส่งที่ห้องก่อนจะลงมาอุ้มน้องไปนอน..ขี้เซาไม่เปลี่ยน พ่อช่วยผมปิดล็อครั้วและบ้านเรียบร้อยและแยกย้ายกันเข้านอน พรุ่งนี้ผมไม่ต้องเข้าไปไซต์งานครับ พ่อสั่งหยุดรับปีใหม่ 5 วัน คนงานที่อยู่ต่างจังหวัดพ่อก็ให้ลากลับบ้านได้ 7 วัน เดินขึ้นมาอาบน้ำแล้วเข้าไปซุกผ้าห่มนอนกอดน้อง
“พี่โย..หอมจัง” เผ่าพลิกมากอดและสูดกลิ่นสบู่จากตัวผมเข้าปอด ดีดหน้าผากคนขี้เกียจอาบน้ำแล้วกอดน้องแน่นขึ้น ข่มตาให้หลับก็ทำไม่ได้ ลุกมาเอาผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าเช็ดตัวน้อง ทาแป้งตามข้อพับให้ก่อนจะล้มตัวนอนกอดน้อง
“เผ่า..สวัสดีปีใหม่” กระซิบบอกน้องก่อนจะเลยเวลาเข้าวันใหม่ น้องอมยิ้มก่อนจะลืมตามามองผมแล้วกระซิบแซวกลับ ‘คนแก่นี่ทำอะไรก็ช้า..จะเข้าวันที่ 2 อยู่ละ เพิ่งจะสวัสดีปีใหม่’ ยิ้มตอบเผ่าแล้วกดปลายจมูกที่แก้มเนียนแรง ๆจนเจ้าตัวหัวเราะคิก น้องเบี่ยงตัวมากอดผมแน่น ยื่นหน้ามาหอมแก้มคืนและกระชับกอด น้องกระซิบคำที่ส่งผมเข้านอนและทำให้ผมหลับได้สนิทมาตลอด.. ‘เผ่ารักพี่โย’ กระซิบตอบน้องเหมือนที่เคยทำ
“พี่โยรักเผ่า...รักจนกว่าจะหมดลม” จูบแผ่วเบาที่ริมฝีปากนุ่ม ดึงน้องเข้ามากอด
จะผ่านปีใหม่อีกซักล้านครั้ง..
ผมก็จะอยู่กับคนคนนี้เสมอ..
..ตราบลมหายใจสุดท้าย..จะสิ้นสูญ..
............................................
Caress [4]
อากาศเย็นเยือกจากยอดดอยกระทบผิวกาย ทะเลหมอกหนาตาจนแสงจากพระอาทิตย์ส่องลงมาไม่ถึงพื้นผิวโลก ยอดหญ้าและดอกไม้ได้ความสดชื่นจากน้ำค้างในฤดูหนาว..สะพรั่งงามไปทั่วทั้งดอย
“ฮัดชิ้วววววว” เต๋าตอเรสจามเสียงดังก่อนจะใช้มือที่คลุมด้วยถุงมือผ้าเนื้อดีอีกชั้นเช็ดปลายจมูกเบา ๆ คนที่มาด้วยกันอย่างหนุ่มรุ่นพี่ส่ายหน้ายิ้ม ๆ ก่อนจะดึงผ้าพันคอของเต๋ามาพันให้ใหม่
“พันหลวมแบบนี้ลมมันก็เข้าได้สิเต๋า..ไม่สบายแล้วจะเที่ยวสนุกเหรอ?” น้องเต๋าของพี่โป้งมองควันที่ลอยออกมาจากริมฝีปากสีแดงเข้มของหนุ่มรุ่นพี่แล้วอมยิ้ม หันมองซ้ายขวาแล้วเดินเข้าไปเอาหัวไถไหล่ เอื้อมมือไปกอดไว้แน่น หนุ่มเหนือหัวเราะขำก่อนจะปล่อยให้เต๋าตอเรสส่งความอบอุ่นผ่านอ้อมกอดมาให้โดยดี
ปีใหม่พี่โป้งของน้องเต๋าเกือบจะไม่ได้มาฉลองด้วยกัน งานที่โรงพยาบาลก็มาก แล้วยิ่งช่วง 7 วันอันตรายคนไข้ที่เข้ามาก็อยู่ในเคสฉุกเฉินทั้งสิ้น โชคดีที่เพื่อนหมอด้วยกันยอมอยู่เวรแทนให้ แต่มีข้อแลกเปลี่ยนคือ ‘ขอสตรอวเบอร์รี่เชียงใหม่ ลูกใหญ่ ๆ สด ๆ ซักลังก็พอ..ส่งมาให้ก่อนเลยยิ่งดี555’ พี่หมอโป้งยืนยิ้มเมื่อนึกถึงใบหน้าของน้องเต๋าตอนที่บอกว่าจะอยู่ฉลองปีใหม่แล้วจะพาไปเคาท์ดาวน์ที่บ้านเกิดด้วย
“จริงอ่ะโป้ง! ไม่ต้องอยู่เวรแล้วเหรอ?! พี่หมอห้ามโกหกน้องเต๋านะ..ไปเก็บเสื้อผ้ากัน!” เต๋าตอเรสร่าเริงขึ้นทันตา วิ่งไปอวดพ่อกับแม่ว่าจะไม่อยู่ฉลองด้วยเพราะปีนี้จะไปสัมผัสความเย็นบนดอยกับพี่โป้ง ‘พี่โป้งไม่ต้องอยู่เวรแล้วเหรอลูก? เดี๋ยวแม่ฝากผ้าไหมไปให้แม่กับป้าพี่โป้งนะคะ..แล้วแม่จะโทรไปสวัสดีปีใหม่เอง พี่โป้งหล่อขึ้นนะลูก หาแฟนใหม่ดีกว่านะคะแม่ว่า โฮะๆๆๆๆ’ แม่หันไปกอดหนุ่มรุ่นพี่ก่อนจะผละออกไปหาผ้าไหมที่ซื้อไว้เตรียมให้เป็นของขวัญปีใหม่ พ่อยิ้มเสริมแล้วยกนิ้วโป้งให้แม่ น้องเต๋ายืนยิ้มเย็นก่อนจะยกนิ้วโป้งให้แม่กับพ่อ..แบบโกรธ! ไม่มีใครสนใจความบ๊องส์ของน้องเต๋า แม่เดินไปหยิบถุงผ้าไหมและยกหูโทรไปถามรายการอาหารจากบ้านน้องวิน พ่อโทรถามเรื่องเหล้านอกที่สั่งจากน้องชายพ่อน้องวิน ปีนี้ทุกคนจะรวมตัวกันฉลองปีใหม่ที่บ้านน้องวินกัน น้องเต๋ายักไหล่ไม่ยี่หระแล้วดึงมือพี่โป้งขึ้นมาช่วยจัดเสื้อผ้าบนห้องนอน
“โป้งบ้านที่เชียงใหม่เป็นยังไง? กี่ชั้น? หนาวมากรึเปล่า? บ้านโป้งมีเด็กดอยมั้ย? เอาเสื้อผ้าไปบริจาคมั้ยพี่โป้ง?” น้องเต๋ามุ่งมั่นกับการรื้อและเลือกเสื้อผ้าให้เด็กดอย นึกถึงใบหน้าเปื้อนยิ้มของผลไม้เมืองหนาวตอนนั้นแล้วหนุ่มรุ่นพี่ก็อดยิ้มบางกับภาพน่ารัก ๆ ของเต๋าตอเรสไม่ได้ จับมือหนุ่มหน้าคมให้คลายอ้อมกอดก่อนจะจูงเข้าบ้านพัก โป้งเลือกมาเคาท์ดาวน์กับน้องเต๋าที่อ่างขางเพราะ..มันหนาวเข้าไส้ทะลายตับดี!
“พี่โป้งน้องเต๋ายังไม่หิวนะ แต่ถ้าโป้งหิวก็เอาข้าวกล่องไปเวฟแล้วไปนั่งกินหน้าเตาผิงกัน!” พี่โป้งถอนหายใจมองน้องเต๋ากุลีกุจอหยิบข้าวกล่องสำเร็จรูปวิ่งไปหลังบ้าน เดินไปก่อไฟในเตาผิงรอน้องเต๋า หนุ่มหน้าคมอารมณ์ดียืนผิวปากรอข้าวกล่องอยู่ในครัว ดีใจที่ปีนี้ได้มาฉลองเข้าศักราชใหม่กับแฟน ตั้งแต่โป้งเป็นหมอเต็มตัวก็แทบไม่มีเวลาเป็นส่วนตัว ‘คนไข้ต้องมาก่อนนะเต๋า’ หมอโป้งมักจะพูดแบบนี้ทุกครั้งที่ตนงอแงใส่ เจ้าตัวก็ถอนหายใจยาวยอมแพ้เหตุผลที่หมอโป้งบอกอยู่ดี แต่ปีนี้พิเศษกว่าทุกปี ได้มาเที่ยวบ้านโป้งที่เชียงใหม่ ได้เห็นสังคมที่หล่อหลอมโป้งให้มาเป็นพี่หมอโป้งของน้องเต๋า ยกข้าวกล่องออกมาหาหนุ่มรุ่นพี่ที่รอจนหลับคาผ้านวมผืนใหญ่
เต๋าตอเรสค่อย ๆ วางข้าวกล่องไว้บนโต๊ะ ย่องเข้าไปหาโป้งที่นอนขดตัวในผ้านวมผืนใหญ่หน้าเตาผิงช้า ๆ ทรุดตัวลงนั่งและประคองศีรษะโป้งขึ้นมาหนุนตัก หนุ่มรุ่นพี่ลืมตางัวเงียตื่น น้องเต๋ารีบก้มลงไปหอมทั่วหน้าและกล่อมให้หลับเหมือนเดิม ‘งานก็หนักแล้วยังต้องผลัดเต๋าขับรถมาทั้งคืน..พี่โป้งนอนต่อเถอะ’ เสียงกระซิบที่มาพร้อมจูบนุ่มนวลของเต๋าตอเรสเป็นยานอนหลับชั้นเลิศของโป้ง หลับตาลงพร้อมดึงมือที่มีกลิ่นหอมของข้าวกล่องติดจมูกมากอดแน่น ผลไม้เมืองหนาวกลั้นยิ้มจนต้องเอามืออีกข้างที่ว่างมาปิดปาก นาน ๆ ครั้งโป้งจะมีมุมสวีทแบบนี้ให้เห็น จับผมที่เริ่มยาวของโป้งมาทัดหูและลูบเบา ๆ ใบหน้าอิดโรยของหนุ่มเหนือกับท่าทางนอนแบบเด็ก ๆ ทำเต๋าตอเรสอดก้มลงไปหอมแก้มนิ่มแรง ๆ ไม่ได้ หอมเสร็จก็รีบลูบหลังไม่ให้โป้งตื่น เกิดเป็นตัวเหี้ยนี่เข้าใจยากจริง ๆ!
ผลไม้เมืองหนาวปลุกโป้งลุกมากินข้าวเช้ารวมข้าวเที่ยงตอนบ่ายสองโมงตรง กินข้าวเสร็จก็ขึ้นไปอาบน้ำและออกไปเดินสำรวจรอบ ๆ เขตบ้านพัก เดินเล่นหยอกกันไปจนถึงร้านกาแฟ กลางวันแบบนี้ยิ่งเห็นว่าดอกไม้บนดอยสวยแค่ไหน เต๋าตอเรสหยิบกล้องมาถ่ายภาพมุมนั้นมุมนี้อย่างเพลิดเพลิน..
“เต๋า..พี่อายคน” โป้งกระซิบเบา ๆ กับผลไม้เมืองหนาวที่บังคับให้ตนเป็นนายแบบทุกมุมที่มันถ่าย โพสต์แต่ละท่านี่..เกินจะกล่าว! เต๋าตอเรสยิ้มแฉ่งแล้ววานคนแถวนั้นให้กดชัตเตอร์ให้ที
“อยากกอดกันถ่ายรูปมั้ย?” หนุ่มรุ่นพี่ส่ายหน้าหวือ เต๋าตอเรสขำก๊ากก่อนจะเข้ามายืนข้าง ๆ แล้วยิ้มให้กล้อง โป้งยิ้มแล้วส่ายหน้าเบา ๆ กับความตอเรสของแฟนก่อนจะหันไปยิ้มละลายใจใส่กล้องบ้าง แอ็คไปโพสต์มาหนุ่มรุ่นพี่ก็ปล่อยให้ผลไม้เมืองหนาวกอดแก้มแนบแก้มถ่ายรูปอยู่ดี พี่หมอโป้งรึจะตามทันตัวเหี้ย!
“เต๋าลงไปกินข้าวเย็นที่บ้านพี่ก่อนค่อยขึ้นมาปล่อยโคมนะ..จะได้รู้จักญาติพี่ด้วย” ผลไม้เมืองหนาวคาบหลอดกาแฟยิ้มกว้างรับคำ กอดไหล่พี่หมอโป้งเดินผิวปากลงเนินกลับบ้านพัก ฟัดพี่หมอให้หายมันเขี้ยวแล้วปล่อยให้ไปอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จก็โดดขึ้นรถเป็นตุ๊กตาหน้าคมให้พี่หมอโป้งพาไปแนะนำกับญาติ
“โป้ง..ญาติโป้งดุมั้ย? ถ้าเค้ารับหลานเขยแบบเต๋าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรเนอะ เราอยู่กันสองคนก็ได้ จริง ๆ มาอยู่กับเต๋าก็ได้..ที่บ้านเต๋าไม่มีใครไม่รักโป้งนะ” ผลไม้เมืองหนาวพล่ามยาวแก้เครียด โป้งยื่นมือไปกุมมือที่เย็นเฉียบของเต๋าตอเรส
“ทุกคนรู้หมดแล้ว..พี่กับที่บ้านไม่ได้ปิดใคร ไม่มีอะไรให้ต้องห่วงค่ะน้องเต๋า” ยืมคำพูดแบบน้องเต๋ามาปลอบเจ้าตัวให้หายเครียด ผลไม้เมืองหนาวมองหน้าด้านข้างของ ‘พี่หมอโป้ง’ รัก..เพิ่มขึ้นมาอีก 1 เท่าตัว ยิ้มส่งคืนให้โป้งแล้วยกมือขึ้นมาหอม..ฟัดหลังมือจนคนขับต้องปราม
“เล่นไม่รู้เวลาไอ้เต๋า! พี่ขับรถตกเขาจะทำไง..ยังอีก!” เต๋าตอเรสไม่เคยสน ยังคงมุ่งมั่นในการฟัดหลังมือหนุ่มเหนือต่อไปจนถึงบ้าน โป้งหัวเราะขำตัวเหี้ยมาตลอดทาง ลงจากรถเต๋าตอเรสก็รีบลงมาเปิดประตูเอาใจ ‘พี่หมอโป้งของน้องเต๋า’ เสียงหัวเราะและใบหน้ามีความสุขของโป้งที่ญาติเห็นก็เพียงพอที่จะยอมรับความสัมพันธ์ของทั้งคู่
“เข้ามาก่อน..น้องเต๋าใช่มั้ย? กินอาหารเหนือเป็นมั้ย? นั่งกินแบบขันโตกนะลูก..” หนุ่มหน้าคมยกมือไหว้แล้วยิ้มทักทายญาติโป้งทุกคน การต้อนรับอย่างอบอุ่นและเป็นกันเองทำให้อาหารเหนือที่เต๋าตอเรสคิดว่ามันทั้งจืดทั้งแปลกกลับอร่อยขึ้นมาทันที
“นี่ต้องกินกับแคบหมูใช่มั้ยครับ..เต๋าเคยเห็นในทีวี” ผลไม้เมืองหนาวหยิบแคบหมูมาจิ้มน้ำพริกหนุ่มแล้วกวาดเข้าปากเคี้ยวตุ้ย ๆ หนุ่มเหนือยิ้มกับท่าทางติงต๊องของเต๋าแล้วหันไปถามน้าสาวเรื่องสตอรวเบอร์รี่ที่สั่งไว้ น้าสาวจัดของและส่งให้เรียบร้อยแล้ว ถามค่าใช้จ่ายและยื่นเกินให้เป็นค่าขนมหลาน หลังมื้ออาหารผลไม้เมืองหนาวก็นั่งเล่นเกมส์ถาม – ตอบกับญาติของพี่หมอจนทุกคนเวียนหัว
“น้องเต๋า..พูดเก่งเนาะ ป้าตามไม่ค่อยทันเลย555+” ป้าพี่หมอโป้งชมหลานเขยก่อนจะลุกออกมาเป็นคนสุดท้าย โป้งขอตัวกลับไปปล่อยโคมที่บ้านพักและลากลับเลย ขากลับผลไม้เมืองหนาวไม่ชวนพี่โป้งเล่นให้เสียวสันหลังวูบวาบ นั่งเงียบแล้วเปิดเพลงให้ฟังจนถึงบ้านพัก
“พี่โป้ง..มันทำไงเหรอ?” วิ่งดุ๊ก ๆ ไปหยิบโคมกระดาษที่โป้งเตรียมไว้ออกมาวางไว้กลางลานหน้าบ้านพัก หนุ่มเหนือล็อครถแล้วเดินมาหาเต๋าตอเรส จัดโคมเสร็จก็จุดไฟแช็คลนตรงกลาง
“จับยกขึ้นนิดนึงเต๋า..ค่อย ๆ ปล่อยนะ” ลมแรงทำให้โคมของสองหนุ่มจุดติดและปล่อยได้เร็ว ปล่อยโคมทั้งหมด 9 ดวง
“..มันจะลอยไปตกตรงไหนโป้ง? โคมของเรามันจะไปไกล..ถึงไหน?” ผลไม้เมืองหนาวกุมมือหนุ่มเหนือ ดวงตามองตามโคมที่เพิ่งปล่อยไปดวงสุดท้าย โป้งมองตามโคมก่อนจะเงยมองหน้าคนรัก ยื่นหน้าไปหอมแก้มเต๋าตอเรสแล้วบอก..
“พี่ไม่รู้..มันอาจจะลอยไปตกใส่บ้านชาวเขา ไฟไหม้มอดทั้งหลัง รึอาจจะลอยไปถึงดาวอังคารก็ได้..เค้าลอยปล่อยความทุกข์ให้ไปกับโคมนะเต๋า ไม่ใช่ลอยแล้วต้องมาทุกข์เพราะปล่อยโคมไปแล้วมันจะไปตกตรงไหนของโลก” เต๋าตอเรสมองตาหนุ่มเหนือแล้วพยักหน้าเห็นด้วย เอื้อมมือไปโอบไหล่ให้เข้ามาชิดกันมากขึ้น ลูบแขนโป้งเบา ๆ หอมขมับหนุ่มรุ่นพี่แล้วเงยหน้ามองส่งโคมที่ลอยเกลื่อนฟ้า โป้งเอนตัว ซบซอกคอ ห่อไหล่เมื่อลมหนาวพัดมา เต๋าตอเรสกอดแน่นขึ้นก่อนจะเอียงหัวไปพิงผมนุ่ม
“พี่โป้ง..สวัสดีปีใหม่ครับ” หอมกลางกระหม่อมและฟังเสียงหัวเราะกังวานของโป้ง กระซิบหวานและน่าฟังที่สุดในโลกตอบกลับให้ชื่นใจ
“สวัสดีปีใหม่..ตัวเหี้ยของพี่” เต๋าตอเรสหน้าบูด ถอนหายใจยาว
จะผ่านปีใหม่อีกซักล้านครั้ง..
ผลไม้เมืองหนาวอย่างเต๋าตอเรสก็จะอยู่เป็น ‘ไอ้ตัวเหี้ย’ ให้คนคนนี้เสมอ..
..'โป้งของผม’..
…………………………………
เอามาปล่อยเป็นการส่งท้ายปีเก่าค่ะ อีก 3 คู่..จิยังไม่มีเวลาปั่นค่ะ แต่ยังไงก็จะพยายามลงในช่วงเทศกาลนะคะ
จิตอบเม้นท์ทีหลังนะคะ -////-
ขอบคุณที่ติดตามค่า
:กอด1: :pig4:
ปล.เค้ายังต้องมาทำงานเหอะพรุ่งนี้อ่ะ วันที่ 2 ก็ต้องมาอีก
ปุจฉา..วันหยุดจะมีให้ทำไมกันหนอ?
ปล.2 สีดำคู่พี่โยน้องเผ่า สีน้ำเงินน้องเต๋าพี่โป้งนะคะ
ปล.3 กอดรวบ!
ปล.4 กอดคุณนุ่นนนนนน จิเข้ามาแก้แล้วนะคะ เข้าเล้ายากมากค่ะ พอแก้แล้วจะโพสต์ก็ติดยากอีก แต่ถ้าปล่อยไปแล้วแก้วันอื่นจิก็กลัวจะไม่มีเวลาย้อนกลับมาแก้ ประมาณว่าลงตอนใหม่ก็เลิกใส่ใจตอนเก่า(ได้หลังลืมหน้า! แอร้ยยยยยยย -///-) อีก 3 คู่ที่เหลือจิ้นไม่ออกซะอย่างนั้นค่ะ จู่ ๆ ก็ตื้อ555+ รอหน่อยเนอะ :o8:
ปล.5 จิ้มบวกคืนและบวกขอบคุณให้นะคะ โพสต์เรปใหม่มันติดยากชะมัดเลยเข้ามาต่อเป็น ปล. หน้าตาเฉย (มึนนนนน555+)
-
+1 สำหรับ
“สวัสดีปีใหม่..ตัวเหี้ยของพี่”
ช้อบชอบอ่ะ หุหุดูน่ารักดีชอบกล
แต่คู่ โย เผ่า เค้าสงสารเผ่าอ่ะ ฮื่ออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
คุณจิขราาาาาาาาาาาา
กอดๆๆๆๆๆ กอดส่งพลังงานหื้อนะคะ โอ๋ๆๆๆ
เอาไว้ไปหยุดวันหลังน้าาาาาาาาา
ส่วนสองตอนนี้ เข้ากะเทศกาล แล้วยังคงรสหวานมากมาย :m13:
..........................ดูตรงนี้นะคะ
[begin]
เผ่าจ้องแผ่นที่แล้วบ่นงึมงำ (แผนที่)
พาไปกราบพระนอนก่อนจะพาไปกราบพระพุธรูปใหญ่ (พระพุทธรูป.....และในย่อหน้าเดียวกันมีคำว่าพระพุทธรูปที่อื่นที่ผิดแบบเดียวกันนะคะ)
พ่อช่วยผมปิดล็อครั้วและบ้านเรีบยร้อย (เรียบร้อย)
[caress]
น้องเต๋ายืนยิ้มเย็นก่อนจะยกนิ้วโป้งให้แม่กับพ่อ..แบบโกรธ! ไม่มีใครสนใจความบ๊องส์ของน้องเต๋า (โอ๋ๆๆๆๆ มามะ พี่นุ่นโอ๋นะ อะไรนะไม่เอา ชริๆใช่สิ!พี่นุ่นมิใช่ป้อจายนี่ แบร่ๆๆๆ)
แต่ปีนี้พิเศษกว่าทุกปี ได้มาเที่ยวบ้าน
โป้งที่เชียงใหม่ (ตรงนี้เหมือนขึ้นย่อหน้าผิดค่ะ)
ให้มาเป็นพี่หมอโป้งของน้องเต๋ายกข้าวกล่อง (ส่วนตรงนี้เหมือนลืมกดสเปซบาร์ น่าจะวรรคตรงก่อนคำว่า ยก )
วิ่งดุ๊ก ๆ ไปหยิบโคมกระดาที่โป้ง (โคมกระดาษ)
-
อยากไปฉลองปีใหม่กับพิอ่ะพี่จิ :o8:
แต่พี่โยกะน้องเผ่า & น้องเต๋ากับพี่โป้งก็ฉลองปีใหม่กันว๊านหวาน :-[
ทำคนที่ต้องฉลองคนเดียวแถวนี้อิจฉาตาร้อนผ่าวๆ :pigangry2:
เรื่องวันหยุดก็...ช่างมันเถอะค่ะ เทศกาลอื่นยังมีนะคะ :กอด1:
+1 ขอบคุณค่าาา รออ่านคู่ที่เหลือเน้อ
-
คิดถึงน้องพิกับยากุซ่าน้อยจังเลย :กอด1:
-
ตัวเหี้ยของพี่ ... อ่านแล้วมันแบบว่า :z1:
-
อย่าลืมพิ เด็กญี่ปุ่น แล้วก็พี่เร นะคะ ฮิ
-
อาจจะเพราะรู้ว่าน้าโยไม่อยู่แล้ว เวลาอ่าน part ของน้าโยทีไรสุขก็สุขนะ แต่มันเจือด้วยความเศร้าเสมอเลยอ่ะ
ทิฐิทำให้คนเราต้องเจ็บปวด สำหรับเผ่า น้าโยคงจะอยู่ในใจเสมอ เฮ้อออ
ส่วนเต๋าตอเรส ชั้นหมั่นไส้แกร แกรทำให้ผู้ชายแมน ๆ อย่างพี่โป้งเปลี่ยนไป
และที่สำคัญแกรทำให้ชั้นอิจฉาแกรด้วยยย จะหวานไปไหน
+1 ให้น้องจิ รอพิกับไทโย อย่าลืมหนีบพี่เรย์มาด้วยนะ ชอบพี่เรย์เป็นลิ่มแทงใจได้ดี อิ อิ
-
อ่านน้าโยกับน้องเผ่าแล้วนั่งยิ้มมีความสุขตามทั้งสองคนด้วย :m1:
อ่านไปอ่านมาคิดขึ้นมาได้ว่าน้าโยตายไปแล้วทิ้งน้องเผ่าไว้คนเดียว
ทำเอาเศร้ามากสงสารน้องเผ่า :o12: :sad2:
สวัสดีปีใหม่คะจิ :กอด1:
รอพิไทและพี่เรย์
ว่าแต่ตอนนี้พี่เรย์เจอเนื้อคู่ยังอะจิ
-
อยากไปลอยโคมกะเค้ามั่ง...
แต่ยังหาคู่ไม่ได้เลย
-
อาจจะเพราะรู้ว่าน้าโยไม่อยู่แล้ว เวลาอ่าน part ของน้าโยทีไรสุขก็สุขนะ แต่มันเจือด้วยความเศร้าเสมอเลยอ่ะ
ทิฐิทำให้คนเราต้องเจ็บปวด สำหรับเผ่า น้าโยคงจะอยู่ในใจเสมอ เฮ้อออ
ส่วนเต๋าตอเรส ชั้นหมั่นไส้แกร แกรทำให้ผู้ชายแมน ๆ อย่างพี่โป้งเปลี่ยนไป
และที่สำคัญแกรทำให้ชั้นอิจฉาแกรด้วยยย จะหวานไปไหน
+1 ให้น้องจิ รอพิกับไทโย อย่าลืมหนีบพี่เรย์มาด้วยนะ ชอบพี่เรย์เป็นลิ่มแทงใจได้ดี อิ อิ
^
ตรงใจ เห็นด้วย
.... :mc4: Happy New Year 2011... น้องจิ :L2:
-
เต๋า โป้ง หวานได้อีก อิจฉา คู่น้าโยกะเผ่าก็น่ารักคร่า ชอบๆ
มาอีกนะ เราจะรอจ้า กอดคุณจิ :กอด1:
-
ขอส่งท้ายปีเก่าค่ะ
//เบิกโรงด้วยการอ่านนิยายตอนตีสามกว่าๆ 55555+ ( :m8: ที่ไม่มีเวลานอนเป็นเพราะติดนิยายนี่เองสินะ)
คู่ของเผ่ากับพี่โย อ่านกี่ทีกี่ทีก็แซดค่ะ อารมณ์หวานปนขม ...ถ้าไม่รู้ว่าพี่โยต้องตายก่อนก็ดีน่ะสิคะ อยากให้ทุกคู่มีความสุขจังเลย (โดยเฉพาะคู่นี้ เฮ้อ... :เฮ้อ: คุณพ่อก็ไม่ยอมรับ ต้องหนีออกจากบ้าน แถมความตายก็มาพรากจากไปซะอีก ...เเคยอ่านนิยายเรื่องนึงของคุณภัคดีน่ะค่ะ ขอยืมคำพูดหน่อยละกันนะคะ ที่ว่า "ความรักไม่ได้มีความหมายแค่สมหวังหรือผิดหวัง และไม่ได้สิ้นสุดลงตราบที่ลมหายใจสุดท้ายขาดหาย")
---อยากรู้ว่าหลังจากที่พี่โยตายแล้วน้องเผ่าเป็นยังไง อยู่ยังไง ตอนนี้ที่เวลาผ่านไปจนพิกับไทโยทำงานแล้ว น้องเผ่าจะยังรักพี่โยอยู่ หรือเก็บพี่โยไว้ในความทรงจำแล้วปล่อยให้คนอื่นมายืนเคียงข้างกันแน่อ่ะค่ะ :m15:
รอต่อของคู่อื่นๆนะคะ
กอดคุณจิส่งท้ายปีเก่า :กอด1: ขอให้ทิ้งโชคร้าย ความทุกข์ยาก ความเหน็ดเหนื่อย ความทรงจำ ความรู้สึกที่ไม่ดีต่างๆ และรวมไปถึงสิ่งไม่ดีทั้งหมดทั้งมวลไว้แค่ตรงนี้นะคะ ขอให้หอบเอาแต่สิ่งดีๆเรื่องดีๆให้คงอยู่กับคุณจิไปปีใหม่นะคะ
-
อ๊ายยยย อยากอ่านพิกะไท วินกะตาร์ เร็วๆอ่า :z3:
-
อีก 3 คู่ :z1: :z1: :z1:
เฮ้อ ยิ่งอ่านยิ่งไม่อยากให้น้าโยจากไปเร็วนักเล้ย ตอนนี้ หวาน+เศร้าค่ะ น้องน่ารักได้อีกนะ อ้อนพี่โยได้อีก
เต๋าโป้ง น่ารักกันดีจริง อ่างขางหรอ อยากไปจัง ไม่เคยขึ้นเหนือเลย ล่องใต้ตัวดำตลอด :laugh:
น่าอิจฉา :L2:
วิสัชนา.. วันหยุดสำหรับนักศึกษาคือ สวรรค์ ท่องเล้าอย่างสบายใจ :mc4: :mc4:
สวัสดีปีใหม่ กอดพี่จิค่า :กอด1:
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านตั้งนานเลยค่ะพี่จิ
ฮุฮุ น้องไทกับน้องพิโตเป็นหนุ่มสะเเล้ว ว ว วว
ชอบตอนพิเศษ ทุกตอนเลยค่ะ
โดย เฉพาะ ออม ไอติม
ฮ่าฮ่า
น่ารัก ๆอ่านไปยิ้มไป เขินไป ขำไป ><
ส่วนเต๋าตอเรสนั้น เกินคำบรรยายจริงๆ ไม่รู้จะเขินเต๋าหรือพี่โป้ง ดี
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
อยากไปเที่ยวดอยกับเต๋าๆๆๆ
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษครับ
Happy New Year!!!!!!
-
(http://i.kapook.com/glitter/2010/th/12/T021210_05CC.gif) (http://glitter.kapook.com/category.php?category_id=116&sid=07a58ae393944df2fd87c27d1362f916)
มีความสุขมากๆนะคะพี่จิ
-
ขอบคุณจ้าจิสำหรับตอนพิเศษของสองคู่
น้าโยกับน้องเผ่ามันก็หวานนะถ้าไม่นึกถึงตอนจบของคู่นี้อ่ะ
ส่วนพี่โป้งกับน้องเต๋าไม่ต้องบอก หวานละลายใจไปเลย
Happy New Year จ้า
ขอให้มีความสุข อย่าจน อย่าเจ็บนะ :L2:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณจิ ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ :L1:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษที่น่ารักของน้องเต๋ากับพี่โป้งด้วย
ของน้าโยกับเผ่าก็หวานแต่เรารู้ตอนจบแล้วนี่สิ มันเลยแอบเศร้า..
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คุณจิค่าาา..
-
สวัสดีปีใหม่จ้าจิ
กอดดดดแน่นๆ
ขอให้ทุกอย่างราบรื่นนะ ขอให้จิมีความสุขมากๆ
คิดอะไรขอให้สมหวัง ^ ^
-
สวัสดีปีใหม่ค่าคุณจิ
มีความสุขมากๆ นะคะ
:L1:
-
น้องเผ่า-พี่โยน่ารักอ่าาาาา หวานๆๆ
เต๋ากะพี่โ้ป้งนี่ก้อนะ มดขึ้นแล้วววววว :L2: :L2:
ปล. รอคู่ออม-ติมค่ะ 555 กลายเปงแฟนคลับของคู่นี้ไปละ :z2: :z2: :z2:
ปล2.แฮปปี้ นิว เยียร์ 2011 ค้าาา :mc4: :mc4: *กอดพี่จิแน่นๆๆ*
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะคะ :mc3: :mc3:
ขอตอนพิกับไทแบบหวานหยดเลยนะจิ
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณจิ มีความสุขเยอะๆ ไม่เจ็บไม่จนนะคะ :L2:
เอร๊ยย เค้าเพิ่งเห็นล่ะเตงจ๋า เลยไปดันฮึบๆขึ้นมาจากหน้า 2
เด๋วขอไปอ่านก่อนนะคะ แล้วเด๋วมาเม้นค่าาา : )
-
น่ารักทั้ง 2 เรื่องเลย
คู่เผ่ากับน้าโยก็มีด้วย ดีจัง
จะบอกว่าปีใหม่จาก็ไปตะลุยไหว้พระ 9 วัดแบบคู่นี้มาเลยล่ะ
เหนื่อยโฮกกกกกกกกกก คนเยอะมาก แพ้ควันธูปอีก
แทบตายอ่ะ :m8: แต่ก็สนุกดี
ปล. อยากไปดอยมั้งอ่ะ
-
Fate [4]
เสียงโทรศัพท์แผดลั่นอยู่บนหัวเตียง ผมพลิกตัวหนีแล้วเอาหมอนมาปิดหูไว้เหมือนที่เคยทำอยู่บ่อย ๆ แต่เสียงหนวกหูนั่นไม่มีทีท่าจะสงบลง ผมเลยต้องจำใจลุกขึ้นนั่งแล้วเอื้อมมือกดปิดมันซะ แต่มันเงียบได้ไม่ถึง 3 วินาที..มันก็แหกปากขึ้นมาอีก หยิบมาอีกครั้งแล้วเลื่อนนิ้วไปที่ปุ่มเดิมก่อนจะตาสว่างเมื่อเห็นภาพโชว์หรากระแทกตาบนหน้าจอ
“ครับ..พี่ไม่ได้ตั้งใจครับ! เสียงตั้งปลุกกับเรียกเข้ามันเหมือนกันพี่เลยลืมตัวกดปิด..พี่ขอโทษ ตื่นแล้วครับ เดี๋ยวจะรีบกลับ ไม่เกิน 3 ชั่วโมงพี่ถึงบ้านเราแน่นอนครับ!” อยากจะเอาหัวโขกผนังห้อง น้องวินอุตส่าห์ตื่นโทรมาปลุกผม วันนี้ส่งท้ายปีเก่าครับและตั้งใจจะกลับไปรับปีใหม่กับตัวเล็กที่บ้าน ผมรับงานเขียนแบบสำนักงานใหม่ให้ไท แล้วไอ้พิมันแกล้งให้แก้แบบจนกว่ามันจะพอใจ ผมต้องค้างที่นี่มาเกือบจะ 5 วันแล้วครับ ถ้าวันนี้ในยังไม่ผ่านแบบให้ผม..ผมจะยุให้ไทจับมันกดจนลุกมาฉลองปีใหม่ไม่ได้เลย!
“..อืม พี่ต้าร์เก่งว่ะ เอาแบบนี้แหละพี่ เมื่อกี้ไอ้วินโทรมาชวนผมให้เคาท์ดาวน์บ้านมัน..พี่จะกลับเลยป่าว? ไปพร้อมกันก็ได้นะครับ” ยิ้มให้มันแล้วถอนหายใจยาว โล่งแล้ว ผ่านซะที..
“กลับเลย พิไปเคาท์ดาวน์ที่บ้านด้วยกันมั้ยปีนี้?” ไอ้พิยิ้มก่อนจะตอบกลับ.. ‘เปล่าพี่555+’ มัน..กวนรมณ์จริง ๆ เสียงประตูที่เปิดออกมาแบบไม่เคาะก่อนทำให้ผมเกร็งขึ้นมาทันที..
“อ้าว..ต้าร์ยังไม่ได้กลับบ้านอีกเหรอ? พิ..มึงนี่ แกล้งเค้าแรงไปแล้วนะ!” เรย์จิซังพี่ชายไทเข้ามาดุไอ้พิแทนผมทันทีที่เห็นผมยังยืนหัวโด่อยู่ เรย์จิซังกับไทเป็นพี่น้องกันครับ แต่ผมจะเกร็งทุกครั้งที่เรย์จิซังเข้ามาตอนผมอยู่กับพิ มันมีความรู้สึกว่า..เรย์จิซังพร้อมจะฆ่าทันทีถ้าผมยุ่มย่ามกับไอ้พิ ผมไม่ได้คิดไปเอง..แววตาและท่าทางเอาเรื่องของเรย์จิซังมันโผล่ออกมาทุกครั้งที่เห็นผม หรือคนอื่นที่เข้ามาอยู่ใกล้ตัวไอ้พิ หวงแทนไอ้ไทจนบางครั้ง..ผมนึกไปว่าเรย์จิซังเป็นแฟนไอ้พิซะเอง
“ไม่เป็นไรครับเรย์จิซัง ผมจะกลับแล้วครับ พิตกลงแบบล่าสุดที่ผมเสนอ..แบบที่วางบนโต๊ะน่ะครับ ไอ้พิพี่กลับนะ เรย์จิซังผมกลับก่อนนะครับ” ขอตัวกลับเพราะทนรังสีหวงแฟนแทนน้องของเรย์จิซังไม่ไหว ถ้าไม่มีไอ้พิเรย์จิซังจะกวน ๆ ฮา ๆ เล่นหัวกันได้ปกติ แต่ถ้าในกลุ่มมีไอ้พิ..เรย์จิซังจะเอาแต่จ้องคนโน้นเขม่นคนนี้จนอึดอัดไปหมด เดินมาถึงที่จอดรถก็กดโทรศัพท์หาตัวเล็ก
“พี่กำลังจะขึ้นรถครับ ตัวเล็กอยากกินอะไรมั้ย? พี่แวะซื้อมะขามหวานให้เอามั้ยครับ? วินชอบกินรึเปล่า?..ครับ” ตัวเล็กอยากชิมของฝากขึ้นชื่อของจังหวัดนี้ผมก็เลยต้องแวะซื้อเอาใจกันหน่อย แวะร้านแถวข้างทางซื้อมะขามหวานไปฝากตัวเล็กกับคนอื่นด้วย ได้ของก็รีบบึ่งกลับบ้าน รับโทรศัพท์คนแก้มใสที่คอยโทรถามเพราะเป็นห่วงผมตลอดทาง พอถึงบ้านตัวเล็กก็รีบลงมารับผม..และของฝาก
“พี่ต้าร์เหนื่อยมั้ย? กินน้ำก่อน..ไปนั่งตรงโน้นกัน ในบ้านตอนนี้วุ่นวายมากอ่ะพี่ต้าร์ แม่เราเค้าเตรียมกับข้าวกันเสียงดังมาก พ่อก็เอาแต่คุยกันเรื่องปืน พี่ต้าร์ง่วงมั้ย?..” วินเดินเข้ามารับของฝากไปช่วยถือ มืออีกข้างกอดแขนผมแกว่งไปมา เงยหน้าถามผมตาแป๋วว่าง่วงมั้ย..ตอนมาถึงก็ง่วงนะครับ แต่พอเห็นหน้าใส ๆ ปากนุ่มนิ่มที่คอยถามคอยห่วงแล้วมัน..
“พี่โต..เดี๋ยวคนอื่นเห็น!” วินทุบแขนผมเบา ๆ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาบ่นหงุงหงิง จิกมือตัวเองแน่นแถมเบือนหน้าหนีอีก หอมนิดหอมหน่อยไม่เห็นต้องอาย555+ เอามะขามหวานไปให้แม่ในบ้านเสร็จก็ไปหาพ่อถามเรื่องกินเลี้ยงรับปีใหม่คืนนี้ สรุปแล้วพวกพ่อกับแม่ของเพื่อนตัวเล็กมากันครบทีม ส่วนเพื่อนก็มีแค่ไอ้พิกับไอ้เต๋าเท่านั้นที่ไปฉลองกันที่อื่น โทรสั่งน้ำแข็งกับมิกเซอร์เสร็จก็ขอตัวมานอนเอาแรงซักงีบ ตัวเล็กก็แอบเนียนเดินตามผมไปเอามะขามหวานในรถเก็บในครัว
“พี่ต้าร์..วินเป็นหมอนข้างให้นะ” มองตาแป๋ว ๆ กับการเอาใจผมของตัวเล็กแล้วมันชื่นใจริง ๆ ยิ้มให้วินแล้วโอบไหล่เล็กขึ้นไปที่ห้อง ล้างหน้าล้างตา เปลี่ยนกางเกงแล้วมานอนกอดตัวเล็ก ลมหายใจร้อนของวินเป่ารดซอกคอ ก้มลงเกลี่ยปลายจมูกวินด้วยริมฝีปากตัวเองก่อนจะงับเบา ๆ ผละออกมายิ้มให้แล้วดึงเข้ามากอดจนผล็อยหลับไป วินเป็นหมอนข้างที่น่ารักที่สุดในโลกครับ ไม่ดิ้นดุ๊กดิ๊ก ไม่หายใจแรง แล้วยังทำตัวหอมตลอดเวลาด้วย เลยทำให้ผมนอนหลับยาวจนถึง 4 โมงเย็น..
“พี่ต้าร์..ตื่นเถอะ บ่าย 4 แล้วนะครับ” กระซิบเสียงเนือยข้างหูของวินทำผมตื่นแบบต้องรีบผุดลุกทันที โถ..อุตส่าห์นอนนิ่ง ๆ เป็นหมอนข้างให้ผมตั้งหลายชั่วโมง ไม่มีบ่นซักแอะ ก้มลงหอมแก้มใสแล้วฉุดให้ลุกตามไปล้างหน้าล้างตา บอกให้วินอาบน้ำแล้วค่อยลงมาช่วยข้างล่าง เปลี่ยนกางเกงเสร็จผมก็ลงมาช่วยพ่อจัดโต๊ะ เก้าอี้ในสวน ช่วยแม่ผูกริบบิ้นจัดให้เข้ากับเทศกาล ใกล้เวลานัดผมก็ถูกลูกแมวน้อยดึงตัวให้มาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
“พี่ต้าร์ไปอาบน้ำเร็ว เดี๋ยวเน่าหรอก555” ยิ้มให้ตัวเล็กก่อนจะดึงเสื้อมาดมกลิ่นตัว..บูดได้ที่ -_- ขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปรวมกับตัวเล็กข้างล่าง พ่อกับแม่น้องชายมาถึงแล้ว แต่เจ้าตัวไปรับน้องปูนกับน้องครีมที่บ้าน ส่วนบ้านน้องอ๋องกับน้องมิ้นท์มาถึงได้สักพักแล้ว ตัวเล็กตักเกี๊ยวน้ำมาให้ผมรองท้องก่อนจะนั่งดวลเหล้ากับพ่อ
“พี่ต้าร์กินนี่ก่อนนะ แล้วค่อยไปนั่งกินเหล้ากับพ่อ..อย่าเมานะ” รับชามเกี๊ยวมาตักกิน มองหน้าสวย ๆ ไปด้วยมันอิ่มใจดีครับ วินเก็บชามไปหลังบ้านกอนจะเดินไปรับชาย น้องปูน น้องครีมและ..อิน หน้าบูดสนิทของน้องครีมกับรอยยิ้มมีความสุขของอินทำผมสงสัย
“ตัวเล็ก..คู่นี้ทะเลาะกันเหรอ?” วินมองตามนิ้วผมก่อนจะยิ้มนิด ๆ ‘ปล่อยให้อินมันจัดการเหอะพี่โต..ไปนั่งเป็นเพื่อนพ่อได้แล้ว’ วินจับมือผมเดินไปส่งที่โต๊ะใหญ่หลังบ้าน ทันที่ที่ผมนั่งลงพ่อก็ส่งแก้วที่มีน้ำสีอำพันอยู่ครึ่งค่อนแก้วมาให้ ‘หมด!’ ออนเดอะร็อคแบบจัดหนักของพ่อ ผมไม่เมา..คงไม่ได้แล้วครับ วินคอยเดินมาดูผมพร้อมกับเอากับแกล้มมาเสิร์ฟเป็นระยะ ลุกมาเข้าห้องน้ำก่อนจะเดินตามหาตัวเล็ก
“พี่ต้าร์..เมาแล้วเหรอ? วินไม่ให้เมานะวันนี้ กินให้มันเบา ๆ หน่อยยยยย” จับแขนเล็กที่โอบคอผมไว้หลวม ๆ มาหอมเล่น ชะโงกหน้าออกไปมองนอกห้องเก็บเหล้าก่อนจะปิดประตูเบา ๆ หอมแก้มนิ่มแล้วเลื่อนริมฝีปากไปแตะปากนิ่มเบา ๆ ลิ้นเล็กรับการรุกรานของผมอย่างเต็มใจ แลกจูบจนพอใจก็ดันไหล่วินออกเมื่อได้ยินเสียงคนคุยกันหน้าห้อง วินเอียงหูชิดประตูเงียบฟังเสียงหน้าห้องที่ดังเบา ๆ ..
“พี่ไม่ได้ชอบพี่พินะ! แล้วก็ไม่เคยจงใจให้ใครผิดใจกันด้วย” เสียงน้องครีมนะ..ผมว่า
“ไม่ได้ชอบแล้วพี่ครีมไปเซ้าซี้พี่พิทำไม? พี่ไทไม่พอใจรู้ไว้ซะ! หน้าตาก็ดี..ทำไมไม่รู้จักหาคนดี ๆ ที่ไม่มีกระพรวนห้อยคอมาเป็นแฟน อยากเป็นแค่กิ๊กเหรอ?” เสียงตุบตับหน้าห้อง เสียงเหมือนคนถูกดันติดประตูทำให้ผมกับตัวเล็กถอยห่างจากประตูอัตโนมัติ หันมามองหน้ากันก่อนจะเขยิบเข้าไปเอาหูแนบเหมือนเดิม เสียงมันใกล้มากครับ ผมเดาว่าอินคงกดครีมไว้กับประตูแน่ ๆ
“..อย่าดูถูกพี่อีก พี่ไม่เคยคิดจะแย่งพี่พิจากพี่ไทนะ อินไม่เห็นที่ยัยเหมียวมันเกาะแกะพี่พิเหรอ? เกาะแขนกอดเอวทำเหมือนตัวเองเป็นแฟนพี่พิ ทั้งที่เป็นแค่ลูกค้าธรรมดา ๆ ของบริษัท..หมั่นไส้!” อ๋อ..ทะเลาะกันเพราะเรื่องไอ้พินี่เอง น้องครีมเป็นคนทำบัญชีให้โรงแรมของไทครับ เห็นว่าคนเก่ายักยอกไปหลายตังค์เลยพาไปนอนกินข้าวแดงในคุกแล้วให้น้องครีมที่จบทางนี้มาช่วยดูแลแทน
“อินขอโทษ..” เสียงอ่อนโยนของอินที่ดังอยู่ใกล้หูผมทำขนลุกเลยครับ เด็กหนุ่มที่ผมเคยเห็นกลายเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว ไม่มีเสียงอะไรจากข้างนอกให้ผมกับตัวเล็กฟังแล้วครับ จู่ ๆ วินก็เปิดประตูออกไป หน้าประตูนั่นอินมันกอดน้องครีมไว้เต็มตัว สายตาตระหนกของอินเกิดขึ้นแค่วูบเดียวก่อนจะรีบคลายอ้อมกอดออก ก้มหัวขอโทษเราเสร็จก็จูงมือน้องครีมที่เอาแต่ก้มหน้างุดไประเบียงข้างบ้านเรา
ปีใหม่นี้คงมีคู่รักใหม่เพิ่มขึ้นมาอีกคู่แน่ ๆ
หันไปมองหน้าตัวเล็กที่อมยิ้มชอบใจแล้วก็อดก้มไปหอมแก้มใส ๆ นั่นอีกซักทีสองทีไม่ไหว วินขำคิกคักก่อนจะลากผมออกไปนับถอยหลังเข้าปีใหม่นอกบ้านรวมกับพ่อ รับแก้วเหล้ามาถือไว้ก่อนจะนับถอยหลังพร้อมคนอื่น ๆ
“5
4
3
2
1..สวัสดีปีใหม่” สิ้นเสียงสวัสดีปีใหม่แก้วเหล้าของผมก็โดนพ่อจับกรอกเข้าปากจนหมดแก้ว พ่อน้องชายก็รีบเทเหล้าคืนจนเต็มแก้วแล้วผมก็โดนแกล้งอีกครั้ง..
“พ่ออออ เดี๋ยวพี่ต้าร์เมา! พอแล้วนะพ่อ” เสียงหัวเราะชอบใจของพ่อดังก้องทั่วสวนกลบเสียงเพลงปีใหม่ที่แม่เปิดไว้จนมิด หลังงานเลี้ยงฉลองรับปีใหม่ที่ผมเมาปลิ้นจบลงทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน พ่อแบกผมขึ้นมาส่งที่ห้อง โยนลงบนเตียงก่อนจะตบแก้มผมเบา ๆ ‘สวัสดีปีใหม่ไอ้ลูกเขย555+’ เสียงหัวเราะของพ่อหายไปแล้วแทนที่ด้วยความเย็นชื้นจากผ้าที่ตัวเล็กเอามาเช็ดหน้าเช็ดตัวให้
“พี่ต้าร์อ่ะ! เมาจนได้..ปีใหม่ทั้งทีเราน่าจะเริ่มสิ่งดี ๆ รับปีใหม่นะ นี่เมารับปีใหม่แบบนี้..ทั้งปีเราจะเป็นยังไงเนี่ย? เฮ้อออ” วินเช็ดหน้าผมไปบ่นไป ดึงมือเล็กออกก่อนจะหอมเน้น ๆ
“ปีใหม่เรารักกันไงครับตัวเล็ก รักกันมากขึ้นทุกวันจนหมดปี..รักจนเข้าปีใหม่ วนเวียนแบบนี้ไปตลอดไงครับ” ตัวเล็กถอนหายใจใส่อกผมก่อนจะบ่นอีก.. ‘ปากดี’ ดึงมาจูบลงโทษที่กล้าแซวผมแรง ๆ ก่อนจะเลื้อยมือเข้าไปในสาบเสื้อตัวเล็ก ในหัวหมุนติ้ว..หอบหายใจแรง ยอมแพ้ต่อฤทธิ์แอลกอฮอลล์
“..ไม่ไหวครับวิน เมาจัดเลยอ่ะ” ปล่อยแขนทิ้งลงข้างตัวก่อนจะบอกลูกแมวน้อยที่กำลังเคลิ้มไปตรง ๆ วินมองผมตาปริบ ๆ แล้วจัดเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อย ‘วินบอกพี่ต้าร์แล้วว่าอย่าเมาก็ไม่เชื่อวินอ่ะ’ บ่นข้างหูก่อนจะเข้ามากอดขาก่ายผมแล้วหลับไป
จะผ่านปีใหม่อีกซักล้านครั้ง..
ผมก็จะมีคนคนนี้อยู่ข้างกายผมเสมอ..
‘สวัสดีปีใหม่ครับ..ตัวเล็ก’
…………………………………………
กลับจากทำงานก็รีบมานั่งจิ้นค่ะ เสร็จแค่ตอนเดียว เอาไปอ่านก่อนเนอะ..อีก 2 คู่ อนิรุทธ์-ไอติม น้องพิ-ไทโย(และหนีบพี่เรย์มาด้วย)ขอผลัดเป็นวันหลังนะคะ จิเหนื่อยอ่ะ มันจิ้นไม่ไหลลื่นเลยค่ะ
ปล.คุณนุ่นขาจิไม่สามารถทำให้พี่ช้างผิดหวังได้ค่ะ น้องอินเลยต้องเป็นของพี่ครีมไป ส่วนเรย์จิซัง..จิหาคู่ให้ได้แล้วนะคะ และจะขยายเป็นเรื่องใหม่รับปีใหม่(พูดซะหรู..ยังไม่ได้เริ่มเขียนเลยซักตอน555+ -////-)
ปล.2 สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอให้นักอ่านทุกท่านประสบแต่สิ่งดีรับปีใหม่นี้นะคะ พรอันใดที่ให้จิก็ขอให้คืนกลับเป็น 2 เท่าค่ะ
ปล3. จิ้มบวกเป็นของขวัญปีใหม่ให้นะคะ
ปล.4 กอดรวบทุกคนมาหอมซ้ายขวาข้างละที!
ปล.5 ตอบเม้นท์ทีเดียวเลยเนอะ -///-
:กอด1: :pig4: :-[
-
Happy New Year' 2010
Starting,,,
good healthy
good richful and
lucky in game lunck in love ^^
-
:z13:
:กอด1:
:mc2:
-
คู่นี้เค้าก็ว้าีน หวานนนนน หวานมากอะ โอ๊ยย อิจฉาคนมีคู่ได้เคาท์ดาวน์ด้วยกัน :z3:
พี่จิพักผ่อนเยอะๆนะคะ เดี๋ยวเหนื่อยตั้งแต่ต้นปี :กอด1:
อยากอ่านคู่เลิฟพิกับไทที่สุดเลย :z1:
(http://i.kapook.com/glitter/2010/th/12/T281210_03P.gif) (http://glitter.kapook.com/category.php?category_id=117&sid=e8e23bf29c710d7cc5189255bd74019e)
สวัสดีปีใหม่อีกครั้งค่า
-
ส่วนเรย์จิซัง..จิหาคู่ให้ได้แล้วนะคะ และจะขยายเป็นเรื่องใหม่รับปีใหม่(พูดซะหรู..ยังไม่ได้เริ่มเขียนเลยซักตอน555+ -////-)
OMG!! ข่าวดีสุดๆค่า
โอ๊ยยยยยยยยยยย อยากอ่านเร็วๆ เลยนะเนี่ย
เราไม่ได้กดดันคนแต่งใช่มะ
-
หวานไปปะเนี่ยยยยยย น้องวินน่ารักอ่าาาาาาา :impress2: :impress2: :impress2:
ปล.รอคู่เรจิซังค้าๆๆ อยากรุ้ไวๆๆคัยน้าาาาา
-
อ่าวเรย์จิซัง ไม่ไ่ด้คู่ กับ ซัม หรอ เรย์จิใจร้าย นอกใจเค้า
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
คิดถึงจิ แิอนด์เรย์จิ กร๊ากกกก
คิดถึงมากกก
เมื่อไรจะมีคู่กะเค้าซักทีน๊า
-
หว๊าน หวานอ่ะคู่นี้ ชอบตรงอาสาเป็นหนอนข้างนี้ล่ะ
น่ารักเกิ๊นวินเนี่ย :-[
ส่วนเรย์จิ ไม่รู้ว่าถ้ามีแฟนจิงๆจะเป็นไง
ขนาดแฟนน้องยังหวงขนาดนี้ แฟนตัวเองนี้ไม่ต้องล่ามโซ่ไว้กับตัวตลอดเลยหรอ
-
ยังน่ารักเหมือนเดิมกับคู่พี่ต้าร์น้องวิน จะเรียกพี่โตตัวเล็กก็อ้ายยย :-[ พ่อแม่เค้ายอมรับหมดใจแล้วนะ ไอ้ลูกเขย :mc4:
เรย์จิแสดงออกมากมาย ใครเห็นรู้หมด ยกเว้นพิ พิมันไม่รู้อะไรเลย :laugh: ใครจะเป็นเนื้อคู่กระดูกคู่ของเรย์จิเนี่ย ตอนแรกอยากให้เป็นน้องอินนะ น่ารักน่าฟัด ตอนแรกเหมือนอินจะเคะ เหมือนจะชอบพิด้วย ไปแอบเล็งพี่ครีมไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย :z1:
ปล. อ๋อง ชาย ยังว่างค่ะพี่จิ :กอด1: :กอด1:
-
รอคู่เอก น้องพิกับไทโยซัง
ละก้อเรย์จิซังกับเนื้อคู่ หุหุหุ :L2:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย
น้องอินขรา "เด็กกว่าแล้วไง" คริคริ งุ้งงิ้งกะสาวรุ่นพี่ ปลื้มค่ะ พี่นุ่นชอบเด็ก(เอ๊ะ แล้วเกี่ยวไรกะเค้า กร๊ากกกกกกก)
ส่วนเรย์จิซัง ดีแล้วล่ะค่ะคุณจิ ขืนยังพัวพันหวงน้องพิอยู่อย่างนี้ก็ไม่หายอาการช้ำสักที หัวอกกลัดหนองเมิกกกกก โถวววววว
(สงสารก็แต่คนในอนาคตของเรย์จิซังแหละ ไม่รู้กว่าจะได้รักมาทั้งใจจะเหนื่อยแค่ไหน.....หงิงๆ)
....................ของฝากคุณจิค่ะ
รับแก้มเหล้ามาถือไว้ก่อนจะนับถอยหลัง (แก้วเหล้า)
ในหัวหมุมนติ้ว..หอบหายใจแรง (หมุนติ้ว)
บ่นข้างหูก่อนจะเข้ามากอดขากายผม (ก่ายผม)
ปล.หมอนข้างที่น่ารักที่สุดในโลก อยากมีบ้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง >//////<
-
ชอบคู่นี้มากๆเลยค่ะ
สวัสดีปีใหม่คุณจิด้วยนะคะ :L2:
-
น้องวินนนนนนนนนนนนน
หนูจะน่ารักไปมั้ย ย ย
ตัวเล็ก&พี่โต
อิจฉาแหะ
คุณพ่อตาต้อนรับปีใหม่คุณลูกเขยด้วยการมอมเหล้าหรอเนี่ย
-
น่ารักให้คนอ่านตาร้อน
+1
-
น่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่พี่ต้าร์โดนพ่อตามอมซะเละแถมยังอดเลย 5555 :m20:
รออีกสองคู่ชู้ชื่นจ้า :impress2:
ปล.อยากอ่านเรื่องของเรย์จิซังมากกก แต่ขอแค่อย่ามาม่าก็พอค่า อิอิ
-
อิ อิ อิ ชอบเรจิมาก ๆ ชอบที่เรจิเป็นแบบนี้แหละ หวงก้างแทนน้องชาย ชอบบบบบบบ
อยากอ่านของพิกับไทและเรจิแล้วอ่ะ ขอเอาเรจิมาเอี่ยวด้วยนะ อิ อิ อิ
-
น้องวินยังน่ารักเหมือนเคยนะคะ ชอบคู่นี้
และตอนนี้ก็เกิดคู่ใหม่อีกคู่ น้องอินมีคู่แล้ว ดีใจแทนน้องด้วย
อยากอ่านคู่พี่เรย์จิมากเลย แอบดีใจก่อนล่วงหน้าพี่เรย์แกมีคู่แล้ว อิอิ
ปล. สวัสดีปีใหม่คุณจิด้วยค่ะ (ช้าไปไหม ฮ่าๆ)
-
น้องวินน่ารักพยายามเอาใจพี่ต้าร์ตลอด
กลายร่างเป็นหมอนข้างก็ยอม
แอร๊ยยยยยยยยยยยยย
ว่าแล้วก็อยากได้หมอนข้างมั่ง
ปล.น้องอินไปจีบครีมตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยยยยย
ปล2.เรย์จิซังจะมีคู่ของตัวเอง โอ้ววววววข่าวดี
ปล3. :กอด1: จิแน่นๆ เป็นของกำนัลแด่เรื่องใหม่
-
:mc3:สวัสดีปีใหม่คุณจิ
Special หวาน ๆ รับปีใหม่น่ารัก :mc1:
-
หมอนข้างแบบน้องวินนี่น่ารักเนอะ พี่ต้าร์คงอยากนอนหลับบ่อย :-[
น้องอินก็มีคู่กะเค้าแล้ว แถมคุณจิยังหาคู่ให้เรย์จิซังอีก ใครกันน๊อๆๆ คู่ของเรจิซัง
จิ้มบวกคุณจิ รอความหวานของพิกับไทโย :L1:
-
รอคู่อื่นๆอีกค่ะ
รอพิคุงแอนด์ไทโยซัง >..<
ปล.เดี๋ยวนี้เต๋าตอเรสมันอัพตัวเองเป็นน้องเต๋าแล้วอ่ะ น่ารักจริ๊งงงง 555+
-
พี่ต้ามาวอ่ะ อดเลย ฮ่าๆๆๆๆ ระวังวินน้อยจัยนะ ขอเตือน อิอิ
-
Change [2]
แสงสลัวจากโคมไฟหัวเตียงสาดส่องแสงสว่างน้อยนิดให้หนุ่มใบหน้าคมเข้มจับจ้องดวงหน้าหวานที่หลับตาพริ้มอยู่บนเตียงกว้าง มือหนาสัมผัสแก้มเนียนเบา ๆ ไล้ปลายนิ้วไปจนทั่วก่อนจะลากไปตามโครงหน้าช้า ๆ ..
“อือ...” เสียงครางพอใจดังเล็ดลอดจากริมฝีปากสีชมพูซีด หนุ่มหน้าคมยกยิ้มพอใจ
“..เสร็จแล้วไอศครีม ลุกไปล้างหน้าแล้วมานอนเหมือนเดิม” อนิรุทธ์บีบปลายจมูกโด่งเบา ๆ แล้วหันหลังไปหยิบครีมบำรุงเฉพาะส่วนออกมาวางเรียงรายบนโต๊ะเต็มไปหมด หลังใช้ครีมขัดหน้าเสร็จอนิรุทธ์ก็สั่งไอติมให้ลุกไปล้างหนังกำพร้าที่หมดอายุออก ค่อย ๆ จับกระดาษทิชชู่ทาไข่ขาวหลาย ๆ ชั้นจนแห้งที่จมูกและดึงออกช้า ๆ เพ่งมองหาสิวเสี้ยนก่อนจะยิ้มกว้าง ‘ไม่มีเลย คึคึ’ ไอติมล้างหน้าด้วยน้ำเปล่าเช็ดหน้าเบา ๆ แล้วเดินออกมาจ้องอนิรุทธ์ที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับเฝือกทิชชู่รูปจมูกอยู่คนเดียว
“ออม..คืนนี้ไม่ไปไม่ได้เหรอ? ติมอยากฉลองกันแค่ 2 คนอ่ะ” กอดคอหนาแล้วกระซิบอ้อนให้อนิรุทธ์ยกเลิกการท่องราตรีกับเพื่อนสาวทั้งก๊วนแล้วมาฉลองกับตัวเองแทน ออมหอมแขนเรียวและดึงมาด้านหน้า จับหนุ่มหน้าหวานนั่งตักแล้วกดปลายจมูกที่แก้มเนียนเบา ๆ
“ไปแป๊บเดียวไอติม พวกมันอุตส่าห์มาหาทั้งที..เดี๋ยวคืนนี้ออมอยู่กับไอติมทั้งคืนเลย” เกลี่ยปลายจมูกตัวเองกับปลายจมูกไอติมเบา ๆ ก่อนจะจูบริมฝีปากสีชมพูซีดของหนุ่มหน้าหวานที่กำลังหน้าง้ำเพื่อเอาใจทันที ไอติมพองลมเข้าปากแล้วกดหน้าลงกับไหล่อนิรุทธ์
“..ติมให้แค่ 3 ชั่วโมงนะ แล้วต้องพาติมมาเคาท์ดาวน์ที่บ้านออมด้วย” อนิรุทธ์อมยิ้มก่อนจะแซวพอกรุบกริบ
“ไอศครีม..น่ารักสุดๆอ่ะ ทำบ่อย ๆ นะออมชอบ” ดันไหล่ไอติมออกแล้วจับส่ายไปมา กดปลายจมูกเข้าที่แก้มซ้ายแก้มขวาแล้วหัวเราะขำเสียงดัง..ก็ไอศกรีมของอนิรุทธ์กลายร่างเป็นปลาทูแม่กลองไปแล้ว ไอติมงอนได้ที่ สะบัดไหล่ออกก่อนจะล้มตัวลงนอนหันหลังให้อนิรุทธ์ หนุ่มหน้าคมยิ้มบางแล้วลุกไปล้างหน้าล้างมือ เช็ดหน้าให้แห้งแล้วเดินมานั่งลงข้างเตียง หยิบครีมบำรุงมาทาเองแล้วดึงไหล่เล็กให้นอนหงาย
“ไอติม..ทาครีมก่อน ออมสัญญาว่าคืนนี้จะรีบกลับ ไม่ให้ถึง 3 ชั่วโมงด้วยเอ้า!” ไอติมขมวดคิ้วทำปากจู๋ก่อนจะยอมนอนหงายให้อนิรุทธ์ละเลงครีมบำรุงจนครบเซ็ท รอจนเนื้อครีมซึมเข้าผิวอนิรุทธ์ถึงจะยอมนอนกอดไอติม
“ทำไมติมต้องสวยด้วยล่ะออม ไม่หวงเหรอถ้าติมสวยแล้วมีคนมาจีบอ่ะ” พลิกตัวนอนทับแล้วจิ้มนิ้วที่อกแกร่งเบา ๆ อนิรุทธ์ยิ้มอ่อนโยนแล้วตอบให้หายสงสัย
“ไอติม..ผิวไอติมแห้งนะ ต้องหมั่นทาครีมและดูแลอย่างต่อเนื่องถึงจะดี แฟนออมทั้งคนออมก็อยากดูแลตั้งแต่หัวจรดเท้า ให้ติมสวยเพื่อออมคนเดียวไง..ใครจะจีบก็ช่างสิ ชั้นปกป้องหล่อนได้อยู่แล้ว ฮุฮุฮุ” ไอติมวางคางลงบนอกหนาก่อนจะยิ้มกว้างแล้วคิดในใจ ‘..เป็นทั้งเพื่อนทั้งแฟน ออมสุดยอดดดด’ นอนกอดอนิรุทธ์แน่นแล้วส่งยิ้มให้เป็นระยะ ออมมองแฟนคนล่าสุดด้วยความเอ็นดู หลังจากลูกสาวที่คอยดูแลอยู่ตลอดเปลี่ยนสถานะเป็นแฟน อนิรุทธ์ก็ดูอ่อนโยนขึ้น แสดงออกมากขึ้น หวงมากกว่าเดิม และกลายเป็นหนุ่มที่มีเสน่ห์ในสายตาของสาว ๆ มากขึ้นเช่นกัน แต่ถึงจะมีสาว ๆ มาป้วนเปี้ยนมากขึ้น ไอติมก็ไม่กลัว เพราะออมไม่เคยมองหญิงที่ไหนอยู่แล้ว ส่วนหนุ่ม ๆ ไอติมยิ่งไม่เก็บมาใส่ใจใหญ่ เพราะอนิรุทธ์ไม่มีอารมณ์กับคนอื่นนอกจากตน
“คืนนี้ออมใส่เสื้อตัวที่เราเพิ่งไปซื้อที่ร้านพี่ปุ้มกันนะ ออมนอนไปก่อนเลยเดี๋ยวติมไปซักเสื้อแล้วจะมานอนกอด โอเค๊!” หนุ่มหน้าหวานเกลี่ยปลายนิ้วที่คางสากก่อนจะลุกไปค้นเสื้อในถุง วิ่งลงไปโยนเสื้อ 2 ตัวลงเครื่องซักผ้า เดินเข้าครัวไปเปิดตู้เย็นหยิบสาลี่มาปอกรอเวลาตากผ้า ไม่ถนัดเรื่องงานบ้านงานครัวแต่ก็ต้องหัดทำ ปอกสาลี่ 4 ลูกใช้เวลา 45 นาที เสียงจากเครื่องซักผ้าบอกให้เอาเสื้อในถังไปตากได้แล้ว วางสาลี่ลงในจานสวยเบา ๆ แล้ววิ่งพรวดพราดไปเปิดเครื่องซักผ้าล้วงเสื้อมาตาก เดินขึ้นบันไดก็วิ่งกลับลงมาหยิบจานสาลี่ขึ้นไปใหม่
“ออม..กินสาลี่ ติมปอกไม่สวยนะ” มือเล็กเขย่าแขนอนิรุทธ์ให้ตื่นมากินสาลี่ น้ำเสียงหงอยเมื่อพูดถึงการปอกสาลี่ทำให้อนิรุทธ์ยิ้มอ่อนโยนให้กำลังใจไอติม
“เก่งขึ้นตั้งเยอะ ทำบ่อย ๆ เดี๋ยวก็สวยเพอร์เฟคเองล่ะ” ดึงแขนไอติมมานั่งบนเตียงก่อนจะหยิบสาลี่มาป้อน หนุ่มหน้าหวานยิ้มเนือยก่อนจะอ้าปากรับสาลี่ที่เสียเวลาปอกนานมาก ‘ตากเสื้อยัง?’ ออมถามไอติมเจ้าตัวก็พยักหน้ารับ หนุ่มหน้าคมเข้มดึงไอติมลงมานอนกอด ‘ออมตั้งปลุกไว้บ่ายสอง..นอนเหอะ เดี๋ยวผิวไม่สดใส’ พยักหน้าแล้วถอนหายใจใส่อกกว้าง ไอติมหลับตาข่มให้หลับเพื่อผิวพรรณสดใสแบบที่อนิรุทธ์ชอบ เสียงลมหายใจสม่ำเสมอของออมกล่อมให้ไอติมคนสวยหลับในเวลาไล่เลี่ยกัน..
“ไอติม..ไอศครีมตื่นเถอะ” เสียงอ่อนโยนของอนิรุทธ์ดังข้างแก้มเนียนของหนุ่มหน้าหวาน ไอติมยิ้มเคลิ้มก่อนจะหลับไหลไปอีกครั้ง อนิรุทธ์ถอนหายใจก่อนจะเหลือบมองเวลาและหันมาปลุกอีกครั้ง..แบบเพื่อนสาว
“ชั้นให้หล่อนนอนยาวจนถึง 5 โมงเย็นเลยนะ กลัวหนังหน้าไม่เพอร์เฟครึไง? นอนแดกจนกรุงเทพหายไปค่อนเมืองแล้วนังติ๋ม! ตื่นนนนนนน” ไอติมตื่นเต็มตัวก่อนจะรีบเอาหลังมือขยี้ตาจ้องนาฬิกาที่หัวเตียง ‘นอนนานขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย?’ พึมพำกับตัวเองก่อนจะลุกจากเตียงไปหยิบผ้าเช็ดตัว เดินเอื่อย ๆ ไปหาอนิรุทธ์ขอจูบปลุกแบบฟูลคอร์ส
“อะไร?..อย่ามาน่ารักใส่ชั้นนะไอศครีม ไปอาบน้ำซะเดี๋ยวนี้! ใช้ครีมอาบน้ำสีเขียวก่อนแล้วลงไปแช่ในอ่างนะไอติม เดี๋ยวให้ออมขัดผิวก่อนค่อยล้างตัว ได้ยินมั้ย?” ไอติมจับชายเสื้ออนิรุทธ์ เงยหน้า ขมวดคิ้วมุ่น ริมฝีปากบู่ หลับตานิ่งรอจูบแบบฟูลคอร์สไม่ยอมขยับไปไหน ออมอมยิ้มแล้วจูบเบา ๆ ที่แก้ม ก้มกระซิบข้างหู..
“ติดไว้ก่อนนะไอติม คืนนี้ออมฟูลคอร์สให้..” ไอติมลืมตาทำหน้าใสซื่อ กระพริบตาปริบไม่เข้าใจใส่ออม หนุ่มหน้าคมเข้มแพ้ใบหน้าแบบนี้ของไอติมที่สุด เบือนหน้าหลบตาก่อนใบหูจะขึ้นสีเรื่อ ยกมือเกาท้ายทอยแก้เขินแล้วดันไหล่เล็กออกห่าง ‘ไปเลย..’ ไอติมยิ้มกว้างก่อนจะเดินเลี่ยงไปเข้าห้องน้ำทำตามอนิรุทธ์บอกทุกขั้นตอน หลังการประทินผิวให้ไอติมก็แต่งตัวออกจากบ้าน นัดรวมกับเพื่อนสาวหน้าผับสีม่วงที่คุ้นเคย
“ทางนี้น้องออม ไอศครีมสวยขึ้นตลอดนะยะ” เพื่อนสาวที่แต่งตัวแข่งกันสุดพลังตะโกนทักทายก่อนจะรับแก้วเหล้ามาถือไว้
“เป็นไงบ้าง..มีผัวเป็นตัวเป็นตนรึยัง?” อนิรุทดึงไอติมมาอยู่ด้านหน้าก่อนจะเอ่ยทักทายเพื่อนสาวคนสนิทที่คอยปรึกษาทุกเรื่อง เพื่อนสาวยักไหล่ก่อนจะบอกเหมือนเป็นเรื่องชิลชิล
“กูก็เรื่อย ๆ แหละออม ยังคงเป็นมิสเปรู(มีเงินเท่าไหร่ให้ผู้ชายหมด) ไม่เจอคนที่จะมาเป็นครึ่งชีวิตเหมือนมึงซะที นนนี่เหมือนเดิม(กระเทยที่มีแฟนที่หวังเกาะกิน) แล้วมึง 2 คนล่ะ ไม่ต้องแหกปากบอกกู..ออร่าสีชมพูแผ่ไกลขนาดนั้น ชิส์!” อนิรุทธ์ยิ้มบางก่อนจะตบไหล่เพื่อนสาวปลอบใจและชูแก้วเหล้าขึ้นมาส่งสัญญาณให้กลุ่มเพื่อน
“เชียร์ส” ไอติมก้มหน้ากลั้นยิ้มเมื่อเห็นเพื่อน ๆ และอนิรุทธ์มีความสุข บรรยากาศอบอุ่นของเพื่อนสาวกลุ่มนี้ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เริ่มดึกยิ่งสนุกมากขึ้น ไอติมเต้นตามจังหวะเพลงด้วยการโยกตัวเบา ๆ ในอ้อมแขนของอนิรุทธ์ ออมชะโงกหน้าคุยกับเพื่อนสาวคนนั้นทีคนนี้ทีโดยมีไอติมยืนอยู่ในอ้อมกอดตลอดเวลา สายตาคมกริบบาดใจหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ของออมส่งไปเชือดเฉือนทุกสายตาที่โลมเลียไอติม ไม่ได้รู้เลยว่าตัวเองสะดุดตาขนาดไหน หนุ่มน้อยที่จงใจเดินเข้ามาเบียดเรียกร้องความสนใจถูกไอติมสกัดด้วยการโน้มคออนิรุทธ์มากอดแน่นแล้วส่งสายตาเป็นเจ้าของใส่ เพื่อนสาวที่มองคู่นี้อยู่ถึงกับขำก๊าก ‘ต่างคนต่างหวง555+’ เวลาล่วงเลยจนเกือบ 5 ทุ่ม เพื่อนสาวแต่ละคนต่างมองหาเป้าหมาย บางคนจิก(การเดินเข้าไปคุยกับผู้ชายแปลกหน้าเพื่อสานความสัมพันธ์ระหว่างกัน) บางคนสว่าน(ทำตัวให้ผู้ชายสนใจ หว่านเสน่ห์) บางคนจุดพลุ(การเรียกร้องความสนใจจากผู้ชาย)แบบไม่แคร์ใคร ออมได้แต่ส่ายหน้ากับความสะดือด่วน(ไวในเรื่องเพศ)ของเพื่อนสาว หันมาตามแรงสะกิด..เพื่อนสาวคนสนิทกระซิบถามอนิรุทธ์
“ออม..ชีเน่มั้ย?(หน้าขาววอกใสสวยจนเกินเหตุเพราะการโบ๊ะแป้ง)” อนิรุทธ์ก้มเพ่งพิศใบหน้าของเพื่อนสาวก่อนจะพยักหน้า ‘แอร้ยยยยยยย’ เพื่อนสาวรีบหยิบตลับแป้งออกมาใช้ฟองน้ำขูดแป้งออกก่อนจะยื่นหน้ามาให้อนิรุทธ์พิสูจน์อีกครั้ง ออมมองสำรวจให้เพื่อนสาวแล้วพยักหน้าผ่าน
“แยกกันตรงนี้เลยนะออม สวัสดีปีใหม่นะสองสาว..มื้อนี้ชั้นเลี้ยงเอง หมดกับผู้ชายเยอะกว่านี้ไม่รู้กี่เท่า แค่นี้ชิลย่ะ” โบกมือส่งเพื่อนสาวก่อนจะหมุนคนข้างหน้าเข้าหาตัว ก้มลงหอมแก้มเนียนก่อนจะลากปลายจมูกไปทั่วดวงหน้าหวาน ริมฝีปากสีชมพูซีดเผยอรับเรียวลิ้นสอดเข้าควานหาความหวาน
“..กลับบ้านกัน” อนิรุทธ์ถอนจูบและจูบซ้ำหลายครั้งซับความชื้น กระซิบข้างหูก่อนจะกุมมือเล็กเบียดผู้คนจนออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์หน้าลานโล่งด้านนอก ร้านประจำแต่งด้านหน้าเป็นเหมือนลานเบียร์แต่ไม่มีเวที นักร้องหน้าตาดีนั่งร้องเพลงบนเก้าอี้กับกีต้าร์โปร่งตัวเดียว บรรยากาศสบายจนต้องสั่งเบียร์มานั่งจิบฟังเพลงและกอดหนุ่มหน้าหวานไปด้วย ไอติมเอนหลังซบอกกว้าง เงยหน้ารับจูบรสไฮเนเก้นไปด้วย ไม่ได้กินเองแต่ก็เมาไม่น้อย
“กลับไปรับวันใหม่ที่บ้านกันดีกว่าไอติม..” อนิรุทธ์ก้มบอกและดึงไอติมให้ลุกยืน อาการเดินไม่ตรงทางของไอติมเรียกเสียงฮาจากอนิรุทธ์ได้ตลอดจนถึงรถ
“555+ไอศครีม เมาแล้วเหรอ? ได้ข่าวว่าไม่ได้กินเท่าไหร่เลย555” ไอติมไม่ได้ตอบอะไรเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเพ่งมองพื้น ‘ทำไมถนนมันเคลื่อนที่เหมือนทางเดินในฮอกวอร์ตสเลยอ่า?’ ขึ้นรถได้อนิรุทธ์ก็พาไอติมกลับบ้าน จอดรถซื้อสปายกับเบียร์เข้าบ้านมาฉลองรับวันใหม่กันต่อ พยุงหนุ่มหน้าหวานลงจากรถก่อนจะอุ้มลงจากรถดิ่งไปหลังบ้าน วางไอติมลงกับเก้าอี้พับช้า ๆ รับลมในสวนเล็ก ๆ หลังบ้าน เดินย้อนไปขนเบียร์ สปาย ขนม และน้ำเปล่ามาวางไว้บนเสื่อ ดึงหนุ่มหน้าหวานลงมานอนหนุนหมอน ปิดสปายแล้วยกยิ้ม ‘เมาแบบนี้จะร้อนแรงแค่ไหนนะ?..ไอศครีม’ กระดกเข้าปากก่อนจะจับหน้าหวานรับสปายลงท้อง ไอติมดันไหล่อนิรุทธ์เบา ๆ ‘ออม..ติมเมาแล้วนะ’ อนิรุทธ์มองริมฝีปากสีชมพูที่เริ่มมีสีสันขึ้นกว่าเดิมก่อนจะไล่สายตามาจ้องตาสีน้ำตาลสวย ก้มลงจูบเร่าร้อน บดเบียดร่างกายเข้าหาหนุ่มหน้าหวาน ไอติมเปิดปากรับจูบและตอบโต้กลับร้อนแรงไม่ยอมแพ้ ความต้องการของหนุ่มหน้าหวานแข็งร้อนดันกางเกงออกมาจนขึ้นรูป ออมผละออกมา ลุกขึ้นยืนเต็มตัว มองตาสีน้ำตาลสวยของไอติมที่สบสื่อความต้องการไม่ปิดบัง เดินถอยหลังไปที่ประตูหลังบ้านช้า ๆ ไอติมลุกขึ้นยืนและเดินเข้าหาอนิรุทธ์เหมือนโดนป้ายยา หลังเสียงประตูที่มือเล็กนุ่มดึงปิด อนิรุทธ์ก็ทดสอบว่าระดับแอลกอฮอลล์ในเลือดของไอติม..ทำงานร้อนแรงแค่ไหน
จะผ่านปีใหม่อีกซักล้านครั้ง..
อนิรุทธ์ก็จะคอยปกป้องและดูแลไอศครีมของเขาเสมอ..
‘สวัสดีปีใหม่..ไอศครีม..ซี้ดดดดด’
………………………
แต่งเสร็จก็โพสต์เลยค่ะ..รบกวนตรวจคำผิดให้จิด้วยนะคะ
พรุ่งนี้กับมะรืนจิมีงานค่ะเลยรีบปั่นอนิรุทธ์กับไอติมมาให้อ่านกันก่อน
งานเสร็จจิจะรีบปั่นน้องพิกับไทโยและหนีบเรย์จิซังมาด้วยให้อ่านค่ะ..จะได้ไม่เลยเทศกาล(ได้ข่าวว่านี่มันวันที่ 4 เข้าไปแล้ว แอร้ยยยย)
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ จุ๊บุๆ
:pig4: :กอด1: :o211:
ปล.ที่เหลือหลังประตูบานนั้น..จิ้นกันตามสบายเลยนะคะ :-[
ปล.2 ประชุมวันเด็กเสร็จก็รีบมาดูคำผิด คุณ Églantier✿ เค้าแก้แล้วนะคะ ขอบคุณเตงที่ช่วยดูค่า :impress:
ปล.3 เข้าเล้าตอนกลางคืนยากมากค่ะ โพสต์เรปใหม่นี่ยากยิ่งกว่าอ่ะ เข้ามาสวัสดีปีใหม่ย้อนหลังทุกคนด้วยนะคะ :o8:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ น่ารักอีกคู่ อร๊ายยยย :-[
เมาแล้วไอติมจะกด น้องออมไหวมั้ยเนี่ย :laugh:
-
+1 รอพิ ไท และเรจิ อิ อิ อิ
-
เข้ามากอดคุณจิเติมพลังให้หายเหนื่อยก่อนค่ะ :กอด1: สู้ๆค่ะ ..
อยากจะให้หยุดปีใหม่ซักเดือนนึงจริงๆเนอะคะ :laugh:
(หยุดทีนี่ประเทศชาติเจริญกันเลยทีเดียว 555)
น่ารักทุกคู่เลยอะค่ะ แต่ช่วงนี้เป็นไรไม่รู้เม้นได้ไม่ค่อยเต็มที่ง่ะ แบบเรากำลังดราม่าในชีวิตจริงอยู่อะค่ะ
เด๋วขอแปะไว้เม้นรวดเดียวเลยนะคะ เรื่องนี้เป็นอะไรที่ต้องซึมซับเป็นพิเศษ ><"
ปล. เจอคำนึงอะค่ะ มองตาสีน้ำตาลสวยของไอติมที่สบบื่อความต้องการ << "สื่อ" พิมพ์เป็น "บื่อ" อะค่ะ
-
ตายแล้วขอจิ้นว่าทั้งคู่ผลัดกันนะคะ :-[ :-[ :-[
-
สอง อ. เขาฟีทเชอริ่งกันวี๊ดวิ๊วดีจริงๆวุ้ย :impress2: :o8:
เขิลล์~ค่าาาาาาาาาาาา :-[ :-[ :-[
-
Happy New Years ย้อนหลังน้าคุณจิ
กลับบ้านนอกไม่มีคอมเล่นเลย
ได้อ่านหลายตอนดีจังแต่ละตอนก็หวานดีจริงๆ
อ่านไปอิจฉาไปเลยเราอยากจะมีคู่บ้างเลยทีเดียว
:กอด1: :L2: :pig4:
-
:haun4: :z1: :z1: ไอศครีมมมมมมน่ารักอ่าาาา คู่นี้หวานตลอดๆๆ ชอบๆๆๆๆ :m3: :m3:
-
อ๊ายยย เค้าหล่ะปลื้มมมกะคู่เพื่อนกิืนกันเองที่สุด
ฮ่าๆ ช่วยกันสวย โมเม้นอยู่กันสองคนนี่น่ารักมากๆ
อยากได้อีก 555+
กอดดดจิ
-
รอน้องพิ คุณชายไท กับพี่ชายที่แสนดี
:กอด1:
-
เม้นยากมากมายอ่ะคุณจิเล่นของป่าวเนี้ย :laugh:แอบแรงนะเรา
หวานไม่แคร์สื่อทุกคู่ขนาดนี้ คนอ่านก็อิจฉาเป็นนะคร้า
แต่รอคู่หลักพ่วงด้วยตัวแถมแบบพี่เรย์อย่างใจจดจ่อ อร้ายยยยยยยยย
คุณจิยังไม่อัพแต่เค้าจิ้นรอไปไกลแว้วววววววววววววววว :m3:
:กอด1:กอดคุณจิแน่นๆ จับหอมแก้มซ้ายขวาแล้วเป่าลมใส่หูเบาๆ สวัสดีปีใหม่จ้า :จุ๊บๆ:
-
+ 1 ก่อนเลยค่ะ เอาไปเอามาชอบคู่นี้ม๊ากมาก
น่ารักอะ รู้สึกมีออร่าสีชมพูปนม่วงตลอดเวลาจริงๆ :o8:
และรออ่านพิกะไทสุดใจ การงานไม่ทำ นั่งเฝ้าเล้ารอพี่จิอัพนิยาย :laugh:
-
ปีใหม่เทศกาลแห่งความสุขอิจฉาคนมีคู่จั๊งจัง
-
น่ารักมากๆเลยคู่นี้
ได้แฟนแถมแม่จริงๆหนูติมเอ้ยยยยย
ดูแลทั้งร่างกายและหัวใจ :-[
ปล. รอ ร๊อ รอ คู่อื่นๆอยู่นะจ๊ะ
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย
ยังหวานเหมือนเดิม
น่ารักทั้งคู่ต่างคนต่างหวง
แล้วก็รอพิไทแอนด์เรย์จิต่อไป
-
ตามมดมา คุณจิ
หวานไม่เกรงใจคนอ่าน :-[
+1
-
สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังค่ะคุณจิ :กอด1:
เข้ามาอ่านแบบจุใจ แต่ละคู่หวานไม่แพ้กันเลย
อิจฉาๆ
รอน้องพิน้องไท
-
อร้ายยยยยย :-[
-
ออมกับติมหวานรับปีใหม่กันเลย :-[
-
About us [3]
ดวงตาสีดำสนิทดุจท้องฟ้ายามค่ำคืนกวาดสายตามองโครงสร้างอาคารสำนักงานแห่งใหม่ในกระดาษที่ ‘พี่ต้าร์’ แฟนเพื่อนเขียนมาให้ตรวจอีกครั้ง ที่จริงพี่ต้าร์เขียนแบบแรกก็ถูกใจตนอยู่แล้ว แต่เห็นใบหน้ามีความสุขของแฟนเพื่อนแล้วมันนึกอยากแกล้งขึ้นมาก็เลยให้แก้แบบ แก้ให้ห้องทำงานตนย้ายไปอยู่ชั้น 3 แล้วก็เปลี่ยนใจลงมาอยู่ชั้นล่าง ไม่ชอบให้ห้องน้ำอยู่สุดทางเดินให้ย้ายไปอยู่ติดริมบันได ย้ายไปสลับมาแบบนี้จนคนเขียนน่าจะหงุดหงิด..แต่พี่ต้าร์เป็นคนใจเย็น ถ้าไม่ถูกใจก็เขียนแก้จนกว่าลูกค้าจะพอใจ
“..อืม พี่ต้าร์เก่งว่ะ เอาแบบนี้แหละพี่ เมื่อกี้ไอ้วินโทรมาชวนผมให้เคาท์ดาวน์บ้านมัน..พี่จะกลับเลยป่าว? ไปพร้อมกันก็ได้นะครับ” วางกระดาษลงบนโต๊ะก่อนจะยอมปล่อยให้พี่ต้าร์ได้กลับไปหาเพื่อนที่โทรมาโวยเมื่อวานจนหูชา ‘กลับเลย พิไปเคาท์ดาวน์ที่บ้านด้วยกันมั้ยปีนี้?’ คลี่ยิ้มก่อนจะตอบกลับ..
“เปล่าพี่555+” ไม่ได้ตั้งใจจะกวนอารมณ์แฟนเพื่อน แต่วันนี้ต้องอยู่กับไทโยที่โรงแรม มีเลี้ยงขอบคุณลูกค้าระดับบิ๊กเบิ้ม พิไม่ได้อยากไปแต่เพราะไทโยกับป๊าขอให้อยู่ด้วยถึงต้องยอม แม่กับไทโยก็บังคับให้ตัดสูทใหม่ มีดีไซเนอร์อย่างไทโย แรงสนับสนุนจากป๊า และสารถีสุดติสท์อย่างเรย์จิซังที่คอยมาวุ่นวายกับชีวิตตลอด เสียงประตูที่เปิดออกมาแบบไม่เคาะก่อนทำให้พิถึงกับถอนหายใจยาว ส่วนแฟนเพื่อน..เกร็งไปเรียบร้อยแล้ว
“อ้าว..ต้าร์ยังไม่ได้กลับบ้านอีกเหรอ? พิ..มึงนี่ แกล้งเค้าแรงไปแล้วนะ!” สารถีสุดติสท์ที่พิเพิ่งนึกนินทาในใจโผล่พรวดเข้ามาในห้องทำงานและกำลังจะดำเนินการ ‘สวดยับ’ หนุ่มดวงตาดำขลับรีบยิ้มหวานเอาใจไปก่อนแล้วค่อยพยักพเยิดให้มองกระดาษเขียนแบบบนโต๊ะทำงาน เรย์จิซังไม่ชอบเคาะประตู ไม่ชอบให้พิอยู่กับลูกค้าแค่สองคน ไม่ชอบให้พิไปไหนมาไหนตามลำพัง และชีวิตเรย์จิยังมีเรื่องไม่ชอบอีกหลายร้อยเรื่องที่พิ..เซ็งเป็ด!
“ไม่เป็นไรครับเรย์จิซัง ผมจะกลับแล้วครับ พิตกลงแบบล่าสุดที่ผมเสนอ..แบบที่วางบนโต๊ะน่ะครับ ไอ้พิพี่กลับนะ เรย์จิซังผมกลับก่อนนะครับ” เรย์จิเงยหน้าจากกระดาษเขียนแบบบนโต๊ะ และรีบยกมือรับไหว้กับแผ่นหลังของแฟนเพื่อนพิที่ขอตัวกลับ..เพราะทนรังสีหวงแฟนแทนน้องของเรย์จิซังไม่ไหว หันกลับไปมองหนุ่มดวงตาดำขลับที่ยกกระดาษเขียนแบบมาตั้งเป็นบังเกอร์กันกระสุนจากเรย์จิซัง
“พิ..เก็บของรึยัง? ไปเตรียมตัวได้แล้ว” นิ้วมือเรียวยาวของเรย์จิซังเกี่ยวกระดาษเขียนแบบลงมา ดวงตาดำขลับเหลือบขึ้นมาสบก่อนจะเสหลบไปอีกทาง พิคิดในใจ.. ‘โชคดีที่ไม่ด่าเรื่องแกล้งพี่ต้าร์ต่อ แต่เสือกถามเรื่องเสื้อผ้า..กูยังไม่ได้ทำเหี้ยอะไรกับกองฟอสซิลบนห้องเลยยยยยยยย’ กระพริบตาติด ๆ กัน 3 ครั้งเมื่อนึกถึงเสื้อผ้าที่กองท่วม พาดไปทั่วบนห้องนอนชั้นบน หันมายิ้มแหยส่งให้พี่ชายแฟนก่อนจะชวนคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้แล้วเนียนเดินขึ้นไปชั้นบน เรย์จิซังดึงคอเสื้อไว้ก่อนจะบอก..
“ไอ้พิ!..เดี๋ยวให้การ์ดขึ้นไปรวบ ๆ มาใส่รถ พิมากับพี่” เรย์จิกอดคอแฟนน้องเดินออกมา เปิดประตูห้องตรงข้ามที่เป็นห้องทำงานของไทโย
“คืนนี้พี่อยู่ได้แค่ก่อนเที่ยงคืนนะ ต้องรับเพื่อนพ่อที่มาจากญี่ปุ่นน่ะ..” เอ่ยปากบอกพิก่อนจะดึงลิ้นชักหยิบกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินออกมาส่งให้ พิมองกล่องนั้นสลับกับใบหน้าหล่อกวนของเรย์จิซัง ยื่นมือรับกล่องใบนั้นแล้วเปิดออก
“พี่ว่ามันเหมาะกับพิ..” นาฬิกาข้อมือเรือนสีเงินหรูตัดกับสีน้ำเงินเข้มของกล่องกำมะหยี่ เรย์จิดึงนาฬิกาออกมาจากกล่องก่อนจะจับข้อมือพิมาสวม..
“พี่ให้เป็นของขวัญปีใหม่ ถ้าเป็นไปได้..พี่อยากให้พิใส่มัน ถึงไม่ใช่วันสำคัญก็อยากให้ติดตัวไว้ตลอด” กดล็อคนาฬิกาเสร็จก็เงยหน้ามาสบตาแฟนน้องที่จับจ้องใบหน้าตนอยู่ จับมือชื้นเหงื่อพิเบา ๆ แล้วกระชับมือ..
“ชีวิตหนึ่งของมนุษย์มักมีเรื่องที่ไม่อาจคาดเดาและไม่อาจกำหนดได้ เรื่องบางเรื่องที่รู้อยู่แล้วว่าสุดท้ายจะลงเอยยังไง..มนุษย์อย่างพี่ก็ยังฝืนกฎ ไขว่คว้าคนบางคนที่รู้อยู่แล้วว่าเป็นของของน้องชาย..” เรย์จิกลืนก้อนแข็งลงไปก่อนจะกลั้นใจพูดให้หมด..
“พี่ชอบพิ..ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ” มือนุ่มที่จับอยู่เย็นเฉียบ พิหน้าซีดเผือดก่อนจะดึงมือออกจากการกุม
“แต่พี่ไม่เคยมีความคิดอกุศลกับพิ พี่รักพิในแบบของพี่..” เรย์จิจับมือพิแน่นขึ้นก่อนจะเอ่ยปากบอกหนักแน่น พิก้มหน้ามองนาฬิกาและมือของเรย์จิที่กุมอยู่ กัดฟันกรอด ความไม่พอใจ โกรธ น้อยใจตีกับความสงสาร เห็นใจ และ..เข้าใจ เข้าใจว่าทำไมเรย์จิถึง..ชอบ ระยะเวลาที่ถูกบังคับให้มาดูแล คอยรับส่ง ความใกล้ชิดตลอด 6 ปีมันไม่น้อยไปหรอกที่จะทำให้ใครซักคนรู้สึกชอบ หรือตกหลุมรักใครอีกคน..ระยะเวลาที่พิห่างไทโยและเรย์จิเข้ามาเติมเต็ม ปฏิเสธได้ไม่เต็มปากว่าไม่เคยรู้สึกเป็นอย่างอื่นกับพี่ชายแฟน เคยอ่อนแอให้คนคนนี้ปลอบทั้งที่ไม่เคยให้ใครได้เห็นมุมนั้น เคยหวั่นไหวกับสายตาอ่อนโยนที่ส่งมา เคยคิดไปไกลเมื่อมือคู่นี้สัมผัส..แต่ไม่เคยปล่อยใจให้เป็นอื่นหรือออกห่างจากไทโย ความรักที่มีให้กันยังเป็นสิ่งเดียวที่ยึดหัวใจพิไว้ให้ติดแน่นกับผู้ชายที่ชื่อ ‘ไทโย’
“พี่เรย์ ผมเป็นของไทคนเดียว..ผมขอโทษ” เงยหน้าย้ำให้เรย์จิรับรู้เรื่องจริงที่ไม่มีวันเปลี่ยนทั้งน้ำตา เรย์จิยิ้มบางเช็ดน้ำตาให้ก่อนจะพยักหน้ารับรู้ความจริงเรื่องนั้น
“รู้แล้ว..ย้ำจังนะ ทั้งที่รู้พี่ก็ยังไม่ยอมหยุด ปล่อยให้หัวใจทำงานหนักมาตั้งหลายปี55+” จับมือพิก่อนจะบอกเรื่องที่ตนรู้สึกอย่างสบาย ๆ มันโล่งที่ได้บอกความรู้สึกออกไป ดีใจที่แฟนน้องไม่รังเกียจ ค่อย ๆ ปล่อยมือนุ่มที่เคยจับออกช้า ๆ ..
“พี่ชอบพิมากจนรู้สึกว่านี่อาจจะเป็น..ความรัก แต่พี่พอแล้วล่ะ มันอิ่มจนล้นแล้ว..ไม่มีที่จะเก็บจนต้องบอกพิแบ่งเอาไปเก็บไว้บ้าง” ยิ้มจริงใจให้พิก่อนจะเอามือล้วงกระเป๋า ก้มหน้า ถอนหายใจยาว เงยหน้ามองสบดวงตาสีดำขลับนิ่งนาน..
“พี่ตัดใจได้แล้วว่ะพิ มันถึงจุดที่พี่เต็มที่กับความรู้สึกข้างในนี้แล้ว” บอกพิแล้วเดินเข้าไปหา สวมกอดช้า ๆ ..
“ยังจะให้เป็น ‘พี่เรย์’ เหมือนเดิมรึเปล่าพิ?” เสียงเรย์จิซังถามดังอยู่ในหัว พิยิ้มกว้างก่อนจะกอดกลับเบา ๆ ‘ได้เสมอ..ตลอดเวลาเลยพี่’ ตบหลังเรย์จิเบา ๆ แล้วปล่อยให้ตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายที่เคยดูแลแทนไทโยมาอย่างดี เรย์จิซึมซับไออุ่นจากคนที่เคยแอบชอบ คลายอ้อมกอดแล้วมองพิจนพอใจ กอดคอพิเดินออกจากห้องนั้น เรย์จิมองพิแล้วยิ้มกว้าง..
“ไปหาไอ้ไทกัน..ไปหาแฟนพิกันเถอะ!” สายตาจริงจังติดจะแซวของเรย์จิทำให้พิหัวเราะแก้เขิน ก่อนจะกอดเอวเรย์จิเดินดุ่มไปที่รถ พี่ชายแฟนกดโทรหาน้องชายบอกกำลังจะไปที่โรงแรม ให้เตรียมข้าวเที่ยงไว้รอด้วย วางหูเสร็จก็โทรสั่งการ์ดให้ขนเสื้อผ้าพิและของใช้ส่วนตัวกลับโรงแรม แวะเปิดตู้เย็นห้องทำงานพิกวาดขนมปัง โดนัท นมและน้ำก่อนจะขึ้นรถ พิมองเรย์จิที่กวาดของในตู้เย็นเป็นเสบียงให้ด้วยความรู้สึก..แปลก ‘พี่เรย์มันก็เท่ห์นะ หน้าตาก็หล่อ ไม่น่าเป็นเกย์เลย อย่างมันถ้าจะชอบก็น่าจะชอบแบบไอ้วิน หรือไม่ก็พวกตัวเล็ก ๆ ขาว ๆ ..แม่งชอบกูเข้าไปได้ไงวะ?’ ถอนหายใจก่อนจะขำกับความคิดตัวเอง กอดคอเรย์จิที่สูงกว่าแล้วออกแรงลาก..
“ไปเหอะ..คิดถึงน้องพี่ว่ะ55+” เรย์จิยิ้มส่ายหัวกับความปีนเกลียวเสมอต้นเสมอปลายของพิ ปล่อยให้พิเขย่งปลายเท้าเดินกอดคอลากไปที่รถ ทิ้งความชอบเอาไว้ หันหลังให้อดีตที่ทรมานตัวเองมาตลอดได้อย่างภาคภูมิ..
‘ก็แค่ ‘เคยรัก’ เท่านั้น..’
..........
“ครับ..งานเริ่ม 2 ทุ่มครับ ไม่เป็นไรครับมาเวลาไหนก็ได้ครับ คุณแม่กับป๊าอยู่ตลอดครับ ครับ” วางหูแล้วถอนหายใจยาว วันนี้วันส่งท้ายปีเก่าครับ คืนนี้ป๊าจัดเลี้ยงขอบคุณลูกค้าระดับสูงที่โรงแรมผมครับ ผมต้องลงมาดูแลทุกอย่างตั้งแต่ระบบรักษาความปลอดภัยยันอาหารที่เลี้ยงรับรองแขก ผมไม่อยากให้งานออกมาดูแย่ เพราะลูกค้ากลุ่มนี้เป็นคนที่สนับสนุนเราเต็มที่ แขกที่เป็นเพื่อนคู่ค้าที่อยู่ญี่ปุ่น พี่เรย์รับอาสาดูแลเอง เลี้ยงรวมที่นี่เสร็จพี่เรย์จะพาไปต่อที่ร้านอาหารกึ่งผับของผม และจะเคาท์ดาวน์ที่ผับไม่วนกลับมากวนผมกับพิอีก
“ครับพี่เรย์ ได้..ดูแลพิด้วยนะพี่..ครับผม” พี่เรย์กำลังจะออกจากเพชรบูรณ์มาที่โรงแรม สั่งให้เตรียมข้าวเที่ยงให้ด้วย ที่จริงผมควรจะอยู่กับพิแต่เพราะโรงแรมจะมีงานใหญ่ ผมเลยต้องไหว้วานคนที่ไว้ใจได้อย่างพี่เรย์ให้ช่วยดูแลพิแทนเหมือนเดิม
“ไทโยซัง นายใหญ่ให้มาตามไปพบที่ห้องสัมมนาครับ” พยักหน้ารับก่อนจะหย่อนโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกง นึกขึ้นได้ว่าสูทที่สั่งตัดยังไม่ได้ไปเอาก็หันไปสั่งการ์ด
“เดี๋ยวให้ใครไปรับสูทที่ร้านที เก็บที่ห้องด้วยนะ..เสร็จแล้วพี่จะไปเคาท์ดาวน์กับแฟนก็ไปเถอะ” ผมเข้าใจครับ คนมีครอบครัว หรือมีแฟนมันก็ต้องอยากอยู่ฉลองกับคนสำคัญด้วยกันทั้งนั้น เดินตรงไปที่ห้องที่เคยเป็นห้องประชุมและจัดสัมมนาของโรงแรม ตอนนี้กลายสภาพเป็นห้องจัดเลี้ยงหรูด้วยเฉดสีน้ำตาลทองที่พิชอบ ก็นะ..เจ้าตัวออกแบบเองก็เลยใส่ไอเดียเต็มที่
“ไทโยเย็นนี้แต่งตัวเร็วหน่อยนะ แขกบางคนมาก่อนเพราะมีติดเคาท์ดาวน์ที่อื่นต่อ พิกับเรย์จิมาถึงกี่โมง? ถ้าเรย์จิมาถึงให้มาหาป๊าด้วย คืนนี้ป๊าต้องแยกไปพัทยา..เลี้ยงฉลองปีใหม่กับพวกมีสีน่ะ คงไม่ได้อยู่รับพวกเพื่อนที่ญี่ปุ่นกับเรย์จิด้วย” พยักหน้ารับรู้และบอกป๊าว่าพี่เรย์กับพิจะมาถึงประมาณเที่ยง เดินเข้าไปดูกับข้าวที่สั่งไว้รอพิเองถึงในครัว พนักงานตกใจกันใหญ่..
“ขอชิมผัดเผ็ดเนื้อหน่อย..” ถ้าไม่ใช่รสชาติที่ผมสั่งผมก็จะทำเองครับ พิชอบกินอะไรผมก็อยากจะทำให้มันดีที่สุด สุดท้ายผมก็พับแขนเสื้อและลงมือทำเองอยู่ดี ควงตะหลิวเสร็จก็สั่งให้ยกไปเสิร์ฟที่ห้องทำงานผมรอไว้เลย เพราะอีกไม่ถึง 20 นาทีพิกับพี่เรย์ก็จะถึงแล้ว รีบขึ้นลิฟท์ไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องก่อนจะเจอหน้าพิ พลิกข้อมือดูเวลาแล้วรีบไปนั่งรอที่ห้องทำงาน
อยากเจอเร็ว ๆ แล้วครับ..
.................................
.
.
.
-
ผมนั่งละเลียดขนมปังที่พี่เรย์ขนมาเป็นเสบียงกินรอมื้อเที่ยงอยู่บนรถพี่เรย์ เหลือบไปมองหน้าหล่อน้อยกว่าไทที่ตั้งใจขับรถ นึกถึงเรื่องไม่กี่ชั่วโมงก่อนแล้วก็อดเขินไม่ได้แฮะ พี่เรย์มันชอบผมว่ะครับ! มันเป็นเกย์..เหมือนผมกับไทเป๊ะ ๆ ..
“กินเข้าไปไอ้พิ พี่รู้นะว่ามึงนินทาพี่อยู่!” ขนมปังที่เพิ่งกลืนแทบจะติดหลอดลมให้ผมสำลักตาย รู้มากชิบหายยยยยย เลิกคิ้วใส่แล้วทำไม่รู้ไม่ชี้หยิบนมมาเจาะดูดปู๊ดเดียวหมดกล่อง ‘พี่เรย์กินป่าว?’ แสดงความมีน้ำใจต่อเพื่อนมนุษย์ที่เข้าวงการเกย์มาทีหลัง ยื่นขนมปังที่แกะแล้วไปให้ พี่เรย์แสดงความมีมารยาทตอบกลับผมด้วยความเอ็นดู
“แดกให้อิ่มเหอะ! พี่กินมาแล้ว..” เสียงทำร้ายจิตใจผมในตอนแรก ถูกประโยคที่สองชโลมด้วยคำพูดธรรมดา แต่ดวงตาน่าเคลิบเคลิ้ม..
“เหรอออออออ” เลิกคิ้ว ทำตาโตประกอบก่อนจะตบท้ายด้วยเสียงหัวเราะของเรย์จิซังที่ดังกระหึ่มรถ ผมไม่ใช่สาว ๆ หรือหนุ่มน้อยคนอื่น ๆ ครับ ดวงตาระยิบระยับของพี่เรย์ไม่ทำให้ผมระทดระทวยง่าย ๆ หรอก อะไร?! ผมเคยหวั่นไหวแต่ผมไม่ปล่อยใจเหอะ!
“ไอ้พิ ไทมันไปเอาสูทมารึยัง? โทรถามเร็ว อีกไม่กี่ซอยก็ถึงร้านสูทแล้ว..ถ้ามันยังไม่ได้รับเราจะได้แวะรับเอง โทรเลย!” หยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างเอ้อระเหย กดปุ่มแบบโอ้เอ้ ผมไม่อยากกวนไทครับ ไทต้องยุ่งหัวหมุนอยู่แน่ ๆ แล้วผมก็เชื่อว่าไทต้องสั่งให้คนไปรับสูทแล้วแน่นอนครับ
“พี่เรย์ผมกดไม่ทันแล้วครับ ผมว่าไทสั่งให้คนรับสูทมาแล้วล่ะ เรารีบไปหาไทกันดีกว่า” เก็บโทรศัพท์แล้วบอกพี่เรย์ให้รีบกลับ พี่เรย์มันยิ้มก่อนจะแซวผม ‘หิวมากกว่ามั้ง?555+’ หึหึ พี่มึงกวนตีนว่ะไท!
เลี้ยวรถเข้าโรงแรมพี่เรย์ก็กดโทรหาไท เด็กญี่ปุ่นให้ขึ้นมาที่ห้องทำงานได้เลย พี่การ์ดขับรถไปเก็บผมกับพี่เรย์ก็เดินไปหาอะไรกินที่ห้องไท เปิดประตูห้องผมก็โดดเข้าหาเด็กญี่ปุ่นด้วยความคิดถึง..
“หิววววววว ไทสั่งอะไรให้กินมั่ง มีผัดเผ็ดเนื้อด้วย!” อย่ากล่าวหาว่าผมตะกละ นี่มันเที่ยงแล้วผมยังไม่มีอะไรตกถึงก้นหลุมดำ..หมายถึงอะไรที่มันหนักท้องไงครับ ขนมปังไม่กี่ชิ้น นมไม่กี่กล่องมันไม่เรียกว่าอาหารหลักนะครับ เด็กญี่ปุ่นยื่นจานข้าวและเลื่อนเก้าอี้เข้ามานั่งใกล้ ๆ
“พี่เรย์กินข้าวแล้วไปหาป๊าด้วยนะ เห็นว่าคืนนี้จะไม่อยู่รับเพื่อนญี่ปุ่นน่ะ บอกต้องพาพวกชุดกากีไปเคาท์ดาวน์ที่พัทยา..พี่เรย์ต้องอยู่รับเพื่อนที่ญี่ปุ่นของพ่อคนเดียวว่ะ” เรย์จิซังเงยหน้าจากชามข้าวขึ้นมามองหน้าไทของผม ถอนหายใจยาวแล้วบ่นออกมานิดหน่อย
“กูไม่มีปัญหาหรอกกะอีแค่เรื่องช่วยพ่อเทคแคร์เพื่อนน่ะ แต่แม่ง..มึงรู้จักคิตาฮาระซังมั้ยไอ้ไท มันมาเคาท์ดาวน์ด้วยว่ะ รายนั้นน่ะเรื่องมากเป็นที่หนึ่ง จุ้นจ้านกับชีวิตคนอื่นไม่พอยังลามมาวุ่นวายกับก้นกูด้วยนี่สิ กูรับไม่ได้ว่ะ!” ไทขำก๊ากไม่เกรงใจหน้าบูดบึ้งของพี่เรย์เลยครับ คิตาฮาระซังคนนี้ผมเคยเจอครับ แกเป็นไบอารี่ส์ที่หน้าตาค่อนไปทางดี อายุแค่ 35 แต่ประสบความสำเร็จในโลกธุรกิจมากครับ กุมบังเหียนบริษัททำเซิร์ฟเวอร์ที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย เป็นผู้ส่งออกอัญมณีรายใหญ่ มีอิทธิพลกับวงการธุรกิจโลก เพราะความใหญ่ของแกเลยทำให้ทุกคนมองข้ามรสนิยมประหลาดของแกกันหมด ครั้งแรกที่เจอกันผมก็โดนเลยครับ เดินดุ่มเข้ามาขอจับมือทักทาย พอผมยิ้มให้แล้วยื่นมือให้จับคิตาฮาระซังก็ดึงผมเข้ามากอด มันไม่ใช่การกอดธรรมดาครับ..แอบจับก้นผมด้วย! จำได้ว่าไทดึงผมออกมาจากคิตาฮาระซังแล้วดึงแขนผมให้หลบข้างหลัง พี่เรย์ถึงกับเดินเข้าไปผลักอกคิตาฮาระซังเพราะไม่พอใจที่ลวนลามผม ป๊าเข้าไปเคลียร์ก่อนจะบอกให้ตาแก่นั่นรู้ว่าผมเป็นสะใภ้เล็ก มันถึงยอมเลิกยุ่มย่ามกับผม หันไปแทะโลมไทกับพี่เรย์แทน555 ผมว่าคิตาฮาระซังน่าจะแกล้งไทกับพี่เรย์คืนมากกว่านะครับ เพราะทุกครั้งที่คิตาฮาระซังมาจะต้องมีสาวสวย หรือไม่ก็หนุ่มหล่อมาเทคแคร์ด้วยอยู่แล้ว ไทบอกผมว่าผู้หญิงจะเป็นพวกผู้หญิงอย่างว่าแต่จะอยู่ระดับเกรดเอ หรู มีระดับพอตัว แต่ถ้าเป็นผู้ชายก็จะเป็นพวกโฮสต์เบอร์ต้น ๆ ของร้านใหญ่ ๆ ในญี่ปุ่น เหลือบมองพี่เรย์แล้วสงสารเลยครับ รอบนี้ไม่มีป๊าอยู่ด้วยคงอึดอัดน่าดู เฮ้ย! พี่เรย์มันถอนหายใจใส่ชามต้มกระดูกหมูของผมเฉยเลย..หายใจแรงด้วย!
“ถอนหายใจอะไรแรงนักพี่เรย์..น้ำมูกลงชามต้มแล้วใครจะกล้าแดกวะ ผมแค่กลัวมันจะเค็มเท่านั้นเองพี่555+” พี่เรย์มันคงหมั่นไส้ผมที่ห่วงกินมากกว่าห่วงสุขภาพจิตของพี่เรย์ มันลุกมาล็อคคอแล้วเอามะเหงกยีหัวผมใหญ่เลย ไม่เจ็บหรอกครับแต่มันก็แสบหนังหัวดีเหมือนกัน555+ พี่เรย์ปล่อยผมก่อนจะเดินออกไปหาป๊า ไทลุกตามพี่เรย์ออกไปแป๊บหนึ่งแล้วเดินย้อนกลับมาหาผม ดึงเข้ามากอดเต็มอ้อมแขน ผมได้อมยิ้มให้ไทหอมทั่วหน้า หลับตารับสัมผัสจากปลายจมูกเย็นแต่กลับเป่าลมร้อนใส่ผมซะอย่างนั้น วันนี้ผมทำสปาหน้าตอนบ่ายครับ555+ ‘คิดถึง..’ ฟังแล้วมันโคตรชื่นใจเหอะ! จูบปลายคางเอาใจมันทีหนึ่งแล้วกอดเด็กญี่ปุ่นไว้แน่น
“..รีบกลับนะ” ไทยิ้มรับก่อนจะเดินออกจากห้องทิ้งให้ผมอยู่กินข้าวเที่ยงคนเดียว เหงาครับ..แต่อิ่มสัตว์อ่ะ ไม่มีใครแย่งกินซักคน555 กินเสร็จก็โทรหาคนยกไปเก็บ เข้าไปอาบน้ำแล้วแต่งตัวออกไปเดินดูห้องจัดเลี้ยง
“แม่หวัดดีครับ” เห็นแม่ยืนอยู่กับน้องครีม อิน และ..คุณนลินี จะเดินหนีก็ไม่ทันแล้วครับ ทำไม่อินต้องยืนบังยัยนี่มิดเลยเนี่ย!?
“คุณพิสวัสดีค่ะ เหมียวเอากระเช้ามาสวัสดีปีใหม่คุณปราณีกับคาซูมะซังแทนคุณแม่น่ะค่ะ คืนนี้เหมียวไม่ได้มานะคะ ติดรับลูกค้าที่เขาใหญ่น่ะค่ะ ถ้าไม่ติดลูกค้าเหมียวก็อยากอยู่ฉลองกับคุณพิจริง ๆ นะคะ..” ยิ้มแกน ๆ และปล่อยให้คุณนลินีกอดแขนแน่นต่อไป ไม่รู้ถูกชะตาอะไรกับผมมากมาย ขนาดไทตั้งบริษัทให้ผมอยู่เป็นส่วนตัวแม่คุณยังตามมาส่งน้ำเอาขนมมาฝากอยู่บ่อย ๆ ถ้าบริษัทใหม่เปิดเมื่อไหร่ผมจะคอยดู..ว่าจะมีปัญญาส่งน้ำส่งขนมอยู่อีกรึเปล่า?
“คุณเหมียวไม่รีบกลับแล้วเหรอคะ? ได้ยินว่าต้องรีบไปดูดอกไม้ที่ร้านประจำด้วยไม่ใช่เหรอ?” น้องครีมเดินเข้ามากอดแขนผมที่ยังว่างอีกข้างก่อนจะชะโงกหน้ามาถามคุณนลินีที่เกาะเป็นปลิงดูดเลือดอีกด้าน เอาเลยครีม..จัดการเลย!
“พี่พิทานข้าวเที่ยงรึยังคะ? ครีมยังไม่ได้กินอะไรเลยอ่ะ พี่พิพาครีมไปหาอะไรกินหน่อย..แต่ไม่กินส้มตำนะคะ ครีมเอียนกลิ่นปลาร้าอ่ะค่ะ ยืนตรงนี้นาน ๆ ครีมก็แทบจะอ้วกแล้วอ่ะ” คุณเหมียวหน้าตึงก่อนจะตอบโต้น้องครีมดุเดือด น้องครีมยิ้มแย้มแล้วตอกกลับแบบไม่รู้สึกรู้สากับคำเชือดเฉือนของคุณเหมียว แม่เบือนหน้าไปกลั้นยิ้มก่อนจะขอตัวไปดูความเรียบร้อยในงานต่อ อินยืนมองน้องครีมด้วยสายตาไม่พอใจ ผมรู้..อินไม่ได้ไม่พอใจที่น้องครีมแกล้งลูกค้าผม แต่อินไม่พอใจที่เห็นมือน้องครีมจับแขนผมต่างหาก คู่นี้เป็นไม้เบื่อไม้เมากันมานานแล้วครับ ชอบแกล้งกัน กัดกัน เหน็บแนมสารพัดแต่ก็ไม่เคยทะเลาะกันจริงจังครับ สนิทกันตั้งแต่ไปเที่ยวทะเลคราวนั้นล่ะครับ ยิ่งพอมาทำงานที่เดียวกันยิ่งสนิทกันมากขึ้น น้องครีมเป็นคนคุมบัญชีแทนพนักงานที่ยักยอกเงินของโรงแรมไทครับ ส่วนอินมาฝึกงานเฉย ๆ ผมเคยพูดเปรย ๆ กับอินเรื่องน้องครีม ‘ครีมน่ารักดีนะ อินว่ามั้ย? ชอบเค้าก็บอกเค้าไปสิอิน หมาคาบไปแดกพี่ไม่รู้ด้วยนะ55+’ เจ้าอินมันอึนครับ ทำไม่รู้ไม่ชี้แต่หวงเค้าออกนอกหน้าประจำ..
“พิยุ่งรึเปล่า..ไปดูข้างหลังฉากกับไทหน่อย อ้าวคุณเหมียว? สวัสดีครับ มานานแล้วเหรอครับ ครีมกับอินพาคุณเหมียวไปนั่งที่ล็อบบี้สิ ตรงนี้มันวุ่นวาย..คืนนี้เชิญด้วยนะครับ เรามีเคาท์ดาวน์กัน ขอตัวนะครับ” เด็กญี่ปุ่นมาแบบพายุเลยครับ ทักทายยัยนั่นเสร็จก็โอบไหล่ผมออกมาดิ่งเข้าหลังเวที ปล่อยให้ครีมกับอินแกล้งคุณเหมียวได้ตามชอบใจ555+ คุยกับคนจัดเอฟเฟกส์เรียบร้อยก็เดินไปดูความเรียบร้อยกับเด็กญี่ปุ่นอีกรอบก่อนจะขึ้นมาอาบน้ำเตรียมตัวรับแขก
“พิชุดแขวนตรงนี้นะครับ อาบน้ำกัน..” เดินเข้าห้องน้ำไปให้ไทถูหลัง ผลัดกันสระผมก่อนจะปล่อยให้ไทโกนหนวดให้ เสร็จจากโกนหนวดผมก็บริการนวดขมับ ไทก็บริการนวดน้องชายผมที่เมื่อยแบบสุด ๆ ให้แบบเต็มสตรีม..ด้วยริมฝีปากสีแดงของไทเอง -///- ขี่หลังไทออกมาแต่งตัว เด็กญี่ปุ่นหยิบเสื้อมาสวมให้ผมก่อนจะหันไปแต่งตัวให้ตัวเอง ผม ไท พี่เรย์ตัดสูทใหม่ร้านเดียวกัน แบบเดียวกัน แต่คนละสีครับ พี่เรย์สีน้ำตาลเข้มเหลือบทอง ไทสีดำ ผมสีเทา แต่งตัวเสร็จไทกับผมก็ดูความเรียบร้อยของเสื้อผ้า หน้า ผม
“ไทหล่อว่ะ” ชมไปตามเนื้อผ้าครับ มันใส่สูทแบบทักซิโดขึ้นสุด ๆ หล่อเหี้ย ๆ ..
“พิหล่อกว่า..” ยิ้มกว้างรับคำชมว่าผมหล่อเทพ เด็กญี่ปุ่นฟัดแก้มแบบเมามันส์..ขำจนเมื่อยมันถึงจะยอมปล่อย ไทให้ผมเอาสูทไปให้พี่เรย์ก่อนค่อยตามลงไปช่วยรับแขก หิ้วสูทไปเคาะห้องพี่เรย์แล้วเปิดเข้าไป พี่เรย์คงจะอาบน้ำอยู่เลยไม่ได้ยินเสียงผม เดินเข้าไปชิดประตูห้องน้ำแล้วตะโกนบอกพี่เรย์เรื่องสูท พี่เรย์ตะโกนกลับ ‘เออ!’ ยืนลังเลอยู่กลางห้อง..จะแขวนไว้ตรงไหนได้ล่ะครับ ห้องแม่งมีแต่เครื่องเสียงเต็มไปหมด ตู้เสื้อผ้าก็ไม่มี เดินตรงไปที่เตียงแล้ววางสูทพาดไว้
“ไอ้พิ! ทำไมมึงไม่แขวนในตู้เสื้อผ้า?” พี่เรย์เปิดประตูทันเห็นผมกำลังวางสูทพาดเตียงพอดี มันเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าเพ้นท์รูปลำโพงของมันให้ผมดู..กูคงจะรู้หรอกว่ามันคือตู้เสื้อผ้า ไม่ใช่ลำโพงยักษ์ วางไว้ที่เดิมก่อนจะเดินเลี่ยงไปที่ประตู พี่เรย์ดึงมือผมไว้ก่อนจะเลิกแขนเสื้อผมดู..นาฬิกาข้อมือ
“ผมจะใส่ไว้ตลอด..จนกว่าพี่เรย์จะขอให้ผมเลิกใส่” พี่เรย์ยิ้มบางใส่นาฬิกาก่อนยิ้มนั้นจะค่อย ๆ จางหายไป ปล่อยมือผมแล้วหันหลังไปแต่งตัว ปิดประตูห้องให้พี่เรย์และเดินตามหาไท พี่เรย์ดีกับผมมาตลอดแต่ผมชอบพี่เรย์ตอบไม่ได้ การใส่นาฬิกาที่พี่เรย์ขอให้ผมพกติดตัวไว้ตลอด ของแทนตัวพี่เรย์ที่จะอยู่กับผมทุกที่ที่ผมไป..ผมคงทำให้พี่เรย์ได้เท่านี้ครับ
“สวัสดีครับ เชิญครับ” เดินเข้าไปยืนข้างเด็กญี่ปุ่นที่ยืนรับแขกหน้างานกับแม่ ผมช่วยพาแขกเข้าไปนั่งที่โต๊ะแล้วจัดการเรื่องเครื่องดื่มให้ก่อนจะเดินย้อนกลับมาหาไท พี่เรย์ตามมาสมทบทีหลังแม่เลยเดินเข้าไปทักทายแขกในงาน ปล่อยให้ผม 3 คนยืนหล่อดึงดูดสายตาแขกต่อไป ยืนคุยกันออกรสอยู่ดี ๆ พี่เรย์มันก็ชะงัก ไทหยุดคุยแล้วมองไปทางที่เรย์จ้อง ผมเลยต้องหันไปมองตามทิศนั้น..
“สวัสดีพิรุณ วันนี้เธอหล่อมาก ชั้นมองเห็นเธอแต่ไกลเลย..” ยิ้มมารยาททักทายคิตาฮาระซังที่มีโฮสต์หนุ่มหล่อยืนข้างซ้ายแค่คนเดียว ไทขยับมาบังผมก่อนจะจับมือทักทายคิตาฮาระซัง
“สวัสดีครับ คุณพ่ออยู่ข้างใน..เชิญครับ” เด็กญี่ปุ่นผายมือเชื้อเชิญตาแก่นั่นเป็นสัญญาณ แต่มันกลับยืนมองหน้าผมนิ่ง สายตาแทะโลมที่เหมือนกำลังร่วมรักกับผมทำพี่เรย์กับไทเดือดได้ง่าย ๆ เลยครับ พี่เรย์ขยับเข้าใกล้มันแต่คราวนี้การ์ดของมันเร็วกว่าครับ การ์ดเข้ามาขวางพี่เรย์ไว้ทัน พี่เรย์กัดฟันกรอดแล้วหันไปหามัน
“..เชิญ” พี่เรย์เดินนำเข้าไปในงาน คิตาฮาระซังหันมาโค้งให้ผมก่อนจะเดินตามพี่เรย์ไป เด็กญี่ปุ่นบดกรามแน่นผมได้แต่ลูบแขนไทเบา ๆ ‘ไอ้แก่นั่นมันก็แค่อยากกวนตีนไทกับพี่เรย์..อย่าเดินตามเกมส์มันสิไท’ ไทหันมามองผมแวบหนึ่งก่อนจะเบือนหน้าหนี ไทสูดลมหายใจเข้าแล้วปล่อยทิ้งหลายครั้ง จับมือผมที่ลูบแขนมากุมหลวม ๆ ผมเงยหน้าไปยิ้มให้กำลังใจเด็กญี่ปุ่น
“ไม่มีใครแล้วล่ะ..เราเข้าข้างในกัน” ผมชวนเด็กญี่ปุ่นให้เข้าไปรวมกับป๊า แม่ พี่เรย์ในงาน เด็กญี่ปุ่นกลับยื้อมือผมไว้แล้วดึงให้เดินตามออกไปอีกทาง ไทควักโทรศัพท์โทรหาป๊า ‘ป๊าไทไปฉลองกับพินะ’ วางหูจากป๊าเด็กญี่ปุ่นก็ปล่อยมือผม เดินห่างออกไป 5-6 ก้าวแล้วหันมาจ้องตาผม..
“คุณเต็มใจจะก้าวข้ามผ่านปีเก่าแล้วใช้ชีวิตที่เหลือรับปีใหม่กับผมมั้ย? พิรุณ..” อมยิ้มกับมุขของเด็กญี่ปุ่นก่อนจะตอบ ‘เต็มใจครับ’ ก้าวเข้าหามือที่ยื่นรออยู่แล้วกระชับแน่น เด็กญี่ปุ่นก้มหอมแก้มผมก่อนจะพาขึ้นลิฟท์ไปดาดฟ้าของโรงแรม พี่การ์ดยืนเฝ้าอยู่หน้าประตู ไทให้พี่การ์ดกลับไปฉลองกับที่บ้านและให้เอาป้ายงดให้บริการมาวางไว้หน้าประตู เด็กญี่ปุ่นล็อคประตูแล้วเข็นฉากมากั้นประตูกระจกไว้ ผมเดินเข้ามาซึมซับบรรยากาศโรแมนติกที่เด็กญี่ปุ่นเตรียมไว้รอ
แสงไฟสีส้มที่อยู่ตามทางเดินตัดกับสีฟ้าของสระว่ายน้ำ ประกายน้ำสะท้อนวิบวับเล่นกับแสงไฟ ไทโอบเอวผมเดินไปนั่งที่โซฟายาวเพียงตัวเดียวที่ตั้งอยู่ หันไปมองหาเก้าอี้ยาวที่เคยวางรอบสระว่ายน้ำ ‘ไทให้คนเก็บไปรวมที่ห้องเก็บอุปกรณ์ชั้น 7 น่ะ’ สะดุ้งกับเสียงกระซิบทุ้มนุ่มข้างหูก่อนจะย่นคอหลบริมฝีปากที่จูบแถวใบหู คว้าไวน์มาเทใส่แก้วแล้วยื่นให้เด็กญี่ปุ่นไปถือ ไทยิ้มให้ผมแล้วรับไวน์จากผมไปจิบ ทิวทัศน์กลางคืนรอบเมืองใหญ่จากตรงนี้สวยมากครับ ตึกใหญ่ด้านล่างเล็กเท่ากล่องไม้ขีดไฟ ถนนคดเคี้ยวเหมือนงูหลามเป็นร้อยตัวมานอนขด ไฟทางตามถนนเรียงเป็นเส้นเหมือนเอาไฟสีมาแขวนประดับตามต้นคริสต์มาส
“..ช่วยกินหน่อย” ปากแก้วเย็นเฉียบแตะริมฝีปากผมเบา ๆ เด็กญี่ปุ่นอ้อนให้ช่วยดื่มไวน์ในแก้ว อมยิ้มก่อนจะจับแก้วแล้วยกพรวดรวดเดียวลงหลุมดำ ร้อนในท้องวาบ..อร่อยดีเหมือนกันแฮะ เทใส่แก้วจนเกือบเต็มก่อนจะยื่นให้ไทถือไว้ ก้มลงถอดรองเท้าและถุงเท้าออก พับขากางเกงแล้วนั่งลงริมสระ หย่อนขาลงจุ่มน้ำ..เย็นเจี๊ยบเลยครับ! ขนลุกซู่แล้วหัวเราะกับอาการบ้าบอของร่างกาย เด็กญี่ปุ่นยิ้มก่อนจะทำตามผม เสียงเพลงคลอเบา ๆ จากเคาน์เตอร์เบียร์ที่อยู่ด้านหลังเงียบไป เด็กญี่ปุ่นจับขาผมไว้ ‘ไม่ต้องหรอกครับ..อยู่แบบเงียบ ๆ บ้างก็ดีเหมือนกัน’ นั่งแกว่งขาตีน้ำเบา ๆ จิบไวน์รสเยี่ยม ลมหนาวพัดแทรกสูทเนื้อดีจนทำให้ต้องขยับหาไออุ่นจากคนข้าง ๆ ไทยิ้มก่อนจะวาดแขนกอดผมไว้หลวม ๆ
“อีกกี่นาทีจะเข้าปีใหม่ครับ?” ยกข้อมือดูเวลา ‘อีกครึ่งชั่วโมง..’ นาฬิกาที่ผมใช้ดูเวลาเป็นของที่พี่เรย์ซื้อให้ ผมควรจะบอกไท..
“ไท..นาฬิกาเรือนนี้พี่เรย์ให้ผมเป็นของขวัญปีใหม่ ผมตั้งใจจะใส่ติดตัวไว้ตลอด ไท..ไม่ว่าผมใช่มั้ย?” เด็กญี่ปุ่นมองนาฬิกาที่ข้อมือผมก่อนจะเงยหน้าสบตา เลิกคิ้ว กอดไหล่ผมโยกไปมา
“ผมจะว่าพิเรื่องอะไรล่ะ พี่เรย์ไม่ได้ซื้อของให้ใครง่ายนะครับ พิใส่ไว้ตลอดน่ะดีแล้ว หายากยิ่งกว่าพระสมเด็จอีกนะ555+..ผมไม่หึงหรอก” ไทยิ้มอ่อนโยนก่อนจะกอดผมแน่น ผมไม่รู้ว่าไทพูดจริงรึเปล่าเรื่องหึงผมกับพี่เรย์ แต่..คนที่จะเข้าใจและยอมรับการตัดสินใจทุกอย่างของผมโดยไม่มีข้อแม้ ก็มีแต่ผู้ชายคนนี้คนเดียว
“ขอบคุณนะ ไม่หึงน่ะดีแล้ว..ปวดหัวเปล่า ๆ” กอดคืนแล้วดันตัวออกมามองตาสีน้ำตาลที่สบครั้งไหนก็เจอแต่ความรักอยู่ในดวงตาคู่นี้เสมอ
“ผมรักไท คนเดียว...” ประคองหน้าหล่อเข้ามารับจูบแผ่วเบาที่แก้มซ้าย ผละออกมามองตาอีกครั้งก่อนจะเอียงแก้มซ้ายตัวเองให้เด็กญี่ปุ่นได้หอมคืนบ้าง ที่เหลือก็เหมือนเดิมล่ะครับ ไทฟัดผมจนปวดแก้มไปหมดถึงจะยอมหยุด555+ เด็กญี่ปุ่นคลายอ้อมกอดแล้วหยิบแก้วไวน์มาจิบก่อนจะป้อนไวน์ให้ผม..ทางปาก
“ให้หมดขวดเลยมั้ย? นอนแม่งตรงนี้แหละ” บอกเด็กญี่ปุ่นก่อนจะอ้าปากรับไวน์มาละเลียดลงคอ ไทยิ้มก่อนจะวางแก้วไว้ด้านหลัง จับขวดไวน์แล้วกระดกเข้าปาก..มันเอาจริงเว้ยเฮ้ย!? เผลอแป๊บเดียวไวน์หายไปค่อนขวดแล้วครับ ผมเริ่มตึงแล้วเหมือนกัน
“พิ..” กระซิบแบบเซ็กส์ซี่ของไทปลุกไฟในอกผมให้คุกรุ่น หันหน้าไปรับจูบเพียว ๆ ยิ่งทำให้ไฟมันโหมกระพือแรงยิ่งขึ้น ขยับตัวกอดคอเด็กญี่ปุ่นและเอียงหน้ารับความหวาน ไทถอดสูทตัวนอกผมออก ตามด้วยสูทของตัวเอง ริมฝีปากสีแดงที่มีรสไวน์ไม่ผละออกจากริมฝีปากผมเลยแม้แต่วินาทีเดียว เลื่อนลมหายใจร้อนไปเป่ารดที่หู ซอกคอ อก และหน้าท้องแกร่งของผม
“ไท..เอาจริงเหรอ?” เด็กญี่ปุ่นหยุดรุกรานผมก่อนจะยันตัวขึ้นมากอดแน่น ถอนหายใจยาวแล้วผละออกมาจรดริมฝีปากที่แก้มผม เลื่อนจูบมาเรื่อย ๆ ..
‘ปัง!’ เสียงดังจากที่ไหนซักแห่งทำให้เราผละออกจากกัน แสงสว่างวาบที่อยู่เหนือหัวทำให้รู้ที่มาของเสียงดังเมื่อครู่ทันที
“ดอกไม้ไฟเหรอ?..” ผมครางเสียงเหมือนละเมอเมื่อดอกไม้ไฟสวย ๆ อยู่ใกล้แค่มือเอื้อม เด็กญี่ปุ่นนิ่งมองดอกไม้ไฟเหมือนถูกมนต์สะกด มันสวยจริง ๆครับ ผมขยับไปนั่งตักไท ดึงมือเด็กญี่ปุ่นมากอดตัวเองไว้หลวม ๆ นั่งมองภาพวาดดอกไม้ไฟประดับท้องฟ้ายามค่ำคืน กระซิบสวัสดีปีใหม่กับไทอย่างไม่เบื่อ..
“สวัสดีปีใหม่ครับคุณอาทิตย์” ผมสวัสดีปีใหม่ 1 ครั้ง เด็กญี่ปุ่นก็จูบผม 1 ครั้ง..เลิกสงสัยแล้วใช่มั้ยครับว่าทำไมผมถึงสวัสดีปีใหม่ไทอยู่ได้555+
จะผ่านปีใหม่อีกซักล้านครั้ง..
ผมก็จะเป็นคนเดียวที่มีสิทธิ์ได้รับจูบรับปีใหม่จากคนคนนี้เสมอ..
‘สวัสดีปีใหม่ครับ..พิรุณ’
……………..
แถม
.
.
ร้านอาหารญี่ปุ่นในห้างใจกลางเมืองใหญ่ มีผู้ชายหน้าตาคล้ายกัน 2 คน นั่งทานข้าวกับผู้หญิงมีอายุอีก 1 คน 3 คนนั้นคุยกันเรื่องงานจัดเลี้ยงขอบคุณลูกค้าในวันส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ที่โรงแรมของลูกชายคนเล็ก หลังมื้ออาหารผู้เป็นแม่แยกไปทำผมที่ร้านประจำ ส่วนลูกชาย 2 คนตั้งใจจะกลับโรงแรม เดินผ่านร้านขายเสื้อผ้าผู้ชายยี่ห้อดัง พี่ชายเหลือบเห็นนาฬิกาข้อมือที่วางโชว์อยู่ด้านหน้าเลี้ยวเข้าไปดูทันที น้องชายที่เดินมาด้วยกันเดินตามเข้าร้านไปติด ๆ
“ขอดูเรือนที่โชว์ข้างหน้าหน่อย” ถอดแว่นดำแล้วบอกพนักงานให้หยิบนาฬิกาที่วางโชว์ด้านหน้า พนักงานหยิบตัวโชว์ที่วางมาทั้งหมด 3 เรือน ดวงตาสีน้ำตาลสวยพิศนาฬิกาทั้ง 3 เรือนก่อนจะหยิบเรือนที่อยู่ตรงกลางให้พนักงานใส่กล่อง
“เดี๋ยว! ถ้าพี่เรย์จะใส่เองทำไมไม่เลือกเรือนแรก? พี่เรย์..ซื้อให้ใคร?” น้องชายคว้านาฬิกาเรือนนั้นไว้ก่อนจะเอ่ยปากถาม พี่ชายสบตาสีน้ำตาลที่คล้ายกันกับดวงตาตัวเองก่อนจะถอนหายใจยาว
“กูจะซื้อเป็นของขวัญปีใหม่ให้พิ..แล้วก็จะขอให้พิใส่มันไว้ตลอดด้วย” บอกน้องชายไปตามตรง ไทโยถอนหายใจก่อนจะพยักหน้าให้พี่ชายตัวเอง และยื่นนาฬิกาเรือนนั้นคืนพนักงาน เรย์จิรับถุงนาฬิกาแล้วเดินออกจากร้านไปด้วยกัน
ตลอดทางที่เดินไปขึ้นรถยนต์จนถึงที่หมาย พี่น้องคู่นี้ไม่ได้เอ่ยปากคุยกันแม้แต่ประโยคเดียว จมอยู่กับความคิดของตัวเองจนถึงโรงแรม ก้าวเท้าลงจากรถแล้วขึ้นไปที่ห้องทำงานของตัวเอง
“ไท!..” น้องชายที่เดินแยกไปกำลังจะบิดลูกบิดเข้าห้องตัวเองชะงัก หันมามองพี่ชายที่แอบชอบแฟนตัวเองมาเกือบ 6 ปีด้วยดวงตาว่างเปล่า
“กูจะส่งท้ายปีเก่าด้วยการสารภาพกับพิ..ว่ากูแอบชอบมัน” เรย์จิยืดอกบอกน้องชายเรื่องนี้หน้าตาธรรมดา ไทโยรับฟังเรื่องนี้ด้วยใบหน้าขุ่นเคือง พี่ชายมองดวงตาเอาเรื่องของไทโยนิ่งก่อนจะเอ่ยปากบอกเรื่องที่ตั้งใจจะทำหลังจากนั้น..
“แล้วกูก็จะรับปีใหม่ด้วยการ..ตัดใจ มองอะไรดี ๆ ที่มันควรจะเป็นของกูซักที หัวใจกูทำงานหนักมาพอแล้วว่ะ..” เรย์จิตั้งใจจะหยุดความรู้สึกที่แอบชอบแฟนน้องชายเป็นของขวัญปีใหม่รับเบญจเพส ไทโยยืนนิ่งฟังประโยคนั้นด้วยความรู้สึก..โล่งใจ ยิ้มให้กำลังใจพี่ชาย..
“ขอบคุณนะพี่เรย์ ผมเชื่อ..ว่าพิจะต้องเข้าใจพี่เรย์ ทุกเรื่อง..” ยิ้มส่งคืนน้องชายและหันหลังเข้าห้องตัวเอง
หวังไว้ว่า..ปีใหม่ที่จะกำลังจะมาถึง พระพรหมคงจะส่งเนื้อคู่มาให้เจอซักที..
“ขอให้สวย รวย นมตู้มเถ๊อะ!” ยกมือท่วมหัวก่อนจะขอพร ถ้าเรย์จิมีญาณทิพย์รู้ล่วงหน้า..
ไอ้ที่ขอพระพรหมไปเรย์จิคงไม่เอ่ยปากออกมาเด็ดขาด..
..แน่ ๆ 555+..
..........................................
ว่างแล้วก็รีบปั่นมาให้อ่านเลยค่ะ
สีเขียวบรรยายรวม สีน้ำเงินไทโย สีดำน้องพิค่ะ
รบกวนดูคำผิดให้ด้วยนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามค่า
:pig4: :กอด1:
ปล. คุณ Églantier✿ จิเพิ่งตามแก้เสร็จวันนี้อ่ะค่ะ -////- จิ้มบวกขอบคุณเตงนะคะ เค้าพิมพ์ผิด ตก เกินเต็มเลยอ่า :o8:
-
^
^
^
จิ้ม จึ้ก!! :z13:
จิ้มคุณจิให้พรุนทะลุถึงพิรุณ ไทโย แอนด์เรย์จิเลยค่ะ :z13:
“คุณเต็มใจจะก้าวข้ามผ่านปีเก่าแล้วใช้ชีวิตที่เหลือรับปีใหม่กับผมมั้ย? พิรุณ..”
กรี๊ดดดดดด :m3:โดนประโยคนี้ของไทโยทำคริติคอลเข้าที่หัวใจเต็มๆเลยค่ะ
อร๊ายยยยยยยย ระทวยแทนพิ :jul1:
เอ๊ะ แต่ สวยรวยนมตู้ม ของเรย์จินี่ :a5: จะได้แบบไหนกันหว่า
ระวังจะได้ตู้มต้ามเปรี้ยงปร้างแทนเน้อเรย์จิซางงงงง~ :laugh:
แต่นมตู้มนี่ นักกล้ามสินะ :a5:
ปล.จบพิไทมีแพลนเรย์จิซังต่อรึยังอ่ะคะคุณจิขาาาา :impress2:
-
:z13: ไม่ทัน TT
เค้ามาช่วยเตงดูคำผิดก่อนเน้อ ส่วนเม้นขอแอบแปะไว้ก่อนนะคะ เด๋วดึกๆมาอ่านอีกรอบ : )
ปล. คุณจิลืมเปลี่ยนหัวเรื่องอะค่ะ
บิ้ก(บิ๊ก)เบิ้ม
เป้น(เป็น)
อ(เ)มื่อไหร่
ทะ(เ)ลาะกันจริ(ง)จังครับ
‘ครีมน่ารักดีน(ะ)
คริส(ต์)มาส
เต้ม(เต็ม)
จับ(ข)วดไวน์
เผลอปีบ(แป๊บ)เดียว
เซ็กส์ซี่
เด้ก(เด็ก)
มื่อ(มื้อ)
ข้อม(ข้อ)มือ
-
พิกะไทหวานตลอด น่ารักจริง ชอบๆๆๆ :o8:
ว่าแต่ สวย รวย นมตู๊ม ของเรย์จิซังนี่ใครน๊า :laugh:
-
กรี๊ดดดด คุณจิ
ใช่ค่ะ พี่เรย์จิจะต้องมีคนมาดามอกที่หักอยู่ซักที
อยากรู้จังว่าใคร ขอแบบอึ้ง ทึ่ง เสียว และคาแรคเตอร์ที่ต่างจากพิราวฟ้ากับเหวนะคะ
หรือไม่เรย์จิก็กับกลายเป็นนายเอกซะเลย หุหุหุ :laugh:
-
คุณจิขรา
(กระซิบกระซาบๆ)
.
.
คิตาฮาระซังนั่น สวย..เอ่อ? รวย.....อันนี้ได้ แล้วๆๆๆ นมตรู้ม!!!
โอว ตุ๊กตาไล่ฝน.....
คงไม่ใช่ว่าเรย์จิซังของนุ่น(>////<)จะเปลี่ยนสายกลายเป็นเคะในที่สุดนะคะ
โอวววววววววว ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
(เอ.....หรือคิตาฮาระซังไปพลั้งพลาดมีลูกสาวสวยรวยนมตรู้มซุกไว้ที่ไหน แล้วเรย์จิซังไปโลลิ???)
-
คนน่ารักทำอะไรก็น่ารัก
ชอบทั้งสามคนเลย น่ารักในมุมของตัวเอง
ขอบคุณคุณจินะคะ :กอด1:
-
พี่เรย์ พอแระเน๊อะ หันไปให้เวลากะคนที่จะเป็นของตัวเองซะที
อย่าลืมส่งเนื้อคู่มาให้เรย์จิน๊า คุณจิ อิอิ เรารอจ้า ^^
-
ไม่รู้สิจิ เค้าอ่านตอนนี้อินไปกับความสุขกับพิไท ไม่ค่อยได้มากเท่าที่ควร
เค้าสงสารเรย์จิ
กลิ่นอายของความเจ็บปวดมันเต็มไปหมดสำหรับตอนนี้
อินหว่ะ
หวังว่าเนื้อคู่คงไม่ใช่ ลุง 35
และเรย์จิกลายเปนเคะซะงั้นนะ
ฮ่าๆ
-
เค้าสงสารพี่เรย์มากเลยจิ
:เฮ้อ:ตั้ง6ปีพี่เรย์แกทนมาได้ไง :sad4:
:เฮ้อ:อยากให้พี่เรย์เจอคนที่รักพี่เรย์มากๆและพี่เรย์ก็รักเขาด้วย
(คิตาฮาระคือคู่ของพี่เรย์เหรอเค้ารับม้ายยยยยยยยยยด้ายยยยตาแก่จอมเจ้าชู้ :z3:)
พิไทเติมความหวานให้กันตลอดเวลา :-[
-
น่ารักตลอดคู่นี้ :-[
มาสปอยล์กันได้นะคุณจิ
รีบเปิดตัวคนของนายเรย์ได้แล้ว..อยากรู้ :serius2:
+1
-
สงสารพี่เรย์น่ะแต่ก็ดีใจที่พี่เรย์ตัดใจจากพิแล้ว
ดีแล้วจะได้เปิดใจรับคนใหม่ๆเข้ามาบ้างน่ะ
แต่อยากรู้สุดเลยว่าจะเป็นใครคุณจิเล่นมาสปอยล์
กันแบบนี้จะลงแดงเพราะความอยากรู้มั้ยเนี้ย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
คู่ของเรย์.....พอบอกอกตู้มๆๆ เรานึกถึงคุณเหมียวอ่ะ ก๊ากกกกกกกกกกก(คิดได้เนอะตรู)
-
ชอบจัง รีแควดดดดดดดดดดดดดดดด ตอนพิเศษแบบพิศดารได้ไหมคะ
อยากอ่าน 3 P ไทโย เรย์จิ พิรุณ
2แท่ง ในหนึ่งเดียวอ่ะคุณจิ 55555555555+ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
พิไท หวานเจี๊ยบรับปีใหม่กันเลยเนอะ
>///<
ดีใจเป็นอย่างยิ่งที่เรย์จิปล่อยตัวเองจากพิได้ซักที
พิกับไทจะได้หวานยิ่งๆขึ้นไปโดยไม่มีเสี้ยนหนามเล็กๆมาคอยทิ่มตำอยู่อีก ^^
-
อิจฉาตาร้อนไปหมดแล้ว คู่นี้ถ้าหยุดสวีทกันสักครึ่งวินาทีนี้ต้องจ่ายเท่าไหร่คร้าบบบบบบบ
อ่านไปอ่านมาก็รู้สึกว่า3Pก็ดีนะคุณจิ ว่ามั้ย :laugh:
-
:-[ :-[ :impress2: :กอด1: หวานตลอดปีนะคุ่นี้ เรจิซังขอไปได้คัยอะ 555
-
ขอบคุณคุณจิ :L2:
สงสารเรย์จิจัง :เฮ้อ:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: ไม่ได้เข้ามากอดคุณจิเสียนาน
ไม่สงสารเรย์จิเลยที่ตัดใจจากน้องพิ ถ้าไม่ยอมตัดใจนี่สิน่าสงสาร
ว่าแต่อยากรู้จริงน๊า ว่พรที่เรย์จิขอนั้นพระเจ้า(จิ)จะให้เป็นจริงสักกี่เปอร์เซนต์กัน หุหุ
-
เรย์จิสู้นะ พินะของไทโย ยอมน้องน่ะดีแล้ว
หาใหม่ไฉไลกว่าเยอะ จะบอกคนแต่งให้
-
พิกับไทหวานหยดเลยตอนนี้
ระดับน้ำตาลในเลือดพุ่งพรวด
แอบอยากให้คิตาฮาระซังเป็นคู่ของเรย์จิล่ะจิ
อยากเห็นเรย์จิเป็นเคะ อร๊ายยยยยยยยจิ้นระเบิด
ปล.พักผ่อนบ้างนะจ๊ะจิเป็นห่วงจ้า
ปล2.รอเรื่องเรย์จิต่อไป :กอด1: จิแน่นๆ ให้กำลังใจ
-
จิจ๋า สวัสดีจ่ะ เพิ่งจะเคยมาคอมเม้นท์ให้จิครั้งแรก ((เพราะเพิ่งสมัครยูสได้))
เขินจัง :o8: :o8: :o8:
ตอนนี้น้องพิกับไทโยก็หวานน่ารักเหมือนเดิม แอบมีสวีทกันเบาๆ เค้าชอบจังเลยอ่ะ
แต่ของพี่เรย์จินี่ยังไงกันแน่จ๊ะ
ตอนแรกแอบจะเชียร์ให้คู่กับคุณลุง35 แต่อ่านไปๆ ไม่เอาแล้วนะ คุณลุงน่ากลัวอ่ะ
อีกย่าง คิดแบบเดียวกับพี่เรล่า ว่าให้เรย์จิซังเป็นรับ เค้าคงจะรับไมไ่ด้อ่ะ ไม่เอานะตัวเอง~~~ o18 o18 o18
ส่วนตอนสุดท้ายที่เรย์จิซังขอสเปค สวยๆ รวยๆ อกตู้มๆ มันจะเป็นไปได้หรอจ๊ะ
ยังไงเค้าก็รออ่านเรย์จิซังอย่างตั้งอกตั้งใจนะ
((แต่ถ้าไม่มีใครปลอบใจ ก็บอกเค้านะ เดี๋ยวเค้ามารับเรย์จิซังไปปลอบใจเอง 555 :impress2: :impress2: :impress2:))
-
“ขอให้สวย รวย นมตู้มเถ๊อะ!” ยกมือท่วมหัวก่อนจะขอพร ถ้าเรย์จิมีญาณทิพย์รู้ล่วงหน้า..
ไอ้ที่ขอพระพรหมไปเรย์จิคงไม่เอ่ยปากออกมาเด็ดขาด
มันหมายความว่าไงครับ พี่เรย์เจอ(หนุ่ม)สาวเหรอ ม่ายน่าๆๆๆๆๆ
-
คู่นี้ก็หวานกันตลอดกาลอะ ทำเอาคนอ่านเขิน อิอิ :o8:
ดีใจกะไทด้วยนะคะ ที่พี่เรย์ตัดใจจากน้องพิแล้ว (จะได้ไม่ต้องหึงบ่อยๆ)
แต่ว่าๆ อย่าบอกนะคะว่าคนที่คุณจิส่งมาเป็นคู่ให้พี่เรย์คืออิตาคิตาฮาระซังอะไรนั่นอะค่ะ
ท่าทางจะไม่ใช่เซะซี่นมตู้มซะด้วยนะตาคนนี้ :try2:
ไม่อยากจะจิ้นว่าพี่เรย์ต้องเปลี่ยนตำแหน่ง กรี๊ดดดด~
ปล. สงสัยเหมือนเม้นบนด้วยค่ะ
“ขอให้สวย รวย นมตู้มเถ๊อะ!” ยกมือท่วมหัวก่อนจะขอพร ถ้าเรย์จิมีญาณทิพย์รู้ล่วงหน้า..
ไอ้ที่ขอพระพรหมไปเรย์จิคงไม่เอ่ยปากออกมาเด็ดขาด
หมายความว่าไงอ่อคะ?
-
โอ๊ะๆๆๆ โอ๊ววววววววววววววววว์ :impress2:
อยากอ่านเรื่องราวของพี่เรย์จิจังเลยค่ะ (---เปิดเรื่องใหม่โล้ดเลยค่ะ คุณจิ ไม่ต้องเป็นลูกเมียน้อยแค่ตอนพิเศษ)
--- เดาว่าเป็นตาแก่ที่สมรรถภาพ(ทางเพศ)ยังเต็มร้อย จากญี่ปุ่นคนนั้นใช่มั๊ยคะ :haun5:
พี่เรย์จิเเมนมากๆค่ะ ดูแบบ...โอ๊ยยยย อ่านตอนแรกนึกว่าจะมาแบบดราม่า (แอบตกใจ เพิ่งหนีหนังดราม่าญี่ปุ่นอย่างแอร์ดอล มาพึ่งใบบุญนิยายสุดหวานอย่างเรื่องนี้ ...ถ้าเจอแซดอีกได้บ่อน้ำตาแตกแน่)
พิเองก็เก่ง ให้ได้เท่าที่ให้ได้ เคยหวั่นไหวแต่ความรักที่มีต่อไทกลับมั่นคงกว่า
และไทโย...ลูกเมียน้อยไปเลยค่ะ ตั้งแต่ที่พี่เรย์จิโผล่มา 555+ ยังหวานเจี๊ยบบบเสมอต้นเสมอปลาย รักอย่างไรรักอย่างนั้น เป็นผู้ชายที่วิเศษมากๆเลยค่ะ ยิ่งตอนที่บุกห้องครัวควงตะหลิวเพื่อพิรุณ :-[
กอดคุณจิ รักคุณจิ รอคุณจิ
-
ชอบที่พิบอกทุกอย่างกับไทอะ คิดอยู่ว่าไทน่าจะรู้เรื่องนาฬิกา ไม่งั้นต้องหึงออกนอกหน้ามากกว่านี้แล้ว :laugh:
แต่พี่เรย์ก็นะ เท่ห์มากๆ o13 ยอมตัดใจแต่โดยดี มันยากนะ ยากมากๆกับการเลิกรักใครซักคน
เหอๆ แต่เนื้อคู่พี่เรย์นี่ท่าทางแปลกๆเนอะ ต้องพอฟัดพอเหวี่ยงกับพี่เรย์มากๆแน่เลย :z1:
ขอบคุรค่าพี่จิ รักพิกับไทที่ซู้ดดดดดด :กอด1:
-
พิกับไทยังหวานต้อนรับปีใหม่ชวนมดขึ้นอีกแล้ว
ยังกับฉากขอแต่งงาน / บ่าวสาวกับลังออกจากโบสถ์เนะ “คุณเต็มใจจะก้าวข้ามผ่านปีเก่าแล้วใช้ชีวิตที่เหลือรับปีใหม่กับผมมั้ย? พิรุณ..” อมยิ้มกับมุขของเด็กญี่ปุ่นก่อนจะตอบ ‘เต็มใจครับ’ ก้าวเข้าหามือที่ยื่นรออยู่แล้วกระชับแน่น " :-[
แต่ว่านะไอ้ประโยคนี้ของพินะมันยังไงกัน
‘พี่เรย์มันก็เท่ห์นะ หน้าตาก็หล่อ ไม่น่าเป็นเกย์เลย อย่างมันถ้าจะชอบก็น่าจะชอบแบบไอ้วิน หรือไม่ก็พวกตัวเล็ก ๆ ขาว ๆ ..แม่งชอบกูเข้าไปได้ไงวะ?’ ไม่คิดวาไทโยแปลกด้วยเหรอ :laugh:
o22คุณจิจะจัดพี่เรย์ใส่พานถวายลุงคิตาฮาระรึเปล่า?????????...และ
หวังไว้ว่า..ปีใหม่ที่จะกำลังจะมาถึง พระพรหมคงจะส่งเนื้อคู่มาให้เจอซักที..
“ขอให้สวย รวย นมตู้มเถ๊อะ!” ยกมือท่วมหัวก่อนจะขอพร ถ้าเรย์จิมีญาณทิพย์รู้ล่วงหน้า..
ไอ้ที่ขอพระพรหมไปเรย์จิคงไม่เอ่ยปากออกมาเด็ดขาด..
ชีวิตของพี่เรย์ช่างชอกช้ำกับการขอพรหรืออธิษฐานจริงๆๆ :laugh:
-
เนื้อคู่เรย์จิ คงไม่ใช่คิตาฮาระซังนะ บรื้ออออ หยดหยองเลย o22 o22 อันนี้แค่เดาเฉย ๆ
คู่น้องออม&น้องไอศครีมยังหวานกันเหมือนเดิม ผู้หญิงอย่าหยุดสวยค่ะ :กอด1:
เนื้อคู่เรย์จิมันน่าลุ้นจริง ๆ
-
:z13: ทะลุน้อง คนของเธอ จนถึงคุณ ZakuPz และสวัสดีนักอ่านหน้าใหม่หลาย ๆ ท่านนะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ เดี๋ยวจิค่อยตอบยาว ๆ พรุ่งนี้เนอะคะ
อ่านหลายรีแล้วนึกมันเขี้ยวเลยแต่งเรื่องของ 3 คนนี่เป็นของขวัญย้อนวันเด็กสำหรับเด็กหื่นทุกคนค่า ใครรู้ตัวว่าหื่นแตกยกมือแสดงตัวนะคะ จิจะหลังไมค์ให้ >.<
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ปล.เนื้อคู่ของเรย์จิจะเด่นไม่แพ้คนอื่นแน่ค่ะ พล็อตที่วางไว้ก็ต่างจากพิราวฟ้ากับเหว และคิตาฮาระก็ไม่ใช่คนที่จะเข้ามาฟิทเชอร์ริ่งกับเรย์จิของเรานะคะ ฮีแก่เกินไปค่ะ555+
ปล.2 เรย์จิเป็นคนที่ขออะไรไม่นึกถึงคนแต่งค่ะ นี่มันฟิควายนะคะไม่ใช่นิยายรักธรรมดา จะมามีเนื้อคู่เป็นสาวอกตู๊มได้ไงเนอะคะ มันต้องหนุ่ม ๆ อยู่แล้ว แอร้ยยยยยยยยยยยยยย
ปล.3 จิตอบเม้นท์รวบยอดพรุ่งนี้เลยนะคะ
:กอด1: :pig4: :-[
-
:z13:
-
:กอด1:ขอบคุณคุณจิ
รีบยกมือแสดงตัวขอของขวัญวันเด็กทันที :o8:
+1แทนคำขอบคุณนะคุณจิที่น่ารัก
-
อยากอ่านเรื่องของเรย์จิงซังเต็มๆเร็วๆแล้วอ่ะคุณจิ อิอิ
:z1: :z1:ใครหนอจะได้เรย์จิเป็นซามี่ อิจฉาจังเลยอ่ะ :z3:
-
เข้ามายกมือแสดงตนว่ายังเด็กอยู่
เพราะฉะนั้นส่งของขวัญวันเด็กมาซะดีๆ o11
-
ชูสุดแขนค่ะ ใครจะว่าแอ๊บก็ช่างแล้ว 5555 :a1:
----------------------
กรี๊ดดดดดด :z3:
อ่านปุ๊บต้องรีบล้างสมองตัวเองอย่างเร่งด่วน ><"
มันเป็นแค่ดาร์คไซด์ของคุณจิ ชิมิคะ?
น้องพิของเค้าเป็นของไทโยแต่ผู้เดียว~~~ <<< พยายามสะกดจิตตัวเองอย่างเร่งด่วน :oni3:
ขอบคุณมากค่ะคุณจิ แล้วก็ขอสุขสันต์วันเด็ก(โข่ง)รอบทู้ด้วยนะคะ 55555555555
-
ไม่นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คิตาฮาระซังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง นุ่นชอบแคแร๊คเตอร์นี้อ้ะค่ะคุณจิ
แบบว่าๆนุ่นนอกจากเป็นแว่นค่อน(ปลื้มหนุ่มแว่น) แล้วยังเป้นโอจิค่อน(ปลื้มคนแก่)ด้วยอะค่ะ
ถึงไม่ได้แอ้มเรย์จิซังก็ขอหื้อมีคู่แต๊บ้างสักคนได้มิคะ?
ปล.ยกมือลีบๆขอของขวัญวันเด็ก (แบบว่าแอบอายตัวเองเพราะอายุเกินคำว่าเยาวชนมานานปี ก๊ากกกกกกกกกก)
-
ยกมือหลังไมค์ด้วยคนค่ะ ถึงจะไม่เด็กแล้ว(แก่นั่นเอง)แต่ขอของขวัญวันเด็กด้วยคนนะคะ :impress:
-
แอบวิ่งเข้ามาโพสต์ของขวัญวันเด็กให้เด็กหญิงเมย์ เด็กหญิง Églantier✿ เด็กหญิงนุ่น และเด็กหญิง @Kanda@ ค่ะ -//////-
ถ้าได้รับแล้วรบกวนบอกจิด้วยนะคะ เม้าส์จิไม่ค่อยดีค่ะ แล้วโพสต์กลางคืนมันติดยากด้วย ถ้าของขวัญยังไม่ถึงจิจะได้ส่งให้ใหม่ค่ะ
กอดรวบ :กอด1:
จุ๊บุๆๆๆๆๆๆ
:z13: อ้อมแรง ๆ เค้าส่งให้แล้วนะเตง ขึ้นโพสต์ใหม่ติดยากอ่ะ เค้าเลยมาโมเรปนี้แทน เตงลองเช็คดูนะ..ถ้าไม่ติดเดี๋ยวเค้าโพสต์ให้เตงใหม่จ๊ะ จุ๊บุๆๆๆๆ
-
ง๊ากกก
ขอบ้างงง
สบายใจกับเรย์จิแล้ว
ปวดหัวมา2วัน เพราะคิดมากสงสาร 555+
ปล.เค้าได้รับแล้วจิ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
จะบ้าตาย ตอนอ่าน ถึงกับ "เฮ้ยยยยยยยยยยย"ของมาเสียงดังลั่นบ้าน
กร๊ากกกกก สุดยอด
ขออีก 5555+ ชอบอ่ะจิ รักตะเอง
+1 จ้ะ อิอิ มีความสุข อ๊ายยย
-
เยย พิรับบทหนักป่าวอ่ะ
อยากรู้มั่งงงงงงงงงง
-
พิไท จะหวานไปไหน น่ารักมากเลยคู่นี้
ไม่ใช่คิตาฮาระซังจะเป็นเนื้อคู่ของเรย์จินะ
อยากอ่านเรื่องของเรย์จิแล้วว
:กอด1:คุณจิ
-
:o8: อ๊ายยย...เข้ามายกมืออยากอ่านของขวัญวันเด็กบ้างงง :-[ :-[
-
คุณจิอ่ะ ส่งไรมาให้ไม่รุ อร้ายยยยยยยยยยยย :m3:เขิลอ่ะมันแบบ อื้อหือ :m25:กรี๊ดดดดดด
ไม่รู้จะบอกยังไงกะตอนนี้มัน ว้ายยยยยยยยย ไม่ไหวแล้วกดLikeสักร้อยครั้งจะพอมั้ยเนี้ย
แต่คงกดในนี้ไม่ได้งั้นกด+คุณจิอีกรอบดีกว่า ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
มัน มัน มันทำให้ต่อมหื่นแตก :m25: :m25:
แอร๊ยเมย์เพิ่งหื่นหรอก ไม่ได้แอ๊ปสักนิ๊ดดดดดดด 555+
ดีนะที่มันไม่เกี่ยวกับเรื่องหลัก
ไม่งั้นไม่รู้จะวางตัวยังไงกันเลย
แค่แต่งสนองนี๊ดตัวเอง เนอะจิเนอะ
:กอด1: จิแน่นๆ ข้อหาให้ของขวัญวันเด็ก(แก่)ได้ถูกใจ
-
ขอของขวัญวันเด็กบ้างค่า นะนะนะ จิน้า :m13:
โอ๊ะ ได้รับแล้วค่า รวดเร็วทันใจ
แถมยังร้อนแรงซะ อิอิ เลือดหมดตัว :jul1:
-
ย้อนตอบต่อจากของเดิมนะคะ Change : รักเปลี่ยนลุค หน้า 53 ค่ะ, Special : ตอนพิเศษตามเทศกาล Begin [5] กับ Caress [4] หน้า 54 ค่ะ, Fate [4] หน้า 54 ค่ะ, Change [2] หน้า 55 และ about us หน้า 56 ค่ะ
ตอบคุณ ~DosTresCuatro~ กอดคุณหนึ่งแน่น ๆ และสวัสดีปีใหม่ย้อนหลังนะคะ ฮาเนอะคะ จิจิ้นไปก็ฮาไปอ่ะค่ะ คุณหนึ่งอ่านไม่ผิดค่ะ..ไอติมได้จิ้มก่อน กร๊ากกกกก ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
rellachulla กอดอ้อมแน่น ๆ เค้าจิ้นไปแล้วว่าเตงสวยเหมือนอ้อมอ่ะ ไม่ทันแระ555+ เค้ารักเตงมากกว่ามากเหอะ-///- ,สวัสดีปีใหม่เหมือนกันนะคะอ้อม ขอให้อ้อมสมหวังทุกอย่างและมีความสุขมากกว่าที่ให้จิมีความสุขหลายล้านเท่าค่ะ, เค้าก็คิดถึงอ้อมจ๊ะ พี่เรย์จะมีคู่แล้วล่ะ เหมือนที่เตงขอให้เค้าเปิดเรื่องใหม่แล้วให้พี่เรย์เป็นพระเอกไง รออ่านเนอะ, คู่ติมออมเค้าก็ชอบค่ะ มันแหวกแนวดีอ่ะ เค้าจะเขียนถึงเรื่อย ๆ นะเตง(ทำยังกะมีเวลามากมาย55+), โอ๋ๆๆหายโศกแล้วเนอะ พี่เรย์ไม่เป็นเคะนะอ้อม! เค้ารับไม่ได้แน่ถ้าพี่เรย์จะเคะอ่ะ เนื้อคู่พี่เรยืก็ไม่แก่นะเตง(เหงื่อตก555+), ของขวัญวันเด็กของเค้ามันเป็นการวัดระดับความหื่นนะคะอ้อม ซึ่งอ้อมจัดอยู่ระดับหื่นในขั้นสูงค่ะ(จริงจัง) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
kakuro กอดดดดค่า คู่นี้ฮาเนอะคะ ออมคงต้องระวังแอลกอฮอลล์และข้างหลังเป็นพิเศษแล้วคร่ะ555+, ขอบคุณเหมือนกันนะคะ สวัสดีปีใหม่เหมือนกันค่ะ เค้าขอให้เตงมีความสุขมากกว่าที่เค้ามีหลายล้านเท่านะคะ, คู่น้องพิเตงไม่ต้องสงสารเรยืจินะคะ เดี๋ยวพี่เรย์เค้าก็มีคนของเค้าแล้วค่ะ แอร้ยยยยยย ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Églantier✿ กอดเตงแน่น ๆ จิก็ชอบคู่นี้ค่ะ ชอบฟิลเวลาเค้าคุยกันเองกับเพื่อนมา ก ๆค่ะ มันเหมือนตอนจิกับเพื่อนสาวตั้งวงเม้าท์เลยค่ะ555+ อิจฉานังติ๋มเนอะคะ -///-, สวัสดีปีใหม่ค่ะเตง พรใดที่เตงให้จิจิก้ขอให้เตงได้รับกลับไปแล้วมีความสุขกว่าจิหลายล้านเท่านะคะ, น่ารักหมดทุกคู่เลยเนอะคะ เตงดราม่าอยู่เหรอ? ขอให้ปีใหม่นี้เตงเจอแต่วิ่งดี ๆ นะคะ ไอ้ที่มันเป้นตัวดราม่ากับชีวิตเตง จิขอให้มันปิ๋วกระเด็นไปไกลล้านโยชน์ค่ะ สู้ ๆๆๆ, จิลืมเปลี่ยนหัวจริง ๆล่ะค่ะ ลงเสร็จก้ไปช่วยเค้าแพคของแจกวันเด็กต่อ กลับบ้านเกือบ 3 ทุ่มมาเปิดคอมก็เห็นว่าลืมเปลี่ยนหัว ปล้ำเปลี่ยนอยู่นานจนอ่อนใจ กลางคืนมันเข้ายากค่ะ จิว่าตัวเองเซฟแล้วมันก็เชื่อมตอไม่ได้ แบ็คกลับมันก็หลุดไปเลย จินอนทั้งชุดทำงานด้วยค่ะวันนั้น555+ ตื่นไปจัดวันเด็ก 7 โมงนี่ยังกะศพเดินได้ -_- , พิกะไทหวานกันตลอดเนอะคะ ตาแก่นั่นไม่ได้คู่กะพี่เรย์ของเราค่ะเตง ส่วนที่เตงสงสัยคือ พี่เรย์แกเป็น a man ไงเตง แกเลยขอเนื้อคุ่เป็นสาว ๆ แต่เรืองจริงจิจัดหนุ่มให้อยุ่แล้วอ่ะ55+, ของขวัญวันเด็กทำเตงจิตตกเลยเหรอ? เตงเข้าใจถุกค่ะ มันแค่ดาร์คไซด์ของจิกับของใครอีกหลายคนเท่านั้น555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
samsoon@doll กอดคุณซัมแน่น ๆ เค้าแอบคิดเหมือนเตงเลยค่ะ555+ มันเหมือนเราได้หลอกล่อเพื่อนสาวมากินยังไงก็ไม่รู้อ่า -///- ,เค้าก็ชอบประโยคนี้เหมือนกันค่ะ “สวัสดีปีใหม่..ตัวเหี้ยของพี่”
มันแทงใจมากมาย555+ เตงสงสารคู่น้องเผ่าเพราะเรารู้ว่าสุดท้ายพี่โยตายทิ้งน้องเผ่าใช่ม๊า กอดให้หายนอยด์จ๊ะ, เตงก็จิ้นว่าเตงเป็นเนื้อคู่ของเรย์จิก้ได้นี่คะ เตงจะได้ไม่รู้สึกว่าเรย์จินอกใจไง, เตงเดาคู่นี้ผิดแหละ ติมเมาเกินกว่าจะกดออมได้หรอก555+ แอร้ยยยยยย ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
nara555 กอดดดค่า ให้ความรู้สึกประมาณนั้นเลยเนอะคะ เหมือนจับควีนมาเบี้ยนกันเลยอ่า -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
gayraygirl กอดเมย์แน่น ๆ คู่นี้เค้าฮาสุดแระ คู่สุดท้ายจิว่าจะขอดองอ่ะเมย์ ไฟแต่งเรยืจิมันโชติช่วงมาก555+, คู่น้าโยมันหม่นเพราะเรารู้อยู่แล้วเนอะคะว่าน้าโยตายทิ้งน้องเผ่าอ่ะ ส่วนเต๋า..ปล่อยมันไปเถอะเนะอ555+, น้องวินน่ารักดีเนอะเตง ยอมได้แม้เป็นหมอนข้างไม่ดุ๊กดิ๊ก555+, ออมติมนี่ต่างคนต่างหวงจริง ๆล่ะค่ะ55+, เตงอยากเห้นเรยืจิเคะจริงอ่ะเมย์!(เหงื่อตก) รออ่านเนอะ55+ , เค้าต้องพาเมย์ไปรับเลือดมาเพิ่มรึเปล่าอ่ะ55+ อาฮะเค้าเข้าใจว่าเตงเพิ่งเริ่มหื่น อืมมมมม(เอานิ้วเกาคางไปด้วย) เช็คความหื่นของเมย์แล้ว ประมวลผลในรับขั้นสูงนะ นั่นคือ..เมย์หื่นนนนแล้วแอ๊บ555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Solar cell กอดเตงแน่น ๆ เตงอยากแย่งออมกินไอติมแต่เค้าอยากแย่งไอติมชิมออมอ่ะ -////- เตงไป ตจว.บอยเหรอคะ อิจฉาแฮะ -///- , หวานรับปีใหม่กันทุกคุ่ค่ะ จิอวยพรให้เตงมีความสุขและได้คนรู้ใจมาหวานแข่งกับหนุ่ม ๆ เร็ว นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
morrian กอดดดค่า จิว่า คุณ morrian กับจิความหื่นน่าจะสูสีนะคะ -///-, จิก็ชอบตัวเหี้ยค่ะ อ่านแล้วมันน่ารักดี555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
yeyong กอดยุ้ยแน่น ๆ ให้หายตกใจ จิเคยเห้นค่ะ เกย์ควีนเค้ารักจะเบี้ยนกันเอง น่ารักดีค่ะ -////-, จิก็ชอบคู่น้องวินค่ะ พี่ต้าร์ยอมน้องได้อีกกกก สวัสดีปีใหม่ค่ะยุ้ย ขอให้ยุ้ยมีความสุขมากกว่าที่จิมีหลายล้านเท่าค่ะ, จิวางพล็อตให้เนื้อคู่เรย์จิไม่มีอะไรที่เหมือนพิเลยจริง ๆ นั่นล่ะค่ะ เตงมีพลังจิตป่าวอ่า? เค้าคงไม่สามารถให้เรย์จิเป็นเคะค่ะยุ้ย เค้ารับไม่ได้อ่ะ -_- รออ่านเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Little Devil กอดพี่ Little Devil แน่น ๆ ทั้งอึ้งทั้งขำเนอะคะ จิจิ้นไปก็ฮาไปค่ะ Merry Christmas ย้อนหลังเหมือนกันนะคะ, น้าโยตายแล้วทิ้งน้องเผ่าไว้เวลาอ่านเรื่องนี้มันก็อดรู้สึกหม่นไม่ได้เนอะคะ Happy New Year 2011 เหมือนกันค่า, น้องวินน่ารักเนอะคะ, คู่ออมติมก็หวานแข่งชาวบ้านเหมือนกันค่ะ, เค้าขอโต๊ดที่สปอยล์แล้วแถมยังไม่ไดเริ่มพิมพืเลย รออ่านเนอะคะ -///- ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ZakuPz กอดดดค่า เค้าฮาเม้นท์เตงมากกว่าตอนนั่งจิ้นคู่นี้อีกนะ ชอบตรงงดเหล้าเข้าพรรษาอ่ะ คิดตามแล้วมัน..5555+, หวานทุกคู่เนอะคะ ส่วนน้องเต๋า ปล่อยมันไปเถอะเนอะ555+, กอดให้หายเขินค่ะ 2 อ.เค้าน่ารักเนอะคะ, ประโยคนั้นก็โดนใจจิเหมือนกันค่ะ เค้าขำเม้นท์เตงอ่ะ เรย์จิคู่กับนักกล้ามก็ฮาแตกอ่ะดิเตง555+ เค้าจะลงเรื่องเรย์จิเป็นเรื่องต่อไปค่ะ ขยายเป็นเรื่องใหม่ แต่ยังไม่ได้เริ่มพิมพ์เลยอ่า รอหน่อยเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
BeeRY กอดน้องเบียร์แน่น ๆ เนอะเตงเนอะ พี่ฮาแตกตั้งแต่นั่งจิ้นละ แต่คู่แบบนี้พี่ก็เคยเจอเหมือนกันค่ะ เค้าน่ารักดีอ่ะ Merry Christmas ย้อนหลังเหมือนกันนะคะ, สองคู่นั้นเค้าหวานกันให้พอเนอะ ปีใหม่เบียร์มาฉลองกับพี่ดีกว่า555+ -///-, คู่น้องวินนี่ก็เนอะ อิจฉาเหมือนกันค่ะ55+ น้องเบียร์เตงจะน่ารักไปไหน เตงเข้ามาอวยพรพี่ตั้ง 2 ครั้งแน่ะ จุ๊บุๆๆๆๆ, พี่ก็ชอบคู่ออมติมเหมือนกันค่ะ แนวดีเนอะ, น่ารักกันหมดเลยเนอะเบียร์ พี่ชอบพี่เรย์มาก ๆ เลยค่ะ แมนโคตรอ่ะ เนื้อคู่พี่เรย์เตงจะต้องร้อง โหหหห รออ่านเอนะ(พี่ยังไม่ได้เริ่มพิมพ์เลยค่ะ555+) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
pinkky_kiku กอดดดค่า น้องเต๋ามันน่ารักดีเนอะคะ แบบมันอ้อนน่ารักจังเนอะ แล้วพี่โป้งก็รังเกียจถ้ำน้องเต๋าจนต้องรับอย่างเดียวเลยอ่ะ -////- , สองคู่นี้เค้าก็หวานรับปีใหม่เนอะคะ จิอิจฉาพี่โป้งมากที่สุดค่ะ เต๋ามันแรดได้ใจจิอ่ะ555+, พี่ต้าร์เมารับปีใหม่น้องวินก็อดไปตามระเบียบเนอะคะ แอร้ยยยย, พี่เรยืจะมีเนื้อคู่ที่สมกันมากค่ะเตง รออ่านเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Smirnoff กอดดค่า คู่นี้น่ารักดีเนอะคะ ไม่เหมือนใคร ฮากระจายด้วย55+ จิไม่กล้าบรรยายฉากน้องติมจับกดออมตอนเมาครั้งแรกค่ะ มันอนาจตัวเองเกินไป555+, สองคู่นี้เค้าหวานรับปีใหม่เนอะคะ คู่อื่นพี่ทยอยลงแล้วค่ะ สวัสดีปีใหม่เหมือนกันนะคะ พี่ขอให้เตงมีความสุขมากกว่าที่พี่มีหลายล้านเท่าค่ะ, น้องวินน่ารักดีเนอะเตง เรย์จิพี่ยังไม่ได้เริ่มพิมพ์เลยซักตัวค่ะ555+ รอหน่อยเนอะ, ติมน่ารักดีเนอะคะ พี่ก็ชอบเหมือนกันค่ะ แอร้ยยยย, คู่หลักหวานเนอะคะ เรย์จิขอไปได้ผู้ชายคนหนึ่งมาค่ะ รออ่านเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Jasmine กอดจาแน่น ๆ คู่นี้น่ารักและแนวเนอะคะ แนวนี้ยังไม่เจอที่ไหน555+ ติมเค้าน่ากลัวตรงที่อยากกดออมไม่เลิกนี่ล่ะค่ะ, สองคู่นี้น่ารักเนอะคะ คู่น้าโยจิก็อยากเขียนถึงค่ะ เค้าเป็นความทรงจำดี ๆ ในใจจิค่ะ จาไปตะลุยแถวอยุธยารึเปล่าคะ? จิไปมาเมื่อปีที่แล้วค่ะ มันส์หยด555+ ดูแลสุขภาพนะคะจา แพ้ควันธูปก็อย่าดมมาก(จาจะบอกจิว่า..ถ้ากูเลี่ยงได้กูเลี่ยงแล้วอีบ้า! อย่างงี้ป่าวอ่ะ555+), น้องวินน่ารักเนอะคะ จิอยากได้หมอนข้างแบบนี้ซักคนเหมือนกัน พี่เรย์จะหวงแฟนมากค่ะจา จิจิ้นว่าขนาดขี้(ขอหยาบเพื่อความฮา)ยังต้องนั่งเฝ้า กร๊ากกกกกกก, เนอะคะ ติมได้แฟนแถมแม่จริง ๆ 55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
MM.Dog กอดเตงแน่น ๆ จิคิดอยู่เหมือนกันค่ะว่า MM.Dog ต้องหยึยกับฉากน้องติมกดออม จิเลยไม่จิ้นต่อ555+(ขี้เกียจแล้วทำมาปากดีเนอะคะ55+) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
@StaR@ กอดดดค่า คู่นี้ฮาด้วย แปลกด้วยเนอะคะ มันแปลกตรงที่มาเบี้ยนกันเองไม่พอ น้องติมยังรุกก่อนด้วย555+, เตงได้กลับบ้านปีใหม่ด้วยเหรอ?(เดาเอาค่ะ55+) จิอิจฉาจัง บ้านจิอยู่เชียงรายค่ะ แต่มาทำงานที่อื่น ปีใหม่ไม่ได้กลับบ้านมันเหงาจับใจเลยค่ะ น่ารักทุกคู่เลยเนอะคะ จิอวยพรปีใหม่ให้เตงมีคู่เร็ว ๆ นะคะ จะได้หวานแข่งพวกนี้55+,เค้าขอโต๊ดที่สปอยล์แถมยังไม่ได้แต่งซักตอนอีกต่างหาก รออ่านเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
kny กอดดดดค่า จิก็ชอบคู่นี้ค่ะ ฮาดี กร๊ากกกกก, ตอนพิเศษน่ารักดีเนอะคะ หวานแข่งกันเลยอ่า, กอดให้เตงหายเขินกับคู่ออมติมค่ะ, น้องพิมันเลิกคิดว่าไทโยแปลกนานแล้วค่ะ ส่วนพี่เรย์ของเราไม่ได้คู่ตาแก่นั่นนะคะ ฮีแก่เกินค่ะ เค้าชอบเม้นท์สุดท้ายเรื่องคำอธิษฐานของเตงมากเลยอ่ะ555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
คนของเธอ กอดเตงแน่น ๆ เป็นกำลังใจในการรอ555+, คู่น้าโยพี่ก็ชอบค่ะ น้องเผ่าน่ารักดี ส่วนเต๋าตอเรสมันก็แรดได้ใจอีก พี่ชอบบบบบบ55+ เตงยังไม่เคยขึ้นเหนือเหรอ? อากาศดีนะเตง บ้านเกิดพี่อยู่เชียงรายพี่เลยสวยเริดมากมายแบบนี้ล่ะค่ะ555+(แอร้ยยยย ช่างหน้าหนาเหลือเกินนน) สวัสดีปีใหม่เหมือนกันนะคะ, น้องวินน่ารักเนอะเตง พี่เรย์ก้นะ หวงเว่อร์ พิก็ไม่รู้เรื่องได้อีกกกก55+ เนื้อคู่ของพี่เรยืพี่จิ้นไว้แล้วอ่ะเตง..รออ่านเนอะ, ออมติมน่ารักเนอะคะ พี่ชอบฟิลแบบเพื่อนสาวมากเลยอ่ะ ส่วนพี่เรย์ของเราเค้าไม่ได้คู่กับตาแก่นะคะ ฮีแก่เกินไปค่ะ รออ่านเรื่องพี่เรย์เนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
anajulia กอดคุณนุ่นแน่น ๆ สองตอนนี้หวานเข้ากับเทศกาลเนอะคะ จิชอบคู่น้าโยน้องเผ่าค่ะ เพราะคู่นี้มันเป็นส่วนของอดีตสำหรับจิ น้าโยไม่มีตัวตน เหลือไว้แค่ความทรงจำดี ๆ กับเผ่าอ่ะค่ะ, น้องอินเลิฟ ๆ กับพี่ครีมปล่อยพี่เรยืให้มีความสุขกับคนอื่นไปเนอะคะ555+, พี่เรย์ของเราไม่เคะค่ะคุณนุ่น แอร้ยยยยยยย ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
nidnoi กอดดค่า จิก็คิดถึงน้องพิกับไทโยค่ะ -///-, สวัสดีปีใหม่เหมือนกันนะคะ จิขอให้คุณ nidnoi มีความสุขมากกว่าจิหลายล้านเท่าค่ะ, เนอะคะ คนมันน่ารักจะทำไงมันก็น่ารักอยู่ดีเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Akad3ar กอดดค่า จิลงคู่น้องพิ ไทโย หนีบพี่เรย์แล้วค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
iforgive กอดพี่ iforgive แน่น ๆ เนอะคะเรารุ้แล้วว่าน้าโยตายทิ้งเผ่าไว้มันเลยหม่น ๆ เวลาอ่านคู่นี้ ส่วนเต๋า..พี่ไอยังไม่เลิกหมั่นไส้มันอีกอ่า มันน่ารักแล้วนะคะ55+, จิลงพิ ไท แล้วหนีบพี่เรย์มาด้วยแล้วค่ะพี่ไอ จุ๊บุๆๆๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
TarnTaWan กอดเตงให้หายนอยด์ น้าโยตายเราเลยหม่นเวลาอ่านคู่นี้เนอะคะ พี่เรย์จิสร้างเนื้อคู่ให้แล้วค่ะเตง(แต่ยังไม่ได้เริ่มพิมพ์555+), พี่เรย์จะน่าสงสารแค่นี้ค่ะเตง เรื่องใหม่ของพี่เรย์เราจะนั่งอิจฉาพี่เรย์แน่นอน(ยังไม่ได้เริ่มซักตัวก็เม้าท์ไปไกลซะแล้วอ่ะ555+) ตาแก่นั่นไม่ใช่เนื้อคู่พี่เรย์ค่ะเตง ถ้าเป้นงั้นเค้าก็รับไม่ได้เหมือนกัน กรี๊ดดดดดด ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
fuku กอดคุณแก้วแน่น ๆ ไปกันค่ะ จิเหมาโคมมาเผื่อแล้ว เราลอยโคมส่งท้ายเดือนมกรากันค่ะ555+ -////-, จิตั้งใจจะเขียนขยายเป็นเรื่องใหม่ค่ะสำหรับเรย์จิซัง แต่ยังไม่ได้เริ่มพิมพ์เลยซักตัว555+ เตงไม่ได้กดดันเค้าเลยค่ะ เค้าไม่รู้สึกเครียดเลยซักนิด (เหงื่อตก55+) รอหน่อยเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
@Kanda@ กอดเตงแน่น ๆ เตงตกใจเหรอคะ55+ จิเคยเห็นคู่เลสแบบนี้ค่ะ แล้วจิก็คิดว่าเค้าน่ารักมาก ๆ เลย แต่น้องติมฮาดีเนอะคะ เค้าสอนแบบนี้กลับคิดไปได้อีกอย่าง55+, คู่น้าโยน้องเผ่าเคยมีคนอ่านถามถึงหลังจากน้าโยตายเหมือนกันค่ะ จิตั้งใจจะให้เผ่าซื่อสัตย์กับน้าโยไปจนตายเลย อืมมม จิจะเขียนถึงน้องเผ่านิดหน่อยให้รู้ว่าปัจจุบันเป็นไงเนอะคะ แต่..รอหน่อยเนอะคะ -///-, พี่เรย์ไม่ได้คู่ตาแก่ค่ะเตง เค้าแกเกินไปอ่ะ พิน่ารักเนอะคะ ไทก็น่ารักแต่ดูเหมือนว่าพี่เรย์จะกลบรัศมีได้อีกกกก55+ จิตั้งใจจะเปิดพี่เรย์เป็นเรื่องใหม่ค่ะ รออ่านพี่เรย์เนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
andaseen กอดดดค่า จิทยอยลงแล้วค่า เรายังไม่เคยเจอกันใช่มั้ยคะ สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับนะคะ(ถ้าเคยเจอแล้วจิทักซ้ำจิก็ขอโทษค่ะ), น้องพิกับไทโยน่ารักเนอะคะ เรย์จิวังไม่มีทางได้สวย รวย นมตู๊มค่ะ555+ ขออะไรไม่นึกถึงว่าคนแต่งต้องให้ตัวเองวายอยู่แล้ว ดันขอสเปคแบบหยิงจ๋ามาเลย555+, จิส่งของขวัญวันเด็กเช็คระดับความหื่นให้แล้วนะคะ ถ้ายังไม่ได้รับบอกจิใหม่นะคะจะได้ส่งให้ใหม่ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Akamei กอดน้องกายแน่น ๆ (จับเด็กโดดเรียนพิเศษได้ 1 คนค่า555+) ตอนพิเศษพี่ก็ชอบทุกคู่เหมือนกันค่ะ ไปดอยกับเต๋าไม่มันส์หรอกค่ะน้องกาย ไปกับพี่ดีกว่า -///- , น้องวินน่ารักดีเนอะคะ แต่คุณพ่อน่ารักกว่า พี่ชอบบบบบ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ordkrub ขอบคุณที่คอยตามอ่านตอนพิเศษเหมือนกันนะคะ Happy New Year ย้อนหลังค่า,
พี่เรย์ไม่เจอสาวหรอกค่ะ ถึงจะขอแบบสาวแต่เรื่องที่จะได้เจอจริง ๆ ต้องเป็นหนุ่มอยุ่แล้วค่ะ55+ กอดดดดดให้หายตกใจค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
yayu กอดดดค่า สองคู่นี้หวานรับปีใหม่เนอะคะ แต่คุ่น้าโยหม่นเพราะเรารู้ตอนจบแล้วอ่ะเนอะคะ ขอบคุณที่
เป็นกำลังใจให้จินะคะ ส่งกำลังใจคืนให้คุณ yayu เหมือนกันนะคะ, น้องวินน่ารักเนอะคะ พี่ต้าร์คงอยากเป็นเจ้าชายนิทรานอนกกหมอนข้างจนแก่ตายไปเลย555+ พี่เรย์จิยังไม่ได้เริ่มพิมพ์เลยค่ะ รอหน่อยเนอะ, ออมติมหวานรับปีใหม่แข่งหนุ่ม ๆ ค่ะ555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
papa กอดดดดค่า สวัสดีปีใหม่เหมือนกันนะคะ จิขอให้มีความสุขรับปีใหม่มากกว่าจิหลายล้านเท่าเลยนะคะ คู่น้องพิน้องไทจิลงแล้วค่ะ, น่ารักเนอะคะ น่ารักตรงพี่ต้าร์โดนมอมรับปีใหม่นี่ล่ะค่ะ55+ พี่เรย์ไม่ดราม่าค่ะ..จิว่ามันไม่ค่อยดราม่าอ่ะค่ะ, ของขวัญวันเด็กที่จิส่งให้ ประมวลผลออกมาแล้ว คุณ papa มีความหื่นในระดับขั้นสูงค่ะ(จริงจัง)555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
aphanite กอดดดค่า สวัสดีปีใหม่ด้วยนะคะ ขอให้เตงมีความสุขมากกว่าที่ให้เค้าหลายล้านเท่าค่ะ
Packy™ กอดดดค่า น้องวินน่ารักดีเนอะคะ คู่พี่เรย์จิจะขยายเป็นเรื่องใหม่ค่ะ แต่ยังไม่ได้เริ่มพิมพ์เลย55+ สวัสดีปีใหม่เตงด้วยนะคะ ไม่ช้าหรอกค่ะ..เพราะจิสวัสดีปีใหม่เตงตั้งวันที่ 10 เข้าไปแล้ว แอร้ยยยยยย ขอให้เตงมีความสุขมากกว่าที่จิมีหลายล้านเท่าเลย ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
หมวยลำเค็ญ กอดดดค่า น้องติมกดไม่ไหวค่ะคราวนี้ ต้องรับการกดอย่างเดียวเท่านั้น555+ สวัสดีปีใหม่คุณหมวยเหมือนกันนะคะ ขอให้มีความสุขมากกว่าที่จิมีหลายล้านเท่าค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
lasom กอดเตงแน่น ๆ เค้าไม่ได้เล่นของค่ะ ถ้าเล่นของคงเข้าตัว..เม้นท์ยากมากเหมือนกัน555+ หวานไม่สนโลกเนอะคะ สวัสดีปีใหม่เหมือนกันค่ะ จิไม่กล้าทำสยิวใส่เตง กลัวเตงเลือดกำเดากระฉูด55+, หยุดหวานไม่ได้ค่ะ เพราะพิไทเป็นโลโก้ของเรื่องนี้ค่ะ(จริงจัง), ของขวัญวันเด็กเช็คระดับความหื่นของจิที่ส่งไป ประมวลผลแล้วว่า..เตงหื่นระดับสูงค่ะ555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Fanun กอดดดค่า หวานรับปีใหม่ทุกคู่เนอะคะ สวัสดีปีใหม่ด้วยค่ะ จิขอให้เตงมีความสุขมากกว่าที่จิมีหลายล้านเท่านะคะ, คู่น้องพิเค้าหวานสม่ำเสมอค่ะ เนื้อคู่พี่เรย์ไม่ใช่ตาแก่คนนั้นค่ะเตง รออ่านเนอะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
love2y กอดดดค่า คุณ love2y คิดถึงคุณเหมียวจริงอ่ะ จินึกถึงอั้ม พัชราภาค่ะ -///- แต่เอาเข้าจริงมันก็ไม่ได้อ่ะเนอะ เรย์จิต้องคู่กะหนุ่ม ๆ อยู่แล้วค่ะ555+ เราเคยเจอกันแล้วรึยังคะ? ยินดีต้อนรับค่ะ(ถ้าเคยเจอแล้วจิทักซ้ำก็ขอโทษนะคะ) ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
PeeYaR กอดดดค่า เนอะคะ หวานกันไม่เกรงใจใครได้เหมือนเดิมเพราะเสี้ยนหนามสุดหล่ออย่างเรย์จิยอมยกธงไปแล้ว สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังนะคะ ขอให้เตงมีความสุขมากกว่าที่จิมีหลายล้านเท่านะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
honeymic กอดเกดแน่น ๆ ดีแล้วค่ะที่เกดไม่สงสารพี่เรยืเพราะพระเจ้า(จิ)จะสร้างเนื้อคู่ที่สมกับพี่เรยืจนคนอ่านร้องโหหหหเลยค่ะ555+ สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังนะคะ ขอให้เกดมีความสุขทุกวันทั้งปีเลยค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
puppyluv กอดดดค่า เรย์จิจะได้เนื้อคุ่ที่ไฉไลมากมายค่ะ รออ่านเนอะ เรายังไม่เคยเจอกันใช่มั้ยคะ? ยินดีต้อนรับค่ะ(ถ้าเราเจอกันแล้วจิทักซ้ำก็ขอโทษค่ะ) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ZuuZuu กอดดดค่า คู่นี้เค้าหวานกันตลอดเวลาค่ะ พี่เรย์ไม่ได้คู่กับตาแก่น่ากลัวนะคะ ฮีแก่เกินค่ะ55+ พี่เรย์ไม่เคะค่ะ เพราะจิก็รับไม่ได้เหมือนกัน55+ ยินดีต้อนรับนะคะ ถ้าเตงจะรอปลอบพี่เรยืคงต้องฟาดฟันกับจิก่อนค่ะ แอร้ยยยยย รออ่านพี่เรย์เนอะคะ(ยังไม่ได้เริ่มเลยซักกะตัว) -////- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
คู่สุดท้ายจิยังจิ้นไม่ออกค่ะ เรื่องของพี่เรย์มันกำลังโชติช่วงอยู่ในหัว(แต่ไม่ได้พิมพ์ออกมา55+)เลยทำให้คู่สุดท้ายชะงักไปอ่ะค่ะ รอหน่อยเนอะ
วันนี้ทั้งวันจินั่งตอบเม้นท์สลับกับส่งของขวัญวันเด็ก นายไม่อยู่นั่นเอง555+ แต่พรุ่งนี้คิวยาวยืดจนถึง 2 ทุ่มค่ะ ที่อื่นมาขอดูงานแล้วขอสนับสนุนข้าวเย็นด้วยเลยต้องกลับบ้านดึก ของขวัญวันเด็กย้อนหลังสำหรับเด็กหญิงเด็กชายหื่นแตกทั้งหลายยังคงแจกอยู่นะคะ ขอเช็คความหื่นของคุณหน่อยค่ะว่ามันอยู่ระดับไหน กร๊ากกกก (ขอคนที่คิดว่าตัวเองหื่นแตกเท่านั้นค่ะ)
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:กอด1: :pig4: :impress2:
-
ของขวัญวันเด็กแบบว่าโฮกมากๆ :m25:
โอ้ยแบบว่าชอบๆๆ
:กอด1:คุณจิอีกรอบ แบบว่าปลื้มสุดๆ
-
คุณจิน่ารักจังตอบทุกคอมเม้นต์เลย :L2:
รออ่านคู่เรย์จินะคุณจิ
อยากให้เรย์จิสมหวังเร็วๆจัง
ขอบคุณล่วงหน้าจ้ะ
-
//ได้รับหลังไมค์แล้วค่า~!! โฮกมาก หุหุหุ :give2:
แอบช็อคซีนีม่า :undecided: เรย์จิซังไม่คู่ตาแก่หรอกหรือเนี่ย แหมๆ อุตส่าห์แอบปลื้มตาแก่ + รอเรย์จิเคะ
หมดโอกาสซะเเล้ว
ฮ่าห์...เสียดายจัง เราสายนิยมวัตถุโบราณค่ะ ...ยิ่งแก่ยิ่งล้ำค่า ดั่งสุภาษิตจีนที่บอกไว้ว่า "ขิงยิ่งแก่ยิ่งเผ็ด"ค่ะ o3
ไม่เป็นไรค่ะไม่เป็นไร
อ้อๆ กลอนฝากคุณจิค่ะ (ได้มาจากที่ไหนก็จำไม่ได้แล้วค่ะ)
อายุดูยิ่งล้ำ สินทรัพย์
ประสบการณ์เกินคณานับ ยิ่งไซร้
"อายุคือตัวเลขที่บ่งบอกเทคนิคส่วนตัวค่ะ!!" o7
รออ่านเรย์จิซังนะคะ!
กอดคุณจิแน่นๆ
-
แว้บมาแก้ข่าวหน่อยค่ะ ~
ตอนพิเศษคุณจิไม่ได้ทำเราจิตตกแต่อย่างใด แต่มันทำเราจิตหื่..น 55555555555 :z1:
เลยต้องพยายามกระชากตัวเองกลับมา เด๋วเวลาย้อนกลับไปอ่านซ้ำแล้วมันจะไม่สนิทใจค่ะ พาลจะนึกอยู่เรื่อย คึ... =.,=
อ๋ออออ เก็ทแล้วค่ะ! หมายถึงว่าต่อให้เรย์จิซังพยายามขอพรขนาดไหนก็ไม่ได้สาวๆมาเชยชมงี้สินะคะ อิอิ
แหม...เราก็จิ้นไปว่าโคอ่อนจะกินหญ้าแก่ซะอีก ฮี่ๆ ไม่รู้พี่เรย์จะไปสอยหนุ่มที่ไหนมาดามอกนะคะ <<< รออ่านนะจ๊ะตะเอง มั๊วะๆๆ
ปล. ขอบคุณคุณจิมากๆค่าาา พยายามไม่ต้มมาม่ากินแล้วค่ะช่วงนี้หวังว่ามันจะช่วยบรรเทาดราม่าในชีวิตได้ :laugh:
มีความสุขมากๆกับปีใหม่เช่นกันนะคะ ขอบคุณคุณจิมากๆเลยค่าาา
ปลสอง. ตอนนี้เค้ากำลังดูทีวีแชมเปี้ยน+หม่ำโอรีโอ้เกือบหมดแพคด้วยความลืมตัวอยู่ล่ะค่ะ (จะบอกทำไมเนี่ย? 55555)
:กอด1: *รัดแน่นเป็นงูเหลือมเลยค่ะ ฮ่าาา*
-
พี่จิขา
หลังไมค์ :impress2: หนูก็อยากได้นะ
ไม่ใช่คิตาฮาระเหรอ โล่งอกไปที ตัดออกไปเลย ถ้าตรงข้ามกับพิทุกอย่าง อืมม พูดน้อย เด็กเรียน ดำทมิฬ กินข้าววันละมื้อ ไม่ชอบของนำเข้าจากญี่ปุ่น ไม่หื่น :serius2: :serius2: หนูล้อเล่นนะพี่ ไม่เอาแบบนี้
ปล. ช่ายไม่เคยขึ้นเหนือจริง ๆ แต่บ้านbaby ของหนูมันอยู่ทางเหนือ รอพี่แกพาไปเปิดตัวอยู่ เอ้ะ รึเราไม่ใช่ตัวจริงหว่า ?
-
อูยยยยย หวาน อ่านลื่นดีมากจนอยากอ่านต่อเร็วๆ
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านนานตั้งอาทิตย์กว่าๆ คิดถึงมั๊กๆ
น้องพิ ยังน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย รักน้องพิที่มั่นคงนี่แหละค่ะ
น้องไท ก็ช่างขยันเอาใจน้องพิ เป็นผู้บริหารแล้วยังมานั่งผัดเนื้อให้สุดที่รักเอง :-[
พี่เรย์จิ ตัดใจได้จริงหร๋อ คุณจิ ตัดสายรก คู่พี่เรย์เร็วๆน้า อยากเห็นเเระ
สุดท้าย พ่อแม่น้องไท อดหลายแน่ๆ ไปรอหลานคู่น้องครีม กะอิมเอาเน๊อะ
รักและเป็นห่วงคุณจิ อากาศหนาวๆดูแลสุขภาพด้วยจ้า :กอด1:
-
เข้ามาบอกว่า ได้รับของขวัญวันเด็กแล้วค่ะ... :z1:
ไม่เป็นอันทำการทำงานกันเลยทีเดียว ดีนะที่สอนหนังสือเสร็จแล้วค่อยมาอ่าน ถ้าอ่านก่อนนี่นี่หวัง... :jul1:
แต่อยากจะบอกว่ามันเหนือความคาดหมายจริงๆ ไม่คิดว่าไทจะยอม :o8:
+1 ขอบคุณค่า o13
-
อ๊ากกก มัวแต่ยุ่งๆ พิกับไทโยซังฉลองปีใหม่กันไปแล้วววว
เข้ามารายงานตัวแล้วน๊าจิจ๋า
อ่านตอนนี้แล้วเคลิ้มอ่ะ สงสัยจะเมาไวน์แทนพิซะล่ะมั้ง
หว๊าน หวาน ดีจังที่พี่เรย์ตัดใจได้แล้ว
-
วันนี้เปิดเว็บมา ได้รับของขวัญคุณจิแล้วนะคะ :กอด1:
3pในฝัน โฮกกกกกกกกกกกกกกกกก :jul1: :jul1: :m25: :m25:
และแล้วมันก็คง เป็นได้แค่ในฝันจริงๆสินะ :laugh:
เพราะฉะนั้น เรย์จิขาาา ก็ฝันต่อไปพร้อมๆกับพวกเราก็ได้นะตะเองงงงง :impress2:
-
สนุกมากๆ เอ๋ แล้วในจะคู่กับเรย์จิน้า
รอๆๆๆ :call: :call:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
เค้าม่ะเด็กแต่ได้รับของขวัญวันเด็กแล้วค่ะ :กอด1:
-
ของขวัญวันเด็กแบบว่าโฮกมากๆ :m25:
โอ้ยแบบว่าชอบๆๆ
:กอด1:คุณจิอีกรอบ แบบว่าปลื้มสุดๆ
กอดคืนแน่น ๆ ค่ะ หื่นนะเราน่ะ(นิ้วจิ้มหน้าผากแล้วก้มลงเช็ดปลายจมูกที่แก้มเบา ๆ) ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
คุณจิน่ารักจังตอบทุกคอมเม้นต์เลย :L2:
รออ่านคู่เรย์จินะคุณจิ
อยากให้เรย์จิสมหวังเร็วๆจัง
ขอบคุณล่วงหน้าจ้ะ
กอดดดค่า จิตอบทุกรีค่ะเตง คู่พี่เรย์จิแต่งอยู่ค่ะ เลยทำให้ไม่มีตอนใหม่มาให้อ่าน55+ -///- ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
//ได้รับหลังไมค์แล้วค่า~!! โฮกมาก หุหุหุ :give2:
แอบช็อคซีนีม่า :undecided: เรย์จิซังไม่คู่ตาแก่หรอกหรือเนี่ย แหมๆ อุตส่าห์แอบปลื้มตาแก่ + รอเรย์จิเคะ
หมดโอกาสซะเเล้ว
ฮ่าห์...เสียดายจัง เราสายนิยมวัตถุโบราณค่ะ ...ยิ่งแก่ยิ่งล้ำค่า ดั่งสุภาษิตจีนที่บอกไว้ว่า "ขิงยิ่งแก่ยิ่งเผ็ด"ค่ะ o3
ไม่เป็นไรค่ะไม่เป็นไร
อ้อๆ กลอนฝากคุณจิค่ะ (ได้มาจากที่ไหนก็จำไม่ได้แล้วค่ะ)
อายุดูยิ่งล้ำ สินทรัพย์
ประสบการณ์เกินคณานับ ยิ่งไซร้
"อายุคือตัวเลขที่บ่งบอกเทคนิคส่วนตัวค่ะ!!" o7
รออ่านเรย์จิซังนะคะ!
กอดคุณจิแน่นๆ
กอดเตงแน่น ๆ อ่านแล้วโดยรวมเตงก็หื่นหาตัวจับยากนะคะ555+
กลอนที่เตงเอามาฝากเค้านี่มันแสดงถึงประสบการณ์ตรงสินะคะ (แฟนเตงเป็นแบบนั้นล่ะซี้ :m12:) รออ่านพี่เรย์เนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
แว้บมาแก้ข่าวหน่อยค่ะ ~
ตอนพิเศษคุณจิไม่ได้ทำเราจิตตกแต่อย่างใด แต่มันทำเราจิตหื่..น 55555555555 :z1:
เลยต้องพยายามกระชากตัวเองกลับมา เด๋วเวลาย้อนกลับไปอ่านซ้ำแล้วมันจะไม่สนิทใจค่ะ พาลจะนึกอยู่เรื่อย คึ... =.,=
อ๋ออออ เก็ทแล้วค่ะ! หมายถึงว่าต่อให้เรย์จิซังพยายามขอพรขนาดไหนก็ไม่ได้สาวๆมาเชยชมงี้สินะคะ อิอิ
แหม...เราก็จิ้นไปว่าโคอ่อนจะกินหญ้าแก่ซะอีก ฮี่ๆ ไม่รู้พี่เรย์จะไปสอยหนุ่มที่ไหนมาดามอกนะคะ <<< รออ่านนะจ๊ะตะเอง มั๊วะๆๆ
ปล. ขอบคุณคุณจิมากๆค่าาา พยายามไม่ต้มมาม่ากินแล้วค่ะช่วงนี้หวังว่ามันจะช่วยบรรเทาดราม่าในชีวิตได้ :laugh:
มีความสุขมากๆกับปีใหม่เช่นกันนะคะ ขอบคุณคุณจิมากๆเลยค่าาา
ปลสอง. ตอนนี้เค้ากำลังดูทีวีแชมเปี้ยน+หม่ำโอรีโอ้เกือบหมดแพคด้วยความลืมตัวอยู่ล่ะค่ะ (จะบอกทำไมเนี่ย? 55555)
:กอด1: *รัดแน่นเป็นงูเหลือมเลยค่ะ ฮ่าาา*
กอดดดค่า รัดคืนเป็นงูหลาม กร๊ากกกก เตงก็หื่นหาตัวจับยากอีกคนแล้วนะคะ55+ มาม่าในชีวิตเตงเดี๋ยวมันก็ผ่านไปค่ะ เวลามันช่วยได้..และคน(ใหม่)ก็ทำให้มันผ่านไปได้ง่าย ๆ เหมือนกันค่ะ ไฟท์! รออ่านพี่เรย์เนอะ..เค้ากำลังนั่งจิ้นอย่างหนักหน่วง 3 วันเพิ่งได้ 1 ตอนกับอีกนิดหน่อย แอร้ยยยยยยยยย ยากชะมัด! ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ปล.ปุจฉา..โอรีโอมันทำให้เราบวมฉุหรือไม่?(เค้าล้อเล่นนนน..แต่เค้าก็คิดจริงจังนะเตง55+)
พี่จิขา
หลังไมค์ :impress2: หนูก็อยากได้นะ
ไม่ใช่คิตาฮาระเหรอ โล่งอกไปที ตัดออกไปเลย ถ้าตรงข้ามกับพิทุกอย่าง อืมม พูดน้อย เด็กเรียน ดำทมิฬ กินข้าววันละมื้อ ไม่ชอบของนำเข้าจากญี่ปุ่น ไม่หื่น :serius2: :serius2: หนูล้อเล่นนะพี่ ไม่เอาแบบนี้
ปล. ช่ายไม่เคยขึ้นเหนือจริง ๆ แต่บ้านbaby ของหนูมันอยู่ทางเหนือ รอพี่แกพาไปเปิดตัวอยู่ เอ้ะ รึเราไม่ใช่ตัวจริงหว่า ?
กอดดดจ้าา พี่ส่งของขวัญวันเด็กให้เตงแล้วนะคะ ดำทมิฬนี่พี่คงไม่สามารถจัดส่งให้พี่เรย์ได้ค่ะ มันสยองเกินไป55+ ส่วนเบบี๋ของเตง..พี่ว่าเตงไม่จัดให้เค้าเป้นตัวจริงมากกว่า อาจจะแค่ศูนย์หน้าล่อเป้าไรงี้555+ (พี่ล้อเล่นนะเตงงงงง) ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
อูยยยยย หวาน อ่านลื่นดีมากจนอยากอ่านต่อเร็วๆ
กอดดดค่า อยากเขียนมาให้อ่านต่อเหมือนกันค่ะ แต่มันจิ้นไม่ออกอ่ะ แหะแหะ รอหน่อยเนอะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ไม่ได้เข้ามาอ่านนานตั้งอาทิตย์กว่าๆ คิดถึงมั๊กๆ
น้องพิ ยังน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย รักน้องพิที่มั่นคงนี่แหละค่ะ
น้องไท ก็ช่างขยันเอาใจน้องพิ เป็นผู้บริหารแล้วยังมานั่งผัดเนื้อให้สุดที่รักเอง :-[
พี่เรย์จิ ตัดใจได้จริงหร๋อ คุณจิ ตัดสายรก คู่พี่เรย์เร็วๆน้า อยากเห็นเเระ
สุดท้าย พ่อแม่น้องไท อดหลายแน่ๆ ไปรอหลานคู่น้องครีม กะอิมเอาเน๊อะ
รักและเป็นห่วงคุณจิ อากาศหนาวๆดูแลสุขภาพด้วยจ้า :กอด1:
กอดคุณหมวยแน่น ๆ น้องพิกับไทโยน่ารักเนอะคะ พี่เรย์กำลังจะตัดได้ค่ะ เพราะมีคนมาดามนั่นเอง55+ ขอบคุณที่ห่วงจินะคะ คุณหมวยก้ดุแลสุขภาพเหมือนกันนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
เข้ามาบอกว่า ได้รับของขวัญวันเด็กแล้วค่ะ... :z1:
ไม่เป็นอันทำการทำงานกันเลยทีเดียว ดีนะที่สอนหนังสือเสร็จแล้วค่อยมาอ่าน ถ้าอ่านก่อนนี่นี่หวัง... :jul1:
แต่อยากจะบอกว่ามันเหนือความคาดหมายจริงๆ ไม่คิดว่าไทจะยอม :o8:
+1 ขอบคุณค่า o13
กอดน้องเบียร์แน่น ๆ เตงก็หื่นไม่เบานะคะ55+ เรื่องจริงไม่มีทางค่ะ เราเลยต้องสนองนีดกันเองแบบนี้..เนอะเบียร์เนอะ55+ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
อ๊ากกก มัวแต่ยุ่งๆ พิกับไทโยซังฉลองปีใหม่กันไปแล้วววว
เข้ามารายงานตัวแล้วน๊าจิจ๋า
อ่านตอนนี้แล้วเคลิ้มอ่ะ สงสัยจะเมาไวน์แทนพิซะล่ะมั้ง
หว๊าน หวาน ดีจังที่พี่เรย์ตัดใจได้แล้ว
กอดจาแน่น ๆ รับแฮงค์หรือน้ำอุ่น ๆ ..หรือจะเป็นไวน์ถอนดีคะ? พี่เรย์กำลังจะตัดได้ขาดค่ะ จิหาหนุ่มดามให้อยู่ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
วันนี้เปิดเว็บมา ได้รับของขวัญคุณจิแล้วนะคะ :กอด1:
3pในฝัน โฮกกกกกกกกกกกกกกกกก :jul1: :jul1: :m25: :m25:
และแล้วมันก็คง เป็นได้แค่ในฝันจริงๆสินะ :laugh:
เพราะฉะนั้น เรย์จิขาาา ก็ฝันต่อไปพร้อมๆกับพวกเราก็ได้นะตะเองงงงง :impress2:
กอดดดค่า ท่าทางเตงจะปลื้มมากเลยนะคะ แบบนี้จิวัดระดับความหื่นได้ไม่ยากเลยอ่ะค่ะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
สนุกมากๆ เอ๋ แล้วในจะคู่กับเรย์จิน้า
รอๆๆๆ :call: :call:
กอดดค่า ขอกอดนะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ ดีใจที่นิยายเรื่องนี้ทำให้ คุณ nonplengza สนุกนะคะ เรื่องพี่เรย์รอหน่อยเนอะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
เค้าม่ะเด็กแต่ได้รับของขวัญวันเด็กแล้วค่ะ :กอด1:
กอดอีกรอบ ให้หายใจไม่ออกเรยยย ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
จะเข้ามาบอกว่าในอาทิตย์นี้จิแต่งคู่สุดท้ายไม่ออกค่ะ ไม่รู้ว่าจะเสร็จให้อ่านวันไหน รอหน่อยเนอะคะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
กอดรวบ! :กอด1:
ปล.นั่งจิ้มบวกคืนและบวกขอบคุณให้นะคะ
-
:กอด1:คุณจิ
แหม...เค้าคิดว่ามาเล่าต่อซะอีก
ไม่เป็นไรรอได้จ้ะ
+1แทนคำขอบคุณล่วงหน้า อิอิ
-
รอคุณจิ
แบบว่านิยายรายสัปดาห์งิ
ครบกำหนดสัปดาห์ก็แง้มหน้ามาดู ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คุณจิสู้ๆ รอวี้ดว้ายในกระทู้นิยายเรื่องใหม่ของคุณจิกับคนคนนั้นของเรย์จิซังอยู่นะคะ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดแล้วหมุนตัวไปมา คริคริ
-
คุณจิ เค้าไม่เห็นของขวัญวันเด็กอ่ะ
ตอนนี้ขอยังทันไหมอ่ะ
เห็นคนอื่นได้แล้วอยากได้มั่ง
ถือว่าเป็นของขวัญวันครูก็แล้วกันนะ
:z2:
-
แวะมาจุ๊ฟๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆคุณจิ คร่า หนาวๆๆจังเลยแวะมาหาไออุ่นอิอิ
-
ออกไปตะลอนอยู่ตจว.เกือบครึ่งเดือนกลับมาอ่านอะไรหวาน ๆ
แล้วทำให้หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง
ขอสารภาพตรงนี้ว่าไทโยกะน้องพิทำให้พี่อยากมีแควน หุหุหุ
ขอบคุณไรเตอร์มาก ๆคร่ะ
ปูลู ช่วงนี้ออกตจว.ค่อนข้างบ่อยค่ะ พอกลับมาก็รีบเข้ามาหาไทโยกะน้องพิทันที
-
:กอด1:กอดๆๆๆ คุณจิ เป็นกำลังใจให้คิดตอนใหม่ออกไวๆนะคะ
ปัด กวาด เช็ด ถู บ้านพิกะไทโย นั่งรอนอนรอ ตอนต่อไป :z2:
-
ไม่ได้อ่านมา2อาทิตย์ได้ คิดถึงค่ะคุณจิ :กอด1:
น่ารักทุกคู่เลยสำหรับตอนพิเศษตามเทศกาล
ชอบที่สุดก็คงเป็น “..ตัวเหี้ยของพี่” :laugh:
น้องพิกับไทน่ารักมาก สงสารเรย์จิซังที่สุด
รออ่านคู่ของเรย์จิซังอยู่นะคะ
+1 ค่ะคุณจิ ของขวัญหมดรึยังคะขอหนึ่งด้วยนะคะ :กอด1:
-
:กอด1:คุณจิ
แหม...เค้าคิดว่ามาเล่าต่อซะอีก
ไม่เป็นไรรอได้จ้ะ
+1แทนคำขอบคุณล่วงหน้า อิอิ
กอดเตงแน่น ๆ รอก่อนเนอะ ถ้าเค้าจิ้นเสร็จจะเอามาลงนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
รอคุณจิ
แบบว่านิยายรายสัปดาห์งิ
ครบกำหนดสัปดาห์ก็แง้มหน้ามาดู ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
คุณจิสู้ๆ รอวี้ดว้ายในกระทู้นิยายเรื่องใหม่ของคุณจิกับคนคนนั้นของเรย์จิซังอยู่นะคะ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดแล้วหมุนตัวไปมา คริคริ
กอดคุณนุ่นแน่น ๆ เรยยยยยย เค้ารับรู้เรียบร้อยแล้วค่า555+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
คุณจิ เค้าไม่เห็นของขวัญวันเด็กอ่ะ
ตอนนี้ขอยังทันไหมอ่ะ
เห็นคนอื่นได้แล้วอยากได้มั่ง
ถือว่าเป็นของขวัญวันครูก็แล้วกันนะ
:z2:
กอดยุ้ยแน่น ๆ จิวิ่งเข้ามาส่งของขวัญให้เมื่อตอนกลางวันแล้วนะคะ ลองเช็คดูน๊า ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
แวะมาจุ๊ฟๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆคุณจิ คร่า หนาวๆๆจังเลยแวะมาหาไออุ่นอิอิ
กอดคุณซัม มามะ..กอดกันๆๆๆๆ หายหนาวๆๆๆเนอะเตงเนอะ55+
ออกไปตะลอนอยู่ตจว.เกือบครึ่งเดือนกลับมาอ่านอะไรหวาน ๆ
แล้วทำให้หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง
ขอสารภาพตรงนี้ว่าไทโยกะน้องพิทำให้พี่อยากมีแควน หุหุหุ
ขอบคุณไรเตอร์มาก ๆคร่ะ
ปูลู ช่วงนี้ออกตจว.ค่อนข้างบ่อยค่ะ พอกลับมาก็รีบเข้ามาหาไทโยกะน้องพิทันที
กอดพี่โซแน่น ๆ เตงทำงานเหนื่อยมาแล้วอ่านน้องพิกับไทโยแล้วหายเหนื่อยจิก็ดีใจค่ะ -///-
เตงก็รีบมีซี่..แฟนน่ะ สวยเลือกได้ใช่ม๊า แอร้ยยยยย ขอบคุณเหมือนกันค่ะพี่โซ
:กอด1:กอดๆๆๆ คุณจิ เป็นกำลังใจให้คิดตอนใหม่ออกไวๆนะคะ
ปัด กวาด เช็ด ถู บ้านพิกะไทโย นั่งรอนอนรอ ตอนต่อไป :z2:
กอดเตงคืนแน่น ๆ เค้ายังไม่สามารถจิ้นคู่สุดท้ายได้ค่ะ พี่เรย์รบกวนจิตใจเลยแต่งพี่เรย์ออกมาก่อน..ซะงั้นอ่ะค่ะ55+ รอหน่อยเนอะ เช็ดเหงื่อให้เตงเบา ๆ เหนื่อยกับงานบ้านน้องพิมั้ยคะ? เดี๋ยวเค้าบวกเพิ่มพลังให้นะ จุ๊บุๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ไม่ได้อ่านมา2อาทิตย์ได้ คิดถึงค่ะคุณจิ :กอด1:
น่ารักทุกคู่เลยสำหรับตอนพิเศษตามเทศกาล
ชอบที่สุดก็คงเป็น “..ตัวเหี้ยของพี่” :laugh:
น้องพิกับไทน่ารักมาก สงสารเรย์จิซังที่สุด
รออ่านคู่ของเรย์จิซังอยู่นะคะ
+1 ค่ะคุณจิ ของขวัญหมดรึยังคะขอหนึ่งด้วยนะคะ :กอด1:
กอดคุณหนึ่งแน่น ๆ จิก็ชอบตัวเหี้ยค่ะ มันโดดเด่นดี55+
พี่เรย์จิมันเขี้ยวเลยเข็นลงไปแล้วค่ะ55+ แววปั่นตาตั้งมาเยือนจิอีกแล้ว แอร้ยยยยยยยย
เค้าส่งของขวัญให้แล้วนะคะ ลองเช็คดูถ้ายังไม่ได้เดี๋ยวเค้าส่งให้ใหม่ค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:กอด1: :pig4:
ปล.นั่งจิ้มบวกคืนและบวกขอบคุณคืนให้นะคะ
ปล.2 จิเข้าเล้ามาส่งของขวัญวันเด็กให้ค่ะ แต่มันมีช่วงที่ปรับปรุงระบบพอดี เลยไม่มั่นใจว่าส่งถึงรึเปล่า ลองเช็คดูค่ะ ถ้าไม่ได้เดี๋ยวจิส่งให้ใหม่
ปล.3 เข้าเล้ากลางคืนยากมากค่ะ คนเข้ามาอ่านนิยายเยอะจริง ๆ น่าดีใจแทนโมเนอะคะ -///-
-
ได้รับของขวัญแล้วค่ะคุณจิ :กอด1:
เค้าไม่ได้หื่นซะหน่อย :o8:
-
ได้รับของขวัญแล้วค่ะคุณจิ :กอด1:
เค้าไม่ได้หื่นซะหน่อย :o8:
:กอด1:
คุณหนึ่ง..เค้าเข้าใจค่ะ555+
จะเข้ามาบอกว่า..จิเข็นพี่เรย์ประเดิมไปแล้วนะคะ
แบบว่า ยังไม่ได้แจ้งให้สาวกพี่เรย์ในฟิคนี้ทราบอ่ะค่ะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21166.0
ตามไปส่องชีวิตรักพี่เรย์ได้นะคะ
:กอด1: :pig4: :o8:
-
สวัสดีคะ น้องจิ
ติดตามอ่านนิยายเรื่องนี้มาตั้งนาน ชอบมากกกกกกก ทั้งไท ทั้งพิ ทุกๆๆคนเลยคะ
เพิ่งได้มาคอมเมนท์ ไม่ว่ากันนะคะที่ได้แต่ซุ่มดู เขินๆๆ คะ
ชอบมากๆๆ ไม่ทราบว่าจะมีทำเป็นหนังสือหรือเปล่าคะ จะอุดหนุนและอยากเก็บไว้เป็นที่ระลึกคะ
ตอนนี้ก็ติดตามเรื่องใหม่อยู่นะคะ น้องเรย์ น่าสนุกดี แต่ไม่มาม่าใช่มั๊ยคะ
อ่านเรื่องไหนมาม่าจะรันทด หดหู่ไปทั้งวัน 555+ อินซะ บางเรื่องต้องเลิกอ่านก่อน ไม่ไหวคะ น้ำตาแตก
ขอบคุณที่แต่งเรื่องน่ารักๆๆ มาให้อ่านนะคะ น้องจิ จะติดตามเรื่องต่อๆๆไปคะ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ตกข่าวอย่างรุนแรง
เดี๋ยวจะตามไปส่องพี่เรย์อย่างเร่งด่วน
-
ได้รับนานแล้วละ แต่เพิ่งได้อ่านไม่นานนี้เอง พี่จิทำหนูตกใจตอนแรกนะเนี่ย :a5:
แต่ในใจก็คิดละนะว่าไทโยคงไม่ใจดีแบบนี้ แต่เรื่องที่พิหวั่นไหวนี่ มันเป็นเรื่องธรรมดา น่าเสียดายเรย์จิแทนจริง ๆ เลย
จัดแบบนี้มาบ่อย ๆ นะค่ะ ไอ้พิมันน่ารังแก :laugh:
ปล. ศูนย์หน้าล่อเป้า ถูกใจมากค่ะ หนูขอยืมไปใช้แล้วกันนะค่ะ ไอ้พี่คนนี้ก็น่าแกล้งเหมือนกัน
:กอด1: :กอด1: พี่จิจ้า
-
แวะมารอพี่จิค่ะ :กอด1:
-
:กอด1: :z2:
-
:impress3:
-
มารอพี่จิค่ะ ... :bye2:
-
สวัสดีคะ น้องจิ
ติดตามอ่านนิยายเรื่องนี้มาตั้งนาน ชอบมากกกกกกก ทั้งไท ทั้งพิ ทุกๆๆคนเลยคะ
เพิ่งได้มาคอมเมนท์ ไม่ว่ากันนะคะที่ได้แต่ซุ่มดู เขินๆๆ คะ
ชอบมากๆๆ ไม่ทราบว่าจะมีทำเป็นหนังสือหรือเปล่าคะ จะอุดหนุนและอยากเก็บไว้เป็นที่ระลึกคะ
ตอนนี้ก็ติดตามเรื่องใหม่อยู่นะคะ น้องเรย์ น่าสนุกดี แต่ไม่มาม่าใช่มั๊ยคะ
อ่านเรื่องไหนมาม่าจะรันทด หดหู่ไปทั้งวัน 555+ อินซะ บางเรื่องต้องเลิกอ่านก่อน ไม่ไหวคะ น้ำตาแตก
ขอบคุณที่แต่งเรื่องน่ารักๆๆ มาให้อ่านนะคะ น้องจิ จะติดตามเรื่องต่อๆๆไปคะ
กอดดดดค่า พี่ bluekawai ดีใจที่พี่ชอบนิยายที่จิเขียนนะคะ เขินเถอะค่ะ เพราะจิก็เขิน >///< จิไม่ทำเป็นหนังสือค่ะ พี่ bluekawai จะทำแบบเมย์ก็ได้นะคะ ปริ้นท์ออกมาอ่านเป็นลิมิเต็ดเอ็ดดิชั่นไว้นอนกอดที่บ้านแบบเป็นของเราคนเดียวอ่ะ จิไม่หวงค่ะ เรื่องพี่เรย์ไม่ดราม่าค่ะ จิว่าไม่ดราม่านะคะ จิไม่ถนัดดราม่าเท่าไหร่ค่ะ กระต่ายชมจันทร์สิคะ รายนั้นเค้าแต่งฉากแบบนี้เก่ง (แอร้ยยย โฆษณาอีกแล้วววว -///-) รออ่านตอนพิเศษของน้องพิเนอะคะ (ทำยังกะมีเวลามากมาย..ค้างคู่สุดท้ายแล้วยังจะมีหน้ามาบอกให้รออ่านตอนพิเศษ อร้างงง) ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
แวะมารอพี่จิค่ะ :กอด1:
กอดน้องเกดแน่น ๆ พี่จะบอกเกดว่า..ต้องรออีกนานแน่เลย พี่จิ้นคู่สุดท้ายไม่ออกอ่ะ -///- แล้วเตงจะน่ารักไปไหนอ่า มารอพี่แบบไม่มีบ่นด้วย จิ้มบวกจัดหนักกันไปเลยนิ -///-
:กอด1: :z2:
กอดดดค่า มาเต้นรอเป็นเพื่อน แบบรำวงย้อนยุค กรี๊ดดดด55+ รอหน่อยเนอะเตงเนอะ
:impress3:
กอดญ่าแน่น ๆ สู้ๆๆ
:กอด1: :pig4: รอหน่อยเนอะคะ :o8:
-
งั้นถ้านุ่นปริ๊นต์ออกมา แล้วเย็บเล่ม แล้วถ้าได้เจอกัน เอาไปให้คุณจิเซ็น
แล้วเขียนว่า มอบหื้อแควนปันแต๊ไทโยซังที่แอบปันใจหื้อพี่ต้าร์ตัวโตไรงิก็ได้ชิมิคะ?
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่โตขราาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา กี๊ดเติงน้องวิน >///////<
-
:-[
สนุกมาก น่ารักมาก
ชอบอ่ะพี่จิ
หวานๆมาก
ไทโยแบบว่าอยากได้ผู้ชายแบบนี้อ่า
พิก็ตรงต่อความรู้สึกตัวเองดีอ่ะ
เป็นเรื่องที่น่ารักมากกกก
ส่วนตอนที่ต้องห่างกัน5ปี
แบบว่าแอบน้ำตาไหลอ่ะ
แบบแอบคิดว่าจะมีใครรักฉันได้แบบนี้บ้าง
:กอด1: พี่จิ
ป.ล.เรื่องนู้ห้ามมาม่าน๊า
-
เข้ามากอดจิเบาๆ :กอด1:
กอดไทโย น้องพิ และผองเพื่อนหนักๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
แล้วก็ส่งสายตาปิ๊งๆ :impress2: :impress2: เค้าคิดถึงน้องๆจัง
ขอตอนพิเศษวันวาเลนไทน์กับตรุษจีนด้วยจะได้มั้ยจ๊ะ คิคิคิ :oo1: :oo1: :oo1:
-
งั้นถ้านุ่นปริ๊นต์ออกมา แล้วเย็บเล่ม แล้วถ้าได้เจอกัน เอาไปให้คุณจิเซ็น
แล้วเขียนว่า มอบหื้อแควนปันแต๊ไทโยซังที่แอบปันใจหื้อพี่ต้าร์ตัวโตไรงิก็ได้ชิมิคะ?
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่โตขราาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา กี๊ดเติงน้องวิน >///////<
กอดคุณนุ่นแน่น ๆ จิจะเซ็นต์แถมท้ายด้วยว่า "..ฝ่ายพิสูจน์อักษรที่น่ารักที่สุดในเล้าเป็ด(คู่กับกระต่ายน้อย)" ได้ป่าวคะ -///- ไว้รออ่านตอนวาเลนไทน์ทีดียวเลยเนอะคะ แต่ตอนนี้จิปั่นตอนพิเศษตรุษจีน(ซึ่งไมได้กล่าวถึงพิธีอะไรในตรุษเลยแม้แต่น้อย55+)ของน้องพิให้อ่านเล่นก่อนนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:-[
สนุกมาก น่ารักมาก
ชอบอ่ะพี่จิ
หวานๆมาก
ไทโยแบบว่าอยากได้ผู้ชายแบบนี้อ่า
พิก็ตรงต่อความรู้สึกตัวเองดีอ่ะ
เป็นเรื่องที่น่ารักมากกกก
ส่วนตอนที่ต้องห่างกัน5ปี
แบบว่าแอบน้ำตาไหลอ่ะ
แบบแอบคิดว่าจะมีใครรักฉันได้แบบนี้บ้าง
:กอด1: พี่จิ
ป.ล.เรื่องนู้ห้ามมาม่าน๊า
กอดญ่าแน่น ๆ ดีใจที่ชอบนะคะ พี่เขียนไปก็สงสารไปค่ะ แอบคิดเหมือนกันว่าจะมีใครซักคนรักเราได้แบบนี้มั้ยนะ? เรื่องโน้นไม่มาม่าค่ะ พี่ว่าอ่ะนะ55+ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
เข้ามากอดจิเบาๆ :กอด1:
กอดไทโย น้องพิ และผองเพื่อนหนักๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
แล้วก็ส่งสายตาปิ๊งๆ :impress2: :impress2: เค้าคิดถึงน้องๆจัง
ขอตอนพิเศษวันวาเลนไทน์กับตรุษจีนด้วยจะได้มั้ยจ๊ะ คิคิคิ :oo1: :oo1: :oo1:
กอดเตงแน่น ๆ เอาตอนพิเศษตรุษจีนของน้องพิไปอ่านก่อนเนอะ เดี่ยววาเลนไทน์เค้าปั่นมาให้อ่านครบทุกคู่เลยเอ้า! (ปาดเหงื่อ -_-.) ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:pig4: :กอด1:
-
ตอนพิเศษ : วันหยุด..ของเรา
ลมหายใจสม่ำเสมอของคนข้างตัวดังแผ่วข้างหู แขนแกร่งสอดแทนหมอนหนุนตลอดคืน ลืมตาปริบตื่นกลางดึกเพราะหิวน้ำ เมื่อคืนดื่มหนักเลยขย้อนของเก่าออกหมด ลุกออกมาช้า ๆ ค่อย ๆ ขยับไม่ให้หมอนหนุนรู้สึกตัวตื่น ย่องเบาไปเปิดตู้เย็นหยิบน้ำมาดื่ม เดินตรงไปที่เตียงใหญ่ก่อนจะหยุดยืนมองหมอนหนุนบิ๊กไซส์ที่นำเข้ามาจากแดนปลาดิบ เด็กญี่ปุ่นนอนกางแขนข้างหนึ่งพาดกินเนื้อที่รอให้ผมกลับไปใช้บริการ ‘หนุนไม่ฟรีเสียตัว’ แขนอีกข้างแนบลำตัว ผ้าห่มเนื้อบางคลุมหมิ่นเหม่ แถวใต้สะดือ เสื้อผ้าไม่มีติดตัว อาศัยแค่ผ้าห่มผืนบางปกปิดร่างกายเท่านั้น อารายยยย ผู้ชายชอบนอนแก้ผ้ากันทั้งนั้นล่ะน่า นั่งลงข้างเตียงแล้วเอื้อมมือไปดึงผ้าห่มมาคลุมให้ถึงอกแกร่ง
“..ไปไหนมา?” เด็กญี่ปุ่นลืมตาขึ้นมาเมื่อผ้าห่มสัมผัสหน้าอก เอ่ยปากถามแล้วดึงแขนผมให้ล้มตัวลงนอน ทันทีที่หลังแตะที่นอนไทก็กอดผมแน่น กู..หายใจไม่ออก
“ช่วยคลายวงแขนด้วยครับคุณอาทิตย์..กูขาดอากาศเลี้ยงปอดแล้วสัตว์!” เด็กญี่ปุ่นถอนหายใจใส่หูก่อนจะคลายอ้อมกอด..แค่นิดเดียว งั้นก็รัดกูเหมือนเดิมเถอะไท กูไม่เห็นความแตกต่างเลยแม้แต่นิด! ดูเหมือนว่าเด็กญี่ปุ่นจะอ่านความคิดผมออก นอกจากมันจะรัดผมแน่นเหมือนเดิมแล้ว..มันยังฟัดผมอีกต่างหาก!
กูปวดแก้ม~
“พิอยากไปไหนรึเปล่า? วันนี้ไทว่างนะครับ” ไทหยุดฟัดแก้มผมก่อนจะถาม ปลายจมูกคลอเคลียไม่ห่าง ผมอมยิ้มแล้ววาดแขนโอบรอบคอ โน้มลงมาจูบเบา ๆ ที่ริมฝีปากสีแดงขี้สงสัยของมัน ‘ไม่อยากไปไหนทั้งนั้น..อยากกกเด็กญี่ปุ่น สนใจจะโดนกกทั้งวันมั้ย?’ ไทยิ้มกว้างก่อนจะจุ๊บผมแรง ๆ แล้วพลิกให้ผมทับตัวมันบ้าง ดวงตาสีน้ำตาลที่ผมไม่เคยนึกเบื่อมองสำรวจหน้าผมช้า ๆ ประสานมือแล้วเกยคางบนอกจ้องตอบ ไทอมยิ้มแล้วดึงผมขึ้นมาจูบปลายจมูกเบา ๆ ‘จัดกกชุดใหญ่ให้ผมเต็มวันครับ..พิรุณ’ ตามคำขอไอ้น้อง555+ ผมจัดการก้มปิดปากสีแดงที่หัวเราะขำการ ‘ทำตาปิ๊ง’ ของผมแน่น ดันลิ้นให้ไทนวดแล้วจับมันให้นอนทับผมบ้าง ริมฝีปากเลาะเล็ม ช่ำชอง จูบทุกส่วนที่ไวต่อสัมผัส ผมได้แต่นอนระทดระทวยเป็นหมูในอวยให้ไทหามขึ้นเขียงขนาดคิงไซส์ไว้สับเฉือน..
จิ้นกระจายกันเลยสินะครับ..ผมพูดไปงั้น! 5555+
“นอนก่อนดีกว่าเนอะ ตื่นแล้วค่อยว่ากัน” เด็กญี่ปุ่นหยุดการเชือดไว้ ณ เวลา 03.35 น. ด้วยเวลาเช้าเช่นนี้ไม่เหมาะกับกิจกรรมเข้าจังหวะใด ๆ ทั้งสิ้น ผมจึงสนองการหยุดเชือดด้วยการหนีบเอวด้วย 2 ขาหน้าแน่น เด็กญี่ปุ่นขำก๊ากก่อนจะจับผมลุกนั่ง กอดเอวแล้วกระซิบสยิวข้างหู ‘..ต่อมั้ย?’ หยุดดิ้นกับคำถามแทงใจ สงบเสงี่ยมทันตา คล้องแขนรอบคอ สบตาสีน้ำตาล เอียงหน้า แล้วกัดริมฝีปากล่าง ผมเห็นไอ้วินทำแล้วมันน่ารักชิบหาย ผมเลยคิดว่าถ้าผมทำบ้าง มันน่าจะ..รัญจวนใจที่สุดในโลกหล้า~
“พิ..555+” ดูแล้วเมทตาบอลิซึ่มในร่างกายไอ้ไทมันจะผิดปกติ ผมว่าผมทำแล้วมันต้องน่ารักบ้างล่ะน่า หรือคุณไม่คิดงั้น? อมยิ้มทำไมครับ..ไหนเคยบอกผมน่ารักไง เฮอะ! แค่นี้ก็ไม่เข้าข้าง หันมาสนใจเสียงหัวเราะสดใสที่กระแทกจิตใจอยู่ด้านหน้า หึ..โคตรพ่อมึงสิ้นลมรึไง?! เด็กญี่ปุ่นขำกลิ้งจนพอใจแล้วค่อยมาง้อผมทีหลัง
“พิ..ไม่ต้องทำเหมือนใครพิก็น่ารักครับ สาบานเลย!” ผมหรี่ตากับคำชมที่ปรากฏบนหน้าหล่อเลวของมันด้วยระแวง ดูคล้ายพูดไปงั้น ไม่จริงใจ ให้พ้นตัวไปก็พอ.. เอาเห๊อะ ยังไงซะผมก็ต้องเชื่อมันอยู่ดีครับ ก็หลักฐานความน่ารักมันอยู่บนหน้าผมทนโท่ขนาดนี้ ใครมันจะโกหกได้ลง555+ ยิ้มกวน ๆ ส่งคืนให้แล้วกอดคอไทแน่น ทิ้งดิ่งลงบนเตียงแล้วขยับจัดท่าให้เด็กญี่ปุ่นรับโปรโมชั่น ‘กกฟรี 24 ชั่วโมง’ ทันที ไทยิ้มกว้างอีกครั้งแล้วประกบจูบนุ่มส่งผมเข้านอน..
ผมคงจะได้นอนหากคนตรงหน้าไม่ส่งลิ้นเข้ามาฤาษีดัดตนให้ลิ้นผมถึงที่แบบนี้..จูบเก่งชะมัด ในหัวหมุนติ้วก่อนจะตอบโต้รุนแรงด้วยการนวดแบบเชลยศักดิ์ จู่โจมเด็กญี่ปุ่นทั้งตัวกันเลยทีเดียว ไทถอนจูบแล้วยิ้มใส่ตาผม ดึงเข้ามากอดหลวม ๆ ลูบหลังเบา ๆ
“เหนื่อยกันมาหลายวันแล้ว ในที่สุดเราก็ได้พักซักทีเนอะ” พยักหน้าเห็นด้วยกับไท ผมกับไทวุ่นวายกับการทำรีสอร์ทที่เพชรบูรณ์มาจะเป็นเดือนแล้วครับ ข้าวก็กินไม่ตรงเวลา นอนก็ไม่ค่อยได้นอนเต็มตื่น เมื่อวานเป็นวันสุดท้ายที่เราเหนื่อย เรามีงานเลี้ยงเปิดกิจการอย่างเป็นทางการ เชิญนักข่าวมาโปรโมทรีสอร์ท ทำแพคเกจ และอะไรอีกเยอะแยะที่ผมไม่อยากพูดถึงอีก การลงทุนทำกิจการที่หมายถึงอนาคตของเรามันแย่งเวลาของผมที่จะให้ไท และความใส่ใจที่ไทควรจะมีให้ผมอย่างเต็มที่ไปเกือบหมด กระชับกอดแล้วชวนเด็กญี่ปุ่นพักสายตา ตอนแรกก็ยังไหวอยู่หรอก แต่พอพูดถึงความเหนื่อยที่เผชิญมาหลายวัน หนังตาผมมันก็ทรยศร่างกาย ง่วงขึ้นมาปัจจุบันทันด่วน
“อืม..นอนก่อนแล้วค่อยว่ากัน กอดด้วย!” พลิกหันหลังแล้วสั่งเด็ดขาด ผมไม่ได้นอนหายใจรดต้นคอเด็กญี่ปุ่นมานานพอ ๆ กับที่ไทไม่ได้กอดผมเต็มเวลา คืนนี้มันต้องชดเชยด้วยการให้ความอบอุ่นกับแผ่นหลังผมอย่างเต็มสโตรก เอ้ย! เต็มที่ต่างหาก555+ ความอบอุ่นจากไททำให้ผมผล็อยหลับไปก่อนเจ้าตัวซะอีก ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ไม่เจอเด็กญี่ปุ่นแล้วครับ ลุกมานั่งปรับร่างกายให้ตื่นเต็มตาก่อนจะเดินไปล้างหน้าล้างตา สวมเสื้อแล้วตามหาเด็กญี่ปุ่น
“..อรุณสวัสดิ์ครับป๊า ทานอะไรรึยังครับ?” ไทนั่งจิบกาแฟกับป๊าอยู่ตรงคอฟฟี่ชอปของ..คิตาฮาระซัง เมื่อวานคิตาฮาระซังไม่อยู่กินด้วยครับ รีบกลับไปทำธุระที่บ้านหลังใหม่แถวอยุธยา พี่เรย์กับแม่ก็กลับก่อนเหมือนกัน ตากับพี่ช้างเลยกลับพร้อมพี่เรย์เลย เด็กญี่ปุ่นดึงแขนผมให้นั่งตักมันแล้วกอดเอวผมไว้หลวม ๆ มืออีกข้างที่ว่างก็หยิบแก้วกาแฟมารอเสิร์ฟถึงที่ มันทำเหมือนเป็นเรื่องธรรมชาติมากมาย แต่ถึงผมจะเป็นสะใภ้คนเล็ก ให้มานั่งตักทำสวีทลี่ต่อหน้าเหง้าไทโยมันก็..ใช่ที่
“..ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมไปชงเองดีกว่า” จับแขนอุ่นออกแล้วลุกไปชงกาแฟเอง เดินเข้ามาหลังเคาน์เตอร์แล้วจัดการชงกาแฟดำไม่ใส่น้ำตาลมา 1 แก้ว ยังไม่ทันจะยกออกไปเด็กญี่ปุ่นก็เดินเข้ามาตาม ส่งสัญญาณให้เด็กในเคาน์เตอร์ออกไปก่อนแล้วตรงเข้ามาอุ้มผมให้นั่งบนเคาน์เตอร์ แรงยักษ์แรงมาร..
“อายป๊าเหรอ?” หัวเราะหึแล้วส่ายหน้าหวือคอแทบหลุด ‘กูสงสารพนักงานรีสอร์ท..มันคงแดกข้าวไม่ลงไปทั้งวัน’ เด็กญี่ปุ่นอมยิ้มแล้วพยักหน้าเห็นด้วย ไทแทรกตัวเข้ามากดปลายจมูกที่แก้มผมเบา ๆ เท้าแขนคร่อมกันผมหนี หลบตาวาวมาจ้องแก้วหนาที่มีกาแฟดำรอให้ผมจิบอยู่ จรดปากแก้วที่ริมฝีปากแล้วจะยกซด เด็กญี่ปุ่นดึงแก้วออกอย่างถือวิสาสะมาวางไว้ข้างตัว ริมฝีปากสีแดงส่งจูบมาบรรณาการให้ผมเป็นระยะ ปลายลิ้นมีรสกาแฟปนมากับจูบอบอุ่น ปล่อยให้เด็กญี่ปุ่นยืนกักลมหายใจนานจนกระเพาะเริ่มประท้วง
“ไท..หิวข้าว” เบี่ยงหน้าหลบปลายลิ้นแล้วโอบคอ กระซิบแผ่ว หมดแรงจากการสูบพลังชีวิต และยังเรียกร้องข้าวมาเททิ้งในหลุมดำ ไทกอดกลับอ่อนโยน ฉกจูบที่แก้มอีกหลายทีก่อนจะพาผมเดินไปหาอะไรกิน แน่นอนว่าคนที่ต้องเดินไม่ใช่ผม555+
“ทำอะไรกินกันมั้ย? ไททำข้าวปั้นให้กินเอามั้ยครับ” ผมโคตรเบื่อข้าวปั้น มาอยู่นี่แม่งแดกแต่อะไรแบบนี้จนเอียน แรก ๆ ก็แค่อยากกินเอาใจเด็กญี่ปุ่น แต่พักหลังนี่ทนเอาใจไม่ไหวแล้วครับ มันสรรหามาให้กินทุกมื้อ จากอร่อยจะกลายเป็น อะ – ร้วก อยู่แล้ววววว ส่ายหน้ากับท้ายทอยก่อนจะกอดคอแน่นขึ้น ‘อยากกินคะน้าปลาทูเค็ม ไข่เจียวหมูสับ ผัดเผ็ดเป็ดย่าง ไก่ต้มโค้ก แล้วก็ครองแครงมะพร้าวอ่อน หาให้ได้ป่าว555+’ เด็กญี่ปุ่นหยุดเดินแล้วหันมามองผมแบบอึ้ง ๆ อมยิ้มแล้วพาเดินต่อ ‘..จัดให้ได้ทันทีครับ อย่างที่ 2 จานเดียวนะ555’ พองลมเข้าปากแล้วยื่นมือขยี้ผมหนาเล่น เด็กญี่ปุ่นหันมายิ้มกว้างให้ผม ไม่ได้เห็นยิ้มสดใสแบบนี้มาเป็นเดือนแล้วครับ ยิ้มแบบนี้ได้ซะที..
กินข้าวเช้าเสร็จไทกับผมก็เดินเบียด แกล้งกันไปตลอดทางจนถึงห้องนอน ไทขนขนมปังกับน้ำผลไม้มาตุนเป็นเสบียงมื้อเที่ยงเพียบ สบตาไทแล้วกลั้นยิ้ม มันคงกะจะให้ผมกกทั้งวันจริง ๆ สินะ เด็กญี่ปุ่นยิ้มพรายก่อนจะเปิดประตูห้องนอนออก จับมือสอดประสานนิ้วผมดึงเข้าห้อง เสียงกดล็อคห้องดัง ‘กริ๊ก’ ขาก้าวตาม ฝ่ามือเกาะเกี่ยว ไทดึงมือผมมาคล้องคอก่อนจะถามหาโปรโมชั่น ‘กกฟรี 24 ชั่วโมง’ มันจะกกอย่างเดียวเร้ออออออ มืออุ่นลูบเข้ามาในเสื้อ มาพร้อมจูบร้อนแรง..หายใจหายคอแทบไม่ทัน ริมฝีปากนุ่มจูบริมฝีปากล่าง สลับจูบเม้มริมฝีปากบนเบา ๆ เสื้อถูกปลดกระดุมออกทีละเม็ด จูบร้อนลวกลงมาตามซอกคอ หน้าอก หน้าท้อง ยืนแทบจะไม่อยู่..
“ไท..เดี๋ยว ยัง ไม่ ..อือออ” ขอโทษที่พูดไม่รู้เรื่องครับ ผมตั้งใจจะบอกเด็กญี่ปุ่นว่าเมื่อเช้าแค่ล้างหน้าแปรงฟัน แต่ยังไม่ได้อาบน้ำ..แต่เจอชิวหาพาเพลินเข้าไป ผมเลยไปไม่เป็นอย่างที่เห็นนี่ล่ะ -///- เด็กญี่ปุ่นไม่สนใจกลิ่นเฉพาะตัวของผมแต่กลับจูบ ชิม กินเข้าไปแบบไม่รังเกียจ ผมยืนตัวงอ ก้มดูน้องชายผลุบเข้าผลุบออกจากปากของเด็กญี่ปุ่นด้วยความ..อย่าไปอยากรู้นักเลยครับ >///< ปลายนิ้วไทที่เปียกชุ่มด้วยน้ำบ่อน้อยของผมสอดเข้าช่องทางขาออกช้า ๆ เจ็บนิด ๆ เพราะไม่ถูกสวนมาเป็นเดือน555+
“เบา..” บอกก่อนจะเด้งเอวสวนริมฝีปากที่ยังคงทำงานอย่างดุเดือด ร่ำจะไปสวรรค์หลายครั้งแต่ยังไม่ฟูลคอร์สเลยอดทนไว้ก่อน ดันหน้าไทออกแล้วดึงแขนขึ้นมาบดจูบ มีน้ำเหนียวยืดของตัวเองอยู่ในปากไทให้ได้ลิ้มชิมรสชาติ..บอกไม่ถูกเลยครับ ลูบผิวลื่นมือแล้วจับความร้อนของเด็กญี่ปุ่นมารวบคู่กับน้องชาย ขยับหนุบหนับจนเด็กญี่ปุ่นกับผมแข่งกันทำตัวแดง ริมฝีปากแลกจูบร้อน ไทดันเอวหลบมือผมแล้วจับขายกขึ้นพาดแขน ความแข็งร้อนจ่อทางเข้าแล้วบิดคันเร่งออกตัวเต็มแรง เจ็บ จุก แต่กลับร้อนจนเผลอครางต่ำ..
“ฮะห์..ซืดดด” เด็กญี่ปุ่นค่อย ๆ กดเข้ามาจนสุดความยาว ไทแหงนหน้า หายใจสั้น ดวงตาสีน้ำตาลเต็มไปด้วยความต้องการคู่นั้นหลอมละลายผมให้จมอยู่ในราคะ ถูกมอมเมาด้วยจูบและความหฤหรรษ์ จนถึงเที่ยง..เลยเที่ยง ย่างเข้าบ่าย เย็นย่ำค่ำสนธยา ดวงดาวดาษดื่นเต็มท้องฟ้า..มันก็ยังไม่พอ
“ไท..ไอ้ไท! หยุด!” ยันหน้าท้องด้วยเท้าขวา เด็กญี่ปุ่นตาเชื่อมดึงเท้าผมมาจูบ ปลายลิ้นเลียหัวแม่เท้าแล้วดูดเบา ๆ ผมนิ่วหน้าด้วยเสียวในช่องท้อง ริมฝีปากนิ่มจูบระเรื่อยขึ้นมาถึงโคนขา ‘รอบเดียว..เดี๋ยวออกไปกินข้าวกัน นะครับ” ไม่รู้ว่าตอบอะไรไป ไม่แน่ใจว่ามันเรียงเป็นประโยคได้รึเปล่า ไอ้.. ‘อึ๊ อ๊ะ ซี้ด’ เนี่ย -///- ผมปล่อยให้ไทชิมผมจนกว่ามันจะพอเพียง นอนหลับตารับความสุขจากเด็กญี่ปุ่นอย่างเดียว..
เป็นวันหยุดที่ออกจะติดเรทสักหน่อย..ทนอ่านกันไปก่อนนะครับ555+
เจอกันวันหยุดหน้าครับผม!
สุขสันต์วันตรุษจีนคร๊าบบบบบ
.......................................
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:pig4: :กอด1:
ปล.เก็บกดที่ไม่สามารถเขียนฉากติดเรทของพี่เรย์ได้ เลยมาทุ่มเทใส่ให้คู่นี้แทนค่ะ :o8:
ปล.2 เค้าแก้แล้วนะคะคุณนุ่น..ช้าแต่ชัวร์ -///-
-
เอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :impress2:
สองคนนี้อ้ะ ทำไรกันแบบนี้เรื่อยเลย
เอะอะๆก็อุ้มก็แบก แพ้ทางนะคะตั๊ว >//////<
จากเที่ยงจนบ่ายจนเย็นจนมืด จน.........กึ๋ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พลังล้นเหลือเกินจะกักเก็บ ตั้งแต่เด็กจนโตไม่ทุเลาลงบ้าง เดี๋ยวจะคอยดูตอนแก่ กร๊ากกกกกกกกกกก
....................................
ของฝากค่ะ(ทำงานหื้อคุ้มค่ากะที่คุณจิจะเซ็นหื้อ)
เอ่ยปากถามแล้วดึงขนผมให้ล้มตัวลงนอน (บร้าๆๆ ดึงขน?? พิจังเจ็บแย่สิไทโยเก๊าะ)
เป็นวันหยุดที่ออกจะติเรทสักหน่อย..(ติดเรท)
-
แรงดีเกินนะไท :m25:
+1
-
จองเม้นท์ที่ 3
โปรโมชั่นแรงเร้าใจมากนะไท
เก็บกดโปรฯ มาเป็นเดือนก็งี้แหละ
-
สองคนนี้ทำอะไรกันนนนนนนนนน
ไม่มีบอกล่วงหน้าเลยจะได้แอบไปตั้งกล้อง
อ่านไปนั่งซับเลือดไปไทก็ยังคงแรงดีไม่มีตกจริงๆ
วันหยุดคราวหน้าแทบรอไม่ไหวเลยเรา
:กอด1: :L2: :pig4:
-
อ๊ายยยยยยยยย กกกัน24ชั่วโมง :haun4:
-
สวัสดีคะ น้องจิ
ติดตามอ่านนิยายเรื่องนี้มาตั้งนาน ชอบมากกกกกกก ทั้งไท ทั้งพิ ทุกๆๆคนเลยคะ
เพิ่งได้มาคอมเมนท์ ไม่ว่ากันนะคะที่ได้แต่ซุ่มดู เขินๆๆ คะ
ชอบมากๆๆ ไม่ทราบว่าจะมีทำเป็นหนังสือหรือเปล่าคะ จะอุดหนุนและอยากเก็บไว้เป็นที่ระลึกคะ
ตอนนี้ก็ติดตามเรื่องใหม่อยู่นะคะ น้องเรย์ น่าสนุกดี แต่ไม่มาม่าใช่มั๊ยคะ
อ่านเรื่องไหนมาม่าจะรันทด หดหู่ไปทั้งวัน 555+ อินซะ บางเรื่องต้องเลิกอ่านก่อน ไม่ไหวคะ น้ำตาแตก
ขอบคุณที่แต่งเรื่องน่ารักๆๆ มาให้อ่านนะคะ น้องจิ จะติดตามเรื่องต่อๆๆไปคะ
กอดดดดค่า พี่ bluekawai ดีใจที่พี่ชอบนิยายที่จิเขียนนะคะ เขินเถอะค่ะ เพราะจิก็เขิน >///< จิไม่ทำเป็นหนังสือค่ะ พี่ bluekawai จะทำแบบเมย์ก็ได้นะคะ ปริ้นท์ออกมาอ่านเป็นลิมิเต็ดเอ็ดดิชั่นไว้นอนกอดที่บ้านแบบเป็นของเราคนเดียวอ่ะ จิไม่หวงค่ะ เรื่องพี่เรย์ไม่ดราม่าค่ะ จิว่าไม่ดราม่านะคะ จิไม่ถนัดดราม่าเท่าไหร่ค่ะ กระต่ายชมจันทร์สิคะ รายนั้นเค้าแต่งฉากแบบนี้เก่ง (แอร้ยยย โฆษณาอีกแล้วววว -///-) รออ่านตอนพิเศษของน้องพิเนอะคะ (ทำยังกะมีเวลามากมาย..ค้างคู่สุดท้ายแล้วยังจะมีหน้ามาบอกให้รออ่านตอนพิเศษ อร้างงง) ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
เง้อออออออ เค้าโดนพาดพิงงงงงงงงงงงงง
บุ่ยๆ หนูเปล่าแต่งดราม่าขนาดนั้นซะหน่อย...
----------------------------
“..ไปไหนมา?” เด็กญี่ปุ่นลืมตาขึ้นมาเมื่อผ้าห่มสัมผัสหน้าอก เอ่ยปากถามแล้วดึงขนผมให้ล้มตัวลงนอน
เป็นวันหยุดที่ออกจะติเรทสักหน่อย..ทนอ่านกันไปก่อนนะครับ555+
----------------------------
นึกพิทำตามวินแล้วหลุดหัวเราะหุบยิ้มไม่ได้เลยค่ะ 5555+
แต่ว่าน้า ไทใช้บริการเต็มที่ขนาดนั้นเดี๋ยวพิหมดแรงต้องนอนแบ็บอย่างเดียวสั่งงดจะรู้สึก 555+
*กอดพี่จิแน่นๆอีกทีแล้วไปลัลล้าต่อ*
-
สุขสันต์วันตรุษจีนครับ
ว่าแต่ฉลองกันแบบนี้ เดี๋ยวได้มีตายกันไปข้าง5555
-
เบลล์อยากได้โปรแบบนี้มั่งอ่ะ ไปหาที่ไหนเนี่ย
ต้องเปลี่ยนชื่อจากโปร กก 24 ชม เป็นโปร ร้อนแรง 24 ชมอ่ะเปล่า
ว่าแต่พิเนี่ยพากษ์แล้วฮาอ่ะ ประมาณหน้านิ่งๆ แต่ในหัวรั่วสุดๆ อ่านแล้วขำกร๊ากกตอนทำหน้ายั่วยวน(พยายามจะ)น่ารักให้ไทโยดู
แหมของแบบนี้ต้องให้บอก ต่อให้นอนน้ำลายยืดไทมันก็ต้องบอกว่าน่ารักแหละ ก็ทั้งรักทั้งหวงขนาดนั้น
สมกับวันหยุดตรุษจีน เลือดสาดทั้งทู้เลย :jul1: :jul1: นอนจมกองเลือดสีแดงตายรับตรุษจีน 555+ มันแดงๆ เหมือนกันคงใช้แทนกันได้มั้ง
ขอให้พี่จิ(คาดว่าคงเป็นพี่นะ) ร่ำรวยเงินทอง มั่งมีศรีสุขนะครับ สวัสดีวันตรุษจีนครับ :กอด1:
-
แอร๊ยยยยๆๆๆๆๆ :-[ :-[ :-[
ไทโยบ้าๆๆๆๆๆ จะทำน้องพิก็ไม่บอกกันก่อน :impress2:
เค้าจะได้แอบเข้าไปตั้งกล้องถ่าย แบบโคลสอัพเลย :m10:
-
:m25: รับตรุษจีนกันเลย
จิน่ารักจริง เอาพิกับไทมาส่ง
แถมด้วยโปรกกฟรี24ชม. แบบนี้ตายยกทู้ค่า
แต่ว่านะ เมย์คิดถึงพี่โป้งกับตัวเหี้ยของพี่โป้งอ่ะจิ
ถ้าว่างเมื่อไหร่จัดใส่จานมาเลย (แอบเพิ่มงานให้) อิอิ
:กอด1: จิแน่นๆ สำหรับของขวัญต้อนรับตรุษจีน
-
^;^
ชอบๆๆๆ
-
จิ้มตัดหน้าพี่อ้อม แล้วก็ค่อยอ่าน 555
Edit
กว่าจะอ่านจบตอน เลือดแทบหมดตัว :pighaun: :pighaun: :pighaun:
เค้าพูดไม่ออกแทนน้องพิเลยอ่ะจิ ไทโยก็นะ ไปเอาแรงมาจากไหนนักหนา
นอนกก 24 ชั่วโมง กะจะทำให้ได้จริงๆใช่มั้ยคะนั่น
พี่ว่านะนู๋ต้องให้น้องพิพักบ้างนะคะ เพราะดูท่าทางแล้ว......
ขนาดแค่ครุ่งวันน้องพิก็จะไม่ไหวแล้วนะคะนั่น
อ้ายยยยยย นี่เค้าพูดอะไรออกมา~~~
ปล.กอดจิรับขวัญวันตรุษจีนแน่นๆ แล้วเค้าจะรอภาคพิเศษแบบครบทุกคู่นะจ๊ะ จุ๊บๆ
-
อ่านจบรีบมองปฎิทินดูวันหยุด เดือนนนี้มีตัวแดงอีกวัน
กร๊ากกกกกกกกก หัวเราะอย่างมีฟามสุข ตอนหน้าจัดเต็มแบบนี้อีกที่นะคะ :oo1:
ขอบคุณมากจ้ะ
-
โปรโมชั่น ‘กกฟรี 24 ชั่วโมง’ ชอบโปรนี้จังเลย :m25:
ไทโยแรงดีไม่มีตกเลยนะ
คุณจิคะตรุษจีนโปร กกฟรี24ชม. แล้ววาเลนไทน์ล่ะคะมีโปรอะไร :z1:
กอดพร้อมบวกค่ะ
-
เมื่อไหร่ถึงฉากของพี่เรย์ได้
ขอให้ยิ่งกว่านี้นะคะ
เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :jul1:
-
กอดจิแน่น ๆ ทีหนึ่ง แหมเป็นวันหยุดที่ทำให้เราเสียเลือดแบบ non stop จริง ๆ :haun4:
-
เลือดท่วมรับตรุษจีน วันแดงเดือดจริงๆค่ะ :haun4:
-
เลือดท่วม :jul1:
ไทโยขา ร้อนแรงไม่เสียชื่อเลยนะค้าา
-
ไทไม่แคร์สื่ออ้ะ แสดงความรักได้ทุกที่จริง ๆ คู่นี้เค้าหวานกันได้ตลอด หลังจากที่ดราม่ามาเยอะ
:impress2: พิ เห็นใจไทเฮอะ มันเก็บกดมาเป็นเดือนแล้ว :impress2:
:กอด1: :กอด1:....รอตอนต่อไปนะค่ะ ...พี่จิ...
-
หวานตลอดดดดดดดดด!!! :impress2:
อยากได้แฟนแบบไทโยจังค่า ชอบประโยคที่ "ไม่ต้องเลียนแบบใคร พิก็น่ารักอยู่แล้ว" รู้สึกถึงความช่างสังเกตและความเอาใส่ในตัวพิสุดๆเลยล่ะค่ะ รู้ด้วยว่าพิกำลังเลียนแบบใคร แถมยังอ่อนโยนเหลือแสน พูดปลอบพิ น่าร๊ากกกกกกกกก :-[
...แอบแซด ยังไม่ได้อ่านภาคเรย์จิซังเลยค่ะ :sad4: อ่า....เวลา วารี มันช่างไม่สงสารชีวีน้อยๆนี้เลยจริงๆ อยากรู้จริงๆว่าอาจารย์ต้องการอะไรจากดิชั้นหนักหนา!!! จะไปเป็นหมอนะเว้ย! ไม่ได้จะไปเป็นซุปเปอร์ทาสแสรดดดดดดดด!!! :angry2:(หยาบคายจริงๆ)
-
เข้ามาอ่านก่อนเลยอ่ะคับสนใจชื่อเรื่องมากๆชอบจังเลยอ่ะ o13
-
:haun4: :jul1: หวานรับตรุษจีนเลยจิงๆ ไทแรงดีจิงๆเลย อ้ายๆๆๆพิเสนอโปรโมชั่นมาอย่างงี้ ไทจะไม่สนองได้ไง ฮ่าาา :o8: :laugh:
-
เตงจ๋า เค้าแปะก่อนน้าา เรื่องพี่เรย์ก็แปะยาวๆด้วยค่ะ แล้วจะเร่งสปีด ><
ช่วงนี้แปะไปทั่วเลย TT
--------------
:m25: ดูท่าคุณจิจะเก็บกดจริงจัง เอิ๊กๆ
น้องพิหื๊นหื่นอะ 555 แลดูเป็นขั้นกว่าของไทอีกอะ ฮ่าๆ
แอบหลุดขำตอนจิ้นน้องพิทำหน้าแอ๊บกัดปาก .. ใสกว่านี้มีอีกมั้ย? :laugh:
อ่านไปๆก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม คู่นี้มันน่ารักดีเนอะคะ .. แอบอยากได้แฟนอย่างไทโยบ้างอะไรบ้าง
(จริงๆแฟนแบบพิก็ดีอะ ฮาตลอด โอ๊ยสองจิตสองใจจัง เลือกไม่ถูก :serius2:) 555
ยังไม่ได้เริ่มอ่านพี่เรย์เลยค่ะ ตะเองอย่างอนน้าา ถ้าตามทันมะไหร่จะเม้นท์ให้ยาวเป็นเรียงความเลย (เว่อร์ได้อีก - -")
กอดคุณจิแน่นๆค่าาา :กอด1:
-
:m25: :m25: :m25:
คิดถึงพิกับไท มาโชว์ความหวานให้อิจฉาซะนี่ :o8:
คนหนุ่มนี่ พลังเหลือกันจริง ๆ เน๊อะ
ขอบคุณ คุณจิค่ะ มีความสุขทุกเทศกาลนะคะ :L2:
-
สวัสดีค่า เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้
สนุกมาก ๆ เลยค่า o13 อิอิ ชอบคู่แปลกอย่าง ออม กับไอติมจัง
แล้วก็รอลุ้นคู่เรย์จัง ว่าจะเป็นใครหว่า น้องจิแอบทิ้งท้ายให้สงสัยอ่า :a5:
-
เค้าว่าเรทซอฟลงไปเยอะเลยนะคะ เริ่มๆเรื่องนี้เริ้ดเริ่ด อิอิ หรือคุณจิจะหมดไฟหื่นแว้ววววววววววววววววว555+ หรือว่า พิกับไทโยมันแก่ขึ้นเลยไม่ร้อนแรงเหมือนตอนเด็กๆกันแน่นะ
:z1:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:คุณจิแน่นที่สุ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
หวานฉ่ำเลือดนอง :jul1:
ทั้งวันเลย จัดไปเต็มๆ :m25:
-
:o8: :m25:
แต่ฮาตอนพิพยายามทำหน้าแบบวิน พิเอ๊ยยย :laugh:
-
:กอด1:น้องจิ
ขอบคุณนะจ๊ะของหวานเทศกาลตรุษจีน
พิกะไทหวานมากให้เรย์จิหวานด้วยนะ :L2:
-
อะ อ่ะ อ๊ายยยยย วันหยุดสุดเหวี่ยง
พิกกไทตั้งแต่เช้า น้ำก็ไม่อาบ อิอิ
ปล. ตกลงได้กินข้าวไหมนั้นหนูพิ
-
ขำพิมาก :m20:
ไทก็ยังเป็นไทที่หื่นและเป็นคนรักที่ดีมากๆ
:เฮ้อ:อิจฉาพิกับไทหวานกันตลอด
-
กอดรอบทู้วววววว
สุขสันต์วันตรุษจีนทุกคนค่ะ
เค้าวิ่งมาทักทายแล้วก็จะวิ่งออกไปทำงานต่อ กรี๊ดดดดดดดดด
งานท่วมหัวมากมาย
คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆ
เค้าตอบเม้นท์รวบยอดทีหลังนะคะ
:กอด1: :pig4: o9
ปล.ยินดีต้อนรับนักอ่านใหม่ทุกคนนะคะ เดี๋ยวเค้ามาตอบเม้นท์เป็นเรื่องเป็นราวทีหลังเนอะ แอร้ยยยยยยยย
ปล.2 เค้าขอเจาะไข่นะคะ คุณ monkaew >//<
-
:m25: :pighaun: :haun4: :jul1:
เป็นวันหยุดของพิกับไทที่ไม่เหมือนวันหยุด
เพราะเหนื่อยตั้งแต่ก่อนเที่ยงจนค่ำเลย
ขอบคุณไรท์เตอร์สำหรับตอนพิเศษค่ะ :pig4:
-
เออนะ จะทำสถิติกินเนสบุคเรอะ เจ้าไท กร๊ากกก
อ่านเพลินเลย
อยากไปเกาะขอบเตียงการทำสถิติด้วยอ่ะ
ฮ่าๆๆๆ จะเป็นพระคุณ
+1 จ้ะที่ยัก
-
บริการกกฟรีฯ นี่อาจทำให้พิเป็นโรคกระเพราะได้นะเนี่ย
หลุมดำยิ่งถมไม่เคยมิดอยู่....
-
ไทท่าทางจะเก็บกดมากมาย ใส่ไม่หยุด ใส่ไม่ยั้ง แบบนี้คนอ่านชอบบบบบ อิ อิ
-
ตอนพิเศษ : วันหยุด..ของเรา
เป็นวันหยุดที่ออกจะติเรทสักหน่อย..ทนอ่านกันไปก่อนนะครับ555+
เจอกันวันหยุดหน้าครับผม!
สุขสันต์วันตรุษจีนคร๊าบบบบบ
.......................................
อาวววว..........ไปซะงั้นพิ
-
ขอบคุณมากจ้า
เข้ามาแอบอ่านจนจบและ :m23: :m21:
แล้วก็แอบออกไป o1 :oni1:
-
ตอนพิเศษนี่ชอบจัง 55+
-
พี่ไทจัดเต็มแบบฟลูคอส วัดหยุดมีเพิ่มรอบบ่ายด้วย !!
55555555 ++ มาเต็มตลอด -.,-
-
มารอคอยค่ะพี่จิ :กอด1:
เจอกันวันหยุดใช่มั้ยพิ วาเลนไทน์ :laugh: ก็พิเศษนะพิ :L1: :L1:
:bye2: :bye2:
-
เข้ามาดัน
คิดถึงพี่โป้งกับตัวเหี้ยของพี่ :m26:
-
จะครบหนึ่งอาทิตย์แล้วนะพี่จิ :กอด1: :กอด1: :กอด1: เค้าป่าวทวงอ้ะ :o8:
แอบเจาะไข่ pEaWtAmOn ด้วยเลย
:bye2:
-
ไทดูหลงพิสุดๆ
-
Begin [5]
“วันนี้วันอะไร?” เงยหน้าจากกองซองเงินเดือนที่กำลังจะเอาไปจ่ายคนงานมองเจ้าของคำถาม ดวงตาไม่พอใจกึ่งสงสัยของเผ่าทำให้ผมต้องละมือจากซองจำนวนมากมาสนใจน้อง ขมวดคิ้วมุ่นนึกให้ออกว่าวันนี้ที่น้องถาม..มันเป็นวันสำคัญอะไร
“วันจันทร์ครับ..วันเงินออก วันเกิดเผ่า หรือว่า..วันที่เรามีอะไรกันครั้งแรก?” น้องถอนหายใจแล้วหยิบแฟ้มเปล่ามาฟาดแขนผม หน้าเล็กงอง้ำก่อนจะสะบัดหนีเดินออกจากห้อง ลูบแขนเบา ๆ แล้วหยิบปฏิทินตั้งโต๊ะมาดู ผมทำงานจนไม่สนใจอย่างอื่นเลยจริง ๆ ปฏิทินตั้งโต๊ะที่ระบุวันตามจำนวนเดือนถูกปากกาสีแดงบ้าง น้ำเงินบ้างขีดเขียนเอาไว้จนเต็มช่อง ‘นัดจ่ายเงินคนงาน’ ‘ส่งงานกับเจ้าของตึก’ และยังมีชอตโน้ตยิบย่อยอีกเยอะแยะที่ขี่กันอยู่ในช่องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ที่มีผมอ่านออกแค่คนเดียว ยกมือทั้งสองข้างขึ้นมากุมขมับ กดนิ้วนวดเบา ๆ คลายความเครียด ผมจะออกไปจ่ายเงินคนงานทั้งที่น้องยังโกรธผมอยู่แบบนี้ไม่ได้ ผมไม่มีสมาธิ
“เผ่า..พี่ไม่รู้จริง ๆ ว่าวันนี้เป็นวันสำคัญอะไร เผ่าอย่าโกรธพี่นะ” เดินออกไปตามหาน้องแล้วดึงไหล่เล็กมาคุยกันดี ๆ เผ่าเม้มปาก กลั้นสะอื้นบอกผม..น้ำตาคลอเบ้า
“วันนี้วันแห่งความรัก..พี่โยทำแต่งาน ไม่ ไม่เคยสนใจใคร วันนี้เพื่อนเผ่าได้กุหลาบช่อโต เผ่าไม่เคยอิจฉานะ เผ่ารู้ว่าพี่โยรักเผ่า แต่..ทั้งที่วันนี้มันเป็นวันพิเศษ พี่โย..ไม่มีแม้แต่หางตาเหลียวแลเผ่าอ่ะ” พูดจบน้ำตาเม็ดโตก็ไหลอาบแก้มช้า ๆ ภาพเผ่ากับน้ำตาทำหัวใจผมปวดหนึบ ๆ ผมเกลียดไอ้แสนที่ทิ้งพระพาย เกลียดคนที่ทำให้คนที่ตัวเองรักเจ็บปวด..แต่วันนี้ คนที่ผมรักกลับต้องมาเสียใจเพราะผมเอง
“พี่ขอโทษ” ดึงไหล่เล็กที่สั่นเพราะแรงสะอื้นมากอดหลวม ๆ ผมออกจากบ้านมาก็เอาแต่ทำงาน หาเงินเก็บไว้เพื่ออนาคตที่ยังมองไม่เห็นแสงสว่างของผมกับน้อง การรักและอยู่กินกับผู้ชายด้วยกันอย่างเปิดเผยในสังคม..มันไม่ง่ายนัก เผ่าไม่เคยสนใจกับสายตารังเกียจของคนในสังคมของเผ่า กลับยืดอกยอมรับและยืนข้างผมมาจนถึงตอนนี้..ผมกลับไม่ใส่ใจ ไม่ดูแลน้องให้มากเหมือนที่น้องทำให้ผม ปวดในอกจนล้นออกทางตา ปาดน้ำตาตัวเองลวก ๆ ดันไหล่ออกแล้วเช็ดน้ำตาให้น้องเบามือ
“พี่ไม่คิดว่าวันนี้มันจะสำคัญกับเรา..” ประคองหน้าเล็ก เปลือกตาด้านบนเริ่มบวมช้ำ ปลายจมูกแดง ริมฝีปากเล็กเม้มแน่น
“..ทุก ๆ วันของพี่ที่ได้อยู่กับเผ่า คือ วาเลนไทน์ของเรา..” ไม่เคยพูดอะไรเลี่ยน ไม่มีความหวานอยู่ในตัวเหมือนคนอื่น ไม่ค่อยแสดงความรักพร่ำเพรื่อ แต่การเป็นครอบครัวเดียวกัน..ผมก็เรียนรู้เพิ่มขึ้นมาอีกข้อ ชีวิตรักบางครั้งก็ต้องการ ‘น้ำตาล’ ใส่ลงไปให้หวานบ้าง สบตาสีดำของเผ่าที่เอ่อด้วยน้ำตาอีกครั้ง น้องสะอื้นเสียงดัง น้ำตานองหน้า..แต่สีหน้ากลับเปี่ยมด้วยความสุข
“พี่โย..พูดอะไรแบบนี้เป็นด้วยเหรอ? เสี่ยวอ่ะ555+” นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตา หลังมือปาดหยดน้ำให้หมดจากวงหน้าของน้อง เผ่าไม่เหมาะกับน้ำตาเลยซักนิด จูงมือมานั่งที่เก้าอี้
“รอพี่จ่ายเงินคนงานก่อนนะเผ่า ไม่เกินครึ่งชั่วโมงก็เสร็จ..อย่าไปไหนนะ” ลูบแก้มเผ่าแล้วหันหลังออกจากห้อง เดินไปหยิบซองออกมาเรียกคนงานให้เข้ามารับเงินทีละคน เช็คจำนวนจนครบ ให้คนงานเซ็นต์รับเงินเรียบร้อยก็ออกไปหาเผ่า น้องนั่งหลับฟุบหน้าลงกับแขน เงยหน้ามองนาฬิกา..ผมเลทเผ่าไป 1 ชั่วโมงพอดี ถอนหายใจกับการไม่รักษาเวลาของตัวเองแล้วเขย่าแขนน้อง
“เผ่า..ตื่นเถอะ” น้องงัวเงียตื่นแล้วโผเข้ามากอดเอวผม ‘พี่โยทำงานเพลินอีกแล้วนะ’ ถอนหายใจกับคำกล่าวหาที่มีมูลความจริงเกินครึ่ง จับมือที่กอดเอวออกแล้วดึงให้ลุกขึ้น พาไปหาพ่อก่อนจะขอกลับก่อน พ่อยิ้มให้แล้วบอกผมให้พาเผ่าไปหาอะไรกินตอนเย็นด้วย เย็นนี้พ่อจะพาแม่ไปฉลองวาเลนไทน์นอกบ้าน ผมยิ้มบางกับความน่ารักของพ่อกับแม่ จูงมือน้องออกไปขึ้นรถ ขับพาไปหาอะไรกิน เผ่าเลือกดินเนอร์บนเรือกับบรรยากาศวิถีชีวิตของสองฝั่งเจ้าพระยา ดินเนอร์หรูวันนี้..ผมไม่รู้สึกแตกต่างจากวันธรรมดาเลยซักนิด ให้น้องจ่ายเงินแล้วตัวเองก็รีบออกมาเลือกของในเคาน์เตอร์ตรงทางขึ้นเรือ ซื้อเสร็จก็เดินมาดูแม่น้ำเจ้าพระยารอน้อง เผ่าจ่ายเงินเสร็จก็ขับรถกลับเข้าบ้าน ผมกับน้องเข้าไปดูว่าพ่อกับแม่นอนรึยังก่อนจะเข้าห้องมาอาบน้ำ ดูแลตัวเองบ้าง
“พี่โยสนุกมั้ย?” ผมพยักหน้าตอบ ผมรู้สึกสนุกเพราะเผ่ามีความสุข น้องยิ้ม หัวเราะตลอดเวลาที่นั่งกินข้าวกับผม ดึงผ้าคลุมไหล่ออกมาเช็ดผมให้น้อง จับนั่งหน้ากระจกแล้วไดร์เป่าผมให้เผ่า น้องชอบสระผมกลางคืนแล้วนอนเลย ไม่ยอมเช็ดให้แห้งก่อนนอน ผลก็คือไม่สบาย
“ชอบจัง..” เหลือบมองน้องผ่านกระจก เผ่านั่งกอดเข่าแล้วยิ้มให้ผม ยิ้มตอบน้องแล้วตั้งใจเป่าจนแห้ง เมื่อก่อนไม่เคยสนใจไอ้เครื่องเป่าผมนี่เลย แต่พอน้องไม่สบายบ่อยเข้าก็ต้องหัด ครั้งแรกยืมแม่บ้านมาลองเป่าผมตัวเองก่อน เก้ ๆ กัง ๆ อยู่เป็นอาทิตย์ พอเริ่มเป็นก็ซื้อไดร์มาเบิกฤกษ์เป่าให้น้องในวันเกิดตัวเอง ผมไม่เคยรับของขวัญจากเผ่าในวันเกิดตัวเอง เลือกจะเป็นคนให้ซะมากกว่า
สางผมน้องจนแห้งก็เก็บไดร์เข้าที่ เดินเข้าไปหา 2 มือที่อ้ารอ อุ้มเผ่าท่าอุ้มเด็กมาที่เตียง เสียงน้องหัวเราะชอบใจดังคิกคัก ผมวางเผ่าลงก่อนจะถอดเสื้อน้องติดมือมาด้วย ก้มลงจูบริมฝีปากน้องแล้วดันให้หลังเอนราบกับเตียง จูบไม่ประสาที่ยังคงความสม่ำเสมอของเผ่าทำผมควบคุมตัวเองไมได้ซักครั้ง เหมือนเผ่าเก็บร่างกายนี้ไว้ให้ผมแค่คนเดียวเท่านั้น
“พี่โย..” น้องเบี่ยงหน้าหลบจูบผมก่อนจะดันอกไว้ หยุดจูบ มองตอบแล้วกอดเผ่าไว้หลวม ๆ น้องกอดผมแน่น ได้ยินเสียงสูดลมหายใจเข้ายาว ๆ แล้วก็สงสัย ผงกหัวมองหน้าน้อง เจ้าตัวเหลือบมองผมแล้วโขกหน้าผากกับหน้าอกเบา ๆ ผมขำเผ่าก็โขกแรงขึ้น พอจะถามว่าเป็นอะไรน้องก็พลิกมาทับทั้งตัว
“..เป็นอะไร?” เอ่ยปากถามแล้วยื่นปากไปจูบริมฝีปากน้องเบา ๆ เผ่ามองผมนิ่งแล้วยันตัวขึ้นมาจูบผมตอบ จากจูบนุ่มนวลในตอนแรกกลับร้อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ มือเล็กนุ่มที่ไม่เคยทำงานหนักของน้องลูบเข้ามาในเสื้อ ลากปลายนิ้วตามร่องกล้ามเนื้อ ผมเบี่ยงตัวออกมาถอดเสื้อแล้วประกบจูบต่อ เผ่าเลื่อนจูบลงมาเรื่อย ๆ จนถึงหน้าท้องของผม แค่คิดต่อจากสะดือลงไปน้องชายผมก็แข็งโด่ ปลายลิ้นเล็กเลียลากตั้งแต่หน้าท้องจนถึงสิ่งที่ผมจินตนาการไว้ น้องจูบเน้นแค่ตรงโคนเท่านั้น ปล่อยให้น้องเป็นคนเริ่มก็ต้องให้น้องเป็นคนจบเอง
เผ่าถอนจูบออกแล้วนั่งคุกเข่า ดึงแขนมาเช็ดปากตัวเองแล้วจ้องความแข็งขืนของผมนิ่ง สูดลมหายใจเข้าอีกคั้งแล้วคลานขึ้นมา นั่งลงข้างผมแล้วเม้มปากแน่น หลับตาปี๋แล้วคลำแตะ ๆ คลานเข้ามาคร่อมผมไว้ หันหัวไปทางความแข็งขืนของผมแล้วเอาความร้อนของตัวเองมาเสิร์ฟถึงที่ น้องกดเข่ากับเตียงได้ก็จับความแข็งแกร่งของผมไว้มั่น ผมจ้องจุดเล็กสีน้ำตาลอ่อนที่ลอยเด่นตรงหน้าก่อนจะกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ น้องแตะปลายลิ้นกวาดน้ำสีใสที่ติดตรงส่วนปลายของผมมาชิม เกร็งจนหน้าท้องขึ้นเป็นลูก โพรงปากนุ่มอุ่นกลืนกินความแข็งขืนของผมช้า ๆ ผมแทบขาดใจ จับความร้อนของเผ่ามาจ่อก่อนจะตวัดปลายลิ้นฉกคืนบ้าง เผ่าครางอู้กับความแข็งแกร่งแล้วเม้มริมฝีปากรูดขึ้นลงช้า ๆ เสียวจนเผลอขยับสะโพกตาม ละเลงลิ้นโต้ตอบจนเผ่าถอนริมฝีปากออกมาบอก..เสียงพร่า
“พี่โย..” เร่งริมฝีปากแล้วดันนิ้วเข้าไปสำรวจหาจุดเสียวของน้องไปด้วย เผ่าดิ้นพล่านจนต้องจับสะโพกไว้แน่น ๆ นิ้วคว้าน ปากรูด ไม่นานเผ่าก็เม้มน้องชายผมลงคอจนสุด บีบรัดให้ผมต้องปลดปล่อยไปพร้อม ๆ กัน กลืนน้ำรักของน้องลงคอพร้อมกับที่เผ่ากินของผมเข้าไปด้วย ถอนนิ้วออก น้องก็พลิกตัวไปนอนคว่ำหน้าข้าง ๆ ปรับลมหายใจให้เป็นปกติแล้วลุกขึ้นนั่ง ลูบเนินสะโพกเบา ๆ แล้วช้อนตัวให้ลุกมานั่งตัก น้องพิงหลัง ซบซอกคอนิ่ง
“ไปหยิบกางเกงตัวเมื่อเย็นของพี่มาที” กระซิบบอกน้อง เผ่าลุกไปหยิบกางเกงมายื่นให้แล้วปีนมานั่งตักเหมือนเดิม เอื้อมเปิดไฟหัวเตียงแล้วจับกางเกงยัดใส่มือนุ่มเหมือนเดิม น้องลืมตามามอง ขมวดคิ้วมุ่น มือนุ่มควานหาของในกระเป๋ากางเกงมาให้ผม กล่องพลาสติกใสเนื้อหนาที่มีสร้อยสีเงินพาดสวย..น้องจ้องมันสลับกับหน้าผม
“ให้เผ่าเหรอ?” ผมพยักหน้าแล้วยื่นมือแย่งกล่องนั้นมาแกะออก บรรจงสวมให้ สร้อยสีเงินตัดกับผิวขาวของน้องดูสวยเด่น มือนุ่มลูบลายสร้อยที่อยู่บนอกตัวเองช้า ๆ ดวงตาสีดำมองหน้าผมเนิ่นนานก่อนจะคลี่ยิ้มอ่อนโยน
“ขอบคุณครับ” ยิ้มตอบน้องแล้วก้มจูบมือที่ลูบสร้อยเบา ๆ เผ่าโผเข้ามากอดผมแน่น ลูบหลังเนียนแล้วดันให้ไปอาบน้ำก่อน น้องยิ้มกว้างก่อนจะลุกไปอาบน้ำตามคำสั่ง ยิ้มตามแผ่นหลังเผ่าแล้วเลื่อนมือมาจับความแข็งขืนของตัวเอง น่าแปลกที่ครั้งนี้เจ้าตัวดีไม่เรียกร้องหาความเร่าร้อนรอบต่อไป ส่ายหัวกับร่างกายแปรปรวนแล้วลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดตัวรอคิวเข้าห้องน้ำ เผ่าเดินออกมาเนื้อตัวเปียกปอนเพราะลืมหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปด้วย ยื่นผ้าเช็ดตัวของตัวเองให้แล้วเดินย้อนไปหยิบผ้าน้องมาใช้ อาบน้ำเสร็จก็ออกมานอนกอดน้อง จูบริมฝีปากนุ่มเบา ๆ ส่งเข้านอน
“เผ่ารักพี่โย” ยิ้มให้น้องแล้วกระซิบกลับ
“พี่โยรักเผ่า..จะรักจนกว่าจะหมดลม” ผมพูดประโยคเดิมที่พูดให้น้องฟังทุกครั้งที่น้องบอกรักผม
ขอให้ทุกวันของคุณกับคนรัก คือ วาเลนไทน์นะครับ
Happy Valentine’s Day ครับ
....................................
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
จิกลับจากเปิดกีฬาตอน 6 โมงเย็น ละเลียดกินข้าว เอื่อยเฉื่อยอาบน้ำเสร็จก็มีกะใจเปิดคอม เห็นเม้นท์ของเมย์ น้องเกด อ้อม กับนักอ่านท่านอื่นยังรออ่านก็เลยเกิดแรงฮึด(อันน้อยนิด) ปั่นตอนนี้ตั้งแต่ 2 ทุ่ม เพิ่งจะเสร็จเวลานี้ จินตนาการมันหายไปพร้อมความเหนื่อยจริง ๆ ค่ะ555+
ปล.แฟลชไดรฟ์ไม่รู้อยู่ไหน พิมพ์เสร็จเลยต้องลงเลย ทิ้งไว้ในเครื่องที่บ้านมันชอบหายค่ะ ตอนที่เหลือของหนุ่ม ๆ จะทยอยปั่นเอามาส่งนะคะ
ปล.2 และแล้วจิก็กระทำการดองการตอบเม้นท์อีกแล้ว เม้นท์ทิ้งไว้เถอะค่ะ จิอ่านทุกม้นท์แล้วจิก็จะพยายามเข้ามาย้อนตอบจนครบนะคะ ทั้งเรื่องน้องพิและพี่เรย์เลยค่ะ แต่ตอนนี้..
ม่ายหวายแหล่วววววว
:pig4: :กอด1: :z10:
-
หวานมากๆๆคะน้องจิ
แต่มันหวานปนเศร้าๆ ยังไงไม่รู้คะ บรรยากาศของ 2 คนนี้
Happy Valentine น้องจิย้อนหลังคะ
^^
-
ูน้าโยเนี้้ย บทจะหวานก็หวานเป็นนิ
เล่นจะฮาเลย พี่ท่านเล่นมุกเสี่ยวมาก
happy valentine day ย้อนหลังนะจ๊ะ
-
โถๆ น้องเผ่าไม่ต้องงอน วันวาเลนไทน์เค้าก็มีงานเป็นคนรักเหมือนกัน
รักจนแทบบ้าตายคากองงานมันนี่แหละ :z3:
เวลาพี่จิเหนื่อย ยังจิ้น NC ได้นะคะ สงสัยต้องให้พี่จิเหนื่อยบ่อยๆแล้วมั้ง :jul3:
พักผ่อนเยอะๆค่ะพี่จิ เดี๋ยวจะเปื่อยเหมือนเบียร์ :sad4:
-
เผ่ากับโยก็หวานได้อีกนะ
ตอนแรกเบลล์ยอมรับครับ จำไม่ได้อ่ะ ใครเผ่าใครโยหว่า
แต่พออ่านไปสองสามบรรทัด เลยถึงบางอ้อ
น้าชายของพินั่นเอง แอบไปหวานหลบมุมกัน 555+
-
น้าโยบทจะหวานนี่เล่นเอาเขินเหมือนกัน
น้องเผ่าไม่ต้องเสียใจน้าโยรักน้องเผ่าอยู่แล้ว
แค่ไม่ค่อยแสดงออกเท่านั้นเอง
ช่วงนี้อากาศมันแปรปรวนระวังป่วยด้วยน้า
:กอด1: :L2: :pig4:
-
หวานซะ ---กันเสร็จค่อยเนียนให้ของขวัญ
เผ่าละลาย คนอ่านก็ละลาย
-
การรักกันคือการกินกัน
>///////////<
อายยยยยยยยยย อายจริงจัง คิดอะไรเสียงดังออกไปนะข้าพเจ้า >//////////////<
-
อ่านคู่นี้ทีไรต้องเกิดอาการซึมเศร้าทุกทีเลยอ่ะ
เห็นเค้าหวานชื่นในตอนนี้ มันก็ดีอยู่ แต่พอนึกถึงตอนต่อไปแล้ว :m15:
คุณจิ มาส่งความหวานวันวาเลนไทน์ แต่แอบโหดนะส่งคู่นี้มา สะเทือนใจดีแท้ :o12:
-
คิดถึงพิกับไทจังเลยยยย
ไว้จะมาอ่านอีกรอบเน้อ อิอิ
-
หวานมากกกกกกกกกกก อยากได้ปู้จายแบบพี่โย >_<
-
พี่โยนึกไม่ออกจริงรึ แหม :impress2: :impress2: แอบมีเซอร์ไพร์สน้อง
2 บรรทัดสุดท้าย โฮ้ย ไม่รู้จะรู้สึกยังไงดี คือรู้จุดจบของคู่นี้แล้วเศร้า :impress3: อินไปมั้ยเนี่ย :o8:
นี่ขนาดพี่จิทำงานมาเหนื่อย ๆ นะค่ะ พลังของสาววายนี่สุดยอด อินฟินิตี้ จริง ๆ ต่อให้เหนื่อยแค่ไหน เราก็จิ้นได้
:กอด1: :กอด1:
-
ถ้าหวานกันแบบนี้
พอครบห้าคู่
คนอ่านขาดใจตายพอดี o22
-
อ๋อยยยยยยยย
เค้าอยากจะบอกว่าเค้ารักจิจังเลยอ่ะ แต่ละคู่ที่เอามาลงให้เค้าอ่าน ทำให้เค้ายิ้ม เคลิ้มได้ทุกคู่เลยซิเนี่ย
พี่โยกับเผ่าก็น่ารัักมากๆอ่ะ ถึงจะบทบาทไม่เยอะกับรุ่นน้องพิ แต่ก็ยังมีความน่ารักในตัวของเค้าเอง
ชอบมากๆเลยจ๊ะ
แล้วเค้าจะรออ่านคู่อื่นๆอีกนะ จิดูแลตัวเองด้วยละ เหมือนตัวเองจะงานเยอะนะนั่น เป็นห่วงกลัวจะไม่สบายจ้า
Happy valentine ย้อนหลังจ่ะ
-
จิ เค้าขอแบบพี่โย ไทโย เรย์จิ อย่างละที่
ห่อกลับบ้าน ก๊ากกกกกกก
เอาความรู้สึกเค้าจริงๆ เลยนะ อ่านคู่นี้ทีไร จิตใจเค้ายิ้มแบบเศร้าๆ ไงมิรู้อ่ะ
เป็นเพราะรู้บทสรุปของพี่โยแล้วมั้ง เลยอิน
ปล เหนื่อยก้อนอนนะ พักบ้างไรบ้าง
กอดดด ให้หายคิดถึง ซิก ซิก
+1 จ้ะที่ยัก
-
:L2: :L2: :L2: :L2: พี่โยเลี่ยนมากกกกกก น้องเผ่าก้อน่ารักอะ ขี้อ้อนจิงๆ :-[
-
ถึงจะหวานแต่อ่านทีไรเศร้าทุกทีคู่นี้
+1 ขอบคุณนะคะพี่จิ :กอด1:
-
:กอด1:คุณจิ
ขอบคุณนะจ๊ะ
หวานเศร้าๆอ่ะ
-
:กอด1: ขอบคุณนะค่ะคุณจิ
ความรู้สึกเหมือนนักอ่านท่านอื่นๆเลย เวลาอ่านเรื่องราวของคู่นี้ทีไร จะแอบได้กลิ่นไอของความเศร้าหลุดออกมาตลอด
แต่เค้าก็ชอบนะคู่นี้ น่ารักทั้งพี่โย น้องเผ่า
-
โอ้ยยย โหดค่า ส่งคู่นี้มา 555+ อ่านเเล้วหวานเศร้าเหลือหลาย สะเทือนใจสุดๆ
"พี่รักเผ่า จะรักจนกว่าจะหมดลม"
....หมดลมไปแล้วเรียบร้อยค่า :sad4:
สุขสันต์นวาเลนไทน์นะคะ //วาเลนไทน์ปีนี้นองเลือดค่า...ทะเลาะกับแฟนเพราะไม่มีเวลาจนได้ 555+ :o12:
-
เหมือนความสุขมันหายไปนิด(เพราะดันไปรู้ตอนจบซะก่อน)
เค้าสงสารน้องเผ่าตอนที่ไม่มีน้าโยอยู่เคียงข้าง :z10:
-
Caress : 5
แสงแดดยามเย็นสาดส่องทั่วสนามฟุตซอล หญ้าเขียวไม่ใคร่ขจีอดทนรองรับแรงกระแทกกระเทือนจากรองเท้าผ้าใบและสตั๊ด 28 ข้างอย่างกล้ำกลืน เต๋าตอเรสจ้องลูกบอลหนังเย็บที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเพื่อนรักนิ่ง หูรับฟังรางวัลใหญ่จากเพื่อน..
“ทีมที่ชนะจะได้ดินเนอร์สุดหรูชั้นบนสุดของโรงแรมที่ใหญ่ที่สุด(ของมันเอง) อาหารและไวน์ที่ดีที่สุด ปิดท้ายที่ห้องสวีทแพงสุดในโรงแรมฉลองค่ำคืนสุดพิเศษในวันวาเลนไทน์ ฟรีหมด..ยกเว้นถุงยาง5555+” หัวเราะหึกับความขี้เหนียว ขี้ตืด ขี้เหม็นเรื่องถุงยางของพิรุณ พี่ชายไทโยแบ่งทีมเสร็จก็เรียกรวมพล แบ่งหน้าที่ว่าใครถนัดตำแหน่งไหน ประกบใคร พิรุณอาสาประกบพี่คมที่ยืนเป็นกองหน้า ไทโยประกบน้องออม ส่วนต้าร์กับพี่หมอโป้งวิ่งไล่ลูก แล้วคอยแย่งมาจากชายกับอินอีกที วินถูกยัดเยียดให้เฝ้าประตู น้องเต๋าต้องเล่นปีกขวาประกบอ๋อง เพราะพิเพื่อนรักเห็นความสามารถที่น้องเต๋ามีอยู่ นั่นคือ การวิ่งหลบหลีก พ่วงด้วยความอัจฉริยะทางกีฬาที่มีเหนือคนอื่น น้องเต๋าจึงได้รับเลือกให้สร้างความปั่นป่วนกับทีมฝั่งตรงข้าม
“เต๋า..มึงมีพรสวรรค์ แรงไม่ตก คล่อง เลี้ยงลูกพลิ้วยิ่งกว่าไอ้โด้ กูเคยบอกมึงแล้วว่าถ้ามึงยอมเล่นบอลให้มหา’ลัย รับรอง..มึงไปไกลถึงพรีเมียร์ลีกแน่..” พิเพื่อนรักจับไหล่หนา สบตาจริงจัง คำพูดเด็ดเดี่ยวนั่น..ยังผลให้เต๋าตอเรสฮึกเหิม หมายมั่นกับการเลี้ยงลูกโชว์ทักษะของนักกรีฑาเหรียญทองระดับมหา’ลัยให้พี่หมอโป้งแฟนหนุ่มได้ประทับใจ.. ‘พี่โป้งต้องภูมิใจเพราะน้องเต๋าเก่งเทพ..ฮึฮึ’ คิดในใจเสร็จก็จ้องลูกกลม ๆ นิ่ง ทันทีที่สัญญาณจากกรรมการกลาง(การ์ดเรย์จิ)ดังขึ้น น้องเต๋าของพี่โป้งก็พุ่งตัวเยี่ยงไต้ฝุ่น บุกทะลวงคู่ต่อสู้ยื้อแย่งลูกบอลจากเท้าทีมผู้เล่นฝั่งตรงข้าม ยิ่งมีเสียงพากษ์บอลสุดมันส์จากเพื่อนพิยิ่งเหมือนกระทิงดุ
“ไอ้เต๋า! เต๋า เต๋า กระชาก! ลาก เลื้อย เลื้อยยยย..” ประคองลูกกลมเลี้ยงหลบหน้าแข้งอ๋อง ลากเลื้อยหนีอิน พลิ้วหลบการสกัดของหนึ่ง ทักษะขั้นเทพที่คิดไว้ถูกนำมาใช้อย่างถูกเวลา..แต่ไม่ถูกจังหวะ!
“55555+ เลี้ยงอย่างสวยเสือกหมดแรงหน้าโกล ย้ายไปเชลซีไม่ค่อยได้ลงตัวจริงเหรอไอ้ตอเรสสสสส” น้องเต๋ายืนหมดแรงมองลูกฟุตบอลที่พุ่งเข้ามือก้องอย่างพอดิบพอดีด้วยความอึ้ง คิดเสียดายในใจว่าอีกแค่นิดเดียวบอลลูกนั้นก็จะพุ่งทะลุตาข่ายสีเขียวข้างหลังเพื่อนก้องแล้วแท้ ๆ ..ทำไมน้องเต๋าถึงหมดแรงพอดีเลยนะ เสียงพี่หมอโป้งแซวลอยมาพร้อมเสียงหัวเราะเยาะกังวานกึกก้อง คนอื่นอาจมองว่ามันเป็นคลิปฮาขี้แตกที่หากแขวนในยูทูปคนอาจจะเข้ามาวิวนับแสนภายในเวลาแค่ 5 นาที แต่หนึ่งในคนนับแสนนั้น..ต้องไม่มีพี่หมอของน้องเต๋า!
เต๋าตอเรสสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ กับภาพพี่หมอโป้งยืนหัวเราะกุมท้อง หน้าดำหน้าแดงพร้อมเพื่อนร่วมทีม ผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ แล้ววิ่งเหยาะ ๆ เข้าไปรัดคอพี่หมอโป้ง พูดเสียงเย็นที่แก้มก่อนจะกอดแน่นขึ้นจนแก้มพี่หมอแนบสนิทกับน้องเต๋า
“ขำมากไปนะคะโป้ง..น้องเต๋าอุดหลอดลมต่อหน้าสาธารณชนจะเสียใจไม่ได้นะคะ หยุดขำได้รึยัง?” สิ้นคำขู่ไม่ล้อเล่นของน้องเต๋าตอเรส พี่หมอโป้งถึงกับรูดซิปปากแน่น เม้มปากสำทับอีกทีแล้วเงียบ แต่กระนั้นพี่หมอจิตใจงามก็ขำแทบทนไม่ไหว กลั้นหัวเราะจนหน้าดำ พยักหน้าหงึก ๆ รับปากก่อนจะได้รับอิสระ น้องเต๋าหันไปจ้องแย่งลูกต่อ พี่หมอรีบหันหลังหัวเราะเก็บเสียง กล้ามเนื้อหน้ายับย่น แรงสั่นสะเทือนจากการขำแบบต้องเก็บเสียงทำให้ยิ่งปวดกล้ามเนื้อหน้าท้อง ขำจนล้าก็หยุดตัวเองไม่ให้ขำมากไปกว่านี้ หันกลับมามองในสนาม ภาพน้องเต๋าของพี่โป้งแย่งลูกบอลในสนามก็ทำให้น่าปลื้มใช่ย่อย ตัวเหี้ยหันมาสบตากับพี่หมอพอดีเลยยิ่งเขิน พี่หมอลูบท้ายทอยแล้วบ่นอุบเสียงค่อนข้างดัง..แก้เขิน
“ไอ้ตัวเหี้ย” วิ่งเข้ารับบอลที่น้องเต๋าเพิ่งแย่งมา เลี้ยงลูกหลบมาด้านหลัง เอาตัวบังแล้วแตะลูกให้อยู่ในรัศมีของตัวเอง มองซ้ายขวาแล้วดึงจังหวะส่งให้พิ พิแตะลูกแล้วกระชากหลบพี่คมที่เป็นการ์ดของเรย์จิพี่ชายไทโย พี่คมประกบติดเหนียวยิ่งกว่าลูกหนี้แถวโรง’บาล แย่งไปดึงมาลูกก็หลุดไปอยู่ใต้เท้าอินที่เข้ามาช่วยพี่คมแย่ง หนุ่มลูกครึ่งดีกรีแฟนเพื่อนนาม ‘ไทโย’ พุ่งเสียบลูกใต้เท้าอินแล้วรีบลุกมารับลูกที่พิแย่งพี่คมมาได้ก่อนจะส่งคืนให้ ไทโยเลี้ยงลูกจากลางสนามโยนมาทางขวาสุดสนามให้น้องเต๋า หนึ่งที่เป็นพี่ชายแฟนของเรย์จิซังแย่งลูกมาจากน้องเต๋าก่อนจะส่งคืนให้ชาย ชายรับลูกมาแล้วเตะไกลให้พี่คมที่ยืนรอแถวเสาสอง อัดเต็มข้อ แต่นายทวารหน้าหวานอย่างวินปัดได้แบบสบาย ๆ เหตุการณ์หลังจากนั้นวิกฤติสำหรับวินเพราะถูกเปลี่ยนตัวกะทันหัน การ์ดของเรย์จิซังถูกบังคับให้มาทำหน้าที่เฝ้าเสาแทน
หลังจากเปลี่ยนนายทวารก็มีเหตุชุลมุนนอกสนามนิดหน่อย เรย์จิซังวิ่งไปจูงมือแฟนหมาด ๆ มานั่งข้างวินและไอศครีม ประชันความงามกันอย่างไม่มีใครยอมใคร แฟนเรย์จิภาษีดีกว่าด้วยดวงตาสวยซึ้ง ถึงวินและไอศครีมจะได้ชื่อว่าหน้าหวาน แต่ในภาพรวม..สองก็ดูเหลื่อมกว่านิด ๆ ความงามนั้นดึงดูดพิเพื่อนรักให้เข้ามาเกาะแกะวุ่นวาย เดือดร้อนไทโยต้องคอยตามคอยจิกอยู่บ่อย ๆ
“เฮ้ย! ทำอะไรกับของพี่เรย์..พิรุณ!” ไทโยตวาดจริงจังเมื่อพิเพื่อนรักมีท่าทางเขินกับความน่ารักของแฟนพี่ชาย คำตอบกวน ๆ สร้างเสียงหัวเราะให้กับทุกคนในสนาม ยกเว้นไทโยกับพี่ชายที่ตีหน้าประหนึ่งยักษ์วัดแจ้งแพ้อุลตร้าแมน พิเพื่อนรักยิงมุขกะเทยสงครามโลกที่ตนสอนเอาไว้ใช้เวลาไทโยหงุดหงิดใส่..ได้ผลทุกครั้ง
เกมส์การแข่งขันเริ่มต้นอีกครั้ง พี่คมการ์ดผู้มากความสามารถพังประตูให้ทีมตรงข้ามสำเร็จ น้องเต๋ากับเพื่อนร่วมทีมไฟแรงเอาตอนปลาย บุกไปเสมอกับทีมตรงข้ามได้สำเร็จด้วยการทำชิ่งกันของ 2 พี่น้องตระกูลมุราคาวะ ดีใจได้ไม่นานน้องออมก็ทำสกอร์ห่างออกไปอีกครั้ง หลังจากนั้นทีมของน้องเต๋ากับฝั่งตรงข้ามก็ทำอะไรกันไม่ได้ จบเกมส์ที่ 2:1 เป็นความพ่ายแพ้ที่ไม่ทำให้ทีมน้องเต๋าเสียใจแม้แต่น้อย จุดประสงค์หลักไม่ใช่ผลการแข่งขันหรือรางวัลบ้าบอแต่น่าสนของพิเพื่อนรัก การได้ออกกำลังกายและการทำงานเป็นทีมต่างหากที่สำคัญที่สุด น้องเต๋ายืนโม้กับเพื่อนร่วมทีมครู่เดียวก็ขอตัวเดินกลับไปอาบน้ำ นัดกันเรียบร้อยว่าเจอกันที่สวนหลังรีสอร์ทตอนทุ่มตรง น้องออมกับไอศกรีมขอตัวกลับกรุงเทพก่อน ไทโยเลยโทรสั่งให้โรงแรมเตรียมอาหารและห้องสวีทไว้ให้น้องออมไปใช้บริการ
“พี่หมออาบน้ำให้น้องเต๋าหน่อยนะคะ น้องเต๋าแย่งลูกเหนื่อยจัง..” ทันทีที่ประตูห้องปิดน้องเต๋าก็เดินเข้าไปกอดพี่หมอ หัวทุยถูไหล่เหมือนลูกแมวขี้อ้อน พี่หมอยกยิ้มมุมปากกับอาการอ้อนแล้วคิดในใจ.. ‘เล่นงี้กับกูอีกแล้ว..ไอ้ตัวเหี้ย’ แกะมือกาวออกแล้วเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบผ้าเช็ดตัวออกมาโยนส่งให้น้องเต๋า ท่าทางเย็นชาของพี่หมอไม่สามารถใช้ได้กับตัวเหี้ย หนุ่มหน้าคมใช้ดวงตาสวยให้เป็นประโยชน์ โลมเลีย ยั่วยวน และหลงรัก..ยิงเข้าประตูพี่หมอ 1:0
“ไปรอในห้องน้ำ” ความปราชัยทางดวงตาส่งให้พี่หมอต้องยอมแพ้ไป 1 ครั้ง ถอดเสื้อผ้ากองบนพื้นแล้วเดินเปลือยเปล่าเข้าไปหยิบฝักบัวมาเปิด สายน้ำรินรดลงบนอกแกร่ง มือนุ่มที่เคยจับแต่แฟ้มประวัติคนไข้จับขวดครีมอาบน้ำมาเปิด เทลงบนไหล่หน้าแล้วละเลงให้ทั่ว จับหันหลังแล้วลูบฟองให้ทั่วแผ่นหลังกว้าง ผิวสีน้ำผึ้งของน้องเต๋าตัดกับฟองสีขาวของครีมอาบน้ำ บั้นท้ายเนื้อน้อยแต่กลับกระชับตึงแน่นสู้มือพี่หมอ ลูบล้างเนื้อแน่นจนน้องเต๋านึกสงสัย จะหลบหลีกเหตุการณ์ไม่ปกติก็ไม่ทันการ..
“เต๋า..ขอนะ” ..
สั้น กระชับ ฉับไว!
พี่หมอโป้งไม่รอคำอนุญาต เลื่อนมือข้างขวาที่วนเวียนลูบเนินเนื้อมาไล้ปลายนิ้วที่ก้อนเนื้อด้านหน้า น้องเต๋าไม่ทันตั้งตัวกับคำขอและการรุกล้ำถึงกับสะดุ้งดิ้นหนี พี่หมอที่ถูกอารมณ์เปลี่ยวจากกลิ่นตัวและผิวน้ำผึ้งเล่นงานไม่สะเทือนกับการดิ้น กอดรัดแน่นขึ้น ใช้ความลื่นของครีมอาบน้ำที่ติดอยู่กับฝ่ามือรูดรั้งแท่งเนื้อร้อนของน้องเต๋าช้า ๆ ริมฝีปากกระซิบคำรักและขอเป็นคนรุก..ถือเป็นของขวัญวันแห่งความรักในปีนี้
“เต๋า โป้งสัญญาว่าจะทำแค่วันนี้วันเดียว..นะ” ลมหายใจร้อนเป่ารดต้นคอ ริมฝีปากดูดเม้มติ่งหู ปลายลิ้นเลียตามโครงหน้า จับไหล่ให้หันกลับมาเผชิญหน้า มือจับแท่งร้อนรูดรั้งไม่เสียจังหวะ จูบระเรื่อยมาจนถึงริมฝีปากช่างพูด ผละมาส่งสายตาอ้อนวอน กระซิบขออีกครั้งที่ริมฝีปากอิ่ม
“นะ..” น้องเต๋าทั้งหนักใจ ทั้งกลัว แต่พี่หมออุตส่าห์เอ่ยปากขอในวันวาเลนไทน์ พี่หมอโป้งไม่เคยผิดคำพูดกับน้องเต๋าสักครั้ง วันนี้ทั้งที่ต้องอยู่เวรก็อุตส่าห์ยอมจ้างเพื่อนหมอให้อยู่แทนมาอยู่กับตัวเองในวันพิเศษแบบนี้ ตลอดเวลาที่เป็นแฟนกันพี่หมอก็เป็นฝ่ายรับให้มาตลอด..ทั้งที่พี่หมอเคยอยู่สปีชี่ส์เดียวกับตนมาตั้งแต่แรก หลับตาลงแล้วสูดลมหายใจของพี่หมอเข้าไปเต็มปอด จูบตอบบางเบาแล้วกอดแน่น แยกขาออกรับความร้อนของพี่หมอเข้ามาสัมผัสช่องทางปิดสนิท ผละออกมามองตาเชื่อมของหนุ่มรุ่นพี่แล้วบอกจริงจัง
“ครั้งเดียวนะครับ..” ประคองหน้าหมอโป้งมาจูบแลกลิ้น เลื่อนมือลงไปจับมือพี่หมอมาประคองต้นขาของตัวเอง พี่หมอยิ้มบางแล้วดันความร้อนถูไถช่องทางเบา ๆ สร้างความคุ้นเคย ละมือข้างที่สาวรูดรั้งความต้องการของน้องเต๋ามาสำรวจทางเข้า ดันนิ้วเข้าไปช้า ๆ โดยมีความลื่นของครีมอาบน้ำคอยช่วย น้องเต๋าหลับตาแน่นแล้วดันลิ้นเข้าไปตวัดรัดปลายลิ้นพี่หมอดึงดูดความสนใจจากนิ้วที่กำลังสอดแทรกทางเข้าอยู่ ความคับแน่นทำพี่หมอครางออกมาเบา ๆ ไม่ได้ น้องเต๋าเตรียมใจรับความเป็นเมียของพี่โป้งเต็มที่ ความแข็งขืนของพี่โป้งเข้ามาแทนที่นิ้วแล้วดันเข้าช้า ๆ น้องเต๋ากัดฟันกรอด ทันที่ส่วนหัวไปอยู่ในตัวน้องเต๋าพี่โป้งก็ถอนออก ขยับสะโพกให้ความแข็งขืนสัมผัสกับช่องทางด้านนอก แลกลิ้นจูบดูดดื่ม ปล่อยขาน้องเต๋าลงแล้วจับเอวไว้แน่น ดันความร้อนเข้าออกช้า ๆ จับต้นขาน้องเต๋าให้ชิดกันแน่นที่สุด ก้มลงมองแล้วเงยหน้ามาจูบน้องเต๋าอ่อนโยน..
“ขอบคุณนะ..” กระซิบที่ริมฝีปากน้องเต๋าแล้วเร่งความเร็วขึ้น พอร่างกายพี่โป้งเริ่มกระตุกน้องเต๋าก็ดันตัวออก ทรุดลงนั่งดูดกลืนธารน้ำขาวขุ่นจนหมด แลบลิ้นเลียทำความสะอาดจนพี่หมอต้องร้องให้หยุด
“พอ ซี้ดดด” น้องเต๋าลุกขึ้นยืนหอมแก้มสากแล้วกอดเอวพี่หมอมาล้างตัวอยู่ใต้ฝักบัว อาบน้ำเสร็จก็สั่งน้องเต๋าให้แปรงฟันให้สะอาด ฟองสบู่ที่ปนกับน้ำรักมันอันตรายกับร่างกาย แต่งตัวออกมากินข้าวรวมกับเพื่อน เดินแยกไปตักกับข้าวมาให้พี่หมอที่นั่งหมดแรงอยู่ที่โต๊ะ แย่งตักไส้กรอกกับไทโยแล้วเดินกลับมาให้พี่หมอกินก่อน กินข้าวเสร็จก็นั่งมองตาพี่หมอเล่น หมอโป้งนั่งกอดอก หันหน้าเข้าหาน้องเต๋า หนุ่มหน้าคมนั่งปล่อยแขนข้างลำตัว ปลายเท้าเขี่ยลูบข้างเท้าพี่หมอเบา ๆ ยิ้มบางส่งให้กันอย่างรักใคร่ ไม่มีคำพูดอะไรสื่อสารระหว่างกันจนถึง 3 ทุ่ม
“งัดข้อกัน! ใครแพ้ดวดเหล้าหมดแก้ว” เสียงไอ้พิตะโกนแทรกเพลงสาย ๆ เรียกร้องความสนใจ น้องเต๋าหันไปมองพิเพื่อนรักแล้วหันกลับมาส่งสายตาท้าทายพี่หมอ หมอโป้งยกยิ้มมุมปากก่อนจะถกแขนเสื้อเบ่งกล้ามโชว์ ลุกขึ้นเดินไปหาพิรุณแล้วหยิบแก้วเหล้าที่จะใช้ดวด
“..นี่ดีกว่า” วางแก้วใบเดิมลงแล้วหยิบแก้วสี่เหลี่ยมขึ้นมา ไอ้พิหรี่ตามองก่อนจะยิ้มมุมปากคืนพี่หมอ ยื่นมือรับแก้วทรงสี่เหลี่ยมมาวางบนโต๊ะกลมตัวเล็ก พนักงานหยิบเหล้านอกรสนุ่มมาวางเรียงครึ่งโหล คนเข้าแข่งงัดข้อเดินก้าวออกมาจับคู่ประลอง คู่พิเพื่อนรักส่งพิที่คอค่อนข้างแข็งดวลพลังข้อกับก้องที่ก๊งเหล้าด้วยกันบ่อย ๆ คูน้องเต๋าพี่โป้งก็เสนอตัวเองเพราะอยากลองงัดข้อกับเรย์จิซังที่มีรังสีของความเป็นเพศผู้และความเป็นผู้นำอยู่ตลอดเวลาบ้าง หลังจากการเชียร์คู่ก้องกับพิรอบแรกก้องแพ้ไป เหล้าเต็มแก้วลำเลียงลงหลอดอาหารไปจนหมด ก้องก็ขอแก้มือทันที พิเพื่อนรักยิ้มกริ่มก่อนจะขยำมือติดกัน 3 ครั้ง ถกเสื้อขึ้น ตั้งศอกรอบนโต๊ะ..
“ไอ้สาดดดดดด” ก้องร้องเสียงดังเมื่อแขนตัวเองติดพื้นโต๊ะเป็นครั้งที่ 2 เหล้าเต็มแก้วที่น้องเต๋าเทรอไว้ก็ถูกริมฝีปากของก้องครอบครองอีกครั้ง.. ‘อ่าห์..’ ก้องหลับตาแน่น พ่นลมไล่ความแสบที่คอจนถึงกระเพาะ เรย์จิที่เดินเข้ามาถูกไอ้พิลากมาเล่นงัดข้อทันที พี่หมอยิ้มร้ายแล้วเดินมาที่โต๊ะประลอง เหวี่ยงแขนแล้วถกแขนเสื้อรอผู้ท้าชิงอย่างเรย์จิ
“โป้งพอแล้ว..อย่าหาเรื่องน่า” น้องเต๋าบอกพี่หมอเสียงไม่สู้ดีหลังจากที่เรย์จิกดแขนแกร่งเอนเข้าทางตัวเอง หมอโป้งพยายามออกแรงสู้จนผิวพี่หมอเริ่มเป็นสีแดงเข้ม น้องเต๋าทนไม่ไหวเลยช่วยเรย์จิกดแขนหมอโป้งติดพื้นโต๊ะ แววตาไม่พอใจของพี่หมอทำให้เต๋าตอเรสเริ่มกำพืดเดิมทันที ‘น้องเต๋าไม่อยากเห็นพี่โป้งปวดแขนนี่นา เดี๋ยวน้องเต๋าซดแทนนะคะพี่หมอ’ หมอโป้งส่ายหน้า ถอนหายใจกับความตอเรสของน้องเต๋า ดึงแก้วเหล้ามาถือไว้ก่อนจะยกพรวดเดียวลงคอ
“วิ้ววว สุดยอดว่ะพี่โป้ง” ก้องที่ดูเริ่มจะตึง ๆ เข้าไปกอดคอน้องเต๋าแล้วแซวหมอโป้ง เต๋าตอเรสอาสาเล่นแทนก้องที่กำลังกึ่มได้ที่ เกือบเที่ยงคืนเหล้าหมดไป 4 ขวด คนที่ยังไหวคือเรย์จิกับพิรุณที่เล่นเกมส์งัดข้อไม่ค่อยได้รับความปราชัยเท่าที่ควร พี่หมอคอพับไปแล้วน้องเต๋าเลยขอเลิกเล่นเพราะพรุ่งนี้พี่หมอโป้งต้องเข้าเวร เดินประคองพี่หมอกลับห้องพักด้วยความลำบาก พี่หมอของน้องเต๋าไม่ได้บอบบางเหมือนวิน แล้วน้องเต๋าเองก็ไม่ได้ตัวใหญ่แรงยักษ์เหมือนพี่น้องมุราคาวะที่จะอุ้มพิเพื่อนรักเมื่อไหร่ก็ได้ เปิดประตูห้องออกแล้วถูลู่ถูกังลากพี่โป้งมานอนแผ่หลาที่เตียง ถอดเสื้อผ้าแล้วโยนไว้ข้างเตียงทีละชิ้น
เดินไปเปิดหน้าต่างรับแสงสว่างจากพระจันทร์ให้โลมเลียผิวพี่หมอ เดินไปหยิบผ้าขนหนูมาชุบน้ำเช็ดตัวเบา ๆ ความร้อนของแอลกอฮอลล์ และความร้อนของความเป็นชายที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อย..พุ่งพล่าน ก้มลงจูบริมฝีปากแดงเข้มเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์ของพี่หมอ ไม่มีการตอบสนอง พี่หมอของน้องเต๋าเป็นประเภทเมาแล้วหลับ จูบระเรื่อยลงมาที่ยอดอก ดูดเม้มสลับขบเบา ๆ หนุ่มเหนือครางฮือแล้วแอ่นอกรับปลายลิ้น เต๋าตอเรสหยุดการเคลื่อนไหวแล้วผละมาจ้องหน้าพี่หมอ โป้งคลายสีหน้าและส่งลมหายใจสม่ำเสมอให้น้องเต๋า หนุ่มสะตอแดนใต้ตื่นเต้นกับการลักหลับพี่หมอเป็นครั้งแรก
ก้มลงเลียที่ตุ่มสีแดงเข้มอีกครั้ง เหลือบตาจ้องหน้าพี่หมอตลอด พอพี่หมอขยับน้องเต๋าก็หยุด ยื่นมือข้างหนึ่งไปลูบหน้าท้องเบา ๆ ส่วนอีกข้างลูบต้นขาด้านใน สอดปลายนิ้วเข้าไปในขอบกางเกงช้า ๆ แล้วกำความต้องการของพี่หมอ ขยับเบา ๆ จนแข็งเต็มที่ น้ำเหนียวติดกางเกงในเป็นดวงกว้าง พี่หมอหอบหายใจหนักขึ้นเรื่อย ๆ นาทีนี้น้องเต๋าไม่กลัวพี่หมอจะรู้สึกตัวตื่นอีกแล้ว ดึงกางเกงลงแล้วจับต้นขาแยกออกกว้าง เลียช่องทางจนชุ่มแล้วบีบเจลลงที่ความร้อนของตัวเองลวก ๆ ดันเข้าไปช้า ๆ แล้วก้มลงเลียยอดอกพี่หมอ จับมือพี่หมอมาช่วยรูดรั้งความแข็งขืนของพี่หมอเอง พี่หมอครางหวิวแล้วขยับมือไปตามสัญชาตญาณดิบ ขาแยกกว้างรับแรงกระแทก น้องเต๋าดันความร้อนเข้าออกรุนแรงและปลดปล่อยเต็มแม็กในตัวพี่หมอ หยาดน้ำขาวขุ่นน้อยนิดของพี่หมอกระฉุดใส่หน้าอกของพี่หมอเอง หมอโป้งลืมตามามองรอบ ๆ แล้วหลับลงไปใหม่ น้องเต๋าก้มลงจูบเบา ๆ แล้วถอนความร้อนออกมา เดินเข้าไปล้างตัวแล้วหยิบผ้ามาเช็ดตัวให้พี่หมอ สวมกางเกงนอนให้พี่หมอแค่ตัวเดียว หรี่แอร์แล้วลงไปนอนกอด หอมผมนุ่มแล้วกระซิบเบา ๆ
“พี่โป้ง.. Happy Valentine’s Day ครับ” เสียงนุ่มของเต๋าตอเรสดังข้างหู กังวานก้องในใจของพี่โป้ง หนุ่มเหนือขยับเข้าหาไออุ่นจากคนข้างตัว วาดแขนโอบเอวแล้วกระซิบตอบด้วยความเคยชิน..
“อืม..ตัวเหี้ยของพี่” น้องเต๋าหน้าบูดสนิท แม้ไม่มีสติพี่หมอก็ยังคงติดตปากเรียกตนว่า ‘ตัวเหี้ย’ อยู่..
ถอนหายใจแล้วกระชับกอดแน่นขึ้นส่งให้พี่หมอหลับฝันดี..
‘ผมรักคุณ..โป้งของผม’
………………………..
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
จินอนไม่หลับค่ะ ลุกไปเข้าห้องน้ำแล้วข่มตาให้หลับมันก็ไม่หลับ ตอนแรกก็แค่จะปั่นหนุ่ม ๆ ทิ้งไว้ในแฟลชไดรฟ์แล้วถ้าง่วงก็จะนอน ตื่นแล้วค่อยว่ากันใหม่ ปรากฎว่าจิปั่นจนจบเลยค่ะ555+ แถมจบแล้วก็ยังตาสว่างโร่อยู่ดี..
กลางวันนี้..ศึกหนักแน่นอน!
กอดรวบ!
:กอด1: :pig4: :o8:
ปล.ขอบคุณทุกเม้นท์นะคะ กำลังใจจากคุณทำให้จิแข็งแรงค่ะ ทั้งที่ตัวเองเป็นซอมบี้ไปแล้วแท้ ๆ 555+ คืนพรุ่งนี้ถ้าเค้านอนไม่หลับอีกเค้าจะเปลี่ยนจากจิ้นนิยายมาตอบเม้นท์มั่งดีกั่ว ดองจนกรุบกรอบแระ -///-
-
:z13:
-
โฮะๆๆ คู่นี้ครบทุกรส น้องเต๋าออดอ้อนได้ใจมากๆๆ
แถมยังรักความยุติธรรมอีก
แบบยังไงน้องเต๋าก็ไม่ยอมโดนกดฝ่ายเดียว 555
-
พี่หมอโป้งกล้าขอ น้องเต๋าก็กล้าให้
>/////<
-
+1 ให้กับ “อืม..ตัวเหี้ยของพี่” ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน จนพี่ดป้งเป็นพี่หมอแล้ว แต่น้องเต๋า ก็ยังคง เป็น..ตัวเหี้ยของพี่โป้งตลอดไป อิอิ ซ้อบซอบจังเลยค่ะ
ว่าแต่คราวนี้ ไม่นึกอยากอ้วกแล้วหรอหมอโป้ง ตอนแรก มะก่อนน้องเต๋าให้เสียบทำเป็นจะอ้วกซิย์
-
อร๊างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ลืม กอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จิจัง ก่อนเฃ้านอน จะได้ฝันหวาน อิอิ
-
:m25:
+1
-
:m25: เต๋าตอเรสไม่ยอมเสียเปรียบ เสียประตูให้พี่หมอแล้วก็ต้องได้คืน ฮ่าๆๆ :z2:
-
ความหวานมันลดน้อยลงไป
กลายเป็นความฮา เพราะคำว่าตัวเหี้ยของพี่นี่แหละ :laugh: :laugh:
เค้าเรียกเหี้ยเคลือบน้ำตาลรึเปล่า :laugh:
-
พี่โป้งจิ้มจึกน้องสตอเบอเรสแค่พอได้จิ้ม
แต่ตกกลางคืนน้องเต๋าเล่นลักหลับพี่โป้งของนุ่นเลยเนี่ยนะ!!!
ไอ้น้องเต๋าบร้า แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
เลือกไม่ถูกจริงๆ เลย
แต่ละคู่เนี่ย ไม่รู้จะเสียเลือดให้ใครมากกว่าดี
-
:กอด1:น้องจิ
ขอบคุณนะจ๊ะน้องรัก
คู่นี้เสมอภาคจริง :-[
-
“อืม..ตัวเหี้ยของพี่”
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก มันฝังอยู่ใต้จิตสำนึกซินะ คิคิ
-
กอดจิแน่นๆๆๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ดีใจจังที่จิเอาตอนพิเศษตอนใหม่มาลง 555
เค้าขำพี่โป้งอ่ะ ขนาดหลับไปแล้วยังมีการละเมอมาตอบเต๋าว่า “อืม..ตัวเหี้ยของพี่” ด้วยนะ
มันฝังอยู่ในจิตใต้สำนึกจริงๆใช่มั้ยคะนั่น หรือว่าเป็นเพราะว่ารู้ว่าน้องเต๋าแอบลักหลับคะ??
ส่วนน้องเต๋า ถ้าพี่โป้งเค้าต้องการรุกบ้าง ตัวเองก็ยอมๆเค้าไปเหอะ นี่อะไรมีการต่อรองว่าครั้งเดียวพอนะ
ไม่ไหวๆ สลับตำแหน่งกันบ้าง เพื่อเพิ่มสีสันให้กับชีวิตรัก รู้มั่งป่าว 555555
-
เต๋าอะ ไม่แฟร์เลย ต้องมีเงื่อนไขครั้งเดียวกับพี่โป้งด้วย ไหนบอกว่ารักจริงไง
ขอบคุณจิมากๆที่คอยนำตอนพิเศษมาเยี่ยมบ่อยๆ
-
ลักหลับตื่นเต้นน่าดู เราก็เคย :-[ แต่เค้าตื่นก่อน :o8:
ครั้งแรกไม่เจ็บบ้างเหรอเต๋า แต่พี่โป้งครั้งแรกโคตรเจ็บอะ (แต่น้องเต๋าป่วย :really2: :really2:)
คำว่า ตัวเหี้ยของพี่ นี่ฝังแน่นในเมมฯของพี่หมอโป้ง ขนาดเมาหลับยังสนองตอบได้นะ :กอด1:
รอคอยคู่ต่อไป :L2: :L2:
-
เอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย
มันทั้งอ่อนหวานแล้วก็ตื่นเต้นเลยอ่ัะ
แต่น้องเต๋าจะยอมแค่ครั้งเดียวเองเหรอ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
:z13:+
สืบเนื่องจากเรื่องของน้าโย หวานมาก ฮุๆๆๆ
และ
"หนึ่งที่เป็นพี่ชายแฟนของเรย์จิซังแย่งลูกมาจากน้องเต๋าก่อนจะส่งคืนให้ชาย ชายรับลูกมาแล้วเตะไกลให้พี่คมที่ยืนรอแถวเสาสอง อัดเต็มข้อ แต่นายทวารหน้าหวานอย่างวินปัดได้แบบสบาย ๆ เหตุการณ์หลังจากนั้นวิกฤติสำหรับวินเพราะถูกเปลี่ยนตัวกะทันหัน การ์ดของเรย์จิซังถูกบังคับให้มาทำหน้าที่เฝ้าเสาแทน
หลังจากเปลี่ยนนายทวารก็มีเหตุชุลมุนนอกสนามนิดหน่อย เรย์จิซังวิ่งไปจูงมือแฟนหมาด ๆ มานั่งข้างวินและไอศครีม ประชันความงามกันอย่างไม่มีใครยอมใคร แฟนเรย์จิภาษีดีกว่าด้วยดวงตาสวยซึ้ง ถึงวินและไอศครีมจะได้ชื่อว่าหน้าหวาน แต่ในภาพรวม..สองก็ดูเหลื่อมกว่านิด ๆ ความงามนั้นดึงดูดพิเพื่อนรักให้เข้ามาเกาะแกะวุ่นวาย เดือดร้อนไทโยต้องคอยตามคอยจิกอยู่บ่อย ๆ"
สีแดงคือบทฌแลยเรื่องราวของเรจิย์ :confuse:
สีเขียวคือแนวโน้มความเป็นไปขอ ครอบครัวของไทโย&เรจิย์ o8
และเราสะใจมากที่เต่าโดนกด :laugh5:
ขอบคุณคุณจิจ๊ะ :กอด1:
-
ทำไมเค้าอ่าน้าง พี่โย กับน้องเผ่าไปได้ อ่านค่นีทีไร แบบว่าทำใจไม่ได้งะ เพราะตอนจบมันก้ร้ๆอย่แล้วว่าพี่โยจะต้องจากเผ่าไป แง แง เศร้าอ่ะ
-
กอดดดด :กอด1:
มาพิเศษแบบนี้ ไม่ไหวจะทน
อ๊ากกกกก เลือดไหลพรากๆ ด้วยความดีใจ (มันควรเป็นน้ำตาไม่ช่ายยยย)
มีครบทุกคู่ป่ะตะเอง เค้าได้เตรียมเลือดไว้ ฮ่า
-
พี่หมอ ไม่น่าตกปากรับคำว่าจะรุกแค่ครั้งเดียวเลย
พลาดอย่างแรง คู่นี้ต้องผลัดกันรุกและรับถึงจะดี :haun4:
-
ครั้งเดียวเองเหรอพี่หมอโป้ง :z1:
โป้งของผม ตัวเหี้ยของพี่ ชอบคู่นี้ที่สุด :impress2:
+1 ค่ะพี่จิ :กอด1:
-
น้องเต๋าทำตัวเลี๊ยนเลี่ยน แต่น่ารักอะ :o8:
แต่พี่โป้งนี่ท่าจะติดปากมาก ตัวเหี้ยของพี่ :m20:
ลักหลับมันน่าตื่นเต้นอย่างนี้นี่เอง ระวังพี่โป้งเอาคทนนะเออ :z1:
-
ขอย้อนตอบตั้งแต่ วันหยุดของเรา หน้า 59, Begin [5] หน้า 60 จริง ๆ ต้องเป็นตอนที่ 6 ค่ะ..จิลืมอ่ะ>///< ค่อยแก้ทีหลังเนอะ, Caress : 5 หน้า 61 ค่ะ
ตอบคุณ anajulia กอดคุณนุ่นแน่น ๆ คู่นี้เป็นคู่โฮโมที่วันหยุดทีไรต้องติดเรทให้แทบทุกครั้งค่ะ555+ ตอนแก่คงไม่มานั่งคิดเรื่องนี้แล้วค่ะ หรือคิดหว่า -///- คุณนุ่นทำจิจิ้นไปไกลเลยอ่า หนังเหี่ยวของพิที่ไทโยใช้มือย่น ๆ ลูบไล้ตอนอายุ 70 ...อ่อกกกก, ช่างเป็นนิยามที่เหมาะกับน้าโยมากค่ะคุณนุ่น คิดเสียงดังจนมาถึงหูจิเลยทีเดียว กร๊ากกกก, ไอ้เต๋ามันขี้โกงเนอะคะคุณนุ่น ยอมพี่โป้งแล้วก็ลักหลับพี่โป้งหน้ามึน ๆ ได้อีก..กวนนนนนนนใจ!
Little Devil กอดดดดค่ะ พี่ Little Devil ก็แรงดีเหมือนกันค่ะ จิ้นตามจนเลือดกระฉูดเลยทีเดียว แอร้ยยยยยย, ซับเลือดที่กระจายบนพื้นให้อย่างรู้สึกผิด แต่..เตงไม่เคยเก็บอาการได้เลยนะคะ กร๊ากกกก
fuku กอดคุณแก้วแน่น ๆ โปรนี้แรงเฉพาะช่วงตรุษจีนค่ะ วาเลน์ไทน์จิกำลังจิ้นอยู่ กะให้ทู้นี้เลือดนองท่วมเลยทีเดียว กรี๊ดๆๆๆ55+, คุณแก้วคงเสียเลือดให้ทุกคู่ล่ะค่ะจิว่า แอร้ยยยยย
@StaR@ กอดดดดค่า เตงตั้งกล้องทันค่ะ รีบมาตั้งก่อนจิจะจิ้นวาเลนไทน์เสร็จนะคะ อร้างงงง, เนอะเตงเนอะ ไม่เห็นต้องน้อยใจเลยเนอะ เพราะเค้าจัดฉากหวีทให้น้องเผ่าอยู่แล้วอ่ะ55+ เตงก็ดูแลสุขภาพเหมือนกันนะคะ, เตงตื่นเต้นแทนน้องเต๋าล่ะซี้ ตัวเหี้ยมันพูดจริงค่ะ ยอมให้แค่ครั้งเดียว555+
Ball กอดดดค่ะ ร้อนเพราะโปรนี้มันแรงเนอะคะ ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ รออ่านวาเลนไทน์อีกทีเนอะ
กระต่ายชมจันทร์ กอดกระต่ายน้อยแน่น ๆ พี่ว่ากระต่ายแต่งดราม่าได้ดีอ่ะค่ะ แล้วก็น้องพูห์อีกคน รายนี้ก็ชอบให้น้องเรนของพี่ถูกทารุณตลอดเวลา โฆษณาไม่แคร์สื่อ -///- พี่จิ้นตามตอนพิทำแบ๊วก็ยิ้มเหมือนกันค่ะกระต่าย
ordkrub กอดดดค่า สุขสันต์วันตรุษย้อนหลังเหมือนกันนะคะ คงจะตายเพราะขาดน้ำค่ะ555+, น้องเต๋าตัวเหี่ยมันขี้โกงค่ะ55+ ขอบคุณที่คอยตามอ่านเหมือนกันนะคะ
bellity กอดน้องเบลล์แน่น ๆ โปรนี้หาได้จากน้องพิคนเดียวค่ะ -///- พี่ก็ฮาตอนน้องพิทำแบ๊วเหมือนกันค่ะ555 สุขสันต์วันตรุษย้อนหลังเหมือนกันนะคะ ขอให้เบลล์รับพรนั้นกลับหลายเท่าเลยค่ะ, หวานหลบมุมเพราะเนื้อเรื่องหลักไม่ใช่ยุคเดียวกัน..น้องเบลล์เลยจำไม่ค่อยได้ไง พี่เลยเน้นฉากแบบนั้นให้เบลล์ค่อย ๆ นึกออก(แอร้ยยย ไม่เกี่ยวเลยแม้แต่น้อย555+), กลายเป็นหวานปนฮาไปทุกครั้งเลยเนอะคะคู่ตัวเหี้ยเนี่ย พี่ว่าเม้นท์เตงฮากว่าอ่ะ ตัวเหี้ยเคลือบน้ำตาล555+ กดไลค์ให้ 10 หนเลยเอ้า กร๊ากกกก
ZakuPz กอดเตงแน่น ๆ เตงรีบไปนัดกับคุณ @StaR@ เลย รายนั้นเค้าก็จะตั้งกล้องเหมือนกัน เราจะได้เก็บภาพหลาย ๆ มุมไง (บร้า..บร้าแล้ววววว)
gayraygirl กอดเมย์แน่น ๆ เช็ดเลือดตามเนื้อตัวเบา ๆ เค้าว่ามันยังไม่ถึงจุดสูงสุดของความหื่นของเมย์นะคะ กร๊ากกกกกก คู่ตัวเหี้ยจิลงวาเลนไทน์ไปแล้วนะคะเมย์ ไอ้เต๋าโดนจิ้มเรียบร้อย555+
TanyaPuech กอดญ่าแน่น ๆ เตงชอบเรื่องแบบนี้หรอกเหรอเนี่ยยย กิ๊วๆ ญ่าหื่นนนนน555+
ZuuZuu กอดเตงแน่น ๆ เตงกับอ้อมนี่ชิงไหวชิงพริบกันตลอดๆอ่ะ55+ เตงเม้นแต่เรื่องรายละเอียดของโปรเนอะ เตงหื่นนน แอร้ยยยย จิกะจะลงให้ครบทุกคู่ตอนวาเลนไทน์ค่ะ ปาดเหงื่อ555+, เค้าดีใจที่เตงชอบทุกคู่นะคะ เค้าพยายามสร้างบุคลิกของตัวละครให้แตกต่างกันมากที่สุดค่ะ เราจะได้จำตัวละครตัวนั้นได้ง่าย แต่บางครั้ง..มันก็ย้ากยากอ่ะเตง เค้าค้นพบว่าเค้าเป็นโรคซาดิสม์ค่ะ ยิ่งหนื่อยยิ่งมีความสุข -///- ขอบคุณที่ห่วงเค้านะคะ พรุ่งนี้ไปทำบุญตอนเช้าเค้าก็แอบนอนกลางวันได้ค่ะ วันหยุดนิ, พี่โป้งติดตรึงฝังจำกับตัวเหี้ยมากค่ะเตง555+ ไอ้เต๋ามันขี้โกงค่ะ..ทำใจอย่างเดียว กร๊ากกก
Solar cell กอดพี่โซแน่น ๆ เดือนนี้มีอีกวันที่จิต้องจิ้นให้เข้ากับเทศกาลสุด ๆ ค่ะพี่โซ เค้าว่าพี่โซต้องคลานออกจาทู้แหงถ้าเค้าจิ้นจนครบทุกคู่อ่ะ กรี๊ดๆๆๆๆ, น้องเผ่ามีความสุขจนถึงวันสุดท้ายค่ะพี่โซ เค้ามีคนรออยู่อีกฟากของทางช้างเผือกไง..เสี่ยวได้อีกอ่ะจิ555+ กอดๆโอ๋ๆ
~DosTresCuatro กอดหนึ่งแน่น ๆ จ๊ะ ตรุษจีนโปรกกฟรี 24 ชม. วาเลนไทน์พี่ยังจิ้นไม่ออกค่ะ แต่คาดว่าอีโมเลือดกระฉูดนี่คงต้องเก็บมาใช้ได้อยู่เรื่อย ๆ แน่ ๆ อ่ะค่ะ หนึ่งหื่นนนน กร๊ากกกกก, กอดให้หายนอยด์ค่ะ เรารู้ตอนจบมันเลยเศร้ารอเนอะเตงเนอะ โอ๋ๆๆๆ, อย่าบอกพี่นะคะว่าอยากให้ผลัดกันจริง ๆ อ่ะ ตัวเหี้ยไม่ยอมแน่ ๆ ค่ะ555+ พี่ก็ชอบคู่นี้เหมือนกันค่ะ หลุดดี -///-
yeyong กอดยุ้ยแน่น ๆ จิจิ้นฉากนั้นของพี่เรย์ไปแล้วค่ะ แต่คาดว่ามันน่าจะร้อนแรงได้ไม่เท่าทู้นี้อ่ะเตง แล้วก็..ยุ้ยหื่นนนนน แอร้ยยยยย, เทศกาลนี้มันต้องจัดหนักเลือดท่วมทู้ค่ะยุ้ย เตงเตรียมคลานออกจากทู้หลังปล่อยคู่สุดท้ายได้เลย..เค้าหมายมั่นปั้นเอ็นซีเต็มที่อ่ะ กรี๊ดๆๆๆๆ, พี่หมอแค่อยากรุกดูเท่านั้นค่ะยุ้ย เตงชอบให้ผลัดกันหรา? ยุ้ยหื่นนนน(อีกครั้งอย่างโหยหวนนน)
papa กอดแน่น ๆ ค่า ก็..มันวันหยุดนี่เนอะเตง เลยต้องพักผ่อนแบบไททั้งวันไปเลย แอร้ยยยย
BeeRY กอดน้องเบียร์แน่น ๆ พี่ให้อั่งเปาน้องเบียร์เป้นตอนพิเศษนี่แล้วกันเนอะเตงเนอะ, เตงเหนื่อยพอกันเลยอ่ะ งานเยอะชิบหายยยย ว้ายพี่ขอโทษที่เผลอหยาบค่ะ พี่จิ้นให้มันเข้ากับเทศกาลค่ะ ไม่สามารถจิ้นการสอดใส่ท่าอื่นได้นอกจากท่านี้ กรี๊ดดดด ส่อเนอะ55+ หายเร็ว ๆ จ๊ะ , ตื่นเต้นแทนน้องเต๋าเนอะคะ ไม่รู้จะเอาคืนได้วันไหน พี่ให้พี่โป้งรุกแค่ตอนนี้ตอนเดียวอ่ะค่ะเบียร๋ กร๊ากกกกก
nidnoi กอดดดค่า คุณ nidnoi นี่เชียร์ไทโยเรื่องแบบนี้ออกนอกหน้าทุกครั้งเลยอ่า เลยทำให้จิฟันธงไปแล้วว่า..เตงหื่นนนนน กร๊ากกกก
คนของเธอ กอดน้องเกดแน่น ๆ น้องพิของพี่เค้าเข้าใจไทโยค่ะ เลยยอมอดข้าวให้ไทโยรับโปรเต็ม ๆ ทั้งวัน55+, วาเลนไทน์พี่ยังจิ้นได้ไม่ครบทุกคู่เลยค่ะเกด รออ่านเนอะ,คู่น้าโยเรารู้ตอนจบเลยเศร้ารออ่ะเนอะ กอด ๆ โอ๋ ๆ พี่จิ้นได้แค่นี้จริง ๆ ค่ะ มันเหนื่อยเกินอ่ะ แต่ก็นะ..หื่นพอตัวเลยเหมือนกัน กรี๊ดๆๆ(แซวตัวเอง555+), เฮ้ยยย พี่อ่านบรรทัดแรกของตอนตัวเหี้ยแล้ว..เกดแอบแรงอ่ะ -////- ตื่นก่อนแต่ภารกิจลุล่วงใช่มั้ยคะ?>.< ครั้งแรกของน้องเต๋ามันแค่จิ้มนิดหน่อยเองอ่ะ ไม่สุดนิ กร๊ากกก แถมบอกให้แค่ครั้งเดียวอีก นี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่พี่หมอฝังใจเรื่องตัวเหี้ยค่ะ555+
@Kanda@ กอด นศ.แพทย์ผู้น่าสงสารแน่น ๆ ให้หายเครียดเลย จิว่าเตงได้แฟนน่ารักเหมือนไทโยอยู่แล้วล่ะ ไม่ต้องอิจฉาใครหรอก กิ๊วๆ เรื่องพี่เรย์อ่านเมื่อไหร่ก็ได้ค่ะ เรียนต้องมาก่อนอยู่แล้ว หมอ @Kanda@ สู้ๆๆๆ, เรารู้ตอนจบเลยอดเศร้าเวลาอ่านคู่นี้ไม่ได้เนอะคะ กอด ๆ โอ๋ ๆ แฮปปี้วาเลนไทน์ย้อนหลังเหมือนกันค่ะ ขอให้แฟนเข้าใจไม่งอนหายโกรธทันใด! เพี้ยงงงง
monkaew กอดดดค่า สู้ ๆ ค่ะ ยินดีต้อนรับนะคะ ชอบชื่อเรื่องเหมือนจิเลยค่ะ แอร้ยยย ขอให้อ่านนิยายเรื่องนี้อย่างมีความสุขนะคะ เพราะจิได้รับความสุขที่ได้เจาะไข่คุณไปแล้วค่ะ อร้างงงง
Smirnoff กอดดค่า ไทโยชอบเสนอตัวตลอด น้องพิของจิก็ชอบสนองตลอดเหมือนกันค่ะ55+ ดูจากอีโมที่เตงใช้แล้ว..ชอบล่ะซี๊ แอร้ยยยยย, น้าโยไม่ได้เลี่ยนอย่างเดียวนะคะ เสี่ยวด้วย55+ น้องน่ารักเนอะคะ..จิชอบบบบบ -////-
Églantier✿ กอดเตงให้หายเหนื่อย น้องพิของเราฮาตลอดค่ะ ถ้าจิเลือกได้จิจะเลือกแบบพิมาครึ่งแบบไทมาครึ่ง อ๊า.เพอร์เฟค >.< เรื่องพี่เรย์ให้เตงว่างค่อยอ่านก็ได้ค่ะ เค้าไม่งอนหรอก..เค้าโตแล้ว จริง ๆ เค้าหมายถึงเค้าแก่แล้วมากกว่าค่ะ แอร้ยยยย, จิ้มคืนให้ทะลุหัวใจเรยยยยยย กอดแน่นอีกทีด้วยคิดถึง.. -///-
หมวยลำเค็ญ กอดคุณหมวยแน่น ๆ จิก็คิดถึงน้องพิกับสามีเหมือนกันค่ะ ขอให้คุณหมวยมีความสุขมากกว่าจิหลาย ๆ เท่านะคะ รับอั่งเปาเลือดสาดเลยทีเดียว กร๊ากกกก, กอดให้หายนอยด์ค่ะ คู่นี้เรารู้ตอนจบเลยอ่นแบบเหงา ๆ แทนน้องเนอะคะ โอ๋ๆๆๆๆ
titansyui กอดดดค่า น้องออมจิจะปั่นให้อ่านตอนวาเลนไทน์นะคะ คู่พี่เรย์จิเฉลยไปแล้วค่ะ พี่ titansyui ต้องตามไปอ่านเรื่องนู้นดูค่ะ จิแปะลิงค์ไม่ได้อ่ะ เครื่องนี้เมาส์มันโกง จิ้นไปก่อนเนอะ ยินดีต้อนรับนะคะ ดีใจที่นิยายเรื่องนี้ทำให้พี่สนุกค่ะ จิจะเขียนถึงหนุ่ม ๆ เรื่อย ๆ นะคะ
samsoon@doll กอดคุณซัมให้แน่นกว่าเยอะ ๆ เลย เค้าว่าที่เตงคิดว่าเรทมันซอฟท์เพราะเค้าบรรยายไม่ละเอียดล่ะซี๊ อ่านเม้นทากนักอ่านทั้งหมด เค้าฟันธงได้ทันทีเลย..คุณซัมหื่นสุดแระ กร๊ากกกก, ตัวเหี้ยมันฝังใจจริง ๆ ค่ะคุณซัใ แม้ยามหลับยังเก็บไปเพ้อเลยทีเดียว555+ พี่หมอเพิ่งจะอยากลองกดค่ะ..ช้าได้อีกเนอะคุณซัมเนอะ กอดจิไม่ฝันหวานหรอกนะคะ ฝันร้ายซะมากกว่าอ่ะ555
love2y กอดดดค่า เลือดนองฉลองตรุษจีนเนอะคะ เตง..อีโมเตงส่อมวากกกกกก, เนอะคะ จิก็อยากได้แบบน้าโยมากอดซักวันเหมือนกันค่ะ คงให้ความรู้สึกของความเย็นชาแต่อ่อนโยนเนอะเตงเนอะ -///-, ใช่ค่ะ ตัวเหี้ยมันฝังแน่นแงะไม่ออกขริง ๆ นอนยังละเมออ่ะ555+
andaseen กอดดดดค่า น้องพิของเราฮาเนอะคะ มันฮาแบบหน้าตายอ่ะ น่ารักโคตรเหอะ แอร้ยยยยย เตงใช้อีโมแสดงความรู้สึกสินะคะ >////<, น้องเต๋ามันแสบเนอะคะ เสียประตูให้พี่หมอแล้วต้องเรียกคืนมันีเหมือนกัน ไอ้เด็กขี้โกง555+
kakuro กอดพี่ kakuro แน่น ๆ น้องพิหวานได้อีกค่ะ จิกำลังจิ้นถึงวาเลนไทน์อยู่ อร้างง พี่เรย์ก็หวานเอาเรื่องอยู่นะคะ แอร้ยยยยยย, กอดให้หายเศร้าค่ะ เรารู้ตอนจบมันเลยเศร้ารอเนอะคะ โอ๋ๆๆๆๆ, คู่นี้เหมือนจะเสมอนะคะ แต่..ไอ้เต๋ามันขี้โกงอ่ะ ให้เค้าจิ้มแต่มันลักหลับเฉยเลย ไอ้เด็กเชี่ย555+ กอดคืนแน่น ๆ ให้เตงหายใจไม่ออกเลย-///-
jasmin กอดจาแน่น ๆ โปรนี้ทำนายเอกโสโครกสุดขีดไปเลยเนอะเตงเนอะ555+ สรุปน้องพิก็ไม่ได้กินข้าวค่ะ กินแต่น้ำ อร้างงงง, น้าโยเสี่ยวแต่น่ารักนะคะจา อรั้ยยยยยย มีความสุขมากกว่าที่ให้จิหลายเท่านะคะจา แฮปปี้วาเลนไทน์ย้อนหลังเหมือนกันนะคะ, ไอ้เต๋าขี้โกงเนอะคะ ให้เค้าจิ้มแล้วก็จิ้มเค้ากลับทันที555+ แต่ความน่ารักของมันก็ทำให้ความขี้โกงซอฟท์ลงทันตา -////-
TarnTaWan กอดเตงแน่น ๆ น้องพิฮาเนอะคะ เตงมาหวีทกับเค้าก็ได้นะคะ เค้าไม่หวงตัวหรอก กร๊ากกกกก
lunar กอดดดค่า นี่เป็นกิจกกรมในวันหยุดของคู่นี้ค่ะ กกกันไม่สนโลกเลยทีเดียว ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ รออ่านตอนพิเศษช่วงอื่นเนอะ
rellachulla กอดอ้อมแน่น ๆ เตงว่าไทมันตั้งใจป่าวอ่ะ เค้าว่ามันตั้งใจทุบสถิติเรื่องบนเตียงแหงแซะอ่ะ กร๊ากกก, ต้องแบ่งกันแล้วล่ะค่ะอ้อม จิก็ปลื้มน้าโย ไทโย พี่เรย์เหมือนกันค่ะ555+ กอดให้หายนอยด์ค่ะ โอ๋ๆๆๆ ขอบคุณที่อ้อมห่วงเค้านะคะ พรุ่งนี้เค้าก็ได้พักแระ นอนกอดกันมั้ยเตง?-////- , เค้าต้องพาอ้อมไปรอรับเลือดที่โรงบาลมาตุนแล้วล่ะค่ะ เค้าว่าจะพามาทุกคู่ แต่..วันนี้แค่ตอบเม้นท์ก็เลยเวลาแระ ตอบตั้งแต่ยังไม่ 2 ทุ่ม นี่เที่ยงคืนเข้าไปแระ ยังไม่ถึงไหนเลย กร๊ากกกกกก
BAKA กอดดดค่า น้องพิไม่ได้กินข้าว แต่ก็ได้สารอาหารอย่างอื่นทดแทนทั้งวันนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ ยินดีต้อนรับนะคะ
iforgive กอดพี่ไอแน่น ๆ จิว่าไทเก็บกดแบบน่าสงสารค่ะ ไม่ได้กอดน้องพิเป็นเดือนเลยจัดหนักทั้งวัน แต่ก็นะ มันทำให้จิรู้ว่า....พี่ไอหื่นนนนนน แอร้ยยยยย
kny กอดดดค่า ไปแล้วเดี๋ยวจิก็พามาส่งเรื่อย ๆ ล่ะค่ะ อร้างงง, น้าโยหวานแต่ไม่น่าสนใจเท่าดีเทลย่อยของน้องเต๋าใช่ป่าวคะ กิ๊วๆ เค้านึกอยู่ว่าต้องมีคนสาแก่ใจที่ตัวเหี้ยยอมเสียประตูแน่ ๆ ส่วนตัวแดงตัวเขียว เครื่องหมายถูกค่ะ555+
pEaWtAmOn กอดดดดค่า ขอบคุณที่อ่านจนจบเลยนะคะ ยินดีต้อนรับค่ะ แวะมาอ่านตอนพิเศษเรื่อย ๆ เนอะ
kyoya11 กอดดดดค่า จิก็ชอบตอนพิเศษค่ะ เพราะได้จิ้นแต่เรื่องแบบนี้ตลอดอ่ะ ส่อเนอะ แอร้ยยยย
llPETCHll กอดดดดค่า ไทโยจัดเต็ม เราก็นั่งดูจนจบเลยเหมือนกันเนอะคะ -///- ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ รออ่านตอนพิเศษเรื่อย ๆ เนอะ
punchnaja กอดดดดค่า ไทไม่ได้หลงพิคนเดียวค่ะ จิก็หลงด้วย -/////- ยินดีต้อนรับนะคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ รออ่านตอนพิเศษเรื่อย ๆ เนอะ
bluekawai กอดพี่ bluekawai แน่น ๆ คู่น้าโยมันเศร้าเพราะเรารู้ตอนจบเนอะคะ โอ๋ๆๆๆ มีความสุขมาก ๆ เหมือนกันนะคะ ไม่ใช่สิ..ขอให้มากกว่าจิหลาย ๆ เท่าต่างหากค่ะ แฮปปี้วาเลนไทน์ย้อนหลังเหมือนกันนะคะ
puppyluv กอดดดดค่า หวานตอนให้ของขวัญนี่ล่ะค่ะ555+ เตงแอบหื่นเนอะ แอร้ยยยย
dukdikdukdik กอดดดดดค่า พี่ dukdikdukdik คิดถึงพิกับไทมากเท่าไหร่..ติคิดถึงพี่มากกว่านั้นร้อยเท่า อ๊า หวานเลี่ยน..ช่างเหมาะกับเทศกาลจริง ๆ >///<
Fanun กอดดดดดค่า กอดให้หายเศร้า รารู้ตอนจบของคู่นี้มันเลยเศร้าเนอะ กอดๆโอ๋ๆ PeeYaR กอดดดดค่า เนอะคะ กล้าขอก็กล้าให้ พี่โป้งได้จิ้มตามคำขอ แต่ก็ถูกจัดหนักคืนเหมือนกันอ่ะ..ไอ้เต๋า! ไอ้เด็กขี้โกง555+
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
วันนี้ไม่มีหนุ่ม ๆ มาเสร์ฟค่ะ จิตอบเม้นตั้งแต่ยังไม่ 2 ทุ่ม นี่เที่ยงคืนเข้าไปแล้วเพิ่งจะตอบเสร็จ..ตั้งใจกว่าจิ้นนิยายอีกอ่ะ555+
ฝันดีนะคะ
:กอด1: :pig4: :a12:
ปล.จิ้มบวกคืน บวกขอบคุณ บวกต้อนรับ บวกเป็นของขวัญวาเลนไทน์ บวกเพราะอยากบวก บวกๆๆๆๆๆค่า
-
เห็นชื่อคุณจิ เลยเข้ามารอเที่ยงคืนครึ่งวันพฤหัสฯ ^__________^
ง่ะ!!!!!! เพิ่งเห็นว่าวันไม่มีหนุ่มมาเสิร์ฟ แล้วใครจะจูงแขนเค้าไปนอนเนี่ย >_<
-
เห็นชื่อคุณจิ เลยเข้ามารอเที่ยงคืนครึ่งวันพฤหัสฯ ^__________^
ง่ะ!!!!!! เพิ่งเห็นว่าวันไม่มีหนุ่มมาเสิร์ฟ แล้วใครจะจูงแขนเค้าไปนอนเนี่ย >_<
:กอด1: ไปค่ะ..นอนกัน
แอร้ยยยย เตงจิ้นล่ะสิ555+
พรุ่งนี้แล้วกันเนอะเตง เดี๋ยวเค้าปั่นมาส่งให้นะคะ
กอดกันหลับฝันดีเนอะ >///<
:o8:
-
Fate : 5
อากาศร้อนยามเย็นต่างจังหวัดให้บรรยากาศโรแมนติกมาก วันนี้วาเลนไทน์เดย์ครับ ผมกับตัวเล็กมีแผนว่าจะฉลองวาเลนไทน์ที่รีสอร์ทของไอ้พิ เจ้าตัวโทรมาชวนให้ไปเที่ยวทุกครั้งที่โทรคุยกับตัวเล็ก แต่ด้วยงานและอะไรหลาย ๆ อย่างที่ไม่เป็นใจ ผมกับตัวเล็กเลยยังไม่มีโอกาสได้ไปเยี่ยมไอ้ตัวแสบนี่ซักที ก่อนมานี่ก็ต้องเคลียร์งานให้เรียบร้อยซะก่อน ตัวเล็กเลี้ยงหมาไว้แก้เหงาตัวนึงครับ มาเที่ยวแบบนี้เจ้าตัวต้องฝากหมาไว้กับพ่อ
“พ่อวันนี้ทอดตับให้น้องน้ำตาลด้วยนะ เมื่อวานแม่ให้กินอาหารหมาไปแล้ว วันนี้เปลี่ยนมั่ง ครับพ่อ..พรุ่งนี้ก็กลับแล้วครับ ไม่เอา ไม่ให้คุย แค่นี้นะครับ” ยืนกอดเอวตัวเล็ก ปลายนิ้วเกลี่ยแก้มใส น้องวินโทรไปย้ำกับพ่อให้ทอดตับให้น้องน้ำตาลหมาตัวโปรดด้วย น้องเงยหน้ามายิ้มให้แล้วเล่าให้ฟังว่า.. ‘พ่อถามจะกลับตอนไหน วินเลยบอกว่ากลับพรุ่งนี้ พ่อเลยสั่งให้พี่ต้าร์ห้ามกินเหล้า เดี๋ยวขับกลับไม่ไหว..พี่ต้าร์..กินได้แต่ห้ามเมา โอเคมั้ย?’ ยิ้มให้วินแล้วก้มลงหอมแก้มใสแรง ๆ สังเกตมาหลายครั้งแล้วว่าทุกเทศกาล วินไม่ค่อยอยากให้ผมดื่ม เวลาผมดื่มแล้วชอบติดลมครับ กินทีไรต้องเมาเละแทบทุกครั้ง555+
เดินกอดไหล่เล็กออกมาหาไอ้พิที่สนามฟุตซอลเล็ก ๆ ที่มันทำไว้เล่นบอลกับพวกพนักงาน เรย์จิซังที่ยืนคุยกับไทโยหันมาโบกมือทักแล้วหันกลับไปคุยกับไทโยต่อ ไอ้พิตะโกนเรียกชื่อตัวเล็กพร้อมเตะบอลเข้ามาเต็มแรง น้องวินพักอกแล้วเดาะบอล 2-3 ที เตะคืนให้ไอ้พิ เมื่อก่อนตัวเล็กเคยเล่นเป็นตัวจริงกีฬาสีครับ เป็นตัวจริงที่อายุน้อยแล้วก็ตัวเล็กที่สุดในทีม
“พี่ต้าร์..ตัวเล็กขอเล่นด้วยนะ” วินส่งบอลคืนให้ไอ้พิก็หันมากอดแขนผมแกว่งไปมา อ้อนขอเล่นบอลกับพวกผมด้วย ผมไม่อยากขัด แต่วินตัวเล็กมากสำหรับพวกผม เวลาเข้าปะทะมันอันตรายเกินไป ยิ่งเห็นคนเล่นในสนามทั้งหมดแล้ว..ไม่อยากให้ตัวเล็กลงเลย ให้ตายเถอะ!
“ก็ได้ครับ..” ผมขัดใจน้องได้ที่ไหนครับ ยอมปล่อยให้วินลงเล่นด้วย แต่ก็ให้ลงตำแหน่งที่มันอันตรายน้อยที่สุด..ประตูไงครับ555+ คิดแล้วก็ยิ้มแย้ม ยกมือขึ้นลูบผมนุ่มแล้วเดินจูงมือน้องลงสนามวอร์มร่างกาย ไอ้พิเสนอรางวัลที่ทีมชนะจะได้รับหลังจบเกมส์ รางวัลของมันทำให้เกมสืนี้น่าสนใจขึ้น แต่ผมกับตัวเล็กไม่คิดจะกลับไปฉลองที่โรงแรมมันหรอกครับ เบื่อกรุงเทพเต็มกลืน เรย์จิซังเรียกคนที่จะลงเล่นทั้งหมดมาแบ่งทีม เพื่อการแข่งที่จะไม่มีการทะเลาะกันทีหลัง ทีมที่มีความสัมพันธ์ทางบวกเหมือนกันก็อยู่ฝั่งเดียวกัน ใครที่ไม่ใช่แฟนก็ไปเล่นอีกฝั่ง แบ่งหน้าที่ว่าใครจะเล่นตำแหน่งไหนเสร็จผมก็อุ้มตัวเล็กขึ้นบ่า..พาไปเฝ้าประตู
“พี่ต้าร์จะพาวินไปไหน! ไม่เป็นประตูนะ ไม่เอา! ปล่อยวินลงเดี๋ยวนี้นะ! จะเล่นกองหน้า ปล่อยยยยยยยยยย” เสียงโวยวายของตัวเล็กกับแรงทุบหลังทำผมแทบจะไปไม่ถึงประตู ทันทีที่ปล่อยวินก็พุ่งเข้าสนาม คว้าตัวไว้แล้วรีบเอามือปิดปากแน่น กระซิบขอให้ตัวเล็กตามใจผม..
“เล่นตำแหน่งนี้นะครับตัวเล็ก พี่ต้าร์ไม่อยากเห็นน้องวินโดนไอ้พวกแรงกระทิงมันพุ่งชนจนเจ็บ..นะครับ” ตัวเล็กมองผมแล้วกระพริบตาปริบ ๆ ปล่อยมือที่จับแขนผมออกช้า ๆ พยักหน้ารับแล้วหันหลังไปเฝ้าประตูโดยดี กลับเข้ามาในสนามก็เห็นไอ้พิสะกดจิตไอ้เต๋าอยู่
“เต๋า..มึงมีพรสวรรค์ แรงไม่ตก คล่อง เลี้ยงลูกพลิ้วยิ่งกว่าไอ้โด้ กูเคยบอกมึงแล้วว่าถ้ามึงยอมเล่นบอลให้มหา’ลัย รับรอง..มึงไปไกลถึงพรีเมียร์ลีกแน่..” กลั้นขำกับท่าทางจริงจังของไอ้พิกับอาการยุขึ้นของไอ้เต๋า เดินกลับมายืนในตำแหน่งของตัวเองแล้วหันกลับไปมองตัวเล็ก น้องวินยืนหน้าเสาโกลรูหนูข้างหนึ่งแล้วทรุดตัวลงนั่งยอง ๆ เหยียดขาออกสลับกันทั้ง 2 ข้างวอร์มร่างกายรอป้องกันประตู ผมยิ้มแล้วยกนิ้วโป้งให้ตัวเล็ก คนน่ารักของผมยกนิ้วกลับแล้วส่งยิ้มกว้างมาให้
ทันทีที่สัญญาณจากกรรมการกลาง(การ์ดเรย์จิซัง)ดังขึ้น ไอ้เต๋าก็พุ่งตัวเข้าแย่งลูกบอลจากเท้าคนชื่อหนึ่งทันที ผมยาวที่รวบไปด้านหลังปลิวไปตามแรงปะทะ ผมมองว่าคนคนนี้..มีอะไรที่ไม่ธรรมดา นึกถึงท่าทางเงียบขรึมกับดวงตาที่มองทะลุคู่นั้นแล้ว..ผมโคตรอึดอัด ผมว่าเรย์จิซังเก่งมากที่สามารถทนรับกับความกดดันของหนึ่งจนเอาน้องเค้ามาเป็นแฟนได้ น้องสองเป็นคนที่เหมาะกับคำว่า ‘น้อง’ บุคลิกอ่อนโยน หน้าตาสวยน่ารัก อยู่ใกล้แล้วผ่อนคลาย แต่..น้องวินของผมน่ารักที่สุดแล้วครับ กลับมาสนใจลูกบอลที่กระเด็นออกมาจากเท้าชายแล้วรีบเข้าเขี่ยส่งให้ไอ้เต๋า ไอ้เต๋าเลี้ยงลูกหลบคนโน้น เลี่ยงคนนี้อย่างคล่องแคล่ว ยิ่งมีเสียงพากษ์บอลสุดมันส์จากไอ้พิยิ่งเหมือนกระทิงดุ
“ไอ้เต๋า! เต๋า เต๋า กระชาก! ลาก เลื้อย เลื้อยยยย..” เลื้อยไปถึงหน้าประตูไอ้ก้องก็ก้มลงหยิบลูกใต้เท้ามันอย่างพอดิบพอดี เสียงหัวเราะขำมันดังทั่วสนาม ผมก็ขำครับ55+ ไอ้เต๋าหันไปเล่นงานแฟนมัน เริ่มเกมส์กันใหม่อีกครั้ง คราวนี้ทีมฝั่งตรงข้ามเป็นฝ่ายบุกบ้าง บอลเร็วมากครับ แป๊บเดียวบอลอยู่กับพี่คมแล้ว พี่คมยืนห้อยรออยู่เสาสองแล้วอัดเต็มข้อ เสียงน้องวินปัดลูกดังมากครับ ผมวิ่งเข้าไปดูแขนกับข้อมือทันที ถึงตัวเล็กจะปัดออกแบบสบาย ๆ แต่ผมก็ไม่อยากให้มันเกิดแบบเมื่อครู่อีก
“เจ็บรึเปล่าตัวเล็ก?..พี่เล่นเบาหน่อยสิ วินตัวเล็กนิดเดียวจะทนแรงอัดพี่ได้ไง” จับแขนวินพลิกอีกครั้งแล้วหันไปว่าพี่คม พี่คมทำหน้าเหวอก่อนจะยิ้มบาง ตัวเล็กยิ้มแหยขอโทษพี่คมก่อนจะบ่นอุบว่าผม
“พี่โตเล่นบอลมันก็ต้องงี้แหละ เค้ายิงประตูนะ ไม่ได้แคะหนมครกขาย!” ผมยืนนิ่งมองตาตัวเล็ก ทำไมไม่เคยคิดบ้างว่าผมห่วงแค่ไหน ที่ยอมให้เล่นเพราะเห็นว่าอยากลงเล่น อุตส่าห์ขอให้เป็นคนเฝ้าประตู..คิดเอาเองว่าอย่างน้อยวินก็น่าจะรู้ว่าผมห่วง ไม่อยากให้เจ็บ แต่พอตัวเองรับแรงกระแทกจากบอลจนมือแดงกลับเห็นเป็นเรื่องธรรมดา มองหน้านิ่งแล้วหันมาบอกที่เหลือในสนาม
“วินถอนตัวนะพี่..” ผมแบกตัวเล็กที่กำลังอึ้งขึ้นบ่าอีกครั้ง คราวนี้เป้าหมายอยู่ที่ม้านั่งคนเชียร์ เสียงโวยวายดังขึ้นจากคนน่ารักของผมอีกครั้ง ‘พี่ต้าร์ไม่เอานะ! วินจะเล่น!’ วางลงได้ผมก็สื่อสารทางดวงตา ตัวเล็กบ่นเบา ๆ ‘นั่งเชียร์ก็ได้..’ เพื่อนไอ้พิที่ชื่อไอติมยิ้ม ๆ ให้ผมกับวิน เดินไปลากการ์ดเรย์จิซังคนหนึ่งที่ยืนดูแลความเรียบร้อยมาเป็นประตูแทนตัวเล็ก เรย์จิซังเดินสวนผมออกไปนอกสนาม มองตามไปก็เห็นว่าเดินจูงมือแฟนมานั่งรวมกับน้องวิน พอน้องสองนั่งด้วยกันกับน้องวินและไอติมถึงได้เข้าใจ..จะเทียบกันนี่เอง555+
“พี่เรย์ มาเล่นเลย” ไอ้พิวิ่งเหยาะ ๆ ไปลากเรย์จิซังลงสนาม เกมส์จะได้ต่อเนื่อง ผมหันกลับมามองหาลูกบอลแล้วขยับแข้งขารอ ปรากฏว่าไทโยออกไปตามไอ้พิกลับเข้ามาเล่นอีกคน ไอ้พิมันเข้าไปก้อร่อก้อติกน้องสองนั่นเอง555+ ไทโยดุมันก็ฮาใส่ พวกผมขำกลิ้งแต่ไทโยกับเรย์จิซังไม่ขำด้วย ไอ้พิก็เอาตัวรอดไปตามเรื่องตามราวของมันครับ..ลื่นจริง ๆ
เริ่มเกมส์ไปได้ 5 นาทีพี่คมก็หลุดจากการประกบไอ้พิ ยิงประตูนำไปก่อน 1: 0 เสียงกรี๊ดกร๊าดของกองเชียร์ฝั่งตรงข้ามดังก้อง ทีมเราปรับแผนใหม่ เรย์จิซังกับไทโยจะเล่นเป็นกองหน้าแทนไอ้เต๋า เริ่มครึ่งหลังเสียงตะโกนของนักบอลแข่งกันจนแยกไม่ออก การทำชิ่งกันของเรย์จิซังกับไทโยเข้าขากันมากครับ ทีมตรงข้ามปั่นป่วนรวนกันทั้งทีม ยิงประตูตีเสมอได้ก็วิ่งเข้าไปดีใจกันครับ ตัวเล็กของผมก็กระโดดตัวลอยข้างสนามลุ้นสุดตัว แต่เล่นไปไม่ถึง 2 นาทีไอ้ออมก็พังประตูที่ 2 ให้ทีมตรงข้ามนำไปอีกครั้ง
“กรี๊ดดดดดด นังติ๋มชั้นทำได้ ชั้นโฉบเข้าทะลวงประตูพี่การ์ดได้ด้วยแก๊” ไอ้ออมวิ่งออกนอกสนามไปอุ้มไอติมขึ้นมากอด ดีใจจนสาวแตก555+ กลับเข้ามาเล่นในสนามก็ทำอะไรกันไม่ได้ ครบ 20 นาที ทีมตรงข้ามชนะไป 2 – 1 เดินออกมากินน้ำที่ตัวเล็กตักไว้รอ เช็ดหน้าเช็ดตาแล้วยืนฟังไอ้เต๋ากับไอ้พิโม้กันประมาณ 10 นาทีก็แยกย้ายไปอาบน้ำล้างตัว เรย์จิซังนัดให้มากินข้าวเย็นรวมกันที่สนามหลังรีสอร์ทตอน 1 ทุ่มตรง เดินกลับถึงห้องตัวเล็กก็หยิบผ้าเช็ดตัวให้ผมเข้าไปอาบน้ำก่อน อาบน้ำสระผมเรียบร้อยก็ออกมาแต่งตัวรอระหว่างตัวเล็กอาบน้ำ ตัวเล็กออกจากห้องน้ำมาแต่งตัวบ้าง ผมเดินไปกอดเอว หอมหัวไหล่ หอมกระหม่อมบางแล้วเอ่ยปากขอโทษ
“เมื่อเย็นพี่โตขอโทษนะครับ” ตัวเล็กโยนเสื้อไว้ที่เตียงแล้วหันหน้ามากอดเอวผมหลวม ๆ เงยหน้าเอาคางแตะหน้าอกผมแล้วบอกเสียงเบา ‘ตัวเล็กก็ขอโทษครับ..ที่ดื้ออ่ะ’ ผมกับวินยิ้มให้กันแล้วก้มลงไปจุ๊บริมฝีปากเบา ๆ แต่ติดกันหลายที ตัวเล็กหัวเราะร่า กอดเอวผมแน่นขึ้น ประคองหน้าเล็กแล้วเกลี่ยปลายจมูกตัวเองเล่นหยอกล้อกับปลายจมูกตัวเล็กเบา ๆ วินหลับตา ริมฝีปากคลี่ยิ้ม แล้วยื่นปากมาจูบปลายคางผมเบา ๆ ผมดึงน้องวินลงมานอนกอด ลูบหลัง จูบริมฝีปากนิ่มรอเวลากินข้าวเย็น พอใกล้เวลาตัวเล็กก็กอดแน่นบอกผมให้ไปกินข้าวเย็นฝีมือวินได้แล้ว วันนี้วินทำหมูกรอบให้กินครับ ไปขอใช้ครัวตั้งแต่ตอนบ่าย ผมจะช่วยตัวเล็กก็ไม่ให้ไป ‘พี่ต้าร์ไปก็เกะกะวินเปล่า ๆ ..รอกินอย่างเดียวก็พอ’ เจ้าตัวบอกอย่างนั้นผมก็ต้องตามใจครับ
เดินกอดเอวกันออกไปรวมกินข้าวกับไอ้พิ วินเข้าไปหยิบจานหมูกรอบแล้วอมยิ้มแก้มป่อง ‘ไอ้พิมันแบ่งหมูของเราไปให้น้องสองอ่ะพี่ต้าร์555+’ ยิ้มตอบตัวเล็กแล้วแย่งจานมาถือไว้เอง วางจานลงบนโต๊ะแล้วเดินไปตักกับข้าวกับวิน ตักตามออเดอร์ที่นิ้วเรียวชี้ เผลอแป๊บเดียวก็เต็มจาน นั่งกินข้าวเสร็จก็เดินไปรวมกลุ่มคุยกับไอ้ชาย พรุ่งนี้มันก็จะกลับเลยเหมือนกัน น้องวินเดินมาตามแล้วลากแขนผมกลับเข้าที่พัก ไอ้พิแซวว่าอย่าให้หนักมากเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะขับกลับไม่ไหว ตัวเล็กยกยิ้มมุมปากแล้วตอบอย่างอารมณ์ดี ‘กูขับกลับเองไอ้เหี้ย..คืนนี้อย่าปีนมาแอบดูกูนะผัวรัก555+’ ส่ายหน้ากับเพื่อนวินแล้วเดินจับมือนุ่มกินลมไปจนถึงห้องพัก
“อาบน้ำอีกรอบมั้ย?” ถอดเสื้อออกแล้วพูดกับวิน ตัวเล็กไม่ตอบแต่เดินมากอดเอวผม ริมฝีปากนุ่มจูบหน้าอกผมเบา ๆ มือนิ่มลูบหลังช้า ๆ ยิ้มบางแล้วจูบเรือนผมนุ่ม ประคองหน้าให้ริมฝีปากที่จูบแถวซอกคอขึ้นมาประกบ ปลายลิ้นเล็กตวัดตอบผมดุเดือด เดี๋ยวนี้วินร้อนแรงจนคุณคิดไม่ถึงกันเลยล่ะ เสียงริมฝีปากผมกับเสียงปลายลิ้นที่เกาะเกี่ยวดังจนหวิวในอก มือนิ่มลูบเลื้อยต่ำสอดเข้ามาในกางเกง ขยำน้องชายผมเบา ๆ ยิ้มกว้างทั้งที่ริมฝีปากยังประกบกันอยู่ วินยิ้มตอบก่อนจะปลดกระดุมกางเกงยีนส์ผมทีละเม็ดโดยที่ริมฝีปากยังคงประกบดูดดื่ม ตัวเล็กดันกางเกงผมลงก่อนจะนั่งลงจูบก้อนแข็งผ่านกางเกงใน วินเลียกางเกงผมจนเปื้อนน้ำลายไปหมด ก้มมองลิ้นแดงที่ลากผ่านส่วนปลายที่โผล่พ้นจากกางเกงในด้วยความรู้สึก..สยิว
“ซืดดด” ครางเบา ๆ แล้วดึงแขนตัวเล็กขึ้นมาถอดเสื้อ จูบริมฝีปาก ตวัดดูดลิ้นสีแดงที่ทำระบบฮีทเตอร์ผมสูงพรวดพราด ผละออกมาจูบดูดทำรอยไว้ทั่วหน้าอกขาว ปลายลิ้นเลียเบาที่ตุ่มเล็กบนหน้าอก เสียงกระเส่าของตัวเล็กดังกลบเสียงหายใจของผม ถอดกางเกงพร้อมปราการด่านสุดท้ายในคราวเดียว ฉกปลายลิ้นเลียความร้อนของวินที่ตั้งรออยู่แล้ว ปลายพาดเฉียงไปทางซ้ายไม่ใช่ปัญหากับการลงลิ้น ครอบริมฝีปากลงไปช้า ๆ ดันลิ้นตวัดส่วนปลายไปด้วย เสียงครางแผ่วและขาที่ยืนไม่อยู่ทำให้รู้ว่า..มันได้ผลทุกครั้ง
คลานเข่าดันให้ตัวเล็กเดินถอยหลังไปชิดผนัง ริมฝีปากและปลายลิ้นทำงานเต็มเวลา ฝ่ามือนุ่มสางเข้ามาตามไรผมของผม วินขยับสะโพกรับกับจังหวะของริมฝีปาก สอดนิ้วแทรกไปตามร่องลึกช้า ๆ เจ้าตัวแยกขากว้างขึ้นแล้วพาดลงบนบ่าผม เลื่อนนิ้วมาป้ายน้ำเหนียวที่ติดส่วนปลายของตัวเองเพื่อหล่อลื่น ดันนิ้วเข้าไปใหม่ช้า ๆ จนสุด หมุนวนแล้วรอดูความพร้อมของวิน มือนิ่มดันหัวผมออกก่อนจะพลิกตัวหันหน้าเข้าผนัง ผมลุกขึ้นเดินย้อนกลับมาที่กระเป๋าเสื้อผ้าหยิบหลอดออกมาเปิดแล้วบีบพรวดเดียวใส่ฝ่ามือ ละเลงจนทั่วแล้วเดินเข้าไปหาตัวเล็กที่ยืนหันหลังรอ ใบหน้าหวานหันกลับมาส่งสายตาเชิญชวนผม เดินเข้าไปข้างหลังแล้วกอดแน่นให้เนื้อทุกส่วนสัมผัสกันมากที่สุด จูบแลกลิ้นพร้อมกับขยับหาช่องทางรัดแน่นที่รออยู่ ทันทีที่ส่วนหัวผลุบเข้าไปตัวเล็กก็ดันตัวเองออกจากผนังนิดหน่อย ผมเอื้อมมือข้างที่เปื้อนเจลไปจับความต้องการของวินชักเข้าออกเบา ๆ มือเล็กดันผนังทรงตัวไว้ข้างหนึ่ง อีกข้างอ้อมมาด้านหลังคลำจับแท่งร้อนของผมว่าเข้าไปถึงไหนแล้ว ดันเข้าไปทีละนิดจนหน้าท้องชิดติดมือของวินที่ทาบอยู่ ดึงมือนุ่มออกแล้วประคองหน้าหันมารับจูบ ดูดปลายลิ้นแดงแล้วขยับสะโพกดันแท่งร้อนเข้าออกช้า ๆ แล้วค่อยเร่งความเร็วขึ้นตามอารมณ์ วินสะบัดหน้าหนีจูบเข้าหาผนัง ครางต่ำแล้วปล่อยความต้องการออกใส่ผนังเป็นทางยาว ช่องทางเล็กตอดรัดแท่งร้อนของผมให้ปลดปล่อยตามไปอย่างช่วยไม่ได้ ค่อย ๆ ถอนออกตัวเล็กก็เดินถอยหลังให้แท่งของผมสวนกลับทางเดิม ทั้งวินทั้งผมเผลอครางออกมาพร้อมกัน
“พี่โต..วินไม่อิ่ม” หายใจรวยรินมองตาเชื่อมของตัวเล็กแล้วยิ้มบาง จับพลิกเข้าหาตัวแบบไม่ปล่อยให้หลุดออกจากกัน ขยับเข้าออกอีกครั้งแล้วก้มจูบดูดเลียทั่วทั้งหน้าอก ไฟสว่างดวงกลางที่ยังไม่ได้ปิดเผยให้ผมเห็นใบหน้าของตัวเล็กที่เต็มไปด้วยความต้องการ จับขาเรียวขึ้นมาพาดบนแขนแล้วซอยใส่แรงจนเสียงเนื้อกระทบกันดังพั่บ ๆ ตัวเล็กแอ่นตัวเกร็งสะโพกรับแรงกระแทก แท่งร้อนที่ดันเข้าจนสุดหนสุดท้ายทำความแข็งขืนของตัวเล็กพ่นน้ำขาวขุ่นออกมาโดยไม่ทันได้แตะต้อง ผมเสร็จก็เพราะวินเรียกชื่อตอนกระตุกนี่ล่ะครับ
“พี่โต..” ได้ยินทีไรอดดีใจไม่ได้ซักครั้ง ปล่อยขาวินลงกับพื้น กอดไว้แน่น ปรับลมหายใจให้เป็นปกติแล้วถอนออกช้า ๆ อุ้มตัวเล็กไปอาบน้ำ วินหลับคาอกตั้งแต่ยังไม่ได้ออกจากห้องน้ำ ออกมาใส่เสื้อผ้าแล้วเข้านอนพร้อมกัน
กอดแล้วลูบแขนเบา ๆ วินขยับเข้ามาซุกตัวแล้วกอดตอบ..
กระซิบให้ตัวเล็กเข้านอนในวันพิเศษอย่างมีความสุข..
“Happy Valentine’s Day ครับ..ตัวเล็ก”
…………………………
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
วันนี้ผิดแผนนิดหน่อยเพิ่งกลับมาปั่นนี่ล่ะค่ะ555+
ปล.กรี๊ดๆๆๆ แก้แล้วค่ะคุณนุ่น น้องวินแรงอ่ะ -//////-
:กอด1: :pig4:
-
:z13: :z13:
จิ้มคุณจิก่อน
-
แรงไม่เกรงใจคนอ่าน :m25: :laugh:
+1
-
:o8: :-[ :m25:
เด่วมาดิทค่าา
-
เลือดกระฉูดดดดดดดดดดดดด ร้องแรงจริง ๆ หนูวิน :pighaun:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คุณจิขรา :-[
..............................
ของฝาก (กี๊ด)
เจ้าตัวโทรมาชวนให้ไปเที่ยวทุกครั้งที่โทรคุยกบตัวเล็ก (กับตัวเล็ก)
เดินกอดไหล่เล็กออกมาหาไอ้พิทที่สนามฟุตซอลเล็ก ๆ (พิ งุงิ ท เกินค่ะ)
เป็นตัวจริงที่อยุน้อยแล้วก็ตัวเล็กที่สุดในทีม (อายุ)
“เล่นตำแหน่งนะครับตัวเล็ก (ตำแหน่ง...? นี้มั้ย?)
บอลเรร็วมากครับแป๊บเดียว (เร็ว)
มองตามไปก็เห้นว่าเดินจูงมือแฟนมานั่งรวมกับน้องวิน (เห็น)
ไอ้พิวิ่งเหยาะ ๆ ไปเรย์จิซังลงสนาม เกมส์จะต่อเนื่อง (ไป..เรย์จิซัง เกมจะ...ต่อเนื่อง)
ผมหันกลับมามอหาลูกบอลแล้วขยับแข้งขารอ (มองหา)
กลับเข้ามาเล่นในสนามก็ทำกันไม่ได้ (ทำกันไม่ได้!!! บ้าๆๆใครให้ทำไรกันในสนามเล่า.....แหะๆ จะบอกว่า กลับเข้ามาเล่นในสนามก็ทำอะไรกันไม่ได้ งุงิ)
วินยิ้มตอบก่อนจะปลดกระดุมกางเกงยีนส์ผมที่ละเม็ด (ทีละเม็ด..ไม้เอกเกินค่ะ กี๊ด)
ผละออกมาจุบดูดทำรอย (จูบ เนอะ กี๊ดดดดด)
ดันลิ้นตัวัดส่วน (ตวัด ก๊าดดดดดด)
เลื่อนนิ้วมป้าย (นิ้ม ม? >////<)
ข้างที่เปลื้อเจล (เปลื้อ? อั๊ยยยย)
มือเล้กดันผนัง (เล็ก (เขินนนนนนนน))
สวนกลับทางเดิน (หืมมม????)
“พี่โต..วินไม่อิ่ม” (กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด วินน้องพี่!!!)
-
IS SO CUTE
-
อ้าาาา เข้ามาแสดงตัวเฉยๆ
-
มาตามเก็บคู่ที่สาม กรี๊ดดด น่ารักเน๊อะ จริงๆ น้องวินเค้าก็แมนอยู่
แต่พี่โตทำซ๊ะ น้องดูบอบบางไปเลย :-[
:กอด1:คุณจิ แฮปปี้มาฆบูชาจ้า มีความสุขทุกเทศกาลค่ะ
-
อ๊ายย จิขาจาก็ยังไม่อิ่มคร้า
แหม๋น้องวิน ร้อนแรง ช่างยั่วขึ้นเยอะเลย
น่ารักอ่ะ :-[
-
+1 ให้กับ "พี่โต วินไม่อิ่ม" :haun4: :haun4: :haun4:
น้องวินร้อนแรงจริง :o8: แต่เมื่อก่อนมันไม่อย่างนี้นิพี่ต้าร์ ทะนุถนอมน้อง น้องยังไม่พร้อมไรงี้ พอพ้นตาพ่อน้องวินก็ ทำน้องวินเสียเลือด :jul1: :jul1: เลยนะ
พิ-เต๋า ลาก ๆ เลี้อย ๆ นี่โผล่มากี่ตอน เกดก็ฮาได้ทุกตอนเลยพี่ :laugh:
:กอด1: รอคอยตอนต่อไปค่ะ
ปล. ไปเวียนเทียนกันมั้ยค่ะพี่จิ :กอด1: :กอด1:
-
เข้ามาตามอ่าน3ตอนรวด
คู่น้าโยกับน้องเผ่าอ่านกี่ครั้งก็ :o12:
คู่เต๋ากับหมอโป้งก็ยังใช้นิยามเดิมตัวเหี้ยของพี่น่ารักดีไม่มีใครเหมือน
คู่ของตัวเล็กกับพี่โตก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
แต่ตัวเล็กหนูเปลี่ยนไปนะ "พี่โต วินไม่อิ่ม" :m25:
-
:haun4: :z1:รู้สึกน้องวินจะร้องแรงขึ้นนะเรา :L2: :L2:
-
ทวีความแรงกันทุกตอนเลยอ่ะ....
แล้วนี่ ออมกะไอติม.... ขอแบบพลิกบทซักคู่ได้ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย
เค้าลุ้นๆๆๆ :z3:
-
อ่ะจ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คู่นี้หลังไม่แตะเตียงเลยน๊าคุณจิ 555 :haun4:
-
ฮะ ๆ ๆ ขำเต๋าอ่ะ
โดนสะกดจิต ลากๆ เลื้อยๆ
สรุปโดนโกลด์หยิบลูกไปเช้ย
5 5 5+
-
"...วินไม่อิ่ม..." :haun4:
-
เค้าชอบคู่นี้อ่าาาาาาาาาาาาาา
น่าร้ากกกกกกกกกกกกก
พี่ต้าร์หวงน้องวินออกนอกหน้าสุดๆไปเลย
555+
-
วันนี้มาก่อนใครบ้างคนเฟร้ยยย
ก๊ากกก ไม่สวยแล้วยังช้าอีก ฮ่าๆๆๆ
จะบอกว่า เอาจริงดิ ตะเอง
โอ้ยยยย ดีนะ เตรียมเลือดไว้ :jul1:
น้องวินค่อดดดโซฮอต
ใจถึงกว่านี้มีอีกม๊ายยยยย
อิพี่ต้าร์ยิ้มปากบานเลยดิ เต็มคราบ
ว่าแต่ ตะเองคิดดีแล้วเรอะ
ชวนเค้าไปนอนกอดกันอ่ะ
เอาอยู่ไม่สุขนะ ดุ๊กดิ๊กตลอดเว o18
กอดดดดดดดดดดดดนะ
คิดถึงค่อดๆ
+1 จ้ะที่ยัก
-
น้องวินทำคนอ่านเสียเลือดอ่ะ
แต่ที่แน่ๆพี่ต้าร์ขี้หวงเหมือนกันน่ะ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ไม่จริงนะคะ เค้าไมไ่ด้หื่นนะคะจิจิ ว่าแต่ไอ้น้ำเหนียวๆนี้ ผ้ซายบางคนก็มีเยอะ(มาย) บางคนก้แทบไม่มีเลย
แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เค้าไม่เคยเจอ แค่เดาเอาเองแค่นั้น :-[ :-[ :-[
ว่าแต่ตอนนี้น้องวินแรง จริงอะไรจริง มี ฃอ 2 ด้วย อิอิ เริ่ดๆ+1ไปเลย :z1: :z1:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:จิจิ
-
อ๊ายยยย :-[ น้องวินขอสอง... :m25:
-
ไม่อยู่หลายวัน มาตามเก็บ ว่าแต่ไม่มีช็อตของไทโยกับพิเหรอคะ
หรือว่าพี่อ่านข้ามตรงไหนไปรึเปล่าหว่า
+1 กันก่อน อิ อิ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่ยอมๆๆๆๆ วันนี้เค้ามาช้ากว่าพี่อ้อมได้ไงเนี่ย ฮึ้ยยยยย
กอดจิแน่นๆ ให้ทะลุไปถึงข้างหลังพี่อ้อม ((555แค้นฝังหุ่น))
มาช้าแต่ก็ยังดีกว่าไม่มาละเนอะตัวเนอะ
คอนนี้ไม่ไหวละนะ น้องวินคงต้องมีฉายาใหม่แล้วละ จากตัวเล็กของพี่โต น่าจะเปลี่ยนเป็นน้องวินดับเบิ้ลของพี่โตมากกว่าละมั้งเนี่ย 555
อ่านไปดมยาดมไป ไม่ไหวแล้วจริงๆนะ แต่ละคู่ที่จิเขียนมันช่างเรียกเลือดเค้าได้หมดตัวจริงๆเลย
ตอนนี้เหลือใครบ้างละเนี่ย เหลือไทโยกับน้องพิ แล้วก็ออมกับไอติมใช่มั้ย
เดาว่าน้องพิน่าจะท้ายสุด เพราะฉะนั้นตอนนี้ก็ตั้งตารอออมกับไอติมก่อนดีกว่าเนอะ อยากรู้ว่าออมจะยอมไอติมมั่งมั้ย 5555
-
ไม่สวยแระยังช้าอีก
ก๊ากกกกกกกกกกกกกก
-
ไม่สวยแระยังช้าอีก
ก๊ากกกกกกกกกกกกกก
กี๊ซซซซซซซซซซซซซ
ว่าเค้าหรออออออออออออออออ
ฟ้องจิเลยเดี๋ยวอ่ะ ให้จิไม่รักเลยคอยดู
ฟ้องเสร็จ เดินคอตกไปให้น้องๆกอดดดดด
-
“พี่โต..วินไม่อิ่ม” น้องวินจ๋าร้อนแรงมาก :m25:
พี่จิขาเหลืออีกกี่คู่ รอค่ะ :z1:ไม่ได้หื่นนะ
+1ค่ะพี่จิ :กอด1:
-
เชื่อแล้วว่าตัวเล็กของพี่โตร้อนแรงจริง :jul1:
ขำพิตอนพากษ์บอลตลอดเลยอะ อยากรู้แล้วว่าตอนอยู่กับไทโยจะร้องยังไง แอร๊ยยย :m25:
เทศกาลวาเลนไทน์มันเหมาะกับสีแดงอย่างนี้นี่เอง :z1:
ขอบคุณค่าพี่จิ รอพิอยู่น้า :m13:
-
กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ :m31:
เพิ่งได้โผล่หัวเข้าเล้าหลังจากหายไปสองสามวัน
อะไร ไม่อยากจะเชื่อ ตามอ่านถึงสามตอน
จิฟิตจริงอะไรจริง 555+
เม้นตั้งแต่คู่แรกเลยละกัน
น้าโยหวานมากอ่ะจิตอนนี้ เผ่าก็อ้อนได้น่ารักน่าชังมาก
แต่คู่นี้ยังคงคอนเซ็ปเดิมอยู่มันหวานแต่ไม่สุด เพราะนึกถึงความเป็นจริงแล้ว :เฮ้อ:
แต่ก็ยังน่ารักอยู่ดี ดีใจที่เผ่าได้รับความหวานจากน้าโยด้วย เพราะดูแล้วน้าโยที่ซาดิสม์ไม่น่าจะหวานได้เนอะ 555+
คู่ที่สองกรี๊ดดดดดดดดดดดดตัวเหี้ยกับหนุ่มเหนือเจ้าเสน่ห์
รอคู่นี้มานานคิดถึงจริงจัง หลงรักหนุ่มเหนือแบบถอนตัวไม่ขึ้นเลยเชียว
พี่โป้งงงงงงงงทำเค้าช็อคเลยอ่ะ ขอเป็นฝ่ายรุกบ้าง 555+ สมใจเมย์ล่ะ อยากให้พี่โป้งรุกมานานได้สักที
ส่วนตัวเหี้ยแอบลักหลับที่รักเค้าได้ไง แต่ทั้งๆที่หลับยังให้ความร่วมมือกับตัวเหี้ยอีกแน่ะ
แต่ก็มาสะใจกับประโยคสุดฮิตของหนุ่มเหนือ ตัวเหี้ยของพี่ ฮากร๊ากกกกกกันเลยทีเดียวแบบว่ามันฝังอยู่ในจิตใต้สำนึกใช่มะ :laugh:
คู่ที่สามขอบอกว่าคู่นี้เค้าหวานกันได้ตลอดเวลาจริงๆ
พี่ต้าร์ก็ทั้งหวงทั้งห่วงสารพัด ดูแลมดไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมกันเลยทีเดียว
น้องวินก็อ้อนใหญ่เชียวแถมวันนี้ยังแอบร้อนแรงยั่วเกินพิกัด ขอสองกันเลยทีเดียว :m25:
สรุปแล้วนั่งอ่านทั้งสามคู่นี่หวาน เขิน ยิ้มคนเดียว สุดท้ายเสียเลือดกันไปตามระเบียบ 555+
แต่ว่านะจิต่อมหื่นเมย์ยังทำงานได้ดีอยู่เพราะฉะนั้นจัดมาอย่าให้เสียในคู่ต่อๆไป กร๊ากกกกกกก(ไม่ค่อยหื่นเลยตรู)
สุดท้าย :กอด1: จิให้แนบแน่น แล้วก็ Happy Valentine ย้อนหลังนะตัวเอง :L2:
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษที่น่ารักๆนะค่ะคุณจิ
คู่พี่ต้าน้องวินนี่หวานกันได้ตลอด พี่ต้าก็ห่วงน้องเหลือเกิีี๊น แต่แบบว่าน้องวินร้อนเเรงนะจ้ะ :-[
+1 ให้กำลังใจค่าา :กอด1:
-
เร่าร้อนและรุนแรงค่ะ !! =w= ++
ชอบบบบบบบบบ (อินี่- -") 555
สู้ ๆๆๆๆ นะค๊าบ
-
Happy Valentine’s Day จ๊า พี่ต้าร์ :-[
พิไม่แอบดู แต่เรารู้ ฮุๆๆๆ
ฉากของวินกับพี่ตาร์ไม่มีบ่อย แต่วินร้อนแรงมาก 555+
-
:กอด1:+1เติมกำลังใจให้น้องจิ
ตอนนี้น้องวินไม่ธรรมดานะน้องวินขอสอง o13
นึกถึงตอนที่แล้วถ้าพี่โป้งเรียกชื่ออื่นขึ้นมาจะเกิดไรขึ้นเนี่ย o18
-
โอ้....สมกับเป็นเทศกาลแห่งความรัก "...รัก" กันสุดๆไปเลย
-
Change : 3
หนุ่มน้อยหน้าหวานนั่งมองภาพแฟนหนุ่มวิ่งไล่บอลในสนามกับเพื่อน กวาดตามองไปรอบ ๆ สัมผัสความเป็นธรรมชาติของต่างจังหวัด สูดกลิ่นไอจากต้นไม้ใบหญ้าที่เจ้าของรีสอร์ทตั้งใจปลูกและตกแต่งอย่างดี ก้มหน้าอมยิ้มเพราะเมื่อเช้ายังอยู่ในกรุงเทพ แต่พอตกเย็นกลับมานั่งเชียร์แฟนเตะบอลที่เพชรบูรณ์ เงยหน้ามองตามแผ่นหลังของแฟนหนุ่มแล้วยิ้มกว้างกับความน่ารัก เช้าวันนี้แฟนหนุ่มที่เป็นทั้งเพื่อนสาวและแฟนขับรถมารับที่บ้าน ขออนุญาตกับพ่อว่าจะพาตนมาฉลองวาเลนไทน์ที่รีสอร์ทของเพื่อน พ่อไม่ว่าอะไรแต่ให้โทรบอกถ้าไปถึงแล้ว ฝากฝังตนกับแฟนหนุ่มให้ช่วยดูแลด้วย
“พ่อฝากออมช่วยดูแลไอติมด้วยนะ จะกลับวันนี้รึเปล่า? ถ้ากลับก็อย่าขับรถเร็ว..ไปเถอะ” เสียงตะโกนจากเจ้าของรีสอร์ทอีกคนดังอยู่ในสนามดึงความมมสนใจให้กลับมาในสนาม ‘ไอ้เต๋า! เต๋า เต๋า กระชาก! ลาก เลื้อย เลื้อยยยย..’ ภาพที่คนในความทรงจำของแฟนหนุ่มตะโกนแซวเพื่อนในสนามสร้างรอยยิ้มให้หนุ่มหน้าหวาน ‘พินี่กวนยังไงก็กวนอย่างนั้นจริง ๆ’ ไอติมคิดในใจแล้วอมยิ้มอีกครั้ง เมื่อเห็นเพื่อนในกลุ่มของพิที่ชื่อเต๋ายืนเหวอหน้าประตู ลูกบอลที่เลี้ยงอย่างสวยงามถูกนายทวารฉกไปต่อหน้าต่อตา เสียงหัวเราะจากคนทั้งในและนอกสนามขำเต๋ากันทั้งนั้น เจ้าตัววิ่งเหยาะ ๆ มาล็อคคอแฟนแล้วขู่เสียงจริงจัง ไอติมมองแฟนของเต๋าด้วยความรู้สึกว่างเปล่า เมื่อกลางวันเป็นครั้งแรกที่เผชิญหน้ากับ ‘พี่โป้ง’ หลังจากที่ไม่เจอกันมานาน..
“ไอติม..หวัดดีครับ สบายดีมั้ย?” พี่โป้งจำตนได้ทันทีและเดินเข้ามาทักทายอย่างเป็นธรรมชาติ ยิ้มตอบและทักทายกลับตามมารยาท พี่โป้งก็ยังคงเป็นพี่โป้ง เมื่อก่อนไม่เคยใส่ใจยังไง..เดี๋ยวนี้ก็เฉยชาอย่างนั้น เรื่องราวเมื่อหลายปีก่อนแจ่มชัดในหัวหนุ่มหน้าหวาน คนในอดีตที่ตอนนี้กลายเป็นเพียงความทรงจำยิ้มบางให้ก่อนจะเอ่ยปากขอโทษกับเรื่องที่ผ่านไปแล้ว ไอติมยืนอึ้ง ไม่คิดว่าพี่โป้งผู้เย็นชาจะเก็บเรื่องนี้มาใส่ใจ เม้มปาก กัดริมฝีปากล่างข่มความรู้สึกหลายหลายที่เกิดขึ้นในใจ โกรธ เสียใจ น้อยใจ พี่โป้งเคยทำเสียใจจนเกือบไม่เป็นผู้เป็นคน ตอนนั้นยอมออรัลให้เพราะมารยาผู้ชายของพี่โป้ง ไอติมหนุ่มหน้าหวานคิดเข้าข้างตัวเองว่าพี่โป้งกับตนเป็นแฟนกันแล้ว แต่พอเสร็จพี่โป้งกลับไม่คิดรับผิดชอบ ทิ้งตนให้จมอยู่กับน้ำตา โชคยังเข้าข้างไอติมที่มียังน้องออม เพื่อนสาวคนนี้อยู่เคียงข้างตนมาตลอด คอยช่วยประคับประคองให้ผ่านเหตุการณ์เลวร้ายครั้งนั้นมาได้จนถึงทุกวันนี้ สูดลมหายใจเข้าแล้วยิ้มให้พี่โป้ง
“ช่างมันเถอะครับ มันผ่านมาตั้งนานแล้ว ไอติมไม่เจ็บแล้ว..พี่โป้งกับเต๋ายังรักกันดีเหมือนเดิมเลยนะครับ” ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอดีตแล้วถามถึงเรื่องในปัจจุบันของพี่โป้ง หลังจากที่พี่โป้งหักอก ไอติมก็รับรู้ข่าวที่เป็นต้นตอของการถูกทิ้ง ‘พี่โป้งไม่อยากเป็นผัว เพราะเป็นเมียเต๋านี่เอง’ ตอนนั้นตนซึมไปเป็นเดือน เวลาที่ผ่านไปช่วยเยียวยาหัวใจให้ดีขึ้น เพื่อนสาวที่คอยปลอบประโลมทำให้แผลในหัวใจตกสะเก็ดได้ในที่สุด ไอติมไม่เคยเล่าเรื่องนี้อย่างละเอียดให้น้องออมรู้ ออมรู้แค่ว่าไอติมเสียใจเพราะถูกแฟนฟันแล้วทิ้งเท่านั้น ไม่ได้เจาะลึกล้วงตับ แต่สุดท้ายออมก็รู้ว่าไอติมไม่ได้ถูกใครฟันมาก่อน สภาพสมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นต์เมื่อมาถึงมืออมเป็นหลักฐานของความเวอร์จิ้น..ถึงแม้ว่า ข้างหน้าจะไม่เวอร์จิ้นเพราะทิ่มทะลวงแบ็คออมก่อนแล้วก็ตาม
“พี่โตเล่นบอลมันก็ต้องงี้แหละ เค้ายิงประตูนะ ไม่ได้แคะหนมครกขาย!” เสียงโวยวายของวินเพื่อนในกลุ่มพิดึงความสนใจให้อยู่ในสนามอีกครั้ง ไม่รู้ว่าก่อนหน้านั้นเกิดอะไรขึ้น แต่ไอติมก็เดาได้ไม่ยาก..
“วินถอนตัวนะพี่..” พี่ต้าร์แฟนวินที่เจ้าตัวเรียกว่า ‘พี่โต’ แบกขึ้นบ่าอุ้มออกมาจากสนามเรียกรอยยิ้มให้ไอติมเป็นอย่างดี เข้าใจพี่โตเพราะถ้าออมเห็นไอติมทำแบบวิน ออมก็ต้องอุ้มไอติมออกมาแบบนี้ล่ะ พี่ต้าร์พาออกมานอกสนามแล้วให้วินนั่งข้างไอติม หนุ่มหน้าหวาน 2 คนยิ้มให้กัน คนหนึ่งยิ้มเพราะแซว อีกคนยิ้มเพราะอาย คนอายบ่นอุบ.. ‘นั่งเชียร์ก็ได้..’ พักเดียวก็มีคนมานั่งด้วยเพิ่มอีกคน แฟนเรย์จิซังที่ชื่อสองถูกเรย์จิซังจูงมือมานั่งด้วย หนุ่มน้อย 2 คนที่นั่งอยู่ก่อนยิ้มต้อนรับน้องสองด้วยความเต็มใจ ไม่รู้เลยว่ากำลังถูกเทียบความสวยกันอยู่
พิเดินออกมาตามเรย์จิซังให้เข้าไปเล่นเกมส์ที่ค้างอยู่ พอเรย์จิซังเดินย้อนเข้าไปในสนาม พิกลับจีบสองต่อหน้าต่อตาไทโย แต่ยังไม่ทันที่ปลายจมูกพิแตะแก้มสอง ไทโยก็ลากคอกลับไป เสียงดุของไทโยกับเสียงฮา ๆ จากคำตอบพิสร้างเสียงหัวเราะให้ทั้งผู้เล่นและกองเชียร์ ไทโยส่ายหน้าหน่ายก่อนจะยอมยิ้มบางให้ เรย์จิซังตีหน้าขรึมใส่พิอย่างเดียว พอเริ่มเล่นได้ไม่เท่าไหร่พี่คมการ์ดของเรย์จิซังก็พังประตูแรกได้ ขึ้นนำไปก่อน 1 : 0 เรย์จิซังเรียกรวมแล้วปรับแก้เกมส์ใหม่ พอเล่นตามเกมส์ที่แก้ก็ตีไข่แตก เสมอกัน 1 : 1 คนเชียร์อย่าง 3 หนุ่มหน้าหวานนั่งไม่ติดเมื่อเกมส์ครึ่งหลังเริ่ม ผลัดกันรุกและรับจนฝั่งของแฟนไอติมได้ขึ้นนำอีกครั้ง คนที่ยิงประตูชัยให้ทีมก็ไม่ใช่ใคร..
“กรี๊ดดดดดด นังติ๋มชั้นทำได้ ชั้นโฉบเข้าทะลวงประตูพี่การ์ดได้ด้วยแก๊” ออมวิ่งออกนอกสนามแล้วอุ้มไอติมขึ้นมากอด ดีใจจนลืมตัวเผลอกรี๊ดออกมาให้คนอื่นได้ยิน แต่น้องออมก็ไม่ใส่ใจกับเรื่องสาวแตกเพราะดีใจที่ทำประตูให้ทีมได้มากกว่า ไอติมยิ้มกว้างแล้วกอดคอน้องออมแน่น ชมออมจนตัวลอย
“ออม..อเมซิ่งอยู่แล้ว ติมรู้อยู่แล้วว่าออมต้องทำได้ สู้ ๆๆๆๆ” น้องออมมองรอยยิ้มจริงใจกับดวงตาใสของไอติมแล้วยิ้มกว้าง ปล่อยไอติมลงกับพื้นแล้ววิ่งกลับลงไปในสนาม ไอติมนั่งมองแฟนแล้วอมยิ้มกับความอเมซิ่งของน้องออม เก่งทุกอย่าง เข้าใจทุกเรื่อง และใส่ใจดูแลเสมอต้นเสมอปลาย จบเกมส์ที่สกอร์ 2 : 1 ทุกคนเดินออกมากินน้ำ รับผ้าเย็นมาเช็ดหน้า น้องออมบอกพิกับไทโยว่าต้องกลับแล้ว ไทโยโทรสั่งโรงแรมให้เตรียมห้องสวีทกับอาหารไว้รอทีมที่ชนะฉลองวาเลนไทน์ เดินคู่กันออกมาน้องออมก็ถอดเสื้อให้ไอติมถือ บ่นอุบว่าร้อนมาก หนุ่มหน้าหวานบอกน้องออมให้ไปรอที่รถก่อน เดินกึ่งวิ่งเข้าไปที่ฝ่ายต้อนรับของรีสอร์ทเพื่อขอผ้าขนหนูผืนเล็กกับน้ำเย็น 2 – 3 ขวด พนักงานรีบหามาให้ทันที รับของแล้วไอติมก็รีบเดินไปหาออมที่รถ เปิดขวดแล้วเทน้ำลงบนผ้าบิดให้ชุ่มแล้วยื่นให้น้องออมไว้เช็ดตัว เปิดประตูรถให้ออมไปนั่งข้างคนขับ
“ไอติมขับกลับให้นะ ออมจะได้พักไง” น้องออมยิ้มปลื้มกับความน่ารักของไอศกรีม ‘น่ารักขึ้นทุกวันนะนังติ๋ม..ฮุฮุ’ นั่งตะแคงตัวมองหนุ่มหน้าหวานจนถึงบ้านไอติม เข้ามาจอดแล้วดับเครื่อง ไอติมหันมามองน้องออมแล้วยิ้มอ่อนโยน
“ค้างกับติมมั้ยวันนี้?” น้องออมสะดุ้งกับคำถาม อึกอักกับคำตอบที่ควรจะตอบ ใจน้องออมนึกย้อนไปเมื่อตอนปีใหม่ หลังจากเสร็จสมสู่สวรรค์ ไอศกรีมที่ตนทนุถนอมกล่อมเกลี้ยงก็ขอรุกบ้างในวันแห่งความรัก จำได้ว่าตอบตกลงเพราะหมดแรงและกำลังจะเคลิ้มหลับ แต่วันนี้..เลี่ยงยังไงดีล่ะ!
“ออมไม่มีเสื้อผ้าเลยนะติม ไว้วันอื่นดีกว่า” ตีหน้าซื่อแล้วลองเลี่ยงดูก่อน เผื่อฟลุค!
“..ไม่อยากอยู่ก็กลับไปเถอะ สุขสันต์วันแห่งความรักนะออม” รอยยิ้มอ่อนโยนของไอศรีมถูกแทนที่ด้วยดวงตาเฉยชา เปิดประตูก้าวเท้าลงจากรถได้ก็จ้ำเข้าบ้าน น้องออมที่ยังงงอยู่ถึงกับตาลีตาเหลือกวิ่งตามไอศกรีมแทบไม่ทัน แผ่นหลังที่น้องออมเห็นไว ๆ พุ่งพรวดเข้าห้องนอนแล้วปิดเสียงดังปัง น้องออมรีบจับลูกบิดแล้วหมุนทันที ‘แกร๊ก’ ไอติมมองลูกบิดประตูที่บิดไปมา เดินถอยหลังนั่งลงที่ปลายเตียง กอดเข่ากลั้นน้ำตา สมน้ำหน้าตัวเองในใจ ‘หึ..ผู้ชายมันก็เหมือนกันหมดทั้งโลกนั่นล่ะไอติม โดนหลอกซ้ำ ๆ ซาก ๆ นะนังโง่!’ เสียใจที่คนรักอย่างออมทำกับตนเหมือนที่เคยถูกพี่โป้งทำ รับปากไปส่ง ๆ แต่พอเอาเข้าจริง..ปัดความรับผิดชอบของคำพูดเหมือนถุยน้ำลายทิ้งข้างถนน!
“ไอติม ไอศกรีม..ออกมาคุยกับออมก่อน อย่าทำแบบนี้เลยนะ” เสียงออมดังข้างหลังประตู ไอศกรีมกอดเข่าแน่นขึ้น สูดน้ำมูกปาดน้ำตาแล้วเขวี้ยงหมอนใส่ประตูเต็มแรง น้องออมที่อยู่อีกฝั่งถึงกับเหงื่อตก นั่งลงหน้าประตูแล้วรอให้ไอติมใจเย็นก่อนค่อยง้ออีกครั้ง เสียงเงียบหน้าประตูทำไอติมเสียใจหนักขึ้น แม้แต่ออมที่เคยเป็นเงา เป็นหัวใจ กลับทิ้งไอติมได้เพราะแค่ไอติมอยากเป็นฝ่ายรักบ้าง สะอื้นฮัก ปาดน้ำตาที่ไหลลงมาไม่ขาดสายทิ้ง เดินเข้าห้องน้ำแล้วอาบน้ำ แต่งตัวออกจากห้องเตรียมหาไออุ่นจากคนแปลกหน้าข้างนอกแทนคนไม่จริงใจที่เคยเป็นคนรัก
“ไอติม..จะไปไหน?!” ทันทีที่เปิดประตู หนุ่มหน้าหวานก็ตกใจที่เห็นออมนั่งเฝ้าอยู่ด้านหน้า ตั้งใจมุ่งมั่นว่าจะออกไปหาไออุ่น แต่พอเห็นดวงตาของออม..กลับใจอ่อน หลบตาคู่นั้นแล้วปล่อยให้น้ำตาแห่งความเสียใจไหลลงมาอีกครั้ง..
“ออมไม่รักติม ออมกลัวติมจะรุกทั้งที่ออมเป็นคนบอกเองว่าจะยอมให้ติมกอด อึก เราไม่ใช่คนรักกันเหรอออม..เห็นติมเป็นแค่ที่ระบายใช่มั้ย!” ทุบอกออมเต็มแรงแล้วส่งสายตาผิดหวังผ่านม่านน้ำตาถึงออม เพื่อนสาวหน้าเสีย ใจเหลือไม่ถึงนิ้วกับดวงตาผิดหวังของคนรัก น้องออมดึงไอติมเข้ามากอดอย่างทุลักทุเล ร้อนถึงพ่อต้องเข้ามาช่วยเคลียร์ให้เพราะกลัวแม่จะเห็น เดี๋ยวจะเป็นเรื่องใหญ่
“ไอติม ออม ไปคุยกันในห้องนะลูก” ไอติมกัดริมฝีปากแน่นแล้วเดินผ่านหน้าออมที่ไม่พูดอะไรเลย พ่อดึงแขนน้องออมไม่ให้ตามไป แต่..
“ผมทะเลาะกับติมครับ แต่เรายังรักกันดีครับพ่อ ผมไปตามติมนะครับ” น้องออมแสดงความแมนให้พ่อเห็นแล้ววิ่งตามไอติมไปที่รถ วิ่งเต็มกำลังคว้าประตูรถที่กำลังจะปิดได้พอดี
“ติม! ฟังชั้นก่อน ชั้นไม่ได้เตรียมใจให้แกรับบทผัวชั้นในวันแห่งความรักนะยะ ชั้นยังจำได้ถึงความปวดปร่าในตอนนั้นได้ดี..แกข่มขืนชั้นโดยชั้นไม่ยินยอม!” พ่นคำพูดที่คิดไว้ออกมาให้คนรักรับรู้ ไอติมเม้มปาก จริงอยู่ที่ตนเป็นคนข่มขืนทิ่มทะลวงแบ็คเวอร์จิ้นของออม แต่ตอนนั้นตนไม่มีสติ ไร้สัมปชัญญะ ไม่ใช้วิจารณญาณ..เพราะเมา
“ตอนนั้นติมเมา ถ้าออมยกเหตุผลเรื่องนี้มาอ้าง..เราคงไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก” น้องออมตาโตมือทาบอกแล้วส่ายหน้ารับไม่ได้ ไอติมที่น่ารักมาตลอดดื้อดึง ไม่มีเหตุผล และยังรั้นใส่ตนอย่างไม่น่าให้อภัย ดึงข้อมือเล็กเต็มแรงโดยไม่ใส่ใจว่าคนหน้าหวานจะเจ็บรึเปล่า เสียงร้องเจ็บของไอศกรีมไม่สามารถดับความโมโหของอนิรุทธ์ให้ดับลงได้ ก้าวเข้าในบ้านอนิรุทธ์หันมองจ้องปากเล็กสีชมพูซีดที่ร้องเสียงดัง..จนไอติมยอมเงียบ เปิดประตูห้องนอนแล้วเหวี่ยงแขนเล็กเข้าไป
“..อยากรุกมากใช่มั้ยไอศกรีม ได้สิ..ชั้นจะให้หล่อนได้รุกสมใจ!” ถอดเสื้อผ้าตัวเองจนหมด เดินลงส้นกระโดดขึ้นเตียง ค้นลิ้นชักหัวเตียงหาผ้าปิดตาแล้วสวมรวดเร็ว นอนหงายกางแขนกางขารอคนรุกที่ยืนเม้มปากแน่นอยู่หน้าประตู ไอติมน้อยใจที่น้องออมทำประชดประชัน เสียใจที่ทำให้น้องออมต้องยินยอมเพราะความเอาแต่ใจของตัวเอง
“ออม..ติมขอโทษ ใส่เสื้อผ้าเถอะนะ ติมไม่เอาแล้ว ออม..” อนิรุทธ์นอนนิ่งไม่ไหวติง ไอติมใจเสีย ยื่นมือเขย่าแขนอีกครั้ง
“ออม เค้าขอโทษ” คลานขึ้นเตียงนอนซบไหล่หนา น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลจากตาคู่สวยลงไหล่หนาจนอนิรุทธ์ใจอ่อน ถอนหายใจยาวแล้วดึงผ้าปิดตาออก ก้มลงมองกลุ่มผมสีดำสนิท กลิ่นครีมหมักผมยี่ห้อดังที่ตนหามาให้แฟนใช้ลอยติดจมูก ตวัดแขนโอบไหล่เล็กแน่น ไอติมสะอื้นฮักเมื่อรับรู้ถึงอ้อมกอดของออม
“ไอติม..ชั้นไม่เคยคิดจะให้ใครรุก อะไรที่มันพลาด ที่มันผ่านแล้วก็ให้มันแล้วไป ชั้นไม่เคยถือสา แต่ชั้นเคยบอกหล่อนไปแล้ว หล่อนก็ยังมุ่งมั่นเปล่งประกายความหวังโชติช่วงอยู่ตลอดเวลายากจะดับได้ อะไรทำให้หล่อนอยากเสียบชั้นนักห๊ะ! ไอศกรีม?” ไอติมสะดุ้งโหยง เงยหน้าตอบกล้า ๆ กลัว ๆ ‘ครั้งหนึ่งในชีวิตลูกผู้ชายอ่ะออม..โกรธไรมากมายอ่ะ’ ดวงตาดุจากอนิรุทธ์ทำไอติมหัวหด เงยหน้าจ้องตาแป๋ว พองลมเข้าปาก ยื่นนิ้วชี้เขี่ยปลายจมูกอนิรุทธ์ไปมา ปากก็บ่นหงุงหงิง ‘โกรธแล้วหน้าเหี่ยวน้า~ ตีนกาก็จะขึ้นตรงนี้ แล้วเวลายิ้มก็ไม่สดใส ไม่งามด้วย..อย่าโกรธไอติมเลยนะกั๊บ ไอติมก๋อโต๊ด ดีกันๆๆ’ เปลี่ยนนิ้วชี้เป็นนิ้วก้อย เกลี่ยเบา ๆ แถวแก้มสาก ยันตัวขึ้นมาทับไว้ทั้งตัว ใช้ศอกพยุงตัวแล้วแล้วประคองหน้าคมมาจูบเบา ๆ ทั่วทั้งหน้า
“เฮ้อออ ไอติม เราไม่เคยโกรธติมนานติมก็รู้..ติม ออมถามต้องตอบตามตรงนะ ยังอยากเสียบเราอยู่รึเปล่าไอติม?” หนุ่มหน้าหวานสบตา ส่ายหน้าหวือแล้วกอดแน่น ‘ไม่เอาแล้ว..ไม่รุกแล้ว อย่าโกรธกันเลยนะออม’ ออมนิ่งไปแล้วจับไหล่เล็กให้สบตาอีกครั้ง ไอติมสบตา ยิ้มกว้างและส่ายหน้ายืนยัน อนิรุทธ์ยิ้มอ่อนโยนแล้วดึงไอติมเข้ามาจูบเบาๆ ๆ ที่ริมฝีปากนุ่ม ส่งปลายลิ้นเข้าไปรวบปลายลิ้นเล็กมารัดทำโทษที่ดื้อกับตน พลิกตัวให้ไอติมอยู่ล่าง จูบระเรื่อยร้อนลวกลามไปตามซอกคอ ถกเสื้อขึ้นแล้วจูบที่ยอดอกเบา ๆ ไล่ต่ำลงไปจนถึงจุดไวต่อสัมผัส ไอติมดันตัวออกแล้วลงไปนั่งคุกเข่าต่อหน้าออม ก้มลงไปจูบความต้องการของออมที่ชี้หน้าอยู่ ปฏิญาณต่อสิ่งนั้นด้วยคำสัตย์
“ข้าพเจ้าจะไม่เอ่ยขอรุกนายอนิรุทธ์อีก ด้วยเกียรติของข้าพเจ้า หากวันใดข้าพเจ้าผิดคำพูด ขอท่านลงโทษข้าพเจ้าให้จงหนัก” ก้มลงจูบส่วนปลายแล้วครอบลงไปช้า ๆ จากที่ออมยิ้มขำกลับต้องส่งเสียงครางออกมาแทน ไอติมดันออมให้นอนลง รูดริมฝีปากขึ้นจนสุดแล้วใช้เลียปลายลิ้นเลียตามความยาวเลยมาจนถึงลูกบอลกลม เอื้อมมือมาสาวแท่งเนื้อร้อนแทนปลายลิ้นแล้วละเลงลิ้นที่ลูกบอลแทน ออมนอนตัวบิด ครางหวิวก่อนจะดันหน้าไอติมออก หนุ่มหน้าหวานยิ้มบางแล้วคลานขึ้นมาคร่อมน้องออมเอาไว้ ถอดเสื้อผ้าออกช้า ๆ ลูบไล้ผิวที่น้องออมดูแลมาอย่างดี จงใจนั่งเบียดความแข็งร้อนของน้องออมเพื่อยั่ว ออมยกยิ้มแล้วประสานมือที่ท้ายทอย รอคอยว่าคนรักจะทำอะไรให้เป็นของขวัญวันแห่งความรัก
“ซี้ดดด” ไอติมนั่งลงครอบครองความแข็งร้อนเองช้า ๆ สูดปากครางไล่ความเจ็บและเสียวที่ได้รับ อนิรุทธ์กัดฟันกรอดจนถ้ำอบอุ่นกลืนกินความต้องการของตนจนสุดความยาว ไอติมนั่งหอบหายใจถี่ ประกายน้ำตารื้นที่หางตา ริมฝีปากสีชมพูซีดยิ้มบาง โน้มตัวไปกอดอนิรุทธ์ ซบหน้าลงฟังเสียงหัวใจเต้นรัวของคนรักแล้วกระซิบเสียงหวาน
“ไอติมรักออม..” อนิรุทธ์ยิ้มกว้าง โอบกอดไหล่เล็กแล้วลูบหลังเบามือ ผิวเรียบลื่น ผมหอม ปากนิ่ม ปลายลิ้นอุ่น ฝ่ามืออ่อนโยน ช่องทางคับแน่น..
“ออมก็รัก..รักไอติมคนเดียว” ลุกขึ้นนั่งคุกเข่า ประคองไอติมคร่อมขาหนีบเอวแกร่ง สองมือโอบกอดแน่น สบตา ไล่สำรวจหน้าหวานที่ยิ้มให้ตลอดเวลา จูบเบา ๆ ที่แก้มใส ไล่ลงมาที่ริมฝีปากนิ่ม ปลายลิ้นร้อนตวัดดูดดื่มความหวาน มือกร้านจับสะโพกเนียนดันออก แล้วดึงเข้าหาตัวในจังหวะที่ตนดันสะโพกสวนเข้ามา จังหวะสอดผสาน เสียงครางเล็ดลอดจากริมฝีปากเล็ก ออมกอดไอติมหลวม ๆ ประคองหน้ามารับจูบอบอุ่น เอนตัวลงนอนกอด สองมือสอดประสาน ริมฝีปากมอบสัมผัสหวาม ปลายลิ้นเลียชิมทั่วตัว
“อ๊ะ..ออม” ออมเลียยอดอกแล้วจูบเบา ๆ ไอติมบิดตัวครางเสียงสูง ขนลุกไปทั่วตัว ลากลิ้นตามโครงหน้า ฉกเข้าไปในหูนิ่ม บั้นเอวทำงานเชื่องช้า รับความสุขทั้งสองฝ่ายอย่างไม่เร่งรีบ หนุ่มหน้าหวานสะบัดหน้าไปตามแรงอารมณ์ เอื้อมมือมารูดรั้งความร้อนของตัวเอง ชันเข่ารับแรงกระแทกที่เร่งความเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ความยาวที่เข้ามาจนสุดและดึงออกจนเกือบหลุดแล้วสวนเข้าใหม่อยู่อย่างนั้น..ทำสติไอติมเตลิดเปิดเปิง อนิรุทธ์มองคนหน้าหวานกัดริมฝีปากสะกดอารมณ์ อดทนกับความร้อนภายในร่างกายไอติมที่ตอดรัด ไอติมเป็นฝ่ายทนความเสียวเล่นงานไม่ไหว ปลดปล่อยธารน้ำขาวข้นออกมาก่อน ช่องทางร้อนบีบจนออมครางยาว จับคนหน้าหวานพลิกหันหลัง กระแทกท่อนแข็งร้อนใส่ความคับแน่นจนถึงที่สุดของความอดทน
“ซี๊ดดดด ออกแล้ว ติม..แน่นจัง” เผลอตัวบีบก้นเล็กจนขึ้นรอยมือ ถอนแท่งเนื้อร้อนออกช้า ๆ แล้วดึงไอติมมานอนกอด ปลายจมูกเกลี่ยแก้มใสชื้นเหงื่อ จูบซับความชื้นริมฝีปากนิ่มเบา ๆ ประคองเดินจูบคลอเคลียมาอาบน้ำ เช็ดตัว ใส่เสื้อผ้าแล้วมานอนกอดที่เตียง ลูบหลังลูบไหล่จนจะเคลิ้มหลับ
“ออม..ติมรักออมรับ” อนิรุทธ์กอดไอติมแน่นขึ้น ก้มลงจูบริมฝีปากนุ่มเบา ๆ ลูบหลังกล่อมให้หนุ่มหน้าหวานหลับฝันดี
“ออมก็รักติม.. happy valentine’s day นะไอศครีม” ไอยิ้มกว้างทั้งที่ตายังหลับสนิท อนิรุทธ์อมยิ้มแล้วหอมแก้มเน้น ๆ อีกหลายครั้งจนไอติมหลับ
ยิ้มร้ายให้หนุ่มหน้าหวานผ่านความมืดมิด..
‘หล่อนยังไม่ทันเล่ห์ผู้ชายนะนังติ๋ม..ชั้นคงต้องสอนหล่อนไปอีกนาน ฮุฮุ’
…………………………………
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ..ยังคงความร้อนแรงต่อเนื่อง คู่นี้ซอฟท์ลงนิด ๆ แล้วนะคะ55+
มีเรื่องเม้าท์ค่ะ..
วันหยุดที่ผ่านมาจิชอกช้ำมากค่ะ
น้องหมาที่เลี้ยงไว้เสียชีวิตอ่ะ กระซิก ฝังแล้วค่ะ แต่ไม่หายแซดอ่ะ
น้องพิกับพี่เรย์จิเข็นมาส่งพร้อมกันเลยดีกว่า รออ่านเนอะ หลบเลียแผลใจก่อนนะคะ
:กอด1: :pig4: :monkeysad:
ปล.คุณนุ่นน่ารักที่สุดใน 3 โลกอ่ะ จิพิมพ์ผิดพิมพ์ตกเพียบเลย555+ จิจะตามแก้นะคะ แต่ขอทำงานก่อน จิ้มบวกเป้นกำลังใจให้คนพิสูจน์อักษรเน้น ๆ เลย -////-
ปล.2 วันนี้จิมีแข่งวอลเลย์ตอนบ่าย 3 เชียร์ด้วยนะคะ ตำแหน่งอันทรงเกียรติค่ะ..ลิโบโร่ กร๊ากกกกกกก ไฟท์!
ปล.3 ตอบเม้นท์ทีเดียวเนอะคะ กอดสาว ๆ แน่น ๆ ให้หายใจไม่ออกเลยยยยย
-
ต๊ายยยย นังออม เหลี่ยมจัดนะยะ
มานี่ นังติ๋ม อย่างหล่อนต้องให้ชั้นเทรนเอง
อุ๊ยลืมตัว .... ก็แหม มันอินอ่ะ
-
:กอด1:โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆคุณจิ ฝากส่งใจไปบอกน้องหมาให้ไปสู้สุคติด้วยนะคะ
และ...บ่ายนี้ กับตำแหน่งอันทรงเกียรติ ขอให้ชนะค่ะ จู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"คุณจิ...รอง รอง รองงงว้าย เซ็ต เซ็ต น่านนนนนนน"
ส่วนไอติมน้อย โถ.....ขอชาตินี้อย่าได้ยินประโยคประจำตัวอนิรุทธ์เลยนะคะ ไอติมยังต้องเรียนรู้อีกมาก
ชริๆๆ เบื่อจริงเล่ห์ป้อจาย แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
คู่นี้อ่านไปยิ้มไป :laugh:
+1
-
เข้ามาเสียเลือดก่อนไปพักเที่ยง :m25:
-
โถ น้องติม ยังต้องเรียนรู้อีกเย๊อะเลย :laugh:
เป็นกำลังใจให้นักกีฬา สู้ๆๆๆ :L2:
-
สงสารไอติมอะ ออมทำไมทำแบบนี้!!!!!!
จงยอมซะโดยเร็ว
-
ให้ตายสิ
ตกใจหมด นึกว่าจะดราม่างานเข้าคู่นี้ซะแล้ว
ลุ้นซะ แต่ก้อได้ลุ้นสมใจ ก๊ากกกก
ลุ้นซะเลือดท่วม :jul1:
เป็นคู่ที่อ่านแล้วยิ้มหวาน เอ็นดูที่สุดอ่ะ
แต่แอบสงสารอดีตของไอติมจริงๆนะ
พี่โป้งใจร้ายอ่ะ ฮึก ฮึก
ตะเองเองเสียใจด้วยกับน้องหมานะ
สู้ๆนะ
+1 จ้ะที่ยัก
-
เข้ามาเป็นกำลังใจให้คุณจิ :กอด1:
ส่วนคู่ไอติม-ออมก็น่ารักเหมือนเดิม ออมนี่แอบเจ้าเล่ห์กับไอติมนะจ้ะ
-
ติมเอ๊ยยย...คงอีกนานกว่าจะทันเล่ห์ออมอ่ะ :z3:
เสียใจด้วยน๊าคุณจิ น้องหมาเค้าไปดีแล้วล่ะ ทำบุญไปให้เค้าบ่อยๆแล้วกันเนอะ :m13:
-
คือสองตอนที่พลาดไปเพราะมัวแต่อ่านหนังสือสอบอยู่(นี่โดดมา) :jul1:
จมกองเลือดตายรับตอนฉลองวาเลนไทน์ครับพี่จิ อ๊างงงง
อ่านตอนของวิน-ต้าร์ จับใจความได้อย่างเดียวว่าวินเอียงซ้าย 555+
นอกนั้นอ่านไม่รู้เรื่องเพราะเลือดกำเดามันเปื้อนจอ+เส้นเลือดในตาแตก(ส่วนของอีกคู่นึงโดนธาตุไฟเข้าแทรกไปแล้ว 55+)
ส่วนตอนวิน-ออม ฮาได้อีกอ่ะ เป็นเพื่อนสาวแต่เป็นเกย์รุกซ่ะงั้น เจ้เล่ห์โคตรๆ อ่ะ
แต่เบลล์ชอบคู่นี้นะครับ ฮาแล้วฮาอีก สงสัยพอแก่ตัวไปก็มานั่้งจับเข่าเม้าท์กันสองคน
แก้เหงากันไป
ปอลิง ไม่ว่าจะกี่ตอน น้องเต๋า ตัวเหี้ยของพี่โป้ง ก็ยังทำความครื้นเครงให้กับหมู่มิตรสหายเสมอ
ปอลิง 2 น้องพิ และ พี่ไท เมื่อไหร่จะมาเรียกเลือดรับวาเลนไทน์ครับ เบลล์ไปขอบริจาคเลือดมาจากสภากาชาิติไทยแล้ว 55+
ปอลิง 3 ลิโบโร่....ขอให้ทีมชนะๆๆ จนได้ที่ 1 นะครับ
-
:laugh:
นังออมหล่อนนี้มันเจ้าเล่ห์นัก 555
ตอนแรกๆแปลกๆกับคาแรคเตอร์ออมมาก จะสาวหรือแมน
แต่ตอนนี้เค้าชอบอ่ะ ได้ทั้งเพื่อนสาวและได้แฟน 555
ไอติมน่ารักอ่ะ ใสๆ
อิอิ
-
คุณจิมาแอบมาเขียนตอนนี้ แล้วจะมีแรงไปเล่นวอลเล่ย์เหรอ
หุหุหุ
-
อนิรุทธ์หล่อนร้ายมากนะยะ
โถ...หนูติ๋มน่าสงสารจริงไม่ทันมารยาผู้ชาย
:กอด1:+1 ค่ะพี่จิ เสียใจด้วยนะคะเรื่องน้องหมา
-
คิดอยู่แล้วว่ามันต้องเ็ป็นมารยาน้องออม :laugh:
เมื่อไหร่นู๋ติมจะทันนู๋ออมเค้าละลูก แต่ฮาตรงอิให้คำสัตย์ต่อหน้าสิ่งศักดิ์ของออมเนี่ยแหละ :m20:
ขอบคุณค่าพี่จิ แข่งวอลเลย์เป็นไงบ้างคะ :z1:
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกมากค่ะ :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
เสียใจด้วยนะ
และนู๋ออม Heร้าย โฮ๊ะๆ
-
อือ หึ อยากจับสมาคมสามีกะภรรยาแบ่งฟากนั่งคุยกันเรื่องคืนวาเลนไทน์จริงๆ เลยแฮะ
-
น้องออมว่าแล้วเชียวเจ้าเล่ห์จริงๆเลย
ไอติมเราเลยเสร็จไปตามระเบียบ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
เข้ามากอดจิแบบเลทๆ
วันี้เค้าไม่ได้อยู่บ้าน มาปฏิบัติภารกิจแห่งชาติที่เมืองหลวง
เลยต้องเข้ามาตอนดึกๆ แบบเลทๆ ไม่ใช่ช้าแบบพี่ที่อ้อมกล่าวหา
ตอนนี้อ่านตอนแรกแอบสงสารไอติม แอบโกรธพี่โป้ง แต่คนไม่ใช่คู่กัน ยังไงๆก็ไม่คู่กันอยู่ดีอ่าเนอะ
ส่วนน้องออม เล่ห์เหลี่ยมจะเยอะขึ้นทุกวันนนะจ๊ะนะ ตอนแรกแรกพี่สาวแอบลุ้นให้สลับตำแหน่งกันอยู่เลยนะเนี่ย
ที่ไหนได้ เจอคนเจ้าเล่ห์เข้าไป ไอติมถึงกับจอด เก่งมากจ้าาาา
เหลือคู่สุดท้ายน้องพิ
แต่เค้ามีคำถาม สรุปแล้ว ทีมที่ชนะแข่งบอล ไม่มีใครได้ใช้ร.ร.ไทโยเลยซิเนี่ย ๕๕๕๕
-
กลายเป็นน้องวินขอสองไปซะแร่ะ ส่วนพี่โตก็จัดให้ไม่มีเกี่ยงอยู่แล้น o13
น้องออมจอมเจ้าเล่ห์มารยาสาไถ ใสซื่ออย่างไอศครีมไม่มีทางตามทัน
แม้น้องออมจะถ่ายทอดวิชาให้อีกสักกี่ปีก็ตาม ก็น้องออมเค้าอเมซิ่งที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดนินา:z2:
-
555+ สงสัยคุณจิจะเก็บคู่ไคลเม็กซ์ ไท-พิ ไว้คู่สุดท้าย :impress2: (หวังเรทคู่นี้อย่างแรง 555+ พักหลังนี้หลานๆทั้งคู่เรทซอฟท์จนดูเหมือนหมดไฟ 555+)
สำหรับคู่ออมกับน้องไอติม อ่านทีไรก็ไม่ชินซักทีค่ะ o22 แหมๆ แต่ความรักมันก็มีหลายรูปแบบเนาะ ถึงจะไม่ชินแต่ไม่ได้หมายความว่าไม่ชอบ แค่ไม่ชินเพราะไม่เคยเจอต่างหาก
เอาจริงๆ ความรักแบบนี้เจ๋งมากเลยนะคะ รู้สึกเหมือนเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของอีกฝ่ายได้ ซึ่ง....ประเสริฐมากกกก!! น่ารักกันทั้งคู่แล้วก็ทุกคู่เลยค่ะ :o8:
กราบไหว้คุณจิ ที่ยังคงมีตอนพิเศษของเรื่องนี้มาอยู่เรื่อยๆ o7 ...พิกับไทอย่าทิ้งคนอ่านน๊า :sad4:
-
ติมง้อน่ารักอ่าาาาาาา :haun4:
ออมนี่ร้ายจิงๆ นู๋ติมตามไม่เคยทัน :3123:
-
อ่านค่นี้แล้วสยึมกึ๋ยยังไงไม่ร้แฮะๆ อิอิ
-
:กอด1: หายเศร้าไวไวนะค่ะคุณจิ
เกดเองก็เพิ่งผ่านเหตุการณ์นี้มาเมื่อ 2อาทิตย์ที่แล้ว
แถมผ่านมาเป็นครั้งที่ 7แล้ว แต่ก็ไม่ละทิ้งความพยายามที่จะเลี้ยงน้องหมาต่อไปค่ะ
เพราะพวกเขาน่ารักจริงๆ
:pig4:
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษหวานๆ ของหลายๆคู่ด้วยจ้า
-
แหม่ น้องออมเลห์เหลี่ยมแพรวพราว
ในที่สุดก็ล้มเลิกความคิดของไอติมได้
จะได้เลิกหวาดระแวงภัยประตูหลังซะที:laugh:
-
หุหุ เข้ามากะจะมาเยี่ยม ที่ไหนได้....มีตอนพิเศษด้วย^^
อ่านตาแฉะ (ตรงอื่นไม่แฉะนะ55+)
อยากอ่านคู่ของพิจัง^^
-
น้องออมเจ้าเล่ห์อ้ะ ถึงยังไงไอติมก็ยังตามไม่ทัน
กางแขนขา ปิดตาเรียบร้อย น่าจะทำจริง ๆ เลยนะค่ะติ๋ม อยากรู้ว่าไอ้คนร้อยเล่ห์มันจะทำยังไง :laugh:
เดี๋ยวนี้น้องออม เห็นพิแล้วไม่รู้สึกไรเลยเหรอ ทีเมื่อก่อน o18 เปลี่ยนไปนะเนี่ย
พี่จิตอกย้ำความกะล่อนจีบของไอ้พิทุกตอนเลยนะพี่ :กอด1:
รอตอนพิเศษ 5/5 อย่างใจจดใจจ่อ อยากรู้ว่าเป็นคู่ใครน้อมาต่อคิว :impress2:
+1 เป็นกำลังใจค่ะ พี่จิสู้ตาย :L1: :L1: :L1:
-
บางคนก้อหาข้ออ้างตลอดๆ อ่ะนะ
ก๊ากกกก ไม่รู้ไม่ชี้
-
:กอด1:น้องจิหายเศร้าแล้วนะ
ไอติมสมควรอยู่ในความดูแลของน้องออมตลอดไปจริงๆ
ก็มันคนละชั้นกระดูกคนละเบอร์ :jul3:
-
บางคนก้อหาข้ออ้างตลอดๆ อ่ะนะ
ก๊ากกกก ไม่รู้ไม่ชี้
เข้ามาร้อนตัว เค้าไม่ได้อ้างน๊าาาาาาาา
-
น่ารักทุกคู่ค่าาาาาาาาาาาาาาาา
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านนานมากกกกก
เนื่องจากติดภาระกิจสำคัญคือสอบ
แงแงแง
คิดถึงที่สุดอะ
:กอด1:
-
วันหยุดของเรา 2
แดดร้อนเปรี้ยงผ่าลงมากลางกบาล เงยหน้าหยีตาสู้แสงอาทิตย์ ‘เอาให้กูเป็นลมเลยมั้ยสาดดดด’ ผมเดินฝ่าไอแดดต่อไปอย่างเซ็งสุดตรีน เบื่อความวุ่นวายของวันเทศกาลชิบหาย คนแม่งก็โง่จริง ๆ วันวาเลนไทน์มันวันที่นักบุญวาเลนไทน์ซี้แหงแก๋นอนแบอยู่ในโลง เสือกมั่วโมเมว่าเป็น.. ‘วันแห่งความรัก ~’ แล้วจะเที่ยวพักผ่อนฉลองวันแห่งความรักกันทำไมเยอะแยะนักวะ?!
“คุณพิครับ แขกที่โทรมาจองล่วงหน้าเค้าขอเพิ่มอีก 3 หลังครับ” ยิ้มเย็นให้พนักงานแล้วเดินเข้าไปหาแขกของรีสอร์ท มากันทั้งหมด 7 คน ผู้ใหญ่ 6 เด็ก 1 สัมภาระกองพะเนิน..มึงย้ายบ้านหนีทหารเขมรกันรึไงไอ้เหี้ย! พนักงานกระซิบให้มองแขกคนต้นเรื่อง สบตา ยกมือไหว้ ยิ้มแย้มสดใส เจรจาพาทีด้วยไมตรีจิต อัธยาศัยเป็นหนึ่ง..
“สวัสดีครับ ห้องพักกับบ้านเราเต็มครับ ถ้าไม่โทรจองล่วงหน้าก็ลำบากครับ ช่วงเทศกาลแขกมาพักเยอะ แต่ถ้าคุณไม่ลำบากอะไร เปลี่ยนเป็นบ้านหลังใหญ่กว่านี้ได้นะครับ ผมมีบ้านใหญ่อยู่ทางด้านหน้ารีสอร์ทที่คุณขับผ่านมานั่นล่ะครับ 3 ห้องนอน 1 ห้องครัว ทุกห้องมีห้องน้ำในตัว สะดวกสบาย แถมอาหารเช้าเหมือนบ้านหลังเล็กครับ แต่ถ้าไม่สะดวก..ผมหาที่พักอื่นให้คุณได้ ไม่ไกลจากรีสอร์ทผมเท่าไหร่ ตัดสินใจก่อนนะครับ ตกลงใจแบบไหนก็บอกพนักงานได้ทันที ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะครับ ผมขอตัวก่อน สวัสดีครับ” สบตา ยกมือไหว้ ยิ้มแย้มสดใส เจรจาพาทีด้วยไมตรีจิต อัธยาศัยเป็นหนึ่ง..
กูเหนื่อยโว้ยยยยยยย
แก้ปัญหาเสร็จก็เรียกผู้จัดการห้องพักมาถามเรื่องบ้านของพวกไอ้เต๋า ผมสั่งให้ทำความสะอาดไว้รอ หาบ้านที่อยู่แถบเดียวกัน เตรียมสวนเล็กด้านหลังไว้สำหรับเลี้ยงตอนค่ำ ทุกอย่างจัดการไว้แล้วเรียบร้อย ไม่ขาดตกบกพร่อง แม้แต่เรื่องอาหารมังสวิรัติของน้องสองของผม..แฟนพี่เรย์น่ะครับ โคตรของความน่ารัก ที่สุดของความสวย เป็นหนึ่งเรื่องมารยาท อยู่ใกล้แล้วผ่อนคลาย ผม..อยากได้ไว้นอนกอดซักคืนครับ >///<
“พิ..ไปไหนมา? ทานข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนไทหน่อยครับ” แรงโอบกอดจากด้านหลัง แผงอกแกร่งอันอบอุ่น เสียงทุ้มกระซิบข้างหูอ่อนโยน ฝ่ามือนิ่มลูบแขนเบา ๆ หันหน้ารับความห่วงใยจากไท แก้มซ้ายถูกปลายจมูกโด่งสูดความหอมเต็มปอด แก้มขวาถูกสัมผัสด้วยริมฝีปากนิ่ม รอบเอวหนาของผมถูกแขนแกร่งของเด็กญี่ปุ่นกระชับแน่นเข้าหาตัว เงยหน้าสบดวงตาสีน้ำตาลสวย..
ยอมรับหมดใจว่าพรุ่งนี้ไม่ใช่วันตายของนักบุญวาเลนไทน์..มันเป็นวันแห่งความรักชัด ๆ
ผมยืนนิ่งให้ไทหอม จูบ กอดจนหลุมดำร้องโหยหวน เด็กญี่ปุ่นยิ้มบางแล้วกดปลายจมูกลงมาที่แก้มฟอดใหญ่ หน้าร้อนผ่าว ๆ หูอื้อ สมองสั่งการใช้งานไม่ได้ชั่วคราว ปากบอกชิล ๆ แต่เชื่อเถอะว่า..ต้นยางที่หน้าผมมันยังอยู่ หึหึ จนป่านนี้แล้ว เรียกได้ว่า..ได้กันแล้วจนไม่รู้จะนับนิ้วกันยังไงไหว ผมก็ยังอดเขินกับไอ้ท่าทางที่เหมือนคนเพิ่งจะฟันกันมาหมาด ๆ นี่ไม่ได้ซักที เขินเหี้ย ๆ ครับ555+
“ไปกินข้าวกันครับ ไทให้คนเตรียมไว้แล้ว ป่านนี้ต้มข่าไก่ของพิชืดหมดแล้วมั้ง?” พยักหน้ากับชอกคอ ตัวมันห๊อม หอมครับ ยิ่งใกล้วันแห่งความรัก(ย้ำอีกครั้งว่า..วันตายของวาเลนไทน์) เด็กญี่ปุ่นยิ่งทวีฟีโรโมนให้ฟุ้งทั่วทั้งดอย แขกที่มาพักทั้งหนุ่มแท้สาวเทียม ไม่เว้นลูกเด็กเล็กแดงของพวกคนงาน ปลื้มมันกันทั้งนั้น..สมแล้วที่มันเป็นแฟนผม5555+
ยิ้มตอบไทแล้วเดินไปหาอะไรที่มันเตรียมไว้ให้ผมกินมื้อเที่ยงด้วยกันทันที โซ้ยเสร็จก็เดินดูความเรียบร้อยบ้านที่จัดไว้ให้เพื่อนจนครบทุกหลัง มองนาฬิกาเกือบ 4 โมงเย็น ไอ้วินน่าจะมาถึงแล้ว กดโทรถามว่ามันถึงไหน มันบอกกำลังเลี้ยวรถเข้ามาแล้ว ผมระเห็จไปรับไอ้วินกับพี่ต้าร์ที่มาถึงเป็นคู่แรก ไอ้วินมาอย่างใสปิ้ง พี่ต้าร์ก็เหมือนเดิม หล่อแบบเรียบร้อย ยิ่งตอนใส่แว่นนะ หมอชัด ๆ! กระโดดกอดคอไอ้วิน ปล่อยให้เด็กญี่ปุ่นเทคแคร์พี่ต้าร์ไปคนเดียวก่อน พาเดินนำไปที่บ้านพักแล้วปล่อยให้มันอาบน้ำ พักผ่อน เดินดูโน่นนี่ก่อน 6 โมงเย็นค่อยมากินข้าวพร้อมกัน
“พิครับ เต๋าโทรมาบอกว่าคืนนี้ถึงจะล้อหมุนครับ พี่โป้งเพิ่งออกเวร เต๋าเลยจะให้พี่โป้งนอนก่อนค่อยมา” ผมทิ้งโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะกินข้าวครับ เด็กญี่ปุ่นคงหยิบติดมือมาด้วย กดดูเบอร์ที่รับไปก็เห็นว่ามันโทรมาตอนบ่าย 4 กว่า ๆ หย่อนโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกง เดินนำเด็กญี่ปุ่นแล้วหันหลังมาจ้องตาสีน้ำตาล เด็กญี่ปุ่นยิ้มบาง เปิดปากขยับแต่ไร้เสียง ‘อยากโดนฟัดเหรอ?’ ยกยิ้มมุมปาก ยกนิ้วชี้ขึ้นมาแกว่งตรงหน้า กวนตีนมันเล่น ไทยิ้มกว้างแล้วสาวเท้าเข้ามาหา ผมหัวเราะก๊ากแล้วโดดเข้าหามัน เด็กญี่ปุ่นหัวเราะเสียงดังก่อนจะประคองก้นผมไว้ หนีบขาแน่นกับบั้นเอว ไทยิ้มแล้วกดปลายจมูกที่ริมฝีปากผมเบา ๆ
“อุ้มผมเข้าบ้านเลยคุณอาทิตย์555+” เด็กญี่ปุ่นส่ายหน้ายิ้มหน่ายกับความกวนของผม เดินผ่านสวนอนุรักษ์ก็บอกให้มันปล่อยผม เพราะถัดจากนี้ไปจะเป็นโซนสนามเด็กเล่น เด็ก ๆ ลูกคนงานจะอยู่เล่นเครื่องเล่นที่นี่รอพ่อแม่ทุกวัน แน่นอนว่าผมหลอกล่อมาครบทุกคนแล้ว555+
“อาจารย์พี่พิ~” เด็กผู้ชายที่เล่นกระดานลื่นตะโกนเรียกผมทันทีที่เห็น ผมยิ้มกว้างแล้วเกร็งตัวรับแรงกระแทกจากเด็กน้อยวัย 3 – 4 ขวบเต็มที่ เสียงเซ็งแซ่ของเด็ก ๆ ที่บอกให้ผมเขียนโน่นเขียนนี่ให้จนมั่วไปหมด
“หนุ่มน้อยทั้งหลายจงฟัง!..วันนี้อาจารย์จะลงยันต์ 5 แถวให้ อยากเรียนเก่ง เป็นเจ้าคนนายก็คนเรียงแถวเข้ามาเลย” คิดว่าผมเป็นติวเตอร์สอนหนังสือกันรึไงครับ สอนหนังสือเด็ก 3 ขวบมันคงรู้เรื่องหรอก ผมเป็น ‘อาจารย์สักยันต์’ ต่างหาก555+ มองตาแวววาวของเหยื่อรายแรก หงายแขนและจรดปลายปากกา ขีดเขียนยันต์มั่ว ๆ แล้วบริกรรมคาถาประจำตัว ‘รักกูหลงกู’ ก๊ากกกก
แอบมองหน้าตามอมแมมของเด็ก ๆ ดวงตาทอประกายตื่นเต้นของเด็กน้อย รอยยิ้มสดใส ความบริสุทธิ์ไร้เดียงสาของเด็กทำให้ชีวิตประจำวันของผมกับเด็กญี่ปุ่นไม่น่าเบื่อ มีอะไรให้สดชื่นทุกวัน นั่งกับพื้นหญ้าลงยันต์ให้เด็ก ๆ เพลิน หันมองหาเด็กญี่ปุ่น ไทยืนคุยกับพี่เรย์อยู่ พี่เรย์หันมาเห็นผมก็ยิ้มบางทักทาย โบกมือทักแกแกก็ยิ้มกว้างกลับมา ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงตีความหมายรอยยิ้มหวานหยดนี่แบบเข้าข้างตัวเอง แต่ตอนนี้..มันเป็นของน้องสองคนเดียวแล้วครับ ผม..แค่รู้สึกเหมือนเรตติ้งตก555+
โอ๊ะ! ถ้าพี่เรย์มาแล้ว แสดงว่า..น้องสองของผมก็ต้องมาด้วยแล้วน่ะสิครับ เร่งมือขีดเขียนลงยันต์ ปากก็บ่นพึมพำ ‘เมื่อกี้กูเขียนไงวะ ไม่เหมือนเดิมนี่หว่า..ช่างแม่งงง น้องสองงงงง’ เป่าลมพรวดลงที่ยันต์ 5 แถวบนแขนเด็กน้อยคนสุดท้าย รีบลุกเดินเข้าไปหาพี่เรย์ทันที
“น้องสองล่ะครับ?!” พี่เรย์ขมวดคิ้วแล้วชี้นิ้วไปทางบ้านพัก ผมหันไปตามทิศนั้น..ก็แล้วมันหลังไหนเล่า!? หันมาหาเด็กญี่ปุ่นที่กำลังปัดหญ้าออกจากกางเกงให้แล้วเข้าไปกระแซะ ‘ไทโยยยย เราไปทักน้องสองกัน” เด็กญี่ปุ่นยิ้ม ๆ แล้วจับมือผมเดินไปหาน้องสองที่บ้านพี่เรย์ ผมไม่ได้สนใจว่าพี่เรย์มันเดินตามมาด้วยรึเปล่า ผมโคตรอยากเจอน้องอ่ะ คือ..อยากได้แบบนี้ว่ะ555+ พี่เรย์เคาะประตูเรียกน้องสองให้ออกมา หันกลับมาบอกผมว่าพี่หนึ่งมาด้วยเลยต้องให้พี่น้องอยู่ด้วยกันบ้าง พี่หนึ่งมา..แสดงว่าแฟนพี่หนึ่งก็ต้องมาด้วยสิ แต่ยังไม่ทันได้คิดอะไรไปไกล ประตูบ้านก็เปิดออกพาร่างสูง ตากลม คิ้วเรียว หน้าสวยของน้องสองออกมาให้ผมได้เจอ
“คุณ..” น้องสองออกมาก็โผเข้าหาอ้อมอกพี่เรย์ ไอ้เหี้ยเรย์แม่งก็ระริกระรี้ กอดน้องเต็มตัว ก้มลงหอมแก้มซ้ายแก้มขวา หอมน้องทั้งหน้าโดยไม่สนใจคนยืนหัวโด่หัวดำมองอยู่ตั้ง 3 คน พี่หนึ่งด้วยไงครับ!
“สอง..สวัสดีครับไทโยซัง คุณพิ” พี่หนึ่งดึงแขนน้องสองออกมาจากไอ้เหี้ยเรย์แล้วทักทายผมกับเด็กญี่ปุ่น น้องสองหันมามองผมแล้วตกใจทำตาโต หน้าเน่อแดงเถือก น่ารักชิบหายเหอะ!
“สวัสดีครับน้องสอง พี่ไม่เจอน้องสองนานเลย พี่เรย์ดุมั้ยครับ?” ก้มหัวสวัสดีพี่หนึ่งเสร็จก็ทักทายน้องสอง เจ้าตัวยกมือกระพุ่มไหว้ผมกับไทโย ก้มหน้า เม้มปาก ส่ายหัวช้า ๆ ‘คุณไม่ดุครับ’ น้องตอบผมแต่เหลือบมองพี่เรย์ ไอ้เหี้ยเรย์ก็ยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยน้องซะจน..น้องสองเขินจนมองไม่เห็นหัวผมอีกครั้ง แม่ง..ผมโคตรอยากเป็นพี่เรย์อ่ะ!
“หนึ่งอาบน้ำแล้วพาสองมากินข้าวเย็นรวมกันที่นี่นะ สอง..พี่พิเค้าเตรียมมังสวิรัติไว้ให้ด้วย” ขอบคุณที่ยังให้ความสำคัญ ผมยิ้มกว้างแล้วชวนน้องสองคุย น้องน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆ พูดน้อย ยิ้มหวาน ทำแก้มชมพูตอนยิ้มด้วยครับ แล้วก็ชอบยิ้มน้อย ๆ แล้วแอบหลบตามองมือตัวเอง โอ้ยยยย น่ารักเท่าโลก
“พิครับ ให้น้องสองไปพักดีกว่ามั้ย? น้องน่าจะเหนื่อยนะ..เราไปเตรียมมื้อเย็นกันดีกว่า” เด็กญี่ปุ่นยิ้มแย้มบอกผมแล้วลากแขนผมออกมาจากหน้าบ้านน้องสอง ผมได้แต่อ้าปากพะงาบ ๆ พี่เรย์ขำ ไทโยหน้านิ่ง..สงสัยอารมณ์ไม่ดี รีบยิ้มกว้าง ๆ แล้วกอดคอเด็กญี่ปุ่นไปเข้าครัว ชวนให้ทำหมูทอดหมักพริกไทยดำกินด้วยกันเย็นนี้ ไทหมักผมก็กอดเอว เอาหน้าถู ๆ หลัง ปากก็คุยกับพี่เรย์
“พี่เรย์ทำไมพาน้องสองออกจากรังรักมาได้ล่ะวันนี้? เบื่อเหรอ? ผมแท็คมือต่อเลยได้ป่าว?” พี่เรย์ยิ้มเย็นแล้วเดินตรงเข้ามาใช้มะเหงกขยี้หัวผม แค่นพูดลอดไรฟัน ‘กว่ากูจะเอามานอนกอดได้ เลือดกูกับสองกระเด็นไม่รู้กี่ลิตร..อย่ามาชุบมือเปิบไอ้พิ!’ ผมเบี่ยงตัวหนีมะเหงกนรกมารับควันหน้าเตาแทนไทโย เด็กญี่ปุ่นกอดผมแน่น ทิ้งตะหลิวแล้วหันไปเผชิญหน้ากับพี่เรย์
“อย่าใส่อารมณ์กับพิ!..พี่เรย์!?’ ไอ้เหี้ยเรย์แม่งมือไว มันโฉบมาเขกหัวผมดังปั๊กแล้วผละจาก ทิ้งไว้เพียงความทรงจำและความเจ็บปวดที่หนังศีรษะ..ร้าวไปถึงกะโหลก ไทโยเดินเข้าไปผลักอกพี่เรย์ มันปัดมือทิ้งแล้วชี้หน้าเด็กญี่ปุ่นนิ่ง ไทกัดกรามจนขึ้นรูป พี่เรย์จ้องหน้าไทแล้วพูดช้า ๆ
“ถ้าไอ้พิแค่เอ็นดูสอง กูจะไม่ว่าอะไร แต่ถ้าล้ำเส้นกับสองเมื่อไหร่..กูเล่นแน่” ไทโยถอนหายใจยาวแล้วบอกพี่เรย์ให้สบายใจ
“พิเป็นของผม พิรักผมนะพี่ อย่าหึงแม้กระทั่งน้องสะใภ้ตัวเองหน่อยเลยน่า พิแค่อยากมีน้องแบบสองเท่านั้นเอง..ใช่มั้ยครับ?” ไทหันมาถามผมในประโยคสุดท้าย ผมยิ้มกว้างตอบ กูชอบอ่ะ..น้องก็ได้กริ๊กส็ก็ดีอ่ะ พี่เรย์ยืนนิ่งแล้วยิ้มบางให้ผม คงจะตีความไปในทางเดียวกันกับไทล่ะมั้ง555+ แต่ถ้าให้ผมเอาจริง..ผมคงตายก่อนจะได้ลงมือครับ
พี่เรย์มันร้ายกาจแบบที่คุณนึกไม่ถึงเลยล่ะ ขอบอก!
คุยกันเรื่องโน้นเรื่องนี้ก็ออกไปรับไอ้ชายกับน้องปูน น้องปูนสวยขึ้นครับ ไอ้ชายเลี้ยงดีนั่นเอง ทักกันได้ไม่ถึง 5 ประโยคไอ้อ๋องก็พาน้องมิ้นท์กับน้องครีม พ่วงเจ้าอินมาด้วยอีกคนมาถึงรีสอร์ทพอดี ไอ้อ๋องกับน้องมิ้นท์เพิ่งแต่งงานกันไปเองครับ คงกะมาฮันนีมูนสวีทที่นี่แหง คู่หลังนี่ยังไม่มีความคืบหน้า อินมันอยากทำงานเก็บเงินก่อน น้องครีมก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร คบกันไปเรื่อย ๆ มันก็สบายใจดี รวมกันที่ล็อบบี้ก็ให้พนักงานขนกระเป๋าไปเก็บตามบ้านก่อน ยังไม่ทันย้ายก้นไปไหนไอ้ก้องก็โผล่หัวมา..ทำไมมันมาไม่พร้อมกันวะ? ไอ้ก้องไปเรียนนอกครับ หืม?.. เมืองนอกไม่ใช่บ้านนอก!
“ไอ้เต๋ากับไอ้วินล่ะ?” ผมหันไปตอบที่มันถาม ‘เมียกูมาแล้ว ไอ้เต๋ากับพี่โป้งจะมาถึงคืนนี้..มึงสบายดี?’ ถามสารทุกข์ของมันแล้วกอดคอพาเดินไปหาอะไรกินรองท้อง ไอ้ก้องหน้าอย่างหล่ออ่ะ ผิดหูผิดตาไปมากเลยครับ เห็นมันมีความสุขผมก็ดีใจกับมัน มันน่าสงสารครับ ไม่มีใครรักมันจริงซักคน คบมันเผื่อเลือกทั้งนั้น ตอนนี้มันเป็นฝั่งเป็นฝาแล้วผมก็โล่งใจ..ขายออกซะทีนะมึง555+
“คิดเหี้ยอะไรไอ้พิ?! นินทากูเหรอไอ้ห่า” มันผลักไหล่ผมออกแล้วโวยวาย ผมยิ้มกวนแล้วยักไหล่ กอดคอมันอีกหนแล้วลากไปในห้องรับรองแขกของรีสอร์ท คุยกันโล้งเล้งเหมือนเพิ่งมาจากเมืองจีนแผ่นดินใหญ่ แย่งกันคุย เขวี้ยงขนมใส่กันจนเลอะเทอะไปหมด ผมรู้สึกตัวเองกลับไปเป็นเด็กมัธยมอีกครั้งเลยครับ555+
“ไปอาบน้ำ ทุ่มครึ่งมาเจอกันตรงนี้นะ” พี่เรย์ตะโกนบอกให้แยกย้ายไปอาบน้ำ นัดเจอกันเรียบร้อยผมก็สั่งพนักงานให้เดินนำเพื่อนไปที่บ้านของแต่ละคน ผมกับไทโยเดินจับมือกันไปจนถึงห้อง ไทไล่ให้ผมเข้าไปอาบน้ำก่อน ผมอาบเสร็จก็แต่งตัวเดินตามหามัน
“ผัดเผ็ดเนื้อให้ผมเหรอ?” เดินเข้าไปกอดจากด้านหลัง ไม่ต้องชะโงกหน้าไปมองในกระทะผมก็รู้ว่าไททำอะไร เด็กญี่ปุ่นตอบรับในลำคอแล้วหันมาหอมหัวผม ‘ไปนั่งตรงโน้นก่อน เสื้อผ้าจะได้ไม่เหม็นไงครับ’ ยิ้มกว้างตอบแล้วย้ายตูดออกมาให้ห่างเตา หางตาเหลือบไปเห็นจานมังสวิรัติของน้องสองก็ยกออกมาเอง วางที่โต๊ะเสร็จก็มองนาฬิกาข้อมือ พี่เรย์คงไปตามน้องสองให้มากินข้าวเย็นแน่ ๆ ตอนผมต้องห่างกับไทแล้วพี่เรย์เข้ามาดูแลแทน พี่เรย์ก็ชอบให้ผมกินให้ตรงเวลาเหมือนกัน พอมีแฟนคงจะยิ่งกว่าดูแลน้องอย่างผมแน่ ๆ 555+
“น้องสองงงงง นั่งนี่เลยครับ” พี่เรย์หนังเหนียวตายช้าเดินมาพร้อมพี่หนึ่ง และน้องสองคนสวยประจำซอยอย่างหมาหวงเจ้าของ น้องสองยิ้มหวานให้ผมแล้วเงยหน้ามองพี่เรย์ เอ่ยปากคุยกับพี่เรย์ 2 – 3 คำแล้วพี่เรย์ก็ก้มลงหอมผมน้อง ผมว่า..ที่ผมชอบน้องสอง เพราะเวลาน้องสองอยู่กับพี่เรย์แล้ว..น้องสวยมากกกกกก น่าทนุถนอมมมากกกกก และน่ากอดมากกกกกกก
“ขอบคุณครับ” เสียงนุ่มขอบคุณผมแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ ผมนั่งฝั่งตรงข้ามมองน้องสองอย่างสบายตา พี่เรย์ดูหล่อเหมือนดาราเกาหลีเมื่อมีน้องสองนั่งข้าง ๆ ทั้งที่พี่หนึ่งกับคนอื่นทยอยมานั่งจนเกือบเต็มโต๊ะ แต่..ผมมองไม่เห็นคนอื่นเลยครับ นอกจากดาราเกาหลีกับคนสวยประจำซอย เจิดจ้าชิบหายอ่ะ -///-
“พิยังไม่กินอีกเหรอ? ไม่หิวเหรอครับ” เด็กญี่ปุ่นดึงเก้าอี้ผมให้เข้ามาตัวมันแล้วจับมือผมขึ้นมาหอม หันมามองไทเยิ้มแล้วก้มลงซบหน้ากับซอกคอ พ่ายแพ้ต่อความเจิดจ้าของคู่นี้อย่างหมดรูป ให้ผมนั่งมองทั้งวันผมก็ทำได้ครับ..สมกันชิบหายอ่ะ!
“..ง่วงเหรอ? กินข้าวแล้วไปนอนเนอะ วันนี้พิเหนื่อยมาทั้งวันเลย..คืนนี้ไทนวดให้นะ” เงยหน้าขึ้นมามองยิ้มละลายใจของเด็กญี่ปุ่นแล้วเลือดกำเดาแทบกระฉูด ผมถูกความเจิดจ้าของคู่เมื่อกี้เล่นงานไปแล้ว พอมาเจอรอยยิ้มหยุดโลกของเด็กญี่ปุ่นซ้ำเข้าไป ไทโย..จะทำอะไรก็ทำเถอะครับ >///<
นั่งกินข้าวด้วยความสุขล้นปรี่ ไหนจะมีเพื่อนมานั่งกินด้วย ไหนจะน้องสอง ไหนจะเด็กญี่ปุ่นที่รักผมปานจะแหกตูดดูดขรี้ ผมยิ้มจนเมื่อยแก้มเลยครับ555+ ไอ้เต๋ากับพี่โป้งมาถึงตอนเราอิ่มกันแล้ว ผมให้พนักงานเตรียมอาหารไว้เผื่อคู่นี้เลยไม่กังวลอะไร ไล่ให้พี่โป้งพาไอ้เต๋าไปนอนเอาแรงก่อน ส่วนอาหารจะให้เด็กยกไปให้ที่บ้าน นัดรวมกินข้าวเช้าที่เดิมตอน 8 โมงตรงแล้วแยกย้ายกันไปพักผ่อน ผมให้ไทขี่หลังกลับมาที่บ้านแล้วให้มันตอบแทนด้วยการอาบน้ำให้ หืม..ถึงมันจะตัวโตกว่าผมก็มีแรงแบกมันนะครับ อย่าลืมว่าผมไม่ได้อ้อนแอ้น!
“พิกินยาก่อน ตัวรุม ๆ ตากแดดเมื่อกลางวันแน่เลย” ไทแตะหลังมือวัดอุณหภูมิที่หน้าผากผมเบา ๆ ฝ่ามือเย็น ๆ กับความห่วงใยทำให้ผมกินยาได้เหมือนคนปกติ..ผมกินยายากครับ ธรรมดากว่าจะละเลียดลงท้องก็หมดน้ำไปเป็นขวด55+ ล้มตัวลงนอนไทก็จับผมตะแคงหน้าเข้าหาอกมัน นวดต้นคอ ไล่ลงไปตามแนวกระดูกสันหลัง สบายจนเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้เลยครับ
“พิ..ตื่นกัน ไปกินข้าวเช้ากับเพื่อนกันครับ” ลืมตาตื่นแล้วหลับลงไปใหม่ ไทก้มหอมแก้มปลุกผมอีกรอบ อีกรอบ..และอีกรอบผมถึงได้ตื่นเต็มตา ลุกไปอาบน้ำแปรงฟัน แต่งตัวลงไปกินข้าวเช้าพร้อมกันกับเพื่อน ทุกคนรอที่โต๊ะ..รอผมอยู่คนเดียว555
“ตื่นสายไอ้ห่า” ผมนั่งลงข้างไอ้ก้องที่ยืนเกาะพนักเก้าอี้คุยกับไอ้ชาย ไอ้อ๋อง พี่เรย์ พี่ต้าร์ พี่หนึ่ง ตรงกลางมีน้องสองนั่งกินโอวัลตินร้อนควันฉุย ทำแก้มชมพู ปากแดง หน้าบ้องแบ๊วอยู่ ยิ้มทักทายน้องแล้วเงยหน้าขึ้นมองเด็กญี่ปุ่นที่กำลังยกชามข้าวต้มมาให้
“กินรึยัง?..กินด้วยกันนะ” ไทวางชามลงผมก็ขยับให้นั่งเก้าอี้ตัวเดียวกัน ผมตักข้าวต้มขึ้นมาเป่าแล้วยกช้อนจ่อให้ไทกินก่อน เด็กญี่ปุ่นยิ้มบางแล้วอ้าปากกินในช้อนไปครึ่งหนึ่ง ที่เหลือในช้อนก็เข้าปากตัวเอง ผมป้อนไทแบบนี้ไปจนหมดชามก็ลุกยืดเส้นยืดสาย บอกทุกคนให้กลับไปแต่งตัวแล้วมารวมที่หน้าบ้านผมตอน 10 โมง กลางวันจะพาเที่ยวในจังหวัดก่อนครับ แล้วเย็นค่อยกลับมากินมื้อใหญ่ ฉลองวันแห่งความรักกันที่นี่ ถ้ากลับเร็วก็จะชวนเตะบอลดวลฝีเท้ากันซักครึ่งชั่วโมง
“กูจะพาเที่ยวก่อน เย็นค่อยกลับมากินข้าวที่นี่” ผมให้ไกด์ตัวเล็ก ๆ เป็นคนนำเที่ยวครับ ลูกคนงานที่นี่เก่งนะครับ พาเที่ยว บอกประวัติของสถานที่และมีที่กินข้าวเจ๋ง ๆ มาบอกตลอด ผมให้ค่าจ้างไกด์ไปคนละ 500 หลังพาไปเที่ยวได้ 3 ที่ ไอ้ออมโทรมาครับ จำกันได้รึเปล่าครับ..น้องออมไงครับ ผู้ชายล่ำที่คอยแซว ตามจีบผมตอนมัธยมไง ตั้งแต่เรียนจบผมก็ไม่ได้เจอมันเลย บังเอิญมันไปติดต่องานที่ที่โรงแรมไทโย เลยได้คุยกัน ไอ้ออมมันแมนขึ้นเยอะครับ ไม่มีก้อร่อก้อติกผมเหมือนเมื่อก่อน ผมชวนมันให้พาแฟนมาเที่ยวที่รีสอร์ทวันนี้ด้วยครับ มันอุตส่าห์มาผมเลยต้องรีบกลับไปรับมัน ชวนมันค้างที่รีสอร์ทมันก็ไม่เอาเพราะยังไงก็ต้องพาแฟนกลับไปส่งบ้าน ผมเลยชวนมันเตะบอลก่อนแล้วค่อยกลับ หันไปสั่งให้พนักงานพากลับโรงแรมแล้วให้เปลี่ยนชุดลงมาเตะบอล ผมกับไทแต่งตัวลงมาอุ่นเครื่องรอคนอื่นที่สนาม ไม่ถึง 10 นาที พี่เรย์กับพี่หนึ่งและคนสวยประจำซอยก็ลงมาที่สนาม น้องสองใส่ยูกาตะครับ โคตรน่ารักอ่ะ..
.
.
.
-
.
.
“ไทเย็นนี้มึงจะเลี้ยงตรงไหน?..” พี่เรย์ให้น้องสองนั่งข้างสนาม ผมรับโทรศัพท์ไอ้ออมแล้วเดินออกไปรับมันที่หน้ารีสอร์ท แฟนมันก็เพื่อนในกลุ่มมันตอนเรียนนั่นล่ะครับ ผมเห็นหน้าบ่อย ๆ ชื่อ ‘ไอติม’ มันหน้าหวานครับเลยเด่น
“เอารองเท้ามาป่่าวออม..หวัดดีครับไอติม” ก้มหัวทักทายไอติมแล้วถามออมว่าเอารองเท้าผ้าใบมารึเปล่า น้องออมยิ้มกว้างแล้วเดินเข้ากอดผมทั้งตัว ขนหัวผมลุกซู่ เสียงกระซิบแหบห้าวอวยพรให้ผมมีความสุขในวันแห่งความรักดังแว่ว ‘มีความสุขกับความรักทุกวันนะพิ’ พยักหน้าเร็ว ๆ แล้วรีบดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของน้องออม ไอติมหัวเราะคิก ออมยิ้มเขิน ๆ ผมยิ้มเจื่อน ๆ พาออมกับไอติมมานั่งกินลมเล่นข้างสนามรอเพื่อน ๆ สั่งน้ำผลไม้ให้ไอติมกับน้องสองคนละแก้ว เบียร์ให้ออมกับน้ำเปล่าเย็นเจี๊ยบ 1 กระติกใหญ่ข้างสนาม พี่เรย์สั่งพวกผ้าเย็นกับสปอนเซอร์มาเพิ่มแล้วหันไปคุยเรื่องโรงแรมกับไทต่อ ตอนนี้พี่เรย์เข้ามาดูแลแทนไทเต็มตัวครับ
“ไอ้วิน!” เห็นไอ้วินกับพี่ต้าร์เดินมาผมก็ตะโกนเรียกทันที เตะบอลเต็มข้อส่งให้ไอ้วิน เจ้าตัวพักอกลงอย่างสวย เดาะ 2-3 ทีแล้วเตะคืนให้ผม ผมรับลูกแล้วส่งให้ออม เตะคืนกันไปมารอจนคนลงมาครบ พี่เรย์จัดการแบ่งทีม ผู้เล่นที่มีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นก็จับอยู่ฝั่งเดียวกัน วางตำแหน่งเสร็จก็วอร์มอัพ ก่อนลงสนามผมก็ยื่นข้อเสนอสำหรับทีมที่ชนะ สร้างบรรยากาศให้คึกคักกันหน่อย
“ทีมที่ชนะจะได้ดินเนอร์สุดหรูชั้นบนสุดของโรงแรมที่ใหญ่ที่สุด(ของผมเอง) อาหารและไวน์ที่ดีที่สุด ปิดท้ายที่ห้องสวีทแพงสุดในโรงแรมฉลองค่ำคืนสุดพิเศษในวันวาเลนไทน์ ฟรีหมด..ยกเว้นถุงยาง5555+” เพื่อความขลังของอาจารย์พี่พิ ผมยืนเหยียบลูกฟุตบอลไว้ข้างหนึ่ง มือกอดอก เชิดหน้าขึ้นแล้วหากปากป่าวประกาศรางวัลที่ทีมชนะจะได้รับ เสียงฮือฮาดังขึ้นแป๊บเดียวก่อนจะสุมหัวกันวางแผนการเล่นที่จริงจังมากขึ้น แต่ก่อนอื่น..ผมต้องสร้างตัวรุกที่มีพลังการทำลายเกมส์สูงขึ้นมาข่มทีมตรงข้ามที่มีดีกรีนักบอลมหาลัยอยู่ซะก่อน มองซ้ายมองขวาก็สะดุดตากับไอ้เต๋า..
“เต๋า..มึงมีพรสวรรค์ แรงไม่ตก คล่อง เลี้ยงลูกพลิ้วยิ่งกว่าไอ้โด้ กูเคยบอกมึงแล้วว่าถ้ามึงยอมเล่นบอลให้มหา’ลัย รับรอง..มึงไปไกลถึงพรีเมียร์ลีกแน่..” จับไหล่หน้าของไอ้เต๋าไว้แน่นทั้งสองข้าง จ้องตาแล้วแสดงสีหน้าเชื่อมั่น มันมีเซ้นส์ทางกีฬาจริง ๆ ครับ คล่องจริง เก่งจริง แต่..ร้างสนามมานานแบบนี้ผมก็ไม่มั่นใจนัก ต้องเสริมสร้างภูมิคุ้มกันให้มันซักหน่อย ดวงตาเจิดจรัส ความมั่นใจเปี่ยมล้น กล้ามเนื้อเกร็งแน่นขึ้น
อาห์..เต๋าตอเรสกลับมาแล้ว!
ปล่อยไหล่หนา วิ่งกลับมาประจำตำแหน่ง ก่อนเสียงนกหวีดจะดังก็หันไปสบตาไอ้เต๋า มันพยักหน้าแล้วจ้องตรงเป๋งไปที่ลูกฟุตบอลใต้เท้าพี่หนึ่งนิ่ง..สบายแล้วกู555 พอเสียงนกหวีดดังไอ้เต๋าก็พุ่งเข้าหาลุก ยื้อแย่ง หลบหลีก เลี้ยงจี้อย่างสวยพลิ้วไปที่หน้าประตู ผมเห็นแล้วมันได้อย่างใจมากครับ..
“ไอ้เต๋า! เต๋า เต๋า กระชาก! ลาก เลื้อย เลื้อยยยย..” ตะโกนคอนโทรลมันจนถึงหน้าประตู แต่โชคยังไม่อยู่ข้างเต๋า การลากเลื้อยของมันถูกไอ้ก้องสกัดเอาไว้ได้ทันก่อนเสียประตู พี่โป้งยืนขำแฟนตัวเองใหญ่เลยครับ อาราย..ผมขำแต่ก็ไม่เท่าพี่โป้งเหอะ! ฟอร์มทีมขึ้นมาใหม่แล้วเริ่มเล่นอีกครั้ง คราวนี้ทีมตรงข้ามบุกผมกลับ ไอ้วินเป็นประตูที่มีทักษะดีมากครับ ปัดลูกยิงสุดสวยของพี่คมอย่างสบาย ๆ แต่คนที่ไม่สบายก็คือมันล่ะครับ พี่ต้าร์กลัวมันเจ็บเลยให้มันออกไปนั่งรวมกับกองเชียร์ข้างสนามแล้วให้พี่การ์ดมาลงเฝ้าเสาแทน
โว๊ะ! พี่เรย์จูงมือน้องสองมานั่งข้างไอ้วินด้วยครับ วิ่งไปลากคอพี่เรย์ให้เข้ามาเล่น แต่ผมต้องหากำลังใจนิด ๆ หน่อย ๆ ก่อนลงไปเล่นต่อครับ555 ปรี่เข้าไปหาน้องสอง มีไอ้วันนั่งติดกัน ถัดไปเป็นไอติม และน้องปูน น้องครีม พอไปยืนหน้า 3 คนนี่แล้วเหมือนอยู่ท่ามกลางดอกไม้เลย555+
“ผมเหงื่อท่วมตัวเลย ขอเช็ดหน่อยนะครับ” เค้นเสียงที่คิดว่าหล่อที่สุดออกมาให้น้องสองได้สดับ โน้มตัวไปข้างหน้า คว้าชายผ้าขนหนูที่น้องคล้องคอไว้มาเช็ดหน้าเบา ๆ แล้วพิศใบหน้าหวานของน้องไปด้วย รูขุมขนไม่มี ผิวเรียบเนียนแลสุขภาพดี มีเลือดฝาดที่แก้มทั้งสองข้าง ริมฝีปากสีแดงธรรมชาติ ดวงตาสีน้ำตาลกลมโต กลิ่นตัวหอมเหมือนลงไปนอนในทุ่งดอกไม้หลากหลายพันธุ์ ก้มลงอีกนิดกะให้ปลายจมูกเฉียดแก้มนิ่มนิด ๆ หน่อย ๆ ก็พอ..
“เฮ้ย!” เสียงดังคุ้นหูมาพร้อมกับแรงรัดคอ ลากผมให้ออกห่างจากกลิ่นแก้มหอมของน้องสองไว้ทันพอดิบพอดี จะว่าเสียดายมั้ย..มันก็น่าเสียดายอยู่555+ ‘ทำอะไรกับของพี่เรย์..พิรุณ!’ เสียงไม่เบาของเด็กญี่ปุ่นตะโกนก้องสนาม หูชาไปชั่วขณะ ผมหันไปมองเด็กญี่ปุ่น แต่หางตาไม่รักดีเสือกเหลือบไปเห็นน้องสอง ต่อมเขินผมทำงานรุนแรงทันทีที่น้องสบตา
“น่ารักเหี้ย ๆ อ่ะไท..ไม่ไหวว่ะ กูเห็นน้องแล้วอยากมีกริ๊กส์” ตอบแบบคะนองปาก เห็นเพื่อนฮากันตรึมก็นึกว่าเด็กญี่ปุ่นจะฮาด้วย เปล่าครับ..หน้านิ่ง ดวงตาไม่พอใจสุด ๆ เหลือบไปมองพี่เรย์ก็ไม่ต่างกันนัก สงสัยผมจะเล่นมากไปแฮะ รีบยิ้มกลบเกลื่อนแล้วกระโจนเข้าขย้ำฟัดแก้มเด็กญี่ปุ่น งัดไม้ตาย ‘กะเทยสงครามโลก’ ที่ใช้ได้ผลมาตลอดขึ้นมาใช้ทันที
“อิทส์ โจ๊กไง ไม่ฮาพาเครียดเนอะตัวเองเนอะ อร้างงงง” ทำตาปะหลับปะเหลือก เอียงหน้า สะบัดข้อมือ กัดปาก แล้วทำจมูกบาน ใส่จริตเข้าไปอีกนิด แค่นี้เด็กญี่ปุ่นก็ฮาขี้แตกแระ กลับมาเข้าที่แล้วเริ่มเล่นกันใหม่ พี่คมยิงประตูได้ 1:0 เกมส์ก็ดุเดือดขึ้น ปรับแก้เกมส์ส่งพี่เรย์กับเด็กญี่ปุ่นเป็นกองหน้า ทำชิ่งกันจนตีเสมอได้ เชื่อมั้ยว่าผมดีใจได้แป๊บเดียวไอ้ออมก็ทำผมฝันสลาย
“กรี๊ดดดดดด นังติ๋มชั้นทำได้ ชั้นโฉบเข้าทะลวงประตูพี่การ์ดได้ด้วยแก๊” มันไม่ทิ้งลายครับ ทำประตูได้มันก็วิ่งไปกรี๊ดไป ออกนอกสนามอุ้มไอติมขึ้นมากอด ดีใจจนสาวแตก555+ ผมหันไปมองไอ้เต๋ากับไอ้ชายแล้วกลั้นขำกันแทบตาย กลับเข้ามาเล่นในสนามก็ทำอะไรกันไม่ได้ ครบ 20 นาที ทีมตรงข้ามเอาชนะไป 2 – 1 เดินกอดคอเด็กญี่ปุ่นออกมากินน้ำที่กองเชียร์ตักไว้รอ ผมเลี่ยงน้ำที่น้องสองตักไว้ให้เพราะ..ไทโยอาจกลายร่างเป็นไทนาโดได้ คว้าผ้าเย็นที่เด็กญี่ปุ่นยื่นให้มาเช็ดคอเช็ดแขน โม้กับไอ้เต๋าแป๊บนึงก็แยกย้ายไปอาบน้ำ พี่เรย์นัดให้มากินข้าวเย็นรวมกันที่สนามหลังรีสอร์ทตอน 1 ทุ่มตรง โดดขี่หลังไทจนมาถึงห้อง เข้าไปอาบน้ำพร้อมกันผมก็เอาใจด้วยการถูหลัง ล้างตัว เช็ดตัว ทาแป้ง แต่งตัวให้ไทไม่มีขาดตกบกพร่อง เด็กญี่ปุ่นยิ้มอ่อนโยนแล้วหอมแก้มผมเป็นรางวัล เดินออกมาผมก็แวะครัวใหญ่ ตัดแบ่งหมูกรอบที่ไอ้วินมันทำไว้ให้พี่ต้าร์มาให้น้องสองชิม เดินไปที่สวนดูความเรียบร้อยของอาหารเสร็จก็เข้าไปนัวเนียไทเล่น
“หิวเหรอครับ?..” พยักหน้าแล้วดึงมือเด็กญี่ปุ่นมาจับแถวพุง ไทหัวเราะแล้วเอานิ้วชี้เขี่ยแถวสะดือควานหารูสะดือผมเล่นบ้าง ผมเบี่ยงตัวหลบเด็กญี่ปุ่นก็ออกแรงรัดแน่น เล่นกันจนคนอื่นเริ่มทยอยเดินเข้ามาในสวนไทถึงจะยอมเลิก เห็นพี่เรย์พาน้องสองกับพี่หนึ่งเดินเข้ามานั่ง ผมก็ยกจานหมูกรอบเข้าไปเชลล์ชวนชิมทันที พี่หนึ่งยิ้มขำที่เห็นผมเข้าไปเอาใจน้องสอง เจ้าตัวยิ้มหวานแล้วบอกผม 'มังสวิรัติครับพี่พิ' ยิ้มเก้อแล้วยื่นแก้วน้ำให้น้อง พี่เรย์ดึงคอเสื้อผมลากออกมาจากโต๊ะ ‘ไทโยดูแลหน่อย..’ ผมยิ้มให้เด็กญี่ปุ่นแล้วรีบคว้าจานกับข้าวที่ไทกำลังตักมาให้ผมไปถือเอง
“ไอ้นี่น่ากินว่ะ..ตักไปลองกัน” ไทมองหน้าผมนิ่ง ถอนหายใจแล้วตักไอ้ที่ผมบอกว่าน่ากินใส่จาน เดินกลับไปนั่งกับพวกไอ้วินแล้วซัดโฮกทุกอย่างที่ไทหามาให้จนเกลี้ยง ลูบท้องเบา ๆ แล้วลุกขึ้นเดินย่อยไปแซวคนโน้น คุยกับคนนี้ พักใหญ่พี่เรย์ก็พาพี่หนึ่งกับน้องสองไปนอน ผมเลยชวนพวกเพื่อนเล่นงัดข้อ แพ้ดวดเหล้าหมดแก้ว พี่โป้งหยิบแก้วเหลี่ยมขึ้นมาชูขอเปลี่ยนกับแก้วที่พนักงานเตรียมไว้ ขนาดโคตรต่าง ผมว่าถ้ากินแก้วเหลี่ยมไป 2 แก้วคงเมาปลิ้นแหง
“กูก่อน! มาเลยไอ้พิ!” ไอ้ก้องตะโกนเรียกผมเหยง ๆ ถกแขนเสื้อ ตั้งศอกรอดวลอยู่ที่โต๊ะ ผมยิ้มแล้วยักคิ้วให้เด็กญี่ปุ่น กระซิบเบา ๆ ว่า ‘ให้ผมเล่นแทนคู่เรานะ’ ไทโยยิ้มบางแล้วดึงแขนผมมานวดเบา ๆ สบตาสีน้ำตาลแล้วมันอดไม่ได้ครับ ยื่นปลายจมูกไปแตะคางเบา ๆ แล้วยิ้มกว้าง ไทยิ้มจนเห็นฟันแทบจะ 32 ซี่ ตอบผม หันไปหาไอ้ก้อง ‘กูจัดให้ไอ้เหี้ย’ กดศอกลงกับโต๊ะแล้วงัดแขนมันมาทางฝั่งตัวเองทันที ไอ้ก้องจะสู้แรงถึกของผมได้ไงครับ แพ้ไปก่อน มันซดเหล้าลงคอจนหมดแก้ว ยื่นยำหมูให้ล้างคอมันก็ส่ายหน้า ไอ้เต๋าเลยหานน้ำเย็นให้มันล้างคอ
“มาอีกทีไอ้พิ..กูเอาจริงละ” ยิ้ม ๆ ให้มันแล้วถกแขนเสื้องัดอีกครั้ง มันก็เหมือนเดิมครับ ต้องมายืนซดเหล้าอีก 1 แก้วเพราะแพ้ผมอยู่ดี555+ ‘ฮ่าห์..’ มันปาดเหล้าที่มุมปากแล้วรับผ้าเย็นจากไอ้เต๋ามาเช็ดหน้า แอลกอฮอลล์ทำหน้าหล่อของไอ้ก้องเปลี่ยนสีไปแล้วครับ555 พี่เรย์เดินเข้ามาพอดี ผมเลยลากพี่เรย์ให้รีบมาดวลกับพี่โป้งที่ถกแขนรออยู่แล้ว ไม่ต้องเดาครับ พี่เรย์มันต้องชนะอยู่แล้วล่ะ..ก็แม่งแรงยักษ์แรงมารกันทั้งพี่ทั้งน้องอ่ะ
พวกผมดวลกำลังแขน ยกซดกันจนเที่ยงคืนถึงได้แยกย้ายกันไปนอน ผมแค่มึน ๆ ครับ ไทก็คงตึง ๆ เหมือนกัน เดินจับมือกันจนถึงบ้าน เปิดประตูเข้าไปเด็กญี่ปุ่นก็โถมตัวลงบนเตียง ผมปิดล็อคประตูแล้วถอดเสื้อผ้า คาดผ้าขนหนูแล้วเดินไปจับไทพลิกตัว ถอดเสื้อผ้ามันออก เขย่าขาให้ลุกมาอาบน้ำ เด็กญี่ปุ่นตอบงึมงำ ผมถอนหายใจยาว นั่งลงข้างตัว หันไปมองผิวขาวขึ้นสีเรื่อเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์ของเด็กญี่ปุ่น เอื้อมมือเปิดไฟหัวเตียงให้เห็นชัดขึ้นอีกหน่อย ยื่นมือไปแตะแขนปลุกอีกครั้ง เด็กญี่ปุ่นก็ยังไม่ขยับ ยกยิ้มมุมปากแล้วคลานขึ้นมานั่งชิดหัวเตียง
“ไท..” ลองเรียกอีกครั้งมันก็ยังไม่ขยับ เลื่อนมือขึ้นมาลูบหน้าท้องตัวเองเลยมาถึงหน้าอก มืออีกข้างลูบความต้องการของตัวเองผ่านผ้าขนหนู ‘อืออออ’ หลุดเสียงแปลกออกไปเพราะสัมผัสโดนตุ่มเล็กของตัวเอง เหล้าที่กินเข้าไปมันทำผมร้อนไปหมด ตอนแรกแค่ตั้งใจจะแกล้งเด็กญี่ปุ่นให้ตื่นเพราะผมยั่วเฉย ๆ แต่ตอนนี้..ผมอยากของจริงแล้วล่ะ
หายใจแรงกับสัมผัสจากปลายนิ้วตัวเองที่เล่นกับตุ่มเล็ก มือข้างที่ป้วนเปี้ยนแถวผ้าขนหนูแทรกผ่านเข้าไป ล้วงผ่านขอบกางเกงแล้วจับความต้องการเบา ๆ จับรูดรั้งในกางเกงจนปมผ้าขนหนูหลุดลุ่ย ครางต่ำตามแรงอารมณ์ แหงนหน้า หลับตาข่มความตื่นเต้นที่แอบชักต่อหน้าแฟนตัวเอง ลมร้อนจากคนที่นอนอยู่กลับเป่ารดแถวซอกคอ ลืมตามามองกลุ่มผมหนา ไทจูบที่ติ่งหู กระซิบเสียงเบา.. ‘แกล้งไท?’ ผมไม่มีแรงตอบเมื่อปลายลิ้นร้อนเลียที่ติ่งหู เสียงริมฝีปากกับปลายลิ้นดังน่าอายทุกทีที่ไทพามันมาแตะกับร่างกายผม ปลายจมูกซุกไซร้ไปตามโครงหน้า ไทจูบริมฝีปากล่าง ลิ้นเลียดูดเบา ๆ จนผมต้องเผยอออกรับปลายลิ้นของเด็กญี่ปุ่นให้เข้ามาทักทายข้างใน ไทแทรกตัวเข้ามาชิดกับผมจนร่างกายเราแนบสนิทกันทุกส่วน ฝ่ามืออุ่นดึงแขนผมออกจากกางเกงในตัวเอง ขยับก้นเมื่อไทดึงกางเกงในออก เด็กญี่ปุ่นจับหมอนหนุนยัดเข้ามาให้ผมนั่งพิงหัวเตียงแบบไม่เจ็บหลัง ริมฝีปากไม่ห่าง ปลายลิ้นตวัดดูดดื่ม ลมหายใจกลมกลืนเป็นคนคนเดียวกัน ไทถอดกางเกงตัวเองออกแล้วบดเบียดท่อนแข็งใส่ความต้องการของผม เส้นสัมผัสผมถูกท่อนร้อนสะกิด ครางอืออาใส่ปลายลิ้นไท เด็กญี่ปุ่นถอนริมฝีปากออกมากัดปลายคางผมเบา ๆ ขยับตัวออกนิดหน่อยแล้วก้มลงดูดดุนยอดอกผม แอ่นอกให้เด็กญี่ปุ่นลงลิ้นเต็มที่ แยกขากว้างขึ้นเมื่อไทลากปลายลิ้นลงมาเลียความต้องการของผม หายใจหนักกลั้นเสียงคราง เด็กญี่ปุ่นจับโคนดึงหนังลงมาจนสุด เลียแรงตรงเส้นสัมผัส จนผมกลั้นเสียงไม่ไหว
“ซืดดดด” ไทลากปลายลิ้นลงต่ำ ห่อลิ้นแล้วแทงมาที่ช่องทางร้อนผมเบา ๆ กระดกก้นรับจังหวะกับปลายลิ้นจนแทบทนไม่ไหว ดันหน้าไทออกแล้วดึงตัวขึ้นมาประกบจูบ เด็กญี่ปุ่นจับความต้องการของตัวเองจ่อเบียดเข้ามาแถวปากทางเข้า ผมชันเข่าแล้วถอนจูบ ดันไหล่ออกให้ไทใส่เข้ามาก่อน ไทจับขาต้นขายกขึ้น หมอนรองก้นแล้วค่อย ๆ ดันเข้ามา ผมเปิดลิ้นชักแล้วหมุนเกลียวฝาหลอดเจล เทลงไปที่ท่อนร้อนของไท เด็กญี่ปุ่นนิ่วหน้าทันทีที่เนื้อเจลเย็น ๆ หยดลงที่ท่อนแข็ง ผมลวางเจลแล้วเลื่อนมือมาละเลงจนทั่ว บีบใส่มือแล้วป้ายแถวที่มันผลุบเข้าไปแล้วเยอะ ๆ
“ซี๊ดดด” ผมทาเองก็เสียวเอง มันทั้งเย็นทั้งเจ็บนิด ๆ ไทดันเข้ามาช้า ๆ ดวงตาสีน้ำตาลจ้องตาผมนิ่ง ผมหายใจหนักขึ้นมื่อหน้าท้องไทแตะโดนความต้องการของผม กอดคอหนาแล้วหลับตารับจูบอ่อนโยน เด็กญี่ปุ่นจับขาผมขึ้นพาดแขนแล้วขยับบั้นเอวเข้าออกช้า ๆ ผมละมือข้างหนึ่งบีบเจลลงที่ท่อนร้อนเพราะเริ่มเจ็บ เด็กญี่ปุ่นขยับออกจนท่อนแข็งออกมาจนเกือบหลุด เส้นสัมผัสครูดกับปากทางเข้าจนไทสูดปากคราง ดันเข้ามาจนสุดความยาว ส่วยปลายของไทกระแทกจุด G-Spot ผมเต็มรัก หวิวในช่องท้องลามมาถึงปลายท่อน้ำทิ้งของตัวเอง ไทขยับผมรับจังหวะ เด็กญี่ปุ่นเอียงหน้าเข้าหาริมฝีปากผม หายใจหอบหนักก่อนจะเผยอปากรับออกซิเจนจากคนตรงหน้า เสียงจ๊วบจากริมฝีปากดังแข่งเสียงเนื้อกระทบกัน ไทจับผมนั่งทับ ส่วนเจ้าตัวเอนหลังนอนราบ ดันศอกพยุงตัวรับน้ำหนักผมแล้วดูดตวัดปลายลิ้น ริมฝีปากคลอเคลียไม่ห่าง เสียวจนต้องขยับเอง ไทครางอือกับริมฝีปากล่างผม ผลักให้นอนราบแล้วนั่งคุกเข่า ยกก้นขึ้นรับการสวนกระแทกจากคนด้านล่าง ความยาวของเด็กญี่ปุ่นกระแทกจุดเสียวผมจนต้องส่งเสียงครางปล่อยอารมณ์
“ซี๊ด..อ่ะฮ์” ยิ่งขยับผมยิ่งใกล้ถึงฝั่ง พอเร่งจังหวะเด็กญี่ปุ่นก็จับเอวแน่นให้หยุด ไทโน้มตัวมาด้านหน้าแล้วก้มเลียน้ำเหนียวติดปลายความต้องการของผม ยกก้นขึ้นรับปลายลิ้นร้อน ไทครางอู้วเมื่อผมเสียวจนเผลอตอดแท่งร้อนที่ยังคาอยู่ หอบหายใจแรงกับลิ้นฉกตวัด แยกขาออกกว้างรับแท่งร้อนที่กระแทกเข้ามา เผยอปากรับปลายนิ้วที่ไทส่งเข้ามาให้ผมดูด ความเสียวที่ผมได้รับทำสติล่องลอย ส่วนปลายของตัวเองถูกเด็กญี่ปุ่นครอบครองด้วยริมฝีปากนุ่ม ด้านหลังก็ถูกกระตุ้นจุดเสียวด้วยความยาวที่ขยับเข้าออกไม่หยุด ช่องทางร้อนผมตอดไทรัวยิบ เด็กญี่ปุ่นเสียวจนปล่อยความต้องการผมให้เป็นอิสระ กระแทกก้นลงไปจนสุดแล้วยกขึ้นจนเกือบหลุด ไทขยับเอวร่อนรับจังหวะที่ผมส่ง หน้าแหงนเริ่ดเมื่อใกล้ถึงฝั่ง ครางต่ำแล้วกดสะโพกลงแช่ไว้ ปลดปล่อยความต้องการโดยไม่ได้แตะต้อง น้ำรักของผมพุ่งทะยานข้ามหัวเด็กญี่ปุ่นไปไกลถึงกลางเตียง ไทครางยาวปลดปล่อยในตัวผม..ร้อนวาบในช่องท้อง สองมือกดหน้าท้องแกร่งพยุงตัว ก้มหน้าปรับลมหายใจให้เป็นปกติ ท่อนแข็งที่ยังคงสภาพปกติดุนดันผนังลำไส้ ผมค่อย ๆ ถอนออกแล้วนอนทับเด็กญี่ปุ่นไว้ทั้งตัว กระซิบเสียงเบา..
“รอบ 2 ไม่ไหวนะไท..” เด็กญี่ปุ่นลูบหลังช้า ๆ แล้วจูบขมับซับเหงื่อให้ผม ไทอุ้มผมเข้าเอวไปล้างตัว ใส่กางเกงบ็อกเซอร์เสร็จก็ล้มตัวนอน หัวถึงหมอนผมก็หลับยาว ไทดึงผมเข้ามากอดแล้วจูบหน้าผากส่งผมเข้านอน
ช่างเป็นวันหยุดที่สั้นจริง ๆ ครับ เพราะความสุขที่ผมมีมันกำลังจะหมด พรุ่งนี้เพื่อนผมก็จะกลับกันหมด รีสอร์ทก็จะกลับเข้าสู่สภาพปกติ มีแต่งาน ปัญหา และแขก
แต่ในความน่าเบื่อ..ชีวิตผมก็ยังมีสีสันสวยงามซ่อนอยู่
คนที่แบ่งลมหายใจให้ผมครึ่งหนึ่งไงครับ คนที่นอนข้างผม ลูบหลัง จูบแก้ม ห่วงใยผมทุกเรื่องคนนี้..
“ผมรักไท..คนเดียว” รวบรวมกำลังแขนโอบกอดเด็กญี่ปุ่นก่อนความง่วงจะเล่นงานผมหนักกว่านี้ ไทหอมแก้มผมกลับฟอดใหญ่แล้วกระซิบเสียงสุดท้ายของค่ำคืนวาเลนไทน์..
“ผมก็รักพิครับ Happy Valentine’s Day ครับพิ”..
ขอให้คุณมีความสุขกับความรักของคุณทุกวันครับ..
สุขสันวันแห่งความรักครับผม..
เจอกันวันหยุดหน้าครับ!
……………………
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
อาทิตย์ที่แล้วจิว่างแค่วันละไม่ถึงชั่วโมงค่ะ งานลูทีนแย่งเวลาช่วงเช้า กีฬาแย่งเวลาช่วงบ่ายไปจนหมด แถมวีคเอนงานกาชาดประจำจังหวัดก็ขอให้ช่วยไปนั่งหยิบของรางวัลให้ สรุป..จิไม่มีเวลาเลยค่ะ
กลับจากสนามกีฬาก้ปวดแขนจนไม่อยากนั่งพิมพ์ เพราะจิชนะในแมทช์ที่แล้ว แมทช์หน้าเจองานช้างเลยต้องซ้อมหนักมากกกกก
แขนบวมแล้วก็เหมือนมีผื่นแดง ๆ ขึ้นใต้ผิวหนังเลยค่ะ55+
:กอด1: :pig4:
ปล.จิตอบเม้นท์ทีหลังเลยนะคะ
ปล.2 จิขอโทษที่ให้น้องพิฮาขนาดนี้ คิดซะว่าน้องพิเป็นนายเอกที่ทำงานในคาเฟ่เนอะคะ555+
ปล.3 พี่เรย์ขาาา จิขอโทษที่ยังไม่ได้เริ่มพิมพ์ :m5:
ปล.4 แก้ตอนน้องพิเสร็จก็ต้องตามไปแก้ตอนพิเศษของพี่เรย์คนเดียวค่ะ วิ่งกลับไปดูตอนพิเศษคู่อื่นแล้วเขียนถึงบ้าง แต่ไม่เจาะ55+ :m29: :m23:
ปล.5 จิเข้ามาแก้แล้วนะคะคุณนุ่น คุณนุ่นใส่ใจกับรายละเอียดดีมาก ๆ เลยค่ะ จิเลยต้องกลับมานั่งอ่านใหม่หมด โดดประชุมซะเลย555+ คุณนุ่น..จิอ่านทวนแล้วเลยรู้ว่า จิเขียนให้พิไปถึงสวรรค์แต่ไทโยเปล่าอ่ะ แก้อีกแล้วค่ะ กร๊ากกกก
-
:กอด1:
-
:z13: :z13:
จิ้มไว้ก่อน ดักหน้าคนสวยแต่ไม่รวย 555
แล้วก็กลับมาอีดิท
ตอนนี้อ่านแล้วให้ความรู้สึกว่าน้องพิมันกวน....มากกว่าเมื่อก่อนเยอะเลยนะเนี่ย
กวนเพื่อนๆไม่เท่าไหร่ยังจะลามไปถึงน้องสองอีก น้องคนนี้พี่สาวหวงนะคะน้องพิ!!!
จากที่อ่านตอนพิเศษวาเลนไทน์ของจิมา6ตอน((รวมของพี่เรย์ด้วย)) เค้าชักจะสงสัยแล้วซิว่าใครคือคนรักของพี่หนึ่ง
หรือว่าก้อง??????????
อ๋อยยยย ความอยากรู้มันไม่เข้าใครออกใครจริงๆนะตัวเอง~~~~
-
น้องพิพาฮาตลอดจริงๆงานนี้
แต่ตอนหวานกับเด็กญี่ปุ่นนี่ทำเอาเขินเหมือนกัน
เขินน่ะไม่เท่าไหร่แต่ตอนเสียเลือดนี่กระฉูดมาก
ลงช้าไม่เป็นไรค่าคุณจิคนอ่านรอได้ เข้าใจว่างานยุ่ง
แต่สู้ๆน่ะคะ เอาใจช่วย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
อาจารย์พิ รอบนี้สักยันต์รอบหน้าจะใบ้หวยด้วยป่ะเนี่ยยย :m20:
ไทโยก็น่ารักเกิ๊นน..หวานซะ :z2:
-
เปิดคาเฟ่เลยไหมพิ ฮาแตกมาก
ไปแหย่ พี่น้องคู่นั้นให้หึงซะได้
ไทหึงคงไม่น่ากลัวเท่าไร พิจัดการได้
แต่พี่เรย์เนี่ยสิ น่ากลัวอ่ะ
-
ตกลงน้องสองเป็นมังสวิรัติหรือเปล่าคะ ทำไมกินหมูกรอบได้ด้วย
+1 สำหรับคู่ที่รอคอย
-
อ่านแล้วยิ้มกับน้องพิ :laugh:
ชอบมากเลยรวมรุ่น
น้องสองเป็นมังสวิรัติ ทานหมูกรอบได้ยังไง
+1
-
เข้ามาตอบค่ะ
ก่อนจิจะเขียนจิหาข้อมูลมังสวิรัติมาค่ะ แต่อ่านไม่ละเอียด พอพี่ไอกับ พี่ Little Devil ทักก็เลยไปเปิดเว็บบอร์ดที่อ่านมาตอนแรก..
เค้าบอกว่า..
มังสวิรัติมีหลายแบบ
1.แบบไม่กินเนื้อสัตว์เลย ไม่กินอะไรที่มาจากสัตว์ด้วย
แบบนี้เคร่งมาก เพราะแม้แต่นมก็ไม่ดื่ม ไข่ไม่กิน
เราเรียกกลุ่มนี้ว่า Pure vegetarian หรือ vegan
2. เป็นมังสวิรัติที่กินไข่กินนมได้ เราเรียกคนกลุ่มนี้ว่า
Lacto-ovo vegetarian คำว่า Lacto แปลว่านม
Ovo แปลว่าไข่
แต่จิอ่านข้อ 2 แล้วเหมารวมไปว่ากินไข่ก็น่าจะหมูได้ กร๊ากกกก
จิกลับไปแก้นะคะ
ขอบคุณพี่ไอ กับพี่ Little Devil มาก ๆ ค่ะ
:กอด1: :pig4:
ปล.เด็กอะไรกินมังสวิรัติแต่กินหมูหน้าตาเฉย :jul3: ตบปากตัวเอง 10 ที :beat:
-
:กอด1:น้องจิ
ขอบคุณสำหรับความหวานของพิไทวันวาเลนไทน์
แล้วก็ขำมังสวิรัติกินหมูของน้องจิ
วอลเล่ย์บอลโดนหัวเปล่าน้องจิ :pandalaugh:
-
กอดด ตัวเธอไว้ก่อน :กอด1:
เจ้าพิ ค่อดดดปลาไหลเลย
กะล่อนไม่มีใครเกิน
คุณอาทิตย์น่าจะจัดเต็มนะคะ :jul1:
กร๊ากกก เด็กดื้อ นิสัยไม่ดี คึคึ
-
พิกะล่อนว่ะ :o8: หางานให้พี่เรย์กับไทตลอดอ้ะ คลาดสายตาไม่ได้เล้ยยย o18
เฮอะ ถ้าพิจีบจริงจัง พี่เรย์จะทำอะไร จะกล้าลงมือกับอดีตรักได้จริงๆ นะเร้อ :กอด1:
ก้องมีแฟน พี่หนึ่งมีแฟน เกี่ยวกันมั้ย ???
ความสงสัยเกาะกินใจตลอด เมื่อไหร่จะเฉลยค่ะพี่จิ อยากรู้แล้ว :monkeysad:
:กอด1: :กอด1: กอดพี่จิจ้า รอตอนต่อไป... :bye2:
-
แล้วไม่มีพิเศษ พิ เรย์อีกหรอคะ คริคริ
-
น้องพินี่จะฮาไปไหน
555+
ชอบตอนสักยันต์ให้เด็กๆมากอ่ะ
แบบว่าน้องๆแลดูมีความหวังและความเชื่อมั่นเต็มเปี่ยมในตัวอาจารย์พี่พิ
55555+
-
นู๋พิไม่ต้องกัวเรทติ้งตกนะเค๊อะ ทั้งหล่อทั้งฮาขนาดนี้แถมหื่นอีกตะหาก :z13:
อย่างน้อยก็ยังมีไทโยและพี่อีกคนนึงที่รักนู๋พิเหมือนเดิม
ปูลู ฝากน้องจิถามนู๋พิให้หน่อยว่ารักไทโยตอนไหน และรักส่วนไหนของไทโยมากที่สุดดดดด
ของไทโยไม่ต้องถามเพราะไทโยไม่ใช่แค่รักแต่ต้องเรียกว่าหลงกันเลยดีก่า ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณจ้ะ
-
พิรั่วขึ้นทุกที :laugh:
แต่ไงเค้าก้รักตัวเองเสมอนะ...ไทโยขอกอดพิหน่อย ไม่ต้องหึง :กอด1:
แต่พิเป็นอาจารย์พี่พิด้วยอะ กีสๆๆๆๆ :o8:
-
อืม ตอนแรกยังงงหมูกรอบตอนนี้เก็ทละ
+ ให้ความกวนของพิ
-
:z3: :haun4: หวานๆๆ อิอิ พิแอบกลัวไทเหมือนกันนะเนี่ย สาวแตกเลยอะ 555 :m20:
-
ช่างร้อนแรง :-[
น้องพิอะ ทำอะไรแบบนั้นล่ะคะ พี่นุ่นเขินน้าาาาาาาาาาาาาาาา
แล้ว.....กี๊ด สงสัยเรื่องแฟนของพี่หนึ่ง กับแฟนของไอ้น้องก้องด้วยคน
และ....ยังคงปลื้มไทโยซังไม่เปลี่ยนแปลง
ส่วนนี่ ของฝากค่ะ
(ที่จริงมีเล็กๆน้อยๆอีกประปราย แต่ที่เอามาฝากนี่น่าจะแก้นะคะ)
................
อ๋องกับน้องครีมเพิ่งแต่งงานกันไปเองครับ คงกะมาฮันนีมูนสวีทที่นี่แหง คู่หลังนี่ยังไม่มีความคืบหน้า อินมันอยากทำงานเก็บเงินก่อน น้องครีมก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร คบกันไปเรื่อย ๆ มันก็สบายใจดี (หืมมมมมม? น้องครีมเพิ่งแต่งกะไอ้อ๋อง แล้วก็กำลังดูใจกับน้องอิน??? หืม??? แล้วน้องมินท์ล่ะคะ?)
“ทีมที่ชนะจะได้ดินเนอร์สุดหรูชั้นบนสุดของโรงแรมที่ใหญ่ที่สุด(ของมันเอง) (ตรงนี้น้องพิเล่า ก็ต้องเป็นในวงเล็บ ของผมเอง สิคะ เนอะ?)
-
พิอ่า ทำเค้าละลาย จะน่ารักไปไหน ชอบบบบบบ-พิ!!!
-
2 คำถาม.. 2 คำตอบ
เสียงเพลงคลอเบา ๆ บนรถยนต์หรูขับกล่อมให้หนุ่มน้อยดวงตาสีดำสนิทดุจท้องฟ้ายามค่ำคืนง่วงงุน การ์ดคนสนิทของพี่ชายแฟนมองมาทางกระจกแล้วเอ่ยปากถาม
“คุณพิจะให้ผมส่งที่ไหนครับ?” เจ้าของดวงตาสีดำสนิทปรือตา เอ่ยปากตอบการ์ดมือหนึ่งของเรย์จิซัง ‘บ้านไทครับ ต้องไปให้อาหารปลาแล้วก็เอาเจ้านี่ไปปล่อยรวมบ่อใหญ่ด้วย’ การ์ดพยักหน้ารับคำ วันนี้ไทโยกับเรย์จิต้องประชุมใหญ่ที่โรงแรม อาคมเลยต้องพาคุณพิมาส่งที่บ้านตา แต่ก่อนไปบ้านตา คุณพิก็ให้คนยกตู้ปลาใส่รถอีกคันไปด้วย เป้าหมายคือพา ‘เจ้าอั่งเปา’ อโรวาน่าเงินไปปล่อยบ่อใหญ่หลังบ้าน เมื่อก่อนบ่อนี้ไทโยซังให้เลี้ยงปลาและปลูกบัวไว้ คุณพิสั่งรื้ออกไปไว้รวมในบ้านตาแล้วให้พาอั่งเปามาลงบ่อแทน เพราะขนาดลำตัวตอนนี้ไม่สามารถว่ายอยู่ในตู้ปลาขนาดกว้าง 1.80 ม. ยาว 3 ม.ได้ คุณพิให้อาหารด้วยการตบจิ้งจกและหากุ้งฝอยให้อั่งเปาแทนอาหารเม็ด การ์ดมือหนึ่งอมยิ้มเมื่อไทโยซังเห็นคุณพิให้อาหารอั่งเปาครั้งแรก
“เฮ้ย! พิเอาอะไรให้ปลากินครับ?!” คุณพิส่ายหน้าหน่ายแล้วตบจิ้งจกบนเพดานต่อไม่ยี่หระ ‘ให้แดกแต่อาหารเม็ดสีมันไม่สวย ไท..มึงเคยเลี้ยงปลามังกรรึเปล่า?’ ไทโยซังส่ายหน้าแล้วเดินหนีมือที่มีจิ้งจกอยู่หลายตัว คุณพิยิ้มมุมปากแล้วหย่อนจิ้งจกลงในตู้ อั่งเปาว่ายเข้ามางาบไปทีเดียวทั้งตัว หลายวันต่อมาสีปลามังกรเงินของคุณพิก็เริ่มเปลี่ยน ตามเกล็ดมีสีเหมือนรุ้งพาดอยู่ ผลสืบเนื่องของการให้กินจิ้งจกเป็นอาหารเสริมนั่นเอง ลำตัวยาวขึ้น กินเก่งจนพนักงานที่รีสอร์ทหาจิ้งจกให้ไม่ทัน ต้องหาซื้อตามบ้านมาให้อั่งเปากิน
“เบา..ค่อย ๆ ยก พี่ระวังมือ!” เหล่าการ์ดมะรุมมะตุ้มรุมล้อมตู้ปลามังกรเงินของคุณพิ ช่วยกันยกตรงไปหลังบ้าน วางตู้ลงแล้วเดินวนหามุมที่เหมาะสมในการเทเจ้าอั่งเปาลงไปในบ่อใหญ่ ตกลงกันเรียบร้อยว่าใครจะยกฝั่งไหน และให้เอามุมไหนลง เหล่าการ์ดยกตู้ปลาแล้วจัดการพาอั่งเปาลงไปว่ายน้ำในบ่อหลังบ้าน อั่งเปาว่ายวนให้คุณพินั่งมองเล่น เจ้าตัวอมยิ้ม นั่งยอง ๆ เท้าคางจ้องอโรวาน่าที่ตั้งใจเลี้ยงมาอย่างดี
“พี่ว่ามันเหมือนมังกรมั้ย? ตอนแรกไทมันไม่ยอม มันจะเอามังกรทองมาเลย์ ผมว่าแม่งไม่เหมือนมังกร เหมือนปลานิลมากว่า555+” ริมฝีปากสีส้มอมชมพูเอ่ยถามเหล่าการ์ดที่ยืนข้างหลัง การ์ดอมยิ้มกับแผ่นหลังสะใภ้เล็กแล้วตอบเสียงดังฟังชัด ‘ครับ’ คุณพิเอี้ยวตัวมามองแล้วยิ้มกว้าง ลุกขึ้นยืนแล้วสั่งให้เอาตู้ปลาไปเก็บบ้านเรย์จิซัง ‘บ้านเราของเยอะ เอาไปเก็บบ้านพี่เรย์น่ะแหละ555+’ คล้อยหลังก็หันมายิ้มแล้วพยักหน้าให้กัน
“คุณพิน่ารักนะครับ” การ์ดที่ยกตู้ปลาด้านหน้าสุดพูดขึ้น
“ผมว่าคุณพิอารมณ์ดี เลยทำให้ไทโยซังกับเรย์จิซังอารมณ์ดีไปด้วย” การ์ดคนที่ยกประคองด้านข้างกล่าวสนับสนุนความติงต๊องของสะใภ้เล็ก เก็บเรียบร้อยก็เดินกลับมา คุณพิให้ลองชิมน้ำตะไคร้โอทอปแถวบ้านตาที่คุณพิเอาขึ้นโรงแรมให้แขกชิม ตอนนี้กลายเป็นของขึ้นชื่อของโรงแรมไปแล้ว หลังนั่งลงชิมน้ำตะไคร้คุณพิก็ให้ทุกคนนั่งพักก่อน บ่าย 3 ค่อยไปส่งคุณพิที่บ้านตา เพราะการ์ดมือหนึ่งถูกนายใหญ่เรียกกลับโรงแรมด่วน คุณพิขึ้นไปพักผ่อนชั้นบน พอถึงเวลาก็ลงมาพร้อมกระเป๋าใบใหญ่
“เสื้อผ้าไปให้เด็กแถวนั้นน่ะพี่” รับกระเป่าใบใหญ่เก็บด้านหลัง แล้วขับพาคุณพิไปบ้านตา วันนี้การ์ดผู้จงรัก 2 คนมีโอกาสได้ขับรถให้คุณพินั่งแบบไม่มีไทโยซังและเรย์จิซังนั่งคุมมาให้เสียบรรยากาศ การ์ดที่นั่งฝั่งข้างคนขับกระสับกระส่าย การ์ดที่ขับอยุู่เม้มปากแล้วพนักหน้าส่งกำลังใจให้ คนนั่งข้างคนขับสูดลมหายใจเข้าปอดแล้วเอ่ยถามคำถามที่เป็นเหตุให้ตนได้นั่งมาพร้อมคุณพิ
“คุณพิครับ..คุณพิรักไทโยซังตอนไหนครับ” คำถามที่การ์ดคนนี้ยื่นข้อเสนอกับเหล่าการ์ดที่เหลือ เพื่อเป็นใบเบิกทางให้ตนได้นั่งมาส่งคุณพิถูกถามออกไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ คุณพิที่มอง 2 ข้างทางอยู่ได้ฟังคำถามนั้นหันหน้ากลับมาแทบจะทันที กระพริบตาปริบกับคำถาม และกลืนน้ำลายเหนียวกับสีหน้าคาดหวังคำตอบจากพี่การ์ด
“..ผมรักมันตอนไหนไม่รู้ว่ะพี่ มันก็..น่ารักดีอ่ะ คือ ผมหมายถึงหน้าตามันก็พอไปวัดไปวา ฐานะทางบ้านก็ไม่อับจน แล้ว..แล้ว..มันก็รักผม..อ่ะนะ” คุณพิตอบเหล่าการ์ดด้วยใบหน้าขึ้นสีเรื่อ มือไม้โบกประกอบไปมาจนวุ่นไปหมด การ์ดที่มีหน้าเรียบเฉยตลอดเวลาหลุดยิ้มกับคำตอบ คุณพิพอพอตอบเสร็จก็ยกมือขึ้นกอดอก ห่อไหล่แล้วเบือนหน้าไปมองข้างทางต่อ การ์ดคนขับเห็นคุณพิตอบคำถามเพื่อนแบบไม่มีกั๊กก็อยากถามบ้าง ลดความเร็วลงแล้วปรับกระจกมองข้างหลังให้เห็นหน้าคุณพิให้ชัดเจน เอ่ยถามคำถามที่ตนอยากรู้กับคุณพิบ้าง
“คุณพิครับ..คุณพิชอบส่วนไหนของไทโยซังมากที่สุดครับ” สะใภ้เล็กสะดุ้งสุดตัว หันมามองการ์ดสลับกันไปมา สูดลมหายใจเข้าจนเต็มปอดแล้วบอกเสียงเรียบ..
“ผมจะตอบพี่คำถามนี้เป็นคำถามสุดท้ายนะ..” การ์ด 2 คนหน้าเจื่อนแล้วพยักหน้ารับคำนั้น หัวใจเต้นระทึกกับคำตอบของสะใภ้เล็ก คุณพิที่ดูเหมือนคนกวน ๆ แต่พอเป็นเรื่องของไทโยซัง คุณพิเปลี่ยนไปแทบจะไม่หลงเหลือความกวน ดวงตาดำขลับมองกระจกจ้องดวงตาหลังกรอบแว่นสีดำ เอ่ยปากช้า ชัด มั่นคง จริงจังกว่าครั้งใด..
“กระดอ!” การ์ดคนขับหน้าชา การ์ดที่นั่งข้าง ๆ หน้าแดง หันไปมองข้างทางแทนใบหน้าหล่อกวนของคุณพิ ในสมองของทั้งคู่คิดไปไกลเกินกว่าจะห้ามได้ หัวข้อหลังการไปส่งคุณพิที่บ้านตาคงหนีไม่พ้นคำถามอยากรู้สุดขั้ว กับคำตอบสุดโต่งของคุณพิ
เจ้าของคำตอบเบือนหน้าออกไปกลั้นขำกับ 2 ข้างทาง เหลือบไปมองใบหูแดงของพี่การ์ดแล้วปล่อยรอยยิ้มออกมาเพ่นพ่านเต็มหน้า เข้าใจการ์ดว่าคงจะอยากรู้มากถึงได้รวบรวมความกล้าถามออกมา แต่จะให้บอกว่า ‘หัวใจ’ แม่งก็เน่าไปนิด
ได้แต่นึกขอโทษพี่การ์ดในใจ..
‘ขอโทษที่กวนว่ะพี่555+’
………………
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
เอาใจคนคิดถึงพี่การ์ดบ้างค่ะ แล้วก็..พี่โซ เข้ามาอ่านเลย เค้าให้พี่การ์ดถามแทนให้แล้ว55+
:pig4: :กอด1: :-[
ปล.เข้ามาตรวจคำผิด เลยหาชื่อตอนมาใส่ด้วยเลย แล้วก็..บอกเลยว่าแถวบ้านจิยังใช้คำนั้นอยู่ค่ะ ชายหนุ่มแถวบ้านจิเค้าคุยกันแบบนี้อ่ะ เค้าแก่แต่หนังหน้าเค้ายังไม่ถึงอายุเหอะ :o8:
ปล.2 เด็กหญิง n2 จิส่งให้แล้วนะคะ ไปอ่านของขวัญวันเด็กได้เรยยย ทำใจก่อนอ่านด้วยนะคะ555+ ท่านใดที่ยังไม่ได้อ่านแล้วอยากอ่าน แจ้งความประสงค์มาได้นะคะ ถ้าจิเข้ามาเช็คก็จะทยอยส่งให้ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
-
ตอบได้ฮามากน้องพิ
-
:laugh: :laugh: :laugh:
ตรงไปเปล่าพิ ว่่าแต่ใช้คำนี้ดีแล้วเหรอ
เด๋วถ้าหลุดไปถึงหูไท โดนจัดหนักไม่รู้ด้วยนะ
-
คำตอบพินี่กวนได้ใจมาก
แต่เรากลับชอบซะนี่น่ะ
ถ้าไม่ใช่พิคงไม่กล้าตอบแน่ๆ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
.. :laugh:
-
กระดอ!!
....อึ้งไป 3 วิ o22 เข้าใจแล้วค่ะ ว่ามันหมายถึงอะไร(เป็นศัพท์ที่ไม่เคยเจอมาก่อนจริงๆ)
น่ารักมากกกกกกกกก :impress2: ไม่เปลี่ยนเลย ในที่สุด ก็ได้อ่านพิกับไท เย้ๆ
เพิ่งมีโอกาสได้โงหัวจากหนังสือก็วันนี้แหล่ะค่ะ (แต่เอิ่ม...พ้นเดือนนี้เมื่อไหร่คงได้โงหัวขึ้นถาวร ซักที 555+)
แอบแว้บมา เรื่องนี้อัพจริงๆด้วย!!! เย้~!! o7 ขอบคุณนะคะ คุณจิ
ปล. หาเรื่องของเรย์จิซังกับน้องสองจะอ่าน ไม่เจออ่ะค่ะ (ไม่รู้ชื่อเรื่อง) แล้วเอ่อ...ไม่ทราบว่าคุณจิเปลี่ยนนามปากกาที่ลงโพสต์รึเปล่า? ....เอ๋...หรือจะหาไม่ดีเองกันแน่
-
:m20: :m20:
พี่การ์ดขราของน้องนุ่น โถววววววววว พ่อคุณ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
“กระดอ!” บ่องบอกอายมากๆค่ะเดี๋ยวนี้เด็กๆมันไม่ร้จักแล้วนะคะคำนี้อ่ะ อิอิ
-
เค้านึกว่าพิจะชอบดวงตาของไทโยที่สุดซะอีก
ไม่ใช่หรอกเหรอเนี่ย 5555+
-
ฮ่าๆๆ พิฮาอ่ะ ไม่ไหวนะตอบแบบนี้ เล่นเอาการ์ดอึ้งม้วนต้วนเลยนะ
-
อ่านตอนนี้แล้ว เอ่อ.....
พิค่ะ เจ๊หยุดหายใจไปวูบนึง ไม่คิดว่าจะเล่นแรงขนาดเน้
ปล.เวลาปล่อยปลาลงบ่อ จะไม่อุ้มลงนะคะ จะเอาอ่างเดิมลอยในบ่อเพื่อปรับอุณหภูมิในน้ำให้เท่าๆกันก่อน แล้วค่อยๆ เอียงอ่างหรือกระถางให้ค่อยๆว่ายลงบ่อเอง
ป้องกันการช๊อคอุณหภูมิน้ำค่ะ
-
โฮกกกกกก :haun4: :pighaun: :m25:
-
o22น้องพิช่างกล้า
พี่การ์ดตกใจหมดเลย :laugh:
-
+1 ให้คุณจิค่ะ
น่ารักมากทุกคู่เลย
รออ่านตอนพี่เรย์นะคะ
-
พิ ตอบแบบนี้ เสียภาพพจน์หมด
-
:z3:อ๊ายยยยย พิตอบอารายยออกมา :-[ :laugh:
-
:กอด1:น้องจิ
พิแรงนะนั่น :laugh:
-
เช้านี้มีเวลาเลยตามอ่านตอนเก่าที่ยังไม่ได้อ่านเลยเพิ่งรู้ว่าตกข่าว
อดอ่านตอนพิเศษวันเด็กเลย :monkeysad:
ได้รับแล้วค่ะทันใจมากเลย
+1 ขอบคุณน้องจิค่ะ(ขอเรียกน้องจินะค่ะ)
-
กร๊ากกกกก ชัดเจนทราบแล้วเปลี่ยน
ปล จิเชื่อพี่หมอแก้วเหอะ รายนี้ก้อชัดเจน คิคิ
-
พิน่ารักแบบรั่วๆ คู่นี้หวานๆตลอด
+1 ให้คุณจิค่ะ :กอด1:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
คำตอบสุดท้ายของพิ โก๊ดดดดดตรงเลยอ๊าาาาา :o8:
-
อยากให้คำตอบไปถึงหูไทโยจริงจริ๊งงงงงงงงงงง
อยากรู้จังไอ่คนทะเล้นมันจะทำหน้ายังงัย :m32:
+1 ให้นู๋จิด้วยจ้ะ
-
:laugh5:
-
ถึงกับอึ้งไปเลยกับคำตอบสุดท้ายของน้องพิ 5555555555555555
สงสารพี่การ์ดจังเลยอ่ะจิ
-
พี่จิ...ปลากินจิ้งจกเหรอค่ะ เพิ่งรู้นะเนี่ย กรมปศุสัตว์รับรองแล้วเนอะ :laugh:
อาหารสูตรพิทำให้ปลาสวยแบบแปลก ๆ ถ้าไม่ใช่พิทำไม่ได้นะเนี่ย ตบจิ้งจก ...อาจารย์พี่พิเก่งทุกอย่างแหละ
คำตอบของพินี่สุดยอดจริง ๆ พี่การ์ดก็นะ :haun4: :haun4:
+1 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
แวะมาเขินแทนพี่การ์ด :m25:
พิเนี่ย...ช่างกล้าเนอะ 555555555555555
แบบนี้ใครจะกล้าถามต่ออะเนี่ย เล่นเอาขากรรไกรค้างเลยทีเดียว =////////=
*กอดคุณจิแน่นๆ* เราอ่านพี่เรย์ทันแล้วค่ะ เย้ๆๆๆๆ
แต่ยังไม่ได้เม้นง่ะ ขอปั่นงานก่อนส่งพรุ่งนี้แย้ว ไฟไหม้ก้นพรึ่บเลย :fire: แอร๊ยยยย
+1 ด้วยค่าาา
ปล. คุณจิคะ ปู่รหัสเรา (บ่งบอกความแก่ของเฮียแก ฮ่าาา) ก็เป็นมังสวิรัติค่ะ (แต่ไม่กินหมูนะคะ 555)
จำได้วันนึงเราเดินไปซื้อทาโกยากิที่ตลาดก็ดันเจอพี่แกที่ร้านค่ะ กำลังหม่ำเลย
แอบงงเล็กๆกับตัวเองในใจว่า เฮียไม่กินเนื้อสัตว์แต่ทำไมกินปลาหมึกวะ?
หรือปลาหมึกในทาโกะมันมีแต่วิญญาณก็เลยไม่เป็นอะไร? :laugh:
-
ฮามากค่ะน้องพิ น่ารักจริงๆ
ช่างกล้าตอบเนอะ เขินแทนพี่การ์ดเลย
+1ค่ะพี่จิ :กอด1:
-
พิก๊วนกวน 55
-
แล้วมันเหมือนกระเจี๊ยวไหมอ่ะ คุณจิ
เค้าไม่เคยได้ยินเลย แบบว่าใสๆ :z2:
-
:o8: พี่การ์ดจุกกันไป 55555+ :m20:
อยากอ่านตอนของเรย์จิซังบ้างเน้ :call:
-
รออยู่นะพิ... :really2:
-
2 คำถาม..หลายคำตอบ
หนุ่มลูกครึ่งดวงตาสีน้ำตาลลืมตาตื่นรับวันใหม่ ลุกขึ้นนั่งบนเตียงใหญ่ ก้มมองผ้าปูที่นอนเรียบตึง เบือนหน้ามองผ้าห่มถูกพับไว้อย่างเป็นระเบียบอยู่ปลายเท้า ข้างกายว่างเปล่า ถอนหายใจยาวแล้วลุกไปอาบน้ำแปรงฟัน แต่งตัวออกไปดูความเรียบร้อยของรีสอร์ท พนักงานหลายคนยิ้มแย้ม ยกมือไหว้ คนที่สนิทหน่อยก็เข้ามาทักทาย
“สวัสดีครับคุณอาทิตย์ แม่บ้านผมฝากเนื้อแดดเดียวมาให้คุณพิครับ” มือเรียวยิ้มแล้วยื่นมือไปรับถุงกระดาษจากพนักงาน พิชอบช่วยเหลือคนอื่น ยื่นมือเข้าประคองคนที่กำลังจะล้ม และปลอบคนที่ล้มลงแล้วให้มีกำลังลุกขึ้นใหม่ พิเป็นที่รักเสมอ..
“จะเก็บไว้ให้ เดี๋ยววันนี้ก็กลับแล้ว” พนักงานก้มหัวแล้วขอตัวไปทำงาน ไทโยมองของในมือแล้วถอนหายใจพรู พิกลับไปอยู่เป็นเพื่อนตาตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ตาอายุมากขึ้น ไปไหนมาไหนไม่สะดวกเหมือนเมื่อก่อน เคยชวนให้มาอยู่ด้วยกัน ตาก็มาแค่ 2-3 วันก็กลับ ‘คนแก่น่ะลูก อยู่ไหนมันก็ไม่เหมือนบ้าน’ เพราะเหตุผลนี้ พิเลยต้องแบ่งเวลาไปดูแลตาที่บ้านสวน วันนี้ครบกำหนดที่พิจะต้องกลับมา รอยยิ้มน้อย ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อของหนุ่มลูกครึ่ง เดินยิ้มบาง ๆ เข้าห้องทำงาน กดโทรสั่งอาหารมื้อเย็นเพื่อรับพิ
“น้ำพริกกะปิ หมูกับปลาทูทอด แกงจืดเต้าหู้ ยำหมูไม่เผ็ด ทอดมันปลากราย ส่วนของหวาน..ทำเต้าทึงชามใหญ่ไว้ด้วย” วางหูแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมากดเบอร์ที่โทรอยู่ประจำ รอสายไม่นานปลายสายก็รับ
“ออกจากบ้านโน้นกี่โมงครับ ไม่ต้องขนมาหรอก ผมกลัวพิเหนื่อย ครับ..ไทรอกินข้าวเย็นนะ ครับ ครับผม” ตาสั่งให้ขนมะม่วงมาฝากตนและพนักงานในรีสอร์ท คนปลายสายเลยง่วนอยู่กับการปีนต้นมะม่วงกับพวกคนงานหว่านปุ๋ย เสียงเคี้ยวมะม่วงไปคุยไปทำนายน้อยตระกูลมุราคาวะอดยิ้มไม่ได้ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่สิบปี พิก็ยังคงน่ารักแบบนี้ตลอด ประตูห้องทำงานเปิดออกโดยไม่มีการเคาะบอก มีไม่กี่คนที่จะทำแบบนี้กับไทโยได้
“วันนี้ไอ้พิจะกลับมารึยัง กูจะได้กลับโรงแรม” พี่ชายเปิดประตูเข้ามาพร้อมแฟ้มงานหลายแฟ้ม กองลงบนโต๊ะแล้วเอ่ยปากถาม น้องชายพยักหน้ารับ พี่ชายถอนหายใจแล้วเอนหลังนอนราบกับโซฟายาว
“มาซะทีไอ้เด็กเวร กูจะได้กลับไปทำงานกูบ้าง หมั่นไส้พวกมึงจริง ๆ กลับไปอยู่กับตาไม่กี่วันจะต้องโทรตามกูให้มาอยู่เป็นเพื่อนมึง กลัวมึงจะไปโด้ใครรึไงวะ?! หลงเมียยังกะอะไร..คงจะไปเอากับใครได้หรอก555+” น้องชายยิ้มแล้วส่ายหัวกับวาจาเกินจะกล่าวของพี่ชาย ยกหูโทรสั่งพนักงานให้หามะขามหวานเกรดเอมาให้ 3 กล่อง จะให้พี่ชายเอาไปฝากแม่กับป๊า และพวกการ์ด 2 กล่อง ที่เหลืออีกกล่องก็จะฝากให้แฟนพี่ชายที่อยู่โรงแรมกับแม่
“พี่เรย์ผมฝากมะขามหวานให้แม่กับป๊ากล่องหนึ่งนะ กล่องหนึ่งให้การ์ด แล้วอีกกล่องให้น้องสอง พี่เรย์จะรอพิมาก่อนรึเปล่า จะได้ขนมะม่วงที่สวนไปด้วยเลย” พี่ชายนอนหลับตานิ่งไม่ตอบน้องชาย ไทโยลุกเดินเข้าไปมองใบหน้าสดใสของพี่ชายใกล้ ๆ ‘หลับง่ายจริง ๆ’ ยิ้มแล้วเดินกลับมานั่งที่เดิม พี่ชายมาอยู่เป็นเพื่อนตนตั้งแต่วันที่พิกลับบ้านสวน อยู่ได้ 2 วันก็สั่งให้ป๊าพาแฟนมาอยู่ด้วยที่นี่ ป๊ามาส่งได้แค่ 2 วัน แม่ก็พาน้องสองกลับ แย่งกันไปมาเหมือนเด็ก ๆ ยิ้มบางกับประโยคที่แฟนพี่ชายบอกกับพี่ชายวันที่แม่มาตามให้กลับไปอยู่กับแม่
“..สองกลับไปรอคุณที่โรงแรมกับแม่นะครับ แม่คุณก็เหมือนแม่สอง แม่เหงา..สองก็ต้องอยู่เป็นเพื่อนแม่ คุณ..ไม่โกรธสองนะครับ” พี่ชายที่เจอมือนุ่มนิ่มลูบตามโครงหน้า โดนริมฝีปากสวยกระซิบบอกไปจูบไปถึงกับใจอ่อน ยอมให้แฟนกลับไปกับแม่โดยดี
“ยิ้มอะไรไอ้ไท?” เสียงพี่ชายที่โพล่งออกมาทำไทโยยิ้มค้าง หันไปมองหน้าหล่อที่ดวงตายังหลับสนิทแล้วหัวเราะเบา ๆ ชวนกินข้าวเที่ยงแล้วให้พี่ชายไปนอนพักผ่อนก่อนกลับโรงแรมในตอนเย็น
ทานข้าวเที่ยงเสร็จ 2 พี่น้องก็เคลียร์งานบนโต๊ะจนเรียบร้อย พี่ชายขอตัวไปนอนเอาแรง ไทโยเดินตรวจงานตามแผนกก่อนจะหยุดที่สนามเด็กเล่น ลูกศิษย์อาจารย์พี่พิวิ่งเข้ามาหา เสียงเล็ก ๆ ถามหาอาจารย์เซ็งแซ่ ยิ้มแล้วตอบเด็ก ๆ ไปว่า
“วันนี้ก็กลับครับเด็ก ๆ อาจารย์มีมะม่วงมาให้เด็ก ๆ ด้วย พรุ่งนี้เอากระเป๋ามาใส่มะม่วงนะครับ” ไทโยให้เด็ก ๆ เอากระเป๋าเป้ของโรงเรียนมาใส่มะม่วงกลับไปกินด้วย เสียงขานรับและขอบคุณคุณครูของเด็ก 3 ขวบทำให้นายน้อยยิ้มกว้าง เล่นเป็นม้าให้เด็ก ๆ ขี่จนเย็นก็เดินกลับมาอาบน้ำรอคนหน้าเป็นที่กำลังจะมาถึง พี่ชายแต่งตัวรอที่โต๊ะอาหาร บอกให้พี่ชายกินก่อนได้เลยไม่ต้องรอ ถ้าพิมาถึงจะให้พนักงานรีบแบ่งมะม่วงใส่รถพี่ชาย และให้พี่ชายกลับได้ทันที
“ดีเหมือนกัน กูกินก่อนนะ” พี่ชายลงมือทานข้าว โดยที่ตัวเองนั่งคุยเป็นเพื่อนไปด้วย กินเสร็จพี่ชายก็ชวนไปนั่งรับลมที่สวนหน้ารีสอร์ท จิบเบียร์ที่เย็นจนเป็นวุ้นรอบางคนที่เป็นลมหายใจของตัวเอง
“เมื่อก่อนมึงไม่สนผู้ชายนี่หว่า..มึงชอบไอ้พิตอนไหนไทโย” พี่ชายเอ่ยปากถามหลังจากคุยกันเรื่องโน้นเรื่องนี้ น้องชายขมวดคิ้วกับคำถาม มันก็น่าแปลกใจไม่น้อย ที่คนรักข้ามคืนอย่างไทโยจะมาลงเอยกับผู้ชาย แถมยังกลายพันธุ์เป็นคนรักเดียวใจเดียวอีกด้วย ยิ้มน้อย ๆ แล้วตอบไปตามตรง
“ตอนแรกผมแค่คิดว่าพิน่าสนใจ พอลองเข้าไปใกล้ผมก็ตกหลุมรักพิเลยว่ะพี่ ผมหาเรื่องเค้าก่อนแล้วก็จูบเค้าหน้าตาเฉย555+” พี่ชายนึกภาพตามแล้วขำก๊าก ความเป็นคนตรงไปตรงมาของน้องชายทำให้รู้ว่า ก่อนจะมาเป็นแฟนกัน น้องสะใภ้ต้องปวดหัวกับการรุกของน้องชายตัวเองแค่ไหน ยิ่งไทโยเอ่ยปากเล่าถึงเรื่องที่จีบพิยิ่งทำให้พี่ชายขำมากขึ้นไปอีก
“555+ มึงมันหน้าด้านว่ะ ป๊ากับแม่ก็ไม่มีสันดานแบบนี้นะไทโย มึงไปติดมาจากใคร?!555” พี่ชายกับน้องชายนั่งขำกันจนตัวโยน หลังฟังเรื่องฮาของน้องชายก็นั่งจิบเบียร์ต่อกันเงียบ ๆ พี่ชายยิ้มน้อย ๆ แล้วเอ่ยถามอีกข้อ
“มึงชอบตรงไหนของไอ้พิมากที่สุด..” ไทโยเหลือบมามองใบหน้าด้านข้างของพี่ชายแล้วก้มหน้าลง ยิ้มบาง ๆ เงยหน้าขึ้นมองพระอาทิตย์ที่กำลังตกดิน ตอบพี่ชายเสียงมั่นคง จริงจังกว่าครั้งใด
“กระดอ!” พี่ชายที่จิบเบียร์อยู่ถึงกับสำลักพรวด พ่นเบียร์ในปากออกมาจนเสื้อเลอะไปหมด น้องชายหัวเราะเสียงดังแล้วเอาแขนเสื้อเช็ดหน้าเช็ดตาช่วยพี่ชาย
“ไอ้เหี้ยยยย กูถามดี ๆ นะ!” พี่ชายเดินหนีเข้าบ้าน บ่นอุบว่าต้องอาบน้ำใหม่อีกรอบ ยืนขำกับแผ่นหลังพี่ชายที่เข้าไปแต่งตัวใหม่ เดินกลับมาที่โต๊ะอาหารแล้วสั่งให้พนักงานเอากับข้าวไปอุ่นใหม่ กดโทรถามว่าถึงไหนแล้วก็รีบให้พนักงานเร่งมือ พอเอากับข้าวที่อุ่นจนควันขึ้นฉุยมาวางเสียงรถยนต์ก็แล่นเข้ามาพอดี พี่ชายเดินออกมาจากห้องแล้วรับไหว้คนหน้าเป็น พิไหว้เรย์จิซังแล้วก็เดินเข้ามาหาไทโย..ดวงอาทิตย์ที่ให้ความอบอุ่นและยังส่องแสงให้ความสว่างได้แม้ยามค่ำคืนอ้าแขนรับความเย็นฉ่ำชื่นของหยาดฝนเข้ามาในอ้อมกอด
“มาช้าจัง..รถติดตรงไหนเหรอครับ” ก้มลงหอมแก้มใสที่เฝ้าคิดถึงมาหลายวัน จูบริมฝีปากสีส้มอมชมพูที่เอาแต่ยิ้ม ‘ให้พี่การ์ดขับช้า ๆ เพราะขับกลางคืนมันอันตรายน่ะ’ พยักหน้ารับรู้แล้วก้มลงจูบอีกครั้ง เกลี่ยปลายจมูกที่แก้ม ดึงเข้ามากอดจนพอใจถึงยอมปล่อยให้มานั่งกินข้าว ให้พิกินข้าวไปก่อน สั่งพนักงานรีบแบ่งมะม่วงที่พิขนมาให้พี่ชาย 2 กล่อง พี่ชายเดินไปหาพิแล้วแย่งกินปลาทูในช้อนก่อนจะขอตัวกลับ ยิ้มให้พิที่เขวี้ยงก้างปลาทูใส่กระเป๋าเสื้อพี่ชายได้พอดิบพอดี เสียงพี่ชายตะโกนลั่นเพราะเพิ่งอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามา ต้องกลับไปเปลี่ยนเสื้อเพราะปลาทูของพิแล้วก็อดขำไม่ได้ พี่ชายหันมาชี้หน้าคาดโทษตนแล้วถอดเสื้อโยนใส่หน้า ‘ซักส่งให้กูที่โรงแรมก่อนวันศุกร์ด้วย’ พยักหน้าให้แล้วยืนส่งพี่ชายที่เอาเสื้อตนไปใส่กลับโรงแรม เดินเข้าไปดึงประตูรถพี่ชายที่กำลังจะปิด ชะโงกหน้าไปกระซิบให้ได้ยินแค่ 2 คน
“..ดวงตา” พี่ชายขมวดคิ้วกับประโยคไม่มีที่มาที่ไป ก่อนจะอ้าปากแล้วพยักหน้าเข้าใจ ยิ้ม ๆ ให้น้องชายแล้วหันไปสั่งการ์ดที่ให้ออกรถ น้องชายรีบถามกลับก่อนล้อรถจะหมุน
“แล้วพี่เรย์ล่ะ..ชอบน้องสองตรงไหน?” คำถามที่ตนใช้ถามน้องชายเพราะความอยากรู้ ถูกใช้กลับด้วยเหตุผลเดียวกัน ยกยิ้มมุมปากแล้วตอบอย่างมั่นใจ
“ไม่ใช่เรื่องที่กูต้องตอบ..ออกรถ” ตอบน้องชายด้วยใบหน้าเรียบเฉยแล้วใช้ฝ่ามือผลักหน้าอกน้องชายออก ปิดประตูแล้วกดกระจกลงโบกมือส่ง น้องชายยืนเท้าเอวแล้วยิ้มหน่าย โบกมือตอบและเดินกลับเข้าไปกินข้าวกับแฟน รำพึงเบา ๆ กับตัวเองก่อนจะเข้าไปนั่งเบียดหาไออุ่นจากหยาดฝนฉ่ำเย็น..
“ผมชอบพิทั้งตัวว่ะพี่เรย์..หวานไปหมด” หยอนก้นนั่งแล้วอ้าปากรับข้าวจากช้อนที่พิส่งมาให้ กินจนหมดเกลี้ยงก็ให้พิขี่หลังมาอาบน้ำด้วยกัน เลาะเล็มชิมความหวานที่พิมีจนพอใจ อาบน้ำอีกรอบแล้วล้มตัวลงนอนกกกอด กระซิบส่งเข้านอนให้หลับฝันดี
“ผมรักพิ” หนุ่มดวงตาดำขลับอมยิ้มให้กับกระซิบส่งเข้านอนที่เป็นของตนเพียงคนเดียว กระชับวงแขนกอดให้แน่นขึ้นแทนคำบอกรัก นึกในใจเสียงดังพร้อมกับแก้มขึ้นสีเรื่อภายใต้ความมืดมิด
‘ผมก็รักไท..คนเดียว’
……………………….
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
จิค้างตอบเม้นท์อีกแล้วค่ะ55+ หลังวันที่ 17 ค่อยทยอยตอบนะคะ เพราะวันที่ 17 เป็นวันปิดการแข่งขันที่ใช้เวลายาวนาน 1 เดือนค่ะ จบซะที! เมื่อวานจิก็เล่นวอลเลย์แพ้ค่ะ เซ็งนิดหน่อย แต่ช่างมันเนอะ ปีหน้าเอาใหม่..จะไปต่อขามาตบใส่อีกฝั่งบ้าง555+
จิ้มบวกขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ปล.นั่งแต่งพี่เรย์แล้วมันตื้อค่ะ เป็นพี่เรย์ยากชะมัดอ่ะค่ะ จิเลยปั่นตอนนี้มาให้อ่านเล่นไปก่อน รอหน่อยเนอะ
:กอด1: :pig4:
-
^
^
^
^
จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมม
แล้วกอดแน่นก่อนอ่าน
บร้าๆๆๆ "ดวงตา" :-[ ไทโยซังโรมานติคโก้ดดดดดดดดดดดดดดด
............ของฝากค่ะคุณจิ โอ๋ๆๆๆๆๆๆ ไว้ปีหน้าเอาใหม่นะคะ
ยืนขำกับแผนหลังพี่ชายที่เข้าไปแต่งตัวใหม่ (แผ่นหลัง)
พี่ชายเดินออกมาจากห้องแล้วรับไหว้คนหน้าเป้น (หน้าเป็น)
แล้วใช้ฝ่ามือหน้าผลักออก ปิดประตูแล้วกดกะจกลงโบกมือส่ง (หน้าผลักออก? กระจก)
หยอนก้นนั่งแล้วอ้าปากรับข้าว (หย่อนก้น)
กระซิบส่งเข้านอนที่เป้นของตนเพียงคนเดียว (เป็น)
-
:-[เค้าชอบพิทั้งตัวเหมือนกันนะไทโย อิคึอิคึ :z2:
-
ปั่นอะไรมาให้ก็ดีทั้งนั้นค่ะ
-
:กอด1: กอดดด ฝนตก หนาว อิอิ
คำตอบของสองคนนี้มันช่าง....
บ่งบอกตัวตนค่อดๆ กร๊ากกก
จิ จะบอกว่า เมนูแต่ละอย่างที่เอ่ยมาตั้งกะเริ่มเรื่อง
ของโปรดเค้าทั้งน้านนน อ่อยย
ผัดเผ็ดเนื้องี้ น้ำพริกงี้ น้ำลายไหล
ไปทำกินมั่งดีก่า
+1 จ้ะที่ยัก
-
.. :-[
+1
-
อยากได้พิทั้งตัวเหมือนกันน่ะไท :impress2:
:duck1:ชิงก่อนโดนบาทาไทซัง
-
ก่อนตอบดวงตานี่ ไทลอกคำตอบพิมาหรือเปล่าเนี่ย :m20:
เวลาจะผ่านไปนานขนาดไหน คู่นี้เค้าก็หวานแล้วทำให้ยิ้มได้เสมอเลย :m1:
กอดพี่จิ วอลเลย์แพ้ไม่เป็นไรค่ะ ปีหน้าเอาใหม่อย่างพี่จิว่าแหละเนอะ :กอด1:
-
ก็คนมันน่ารัก ก็เลย"รัก"
หมดทุกสิ่งทุกอัน ปลายเล็บก็รักว่างั้นเหอะ
แต่พี่เรย์เป็นมนุษย์ซับซ้อน ปากแข็ง อยากเห็นตอนทีี่ใจอ่อนเพราะน้องสองจังเลย
-
:กอด1:ขอบคุณน้องจิ
+1 ปลอบใจที่แพ้วอลเล่ย์ ไม่ใช่ไม่ใช่
บวกถูกใจที่พิกับไทตอบตรงกัน น้องจิทะลึ่งจัง :o8:
คำพูดน้องสองอ่านทีไรก็รู้สึกว่าน่ารักน่าทะนุถนอม
เปลี่ยนขั้วมาชอบน้องสองทันมั้ยน้องจิ :-[
-
คำตอบแรกเนี่ยจริงใจหรือว่าแกล้งพี่เรย์
หวานตลอดเลยคู่นี้ :-[
กอดค่ะพี่จิปีหน้าเอาใหม่นะคะ :กอด1:
-
เชื่อไทว่าพิหวานทั้งตัวไม่ใช่แค่ดวงตา
เพราะเห็นไทชอบกินพิตลอดเลยอ่ะ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
คุณจิแอบมาเงียบๆอีกละ
ไทโย หวานเหลือเกินนะค๊าาาาาา :o8:
-
:-[
-
ดีใจจริงๆๆคะ ที่คุณจิมาต่อตอนพิเศษ ไทยโยกะน้องพิ
น่ารักจริงๆๆเลยคะ
ผู้ชายแบบไทโยอบอุ่นจริงๆๆเลยคะ
อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขจังเลยคะ
อยากให้มีตอนพิเศษไปเรื่อยๆๆ ถ้าไม่รบกวนน้องจิจนเกินไป
^^
-
พอมีคนถามว่าชอบกันตรงไหน
ตอบได้เหมือนกันเลยนะพิ-ไทโย :m20:
-
คู่แท้เค้ามักจะคิดอะไรเหมือน ๆ กัน :z1:
พี่เรย์ได้เปรียบนะเนี่ย ไม่ยอมตอบไทโย เป็นช่วงรำลึกถึงความหลังนี่ มันมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นจริง ๆ :กอด1:
วอลเล่ย์แพ้ก็ไม่เป็นไรค่ะพี่ สู้ ๆ ไอ้ความรู้สึกหลังแข่งแบบนี้เดี๋ยวก็หาย :L2:
+1 รอตอนต่อไปนะค่ะ o13
-
พี่น้องเค้าคุยกันน่ารักเนอะ คึคึ
-
แหม คำตอบของพิกับไปนี่เหมือนกันเลยนะ 555 :haun4: :haun4:
น่ารักกันจังทั้งสองคน :-[
+1 ให้เลยจ้า
-
+1 แถมใจทั้งดวง
ฮ่า ๆๆๆๆ
-
ไทโยตกหลุมรักพิดังแอ๊กตอนที่ชกต่อยกันในซอยนั่นน่ะเหรอ ป๊าดดดด โรแมนติกสุด ๆ
-
พี่เรย์พูดกับไทไม่เพราะเลยอ่ะ ไทออกจะสุภาพ
แบบนี้ต้องให้น้องสองสอนเยอะๆซะแล้วซิเนี่ย
ส่วนไทโยจ๊ะ น้องพิหวานจริงอ่ะ พี่สาวคนนี้ขออนุญาตชิม.......จะได้มั้ยจ๊ะ
ฮี่ๆๆๆๆ :z1: :z1: :z1: :z1:
ปล.แข่งแพ้ไม่เป็นไรนะจ๊ะจิ ยังไงตัวเองก็ที่1ในใจเค้าเสมอแหละ ((อย่าอ้วกนะเค้างอนจริงๆด้วย555))
กอดปลอบใจและให้กำลังใจจิเยอะๆ จะได้มีแรงแต่งพี่เรย์ได้ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คู่นี้....หวานไม่สิ้นสุดจริงๆ
อ่านแล้วอิ่ม!!!!!!!!
-
น่ารักสุดพลัง
หวานเจี๊ยบได้ใจ
>.<
อ่านคู่นี้ทีไรก็มีความสุขทุกที
-
ขอชมคุณจิคนแต่งเรื่องนี้จริงๆ ค่ะ ทั้งสนุก ทั้งน่ารัก แถมฮามากอีกตั้งหาก ขอบคุณมากค่ะ
ถึงน้องพิจะขาดความรักจากพ่อและแม่ แต่ความรักจากคุณตา จากเพื่อน และจากคนรักอย่างไท ทำเราอิจฉาพิสุดๆ
ปล.คู่รักคู่อื่นก็หวานไม่ยอมแพ้กัน จะตามไปอ่านคู่พี่เรย์จิกับน้องสอง แล้วใครน๊าแฟนของพี่หนึ่ง
-
+1 ค่ะ
หวานกันตลอดอ่ะคู่นี้
-
อ๊ากกกกกกกก หวานอีกะไรอีกกกกกก >////<
ไม่ไหวแล้วววว > < เบาหวานจะกินค๊าา
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกก...ก o7
อ่านกี่ทีๆก็ยังอยากมีสามีแบบไทโย!!
ONLY YOU~!!! :impress2:
ผู้ชายแบบนี้จะหาได้ที่ไหนนะ?( 1 คำถาม...ไร้คำตอบค่ะ ) น่ากลัวว่าถ้าหาเจอก็คงไม่อาจผ่านศึกชิงนายกับสาวๆทั้งหลายได้แน่นอน
หวานก็ตลอดเลยค่ะ คู่นี้ อ่านแล้วอิ่มอกอิ่มใจ รู้สึกตัวลอยๆตื้อๆ (ปานตัวเองเป็นพิ 555+ :-[)
ขอบคุณคุณจินะคะ ที่ยังไม่ทิ้งเรื่องนี้ โอ๋ๆๆแพ้วอลเล่ย์ก็ไม่เป็นไรนะคะ! ไม่มีใครชนะได้ตลอดไปและไม่มีใครแพ้ได้ตลอดไป ปีหน้าเอาใหม่เนาะ นอนเอาแรง
//รออยู่เสมอค่ะ :impress:
-
คู่นี้หวานตลอดเลยอ่ะ ชอบๆ
:กอด1: คุณจิ
-
หวานจริงๆเลยนะ -///-
-
ตามอ่านกันหัวฟูทีเดียวเพราะหายไปนาน :m31:
เนื่องจากติดภารกิจดูกันดั้ม 555+
อยากรู้มากๆ เลยล่ะจิ เรื่องคู่ของพี่หนึ่งกับน้องก้องเนี่ย
เล่นเอากระวนกระวาย เพราะความอยากรู้มันเกินพิกัด
แบบว่ารวบยอดเลยละกันเนาะ
หวานตลอดคู่นี้ พิยังคงฮาได้ฮาดีเหมือนเดิม
แต่ว่านะพิอย่าไปยุ่งกับน้องสองมากนะ
เป็นห่วงจริงๆ กลัวคุณอาทิตย์จะแผดเผาสายฝนเข้าสักวัน :laugh:
ปล.มาไม่ทันเชียร์จิแข่งวอลเล่ เอาเป็นว่าปีหน้าจะมาเชียร์ละกัน หุหุ
ปล2.ต้องไปตามไล่อ่านพี่เรย์จนหัวฟูอีกแน่ๆ
ปล3. :กอด1: จิแน่นๆ ให้หายคิดถึง
-
Super Moon
ผมนั่งตากลมอยู่ตรงระเบียงบ้าน 2 ชั้น ที่ตั้งอยู่ท้ายซอยหมู่บ้านหรูหราฮายโซวต่างจังหวัด อากาศดีจนจามไปแล้วไม่ต่ำกว่า 5 ครั้ง หึหึ..จากที่แดดร้อนเปรี้ยง อากาศมวลรวมทำลายชั้นผิวหนังกำพร้า หายใจแสบเพดาน..จู่ ๆ ฝนก็ตก ลมพัดแรง อากาศชื้น หนาวเข้าไส้ทะลุไฝที่ก้น เปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังเท้าในพริบตา มันน่าไม่สบายชิบหาย!
ผมเดาว่าที่อากาศแปรปรวนแบบนี้น่าจะมาจาก..การแบ่งเบาความเดือดร้อนจากการที่ญี่ปุ่นเผชิญความโหดร้ายจากสึนามิแหง ๆ พระเจ้าเลยแบ่งเอาความหนาวมาให้ประเทศไทยไปเก็บไว้บ้าง คนญี่ปุ่นที่ลำบากอยู่แล้วจะได้ไม่ต้องหนาวตายเพิ่มจำนวนตัวเลขผู้เสียชีวิตให้มากขึ้นไปอีก หืม..ไม่เกี่ยวก็ไม่เกี่ยวครับ555+ อ้อ..ครอบครัวไทที่อยู่ญี่ปุ่นไม่ได้รับผลกระทบจากสึนามิเท่าไหร่ครับ แต่ที่ต้องอพยพมาอยู่ที่บ้านสวนกันหมดเพราะกลัวเตาปฏิกรณ์มันระเบิดน่ะครับ ความก้าวหน้าของเทคโนโลยีมันมาพร้อมกับความเสี่ยงจริง ๆ ครับ
ถอนหายใจยาวแล้วเงยหน้าจ้องดวงจันทร์กลมโตสีนวล สุกสว่างท่ามกลางท้องฟ้าสีดำสนิท มีกระต่ายตัวโตนอนหมอบหันข้างอยู่ตรงกลาง น่ากินชะมัด! วันนี้ผมมาเฝ้าดูปรากฏการณ์ Super Moon ที่บ้านไทครับ ไม่ต้องห่วง ผมไม่ได้นั่งดูพระจันทร์สวยแค่คนเดียวครับ บรรยากาศโรมานซ์แบบนี้มันต้องมีคนนั่งจ้องเป๋งอยู่ข้าง ๆ ถึงจะโรแมนติค555+ เด็กญี่ปุ่นลงไปหาอะไรมากระแทกปากสาดลงหลุมดำของผมอยู่ครับ เมื่อวานผมอาบน้ำเสร็จก็นั่งเช็ดผมรอไทอยู่บนเตียง ตาก็ดูภาพนักข่าวหน้าจิ้มลิ้มที่บอกให้คนหน้าตาดีเทพอย่างผมคอยชมปรากฏการณ์ครั้งสำคัญในรอบหลายสิบปี หลักใหญ่ใจความก็ไม่มีอะไรมากครับ แค่วันที่ 19 มีนาคม 2554 เวลา 02.00 น. ดวงจันทร์จะโคจรเข้ามาใกล้โลกที่สุดในรอบ 18 ปี โดยจะโคจรห่างจากโลก 356,577 กิโลเมตร มนุษย์โลกจะเห็นดวงจันทร์ดวงใหญ่มากกว่าปกติ ที่สำคัญคือ มันเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง ผมอาจจะกลายร่างเป็นมนุษย์หื่นแตกใส่เด็กญี่ปุ่นจนตัวเองต้องสะโพกครากปากเจ่อได้ ยืนขำความคิดตัวเองไทก็ออกจากห้องน้ำพอดี
“ยิ้มอะไรคนเดียวครับ? ส่งมาครับ..ไทเช็ดผมให้” เลิกคิ้วสูงกลบเกลื่อนแล้วยื่นผ้าเช็ดตัวส่งให้ เด็กญี่ปุ่นบรรจงเช็ดผม ปากก็เล่าให้ไทฟังเรื่องปรากฏการณ์ Super Moon เป็นเหตุให้วันนี้ผมกับไทต้องมานั่งเพ่งความงามไม่มีที่ติของพระจันทร์ ณ บ้านหลังน้อยของไทครับ เซิร์ชเน็ตดูข้อมูลแล้วพวกนักดาราศาสตร์บางคนเชื่อก็ว่า ปรากฏการณ์นี้อาจทำให้เกิดภัยพิบัติครั้งยิ่งใหญ่บนโลกบิดเบี้ยวของเราได้ ผมไม่รู้ว่าการที่พระจันทร์มันจะเต็มดวง สำแดงความงามของมันให้เราได้ประจักษ์มันจะสร้างความหายนะให้โลกเน่าใบนี้ได้เพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมตรงไหน? ถ้าไอ้พวกนักดาราศาสตร์ หรือพวกหมอดูมันจะแหกตาดูสภาพโดยรวมของประเทศ ทั้งการเมือง เศรษฐกิจ สังคม มนุษย์ทุกวันนี้มันเสื่อมโทรมจนไม่มีอะไรจะแย่ไปกว่านี้แล้วว่ะไอ้นักทำนายทั้งหลาย!
“ทำหน้าแปลก ๆ ..ปวดท้องเหรอครับ? หรือว่าหิว?” ไทที่เดินมาหาผมพร้อมจานข้าวขนาดความกว้างเท่าถาดใส่ผลไม้ย่อม ๆ มีกับข้าวตักราดข้าวมาจนพูน..ผมมองไม่เห็นเม็ดข้าวเลยครับ -_- ยิ้มให้กำลังใจคนถือจานข้าว ขยับก้นเหลือที่ว่างให้แบบเต็มเบาะรองนั่งนุ่ม ๆ พอก้นไทหย่อนปุลงไปผมก็ปีนขึ้นนั่งตักมันทันที
หยิบจานข้าวแล้ววางลงข้างตัว จับมือเรียวของเด็กญี่ปุ่นมากอดเอวตัวเองไว้ เงยหน้ามองดวงจันทร์ที่ส่องสว่างกลางท้องฟ้ามืดมิด มีรัศมีสว่างรอบตัวเหมือนพระอาทิตย์ทรงกลด ดวงตาของผมจ้องมองความงามนั้นเหมือนต้องมนต์สะกด ลูบหลังมือที่โอบกอดผมเบา ๆ ยิ้มบางกับสัมผัสอ่อนโยนที่แก้ม..
“ไทรู้มั้ย..เมื่อก่อนผมมานอนที่บ้านนี้ มาเก็บบรรยากาศของเราเพื่อกล่อมตัวเองให้หลับทุกครั้งที่ผมทนคิดถึงไทไม่ไหว นอนมองพระจันทร์ ร้องไห้จนหลับ..” แรงกอดที่เพิ่มขึ้น ฝ่ามืออุ่นประคองหน้าให้หันมาสบดวงตาสีน้ำตาลสวย ‘มันผ่านไปแล้วครับ จะไม่มีวันที่พินอนมองพระจันทร์แล้วร้องไห้อีกแล้ว..’ ยิ้มบางแล้วหลับตารับสัมผัสจากริมฝีปากนิ่ม
ผมเชื่อว่าจะไม่มีวันที่ผมมองพระจันทร์แล้วโหยหาคนจากแดนไกลจนต้องปลดปล่อยความขมขื่นนั้นผ่านม่านน้ำตา คนของผมกลับมาแล้ว และจะไม่มีวันต้องห่างจากผมอีก ยิ้มกว้างแล้วยื่นหน้าไปจรดปลายจมูกที่แก้มใสของมัน หันกลับมามองความงามของดวงจันทร์ตรงหน้า
วันนี้พระจันทร์ไม่สร้างความเหงาให้ผม แต่กลับสร้างความรู้สึกใหม่แทน ความรู้สึกเต็มตื้นในหัวใจ มีทุกอย่างในชีวิตจนครบแล้ว..ไม่ต้องการอะไรอีก เอียงคอซบซอกคอหนา นั่งมองพระจันทร์จนร่างกายแข่งกับความง่วงไม่ไหว คืนนี้ผมนอนมองพระจันทร์ภายใต้อ้อมกอดของดวงอาทิตย์ครับ ความหนาวของลมทำให้ร่างกายผมเหน็บหนาว แต่ไม่สามารถทำให้หัวใจผมอ่อนแอเหมือนเมื่อก่อน
ความรักของกลุ่มคนที่สังคมตราหน้าว่าผิดเพศอย่างผมกำลังฉายแสงจ้าเหมือนพระจันทร์ในค่ำคืนนี้ พระจันทร์ไม่เร้นกายในเงามืดอีกต่อไป..
“ข้าวเก็บไว้ก่อนนะครับ..ดึกแล้ว” ฝืนลืมตามามองเด็กญี่ปุ่นนิดหน่อยก่อนจะอมยิ้มกับความห่วงใยของไท พลิกตัวกอดหมอนข้าง ปล่อยแผ่นหลังว่าง รอให้ความอบอุ่นอ่อนโยนจากดวงอาทิตย์เข้ามาโอบกอด..
ฝืนใจลืมตามามองพระจันทร์กลมอีกครั้งแล้วกระซิบฝากคำอวยพรไปให้คนที่ยังรออ่านอยู่
‘สุขสันต์วันพระจันทร์เต็มดวงที่สวยที่สุดครับ!’
……………..
ตามนั้นค่ะ -//////- พระจันทร์สวยมากจริง ๆ ค่ะ ถ้ายังไม่นอนก็ลุกมาชมความงามกันนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
เหมือนเดิมค่ะ ตอบเม้นท์ทีหลัง >.<
กอดรวบ!
:กอด1: :pig4:
-
เมื่อกี้ไปดูมาแล้วค่ะ สวยมาก ๆๆ โรแมนติกชะมัดเลย
พิกับไทก็ยังหวานเสมอ น่ารักจัง :-[
happy full moon เช่นกันค่ะ
-
พระจันทร์คงไม่มีผลให้โลกใบนี้แย่ลงหรอก
มีแต่ทำให้คนบนโลกใบนี้ได้เห็นสิ่งสวยงาม
ช่วงเวลาดีๆ ที่ควรอยู่กับคนที่เรารักและรักเราค่ะ ^^
-
:-[ :L2:
+1
-
ดั่งจันทราเผยแววอาภามลังเมลืองเอย...
กอดคุณจิ ขอบคุณมากนะคะ พระจันทร์สวยจริงๆค่ะ :กอด1:
-
ยังไม่ได้ดูพระจันทร์เลย
แต่ดูคนเดียวยังไงก็ไม่สุขใจเท่าพิกับไทหรอกเนาะ
>.<
-
ยังไม่ได้ดูเลยค่ะ
ตึกบังอ่าาาาาาาาาาาาาา :sad4:
-
สวย
-
ทันเหตุการณ์มาก +1ให้ความขยัน
ได้ดูแค่ 4 ทุ่ม ตึกบังไม่เท่าไร ---หลับอ่ะ
-
หวานจนคนอ่านอิจฉาอ่ะ
เมื่อหลับอ่ะไม่ได้ดูเลยเรา
:กอด1: :L2: :pig4:
-
อยากกินกระต่ายในดวงจันทร์ แหม :o8: วกมาหาน้องกระต่ายจนได้ (พี่เรย์ถือมีด o18 )
ไม่ได้ออกไปดูเลยเลยค่ะ เป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยโรแมนซ์ซะเท่าไหร่ เพราะว่าเห็นพระจันทร์แล้วมันเหงา ตอนเด็กๆ ชอบไปส่องว่าเมื่อไหร่จะเห็นนางฟ้าฉางเอ๋อ :o8: :o8:
พิไทหวานกันตลอด หลุมดำของพิถมไม่เคยเต็มจริงๆ :กอด1:
+1 ให้จ้า รอตอนต่อไปอยู่นะค้า :L2:
-
เมื่อคืนเค้าไม่ได้ออกไปดูพระจันทร์ เพราะต้านทานแรงโน้มถ่วงของหนังตาไม่ไหว((เช่นเดียวกับน้องพิ))
แต่เชื่อว่าพระจันทร์จะต้องสวยมากๆแน่ๆ
กอดจิแน่นๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ตัวเองเป็นไงบ้างจ๊ะ งานยังยุ่งอยู่มั้ยเอ่ย รักษาสุขภาพด้วยนะ ช่วงนี้อากาศแปรปรวน เดี๋ยวจะไม่สบายเอาได้
แล้วก็ขอฝากจิไปถามน้องไทให้หน่อยจะได้มั้ยจ๊ะ ว่าน้องพิมีไฝที่.....จริงอ่ะ
กรี๊ดๆๆๆๆ เค้าอยากรู้จริงๆนะตัวเองงงงงง :z1: :z1: :z1:
-
สุขสันต์เช่นกันครับ
-
คุณจิ ได้ super moon มาเข้ากับชื่อเรื่องเลยนะคะ
:กอด1:
-
:กอด1: น้องจิค่ะ
ส่งความส่งกลับคืนนะคะ :L2:
-
กอดค่ะพี่จิ :กอด1:
พระจันทร์สวยจริงๆ :o8:
-
ขอบคุณคุณจิมากค่ะ พาพิกับไทมาสวีทหวานรับวัน super moon
-
โอ้ยยย
อิจฉา มันฟินมากอ่ะจุดนี้
+1 จ้ะที่ยัก
-
หวานๆ จนเราอิจฉา แบบว่าไม่ได้ดูอ่ะ
:กอด1: คุณจิ
-
ดวงจันทร์ที่ว่าสวยบนฝากฟ้าหรือจะสู้อาทิตย์ดวงน้อย ๆ คนนี้ได้ ช่ายป่ะนู๋พิ
-
:กอด1:น้องจิ
หวานคืนวันจันทร์ใกล้โลก
ขอบคุณนะที่มาเล่าเรื่อยๆ
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านอยากบอกว่าน่ารักมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆสนุกมาก ชอบทุกคู่เลย
พิกับไทน่ารักมากจริง ๆ +1 จ้า
-
สนุกมากค่ะ
ชอบทุกคู่เลยย
อยากรู้เรื่องพี่เรย์จิด้วยอ่าาา
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
:L2: :L2:
-
ไม่มีอะไรจะเม้นนอกจากมันอบอุ่นอย่างมากเลยจิ
ช่วงนี้เมย์หายหัวบ่อยๆ เลยมาตามนิยายไม่ค่อยทัน
ตามหลังตลอด เรื่องพี่เรย์ยังไม่ได้ไปตามอ่านเลย
ช่วงนี้ยุ่งตลอด บางทีออนทิ้งไว้แต่ไม่ได้อ่านเลย
มาไล่อ่านจนมึน แต่ยังไงก็ยังเป็นกำลังใจให้นร๊า :L2:
-
:กอด1:
:L1:
-
อ่านถึงตอนไทกับพิยอมรับรักกัน หวานมากกกกก
ไทเป็นผู้ชายที่น่ารักมาก ดูแลพิทุกอย่างเลย
ชอบพิตอนเขินไทน่ารักที่สุด
-
พิกับไทขยันเติมความรักและความหวานให้แกกันและกันตลอดเวลาเลย
ไทเป็นผู้ชายที่ดีมากๆดูแลเอาใจใส่พิทุกอย่าง :-[
-
มาอ่านตอนท้่ายแล้วรู้สึกว่าพิกับไทหวานมากกกก
รักกันจนน่าอิจฉา เดี๋ยวจะเริ่มอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นเลย
-
อ่านใหม่เป็นเพื่อนรีบนกว่า นานแระน้า... :กอด1: :กอด1:
-
เย้ๆ ตามทันจนได้ เมื่อสองวันก่อนว่างๆไม่มีอะไรทำ เลยเปิดหานิยายอ่านดู เเต่ก็ไม่ผิดหวังจริงๆที่มาเจอนิยายดีๆอย่างนี้ชอบทุกคู่เลยค่ะ >////< +1 ให้เลย
-
โอ้ยยยยยยยยย หวานนนนนนนนนนนน :-[
หวานไปเนี่ยคะ? ....สงสารคนแถวนี้หน่อยยยยย 5555+ อิจฉาจนตาจุดไฟได้แล้วเนี่ย
วันพระจันทร์ใหญ่ที่สุด เค้าว่ากันว่าให้เอาน้ำธรรมชาติมาใส่อ่างแล้วให้อาบแสงจันทร์ พอเวลา ตี 1-11นาที ก็ให้เอาน้ำนั้นมาล้างหน้า จะทำให้คนรักคนหลง แต่ดูท่าอย่างไทโยซังคงไม่จำเป็นแล้วล่ะค่ะ เพราะมีคนหลงไปเรียบร้อย :give2:
รักคุณจิ รักไทโย รักพิ รักจันทราที่ซ่อนกายในเงามืดทุกดวงค่ะ!
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านน้องพิเสียนาน
คิดว่าจบไปแล้ว
ที่ไหนได้มีตอนพิเศษมาอีกเพียบ
พลาดไปแล้วจริงๆ เลย
-
ตอนพิพูดเรื่องที่ห่างกัน ทำเอาเศร้าเลยพี่จิ :monkeysad:
แต่ตอนนี้ได้อยู่ด้วยกันแล้ว มีความสุขมากๆนะพิ :กอด1:
กอดๆๆพี่จิ เอาอีกๆๆๆๆ คิดถึงคู่นี้มากๆๆๆ :impress2:
-
โอ๊ยยย โรแมนติกสุดริดอ่าา
-
อิจฉาๆ
อยากได้แบบนี้บ้างๆ
-
พิกับไท อยู่ไสหนอ ... :กอด1: :กอด1:
ชีวิตนี้ขาดหวานไม่ได้ ห่างหายไปนานน้ำตาลในเลือดชักต่ำแล้ว ฮิ้ววววววว
:กอด1: :กอด1:
-
จริงๆก็แอบสิงอยู่นานแล้ว o18 วันนี้ได้ฤกษ์เป็นลูกเป็ดกะเขาสักที :laugh:
คิดถึงอาจารย์พี่พิอยากโดนลงยันบ้าง :-[ :-[ :-[
เข้ามาอ่านทีไรยิ้มแก้มแทบแตกจริงๆ
กระโดดกอดพี่จิแน่นๆสักที :กอด1:
-
ฮี่ๆ ปูเสื่อรอ o18
นอนรอจิ๊บเบียร์เย็นๆ ฮ่าาา :jul3:
-
ฮี่ๆ ปูเสื่อรอ o18
นอนรอจิ๊บเบียร์เย็นๆ ฮ่าาา :jul3:
เค้างอนคนนี้แหละจิจ๋า
-
ตอบตอนพิเศษ super moon อย่างเดียวนะคะสาว ๆ
ตอบคุณ papa กอดพี่ papa แน่น ๆ สวยเนอะคะ โรแมนซ์มากกกกสุขสันต์วันพระจันทร์สวยเช่นกันค่ะ
fuku กอดคุณแก้วแน่น ๆ เนอะคะ มันเป็นช่วงเวลาดี ๆ ที่เราควรจะนั่งดูกับคนรักค่ะ โรมานซ์มากกกก -///-
Little Devil กอดดค่า กอดให้หายเขินเลย
anajulia กอดคุณนุ่นแน่น ๆ พระจันทร์สวยเนอะคะ -///-
PeeYaR กอดดดดดค่า อดดูก็ไม่เป็นไรเนอะ มาอ่านความงามของพระจันทร์ผ่านน้องพิแทนกันเนอะ -///-
ZakuPz กอดดดดค่า โอ๋ๆๆๆ ไม่เป็นไรนะคะ มาอ่านความงามผ่านน้องพิก็ได้เนอะ
kny กอดดดค่า สวยเนอะเตงเนอะ -////-
puppyluv กอดดดดค่า จิตื่นเต้นกับปรากฎการณ์นี้มากค่ะเลยอดไม่ได้ที่จะเขียนผ่านน้องพิ มันเข้ากับชื่อเรื่องด้วยนิ -////-
@StaR@ กอดดดค่า หลับก็ไม่เป็นไรเนอะมารออ่านผ่านน้องพิดีกว่า แต่มันสวยมาก ๆ เลยนะคะ55+ -////-
คนของเธอ กอดน้องเกดแน่น ๆ พี่เห็นกระต่ายตลอดค่ะ เพราะไม่เคยรู้ว่ามีตำนานเรื่องนางฟ้าฉางเอ๋ออ่ะ -///- ตอนต่อไปพี่ปั่นเสร็จแระ เตงรออ่านนะ
ZuuZuu กอดที่รักแน่น ๆ พระจันทร์สวยจริง ๆ ค่ะวันนั้น ไม่เป็นไรเนอะ เตงไม่ทันดูก็มาอ่านผ่านน้องพิเอาก็ได้ น้องพิไม่มีไฝที่ก้นิน เค้าแค่ให้คำมันผ้องเฉย ๆ หื่นนะเรอ่ะ55+ เค้าก็ยังคงเป็นหวัดอยู่ดี หายยากอ่ะเตง หวัดแดด อาห์..หายใจไม่ออก
ordkrub กอดดดดค่า ย้อนส่งความสุขกลับอีกหลาย ๆ เท่าเลยยยย
yeyong กอดยุ้ยแน่น ๆ เนอะคะ เป็นปรากฏการณ์ที่เอื้อให้เรื่องนี้จริง ๆ 555+ -///-
nunamicky กอดดดดค่า กอดพี่ nunamicky แล้วส่งความสุขย้อนกลับพี่หลาย ๆ เท่าค่ะ
~DosTresCuatro~ กอดน้องหนึ่งแน่นๆ สวยเนอะเตงเนอะ พี่ยืนดูแล้วมันโรแมนซ์มากกกก -////-
pochu52 กอดเตงแน่น ๆ รับวันพระจันทร์สวย555+ เค้าก็พามาเรื่อยค่ะ คิดถึงกันก็พามาส่ง-///-
rellachulla กอดอ้อมแน่น ๆ อิจฉาก็พาแฟนไปนั่งจ้องสิจ๊ะ555+ ตอนใหม่เค้าเสร็จแระ รออ่านนะที่ยัก
Fanun กอดดดดค่า ไม่เป็นไรเนอะ รออ่านผ่านน้องพิเอาเนอะเตง
Solar cell กอดพี่โซแน่น ๆ ใช่เรยยย พระจันทร์จะสูพระอาทิตย์ที่คอยกอดอยู่ได้ไงเนอะคะ -////-
kakuro กอดดดค่า หวานเนอะคะพี่ kakuro รออ่านตอนต่อไปเนะเตงเนอะ
hahn กอดดดค่า จิกอดต้อนรับที่เรื่องสั้นเรื่องโน้นแล้วนะคะ แต่ก็กอดอีก555+ ดีใจที่ชอบนะคะ ตอนใหม่รออ่านเนอะ
NONSENSE กอดดดค่า กอดต้อนรับนะคะ ดีใจที่ชอบค่ะ เรื่องพี่เรย์จิลงไปแล้วนะคะ ค่อยหาอ่านเนอะ ส่วเรื่องน้องพิรออ่านตอนใหม่เนอะ
gayraygirl กอดเมย์แน่น ๆ ไม่เป็นไรจ๊ะ อ่านตอนไหนก็เหมือนกันนะเตง อย่าตามอ่านจนเสียสุขภาพ เค้าเป็นห่วง เค้าเองก็ไมได้ลงเรื่องพี่เรย์ตามกำหนดเหมือนกันจ๊ะ กะว่าจะลงเรื่องสั้นอีกตอนแล้วค่อยไปปั่นพี่เรย์ต่อ ค่อย ๆ ตามอ่านนะเตง เค้าไม่ว่าหรอก ทำธุระให้เสร็จค่อยอ่านก็ได้ โอ๋ๆๆๆๆ กอดกันๆๆๆๆ
andaseen กอดดดดค่า กอดแน่น ๆ เลย เอาดอกไม้ช่อโตกว่ามาคืนให้เตงด้วยค่ะ555+
nongrak กอดดดค่า ยินดีต้อนรับค่ะ ดีใจที่ชอบคู่นี้นะคะ จริง ๆ ในเรื่องจิเขียนถึงหลายคู่ค่ะ น่ารักเนอะคะ -////- รออ่านตอนใหม่เนอะ
TarnTaWan กอดเตงแน่น ๆ คู่นี้เค้ารักกันดีเนอะ แอบอิจฉาอ่ะ555+ กอดกัน(แอบเอาหวัดให้เตงด้วย555+)
som~ กอดดดค่า ยินดีต้อนรับค่ะ เก่งมากค่ะที่ตามอ่านโดยใช้เวลาแค่ 2 วัน สุดยอดอ่ะ! ดีใจที่ชอบนะคะ จิก็ชอบทุกคู่เหมือนกันค่ะ น่ารักเน้อ~
@Kanda@ กอดหมอแน่น ๆ อุ้ย..ได้ความรู้ใหม่ ขอบคุณมากค่ะ555+ เนอะคะ อย่างไทโยไม่ต้องทุ่มเททำขนาดนั้นก็มีคนรักคนหลงเยอะแระ -///- รักเหมือนกันค่ะหมอ จิเป็นหวัดอ่ะหมอ น้ำมูกไหล มึนหัวนิด ๆ ด้วย หวัดแดดหายยากมากกกก กระซิก
darajoy กอดดดดค่า ไม่พลาดหรอกค่ะ ว่าง ๆ ค่อยมานั่งอ่านย้อนก็ได้ จิเขียนหลายคู่มากค่ะเตง555+ ตามอ่านทันแล้วกระซิบบอกด้วยนะคะ มีของขวัญวันเด็กจะให้ค่ะ แอร้ยยยยย -///-
BeeRY กอดน้องเบยร์แน่นๆ เศร้าแค่แป๊บเดียวเนอะ เค้าอยู่ด้วยกันแล้วก็มีความสุขแระ พี่เขียนตอนใหม่เสร็จแระ เตงรออ่านนะ
pinkky_kiku กอดดดคค่า โรแมนซ์เนอะเตงเนอะ แอร้ยยย -////-
TanyaPuech กอดญ่าแน่น ๆ พี่ก็อยากได้แบบนี้เหมือนกันจ๊ะ แอร้ยยย อิจฉาด้วย -///-
t-unseen กอดดดดค่า ยินดีต้อนรับนะคะ ดีใจที่ชอบอาจารย์พี่พิค่ะ พี่ก็ชอบ555+ -///- เตงรออ่านตอนใหม่เนอะ
ZuuZuu กอดดดค่า แอร้ยยย งอนไรกันอ่ะเตง รักกัน ๆ ๆๆๆ
จิปั่นตอนพิเศษน้องพิกับไทโยมาให้อ่านอีกแล้วค่ะ555+ รออ่านเนอะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:กอด1:
-
บวช
เสียงหึ่งจากเรื่องปรับอากาศดังอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมที่เรียกว่า ‘ห้องนอน’ ความเย็นทำให้สิ่งมีชีวิตที่นอนกกกอดอยู่ในห้องเบียดร่างกายเข้าหากันเพื่อแบ่งไออุ่น ริมฝีปากนุ่มจากหนุ่มลูกครึ่งแดนปลาดิบสัมผัสแก้มแผ่วเบา ปลายจมูกเย็นสัมผัสคืนที่แก้มสากเช่นกัน เอียงหน้ารับความหวานจากริมฝีปากสีแดงที่พร่ำกระซิบคำรักตลอดทั้งคืน ฝ่ามือเย็นลูบหลัง เลื่อนมือประคองท้ายทอยให้รับความหวานคืน ปลายลิ้นเกาะเกี่ยว ริมฝีปากนุ่มจูบริมฝีปากล่าง ขบเบา ๆ แล้วเลื่อนลงมาจูบที่ซอกคอ ลากปลายลิ้นชิมยอดอกแข็งเป็นไต
“อือ..” ครางเสียงต่ำแล้วประคองหน้าหล่อขึ้นมาบดจูบ จับสะโพกไทกดลงมาเบียดกับท่อนแข็งร้อนของตัวเอง ความร้อนทั้งของตัวเองกับไทบดเบียดเข้าหากันเหมือนแม่เหล็กต่างขั้ว เรียกเสียงครางต่ำให้ดังกลบเสียงแอร์ ขยับตัวรับความต้องการที่ถาโถมใส่เข้ามาในช่องทางร้อน ไม่จำเป็นต้องใช้เจลหล่อลื่นเพิ่ม เพราะผมกับเด็กญี่ปุ่นทิ้งของเหลวไว้ที่ช่องทางไว้มากพอสำหรับรอบที่ 2
“ใกล้รึยัง..ไทไม่ไหวแล้ว” กัดริมฝีปากกลั้นเสียงครางก่อนจะคว้าคอมาแลกลิ้นแล้วปลดปล่อยใส่หน้าท้องแกร่ง เด็กญี่ปุ่นครางยาวกับแรงตอดรัดมหาศาลที่โอบล้อมความต้องการ เอวหนาเร่งจังหวะและปลดปล่อยตามผมไปติด ๆ ผ่อนลมหายใจถี่กระชั้นให้เป็นปกติ ลืมตามาจูบกระหม่อม เด็กญี่ปุ่นเงยหน้ามาจูบปลายคาง ไล่มาที่ริมฝีปากล่าง สัมผัสอ่อนโยนจากริมฝีปากนุ่มเรียกร้องให้ผมเผยอรับปลายลิ้นเข้ามาทักทายอีกครั้ง
ผมรักสัมผัสอ่อนโยน เร่าร้อน และอบอุ่นของผู้ชายคนนี้ครับ คืนนี้ผมกับไทรักกันยาวนานจนถึงวันใหม่ เรามอบไออุ่นให้กันเพื่อเก็บไว้ยามที่ต้องทำภารกิจเพื่อสืบศาสนา ใช่ครับ..เด็กญี่ปุ่นจะบวชเพื่อแทนคุณพ่อแม่
“ไทจะบวช!” นี่เป็นเสียงที่มั่นคงจากเด็กญี่ปุ่นที่เรียกน้ำตาของแม่ให้หลั่งด้วยความดีใจหลังกินข้าวเย็นเสร็จเมื่อหลายยยยยวันก่อน ป๊ายิ้มกว้างแล้วกอดแม่ไว้แน่น พี่เรย์ถึงกับทิ้งช้อนแล้วรีบกดโทรศัพท์ให้พี่คมรีบบินกลับทันที เด็กญี่ปุ่นหันมายิ้มให้ผมที่นั่งน้ำตาซึม บีบมือผมแน่นแล้วบอก..
“ไทว่าจะบวชซักพรรษา พิถือหมอนได้มั้ยครับ?” โถ..ยังอุตส่าห์นึกถึง ผมรักความละเอียดอ่อนเอาใจใส่ผมในทุกเรื่องของไทจังครับ หัวเราะขำเสียงดังแล้วบีบมือกลับ ส่ายหน้าตอบแล้วหันไปยิ้มให้ตา ตายิ้มตอบแล้วเบือนหน้าไปมองเด็กญี่ปุ่น สายตาที่ชื่นชมของตาส่งให้เด็กญี่ปุ่นเขินได้ง่าย ๆ ตาหาฤกษ์บวช ซึ่งพระท่านว่างแค่วันเดียวในรอบเดือน ลงวันเสาร์ ซึ่งเราเหลือเวลาเตรียมงานแค่ 1 อาทิตย์เท่านั้น ตาพาเด็กญี่ปุ่นไปหาเจ้าอาวาสที่วัดแถวบ้านผมเพื่อมอบตัวก่อนบวช และพิธีบวช ตามีความสุขมากครับที่ได้ช่วยเด็กญี่ปุ่นเตรียมความพร้อม ตอนผมบวชเด็กญี่ปุ่นอยู่นอกครับ ได้แต่รับบุญอยู่ที่ญี่ปุ่นอย่างเดียวไม่ได้แห่นาคกับเค้าด้วย ลืมบอกไป งานบวชผมผมได้ไอ้อ้อมถือหมอนครับ มันภูมิใจมาก เพราะแย่งตำแหน่งนี้มาจากสาว ๆ หลายคน เป็นเรื่องที่ไม่เกินความคาดหมายนะครับสำหรับหล่อเทพอย่างผม555+ แม่เตรียมของเลี้ยงคน ป๊าลิสต์รายชื่อแขกที่ตอนแรกกะจะบวชแค่ข้าวหม้อแกงหม้อ แต่พอเอาเข้าจริง..
“โต๊ะจีนดีกว่าแม่ 300 โต๊ะจะพอรึเปล่า?” คิ้วขมวดมุ่นของป๊ากับหน้าชื่นมื่นของแม่ช่างขัดกันมากมาย นายหญิงผู้ไม่เคยกังวลกับงานเลี้ยงใด ๆ โชว์ศักยภาพความเป็นนักจัดเลี้ยงให้ป๊าต้องทึ่ง แต่ลูกชายคนเก่งขัดเพราะไม่อยากวุ่นวายกับงานกลางคืน นายใหญ่กับนายหญิงก็ไม่ขัดใจ เลี้ยงแค่กลางวัน ส่วนกลางคืนนายใหญ่จะพาไปกินต่อที่ไหนค่อยว่ากัน
ยิ้มบางกับความน่ารักของเด็กญี่ปุ่นที่ตั้งอกตั้งใจท่องบทสวดมนต์ทุกวันกับตา เงยหน้ามองปลายคางแล้วยื่นปลายจมูกไปหอมเบา ๆ นอนซุกซอกคอสูดกลิ่นตัวเด็กญี่ปุ่นไว้ให้เต็มปอด ไทเบี่ยงมาหอมขมับเลยมาที่แก้มอีกหลายที ลุกมาแปรงฟันก็เอายาสีฟันป้ายกันเล่นจนเกือบ 7 โมงเช้า รีบอาบน้ำแล้วลงมาหาป้านิ่ม ป้าอร กับแม่ครัวที่หามาช่วยเตรียมกับข้าวไว้เลี้ยงแขกที่มาโกนหัวนาคตอนเช้า จริง ๆ มันก็ไม่ต้องเลี้ยงหรอกครับ แต่ตากับแม่อยากทำ เลี้ยงคนงาน การ์ด แล้วก็ทำทานให้คนแถวนี้ที่เค้าไม่มีกินไปด้วย
“มาสายนะน้องพิ น้องไทไม่ต้องไปค่ะ คนจะบวชจะแต่งห้ามไปไหนค่ะ..เค้าถือ” ป้าอรทักผมทันทีที่โผล่หน้าไปที่ห้องรับแขก ยิ้มเจื่อนแล้วหันไปยิ้มกว้างให้เด็กญี่ปุ่น ไทหน้างอแต่ก็ไม่งอแงจะตามผมไปช่วยสาวเหลือน้อยซื้อของที่ตลาด ก่อนออกจากบ้านผมเลยต้องลากเด็กญี่ปุ่นที่เอาแต่ทำหน้างอมาเสริมสร้างอารมณ์ดีซะก่อน
“..ดีขึ้นรึยัง?” โน้มคอมาหอมแก้มสากด้านซ้าย หน้าหล่อหยุดทำหน้างอแต่ก็ยังไม่ยิ้ม
“ยิ้มได้ยัง?” กดปลายจมูกกับแก้มขวา เด็กญี่ปุ่นยิ้มบางแล้วก้มเกลี่ยปลายจมูกเล่นกับปลายจมูกผม หอมหน้าผากผมฟอดใหญ่แล้วจูงมือมาส่งที่รถ สาวเหลือน้อยนั่งรอในรถอยู่ก่อนแล้ว วันนี้การ์ดบ้านนี้ติดธุระกันเกือบหมด โชคดีที่แม่ให้อยู่ช่วยผม 2 คน ไว้หิ้วของสดที่สาว ๆ จะไปซื้อกัน
“เลี้ยวขวาซอยข้างหน้านี่จ๊ะ จอดรถทางโน้นนะลูก ไปค่ะน้องพิ” ป้านิ่มบอกทางพี่การ์ดแล้วให้ผมลงไปเดินดูของตลาดด้วย ผมรีบหันไปมองพี่การ์ดที่มาด้วยกันทันที
“ป่ะพี่” พี่การ์ดยิ้มแล้วลงมาเดินพร้อมผม ส่วนพี่การ์ดอีกคนหาที่จอดได้แล้วจะตามมาทีหลัง ผมไม่ค่อยได้มีโอกาสมาเดินตลาดนัก ก็ไม่รู้จะมาทำไมนี่ครับ ข้าวก็มีคนหาให้กิน ขนมก็มีมาประเคนถึงที่ ไม่เคยต้องลำบากมาหาอะไรฟาดปากเองถึงตลาดอ่ะ เหลียวมองของขายก็สะดุดตากับพ่อค้าแม่ค้าหน้าใสที่นั่งขายตามแผงต่าง ๆ ส่งยิ้มหวานคืนให้น้องขายขนมจีนแล้วเดินเข้าไปกระซิบถามป้าอร
“ทำไมมีแต่เด็ก ๆ มานั่งขายของกันครับ?” ป้าอรยิ้มแล้วบอกผมว่า ‘ตอนนี้ปิดเทอมค่ะน้องพิ’ อ่อออออ พยักหน้าแล้วส่งยิ้มให้แม่ค้าหน้าสวยที่นั่งขายปลาย่าง แม่ค้าหลบตาแล้วขยำถุงพลาสติกแก้เขิน น่ารักดีครับ ป้าอรซื้อขนมจีนแบบเข่งเล็ก พี่การ์ดช่วยหิ้ว เดินมาอีกนิดก็เป็นโซนผัก ผมมองพ่อค้าขายผักเพลิน น้องเค้าน่ารักดีครับ หน้าตาจิ้มลิ้ม ใส่แว่นด้วย
“ป้าอร..ซื้อมะเขือเทศไปหน่อยสิ อุดหนุนน้องเค้า” ป้าอรหันไปมองตามทิศที่ผมพยักพเยิด ป้าอรกับป้านิ่มเดินตรงไปที่แผงน้องน่ารัก ผมเดินตามหลังไปช้า ๆ ตาก็คอยมองหน้าตาจิ้มลิ้มเป็นระยะ ป้าอรเข้าไปซื้อมะเขือเทศกับพวกโหระพา ผมเลยได้โอกาสยืนมองหน้าใสแก้มชมพูเล่น แป๊บเดียวก็มีเสียงทุ้มเรียกชื่อผม
“พิ!” หันไปตามเสียงเรียก อ้าว..พี่หนุ่ม จำพี่หนุ่มได้มั้ยครับ ที่เป็นฝ่ายศิลป์ให้ผมไง ตอนนี้ผมไปอยู่รีสอร์ท บริษัทก็ปล่อยให้พี่เรย์เข้าไปคุมแทน ผมยิ้มแล้วเดินเข้าไปไหว้ พี่หนุ่มยีหัวเล่นแล้วถามว่ามาทำอะไรแถวนี้ ผมบอกว่ามาจ่ายของเพราะไทจะบวช พี่หนุ่มถามวันบวชซึ่งมันตรงกับวันทำงานพอดี พี่หนุ่มไม่รู้หรอกครับ เราไม่ได้ทำการ์ดเอง จ้างทำแบบธรรมดา เพราะเวลามันค่อนข้างกระชั้น จะมานั่งออกแบบการ์ด นายน้อยได้เหวี่ยงใส่ผมเพราะไม่รู้จักรักษาเวลาที่เหลือให้คุ้มค่าคุยพอดีครับ กันไปซักพักก็หันมาแนะนำผมให้รู้จักกับน้องน่ารัก
“พินี่น้องต๋อง ต๋อง..ต๋อง! ต๋องนี่พี่พิ รุ่นน้องพี่แล้วก็เป็นเจ้านายพี่ด้วย” ยกมือรับไหว้น้องน่ารักที่มองหน้าหล่อเทพผมเพลินจนพี่หนุ่มต้องเรียกชื่อซ้ำ ยิ้มน้อย ๆ ให้น้องแล้วหันไปจ้องจับผิดพี่หนุ่ม แน่นอนว่าตาคมไม่กล้าสบตาจับผิดขั้นสูงจากผม โถวววว กินเด็ก!
“ต๋องไปเอาขนมที่พี่สั่งร้านเจ้าเอกมาให้หน่อย..เดี๋ยวพี่ขายให้” พี่หนุ่มหันไปบอกน้องต๋องให้รีบไปจากที่นี่ด่วน น้องเงยหน้ามาทำหน้างงแล้วผมก็ได้ยินเสียงเล็ก ๆ นั่นถามพี่หนุ่มกลับ ‘ตอนนี้เลย’ พี่หนุ่มพยักหน้าแล้วยิ้มบางให้ น้องหูแดงแล้วหน้าก็แดงตามหูไปติด ๆ โหยยยยย น่ารักชะมัดอ่ะ!
น้องต๋องหันมาก้มหัวให้ป้าอร ป้านิ่ม พี่การ์ด แล้วหันมามองหน้าหล่อเทพของผม ผมยิ้มมารยาทให้น้อง น้องก็งับริมฝีปากล่างที่อ้าอยู่แล้วกะพริบตาปริบ หันไปมองพี่หนุ่มแล้วรีบก้มหน้าก้มตาเดินออกจากแผงไปเอาขนมทันที อมยิ้มมองตามแผ่นหลังน้อง น่ารักแฮะ แต่ผมไม่ได้รักนะครับ ผมรู้คุณไม่ใช่คนขี้ฟ้อง..ใช่ป่าว555+
“ครบแล้วครับ” เสียงทุ้มของพี่หนุ่มเอ่ยเสียงดังขัดจังหวะการมองแผ่นหลังน้องต๋อง หันมาเลิกคิ้วมองพี่หนุ่มแล้วรับถุงผักมาถือ ป้าอรยื่นตังค์ให้พี่หนุ่มก็ไม่รับ บอกจะออกให้ ผมยิ้มแล้วเดินเข้าไปกระแทกไหล่ถาม
“เด็กพี่เหรอ?..น่ารักดีว่ะ55+” พี่หนุ่มยิ้มเขิน ๆ แล้วกระซิบผมกลับ ‘อย่าพูดแบบนี้ต่อหน้าต๋องนะพิ เดี๋ยวเค้าอาย’ โว๊ะ! ผมว่าพี่หนุ่มอายมากกว่าน้องมันนะ555+ คุยกันต่อปีบเดียวผมกับสาวเหลือน้อยก็ขอตัวไปเดินซื้ออย่างอื่นต่อ
“พี่เอาของทยอยไปเก็บที่รถก่อนก็ได้ ไปเหอะผมถือช่วยป้าได้” พี่การ์ดเอาของไปเก็บที่รถ ผมเลยต้องเป็นเด็กหิ้วของอยู่คนเดียว เดินไปซอยที่ขายขนม ป้าอรดิ่งไปแผงเดียวเลยครับ น้องคนขายก็หน้าตาดีได้อีก ผิวพรรณดูยังกะพวกคุณชาย
“น้องเอก..ป้าสั่งทองหยิบ ทองหยอด ฝอยทอง เม็ดขนุน แล้วให้แม่จัดขนมเพิ่มมาอีกซัก 3 อย่างนะลูก ป้าจะใช้งานบวช เลี้ยงพระประมาณ 30 รูป ที่เหลือก็แจกคนจ๊ะ” น้องเอกยิ้มแล้วหยิบโทรศัพท์มากดคุยกับแม่ เสียงก็น่ารัก หน้าตาก็ดี พอวางโทรศัพท์เสร็จก็หันมายิ้มให้ผมที่มองอยู่ ผมคลี่ยิ้มส่งคืนให้ น้องเอกทำตาโตใส่แล้วมองยิ้มผมตาลอย
“น้องพิจะซื้อวุ้น 3 สีไปให้น้องไทมั้ยคะ? ป้าเห็นน้องไทชอบกิน” หันมามองป้าอรแล้วหยิบวุ้นมา 5 แพค ยื่นมือไปหยิบ ข้าวตังหมูหยองกับวุ้นกรอบมาอย่างละ 3 แพค หันไปถามพี่การ์ดอีกคนที่เดินตามมาสมทบหลังหาที่จอดรถได้
“พี่กินไรป่าว?..หยิบเลยนะ เผื่อพี่การ์ดอีกคนด้วย” พี่การ์ดส่ายหน้าเลยโดนผมจับตะโก้ยัดใส่มือ พี่การ์ดแกยิ้มแล้วยอมเลือกขนมไปอีก 2-3 อย่าง ป้าอรนัดเวลารับขนมกับน้องเอก ผมกำลังจะบอกให้พี่การ์ดเอารถมารับขนมเองน้องเอกก็รีบบอก
“เอกกับพี่ติณณ์ไปส่งที่วัดได้ครับ” ป้าอรหันมามองผม ผมเลยยิ้มให้แล้วให้น้องคิดค่าน้ำมันรวมไปด้วยเลย เสียงทุ้มดังจากข้างหลังตอบผมเรื่องค่าน้ำมัน
“ไม่เป็นไรครับ ปกติเราไปส่งที่ไหนก็ไม่คิดค่าน้ำมันอยู่แล้ว” หันไปมองต้นเสียง ผู้ชายผิวขาวแต่ดูคมเข้มด้วยเคราเขียวจาง ๆ ที่หน้า ผมยิ้มบางส่งให้ก่อนจะบอกป้าอรให้ไปซื้อของอย่างอื่นให้ครบ ไม่ใช่อะไร..ผมยังไม่อยากโดนพี่ชายน้องเอกฆ่า ดูแล้วจะหวงน้องเอกเหมือนกัน จ่ายตังค์แล้วเดินออกมาจากแผงขนม กระซิบถามป้าอร ‘พี่น้องเอกดุจังครับป้าอร’ ป้าอรยิ้มแล้วบอกผมว่าน้องเอกเป็นลูกคนเดียว ติณณ์น่าจะเป็นเพื่อนน้องเอกมากกว่า อืม..มิน่าล่ะถึงได้หวงขนาดนั้น เป็นแฟนกันนี่เอง พี่การ์ดอีกคนที่เอาของไปเก็บเดินมาหา ป้าอรนับคนแล้วพาเดินเข้าซอยผลไม้สั่งชมพู่ แคนตาลูป แตงโม แอปเปิล สาลี่ และอะไรอีกหลายอย่างที่ผมงง เราไม่ได้จัดโต๊ะจีนเองนะครับป้าอร เลี้ยงพระกับคนอีกนิดหน่อยช่วงเช้าเองนะ ซื้อซะ..
“ผมไปดูทุเรียนนะครับ” กระซิบบอกป้าแล้วสาวเท้าไปทางท้ายซอย เห็นทุเรียนตั้งขายติดกันหลายแผงเลยครับ หอมมากกกกก
“เฮ้ย! โอ้ยยย หยุด ต้อมหยุด! โอ้ย!” เสียงโวยวายท้ายซอยทำเท้าผมหยุดกึก เปลือกทุเรียนลอยว่อนออกมาจากแผงทางขวา มีเด็กหนุ่มยืนปัดเปลือกทุเรียนที่ลอยออกมาจากแผงนั้น ปากก็ส่งเสียงบอกให้หยุด แต่เสียงคงไม่ถึงคนที่ขว้างเปลือกทุเรียนครับ แม่ค้าแถวนั้นกรี๊ดกันใหญ่ แต่ไม่มีใครกล้าออกมาห้าม ผมก็ไม่กล้าครับ หันหลังกลับ ไม่กินแล้วครับทุเรียน
“ส่งมาพี่..ผมช่วย” ยื่นมือออกไปเกี่ยวถุงแคนตาลูปออกจากนิ้วพี่การ์ด แกขืนไว้ บอกจะเดินเอาไปเก็บที่รถ ผมเลยปล่อยให้พี่การ์ดเอาผลไม้ไปเก็บ เดินตามสาวเหลือน้อยมาที่เขียงหมู ผมชอบเขียงข้าง ๆ มากครับ คนขายหมูเด็กแล้วก็แนวได้อีก จิวหูสุดเท่กับหน้าตาน่ารักดูเข้ากันสุด ๆ ผมไม่ต่อคิวซื้อหรอกครับ คนรอคิวมันเยอะเกิน กำลังจะหันกลับมามองเขียงหมูที่ป้านิ่มกำลังจะสั่งของก็ต้องเอี้ยวคอกลับไปใหม่..ก็คนที่ยืนขายข้าง ๆ น้องสุดเท่เป็นคนที่ผมรู้จักน่ะสิครับ
“พี่ตั้น! หวัดดีพี่..ไม่ยักรู้ว่าตอนนี้มีเขียงหมูเป็นของตัวเองด้วย” พี่ตั้นหันมามองผมแล้วทำตาโต ยิ้มกว้างแล้วรีบเดินออกมาจากแผงมาหาผม คุยกันซักพักก็หันไปจ้องน้องขายหมูที่มองพี่ตั้นตาขวาง พอสบตาผมก็เสหลบไปมองลูกค้าที่สั่งหมูต่อ หันมามองพี่ตั้นที่เอาแต่จ้องผมแล้วยิ้มแซว
“เขียงพี่หรือมาช่วยแฟนขายวะ?” พี่ตั้นยิ้มบางแล้วพยักหน้ารับ ‘เขียงแฟนน่ะ..ยืนขายอยู่โน่นไง’ ตอนนี้กลับเป็นผมที่อายซะเอง กล้ารับด้วยใบหน้ามีความสุขโคตรแบบนี้ แมนสัตว์ ๆ พี่ตั้นถามว่าต้องใช้หมูเท่าไหร่ สั่งร้านแฟนแกได้ ป้านิ่มเลยสั่งหมูจากแผงแฟนพี่ตั้น พี่ตั้นให้การ์ดมารับหมูตอน 3 ทุ่ม แกจะเตรียมไว้ให้ คุยกันเรื่องหมูเสร็จพี่ตั้นก็ขอตัวไปช่วยแฟนขาย เราเลยยกพลกลับบ้าน พอเดินออกมาจากซอยหมูป้าอรก็นึกขึ้นได้ว่าต้องสั่งมาลัยงานบวชกับวกดอกกาวเรืองไหว้พระ ธูป เทียนแพด้วย
“ไปที่รถเลยครับ เดี๋ยวผมไปกับป้าอรเอง” เดินไปกับป้าอรสั่งดอกไม้ ผมชอบโซนนี้จังครับ มันหอมแล้วก็สดชื่นดี ป้าอรเดินดูดอกไม้ร้านโน้นร้านนี้แล้วหยุดที่ร้านกลางซอย มองตามสายตาป้าอรแล้วอมยิ้มเลยครับ
ผู้ชายผิวขาวหน้าตาดีผมยาวยืนโอบผู้ชายผิวขาวผมซอยสั้นสไลด์ ฉีดน้ำใส่ต้นไม้ที่มี่ดอกสีน้ำเงินอยู่..ไม่สนใครเลยครับ ยืนมองอยู่นานเลยเห็นความน่ารักของคู่นี้ ผู้ชายผมสั้นพูดอะไรซักอย่างแล้วผู้ชายผมยาวก็ก้มไปหอมขมับ แก้มผู้ชายผมสั้นกลายเป็นสีชมพูแล้วเบี่ยงออกมาหอมแก้มผู้ชายผมยาวคืน เพราะการหอมแก้มกันนั่นล่ะครับถึงได้เห็นลูกค้าหน้าหล่อกับป้าอรยืนมองอยู่ ผู้ชายผมสั้นแก้มชมพูหนักกว่าเดิมก่อนจะก้มหัวทักทายลูกค้า คนผมยาวหันมารับแขกแล้วให้คนผมสั้นเข้าไปนั่งในร้านรอ
“รับอะไรครับ?” ป้าอรยิ้มให้แล้วสั่งมาลัย ดอกไม้และของที่ยังขาดจนครบ คนขายให้ผมมารับมาลับตอนเย็นเพราะต้องสั่งร้อยใหม่ ผมเลยจะมารับตอน 3 ทุ่ม ให้พี่การ์ดมารับมาลัยพร้อมหมูไงครับ ได้ของแล้วก็เดินออกมาจากตลาด กลับถึงบ้านก็เอาขนมไปแช่ตู้ ย่องเบาไปหาเด็กญี่ปุ่นที่อยู่กับตา เสียงเด็กญี่ปุ่นท่องขานนาคแม่นเป๊ะ ญาติโยมจะได้เลื่อมใสไงครับ
.
.
.
-
“ขอขัดจังหวะสักครู่..ตาไปกินขนมกันครับ ให้ไทได้พักด้วยไง” ตายิ้มแล้วลุกขึ้นยืนแล้วเดินลงไปข้างล่าง มองตาสีน้ำตาลแล้วยิ้มกว้าง คลานเข้าไปให้ไทฟัดแล้วรีบตามตาลงไป กระซิบเด็กญี่ปุ่นว่าซื้อขนมมาฝากเยอะแยะ ไทยิ้มบางแล้วดึงมือผมขึ้นมาหอม กินกันเสร็จตาก็ไล่ให้เด็กญี่ปุ่นไปพักผ่อน ผมเป็นตัวผ่อนคลายของไทก็ต้องตามไปด้วยอยู่แล้ว จับเด็กญี่ปุ่นสระผม มองผมหนาที่พรุ่งนี้จะต้องถูกโกนแล้วปลื้มแทนป๊ากับแม่ครับ สระผมเสร็จก็ลงมากินข้าว ป๊ากับแม่วุ่นวายกับแขกมากครับ เลยไม่ได้กินข้าวเย็นด้วยกัน ตาบอกผมว่าเรื่องพิธีพรุ่งนี้ตาคุยกับป๊าเรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องห่วง ผมเลยขี่หลังไทขึ้นมานอนพัก เพราะพรุ่งนี้ไทต้องบวชนาคแล้ว ต้องรีบตักตวง555+
“พิครับ ตั้งแต่พรุ่งนี้จนกว่าจะบวชเสร็จไทก็กอดพิแบบนี้ไม่ได้เนอะ” พยักหน้ากับซอกคอ ขืนมึงกอดกูแบบนี้ตอนบวช มึงลงนรกสถานเดียวไอ้ไท! อะไรนะ?..ใช่ ๆ ผมก็ลงด้วย555+
“ไทนอนเหอะ พรุ่งนี้ไทต้องตื่นแต่เช้า ผมจะเป็นลูกศิษย์ไปอยู่ที่วัดด้วยนะ อยากได้บุญ” เด็กญี่ปุ่นยิ้มอ่อนโยนแล้วกอดผมแน่น มือเย็นลูบหลัง ริมฝีปากนุ่มจูบที่แก้มและริมฝีปากจนเราหลับไปพร้อม ๆ กัน เช้านี้ตามาปลุกตั้งแต่ตี 5 เด็กญี่ปุ่นอาบน้ำเสร็จก็ไปกับตา ผมอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปเตรียมกล้อง เดินลงมาดูว่ากับข้าวที่จะเลี้ยงแขกที่มาปลงผมนาคเสร็จรึยัง ดอกไม้ มาลัยเรียบร้อยดีมั้ย เห็นทุกอย่างเรียบร้อยก็เดินขึ้นมาหยิบกล้องแล้วก็ลงมารับพวกไอ้เต๋า พี่โป้ง ไอ้วิน พี่ต้าร์ ไอ้ชาย น้องปูน ไอ้อ๋อง น้องมิ้นต์ น้องครีม ไอ้ก้อง ที่มากันแต่เช้าก็พวกเพื่อนสนิทครับ มาหาอะไรกินแล้วก็ช่วยดูว่าขาดเหลืออะไรบ้าง ทักพี่ต้าร์แล้วเล่าให้ฟังว่าเจอพี่หนุ่มที่ตลาด ขายผักช่วยเด็กหนุ่มหน้าตาน่ารัก พี่ต้าร์ฟังแล้วก็ขำก๊าก สั่งห้ามผมแซวต่อหน้าเด็ดขาดอีกต่างหาก เล่าให้ไอ้เต๋าฟังว่าเจอพี่ตั้น พี่โป้งก็ขมวดคิ้วว่าเจอที่ไหน พอเล่าให้ฟังพี่โป้งก็ยิ้มน้อย ๆ สงสัยจะดีใจที่พี่ตั้นมีแฟนซักที
“น้องพิพาเพื่อนไปกินข้าวก่อนค่ะ ไหว้พระเถอะลูก” แม่แต่งตัวสวยออกมาบอกให้ผมพาเพื่อนไปกินข้าวก่อนเพราะอีกซักพักก็จะเริ่มปลงผมนาค เพื่อนผมสวัสดีเสร็จก็ทักว่าแม่ไทจะสวยไปไหน แม่เค้าก็ยิ้มแย้มล่ะครับ ปกติสวยกว่านี้555+
“ไอ้พิ..ไทล่ะ” ตอบไอ้อ๋องว่าไทอยู่กับตา เดี๋ยวก็มา ปล่อยให้คนอื่นกินข้าว ผมหยิบจานเปล่ามาตักข้าวราดกับ 2-3 อย่างกับน้ำเปล่าเดินไปหาเด็กญี่ปุ่น ตาให้ไทกินข้าวแล้วตาก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ยืนกอดเอวหนาจากด้านหลัง เด็กญี่ปุ่นกินข้าวไปก็หันมาหอมขมับผมไปด้วย
“กี่โมงแล้วครับ?” ดูเวลาที่ข้อมือ ‘อีก 15 นาที 7 โมง’ เด็กญี่ปุ่นรีบโกยข้าวเข้าปาก ดื่มน้ำตามอึกใหญ่ วางทุกอย่างลงแล้วอุ้มผมขึ้นนั่งบนโต๊ะ แทรกตัวเข้ามากดปลายจมูกจนทั่วหน้า คลี่ยิ้มอ่อนโยนก่อนจะจูบริมฝีปากล่างสลับบน พอถึงเวลาตาก็มาตามด้วยการเคาะประตู ผมกับเด็กญี่ปุ่นผละออกจากกันแล้วรีบดันหลังไทให้ไปถอดเสื้อเตรียมให้ญาติผู้ใหญ่ปลงผมบวชนาค
เด็กญี่ปุ่นใส่ผ้าขาวม้าสีเข้มนั่งอยู่กลางลานบ้าน ห้อมล้อมไปด้วยญาติผู้ใหญ่ทั้งจากฝั่งผมและฝั่งมัน ชักแถวกันเข้ามาปลงผมให้เด็กญี่ปุ่นด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข แม่ถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ปลงผมไปด้วยร้องไห้ไปด้วย ผมเป็นคนถือใบบัวใส่เศษผมที่ทุกคนตัด ภาพไม่ได้ถ่ายเองครับ ไอ้เต๋าอาสาถ่ายเก็บบรรยากาศแทน แต่จริง ๆ ก็มีช่างภาพที่เราจ้างมานะครับ เก็บทั้งวีดีโอและภาพนิ่ง แต่ผมกับพี่เรย์ก็อยากมีมุมที่แปลกออกไปบ้างเลยแบ่งกันเก็บภาพ อินถ่ายวีดีโออีกตัวด้วยครับ งานนี้รูปเพียบ พอปลงผมเสร็จก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ช่างตัดผมโกนหัวและให้สวยงามเลี่ยนเตียน เหอะ..คนมันหล่อว่ะครับ
“นาค..โกนหัวยังเท่เลยค่ะ” แม่หันไปตีแขนไอ้อ้อมที่มาทีหลัง แต่แต่งตัวมาได้น่ารักมาก ๆ งานนี้มันจองถือหมอนอีกแล้วครับ ไม่มีใครว่าอะไรเพราะ..ผมเป็นคนสั่งครับ555+
“พิ..อ้อมจะถือให้ดีเลย ไม่มีตกไม่มีหล่นแน่ จะถือให้เรียบร้อยกว่างานพิ 10 เท่าเลยเอ้า!” ผมอมยิ้มแล้วมองหน้าสวยมุ่งมั่นของมัน ตอนผมบวชมันอุ้มหมอนไปด้วยรำไปด้วยครับ เห็นแล้วก็ คือ คนสวยอุ้มหมอนนาคมันเด่นนะครับ แต่มันอุ้มแบบหมิ่นเหม่จากอ้อมแขนแถมเต้นตามจังหวะแตรวงจนหมอนแทบหล่น เห็นแล้ว..ปลงเลยทีเดียว555+
หลังจากโกนหัวนาคสวยงามเรียบร้อยก็ล้างให้สะอาด เปลี่ยนเป็นชุดนาคสีขาวแล้วแห่ไปวัด ตาให้นาคนั่งรถไปครับ ตอนผมบวชผมขี่ม้า ปวดขาหนีบและกล่องแพนโดร่ามากมาย ยิ้มให้ไทโย..นาคโชคดีมากครับ เตรียมดอกไม้ ธูป เทียนขอพรเจ้าอาวาส กราบพระที่วัดแล้วแห่นาคกลับมาที่บ้าน กลับมาถึงก็ให้นาคกราบโกศบรรพบุรุษแล้วให้นาครดน้ำขอพรญาติผู้ใหญ่ก่อน ตอนนี้ผมน้ำตาซึมอีกแล้วครับ ป๊ายิ้มทั้งน้ำตาตอนเด็กญี่ปุ่นนั่งคุกเข่ากราบเท้า แม่น้ำตาร่วงไปเรียบร้อย ผมเป็นคนตักน้ำยื่นให้ครับ พอขอพรเสร็จก็ถึงคราวอาบน้ำนาคบ้าง เด็กญี่ปุ่นหันมองผมตลอดเวลา มือเรียวก็คอยจับปมผ้าขาวม้า เห็นใจครับ คนไม่เคยนุ่งมันก็ต้องกลัวหลุดเป็นธรรมดา ตากับลุงเด็กญี่ปุ่นอาบก่อนครับ ถัดมาก็ป๊า แม่ ป้านิ่ม ป้าอร แล้วก็ญาติ ๆ เราครับ ตากับแม่ช่วยกันฟอกสบู่แล้วป๊ากับลุง พี่ช้าง ป้าอร ป้านิ่มช่วยกันขัด ถู ตักน้ำราด พอเครือญาติเบาบางก็ถึงคิวเหล่าสหายที่เตรียมถังมาเอง บรรจุน้ำแข็งไว้เต็มเปี่ยม มองแล้วก็ยิ้ม..อยากอาบให้นาคว่ะ
“..หือ?” นาคขมวดคิ้วเมื่อเห็นถังสีเหลืองที่ไอ้เต๋าเตรียมมาเอง เต๋ายิ้มหล่อแล้วยกถังขึ้นจบบนหัว หันไปกวักมือเรียกพี่โป้งที่เอาถังขนาดเดียวกันแต่เป็นสีแดงมาใกล้ ๆ พี่โป้งยิ้มแฉ่งแล้วดิ่งเข้ามาอาบน้ำนาคพร้อม ๆ กัน ทันทีที่น้ำในถังราดหัวนาค ตุ่มเล็ก ๆ ก็ผุดขึ้นทั่วทุกอณูของร่างกายนาค คนอาบหัวเราะชอบใจ นาคเงยหน้ามามองคนอาบแล้วยิ้มยิงฟันขาว ผมไม่กล้าคิดว่านาคคิดอะไรอยู่ กลัวบาปครับ555+ เพื่อน ๆ ทยอยอาบน้ำนาคจนหมด นาคโดนทั้งน้ำเย็นและธรรมดา ผมสงสารนาคครับเลยจัดน้ำแข็งให้อีกถังใหญ่ ทันทีที่สบตากันนาคก็ใช้สายตาวิงวอน ขอร้องไม่ให้ผมสาดน้ำแข็งถังนั้นเพื่ออาบน้ำนาค ผมถอนหายใจยาวแล้ววางถังลงกับพื้น หันไปเติมน้ำอีกหน่อยมันจะได้เย็นสุดขั้ว555
“เอาจริงเหรอ?!” นาคมองผมอย่างไม่อยากเชื่อแล้วหลับตารับความเย็นเจี๊ยบจากน้ำในถัง55555 มีความสุขครับ! น้ำหมดถังนาคก็ยกมือขึ้นลูบหน้า ลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าบ้านไปเปลี่ยนเป็นชุดนาคเหมือนเดิม ห้องนั่งเล่นถูกปรับให้เป็นห้องโล่ง ๆ ที่มีพรมปูเพื่อทำขวัญนาค หมอทำขวัญเค้าเตรียมของไว้ตั้งแต่เราแห่นาคไปวัดเพื่อกราบเจ้าอาวาสแล้วครับ นาคเดินเข้ามานั่งตามสบายมีหมอนรองมือเรียบร้อย ตา แม่ ป๊า ลุง นั่งอยู่ข้างหลังนาค หมอทำขวัญก็ทำพิธีของตัวเองไป ผมจำได้ว่าตอนผมนั่งตรงนั้น ผมง่วงมากกกกก เหลือบไปมองนาคแล้วยิ้มเป็นกำลังใจ เดินไปนั่งใกล้ ๆ ให้นาคอุ่นใจด้วยครับ ผมข้ามขั้นตอนการทำขวัญไปนะครับ มันเยอะอ่ะ -_-.
พอทำขวัญเสร็จเราก็ให้นาคกินข้าวก่อน ยืดเส้นยืดสายเสร็จก็นั่งคุยกันแป๊บนึง รอให้นาคสบายตัวขึ้นก็แห่นาคกลับวัด เหมือนเดิมครับ รำกันซะขบวนไม่ไปถึงไหน ออกจากบ้านประมาณบ่าย 4 ครึ่ง ถึงวัด 6 โมงพอดี บ้านตากับวัดห่างกันแค่ 5 นาทีครับ คำนวณกันเองเหอะ
ถึงวัดก็ให้นาคลงจากรถ ตั้งแถวหน้าโบสถ์ ผมกับเพื่อนยืนรอคิวให้นาคขี่คอแห่รอบโบสถ์ครับ พี่เรย์รับก่อนคนแรก ไอ้ก้องถือสัปทน ผมกับคนอื่นคอยเอามือประคองหลังนาคไว้ พี่เรย์มันแรงเยอะครับ มันรับคนเดียวเลย 1 รอบ แถมมันเต้นด้วยครับ นาคก็หัวสั่นหัวคลอนเลยทีเดียว แต่นาคแฮปปี้ดีครับ ยิ้มร่าไปด้วยโปรยทานไปด้วย ไอ้เต๋ารับนาคต่อจากพี่เรย์ครับ เราใช้วิธีเดินไปต่อหลัง รอให้คนที่รับน้ำหนักนาคยกตัวนาคขึ้นเราก็มุดไปรับน้ำหนักต่อแทนเลย เพื่อนคนอื่นก็คอยจัดเสื้อผ้าให้นาคและคอยประคองหลัง วนกันอย่างนี้จนครบ 3 รอบครับ ผมเห็นอ้อมถือหมอนแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ นิ่งมากครับ ยิ้มหวานอย่างเดียว ช่างถ่ายภาพก็คอยมาเก็บภาพคนถือหมอน อ้อมก็คอยยิ้ม ใจจริงคงจะอยากแด้นซ์กระจายเลยทีเดียว555 นาคโปรยทานได้แนวมาก ชอบหันมาไล่ผมให้ไปรอรับทาน กำไว้จนเต็มมือแล้วฟาดใส่ผมเต็มที่ เคยไปรอรับทานตอนแห่นาคกันมั้ยครับ การช่วงชิงทานจะรุนแรงมาก แล้วนาคโยนใส่ผมเยอะแค่ไหน คนที่เหลือก็ต้องเข้ามาทึ้งมากเท่านั้นถูกมั้ยครับ เจ็บก็เจ็บฮาก็ฮา สงสัยจะเอาคืนตอนอาบน้ำให้แหง555
พอครบก็ให้นาคจุดธูป ถวายเทียนแพ กราบพัทสีมาหน้าโบสถ์ แล้วเข้าโบสถ์บวชพระ นาคขานรับแม่นมากครับ ตา ป๊า แม่ ลุง กับญาติ ๆ ปลื้มกันใหญ่ พอบวชเป็นพระเสร็จก็เก็บภาพครับ เสร็จก็ออกมารับปัจจัยที่ญาติโยมใส่ย่ามพระใหม่ ผมช่วยนาคนับปัจจัยด้วยครับ เพราะเป็นคนเดียวที่พระอนุญาตให้เข้ามาช่วยนับ ได้เป็นจำนวนเงินถึง 57,700 บาท นับเพลินมากครับ มีแต่แบงค์สีเทา555 เข้ากุฏิ จัดข้างในเรียบร้อยพระก็ไปทำวัตรเย็นที่หอสวดมนต์ครับ ผมกลับมาอาบน้ำที่บ้านแล้วย้อนไปเป็นลูกศิษย์นอนหน้ากุฏิพระกับพี่เรย์ เช้าพระท่านก็จำวัดเช้าและออกบิณฑบาต ผมกับพี่เรย์ก็ตื่นล้างหน้าแปรงฟันรอหิ้วปิ่นโตพระ เป็นลูกศิษย์ที่ดีครับ5555 ตากับที่บ้านผมมารอตักบาตรพระใหม่กันครบเลยครับ ผม พี่เรย์คอยสลับกันไปเป็นลูกศิษย์พระตลอด 3 เดือนจนถึงกำหนดที่พระต้องสึก วันสึกผมไม่ว่างครับต้องไปเพชรบูรณ์ แต่ก็คอยโทรถามพี่เรย์กับไอ้ก้องที่คอยรับพระอยู่ตลอด
“สึกแล้วไอ้พิ เดี๋ยวพี่พาไทโยเข้าบ้าน มึงเสร็จก็รีบกลับมานะ พี่ต้องเข้าโรงแรมก่อน” รับคำพี่เรย์แล้วรีบเคลียร์งานลูทีน กลับไปถึงบ้านก็มืดแล้ว หาอะไรกินเสร็จก็ค่อยย่องขึ้นชั้นบน เปิดประตูห้องที่ไม่ได้ล็อคออกช้า ๆ ยื่นหน้าเข้าไปมองผ่านความมืด
“เฮ้ยยยยย” ตกใจกับแรงกระชากจากด้านในห้อง ล้มตัวลงกับพื้นห้องแล้วมีร่างทมึนทาบทับ รีบยกมือไปลูบหัวก่อนเพื่อพิสูจน์ทันที โล่งใจที่สัมผัสกับความเลี่ยนเตียนของหนังศีรษะ เด็กญี่ปุ่นหัวเราะเสียงดังทำให้ผมต้องขำตาม ผมดึงตัวมันขึ้นมากอดให้เต็มอ้อมแขน
“..กอดได้ซะที” อมยิ้มแล้วประคองหน้าขึ้นมาหอมที่แก้มทีละข้าง จูงมือให้ลุกมานั่งที่เตียงแล้วเอื้อมเปิดไฟหัวเตียง จ้องมองหน้าหล่อที่อิ่มเอิบด้วยบุญ ปลายนิ้วเกลี่ยแก้มใสของไท ยื่นหน้าไปจูบที่ริมฝีปากเบา ๆ ดึงเข้ามากอดให้หายคิดถึง..
“ผมอาบน้ำก่อนนะ แล้วเดี๋ยวมากอด” เด็กญี่ปุ่นพยักหน้า ผมรีบเข้าไปอาบน้ำ ใส่บ๊อกเซอร์แล้วพุ่งหลาวใส่มันทันที นอนกอดนอนหอมกันจนหลับไป
ในฝันคืนนั้นผมฝันเห็นแสงสว่างเรืองรองจนต้องหยีตาสู้แสงจ้านั้น ลืมตาขึ้นมาในความมืดก็พบต้นตอแห่งฝัน..
โล้นซ่าที่อยู่ในอ้อมแขนมันสะท้อนกับแสงจากโคมไฟหัวเตียงแล้วพุ่งเข้าแยงตานี่เอง ลูบหัวสากเพราะผมเริ่มขึ้นเบา ๆ ก้มหอมอีกฟอดใหญ่แล้วกระซิบส่งให้ถึงจิตยามหลับของเด็กญี่ปุ่น..
“..ขอให้ผมขึ้นเร็ว ๆ นะครับ..”
.......................
ยกมาเป็น 2 โพสต์อีกแล้วค่ะ อักษรเกินตลอดดดด
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
จิ้มบวกขอบคุณทุกคนเน้น ๆ ค่ะ555+
คู่สุดท้ายที่คิดจะเขียนจิยกยอดไปใส่ในเรื่องสั้น(ตลาดสด)แทนเลยนะคะ
:กอด1: :pig4: :laugh:
-
จิ้มก่อน
-
ปลื้มด้วย แหม ยังกะไปงานบวชด้วยเลยเรา :monkeysad:
มีส่งท้ายขอให้ผขึ้นเร็วๆด้วยอ่ะ แง่ม :pigha2:
-
ย๊ากกกส์
อ่านไปขำไปอ่ะจิ ฮ่าๆ
อยากไปแดนซ์งานบวช ก๊ากกกก :jul3:
ตอนนี้ เหมือนท่าน สส.พิ ไปหาเสียงที่ตลาดเลยเนอะ
หรือพบญาติไรงี้ ฮ่ะ สรุปเด็กในตลาดคนรู้จักพิหลายคนเลย
ปล จิได้ยินเสียงอะไรป่ะ มีเด็กขี้อิจฉาแถวนี้ด้วยหล่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
ปล 2 งานพี่เรย์ เค้าก้อจองฟร้อยยย
+1 จ้ะที่ยัก
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
เค้างอนๆๆๆๆๆๆ
งานพี่เรย์เค้าจองถือหมอนนะจิจ๋า
ถ้าไม่ได้ถือหมอนเค้าจะเอาน้องสองไปปล้ำ คอยดูจิ๊ ((โหมดบ้าคลั่งเพราะอิจฉาใครบางคน))
ส่วนที่ตัวเองถามว่าเค้างอนอะไรพี่อ้อม สาเหตุมี2อย่างอ่ะตัวเอง
1.พี่อ้อมชวนตัวเองเม้าท์จนปั่นน้องพิมาให้อ่านช้า ((อิจฉาพี่อ้อมก็บอก -*-)) :z3: :z3:
2.พี่อ้อมได้ถือหมอนทั้งงานน้องพิและไทโย ทั้งๆที่เค้าจองงานไทแล้วเนะ ฮึกฮึกฮึก :m15: :m15: :m15:
เอาละมาเข้าเรื่อง เริ่มเรื่องตอนนี้ก็เรียกเลือดกันทีเดียวนะที่รัก
เค้าละเตรียมใจ เตรียมเลือดแทบไม่ทัน 555
ตัวละครก็เย๊อะเยอะ แบบพออ่านมาเจอชื่อนี้ต้องนั่งนึกแปบนึงว่าเอ๊ะ คนนี้โผล่มาตอนไหน แต่เค้าชอบนะไม่ใช่ไม่ชอบ แบบเรื่องมันเชื่อมต่อกันได้เนียนมาก จนนึกว่ามันเป็นเรื่องเดียวกันจริงๆอ่ะ
((เอาง่ายๆ ความจำเค้ามันปลาทอง ตัวเองอย่าถือเค้าเลยนะ 555))
พูดเรื่องน้องพิกับไทจบไปแล้วมาเรื่องของเราบ้างเต๊อะ
ตัวเองหายไม่สบายรึยังจ๊ะ เค้าเป็นห่วงจังเลยอ่ะ อากาศยิ่งแปรปรวนอยู่ด้วย หายยากหน่อยละเนอะ
ตัวเองอย่าหักโหมงานมากนะจ๊ะ พักผ่อนให้เยอะๆ จะได้หายไวไว
แล้วนี่ไปหาหมอมาแล้วใช่มั้ยเนี่ย อย่าลืมกินยาให้ครบและก็ตรงเวลาด้วยนะ
หายไวไวนะจ๊ะ เค้าจะถอดวิญญาณไปคอยตามดูว่าตัวเองกินยา+พักผ่อนครบรึป่าว หุหุหุ
ปล.งานพี่เรย์ถ้าเค้าไม่ได้ถือหมอนเค้าทำจริงนะที่ขู่ด้านบนอ่ะ 555
((ถึงเค้าจะไม่สวยเหมือนพี่อ้อม แต่เค้าก็อ้วนปุ๊กลุก น่ารัก น่ากอดกว่าพี่อ้อมนะตัวเอ๊งงงงง พี่เรย์กับน้องสองน่าจะชอบเค้าแหละ เนอะๆๆๆ 555))
ปล จิได้ยินเสียงอะไรป่ะ มีเด็กขี้อิจฉาแถวนี้ด้วยหล่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
ปล 2 งานพี่เรย์ เค้าก้อจองฟร้อยยย
เค้าอิจฉาแล้วจิทำมายยยย พี่อ้อมอย่ามาแย่งหมอนเค้านะ ไม่งั้นเค้าจิโดดทับจริงๆด้วย!!!!
-
บรรยายได้สุดยอดเลย เหมือนได้ไปงานบวชด้วยจริงๆ
ขอบคุณค่ะ +1
-
ไม่มีไรจะพูด สองคนข้างบนนู้นพูดไปหมดแล้ววววว คึคึ
-
น่าร๊ากๆอ่ะ
อ่านตอนนี้แล้วต้องไปอ่านเรื่องตลาดสดแระ เพิ่งอ่านได้เพียงตอนแรกเอง
-
กร๊ากกกกกก ขำ้อ้อมถือหมอนเนี่ยล่ะ 555+
รอเจอเหล่าคู่รักตลาดสดอยู่นะจ๊ะ
ปล.15 บรรทัดแรก อ่านแล้วใจแกว่งมาก ศีลแตกเลย
-
เป็นตอนที่คุ้มค่ามากเลยค่ะ
ตัวละครมากันถ้วนหน้า
เสียดายไม่มีรายการแลกเปลี่ยนความคิดถึงตอนที่พระสึกแล้ว :o8:
-
อ่านแล้วประหนึ่งว่าตัวเองได้อยู่ในงาน เขียนได้บรรยากาศเลยทีเดียว +1จ้า
-
ดีนะอ่านตลาดสดมาก่อน เลยรู้จักตัวละครครบเลย น่ารักดี
-
เป็นตอนที่คุ้มค่าจริงๆ
เดินตลาดกันเพลินเลยพิ
แม่ค้าตลาดนี้มีแต่น่ารักๆ ทั้งนั้น
คนบวชก็ได้บุญไปเต็มๆ
-
อ่านแล้วเหมือนได้ไปงานด้วยเลย สุดยอดค่ะ o13
p.s. โล้นซ่า :laugh: :laugh: :laugh:
-
:กอด1:น้องจิน้องสาวคนเก่ง
เธอทำได้ไงเอางานประจำมายำเป็นงานอดิเรก
จิ้นได้ทุกที่ไม่มีลิมิต รวมมิตรตัวละครเลยนะนั่น
+1แทนคำขอบคุณจ้ะ :L2:
-
น่ารักเหมือนเดิมเลยค่า 5555 สงสารนาคโดนพิแกล้งสาดน้ำเย็นอ่ะ พิซนจริงจังมาก
ขอบคุณจ้า
-
น่ารักจังครับ
ดารารับเชิญครบเลย 5555+
-
ต๊าย น้องพิอินเทรนด์ค๊า ตลาดสดแห่งนี้กำลังฮ๊อตฮิตมากเลย 5555
คุณจิสามารถมากแต่งรวมกันได้เนียนมากค่ะ ตอนพิเศษน่ารักอีกแล้ว
-
น่ารักที่สุดค่ะ
-
พี่จิบรรยายได้ละเอียดมาก1เคยไปมาแล้วค่ะงานบวชเนี่ย
พิน่ารักตลอดเลยคนนี้
มากันครบเลยแถมรับเชิญมากันทั้งตลาดอีกน่ารักมากๆค่ะ
+1กอดค่ะพี่จิ :กอด1:
-
หมั่นโปรยสเน่ห์จริงนะจ๊ะพิ ไปตลาดรอบนี้เจอน้องหน้าใสๆ เยอะนะ (แต่มีคู่แล้ว)
คุณจิ เค้ายังมิได้บอตะเองใช่ปะว่า สเน่ห์อีกอย่างนึงของเรื่องนี้คือการเล่าเรื่องของพินะ มันดูผ่อนคลาย ง่าย เบา ๆ อ่านแล้วให้ความรู้สึกโปร่ง ๆ นะ
-
จะติดตามผลงานค่ะ
-
+1
-
สนุกที่สุดในสามโลก~~
ไว้มาต่ออีกนะคะ
:pig4:
-
อ่านแล้วอิ่มมม...อิ่มบุญด้วยเลยกับไทกะพิ :z2:
-
อ้อ ที่แท้ก็เป็นตลาดแถวบ้านพินี่เอง ว่าแต่บ้านพินี่มันอยู่ไหนฟระ ^^'
รู้สึกว่าตอนนี้จะรวมพลคนกันเอ๊ง กันเอง ไว้หมด
+1 ขอตอนพิเศษมาอีกเรื่อย ๆ น๊า
-
อ่านแล้วอิ่มใจอิ่มบุญกันถ้วนหน้าเลย
ไทน่ารักอีกแล้ว ชอบทำให้ใจเต้นแรงตลอดิ่ะ
อิจฉาพิจริงๆเลยที่ได้ไทเป็นคู่ชีวิต
แถมตอนนี้เหมือนเป็นรวมตัวก๊วนเพื่อนๆเลยทีเดียว
:กอด1: :L2: :pig4:
-
แอบฮาตอนฝันเห็นแสงอ่ะ กร๊ากกกกกกกกก
ดีจังที่เกิดมาเป็นผู้ชาย ได้บวชด้วย^^
-
กำลังอิ่มบุญดีๆมาขำประโยคสุดท้าย....
ฮาาาา
-
เข้ากรี๊ดแล้วกอดพี่จิจ๋าแน่นๆ :กอด1:
ไม่ได้เม้นท์เลย แอบเนียนอ่านทางมือถือหลายตอนอยู่ พี่จิจ๋าอย่าโกรธเค้าน้า~
จุ๊บๆ คิดถึงจังเลยค่ะ
ส่วนนิยาย...พี่จิยังขยันอัพกว่าหนูอีก 555+
ยังไงก็ยังคงความน่ารักเลิฟๆสวีทกันเช่นเดิมไม่เปลี่ยนแปลงนะคะ น่ารักจริงๆ ^^
-
สนุกมากค่ะคุณจิ o13 พิก็ทะเล้นซะน่ารัก
เป็นตอนที่คุ้มมากๆค่ะ :กอด1:
-
อยากเห็นท่าเต้นอ้อมตอนถือหมอนงานพิ
กร๊าก ก ก ก ก ก
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
-
มาอ่านความหวานของพิกับไทค่ะ
หวานกันน่าอิจฉา
-
ตอนนี้ได้บรรยากาศไทย ๆ เข้ากับช่วงนี้พอดิบพอดี สงกรานต์กะงานบวช
อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นเป็นพิเศษ รักเมืองไทยจัง ......... :L1:
+1 ให้กับเด็ก(ลูกครึ่ง)ญี่ปุ่นหัวใจไทยนะจ๊ะๆ
-
+1 ให้เด็กญี่ปุ่น
-
ละเอียดจริงๆ เลยจิ
เมย์แทบจะมึนแทน 555+
ตอนนี้น่ารัก อิ่มบุญไปตามๆ กัน
ปล.ขอสารภาพยังไม่ได้ไปอ่านเรื่องสั้นตลาดสดเลยอ่ะ
-
Songkran Festival
สายลมพัดเอื่อยกระทบใบหน้า ผมปลิวตามแรงลมจนต้องยกมือขึ้นลูบจัดทรงบ่อย ๆ นั่งเล่นตากลมใต้ต้นมะม่วงในสวนหลังบ้าน บนตักมีหัวทุยของเด็กญี่ปุ่นจับจองไว้เรียบร้อย มือข้างหนึ่งเท้าไปด้านหลังรับน้ำหนักตัว อีกข้างถูกยึดไว้ในมือเด็กญี่ปุ่น เดี๋ยวหอมเดี๋ยวจูบ ปลงกับความน่ารักของมันครับ นึกสนุกเลยดึงมือข้างที่มันจับมาแคะขี้มูกแล้วป้ายเข้าที่ชายเสื้อมัน อมยิ้มมองหน้าเหรอหรา เช็ดเสร็จก็เอามือไปทาบหน้ามันไว้เหมือนเดิม5555
“แกล้ง?” ประโยคสั้นฉันถามเธอของไทโยเข้าหูซ้ายทะลุรูตูด กลอกตาไปมาเหมือนกำลังคิด ส่ายหน้าตอบแล้วทำหน้าเหมือนไทคิดไปเอง เด็กญี่ปุ่นหัวเราะหึแล้วลุกมาใช้ท่อนแขนแข็งรัดผมไว้แน่น กดคางที่มีหนวดขึ้นเป็นตอฟัดหน้าผมอย่างเมามันส์ เจ็บก็เจ็บขำก็ขำ
“555พอ หยุด โอ้ยยยย เจ็บนะ!” ไม่รู้จะมันเขี้ยวอะไรผมนักหนา มันกัดแก้มผมซะปวดเลยครับ ดิ้นจนหลุดแล้วผลักหน้าที่เอาแต่ยิ้มของมันออก ลุกขึ้นยืนแล้วเดินดิ่งเข้าบ้าน แม่งชอบเล่นแรง ๆ ตลอดอ่ะ
“เจ็บเหรอ? ไทขอโทษครับ” มันวิ่งตามมากอดแล้วเอาคางมากดที่ไหล่ กระซิบขอโทษแล้วยื่นปลายนิ้วมาเกลี่ยก้มผมเบา ๆ หัวเราะลงคอแล้วหันกลับหลังมากัดแก้มมันคืน ไอ้เหี้ยเอ้ย! แก้มแม่งตอบอ่ะ กัดไม่เข้าอ่ะ
“555 เอาคืนเหรอ?! จัดหนักแน่พิ โดนแน่555” จะวิ่งหนีก็ไม่ทันครับ แขนแม่งล็อคคอโคตรแน่น ยืนระทวยให้มันจี๋เอว ขำจนไม่เหลือเรี่ยวแรงแล้วครับ
“ไปนอนเอาแรงกัน ตื่นแล้วค่อยไป..นะครับ” เงยหน้ามองตาสีน้ำตาลสวยแล้วซบหน้าลงกับซอกคอ อาห์..เขินแฮะ >///< ขี่หลังขึ้นไปนอนรอเวลา 9 โมง วันนี้ผมมีนัดกับเพื่อนกลุ่มใหญ่ครับ เราจะไปเล่นสงกรานต์ที่ถนนคนเดิน เทศบาลเค้าจัดงานเล่นน้ำสงกรานต์แบบไทย ๆ ครับ จริง ๆ มันก็ไม่ได้ไทยอะไรมากมายครับ เค้ารณรงค์ให้ใส่เสื้อลายดอกแทนที่จะใส่สายเดี่ยว ไม่ให้ดื่มเหล้า แล้วก็ห้ามพกอาวุธน่ะครับ
“เออ..ตื่นแล้ว กูยังไม่ได้แต่งตัว เออ” ผละจากริมฝีปากนุ่มที่จูบอยู่มารับโทรศัพท์ บอกไอ้เต๋าว่ายังไม่ได้แต่งตัว มันก็บอกให้แต่งตัวได้แล้ว ผมกับไทแต่งตัวเสร็จก็คงพอดีกับที่มันจะมารับ โยนโทรศัพท์ลงบนเตียงแล้วเบี่ยงหน้ามารับจูบอุ่น ปลายลิ้นแทรกเข้ามาชิมความหวาน เอนหลังนอนราบกับเตียงแล้วดึงเสื้อไทออก เด็กญี่ปุ่นผละออกมาถอดเสื้อผมแล้วก้มลงมาจูบใหม่ แลกลิ้นดูดดื่มจนโทรศัพท์ผมดังขึ้นอีกรอบ
“อืม..ไปก่อนเลย เดี๋ยวกูให้คนขับรถไปส่ง” หยิบมากดรับแล้วรีบกรอกเสียงลงไป หายใจเข้าเพื่อปรับเสียงไม่ให้สั่น กดวางทันทีที่พูดจบ ดึงหน้าหล่อที่กำลังลากลิ้นไปตามร่องอกขึ้นมาบดจูบ มือสางผมที่ยาวเหมือนนักเรียนของมันตามแรงอารมณ์ ลูบไปตามชายโครงจนถึงสะโพก จับก้นไทกดลงมาเบียดกับท่อนแข็งร้อนของตัวเอง เด็กญี่ปุ่นครางฮือแล้วผละออกมากระซิบถามที่ริมฝีปาก
“ฟูลคอร์สมั้ย?” หายใจถี่แล้วลืมตาขึ้นมามอง ส่ายหน้าตอบแล้วหลับตารับจูบร้อน ปลายลิ้นลากต่ำลงไปจูบแถวซอกคอเลยไปที่ยอดอก ยกก้นขึ้นเพื่อให้เด็กญี่ปุ่นถอดกางเกงออก ไทจับความต้องการของมันมารวบกับท่อนแข็งร้อนของผม ก้มมองแล้วเสียวแปลบในช่องท้อง ขยับเอวรับจังหวะของข้อมือ น้ำใสเหนียวไหลปนกันจนเกิดเสียงเบาเวลาขยับมือ เส้นสัมผัสถูไถกับเบา ๆ จนกลั้นเสียงครางไม่ไหว โน้มคอหนาลงมาจูบแล้วครางใส่ริมฝีปากสวย ไทครางต่ำกอนจะจับต้นขาผมยกขึ้น ดันความต้องการเข้ามาจ่อแล้วเอื้อมมือหยิบหลอดเจลมาเท
“ไม่ไหวครับ..ข้างในเถอะ” หายใจกระชั้นรับความใหญ่ที่กำลังจะเข้ามา เสียวกับมือสากที่จับท่อนร้อนขยับเบี่ยงความสนใจ แยกขารับความยาวที่เข้ามาจนสุด ลืมตามองปลายคางที่แหงนขึ้นสะกดอารมณ์ ขยับสะโพกรับจังหวะที่สวนเข้ามา พลิกตัวคุกเข่าแล้วเงยหน้ารับจูบ ปัดมือที่จับท่อนร้อนแล้วจับขยับเอง ความยาวครูดผนังลำไส้ กระแทกจุดเสียวจนทนไม่ไหว มือหนึ่งจับหัวเตียงพยุงตัวขึ้น หันหน้าแลกลิ้นแล้วเกร็งตัวรับแรงกระแทก นิ้วโป้งคลึงเส้นปลายประสาทเมื่อใกล้ปลดปล่อย เด็กญี่ปุ่นกระแทกสะโพกเข้าออกรุนแรงจนผมเป็นฝ่ายทนไม่ไหว เข้าเส้นชัยไปก่อน ไทตามผมไปติด ๆ ด้วยการปล่อยน้ำอุ่นฉีดเข้ามาข้างใน เด็กญี่ปุ่นซบหน้าลงกับไหล่ผมแล้วกอดแน่น ดันเข่าผมให้ลงจากเตียงโดยที่ยังไม่ได้ถอดด้าม ผมประท้วงเพราะมันจะเลยเวลาที่นัดกันไว้กับเพื่อน
“ติดรอบหลังไว้ก่อนครับคุณอาทิตย์ เพื่อนรอแล้ว!” ไทถอนหายใจยาวแล้วค่อย ๆ ถอยก้นออกจากช่องทางขาออกของผม ทันทีที่ได้รับอิสระผมก็หันหน้าเข้าหามันแล้วกดท่อนร้อนของตัวเองถูกับซิคแพคเด็กญี่ปุ่น ไทครางกับริมฝีปากผมก่อนจะจับหน้าผมไว้นิ่ง ๆ แล้วแทรกลิ้นเข้ามาเกี่ยวกระหวัด ยิ้มกว้างกับริมฝีปากมันแล้วกอดคอแน่น
“รัก..” ไทยิ้มกว้างดีใจกับคำคำเดียวของผม อุ้มเข้าเอวไปล้างตัวแล้วรีบออกมาเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมเลือกเสื้อคอกลมลายดอกสีส้มครับ เด็กญี่ปุ่นสีเหลือง ใส่กางเกง 5 ส่วนสีดำเหมือนกัน ขี่หลังมันลงมาขึ้นรถแล้วให้พี่การ์ดขับไปส่งที่ถนนคนเดิน ไทหยิบแป้งเด็กกระป๋องเล็กมาเปิดแล้วเอาน้ำเท เขย่าให้เป็นเนื้อเดียวกันแล้วเทใส่ฝ่ามือ หันมายิ้มหล่อให้ผมแล้วป้ายแก้มทีละข้าง ผมก็ทำให้มันบ้าง หล่อดีแฮะ
“ส่งตรงนี้..เย็นไม่ต้องมารับ” เด็กญี่ปุ่นบอกพี่การ์ดแล้วหันมามองความเรียบร้อยของผม ก้มลงมาทำจมูกฟุดฟิดแถวซอกคอแล้วผละออกมายิ้มให้ ‘ไปครับ’ ยิ้มตอบแล้วหยิบโทรศัพท์กดหาไอ้เต๋า เสียงเพลงดังกระหึ่มเป็นแบ็คมาเชียว
“กูถึงแล้ว..เออ กำลังไป” มันตะโกนบอกผมทันทีที่รับสายว่ามันอยู่ตรงซุ้มทางเข้า วางหูแล้วยื่นโทรศัพท์ให้ไท เด็กญี่ปุ่นเก็บโทรศัพท์ไว้ในรถครับ จะได้ไม่ต้องกังวลว่าจะโดนน้ำหรือโดนฉก มีตังค์ติดตัวคนละ 500 ครับ เผื่อกินกลางวัน
ลงมาจากรถแล้วเดินข้ามถนน ผู้คนล้นหลามรอเข้าถนนคนเดินเพื่อเล่นสงกรานต์ วัยรุ่นผู้หญิงที่ใส่สายเดี่ยวหรือเสื้อสีขาว เจ้าหน้าที่จะมีเสื้อลายดอกตัวโคร่งมาให้สวมทับครับ ถ้าไม่ใส่คุณก็ไม่มีสิทธิ์เข้าไปเล่น แล้วตามจุดบริการดินสอพองของเจ้าหน้าที่ ก็จะมีเจ้าหน้าที่คอยสอดส่องว่าใครถอดเสื้อทิ้งบ้าง จะได้เชิญออกไปได้ง่าย ผมชอบนะครับ มันสนุกแบบไม่อันตรายแล้วก็มีมารยาทดีด้วย
“ขอปะแป้งหน่อยค่ะ” ผมรีบหันไปมองเสียงข้างหลังที่ดังขึ้นขอปะแป้งเด็กญี่ปุ่น ไทส่ายหน้าแล้วเดินเข้ามากอดคอผมเข้าไปหน้าซุ้ม ยิ้มอ่อนโยนของไททำให้ผมสบายใจ ในเมื่อคนของผมรักผมแบบนี้ เทศกาลที่ต้องมีการถึงเนื้อถึงตัว ผมก็ไม่ควรหวงไม่เข้าท่า จริงมั้ยครับ
“มากับใครครับ” ทำเฉยกับเด็กหนุ่มผิวเข้มตาคมที่เดินเข้ามาถาม พอผมไม่ตอบ เด็กคนนั้นก็เปลี่ยนเป็นสาดน้ำผมแทน ยิ่งเดินเข้าไปก็ยิ่งโดนคนที่รอเข้าไปเล่นสงกรานต์สาดน้ำจนเปียก ผมไม่ต้องเข้าไปเล่นข้างในก็ได้นะเนี่ย เดินฝ่าแป้งกับน้ำจนถึงจุดที่ไอ้เต๋ายืนอยู่ สภาพของไอ้เต๋าคือเปียกตั้งแต่หัวจรดเท้า หน้าขาววอกเพราะโดนแป้งโปะมาเต็มที่ พี่โป้งตัวเปียกแต่ไม่เท่าไอ้เต๋า หน้ามีรอยปะแป้งที่แก้มอย่างสวยงาม
“ช้าเป็นนางงามเลยนะพวกมึง กูชักไม่อยากเล่นแล้วว่ะ” พี่โป้งยิ้มให้พวกผมก่อนจะส่ายหน้ากับความงอแงของไอ้เต๋า
“เข้าไปกันเถอะ วินกับคนอื่นรอหน้าเวทีแล้ว” พยักหน้ารับแล้วหันไปมองเด็กญี่ปุ่นที่กำลังโดนสาวน้อย 2-3 คนวักน้ำในขันใส่มันพอดี เด็กญี่ปุ่นสบตาผมแล้วยิ้มบาง ยื่นมือมาโอบเอวแล้วพาเดินเข้าไปข้างใน เจ้าหน้าที่ขอตรวจร่างกายก่อนครับ ลูบทั่วเลยเว้ยเฮ้ย
“..พี่..ไม่เจอก็หยุดเหอะ” บอกพี่คนตรวจร่างกายแล้วยิ้มขำกับท่าทางเกาคอแก้เขิน ลวนลามซะเองเลยนะไอ้เหี้ย555 ผมเดินเข้ามารอไทข้างในซุ้มทางเข้า วัยรุ่นที่อยู่ตามทางเดินเข้ามาปะแป้งกับสาดน้ำใส่ ไม่รู้น้ำจากขันของใครบ้างครับ มีทั้งอุ่นจัดกับเย็นเจี๊ยบอ่ะ เด็กญี่ปุ่นเดินเข้ามาหาแล้วใช้มือเช็ดแป้งที่หน้าผมเบา ๆ บ่นอุบว่าใครมาปะแป้งให้ผม ปะไม่มีศิลป์เลย
“ไทเดินไปขอแป้งจากเจ้าหน้าที่มา รอแป๊บนะครับ” เจ้าตัวเดินไปขอน้ำในขันจากวัยรุ่นแถวนั้นมาละลายดินสอพอง เดินกลับมาปะที่แก้มผมแบบมีศิลป์ ผมใช้ปลายนิ้วเขี่ย ๆ แป้งที่อยู่ในอุ้งมือมันมาขีดเป็นหนวดแมวให้แล้วหัวเราะก๊าก พี่โป้งกับไอ้เต๋าเดินเข้ามาหาแล้วผสมแป้งกันใหม่ ละเลงกันเสร็จก็เดินฝ่าน้ำกับแป้งเข้าไปหาไอ้วินหน้าเวที ตอนนี้เป็นวงแบ็คอัพเล่นอยู่ครับ ประมาณบ่าย 3 จะมีคอนเสิร์ตพี่ตูน บอดี้แสลมป์ วัยรุ่นอยู่รอโยกกันเพียบ
“มาช้านะผัวรัก หาอะไรกินกันเหอะ กูหิว” ไอ้วินเห็นผมก็เข้ามาสาดน้ำถังใหญ่ใส่ ผมวิ่งเข้าหามันแล้วจับปากถังไว้แน่น แย่งกันไปมา หัวเราะขำดังลั่นแล้วก็เป็นผมที่ได้สาดน้ำในถังใส่ไอ้วิน5555+ พี่ต้าร์ยืนหัวเราะไปด้วยลูบน้ำที่หน้าไอ้วินไปด้วย ไอ้วินทำปากบู่อ้อนพี่ต้าร์ พี่ต้าร์เลยหันมาตีแขนผมเอาใจไอ้วิน ทำเหมือนเด็ก5555 ยกขบวนชวนไปหาข้าวเที่ยงกิน หันไปบอกเด็กญี่ปุ่นที่กำลังง่วนอยู่กับดินสอพองในถังกับไอ้เต๋า
“ไท ไอ้วินมันชวนไปหาอะไรกินก่อนค่อยมาเล่น” เด็กญี่ปุ่นพยักหน้าแล้วละเลงดินสอพองไปด้วยเดินไปด้วย ผมรับถังน้ำที่ไอ้วินเตรียมไว้ให้แล้วเดินไปตักน้ำในถังใหญ่ เดินผ่านใครก็เทรดแค่พอเปียก
“สาดคืนมั่งดิ” ผู้หญิงผมยาวที่เดินผ่านแล้วโดนน้ำในถังผมกะเซ็นใส่ขอสาดผมคืนบ้าง หัวเราะแล้วส่ายหน้าตอบ เดินไหลไปตามคน ข้างหน้าแถวมีไอ้วินหิ้วถังน้ำไว้สาดเดินนำ พี่ต้าร์เดินเกาะไหล่ตาม มีคนปะแป้งไอ้วินทีพี่ต้าร์ก็ยื่นมือมาเช็ดออกที ข้างหลังผมมีคู่ไอ้เต๋ากับพี่โป้ง แต่เดิน ๆ อยู่ไอ้เต๋ามันก็ลากแขนพี่โป้งเดินมาแทรกข้างหน้าผม
“แม่ง..ปีหน้ากูไม่มาจริง ๆ ว่ะ ไอ้เหี้ยจะมาปะอะไรนัก นี่ก็จริง ๆ ..เค้าขอปะจะหลบมั่งไม่เป็นเลยรึไง?” มันบ่นแข่งกับเสียงเพลงใส่หน้าผม ขมวดคิ้วแล้วตอบมัน
“มึงก็ไปบอกพี่โป้งสิ! กูไม่ใช่กุมารทองนะไอ้ห่า” มันคงคิดว่าผมจะไปกระซิบบอกพี่โป้งให้รับรู้ความหวงของมันได้มั้ง? หันหน้ากลับไปมองเด็กญี่ปุ่นที่กำลังจ้องคนฝั่งตรงข้าม ขมวดคิ้วใส่ ไทก็ยิ้มหล่อคืนให้ เป็นอะไรของมัน? เดินไปจนถึงร้านข้าวไข่เจียวที่มีคนรอคิวหนาตา ไอ้วินก็งุ้งงิ้งกับพี่ต้าร์ว่าจะกินที่นี่ เรายืนข้างถนนรอเด็กญี่ปุ่น พี่ต้าร์กับไอ้เต๋าที่อาสายืนรอคิวให้ ไอ้วินชวนเดินไปตรงถังน้ำใหญ่ที่คนค่อนข้างบางตา น่าจะไปรวมที่ร้านข้าวไข่เจียวนั่นล่ะครับ จ้วงน้ำมาเต็มถังแล้ววักน้ำน้อยนิดใส่น้องผู้หญิงผมสั้นเฉี่ยว ส่งยิ้มพิมพ์ใจให้ก่อนจะย้ายไปวักน้ำใส่น้องผมยาวที่เดินมาข้างหลังน้องผมสั้น เด็กเดี๋ยวนี้กินนมเยอะครับ ขนาดมีเสื้อลายดอกผ้าหนานะครับ ทะลักล้นจนเห็นไปถึงไหนต่อไหนอ่ะ
“..ปะแป้งได้มั้ยครับ?” หันไปตามเสียงก่อนจะหลับตาเมื่อแก้มซ้ายสัมผัสกับความเย็นของแป้ง ลืมตามาสบดวงตาสีน้ำตาล จมูกโด่ง ริมฝีปากบางสีแดง หน้าหล่อเทพ ผมตัดรองทรงสูงเซ็ทมาอย่างดี ยืนนิ่งมองก่อนจะเบี่ยงหลบมือที่ยื่นมาปะแป้งที่แก้มขวา..
“กวนตีนนะพี่เรย์! น้องสองล่ะ?” พี่เรย์ยืนยิ้มหล่อ หัวโด่เพราะสูงกว่ามนุษย์ปกติ พยักพเยิดไปทางซ้ายมือ น้องสองยืนหน้าสวย มีรอยแป้งปะแก้ม 2 ข้างโคตรน่าเข้าไปขอสาดน้ำยืนถือขันน้ำที่มีน้ำอยู่เต็มท่ามกลางวงล้อมของการ์ดบ้านมุราคาวะ หันไปมองพี่เรย์ที่มองน้องสองผ่านการ์ดด้วยดวงตารักใคร่แล้วมัน..
“โอ้ยยยย ไอ้พิ!” ผมเอามือข่วนหน้าพี่เรย์ด้วยความอิจฉา พี่เรย์ขำแล้วยกมือขึ้นยีหัวผมเล่น ถามหาไทผมก็บอกไปต่อคิวซื้อข้าวไข่เจียวมาให้ผมกินอยู่ทางโน้น พี่เรย์มองไปตามมือแล้วพยักหน้ารับ ยืนอยู่ได้แป๊บเดียวคนก็เข้ามายืนแถบทางผมกันหนาตาขึ้น พื้นที่ในการยืนก็แคบลง มือใครต่อใครก็ยื่นเข้ามาขอปะแป้ง..พี่เรย์
“พิ..ไปทางโน้นไป” พี่เรย์ที่เบี่ยงหน้าหลบมือคนโน้นก็ไม่พ้นมือที่มาจากอีกทางปะแป้งเอ่ยบอกผม จับไหล่ผมดันไปทางที่น้องสองยืนอยู่ ผมหันไปสะกิดไอ้วินที่เอาแต่สาดน้ำใส่โต้ตอบกับวัยรุ่นอีกคนอย่างเมามันส์ มันหันมามองผมแล้วพยักหน้าแล้วจ้วงน้ำในถังมาฟาดใส่เด็กผู้ชายคนนั้นเต็มแรง ไอ้วินหัวเราะเสียงดังใส่ก่อนจะเดินมากับผม พี่โป้งยืนรอแถวนั้นก่อนอยู่แล้ว พี่เรย์ส่งสัญญาณมือให้ไปอยู่ในวงล้อมของการ์ด ผมที่โดนพี่เรย์ดันก็ไหลไปยืนชิดน้องสองทันที พี่เรย์มันตัวใหญ่ผมก็ไม่อยากให้มันอึดอัดเลยเข้าไปยืนชิดน้องสองมากขึ้น มือผมมันก็เมื่อยไม่มีที่วางเลยต้องวางบนไหล่น้องสองแทน ตาสวยของน้องเงยมามองก่อนจะหน้าแดงใส่ผม ผมเห็นว่าแก้มน้องเปื้อนแป้งก็เลยจะเอาจมูกเช็ดออกให้
“พิรุณ!” เสียงเด็กญี่ปุ่นเรียกดังขัดการลวนลาม ผมปล่อยมือจากน้องสองแล้วหันไปหาเด็กญี่ปุ่นที่เดินดิ่งฝ่าคนที่สาดน้ำเข้ามาหา ปรี่เข้าไปรับข้าวกล่องแล้วกอดเอวหนา ยิ้มกว้างใส่หน้าบูดของเด็กญี่ปุ่นแล้วชวนกินข้าวไข่เจียว
“กินข้าวกันดีกว่าเนอะ” ไทสบตาระริกของผมแล้วถอนหายใจยาว รับข้าวกล่องในมือผมมาเปิดออก ผมยื่นข้าวของตัวเองให้พี่เรย์แล้วหันไปอ้าปากรอข้าวในช้อนจากเด็กญี่ปุ่น พี่เรย์ส่ายหน้ากับความไหลลื่นของผมแล้วยื่นข้าวกล่องให้การ์ด ผมกินข้าวกล่องเดียวกับไทแล้วหันไปชวนทุกคนเล่นสาดน้ำ พี่เรย์พยักหน้าแล้วให้ทุกคนเดินไปตามถนน เดินไปสาดไปก็สนุกดีครับ ไม่ต้องยืนสาดแค่จุดเดียว เดินย้อนไปที่เวทีคอนเสิร์ต พี่ตูนก็ขึ้นพอดี ยืนโยกกับพี่ตูนได้ 3 เพลงก็หมดสนุกครับ เบื่อชิบหายกับการตีกันของพวกวัยรุ่น ผมแยกกันกับเพื่อนแล้วเดินไหลตามคนออกมาทางท้ายซอย พี่เรย์ให้การ์ดขับไปส่งผมกับไทก่อน ส่วนตัวเองจะพาน้องสองไปเล่นต่อทางประตูทางเข้า ผมโคตรสงสัยแต่ไม่กล้าถามว่า ‘น้องสองคนสวยได้สาดน้ำใครบ้างรึเปล่า?’ มันจะสนุกได้ไงวะ? แดดร้อนจนเสื้อผ้าผมเกือบจะแห้งเลยครับ ท้ายซอยคนไม่ค่อยเล่นน้ำเท่าไหร่ หนักไปทางแป้ง ผมกับเด็กญี่ปุ่นเป็นพรีเซนต์เตอร์ดินสอพองครับปีนี้ ผิวหน้าจริงแทบจะไม่ได้รับผลกระทบจากยูวี เดินเกือบจะพ้นถนนก็เจอน้องหน้าคมคนที่ถามผมว่ามากับใครเข้ามาขวาง ไม่ตอบแล้วเดินเลี่ยง มันก็ก้าวเท้าตามขวาง ถอนหายใจแล้วหันไปมองเด็กญี่ปุ่นที่ยืนตาขวางอยู่ข้างหลัง หนุ่มหน้าคมมองตามแล้วจ้องหน้าไทโยนิ่ง ผมเห็นเด็กมันถอนหายใจแล้วเลี่ยงให้ ไทโอบเอวผมแล้วเดินออกจากซอย ขึ้นรถได้ก็กอดผมแน่น
“..ปีหน้าไม่มาแล้วเนอะ คนเยอะ..ไข่เจียวก็ไม่อร่อย” ลูบหลังลูบไหล่แล้วกอดตอบ ผมเจอแดดร้อนแล้วมาเจอแอร์เลยง่วงง่ายกว่าปกติ เอนหลังราบกับเบาะแล้วหนุนตักเด็กญี่ปุ่น หลับยาวจนเกือบถึงทางเข้าตลาด บอกพี่คนขับให้แวะเข้าตลาดซื้อกับข้าวไปกินเย้นนี้ วันนี้แม่ครัวไม่อยุ่ครับ ลูกหลานมาจากต่าจังหวัดรดน้ำขอพรเลยหยุดทำกับข้าวมาเลี้ยงผม
“ไปเดินเลือกกับข้าวกัน" เด็กญี่ปุ่นพยักหน้ารับแล้วลงมาเดินซื้อแกงถุงกับผม เดินเข้าซอยไปก็ตรงไปร้านแรก ๆ เลย กะว่าซื้อเสร็จก็จะเดินหาขนมกินแล้วก้กลับไปนอนกกไทต่อ ร้านขายของค่อนข้างบางตาครับ คนคงไปเที่ยวกันหมด
“ต้มยำหมู แกงเทโพ พะโล้ แล้วก็แกงเขียวหวาน อย่างละถุงครับ” เด็กญี่ปุ่นสั่งกับข้าวแล้วหันมาถามผมว่าจะเอาอะไรเพิ่มอีก ผมรีบหันไปตอบทันทีแล้วยิ้มกว้างกลบเกลื่อน น้องคนตักแกงใส่ถุงโคตรน่ารักครับ คือไงดีอ่ะ ไม่ถึงกับหล่อ แล้วก็ไม่ได้หน้าสวยเหมือนน้องสองกับไอ้วิน แต่ก็เด่นมากอ่ะ มองแล้วน้องเค้าน่ารักดีครับ คนรับเงินก็หน้าตาดี ผมมาเดินตลาดนี้ตอนซื้อของงานบวชไทก็เลยชินกับคนขายหน้าใส ๆ ครับ ผิดกับเด็กญี่ปุ่น..
“เด็กเค้าปิดเทอมเหรอครับพิ..น้องคนเมื่อกี้ก็น่าจะยังเป็นนักเรียนอยู่นะ” พยักหน้าแล้วยิ้มให้เด็กญี่ปุ่น เดินเข้าซอยหาขนมหวานกิน ร้านน้องเอกปิดครับ สงสัยจะไปเล่นน้ำสงกรานต์ ซื้อขนมร้านข้าง ๆ แล้วเดินออกมาจากตลาด ขึ้นรถได้ก็ตรงกลับบ้าน ถึงบ้านก็หยิบกับข้าวลงมา ดิ่งเข้าครัวแล้วจัดโต๊ะ เด็กญี่ปุ่นไปตามตาให้ลงมากินข้าว กินเสร็จก็ขอตัว บอกตาว่าจะนอนเลย ขี่หลังขึ้นมาอาบน้ำ มือถูสบู่ ผลัดกันฟอก ล้างตัวเสร็จก็ต่อรอบหลังที่ค้างไว้ก่อนไปเล่นน้ำ
เสียงเนื้อกระทบกันดังแข่งกับเสียงน้ำที่ไหลจากฝักบัว จับอ่างล้างหน้าพยุงตัวรับแรงกระแทก เด็กญี่ปุ่นจับคางขึ้นมามองผ่านกระจก ดวงตาที่เต็มไปด้วยความต้องการจ้องผมผ่านกระจก ปลายลิ้นเลียตามหลังหู ระตามโครงหน้า ผมเบี่ยงหน้าไปรับปลายลิ้น มองตาสีน้ำตาลผ่านกระจกตลอดเวลาที่ถูกรัก ไอน้ำเกาะกระจกขึ้นฝ้า มือหนาลูบไอน้ำออกแล้วจับหน้าผมมองกระจกนิ่ง แยกขากว้างขึ้นรับความยาวที่สวนมา สำลักความเสียวจนทนไม่ไหว ปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นเต็มผนังห้องน้ำ มองนัยน์ตาสีน้ำตาลปรือปรอย เอื้อมคว้าคอหนามาจูบ เสียงลิ้นเกาะเกี่ยวดังแข่งกับเสียงเนื้อด้านหลัง ลมหายใจหนักหน่วงแข่งกับความร้อนของท่อนแข็งที่จมอยู่ในร่างกาย ไม่นานนักท่อนแข็งก็พ่นน้ำอุ่นใส่เข้ามาจนล้นทะลัก ปรับลมหายใจให้เป็นปกติแล้วจูงมือไปอาบน้ำล้างตัว ริมฝีปากแนบชิดคลอเคลียไม่ห่าง เดินออกมาเช็ดตัวแล้วล้มตัวลงนอนกอดกก จุบหวานส่งผมให้หลับฝันดี..
คราวนี้ไม่มีแสงจ้าครับ555
เจอกันวันหยุดหน้าครับผม!
.......................
ช่วงเช้าไปทำงานมาค่ะ รถติดมากเพราะแฟนดันขับไปเส้นหลัก ขากลับผ่านถนนที่เทศบาลเมืองเค้าปิดเล่นน้ำ เห็นหนุ่ม ๆ ใส่เสื้อลายดอกแบบไทย ๆ เล่นน้ำกันแล้วเกิดแรงจิ้น แฟนมาส่งแล้วก็กลับไปสำนักงานต่อค่ะ ไม่มีใครขวางจิเลยนั่งปั่นแบบนอนสต๊อปเลยค่ะ ปั่นตั้งแต่บ่าย 2 ยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงเลย ไปกินข้าวก่อนนะคะ
:กอด1: :pig4:
ปล.ตอบเม้นท์ทีหลังเนอะ กองทัพต้องเดินด้วยท้องค่ะ555+
ปล.2 จิโดนสาดน้ำเปียกมะล่อกมะแล่กอ่ะ หวัดก้เลยไม่มีทีท่าจะหายซักที ว่าจะสวมเสื้อกันฝนก็กลัวจะโดนแกล้งหนักกว่าเก่า พอไม่สวมก็นะ..ยังกะลูกหมาอ่ะ :z3:
-
ไทหื่นไม่มีวันหยุดราชการเลยนะ
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
อยากไปสาดน้ำหนุ่มๆบ้างอ่ะ
กร๊าก ก ก กก ก ก
-
แอร๊ยยยย กอดๆหอมๆคุณจิ น้องพิ น้องไท ด้วยความคิดถึงสุดใจขาดดิ้น
ช่วงนี้เค้ามัวแต่ตามปู้จายเลยไม่ค่อยได้อ่านนิยายเลย
มาแปะโป้งว่าวันนี้อ่านทันแน่ๆเพราะนอนเดี้ยงไข้ขึ้นอดเล่นน้ำค่ะ TT
เด๋วมาเม้นใหม่นะคะ เรื่องตลาดก็ยังไม่ได้อ่าน แต่วันนี้ไม่รอดแน่ๆ 5555
ปล. เห็นคุณจิตอบเม้นแล้วไม่มีเรา มันเหมือนขาดอะไรไปจริงๆนะ ยอมไม่ได้ :laugh:
-
สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะคุณจิ
แต่ละคู่ หวงคนของตัวเองซะ แบบนี้น่าเก็บไว้ที่บ้านดีกว่าน๊า
-
ยังน่ารักเสมอเลยนะไทโย....
-
เป็นสงกรานต์ที่มาพร้อมกับความเสียวเลยนะ
รักพิและไททุกเทศกาลจ้า
-
อ๊ากกกกก ไทโย เอ็งกินอะไรเพิ่มน้ำในร่างกายฟร่ะ
แรงดีไม่มีตก ฮ่าๆๆๆ
แฮปปี้วันสงกรานต์นะจิ
หายป่วยไวๆ
คิดถึงนะ ฮี่ๆ
-
คู่นี้แรงดีไม่มีตก คึคึ
-
อิอิ น่าร๊ากๆอ่ะชอบ
ชอบไทอ่าหื่นดี อิอิ
-
วันนี้นั่งอ่านตามจนครบทุกตอนเลย
น่ารักมากเลย สนุกด้วยค่ะ ชอบทุกคู่เลย
ไทหื่นมาก หื่นแทบทุกตอนเลย
แต่ก็หวานใส่กันตลอด ชอบมากเลย
ยิ่งตอนไทกับพิโดนตาให้แยกจากกัน
ร้องไห้สงสารพิกับไทมากเลย
รักคู่พิกับ ชอบคู่วินกับตาร์ และทุกคู่
อ่านแล้วมีความสุขดีไม่มีเศร้ามาก
แตู่คู่โยกับเผ่า เสียดายที่โยตายเผ่าเลยต้องอยู่้คนเดียว
แถมมีคู่จากตลาดสดมาแจมด้วย
ขอบคุณน้องจินะ ที่แต่งเรื่องน่ารักแบบนี้มาให้อ่านกัน
-
สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะคุณจิ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ จะได้มีแรงปั่นนิยายน่ารักๆ ออกมาให้นักอ่านได้สนุกกันน๊า
อยากไปเล่นสาดน้ำ ปะแป้งกับแก๊งเพื่อนน้องพิกับไทโยจัง ขำพี่เรย์จิ พาน้องสองออกมาเที่ยวแต่การ์ดเพียบน้องจะได้เล่นสงกรานต์กับใครมั๊ยเนี๊ย
วันหยุดน้องพิกับน้องไทก็ยังหวานไม่เลิกอ่ะ อิจฉา :-[
-
พิ-ไทโย น่ารัก หวาน หื่น :impress2:
:กอด1:+1กอดค่ะพี่จิสุขสันต์วันสงกรานต์นะคะ
-
สาดทั้งน้ำ เสียทั้งน้ำนะพิกะไท :haun4:
แอร๊ยย ปีนี้ก็ไม่เล่นน้ำอีกแล้ว เศร้า :monkeysad:
แต่อยากประแป้งพิมากเลยยย :o8:
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะพี่จิ :mc2:
-
กอดจิแน่นๆ :กอด1:สุขสันต์วันสงกรานต์จ้า
พิรักไทจริงจริ๊งแต่เจอน้องผู้ชายน่ารักน่ารักขอมองหน่อยเถอะ
ยังมีเนียนไปเกาะแกะน้องสองอีกต่างหาก :m20:
พิไทความรักยังหวานชื่นและความหื่นที่ตามมาไม่มีตกเลย :กอด1: :m25:
-
น่ารักตลอดคู่นี้ :-[
สวัสดีวันสงกรานต์ :mc4:
-
:haun4: :haun4: :pig4: :pig4:
-
สงกรานต์แบบเรียกเลือดเลย
อ่านไปซับเลือดไปอย่างละนิด
ไทกับพิยังน่ารักไม่เปลี่ยนเลย
เพื่อนๆกับพี่เรย์น้องสองก็ด้วย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
น้องพิกับไทโยมีสงกรานต์กันแบบลับเฉพาะด้วยง่ะ
คิดแล้วเขินจังเลยอ่ะจิ ๕๕๕๕๕
ตอนนี้จิเป็นไงบ้างจ๊ะไม่สบายดีจึ้นบ้างรึยัง เค้าเป็นห่วงเน้ออออออ
-
คู่นี้เค้าหื่นได้ตลอดเวลาจริงๆ :o8:
สงกรานต์ใส่เสื้อลายดอก ก็ดีนะค่ะ เห็นคุณสาวๆ เธอใส่เสื้อสีขาวเล่นน้ำแล้วอนาถใจจริงๆ :เฮ้อ:
พินี่ม่อน้องสองได้ตลอดอ้ะ เกรงใจเด็กญี่ปุ่นบ้างดิ :laugh:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เห ชักอยากให้หยุดบ่อย ๆ ซะแล้วเรา
-
โอ๊ะ อ่านถึงหน้า 30 แล้ว ขอมาแปะเม้นไว้ก่อนนะคะ
เดี๋ยวไปเล่นสงกรานต์แล้วจะมาอ่านต่อค่ะ
ไทโยกับพิ ทำให้เรารู้สึกว่า บางทีการจะรักกัน ไม่ก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเวลานะคะ
ทั้งๆที่ไม่ได้รู้จักกันมานาน แต่ถ้าเข้ากันได้ดี เราว่าก็โอเคแล้ว
ลุ้นให้คุณตายอมรับทั้งคู่ได้นะคะ
แต่เราว่า คุณตาน่าจะมีบทเรียนจากเรื่องพี่วาโยแล้ว
ครั้งนี้ คุณตาคงไม่ขัดพิหรอกค่ะ 5555
แล้วจะแวะมาอ่านต่อค่ะ
-
ร้อนแรงจังน้า
สงกรานต์ปีนี้ :z1:
ส่งความสุขให้น้องจิกับแฟนด้วยค่ะ :L2:
อิจฉาคนมีแฟน :a14:
-
อร๊ากกกกกกกก หวานตลอด :-[
ชอบทุกๆวันหยุดเลยค่ะ
พิมีการเอาจมูกไปเช็ดแก้มน้องสองด้วย :laugh:
-
:กอด1:กอดรับสงกรานต์ค่ะสาว ๆ ตอบเม้นท์ทีหลังเนอะ -///-
จิ้มบวกเป็นของขวัญวันสงกรานต์นะคะ
:กอด1: :pig4:
-
//สาดน้ำคุณจิ
สวัสดีปีใหม่ไทย ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ o13 สงกรานต์เดี๋วนี้ไม่ค่อยสนุกเเล้ว เจอแต่พวกหื่นๆลวนลาม ไม่เคารพประเพณีวันสำคัญของไทยเราเลย ไปขนทรายเข้าวัด ตระเวนรดน้ำดำหัวผู้ใหญ่ดีกว่า
พิกับไทโยซังน่ารักไปทุกเทศกาลค่ะ ....คุณอาทิตย์ร้อนแรงขึ้นทุกวันๆสมชื่อจริงๆ ขนาดก่อนไปเล่นน้ำก็รอบนึง กลับมาจากไปเล่นน้ำเหนื่อยๆยังจัดหนักใส่พิอีกครั้ง o22 (หืมมมม...แถวบ้านเค้าเรียกขั้นกว่าของหื่นแล้วนะคะ ...ไม่เอาไม่พูด รักไทโย ชอบพิ...อย่างแรงแค่ไหนก็รับได้ :impress2:)
พี่เรย์ก็เก็บน้องสองเข้ากล่องไปเหอะค่ะ....ดูแลขนาดดดดด!!!! เอาไปประดิษฐานไว้ไกลๆเลยไป o18 สงสารน้อง ยังกับนักโทษขึ้นทุกวัน
-
ไทนี่ แรงดีไม่มีตกจริงๆ พิก็ไหลไปเรื่อยเนอะ 555+
สุขสันต์วันสงกรานต์ครับ
-
คู่นี้หวานตลอด
-
สุขสันต์วันสงกรานต์จ้า เอหรือจิจะเอาวันผู้สูงอายุดี (วันเดียวกันนี่เนอะ) :laugh:
ไทโยน่ารัก น่ากก น่ากอดไม่มีเบื่อ พิก็ยังไหลได้เรื่อยอยู่ดี
แต่เห็นพิกับไทโยเล่นสงกรานต์แบบนี้แล้วอยากเล่นมั่ง
ช่วงสงกรานต์ทำแต่งาน เฝ้าแต่ร้าน แทบไม่ได้โดนน้ำเลย
ดีนะที่เล่นกับที่บ้านนิดหน่อยไม่งั้นคงไม่มีเปียก หรือ ไม่มีใครอยากสาดเราหว่า :m15:
:กอด1: ให้กำลังใจจิ แน่นๆ แล้วก็ขอให้หายหวัดเร็วๆ นะจ๊ะ
-
คู่นี้นี่เขาหวานจริงไรจริง ตั้งแต่ต้นจนจบตอน แหม....อ่านแล้วเขิลล คิกคิก
พิกะล่อนอ่ะ 5555 กับน้องสองนี่เนียนตลอดดด
-
:m25: :-[
-
ตะเองจุฟๆ เก็บไม่ทันแหละ 555+ แล้วจะมาตามเก็บต่อนะจ้ะ นุ้งพิน่ารักที่สุดในสามโลก โฮะๆๆ
-
:กอด1:น้องจิ
ขำจังแต่ก่อนเรย์แอบชอบพิ
ตอนนี้พิแอบชอบน้องสอง
สุขสันต์วันสงกรานต์จ้ะ :L2:
-
เฮ้อ อยากลองไปเดินสาดน้ำบ้างอ่ะ เคยแต่นั่งรถ พอรถติดก็ไม่มันส์เลย
ปล.ถนนเส้นนั้นเขามีการตรวจไม่ให้ใส่เสื้อสายเดี่ยวด้วยหรือคะ?ชอบจัง น่ารักอ่ะ
-
มาตามอ่าน 2 ตอนรวด
+1ให้กับความน่ารักของพิกับไท
ปล.สวัสดีปีใหม่ไทยนะค่ะน้องจิ
ช้าไปหน่อยคงไม่เป็นไรนะเพิ่งออกจากรพ.ค่ะ :กอด1:
-
อ่านจบแล้วนะคะ
แอบอยากรู้ที่มาของน้องสองจังเลยค่ะ 555
สุขสันต์วันสงกรานต์ย้อนหลังนะคะ
ขอให้มีความสุขมากๆค่ะ
-
คู่นี้ไม่ว่าเทศกาลไหนก็หวานตลอด
+1 ให้คุณจิค่ะ :กอด1:
-
ไปเที่ยวสงกรานต์ที่เชียงใหม่กับลพบุรี ก็เจอหนุ่มๆเดินจับมือกันหลายคู่เลยค่ะ
ไอ้เราก็ไม่เป็นอันสาดน้ำเลย เอาแต่มองหนุ่มๆเดินคู่กันอย่างเดียวงานนี้ :laugh:
-
พิรุณ,,,,
ฮ่า ๆๆ
เอาจิงแล้ววว ไทของพิ
-
คุณจิ~~~ อย่าลืมตอนพิเศษวันหยุดแรงงาน หุหุ
-
กอดรวบ!
สุขสันต์วันปีใหม่ไทยย้อนหลังทุกคนนะคะ
ยังไม่มีตอนใหม่มาให้อ่านค่ะ มากอดเฉย ๆ >/////<
:กอด1:
พี่ n2 ไม่สบายเป็นอะไรคะ? ขอให้หายเร็ว ๆ ค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาตามอ่านทั้งที่ก็ไม่สบายนะคะ กอดรัดแน่น ๆ เผื่อจะหายเร็วขึ้น
เกี่ยวม้ายยยยย
:z3: :o8: :กอด1:
-
+1 แทนคำขอบคุณค่ะ ตามอ่าน 3- 4 วันแล้ว ฮิฮิ สนุกมากมายอ่ะ o13
-
สงกรานต์ข้างนอก สนุกไม่เท่าในบ้านเลยเนอะ ไทโย
-
ขอบคุณค่ะ อ่านทันทุกเรื่องแล้ว สุดยอดทุกเรื่องเลยค่ะ o13
-
สงกรานต์อยากเล่นน้ำใก้พิจัง (ไทคงไม่สังหารเค้านะตัวเอง)
+
-
จันทรุปราคา..ของเรา
แสงสว่างจากจอคอมพิวเตอร์สาดส่องกระทบใบหน้า โชคดีที่แว่นใสยังช่วยบดบังได้บ้าง นั่งจ๋องอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ไล่สายตาเช็ครายละเอียดของข้อความเชิญชวนให้เข้าพักโรงแรมในช่วงวันหยุดยาวที่จะถึง ยิ้มบางเมื่อหลังผมสัมผัสได้ถึงปลายนิ้วที่ลูบเน้นตามแนวกระดูกสันหลัง เอียงแก้มรับปลายจมูกที่กดซ้ำย้ำจนต้องอมยิ้มแก้มตุ่ย เหลือบมองหน้าหล่อเกยคางที่ไหล่ผมมองผลงานสุดไฮโซที่โชว์หราอยู่หน้าจอ มืออุ่นเลื่อนโอบเอวแล้ววางแหมะลงที่หน้าตัก กลั้นยิ้มเมื่อริมฝีปากสีแดงนุ่มไล่งับหน้าซีกซ้ายเหมือนมันเขี้ยว
“555 พอแล้วไท” มืออุ่นที่โอบเอวเปลี่ยนมาล็อคตัวผมไว้ไม่ให้หนี พยายามก้มหน้าก็โดนแรงกดมหาศาลจากริมฝีปากจู่โจมที่มุมปาก คลี่ยิ้มก็โดนฉกจูบ ขำก็โดนปลายลิ้นอุ่นเลียที่ริมฝีปาก
“เป็นหมาเรอะ!” เบี่ยงหน้าหนีแล้วถามมัน เด็กญี่ปุ่นยิ้มกว้างแล้วทำปากขยับเสียงเบา ‘ฮ่ง’ พ่นเสียงหัวเราะใส่หน้า แล้วดิ้นจนหลุด มือจับเม้าส์กดเซฟแล้วลุกจากเก้าอี้ โดดขี่หลังเด็กญี่ปุ่นแล้วหอมคืนที่แก้มใส เด็กญี่ปุ่นหันหน้ามาทำแก้มป่องอีกข้างให้ มองมันแล้วนิ่วหน้า มันเปล่าปัญญาอ่อน แต่..มันหอมยากไอ้สัตว์!
“ไม่เอา..ไม่ต้องเอี้ยวมาขนาดนี้ไท คอเคล็ดนะมึง..” เด็กญี่ปุ่นยังคงมุ่งมั่นทำแก้มป่องรอคอยปลายจมูกผมที่จะทำให้แก้มมันคืนสภาพเป็นปกติ ประหนึ่งเจ้าหญิงนิทรารอจูบจากเจ้าชายมาปลุก อมยิ้มแล้วแตะปลายมูกทิ่มไปเบา ๆ ที่แก้มป่องสนองตัณหามัน เสร็จแล้วเขย่าคอเสื้อให้เดินไปในครัวซักที ไทรับคำสั่งแล้วพาขี่หลังเดินไปที่ครัวใหญ่ พาเดินออกมาผ่านล็อบบี้รีสอร์ท ไทคลายแรงที่ประคองก้นแกล้งให้ผมยิ่งต้องกอดคอมันแน่นขึ้น หนีบเอวให้แน่นที่สุดแล้วกระซิบบ่นเบา ๆ ที่ข้างหู..
“ไอ้เหี้ย” ทำแก้มชมพูเมื่อมันหันหน้ามามอง เม้มปากแน่นหลบตามองคอเสื้อแก้เขิน เด็กญี่ปุ่นหัวเราะเสียงดังก่อนจะปล่อยผมลงยืนแล้วรัดแน่น ระดมหอมหน้าผม..ไม่เกรงใจใครทั้งสิ้น
อาห์..ปวดแก้ม ~
ฟัดจนหนำใจก็จับมือผมแน่นแล้วดึงเข้าหาตัว เอามือผมคล้องคอมันเสร็จก็ย่อตัวขึ้นอุ้มผมเหมือนอุ้มเด็กน้อยลูกคนงานวัย 3 ขวบ ความขี้เกียจมีอิทธิพลมากกว่าความอายครับ ฉะนั้น..กลางวันนี้แขกที่รีสอร์ทเลยต้องทนเห็นภาพเจ้าของรีสอร์ททำสวีทลี่กับฮันนี่ก่อนยัดห่าข้าวเที่ยง.
อดทนกันหน่อยนะครับ >///<
พูดถึงเจ้าหญิงนิทรานอนหลับตาพริ้มรอจูบจากเจ้าชายปลุกให้ตื่น ที่นี่ก็เลี้ยง ‘เจ้าหญิง’ ไว้ตัวนึงเหมือนกันครับ ได้มาอย่างไม่ตั้งใจ ไม่ต้องการ ไม่เคยเอ่ยปากว่าอยากได้ แต่เพราะเป็นเลขาแม่แล้วคอยจะทำให้พี่เรย์เคืองใจ แม่ก็เลยจับส่งมาอยู่กับผม ให้มาอยู่กับผู้ชายเฟรนด์ลี่ แฮปปี้ ไม่เรื่องมากอย่างผม หนึ่งเดียวคนนี้.. ‘พิรุณ’ นั่นเอง มาใหม่ ๆ ผมก็ยังปลื้มอยู่ครับ หน้าตาดี แลดูมีการศึกษา พูดจาก็ไพเราะเสนาะหูดี แต่ความน่ารักของคุณมัณฑนา อดีตเลขาของแม่ มันมีวันหมดอายุครับ หมดตอนทำท่าจะโปรยเสน่ห์ใส่เด็กญี่ปุ่นนี่ล่ะ!
ผมจำได้ดีเลย ครบอาทิตย์แรกที่คุณมัณฑนามาอยู่รีสอร์ท คุณมัณฑนาก็เดินผ่านล็อบบี้รีสอร์ทด้วยความมั่นใจ แต่พอเห็นไทที่เดินมาหาผมที่ล็อบบี้เท่านั้นล่ะครับ ตกจากส้นสูงแล้วทำท่าว่าเท้าจะแพลง ไทก็ประคองไว้เพราะคุณมัทเธอเท้าแพลงตอนไทเดินผ่านพอดี ผมที่นั่งหน้ามึนอยู่ในล็อบบี้ก็วิ่งออกมาเพราะเสียงไทเรียกหาพนักงานหญิงที่เป็นเวรเฝ้าเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์..
“อะไรไท? คุณมัทเป็นอะไรครับ?!” ผมตกใจเพราะเห็นคุณมัณฑนายืนพิงอกเด็กญี่ปุ่นไว้ทั้งตัว ไทจับไหล่อดีตเลขาแม่แล้วบอกผมว่าเธอเจ็บขา ผมพยักหน้าแล้วนั่งยอง ๆ จับเท้ายกขึ้นแล้วดึงรองเท้าออก พลิก ๆ ดูก็ไม่มีรอยแดงหรือเขียวอะไร เงยหน้าจะถามว่าเจ็บตรงไหนก็เห็น..
เห็นสายตาเยิ้มของคนเจ็บที่ยืนพิงคนของผม หายใจรวยริน ทำตาเชื่อมใส่หน้าไท อารมณ์ผมมันกรุ่นเหมือนตอนขี้จะแตกอยู่รอมร่อแล้วมีคนเข้าส้วมตัดหน้าซะอย่างนั้น หันไปมองน้องผู้หญิงที่วิ่งออกมาจาดเคาน์เตอร์ด้วยกันแล้วพยักหน้าเรียก น้องคนนั้นมองเหตุการณ์อยู่ก่อนแล้วพยักหน้ารับกับผม ลุกขึ้นยืนแล้วดึงแขนคุณมัณฑนาออก น้องผู้หญิงคนนั้นก็เข้ามาสอดแขนที่ใต้รักแร้ ลากออกไปดูว่าอดีตเลขาแม่เจ็บปวดตรงไหนบ้าง
ไทมองตามคุณมัณฑนาแล้วหันมามองผมที่ยืนนิ่งจ้องมันอยู่ แววตากังวลใจของมันทำให้ผมโมโหไม่ลง ไทยื่นมือมาจับมือผมแล้วดึงให้เดินไปดูคุณมัณฑนาพร้อมกัน ถอนหายใจยาวแล้วเดินตามแรงดึงนั้น เข้าไปใกล้ ๆ ก็ได้ยินเสียงแว้ดของใครซักคนว่าไม่ได้เป็นอะไร อย่ามาจับผิดนะ อะไรประมาณนั้นล่ะครับ ไทที่สูงกว่าผมหยุดเดินแล้วจับมือผมแน่นขึ้น เงยหน้าขึ้นมอง เด็กญี่ปุ่นก็ก้มลงสบตาพอดี นิ่งมองตาสีน้ำตาลของไท เด็กญี่ปุ่นคลี่ยิ้มบางแล้วหันหลังกลับมาหาผมเต็มตัว ยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนปลายจมูกแตะกับปลายจมูกผม..
“..กลับห้องเรากัน” เลิกคิ้วงงก่อนจะหมุนตัวไปตามแรงของไท หันหลังไปพยายามมองกลุ่มพนักงานที่ล้อมอดีตเลขาแม่ไว้ เด็กญี่ปุ่นก็ยิ้มกว้างแล้วรุนหลังผมให้รีบเดิน ถอนหายใจแล้วเดินกึ่งวิ่งกลับไปนอนกกกันที่ห้อง..จนลืมอาการเจ็บข้อเท้าของผู้หญิงคนนั้นไปซะสนิทเลย
หลังจากวันนั้น คุณมัณฑนาก็มักจะคอยมองเด็กญี่ปุ่นด้วยสายตาเคลิ้มฝันอย่างไม่ปิดบัง จนถึงตอนนี้ รีสอร์ทเปิดให้บริการแล้ว อดีตเลขาแม่ก็ยังคงเส้นคงวาในการแอบมองไทแล้วคอยมองผมบ่อย ๆ อาจจะมองว่าผมจะโมโหที่มองไทแบบนั้นรึเปล่า? ผม..เอาเถอะ..ผมยอมรับว่าผมเองก็หงุดหงิดกับสายตาแบบนั้นไม่น้อยเลย เด็กญี่ปุ่นไม่สนใจก็จริง แต่มันก็..ขวางหูขวางตาน้อยอยู่ซะเมื่อไหร่ ผมไม่เคยบอกว่าผมกับเด็กญี่ปุ่นเป็นอะไรกัน แต่คนของแม่ คนที่มาจากการทำงานกับบ้านมุราคาวะจะทำไม่รู้ไม่ชี้กับสถานภาพของนายน้อยของบ้านได้เหรอ? เมื่อกี้ก็เหมือนกัน ผมขี่หลังไทแล้วมายืนทำสวีทลี่กันตรงล็อบบี้ คุณมัณฑนาก็น่าจะเห็น เพราะเธอต้องอยู่ตรงนั้นตลอดอยู่แล้ว คิดว่ากินข้าวแล้วเดินออกมา เธอก็น่าจะเลิกมองไทแบบนั้นได้ซะที แต่..เปล่าเลย ตอนนี้เธอก็ยัง..ยังแอบส่งสายตาให้คนของผมอยู่ดี
“พิ..เป็นอะไรครับ?” สะดุ้งกับเสียงกระซิบที่ดังข้างหู ดึงตัวเองออกมาจากความหงุดหงิดเล็ก ๆ แล้วเงยหน้าไปยิ้มกว้างให้เด็กญี่ปุ่นสบายใจ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนนิ่งมองผมแล้วยื่นมือมาประคองหน้า ปลายนิ้วโป้งคลึงใบหู ผมถอนหายใจยาวแล้วเหลือบไปมองคุณมัณฑนาที่ยืนสวยตรงล็อบบี้โรงแรม แอบมองไทอีกแล้ว..แม่ง! เด็กญี่ปุ่นจับหน้าผมให้หันมามองตามัน ประกายรักใคร่จากดวงตาคู่สวยส่งมาให้ผมคนเดียว ไทคลี่ยิ้มอ่อนโยนแล้วยื่นริมฝีปากมาจูบหน้าผากผม ระเรื่อยไล้จูบมาถึงริมฝีปาก มือที่ประคองหน้าค่อย ๆ เลื่อนลงมากอดเอว ขาขยับแทรกขาผมแล้วเบี่ยงตัวผมให้รับปลายลิ้นที่พยายามเข้ามาดูดกลืนความหวานให้มากขึ้น แลกลมหายใจจนผมลืมเรื่องที่กังวลไปจนหมด เด็กญี่ปุ่นกระชับกอดผมแน่นขึ้นเพื่อพยุงตัวผม ผละริมฝีปากออกอ้อยอิ่งแล้วจูบซับความชื้นเบา ๆ อีกหลายครั้ง
ลืมตาขึ้นมาสบตาสีน้ำตาลแล้วคลี่ยิ้มให้เด็กญี่ปุ่นที่ยิ้มบางรออยู่ ไทเลื่อนมือที่จับเอวลงมาจับมือ จูงให้เดินไปที่ล็อบบี้ ขมวดคิ้วมุ่นมองไทที่กำลังจ้องหน้าอดีตเลขาแม่นิ่ง หันไปมองคุณมัณฑนาก้มมองโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างหน้าด้วยความแปลกใจ เพราะคุณมัณฑนาหลบตาเด็กญี่ปุ่นแทนที่จะสบตาแล้วทำเคลิ้มเหมือนทุกครั้ง ไทดึงมือผมให้เดินตามและยังจ้องหน้าสวย ๆ ไม่วางตา พาผมเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าอดีตเลขาแม่ ห่างแค่เคาน์เตอร์คั่น
“เลิกคิดในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้..อย่าใช้ความเป็นผู้หญิงมาทำให้พิหวั่นไหว พิรักผม..คนเดียว!” อ้าปากค้างจ้องหน้าด้านข้างของไท ในหัวมีเพลงของไอ้หัวฟูพล่ากุ้งดังขึ้นมา ‘ไม่เชื่อ ไม่เชื่อ ไม่เชื่อ ไม่เชื่อรูหูตัวเอง!’ มันเอาอะไรคิดว่าเจ้าหญิงนิทราอยากให้ ‘พระพิรุณ เทพแห่งวสันตฤดู’ สนใจอยากจุมพิตให้ฟื้นตื่นจากที่นอนนุ่ม กะพริบตาปริบเรียกสติแล้วหันไปมองคุณมัณฑนาที่กำลังโดนเด็กญี่ปุ่นเข้าใจผิด
“คุณพิน่ะ..ไม่ได้รักคุณหรอก ขนาดมัทเข้าใกล้คุณ คุณพิยังไม่สนใจเลย หัวใจของคุณพิ..ไม่มีทางจะเลือกรักเพศเดียวกันค่ะ แล้วที่สำคัญ..คุณพิไม่เคยบอกมัทซักคำว่าคุณพิรักคุณ ไทโยซัง!” ปากที่อ้าค้างของผมแทบจะต้องขอยืมส้นตีนใครซักคนมาถีบเพื่อให้มันงับได้สนิท กะพริบตาปริบเมื่อคุณมัทเดินออกมาจากเคาน์เตอร์แล้วจับมือผม ไม่ทันได้ชักหนี เด็กญี่ปุ่นก็ดึงมือผมออกมาแล้วเหวี่ยงตัวผมไปหลบข้างหลัง เจ้าหญิงนิทราทำท่าจะเดินตามผม น้องคนงานผู้หญิงแถวนั้นก็เดินเข้ามาช่วยดึงเอาไว้
เฮ้ย! มันหนังคนละม้วนแล้วนะเว้ยเฮ้ย!
“ทำให้ดูขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมเลิกอีกนะ ผมจะไม่สงสารคุณอีกแล้วมัณฑนา ส่งไปอยู่ปัตตานี!” สะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินคำสั่งประกาศกร้าวของนายน้อยบ้านมุราคาวะ ไทจะส่งอดีตเลขาแม่ให้ไปอยู่โรงงานปลากระป๋องของป๊าที่ปัตตานี! ที่นั่นไม่มีคนนอกเข้าไปเป็นคนงานเลยครับ มีแต่คนในพื้นที่ดูแลอยู่ ความรุนแรงในพื้นที่ทำให้ป๊าเกือบจะปิดโรรงงานไปหลายครั้ง แต่คนงานส่วนมากขอร้องเอาไว้ เลยยังต้องเปิดอยู่จนถึงทุกวันนี้ ขืนคนนอกอย่างเจ้าหญิงนิราไปอยู่..เดี่ยวก็ได้เป็นศพกลับมาหรอก
“ไม่ไป! มัทขอลาออก!” เสียงแว้ดของอดีตเลขาแม่ดังกึกก้อง เด็กญี่ปุ่นปล่อยมือผมก่อนจะหันมาจับไหล่แน่น สบตาสีน้ำตาลแล้วกลืนน้ำลายเหนียวลงคออึกใหญ่ ยิ้มยิงฟันส่งให้แล้วยื่นหน้าข้ามไหล่หนาไปมองอดีตเลขาแม่ แววตาขุ่นเคืองของคุณมัทในตอนแรกหม่นลงไปเยอะเมื่อได้สบตาสวย ๆ ของผม ก้าวขาออกมาจากหลุมหลบภัย เผชิญหน้ากับเจ้าหญิงในเวอร์ชั่นของแม่มดหน้าสวยใจหมา แย้มยิ้มพิมพ์ใจแล้วบอกเสียงดังฟังชัด
“ผมไม่เคยบอกคุณเรื่องผมกับไทโย เพราะคุณเป็นคนอื่น แต่ถ้าการที่ผมเงียบ มันทำให้คุณกล้าเข้ามาทำให้เราต้องปวดหัว ผมก็จะบอก..” คุณมัณฑนากะพริบตาปริบแล้วยิ้มให้ผม เหมือนให้กำลังใจผมให้กล้าพูดมันออกมา นิ่งมองปฏิกิริยาของอดีตเลขาแม่แล้วสูดลมเข้าปอด คุณมัณฑนาจ้องผมตาแป๋ว หน้าตาเหมือนรอลุ้นกับประโยคที่ผมตั้งใจจะบอกเต็มที่
“ผมเป็นเมียไทโยโดยเต็มใจ ได้กันมาแล้วไม่รู้กี่พันครั้ง เรารักกันมาก แสดงความรักต่อกันทุกคืน ไม่เคยต้องกังวลใจกับสายตาคนรอบข้าง” ดวงตาสวยของอดีตเลขาแม่เบิกโพลง ริมฝีปากอ้าค้างก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นเริ่มเม้ม แต่..ดวงตาที่เบิกโพลง ผมยังเห็นประกายความหวังอยู่..ถึงจะน้อยนิดแต่ผมก็เห็น ฉะนั้นแล้ว..
“..อย่ามาโมเมว่าผมไม่เคยหวงมัน ผมหวงกะดอพันล้านของมันมากกว่าที่คุณจะคิดหยั่งถึงได้! ผมทั้งรักทั้งหลงมันหัวปักหัวปำ อยากจะซั่มกันทั้งเช้าทั้งบ่าย สายก็ว้อนท์ ตอนเย็นก็เสี้ยน ไม่มีเวลาจะนึกเหลียวแลหมาตัวเมียที่ไหน!..” คุณมัณฑนาหายใจถี่ หน้าตาเสียใจสุดแสน แต่ยังคงยืนนิ่งเหมือนไม่อิ่มเอมเปรมปรีดา เยี่ยงนั้นแล้ว..
“อย่ามาคิดว่าผมจะเลือกคนอื่นที่ไม่ใช่มันเด็ดขาด รู้รึเปล่าว่าผมกับมันต้องผ่านอะไรกันมาบ้างถึงได้มาตัวติดกันอยู่ตรงนี้! รอมันตั้งหลายปีผมก็ทำได้ ทำไมน่ะเหรอ?! เพราะผมรักมัน! รักไอ้บ้านี่คนเดียว หลงมันจนหาทางกลับบ้านไม่ถูก และไม่มีวันที่ผมจะเลือกคนอื่นที่ไม่ใช่มัน ไม่เท่าแขนทำแทนไม่ได้เคยได้ยินป่าว!?” ตะโกนไล่หลังคุณมัณฑนาที่เดินน้ำตาไหลพรากไปทางบ้านพัก จริง ๆ อดีตเลขาแม่ทนฟังไม่ได้ตั้งแต่คำว่า ‘ผมรักมัน’ แล้วล่ะครับ แววตาก็หมดประกายความหวังไปแล้วด้วย แต่ก็นะ..มันติดลมก็เลยพูดต่อ เผื่อคุณมัณฑนา เจ้าหญิงนิราของผมเธอจะหมดไฟเลิกยุ่งกับเราอย่างถาวรไปเลย ยืนกะพริบตาปริบมองหาคนรอบข้างที่ไม่รู้ว่าหายไปกันหมดตอนไหน เหลียวไปข้างหลังก็เห็นเด็กญี่ปุ่นยืนเอามือเท้าเอวไว้ข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างเอามาปิดปาก ก้มหน้ามองปลายเท้าตัวเองนิ่ง หน้าเหน้อนี่แดงก่ำไปหมด เดินเข้าไปใกล้ ๆ แล้วดึงมือที่ปิดปากมันออก ไทเบือนขึ้นมาสบตาแล้วยกนิ้วโป้งให้ผมทั้ง 2 ข้าง ยิ้มแหยแล้วปล่อยมือหนา ก้มหน้าก้มตาเดินออกมาจากตรงนั้น ความร้อนจากภายในพุ่งเผ่นออกมาถึงหนังกำพร้าด้านนอก..
อาห์..เพิ่งจะมาเขินนี่ล่ะครับ >////<
เด็กญี่ปุ่นเดินตามผมแล้วดึงมือผมไปกุม หันไปสั่งคนขับรถให้บริการคุณมัณฑนาไปส่งในที่ที่เธออยากไป ยืนมองตามหลังคนขับรถแล้วสบตาเศร้าของคุณมัณฑนา ‘อดีตประชาสัมพันธ์ของรีสอร์ท’ ส่งเธอให้ไปที่ชอบด้วยรอยยิ้มแล้วดึงมือไทมากอดตัวเองไว้ น้ำตาของเจ้าหญิงร่วงเผาะก่อนจะกัดผ้าเช็ดหน้าขึ้นรถไป นึกถึงคำพูดของพี่เรย์ทันที..
ผู้หญิงบางประเภท..ก็ไม่น่าเข้าใกล้
ชีวิตผมไม่ราบรื่นเหมือนที่คุณคิดหรอก ตกเย็นก็เล่นกับเด็กน้อยลูกคนงานตามปกติ แต่พอความมืดมิดปกคุลมเท่านั้นล่ะ ความหายนะก็เข้ามาเยือนผมทันที คนงานเตรียมไม้ไว้คนละอันยืนรอใต้ต้นหมากรากไม้ในสวนของรีสอร์ท คืนนี้จะมีจันทรุปราคาไงครับ ความเชื่อที่ว่าพอดวงจันทร์ถูกเงามืดกลืนกินเมื่อไหร่ ก็เคาะตามต้นไม้ให้ลูกดกมั่งไรมั่งก็ถูกเอามาใช้..ไม่เว้นแม้แต่ในรีสอร์ทแห่งนี้ ความซวยของผมไม่ได้อยู่ที่ไทโย เด็กญี่ปุ่นหัวใจไทยแท้เอาไม้มารอเคาะต้นมะม่วงอกร่องที่ปลูกเองกับมือหลังบ้านพักเราหรอกครับ
“ไท..ต้องใส่ถุงมือจับไม้ด้วยเหรอ?” เด็กญี่ปุ่นมองตามมือผมที่จ้องมือหนาของมันสวมถุงมือจับไม้รอเคาะต้นมะม่วง ยิ้มแย้มให้ผมแทนคำตอบ ดึงมือผมนั่งลงรอเวลาจันทรุปราคาเกิด นั่งเงียบ ๆ กันเพียงอย่างเดียว ผมนั่งเฉย ๆ แล้วมันเบื่อครับ เลยหลับคอพับคออ่อนซบไหล่หนา พอถึงเวลาเกิดจันทรคราสก็ลืมตาตื่นเพราะได้ยินเสียงเคาะจากทั่วทุกทิศ เด็กญี่ปุ่นลุกขึ้นยืน เหลือบมองดวงจันทร์ที่เหลือแสงเพียงน้อยนิดก่อนจะดับมืดเพราะถูกกลืนจนหมดดวง หันไปเคาะที่ต้นมะม่วงรัวหลายครั้งแล้วทิ้งไม้ลงข้างตัว หันมาหาผมแล้วจับผมหันหลัง..
“ข้าแต่องค์ราหู ขอให้ก้นนี้ไม่มีเสน่ห์ดึงดูดใจใคร..” มันพูดงึมงำแล้วรัวมือตีก้นผมไม่ยั้ง พูดไม่ออกเมื่อได้ยินประโยคถัดไป ‘ขอสิ่งนี้ให้กระผมได้เชยชมเพียงคนเดียว’ แล้วมันก็..ตีมือที่เป้ากางเกงผมเบา ๆ 5-6 ที กะพริบตาปริบแล้วยืนนิ่งมองมันผ่านความมืดมิด เด็กญี่ปุ่นเคลื่อนหน้าเข้ามาใกล้แล้วกระซิบขอพระราหูที่ริมฝีปากผมอีกหลายเรื่อง..
“ขอดวงตาคู่นี้มองผมคนเดียว..” จูบพรมลงที่เปลือกตาเบา ๆ
“ขอจมูกโด่งนี้สูดกลิ่นผมเพียงคนเดียว..” งับปลายจมูกผมแล้วจูบช้า ๆ
“ขอริมฝีปากนี้เรียกหาแต่ผมคนเดียว..” ลืมตามองเด็กญี่ปุ่นที่ย่อตัวลงไปที่หน้าอกข้างซ้าย คลี่ยิ้มอ่อนโยนแล้วดึงมันขึ้นมากอด กระซิบบอก ‘หัวใจผมอยู่ที่คุณอยู่แล้ว..ไม่ต้องขอให้พระราหูช่วยหรอก’ ไทยืนนิ่งแล้วกอดตอบผมเบามือ ริมฝีปากสีแดงหอมขมับผมก่อนจะจูบระลงมาที่ริมฝีปาก เผยอจูบตอบเนิ่นนานจนเสียงเคาะจากคนงานเงียบหมด ลืมตาขึ้นมองพระจันทร์พร้อมกัน ก็ยังเป็นจันทรุปราคาอยู่ ยิ้มให้เด็กญี่ปุ่นที่หันหลังย่อตัวให้ผมขี่ โดดขี่หลังแล้วเดินเข้าบ้านพัก อาบน้ำด้วยกันแล้วออกมานอนกอดต่อที่เตียงใหญ่ พลิกหันหลังให้ไทซ้อนนอนกอดจากด้านหลัง นอนมองพระจันทร์ที่กำลังเคลื่อนออกจากราหูช้า ๆ ..จนงามสุกใสเต็มดวง
ไทโย..เด็กประหลาดขอให้ผมเป็นของมันคนเดียว..แล้วคุณล่ะครับ..ขออะไรกันบ้าง? ผมขอให้ได้และขอให้มีความสุขทุกคนนะครับ!
สุขสันวันเกิดจันทรคราสครับผม!
…………………………
กอดรวบ!
คิดถึงน้องพิก็เลยปั่นมาให้อ่านค่ะ -///- จริง ๆ จิตั้งใจจะลงให้พอดีกับวันราหูอมจันทร์ค่ะ แต่พิมพ์ไม่เสร็จ งานเข้าแล้วก็ไม่มีเวลาด้วย ย้อนหลังก็ยังทันเนอะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:pig4: :กอด1: :jul3:
ปล.จันทรุปราคาของน้องพิช่างแตกต่างกับจันทรุปราคาของพี่หนึ่งเหลือเกิน -_-.
-
:z13:
-
น้องพิพูดซะเห็นภาพเลย ชัดเจนดีมากๆ
แต่ก็ดีแล้วล่ะจะได้ไม่ต้องมามีปัญหาทีหลัง
:กอด1: :L2: :pig4:
-
:กอด1:น้องจิ
ไทตลกจังเลยตีก้นพิ
ผ่านอุปสรรคมากันซะขนาดนี้
ไม่รักกันมากก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว
น้องจิบรรยายซะคนอ่านเขิน :o8:
-
ขำพิอะ ฮากระจายเลย 5555+
พิหลงไท ไทก็หลงพิ พอกันทั้งคู่เลย คริ ๆ
-
กริ๊ดดดดดดดดด น้องพิ กะ ไทโยมา
รักกันหวานชื่นลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมืองนะคะ
(เคาะไปซะขนาดนั้น ลูกดกแน่ๆ)
พิ ช่างบรรยายความในใจได้สุดม้าม สะเทือนหัวใจไปยันปลายเล็บขบ
กร๊ากกกกกกกกก ขอบคุณจิ สำหรับตอนพิเศษที่แสนหวานค่ะ ^^
-
:กอด1: น้องจิ
น่ารัก+ฮา
น้องพิบรรยายความรักต่อไทโยได้ติดเรทมากค่ะ
-
ไทโยขอพรได้น่ารักน่าหยิกจริงๆ
-
ความรู้สึกของพิที่มีต่อไทนี่มันสุโค่ยยยยยยจริงๆเชียว ฮี่ๆๆ
ว่าแต่......ไทเอ้ยยย ช่างกล้าคิดกล้าขอนะ อิอิ
-
ขอบคุณจิมากๆสำหรับตอนพิเศษครับ
ทั้งฮา ทั้งซึ้งครับ
ว่าแต่ไอ้ "ไม่มีวันที่ผมจะเลือกคนอื่นที่ไม่ใช่มัน ไม่เท่าแขนทำแทนไม่ได้เคยได้ยินป่าว!?”
นี่มันแหม่งๆนะครับ ขนาดนั้นเลยเหรอ!!!!!!! :L1: :L1: :L1:
-
น้องพิ แรง!!!!!!!!!!!
อ่ะพี่จิ
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
ชอบคำขอไทโย อะคึๆๆ
-
:z13:
เตงจิ้มเค้ากอด55+
คุณ Églantier✿ เปลี่ยนมาเป็นยูสนี้ใช่ป่าวคะ? ฮี่ๆๆๆๆ จิจำสีกับตัวหนังสือเล็ก ๆ สีชมพูอมส้มที่ลายเซ็นข้างล่างได้แม่นล่ะ รับรองไม่มีทักผิด กร๊ากกกกกก
น้องพิพูดซะเห็นภาพเลย ชัดเจนดีมากๆ
แต่ก็ดีแล้วล่ะจะได้ไม่ต้องมามีปัญหาทีหลัง
:กอด1: :L2: :pig4:
กอดเตงแน่น ๆ ค่า ชัดเลยเนอะคะ นอกจากจะไม่มีปัญหาทีหลังแล้ว ยังอายกันไปข้างอีกด้วย555+
:กอด1:น้องจิ
ไทตลกจังเลยตีก้นพิ
ผ่านอุปสรรคมากันซะขนาดนี้
ไม่รักกันมากก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว
น้องจิบรรยายซะคนอ่านเขิน :o8:
กอดพี่ kakuro แน่น ๆ เนอะคะ ไม่รักกันมากก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว -///- พี่เขินตอนอ่านแต่จินั่งฮาท้องแข็งตอนนั่งจิ้นค่ะ พิ..หนูฮามากลูก น้องไทก็แอบฮาหน้าตึงเหมือนกันค่ะ5555
ขำพิอะ ฮากระจายเลย 5555+
พิหลงไท ไทก็หลงพิ พอกันทั้งคู่เลย คริ ๆ
กอดพี่ dukdikdukdik แน่น ๆ ฮาเนอะคะ จิพิมพ์ไปก็ฮาไป พิ..เป็นนายเอกที่ตลกคาเฟ่เสี้ยมมากะมือชัด ๆ อ่ะค่ะ555+
กริ๊ดดดดดดดดด น้องพิ กะ ไทโยมา
รักกันหวานชื่นลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมืองนะคะ
(เคาะไปซะขนาดนั้น ลูกดกแน่ๆ)
พิ ช่างบรรยายความในใจได้สุดม้าม สะเทือนหัวใจไปยันปลายเล็บขบ
กร๊ากกกกกกกกก ขอบคุณจิ สำหรับตอนพิเศษที่แสนหวานค่ะ ^^
กอดคุณแก้วแน่น ๆ ค่ะ จิคิดถึงก็เลยพามาส่งค่ะ ความในใจที่น้องพิมีต่อไทโยซังมันลึกซึ้งมากเนอะคะ จิพิมพ์ไปก็ฮาไปค่ะ555+
:กอด1: น้องจิ
น่ารัก+ฮา
น้องพิบรรยายความรักต่อไทโยได้ติดเรทมากค่ะ
กอดพี่ nunamicky แน่น ๆ น่ารักเนอะคะ ความรักของคนทั้งคู่ช่างบรรยายออกมาได้ถึงแก่นแท้มากมายค่ะ จิก็ฮาน้องพิค่ะ มันกล้ามากกก555+
ไทโยขอพรได้น่ารักน่าหยิกจริงๆ
กอดพี่ n2 แน่น ๆ พรนั้นไทโยกลั่นออกมาจากก้นบึ้งเลยค่ะ -////-
ความรู้สึกของพิที่มีต่อไทนี่มันสุโค่ยยยยยยจริงๆเชียว ฮี่ๆๆ
ว่าแต่......ไทเอ้ยยย ช่างกล้าคิดกล้าขอนะ อิอิ
จิ้มแล้วก็กอดพี่ love2y แน่น ๆ คู่นี้มันฮาสวดยวดเลยค่ะ คนนึงก็พูดซะตรงเป๋ง อีกคนก็ขอซะคิดไม่ถึง จิฮาตัวเองมากค่ะ พิมพ์ไปก็ฮาไป555+
ขอบคุณจิมากๆสำหรับตอนพิเศษครับ
ทั้งฮา ทั้งซึ้งครับ
ว่าแต่ไอ้ "ไม่มีวันที่ผมจะเลือกคนอื่นที่ไม่ใช่มัน ไม่เท่าแขนทำแทนไม่ได้เคยได้ยินป่าว!?”
นี่มันแหม่งๆนะครับ ขนาดนั้นเลยเหรอ!!!!!!! :L1: :L1: :L1:
กอดดดคค่า มันฮามากอ่ะค่ะคู่นี้ จิพิมพ์ไปก็ฮาไปค่ะ555+ ส่วนประโยคนั้น แอร้ยยย จิไม่รู้ค่ะ! -//////-
น้องพิ แรง!!!!!!!!!!!
อ่ะพี่จิ
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
ชอบคำขอไทโย อะคึๆๆ
กอดน้องกายแน่น ๆ พี่ว่าแรงทั้งคู่อ่ะค่ะน้องกาย ถึงได้รักกันมากหลงกันอย่างหัวปักหัวปำเลยทีเดียว555+
จิ้มบวกคืนและบวกขอบคุณให้นะคะ
ต้องรีบตอบเม้นท์ก่อนจะตอบไม่ไหวค่ะ >/////<
-
น้องพิแรงค่ะแรง ได้ใจอ่ะ55555 จัดตรงซ๊าคุณอดีตเลขาไม่เข้าใจให้มันรู้ไป
น้องไทไม่ต้องขอพรจากราหูหรอกค่ะ ขอพรจากพิดีกว่าแน่นอน เนอะ
-
:impress2:
เขินอ่าาาาาา
เค้าอยากได้ไทโยยยยยยยยย
พิได้ใจมาตอนนี้ แอบเห็นด้วยกับ"กะดอพันล้าน" กีสสสสส แต๋วแตกเลยกุ
-
คุณจิ เค้าตามอ่านเรื่องนี้ได้๓วันละ กำลังถึงตอนทำรักพอดี
นั่งอ่านเม้นต์เพลินๆ ดูหรู ตอบเม้นต์ได้น่ารักที่สุดในสามโลก. มีการจับนักอ่านที่จมเลือดจมน้ำตาลมาล้างนำ้ สะบัด แล้วค่อยกอด. กร๊าก
เอ้อ่านต่อๆ้
-
:กอด1:พี่จิ
พิบรรยายได้ชัดเจนมาก
อ่านแล้วขำด้วยเขินด้วย
เป็นคู่ที่รักกันมากมายจริงๆ :impress2:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกก
ตอนนี้น้องพิของเค้าชนะเลิศ~~~~~
บอกความในใจที่มีต่อไทโยได้บันลือโลกมากกกกกกกกก
อ่านไปถึงกับอึ้ง แต่ละคำพูดที่พูดออกมา แต่ที่ติดตาติดใจที่สุดเห็นจะเป็น "ไม่เท่าแขนทำแทนไม่ได้"
อะไรไม่เท่าแขนคะน้องพิ 5555555555555
ไทโยก็อีกคน จะตีอะไรกันนักกันหนาเนี่ย แค่ที่เป็นอยู่ ก็..............
คิดถึงน้องพิ+ไทโย คิดถึงที่รักด้วย กอดแน่ๆจ้า
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
น้องพิกับไทตอนนี้ได้ใจคนอ่านมากทั้งคู่
:jul3:
พิก็บรรยายซะเจ๊เห็นภาพตามเลยนะเนี่ย
ว่าหวงไทขนาดไหนกัน
ส่วนอีกฝ่ายก็ฮาตอนที่ตีก้นพิเนี่ยแหละ
:laugh:
:กอด1:คุณจิสำหรับตอนพิเศษค่า
-
เอ่อ...พิ เล่นเอาเม้นไม่ออกเลยทีเดียว :jul3:
วาจาช่างร้ายเหลือ พี่ฟังแล้วชอบ แต่ยัยนิทราฟังแล้ว o22
แต่ยังคงความหวานของสองคนนี้ไว้อย่างเหนียวแน่น
:กอด1: จิแน่นๆ เดี๋ยวจะไปหาพี่หนึ่งต่อ พามาส่งด้วยใช่มะจิจ๋า
-
จะหวานกันไปถึงไหนเนี่ย....บอกรักได้ฮามาก +1
-
:กอด1: กรี๊ดดดด กอดรวบทั้งหนูพิ ไทโย กับคุณจิพร้อมกันเลย อบอุ่นดีแท้..
คิดไว้แล้ว...จันทรุปราคา คุณจิต้องจัดตอนพิเศษให้ดิ ช้าไปหน่อยไม่ว่ากัน อิอิ
ตอนนี้ทั้งฮา ทั้งพลิกล๊อค ทั้งหวานแหวว ครบทุกรสเลยค่ะ หลงตายใจว่ายัยนี่จะอ่อยไทโย ก็เห็นเค้าสร้างปัญหาให้พี่เรย์มาแล้ว สเปคคงแนวเดิมไรงี้
แล้วก็...เค้ากะลังดื่มน้ำอยู่พอดี ตอนที่พิบอกรักไทโยให้ยัยเลขาฟัง... ขำจนเกือบสำลักพ่นน้ำใส่จอคอมเลย :pandalaugh:
พิมันตลกอ๊ะ.. ความคิดกับวิธีสื่อสารของพิ จะตอนไหนก็ตลกอ๊ะ... เค้าช๊อบบบบบบบ
ไทโยก็หวานที่สุดในโลกหล้า ไร้เทียมทาน ได้มาเป็นแฟนก็คงหลงโงหัวไม่ขึ้นเหมือนกัน
ปล.วันที่มีจันทรุปราคาไม่ได้ออกมาดูแหละ อิเพื่อนบอกราศีเค้าจะโดนพลังด้านลบ เลยเข้านอนตั้งแต่ค่ำเลย
ปล.สอง ไม่เท่าแขนทำแทนไม่ได้ ?!!?!?!? กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :m11:
-
ไทโยซังจะเคาะอะไรขนาดน้านน :impress3:
-
อิอิอิ พิเล่นพูดซะอายแทนเลยอ่ะ :m20:
-
“..อย่ามาโมเมว่าผมไม่เคยหวงมัน ผมหวงกะดอพันล้านของมันมากกว่าที่คุณจะคิดหยั่งถึงได้! ผมทั้งรักทั้งหลงมันหัวปักหัวปำ อยากจะซั่มกันทั้งเช้าทั้งบ่าย สายก็ว้อนท์ ตอนเย็นก็เสี้ยน ไม่มีเวลาจะนึกเหลียวแลหมาตัวเมียที่ไหน!..”
น้องพิ ได้ใจแม่ยกสุด ๆ ๆ น้องจินาน ๆ มาที แซ่บเลยค่ะ
+1
-
บรรยายซะเห็นภาพความรักของทั้งสองแจ่มแจ้งแดงแจ๋
ชอบมุขไทโยตีพิไปขอพรไปมากๆ น่ารักจัง
-
เออเตง ตอนนี้มันจะฮาไปไหน
อ่านแระจะกลับบ้านไม่ถูกจริงๆนะเนี้ยะ
โฮกกก ไม่เท่าแขนทำแทนไม่ได้
ป่านนี้ก้นพิอยู่ดีอยู่ใช่มั้ย วานบอก
-
พิ แรงงงงงงงงงงงงงงง
"ไม่เท่าแขน ทำแทนไม่ได้" เอิ๊กกกกก
-
พิกับไทหวานกันพี่อิจฉาแล้วนะ
แต่สมยัยอดีตเลขาแม่ไทจัง รู้จักพิน้อยไปนะเนี่ย 5555
-
พิชัดเจนโคตรเลย :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
น่าสงสาร เจ้าหญิงนิราเหมือนกันแฮะ แต่เธอก็ผิดเองน้า ที่มาชอบน้องพิ พินี่ไม่รู้อะไรซะเลย :o8:
ไทโยเคาะอะไรอย่างนั้น โฮะ :haun4: :haun4:
-
o22 ไม่เท่าแขนทำแทนไม่ได้ ต๊ายยยยยยยยยย //คนแถวนี้นี่คิดไปถึงขนาดลำไส้หนูพิเเล้วนะคะ (พิแรง แต่เราแรงกว่า 5555)
คู่นี้หวานกันได้ทุกสถานการณ์จริงๆ ไทโยสุดยอดดดดดดดดดดดด อ่านมาตั้งนานยังรีเควส์คนนี้เหมือนเดิมม :sad4: ขอมาไว้ที่บ้านซักคนเหอะค่ะ (เหมือนได้ยินเสียงเพลงแว่วๆ "เพราะผู้ชายดีๆมันมีแต่ใน นิยายยยย" :o12:)
จันทรุปราคา ว่าจะดูๆ แต่ดันมีเรียนเช้าซะงั้น 555 นอนดึกไม่ไหว ไว้รออีก 7 ปีข้างหน้าก็แล้วกัน แล้วจะหาคนอย่างไทโยมาดูข้างๆให้ได้เล้ย!! :interest: (ฝัน)
:กอด1: กอดคุณจิ ยังไม่ลืมเรื่องนี้ หุหุหุ เรื่องในดวงใจจริงๆเลยนะคะเนี่ยยยย อย่างรักกก!!!! ว่าแล้วก็กอดอีกซักเฮือกกก :กอด1:
-
ชอบจังค่ะ :L2:
"เค้า" รักกันจริงๆ :-[ :impress2: :o8:
ขอบคุณค่า :กอด1:
-
กาดอ พันล้าน 55555555555555555555555555555555555555555555555555 ช่างคิดจริงๆ
-
o18 o18
-
พิรุณ แร๊งงงงงงงงงมากค่ะ :laugh:
กล้าพูดแบบนั้นต่อหน้าคนเยอะๆ นับถือเลยอ่ะะิเอ๊ย :m20:
-
พิแรงได้อีก ตรงซะไม่รู้ว่าจะตรงยังไงแล้ว
-
พิ๊!!!!!! พูดซะอายแทนยัยมัท แถมยังเขินแทนไทอีกด้วย :o8:
ไม่เท่าแขน ทำแทนไม่ได้นี่ไม่ไหวแล้ว ทั้งฮาทั้งสยอง เป็นห่วงพิอ่ะ ไม่ใช่ไรหรอก :laugh:
แต่เค้าอดดูจันทรุปราคาอ่า คืนนั้นฝนตกอย่างหนัก :เฮ้อ:
-
สวีทฮา :กอด1: :กอด1:
-
:z13:
เตงจิ้มเค้ากอด55+
คุณ Églantier✿ เปลี่ยนมาเป็นยูสนี้ใช่ป่าวคะ? ฮี่ๆๆๆๆ จิจำสีกับตัวหนังสือเล็ก ๆ สีชมพูอมส้มที่ลายเซ็นข้างล่างได้แม่นล่ะ รับรองไม่มีทักผิด กร๊ากกกกกก
กรี๊ดดดดด เค้าหายไปน้านนาน (มัวแต่ซุ่มอ่าน 555) เตงยังจำเค้าได้อีก ขนาดจิ้มอย่างเดียวนะเนี่ยยยย รักตายเลยค่ะ :-[
กำลังคิดถึงพิกะไท (จริงๆไปแอบอ่านคู่พี่เรย์กะน้องสองมาด้วย แต่ยังไม่ได้เริ่มอ่านตลาดเลยยย) พิกะไทก็มา ..
แถมมาแบบโรแมนติกแปลกๆด้วย .. ออกจะติด ฉ. และบรรยายได้เห็นภาพสมเป็นน้องพิมากค่ะ :laugh:
สมน้ำหน้าก็ใช่แต่ว่าไปเราก็แอบสงสารคุณเลขานั่นนะคะ .. อยากกินน้องพิแทบตาย สุดท้ายเจอสัตว์เลี้ยงในปากน้องพิเข้าไปแบบจังๆเผ่นหนีแทบไม่ทัน 55555
คิดถึงตะเองเท่าโลกกกกกก .. ต่อไปเค้าจะเป็นเด็กดีอ่านแล้วเม้นท์ทุกตอนแระค่ะ 555 *กอดแรง* :กอด1:
-
ไปทวงพี่หนึ่งมาก็แวะมาทวงทางนี้ด้วย เผื่อมีตอนพิเศษมาอีก :laugh:
-
คำขอของไทฮาสุดยอด คิดได้ไงเนี่ยะ แต่หวานมากๆ :-[
-
หนูพิ แร๊ง ได้ใจ นี่คือวิธีกำจัดชะนีให้หายไปตลอดกาลลลล :m20:
-
พินี่ฮาตลอด เล่นแบบนี้ สาวๆ หนีกันแทบไม่ทันเลย 555
-
ถึงจะช้าไป(มากก)แต่ก็ขอเป็นแฟนเรื่องนี้ด้วยคน
น่ารักมาก ทุกคู่เลย โดยเฉพาะไทโยซังกับพิอ่านแล้วรู้สึกว่าเค้ารักมาก มาก มากๆอ่ะ ยิ่งตอนที่ห่างกันนะ น้ำตาจะไหลตาม
แต่สุดท้ายเค้าก็มีความสุขด้วยกันทุกวัน :-[
:pig4:คุณจิสำหรับเรื่องดีๆ(มากๆ)เน้อ
-
สาววาย
นอนเท้าคางแหงนหน้าตาจ้องเป๋งไปที่หน้าจอโทรทัศน์เครื่องเบ้อเริ่มกลางบ้านเด็กญี่ปุ่น กลิ้งไปทางซ้ายจนสีข้างชนกับหมอนอิงก็กลิ้งกลับมาทางเดิม ทำแบบนี้จนหนังหมดแผ่นแรก ชีวิตผมมันช่างไร้ประโยชน์กับมนุษย์โลกมากครับ ช่วงนี้ผมต้องเก็บตัวอยู่บ้านใหญ่เพราะความมีเสน่ห์ยากเกินห้ามใจของตัวเองมันฟุ้งทั่วทั้งรีสอร์ท ลูกค้าสาวเล็กหนุ่มใหญ่ใจป้ำที่เคยมาพักแล้ว..กลับมาเป็นลูกค้าที่รีสอร์ทเพราะความน่ารักใส ๆ แบ๊ว ๆ ของผมจนเด็กญี่ปุ่นสั่งเก็บในบ้านไม่ให้ไปไหนเลยทีเดียว ถอนหายใจยาวกับบทเลิฟซีนในหนังฆาตกรรมสยองขวัญ..อยากถามผู้กำกับหนังแนวนี้เหมือนกัน ว่าทำไมต้องมีฉากเรทในหนังแนวนี้ตลอด คนเค้าไม่ดูหนังคุณแค่เพราะคุณใส่ฉากนี้ฉากเดียวหรอก หืม?! อะไรนะครับ..ไม่มีฉากหวือหวากูก็ไม่มาดูหรอก นี่พวกคุณเป็นคนแบบนี้กันหรอกเหรอเนี่ย?!
“น้องพิหิวรึยังลูก?” สะดุ้งแล้วรีบลุกขึ้นนั่ง ลูบผมลูบเผ้าให้ดูเป็นคนแล้วหันไปยิ้มกว้างให้แม่ พยักหน้าหงึกหงักเขม้นมองถาดข้าวที่คุณปอเลขาแม่อุตส่าห์ถือออกมาให้ ลุกไปรับถาดมาถือไว้เองก่อนจะยิ้มบางขอบคุณคุณปอ แม่โฆษณาหมี่เกี๊ยวในชามที่ส่งกลิ่นเตะจมูกล่อน้ำลายผมให้สอ
“เจ้านี้เค้าทำสะอาดมากนะลูก แม่ให้คนไปต่อคิวซื้อมาให้หนูชิมจ๊ะ” หันไปขอบคุณแม่แล้ววางถาดที่โต๊ะหน้าทีวี แม่นั่งคุยเป็นเพื่อนพักใหญ่ก็ขึ้นไปแต่งตัว ผมหันมายิ้มกว้างให้คุณปอที่เอาแต่มองผมแล้วยิ้มอย่างเดียว ถามคำตอบคำ ถาม 10 คำตอบมา 3 คำ เหมือนจะอาย แต่แววตาน่าจะอยากคุยกับผมมากกว่านี้
“ไม่ต้องเกรงใจครับคุณปอ ผมเรียกพี่ดีกว่า พี่มาทำงานกับแม่ได้ไงครับ?” พอผมเรียกพี่ คุณปอที่ดูเหมือนจะเกร็งในตอนแรก กลับค่อย ๆ พูดคุยกับผมแบบสบาย ๆ ในตอนหลัง
“คุณพิรู้จักกับไทโยซังมานานแล้วเหรอคะ?” ยิ้ม ๆ แล้วนึกถึงภาพตัวเองใส่ขาสั้นหัวเกรียนโดนมันจู๊บบบบบบในซอกตึกเหม็นอับ เกาคอแกรกแก้เขินแล้วพยักหน้ากับพี่ปอ บทสนทนาของผมกับเลขาแม่มีแต่เรื่องชีวิตรักของผมกับเด็กญี่ปุ่น แววตาชื่นชม น้ำเสียงมีความสุขที่ได้ถาม กระตือรือร้นในการรับรู้เรื่องราวของผมกับไทโย..ผมว่า ใช้คำว่ากระเหี้ยนกระหือรืออยากจะฟังก็ไม่น่าจะแรงเกินไปนัก แม่ลงมาพอดีเลยต้องหยุดเล่า พี่ปอถอนหายใจเหมือนเสียดายที่แม่ลงมา ผมเลยยิ้ม ๆ แล้วบอกพี่ปอว่าผมจำได้ว่าพี่ปอถามค้างถึงเรื่องที่เด็กญี่ปุ่นติดต่อผมยังไงตอนตาห้ามไม่ให้เจอกัน ถ้าอยากฟังตอนไหนก็บอก ผมไม่ลืมหรอก
“สัญญาแล้วนะคะน้องพิ พี่ไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ” ยกมือไหว้พี่ปอแล้วเดินเข้ากอดแม่ ยิ้มกว้างส่งจนขึ้นรถเรียบร้อยก็ลงมือซัดโฮกหมี่เกี๊ยวในถาด น้ำซุปหวานน้ำต้มกระดูก ตัวเกี๊ยวก็นิ่ม เส้นหมี่ก็นุ่มแล้วได้กลิ่นไข่ด้วยครับ กินไปครึ่งชามก็หยุดกิน เดินไปเก็บไว้ในตู้เย็น ใครคิดว่าผมเป้นพวกขี้เหนียว กินไม่หมดก็เก็บไว้กินต่อ ผมกินจุมากครับ หมี่เกี๊ยวชามเล็กแค่นี้ผมยัดห่าหมดอยู่แล้ว แต่รสชาติมันอร่อยดี..ผมก็เลยจะให้ไทได้กินด้วยต่างหาก เก็บในตู้เย็นแล้วก็เดินออกมาตักข้าวผัดหมูกินจนหมดชาม ตักสละลอยแก้วล้างคอแล้วเอาชามไปให้แม่บ้านล้าง นั่ง ๆ นอน ๆ ก็ต้องลุกมารับแขกบ้านแขกเมืองอย่างอ้อมที่แวะมาหา
“สวัสดีค่ะคุณพิรุณ ไทโยสุดหล่อไปไหนล่ะคะถึงได้มานั่งคนเดียวแบบนี้” ยิ้มมุมปากรับคำทักทายของมันแล้วเล่าให้ฟังว่าไทไปทำงานหาเงินมาซื้อข้างประทังชีวิตให้ผม ด้วยความที่กลัวผมจะทำงานเหนื่อยหนักเลยให้ผมมานั่งเล่นนอนเล่นอยู่บ้านดีกว่า อ้อมมันหรี่ตาจับผิดผมก่อนจะถามตีแสกหน้า
“ไปเผลอปล่อยฟีโรโมนใส่ใครเข้าล่ะ ไทโยของชั้นถึงได้เอามาขังไว้แบบนี้” ขมวดคิ้วแล้วโบกมือไม้วุ่นปฏิเสธว่าไม่เคยทำแบบนั้นใส่ใครที่ไหนเหมือนที่มันกล่าวหา มันยิ้มแล้วเบะปากไม่เชื่อถือคำของหนุ่มหน้าตาดีเทพแบบผม นั่งนิ่งทนให้มันจ้องจับผิดจนต้องยอมแพ้
“ผมไม่เคยทำแบบที่อ้อมบอกนะ ไม่เคยมองใครที่ไหนนอกจากมันด้วย..” เล่าเรื่องที่โดนสั่งเก็บให้ฟังแบบละเอียดไม่มีกั๊ก อ้อมเอามือประสานที่ตักแล้วพยักหน้า ตามองหน้าผมแล้วยิ้มเคลิ้ม ถามย้ำเรื่องที่เด็กญี่ปุ่นสั่งเก็บตลอดเวลา
“ไทของชั้นหวงพิสินะ” ขมวดคิ้วแล้วพยักหน้ารับ เล่าให้มันฟังต่อมันก็พูดประโยคเดิมจนผมเริ่มรำคาญ หยุดเล่าแล้วจ้องตาเยิ้มของอ้อมนิ่ง อ้อมชอบโทรหาแล้วถามเรื่องผมกับไทโย พอบอกว่าก็เรื่อย ๆ มันก็ไล่ถามต้อนจนต้องเล่าเรื่องธรรมดาที่เกิดในชีวิตประจำวันให้มันฟัง เรื่องธรรมดาของผมก็ไม่พ้นเรื่องจูงมือกันเดินเหมือนพาคนตาบอดข้ามถนน ป้อนข้าวเหมือนคนเป็นง่อยที่แขน 2 ข้าง ป้อนน้ำกันเหมือนในโลกนี้ไม่มีวัสดุที่ชื่อ ‘แก้วน้ำ’ ขี่หลังกันเหมือนขาเป็นโปลิโอมาแต่กำเนิด เดินเหินไปไหนมาไหนเองไม่ได้ พอเล่าข้ามมันก็ถามวนจนต้องเล่าให้ฟังแบบลงรายละเอียดเจาะลึกทุกการกระทำ แรก ๆ ก็อาย แต่หลัง ๆ ก็เลิก
“ไทโยของชั้น..น่าสงสารที่สุดอ่ะ” ขมวดคิ้วกับท่าทางบิดตัวไปมาของมัน เด็กญี่ปุ่นมันของผมเหอะอ้อม!
“ไปก่อนนะคะพิรุณ มีงานเข้าด่วนมากกกกอ่ะ” กะพริบตาปริบมองอ้อมที่จู่ ๆ ก็ลุกพรวดพราดหยิบกระเป๋าแบรนด์ดังขึ้นมาสะพายแล้วเดินลิ่วออกจากบ้านไป ยกนิ้วชี้ขึ้นมาเกาใบหูแก้งงงวยก่อนจะขึ้นไปอาบน้ำทาแป้งหอมฟุ้งรอคนที่ทำงานเหนื่อยสายตัวแทบขาดให้มากอด ๆ หอม ๆ คาดว่าความสบายที่ผมได้รับมามากเกินไปจะทำให้กระบวนการคิดและสื่อสารของผมมันดูตลกมากไปสักหน่อย สังเกตจากใบหน้าหล่อของเด็กญี่ปุ่นที่หัวเราะเสียงดังตอนเดินเข้ามาในห้องนอน
อากาศข้างนอกมันร้อนมาก ผมอาบน้ำเสร็จก็ไม่เช็ดตัว เอาแป้งเย็นละเลงปาดมันทั่วทั้งตัว ท่าทางจะทามากไปหน่อยมันก็เลยเย็น..จนหนาวจัดเข้าตับ หนาวจนปากสั่นกึก ๆ ซุกตัวในผ้านวมหนาเหลือแต่หน้าโผล่รับเด็กญี่ปุ่นที่กลับมาจากทำงานเหนื่อย ๆ เอาเถอะ ถึงมันจะผิดคาดที่มันจะกอด ๆ หอม ๆ เป็นฮาก๊ากไม่ไว้หน้า ผมก็ยังดีใจ..ที่เด็กญี่ปุ่นมีความสุขจนหัวเราะเต็มเสียงได้แบบนี้
“เช็ดแป้งเย็นออกดีกว่าครับพิ ทามากไปแล้วนะครับ555” หัวเราะหึลงคอทั้งที่ปากยังสั่นไม่หาย ไทเอาผ้าขนหนูของมันมาขูดแป้งที่ติดตามตัวออกให้เบามือ หน้ากลั้นขำตลอดเวลาที่ผมหันไปสบตา ใครจะไปรู้ว่าแป้งเย็นทามากไปมันจะหนาวเฮือกเยือกแข็งแบบนี้ พวกคุณไปลองดูสิ..แล้วจะรู้ว่าผมไม่ได้กล่าวเกินจริง
หรี่ตามองยิ้มของเด็กญี่ปุ่นก่อนจะโดดล็อคคอแล้วทับมันทั้งตัว เสียงหัวเราะของไทดังกังวานทำให้ผมต้องขำตามไปด้วย นอนคลุกวงในจนแป้งที่ตัวผมมันซีดจางออกไปจากผิวจนเกือบหมด ลุกขึ้นนั่งคร่อมทับแถวเอวแล้วบีบคอมันเค้นถามว่าวันนี้ทำอะไรมาบ้าง เด็กญี่ปุ่นชูมือทำท่ายอมแพ้ก่อนจะจับผมให้นอนเอาหัวซุกจุ๊กกูแร้มันฟังเรื่องราวที่รีสอร์ท
“วันนี้ผมทำงานครึ่งวันครับ แขกน้อยเลยไม่ต้องดูแลอะไรมาก ไม่เหมือนตอนพิอยู่ ยุ่งซะจนไม่มีเวลากินข้าวเลย วันนี้อยู่คนเดียว..คิดถึงผมป่าว?” เลิกคิ้วสูงแล้วเอาคางมาเกยที่แขนล่ำของมัน มองตาแล้วพยักหน้าหงึก ๆ ยิ้มกว้างกับริมฝีปากที่จูบเบา ๆ ตรงปากผม พลิกตัวนอนหงายรับจูบจากเด็กญี่ปุ่น เอียงซ้าย ตะแคงขวาจนเจอมุมที่ถนัด ฟาดฟันสงครามแลกลิ้นจนหายใจไม่ทัน ทุบแขนมันขออากาศมันก็ขำใส่ลิ้นผม ผละออกมาให้มันนอนมองผมโกยอากาศเข้าปอด ตวัดหางตามองแล้วยักคิ้วท้า เด็กญี่ปุ่นยิ้มบางแล้วตะปบหน้าผมไว้มั่น คั้นปลายลิ้นจนผมอ่อนระทวย เหตุการณ์หลังจากนี้เป็นสิ่งที่พวกคุณจะต้องไม่ชอบใจที่เห็นผมถูกทำทารุณทางเพศอย่างโหดร้าย
ข้ามไปกันดีกว่านะครับ >///<
นอนหอบหายใจรวยรินสิ้นฤทธิ์หมดพิษสงใต้แรงโอบกอดของเด็กญี่ปุ่น นิ่งให้ไทจูบหลังจากมันเลิกกระแทกกระทั้นบั้นเอวเข้าใส่ ปรับลมหายใจแล้วเอาหูฟังหัวใจเด็กญี่ปุ่นจนเต้นเป็นปกติ หลับตารับสัมผัสจากฝ่ามือเย็นแล้วยิ้มบางให้เด็กญี่ปุ่นที่จูบผมไม่เลิก ลุกมาอาบน้ำล้างตัวแล้วพามันออกมาชิมบะหมี่เกี๊ยวอร่อยโคตรที่ผมแบ่งไว้ให้เมื่อกลางวัน เอาเข้าเวฟแล้วหันมาดูกับข้าวบนโต๊ะ ต้องหากินเองครับเพราะเราลงมาตอนทุกคนทานข้าวเย็นและพักผ่อนกันหมดแล้ว เดินหยิบจานตักข้าวค้นตู้เย็นหาอะไรให้ไทกระแทกปากจนเสียงจากตู้ไมโครเวฟดัง สวมถุงมือที่ไทบังคับให้ใส่แล้วยกชามบะหมี่เกี๊ยวออกมาวางที่โต๊ะ
“กินเลย อร่อยมาก ระวังร้อนนะ” เอาช้อนมาตักแล้วเป่า 5-6 ที ส่งเข้าปากเด็กญี่ปุ่นที่ยิ้มรออยู่ช้า ๆ ผมเป็นคนค่อนข้างซุ่มซ่ามครับ เคยตักน้ำต้มไก่ดำตุ๋นยาจีนลวกปากกับคางไทจนเด็กญี่ปุ่นต้องกินแต่ข้าวต้มมาเป็นอาทิตย์ หลัง ๆ ผมก็เลยต้องระวังมากเป็นพิเศษ..ด้วยการเอามือรองใต้ช้อนแล้วเอียงตัวเม้มปากเล็งให้เข้าปากไทไปอย่างปลอดภัยเสมอ ถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ป้อนมันจนหมดชามอย่างไม่มีร่องรอยบาดแผลเกิดขึ้นตรงไหน หันมาหาอะไรกินเองสลับกับอ้าปากรับข้าวจากช้อนไท กินไปคุยไป เด็กญี่ปุ่นเอาน้ำมาจ่อปากผมแล้วเอ่ยปากถาม
“วันนี้เป็นไงบ้างครับ?” พยักหน้ารับขณะที่กลืนน้ำหยดสุดท้ายลงหลอดอาหาร เล่าให้ฟังว่าพัฒนาความสัมพันธ์กับคุณปอเลขาแม่เป็น ‘พีปอ’ ของผมเรียบร้อยแล้ว รายละเอียดที่ผมคุยกับพี่ปอผมก็เล่าให้ฟังหมด อ้อมมาหาผมก็เล่าหมดเหมือนกัน เด็กญี่ปุ่นนิ่งฟังแล้วเท้าคางมองหน้าผม อมยิ้มแล้วบอกว่า
“อึดอัดรึเปล่าครับที่ใคร ๆ ก็สนใจอยากรู้แบบนี้?” ส่ายหน้าแล้วมองตาเด็กญี่ปุ่น ไทไม่เคยเดือดเนื้อร้อนใจที่สังคมภายนอกรับรู้ว่าผมกับมันเป็นอะไรกันแบบเหนือความคาดหมาย แล้วผมจะสนใจทำไมล่ะ? แล้วที่สำคัญ คนที่ถามไถ่ก็ไม่มีเจตนาไม่ดีนี่ครับ ไม่รู้สิ..ผมว่าไม่เห็นว่าเค้าความไม่ปลอดภัยจากคนพวกนี้ซักครั้ง..
“ดีแล้วครับที่พิไม่เก็บมาคิดมาก แต่ที่แน่ ๆ เรามีสาววายอยู่ใกล้ ๆ ตัวอีกคนแล้วนะครับ” เลิกคิ้วสูงกับคำว่า ‘สาววาย’ ศัพท์บัญญัติใหม่ของมนุษย์ที่เป็นมากกว่าทอมดี้เหรอ? กำลังจะถามเด็กญี่ปุ่นมันก็ดึงแขนให้ไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ไทจะพาผมไปทำงานด้วยตามปกติแล้วครับ หมดเวลากักกันแล้ว555+
หลังจากที่ปล่อยให้ ‘สาววาย’ ตกตะกอนนอนก้นสมองไปแล้วก็ต้องเก็บมาคิดใหม่เมื่อเด็กญี่ปุ่นบอกผมให้รู้ว่าที่ผมคุยกับพี่ปอเรื่องที่ค้างไว้ สรุปได้ทันทีว่าพี่ปอเป็นสาววายอย่างไม่ต้องสงสัย เด็กญี่ปุ่นอธิบายให้ฟังว่าสาววาย ก็คือผู้หญิงที่ชื่นชอบ และสนับสนุนให้ผู้ชายกับผู้ชายชอบกัน ด้วยเห็นว่า เวลาผู้ชายสองคนอยู่ด้วยกันนั้นน่ารักและเป็นสิ่งจรรโลงโลก ทึ่งกับความเป็นสาววายจนพูดไม่ออก เดินมาตามล็อบบี้รีสอร์ทก็คอยมองผู้หญิงที่เห็นผมกับเด็กญี่ปุ่นแล้วซุบซิบยิ้มแก้มปริกัน..ด้วยความเขินครับ55+
ผมเพิ่งจะรู้ก็ตอนนี้เอง สาววายมันมีอยู่ทุกพื้นที่ ทุกตารางเมตรใกล้ ๆ ตัว เป็นเหมือนอากาศที่ลอยอยู่รอบตัว พร้อมจะมีความสุขที่เห็นผมกับเด็กญี่ปุ่นรักกันตลอดเวลา..
ผมอยากรู้ครับ! คุณ..เป็นสาววายกับเค้าด้วยรึเปล่า?
ถ้ายกมือว่าเป็น..
มารับกอดก้อนโต ๆ ของผมไปเลยครับ!
:-[
…………………………………….
กอดรวบค่า กอดต้อนรับนักอ่านหน้าใหม่และนักอ่านที่ตามอ่านนิยายจิมาตลอดทุกคนค่ะ เจาะไข่ด้วยเลย-/////-
ปั่นบะหมี่แล้วมันตันก็เลยปั่นน้องพิมาให้อ่านเล่นไปก่อนค่ะ นับวันยิ่งบ๊องเนอะค่ะ55+
แต่ทาแป้งเย็นตอนตัวเปียกนี่หนาวจริง ๆ ค่ะ ยืนยันด้วยเกียรติของจิเลยทีเดียว - -+
บวกขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:pig4: :กอด1: :laugh:
ปล.ใครเป็นสาววายยกมือเร็วรับกอดน้องพิเร็วค่ะ! >///<
-
:-[อ๊ายยยยยยๆๆๆๆ รีบยกมือรับกอดแน่นๆจากน้องพิ :z2:
-
รับกอดจิ
แล้วยกมือสูงๆรับกอดพิจ้า
คืนนี้ไปนอนกอดกันสองคนทิ้งไทไว้ดีกว่าเนอะ ฉุดพิหนี คริ
ปล.คุณจิเค้ายังอ่านตอนพิเศษไม่จบเลยยังไม่เม้นต์นะ
-
:กอด1:น้องจิ
ขอบคุณนะคะสาววาย :L2:
-
กอดที่รักแน่นๆๆๆๆๆๆๆ
มายกมือว่าเค้าก็สาววายเหมือนกัน
แบบนี้น้องพิก็ต้องกอดเค้าชิมิๆ
แล้วไทโยจะว่าอะไรมั้ยเนี่ย เพื่อให้เป็นการเท่าเทียมกัน พี่สาวคนนี้จะยอมให้ไทโยกอดด้วยก็ได้ โอเคมะคะ
อ่านไปยิ้มไป เขินไป ตอนนี้ ออกมาทั้งปอและอ้อม แต่เค้าว่านี่ยังเบาะๆนะ
สำหรับเค้าบุคคลอันตราย2คนนี้มันจะต้องป่วงกว่านี้อ่ะที่รักจ๋า
พูดจบ วิ่งหลบรองเท้าพี่อ้อม 55555555
-
ว้ายยย .. ขอชูมือสุดแขน พร้อมชูขาแถมให้อีกค่ะ
(จะเอาทั้งกอดน้องพิและของไทโย 5555555) :o8: :laugh:
-
น่ารักอีกแล้ว!!!!
ขอบคุณครับจิ
-
:กอด1: :กอด1: น้องพิ + นู๋จิ +1 นาน ๆ มาทีก็น่ารักสุดๆ
-
เหมือนมีคนนินทา
เลยมาตามกลิ่น
แอร๊ยยยยยส์ อยากแซ่บว่า
ตอนนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากไหน
เอิ่มมมม คงไม่ต้องถามดีกว่ามั้ง
ฮาาาาา
-
มารับกอดจากน้องพิด้วยคนค่ะ :กอด1:
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย :m3: :m3:
-
ยกมือสองมือเลย เป็นสาววายแน่นอน o18 น้องพิรีบ ๆ มากอดพี่สาวเลยน๊า 555+
-
เข้ามารับกอดค่ะ!! อ๊ากกกกกกก :-[ :-[
-
มายกมือรับกอดน้องพิค่ะ ขอไทโยด้วยนะ :-[
:กอด1:พี่จิ
-
มารับอ้อมกอดอันร้อนระอุของน้องพิ
เป็นสาววายมาจนเลิกนับไปแล้วว่ากี่ปี
น้องพิกับไทโยก็ยังคงทำให้อิจฉา
ในความหวานของทั้งคู่ตลอดจริงๆ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
ตามมารับอ้อมกอดของพิ อ๊ายย สาววายเล้านี้เยอะนา กอดเหนื่อยแน่ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
โอ๊ะโอ!!! สเปฯตอนนี้ ดูเหมือนว่า.....จะมีน้องสาวคนสวยมารับเชิญซะด้วย หุหุ
อืมมนะ เลขาคนเก่ง ตอนที่ผ่านมาบุคลิกนิสัยยังไม่ชัดเจน แต่ตอนนี้อ่านแล้ว อดคิดไม่ได้ว่าเป็น น้องสาวคนนึงในนี้แน่ๆ อิอิ
ส่วนแขกบ้านแขกเมืองเนี่ย คงไม่ต้องเดาหรอก ชัวร์แน่ๆ ทั้งบุคลิกนิสัยการพูดการจา นึกหน้าออกคนเดียวเลย คึคึ
+1 :n1:
-
ยกมือทั้งสองข้าง
แต่ขอเปลี่ยนเป็นกอดไทโยแทนได้มั้ยอ่ะ :o8:
คนกอดพิเยอะแล้วกลัวจะช้ำ :laugh:
ปล. :กอด1: จิแน่นๆ แทนก่อนก็ได้
-
ยกมือด้วยคนค่ะ :a1:
หวานมากๆ กิจวัตรประจำวันของพิกับไทโยพี่ว่าไม่ธรรมดานะคะ
หวานกว่านี้มีอีกมั๊ย :กอด1:
-
:a1:
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:a1:
ช่ายละ :yeb:มากอด :กอด1:
-
โว้ว กอดดดดพิ
-
อยากจะยกสุดแขน
แต่กลัวจักกะแร้ดำ :laugh:
-
ก็อยากให้พิกอดอยู่อะนะ
แต่กลัวโดนไทโยสั่งเก็บมากกว่า
ขอเป็นสาววาย คอยแอบดูความหวานอยู่ห่างๆ อย่างสุขๆดีกว่า
-
ยืดอกมารับกอด แอร๊ยยยยยยยยยยยยส์! :-[
-
ทำไมเพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้หนอ ชอบมากๆเลยอะค่ะ :กอด1:
เศร้าตอนวาโย กับ ตอนพี่เล็กโดนไทพูดให้เลิกชอบพิอะ คุณชายไทช่างเย็นชา :o8:
-
เข้ามาอ่านตอนพิเศษด้วยรอยยิ้ม
ตอนนี้แก้มหุบไม่ลงแล้วค่ะ
-
:o8: :-[
ทำแบบนี้ให้กอดหลายๆครั้งเลยพิ
น่ารักได้อีกอ่ะ :กอด1:
-
น่าสงสารสองสาวจังน้า ออกจะน่าัรัก นิสัยก็ดี หาหนุ่มๆนิสัยดีให้หน่อยจิคะ :-[
-
555 แข่งกันหล่อจิงๆด้วย อิๆ
-
อ่านตอนนี้ แล้วนึกถึงวลี หมาไทคาบไปแดกของพี่เล็กจริงๆ 5555
-
แถม
.
.
.
ยืนกะพริบตาปริบให้ คุณ andaseen ซุกตัวเข้ามาในอ้อมกอดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ไม่อยากจะบอกว่า..ผมโคตรตื่นเต้นครับ หลังจากปากดีให้สาววายยกมือแสดงตัว ผมก็ถูกพี่คนหนึ่งที่สนิทกันมากมาให้ทำกิจกรรม Free Hug ที่เล้าเป็ด ยิ้มเขิน ๆ ให้พี่ผู้หญิงที่บอกว่าชื่อ jiki, kakuro, ZuuZuu คนนี้หน้าคุ้นเหมือนพี่ปอเลยครับ แต่ไม่น่าจะใช่ เพราะพี่ปอไม่น่าใส่แว่นดำกับวิกผมมาขอกอดกะเค้าด้วย เม้มปากแล้วเอามือถูจมูกแก้เขินเมื่อเห็นสาววายตบเท้ามาขอกอดจากผมแถวยาวเหมือนกัน
อ้าแขนกอดพี่ที่ชื่อ 맀..Lich✿ ที่บอกผมเขิน ๆ ว่าจริง ๆ แล้วยกขาด้วยเพราะอยากกอดไทเหมือนกัน ไงดีล่ะ มันไม่ได้มาด้วยอ่ะครับ ติดไว้ก่อนในใจก็ได้เนอะ ยิ้มเขิน ๆ คืนพี่เค้าแทนคำตอบแล้วหันมาสนใจพี่ ordkrub กับพี่ hahn ที่บอกว่าผมน่ารัก เม้มปากแก้เขิน จริง ๆ ผมค่อนไปทางหล่อมากกว่าครับ555+ เหลือบเห็นคนที่บอกว่าชื่อ rellachulla แวบ ๆ เหมือนอ้อมมาก แต่คงไม่ใช่มั้ง กลับมาสนใจพี่ที่ชื่อ ❃indy❣zaka❃ แล้วสวมกอดเต็มอ้อมแขน อ้าแขนรับพี่ dukdikdukdik แล้วขยี้ตาเบา ๆ ผมว่าผมเห็นเหมือนพี่เค้าถือมีดมาด้วยนะครับ! แต่ไม่ทันได้มองหามีดก็โดนพี่ t-unseen กอดไปร้อง ‘อ๊ากกกกกกก’ ไป งงไปกอดพี่ i1_to*pp ที่ขอกอดไทอีกคนด้วย ไม่ทันได้ตอบก็ถูกพี่ @StaR@ ขอกอดแบบร้อน ๆ จากผม ยิ้มจนไม่รู้จะยิ้มท่าไหนแล้วครับ -////-
ยืนอ้าแขนรวบกอดพี่ คนของเธอ อมยิ้มเพราะพี่เค้าบอกสาววายในนี้เยอะนะ ต้องกอดเหนื่อยแน่ กับพี่ love2y ที่ทำหน้าสงสัยแล้วหันมองคนหน้าเหมือนพี่ปอกับอ้อมตลอดเวลา แต่คนนี้ผมสะดุดตากับพี่ gayraygirl มากเพราะเดินเข้ามาบอกว่าขอกอดไทคนเดียวเพราะผมโดนกอดเยอะ กลัวจะช้ำ อยากบอกมากผมถึกใช้ได้อยู่นะครับ55+ เอื้อมมือมากอดพี่ nunamicky ที่แซวผมว่าจะหวานกับไทไปไหน? สาววายในเล้านี่รู้เรื่องผมเยอะจังเลยครับ >.<
ผมกอดอีกหลายคนเลยครับเพราะต้องรีบทำเวลา เดี๋ยวไทมารับกลับบ้านสาววายที่เล้าจะไม่ได้กอดผม ฮู้ยยยยย ยิ่งกว่าซุปตาร์55+ ผมกอดพี่ ao16, kny, ease supsnerv, yeyong, Bee_YJ, punchnaja, Whatever it is, kittyfun, Non_stop สาววายที่มาแสดงตัวทีหลัง ผมค้างกอดไว้ก่อนนะครับ หลังวันที่ 3 ก.ค. แล้วผมจะมากอดจนครบเลย
เป็นโปรโมชั่นของคนไทยที่ไปใช้สิทธิ์เลือกตั้งไงครับ เกาะกระแสกันหน่อย555+
ไปนะครับ..ฝันดียิ้มแก้มปริแบบผมนะครับสาววายทุกคน
.........................
กอดตอบ!
อร้างงงงง ตอบเม้นท์แบบใหม่ค่ะ สาว ๆ ที่แสดงตัวทีหลังค้างกอดไว้ก่อนะคะ วันจันทร์จะให้พิตามกอดค่ะ
:pig4: :กอด1: :กอด1:
ปล.กอดต้อนรับนักอ่านหน้าใหม่ทุกคนนะคะ
-
:z13:
จิ้มจึ้กๆๆๆ
:laugh: แอร๊ยยยยย เป็นการตอบเม้นท์ที่คนอ่านได้กำไรมากค่ะคุณจิ ..
แล้วหลังเลือกตั้งเสร็จ เตงอย่าลืมบอกน้องพิสะกิดไทโยมาช่วยกันกอดด้วยนะคะ คริคริ~
แอบซื้อเสียงคนแต่งด้วยกอดแน่นๆอีกหนึ่งที :กอด1: >3<
-
555 ขำชายไทจริงๆอะ อิจฉาแล้วพาลนะเนี่ย :laugh:
-
พิ :กอด1: :o8: :m2:
งัน :กอด1:คุณจิด้วย
-
คุณจิ จะน่ารักไปไหนคะ ถ้าอยู่ใกล้ๆพี่จะกอดคุณจิแทน ^^
:กอด1:
-
อ่านแล้วมีความสุขจังเลยค่ะ
:กอด1:พิ ไท แล้วก็คุณจิค่ะ
-
ขอกอดเบิ้ลอีกทีได้มั๊ยอ่ะคะ? น้องพิขาาาาาา :m3: :m3:
-
ขำคุณพี่การ์ดทั้งหลายอะ :laugh:
-
อ่านถึงตอนตารู้ความจริงแล้วเศร้ามากอะ น้ำตาซึมเลย :monkeysad:
-
ยกมือว่าเป็น แต่ไม่ต้องกอดเค้าหรอกนะ
ตะเองกอดไทโยแล้วส่งรูปมาให้เค้าดูดีกว่า
เป็นการบู๊ทพลังชีวิตให้สาววายทั่วโลก 555 :impress2:
-
กะแล้วว่าพี่เรย์มี something แง่มๆ
-
อ่่า วินก็ชอบพิ น้องพิช่างบาปหนา 555
-
หนูวินเป็นนายเอกคนละแนวกับน้องพิเลย 555 น้องพิออกแนวฮาอ่านะ อิๆ
-
ขำพี่โป้งเรียกเต๋าตัวเหี้ยอะ 55555
-
มายกมือช้าไปมากกกกกก อด free hug จากน้องพิเลย 5555
-
เออ ยอมรับก้อได้
ว่าปลอมตัวไปอ่ะพิ
ชั้นเอง กร๊ากกกกก
-
:กอด1:น้องจิ
ขอบคุณนะที่ให้เค้ากอดน้องพิ
เค้าขอกอดน้องสองด้วยได้ป่ะ :-[
-
ซึ้งอ่ะ ได้กอดน้องพิ :กอด1:
-
ขอกอดอีกรอบนะคะน้องพิ ไทโยด้วย :กอด1:
พี่จิ + :กอด1:
-
เข้ามายกมือด้วยคน อยากโดนพิกอดมั่งอ่ะ เค้าอ้าแขนรอกว้างๆๆแล้วนะพิ :กอด1:
-
ชิๆ รอบหน้ากอดพิด้วยก็ได้ เพราะพิกอดไทโยเราก็เหมือนได้กอดไทโยด้วย :o8:
แต่ก็ยังอยากกอดไทโยอยู่ดี อ่า พิพาไทมาให้กอดด้วยจิ :monkeysad:
-
อิอิ มาให้กอดอีกรอบได้ป่าวอ่าน้องพิ ขอกอดรวบกับน้องไทด้วยก็ได้น้า 555
-
ชอบการตอบเม้นท์แนวใหม่ของน้องจิจัง
ตอบผ่านพิ คราวหน้าขอใช้บริการของไทโยหน่อยนะคะ
-
ชริ๊ส!!!
น้องพิอย่ามาทำเป็นรู้ดี ตอนนั้นพี่ใส่วิกไปที่ไหนละคะ พี่ไปต่อผมมาตะหาก เชอะๆ
ยังติดกอดไทโยอีก1กอดนะคะ อย่างลืมทวงให้พี่ละ 5555
-
ชอบตอนไปเดินตลาดจิงๆ อิๆ พระนางมากันตรึม :-[
-
:laugh:
น่ารักกกก
เค้ารักคู่นี้ที่สุดอ่ะ
เค้าอยากได้ผู้ชายแบบไทโย
:man1: กอดพี่จิ
-
:laugh: ขำไอ้ตรง "ไม่เท่าแขน ทำแทนไมไ่ด้" อะ 555 ตอนแรกขำคนเขียนว่าเขียนผิดป่าวหว่า คิดไปคิดมา สำหรับน้องพิ มันเป็นไปได้ :m20:
-
เค้าก็กอดด้วยคนนะ แถมจุ๊บๆๆๆๆด้วย !!!! :กอด1: :จุ๊บๆ:
-
ซึ้ง......กับตอนพิเศษจริงๆคร้บ
ขอบคุฌครับจิ :L1:
-
น่ารักสุดๆคู่นี้ :กอด1:
-
นั่งอ่านจนจบแล้วค่า
อ่านแล้วบรรยายความรู้สึกเป็นคำพูดไม่ออกเลย
แต่ที่แน่ๆ เค้าหลงรักหนุ่มๆกลุ่มนี้มากมายอ่ะ. ความรู้สึกดีๆมันฟองฟูอยู่ในอกตลอดเวลาที่อ่านเรื่องนี้ บรรยายไม่ถูกจริงๆ
คงได้แต่กอดขอบคุณ คุณจิที่เขียนเรื่องราวดีๆ มีแต่ตัวละครน่ารักๆให้อ่าน (ขนาดน้องออมตัวอิจฉา ยังเขียนให้ น่ารัก มีคู่ ดูเด่น มีตอนของตัวเองเลย เป็นแม่ที่รักตัวละครทุกตัวจริงๆ)
ขอบคุณค่า
รักคุณจิ
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยส์ มาก่งมากอด พี่เขินนะคะo///o
-
ยกมือด้วยคนค่า!!!!
อยากได้กอดจากน้องพิบ้างอะไรบ้าง
เดี๋ยวนี้สาววายหาง่ายยิ่งกว่าสาวยาคูลท์ซะอีกค่ะคุณน้องพิ
:laugh:
ยิ่งถ้าเจอน่ารักๆแบบน้องพิกับไทโย
ป่านนี้พวกเราคงจิ้นกันกระจาย
เห็นหมดแล้วว่าน้องพิมีไส้กี่ขด
:jul3:
ว่างๆให้น้องพิมาเดินเล่นกับไทโยที่พีพีบ้างสิคะคุณจิ
แบบว่าคิดถึง
:กอด1: คุณจิแน่นๆ
-
สาววาย [2]
หลังจากกอดพี่ ๆ สาววายเสร็จผมก็รีบวิ่งลงไปที่จอดรถ พุ่งพรวดเข้าไปนั่งหน้าแป้นแล้นยิ้มแย้มเอาใจเด็กญี่ปุ่นทันที ไทยิ้ม ๆ แล้วออกรถดิ่งกลับบ้านใหญ่ ระหว่างทางก็ฟังเด็กญี่ปุ่นเล่าเรื่องที่ไปทำงานมาทั้งวัน ส่วนเรื่องของผม..มันให้กลับไปเล่าที่บ้านครับ
“วันนี้ผมไม่เจออะไรผิดปกติครับ ทุกอย่างเรื่อย ๆ เหมือนทุกวัน เย็นนี้อยากกินอะไรครับ?” ขมวดคิ้วคิดหนักกับความสำคัญของปากท้อง อยากกินไข่ดาวไข่แดงเยิ้ม ๆ แต่ก็อยากกินสุกี้ใส่เห็ดเข็มทองเยอะ ๆ เหมือนกัน ถอนหายใจแล้วเอานิ้วจิ้ม ๆ คอนโซลหน้ารถคลายความเครียดที่มี..
“..กินข้าวบ้านดีกว่า มีอะไรก็กิน อย่าถามอีกนะ..เครียด” เด็กญี่ปุ่นขำก๊ากแล้วเอามือมาลูบหัวผมเล่น หึ..กูเครียดเป็นเครื่องเดียวดีกว่ากูไม่เคยเก็บอะไรมาคิดเลยนะไอ้ห่า! มาถึงบ้านไทก็ไล่ให้ผมขึ้นไปอาบน้ำ ส่วนมันจะเข้าไปดูว่ามีอะไรมากระแทกปากผมบ้าง อาบน้ำเสร็จก็เดินลั้ลลาออกมานั่งกินข้าว คุยกับแม่ที่มานั่งกินข้าวเย็นด้วย นึกขึ้นได้ก็เลยถามแม่ว่าเมื่อกลางเย็นพี่ปออยู่กับแม่รึเปล่า?
“อยู่ค่ะน้องพิ ปออยู่กับแม่ตลอดค่ะ อ่อ..มีไปธนาคารแป๊บนึงค่ะ นอกจากนั้นก็อยู่กับแม่ตลอด” พยักหน้ารับรู้แล้วตักไข่เจียวหมูสับเข้าปาก กินข้าวเสร็จเด็กญี่ปุ่นก็จูงมือขึ้นมานอนกกกันที่ห้อง ผมนั่งตัดเล็บเท้ารอไทที่กำลังอาบน้ำ ตัดเสร็จมันก็เดินออกมาพอดี รวบเก็บเศษเล็บมาทิ้งแล้วเดินสวนมันไปล้างเท้า มันจับผมพาดบ่าแล้วพาไปส้วม บริการล้างเท้าให้จนสะอาดแล้วจัดการอุ้มเดินออกมาที่เตียง สบายไหนใครจะเท่า555+
“เป็นไงบ้างครับเมื่อเย็น...ขออย่างละเอียด” ผมนั่งขัดสมาธิมือไม้อยู่ไม่สุขเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อเย็นที่ไปแจกกอดในเล้าเป็ด เด็กญี่ปุ่นอมยิ้มกับท่าทางกระตือรือล้นที่จะเล่ากับอาการตื่นเต้นจนมือไม้พันกันมั่วทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มเล่า..สูดลมหายใจเข้าปอดเมื่อเรียบเรียงลำดับการกอดได้แม่นและพร้อมที่จะเล่าแล้ว
“การ์ดมาส่งที่หน้าเล้าก็เดินเข้าไปพร้อมพี่เค้า พอเข้าไปก็เจอสาววายเยอะแยะเลย อ่อ..มีหนุ่มวายด้วยนะไท คนแรกที่แจกกอดก็พี่ andaseen พี่เค้าอายๆ แต่ก็เดินเข้ามาซุกหน้ากับไหล่ผม คนต่อมาก็พี่ jiki พี่เค้ากอดเสร็จก็แซวประมาณคืนนี้ทิ้งไทโยไปนอนกอดกัน 2 คนดีกว่าด้วยครับ555+” เด็กญี่ปุ่นยิ้มบางแล้วดึงมือผมไปหอมเล่น รีบดึงออกเพราะตัดเล็บเมื่อกี้ล้างแต่เท้า มือลืมล้าง! วิ่งดุ๊ก ๆ ลงจากเตียงแล้วล้างมืออย่างรวดเร็ว เช็ดมือเช็ดไม้เสร็จก็สปีดออกจากส้วม พุ่งหลาวใส่เด็กญี่ปุ่นแล้วรัดมันแน่น ไทหัวเราะเสียงดังแล้วจับผมมาหอมแก้มฟอดใหญ่ ยิ้มกว้างแล้วดีดหน้าออกจากปลายจมูกที่กดลงมาที่ริมฝีปาก..
“ยังไม่หมด..พอกอดพี่ jiki เสร็จก็กอดพี่ kakuro ต่อ พี่เค้ายิ้มเขินแล้วกระซิบถามว่ากอดน้องสองด้วยได้เปล่า? ผมกลัวหมาบ้าที่เฝ้าน้องสองจะไม่ให้ลักพาตัวมาน่ะสิ ไทโย..ช่วยหน่อยได้เปล่า?” เด็กญี่ปุ่นเลิกคิ้วสูงแล้วอมยิ้ม ตอบผมเบา ๆ ว่า ‘ดูก่อน’ สูบลมเข้าปากแล้วยิ้มตอบ เล่าให้มันฟังต่อ..
“แล้วผมกอดพี่ ZuuZuu เออ!..คนนี้หน้าคุ้นเหมือนพี่ปอเลยครับ แต่ไม่ใช่อ่ะ เพราะแม่บอกว่าอยู่กับแม่ทั้งวัน แล้วก็กอดพี่ 맀..Lich✿ พี่เค้ายกขาด้วยนะเพราะอยากกอดไทเหมือนกัน วันจันทร์ไปด้วยกันเนอะ ไปแจกกอดกัน” เด็กญี่ปุ่นยิ้ม ๆ แล้วเอาหัวมาหนุนตักผม ดึงมือผมไปว่างที่อกแล้วหลับตานิ่ง อมยิ้มแก้มตุ่ยแล้วเล่าให้ฟังต่อ
“พี่ ordkrub กับพี่ hahn ไม่ได้ขอกอดผมนะ แต่เข้ามาบอกว่าผมน่ารัก ไม่อยากจะบอกไม่อยากจะย้ำว่าผมมันหล่อล้ำมากกว่าน่ารัก555+ อย่าเพิ่งหลับ! ดีมาก! เออ..ผมเห็นคนที่บอกว่าชื่อ rellachulla แวบ ๆ เหมือนอ้อมมาก ๆ แต่คงไม่ใช่หรอก มันไม่น่าจะอยากกอดผมอ่ะไท แล้วก็กอดพี่ที่ชื่อ ❃indy❣zaka❃ พี่เค้าฮาดีอ่ะไท กอดผมเสร็จเดินบิดอาย ๆ กลับไปนั่งที่อ่ะ55+ กอดพี่ ❃indy❣zaka❃ เสร็จก็กอดพี่ dukdikdukdik แบบเต็มรักเลย พี่เค้าเค้ายกสองแขนเลยต้องกอดแน่นหน่อย” ไม่อยากบอกว่าเหมือนจะเห็นพี่เค้าถือมีดมาขู่ เลยกอดแบบรัดแน่น555+ มองหน้าเปื้อนยิ้มของเด็กญี่ปุ่นแล้วเอามืออีกข้างที่ว่างมาลูบผมมันเล่น ยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่หน้าตอนหลับตาของมัน ตั้งใจจะชวนมันไปแจกกอดด้วยกันหลังเลือกตั้งเสร็จ แบบเล่าไปก็สะกดจิตไปแบบนี้ไงครับ ให้มันเคลิ้มตอบรับแล้วรวบรัดว่ามันตกลงแล้ว ไปด้วยกันเลยมึง แน่นอนว่าผมต้องใช้คำพูดแบบอ้อนมันด้วย5555+
“พี่ t-unseen ก็ตลก กอดไปร้อง ‘อ๊ากกกกกกก’ ไป งงป๊ะล่ะ55+ แล้วผมก็กอดพี่ i1_to*pp เบา ๆ แล้วพี่เค้าก็บอกอาย ๆ ว่าขอกอดไทอีกคนด้วย ไปกันเนอะวันจันทร์อ่ะ..ห้ามหลับ! ผมไม่ทันได้ตอบพี่ i1_to*pp ก็ถูกพี่ @StaR@ ขอกอดแบบร้อน ๆ ไม่รู้จะกอดแบบไหนก็เลยกอดแน่น ๆ แทน แล้วก็กอดพี่ คนของเธอ พี่เค้าบอก..สาววายในนี้เยอะนะ ต้องกอดเหนื่อยแน่ เสร็จก็กอดพี่ love2y ที่ทำหน้าสงสัยแล้วหันมองคนหน้าเหมือนพี่ปอกับอ้อมตลอดเวลา จริง ๆ พี่เคาไม่ได้ขอกอดผมหรอก แต่ผมติดลมเลยกอดหมับเลย555+ พี่ gayraygirl ก็ไม่ได้ขอกอดผมเหมือนกัน เพราะผมโดนกอดเยอะแล้ว กลัวจะช้ำ พี่เค้าก็เลยขอกอดไทคนเดียว ไทโยเราไปกันเนอะ.. เอื้อมมือมากอดพี่ nunamicky ที่แซวผมว่าหวานกว่านี้มีอีกมั้ย? วันจันทร์ไปกันเนอะ ไปตอบพี่เค้ากัน.. แล้วผมก็กอดพี่ ao16 พี่เค้ายกมือแบบมั่นใจมากอ่ะ ยกท่าเดียวกะพี่ kny เลย แต่พี่ kny ฮากว่า เพราะทำหน้าเหมือนขึ้นสวรรค์ตอนกอดผมเสร็จอ่ะ555+น่ารักชะมัดอ่ะไท แล้วก็กอดพี่ ease supsnerv แบบเบา ๆ ต่อ พี่เค้าบอกว่าหลังเลือกตั้งขอกอดเราด้วยอ่ะไท..เราไปกันเนอะ” เด็กญี่ปุ่นขมวดคิ้วลืมตามามองหน้าผม อมยิ้มแล้วพองลมเข้าปากให้ดูแบ๊ว ๆ ใส ๆ ทำตาเขแล้วชวนไทไปด้วยกันวันจันทร์ ‘ไปด้วยกันนะฮะคุณขา’ เด็กญี่ปุ่นส่ายหน้ายิ้ม ๆ แล้วพลิกตัวนอนตะแคง กระตุกมือผมให้เล่าต่อ
“กอดพี่ yeyong กอดเสร็จพี่เค้าก็เงยหน้ามาบอกว่าตอนยกมือแสดงตัว อยากจะยกสุดแขน แต่ติดตรงจั๊กกะแร้ดำ ผมกลั้นยิ้มเต็มที่จนปวดหน้าเลยไท พี่เค้าฮาดีอ่ะ กอดพี่ Bee_YJ พี่เค้าก็รีบถอยห่าง เค้ากลัวไทสั่งเก็บก็เลยจะขอดูอยู่ห่าง ๆ ดีกว่าอ่ะ แต่กอดไปแล้ว..ไม่ทันแล้วว่ะพี่555 แล้วก็หันไปกอดพี่ punchnaja พี่เค้าฮามากอ่ะไท ตอนสวมกอดพี่เค้าก็ร้อง ‘แอร๊ยยยยยยยยยยยยส์!’ ตกใจก็ตกใจแต่ก็คลายกอดไม่ได้เพราะพี่เค้ากอดผมอยู่อ่ะ สาววายนี่ฮาเนอะไท แล้วก็กอดพี่ Whatever it is กับพี่ kittyfun พี่เค้าไม่ได้ขอกอดนะ แต่ผมเข้าไปกอดเอง กอดขอบคุณที่เค้ามีความสุขที่กับเราอ่ะไท เวิลด์พีซซซซ555 แล้วคนสุดท้ายที่ผมกอดก็พี่ Non_stop กอดหลายครั้งเลยล่ะ พี่เค้าให้กอดหลายครั้งเพราะผมน่ารักอ่ะ55+” เล่าจนจบก็เอานิ้วชี้จิ้ม ๆ แถวแก้มซ้ำ ๆ หลายครั้ง ปากก็พร่ำให้มันได้ยินอยู่ตลอดให้ชินหูคุ้นใจเผื่อมันตอบตกลงโดยพลันในทันที!
“วันจันทร์ไปกันนะ ผมค้างกอดสาววายอีกตั้งหลายคน พี่ที่เค้าอยากกอดไทก็รออยู่ด้วยนะ ไปกันนะไทโย..เด็กดี ไม่ดื้อกะป๋านะ เดี๋ยวป๋าซื้อขนมให้กิน” ไทลืมตามาขมวดคิ้วแล้วยิ้มประหลาดให้ผม ลุกขึ้นนั่งแล้วเอามือดึงแก้มผมยืดเล่น
“พิไปสัญญากับพี่ๆ เค้าไว้ใช่มั้ยครับ? ไว้เลือกตั้งเสร็จค่อยไปนะ โทรนัดพี่ที่พาพิไปให้เรียบร้อยแล้วค่อยมาว่ากัน แต่ตอนนี้..ขอขนมก่อนเลย!” อ้าปากจะบอกว่าไม่ได้ไปสัญญากับใคร แค่ติดไว้ในใจเฉย ๆ กะ จะมาชวนมึงก่อน ได้ไม่ได้ค่อยว่าทีหลัง แต่ก็นะ ทวงขนมก่อนแบบนี้มันก็เลี่ยงไม่ได้แล้วล่ะฟร้อย55+ ขำในใจดังลั่นแล้วเผยอริมฝีปากฉกลิ้นมันมาดวลก่อนจะแพ้พ่ายยับเยินเกินเยียวยาดับอนาถคาเตียง หอบหายใจเพราะหมดแรง หลับใหลไม่ได้สติจนถึงเช้า เด็กญี่ปุ่นเขย่าแขนปลุกให้มารับโทรศัพท์จากพี่คนที่จะพาผมไปแจกกอดอีกรอบ รับสายแล้วนิ่งไปพักใหญ่เพื่อเรียกสติ ฟังพี่เค้าแล้วจำรายละเอียดจนขึ้นใจ วางหูแล้วล้มตัวลงนอน ลืมตาขึ้นมามองเด็กญี่ปุ่นที่ยืนพิงโต๊ะคอมมองผมอยู่ ยกมือขึ้นมากวักช้า ๆ
“มานี่ก่อน..เร็ว” ไทยิ้มแล้วส่ายหน้าปลง เดินมานั่งข้าง ๆ แล้วลูบหัวผมเล่น หลับตานิ่งรับสัมผัสจากฝ่ามือเย็น ยิ้มบางแล้วตื่นเต็มตา ลุกมาอาบน้ำแต่งตัวพร้อมเด็กญี่ปุ่น ไปลงคะแนนเลือกพรรคที่ใช่เลือกคนที่ชอบเสร็จก็ไปโรงแรม ผมนั่งเล่นกับแม่ในห้องทำงาน ส่วนไทเข้าไปเคลียร์งานในห้องกับป๊า นั่งเล่นเกมส์อยู่ในห้องก็ยิ้ม ๆ เมื่อพี่เรย์พาน้องสองมาฝากไว้กับแม่ เข้าไปนั่งใกล้ ๆ กำลังก้อร่อก้อติกน้อง ไทก็โผล่พรวดเข้ามาพอดี
“สวัสดีครับสอง ไปครับพิ” เด็กญี่ปุ่นทักทายน้องพอเป็นพิธีแล้วดึงแขนผมลุก ผมยังไม่ทันจะรับไหว้น้องที่ไหว้ลา เด็กญี่ปุ่นก็ลากออกจากห้องมาซะก่อน รีบจ้ำพรวด ๆ ตามมันแล้วนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อฟังมันคุยเรื่องรายได้ของรีสอร์ทกับป๊า พี่เรย์จ้องผมตาไม่กะพริบ ทำหน้ามึน ๆ ตอบแล้วยิ้มเอาใจอีก 2-3 ที พี่เรย์แม่งก็ไม่ยิ้มตอบ เป็นหมาบ้าไม่พอ..ยังมนุษย์สัมพันธ์ติดลบอีก
นั่งฟังจนเที่ยงก็เดินออกมาหาข้าวเที่ยงกิน พี่เรย์ไปรับน้องสองให้มากินพร้อมกัน ผมก็ยังไม่กิน ตั้งใจจะรอกินพร้อมน้อง เด็กญี่ปุ่นก็เร่งให้รีบกิน เดี๋ยวต้องไปธุระอีก ขมวดคิ้วแต่ก็กินข้าวตามคำขอ สรุปผมก็ไม่ได้กินพร้อมน้อง กินเสร็จก็ไปทำธุระกับมัน โถ..อุตส่าห์จะไปเดินซื้อเสื้อลายเหมือนกันไว้ใส่ไปแจกกอด น่ารักใครจะเกินล่ะไทโย๊~
“ใส่เสื้อยืดธรรมดาที่เรามีก็ได้ครับ ไม่เป็นไรหรอก” บอกเด็กญี่ปุ่นแล้วชวนกลับบ้านสวน พาตาไปเลือกตั้งดีกว่า โทรหาตาแล้วพาไปลงคะแนนก่อนปิดหีบพอดี เย็นก็กินข้าวพร้อมตาแล้วก็ค้างนอนรับลมที่บ้านสวน ตื่นแต่เช้าอาบน้ำกินข้าวแล้วให้การ์ดขับพาไปที่เล้า โทรบอกพี่ว่ากำลังจะถึงแล้ว วันนี้ไม่มีพี่พามาครับ พี่ติดภารกิจติดตามนายไปมอบบ้านเทิดพระเกียรติให้คนพิการ ผมกับไทโยเลยต้องดูแลตัวเอง ผมใส่เสื้อยืดสีเข้มคู่กะไท หล่อน่ารักโลกต้องจำเหอะ55+ เดินไปหยุดอยู่หน้าห้องเดิมแล้วหันไปจับมือไทคลายความตื่นเต้น เด็กญี่ปุ่นกระชับมือกลับก่อนจะเป็นคนเปิดประตูเข้าไป
ห้องก็ห้องเดิม แต่ความรู้สึกผมมันไม่เหมือนเดิม
ตื่นเต้นกว่าเมื่อวานอ่ะ!
ยิ้มเขิน ๆ ให้เมื่อพี่ 맀..Lich✿ เดินเข้ามาหาคนแรก กอดผมเสร็จก็หันมายิ้มให้เด็กญี่ปุ่น ผมยิ้มให้ไทแล้วจับมือมันให้กอดพี่เค้าหลวม ๆ ไทยิ้มบางให้ผมแล้วดึงพี่ 맀..Lich✿ เข้ามากอดเบา ๆ ปล่อยพี่เค้าเสร็จมันก็เดินมาชิดกับผม มือข้างหนึ่งโอบเอวผมไว้แล้วอีกข้างก็อ้าแขนรอพี ๆ สาววายให้เข้ามาซุกหน้ากับอกอุ่นของเรา เอื้อมกอดเอวมันกลับแล้วทำมือเหมือนมัน ดูจากสภาพแล้ว..ยังกะโปสเตอร์แฝดสยาม555+
กอดพี่ kny พี่ Whatever it is กับพี่ love2y พร้อม ๆ กัน คลายกอดแล้วยิ้มเขิน ๆ ให้พี่ ๆ ผละไปกอดพี่ makimaki วันนั้นผมไม่เจอพี่เค้าครับ วันนี้ก็เลยสะกิดไทกอดให้แน่นหน่อย ยิ้มกว้างกอดพี่ ❃indy❣zaka❃ ที่มาขอกอดเบิ้ลอีกที ยืนยิ้มหล่อคู่ไทให้พี่ fuku กดชัตเตอร์เก็บเป็นที่ระทึก ก่อนจะให้พี่เค้ากดชัตเตอร์ก็เรียกชื่อพี่เค้าก่อน ‘พี่แก้วววว’ พี่เค้าทั้งยิ้มทั้งงงครับ555+ ผมจำได้ขึ้นใจแล้วครับเพราะพี่ที่สนิทบอกไว้วันนั้นว่าใครมีชื่อเล่นอะไรบ้าง..ก็เท่าที่พี่เค้าพอจะรู้จักล่ะครับ555+ ยืนยิ้มให้พี่แก้วถ่ายภาพแล้วอมยิ้มกับตัวเอง..หลอนไปชั่วชีวิตครับพี่แก้ว5555 ยิ้มแก้มปริอ้าแขนกอดพี่ pochu52 ที่มาไม่ทันผมแจกกอดรอบแรก กอดซ้ำอีกทีเพราะพี่เค้าทำหน้าเขิน ๆ ใส่ผม555+ ยิ้มกว้างแล้วผละไปกระซิบบอกพี่ kakuro
“ผมพาน้องมาให้พี่กอดไม่ได้ครับ พี่เรย์ดุมาก กอดไทโยแทนไปก่อนนะครับ” พี่เค้าถอนหายใจยาวด้วยความเสียดายก่อนจะยิ้มนิดหน่อยไปให้เด็กญี่ปุ่นกอดโดยดี เดินกลับมาโอบเอวเด็กญี่ปุ่นแล้วอ้าแขนกอดพี่ jiki ที่ยืนปลื้มใจอยู่ตรงมุมห้อง ผละออกมากอดพี่ i1_to*pp ก่อนจะกอดก็เรียกชื่อพี่เค้าตามที่พี่คนสนิทบอกเอาไว้ ‘พี่หนึ่งงงง’ พี่ยิ้มอาย ๆ แล้วปล่อยให้ผมกับเด็กญี่ปุ่นกอดแต่โดยดี ผละจากพี่หนึ่งก็พาเด็กญี่ปุ่นไปหาอ้อมกอดของพี่ BeeRY เหมือนเดิมครับ ก่อนจะเข้าถึงอ้อมกอดก้เรียกชื่อพี่เค้าก่อน ‘พี่เบียร์’ สังเกตจากยิ้มกว้างของพี่เบียร์แล้ว..คงจะปลื้มมากที่ได้กอดแพ็คคู่จากเรา555+ ยืนอยู่ที่เดิมแล้วดันไทให้รับกอดของพี่ gayraygirl กระซิบบอกไทให้เรียกชื่อพี่เค้าก่อนจะให้กอด
“พี่เมย์..กอดพิด้วยมั้ยครับ?” เด็กญี่ปุ่นยิ้มทักทายพี่เค้าแล้วสวมกอดเบา ๆ เสร็จก็ถามแบบตาใสปิ๊งว่าอยากกอดผมด้วยป่าว? พี่เมย์ส่ายหน้าตอบครับ555+ ไทเดินกลับมาหาผมแล้วกอดแพ็คคู่ให้พี่ ease supsnerv ที่วันนั้นมากอดผมไปแค่คนเดียว ผละจากพี่ ease supsnerv ก็ให้ไทเข้าไปกอดพี่ nunamicky คนเดียว วันนั้นผมกอดพี่เค้าแล้วครับ วันนี้ให้ไทกอดมั่ง เหลือบเห็นคนหน้าคุ้นที่ยืนตรงมุมห้องแล้วขมวดคิ้วมุ่นมองผมที่คิดว่าวันนั้นพี่เค้าใส่วิก มันเป็นผมจริงต่างหาก ก็พี่คนที่ชื่อ ZuuZuu ที่ผมบอกว่าหน้าคล้ายพี่ปอไงครับ หันกลับมาสนใจเด้กญี่ปุ่นที่กลับมาโอบเอวกอดแพ็คคู่ให้พี่ nn~~NN ผละกอดแล้วพี่เค้าก็ยังจับเสื้อผมแน่น ก้มหน้าลงไปจะถามพี่เค้าก็ยื่นหน้ามาจูบแก้มผมดังจุ๊บ! หัวเราะเขิน ๆ กับแผ่นหลังพี่เค้าแล้วหันมายักไหล่ให้เด็กญี่ปุ่น
ขอโทษที่มีเสน่ห์เกินห้ามใจว่ะ55+
ไทยิ้มแล้วส่ายหน้าปลง ๆ หันไปยิ้มกว้างให้พี่ TanyaPuech เรียกชื่อพี่เค้าก่อนจะผลักไทให้เข้าไปหา เด็กญี่ปุ่นเดินยิ้มเข้าไปแล้วเรียกชื่อ ‘พี่ญ่า’ ผมกลั้นขำเพราะพี่ญ่ายืนหน้าแดงแล้วพยักหน้ารับว่านั่นคือชื่อของตัวเอง ไทยิ้มบางแล้วเดินกลับมาหาผม อ้าแขนรวบกอดพี่ n2 ที่มาไม่ทันรับกอดรอบแรกแบบแนบแน่น ก้มหัวยิ้ม ๆ ให้พี่ ordkrub ที่เดินเข้ามาขอบคุณ หันไปอ้าแขนกอดพี่ choijiin ก่อนจะกอดก็เรียกชื่อ ‘พี่นัท’ ก่อนด้วยครับ555+ พี่นัทบอกผมกับเด้กญี่ปุ่นไปเที่ยวพีพีบ้าง ยังไม่ตอบตกลงครับเพราะช่วงนี้เด็กญี่ปุ่นยังมีงานค้างอีกหลายชิ้นที่ยังไม่ได้ทำ แต่ถ้ามีโอกาสก็คงจะไปครับ ผมมันพวกเที่ยวไทยยิ้มละไมจ่ายเงินในประเทศครับ ยิ้มแซวพี่ punchnaja ที่บ่นอุบว่าจะมาก่งมากอดอะไรพี่เค้า พี่เขินน้อยกว่าผมเขินเหอะ555+ ก่อนจะออกจากเล้าเป็ดก็ยิ้มส่งให้สาววายทุกคน ดีใจครับที่มีคนรักเรากันเยอะแบบนี้ ถ้าใครอยากจะกอดก้บอกผ่านพี่คนสนิทผมนะครับ แล้วผมจะมากอดย้อนหลังให้ ยกมือไหว้พี่ ๆ แล้วเดินออกจากเล้าด้วยรอยยิ้มเปื้อนหน้า ขึ้นรถเสร็จก็กดรับโทรศัพท์ที่มีชื่ออ้อมโชว์หรา
“ทำไมไม่บอกว่าจะมาที่เล้าพิ?! ชั้นจะได้มาส่องอ่ะ คนเยอะมั้ย? ไทโยของชั้นก็ไปด้วยใช่มั้ย?..เสียดายยยยอ่ะ!” ขมวดคิ้วมุ่นใส่หน้าเด็กญี่ปุ่นที่มองว่าผมคุยกับใคร ถามอ้อมว่ามันรู้ได้ไงว่าผมมาเล้าเป็ด อ้อมก็ตอบเสียงเบา ‘เออ ยอมรับก็ได้ว่าปลอมตัวไปอ่ะพิ rellachulla อ่ะ ชั้นเอง กร๊ากกกกก’ ถอนหายใจแล้วส่ายหัวเบา ๆ เล่าให้มันฟังแบบย่อ ๆ ว่ากอดใครบ้างแล้วรีบวางหูเพราะเด็กญี่ปุ่นมันเอาริมฝีปากป้วนเปี้ยนวนเวียนอยากแลกลิ้น ก่อนจะปิดการรับรู้ภายนอกก็ลาสาว ๆ ก่อนนะครับ
“ขอบคุณที่รับผมกับไทโยให้เข้าไปอยู่ในใจนะครับ ผมจะรักกันจนกว่าจะถึงวาระสุดท้ายของชีวิตอย่างแน่นอน ทุกท่านไม่ต้องกังวลใจ ทุกเหตุการณ์หลังจากนี้เป็นเรื่องที่ผมและคณะทำงานจะตั้งใจทำเพื่อพวกพัฒนาความสัมพันธ์ของพวกเราให้ดำเนินต่อไปท่ามกลางความรักและอยู่ในสายตาของสาววาย หนุ่มวายทุกคนเสมอ..
..ขอบคุณมากครับ!”
...........................................
กอดตอบค่ะ >////<
เป็นตอนต่อยอดจากของแถมคราวที่แล้วค่ะ สนองนีดอย่างมากเลยทีเดียว555+
สาววายคนไหนที่ยังไม่ถูกน้องพิกอดเข้ามาแสดงตัวทิ้งไว้นะคะ ตอนพิเศษรอบหน้าจิจัดยิ้นหลังให้ค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:pig4: :กอด1: :o8:
ปล.หลังจากปล่อยสาววาย 2 ตอนไป งานบวชพี่เรย์ได้คนถือหมอนนอกจาก 2 สาวเพียบเลยค่ะ5555+
-
แหมมมม น้องพิคะ ที่ไม่ขอกอดไม่ใช่ไม่รักนะ แต่คาดว่าน้องคงโอบพี่ไม่รอบแน่ๆ
พี่จะเป็นฝ่ายกอดน้องเองต่างหากละ จะักอดให้ตัวแบนแนบติดกับพี่ไปเลย ก๊ากกกกกกกกกก
-
อิอิอิอิ แจกกอดกันใหญ่เลย :กอด1:
-
ยกนิ้วให้ สุดยอดรวมกอดสาววายของคุณจิ o13
-
เสียดายอะคะน้องพิ ติดงานไม่ได้มากอดพิกับไทโย
ตอนน้องพิให้กอดก็เกรงใจไทโย
แต่มาทั้งคู่แบบนี้ก็อยากกอดให้เต็มๆ
สมกับความหล่อน่ารักและความรักทั้งมั่นคงของทั้งคู่
ครั้งหน้ามาขอทั้งน้องพิกับไทโย และน้องสองกับเรย์จิด้วยเลยนะค่ะ
-
:กอด1: กอดวันนั้นอุ่นใจจนวันนี้ ไทโยใจดีจังที่ให้เรากอดพิ
-
แอร๊ยยยยยยยยส์ จะบ้าตาย
แล้วไทโยของชั้น จะคิดไงเนี้ยะ เสียลุคหมด ฮาๆๆๆ
นี่ความจริงเอาจากใจนะ นอกจากไทโยของเค้าแล้ว
เป้าหมายอันสูงสุดคือ "พี่เรย์" ฮี่ๆๆๆๆ
เมะเรื่องนี้ เค้าจองหมด พี่คมด้วยก้อดีนะ ฮาาาาาาาา
+1 ใต้โต๊ะให้จิ เพื่อ "พี่เรย์ของเค้า" กับ "พี่คมของเค้า" "พี่หนึ่งของเค้า" โลภภภภ
-
พี่เรย์บวชเมื่อไหร่อย่าลืมแจกการ์ดพี่นะคะพิ
ตอนหน้าอยากได้กอดแพ็คคู่บ้างค่ะ
แบบคู่พิ-ไทโย น้องสอง-พี่เรย์
:กอด1:
-
ปลื้ม ๆ น้องพิกอดพี่สาวแน่นด้วย คริ ๆ
-
กรี๊ดดดดด เค้าได้กอดแพ็คคู่ พร้อมจุ๊บแก้มพิด้วย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
คืนนี้ไม่ต้องหลับต้องนอนกันแล้วเฟ้ยยย :mc2: :m10: :m3: :a2: :จุ๊บๆ:
-
อ่านะ โดนกอดไปหลายที มากอดคืนบ้าง :กอด1: :กอด1: :o8:
-
เข้ามากอดทั้งน้องพและเด็กญี่ปุ่นด้วยความรัก
จะน่ารักกันไปถึงไหนกัน คราวหน้าจะไม่กอดอย่างเดียวแล้ว
จะขอฟัดทั้งน้องพิและเด็กญี่ปุ่นด้วยซะเลย
:กอด1: :L2: :pig4:
-
อะฮึกๆ ปาดน้ำตา เค้าดีใจสุดๆเลย น้องพิยังมีกะใจแอบเห็นเค้าที่มุมห้อง แล้วยังลากไทมากอดด้วย ปาดน้ำตา
คุณจิ พอเค้าได้กอดน้องไทแล้วเค้าเอาไปฝันถึงมิยาบิด้วยอ่ะ ดีใจที่สุดในโลกหล้า :m2:
เค้าเลยอยากรีเควสให้เขียนสักเรื่องสักตอนที่มีตัวละครหน้าตาแบบมิยาบิอ่ะ...อะไรนะไม่รู้จัก
คือ . :m17:เอานิ้วชี้จิ้มกัน. เค้าลงรูปไม่เป็นอ่ะ คือคุณจิเข้าgoogleแล้วเลือกimage.พิมพ์หารูป miyavi ดูได้ป่ะ เราว่า คาแรคเตอร์นี้ น่าจะเป็นหนึ่งในแรงบันดาลใจได้อีกเยอะเลยล่ะ.
นะคะ จิกิขอร้อง ทำตาแบ๊วเลียนแบบพิอ้อนไท :impress:
-
เค้าไม่หลอนหรอกนะพิ เค้าชอบที่พิน่ารักขนาดนี้ :haun5:
พิกะไทโยตะหากจะหลอนเค้าไปตลอดชีวิต จะตามเป็นสตอลเกอร์อัพเดทชีวิตรักพิ-ไทโย
จนกว่าชีวีจะหาไม่(เวอร์แระ)
จัดงานอย่าลืมเรียกเค้าไปถ่ายรูปงานแต่งนะ
(http://upic.me/i/gk/zesjg.jpg)
-
:กอด1: กอดดดดดดดดดด
เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o9 o9 o9
-
ไม่แปลกใจที่ใครๆ ก็อยากกอดน้องสอง เพราะน้องน่ารักมากชิมิพิ :laugh:
-
แอร๊ยยยย ขอกอดแค่พิ แต่ไทโยใจดีแถมกอดให้ด้วย แอร๊ยๆๆๆๆๆ ดีใจๆๆๆๆ :-[
ตายตอนนี้ไม่เสียดาย เพราะได้กอดพิกับไทนี่แหละ ก๊ากๆๆๆ
ขอบคุณพี่จิจริงๆค่ะ ทำให้สาววายมีความสุขมากมาย กอดคืนน้า :กอด1:
-
ปลื้มใจน้ำตาไหลพรากได้กอดน้องพิ :sad4: :-[
แต่ๆๆๆๆ
เค้ายังไม่ได้กอดไทโยเลยอ่า ไม่ยอมๆๆๆๆ o9
ต่อแถวรอ ๆๆๆๆ กอด พิ ไทโย น้องสอง เรย์จิ และคุณจิ :m17:
+1 คุณจิที่ใจดีพาหนุ่มๆมาแถมกอดค่า
-
^^v
-
เสร็จงานนี้สงสัย....ชำ้ไปทั้งตัว 55555+
-
:กอด1:น้องจิ
เขินจัง...ถูกไทโยกอดด้วย :o8:
น้องจิแต่งได้น่ารักมาก... o15
พี่เรย์อารมณ์ดีเมื่อไรขอกอดน้องสองหน่อยนะ อิอิ
ปล.จะเป็นสาววายตัวจริงเพราะกอดพิกับไทนี่แหละ :-[
-
แอร๊ยยยยยยยยยยไทโยที่ร๊ากกกกกกกยอมมากอดเค้าด้วย :m1:
น่ารักที่สุดเลย ได้กอดไทโยแล้วปลื้ม ต่อไปจะยอมกอดพิแล้ว เพราะได้อ้อมกอดจากไทโยแล้ว :laugh:
แต่ว่านะจิ เค้าอยากกอดพี่หนึ่งด้วยอ่ะ หลงรักพี่หนึ่งเต็มเปา
แต่ตอนนี้ :กอด1: จิก่อนเป็นของกำนัลละกัน ^^~
-
ตอนนี้มาพร้อมน้ำตา เสียใจอย่างสุดซึ้ง
พี่ก็อยู่ในงานแท้ๆ ทำไมน้องพิกับไทโยไม่มากอดพี่บ้างคะ
พี่อุตส่าห์ส่งกระแสจิตอย่างแรงกล้าให้เดินเข้ามาหา ทำไมไม่เดินเข้ามาละคะ!!!!
กลัวอะไรพี่หรอ ไม่เห็นจะน่ากลัวตรงไหนเลย พี่ออกจะเรียบร้อยน่ารัก
ฮึกฮึกฮึก
พี่อนุญาตให้แก้ตัวรอบหน้าค่ะ แต่ว่าต้องเอาน้องสองกับพี่หนึงของพี่มาด้วยนะ
ไม่งั้นไม่หายโกรธคอยดูซิ
กอดที่รักแน่นๆ เค้าเสียใจน้องพิไม่เข้ามากอดเค้า ตัวเองปลอบใจเค้าหน่อยจิ๊ :m15:
ปล.Rellaculla ยอมรับแล้วหรอคะว่าเป็นอ้อมเพื่อนน้องพิ หึหึหึ
-
ดีใจได้กอดพิอีก :m1:
ดีใจสุดๆที่ได้กอดไทโยด้วย :o8:
ขอบคุณค่ะพี่จิ กอดพี่ด้วยค่ะ :กอด1:
-
ฮาาาา
ช่วยยกมือยืนยันว่าการเห็น ช รักกันเป็นสิ่งจรรโลงโลกจริงๆ...
-
อ๊า สาววายคนนี้ไม่ได้เข้าเล้าซะนาน กลับมาเจอทั้งหนูพิกับไทโยซัง เลยวิ่ง่อยไปตะครุบกอดเลยล่ะ จะยังทันมั้ยน้า อิอิ
แต่ว่านะคะ กอดพิกับไทโยแม่พอหรอกต้องกอดคนพามาด้วยถึงจัเรียกว่าครบทุกคน :กอด1:จิเเน่นๆรักน้าตัวเอ๊ง ฮ๊า~~~ คิดถึงเว่อร์ๆ :z2:
-
เรามาช้า ไม่เอากอดก็ได้ จะเอากด อ๊ากกกกก
-
กอดรวบ!
เข้ามากอดที่รัก โอ๋ๆๆๆๆ เดี๋ยวเตงก็ได้อยู่ใกล้ ๆ กับหนุ่ม ๆ ทั้ง 2 เรื่องมากกว่าสาว ๆ อยู่แล้วอ่ะ ไม่น้อยใจเค้าน๊าาาา กอดๆๆๆๆ
แล้วก็มากอดพี่ไอด้วยอีกคน เข้ามาฮาอ่ะค่ะ555+
เอากดใช่ป่าว เดี๋ยวเค้านั่งจิ้นให้นะ
:กอด1:
-
จิ้มตรูดที่ยัก ฮี่ๆๆๆ
-
อยากกอดบ้างอะไรบ้างอ่ะ พี่จิ
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
-
แถม
.
.
เผยอปากรับปลายลิ้นร้อนที่ฉกเข้ามาเกี่ยวกระหวัดรัดปลายลิ้นผม หัวใจเต้นโครมครามเมื่อหางตาเหลือบเห็นพี่การ์ดเอื้อมมือจับเกียร์ ถอยห่าง..เด็กญี่ปุ่นก็ตามมาประกบติด ครางอื้ออ้ามันก็ยิ่งรัดปลายลิ้นผมไม่ให้พลิกหนี ดิ้นมันก็ยิ่งกอดแน่น ผมได้แต่ถอดใจแล้วปล่อยตัวเองให้หายเกร็งจูบตอบมันช้า ๆ เสียงลมหายใจของไทกับผมดังเป็นจังหวะเดียว ลืมตาขึ้นมาสบดวงตาสีน้ำตาลเชื่อมแล้วหลับลงไปอีกครั้ง
แผ่นหลังสัมผัสกับเบาะหนังเบา ๆ เอียงตัวบิดหนีปลายนิ้วเย็นที่สอดมือเข้ามาลูบตุ่มบนหน้าอก เลื่อนมือมาโอบรอบคอแน่นขึ้นเมื่อเด็กญี่ปุ่นยังยืนกรานจะรักผมที่นี่ ตอนนี้ หลับตาแน่นรับสัมผัสที่ยอดอกเบา ๆ ครางอู้กับปลายลิ้นเมื่อไทบี้หัวแม่มือที่ยอดอกเน้น ๆ มืออีกข้างที่ว่างของมันสอดเข้ามาจับก้นผมแล้วดึงเข้าหาท่อนแข็งที่อยู่ใต้กางเกงแบบจงใจ มือที่บีบก้นผมมันส์มือเลื่อนมาปลดกระดุมกางเกงผมแล้วพยายามดึงออกจากตัวผมอย่างทุลักทุเลเพราะผมไม่ยอมง่าย ๆ ไทหายใจฟืดฟาดรัดปลายลิ้นผมแน่นจนผมต้องยอมให้มันถอดกางเกงออก หลับตาปี๋เมื่อกางเกงผมหลุดออกจากท่อนล่าง เด็กญี่ปุ่นดึงชายเสื้อตัวเองมาปิดให้ หายใจติดขัดเมื่อเด็กญี่ปุ่นจับผมพลิกให้นั่งบนตักมัน จินตนาการเอาเถอะว่าผมนั่งหลังติดเบาะคร่อมมันที่หันหน้าเข้าหา กอดคอไทแน่นแล้วเหลือบมองพี่การ์ดที่ขับรถอย่างตั้งใจ..อดอายไม่ได้ครับ นึกขอโทษในใจเบา ๆ ที่เรากำลังจะเล่นหนังสดให้พี่การ์ดได้ยิน
เม้มปากล่างแน่นเมื่อเด็กญี่ปุ่นรูดซิบกางเกงลงแล้วงัดความต้องการมาถูทางเข้าผมเบา ๆ มือข้างหนึ่งจับน้องชายผมรูดช้า ๆ ไทดันไหล่ผมออกแล้วประคองหน้ารับจูบ ส่วนหัวผมปล่อยหยดน้ำเหนียวสีใสเปื้อนเสื้อไทเป็นดวงเล็ก ๆ ถึงจะรู้ว่าไม่สมควรจะยอมให้มันทำแบบนี้ในรถ แต่ผมก็หยุดความรู้สึกดีที่เกิดไม่ได้ มือเด็กญี่ปุ่นเลื่อนลงมาจับสะโพกผมให้สูงขึ้นแล้วจับแท่งแข็งรอเข้าถ้ำร้อนของผม คุกเข่าทิ่มลงบนเบาะจนเบาะหนังยุบยวบ หลับหูหลับตารัดปลายลิ้นเด็กญี่ปุ่นแน่นขึ้นเรื่อย ๆ หย่อนสะโพกลงไปช้า ๆ รับความต้องการที่มีน้ำหล่อลื่นติดตรงปลายให้เข้ามาทีละนิด ความตื่นเต้นบวกกับความต้องการมันยิ่งทำให้ผมอยาก..มากยิ่งขึ้น
“อือ..” ครางใส่ก็โดนประกบปิดเสียง ขยับตามแรงนำ รับสัมผัสการสอดใส่เชื่องช้า ขยับสอดรับเนิบนาบ เสียงน่าอายดังอยู่ในหัว ท่อนแข็งของผมปวดหนึบรอการปลดปล่อย แต่พื้นที่แคบทำให้การจะสอดมือเข้ามาช่วยตัวเองมันมีจำกัด กดสะโพกเข้าหาแท่งร้อนที่เด้งสวน หายใจแรงกลั้นเสียงครางเต็มที่ ยิ่งขยับเข้าหากันผมยิ่งลุ่มหลงอยากได้มากกว่านี้..จนไม่รับรู้สิ่งที่กังวลในตอนแรก เสียงเพลงที่พี่การ์ดเปิดกลบเสียงดังจากกิจกรรมที่ผมกับเด็กญี่ปุ่นทำจนมิด หายใจหอบหนักเมื่อความต้องการของผมมันใกล้จะถึงจุดปลดปล่อย กัดริมฝีปากล่างไทแน่นแล้วจับไหล่มั่น คุมจังหวะเองจนหัวเข่าแสบไปหมดก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักใส่เสื้อเด็กญี่ปุ่นจนหมดลำกล้อง ครางเสียงต่ำแหบพร่าใส่ริมฝีปากสีแดงของไทแล้วเกร็งสะโพกรับท่อนร้อนที่อยู่ข้างในร่างกาย ไม่นานนักเด็กญี่ปุ่นก็กอดผมแน่น ความหาริมฝีปากผมแล้วจูบบดเบียดปลายลิ้น ปล่อยธารน้ำสีขาวของตัวเองเข้ามาในตัวผมจนหมด เกี่ยวปลายลิ้นร้อนจูบกลับปรับลมหายใจตัวเองจนเป็นปกติ เด็กญี่ปุ่นประคองหน้าผมไว้เบา ๆ ผละออกมามองตา ผมหายใจรวยรินใส่ริมฝีปากแล้วก้มลงจูบเบา ๆ ไทถอนความต้องการออกช้า ๆ แล้วกอดผมไว้แน่น ควานหากระดาษมาเช็ดทำความสะอาดให้แล้วเอาตัวบังให้ผมใส่กางเกงจนเรียบร้อย ไทถอดเสื้อที่เปื้อนน้ำรักของมันทิ้งลงกับพื้นแล้วดึงทิชชูมาเช็ดตามหน้าอก หันมายิ้มบางให้ผมก่อนจะล้มตัวลงนอนหนุนตัก ก้มมองมันแล้วถอนหายใจยาวทิ้งหลายครั้ง เม้มปากแน่น หน้าร้อนผ่าวกับสายตาพราวระยับของมัน
ผมเลือกที่จะหลับตาแล้วเบือนหน้าไปทางหน้าต่างรถ อายเกินกว่าจะเหลือบมองพี่การ์ดที่เบาเพลงให้อยู่ในระดับเสียงธรรมดา..เวลาล่วงเลยผ่านไปนานเท่าไหร่แต่เด็กญี่ปุ่นก็ยังคงเหมือนเดิมครับ..
‘หน้าหนาจริง ๆ’
…………………………………….
กอดรวบ!
สำหรับสาว ๆ ที่จะกอดหนุ่ม ๆ จิจัดให้ทีหลังเลยนะคะ อ่านฉากที่พี่ไอขอไปก่อนเนอะ จิปั่นตามคิวแล้วจะเอากอดมาฝากนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:pig4: :กอด1: :-[
ปล.จิ้มตรู๊ดส์น้องกายถึงอ้อมเน้น ๆ 55+
-
พี่อยากเป็นคนขับรถ :haun4: กรี๊ดดดดดดดด
+1 จริง ๆ อยาก + 100 กดยังงัยดีฟระ
-
:m25: พุ่ง
-
ขอสมัครเป็นการ์ดแบบไม่เอาเงินเดือนเลยค่ะ
เลือดหมดตัว ไทโยได้ทุกสถานการณ์จริง ๆ o13
-
โชคดีที่ไม่ได้อ่านตอนทำงานตะกี้...
ไม่งั้นงานเร่งตะกี้ไม่เสร็จแหงมๆ
ล้มตัวลงกับพื้นเพราะความดันต่ำจากการเสียเลือด :jul1:
-
จิ้มตรูดส์เค้าอย่างนี้ได้ไง
อร๊า ยย ย ยย ไทโย
หื่นจังนะเราอ่ะ
คึคึ
งานนี้คุณพิรุณมีอาย
ฮิ้ว วว วว ว
-
จุดนี้ อยากนั่งข้างๆ พี่การ์ด
เอิ๊กกกก
-
น้องไท~~~~~~
โอกาสหน้าขอพี่ปอคนนี้ขับรถบ้างนะคะ
แต่ขออนุญาตว่าต้องบอกล่วงหน้าพี่1อาทิตย์ เพราะพี่สาวคนนี้จะแอบเอารถไปติดกล้องไว้อัด.......
แ้ล้วเอาไปแบ่งปันกับพี่.......
แอร๊ย~~~~~ อย่าลืมนะคะ อย่าลืม~~~~~
กอดที่รักแน่นๆ ตัวเองจะให้เค้าใกล้ชิดกับครอบครัวนี้แล้วชิมิ เค้าขอใกล้ชิดแบบแนบเตียงเลยได้ป่ะตัวเอง~~~~~
-
:o8:
เขินอ่ะ เค้าได้เจอไทโย พ่อยอดขมองอิ่มของเจ๊ด้วยยยย
ของแถมนั้น :pighaun: โดนใจมากก (เค้าไม่ได้หื่นเน้ออ)
-
+1 :z13:คู่นี้หื่นกันจริง สงสารพี่การ์ดจัง ทนๆ เอาหน่อยนะ (คนอ่านชอบ) :laugh:
-
:haun4: :haun4:
-
อยากกอดคุณตา(น่านนน หาเรื่องให้คนแก่555)
-
การ์ดจะไม่เห็นจริงๆเหรอ
-
เอ่อ คือว่า รับสมัครคนขับรถไม๊น้องไท
พลิกหน้าหาตามหนังสือพิมพ์อย่างเมามัน
เดี๋ยวน้องพิคงรู้สึกว่า ทำไมคนขับรถหลังๆนี่หน้าตาคุ้นๆ :really2:
-
อยากจะสิงร่างพี่การ์ดของน้องพิกะน้องไทอ่ะ 55555
-
ไทหื่นว่ะ หื่นไม่เลือกสถานที่เลย =..=
ขับรถไม่เป็น ขอไปนั่งข้างคนขับด้วยคนจิ >_<
-
กรี๊ดดดดดดด ไทโยของช้านนนนนนน
ทำอะไรในรถกับน้องพิต่อหน้าพี่การ์ดเนี่ย :m25:
แหม๊ เด็กญี่ปุ่นเห็นผิวใสๆ นึกว่าจะหน้าบาง ที่ไหนได้
คราวหน้าคราวหลังก่อนจะทำ สะกิดบอกกันมั่งจิ จะขับรถตีคู่ไปด้วย
เดี๋ยวพี่จะขับไปบังคันอื่นให้ ไม่ใช่เค้าอยากดูเองนะ >///<
-
น้องพิกับน้องไทรับสมัครคนขับรถมั้ยจ๊ะ อิอิ :o8:
-
แถม..อีกหน่อย
.
.
.
ล้อรถจอดนิ่งสนิทคุณพิก็เปิดปะตูเดินก้มหน้ามองพื้นเข้าบ้านโดยไม่รอนายน้อยบ้านมุราคาวะเหมือนเคย ไทโยซังเปิดประตูเดินลงมาโชว์หน้าอกแกร่งและกล้ามเนื้อหน้าท้องแน่น ในมือถือเสื้อยืดเดินตามคุณพิ หน้าตาอิ่มเอิบสดใสเหมือนเจอเรื่องดี ๆ จากเล้าเป็ดที่ไปแจกกอดกันมา
การ์ดคนขับรถขับพารถเข้าไปจอดในโรงจอดรถ นั่งนิ่งอยู่นานจนเพื่อนการ์ดผิดสังเกต เคาะกระจกรถเรียกเพื่อนให้ลงมาทานมื้อเย็นเพื่อนก็ยิ้มบางตอบ ส่ายหน้าไม่เข้าใจแต่ก็ไม่ซักไซ้ไล่เรียงให้มากความ ลงมือทานข้าวที่บ้านของเรย์จิซังเหมือนทุกวันโดยไม่มีการ์ดคนขับรถประจำตัวไทโยซัง เนิ่นนานจนเหล่าการ์ดพักผ่อน คนที่มีหน้าที่อยู่โยงเฝ้านายก็ทำหน้าที่ของตัวเองไป
“เมื่อเย็นไม่มาทานข้าวพร้อมกันล่ะครับ?” การ์ดคนที่นั่งเฝ้าหน้าจอมอนิเตอร์เอ่ยปากถามการ์ดคนขับรถที่เพิ่งจะมานั่งกินข้าวเย็น ได้รับเพียงรอยยิ้มน้อย ๆ เป็นคำตอบ
เหล่าการ์ดบ้านมุราคาวะถามไถ่ถึงเรื่องดี ๆ ที่ไทโยกับคุณพิแจกกอดที่เล้าเป็ดก็ได้รับเพียงรอยยิ้มเช่นกัน จนการ์ดบ้านมุราคาวะถอดใจกับการซีกถาม การ์ดคนขับรถถึงได้เงยหน้าขึ้นมากวาดตามองทุกคนอย่างเป็นต่อ เรียกความสงสัยให้กับเหล่าการ์ดที่เหลือทันที คำถามมากมายถูกเปิดออกมาหลายสิบคำถาม แต่คำตอบได้กลับมาแค่คำเดียวเท่านั้น ..
ประโยคสั้น ๆ แต่ควบคุมเนื้อหาที่ทุกคนควรรู้เพียงคำเดียว..
“ผม..ไม่ได้รับอนุญาตให้เล่า ‘บทรัก’ ในรถของนายครับ”.. สิ้นคำการ์ดคนขับรถ เหล่าการ์ดบ้านมุราคาวะถึงกับอ้าปากค้าง บางคนยกมือปิดปากแล้วลุกออกไปจากโต๊ะ บางคนกะพริบตาปริบแล้วหันกลับมามองการ์ดคนขับด้วยแววตาอิจฉาไม่ปิดบัง
ส่วนการ์ดคนขับ หลังตอบคำถามไปแล้วก็ลดสายตาจ้องมองมือที่วางประสานบนโต๊ะ ยิ้มบางแล้วค่อย ๆ กลั้นยิ้ม ลุกออกจากโต๊ะขึ้นไปนอนโดยไม่ได้อาบน้ำ..
เป็นความสุขเล็ก ๆ ของการ์ดบ้านนี้อย่างแท้จริง!
................................
แอร้ยยยยย จิชอบพี่การ์ดอ่ะ!
กอดรวบก่อนนอนค่ะ
ฝันดีค่ะสาว ๆ
:กอด1: :jul3: :o8:
-
ก็ว่ามันขาดนะ ปกติพี่การ์ดต้องบรรยาย กะจะทวงแล้วเชียว มาอย่างนี้ค่อยเติมเต็มความกระหาย :z1:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2:
-
อยากเป็นการ์ดขับรถคนนี้จัง :pighaun:
-
เปลี่ยนใจขอเป็นการ์ดบ้านนี้ดีกว่า
สิทธิในการดูบทรักของเจ้านายมันเย้ายวนใจมาก
ติดอันดับ "อาชีพที่น่าทำที่สุดในโลก" รึเปล่าเนี่ย
-
พี่การ์ดนี่เค้าเป็นลัทธิวาย บูชานายดีจริงๆ ฮ่าฮ่าฮ่า :pighaun:
น้องพิว่าน้องไท "หนา" เหรอ งี้พี่ก็คง "หนา" พอกัน เพราะชอบอ่านม๊ากมากอ่ะ :o8:
-
อ๊าซซซซซซซ ตาย คนอ่านตายไปเล๊ยยยยยย :sad4:
อยากโดดไซด์คิกการ์ดพลขับว๊อยยยยย อิจฉา :fire:
-
โอ้โห คุณอาทิตย์! หื่นได้ทุกที่ทุกเวลาเลยป่ะเนี่ยยย อิอิ ถ้าเค้าอยู่แถวนั้น จะโบกมอ'ไซค์ให้ตามไปประกบดูเลย ส่วนคุณพิ คุณจะมาเขินไรคะ? ไม่เห็นคุณจะห้ามเค้าเลยค่ะ! 55555
-
:m25:
อิจฉาการ์ดบ้านนี้จริงๆ
+1พี่จิ :กอด1:
-
:laugh: :o8: :กอด1:
-
ปากบอกว่าไม่เล่า แต่พูดอย่างนี้ จิตนาการมันพุ่งพรวดมากกว่าปกติอีกนะ
โอ๊ย คุณพิในจินตนาการของเหล่าการ์ดแปดเปื้อนยิ่งกว่าเดิมอีกแล้ว
-
อ๊ากพี่การ์ด มองโทรศัพท์แล้วยิ้มนี่หมายความว่ากระไร
มีไรในนั้นค่ะ มาแบ่งๆกันบ้าง อิจฉาที่สุด
-
นอนหลับอย่างมีความสุขเชียวนะ อิจฉาอ่ะ :m31:
น้องพิจะเขินทำไม เห็นให้ความร่วมมืออย่างดี :laugh:
-
พี่การ์ดดดดด
ตัวเองเป็นไปได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ
กร๊ากกก แฟนพันธุ์แท้
-
คราวหน้าติดกล้องไว้ในรถด้วยสิค้า อะไรดีๆ เก็บไว้ดูคนเดียวเลยน้า :haun4: :haun4: :haun4:
ไท นายแน่มาก :a5: :a5: :a5:
พิ ก็ไม่น้อยหน้าหรอก สมยอมนะตัว ตื่นเต้นดีไม่ใช่เหรอ :-[ :-[ :-[
ปล. เค้ายังไม่กอดไทเลยอ้ะ
-
:o8: :o8:
-
ไม่ต้องมีอารัมภบทกันเลยทีเดียว
แอบงงเหมือนกันว่าเราอ่านข้ามตอนที่แล้วไปรึเปล่า
แต่ก็ไม่นิ :z1:
-
รถที่นั่งติดฟิล์มดำอ๊ะป่าวพิ กีสสสสสสส :jul1:
-
:m25: :m25:
-
:กอด1:น้องจิ
เขินแทน :-[
-
อยากเป็นการ์ดคนขับรถจริงๆๆเลย อิจฉาอ่ะ
-
อีกหน่อย การ์ดคนขับรถบ้านนี้คงแย่งกันขับรถให้เจ้านายแน่ๆ :z1: :z1: :z1:
-
ไทโย บร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาที่สุด ><
-
อ่านแล้วอยากไปเป็นการ์ดบ้านนี้จริงๆ
ทั้งพิและไทโยหวานกันได้ทุกที่จริงๆ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
โอ้ ไทโชว์หนังสด ขำตอนท้ายที่ีพิคิดอะ "หน้าหนาจริงๆ" :laugh:
-
555 ชอบวงเมาท์แตกของพวกพี่การ์ดจิงจิ๊ง :laugh:
-
ไทโย สมคำนินทาจริงๆพ่อหนุ่มคนนี้
เล่นหนังสดกันให้พี่การ์ดอยากรู้อยากเห็น แต่ทำได้แค่แอบเหลือบไม่ให้รู้ตัว
ทรมานคนเล่น มันบาปนะจ๊ะ :haun4:
-
เพิ่งได้มีโอกาสเข้ามาอ่าน ไม่ทราบว่ามีโครงการจะทำรวมเล่มไหมค่ะ
อยากให้ทำจังเลย
-
ไทหื่นไม่เลือกทีจริงๆพิก็เป็นไปด้วยต้องเรียกว่าเต็มใจทั้งสองฝ่าย :m25:
พี่การ์ดคงจะนอนหลับฝันดี :laugh:
+1กอดจิแน่น :กอด1:
-
ความสุขอยู่รอบตัวเรา
เสียงพลิกกระดาษดังแกรกกรากดังต่อเนื่องตั้งแต่เมื่อคืนวานจนถึงเวลา 07.30 น.ของวันนี้ หญิงสาวยิ้มระบายความเหนื่อยแล้วรวบกองกระดาษเข้าไว้ด้วยกัน แยกส่วนหนึ่งวางไว้ใกล้มือ ส่วนที่ไม่จำเป็นต้องใช้เพราะบันทึกไว้ในมือถือแล้วก็เก็บเข้าที่ หาวออกมาหวอดใหญ่ บิดขี้เกียจ 2-3 ครั้งก็ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวให้ดูเรียบร้อย ส่องกระจกแล้วพึมพำเบา ๆ กับความคล้ำที่ถุงใต้ตา ‘เหมือนหลินปิงชะมัด’ เก็บกระดาษ 3-4 แผ่นที่จำเป็นต้องใช้หนีบไว้ที่รักแร้แน่น เดินออกจากห้องไม่ถึงไหนก็ต้องกลับมาที่ห้องอีกรอบ
“อ๊ายยยย ลืมเปลี่ยนรองเท้า” รีบสลัดรองเท้าแตะแล้วสวมรองเท้าคัทชูดูเรียบร้อยทันที กดโทรศัพท์ถึงพี่อีกคนที่นัดกันแล้ว
“ค่ะ..หนูออกจากบ้านแล้วค่ะ ได้ค่ะ เจอที่หน้าโรงแรมนะคะ ค่ะ สวัสดีค่ะ” วางหูแล้วขับรถออกจากบ้าน หันมองกระดาษแผนที่ไปโรงแรมเป็นระยะ จนเลี้ยวรถเข้าโรงแรมที่หมายก็กดโทรออกหาคนที่นัดกันไว้
“ถึงแล้วค่ะ ค่ะ ค่ะ” รีบวางหูเพราะคนที่นัดมาถึงแล้ว ล็อครถเรียบร้อยก็เดินกึ่งวิ่งเข้าไปที่ล็อบบี้โรงแรม ยกมือไหว้แล้วรีบเดินไปหามุมสงบ มือเรียวยื่นแก้วกาแฟส่งให้คนที่เพิ่งมาถึงแล้วบอกเสียงเบา
“เมื่อคืนพี่นอนไม่หลับเลยอ่ะ ตื่นเต้นมาก ถ้าเราโดนจับได้จะไงดีอ่ะ ease supsnerv “ น่ากลัวไม่น้อยถ้าภารกิจติดตามรักของพิรุณถูกจับได้ แต่ 2 สาวก็ยังคงไม่ละทิ้งความมุ่งมั่นที่มี ด้วยถ้าถูกจับได้ขึ้นมาจริง น้องพิก็ไม่น่าจะทำรุนแรงกับคนที่ปลื้มได้ลงคอแน่นอน สาวน้อยนาม ease supsnerv กลืนน้ำลายเหนียวลงคอยากเย็นเมื่อนึกถึงท่าทางไม่ยอมคนของ 2 พี่น้องมุราคาวะ แต่ความน่ารักของน้องสองกับน้องพิทำให้ความน่ากลัวมีผลกับจิตใจน้อยมากในตอนนี้ สาวน้อยกระชับแก้วกาแฟในมือเรียกความมั่นใจ สูดลมเข้าปอดเต็มที่แล้วยิ้มส่งกำลังใจให้คนที่มาด้วยกัน
“ไม่เป็นไรค่ะพี่ love2y ถ้าเราถูกจับได้ เราก็ให้พี่คนสนิทของน้องพิช่วยพูด เรารอดอยู่..” คำพูดถูกกลืนหายไปเมื่อเหลือบไปเห็นวัตถุ 2 สิ่งดึงดูดสายตา ตาค้างกับภาพหนุ่มน้อยหน้าสวยเดินอุ้มกระต่ายสีขาวเข้ามาทางหน้าโรงแรม รอยยิ้มสดใสของเจ้าตัวส่งให้คนข้าง ๆ ที่เดินถือกรงกระต่ายไม่หุบยิ้มแม้แต่วินาทีเดียว คนถือกรงก็โอบเอวเล็กส่งยิ้มคืนให้คนน่ารักตลอดเวลา
“พี่..นะ น้องสองกับพี่เรย์ ตัวจริง..” มองส่งจนหนึ่งในเป้าหมายหายลับเข้าไปในลิฟท์ หันมามองหน้ากันแล้วกรี๊ดเสียงเบาพร้อมกัน ‘โคตรหล่ออ่ะ/โคตรน่ารักอ่ะ’ พี่ love2y หมายถึงคนที่ถือกรง แต่คุณ ease supsnerv หมายถึงคนอุ้มกระต่าย สองสาวมีพลังเพิ่มขึ้นเท่าทวีคูณกับคู่รักคู่แรก เดินออกจากมุมสงบเข้าไปในตัวโรงแรม กดลิฟท์ชั้น 2 ตามที่จำรายละเอียดมาแล้วดิ่งไปที่จุดรับสมัครพนักงาน ยื่นเอกสารสอดไว้ข้างใต้กองเอกสารที่รับสมัครงานแล้วคนรับสมัครก็ให้ขึ้นไปรอสัมภาษณ์ที่ชั้น 10 ยิ้มบางขอบคุณแล้วรีบจูงมือกันขึ้นชั้นที่เป็นเป้าหมายทันที กดชั้น 15 แล้วหันมามองหน้ากันนิ่ง เหลือบมองตัวเลขที่เพิ่มขึ้นทีละชั้นแล้วเอื้อมมือจับมือกันแน่น หายใจถี่เพราะความตื่นเต้นแล้วก้าวเท้าออกจากลิฟท์ เหลือบมองซ้ายขวาแล้ววิ่งปรี่เข้าห้องสัมมนาที่อยู่ตรงกลางอย่างรวดเร็ว ห้องก่อนหน้าเป็นห้องทำงานของไทโย ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเป็นห้องทำงานของเรย์จิ ถัดจากห้องสัมมนาก็เป็นห้องจัดเลี้ยง
ถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วกะพริบตาปรับให้ชินกับความมืด ease supsnerv จูงมือพี่ love2y นั่งลงกับเก้าอี้นวมที่อยู่ติดกระจกกั้นห้องแล้วล้วงหยิบมือถือออกมากดไล่หาฟังก์ชั่นถ่ายวิดีโอ ยังไม่ทันกดก็รีบหลบเมื่อไฟที่ห้องทำงานไทโยเปิด พี่ love2y รีบเด้งตัวขึ้นมาเอาหน้าแนบกระจกเมื่อคิดขึ้นได้ว่ามันติดฟิล์มดำ เพราะฉะนั้นฝั่งไทโยไม่มีทางเห็นในห้องนี้แน่นอน ถ้าไม่เปิดไฟน่ะนะ
“พี่ตื่นเต้นนอนไม่หลับเลยลืมหยิบวิดีโอติดมือมา เอาของเตงถ่ายเก็บคนเดียวนะ” ease supsnerv พยักหน้ารับส่ง ๆ ในหัวมัวแต่ตื่นเต้นกับภาพที่เห็นในห้อง รีบยกมือถือขึ้นมาแล้วมองผ่านกิจกรรมที่ห้องข้าง ๆ ผ่านหน้าจอ
......................................
ผมรีบมาหาไทที่ห้องทันทีหลังเคลียร์เอกสารเรียบร้อยแล้ว เปิดประตูเข้าไปก็ขมวดคิ้วเพราะเด็กญี่ปุ่นไม่เปิดไฟ มือควานหาสวิตช์แล้วกดเปิด เด็กญี่ปุ่นนอนที่โซฟายาวท้ายห้อง เอาสมุดกางบังแสงไฟเอาไว้ ถอนหายใจยาวแล้วเดินเข้าไปหา มือลูบแขนเบา ๆ แล้วดึงสมุดออกเบามือ
“ง่วงรึไง?” เด็กญี่ปุ่นยิ้มบางแล้วจับมือผมไปหอม ถอนหายใจยาวแล้วนั่งลงข้าง ๆ ล้มตัวลงนอตามแรงดึง ขยับชิดข้างในเบาะให้เด็กญี่ปุ่นขึ้นทาบทับ ยิ้มกว้างตอบแล้วเผยอริมฝีปากรับปลายลิ้นที่สอดเข้ามาความหาปลายลิ้นผม ตีมือเบา ๆ เมื่อมันสอดมือเข้ามาในเสื้อ เมื่อคืนก็สะสมแต้มไปแล้วตั้งเยอะ จะมาเก็บเพิ่มอีก..กูได้หน้าเหลือง!
“พอไอ้เหี้ย! เยอะนะ!” เด็กญี่ปุ่นขำก๊ากใส่ต้นคอผมเพราะผมยันตัวหนีปลายลิ้นมัน ดันหน้ามันออกเมื่อรับรู้ถึงลมหายใจกับปลายลิ้นอุ่นที่ฉกมาแถวซอกคอ มันชอบแกล้งให้ขำน่ะ จับหน้ามันไว้แล้วจ้องตานิ่ง ตอนแรกเด็กญี่ปุ่นเลิกคิ้วสูงใส่ตาผม แต่พอจ้องหนักเข้าก็ยิ้มบาง คงจะอ่านใจผมออก ‘หือเรอะไอ้เด็กเปรต!’ ไทพยักหน้าหงึกหงักแสดงการยอมแพ้ในที่สุด เด็กญี่ปุ่นพลิกลงมานอนหงายข้างผม สอดมือประสานนิ้วช้า ๆ คลี่ยิ้มอ่อนโยน ดึงมือผมที่อยู่ในมือมันขึ้นมาหอมแล้ววางไว้บนอกตัวเอง พลิกตัวตะแคงหันไปมองหน้าด้านข้างของมัน ยกมือที่ว่างขึ้นมาเอานิ้วไล้แก้มมันเล่น เด็กญี่ปุ่นหันมายิ้มกว้างแล้วไล่งับนิ้วผม
“เป็นหมาอีกแล้ว555” ไทยิ้มกว้างแล้วพลิกตัวคร่อม ระดมหอมผมจนเมื่อยหน้าไปหมด นอนนิ่งปล่อยให้มันฟัดจนพอใจมันก็ลุกไปยืนแล้วหันหลังให้ หันมาพยักหน้ากับผม ถอนหายใจยาวแล้วลุกขึ้นนั่ง รอให้มันย่อตัวลงมาถึงจะขี่หลัง เอื้อมเปิดประตูออกจากห้อง ตรงไปที่ลิฟท์แล้วดิ่งลงชั้นล่างหาอะไรกินเพราะตอนนี้ผมหิวมากกกกกก
...................................
2 สาวนั่งนิ่งเหมือนถูกจี้สกัดจุด จ้องมอง 2 หนุ่มแสดงความรักแบบไม่ให้คลาดสายตา พอเป้าหมายเดินออกจากห้องถึงได้ผ่อนลมหายใจออกมายาว ๆ หันมามองหน้ากันแล้วก้มมองโทรศัพท์ของ ease supsnerv ที่ถือค้างไว้ทันที
“เช็คเร็ว!” นิ้วเรียวกดดูภาพที่บันทึกไว้แล้วยิ้มกว้าง ทุกการเคลื่อนไหวถูกเก็บไว้จนหมด เก็บมือถือใส่กระเป๋าไว้แล้วลุกขึ้นยืน เดินตรงไปที่ประตูเพราะเก็บข้อมูลเสร็จเรียบร้อยแล้ว ยิ้มกริ่มกับภาพที่เก็บได้แล้วหันไปซุบซิบเบา ๆ ถึงสาว ๆ ที่ไม่ได้มาพร้อมกัน พี่ love2y เดินนำหน้าแล้วหันหลังมาคุยกับคุณ ease supsnerv เสียงเบา..
“ส่งให้พี่แล้วเดี๋ยวพี่เป็นคนส่งให้คนที่เหลือเอง น่ารักมาก ๆ อ่ะคู่นี้ น้องพิกับไทโยอ่อนโยนกันจัง..” เดินไปเกือบถึงประตูก็ต้องหน้าหงายเมื่อประตูถูกผลักเข้ามาพอดี พี่ love2y ยกมือขึ้นลูบหน้าเบา ๆ ส่วนคุณ ease supsnerv ก็ยกมือขึ้นมาลูบจมูก 2 สาวเงยหน้ามองคนที่ดันประตูเข้ามาผ่านความมืดแล้วอ้าปากค้าง ยกมือตัวเองขึ้นปิดปากให้เงียบที่สุด เมื่อเห็นแผ่นหลังกว้างของเรย์จิที่กอดน้องสองไว้จนมิด เสียงลมหายใจกับเสียงริมฝีปากสัมผัสกันดังน่าอายก้องในห้องสัมมนา เรย์จิใช้เท้าเขี่ยประตูให้ปิดโดยไม่สนใจว่ามันปิดไม่สนิท
“ไม่เอาครับ..คุณ อื้ออออ” มือน้องสองถูกเรย์จิดึงมาคล้องคอ แผ่นหลังกว้างกับมือเรียวที่คล้องคอเดินไปข้างหน้าจนถึงโซฟายาวที่ 2 สาวนั่งเก็บภาพน้องพิกับไทโย หายใจไม่ทั่วท้องแล้วนั่งตัวลีบมองเรย์จิซังกับน้องสองกอดกันกลมที่โซฟา แสงจากห้องไทโยสว่างพอให้เห็นริมฝีปากสีแดงธรรมชาติของน้องจูบตอบเรย์จิ ลิ้นที่เกายวกระหวัดก็เห็นชัดเจนจนต้องเบิกตาให้กว้างจ้องเก็บรายละเอียดของความพลิ้ว กลั้นหายใจเมื่อน้องสองหันหน้ามาทาง 2 สาวเอียงให้เรย์จิจูบซอกคอ รีบขยับตัวคลานออกจากห้องทันทีที่น้องสองเบือนหน้ารับจูบอีกครั้ง เสียงครางต่ำดังไล่หลัง 2 สาวจนขนลุกไปหมด ออกมาจากนอกห้องแล้วรีบสาวเท้ามาที่ลิฟท์ด้วยหัวใจที่เต้นดังโครมคราม ลิฟท์เปิดก็รีบเข้าแล้วกดปิดย้ำ ๆ พอประตูปิดก็รีบกดลงชั้นล่าง ถอนหายใจยาวแล้วหันมามองหน้ากัน เบือนหน้าไปคนละทางเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เจอ..อายแทนคนที่กอดที่หอมกันอยู่ในห้องทำงานกับห้องสัมมนา
เดินออกจากลิฟท์ด้วยใบหน้าแดงก่ำ ก่อนจะแยกย้ายกันพี่ love2y ก็หันไปบอกกับคุณ ease supsnerv ให้ส่งเมลล์ไฟล์วิดีดโอแทนที่จะแชร์ผ่านเฟส เพราะเมลล์มันมีความเป็นส่วนตัวมากกว่า พยักหน้ารับคำแล้วแยกกันกลับบ้าน พอถึงบ้านก็รีบจัดการส่งไฟล์วิดีโอพร้อมกับเล่าฉากกุ๊กกิ๊กของคู่รักคู่หลังที่ไม่ได้ถ่ายเก็บไว้ เล่าให้เหล่าคนรักพิกับน้องสองอย่างละเอียด กดไล่ตามรายชื่อ
“พี่ love2y, rellachulla คนใกล้ตัว น่าจะเห็นบ่อย แต่อาจจะไม่เคยเห็นแบบนี้, ZuuZuu นี่ก็ใกล้ตัวเหมือนกัน ,พี่ nunamicky , kny, IamGUY., พี่ dukdikdukdik , nn~~NN ขานี้คลั่งน้องสอง ถ้าเห็นตัวจริงต้องเอาเพ้อแน่ เสียดายแทน , Whatever it is, @StaR@, jiki, พี่ fuku บอกด้วยดีกว่าว่าห้ามเปิดดูตอนทำงาน ให้โหลดเก็บไว้ก่อน, ❃indy❣zaka❃, a_tapha, BeeRY ห้ามดูตอนสอนเด็ก ไม่งั้นได้สอนไม่รู้เรื่องแหง, andaseen, Mr_ILLuSioN, ordkrub, พี่ kakuro ห้ามเปิดตอนทำงาน เดี๋ยวกรี๊ดแตกทำงานต่อไม่ได้พอดี, gayraygirl , i1_to*pp , BAKA , Oo๐FosfoggY๐oO, พี่ iforgive, qq_oo , makimaki , ao16 , punchnaja , yeyong , pochu52 , ammer , puppyluv , 맀..Lich✿ , Bee_YJ, คนของเธอ, DE SaiKuNee, hahn, anajulia, kokoro, nanahashi, TarnTaWan, Fanun, kittyfun , TanyaPuech, n2, choijiin หมดแล้วมั้ง? ถ้าตกชื่อใครเดี๋ยวพี่คนสนิทก็เมลล์บอกเองแหละ ถ้าเปิดดูแล้วต้องกรี๊ดกันเสียงแหบแหง ๆ เสียดายที่ไม่ได้ถ่ายคู่เรย์จิกับน้องสอง น้องน่ารักเท่าโลกอ่ะ เฮ้อออออ”
คลิกส่งเสร็จก็คลานไปอาบน้ำ ออกมาจากห้องน้ำก็ปิดคอมพิวเตอร์วางตัก ล้มตัวลงนอนก็มีภาพคุ่รักกอดกันลอยไปมาอยู่ในหัว ข่มตาให้หลับก็ไม่ยอมหลับ ลุกขึ้นมานั่งแล้วกดหาคนที่ไปเห็นความน่ารักมาด้วยกัน แต่ยังไม่ทันกดโทรออกปลายสายก็โทรเข้าพอดี..
“ค่ะ! พี่..หนูก็นอนไม่หลับ เนอะคะ น้องพิน่ารักมากกกกกก ไทโยก็อ่อนโยนสุด ๆ ใช่ ๆๆ แล้วน้องสองก็น่ารักที่สุดในสามโลก แล้วยิ่งตอนบอกว่า ‘ไม่เอา’ นะ หนูแทบจะเข้าไปฟัดแทนเรย์จิอ่ะ แล้วตอนที่เค้าจูบกันนะพี่ โอ้ยยยย โรม้านซ์มากกกกก....” 2 สาวที่นอนไม่หลับแย่งกันพูดจนข้ามวัน ทั้งที่มีหัวข้อการสนทนาเพียงเรื่องเดียว..คู่รักตระกูลมุราคาวะ
วางหูแล้วแยกย้ายกันไปนอนที่เวลา 07.30 น. ของวันใหม่ หลับไปด้วยความอิ่มเอมใจที่ได้รับความสุขจากคู่รักบ้านมุราคาวะ และยังได้ส่งความสุขนั้นให้เพื่อนพ้องสาววายร่วมอุดมการณ์..
..ความสุขอยู่รอบตัวเรา.. จริง ๆ ค่ะ!
.......................
กอดรวบ! กอดต้อนรับนักอ่านหน้าใหม่และนักอ่านที่ตามอ่านมาตลอดนะคะ
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังพี่ love2y กับคุณ ease supsnerv มีความสุขมาก ๆ นะคะ ส่วนสาว ๆ ที่ผ่านวันเกิดมาแล้วจิก็กอดอวยพรย้อนหลังให้มีความสุขตลอดปีนะคะ เอาไว้ปีหน้าค่อยว่ากันเนอะ5555 ส่วนสาว ๆ ที่ยังไม่ถึงวันเกิดก็คิดล่วงหน้านะคะ ค่อยบอกตอนใกล้ ๆ ซักก่อนถึงวันเกิด 1 อาทิตย์ จิจะได้จิ้นไว้ให้ค่ะ แล้วเรื่องที่คุณ nanahashi ถามไว้ จิไม่ทำหนังสือค่ะ ปริ้นท์มาเข้าเล่มไว้เป็นลิมิเต็ดเอ็ดดิชั่นไว้นอนกอดได้เลย จิไม่หวงค่ะ(เพราะไม่ทำหนังสือนั่นเอง555+) แต่อย่าปริ้นท์ขายนะคะ5555
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:pig4: :กอด1: :man1:
ปล.ไม่ตกใครใช่มั้ยคะ? ถ้าตกใครจริง ๆ ..จิขอโต๊ดดดดดด ทวงจิได้เลยนะคะ :o8:
-
:o8: :-[ :o8: :-[ :กอด1:
-
ฮัลโหล ๆ พี่ได้รับคลิปนั้นแล้วค่ะ แต่คราวหน้าอย่าลืม "ซูม" นะน้อง
อ่ะนะ มันอิน อิ อิ อิ
-
รับเอาความน่ารักและความหวานของทั้งสองคู่มาเต็ม :-[
-
:o8: :-[ :กอด1:
-
สิ้นสติคาจอคอมฯ
ดีนะเปิดคลิปดูตอนเที่ยงคืน ขอเอาไปนอนฝันก่อนล่ะ 5555555555555
บางอารมณ์ก็อยากสิงร่างไทโยจริงๆเลย
-
อ๊าย ขอบคุณที่ส่งเมล์ให้นะ คุณ๒สาว แหมๆอยากให้มีตัวตนบนโลกนี้จริงๆเลย คิดแล้วคิดอีกว่าถ้าตัวละครเรื่องนี้ นู้น นั้น อยู่ใกล้ๆคงมีความสุข"ขนาด"
เสียดายที่คุณจิไม่ทำเล่มนะ อยากได้แบบจับต้องได้ซื้อแล้วแถมหุ่นตัวละครเท่าตัวจริงให้สะสม ประมาณนี้ ท่าจะดี
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!
ตื่นเต้น!! เหมือนไปส่องจริง มือไม้สั่นไปหมดเลยค่า!! ขอบคุณมากๆ สำหรับตอนนี้นะคะ ยอดเยี่ยม!!!! อิอิอิอิ เสียอย่างเดียว.... เค้าจะดูพี่เรย์กะน้องสองต่อง่า!!!!! 5555555555
ขอบคุณค่ะ! ขอบคุณมากๆ!!
-
:pig4: ต้องขอบคุณสองสาวจริงๆ จ๊ะ :กอด1: :กอด1: :a13:
-
เข้ามาบอกว่าได้รับแล้ว :z1:
-
อิย่ะ
อยากได้คลิป ๕๕๕๕๕
เรย์จิ ซัง งงง ง
อย่ามากมายนัก สงสารน้อง
กร๊า ก ก ก
-
เง้อออออออออออ ตายละ!! พี่ขอโทษค่ะ คุณจิ ที่ทำให้เข้าใจผิด เรื่องวันเกิด พี่อำเล่นเฉยๆค่า T^T
(http://image.dek-d.com/23/1259260/103852894)
-
คลิปนี่จะเป็นสมบัติล้ำค่าเลยแหละ กีสสสสสส :o8:
-
อ่านะ ได้รับคลิปเรียบร้อยค่ะ :o8:
-
ไม่กล้าดูคลิปกลัวเลือดหมดตัว
หรือไม่ก็กรี๊ดบ้านแตกแน่ๆเลยเรา
:กอด1: :L2: :pig4:
-
กร๊ากกก พี่แก้ว น้องกลัวว่า ถ้าพี่เปิดดูตอนเวลางาน
พี่ฉีดยาน้องหมาผิดที่อ่ะ มือสั่น ฮาๆๆๆ
-
ได้รับแล้ว......แต่ว่าคราวหน้าไปด้วยนะ +1
-
กริ้ดดดดดดดดด รีบไปเปิดเมล์ก่อนน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา :z1:
-
จะเซฟไว้อย่างดี แล้วเอามาเปิดดูบ่อยๆ
เสียดายทำไมไม่ถ่ายน้องสองกับเรย์จิซังมาด้วย
มีความหน้าขอเกาะไปแอบดูด้วยนะค่ะ
o13
-
พี่ love2y เตงอำเค้าจริงอ่ะ!
แกล้งเค้า T_T
(http://image.ohozaa.com/im/b5afccdfc1afa213eb0ae8e5af905589.gif) (http://image.ohozaa.com/)
-
ได้รับคลิปแว้ว แหม้ :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
:o8:
-
อิจฉา 2 คนนั้นจัง :sad4:
ได้อยู่ในเหตุการณ์ 2 คู่รักของตระกูลมุราคาวะ
แล้วเอามาเล่าสู่กันฟังให้อิจฉาเล่นอีกนะคะ
-
จะเก็บไว้อย่างดีเลยค่ะ อิอิอิ
-
แหมๆๆๆ
อยากได้คลิปของ2คู่นี้ก็ไม่บอก เค้ากับพี่อ้อมเก็บไว้เป็นกระบุงโกย
ใครสนใจบอกได้นะคะ เดี๋ยวให้พี่อ้อมส่งให้ 5555555555
พูดจบก็เผ่น กลัว2พี่น้องมุราคาวะจับไปหมกป่า ฟริ้ววววววววว
-
ขอบคุณนะคะ ได้รับคลิปแล้วค่ะ :-[
ถ้าจะไปอีกชวนด้วยนะคะ
-
พี่ love2y เตงอำเค้าจริงอ่ะ!
แกล้งเค้า T_T
(http://image.ohozaa.com/im/b5afccdfc1afa213eb0ae8e5af905589.gif) (http://image.ohozaa.com/)
โอ๋ๆๆๆๆ กอดๆๆ หอมๆๆ :จุ๊บๆ:
แหมๆๆๆ
อยากได้คลิปของ2คู่นี้ก็ไม่บอก เค้ากับพี่อ้อมเก็บไว้เป็นกระบุงโกย
ใครสนใจบอกได้นะคะ เดี๋ยวให้พี่อ้อมส่งให้ 5555555555
พูดจบก็เผ่น กลัว2พี่น้องมุราคาวะจับไปหมกป่า ฟริ้ววววววววว
ส่งมาเลยค่ะ~~ o11
-
คิคิคิ ขอบคุณนะค่ะสองสาวหน่วยกล้าตาย o13 ถลาตามไปรับวีดิโอลับแล้วค๊า
-
:o8: :o8:
น่ารักอ่ะ
อายแทนพี่ๆ :impress2:
-
เข้ามาดูคลิปด้วยคน
รีบเปิดดูคลิปโดยด่วนเลย
-
แอร๊ยยยยยยยยย เปิดคอมมาดีใจ ได้เมลคลิปสุดน่ารักของพิกับไทโย :m1:
แหม แอบเสียดายของน้องสองกับพี่เรย์ มัวแต่ตะลึงกันอ่ะจิเลยไม่ได้เก็บภาพไว้ :laugh:
-
คลิปของพิกับไท :-[
-
ขอบคุณที่แชร์ให้แอบกรี๊ดกร๊าดด้วยนะคะ
แต่แอบเคืองที่ไปแล้วไม่มีชวน อยากสัมผัสช็อตเด็ดด้วยตาตัวเองบ้างอะไรบ้าง :z1:
-
จิครับ
ความสุขอยู่รอบตัวเราจริงๆด้วย
เกือบทะลักออกมาแน๊ะ 5555+
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษอีกครั้งครับ :L2: :L2: :L2:
-
เข้ามากรี๊ดดดดดดดด again and again
ถ้าได้เจอน้องสองจริงๆ เค้าคงเสียสติฉี่ราดเลยนะ
555555555555 :จุ๊บๆ:
-
:กอด1:น้องจิ
ขอบคุณสองสาว :L2:
เขินจังค่ะ :-[
-
ไข้
'Fever'
อ่านข้างบนแล้วรู้สึกถึงอะไรครับ ผมถามไอ้เต๋า มันบอก ‘กูว่ามึงพูดถึงเรื่อง กระแสบอลไทยลีก..ใช่ป่าววะ?’ ส่วนเมียรักอย่างไอ้วิน ‘กูจะรู้มั้ย? พี่โต รู้ป่ะครับ’ ฟังคำตอบของมันแต่ละผู้แล้วอยากจะพ่นลมหายใจกลิ่นมิ้นต์ออกมาแรง ๆ เหลือเกิน คำนี้มันก็แปลได้ตรงตัวอยู่แล้วว่า..
Fever (ฟี'เวอะ) n. ไข้,อุณหภูมิร่างกายที่สูงกว่าปกติ,โรคที่มีอาการไข้,ความตื่นเต้นอย่างมาก. vt. เป็นไข้. อันนี้มาจากดิกชันนารีเลยทีเดียว แน่นอนว่าผมกำลังมีอาการนี้อยู่ ผมมีไข้ครับ นอกจากจะมีไข่แล้วยังมีไข้อีกด้วย มึนหัว ตัวรุม ๆ ตุ่มขึ้นตามตัวเป็นพัก ๆ เพราะขนลุกหนาว ๆ ร้อน ๆ ไม่มีสาเหตุ ถอนหายใจยาวเหยียดแล้วเอนตัวซบพนักวางแขน เมื่อยเอวแต่ก็ยังอยากนอนท่านี้ มันเปล่าเปลี่ยว มันเหงา ว้าเหว่ ไม่เหลือใคร ไม่มีใคร..ให้อ้อนเลยซักคน
เหลือบมองเสื้อสูทสีเทาเข้มที่แขวนตรงมุมห้อง ผงกหัวขึ้นจ้องเสื้อตัวนั้นเหมือนว่ากำลังได้มองตากับเจ้าของเสื้อจริง ๆ ลุกนั่งตัวตรง สูดลมเข้าปอดสั้น ๆ แล้วลุกขึ้นปรี่เข้าไปที่เสื้อสูท กระชากออกมาจากไม้แขวนแล้วตะเบ็งเสียงแหบห้าวใส่ไม่ยั้ง
“กูป่วยไอ้เหี้ย! ปวดหัว ตัวรุม ๆ ไม่รีบกลับมาซักทีห๊า! กูหนาวจนขนที่ตูดลุกซู่แล้วนะไอ้ไท!” ขว้างเสื้อลงกับพื้นแล้วจัดการกระโดดนั่งทับ ถูตูดใส่จนเสื้อจนยับถึงได้ยอมหยุดความบ๊องของตัวเอง นั่งปรับลมหายใจพักใหญ่แล้วลุกจากเสื้อที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วย ปัด 2-3 ทีแล้วกระซิบที่คอเสื้อเบา ๆ ‘..ขอโทษนะ’ ถอนหายใจยาวทิ้งหลายหน เอาเสื้อไปแขวนที่เดิมแล้วล้วงมือถือออกมาจ้อง
เด็กญี่ปุ่นของผมไปติดต่องานแทนพี่เรย์ที่ติดภารกิจระดับชาติ พาน้องกระต่ายไปหาหมอ แหล่งข่าวว่าแม่กระต่ายท้องเสียหนัก น้องสอง(ของผม)ก็เลยร้อนใจ พี่เรย์เลยต้องหยุดงานพากระต่ายไปหาหมอ เด็กญี่ปุ่นห่างอกผมนี่ก็ 3 วันแล้วครับ ผมที่หาอะไรทำเพื่อจะได้ไม่ต้องคิดถึงแต่ไทโยเลยวิ่งออกกำลังกายตอนเย็น ฝนเสือกตก ผมก็อินจัด ยิ่งตากฝนมันก็ยิ่งคิดถึงเด็กญี่ปุ่น วิ่งไปด้วย คร่ำครวญไปด้วย ผลมันก็เป็นแบบที่เห็นกันนี่ล่ะ
ป่วย..แต่ก็ต้องอดทนไม่ให้คนอื่นรู้ ไม่ได้แข็งแกร่ง แต่จะได้มีแต่คนสมน้ำหน้าสิถ้ารู้เหตุของไข้อ่ะ ยาก็ไม่อยากกิน ธรรมดากินยากอยู่แล้ว พอไทโยไม่อยู่ ผมยิ่งละเลียดยากเข้าไปใหญ่ นั่งกระสับกระส่ายอยากโทรหามัน แต่อีกใจก็ห้ามไว้เต็มที่ เพิ่งจะห่างกันแค่ 3 วันก็แต๋วแตกร้องหาแล้วเหรอ?! เพราะงั้นผมเลยต้องนั่งคอตก สูดน้ำมูกใสที่ไหลออกมาตามแรงโน้มถ่วงของโลกเข้ามาในหลอดลมเหมือนเดิม สมเพชตัวเองเกินจะกล่าวครับ
เดินออกมาจากห้องทำงานอุดอู้ มองสิ่งรอบตัวแล้วพยายามยิ้มแย้มแจ่มใส อ๊ะ! ต้นชวนชมในกระถางออกดอกด้วย ดอกสีชมพูที่เด็กญี่ปุ่นชอบ ถ้ามันเห็นมันต้องดีใจมากจนอดขโมยไปเก็บที่ห้องทำงานไม่ได้แน่ ๆ อ้าวนั่น! ลิฟท์มาพอดีเลย ถ้ามาตอนไทอยู่นะ มันต้องรีบปรี่เข้าไปกดแล้วกวักมือเรียกผมให้เข้ามา พอเข้าไปได้มันก็จะดึงเข้ามากอด แล้วฟัดผมจนเมื่อยแก้มแน่ ๆ ถอนหายใจกับความเพ้อเจ้อในหัว เดินออกมาจากลิฟต์ก็ต้องตาค้าง เด็กญี่ปุ่นนี่!
“หนูยูจะไปหายายครับพี่พิ พาไปหน่อย” ยิ้มป่วยทางจิตให้หนูยูแล้วจูงมือเดินขึ้นลิฟต์ตัวเดิมพาไปหาแม่ เดินงงงวยลงมานั่งที่ล็อบบี้โรงแรม ถ้าเด็กญี่ปุ่นมีธุระ หรือไม่อยู่บ้านมันก็จะพาผมมาอยู่ที่โรงแรม หรือไม่ก็บ้านใหญ่ ไม่มีทางให้อยู่ที่รีสอร์ทคนเดียว
“หนูพิ..เหงารึเปล่าลูก?” ม่านตาขยายแล้วยิ้มกว้างให้พ่อไทโยทันที พ่อเห็นยิ้มสดชื่นของผมก็ยิ้มตอบแล้วเดินผ่านไปทำงาน ยิ้มค้างแล้วพาตัวเองล่องลอยขึ้นไปชั้นบนสุดของโรงแรม นั่งรับลมจุ่มเท้าแกว่งเล่นน้ำฆ่าเวลา ไม่อยากยอมรับว่า..
ผมเหงา..แค่ไหน
เมื่อก่อนตอนไทไม่อยู่ผมยังมีพี่เรย์ไว้คอยกวนตีนเล่น แต่ตอนนี้ รอบตัวผมไม่มีใครเลย แหงล่ะ..ก็ผมลากป้ายกำลังทำความสะอาดสระมาวางหน้าทางเข้านี่หว่า ใครมันจะเข้ามากันล่ะ นั่งแกว่งขาสะเทือนถึงไข่เล่นน้ำจนถึงยามค่ำ เมินท้องที่ร้องจ้อกอย่างไม่น่าเชื่อ ผมไม่อยากกินข้าว ไม่อยากทำอะไรเลย..อยากนั่งเฉย ๆ มองความเคลื่อนไหวรอบตัวแบบนี้มากกว่า ความเคลื่อนไหวของผืนน้ำที่ผมกำลังใช้เท้าจุ่มขยับไปมา ลมบนพัดหวิวแรงจนผ้าที่คลุมเก้าอี้อาบแดดปลิวไหว กิ่งของต้นปาล์มโยกตามแรงลม รับรู้ถึงกลิ่นฝนที่กำลังจะคลานเข้ามาเยี่ยมผมอีกครั้ง
ถอนหายใจยาวแล้วเงยหน้ามองท้องฟ้าที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม สะดุ้งโหยงเมื่อเห็นเมฆดำตั้งเค้าอยู่บนหัว ยกขาขึ้นพ้นน้ำแต่ไม่พ้นฝนที่เทลงมายังกับฟ้ารั่ว สบถคำผู้ดีออกมาอย่างเหลืออด ‘เหี้ยเอ้ย!’ เดินกึ่งวิ่งเข้ามาในเคาน์เตอร์เหล้า ลื่นล้มจับกบเพราะน้ำเฉอะแฉะที่พื้นจนหัวเข่าถลอก เดินเขยกเข้ามานั่ง พับขากางเกงดูรอยถลอกแล้วถอนหายใจยาว ยังกะทุ่งเห็ดนางฟ้า ใช้เล็บจิกหนังกำพร้าที่ถลอกออกจนเรียบเนียน รอยแดงเป็นปื้นบวกกับเลือดซิบนิด ๆ ทำให้ผมดูน่าสมเพชเวทนามากยิ่งขึ้น
ผมอยากอ้อนคนที่อยู่ไกลมากเลย..ตอนนี้
เงยหน้ามองฝนสาดซัดใส่สระน้ำสีฟ้าสด ผืนน้ำกระเซ็นเป็นฝอยสวย..สวยซะจนทำให้ผมเหงาเลยล่ะ ยกขาขึ้นมากอด คางเกยลงบนหัวเข่า ซี๊ดปากแสบแผลนิด ๆ เงยหน้าจากเลือดซิบที่ปลายคางแล้วจับจ้องเม็ดฝน ในหัวผมคิดถึงแต่เรื่องของเด็กญี่ปุ่น ความอ่อนแอของร่างกายทำให้หัวใจผมมันอ่อนล้าตามไปด้วย น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ผิวแก้มร้อนผ่าวตามหยดน้ำตาที่ไหลออกมา ผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ มองหยาดฝนที่ไหลลู่ตามร่องกระเบื้องตกกระทบพื้นสีหม่น กอดเข่าแน่นขึ้นกลั้นเสียงสะอื้น เป็นครั้งแรกที่ผมเกลียดฝน..จับใจ
นั่งนิ่งอยู่จนรอบตัวมืดมิด ฝนที่ตกกระหน่ำหยุดการทำงานชั่วคราว ทุกอย่างรอบกายตกอยู่ในความเงียบ รวมถึงหัวใจของผม..ที่ถูกความเหงาเข้ามาครอบงำจนเต็มดวง เดินกะเผลกออกมาจากชั้นบนสุด ปฏิเสธความช่วยเหลือจากพี่การ์ดที่เห็นสภาพผม สูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ แล้วเดินมาเข้าลิฟท์ ยิ้มบางให้แม่ที่มาเจอผมเข้าพอดี
“น้องพิ! ไปทำอะไรมาลูก ตายแล้ว..” หลับตาให้แม่ใช้หลังมือแตะหน้าผาก ยืนนิ่งประคองตัวเมื่อพี่ปอเลขาแม่เข้ามาช่วยจับแขนพยุงตัวผม เดินเข้าห้องแล้วหย่อนก้นนั่งที่เก้าอี้โต๊ะคอม เสตาหลบดวงตาของแม่ที่กำลังมองหน้าผมอยู่ เสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ดังหลายครั้งก่อนจะถูกแทนที่ด้วยเสียงเคาะประตู มองชามข้าวต้นควันฉุยที่แม่สั่งให้แม่บ้านเอาขึ้นมาส่งถึงในห้อง ยกมือไหว้ขอบคุณแม่แล้วลงมือตักกิน
กินได้ไม่ถึงครึ่งชามก็หยุดกิน ผมกินไม่ลงครับ มันเจ็บคอ เหมือนกล้ามเนื้อที่คอมันบีบเข้ามาหากัน ปวดหัวตุบ ๆ แถมเลยมาปวดตามเนื้อตามตัว เลยไปจนถึงลูกกลม 2 ลูกที่อยู่แถวเป้ากางเกงด้วยครับ ไม่ยักรู้ว่าเป็นไข้มันจะปวดจนทั่วทั้งตัวไม่มีพื้นที่ที่ยกเว้นไว้บ้างเลยแบบนี้ รับยาแก้ไข้ที่พี่ปอส่งมาให้แล้วเงยหน้าขนานกับพื้นโลก หย่อนให้ลงช่อง กะไม่ให้เม็ดยามันแตะโดนพื้นที่ในปากเลยทีเดียว รีบเทน้ำลงไปล้างคอแล้วถอนหายใจอกมายาว ๆ เมื่อทำสำเร็จแล้ว
“น้องพิกินยายากจังค่ะ..” ยิ้มบางตอบพี่ปอแล้วเอาหัวไปถูแถวไหล่ พี่ปอหัวเราะคิกก่อนจะเอามือมาลูบ ๆ หัวผมเล่น ผ่อนลมหายใจออกยาว ๆ แล้วยกมือไหว้ขอบคุณแม่กับพี่ปอที่ดูแลผม แม่ยิ้มบางแล้วยื่นมือมาลูบแก้มผมเบา ๆ หัวใจผมมันหนักอึ้ง หัวตามันร้อนผ่าวจนต้องกลืนก้อนแข็งที่จุกอยู่ที่คอลงไป ผมไม่มีแม่..ไม่เคยรับสัมผัสแบบนี้จากแม่ ตั้งแต่จำคามได้ผมก็มีแต่มือสากของตา จับมือแม่เบา ๆ แล้วยิ้มกว้างส่งให้
“นอนเถอะลูก..” ยิ้มรับคำแล้วลุกไปหยิบเสื้อผ้าเดินเข้าห้องน้ำ เปิดน้ำอุ่นอาบน้ำล้างตัว เช็ดตัวจนแห้งแล้วแต่งตัวเดินออกมาจากห้องน้ำ แม่กับพี่ปอออกไปแล้ว เดินมานั่งที่เตียงแล้วหยิบเบตาดีนมาหยดที่หัวเข่า ขยับหัวเข่าซ้ายขวาเพราะขี้เกียจเอาสำลีมาเช็ดให้ยามันซึมทั่วแผล เป่าจนมันแห้งก็ล้มตัวลงนอน จับผ้าห่มขึ้นมาคลุมถึงคอ นิ่งมองเพดาน มองสีฟ้าอ่อนของมันจนหลับไป
ขยับตัวเปลี่ยนท่านอนเพราะเมื่อย หัวไหล่สัมผัสกับวัตถุประหลาดบนเตียงนอนตัวเอง กะพริบตาฝืนลืมตื่น เพ่งมองฝ่าความมืดแล้วก็เจอเจ้าสิ่งนั้น น้ำตารื้นเพราะวัตถุใหญ่โตที่กินพื้นที่ในเตียงผมจนทำให้ผมเมื่อยกับท่านอนตะแคง น้ำตาไหลออกมาช้า ๆ ผ่านสันจมูกตัวเองไปถึงแก้มอีกข้างเบา ๆ หยดลงบนผ้าขนหนูที่ชื้นนิด ๆ เม้มปากแน่นเก็บเสียงสะอื้นของตัวเอง ไทนอนตะแคงหันหน้าเข้าหาผม มืออุ่นแตะอยู่ข้างเอว กะพริบตาปริบไล่น้ำตาก่อนจะหลับลงเมื่อเห็นไทลืมตาขึ้นมองหน้าผม
มืออุ่นที่แตะข้างเอวยกขึ้นช้า ๆ กลั้นหายใจเมื่อมือข้างนั้นจับแถวแก้มผม ปลายนิ้วแตะแก้มเบา ๆ ไล้ปลายนิ้วไปตามความเย็นจากน้ำตาจนถึงหางตาผม ลมร้อนจากปลายจมูกเป่าลงมาที่แก้มแล้วกดเนื้อแข็ง ๆ ลงมา สูดลมเข้าปอดฟอดใหญ่ แบบนี้..มันทำให้ผม..อ่อนแอจนต้องเสียน้ำตาอีกรอบ
“ร้องไห้ทำไมครับ?..ป่วยแบบนี้ตอนไทไม่อยู่ได้ยังไง? หืม?” สะอื้นฮักไม่ตอบคำถามมัน สวมกอดคอหนาแล้วดึงเข้าหาตัว หลับตาแล้วปล่อยให้น้ำตาไหลจนกว่ามันจะหยุดเอง เด็กญี่ปุ่นดันไหล่ผมออกมากดปลายจมูกไล่เช็ดน้ำตาให้ ริมฝีปากสีแดงของไทก็คอยกระซิบเบา ๆ ..
“..รัก..” สะอื้นเบา ๆ กัดเนื้อในริมฝีปากล่างกลั้นสะอื้นก้อนโตที่มาจุกอยู่แถวคอหอย นอนหงายให้ไทจูบซับน้ำตาให้จนแห้ง นิ่งมองแววตาอ่อนโยน มือจับมือสากที่บีบเบา ๆ ส่งความห่วงใย ขยับเข้าไปเอาหัวซุกซอกคอ มือผละจากมือสากโอบเอวมันแน่น
“..ปวดหัว มีไข้ ป่วยอ่ะ” มืออุ่นลูบหลังผมเบามือ แขนแกร่งของไทอีกข้างสอดเข้ามารวบผมกอดไว้ทั้งตัว ริมฝีปากชื้นพรมจูบปลอบจนหัวใจผมกลับมาอุ่นเหมือนเดิม นอนซุกซบไหล่หนา หลับไปเพราะฤทธิ์ยา
ผมอยากอ้อนมันมากกว่านี้ แต่ร่างกายมันตื่นตัวอยู่ไม่ไหวครับ
การที่ร่างกายถูกโรคเข้ามารุมเร้ามันทำให้เราไม่เป็นตัวของตัวเองครับ คุณป่วยกันอยู่รึเปล่าครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ เด็กญี่ปุ่นมานอนข้างผมมันก็ทำท่าจะป่วยตามครับ เพราะเด็กญี่ปุ่นกระซิบบอกผมก่อนผมจะหลับตานอนเมื่อกี้ว่า.. ‘ผมปวดไข่จนทนไม่ไหว เลยรีบกลับมาหาพิก่อน คิดถึงจะแย่..’
เห็นมั้ยครับว่าเด็กญี่ปุ่นก็เป็นไข้ลงไข่เหมือนกัน แค่นี้ก่อนนะครับ..
ผมจะรีบนอนเอาแรง ฟื้นไข้เมื่อไหร่ก็จะหาอะไรให้ไทกิน..
แก้ปวดครับ555+
.................................................
กอดรวบ!
คิดถึงเด็กคนนี้ก็เลยปั่นมาค่ะ สั้นชะมัดเนอะคะ555+ เกือบจะน่าสงสารนะคะ แต่ความทะลึ่งของเด็กคนนี้ก็กลบความน่าสงสารจนมิดในตอนสุดท้าย ฮาหน้ามึน ๆ ได้อีก กร๊ากกกกก
ไม่อยากจะบอกว่าพลาดโพสต์ที่ 1,000 ก็หาเรื่องเลยมาในโพสต์ที่ 1,009 แทน เลขงามได้อีก แล้วจะมาแบบมือเปล่ามันก็กระไร เอาตอนป่วยแบบพิดีกว่าเนอะคะ อาศัยอาการที่จิเป็นอยู่ตอนนี้ มันช่าง..ง่ายดายในการบรรยายเหลือเกิน
รักษาสุขภาพนะคะทุกคน จิใกล้แล้วค่ะ อีกไม่กี่วันก็คงหายเป็นปกติ จะได้ไม่ต้องถึงมือหมอ เอิ้กกกกกก
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:pig4: :กอด1: :jul3:
ปล.แก้คำผิดค่ะ พิมพ์ตกเพียบ กร๊ากกกกกก
-
หายป่วยเร็วๆนะครับจิ
-
คนอ่านก็เปื่อยเหมือนกันค่ะ โดนละอองฝนเข้าไป คุณจิก็พักมากๆ นะค่ะ จะได้มีแรงมาปั่นพี่เรย์กับน้องสองต่อ ซะงั้น
คนป่วยทางนี้อิจฉาน้องพิอ่ะมีคนเฝ้าไข้ดีอย่างน้องไท พิหายป่วยเร็วแน่ๆ แต่โรคที่น้องไทเป็นมันเป็นไข้หื่นมากกว่ามั้งงงง
-
อยากช่วยป้อนยา
แนะนำว่าให้กินยาพร้อมน้ำเปล่าแล้วซด นมข้นหวานตาม 1 ช้อนเพื่อดับกลิ่นยา
เอาสูตรนี้มาจากน้องที่กินยายากมาคนหนึ่งได้ผลดีทีเดียว
-
พี่จิหายเร็วๆ นะครับ ><
รักษาสุขภาพทานยาตามเวลา ห่มผ้า และพักผ่อนให้เพียงพอ จุ๊ฟๆ
-
มาเยี่ยมไข้คนเขียนค่ะ
หายเร็วๆ นะ
-
ยังจะจิ้นได้อีกนะจิเอ้ย
เหอๆ พักผ่อนเยอะๆ
ฝากกอดเด็กทะลึ่งสองคนนั้นด้วย
ถ้าจะเป็นไข้หนัก อิอิ :m20:
-
ตอนนี้แอบปลื้มใจที่คุณปอเลขาแสนดีได้ดูแลน้องพิด้วย
ถึงจะไม่มากขนาดเช็ดตัวให้ แค่น้องพิซบไหล่ก็มีความสุขแล้วค่ะ คิคิคิ
อยากฝากข้อความไปหาไทโยว่า เห็นน้องพิเป็นแบบนี้แล้ว วันหลังอย่าปล่อยน้องไว้คนเดียวอีกนะคะ เดี๋ยวไม่สบายลงไข่อีกจะแย่เอานะ 555
ปล.ที่รักยังไม่หายจากไม่สบายอีกหรอเนี่ย ตัวเองพักผ่อนเยอะๆนะ หายช้าๆแบบนี้เดี๋ยวไข้มันจะดื้อยาเอานะ เป็นห่วงที่รักสุดๆ
-
:กอด1:น้องจิ
ไข้ลงไข่ได้ด้วย :-[
คิดได้ไงเนี่ย :o8:
ปล.หายหวัดไวไวนะจ๊ะน้องสาว
-
อุตส่าห์ซึ้งจนแทบจะป่วยงอแงตามน้องพิแทบทั้งเรื่อง มาสะดุดเอาตรงแถวๆย่อหน้าสุดท้ายไม่เป็นท่าเลยค่ะตะเอง :laugh:
โถ...เสียดายเหลือเกินที่เราไม่มีไข่ให้ปวดเลยป่วยไม่ได้อารมณ์แบบน้องพิ 55555555
สั้นไม่สั้นไม่รู้แหละคุณจิ แต่เรายิ้มบ้า่ไปแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะ แล้วก็หายป่วยไวๆอย่าป่วยลงข้างล่างแบบน้องพิกะน้องไทนะคะคุณจิ อิอิ ม๊วฟๆๆๆ :จุ๊บๆ:
ปล. โถ~ พ่อคุณ...จริงๆเราว่าไทโยอาจจะหื่นกว่าน้องพินะคะเนี่ย เพียงแต่เก็บอาการเก่งเลยดูเป็นพระเอกผู้น่ายกย่องไปโดยปริยาย o18
-
:กอด1:พี่จิหายไวๆนะคะ
:กอด1:เด็กทะลึ่งสองคนที่ไข้ลงไข่
-
จะสงสารหรือจะหมั่นไส้ดีเนี่ย :laugh:
โอ๋ๆ พิปวดทั้งหัว ปวดทั้งไข่ เดี๋ยวไทรักษาเองน้า :haun4:
กดบวกเป็นกำลังใจให้พี่จิหายเร็วๆนะคะ :กอด1:
-
เหอะๆ มันจะซึ้งอยู่แล้วเชียว เจอประโยคสุดท้ายของนายไทเข้าไป แม๊ หมดกันความซึ้ง 555
-
:m20:จะว่าสงสารแต่ถ้ามีแรงทะลึ่งแบบนี้ คงไม่ต้องละ หมั่นเขี้ยวโว้ยยยยยยย :angry2:
-
คนนึง ป่วยไข้
คนนึง ปวดไข่
กร๊ากกกกกกกกก ช่างเหมาะสมอะไรกันเยี่ยงนี้ :jul3: :jul3:
-
กริ้ดดดด น้องพิป่วยเป็นไข้เหมือนกับพี่เลย เราเป็นเนื้อคู่กันชิมิ 5555+ o18
-
ยาแก้ปวดจากหนูพิ 55555 :haun4:
-
เกือบจะซึ้งแล้ว
ไทดันปวดไข่สงสัยจะไม่ติดไข้นายพิ
คิดได้ไงคะ อย่างฮา :m20:
-
:กอด1:กอดๆๆๆ คนป่วย ทั้งพิ ไท และคุณจิ
-
ขณะไม่สบายก็ยังทะเล้นได้อีกนะจ๊ะพิ :กอด1:
-
น้องพิป่วย น่าสงสารจริงๆ
แถมเด็กญี่ปุ่นไม่อยู่ด้วย
ถึงตอนท้ายจะกลับมาแล้วก็เถอะ
ขนาดป่วยยังมีทะลึ่งให้เรายิ้มน่ะน้องพิ
:กอด1: :L2:
-
ตอนสั้นๆแต่หลากอารมณ์มากนะคะคุณจิ
แรกๆก็ฮาหนูพิมันมีไข่แล้วยังมีไข้ด้วย
พอช่วงเพ้อๆเริ่มฮาจัด
แต่พอคุณแ่ม่กับพี่ปอมาช่วยพยาบาลเริ่มน้ำตาซึม
พอไทโยกลับมาก็ซึ้ง...
สุดท้าย...กลับมาจบฮาๆซะงั้น
หายเร็วๆนะหนูพิ เดี๋ยวต้องมาบำรุงไทโยต่อ.... อุดมโปรตีนกันให้ตายไปเลย :laugh:
-
อั้ยย่ะ ไทโยติดไข้?น้องพิรึค่ะ
555555555555555
-
พิป่วยแล้วน่าสงสารที่สุด
หายไข้ไวๆ จะได้รักษาไข่ของบางคน
-
ตลอดอ่ะคู่นี้นัวเนียกันเป็นกิจวัตร แต่เมย์ก็ชอบ :o8:
พิป่วยแล้วเหมือนจะน่าสงสาร แต่จะเลิกสงสารก็ตรงท้ายที่บอกว่า
จะรีบหายมารักษาอาการปวดของไทนี่แหละ ไทนี่ก็นะ 3 วันเอง ปวดแล้วเรอะ :laugh:
:กอด1: จิแน่นๆ หายป่วยเร็วๆ นะตัวเอง แล้วก็เอาพี่หนึ่งมาฝากเค้าด้วยล่ะ
-
เป็นเด็กที่ป่วยแล้วน่าสงสารจังอ่ะ
แต่เวลาเราป่วยก็ชอบอ้อนเหมือนกันแหละโดยเฉพาะแฟน. ยิ้ม ก็อยากอ้อนไง
-
:กอด1: :laugh: :monkeysad:
ตอนนี้มีครบทุกอารมณ์จริง
เหงาซึ้งๆมาดีๆ ไปๆมาๆ
กลายมาเป็นทะลึ่งซะงั้น :impress2:
-
ตลกอ่าพิ! ไม่ไหวจะเคลียร์กะคู่นี้จริงๆ สวีทมาก ซนมาก ทะลึ่งมาก 555555
-
ป่วยแล้วอ้อนนะ พิ มามะ มาอ้อนพี่มาเร็ว~
ปล. คุณจิหายไวไวนะคะ ^^
-
ไมคุณจิไม่รวมเล่มล่ะคะ
อยากได้เรื่องนี้เป็นหนังสือเก็บไว้ในคลังสมบัติของรักของหวงจังเลย
-
ขอบคุณค่ะ หายป่วยเร็วๆ นะค่ะ :L2:
-
กำลังซึ้ง น้ำตาคลอ มาหงายเงิบเอาตอนไข้ลงไข่นี่เอง555
รักษาสุขภาพด้วยนะคะคุณจิ
-
คนป่วยขี้อ้อนแบบนี้แหละเนอะ
แต่ขนาดป่วยก็ยังแอบมีทะลึ่งนะ :z1:
-
นู๋พิต้องรีบ ๆ หายนะ
-
สงสารดีมั้ยเนี่ยพิ ยิ่งประโยคสุดท้ายนะ... :m20:
-
:impress3:
ปวดไข่ กับ ปวดไข้
น่ารักอ่าาาา
-
แอบสงสารที่ป่วยตอนไม่มีใครอยู่...
ยิ่งขี้อ้อนแบบพิด้วยยิ่งน่าสงสารใหญ่
(แล้วจะทำเป็นมองไม่เห็นความน่าหมั่นไส้ไปละกันเนอะ...โฮะๆๆๆ)
-
:z13:รีบนเน้น ๆ >////< ไม่ได้เห็นนานเลยค่ะ ไปไหนมาคะคุณ BAKA?
เข้ามารวบกอดสาว ๆ กับหนุ่ม ๆ ค่ะ จิหายแล้วค่ะ ด้วยฤทธิ์ยาพาราและแก้แพ้ที่ระดมกินไปเมื่อคืน
แอบกลัวตัวเองด้วยค่ะ ที่ภายใน 3-4 วันจิอัพนิยายจิทุกเรื่องเลย มันว่างมั้ย? ก็ไม่ได้ว่างมากนะคะ ป่วยก็ป่วยนะ แต่เพราะนายไม่อยู่กดดันล่ะมั้งคะ จิเลยมีอารมณ์จิ้นได้ลื่นไหลกว่าปกติ แต่ก็นะ..ถึงจะไม่ไหลทุกเรื่องก็เถอะค่ะ
จิ้มบวกคืนให้นะคะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
แล้วก็..เรื่องหนังสืออ่ะค่ะคุณ mutoo จิไม่มีโครงการจะทำเลยค่ะ อยากแต่งออกมาให้อ่านเฉย ๆ แค่ให้มีคนได้เข้ามาเสพจินตนาการของจิให้มีความสุขจิก็ดีใจแล้วค่ะ ปริ้นท์ออกมาแล้วเข้าเล่มเป็นลิมิเต็ดเอ็ดดิชั่นของคุณ mutoo เองเลยค่ะ จิไม่หวง แต่อย่าทำขายนะคะ ปวดใจแน่อ่ะTT ขอบคุณหลายท่านที่ถามจิเรื่องทำหนังสือนะคะ จิแต่งนิยายก็แอบที่บ้านแต่งค่ะ ถ้าทำหนังสือมันก็คงไม่ดีกับชีวิตจิแน่ ๆ ค่ะ มันบีบคอจิตายหยั่งเขียดแน่555+ ดีใจที่เห็นคุณยิ้มนะคะ เพราะจิก็ยิ้มทุกครั้งที่ได้จรดปลายนิ้วพิมพ์เรื่องน้องพิกับหนุ่ม ๆ จากเรื่องอื่นเหมือนกันค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
-
อิอิ ทะลึ่งทั้งสองคนเลยอ่ะ
-
:pig4: :pig4:
-
น้องพิและไทยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะคะ
ขอบคุณคุณจินะคะ :pig4: และก็หายป่วยไวไวนะคะ
ปล. หายไปนาน ขอเม้นถึงความน่ารักของทั้งคู่ย้อนหลังนิดนึงนะคะ
รักไทตอนราหูจัง น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกที่สุด
รักพิตอนทีพูดกับคุณเลขาของแม่จัง จะน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกและฮาไปถึงไหนกันเนี่ย
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่กลับมาอ่านอีกครั้งก็ยังมีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านค่ะ ขอบคุณจริงๆ
-
ยังจำเกมที่เล่นสมัยเด็กได้เลยคุณจิ
"ปวดหัว ตัวร้อน เป็นไข้ จับไข่"
:laugh:
-
พิขี้อ้อน
อยู่ในโหมดสีเทาเหรอ >< ไม่เจอที่รักพักเดียวเป็นเยี่ยงนี้เลย TT^TT
กอด โอ๋ๆๆ
ปอลิง กระโดดกอดพี่ิจิ ไม่ได้เข้ามาดูคู่นี้นาน คิดถึงมากกกกกกกกกกกกกก
ปอลิง 2 +1 อิอิ
-
เวลาไม่สบาย จะต้องการคนเอาใจเป็นพิเศษอ่ะเนอะ
แต่พิอ้อนได้น่ารักน่าฟัดมากจ๊ะ
คุณจิมีตอนต่อไปอีกมั้ยคะ..อยากอ่านจัง
แล้วไม่รวมเล่มเหรอคะเนี่ย ถามจริง
-
ความกลัวกับความอ่อนแอ
ควันกรุ่นลอยขึ้นจากน้ำสีเข้มในแก้วหนา จิบละเลียดกาแฟที่คนบางคนชงให้แล้วหลับตาพริ้มมีความสุข สะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงฟ้าร้องดังสนั่น วางแก้วกาแฟข้างตัวก่อนจะคว้าทิชชูซับตามคางตามแขน เบือนหน้ามองแสงสีขาวแลบแปลบปลาบมาพร้อมกับเสียงขู่ครืนจากท้องฟ้าสีดำสนิทนอกหน้าต่าง สายฝนสาดซัดใส่หน้าต่างไหลลู่ลงตามทาง ถอนหายใจยาวกับสภาพอากาศที่หนาวขึ้นตามความกดอากาศ กระชับผ้าห่มแล้วขยับตัวนิดหน่อย นั่งนานมันเมื่อยก้นครับ
ผ่อนลมหายใจออกเบา ๆ แล้วเงยหน้ามองปลายคางเขียวครึ้มที่อ่านนิยายรุ่นปู่ ‘Sherlock Holmes’ ผมไม่ค่อยชอบอ่านนิยายแนวนี้เท่าไหร่ แต่ถ้า ‘โคนัน’ ล่ะก็ ยันสว่างผมก็สามารถครับ หืม? โคนันมันมีภาพประกอบ แต่หนังสือแบบไทโยมันต้องใช้ต่อมจินตนาการสูงนะครับ แล้วต่อมนั้นผมมีแค่น้อยนิด..ไม่พอต่อการแปลสารหรอกครับ5555
“หัวเราะอะไรครับพิ?” หุบยิ้มฉับเก็บลิ้นไก่แล้วหันมาทำเลิ่กลั่กไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจใส่เด็กญี่ปุ่น ไทยิ้มบางแล้วส่ายหน้าหน่าย วางหนังสือไว้ข้างแก้วกาแฟผมแล้วดีดขาออกจากการนั่งขัดสมาธิ ก้นผมที่อาศัยตักมันเป็นเบาะรองนั่งก็หล่นจ๋อมติดเตียง เงยหน้ามองเด็กญี่ปุ่นที่เบี่ยงตัวออกมาจากการเกาะเป็นปรสิตของผม ม่านตาขยายเมื่อเห็นรอยยิ้มอ่อนโยนผิดกับแววตากระหายสิ้นเชิง! ทิ้งตัวลงนอนจับผ้าห่มหนาที่ห่อตัวไว้มั่น ออกแรงยื้อยุดแข่งกันจนผมเป็นฝ่ายพ่ายแพ้
“ท่านคิดจะหนีรึไง? ไม่พ้นมือข้าหรอก555” สำนวนเหี้ยอะไรของมึง ฟังแล้วขนลุก ทำหน้าแหยงใส่ไม่ปิดบังแล้วกลิ้งหนีสุดปลายเตียง ไทโยโดดกบตามตะปบชายผ้าห่มผมไว้ได้ทัน ผมเลยกลิ้งโค่โล่เอาเหม่งโหม่งพื้นพรม เจ็บปวดแต่ต้องเก็บอาการ ผุดลุกแล้ววิ่งไปที่ประตู หยุดฝีเท้าเมื่อหนุ่มแดนปลาดิบวิ่งมาขวางประตูเอาไว้ เสียงกดล็อคลูกบิดปิดทางรอดของผมดัง ‘กลิ๊ก’
ดวงตาสีน้ำตาลมองปลายเท้าจนถึงแก้มใสของผมด้วยสายตาโลมเลีย หายใจไม่ทั่วท้องแล้วก้าวถอยหลังเมื่อเท้ามั่นคงก้าวเข้าหา ยกมือขึ้นมาช้า ๆ เพื่อปิดป้องหน้าอกที่มันกำลังจับจ้องอยู่ ประหวั่นพรั่นพรึงกับสายตาหื่นกระหายที่เบนจากหน้าอกลงมาตรงซิปกางเกง หัวใจเต้นรัวเมื่อส้นเท้าสัมผัสกับเตียงไม้ ส่ายหน้าขอร้องผู้ชายตรงหน้าที่เข้ามาประชิดตัวผม..
โอเค..อ่านแล้วมันดูแรดมาก ผมเข้าใจ
“พอเห๊อะ! เมื่อคืนก็ตั้ง 2 หน! อย่ามาทำเนียนจะขอเพิ่มไอ้ไท!” กรีดร้องโวยวายใส่หน้าเด็กญี่ปุ่น ไทยิ้มกว้างแล้วประคองหน้าผมไว้มั่น ริมฝีปากคลี่ยิ้มอ่อนโยนละลายใจ ดวงตาสีน้ำตาลเชื่อมส่งความรักมาที่ผมเต็มที่ หลับตาเบี่ยงหน้ารับสัมผัสนุ่มที่แก้ม ก่อนจะรับสัมผัสเดิมที่ริมฝีปาก ผ่อนลมหายใจยาว ๆ แล้วลดมือลงลูบจับก้อนเนื้อหยุ่นมือที่ดุนดันขาผมอยู่...
“อืมมม อึ๊! โอ้ยยยยยยยย ยอมแล้ว! ยอมๆๆๆๆ” ไทโยยืนตัวงอหน้าซบไหล่ผม หรี่ตาคำนวณแรงขยำแล้วบีบเต็มข้อค่อยปล่อยมือออก เด็กญี่ปุ่นค่อย ๆ คุกเข่านั่งกับพื้น มือใหญ่ซุกที่เป้ากางเกง ผมยืนนิ่งมองคนที่หื่นแตกตลอดเวลาส่งสายตาน้อยใจมาให้ ยิ้มบางแล้วก้มกระซิบข้างหู
“วันละ 2 พอ..ถ้ายังหื่นไม่เลิกไปเรื่อย ๆ แบบนี้ กูจะตัดทิ้ง..” นิ่งกับคำพูดรุนแรงของตัวเอง ขนาดผมเป็นคนพูดผมยังอึ้ง แล้วคนที่ฟังผมอยู่ล่ะ..ผละออกมาช้า ๆ ก่อนจะกลั้นใจมองตาเด็กญี่ปุ่น..เห็นแววตาเฉยชาแล้วมันบอกไม่ถูก ผมสบตากลับแล้วยืดตัวขึ้นเต็มความสูง บอกตามตรงว่าผมใจแป้วไม่น้อยเหมือนกันที่เห็นแววตาแบบนี้จากไท เราไม่เคยทะเลาะกันรุนแรง ไม่ว่าจะเรื่องอะไรผมกับมันก็ประนีประนอมยอมให้กันทุกครั้ง เราใช้วิธีเปิดใจ มีอะไรก็ต้องคุยกัน ผมเป็นคนพูดตรง คิดอะไรก็พูด แต่มีบางเรื่องที่ผมไม่กล้าพูด..มันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างละเอียดอ่อนสำหรับเรา
ผมกับมัน เรารักกันก็จิรง แต่เรื่องบนเตียงน่ะ ไม่มาเป็นผม..คุณไม่มีทางเข้าใจหรอก ร่างกายผมไม่ได้เกิดมาเพื่อเอาช่องทางขาออกมารองรับอาวุธหนักของใคร ถึงจะมีเจลไว้หล่อลื่นไม่ให้ผมเจ็บปวดมาก แต่หลังจากสงครามรัก..ผมเจ็บและปวดตรงนั้น..ทุกครั้ง ผมยอมรับว่าผมรู้สึกดีที่ถูกรักถูกกอด นั่นเพราะผมรักมัน เลยทำให้รู้สึกดีเมื่อทำรัก แต่ยิ่งผ่านไปนานขึ้นเท่าไหร่ ผมก็ยิงรู้สึกถึงความปวดที่มากขึ้นเรื่อย ๆ มันไม่เหมือนยิ่งใช้งานมากก็ยิ่งชินนะครับ มันไม่ใช่เลย แน่นอนว่าผมไม่อยากบอกเด็กญี่ปุ่น มันรักผมมาก ถ้ามันรู้ว่ามันเองนั่นล่ะที่ทำให้ผมเจ็บ..มันต้องเสียใจมากแน่ ๆ
และเรื่องเซ็กส์ของเรา..จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ทันที
ถอนหายใจยาวเมื่อแววตาของไทยังคงเหมือนเดิม ถ้าขืนยังเป็นแบบนี้ ผมกับมันอาจจะทะเลาะกัน บ้านแตกสาแหรกลุ่ยในที่สุด มันจะไม่กลับบ้าน มีเมียน้อย แล้วมันก็จะพาเมียน้อยเข้าบ้านเพื่อมาแทนที่ผม มันจะต้องมีอะไรกันบนเตียงที่ผมกับมันเคยอิ๊อ๊ะกันทุกวัน ผมจะต้องระเห็จลงมานอนที่โซฟา ทนฟังเสียงแผ่นดินไหวเพราะมันกับเมียน้อยรักกันทุกวันอย่างระทมทุกข์ มันมีคนอื่นได้ แต่ผมสิ ร่างกายที่แปดเปื้อนแบบนี้ ผู้หญิงที่ไหนจะเอาทำผัว! สุดท้าย..ผมกับมันก็จะต้องเลิกกัน เพราะ..
รักนะ..แต่ไม่ให้เอา
เบือนหน้าหนีหน้าหล่อที่ยังคงมองผมด้วยแววตาไร้เยื่อใยเหมือนเดิม พูดผิดครับ..เย็นชาเหมือนเดิมต่างหาก ความเจ็บปวดในใจจากเรื่องเพ้อเจ้อเป็นตุเป็นตะของตัวเองบวกกับเย็นชาจากเด็กญี่ปุ่นกำลังเล่นงานหัวใจผม ผมคิดเสมอว่าพระเจ้าสร้างผู้ชายให้คู่กับผู้หญิง ผมกับไทเป็นกรณีที่ฝ่าฝืนธรรมชาติ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าวันไหน..ไทโยจะเลิกฝืนธรรมชาติแล้วทำตามบัญชาสวรรค์
มันไม่ใช่เรื่องไกลตัว..มันอาจจะเกิดขึ้นวันไหนก็ได้ แล้วยิ่งผมเป็นแบบนี้ เป็นผู้ชาย มีลูกให้ไม่ได้เพราะไม่มีมดลูกเป็นของตัวเอง หน้าอกก็ไม่มี แถมช่องทางขาเข้าก็ยังอักเสบ ใช้งานตามต้องการไม่ได้ มันจะทิ้งผมวันไหนก็ไม่รู้..เจ็บในอก ปวดปร่าในหัวใจ ผมยังไม่อยากเป็นคนที่ถูกทิ้งนะ! กัดริมฝีปากแล้วกำหมัดแน่นขึ้น หลับตาสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ผ่อนออกช้า ๆ หันมามองหน้าเด็กญี่ปุ่น ไทถอนหายใจทิ้งทันทีที่สบตาผมก่อนจะเบือนหน้าไปมองทางอื่น ไทไม่เคยทำแบบนี้กับผม ไม่เคยเย็นชาทั้งการกระทำและแววตาแบบนี้ ต่อมอ่อนไหวผมทำงานทันที ผมควบคุมร่างกายและหัวใจที่กำลังกลัวไม่ได้ เบะปากแล้วปล่อยให้น้ำตาแห่งความกลัวไหลพราก..
“..เจ็บก้นอ่ะ มันยิ่งทำยิ่งเจ็บอ่ะ ขอวันละแค่ 2 ครั้งเถอะนะ มากกว่านี้ผมรับไม่ไหว.. อึก มันเจ็บจริง ๆ นะไท ฮึก..” หลับตาแน่นแล้วโพล่งออกไปอย่างไม่มีกั๊ก อยากระบายความเจ็บปวดที่ตูดได้รับออกมาเป็นคำพูดมากว่านี้ แต่ผม..ไม่ไหวครับ ผมใช้การร้องไห้ปลดปล่อยความกลัวมากกว่าการบอกกับไทว่าผมรู้สึกยังไง สะอื้นหนักเมื่อเด็กญี่ปุ่นลุกขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้ผม กัดปากล่างไม่ให้ร้องหนักไปกว่าเดิม สะอื้นไปด้วยบอกมันไปด้วย..
“..ฮึก..ถึงจะรักกันได้แค่วันละ 2 หน ผม..ผมจะตามใจไททุกท่าเลย อย่า..อย่าเบื่อนะ” จับเสื้อมันแน่นเมื่อมันจูบที่แก้มผมเบา ๆ ความอ่อนโยนของไทปลุกปลอบให้ผมหายกังวล นั่งลงบนตักอุ่นให้เด็กญี่ปุ่นกอดโยกไปมาจนสบายใจ ผมหยุดร้องได้ก็เล่าอาการให้มันฟังว่าผมเจ็บตูดมากแค่ไหน เย็นนั้นไทเลยจะพาผมไปหาหมอเฉพาะทางที่โรงพยาบาลมันเอง แต่ผมก็อายเกินกว่าจะให้ที่ไหนก็ไม่รู้มาดูก้นขาวอมชมพูเหมือนแก้มใสของตัวเอง..
“ไม่ไป..เราก็เบาเรื่องอย่างว่าเอาก็ได้ ถ้ามันไม่ถูกงานเยอะ ผมก็ไม่เจ็บหรอก เชื่อดิ” เด็กญี่ปุ่นถอนหายใจยาวแล้วดึงผมเข้ามากอดไว้แน่น ยกมือโอบรอบคอหนาแล้วหอมที่ซอกคอมันเบา ๆ ไทดันไหล่ผมออกมาหอมไปทั่วหน้า จูบริมฝีปากแผ่วเบาก่อนจะแทรกปลายลิ้นเข้ามาเกี่ยวลิ้นผมเข้าไปดูดดุนจนได้ยินเสียง..น่าอาย ก่อนจะไปไกลก็รีบดันไหล่มันออก มองริมฝีปากสีแดงที่ฉ่ำด้วยน้ำลายเรา ดงตาเชื่อมมองผมอ้อนวอน..
ถอนหายใจพรูแล้วยกมือขึ้นมาทำท่ายอมแพ้ ก่อนจะเบือนหน้าหนีความสดใสทันตาของมัน เด็กญี่ปุ่นกอดผมแน่นแล้วกระซิบข้างหูเบา ๆ ‘แค่ข้างนอก..นะครับ’ ขนลุกเกรียวเมื่อรู้อยู่แก่ใจว่าข้างนอกของมันก็คือการได้เอาไอ้นั่นมาถูไถกับทางเข้าผม ไม่ใส่เข้าไปแต่ขอให้ได้แตะถูกนิด ๆ หน่อย ๆ ก็พอ มันไม่เข้าไปก็จริง แต่ถ้าทำรุนแรงผมก็เจ็บนะ มองตาละห้อยแล้วก็ใจอ่อน หลับตาลงแล้วโน้มหน้ามันเข้ามาจูบเบา ๆ เอนหลังแตะที่นอนช้า ๆ ปล่อยให้เด็กญี่ปุ่นเป็นคนนำ พอกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มมันก็จับผมพลิกคว่ำ จับหน้าผมหักลับมารับจูบ ข้างหลังก็พาดลงมาตรงกลางแล้ว ถูไถตามร่องหลืบ พอใกล้ถึงฝั่งมันก็เอื้อมมือมาจับความต้องการของผมรูดรั้งให้ไปพร้อมกัน ถึงฝั่งแล้วก็ลุกไปอาบน้ำล้างตัว ขี่หลังลงมากินข้าวนั่งดูฝนที่ตกลงมาไม่หยุดแล้วก็ขึ้นไปนอนเล่นบนห้อง
มืออุ่นลูบเข้ามาในเสื้อ ริมฝีปากคลอเคลียที่ข้างหู ขบเม้มไปทั่ว ถอดเสื้อเบามือ จูบระไปทั้งตัวอย่างอ่อนโยน พอผมเผลอไผลไปกับมันมันก็จับผมพลิกคว่ำ แล้วกดย้ำมาตามร่องหลืบ..
เด็กญี่ปุ่นทำตามคำขอของผม รักกันแค่วันละ 2 ครั้ง แต่ถ้านอกเหนือจากนั้นก็ขอให้แค่ภายนอก มันทำตามที่ขอเป็นอย่างดีครับ
ทำรักวันละ 2 ครั้ง แต่ขอรักข้างนอกกับผมเพิ่มไม่รู้กี่ครั้ง น้ำตาคลอด้วยอารมณ์หลากหลาย แต่ที่เด่นชัดที่สุดตอนนี้..
ไอ้ไท..มึงมันเหี้ย~
…………………………..
กอดรวบ! กอดรับนักอ่านหน้าใหม่และนักอ่านที่ตามอ่านมาตลอดนะคะ
วันนี้ผู้ชายคนนั้นไม่อยู่ค่ะ แถมเอาโน้ตบุค้องสาวเค้ามาทิ้งไว้ให้จิช่วยทำงานอีกตางหาก ปั่นงานไปก็ปั่นน้องพิไปด้วย น้องพิเสร็จแต่งานยังไม่ถึงไหนเลยค่ะ กร๊ากกกกกกก
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:pig4: :กอด1: :กอด1:
ปล. คุณ mutoo จิไม่ทำหนังสือแน่ค่ะ จิแอบที่บ้านแต่งอ่ะ ไม่ดีแน่ถ้าจะทำหนังสือค่ะ แค่อ่านแล้วมีความสุขจิก็ดีใจมากแล้วค่ะ ปริ้นท์มาเข้าเล่มไว้เป็นของตัวเองได้เลยนะคะ แต่อย่าทำขายนะคะ เค้าปวดใจแหงอ่ะ ขอบคุณมากๆๆๆๆๆค่ะที่ชอบ ดีใจยิ้มแก้มแตก5555
-
ตอนแรกสงสารไท อ่านๆไปกลายเป็นสงสารพิ 5555
-
กร๊ากกกก ข้างในวันละสองครั้ง แต่ข้างนอกไม่จำกัดว่ะ
+1 ให้กับความหื่นของคนแต่ง เอ๊ยย คนอ่านสิ
-
:o8: น้องพิ อ้อนน่ารักน่าฟัดเกินไปแล้วนะเตง แต่ ไท แกมันหื่น :laugh:
:กอด1: :กอด1: :กอด1: คิดถึงรุนแรง 555 อู้งานหราเตง
-
ไท แรงเยอะ
เอิ๊กกก
-
ขำกับอารมณ์แปรปรวนของน้องพิ ก็ไทตามใจพิแล้วไง ยังจะว่าอีก 55555
-
:กอด1:น้องจิ
อ่านแล้วไม่รู้จะสงสารพิหรือไทดีเนอะ :-[
-
อ่านตอนนี้แล้วขำไม่ออกค่ะ สงสารน้องพิจัง :sad11:
น่าจับไทมาตีจริงๆ ที่ทำเย็นชากับน้องพิ โดยไม่ฟังเหตุผลก่อน
ทำให้น้องกลัวจนร้องไห้เลย ดีนะที่ตอนหลังเข้าใจน้องพิ แล้วยอมลดหื่น (จริงเหรอ)
แต่ขอสารภาพค่ะ เราก็ไม่คิดเหมือนกันว่าน้องพิจะคิดไปไกลขนาดนี้ เพราะเห็นว่าเขารักกันมาก :เฮ้อ:
คุณจิจ๋า อยากให้ไทแสดงออกหรือทำอะไรให้พิมั่นใจจัง พิจะได้รั่วต่อไปได้อีก (ที่จริงคนอ่านอยากสบายใจมากกว่า อิอิ)
-
ทำไมไทโยมันหื่นแบบนี้เนี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ชอบมาก 55555555555555555555+
ปล.จุ๊บุจุ๊บุ คุณจิ :กอด1:
-
ไทหื่นมากอ่ะ สงสารพิ
โธ่เอ้ยยย.............น้องพิของพี่
มามะ มาให้พี่กอดรัดแรงๆซะที 10 ทีซิ!!!!!!
-
ไท แกมันหื่นเกินพิกัดแล้วนะคะ
ระวังพิทนไม่ไหว เจ็บจนเผลอตัดขึ้นมาจริงๆนะเออ :z1:
-
ไร้คำบรรยาย 555+
ขนาดพิยอมอายบอกไปแล้วนะเนี่ย ยังมิวาย
ปอลิง อ่านตอนนี้แล้วนอยด์ปนฮา ไม่รู้จะทำหน้ายังไงดี T.^
-
น้องพิน่าสงสาร
ไทโยนี่ไม่ยอมเลยจริงๆ
-
ไทโยหื่นเกินไปแล้ว
+1พี่จิ :กอด1:
-
ไทหื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :z1:
สงสารพินะ ไทเอ้ยบางทีมากไปก็ไม่ไหวนะ เพลาๆ บ้างเห้ออออ
-
ช่วงหลังๆพิมามุมทะลึ่ง แต่รอบนี้มาซะน่ารัก น่าสงสารอะ ชีวิตรักมันสาหัสจริงๆ :laugh5:
-
จิจ๋าาาาาาาา
น้องพิของเค้าอ่ะ น้องพิของเค้า~~~~
ฮึก ฮึก ฮึก
เค้าสงสารน้องพิอ่ะ คงจะจเ็บจนทนไม่ไหวแล้วใช่มั้ยคะนั่น ถึงไม่ให้ไทโยทำ
ไทโยก็นะ น้องพิของพี่พูดแบบนั้นทำไมไม่สงสัยบ้างละคะว่ามีอะไรแปลกๆไป ยังจะไปทำหน้าตาเย็นชาใส่น้องพิของพี่อีก
เป็นไงละน้องพิของพี่ร้องไห้เลยเห็นมั้ย ปกติน้องพิของพี่ร้องไห้ง่ายซะที่ไหนละ
รีบดูแลให้น้องพิของพี่หายไวไวเลยนะ ถ้าไม่ทำตาม พี่จะพาน้องพิของพี่หนีไปให้ไกลจากไทโยซัก2เดือนเลยคอยดูซิ!!!
-
น้องพิ......
TT
ไม่รู้จะสงสารใครก่อนดีระหว่างสองคนนี้
5555555555'
-
สงสารตูดน้องพิค่ะ :a5:
จะเป็นริดสีดวงมั้ยคะ
-
55555 ไทโย๊ เมิงมานเชรี่ยยย 555555 ไม่ได้ข้างใน ขอเล็มข้างนอกก็ยังดี ไปๆมาๆ ล่อหนักกว่าข้างในอีกม้างแบนี้ พิเอ๊ย กรรมจริงๆ
ฮาจริงจังมากเลยนะคะจิกับตอนนี้ แต่แอบตลกร้ายนะคะ 555
-
ไม่รู้ว่าจะสงสารน้องพิดีมั้ยเลยค่ะ :laugh:
ไทโย...เพลาๆบ้างก็ดีนะจ๊ะ, เพื่อภาพพจน์อันดี (ปล่อยพิรุณเค้าครองตำแหน่งไปคนเดียวพอ 555)
กอดคุณจิแรงงงง :กอด1:
-
:pig4: :pig4: :L2:
-
สงสารน้องพิจังเลย คิดซะว่าไทโยเป็นกระต่ายก็แล้วกันนะ :z1: :z1:
-
พิน่าสงสารที่ต้องอดทนกับควมเจ็บเพื่อไท
ถึงพิจะน่าสงสารแต่อดที่จะฮากับความคิดของพิไม่ได้ :laugh:
คิดว่าผู้ชายแบบไทที่รักพิมากในหัวสมองคงจะไม่เคยคิดมีคนอื่นมาแทนพิแน่นนอน :m12:
-
ไทโย..เหมือนเทพบุตรอ่ะ สุภาพอ่อนโยน ดีไปหมด แต่เบื้องหลังคือ มันบ้ากามมาก !! ฮ่าๆ
สงสารน้องพินะคะ ไม่ลองไปหาหมอดูเหรอ เผื่อเป็นอะไรหนักจะได้แก้ไขได้ทัน
เอาจริงๆตอนน้องพิระบายความอึดอัดแล้วร้องไห้ เราอินจัดมากเลย (น้ำตาคลอ) เคยมีปัญหาคาใจแล้วไม่พูดเหมือนกัน ไม่ไหวเลยง่ะ :sad4:
ปล.เสียดายคุณจิไม่ทำรวมเล่ม ถ้าทำนะ เค้าจ่ายยยยยยยยแน่นอน
แต่ไม่เป็นไรค่ะ เคารพการตัดสินใจ ยังไงก็สนับสนุนด้วยการอ่านและแนะนำเพื่อนๆให้อ่านต่อไปค่ะ
-
พิรับความรักที่มากล้นของไทไม่ไหว .
แต่ไทก็หื่นจริงๆ พิเลยกลัวล่ะสิ
-
:impress3:
ไท ก็ เค้าเจ็บบ้างอะไรบ้าง
-
เป็นพิก็หนักใจ(ปวดตู...)เหมือนกันนะ :z1:
ก็ไทก็เล่นรักพิไม่มีลิมิต รักพิเกินร้อยอย่างนี้
-
อยากบอกว่า ตอนนี้พิ ดูแรดได้ใจมากค่ะ :m20: :m20: :m20:
อ่านตอนแรกนี่ตกใจ นึกว่าเปิดผิดเรื่อง ฮ่าๆ :jul3:
พิเอ๊ย นับวันแกยิ่งสาวแตกขึ้นเรื่อยๆนะ :laugh:
-
สงสารน้องพิ o1855555
-
ตะเองเค้าแนะนำให้ไปพบแพทย์นะ
แต่ที่ต้องไปคือไทโยนะ
ลองไปหาจิตแพทย์หน่อยมะ หรือจะลองกินยาดู เผื่อมันน้อยลงบ้าง
สงสารพิ T____T
-
ไทโยก็ลดลงหน่อยก็ได้ สงสารพิ
-
:m25: :o8:0
พี่ไทสงสารพี่ิหน่อยน่ะ
มากไปเดี๋ยวเขาป่วยไม่รู้ด้วยเน้อ
เพลาๆบ้างก็ดีน่ะแลดูเขาห่วงใย ไทก็แคร์ดีเนอะ
แต่พี่พินานวันยิ่งแบบน่าถนุถนอมขึ้นทุกวันๆน่ะ :กอด1: :L2:
-
เหอะๆ น่าจะลงท้ายว่า ไอ้ไทแกมันหื่น มากกว่านะ :laugh:
-
สงสารนู๋พิ
-
โถ....หนูพิ :sad4:
-
ไม่รู้จะสงสารใครดีระหว่างพิกับไท :laugh:
-
55555
ไทหื่นจัง
-
ไทหื่นนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
ไทรักพิจนล้นนนนนนนนนน :z2:
-
แหง่มๆเลยมาถึงไหนแล้วเนี้ย ไม่ได้เข้าตั้งนานT^T มีตอนพิเศษด้วย :z3:
:fire:
ไปอ่านก่อนน่า~ :a5:
-
ไท หื่น !!! :haun4:
-
เรื่องบนเตียงนี่น่าจะเป็นหนึ่งในเรื่องที่พูดยากสุดๆ หึๆ
ว่าแต่น้องพิแอบน่าสงสาร วันละสองครั้ง ทุกวันๆๆๆ อ๊ากกกกกเยอะมากกกก
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดๆๆ
อ่านทันแล้ว
โอยยยยยย Like อย่างแรง อย่าเพิ่งจบเน้ออออออๆ
-
ไท รีบพาพิไปพบหมอด่วน!!!!!
อาจเป็นริดสีดวงก็ได้นะ
-
วัน(อยาก)หยุด
ลมเอื่อยพัดพากลิ่นดอกโมกลอยกระทบจมูก ขยับตัวเบี่ยงหลบแสงแดดที่เล็ดลอดจากกิ่งไม้ใบเขียวสดของต้นมะปรางที่อาศัยนอนมาตั้งแต่บ่าย ผ่อนลมหายใจยาวแล้วเงยหน้าขึ้นฟังเสียงเรียกชื่อตัวเองดังมาจากในบ้าน พ่นลมหายใจทิ้งแล้วเกยคางบนหมอนนุ่ม กวาดแขนสอดมือเข้ามาใต้หมอน อ้าปากเอ่ยรับคำเสียงยานคาง..
“อยู่เน่~” ไม่ได้คาดให้ใครมาได้ยิน ไม่ได้หวังให้ใครเดินมาหา ประสงค์เพียงการได้นอนกลางวันให้เต็มที่เท่านั้น หลับตาฟังเสียงฝีเท้าคนคุ้นเคยเดินย่ำใบไม้แห้งตรงมาทางนี้ ยิ้มบางเมื่อลมเย็นพัดเอากลิ่นหอมของคนคนนั้นเข้ามาฟอกในปอด เปลือกตารับสัมผัสนุ่มเหมือนริมฝีปากแตะลงมาเบา ๆ อมยิ้มเมื่อความนุ่มนั้นไล้ไปที่หน้าผาก
“ตื่นเถอะ..นอนนานแล้วนะครับ” หรี่ตาขวามองเพียงแวบแล้วหลับลงทันที ตีหน้ามึนหลับต่อทั้งที่อมยิ้มอยู่ เงี่ยหูฟังเสียงพึ่บพั่บเหมือนกำลังปูเสื่อ แอบหรี่ตามองแล้วกลั้นยิ้ม เดาแม่นฉิบหาย555 ไทมันปูเสื่อข้างหน้า..ยาวต่อจากที่ผมนอนอยู่ครับ ตีหน้ามึนทำอึนพองลมเข้าปากไม่ยอมลืมตา เด็กญี่ปุ่นเห็นความน่ารักของผมที่แล่นลงตับแล้วมันคงทนไม่ไหว ริมฝีปากนิ่มเลยระดมฟัดมาทุกพื้นที่บนใบหน้าขาวใสแลดูสุขภาพดีของผมจนต้องรีบตื่นขึ้นมาห้ามทัพ
“อื้อออ อื้อ!!” อยากจะเปล่งวาจาเอื้อนเอ่ยให้ดูเหมือนมนุษย์มากกว่านี้ ติดที่ริมฝีปากสีแดงวนเวียนฟัดไม่ห่าง มันเลยเหมือน..คนบ้าใบ้ พยายามดึงแขนที่อยู่ใต้หมอนออกมาปกป้องการรุกรานที่แก้มด้วยความอุตสาหะ แต่ไม่เห็นผล ไทมันเอาศอกกดหมอนไว้ด้วยแรงมารที่มันมี ผมเลยต้องทนระทมทุกข์รับการฟัดของมันจนกว่ามันจะพอใจ หลับตาปี๋เม้มปากแน่นจนเป็นเส้นตรง ย่นจมูกพ่นลมไล่ปลายลิ้นที่เลียตามร่องเส้นตรงที่ริมฝีปาก เสียงหัวเราะกังวานทำให้ผมเผลอคลายแรงเม้ม..โดนลิ้นมันฉกเข้ามาจนได้
ลิ้นอุ่นตวัดรัดปลายลิ้นผมแล้วพลิกพลิ้วด้วยท่วงท่าเหลือรับ หายใจเข้าสั้น ๆ แล้วเอียงไปทางขวาทำมุม 45 องศาให้หายใจเข้าได้สะดวก หัวใจเต้นรัว ต่อมรับรสถูกปลายลิ้นและริมฝีปากนุ่มปลุกปั่น ผมเวียนหัว มือขยำหมอนแน่น หายใจไม่ทัน ร่างกายมัน..ระทดระทวย เด็กญี่ปุ่นยกข้อศอกออกแล้วควานมือเข้ามาสอดประสานนิ้วผมทั้ง 2 ข้าง เอนไปข้าง ๆ แล้วพลิกนอนหงาย ท้ายทอยที่แตะกับที่นอนปิกนิกมีมือเย็นค่อย ๆ สอดเข้ามาแทนหมอนหนุน ริมฝีปากคลอเคลียแย่งลมหายใจไม่ห่าง ลืมตามองปลายคางก่อนจะหลับตาลง นอนนิ่ง มือข้างหนึ่งกระชับฝ่ามือเย็น อีกข้างเอื้อมลูบแก้มสากเบามือ รับสัมผัสอ่อนโยนที่ริมฝีปากนานจนไทพอใจ
เด็กญี่ปุ่นจูบซับความชื้นหลายครั้งก่อนจะจูบผะแผ่วที่หน้าผากเรียกให้ผมลืมตาตื่น ขยับเปลือกตาลืมตาตื่นมาสบดวงตาสีน้ำตาลสวย ยิ้มบางแล้วหลับตารับริมฝีปากที่จูบระตามสันจมูกก่อนจะจรดที่ริมฝีปากเบา ๆ ผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ แล้วเม้มปากส่งสัญญาณให้หยุดจูบ ไทผละริมฝีปากออกอ้อยอิ่งก่อนจะเกลี่ยนิ้วเช็ดริมฝีปากผมเบามือ ลืมตามองหน้ามันแล้วขมวดคิ้วมุ่น ผมว่าหน้าคนเราตอนกลับหัวนี่แปลก ๆ นะครับ ต่อให้หล่อเทพแบบไทก็เถอะ เหมือนลิงยังไงก็ไม่รู้
“..นั่งดี ๆ เหอะ มองกลับหัวแบบนี้มึงเหมือนลิงว่ะ” ไทยิ้มกว้างแล้วส่ายหน้า ผมแยกเขี้ยวขู่มันหัวเราะขำ คาดว่าหน้าผมคงเหมือนลิงหวงกล้วย พ่นลมหายใจทิ้งแล้วนอนหลับตาปล่อยให้มันมองให้มันขำจนกว่ามันจะหยุดไปเอง เสียงหัวเราะที่เงียบไปถูกแทนที่ด้วยปลายนิ้วเย็นที่ลูบตามโครงหน้าผม คลี่ยิ้มแล้วจับปลายนิ้วที่กำลังลากตามรูปริมฝีปากมาหอมเบา ๆ ลืมตามามองตาเชื่อม เด็กญี่ปุ่นคลี่ยิ้มอ่อนโยนตอบผมแล้วซบหน้าลงที่ไหล่ผมเบา ๆ
“เรารักกันมากี่ปีแล้วครับ?” เสียงที่เหมือนกระซิบดังอยู่ข้างหูผม ตามองใบไม้สีเขียวเข้มกับลูกมะปรางสีเขียวอ่อนที่อยู่ใต้ต้น ในหัวประมวลผลรวดเร็ว เจอกันตั้งแต่ผมอยู่ ม.3 จนตอนนี้ผมจบมหาลัยแล้วก็มาอยู่ด้วยกันแล้ว กระดิกนิ้วน้อย ๆ นับเลขในใจ เอ่ยปากตอบเด็กญี่ปุ่นระดับเสียงเดียวกัน ‘ 10 อืมม 11 แล้ว’ ไทพยักหน้าที่ไหล่ก่อนจะค่อย ๆ พลิกนอนหงายเอาหัวมาหนุนไหล่ผม ผมผงกหัวขึ้นแล้วค่อย ๆ วางลงบนไหล่หนาของไท เหลือบมองตาสีน้ำตาลกับขนตาหนาเป็นแพมองใบไม้สีเขียวจุดเดียวกับที่ผมมองเมื่อครู่ เบือนไปมองใบไม้จุดเดียวกันแล้วปล่อยให้สายลมเย็นเฉื่อยโอบล้อมเราแทนผ้าห่ม
“..จำตอนที่ผมเจอพิครั้งแรกได้มั้ยครับ?..” พยักหน้าแล้วอมยิ้มเมื่อนึกถึงตอนนั้น ผมเจอมันที่แถว สะดุดตากับตาสวยหน้าหล่อของมัน หลับตานึกตามที่เด็กญี่ปุ่นเล่าถึงเรื่องในอดีต ยิ้มกว้างกับเสียงทุ้มที่บ่นผมตอนแกล้งฉีดน้ำล้างขามันตรงบ่อปลา กูตั้งใจว่ะ5555
“พิรู้สึกยังไงครับ?..ตอนที่จูบกันครั้งแรก..” เลิกคิ้วสูงแล้วเหลือบไปมองหน้าเด็กญี่ปุ่นที่นอนหลับตาหน้าเปื้อนยิ้มอยู่ข้าง ๆ แค่นหัวเราะแล้วยักไหล่เขย่าหัวมันเล่น
“แปลก ๆ แต่ก็..ดี ก็ดีอ่ะ” ประโยคหลังเบือนหน้าหนีตาพราวที่หันมาสบตาผมพอดี ทำหน้าเฉย ๆ แล้วพองลมเข้าปาก พลิกข้อมือเข้าหาตัวแล้วรัวนิ้วเขี่ยฝ่ามือมันเล่น ผมเพิ่งค้นพบเมื่อไม่นานมานี้ว่า..มันเป็นคนบ้าจี้แค่ไหนถ้าโดนจี๋ที่ฝ่ามือ
“5555555” หลักฐานนี้พอจะยืนยันได้แล้วล่ะว่ามันขำมากกกก หยุดเขี่ยเพราะมันดิ้นแรงจนต้นคอผมเริ่มปวด ขยับซ้ายขวาแล้วเอนลงหนุนไหล่เหมือนเดิม ผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ พร้อมกัน หันมามองหน้ากันพร้อมกัน ยิ้มบางพร้อมกัน แล้วเราก็จูบปลายคางของกันและกัน..พร้อมกัน
ผมเบี่ยงหน้าเข้าหาไทแล้วก้มหัวซุกเข้ากับซอกคอมัน เด็กญี่ปุ่นก้มมาฉกจูบที่แก้มผมเบา ๆ แล้วนอนรับลมอยู่นิ่ง ๆ ผมดึงเอาหมอนหนุนมาหนุนด้วยกันเพราะเริ่มจะเมื่อยไหล่ ไทนอนตะแคงหันหน้าเข้าหาแล้วเอาปลายจมูกฝังเข้าที่ขมับผม กลอกตาไปข้าง ๆ แก้เขินแล้วนอนนิ่ง ๆ ให้มันหอมแบบนั้นจนเย็น จริง ๆ แล้วก็ไม่ได้นิ่งอะไรขนาดนั้นครับ มีขยับตัวมาหอมคืน ย้ายฝั่งสลับข้างกันบ้าง คุยกันนุ้งนิ้งงุ้งงิ้งตามประสาคนอยากพักมั่งเท่านั้นเองครับ >///<
“หิวยัง?” เอ่ยปากถามริมฝีปากสีแดงที่กำลังแตะลงมาที่ริมฝีปากผม เด็กญี่ปุ่นส่ายหน้าแตะตามรูปปากแล้วคลี่ยิ้มตอบผม พ่นลมหายใจทิ้งอีกหลายครั้งปล่อยให้มันได้จูบ ได้หอม ได้ฟัด ได้แสดงออกความรักแบบมันให้ผมเข้าใจและรับรู้
วันนี้ผมกับเด็กญี่ปุ่นหนีงานมานอนกลิ้งอยู่บ้านตาครับ เบื่องานก็หนีมานอนกอดก่ายกันนอกสถานที่มั่งไรมั่ง มันไม่เบื่อผมเหมือนที่ผมเคยกังวลใจเมื่อตอนที่แล้วผมก็ดีใจแล้วครับ มันเองก็กลัวผมเบื่อเหมือนกัน ก็คราวที่แล้วที่ผมบีบน้องชายมันแรง ๆ มันก็ทั้งเจ็บทั้งงงแถมผมยังขู่มันอีก มันก็เลยน้อยใจทันที แล้วก็เลยพาลโมโหไม่พอใจด้วย เพราะผมเองก็ไม่เคยทำแบบนั้นกับมันเหมือนกัน แต่พอผมบอกว่าผมเจ็บช่องทางขาเข้าของมันแต่เป็นขาออกของผม มันก็เข้าใจ
มันบ่นผมว่าทำไมไม่ยอมบอก ทั้งที่เราสัญญากันแล้วว่ามีอะไรก็ต้องคุยกัน ถ้ามันพูดง่ายผมพูดไปนานแล้วเหอะ ตอนนี้ลดเรื่องบนเตียงไปเท่าที่ผมขอได้ถาวร รวมถึงเรื่องถูไถข้างนอกก็ลดลงแล้วด้วยเหมือนกัน ความรักนี่มันดีจริง ๆ ครับ555 -////-
เกลี่ยนิ้วโป้งลูบหลังนิ้วเย็นที่กระชับมือผมเบา ๆ ยิ้มกว้างรับจูบที่พรมลงมาที่ริมฝีปาก ยันตัวขึ้นนั่งแล้วโอบคอเด็กญี่ปุ่นให้เข้ามาใกล้กว่าเดิม ก้มหน้าเอาหน้าผากแตะกับสันจมูกโด่งเพื่อหลบริมฝีปากที่กำลังจูบอยู่ ผ่อนลมหายใจออกยาว ๆ แล้วซุกหน้าซบที่ไหล่ อยากอยู่แบบนี้ทั้งวัน..
“ไปหาอะไรกินกัน หิวใช่มั้ยครับ?” กอดคอมันแน่นขึ้นเกยคางที่ไหล่ พยักหน้าหงึกหงักแล้วปล่อยให้มันพาขี่หลังเข้าครัวเพื่อหาอะไรกิน ทำเผื่อตาด้วยครับ กินข้าวเย็นกันเสร็จก็ออกมานั่งรับลมหน้าบ้านกัน 3 คน ก่อนจะพาตาเข้านอนก็วิ่งกลับมาอาบน้ำที่ห้องก่อนแล้วย้อนกลับไปสวดมนต์ก่อนนอนกับตา
ส่งตาเข้านอนเสร็จก็ย่องออกมาจากห้องตา วิ่งแข่งกันเข้าห้องนอน ใครถึงเตียงก่อนคนนั้นชนะ! ไม่มีรางวัลอะไรครับ แข่งมันส์เฉย ๆ ผมดึงคอเสื้อมันไว้ก่อนที่เท้ามันจะก้าวเข้าห้องนอน ไทส่งเสียงอึดอัดดัง ‘อ่อก’ ไม่ใส่ใจกับเสียงประหลาด ออกแรงดึงแล้วเหวี่ยงไปข้างหลังเต็มข้อ ตาลีตาเหลือกพุ่งหลาวใส่เตียง ไทมันโดดใส่ผมแล้วกอดเอาไว้ได้ก่อนผมจะเอาอวัยวะอันหนึ่งอันใดแตะเตียงได้พอดี เสียหลักล้มกลิ้งบนพื้นด้วยกันทั้งคู่ เสียงนี่ดังโครมเบ้อเร่อ แล้วยิ่งพื้นไม้ด้วยแล้ว..เหมือน
“ ชู่ว์..” หันมายกนิ้วขึ้นมาจุ๊ปากใส่กันก่อนจะมองไปที่ประตูพร้อม ๆ กัน กลัวตาตื่นขึ้นมาดุน่ะครับ ถอนหายใจโล่งอกแล้วแบมือฟาดหัวทุยเสียงดัง ‘เพี๊ยะ’ ไทยกมือลูบท้ายทอยป้อย ๆ แล้วทำหน้าไม่เข้าใจใส่ผม กระซิบว่ามันเสียงเบา
“มึงชอบทำตัวเป็นเด็กนะไอ้เหี้ย! ตาตื่นมาด่ากูจะไม่ป้องเลย” ไทผงะแล้วทำคิ้วขมวดยุ่ง ส่ายหน้าหน่ายใส่แล้วลุกขึ้นโดดใส่เตียง กางแขนกางขาเป็นเขียดไชโยแล้วหันข้างมายักคิ้วแสดงตนเป็นผู้ชนะให้เด็กญี่ปุ่น ไทถอนหายใจแล้วยกมือขึ้นทำท่ายอมแพ้ ยิ้มกว้างสาแก่ใจแล้วลุกขึ้นพรวดพราดแย่งมันเข้าห้องน้ำ แก้ผ้ารวดเร็วโยนสบู่ใส่มือมันแล้วเปิดฝักบัวเอาน้ำราดตัว เหตุเพราะวิ่งหน้าตั้งหางจุกก้นนิ่มเมื่อครู่ทำให้ผมเหนียวตัวนั่นเอง นั่งจุ้มปุ้กกับเก้าอี้ตัวเล็ก ๆ รอให้มันมาถูหลังให้ กอดเข่าให้ปล่อยให้ฟองนุ่มพอกับมือข้างนั้นลูบหลังถูตัวจนทั่ว เงยหน้าให้มันเอาโฟมถูไถ กลั้นหายใจเมื่อน้ำเย็น ๆ ไหลกระทบหน้า มือใหญ่ลูบฟองที่หน้าออกให้เบามือ ยืดแขนออกเหมือนมีเชื้อผีจีน มองฟองสบู่ไหลลงตามแรงโน้มถ่วงของโลก ล้างตัวจนสะอาดก็เดินตัวปลิวออกมาสะบัดหยดน้ำตรงหน้าส้วม ผ้าเผ้อไม่ใส่ใจจะเอามาเช็ดถู ตามใจตัวเองเต็มสูบ
เดินท้าลมไม่อายใครมาล้มตัวลงนอนที่เตียง ผ่อนคลายกล้ามเนื้อทุกส่วน ปล่อยมือตกลงข้างตัว พักผ่อนกับวัน(อยาก)หยุดให้เต็มที่ก่อนจะต้องกลับไปทำงานหามรุ่งหามค่ำกับวันหยุดของนักท่องเที่ยวที่รีสอร์ทหรู บรรยากาศดี ราคาไม่แพงของตัวเองกับเด็กญี่ปุ่น ขยับก้นเล็กน้อยพอให้เกิดพื้นที่ว่างเพียงแค่คนนอนตะแคง แน่นอนว่า..พื้นที่จำกัดจำเขี่ยนั้น ต้องตกเป็นของหนุ่มหน้าหล่อผู้หลอกหลอนสับขาล่อให้ผมตกเป็นเมียโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวอย่างผู้ชายคนนี้..
ไทโยซัง~
ตบเตียงดังปุ ๆ ส่งสายตาให้รู้ว่า ‘นี่ไงที่ของมึง’ ไทยิ้มเจื่อนแล้วเอียงตูดแปะลงที่แคบนั้น ยิ้มกว้างแล้วสอดแขนโอบเอวหนา ย้ายหัวมาหนุนตัก เด็กญี่ปุ่นยิ้มบางตอบผมแล้วยื่นมือหยิบผ้าห่มมาคลุมท่อนล่างยั่วยวนสายตาให้อย่างอ่อนโยน เป็นคนดีจัง ~
เพลินกับมือที่ลูบหลัง ขยับตัวให้เด็กญี่ปุ่นนอนลงข้าง ๆ ซุกตัวในอ้อมกอดแล้วลูบหลังคืนเบา ๆ หลับไปพร้อมกัน ชาร์จพลังที่บ้านสวนเอาไว้ใช้แรงงานกับวันที่เหลือในรีสอร์ทจนเต็มที่..
ตอนนี้ผมกับเด็กญี่ปุ่นคงปลอบกันด้วยประโยคนี้ล่ะครับ.. ‘เหนื่อยนักก็พักเนอะ’ คุณก็เหมือนกันนะครับ
เหนื่อยนักก็พักบ้างนะครับ ^^
……………………….
กอดรวบ! กอดรับนักอ่านหน้าใหม่และนักอ่านที่ตามอ่านมาตลอดทุกคนค่ะ (กอดคุณ didi หมอ @kanda@ แล้วก็น้องพูห์แน่น ๆ ไม่เจอนานอ่ะ คิดถึงงงงงงงง)
ตามนั้นเลยค่ะ จิเหนื่อยมากอ่ะ อาทิตย์นี้งานมัดกระดิกไม่ได้เลยค่ะ งานเก่ายังไม่หมดงานใหม่มาจ่อคิวรอแล้ว คนมี 1 ยัดงานมาให้ 10 แล้วมีเวลาจำกัดทุกชิ้น ทำให้ทันค่ะ แต่คุณภาพมันก็ลดลงไปด้วย ดูเหมือนนายจิจะเข้าใจ แต่เค้าก็ยังคงเร่งจิ เค้าทำมองไม่เห็นว่าเค้าสั่งอะไรจิไปแล้วบ้างก่อนหน้านั้นอ่ะ (แม่งเอ้ยยยยย!) บ่ายนี้จิไม่ทำอะไรเลยค่ะ เบื่อ เหนื่อย เซ็ง เมื่อกี้ยังเรียกให้รอประชุมตอนบ่าย 4 ด้วย อะไรนักหนา!
จิเอาเรื่องที่แต่งค้างไว้มาปัดฝุ่นเขียนเพราะอาทิตย์นี้ไม่ได้ต่อเรื่องไหนเลย เอาพี่เรย์มาเปิดแล้วนั่งจิ้นมันก็ตัน เลยต้องปิดไป เอาตลาดสดมานั่งจิ้นมันก็ตื้อต้องปิดไปอีก หยิบคนธรรพ์ที่แต่งค้างเอามาจินตนาการต่อก็ไม่ได้เรื่อง แต่งน้องพิที่จิถนัดดีกว่า แป๊บเดียวได้มาตั้ง 5 หน้า ว้าววววว น้องพินี่แน่นอนจริง ๆ ค่ะ555+ อ่านเล่นรอวันว่างของจิไปก่อนนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:pig4: :กอด1: :กอด1:
-
เค้าขอแค่ไปพักกับสองคนนั้น ด้วยอีกคนได้มั๊ยอ่ะ :o8:
อิจฉาอ่ะ หวานเกิ๊นนนนนนนนนนนน :-[
-
พิกับไทน่ารักที่สุดค่ะ
หวานกันไม่มีวันหยุดกันเลยทีเดียว
:กอด1:
-
ต้องรีบไปวันอาทิตย์นะน้องพิ
-
ความรักคู่นี้ยาวนานจริงๆเน้อ นึกถึงวันแรกที่อ่านเลยอ่ะ แต่ก้แอบคิดลึงๆว่า ผ่านกันมานานขนาดนี้ พิมันเคยคิดที่จะจับเด็กญี่ปุ่นกดบ้างมั้ยหนอ 555555 :z1: :z1: :z1: :z1:
-
เหนื่อยนักก็พักก่อนให้คนเขียนด้วยนะ ><
สู้ๆ นะครับพี่จิคนสวย
-
:กอด1:น้องจิ
ตอนนี้หวานนะ พิกับไทพักได้และได้พัก
แต่น้องจิ...พักไม่ได้และไม่ได้พัก น่าสงสารจัง :o211:
-
เหนื่อยเหมือนกัน....
ได้พักกับการอ่านเรื่องไทโยซังกับพินี่แหละ
สู้ๆนะคะ (บอกตัวเองเหมือนกัน ฮ่า) :z2:
-
จริงๆด้วยครับ เหนื่อยนักก็พักก่อน
-
คนเขียนสู้ๆๆๆๆๆๆๆน้า
-
หวานซ๊าาาาาาาาาาาาาาาา
-
เข้าใจความเหนื่อยเลยค่ะ แหะๆ เหนื่อยมากมายตอนนี้
กอดรวบ พิกับไท และคุณจิ ค่ะ :กอด1:
-
เก่งจังเลย ขนาดไม่ค่อยว่างยังสามารถแต่งได้ ขนาดเรา ว่างๆยังแต่งไม่ได้ กระซิกๆ
น่ารักมากๆค่ะ ชอบๆ รอตอนต่อไป
ปล.เหนื่อยนักก็พักบ้างเด้อ555
-
พักกันแบบหวานๆ
-
:กอด1: โอ๋โอ๋ มามะ มากอดกัน กอดกันแก้เหนื่อยค่ะ ^____________^
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด (กรีดร้องอย่างโหยหวนได้ยินไปทั้งซอย)
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก...
หว๊าน หวานที่สุด แบบนี้แหละค่ะที่แม่ยกชอบ (ชูป้ายไฟเชึยร์ เอาอี๊ก เอาอีก)
เลเวลความน่ารักของไทกลับมาที่100เหมือนเดิม อิอิ
ขอบคุณคุณจิด้วยนะคะที่ช่วยบอกว่าทำไมไทถึงงอนเมื่อตอนก่อน ( โอ๋ โอ๋ ไทอย่าโกรธแม่ยกนะที่ไม่เข้าใจไทน่ะ ก็คนเขียนบรรยายพิซะน่าสงสารนี่นา อิอิ) :L1:
-
กี่ตอน ๆ พิก็ฉวยโอกาสกับไท เกาะหลังตลอด อิจฉาา
กระโดดถีบพิออกไปแล้วพี่ก็เกาะหลังไทซะเอง ฮี่ ฮี่ ฮี่
-
วันพักผ่อนสบายๆ แต่ความหวานไม่เคยคลายจากกัน
-
หวานกันทุกวันไม่มีวันหยุด :o8:
:กอด1:พี่จิ
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
สงสัยตอนนี้พิกับไทเป็นตัวแทนคุณจิที่อยากจะพักเพราะงานหนักนะเนี่ย
-
+1 เป็นกำลังใจ
-
หยุดพัก แต่ไม่หยุดหวานนะครับ :m3:
อยากบอกว่า อิจฉาโว๊ยยยยยย :interest:
-
รักมายาวนานมาก ที่สำคัญหวานกันตลอด >///<
-
ขอบคุณคุณจิมากๆนะค้า ยุ่งยังไงก็ยังอุตส่าห์คิดถึงคนอ่านที่รอคอยอ่ะ
ของน้องพิเค้าดีจริง... o13
-
เหนื่อยก้อพักนะจิ
เป็นกำลังใจให้
กอดดด
-
อยากจะบอกที่รักว่า เหนื่อยนักก็พักซักหน่อยมันเป็นทางเลือดที่ดีที่สุดแล้วละจ๊ะ
ทำอย่างที่ไทโยกับน้องพิของเค้าทำอ่ะดีมากๆ
มามะเค้ากอดปลอบใจให้ตัวเองหายเหนื่อยนะ
จิสู้ๆจ๊ะ
-
กอด แน่นๆเป็นกำลังใจค่ะ >///<
+1 ให้ความน่ารักของน้องพิ และไทโย
อ่านตอนนี้แล้วเขินอ่ะ
555555555555
-
:o8: :-[
โอ้ยๆๆๆ อิจฉาคู่นี้จริงๆ
อะไรจะหวานกันแบบนี้
อยากพักแบบนี้บ้างจังเลยค่ะ :กอด1:
-
รักกัน นอนกอดกัน แบ่งพลังใกล้กัน ความรักนี่มันดีจริงๆเลยน้อ
-
สู้ ๆ นะคุณจิ +1
-
หวานกันจัง รักกันไม่มีจืดจางเลยคู่นี้
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :L2: :L2: :3123: :3123: :3123: :L1: :L1:
ก็ยังน่ารัก น่าเอ็นดูเหมือนเดิม รักกันนานๆนะ
-
พิ :กอด1: ไท :กอด1: คุณตา :กอด1: อ้อ....คุณจิด้วย :กอด1:
-
น่ารักอะ มีทุกเทศกาลให้ดูด้วย มีหลายคู่ดีคะ บางคู่ก็ตลกดีอย่างออมกับไอติม ช่างไม่ทันคนจริงๆ
-
ขออภัยที่เพิ่งมาอย่างเชื่องช้า ต้วมเตี้ยม กว่าจะถึงตอนสุดท้าย
ชอบครับ +1 +เป็ด ไปให้เด็กญี่ปุ่นเลี้ยงสักตัว
-
เพิ่งตามเข้ามาอ่าน เป็นเหมือนกันเลยจิ
งานบานตะไท เล่นเอาหัวฟูไม่ต้องหวีกันเลย
แถมสังขารยังมาเดี้ยง เคล็ดขัดยอกไปหมด(บ่งบอกถึงวัยชราได้อีก เอิ๊กกกกก)
พิกับไทยังน่ารักกันอย่างต่อเนื่อง อ่านแล้วชื่นใจดีแท้
จิก็สู้ๆ นะ เมย์ก็สู้เหมือนกัน :laugh:
:กอด1: จิแน่นๆ เป็นกำลังใจให้จ้า
ปล.ใกล้ถึงวันเกิดเค้าแล้วล่ะเตง เดือนกันยาที่จะถึงนี้นั่นเอง อิอิ
ไว้คิดอีกทีว่าอยากได้ของขวัญแบบไหน แต่คาดว่าจิน่าจะรู้ กร๊ากกกกกก(ไว้ใกล้ๆ เดี๋ยวเข้ามาบอกอีกที อิอิ)
-
:z13: จิ้มตรูดส์เมย์เน้น ๆ
นี่มันกันยาแล้วค่ะ ปาเข้าไปวันที่ 5 แล้ว เตงบอกเค้าเลยค่ะว่าวันเกิดเตงวันที่เท่าไหร่ เค้าจะนั่งจิ้นคีจังถูกรังแกให้อย่างดุเด็ดเผ็ดมันส์ไปเลย (เรียกซะน่ารักเลย คิตาฮาระ = คีจัง)
ต้องเป็นเรื่องนี้แน่ที่เตงจะให้เค้าจิ้น ชัวร์! กร๊ากกกกกก
เค้าจะหมั่นเข้ามาเช็คค่ะ เตงมาโพสต์ทิ้งไว้ให้เค้าด้วยนะคะ
:กอด1:
-
-///- หายหน้าหายตาไปนาน(มาก....)
พอกลับมาก็ได้อ่านตอนพิเศษของน้องพิกับน้องไทจนอิ่มอกอิ่มใจกันเลยทีเดียว
คุณจิน่ารักจริงๆ +1เจ้าค่ะ
อ๊าย ~ มีตอนของพี่เรย์ด้วย ไปไล่ล่าอ่านก่อนค่ะ โฮะๆๆ :pig4:
-
1 วันในฤดูวิกฤต
ลมเย็นโชยพัดกลิ่นธรรมชาติเข้าหลอดลมให้ปอดฟอกตามวงจรชีวิต เอียงคอยิ้มตอบนกตัวน้อยที่เกาะกิ่งไม้ที่อยู่อีกฝั่งท้องร่อง ก้มยิ้มทักทายสายน้ำที่ไหลเชี่ยวใต้ฝ่าเท้า แกว่งขาในน้ำเล่นด้วยอารมณ์สุนทรีย์ เงยหน้ามองท้องฟ้าสีฟ้าสด หลับตารับลมเย็นที่หาญกล้าเอาตัวมาปะทะหน้าผม ลืมตามองเสียงจิ๊บ ๆ ของนกน้อยตัวเมื่อกี้ ตาเหลือกลานลุกพรวดพราดเมื่อเห็นนกน้อยกำลังอยู่ในช่วงวิกฤติ
“ไอ้เหี้ย! ไป! ไป๊ ชิ้วๆๆ เฮ้ยยยย กินเข้าไปแล้ววว” ผมกระโดดตัวลอยมือไม้โบกวุ่นไล่งูตัวไม่ใหญ่ที่กำลังบรรจงเขมือบนกน้อยที่ยิ้มให้ผมอยู่เมื่อครู่ หายใจถี่แล้วก้มมองหาก้อนหินหรือเศาไม้ที่พอจะเอาขว้างทำลายจังหวะการเขมือบของมัน
นั่น! ผมรีบเอามือเขี่ยหัวมนุษย์หน้าหล่อที่อาศัยตักผมนอนเมื่อกี้ทิ้งข้างทางแล้วหยิบก้อนหินมาถือไว้แน่น หมายมั่นปั้นมือแล้วกะปาให้โดนหัวมันเต็มที่ ลุกขึ้นยืนแล้วยกขาขึ้น ง้างมือไปข้างหลังให้เหมือนกำลังจะขว้างลูกเบสบอล ชะงักค้างอยู่ท่านั้น สบตาไร้แววของงูเข้าเต็มเปา ค่อย ๆ ลดมือลงแล้วปล่อยก้อนหินตกข้างตัว สะอื้นฮักกับการจากไปของนกน้อยผู้มีกรรมหนัก ลดสายตาจากดวงตาเหี้ยมโหดมามองส่วนที่พองนูนที่สุดของลำตัวงู
“งูเหี้ย!” มองตามการเลื้อยสุดคลาสสิคที่เอาส่วนที่นูนที่สุดในร่างกายถูไถเสือกส่งไปตามกิ่งไม้ โถ..ตายแล้วยังถูกทรมานอีก กัดปากล่างแล้วเบือนหน้าหนี เห็นน้ำที่ท่วมท้นเต็มสวนมะม่วงแล้วก็ละเหี่ยใจ เข้าใจว่ามันเป็นการระบายน้ำเพื่อให้น้ำที่ท่วมจากที่อื่นผ่อนความเดือดร้อนลงไปบ้าง แต่ไม่ใช่ให้ท่วมแช่เป็นเดือนแบบนี้ ระบายน้ำให้จังหวัดอื่นยังไง..ปล่อยให้ กทม.ท่วมได้ขนาดนั้น จริงอยู่ที่ กทม.ชั้นในยังไม่ท่วม แต่ปล่อยให้รอบนอกท่วมนี่..
“เอาล่ะ เข้าใจว่าสมองมีน้อย มึง ไทโย ลุกซะเดี๋ยวนี้ อย่าทำตัวไร้ประโยชน์เหมือนกลุ่มคนที่ออกทีวีพวกนั้น พาเข้าบ้านหาไรให้กินเดี๋ยวนี้!” เด็กญี่ปุ่นเอามือสอดทำหมอนหนุนแล้วยิ้มกว้างส่งให้ผม ยิ้ม..ยังกล้ายิ้มนะ ไม่ช่วยกูไล่งู ปล่อยให้งูมันกินนกแล้วยังไม่สะทกในความผิด ผมยืนกอดอกองมนุษย์ลูกครึ่งค่อย ๆลุกมานั่ง เมินมือที่ยื่นออกมาขอให้ฉุดลุก พ่นลมหายใจทิ้งหน่ายกับนิ้วที่สะกิดไหล่ยิก
“หิวก็ไม่บอก เดี๋ยวไททำข้าวผัดให้กินนะครับ ไปกัน เข้าบ้านกันเนอะ” มาน้งมาเนอะ แค่นหัวเราะลงคอแล้วถอยหลังไป 3-4 ก้าว สปีดต้นพุ่งใส่หลังกว้าง ไทรับผมด้วยมือที่ประคองก้นแบบพอดิบพอดี ดิ้นยุกส่ายก้นยิกหนีนิ้วที่ขยำก้นเล่น ไทหันมาหัวเราะเสียงใส ตาสวยทอประกายมีความสุขมากมาย ไอ้ที่ผมหงุดหงิดก็หายเหมือนผมได้กระทืบงูตัวนั้นแล้ว
“..อยากกินหมูทอด” เด็กญี่ปุ่นพยักหน้ารับแล้วพาเดินขึ้นสะพานไม้ไผ่ที่ทอดยาวจากหลังบ้านมาที่สวน ฝีมือเด็กญี่ปุ่นกับพี่เรย์ช่วยกันครับ พี่เรย์บอก ‘ไม่ต้องจ้างใครทำ กูจบช่าง แค่นี้กระจอก’ ตอนนั้นผมเบ้ปากนิด ๆ ก็โดนมือหนาตบหัวเบา ๆ ไปทีนึงตามความน่ารัก แต่พี่เรย์มันเก่งครับ มันทำแค่ครึ่งวันก็เสร็จ แถมทำเสร็จก่อนน้ำมาตั้งหลายวันด้วย
ไทโยเดิน ผมมีหน้าที่จับราวไม้พยุงไม่ให้เราไหลลงน้ำ ด้วยทักษะขั้นเทพของผม เราก็สามารถเดินเข้าบ้านมาด้วยความสวัสดี อะไร..มันจะเดินถึงบ้านได้ยังไงถ้าคนจับราวจับไม่แน่นน่ะ ผมเก่งหรอก! เข้าบ้านได้ผมก็เขย่าขาเป็นสัญญาณให้ปล่อยผมลงแตะพื้นได้แล้ว เดินดุ่มเข้าครัวแล้วตักข้าวใส่จานจนพูน เปิดตู้กับข้าวแล้วกวาดตามอง วางจานข้าวไว้ที่โต๊ะแล้วหยิบช้อนมาตักกับข้าวมาราดข้าวอย่างละหน่อย พอตักกับข้าวครบทุกจานแล้วก็ยกมาวางตรงหน้าไทโย ดึงมือมันออกแล้วหย่อนก้นใส่ตักหนา จับมือมันให้จับช้อนก่อนจะปล่อยมือแล้วนั่งนิ่ง
“เอ้า..อ้ามมม” ไม่ใช่เสียงมัน ผมให้สัญญาณการตักแล้วอ้าปากรอ คำแล้วคำเล่าถูกลำเลียงส่งเข้าปากผมสลับกับปากมันจนข้าวและกับในจานหมดลง ลุกขึ้นหยิบน้ำมากินก่อนจะเทส่งให้ไทโย หยิบจานมาล้างแล้วปล่อยให้เด็กญี่ปุ่นกอดจากด้านหลัง
“ไม่โมโหแล้วนะครับ มันเป็นวัฏจักรของธรรมชาติ เราต้องปล่อยให้มันเป็นไปนะครับ” ถอนหายใจแล้วหยิบจานที่ล้างแล้วมาคว่ำ หันหน้าเผชิญหน้าหล่อที่จ้องผมนิ่ง พยักหน้ารับคำที่ไทบอกอย่าง..เข้าใจ แต่ในสถานการณ์นั้นเราช่วยมันก็ทันนี่หว่า เงยหน้าตามแรงที่ปลายจมูกดุนดันสูดกลิ่นหนังหน้าผม ถอนหายใจทิ้งอีกรอบก่อนจะโอบรอบคอหนา หลับตารับปลายลิ้นที่ตวัดริมฝีปากผมเล่น ซบหน้ากับไหล่หนาปล่อยให้ไทโยลูบหลังเพลิน ๆ ปลอบใจเรื่องที่ผมไม่สามารถช่วยนกตัวนั้นได้
ทอดถอนใจกับวังวนของธรรมชาติ ไหนจะน้ำที่ท่วม ไหนจะการมาเยือนของเหล่าสัตว์น้ำจืดทุกชนิด แล้วไหนจะผลกระทบที่ทำให้คนงานที่ห่วงบ้านและพ่อแม่พี่น้องขอลาไม่มีกำหนดอีก แต่ก็ดี ผมกับเด็กญี่ปุ่นเลยได้มีโอกาสรับประสบการณ์ใหม่ของมหาวิกฤติน้ำท่วมปี 54 กับเขาบ้าง
ปล่อยให้ไทโยจูงมือเดินเข้าห้องนอนตามประสาของน้ำท่วม..ไม่รู้จะทำไรเลยต้องเข้าห้องลูกเดียว
อิจฉาล่ะซี้~
เจอกันวันวิกฤติครั้งหน้านะครับ5555
...................
กอดรวบ!
สั้นมากค่ะ555 วันนี้จิลมออกหูและหงุดหงิดมาก เลยระบายความอัดอั้นกับเสียง กึ๊ด ๆ ปึ๊ด ๆ อึ๊ด ๆ ที่ตังในหุตลอดเวลาผ่านน้องพิให้อ่านค่ะ อ่านเล่นไปก่อนเนอะ เพราะวันหยุดนี้จิได้หยุดค่ะ ดีใจได้ไปหาหมอ5555
สุขสันต์วันน้ำท่วมท้นนะคะ!
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:pig4: :กอด1: :jul3:
ปล. คุณ katarena จิเพิ่งเห็นอ่ะ คิดถึงงงงงง ไปอ่านพี่เรย์รอตอนใหม่ที่จิยังจิ้นไม่ออกไปก่อนนะคะ555+ :กอด1:
-
เง้อออออ ถึงจะเป็นวัฏจักรของธรรมชาติแต่ก็อดสงสารน้องนกไม่ได้ พิกับไทยังหวานเหมือนเดิม คนที่โดนน้ำท่วม ขอให้น้ำลดเร็วๆนะคะ
-
ในน้ำท่วมก้อยังมีอะไรดีๆนะคะ อย่างน้อยก็ได้เห็นน้ำใจคนค่ะ ดีใจจังมาต่อแล้ว นิดๆหน่อยๆแต่ชื่นใจหลายค่ะ :bye2:
-
ทำใจสบายๆ คุณจิ
+1
-
เข้าห้องนอนไปทำไรกันอ่ะ
-
ให้กำลังใจคนที่โดนน้ำท่วม สู้ๆ :a2:
-
อิจฉานายพิที่สุด
แม้ในสถานการณ์วิกฤตแต่เค้าก็ยังหวานกันไม่เปลี่ยน :o8:
-
เอ้ย ๆ ๆ รัยอ่ะ เข้าห้องแล้วตัดจบ มาต่อเดี๋ยวนี้เลย น้องจิ
-
ติดตามคุณจิเสมอแหละค่ะ
เราจะสู้น้ำท่วมไปด้วยกันเนาะน้องพิ (อิกนอร์ไทโยตล๊อดตล๊อด ฮ่าๆๆๆ) :กอด1:
-
น้ำท่วมก็ยังไม่เท่าน้ำตาลที่ร่วงตอนกินข้าวกันสองคนเนาะ
งูอาจกินนกก็จริงแต่งูก็ต้องกินเพื่อความอยู่รอดนะ
-
น้ำท่วมก็ยังได้เห็นน้ำใจนะ. แล้วก็วได้เห็นว่าคนไทยฮากันได้ทุกสถานการณ์เลยทีเดียว. สารพัดค่ะ
กอดๆ. พักผ่อนให้พอนะคุณจิ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ตัวติดกันยังเนื้องอกแล้ว
:กอด1: ขอให้ผ่านน้ำท่วมไปได้นะ เอาใจช่วย
ดีแล้วที่พิไม่เขวี้ยงก้อนหิน
-
พิไทกลับมากับวิกฤต
แต่ความรักไม่เคยวิกฤตไปด้วย
น่ารักที่สุด
-
อยากได้แบบ โคลสอัพด้วยคนอ่าค่า เขิลมั่กๆๆ :impress2: :impress2:
:กอด1:คุณจิ
-
น้องพิยังน่ารักและเกรียนเหมือนเดิม
ส่วนไทได้รับประโยน์เต็มๆ จากน้ำท่วมเพราะพิไปไหนไม่ได้ ไทเลยได้แต่ชวนพิเข้าห้องไปหาอะไรหนุกๆ(?) ทำกันใช่ม่ะ :z1:
:กอด1: กอดคุณจิ เราจะฝ่าวิกฤตน้ำท่วมนี้ไปด้วยกันนะคะ
-
น่ารักทุกสถานการณ์จริงๆ :-[
น้องพิบอกพี่เรย์มาทำสะพานให้บ้านพี่บ้างใกล้จะท่วมแล้ว
พี่จิ :กอด1:
-
อื้ ม มม ม
ไม่มีไรทำก้เข้าห้องไปดูทีวีเนอะ
น้องพิ เนอะ :oo1:
55555555555555
-
ฮึบๆ ขุดขึ้นมาเพราะจำได้ว่าผ่านตาที่คุณจิมาต่อตอนพิเศษแต่เรายังไม่ได้อ่าน อิอิ
ว้าวๆ น้องพิกะไทโยอินเทรนด์นะเนี่ยยย น้ำท่วมกันถ้วนหน้าเลยทีเดียว
แต่ดูน้องพิไม่ค่อยทุกข์ร้อนนะคะ 555
ตราบใดน้ำยังไม่ท่วมห้องนอน เราก็ยังมีความสุขกันได้อะไรแบบนี้ คริคริ
กอดน้องพิกะน้องไท และรัดคุณจิแน่นๆให้หายคิดถึงค่าา :กอด1:
คู่นี้จะสวีทกันท่าไหน(?)อ่านทีไรก็ยิ้มได้ทุกที ..
วันก่อนยังนั่งย้อนอ่านตอนน้องพิละอ่อนอยู่เลย~
ปล. ขอให้น้ำแห้งเร็วๆเนอะคะ ทุกวันนี้น้ำเยอะก็จริงแต่ร่างจะระเหยหมดเพราะน้ำดื่มหายากมว๊ากกกกเลย.
-
หวานอ่ะ รักกันมา 10-11 ปี เป็นอะไรที่ยาวนาน รักกันเหนียวแน่นสุดๆ อิจฉา
นั่งนึกย้อนไปเราก็ได้เพื่อนสนิทมากๆที่คบมาจนถึงตอนนี้ตอนอยู่ ม.ต้นเหมือนกันนะ
เวลาผ่านไปเร็วจริงๆ
-
ท่วมอีกนาน ไทพาพิ ไปปั้น em ball เหอะ 5555
-
รอดผ่านหูผ่านตาตอนนี้ไปได้ยังไงเนี่ย
ตอนนี้เป็นผู้ประสบภัยถ้วนหน้า
สู้ๆ นะคุณจิ
-
คิดถึงไทโย อิๆ
-
:o8: ตามมาอ่านจนทันคะ....อยากบอกคุณจิว่าแต่งนิยายได้เทพมากๆ o13 o13 เรานั่งอ่านแบบหยุดไม่อยู่เลยทีเดียว
ชอบพิ-กับไท มากๆ แบบโครตๆอ่ะ ....... อย่างนี้ต้องกด Like 10000000000 ครั้ง. o13
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ, ยังตามไม่ทันอ่านได้ครึ่งนึงแล้ว
สนุกมากเลย! o13 พิกับไทหวานมากมาย อ่านแรกๆ แล้วเขินแทนพิ :o8:
ชอบอ่านนิยายแบบนี้ "หวานได้ใจ" คู่อื่นก็น่ารัก แต่ไม่มีใครหวานเ่ท่าคู่พิกับไทโยซังแล้ว
ไทหื่นได้ใจอีกตะหาก ขนาดตอนนั้นยังอยู่แค่ ม.3 อายุ 15 นะนั่น :laugh:
-
วันพิเศษ
นั่งขัดสมาธิเอามือหนึ่งเท้าคาง อีกมือเคาะหัวเข่าเล่น ตาจ้องหน้าหล่อที่กำลังง่วนอยู่กับแกลลอนน้ำมันเครื่อง 2 อันที่เด็กญี่ปุ่นกำลังพินิจพิเคราะห์ใช้สายตาตรวจหาการรั่วตามตัวแกลลอนอยู่ มองตามแผ่นหลังที่ลุกเดินไปหาเชือกไนล่อน กลืนน้ำลายเหนียวมองมันเอาปลายเชือกแต่ละด้านมามัดกับหูจับแกลลอนน้ำมัน ไทจับมันขึ้นมาแล้วออกแรงดึง รอยยิ้มประดับใบหน้าบ่งว่ามันพอใจมากกกกกกกก
“แน่นแล้วครับ พิจะเจ็บตรงรักแร้รึเปล่า? งั้นไทหาสายยางหนา ๆ มาเอาเชือกสอดเข้าไปดีกว่าเนอะ” ยิ้มแกน ๆ กับท่าทางกุลีกุจอ ขอบคุณที่ห่วงใยสุขภาพจุ๊กกูแร้ขาวเนียนของกูนะ ยกมือข้างที่เคาะหัวเข่าขึ้นมาเท้าคางเพราะเริ่มหนักใจ ไทโยของพวกคุณ น้องชายพี่เรย์ โอเค!..สามีผม มันเห็นว่าผมว่ายน้ำไม่เป้น มันเลยอาสาเป็นโค้ชสอนผมว่ายน้ำเอง ในสถานการณ์ที่น้ำมาเยี่ยมเยียนถึงบ้านเช่นนี้ จะปล่อยโอกาสให้ผมว่ายน้ำเป็นให้หลุดรอดไปได้ยังไง มันว่างั้นอ่ะ
“เสร็จแล้วครับ 5 โมงเย็นค่อยลงเนอะ ตอนนี้แดดยังแรงอยู่ เดี๋ยวดำ” แค่นยิ้มตอบรอยยิ้มจริงใจสดใสปิ๊งปั๊งของเด็กญี่ปุ่น ไทจับตรงกลางสายยางพาอุปกรณ์ฝึกว่ายน้ำของผมไปเก็บในที่ปลอดภัย ถอนหายใจยาวแล้วลุกขึ้นยืนตามแรงฉุด เด็กญี่ปุ่นดึงผมเข้ามากอดไว้หลวม ๆ แล้วโยกตัวไปมา
“ว่ายน้ำไม่เป็นแบบนี้ไทห่วงนะครับ น้ำมาถึงบ้านแบบนี้พิก็ควรจะหัดว่ายเอาไว้ ไทสอนให้ไง..ไม่ปล่อยเด็ดขาดครับ” ผ่อนลมหายใจออกยาว ๆ แล้วกอดตอบเบามือ ไม่อยากยอมรับ..ผมโคตรกลัวเหอะ คนว่ายไม่เป็นที่ไหนมันก็ต้องป๊อดทั้งนั้นล่ะคุณ! เดินตามแรงจูงมือเข้ามาในบ้าน ปล่อยมือมันแล้วเดินเข้าไปนั่งกับพื้น เอาหัวแปะที่ตักตา
“ไงล่ะ เห็นว่าจะหัดว่ายน้ำ ฝึกให้เป็นเลยนะไท” ขมวดคิ้วแล้วเอาคางกดเนื้อย่นที่หน้าขาตาเล่น มือเหี่ยวอบอุ่นลูบหัวผมเบา ๆ แล้วไล่ให้ไปนอนเอาแรง ผมรีบส่ายหน้าเพราะคำนี้ทันที เด็กญี่ปุ่นยิ้มกว้างแล้วสอดมือเข้ารักแร้ผมดึงให้ลุกมาจากเขตอาคมที่คุ้มครองป้องกันผมอย่างตา คว้าไขว่ดึงไว้อย่างสุดความสามารถ..
“ไปเถอะครับพิ ว่ายน้ำมันใช้แรงเยอะ นอนเอาแรงไว้ดีกว่า” หายใจถี่ ส่ายหน้าหวือปฏิเสธไม่รีรอ ฟังมันพูดก็เข้าใจทันที มันจะ ‘เอาแรง’ อ่ะ! ดิ้นหนีแล้วพยายามกอดขาเก้าอี้ตาไว้ ตาเลิกคิ้วมองผมกับไทโยยื้อยุดฉุดดึงไปมาก็เป็นฝ่ายเดินจากไป
“งั้นก็นอนเล่นที่โซฟาไปนะ เดี๋ยวตาไปนอนเอาแรงข้างบนก่อน เย็น ๆ จะลงมาดูนะลูก” กะพริบตาปริบมองตาเดินขึ้นชั้นบนไป เด็กญี่ปุ่นขำพรืดแล้วกอดผมแน่น ตัวสั่นไปตามจังหวะการหัวเราะของมัน
“โอเค..งั้นนอนเล่นตรงนี้ก็ได้ครับ ขี้กลัวเนอะ..พิอ่ะ” เบะปากกับคำปรามาส จับหมอนมาตบปุ ๆ แล้วเอนหลังนอนหลับตาพริ้ม เด็กญี่ปุ่นลงไปนั่งกับพื้นสิงที่เดิมที่ผมนั่งอ้อนตา มือเย็นลูบแก้มผมเบามือ กระชับมือที่สอดเข้ามาจับแล้วหลับไปเพราะอากาศจากเครื่องปรับอากาศที่ห้องนั่งเล่น ตื่นขึ้นมาตามเวลาที่ไทปลุก งัวเงียขี่หลังมาล้างหน้าล้างตา กระพริบตาปริบก่อนจะลืมตาโพลงเมื่อนึกขึ้นได้
“”เดี๋ยวไทลงก่อน พิค่อย ๆ เดินลงมาตามทางที่ไทเดินนะครับ” ยิ้มแห้งเหี่ยวแล้วพยักหน้ารับ มองแผ่นหลังสลับกับมือที่จับผมแน่น เดินตามมันไปทางหลังบ้าน กลืนน้ำลายเหนียวลงคอกับภาพผืนน้ำกว้างสุดลูกหูลูกตาตรงหน้า ลมเย็นฟาดปะทะหน้าไม่ยั้ง ความตื่นเต้นและหวาดหวั่นก่อตัวขึ้นในใจ มือเย็นเฉียบพอ ๆ กับน้ำที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าตัวเอง ชักเท้าขึ้นและขืนมือเด็กญี่ปุ่น
“..ยังไม่ลงวันนี้ได้เปล่า? มันยังไม่ไปไหนหรอกน้ำอ่ะ นะ..” ไทโยหันมายิ้มเย็นให้ผมแล้วรวบกอดแน่นเหนียว เหวี่ยงผมกับมันลงน้ำไม่ปรานีปราศรัย ผมทั้งตกใจและเสียจริต
“ไอ้เหี้ยยยยยยยย” เสียงดังกึกก้องสะท้อนไปมาอยู่แค่น้ำคำเดียว ผมได้แต่กอดคอมันแน่น ขาเขอไม่สนว่ามันแตะถึงพื้นดินรึเปล่า นาทีนี้กุไม่ยอมเป็นผีพรายเด็ดขาด!
“ตรงนี้ขาถึงครับ” หายใจถี่แล้วค่อย ๆ ลืมตา คลายแรงที่กอดคอมันออกนิดหน่อยแล้วค่อย ๆ เอาเท้าแตะ ๆ ดู ความหยุ่นของดินเละ ๆ ใต้ฝ่าเท้าทำให้ผมเริ่มใจชื้นขึ้น ปล่อยรอบคอมันแล้วค่อย ๆ ทรงตัวใต้น้ำ หายใจหายคอไม่สะดวกเพราะระดับน้ำที่ลึกถึงคอหอยตัวเอง มือเย็นสอดจับมือผมเดินไปข้างหน้าช้า ๆ เด็กญี่ปุ่นยื่นอุปกรณ์ส่งให้ผม รับมันมาสอดเข้ารักแร้ทันที กะพริบตามองเด็กญี่ปุ่นค่อย ๆ เดินห่างออกไปทีละนิด
“พิลองลอยตัวดู เอาขาตีน้ำด้วยครับ ดีมาก ทำไปเรื่อย ๆ นะครับ วันนี้ผมจะให้พิหัดลอยตัวก่อน” พยักหน้านิดหน่อยว่าเข้าใจก่อนจะทำตามที่มันบอก ผมทนทรมานกับการทำตัวให้ชินกับอุปกรณ์ทรงตัว พอเริ่มจะชินและเริ่มตีขาพาตัวเองไปตามทิศทางที่ต้องการได้..
ความน่ารักของไทโยก็แผ่ซ่านเข้ามาหาผมทันที..
“5555” มันดำน้ำแล้วโผเข้ามากอดผม ตกใจจนทำไรไม่ถูก มันรัดแล้วมันก็กดแกลลอนน้ำมันให้จม ผมได้แต่แหงนหน้าให้ลอยเหนือน้ำไว้ ยิ่งแหงนหน้าเท่าไหร่ก็ยิ่งเข้าทางมันอ่ะ ทั้งปากทั้งจมูกระดมฟัดหน้า มือปลาหมึกลูบด้วยเฟ้นด้วย กัดกรามแน่นแล้วมองหน้ามันนิ่ง ให้มันรู้ว่าผมไม่ขำไปด้วยแล้ว..
“..ไม่แกล้งแล้วครับ เก่งแล้ว ไม่ต้องใช้แกลลอนแล้ว” ตาเหลือกเพราะมันดึงอุปกรณ์ช่วยชีวิตผมออกจากจุ๊กกูแร้ทันที กอดคอมันแน่นแล้วมองส่งแกลลอนที่กำลังลอยตุ๊บป่องออกไปเรื่อย ๆ เขม้นมองหน้าเด็กญี่ปุ่นที่กำลังยิ้มพราย
“เย็นเนอะ” นิ่งมองตาสวยกับยิ้มสดใสแล้ว..ก็ได้แต่ปลง แพ้ทางราบคาบเสมอมาอ่ะผม ยกขาตวัดรอบเอวแล้วเอามือโอบรอบคอ ยิ้มคืนให้แล้วหลับตาลง ปล่อยให้ปลายจมูกเย็นชื้นแตะแผ่วไปทั่วหน้าเชื่องช้า ริมฝีปากที่พรมจูบเหมือนลมเย็นที่กำลังพัดไหวอยู่รอบตัว แตะหน้าผากกับปลายจมูกที่กำลังหอมแล้วยิ้มบาง เงยหน้าจูบริมฝีปาก สัมผัสปลายลิ้นอุ่นของไทที่เคลื่อนไหวแตะปลายลิ้นผมอย่างอ่อนโยน ผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ แล้วค่อย ๆ ผละออกจากริมฝีปากที่ยังคงคลอเคลีย ซบหน้าที่ไหล่แล้วกอดคอนิ่ง กระชับคอหนาแล้วมองพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดิน
ยิ้มบางกับสีส้มแดงสะท้อนท้องน้ำที่ผมกับเด็กญี่ปุ่นยืนอยู่ หลับตาแล้วเอียงคอรับแสงอุ่นจากพระอาทิตย์และความเย็นฉ่ำของสายน้ำ เด็กญี่ปุ่นชวนผมขึ้นแล้วบอกผมว่า
“พิไปอาบน้ำก่อนนะครับ แล้วรีบลงมาด้วย เดี๋ยวพี่เรย์จะพาคนสวยของพิมาลอยกระทงกับเราครับ” อ้าปากแล้วรีบพยักหน้ารับ วิ่งขึ้นมาอาบน้ำแล้วแต่งตัวรวดเร็ว ดิ่งลงจากบ้านไปช่วยป้าอรจัดโต๊ะ เดินขึ้นไปรับตาลงมานั่งรอกินข้าว พอประคองมาถึงโต๊ะผมก็ยิ้มกว้างให้หน้าสวยยิ้มหวานของน้องที่หันมามองผมพอดี
“คุณตา พี่พิ สวัสดีครับ” ปล่อยมือจากศอกตามารับไหว้มือที่กระพุ่มไหว้ผมทันที แตะเนื้อนุ่มได้ไม่ถึง 2 วินาที พี่เรย์หมาบ้าขี้หวงก็ดึงมือน้องมากุมไว้ทันที
“ตาสวัสดีครับ เย็นนี้ฝากท้องด้วยนะครับ คืนนี้ลอยกระทงด้วยกันนะครับตา สองทำกระทงมาให้ตาด้วยครับ” ตายิ้มอ่อนโยนให้น้องที่กำลังเม้มปากซ่อนความเขินอยู่ ตาสวยหลุบมองเท้าตัวเอง มือประสานกันแน่น น่ารักเท่าโลกกกก
“กินข้าวกันครับ กินกันก่อนเลย เดี๋ยวผมอาบน้ำแป๊บเดียว” เลิกคิ้วมองไทโยแล้วส่ายหน้าตอบ ผมยังไม่กินครับ รอมันก่อน ทุกคนก็เลยนั่งลงคุยกันรอไทโยที่อาบน้ำอย่างรวดเร็วมากินข้าวพร้อมกัน กินข้าวเสร็จตาก็ออกมาลอยเลย ตาลอยกระทงพร้อมกับป้าอรครับ แต่พวกเรารอให้ดึกกว่านี้อีกหน่อยค่อยออกมาลอย ส่งตาเข้านอนแล้วก็ลงมานั่งรับลมกันหลังบ้าน พี่เรย์ก็คุยกับไทโยเรื่องกิจการของที่บ้านมัน ผมก็นั่งติดไทโยแล้วคอยส่งยิ้มให้น้องสองเป็นระยะ คนอะไร..ยิ่งมองยิ่งน่ารักอ่ะ
พี่เรย์ดึงมือน้องลุกแล้วพาเดินไปตรงตลิ่ง เด็กญี่ปุ่นจูงมือผมเดินตามพี่เรย์กับน้อง ไม่ลืมหยิบถุงกระทงน้องติดมือมาด้วย น้องหันมามองหาถุง ผมเลยรีบชูให้เห็น ยิ้มเขินส่งมาให้พร้อมหน้าเรียวที่ก้มขอบคุณ โอ้ยยยยย น่ารักอ่ะ!
พี่เรย์ยื่นมือขอถุงกระทงแล้วล้วงหยิบกระทงใบตองฝีมือน้องส่งให้ผมกับเด็กญี่ปุ่น 1 อัน แล้วของพี่เรย์กับน้องก็ใช้แค่อันเดียวเหมือนกัน พิศกลีบใบตองและดอกไม้สีสวยที่น้องตั้งใจทำมาให้เรา สวยแล้วยังใจดีอีก น่ารักคูณ 10 เหอะ ยิ้มเยิ้มใส่กระทงจนเด็กญี่ปุ่นต้องดึงออกจากมือผมแล้วยกขึ้นจบที่หน้าผาก สะดุ้งแล้วรีบแตะที่มือหนาของมัน
“อธิษฐานเผื่อด้วยนะครับ” รีบบอกแล้วฉีกยิ้มให้ไททันที หลับตาอธิษฐานขอขมาแม่คงคาและขอลอยเคราะห์ฝากแม่คงคาไปด้วย ผมขอโน่นขอนี่อีกเยอะแยะมากมายครับ ไม่มีเรื่องของผมเลย ผมขอให้เด็กญี่ปุ่นกับตาล้วน ๆ เพียว ๆ เลยครับ
ถ้าไทมีความสุข..ผมก็มีความสุขครับ
ค่อย ๆ ลืมตาแล้วนั่งลงพร้อมกัน ปล่อยมือจากกระทงแล้วให้มันลอยไปตามสายน้ำแห่งความเดือดร้อนที่เข้าท่วมเราในปีนี้ เบือนมองคู่พี่เรย์ที่ลอยเสร็จก่อนเรานานแล้วกำลังมองตากันอย่างไม่เกรงอกเกรงใจ พี่เรย์มันหล่อมากครับ ยิ่งเวลาอยุ่กับน้องสอง..มันเหมือนพวกไอดอลเกาหลีเลยครับ ต่างกันแค่ มันไม่ศัลยกรรมเท่านั้นเอง
“กูกลับก่อน เดี๋ยวเลยเวลานอนน้อง” เบะปากใส่แล้วรีบหลบหลังไทโย ต้องรีบครับเพราะพี่เรย์มันมือไว น้องหัวเราะเสียงใสเชียว ชะโงกหน้าข้ามไหล่ก็เห็นพี่เรย์ก้มมองหน้าน้องนิ่ง ตาฉ่ำ ยิ้มอย่างหล่ออ่ะ น้องเอามือไขว้หลังแล้วเอียงคอยิ้มตอบพี่เรย์ ถ้าผมเป็นพี่เรย์นะ..
“พี่ทำไรน้องอ่ะ! อย่านะเว้ย!” รีบปรี่เข้าไปขวางไม่ให้พี่เรย์มันก้มมาหอมแก้มใส ๆ ของน้อง กูอิจฉาเหอะ! พี่เรย์หัวเราะเสียงดังแล้วผลักหัวผมออก มองมือที่ผลักหัวดึงน้องเข้าไปกอดแน่น ผมยิ้มให้ความน่ารักของคนคู่นี้ก่อนจะยืนส่งพี่ชายกับน้องชายกลับบ้าน
ส่งเสร็จผมก็ขี่หลังไทโยมานอนมองพระจันทร์เต็มดวงในคืนวันเพ็ญ
วันนี้คุณลอยกระทงกับใครครับ ขอให้มีความสุขมาก ๆๆๆๆๆ นะครับ
สุขสันต์วันลอยกระทงครับผม!
......................................................
กอดรวบ! กอดรับนักอ่านหน้าใหม่และนักอ่านที่ติดตามมาตลอดนะคะ
อยากเม้าท์มากกว่านี้ แต่ไม่มีเวลาแล้วค่ะ เอาไว้พรุ่งนี้เค้ามาเม้าท์เนอะ
:pig4: :กอด1: :กอด1:
-
:-[ :-[ อยากไปลอยกระทงกับคู่นี้จัง :o8: :o8:
ปล.อาจารย์สอนว่ายน้ำนี่น่ารักที่สุดดด :laugh:
-
ไปเดินตามห้างที่ไหน ๆ ก็ไม่เห็นมีไทโยซักกล่อง พิไปช็อปมาจากไหนฟระ อยากได้มั่ง น่ารัก ช่างเอาใจซะขนาดนี้
-
ตอนนี้น่ารักอะค่ะคุณจิ(จริงๆน่ารักมันทุกตอนงิ) คุณจิก็น่ารักนะคะ เค้าชมทั้งเรื่องทั้งคนแต่งเลยค่ะ :กอด1:
อยากลอยกระทงเหมือนกัน แต่ไม่ได้ลอยมาสองปีแล้วค่ะ ปีนี้กทม.ก็รณรงค์อยู่คงได้ลอยไปกับน้องพิแทนแระ
แอบมีอีกคู่มาแจมด้วยย -- น้องสองน่าร๊ากกกกก พี่เรย์ก็หล่อเชียววว
น้องพิยังชอบลวนลามน้องสองทางความคิดอยู่เรื่อยๆนะคะ 555 อิจฉาพี่เรย์อ้ะ
ว่าแต่ ไม่น่าเชื่อว่าพิรุณว่ายน้ำไม่เป็น!~
:L2:
คืนนี้พระจันทร์คงสวยน่าดูเนอะคะ :]
----*
เอาพระจันทร์มาฝากค่ะ กล้องเราซูมได้แค่นี้แหละ อิอิ กลมป๊อกเล้ยย
(http://a8.sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/s720x720/380391_316441571714584_100000462324266_1380309_1306409799_n.jpg)
-
พินี่ก็น๊าาาา ทะลึ่งกับน้องสองตลอดเลย ชอบทำให้ไทกับพี่เรย์หึงอยู่เรื่อย เดี๋ยวให้ไทจัดหนักซะเลย ^^
-
:impress3: อ่านแล้วแอบอิจฉา ><
เราก็ยังคงต้องลอยกระทงคนเดียวต่อไป
-
ขนาดมีทั้งสามี และพี่สามี
น้องพิยังไม่วายส่งตาเยิ้มให้น้องสอง
-
สุขสันต์วันลอยกระทงเช่นกัน :mc4:
น้ำจะลดหมดแล้ว กว่าพิจะว่ายน้ำเป็น :laugh:
+1
-
น้องพิกับไทเค้ายังหวานไม่สนเทศกาลเหมือนเดิม 5555 น่ารักที่สุดค่ะ
น้องสองขวัญใจของพี่พิยังน่ารักเสมอ พี่เรย์มันหวงนะถูกแล้วววว
-
จะว่ายป็นมั้ยล่ะเนี่ยย
ครูฝึกมัวแต่แกกล้ง
55555555555
ปล.พี่จิไปลอยกระทงรึยังค่ะ????
สุขสันต์วันลอยกระทงค่ะ
-
สุขสันต์วันลอยกระทงจ้า ไทโย พิ แล้วก็คุณจิ ด้วย
-
ต่อหน้าไทโยพิยังกล้ามองน้องอีกนะ :laugh:
-
คู่นี้ลอยกระทงด้วยกันมาหลายครั้งแล้ว :-[ หวานไม่เปลี่ยนเลยเนอะ~
อยากไปลอยกระทงกับพิไทโย :o8:
-
โอ้ย :sad4:
อิจฉาคนมีคู่ลอยกระทง
-
กอดๆ
เค้าอ่านฉากว่ายน้องแล้ว. เค้านึงถึงไอ้ขวัญกับอีเรียมอ่ะ คลองแสนแสบด้วย เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ~ของเรียม หวนคิดผิดแล้วขมขื่น ฝืน~ใจเจียม~
เก่ามาก
มีน้องสองโผล่มาให้ชุ่มหัวใจค่ะ
สถานการณ์วันนี้ หน้าสะพานไทยพม่า คนเยอะมากๆค่า คนพม่า กับ กะเหรี่ยงแถวนี้ชอบเที่ยวงานค่ะ. ลอยกระทงกับเยอะแยะเลย
-
^___^ แอบคาดหวังว่าวันพิเศษพระจันทร์เต็มดวงแบบนี้ พิกะไทจะมาเยี่ยม แล้วก็สมหวังจริงๆด้วย กรี๊ดดด :pig4:
ไม่มีคำใดจะบรรยายคู่นี้ได้เท่า น่ารัก :กอด1:
ปล. สุขสันต์วันลอยกระทงนะคะคุณจิ
-
น่ารัก อยากลอยกระทงด้วย :o8:
สุขสันต์วันลอยกระทงค่ะพี่จิ :กอด1:
-
คู่นี้น่ารักตลอดอ่ะ >_<
-
น่ารักจริงๆ มาสองคู่เลย อีกคู่มะไหร่จะจบนิ หุๆ
-
:L2: :กอด1:
-
เจ้านายไม่อยู่แล้ว 555 เลยรีบมาหาน้องพิก่อน อิจฉาอ่ะได้ไปลอยกระทงด้วย แต่ว่า พี่เรย์อ่ะเอาน้องสองไปอุบเงียบไว้คนเดียวเลยนะปล่อยมามั่งเหอะ 555 +1
-
น้องพิอ่ะน้องพิ~~~~~
ว่ายน้ำไม่เป้นทำไมไม่บอกพี่สาวคนนี้ละคะ เดี๋ยวพี่สาวสอนให้เองก็ได้ ไม่ต้องไปรบกวนหรอกน้องไทอ่ะ น้องไทงานเยอะ พี่สาวคนนี้เต็มใจสอนจริงๆน๊าาาาา
อ่านไปยิ้มไปกับความทะลึ่งทะเล้นของน้องพิ
แล้วก็อดกรี๊ดไม่ได้กับความน่ารักของน้องสอง จะน่ารักไปไหนคะ พี่สาวคนนี้ละคิดถึ๊งคิดถึงน้องสอง มามะขอพี่สาวจุ๊บที คิคิคิ
กอดเตงแน่นๆ สู้ๆนะคะที่รัก เค้าเป็นกำลังใจให้
-
กรี๊ดดดด มีคนขโมยซีนอ่าาาา คิดถึงน้องสองงงงง น่ารักเท่าโลกกกกกกกกกกก
ขอให้คุณจิมีความสุขในวันลอยกระทง (แบบย้อนหลัง) นะคะ :กอด1:
-
ยังอ่านได้แค่ไม่กี่ตอน...แต่อ่านไปเขินไป :o8:
น่ารักอ่าาาา....ตามทันเมื่อไหร่ขอเม้นรวบยอดอีกทีน้าาา :กอด1:
-
สวัสดีค่ะคุณจิ ขออนุญาติเรียกชื่อนะคะ
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ แต่อ่านทีเดียวรวดเลย
เนื้อเรื่องสนุกมากค่ะ อ่านแล้วมีความสุข
เหมือนเค้าร่วมเดินทางไปกับเราในทุกเหตุการณ์
เหมือนเป็นเพื่อน เป็นน้อง และเป็นคนในครอบครัว
อยากให้เค้าเดินทางไปกับเราเรื่อยๆเลยค่ะ
ขอบคุณมากเลยนะคะ เป็นอีกเรื่องที่ประทับใจ :L2:
เครียดจากงานอ่านแล้วก็ยิ้มได้ แอบมีอิจฉาเล็กน้อย
-
:กอด1:น้องจิ
แอร๊ย...ทำเอาเขินมองเห็นภาพการหยอกเอินในน้ำเลยนะ
พี่เรย์หล่อน้องสองน่ารักไม่แพ้ไทกับพิ :-[
-
เข้ามาส่งการบ้านค่ะที่รัก ลิ้งไหนมีจุดทศนิยมหมายถึงเตงแบ่งตอนมากกว่า1โพส ไม่งงนะคะ
ถ้างงยังไงบอกเค้าได้นะ เดี๋ยวเค้าแก้ให้ จุ๊บๆค่ะ
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg965953.html#msg965953)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่2.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg968431.html#msg968431)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่2.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg969329.html#msg969329)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg970190.html#msg970190)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg972177.html#msg972177)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg973619.html#msg973619)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่6.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg975387.html#msg975387)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่6.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg978404.html#msg978404)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg980575.html#msg980575)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่8.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg984839.html#msg984839)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่8.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg985099.html#msg985099)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg989960.html#msg989960)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่10.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg992886.html#msg992886)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่10.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg992930.html#msg992930)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่11.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg996816.html#msg996816)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่11.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg996820.html#msg996820)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ “(มัน)เรื่องของผม!!” (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1001288.html#msg1001288)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1010018.html#msg1010018)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่13.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1015653.html#msg1015653)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่13.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1015661.html#msg1015661)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่13.3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1015669.html#msg1015669)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่14.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1023132.html#msg1023132)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่14.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1023531.html#msg1023531)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1031475.html#msg1031475)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1040844.html#msg1040844)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1045021.html#msg1045021)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1053255.html#msg1053255)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1062437.html#msg1062437)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่20.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1068672.html#msg1068672)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่20.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1075238.html#msg1075238)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1081059.html#msg1081059)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-Begin1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1085542.html#msg1085542)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-Begin2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1090048.html#msg1090048)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่22.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1095597.html#msg1095597)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่22.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1099849.html#msg1099849)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่22.3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1099850.html#msg1099850)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ “การสื่อสารของคู่รัก (เพี้ยน)” (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1103332.html#msg1103332)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1106651.html#msg1106651)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1111094.html#msg1111094)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่25.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1118487.html#msg1118487)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่25.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1123605.html#msg1123605)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1130630.html#msg1130630)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-Begin3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1135540.html#msg1135540)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-Begin4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1140583.html#msg1140583)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1147261.html#msg1147261)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1155251.html#msg1155251)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ “(มัน)เรื่องของผม 2” (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1158589.html#msg1158589)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่29.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1169805.html#msg1169805)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่29.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1169812.html#msg1169812)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่30.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1178642.html#msg1178642)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่30.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1178644.html#msg1178644)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ “(มัน)เรื่องของผม 3” (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1182529.html#msg1182529)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่31.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1188189.html#msg1188189)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่31.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1188191.html#msg1188191)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนที่31.3 (จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1188194.html#msg1188194)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-About us1.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1196376.html#msg1196376)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-About us1.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1196391.html#msg1196391)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-About us1.3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1196407.html#msg1196407)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-Fate : พรหมขีดลิขิตรัก(ตาร์+วิน)-1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1206714.html#msg1206714)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-Fate : พรหมขีดลิขิตรัก(ตาร์+วิน)-2.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1215600.html#msg1215600)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-Fate : พรหมขีดลิขิตรัก(ตาร์+วิน)-2.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1215608.html#msg1215608)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-Fate : พรหมขีดลิขิตรัก(ตาร์+วิน)-3.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1227038.html#msg1227038)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-Fate : พรหมขีดลิขิตรัก(ตาร์+วิน)-3.2[จบ] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1227045.html#msg1227045)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-About us2.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1229261.html#msg1229261)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ- About us2.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1229272.html#msg1229272)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-Caress (เต๋า+โป้ง)-1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1234249.html#msg1234249)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ- Caress (เต๋า+โป้ง)-2.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1243713.html#msg1243713)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ- Caress (เต๋า+โป้ง)-2.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1243724.html#msg1243724)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ- Caress (เต๋า+โป้ง)-3 [จบ] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1246952.html#msg1246952)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ- Caress (เต๋า+โป้ง)-แถม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1247500.html#msg1247500)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-Change (ออม+ไอติม)-1.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1253477.html#msg1253477)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ- Change (ออม+ไอติม)-1.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1253483.html#msg1253483)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษตามเทศกาล-Begin+Caress (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1261495.html#msg1261495)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษตามเทศกาล- Fate (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1264183.html#msg1264183)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษตามเทศกาล-Change (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1266335.html#msg1266335)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษตามเทศกาล-About us (ครึ่งแรก) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1270018.html#msg1270018)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษตามเทศกาล-About us (ครึ่งหลัง) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1270023.html#msg1270023)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-วันหยุดของเรา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1302994.html#msg1302994)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษตามเทศกาล2-Begin (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1321488.html#msg1321488)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษตามเทศกาล2-Caress (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1323217.html#msg1323217)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษตามเทศกาล2-Fate (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1325887.html#msg1325887)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษตามเทศกาล2-Change (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1331496.html#msg1331496)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษตามเทศกาล2-วันหยุดของเรา2.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1340537.html#msg1340537)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษตามเทศกาล2-วันหยุดของเรา2.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1340545.html#msg1340545)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-2 คำถาม.. 2 คำตอบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1342324.html#msg1342324)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-2 คำถาม..หลายคำตอบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1357277.html#msg1357277)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-Super Moon (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1370060.html#msg1370060)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-บวช (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1401109.html#msg1401109)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-บวช(จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1401112.html#msg1401112)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-Songkran Festiva (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1407440.html#msg1407440)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-จันทรุปราคา..ของเรา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1521358.html#msg1521358)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-สาววาย1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1538673.html#msg1538673)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-สาววาย1 (แถม) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1539219.html#msg1539219)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-สาววาย 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1542515.html#msg1542515)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-สาววาย 2 (แถม) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1547442.html#msg1547442)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-สาววาย 2 (แถมอีกครั้ง) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1548013.html#msg1548013)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-ความสุขอยู่รอบตัวเรา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1555312.html#msg1555312)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-ไข้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1572562.html#msg1572562)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-ความกลัวกับความอ่อนแอ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1582857.html#msg1582857)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-วัน(อยาก)หยุด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1598687.html#msg1598687)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-1 วันในฤดูวิกฤต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1699167.html#msg1699167)
(ﾉ◕ヮ◕)ﾉ ::ตอนพิเศษ-วันพิเศษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php/topic,16142.msg1707738.html#msg1707738)
-
ขอบคุณจิครับ ที่ส่งความหวานมาให้ในบรรยากาศน้ำเน่าแบบนี้ เซ็ง!!!!!!
-
1 วันในฤดูวิกฤต [2]
สายลมพัดเอื่อยระเรื่อยตามท้องทุ่ง คลื่นลูกเล็กสาดซัดตามแรงแหวกน้ำของบุรุษหน้าหล่อที่ถอยเจ็ทสกีมาขับรับหน้าน้ำท่วม ผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ แล้วดันแว่นให้ขยับเข้าดั้งที่โด่งล้ำของตัวเอง คลายแขนที่สอดหนุนอีกข้างออกมาก่อนจะลุกขึ้นนั่ง ถอดแว่นดำกันแดดแล้ววางข้างตัว เพ่งมองวัตถุที่วิ่งไปมาบนผืนน้ำ หรี่ตามองผิวขาวละเอียดสะท้อนแสง โครงหน้าหล่อเทพ พี่โดมอาย ยิ่งบวกแว่นกันแดดและเสื้อชูชีพที่มันสวม..หล่อฉิบหาย! กวาดตามองตามการวิ่งของเจ็ทสกีแล้วก็..ละเหี่ยในอก อะไรจะสนุกขนาดนั้น? ลุกขึ้นยืนแล้วสวมรองเท้า เบือนหน้ามองเจ็ทสกีที่วิ่งเข้าหาฝั่ง ยกมือขึ้นมาแล้วใช้นิ้วโป้งชี้ไปที่บ้าน ผมก้าวเท้าเดินเข้าบ้านไม่รอมัน กว่ามันจะจอด กว่ามันจะขึ้นบกอีก..ขี้เกียจคอย
เดินเข้าบ้านมาก็เจอตานั่งคุยกับผู้ใหญ่บ้าน ยกมือไหว้แล้วกะจะเดินผ่านเนียนขึ้นข้างบน ก็ไม่ทันเสียงเรียกจากผู้ใหญ่บ้านที่เอ่ยทักมาซะก่อน หยุดขาที่กำลังจะก้าวหนีแล้วหันมาแย้มยิ้มพิมพ์ใจให้ผู้ใหญ่บ้านที่มองผมด้วยแววตาชื่นชม ก็นะ..ผมหล่อ5555
“น้าก็ให้พิมันไปแทนก็ได้นี่ นายก ฯ เค้าอยากเจอน้า ตั้งแต่น้ำเริ่มเข้าน้ายังไม่ยอมรับถุงยังชีพที่เทศบาลเอามาแจกเลย นายก ฯ เขากังวลใจนะน้า” ขมวดคิ้วแล้วหันไปมองตา นายก ฯ ที่ผู้ใหญ่บ้านพูดถึงเป็นนายกเทศบาลแถวบ้านครับ ไม่ใช่ป้าคนนั้นที่พูดไม่ชัดทั้งภาษาไทยและอังกฤษ เมื่อก่อนนายก ฯ เคยเป็นคนขายปุ๋ย พอมีเงินก็อยากได้อำนาจ แต่จริง ๆ ก็เป็นคนดีคนหนึ่ง พอลงชิงตำแหน่งนายกเทศมนตรีแข่งกับนายกคนเก่า คนขายปุ๋ยก็ได้ตำแหน่งเลย ตามองมาที่ผมเหมือนรอคำตอบ ยิ้มบางแล้วพยักหน้ารับ ตาเลยหันไปบอกว่าจะให้ผมไปรับถุงยังชีพแทน
“บ่ายโมงนะพิ ไปช้าหน่อยก็ได้ สักบ่าย 2 โมง คนจะได้ไม่เยอะ” ยืนยกมือไหว้ลาผู้ใหญ่บ้านแล้วเดินมานั่งข้างตา ตาถอนหายใจแล้วมองกระดาษสีเหลืองที่วางบนโต๊ะ ผมมองตามก็เห็นว่ามันคือ ‘คูปอง’ นึกถึงตอนอนุบาลที่ผมต้องเอาตังค์ให้ครูก่อนจะเอาคูปองไปแลกถาดหลุม ไม่เคยนึก..ว่ากูโตขนาดนี้แล้วยังต้องเอาคูปองไปแลกของอีก..เหมือนเด็กน้อยวัยขนยังไม่ขึ้น อมยิ้มกับความทะลึ่งระดับกลางแล้วยื่นมือหยิบคูปองมาใส่กระเป๋ากางเกง เงยหน้ามองเด็กญี่ปุ่นที่เดินเข้าบ้านมาพอดี ยกยิ้มมุมปากแล้วแค่นหัวเราะลงคอ ไม่มี’ไรครับ แกล้งมัน5555
ลุกขึ้นยืนแล้วพยักพเยิดไปทางห้องครัว มันยิ้มเอ็นดูใส่แล้วเดินตามผมเข้าครัว เร่งฝีเท้าเข้าครัวแล้วรีบหันหลังตั้งท่า พอเห็นปลายเท้ามันก้าวเข้าครัวผมก็กระโจนโผนทะยานเข้าใส่ไม่มีออมแรง ไทตั้งการ์ด เอ้ย! เกร็งตัวอ้าแขนรับตัวผมที่โดดเข้าเอว ปลายจมูกโด่งหอมปลายคางผมแรงๆ แล้วกอดแน่น ขำก๊ากกับการเหวี่ยงเล่นไปมาของมัน เริ่มเวียนหัวก็เขย่าขาบอกมันให้หยุดหมุน ไทปล่อยผมให้นั่งบนโต๊ะกินข้าว มือข้างหนึ่งดึงฝาชีครอบกับข้าวออก อีกมือก็ยังกอดเอวหนามันไม่ยอมปล่อย ผมนี่มันเรย่าจริง ๆ 5555
“บ่าย 2 ผมไปรับของที่เทศบาลนะ ไปด้วยกันป่าว?” ปากผมแบ่งหน้าที่เคี้ยวด้วยสื่อสารด้วยรับจูบด้วยอย่างเทพ เด็กญี่ปุ่นผละมามองหน้าหล่อน่ารักของผมก่อนจะส่ายหน้าหล่อเร้าตอบ รู้อยู่แล้วว่าบ่ายมันไม่ว่าง55 ยิ้มกว้างแล้วหยิบเนื้อแดดเดียวเข้าปาก มันตามมาแย่งฉกเนื้อถึงปลายลิ้น
“..เดี๋ยวไทไปส่งที่เทศบาล แล้วจะรอรับพิกลับด้วยเลย” เบ้หน้าเบะปากแล้วส่ายหน้า ไม่ใช่ไม่อยากให้มันรอ แต่ผมไม่อยากไปทำงานกับมันด้วยต่างหาก ขี้เกียจไปเจอคุณเหมียว ก็คุณเหมยวที่เคยก้อร่อก้อติกผมไง วันนี้คุณเหมียวจะเข้ามาขอความเห็นใตที่ไม่สามารถหาลูกทัวร์มาลงได้ตามเป้า พี่เรย์พาน้องหนีน้ำไปอยู่แถวทะเล ไม่สามารถระบุเกาะได้ เดี๋ยวคุณตามกันถูก5555
“ไปส่งได้ แต่ไม่ต้องรอ ขี้เกียจนั่งรถ ให้พี่คนไหนรอพาผมกลับก็ได้ไท เข้าใจมั้ย?” เอานิ้วเปื้นเนื้อแดดเดียวเช็ดที่เสื้อมันแล้วยกขึ้นจับแก้มสากแต่ใสปิ๊งของเด็กญี่ปุ่นมั่น บีบนิดหน่อยก่อนจะจับส่ายไปมา น่ารักเท่าโลก55555
ยิ้มบางให้ไทแล้วดันมันให้ถอย ดีดก้นออกจากโต๊ะกินข้าวแล้วนั่งกินข้าวเที่ยงด้วยกันดี ๆ เดินเขย่งกอดคอมันขึ้นชั้น 2 มันไล่ให้ผมมาอาบน้ำ ในขณะที่มันง่วนกับการเลือกเสื้อผ้าให้ผม กลัวกูจะหล่อห่อหมกบิ้กเบิ้มน่าตีหัวลากเข้าเทศบาลมากหรืออย่างไร? รีบอาบน้ำแล้วโกนหนวดให้ดูสมเป็นหลานตาก่อนจะวิ่งจู๊ดไปหาคนที่ยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า
“วิ่งผ่านน้ำ? ใส่ตัวนี้นะครับ” รับเสื้อยืดสีดำไม่มีลายอะไรมามอง เรียบมาก หยิบมาสวมแล้วส่ายเอวให้ผ้าเช็ดตัวหลุดไปเอง เด็กญี่ปุ่นยิ้ม ๆ ส่ายหน้ากับความฮาของผม เดินโทง ๆ เอาปิ้กกาจู้ไปตีขาเด็กญี่ปุ่น ไทขำก๊ากแล้วโยนชุดที่มันเลือกไว้บนเตียง ผมคว้ายินส์ซีดตัวเก่งและกางเกงในเว้าโคนขาสูงแล้ววิ่งหนีโดดดึ๋งข้ามเตียง ใส่ไปด้วย หนีด้วย หัวเราะด้วย กว่าจะแต่งตัวเสร็จผมก็โดนมันฟัดซะเมื่อยแก้ม ขี่หลังกอดคอลงมาข้างล่าง บอกตาเรียบร้อยก็มาขึ้นรถเด็กญี่ปุ่น ปล่อยให้พี่การ์ดขับตามผมกับมันมาที่เทศบาล เห็นคนที่มุงอยู่ตรงหอประชุมแล้วขนแขนลุกฮือ คนเยอะมาก มีแต่เสียงอึกทึกเยอะแยะไปหมด หันมองเด็กญี่ปุ่นที่ขมวดคิ้วมุ่นแล้วรีบลงจากรถ ไทต้องไม่อยากให้ผมมาเจอกับความวุ่นวายแน่..แต่ผมก็ไม่อยากให้ตาเสียหน้า
“ถึงแล้วโทรหาด้วยนะครับ ขับรถดี ๆ นะ” เด็กญี่ปุ่นมองหน้ายิ่งก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ ยิ้มบางส่งมาให้ผมก่อนจะยืนมองส่งจนลับตา ผมหันไปมองพี่การ์ดที่ลงจากรถมาบอกผมว่าจะไปวนหาที่จอดรถก่อน ผมพยักหน้าแล้วรีบบอกแข่งกับเสียงวุ่นวายของคนที่มารับถุงยังชีพ
“เสร็จแล้วผมโทรหาเอง ไปเหอะพี่ ไม่ต้องห่วง” มองพี่การ์ดขับรถไปแล้วเบือนมามองในหอประชุมเทศบาล สบตากับคนมากมายที่ผมคุ้นหน้า ยิ้มเรี่ยราดส่งไปให้ทั่วถ้วนเพราะ..เป็นคนมีอัธยาศัยดี เผื่อมีคนรู้จักว่าผมเป็นหลานตาน่ะ ก้าวเท้าเข้าไปในหอประชุม พี่พนักงานเทศบาลหันมามองผมแล้วมือเล็ก ๆ นั่นก็สะกิดให้คนอื่นหันมามองผมบ้าง ผมเป็นคนมั่นใจก็จริง แต่โดนมองแบบนี้เป็นฝูง..ก็ชักจะเริ่มอายแล้วว่ะ หันหลังจะเดินกลับทางเดิมพี่พนักงานก็วิ่งมาล้อมหน้า
“มารับถุงยังชีพเหรอคะ? ทางนี้เลยค่ะ ต่อแถวทางนี้ มีคูปองมารึเปล่าคะ?..” พยักหน้ารับทุกคำที่พี่พนักงานป้อนคำถามใส่ผม ยิ้ม ๆ ให้คนที่มาล้อมหลัง เดินไปต่อแถวข้างหลังหอประชุม ยิ้มให้พี่พนักงานที่ยังไม่ยอมไปไหนคอยอธิบายขั้นตอนที่ผมจะต้องทำ พยักหน้ารับรู้แล้วเบือนไปมองกิจกรรมในหอประชุม
ผมจะต้องยื่นคูปองให้พนักงานเค้าฉีก เสร็จก็ไปนั่งคอยเรียกคิวที่เก้าอี้วงกลมวงกลมที่เค้าเตรียมเอาไว้ พอถึงคิวผมก็ต้องล้วงมือเข้าไปจับสลากในกล่องเพื่อลุ้นรับถุงยังชีพจากหลายหน่วยงานที่มาบริจาคให้เทศบาล ที่ต้องจับเพราะของในถุงมันไม่เท่ากันนั่นเอง ใครมือดีก็ได้ของดี ใครมือไม่ดีมึงก็แดกแต่มาม่า ปลา’ป๋อง แถมอีกนิดด้วยยาสามัญประจำบ้าน ไม่มีข้าวสาร กับของใช้อย่างอื่น555
“ขอบคุณมากครับพี่” บอกเสร็จก็เสไปมองความเคลื่อนไหวรอบตัว เป็นการตัดบทและยุติการสนทนาของผม ไม่นานนักเหล่าพี่พนักงานก็ถอยทัพกลับไปทำงานของตัวเอง ทอดถอนใจกับความหล่อเหลาของหน้าตาที่ไม่มีวันจืดจาง มันช่วยไม่ได้จริง ๆ 5555
เดินไปตามแถวที่เริ่มจะลดความยาวลงเรื่อย ๆ ผมยื่นคูปองให้ป้าคนนึงที่ยืนรับคูปองอยู่ แกเงยหน้ามามองผมแล้วยิ้มให้ ผมยกมือไหว้อัตโนมัติ คุย 2-3 คำแล้วผมก็ถูกดึงมือให้เข้ามานั่งในโต๊ะวงกลม ยังกะเล่นเก้าอี้ดนตรี พอถึงคิวผมก็ถูกดึงมืออีกรอบ มองพี่พนักงานเขย่ากล่องแล้วอมยิ้ม จะส่ายไรมากมายขนาดนั้น555 ยื่นมือล้วงจับกระดาษในกล่องออกมาท่ามกลางเสียงโห่ร้องดีใจของพี่ ๆ พนักงาน
“สีม่วงค่ะน้อง ได้ของช่อง 3 ค่ะ!” ยิ้มเจื่อนกับคำบอกเล่า หันไปมองกองถุงยังชีพที่มีป้ายสีม่วงเด่นหรา กูได้สีประจำชาติว่ะไท555 ยื่นคูปองให้พี่พนักงานแล้วยื่นมือรับถุงยังชีพที่มีโลโก้ของช่อง 3 โดดเด่น ยิ้มบางให้พี่พนักงานเก็บภาพแล้วหมุนตัวออกมาจากหอประชุม ล้วงมือถือโทรบอกพี่การ์ดว่าเสร็จแล้ว มารับได้ ยืนรอไม่นานพี่การ์ดก็ขับมารับข้างหน้า ก้าวเท้าขึ้นรถได้ก็เผลอถอนหายใจออกมาดัง ๆ แถมด้วยการรำพึงรำพันออกมาเสียงเบา..
“เฮ้อออออ ในรถกับในหอประชุมต่างกันลิบลับ” ดันถุงยังชีพไปวางดี ๆ แล้วหยิบมือถือโทรบอกไทโยว่ารับถุงแล้วและกำลังกลับบ้าน เด็กญี่ปุ่นยังไม่ถึงที่หมายครับ วางหูแล้วนั่งมองทิวทัศน์ 2 ข้างทางจนถึงบ้าน ปล่อยถุงยังชีพจากช่อง 3 ให้พี่การ์ดจัดการ ส่วนผม..
เหนื่อยกับการเป็นซุปตาร์เลยต้องลี้มานอนหลับพักผ่อน5555
หลับยาวจนเกือบ 6 โมงเย็น ตื่นเพราะตามาเคาะประตูปลุก ลุกมานั่งสะลึมสะลือพักหนึ่งก็เดินมาล้างหน้าในห้องน้ำ ถอดเสื้อทิ้งแล้วเดินลงมาข้างล่างบอกตาให้กินข้าวก่อนเลย ผมนั่งเป็นเพื่อนตากินข้าว ยอมปล่อยให้ท้องร้องรอไทโยกลับมากินข้าวเย็นพร้อมกัน นั่งดูหนังช่วงทุ่มเป็นเพื่อนตาก่อนจะพาตาเข้านอน ลงมานั่งดูทีวีข้างล่างรอเวลาที่เด็กญี่ปุ่นจะกลับ ผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ มองนาฬิกาแขวนผนังบอกเวลา 20.30 น. เม้มปากแล้วชะเง้อมองหน้าบ้าน ถอนหายใจยาวแล้วหันมาสนใจทีวีต่อ ไม่ถึง 10 นาทีก็มีแสงไฟรถสาดเขามาในบ้าน ผุดลุกแล้วรีบหยิบรีโมทมาปิดทีวี พอเห็นว่าเป็นรถเด็กญี่ปุ่นผมก็โยนรีโมททิ้งที่โซฟา วิ่งถลาออกมารับถึงประตูรถ
“..ช้า..หิวข้าวแล้ว..” ไทยิ้มอ่อนโยนแล้วหยิบเมื้อสูทมาพาดแขน ผมเดินขนาบข้างเข้าบ้านมาพร้อมกัน หยิบสูทไทโยนไว้ที่โซฟาแล้วลากมันเข้าครัว ตักข้าวส่งให้แล้วรีบจ้วงกินไม่รีรอ เหา..หิว..ครับ! ไทยิ้มบางค่อย ๆ กิน และค่อย ๆ ตักกับข้าวให้ผม กินเสร็จก็ลากมันขึ้นมาอาบน้ำพร้อมกัน นัวเนียกอดรัดกันพักใหญ่ก็ออกมาจากห้องน้ำ ตอนที่แล้วผมเกือบเป็นผีพราย ตอนนี้ผมก็เกือบเป็นผีส้วม ไม่มีอะไรที่ดูดีเลยครับชีวิตผม
“วันนี้ได้อะไรมาบ้างครับ?” เบี่ยงหน้าจากแขนล่ำมามองริมฝีปากที่เอ่ยถาม ประคองหน้ามันมารับจูบแล้วกระซิบบอกเสียงทุ้มหล่อ..
“กลางคืนกลางค่ำเค้าไม่ให้ทักให้ถามนะครับไทโย นอนเถอะ” เป็นการตัดบทที่ดูดีและไม่ควรต่อความยาวสาวความยืด..กูเหนื่อยเหอะ
ในภาวะวิกฤตจากอุทกภัยแบบนี้ ผมขอให้คุณยิ้มสู้กับความลำบากนะครับ เราเหนื่อย เราท้อได้ แต่อย่าถอดใจยอมแพ้เด็ดขาด
น้ำท่วม แต่น้ำใจก็ท่วมท้นเหมือนกันครับ!
...............................................
กอดรวบ! กอดรับนักอ่านหน้าใหม่และนักอ่านที่ตามอ่านมาตลอดค่ะ
ปั่นน้องพิมาให้อ่านเล่น เนื่องจากอาทิตย์นี้จิก็ไม่มีนิยายตอนใหม่มาให้อ่านเลยสักเรื่อง(อีกแล้ว5555) อ่านเล่นในวันวุ่นวายหน้าน้ำท่วมเนอะคะ
กอดให้กำลังใจและ สู้ ๆ ค่ะ!
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:pig4: :กอด1: :กอด1:
ปล.ขอบคุณที่รักเรื่องสารบัญค่ะ น่ารักที่สุดอ่ะ! >///<
-
สั้นไป!ยังไม่หายนอยด์จากน้ำท่วมเลย ขออีกกกกกกกกกกกกกก
-
สั้นไป!ยังไม่หายนอยด์จากน้ำท่วมเลย ขออีกกกกกกกกกกกกกก
กอดดด หอมมมมมม
ขอโต๊ดที่สั้นค่ะ555 แต่ก็ตั้ง 4 หน้า A4 นะคะ ปั่นหูตั้งเลยด้วย อ่านเล่นไปก่อนเนอะ
บวกให้หายนอยด์เนอะ ^^
-
^
^
จิ้ม. จึ้ก
-
ย่องมาอ่านนิยายของจิ...พิยังน่ารักเหมือนเดิมนะจ๊ะ +1 :กอด1:
-
ซุปตาร์พิคงจะเหนื่อยกับการต้องพบปะแฟนๆซินะ มีแต่คนอยากรุมล้อม ฮ่าๆๆ
-
ไม่มีจริงๆหรอเนี่ย เค้าก็นึกว่าเตงพูดเล่นนะคะนั่น
ใจร้ายที่สุด ฮึก~~~~
น้องพิคะน้องพิขา น้องพิที่น่ารักของพี่ เหนื่อยมากมั้ยคะ มามะ เดี๋ยวพี่สาวคนนี้จะปรนิบัตพัดวียุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม ปวดเมื่อยตรงไหนขอให้บอก เดี๋ยวพี่สาวนวดให้~~~
*โหมดเพ้อเพราะความใจร้ายของใครบางคนแถวนี้ :m15:*
-
:o8: ไทน่ารักตลอด
-
อ่านแล้วค่อยใจชุ่มหน่อย รำคาญน้องน้ำ้แล้ว ตื้ออยู่ได้
-
พิคะ ที่บ้านน้ำยังไม่ลดอีกเหรอ
นานแล้วเหมือนกันนะเนี้ย
พิกับไท สู้ๆนะจ๊ะ
เป็นกำลังใจให้น๊าาาาา
^_____________^
-
รักคู่นี้จัง :กอด1:
-
พิเป็นซุปตาร์ ไทโยเป็นปั๋วซุปตาร์อีกทีนึง 5555
-
น้องพิน่าจะเอาถุงที่ได้ให้คุณตา คุณยายแถวนั้นซะเลย ดังขนาดนั้นแล้ว :laugh:
น่ารักตลอดนายไท
+1
-
คนไปรับถุงยังชีพเท่จริงจังเนาะ อิอิ
คิดถึงคุณจิเหมือนกันค่า น้ำท่วมยังไงเราก็สู้ไหวเน้อ
-
ลืมเค้าหรือยัง
-
สองคนนี้เหมือนสารเสพติดของกันและกันเนาะ
ฟัดกันได้ตลอดเวลา แต่เราก็ชอบมากอ่ะค่ะ ฮ่าๆๆ
ปล. ไหนๆ ใครที่ไหนพูดไม่ชัดทั้งไทยทั้งเทศหว่า......หุหุ :z10:
-
:กอด1:น้องจิ
บรรยายได้เห็นภาพการรับถุงยังชีพมาก
ขำน้องพิต้องไปรับถุงยังชีพแทนคุณตา
มีคูปองมีจับสลากเหมือนเด็กจริงๆด้วย
พิกับไทห่วงใยหวานชื่นดีจัง :-[
-
อูย รับถุงไปหวานไป
ท่วมแค่ไหนก็ไหวคร้าบบบบ
หล่อๆอย่างน้องพิและไทโย แค่ไหนก็สู้ขาดใจ
ได้กำลังเป็นกองพะเนิน :L1:
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ หวานๆ ชื่นใจในวัน...เอิ่ม
กดบวกปล่อยเป็ดลอยคอ^^
-
พิกับไทน่ารักตลอด~ :กอด1:
-
อยากไปเจอซุปตาร์พี่พิ 5555 มีศูนย์พักพิงแถวนั้นไหมอ่ะจะหลีภัยน้องน้ำไปอยู่ค๊า
-
ฮาน้องพิอีกเหมือนเดิม. น่ารักน่าฟัดจัง. ไท. พี่ขอน้องพิได้ป่ะ?
-
คู่นี้น่ารักตลอด :impress2:
พี่จิ :กอด1:
-
อยากเป็นแจกถุงยังชีพ ให้น้องพิ
55555555555555555
-
พิน่ารักอีกแล้วอ่ะ ไม่ไหวจะทนแล้วนะ :-[
ไม่แปลกใจว่าทำไมไทโยถึงรักมากมาย
เป็นทั้งหลานและภรรยาที่ดีอย่างนี้นี่เล่า
ขอบคุณสำหรับความน่ารักท่ามกลางวิกฤติ
อ่านแล้วยิ้มได้ ขอบคุณมากๆค่ะ :L2:
-
มือใหม่หัดทำ
อากาศเย็นจากประเทศจีนแผ่ปกคลุมรีสอร์ทหรูมา 3 วันแล้วครับ ผมโคตรชอบเพราะไม่ต้องถ่อไปถึงเชียงใหม่บ้านพี่โป้งผมก็สามารถสัมผัสหมอกยามเช้า หนาวจนต้องใส่เสื้อไหมพรมแถมด้วยผ้าพันคอลิเวอร์พูลพันไว้กันลม ไม่อยากจะบอกว่าเหมือนตัวเองเป็นพวงมาลัยรถยนต์ที่คนต้องเอาผ้า 3 สีมาผูกไว้ตอนถอยรถออกจากศูนย์ ฯ ลมเย็นปะทะผิวจนหนังหน้าตึงไปหมด เดือดร้อนไอ้ออมต้องหาครีมที่มีมอยส์เจอร์ไรเซอร์มาฉาบหนังหน้าเพื่อคงไว้ซึ่งความหล่อ คนมันหล่อ อัธยาศัยดี ช่วยไม่ได้ที่ต้องมีแต่คนรักครับ5555
ยิ้มกว้างคนเดียวแล้วขยับหัวนิดหน่อยให้พอดีกับช่วงกล้ามเนื้อแขน ลืมบอก..ผมนอนหนุนแขนล่ำ เอาหน้าซุกซอกคอแล้วจุ๊บ ๆ ที่เนื้อหอม ๆ แถวคอเล่นเพราะอากาศมันหนาวเราเลยนอนกันเพลินครับ เด็กญี่ปุ่นเงยหน้ามองโทรศัพท์ที่แผดเสียงอยู่ตรงหัวเตียง ผมแกล้งหลับทันที
“ครับป๊า ตอนนี้เลยเหรอครับ ครับผม” หรี่ตามองเด็กญี่ปุ่นแล้วก็ลืมตาตื่นเต็มที่ เพราะได้ยินชื่อป๊าในโทรศัพท์ ไทโยก้มหอมหน้าผากฟอดใหญ่แล้วบอกผมเสียงเบา
“ป๊าให้ไทไปช่วยพี่เรย์เช็คของที่ส่งมาจากญี่ปุ่นครับ พิ..อยากไปด้วยมั้ยครับ” ยิ้มบางแล้วส่ายหน้าตอบ ผมไม่ชอบเวลาเด็กญี่ปุ่นทำงาน เพราะมันจะลืมไปเลยว่าเคยมีคราบ เอ้ย! มีผมมาด้วยน่ะ มันก็ดีเพราะมันใส่ใจกับงาน แต่มันไม่ดีเพราะผมต้องการความอบอุ่น อยากได้ความรัก การดูแลเอาใจใส่ตลอดเวลา ถ้าเป็นพยาธิในท้องได้ผมจะรีบเป็นเลยครับ เราจะได้อยู่เป็นส่วนหนึ่งของกันและกันตลอดเวลา~
ไม่ทันได้เวิ่นไทโยก็จับมาจูบเซ็ทใหญ่ก่อนปล่อยไปเข้าห้องน้ำ นั่งซาบซึ้งกับรอยจูบที่ริมฝีปากแล้วรีบลุกมาเตรียมเสื้อผ้าให้เด็กญี่ปุ่น มันมีเสื้อผ้าไม่กี่สีครับ วางเสื้อผ้าไว้แล้วก็ลงมาข้างล่าง สั่งเด็กให้ทำข้าวต้มมาให้แล้ววิ่งไปอุ่นนมให้เด็กญี่ปุ่น ไทโยเดินลงมาผมก็รีบประคองแก้วนมมาให้กินรองท้องก่อน ข้าวต้มที่สั่งไว้มาเสิร์ฟช้ามาก ไทเลยไม่รอกิน
“กลางวันมากินข้าวที่โรงแรมมั้ยครับ เดี๋ยวให้การ์ดพาไปส่ง” ผมรีบส่ายหน้าทันที อากาศเย็นแบบนี้ใครจะอยากทำงานล่ะ กอดเอวหนาแล้วบอกมันให้รีบกลับ ผมจะรอกินข้าวกลางวันด้วย
“รีบกลับนะ เดี๋ยวโชว์ฝีมือทำข้าวกลางวันรอ” เด็กญี่ปุ่นยิ้มเต็มหน้าแล้วรีบรับคำผม ยิ้มกว้างตอบแล้วรีบหลับตารับปลายจมูกที่กดมาหอมทั่วหน้าก่อนจะยิ้มตาหยีส่งเด็กญี่ปุ่นไปที่ชอบที่ชอบ พอรถไทโยที่มีพี่การ์ดขับให้พ้นจากรีสอร์ท ผมก็เดินดิ่งไปเลยครับ
นอน!
ผมรักไทมากครับ แต่ผมก็รักการพักผ่อนด้วย ถ้าเรามีร่างกายไม่แข็งแรง เราจะมีสมองสั่งการที่ดีได้ยังไงครับ คุณว่าทำกับข้าวมันง่ายเหรอ? คุณอาจจะพยักหน้ารับว่า นี่น่ะโคตรง่าย แต่สำหรับคนอย่างผม..
มันไม่ง่ายเลยฟร้อยยยยยยย
หลับไปจนเต็มตื่นก็ฟื้นจากหลุมออกมาหากินข้างนอก ผมซัดข้าวต้มที่สั่งมาให้ไทกินจนหมด เสร็จก็พาสาระร่างลงมาที่ครัวเล็กในบ้านของผมเอง เปิดตู้มองหาวัตถุดิบ หัวเราะลงคอแล้วปิดตู้เย็นทันทีโดยไม่ต้องเสียเวลากวาดตามองสิ่งใด..
ไม่มีเหี้ยไรที่ผมพอจะเอามาทำได้สักอย่าง!
เดินออกจาบ้านตรงดิ่งไปที่ครัวใหญ่ พนักงานยิ้มแย้มยกมือไหว้ผมกันถ้วนทั่ว ยกมือรับไหว้แล้วดิ่งไปที่ตู้แช่ใหญ่ ยืนกอดอกข้างหนึ่ง อีกข้างลูบคางอย่างคนที่กำลังใช้ความคิด มันน่าอายยิ่งนักหากจะต้องเปิดปากถามว่าการจะทำข้าวผัดสักจาน แกงจืดสักถ้วย มันต้องใช่สิ่งใดบ้าง แค่นยิ้มให้กำลังใจตัวเองแล้วดึงตู้แช่เปิด ความเย็นพุ่งเข้ามาหาจนต้องนิ่วหน้า รีบหยิบของตรงหน้ามาเท่าที่พอจะนึกออก ก็ใช้วิธีนี้ไง..ในข้าวผัดผมกินทีไรก็เจอหมู หัวหอม ผักคะน้าเขียว ๆ มะเขือเทศ แกงจืดก็เจอผักกาดขาว หมู แล้วก็ผักหอม ๆ โอ๊ะ! มันต้องใส่วุ้นเส้นด้วยนี่หว่า หอบผักกับหมูใส่กะละมังใบใหญ่แล้วเดินวนมองหาส วุ้นเส้น เจอปุ๊บหยิบปั๊บแล้วรีบอุ้มกะละมังกลับบ้าน ครัวที่บ้านมีเครื่องปรุงทุกอย่างเพราะไทโยชอบทำกับข้าวเอาใจผม
เดินผ่านล็อบบี้โรงแรมก็แทบจะปล่อยกะละมังร่วงจากมือ แม่กับพี่ปอเลขาหน้ากลมน่ากอดมาพอดีครับ แม่ยิ้มกว้างแล้วเดินเข้ามากอดผม ยิ้มตอบแล้วยิ้มเลยไปให้พี่ปอที่มองหน้าผมอยู่
“ไทโยบอกแม่ว่าน้องพิจะทำข้าวมื้อกลางวันรอ แม่เลยจะขอมาฝากท้องด้วยคนนะลูก” หน้าร้อนผะผ่าว เอียงอายนิดหน่อยที่แม่มั่นใจกับเสน่ห์ปลายจวักผมมากเหลือเกิน ยิ้มกว้างซ่อนความเขินไว้มิดชิด
“ครับแม่ นั่งรอเลยครับ” แม่ยิ้มกว้างแล้วดึงผมมาหอมแก้มให้กำลังใจ หัวเราะร่าแล้วอุ้มกะละมังผักเข้าครัวที่บ้าน แม่นั่งในห้องทำงานไทโยดูแลงานในช่วงที่ผมวุ่นวายกับการเข้าครัว พี่ปออาสามาเป็นลูกมือผม แน่นอนว่าผมปฏิเสธ
“ไม่เป็นไรคับพี่ปอ ครัวที่บ้านแคบครับ พี่ปอรอชิมดีกว่า555” นั่นเป็นเรื่องจริงที่พี่ปอต้องยอมผม แต่พี่ปอก็ยืนยันว่าอยากจะช่วยผม ก็นะถ้าอยากเห็นลีลาการทำกับข้าว ผมก็ไม่ขัดครับ เดินเข้าครัวด้วยความมั่นใจ วางกะละมังที่ซิงก์ล้างจาน ยืนนิ่งว่าปกติมันต้องทำอะไรก่อน ผมยืนคิดนานจนพี่ปอทัก
“น้องพิให้พี่ช่วยล้างผักมั้ยคะ?” ผมร้อง ‘อ๋อออออ’ ในใจดังลั่น รีบหันหลังส่ายหน้าตอบแล้วจัดการเทผักและหมูลงในอ่างทันที เปิดน้ำใส่แรง ๆ แล้วหยิบผักขึ้นมาสะบัด ๆ ก้านคะน้าปลิวร่วงลงพื้นหลายก้าน ผมไม่สนหรอก ผมชอบกินก้านมากกว่าอ่ะ หยิบผักอย่างอื่นมาขัด ๆ ถูๆ ใช้เท้าเขี่ย ๆ ให้ก้านคะน้าพ้นทางแล้วหันมาล้างหมูติดมัน ขัด ๆ จนมันสากมือก็เอาขึ้นใส่กะละมังไว้อย่างเดิม หมุนตัวมองหามีดกับเขียง เจอแล้วก็ตรงเข้าหา หยิบมาวางที่โต๊ะแล้วคว้าหมูมาสับ ข้อมือทรงพลังจัดการสับหมูไม่นานก็ละเอียด ผมวางมือแล้วหันมาหยิบจานมาวางข้างตัว มือกวาดหมูลงจานเสร็จก็หยิบผักมาหั่นเป็นท่อนประมาณ 1 นิ้ว ทุกอย่างต้อง 1 นิ้วหมด ไม่เว้นแม้แต่มะเขือเทศ กะพริบตามองกองผักที่อยู่บนเขียง หันหลังหยิบหม้อมากวาดผักทุกอย่างที่อยู่บนเขียงใส่ลงไป..ใส่จานไม่หมดผมเลยใส่หม้อไว้ก่อนน่ะครับ
หันรีหันขวางแล้วเดินไปที่หม้อหุงข้าว ยกมาทั้งหม้อแล้วเทซีอิ้วดำ ซอสปรุงรส น้ำตาลใส่ลงไปด้วยความคิดที่ว่า มันไม่ควรใส่ตอนผัด มันน่าจะใส่ตอนก่อนผัดถึงจะเข้ากัน หันมองหาทัพพี..ไม่มี ถอนหายใจยาวปลงกับความไม่รู้ของตัวเอง ผมเข้าครัวทีไรก็มีหน้าที่กินและล้างจาน ไม่เคยช่วยเด็กญี่ปุ่นเก็บล้างครัว ไม่รู้เลยว่าอะไรอยู่ตรงไหน ผมจัดการใช้มือขยำข้าวให้พวกซอสเข้ากัน ดูว่าเข้าดีแล้วก็หันมาล้างมือที่อ่าง
มองหากระทะแล้วหยิบมาวางบนเตาแก๊ส เปิดเตาแล้วหยิบน้ำมันเทใส่นิดเดียว วางขวดน้ำมันแล้วหยิบหมูสับมาโยนลงกระทะ โดดเหยงเมื่อน้ำมันมันกระเด็นทั่ว ตกใจเพราะผมไม่เคยทำมาก่อนเลยรีบเอาผักกับข้าวเทลงไปเลย วิ่งหาตะหลิวเพราะควันโขมงไปหมด หาไม่ได้ผมก็ต้องหยิบที่มันอยู่ใกล้ตัวใช้ไปก่อน
“น้องพิ! ตะหลิวแขวนตรงนั้นค่ะ!” เสียงพี่ปอดังเข้ามาแว่ว ๆ แต่ผมไม่ได้สนใจหันไปมอง จับจานกระเบื้องในมือแน่นพอ ๆ กับแรงที่จับด้ามกระทะ จ้างจานลงไปในเหล่าข้าวผัด ตัก ๆ ไปก็เต้นไปเพราะมันร้อนมือไปหมด
“เจี้ยกกกกกกก” ตะโกนสุดสียงเมื่อหลังมือโดนข้าวผัดกระเด็นใส่ ทำอะไรไม่ถูกเมื่อก้นกระทะมันไหม้ เสียงพี่ปอไอโขลกสำลักควัน ผมรีบละจานแล้วหันมาหาขวดน้ำมันพืช เทลงไปด้วยความรีบลนเพราะข้าวผัดมันจะได้ไม่ติดก้นกระทะ ไม่ต้องห่วงว่าผมจะเทหมดขวด ผมไม่ชอบกินของมัน แต่ผมชอบกินของไท5555
ปิดแก๊สแล้วยกกระทะออกมาวางที่โต๊ะกินข้าวเลี่ยงควันไปด้วย กะพริบตามองข้าวผัดฝีมือตัวเอง น้ำตารื้นกับความสำเร็จที่แลกมาด้วยภาพพจน์ตัวเอง เงยหน้ามายิ้มกว้างให้พี่ปอที่กำลังสำลักควันเป็นเอาตาย ปล่อยข้าวผัดให้อยู่ในกระทะแล้วหันมาตั้งน้ำทำแกงจืด ระหว่างรอน้ำเดือดผมก็หันมามองผักที่หั่นไว้ ขมวดคิ้วมุ่นมองหาผักที่หั่นไว้ทั้งหมด นึกขึ้นได้ก็หันกลับไปมองข้าวผัดตัวเอง..อยู่ในนั้นหมดเลย
ข้าวผัดผักรวม..
ยืนมองหมูที่เหลือแล้วก็ใจชื้น ยังมี..เยอะเลยด้วย น้ำเดือดผมก็โยนหมูลงไปทั้งก้อนแล้วปิดฝาไว้ รออีกแป๊บก็แกะวุ้นเส้นลงใส่ เอาทัพพีที่พี่ปอตะโกนบอกมากด ๆ ให้มันจมน้ำต้มหมู เบี่ยงหน้าหลบควันไอร้อน กดไว้พักใหญ่มันถึงได้จมหมด ถอนหายใจแล้วหยิบน้ำปลามากระแทกใส่กะว่ามันน่าจะเค็มแล้วก็ปิดฝาเหมือนเดิม หันหลังมาชื่นชมกับข้าวผัดหน้าตาประหลาดของตัวเองแล้วก็สะดุ้งกับเสียงประหลาดข้างหลัง
“เฮ้ย!” รีบหยิบฝาหม้อที่ถูกของข้างในดันออกมา ปิดแก๊สแล้วชะโงกหน้ามองผลงานของตัวเอง แปลกแต่ก็ดูดีแฮะ หยิบจานชามมาวางแล้วตักกับข้าวฝีมือตัวเองมาใส่จนเต็ม ยิ้มกว้างแล้วเงยหน้ามองพี่ปอ สะดุ้งที่เห็นเด็กญี่ปุ่นมายืนแทนที่พี่ปอ ยิ้มเจื่อนแล้วรีบหยิบกระทะโยนไปข้างหลัง วิ่งดุ๊ก ๆ ไปหาแขนที่อ้ากว้าง
“ทำอะไรให้ไทกินครับ” เบี่ยงหลบปลายจมูกที่หอมแก้มแล้วบอกด้วยความภาคภูมิ
“ข้าวผัดผักรวมกับแกงจืดวุ้นเส้น!” เด็กญี่ปุ่นมองข้ามหัวผมแล้วก้มมายิ้มกว้าง ปลายจมูกกดลงมาที่แก้มอีกฟอดใหญ่ตามด้วยแรงกอดมหาศาลที่รัดผมแน่นขึ้น
“ขอบคุณครับ” เสียงกระซิบเบา ๆ จากเด็กญี่ปุ่นแต่กลับดังก้องในหัวผม ยิ้มกว้างแล้วรีบดึงมือให้มากินฝีมือตัวเอง เด็กญี่ปุ่นขืนมือไว้แล้วรวบแขนโอบไหล่ พาผมเดินออกจากครัวตรงขึ้นชั้นบน
ตาขวากระตุกถี่กับเหตุที่กำลังจะเกิด..
เงยหน้ามองนาฬิกาแขวนผนังยิ่งตอกย้ำสัญชาติญาณ..
“พิก็รู้ผมชอบกินของหวานก่อน..นี่ยังไม่เที่ยงเลยด้วย”..
ไม่นะ!
....................................
แถม
.
.
กับข้าวฝีมือสะใภ้คนเล็กถูกนำมาเสิร์ฟที่โต๊ะทานข้าว นายหญิงเพ่งมองข้าวผัดฝีมือลูกสะใภ้นิ่ง มือสวยหยิบช้อนตักข้าวเข้าปาก เคี้ยวลงคอแล้วยิ้มอ่อนโยน ช้อนของนายหญิงตักชิมน้ำแกงจืดเลี่ยงวุ้นเส้นที่ยาวเป็นเมตรลอยสวยอยู่ในชาม เงยหน้ามองเลขาที่ยิ้มอยู่ก่อนแล้วตักข้าวผัดและน้ำแกงจืดกินจนหมด ไม่ต่างจากเลขาที่นั่งกินจนเกลี้ยงชามเช่นเดียวกัน
“กลับกันเถอะ ป่านนี้ไทโยคงไม่พาลงมาแล้วล่ะ” นายหญิงเอ่ยชวนเลขาแล้วสะพายกระเป๋าเดินกลับไปที่รถ การ์ดบ้านมุราคาวะก้มหัวส่งจนล้อรถพ้นจากตัวรีสอร์ท เดินกลับเข้าครัวเล็กเพื่อดูว่ากับข้าวฝีมือสะใภ้คนเล็กจะยังพอเหลือหรือไม่
การ์ดยิ้มกับข้าวผัดที่ยังเหลือก้นกระทะ ช้อนคันเดียวเวียนกันตักชิมข้าวผัดฝีมือคุณพิ มันแปลกและเลี่ยน แต่ก็พอกินได้ หันมาตักชิมแกงจืดก็อมยิ้มกันถ้วนหน้า..จืดสมชื่อ ชิมแล้วก็หันมองในครัวที่คุณพิลงครัวเสร็จ เหล่าการ์ดอมยิ้มกับซากทุกอย่างในครัวที่คนไม่เคยทำกับข้าวอุตส่าห์ลงมือลองทำกับข้าวเอาใจนาย
มองหน้ากันแล้วพับแขนเสื้อขึ้น..
เดินเข้าหากระทะดำปี๋และเศษผักที่กองตามพื้น พร้อมฟาดฟันกับสงครามย่อม ๆ ตรงหน้า
เก็บล้างให้ด้วยใจที่จงรักและภักดี.
..................................
กอดรวบ! ชื่อตอยเต็ม ๆ คือ 'มือใหม่หัดทำกับข้าว' ค่ะ คิดไกลเลยสินะคะ555
อาทิตย์นี้งานท่วมหัวค่ะ คาดว่าอาทิตย์หน้าก็ไม่รอดเช่นกัน ใกล้สิ้นปีอ่ะเนอะ จิไม่มีเวลานั่งจิ้นเลยค่ะ งานเข้าชนตลอด พอว่างก็เหนื่อยจนจิ้นไม่ออกอ่ะ อาทิตย์นี้ไม่มีตอนใหม่ของนิยายเรื่องไหนเลยค่ะ อ่านน้องพิเล่นไปก่อนนะคะ
อาทิตย์หน้าจิจะปั่นตอนพิเศษปีใหม่ให้อ่านค่ะ ถ้าไม่ครบทุกคู่เหมือนปีที่แล้วอย่างอนจินะคะ เค้าเหนื่อยอ่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:pig4: :กอด1: :กอด1:
-
เค้าแอบคิดลึกอ่ะ. มือใหม่ หัดทำอะไร "ทำ"เหรอ :z2:
อ่านตอนนี้แล้วนึกถึงตอนเราทำกับข้าวใหม่ๆเลย. ไม่เคยพอดีสักที. กะเอาตลอด. ทำก็ไม่ชิม. จืดตลอดเหมือนกัน
ปล1 ไทเป็นเหมือนเราเลย ชอบกินของหวานก่อน. เพราะกินข้าวก่อนทีไร. อิ่ม กินของหวานไม่ได้ ดังนั้น. จะเค้ก พุดดิ้ง หรือวุ้นก็จะกินก่อนตลอด ยกเว้นไอติมนี่แหละ กินแล้วจะกินข้าวไม่ลง
ปล2 ถ้าพิเป็นพยาธิ. ระวังจะโดนเบนด้า500ติดกัน3วัน คราวนี้ล่ะ หมดแรงเกาะไทแน่ๆ
ปล3 อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย รักษาสุขภาพด้วย หนาวก็อย่าไปตากแดดบ่อย uvหน้าหนาวมันแรง. เดี๋ยวดำ. นะคะคุณจิ
-
ชื่อตอนส่อมาก หรือว่าเราลามกนะ แปะก่อน อิอิ เม้นก่อนอ่าน
แอร๊ยยยยยยยยยยย :-[สรุปได้กินมั้นไทโย กลัวจะอิ่มพิแล้ว พวกคุณการ์ดนี่น่ารักอ่ะ ชอบจัง ขอสักคนสองคนได้มิ อิอิ :o8:
-
ฮากับแม่ครัวมือใหม่ อยากมัดใจสามีซะจริง ๆ
ไทโยคงไม่หื่นหรอก แต่คงกลัวจะต้องกินของที่พิทำมากกว่านะ 5555
-
พวกคุณการ์ดก็ยังคงเส้นคงวาเหมือนเดิม
น่าจะมีชื่อเรียกกันบ้างนะ เรียกแต่การ์ด
-
พิน่ารักจังเลยยยยย >.<
คุณแม่กับพี่ปอก็น่ารักมากๆ ทานหมดด้วยอ้ะ .. คงเห็นเนอะคะว่าพิอุตส่าห์พยายามสุดชีวิตเพื่อไทโย 555
(หรือจริงๆแล้วคือช่วยกำจัดเพราะกลัวไทโดนวางยาหว่า? ฮ่าาา)
ส่วนไท...ได้ของหวานไปคงอิ่มเลยสินะคะ....
ปล. ตอนนี้นี้พี่การ์ดก็ขโมยซีนอีกแล้วค่ะพี่จิ รักการ์ดบ้านนี้จริงๆ :laugh:
ปลสอง. ชื่อตอนทำไมคะ? ใสๆค่ะพี่จิ!~ หนูไม่เห็นคิดไปไหนเลยค่ะ คิดแค่ใกล้ๆ(ในห้องนอนไท+พิ)นี้เอง :z1:
-
น้องพิ น่ารัก
ทะเล้นแบบเสมอต้นเสมอปลาย
น้องทำอาหารเหรอเนี่ย
ปัญหาระดับชาติเลยนะ
อ่านแล้วฮากลั้นไม่อยู่
สุดยอดมากกกกกกก~~
คุณแม่กับพี่ปอว่าขำแล้ว
มาเจอพี่การ์ดขำกร๊าก
น้องพินี่มัน แม่ยกเยอะจริงๆเร้ย
-
พิทำเราสยองกับการทำกับข้าวอะ แต่บรรยากาศของตอนนี้ดูน่ารักมากๆ เลย ดูเป็นศรีภรรยามากกกกกก :กอด1: :กอด1: (ดุๆแล้วพี่ปอ น่าหวาดเสียวแทนพี่ปอนะ บรรยากาศชวนระลองยุทธ์)
-
สงสารคนอ่าน :laugh:
+1
-
ดีนะ ยังกินกันจนหมด
คุณจิบรรยายซะมันแหล่กไม่ล่ายเลย
-
โอ้ยังกับเกิดสงครามในครัวอ่ะ :m20:
-
ชอบเรื่องนี้มากๆอ่ะค่ะคุณจิ..
น้องพิน่ารักที่สุด :กอด1:
-
:กอด1:น้องจิ
พิทำกับข้าวน่าสนุกจัง
อ่านแล้วขำไม่เปลี่ยน
นึกถึงหน้าใครบางคน
ไทกินของหวานอิ่มแล้ว :o8:
-
สุดท้ายไทก็ไม่ได้กินอาหารฝีมือพิ
มัวแต่กินของหวานเพลิน :z1:
การ์ดเก็บล้างซะเรียบร้อย
-
ตอนนี้น่ารักมาก พิลงมือทำกับข้าว ดูมันน่ากลัวไปเลย :laugh:
-
:m20:
เห็นชื่อตอนก็นึกว่าอะไร อิอิ
ทำไปได้นะพิข้าวผัดอะไรนั่นน่ะ! น่าัรักน่าฟัด
-
เห็นชื่อตอนแล้วแอบคิดนิดนึงค่ะพี่จิ
คุณแม่กับพี่ปอทานจนหมด เก่งมาก
ไทกินของหวานก่อนอดกินของคาวเลย โชคเลยไปตกที่พี่การ์ด :laugh:
:กอด1:พี่จิ
-
น้องพินี่น่ารักจริงๆ
ไทโยรอดตัวจากกับข้าวของมือใหม่
สงสารคุณแม่ พี่ปอ และเหล่าบรรดาการ์ดจริงๆ
-
คึคึ ไอเราก็คิดไปซะไกลเลย :z1:
-
แม่น่ารักจัง กินเข้าไปได้
-
:กอด1: :กอด1: คุณครูจิ น้องพิน่ารักเหมือนเดิมเลยนะ +1
-
ถึงกับข้าวฝีมือพิจะรู้สึกอร่อย(ในหัวใจ)
แต่ที่ไทโยชอบที่สุดคงจะเป็นของหวานใช่มะ 55+
-
อ่านตอนนี้แล้วไม่มีอะไรจะพูดนอกจากจะบอกว่า
ห้ามน้องพิเข้าครัวอีกเด็ดขาดค่ะ!!! ถึงรสชาดของข้าวผัดจะโอเค แต่พี่คิดว่าน้องพิไม่เหมาะกับการเป็นแม่บ้านหรอกนะคะ
นั่งหล่อๆให้ไทโยฟัดอย่างเดียวอ่ะก็ดีแล้วค่ะ แค่นี้พี่สาวก็ปลื้มใจแล้วจ้าาาาา
กอดที่รักแน่นๆ เค้ารอของขวัญปีใหม่อยู่นะคะ คิคิคิ
-
โอ๊ยยย จะน่ารักกันไปไหนเนี่ย ยิ่งนานยิ่งรักกันแนบแน่น
น่ารักกันทั้งบ้านเลย คุณแม่รักและปลื้มสะใภ้คนนี้น่าดู
ฟังขั้นตอนการทำแล้วเหมือนจะกินไม่ได้ แต่ก็ไม่เหลือ
ส่วนน้องพิ จะรอดลงมากินข้าวหรือป่าวเนี่ย :z1:
ที่ประทับใจก็เห็นจะเป็นการ์ดนี่แหละ จงรักภักดี
ยิ่งอะไรที่เกี่ยวกับน้องพินะ ยิ่งกระตือรือร้นกันใหญ่
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
แม่ครัว(?)มือใหม่คนนี้น่ารักน่าชังมากค่าคุณจิ
:m3:
อยากจะเหาะไปขอชิมฝีมือน้องพิกับเค้าบ้าง
ถึงไม่อร่อย(เท่าไหร่)แต่ได้ใจคนกินนะคะ
:กอด1:
ปลล.แอบขำน้องพิอย่างนึง
แบบว่าทั้งตัวเองทั้งไทโยก็โตเป็นหนุ่มใหญ่กันหมดแล้ว
ยังจะมาเรียกสามีว่า "เด็ก" ญี่ปุ่นอยู่เลยนะหนูพิ
ไทโยมันไม่ยอมโตเหรอจ๊ะ
:pandalaugh:
-
คู่นี้น่ารักเหมือนเดิมเลย แอบฮาตอนจบ 555 เหล่าการ์ดทั้งหลาย อะไรจะแฟนพันธุ์แท้ขนาดน้านนน :laugh:
-
พิยังน่ารักได้ตลอด อ่านตอนนี้ขำมากตอนทำอาหาร
ไทก็ยังคงรักพิเหมือนเดิม หวาน ๆ ตลอดอ่ะ
:กอด1: :L2:
-
:z1: น่ารักมากๆๆๆ
-
คาดหวังกับชื่อตอนมากอ่ะ กร๊ากกกกกกกก
แต่นึกไปนึกว่า ว่าขนาดนี้ สำหรับพิ คงไม่มีคำว่ามือใหม่ซะแล้ว
คึคึ
-
น้องพิไม่ต้องมีเสน่ห์ปลายจวัก สามีก็ทั้งรักทั้งหลงแล้วจ๊ะ อย่าทำอะไรสยองๆ เอ๊ย เหนื่อยๆ เลยนะ
ปล. ไทไม่แน่จริงนี่นา ไม่ยอมกินฝีมือน้องพิ o18
ขอให้ปีหน้าฟ้าใหม่ คุณจิไม่เหนื่อยแล้วนะคะ
-
:กอด1: กอดคุณจิก่อน เพิ่งได้มาอ่านค่ะ
เค้าว่านะ...ไทโยอ่ะแผนสูงแหละ
จากการมาทันสังเกตการณ์ตอนท้าย ไทโยคงคิดได้แล้วว่า...กินไม่ลงแน่นอน กินคนทำแทนซะเลยดีกว่า ฮ่าๆๆ :laugh:
-
เทศกาลแห่งความสุข
ดอกไม้บานสะพรั่งรับลมเย็นในช่วงสิ้นปี ความสวยสดแผ่ปกคลุมทั่วทุกอาณาบริเวณรีสอร์ทแถบชานเมืองเพชรบูรณ์ของผม สิ้นปีนี้เรารวมพลฉลองปีใหม่ที่นี่ครับ ยกเว้นพี่เรย์ที่พาน้องรับลมหนาวย่างเข้าปีใหม่ที่บ้านเกิดพี่โป้ง เหลืออีกแค่คนเดียวที่ผมและเพื่อนคนอื่นเฝ้ารอการมาถึงอยู่ ยืนชะเง้อคอหน้ารีสอร์ทหรูของตัวเอง กดโทรศัพท์โทรออกไม่รู้กี่สิบครั้งหาไอ้ชาย ถามมันว่าเมื่อไหร่จะถึง เรียกพนักงานมารับกรุ๊ปทัวร์ที่มาฉลองปีใหม่ที่รีสอร์ท ขยับถอยให้ทัวร์ 2 ชั้นสีชมพูสดใสเข้ามาจอดเทียบข้างหน้ารีสอร์ท ถอนหายใจยาวแล้วกดออกอีกรอบ..คราวนี้มันรับแล้วครับ
“มึงถึงไหนแล้วไอ้เหี้ย! กูรอหน้ารีสอร์ทตั้งกะก่อนเที่ยง นี่จะเย็นแล้วมึงยังไม่โผล่หัวไอ้สัตว์ ถ้าให้คนของกูขับมาให้ก็ถึงตั้งนานแล้ว เออ เร็ว ๆ!” หงุดหงิดงุ่นง่านเดินพล่านไม่ได้อย่างใจ! ผมไม่ได้อยากเจอมันถึงขนาดต้องโทรจิก ผมเปล่าคิดถึงเมียมันแบบอยากเจอจนนั่งไม่ติด แล้วผมก็เปล่าคิดไรกะพวกมันเกินเพื่อนกะน้องให้ไทโยต้องปวดในอก ผมคิดถึงทายาทอสรูรต่างหากเล่า!
“มาแล้ววววว” ม่านตาขยายเมื่อเห็นรถยนต์หรูขับเข้ามา วิ่งเข้าไปข้าง ๆ รถแล้วรีบดึงประตูฝั่งคนนั่งออก ยิ้มบางเอ็นดูหนูน้อยแก้มใสที่อยู่ในอ้อมอกน้องปูน เปลือกตาหลับพริ้มชวนให้ผมอยากก้มลงไปหอมมาก ๆ สูดลมเข้าปอดแรง ๆ แล้วเอ่ยปากทักทายไอ้ชายกับน้องปูน พูดจบก็เอื้อมมือคว้าหนูน้อยขึ้นมาอุ้มแล้วประคองหัวเล็กซบที่ไหล่ตัวเอง
“โอ๋ๆๆๆ หลับเอ่เอ๊นะคะน้องปาย เดี๋ยวป๊ะพาไปหาลูกครึ่งเนอะ” อุ้มน้องปายลูกไอ้ชายกะน้องปูนไว้แนบอกแล้วเขย่ากล่อมให้น้องปายหลับต่ออีกนิด น้องปายอายุได้ 1 ขวบ 3 เดือนครับ กำลังหัดเดินแล้วก็หัดพูด ตากลมแป๋วแหววกับแก้มใสอมชมพูนี่ล่ะที่ทำให้ผมโคตรจะหลงอ่ะ ผมเลยสถาปนาตัวเองขึ้นเป็น ‘ป๊ะ’ ของน้องปายในครั้งแรกที่ได้เห็นทันที ส่วนไทโย..สามีอันเป็นที่รักและเทิดทูน ก็เป็น ‘ลูกครึ่ง’ ให้น้องปายเอาไว้ดูเล่นแต่ไม่ให้แตะต้องต่อไป กร๊ากกกก พาเดินเข้ามาในรีสอร์ทปล่อยให้ชายกับน้องปูนเดินหิ้วกระเป๋านมตามมาทีหลัง ไอ้วินที่ยืนชะเง้อคออยู่ล็อบบี้ ข้าง ๆ มีไอ้ออมกับแฟนมันยืนอยู่ถึงกับยิ้มกว้างที่เห็นน้องปายมากับผม..
อย่าได้หวังว่ากูจะปล่อยให้อุ้มได้นะเว้ยเฮ้ย!
“น้องปาย เหม็นมั้ยลูก มาหาพี่วินดีกว่า พี่วินตัวหอมนะคะ” เบี่ยงน้องปายที่ยิ้มน้อย ๆ แล้วทำตาหวานมองไอ้วิน หนีมือที่ยื่นเข้ามาขออุ้มของไอ้วินก็เจอมือนุ่มของไอติมแฟนออมยื่นรอยู่ น้องปายยิ้มเขินแล้วหมุนตัวมาซบไหล่ผม เรียกเสียงหัวเราะและความเอ็นดูให้เหล่ามนุษย์ไม่มีลูกให้ยิ่งอยากอุ้ม อยากกอดขึ้นไปอีก ผมทั้งหนีทั้งเดินห่างพวกมันก็ไม่ยอมลดละความพยายาม จนไทโยเดินเข้ามาห้ามทัพนั่นล่ะ ผมถึงได้ยอมปล่อยน้องปายแก้มยุ้ยให้น้องปูนเอากลับไปหอม
“พิ..ไม่น่ารักเลยนะครับ วินมันก็อยากอุ้มน้องเหมือนกัน ถ้าพิยังทำแบบนี้อีกผมไม่ให้พิอุ้มน้องแล้วนะครับ” ทำตาโตใส่ไม่ปิดบัง ทำพูดโน่นพูดนี่ ยิ้มกริ่มแล้วเอาไหล่ชนไหล่มันเล่น 2-3 ที ยื่นหน้ากระซิบเสียงเบาข้างหูเด็กญี่ปุ่น
“ผมไม่รักน้องปายมากกว่าไทหรอกน่า หึงก็ไม่บอก น้องมันเด็กจัดเลยว่ะไท กูต้อยไม่ไหวหรอก555” เด็กญี่ปุ่นผงะแล้วหันมามองผมด้วยสายตาไม่อยากเชื่อว่านี่ผมพูดอะไรแบบนี้ออกจากปากเอง เลิกคิ้วตอบแล้วยิ้มกวน ๆ ส่งให้ ยังผลให้เด็กญี่ปุ่นเอื้อมมือประกบหน้าแล้วก้มลงมาใช้ปลายจมูกฟัดแก้มไม่เลี้ยง เสียงหัวเราะเอิ้กอ้ากของน้องปายดังพร้อมกับเสียงหัวเราะของผมทำเอาเด็กญี่ปุ่นหันมองแทบจะทันที
“หนูชอบเหรอครับ งั้นพี่ไททำอีกเนอะ” ผมอ้าปากค้างกับความเนียนของมันในบัดดล ยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งมาพร้อมกับแรงหอมสูดกลิ่นแก้มเข้าปอดแบบแรง ๆ ไม่มียั้ง น้องปายหัวเราะชอบใจแถมปรบมือเล็กเสียงดังเปาะแปะ แต่น้ำตาผมแทบจะร่วงหยดแหมะเพราะเริ่มจะเจ็บแล้ว
“พอแล้วครับ เจ็บแล้ว” แค่นบอกลอดไรฟันแล้วตะปบหน้าขาเต็มแรง มันยิ้มน้อย ๆ แล้วดึงหน้าผมให้หลังชนโซฟา กะพริบตาตกใจแต่ไม่ทันได้ออกเสียง เด็กญี่ปุ่นก็โชว์ความหนาของหนังหน้าประกบปากผมแย่งลมหายใจทันที
“อื้อ อื้อ อื้ออออออ” ทุบหลังให้มันหยุด รู้ว่ารักมาก แต่ดูกาละด้วยไอ้ห่า! เสียงน้องปูนร้องว้ายแล้วก็เงียบกันหมด ผมได้แต่ผ่อนลมหายใจแล้วจูบตอบเด็กญี่ปุ่นช้า ๆ ยกมือขึ้นแตะหลังมือเบา ๆ ไทค่อย ๆ ผละออกมามองตาผมนิ่ง มองตาสีน้ำตาลแล้วผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ ยกยิ้มบางส่งให้ มืออุ่นพลิกจับมือผมมากุมไว้ที่ตัก เบือนหน้ามองรอบตัว..ไม่มีใครเลยสักคน นี่ทนมองกูประกบปากจูบดูดดื่มกะไทไม่ได้ขนาดนี้กันเลยเรอะ! แต่ผมรู้..คุณทนดูได้อยู่แล้ว5555 หน้าหล่อก้มมองมือผมที่มันกุมแล้วถอนหายใจยาว เด็กญี่ปุ่นเงยหน้ามามองผมแล้วเอ่ยถามเสียงนิ่ง
“พิ..อยากมีลูกมั้ย? เห็นน้องปายแล้วอยากมีรึเปล่าครับ?” นิ่งอึ้งมองตาสีน้ำตาลที่ส่งความหวั่นใจออกมาให้ผม ผมไม่รู้ว่าไทกำลังคิดอะไร..และไปไกลแค่ไหนแล้ว แต่ที่ผมรักน้องปายเพราะเด็กมันมีความน่าเอ็นดู เดียงสา แล้วก็น่าทะนุถนอมผมถึงได้อยากกอดอยากอุ้ม แต่ถ้าไทหมายถึงผมอยากได้ลูกแล้วจะต้องเที่ยวไปนอนกับใครเพื่อจะให้ได้ลูกมาเหมือนหนังไทยสมัยก่อน..มันไม่ใช่ละ!
“เปล่าอยากได้ น้องปายน่ารักดีก็เลยอยากอุ้ม ไม่ได้อยากมีลูกเป็นของตัวเอง เรามีกันแบบนี้ก็พอแล้วนี่..ไม่ใช่เหรอ?” กระชับมือแล้วบอกเสียงจริงจัง ไทกะพริบตาปริบแล้วค่อย ๆ ระบายยิ้มเต็มหน้า ปล่อยมือแล้วสวมกอดช้า ๆ ส่งความรักที่ผมมีผ่านอ้อมกอดอุ่น ไทผ่อนคลายกล้ามเนื้อแล้วกอดตอบผมเบามือ นั่งกอดกันได้พักหนึ่งผมก็สิ้นแล้วซึ่งความอดทน ไทอ่ะผมกอดเมื่อไหร่ก็ได้ฮะ แต่น้องปายอ่ะ มันมีระยะเวลาจำกัดนะฮะ ดันไหล่มันออกแล้วแย้มยิ้มพิมพ์ใจ
“สบายใจแล้วเนอะ ป่ะ..หาน้องกัน” เด็กญี่ปุ่นทำผงะแล้วขมวดคิ้วมุ่น ผมขมวดคิ้วให้ยุ่งเหยิงกว่าแล้วถอนหายใจแรง ๆ ตามด้วยยกนิ้วชี้ขึ้นจิ้ม ๆ หัวคิ้วเข้มที่ขมวดเป็นปมของไทไม่เบามือ
“เร็ว! เดี๋ยวไอ้ชายพาน้องปายกลับเราจะอดฟัดนะ ป่ะ เดี๋ยวคืนนี้กูให้กอดข้ามปี เอ้า! ยัง..ยังงง ลุกเลย จ๊วบบบ งอนกูไม่ง้อสัตว์ ให้ไว” ฉวยโอกาสตอนมันมึนเบลอ คว้าคอมากดจูบที่แก้มจ๊วบเบ้อเริ่ม มันงงผมก็จัดซ้ำที่หน้าผากให้เปียกโชกอย่างหนักอีกรอบ555 ชอบว่ะเห็นมันทำหน้างงแบบตามไม่ทันไรงี้อ่ะ น่ารัก5555 มันคงงงว่า ผมอ่ะไม่อยากได้น้องปาย รักมัน มีแค่มันก็พอ แต่พอมันตายใจปุ๊บผมก็เรียกร้องจะหาน้องปั๊บ กูมันเรย่าไงไทโย~~~
ดึงมันลุกจากโซฟาได้ก็วิ่งอ้อมหลังโดดขึ้นขี่เป็นสัมภเวสีอย่างที่เคยทำ ไทถอนหายใจยาวแล้วบีบก้นผมเต็มมือ มันเป็นการส่งสัญญาณให้ผมขยับขึ้นหลังขี่ แล้วกระชับวงแขนโอบรอบคอให้มั่นกันร่วงหล่นข้างทางครับ ก้มกดปลายจมูกหอมแก้มสากเอาใจไปหลายที รอยยิ้มสดใสก็กลับมาสิงสู่หน้าหล่อได้เหมือนเดิม กระชับคอแน่นแล้วเอาแก้มแนบแก้มมันให้อมยิ้มเล่นจนถึงสวนด้านข้าง เบือนมองกรุ๊ปทัวร์ฉิ่งฉับของคุณเหมียวที่พาลูกทัวร์มารับปีใหม่แล้วรีบเบือนหน้าหนีดวงตาสวยของลูกทัวร์คุณเหมียว น้องน่ารักดีครับ หน้าใส ๆ นั่งจิบเป๊บซี่อยู่กะน้องหน้าลูกครึ่ง หน้าตาดีทั้งคู่เลยอ่ะ แต่ก็นะ..ไทหน้าตาดีกว่าเยอะ คูณเข้าไปร้อยเท่าน้องก็ยังหน้าตาไม่เท่าไทเหอะ หมายถึงตอนนี้อ่ะนะ..ถ้าโตค่อยว่ากันอีกที555 กอดคอเด็กญี่ปุ่นให้แน่นขึ้นแล้วเอาหน้าซุกท้ายทอย อากาศฤดูนี้มันน่ากอดกกจริง ๆ ครับ
“ไปไหนกันหมดวะ?” เอ่ยปากถามไอ้วินที่นั่งตักพี่ต้าร์เก็บภาพเป็นที่ระลึกอยู่ตรงเก้าอี้กลางสวน มันส่ายหน้าแล้วเอาแต่โพสต์ เอาแก้มแนบแก้มมั่งล่ะ เอามือพี่ต้าร์มากอดคอตัวเองมั่งล่ะ กล้าขึ้นเยอะนะเมียรัก เขย่าขาส่งซิกว่าจะลง เด็กญี่ปุ่นหัวเราะหึลงคอแล้วพาผมเดินไปห่างคู่ไอ้วิน มันมีญาณทิพย์รู้จิตใจผมเหมือนพี่หนึ่งใช่มั้ยนี่?!
“จะป่วนคนอื่นทำไมครับ?” หรี่ตามองริมฝีปากสีแดงที่เอ่ยถามผม เอี้ยวตัวมาข้างหน้า ทำปากยื่นยาวแล้วตอบอย่างมั่นใจ
“มันเป็นนิสัย คุณไม่เข้าใจหรือ?” ไทยิ้มกว้างแล้วรีบปล่อยผมลงพื้น ขาแตะพื้นได้ผมก็โกยสิหมี่ จะยืนนิ่งให้โดนฟัดอยู่ใย? มันก้าวเท้าตามผมไม่กี่ก้าวผมก็ถูกดึงคอเสื้อกระชากเข้าหาอกแกร่ง เอามือปิดหน้ามันก็ดึงออกด้วยแรงมาร หลับตาปี๋แล้วกลั้นใจโดดกอดคอเอาหน้าซุกไหล่ไว้แน่น ไทขำก๊ากแล้วย่อตัวอุ้มผมเหมือนอุ้มน้องปาย แรงเหลือเฟือก็ไปทำนาไปไอ้ไท!
ดิ้นขลุกขลักมันก็ยอมปล่อยผมลงกับพื้น ดึงกางเกงในลงจากที่เข้าวินได้ก็ถูกมันจับมือเดินจูงกันเข้าบ้าน โบกมือให้พี่โป้งที่ยืนให้เต๋ามันพิงอกอยู่ มือมันก็กอดเอวพี่โป้งไว้แน่น หน้านี่ซุกซอกคอแถมหลับตาพริ้มอีก สงสารพี่โป้งขึ้นมาจับจิต
เต๋า..มึงตอแหลมาก
เบ้หน้าส่งให้ตาหลับพริ้มของไอ้เต๋าแล้วเดินจูงมือแกว่งไกวจนถึงคู่ไอติมกะไอ้ออม นี่ก็ยังกะแม่กะลูก ไอ้ออมมันเอาผ้าพันคอมาพันกันลมให้แฟนมันจนเหลือแค่ลูกกะตา ถ้าผมเป็นไอติมสุดน่ารักล่ะก็..ผมจะเอานิ้วแยงผ่านผ้าพันคอทิ่มเข้ามาในรูจมูก จะได้หายใจสะดวก..ใครจะกล้ากับไอ้ออม ตัวแม่งยังกะคอนโด!
ปล่อยให้ทุกคนเสพบรรยากาศช่วงเย็นไปก่อน ผมกับไทเดินจูงมือกันไปดูสวนข้างหลังที่ผมสั่งพนักงานมาจัดไว้รอเคาท์ดาวน์รับปีงูใหญ่กับเพื่อน ตอนนี้มีโต๊ะยาววางกับข้าว มีบูธเครื่องดื่มมาจัด แล้วก็มีตกแต่งด้วยต้นคริสมาสตรงมุมในสุด อันนี้ผมเอาไว้หลอกล่อน้องปายครับ5555 เดินเข้าไปนั่งยอง ๆ จับลูกบอลหลากสีที่แขวนประดับ หยิบออกมาลูกหนึ่งแล้วปาลงกับพื้น มีแสงวิบวับของหลอดไฟเล็ก ๆ กะพริบในนั้นครับ อมยิ้มกับแผนขั้น 2 ที่เตรียมไว้หลอกเด็กน้อยแก้มป่อง น้องปาย..แก้มหนูเสร็จป๊ะแน่555 ไล่เด็กญี่ปุ่นให้ไปเตรียมตัวก่อน พอมันเดินไปแล้วก็ดิ่งเดินตัวเอียงเข้าหาเรื่องเอาความกับพนักงานถึงของที่สั่งไว้
“ได้มาป่ะพี่?” พี่พนักงานพยักหน้าก่อนจะส่งสิ่งที่ผมสั่งไว้มายื่นให้ อมยิ้มกับท่าทางที่เหมือนพี่พนักงานกำลังนัดผมส่งยา..จะเป็นความลับไรมากมาย กะอีแค่ผมสั่งให้ซื้อ ‘เหล้าเถื่อน’ มาให้เพื่อนได้ลิ้มในวันปีใหม่ ผมก็แค่..อยากเห็นตอนพวกแม่งเมาอ่ะ อยากเห็นความรั่ว5555 ให้พี่พนักงานยกเข้าไปซ่อนไว้ในเคาน์เตอร์เหล้า รอให้ออนเดอะร็อคหมดขวดไปก่อนแล้วผมจะเปิดเหล้าเถื่อนฉลองปีใหม่ แค่คิดก็ฮาละ
เดินผิวปากอารมณ์ดี แวะเข้าไปแจกหุ่นยนต์กับบาร์บี้ให้ศิษย์รักลูกคนงานเนื่องในดิถีวันขึ้นปีใหม่ เสียงเด็ก ๆ เรียกชื่อผมดังเซ็งแซ่ตั้งแต่ยังก้าวเท้าไม่ถึงที่ ยิ้มอ่อนโยนให้ดวงตาเดียงสาของเด็กน้อยวัย 3-4 ขวบ นั่งยอง ๆ ลงอุ้มลูกศิษย์ที่กำลังบอกเสียงใสถึงพุทธคุณของยันต์ที่ผมบรรจงลงให้ที่หัวไหล่ด้านขวา
“น้องกิจโดนมดกัดก็ไม่เจ็บเลยด้วย ยันต์กันเจ็บ” ยิ้มกว้างกลั้นขำเต็มที่ ปล่อยน้องกิจลงแล้วหันหลังหยิบหุ่นยนต์กันดั้ม v ส่งให้เป็นคนแรก ลูกศิษย์ที่เหลือพอเห็นว่าอาจารย์พี่พิเริ่มแจกของก็รีบวิ่งเข้ามาล้อมหน้าล้อมหลัง ผมหยุดแจกแล้วหันมองเด็กน้อยตาแป๋วแหววรอบตัว
“เด็กดีต้องเข้าแถวรับของครับ ดีมาก ผู้ใหญ่ให้ของต้องทำยังไงครับ น่ารักมาก” แจกของเด็กเสร็จก็นั่งลงกับพื้นหญ้า คิดอยู่ว่าจะเช็คเรทติ้งตัวเองดู เด็กลองได้ของเล่นมักไม่สนใจอย่างอื่น..
“ศิษย์รักทั้งหลาย ยามนี้เจ้าได้ของกำนัลจากอาจารย์ไปแล้ว เจ้าต้องมอบของเล็กน้อยคืนเพื่อแสดงความกตัญญูกับอาจารย์..ลุกมาหอมอาจารย์ก่อนคนละที..ทำเวลาด้วยอาจารย์ต้องขึ้นเขาง้อใบ้ฝึกพลังยุทธ์ต่อ..” น้องกิจเป็นคนแรกที่อุ้มหุ่นกันดั้มไว้แนบอก เดินอุ้ยอ้ายเช็ดน้ำมูกเข้ามาหาผมที่นั่งขัดสมาธิรอ ริมฝีปากนุ่มนิ่มยื่นจูบที่แก้มผมเต็มแรงแล้วหันหลังกลับ น้องทำเหมือนหมดธุระกันแล้วกูก็จะได้เล่นหุ่นยนต์กูสักที อมยิ้มแล้วนั่งกอดอกทำเคร่งขรึม กลั้นยิ้มเมื่อน้อง ๆ ลูกคนงานเดินเข้ามาหอมแก้มผมครบทุกคน บางคนก็แย่งกันนั่งตัก น้องฝ้ายลูกพี่อ๊อดคนขับรถเป็นผู้ชนะในการแย่งนั่งตักผม หัวเราะคึคึในคอกลั้นยิ้มกว้างไม่ให้เพ่นพ่าน ผมยังคงเป็นที่รักอยู่ครับ5555 ยื่นมือลูบผมนิ่มแล้วก้มบอกให้น้องฝ้ายไปนั่งเล่นกับเพื่อนก่อน ผมต้องไปเตรียมตัวแล้วครับ
ตีหน้านิ่งบอกเด็ก ๆ ว่าต้องรีบไปเก็บสัมภาระเตรียมขึ้นเครื่องไปเมืองจีนฝึกพลังยุทธ์ เด็ก ๆ รีบหันมาสวัสดีกันใหญ่ เดินจากมาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เดินสวนเด็กญี่ปุ่นที่รีบออกไปเช็คความเรียบร้อยให้แขกที่มาเคาท์ดาวน์ที่รีสอร์ท ผมเลยแบ่งเบาด้วยการดูแลเรื่องเพื่อน ๆ เอง อย่ามีห่วงอันใด555 รีบกลับมาที่ห้องแล้ววิ่งเข้าไปอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จก็รีบลงมา แต่ก็ยังไม่ทันพระอาทิตย์ที่ตกดินไปแล้ว เดินกึ่งวิ่งไปที่สวนที่เตรียมเอาไว้ พนักงานขนกับข้าวมาเตรียมจนเสร็จแล้ว แวะเข้าเคาน์เตอร์เหล้าก็พอดีกับไอ้ออมที่เดินตัวปลิวมาทางนี้
“เมนูมื้อเย็นมีอะไรคะพิ น้องออมจะดูก่อนน่ะค่ะ” ผมแค่นยิ้มกับแขนล่ำที่ตวัดแขนผมจนตัวปลิวเขามากอด เบือนมองหน้าไอ้ออมมันก็ขำกับท่าทางผม ‘น้องออมล้อเล่นค่ะ555’ มันปล่อยแขนผมก็บอกมันว่ามีปลาสามรส ยำหมู ข้าวผัดปู ข้าวเกรียบ ต้มยำทะเล แล้วก็มีผลไม้ ออมจะสั่งไรเพิ่มก็เอาเลย ออมมันลูบคางมองกับข้าวแล้วส่ายหน้า
“ไม่เป็นไรพิ ข้าวผัดปูก็ไม่เผ็ด ไอติมทานได้” ผมพยักหน้าแล้วก้มหน้าก้มตาดึงขวดเหล้าเถื่อนซุกไว้ใต้เคาน์เตอร์ ไอ้ออมยื่นหน้าเข้ามามองแล้วเบ้ห้นากับกลิ่นที่ลอยแตะจมูก
“อะไรน่ะพิ?” ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วชูให้มันดูเต็มตา มันขมวดคิ้วผมเลยกระซิบบอกมันคนเดียว
“ผมบอกออมคนเดียวนะ รู้แล้วเหยียบมิด นี่น่ะ..เหล้าเถื่อน นำเข้าเลยนะเฟ้ย555” ไอ้ออมตาโตแล้วยื่นมือรับขวดมาจด ๆ จ้อง ๆ ผมยิ้มกริ่มแล้วกระซิบ ‘จอกเดียวเมาเป็นโอ่ง’ ไอ้ออมหรี่ตามองแล้วอมยิ้มใส่ผม มันขอตัวกลับไปอาบน้ำ ผมก็หันมาจัดโน่นจัดนี่ต่อ ไม่นานไอ้วินกับพี่ต้าร์ก็เดินกอดแขนคลอเคลียเดินเข้ามา ผมตะโกนบอกให้ตักข้าวกินก่อนเลย หันมองพนักงานที่เดินเข้ามาพร้อมพันช์โถใหญ่ โบกมือไล่แล้วลงมือตักเอง ตักใส่แก้วทรงต่ำ 2 แก้ว เทวอดก้าใส่แก้วไอ้วินเพิ่มอีก 2 ฝาแล้วเอานิ้วคน ๆ
.
.
.
-
.
.
“กินข้าวยังพิ?” พี่ต้าร์รับแก้วทั้ง 2 ใบถือไว้แล้วเอ่ยปากถามผม ผมส่ายหน้าแล้วยื้อแก้วของไอ้วินไว้ พี่ต้าร์ขมวดคิ้วแล้วก็ยิ้มรับ ไอ้วินมัวตักข้าวเลยไม่เห็นว่าพี่ต้าร์แยกแก้วของวินไว้ต่างหาก พอไอ้วินหันกลับมาพี่ต้าร์ก็ยกแก้วตัวเองขึ้นจิบแล้วมันก็อ้าปากรับพันช์ในแก้วมันที่พี่ต้าร์จ่อถึงปากกลืนลงคอ
“..ใส่เหล้าเยอะไปป่ะวะ?” ผมเมินไปมองไอ้ออมที่เดินมาคู่กับแฟนมันแทนที่จะใส่ใจกับความสงสัยของไอ้วิน รู้สึกแปลกตาที่เห็นแฟนไอ้ออมไม่มีผ้าพันคอกับเสื้อกันหนาว ไอ้ออมดันไหล่แฟนมันให้หาอะไรกิน ผมก้มหน้าฟังเสียงทุ้มของไอ้ออมที่กระซิบกับผม
“ไม่ต้องใส่เสื้อกันหนาวหรอก เดี๋ยวก็ร้อน” เลิกคิ้วไม่รู้ไม่ชี้แล้วเสไปตักพันช์ให้มันกับแฟน 2 แก้ว แน่นอนว่าจัดเต็มให้ไอติมด้วย555 เดินง่วนตักกับข้าวใส่จานตัวเองไว้รอไท พี่โป้งมาถึงก็ทำแบบเดียวกับผม เบือนหน้าสอดส่ายสายตาหาไอ้เต๋า..
“ยังไม่มาหรอก เห็นหลับสบายพี่เลยให้เค้านอนไปก่อนน่ะ” พยักหน้ารับรู้แล้วตักปลาสามรสใส่จานพี่โป้งให้พี่โป้งลองชิม ยังไม่ทันได้จ้วงใส่จานตัวเองก็มีมือดีมากอดรอบเอว หันข้างเอาแก้มยื่นยัดเยียดใส่ปลายจมูกโด่งของไทแล้วชวนไปนั่งจะได้กินข้าวพร้อมกัน รีบกินรีบป้อนผมจะได้รีบให้มันช่วยกันออนเดอะร็อคให้หมดขวด
“อะไรครับ?” ยิ้มกว้างแล้วเทแบล็คใส่แก้วทรงต่ำยื่นให้พี่โป้ง พี่โป้งยิ้มบางแล้วยื่นให้เต๋าที่เพิ่งจะหย่อนก้นนั่งกินแทน เต๋าบอกผมว่าไอ้ชายกับลูกเมียไม่มานั่งกินส่งท้ายด้วย เพราะขับรถมาไกล เหนื่อย จะนอนเลย พยักหน้ารับแล้วเทแบล็คแจกให้ออมที่ออกตัวแรงว่าดื่มแทนได้ แต่ถ้าหมดขวดไอติมต้องช่วย อมยิ้มแล้วยื่นให้ไทโยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร นั่งคอยเติมเหล้าให้เพื่อนโดยที่ผมไม่แตะเลยสักหยด พอหยดสุดท้ายไหลลงหลอดอาหารพี่โป้ง ผมก็เลื้อยลงเก้าอี้ไปคว้าเจ้าสิ่งนั้นมารินใส่แก้วเป๊ก ทุกสายตาหันมาจับจ้องสิ่งนั้นแล้วก็มีมือดีที่รีบยกขอลองก่อนใครเพื่อน
“ไอ้พิมีของดีก็ไม่บอกนะมึง กูขอก่อนเลย หนาวแบบนี้เข้ากันฉิบหาย พี่หมอ..น้องเต๋าเมาแล้วต้องพาน้องเต๋าไปนอนด้วยนะ” ไอ้เต๋ายกมือขอเสร็จก้หันไปซบพี่โป้งออดอ้อนออเซาะตอแหลใส่ไม่ไว้หน้าทันที ยื่นให้มันเสร็จก็วนไปที่ไอ้ออมซึ่งปัดส่งไอติมทันที
“ไอศกรีม หล่อนต้องดื่มแทนชั้นแล้วล่ะ ชั้น ออน เดอะร็อค ไปแล้วอ่ะ เอิ้กกก” ไอติมละมือจากแก้วพันช์มารับเป๊กเล็กแต่แรงโคตรมาไว้ในมือ ริมฝีปากเม้มแน่นก่อนจะหลับหูหลับตากลั้นใจเทพรวดเขาปาก ไอ้ออมยื่นมือดันก้นแก้วให้ไอติมกินให้หมด พี่โป้งกับเต๋าปรบมือให้ไอติมที่สามารถกินเข้าไปจนหมด ไอติมเบ้หน้าไอ้ออมก็หยิบข้าวเกรียบส่งให้กินล้างปาก วนมาถึงคู่พี่ต้าร์ ไอ้วินอาสาเองเพราะมันไม่ชอบให้พี่ต้าร์เมา
“แสบคอป่าววะเต๋า?” มันหันไปถามไอ้เต๋าที่เอาแต่มองพี่โป้งตาเยิ้ม มีเรอะไอ้เต๋าจะสน ไอ้วินถอนหายใจยาวแล้วหันมาสนใจน้ำสีใสที่ผมเทลงแก้วใบเดิม มันยกขึ้นดมแล้วทำจมูกย่น ตามันเสไปมองพี่ต้าร์ที่เท้าคางมองมันอยู่ รอยยิ้มไอ้วินระบายเต็มหน้าก่อนจะกระดกพรวดเข้าปากทีเดียวหมด พี่ต้าร์ยิ้มกว้างแล้วรีบหุบยิ้มทันก่อนไอ้วินจะเห็นพอดี รับแก้วจากไอ้วินที่ส่งมา เทน้ำสีใสลงจนเต็มแก้วก่อนจะยิ้มหวานส่งให้เด็กญี่ปุ่น ไทยิ้มมุมปากแล้วนิ่งมองตาผม..
“......เอื้อก!” กระดกเหล้าเข้าปากกลืนเอื้อกเสียงดัง ปาดริมฝีปากด้วยแขนตัวเอง ในท้องร้อนวาบ ๆ อากาศไม่หนาวเลยแม้แต่น้อย ยิ้มกริ่มแล้วเทเหล้าส่งวนไปอีกรอบ อีกรอบ และอีกรอบ เสียงปรบมือดังก้องหลังสวนกลบเสียงเพลงรักที่เปิดคลอเบา ๆ ขวดเก่าหมด เปิดขวดใหม่ รินเองไม่ไหวต้องปล่อยให้ไอ้เต๋าเทแจกแทน หืม?..ก็พี่โป้งโดนไอ้เต๋าอ้อนเลยต้องดวดเหล้าเถื่อนแทนไง จนไอติมคอพับกับตัก จนไอ้วินเมาแอ๋เลื้อยบนตักพี่ต้าร์ให้พวกผมร้อนแทน จนผมเองเริ่มจะเห็นภาพซ้อนกันนั่นล่ะถึงได้ยอมเลิกรากลับเข้าห้อง ตะโกนเสียงดังสวัสดีปีใหม่ให้กันไปมาด้วยสติที่ค่อนข้างจะเลือนราง เด็กญี่ปุ่นแบกผมขึ้นหลังพากลับห้องในขณะที่คนอื่นก็เดินกลับห้องพักของตัวเอง
ไทเปิดประตูได้ก็พาผมเข้ามาอาบน้ำล้างหน้าในห้องน้ำ เหล้าแม่งโคตรแรง ในหัวผมมันตื้อ ๆ แต่ก็โล่งบอกไม่ถูก ตัวเหมือนลอยไม่ติดพื้น หัวก็เบาโหวง หายใจรวยริน ตาปรือปรอยมองทุกอย่างมีแสงวิ้งค์ ๆ ไปหมด ยกมือลูบแก้มใสของเด็กญี่ปุ่น ยิ้มบางแล้วประคองหน้ามันมาหอมเบา ๆ ไทยิ้มบางแล้วจับมือผมออกดันให้นั่งพิงชักโครกดี ๆ ยิ้มแผล่แล้วปัดมือที่พยายามถอดเสื้อผม ดึงเสื้ออกจาหัวเอง ก้มหน้าแล้วกะพริบตาเรียกสติ ผมตั้งใจจะมอมตัวเอง แต่ไม่ได้จะให้เมาเหมือนหมาจนปล่อยให้ค่ำคืนพิเศษผ่านไปแบบไม่มีอะไรพิเศษสักอย่าง นึกหงุดหงิดที่กินมากไปจนเกือบจะเกินลิมิตที่ตัวเองจะรับไหว พอเริ่มมีสติกลับมาอยู่กับเนื้อกับตัว ผมก็เงยหน้ามองเด็กญี่ปุ่นที่นั่งยอง ๆ อยู่ระหว่างขาผม
“เป็นอะไรครับ?” ยิ้มบางแล้วโน้มตัวกอดคอหนา หลับตาเอียงหน้าเอาหัวแตะกับหูนิ่ม ผ่อนลมหายใจยาว ๆ แล้วลืมตาขึ้น หันหน้าหอมหลังใบหู ไทสะดุ้งน้อย ๆ จูบใบหูนุ่ม เผยอริมฝีปากร้อนจูบเบา ๆ และระลงมาตามสันกราม ผละออกมาสบตาสวยแล้วไล่สายตามาที่ริมฝีปาก ไทยื่นหน้าเข้ามาหาเพียงนิดเดียว..ริมฝีปากเราก็แนบสนิท ขยับริมฝีปากจูบตอบเชื่องช้า ปลายลิ้นอุ่นที่มีรสแบล็คเลเบิลดูดดุนรับรสเหล้าเถื่อนที่อยู่ติดปลายลิ้นผมผม ครางต่ำกับปลายลิ้นเชี่ยว ขยับเบียดเข้าหาท่อนแข็งที่อยู่ตรงขาอ่อนตัวเอง ผ่อนลมหายใจออกแรงๆ แล้วดันตัวเองออกจากอ้อมแขนร้อนและปลายลิ้นชวนลุ่มหลง
จับมือมันแน่นให้เดินตามออกมาจากห้องน้ำ ขาก้าวเป๋ไปมาเกือบไม่พ้นประตูห้องน้ำ ไทประคองผมให้เดินมาที่เตียงพร้อมกับคร่อมจูบไม่ให้หายใจ สอดลิ้นดูดตวัดรัดและถอดกางเกงตัวเองไปด้วย ไทโก่งตัวให้ผมถอดได้ถนัด สะบัดกางเกงออกจากเท้าได้ก็ปลดกระดุมกางเกงไทบ้าง ช่วยกันถอดจนเราเปลือยเปล่า ลมเย็นจาหน้าต่างที่เปิดชมจันทร์ยังคงเปิดรับลมเย็น แต่ความหนาวของอากาศกลับไม่สามารถทำอะไรเราได้
ปลายลิ้นเกาะเกี่ยวเสียงดังหวิวในอก มือลูบไล้ผิวของกันและกัน ยกขาดันความต้องการเบียดท่อนร้อนอย่างจงใจ หายใจผะแผ่วเบาหวิวล่องลอยเหมือนฟองสบู่ในอากาศ เอียงหน้ารับจูบที่สอดแทรกลึกล้ำ มือไล้แขนแกร่งเลยมาลูบท่อนร้อนที่ยังคงบดเบียดผมกลับ รวบเข้ามาจับไว้ด้วยกันแล้วรั้งข้อมือเบา ๆ เสียงหนึบหนับดังอยู่ในหูยิ่งทำให้ผมอยากทำให้เราดำดิ่งมากกว่านั้น
ชันเข่าขึ้นแล้วจับท่อนร้อนของไทมาถูไถที่ปากทางของตัวเอง แหงนหน้าหนีจูบ ครางเสียงแผ่วกับความเสียวที่มีมากกว่าปกติ ในอกและในร่างกายร้อนรุ่มไปหมด ไทหายใจหนักใส่ตุ่มสีอ่อนบนหน้าอกผม ลมอุ่นที่เป่ารดมันยิ่งทำให้ผมแอ่นหน้าอกให้ตุ่มเล็กแตะโดนริมฝีปากสีแดงของไท มือข้างหนึ่งละจากท่อนร้อนมาจับหัวให้กดลงมาหายอดอกตัวเอง ขยับสะโพกเบียดแท่งร้อนที่จดจ่ออยู่ตรงทางเข้า ลิ้นอุ่นตวัดจูบผมยิ่งกลั้นอารมณ์ไว้ไม่ไหว พลิกขึ้นคร่อมคลานเข่าขึ้นตามหาริมฝีปากนุ่มกับปลายลิ้นร้อนรุ่มของไท
หย่อนก้นรับปลายลิ้นที่ละเลงพลิ้วอยู่ตรงช่องทางสีอ่อนของผม ยกสะโพกสะกดความเสียวที่แล่นขึ้นยอดอกตัวเอง ดึงมือไทที่ประคองสะโพกขึ้นมาบดที่ยอดอกตัวเอง เสียงไทครางต่ำกับอารมณ์ที่เตลิดของผม ยิ่งไทห่อลิ้นแทงเข้ามามากเท่าไหร่ผมยิ่งอยาก..
คลานถอยหลังลงมา จับแท่งร้อนของไทไว้แน่นก่อนจะค่อย ๆ นั่งลงทาบทับกลืนกินเข้ามาทีละนิด ทีละนิด ความเจ็บที่เคยได้รับอยู่ทุกครั้ง..วันนี้ผมกลับไม่รู้สึก พอส่วนหัวเข้ามาจนหมดผมก็ขยับข้อมือรูดรั้งให้เด็กญี่ปุ่นยิ่งอยากเข้ามาหาผมมากขึ้น ไทเกร็งจนกล้ามเนื้อหน้าท้องขึ้นป็นลูก ไล่สายตาจากกล้ามเนื้อสวยขึ้นมาสบตาฉ่ำ หายใจหอบหนักกับแววตาที่มีแต่ความอยากได้ผม คลี่ยิ้มยั่วแล้วทิ้งน้ำหนักลงไปทีเดียวจนสุดความยาวของไท
แหงนหน้าเชิดปล่อยความรู้สึกที่ความยาวกระแทกเข้าจุดเสียว ไทบีบขาผมแน่นก่อนจะจับสะโพกผมยกขึ้น ริมฝีปากสีแดงอ้ารับความยาวของผมที่ลอยตรงหน้า ปลายลิ้นร้อนตวัดดูดเส้นรับสัมผัสจนผมหลุดคราง ความต้องการของผมที่อยู่ในปากเด็กญี่ปุ่นกระตุกกึก ช่องทางก็มีท่อนร้อนไทคาอยู่ มัน..เสียวจนแทบจะแตกเสียให้ได้..
ลืมตาโพลงเมื่อริมฝีปากสีแดงดูดส่วนหัวผมรุนแรงยิ่งขึ้น ครางต่ำ นิ่วหน้าไม่ให้ตัวเองถึงสวรรค์ที่เปิดประตูรอรับอยู่ ดันหน้าหล่ออกมาประกบจูบแล้วขยับโยกขย่มเข้าหาความใหญ่ยาวที่อยู่ในตัวผม ไทผละออกมานอนหงายบิดตัวเร่ากับความแรงที่ผมขย่มเข้าใส่ หายใจหอบหนักแล้วเลื่อนมือที่จิกแขนไทมาที่ริมฝีปากสีแดง กดนิ้วโป้งลงไปแตะปลายลิ้นที่รอดูดดุน หลับตาแน่นรับความรู้สึกที่กำลังจินตนาการว่า..ไทกำลังใช้ปากให้ผมไปด้วย
“ซืดดดด ถึงแล้ว..” ยกสะโพกแล้วกดลงเต็มแรง ดึงมือที่ถูกไทจุบมาตะปบบท่อนร้อนที่กำลังปลดปล่อยน้ำสีขาวออกมาอย่างล้นทะลัก ท่อนร้อนของไทกระตุกถี่รับการตอดรัดจากช่องทางอุ่นของผม เด็กญี่ปุ่นจับผมนอนรับแท่งร้อนที่กระแทกเข้าหาถี่ ไม่กี่ครั้งไทก็ครางยาว ล้มตัวลงนอนกอดก่ายผม
ในหัวหมุนติ้ว ข้างในกระอักกระอ่วน ผมผลักเด็กญี่ปุ่นที่คลอเคลียไม่ห่างแล้ววิ่งพรวดพราดเข้าส้วม โก่งคอทะยานของเก่าลงคอห่านจนเกลี้ยง เข่าทรุดลงนั่งกอดคอห่าน ผมยังโก่งคออ้วกอยู่ทั้งที่มันไม่มีไรให้ออกแล้ว ไทวิ่งตามเข้ามาลูบหลังก่อนจะหิ้วปีกพาผมมาล้างหน้าล้างตากลั้วปาก จับอาบน้ำผมก็หมดแรงจะซ่า กอดคอมันไว้แล้วปล่อยให้มันอาบให้จนเสร็จ
สวมเสื้อแต่ตัวเดียวผมก็เบี่ยงหนีกางเกง ล้มตัวนอนแผ่หลากลางเตียงกว้าง ไทปิดไฟแล้วตามมากอดกก
พยายามฝืนเปลือกตาแล้วหันหน้าเข้าหาริมฝีปากที่จูบแก้มผมเบา ๆ อยู่ข้างตัว..
ยิ้มบางกับริมฝีปากสีแดงของไทที่คอยบอกรักผมอยู่ตลอด..
“สวัสดีปีใหม่ครับ”
......................
กอดรวบ!
พาน้องพิและกลุ่มเพื่อนมาสวัสดีปีใหม่ย้อนหลังค่ะ ทำงานไปด้วยปั่นไปด้วย นานเลยค่ะกว่าจะเสร็จอ่ะ สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังนักอ่านทุกท่านนะคะ มีความสุขตลอดปี มีรอยยิ้มตลอดไป ร่ำรวย ๆ ค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ บวกขอบคุณด้วยค่ะ
:pig4: :กอด1: :o8:
ปล.ห้ามแซวว่าจิหื่น ห้ามเลย -///////-
ปล.2 ขอบคุณ 2 สาวที่ทักค่ะ จิพิมพ์ให้พี่โป้งลวนลามน้องวินเกือบทั้งเรื่องเลยแฮะ(โดนไอ้เต๋าโดดงับหัว555) เข้ามานั่งแก้แล้วค่ะ แล้วก็เพิ่มรายละเอียดเรื่องน้องปายที่ไม่มาเล่นต้นคริสมาสอีกนิดนึงด้วย พอรีบแล้วมันพลาดหลายที่เลยเนอะคะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะที่ช่วยจิดู *กอดดดดด* ว่าแล้วก็..วิ่งหนีไปปั่นทำงานก่อนค่ะ ^^
-
จิ้มตรูดที่รักกกก
โอยยยยยยยยยยยยยย
เค้าคิดว่าเค้าเตรียมเลือดมาพร้อมแล้วนะคะ แต่ว่ามันไม่เพียงพออ่ะที่รัก น้องพิร้อนแรงไปมั้ยคะ 555
ปล.เค้าชอบเวลาน้องพิทำตัวเจ้าเล่ห์จังมอมเหล้าน้องวินแล้วไอติมอีก (รู้มั้ยเค้าคิดอะไรอยู่ คิคิคิคิ)
-
:m25: :haun4: :jul1:
แปะก่อนนะค้าาา
-
ไทโยกับพิยังน่ารัก + หวานกันเหมือนเดิม
ร้อนแรงเหมือนเดิมด้วย! :m25:
-
พิน่ารักมากกกกกกก~
เพื่อนๆก็มากันครบก๊วน
ขำกันกรามค้างเลยทีเดียว
น่ารักกันทุกคู่เลย
ps.
สุรานอกทำให้น้องพิร้อนแรงสุดๆ
เลือดจะหมดตัวเเร้ววววว~
-
:haun4: ฮอทไปป่ะ
:กอด1: พี่จิ
-
สวัสดีปีใหม่ :กอด1:
-
คุณจิไม่หื่นค่ะ พิตะหากที่หื่น 555
-
สวัสดีปีใหม่คร๊าาาาาาาาาาาาาาาา
-
คู่เกรียนมาแล้ว ^____^
หอบความหื่นมากะลมหนาว ฮึฮึ คนอ่านชอบ :z1:
สวัสดีปีใหม่น้องพิกะไทโยด้วยนะ ขอให้หื่น เอ้ย รักกันๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณนะคะที่มาปิดท้ายปีใหม่ด้วยความหวาน :pig4:
ปล. คุณจิคะ มีที่ผิด ให้น้องวินคู่กะพี่โป้งตั้งหลายที่นะตัวเอง
ปล.2 ถ้ามีเวลาว่างอีก เขาอยากอ่านความคิดไทบ้างอ่ะ (ก็มันเรื่องของผม) คิดถึงความเกรียนของไท
-
กอดน้องพิน้องไท มาให้หายคิดถึงทุกเทศกาลเลย สวัสดีปีใหม่จ้า
ปีใหม่ปีนี้น้องพิและเดอะแก๊งค์ไม่มีหนาวเลยเนอะ ร้อนซะมากกว่า ^^
-
โอยยย น้องพิ ร้อนแรงเกินจะทน :o8
อยากฟัดน้องปายมั่งอ่ะ หมั่นเขี้ยว
ขอบคุณมากนะคะ ที่พาไทกับพิมาส่ง
สวัสดีปีใหม่เช่นกันค่ะ :L1:
-
เร่าร้อนข้ามปี ไม่เคยมีอะไรมาทำลายคู่ไท-พิ(เรยา) ได้ ฮ่าๆๆๆ :laugh:
แต่ก็แอบฮาเล็กๆนะ เจอเด็กเข้าไป ไทโยตกกระป๋องเลยอ่ะค่ะ
ขอให้รักกันทะลุฟ้าข้ามปีต่อๆๆๆๆๆไปนะคะ
ว่าแต่..ลูกค้าทัวร์ที่รีสอร์ตนี่ มาจากตลาดสดป่าวคะ เห็นมีสองบ้านเค้าก็พากันไปเค้าท์ดาวน์เหมือนกันนะ
ปล.ตกลงน้องวิน คู่ใครน้า พี่ต้าร์หรือพี่โป้ง คุณจิลองเช็คนิดนึงน้า เค้าเห็นน้องวินพี่โป้งเต็มเลยอ่า :o9:
-
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
น้องพิร้ายนะกินเหล้าเถือนด้วย :laugh:
-
แม่เจ้า ฉลองปีใหม่กันได้เลือด
-
:z1: :z1: :o8: :-[
-
คู่นี้ หวาน&หื่น ทุกเทศกาลจริงๆ :haun4: :haun4:
-
น่ารักเหมือนเดิม เพื่อนๆ กลุ่มนี้
น้องพิเจ้าเล่ห์ไม่เปลี่ยน :laugh:
มีความสุขนะคุณจิ รักษาสุขภาพด้วย :L2:
+1
-
ขอบคุณเช่นกันค่ะ ปีใหม่น้องพิสุดยอดมากๆ :haun4:
-
แต่ละคู่หวานหยด มีไทนี่แหละทั้งหวานทั้งขี้หึง
-
หวานกันทุกคู่
พิ-ไท :m25:
พี่จิไม่หื่นเลยค่ะ :กอด1:
-
อ่านวันนี้อากาศกำลังดีเลย วันนี้กรุงเทพอากาศเย็นค่า
อ่านไปแล้วนั่งนึก. ไอ้ตัวนี้มันใครหว่า. ลืมแล้ว ว่าไป กลับไปอ่านน้องออมใหม่ดีกว่า. อยากอ่านไอติม
อ้อๆ พิฟัดเด็กนี่ กรรมตามสนองเร็วนะ. โดนไทฟัดคืนทันทีเลยอ่ะ
-
ฉลองปีใหม่แบบนี้ ขาดใจ!!!!!
-
:o8: :o8: :o8: :o8: งานนี้มีเสียเลือด
HNY นะคะคุณจิ :impress2:
-
พิร้อนแรงมาก แต่อยากอ่านคู่วินกับต้าร์ เต๋ากับโป้งด้วย
-
ถึงแม้ว่าหนูพิจะทำกับข้าวไม่เป็น ยังไงไทโยก็รักอยู่แล้ว o22 :pig4: :pig4:
-
สุดท้ายก็ทำเอาเลือดพุ่งเกือบหมดตัวเหมือนกัน :m25:
-
พี่จิจ๋า กอดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เหมือนไม่ได้แวะมาเขียนเยี่ยมพี่สาวนานแฮะ 555+
ไม่แซวค่ะไม่แซว แต่ขอคู่ที่เหลือด้วยได้มั้ยคะ? 555+
อยากอ่านคู่ออมกับติมเป็นพิเศษจังเลยค่ะ อิๆ
สุขสันต์วันปีใหม่ย้อนหลัง (มากกกกกก) นะคะจุ๊บๆ
-
เทศกาลแห่งความสุข [วิน - ต้าร์]
วันนี้ผมกับวินอยู่ที่รีสอร์ทของไอ้พิกับไทโย เราตั้งใจมาเคาท์ดาวน์ที่นี่ ก่อนจะมาผมก็รีบปั่นงานให้เสร็จแล้วก็ขับรถไปรับน้องที่บ้านพร้อมกระเป๋าใบใหญ่ที่น้องเก็บเสื้อผ้าเราไว้รอ ปีนี้แม่กับพ่อเรายกครอบครัวไปสวัสดีปีใหม่ที่ภูเก็ตเพราะได้ที่พักฟรีจากอาของน้อง ขับมาจนถึงที่รีสอร์ทไอ้พิโดยที่น้องหลับมาตลอดทาง มาถึงผมก็หันไปปลดเบลท์ให้แล้วลูบแก้มใสปลุกให้ตื่น
“ถึงแล้วครับ..วิน ตื่นเร็ว เดี๋ยวน้องปายมาถึงวินไม่ได้อุ้มคนแรกนะ” ตาโตกะพริบปริบก่อนจะลืมตาขึ้นมามองหน้าผมนิ่ง ยิ้มบางสบตาสวยก่อนจะอมยิ้มเมื่อวินขยับเข้ามาซบหน้ากับอกผม น้องถอนหายใจแง ๆ ทิ้งไล่ความง่วงแล้วสอดมือกอดผมเบา ๆ สวมกอดวินกลับแล้วกดจมูกที่ขมับหอม
“พี่ต้าร์..เหนื่อยมั้ย?” ยิ้มน้อยๆ แล้วส่ายหน้าตอบน้อง วินยิ้มอ่อนโยนแล้วยื่นริมฝีปากขึ้นมาจุ๊บปลายคางผมเบา ๆ กอดตอบแน่นขึ้นแล้วปล่อยน้อง เปิดประตูลงไปหิ้วของเดินเข้ารีสอร์ท วินกดหาไอ้พิแล้วบอกว่าอยู่ที่ล็อปบี้รอ พอน้องวางหูพนักงานก็รับโทรศัพท์ที่ไอ้พิโทรเข้าหา ปล่อยให้พนักงานยกกระเป๋าเดินนำไปก่อน ผมเดินตามน้องเดินเข้าไปหาไอ้พิที่เดินยิ้มกว้างมาพร้อมไทโย..หล่อสมกันมาก
“พี่ต้าร์หวัดดี มาให้กูกอดก่อนเมียรัก ไม่เจอกันกี่เดือนแล้ววะ?” ยกมือรับไหว้แล้วยิ้มบางที่เห็นวินเดินหน้ามุ่ยเข้าไปให้ไอ้พิกอด ผมทำงานตลอดทั้งปีเลยไม่มีเวลาพาน้องมาหาเพื่อน ดีที่ไอ้พิกับเพื่อนน้องมาหาน้องค่อนข้างบ่อยโดยเฉพาะไอ้เต๋าที่ชอบแวะมาแกล้งน้อง ทั้งที่จริง ๆ แล้วมันเหงามากกว่า โป้งเองก็ทำงานทั้งปีไม่ต่างจากผม จะหนักกว่าด้วยซ้ำเพราะบางทีไม่ใช่เวรก็ต้องไปถ้ามันฉุกเฉิน
นั่งคุยกันได้พักใหญ่ไอ้เต๋ากับโป้งก็มาถึง ยังไม่ทันได้คุยอะไรกัน เพื่อนพิที่ชื่อ ‘ออม’ กับแฟนก็มาถึง เดินมานั่งที่โซฟารอการมาถึงของชายกับน้องปูนและลูกสาวที่ใคร ๆ ก็รักก็หลงอย่างน้องปาย น้องปายเป็นเด็กผู้หญิงตาสีดำสนิทกลมโต จมูกโด่งแต่เด็ก ปากเล็กจิ้มลิ้ม ผมเส้นเล็กเป็นลอนนุ่มมือ แก้มยุ้ย อารมณ์ดียิ้มทั้งวัน ผมเพิ่งจะเคยเจอน้องปายก่อนจะมาที่รีสอร์ทไอ้พินี่ล่ะ น้องรบเร้าให้พาไปหาก่อนจะมา ก่อนหน้านั้นผมเคยได้ยินแต่เสียงเท่านั้น เสียงเล็ก ๆ ที่ผมได้ยินผ่านโทรศัพท์หัดเรียกชื่อน้องวิน จากที่ชื่อ ‘วิน’ กลายเป็น ‘วี่’ .. ทำเอาผมหลงตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้าเลยครับ
“เมื่อไหร่มันจะมาวะ? ไอ้พิมึงโทรตามสิ กูเพิ่งจะเจอก่อนมาอ่ะ กูกลัวมันด่า” น้องบอกไอ้พิให้โทรถามชายว่าถึงที่ไหนแล้ว ไอ้พิเลิกคิ้วแล้วชี้นิ้วมาที่อกตัวเอง น้องพยักหน้าหงึกหงักแล้วหันมากอดผมแน่น ก้มมองขนตาเป็นแพที่จ้องไอ้พิรอฟังว่าน้องปายอยู่ตรงไหนแล้ว น้องทำปากยื่นเมื่อไอ้พิบอกว่าชายไม่รับโทรศัพท์ ตาสวยเงยมองอ้อนผมก่อนจะพองลมเข้าปาก ยิ้มบางแล้วเกลี่ยผมที่ตกระข้างแก้มมาทัดหูให้เบามือ สวมกอดน้องตอบแล้วเงยหน้ามองเพื่อนน้องที่คุยแข่งกันเสียงดังไปหมด ไอ้อ๋องกับน้องมินต์ไม่ได้มาเพราะน้องมิ้นต์ท้องแก่ใกล้คลอดแล้ว ส่วนอินกับน้องครีมก็ช่วยอยู่ที่โรงแรมของไทโย พี่เรย์ก็พาน้องสองไปรับปีใหม่ที่เหนือ เลยเหลือแต่พวกทโมนที่ไม่ยอมแก่รับปีใหม่กันที่รีสอร์ทของไอ้พิ
ไอ้พิลุกออกไปโทรตามไอ้ชายข้างนอก ไทโยก็ขอตัวไปดูพนักงานให้รับแขกที่กำลังจะมาถึง ปล่อยน้องแล้วยืดแขนพาดไหล่เล็ก วินคุยถึงเรื่องน้องปายที่หัดเรียกชื่อตัวเองให้โป้งฟัง ยิ้มบางกับรอยยิ้มสดใสของวิน นั่งฟังเพื่อนน้องคุยกันพักใหญ่น้องก็ผุดลุกขึ้นยืน
“รถไอ้ชาย! พี่ต้าร์ไปหาน้องปายกัน” ยิ้มบางแล้วพยักหน้า มองน้องเดินไปเกาะเสาไม้ข้างหน้ากับโป้ง มีออมกับแฟนออมยืนอยู่ข้าง ๆ ไม่ถึง 3 นาทีไอ้พิก็อุ้มน้องปายคนสวยเข้ามาหา วินยิ้มกว้างแล้วยื่นมือขออุ้ม ไอ้พิหัวเราะลงคอแล้วเบี่ยงหนีมือน้อง ยิ้มบางมองการยื้อแย่งน้องปายแล้วหันมาหาไทโยที่เดินดิ่งเข้าห้ามทัพ ปล่อยน้องปายให้น้องปูนอุ้มมานั่งที่เดิมที่เรานั่งรอ มัวแต่มองน้องเลยไม่เห็นว่าไทโยดึงไอ้พิมาจูบ เราสลายตัวปล่อยให้ 2 คนสวีทกันต่อ วินกอดเอวผมเดินมาหยุดที่สวนสวย มือเรียวดึงแขนผมเข้ามากลางสวนก่อนจะบังคับให้ทำท่าโน้นท่านี้
“ถ่ายรูปไปให้แม่ดูกันนะพี่โต วินจะเอาไว้ดูด้วย” พยักหน้าแล้วนั่งลงที่เก้าอี้กลางสวน น้องนั่งตักแล้วกอดคอแน่น ยิ้มน้อย ๆ แล้วเงยหน้ามองกล้อง วินไม่เคยนับให้สัญญาณสักครั้ง พยายามมองที่เลนส์จนเมื่อตา เลยหันมามองหน้าใส จมูกโด่งข้าง ๆ แทน หอมแก้มใสที่อยู่ตรงปลายจมูก น้องเลิกคิ้วแล้วยิ้มกว้าง ยิ้มตอบแล้วแช่ปลายจมูกไว้ที่เดิม หลับตาปล่อยให้น้องเก็บภาพจนพอใจ เสียงไอ้พิตะโกนถามน้องว่าหายไปไหนกันหมด น้องตอบด้วยการส่ายหน้าไปมา นั่งนิ่งให้วินถ่ายภาพนานเป็นชั่วโมงก่อนคนเก่งจะยอมให้ผมไปพักบ้าง
“ไปนอนกันก่อนดีกว่า วินถามพนักงานแล้วว่าเรานอนบ้านหลังไหน สอยกุญแจมาแล้วด้วย ขี้เกียจยุ่งกะไอ้พิ” ยิ้มบางแล้วยื่นมือให้น้องฉุดลุกขึ้นยืน เดินตัวปลิวให้น้องกอดแขนลากไปบ้านพักที่พิเตรียมไว้ให้ วินปล่อยแขนแล้วไขกุญแจห้อง ถอดรองเท้าไว้ข้างน้อง เดินตามเข้ามาแล้วดึงประตูปิด ล้มตัวลงนอนคว่ำหน้ากับเตียงนุ่ม ผ่อนลมหายใจยาว ๆ ทิ้งแล้วพลิกนอนหงายดึงตัวน้องที่ล้มมานอนทับเข้ามากอดไว้หลวม ๆ
“พี่ต้าร์นอนไปก่อนนะ วินจัดกระเป๋าก่อน เสร็จแล้วจะมาให้กอดแทนหมอนข้าง” ยิ้มน้อย ๆ รับริมฝีปากบางที่จูบแก้มเร็ว ๆ รั้งแขนเรียวไว้ก่อนจะดึงเข้าหาตัว พลิกคร่อมแตะริมฝีปากจูบแผ่วชิมเนื้อนุ่มของปากบาง วินยิ้มกว้างแต่ก็เผยอรับจูบนิ่งนาน ผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ แล้วผละออก น้องลูบแก้มผมเบา ๆ แล้วดึงผมมากอด ซุกหน้าฟังเสียงหัวใจเต้นตึกตัก มือเรียวลูบหลัง อีกข้างแตะอยู่ที่ท้ายทอย ขยับทิ้งน้ำหนักที่เตียงนุ่ม มือกอดตอบก่อนจะหลับไปทั้งอย่างนั้น
ตื่นงัวเงียแล้วลุกขึ้นนั่งตามแรงฉุด ผ่อนลมหายใจแล้วลืมตาขึ้นรับจูบเบา ๆ ที่ริมฝีปาก ยิ้มเนือย ๆ ลุกมาล้างหน้าแปรงฟัน ตัดใจอาบน้ำจะได้ตื่นเต็มตา เดินออกมาแต่งตัวแล้วสอดแขนกอดเอวบางที่ซุกตัวกอดผมเดินไปรวมกลุ่มนั่งกินดื่มรับปีใหม่ที่สวนด้านหลัง ไอ้พิง่วนอยู่กับการเตรียมของ มันเห็นเรามันก็ตะโกนให้เข้ามานั่งก่อน ตักข้าวกินก่อนเลยไม่ต้องรอ ปล่อยน้องให้ไปตักข้าว ไอ้พิเดินมาหาพร้อมพันช์ 2 แก้ว ผมเอ่ยปากถาม
“กินข้าวมายังพิ?” มันส่ายหน้าตอบ ผมรับแก้วมาถือไว้แต่มันไม่ยอมปล่อยแก้วที่อยู่ในมือขวาผม ขมวดคิ้วมองมันก็ตีหน้านิ่ง ยิ้มเข้าใจแล้วดึงแก้วของตัวเองขึ้นจิบ วินกลับมานั่งผมก็ยกแก้วของวินให้ดื่ม น้องนิ่วหน้าแล้วบ่นกับไอ้พิ ‘ใส่เหล้าเยอะไปป่ะวะ?’ ไอ้พิทำไม่สนใจแล้วหันไปมองคู่ที่เพิ่งเดินเข้ามาอย่างไอ้ออมกับแฟนมัน น้องดึงเสื้อผมเรียกให้หันมอง ริมฝีปากยื่นแล้วพยักพเยิดไปทางไอ้พิ ยิ้มบางแล้วโอบไหล่เล็กเข้ามากอด ลูบแขนแรง ๆ แล้วจับช้อนตักข้าวป้อนน้อง
“น้อยใจน้องพิจริงเหรอครับ? จะอ้อนพี่มากกว่ามั้ง?” ริมฝีปากอมยิ้มแล้วอ้ารับข้าวเข้ามาเคี้ยว ยิ้มบางแล้วปล่อยให้น้องตักข้าวกิน วินยังกินไม่เสร็จไอ้พิก็เทเหล้าแจก กลืนน้ำลายเหนียวกับ ออน เดอะ ร็อค ของมัน ดันแก้วพันช์ที่เกลี้ยงแล้วไปทางน้องก่อนจะยื่นมือรับ ออน เดอะ ร็อค มาดื่มเอง แบล็คไหลลงคอพร้อมความร้อนที่ลามลวกทุกที่ที่มันเดินทางผ่าน พ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ แล้วยื่นแก้วส่งคืนไอ้พิ วินวางช้อนแล้วเอามือมาพัด ๆ ตรงหน้า ยิ้มให้น้องแล้วก้มหอมแก้มใสเบา ๆ
“กินนี่ก่อน ดีขึ้นมั้ย?” อ้าปากรับฝรั่งในมือน้องมาเคี้ยวแล้วพยักหน้ารับว่าดีขึ้น ยังเคี้ยวไม่ทันจะหมดแก้วใบเดิมก็วิ่งวนมาที่ผมอีกครั้ง ยกยิ้มมุมปากส่งให้คนเทเหล้าแจกกับปริมาณที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ รับแก้วมาจรดริมฝีปากแล้วเททีเดียวลงคอ ผ่อนลมหายใจออกยาว ๆ แล้วยิ้มบางให้น้องที่เริ่มจะคาบช้อนมองผมซดเหล้า ตาสวยเบือนไปจ้องเอาเรื่องใส่คนเทเหล้า ผมเลยดึงน้องเข้ามากอด
“พี่ไม่ได้ดื่มทุกวัน วันนี้เพื่อนวินก็นั่งดื่มด้วย ไม่เป็นไรนะครับ” น้องดึงช้อนออกจาปากแล้วจ้องตาผมกลับ ยิ้มบางแล้วกอดแน่นขึ้นข่มใจไม่ให้จับมาจูบตรงนี้ วินกอดตอบแล้วนั่งกอดผมไว้อย่างนั้นจนแก้ววนมาถึงอีกหน กอดน้องไว้ข้างอีกข้างจับแก้วขึ้นดื่มจนเกลี้ยง พอหมดขวดผมก็กะพริตากับความร้อนจากภายในที่ไหลอยู่จนต้องถอดเสื้อกันหนาวตัวนอกออกให้น้องสวมแทน ไอ้พิหายเข้าไปในเคาน์เตอร์เหล้าและออกมาพร้อมเหล้าเถื่อน ผมตาโตพอ ๆ กับคนอื่นที่เหลือ ไทโยดูจะแปลกใจเหมือนพวกเราที่เห็นไอ้พิมันมีเหล้าเถื่อนในมือ เต๋าเป็นคนแรกที่ขอเจิมก่อน แล้วตามด้วยไอติมแฟนไอ้ออม พอมาถึงคู่เรา น้องก็อาสาดื่มเอง
“แสบคอป่าววะเต๋า?” เต๋าไม่ได้ตอบน้องเอาแต่นั่งมองแฟนมันเยิ้มเลย น้องผ่อนลมหายใจออกเบา ๆ ยกเหล้าขึ้นดมแล้วทำจมูกย่น ก่อนจะเหลือบมามองผม ยกมือขึ้นเท้าคางมองว่าน้องจะกล้ารึเปล่า..คำตอบที่ได้คือยิ้มบางและแก้วเป๊กที่น้องส่งน้ำสีใสข้างในเข้าปากไปทีเดียวหมด ผมเผลอยิ้มกว้างก่อนจะรีบหุบยิ้ม หน้าใสเหยเก วินรีบส่งแก้วคืนไอ้พิแล้วหันมาหาผม น้องแลบลิ้น เอามือพัด ๆ ให้หายร้อน ผมได้แต่ยิ้มแล้วเอามือประคองหน้ามารับจูบเป่าให้หายร้อน
“แสบคอสุด ๆ อ่ะพี่ต้าร์ กินกันเข้าไปได้ไงอ่ะ” ยิ้มบางแล้วจับหน้าเรียวให้หันไปมองแก้วที่วนมาถึงตัวเองอีกแล้ว น้องเบ้หน้าแต่ก็ยื่นมือรับโดยดี ตาสวยหลับปี๋แล้วเอามือขึ้นมาบีบจมูก กรอกเหล้าลงไปจนหมดแก้วก่อนจะรีบส่งคืนไอ้พิ น้องซุกหน้าที่อกแล้วดึงคอเสื้อผมมาปิดหน้าไว้แน่น หัวเราะลงคอกับท่าทางที่กำลังผ่อนความแสบร้อนของเหล้าเถื่อนที่วิ่งลงไปในท้องของวิน พอแก้วที่ 3 มาถึง..แก้มน้องก็ขึ้นสีเรื่อ
“..มาอีกแล้วนะ..” เสียงทุ้มเอ่ยเหมือนละเมือก่อนจะยื่นมือรับแก้วมาถือ คราวนี้ไม่ได้ทำใจอะไรเลย น้องยกซดแล้ววางแก้วลงกับพื้นโต๊ะไม้ดัง ‘กึ๊ก’ มือเรียวยกปากปากก่อนจะหันมามองหน้าผมนิ่ง เลิกคิ้วเมื่อวินขยับขึ้นมานั่งตัก ดันไหล่เล็กไว้ไม่ให้นาบริมฝีปากจูบซ้ำที่ซอกคอผม เสียงไอ้เต๋าจุ๊ปากแซวกับความกล้าของน้อง เหลือบมองหมอโป้งซดเหล้าแทนไอ้เต๋าด้วยท่าทางสบาย ๆ โชคดีที่แก้วเหล้าวนมาที่น้องอีกรอบหยุดมือที่กำลังสอดเข้ามาในเสื้อไว้ได้พอดี
“อีกแล้วเหรอ?! มาเลย!” วินหันไปมองแก้วเป๊กแล้วคว้ามาเทเข้าปากทีเดียวหมด ยกมือเช็ดเหล้าที่ไหลเลอะลงคางน้อง วินเงยหน้ามองผมก่อนจะยกมือวาดโอบรอบคอ ควานหาริมฝีปากผมที่พยายามเลี่ยงหลบพัลวัน
“พี่ต้าร์..อย่าหนีสิ หื้ออออ” เสียงผิวปากดังเซ็งแซ่ ผมได้แต่หัวเราะแล้วจับน้องนั่งดี ๆ วินหายใจแรงแต่ก็รับแก้วเหล้ามาดื่มจนถึงแก้วที่ 7 ความเลื้อยของน้องก็ทำให้ผมต้องรีบรับแก้วที่ 7 มาดื่มเอง แต่ก็ถูกมือเรียวดึงไว้ก่อนจะกรอกเข้าปากตัวเอง ผมได้แต่มองหน้าแดงกับตาเชื่อมของวินที่อยู่ตรงหน้า น้องยังไม่ยอมกลืนแต่อมเอาไว้ มือที่กอดคอผมพยายามโน้มผมให้เข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น
ทันทีที่ริมฝีปากผมแตะ น้องก็ส่งน้ำรสปร่าในปากให้ผมกลืน ปลายลิ้นร้อนแทรกเข้ามาก่อนจะตวัดลิ้นผมเข้ามาดูดุน เหล้าไหลระลงตามริมฝีปากผมลงไปจนถึงคาง ผ่อนลมหายใจช้า ๆ จูบตอบน้อง ครางอือกับริมฝีปากเมื่อวินบดเบียดสะโพกกดลงมาที่หน้าตัก ประคองหน้าน้องให้ผละออกแล้วพยายามเบี่ยงหน้าหนีปลายลิ้น ลุกขึ้นยืนแล้วจับมือน้องให้ลุกตาม ตะโกนสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าแล้วพยายามพาน้องมาให้ถึงห้องให้ได้ ผมสู้ทั้งมือที่เหมือนหนวดปลาหมึก ริมฝีปากที่ติดหนึบเหมือนเด็กหิวนม เปิดห้องได้น้องก็โถมตัวกอดผมจนล้มลงกับพื้นห้อง พยายามเบี่ยงหนีแล้วใช้เท้าเขี่ยประตูปิด ใช้มือเท้าไปข้างหลังยันพื้นแล้วลุกไปกดล็อคห้อง น้องซุกหน้าที่เป้ากางเกงแล้วอ้าปากงับเล่น มือเรียวตะปบควานหาซิปกางเกง จับไว้น้องก็สะบัดหลุดมาสอดเข้าในเสื้อ งอตัวแล้วค่อย ๆ ถอยหลังหนี น้องคาลานตามก่อนจะกอดผมไว้แน่น
“..วิน..อย่าซนครับ” หายใจติด ๆ ขัด ๆ กับริมฝีปากที่จูบไล้มาตามกล้ามเนื้อหน้าท้อง เสื้อผมถูกวินดึงพ้นหัว ริมฝีปากบางประกบจูบ ปลายลิ้นถูกรวบตวัด หลังแตะพื้นพรม มือสอดตามเส้นผมนุ่ม หายใจหนักกับปลายลิ้นอุ่นที่ลากไล้อยู่ตรงหน้าท้อง ยกก้นช่วยให้กางเกงหลุดออกจากเท้า ตัวงอกับการจู่โจมของริมฝีปากบางและความอุ่นในปากวิน แต่ด้วยความรีบร้อน น้องครอบปากลงไปทีเดียวมิดถึงโคน..ผลก็เลย..
“อ่อก!..” วินถอนริมฝีปากออกมาทันที ริมฝีปากบางอ้าพร้อมน้ำลายเหนียวยืดติดส่วนปลายความยาวของผมเป็นทาง ภาพที่เห็นมันทั้งทำให้ผมตกใจ..แต่มันก็เซ็กส์ซี่เป็นบ้า น้องตะครุบปากไว้แน่นแล้วหลับตาปี๋ ลุกพรวดแล้วอุ้มวิ่งมาที่ห้องน้ำ วินสำรอกของเก่าออกมาจนล้นมือ ผมรีบถีบประตูห้องน้ำให้เปิดกว้าง น้องดิ้นจนผมต้องปล่อยลงพื้น วินปล่อยมือที่ตะปบไว้แล้วปล่อยอ้วกพุ่งออกมาจนเลอะเทอะไปหมด นิ่วหน้ากับกลิ่นอ้วกที่เหม็นคลุ้งของน้องก่อนจะพยุงมาที่ชักโครก ลูบหลังบางให้อ้วกออกมาให้หมด น้องปัดมือทิ้งแบบรำคาญแล้วตั้งหน้าโก่งคออ้วก ผ่อนลมหายใจยาว ๆ แล้วยืนรอให้วินอ้วกจนเสร็จ
“ปวดหัวรึเปล่าครับ? ล้างหน้าหน่อยนะวิน กอดคอพี่ครับ” ดึงแขนที่กอดคอห่านแน่นให้ลุกขึ้นยืน น้องเลยหน้ามองด้วยน้ำตารื้นดวงตาคู่สวย ผมใจหายกับปฏิกิริยาแบบนี้ของวิน..เหมือนวินกำลังน้อยใจอะไรผมอยู่ น้องเบะปากกลั้นสะอื้นก่อนจะโผเข้ากอดผมแน่น ลูบหลังลูบไหล่แล้วกลั้นใจพาน้องมายืนใต้ฝักบัว เปิดน้ำอุ่นล้างตัวล้างอ้วก ดันหน้าออกมาแล้วให้น้ำราดตั้งแต่หัวลงมา น้องอ้าปากรับน้ำที่ไหลมากลั้วคอ บ้าวนทิ้งหลายครั้งก่อนมือเรียวจะปัดฝักบัวให้ห่างตัว เก็บฝักบัวเข้าที่แล้วมองตานิ่ง เสยผมด้านหน้าของน้องที่ปรกหน้าผากขึ้น ไล่สายตาลงมามองที่ริมฝีปากก่อนจะก้มจูบเบา ๆ
“เป็นอะไรครับ? บอกพี่โตได้มั้ย?” วินนิ่วหน้ากับคำว่า ‘พี่โต’ แล้วปล่อยให้น้ำตาไหลพราก มองน้ำตาใสที่ไหลระลงมาตามคางเรียว ไล่สายตาขึ้นมองริมฝีปากบาง เกลี่ยนิ้วโป้งเช็ดหยาดน้ำสีใส น้องเม้มปากแล้วบอกเสียงเครือ
“พี่โตไม่รักน้อง พี่โต..เบื่อ ฮึก วินอ่ะ” ขมวดคิ้วกับเสียงตัดพ้อปนสะอื้นของวิน ส่ายหน้าไม่รับผิดที่ไม่รู้ว่าเอามาจากไหน วินเม้มปากแน่นปล่อยน้ำตาให้ไหลพรากยิ่งกว่าเดิม ทำใจเย็นเพราะน้องเมา..สติและอารมณ์มันอ่อนไหวมากกว่าคนปกติอยู่แล้ว
“พี่ไม่เคยเบื่อ ไม่มีวันจะไม่รักน้อง..วินก็รู้” น้องกลั้นสะอื้นแล้วนิ่งมองตาผม ยื่นมือปิดฝักบัว เดินเบียดจนแผ่นหลังบางชิดผนังห้องน้ำ น้องแยกขาให้ผมเข้าแทรกกายแนบสนิท ริมฝีปากบางขยับชิดก่อนจะกระซิบเสียงแผ่ว..
“..แล้วทำไมถึงได้หนีจูบของวิน?” ขมวดคิ้วกับคำถาม ในหัวนึกถึงตอนที่นั่งดื่มกันข้างนอกทันที ยิ้มบางแล้วก้มบอกเสียงเบากว่า..
“คนเยอะ..พี่เขิน..” คำตอบเรียกประกายระยับจากดวงตาคู่สวย ริมฝีปากคลี่ยิ้มพอใจตามด้วยรางวัลเป็นจูบนุ่มที่บรรจงทาบทับ มือเรียวสอดตามเส้นผมประคองให้รับจูบที่ลึกซึ้งมากกว่าเดิม ปล่อยน้องให้เป็นคนนำ ขยับจูบเอียงหน้าตามที่น้องอยากให้เป็น เดินถอยหลังออกจากห้องน้ำทุลักทุเล หายใจหอบหนักกับการจู่โจมของปลายลิ้นอุ่น เกร็งตัวรับริมฝีปากที่ครอบลงมา กลั้นหายใจกับความนุ่มอุ่นที่ขยับขึ้นลงตามอารมณ์ของน้อง พอริมฝีปากนุ่มผละออกผมก็ขมวดคิ้วมองวินที่ลุกขึ้นยืน กลืนน้ำลายเหนียวเมื่อน้องคลานคร่อม กะพริบตาปริบกับความต้องการสีชมพูเข้มที่ลอบผ่านหน้าตัวเองไป หัวใจเต้นรัวกับสีอ่อนของปากทางเข้าที่ลอยเด่น พอผงกหัวใช้ปลายลิ้นแตะ น้องก็คลานขึ้นไปข้างบน ลุกนั่งแล้วคลานตามน้องที่หันมายิ้มยั่ว เข่ามนคลานไปหยุดที่ผนังก่อนจะ..ลุกขึ้นยืนหันหน้าเข้าหาผนัง..
แทบหยุดหายใจกับรอยยิ้มยั่ว ขาเรียวที่แยกกว้าง และบั้นท้ายเนียนที่กำลังเรียกร้องให้ผมวิ่งเข้าหาของวิน
“..เร็วสิ..” คว้าเจลใสเปิดบีบละเลงความต้องการอย่างรีบร้อน เดินเข้าหาพร้อมกดแท่งร้อนแทรกตามช่องทางเร้นลับ น้องครางเสียงหวานแล้วดันผนังรับการรุกของผม แทรกส่วนหัวเข้าไปได้ก็กดเข้าหาทีละนิดจนสุดความยาว สำลักอากาศกับความตอดรัดและความร้อนที่บีบทุดทิศทุกทาง จับสะโพกเล็กแน่นแล้วขยับเอวเข้าออกตามสัญชาติญาณดิบของตัวเอง น้องครางฮือสูดปากตลอดเวลาที่ผมขยับ มือเรียวลูบไล้ปะป่าย มือเรียวประคองหน้าให้หันมารับจูบ ริมฝีปากและปลายลิ้นไล้เลียตามโครงหน้าผม หัวใจเต้นถี่ ความต้องการถูกตอดรัด..บีบให้ผมยิ่งเร่งความเร็ว
“ซืดดดดด..” น้องครางยาวแล้วยกขาขึ้นให้ผมจับก่อนจะกระแทกเข้าหาช่องอุ่นที่เจ้าตัวเกร็งรับการกระแทกแรง ๆ ขยับเอวไม่กี่ครั้งผมก็กระตุกปลดปล่อยไม่เหลือในช่องทางนั้น น้องขยับตัวทำให้ผมปล่อยขาเรียวลงแตะพื้น วินดันหน้าท้องผมให้ออกห่างแล้วหันหน้าเผชิญ ขาเรียวแยกกว้างก่อนจะโอบรอบคอผมให้เข้าแนบชิด ริมฝีปากบางจูบริมฝีปากล่างผมเบา ๆ ตาสวยเชื่อมช้อนขึ้นมาสบอ้อยอิ่ง
ท่อนแข็งของน้องบดเบียดอยู่ที่หน้าท้องแกร่งของผม ริมฝีปากบางเผยอยั่วเย้า มือเรียวลูบหน้าอกสะกิดผ่านตุ่มไตผมเหมือนหยอกล้อ เลื่อนมืออีกข้างมาจับความต้องการของน้องรูดรั้งเบา ๆ น้องครางอือกับริมฝีปากผมก่อนจะงับเบา ๆ ยั่วเล่น น้ำใสเหนียวติดมือแต่ยังคงไม่มีทีท่าจะยอมปลดปล่อยความต้องการ ผมรู้..เพราะแอลกอฮอล์ที่วิ่งอยู่ในเส้นเลือดทำให้น้องเสร็จช้ากว่าปกติ
ใจเต้นกระหน่ำกับท่าทางยั่วยวนของวิน..
ท่าทางแบบที่ผมกับน้อง..เรารู้กันแค่ 2 คน..
“ไม่อิ่ม..เข้าใจรึเปล่า?” ผมคงต้องสวัสดีปีใหม่กับน้องในวันพรุ่งนี้แล้วล่ะ เพราะเวลาแบบนี้ ..
มันเป็นช่วงเวลาที่เหงื่อเราจะต้องหลอมละลาย..รวมกันเท่านั้นครับ.
...........................................
กอดรวบ! กอดรับนักอ่านหน้าใหม่และนักอ่านที่ติดตามอ่านมาตลอดทุกท่านค่ะ แล้วก็สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังมากกกกด้วยนะคะ >///<
จิพาคู่น้องวินกับพี่ตาร์มาสวัสดีปีใหม่ย้อนหลังด้วยค่ะ จิปั่นไปก็ตันไปค่ะ แต่ก็ยังอยู่ในเทศกาลเนอะ(มันเป็นปีใหม่ของจิคนเดียวสินะคะ555) งานจิไม่ยุ่งมากถ้าเทียบกับเมื่ออาทิตย์ที่แล้วค่ะ เลยมีเวลาจิ้นได้บ้าง ค้างอีก 2 คู่เนอะ แล้วจะส่งข่าวบอกนะคะถ้าจิ้นเสร็จอ่ะค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:pig4: :กอด1: :o8:
จิ้มบวกขอบคุณค่ะ
.
.
.
จิตื้อตันกับจินตนาการขึ้นทุกทีอ่ะ..หายหัวไปสักเดือนได้มั้ยนี่? :เฮ้อ:
-
กอดที่รัก
ไม่มีอะไรจะพูดนอกจากสุ้ๆค่ะ คึคึคึ
-
:-[ :m25:
-
สำลักซีนแทนพี่ต้าร์
น้องวินร้อนแรงมากกกกกกกกกกกก -,.-
-
เอร๊ย! วินกินเหล้าเถื่อนแล้วร้อนแรง
:m25:
-
ต่อไปก็ขอคู่เต๋ากับพี่โป้งนะ
อยากอ่านตอนที่เต๋ามันอ้อนพี่โป้ง
น่ารักดี
ส่วนตอนน้องวินเนี่ยก็ร้อนแรงตามดีกรีแอลกอฮอร์กันทีเดียว :z1:
-
^ ^
-
น้องวินคะ พี่กระอักเลือดตายแล้วค่ะ หนูยั่วพี่ต้าร์ได้ใจมาก
-
สู้ๆค่ะคุณจิ อดทนไว้ แล้วมันจะผ่านไป ฮึบๆ
-
:z1: :jul1: :haun4: :pighaun: :m25:
-
น้องวินเมาแล้วน่ารัก :-[
-
ร้อนแรงกันสุดๆ
น้องวินน้อยใจเลย พี่ไม่ยอมให้จูบ
พี่ต้าร์เขินอะไรพี่ คนเยอะแยะ
555555+
กอดพี่จิ
ตันก็ไม่เป็นไรนะคะ รอได้จ้า
-
น้องวินเหมือนจูออน คลานไปคลานมา ฮ่าๆๆๆ :jul1:
คุณจิอย่าเพิ่งท้อ พักผ่อนเยอะๆ สุขภาพดี เดี๋ยวจินตนาการกว้างไกลเอง :กอด1:
-
โอ้ น้องวินร้อนแรง :jul1: :jul1:
-
คือว่า เค้าอ่านแล้วเค้าร้อนไปด้วยเลยอ่ะ
แบบกินน้ำร้อนอยู่พอดี อ่านไป จิบไป ไม่ระวัง จิบเยอะเกิน ร้อนวูบเลย. 5555
ไม่หรอก ร้อนเพราะวินแหละ รู้สึกว่าเด็กห้องนี้ยั่วเป็นพิเศษเลยนะ
อยากหาแฟนอยากนี้จัง....ได้ข่าวว่าเราเป็นผู้หญิง หาแฟนยั่วเก่งไปเพื่อ...?เหรอ
กอดๆคุณจิ ขอบคุณค่า
-
น้องวินร้อนแรงมาก :m25:
:กอด1:พี่จิสู้ๆค่ะ
-
โอ้~ เหล้าของพิ ทำให้น้องวินร้อนแรงได้ขนาดนี้
คราวพิก็ทีแล้ว คราวนี้ถึงตาน้องวินผู้น่ารักบ้างล่ะ
จะรอดูว่าอีกสองคู่จะเป็นอย่างนี้หรือป่าว :z1:
ถ้าเหมือนกันแสดงว่าเหล้าเถื่อนนี่ใช้ได้เลย :laugh:
ทำให้พิและน้องวินเป็นไปได้ถึงขนาดนี้ น่าร้ากกก
ขอบคุณคนเขียนมากๆๆๆๆค่ะ :L2:
-
:กอด1: จิเพิ่มพลังให้แล้วนะ ถ้าหายไปจริง จะตามไป :z13: 55555
ปล.งานเข้าเหรอจ๊ะ
-
จะรออีกสองคู่ที่เหลือค่ะ คงจะไม่แพ้คู่ของน้องวินนะค่ะ :z1:
-
มาให้กำลังใจคุณจิ :กอด1:
+1
-
เทศกาลปีใหม่ยังไม่จบเลยค่ะ เพราะเพิ่งผ่านปีใหม่สากลไปเอง
ยังเหลือปีใหม่จีน กะ ปีใหม่ไทยอีกนะ เพราะงั้นเราจะรอการจิ้นต่อไป
ถ้าเหนื่อยนักก็พักก่อนนะคะ เราจะรอคอยอย่างเงียบๆ :กอด1:
-
:กอด1:เติมกำลังใจน้องจิ
เขินรับเทศกาลตรุษจีน :-[
-
“ไม่อิ่ม..เข้าใจรึเปล่า?” :-[
:กอด1: คุณจิ
-
SP. : เทศกาลแห่งความสุข [ ไอติม - ออม ]
หน้าใสที่มีมาส์กสีขาวทาบอยู่เดินไปเดินมารอบห้องนอน เสียงในห้องน้ำเงียบไปเพียงไม่กี่นาทีก็มีเท้าเปล่าเหยียบย่างออกมา คนที่เดินไปเดินมาหยุดกึกก่อนจะเดินเข้ามาหาอกกว้างที่มีหยดน้ำเกาะพราว อนิรุทธ์เงยหน้ามองนาฬิกาแขวนผนังนับเวลาว่าครบ 15 นาทีแล้วหรือไม่ คนที่ถูกมาส์กพอกหน้าก็เงยมองนาฬิกาด้วยเช่นกัน
“ดึงออกได้แล้วไอศกีรม นิ่ง ๆ นะ..” อนิรุทธ์เช็ดมือกับผ้าเช็ดตัวที่คาดเอวลวก ๆ ก่อนจะจับไหล่บางให้ยืนหันหน้าเข้าหาตัว ไอติมหลับตาแล้วเกร็งหน้าเมื่อมาส์กถูกรั้งออกจากผิวหน้าช้า ๆ มือเรียวยื่นจับแขนแกร่งแน่นของอนิรุทธ์ด้วยความลุ้น
“เสร็จแล้ว..ไปล้างหน้า ใช้หลอดสีขาวนะ เสร็จแล้วออกมานั่งที่เตียง” ไอศกรีมพยักหน้าแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าตามคำสั่งทุกอย่างก่อนจะเดินมานั่งที่เตียง อนิรุทธ์ตบมือปุที่เตียงส่งสัญญาณให้นั่ง มือใหญ่ละเลงครีมบำรุงทั่วใบหน้าและลำคออย่างเบามือ
“แต่งตัวแล้วลงไปรอที่รถนะไอติม เดี๋ยวออมเก็บกระเป๋าแล้วจะตามลงไป” ไอศกรีมพยักหน้าแล้วลุกขึ้นนั่งตักกว้าง มือเรียวโอบรอบคอแล้วยื่นปลายจมูกหอมแก้มสากเอาใจ
“ขอบคุณนะออม” อนิรุทธ์ยิ้มบางแล้วกอดเอวเล็กกลับ ปลายจมูกโด่งหอมหน้าผากเนียนแล้วปล่อยให้ไอติมลุกไปแต่งตัว ต่างคนต่างรีบแต่งตัวแล้วช่วยกันยกกระเป๋าลงมาที่รถ วันนี้ 2 หนุ่มมีโปรแกรมร่วมส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ที่รีสอร์ทของเพื่อนอนิรุทธ์ ขึ้นรถได้ไอติมก็ขอเป็นคนขับเอง
“เราขับก่อน ออมจะได้นอนบ้าง” ไม่ฟังคำตอบจากอนิรุทธ์ ไอติมโดดขึ้นที่นั่งคนขับแล้วขับพามาถึงจุดหมายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง โชคดีที่อนิรุทธ์เป็นคนหลับง่ายเลยไม่ตื่นตกใจกับการใช้ความเร็วของไอติม มือเรียวเขย่าแขนปลุก
“ออมถึงแล้ว รีบลงไปกันเหอะ ป่านนี้มาถึงกันหมดแล้ว” อนิรุทธ์ลืมตาตื่นแล้วบิดขี้เกียจ ไอติมยิ้มบางมองคนตัวโตหาวหวอด ยิ้มส่งให้กันก่อนจะเปิดประตูรถลงมารับอากาศเย็นที่รีสอร์ทชานเมืองเพชรบูรณ์ ไหล่บางห่อลู่กันลมหนาว ผ้าพันคอไหมพรมถูกยื่นมาพันรอบกันลมเย็น เงยมองคนที่เอามาพันให้แล้วยิ้มบาง หน้าใสซุกอกกว้าง มือโอบกอดกันลมหนาวให้อนรุทธ์ตอบแทนผ้าพันคอ เสียงหัวเราะชอบใจของอนิรุทธ์ดังคิก มือใหญ่กอดตอบแล้วเลื่อนมากุมมือเดินไปล็อบบี้รีสอร์ท พนักงานรับกระเป๋าไปรวมไว้ก่อนจะยื่นกุญแจห้องพักให้ไอติม เดินเข้ามายิ้มกว้างทักทายเพื่อนที่นั่งรอที่ล็อบบี้ทุกคน
“นั่งก่อนออม ไอติมสบายดีไหมครับ?” หน้าหวานที่ถูกเพื่อนเจ้าของรีสอร์ทถามพยักหน้าตอบแล้วยิ้มบาง ขยับชิดอนิรุทธ์มากขึ้นแล้วนั่งฟังกลุ่มเพื่อนคุยกัน หนึ่งในกลุ่มเพื่อนเอ่ยปากถามถึงน้องปาย ไอติมทำตาโตแล้วขยับนั่งตัวตรง อนิรุทธ์ก้มมองท่าทางกระตือรือร้นแล้วยิ้มบาง
“เมื่อไหร่มันจะมาวะ? ไอ้พิมึงโทรตามสิ กูเพิ่งจะเจอก่อนมาอ่ะ กูกลัวมันด่า” เสียงทุ้มของวินเอ่ยปากบอกเจ้าของรีสอร์ท ยื่นมือโอบไหล่บางเข้ามาชิดแล้วลูบเบามือ หน้าหวานเงยสบตาแล้วยิ้มกว้างให้คนที่กอดตัวเองอยู่ กระซิบเสียงเบา ‘น้องปายมาด้วย’ อนิรุทธ์ยิ้มน้อย ๆ แล้วหันไปคุยเรื่องเรียนกับเต๋าที่กำลังจะจบโทจากอีกสถาบันเหมือนกัน ไอติมผ่อนลมหายใจออกแล้วมองไปรอบ ๆ ตัว ทุกคนมีความสุขและมีรอยยิ้มประดับใบหน้าตลอดเวลา ยิ้มบางกับรักข้างเดียวครั้งมัธยมของอนิรุทธ์
พิรุณ..
ดวงตาสีดำสนิททอประกายอบอุ่น รอยยิ้มจริงใจ อัธยาศัยดี ยิ้มตามเมื่อพิหัวเราะเสียงใส เบือนไปมองรอยยิ้มของเพื่อนคนอื่นแล้วอุ่นในอก ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี เพื่อนกลุ่มนี้ก็ยังคงความสดใสเหมือนตอนมัธยมเสมอ หันมองไปตามทิศที่วินตะโกนเสียงดังว่ารถชายวิ่งเข้ามาในรีสอร์ทแล้ว ผุดลุกแล้วจับมืออนิรุทธ์ให้ลุกตาม
อนิรุทธ์ก้มมองตาสวยที่จดจ้องการมาถึงของน้องปายไม่วางตา แก้มใสมีเลือดฝาด ริมฝีปากสีอ่อนธรรมชาติน่ามอง ผิวใสที่ตนทะนุถนอม ดูแลมาอย่างดีตลอดเวลา ยิ้มบางแล้วยื่นมือโอบไหล่เล็กให้เข้ามารับไออุ่น ไอติมเงยหน้ามองก่อนจะยิ้มตอบ เบือนไปมองพิที่อุ้มน้องปายเดินเข้ามาทางนี้แล้วก้าวเท้าไปยืนล้อมน้องปาย
“น้องปาย เหม็นมั้ยลูก มาหาพี่วินดีกว่า พี่วินตัวหอมนะคะ” เสียงวินเอ่ยปากคุยกับเด็กน้อยวัยขวบกว่า พอน้องหันมาไอติมก็รีบยื่นมือขออุ้มพร้อมกับอนิรุทธ์ ยื้อกันไปแย่งกันมาไทโยก็เดินเข้ามาห้ามทัพ มองน้องปายที่กลับมาอยู่ในอ้มอกอดของปูนใสแล้วก็เดินกลับมานั่งรวมที่โซฟาตัวเดิม ไอติมตาโตกับจูบจู่โจมที่ไทโยส่งเข้ารุกรานพิ อนิรุทธ์หัวเราะขำแล้วเอามือบังไม่ให้ไอติมมอง แยกย้ายกันไปแบบเงียบ ๆ ให้ 2 หนุ่มได้แสดงความรักกันต่อไป
เดินจูงมือกันมาตามทางเดิน รับบรรยากาศหน้าหนาวและสัมผัสกับกลิ่นธรรมชาติของรีสอร์ทอย่างมีความสุข อนิรุทธ์จับมือเรียวให้เดินทอดน่องมาถึงริมสระกว้าง บัวหลากสายพันธุ์ออกดอกสวยเต็มสระ ถอดรองเท้าก่อนจะนั่งขัดสมาธิกับหญ้านุ่ม ยื่นมือดึงแขนเรียวลงมานั่งตัก มือรวบกอดกันลมหนาว คางวางเกยไหล่บาง ไอติมยิ้มน้อย ๆ แล้วยื่นมือไปข้างหน้ารับใบไม้แห้งที่ปลิวร่วง จับเบามือดึงมาแตะปลายจมูก..
“หอมจัง..” มือใหญ่รวบจับมือเรียวแล้วดึงมาสูดกลิ่นที่ว่าหอม ไอติมมองตามแล้วมองตาสวยใต้แพขนตาหนา ใจเต้นตึกตักกับตาพราวที่เบือนจากใบไม้แห้งมาสบตาตน หลับตาลงช้า ๆ ยื่นหน้ารับริมฝีปากนุ่มที่ประทับลงมาที่แก้มแผ่วเบา ขยับเข้าหาลมหายใจอุ่นที่ไล้แก้มช้า ๆ สัมผัสกับริมฝีปากที่เลื่อนมาแตะริมฝีปากสีอ่อนของตัวเองแผ่วเบา ลืมตาขึ้นมาสบก่อนจะผละออกมามองหน้าหล่อคมเต็มตา
“ไอติมรักออม” เอ่ยปากเหมือนคนละเมอก่อนจะโน้มตัวกอดรอบคอหนา หน้าซุกกับไหล่กว้าง คนถูกบอกรักหน้าขึ้นสีเรื่อ กอดตอบเบามือปล่อยให้ความหนาวที่แสนเกลียดเป็นพยานว่าตัวเองกำลังมีความสุขมากแค่ไหน นั่งรับลมหนาวไม่นานอนิรุทธ์ก็ขยับตัว ก้มกระซิบชวนไอติมกลับห้องเพราะลมหนาวจะทำให้ผิวไอติมตึงและเกิดริ้วรอยได้
เดินจูงมือกันมาทางห้องพัก มือใหญ่ยื่นพันผ้าพันคอให้ไอติมกันลมหนาว ไม่ได้มองว่าพิกับไทโยเดินอยู่อีกฟากของสวน เข้าห้องพักได้ไอติมก้เดินไปล้างเท้า ออมยกกระเป๋ามานั่งจัดเสื้อผ้าเข้าตู้ คนล้างเท้าเสร็จยืนหันรีหันขวางกลางห้อง ดึงกระดาษทิชชู่มาเช็ดเท้าเสร็จก็เดินตรงเข้าหาหลังกว้าง นั่งขัดสมาธิข้างหลัง ยื่นมือโอบรอบเอว เอียงแก้มแนบหลังกว้าง อนิรุทธ์ยิ้มบาง ละมือจากเสื้อกันหนาวแขนยาวที่เพิ่งซื้อให้ไอติมมากุมมือเรียว ยกขึ้นหอมแล้วทำคิ้วขมวด
“ไอศกรีม..เมื่อกี้ล้างมือหลังล้างเท้าหรือยัง?” ไอติมลืมตาโพลง ตัวแข็งทื่อเมื่อนึกขึ้นได้ว่า..ยังไม่ได้ล้างมือ
“ไหล่อนไม่อยากรู้หรอก..ว่าทำไมฉันถึงได้รับรู้ได้..ไป ล้าง เสีย!” ยิ้มแหยกับหลังกว้างแล้วลุกไปล้างมือรวดเร็ว เดินออกมาอนิรุทธ์ก้สั่งให้นอนพักผ่อนไปก่อนเพราะขามาไอติมขับรถคนเดียวจนถึงเพชรบูรณ์ พอเห็นไอติมหลับอนิรุทธ์ก็เดินออกมาดูว่าเย็นนี้มีกับข้าวอะไรบ้าง ถ้ามีแต่กับข้าวรสจัดจะได้สั่งแยกให้ไอติม เดินมาเห็นพิยืนก้ม ๆ เงย ๆ ในเคาน์เตอร์เครื่องดื่มกับพนักงานอีก 2-3 คนจัดโต๊ะและเรียงกับข้าวอยู่ เดินตรงเข้าหา ตวัดแขนแกร่งเขามากอดด้วยเคยตัวแล้วเอ่ยปากถาม
“เมนูมื้อเย็นมีอะไรคะพิ น้องออมจะดูก่อนน่ะค่ะ” ลืมตัวทุกครั้งเวลาอยู่ลำพังแค่ 2 คน รอยยิ้มเจื่อนของพิทำเอาอนิรุทธ์หลุดขำ รีบเอ่ยปากบอกก่อนพิจะสะบัดแขนหนี ‘น้องออมล้อเล่นค่ะ555’ มองกับข้าวที่วางเรียงรายบนโต๊ะ พอเห็นข้าวผัดปูก็บอกเจ้าของรีสอร์ทว่าไอติมทานข้าวผัดได้ เบือนห้าไปมองจานผลไม้แล้วตั้งใจจะหันมาขอบคุณพิ เดินเข้ามาดูในเคาน์เตอร์เหล้าที่มีเจ้าของรีสอร์ททำท่าก้ม ๆ เงย ๆ อยู่ข้างใน คิ้วเข้มขมวดมุ่น จมูกโด่งย่นกับกลิ่นฉุน เอ่ยปากถามเสียงดัง
“อะไรน่ะพิ?” เจ้าของรีสอร์ทยกยิ้มมุมปากก่อนจะยกขวดกลิ่นฉุนขึ้นมาให้ดูเต็มตา ตาโตกับคำบอกเล่าที่ว่าในขวดที่กำลังถืออยู่นี้คือเหล้าเถื่อน ยื่นมือรับขวดนั้นมาถือก่อนจะเบิกตากว้างกับคำกระซิบ ‘จอกเดียวเมาเป็นโอ่ง’ ในหัวมีภาพหน้าหวาน ผิวละเอียดของไอติมโผล่เข้ามา หรี่ตามองเจ้าของรีสอร์ทที่นำเข้าเหล้าเถื่อนมาดื่มวันส่งท้ายปี..ดูก็รู้ว่าอยากจะมอมเพื่อน อมยิ้มเมื่อนึกถึงคนที่ตัวเองอยากจะมอมบ้าง ยื่นขวดเหล้าคืนแล้วขอตัวกลับไปอาบน้ำ กลับถึงที่พักก็เห็นไอติมแต่งตัวรอแล้ว
“ออมไปไหนมา? มือถือก็ไม่เอาไปด้วย?” ยื่นมือรับตัวบางที่เดินเข้ามาหา ก้มหอมแก้มใสแล้วบอกเสียงธรรมดา..ซ่อนความตื่นเต้นเอาไว้มิดชิด
“เดินออกไปดูกับข้าวให้ติมมา มีข้าวผัดปู..ติมทานได้” ไอติมพยักหน้ากับอกกว้างก่อนจะปล่อยให้ออมไปอาบน้ำแต่งตัวบ้าง อาบน้ำเสร็จก็รีบแต่งตัว เดินเข้ามาหาไอติมที่นั่งหย่อนขารอที่เตียง เอื้อมมือดึงเสื้อกันหนาวที่ไอติมสวมพ้นหัว
“ข้างนอกไม่ค่อยหนาว” ไอติมไม่ทันได้ถามก็ถูกอนิรุทธ์ดึงแขนให้ลุกตาม เดินจับมือจนถึงด้านหลังสวนที่ใช้จัดเลี้ยงส่งท้ายปีเก่า อนิรุทธ์ดันไหล่บางให้เดินไปเลือกตักกับข้าว ส่วนตัวเองนั่งลงข้างหมอโป้ง รับแก้วพันช์มาจิบแล้วขยับเก้าอี้ให้ไอติมนั่งข้าง ๆ หยิบช้อนมาตักข้าวเข้าปาก ตักมะเขือเทศใส่ช้อนไอติมแล้วพยักหน้าย้ำว่ายังไงไอติมก็ต้องกิน
“..ไม่เคยอร่อยเลย..ให้ตายเถอะ” เสียงบ่นอุบอิบดังลอดเข้าหู เรียกรอยยิ้มประดับหน้าหล่อคมของอนิรุทธ์ รีบตักข้าวเข้าปากให้เร็วขึ้นเมื่อหางตาเหลือบเห็นพิรีบกินข้าว พอวางช้อนเสร็จก็เห็นเจ้าของรีสอร์ทเดินตัวปลิวเข้าเคาน์เตอร์เหล้า หันกลับมามองไอติมที่ยังคงสนใจเรื่องเคี้ยวให้ละเอียด เบือนหน้ากลับมามองคนแจกเหล้า ยื่นมือรับมาแล้วบอกเสียงธรรมดา
“ดื่มได้ แต่ถ้าขวดนี้หมด ผมคงต้องให้ไอติมช่วย” หันหน้ามามองตาสวยของไอติมที่มองอยู่ ยิ้มบางส่งให้แล้วดื่มทีเดียวหมดแก้ว ผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ ไล่ความแสบร้อนของวิสกี้ที่ไหลระลงไปจนถึงกระเพาะอาหาร อ้าปากรับข้าวเกรียบที่ส่งมาป้อนถึงปาก ยิ้มขอบคุณไอติมแล้วหันกลับมารับแก้วที่วนมาถึงอีกรอบด้วยความรวดเร็ว รับมาดื่มแก้วต่อแก้วจนวิสกี้หมดขวด ยิ้มมุมปากเมื่อเห็นเจ้าของรีสอร์ทเดินเข้าเคาน์เตอร์เพื่อหยิบสิ่งที่ซ่อนไว้ออกมาอวด
“ไอ้พิมีของดีก็ไม่บอกนะมึง กูขอก่อนเลย หนาวแบบนี้เข้ากันฉิบหาย พี่หมอ..น้องเต๋าเมาแล้วต้องพาน้องเต๋าไปนอนด้วยนะ” ยิ้มน้อย ๆ มองเต๋าที่ยกมือขอคนแรก ก่อนจะหันไปบอกไอศกรีมที่จิบพันช์ให้ดื่มแทนเพราะตนดื่มไปแล้ว
“ไอศกรีม หล่อนต้องดื่มแทนชั้นแล้วล่ะ ชั้น ออน เดอะร็อค ไปแล้วอ่ะ เอิ้กกก” บอกไอติมแล้วมองตาสวยนิ่ง ไอติมกลืนน้ำลายเหนียวมองแก้วใบเล็กที่มีน้ำสีใสเทจนเต็มสลับกับหน้าหล่อคมของอนิรุทธ์ มือเรียววางแก้วพันช์แล้วยื่นรับแก้วเป๊กมาถือ ตาสวยหลับแน่นแล้วยกแก้วขึ้นแตะริมฝีปาก เทพรวดเข้าปากโดยมีมือหนาของอนิรุทธ์ดันก้นแก้วช่วย ยื่นแก้วคืนให้พิแล้วก้มหัวรับเสียงปรบมือที่ดังรอบตัว อนิรุทธ์ยื่นมือเช็ดทำความสะอาดริมฝีปากก่อนจะก้มกระซิบชมที่แก้มเนียน
“เก่งจัง..” ไอติมกะพริบตาปริบ เหล้าเถื่อนที่กำลังเผาทางเดินอาหารเทียบกับดวงตาหวานฉ่ำของอนิรุทธ์ที่กำลังเผาหัวใจไม่ได้เลยสักนิด หัวใจเต้นโครมคราม หลบตาวูบ หน้าใสร้อนผะผ่าวจนต้องยกมือขึ้นจับแก้มแล้วกดน้ำหนักฝ่ามือคลึงแก้มให้หายร้อน อนิรุทธ์ยิ้มบางก่อนจะสะกิดให้ไอติมรับแก้วเหล้าที่วนมาถึงด้วยความเร็ว
มือเรียวยื่นรับ ริมฝีปากและปลายลิ้นละเลียดความขมปร่าของเหล้าเถื่อน เพียง 7 ครั้งที่มือเรียวยื่นรับแก้วใบเล็กมาดื่ม ไอติมก็เมาหลับคาตักอนิรุทธ์ พอต้าร์จูงมือแฟนที่เมามากให้ลุกเดิน คนอื่นก็ตะโกนสวัสดีปีใหม่แล้วแยกย้ายกันกลับห้องตัวเอง
อนิรุทธ์ประคองไหล่บางให้ลุกขึ้นนั่ง ไอติมมองตาปรือแล้วโถมเข้ากอดคอ อนิรุทธ์ลูบหลังเบามือแล้วหันหลังให้ขี่หลังพากลับห้อง พอถึงหน้าห้องก็ปล่อยไอติมลงให้ยืนรอก่อน มือหนึ่งกอดไหล่เล็กให้เอนแนบ อีกมือเสียบกุญแจเปิดประตู ประคองเดินเข้ามาในห้อง พาไปนั่งที่เตียงแล้วถอดรองเท้าให้ ผละออกมาปิดล็อคห้องแล้วถอดเสื้อตัวเองออก โยนไว้ที่พื้นแล้วเดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ ไอติม ปลายนิ้วไล้แก้มชมพูเบามือ ก้มกระซิบเรียกชื่อ
“..ไอติม..” มือเรียวปัดออกเหมือนรำคาญ อนิรุทธ์ยิ้มมุมปากแล้วลดมือลงมาที่ซิปกางเกงยีน ก้มลงแตะปลายจมูกสูดกลิ่นหอมที่ซอกคอ คนจะนอนหดคอหนี เลื่อนปลายจมูกขึ้นมาหอมที่ปลายคางมน จรดริมฝีปากจูบที่ใต้คาง ไล้จูบผะแผ่วขึ้นมาตามโครงหน้า มือที่จับซิปก็รูดลงช้า ๆ อีกข้างลูบไล้ผิวลื่นมือใต้เสื้อ สะกิดที่ตุ่มไตแข็งสู้มือเบา ๆ ริมฝีปากจูบแผ่วที่ริมฝีปากล่างสีชมพูอ่อน ไอติมหายใจหนักรับจูบที่ลึกล้ำมากขึ้น ตาสวยฝืนลืมขึ้นมาสบตาเชื่อมของอนิรุทธ์ เบี่ยงหน้าหนีจูบ..
“อืออ อะ..ออม” เสียงครางเรียกชื่อเบาหวิว อนิรุทธ์ขานรับ ‘หืม..’ ปลายลิ้นตวัดเลียคอระหง คนจะนอนบิดตัวเร่ากับปลายลิ้นที่ระลงมาดูดที่ตุ่มสีเข้มที่หน้าอก ยกแขนให้อนิรุทธ์ถอดเสื้อโดยดี ในหัวมึนงง กว่าจะเรียกสติให้อยู่กับตัวก็ตอนกางเกงหลุดออกจากเท้าไปแล้ว หอบหนักกับปลายลิ้นที่ลากวนเวียนที่หน้าท้อง มือเรียวตะปบหัวไหล่หนายกตัวขึ้นมองความต้องการที่ถูกอนิรุทธ์กลืนกินไม่ทันตั้งตัว
“อึ๊ ซืดดดดดด” เลือดสูบฉีดแรงจนผิวใสเปลี่ยนเป็นแดงไปทั้งตัว ตาคมเบือนสบตาสวย ริมฝีปากรูดขึ้นลง มือหนาดันต้นขาด้านในตั้งเข่า ถอนริมฝีปากระจูบร้อนลวกลงมาจนถึงช่องทางอุ่น ลิ้นฉกตวัดเลียจนไอติมบิดตัวดิ้นเร่า สอดนิ้วดันเข้าขยายช่องทางทีละนิ้ว มือหนาอีกข้างเลื่อนขยับข้อมือรูดรั้งความแข็งขืนของตัวเองช้า ๆ แตะนิ้วลูบน้ำหล่อลื่นที่ส่วนปลายมาทาจนทั่วส่วนหัว พอไอติมพร้อมอนิรุทธ์ก็ขยับขึ้น ไอติมหายใจแรงมองตาคมที่จับจ้องริมฝีปากตัวเองไม่วางตา มือเรียวยันตัวขึ้น ประกบจูบเร่าร้อนดันอกแกร่งให้นอนบ้าง
มือเรียวลูบไล้ปะป่ายไปทั่วหน้าอกแกร่ง เลื่อนริมฝีปากจูบตามซอกคอหนา เรื่อยลงมาถึงความต้องการที่ผงาดง้ำ ครอบริมฝีปากลงไปช้า ๆ จนถึงโคน เรียกเสียงครางต่ำดังระงมไม่ขาดปาก อนิรุทธ์ตาเหลือกค้างกับปลายนิ้วเรียวที่แตะไล้ตรงช่องทางอุ่นของตัวเอง ผงกหัวขึ้นมองแล้วยื่นมือออกมาตั้งใจจะประคองหน้าสวยที่กำลังก้มเลียช่องทางอุ่นช่วยให้นิ้วส่งเข้าไปได้ง่ายขึ้น
“โอ้ย! ติม เอาออก..เจ็บ” ไอติมส่งนิ้วเข้าขยายช่องทางอุ่นในทันทีที่ลงลิ้นช่วย นิ้วเรียวหมุนวนจนอนิรุทธ์สติเตลิด เสียงครางต่ำเล้ดลอดให้ได้ยิน ไอติมลากปลายลิ้นเลียท่อนร้อนตรงหน้าตั้งโคนถึงปลาย ริมฝีปากดูดตามท่อนร้อนเสียงดังน่าอาย อนิรุทธ์แทบคลั่งกับความร้อนรุ่มที่ไอติมปรนเปรอ
เสียงหอบหายใจหนักหน่วงดังกลบเสียงจากริมฝีปากที่สัมผัสทุกส่วนสัดที่ทำให้ร้อนเร่า ก่อนนิ้วที่ 2 จะถูกส่งเข้ามา อนิรุทธ์ก็ยกตัวนั่งจับหน้าหวานขึ้นมาประกบจูบ มือใหญ่จับมือเรียวดึงออกจากช่องทางอุ่น กดให้นอนราบทาบทับจนขยับไม่ได้ ผละออกมาแค่นพูดเสียงลอดไรฟัน..
“นังติ๋ม แสบนักนะยะ ประสบขีปนาวุธถล่มโลกของฉันเสียบัดเดี๋ยวนี้!” ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มแล้วหัวเราะกับการกดเข่าหนาแทรกตัวเข้ามาชิด จ่อท่อนร้อนบดเบียด ไอติมประคองหน้าคมขึ้นมาสบตาก่อนจะยิ้มหวานเอาใจ อนิรุทธ์หรี่ตามองแล้วกดส่วนหัวเข้ามาทีละนิด รอยยิ้มหวานเลือนหาย ริมฝีปากบางอ้ารับลม สะโพกเล็กเกร็งรับความยาวที่กำลังแทรกเข้ามาทีละนิด ตาสวยมองตาคมเชื่อมที่มองสบตลอดเวลา
ริมฝีปากอิ่มก้มแตะแผ่วเบา ไอติมหลับตารับสัมผัสจากริมฝีปากอนิรุทธ์ ขาเรียวแยกกว้างรับการขยับที่หนักหน่วงตามอารมณ์ดิบ มือหนาจับต้นขาพาดข้อพับ ตาคมก้มมองท่อนร้อนที่อยู่ในช่องทางอุ่น หัวใจเต้นแรง ช่องทางตอดถี่บีบรัดทุกทิศ ไอติมขยำผ้าปูที่นอนแน่น ครางยาวกับการกระแทกซ้ำของอนิรุทธ์ ปลดปล่อยธารรักออกมาจนเต็มหน้าท้องแกร่ง อนิรุทธ์กัดฟันกรอดกับการบีบรัดที่มากกว่าเดิม บีบก้นเล็กแน่นมือ ก้มกอดไอติมไว้ทั้งตัวแล้วลุกขึ้นนั่ง ประคองก้นเล็กนำจังหวะ อ้าปากงับปลายคางมน ไอติมแหงนหน้าเชิดกับความยาวที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อย ริมฝีปากบางครางเสียงหวานกับอารมณ์ที่คุขึ้นมาอีกครั้ง
“อาห์..ออม อืออออ” มือเรียวจิกเล็บที่หัวไหล่หนา ออมกดริมฝีปากดูดที่ซอกคอขาวแล้วจับสะโพกเนียนยกสูงก่อนจะจับกดลงมาจนสุกแรง ปลดปล่อยความต้องการออกมาพร้อมกัน ท่อนแข็งกระตุกกึกภายในตัวไม่ต่างจากความต้องการของไอติมที่กระตุกอยู่กับหน้าท้องแกร่ง ผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ แล้วเงยหน้าจากซอกคอที่มีรอยสีกุหลาบติดประปรายขึ้นมาสบตาสวย ไอติมก้มสบตาคมของอนิรุทธ์แล้วยื่นริมฝีปากจูบที่แก้มสากเบา ๆ
“อาบน้ำกัน..ไอติมง่วงแล้ว” อนิรุทธ์ยิ้มอ่อนโยนแล้วล้มตัวกอดก่าย ไอติมผ่อนลมหายใจออกเบา ๆ เอื้อมมือกอดตอบ ตาสวยปรือปรอยเคลิ้มจะหลับ..
อนิรุทธ์ยิ้มมุมปากแล้วซุกปลายจมูกหอมที่รอยสีกุหลาบ ริมฝีปากจูบปลุกให้ไอติมจำต้องตื่นอีกครั้ง
“นี่ยังน้อยค่ะไอศกรีม น้อยมากกับนิ้วที่หล่อนส่งเข้ามาทักทายลำไส้ใหญ่ของฉันเมื่อครู่..” ไอติมตาเหลือกค้างกับการแทรกท่อนร้อนเข้ามาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ครางหวิวกับการลงโทษที่เผลออยากเป็นคนรุก เสียงทุ้มยังคงดังข้างหูให้รู้และเตรียมรับกับรักที่ไม่มีวันเหนื่อยอ่อน
“ค่ำคืนส่งท้ายปีเก่ามันยังอีกนานค่ะหล่อน!”
................................................
กอดรวบ!
ส่งไอติมกับออมมาสิ้นเดือนมกรา555 อ่านแล้วขอให้ยิ้มค่ะ จิชอบคู่นี้..ฮาดีค่ะ กร๊ากกกก
ขอบคุณที่ติตามค่ะ
:pig4: :กอด1: :jul3:
ปล.กระต่ายน้อย พี่ส่งออมกับไอติมให้อ่านแล้วนะคะ อย่าลืมน้องโอ้ของพี่ด้วยค่ะ - -+
-
จิ้มก่อนค่ะ
เค้าอ่านจบตั้งแต่เมื่อคืนแต่ไม่ได้มาแก้ไขโพส (รีบปิดคอมแล้วรีบกลับบ้านไปนิดส์ เหะๆ)
ไอติมของเค้าาาาา
สัณชาตญาณ ความต้องการเป็นฝ่ายรุกก็ยังมีอยู่ตลอดนะคะเนี่ยยยย
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ยังไม่มีการยอมศิโรราบอย่างเด็ดขาดนะคู่นี้
ลุ้นๆๆๆ ชอบพี่ออมมากเหมือนกัน
-
คู่ออมกับไอติม :กอด1:
ไอติมหนูตั้งรับนั่นแหละดีที่สุดแล้ว
มันเหมาะกับตัวเล็กๆ หน้าหวานๆ ของหนูแล้วละ
-
ยังไม่ละความพยายามนะไอสครีม!!!
กร๊ากกก
-
น้องออมกับหนูติ๋ม :impress2:
ไอติมเลิกคิดที่จะรุกเถอะนะจ๊ะ
:กอด1:พี่จิจ๋า1รอน้องเต๋าสตรอเบอรี่อยู่นะคะ
-
คู่นี้ก็น่าีรัก~
ไอติมเหมาะกับรับที่สุดแล้วจ้า 55.
:-[
-
ไอติมจะได้นอนไหมนั้น :laugh:
-
ไอติมมมม ก่อกบฏกับออมโดนสำเร็จโทษเลย
น่ารักก็น่ารักนะ สงสารก็สงสาร ตัวยิ่งเล็กๆอยู่
แถมเมาอีกต่างหาก ตื่นมาจะไหวมั๊ยเนี่ย
การันตีว่าเหล้าน้องพิกินแล้วทำให้คนเปลี่ยนไป
ร้อนแรงกันดีจริงๆ :o8: สามคู่แล้วนะเนี่ย
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
-
คู่นี้มาแนวฮา
+1
-
:กอด1:น้องจิ
เพิ่งเห็นไอติมโดนกิน :-[
ค่อยๆดูดก็ได้นะออม :o8:
-
55 เป็น nc ที่ฮามากกกก อุๆ
-
ขำที่น้องออมเรียกแฟนว่านังติ๋ม
พออ่านถึงตรงนี้ขำมาก
สนุกมากค่ะ
ขอโทษที่เพิ่งได้เม้น
จีนติดอ่านหนังสือสอบค่า
กอดพี่จิ +1+เป็ดจ้าาาาาา
-
ชอบตอนมือใหม่หัดทำที่สุดค่ะ นี่เป็นเมนต์แรกเพราะอ่านรวดเดียวมาจนถึงตอนนี้เลยค่ะ เรื่องน่ารักมากกกกกอิจฉาพิมากค่ะ ชอบคู่พี่เรยกะน้องสองด้วย เดี๋ยวตามไปอ่านเรื่องนู้นด้วย ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีดีที่นำมาให้อ่านค่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
คึคึ ไอ้คู่นี้ ^^
-
ไอติมจะรุกออมเหรอ ไม่เข็ดเดี๋ยวเจอออมจัดหนัก
-
คือว่า *เกาแก้มๆ* เค้าอ่านคู่นี้ทีไร เค้าจื้นภาพตามไม่ออกสักทีเลย
เค้าว่ามันน่ารักนะ ยังกะอ่านคู่ยูริ สาวกดสาว แต่ว่า ไอ้ออมน่ะมันheavyweight sizeเลยนะ!!!
-
เพิ่งตามมาอ่านเรื่องนี้ของคุณจิ โอ่ยยยยยยยย ไม่ไหวจะหวานค๊าาา
คือไม่รู้จะนับนิ้วยังไง โดนใจไปหมด คู่ชายหนุ่มหญิงสาวก็ยังน่ารักเลย
โอ๊ย เอาเป็นว่า ตอนนี้มึนน้ำตาลในเลือด เม้นท์แทบไม่ถูกค่ะ
(นอกจากไทพิ เรารักคู่ออมติมมากเลยนะตัวเอง ><)
แต่เราจะบอกคุณจิว่าเรามีนิสัยอย่างนึงคือทุกคอนที่อ่าน จะต้องหาชื่อก้อง >///<
แต่ไม่รู้มีช่วงไหนเบลอรึเปล่า อ่านเจออีกทีคุณจิก็บอกว่าก้องเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว =[]=
ใคร๊! ใครมันได้พี่ก้องทงบังของเฟิร์นไป!!
เค้าไม่ยอมนะ หนูจะให้พี่ก้องเป็นเมะอ่ะะะะ T^T (หน้าเหมือนยุนโฮเป็นเคะนี่หมดกันเลย OTL)
คุณจิขรา ขอตอนของพี่ก้องบ้างนะ น๊าๆๆ (มีเมียแล้วก็จับเลิกโลด ก๊ากก)
อย่างไรก็ตามจะติดตามเรื่องนี้ต่อไปนะจ๊ะ
รักคุณจิมาก >3<
-
คิดถึง"คนเขียน" เมื่อไหร่จะมาต่อตอนใหม่ให้ค่ะ
นิยายของคุณจิ สนุกทุกเรื่องเลยค่ะ
เวลาเครียดๆจากงานชอบเข้ามาอ่านเรื่องนี้ :L2: :L1:
-
1 วันธรรมดา
เสียงสับมีดลงกับเขียงดังก่อก ๆๆๆ ปลุกให้ตื่นรับยามสาย ลุกขึ้นนั่งแล้วอ้าปากหาวหวอด บิดขี้เกียจมือปัดป่ายไปรอบตัว เหวี่ยงเล่นอีกสองสามหนแล้วหลุดขำกับท่าทางไม่ยอมโตของตัวเอง ดีที่หน้าผมหล่อน่ารักนะ..ไม่งั้นตอนทำคงเหมือนเด็กเอ๋อเหรอเออเร่อ ฮ่าๆๆๆๆๆ
จมูกได้กลิ่นหอมของกับข้าวหลากหลาย สาบานได้ว่าผมได้กลิ่นไข่เจียวปนกับผัดกระเพาอะไรสักอย่าง ขอให้เป็นเนื้อเถ๊อะ สะบัดผ้าห่มไปด้านหลัง กระโดดขึ้นยืนแล้วขย่มเด้ง ๆ บนเตียงอีกสองหนเรียกพลัง พุ่งลงจากเตียง ใส่สปีดเต็มสูบวิ่งเร็วจี๋ลงไปห้องครัว เปิดประตูผาง พุ่งหลาวใส่เด็กญี่ปุ่นที่กำลังอยู่ในท่าทาง..มือข้างหนึ่งค้างที่หัวเตาแก๊ส อีกข้างกำตะหลิวแน่น หน้าหล่อหันข้างชะงักกึกสบตาผม ควันกับข้าวในกระทะหมุนตัวเป็นเกลียวงดงาม เหมือนผมที่กำลังจิกปลายเท้าแล้วยกมือขึ้นเหนือหัว หมุนตัวติดกันถึง 3 รอบก่อนจะทิ้งน้ำหนักลงสู่อ้อมแขนกว้างที่อ้ารออย่างพอดิบพอดี
“ฮ่าห์..ยังแม่นยำเหมือนเดิม” หลับตาพริ้ม เอ่ยปากเสียงล่องลอย อมยิ้มกับเสียงทุ้มที่กระซิบตอบข้างหู ‘ครับผม’ วาดมือโอบรอบคอแล้วยกแผ่นหลังขึ้นเชื่องช้า ลืมตาขึ้นสบตาสีสวยของไทระยะประชิด ยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์เรียกยิ้มเอ็นดูของเด็กญี่ปุ่นในทันที เขี่ยปลายจมูกไทด้วยปลายจมูกผมเองเหมือนจะยั่ว ผละจากอ้อมแขนที่เริ่มจะออกแรงรัดแล้วเผ่นพลิ้วด้วยการตวัดปลายเท้าไปด้านข้าง กางแขนขนานพื้น หลับตานึกภาพฉากไคลแมกซ์ของหนังเรื่องที่ยืมพี่ที่รีสอร์ทมาเมื่อวาน
จะว่าไป..ผมก็อิจฉาพระเอกผิวหมึกคนนั้นอยู่เหมือนกันนะเนี่ย
กลั้นขำเมื่อมือสากแตะเข้าที่บั้นท้าย มือปัดแล้วพลิกหนีด้วยท่วงท่ายียวน ชี้นิ้วแขนเหยียดตรงแล้วส่ายปลายนิ้วไปมา เด็กญี่ปุ่นยิ้มร้ายแล้วดึงผ้ากันเปื้อนออกจากหัว ทันทีที่ผ้ากันเปื้อนหล่นถึงพื้น ผมก็ถูกลูกครึ่งเข้าถึงตัวแล้วเรียบร้อย
“เฮ้ย.. อย่าเอาหนวดถูเซ่ อย่า!! ฮ่าๆๆๆๆๆ” ผลักหน้าหล่อที่กำลังซุกเข้าที่ซอกคอผมอย่างเมามันส์ ดันไปทางไหนมันก็หาที่ว่างมาฟัดได้ตลอด เหนื่อยใจกับการถูกรังแกอย่างไม่เต็มใจ ทิ้งตัวลงนั่งแล้วซุกหน้าเข้าระหว่างหัวเข่า คิดไว้ว่าท่านี้ที่คิดขึ้นมาด้วยมันสมองอันชาญฉลาด..จะทัดทานแรงมารของคุณอาทิตย์ได้อย่างไม่มีข้อสงสัย
สี่ตีนยังรู้พลาด นักปราชญ์ผู้มีเสน่ห์ล้นหลามอย่างผม..ก็พลั้งได้
นอนดิ้นพล่านให้ไทโยฟัดจนหน้าแดงเป็นปื้น ขำจนหมดแรง ตัวอ่อนระทวยให้ไทดึงขึ้นมานั่งตักแล้วหายใจเข้าช้า ๆ หายใจออกแรง ๆ ปรับลมหายใจเป็นปกติได้ก็หันมาหอมหัวทุยที่เอาหัวซบไหล่ผมเบา ๆ หน้าหล่อเงยมายิ้มบางแล้วยื่นริมฝีปากสีแดงเหมือนเลือดเข้ามาจุ๊บ ทำปากยื่นรับจูบเล็ก ๆ แล้วเบี่ยงหน้าไปหอมแก้มที่มีหนวดสากจมูกแรง ๆ ผละออกมามองนัยน์ตาสีน้ำตาลที่มีรอยยิ้มของผมสะท้อนอยู่
ไม่เคยเบื่อจะมองเลย..ให้ตาย
ไทโยยิ้มบางแล้วเกลี่ยนิ้วที่แก้มผมเบา ๆ ผมเอียงหน้าซบมือข้างนั้น ยิ้มแป้น ตาหยี หน้าผากรับสัมผัสอุ่น ลืมตาขึ้นมองแพขนตาหนาที่อยู่ใกล้ตา คลี่ยิ้มรับริมฝีปากอุ่นที่ทาบลงมาแผ่วเบา จูบตอบริมฝีปากสีแดงที่เคลื่อนไหวไปตามรูปปากอ้อยอิ่ง ไม่มีลิ้นสอดเข้ามาพัน มีแค่ลมหายใจที่เข้าออกเป็นจังหวะเดียวกัน ความรู้สึก..เหมือนนอนอยู่บนเตียงที่ปูด้วยขนนก
“พิ..ยังไม่ได้ล้างหน้าแปรงฟัน?” ลืมตาแล้วใช้สองมือประคองแก้มตัวไว้ทั้ง 2 ข้าง พยักหน้าขึ้นลงแล้วลุกจากตักเด็กญี่ปุ่น เดินตัวปลิวพร้อมเสียงขำพรืดที่ส่งผมออกจากห้อง มันน่าจะดูออกตั้งแต่ผมวาดลีลาบัลเล่ต์แดนซ์สเตปเทพเมื่อครู่..ทั้งชุดนอนเลยนะเฟ้ย ฮ่าๆๆๆๆๆ
วิ่งแน่บขึ้นชั้นบนแล้วอาบน้ำแต่งตัวลงไปอีกหน ยิ้มให้ไทที่กำลังยกกับข้าวมาวางที่โต๊ะ เหลียวมองรอบตัวแล้วหดคอหนีจูบที่นาบลงซอกคอด้านซ้าย
“ตายังไม่ตื่นครับ ไทขึ้นไปปลุกเมื่อกี้เอง” ใช้พลังจิตส่องความคิดกูเสมอ พยักหน้าแล้วลูบที่รอยอุ่นตรงซอกคอเบา ๆ เดินตามเด็กญี่ปุ่นไปช่วยยกน้ำกับแก้วออกมาวางที่โต๊ะ ยิ้มมุมปากแล้วขยับชิด เงยหน้าจูบปลายคางแล้วดีดเท้าถอยห่าง มองปลายมือที่คว้าลมของเด็กญี่ปุ่นแล้วยิ้มกว้างชอบใจ เบือนหน้าไปมองตาที่เดินลงบันไดมาพอดี ปรายตาไปมองหน้าหล่อที่กำลังข่มกรามแน่น ท่าจะหมั่นเขี้ยวผมมาก แต่มึงแหกตาดูเสียก่อนว่าตากูเยื้องย่างลงมาแล้ว..โชคเข้าข้างผมเสมอครับ
ยื่นมือรับมือเหี่ยวมาจับ ประคองตามานั่งที่เก้าอี้ เด็กญี่ปุ่นตักข้าว ผมตักกับข้าวโน่นนี่มาให้กิน กินเสร็จตาก็นั่งดูทีวีรอผมกับไทโยเก็บจาน มันล้าง ผมเช็ด อาจจะมีลวนลามกันบ้าง แต่ก็ใช้เวลารวดเร็วเพราะมีคนรอผมกับไทอยู่ เช็ดมือที่เสื้อไทแล้ววิ่งออกมานั่งกับพื้น เอาหัวซบที่วางมือเก้าอี้ตา ปล่อยให้ฝ่ามืออุ่นของตาลูบหัวผมเบา ๆ
“ไทโย ตอนเจ้าพิยังเด็กซนมาก มีอยู่หนหนึ่ง เขาวิ่งไปเล่นหลังบ้านกับหมาของคนงาน ตามัวแต่จ่ายเงินคนงานอยู่หลังบ้าน จนมีคนงานเจ้าของหมามาตามหาหมาจะกลับบ้านนั่นล่ะ ตาถึงได้เดินตามหาเจ้าพิแถวหลังบ้าน ก็ไปเจอเจ้าพิจับหมาเขาล่ามไว้แล้วกอดคอหมาเข้าไว้แน่น ตาสั่งให้ปล่อยหมาคืนเจ้าของ เจ้าพิก็ไม่ยอม ขนาดตีไปหลายทียังดื้อ จนตาต้องเอามีดมาตัดเชือกแล้วจับเจ้าพิให้เข้าบ้านไปนั่นล่ะ เจ้าของถึงเอาหมากลับไปได้..” เงยหน้ายิ้มให้ตาฝ้าฟางที่เหม่อลอยยามคิดถึงเรื่องในวันวาน ไทยิ้มน้อย ๆ แล้วขยับลงมานั่งอีกฝั่งของตา ยื่นมือจับมือตาแล้วลูบหลังมือเบา ๆ เรามองตากัน..ฟังเรื่องสมัยก่อนของผมจากตาอย่างไม่รู้เบื่อ
กินข้าวเที่ยงเสร็จก็ปล่อยให้ตานอนกลางวันเพราะยาโรคหัวใจที่ตากินไปมันต้องการให้ตาพักผ่อน ผมปล่อยให้ไทเก็บล้างคนเดียวแล้วออกมานั่งเล่นรอในสวนมะม่วงหลังบ้าน เด็กญี่ปุ่นตามมานั่งข้าง ๆ ให้ผมได้เอนซบไหล่หนา
เรื่องตอนเด็กที่ตาเล่าให้ฟังย้อนเข้ามาในหัว ตอนนั้นผมชอบหมาตัวนั้นจริง ๆ อยากได้มาก แต่ก็รู้ว่า..มันไม่ใช่ของผม ตาเคยพาผมไปบ้านน้าคนนั้นเพราะหมาตัวนั้นคลอดลูกหลายตัว แต่ผมก็ไม่ได้เลือกมาสักตัว ผมอยากได้หมาตัวนั้น ไม่ได้อยากได้ลูกมัน ตอนนั้นผมคิดอย่างนี้จริง ๆ..
“ไท..เลี้ยงหมากันมั้ย?” ไม่มีปฏิกิริยาอะไรตอบกลับมา ผมมองท้องฟ้าสีสดเปลี่ยนรูปไปมาตามแรงลมที่ไหวอยู่ด้านบน ผ่อนลมหายใจและผ่อนคลายกล้ามเนื้อทุกส่วน ทิ้งตัวลงหนุนตักอุ่น มองหน้าคมที่เงยจ้องก้อนเมฆบนหัว เด็กญี่ปุ่นก้มมองตาผม แล้วยิ้มบาง
“ถ้าอยากเลี้ยงจริง ๆ ก็เลี้ยงครับ” ยิ้มเนือยแล้วหลับตานิ่ง ชั่งใจอยู่นานระหว่างความอยากเลี้ยงหมา กับการใช้ชีวิตประจำวันเดิม ๆ ภาพโกลเด้นท์ตัวนั้นโผล่เข้ามาในหัว ขนสีทองอร่าม สี่ขาวิ่งวนรอบตัวผม แต่ตอนนี้กับตอนนั้นมันไม่เหมือนกันแล้ว ผมโตแล้ว
วันนี้ ความน่ารักของโกลเด้นท์ตัวนั้น..ไม่มากพอจะทำให้ผมอยากเลี้ยง เท่าอยู่ใกล้ ๆ และดูแลเด็กญี่ปุ่นเหมือนทุกวัน
ลืมตาขึ้นมาสบตาสีสวย แล้วบอกสั้น ๆ ..
“ไม่เอาดีกว่า” ไทไม่ถามซอกแซกว่าทำไม มือใหญ่ที่กุมมือผมบีบรับรู้คำตอบผมเบา ๆ หลับตาลงปล่อยให้เด็กญี่ปุ่นดึงมือขึ้นไปหอมจนเย็น ผมลุกขึ้นนั่งแล้วปล่อยให้ไทค่อย ๆ เหยียดขาไล่ตะคริว กอดอกยิ้มสมเพช รอจนไทเป็นปกติแล้วเดินจับมือแกว่งแขนเข้าบ้านมาพร้อมกัน
วันนี้ตาลงครัวทำกับข้าวเย็นกับเราด้วย ผมช่วยสังหารปลาช่อน ไทลงทุนนั่งตำพริกแกงเผ็ดเอง พอผมเอาไส้กับขี้ปลาออกเสร็จ ตาก็ให้ผมก่อไฟ..เผาปลาช่อน
ไทถึงกับปล่อยสากลงก้นครก มันนึกว่าตาจะเอาปลามาแกงเพราะเห็นตาเด็ดผักบุ้งอยู่ หันไปมองแล้วทำคิ้วเลิกสูง ๆ ปากบู่หน่อย ๆ แล้วกระซิบไม่มีเสียงแต่อ่านความหมายได้ชัดเจน ‘ฮ้าห์..เสือกเองนี่หว่า ฮ่าๆๆๆๆๆ’ ไทหรี่ตาแล้วยิ้มร้ายส่งให้ ผมยักไหล่แล้วหันกลับไปเตรียมกาบมะพร้าวมาใส่ ปลาจะหอมมากกว่าเราย่างด้วยถ่านธรรมดาครับ แล้วอย่าลืมตัดใบตองมาคลุมตอนย่างด้วย มัน จะ หอม และ หย่อยมากกกกก
ระหว่างรอให้ปลาสุก ผมก็มาช่วยเด็กญี่ปุ่นซอยหอมทำน้ำปลาหวาน พอหั่นเสร็จตาก็ไล่ให้ไปเด็ดสะเดา หันหลังมามองตายกจานหอมซอยไปทอด ไทเอานิ้วรอจิ้มแก้ม ผมรู้ด้วยสัญชาตญาณเลยเบี่ยงหน้าหนีนิ้วอ้วน ๆ ได้อย่างสบาย ๆ ไทลดนิ้วลงและหรี่ตามองอีกครั้ง คราวนี้ผมฉลาดพอจะไม่กวนตีนในระยะหวังผลแบบนี้ ใช้ยิ้มกว้างกับเอาหัวถูไหล่..ป้องกันการโดนตอหนวดฟัดครับ
ไทโอบเอวหนาของผมเดินเข้าใต้ต้นสะเดาหลังบ้าน เราสิงอยู่หลังต้นนานมากเพราะปากกับลิ้นจำต้องทักทายกัน ดุเดือดถึงกับต้องทรุดเข่าลงนั่งหอบหายใจกับพื้น..ผมคนเดียวเหอะที่หายใจไม่ทันอ่ะ เงยหน้าขึ้นมองไทหักกิ่งสะเดามาหลายกิ่ง มันโยนมาให้ผมเลือกเด็ดเอาแต่ยอดอ่อน ๆ ผมนั่งขัดสมาธิเลือกมาได้หนึ่งกำมือใหญ่ ๆ ก็ยื่นมือให้ไทฉุดลุกขึ้นยืน เดินกลับบ้านก็เอาไหล่กระแทก มันฉกจูบกลับจนหน้าผมมีแต่น้ำลาย
จะว่าไป..มันก็เหมือนโกลเด้นท์ตัวเต็มวัยเหมือนกันครับ
เราช่วยกันทำสะเดาน้ำปลาหวานเสร็จก็หันมาสุมหัวปรึกษากันว่าควรจะทำอะไรกันอีกสัก 2-3 อย่าง ไทจะทำน้ำพริกกะปิ ตารับทำแกงจืดผักกาดขาวกับเต้าหู้ แถมด้วยผัดผักบุ้งไฟแดง..ผักบุ้งที่เด็กญี่ปุ่นคิดว่าตาจะเอามาแกงไงครับ ผมเลยรับหน้าที่ทอดปลาทูกับไข่เจียวหมูสับเอง ตากับเด็กญี่ปุ่นหันมามองผมทันที ผมเลิกคิ้วใส่แล้วทำนิ้วชี้โบกโยกไปมา
“อย่าห่วงเรื่องที่ไม่ควรห่วง..ผมพัฒนาฝีมือมาไกลจากคำว่า ‘ห่วยแตก’ นานแล้ว” ไทยิ้มเจื่อน ตาถอนหายใจแล้วส่ายหัว อะไร..แม้แต่คุณก็ไม่เชื่อเหรอ?! เฮอะ..มาดูกัน!!!
หยิบชามใบใหญ่มาแล้วตอกไข่มือเดียวด้วยความชำนาญ หกเลอะไปบ้างก็อย่าใส่ใจ หมุนตัวหยิบส้อมมาตีไข่ด้วยข้อมือทรงพลัง ฉุบๆๆๆๆๆๆๆๆ กระฉอกใส่มือนิดหน่อย..ล้างได้ หมุนข้อเท้าเอี้ยวตัวมาควงปังตอสับหมูด้วยความเทพ ใช้มีดปาดหมูสับสะบัดใส่ชามที่ตีไข่ไว้แล้ว จับส้อมตีให้เข้ากัน หยิบกระเทียมใส่เขียงและตบด้วยปังตอ ตั้งกระทะ ใส่น้ำมัน พอน้ำมันนิ่งก็โยนกระเทียมลงไป ไม่รอให้ไหม้ผมก็เทไข่กับหมูลงกระทะทันที จับตะหลิวแน่นพอ ๆ กับจับด้ามกระทะ พลิกไข่กลับด้านด้วยประสบการณ์..
คุณไม่เจอผมเป็นเดือน..ไม่รู้หรอกว่าผมทุ่มเทเพื่อให้มีวันนี้ขนาดไหน ฮ่าๆๆๆๆๆ
ไม่รู้ว่าเพราะความเก่งที่ติดตัวมาแต่เกิด หรือพรสวรรค์ที่เบื้องบนประทานมาให้ด้วยเสน่หา อย่างไหนกันแน่ที่ทำให้ไข่เจียวและลีลาของผมสะกดนิ่งคนที่ได้เห็นทั้งหมด อย่างไรก็ตาม..ตรงหน้าผมมันก็มีไข่เจียวหมูสับที่ดูดีทั้งหน้าตาและน่าจะรสชาติด้วย วางลงบนโต๊ะแล้วหันมาเทน้ำมันใส่ลงกระทะใบเดิมให้เยอะ ใส่ปลาทูลงไป 3 ตัวแล้วหาฝาหม้อมาปิด เบาแก๊สและหันมามองไทที่กำลังจะตำน้ำพริกกะปิได้แล้ว
“พี่ช่วย’ไรมั้ยน้อง?” เดินเข้าประชิด รวบกอดสอดมือเข้ากอดเอวหนา หยิบมะเขือพวงมาเด็ดออกจากขั้ว เขย่งเท้าเอาคางเกยไหล่ ไทโยผ่อนลมหายใจแล้วหยิบพริกขี้หนูมาเด็ดบ้าง
เลิกจ้อง เลิกเกร็งแทนกูเถอะ..กูเขิน -/////-
ใช้ความหวานสยบคำแซวของตาที่ตั้งท่าจะชมผมว่าเก่งโคตร ปล่อยให้ตามองเราแล้วส่ายหน้าเบื่อหน่ายกับความรักที่ผมแสดงออกกับไทโย พอไททำในส่วนที่ไทรับผิดชอบเสร็จ ผมก็เข้าไปป่วนตาบ้าง
“เจ้าพิ!!! หั่นเล็กกว่านี้ลูก..ก้อนเท่านี้ ก้อนเดียวก็เต็มชาม...” อมยิ้มกับเสียงตามวัยของตา ก็แค่ผมหั่นเต้าหู้ก้อนเท่าไข่แค่นี้ มันนิ่มจะตาย เอาช้อนตักแบ่งเอาก็ได้ กินเอง..ไม่เห็นต้องทำสวยนี่ครับ ช่วยกันทำเสร็จก็ตั้งโต๊ะ ผมโทรหาพี่ช้างให้มากินด้วยกัน พี่ช้างอยู่ข้างนอกเลยอดกินกับข้าวขึ้นแท่นบูชาของผมอย่างน่าเสียดาย
จับช้อนตักไข่เจียวหมูสับคำโตส่งให้ในจานตา ตามด้วยความใหญ่เป็น 2 เท่าให้จานข้าวไทโย ให้แม่งเหลือน้อย ๆ ครับ กลัวต้องยัดห่าเองอ่ะ
“พิลองดู..อร่อยมากครับ” ยิ้มแหยให้ไข่เจียวในชอนไท ทำเมินเบอืนหน้าไปมองแกงจืดของตา แต่ไข่สีเหลือง ๆ ตามติดจนต้องยอมแพ้ อ้าปากรับไข่เจียวฝีมือตัวเองมาเคี้ยว ไงดีล่ะ..
ไข่มันกรอบ แล้วหมูไม่ค่อยสุกอ่ะ โคตรนุ่มเหอะ แถมร้อนปากพองอีกต่างหาก 8 เต็ม 10 อ่ะจานนี้ ยิ้มทั้งที่ปากมีไข่คาอยู่ เอาเถอะ..อยากจะคิดไปไกลถึงไหนก็ทำตามสบาย ณ เวลานี้..ผมขอเททุกอย่างลงหลุมดำก่อนล่ะ
“เอิ้กกกกก” นี่ไม่ใช่เสียงผมครับ หลังจากการโม่ บด ปั่นของที่อยู่บนโต๊ะเสร็จ ตาก็เรอออกมาอย่างดัง ก่อนจะทิ้งตัวเอนพนักอย่างหมดแรง ผมกับไทขำก๊ากแล้วพยุงตาขึ้นชั้นบน ตาไล่ใหลงมาเก็บสำรับแล้วสั่งให้ปิดล็อคบ้านให้เรียบรอยแล้วค่อยเข้านอน
ผมเก็บโต๊ะ ในขณะที่เด็กญี่ปุ่นออกไปปิดรั้ว มันเข้ามาก็ต้องช่วยผมล้างจานที่เหลือ จานกลมในมือมันดึงให้ผมนึกถึงภาพวันที่ผ่านมา ไทเข้ามายืนล้างจานให้ผมครั้งแรกกับไทในตอนนี้..ไม่ต่างกันมากนัก ไทตอนนั้นยังเด็ก ผิวใสกิ๊ง ต่างกับไทในตอนนี้..นิดหน่อย
ล้างจานเสร็จผมก็ยื่นมือไปให้ไทช่วยล้างมือ
ดูเหมือนภาพในวันก่อน..จะไม่ได้เล่นงานผมแค่คนเดียว
มือที่จับมือผมล้างฟองออก กำลังหยิบผ้าเช็ดมืออกมาลูบน้ำออกจากมือให้เบา ๆ ดวงตาสวยจับจ้องดวงตาผม ไล่ลงมาตามสันจมูก และจบที่..ริมฝีปาก ผมขยับเท้าก้าวถอยหลัง ไทโยก้าวตาม ดวงตาสีน้ำตาลของไทจับจ้องที่ริมฝีปากผมไม่ละสายตา หลังติดผนัง มือใหญ่ทาบคร่อมไม่ให้หนี ริมฝีปากสีแดงก้มมาแตะแผ่ว ขยับริมฝีปากตัวเองตามการรุก..เสียงครางดังผะแผ่ว
ก่อนผมกับไทจะเตลิดไกลไม่กู่กลับ เราจำต้องหยุดขยับรับและรุกเสียในบัดดล ผมหอบ ไทหายใจแรง ตาสวยเชื่อมจ้องผมอย่างกับจะกลืนเข้าไปทั้งตัว..
เอาเถอะ..ผมรู้อยู่แล้วว่าจุดจบในคืนนี้มันคงไม่ต่างจากทุกค่ำคืนในอ้อมแขนอุ่น และดูเหมือนมันจะไม่มีที่สิ้นสุดเสียด้วย..
อย่าทำไก๋น่า..ผมรู้ว่าคุณก็ ‘รู้’ ว่าผมหมายถึงอะไร
ขอ’ญาตไปกินไปนอนก่อนครับ คุณเองไปนอนกินไปนอนกันได้แล้วครับ
เจอกันวันอื่นครับผม!!
..........................................
กอดรวบค่ะ!!! กอดรับนักอ่านหน้าใหม่และนักอ่านที่ติดตามเรื่องนี้มาตลอดค่ะ
ไม่เจอกันนาน ลืมพี่โป้งกับเต๋ามาอ่านน้องพิกันดีกว่าค่ะ5555 อย่าถีบเค้า พี่โป้งเค้ายังจิ้นไม่ออกอ่ะ
สืบเนื่องจากมีนักอ่านบ่นคิดถึงน้องพิกับเด็กญี่ปุ่น จิเลยปั่นด้วยความเร็วสูงมาให้อ่านเล่นค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:pig4: :กอด1: :กอด1:
-
อยู่ในที่ทำงานไม่อาจจิกหมอนได้
เลยนั่งกอดกาปิบาร่าแทน >__<
ชีวิตหวานชื่น วันธรรมดาที่แสนรื่นรมย์เนาะ
แอบอึ้งกับไข่เจียวของพิ เย็นนี้กินไข่เจียวมั่งดีก่า
-
หวานอะ อิจฉา
-
:o8: :o8: :o8:
ดีกรีความหวานยังคงไม่เสื่อมคลาย อิอิ
-
:-[ :-[
-
หวานมว๊าก หนูพิจะน่ารักปายหนายยย
-
กรี๊ดดดด ดีใจมากค่ะที่คุณจิมาต่อให้
ตอนแรกเข้ามานึกว่าตาฝาด 555
แต่พอดูดีๆแล้วเฮ้ย! !ใช่นิน่า ขอบคุณค่ะ :pig4:
ยังน่ารักเหมือนเดิม ไท+พิ :o8:
-
วันธรรมดาของพิกับไทหวานกันซะ
แล้วถ้าเป็นวันพิเศษมันยังหวานได้มากกว่านี้อีกมั๊ย :m1:
-
ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไรก็ยังเหมือนวันวาน
พิกับไททำให้เรานึกถึงคำว่า"รักเราไม่เก่าเลย"
ทำให้ 1 วันธรรมดากลายเป็นวันพิเศษทุกวัน
อิจฉา อยากมีวันธรรมดาอย่างนี้บ้างจัง :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1: ดีใจที่ได้อ่าน
-
พิน่ารักน่าหลงขึ้นทุกวันเลยเนาะ
+1 +เป็ด
-
กรี๊ดดด น้องพิมาแล้ว
วันธรรมดาของสองคนนี้ ไม่เห็นเคยธรรมดาซักที เหมือนช่วงฮันนีมูนของคู่แต่งงานใหม่ทุกวันเลยอ่ะค่ะ เขินจัดๆ :-[
ว่าแต่ ไทโยก็แอบเหมือนหมายักษ์ขี้อ้อนจริงๆด้วย ไม่ต้องเลี้ยงแล้วแหละหมาอ่ะ มีไทเหมือนได้ทุกอย่างในตัว ครบ ! 5555
-
เรื่องนี้หายไปนานเลยอ่าคุณจิ
-
+1
-
พิ-ไท หวานและน่ารักตลอด :o8:
:กอด1:พี่จิ
-
หวานกันอีกแล้ว :กอด1:
-
อ่านเรื่องนี้เเล้วเขิ้นเขินนนนน :-[
หว๊าน หวาน o18
-
ขอบคุณจิที่ยังไม่ลืมกัน เอามาฝากบ่อยๆนะครับ
-
รักกันหวานโฮก ไม่เปลี่ยนเลย
-
วันธรรมดาที่ไม่ธรรมดา
ขอบคุณนะคุณจิที่พาคู่นี้มาเยี่ยมให้หายคิดถึง
+1
-
กอดรวบตั้งแต่หมอแก้วจนถึงคุณ Horizon ค่ะ!!!
ขอบคุณที่คิดถึงกันนะคะ คิดถึงตอบแรง ๆ เลยค่ะ
บวกขอบคุณและบวกเป็ดน้อยค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
^
^
^
โผล่มาจิ้มจึก!!!
เอามานั่งอ่านตอนกินข้าวเที่ยง ข้าวกะจิ๊น กะ ลาบคั่ว
อ่านแล้วนั่งยิ้มกับความร่าเริงของน้องพิ ลัลล๊ามากๆ
ขำตอนที่ไทอึ้งจนปล่อยสากมาก (เค้ายังทำพริกแกงเองไม่เป็นเลย ไทจะทำตัวน่าสู่ขอไปไหนเนี่ย :-[)
สะเดาๆ เค้าอยากกินสะเดากุ้งเสียบ
สุดท้าย เค้ายังนับไม่ถูกเลยว่าวันนี้คู่นี้จุ๊บปากกันไปกี่ที เค้ามองหลังต้นไม้ไม่เห็นอ่ะ!!!
-
น้องพิ เจียวไข่อย่างเทพอ่ะ
ไม่ใช่พระเอกทำไม่ได้นะเนี่ย 5555555+
หายไปนานเนอะ คิดถึงอ่ะ
อ้อนพี่จิมาบ่อยๆนะคะน้องพิ
-
:กอด1:น้องจิ
ครอบครัวสุขสันต์วันธรรมดาก็หวานนะ
พิไม่ต้องเลี้ยงหมาหรอก ให้ไทเลียก็เหมือนกัน น้ำลายเต็มหน้า :jul3:
คุณตาดูมีความสุขมากได้ชิมไข่เจียวหมูไม่สุก เอ่อไข่เจียวหมูสับของหลานรัก
น้องจิท่าจะทำอาหารเก่งไม่แพ้ไทนะ อ่านแล้วหิวขึ้นมาทันที :m18:
-
มือใหม่
ในวันธรรมดาที่เป็นวันทำงานของทุกคนในรีสอร์ท มองไปทางไหนก็เห็นแต่ใบหน้าประดับรอยยิ้มการค้า เสื้อผ้าสะอาดดูดี ผมเผ้าไม่มีหรอกยุ่งเหยิง ผมเอง..ก็เหมือนกัน หน้าตายังคงหล่อเหลา เสื้อผ้านี่ไม่ต้องพูดถึง หัวจรดเท้าไม่มีที่ให้ติเตียน และ..นั่งอยู่กับกองกระดาษแถมคอมพิวเตอร์ที่มีแต่งาน งาน และงาน เมื่อก่อนยังมีไฟอยู่ ผมก็พุ่งเข้าใส่ไม่มีหลบ ยิ้มร่าเหมือนหมาได้แทะกระดูก แต่ตอนนี้ ผมเหมือนถูกงานสูบเอาความร่าเริงนั้นลงธรณีไปจนสิ้นแล้ว
งานมันน่าเบื่อแล้วก็น่าปวดหัวจนอยากจะ..หลบลี้ ถอนหายใจใส่สมุดบัญชีเงินฝากที่มีแต่ตัวเลขหลายหลัก ยิ่งมองยิ่งปวดหัว นี่ล่ะนะ..ตัวยิ่งใหญ่เท่าไหร่ เงาก็ใหญ่ตามไปด้วย พับหน้าบัญชีแล้วโยนไว้ก้นลิ้นชัก ลุกจากที่นั่งแล้วเดินไปเปิดประตู ก้าวเท้าเดินออกจากรีสอร์ท ไม่สนใจใคร ก้มหน้ามองเท้าตัวเองก้าวไปทีละก้าว จากเหยียบพื้นกระเบื้องลายหินอ่อน พื้นคอนกรีต จนถึงพื้นหญ้า ผมเหยียบส้นรองเท้าแล้วสลัดหลุด เดินเท้าเปล่าแล้วมองหญ้าสีเขียวที่ห่อหุ้มต่างรองเท้า สาวเท้าไปตามเงาของตัวเองที่ทอดยาวเบื้องหน้า ไอแดดส่งความร้อนมาทักพร้อมกับลมเย็นที่คอยพัดโบกให้ผมไม่ร้อนจนเกินไปนัก มองเพลินจนหญ้าพวกนี้ชักพาผมไปจนถึงรากไม้ใหญ่สีน้ำตาลอ่อน..
ไล่สายตามองเปลือกไม้เรื่อยจนถึงกิ่งก้านสาขาที่แผ่ปกคุลมตัวผม จริงอยู่ที่รอบรีสอร์ทผมมีต้นไม้ปลูกอยู่มากมาย แต่ผมกลับไม่คุ้นตากับต้นไม้ใหญ่แบบต้นนี้เลย พิศมองความกว้างของร่มไม้ใหญ่ ขยับเท้าก้าวเดินไปรอบต้น ความงามของธรรมชาติ..มองไม่เบื่อเลยจริง ๆ ไม่รู้ว่าความใหญ่ของต้นไม้มันทำให้ผมอุ่นใจ หรืออะไรก็ตาม ผมรู้สึกได้ว่าต้นไม้ใหญ่ต้นนี้มีอะไรบางอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนถูกโอบอุ้มอยู่ คลี่ยิ้มรับลมที่พัดจนผมปลิว..โคตรสบายใจ ผมค่อย ๆ ทรุดตัวลงนั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ เหยียดขา หลังพิงลำต้นใหญ่ หลับตารับลมเย็นที่พัดวนใต้ต้น พอใจกับเสียงจากธรรมชาติรอบกายที่โอบกอดผม..จนเผลอหลับไป
ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงมือถือที่ดังอยู่ในกระเป๋ากางเกง งัวเงีย บิดขี้เกียจ พับแข้ง เหยียดขา กะพริบตาถี่ ๆ แล้วค่อยล้วงมือถือออกมาจ้องหน้าจอ ทำปากบู่แล้วกดรับ
“ครับผม ไม่เหนื่อย..เพราะวันนี้อู้งาน โอเค จะรอ” ได้ยินเสียงไทโยแล้ว..ผมรู้สึกว่าความร่าเริงมันวิ่งกลับมาหาเลยครับ วันนี้ไทไปหาป๊าที่โรงแรม ผมเลยสั่งให้มันขนเค้กมาให้กินด้วย วางหูแล้วก็เงยหน้าขึ้นมองกิ่งใหญ่ใบเขียวที่อยู่บนหัวผม ยิ้มกว้างก่อนจะพูดกับตัวเองเบา ๆ
“ขอบคุณครับ พรุ่งนี้ผมมานอนใหม่นะครับ” ต้นไม้ใหญ่ของผมตอบรับด้วยการขยับใบไม้ไหวสวบสาบ ทำเหมือนรับรู้ได้เลยแฮะ อมยิ้มแล้วเดินล้วงกระเป๋ากลับรีสอร์ทท่ามกลางแสงสีส้มสาดสะท้อน ชายเสื้อหลุดลุ่ย หน้าสดใสเพราะหลับสนิทด้วยบรรยากาศที่ไม่ทำร้ายเซลล์ผิว ผมชี้ไปมาไม่ได้จัดทรงแบบโคเรียสไตล์ แต่เชื่อเหอะว่า..ผมหล่อมาก
เดินมายังไม่ทันจะถึงก็เห็นรถคันงามแล่นมาจอด เห็นผ่านกระจกว่าไทโยมันต้องเห็นผมแน่แล้ว อย่ากระนั้นว่ะ รีบพุ่งหลาวเข้าพุ่มไม้แถวนั้นเพื่อจะหลบไม่ให้ไทโยเห็น อารามรีบร้อน ไม่ได้มองว่ามันต้นเหี้ยไร...
เสือกโดดเข้าพุ่มเฟื่องฟ้า!!
ได้แต่อ้าปากพะงาบระบายความแสบที่ถูกหนามเกี่ยวหู พยายามอย่างยิ่งที่จะทำตัวหดเท่ามดตัวนิดตัวน้อย แต่มันไม่เป็นผลครับ ขืนแขนเอาไว้ไม่ให้ไทโยดึงขึ้นจากหนามเฟื่องฟ้า เสียงทุ้มทั้งขำทั้งห่วง ‘ลงไปทำอะไรตรงนี้พิรุณ?! 5555’ ไม่นานนัก ความพยายามของไทโยก็เป็นผล ผมโผล่ขึ้นมาจากพุ่มเฟื่องฟ้าด้วยร่างกายที่ยังสมประกอบทุกส่วน หน้าถูกประคองเอาไว้ด้วย 2 มือ ตาสีน้ำตาลสวยกวาดมองสำรวจความเสียหายบนใบหน้าแล้วไล่ลงมาตามลำตัว เมื่อประมวลผลแล้วผมไม่เสียหายเด็กญี่ปุ่นก็ยิ้มกว้างแล้วยื่นแก้มมาขออะไรบางอย่างจากผม ยิ้มกว้างแล้วส่ายหน้าขัดขืน ไทโยเลิกคิ้ว ผมก็เลิกคิ้วตอบ มันหัวเราะขำลงคอก่อนจะเป็นฝ่ายซุกปลายจมูกโด่ง ๆ ฝังที่แก้มผมเน้น ๆ
“กลับมาแล้ว ไปขนเค้กกัน” น่ารักฉิบหาย พยักหน้าหงึก ๆ แล้วจับมือที่ประคองหน้ามาแกว่งไกวไปทางรถ ปล่อยให้ไทถือถุงเค้ก และคอยรับน้ำหนักตัวผมกลับรีสอร์ทด้วยกัน หืม?..ผมน่ะเหรอ? ผมมีหน้าที่กินอย่างเดียวเหอะ มาถึงก็นั่งกินเค้กรอกับข้าวฝีมือไทโย กินเสร็จก็ขี่หลังออกมานั่งดูทีวี ต่อด้วยซีรีส์สุดโปรด prison break คนเหี้ยไรสักแผนที่แหกคุกลงบนหนังตัวเอง โคตรแนว ดูได้พักหนึ่งก็ลุกจากตัก วิ่งเข้าครัวไปคว้าเค้กมานั่งกินด้วย ดูไปดูมาก็เริ่มจะง่วง พ่นลมหายใจทิ้งไล่ความง่วงแล้วหันหลังกลับมาชวนไทโยคุย
“ไปโรงแรมเจอพี่เรย์หรือเปล่า? น้องสองมาด้วยหรือไม่? แล้วถามถึงผมบ้างไหม?” ไทละสายตาจากรอยสักของเฮียไมเคิล
“ไม่เจอใครสักคนที่ท่านเอ่ยนามครับ แล้วท่านพิล่ะ วันนี้ทำอะไรบ้าง?” ไหวไหล่พลิ้ว ไม่เห็นสำคัญตรงไหนนี่หว่า หยิบรีโมทมากดปิดแล้วดึงมือให้พักผ่อนได้แล้ว ผมพลิกโดดขึ้นขี่หลังแล้วชี้นิ้วไปทิศที่ต้องการทันที
“ตามบัญชาครับ!” แค่มันขยับขาก้าวไม่กี่ก้าวผมก็ถึงที่นอนโดยสวัสดิภาพ อะไรนะครับ?..อ๋อ น้ำน่ะเหรอ ไหวไหล่ไม่เห็นสำคัญอีกครั้ง เชื่อเถอะว่าผมไม่แคร์~
หลับไปกับวงแขนแข็งแรง ฝันเลือนรางเหมือนเห็นใครสักคนที่ตัวใหญ่ ๆ ตัวเรืองแสง เดินเข้ามานั่งลูบหัวด้วยความเอ็นดู ในฝัน ผมก็นั่งให้เขาลูบหัว แถมเอาหัวไปแปะที่ขาเขาด้วยครับ คนคนนั้น..ไม่รู้สึกว่าเป็นเด็กญี่ปุ่นนะ อาจจะเป็นปู่ยาตายายที่เสียไปแล้วก็ได้ สงสัยจะอยากให้ผมทำบุญใส่บาตรให้แหง ๆ
ตื่นด้วยฝ่ามือเย็นที่เขย่าปลุก ผมลืมตาตื่นขึ้นรับริมฝีปากนุ่มที่จูบริมฝีปากผมเบา ๆ ลืมตาตื่นเต็มตาแล้วลุกขึ้นนั่งกอดอกมองไทโยแต่งตัวหน้ากระจก เด็กญี่ปุ่นส่งยิ้มบางมาให้ ยิ้มแกน ๆ ตอบแล้วยื่นริมฝีปากรับจุ๊บเบา ๆ อีกหน ทำตัวลีบละลายตัวเองอยู่ในกอดอุ่นของไท
“วันนี้จะกินเค้กอะไรครับ? หรือว่า..จะไปกับไทด้วย?..” ยิ้มบางแล้วส่ายหน้าตอบเสียงเบา ‘ไม่เอาอะไรทั้งนั้น..รีบไปรีบกลับก็พอ’ ไทยิ้มบางแล้วประคองหน้าผมขึ้นมาหอมอีกหลายหน หลับตา คลี่ยิ้มแกน ๆ รับปลายจมูกโด่งที่กดลงมาจนทั่วหน้า ได้ยินเสียงตอบรับเบา ๆ ที่ข้างหู ‘ครับผม’ ผ่อนลมหายใจช้า ๆ ส่งแผ่นหลังกว้างที่เดินออกจากห้องไปโรงแรมอีกวัน เพียงไม่กี่วินาทีที่ไทโยเดินออกไป ความเคว้งคว้างนี้ก็พรากเอาความร่าเริงผมไปอีกแล้ว
ห้องนอนผมมันเงียบลงไปถนัดตาเลยครับ
ถอนหายใจแรง ๆ แล้วสะบัดผ้าห่มลุกไปเข้าส้วมแปรงฟัน ไม่ลืมล้างขี้ไคลของเมื่อวานออกไปด้วยความขี้เกียจ แต่งตัวลวก ๆ ไม่สนเสื้อผ้าที่เด็กญี่ปุ่นอุตส่าห์เอาออกมาแขวนไว้ให้สวม เมื่อไม่มีไท ผมก็ไม่สนหรอกความเพอร์เฟค เดินเนือย ๆ ออกมาหาอะไรกิน ตักข้าวเข้าปากด้วยแรงเฉื่อย 15 กม./ชม. ละเลียดสิ่งเหล่านั้นช้า ๆ จนเมื่อยกราม ก้าวขาออกจากครัวตรงสู่ห้องทำงานน่าเบื่อ ผมยืนนิ่งมองบานประตูสีน้ำตาลตรงหน้า มือที่ยื่นจับลูกบิดมันไม่มีแรงจะหมุนเข้าไป ถึงจะขี้เกียจยังไง ผมก็ต้องทำงานในห้องนี้อยู่ดีนั่นล่ะ ถ้าเราไม่ทำ คนอื่นที่เขาขายแรงงานกับเราจะทำยังไงล่ะ ถอนหายใจยาว ๆ แล้วหมุนลุกบิดเดินเข้าไปนั่งที่เดิม เปิดแฟ้มเดิม ๆ เคลียร์เรื่องเดิม ๆ
“สู้ ๆ ว่ะ” ให้กำลังใจตัวเองเบา ๆ แล้วเริ่มลงมือเคลียร์บัญชี หัวหมุนกับตัวเลข ทำไปคิดไป เดือนหน้าผมต้องหาเจ้าหน้าที่บัญชีมาช่วยบ้างแล้ว จริงอยู่..ที่ผมน่ะหล่ออย่างเดียวไม่ได้ มันต้องเก่งรอบตัวด้วยถึงจะน่าชาบู/บูชา แต่ว่า..เก่งทุกเรื่องมันก็ไม่ไหวหรอก ตายห่าไปไม่มีใครสนหรอกว่าตายเพราะอะไร จะเส้นเลือดฝอยในสมองแตกตาย เครียดตาย หรือจะทำงานมากไปจนตาย คนอื่นคงคิดแค่อย่างเดียวล่ะ..
หล่อ..ตาย
ผมรู้..คุณยิ้มอยู่5555 อมยิ้มแก้มตุ่ยกับความคิดตัวเองแล้วรีบทำบัญชี ปิดงบสำหรับเดือนนี้ทันที ถึงจะทำจนเสร็จด้วยการถอนหายใจทิ้งไปด้วยก็ตามที เก็บกวาดทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะเข้าชั้นวางของให้เรียบร้อย ยืดเส้นยืดสายไล่ความเมื่อยขบแล้วเปิดประตูรับลมเย็นเพราะเบื่อแอร์คอนดิชั่นเต็มทนแล้ว
หลับตานิ่วหน้ารับอากาศนอกห้องทำงาน วันนี้ร้อนได้เรื่องเลยครับ ยกมือขึ้นป้องไอแดด หรี่ตามองไปทางเดิมที่เมื่อวานผมไปหลบความเซ็งมา พอเริ่มปรับตัวได้ผมก็สาวเท้าไปทันที
ก้มหน้าก้มตาเดินหลบเลี่ยงไอแดด หยีตาตอบรับอากาศร้อนอบอ้าว จู่ ๆ แดดที่ส่อกลางกบาลก็หดหาย ผมเงยหน้ามองฟ้าสีสดด้วยความงงงวย เดินไปด้วยมองฟ้าไปด้วยจนถึงใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นเดิม ความรู้สึกอบอุ่นใจจนอยากจะล้มตัวนอนย่อขานั่งกับพื้นหญ้า แหงนมองกิ่งใหญ่ที่อาศัยพักใต้ร่มเงา หันหลังพิงลำต้นใหญ่แล้วหลบตาลงเบา ๆ
ยังไม่ทันเข้าสู่นิรทรมย์ ผมก็เห็นภาพที่คุ้นตามากมาย ใครบางคนที่ตัวใหญ่และเรืองแสงกำลังนั่งอยู่ข้างหลังให้ผมได้พิงหลังอยู่ สมองคิดคำนวณสิ่ง ๆ ต่าง ๆ รวดเร็ว หรือว่า..
ผมรีบลืมตาตื่นทันที ลุกขึ้นยืนทั้งที่ยังไม่ตื่นเต็มตา เดินกึ่งวิ่งออกมาจากใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นเหตุฝันประหลาดดังกล่าวทันที ไม่สนว่าตัวเองรีบร้อนจนลืมรองเท้าไว้ใต้ต้นไม้ เหยียบอะไร ชนอะไร หกล้มหรือไม่ ไม่สนทั้งนั้น นาทีนี้..
ผมอยู่ไม่ได้ครับ!!!!!
ผม..ผมต้องการความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน รีบเปิดประตูห้องพักคนงานแถวนั้นด้วยวิสาสะ เจอเด็กน้อยวัย 5 ขวบนั่งเล่นของบางอย่างที่ผมกำลังมองหาอยู่พอดี ล้วงกระเป๋าหยิบธนบัตรสีเขียวส่งให้เพื่อแลกกับสิ่งนั้นที่ผมต้องการ น้องเคนไม่ยอมปล่อย ผมเลยต้องใช้กำลังยื้อแย่งมา..จนได้
“อาจารย์พี่พิขอโทษนะ เคน ภูภูมิ เดี๋ยวเสร็จแล้วจะรีบเอามาคืนให้ อย่าร้องนะ โอ๋ๆๆๆๆ” ลูบแขนป้อมเบา ๆ แล้วรีบกลับไปทางเดิมด้วยหัวใจพองโต ทิ้งเสียงร้องไห้จ้าไว้เบื้องหลัง ก้มมองของในมือแล้วใจมาเป็นกอง สิ่งนี้ล่ะจะช่วยผมได้!!!!
ทำใจกล้าเดินกลับมายืนใต้ต้นไม้ต้นเดิม สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเงยหน้ามองกิ่งไม้ใหญ่ จู่ ๆ หมอกควันที่ไหนก็ไม่รู้โรยตัวปกคลุมจนมองไปข้างหน้าแทบไม่เห็น หัวใจผมเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกจากขั้ว ยื่นมือสัมผัสความว่างเปล่าตรงหน้าก่อนจะทรุดตัวลงนั่งกับพื้น เงยหน้าขึ้นแล้วหรี่ตาเพ่งมองสีเขียวเข้มของใบไม้ที่เห็นรางเลือนทั้งที่ตอนนี้ยังเป็นเวลากลางวัน ผ่อนลมหายใจเบา ๆ แล้วหลับตาลงอย่างเชื่องช้า พยายามไม่สนใจกับความกลัวในสิ่งที่ตาเปล่ามองไม่เห็น รวบรวมสติให้อยู่กับตัวเองให้มากที่สุด กำของในมือแน่นจนเจ็บฝ่ามือ เหงื่อไหลระลงมาตามขมับ ในหัวนึกถึงบทสวดมนต์ที่ตาสอนอยู่ตลอด สวดในใจเสียงดังเพื่อให้ใจจดจ่ออยู่จุดเดียว พอเริ่มสงบผมก็ค่อย ๆ ยกมือขึ้นพนม
‘ขออำนาจคุณพระพุทธเจ้าให้ลูกเบิกบุญ ลูกขออุทิศบุญกุศลของลูกที่ได้ทำ มอบให้แก่เจ้าที่เจ้าทางที่ปกปักรักษาสถานที่แห่งนี้ ขอให้ท่านจงได้รับบุญนี้ และขอให้ท่านได้เมตตาลูกด้วย...’ ยกมือขึ้นไหว้ท่วมหัว เหงื่อท่วมมือจนของที่อยู่ในมือแบจะหลุดลุ่ยตกลงพื้น สูดลมหายใจเข้าปอดเรียกพลังแล้วลืมตาขึ้นมองไปรอบ ๆ
หมอกที่ลอยวนรอบตัวจางหายไปจนหมดแล้ว เหลือแต่แสงสว่างจากดวงอาทิตย์ที่สมเป็นตอนกลางวัน อากาศแปรปรวนกลับมาเป็นปกติ ลมก็พัดเหมือนเดิม เมื่อทุกอย่างกลับเข้าสู่ความปกติสุข ก็น่าจะหมายถึงท่านผู้ที่ตามองไม่เห็นแต่สัมผัสได้จะมีเมตตาต่อผมแล้ว มันก็น่าจะถึงเวลา..
ก้มมองสิ่งที่อยู่ในมือด้วยมาดมั่น เงยหน้ามองร่มไม้ใหญ่พร้อมกับหมุนเปิดกระป๋องในมือเบา ๆ ลมเริ่มไหวใบไม้เริ่มโยก ผมรีบบีบกระป่องเล็งไปที่ลำต้นทันที เบี่ยงหน้าหลบฝุ่นสีขาวฟุ้ง มือปล่อยกระป๋องตกลงพื้นแล้วรีบลูบเกลี่ยไปทั่ว ๆ ที่ต้นทันที ถูเบา ๆ แล้วก้มกราบที่รากไม้
“...ขอเลขเด็ด ๆ ให้ลูกถูกในงวดนี้ด้วยนะครับ ถ้าท่านให้โชคให้ลาภ ลุกจะทำบุญใหญ่ไปให้ครับ สาธุ..” รีบลืมตาจ้องเขม็งไปแถว ๆ ที่แป้งเปรอะอยู่..
คุณพระคุณเจ้า!!!!
หรี่ตาเพ่งมองเปลือกไม้ผ่านแป้งสีขาว ถ้าผมตาไม่ฝาด ผมว่าผมเห็นว่ะ! รีบจำแล้วก้มกราบอีกหน วิ่งลืมตายไปหาคนงานในรีสอร์ททันที ด้วยถ้าไม่เจอในวันนี้ผมต้องเสียใจไปอีกครึ่งเดือนแน่
พอเข้ารีสอร์ทผมก็รีบยืนจัดผมจัดเผ้าให้ดูเรียบร้อย กระแอมกระไอไล่ความเหนื่อยและกลบอาการร้อนรนของตัวเอง เอ่ยถามหาคนที่ผมอยากเจอที่สุดตอนนี้กับพนักงานที่เดินผ่านมาพอดี
“ป้าหวานไปไหน? ตามมาพบผมด่วน” พนักงานขมวดคิ้วมุ่นเมื่อร้อยวันพันปี ‘คุณพิรุณ’ ที่ไม่เคยมีธุระกับคนงานทั่วไปอย่างป้าหวานกลับเรียกให้หาแบบนี้ ไม่นานนักป้าหวานก็กระหืดกระหอบมาหาผมด้วยรีบร้อน ผมยืนตัวตรงแล้วเอามือไขว้หลังไว้ให้ดูภูมิฐาน
“ผมมีธุระสำคัญจะพูดด้วย คุยที่ห้องผมดีกว่า” รีบหันหลังให้เดินนำไปที่ห้องทำงานทันทีทันใด มือที่ไขว้หลังจับกันเอาไว้แน่น ในหัวครุ่นคิดอย่างหนักว่าจะทำอะไรก่อนดี นึกถึงคนงานที่เขามักจะจับกลุ่มกัน พยายามนึกให้ออก..ผมก็นึกไม่ออก เปิดประตูห้องทำงานได้ก็ยืนนิ่งอยู่กลางห้อง
ตัดสินใจหยิบกระดาษเปล่าออกมาเขียนอะไรบางอย่างที่เห็นลงไปอย่างโคตรบรรจง พับเรียบร้อยแล้วใส่ซองขาวยื่นส่งให้ป้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“คุณพิรุณ..จะไล่ป้าออกเหรอคะ? แล้วป้าจะไปทำอะไรกินได้ล่ะคะ? ป้าขอร้องนะคะ อย่าไล่ป้าออกเลย” กะพริบตาปริบกับประโยคที่ป้าระล่ำระลักบอกผมหลังจากรับซองจากมือไป ผมโบกมือในอากาศวุ่น
“ไม่ใช่ครับป้า ไม่ใช่เลย ป้าดูก่อนก็ได้ครับ ดูได้เลย มันไม่ใช่อะไรที่โหดร้ายกับป้าแบบนั้นครับ..” ป้าเอาแต่กอดเอวผมแน่น ไม่สนใจของที่อยู่ในซองเลย ผมก็ร้อนใจเพราะนี่มันจะเที่ยงแล้ว ฉวยซองมาเปิดแล้วคลี่กระดาษที่อุตส่าห์รีดจนเรียบมายื่นต่อหน้าป้า พยายามเหลือเกินที่จะให้มันกระแทกตาป้าให้ได้
“..ฮึก นะ นี่..คุณพิ?” ผมพยักหน้ารับด้วยอายอย่างยิ่งกับข้อความบนกระดาษเปล่านั้น ป้ารับมันไปจากมือผมได้ก็ยืนจ้องพักหนึ่ง ผมหันหลังแล้วจัดเสื้อผ้าให้ดี อดไม่ได้ที่จะเอามือลูบหน้าแก้เขิน ได้ยินเสียงเปิดประตูก็โล่งใจ..
.
.
.
.
“คุณพิแทงเท่าไหร่คะ?”..ผมสะดุ้งสุดตัวกับเสียงแหบของป้าที่เอ่ยถามแทรกบรรยากาศความเขินของผมขึ้นมา กะพริบตาถี่ ๆ เรียกสติ ตาไม่เคยสอนให้เล่นการพนันอะไรเลย งั้นผมแทงแค่ 100 บาท คงไม่เป็นไรมั้ง?
“หนึ่งร้อยครับป้าหวาน” ยังคงหันหลังพูดด้วยความมั่นใจ ดูเหมือนว่าป้าหวานจะได้ข้อมูลที่สำคัญแล้ว เพราะผมได้ยินเสียงฝีเท้าขยับก้าวตรงไปที่ประตู..
“ป้ากลับให้ก็แล้วกันนะคะคุณพิ เป็นตัวละ 50 นะคะ” ผมขมวดคิ้วกับการกลับเลขของป้า แต่ยังคงเก็บความสงสัยเอาไว้ ไม่อยากเอ่ยปากอะไรมากเพราะกลัวป้าจะรู้ว่าผมโง่กับการเล่นหวยมากแค่ไหน พยักหน้าแล้วยืนรอจนได้ยินเสียงเปิดประตู กลืนน้ำลายลงคอแล้วหันหลังมองป้าที่กำลังจะเดินออกจากห้องไป เอ่ยปากเสียงดังให้ป้าได้ยิน
“ผมอยากให้ป้าปิดเป็นความลับด้วย..ได้ไหมครับ?” ป้าสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันหน้ามาสบตาผม แสงที่ลอดออกมาจากบานประตูทำให้มุมนี้ของป้าหวาน..น่าเกรงขามมาก
ป้าตอบรับเพียงการพยักหน้า ผมพยักหน้าตอบนิดหน่อยแล้วหันหลังให้..
.
.
.
“..ป้ามาเก็บเงินทีหลังนะคะคุณพิ” แล้วทำไมจะต้องมาเก็บทีหลังในเมื่อผม.. เออว่ะ..กูยังไม่ได้ให้ป้านี่หว่า ได้แต่หลับตาลงด้วยเขินเกินยั้งใจ ไฉนเลยจึงจำใจล้วงเงินในกระเป๋าออกมาด้วยมือสั่นเทา ควักธนบัตรสีแดงให้ป้าไป 2 ใบด้วยใจป้ำ ป้ายื่นมือมารับแล้วยิ้ม..พิมพ์ใจ
“แทงตัวละร้อยใช่ไหมคะคุณพิ?” ยิ้มแกน ๆ ให้ยังคงเหลือความหล่อไว้
“ตัวละ 50 ครับ ที่เหลือผมให้ป้า..ค่าเสียเวลา” ป้ายิ้มกว้างทั้งน้ำตา โผเข้ากอดผมแน่นแล้วผละจากไปสั่งเจ้ามือหวยให้ทันการณ์ ผมทรุดตัวนั่งกับเก้าอี้ มือลูบที่อกซ้ายเบา ๆ ด้วยไม่กี่ชั่วโมงผมก็จะได้รู้แล้วว่า เจ้าที่เจ้าทางท่านจะเมตตาผมหรือไม่?
เงยหน้ามองเวลาที่เพิ่งจะเที่ยงครึ่ง โล่งใจเรื่องหวยแล้วหันมาสนใจเรื่องหลุมดำของตัวเอง หมุนเก้าอี้ไปมาคิดเรื่องกินอย่างหนักหน่วง อารมณ์นี้ต้องน้ำพริกกะปิ ปลาทูทอด ไข่ทอดชะอมด้วย แล้วก็ต้องผัดผักรวมทะเลเดือดอีกสักจาน ยกหูโทรสั่งครัวแล้วเคาะนิ้วบนโต๊ะรอกับข้าวที่เพิ่งจะสั่ง กังวลเรื่องหวยก็กังวล ยังไม่บ่ายเลยด้วย อีกตั้งหลายชั่วโมงกว่ารู้ผล จะกลับไปนอนที่เดิมผมก็กลัวนิด ๆ งั้นก็เอาบัญชีมานั่งตรวจทานดูรอเวลาดีกว่า
กินข้าวเที่ยงเสร็จผมก็เอาบัญชีมานั่งดูได้ตามที่วางแผนเอาไว้ สาบานได้ว่า..ผมนั่งดูอย่างเดียวจริง ๆ ก็แม่ง..มันมีแต่ตัวเลข เลขไหนที่มันเรียงกันเหมือนเลขที่ผมเขียนให้ป้าผมก็คิดเตลิดไปไกล แถมยังคิดวนไปวนมาอีก ถ้าผมเอาเลขที่มันใกล้กันมาแทงด้วยน่าจะดีกว่าแทงแค่เลขเดียวที่ผมเห็น แต่ถ้าผมเล่นมากไปก็อาจจะทำให้ผมติดการพนันได้ คิดไปคิดมา..แค่นี้ดีแล้วครับ อย่ามากนัก แต่ถ้าไม่เคยเล่นเลย มันก็ตกเทรนด์เกินไปหน่อย
เปิดคอมแล้วท่องโลกอินเตอร์เน็ตเล่นฆ่าเวลา เงยหน้าขึ้นมองประตูห้องทำงานที่ถูกเคาะ หันมองเวลาแบบอัตโนมัติ ผมใจเต้นแรงเพราะนี่มันบ่าย 4 แล้ว หวยออกแล้วแน่นอน สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเอ่ยปากบอกให้เข้ามาได้..
“เชิญครับ” สิ้นเสียงผม ป้าหวานก็เปิดประตูเข้ามาด้วยใบหน้าแจ่มใสมาก
“ตรง ๆ เลยค่ะคุณพิ คุณพิแทง 50 ได้ 3,000 ค่ะ เด็กมันแทงตามคุณพิถูกหวยกันเพียบเลยค่ะ พรุ่งนี้ป้าให้เจ้ามือเอาเงินมาให้นะคะ” หน้าชาไปหมดเมื่อได้ยินจนจบ นี่ผมถูกหวยจริง ๆ ใช่ไหม? ไม่รู้ว่าป้าออกไปตอนไหน ในอกตื้นตันจนแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ผมกำลังดีใจแต่ไม่แสดงออกอยู่ครับ
ยกมือไหว้ไปทางทิศที่ต้นไม้ใหญ่ตั้งอยู่ ผมอธิษฐานทันทีว่าท่านกำลังจะได้รับบุญใหญ่ ผมจะนำเงิน 3,000 ที่ได้จากหวยที่ท่านให้ สบทบกับเงินที่ผมตั้งใจจะทำบุญมาสร้างพระประธานถวายวัดแถวชนบท ขอให้ท่านได้มาโมทนาด้วยกัน พอบอกเสร็จลมก็พัดรอบตัวผมเลยครับ โอเค..ถือว่าท่านรับรู้แล้ว
เหลืออีก 2 - 3 คนที่ผมอยากจะบอก กดมือถือโทรออก เบอร์แรก..
“ตา..ผมถูกหวยครับ แทง 50 ได้ 3,000 ก็เอามารวมไว้สร้างพระให้แม่ไง แค่นี้ก่อนครับตา สวัสดีครับ” วางหูแล้วรีบกดเบอร์ที่สองทันที
“เหี้ยเต๋า กูถูกหวย ไม่เลี้ยงอะไรทั้งนั้นไอ้สัตว์ กูจะเอาไปรวมสร้างพระ กระจายข่าวให้กูด้วย แล้วอย่าลืมไถตังคืมาร่วมบุญกับกูด้วย สายมึงกูเมตตาให้ร่วม 2 แสน หาได้ครบเมื่อไหร่ค่อยโทรหากู วางได้แล้วกูจะโทรหาไท ดี” กล่าวสวัสดีสั้น ๆ แล้วโทรหาเบอร์สุดท้าย
“ไทโย..” ทักด้วยชื่อเจ้าตัวทันทีที่เด็กญี่ปุ่นกดรับ ปลายสายรับคำด้วยน้ำเสียงโคตรดีใจ ผมเลยเรียกชื่อมันให้มันยิ่งปลาบปลื้ม
“ไทโย ไทโย ไทโย ทายโยวววววว กลับด่วนเลย มีเรื่องจะบอก แค่นี้~” รีบวางหูแล้วกดปิดเครื่องเพื่อกระตุ้นให้มันยิ่งอยากรู้และอยากกลับมากขึ้น นั่งบนโต๊ะคิดคำนวณจำนวนเงินที่ผมกำลังจะทำบุญใหญ่ด้วยการสร้างพระประธานถวายวัดไกล ๆ ด้วยใบหน้าที่มีแต่รอยยิ้ม
ผมกับไทโยตั้งใจจะทำ 3 แสน ตาร่วมด้วย 5 หมื่น ป๊ากับแม่ไทโย 1 แสน พี่เรย์กับน้องยังไม่ระบุ แต่น้องน่าจะทำไม่ต่ำกว่าแสนเพราะน้องโคตรใจบุญ สายไอ้เต๋าก็ 2 แสนแน่ ๆ เพราะมันไม่มีทางกล้าเบี้ยวผม ได้หวยมาอีก 3 พัน..
เมื่อกี้ได้ยินป้าหวานบอกว่าเด็กในรีสอร์ทแทงตามผมแล้วถูกกันอีกเพียบ..
ฉะนั้นแล้วผมก็ควรจะบอกบุญพวกนี้ด้วยสินะ
ขอตัวไว้ ณ ตรงนี้เลยนะครับ ผมจะรีบไปบอกบุญก่อน
ต้องได้เยอะแน่ครับทรัพย์ในวันนี้ โดยเฉพาะบุคคลนี้..จะต้องทำบุญกับผมเยอะแน่
เจ้าของนิยาม ‘ความลับไม่มีในโลก’..
ป้าหวาน!!!!
END.
แถม
.
.
ภายใต้เปลือกไม้สีน้ำตาลที่พิรุณได้อาศัยร่มใบ ด้านในเป็นวิมานทองเหลืองอร่ามตา บนแท่นไม้แข็งแรงมีบุรุษสูงใหญ่นั่งอยู่ พร้อมด้วยแม่นางไม้สไบทองที่เพิ่งมาขอโมทนาบุญด้วย
“ท่านเจ้าขา เหตุใดท่านไม่ให้โชคพ่อหนุ่มมากว่านี้เล่าเจ้าคะ?” แม่นางไม้เอ่ยถามรุกขเทพ ผ่านไปนานเทวดาหนุ่มก็ยังไม่ตอบ มีเพียงใบหน้าอิ่มเอิบประดับหน้า ด้วยกุศลที่พิรุณอธิษฐานบอก แม่นางไม้จึงเอ่ย..
“เมื่อครั้งกระโน้น พระภูมิเจ้าที่ท่านก็ประกาศต่อเหล่าพวกเราเหล่าเทพบุตรเทพธิดา พ่อหนุ่มคนนี้ทำบุญสร้างศาลาการเปรียญ ยังมีบุญน้อยใหญ่อีกมากที่พ่อหนุ่มทำแล้วพวกเราได้ร่วมโมทนาด้วย แล้วทำไมท่าน..” รุกขเทพพยักหน้ารับถ้อยของแม่นางไม้
“จริงดังคำแม่ ฉันก็อยากให้โชคพ่อหนุ่มมากว่านั้น ถ้าไม่เพียงแค่..” รุกขเทพทิ้งคำให้แม่นางไม้เห็นสงสัย จึงใช้ปลายนิ้วงามไปเบื้องนอก แม่นางไม้เหลียวหาสิ่งขัดลาภของพ่อหนุ่มแล้วยกมือขึ้นทาบอก
“คุณพระ!! อภิโธ่..ดิฉันเห็นใจท่านเหลือเกินเจ้าค่ะ อย่าได้ถือโทษพ่อหนุ่มเลยนะเจ้าคะ” รุกขเทพแย้มยิ้มบางพยักหน้ารับด้วยรู้ว่าพิรุณไม่ตั้งใจลบหลู่ดูหมิ่น
แม่นางไม้เห็นดังนั้นจึงชวนเสวนาเรื่องบุญเรื่องทานอื่นจนถึงแก่เวลาจึงขอตัวกลับ ก่อนจะเหาะกลับวิมานก็หยุดมองสิ่งที่มาขัดบุญพิรุณด้วยใบหน้าอ่อนอกอ่อนใจ..
ส่ายหน้าปลดปลงกับความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของมนุษย์
“โชคยังดีที่พ่อหนุ่มมีบุญคอยหนุน ไม่เช่นนั้นอาจถึงคราวเคราะห์..” รำพึงเสียงเบาแล้วเหาะกลับวิมานตน
ทิ้งสิ่งนั้นวางอยู่ใต้โคนต้นไม้ใหญ่..
สิ่งที่เกือบจะทำให้โชคลาภกลายเป็นเคราะห์กรรม..
(http://image.ohozaa.com/i/7fa/DNvOAt.JPG) (http://image.ohozaa.com/view2/wlg08vQTzVQFjKJa)
……………………………………………………
กอดรวบ!!!
หายหัวไปนานมากค่ะ ด้วยภาระหน้าที่ท่วมหัวท่วมตัว วันนี้ช่วงเช้าว่างก็ปั่นนนนนนทิ้งไว้ บ่ายอบรมเลิกเร็วก็มานั่งปั่นนนนนต่อ เสร็จก็รีบลงเพราะเดี๋ยวมีงานอีก วันนี้จิมีงานเลี้ยงเบา ๆ ของนายที่ สนง.ค่ะ กลับดึกแหง ๆ TT
ช่วงนี้อยู่ช่วงเฝ้าระวังน้ำท่วมค่ะ บ้านใครอยู่เส้นทางผ่านน้ำ หรือมันท่วมประจำก็เอาใจช่วยนะคะ ปีนี้ก็มาจับมือกันสู้เหมือนทุกปีเนอะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:pig4: :กอด1: :กอด1:
ปล. ฮากันเบา ๆ เนอะ
ปล.2 กอดรีล่างแน่น ๆ พี่คอยมาจิ้มตูดเค้าตลอด ๆ อ่ะ -///////-
-
:กอด1:น้องจิ
พิตลกอะแทงหวยด้วย
น้องจิมุกเยอะจัง :jul3:
-
ฮามากกกกกกกกก
คิดถึงพิ ไทโย อยากอ่านอีกกกกกกกกกกก
-
:pandalaugh: :pandalaugh: :pandalaugh:
-
เจ้าของรีสอร์ททำบุญ 100 :laugh:
น่ารักเหมือนเดิมทั้งสองคน
+1
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เค้าอยากได้มั่งจัง
พิรู๊นนนนนนนนนนนนน สมเป็นมือใหม่จริงๆๆ
-
ฮากับแป้งที่พิเอามาขัดต้นไม้ :jul3:
-
55555 คิดถึงจังเลย
-
:laugh: อ่านเรื่องราวของพิทั้งลุ้น ทั้งสงสัย บรรยากาศบางช่วงก็หวนขนลุก มุกฮาๆ บางครั้งก็ชวน :z6: :กอด1: :-[ :jul3: :serius2: :m20: แต่เมื่ออ่านจบก็ทำให้ยิ้มได้เรื่องเครียดๆก็ค่อยๆหาย :กอด1:คิดถึง :กอด1: :กอด1: :man1:
-
เสียดายพิแทงน้อยไปหน่อย แต่ป้าหวานนี่ต้องทำบุญหนักๆเลยนะ พิบอกให้เป็นความลับ แต่ถูกหวยกันทั้งรีสอร์ท :jul3:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
นึกว่าตาฝาด !!
พิเพิ่งเคยแทงหวยเหมือนเค้าเลยอ้ะ 555555555 ตลกดี
ป้าดดดด เอาแป้งเต่าไปโรย มิน่าท่านให้โชคน้อย .. ทีหลังเอาแป้งเด็กนะพิรุณ 55555555555555555555
น่ารักมากค่ะ คิดถึงพี่จิมากๆๆๆๆๆๆๆ *กอดแน่น*
:กอด1:
-
กอดค่ะพี่จิ คิดถึงมากๆ :กอด1:
ฮามาก :laugh:
คิดถึง พิ-ไท
-
เป็นตอนพิเศษที่ฮามากค่ะ อิอิ
-
เป็นเรื่องใกล้ตัวมากๆ พิยังเป็นมือใหม่ เล่นครั้งแรกถูกจะติดใจไปนาน
-
กร๊ากกกกก เฮ้ย ถ้าเป็นพี่ พี่ก็จะทำแบบพินี่แหละ แต่จะแทงแบบทุ่มสุดตัวไปเลย
มีบ้านขายบ้าน มีรถขายรถทำนองนั้น แหม มุกนี้พี่ชอบอ่ะ
-
:m20: คราวนี้มาพร้อมความเกรียนมากลบความหวานซะมิดเลย
แต่พิรุณใจป้ำกว่าเราอีก นานๆจะเล่นก็เล่นแค่ 20 เอง จนเพื่อนที่ฝากซื้อมองหน้าเลย
-
:laugh: :laugh: :laugh:
ปล.เราจะมีโอกาสได้อ่านเรื่องของพี่เรย์กับน้องสองมั้ยนะ :a5: :a5: :a5:
-
ถ้าพี่เป็นน้องพินะ จะทุ่มซื้อมันหมดเลย55 ท่านมาให้เลขเด็ดขนาดนี้แล้ว
น้องพอกับน้องไทน่ารักเหมือนเดิม คิดถึงจังเลย ^^
-
อภินิหารซะนะพิเอ้ย ถูกหวยกะเค้าด้วย 5555
รู้สึกยิ่งนับวันยิ่งทะเล้น ดูจะก๋ากั่นกว่าสมัยเด็กอีกนะเนี่ย
ปล.คิดถึงคุณจินะคะ หายไปนานมากเลย น้ำจะท่วมอีกแล้ว ดูแลตัวเองด้วยนะคะ :กอด1:
-
อะเจ้ยยย พิช่างขวัญกล้ามากอ่ะ :o
เอาแป้งเต่าไปถูขอหวยซะงั้น 555+ :laugh:
ถ้าไม่มั่นเยี่ยงคุณพิเธอ ทำไม่ได้เลยนะเนี่ย :m20:
-
:m20: มือใหม่ก็ยังงี้นะ
ไปแย่งแป้งอะไรของน้องหนูมาไม่ดูเลยนะพิ
ไม่งั๊นเทวดาคงให้ลาภมากกว่านี้ละนะ
-
สรุปว่าไม่ได้ลาภก้อนโตเพราะแป้ง =='
ฮาพิมาก อยากแทงหวยจนไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
แถมพาคนอื่นถูกไปด้วยอ่ะ ก๊ากกก
-
แม้ไม่ได้เจอกันนาน น้องพิกับไทโยก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
รักกันมากกว่าเดิม และพิก็ยังเปรี้ยวเหมือนเดิมด้วย :laugh:
เดี๋ยวนี้ริเล่นหวย มือใหม่ก็เงี้ย เล่นทีมือไม้สั่นไปหมด :m20:
อนุโมทนาบุญกับพิด้วยนะจ๊ะ บุญครั้งนี้ยิ่งใหญ่จริงๆ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
ตอนนี้ได้ใจจริงๆครับ
55555+
แป้งเต่าเอาอยู่ :laugh: :laugh: :laugh:
-
กอดรัดฟัดหอมเจ้าของคอมเม้นท์ทุกคอมเม้นท์ค่ะ
เพิ่งจะได้นั่งหน้าจอนาน ๆ นี่ล่ะ เลยเปิด 'ชิงนาง' ย้อนหลังดูเพราะพลาดตอนจบไปอย่างแรง ดูไปดูมาจิก็จิ้นไปโน่น..
ฉากที่เมฆาเขาผลักนางเอกกะพระเอกเพื่อจะวิลแชร์เรซซิ่งลงหน้าผาอ่ะค่ะ
จิคิดไปว่า..
ถ้าเมฆาผลักนางเอกแรงอีกนิด นางเอกตีลังการาวดอล์ฟ 2 รอบครึ่ง ใส่เกลียวอีก 8 รอบ หมุนตัวสวยงามลงเหวแทน..
.
.
.
คิดแล้วก็ขำกร๊ากกก :jul3: เลยเข้ามาเมาท์มอยค่ะ >///<
ขอบคุณที่คิดถึงทั้งน้องพิ ไทโย พี่เรย์ แล้วก็คนเขียนนะคะ
ยังไม่ว่างยาว ๆ ค่ะ ไว้ว่างมากกว่านี้ จะปั่นมาให้อ่านทุกเรื่องเลยค่ะ
:กอด1: แล้วก็ :man1:
-
จิ้มตู๊ดน้องจิ
-
น้องพิน่ารักอ่ะ เคยเป็นมือใหม่เหมือนน้องพิ ถูปุ๊บถูกเลย
หลังจากนั้นตั้งใจเล่นจริงไม่เคยถูกอีกเลย เลยเลิกเล่นดีกว่า
คิดถึงคุณจิจัง อยากอ่านน้องสองกับพี่เรย์จังค่ะ หายไปเลยยยยย (แอบทวงข้ามเรื่อง อิอิ)
-
อ่านอยู่3วันจบแร้วสนุกมากครับ แอบรักน้องพิกะไทโย มากมาย
-
ตอนแรกๆก็ฮาอย่างสบายอารมณ์กับคนซุ่มซ่ามหน้าตาดี....โดดไปได้ ซุ้มเฟื่องฟ้า หวิดพิการนะนั่น น้องเราเคยเตะบอลใส่ บอลเสียบคาที่หนามเลย ลมค่อยๆรั่วออก ฟิ้ว~
แล้วก็มาขำกระจายกับ 'แป้งจับเต่า' โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว หมดคำบรรยาย ขอไปขำต่อก่อนนะคุณจิ
-
หายไปไหนนิ
-
น้องพิ ดันไปเอาแป้งไรมาก็ไม่รู้
ตอนแรกคิดว่าแป้งเด็กซะอีก 5555
-
ลอยกระทง
สืบเนื่องจากตัวเลข 28 พฤศจิกายน สีแดงแรดในปฏิทินมันโดดเด้งทิ่มลูกตาเกินกว่าจะเบี่ยงหน้าหนี รับรู้และเข้าใจว่า เทศกาลลอยกระทง คืออีก 1 เทศกาลที่สำคัญยิ่ง
วัยชราและผู้ดีมีสกุล..เทศกาลบูชาแม่คงคา
วัยรุ่น..เทศกาลพิเศษของคู่รัก
วัยเด็ก..เทศกาลที่จะมีสไลเดอร์และของเล่นมากมาย
วัยอย่างผม..เทศกาลแห่งการเสียตัว..ลูกเดียว ฮ่าๆๆๆๆๆ
คิดแล้วก็เสียวตูด แน่นอนล่ะว่ามันแน่อยู่แล้วที่กลางคืนต้องมีกิจกรรมสำคัญนี้ แต่ไม่ต้องลอยกระทง ผมก็เสียตัวเป็นงานประจำอยู่แล้วว่ะครับ
ลุกขึ้นยืนอย่างโคตรสง่า มือเสยผมเป๋ปัดไปมาคิดว่าหล่อ ไม่รีรอเดินก้าวฉับไปทางสวน ลดความอ้วนด้วยการก้มเงยหาวัตถุดิบ...
บรรยายแบบหาคำคล้องจองนี่ก็ยากเหมือนกันนะครับ >///<
ผมยืนกอดอกเอาถุงพลาสติกที่มีมีดปังตอ กรรไกร แม็กซ์เย็บกระดาษ ตะปูตัวเล็ก คล้องแขนไว้แล้วมองทุกสัดส่วนของต้นกล้วยหลังบ้านด้วยหนักใจ อันทักษะที่มีมันก็น้อยนิด จะจับใบตองมาพับ จัด ม้วนให้ดูงามตานี่..ยากเอาเรื่องนะพวกคุณ ถอนหายใจทิ้งหลายครั้งแล้วเบนเข็มมามองสิ่งอื่นที่น่าจะทดแทนได้ เหลือบเห็นต้นข้าวโพดที่ตาปลุกไว้ก็เก็ทไอเดีย ล้วงมือถือมากดหาวิธีทำกระทงด้วยใบข้าวโพด เพ่งพิศยู่นานก็เห็นแล้วว่า..กูทำไม่ได้แน่
เหลือบมองกระถางใบพลูด่างที่วางระเกะระแล้วก็เกิดความคิดอันบรรเจิด ถ้าเอาพลูด่างมาทำแทนใบตองแม่งน่าจะสวย ลงไปนั่งยอง ๆ เด็ดมา 1 ใบ พลิกมองทั้งด้านหน้าด้านหลัง คิดแล้วก็คิดอีกว่าจะม้วนมันยังไงดี..ปล่อยให้ร่วงลงพื้นเพราะคิดไม่ออกว่าจะออกมาสวยได้ยังไง
เดินวนไปอีกด้านของสวนตา แหงนหน้าขึ้นมองต้นมะพร้าว เคยเห็นเพื่อนในห้องมันเอาใบมะพร้าวมาทำเป็นกลีบกระทง มันก็ดูง่ายดี ตัดสินใจเอาตะขอมาเกี่ยวเอากิ่งมะพร้าวลงมา 1 กิ่ง เหงื่อโทรมกายเลยทีเดียว นั่งกับพื้นไม่ห่วงหล่ออีกต่อไป จับใบมาหมุนเป็นก้นหอยแล้วมองซ้ายจ้องขวา เหมือนจะดีว่ะ
หยิบกรรไกรออกมาตัด แม็กซ์เย็บเรียบร้อย นั่งม้วนใบมะพร้าวเป็นก้นหอยไว้ใช้เป็นกลีบกระทงไปเรื่อย ๆ พอได้จำนวนที่ดูเยอะแล้วก็รวบใส่ถุงพลาสติก เดินย้อนมาจ้องต้นกล้วย เพ่งกระแสจิตตัดต้นกล้วยออกเป็นชิ้นทำฐานกระทง
มันคงได้หรอกนะ
ถอดเสื้ออกเพราะกลัวยางกล้วย ล้วงมีดออกมามองด้านคม เหวี่ยงไปมาตั้งท่าตัด นั่งยอง ๆ แล้วลงมือเฉือน นึกภาพว่าตัวเองเป็นพระเอกโรคจิต ถือมืดเฉือนเนื้อคนโน้นคนนี้สนองนี้ดตัวเอง โค่นลงมาแล้วนั่งคร่อม ตัดออกมาได้ 2 อันก็ลมจับ เหนื่อยเหมือนนะนี่!!! เฉือนกะให้ตรงแล้วหยิบมาวางบนปังตอ เหวี่ยงไปข้างหน้าเหมือนขว้างบูมเมอแรง ตกตรงไหนผมก็ทำกระทงแม่งตรงนั้นล่ะ
หมุนตัวกลับมาตัดใบตอง 2 ก้าน แบกมาวางใกล้กับกล้วยเมอแรงของตัวเอง ตัดใบตองมาปิดฐานให้ดูสวยงาม กว่าจะได้อย่างที่ต้องการ ผมหมดใบตองไปทั้ง 2 ก้านครับ >/////<
เทกลีบกระทงที่นั่งทำด้วยความสามารถขั้นสูงออกมาจนเต็มหน้าตัก หยิบมาวาง ๆ ดูให้งามตาแล้วค่อยลงมือปักหมุดด้วยตะปูเล็ก นั่งทำไปทำมา ชั้นเดียวไม่สวยก็เพิ่มอีกชั้น เพิ่มมากเข้าชักเลอะเทอะก็นะ..รื้อใหม่
เหยียดขายาว นอนแผ่หลา พ่ายแพ้ต่อกระทงที่จะใช้ลอยด้วยกันในคืนนี้หมดรูป แดดก็เริ่มจะลดความร้อนลง เวลาก็ไม่ช่วยให้เรานั่งทำใหม่ได้ ครั้นจะกลับมือเปล่ามันก็ใช่เรื่อง
ในหัวคิดวิธีทำกระทงออกมาหลายรูปแบบ คิดไปคิดมาก็ว่างเปล่า เพราะรู้อยู่แล้วว่า
ผม..ทำไม่ทันแล้ว
ถอนหายใจแล้วหยิบเสื้อมาสะบัด สวมเข้าทางหัวแล้วเอามือเสยผมขึ้นให้ดูเป็นผู้เป็นคนหน่อย ขระกำลังเอาแขนเสื้อเช้ดหน้า ตาผมก็เหลือบไปเห็น..
นั่งทำมาก็นาน ดีไวน์มาก็หลายหลาก ลองอีกสักอันจะเป็นไรไปวะ!!!
ลุกขึ้นแล้วหยิบปังตอมาตัดหัวปลีสีแดงสวย หย่อนลงถุงพลาสติก ก้าวข้ามผลงานเหลวแหลกที่ทุ่มเททำมาหลายชั่วโมงแบบหางตาไม่แล เดินมาเก็บบานไม่รู้โรยกับดอกลีลาวดีใส่ถุงไปด้วย เข้ามานั่งตากพัดลมเสร็จก็เดินขึ้นบ้านไปอาบน้ำแต่งตัว เมื่อหล่อลากดินแล้ว ผมก็เดินลงมานั่งทำกระทงต่อ
เททุกอย่างใส่ถาด หยิบหัวปลีมาแล้วจัดการดึงกาบมันออกมา 2 อัน จับงัดมาข้างหลัง หาผ้ามาเช็ด ๆ เสียหน่อย เดินไปหยิบธูปเทียนมาปักกับมะเขือผ่าซีก เอาดอกบานไม่รู้โรยมาใส่ลงไป ปิดด้วยลีลาวดีอีก 3 ดอก เดินออกมามองเต็มตา วนไปมาอีก 2-3 รอบ แล้วโทรหาไทว่าให้รีบกลับ
กระทงอินดี้ฉิบหาย
นั่งเท้าคางมองประตู พอเปิดออกผมก็รีบเดินออกมารับไทโยด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม พาเข้าครัวหาอะไรกิน ดื่มน้ำดื่มท่าเรียบร้อยก็ให้มันไปรอที่ศาลาท่าน้ำก่อน ยืนยิ้มกว้างส่งแผ่นหลังอบอุ่นให้ไปรอที่ท่าน้ำแล้วหันหลังมาประคองกระทงลิมิเตดเอ็ดดิชั่นของตัวเองขึ้นมายล วิ่งด้วยปลายเท้าออกไปหาไทโย
ไปถึงไม่มองหน้ามันให้เสียความมั่นใจ จุดไฟลนไส้เทียนและธูปหอมทันที
“อธิษฐาน..เร็ว!” แก้เขินด้วยการเร่งให้มันอธิษฐานเพราะสายตาทึ่ง อึ้งของมันที่จับจ้องกระทงผม ไทยิ้มมุมปากแล้วรวบไหล่ผมเข้ามากอด ก่อนจะแตะมือผมแล้วหลับตานิ่ง
สารภาพตามตรงว่ามนหัวไม่มีเรื่องเกี่ยวกับการขอพร และขอขมา
ในหัวของข้า มีแต่เรื่องกระทงอินดี้อย่างเดียว
พอไทอธิษฐานเสร็จก็เตรียมจะลอย ผมยื้อกระทงไว้นิดหนึ่ง มองตาสวยแล้วถามตรง ๆ
“กระทงกู..สวยหรือไม่?” ..รอยยิ้มเอ็นดู คือคำตอบที่น่าพอใจมากแล้วสำหรับผมในตอนนี้ครับ
เราช่วยกันวางกระทงลงบนผิวน้ำแล้ววักน้ำส่งกระทงให้ลอยออกไป แสงเทียนส่องขับให้กระทงอินดี้ดูสวยอย่าง..ประหลาด ผมแยกเขี้ยวยิ้มส่งมันจนลอยไปถึงกลางบ่อก็หันหลังกลับ กอดเอวหนาเข้าบ้านด้วยหัวใจอิ่มเอม
ถึงจะเสียเวลานั่งทำกระทงนานไปหน่อย แต่มันก็คุ้มและภูมิใจว่าเราทำเองกับมือเนอะครับ
หลังจากฉากลอยกระทงแล้ว..
ผมก็ไม่มีฉากต่อจากนี้มาเล่าให้ฟังแล้วล่ะครับ..เสียใจฉิบหายเลย คึคึ
ฉะนั้นแล้ว..
สุขสันต์วันลอยกระทงครับผม!!
End.
กอดรวบค่ะ!!!
คิดถึงนะคะนักอ่านทุกท่าน หายหัวไปทำงานมาค่ะ ชีวิตลำเค็ญ TT
ตามน้องพิเลยค่ะ
สุขสันต์วันลอยกระทงนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:pig4: :กอด1: :กอด1:
ปล.พี่ไอ น้องเอามาฝากแล้วนะคะ ปั่นตาตั้งเลยทีเดียว กอดเค้าเป็นรางวัลด้วย -////-
-
ไว้ปีหน้าจะลองทำกระทงอินดี้ดูบ้างค่ะ
-
กระทงอินดี้ :m20: เอ แต่นี่มันแค่น้ำจิ้มเองนี่หว่าน้องจิ
เอาแบบเต็ม ๆ มาเซ่ แต่อย่างไรก็ :pig4: มากนะ มามะ :กอด1:
-
:กอด1:
-
o11 ของแถมอ่ะ คุณจิ
ลอยกระทงปีนี้อินดี้จริง ไรจริง ฝนตกจ้า ฝนตกวันลอยกระทง :laugh:
-
ขอบคุณจิที่นำมาฝากครับ
สุขสันต์วันลอยกระทงครับ
-
ตามมาอีกเรื่อง หนูพิยังคงน่ารักเสมอต้นเสมอปลายเลย
คิดถึ๊งงงงคิดถึง :กอด1:
-
พิจ๋า น่าเอ็นดูตลอดเลยน๊าาาา
แบบนี้สินะ ไทโยถึงได้หลงจะแย่ ฮะๆๆๆ
เค้าก็หลงพิเหมือนกันจ้า >////<
กอดพี่จิ งานเยอะก็สู้ๆนะคะ
-
หายไปไหนมา เราทั้งสองคน กร้ากกกกก
คิดถึง...
-
กระทงอินดี้ สมเปนนู๋พิ
-
ฝากขอขมาพระแม่คงคาด้วยคนนะคะ
พอดีไม่อยากเพิ่มขยะ ขออธิษฐานอย่างเดียวล่ะกัน
-
พิน่ารักตลอด :m20:
-
กระทงมันก็อินดี้เหมือนคนทำนั่นแหละ :laugh:
ยิ่งนับวันยิ่งน่ารักน่าหลงขึ้นทุกวัน ทะเล้นอีกต่างหาก
ว่าแต่เหมือนมันขาดอะไรไปเนาะพิ ไม่มีจริงเหรอ :z1:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ คิดถึงจัง :กอด1:
-
:pig4:
-
สุขสันต์วันลอยกระทงย้อนหลังนะพิ :man1:
กระทงอินดี้ทำเอง ดีจัง เค้าซื้ออันเดียวลอยห้าคน ประหยัด :laugh:
เรื่องงานสู้ๆนะคะพี่จิ :กอด1:
-
โอ๊ววววววววว *ขยี้ตาแรงๆนึกว่าตาฝาด*
คิดถึงพิกับไทมากเลยค่าพี่จิ ><
กระทงอินดี้เหมือนคนทำ 55555
เมื่อก่อนตอนอยู่บ้านก็ทำเองทุกปีเหมือนกันค่ะ สนุกดีเนอะ :]
ปล. ปีนี้หนูไม่ได้ลอยกระทงเลย ไม่รู้จะไปลอยที่ไหน
ป้าแม่ค้าบอกให้ไปลอยตรงแสนแสบ หนูก็กลัวจะไปทำน้ำเค้าเน่ากว่าเดิมก็เลยไม่ลอยซะเลย 55555
-
เทศกาลแห่งการเสียตัว>>>คิดแล้วก็เสียวตูด น้องพิ!!!! คิดได้นะลูก :jul3:
-
รักพิ รักไท รักพี่จิ ....
-
คู่นี่น่ารักมากเลยหวานตลอด :-[
อยากอ่านคู่ของเรย์จิกับน้องสองอ่ะ :mew2: แต่หาไม่เจอเลย :katai1:
ลบออกแล้วรึเปล่าค่ะ :hao5:
-
น่ารักตลอดเวอ่ะคู่นี้
-
มาต่อไวๆน้าา
-
เข้ามาดัน
-
ตอนพิเศษ
ฟ้าหม่นมืด สายฝนโปรยปรายกระทบใบไม้ร่วงหล่นลงพื้น ลมบนโบกโบยกิ่งไม้ไหวลู่ แตะนิ้วลูบไอน้ำที่เกาะกระจกหน้าต่างไม่ให้บดบังภาพด้านนอก ยกมือขึ้นกอดตัวเอง ห่อไหล่กดคางเกยเข่า น้ำตารื้นกับความเหงาที่เข้ามาเกาะกินหัวใจทีละนิด
ในยามที่ข้างกาย..ไม่มีใคร..
กลืนก้อนสะอื้นคิดถึงใครบางคนที่เคยได้กอด ได้แบ่งไออุ่น นึกย้อนไปถึงวันวานที่ผมต้องอดทนสู้กับความว้าเหว่ โดดเดี่ยว รอคอยอย่างไม่มีจุดหมายปลายทาง น้ำตารื้นอย่างห้ามไม่ได้ ภาพวันวานที่นอนกอดหมอนข้างของเด็กญี่ปุ่นไว้แทนตัวผุดขึ้นมา
“อึก ฮึก” เช็ดน้ำตาที่ร่วงเผาะด้วยปลายนิ้วลวก ๆ ความร้ายกาจของเจ้าตัวที่ชื่อ ‘ความเหงา’ ทำร้ายเราได้อย่างไม่น่าเชื่อ ผมกลายเป็นคนอ่อนแอ อ่อนไหวและร้องไห้ได้ง่าย ๆ เคยดีใจอย่างที่สุดเมื่อได้ฝ่ามืออุ่นคู่นั้นกลับมาสวมกอด แต่ตอนนี้..
กลับพรากเอามือคู่นั้น สายตาอ่อนโยนนั้นไปจากผมอีกครั้ง
โชคชะตา ท่านใจร้ายกับผมเหลือเกิน ..
สูดน้ำมูกเบา ๆ แล้วซุกหน้าลงกับท่อนแขน ปล่อยน้ำตาไหลพราก คิดถึงไทโยที่สุด..
‘แกร๊ก’ เงยหน้ามองเสียงประตูที่เปิดออก กะพริบตาปริบกับภาพที่ได้เห็น ความสูงโปร่งนี้ หน้าตาหล่อไม่เปลี่ยนแบบนี้ น้ำตารื้นเมื่อไทโยเดินเข้ามาหา อ้าแขนรออ้อมกอดอุ่นที่เป็นของผม กะพริบตาปริบเมื่อไทโยไม่ได้สวมกอด ฝ่ามืออุ่นที่ผมโหยหาเมื่อครู่ประคองแก้มผมเบามือ
“เป็นอะไรครับ ไทเข้าห้องน้ำนาน ไม่รู้ว่าพิร้องไห้ทำไม? หนังเศร้ามากเลยเหรอ? หืม?” สูดน้ำมูกฟืดใหญ่ พยักหน้าหงึกแล้วชี้นิ้วไปที่จอทีวีเครื่องใหญ่
“โคตรสะเทือนใจอ่ะ แม่ง อึก ฮึก” ต้นเหตุมีเพียงหนังเกาหลีที่ย้อนยุคไปสมัยก่อน พระเอกหน้าหล่อเป็นกริ๊กส์กับพระราชา แล้วจำต้องเป็นชู้รักกับเมียพระราชาเพราะคำขอของคนรักอย่างพระราชา แล้วเกิดหวั่นไหว อะไร ๆ ก็เปลี่ยนแปลงไป สุดท้ายมาฆ่ากันตายด้วยคมดาบของคนรัก
“โอ๋ แล้วฝนตกด้วย เลยเฮิร์ทใหญ่ โอ๋ๆๆๆๆ” สูดน้ำมูกเช็ดน้ำตาป้อย ๆ กลั้นสะอื้นบอกมันด้วยใจจริง
“แล้วมึงขี้นานทำไม กูพาลนึกไปถึงตอนโน้นเลย กูอยู่คนเดียวเป็นปี ๆ อ่ะ โฮฮฮฮฮฮฮ” ปล่อยโฮแต๋วแตกไม่อายมัน ไทหัวเราะด้วยปลอบไปด้วย
สะอึกสะอื้นเอาหน้าซุกจุ๊กกูแร้ ให้กลิ่นเต่าเป็นพยานรักเรา ผมรักมันยันกลิ่นเต่าอ่ะ
อ้อมแขนแข็งแรงกอดผมแน่นขึ้นยืนยันถึงการมีตัวตนข้างผมเสมอ
หลับตาแล้วกอดตอบเบามือ..หลับลงไปในเวลาไม่นาน
สวัสดีและลาก่อนครับ ฮึก ฮึก
เจอกันเมื่อวันผมคิดถึงพวกคุณนะครับ.
....................................
กอดรวบค่ะ
เห็นรีบนบ่นคิดถึง จิเองก็คิดถึงค่ะ
มาสั้นกุ๊ด แก้คิดถึงน้องพิกับเด็กญี่ปุ่นเนอะคะ
บวกบวกค่ะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
*แก้คำผิดค่ะ*
-
^^^ จิ้มก่อนเบย
หยึย อ่านแล้วอยากหยิกพิจริง ๆ เลย
นึกว่ามีอะไรซะอีก ที่แท้ไทโยก็ขรี้นานนี่เอง 555+
-
กอดจูบพี่ไอ คิดถึงสุดที่รักของเค้ามากมาย
เขาเหนื่อยกับงานมากอ่ะพี่
*ออดอ้อน*
.
.
.
คุณแก้ว พี่แก้ว พี่หมอแก้ว จิเหนื่อยอ่ะพี่ TT
*อ้อนไม่เลิก ฮี่ๆๆ*
-
อินกับหนังง่ายๆ แบบนี้ระวังเข้าทางไทนะ
ไทปลอบแต่ละที เหนื่อยนะพิ
-
อ่านกี่ทีคู่นี้ก็ยังน่ารัก :mew1: :mew1:
:m1: :m1: :m1: :m3: :m3: :m3:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงพิไทๆๆ
-
อ่านสองบรรทัดแรกก็ว่าแล้ววววววว
พิมันจะเอาอะไรมาเศร้า ดราม่าละเกิ๊นนนน 5555555 :hao7:
-
เหอะๆ นึกว่ามีอะไร แม๊
-
ยังไม่ได้อ่านตอนต้นเลย มาถึงมาอ่านตอนพิเศษก่อน ไว้อ่านจบแล้วจะมาเม้นท์อีกทีนะ
แต่อ่านแค่ตอนพิเศษก็รู้แล้วว่าน่าสนุก :hao3:
-
กรี๊ดดด มีตอนพิเศษ นึกว่าตาฝาด ดีใจมากกกก แม้จะมาสั้นๆก็เถอะ :)
-
มาขำ ขำ
+1
-
ติดตาม
-
พอจะรู้ละเรื่องไหน
-
แหมม นึกว่าอัลไล :)
-
อ่านแล้วอยากหยิกแก้มพิจริงๆเลย :m3:
ไอ้เราก็นึกไปไกล ที่แท้ก็ไทโยเข้าห้องน้ำนานนี่เอง :m20:
คิดถึงคู่นี้จัง สั้นๆแต่น่ารักอย่างนี้ ยอม
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
-
ป๊าดโถ่่่่่่ถถถถถถถ
-
ดีใจ ๆ เจออีกเรื่องของคุณจิแล้ว เพราะมาอัพตอนพิเศษแท้ ๆ เลย :m4:
เรื่องยาวมากค่ะ เดี๋ยวต้องไปไล่อ่านตั้งแต่ต้น แต่มาอ่านตอนพิเศษไปก่อนแล้ว แหะๆ :m23:
อ่านตอนพิเศษก่อน ก็เลยมาเม้นท์ก่อน ชอบมาก ๆ เลยจ้ะ
เริ่มต้นมาอย่างเศร้า เราก็ใจเสีย เอ้ะ ดราม่าเหรอเนี่ย
พออ่าน ๆ ไป โห คิดได้ไงคะมุกนี้ ฮากระจายเลยอ่ะ :laugh:
เรื่องที่น้องพิดู เราก็เคยดูนะ แต่ดูไม่จบหรอก มันรันทดเกินไป
มาอ่านตอนนี้ก็ดีไปอย่าง ไม่ต้องคาดเดาพระนาย จะได้มุ่งไปที่ ไท กับ พิ เป็นหลักเนาะ
ตอนพิเศษยังน่ารัก ฮา ขนาดนี้ เรื่องต้องสนุกแน่ ๆ เลย เดี๋ยวขอไปอ่านก่อนนะคะ
หวังว่าคุณจิ จะมาต่อตอนพิเศษของเรื่องนี้เรื่อย ๆ นะจ้ะ ขอให้น้องพิ คิดถึงคนอ่านเรื่อย ๆ น้า
ขอบคุณคุณจิค่ะ :L2: :3123: :pig4:
-
:laugh: น้องพินิฮาตลอดๆ :laugh:
-
หุหุ น่ารักดีอะ
-
แค่ไทเข้าห้องเดียวพิคิดไปได้ถึงเพียงนี้เชียว เว่อร์มากกกก
-
พิรุณน่ารักมาก
-
สนุกมากมายค่ะ ทุกคู่ดูหวานไปคนละแบบ แถมฮาได้อีก o13
-
อ๊า พิ!! อ๊า ไท!! คิดถึงจัง คิดถึงจิด้วยยย!!!!
ไม่มีเรื่องใหม่มาให้อ่านบ้างเหรอจ้ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกมากๆ ไท กับพิ น่ารักมาก
-
น่ารักอ่ะ :ling2:
-
เห็นชื่อเรื่องคิดอยู่นานว่าจะอ่านดีมั้ย
กลัวจะนั่งซดมาม่าทั้งเรื่อง
แต่พออ่านแล้ว มันแบบว่า
น้องพิน่ารักโฮกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เด็กญี่ปุ่นก็ไม่น้อยหน้า ช่างเอาใจเหลือเกิน
อิจฉ้าอิจฉาาาาาาาาาาา
-
เพิ่งได้มาอ่านค่ะ แบบว่าเนื้อเรื่องสนุกดีค่ะ อ่านละเขินแทนพิ
นี่สินะที่เขาเรียกรักแรกพบ เพียงแค่สบตา ก็ได้ใจ
เนื้อหาไม่เหมือนที่คิดไว้หลังจากเห็นชื่อเรื่อง
ยอมรับว่าข้ามเรื่องนี้ไปหลายครั้งเพราะนึกว่าจะเป็นนิยายแนวจีนพีเรียด 555
พอดีไม่มีอะไรจะอ่านแล้วเลยลองคลิกดู
ติดเลยค่ะ เมื่อคืนนั่งอ่านถึงตีสอง ไม่ติดว่าจะต้องไปทำงานก็ยังอยากอ่านอีก
สนุก น่าติดตาม หวานมดตอมเลยค่ะ ชอบเด็กญี่ปุ่นอ่ะ น่ารักมาก
พิก็ฮาดี แต่ชอบไทมากกว่า หุหุ
-
เข้ามาอ่านตามคำแนะนำในห้องนิยายแนะนำค่ะ
ขอบอกว่าชอบเรื่องนี้เพราะความน่ารักสดใสของพิเลยนะ
ตอนแรกชื่อเรื่องนึกว่าจะมีดราม่าอะไรมากมายยกใหญ่ อารมณ์พระเอกเถื่อนๆ กับนายเอกน่าสงสารไรงี้
แต่ไหงพลิกล็อคกลายเป็นนิยายน่ารัก ปนหื่นและฮาไปได้เนี่ย
น้องพิน่ารักแบบจริงจัง คือนางแมนไง แต่จะยอมเคะให้พระเอกคนเดียว
โอ้ยยย น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หลงรักความน่ารักของน้องพิไปเต็มๆ
เนื้อเรื่องน่ารักมากๆ ค่ะ ชอบอ่ะ
ไม่รู้จะคอมเม้นอะไร คือมันน่ารัก อ่านแล้วอมยิ้ม :o8:
-
เหลือบดูเวลาที่มาโพสต์ตอนล่าสุดของตัวเองแล้ว..จิหายหัวเป็นปีเลยแฮะ
เข้ามามือเปล่า คิดถึงพิไทและผองเพื่อน เลยเข้ามา
คิดถึงพวกคุณด้วยค่ะ..คิดถึงจัง..
ขอบคุณนักอ่านหน้าใหม่ที่เข้ามาอ่านนะคะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
:กอด1: :pig4:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ ค่ะ :m1:
-
อ่านเรื่องนี้จนจบ สรุปได้ว่า พิน่ารัก ไทโยซังก็หวานสุดๆ แต่ที่ปลื้มสุด ๆ ของเรื่องนี้คือการ์ดของไทโยซังอ่ะรักเลย 555
-
:mew1:
-
เข้ามาอ่านซ้ำรอบที่เท่าไหร่แระไม่รู้ 5555 สวัสดีคุณจิค่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ชอบๆๆๆๆ หวานๆ หื่นๆ :ling1: :ling1: สนุกจัง
-
อ่านซ้ำไป 2 รอบและ :hao6: หวานๆ สนุกๆ
-
ขอบคุณนะคะจิ นิยายน่ารักมากเลย อ่านแล้วหายเครียดดีค่ะ
ว่างๆมาต่อตอนพิเศษอีกนะคะ :pig4:
-
สนุกมากกกกกกก
-
ยอมรับเลยว่าเป็นอีกหนึ่งคนที่มองข้ามเรื่องนี้ไป
แต่แบบพอได้มาอ่านแล้ว เง้อออออ ฉันพลาด!!!!!
เขินอ่ะ >////////<
-
ขออนุญาตนะคะ ถ้าเม้นของเราจะทำให้คุณจิไม่พอใจหรือไม่สบายใจ แต่อยากจะบอกว่าเพิ่งมีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้ ชอบตั้งแต่ต้นเรื่องจนจบ(เนื้อเรื่องหลัก) ตอนพิเศษก็ชอบ แต่เรามาสะดุดตรง about us ไม่ชอบมากๆเลยค่ะ มันดีหมดทุกอย่างยกเว้นเรย์ โอเคมันอาจจะผูกพันนักหนา ดูแลกันมาตั้งนานจะแอบชอบแอบรัก 'แฟนน้องชาย' ก็ไม่แปลก แต่แปลกตรงที่ออกอาการเกิน หึงเขา หวงเขาออกหน้าออกตา มีสิทธิ์? ทุกคนมัวแต่สงสารเรย์ เรย์เจ็บปวด? แน่ล่ะ ชอบคนที่เขามีเจ้าขิงแล้วมันก็ต้องเจ็บปวดอยู่แล้วมันเรื่องธรรมดา แล้วที่ไม่ชอบมากๆ ก็ที่ไปต่อรองกับไทเรื่องที่จะเป็นคนดูแลพิในบางเวลา คือเราไม่ชอบตั้งแต่ลอยกระทงที่ไปนู่นไปนี่ ทำนู่นทำนี่เหมือนคนที่เป็นแฟนกันเขาทำ มันไม่โอเคเลยสำหรับเรา ไหนจะเรื่องนาฬิกา โอ้โหจ้าของแทนใจ? ให้ใส่ตลอดเวลา ขนาดไทที่เป็นแฟนแท้ๆ อิฉันยังไม่เห็นจะเรียกร้องอะไรเท่าคุณเลยค่ะ เกลียดมากๆ ที่เรย์ชอบทำตัวรุ่มร่าม กอดนู่นจับนี่ กลับมาที่คนอื่นสงสารเรย์กันจับใจ โถถถถถถ พ่อคู๊ณณณณณ น่าสงสารซะจริง แล้วไทล่ะ? ไทไม่น่าสงสารหรอ พิอยู่กับเรย์มากกว่าไทซะอีก ถ้าไทจะระแวงพิสักนิด เราจะไม่ว่าอะไรเลย (เพราะอีพิมันก็แอบหวั่นไหวกับอีพี่ชายเหมือนกัน) แต่นี่พ่อพระเอกเราเขาเปฺนคนดีไง พี่ชายจะเรียกร้องอะไรก็ยอมเขาตลอด เพราะเห็นแก่ความดีความชอบที่เคยดูแลพิมา(แบบไม่บริสุทธิ์ใจ) เราร้องไห้เลยอ่ะ อาจจะเปฺนเพราะเราเกลียดอะไรกฺตามที่มันนำพาหรือหมายถึงมือที่สาม เป็นคนที่อคติกับคนที่ชอบยุ่งกับคนที่มีเจ้าของแล้ว อ่านไปอ่านมา ก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าพิหวั่นไหวกว่านี้ล่ะ ปล่อยเนื้อปล่อยใจไปกับเรย์ คนที่รักพิสุดหัวใจไม่เคยแม้แต่จะวอกแวกสักนิดเดียวอย่างไทจะทำยังไง สรุปเลยนะคะ ชอบทุกตอน about us ก็ชอบ แต่แค่ไม่โอโอเคกับเรื่องเรย์แค่นั้นล่ะ คุณจิเชื่อมั้ยคะ ว่าดราม่าของคุณไม่ได้ทำให้เราเสียน้ำตาเท่ากับตอนพิอยู่กับเรย์ เพราะมันทำให้เรานึกถึงไทขึ้นมา ก็ยังดีที่คุณจิไม่ให้มันยืดกว่านี้ และไม่มีโมเมนต์เรย์พิมากไปกว่านี้ ไม่งั้นเราคงจะไม่โอเคกับทั้งเรย์และพิ
สุดท้ายนี้อยากบอกว่าชอบงานเขียนของคุณจิและจะติดตามต่อไปค่ั
ปล. ถ้าคุณจิมีโอกาสได้อ่านเม้นนี้(ที่ไม่ได้มีความสงสารต่อเรย์เลยแม้แต่น้อยซึ่งตรงข้ามกับคนทั้งเล้า) ก็อยากขอร้องให้คุณจิช่วยตอบ อย่างน้อยเราก็อาจจะได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน
ขอบคุณค่ะ
-
เห็นด้วยกะเม้นบน เอาใจเราไปเลย :L1: :L1: :heaven
-
ขออนุญาตนะคะ ถ้าเม้นของเราจะทำให้คุณจิไม่พอใจหรือไม่สบายใจ แต่อยากจะบอกว่าเพิ่งมีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้ ชอบตั้งแต่ต้นเรื่องจนจบ(เนื้อเรื่องหลัก) ตอนพิเศษก็ชอบ แต่เรามาสะดุดตรง about us ไม่ชอบมากๆเลยค่ะ มันดีหมดทุกอย่างยกเว้นเรย์ โอเคมันอาจจะผูกพันนักหนา ดูแลกันมาตั้งนานจะแอบชอบแอบรัก 'แฟนน้องชาย' ก็ไม่แปลก แต่แปลกตรงที่ออกอาการเกิน หึงเขา หวงเขาออกหน้าออกตา มีสิทธิ์? ทุกคนมัวแต่สงสารเรย์ เรย์เจ็บปวด? แน่ล่ะ ชอบคนที่เขามีเจ้าขิงแล้วมันก็ต้องเจ็บปวดอยู่แล้วมันเรื่องธรรมดา แล้วที่ไม่ชอบมากๆ ก็ที่ไปต่อรองกับไทเรื่องที่จะเป็นคนดูแลพิในบางเวลา คือเราไม่ชอบตั้งแต่ลอยกระทงที่ไปนู่นไปนี่ ทำนู่นทำนี่เหมือนคนที่เป็นแฟนกันเขาทำ มันไม่โอเคเลยสำหรับเรา ไหนจะเรื่องนาฬิกา โอ้โหจ้าของแทนใจ? ให้ใส่ตลอดเวลา ขนาดไทที่เป็นแฟนแท้ๆ อิฉันยังไม่เห็นจะเรียกร้องอะไรเท่าคุณเลยค่ะ เกลียดมากๆ ที่เรย์ชอบทำตัวรุ่มร่าม กอดนู่นจับนี่ กลับมาที่คนอื่นสงสารเรย์กันจับใจ โถถถถถถ พ่อคู๊ณณณณณ น่าสงสารซะจริง แล้วไทล่ะ? ไทไม่น่าสงสารหรอ พิอยู่กับเรย์มากกว่าไทซะอีก ถ้าไทจะระแวงพิสักนิด เราจะไม่ว่าอะไรเลย (เพราะอีพิมันก็แอบหวั่นไหวกับอีพี่ชายเหมือนกัน) แต่นี่พ่อพระเอกเราเขาเปฺนคนดีไง พี่ชายจะเรียกร้องอะไรก็ยอมเขาตลอด เพราะเห็นแก่ความดีความชอบที่เคยดูแลพิมา(แบบไม่บริสุทธิ์ใจ) เราร้องไห้เลยอ่ะ อาจจะเปฺนเพราะเราเกลียดอะไรกฺตามที่มันนำพาหรือหมายถึงมือที่สาม เป็นคนที่อคติกับคนที่ชอบยุ่งกับคนที่มีเจ้าของแล้ว อ่านไปอ่านมา ก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าพิหวั่นไหวกว่านี้ล่ะ ปล่อยเนื้อปล่อยใจไปกับเรย์ คนที่รักพิสุดหัวใจไม่เคยแม้แต่จะวอกแวกสักนิดเดียวอย่างไทจะทำยังไง สรุปเลยนะคะ ชอบทุกตอน about us ก็ชอบ แต่แค่ไม่โอโอเคกับเรื่องเรย์แค่นั้นล่ะ คุณจิเชื่อมั้ยคะ ว่าดราม่าของคุณไม่ได้ทำให้เราเสียน้ำตาเท่ากับตอนพิอยู่กับเรย์ เพราะมันทำให้เรานึกถึงไทขึ้นมา ก็ยังดีที่คุณจิไม่ให้มันยืดกว่านี้ และไม่มีโมเมนต์เรย์พิมากไปกว่านี้ ไม่งั้นเราคงจะไม่โอเคกับทั้งเรย์และพิ
สุดท้ายนี้อยากบอกว่าชอบงานเขียนของคุณจิและจะติดตามต่อไปค่ั
ปล. ถ้าคุณจิมีโอกาสได้อ่านเม้นนี้(ที่ไม่ได้มีความสงสารต่อเรย์เลยแม้แต่น้อยซึ่งตรงข้ามกับคนทั้งเล้า) ก็อยากขอร้องให้คุณจิช่วยตอบ อย่างน้อยเราก็อาจจะได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ ดีใจที่ชอบนิยายเรื่องนี้และชังพี่เรย์ที่ถือสิทธิ์อะไรไม่รู้มาวอแวพิรุณค่ะ
สำหรับตัวจิ ความสัมพันธ์ของพิกับพี่เรย์(ผู้ไม่มีความรับผิดชอบต่อสิ่งใด) มันคือการรักษาของรักของหวงให้ไทโยค่ะ พอหวงแทนเข้ามาก ๆ เข้าไปวุ่นวายกับเขามาก ๆ ดึงเขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตตัวเองเข้ามาก ๆ มันก็ยากต่อการห้ามใจ แต่มันก็ไม่มีอะไรมากกว่านั้นค่ะ เขารู้ตัวดีพอว่าตัวเองมีลิมิตได้แค่ไหน พร้อมตัดใจและทำได้ตามนั้น จิสร้างบุคลิคตัวละครพี่น้องบ้านไทโยให้เอาแต่ใจ ขี้โกง แต่ชัดเจนทุกการกระทำ มันเลยออกมาเป็นแนวนี้ค่ะ ^^
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน แสดงความคิดเห็น และรักทุกตัวละครที่จิแต่งขึ้นมานะคะ
.
.
.
ขออภัยที่เข้ามามือเปล่า ไม่มีตอนพิเศษอันใด หรือต่อนิยายเรื่องใดนะคะ
.
.
TT
-
จากชื่อเรื่อง...เข้าใจว่านิยายดราม่าแน่ๆ เลยไม่กล้าอ่าน แต่ได้ข่าวว่าสนุกไม่ดราม่า เลยลองมาอ่านดู......ได้เรื่องยังไงจะมาบอกนะ ขอตัวไปอ่านก่อน :mew1:
-
จบแล้วววววว.........น่ารักอ่ะ ชอบทุกคู่เลยยยยยยย :o8:
-
สนุกมาก ๆ ครับ น่ารักมาก ๆ เลย ใช้เวลา 2 วันกว่าจะอ่านจบ อ่านชื่อเรื่องทีแรกนึกว่าจะดราม่า พอเข้ามาอ่านแล้วโคตรน่ารักเลย พิกับไท น่ารักมาก ๆ แต่ผมชอบคู่ พี่โป้ง-เต๋าตอเรสมากกว่า
ขอบคุณครับ
-
:L2: :pig4: :L2:
-
เข้ามาอ่านแบบ พิศวง งงงวย กับชื่อหน่อยๆ
แต่พออ่านแล้วติดหนับเลย ชอบมากกกกกก :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ชอบพิรุณ เด็กหนุ่ม รูปงาม ร่าเริง สนุกสนาน
กับก๊วนเพื่อนๆ ที่รักพิ ปกป้องพิ ทำการบ้านให้พิ ทุกวัน
ชอบเด็กญี่ปุ่น ไทโย หล่อ หุ่นดี ที่หวงน้องสาว
พยายามบังน้องสาว ที่มีผู้ชายแอบมอง หวงจริงๆ
แล้วไปๆ มาๆ ไทโย กับพิรุณ ชอบกัน รักกัน
ไทติดพิ ไม่ยอมห่างพิ เลย มาพบ มานอนค้างบ่อยๆ
รักกัน หวานมากๆ ไทที่แสนจะนัวเนีย กอดจูบพิ ตลอดเวลา
ไท ที่เป็นมาเฟียน้อย มีการ์ดมากมาย คอยรับใช้
ชอบการกระทำของไท ความหื่นมากมายที่มีต่อพิ
ชอบความกวนของไท เรื่องของเต๋าตอเรส พี่โป้ง พี่ตาร์ วิน
ความเทิดทูนคุณพิ ของการ์ดทั้งหลาย คุณพิฟีเว่อ
อ่านจนจบ แล้วยังอยากอ่านอีก
ตามไปอ่านเรื่องรักเกิดในตลาดสด
ที่เข้ามามีส่วนตอนไทบวช ชอบมาก
ขอบอกว่า คุณจิ สุดยอดมากๆ เขียนดีมากกกกก ขอคารวะ
แล้วมาต่ออีกนะ จะรอ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:mew1:
น่ารักกกกก
-
น่ารักมากกกกกเรื่องนี้ ชอบน้องพิรุณมากค่ะ นางรั่วมาก อย่างฮาอ่ะ
-
น่ารักมากๆๆๆเลยค่ะ ชอบน้องพพิกะไทโยมากๆๆเลยค่ะ :mew1:
-
o13 ขอโทษนะค่ะที่อ่านมาหลายรอบแล้ว แต่พึ่งเข้ามา Comment. ชอบเรื่องนี้มาก รักเรื่องนี้มาก :-[ อ่านแล้วมันชุ่มชื่นใจดีค่ะ :heaven ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านนะค่ะ o13
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai2-1: รักเมีย หลงเมียมา
สายหื่น สายละมุน เชิญเรื่องนี้ค่า
-
:L2:
-
หนึ่งในนิยายเรื่องโปรด จากนักเขียนคนโปรดของเรา
รักเรื่องนี้มากๆ รักพิกับไทเป็นที่สุด
:กอด1:
คิดถึงคุณจินะ
มีความสุข สุขภาพแข็งแรงนะคะ
:L2:
-
:impress2:
-
“..ฮะฮะ เมื่อเย็นผมกินเป็ดย่างไปนิดเดียวเอง ไททำอะไรให้กินหน่อยนะ..งั้นให้ถีบคืนทีนึง แล้วมานอนกอดกัน”
เจอหลายครั้งแล้ว เดี๋ยวผมเดี๋ยวกู