หัวข้อ: [ป า ง บ ร ร พ์] แจ้งข่าว คห.#1289

[anajulia]

รายงานตัวว่าเริ่มอ่านมานานแล้วค่ะ แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่จบ
เหตุผลหนึ่งคืออยากจะค่อยๆอ่าน ไม่อยากให้ถึงตอนจบ
อีกเหตุผลเพราะกลัว เรื่องรักของตัวละครสะเทือนถึงหัวใจเอาจริงๆ
.....แถมกลัวตอนจบอีก
แต่พอเห็นว่าจบแล้วเลยลัดมาขอบคุณคุณPurple_Skyก่อน
ขอบคุณมากนะคะ

ปล.ถ้ามีโครงการทำเป็นหนังสือช่วยประกาศดังๆด้วยนะคะ ^^

[คุณหนูไฉไล]

ใช้เวลากับนิยายเรื่องนี้นานมาก ลากจนจบจนได้ (แต่ยอมรับว่าเก็บแต่เนื้อ ๆ เพราะใจร้อน เดี๋ยวจะอีกรอบเพื่อเก็บรายละเอียด)

1. ผูกปมเรื่องเก่งมาก
2. สอดแทรกเรื่องราวประเพณี รายละเอียดเกี่ยวกับยุคสมัย บรรยากาศบ้านเมือง ได้ดีมาก
3. ผู้เขียนมีความเข้าใจในเรื่องกงกรรมกงเกวียน เรื่องกรรมมาก ๆ อ่านแล้วใช่เลย
4. ช่องมากสีอย่ารอช้า ซื้อลิขสิทธิ์แล้วเอาไปทำละคร ณ บัดนี้ .. อีเย็น + อาญารัก + ไทรโศก ยังต้องยอมศิโรราบ อิอิอิ

.
.

สนุกมาก เอาล่ะ ได้เวลาไปหาข้าวกินซักที

ขอบคุณฟ้าม่วงมาก ๆ ง๊าบบบบบบ +

[nenoramy]

อ่านมาจนจบด้วยความรู้สึกที่ว่า "หากมีใครสักคนเฝ้ารอเราด้วยความรักแบบนี้บ้างก็คงดี" แต่พอมาคิดๆ ดู การรอคอยมันแสนจะทรมาณ ไม่ว่าจะเฝ้ารอด้วยความรู้สึกแบบไหน ไม่อยากให้ใครต้องมาทนทรมาณแบบนั้นเพราะตัวเราเอง

จะว่าเรื่องนี้เป็นเหมือนกระจกเงาก็คงจะได้ อ่านแล้วสะท้อนให้เห็นตัว ทุกคนมีกรรมเป็นตัวขับเคลื่อน ทั้งกรรมดีกรรมชั่วแล้วแต่คน ทำกรรมดีไว้เสีย เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่กรรมชั่วที่เคยได้ทำไว้จะตามมา

หากจะบอกว่าข้อความข้างบนไม่ได้คิดมาจากการอ่านเรื่องนี้ก็คงได้ เพราะทุกวันนี้ก็ยังคงต้องชดใช้กรรมชั่วที่ติดตัวมาแต่อดีต มาชาตินี้ก็ยังคงก่อกรรมชั่วมาโดยตลอดจนเพิ่งมารู้ตัวเมื่อไม่นานมานี้

นิยายเริ่องนี้ไม่ได้แต่งขึ้นมาเกินความเป็นจริงเลย ทุกเหตุการณ์ในเรื่องมีสิทธิ์เกิดขึ้นจริงกับใครก็ได้ บางคนเคยพบเจอมากับตัวเองแล้วก็มี แต่สำหรับเราสิ่งเดียวที่ยังไม่เกิดคือการรับรู้ถึงเหตุแห่งกรรมในอดีต ไม่รู้ว่าเคยได้ก่อกรรมไว้กับใคร หนักหนาแค่ไหน แต่ก็ไม่เคยนึกอยากจะรู้ ไม่เคยคิดจะติดตามหาสถานที่ต่างๆ ที่เคยฝันเห็น หรือหากมีเหตุให้ได้ไปยังสถานที่นั้นๆ ก็ไม่เคยนึกอยากจะรู้ไปมากกว่าความรู้สึกคุ้นเคย ทำมากทีุ่สุดก็คงแค่หาข้อมูลต่างๆ มายืนยันกับตัวเองว่าสถานที่นั้นมีอยู่จริงไม่ใช่เราฟุ้งซ่านไปเองคนเดียว ความอยากรู้ทำให้มนุษย์พัฒนาก็จริง แต่บางครั้งมันก็เป็นเหมือนดาบที่คอยแร่เนื้อเถือหนังตัวเราเหมือนกัน

สุดท้ายขอขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ที่มีมาให้อ่านกันนะคะ ขอบคุณค่ะ

[maple4120]

อ่านแล้วตื้นตันจังค่ะ
จบได้ดีมากๆเลยอ่ะ จบแบบนี้มันเป็นอะไรที่สมบูรณ์ที่สุดแล้วล่ะ
ถึงแม้ว่าพาทิศกับณัฐจะไ่ม่ได้คู่กันก็เถอะ
และแล้วคุณหลวงกับเส็งก็ได้รักกันจนได้ ดีใจจัง  
แต่ก็แอบใจหายนิดหน่อยที่มันจบแล้ว  
ยังไม่อยากให้จบเลยค่ะ อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆๆเลย
ยังไงก็จะติดตามเรื่องต่อๆไปนะคะ ติดใจซะแล้วสิ
ถ้ามีรวมเล่มก็รบกวนแจ้งทางนี้ด้วยนะคะ เราจะเอาให้ได้เลย  
แล้วก็ขอบคุณนะคะ สำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้  ชอบมากๆเลย

[LifeTime]

 
PERFECT!!! จบไปแล้วอย่างสวยงาม ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ รอติดตามผลงานต่อๆไปคับ 

[NUKWUN]

ชอบมากอ่านรวดเดียวจนหมด
แต่ละตอนมันเต็มไปด้วยจิตวิญญาณและมนต์ขลังจริงๆ
มันให้ความรู้สึกเหมือนจริงมากจนน่ากลัว ทำให้คิดอะไรได้เยอะมากจริงๆ
ทั้งความรักและความจริง มันเหมือนไม่ใช่นิยายเลย
จนขนลุกไปหมด สนุกมากๆ
แบบว่าอ่านจบอารมณ์ไม่จบ
มันยังตรึงอยู่ในความทรงจำอยู่เลย
ไม่รู้จะอธิบายยังไง เอาเป็นว่านี่เป็นเรื่องแรก
ที่ให้ความรู้สึกแบบนี้ ต้องขอบคุณมากสำหรับนิยายดีๆแบบนี้
เป็นไปได้ก็อยากจะอ่านอีก
 

[anajulia]

เข้ามาขอบคุณอีกรอบ พร้อมรายงานตัวอ่านจบแล้วค่ะ

เป็นอีกเรื่องที่ย้ำว่าโลกนี้ไม่มีคำว่าบังเอิญนะคะ....ทุกอย่างล้วนมีเหตุแล้วจึงมีผล
จะรออ่านงานเขียนครั้งต่อๆไปค่ะ 

[beautyless]

อ่านจนจบแล้วแต่มีข้อสงสัยอยู่เรื่องนึงว่า
ใครยังรออยู่ในเรือนเทา
เพราะเข้าใจว่าทุกคนไปเกิดหมดแล้ว


เรื่องที่ให้เส็งกับคุณหลวงในชาตินี้กลายเป็นคู่ชายหญิงกันไปอยู่ที่บ้านริมทะเลที่เพชรบุรี ผมปลื้มใจที่เขาได้อยู่ด้วยกัน แต่ก็แอบนอยด์นิดๆ เพราะคิดได้ว่าสุดท้ายแล้วคนเป็นเกย์ก็เป็นเพราะมีกรรมจริงๆ เมื่อหมดกรรมในลักษณะนี้แล้วจึงไปเกิดเป็นเพศชายหญิงปกติ ผมทำใจอยู่ครึ่งคืนก็สบายใจขึ้นเมื่อได้คิดตามว่ากรรมสามารถกำหนดอดีต และปัจจุบันได้แต่กำหนดอนาคตไม่ได้ ดังนั้นในความไม่สง่างามในเพศของตัวเองผมก็ยังคงยืดอกเชิดหน้าขึ้นได้อยู่ ด้วยเพราะเรายังสร้างกรรมดีได้อยู่ จึงขอชื่นชมนักเขียนที่กล้ายอมรับในความบกพร่องของเพศของพวกเราอย่างภาคภูมิ

ในจุดๆ หนึ่ง ผมตกใจมากเมื่อรู้ว่าแท้จริงคุณน้าก็คือคุณหลวง ตกใจจริงๆ แต่ยังไม่เท่าที่เมื่อคุณน้าได้รู้ความจริงไปพร้อมกับพาทิศแล้ว ก็เดินเข้าไปหาคนรักของตนที่รอคอยอยู่คนเดียวมาเป็นร้อยปีโดยไม่กลัวความตาย เป็นจุดที่สวยงามที่สุดของเรื่อง เป็นชอธ์ทที่แอบร้องไห้มากที่สุด แต่มันไม่ใช่ความเสียใจเหมือนกับตอนร้องไห้ให้ก้ับตอนที่คุณหลวงถูกเฆี่ยน ความรู้สึกของผม สุดท้ายแล้วคุณหลวงก็เป็นคนที่อบอุ่นและ"ปกป้อง"คนที่อยู่เป็นบริวารเหมือนเดิม ในเรื่องการที่เกิดใหม่เป็นหญิงเริ่มไม่สำคัญอีกต่อไปในเมื่อความรักของคุณหลวงในร่างของป้ายังคงห่วงใยเส็งเหมือนเช่นเดิม ผมแอบเสริมความคิดเข้าไปเองว่าที่คุณหลวงไม่เคยได้เกิดเป็นชายอีกคงเป็นเพราะเขาได้เสียสละปกป้องทุกคนมานานเกินพอแล้ว จึงสมควรได้รับการปกป้องกลับบ้าง

ผมถือว่านี่เป็นนิยายที่มีคุณภาพมากที่สุดเรื่องหนึ่ง เนื้อเรื่องไม่ได้เข้าข้างใครหรือเพศใดมากเกินไป แต่มันตั้งอยู่บนพื้นฐานของกฎแห่งกรรม ตั้งแต่จุดเริ่มต้น -> แสดงผลเป็นกรรมในชาติเดียวกัน -> กรรมยังคงดำเนินต่อไปในชาติต่อมา -> วิธีหยุดกรรม อีกทั้งความดีความชั่วของทุกคนในเรื่อง สิ่งเหล่านี้ไม่ได้อยู่ห่างไกลเกินเอื้อมเลย ล้วนแล้วแต่อยู่ในใจดวงเดียวกันของคนแต่ละคน อยู่ที่จะหยิบอะไรมาใช้เท่านั้น และการได้รู้ว่าผลของการนำแต่ละสิ่งมาใช้จะเป็นอย่างไรคงช่วยเราให้เท่าทันมันได้บ้าง

บางครั้งผมก็คิดได้ว่าการนั่งตามอ่านนิยายในเว็ปต่างๆ คือการตามหาเรื่องราวที่จะเสริมความมั่นใจในเพศของตัวเองว่าไม่ใช่สิ่งผิด แต่หลังจากนี้ผมคงต้องเปลี่ยนความคิดเสียใหม่แล้วยอมรับมันอย่างเต็มรูปแบบแล้วสินะ

[pu4755]

อ่านแล้วอ่านอีก อ่านหลายรอบแระ จนทนไม่ไหว
ต้องเข้าแจ้งว่า ขอจองแบบรวมเล่มด้วยนะครับ
เปิดจองเมื่อไร รบกวนแจ้งด้วยครับ อยากได้มาเก็บ
ไว้ใน Collection สำหรับนิยายดี ๆ

[Purple_Sky]

แวะมาคุยกับเพื่อนๆ นักอ่านครับ
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นนะครับทีมีทั้งติทั้งชม ขอบคุณมากๆผมจะเก็บไปปรับปรุงในเรื่องต่อๆไปครับ

@ คุณSka_Devil
ผมเห็นเหมือนคุณเลย ผมก็เลยตัดสินใจว่าให้พาทิศบวชใช้กรรมไปดีกว่า รู้ไหมครับตอนณัฐลงจากรถแล้วเดินเข้าบ้าน ถ้าพาทิศร้องขอให้ณัฐกลับไปกับเขาล่ะก็ ณัฐจะยอมทำตามอย่างง่ายดายเลย เพราะตอนเดินขึ้นบ้านไปณัฐก็หวังอยู่ลึกๆว่าพาทิศจะง้อตนมากกว่านั้นอีกนิด
แต่พาทิศคงรู้ตัวดีว่าถ้าทำให้ณัฐเจ็บมากกว่านั้นอีกตัวเองก็จะยิ่งบาปหนา ยิ่งต้องผูกกรรมกับใครต่อใครต่อไปอีก ก็เลยตัดสินใจอย่างนั้น ผมมั่นใจว่านิสัยคนมันปรับกันไม่ได้ง่ายๆหรอกครับ อย่างพาทิศถ้าลองปลงใจกับณัฐแล้ว ยังไงก็ไม่ยอมหยุดที่ณัฐคนเดียวแน่ๆ ก็เลยถือว่าถ้ารักคนคนเดียวไปตลอดชีวิตไม่ได้ ก็ไม่รักมันเลย บวชดีกว่า 555+
ขอบคุณสำหรับเพลงที่อุตส่าห์หามาให้ฟังนะครับ ชอบมากๆ โดยเฉพาะเพลงแรกเข้ากับบรรยากาศ อ้อ เพลง “ลาวม่านแก้ว” ที่ประกอบแต่ปางก่อนผมก็ชอบนะครับ เขียนฉากที่คุณหลวงอยู่กับเส็งทีไรทำนองเพลงนี้จะดังขึ้นมาก่อนเลย ฮ่าๆ

@คุณเป๊กซ์
ขอบคุณสำหรับคำชมครับ เล่นเอาผมเขินไปเลย 555+

@คุณ nenoramy
ขอบคุณมากๆครับ เห็นคนอ่านได้คิดอะไรต่อจากนิยายของเราก็ชื่นใจครับ ยังไงก็ติดตามเรื่องต่อๆไปด้วยนะครับ

 @ คุณ เมเปิ้ล
“ยังไงก็จะติดตามเรื่องต่อๆไปนะคะ ติดใจซะแล้วสิ” อย่าลืม มาติดตามคุณชาย กับ ทางสามสายนะครับ

@ คุณ beautyless
ไม่มีใครรออยู่หรอกครับ ผมบรรยายว่า เพชรรู้สึกได้ เหมือนว่ามีคนรออยู่น่ะครับ “หล่อนแทบจะเห็นว่าตรงหน้าต่างฝั่งซ้ายมือของหล่อนนั้น มีใครคนหนึ่งยืนรอหล่อนอยู่อย่างใจจดใจจ่อ นับวันนับเดือนคอย ไม่ต่างจากแฟนหนุ่มที่อยู่ข้างๆ หล่อนหันไปหาเขาแล้วก็ยิ้มเบาๆ” เหมือนว่าเกิดเดจาวู อะไรอย่างงี้อ่ะครับ แต่ว่าไม่มีใครจริงๆ ผมใช้คำว่า “แทบจะ” เห็นไหมครับ แสดงว่าเขารู้สึกอยู่ในใจว่าเคยมีคนรอเขาอย่างนี้นะ ประมาณนี้อ่ะครับ
แล้วเรื่องที่ผมให้ชาติต่อมาของหลวงพินิจ และเส็งมาเกิดเป็นชายหญิงนั้น เพราะผมต้องการสื่อว่า ถ้าชาวเกย์อยากให้ชายหญิงในสังคมมองว่าความสัมพันธ์ระหว่างชาย-ชาย เป็นรักบริสุทธิ์ที่ไม่มีอะไรผิดแล้ว เราก็ควรจะยอมรับความรักของ ชาย-หญิงด้วย ผมไม่ได้บอกว่าความสัมพันธ์แบบไหนดีกว่ากัน แต่จะบอกว่า มันคือความรักเท่าๆกัน เส็งรักคุณหลวงยังไง เอสก็รักเพชรอย่างนั้น ไม่ได้เกี่ยวกับเพศของเขาเลยครับ
(แอบบอกว่าชาติก่อนคุณหลวงก็เป็นผู้หญิง แล้วก็เป็นคุณหลวงไปชาติหนึ่ง กลับมาเป็นหญิงตอนป้าจิตราแล้วก็เป็นเพชรอีกชาตินึง 555)
“บางครั้งผมก็คิดได้ว่าการนั่งตามอ่านนิยายในเว็ปต่างๆ คือการตามหาเรื่องราวที่จะเสริมความมั่นใจในเพศของตัวเองว่าไม่ใช่สิ่งผิด แต่หลังจากนี้ผมคงต้องเปลี่ยนความคิดเสียใหม่แล้วยอมรับมันอย่างเต็มรูปแบบแล้วสินะ”

คุณหลวงรักเส็งมาก จนมองว่า ชายรักชายไม่ผิด แต่มันผิดขนบที่ปฏิบัติกันมา ตามสายตาของเจ้าคุณไพรัชกิจ แล้วใครจะเป็นคนตัดสินล่ะครับว่าอะไรถูก อะไรผิดกันแน่  
ผมว่าบนโลกนี้ไม่มีอะไรที่ถูกหรือผิดหรอกครับ มีแต่”แตกต่าง”เท่านั้นเอง : ]

ขอบคุณทุกคนมากที่ติดตามมาตั้งแต่ต้นจนจบ
อย่าลืมนะครับ พรุ่งนี้เรามีนัดกับ นิยายเรื่องใหม่ของผม
“คุณชาย” มาติดตามนะครับ

[หัวเเม่มือ]

^

^

^

มารอเรื่องต่อไป

[pupuzaa]

 

[kaowkong]

อิอิ...มาแปะก่อน..เด๋วตามมาอ่านนะคร้าบบบบบบบ

[mink2538]

ติดตามอ่านมารวดเดียวจบ
สนุกมากค่ะ
ในที่สุดคุณหลวงกับเส็งก็ได้คู่กันสมใจ
 

[Cosine]

สุดยอดมากเรื่องนี้ อยากอ่านแบบสมัยก่อนมานานแล้วเจอเรื่องนี้แบบยิ่งชอบค่ะ คุณหลวงกับเส็งเป็นอะไรที่น่ารักมาก เรารู้สึกว่าคนสมัยก่อน ความรักมันดูหวานซึ้งกว่าคนสมัยนี้มาก คุณหลวงแทบไม่ถูกตัวเส็งเลยตอนที่ยังไม่ล่วงรู้ความคิดอีกฝ่าย เราว่ามันเป็นสิ่งที่ดีนะคะ
อ่านเรื่องนี้ไปขนลุกไป ไม่ใช่เพราะน่ากลัวนะ แต่มันแบบรู้สึกดีมากกกกก 555 อธิบายไม่ถูกค่ะ 
อ่านจบแต่อารมณ์ยังคงวนเวียน กลอนที่คุณหลวงเขียนให้เส็งนี่เป็นอะไรที่สุดๆแล้วค่ะ
แต่เอาจริงๆนะ ถ้าเพราะเส็งไม่เกิดอยากจะขึ้นเรือนก็คงไม่ถูกฆ่าตายหรอก แต่คุณหยาดก็ทำเกินกว่าเหตุ

ส่วนพาทิศกับณัฐ ตอนที่พาทิศเข้าไปเห็นว่าณัญวาดรูปตัวเองไว้เยอะ และเก็บความทรงจำทุกอย่างเป็นอะไรที่ทำให้รู้สึกว่าณัฐรักพาทิศมากจริงๆ แอบอยากให้พาทิศคู่กับณัฐนะคะ แต่ก็เข้าใจว่าพาทิศทำกรรมไว้เยอะ จบด้วยการให้พาทิศบวชก็เป็นอะไรที่จบได้ดีมากค่ะ

ปล.ตอนแรกแอบคิดว่าพาทิศคือเทิดนะ 555 พอรู้ว่าคือคุณหยาดนี่อึ้งมากค่ะ
ปล2.คุณหลวงเกิดเป็นผู้หญิงอีกแล้ว 55555 ขอให้เอสกับเพชรรักกันอย่างมีความสุขไร้อุปสรรคนะคะ 

[Purple_Sky]

ตอนนี้ ผมมีผลงานใหม่เรื่อง "คุณชาย" อย่าลืมตามไปติดตามด้วยนะครับ

อ่านคุณชายได้ที่นี่เลย: http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21986.0

[punchnaja]

เขียนดีจังเลยค่ะ ตอนแรกไม่กล้าอ่านกลัวเศร้าT^T

แต่ในที่สุดก็จบดี ชอบบบบบบบบ

เขียนดีจังเลยค่ะ อย่างที่มีคนเคยบอก เรื่องนี้น่าเอาไปสร้างเป็นละครจังน๊า

สำนวนเริ่ดมาก ข้าพเจ้าขอซูฮก

จอรอเรื่องต่อไปนะคะ

ปล.ที่ชอบอีกอย่างคือเรื่องนี้เหมือนนิยายธรรมะเลยค่ะ ไม่ใช่นิยายธรรมดา แต่สอดแทรกอะไรให้เราคิดมากมาย

เริ่ดค่ะ!

[jeaby@_@]

สวัสดีค่ะ
เจี๊ยบอ่านไปห้าหน้าเองค่ะ ต้องรีบนอนตื่นไปทำงาน
อยากจะบอกว่าชอบนิยายเรื่องนี้มากกกก มากจนบรรยายออกมาไม่ถูก
ภาษาสวยมาก

จะติดตามเรื่องต่อๆไปด้วยค่ะ

คุณเยี่ยมจริงๆ

เดี่ยวจะมาเมนท์ต่อนะคะ

[mumu2pm]

ขอบคุณมากๆ ที่นำเรื่องราวดีๆมาให้อ่าน มันเป็นเรื่องที่ผมอ่านแล้วรู้สึก..ยังไงอ่ะ อธิบายไม่ถูกเลยครับ คุณฟ้าม่วงครับ คุณแต่งได้เยี่ยมจริงๆ ขอบคุณอีกครั้งจริงๆครับ

[naja-kitase]

หลังจากใช้เวลาอ่านข้ามคืน จนไม่ได้นอน
ขอบอกเลยว่า คุณ Purple_Sky  เขียนได้ดีมากๆ ดีมากจริงๆ
และด้วยความที่เราชอบเรื่องย้อนยุคอยู่แล้ว เพราะรู้สึกว่ามันมีความโรแมนติคมาก
ทำให้ชอบเรื่องนี้เป็นพิเศษ

ทุกอย่างดูสมเหตุสมผลมากค่ะ
ดีใจมากที่ ในที่สุดเส็งกับคุณหลวงก็ได้สมหวังกัน
แต่แอบเสียใจกับคู่ณัฐกับพาทิศ (เลยขออ่านตอนจะจบแบบผ่านๆละกัน)
ก็รู้ว่า ที่ต้องให้ณัฐแต่งงานกับสร้อยฟ้าเพราะเป็นทางให้เส็งกับคุณหลวงกลับมาเกิด ฮ่าๆ
แต่ก็นั่นแหละ เราเชียร์พาทิศมากกว่า แม้ว่าในชาติที่แล้วจะเกลียดเข้าไส้ก็ตาม
ยังไงก็ตาม ต้องขอบคุณ คุณPurple_Sky มากๆ
ที่แต่งนิยายดีๆอย่างนี้ให้ได้อ่าน ขอบคุณมากจริงๆ
รู้สึกดีมากกกกกกกกกกกกกก ที่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้
ขอบอกว่าประทับใจจริงๆ


ไม่รู้ว่า Purple_Sky จะได้กลับมาอ่านคอมเม้นท์นี้มั้ย
แต่อยากขอ เรื่องย้อนยุคอีกซักเรื่องได้หรือเปล่า
แบบว่า เราชอบเรื่องรักย้อนยุคมากจริงๆ ฮ่าๆ และคุณPurple_Sky ก็เขียนได้ดีมากกกกกกก
ก็เลยอยากอ่านผลงานแนวนี้ของคุณPurple_Sky อีกซักเรื่องนะ

ขอบคุณมากๆที่สร้างสรรค์นิยายดีๆอย่างนี้ให้เราได้อ่านกัน 

[Purple_Sky]

แวะเข้ามาดูว่ายังมีคนอ่านหรือเปล่า เห็นคอมเมนต์ของคุณnaja-kitase แล้วขอบคุณมากครับสำหรับคำชม
การแต่งนิยายแนวย้อนยุคนั้นยากมากๆถ้าเทียบกับนิยายที่เหตุการณ์ดำเนินอยู่ในปัจจุบันเพราะมีแหล่งอ้างอิงจากชีวิตประจำวันให้เลือกมาใช้ในนิยายได้
แต่ถ้าเป็นแนวนี้แล้วลำบากมากครับ อย่างที่บอกเรื่องปางบรรพ์ ผมใช้เวลาหาข้อมูลอย่างเดียวอยู่กว่า 7 เดือนจึงลงมือแต่ง
เพราะเราไม่รู้ว่าสมัยนั้นเขาอยู่กันยังไง กินข้าวแบบไหน ไปมาหาสู่กันยังไง พูดจา แต่งกายกันยังไง ศัพท์บางคำอย่างคำง่ายๆเช่น "สวัสดี" สมัยนั้นยังไม่ใช้กัน จะเอามาใส่ไม่ได้เลย (ตอนเขียนต้นฉบับ ก็เผลอให้คุณหลวง สวัสดีเส็งอยู๋หลายครั้ง) บางฉากอยากให้คุณหลวงพาเส็งไปเดินซื้อของกินข้าวนอกบ้านก็ทำไม่ได้ สมัยนั้นไม่มีห้าง ไม่มีร้านอาหาร อย่างดีก็ตลาด เป็นต้น ฉะนั้นการเดินเรื่องโดยใช้จินตนาการอย่างเดียวจึงไม่พอ ต้องมีกรอบของประวัติศาสตร์ สภาพสังคมในสมัยนั้น ฯลฯ มาตีวงประกอบการเขียนด้วย

โชคดีที่ปางบรรพ์ไม่ใช่นิยายพีเรียดโดยตรง เป็นแนวลึกลับ แฟนตาซีที่มีเนื้อหาบางส่วนที่ย้อนไปในอดีตเท่านั้นจึงไม่ลำบากมาก

ตอนนี้ผมเขียนเรื่อง คุณชาย และ ทางสามสายอยู่ ทั้งสอวเรื่องจะต่างจากปางบรรพ์มาก และเขียนง่ายหน่อยเพราะเป็นเรื่องในปัจจุบัน
คุณ naja-kitase ขอให้ผมเขียนแนวพีเรียดอีกสักเรื่องนั้นผมขอรับไว้พิจารณาเพราะตั้งใจจะเขียนแนวพีเรียดอีก สักเรื่องสองเรื่องอยู่แล้วแต่ยังไม่แน่ใจว่าจะต่อจากเรื่องคุณชาย และทางสามสายหรือเปล่า เพราะอย่างที่บอกนิยายย้อนยุคต้องใช้เวลาหาข้อมูลนาน และเวลาเขียนก็ต้องระวังแล้วก็ต้องตรวจทานอีกวุ่นวาย ฉะนั้นคงยังไม่ใช่เร็วๆนี้ ขอให้คุณ naja-kitase อดทนรออีกสักหน่อยครับ รับรองว่ามีเรื่องย้อนยุคเพียวๆมาให้อ่านจุใจแน่นอน มีพล็อตในหัวเรียบร้อยเหลือแต่หาข้อมูลและวางโครงเรื่องแบบละเอียดให้สอดคล้องกับสภาพสังคมในสมัยนั้นอีกที คิดว่าน่าจะเป็นโปรเจคต์ใหญ่ปลายปีนะครับ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด

แอบบอกก่อนว่าเรื่องหน้าจะเป็นยุคสมัยต่อจากปางบรรพ์ซึ่งจบลงตอนปลายรัชกาลที่ห้า เรื่องนี้จะเป็นเหตุการณ์ระหว่าง ร.6 ถึงต้น รัชกาลปัจจุบัน (ใครที่ชอบสี่แผ่นดิน หรือ คู่กรรม อาจจะชอบเรื่องนี้เพราะเป็นเรื่องในสมัยใกล้ๆกันครับ)

อย่างไรก็ติดตามคุณชาย และทางสามสายไปก่อนนะครับผม
ขอบคุณมากๆจริงๆครับ

[naja-kitase]

^
^
^


โว้วววววว ดีใจๆ
ขอบคุณนะคะ แล้วจะติดตามผลงานไปเรื่อยๆค่ะ 

[soul_merupa]

ไม่ได้ตามอ่านเป็นตอน อาศัยอ่านรวดเดียวจบค่ะ..
จริงๆพี่แนะนำมาค่ะ ว่าให้อ่านเรื่องนี้ ตอนที่พี่สาวอ่านก็เวิ่นเว้อในทวิตเตอร์ใหญ่เลย แล้วก็ส่งไฟล์มาให้อ่าน
กว่าจะหยิบขึ้นมาอ่าน .. เริ่มเมื่อคืน ตอนเที่ยงคืนกว่าๆ
ตอนเข้าเรื่องมา หลอนมากค่ะ ขอบอก แบบว่า ห้องก็เงียบๆ ดึกๆ อยู่ในห้องคนเดียว
แล้วการบรรยาย บริบทในเรื่อง ตั้งแต่พาทิศเข้าเรือนเทามาก็ น่ากลัวจริงอะไรจริง
ตอนแรกว่าจะพับเก็บเข้ากรุ แล้วนอนก่อนดีกว่า ก่อนที่จะนอนไม่หลับ
แต่ก็อ่านยันตีสาม แล้วค่อยเข้านอน.. (ฮ่าๆ)
วันนี้..ใช้เวลาตั้งแต่ตื่นมานั่งอ่านต่อจนจบ แบบว่า ยังไงดี รู้สึกได้ทุกอารมณ์เลยค่ะ
ตื่นเต้น ลุ้นระทึก เศร้า หวาน แถมยังได้ศัพท์โบราณ ร่วมสมัยที่ไม่เคยได้ยินอีกต่างหาก
(ใครว่าการอ่านนิยายไร้สาระกัน อย่างน้อย บัณเฑาะก์ ก็เป็นอีกสิ่งที่ได้เรียนรู้นะ.55+)

ชอบที่ดีเทลล์ละเอียด สามาถตอบข้อสงสัยได้ในทุกคำถามที่เกิดขึ้นในใจ
ค่อยๆเฉลยในรูปแบบการเขียนของนักเขียนเอง หลอกล่อให้ลุ้นโดยคำพูดต่างๆของตัวละคร
ดูทุกบทบาทมีชีวิตจริงๆ การเล่าเรื่องของเส็งกับคุณหลวงก็เหมือนไปนั่งดูในโรงหนังอย่างที่พาทิศบอกไว้จริงจังค่ะ
โดยส่วนตัวชอบมาก โมเมนท์ของคุณหลวงกับเส็ง ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนก่อนจะจากกัน

พอต้องจากกันแล้วก็เศร้ามากเลยค่ะ ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น แต่มันก็ช่วยไม่ได้
สงสารเส็งก็สงสาร สงสารคุณหลวงก็สงสาร อ่านไปก็ด่าไป เทิดกับ หยาด (จริงๆแล้วมีคำนำหน้าชื่อด้วย แต่เกรงว่าคงหยาบไป 55+)
เดาไปต่างๆนานาว่า พาทิศต้องเป็นคุณหลวง แล้วณัฐก็เป็นเส็ง พอเนื้อเรื่องค่อยๆคลาย ก็เริ่มเดาทางอื่นเพราะคิดว่าตัวเองคงจะมั่วนิ่มแน่นอนแล้ว (ฮ่าๆ)
แต่พอเริ่มไปท้ายเรื่องเห็นบทของคุณป้าจิตก็ลองพูดเล่นๆว่า ถ้าคุณป้าเป็นคุณหลวงคงฮาก๊าก.. พอเฉลยฉากในกองเพลิงเท่านั้นแหละ
เจอคำตอบจริงแล้วฮาไม่ออก ขนลุกจริงแบบไม่ได้โม้เลย อารมณ์ร่วมมาสุดๆ เพลงที่ฟังไปอ่านไปก็ไม่สนใจ กดปุ่มพอส เพราะกลัวอ่านไม่รู้เรื่อง.. โมเมนท์นั้นอยากได้ใครสักคนมาแบ่งปันความคิดเห็นด้วยกันอย่างจริงจัง (พูดมาถึงจุดนี้ก็อยากจะหัวเราะดังๆ ดูตัวเองบ้าไปแล้ว หลุดมากๆ)
นานๆครั้งนะคะ ที่อ่านนิยายแล้วจะรู้สึกโหวงแบบนี้ เราเหมาเอาว่าเป็นความรู้สึก ตราตรึงแล้วก็ประทับใจน่ะค่ะ มันไม่ใช่ความรู้สึกที่อยากจะอ่านอีกครั้ง แต่มันก็เหมือนอยากอ่านไปพร้อมๆกัน แต่ถ้าอ่านแล้วมันก็คงไม่สนุกเท่ารอบแรกที่อ่าน (เพราะมันเฉลยไปหมดแล้วนี่) ..ฟังดูป่วงๆงงๆ แต่ก็รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ แล้วก็มารู้สึกกับเรื่องนี้ค่ะ รู้สึกมาก ประทับใจมาก ชอบมาก รู้สึกคุ้มกว่าการไปสุ่มซื้อนิยายในร้านหนังสือ แล้วพอเปิดอ่านกลับเจอเรื่องที่ไม่ถูกใจ อะไรเทือกนั้น..

ขอบคุณที่ขยันขันแข็งแต่งออกมาได้ดีขนาดนี้นะคะ ถ้าคิดจะแต่งอีกก็จะสนับสนุนเต็มที่เลยค่ะ แนวนี้ จะพีเรียดผสมแฟนตาซี หรือจะ ร่วมสมัย อะไรก็แล้วแต่ แต่เราอยากบอกว่า เราถูกใจฝีมือคุณมากๆ

สู้ๆค่ะ

ป.ล. "เส็งของบ่าว".. เป็นชื่อที่ไว้เพ้อถึงน้องเส็งระหว่างที่อ่านค่ะ ๕๕๕
ป.ล. ๒  จะบอกว่า ระหว่างที่อ่านฟังเพลงของมาช่า เพลง ใจเอย น่ะค่ะ .. หูย เข้ากันสุดยอด ตอนที่เส็งของบ่าวยังแอบรักคุณหลวงเงียบๆน่ะค่ะ ฟังแล้วจี๊ดมาก >//<

[heaven13]

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะคะ

[jeaby@_@]

สวัสดีค่ะ คุณฟ้าม่วง

อ่านจบเเล้วค่ะ
ขอบคุณมากกกกกกกกกื สำหรับนิยายที่ดี
ได้เเง่คิดมากมายเลย
ตอนนี้ติดตามเรื่องอื่นๆของคุณอยู่ค่ะ

[♠♥♦♣]

เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ ตอนนี้ยังไม่จบเลย แหะๆ แต่คาดว่าจะจบตอนเช้าพอดี(คือกะอ่านไม่หลับไม่นอนกันเลยทีเดียว55)
เขียนได้ดีมากค่ะ สนุก ตื่นเต้น น่าค้นหาทำให้อยากรู้และสงสัยจนปิดคอมไม่ได้เลย
ทั้งๆ ที่เป็นคนขวัญอ่อน(ป๊อดมาก)อ่านไปก็กลัวไม่กล้านั่งอ่านคนเดียวเลย แต่ก็ไม่ยอมเลิกอ่าน ติดมากกกกก
รายละเอียดเป๊ะมาก บรรยายความรู้สึกได้ดี อ่อนหวานและืซาบซึ้ง เหงาและสะเทือนใจ รู้สึกเหมือนดูละครอยู่เลยเห็นภาพชัดมาก
น่าจะเอาไปทำละครนะคะ(แนะนำให้เอาพล็อตไปเสนอผู้จัดช่องเจ็ด ช่องห้าไม่แนะนำนะเดี๋ยวมันจะแรงไป55+)
สุดท้าย ขอบคุณผู้แต่งค่ะที่แต่งนิยายดีๆ มาให้อ่าน ประทับใจมากค่ะ(นี่ยังอ่านไม่จบเลยนะเนี่ย เว่อซะ55)
**********edit************
จบแล้วค่ะ บทส่งท้ายน้ำตาไหลเลย ทั้งๆที่ไม่ได้ร้องมาตลอดเรื่องแท้ๆ
ได้แต่คลอๆ ฮืม ฮ้า เอ๋ เอ๊ะ โ๊อ๊ะ อ้อ อืมม เฮ้ยยย โอ๊ย อารมณ์จะประมาณนี้ตลอดแต่พอบทสุดท้ายตอนที่เค้าบอกว่าดีใจที่รอกันได้ตั้ง 6 ปี น้ำตาก็ไหลเลย ก็เค้ารอของเค้ามาตั้งเป็นร้อยปียังรอได้นี่นา(ตอนพิมพ์ประโยคเมื่อกี๊ก็จะคลออีกแระ)
จบได้ดีแล้วค่ะ ทุกอย่างสวยงาม ขอบคุณจากใจอีกทีสำหรับความทุ่มเทใส่ใจของคุณคนแต่ง
จะตามไปอ่านเรื่องใหม่นะคะ(จะไปตามหาอ่านเรื่องเก่าด้วย) แต่ต้องหลังจากตื่นนอนก่อนนะ55+
                                                                +1 ขอบคุณคุณฟ้าม่วง.....จากฟ้าเหลือง กร๊ากกกก

[Rawint_PK]

ข้าไม่อาจไม่ผิดสัญญากับตัวเองได้อีกต่อไป
.
.
.
ขอข้ามมาตอบกระทู้ก่อนที่จะรู้ว่าใครเป็นใครบ้าง
คนอื่นไม่เดา
แต่เดาว่า
ณัฐ คือคุณหยาด..
อย่าถามหาเหตุผล
บอกแล้วว่าเดา

[Rawint_PK]

จบลงแล้ว
บรรยายไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร
อิ่ม..อุ่น..ตื้นตัน..และ..ปีติ....
โดยเฉพาะที่ฉากพระพาทิศ ยืนมองเพชรและเอสเดินกลับไป...
อยากจะบอกว่า
ร้องไห้แทบทั้งเรื่อง
ไม่ไหวแล้วครับ...
ไม่เคยมีนิยายเรื่องไหน
ทำผมอ่อนแอได้มากขนาดนี้
.
.
.
.
.
.
และดีใจครับ ที่ไม่เดาอะไรมาก
เพราะถ้าเดาไป ก็คงผิดหมด นี่เดาคนเดียว ก็เลยผิดคนเดียว..
นับถือจริงๆครับ
คุณมีความสามารถมาก...
ขอบคุณ สำหรับความสามารถและความตั้งใจที่ทำให้ผมและทุกคนที่ติดตามเรื่องราวของคุณหลวงและเส็ง
ได้รับความอิ่มเอมและประโยชน์หลายๆอย่างจากปลายปากกาของคุณ (สมมุติว่าเป็นนิยายเล่ม)
ถึงจะอย่างไร
คุณคือนักเขียนคนหนึ่ง
ที่เป็นนักเขียนจริงๆ...ไม่ใช่สักแต่ว่าเขียนให้เป็นนิยาย ความจริงเป็นอย่างไรกูไม่สน
คารวะจากใจจริง
....
อ้อ ขออนุญาติเดาอีกอย่างหนึ่งนะครับ...บุคลิกของคุณฟ้าม่วงนี่..น่าจะคล้ายๆพี่มั่นนะครับ
หุหุ
แว้กกกกกกก.....(หลบเกิบ)
 

[Irendell]

  ณ จุดๆ นี้แล้ว
ขอบอกว่าอ่านด้วยความกลัวสุดๆ เลยค่ะ

กลัวแต่อ่านจนมันจบเรื่องนี่แหละ
คนเขียนสุดยอดดดดดดดดดดดดดมาก
เรื่องข้อมูลแน่ปึ๊กเลยค่ะ ^___________^

ซึ้งกับความรักของคนทั้งสองมาก
แม้จะเกิดชาติใหม่แล้วแต่ก็ยังได้คู่กัน
ชอบคุณหลวงที่สุด อบอุ่น อ่อนโยนนนน

ประทับใจเส็ง เฝ้ารอจนได้พบคุณหลวง จนในที่สุดก็ได้รักกัน
แฮ่~ ขอบอกว่าไม่เคยอ่านนิยายประเภทนี้แล้วรู้สึกอินกับมันไปด้วยเลย
พอได้อ่านเรื่องนี้ รู้สึกกลัว สงสาร สงสัย สารพัด
แล้วก็หักมุมด้วย เก่งมากกกกกกกกกกกกกกกกก
สร้างอารมณ์เก่งมากๆ ด้วย ชอบตอนที่เส็งบอกให้คุณหยาดอยู่เป็นเพื่อน
อันนี้ยอมรับว่าโคตรกลัว แบบมันขนลุก อ่านตอนกลางคืนอีก
อยากจะหยุดอ่านแต่ว่ามันค้างคาใจพิลึก

ปล.เรื่องนี้เดาอะไรไม่ได้เลย ฮ่าๆ
ขอบคุณมากนะคะ

[beautyless]

...
@ คุณ beautyless
ไม่มีใครรออยู่หรอกครับ ผมบรรยายว่า เพชรรู้สึกได้ เหมือนว่ามีคนรออยู่น่ะครับ “หล่อนแทบจะเห็นว่าตรงหน้าต่างฝั่งซ้ายมือของหล่อนนั้น มีใครคนหนึ่งยืนรอหล่อนอยู่อย่างใจจดใจจ่อ นับวันนับเดือนคอย ไม่ต่างจากแฟนหนุ่มที่อยู่ข้างๆ หล่อนหันไปหาเขาแล้วก็ยิ้มเบาๆ” เหมือนว่าเกิดเดจาวู อะไรอย่างงี้อ่ะครับ แต่ว่าไม่มีใครจริงๆ ผมใช้คำว่า “แทบจะ” เห็นไหมครับ แสดงว่าเขารู้สึกอยู่ในใจว่าเคยมีคนรอเขาอย่างนี้นะ ประมาณนี้อ่ะครับ
แล้วเรื่องที่ผมให้ชาติต่อมาของหลวงพินิจ และเส็งมาเกิดเป็นชายหญิงนั้น เพราะผมต้องการสื่อว่า ถ้าชาวเกย์อยากให้ชายหญิงในสังคมมองว่าความสัมพันธ์ระหว่างชาย-ชาย เป็นรักบริสุทธิ์ที่ไม่มีอะไรผิดแล้ว เราก็ควรจะยอมรับความรักของ ชาย-หญิงด้วย ผมไม่ได้บอกว่าความสัมพันธ์แบบไหนดีกว่ากัน แต่จะบอกว่า มันคือความรักเท่าๆกัน เส็งรักคุณหลวงยังไง เอสก็รักเพชรอย่างนั้น ไม่ได้เกี่ยวกับเพศของเขาเลยครับ
(แอบบอกว่าชาติก่อนคุณหลวงก็เป็นผู้หญิง แล้วก็เป็นคุณหลวงไปชาติหนึ่ง กลับมาเป็นหญิงตอนป้าจิตราแล้วก็เป็นเพชรอีกชาตินึง 555)
“บางครั้งผมก็คิดได้ว่าการนั่งตามอ่านนิยายในเว็ปต่างๆ คือการตามหาเรื่องราวที่จะเสริมความมั่นใจในเพศของตัวเองว่าไม่ใช่สิ่งผิด แต่หลังจากนี้ผมคงต้องเปลี่ยนความคิดเสียใหม่แล้วยอมรับมันอย่างเต็มรูปแบบแล้วสินะ”

คุณหลวงรักเส็งมาก จนมองว่า ชายรักชายไม่ผิด แต่มันผิดขนบที่ปฏิบัติกันมา ตามสายตาของเจ้าคุณไพรัชกิจ แล้วใครจะเป็นคนตัดสินล่ะครับว่าอะไรถูก อะไรผิดกันแน่  
ผมว่าบนโลกนี้ไม่มีอะไรที่ถูกหรือผิดหรอกครับ มีแต่”แตกต่าง”เท่านั้นเอง : ]

รับทราบครับ เข้าใจดีแล้ว เรื่องแบบนี้มันไม่ผิด แต่แค่มันผิดขนบธรรมเนียมเท่านั้นเอง
ก็คงเป็นสาเหตุที่เกย์หลายคนยอมรับในตัวเอง แต่ไม่กล้าให้คนอื่นรู้เพราะส่งผลต่อตัวเองหลายอย่าง

ผมย้ำอีกทีครับ นิยายเรื่องนี้อ่านแล้วรู้สึกสนุก ซึ้ง ได้คุณธรรม ยิ่งกว่าดูละครดังๆ ตอนนี้หลายขุม
มีความสุขมากที่ได้อ่าน เพราะมีเนื้อเรื่องที่จรรโลงใจคนเป็นเกย์มาก ต่างจากความคิดของเกย์หลายคน
ที่ยังจมอยู่ในทะเลกาม แต่จะว่าไปคุณหยาดในชาติปัจจุบันเองก็ได้เริ่มจากการลุ่มหลงเซ็กซ์มาก่อน
แต่สุดท้ายก็ได้สำนึกตัวและมองหาสิ่งที่เป็นความสุขที่มีค่ากว่าแต่ก็สายไป จนต้องละความสุขในแบบ
ของฆราวาสไป ส่วนเส็งและคุณหลวงผมนับถือในความมั่นคงในรักของทั้งคู่จริงๆ
ในตอนท้าย ความรักนี้ได้พัฒนาก้าวข้ามความลุ่มหลงไปจนหมดสิ้น

ผมยังเชื่อว่าถึงแม้พาทิศจะไม่ได้พบเจอจิตของเส็งและได้รู้เรื่องราวในอดีตชาติ
สมมติให้พาทิศเป็นแค่คนธรรมดา ใช้ชีวิตธรรมดา วันหนึ่งเขาจะเข้าใจโลกนี้
และปล่อยวางสิ่งผิดได้ เพราะคนเราเมื่อเสพสุขมากเข้าไปมากๆ จนมันไม่รู้สึกว่าเป็นความสุข
ปัญญาจะทำให้คิดและเข้าใจได้เอง ดังนั้นผมไม่เกลียดคุณหยาดอีกต่อไป

ตอนที่ีผมอ่านเรื่องนี้เหมือนหลับอยู่ในฝันดี คุณเคยรู้สึกมั้ย ความฝันที่ไม่ได้หลับจริง
แต่เปี่ยมด้วยความสุขจนขนลุก มันอิ่มเอิบและเติมเต็มความคิดผมมากจริงๆ
ผมจะคอยติดตามเรื่องเล่า/นิยายเรื่องต่อไปของคุณ Purple_Sky นะครับ นักเขียนคนเก่ง